ΚΥΡΙΑΚΗ13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ETOΣ 21O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.026

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPINΔεν πληρώνουν οι τζαμπατζήδες ...εργολάβοισελ. 16

Mε το κεφάλι ψηλά φεύγουν οι μετανάστες

σελ. 5

Παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους

λόγω εξαθλίωσηςσελ. 20

Μνημόνιο για πάντααπό τις Βρυξέλλες

Τ εράστια προσπάθεια παραπληροφόρησης ξεκίνησαν τα κυ-βερνητικά παπαγαλάκια για να πείσουν ότι το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και οι ρυθμίσεις για το ελληνικό κρατικό χρέ-

ος, που αποφασίστηκαν στην προχθεσινή σύνοδο της ευρωζώνης, εί-ναι προς όφελος του λαού. Κι όμως, η περιβόητη επιμήκυνση του δα-νείου είναι καταγραφή της αποτυχίας του Μνημονίου και αναγκαία συνθήκη για να πάρουν οι «δανειστές» (τοκογλύφοι - τραπεζίτες) τα λεφτά «τους» πίσω, δηλαδή τα δικά μας λεφτά. Όσο για τη μείω-ση του επιτοκίου, αυτή θα αναιρε-θεί σε λίγους μήνες, αφού το επιτό-κιο είναι κυμαινόμενο και η Ευρω-παϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αυξή-σει τα επιτόκια χορηγήσεων. Όσα έδωσε η κυβέρνηση - «δώστα όλα» στο κεφάλαιο είναι πραγματικά τραγικά. Θα οδηγήσουν σε ευρω-φτώχεια, σε ένα ακόμα χειρότερο Μνημόνιο αέναης διάρκειας, χωρίς ελπίδα. Κατ’ αρχήν, επιβεβαιώ-θηκε η υποχρέωση να εκποιηθεί δημόσια περιουσία για να συγκε-ντρωθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015. Θα ξεπουληθούν κοψοτιμής όλες οι ΔΕΚΟ, ανεβάζοντας το κόστος ζωής σημαντικά. Αλλά αυτές δεν φτάνουν: H μετοχική αξία του κρατικού κομματιού όλων των ει-σηγμένων ΔΕΚΟ στο χρηματιστήριο είναι 6,5 δισεκατομμύρια. Λεί-

πουν 43 δισ. και κάτι ψιλά... Καταλαβαίνετε τι ξεπούλημα δημόσιας γης θα γίνει... Δεύτερο, υπάρχει σαφής κατεύθυνση να ορισθεί με νο-μικό δεσμευτικό τρόπο (συνταγματική αναθεώρηση ή νόμος - πλαί-σιο) η υποχρέωση διατήρησης του ελλείμματος σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα. Ο ζουρλομανδύας της Μέρκελ, του Μάαστριχτ και του νε-οφιλελευθερισμού γίνεται πια στραγγαλιστικός για κάθε κοινωνικό δικαίωμα. Τρίτο, τίθεται σαφής στόχος να μειωθούν οι μισθοί των

δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να πιέζουν σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα και τις αμοιβές του ιδιω-τικού τομέα. Όσο για τις τελευταί-ες, μπαίνει επιτακτικά ο στόχος να σπάσει όχι μόνο οποιαδήποτε σύν-δεσή τους με τον πληθωρισμό (άρα θα φτωχύνουν ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι), αλλά και να υπο-νομευθούν οι συλλογικές διαπραγ-ματεύσεις για τις συμβάσεις. Τέ-

λος, κάθε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη κάθε χρόνο να καταθέτει σχέδιο τήρησης του «Συμφώνου για το Ευρώ», άρα η πολιτική μπαί-νει στον αυτόματο πιλότο των Βρυξελλών, της ΕΕ, των τραπεζών και του κεφαλαίου. Το κοινωνικό ολοκαύτωμα πρέπει να εγκριθεί στην επόμενη σύνοδο, στις 24-25 Μάρτη. Θα στείλουν οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα μήνυμα ανυπακοής και ανατροπής; σελ. 2, 3, 6-7

Ξεπούλημα της γης και αιώνια λιτότητα

επιβάλλει η ΕΕ

Ιστορία γράφουν οι λαοί της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής αρνούμενοι να υποστείλουν τις σημαίες της επανάστασηςπου ξεκίνησε από την Τυνησία και την Αλγερία, πέρασε στην Αίγυπτο και τώρα δονεί όλες σχεδόν τις απολυταρχίες. Σε πηγή έμπνευσης αναδεικνύεται ο ανυποχώρητος αγώνας τους για όλους τους λαούς του κόσμου.

Της Κατερίνα Σταυρούλασελ. 12-13

ΑΡΑΒΙΑ Οι λαοί στο δρόμο

Ομπάμα υπέρ Γκουαντάναμο!

Ο ύτε αυτό δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει! Μια από τις πρώτες κατηγο-

ρηματικές προεδρικές δεσμεύ-σεις του Mπ. Ομπάμα ήταν να κλείσει το αίσχος του Γκουαντά-ναμο, άντρο βασανιστηρίων στο οποία έκλεισε ο Τζ. Μπους τους «μαχητές του εχθρού» και σύμ-βολο του ολοκληρωτικού καπιτα-λισμού της εποχής μας. Την πε-ρασμένη Τετάρτη, ο Μπ. Ομπά-μα ανακοίνωσε, όχι μόνο τη συ-νέχιση της λειτουργίας του, αλ-λά και την επανάληψη των μυστι-κών και παράνομων, ακόμη και με βάση το Σύνταγμα των ΗΠΑ, εκτάκτων στρατιωτικών δικαστη-ρίων, τα οποία ο ίδιος είχε παγώ-σει το 2009.Μάλιστα, στην επίσημη ανα-κοίνωση της Προεδρίας, ο Μπ. Ομπάμα δικαιολογεί την απόφα-σή του με την επίκληση ότι «η νέα αυτή ρύθμιση αποτελεί σημαντι-κό εργαλείο στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, ενι-σχύοντας τη δυνατότητά μας να φέρουμε τους τρομοκράρτες στη Δικαιοσύνη». Πρόκειται για μνη-μείο υποκρισίας, που σίγουρα βάζει ταφόπλακα στις ελπίδες ή τις αυταπάτες όλων όσοι πίστε-ψαν, στην Αμερική, την Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο, ότι ο έγ-χρωμος Πρόεδρος των Δημοκρα-τικών θα έφερνε μια πιο ανθρώ-πινη και δημοκρατική εκδοχή του καπιταλισμού.Η απόφαση αυτή σίγουρα θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια σκλή-ρυνση στην αντιμετώπιση των εχθρών των ΗΠΑ και του καπιτα-λισμού, η οποία δεν πρόκειται να παραμείνει στους ισλαμιστές, ο ρόλος των οποίων μειώνεται πο-λιτικά, όπως έδειξαν οι αραβικές εξεγέρσεις. Σε κάθε περίπτωση, η σημασία της δημιουργίας ενός μετώπου υπεράσπισης και διεύ-ρυνσης των δημοκρατικών δικαι-ωμάτων της εποχής μας, ανεβαί-νει δραματικά.

Σ Χ O Λ Ι O

ΡΑΣΕΛ ΤΖΑΚΟΜΠΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ευκαιρία για τον μαρξισμό

σελ. 15

� / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

«Αντιμνημονιακές» κυβερνήσειςσελ. 10-11

Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι όσο οι ανατροπές μένουν στο κοινοβουλευτικό επίπεδο, οι κίνδυνοι για τους εργαζομένους από τη «μνημονιακή» πολιτική δεν απομακρύνονται.

Γεμίσαμε κουλοχέρηδες!σελ. 17

Σ’ ένα απέραντο καζίνο μετατρέπει η κυβέρνηση τη χώρα για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, παρά τη σαφή αντίθεση των πολιτών που απορρίπτουν την οικονομία του τζόγου.

Πόλεμος χωρίς τέλοςσελ. 23

Απομακρύνεται όλο και περισσότερο το ενδεχόμενο απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, όπου οι πολεμικές επιχειρήσεις κλιμακώνονται επικίνδυνα.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:prin@otenet.gr http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Με νέες αιώνιες αλυ-σίδες για τους ερ-γαζόμενους και με το πωλητήριο του δημόσιου πλούτου

επιστρέφει από τις Βρυξέλες ο Γ. Πα-πανδρέου, δικαιώνοντας το χαρακτη-ρισμό «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», που του είχαν αποδώσει οι γερμανι-κοί Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. Η «επανάστα-ση της πιτζάμας» μετά την προσβλη-τική ανακοίνωση της τρόικας για το ξεπούλημα δημόσιου πλούτου για 50 δισ. ευρώ, κατέληξε στην ανακοίνωση ότι πρόκειται για απόφαση της ελλη-νικής κυβέρνησης. Μα, το ξέραμε ότι είστε συνένοχοι μέχρι τα μπούνια, τώ-ρα το λέτε και μόνοι σας.

Η σύνοδος της ευρωζώνης ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια του ευ-ρωπαϊκού κεφαλαίου να διασώσει το ευρώ, όχι μόνο το νόμισμα, αλλά το πλαίσιο κυριαρχίας και εκμετάλλευ-σης των πλέον ισχυρών πολυεθνικών μονοπωλίων. Ένα πλαίσιο που απο-κτά ολοένα και πιο έντονα γερμανι-κή σφραγίδα. Γι’ αυτό και η συμφω-νία μετονομάστηκε σε «Σύμφωνο για το Ευρώ» από «Σύμφωνο Ανταγωνι-στικότητας». Τώρα ξέρουμε τι ση-μαίνει παραμονή στο ευρώ… Ο Γι-ωργάκης προσπάθησε να «πάρει» τη διάσωση του ελληνικού κεφαλαί-ου, έστω των πιο δυναμικών του το-μέων, δίνοντας όμηρους, δεμένους χειροπόδαρα, τους εργαζόμενους και το δημόσιο πλούτο. Η επιμήκυν-ση αποπληρωμής του δανείου σημαί-νει επιμήκυνση του Μνημονίου (που από έκτακτη κατάσταση γίνεται μό-

νιμη) για να πληρωθούν οι τραπεζί-τες - τοκογλύφοι, ξένοι και ντόπιοι. Το ξεπούλημα των 50 δισ. δεν αφορά κυρίως αναξιοποίητα οικόπεδα, αλ-λά βασικές υποδομές που θα πουλη-θούν φτηνά για να πληρώνονται με-τά χρυσάφι από το λαό.

Το τρομακτικό αυτό σχέδιο, που δήθεν σώζει τη χώρα από τη χρεο-κοπία οδηγώντας τους εργαζόμε-νους σε σίγουρη χρεοκοπία, πρέπει να περάσει τους δύο - τρεις επόμε-νους μήνες, αφού πρώτα οριστικο-ποιηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο 24-25 Μάρτη. Πρόκειται για μάχη πιο κρίσιμη και από το Μνημόνιο, καθώς εάν περάσει αλυσοδένει το λαό για δεκαετίες.

Η επίθεση πρέπει να αποκρου-στεί, η κυβέρνηση του αίσχους πρέ-πει να ανατραπεί. Αυτό πια γίνεται κατανοητό ευρύτερα. Εξάλλου και η ίδια εξασθενεί, έχει μπλοκάρει, μοι-άζει διαλυμένη ομάδα, καθώς η λα-ϊκή δυσαρέσκεια και αντίσταση έχει διαμορφώσει μια διαρκή αγωνιστι-κή τριβή και ένα τσουνάμι δυσαρέ-σκειας που απειλεί να τη σαρώσει. Και μόνο, οι σπασμωδικές αντιδρά-σεις και διαφοροποιήσεις βουλευ-τών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, δεί-χνει πλήρωμα που προσπαθεί να πη-δήξει από το ναυάγιο.

Τα θινκ τανκς του συστήματος έχουν καταλάβει την κυβερνητική ανη-μπόρια και προσπαθούν μέσω της συ-ναίνεσης να διευρύνουν τη βάση στή-ριξης της αντιλαϊκής επιδρομής. Οι συ-ναντήσεις της Τρίτης, των πολιτικών αρχηγών με τον Γ. Παπανδρέου, σε

αυτό στόχευαν. Τα κόμματα της κοι-νοβουλευτικής Αριστεράς, αν και πή-γαν στις συναντήσεις ως μη όφειλαν, δεν μπαίνουν στο κάδρο της συναίνε-σης, στο οποίο πλασάρονται ήδη ΛΑ-ΟΣ, Ντόρα και ΔΗΑΡΙ. Η ΝΔ όμως κάνει ευδιάκριτα βήματα στην κατεύ-θυνση ενός «εθνικού ρόλου», σε κυ-βέρνηση ή συγκυβέρνηση. Γι’ αυτό η ανατροπή που χρειάζεται είναι πολύ

ευρύτερη από την πτώση της κυβέρνη-σης Παπανδρέου. Πρέπει το λαϊκό κί-νημα να σαρώσει ολόκληρο τον αστι-κό συνασπισμό εξουσίας (αστικά κόμ-ματα, ΜΜΕ κ.λπ.), να σπάσουν πυλώ-νες της αστικής κυριαρχίας, να επιβλη-θεί ρήξη με την ΕΕ και με τους νόμους της αγοράς, υπέρβαση του αστικοποι-ημένου συνδικαλισμού.

Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται μια Αρι-στερά που θα τολμήσει. Που δεν θα πάει με μία από τα ίδια, σε συνθήκες ολοφάνερα ασυνήθιστες, που απαι-τούν ολοκληρωμένες και ανατρεπτι-κές απαντήσεις. Απαιτείται μια αντι-καπιταλιστική Αριστερά που θα πει καθαρά ότι υπάρχει πλούτος, τον οποίο έχουν δημιουργήσει οι εργα-

ζόμενοι και τον κλέβουν οι εργοδό-τες και οι τοκογλύφοι. Ότι μπορούν όχι μόνο να αυξηθούν οι μισθοί και να μειωθούν οι ώρες εργασίας, αλλά και να πάρει το τιμόνι της χώρας η εργατική τάξη, την ώρα που οι αστοί μας οδηγούν στη χρεοκοπία.

Μια Αριστερά που θα προβάλει ένα δρόμο αντικαπιταλιστικής απά-ντησης στην κρίση και στην επίθεση του κεφαλαίου. Αλλά γι’ αυτό χρει-άζεται να σπάσει τις «ζώνες ασφα-λείας» με το σύστημα, είτε αφορά τον κοινοβουλευτισμό, τη θεσμολα-γνεία, τον ευρωπαϊσμό, είτε το βερ-μπαλισμό μιας λαϊκής εξουσίας (χω-ρίς επανάσταση βεβαίως) που αρνεί-ται τους μάχιμους ανατρεπτικούς πο-λιτικούς στόχους σήμερα. Δεν μπο-ρεί η Αριστερά να μην τολμά να πει παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, ένα ζήτημα που δεν είναι βε-βαίως λογιστικό αλλά άμεσα πολιτι-κό και ταξικό, και ο μεν ΣΥΝ να ζη-τά κοινοβουλευτική εξεταστική επι-τροπή για να βρει στοιχεία αναδια-πραγμάτευσης του χρέους με τους τραπεζίτες, το δε ΚΚΕ να θεωρεί το ζήτημα του χρέους δευτερεύον, που θα αντιμετωπιστεί από τη λαϊκή εξουσία. Με τέτοια γραμμή το εργα-τικό κίνημα δεν θα πάρει ποτέ την εξουσία… Ή όταν η ΕΕ αναδεικνύ-εται σε σφαγείο δικαιωμάτων, δεί-χνοντας ότι κάθε μεταρρύθμισή της την κάνει χειρότερη για τους λαούς, η Αριστερά να αποφεύγει το αίτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ προς όφελος των εργατικών συμφε-ρόντων, ζήτημα που το συναντά δι-

αρκώς μπροστά της.Ζούμε σε μια εποχή συγκλονι-

στικών αλλαγών, όπου ο άνεμος της εξέγερσης φέρνει σκόνη από τον «αραβικό δρόμο» και νιφάδες από την κατάληψη της πολιτειακής «Βουλής» στο χιονισμένο Ουισκόν-σιν. Δεν έχει όμως νόημα η αναμονή της εξέγερσης, ούτε η επίκλησή της. Το ζητούμενο σήμερα είναι οι πρω-τοπόρες δυνάμεις του αγώνα και της Αριστεράς να συμβάλουν στην άνο-δο της πολιτικής συνειδητότητας του κινήματος, των αιτημάτων και των μορφών πάλης, στη διαμόρφωση ανεξάρτητων δημοκρατικών οργά-νων ενός ανασυγκροτημένου πολιτι-κού μαζικού κινήματος, να δράσουν από κοινού ανατρεπτικά και προω-θητικά.

Στις 24-25 Μάρτη Παπανδρέου, Μέρκελ, Σαρκοζί και οι λοιποί «ιπ-πότες της ελεεινής τραπέζης» του κεφαλαίου ετοιμάζονται να καταλή-ξουν το άθλιο «Σύμφωνο για το Ευ-ρώ». Το μαντρόσκυλο του συστήμα-τος, ο Γ. Καρατζαφέρης ζήτησε προ-χθές από το λαό «να το βουλώσει», για να στηρίξει τον πρωθυπουργό «και την Ελλάδα στη διαπραγμάτευ-ση»! Εμείς όχι μόνο δεν θα το βου-λώσουμε, αλλά θα φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη ότι δεν συναινού-με. Πρέπει να γεμίσουν οι δρόμοι, να κατακλυστούν οι κεντρικές πλατείες, να γίνουν οι παρελάσεις διαδηλώ-σεις μιας νέας έγερσης, να ακουστεί δυνατά η φωνή του εργαζόμενου λα-ού. Η νέα τυραννία των αγορών «θα ηττηθεί απ’ ό,τι πιο αδύναμο»…

Αναγκαία μια Αριστερά που θα τολμήσει να

θέσει στόχους ρήξης

«ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ» n ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Ανατροπή της νέας τυραννίας κυβέρνησης και ΕΕΣτις 24-25 Μάρτη ο λαός θα βροντοφωνάξει ότι δεν συναινεί στο ξεπούλημα Παπανδρέου

Στη σέντρα βγάζει τον Γ. Παπανδρέου ο διευ-θυντής του ΔΝΤ και σύ-ντροφός του - σοσιαλι-στής γαρ και πιθανός υποψήφιος για την προ-εδρία της Γαλλίας το 2012. Με τα όσα αποκαλύπτει στη συνέ-ντευξή του προς τη γαλλική τηλεόραση (παρά τις... προσθαφαιρέσεις που γίνο-νται στο πλαίσιο του διπλωματικού πα-ζαριού), ο Στρος - Καν κάνει γνωστό αυ-τό που ο... κόσμος είχε τούμπανο κι αυ-τοί κρυφό καμάρι: ότι, δηλαδή, ο έλλη-νας πρωθυπουργός είχε αποφασίσει

την προσφυγή στο ΔΝΤ αμέσως μετά τη νίκη του στις εκλογές του 2009 – αν όχι πριν από αυτές! Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο ίδιος μας κορόιδευε και, την ώρα

που έκανε τις σχετικές διαπραγματεύ-σεις, διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο.Προφανώς, κάτι ανάλογο δεν αποκλείεται να συμβαίνει και σήμερα. Εκεί, δηλαδή, που Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και τα άλλα στελέχη της κυβέρνησης μας λέ-νε σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρ-

χει περίπτωση χρεοκοπίας, να έρθουν ένα ωραίο πρωί και να μας δηλώσουν ότι αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Και να επικαλεστούν τον ίδιο ακριβώς λόγο για να μας ανακοινώσουν ότι δεσμεύουν τις καταθέσεις μας και παύουν τις πλη-ρωμές των μισθών και συντάξεων στους δημόσιους υπαλλήλους – αντί να σταμα-τήσουν να πληρώνουν τα ληστρικά επιτό-κια προς τους διάφορους δανειστές, ξέ-νους και εγχώριους.Είναι πολύ πιθανό, ο Στρος - Καν να έβγαλε στη φόρα μερικά από τα άπλυ-τα του Παπανδρέου για να πιέσει για νέ-ες παραχωρήσεις. Ωστόσο, το σίγουρο

είναι πως, πλέον, ο κόσμος έχει καταλά-βει ότι οι σοβαρές αποφάσεις λαμβάνο-νται στο παρασκήνιο και σε πολύ κλει-στό κύκλο. Δεν πρέπει, μάλιστα, να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κάπως έτσι κινείται και ο φέρελπις Σαμαράς, ο οποίος έχει σηκώ-σει το μπαϊράκι του αντι-Μνημονίου. Στα διαρκή πήγαινε - έλα και τις επαφές του με τους άλλους Ευρωπαίους, προφανώς έχει δεσμευτεί ότι –εφόσον φυσικά ανα-λάβει κάποια στιγμή την εξουσία ή συ-γκυβερνήσει με το νυν πρωθυπουργό– θα ακολουθήσει την ίδια ακριβώς πολιτι-κή, έστω και με διαφορετικό μανδύα.

Ο Στρος - Καν, ο Παπανδρέου και οι γιαλαντζί ...ανένδοτοι!

ΠPIN

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΠOΛITIKH ΠPIN / �

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ δεν είναι μόνο βούρκος και εξωνημένες υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη. Υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι που με την επαγγελματική στάση ζωής τους αναδεικνύουν και τη δημοσιογραφία ως λειτούργημα, συχνά μη λογαριάζοντας το προσωπικό κόστος που κά-ποτε προσεγγίζει τα απώτατα όρια. Γύρω στα πενήντα μέτρα απόσταση από τον σύντροφό μας Πέτρο Παπακωνσταντίνου και δύο ακόμη συναδέλφους έσκασε στο Ρας Λανούφ της Λι-βύης βόμβα που έριξε αεροπλάνο του Καντάφι! Ευτυχώς που έπεσε σε άμμο και όχι σε σκληρό έδαφος και έτσι απορροφήθηκε το ωστικό κύμα χωρίς δραματικές συνέπειες! Έχει - δεν έχει πε-ράσει ένας μήνας από τότε που συμμορίτες του Χ. Μουμπάρακ κάρφωσαν τον Πέτρο με κατσα-βίδι στο μηρό στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και τον πέταξαν κάτω για να τον εξοντώσουν με κλωτσιές και γροθιές, με στρατιώτες να τον αποσπούν την υστάτη των στιγμών από τα χέρια τους. Πέρα από την αγωνία μας, εμείς αισθανό-μαστε πάνω απ’ όλα υπερήφανοι που δημοσιο-γράφοι σαν τον Πέτρο είναι σύντροφοί μας!

ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ έχει καταντήσει σε όλα πλέ-ον τα επίπεδα το ΛΑΟΣ. Ο πρόεδρός του Γιώρ-γος Καρατζαφέρης δήλωσε στη Βουλή την Πα-ρασκευή ότι «όταν ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε εθνική αποστολή για να σωθεί η χώρα, πρέ-πει κάποιοι να το βουλώνουν»! Αμέσως εισέ-πραξε τα συγχαρητήρια του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θόδωρου Πάγκαλου, για τη δουλι-κή του συμμόρφωση με τη γραμμή Παπανδρέ-ου και για το ρόλο «μαντρόσκυλου» που διεκ-δικεί με τόση επιτυχία. Λίγο νωρίτερα, το ΛΑ-ΟΣ είχε καταθέσει νομοσχέδιο που ζητούσε την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την πραγμα-τοποίηση διαμαρτυριών μόνο στα πεζοδρόμια. Άντε, και σε λίγο υπουργός Εσωτερικών του Γι-ωργάκη!

ΠΙΟ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Έλληνες από τους έλληνες εφο-πλιστές δεν υπάρχουν, όπως είναι ήδη γνωστό. Αλλά τώρα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Δεν αρ-κούνται που στα καράβια τους υψώνουν απο-κλειστικά τις σημαίες χωρών - φορολογικών παραδείσων και που στα πληρώματά τους δεν απασχολούν ούτε έναν έλληνα ναυτικό, πέρα από τον καπετάνιο και τον α’ μηχανικό. Τώρα κατασκευάζουν τα πλοία τους και στην... Κίνα! Την ίδια στιγμή που τα Ναυπηγεία της Ελευσί-νας βρίσκονται λίγο πριν την πτώχευση, 325 ελ-ληνόκτητα πλοία, με επενδύσεις 55 δισ. δολαρί-ων από 70 εταιρείες ελλήνων εφοπλιστών, κα-τασκευάζονται στην Κίνα, όπως αποκάλυψε ο Δημήτρης Παπαδημούλης στη Βουλή. Ο βουλευ-τής υπενθύμισε επίσης ότι πρόσφατα 30 έλληνες εφοπλιστές ταξίδεψαν στην Κίνα με τον υπουρ-γό Θαλασσίων Υποθέσεων, για να βρουν τοπικά ναυπηγεία για τα νέα τους καράβια. Κι έπειτα, η κυβέρνηση και τα πολιτικά της φερέφωνα έχουν το θράσος να μας ζαλίζουν με το δήθεν «εθνικό» ρόλο του εφοπλιστικού κεφαλαίου...

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Ράιχ η ΕΕ, στο σφυρί η Ελλάδα

Ε φιαλτικές είναι οι αποφάσεις της συνόδου κορυ-φής των ηγετών της ευρωζώνης που έληξε χθες τις πρώτες πρωινές ώρες και της οποίας οι απο-φάσεις (που κωδικοποιήθηκαν ως «Σύμφωνο για το Eυρώ») θα εγκριθούν επίσημα στις 24 Μαρ-

τίου από νέα σύνοδο κορυφής. Τρομάζει κανείς διαβά-ζοντας το κείμενο των Συμπερασμάτων, όπως έχουν κα-θιερώσει να αποκαλούν τις αποφάσεις, της συνόδου κο-ρυφής. Οι Γερμανοί πέρασαν όλα όσα ήθελαν. Η ΕΕ αλ-λάζει ριζικά, αρχίζοντας από την ευρωζώνη.

Μετατρέπεται ολόκληρη σε γερμανικό Ράιχ με πραξι-κοπηματικό τρόπο, χωρίς να ακολουθηθεί καμιά διαδικα-σία από εκείνες που προβλέπονται από τις ίδιες τις συν-θήκες της ΕΕ για τόσο σημαντικές αλλαγές του περιεχο-μένου της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Ας δούμε τις σημαντικότερες αποφάσεις της συνόδου με τη σειρά. Κατ’ αρχάς οι κανόνες δημοσιονομικής σταθερό-τητας της ΕΕ θα περάσουν στις εθνι-κές νομοθεσίες. «Τα κράτη - μέλη θα διατηρήσουν το δικαίωμα επιλογής του ειδικού εθνικού νομικού οχήμα-τος που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά θα διασφαλίσουν ότι θα έχει επαρκώς ισχυρή δεσμευτική και διαρκή φύση (π.χ. συνταγματικού νόμου ή νόμου πλαισίου)» αναφέρει ρητά η απόφα-ση των «17» της ευρωζώνης. Καταρ-γείται επίσης η δυνατότητα των κυ-βερνήσεων να εφαρμόσουν ή όχι το πρόγραμμα που έχουν καταρτίσει, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που συντρέχουν. «Κάθε χρόνο, ο κά-θε αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης θα αναλαμβάνει συ-γκεκριμένες δεσμεύσεις» υπογραμμίζει η απόφαση και διευκρινίζει: «Η υλοποίηση των δεσμεύσεων και της προ-όδου προς τους στόχους της κοινής πολιτικής θα παρα-κολουθείται πολιτικά από τους αρχηγούς κρατών ή κυ-βερνήσεων της ευρωζώνης και των κρατών που συμμε-τέχουν σε ετήσια βάση, βάσει έκθεσης της Κομισιόν».

Οι δεσμεύσεις κάθε χώρας, τονίζουν στην απόφασή τους οι ηγέτες της ευρωζώνης, «θα συμπεριλαμβάνονται εν συνεχεία στα Εθνικά Προγράμματα Μεταρρυθμίσεων και Σταθερότητας και θα υπόκεινται στο πλαίσιο της τα-κτικής επιτήρησης, με ισχυρό κεντρικό ρόλο της Κομι-σιόν στην παρακολούθηση της εφαρμογής των δεσμεύ-σεων και την ανάμειξη όλων των σχετικών σχηματισμών του Συμβουλίου και της Ευρωομάδας». Αέναη επιτήρηση όλων των κρατών δηλαδή στην εφαρμογή μιας οικονομι-κής και κοινωνικής πολιτικής που θα καθορίζεται πλέον ουσιαστικά από την ΕΕ, σε πιο σφικτό πλαίσιο. «Θάνα-τος στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων!» θα μπο-ρούσε να είναι σύνθημα που αποτυπώνει την ουσία αυ-τής της πολιτικής. Οι ηγέτες των «17» απαιτούν από τις εθνικές κυβερνήσεις «να διασφαλίσουν ότι οι διευθετή-σεις των μισθών στο δημόσιο τομέα υποστηρίζουν τις

προσπάθειες ανταγωνιστικότητας στον ιδιωτικό τομέα (έχοντας κατά νου το σημαντικό φαινόμενο σηματοδό-τησης των μισθών του δημόσιου τομέα)». Καλούν επί-σης τις κυβερνήσεις «να επανεξετάσουν τις διαδικασίες καθορισμού των μισθών (σ.σ. στον ιδιωτικό τομέα) και, όπου αυτό είναι αναγκαίο, το βαθμό συγκεντρωτικότη-τας της διαπραγματευτικής διαδικασίας και τους μηχα-νισμούς τιμαριθμοποίησης» – με άλλα λόγια δεν θέλουν κεντρικές διαπραγματεύσεις για κλαδικές συμβάσεις, αλ-λά επιχειρησιακές.

Μέσα στο γενικό αυτό πλαίσιο λήφθηκαν και οι απο-φάσεις που αφορούν την Ελλάδα. Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ του Μνη-μονίου ήταν βραχύτερη του αναμενόμενου, καθώς από τα σχεδόν πέντε χρόνια πέρασε στα επτάμισι. Σαφώς μι-κρότερη του αναμενόμενου ήταν και η μείωση του επι-τοκίου – μόλις κατά 1%. Με ενδιαφέρον αναμένεται να

διαπιστωθεί εμπράκτως αν η προαναγ-γελθείσα για τον Απρίλιο αύξηση του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα μειώσει ακόμη περισσό-τερο αυτό το αναιμικό 1%. Το μεγαλύτε-ρο αίσχος όμως, το οποίο αποδεικνύει και πόσο απερίγραπτος πολιτικός απα-τεώνας είναι ο πρωθυπουργός Γ. Πα-πανδρέου και πόσο φαρσοκωμωδία ήταν το «αντάρτικο» που κήρυξε η δή-θεν εξοργισμένη κυβέρνηση των πολι-τικών δοσιλόγων εναντίον της τρόικας ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ, όταν αυτή αποκάλυ-ψε τη συμφωνία εκποίησης ελληνικής δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισεκα-

τομμυρίων ευρώ, είναι η σχετική παράγραφος της από-φασης της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης. «Οι ηγέ-τες καλωσορίζουν (...) την ισχυρή δέσμευση της Ελλά-δας να εκπληρώσει πλήρως και ταχέως το ύψους 50 δι-σεκατομμυρίων ευρώ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ανάπτυξης της ακίνητης περιουσίας που έχει ανακοινώ-σει», αναφέρεται επί λέξει! Έχουμε να κάνουμε με αδί-στακτους ψεύτες! Στην Αθήνα αντάρτικο, στις Βρυξέλ-λες τα έδωσαν όλα!

Με δεδομένο δε ότι η συνολική αξία όλων των μετο-χών που κατέχει το ελληνικό Δημόσιο σε όλες τις εισηγ-μένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις ανέρχεται σε μό-λις 6,5 δισ. ευρώ, είναι προφανές ότι τα υπόλοιπα... 43,5 δισ. (!) που λείπουν από τη δέσμευση που ανέλαβε επι-σήμως ο Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα επιχειρηθεί να βρεθούν με εκποίηση κρατικής γης!

Αν συνυπολογήσει κανείς ότι καταρτίστηκαν ήδη βα-σικές παράμετροι της διαδικασίας χρεοκοπίας κρατών που επεδίωκαν οι Γερμανοί και πετούν τα κράτη στα νύ-χια των ιδιωτών πιστωτών τους για να καθορίσουν αυτοί τους όρους και τις απαιτήσεις τους σε περίπτωση ανα-διάρθρωσης του χρέους μιας χώρας, αντιλαμβανόμαστε πόσο ζοφερό διαγράφεται το μέλλον.

Αίτηση πτώχευσης, με την πλάτη στον τοίχο οι εργαζόμενοιnΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Σ το δρόμο κινδυνεύουν να βρεθούν χίλιες οικογένειες των εργαζομένων του Ναυπηγείου Ελευσίνας, μετά

την προσφυγή της διοίκησης στο άρθρο 99 του πτωχευτι-κού κώδικα. Σύμφωνα με τους εργαζομένους η απειλή πε-ρί λουκέτου αποτελεί σε μεγάλο βαθμό εκβιασμό των ιδι-οκτητών, στην κατεύθυνση της πίεσης προς την κυβέρνη-ση ώστε να δοθούν οι παραγγελίες κατασκευής γαλλικών φρεγατών στα Ναυπηγεία.

Μιλώντας σε συγκέντρωση των εργαζομένων ο ιδιοκτή-της των Ναυπηγείων Ν. Ταβουλάρης, υποστήριξε ότι δή-θεν είναι στο πλευρό τους και ότι από την πλευρά του θα δώσει μεγάλη μάχη για να σώσει την επιχείρηση, αλλά ζή-τησε και τη συνδρομή των εργαζομένων ώστε να μπορέ-σει να συνεχίσει να παίρνει μέρος στον ανταγωνισμό με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και να συμμετέχει στην πίτα των κρατικών εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Είναι πραγματικά απαράδεκτο οι ιδιώτες στα ναυπη-γεία έχοντας ήδη εισπράξει συμβόλαια πολλών εκατομ-μυρίων να παίζουν επιχειρηματικά παιχνίδια με τις ζωές και την εργασία χιλίων εργαζομένων.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Μ. ΧρυσοχοÀδης απαντώντας στην ερώτηση για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας που βρίσκο-νται στο μάτι του κυκλώνα, είπε ότι είναι «ήττα να κλεί-νουν υγιείς επιχειρήσεις».

Όπως υποστήριξε «γίνεται μια προσπάθεια να ανασχε-θεί η πορεία λουκέτου για υγιείς επιχειρήσεις». Εδώ βέ-βαια μπαίνει το μεγάλο ερώτημα, εφόσον ήταν υγιείς γι-ατί τις κατακερμάτισαν και τις μοίρασαν στο ιδιωτικό κε-φάλαιο να τις εκμεταλλευτεί, με αποτέλεσμα και το Δη-μόσιο να χάνει χρήματα και να διακυβεύονται θέσεις ερ-γασίας;

Στην πραγματικότητα τα ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκα-ραμαγκά αποτελούν δύο από τα τελευταία τμήματα της βα-ριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα και η υποβάθμιση και περι-θωριοποίησή τους εντάσσεται στο πλαίσιο των συμφωνιών με γαλλικές και γερμανικές πολυεθνικές εταιρείες και στο γενικό σχέδιο ξεπουλήματος και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, το οποίο μπορεί να γίνει με διάλυση των ναυ-πηγείων και πώληση τμημάτων των εξοπλισμών στο γιου-σουρούμ των αγορών .

� / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Κομψές διατυπώσεις που αγκαλιάζουν όμως όλες τις επιθετικές τουρκικές διεκδικήσεις χαρακτήρι-σαν την επίσημη επίσκε-

ψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στη χώρα μας. Με το χαρα-κτηριστικό του χαμόγελο, ο αξιωματούχος της κυβέρνη-σης Ερντογάν δεν δίστασε να θέσει όλη την «ατζέντα» για το Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, βρίσκοντας στο πρό-σωπο του Δημήτρη Δρούτσα και της ελληνικής κυβέρνη-σης συνολικά, έναν πρόθυμο συνομιλητή.

Χαρακτηριστική είναι η ρητορική του «νέου» σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις που έκανε ο επικεφαλής της τουρ-κικής διπλωματίας. Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Πέμπτης, κά-νει λόγο για ένα «νέο πρότυ-πο πάνω στο οποίο θα είναι δυνατόν να οικοδομηθούν οι νέες πολιτικές για το κοινό μας μέλλον», κάτι που αντι-παρέβαλλε με τα «παλαιά δόγμα-τα». Θεωρώντας μάλλον δεδομένη τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, υπογράμμισε ότι μαζί Ελλάδα και Τουρκία «μπορούν να γίνουν πρω-τοπόρες στη συνεργασία και την ευ-ημερία της ανατολικής Μεσογείου», και πως οι δύο χώρες πρέπει να χα-ράξουν μια «κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή». Ο Αχμέτ Ντα-βούτογλου για να καταστήσει σαφές ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει η μοιρασιά στην οικονομική πί-τα του Αιγαίου, δήλωσε ότι «η Ελ-λάδα πρέπει να απαλλαγεί από την ιδέα ότι η Τουρκία διεκδικεί τα νη-σιά του Αιγαίου και η Τουρκία να πάψει να φοβάται ότι αποκλείεται από το Αιγαίο». Πίσω όμως από αυ-τές τις κατ’ επίφαση ισορροπημένες

διατυπώσεις, κρύβεται η σαφής πε-ριφρόνηση ακόμη και στο δίκαιο της θάλασσας και όλες τις διεθνείς συν-θήκες που συνομολόγησαν οι αστι-κές τάξεις του πλανήτη.

Η διπλωματία του Τούρκου υπουργού δεν τον εμπόδισε από το

να χρησιμοποιήσει και σκληρές εκ-φράσεις. Στο άρθρο του σημειώ-νει εύγλωττα ότι η χώρα του «είναι αποφασισμένη να επιτύχει συνολική και βιώσιμη λύση σε όλα τα ζητήμα-τα που σχετίζονται με το Αιγαίο, πε-πεισμένη ότι η θάλασσα του Αιγαί-ου πρέπει να αναδειχθεί σε θάλασ-σα φιλίας και συνεργασίας». Είναι σαφές ότι η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας «κεφαλαιοποιεί» σε πολι-τικό επίπεδο την οικονομική υπερο-πλία που της έχει εξασφαλίσει η οι-κονομική συγκυρία της Ελλάδας με την κρίση και το Μνημόνιο. Όπως άλλωστε υπενθύμισε σε συνέντευξη Τύπου ο Αχμέτ Νταβούτογλου, η χώ-ρα του «αποτελεί πλέον τη 16η μεγα-λύτερη οικονομία παγκοσμίως».

Η επιθετική γραμμή της Άγκυ-

ρας δεν φαίνεται πουθενά καλύ-τερα από τη στάση της στο μοναδι-κό θέμα που αναγνωρίζει η ελληνι-κή πλευρά, την επέκταση των χωρι-κών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μί-λια. Ως γνωστόν, για την επέκτα-ση αυτή που προκύπτει από τις δι-

εθνείς συμβάσεις, η Τουρκία απει-λεί την Ελλάδα με πόλεμο. Ο Τούρ-κος ΥΠΕΞ «υποσχέθηκε» να άρει η χώρα του το casus belli, σε περίπτω-ση που η χώρα μας ...το αποδεχτεί, δηλαδή σταματήσει τις αξιώσεις της. Όσο για τις υπερπτήσεις πάνω από το Αιγαίο σημείωσε ότι υπάρχει δια-φορετική ερμηνεία του καθεστώτος στον εναέριο χώρο, αφού δεν έχουν συμφωνηθεί τα θαλάσσια σύνορα. Άλλωστε, όπως σημείωσε «το Αι-γαίο είναι μια σύνθετη και ξεχωρι-στή περίπτωση», όπου προφανώς το διεθνές δίκαιο δεν έχει ισχύ...

Φυσικά, προτεραιότητα πλέον για την ελληνική κυβέρνηση δεν εί-ναι η έστω αμυντική τήρηση της δι-εθνούς νομιμότητας, αλλά η αναζή-τηση νέων ισορροπιών με την Τουρ-

κία. Στο πλαίσιο της νέας αυτής σχέ-σης, η κυβέρνηση Παπανδρέου και τα άλλα φιλοαμερικανικά και «μνη-μονιακά εξαπτέρυγα» (π.χ., κόμμα Ντόρας) φαίνεται πως έχουν αποδε-χτεί ότι οι πλουτοπαραγωγικές πη-γές του Αιγαίου θα πρέπει να απο-

τελέσουν στο εξής αντικείμενο «συνεκμετάλλευσης», υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και του ΝΑ-ΤΟ, που θα επιτηρούν την αρ-μονική «συμβίωση», αλλά και θα πουλούν μια χαρά τα οπλικά τους συστήματα. Η «συνεκμετάλ-λευση» αφορά στην πραγματικό-τητα τους εργαζομένους στις δύο όχθες του Αιγαίου κι αυτός εί-ναι άλλωστε ο κοινός «πατριωτι-σμός» των δύο κυβερνήσεων και τάξεων που εκπροσωπούν.

Η θέση αυτή βρίσκει βέβαια αντιδράσεις στο εσωτερικό, εκτός από την Αριστερά και από μια πατριωτική αστική πτέρυγα, που θέλει σκληρότερη διαπραγ-ματευτική στάση απέναντι στην Άγκυρα και «απεξάρτηση» από τους Αμερικανούς. Όμως, ανε-ξάρτητα αν θα υπάρχει συνεκμε-τάλλευση ή όχι, όσο οι εξελίξεις

ηγεμονεύονται από το αστικό στρα-τόπεδο, οι αντιθέσεις θα οξύνονται, καθιστώντας το όραμα για «μια θά-λασσα ειρήνης» παντελώς ουτοπι-κό, αφού πρόκειται για μια θάλασ-σα αντικρουόμενων συμφερόντων, σε συνθήκες μεγάλης οικονομικής κρίσης και όξυνσης των ανταγωνι-σμών, με κινδύνους πολέμων.

