Պատմագրություն / գործնական աշխատանք 10-5 դաս
TRANSCRIPT
5-րդ դարի 5 խոշոր պատմիչները
Մեսրոպ Մաշտոցը Հայոց այբուբենիստեղծողն է, հայալեզու դպրոցի ևգրականության հիմնադիրը:Մաշտոցնշանակում էսրբազան, սուրբ, ծիսական, աղոթագիրք:Մաշտոցը 405 թ. ստեղծվում է հայերենիհնչյունական համակարգը :Եթե չլիներՄեսրոպ Մաշտոցը չէր զարգանա մերպատմագրությունը:
Ագաթանգեղոս (4-րդ կամ 5-րդ դար) հայգրականության Ոսկեդարի պատմիչ, «Պատմություն Հայոց»-ի երկիհեղինակ:<<Պատմություն Հայոցումնկարագրվում են 301թ.-ի քրիստոնեությանընդունումը:
Փավստոս Բուզանդի երկը ընդգրկում էպատմական կարճատևժամանակաշրջան՝ Խոսրով ԳԿոտակից մինչև Հայաստանի առաջինբաժանումը (387) ԱրևելահռոմեականԿայսրության (Բյուզանդիայի) և Պարսկաստանի միջև։
Եղիշեի ամենահայտնի ստեղծագործություննէ «Վարդանի և հայոց պատերազմիմասին»(«Վասն Վարդանայ և հայոցպատերազմի»), որի պատմական հիմք էծառայել 5-րդ դարում հայ ժողովրդի մղածանձնուրաց ազատագրականպայքարը Սասանյան Պարսկաստանի դեմ ևառանձնապես 450-451 թվականներին ՎարդանՄամիկոնյանի գլխավորած հերոսականապստամբությունն ու ԱվարայրիՃակատամարտը։
«Պետք է խոսքերի վայելուչդասավորություն, ինչպես կանոնավորգիտությունը պահանջում է, պատկառանքովստույգը գրել, որ իմաստասերները լսելով՝չպարսավեն. չեղածը չավելացնել՝ խոսքըանտեղի երկարացնելու համար, եղածներըչպակասեցնել և անփույթ խոսքերով կիսատ-
պռատ պատմել, այլ բոլորը հրապարակհանել բարեմիտ զգուշությամբ»:
Ղազար Փարպեցի
Պատմություն Հայոց կամ ՀայոցՊատմությունը Մովսես Խորենացու գրածգլխավոր երկն է, հայ միջնադարյանպատմագիտական մտքի գլուխգործոցներիցմեկը: Պարունակում է արժեքավորտեղեկություններ Հայաստանի և հարևաներկրների պատմության և պատմականաշխարհագրության վերաբերյալ:
Այսպիսով, շնորհիվԱգաթանգեղոսի, Խորենացու, Բուզանդի, Եղիշեի և Փարպեցու V դարի հայկական հոգևորմշակույթի նոր սկզբնավորվող մի ոլորտը՝պատմագրությունը ունեցավ իրծաղկումը, անմահացրեց հայ ժողովրդիհերոսական անցյալի հիշարժան դրվագներնու անձանց: Անգնահատելի է պատմիչներիցյուրաքանչյուրի ստեղծագործությունը՝ որպեսազգային նկարագիրն ամբողջացնողմասնիկներ: