Εξώφυλλο: 'Ιλια Παπαδημητρίου Β΄ Λυκείου

Αγαπητοί αναγνώστες,

Είναι η πρώτη μας απόπειρα σύνθεσης ενός τέτοιου εντύπου γι

αυτό τόσο ο ενθουσιασμός μας όσο και η αγωνία μας δύσκολα

περιγράφονται με λόγια. Με το περιοδικό μας αυτό επιδιώκουμε να

δώσουμε πάνω από όλα φωνή στους μαθητές μας αλλά και κίνητρο,

ώστε να στρέψουν το βλέμμα τους προς τα έξω, να γνωρίσουν

καλύτερα τον κόσμο στον οποίο σύντομα θα ενταχθούν ως

ολοκληρωμένοι πολίτες.

Έμπνευσή μας στάθηκε η ζωντάνια και το κέφι των παιδιών, τα οποία

δεν σταμάτησαν να μας εκπλήσσουν με τις ιδέες τους μα και την

ευαίσθητη και ώριμη ματιά τους στα γεγονότα. Κι αυτό ακριβώς

ελπίζουμε να εισπράξετε από το περιοδικό μας: την εικόνα του κόσμου,

της ζωής μέσα από τα μάτια των εφήβων. Μια ματιά που, όπως θα

διαπιστώσετε, διαπερνά κάθε πτυχή της δικής τους καθημερινότητας

αλλά κι αυτής των ενηλίκων.

Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος.

Υπεύθυνη του περιοδικού

Εντροπία

Σκύψε να δεις που βρίσκεσαι στο ύψος της υπερτάτης των ωρών τη

δωδεκάτη.

Πότε γραπώθηκες και σφιχτοζώστηκες στο λεπτοδείκτη και πόσο

υπομονετικά περίμενες τη λυτρωτική, έτσι νόμιζες, άνοδο;

Η γυμνή σου σάρκα ματώνει στη λεπίδα του χρόνου που χωρίς

συμπόνια για την ομορφιά σου συνεχίζει το ταξίδι του.

Αισθάνεσαι μουδιασμένη, απομονωμένη, εγκλωβισμένη αλλά ασφαλής.

Η ασφάλεια των ίδιων γέρικων, ανέκφραστων ημερών.

Δεν κουράστηκες από την πολυλογούσα ρουτίνα της κανονικότητας

του χρόνου;

Το διαφορετικό σε τρόμαζε, όπως ο γέρος των παιδικών σου χρόνων

που θα ερχόταν αν δεν έτρωγες το φαγητό σου.

Ατυχής αναλογία αν σκεφτείς ότι το διαφορετικό δεν

έχει μέσα του το γήρας.

Ωστόσο ο φόβος είναι ο ίδιος. Ανυπόστατος.

Κάποτε προτιμούσες την εντροπία βημάτων, νεκρών ωστόσο από

ενέργεια.

Δεν σε κατηγορώ.

Φοβόσουν τη μοίρα των πεπτωκότων - ανθρώπων όχι αγγέλων -

απαραίτητη διευκρίνιση για να τους δεις με συμπάθεια.

Θα μπορούσα να τους πω απόκληρους αλλά επιθυμώ στην πτώση να

δώσω μία επισημότητα ως μία τραγική παρηγορία.

Δεν επέλεξες το ρολόι . Έτυχε. Και εσύ το βάφτισες λύση

Το ρολόι σταμάτησε κάπου στο πάρα πέντε όπως όλα τα όνειρα.

Οι πεπτωκότες, τροβαδούροι της παρακμής, μαρμάρωσαν. Ήσουν γι’

αυτούς το θάμα.

-Αποτάξου από το φόβο, Γηναίκα. Γηναίκα από τη Γη.

Αιώνια μήτρα πεπτωκότων αλλά και νικητών

-Αποτάσσομαι.

Με δυσκολία ψελίζεις τη λέξη. Η παρθενία σου χάθηκε. Τη

φαντασιωνόσουν από καιρό.

-Πέτα. Μέσα από την ταξική χαράδρα, πάνω από τους μοιραίους,

γενναία μπροστά στο ανυπότακτο.

Ξεκουράσου πάνω από τις συντεθλιμμένες επιθυμίες σου και φώναξε

παρά το άλγος της ψυχής σου για να ακουστεί ως αντίλαλος η φωνή:

Επιλογή

Τώρα ξέρεις ότι τα ρολόγια υπάρχουν μόνο για να σου θυμίζουν ότι

άργησες.

Ματούλα Δασκολιά - φιλόλογος.

Εντροπία

Από τον μαθητή της Β΄ λυκείου Τόμας Γιούστικ

«Εντροπία». Ένας όρος δανεισμένος από τις φυσικές επιστήμες

που στην κυριολεξία του αναφέρεται στην κατάσταση απόλυτης

αταξίας που περιέχεται σε ένα σύστημα και οδηγεί στην παύση κάθε

ζωής και εξέλιξης. Μια ανάλογη συνθήκη, χάους και αποδόμησης

μοιάζει να έχει διαμορφωθεί στη σύγχρονη κοινωνία όπου ζούμε και

επιδιώκουμε να εξελιχθούμε σε χαλεπούς καιρούς και εν μέσω κρίσης,

και πολλοί είναι εκείνοι που περιχαρακώνονται στην απαισιοδοξία

τους και παραλύουν από την «εντροπία» τους κοινωνίας. Εμείς όμως,

ως έφηβοι στα προπύλαια της κοινωνικής δραστηριότητας, έχουμε

ανάγκη να αντιδράσουμε στην «εντροπία», να αποδείξουμε ότι ακόμα

και μέσα στους χειρότερους οιωνούς διακρίνεται η ελπίδα για πρόοδο

και δημιουργία. Γι΄αυτό και επιλέγουμε στο έντυπο αυτό να

καταγράψουμε γεγονότα της σχολικής και ευρύτερης κοινωνικής μας

εμπειρίας που θα αποκαλύψουν δέσμες ελπιδοφόρου φωτός μέσα στην

ομιχλώδες τοπίο της Ελλάδας.