Χαρακτηριστικό και για τις δυο ελληνικές αστικές πτέρυγες είναι ότι ταλαντεύονται στον τρόπο χρή-σης της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ: Θα είναι πεδίο καλύτε-ρης διαπραγμάτευσης της «συνεκ-μετάλλευσης» ή πεδίο επιθετικής τακτικής του ελληνικού κεφαλαί-ου; Για την ώρα υπερισχύει το πρώ-το, χωρίς να απαλείφονται και στοι-χεία του δεύτερου.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ n ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Διπλωματία ...με δόντια«Συνεκμετάλλευση» των εργαζομένων υπό την ομπρέλα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝ-ΕΔΡΙΟ ΥΠΕΡ ΕΥΡΩ!n ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Αναστήλωση του φιλο-ευρωπαϊκού του προφίλ, όχι όμως και χωρίς ανα-ταράξεις, επιχειρεί ο Συνασπισμός με το διεθνές Συνέδριο που φιλο-ξένησε στην Αθήνα. Στο Σινέ Κερα-μεικός χτες βράδυ μίλησαν ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην υπουργός Οικο-νομίας της Γερμανίας και συμπρόε-δρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αρι-στεράς, Όσκαρ Λαφοντέν και ο γενι-κός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, Πιερ Λοράν. Συ-μπέρασμα του Συνεδρίου που είχε σαν θέμα το χρέος και την απάντη-ση της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ήταν ότι «τα κοινά προβλήματα των λαών απαιτούν κοινές απαντήσεις», με άλ-λα λόγια πάλη εντός της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης για την ανατροπή των συσχετισμών. Αυτό ήταν άλλωστε το πνεύμα της εισήγησης του Γιάν-νη Δραγασάκη κατά την εναρκτήρια εκδήλωση την Πέμπτη, όπου ανέφε-ρε ότι μια «προοδευτική ευρωπαϊκή απάντηση» στο χρέος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: Απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπε-ζα, έκδοση ευρωομολόγων και μετα-τροπή των εθνικών χρεών σε ευρω-παϊκό χρέος. Άλλωστε, κάθε υπο-ψία ευρωσκεπτικισμού ανέλαβε να εξαλείψει ο υπεύθυνος Οικονομι-κής Πολιτικής του Συνασπισμού, Γι-άννης Μηλιός, ο οποίος τόνισε κα-τά την ομιλία του την Παρασκευή: «Η έξοδος από το ευρώ, με τις σημερι-νές συνθήκες που επικρατούν τόσο διεθνώς όσο και στην Ευρώπη δεν είναι μία επιλογή προς το συμφέρον των εργαζόμενων και επομένως δεν μπορεί να είναι επιλογή των δυνάμε-ων της Αριστεράς».

Δημόσια ήταν η διαφοροποίηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη από την παραπάνω πολιτική. Με παρέμβασή του την Παρασκευή, σημείωσε ότι «το ευρώ και ο μηχανισμός του είναι ένας μηχανισμός συνεχούς διεύρυν-σης των αποκλίσεων και ανισοτήτων στην ευρωζώνη και μηχανισμός κοι-νωνικού και ταξικού πολέμου στην Ευρώπη». Και υπογράμμισε ότι «μια σύγχρονη ριζοσπαστική προοδευτι-κή και σοσιαλιστική πρόταση στη χώ-ρα μας δεν μπορεί να προχωρήσει

και πολύ περισσότερο να ολοκληρω-θεί, μέσα στα σκληρά μονεταριστι-κά ταξικά πλαίσια του ευρώ και της ιμπεριαλιστικής νεοφιλελεύθερης ιε-ράς συμμαχίας της ΕΕ». Ο ευρωπα-ϊκός χαρακτήρας του κόμματος πά-ντως είναι το πρώτο προς συζήτηση θέμα στην πανελλαδική συνδιάσκε-ψη του Αριστερού Ρεύματος του Συ-νασπισμού, που θα γίνει το ερχόμε-νο Σάββατο στην Αθήνα.

Παράλληλα, αναμένονται σοβα-ρές εξελίξεις στο συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η προγραμματισμένη γι’ αυτό το Σαββατοκύριακο Πανελ-λαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλ-ληλεγγύης και Ανατροπής αναβλή-θηκε και θα πραγματοποιηθεί τελι-κά στις 2 και 3 Απριλίου. Έχει ήδη δοθεί στη δημοσιότητα η «πλατφόρ-μα» των εννέα πολιτικών θέσεων που θα συζητηθούν, όμως τις συζη-τήσεις «άναψε» κείμενο με επτά ορ-γανωτικές θέσεις που κυκλοφόρησε την Πέμπτη, όπου τίθενται αρχές λει-τουργίας ενός συγκροτημένου πολι-τικού φορέα.

Επιχείρηση επιμερισμού των ευθυνών για τους χειρισμούς του σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπήρξε ο γύρος συναντήσεων που είχε ο Γι-ώργος Παπανδρέου με τους αρχη-γούς των κοινοβουλευτικών κομ-μάτων την Τρίτη. Στο κάλεσμα του πρωθυπουργού ανταποκρίθηκαν όλοι, όμως τα «ναι» που πήρε ο Γι-ώργος Παπανδρέου προήλθαν από τη δεξιά παράταξη σε όλες της τις εκφάνσεις, δηλαδή από τον Αντώ-νη Σαμαρά, τον Γιώργο Καραζα-φέρη και την Ντόρα Μπακογιάν-νη. Κανένα περιθώριο συναίνεσης δεν έδωσαν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Αλ-γεινή εντύπωση προκάλεσε για άλ-λη μια φορά η «ενδιάμεση» θέση του Φώτη Κουβέλη.

Ο Αντώνης Σαμαράς με δη-λώσεις του στα γραφεία της Συγ-γρού είπε πως η ΝΔ στηρίζει απο-φασιστικά και υπεύθυνα το ευρω-ομόλογο, το αναπτυξιακό ευρωμό-λογο, την επιμήκυνση του χρόνου

αποπληρωμής, τη μείωση του κό-στους δανεισμού και την επαναγο-ρά ελληνικών ομολόγων. Με άλλα λόγια, είπε ότι παρέχει το «πράσι-νο φως» στις κινήσεις της κυβέρνη-σης. Πρόσθεσε πάντως ότι τα πα-ραπάνω δεν θα πρέπει να συνδε-θούν με νέα σκληρά μέτρα για την ελληνική οικονομία, αφήνοντας έναν «αστερίσκο» για το Μνημό-νιο, που πάντως δεν επισκίασε το συναινετικό κλίμα. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τάχθηκε υπέρ του «επι-θετικού παιχνιδιού», όπως είπε με το συνήθη λαϊκίστικο τρόπο του, σημειώνοντας ότι στις 25 Μαρτίου δεν διακυβεύεται το μέλλον της Ελ-λάδας, διακυβεύεται το μέλλον της

Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υιοθέτησε με άλλα λόγια πλήρως την επιχει-ρηματολογία Παπανδρέου. Το κα-ρέ της συναίνεσης συμπλήρωσε η Ντόρα Μπακογιάννη, που ζήτησε το διαπραγματευτικό πακέτο, το οποίο θα έρθει στη Βουλή των Ελ-λήνων, να συμφωνηθεί και να ψη-φιστεί από 180 βουλευτές, αφήνο-ντας να εννοηθεί ότι το κόμμα της θα το στηρίξει.

Ο Φώτης Κουβέλης από τη μία ενσωμάτωσε στη δήλωσή του το ζη-τούμενο του Γιώργου Παπανδρέου, είπε δηλαδή ότι «πρέπει ο πρωθυ-πουργός να διεκδικήσει με επιμονή στη Σύνοδο Κορυφής τη συνολική ρύθμιση του χρέους». Από την άλ-

λη πλευρά, σημείωσε ότι «δεν αντέ-χει άλλο η ελληνική κοινωνία» και πως «πρέπει να εκκινήσει ταχύτατα η παραγωγική διαδικασία, η οποία βρίσκεται καθηλωμένη».

Στον αντίποδα της συναίνεσης, τα κόμματα της Αριστεράς διαχώρι-σαν πλήρως τη θέση τους. Η Αλέκα Παπαρήγα σχολιάζοντας το «προ-σκλητήριο» του πρωθυπουργού για τη δημιουργία ενιαίου μετώπου εί-πε πως είναι σαν «να διαλέγουμε με ποιο σκοινί θα κρεμάσουμε τον ελληνικό λαό, αν είναι μεταξωτό ή τρίχινο», ενώ προειδοποίησε ότι έρχονται νέα δυσβάσταχτα μέτρα. Ο Αλέξης Τσίπρας από τη μεριά του ζήτησε διεξαγωγή δημοψηφί-σματος για το «σύμφωνο ανταγωνι-στικότητας» και εκτίμησε πως η υι-οθέτηση των γερμανικών προτάσε-ων θα ισοδυναμεί με ένα «ευρωπα-ϊκό Μνημόνιο», που θα αποδειχτεί περισσότερο επώδυνο από εκείνο που υπέγραψε η Ελλάδα.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΡΧΗΓΩΝ

Δεξιά συμμαχία των προθύμωνΣυναίνεση από ΝΔ, Καρατζαφέρη και Ντόρα

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / �

ΞεπουλάνεκαιτοδίκτυοτηςΔΕΗ

Τ οσχέδιογιαξεπούλημασειδι-ώτεςακόμακαιτωνδικτύωνμε-

ταφοράςηλεκτρικήςενέργειαςκαιφυσικούαερίουαποκάλυψεηΤίναΜπιρμπίλητηνΤετάρτηστουπουρ-γικό συμβούλιο με τη δικαιολογίαότιδενυπάρχουνλεφτάγιαεπενδύ-σεις.Τοκείμενογιατονομοσχέδιο«Μπιρμπίλη»ήαλλιώς«απελευθέρω-σηςτηςαγοράςενέργειας»αποτε-λείομολογίαότισχεδιάζεταιοτεμα-χισμόςτηςεπιχείρησηςκαιτοξεπού-λημασεπρώτηφάσητου49%τουδι-κτύουμεταφοράςυψηλήςτάσης.ΗνέαθυγατρικήεταιρείατηςΔΕΗθαονομάζεταιΑΔΕΣΜΗΕκαισεαυτήνθαμεταβιβαστούντοσύνολοτωνπα-γίωντουκλάδουμεταφοράςηλεκτρι-κήςενέργειαςκαθώςκαι1.600εργα-ζόμενοιπουαποτελούντοπροσωπι-κότου.Μεαυτήτημέθοδοηκυβέρ-

νησηπαρακάμπτειτηδέσμευσηότιδενπρόκειταιτομερίδιοτηςστηΔΕΗναπέσεικάτωαπότο51%.ΌπωςσημειώνεισεκείμενοτουοΣτέφα-νοςΠράσσος,πρόεδροςτουσυνδι-κάτουενέργειας«ΕργατικήΑλληλεγ-γύη»,είναι«όχιμόνοδικαίωμααλλάκαιιερήυποχρέωσητωνεργαζομέ-νωνκαιτωνσυνδικάτωντουςναυπε-ρασπιστούν τη δημόσια περιουσίακαιτακοινωνικάαγαθάαπέναντιστακοράκιακαιτιςύαινεςπουμύρισανπτώμακαιέπεσανμεταμούτρα»!

Καταρρέειτοκατηγορητήριο

Ανατροπές που οδηγούν σε κα-τάρρευση του σαθρού κατηγο-

ρητηρίου εμφανίστηκαν την περα-σμένη εβδομάδα στη δίκη των κατη-γορουμένων για συμμετοχή στη «Συ-νωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος ο αστυνομικός που συντόνι-ζε την «ομάδα επιτήρησης» παρα-δέχθηκε ότι δεν αναγνώρισε κανένα από τα πρόσωπα που μπαινόβγαι-ναν στο σπίτι του Χαλανδρίου πλην των δύο ενοίκων τους οποίους είδε την ημέρα της σύλληψής τους. Συ-γκεκριμένα ανακάλεσε την κατάθε-σή του σύμφωνα με την οποία είχε αναγνωρίσει στο πρόσωπο της κα-τηγορούμενης Κ. Καρακατσάνη την κοπέλα που μπαινόβγαινε στο σπίτι στο Χαλάνδρι. «Μου είχαν υποδείξει άλλη κοπέλα ως Καρακατσάνη. Αυτή που βλέπω σήμερα εδώ αμφιβάλλω αν είναι η Καρακατσάνη που εγώ πί-στευα», δήλωσε ο μάρτυρας!

Ακόμα οι καταθέσεις των υπό-λοιπων αστυνομικών αποδείχτηκαν εντελώς αναξιόπιστες και σε άλλες περιπτώσεις όπως στον εντοπισμό νεαρού ατόμου με καστανά μαλ-λιά να φωτογραφίζει το χώρο και να φεύγει με μια μηχανή μεγάλου κυ-βισμού. Όπως αποδείχτηκε, ο «νε-αρός» ήταν άνδρας προχωρημέ-νης ηλικίας και... καραφλός και φω-τογράφιζε το χώρο επειδή ήταν με-σίτης. Οι τελευταίες εξελίξεις εγεί-ρουν σοβαρά ερωτηματικά για το πόσο αξιόπιστο είναι το σύνολο του κατηγορητηρίου και των στοιχείων και σε τι βαθμό αυτά διαμορφώθη-καν για να εξυπηρετήσουν τις πολι-τικές σκοπιμότητες της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Μια μικρογραφία της …απόβα-σης στη Νορμανδία θυμίζουν οι πο-λεμικές προετοιμασίες στη βάση της Σούδας τις τελευταίες δύο βδομά-δες, ενώ η κρίση στη Λιβύη κορυφώ-νεται.

Καθημερινά καταφτάνουν για ανεφοδιασμό ελικοπτεροφόρα και αεροπλανοφόρα που μεταφέρουν και αποβατικά σκάφη, καθώς και εκατοντάδες αμερικανοί πεζοναύτες μασκαρεμένοι συνήθως σε άοπλους στρατιώτες καθώς δεν έχει υπάρξει ακόμα απόφαση ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε της ΕΕ ούτε πολύ περισσότε-ρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για στρατιωτική εισβολή στη Λιβύη και η Σούδα δεν μπορεί επί-σημα να υποστηρίζει στρατιωτικές δυνάμεις που θα μετάσχουν σε επι-χειρήσεις.

«Το ΝΑΤΟ ζή-τησε τη Σούδα για την υποστήριξη του στρατού του και εμείς είμαστε υπο-χρεωμένοι να τη δώ-σουμε» δήλωσε χα-ρακτηριστικά ο Γ. Παπανδρέου επιχει-ρώντας να δικαιολογήσει την απόφα-ση της παραχώρησης της στρατιωτι-κής βάσης της Σούδας για υποστήρι-ξη ΝΑΤΟϊκών επιχειρήσεων «απε-γκλωβισμού» όπως ονομάζονται οι προετοιμασίες της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Οι στρατιωτικές δυνά-μεις της Ελλάδας συμμετέχουν και αυτές στις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, σε πρώτη φάση στη με-ταφορά Αιγυπτίων.

Η Σούδα έχει μετατραπεί σε

Περλ Χάρμπορ της Μεσογείου και θυμίζει την ταινία «οι Βάσεις και η Βασούλα» με ολο-ένα και περισσότε-ρους μεθυσμένους νατοϊκούς φαντά-ρους να περιφέρο-

νται στην περιοχή απολαμβάνοντας την «τελευταία έξοδο» πριν την κα-ταιγίδα. Εκτός από τη Σούδα και άλ-λα λιμάνια της Κρήτης βρίσκονται υπό την «στρατιωτική κατοχή» του ΝΑΤΟ. Οι Καλοί Λιμένες, νότια του Ηρακλείου, χρησιμοποιούνται για τον ανεφοδιασμό πλοίων, ενώ στο λιμάνι του Ηρακλείου από την περα-σμένη εβδομάδα παραμένουν γερ-μανικές φρεγάτες με περίπου 670 πε-ζοναύτες. Επισήμως τα περισσότε-

ρα από τα πλοία όπως και ο στρατός που έχει πλημμυρίσει την Κρήτη δεν έχουν σχέση με επιχειρήσεις εναντί-ον του Καντάφι αλλά περνούσαν από την περιοχή και χρειάζονται καύσι-μα, όπως λέμε «είδα φως και μπή-κα». Η Ελλάδα, μέσω όχι μόνο της Σούδας αλλά και άλλων στρατιωτι-κών και αεροπορικών βάσεων, με-τατρέπεται στην κεντρική βάση των Νατοϊκών δυνάμεων στην περίπτω-ση ζώνης αποκλεισμού στη Λιβύη, μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία. Για τον ελληνικό λαό σημασία έχει να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους εξεγερμένους αραβικούς λαούς και να ενισχυθεί ο αγώνας για την απε-μπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπε-ριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συ-νολική καταδίκη και ματαίωση των πολεμικών σχεδίων.

Σε Περλ Χάρμπορ έχει μετατραπεί η Κρήτηn«ΑΠΟΒΑΣΗ» ΣΤΗ ΣΟΥΔΑ

nΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

Ρωγμή στην κυβερνητική αδιαλλαξία, συνέχιση του αγώνα

έκαναν απεργία πείνας– αλλά και της ΝΔ (ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της οποίας κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι μετατρέπει τη χώρα σε μαγνήτη λαθρομεταναστών), ο Γ. Ραγκούσης εμφανίστηκε στη Βουλή, ως ο απηνής διώκτης των… λαθραίων, που δεν έδωσε τίποτα.

Πέρα όμως από τα επικοινωνιακό παι-χνίδι που παίζει ο υπουργός Εσωτερικών και η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αντι-μετωπίσει την πίεση από την Δεξιά και την Ακροδεξιά, το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν η κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Γιατί μπορεί στις δηλώσεις της υφυπουρ-γού Εργασίας Α. Νταλάρα να γίνονταν λό-γος για 8ετία αλλά ο Γ. Ραγκούσης δή-λωσε χαρακτηριστικά στη Βουλή: «Εκεί-νο το οποίο είπαμε εμείς είναι ότι πράγ-ματι μπορούμε να δούμε στην κατεύθυνση –δεν έχουμε δεσμευθεί, ούτε έχουμε πά-ρει απόφαση για τα οκτώ χρόνια– μείωσης των δώδεκα ετών για το δικαίωμα να κάνει ένας και μόνος –αν το εκτιμά και αν έχει τις προβλεπόμενες από το νόμο προϋπο-θέσεις– αίτηση για να αποκτήσει άδεια πα-ραμονής».

Από αυτή την άποψη, η επαγρύπνηση του κινήματος είναι απαραίτητη και επιτα-κτική: Πρώτο, για να διασφαλιστεί ότι η κυ-βέρνηση θα εφαρμόσει όλα όσα υποσχέ-θηκε. Επιπλέον μόνο ο αγώνας των μετα-ναστών και η πίεση του κινήματος μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι μετανάστες - απερ-γοί πείνας θα ανανεώνουν τις βεβαιώσεις μη απέλασης, ανεξάρτητα από κυβέρνη-ση και υπουργό. Το κυριότερο δε είναι ότι πρέπει να συνεχιστεί αγώνας «για να ανα-γκαστεί η κυβέρνηση να ανοίξει μαζική δι-αδικασία νομιμοποιήσεων για όλους τους μετανάστες, για ίση αμοιβή για ίση δου-λειά, για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής», όπως τονίζει σε ανακοίνωση της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

λικά για τους μετανάστες που μένουν στη χώρα. Και αυτό γιατί: Πρώτον, παρόλο που οι βεβαιώσεις για το καθεστώς αναστο-λής της απέλασης είναι εξάμηνες και χο-ρηγούνται από την Αστυνομία, οι εκπρό-σωποι των απεργών μιλούν για κυβερνητι-κή διαβεβαίωση για επ’ αόριστον ανανέω-ση τους. Μάλιστα σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας αναμένεται να προω-

θηθεί Προεδρικό Διάταγμα, σύμφω-να με το οποίο για το συγκεκριμένο διάστημα θα έχουν και δυνατότητα πρόσβασης στην εργασία.

Δεύτερον, αρκετοί απ’ τους απεργούς πείνας –όπως χαρακτη-ριστικά ανέφεραν– μπορούν να αποδείξουν ότι βρίσκονται στη χώ-ρα 8 έτη, οπότε θεμελιώνουν το δι-καίωμα να υποβάλουν αίτηση για άδεια νομιμοποίησης. Από τη μεί-ωση των χρόνων θα επωφεληθούν πολλοί περισσότεροι μετανάστες, πέρα από τους 300. Ας σημειωθεί και η μείωση ενσήμων στα 120 για την ανανέωση της άδειας παραμο-νής και εργασίας. Βέβαια η κυβέρ-νηση επέμεινε έντονα στον αυστη-ρά προσωπικό και ατομικό χαρα-

κτήρα των ρυθμίσεων. Η ρωγμή που συντελέστηκε στην αντι-

μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι σημαντική, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι: Η κυβέρνηση έδρασε εντός των ορίων αυτής της πολιτικής, και πιο συ-γκεκριμένα του ν. 3907/2011. Μάλιστα ενώ θα μπορούσε, με βάση τον προαναφερθέ-ντα νόμο, να εντάξει τους απεργούς πείνας στο άρθρο 21 παράγραφος 4, όπου προ-βλέπεται αυτοτελής άδεια διαμονής «για λό-γους ανθρωπιστικούς ή φιλευσπλαχνίας» – δεν το έκανε. Το εξαιρετικά ανησυχητικό εί-ναι ότι την επομένη της παύσης της απεργί-ας ο Γ. Ραγκούσης φαίνεται να τα… μασάει. Μετά τις επιθέσεις του ΛΑΟΣ –που διά στό-ματος Θ. Πλεύρη αποκάλεσε του απεργούς πείνας εγκληματίες (!) ενώ επέμεινε ότι δεν

Σ φιγμένες γροθιές στον αέ-ρα και μόνιμα ζωγραφισμέ-να χαμόγελα στα πρόσωπα των εξασθενημένων απερ-γών πείνας και των αλληλέγ-

γυων, που είχαν κατακλύσει ως τα ξημερώ-ματα της Πέμπτης το κτίριο της Υπατίας. Είχε προηγηθεί το απόγευμα της Τετάρτης η συνάντηση των απεργών πείνας με τους υπουργούς Γ. Ραγκούση, Α. Λοβέρδο, Α. Νταλάρα και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Ένα βήμα πριν να θρηνήσουμε θύματα, η κυ-βέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπαναχώρησε. Από το «θα απελαθείτε» και «θα εφαρμοστεί ο νόμος» του… άτεγκτου υπουργού Εσωτε-ρικών, φτάσαμε –μετά από 44 μέρες απερ-γίας πείνας– σε μια βελτιωμένη πρόταση απ’ την κυβέρνηση, που έγινε τελικά δε-κτή από τους μετανάστες.

Στα πηγαδάκια της Υπατίας την Τετάρτη αναλύονταν η συμφωνία: Χορήγηση στους 300 απεργούς πείνας ανανεούμενου καθε-

στώτος μη απέλασης. Με την κάρτα που θα πάρουν θα έχουν το δικαίωμα νόμι-μης εργασίας. Εξασφάλιση της δυνατότη-τας να ταξιδεύουν στις πατρίδες τους, με υπουργική απόφαση που θα εκδοθεί άμε-σα. «Διαβατήριο» προς τη νομιμότητα, με μετατροπή της 12ετίας, που ισχύει στο ν. 3907/2011, σε 8ετία. Αυτή ήταν η συμφω-νία που ομόφωνα έγινε δεκτή από τη συ-νέλευση των απεργών πείνας, τους μετα-νάστες στη Θεσσαλονίκη και στα νοσοκο-μεία.

Τα παραπάνω κατ’ αρχήν είναι μια πρώ-τη δικαίωση για τους απεργούς πείνας, που θα έχει θετικά αποτελέσματα συνο-

� / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΘEMAΑντίστροφη μέτρηση για το ΠΑΣΟΚ

n ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΗΓΜΑ

Ο Φεβρουάριος του 2011 θα αποδειχθεί για το ΠΑΣΟΚ ότι ήταν ο Αύγουστος του 2008 για τη Νέα Δημοκρατία. Ο μήνας που όλη η προγενέστερη, συνεχής και κλιμακούμενη φθορά μετατράπηκε σε μια νέα και μη αντιστρεπτή ποιότητα. Αρχής γενομένης από το συγκεκριμένο μήνα ο χρόνος αρχίζει να μετράει αντίστροφα για το κυβερνών κόμμα, που έρχεται αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις της πολιτικής του αλλά πριν απ’ όλα με την ογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρία. Η απεργία και οι διαδηλώσεις της 23ης Φεβρουαρίου που συνέπεσαν με την ανακοίνωση του τέταρτου Mνημόνιου αποτελούν, υπό την έννοια των συνεπειών στο πολιτικό σύστημα, σημείο σταθμό στην αλυσίδα των κοινωνικών διαμαρτυριών του τελευταίου χρόνου. Η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων, που ξεπέρασε ακόμη κι αυτή της 5ης Μαΐου, έφερε στην επιφάνεια τη νέα αυτοπεποίθηση για τη δυνατότητα ήττας και ανατροπής της πολιτικής της τρόικας ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΔΝΤ. Περισσότερο δε που οι μαχητικές αντιδράσεις των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται προνομιακά από τα μέτρα του τελευταίου χρόνου συμπλέουν με άλλες, αδιανόητες μέχρι πρόσφατα και οξύτατες αντιδράσεις τμημάτων ακόμη και του στενού κρατικού μηχανισμού, όπως των δικαστών και των εισαγγελέων. Η διαδήλωσή τους την Πέμπτη που μας πέρασε, όπου συμμετείχε ακόμη και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου(!) σηματοδοτεί την πλήρη διάρρηξη των δεσμών του ΠΑΣΟΚ με όλα τα κοινωνικά στρώματα από τη μια άκρη της κλίμακας της κοινωνικής διαβάθμισης μέχρι την άλλη.Η αμφισβήτηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου εντείνεται στο βαθμό που η απάτη του Μνημονίου γίνεται ηλίου φαεινότερη. Το γεγονός δηλαδή πως το ζητούμενο δεν ήταν η μείωση του δημόσιου χρέους και η διάσωση της Ελλάδας αλλά, άμεσα, δάνεια διαφυγής προς τις εγκλωβισμένες στα ελληνικά ομόλογα ξένες τράπεζες που σιγά - σιγά ξεφορτώνονται τις τοποθετήσεις τους (αντίθετα με τις ελληνικές) και, πιο μακροπρόθεσμα και στρατηγικά, η βίαιη αφαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων. Όσο όμως και οι δύο αυτοί στόχοι υλοποιούνταν σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο (κι από ‘δώ ακριβώς απορρέει η αδιαμφισβήτητη επιτυχία της εφαρμοζόμενης πολιτικής) τόσο οι αντιθέσεις του ελληνικού καπιταλισμού και της εφαρμοζόμενης πολιτικής οδηγούνται σε εκρηκτικά επίπεδα. Μάρτυρας, η εκτίναξη του δημόσιου χρέους που το 2013 θα φθάσει το 158% του ΑΕΠ και πιο άμεσα η υστέρηση, λόγω λιτότητας, των δημοσίων εσόδων το πρώτο δίμηνο του έτους κατά 9% που οδηγεί σε εκτροχιασμό τον προϋπολογισμό και την προγραμματισμένη πολιτική όπως δείχνει η αναβολή της προγραμματισμένης έκδοσης εντόκων γραμματίων κι επίσης νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα εντείνουν τον φαύλο κύκλο. Η απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να... πυροβολήσει τον αγγελιόφορο, απολύοντας τον ειδικό γραμματέα εσόδων Δ. Γεωργακόπουλο, στις αρχές της εβδομάδας έφερε στην επιφάνεια τα αδιέξοδα που δημιουργεί αυτή η πολιτική όσο πιο απρόσκοπτα εφαρμόζεται.

Το διπλό «καθήκον» του Μνημονίου (διάσωση γερμανο-γαλλικών τρα-πεζών, καταστρατήγηση εργατικών δικαιωμάτων) προσδιόρισε και τη συμμαχία της αστικής τάξης με το

διεθνές κεφάλαιο και τα όργανά του, ΔΝΤ και ΕΕ. Μια συμμαχία εύθραυστη που άφη-νε εξ αρχής όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για το ελληνικό κεφάλαιο – όπως ακριβώς η αύ-ξηση του βαθμού εκμετάλλευσης δεν εγγυ-άται την αύξηση των κερδών (περισσότε-ρο δε που στην περίπτωσή μας προστίθε-ται και η μεταβλητή του «ποιος» θα καρ-πωθεί τα κέρδη, μεταξύ εγχώριων και δι-εθνών τμημάτων της αστικής τάξης). Ακό-μη και μια ραγδαία υποβάθμισή του στο πλαίσιο των διεθνών κεφαλαιοκρα-τικών ανταγωνισμών, όπως μόλις τώ-ρα συνειδητοποιείται με την επαπει-λούμενη απώλεια του ελέγχου στρα-τηγικής σημασίας επιχειρήσεων (βλ. τους κλυδωνισμούς σε εταιρείες και κλάδους - διαμάντια του στέμματος του ελληνικού αστισμού, όπως οι τράπεζες, τα ναυπηγεία ακόμη και η ιδιωτική Ολυμπι-ακή) και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δι-καιωμάτων. Η τελευταία μάλιστα πρόκλη-ση δεν εντοπίζεται στον άξονα του Αιγαίου, όπου οι ανατροπές είναι θέμα χρόνου, αλλά στην καρδιά του αστικού κράτους: τις εφο-ρίες, τα τελωνεία και κάθε πηγή δημοσίου εσόδου που κινδυνεύει να υπαχθεί σε ευ-ρωπαϊκό σχεδιασμό (κατ’ ευφημισμό αυτό) και στην πράξη να περάσει υπό τον έλεγχο της Γερμανίας στο πλαίσιο μιας αναδιάρ-θρωσης του δημόσιου χρέους που είναι θέ-μα χρόνου και προεξοφλείται σχεδόν κα-θημερινά.

Τελευταίο κρούσμα, η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody’s τη Δευτέρα κατά τρεις μονάδες με αποτέλε-σμα το επίπεδο της Ελλάδας να φθάσει αυ-τό της Αγκόλας και της Μογγολίας. Παρότι ζητούμενο από τη μεριά του αμερικανικού οίκου ήταν μεταξύ άλλων και ένα πλήγμα στο ευρώ (όπως φάνηκε και από την προ-κλητική υποβάθμιση της ισπανικής οικονο-μίας την Πέμπτη, μια δηλαδή μέρα πριν ξε-κινήσει η Σύνοδος Κορυφής) δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς με το –επίσημο– σκε-πτικό του, που αφορούσε την υστέρηση των δημοσίων εσόδων. Ακόμη κι έτσι όμως η υποβάθμιση αποτέλεσε το τελευταίο καρ-φί στο ελληνικό φέρετρο καθ’ οδόν για τη

σύνοδο κορυφής των 17 ηγετών της ευρω-ζώνης της Παρασκευής, που αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για την κρίσιμη, ιστορι-κή σύνοδο και των 27 ηγετών της ΕΕ που θα γίνει 24-25 Μαρτίου. Το διακύβευμά της ήταν «να βρει μια διαρκή λύση στην κρίση χρέους και να μειώσει τις βαθιές οικονομι-κές ανισορροπίες μεταξύ των βόρειων χω-ρών όπως η Γερμανία και των νότιων όπως η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία», έγραφε προχθές Παρασκευή από το Βερο-λίνο ο ανταποκριτής των Νιου Γιορκ Τάιμς. Με πιο απλά λόγια, ο στόχος ήταν να συμ-βιβαστούν τα ασυμβίβαστα, κάτι που είναι εξ ορισμού αδύνατο. Αναλυτικά αυτά που

συμφωνήθηκαν περιγράφονται στη σελ. 3.Ας δούμε όμως ποιο ήταν το ζητούμενο

από την κάθε μεριά και παραμένει φυσικά μέχρι την επόμενη σύνοδο. Η ελληνική κυ-βέρνηση έχοντας να αντιμετωπίσει τα απο-τελέσματα των περσινών αποφάσεών της σχετικά με τους όρους δανεισμού από την τρόικα των 110 δισ. αρχικά ήθελε μια «πλή-ρης σειρά» αναδιάρθρωσης: Πρώτο, χρονι-κή επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής, την οποία εξασφάλισε με την αύξηση της στα 7,5 χρόνια. Δεύτερο, μείωση του επι-τοκίου. Η επιτυχία όμως της μείωσης κατά 1 μονάδα, όπως ανακοινώθηκε, είναι κενό γράμμα καθώς η αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων του ευρώ που επηρεάζει το ύψος

του επιτοκίου στα δάνειο της τρόι-κας θα έχει ως αποτέλεσμα το επει-τόκιο να μείνει ίδιο. Το τρίτο αίτη-μα της κυβέρνησης αφορούσε στο δικαίωμα επαναγοράς ομολόγων με χρήματα που θα δανειστεί από την ΕΕ, έτσι ώστε να μειωθεί το συνολι-

κό ύψος του χρέους και να συνεχίσει να εί-ναι «εξυπηρετήσιμο». Με αυτό τον τρόπο επιδίωκε να κάνει ένα σιωπηρό κούρεμα του δημόσιου χρέους, με ξένα φυσικά ...κό-λυβα. Αναγνώριζε πάντως έτσι, έστω και με κάποια χρονική καθυστέρηση, το προ-φανές: Πως το δημόσιο χρέος στο σημερι-νό του ύψος και με βάση την ωρίμανσή του τα επόμενα τέσσερα χρόνια (όταν για πα-ράδειγμα μεταξύ 2013 και 2015 θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν ομόλογα που λή-γουν αξίας 211 δισ. ευρώ) δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Η στάση της Α. Μέρκελ από την άλλη κα-θορίζεται άμεσα από την πίεση που ασκούν

4 Ακόμη και νέο δάνειο, αντίστοιχο των 110 δισ. της τρόικας, συζητιέται για να ξεπεραστεί ο κίνδυνος

του αδυναμίας πληρωμών

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ

ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Δραματικές αλλαγές στο επίπεδο ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας θα έχει η αναδιάρθρωση

του χρέους που σχεδιάζουν κυβέρνηση Παπανδρέου και Γερμανοί για να αντιμετωπίσουν την έκρηξη του δημόσιου

χρέους. Αμόκ ιδιωτικοποιήσεων, εκχώρηση ακόμη και των δημόσιων εσόδων σε πηγές της ΕΕ, δηλαδή στη Γερμανία,

και συντριβή μισθών και δικαιωμάτων είναι οι όροι που θέτει το Βερολίνο.

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / �

ΛOΓIΣTIKOΣ EΛEΓXOΣ

Παύση πληρωμών, διαγραφή του χρέουςn ANATPOΠH THΣ EΠIΘEΣHΣ

Μονόδρομο απέναντι στην επίθεση του κεφα-λαίου αποτελεί η μαχητική απαίτηση ενός πλαι-σίου διεκδικήσεων που θα βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων, θα προκαλούν ρήγματα στην αστική κυριαρχία και θα ανοίγουν το δρόμο για την αντικαπιταλσιτική επανάσταση και την εργα-τική εξουσία. Ειδικότερα: αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, γενναίες επι-δοτήσεις σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση και μέσα μεταφοράς, εθνικοποίηση των τραπεζών και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, περιορι-σμοί στην κίνηση κεφαλαίων, έξοδος από ευρώ και ΕΕ και παύση πληρωμών του δημόσιου χρέ-ους στην κατεύθυνση της διαγραφής του. Η ιδι-αιτερότητα ωστόσο του αιτήματος παύσης πλη-ρωμών είναι πως η πλήρης υλοποίησή του δεν εξαρτάται μόνο από τους εσωτερικούς ταξι-κούς και πολιτικούς συσχετισμούς, όπως συμ-βαίνει στον ένα ή τον άλλον βαθμό για τα προ-ηγούμενα αιτήματα. Η τύχη του χρέους δηλαδή δεν κρίνεται ούτε από το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ελληνικών τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων – ακόμη και στην περίπτωση που αυ-τό θα λυθεί προς όφελος της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό το λόγο τα ομόλογα που έχουν εκδο-θεί από το ελληνικό Δημόσιο, τα οποία ας τα θε-ωρήσουμε χάρη ευκολίας επιταγές που θα συ-νεχίσουν να κυκλοφορούν στο εξωτερικό ενσω-ματώνοντας απαιτήσεις, θα αποτελούν αγκάθι στο πλευρό ακόμη και μιας εργατικής εξουσί-ας (που θα αφαιρεθεί μόνο όταν νικήσει η διε-θνής επανάσταση και εδραιωθεί ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός). Η προβολή επομένως του αι-τήματος της διαγραφής του χρέους δεν εγγυ-άται τη διαγραφή του! Απονομιμοποιεί το χρέ-ος και αντιμετωπίζει την ιδεολογική τρομοκρα-τία, αφήνοντας όμως ένα κενό ανάμεσα στο ση-μερινό ζόφο και την ιδεολογική ζύμωση από τη μια και τη διαγραφή μέρους ή όλου του χρέους από την άλλη.

Η μοναδική μέθοδος που μπορεί να καλύ-ψει αυτό το κενό είναι ο λαϊκός εκβιασμός και οι επιτροπές λογιστικού ελέγχου. Γι’ αυτό το λό-γο άλλωστε οι δεκάδες σχετικές προσπάθειες που έχουν γίνει σε όλο τον κόσμο δεν τελεσφό-ρησαν παρά σε μια μόνο χώρα – τον Ισημερινό. Κι αυτό εξ αιτίας της λαϊκής πάλης που επέβα-λε στον Ραφαέλ Κορέα την ατζέντα της ΕΛΕ. Η αντίστοιχη προσπάθεια που γίνεται στην Ελλά-δα με ζητούμενο να ανοίξουν τα βιβλία του χρέ-ους διευκολύνει την πάλη μιας και εισάγει σ’ αυ-τήν επιπλέον τμήματα των εργαζομένων και δί-νει κύρος στο αίτημα διαγραφής του χρέους. Η ανάδειξη του παράνομου χαρακτήρα του ανατο-κισμού για παράδειγμα, όπως έγινε στον Ισημε-ρινό, μπορεί να αποβεί πολλαπλά χρήσιμη στην περίπτωση της Ελλάδας που μέσα σε δύο δε-καετίες έχουμε πληρώσει δύο φορές σχεδόν το σημερινό χρέος. Το ίδιο αποτελεσματικά μπορεί να λειτουργήσει και η επίκληση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης λόγω των δραματικών κοινω-νικών συνεπειών που έχει η εξυπηρέτηση του (βλέπε σελίδα 20). Οι όροι για να λειτουργήσει προωθητικά στην εξέλιξη της ταξικής πάλης το αίτημα συγκρότησης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου είναι να έχει κινηματικό χαρακτήρα και να μην εκφυλιστεί σε επιτροπή κοινοβουλευτι-κού ελέγχου (ωραίο μου πλυντήριο) και επίσης να είναι σαφές ότι το αίτημα αυτό δεν απευθύ-νεται στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αλλά στο κίνημα που θα το επιβάλει με αγώνες και μαζικό λαϊκό εκβιασμό.

Στον αντίποδα αυτής της αντίληψης κινούνται ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρούν να «στενέψουν» το αίτημα στα μέτρα του κοινοβουλευτικού ελέγ-χου, παρά την έντονη αποδοκιμασία που δέχτη-καν όταν ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους στην πρώτη συνέντευξη Τύπου της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση της ΕΛΕ. Το ΚΚΕ από την άλ-λη επιτίθεται στην πρόταση δημιουργίας κοινο-βουλευτικής επιτροπής αντιτείνοντας ορθά την εμπειρία από προηγούμενα αποτελέσματα αντί-στοιχων επιτροπών. Από την άλλη αμφισβητώ-ντας το διαχωρισμό σε νόμιμο και παράνομο στο όνομα του κινδύνου να κληθεί να πληρώσει ο λα-ός το «νόμιμο» υποτιμάει την ταξική πάλη που θα καθορίσει ποιο μέρος τελικά θα πληρωθεί και επίσης τα τεράστια οφέλη που δημιουργούνται ακόμη κι από τη διαγραφή του 70% του χρέους όπως έγινε στον Ισημερινό, με αποτέλεσμα να διπλασιαστούν οι δαπάνες για υγεία και παιδεία. Κι αυτό σε σύγκρουση κι όχι σε συμφωνία με τον ιμπεριαλισμό και τους πιστωτές.

Γερμανική αποικία η Ελλάδαn ΜΙΣΘΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΚΑΙ ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ

Παρότι όλες αυτές οι λύσεις –από την άμεση της επιμή-κυνσης του δανείου της τρό-ικας και της αλλαγής του επιτοκίου, μέχρι τις απώτε-

ρες του νέου δανείου και της συντεταγμένης χρεοκοπίας– εξυπηρετούν αποκλειστικά τους δανειστές καθώς σηματοδοτούν μια τε-ράστια μεταφορά πόρων στο εξωτερικό υπό την μορφή τόκων και χρεολυσίων, για να τις εγκρίνει η Γερμανία απαιτεί κυριολεκτικά ...γη και ύδωρ. Άμεσα ζητάει να εγκριθεί το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο μετονομάστηκε σε «Σύμφωνο του Ευρώ», σε μια προσπάθεια να φανεί λιγότερο αυστηρό από την πρώτη του μορφή. Στην πραγματικό-τητα όμως οι βασικές του προβλέψεις έμει-ναν ίδιες και απαράλλαχτες: «Φρένο χρέ-ους» σε όλους τους κρατικούς προϋπολογι-σμούς, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιο-δότησης στα 67 και απεξάρτηση των μισθο-λογικών αυξήσεων από τον πληθωρισμό, μεί-ωση δηλαδή των μισθών. Προκαλεί μάλιστα εντύπωση η ταχύτητα με την οποία ο εκβια-σμός της Γερμανίας μετατράπηκε σε αίτημα

της «εθνικά υπερήφανης» κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Παρότι, συγκεκριμένα, η φρά-ση «λύση - πακέτο» ήταν η γερμανική απά-ντηση στα αιτήματα του... Τσολάκογλου κα-τά την επίσκεψή του στο Βερολίνο, με την Α. Μέρκελ να υπονοεί ότι πρώτα αποδέχεστε τον εκβιασμό μου για το «Σύμφωνο Ανταγω-νιστικότητας» και μετά συζητάμε. Προσερ-χόμενος στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες ο Γι-ωργάκης δήλωνε κι αυτός σαν ηχώ του Βε-ρολίνου «λύση - πακέτο» υπονοώντας ότι θα αποδεχτούμε κάθε απαίτησή τους!

