Η τηλεόραση, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι η «γυάλινη θεά»!.. Το «μαγικό γυαλί»!.. Το θέμα, λοιπόν, είναι αν η τηλεόραση, αυτή η «γυάλινη θεά» ή το «μαγικό κουτί», φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους ή τους κάνει απόμακρους και πιο μοναχικούς. Αν συμβάλει θετικά και ευεργετικά μέσα σε μια οικογένεια, που τη βλέπουμε -δυστυχώς- να διαλύεται!Πολύ φοβούμαι ότι συμβαίνει το δεύτερο. Τα σοκάκια που ξέραμε, όπου σε κάθε γειτονιά έβλεπες να μαζεύονται άνδρες και γυναίκες και να συζητούν μέσα στα μυροβόλα άνθη από τις γαζίες, τα γιούλια και τα γιασεμιά, σήμερα δεν υπάρχουν. Αποτελούν πλέον μια νοσταλγική ανάμνηση για μας τους μεγαλύτερους, που ζούσαμε πιο ρομαντικά κι ανθρώπινα.Υπάρχει, όμως, μια ελπίδα, η οποία, όσο κι αν φανεί περίεργο, είναι η ίδια η … οικονομική κρίση, που άρχισε πάλι να φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους, ιδίως μέσα στην οικογένεια, διότι η ανέχεια περιόρισε πολύ τις άσκοπες και περιττές δαπάνες.Λέτε να ισχύει κι εδώ το «ουδέν κακόν αμιγές καλού»; Και η τηλεόραση, όπως και το βιβλίο, αν και θεωρητικά απομονώνουν, στην ουσία απολυτρώνουν τον άνθρωπο. Ιδίως το βιβλίο, που σε μεταφέρει σε πολύ πιο μακρινούς κόσμους, απ’ ό,τι η τηλεόραση, παρά τις όποιες τεχνολογικές δυνατότητες. Το μυαλό πάντα θα τρέχει πιο μακριά!.Η τηλεόραση είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, αρκεί να μη βλέπει στον ακάλυπτο ή στο φωταγωγό! Ο ρόλος της είναι πολύπλευρος και στο χέρι μας είναι ακόμα να τον κάνουμε ωφελιμότερο!