ΜΕ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΡΕΛΛΟ – ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ

Όταν τα όρια μέσα στα οποία ζούμε γίνονται ασφυκτικά, τότε

όλοι θέλουμε να διευρύνουμε αυτά τα όρια, για να πάρει το μυαλό μας

και η ψυχή μας οξυγόνο. Πάντα όμως θα βρίσκουμε μπροστά μας

βαθιές χαράδρες, που θα μας τρομάζουν. Κάποιοι πρωτοπόροι έκτισαν

στέρεες πέτρινες γέφυρες, πέρασαν απέναντι και άνοιξαν τους

ορίζοντες. Οι πολλοί όμως φοβούνται να περάσουν γιατί οι γέφυρες

είναι στενές και έτσι μένουν στη μιζέρια τους. Αν βάλουμε σιδερένιες

κουπαστές στις γέφυρες, τότε θα περάσουν σχεδόν όλοι απέναντι. Και

όταν φτάσουν, ίσως να συνειδητοποιήσουν ότι δεν ακούμπησαν τις

κουπαστές και όμως αυτές ήταν εκεί και τους βοήθησαν να

προχωρήσουν και να φτάσουν στην άλλη όχθη.

Οι σιδερένιες κουπαστές πρέπει να είναι η Παιδεία, να είναι ο

καταλύτης που θα δώσει στο κόσμο την ευκαιρία να πάρει οξυγόνο,

όταν το χρειάζεται. Μία Παιδεία απαλλαγμένη από μικρότητες, από

ακατάλληλους λειτουργούς, από άσχετους ηγέτες και αδιάφορους

γονείς. Να είναι αυτή που θα διαμορφώνει την κοινωνία και όχι αυτή

που ακολουθεί την κοινωνία στη κατρακύλα.

Δεν ξέρω αν ζητώ πολλά, το βέβαιο είναι ότι αυτά που ζητώ

έχουν πολύ μεγάλο κόστος. Όχι σε χρήματα, αλλά σε ψυχή…

Γιώργος Γεωργούλης - Μαθηματικός - Υποδιευθυντής 1ου ΓΕΛ

Γλυφάδας

ΤΤΤάάάξξξηηη,,, αααττταααξξξίίίααα κκκαααιιι ηηη σσσυυυμμμπππαααννντττιιικκκήήή αααρρρχχχήήή τττηηηςςς

«««εεελλλάάάχχχιιισσστττηηηςςς κκκααατττααανννάάάλλλωωωσσσηηηςςς εεενννέέέρρργγγεεειιιαααςςς»»»

Πολλοί γονείς με ρωτούν: «γιατί τα παιδιά δε διαβάζουν και δεν

επιθυμούν να μελετούν;» Η απάντηση είναι πρόδηλη μα και άδηλη ή

καλύτερα «λανθάνουσα» για να χρησιμοποιήσω μια ωραία

αρχαιοελληνική μετοχή: αν μελετήσουμε και παρατηρήσουμε

προσεκτικά τη φύση γύρω μας, θα διαπιστώσουμε την ακόλουθη

αλήθεια: το καθετί μεγάλο ή μικρό, έμψυχο ή άψυχο φροντίζει

προκειμένου να διατηρήσει τις φυσικές του δυνάμεις και έτσι να

επιβιώσει, να καταναλώνει τη μικρότερη δυνατή ενέργεια και άρα να

κάνει τις λιγότερες κινήσεις αποφεύγοντας τις περιττές και άρα να

χρειάζεται όσο γίνεται λιγότερους ενεργειακούς πόρους (π.χ. τροφή).

Μελέτες εντομολόγων έχουν για παράδειγμα καταδείξει ότι οι μέλισσες

έχουν την ικανότητα να επιλέγουν τη συντομότερη διαδρομή-πτήση

προκειμένου να προσεγγίσουν την τροφή τους ή το σμάρι τους. Γιατί

να μην κάνουν το ίδιο και οι μαθητές μας; Μήπως άλλωστε κι εμείς οι

ενήλικες δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε πιεστικές καταστάσεις και

παράγοντες στην εργασία μας ή στην ιδιωτική μας ζωή;

Τα περισσότερα παιδιά θεωρούν τη μελέτη των σχολικών τους

μαθημάτων και τη συμμετοχή τους στο μάθημα κατά τη διάρκεια της

παράδοσης «περιττή σπατάλη ενέργειας» που δεν καταλαβαίνουν τη

χρησιμότητά της ή – πολλώ χείρον- δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει.

Προτιμούν την ώρα του μαθήματος ή στο σπίτι ή στο φροντιστήριο το

απόγευμα να παίζουν με το κινητό τους, να επικοινωνούν με το tablet,

να περιηγούνται στο διαδίκτυο, να ανεβάζουν φωτογραφίες τους και

προσωπικά δεδομένα στο facebook και άλλα τέτοια χαριτωμένα και

κατά τη γνώμη τους ευχάριστα, αλλά σε καμία περίπτωση

παραγωγικά και ωφέλιμα για τα ίδια και το μέλλον τους.

Τους έχει θέσει σοβαρά κανείς από εμάς τους ενήλικες και σε όλο

του το βάθος το ερώτημα α) τι ουσιαστικό έχουν να κερδίσουν από

αυτές τους τις ενασχολήσεις που θα τους φανεί χρήσιμο στη ζωή τους

και β) τι έχουν να χάσουν με το να μην ακολουθούν την πορεία της

γνώσης στο Λύκειο και γενικότερα στο Σχολείο και με το να μη

λαμβάνουν το μορφωτικό αγαθό, όπως αυτό προσφέρεται στους

διάφορους κλάδους των μαθημάτων; Ο Πλάτων μας δίδαξε πως η

πορεία προς το «Αγαθόν» είναι επίπονη, κοπιώδης, αλλά είναι αυτή

που κάνει τον άνθρωπο απελεύθερο από τα δεσμά της άγνοιας και από

τα σκοτάδια της αμάθειας ή από το ημίφως της ημιμάθειας. Η γνώση

είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο στο πραγματικό φως και στη θέαση

της αλήθειας. Όλα τ’ άλλα είναι απλά εμπόριο, κατανάλωση

χρημάτων και πόρων… Είναι τα παιδιά μας ώριμα και έτοιμα να

κατανοήσουν αυτές τις απλές αλήθειες; Είμαστε εμείς οι δάσκαλοι και

οι γονείς τους ικανοί και έτοιμοι να τους εξηγήσουμε τις παραπάνω

απλές-φυσικές αλήθειες;