Ακόμη όμως και τα παραπάνω αιτήμα-τα δεν αρκούν στη Γερμανία για να απο-δεχθεί ένα κούρεμα του ελληνικού δημόσι-ου χρέους, στο πλαίσιο μιας αναδιάρθρω-σής του που είναι θέμα χρόνου. Η Γερμα-νία θα θέσει αυστηρότατους όρους, επικα-λούμενη τις απώλειες που θα έχουν τα χρη-ματοπιστωτικά της ιδρύματα. Με βάση πιο πρόσφατα στοιχεία (Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, 8 Μαρτίου) ακριβώς το μισό ελληνικό χρέος (120 δισ.) βρίσκεται σε χέρια τραπεζών και το υπόλοιπο (119 δισ.) εκτός τραπεζών. Οι απώλειες ωστόσο θα κινούνται σχεδόν απο-

κλειστικά σε ονομαστικό επίπεδο καθώς οι παχυλές, συχνά διψήφιες αποδόσεις των ελ-ληνικών ομολόγων έχουν αποζημιώσει τους κατόχους του και με το παραπάνω. Θα κι-νούνται δε οι γερμανικοί όροι σε τρεις κα-τευθύνσεις. Πρώτο, άμεσο έλεγχο στα δημό-σια οικονομικά και τις εισπράξεις εφοριών και τελωνειών, παραπέμποντας στα χρόνια οικονομικής κατοχής του Διεθνούς Οικονο-μικού Ελέγχου. Δεύτερο, αθρόες ιδιωτικο-ποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και βίαιες εξαγορές κάθε μεγέθους ιδιωτικών επιχει-ρήσεων από τις κατασκευές και τον τουρι-σμό μέχρι τις τράπεζες και το εμπόριο (ό,τι έχει απομείνει σε αυτό τον κλάδο) που θα εί-ναι αποτέλεσμα της δεινής θέσης στην οποία θα περιέλθουν οι ελληνικές επιχειρήσεις λό-γω της ύφεσης, ενώ αυτή η τάση θα διευκο-λυνθεί από την πτώση της χρηματικής αξίας τους. Τρίτο και σημαντικότερο συνεχής μεί-ωση σε μισθούς, ημερομίσθια, συντάξεις και επιδομάτα ανεργίας (καθόλου τυχαία δεν ήταν η τελευταία παρεμβαση του Όλι Ρεν) μέχρι να φθάσουν σε τριτοκοσμικά όρια και επίπεδα εξαθλίωσης.

τόσο οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, με τους οποίους συγκυβερνά όσο και τα δύο κόμμα-τα της Δεξιάς (CDU και CSU) που από κοι-νού απορρίπτουν κατηγορηματικά κάθε σκέ-ψη εκταμίευσης και μεταφοράς πόρων προς την Ελλάδα και τις κλυδωνιζόμενες χώρες της περιφέρειας. Οι κρίσιμες εκλογές δε που διεξάγονται δύο μέρες μετά την σύνοδο στο κρατίδιο της Βάδης - Βυρτεμβέργης λειτουρ-γούν καθοριστικά για τη στάση της. Υπακού-οντας σε αυτές τις πιέσεις η Μέρκελ θα προ-τείνει την ψήφιση από τη γερμανική Βου-λή στις 17 Μαρτίου συγκεκριμένου νόμου που θα απαγορεύει καθε παρέμ-βαση στην αγορά ομολόγων, για να αποτραπεί το σχέδιο επανα-γοράς χρέους. Αποκλείεται επο-μένως αυτό το ενδεχόμενο, όπως συνέβη και με το σενάριο των ευ-ρω-ομολόγων με το οποίο φλέρ-ταραν τμήματα του ευρωπαϊκού κατεστημένου, η κυβέρνηση Πα-πανδρέου και η ευρω-λάγνα Αρι-στερά. Έχει ενδιαφέρον μάλιστα να προσέξει κανείς ότι είναι τό-σο ισχυρή η αντίδραση που έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό της Γερμανίας ενάντια στα σχέδια βο-ήθειας προς την περιφέρεια, πα-ρότι τις τράπεζές τους επί της ου-σίας βοηθούν και μάλιστα με το-κογλυφικούς όρους (όπως φαίνε-ται από το επιτόκιο του 5% όταν η Γερμανία δανείζεται περίπου με 2%), ώστε ο υπουργός Οικονομι-κών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έφτασε να αποτελεί την πιο μετριοπαθή φωνή...

Μακροπρόθεσμα φυσικά και επί της ου-σίας η στάση της Α. Μέρκελ καθορίζεται από τα συμφέροντα των γερμανικών τρα-πεζών που θέλουν το ελληνικό χρέος να συ-νεχίσει να είναι «εξυπηρετήσιμο», να μην αναγκαστεί δηλαδή η ελληνική κυβέρνη-ση να σηκώσει τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρε-ώσεις της προς τους διεθνείς πιστωτές. Η οριστική απάντηση σε αυτή την πρόκλη-ση ακούει στον όρο «συντεταγμένη χρεο-κοπία». Είναι συγκεκριμένα οι θεσμοθετη-μένες διαδικασίες που θα αποφασιστούν

και θα τεθούν σε ισχύ από τον Ιούνιο του 2013, όταν θα έχει λήξει η περίοδος ισχύος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτι-κής Σταθερότητας (EFSF) και θα τεθεί σε λειτουργία ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχα-νισμός Σταθερότητας (ESM). Στην πράξη η Γερμανία παραπέμπει για τότε την «πλή-ρη σειρά» της αναδιάρθρωσης έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί συντεταγμένα και με τους δικούς της όρους.

Ακόμη κι έτσι όμως για το χρονικό διά-στημα που μεσολαβεί μέχρι τον Ιούνιο του 2013 υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα

αποπληρώσει το ελληνικό Δημόσιο τις υπο-χρεώσεις του, δεδομένου ότι οι δόσεις από το δάνειο τη τρόικας σταδιακά θα μειώνο-νται, ενώ οι δαπάνες για την αναχρηματο-δότηση παλαιών οφειλών θα αυξάνονται και, το χειρότερο, οι προβλέψεις των δη-μοσίων φορολογικών εσόδων και εισπρά-ξεων, όλο και συχνότερα, θα αποδεικνύο-νται ευσεβείς πόθοι που δεν θα έχουν καμ-μιά σχέση με την πραγματική φοροδοτική ικανότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Να σημειωθεί πως το 2012, με βάση το σχε-διασμό του Μνημονίου, το ελληνικό Δημό-σιο θα πρέπει να αντλήσει τα μισά από τα

κεφάλαια που χρειάζεται με εκδόσεις ομο-λόγων! Αυτό το θέμα, που χαρακτηρίζεται ως «θέμα ταμπού» από τη γερμανική εφη-μερίδα Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάι-τουνγκ, βρίσκεται στο επίκεντρο των αντι-παραθέσεων. Έγραφε πολύ χαρακτηριστι-κά η γερμανική εφημερίδα: «Η Ελλάδα έχει ξεκάθαρη ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέ-ους. Ακόμη κι αν τα προγράμματα λιτότητας έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, αν ο κό-σμος αρχίσει να πληρώνει τους φόρους του και η κυβέρνηση κινηθεί γρήγορα με τα σχέ-δια ιδιωτικοποίησης, το δημόσιο χρέος θα

είναι συντριπτικά υψηλό. Τα τρέ-χοντα αστρονομικά επιτόκια κιν-δύνου του 16% στα 3ετή ομόλογα δείχνουν ότι οι αγορές έχουν αρ-χίσει εδώ και καιρό να βλέπουν την αναδιάρθρωση του χρέους ως αναπόφευκτη. Οι πολιτικοί όμως στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο έχουν μετατρέψει το θέμα σε ταμπού κι έχουν βρει δυ-στυχώς σύμμαχο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».

Το αντάλλαγμα που ζητάει η Γερμανία γι’ αυτές τις δύο παρα-χωρήσεις (επιμήκυνση περιόδου αποπληρωμής και μείωση του επιτοκίου, που στην πράξη ση-μαίνει μη αύξησή του) είναι κατ’ αρχήν ένα σαρωτικό κύμα ιδιω-τικοποιήσεων με στόχο να βρε-θούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015. Πρόκειται για γενικό ξεπούλημα κάθε δημόσιας ιδιοκτησίας. Αρ-

κεί να αναφέρουμε ότι η αξία των μετοχών του δημόσιου στις εισηγμένες που διατηρεί συμμετοχή φτάνει μόνο 6,5 δισ. Για να βρε-θούν όλα τα υπόλοιπα χρήματα θα πουλή-σουν ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε. Ακόμη κι ετσι όμως δεν πρόκειται να κλεί-σιε η μαύρη τρύπα! Σε αυτό το πλαίσιο η λύση που προκρίνεται και από κύκλους της Γερμανίας, παρά τις ισχυρές αντιδράσεις, είναι ένα νέο δάνειο που θα επιχειρήσει να λύσει τα προβλήματα χρηματοδότησης και, το κυριότερο, να αποτρέψει το ενδεχόμενο παύσης πληρωμών και ανεξέλεγκτων για το κεφάλαιο εξελίξεων.

� / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Φαίνεται πως τα μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης και οι εργαζόμενοι σ’ αυτά αποτελούν τα πειραματόζωα στην εφαρμο-γή των πιο ληστρικών σχεδίων της πολιτι-κής της κατοχικής κυβέρνησης και των εκ-δοτών - καναλαρχών, με τις επιβληθείσες μειώσεις μισθών και τις ελαστικές μορφές εργασίας να αποτελούν το «λαγό» και για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ της υπόλοι-πης χώρας.

Ο Φλεβάρης χαρακτηρίστηκε ως ο μή-νας των κινητοποιήσεων των εργαζομέ-νων στο συγκρότημα της Μακεδονίας, της Θεσσαλονίκης και των Σπορ του Βορρά, οι οποίοι από τις αρχές καλοκαιριού αντιμε-τώπισαν τις επιδιώξεις της εκδότριας Σου-

λοπούλου (εκπροσώπου του επι-τυχημένου μάνατζερ επεν-

δυτικών κεφαλαίων Γ. Ρήγα) να επιβάλει πά-

ση θυσία μειώσεις αποδοχών. Η τε-λική της… πρότα-ση ήταν μειώσεις αποδοχών κα-τά 20% έως (και) 80% επιμεριστι-κά στους εργαζό-

μενους, με κάποι-ους να δουλεύουν

τέσσερις, τρεις ακόμη και μία μέρα την εβδο-

μάδα. Αυτό ήταν που ξεχεί-λισε την οργή των δημοσιογρά-

φων και γενικότερα των εργαζομένων στο συγκρότημα, οι οποίοι προχώρησαν άμεσα σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες από την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου, μη αποδεχόμενοι όλες τις εναλλακτικές της… σφαγής: επιχειρησιακή σύμβαση, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, ακόμη και δανεισμό!

Όπως γράφαμε στο ιστολόγιο του Ασύ-νταχτου Τύπου (συνδικαλιστική παράταξη στην ΕΣΗΕΜΘ, συνεργαζόμενη με ΑΡΜ-ΜΕ και Φαινάνσιαλ Κράιμς στην ΕΣΗΕΑ και το Παρατύπως στην ΕΣΠΗΤ): Παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να διεμ-

βολίσει τις τάξεις των εργαζομένων, των διευθυντικών στελεχών που είχαν ξαμο-ληθεί στον προσεταιρισμό εργαζομένων στο άρμα του αφεντικού της Μακεδονί-ας και των κάθε λογής παπαγαλακίων που βυσσοδομούσαν κατά συναδέλφων, η συ-ντριπτικότατη πλειοψηφία, συντεταγμένα, αποφασιστικά και αγωνιστικά, κατάφερε να πραγματοποιήσει εννιά μέρες απεργία στις εφημερίδες, οι οποίες δεν εκδόθηκαν από την Παρασκευή 11 έως την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου. Τελικά, για να αντιμετωπι-στούν οι εργαζόμενοι (δημοσιογράφοι, τε-χνικοί, διοικητικοί) χρειάστηκε να επιστρα-τευτεί το σύστημα της δικαστικής εξουσίας, η οποία όχι μόνο απέδειξε ακόμη μια φορά πόσο ταξική είναι αλλά και πόσο τοξική! Με κατοχικό διάταγμα, τάχθηκε υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης των τροϊκανών και των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας.

Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν μεν στις εφημερίδες, αλλά γνωρίζοντας ότι δεν το έκαναν με τη θέληση και την υπογραφή τους. Ήταν μια ελάχιστη πράξη αξιοπρέ-πειας στην υπεράσπιση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων τους, αλλά και της ίδιας της ενημέρωσης που πλήττεται ακόμη περισσότερο με υποταγμένους και κακοπληρωμένους δημοσιογράφους.

Τα πράγματα στο άλλο συγκρότημα Τύ-που της Θεσσαλονίκης, του Αγγελιοφόρου, κύλησαν διαφορετικά. Δυστυχώς, οι συνά-δελφοι του Αγγελιοφόρου συζητούσαν το αναπότρεπτο των μειώσεων των αποδοχών τους, μέσα σ’ αυτήν την οικονομική κρίση, εκτιμώντας τις φιλότιμες προσπάθειες του εκδότη Αλέκου Μπακατσέλου (συνεταί-ρου των Ψυχάρη, Μπόμπολα). Συνεπικου-ρούμενοι από την συνδικαλιστική ηγεσία (εργαζόμενοι σ’ αυτήν την εφημερίδα εί-ναι ο πρόεδρος, γενικός γραμματέας και ένα ακόμη μέλος του προεδρείου της πρα-σινο-γαλαζο-ροζ συμμαχίας), η οποία με σημαία το «σ’ αυτήν την κρίση δεν μπορεί να μη χάσουμε και εμείς κάτι», παρότρυ-νε τους συναδέλφους να δεχθούν είτε επι-χειρησιακή σύμβαση, είτε ατομικές συμβά-σεις (γιατί η εκ περιτροπής εργασία είναι πιο δυσβάσταχτη).

Γι’ αυτό και το διαφορετικό αποτέλε-σμα: 58 δημοσιογράφοι υπέγραψαν ατο-μικές συμβάσεις με μείωση μισθών κατά 12.5%, με κάποιους εξ αυτών να υπογρά-φουν εξουσιοδοτήσεις στην Ένωση – κά-τι ακόμη χειρότερο, αφού αυτές υποκρύ-πτουν επιχειρησιακή σύμβαση. Μόνο 7 συ-νάδελφοι αρνήθηκαν να δεχθούν όλα τα προτεινόμενα και για τιμωρία τους επιβλή-θηκε η εκ περιτροπής εργασία με μειώσεις μισθών 20%!

Να επισημάνουμε πως με οποιαδήποτε από τις παραπάνω μορφές εργασιακής απα-σχόλησης, οι δημοσιογράφοι τίθενται εκτός των ασφαλιστικών Ταμείων μας, αφού αυ-τά δεν ασφαλίζουν άλλες μορφές πέραν της πλήρους και αμειβόμενης με τις Συλλο-γικές Συμβάσεις Εργασίας. Για τις οποίες –υποτίθεται– πως κατέβηκαν στις πρόσφα-τες απεργιακές κινητοποιήσεις. Η τελευ-ταία ήταν η 23 Φεβρουαρίου –όμως, λίγες μέρες μετά, πήγαν και υπέγραψαν ατομι-κές συμβάσεις οι περισσότεροι των δημο-σιογράφων του Αγγελιοφόρου–μεταξύ αυ-τών ο πρόεδρος Βοϊτσίδης, ο γραμματέας Φωκιανίδης, το μέλος Καρράς, ο αντιπρό-εδρος του ΕΔΟΕΑΠ Νεστορίδης και άλ-λοι… κεντροαριστεροί! Το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ έφθασε στο σημείο της έσχατης υποχώρησης - παράδοσης άνευ όρων, συμ-βάλλοντας στην κατάργηση των ΣΣΕ!

Σε κάθε περίπτωση, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι συνένοχη στο μεγά-λο κόλπο της υφαρπαγής από τους εργα-ζόμενους όλο και μεγαλύτερου ποσοστού του κοινωνικού πλούτου, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και την ποδηγέτηση των δημοσιογράφων, ώστε να στηθούν τα σύγχρονα εργασιακά κρεματό-ρια! Ευτυχώς, μέσα σ’ αυτήν ληστρική επι-δρομή της κατοχικής κυβέρνησης υπάρ-χουν συνάδελφοι στον αγώνα χαρακωμά-των για υπεράσπιση της κόκκινης γραμμής: ΣΣΕ, θέσεις εργασίας, ελευθεροτυπία - δε-οντολογία. Ο συντονισμός και η εκδήλωση νέων μορφών δράσης «από τα κάτω», είναι τα απαιτούμενα του καιρού.

* Μέλη του Ασύνταχτου Τύπου

Μηνύσεις εναντίον συνδικαλιστών. Ο Αντένα στράφηκε εναντίον του προέδρου της ΕΤΕΡ, Δημήτρη Καμαρινόπουλου, και της γραμματέως Μαρίας Γεωργέα, ζητώ-ντας τους 80.000, «επειδή οι δυο εκλεγμέ-νοι συνάδελφοι συμβαίνει να εκπροσω-πούν τους εργαζόμενους τεχνικούς που απεργούν στην παραπάνω επιχείρηση, ασκώντας το συνταγματικά κατοχυρωμέ-νο δικαίωμά τους» όπως καταγγέλλει και η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζο-μένων Ενώσεων στον χώρο των ΜΜΕ.

«Οι νέες διώξεις συνδικαλιστών και η ποινικοποίηση του αγώνα μας αποδεικνύει

την τρομοκρατία που επιχειρούν να περά-σουν στο χώρο μας σε συνδυασμό με απολύ-σεις, μαύρη εργασία και διόγκωση της ανερ-γίας - οι εργοδότες με καλοπληρωμένους μάνατζερ που ανέλαβαν το ρόλο του παλιού επιστάτη στα τσιφλίκια και στη δουλοπαροι-κία» υπογραμμίζει η Συντονιστική.

Στην περίπτωση του Χρηματιστηρίου, η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει πως ο εκδότης της εφημερίδας «αντί να πληρώσει τους μι-σθούς που οφείλει στους εργαζόμενους της εφημερίδας, εξετράπη σε ύβρεις και συκοφαντίες κατά του εκλεγμένου εργασι-ακού εκπροσώπου, συναδέλφου Νίκου Κω-τσικόπουλου, τον οποίο απέλυσε».

Οι καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας συνεχίζονται .Οι εργαζόμενοι στην Εξπρές παραμένουν απλήρωτοι επί 9 μήνες και η «ΕΣΗΕΑ απαιτεί για τελευ-ταία φορά την άμεση εξόφληση όλων των οφειλομένων», ενώ στο Άλτερ τα σύννεφα είναι βαριά. Μπορεί να προωθείται μια λύ-ση μεταξύ τραπεζών και εταιρείας κυπρια-κών συμφερόντων, όμως για τους εργαζό-μενους –που εδώ και δύο μήνες είναι απλή-ρωτοι– τα νέα θα είναι αρνητικά καθώς

αναμένεται μεγάλη έξοδος του προσωπι-κού. Η διάσωση του τηλεοπτικού σταθμού θα σημάνει επίσης τη διάσωση των τραπε-ζών και των διαφημιστικών εταιρειών που έχουν εμπλακεί στην ιστορία, αλλά τη νύ-φη θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Την ίδια ώρα η σύγκρουση γύρω από το 9,84 κορυφώνεται. Η σημερινή διοίκη-ση προτάσσει το υψηλό κόστος λειτουργί-ας του, βγάζοντας στη σέντρα τους επώνυ-μους δημοσιογράφους και τις αποδοχές τους, υψηλές ή όχι. Η επιλογή αυτή προ-καλεί επιθέσεις και από τις δύο πλευρές με χτυπήματα κάτω από τη ζωνή, ενώ άλ-λοι δημοσιογράφοι «πρωτοπορούν» ζητώ-ντας ακόμη και το κλείσιμό του.

Τόσο οι ιδιοκτήτες, όσο και τα Μέσα εμφανίζονται ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση και το μόνο που προτείνουν εί-ναι λουκέτα, περικοπές στις αμοιβές και νέες απολύσεις, σε μια προσπάθεια να μην πληρώσουν από τη δική τους τσέπη την κατάσταση την οποία δημιούργησαν. Διότι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αν κά-ποιοι εισέπρατταν από το Δημόσιο, αυτοί ήταν οι εκδότες...

AΠO

σπόντα••• Ένας συνδυασμός εξωτερικών (από ΗΠΑ) και εσωτερικών πιέσεων, ενόψει των κρίσιμων τοπικών εκλογών που θα γίνουν στη Γερμανία στο διάστημα Φεβρουαρίου - Σεπτεμβρίου, φαίνεται να κλονίζουν την αδιαλλαξία της Μέρκελ και ενδεχομένως να μεταθέτουν τις καίριες αποφάσεις για το μέλλον της ΕΕ για τον ερχόμενο Ιούνιο, στην επόμενη σύνοδο κορυφής, έλεγαν πηγές στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα, την ώρα που έκλεινε αυτή η στήλη • Έτσι φάνηκε να έχει σημάνει λήξη συναγερμού στους διάφορους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους, σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευση Παπανδρέου, ο οποίος είχε πιεστεί πολύ (και από εγχώριους τραπεζικούς κύκλους) να πάει με το βέτο έτοιμο στην τσέπη του στις Βρυξέλλες...••• Σύμφωνα με το πιθανότερο και φυσικά επιθυμητό σενάριο, ο Γ. Παπανδρέου θα εξασφαλίσει τώρα την επιμήκυνση και ένα χαμηλότερο επιτόκιο, με την προοπτική να πετύχει και τη δυνατότητα επαναγοράς μεγάλου μέρους του χρέους με σημαντική έκπτωση, όταν θα δοθεί το «πράσινο φως» από την επόμενη σύνοδο κορυφής • Φυσικά, όλα αυτά δεν απέχουν πολύ από την «ελεγχόμενη χρεωκοπία» και θα συνοδευτούν από παράταση της σκληρής λιτότητας για πολλά χρόνια, με άδηλο μέλλον • Θα τη γλυτώσουν, όμως, οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα σπεύσουν σε πολιτική στήριξη του Γ. Παπανδρέου, στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών • Αλλά, όλα αυτά, χωρίς τον ξενοδόχο...••• Ο... ξενοδόχος, σύμφωνα με το τελευταίο βαρόμετρο της public issue, δείχνει πρόβλημα και με το δυο μεγάλα κόμματα και ενισχύει αισθητά τις αριστερόστροφες όπως και τις ακραίες εθνικιστικές τάσεις (ΛΑΟΣ), τις τελευταίες λόγω της αδύναμης ανάκαμψης της ΝΔ και της συγκυρίας του μεταναστευτικού • Ποιος ξέρει, ο... ξενοδόχος μπορεί και να μην επιθυμεί τη... συγκατοίκηση ΝΔ και ΛΑΟΣ στην πολυκατοικία και γι’ αυτό ενθαρρύνει δημοσκοπικά σε αυτόνομη πορεία τον Γ. Καρατζαφέρη • Ωστόσο, γενικότερα, όλα θα εξαρτηθούν στο επίπεδο του κοινωνικού κινήματος, που για την ώρα αποτελεί και το μοναδικό αστάθμητο παράγοντα των εσωτερικών εξελίξεων... ••• Πάντως, σαφείς ενδείξεις προετοιμασίας για πρόωρες κάλπες είναι τόσο η μερική έστω αναδίπλωση της κυβέρνησης στην κρίση της Υπατίας, όσο και ο ύστερος συμβιβασμός της Τ. Μπιρμπίλη στο επίμαχο θέμα της οικοδόμησης στις περιοχές Νatura, κατά απαίτηση των γνωστών συμφερόντων • Όπου μπορούν κλείνουν μέτωπα και προετοιμάζονται για τον αιφνιδιασμό, αν φυσικά χρειαστεί...

ΑΝΤΙ-

σταση

Η μάχη στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκηςn ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΪΝΤΑΝΗ - ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΠΙΚΑΣ *

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΠPINHΔON ΠPIN / �

που αναζητούν το δικαίωμα στην ελπίδα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να στείλει στον... Άγιο Δομίνικο, με πτήση τσάρτερ, διπλάσιους αστυνομικούς να φυλάνε με-τανάστες που ταξίδεψαν μέχρι την Ελ-λάδα από το νησί της Καραϊβικής. Έτσι, 140 αστυνομικοί «πέταξαν» ως... συνοδοί 19 ανδρών και 54 γυναικών από τη Δο-μινικανή Δημοκρατία, λες και οι άνθρω-ποι αυτοί ήταν ...VIP! Η ελληνική κυβέρ-

όπως λέει ο λαός, και μάλιστα στην πε-ρίπτωση αρκετών εκδοτικών κι όχι μό-νο συγκροτημάτων αποδεικνύεται ...κε-ραυνοβόλος προς το ΛΑΟΣ. Αφορμή για την εκδήλωσή του, η πρόσφατη δη-μοσκόπηση που βγάζει πρώτο σε δημο-τικότητα (αν και μειωμένη!) τον Γ. Κα-ρατζαφέρη και ανεβασμένο το κόμμα του. Η Καθημερινή εξήγησε το ...«φαι-νόμενο ΛΑΟΣ» εξαίροντας την τόλμη

παραπομπή του σε δίκη, ανέβηκε στη θέ-ση της εισαγγελέως του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου προκειμένου να τον …δικά-σει! Η καραμπινάτη αυτή παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων δικαίου δεν πέρα-σε, αφού ύστερα από αίτημα της υπερά-σπισης εξαιρέθηκε από τη δίκη. Ωστόσο, το γεγονός αυτό αποτελεί άλλο ένα κομ-μάτι στο παζλ των κρατικών «αλχημει-ών», ύστερα από τα δείγματα DNA του κατηγορούμενου που, κατά την ΕΛΑΣ, βρέθηκαν σε χειρουργι-κή μάσκα εκεί κοντά, μετά από διαδήλωση…

Πρώτα εγκατάλειψη, μετά θάνατος

Μέσα σε δύο ημέρες βρή-καν το θάνατο δύο τρόφιμοι του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, φέρνο-ντας με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο το θέμα των άθλι-ων συνθηκών διαβίωσης και περίθαλψης των εβδομήντα περίπου τροφίμων, αλλά και την έλλειψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού. Χαρακτηριστικό δείγμα της απόλυτης εγκατά-λειψης είναι ότι ο τελευταίος άτυχος 28χρονος πέθανε αβοή-θητος, αφού γιατρός δεν υπήρ-χε στο Κέντρο την ώρα του πε-ριστατικού. Στην Ελλάδα του Μνημονίου πληθαίνουν οι «αποθήκες» ανθρώπινων ψυ-χών σαν το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών που αφήνονται έρμαια στην τύχη τους ελέω «κόστους λει-τουργίας» ως σύγχρονοι Καιάδες, θυμί-ζοντας ότι ο καπιταλισμός μάς επιστρέ-φει στο πιο άγριο παρελθόν…

Με τσάρτερ ο ρατσισμόςΜηδενική ανοχή στα όρια της… παρά-

κρουσης επιδεικνύει η κυβέρνηση απέ-ναντι στους κατατρεγμένους μετανάστες

Ψαλίδι μισθών στην ΕθνικήΠλέον οι τράπεζες όχι μόνο τα παίρ-

νουν «χοντρά» από το κράτος με τις πά-σης φύσεως «εγγυήσεις», όχι μόνο έχουν κερδοφορία εν μέσω κρίσης, αλλά δεν δι-στάζουν να κηρύξουν λιτότητα ακόμα και για τους υπαλλήλους τους. Την αρχή κά-νει η Εθνική Τράπεζα, που στο εννιάμη-νο του 2010 είχε καθαρά κέρδη 259 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, καταργεί πάγια επιδόμα-τα, όπως το επίδομα ισολογισμού ή ανα-ζητά «ισοδύναμο αποτέλεσμα», δηλαδή αντίστοιχη μείωση από άλλες πηγές. Κι όλα αυτά, όταν μόνο τα έξοδα Διοίκησης ανέρχονται στο ποσό των 269 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 38% του συνόλου των μισθών των εργαζομένων! Από την άλλη, το κό-στος προϊσταμένων, συμβούλων και συ-νεργατών της Διοίκησης παραμένει στα ίδια (πανύψηλα) επίπεδα...

Λουκέτο στα διαπολιτισμικά σχολεία;

Ακατανόητη, παράλογη και εγκλημα-τική χαρακτηρίζουν οι καθηγητές και η Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας την πρόθεση κυβέρνη-σης και 1ου Διαμερίσματος δήμου Αθή-νας να καταργήσουν το Γυμνάσιο Διαπο-λιτισμικής Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας, που καλύπτει την ιδιαίτερα ευαίσθητη περιο-χή Αχαρνών - Αγ. Παντελεήμονα. Πρό-κειται για ένα σχολείο με 200 μαθητές, εκ των οποίων μόλις 18 είναι ελληνικής καταγωγής και οι υπόλοιποι προέρχονται από 24 χώρες! Αντί να στηριχθεί με κάθε υλικό και ηθικό τρόπο ο αγώνας εκπαι-δευτικών και μαθητών, τώρα μάλιστα που ο ΟΣΚ ανεγείρει νέο σχολείο για αυτό το σκοπό, φαίνεται πως η σκληρή αντιμε-ταναστευτική γραμμή Ραγκούση κερδίζει έδαφος και στο πεδίο της εκπαίδευσης...

Στημένη εισαγγελέαςΜε ένα ευτράπελο γεγονός ξεκίνησε

η δίκη του Άρη Σειρηνίδη ο οποίος συνε-λήφθη αρχικά για ληστεία, κι όταν αυτό δεν μπόρεσε να υποστηριχθεί, κατηγορή-θηκε για παλιότερη επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Το ίδιο πρόσω-πο, που λίγο καιρό πριν εισηγήθηκε την

Δεν θα ’λεγα πως έχει άδικο ο Σταμάτης που τηλεφώνησε Κυριακή πρωί από την Κέρ-κυρα, ανάμεσα σε καφέ και περισυλλογή, για να συμφω-νήσει και να διαφωνήσει με το προηγούμενο σημείωμα, σχετικά με τις παλιές φωτο-γραφίες, όπου γίνεται ανα-γκαίο μερικές φορές να σβή-σεις γραμμές και εικόνες από το παρελθόν για να αντέξεις το κάδρο στον τοίχο.

Δεν μπορούμε και δεν επιτρέπεται να σβή-σουμε το παρελθόν και δεν επιτρέπεται να ζή-σουμε χωρίς αυτό. Τουτέστιν, πρέπει να το υπερ-βούμε για να ζήσουμε και να υπηρετήσουμε το παρόν, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε δι-αγράφοντας όσα συνέβησαν, με τη διαλεκτική

τους, δηλαδή και τα αρνητι-κά και τα θετικά, και εκεί-να που μας κάνουν να κα-μαρώνουμε και εκείνα που μας κάνουν να νοιώθουμε ντροπή. Ακούγεται ωραίο, στρογγυλό, και σχεδόν τέ-λειο. Κι ωστόσο το παρελθόν είναι το μόνο που μπορούμε να ξαναφτιάξουμε. Γι’ αυτό

και πολύ συχνά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε τις περισσότερες φορές, το ξαναφτιάχνουμε.

Ας μιλήσω για κάτι αθώο. Πριν κάποιο και-ρό βρισκόμουν σε παρέα παλιών φίλων, όπου κάποιος περηφανευόταν πως κάποτε, ενώ ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα γινόταν πρωταθλητής Ελ-λάδας στο κολύμπι, κάτι απρόβλεπτο, οικογε-

νειακό, ματαίωσε τη συμμετοχή του στους πα-νελλήνιους αγώνες κι έτσι η δόξα δεν τον στε-φάνωσε. Εγώ, ωστόσο, ήξερα πως δεν επρόκει-το ούτε κάν να προκριθεί στον τελικό. Παρατη-ρώντας τον βεβαιώθηκα ότι πίστευε απολύτως πως ό,τι έλεγε ήταν αληθινό. Χρόνια επαναλαμ-βάνοντας το, είχε πείσει και τον εαυτό του πως έτσι είχε συμβεί.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με εκείνους που γράφουν απομνημονεύματα, «προσωπι-κές καταθέσεις» κ.λπ. Μεταξύ της αθωότητας και της παραπλάνησης η απόσταση είναι μικρή. Πιο περίπλοκα είναι ασφαλώς τα πράγματα με εκείνους που βρίσκονται στο προσκήνιο της πο-λιτικής ζωής, και δεν μιλάω μόνο για τους πο-λιτικάντηδες, που το παρελθόν είναι ακόμα πιο κρίσιμο για την αξιολόγηση του παρόντος. Δεν θέλουν να θυμούνται κάποια, αλλάζουν τη σει-

ρά άλλων, παραλείπουν περιστατικά ή πρόσω-πα κ.λπ. Μπροστά τους το ψέμα του παρά λί-γο πρωταθλητή είναι αθώο κι ανώδυνο. Προσω-πικά, έχω πολλά να πω στον εαυτό μου που δεν θέλω ν’ ακούσει κανείς, και γι’ αυτό αποφεύγω να του τα πω, μήπως και διαρρεύσουν. Όχι βα-ριά, φαντάζομαι, αλλά από τις τόσες φορές που τα απώθησα μείναν στην άκρη και ξεχάστηκαν. Έτσι που τώρα και να θέλω δεν μπορώ να τα θυμηθώ.

Προσπάθησα λοιπόν, και την προηγούμε-νη φορά και τώρα, να περιγράψω την ανθρώ-πινη στιγμή μας έτσι όπως την ορίζει η συσσώ-ρευση χρόνου, εμπειριών και ζωντανής ελπίδας. Δεν ήταν για να ορίσω τους κανόνες της πολιτι-κής συμπεριφοράς. Κι ίσως να έδωσα μεγαλύτε-ρο βάρος στην αθωότητα απ’ ό,τι στην ενοχή. Εν γνώσει. Γιατί το προτιμάω.

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Μια ασύμφορη διαλεκτική

TEΛEYTAIA

λέξη

του να ψηφίσει το Μνημόνιο, τη «συ-ναίνεση και υπεύθυνη στάση σε καίρια θέματα», την πρότασή του για «οικου-μενική κυβέρνηση», τα θέματα του «νό-μου και της τάξης». Η σώφρων Καθη-μερινή επικροτεί το πάλαι ποτέ ακραίο ΛΑΟΣ, το κόμμα - λαγό του συστήμα-τος, που πρωτοστατεί στην αντιδραστι-κή επίθεση.

νηση και ο ΟΗΕ προτιμούν να ξοδεύουν μυθικά ποσά για υπερατλαντικά ταξίδια «επαναπροώθησης», αντί να τα προσφέ-ρει στους πεινασμένους και άστεγους με-τανάστες!

ΛΑγΟΣ του συστήματοςΟ βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται,

ΤΟΥBAΓΓEΛHXEPOYBEIMαπότηνAYΓH

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΣΤΑ ΨΙΛΑ ΤΩΝ ΜΜΕ

Οι νεκροί του ΔΝΤ και της κρίσης

n ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Τρεις ειδήσεις την περασμένη εβδομάδα, που φυσικά πέρασαν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων και ίσα που αναφέρθηκαν στα δελτία των υποτιθέμενων ειδήσεων των καθε-στωτικών καναλιών, κάνουν ολοένα και πιο φανερή την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ένα αρκετά σοβαρό κομμάτι συμπολιτών μας.

Η αρχή έγινε την περασμένη Κυριακή λίγο έξω από τη Σούδα στην Κρήτη, καθώς 47 μετα-νάστες που επέβαιναν σε πλοίο λίγο πριν αυτό δέσει στο λιμάνι, έπεσαν στη θάλασσα. Τρεις από αυτούς ανασύρθηκαν νεκροί ενώ δεκα-τέσσερις αγνοούνται. Η απελπισία των μετα-ναστών ήταν τέτοια που προτίμησαν τη βουτιά στα παγωμένα νερά με το τραγικό αποτέλε-σμα, προκειμένου να αποφύγουν την επανα-προώθηση στις χώρες τους από τις ελληνικές αρχές. Την Τρίτη εξάλλου, μια φαινομενικά ουδέτερη είδηση για πυρκαγιά σε εμπορικό κατάστημα στο Αιγάλεω, έκρυβε από πίσω της την αναγκαστική αθλιότητα μέσα στην οποία ένα άλλο κομμάτι συνανθρώπων μας πορεύε-ται προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραί-τητα για να επιβιώσει. Μόλις η Πυροσβεστι-κή Υπηρεσία έσβησε τη φωτιά, κατά τη διάρ-κεια του ελέγχου που πραγματοποίησε εντός του κτιρίου, ανακαλύφθηκαν έξι απανθρακω-μένα πτώματα, που ανήκαν σε κινέζους μετα-νάστες που δούλευαν στο κατάστημα που κά-ηκε αλλά που ταυτόχρονα ήταν και χώρος δι-αμονής τους και που έμελ-λε να γίνει και χώρος θανά-του τους.

Την ίδια μέρα έγινε γνωστό και το τρίτο τραγι-κό συμβάν της εβδομάδας. Εργαζόμενοι στις υπηρεσί-ες καθαριότητας του δήμου της Αθήνας, βρήκαν κα-τά τη διάρκεια της εργασί-ας τους τρεις άστεγους νω-ρίς το πρωί στο άλσος του Θησείου, όπου και είχαν διανυκτερεύσει. Πρόκειται για εικόνα που γίνεται ολο-ένα και πιο συχνή και που αφορά διαρκώς αυξανόμε-νο αριθμό συμπολιτών μας που στερούνται τα στοιχει-ώδη και αναγκάζονται να περιφέρονται και να διαμέ-νουν σε πάρκα, πλατείες και παγκάκια. Ο ένας από αυ-τούς δεν άντεξε το κρύο και είχε ήδη ξεψυχήσει τη νύ-χτα, ενώ οι άλλοι δύο ήταν σε πολύ κακή κα-τάσταση και μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο προκειμένου να νοσηλευθούν.

Μια κόκκινη κλωστή δένει τις τραγικές όσο και αδιανόητες αυτές απώλειες της ζω-ής δέκα τουλάχιστον συνανθρώπων μας. Και αυτή ασφαλώς δεν είναι η κακιά στιγμή ή τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτό θα ήταν μια εντελώς επιδερμική και πρόχειρη προσέγγι-ση των γεγονότων, που την αφήνουμε για τις ομιλούσες γραβάτες και τα ομιλούντα ταγέρ των δελτίων εξαπάτησης και τρομοκράτησης των εργαζόμενων. Είναι αντίθετα η άθλια κοι-νωνική πραγματικότητα της σημερινής μνημο-νιακής Ελλάδας του πιο βάρβαρου καπιταλι-σμού, που οφείλεται στο διαρκές αντεργατι-κό πραξικόπημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του κεφαλαίου, της σφοδρής επίθεσης σε κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια την πλειο-ψηφία της κοινωνίας, την πλειοψηφία των ερ-γαζόμενων και της νεολαίας στο περιθώριο. Αυτή είναι και η ηθική αυτουργός για τις απώ-λειες των ανθρώπων και αυτή πρέπει να θέ-σουν στο κέντρο της κριτικής τους όσοι επιδι-ώκουν την αλλαγή αυτής της καταστροφικής πορείας.

Εμφανίστηκαν οι πρώτοι

νεκροί στην Ελλάδα από το

ψύχος, μετά από πολλές

δεκαετίες

Πριν από δύο βδομάδες το κάποτε πανίσχυρο κυβερνών κόμμα της Ιρλανδίας, που σε 85 χρόνια ιστο-ρίας δεν είχε πέσει ποτέ κάτω από το 39% των ψήφων, κατρακύλησε

στο 17,4% από το 42% που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Το αποτέλε-σμα ευλόγως χαρακτηρίστηκε ως πολιτικός σεισμός και σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος συμφώνησε ότι ο ιρλανδικός λαός καταδίκα-σε με τον πιο κατηγορηματικό εκλογικό τρό-πο την πολιτική που οδήγησε τη χώρα στο Μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ καθώς και την επαίσχυντη συμφωνία. Μετά την Ουγγα-ρία, όπου το Μνημόνιο με το ΔΝΤ διέλυσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην Ιρλανδία ήρθε η σειρά της Δεξιάς να κινδυνεύσει με εξαφά-νιση εξαιτίας του συμφώνου με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Θα περίμενε κανείς ότι μπροστά στην κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής το ιρλανδι-κό κεφάλαιο θα αναγκαζόταν να κάνει κά-ποιες –έστω πρόσκαιρες– παραχωρήσεις. Ίσως, αν βρισκόμασταν στις αρχές της πε-ρασμένης δεκαετίας.

Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα και το κε-ντροδεξιό «αντιμνημονιακό» κόμμα που ανέ-λαβε την κυβέρνηση άρχισε τις κωλοτούμπες α λα ΠΑΣΟΚ παγώνοντας τους ιρλανδούς με την απόφασή του –αντίθετα με τις προε-κλογικές υποσχέσεις– για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας και την επιμο-νή της στους δημοσιονομικούς στόχους που προβλέπονται από το μνημόνιο που υπέγρα-ψε η προηγούμενη κυβέρνηση ανεξάρτητα από την πορεία των επαναδιαπραγματεύ-σεων με ΕΕ και ΔΝΤ. Το κυβερνητικό πρό-γραμμα σκοπίμως αποφεύγει να αναφερθεί σε συγκεκριμένες προεκλογικές δεσμεύσεις όπως η ανάκληση στις περικοπές των επιδο-μάτων τέκνων ή στη χρηματοδότηση της πα-νεπιστημιακής εκπαίδευσης. Το νέο πακέτο λιτότητας, είναι ύψους 3 δισ. δολ. και περι-λαμβάνει περαιτέρω περικοπές στις δημό-σιες δαπάνες, νέες αυξήσεις της φορολογί-ας για τους πολίτες, μεγάλες μειώσεις θέσε-ων εργασίας και καταιγιστικές αποκρατικο-

ποιήσεις μέρος των οποίων υποτίθεται ότι θα χρηματοδοτήσει ένα θολό «ταμείο απασχό-λησης».