Αρθρογράφος: Παναγιώτης Μποσιώλης, Φιλόλογος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Μια ομάδα παιδιών της σχολικής εφημερίδας του 1ου Λυκείου

Γλυφάδας επισκέφτηκε το Δήμαρχο της πόλης και μίλησε μαζί του για

τα σχέδια και τις προοπτικές βελτίωσης του δήμου. Η συνέντευξη

αποτέλεσε για όλους τους συμμετέχοντες σημαντική εμπειρία, αλλά

καθώς διήρκησε για παραπάνω από μια ώρα, κρατήσαμε τα κυριότερα

σημεία και σας τα παραθέτουμε

Αρχικά, έγινε αναφορά στο όνομα της εφημερίδας, «εντροπία»,

όρος δανεισμένος από τις φυσικές επιστήμες που αναφέρεται γενικά

στην αταξία που οδηγεί στην παύση της ζωής και της εξέλιξης. Ο

συμμαθητής μας Τόμας Γιούστικ εξήγησε στο δήμαρχο την επιλογή του

τίτλου: «Θεωρούμε ότι παράδειγμα εντροπίας είναι η σύγχρονη

κοινωνία. Έχουμε εντοπίσει ενός είδους εντροπίας στην κοινωνία μας

αλλά θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος και εξέλιξη έστω σε ένα

περιβάλλον κρίσιμο. Θέλουμε με κάποιο τρόπο να αναθεωρήσουμε την

εντροπία της κοινωνίας. Να αποδείξουμε ότι μπορεί να υπάρξει

αισιοδοξία και ελπίδα σε ένα καθεστώς κρίσης.» Και πρόσθεσε:

«Δημιουργήσαμε αυτό το περιοδικό και θα θέλαμε στο πρώτο τεύχος του

να ενσωματώσουμε μια συνέντευξη δική σας ως δημάρχου για να

δώσετε και εσείς με τη σειρά σας ένα μήνυμα ελπίδας για τη μαθητική

μας κοινότητα».

Μετά τη θερμή υποδοχή του δημάρχου και των συναδέλφων του

και έπειτα από ερώτησή μας για την άποψη της οικογένειάς του

σχετικά με την απόφαση να ασχοληθεί με την πολιτική, μας

πληροφόρησε πως η οικογένειά του τον συμβούλευε να μην εμπλακεί.

Τα 3 αδέλφια και η μητέρα του (ο πατέρας του απεβίωσε) όταν έμαθαν

ότι σκέπτεται να βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Γλυφάδας,

υποστήριξαν ότι η ιστορία αυτή θα κάνει κακό στην καριέρα του. Στην

πορεία άλλαξαν γνώμη.

Στη συνέχεια, στην ερώτηση αν ο ίδιος περίμενε την νίκη του

στις εκλογές, υποστήριξε ότι όταν κάνεις μια προσπάθεια την κάνεις

για να έχεις το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. "Στην αρχή ήταν

δύσκολο", σχολίασε. Και συνέχισε λέγοντας: "Η αλήθεια είναι ότι οι

άλλοι δεν το περίμεναν πολύ, οι συνεργάτες μου όμως το πίστευαν και

το έκαναν από την αρχή με πάθος και με καλό ψυχισμό. Όταν ξεκινάς

κάτι και αυτό αρχίζει να διαχέεται στην κοινωνία κάποια στιγμή

δημιουργεί μια δυναμική. Δημιουργεί μια πεποίθηση και σε άλλους ότι

αυτό που πάει να γίνει αξίζει τον κόπο και στην τελική ευθεία βλέπαμε

ότι τα πράγματα βελτιώνονταν και ο κόσμος μας αντιμετώπιζε με

ζεστασιά". Παρ’ όλα αυτά στην αρχή ήταν και ο ίδιος δύσπιστος για το

αποτέλεσμα και θεωρούσε πως θα ήταν πολύ δύσκολο να πετύχει.

Η πενταετής θητεία του ως ευρωβουλευτής μας έδωσε το

έναυσμα να τον ρωτήσουμε εάν επωφελήθηκε από την εμπειρία του

αυτή. Ανέφερε ότι η απλότητα αυτών των ανθρώπων ήταν

αξιομνημόνευτη. Παρατήρησε πως οι άνθρωποι που συνάντησε στο

χώρο μιλούσαν απλούστερα από εμάς χωρίς να αναδεικνύουν τον

επιτηδευμένο λόγο τους. Μας εξήγησε πως κέντρο της κάθε

προσπάθειας που γίνεται, όσο μεγάλης κι αν είναι, πρέπει να είναι ο

άνθρωπος. Μας συμβούλευσε να παίρνουμε αποφάσεις που μας

βγαίνουν ενστικτωδώς, για να πετύχουμε στη ζωή μας, όπως έκαναν

και δικοί του άνθρωποι.

Ορμώμενοι από την προεκλογική καμπάνια του κυρίου

Παπανικολάου τον ρωτήσαμε για την προσπάθεια του για δημιουργία

γραφείου διασύνδεσης και εύρεσης εργασίας για τους νέους ανέργους

της Γλυφάδας. Μας είπε ότι η ανεργία των νέων είναι πανελλαδικό

ζήτημα. "Μπορούν να τους δοθούν ευκαιρίες, είτε με την κατάλληλη

οικονομοτεχνική υποστήριξη, είτε διασυνδέοντάς τους με τις ήδη

υπάρχουσες επιχειρήσεις, και η προσπάθεια γίνεται με το γραφείο

αυτό, που δεν είναι εντελώς οργανωμένο ακόμη, καθώς λείπουν οι

απαραίτητες γνωριμίες. Κύριος στόχος είναι να δοθούν ευκαιρίες σε

νέους με προσόντα, γνώσεις και ικανότητες, που η κρίση τους εμποδίζει

να βιοποριστούν".