Το παράδειγμα της Ιρλανδίας που η αλλα-γή φρουράς δεν έφερε την παραμικρή ανά-παυλα στη σαρωτική επίθεση του κεφαλαί-ου –όπως έγινε σε ένα βαθμό στην Ουγγα-ρία– αποτελεί μόνο έναν κρίκο στον αστρα-πιαίο εκφυλισμό των θεσμικών μορφών δι-αμεσολάβησης και αντιπροσώπευσης στην εποχή της κρίσης. Από το ΠΑΣΟΚ που με ταχύτητα φωτός πέρασε από το προεκλογι-κό «όχι στο πάγωμα μισθών και προσλήψε-

ων» στην πολιτική του τσεκουρώματος των μισθών και των μαζικών απολύσεων με ορα-τό αποτέλεσμα την απώλεια έως και 24 πο-σοστιαίων μονάδων στις δημοσκοπήσεις σε χρόνο ρεκόρ, μέχρι τον Ομπάμα που διέ-ψευσε όλες τις προσδοκίες που δημιούργη-σε και τη «φιλολαϊκή» κυβέρνηση του «κομ-μουνιστή» Δ. Χριστόφια στην Κύπρο που κα-τηγορείται από τα συνδικάτα για τις νεοφιλε-λεύθερες πολιτικές που ακολουθεί. Το κύριο χαρακτηριστικό ωστόσο της κρίσης του αστι-κού συστήματος αντιπροσώπευσης είναι ότι δεν περιορίζεται στην κρίση του κράτους και των κομμάτων που ακολουθούν την ίδια πο-λιτική αλλά στο σύνολο των θεσμών, παρά τα

εφευρήματα των δημοσκοπήσεων για εμπι-στοσύνη σε θεσμούς όπως ο στρατός και η αστυνομία και τη συστηματική προπαγάνδα που τις συνοδεύει, όπως στην περίπτωση της πρόσφατης απώλειας δύο αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ.

Είμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή κρί-ση όλων των θεσμών της καπιταλιστικής κυ-ριαρχίας, της νομοθετικής εξουσίας, της δι-καστικής που για πρώτη φορά στη μεταπο-λίτευση έδωσε εντολή να συνεχιστεί μια δί-κη χωρίς την παρουσία δικηγόρων υπερά-σπισης, του μιντιακού και επιχειρηματι-κού υπερκράτους και των μηχανισμών τους, όπως φαίνεται και από την απαξίωση των τηλεοπτικών εισαγγελέων στην κοινή γνώμη καθώς και ειδικά των διεθνών ολοκληρώσε-ων όπως είναι η ΕΕ.

Παράλληλα με την κρίση της θεσμικής πολιτικής, δυναμώνει σε όλο τον κόσμο ο ρόλος του μαζικού κινήματος και αναδει-κνύεται περισσότερο από ποτέ ο σχετικός διαχωρισμός και η επίδραση μιας άλλης πο-λιτικής στις εξελίξεις. Από τον ελληνικό Δε-κέμβρη που με όλες τις αντιφάσεις του απο-τέλεσε την πρώτη εξέγερση της νέας επο-χής, μέχρι τη γαλλική εργατική έκρηξη, τις πρωτοφανείς εργατικές και φοιτητικές κι-νητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, και κυρί-ως από τις εξεγέρσεις και τα επαναστατικά γεγονότα στη Βόρεια Αφρική, φαίνεται κα-θαρά ότι η πολιτική του μέλλοντος βρίσκε-ται στην ενίσχυση της αυτοτελούς παρέμβα-σης του μαζικού κινήματος και του λαϊκού παράγοντα.

Η μικρή Ισλανδία έδωσε το δικό της μή-νυμα αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής με το μαζικό «δεν πληρώνω» και τον ξεση-κωμό των κατοίκων της όταν η σοσιαλδημο-κρατική κυβέρνησή της, υπακούοντας στις διεθνείς πιέσεις, κάλεσε το λαό της χώρας να πληρώσει το 50% του ΑΕΠ για να ξεχρε-ώσει τα χρέη μιας ιδιωτικής τράπεζας που χρεοκόπησε. Η συμφωνία που είχε υπογρά-ψει η κυβέρνηση και την οποία είχε περάσει από το κοινοβούλιο απορρίφθηκε σε δημο-ψήφισμα με το εκπληκτικό 93,2% των ψή-

Η χρεοκοπία του θεσμικού δρόμου και η «άλλη» πολιτική

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

ΚΡΙΣΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

Στις αρχές του μήνα, ο πρόε-δρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, ανακοίνωσε την αναβολή εφαρ-μογής του σχεδίου για την αναδια-μόρφωση της οικονομίας στο νησί της επιμένουσας αλλά και υπομέ-νουσας επανάστασης. «Ένα θέμα τόσο ζωτικής σημασίας που αφο-ρά τόσους πολλούς πολίτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν μπορεί παρά να είναι ευέλικτο ως προς το χρόνο εφαρμογής του», δήλω-σε με επίσημη ανακοίνωση.

Η κυβέρνηση, οι εργαζόμε-νοι και ο λαός της Κούβας είναι αναγκασμένοι, λόγω χιλίων κατα-ναγκασμών, να προχωρήσουν σε μια νέα αναδιάρθρωση, όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και του πο-λιτικού συστήματος και της διε-θνούς πολιτικής τους. Ο προσα-νατολισμός αυτών των αλλαγών που απαιτούνται αποτελεί τερά-στιο ζήτημα συζήτησης και κρι-

τικής μεταξύ των κομμουνιστών και των αριστερών, αρκεί αυτοί να εφορμούν από την αλληλεγ-γύη και την υπεράσπιση της αντι-καπιταλιστικής κουβανέζικης επανάστασης και της κομμουνι-στικής προοπτικής της. Και χρει-άζονται γι’ αυτό, όχι να παρασύ-ρονται από τις κραυγές των «μνη-μονιακών όλων των χωρών», αλλά να βασίζονται σε μια ουσιαστική μελέτη της πορείας και των αντι-θέσεων της ιδιότυπης, μακρόχρο-νης και οπωσδήποτε διακυβευό-μενης, μετεπαναστατικής κοινω-νίας της Κούβας.

Ο χώρος αρκεί για να γί-νουν μόνο ορισμένες επισημάν-σεις. Καταρχήν, η Κούβα όχι μό-νο άντεξε, αλλά και, τουλάχιστον σε ένα βαθμό, ξεπέρασε παρο-δικά το δικό της «σοκ και δέος» της κατάρρευσης των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλι-σμού», με την πολιτική της «Ει-δικής Περιόδου» στερήσεων και βασάνων του κουβανέζικου λαού. Το κυριότερο όφελος, όμως, δεν ήταν τόσο η οικονομική του επιβί-ωση, όσο η ιδεολογική επιβίωση της επανάστασης και του σοσια-λισμού την οποία προσέφερε το

ΚΚ Κούβας, σε μια περίοδο όπου άλλοι άλλαζαν τα κομμουνιστικά τους πουκάμισα και άλλοι έμπαι-ναν σε αστικές κυβερνήσεις σπι-λώνοντας το «Κ» στο όνομά τους. Άντεξε μάλιστα, σε μια ιστορική περίοδο, όπου ισχυρές καπιταλι-στικές χώρες, όπως η Αργεντινή, κατέρρεαν κάτω από το νεοφιλε-λεύθερο «δόγμα του σοκ». Η διε-θνής καπιταλιστική κρίση που ξέ-σπασε το 2008, δεν ήταν δυνατόν να αφήσει αλώβητη μια οικονο-μία που εισάγει κατά 80% τα τρό-φιμα και αντίστοιχα πετρέλαιο, ενώ η κατακόρυφη πτώση της τι-μής του νικελίου, που αποτελεί το 45% των εξαγωγών πρώτων υλών της Κούβας, προστέθηκε στους τρεις καταστροφικούς τυφώνες που έπληξαν το νησί (που ωστό-σο, σε αντίθεση με τη Ν. Ορλεά-νη των ΗΠΑ, δεν άφησαν χιλιά-δες νεκρούς). Μια νέα αναπρο-

ΚΟΥΒΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

Κριτική με αλληλεγγύη και «ιστορική επιείκεια»

Ο κίνδυνος για το ΔΝΤ δεν είναι τόσο οι ανατροπές

κυβερνήσεων, αλλά η πολιτική παρέμβαση του εργατικού μαζικού

κινήματος

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΑΝΕΡΓΙΑ

Εκτίναξη της εξαθλίωσης

n ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΑΤΣΙΟΣ

Την πλήρη αποτυχία της πολιτικής κυβέρ-νησης, ΔΝΤ και ΕΕ αποδεικνύουν τα στοιχεία της έρευνας απασχόλησης εργατικού δυναμι-κού για τον Δεκέμβριο του 2010 που ανακοι-νώσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Συγκεκρι-μένα: Το ποσοστό ανεργίας τον Δεκέμβριο 2010 ανήλθε σε 14,8% έναντι 10,2% το Δε-κέμβριο του 2009. Το σύνολο των απασχολου-μένων το Δεκέμβριο 2010 ανήλθε σε 4.323.765 άτομα. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 733.645, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.353.149. Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κα-τά 223.893 σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2009 (μείωση 5%) και κατά 73.290 σε σχέση με το Νοέμβριο του 2010 (μείωση 1,7%). Οι άνερ-γοι αυξήθηκαν κατά 223.893 σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2009 (αύξηση 45,2%) και κα-τά 41.068 σε σχέση με τον Νοέμβριο του 2010 (αύξηση 5,9%).

Χαρακτηριστικά είναι τα ποσοστά αύξη-σης της ανεργίας από χρόνο σε χρόνο, αρχής γενομένης από το 2008, όπου εμφανίζονται οι πρώτες καταρρεύσεις της διεθνούς καπιταλι-στικής κρίσης. Έτσι από το τέλος του 2008 μέ-χρι το τέλος του 2009 οι άνεργοι αυξηθήκαν κατά 70.961, από 434.149 σε 505.110 (16,34%). Από το τέλος του 2009 μέχρι το τέλος του 2010 είχαμε μια πραγματική «εκτίναξη» της ανερ-γίας, αφού οι άνεργοι από 505.110 αυξηθή-καν κατά 228.535 και ανήλθαν στις 733.645 (45,24%). Συνολικά μέσα σε δυο χρόνια, από

01/01/2009 έως 31/12/2010, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 299.496 (68,98%)! Ανά πε-ριφέρειες τα ποσοστά ανερ-γίας το Δεκέμβριο του 2010 έχουν ως εξής (στην παρέν-θεση τα ποσοστά του Δε-κεμβρίου 2009): Ανατολική Μακεδονία και Θράκη 15,6 (12,5), Κεντρική Μακεδο-νία 16,5 (11,4), Δυτική Μα-κεδονία 17,7 (12), Ήπει-ρος 14,4 (12,1), Θεσσαλία 15 (10,4), Ιόνια νησιά 23,1 (15), Δυτική Ελλάδα 14,4 (7), Στερεά Ελλάδα14,6 (11,2), Αττική 14 (9,2), Πε-λοπόννησος 11,5 (8,4), Βό-ρειο Αιγαίο 10,6 (6,9), Νό-τιο Αιγαίο 15,5 (13,6), Κρή-τη 14,3 (10,8). Ιδιαίτερα η ανεργία πλήττει τις γυναί-κες αφού στο τέλος του 2010 το ποσοστό τους ανέρχεται

σε 18,7% ενώ στους άνδρες αντίστοιχα σε 11,9%. Τα στοιχεία κατά ομάδα ηλικιών επι-βεβαιώνουν την εκτίμηση ότι η νεολαία θα ζή-σει χειρότερα από τους γονείς της. Έτσι στις ηλικίες 15-24 ετών η ανεργία «τσακίζει κόκα-λα» φτάνοντας το 39%, ενώ από 25-34 φτάνει στο 21%. Από 35-44 ετών 12,2%. Από 45-54 ετών 9,2%. Από 55-64 ετών 7,1% και από 65-74 ετών 2,9%. Με αυτά τα στοιχεία, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα ο στόχος πάλης από τη με-ριά του εργατικού κινήματος , για απαγόρευ-ση των απολύσεων, για πλήρη ιατροφαρμα-κευτική περίθαλψη των ανέργων για όλο το δι-άστημα που είναι άνεργοι, για επίδομα ανερ-γίας 1.400 ευρώ. Ως μέρος ενός συνολικού πο-λιτικού προγράμματος εργατικής αντικαπιτα-λιστικής απάντησης στην κρίση. Που μαζί με τη μείωση των ωρών εργασίας, τη γενναία αύ-ξηση των μισθών και των συντάξεων, τη βαριά φορολόγηση του κεφαλαίου, την έξοδο από το ευρώ, την ΟΝΕ και την ΕΕ, το δημόσιο έλεγ-χο των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρή-σεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό λα-ϊκό έλεγχο , την παύση πληρωμών του δημό-σιου χρέους και την διαγραφή του, τη δημό-σια δωρεάν και υψηλού επιπέδου υγεία, παι-δεία, κοινωνική ασφάλιση για όλους, αποτε-λούν τους βασικούς άξονές του.

Οι άνεργοι, μέσα σε δυο χρόνια, αυξήθηκαν κατά 69%, ενώ στη χρονιά του Μνημονίου κατά 45,2%

σαρμογή της οικονομίας είναι και πάλι αναγκαία.

Το ΚΚ Κούβας, που πραγμα-τοποιεί το Συνέδριό του τον ερ-χόμενο Απρίλιο, προωθεί τη δη-μιουργία εκατοντάδων χιλιάδων, όχι απλώς αυτοαπασχολούμενων επιχειρηματιών, αλλά εργοδοτών, την παραχώρηση μικρών αγροτε-μαχίων προς επικαρπία, τη «μα-κρόχρονη» ενοικίαση γης σε του-ριστικές πολυεθνικές για 99 χρό-νια κ.ά. Αυτά τα μέτρα αναμένε-ται να δώσουν τη δυνατότητα για άντληση των απολύτως αναγκαί-ων κεφαλαίων για την επιβίωση της Κούβας από την κρίση.

Πρόκειται για μια κουβανέζι-κη «δεύτερη ΝΕΠ», πολύ πιο «κα-πιταλιστική» σε σχέση με αυτήν της «Ειδικής Περιόδου». Βέβαια, η Κούβα δεν πρόκειται να γίνει Κίνα, για πολλούς λόγους, παρά το γεγονός ότι δεν είναι λίγοι οι

οικονομολόγοι και πολιτικοί στο ΚΚ, που θα ήθελαν κάτι τέτοιο. Κατά καιρούς, τόσο ο Φιντέλ όσο και ο Ραούλ, έχουν απορρί-ψει το «κινέζικο μοντέλο». Ωστό-σο, δεν πρέπει να υπάρχουν αυτα-πάτες ότι η ταξική πάλη καθορί-ζεται από πρόσωπα. Οι αναγκα-στικές υποχωρήσεις της «Ειδικής Περιόδου», σε συνδυασμό με το εξοντωτικό αμερικανικό εμπάρ-γκο, καθώς και με τις αναπόφευ-κτες γραφειοκρατικές στρεβλώ-σεις της περιόδου «Επαναστατι-κής Επίθεσης» που εγκαινιάστη-κε το 1968, ενδυνάμωσαν τις τά-σεις και δυνάμεις καπιταλιστικής παλινόρθωσης, τόσο εντός της πα-ραγωγής, όσο και εντός του πολι-τικού συστήματος. Οι πάνω από 100.000 μικροεπιχειρηματίες, η «ειδική ζώνη τουρισμού», μαζί με τους παράνομους «χρηματιστές» του «ειδικού νομίσματος», δημι-

ούργησαν ένα εκτεταμένο δίκτυο ιδιωτικής «μαύρης» αστικής τάξης που λειτουργούσε σε ένα καθε-στώς παραοικονομίας. Οπωσδή-ποτε, τα νέα μέτρα δεν οδηγούν στην «ενδυνάμωση του σοσιαλι-σμού», όπως υποστηρίζουν πολ-λοί στο ΚΚ Κούβας. Ούτε πρό-κειται να οδηγήσουν σε μια συνά-ντηση με το «σοσιαλισμό του Τσά-βες» στη μέση του δρόμου, όπως υποστηρίζει ο φιλικά προσκείμε-νος στην Κούβα, βρετανός καθη-γητής Στιβ Γουίλκινσον. Θα μπο-ρούσαν να οδηγήσουν στην επιβί-ωση των εξασθενημένων σοσιαλι-στικών και κομμουνιστικών τάσε-ων μέχρι το ξέσπασμα, μεσοπρό-θεσμα, μιας σειράς αντικαπιταλι-στικών ανατροπών σε καπιταλι-στικές χώρες και, μακροπρόθε-σμα, ενός τρίτου γύρου επανα-στάσεων νέου κομμουνιστικού προσανατολισμού, κάτω από ορι-

σμένες προϋποθέσεις: Η πρώτη είναι η περιφρούρηση ενός σχε-τικά εκτεταμένου κρατικού τομέα στους στρατηγικά κρίσιμους το-μείς, αλλά με εμβάθυνση της ερ-γατικής διεύθυνσης σε αυτούς. Η δεύτερη είναι ο εντοπισμός και η σύγκρουση με την κρατική γρα-φειοκρατία με ενδυνάμωση της εργατικής δημοκρατίας. Και η τρίτη είναι η συμβολή στην ανα-ζήτηση ενός κομμουνιστικού προ-γράμματος της νέας εποχής, με όξυνση της ελεύθερης συζήτησης και η συμβολή σε μια Διεθνή του νέου κομμουνισμού.

Σε κάθε περίπτωση, οι κομ-μουνιστές και οι τίμιοι αριστε-ροί θα αντιμετωπίζουν πάντα την Κούβα με μια αίσθηση «ιστορι-κής επιείκειας» για τα λάθη, ακό-μη και για τις μεγάλες υποχωρή-σεις της, όσο σκληρή και αν είναι η κριτική τους.

φων. Η αντίσταση του ισλανδικού λαού κλό-νισε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και την ανάγκασε να αντιμετωπίσει τη χρεοκο-πία της χώρας με μια διαφορετική πολιτι-κή. Η Ιρλανδία «έσωσε» τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%, ενώ η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεο-κοπήσουν και το ΑΕΠ της ανέκαμψε γρή-γορα. Ακόμα υποτίμησε την ισλανδική κο-ρώνα προφυλάσσοντας ωστόσο τις κατα-θέσεις και τους μισθούς και επέβαλε ελέγ-χους και περιορισμούς στην κίνηση κεφα-λαίων. Ωστόσο, η ανασχηματισμένη κυβέρ-νηση παρά τους κλυδωνισμούς που δέχτη-κε και παρά τις αντιδράσεις, προχώρησε σε νέα συμφωνία με Αγγλία και Ολλανδία με ελάχιστα καλύτερους όρους από την πρώ-τη! Αμέσως εκδηλώθηκαν κινητοποιήσεις ενώ σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, 40.000 Ισλανδοί πολίτες, το ένα πέμπτο του εκλο-γικού σώματος, υπέγραψαν νέο κείμενο με το οποίο ζητούν να γίνει νέο δημοψήφισμα. Σε περίπτωση νέας νίκης του «δεν πληρώ-νω», η επιβίωση της κυβέρνησης κρίνεται πολύ δύσκολη ενώ γίνεται φανερό ότι χρει-άζονται παράλληλα πιο δυναμικές μορφές κινητοποιήσεων και αγώνα.

Ακόμα και στην Ουγγαρία, η συρρίκνω-ση των μισθών από το ΔΝΤ και τη σοσιαλι-στική κυβέρνηση στο μισό του ελληνικού μέ-σου όρου προκάλεσε πρωτοφανείς ταραχές για μια χώρα όπου η Αριστερά είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Φυσικά ένας αγώνας χωρίς ένα αντικα-πιταλιστικό πρόγραμμα, που απαιτεί αντί-στοιχη τακτική και στρατηγική, μορφές ορ-γάνωσης και προοπτική είναι καταδικασμέ-νος στην αποτυχία και τον εκφυλισμό.

Η πολιτική αποδοκιμασία ενσωματώθη-κε εκλογικά μέσα από μια πρωτοφανή εθνι-κιστική έκρηξη, με τη Δεξιά να παίρνει τα 2/3 των ψήφων, την Ακροδεξιά να γίνεται δεύτε-ρη πολιτική δύναμη και τους σοσιαλιστές –«πρώην κομμουνιστές»– του ΔΝΤ να περνά-νε στην πολιτική ανυπαρξία. Ωστόσο, παρά τις όποιες ελπίδες που γέννησε αρχικά στον ουγγρικό λαό η σύγκρουση του πρωθυπουρ-γού Βίκτορ Όρμπαν με την ΕΕ και το ΔΝΤ, με μέτρα όπως η φορολόγηση των τραπεζών κ.λπ., δεν άργησε ο καιρός που ήρθε η από-τομη προσγείωση. Ύστερα από ένα χρόνο, η ουγγρική κυβέρνηση, όπως παρατηρεί με ικανοποίηση η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, δηλώνει πλέον αποφασισμένη να μειώσει δραματικά τις κοινωνικές δαπάνες, να μειώσει τα επιδό-ματα ανεργίας και τις φαρμακευτικές επιδο-τήσεις και είναι έτοιμη να πάρει οδυνηρά μέ-τρα εναντίον του ουγγρικού λαού.

Παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις και την ενίσχυση της επιρροής της «άλλης πο-λιτικής», οι περισσότερες δυνάμεις –και της Αριστεράς– εξακολουθούν να μένουν κα-θηλωμένες σε μια εναλλακτική λύση που θα προωθείται κυρίως μέσα από τους θεσμούς της αστικής πολιτικής ηγεμονίας.

Αποτελεί ωστόσο μέγιστη αυταπάτη να

πιστεύει κανείς ότι μπορεί σήμερα να υπάρ-ξουν εντός της ΕΕ δήθεν φιλολαϊκές κυ-βερνήσεις που αξιοποιώντας τους κυρίαρ-χους θεσμούς ή μέσα από μια πολιτική ενί-σχυσης των αντίστοιχων εθνικών σχηματι-σμών, σε διαφοροποίηση ή και σε σύγκρου-ση με τους ιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς, μπορούν να εφαρμόσουν φιλολαϊκές πολι-τικές. Στην καλύτερη περίπτωση –όπως αυ-τή της Ισλανδίας– οι διαφορετικές πολιτικές γίνονται από τη σκοπιά μια μεικτής πορείας που δεν υπερβαίνει τελικά την επίθεση του κεφαλαίου και δεν αμφισβητεί την καπιτα-λιστική κυριαρχία.

Πριν από ένα χρόνο το Πριν είχε σημει-ώσει ότι το ΔΝΤ είναι ένα όργανο συνδεδε-μένο με τις κοινωνικές εκρήξεις. Σε όποια χώρα πέσει στα νύχια του ΔΝΤ σημειώνο-νται εκρήξεις εργατικής οργής που όμως συνήθως παρά το λιβάνισμα ενσωματώνο-νται στο θεσμικό ρόλο και καταλήγουν σε απότομες εκλογικές «αλλαγές φρουράς». Σε περίπτωση που μια κυβέρνηση αδυνα-τεί να περάσει τα μέτρα λιτότητας, το ΔΝΤ απλώς δεν δίνει τη δόση του δανείου στην «υπόδουλη» χώρα. Το πολύ-πολύ καταρ-ρέει η «κατοχική» κυβέρνηση και αντικα-θίσταται με άλλη, αν δικαίως την κατασπα-ράξει ο οργισμένος λαός.

Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι από μό-νο του αν πέσει το ΠΑΣΟΚ στο 15% και ανέβει η Δεξιά και η Ακροδεξιά στην εξουσία, για να συνεχίσει την ίδια πολιτι-κή όπως έγινε στην Ουγγαρία, με την Αρι-στερά στην Ελλάδα να περιορίζεται στο να «βρέχει και αυτή λίγο το ράμφος της» στην εκλογική δεξαμενή.

Αν είναι κάτι που αποδεικνύει η κρί-ση του θεσμικού δρόμου δεν είναι ότι «το ΔΝΤ είναι ανίκητο» αλλά ότι ο εγκλωβι-σμός σε κοινοβουλευτικά μονοπάτια χωρίς άλλες πιο «υλικές» μορφές πίεσης οδηγεί σε αδιέξοδο.

Ωστόσο, όπως μας δείχνουν οι ευρωπα-ϊκές εκρήξεις και οι αραβικές εξεγέρσεις, αυτό που διαγράφεται ακόμα και πίσω από τις βραβεύσεις και τα θερμά συγχαρητήρια των ευρωπαϊκών ομίλων και της κυβέρνησης των ΗΠΑ «στην τολμηρή ηγεσία του έλληνα πρωθυπουργού» ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης και ιδιαίτερα ως προς το χειρισμό των λαϊκών αντιδράσεων, αυτό που πραγμα-τικά φοβούνται οι κυρίαρχες δυνάμεις δεν εί-ναι οι αναδιατάξεις ή ακόμα και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό, αλλά ο κίνδυνος μιας καθοριστικής πολιτικής παρέμβασης του ερ-γατικού και λαϊκού κινήματος, σε σύγκρου-ση με την πολιτική και τους θεσμούς του συ-στήματος στην ουσία τους και όχι απλά στη μορφή τους.

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Υπάρχει μια λαϊκή έκφραση που χρησιμοποιείται ευρέως στις αραβικές χώρες, ο «αραβικός δρόμος». Οι Άραβες χρησιμοποιούν την έκφραση εννοώντας τη λαϊκή θέληση. Η Δύση άρχισε να χρησιμοποιεί

την ίδια έκφραση μιλώντας στο όνομα της αραβικής κοινής γνώμης με το ξέσπασμα της πρώτης Ιντιφάντα, και στη συνέχεια στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου στο Ιράκ το 1990, αλλά και με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Διατηρώντας την προσφιλή στη Δύση συνήθεια, ο όρος πήρε υποτιμητικό για τους Άραβες χαρακτήρα, υπονοώντας το απρόβλεπτο χαρακτήρα λαών που ζούσαν σε υποβαθμισμένες συνθήκες.Ο «αραβικός δρόμος» διαψεύδει πανηγυρικά τους τελευταίους μήνες κάθε υπόνοια υποτίμησης. Εξεγέρσεις, κινήματα και ανατροπές δικτατοριών δεκαετιών γίνονται –την εποχή της βάρβαρης οικονομικής κρίσης– σημείο αναφοράς της αντίστασης και έμπνευση για όλο τον κόσμο. Έννοιες όπως αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη αποκτούν πρόσωπο στους νέους της Τυνησίας, στην Αίγυπτο της πλατείας Ταχρίρ, στους εργαζόμενους της Αλγερίας, στους εξεγερμένους της Λιβύης, από το Μπαχρέιν και το Ομάν μέχρι την Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία. Πέρα από τις προκαταλήψεις του «πολέμου των πολιτισμών», οι αραβικές χώρες ήταν –από τη δημιουργία τους ως αποικίες μέχρι και το σημερινό αδηφάγο καπιταλισμό της κρίσης– παραγωγοί πλούτου που εκμεταλλεύονται πάντα λίγοι και εκλεκτοί, είτε ήταν μονάρχες είτε εταιρείες, εις βάρος των λαών τους. Αν και έννοιες όπως διαφθορά ή θρησκευτικές διαφορές χρησιμοποιούνται συχνά για να εξηγήσουν ακόμα και τις σημερινές εξεγέρσεις, στην εποχή του διαδικτύου και των χιλιάδων ερεθισμάτων, οι ρίζες της άνοιξης του «αραβικού δρόμου» δεν μπορεί παρά να αναζητηθούν βαθύτερα. Ο κοινός παρανομαστής που συνδέει όλα τα αραβικά καθεστώτα είναι η υπεράσπιση της αγοράς και των συμφερόντων της. Ο κοινός παρανομαστής των εξεγέρσεων του «αραβικού δρόμου» είναι η διεκδίκηση του δικαιώματος στην αξιοπρεπή ζωή των ανθρώπων που παράγουν τον πλούτο για δεκαετίες. Μέσα από μικρά συνεχή κινηματικά σκιρτήματα, έφτασαν στη στιγμή της απόλυτης αμφισβήτησης των καθεστώτων του φόβου και τη διεκδίκηση της επιθυμίας για τη δημοκρατία των δικών τους δικαιωμάτων και των αναγκών. Και όλα αυτά με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να παρατηρούν, προσπαθώντας να επέμβουν. Αυτό που περιγράφεται ως ντόμινο εξεγέρσεων στην ουσία είναι οι πολλοί χαρακτήρες της εξέγερσης κοινωνιών με ιστορικές και πολιτισμικές ομοιότητες και συνδέσεις, αλλά και με πολλές διαφορές στο ρόλο τους στον παγκόσμιο χάρτη.Μοιάζει απλό, ο «αραβικός δρόμος» αναφέρεται στη μη αναμενόμενη δυνατότητα λαϊκής αναταραχής σε οποιαδήποτε στιγμή στην αραβική επικράτεια... Μόνο που αυτή τη φορά η λέξη αναταραχή δεν είναι αρκετή για να περιγράψει την πάλη των τάξεων που ξεδιπλώνεται μεγαλειωδώς στις αραβικές χώρες, μπροστά στα μάτια μας.

n ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

Είμαι ελεύθερος: δυο ανάσες δρό-μο / απ’ την υπέρτατη ελευθερία. / Κρατώ στα χέρια μου το μέλλον μου». Οι στίχοι του παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς ίσως

να είναι οι καταλληλότερες λέξεις για να περιγραφούν τα ιστορικά γεγονότα που συγκλονίζουν τον αραβικό κόσμο. Τα με-γαλειώδη κινήματα, οι εξεγέρσεις που ήδη έχουν ρίξει δύο δικτάτορες στην Τυνησία και την Αίγυπτο και έχουν απλωθεί από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι τον Περσικό Κόλπο έχουν πάρει πολλά ονόματα: Αρα-βική Άνοιξη, Αραβική Αναγέννηση, Αρα-βική Επανάσταση. Κι αν κανείς δεν μπο-ρούσε να προβλέψει αυτές τις εξελίξεις όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις στην Τυ-νησία, θα ήταν παράλογο να θεωρηθούν τυχαίες. Και θα ήταν εξίσου ανιστόρητο να θεωρηθούν στιγμιαίες εξάρσεις χωρίς ρίζες αλλά και χωρίς μέλλον.

Δεν είναι ο παράγοντας τύχη που έφε-ρε άλλωστε τον λαό της Τυνησίας στο ση-

μείο να ρίξει το δικτάτορα Μπεν Αλί. Οι υλικές αλλά και πολιτικές συνθήκες στη χώρα θα έφερναν ένα τέτοιο αποτέλεσμα αργά ή γρήγορα, όσο κι αν το φιλοδυτικό καθεστώς είχε πολλές συμμαχίες. Όμως η συνέχεια αυτού του μεγαλειώδους ξεση-κωμού είναι που δείχνει την πραγματική ισχύ της μαζικής λαϊκής εξέγερσης. Οι δι-άδοχες καταστάσεις στην Τυνησία, τόσους μήνες μετά, δεν έχουν καταφέρει να στα-θούν στα πόδια τους, με την αμφισβήτηση και την ανυπακοή να τρομάζει ακόμα την όποια εξουσία. Οι διαδηλώσεις συνεχίζο-νται, και πολλές φορές καταστέλλονται βί-αια και αιματηρά, ενώ ενδεικτικό της αστά-θειας είναι ότι την εβδομάδα που πέρασε και μία μέρα μετά την αποχώρηση του πρώ-του μεταβατικού πρωθυπουργού Γανουσί, τον νέο πρωθυπουργό της μεταβατικής κυ-βέρνησης, Μπέτζι Κάιντ Σέμσι, εγκατέλει-ψε και ο υπουργός Βιομηχανίας. Η νέα κυ-βέρνηση που ορίστηκε δεν έχει σχέσεις με το καθεστώς Μπεν Αλί, όπως ζητούσαν οι διαδηλωτές. Προσπαθώντας να αποδείξει ότι θα μπορέσει να επιφέρει αλλαγές ήδη

έχει προχωρήσει σε διάλυση του κόμματος του Μπεν Αλί. Υπό τη συνεχιζόμενη πίε-ση ανακοίνωσε και την εκλογή συνταγμα-τικού συμβουλίου, που θα οδηγήσει σε συ-νταγματική μεταρρύθμιση. Όμως για το λαό της Τυνησίας δεν υπάρχει πια η επιλο-γή της επιστροφής στην προηγούμενη κα-τάσταση. Η χαρακτηριστική ανάγκη δημι-ουργίας από τις οργανώσεις της Αριστε-ράς του Μετώπου της 14ης Ιανουαρίου κά-νει οφθαλμοφανές το ρεύμα αμφισβήτησης στην Τυνησία που όχι τυχαία αποτέλεσε την εμπνευσμένη αφορμή.

Μια αφορμή που έφερε την Αίγυπτο μπροστά στα συγκλονιστικά γεγονότα της πλατείας Ταχρίρ και όχι μόνο. Η εξέγερ-ση που ανάτρεψε τον Μουμπάρακ συνε-χίζει να ασκεί –με μαζικούς όρους– καθο-ριστική επιρροή ακόμα και στη μεταβατι-κή στρατιωτική κυβέρνηση. Δεν είναι τυ-χαίο ότι η πλατεία Ταχρίρ ακόμα αποτελεί κέντρο διαδηλώσεων που καλούν σε πλή-ρη αποκαθήλωση του καθεστώτος. Ήδη ο πρώτος διορισμένος πρωθυπουργός, ο Αχμέντ Σαφίκ, παραιτήθηκε, και ο νέος

Συγκρούσεις και παρασκήνιο με δέλεαρ το πετρέλαιο της Λιβύης

Ο Ρόμπερτ Φίσκ αποκάλυψε στον Ιντιπέντεντ, ότι οι ΗΠΑ, προσπαθώντας να συγκαλύ-ψουν ότι βοηθούν άμεσα την αντιπολίτευση στη Λιβύη,

άσκησαν πίεση στη Σαουδική Αραβία να τροφοδοτήσει με όπλα τους αντάρ-τες στην Βεγγάζη, παίζοντας το ρόλο του συνδέσμου. Παρ’ όλα αυτά, η διά-θεση για επέμβαση στον πλούτο των πε-τρελαίων, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί, δεν κρύβεται. Στην τέταρτη συνεχιζόμενη εβδομάδα μετά την «επα-νάσταση της 17ης Φεβρουαρίου», με τις μάχες μεταξύ ανταρτών και του στρατού του Μ. Καντάφι να συνεχίζονται σφο-δρότερες, οι εξελίξεις τόσο στο εσωτε-ρικό της χώρας, όσο και στη διεθνή σκα-κιέρα είναι καταιγιστικές. Το νήμα του αντάρτικου της Λιβύης δεν έφτασε πο-τέ ολοκληρωμένο, όπως συνηθίζεται σε εμπόλεμες ζώνες, οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες.

Όμως όπως και σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, έτσι και στην περίπτω-ση της Λιβύης η εξέγερση δεν ήταν κε-ραυνός εν αιθρία. Και οι αντικαθεστωτι-κοί που αποτέλεσαν έναν αρχικό πυρή-να της εξέγερσης δεν ονομάστηκαν τυ-χαία η «Επανάσταση της 17ης Φεβρου-αρίου». Η ημερομηνία αποτελεί ορόση-μο για τους εξεγερμένους της Λιβύης, μι-ας και η 17η Φεβρουαρίου το 2006 ήταν μέρα διαδηλώσεων με πρόταγμα τα δη-μοκρατικά δικαιώματα που σημαδεύτη-κε από καταστολή και νεκρούς διαδη-λωτές, και που ήταν άλλο ένα λιθαράκι στην κρατική βία, που αριθμούσε ήδη χι-λιάδες νεκρούς, ανάμεσά τους και τους 1.200 αγνοούμενους από το 1996 κρα-τούμενους του καθεστώτος. Με αυτό το παρελθόν και μετά το έναυσμα της ανα-τροπής στην Τυνησία και την Αίγυπτο ξε-κίνησαν και οι πρώτες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη, που γρήγορα εξελίχθηκαν με-τά την αιματηρή καταστολή του καθεστώ-

Ο αραβικός δρόμος για την εξέγερση

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Συγκρούσεις και παρασκήνιο με δέλεαρ το πετρέλαιο της Λιβύηςτος Καντάφι σε οργανωμένη, ένοπλη εξέγερ-ση. Μέρα με τη μέρα στην ανατολική Λιβύη καταλαμβάνουν από πόλη σε πόλη τα «Κα-τίμπα», τα μεγάλα στρατόπεδα που το καθε-στώς έχει εγκαταστήσει στα κέντρα των πό-λεων για να μπορεί να ελέγχει τον πληθυσμό. Από τη Βεγγάζη και την Καντίφα και αλλού, οι εξεγερμένοι καταφέρνουν να ελέγξουν την Μπρέγκα και την Ρας Λανούφ που απο-τελούν σημαντικές πόλεις για τον έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής. Αυτές οι μάχες γί-νονται παράλληλα με διαδηλώσεις σε όλη τη Λιβύη, ακόμα και στην πρωτεύουσα Τρίπολη, με αίτημα την παραίτηση Καντάφι, που αντι-μετωπίζονται βίαια από την αστυνομία.

Τέσσερις εβδομάδες μετά οι μάχες συ-νεχίζονται στην επαναστατημένη ανατολι-κή Λιβύη και ο αριθμός των νεκρών αυξάνε-ται, ακόμα κι αν δεν πρόκειται ποτέ να κα-ταγραφεί ακριβώς. Ο σχηματισμός Εθνικού Λιβυκού Συμβουλίου υπό τον πρώην υπουρ-γό Δικαιοσύνης Μουσταφά Αμπντελτζαλίλ και Στρατιωτικής Επιτροπής υπό τον πρώ-

ην υπουργό Εσωτερικών Αμπντελφατάχ Γι-ούνις, όπως και η απόφαση της μεγαλύτε-ρης πετρελαϊκής εταιρείας AGOC να απο-χωρήσει από τον εθνικό οργανισμό πετρελαί-ων και να ενισχύσει «την απελευθέρωση της χώρας», δεν είναι αρκετά για να σταθερο-ποιήσουν το σκηνικό. Οι δυνάμεις του Κα-ντάφι φαίνεται να ανασυντάσσονται τις τε-λευταίες μέρες, με τις μάχες να αναζωπυρώ-νονται στη Ρας Λανούφ που βομβαρδίζεται από αέρα και από θάλασσα, και τους καθε-στωτικούς να εισβάλουν στην Ζαουίγια έπει-τα από επίσης πολυήμερο βομβαρδισμό. Σε έναν τέτοιο βομβαρδισμό στη Ρας Λανούφ, όπου παραδόξως το πετροχημικό συγκρότη-μα παραμένει σε λειτουργία, κινδύνευσε και ο σύντροφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μαζί με άλλους έλληνες δημοσιογρά-φους βρισκόταν στην περιοχή.

Σε αυτό το φόντο οι κινήσεις τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης βρίσκονται συ-νεχώς σε τεντωμένο σκοινί. Μπορεί οι Βρε-τανοί να έκαναν το φαιδρό σφάλμα να στεί-

λουν πολεμικό βρετανικό ελικόπτερο με ομά-δα ένοπλων καταδρομέων, πρακτόρων και δι-πλωματών με άγνωστη αποστολή, τους οποί-ους οι αντικαθεστωτικοί επέστρεψαν στον αποστολέα τους, αλλά ο πρωθυπουργός Τζ. Κάμερον συνεχίζει να προειδοποιεί ότι το να αγνοείται το πρόβλημα της Λιβύης μπορεί να οδηγήσει σε ένα κράτος «αποτυχημένου πα-ρία» στην Μεσόγειο, προσπαθώντας να ωθή-σει σε επέμβαση. Και ενώ ο Ν. Σαρκοζί εί-ναι ο μόνος ευρωπαίος ηγέτης που αναγνώ-ρισε το Εθνικό Λιβυκό Συμβούλιο ως νόμιμο συνομιλητή, πράγμα που οδήγησε το καθε-στώς Καντάφι σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Γαλλία, η ΕΕ συνολικά –μέσω του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Φαν Ρομπάι, κατά τη διάρκεια κοι-νής συνέντευξης Τύπου με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο– απλά δήλωσε ότι «ο Καντάφι πρέπει να φύγει». Ο πρόεδρος των ΗΠΑ από την άλλη δήλωσε «σφίγγουμε σταδιακά τη θηλιά γύρω από τον Καντάφι. Απομονώνεται ολοένα και περισσότερο διε-

θνώς, τόσο μέσω των κυρώσεων όσο και μέ-σω του εμπάργκο στην πώληση όπλων», κρα-τώντας τυπικά και μόνο στάση αναμονής. Το ΝΑΤΟ έχει το βλέμμα στραμμένο και ετοιμο-πόλεμο στη Μεσόγειο και την «απαγόρευση πτήσεων» να αποτελεί μέρος του προς χρή-ση οπλοστασίου του. Ο Αραβικός Σύνδεσμος, από την άλλη αρνείται, να δεχτεί τη διπλωμα-τική αντιπροσωπία του καθεστώτος Καντά-φι στο συνέδριό του, που πραγματοποιείται στην Αίγυπτο. Η Αφρικανική Ένωση αρνεί-ται τυχόν επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, και ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μούν ανακοί-νωσε ότι διεθνής ομάδα θα ταξιδέψει στην Τρίπολη για να συναντηθεί με τον Καντάφι. Κινήσεις όλες ψυχρής και ωμής στρατηγικής σε ένα παιχνίδι που συνεχίζει να παίζεται στις πλάτες ενός λαού που ματώνει και ξε-νιτεύεται κατά χιλιάδες, κουβαλώντας στην πλάτη του ένα δικτάτορα δεκαετιών και έχο-ντας κάτω από τα πόδια του ένα πλούσιο και κερδοφόρο υπέδαφος, που στην εποχή της απληστίας θα είναι πάντα αιτία πολέμου.

Ο αραβικός δρόμος για την εξέγερσηπρωθυπουργός Εσάμ Σαράφ ορκίστηκε υπό τον ήχο των διαδηλωτών που πολιορ-κούσαν τα γραφεία της κρατικής ασφάλει-ας και του υπουργείου Εσωτερικών για να βρουν τους μυστικούς φακέλους που το κα-θεστώς είχε δημιουργήσει για τους «αντι-φρονούντες». Οι συγκεντρώσεις στην Τα-χρίρ δίνουν ακόμα και τώρα φωνή σε κά-θε κοινωνικό ζήτημα στην Αίγυπτο. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε διαδήλω-ση κατά των θρησκευτικών συγκρούσεων. Την ίδια ώρα η αιγυπτιακή δικαιοσύνη πα-ραπέμπει επικεφαλείς της κρατικής ασφά-λειας και του υπουργείου Εσωτερικών του Μουμπάρακ με κατηγορίες για δολοφονία διαδηλωτών κατά τη διάρκεια της εξέγερ-σης. Κι ενώ οι Αιγύπτιοι προετοιμάζονται τυπικά για εκλογές, η δύναμη των ορμητι-κών κινημάτων δεν βρίσκει πλέον εύκολα όχθες για να περιοριστεί.

Η άνοιξη του αραβικού κόσμου όμως δεν σταματάει εκεί. Η εξέγερση στο Μπα-χρέιν ξεκίνησε στη δέκατη επέτειο μεταρ-ρυθμίσεων που θα έκαναν τη χώρα πιο δημοκρατική, και που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Με την περιοχή να συγκλο-νίζεται από τα νέα της Τυνησίας και τη μο-ναρχία της σουνιτικής δυναστείας Αλ-Κα-λίφα να κλονίζεται ήδη έχοντας δημιουρ-γήσει ένα καθεστώς οικονομικών ανισο-τήτων αλλά και βασανιστηρίων, βίας, δι-ακρίσεων κατά των Σιιτών που είναι οι πλειοψηφία του λαού, η πρώτη ανακοίνω-ση για διαδηλώσεις στις 14 Γενάρη προ-κάλεσε πανικό στο μονάρχη που άρχι-σε να δωροδοκεί. Αρχικά έδωσε σε κά-θε οικογένεια 2.600 δολάρια και μη βλέ-ποντας αποτελέσματα προχώρησε και σε απελευθέρωση 450 πολιτικών κρατουμέ-νων. Όμως οι διαδηλώσεις γιγαντώθηκαν φτάνοντας σε συμμετοχή μέχρι και τους 100.000 και ακολούθησε η αιματηρή κα-ταστολή και η «κατάσταση έκτακτης ανά-γκης». Το Μπαχρέιν είναι κράτος - σύμ-μαχος και πρώην αποικία της Μεγάλης Βρετανίας. Επιπλέον φιλοξενεί το ναυ-τικό των ΗΠΑ στον Κόλπο. Η καταστο-λή των διαδηλώσεων έχει ιδιαίτερη σημα-σία, και δεν είναι τυχαίο που σ’ αυτή βοη-θά και η μοναρχία της Σαουδικής Αραβί-

ας, προσπαθώντας παράλληλα να αποφύ-γει τη δική της εξέγερση.

Η «ημέρα της οργής» όμως έφτασε μέ-χρι και τη Σαουδική Αραβία. Ο βασιλικός οίκος των αλ Σαούντ βρίσκεται στο τιμό-νι μιας μοναρχίας που έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα από το 1930. Σε μια χώρα που απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, το γεγο-νός ότι στην ανατολική επαρχία, όπου βρίσκεται το 80% των πετρελαϊκών κοι-τασμάτων, έχουν ξεσπάσει διαμαρτυρίες εκατοντάδων από τις 25 Φεβρουαρίου δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο. Η αφορ-μή είναι η παραμονή στη φυλακή χωρίς δί-κη για 15 χρόνια 12 σιιτών δήθεν υπόπτων για βομβιστική ενέργεια εναντίον αμερι-κανών πεζοναυτών, όμως αυτή η αφορμή δεν εμπόδισε το σιίτη μουλά Ταουφίκ αλ Αμίρ να ζητήσει την εγκαθίδρυση συνταγ-ματικής μοναρχίας στη χώρα, καθώς και την εξίσωση των δικαιωμάτων της σουνιτι-κής πλειοψηφίας και της σιιτικής μειοψη-φίας (15% του πληθυσμού που όμως είναι πλειοψηφία στην Ανατολική Επαρχία). Οι ισορροπίες στην περιοχή, με το Ιράν να παρακολουθεί στενά και το Μπαρχέ-ιν να εξεγείρεται δεν είναι καθόλου δε-δομένες, και παρά τις ανακοινώσεις από το καθεστώς για οικονομικές ενισχύσεις, η Παρασκευή της οργής έφτασε. Προσπά-θεια έγινε βέβαια με κάθε τρόπο να κατα-σταλεί, ακόμα και προληπτικά. Ήδη από την Πέμπτη αστυνομικές δυνάμεις περι-πολούσαν μέχρι και στην πρωτεύουσα Ρι-άντ, ενώ άνοιξαν πυρ στην ανατολική πό-λη Κατίφ με έναν τραυματία να αναφέρε-ται. Όμως η πίεση στο καθεστώς αυξάνε-ται. Χαρακτηριστικά πάνω από 2.500 επι-φανείς Σαουδάραβες με επικεφαλής τον κορυφαίο θεολόγο της χώρας Σαλμάν αλ Αουντάκ υπέγραψαν κοινή δήλωση, με την οποία ζητούν συνταγματική μοναρχία και πολιτικές ελευθερίες, ενώ χωριστή δήλω-ση με πιο προωθημένα αιτήματα υπέγρα-ψαν 580 σαουδάραβες διανοούμενοι.

Οι υπόλοιπες μοναρχίες του Κόλπου ακολουθούν... Από το Κουβέιτ μέχρι το Ομάν οι εξουσία αμφισβητείται. Ο σουλ-τάνος Καμπούς του Ομάν καθαίρεσε όλο το υπουργικό του συμβούλιο σε μία μέρα,

και τον επικεφαλής της ασφάλειας. Ανα-κοίνωσε έκτακτα κοινωνικά μέτρα, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις εντάσεις στη χώρα, η οποία ελέγχει την ασφάλεια στα στενά του Ορμούζ, απ’ όπου περνά το 40% των εξαγωγών πετρελαίου σε παγκό-σμιο επίπεδο. Όμως αυτό δεν σταμάτησε τις διαδηλώσεις που εντείνονται. Αλλά και στο Κουβέιτ, οι διαδηλωτές διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Στην Υεμένη, η «μέρα της οργής» έφτασε παρά την ήδη δέσμευση του προ-έδρου Αλί Αμπντάλα Σαλέχ, του μακρο-βιότερου εκλεγμένου ηγέτη του αραβικού κόσμου, ότι θα παραχωρήσει την εκτελε-στική εξουσία στο τέλος της χρονιάς και ότι θα προχωρήσει σε συνταγματικές με-ταρρυθμίσεις. Οι μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων δύο μηνών συνεχίζονται, με αυτή της Παρασκευής να καταστέλε-ται από την αστυνομία που χρησιμοποίη-σε πραγματικές σφαίρες. Με το μισό πλη-θυσμό της χώρας να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, τα πετρελαϊκά αποθέματα να δείχνουν μείωση, και τον πρόεδρο να

αμφισβητείται από σύσσωμη την αντιπο-λίτευση και τις σημαντικότερες φυλές της χώρας, χιλιάδες φοιτητές και μαζί τους γι-ατροί, νοσηλευτές και φαρμακοποιοί από όλη τη χώρα διαδήλωσαν, καταγγέλλοντας την αστυνομική βία και ζητώντας από τον πρόεδρο να παραιτηθεί.

Όμως πλήρη συνταγματική μεταρρύθ-μιση προανήγγειλε και ο βασιλιάς του Μαρόκου Μοχάμεντ ΣΤ’, σπεύδοντας να προλάβει μια εξέγερση στη χώρα, μετά και τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στις 20 Φεβρουαρίου.

To νήμα της ανυπακοής συνεχίζει να ξεδιπλώνεται, με διαδηλωτές να ζητούν να διαλυθεί το κοινοβούλιο στην Ιορδα-νία, και τους ισλαμιστές όσο και την Αρι-στερά να στηρίζουν αυτό το αίτημα. Και η ο λαός της Αλγερίας παίρνει τη σκυτά-λη σε αυτό τον ιδιόμορφο μαραθώνιο αντί-στασης αναγκάζοντας την κυβέρνηση να άρει το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», μετά από κύμα εξεγέρσεων ενάντια στις αυξήσεις τιμών και την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής.

Kοινός παρανομαστής των εξεγέρσεων σε όλες τις αραβικές χώρες είναι η διεκδίκηση του δικαιώματος στην αξιοπρεπή ζωή από τους ανθρώπους που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Σ την εποχή της κρίσης, ακόμα και η φιλανθρωπία παίρνει

άλλη μορφή. Καθώς είναι νωπή ακό-μα η ανάμνηση της δολοφονίας των δύο νεαρών αστυνομικών της ομά-δας ΔΙΑΣ από αδίστακτους κακο-ποιούς, μια δωρεά προς την Ελληνι-κή Αστυνομία αποκτά ιδιαίτερη πο-λιτική, επικοινωνιακή και συναισθη-ματική σημασία. Αυτή την εβδομάδα ανακοινώθηκαν δύο τέτοιες δωρεές. Ένας τεράστιος τραπεζικός όμιλος, πρόσφερε στην ΕΛ.ΑΣ. 1.300 αλε-ξίσφαιρα γιλέκα υψηλής τεχνολογί-ας (πέρυσι είχε προσφέρει περίπου άλλα τόσα), ενώ ένας γνωστός εφο-πλιστής και ποδοσφαιρικός παρά-γοντας, πρόσφερε στην αστυνομία 200.000 ευρώ για επισκευή μοτοσι-κλετών και 20.000 ευρώ για τις οικο-γένειες των θυμάτων.

Πώς αλλάζουν οι καιροί! Κάπο-τε οι πλούσιοι έδιναν υποτροφίες κι έχτιζαν πανεπιστήμια, σχολεία, νο-σοκομεία, βιβλιοθήκες. Σήμερα βοη-θούν την αστυνομία η οποία, σύμφω-να με τον υπουργό Χρ. Παπουτσή, αντιμετωπίζει «πρακτικές δυσκολί-ες» λόγω της εφαρμογής του νέου δημόσιου λογιστικού του «νοικοκυ-ρέματος», δηλ. των περικοπών. Και στις δυσκολίες αυτές συγκαταλέγο-νται και τα ακατάλληλα αλεξίσφαι-ρα γιλέκα και οι μη επισκευασμένες μοτοσικλέτες.

Αλλιώς τον φανταζόμαστε το «μα-ρασμό του κράτους» όταν πρωτοδι-

αβάζαμε μαρξισμό. Ο νους μας δεν πήγαινε στο μαραμένο, το ληγμένο γιλέκο. Η εξουσία (πολιτική, επιχει-ρηματική, χρηματοπιστωτική, μιντια-κή) χρειάζεται μια πανίσχυρη αστυ-νομία, όχι τόσο για να καταπολεμη-θεί το οργανωμένο έγκλημα, αλλά κυρίως για την καταστολή των ανα-πόφευκτων κοινωνικών εκρήξεων. Το να εκτονωνόμαστε με το σύνθη-μα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφό-νοι», είναι παιδαριώδες και πρω-τόγονο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάμε τον «κύριο» ρό-λο της αστυνομίας. Παιδαριώδες θα ήταν, στις σημερινές συνθήκες, το να

επιδιώκουμε τη συμφιλίωση λαού και αστυνομίας, κάτι που συστηματι-κά και με πάθος επιδίωξαν τα περισ-σότερα ΜΜΕ μετά το μακελειό στου Ρέντη. Το αίμα των δύο αδικοχαμέ-νων νέων χρησιμοποιήθηκε σαν κο-λυμβήθρα του Σιλωάμ για τον εξα-γνισμό της αστυνομίας από όσες κτη-νωδίες διαπράττουν κατά καιρούς τα όργανά της, συχνά με εξασφαλισμέ-νη την ατιμωρησία.

Συμφιλίωση επιδιώκουν οι εξου-σίες, όχι όμως στη βάση ότι και οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι που απειλούνται από τη νέα φτώχεια, αλ-λά στη βάση της υποταγής, της σιω-πής, της μη διεκδίκησης. Και αν το φτωχό κράτος δεν μπορεί να προσφέ-ρει ένα γιλέκο της προκοπής στα έν-στολα παιδιά του, έρχονται οι πλού-σιοι ιδιώτες να καλύψουν το κενό.

AKPOBAΣIEΣ n ΓIANNHΣ ΔEPMENTZOΓΛOY

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

«Το γελεκάκι που φορείς...»

Στοχοποίηση του Π. ΑντωνόπουλουΣτο στόχαστρο των φασιστι-κών συμμοριών μπήκε ο εκ-παιδευτικός και μέλος του ΝΑΡ, Παύλος Αντωνόπου-λος. Εκμεταλλευόμενοι την ανωνυμία του ίντερνετ, δια-χειριστές ιστοσελίδων φα-σιστικού περιεχομένου πα-ρουσίασαν τον Π. Αντωνό-πουλο σε βίντεο να «καθο-δηγεί» ομάδες κουκουλο-φόρων. Στην πραγματικό-τητα ο εκπαιδευτικός φαί-

νεται εξοργισμένος να επι-πλήττει τη συγκεκριμένη ομάδα, όμως οι άρρωστοι εγκέφαλοι βρήκαν ευκαιρία να στοχοποιήσουν ένα δρα-στήριο μέλος του εργατικού κινήματος. Την αρχή έκανε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κ. Βελόπουλος από τηλεοπτι-κή εκπομπή και το συγκε-κριμένο αίσχος αναπαρή-γαγαν δεκάδες άλλες φαιές ιστοσελίδες.

Νέο πολιτικό περιοδικόΜια νέα έκδοση είδε το «φως» αυτή την εβδομάδα υπό τον τίτλο Λεύγα. Πρό-κειται για μια συλλογική προσπάθεια παρέμβασης από ανθρώπους με αναφο-ρά στην Αριστερά και τα κι-νήματα, που αποτυπώθηκε σε ένα καλαίσθητο έντυπο, το οποίο πωλείται στα κε-ντρικά βιβλιοπωλεία όλης της χώρας. Η Λεύγα κυκλο-

φορεί κάθε δίμηνο και η Συ-ντακτική της Ομάδα αποτε-λείται από τους Βιβή Αντω-νογιάννη, Στέφανο Βαμιε-δάκη, Γιάννη Βογιατζή, Θο-δωρή Δρίτσα, Γιώργο Καρά-μπελα, Κωστή Καρπόζηλο, Ελένη Κυραμαργιού, Αλέκο Λούντζη, Κώστα Περούλη, Κώστα Σπαθαράκη, Χρήστο Τσάκα και Νίκο Τσιβίκη.

EIΔHΣEIΣ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διοργανώνει εκδή-λωση για το χρέος με ομιλητές τους Τάσο Κατιντσάρο και Δημήτρη Κα-ζάκη, το Σάββατο 19/3 στις 7 μ.μ. στη ΔΕΠΚΑ Σερρών και την Κυριακή 20/3 στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Δράμας.

Το ΝΑΡ και η νΚΑ Ηρακλείου διορ-γανώνουν πολιτική εκδήλωση με θέ-μα Καπιταλιστική κρίση και Αριστε-ρά, την Τετάρτη 16 Μαρτίου, 7 μ.μ. στην αίθουσα Ανδρόγεω. Ομιλητής: Ά. Χάγιος.

Οι Τοπικές Επιτροπές Αγώνα της Αττικής καλούν σε νέα συνάντηση αύριο Δευτέρα 14/3, στις 6.30 μ.μ. στη Νομική (Σόλωνος).

Η Kίνηση Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου διοργανώνει συζήτη-ση για το μεταναστευτικό την Πέμπτη 17/3 στις 7.30 μ.μ. στο Κέντρο Νεότη-τας Δήμου Χαλανδρίου με ομιλητές τους Λόη Λαμπρινίδη, Πέτρο Κων-σταντίνου και Ιωάννα Κούρτοβικ.

Για την ιστορικότητα των μορφών της ύλης θα μιλήσει ο Ευτύχης Μπι-τσάκης την Τρίτη 15/3 στις 6 μ.μ. στην αίθουσα του Συλλόγου Παρνασσός (Καρύτση 6).

Το Ένα Καράβι για τη Γάζα διοργα-νώνει εκδήλωση για το μεσανατολικό την Τετάρτη 16/3 στις 5 μ.μ. στο Δη-μαρχείο Παπάγου - Χολαργού. Θα μιλήσουν οι Γ. Δελαστίκ, Δ. Κωνστα-ντακόπουλος, Στ. Λυγερός, Β. Πισσί-ας και Ι. Σάμπρι.

Tην Παρασκευή 18/3 στις 6 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του NAP - νKA για το Σώμα στο Πολι-τιστικό Kέντρο Πετρούπολης (Eθνι-κής Aντιστάσεως 61). Oμιλητής: B. Mηνακάκης.

Πολιτικό μνημόσυνο

του Θανάση ΦώτηΤη μνήμη του αγαπημέ-νου τους Θανάση Φώτη τιμούν σήμερα Κυριακή 13/3 η οικογένειά του, οι σύντροφοί του και οι πολ-λοί φίλοι.Το πολιτικό μνημόσυ-νο θα τελεστεί στις 11.30 π.μ. στο Δημαρχείο της Γλυφάδας (Άλσους 15), το τελευταίο μετερίζι απ’ όπου έδωσε τον όμορφο αγώνα του υπέρ των ερ-γαζομένων και του λαού, ως δημοτικός σύμβου-λος. Οι δικοί του άνθρω-ποι ετοίμασαν ένα σύ-ντομο βίντεο αφιέρωμα στη ζωή και την προσφο-ρά του Θανάση που θα προβληθεί, ενώ οι φίλοι του θα έχουν την ευκαι-ρία να ακούσουν δυο λό-για για τη διαδρομή του, που υπήρξε παράδειγμα αγωνιζόμενου ανθρώ-που, με ήθος και πολιτι-σμό που αρμόζει σε κομ-μουνιστές. Ο Θανάσης αφιέρωσε όλη του σχεδόν τη συνει-δητή ζωή στην Αριστερά και τους αγώνες. Οργα-νώθηκε στην ΚΝΕ από μαθητής, στην ηλικία των 14. Το 1989 αποχώρησε από το ΚΚΕ και εντάχθη-κε στις τάξεις του ΝΑΡ, του οποίου παρέμεινε αγωνιστής μέχρι το τέλος. Συνέβαλε επίσης στη συ-γκρότηση και στο δυνά-μωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΝΑΡ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

➨

ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ➨

Πανεκπαιδευτική διαδήλωσηΠ ανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

πραγματοποιήθηκε την Πέ-μπτη στην Αθήνα. Φοιτητές, καθη-γητές και δάσκαλοι βρέθηκαν στο δρόμο βροντοφωνάζοντας συν-θήματα ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα και στην πολιτική λιτότη-τας που ακολουθείται στην παιδεία και παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τη μείωση της χρηματοδότη-σης για την παιδεία, τις συγχωνεύ-σεις σχολείων, το κλείσιμο «μη πα-ραγωγικών» για το κεφάλαιο τμημά-των (π.χ. ΤΕΙ Πειραιά) και φυσικά το επικείμενο νομοσχέδιο της Α. Δια-μαντοπούλου για την τριτοβάθμια

εκπαίδευση. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας με έντονο παλμό ακού-γονταν συνθήματα όπως «Οργή λα-ού ξεσηκωμός παντού να ρίξουμε τη χούντα ΕΕ και ΔΝΤ», «Μ’ αγώ-να διαρκείας θα μείνουν στα χαρ-τιά το νέο νομοσχέδιο και τα ιδιω-τικά». Η πορεία ακολούθησε τη δια-δρομή από τα Προπύλαια στην οδό Σταδίου και τη Βουλή και κατέληξε στο κτίριο Υπατία με μαζική συμμε-τοχή τόσο των φοιτητών όσο και κα-θηγητών και δασκάλων. Μάλιστα η διαδήλωση συναντήθηκε με την πο-ρεία των εργαζομένων της Κοσμο-τέ και το σύνθημα «φοιτητές εργα-τιά μια φωνή και μια γροθιά» δονού-σε την ατμόσφαιρα.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες που πα-ρουσιάστηκαν την εβδομάδα που πέρασε στη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των σχολών λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών, το φοιτητικό κίνημα αρχίζει σιγά-σι-γά να ξεπροβάλει μαχητικά στο προ-σκήνιο. Το συλλαλητήριο της 10ης Μάρτη ήταν μόνο η αφετηρία. Η κυ-βέρνηση γνωρίζει πλέον καλά πως αν το επόμενο διάστημα προχωρή-σει στην κατάθεση του νομοσχεδί-ου, θα βρει το φοιτητικό κίνημα απέ-ναντι με καταλήψεις διαρκείας σε όλες τις σχολές. Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις θα σημάνει συναγερ-μός με ξεκάθαρο μήνυμα προς την κυβέρνηση πως το πανεκπαιδευτι-κό κίνημα, μαζί με τους εργαζόμε-νους, θα καταφέρει να ανατρέψει το Πανεπιστήμιο του Μνημονίου.

Αθώες οι αλληλέγγυεςΑ θώες έκρινε τελικά το Αυτό-

φωρο Μονομελές Πρωτοδι-κείο τις δύο φοιτήτριες - αλληλέγ-γυες στους μετανάστες απεργούς πείνας, οι οποίες κατηγορήθηκαν για παρεμπόδιση της σίτισής τους στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυ-ρός». Οι φοιτήτριες από την αρχή είπαν ότι η κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι εντελώς ανυπό-στατες και πως οι απεργοί πείνας αρνήθηκαν να λάβουν τροφή με δική τους βούληση. Οι δύο φοιτή-τριες που ήταν συνοδοί των απερ-γών πείνας του κτιρίου Υπατία κα-τά τη μεταφορά τους στο νοσοκο-μείο κατηγορούνταν για πρόκλη-ση επικίνδυνων σωματικών βλα-βών διά παραλείψεως και παρά-νομης βίας, μετά από καταγγελία πουυ έκανε ο Διευθυντής της Πα-θολογικής Κλινικής του νοσοκο-μείου.

KOINΩNIA

EIΔHΣEIΣ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΕ ΣΕΡΡΕΣ, ΔΡΑΜΑ

➨

Απεργία σε όλα τα ΜΜΕ την ΠέμπτηΗ Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώ-σεων στα ΜΜΕ κήρυξαν πανελλαδική 24ωρη απεργία για την Πέμπτη 17/3. Μάλι-στα, η ΕΣΗΕΑ και οι άλλες ενώσεις καλούν τους εργα-ζόμενους στα μέσα ενημέ-ρωσης σε κοινή συγκέντρω-ση στον Πανελλήνιο Γυμνα-στικό Σύλλογο (Ευελπίδων 2), την ημέρα της απεργί-ας στις 11 πμ. Οι συνδικαλι-στικές γραφειοκρατίες κα-ταγγέλλουν τις «στοχευμέ-

νες πολύμορφες προσπά-θειες των εργοδοτών σε συ-νεργασία με την κυβέρνηση να αποδομήσουν κάθε ερ-γασιακό και ασφαλιστικό δικαίωμα» και μιλούν για «ολομέτωπη μέχρι τέλους σύγκρουση μαζί τους». Βε-βαίως, παρόμοιες δηλώσεις από τους Σόμπολους ακού-γονται σαν ανέκδοτα. Εκτός κι αν πάρουν τον υπερανα-γκαίο αγώνα στα χέρια τους οι εργαζόμενοι και η μαχό-μενη βάση…

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ

➨

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

➨

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

➨

EKΔHΛΩΣH NAP ➨

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΣYNENTEYΞH ΠPIN / 15

– Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από τότε που δημοσιεύσατε πρώτη φορά τη Διαλεκτική της ήττας. Τώρα που μετά το δυτικό μαρ-ξισμό και ο σοβιετικός έχει υποστεί ήττα, τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλουμε; – Η ήττα του σοβιετικού μαρξισμού ήταν πιστεύω γνωστή από τις δεκαετίες του 1930 και 1940. Οι κριτικές της σοβιετικής εμπει-ρίας άλλωστε δεν είναι καινούριες. Με αυ-τή την έννοια, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ δεν αλλάζει πολλά για την αποτίμηση του σο-βιετικού μαρξισμού. Άλλω-στε, αυτό είναι και το κύριο επιχείρημά μου. Ότι δηλα-δή δεν μπορούμε να κρί-νουμε την ιστορία απλώς με κριτήριο ποιος νικάει και ποιος είναι από κάτω. Προφανώς, η κατάρρευση αλλάζει τις πολιτικές ισορ-ροπίες στον κόσμο. Όμως δεν νομίζω ότι αλλάζει την κριτική, που ήδη είχε δια-τυπωθεί. Από τη δεκαετία του 1920 υπήρχε ανησυχία για την κατεύθυνση του λε-νινισμού. – Υποστηρίζετε ότι η διαίρε-ση μεταξύ δυτικού και σοβι-ετικού μαρξισμού βασίζεται πάνω σε φιλοσοφικές διαφο-ρές. Σε ποιες πολιτικές επι-λογές αντανακλάται αυτή η φιλοσοφική διάσταση; – Η πρόσληψη του Χέγκελ ήταν πολύ διαφορετική στη Ρωσία και στη Δυτική Ευρώπη. Στην ΕΣΣΔ ενδιαφέρονταν για τον «επιστημονικό Χέ-γκελ» με τους εξελικτικούς νόμους. Η όψη αυτή δεν ήταν κρίσιμη για τους δυτικούς, που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τις κατηγορίες της Iστορίας, της συνείδησης και της υποκειμενικότητας. Οι δυτικοί μαρξιστές λοιπόν ήταν με πολλούς τρόπους οπαδοί του Χέγκελ, τον είχαν μελετήσει βαθιά και εξαιτίας της σχέσης αυτής είχαν υιοθετήσει, αν όχι ένα δημοκρατικό ήθος, σίγουρα μια κουλτούρα περί επιλογής και υποκειμενικότητας. Αυτό ήταν το κρίσιμο στην ανάγνωση που έκαναν στον Χέγκελ. Αν πάλι κοιτάξουμε τη ρωσική μετάφραση, εκεί ενδιαφέρονταν περισσότερο για τους νόμους της Ιστορίας, την εξέλιξή της. – Το βιβλίο σας αποτελεί απάντηση στο έργο του Πέρι Άντερσον, Δυτικός μαρξισμός; – Ναι, αυτή είναι η δική μου πρόθεση. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό έγινε κατανοητό, το δικό του έργο είχε μια ευρύτερη πρόσληψη. Το βιβλίο του Πέρι Άντερσον αποτελεί μια σφαιρική θεώρηση του μαρξισμού, με μια προσέγγιση γενεών. Βασικά διαφωνώ μ’ αυτή. Αντιμετώπισε το δυτικό μαρξισμό ως μια λοξοδρόμηση από το μεγάλο παραδοσι-ακό μαρξισμό, που συνίστατο στην πολιτική οικονομία. Θέλησα να αντιστρέψω αυτή την άποψη. Η μόνη λοξοδρόμηση ήταν ο κύρι-ος δρόμος. Ο δυτικός μαρξισμός δεν ήταν μια άποψη προς αποφυγή, ούτε κάτι για το οποίο πρέπει να μετανιώνει κανείς. Μίλησε

για πολύ διαφορετικά ζητήματα μέσα από την ευρωπαϊκή εμπειρία. Ο Πέρι Άντερ-σον, που διδάσκει κι αυτός εδώ στο UCLA, πιστεύει πως η κλασική παράδοση διατα-ράχθηκε από τους ευρωπαίους μαρξιστές. Δεν νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Δεν υπάρχει μια τόσο σαφής κλασική παράδο-ση. Αν μάλιστα η παράδοση διαταράσσεται, τότε τόσο το καλύτερο. Αυτές οι αναζητή-σεις που περιέλαβαν τον Φρόιντ, τη φιλοσο-φία και την τέχνη συνέβαλαν θετικά.

– Πάντως, στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει μια δικαιολογημένη μομφή κατά του δυτι-κού μαρξισμού. Ότι η δύσκολη γλώσσα των εκπροσώπων του φανερώνει την απόστασή τους από την εργατική τάξη. Αυτό δεν δεί-χνει ελιτισμό; – Ποιους συγκρίνει όμως; Τον Λένιν με τους δυτικούς μαρξιστές; Είναι ψευδής αυτή η αντίθεση. Ο Λένιν είχε ένα πολιτικό κόμμα που κατέκτησε την εξουσία. Πώς μπορείς να συγκρίνει κανείς αυτή την προσωπικό-τητα με τους δυτικούς μαρξιστές, που δεν είχαν ανάλογο κόμμα και δεν ανήλθαν ποτέ στην εξουσία; Η αντιπαράθεση αυτή οδηγεί λοιπόν σε λάθος συμπεράσματα. Αν κοιτάξουμε σήμερα το παρελθόν, θα δούμε ότι οι δυτικοί μαρξιστές είχαν πολύ σοβαρό ρόλο στα γεγονότα της δεκαετίας του 1960. Προσέφεραν σημαντικές κριτικές. Δεν εί-χαν στο επίκεντρο τους εργάτες, αυτό είναι σαφές. Όμως το γεγονός αυτό αντανακλά κάπως και την αλλαγή που συντελέστηκε στην ίδια την εργατική τάξη: Τη φθίνουσα σημασία της, την ενσωμάτωσή της. Επομέ-νως, είναι μύθος αυτή η αντίθεση, να θέ-τεις στη μια μεριά τον Αντόρνο και στην άλλη τον Λένιν. Να λες ότι ο Λένιν έβγαζε μπροσούρες, είχε κόμμα και κράτησε την εξουσία, ενώ ο Αντόρνο έδινε πανεπιστη-μιακές διαλέξεις και έγραφε συγγράμματα. Σε κάθε περίπτωση, κατά τη δεκαετία του 1960 στο φοιτητικό κίνημα, στη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, οι άνθρωποι αυτοί

διαδραμάτισαν πιο σημαντικό ρόλο από τον Λένιν και απ’ αυτή την παράδοση, που τότε είχε χρεοκοπήσει. – Αναφέρετε σε ένα σημείο ότι η έκδοση των Απάντων της Ρόζας Λούξεμπουργκ διακό-πηκε για περίπου 40 χρόνια. Έτσι έλυναν πάντα οι μαρξιστές τις διαφορές τους; – Τελικώς τα εξέδωσαν. Πάντως για πολλά χρόνια και τα έργα του πρώιμου Μαρξ δεν δημοσιεύονταν. Πέρασαν δεκαετίες για να εκδοθούν τα βιβλία αυτά από τους Σοβιε-

τικούς και την Ανατολική Γερμανία. Ίσως δεν ήθε-λαν το νεαρό Μαρξ, γιατί φαινόταν πολύ ανθρωπι-στής ή πολύ χεγκελιανός. Υπάρχουν προφανώς και οι διανοητές για τους οποίους γράφω στη Διαλεκτική της ήττας, όπως οι εκπρόσωποι του συμβουλιακού κομμου-νισμού, οι Ολλανδοί Άντον Πάνεκουκ και Χέρμαν Γκόρτερ. Αυτών το έργο ούτε και σήμερα δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστό. Τα βιβλία τους δημοσιεύονταν πάντα από μικρές ομάδες και δεν είχαν ποτέ κάποι-ον «κρατικό σπόνσορα». Έτσι παρέμειναν πάντα περιθωριακοί. Ακόμη και μορφές όπως του Βίκτορ Σερζ, έμειναν στην αφά-νεια. Βιβλία του έχουν δη-μοσιευτεί, όμως δεν έχει γί-

νει κάποια επιμελημένη έκδοση του έργου του. Οπότε ναι, είναι γενικό φαινόμενο και το γεγονός αυτό μάλλον αντανακλά τη θέση τους στην Ιστορία, ότι δηλαδή δεν ήταν με τους «νικητές». – Το βιβλίο σας αν και γράφτηκε πριν το 1989, εκδόθηκε στην Ελλάδα χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Το μήνυμά σας είναι αισιόδοξο; – Ένα πιο πρόσφατο και σχετικό βιβλίο μου είναι το Ασαφής εικόνα, ουτοπική σκέψη για μια αντιουτοπική εποχή (σ.σ. στα Ελληνικά από της εκδόσεις Νησίδες). Όμως και η Διαλεκτική της ήττας έχει το ίδιο επιχείρη-μα: Δεν είναι νόμιμο να παίρνει κανείς την εμπειρία του σοβιετικού μαρξισμού και να αποφασίσει ότι αυτή είναι η εμπειρία όλων των ουτοπικών προσπαθειών ή του μαρξι-σμού στο σύνολό του. Δεν στέκει λοιπόν η διατύπωση «είδαμε το μαρξισμό, αφού είδαμε τα γκούλαγκ». Δεν είναι θεμιτό επι-χείρημα. Δεν είμαι κατ’ επάγγελμα αισιόδο-ξος, βρισκόμαστε σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο σταυροδρόμι της Ιστορίας. Προφανώς, μια ριζοσπαστική νεομαρξιστική αντιπολίτευση ίσα που επιβιώνει σαν θραύσματα σήμερα. Οπότε δεν μπορώ να είμαι υπερβολικά αι-σιόδοξος. Από την άλλη, μπορεί κανείς να πει ότι εδώ παρουσιάζεται μια ευκαιρία, με την έννοια ότι δεν υπάρχει μια ισχυρή ορ-θοδοξία ή ένα πανίσχυρο σταλινικό κράτος το οποίο επιβάλλεται πάνω σε όλα τα αντι-πολιτευόμενα κινήματα.

Ο Ράσελ Τζακόμπι, συγγραφέας του έργου Οι τελευταίοι διανοούμενοι, μιλά αποκλειστικά στο Πριν

για την «περιπέτεια» του δυτικού μαρξισμού, την οποία περιγράφει στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα Ελληνικά,

Η διαλεκτική της ήττας (εκδόσεις Νησίδες). Όπως υποστηρίζει, τα πολιτικά ρεύματα δεν μπορούν να απορρίπτονται

ή να υιοθετούνται, ανάλογα με το αν φαίνεται να νικούν ή να χάνουν.

Να ξαναδιαβάσουμε την ήτταnΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

4 Οι δυτικοί μαρξιστές ενδιαφέρθηκαν για τον «ιστορικό» Χέγκελ της υποκειμενικότητας

ΡΑΣΕΛ ΤΖΑΚΟΜΠΙ, καθηγητής Ιστορίας στο UCLA

«ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Η εκμηδένιση της επιρροής χειρότερη απ’ τη λογοκρισία

– Τι αποδοχή έχουν οι μαρξιστικές ιδέες στις Ηνωμένες Πολιτείες; Υπάρχει «άβατο» για τον Μαρξ στα αμερικανικά πανεπιστήμια;– Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευ-ταία πενήντα χρόνια μαρξιστές σχεδόν δεν υπάρχουν στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Και για όσους υπάρχουν, αποτελούν μια πολύ επαγγελματική διανόηση. Μπορεί κα-νείς να δει το περιοδικό του Πέρι Άντερ-σον, τη New Left Review, που είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό. Ο Φρέντερικ Τζέιμσον είναι ο υπ’ αριθμόν ένα μαρξιστής κριτι-κός σήμερα στις ΗΠΑ. Όμως είναι ένας διανοητής που διαβάζεται αποκλειστικά από φοιτητές σε μεταπτυχιακά προγράμ-ματα. Προσωπικά, του έχω ασκήσει κριτι-κή. Μπορεί να πει κανείς ότι η Σχολή της Φρανκφούρτης είναι δύσκολη, όμως σίγου-ρα δεν ήταν περιορισμένη στο ακαδημαϊ-κό πλαίσιο. Ορισμένες εργασίες του Μαρ-κούζε, του Αντόρνο, του Χορκχάιμερ εί-ναι άριστες. Αλλά οι σημερινοί ακαδημα-ϊκοί μαρξιστές βασικά δεν μπορούν να δι-αβαστούν έξω από τις πανεπιστημιακές αί-θουσες και τα σπουδαστήρια. Οπότε, μαρ-ξιστές υπάρχουν, δεν διώκονται, ορισμένοι μάλιστα πάνε κι αρκετά καλά στην καριέρα τους. Όμως έχουν ελάχιστη επιρροή και εί-ναι δύσκολο να τους εντοπίσεις. Για παρά-δειγμα, δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν το έργο του Φρέντερικ Τζέιμσον... – Δηλαδή, υπάρχει ή όχι ζήτημα ακαδημαϊ-κής ελευθερίας στα ιδρύματα των ΗΠΑ;– Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι ένα ζή-τημα για το οποίο κανείς πρέπει να είναι συνεχώς σε εγρήγορση, όμως δεν πιστεύω ότι υπάρχει σοβαρό θέμα. Σίγουρα, μετά την 11η Σεπτεμβρίου υπήρξαν κάποιες πε-ριπτώσεις που άνθρωποι έχασαν τη δου-λειά τους, όπως ένας καθηγητής στο Κο-λοράντο. Όπως βλέπω εγώ τα πράγματα, είναι πιο ανησυχητικό αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «επαγγελματοποίη-ση» της μαρξιστική σκέψης. Αυτό συμβαί-νει όταν ο μαρξισμός εξαφανίζεται μέσα στους επιστημονικούς κλάδους και τα ακα-δημαϊκά πεδία, οπότε σταματά μετά να έχει επιρροή. Για παράδειγμα, δεν είναι δύσκο-λο να εντοπίσει κανείς στα πανεπιστήμια μαρξιστές κριτικούς του κινηματογράφου. Ίσως υπάρχουν μάλιστα αρκετοί. Ποιος όμως είναι τελικά ο αντίκτυπος του έργου τους; Εγώ δεν τον βλέπω. Και αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από την ακαδημα-ϊκή ελευθερία.– Τι φταίει γι’ αυτό; Η ίδια η θεωρία ή οι φορείς της;– Όχι, δεν είναι από μόνη της η θεωρία. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει μέσα σε ένα τεράστιο μηχανισμό στην ανώτατη εκπαί-δευση, όπου οι άνθρωποι σταδιοδρομούν και εξελίσσονται επαγγελματικά μέσω δη-μοσιεύσεων σε συγκεκριμένα περιοδικά. Δεν υπάρχει υποστήριξη ούτε προνόμια για όποιον κινείται έξω από αυτό το πεδίο. Έτσι, το σύστημα αυτό απομονώνεται και γίνεται κλειστό. Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος της «επαγγελματοποίησης» για τη νεομαρ-ξιστική σκέψη.