Κατόπιν του ζητήσαμε να ενημερωθούμε για τη δημοτική

τράπεζα αίματος. Μας είπε ότι συγκλονίστηκε από την εξομολόγηση

μιας συνομήλικης του στον ίδιο μια εβδομάδα πριν δημοσιοποιηθεί η

προσπάθεια για ίδρυση τράπεζας αίματος. Του είπε λοιπόν: «Εγώ δεν

θέλω τίποτε άλλο από εσένα και κάνε ότι μπορείς για την πόλη. Εγώ

σου ζητώ ένα πράγμα, θέλω αίμα. Και μαζί μου είναι και άλλα 6

άτομα, αλλά δεν μπορώ να παρακαλάω κιόλας. Έχω υποχρεωθεί σε

όλον τον κόσμο. Έχω μεσογειακή αναιμία και θέλω κάθε 15 μέρες

αίμα. Και πρέπει αυτό που κάνεις να το κάνεις σωστά». Πράγματι,

στην τράπεζα προτεραιότητα είναι οι συνάνθρωποί μας, είπε, και

τόνισε τη διαφορά της προσπάθειας όταν γίνεται σε προσωπικό

επίπεδο. Διαπίστωσε τη σημαντικότητά της, αφού πάντα θα υπάρχουν

άτομα που θα χρειάζονται αίμα."Εφόσον υπάρχει η δυνατότητα,"

δήλωσε," θα γίνει"

Αναρωτηθήκαμε μετέπειτα μήπως υπάρχουν περιπτώσεις όπου

διαφωνεί με τους συνεργάτες του, δεδομένης της μεγάλης έκτασης της

Γλυφάδας, και των απόψεων όσον αφορά το υψηλό επίπεδο δυσκολίας

της διαχείρισής της. Εκείνος ξεκίνησε αναφέροντας ότι η Γλυφάδα, σε

χωρική έκταση είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Αττική,

ακολουθώντας την Αθήνα και τον Πειραιά, που είναι σημαντικός

παράγοντας δυσκολίας στην κάλυψη των καθημερινών αναγκών της.

Αυτό, μαζί με τη διαχείριση ποικίλων άλλων θεμάτων, αποτελούν

ζητήματα που χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης και προσέγγισης.

"Θεωρεί, συνεχίζει, πως η διαφωνία είναι μια υγιής μέθοδος

συνεργασίας, που οδηγεί, από τα πιο απλά στα πιο σύνθετα θέματα, σε

σύνθεση και τις καλύτερες δυνατές λύσεις, και φυσικό είναι να υπάρξει,

ειδικά σε συζητήσεις για τη διαχείριση μιας τόσο μεγάλης πόλης".

Μιλώντας για τη διαχείριση της πόλης, φυσικό επακόλουθο

ήταν να ρωτήσουμε και για την παραλία και την αισθητική της

αναβάθμιση. Εκείνος μας εξήγησε πως θέλει να σταματήσει το

παράδοξο όπου οι δημότες εξορμούν σε μακρινές παραλίες, αντί να

πηγαίνουν να κάνουν μπάνιο σε αυτήν που είναι δίπλα τους, λόγω της

κακής της κατάστασης. Για να λύσει το ζήτημα, σκοπεύει, μόλις

ολοκληρωθούν τα τελευταία από τα χρόνια διαδικαστικά θέματα που

υπάρχουν, να χρησιμοποιήσει τεχνικές που εφαρμόζονται σε

παραλιακές ξενοδοχειακές μονάδες, όπως αναζωογόνηση της

αμμουδιάς, φύτευση δέντρων και πρασίνου, και ευελπιστεί με όλη του

την καρδιά να φανούν τα αποτελέσματα της προσπάθειας, τόσο σε

αισθητικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο, μέχρι το καλοκαίρι.

Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης, ζητήσαμε να μας πει για τη

μέριμνά του για τις ανάγκες των σχολείων σε προϊόντα υγιεινής και

σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό. Εκείνος παραδέχτηκε ότι τωόντι τα

σχολεία, και κατά συνέπεια οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός τους,

είναι αρμοδιότητα του δήμου. Προσέθεσε ότι γίνονται οι μέγιστες

προσπάθειες βελτίωσης των σχολικών υποδομών, με οργάνωση και

συντονισμό, και κάλυψης των πρακτικών αναγκών τους, μέσα στον

προϋπολογισμό που διατίθεται (χωρίς αυτό να αποκλείει την

πιθανότητα αύξησής του, αν χρειαστεί), σαν επένδυση στο μέλλον του

τόπου.

Στο τέλος, τον παρακαλέσαμε να μας πει λίγα λόγια για το καρουζέλ

του χρόνου μας. Του ζητήσαμε να μας μιλήσει για εκείνον με λίγες

λέξεις. Και εκείνος χαμογελώντας μας είπε:

Ήταν σίγουρος από μικρός πως ήθελε να γίνει δικηγόρος.

Η ωραιότερη ανάμνηση της παιδικής του ηλικίας είναι οικογενειακές

στιγμές, ειδικά με τα φασαριόζικα (κι εκείνος μαζί) αδέλφια του.

Γεύσεις που συχνά ανακαλεί είναι ο πουρές των προσχολικών του

χρόνων, εμφατικά προσέθεσε τα σουβλάκια, καθώς επίσης και η

τούρτα της μαμάς του με φράουλες.

Ένα πρόσωπο από το παρελθόν που όταν το θυμάται χαμογελά, είναι

ο πατέρας του, που τον έχει χάσει, και που του τόνιζε πόσο περισσότερο

από τους άλλους τον νοιάζονται οι γονείς του.

Μικρός, έπαιζε πολύ με αυτοκινητάκια, ενώ σαν ομαδικό άθλημα

προτιμούσε το μπάσκετ.

Μια αποτυχία του που θυμάται έντονα, είναι η «πρόταση γάμου» που

έκανε σε μια συμμαθήτριά του στη δευτέρα δημοτικού, μόνο που εκείνη

τον απέρριψε, γεγονός που προκάλεσε γέλια συμπάθειας και

κατανόησης στη δημοσιογραφική μας ομάδα.

Στιγμές επιτυχίας του θεωρεί τη βράβευσή του στη γιορτή των καλών

μαθητών πολύτεκνων οικογενειών, όπου του δόθηκαν τα πρώτα του

χρήματα, αγοράζοντας έτσι τα πρώτα παπούτσια του με δικά του

λεφτά, και μεγάλη χαρά του έφερε και το ότι πέρασε στο

πανεπιστήμιο.

Η αγαπημένη του παιδική ιστορία, παραδέχτηκε, προκαλώντας πάλι

γέλια, ήταν τα στρουμφάκια.