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Βλέποντας ντε Πάλμα στο «Σινε- Βόθρος»...Μπόχα και μυστήριο. Σήψη και σασπένς. Η υπόθεση των κυκλωμάτων παροχής «προστασίας» στο ελληνικό ποδόσφαιρο προς το παρόν θυμίζει ταινία του Μπράιαν ντε Πάλμα – μόνο που είναι σαν να την βλέπεις, όχι σε κινηματογραφική αίθουσα, αλλά μέσα σε υπόνομο... Μέχρι στιγμής κάθε στοιχείο, κάθε ένδειξη, συνοδεύεται από ένα ηχηρό «όμως» που εισάγει σενάρια διαφορετικά, παραπλήσια ή ευρύτερα. Μπέος και Πατέρας αποδίδουν ο ένας στον άλλον –ατύπως πλην σαφώς– τον τίτλο του «νέου παραγκάρχη», είναι όμως προφανές ότι η «βεντάλια» των υποψιών (για αναμείξεις, «εξυπηρετήσεις», κ.λπ.) απλώνεται και σε άλλα γνωστά ονόματα. Ο Μπέος λεει το προφανές επισημαίνοντας ότι το περίφημο ηχητικό υλικό έχει «πειραχτεί» – πώς αλλιώς μπορούσε να απαλειφθεί η φωνή του συνομιλητή του, είτε είναι ο Πατέρας είτε κάποιος άλλος; Αγγίζει όμως τα όρια του εξωφρενικού ο ισχυρισμός του ότι έχουν διαστρεβλωθεί λέξη προς λέξη τα λόγια του, με μοντάζ που φτιάχνει συγκροτημένες προτάσεις χωρίς κανένα ηχητικό ψεγάδι! Κάτι τέτοιο – μιας και θυμηθήκαμε τον ντε Πάλμα– ούτε ο Τραβόλτα στο ρόλο του εξαιρετικού ηχολήπτη (Μπλόου Άουτ) θα μπορούσε να το καταφέρει... «Αν είχα τις κασέτες θα τις πήγαινα στον εισαγγελέα» λεει ο Πατέρας, όμως τη θέση του την αποδυναμώνει ο ίδιος ο Κούγιας, που διατείνεται ότι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΟ και της Σούπερ Λίγκας «δεν θέλησε» να προβεί στις αποκαλύψεις. Σύμφωνα με τα λόγια του Μπέου στην κασέτα, ο ίδιος είχε ενεργήσει ώστε, πρώτο, να ευνοήσει τον Ολυμπιακό ο Μπάντι, ο ιταλός διαιτητής του εκτός έδρας ματς με την Μακάμπι και, δεύτερο, να σφυρίξει «52%-48%» υπέρ του Άρη (αναζητούνται ζυγαριές φαρμακείου!) στον αγώνα με τον ΠΑΟ, στη Θεσσαλονίκη. Έλα όμως που ο μεν Ολυμπιακός στο Ισραήλ αντιμετώπισε εχθρική διαιτησία, ο δε ΠΑΟ επικράτησε 1-0 του Άρη με ανύπαρκτο πέναλτι που καταλόγισε ο Δαλούκας. «Χάλασε» η δουλειά; Δεν έγινε ποτέ κι ο Μπέος «πουλούσε φούμαρα» για δικούς του λόγους; Ο... ντε Πάλμα ξέρει. Ο Δαλούκας είπε στον εισαγγελέα ότι, πρώτο, δεν δωροδοκήθηκε ποτέ και, δεύτερο, δέχθηκε πιέσεις πριν από το ματς Άρης - ΠΑΟ (στον Τύπο διοχετεύτηκε ότι κατονόμασε τον Μπέο). Υπάρχει, όμως, ένας ακόμη κρίκος που ενδεχομένως συνδέει τον εν λόγω διαιτητή με την πρώτη κασέτα: H φράση περί Πολωνίας ίσως αφορά έναν ύποπτο, από πλευράς στοιχήματος, αγώνα Πολωνία- Ισπανία για παίκτες κάτω των 21 ετών. Στο ματς εκείνο είχε διαιτητεύσει ο Δαλούκας. Έχει δει το φως της δημοσιότητας η εκδοχή πως η «καρατόμηση» του Δαλούκα έπειτα από το Άρης - ΠΑΟ δεν ήταν μόνο ή τόσο μια επίδειξη δύναμης του Μαρινάκη σε βάρος του Πατέρα, όσο η διακριτική τιμωρία του διαιτητή για εκείνο το διεθνές ματς – ίσως με τη βούληση της ΟΥΕΦΑ. Μέσα σε όλον αυτόν τον οχετό... εσωτερικού και εξωτερικού, δυο πράγματα φαντάζουν βέβαια. Πρώτο: O Κούγιας, βγάζοντας «στη φόρα» κασέτες, τρίζει τα δόντια σε οποιονδήποτε θα σκεφτόταν να βάλει τρικλοποδιές στην Παναχαϊκή, που αγωνίζεται να ανέβει στην Β’ Εθνική. Δεύτερο: αξίζει να γραφτεί επιθεώρηση, βασισμένη στην ατάκα που είχε πει ο Πατέρας, όταν ήταν πρόεδρος του ΠΑΟ, για τον τέως φίλο του τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Μαρινάκη: «Είναι τυχερό το ποδόσφαιρο που τώρα έχει εμένα και τον Βαγγέλη». Εμ, δε το βλέπουμε καημένε;

Ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑ-ΤΟ και της ΕΕ τέσσερις ελληνικές στρατι-ωτικές βάσεις, οι αεροπορικές βάσεις της δυτικής Πελοποννήσου (Ανδραβίδα, Άρα-ξος), του Ακτίου στην Ήπειρο και της Κρή-

της (Σούδα), οι οποίες είναι έτοι-μες να φιλοξενήσουν τα ΝΑΤΟ-ϊκά αεροσκάφη ανά πάσα στιγ-μή, θα αποτελέσουν τη βάση των νατοϊκών δυνάμεων σε περίπτω-ση επιβολής ζώνης αποκλεισμού στη Λιβύη, μαζί με άλλα πέντε αε-ροδρόμια της Ιταλίας και τρία της Ισπανίας. Σε περίπτωση που απο-

φασιστεί από το ΝΑΤΟ η μεταφορά αερο-πορικών δυνάμεων από την κεντρική και βόρεια Ευρώπη και από τις ΗΠΑ, μέσα σε λίγες ώρες θα καταστεί δυνατή η ενεργο-ποίηση των υπαρχόντων σχεδίων.

Σύμφωνα με τους στρατιωτικούς, η επιβολής ζώνης εναέριου αποκλεισμού της Λιβύης συνεπάγεται συντριπτικούς

βομβαρδισμούς επιλεγμένων στρατιωτι-κών στόχων και κυρίως της αεράμυνας του λιβυκού στρατού (αντιαεροπορικά, θέσεις πυραυλικής άμυνας, σταθμούς ρα-ντάρ κ.λπ.) με τη συμμετοχή ανδρών των ειδικών δυνάμεων και πληθώρα από σμή-νη πολεμικών αεροσκαφών. Στο πλαίσιο αυτών των επιχειρήσεων είναι πολύ πι-θανό να συμμετέχει για πρώτη φορά σε βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και η Ελληνι-κή Πολεμική Αεροπορία, καθώς θεωρεί-ται ότι δεν επαρκεί η αεροπορική δύναμη που μεταφέρουν τα δύο αμερικανικά αε-ροπλανοφόρα.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑ-ΤΟ ήδη έχουν αρχίσει και περιλαμβάνουν την εφαρμογή ζώνης επιτήρησης πάνω από τη Λιβύη. Της νατοϊκής αυτής από-φασης προηγήθηκαν οι αποστολές νατοϊ-κών αεροσκαφών AWACS, προκεχωρη-μένη βάση των οποίων αποτελεί το αερο-δρόμιο του Ακτίου της Πρέβεζας. Ιδιαί-

τερη σημασία έχει η ελληνική συνεισφο-ρά σε μέσα και στο ενδεχόμενο επιβολής «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στον ενα-έριο χώρο της Λιβύης, πέρα από τη διάθε-ση του ελληνικού εναέριου χώρου και του ελληνικού FIR - σε μήκος άνω των 600 χι-λιομέτρων γειτονεύει με το FIR της Λι-βύης. Σε μια τέτοια επιχείρηση, σημαντι-κό ρόλο παίζουν τα ιπτάμενα ραντάρ τύ-που AWΑCS, που ανήκουν στο ΝΑΤΟ, στελεχώνονται και με ελληνικά πληρώ-ματα. Επίσης δεν αποκλείεται η αξιοποί-ηση του ελληνικού συστήματος εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου, το «Erieye EMB-145 AEW&C», τα ελληνικά ιπτάμε-να ραντάρ.

Καλούμε τους φαντάρους και τους μό-νιμους να αρνηθούν την παροχή υπηρεσι-ών τους στο ΝΑΤΟ.

\Τηλ. Επικ. 6932955437

diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Ελληνική εμπλοκή στη Λιβύη

Μόλις λίγα εκατοστά χιονιού το βράδυ της προηγούμενης Δευτέ-ρας, ήταν αρκετά για να αναδεί-ξουν την ανεπάρκεια και την ανι-κανότητα των ιδιωτικών εταιρει-

ών εκμετάλλευσης των εθνικών οδικών δικτύ-ων και παράλληλα να δικαιώσουν για άλλη μια φορά την στάση εκατοντάδων χιλιάδων πολι-τών που συμμετέχουν στο κίνημα «Δεν πληρώ-νω». Το απίστευτο χάος που επικράτησε σε αρκετά σημεία του εθνικού δικτύου και που έκοψε την χώρα στα δύο, μπορεί να ταλαιπώ-ρησε τους εκδρομείς του τριημέρου κατά την επιστροφή τους, αλλά παράλληλα ισοπέδωσε τη διαχρονική κυβερνητική προπαγάνδα για την αναγκαιότητα παραχώρησης των εθνικών δρόμων σε ιδιώτες. Η περιβόητη ιδιωτική πρω-τοβουλία που επρόκειτο να μας σώσει από το δυσκίνητο δημόσιο τομέα, έγινε για άλλη μια φορά περίγελος, καθώς ήρθαν στην επιφάνεια πάλι τα πραγματικά της χαρακτηριστικά. Προ-χειρότητα, απουσία υποδομών, αδιαφορία για την κοινωνία και αποκλειστικός στόχος η κερ-δοφορία από τησ διαχείριση δημόσιων κοινω-νικών αγαθών. Πώς αλλιώς άλλωστε θα μπο-ρούσε να περιγραφτεί η κατάσταση που επι-κράτησε στην εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, στο ύψος της Μαλακάσας, όπου πάνω από εξήντα χιλιάδες οχήματα παρέμειναν για πά-νω από τέσσερις ώρες ακινητοποιημένα;

Από την επόμενη μέρα, άρχισε για τα κα-λά το θέατρο του παραλόγου, με την κυβέρ-νηση και την παραχωρησιούχα εταιρεία εκμε-τάλλευσης Νέα Οδό ΑΕ να αλληλοκατηγορού-νται. Σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποποιηθεί των ευθυνών του ο υπουργός Υποδομών, Δ. Ρέππας, αφού έθεσε σε διαθεσιμότητα δυο διευθυντές των υπηρεσιών που ασκούν εποπτεία στο συγκε-κριμένο έργο, παρέπεμψε την υπόθεση στον εισαγγελέα «για την διερεύνηση τυχόν ποινι-

κών παραπτωμάτων από ιδιώτες ή υπηρεσια-κούς παράγοντες». Από την πλευρά της η Νέα Οδός, με ανακοίνωσή της επέρριψε την απο-κλειστική ευθύνη στην τροχαία αλλά παράλλη-λα δεν δίστασε να επιπλήξει τους πολίτες για-τί « το 71,6% επέλεξαν να επιστρέψουν το επί-μαχο τετράωρο». Κάτι που όμως της απέφερε για άλλη μια φορά τεράστια κέρδη καθώς δεν έκλεισε όταν έπρεπε τους σταθμούς των διο-δίων (παρά μόνο αργότερα, ύστερα από συ-νεχείς διαμαρτυρίες των οδηγών), εισπράτ-τοντας ακόμη και εκείνη την ώρα το ληστρικό χαράτσι. Στην προκειμένη περίπτωση, η Νέα Οδός δεν διέθετε ως όφειλε διασωστικά οχή-ματα και προσωπικό λειτουργίας για τα μηχα-νήματα εκχιονισμού, παράλληλα δεν έχει κα-τασκευάσει τα Κέντρα Ελέγχου και Συντήρη-σης (Κ.Ε.Σ), ενώ δεν είχε φροντίσει να αποκα-ταστήσει τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του οδοστρώματος και να το διαστρώσει με αντι-ολισθητική ασφαλιστική στρώση, ώστε να μην είναι επικίνδυνο με λίγους πόντους χιόνι.

Για όλα τα παραπάνω όμως, ήταν ενήμε-ρος ο υπουργός Υποδομών από τον περασμέ-νο Ιούνιο, όταν με επιστολή της η Συντονιστι-κή Επιτροπή Φορέων και Κατοίκων Βορειο-ανατολικής Αττικής Ενάντια στα Διόδια, επι-σήμαινε τις τεράστιες παραλείψεις και ζητού-σε την επιβολή των προβλεπόμενων ποινικών ρητρών. Ως απάντηση λίγους μήνες μετά, ο υπουργός Υποδομών χαρακτήρισε τους πολί-τες που συμμετέχουν στο κίνημα «Δεν πληρώ-νω» τζαμπατζήδες, κατηγορώντας τους μεταξύ άλλων πως μπαίνουν εμπόδιο στην ολοκλήρω-ση και τον εκσυγχρονισμό του εθνικού οδικού άξονα. Σε συνέχεια όλων των παραπάνω και ενδεικτικό της συμμαχίας κυβέρνησης και με-γαλοεργολάβων, ήταν τα όσα συνέβησαν την Πέμπτη σε σταθμό διοδίων στην Αττική Οδό. Όταν δυο μέλη των Επιτροπών Αγώνα «Δεν πληρώνω», ζήτησαν την έκδοση πιστωτικού λό-

γω αδυναμίας πληρωμής, οι υπάλληλοι τους το αρνήθηκαν, ενώ παράλληλα άνδρες της τρο-χαίας αφαίρεσαν τις πινακίδες των οχημάτων τους. Οι δυο πολίτες, προχώρησαν άμεσα στην υποβολή μηνύσεων τόσο ενάντια των υπευθύ-νων της Αττικής Οδού, όσο και κατά των αστυ-νομικών της τροχαίας για παράνομη κατακρά-τηση και παράβαση καθήκοντος.

Αντίστοιχα περιστατικά είχαμε μέσα στην εβδομάδα και στο άλλο μέτωπο του κινήμα-τος « Δεν πληρώνω», στα μέσα μαζικής με-ταφοράς. Πιο συγκεκριμένα στην Θεσσαλο-νίκη τρεις ελεγκτές του ΟΑΣΘ, κρατήθηκαν επί ώρες σε αστυνομικά τμήματα, μετά από απαίτηση δυο πολιτών για παράνομη κατα-κράτηση έπειτα από την άρνησή τους για την πληρωμή εισιτηρίου. Στην μια μάλιστα περί-πτωση, την όλη διαδικασία κίνησε μια 15χρο-νη μαθήτρια, η οποία κατά τη διάρκεια ελέγ-χου, όχι μόνο αρνήθηκε να πληρώσει και να δώσει τα στοιχεία της εξηγώντας πως πρόκει-ται για μια απολύτως συνειδητή πολιτική πρά-ξη, αλλά όταν οι δυο ελεγκτές την εμπόδισαν να κατέβει από το λεωφορείο και την παρέ-δωσαν στους αστυνομικούς, εκείνη ζήτησε να οδηγηθούν και οι δυο ελεγκτές στο τμήμα, ζη-τώντας παράλληλα από τα αστυνομικά όργα-να να ενεργήσουν τα νόμιμα!

Αποδεικνύεται λοιπόν και στην πράξη πως η από κοινού προσπάθεια κυβέρνησης και με-γαλοεργολάβων για την τρομοκράτηση και ποινικοποίηση του κινήματος «Δεν πληρώ-νω», δεν είναι ικανή να σταματήσει τον αγώ-να για δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπη-ρεσίες και αγαθά. Αντίθετα, χαρακτηριστικό των προθέσεων του κινήματος, είναι η σημε-ρινή συνάντηση του Πανελλαδικού Συντονι-στικού Επιτροπών Αγώνα Κατά των Διοδί-ων στα Τρίκαλα (Φρούριο Τρικάλων, 12 μ.μ) όπου και θα αποφασιστούν οι επόμενες δυνα-μικές κινητοποιήσεις.

n ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΕ ΔΥΟ ΠΟΝΤΟΥΣ ΧΙΟΝΙ

ΒΟΥΛΙΑΞΑΝ ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣΔικαιώνεται και αναπτύσσεται το κίνημα «Δεν πληρώνω»

ΑΡΙΣΤΕΡΟΕΞΤΡΕΜ

n ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 KOINΩΝΙΑ ΠPIN / 17

Από τη μία «χρυσοφόρες επενδύσεις» αραβικού μάλι-στα τύπου στο Ελληνικό και από την άλλη άνοιγμα στην αγορά του τζόγου, είναι οι

άμεσες κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Στο Ελληνικό βεβαίως ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί η εφαρμο-γή ενός μοντέλου μοντέρνου Βέ-γκας, για τα «φρουτάκια» όμως ο κύβος ερρίφθη. Το επίμαχο νομοσχέδιο περί της απελευθέ-ρωσης, «ρύθμισης» όπως ονομά-ζεται κομψά, της αγοράς των τυ-χερών παιχνιδιών πέρασε από το υπουργικό συμβούλιο και σύ-ντομα αναμένεται προς ψήφι-ση στην ολομέλεια της Βουλής. Αντί 700 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία προβλέπεται να είναι τα κρατικά έσοδα για το 2011, ηλεκτρονικοί, διαδικτυακοί και κάθε είδους πάροχοι «υπηρε-σιών» τζόγου αφήνονται να λε-ηλατήσουν τη χώρα και να επι-τείνουν την αλλοτρίωση, την κοινω-νική αποσάθρωση και τελικά την οι-κονομική και συνολική καταστροφή μεγάλου μέρους του πληθυσμού με-τά την αναμενόμενη έκρηξη των τυ-χερών παιχνιδιών.

Θα αναρωτηθεί κανείς, αν η κα-τάσταση στα περίπου οχτώ χρόνια που ισχύει η καθολική απαγόρευ-ση των τεχνικών - τυχερών παιχνιδι-ών έγινε καλύτερη. Η απάντηση εί-ναι όχι. Είναι όχι ασφαλώς επειδή και η πολιτεία δεν διασφάλισε την τήρηση της νομιμότητας και τη στα-διακή εμπέδωση μηχανισμών απε-ξάρτησης από το τζόγο ενώ αντιθέ-τως ανέχτηκε ή και προώθησε υπο-γείως την αντίληψη της παρανομί-ας και συνακόλουθα την ενίσχυση της ελκυστικότητας ενός παράνομου αγαθού. Θαυμάστε πως περιγρά-φει την κατάσταση ο ίδιος ο εισηγη-τής υπουργός Οικονομικών, Γ. Πα-

πακωνσταντίνου στην πρώτη συζή-τηση του θέματος, λίγο πριν τα Χρι-στούγεννα του 2010: «Σήμερα, εκτι-μάται ότι στη χώρα μας λειτουργούν περισσότεροι από 250 διαδικτυακοί τόποι στοιχηματισμού, έως και 20 χι-λιάδες ηλεκτρονικές μηχανές ψυχα-

γωγικών παιχνιδιών περιορισμένου κέρδους (AWPs) και έως και 150.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές που πα-ρέχουν παράνομα τυχερά παιχνίδια (τύπου φρουτάκια). Συνολικά ο πα-ράνομος τζίρος όλων αυτών των τυ-χερών παιχνιδιών εκτιμάται σε πάνω από 4 δισ. ευρώ ετησίως και από αυ-τά το ελληνικό δημόσιο δεν εισπράτ-τει τίποτα».

Οπότε για να εισπράξει κάτι το Δημόσιο σε χαλεπούς καιρούς ας τα «ρυθμίσουμε». Μόνο που ακό-μη και από τη διαχειριστική σκοπιά να εξετάσει κανείς το θέμα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τους διαφυγό-ντες φόρους τόσων ετών και την εξά-πλωση και κυριαρχία ενός φαινομέ-νου το οποίο πλέον απειλεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι ο πραγματικός συνολικός τζίρος στο διαδίκτυο και οι ποικίλοι στοιχηματικοί ιστότοποι

θησαυρίζουν με πάνω από 10 δισ. ευ-ρώ το χρόνο και με έδρες, οι οποίες φυσικά δεν έχουν σχέση όχι με Ελ-λάδα αλλά ούτε και με Ευρωπαική Ένωση δημιουργώντας επί της ουσί-ας υπεράκτιες εταιρείες τζόγου. Με ποια εργαλεία θα ελέγξει όλους αυ-

τούς τους «παράνομους» σήμερα δι-κτυακούς τόπους το υπουργείο Οικο-νομικών; Ο στόχος της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρα εισπρακτικός καθώς προσδοκά έσοδα από τις άδειες που προτίθεται να παράσχει, ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ και από τέλη και άλλους φόρους περί τα 200 εκατομ-μύρια, με μια συνολική ρύθμιση των τυχερών παιχνιδιών από τις ιππο-δρομίες του ΟΔΙΕ μέχρι τα «φρου-τάκια». Η «απελευθέρωσή» τους μά-λιστα εμφανίζεται από την κυβέρνη-ση ως πραγματική λύτρωση εξαιτίας των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου των Ευρωπαικών Κοι-νοτήτων βάση των οποίων η Ελλά-δα επιβαρύνεται με πρόστιμα ύψους 32.000 ευρώ ημερησίως.

Σύμφωνα με έρευνα που έδω-σε στη δημοσιότητα τον περασμέ-νο Ιούλιο η Κίνηση Πολιτών για τον Περιορισμό των Τυχερών Παιχνι-

διών, το 77% των πολιτών που ρω-τήθηκαν διαφωνούν με την εγκα-τάσταση ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Την έρευνα διεξήγαγε η εταιρεία δημοσκοπήσεων VPRC και σύμφω-να με τα αποτελέσματα, το 42% των Ελλήνων δαπανά χρήματα σε τυχε-

ρά παιχνίδια, με το μέσο κόστος ανά άτομο να φτάνει τα 94 ευρώ το μήνα! Στα ευρήματα της έρευ-νας αποτυπώνεται επίσης ότι το 13% του δείγματος παρουσιά-ζει ενδείξεις εξάρτησης στα τυ-χερά παιχνίδια, ενώ το 20% των ερωτηθέντων έχουν αντιμετωπί-σει προβλήματα με το τζόγο στο άμεσο οικογενειακό τους περι-βάλλον.

Πώς λοιπόν άκριτα και ένα-ντι ευτελούς τιμήματος η κυβέρ-νηση προάγει τον εθισμό τον οποίο εξηγεί εύγλωττα ο καθη-γητής Ψυχολογίας του Πανεπι-στημίου του Νότιγχαμ, Μάρκ Γκρίφιθς: «Τα φρουτάκια δίνουν

μικρά κέρδη και συχνά. Αυτός είναι ο τέλειος συνδυασμός για να εθιστεί κάποιος στο παιχνίδι. Με άλλα λό-για, η μεγάλη παγίδα είναι οι λεγό-μενες στιγμές νίκης, οι οποίες είναι περισσότερες από άλλες μορφές τζό-γου. Είναι εντελώς διαφορετικό να παίζεις μια φορά την εβδομάδα κά-ποιο παιχνίδι τύχης, απλά και μόνο για την ευχαρίστησή σου, από το να παίζεις καθημερινά». Το μείζον ζή-τημα που προκύπτει είναι η συνολι-κή οικονομική και ιδεολογική επίθε-ση εναντίον των ασθενέστερων ει-σοδηματικών και κοινωνικών τάξε-ων από μα κυβέρνηση που προετοι-μάζει παντοιοτρόπως το κοινωνικό ολοκαύτωμα και εξαιτίας αυτού του γεγονότος δεν αρκούν πλέον οι προ-σωπικές αντιστάσεις και μόνο αλλά επιβάλλεται μια συνολική ανατροπή σε όλα τα μοντέλα αξιών του σαπι-σμένου αστικού κόσμου…

ΤΖΟΓΟΣn ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Βαλκανικό …Λας Βέγκας οραματίζεται η κυβέρνηση!Το 77% των πολιτών διαφωνεί με την απελευθέρωση των τυχερών παιχνιδιών

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥnΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ

Κίνηση για την Αλλαγή στη Μαθηματική Εταιρεία

Με τη σημερινή απολογι-στική συνέλευση (στο Χημείο, Ναυαρίνου 13α στις 10 π.μ.) μπαίνουμε στην τελική ευθεία για

τις εκλογές της Ελληνικής Μαθη-ματικής Εταιρείας (ΕΜΕ) την 20ή Μαρτίου του 2011. Για ένα επι-στημονικό σωματείο όπως η ΕΜΕ, οι εκλογές της 20/3/2011, με το 4ο Mνημόνιο στην... αφετηρία, δεν μό-νο η ευκαιρία να βγει από το τέλμα αλλά και για να πάρει θέση για όσα επιφυλάσσονται στους μαθηματι-κούς, στη μαθηματική εκπαίδευση και στην κοινωνία γενικότερα.

Σήμερα, το απερχόμενο ΔΣ της ΕΜΕ δεν το αγγίζουν τα μέτρα του υπουργείου Παιδείας για τις συγχω-

νεύσεις των σχολείων αν και έχουν ξεσηκωθεί αντιδράσεις σε πλήθος Δήμους από γονείς, μαθητές και εκ-παιδευτικούς... Κατ’ ακολουθία η ΕΜΕ «λάμπει διά της απουσίας της» από τους κοινωνικούς αγώνες...

Επίσης την ΕΜΕ δεν την αγγίζει ούτε και ο νέος νόμος για την τριτο-βάθμια ανώτατη εκπαίδευση, που απροκάλυπτα επιδιώκει την υπα-γωγή των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ στη λογική και τις ανάγκες της αγοράς.

Και θα μπορούσαμε να παραθέ-σουμε πλήθος παραδειγμάτων που σκιαγραφούν τη σιωπή της ΕΜΕ όταν οι καιροί επιβάλλουν να αντι-σταθούμε στη λαίλαπα των αλλε-πάλληλων κυβερνητικών μέτρων

που με τη σύμπραξη του ΔΝΤ και της ΕΕ επιδιώκουν με τις δοκιμα-σμένες (στη Λατινική Αμερική) πρακτικές του ΔΝΤ στην ισοπέ-δωση κάθε εργασιακού δικαιώμα-τος και καταργούν κάθε κεκτημέ-νο που κερδήθηκε με μακροχρόνι-ους αγώνες.

Είναι, λοιπόν, η στιγμή να πά-ρουν την απάντηση. Νίκη χωρίς συμβιβασμούς και συμψηφισμούς στις εκλογές της 20ης Μαρτίου 2011 για την Κίνηση για την αλλαγή στην ΕΜΕ.

Συμμετέχετε στις εκλογές και υπερψηφίστε τους υποψηφίους της Κίνησης για την αλλαγή στην ΕΜΕ. Για το Διοικητικό Συμβού-λιο: Αναγνώστου Κώστας, Βισκα-

δουράκης Βασίλης, Βουρεκάς Θο-δωρής, Δριβαλιάρης Βαγγέλης, Θύ-μης Κώστας, Κερασαρίδης Γιάννης, Μακρή Ιωάννα, Μαρίνης Στέλιος, Μαυρέλης Μάκης, Μορόγλου Μα-νώλης, Μπατέλης Χρήστος, Παπα-δήμας Άλκης, Παπαϊωάννου Αλέ-ξης, Τσιρίμπης Γιάννης και Χρονο-πούλου Αγγελική. Για την Εξελε-γκτική Επιτροπή: Κομπότης Γιώρ-γος, Λύπας Θανάσης και Σαραντο-πούλου Ντιάνα.

Η Αγγελική Χ. Χρονοπούλου είναι υπεύθυνη ύλης του επιστημονικού περιοδικού Σύγχρονη Εκπαίδευση και υποψήφια της Κίνησης για την Αλλαγή στην ΕΜΕ - Μέλος της Ανοι-

κτής Ομάδας Συντονισμού

ΝίκηστουςδικηγόρουςστηΘεσσαλονίκηΜ εγάλη επιτυχία κατέγραψε η

ΕναλλακτικήΠρωτοβουλίαΔι-κηγόρωνΘεσσαλονίκηςστιςεκλογέςτουΔΣΘστις27-28/02.

Σημείωσεάνοδοσεψήφους(297από268το2008ενώησυμμετοχήμειώθηκεπερίπου400άτομα)καισεποσοστό(6,71%από5,52%το2008)καιεξέλεξε,γιαπρώτηφορά,καιδεύ-τεροσύμβουλοστοΔΣ.Τοαποτέλε-σμααυτόαποτελείδικαίωσητηςπο-λιτικήςπουακολούθησεηΕναλλακτι-κήκατάτηντριετίαπουπέρασεκαιταυτόχρονααπόδειξηότιηγραμμήτωνανυποχώρητωναγωνιστικώνκι-νητοποιήσεων (τον τελευταίο χρό-νο ήμασταν σε αποχή περίπου 3-4μήνες)είναιελπιδοφόρακαιμπο-ρείνακαταστείκαινικηφόρα,ικανήναεμπνεύσειτιςχιλιάδεςτωνδικη-γόρωνκαιγενικάτωνεργαζομένων,πουασφυκτιούναπότηνεπιδείνωσητης οικονομικής τους κατάστασηςεξαιτίαςτηςπολιτικήςτηςκυβέρνη-σης,τουμνημονίουκαιτηςΤρόικας.Κατέδειξετηνενίσχυσητουαγωνι-στικούκαιακηδεμόνευτουκομματι-ούμέσαστοΔικηγορικόΣύλλογο,τοοποίοαντιστάθηκεσθεναρά,όλοτοπροηγούμενοδιάστημα,στηνπροω-θούμενηαπελευθέρωση,στηνεφαρ-μογήτουΦΠΑ,στηναντιασφαλιστικήμεταρρύθμιση,στηνενγένειεμπο-ρευματοποίησητηςδικηγορίαςκαιτηνπαράδοσήτηςστηλαίλαπατηςαγοράς.Είναιένασαφέστατομήνυ-μααντίστασηςκαιανυπακοήςεκμέ-ρουςτωνσυναδέλφων.

Σημαντικό στοιχείο είναι και τογεγονόςτηςέντονηςαποδοκιμασίαςτωνδικηγόρωνπροςτηνκυβερνητικήπολιτική,καθώςηυποψήφιατουΠΑ-ΣΟΚπουσήκωσεόλοτοβάροςτηςυπεράσπισηςτηςκυβερνητικήςπο-λιτικής,τουMνημονίουκαιτηςαπε-λευθέρωσηςκαιηοποίαπροσπάθη-σεναυπονομεύσειτουςαγώνεςκαιναστήσειαπεργοσπαστικόμηχανι-σμό,τιμωρήθηκεαπότουςδικηγό-ρους και καταποντίστηκε (606 ψή-φουςκαι14,25%).

Πρέπειναμαςπροβληματίσειηαύξησητηςαποχής(συμμετοχήαπό82%το2008στο73%στονα’γύροκαισε53%στοβ’γύρο),ηοποίαείναισύμπτωμαβαθιάςκρίσηςτουκυρίαρ-

χουσυνδικαλισμούκαιαποδοκιμασί-αςτωνσυναδέλφωναπέναντιστηναδράνειατηςπλειοψηφίαςτουΔΣ.

Στοβ’γύροεκλέχτηκεΠρόεδροςοΝ.Βαλεργάκης,πουυποστηρίχθη-κεαπότηΝΔαπέναντιστονμέχριτώ-ραΠρόεδροΜ.ΛαμτζίδητουΣυνα-σπισμού(μάλλονείναιμετο…1,5πό-διστονΦ.Κουβέλη).Αυτόήρθεωςαποτέλεσματηςπολιτικήςπουακο-λούθησεοΜ.Λαμτζίδηςτηντριετίαπουπέρασε,καθώςαποκόπηκεαπότουςδικηγόρους,συνδιοίκησεμαζίμετηΝΔκαιτοΠΑΣΟΚ,ήτανενάντιαστουςαγώνεςκαιστιςΓΣκαιήτανοβασικόςυπεύθυνοςτηςηττοπάθει-αςπουυπάρχειστοδικηγορικόσώ-μα. Το αποτέλεσμα ήταν περισσό-τερο αποδοκιμασία τουM. Λαμτζί-δηπαράεπιδοκιμασίατουυποψηφί-ουτηςΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση προετοιμά-ζουμε το δεύτερο γύρο των αγώ-νων,όπουοιδικηγόροιθαείναιπα-ρόντες.

Η ΔΕΗ ρυπαίνει τη βόρεια ακτή της Ικαρίας

Μόνο λόγια η ΕΕ για τη μείωση των εκπομπών

Το ρητό «όπου ακούς πολ-λά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι», επιβεβαιώνουν με κάθε τρόπο οι Ευρωπαίοι, στον τομέα της περιβαλλο-ντικής πολιτικής.

Ο λόγος για τη δημοσι-οποίηση, την προηγούμενη εβδομάδα, από την Ευρω-παϊκή Επιτροπή του «Οδι-κού χάρτη προς μια Ευρώπη χαμηλών εκπομπών» και του «Σχεδίου Εξοικονόμισης Ενέργειας».

Oι προτάσεις της Επιτρο-πής, όπως διατυπώνονται στον «Οδικό Χάρτη», για μείωση των εκπομπών αε-ρίων του θερμοκηπίου κατά 25% έως το 2020 και 80% το 2050, συγκριτικά με τις εκπομπές του 1990, σίγου-ρα είναι ανεπαρκείς για την αντιστροφή του φαινόμενου της κλιματικής αλλαγής.

Μάλιστα είναι και αναντί-στοιχες των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει η… «ΕΕ της πράσινης ανάπτυξης».

Ακόμα και αν επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι, εί-ναι αδύνατον να συγκρατή-σουν την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 2 ˚C, με εξαιρετικά αρ-νητικές επιπτώσεις.

Γεγονός που επιβεβαι-ώθηκε και από την 20ετή έρευνα της Αμερικάνικης Ένωσης Γεωφυσιολόγων, η οποία είδε το φως της δημο-σιότητας την Τετάρτη.

Σύμφωνα με αυτή μόνο το λιώσιμο των πάγων της Γροι-λανδίας και της Ανταρκτικής (λόγω της αύξησης της θερ-μοκρασίας) θα οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης της θά-λασσας κατά 15 εκ.

Βήματα στην αντιστροφή της κατάστασης μπορούν να γίνουν μόνο με την επίτευξη μείωσης 30% έως το 2020.

Το σχέδιο, εξάλλου για την εξοικονόμηση ενέργειας, περιγράφει μόνο γενικές κα-τευθύνσεις, ενώ παραπέμπει τις δράσεις στα κράτη - μέλη, των οποίων τα σχέδια θα αξι-ολογηθούν μέχρι το 2013!

μετρο των εφτακοσίων μέτρων, τό-σο σε ευθεία γραμμή όσο και σε κλί-σεις που όμως υπερβαίνουν το 40-50%. Οι ποσότητες χώματος που έχουν μεταφερθεί θα επιτείνουν το τεράστιο πρόβλημα της διάβρω-σης του εδάφους με κίνδυνο να εμ-φανιστούν φαινόμενα ερημοποί-ησης μεγάλων τμημάτων γης μετά την εκδήλωση έντονων βροχοπτώ-σεων, όπως συνέβη τον περασμέ-νο Οκτώβρη.

Είναι πιθανόν η κατασκευή αυτού του μεγάλου δρόμου να προκαλέσει καταστροφές στα αγροκτήματα, ενώ οι κάτοικοι των δύο αυτών χωριών είναι ακόμη ανυποψίαστοι.

Το Αρχιπέλαγος ενημέρωσε εγκαίρως τις αρμόδιες υπηρεσίες για την ανυπολόγιστη καταστροφή, που διενεργείται στην Ικαρία. Η Ειδι-κή Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλ-λοντος (ΕΥΕΠ) επιβεβαίωσε τις κα-ταγγελίες με βάση, αφενός τα στοι-χεία που προσκόμισε το Αρχιπέλα-γος και αφετέρου, την έκθεση αυ-τοψίας που διενήργησε στην περιο-χή το κλιμάκιο επιθεώρησης της Δι-εύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρο-ταξίας Περιφερειακής Ενότητας Σά-μου, όπου διαπιστώθηκε καταπάτη-ση του αιγιαλού με την απόρριψη και συγκέντρωση χιλιάδων κυβικών αδρανών υλικών, απόρριψη τεράστι-ου όγκου αυτών στη θάλασσα, διαρ-ροή στο έδαφος λαδιών και λιπαντι-κών, καύσεις ελαστικών κ.ά. Με έγ-γραφο που απέστειλε η ΕΥΕΠ σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς τούς καλεί να προβούν σε όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Θο-δωρή Τσιμπίδη, διευθυντή του Αρχι-πελάγους, «το έργο είναι μία από τις λεγόμενες φούσκες και από άπο-ψη σκοπιμότητας δεν είναι βιώσι-μο, πράγμα το οποίο γνώριζε εκ των προτέρων η διοίκηση της ΔΕΗ και παρ’ όλα αυτά αποφάσισε να προ-χωρήσει στην υλοποίησή του».

νεται μεγαλύτερες ποσότητες απ’ αυτά τα υλικά! Ας σημειωθεί ότι η μελέτη και η άδεια περιβαλλοντικών όρων απαγορεύει τις εργασίες κατά τη διάρκεια της νύκτας. Ακόμη και οι αρμόδιοι υπάλληλοι της Κτηματικής Εταιρείας Δημοσίου (ΚΕΔ) αρνήθη-καν να παραχωρήσουν εκτάσεις που ανήκουν σ’ αυτήν για να δεχθούν

αδρανή υλικά. Μια σημαντική

πλευρά του περι-βαλλοντικού εγκλή-ματος που διαπράτ-τεται στη βόρεια Ικα-ρία έχει σχέση με τις εντός του εργοταξί-ου εργασίες. Στο χώ-ρο αυτό έγινε η ρίψη χιλιάδων λίτρων από χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια με απο-τέλεσμα να προκλη-θεί σοβαρή τοξική ρύπανση, παρά τους αυστηρούς όρους που έχει θέσει η με-λέτη περιβαλλοντι-κών επιπτώσεων.

Ανακαλύφθηκαν επίσης πεταμέ-να άδεια βαρέλια σε παρακείμενο ρέμα και χρησιμοποιημένα φίλτρα μηχανών. Διαπιστώθηκε ότι πλησί-ον του συνεργείου αλλαγής λαδιών έγινε επίχωση εκατοντάδων τόνων από χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια (π.χ. υδραυλικά λάδια, φίλτρα και πι-θανόν κι άλλα επικίνδυνα τοξικά υλι-κά) ενώ έπειτα από δυνατή βροχό-πτωση αποκαλύφθηκαν δύο από τα πλαστικά δοχεία, τα οποία δεν έφε-ραν κάλυμμα και περιείχαν τουλάχι-στον χίλια λίτρα από χρησιμοποιημέ-να ορυκτέλαια. Εκτός αυτών, άγνω-στη ποσότητα λαδιών έχει διαρρεύ-σει στο ρέμα το οποίο διασχίζει τα χωριά Άνω και Κάτω Προεσπέρα. Το ρέμα αυτό βρίσκεται πολύ κοντά ή επικοινωνεί με πηγάδια και πηγές της περιοχής που πλήττεται από την κατασκευή αυτού του έργου.

Την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και των αγρο-κτημάτων συμπληρώνει η διάνοιξη δρόμου μήκους τεσσάρων χιλιομέ-τρων από τη θάλασσα έως το υψό-

Σ οβαρή απειλή τόσο για τη δημόσια υγεία, όσο και για το σπάνιας ση-μασίας οικοσύστημα της παράκτιας ζώνης

της βόρειας Ικαρίας, καταγγέλλει η οικολογική οργάνωση Αρχιπέλαγος, αναφερόμενη στα έργα που ξεκίνη-σαν πρόσφατα στην περιοχή, από τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες ΑΕ και την ανά-δοχη εταιρεία ΕΝΕΤ ΑΕ, με σκοπό την κατασκευή υβριδικού εργοστα-σίου (δηλαδή ενός εργοστασίου που συνδυάζει αιολική και υδροηλεκτρι-κή ενέργεια).

Τοξική ρύπανση, απόρριψη χιλι-άδων κυβικών αδρανών υλικών στον αιγιαλό, στη θάλασσα και στις παρυ-φές του φαραγγιού της Χάλαρης, αλ-λά και πλήθος άλλων παραβάσεων της ισχύουσας νομοθεσίας και των

οριζομένων στη μελέτη περιβαλλο-ντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία του έργου, συνθέτουν το σκηνικό της ασυδοσίας και των με-γάλων καταστροφών που έχουν γίνει στην περιοχή, υποβαθμίζοντας τα παράκτια οικοσυστήματα. Από δειγ-ματοληπτική αυτοψία που πραγμα-τοποίησαν μέλη της οργάνωσης Αρ-χιπέλαγος, παρατηρήθηκε ολική κα-ταστροφή στους εδραίους οργανι-σμούς (π.χ. ασπόνδυλα, φύκη, κ.λπ.) με δυσμενείς επιπτώσεις στο παρά-κτιο οικοσύστημα και κατ’ επέκταση στα ιχθυαποθέματα.

Οι εργασίες μάλιστα για την πα-ράνομη ρίψη των αδρανών υλικών πραγματοποιούνταν και κατά τη δι-άρκεια της νύκτας, ώστε να μη γί-νονται αντιληπτές από τους κατοί-κους. Εναπόθεσαν μάλιστα όσο γί-

ΚΑΙ ΒΡΟΜΙΚΗ, η Μαύρη Θά-λασσα, σύμφωνα με έκθεση της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Απειλή για το οικοσύστημα απο-τελεί η ρήψη τοξικών αποβλήτων, ο ευτροφισμός και η υπερεκμε-τάλλευση των πόρων της. Υπολο-γίζεται ότι σε ετήσια βάση κατα-λήγουν στη Μαύρη Θάλασσα 280 τόνοι καδμίου, 60 τόνοι υδραργύ-ρου, 4.500 τόνοι μόλυβδου, 6.000 τόνοι ψευδαργύρου, 1.000 τόνοι χρωμίου και 50.000 τόνοι υδρο-γονανθράκων. Υπενθυμίζεται ότι από το 1992, οι έξι χώρες –Βουλγαρία, Γεωργία, Τουρκία, Ουκρανία, Ρωσία και Ρουμανία– που βρέχονται από τα νερά της, έχουν συνυπογράψει συμφωνία για τον έλεγχο και την προστα-σία της από τη ρύπανση, η εφαρ-μογή της οποίας, στο βαθμό που γίνεται, αποδεικνύεται αναποτε-λεσματική, απαιτώντας ενίσχυση των προσπαθειών από τις αρμόδι-ες αρχές των χωρών αυτών.

ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΥΛΟΤΟΜΗ-ΣΗ, σε καμένες δασικές εκτά-σεις της Κασσάνδρας Χαλκι-δικής, καταγγέλλεται στο ιστο-λόγιο kassandra-sos.blogspot.com, το οποίο δημιουργήθηκε για αυτό ακριβώς το λόγο, μιας και η επώνυμη καταγγελία της παράνομης υλοτόμησης θα εί-χε ως αποτέλεσμα τη στοχο-ποίηση του πολίτη που θα έκα-νε την καταγγελία. Στην πρώτη ανάρτηση στο ιστολόγιο, επι-συνάπτεται σχετικό φωτογρα-φικό υλικό από την καθημερι-νή καταστροφή του δάσους της Κασσάνδρας, η οποία συνεχί-ζεται με πρόσχημα τη συλλογή καμένων δέντρων από τη φωτιά του... 2006, τα οποία προφανώς και έχουν απομακρυνθεί εδώ και χρόνια.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑ-ΓΩΓΗ στο Θριάσιο, είπαν οι δή-μαρχοι της ευρύτερης περιο-χής (Ελευσίνας, Ασπροσπύργου, Μάνδρας, Αγ. Βαρβάρας και Χαϊ-δαρίου), σε κοινή συνέντευξη Τύ-που που έδωσαν την προηγούμε-νη Τετάρτη. Αφορμή αποτέλεσε η προκήρυξη διαγωνισμού από τη Χαλυβουργική, για την αγο-ρά μηχανολογικού εξοπλισμού για τις δύο μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ισχύος 800 MW, που σχεδιάζεται να κατα-σκευαστούν στο Θριάσιο σε σύ-μπραξη με τη ΔΕΗ. Οι κάτοικοι και οι δήμοι της περιοχής έχουν εκ-φράσει τις αντιρρήσεις τους, από την πρώτη στιγμή που ανακοινώ-θηκαν στα σχέδια Χαλυβουργι-κής - ΔΕΗ, επικαλούμενοι σημα-ντική επιδείνωση της ήδη επιβα-ρυμένης ατμόσφαιρας του Θρι-άσιου. Αρκεί να αναφέρουμε τη δημιουργία μόνιμου κώνου καυ-σαερίων όγκου 4,5 εκατ. κυβ. μέ-τρων πάνω από το Θριάσιο, ενώ θα 10πλασιαστεί η ποσότητα δι-οξειδίου του άνθρακα σε σχέση με τα σημερινά δικαιώματα εκπο-μπών της εταιρείας.

Άτακτη υποχώρηση της Τ. Μπιρμπίλη και αναβολή της ψηφοφορίας για την Πέμπτη το μεσημέρι, από την Τετάρτη το βράδυ που ήταν προγραμματισμένη, χρειάστηκε προκειμένου να βρεθεί …αποδεκτή –από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ– διατύπωση, σχετικά με το χτίσι-μο σε περιοχές του Προγράμματος Φύση 2000 (Natura). Η τελική διατύπωση, η οποία επιλέ-χθηκε σύμφωνα με την υπουργό, προκειμένου να μη διαταραχθεί «ο προγραμματισμός ζωής των πολιτών, που έχει στηριχθεί στη μέχρι σή-μερα αρτιότητα των 4 στρεμμάτων»(!), δίνει τη δυνατότητα να θεωρηθούν «άρτια και οικοδομήσιμα, σύμφωνα με τις οι-κείες πολεοδομικές διατάξεις», οικόπεδα τεσσάρων στρεμ-μάτων, μέχρι και τη δημοσίευση του νόμου και όχι μέχρι την

1η Μαρτίου, όπως είχε προταθεί στην έναρ-ξη της συζήτησης στη Βουλή. Αν και τη συζή-τηση μονοπώλησε η δυνατότητα οικοδόμησης στις περιοχές Natura, ο νόμος για τη βιοποικι-λότητα, κρύβει σημαντικές αλλαγές –οι οποί-ες αναδείχτηκαν από τους εισηγητές ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ– που επικεντρώνονται στη «χαλάρω-ση» των περιβαλλοντικών όρων για τη χωροθέ-τηση έργων - επενδύσεων (εγκαταστάσεις ανα-νεώσιμων πηγών ενέργειας) σε περιβαλλοντι-κά ευαίσθητες περιοχές. Σ’ αυτή την κατεύθυν-

ση «χαλαρώνει» η απόλυτη προστασία των εθνικών δρυμών –αποκαλούνται πλέον εθνικά πάρκα– επιτρέποντας τη λει-τουργία σε αυτούς ιδιωτικών κερδοφόρων εγκαταστάσεων, εγκυμονώντας σημαντικούς κινδύνους για το περιβάλλον.

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

Στα ...τέσσερα η Natura

18 / ΠPIN O IKOΛOΓIA KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 EPΓAZOMENOI ΠPIN / 19

nΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Στην ανεργία η κυβέρνηση απαντά με ενίσχυση των επιχειρήσεων

και ...5μηνίτες απασχολήσιμους

ΚαζίνοτρομοκρατίαςΣ ε απεργία πείνας αποφάσισε

να προχωρήσει ο πρόεδροςτου Σωματείου Εργαζομένων στοΚαζίνο Ρίο Δ. Καραγεωργόπου-λος,παράλληλαμετηνκήρυξηνέ-ας48ωρηςαπεργίας,απαιτώνταςτηνανάκλησητων34συνολικάπα-ράνομωναπολύσεωνεργαζόμενωνσταΚαζίνοΡίοκαιΞάνθης.Ηεργο-δοσία,θορυβημένηαπότηνεπιτυ-χημένη48ωρηαπεργίαστις5-6/3,

προσέφυγεστηντρομοκρατίατωνδικαστηρίων,ζητώνταςτηνοικονο-μικήκαιηθικήεξόντωσητωνεργα-ζομένωνκαιτουσωματείουτους.

ΡομποτάκιασταΝότοςΝ α τριγυρνάς, να χαζεύεις...»,

λέει στο σλόγκαν της Νότος Γκαλερί. Κάπως έτσι θέλει τους πελάτες, αλλά όχι και τους υπαλ-λήλους της η εταιρεία. Πώς αλλι-ώς να εξηγήσει τον απάνθρωπο και βαθύτατα αντεργατικό κανονι-σμό εργασίας, που έχει επιβάλει; Οι υπάλληλοι, γυναίκες στην πλει-οψηφία τους, υπόκεινται σε εξευ-τελιστική σωματική έρευνα κατά την είσοδο, την παραμονή και έξο-δο από την εργασία τους, απαγο-ρεύεται να κρατούν προσωπικές τσάντες, να κάθονται ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πελάτες, να επικοι-νωνούν μεταξύ τους, να μιλούν φυ-σιολογικά (μόνο ψιθυριστά), να γε-λούν. Οι εργαζόμενοι προσέφυγαν στο υπουργείο Εργασίας, όπου μετά από τριμερή σύσκεψη ζητή-θηκε από την εταιρεία να απαλεί-ψει από τις συμβάσεις τους παρα-πάνω όρους. Μάταια, βέβαια, ενώ στα Νότος δεν πληρώνονται υπε-ρωρίες, μειώθηκε αυθαίρετα η ημε-ρήσια απασχόληση κατά δυο ώρες και οι μισθοί κατά 20%.

ΕκβιάζειηΙντρακόμΟ ποιοςδενυπογράφειτημείω-

σητουμισθούτου,θαπρέπεινααπολύεται.Αυτήείναιηγραμμήτης εργοδοσίας στην Ιντρακόμ, ηοποίαεντελώςαπροκάλυπταέστει-λεεξώδικοσεεργαζόμενηπουδενείχευπογράψει.Σεαυτόαφούτηςαναφέρειωςεπιχείρηματηδύσκο-ληοικονομικήθέσητηςεταιρείαςκαιότιαποφάσισεναπροβείσεμει-ώσειςμισθώνπουσχεδόνόλοιαπο-δέχθηκανκιυπέγραψαν,τηνπροει-δοποιείότιανδενυπογράψεικιηίδιαεντός5ημερώνθατηςκαταγ-γείλλει τησύμβαση!Θορυβημένηαπότιςδύοπετυχημένες48ωρεςαπεργίες του σωματείου ενάντιαστη μείωση μισθών, η εργοδοσίαεπιχειρεί να στείλει μήνυμα υπο-ταγής,προφανώςενόψεινέουγύ-ρουαντεργατικήςεπίθεσης.Σεπα-ράσταση του σωματείου, η εται-ρείααρνήθηκεναυποχωρήσει,αλ-λάηεργαζόμενηκατήγγειλετονεκ-βιασμότηςεταιρείαςστηνεπιθεώ-ρησηεργασίας.

Ως «ανάχωμα στην ανερ-γία» χαρακτήρισε η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη το «Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο

για τη Στήριξη της Εργασίας» που παρουσίασε την περασμένη εβδο-μάδα, το οποίο διαφημίστηκε από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ως «απάντηση» στα τελευταία δρα-ματικά στοιχεία που δείχνουν τη νέα εκτίναξη της ανεργίας στην Ελλάδα σε πρωτοφανή μεταπο-λιτευτικά ύψη. Ωστόσο, περισσό-τερο πρόκειται για ανάχωμα στη συρρίκνωση των κερδών των επι-χειρήσεων και στα εργατικά δι-καιώματα παρά για μέτρα ανα-κούφισης των ανέργων. Μάλιστα για να γίνει πιο πειστική η υπουρ-γός έσπευσε να δηλώσει ότι «εάν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι δρά-σεις του υπουργείου, τότε το πο-σοστό ανεργίας θα είχε ξεπεράσει το 17%», ποσοστό που βέβαια ήδη το έχει υπερβεί με βάση τα πραγ-ματικά στοιχεία κι όχι τις επίση-μες «αλχημείες» του ΟΑΕΔ και της ΕΛΣΤΑΤ.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, το εν λόγω σχέδιο θα είναι συνολικού ύψους 845 εκατ. ευρώ και οι «ωφε-λούμενοι» προβλέπεται να ανέλ-θουν σε 192.000 για το 2011. Το υπουργείο ανακοίνωσε δύο δρά-σεις για τις τοπικές αγορές εργα-σίας, την κοινωνική εργασία και τη στήριξη εργασίας σε 13 περι-φέρειες.

Στη λεγόμενη κοινωνική ερ-γασία, θα απασχοληθούν 55.000 άνεργοι και θα διατεθούν 280 εκατ. ευρώ, με την καταβολή «επι-δόματος κοινωνικής εργασίας», όπως ονομάστηκε, διάρκειας 5 μη-νών. Ειδικότερα, ο κάθε άνεργος που θα ενταχθεί στο πρόγραμμα αυτό θα εισπράττει «έως και 625 ευρώ» (δηλαδή μπορεί και λιγότε-

ρα) και θα καλύπτονται οι ασφα-λιστικές εισφορές του. Οι μισο-άνεργοι μισο-εργαζόμενοι θα προ-σφέρουν «κοινωνική εργασία» σε αθλητικές υποδομές, προσωπι-κές κοινωνικές υπηρεσίες, όπως κατ’ οίκον φροντίδα ηλικιωμένων, ΑμεΑ κ.ά. Στην περίπτωση αυ-τή, φαίνεται πως οδεύουμε σε μια νέα, χειρότερη μισθολογικά και εργασιακά γε-νιά απασχολήσι-μων και αναλώ-σιμων εργαζόμε-νων σε δήμους, κοινωνικές υπη-ρεσίες κ.ά. που μπροστά τους η προηγούμενη γενιά συμβασι-ούχων θα μοιά-ζει με ...αριστο-κρατία. Όλες οι θέσεις εργασίας που καταλαμβά-νονταν από συμ-βασιούχους ορι-σμένου χρόνου ή έργου, τώρα θα καταλαμβάνο-νται από 5μηνί-τες πλήρους ερ-γασίας, με μισθό πιο κάτω και από την εθνική συλλογική σύμβαση!

Στη δεύτερη δράση (στήριξη εργασίας σε 13 περιφέρειες) θα συσταθούν Τοπικά Ολοκληρωμένα Προγράμματα Στήριξης της Απα-σχόλησης (ΤΟΠΣΑ), στα οποία θα λάβουν μέρος 37.000 «ωφελούμε-νοι», με προϋπολογισμό 190 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά αυτό το σχέδιο απευθύνεται στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Στην περίπτωση αυτή, βορά στην εκμετάλλευση της εργοδοσίας θα παραδίδονται τα νέα τμήματα της μισθωτής ερ-γασίας, καθώς, όπως σημειώνει το

υπουργείο Εργασίας, τέτοια προ-γράμματα θα αφορούν στην «από-κτηση εργασιακής και επαγγελμα-τικής εμπειρίας» κ.ά.

Παράλληλα, η κυβέρνηση στη-ρίζει απροκάλυπτα την εργοδοσία με ένα πλήθος ακόμα προγραμμά-των του ΟΑΕΔ που έχει μετατρα-πεί σε οργανισμό επιδότησης των επιχειρηματιών και επιβολής μι-

ας τεράστιας ζώνης ευέλικτης κι ελαστικής εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Έτσι έχουμε την «επιταγή επανένταξης» που θα μετατρέπει το επίδομα ανερ-γίας σε επίδομα απασχόλησης για 10.000 ανέργους. Θα προωθεί την απασχόληση 5.000 ανέργων ηλικί-ας 55-64 ετών σε δήμους, την επι-χορήγηση ασφαλιστικών εισφο-ρών για 70.000 ανέργους που θα επαναπροσληφθούν σε τουριστι-κές επιχειρήσεις και για άλλους 10.000 που εργάζονται σε τουρι-στικές επιχειρήσεις συνεχούς λει-

τουργίας, την επιχορήγηση επιχει-ρήσεων για πρόσληψη 5.000 πτυχι-ούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την επέκταση της εκμετάλλευ-σης της μαθητείας με την απασχό-ληση απόφοιτων δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης μέ-σω πρακτικής άσκησης σε εργο-δότες και σε «πραγματικές συν-θήκες εργασίας». Συνολικά τα μέ-

τρα που εξήγγειλε το υπουργείο Ερ-γασίας κινούνται στη γνωστή κυβερ-νητική κατεύθυνση επιδότησης του κε-φαλαίου και επι-δείνωσης των όρων εργασίας προς την κατεύθυνση της πε-ραιτέρω ελαστικο-ποίησης και εκμε-τάλλευσης των ερ-γαζομένων σε δη-μόσιο και ιδιωτι-κό τομέα. Η περι-βόητη «ενεργητι-κή πολιτική» που δήθεν προωθεί την «ανάπτυξη»δεν εί-ναι τίποτα άλλο πα-ρά προσφορά δεκά-δων εκατομμυρίων ευρώ στο κεφάλαιο

είτε μέσω πληρωμής των εργοδο-τικών ασφαλιστικών εισφορών είτε μέρους του μισθού, αλλά και καθιέρωση εργασίας που θα αμεί-βεται πιο κάτω και από την επαί-σχυντη σύμβαση της ΓΣΕΕ και μά-λιστα για πολύ περιορισμένο χρο-νικό διάστημα. Στην ανάγκη για πλήρη, σταθερή και μόνιμη εργα-σία για όλους, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο απαντούν με μοίρασμα της «απασχόλησης», με ψωρο-επι-δόματα, με ψαλίδισμα και των τε-λευταίων όρων αξιοπρεπών συν-θηκών εργασίας.

Τ εράστια έκρηξη της ανερ-γίας καταγράφει και η επί-

σημη κρατική στατιστική, με την ΕΛΣΤΑΤ να ανακοινώνει ποσο-στό ανεργίας τον Δεκέμβριο του 2010 14,8%, έναντι 10,2% τον Δε-κέμβριο 2009 και 13,9% τον Νοέμ-βριο 2010. Το σύνολο των ανέργων το μήνα αυτό εκτιμάται ότι ανήλ-θε σε 733.645 άτομα, περισσότεροι κατά 228.535 άτομα σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2009 (αύξηση 45,2%) και κατά 41.068 άτομα σε σχέση με τον Νοέμβριο του 2010 (αύξηση 5,9%). Πρωταθλητές της ανεργίας είναι τα Ιόνια Νησιά με 23,1% (!) και ακολουθούν η Δυτι-κή Μακεδονία (17,7%), η Κεντρι-κή Μακεδονία (16,5%), ενώ η Ατ-τική έχει 14%. Τρομακτικές δια-στάσεις έχει λάβει η ανεργία των νέων, καθώς χωρίς δουλειά παρα-

μένει το 39% στις ηλικί-ες 15-24 ετών και το 21% στις ηλικίες 25-34 ετών.

Ανάλογη είναι η ει-κόνα που προκύπτει από τον ΟΑΕΔ, ο οποίος ανα-κοίνωσε στοιχεία για τον Ιανουάριο του 2011. Στα μητρώα του είναι εγγεγραμμένοι 689.558 άνεργοι, (42,86% άνδρες και 57,14% γυναίκες), αριθμός αυξη-μένος κατά 5,51% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Οι επιδοτού-μενοι άνεργοι είναι 258.285, που αντιστοιχούν μόλις στο 37% των εγγεγραμμένων, αλλά και αυτός ο

αριθμός εμφανίζεται μει-ωμένος κατά 7% σε σχέ-ση με τον Δεκέμβριο. Οι αναγγελίες προσλήψεων μειώθηκαν κατά 16,71% σε σχέση με πέρσι, οι απο-λύσεις (καταγγελίες συμ-

βάσεων αορίστου χρόνου) έφθα-σαν τις 30.481 (+2,62%), οι λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου τις 25.530 και οι «οικειοθελείς» απο-χωρήσεις τις 22.610.

Μπροστά σε αυτή την κατά-σταση που επιδεινώνεται για τον κόσμο της εργασίας, μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει η πρόσφα-

τη απόφαση του ΟΑΕΔ να διπλα-σιάσει το ημερήσιο επίδομα προς τις επιχειρήσεις για την πρακτική άσκηση των μαθητών των σχολών μαθητείας ΟΑΕΔ, από 6 σε 12 ευ-ρώ! Είναι εντυπωσιακό δε ότι την ίδια ώρα η αμοιβή των ασκούμε-νων μαθητών μειώθηκε στο 70% του κατώτατου μισθού της εθνι-κής συλλογικής σύμβασης και για τα τέσσερα εξάμηνα πρακτικής άσκησης (μέχρι σήμερα οι μαθη-τές αμείβονταν κατά μέσο όρο με το 72,5% της ΕΓΣΣΕ). Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, η μείωση της αμοι-βής για τους ασκούμενους αποφα-σίστηκε διότι οι συνεχείς αλλαγές στο ύψος της αμοιβής των εκπαι-δευόμενων «αύξαναν τη γραφει-οκρατία για τους εργοδότες» (sic) κι έτσι το θύμα είναι πάλι ο νέος εργαζόμενος!

ΕΚΡΗΞΗ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

735.000 ΑΝΕΡΓΟΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ

Διπλασίασαν το... εργοδοτικό επίδομα!

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

20 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΑΜΥΝΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣΠροηγείται η επιβίωσηΤο φάσμα της χρεοκοπίας της χώρας χρησιμοποιείται ως το απόλυτο όπλο φόβου, για όσους επιδιώκουν να εμφανίσουν τις πολιτικές του Μνημονίου ως μονόδρομο. Από νομική άποψη, όμως, τα κράτη δεν χρεοκοπούν όπως οι ιδιωτικές εταιρείες. Δεν ρευστοποιείται η περιουσία τους με την παρέμβαση κάποιου διεθνούς δικαστικού επιμελητή, ούτε παύουν να υπάρχουν στο νομικό κόσμο, επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα χρέη τους (Βλ. σχετικά G. Pavlidis, La défaillance de l’Etat, Sakkoulas, 2006, ιδίως σ. 4). Όταν αδυνατούν να ανταποκριθούν ταυτόχρονα στις απαιτήσεις των πιστωτών τους και στην ανάγκη να ικανοποιήσουν τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες που επιτελούν, έχουν διάφορες εναλλακτικές εκδοχές για να επαναδιαπραγματευτούν ή και να διαγράψουν μονομερώς το χρέος τους. Συνολικά, από το 1956 έως το 2006 συνάφθηκαν περίπου 400 συμφωνίες διαχείρισης ή αναδιάρθρωσης χρέους από 81 οφειλέτριες χώρες. Το συνολικό ύψος των ανεξόφλητων χρεών που αποτέλεσαν αντικείμενο του διακανονισμού ανέρχεται σε 523 δισ. δολάρια (J. Attali, Παγκόσμια κατάρρευση σε 10 χρόνια;, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, Αθήνα, 2010, σ. 90). Από πλευράς διεθνούς δικαίου, δύο είναι οι βασικές άμυνες που μπορούν να προβάλουν οι οφειλέτιδες χώρες: Η επίκληση «κατάστασης ανάγκης» και η απόκρουση του «ανομιμοποίητου» ή «επονείδιστου» χρέους (odious debt). Την πρώτη είχε επικαλεστεί ενώπιον του Μόνιμου Διεθνούς Δικαστηρίου το 1938, μετά την πτώχευση του 1934, ο εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους με την εξής επιχειρηματολογία: «Όταν τα κράτη βαρύνονται με υποχρεώσεις έναντι των οφειλετών τους, τις οποίες δεν μπορούν να εκπληρώσουν παράλληλα με τις υποχρεώσεις τους έναντι του λαού τους, είναι υποχρεωμένα να ικανοποιήσουν κατά προτεραιότητα τις βασικές κοινωνικές ανάγκες, έστω και με βλάβη των πιστωτών» (Permanent Court of International Justice, PCIJ, Series C, no. 87 [1938-1939], 187 κ.ε., ιδίως σ. 205 κ.ε. Société Comérciale de Belgique v. Greece PCIJ, 1939, Ser. A/B, no 78. Πρβλ. και τη μειοψηφούσα άποψη της δικαστή Lübbe-Wolff στην απόφαση BVerfG 2 BvM 1-5/03.). Ανάλογη είναι και η θέση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου των ΗΕ: «Το πρώτο καθήκον (του κράτους) είναι απέναντι στον εαυτό του. Η επιβίωση του αποτελεί πρωταρχικό στόχο. Τα έσοδα του ορθά αφιερώνονται στον σκοπό αυτό» (French Company of Venezuelan Railroads Case, UNRIAA, Vol. X, p. 285, 353).

Σ την πραγματικότητα, η περίπτω-ση που περιγράφουμε στη διπλα-νή στήλη, σχετίζεται με την εφαρ-μογή της γνωστής αρχής του ρω-μαϊκού δικαίου salus populi

suprema lex est, που διατρέχει όλους τους δι-καιικούς κλάδους (Βλ., ενδεικτικά, R. Dolzer, Staatliche Zahlungsunfähigkeit: Zum Begriff und zu den Rechtsfolgen im Völkerrecht, in: Jekewitz, ed., Des Menschen Recht zwischen Freiheit und Verantwortung: Festschrift für Karl Josef Partsch zum 75. Geburtstag 1989, σ. 550, P. Schantz, Verbraucher und Recht - VuR 2006. 210, σ. 211).

Η περίπτωση της επανα-διαπραγμάτευσης του χρέους της Αργεντινής εντάσσεται σε αυτό το νομικο-πολιτικό πλαί-σιο. Μετά από μια απέλπιδα προσπάθεια να ικανοποιήσει τους δανειστές της και στη συ-νέχεια της πλήρους αποτυχίας των σχετικών προγραμμάτων του ΔΝΤ, την οποία παραδέ-χεται το ίδιο (βλ. σχετικά IMF, Report on the Evaluation of the Role of the IMF in Argentina, 1991-2001 June 30, 2004), εκ-δόθηκε η πράξη 25.561 της 6ης Ιανουαρίου 2002 που κήρυ-ξε κατάσταση «έκτακτης ανά-γκης στην κοινωνική, οικονο-μική, διοικητική και συναλλαγματική πολιτι-κή». Στη συνέχεια, με το Διάταγμα 256/2002 της 6ης Φεβρουαρίου του 2002 ανεστάλη η πληρωμή του εξωτερικού χρέους, με σκοπό την επαναδιαπράγματευση και την επαναδι-άρθρωση του. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστι-κά διαγράφηκαν τα δύο τρίτα του αργεντινού χρέους (βλ. σχετικά J. F. Hornbeck Argentina’s Sovereign Debt Restructuring, Congressional Research Service RL32637, The Library of Congress, Washington, 2004).

Παρά την κριτική που ασκήθηκε ενα-ντίον τους από μεγάλο τμήμα της αμερι-κανικής, ιδίως, θεωρίας (βλ. ενδεικτικά, A.C. Porzecanski, From Rogue Creditors to Rogue Debtors: Implications of Argentina’s Default, Chicago Journal of International Law, Summer 2005, σ. 331), οι εν λόγω πρά-ξεις κρίθηκαν σύμφωνες με το διεθνές δί-καιο από εθνικά και διεθνή δικαστήρια (βλ., αντί άλλων, C. Tietje, Die Argentinien-Krise aus rechtlicher Sicht: Staatsanleihen und Staateninsolvenz, Beitrdge zum Transnationalen Wirtschaftsrecht, vol. 37, σ. 13). Για παράδειγμα, το Διεθνές Κέντρο για την Διευθέτηση Επενδυτικών Διαφο-ρών (International Centre for Settlement of Investment Disputes –ICSID) το οποίο απο-τελεί διαιτητικό/δικαιοδοτικό όργανο της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε πρόσφατες απο-φάσεις του 2010 δέχθηκε ότι η τελευταία μπορούσε να επικαλεστεί κατάσταση ανά-

γκης για την περίοδο 2001 έως 2003 ως λόγο καταγγελίας σχετικής διμερούς συνθήκης με δανειστές της (ICSID Case No. ARB/02/16 Sempra Energy v. Argentina [annulment] του 2010, ICSID LG&E Energy Corp., LG&E Capital Corp. and LG&E International Inc.1 v. Argentine Republic [ICSID Case No. ARB/02/1, Decision on Liability], παρ. 267). Αξιοσημείωτο είναι ότι στην προηγού-μενη απόφαση του (Case ARB/01/8) το Δι-καστήριο είχε κρίνει διαφορετικά (Βλ. σχε-

τικά G. Pavlidis, La défaillance de l’Etat, ό.π., σ. 116).

Το ιταλικό ακυρωτικό έκρινε, επίσης, ότι η εν λόγω πράξη αποτελούσε άσκηση κυρι-αρχικής αρμοδιότητας και ότι τα συμφέρο-ντα της οργανωμένης από το κράτος κοινότη-τας έχουν απόλυτο προβάδισμα έναντι αντί-θετων συμφερόντων, πράγμα που αποκλείει το νομικό τους έλεγχο από αλλοδαπά δικα-στήρια, ως acta iure imperii (Corte Suprema di Cassazione, Ordinanza της 27 Μαΐου 2005, R.G.N. 6532/04). Και το γερμανικό ομοσπον-διακό συνταγματικό δικαστήριο θεώρησε ότι δεν υφίσταται υποχρέωση του γερμανικού κράτους για προστασία δικαιωμάτων πολι-τών του (Schutzpflicht) που πλήττονταν από την εν λόγω πράξη (BVerfG, 2 BvR 120/03 της 4.5.2006. Πρβλ. BVerfG, 2 BvM 1-5/03 της 8.5.2007).

Αντίθετα με την κατάσταση ανάγκης, το πότε ένα χρέος καθίσταται «επονείδιστο» δεν αποτελεί αντικείμενο ομοφωνίας στο διεθνές δίκαιο. Άλλοι θεωρητικοί θέτουν ως αναγκαία προϋπόθεση το δάνειο να έχει συναφθεί από ένα μη δημοκρατικό καθεστώς, προς αποκλει-στικό όφελος των αυταρχών του, άλλοτε υπο-στηρίζεται ότι το γεγονός και μόνον ότι οι τρά-πεζες ή οι διεθνείς δανειστές ήταν συνυπεύθυ-νοι για τη διόγκωσή του (με την επιβολή, π.χ., υπέρογκων επιτοκίων), νομιμοποιεί την επα-ναδιαπραγμάτευση του, ιδίως εάν υφίσταται αδυναμία αποπληρωμής χωρίς σοβαρές κοι-

νωνικές συνέπειες (Βλ. σχετικά T. Lothian, The Criticism of the Third-World Debt and the Revision of Legal Doctrine, 13 WIS. INT’L L.J. 1995.421, σ. 439. Πρβλ. P. Adams, Odious Debts: Loose Lending, Corruption and the Third World’s Environmental Legacy, Earthscan, Toronto, 1991, σ. 165).

Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους του Ισημερινού αποτελεί το βασικό παράδειγ-μα εφαρμογής της θεωρίας αυτής στην πρά-ξη. Ο πρόεδρος Κορέα συγκρότησε το 2007

μια Διεθνή Επιτροπή Εξέτα-σης του Δημόσιου Χρέους, «με σκοπό τη διερεύνηση της νο-μιμότητας, νομιμοποίησης, δι-αφάνειας, ποιότητας και απο-τελεσματικότητας του» (Βλ. το ΠΔ No. 472/2007, προσβάσι-μο στον ιστότοπο http://www.auditoriadeuda.org.ec/index.php?option=com_content&view=article&catid=35&id=51&Itemid=55), η οποία στην από 20/11/2008 Έκθεση της διαπί-στωσε μια σειρά παρανομιών και παραβάσεων (Government of Ecuador, Internal Auditing Commision for the Public Credit of Ecuador, Ministry of Economy and Finances, Final Report of the Integral Auditing of the Ecuadorian Debt.” Quito, Ecuador: Government of Ecuador, 2008, προσβάσιμο

στον ιστότοπο http://www.auditoriadeuda.org.ec/images/stories/documentos/Libro_CAIC_English.pdf.zip.). Βάσει των πορισμάτων της Έκθεσης, ο Κορέα σταμάτησε την πληρωμή των κρατικών ομολόγων του έτους 2012 τον Δεκέμβριο του 2008 και των κρατικών ομολό-γων του 2030 τον Φεβρουάριο του 2009.

Ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη Iστο-ρία όπου ένα κράτος διέγραψε μονομερώς δη-μόσιο χρέος χωρίς να επικαλεστεί κατάστα-ση ανάγκης που να επιβάλει την επαναδια-πραγμάτευση του (L. C. Buchheit and G. Mitu Gulati, The Coroner’s Inquest, International Financial Law Review, September 2009, 2). Ήδη, κατόπιν συμφωνίας με τους δανειστές του, ο Ισημερινός έχει εξαγοράσει ένα μεγάλο τμήμα του χρέους στο 30% μόλις της αρχικής του τιμής (A. C. Porzecanski, When Bad Things Happen to Good Sovereign Debt Contracts: The Case of Ecuador, MPRA Paper No. 20857, American University, February 2010, προ-σβάσιμο στον ιστότοπο http://mpra.ub.uni-muenchen.de/20857, σ. 15).

Ως κατακλείδα: Όχι απλά δεν είναι μονό-δρομος η εξυπηρέτηση των δανειστών, αλλά αντιθέτως, τα κράτη που δεν θέλουν να αυτο-κτονήσουν έχουν πολλά νομικά όπλα να προ-τάξουν για την άμυνα τους. Στο πλαίσιο αυ-τό ιδιαίτερα χρήσιμο θα είναι και το έργο της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην προετοιμα-σία της άμυνας της χώρας μας.

Πολλά παραδείγματα από την Iστορία, ακόμη και την ελληνική, υπογραμμίζουν τη διεθνώς αναγνωρισμένη δυνατότητα

που έχει ένα κυρίαρχο κράτος να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους του, στην περίπτωση που λειτουργεί

εις βάρος των συμφερόντων της κοινωνίας. Ακριβώς όπως συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα…

Δεν είναι μονόδρομος η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους

n ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ , Αν. Καθηγητής ΔΠΘ

4 Στον Ισημερινό, ο Κορέα δεν επικαλέστηκε καν την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠPIN / 21

Χώρος τεράστιος, δαιδαλώδης, χωρίς παράθυρα, με σιδερέ-νιες πόρτες αμπαριών, σκαλι-σμένοι στίχοι - μηνύματα των κρατουμένων στους τοίχους:

Τα κρατητήρια της Γκεστάπο στην Κοραή 4. «Ο ιστορικός αυτός χώρος αποτελεί για εμάς πηγή έμπνευσης, καθώς μπορείς να αφουγκραστείς τους ήχους του ανθρώπινου πόνου όσων εκεί μέσα βασανίστηκαν» ομο-λογεί ο Σάββας Στρούμπος, που σκηνοθε-τεί και παίζει εκεί μαζί με την ομάδα Ση-μείο Μηδέν την παρά-στασης Οι δίκαιοι, σε κείμενο του Aλμπέρ Καμί. Κάτι ενώνει το χώρο με την παράστα-ση, και αυτό δεν είναι άλλο από το νήμα της Ιστορίας, της βίας και του αυταρχισμού της εκάστοτε εξουσίας και των αγώνων για κοινωνική χειραφέ-τηση. Η ιστορία των Δίκαιων είναι αληθι-νή. Πρόκειται για την «Οργάνωση Μάχης», το ένοπλο τμήμα του Σοσιαλεπαναστατι-κού Κόμματος, που έδρασε την περίοδο 1902-1906.

Η παράσταση εστι-άζει στην οργάνωση της επίθεσης και τη δολοφονία του Μεγά-λου Δούκα Σέργιου, θείου του Τσάρου, που πραγματοποιήθηκε το 1905. «Δεν είναι, τυχαίο που ο Αλ. Κα-μί μας μεταφέρει στη συγκεκριμένη εποχή. Επρόκειτο για εποχή εντονότατης κρατικής καταστολής, με ένα εργατικό κίνημα ακό-μα νεαρό, ανοργάνωτο, αλλά και παράνομο. Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για την άνθιση της ατομικής τρομοκρατίας, με την έννοια ότι κάποιοι διανοούμενοι έβγαιναν μπρο-στά με τη βόμβα στο χέρι για να αγωνιστούν ενάντια στο καθεστώς» αναφέρει ο Σάββας, που έχει κάνει και τη μετάφραση του έργου στα ελληνικά (εκδόσεις Νεφέλη).

Σ’ αυτό το ιστορικό περιβάλλον δρουν Οι δίκαιοι, αναζητώντας μια άλλη ηθική, κόντρα στην κυρίαρχη ηθική της εξουσί-ας. Όμως ο σκοπός των επαναστατών αγι-άζει όλα τα μέσα; Οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα ξεδιπλώνονται στη βασική σύ-γκρουση του έργου μεταξύ Στεπάν και Κα-λιάγιεφ. «Ο ένας πιστεύει ότι εφόσον οι κα-ταπιεζόμενοι υφίστανται πάνω στο πετσί τους την αδιανόητη σκληρότητα του καθε-στώτος (σ.σ. και ο ίδιος είχε σταλεί στα κά-τεργα της Σιβηρίας, όπου βασανίστηκε μέ-χρι θανάτου), η δράση τους δεν μπορεί να έχει ηθικούς περιορισμούς. Από την άλλη ο Καλιάγιεφ που έχει εντολή να σκοτώσει το μεγάλο Δούκα Σέργιο, όταν βλέπει παιδιά μέσα στην άμαξά , διστάζει να ρίξει τη βόμ-

βα. Αρνείται να ταυτίσει τον αγώνα της ορ-γάνωσης με το θάνατο παιδιών. Θα έλεγα ότι το ερώτημα τελικά μένει ανοιχτό» υπο-στηρίζει ο Σάββας.

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στην παράστα-ση είναι ότι στέκεται απέναντι από κάθε εί-δους ηρωοποίηση προσώπων, φτιάχνοντας θεατρικές φιγούρες ζωντανές και πραγμα-τικές, προϊόντα της εποχής τους αλλά και των αντιφάσεων που τους γεννά αυτή, αλ-λά και η πολιτική τους στράτευση. «Κατα-λαβαίνουν ότι μάχονται μόνοι τους, απο-

κομμένοι από αυτούς στο όνομα των οποί-ων αγωνίζονται. Αμφιβάλλουν για το νόημα της ίδιας τους της δράσης. Όσο κι αν αγω-νίζονται να την τεκμηριώσουν ηθικά, εξα-κολουθούν να υπάρχουν χιλιάδες αμφιβο-λίες» λέει ο Σάββας. Ενώ συνεχίζει: «Παρά τον όποιο ηρωισμό σε αυτή τη μορφή αγώ-να, νομίζω ότι η ιστορία των επαναστάσεων του 20ου αιώνα έρχεται να δώσει τις απα-ντήσεις της: Η επαναστατική δράση οφείλει να παίρνει σάρκα και οστά από το σύνολο των ανθρώπων που “εξεγείρονται ενάντια στο πεπρωμένου τους’’, όπως λέει ο Αλ. Κα-μί, χωρίς διαμεσολαβητές, αντιπροσώπους ή μεσσίες».

Γιατί όμως επέλεξαν να ανεβάσουν αυτό το έργο, στην παρούσα περίοδο; «Θα ήθε-λα να ξεκινήσω από τους ζοφερούς, αλλά και πολύ ενδιαφέροντες καιρούς που ζού-με. Από τη μια έχουμε τη λεγόμενη αστική “δημοκρατία’’ να επιτίθεται σε κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων, από την άλλη, όμως, βλέπουμε να γεννιούνται νέες δυνα-τότητες αντίστασης. Κατά τη γνώμη μου, σε μια τέτοια εποχή η τέχνη δεν μπορεί να μέ-νει αμέτοχη. Στο πνεύμα αυτό, Οι δίκαιοι έρχονται να θέσουν προβληματισμούς που μπαίνουν από την ίδια την ιστορική συγκυ-ρία» τονίζει. «Για μένα Οι δίκαιοι αναδει-κνύουν την τραγωδία της επίγνωσης. Δηλα-

δή ενώ γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία εγ-γύηση για την νίκη τους, ότι ο δρόμος που επέλεξαν είναι εξαιρετικά δύσβατος παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν μέχρι τέλους. Επιμέ-νουν στη “δύσκολη αδελφοσύνη’’ τους, όπως λέει ο Αλ. Καμί».

Ο κεντρικός ήρωας του έργου Καλιάγεφ χρησιμοποιεί ως ύστατο μέσο διαμαρτυρίας το σώμα του, επιλέγοντας να οδηγηθεί στην αγχόνη. Υπάρχουν αναλογίες σε αυτήν την πράξη με τον αγώνα των 300 μεταναστών; «Στην περίπτωση του Καλιάγιεφ έχουμε

ένα μαχητή ο οποίος επιλέγει να αγωνιστεί ενάντια στο τσαρικό καθεστώς με κόστος ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Οι 300 απερ-γοί πείνας, αναγκάζο-νται να θέσουν σε κίν-δυνο την ίδια τους τη ζωή για να ευαισθη-τοποιήσουν ένα κρά-τος που κλείνει αυ-τιά και μάτια απένα-ντι τους, για να διεκ-δικήσουν τα στοιχειώ-δη μιας αξιοπρεπούς ζωής. Νομίζω ότι πρό-κειται για έναν αγώ-να ψυχικό, σωματι-κό και πνευματικό στον οποίο παίζονται όλα για όλα και στον οποίο, βέβαια, εξω-θούνται λόγω των συν-θηκών που ζουν τόσα χρόνια», αναφέρει ο

Σάββας λίγο πριν να λήξει η απεργία πείνας των μεταναστών με νίκη.

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν είναι ένα νέο και πολύ ενδιαφέρον συλλογικό εγχείρημα που επιλέγει συστηματικά να κάνει πολιτικό θέατρο, απευθυνόμενο κατ’ αρχήν στον κό-σμο του κινήματος «καθώς με αυτόν τον κό-σμο μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε τις ίδι-ες αγωνίες» λέει ο Σάββας. Η σχέση της τέ-χνης με τα κινήματα και την πολιτική είναι ένα συνεχές διακύβευμα που απασχολεί την ομάδα. «Θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι δρών πρόσωπο μέσα στα κινήμα-τα και την κοινωνία, να αφουγκράζεται τον παλμό της εποχής του και να αρθρώνει μια γλώσσα έκφρασης που να μιλάει στην ψυχή των ανθρώπων που αγωνιούν και αγωνίζο-νται για μια καλύτερη ζωή» τονίζει.

Οι Δίκαιοι θα συνεχίζουν να παίζονται ως τις 17 Απρίλη (για αυτό σπεύσατε να κλείσετε θέσεις) κάθε Πέμπτη - Κυριακή, 9.00 μ.μ. στο Χώρος Ιστορικής Μνήμης, Κο-ραή 4 (Μετρό Πανεπιστήμιο). Μετάφραση - σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος, Σκηνικά: Γιώργος Κολιός, Κοστούμια: Ρεμπέκα Γκού-τσφελντ, Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης, Φω-τογραφίες: Χρήστος Κυριακόγγονας. Παί-ζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Αθηναίου, Ελεά-να Γεωργούλη, Ρόζα Προδρόμου, Σάββας Στρούμπος, Μιλτιάδης Φιορέντζης.

Αλλεπάλληλους συνειρμούς με την εποχή μας δημιουργεί το θεατρικό έργο Οι δίκαιοι του Αλμπέρ Καμί,

που ανεβαίνει στο Χώρο Ιστορικής Μνήμης (Κοραή 4) από την ομάδα Σημείο Μηδέν και αναφέρεται στην οργάνωση

και εκτέλεση της δολοφονίας του θείου του τσάρου, που πραγματοποιήθηκε το 1905.

Οι Δίκαιοι σε αναζήτηση της επαναστατικής ηθικής

nΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ

4 «Στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε η τέχνη δεν μπορεί να μένει αμέτοχη»

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΒΑΡΚΑΡΗΔΕΣΘανάσης ΣκρουμπέλοςΤο πάθος για τη «στρογγυλή θεά», για το ποδόσφαιρο δεν είναι καινούριο. Μπορεί η επικαιρότητα να φέρνει στην επιφάνεια όλα τα «άπλυτα» του επαγγελματικού αθλητισμού, όμως η ιστορία του αθλήματος στη χώρα μας, κρύβει αρκετούς θησαυρούς. Όπως για παράδειγμα η εποχή που το ποδόσφαιρο όπως το ξέρουμε σήμερα έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1930. Στην εποχή αυτή μας μεταφέρει ο Θανάσης Σκρουμπέλος με το νέο του βιβλίο Οι κόκκινοι βαρκάρηδες, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος. Λέγεται συχνά ότι οι περασμένες εποχές αντιμετωπίζονται από τις μεταγενέστερες γενιές με νοσταλγία και εξιδανίκευση. Ο Θανάσης Σκρουμπέλος δεν εξαιρείται από αυτό τον κανόνα, όμως έχει το δικό του τρόπο: Με τη διεισδυτική του έρευνα ξεθάβει σπάνιους χαρακτήρες από το παρελθόν που όμως δεν λάμπουν παρά μόνο για όσους τρέφουν αγάπη και εκτίμηση για το λαϊκό πολιτισμό. Αυτή είναι η περίπτωση του Κοκού, του θρυλικού αρχηγού των «Βαρκάρηδων» της ερυθρόλευκης πρόγκας, όπως έλεγαν τότε τις συντροφιές των οπαδών που μαζεύονταν και πρόγκαραν τους αντιπάλους. Τέτοια είναι και η περίπτωση του Πελέτου, του εργάτη σε καρνάγιο και πιστού του Ολυμπιακού που ερωτεύεται μια αστή, μέλος της αντίπαλης πρόγκας του Παναθηναϊκού. Μια ιστορία άδολης αγάπης και γηπεδικού πάθους που αποκαλύπτει μια εποχή και δύο κόσμους: Τον κόσμο της εργατιάς του Πειραιά, τους πιστούς του Ολυμπιακού που το όνομα «βαρκάρηδες» τους τιμούσε και το αστικό κόσμο των Παναθηναϊκών, τις «φρουφρούδες».Είναι η εποχή όπου οι αναμεταδόσεις των αγώνων γίνονταν με τηλεγραφήματα των δημοσιογράφων, τα οποία έπειτα διαβάζονταν από μεγάφωνα και οι οπαδοί άκουγαν από το δρόμο. Η εποχή που τους αστυνομικούς τους αποκαλούσαν «σμπίρους» και «καρακώλια». Τα χρόνια που οι ομάδες ταξίδευαν με ατμόπλοιο για να πάνε στη Θεσσαλονίκη. Τα «πέτρινα χρόνια» όπου ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε κηρύξει την «προς στιγμήν αναγκαία κοίμηση των νόμων». Και τα κατοπινά της δικτατορίας του Μεταξά, που γέμισε τα ξερονήσια με αντιφρονούντες. Σ’ αυτές τις ταραγμένες εποχές, το ποδόσφαιρο και το γήπεδο της Κυριακής ήταν το αποκούμπι του λαού. Κι αν μεταξύ τους τα μέλη της κόκκινης πρόγκας αποκαλούνταν «σύντροφοι», ήταν γιατί η ταξική ενότητα των μελών της, αν και λανθάνουσα, καθόριζε τις επιλογές τους τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Αυτό το κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού ξεφεύγει από το στενό πεδίο των γηπέδων και γίνεται η ιστορία μιας κοινωνικής τάξης.