Ανησυχία των παιδικών του χρόνων αποτελούσε η ασφάλεια των

γονιών του.

Τέλος, χαρακτήρισε τη συνέντευξή μας ζωντανή, πρωτότυπη, η οποία

θα γίνει βίωμα για όλους, διότι και στον ίδιο και τους συνεργάτες του

έδωσε τον παλμό μας. Χάρηκε, μάλιστα, όταν αντιλήφθηκε την

ωριμότητά μας, και μας ευχαρίστησε που τον επισκεφθήκαμε.

Στη συνέντευξη υπέβαλαν ερωτήσεις οι μαθητές: Κολοκοτρώνη Σαρίνα,

Μαρμαρά Μαργαρίτα, Σάιντερς Φωτεινή, Γιούστικ Τόμας, Κορμά Ρένια,

Λελάι Μερίνα, Μαστροκόλια Ιωάννα, Μαριανίδου Έλενα, Μανιού

Θωμαΐς .

Την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης την έκανε η Κορμά Ρένια.

Επιμέλεια : Κορμά Ρένια, Μανιού Θωμαΐς, Κολοκοτρώνη Σαρίνα.

Υπεύθυνοι καθηγητές :

Ματούλα Δασκολιά Γιάννης Γαρουφαλίδης

.

Η πρόεδρος του συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων, Μαρία Αποστολάκη, μας μιλάει για το ρόλο του συλλόγου.

Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούμαι μέσα από διάφορες θέσεις στους συλλόγους γονέων και φέτος οι γονείς μου έκαναν την τιμή να είμαι πρώτη σε ψήφους και ως εκ τούτου και πρόεδρος στο Σύλλογο Γονέων του 1ου ΓΕΛ Γλυφάδας που ελπίζω να φανώ αντάξια στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες όλων και τις προσωπικές μου, βέβαια, γιατί έχουμε βάλει τον πήχη ψηλά για το 1ο ΓΕΛ.

Ο σκοπός και ο στόχος ενός συλλόγου γονέων και κηδεμόνων είναι να προσφέρει στα παιδιά μια καλύτερη ποιότητα ζωής μέσα στο χρονικό διάστημα που περνούν στο χώρο του σχολείου πρωτίστως και δευτερευόντως να αποτελέσει το σύνδεσμο μεταξύ σχολείου και δήμου για την πιο γρήγορη και άμεση μεταφορά προβλημάτων και αιτημάτων. Στόχος μας είναι να ακούγεται το 1ο σε όλους τους φορείς που ασχολούνται με την επίλυση προβλημάτων στα σχολεία και μη θέλουμε να έχουμε ενεργή παρουσία μέσα στα δρώμενα της πόλης πολιτιστικά, κοινωνικά και σχολικά. Ο σύλλογος βέβαια μπορεί να έχει και το ρόλο του πυροσβέστη σε παρεξηγήσεις που μπορεί να δημιουργούνται καμία φορά ανάμεσα σε καθηγητές, παιδιά ή και γονείς για να μην φτάνουν οι καταστάσεις στα άκρα. Να σημειώσουμε εδώ ότι δεν είναι ο ρόλος του συλλόγου γονέων να παρεμβαίνει στο διδακτικό έργο των καθηγητών. Όλα αυτά βέβαια πάντοτε σε άμεση επικοινωνία

και συνεννόηση και συνεργασία με το λυκειάρχη ο οποίος είναι πολύτιμος συνεργάτης για μας. Χωρίς τη συνεργασία του σχολείου το έργο του συλλόγου θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο ίσως και αδύνατο σε κάποιες περιπτώσεις. Ενδεικτικά κάποιες από τις δραστηριότητες του συλλόγου είναι η υποστήριξη των παιδιών είτε οικονομικά είτε κοινωνικά για την υλοποίηση της όποιας ιδέας μπορεί να έχουν για την διασκέδαση ή την προβολή τους ως σχολείο, την συμμετοχή τους στα κοινωνικά δρώμενα της πόλης. Προσωπικό στοίχημα για τη φετινή χρονιά όπως και όλου του διοικητικού είναι να ανακατασκευάσουμε σε συνεργασία με το δήμο, το θέατρο του σχολείου που στεγάζεται στο χώρο του κλειστού γυμναστηρίου που είναι παροπλισμένο για πολύ καιρό έτσι ώστε να μπορούν τα παιδιά να παρουσιάζουν τις θεατρικές τους παραστήσεις και να δίνονται και όλων των ειδών συζητήσεις, παρουσιάσεις, ημερίδες κλπ. Ένας άλλος στόχος όχι τόσο μεγαλεπήβολος αλλά πάντα σε συνεργασία με το δήμο είναι η ανακαίνιση των τουαλετών των παιδιών. Βέβαια μέσα σ΄ όλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι και η δημιουργία μιας εκπληκτικής τελικής γιορτής για να αποχαιρετήσουμε και τα παιδιά μας της τρίτης. Σε γενικές γραμμές στόχος μας είναι να μη φεύγουμε καθόλου από το μυαλό των υπεύθυνων του δήμου γιατί το σχολείο μας αν και πανέμορφο είναι πολύ παλιό και χρειάζεται συνεχή φροντίδα και συντήρηση. Να τονίσω βέβαια ότι η μέχρι τώρα συνεργασία μας με την αντιδήμαρχο παιδείας κ. Άννυ Καυκά είναι καθ όλα άψογη η όποια ανταποκρίνεται άμεσα σε κάθε μας αίτημα και την ευχαριστούμε θερμά γι' αυτό......Με το συγκεκριμένο σύλλογο θέλουμε να δείξουμε στους γονείς ότι μπήκαμε σε μια καινούρια εποχή με νέα μυαλά και τρόπο δράσης ακόμη και επικοινωνίας γι’ αυτό και έχουμε ενημερώσει τους γονείς ότι θα ενημερώνονται από εμάς μέσω ομαδικών sms και email και σπανιότερα με έντυπες ανακοινώσεις και αυτοί μπορούν να επικοινωνούν μαζί μας μέσω του email του συλλόγου στο syllogosgonewn1lykeioglyfadas@gmail.com

Θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να σας παρουσιάσω κάποια από τα σχέδια μας ως σύλλογος και το λόγο ύπαρξης μας. Και να θυμόμαστε ότι πάντα, στόχος του συγκεκριμένου συλλόγου, θα είναι να ακούμε πρώτα από όλα, τα θέλω και τις ιδέες των παιδιών και να τα βοηθούμε να τα υαλοποιούν.......γιατί όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος!!!!!!!!

Ποια είναι η Μαρία Αποστολάκη

Ονομάζομαι Αποστολάκη Μαρία ,κατοικώ στη Γλυφάδα τα τελευταία 25 χρόνια. Έχω φοιτήσει στο Μαθηματικό τμήμα του Καποδιστριακού και είμαι παντρεμένη με τον Κώστα Αποστολάκη, έχουμε δυο παιδιά την Μαριλένα 16 ετών και τον Κωνσταντίνο 23 ετών και διατηρούμε οικογενειακή επιχείρηση οπτικών καταστημάτων.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕYΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ.

Ψάχνοντας για ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην

προστασία του περιβάλλοντος είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε στην σχολική μας εφημερίδα τη συνέντευξη μιας σπουδαίας ελληνίδας που αγωνίστηκε για το περιβάλλον από μία πολύ σημαντική θέση που είχε, εκείνη της διευθύντριας της υπηρεσίας της προστασίας του περιβάλλοντος των Η.Π.Α. Με μεγάλη χαρά και σε μία εποχή που οι νέοι χρειάζονται υγιή πρότυπα σας παρουσιάζουμε την κυρία Μαργαρίτα Τσιριγώτη- Oge.

Ποια είναι η κυρία Τσιριγώτη- Oge.

Margo T. Oge Author of forthcoming book “Driving the Future: Combating Climate Change with Cleaner, Smarter Cars,” Arcade Publishing, New York, NY Former Director, Office of Transportation and Air Quality United States Environmental Protection Agency Ms. Oge served the US Environmental Protection Agency for more than 30 years from 1980 to September2012. She is widely recognized as having been a key architect of the Agency’s efforts to reduce air pollution and greenhouse gas emissions. During her recent 18-year tenure as Director of the Office of Transportation and Air Quality, Ms. Oge was the chief architect of the most important achievements in the history of air pollution control in the U.S. transportation sector. These included programs that reduced emissions from automobiles, trucks, buses, off road vehicles including locomotives marine vessels and gasoline and diesel fuel up to 99 percent. Combined, the programs are estimated to prevent over 40,000 premature deaths and hundreds of thousands of respiratory illnesses each year. Most recently, Ms. Oge led the EPA’s first-ever national greenhouse gas emission standards for cars and heavy duty trucks and to double fuel efficiency by 2025, reduce GHG emissions by 50% and save consumers $1.7

Trillion at the pump. She also led the development of the renewable fuels standard, which will significantly increase the volume of bio fuels in our nation’s fuel supply. These new rules are viewed as some of the most

significant steps forward in improving the sustainability of the U.S. transportation sector. She was also instrumental in establishing the UN process on global harmonization of transportation emissions standards worldwide, helping China to design policies and programs to address pollution from cars and fuels and working with numerous governments for a sustainable transportation sector. Previously, Ms. Oge served as the Director of the Office of Radiation and Indoor Air. Under her leadership, EPA addressed indoor air pollution and developed the scientific findings that raised the world’s awareness about the health dangers of second hand smoke and radon. She also initiated the program for the first successful nuclear waste repository in New Mexico. Earlier in her career, she led the creation of EPA’s Toxic Release Inventory (TRI) Program that trucks and reports the release to the environment of 650 toxic chemicals.TRI became a powerful “Community Right to Know Program”. In 2004, Ms. Oge received the Presidential Distinguished

Executive Rank Award from President George W. Bush for her outstanding leadership on environmental transportation issues. She is also a recipient of the Presidential Meritorious Award from president William Clinton and EPA’s Distinguished Service Career Award. Ms. Oge has also been honored by numerous environmental organizations. She was the recipient of the Women’s Council on Energy and the Environment Woman of Achievement Award and the California Air

Resources Board’s Haagen-Smit Clean Air Award for her efforts to protect California’s air quality and public health. In 2012 she received “The All Stars Award” from Automotive News. She is currently Vice Chairman of the Board of Delta Wing Technologies; Board member, National Academies of Science on Energy and Environment; Board member, Union of Concerned Scientists; Board member, International Council on Clean Transportation; Board member, Alliance Climate Education; Member, DOE Hydrogen and Fuel Cells Advisory Committee; Member, National Academies of Science Advisory Committee for the U.S. Global Climate Change Research Program. Ms. Oge earned her Master’s Degree in Engineering from the University of Massachusetts Lowell. She also attended George Washington University and the John F. Kennedy School of Government at Harvard University.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερωτήσεις:

-Ποια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια εξακολουθεί να είναι πολύ δυνατή

μέσα σας;

My best memories growing up in Greece are the lessons I took from my parents

to work hard and challenge my self to do well. I grew up in a household of very

small means but both parents enforced the importance of hard work, honesty,

and education.

-Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν να σπουδάσετε στην Αμερική; Τι πήρατε μαζί σας

φεύγοντας;

I was the first person from my father’s family to go to high school and wanting

to study at the University. At age 12, I started evening preparatory classes for

University exams. I thought at the time that I wanted to be a doctor. I took the

exams and was not accepted at the Greek University

-Ξεκινήσατε από μία φτωχή οικογένεια και καταφέρατε να φτάσετε πολύ ψηλά

σε μία ξένη χώρα. Πώς το καταφέρατε;

I was pretty devastated. It was like the whole world had ended for me. My

mother’s younger sister was in the US and suggested to come to the States to

study.

I applied to the University of Massachusetts in Lowell that was primarily an

Engineering University. I was accepted based on my Greek school grades. Since

I didn’t speak English the School required me to take classes for sixty days

before starting my studies.

It was very hard because I didn’t speak English and clearly sixty days studding

the English language was not sufficient to start engineering studies. For my

three years at the University I failed half of the classes and had to repeat

them in the summer. My professors were wonderful and they did everything

they could to help me out. From translating some of the lecturers to Greek as

well as offering assistance for my studies. I graduated in four years with a

degree in Plastic engineering. A year later started my master’s studies in the

same school.

- I had tremendous help from many people. Obviously it started with my parents

and my Greek upbringing and continued in the US, with my professors at the

University and work.