22 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Απο ΑρχΑιΑ τρΑγωδιΑ μεχρι μετΑνΑστεσΠληθώρα παραστάσεωνΤο Συνεργείο (ένας πολυχώρος που μας έχει απασχολήσει πολλές φορές) μας εκπλήσσει ευχάριστα για άλλη μια φορά. Έξοδος: πέντε σκηνοθέτες προσκαλούν πέντε σημαντικούς νεοέλληνες συγγραφείς να ανασύρουν θησαυρούς της αρχαίας τραγωδίας και να τους αναμείξουν με εύφλεκτα υλικά του παρόντος. Πέντε ιστορίες - καθρέφτες, σε ενιαία παράσταση, στις οποίες η μνήμη, ατομική και συλλογική, λειτουργεί ως καταλύτης. Άλλοι γελούν άλλοι νευριάζουν και άλλοι συμφιλιώνονται με το είδωλό τους. Συγγραφείς: Δημήτρης Γκενεράλης, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Σάκης Σερέφας, Αλέξης Σταμάτης, Μισέλ Φάις. Σκηνοθέτες: Γιολάντα Μαρκοπούλου, Λίλλυ Μελεμέ, Δημήτρης Μπίτος, Ελένη Μποζά, Άρης Τρουπάκης. Παίζουν: Μαρία Αιγινίτου, Ειρήνη Δράκου, Δέσποινα Κούρτη, Άννα Κουτσαφτίκη, Σπύρος Τσεκούρας, Χάρης Χαραλάμπους. Σκηνικά - κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιαφίκου, Αριστοτέλης Καρανάνος. Φωτισμοί: Ηλέκτρα Περσελή. Μουσική: Παράξενες μέρες. Οι Παραστάσεις δίνονται από Πέμπτη έως Κυριακή στις 9 μ.μ. Ως συλλογική πειραματική προσπάθεια, θα χαρακτηριζόταν, που εμπλουτίζει τις θεατρικές αντιλήψεις.Μία εκδοχή: Από τη θεατρική ομάδα Roswitha. «Θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση που να μιλάει γι’ αυτό που είναι σημαντικό. Να μιλήσουμε για πράγματα που μας αφορούν όλους, να μιλήσουμε γι’ αυτό που έχει σημασία να μιλήσει κανείς σήμερα. Το ψάξαμε πολύ. Τελικά δεν τα καταφέραμε. Τώρα βρισκόμαστε σε δυσάρεστη θέση». Αναφέρουν στο σημείωμά τους οι συντελεστές της παράστασης. Παίζουν ο Θοδωρής Σκυφτούλης και η Δανάη Σπηλιώτη. Δευτέρα Τρίτη στις 8 μ.μ.Παρδαλός παπαγάλος: Από τη θεατρική ομάδα Μηχανή Τέχνης. Πρόκειται για ένα τολμηρό έργο που διαπραγματεύεται το προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα σήμερα. Τρεις πρόσφυγες παλεύουν για την επιβίωσή τους στην Αθήνα, αντιμέτωποι με τη φτηνή εργασία, το ρατσισμό, την εγκληματικότητα, τα γκέτο. Κείμενο σκηνοθεσία: Χρήστος Στρέπκος. Παίζουν: Ονίκ Κετσογιάν, Νατάσσα Νταϊλιάνη, Ντέπυ Πάγκα, Χρήστος Στρέπκος. Κυριακή 19.00 Δευτέρα Τρίτη 9 μ.μ.Give me a sign project: Νέοι και καταξιωμένοι καλλιτέχνες και το Θέατρο Συνεργείο ενώνουν τις δυνάμεις τους με σκοπό τη δημιουργική ανακύκλωση και εικαστική επεξεργασία παράνομου διαφημιστικού υλικού. Μέρος των εσόδων από την έκθεση θα δοθεί στο πρόγραμμα Station Athens. To πρόγραμμα αυτό είναι ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά και νέους μετανάστες - πρόσφυγες με θέμα «ο σταθμός μου». Με άξονα τη διαπολιτισμική κουλτούρα των συμμετασχόντων, τα ίδια τα παιδιά θα δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία, τη δική τους παράσταση, το δικό τους σταθμό χρησιμοποιώντας εικαστικά και τεχνολογικά μέσα, σε συνδυασμό με το θεατρικό παιχνίδι.Κρυφή πόλη: Συνεχίζεται η έκθεση φωτογραφίας με έργα που έχουν τραβηχτεί από παιδιά στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άιρες.

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ

ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ

Η σύγκρουση μεταξύ ελευθερίας και φασισμού βρίσκεται στο επίκεντρο της θεατρικής παράστασης

Φώναξε είμαι ζωντανός, που αποτελεί δοξαστικό για τον πρόωρα χαμένο ισπανό ποιητή, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Συγγραφέας του έργου είναι ο Γιάγκος Ανδρεάδης.

Το τέλος του Λόρκα στο θέατροn ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΣΙΤΑΣ

Τ α μεγάλα γεγονότα της ιστο-ρίας πάντα παραμένουν επί-καιρα. Όπως και τα μεγάλα πρόσωπα που υπογράφουν στην σελίδα των πράξεων της

ζωής τους, όσο σύντομη και να ήταν –αφού διακόπηκε με βία– γιατί ακριβώς η στάση ζωής ενοχλούσε τη μια-ρή και μισερή εξουσία. Ενίοτε έρχεται και αυ-τό που αποκαλούμε τέ-χνη και τα επεξεργάζε-ται με το δικό της τρό-πο, με τη δικιά της δι-αλεκτική και ομορφιά, άγρια ομορφιά, πολλές φορές. Ένα από αυτά τα πρόσωπα ήταν και ο ανδαλουσιανός ποιη-τής και θεατρικός συγ-γραφέας, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ενό-χλησε ο Λόρκα με τη στάση ζωής του το φα-σισμό του Φράνκο κα-τά τον ισπανικό εμφύ-λιο πόλεμο. Ενόχλησε η τέχνη του και οι επα-ναστατικές του ιδέες, ενόχλησε το ιδιόμορ-φο του χαρακτήρα του, ακόμη ο λυρισμός του. Πού να καταλάβει η κάθε εξουσία τι θα πει ποίηση;

Ένα σύγχρονο θεατρικό έργο ανεβαίνει αυτές τις μέρες στην Αθήνα, ένα έργο που επεξεργάζεται ακριβώς αυτές τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας και αναλύει σε βάθος τη σχέση και την κοινωνική αντίθεση ελεύθερος άνθρωπος - φασισμός.

Στο έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη Φώναξε είμαι ζωντανός, φιλοτεχνεί-ται το πορτρέτο ενός φασίστα. Και το πορτρέτο αυτό γεμάτο ρήγματα και ρωγμές, γίνεται ένα αφτιασίδιωτο ψυ-χογράφημα.

Στοιχειωμένος από την προσδοκία ν’ αφήσει πίσω του τον κατατρεγμό και την περιφρόνηση της κοινωνίας, ο φασίστας Φερνάντο Ρόχας βρίσκει ή νομίζει ότι βρί-σκει στον ανερχόμενο φασισμό το όχημα της επιβεβαίωσής του. Στην τυχαία ή σχε-διασμένη συνάντησή του μ’ ένα δημοσιο-γράφο, που αποκαλύπτεται ότι είναι εχθρός

του «εξ αίματος», ο Ρόχας εξομολογείται τους λόγους της στράτευσής του στο φασι-σμό. Χυδαίος και τρυφερός, αυθόρμητος και υπολογιστής, ανθρώπινος και φονικός, ο Ρόχας ξετυλίγει το κουβάρι της εμπλο-κής του στο φασιστικό κίνημα του φρανκι-σμού. Η μικρή καθημερινή ιστορία του Ρό-

χας γίνεται μεγάλη ιστορία της ανθρωπότη-τας. Η μοίρα ενός ασήμαντου ανθρωπάκου από την Γρανάδα συναντά τη μοίρα εκατομ-μυρίων άλλων «καθημερινών» ανθρώπων, που υφαίνουν την ιστορία χωρίς να το γνω-ρίζουν. Ένα παιχνίδι σχεδόν αφελές και

ασυνείδητο, που όμως αποφασίζει για την τύχη του πλανήτη μας.

Δύο πρόσωπα, ένας αμετανόητος φονιάς και ένας δημοσιογράφος με αδιευκρίνιστο κίνητρο, μονομαχούν. Το έργο Φώναξε είμαι ζωντανός είναι ένα δοξαστικό για τον Λόρ-κα. Αναφέρεται στη δολοφονία του, ιδωμένη από την πλευρά των φασιστών εκτελεστών του και είναι βασισμένο σε πραγματικά γε-γονότα. Σε μια εποχή, που ένας άλλου τύπου

φασισμός ξεπροβάλλει από το αυγό του φι-διού στην Ελλάδα και στον κόσμο, οι μνήμες της φρανκικής δικτατορίας αποκτούν ένα νέο νόημα και καλούν σε εγρήγορση.

Παίζουν και αυτοσκηνοθετούνται οι ηθο-ποιοί: Γιώργος Μωρόγιαννης και Κίμων Ρη-γόπουλος. Τρεις φίλοι συναντιόνται και πει-

ραματίζονται επί σκη-νής. Μιλήσαμε με τον συγγραφέα του έργου, καθηγητή στο Πάντειο πανεπιστήμιο Γιάγκο Ανδρεάδη και μας εί-πε: «Έμαθα Ισπανικά λόγω Λόρκα, διαβάζο-ντάς τον». «Μας είχαν καλέσει στη Γρανάδα όπου γινόντουσαν εκ-δηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του. Εκεί παίχτηκε ένα ντοκιμαντέρ που έδει-χνε τον τόπο εκτέλε-σης των αντιφασιστών και με τη θηριωδία που τους εκτελούσαν. Ένας κρατούμενος ο Βιθνάρ, ήταν από τους ελάχι-στους που κατάφεραν και γλίτωσαν τον θάνα-το βαριά τραυματισμέ-

νος. Ο φιλανδός δημοσιογράφος Ίαν Γκί-πσον χρόνια αργότερα κατάφερε και ανακά-λυψε τους εκτελεστές του Λόρκα και έγρα-ψε το βιβλίο Η δολοφονία του Λόρκα. Ο γι-ος του Βιθνάρ είχε μιλήσει μαζί μας και μας αποκάλυψε πολλά ντοκουμέντα. Αυτό ήταν

το έναυσμα και η πηγή έμπνευσης για να γραφτεί το έργο».

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Ιουλίας Σταυρίδου. Φω-τισμοί: Δημήτρης Μαργαρίτης. Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τσα-

κρής. Η παράσταση ανεβαίνει υπό την αι-γίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες και του Κέντρου Κλασικού Δράματος και Θεάμα-τος του Παντείου Πανεπιστημίου στον πο-λιτιστικό πολυχώρο Εύμαρος, Φωκίδος 26, Αμπελόκηποι, για δέκα συνεχόμενες παρα-στάσεις από 15 έως και 24 Μαρτίου, ώρα έναρξης 9.15μ.μ. Τηλέφωνα επικοινωνίας : 2106207824, 2107776485. Κρατήσεις θέσε-ων: 6979624369

4 Ο πρωταγωνιστής βρίσκει στο φασισμό το όχημα της επιβεβαίωσής του

ΞεΦΥΛΛιΖοντΑσ τον γΚοσινιΑπό το περίπτερο στη σχολική τάξη

Μια θεωρητική πραγμάτευ-ση των κόμιξ με μελέτη περί-πτωσης το έργο του σεναριογρά-φου Ρενέ Γκοσινί, συνιστά το βλιβλίο της Μαριάννας Μίσιου με τίτλο Τα κόμικς από το περί-πτερο στη σχολική τάξη, ξεφυλ-

λίζοντας τον Γκοσινί. Θεωρητι-κές, Ερμηνευτικές και Διδακτι-κές Διαστάσεις, που κυκλοφο-ρεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Το βιβλίο παρουσιάζει σύγχρονα θεωρητικά έργα από διάφορους επιστημονικούς χώρους. Στη συ-νέχεια, ο Λούκυ Λουκ, ο Αστε-ρίξ και ο Ιζνογκούντ αφηγού-νται την «ελληνική τους περιπέ-τεια» και μπαίνουν στο μικρο-σκόπιο της ερμηνευτικής ανά-λυσης. Τέλος, στο βιβλίο διατυ-πώνονται νέες αντιλήψεις για το ρόλο και τη σημασία της «Ένα-

της τέχνης» στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Την επόμενη Κυριακή 20/3 στις 12 π.μ., θα γίνει παρουσί-αση του βιβλίου στη Λέσχη Φί-λων Κόμικς, (Αγ. Ειρήνης 5, Μο-ναστηράκι). Για το βιβλίο θα μι-λήσουν η Διαμάντη Αναγνωστο-πούλου, καθηγήτρια στο Τμή-μα Επιστημών της Προσχολι-κής Αγωγής και του Εκπαιδευ-τικού Σχεδιασμού του Πανεπι-στημίου Αιγαίου και ο Γιάννης Κουκουλάς, συγγραφέας - δη-μοσιογράφος.

ΚΟΜΙΞ

KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Ζοφερή είναι η κατάσταση που περιγράφει για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν έκθεση των Ηνωμένων Εθνών. Αύξηση των

νεκρών, των επιθέσεων και των στοχευμένων δολοφονιών απομακρύνουν απ’ τον ορίζοντα κάθε ενδεχόμενο ειρήνης.

Μαύρες προβλέψεις για Αφγανιστάν - ΠακιστάνnΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ

Σ υνεχίζεται και κλιμακώνεται το διαρκές έγκλημα των αμε-ρικανο-νατοϊκών κατοχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. Οι βίαιες

επιθέσεις κλιμακώνονται οι θάνατοι αμά-χων αυξάνονται, οι δολοφονίες αξιωμα-τούχων πολλαπλασιά-ζονται. Το 2010 ήταν η πλέον αιματηρή χρονιά στο Αφγανιστάν, ωστό-σο οι ΗΠΑ ανακοίνω-σαν κλιμάκωση του πο-λέμου, καθώς ο αμερι-κανός υπουργός Άμυ-νας, Ρόμπερτ Γκέιτς, υποστήριξε ότι η στρα-τηγική του πολέμου «αρχίζει να αποδίδει καρπούς». Επιπλέον, ο Ρ. Γκέιτς δήλωσε «αισι-όδοξος» για την έκβα-ση του πολέμου, υπο-στηρίζοντας πως είναι ενδεικτικό ότι οι Ταλι-μπάν έχουν χάσει τον πλήρη έλεγχο σε Χελ-μάντ και Κανταχάρ.

Η «καρποφόρα» στρατηγική των κατο-χικών δυνάμεων οδή-γησε στο διπλασιασμό των επιθέσεων κατά αμάχων και στην αύ-ξηση κατά 83% των απαγωγών το 2010. Περισσότεροι από 2.700 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους, αύξηση κατά 15% συγκριτικά με το 2009 σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ. Το ποσοστό αυτών των θανάτων αυξάνεται σταθερά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ έχει σημειωθεί αύξηση της τάξης του 21% στους θανάτους παιδιών. Επιπλέον η βία εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα, αναφέρεται. Ειδικά στο βόρειο Αφγανιστάν, ο αριθμός των θανάτων αμάχων αυξήθηκε κατά 76%. Η έκθεση τονίζει πως οι κοινωνικές και ψυ-χολογικές επιπτώσεις των δολοφονιών αυ-τών είναι πιο καταστροφικές από τον απο-λογισμό των νεκρών, γιατί εμποδίζουν τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στη δημόσια ζωή της χώρας.

Η κατάργηση των ατομικών ελευθεριών έχει πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που εμποδίζουν τη διακυβέρνη-ση της χώρας και τις προσπάθειες ανάπτυ-ξης, προστίθεται στην έκθεση. Οι θάνατοι αμάχων σε νατοϊκές επιθέσεις αναδύθη-καν και πάλι ως σημαντικό σημείο τριβής ανάμεσα στην Καμπούλ και τους Δυτικούς. Πριν από περίπου δέκα μέρες, ελικόπτε-ρα των δυνάμεων κατοχής σκότωσαν «κα-τά λάθος» εννέα παιδιά που μάζευαν ξύλα. Από τους 440 θανάτους, το 2010, που απο-δίδονται στο ΝΑΤΟ και στις αφγανικές δυ-νάμεις, οι 171 προκλήθηκαν από αεροπορι-κές επιδρομές.

Τα «λάθη» των αμερικανο-νατοϊκών συνεχίστηκαν και αυτή την εβδομάδα, προ-σθέτοντας στα θύματα και ένα συγγενή του εγκάθετου αφγανού προέδρου, Χαμίντ Καρζαΐ, ο οποίος ζήτησε για μία ακόμα φο-ρά από τις κατοχικές δυνάμεις να «μη σκο-τώνουν αμάχους». Παράλληλα ο Χ. Καρζαΐ «προειδοποίησε» τον αφγανικό λαό, για μία ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά. Την προειδοποί-

ησή του ήρθαν να συμπληρώσουν και οι δη-λώσεις του επικεφαλής των αμερικανο-να-τοϊικών δυνάμεων στο Αγφανιστάν, Ντέι-βιντ Πετρέους, που υποστήριξε ότι ο πόλε-μος θα κλιμακωθεί το καλοκαίρι. Ο Ντ. Πε-τρέους έκανε λόγο για ιδιαίτερα θερμή πε-ρίοδο.

Ταυτόχρονα οι Ταλιμπάν γίνονται πιο βίαιοι και εκφράζονται φόβοι ότι ο αριθ-μός των αμάχων που θα χάσουν τη ζωή τους το 2011 θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Η πιο «ανησυχητική τάση», σύμφωνα με τον ΟΗΕ, είναι η κατά 105% αύξηση των στο-

χευμένων δολοφονικών επιθέσεων εναντί-ον κυβερνητικών αξιωματούχων, εργαζόμε-νων σε υπηρεσίες ασφάλειας και πολιτών που πιστεύεται ότι στηρίζουν την αφγανική κυβέρνηση ή τις νατοϊκές δυνάμεις. Την Πέ-μπτη, σε επίθεση αυτοκτονίας στην επαρχία Κουντούζ τουλάχιστον τρεις άνθρωποι έχα-σαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και ο αρχηγός της αστυνομίας στην περιοχή, ενώ ακόμα οκτώ αστυνομικοί τραυματίστηκαν. Σύμφωνα με τις αρχές, στόχος της επίθεσης ήταν η περίπολος που πραγματοποιούσαν δυνάμεις ασφαλείας στην πόλη.

Η στοχοποίηση κρατικών αξιωματούχων δυναμιτίζει ακόμα περισσότερο την παρά-δοση του ελέγχου της ασφάλειας της χώ-ρας στην αφγανική κυβέρνηση, την αστυνο-μία και το στρατό όπως έχουν σχεδιάσει οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προκειμένου να αποσύ-

ρουν τις δυνάμεις τους –περίπου 150.000– από το Αφγανιστάν. Είναι χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στη χώρα, με-τά από πάνω από δέκα χρόνια πολέμου, το ότι σε πολλές περιοχές οι εγκάθετοι τοπικοί αξιωματούχοι ζουν σε εγκαταστάσεις του αμερικανικού στρατού και αποφεύγουν να

μετακινούνται σε περι-φέρειες τις οποίες υπο-τίθεται ότι διοικούν.

Σύμφωνα με τις αφ-γανικές αρχές πάντως, το πρόβλημα των απω-λειών σε αμάχους εντο-πίζεται στο ότι «δυσχε-ραίνουν» το έργο της ίδιας της κατοχής και της επιρροής της εγκά-θετης κυβέρνησης στο λαό. Εν τω μεταξύ, εκτός ελέγχου είναι η κατάσταση και στο Πα-κιστάν, όπου συνεχίζο-νται με αμείωτο ρυθμό οι επιθέσεις αμερικα-νικών μη επανδρωμέ-νων αεροσκαφών στις περιοχές των φυλών. Την Τρίτη ακόμα πέντε άμαχοι έχασαν τη ζωή τους σε μία τέτοια επί-θεση, ενώ ακόμα του-

λάχιστον 25 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πε-ρισσότεροι από 150 τραυματίστηκαν σε επί-θεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο στην πε-ριοχή Φαϊσαλαμπάντ στην επαρχία Που-ντζάμπ.

Η έκρηξη σημειώθηκε σε βενζινάδι-κο που ήταν δίπλα σε εγκαταστάσεις της αστυνομίας, μυστικές υπηρεσίες της χώρας και κυβερνητικές εγκαταστάσεις, προκαλώ-ντας σημαντικές ζημιές σε σειρά κτιριακών εγκαταστάσεων. Το αιματοκύλισμα συνεχί-στηκε την Τετάρτη, σε νέα δολοφονική επί-θεση αυτοκτονίας με περισσότερους από 36 νεκρούς και 100 τραυματίες στο βορειοδυ-τικό Πακιστάν, κοντά στην περιοχή της Πε-σαβάρ. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε σε πλήθος 300 ανθρώπων δημιουργώντας πα-νικό. Ο καμικάζι είχε στόχο τη νεκρώσιμη ακολουθία ενός μέλους της πολιτοφυλακής που δρα εναντίον των Ταλιμπάν, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση.

Σε ανακοίνωσή τους για την ανάληψη της ευθύνης οι Ταλιμπάν αναφέρουν ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε γιατί ο νεκρός ήταν συνεργάτης της κυβέρνησης και των ΗΠΑ, ενώ προειδοποίησαν και για νέες επιθέσεις αν η πολιτοφυλακή και οι στρατοί των φυλών που συντάσσονται με την κυβέρ-νηση του Ισλαμαμπάντ δεν σταματήσουν τη δράση τους εναντίον των «μαχητών».

Την Πέμπτη, έγινε νέα δολοφονία μέ-λους της μισθοφορικής πολιτοφυλακής των φυλών. Η καταστροφική κατοχή από τις αμερικανο-νατοϊκές δυνάμεις χωρών της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής οδηγεί στο θάνατο ή στην απόγνωση εκατομμύρια αν-θρώπους ετησίως. Ωφελημένες από την κα-τοχή αποδεικνύονται οι πολιτικές και οικο-νομικές ελίτ των χωρών κατοχής, που εκμε-ταλλεύονται τον ενεργειακό τους πλούτο ή επενδύουν στη βιομηχανία του πολέμου και της καταστολής.

«Σεευχαριστώ,Ουισκόνσιν»nΜΑΪΚΛ ΜΟΥΡ

«Λεφτά υπάρχουν». Αυτό είναι το λαϊτ μοτίφ της ομιλίας που εκφώνησε ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, στις 5 Μαρτίου στη Μάντισον, την πρω-τεύουσα του Ουισκόνσιν, μπροστά σε ένα πλή-θος απεργών και διαμαρτυρόμενων εργαζομέ-νων ενάντια στα σχέδια του νέου ρεπουμπλικα-νού κυβερνήτη να xτυπήσει αποφασιστικά τα συνδικάτα. Όμως η ομοιότητα με την περιβόη-τη προεκλογική διαβεβαίωση του Γιώργου Πα-πανδρέου σταματά εδώ. Ο γνωστός σκηνοθέ-της εξήγησε πως ο ισχυρισμός ότι η Αμερική δεν έχει χρήματα είναι ένα τερατώδες ψέμα, ανάλο-γο με το ψέμα περί της ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. «Η χώρα μας έχει πλού-το, μόνο που η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία τον μετέφερε από τους εργαζόμενους στις τρά-πεζες και σε μια χούφτα μεγιστάνες», τόνισε ο Μουρ και συνέχισε:«Σε αντίθεση με ό,τι η εξουσία θέλει να σας κάνει να πιστέψετε, ώστε να χάσετε τη σύνταξή σας, να δεχτείτε περικοπές στο μισθό σας και να βο-λευτείτε με μια ζωή σαν και αυτήν των προπαπ-πούδων σας, η Αμερική δεν έχει μείνει πανί με πανί. Η χώρα κολυμπά στο χρήμα. Απλώς αυτός ο πλούτος δεν βρίσκεται στα δικά σας χέρια.Σήμερα 400 Αμερικανοί είναι πλουσιότεροι από το μισό αμερικανικό πληθυσμό, από 155 εκατομ-μύρια ανθρώπους. Αυτοί οι εξωφρενικά πλού-σιοι 400 άνθρωποι επωφελήθηκαν από τα τρι-

σεκατομμύρια δολάρια που πλήρωσαν οι φο-ρολογούμενοι για τη δι-άσωση των τραπεζών το 2008. Όποιος δεν ανα-γνωρίζει ότι αυτό ήταν ένα οικονομικό πραξι-κόπημα, απλώς κοροϊ-δεύει τον εαυτό του.Λεφτά υπάρχουν. Πολλά λεφτά. Απλώς η εξου-σία τα έχει διοχετεύ-σει σε ένα βαθύ πηγάδι στα φρουρούμενα μέγα-ρα των πλουσίων. Εκεί-νοι ξέρουν ότι έχουν δι-

απράξει εγκλήματα σε βάρος του λαού και ότι κάποια μέρα ο λαός θα ζητήσει μερίδιο από αυ-τό τον πλούτο που κάποτε ήταν δικός του. Έτσι, έχουν εξαγοράσει εκατοντάδες πολιτικούς σε όλη τη χώρα, ώστε να μην ξεσηκωθεί ο λαός.Ταυτόχρονα, ελέγχουν το μήνυμα. Καθώς κατέ-χουν τα περισσότερα ΜΜΕ, έχουν πουλήσει σε πολλούς φτωχούς Αμερικανούς τη δική τους εκ-δοχή του Αμερικανικού Ονείρου. Η εντολή εί-ναι σαφής: κάτω το κεφάλι, μην ταρακουνάς το σκάφος και φρόντισε να ψηφίσεις το κόμμα που προστατεύει τους πλούσιους, ένας από τους οποίους μπορείς κι εσύ κάποια μέρα να γίνεις.Με το Ουισκόνσιν όλα άλλαξαν. Τώρα τρέμει η γη κάτω από τα πόδια εκείνων που έχουν την εξουσία. Το μήνυμά σας έχει συνεπάρει ανθρώ-πους και στις 50 πολιτείες μας και το μήνυμά αυ-τό είναι: Θα τα καταφέρουμε!Σ’ ευχαριστώ, Ουισκόνσιν. Εδώ και τρεις βδομά-δες στέκεις ορθό μες στο χιόνι, κοιμάσαι κατά-χαμα και στέλνεις το μήνυμα ότι η Μάντισον εί-ναι μόνο η αρχή. Οι άπληστοι πλούσιοι άπλω-σαν πολύ μακριά το χέρι τους. Δεν τους φτάνουν τα όσα λήστεψαν από το κρατικό θησαυροφυλά-κιο, δεν τους αρκεί να βάζουν λουκέτο στις επι-χειρήσεις και να τις μεταφέρουν στο εξωτερικό για να εκμεταλλευτούν τους φτωχούς άλλων χω-ρών. Θέλουν κάτι παραπάνω. Θέλουν την ψυχή μας, θέλουν να μας στερήσουν από τα αναγκαία, θέλουν να μας απογυμνώσουν από την αξιοπρέ-πειά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, θέλουν να το βουλώσουμε και να μη μπορούμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με αυτούς και να διεκδικήσου-με τα αυτονόητα.Και αυτό, φίλοι μου, είναι το λάθος τους. Προ-σπαθώντας να μας εξαθλιώσουν, γέννησαν ένα κίνημα που τώρα παίρνει τις διαστάσεις μιας μαζικής, ειρηνικής εξέγερσης σε όλη τη χώρα. Όλοι ξέραμε ότι κάποια μέρα θα φτάναμε στο σημείο θραύσης και αυτό το σημείο το κρατάμε τώρα στα χέρια μας».Την Τετάρτη ο νόμος πέρασε, με σημαντικές τροποποιήσεις. Η αντίσταση όμως συνεχίζε-ται…

Απόδοση: Μαριάννα Τζιαντζή

Κλιμάκωση του πολέμου προανήγγειλε ο αμερικανός

υπουργός Άμυνας από την Καμπούλ

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Οι κερδοσκόποι και ο πετρελαϊκός σεισμός στην Αραβία

E τοιμαστείτε για πετρελαϊκό σοκ το 2011 προειδοποιεί σε κύριο άρθρο του το βρετανι-κό περιοδικό Εconomist. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο διάση-

μος αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί υποστηριζει ότι «η τιμή του μαύ-ρου χρυσού θα αγγίξει τα 150 δολάρια το βαρέλι αν η εξέγερση στον αραβικό κόσμο επεκταθεί στο Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία», προειδοποιώντας παράλληλα για κίνδυνο διπλής ύφεσης στις ανεπτυγμένες οικονομίες.

Σενάρια που αρχίζουν να δίνουν τροφή σε φασίζουσες απόψεις ότι καλύτερα να «υπάρχει λιγότερη δημοκρατία και να επι-

ζούν τα αυταρχικά καθεστώ-τα στις αραβικές πετρελαιο-παραγωγικές χώρες, παρά να εξαπλώνεται η λαϊκή κοι-νωνική αντίδραση και να αυ-ξάνεται έτσι η τιμή του πε-τρελαίου», όπως έγραψε το γαλλικό ηλεκτρονικό περιο-δικό Slate. «Εάν η τιμή της βενζίνης συνεχίσει να αυξά-νεται και η αραβική εξέγερ-ση επαναλάβει το μεγάλο επαναστατικό ευρωπαικό κί-νημα του 1848, αυτό θα μπο-ρούσε να οδηγήσει ορισμέ-νους καταναλωτές στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο βιομηχα-νοποιημένο κόσμο να κολλή-

σουν αυτοκόλλητα στα οχήματά τους που να γράφουν: λιγότερη ελευθερία, περισσό-τερο πετρέλαιο». Αυτό θέλουν οι ισχυροί στην Αραβία. Χούντες και κτηνώδη καταπί-εση για να μπορούν να εξασφαλίζουν πε-ρισσότερο πετρέλαιο…

Μόνο που οι τιμές του πετρελαίου δεν περίμεναν την αραβικη εξέγερση για να σκαρφαλώσουν στα ύψη, όπως αποκαλύ-πτει η γαλλική Le Monde. Μόλις τον περα-

σμένο Σεπτέμβριο, στη Νέα Υόρκη η τιμή του αργού ήταν στα 75 δολάρια το βαρέλι.

Ως τα μέσα Φεβρουαρίου η τιμή είχε αυξηθεί στα 105 δολάρια,πριν ξεκινήσει η εξέγερση στη Λιβύη. Αυξηση κατά 50% άνευ λόγου. Και το φαινομενικά παράδοξο; Στη διάρκεια της εξέγερσης στη Λιβύη –που κανονικά θα έπρεπε ο μαύρος χρυσός να έχει εκτιναχτεί σε δυσθεώρητα ύψη– το πετρέλαιο αυξήθηκε μόλις κατά 10 δολά-ρια! Και τωρα οι τιμές υποχωρούν μάλιστα, παρά το γεγονός ότι μαίνεται εμφύλιος.

Η θεαματική άνοδος των τιμών του πε-τρελαίου οφείλεται πρώτα και κύρια στην ασύδοτη δράση των κερδοσκόπων, που παίζουν με το μαύρο χρυσό για να θησαυ-ρίζουν.

Πέντε Ηedge funds κέρδισαν έως και 29% από την αγορά πετρελαϊκών συμβο-λαίων τους τελευταίους μήνες του 2010. «Τα Hedge funds στοιχηματίζουν με επι-θετικό τρόπο ότι οι τιμές του αργού θα ξε-περάσουν τα 150 δολάρια το βαρέλι» γρά-φουν οι Financial Times και αποκαλύπτουν ότι «την περασμένη εβδομάδα αυξήθηκαν κατά 40% οι εντολές των πελατών τους να αγοράσουν στα 150 δολάρια το βαρέλι ως τον Ιούνιο πετρελαϊκά συμβόλαια συνο-λικού ύψους 32 εκατομμυρίων βαρελι-ών. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, υπάρχει επίσης ενδιαφέρον για την αγορά

συμβολαίων για 11 εκατομμύρια βαρέλια τον Ιούνιο, με τιμή 200 δολάρια το βαρέλι.

«Παρά τη λιβυκή κρίση, δεν υπάρχει σή-μερα κίνδυνος εφοδιασμού της αγοράς σε πετρέλαιο καθώς η Λιβύη δεν παράγει πα-ρά το 2% της παγκόσμιας παραγωγής και ήδη η Σαουδική Αραβία έχει καλύψει με τη δική της πρόσθετη παραγωγή τις απώλει-ες του λιβυκού πετρελαίου στην παγκό-σμια αγορά» σημειώνει η Le Monde. Άλ-λωστε, το μεγάλο παιγνίδι θα παιχτεί στη Σαουδική Αραβία, όπου χτυπάει η πετρε-λαϊκή καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας. Η περασμένη Παρασκευή ήταν η «ημέρα της Οργής». Αλλά, ακόμη και αν η εξέγερ-ση δεν φτάσει στη Σαουδική Αραβία, η πα-λαιά τάξη πραγμάτων στην πετρελαιοφό-ρο Μέση Ανατολή δεν μπορεί να παραμεί-νει ως έχει. Όποιο και αν είναι το αποτέλε-σμα των εξεγέρσεων που απειλούν να σα-ρώσουν τη Μέση Ανατολή, ένα πράγμα εί-ναι σίγουρο: Ο κόσμος του πετρελαίου θα αλλάξει ριζικά. Ένας πετρελαϊκός σεισμός στην «καρδιά του πετρελαίου» θα συγκλο-νίσει συθέμελα τον κόσμο μας.

Απεργία στην Ιταλία

Μαζική διαδήλωση πραγματοποι-ήθηκε στη Ρώμη την Παρασκευή, στο πλαίσιο της γενικής απεργίας που κήρυξαν τα Συνδικάτα Βάσης στην Ιταλία, τα οποία διακηρύσσουν πως τάσσονται ενάντια στη νέα «κοινωνι-κή συμφωνία» ανάμεσα στην κυβέρ-νηση, τους βιομήχανους και τη συνδι-καλιστική γραφειοκρατία. Όπως το-νίζουν η νέα συμφωνία, με πρόσχη-μα την ενίσχυση της ανταγωνιστικό-τητας των επιχειρήσεων, χειροτερεύ-ει τις συνθήκες διαβίωσης και τους μισθούς των εργαζομένων.

Αντιδρούν στη Σλοβενία

Εκστρατεία ανυπακοής ξεκίνη-σαν βιοτέχνες και μικροί επιχει-ρηματίες στη Σλοβενία, διαμαρτυ-ρόμενοι για τους εξοντωτικούς φό-ρους που καλούνται να καταβάλουν. Στο πλαίσιο της εκστρατείας, τα μέ-λη του επιμελητηρίου OZS θα προ-χωρήσουν σε μαζικές αναλήψεις χρημάτων από Αυτόματα Μηχανή-ματα Αναλήψεων Μετρητών. Επι-πλέον, προγραμματίζουν σειρά κι-νητοποιήσεων, όπως κλείσιμο δρό-μων και συγκεντρώσεις διαμαρτυ-ρίας. Την Πέμπτη, η σλοβενική κυ-βέρνηση υιοθέτησε δύο σχέδια νό-μου για την προστασία υπερχρεω-μένων μικρών επιχειρήσεων. Ωστό-σο τα σχέδια νόμου δεν ήταν αρκε-τά για να κάμψουν τις αντιδράσεις

των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που πλήττονται από το κυβερνητι-κό πρόγραμμα λιτότητας. Μόνο το 2010, συνολικά 6.741 μικρές επιχει-ρήσεις έβαλαν «λουκέτο».

Κέρδη για μεγιστάνες

Την ώρα που η λιτότητα εξαπλώ-νεται σαν επιδημία σε ολοένα περισ-σότερες χώρες, οι δισεκατομμυριού-χοι αυξάνουν τα κέρδη τους τόσο σε απόλυτο αριθμό όσο και κατά το μέ-γεθος του πλούτου τους, που ανέρ-χεται σε 4,5 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes. Αξιοσημείω-

τη αύξηση του αριθμού των πλουσίων σημειώνεται στην περιοχή Ασίας - Ει-ρηνικού, που έρχεται δεύτερη, με 332 δισεκατομμυριούχους, μετά τις ΗΠΑ, όπου ζουν 413. Οι δισεκατομμυριού-χοι στην Ασία ήταν 234 το 2010. Στην Ευρώπη το περιοδικό καταγράφει 300 φέτος, στην περιφέρεια Μέσης Ανατολής - Αφρικής 89 και στην υπό-λοιπη αμερικάνικη ήπειρο 76.

Απειλή η Μαρίν Λε Πεν

Η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας κατά των μεταναστών και των μειονοτήτων από τη γαλλική

κυβέρνηση Σαρκοζί οδήγησε στην τρίτη θέση την ηγέτιδα της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λε Πεν σε νέα δημοσκόπηση εν όψει των προεδρι-κών εκλογών του 2012. Πρώτος στις προτιμήσεις των γάλλων ψηφοφό-ρων έρχεται ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν (29%) και δεύτερος ο Νικολά Σαρκοζί με πο-σοστό 23%-24%. Η Μαρίν Λε Πεν, αν και χάνει την πρωτιά που της έδι-ναν οι προηγούμενες δημοσκοπή-σεις, διατηρεί υψηλότατο ποσοστό της τάξης του 21%-22%. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ifop, όποιος και να είναι ο υποψή-φιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος,

η Μαρίν Λε Πεν θα εξασφάλιζε το 21%-22% των ψήφων κατά τον πρώ-το γύρο των προεδρικών εκλογών –επίδοση που δεν έχει ποτέ εξασφα-λίσει η γαλλική άκρα δεξιά. Ακόμα και όταν πατέρας της Ζαν-Μαρί Λε Πεν βρέθηκε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών (το 2002), με αντίπαλο τον Ζακ Σιράκ, είχε περά-σει με ποσοστό 16,8%.

Απόγνωση στην Πορτογαλία

Πάνω από 50.000 υπογραφές συ-γκέντρωσε η πρόσκληση σε διαδή-λωση που επρόκειτο να πραγματο-ποιηθεί χθες, Σάββατο, στη Λισα-βόνα, κατά της αντεργατικής με-ταρρύθμισης που ευνοεί την επι-κράτηση των συμβάσεων προσωρι-νής απασχόλησης, υπονομεύοντας το καθεστώς της σταθερής και μό-νιμης εργασίας. Οι υπογραφές συ-γκεντρώθηκαν στο πλαίσιο εκστρα-τείας, που ξεκίνησε στο Facebook, ομάδα νέων που διαμαρτύρεται κα-τά της «επιδείνωσης των συνθηκών εργασίας και εκπαίδευσης». Η κί-νηση «Διαμαρτυρία μίας γενιάς σε απόγνωση» που ξεκίνησε από τη Λι-σαβόνα και το Πόρτο, σύντομα εξα-πλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και πλέον σχετικές κινητοποιήσεις ορ-γανώνονται σε 11 πόλεις της χώρας. Η ανεργία στην Πορτογαλία έφτα-σε πέρυσι στο 10,8% και η πλειονό-τητα των ανέργων είναι νέοι κάτω των 35 ετών. Επιπλέον, 720.000 ερ-γαζόμενοι είχαν συμβάσεις ορισμέ-νου χρόνου μέχρι τα τέλη του 2010. Σ’ αυτούς θα πρέπει να προστεθούν περίπου ένα εκατομμύριο αυτοαπα-σχολούμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία αδήλωτοι εργάτες, σύμ-φωνα με τις οργανώσεις στήριξης των συμβασιούχων.

Σενάρια εφιαλτικά για τις οικονομίες των χωρών που εισάγουν πετρέλαιο, αλλά και τους απλούς πολίτες που πληρώνουν καθημερινά ένα δυσβάστακτο κόστος.

ΠEPIσκόπιο

Ολόκληρες πολιτείες κατάπιε στο πέρασμά του το τεράστιο τσουνάμι των 10 μέτρων που δημιουργή-θηκε την Παρασκευή και έπληξε την Ιαπωνία. Ο σφοδρός σεισμός που προηγήθηκε, της τάξης των 8,9 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ, καταγράφηκε ως

ο πέμπτος ισχυρότερος του κόσμου από το 1900. Διεθνείς ανησυχίες προκαλεί το γεγονός ότι πλή-γηκαν και πυρηνικά εργοστάσια, παρόλο που μέ-χρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό το μέγεθος της καταστροφής.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011