Some lessons that have been key for my success include the following: never

give up, believe in yourself, work hard, seek out people that can mentor you,

humility, and always challenge myself to do what at times appears not doable!

-Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με θέματα περιβάλλοντος;

I started in the area of environmental protection after five years of consulting.

I was travelling with my consulting job and after having my first child I was

looking for a job that didn’t require travel. I wanted to continue my career but

also wanted to be home at night with my child.

The Environmental Protection Agency in Washington the US capitol was looking

for an engineer with my credentials. I took the job and spend 32 years working

in the environmental field. I could not have written my career in any better way.

Every day, setting aside the politics, I felt that I was making a difference

saving lives and protecting the environment.

-Σίγουρα στην πορεία σας θα είχατε και δύσκολες στιγμές. Τι είπατε στον

εαυτό σας για να μπορέσετε να συνεχίσετε;

There were many, many difficult times in my career. Not speaking the language

and attending university, a foreigner, a woman engineer, fighting with industry

that didn’t want to meet regulatory requirements, just to mention few.

I believed that what I was doing was important and knew that I had to fight for

everything in life. Because good things don’t come easy in life. I always

remembered how difficult lives my parents had and wanted a better life for me

and my children.

So I always told myself if something comes easy its not going to last. For Good

things in life that last we have to work hard for.

-Ο Σεφέρης γράφει : «Όπου και να γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει». Εσάς σας

έχει πληγώσει η Ελλάδα;

- Yes and No. Greece hurt me when the University didn’t accept me. But the

lessons that I learned as child in Greece have always been with me.

-Θα επιστρέφατε ποτέ για να μείνετε στην Ελλάδα;

Love to visit Greece but my two daughters live and work in the US and although

I have retired I am serving in numerous boards and just finished a book.

I will attach the book’s press release with this email.

I know that Greece is going thru some very difficult times. Its not the first

time the country has been challenged and its you the young people that offer

the best future for the country.

Work hard and believe in yourself are the best ways to succeed.

Wishing you the best!

Margarita Tsirigotis Oge

Το τελευταίο της βιβλίο- Κριτικές

Driving the Future Combating Climate Change with Cleaner,

Smarter Cars

“The author has a vision for the future of the automobile. It's not

exactly the flying car of the future, but almost, as it comes with smart

phone-synced scheduling, zero-emissions technology, and the ability to

park itself. . . . Astute . . . Oge knows her stuff.” —Kirkus Reviews

by Margo Oge

In Driving the Future: Combating Climate Change with Cleaner, Smarter Cars

(Arcade Publishing, April 7, 2015), Margo Oge envisions a future of clean,

intelligent vehicles with lighter frames and alternative power trains, such as plug

in electric and fuel cell vehicles that produce zero emissions and average 100+

mpg. The cars of tomorrow will have more in common with our smart phones than

with the vehicles we drive today. With electronic architectures more like that

of airplanes, they will be smarter and safer, will park themselves, and will

network with other vehicles on the road to drive themselves, save fuel and

reduce greenhouse gas emissions. These innovative vehicles will be necessary to

combat climate change as the transportation sector accounts for one-third the

global greenhouse gas emissions in the US.

Oge also provides the ultimate insider’s account of the partnership between

federal agencies, California and car manufacturers that led to President

Obama’s historic 2012 deal targeting greenhouse gas emissions from passenger

vehicles. The deal will double the fuel efficiency of cars by 2025, avoid burning

12 billion barrels of oil and prevent the creation of 6 billion metric tons of

carbon dioxide, all while saving the consumer $1.7 trillion. She describes the

efforts of a wide-ranging group of people— from a staunchly Republican Texas

hedge fund millionaire to a former California public school teacher to the

Georgetown lawyer who prepared the winning argument for a Supreme Court

decision on greenhouse gases, to dedicated EPA engineers in Ann Arbor who play

critical roles in the first national climate action in the US.

In large part because of strengthening clean air regulations, Americans are

seeing more innovation and faster adoption of advanced technologies. Today, we

can already buy several models that achieve 100 mpg, and there are seventy-six

alternative powertrain vehicle models in showrooms. Yet, to avert the worst

impact of climate change by 2050, Oge claims that it will be necessary for cars

and light trucks to average 180 mpg by 2050—a bold but not impossible target.

To pursue this goal more broadly, Oge also takes the reader through the

convergence of macro global trends, advanced power train technologies, energy

sources and social trends that will continue to drive car innovation over the next

forty years and be every bit as transformative as those wrought by Karl Benz

and Henry Ford.

PRAISE FOR THE BOOK

"Margo tells the incredible story of how California and then Washington were

able to mandate much cleaner cars and light trucks. This is the story of how

hard it is to combat climate change -- and also how imaginative and determined

leaders can get it done “

— Jerry Brown, Governor of California

"Margo Oge describes the astounding transformation of cars and trucks in

America—cutting pollution by more than 97 percent, and greenhouse gases by

more than half—and shows the way to complete this job. It is a compelling story

and a great read."

—Hal Harvey, CEO of Energy Innovation

“Driving the Future describes a success story in bridging science and regulation

and provides a creative roadmap for future cleaner cars. It offers very valuable

lessons for building a future blue sky and low carbon society in China and other

developing countries. Thanks, Margo Oge!”

—Kebin He, Dean, School of Environment, Tsinghua University, China

“Driving the Future is a testament to the progress that is possible when

committed public servants are allowed to follow the scientific evidence where it

leads and to envision and then execute ambitious plans for a better technological

and environmental future.”

— Lisa Heinzerling, Justice William J. Brennan, Jr. Professor of Law,

Georgetown University Law Center

"Margo Oge provides a riveting insider’s account of the people, science, politics,

and technologies behind an improbable victory in the battle against global

warming. Based on her understanding of how regulation can drive innovation, she

depicts a future in which cleaner, lighter, smarter cars will become tools in the

fight against climate change rather than contribute to it. Every citizen should

read her book and feel proud of what we can accomplish together."

— Lisa Jackson, EPA Administrator under President Barack Obama

“Drawing upon her experience as an architect of game-changing fuel economy

standards, Margo Oge gives us a roadmap to a future world of better and

cleaner cars, healthier air, reduced geopolitical conflict, and stronger

communities. If we get there, it will be because of visionaries such as Oge.”

— Ken Kimmel, President, Union of Concerned Scientists

“The author has a vision for the future of the automobile. It's not exactly the

flying car of the future, but almost, as it comes with smartphone-synced

scheduling, zero-emissions technology, and the ability to park itself. . . . Astute .

. . Oge knows her stuff.”

—Kirkus Reviews

"Margo and her team at the EPA helped craft far-reaching GHG and fuel

economy standards for the US that are accelerating the adoption of future

automotive technologies like plug-in electric vehicles and fuel cell vehicles.

Margo has the credibility and the record for convincingly discussing a carbon free future in her book, a vision we share."

—Ulrich Kranz, Senior Vice President, BMW Product Line i

"Driving the Future is a real-world story about the policy visionaries, business

leaders, and dedicated citizens who are spurring the clean energy revolution—

and ushering in a new era of prosperity for our nation and the world."

—Fred Krupp, President, Environmental Defense Fund

“Margo has given us a fascinating insider’s view of regulatory development and a

framework for collaborative rulemaking that literally changed the face—and

tailpipes—of an industry, and a thoughtful look forward to future opportunities.”

—Tom Linebarger, Chairman and CEO of Cummins Inc.

“Driving the Future is the story of a dramatic success in a key battle in the

fight against global warming—improving the environmental performance of

vehicle fleets—with a lucid explanation of how to bridge science and public

policy. Reading the book is as pleasant as having a talk with a good friend, and as

informative as a full course in public policy.”

—Mario J. Molina, PhD, professor at the University of California, San

Diego, and winner of the 1995 Nobel Prize in Chemistry for his role in

elucidating the threat to the Earth's ozone layer of chlorofluorocarbon

gases

"It's a great story: an insider's account of the unprecedented collaboration of

politicians, regulators, and industry that created the world's first standards for

low-carbon vehicles and a practical guide to steps that all of us—including

consumers—must take to create a global market for vehicles that can take us

where we want to go while dodging the worst effects of climate change."

—Mary Nichols, chairman of the California Air Resources Board

"Five stars to Margo Oge! She may be a veteran regulator, but she also has the

vision thing, the broad historical and conceptual perspective that made her one

of EPA's stars in the historic achievement of cleaner cars and in the cause of

averting climate change. Not to mention that her writing is fluid, engaging, and

makes a complex story hard to put down."

—William Reilly, EPA administrator under President George H. W. Bush

"This book should be a must-read for anyone who wants to know how the

regulatory process actually works. Margo Oge provides a compelling insider's

account about the making of President Obama's landmark vehicle emission

rules. She describes how she and her dedicated team at EPA fought political

interference under the Bush Administration, formed a crucial partnership with

innovative California regulators, and found key allies within the new Obama

team."

—Henry Waxman, US Congressman

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Κ. ΚΑΤΙΑ ΑΡΦΑΡΑ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: 1. Μιλήστε μας για τη θέση που έχετε στη Στέγη Γραμμάτων

και Τεχνών. Είμαι Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης από την πρώτη χρονιά λειτουργίας της, το 2010. Βασικός άξονας του προγραμματισμού μου είναι η στήριξη της σύγχρονης ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής (παραγωγές, στήριξη διεθνών περιοδειών, κ.λπ.)

και οι διεθνείς συμπαραγωγές καθιερωμένων αλλά και ανερχόμενων καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο. 2. Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανη για ένα έργο που

επιλέξατε και ανεβάσατε τη Στέγη; Θεωρώ πως το ετήσιο φεστιβάλ FastForward που λαμβάνει χώρα κάθε Μάιο εντός Στέγης αλλά και στο κέντρο της Αθήνας είναι μια από τις σημαντικότερες επιμελητικές μου προτάσεις. Κι αυτό, γιατί αφενός μας εξοικειώνει με τις σύγχρονες τεχνολογίες και τις νέες τάσεις, αφετέρου γιατί μας φέρνει σε επαφή με την πόλη και την κοινωνικοπολιτική διάσταση της τέχνης. 3. Έχει τύχει να σας αρέσει ένα έργο που παρακολουθήσατε

στο εξωτερικό αλλά να αποφασίσατε να μην το ανεβάσετε στη Στέγη γιατί δε θα ΄βρισκε ανταπόκριση στο ελληνικό κοινό;

Ναι, μπορεί να συμβεί. Κάποιες φορές δεν υπάρχει στην Ελλάδα το αντίστοιχο αισθητικό ή κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη επικοινωνία με το κοινό, ορισμένες παραστάσεις απαιτούν από το κοινό πχ ειδικές ιστορικές γνώσεις…... 4. Ποια είναι τα κριτήρια εκείνα που έχετε για την επιλογή

των θεατρικών έργων; Αισθητική αρτιότητα, επαφή με την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, πειραματισμός, ρίσκο...

5. Ταξιδεύετε σε όλον τον κόσμο προκειμένου να βρείτε την καλύτερη παράσταση με στόχο να την ανεβάσετε στη Στέγη. Ποια χώρα σας έχει εκπλήξει με τα θεατρικά δρώμενά της;

Η Πολωνία είναι μια χώρα με πολύ δυνατή θεατρική παράδοση επηρεασμένη από το ρωσικό και το γερμανικό θέατρο, το Βέλγιο με ενθουσιάζει πάντα για τις πρωτοποριακές πρακτικές του, για την έμφαση που δίνεται στην τέχνη στο δημόσιο χώρο αλλά και για το άνοιγμα στον μη δυτικό κόσμο (ιδιαίτερα στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή)... 5. Ποιος είναι ο στόχος του εφηβικού Θεάτρου της Στέγης; Να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο ανάμεσα στη σύγχρονη θεατρική πράξη (αναφέρομαι τόσο σε συγγραφείς όσο και σε σκηνοθέτες και άλλους επαγγελματίες του θεάτρου) και τους εφήβους...Το φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου αποτελεί το τελευταίο στάδιο ενός πολύμηνου εργαστηρίου συνεργασίας σχολικών ομάδων με καλλιτέχνες, μιας δυναμικής πλατφόρμας συνάντησης και ανταλλαγής εμπειριών και προβληματισμών καθ όλη τη διάρκεια του έτους. 7. Αν σας ζητούσαμε να απαντήσετε με μία λέξη για το τι σημαίνει για εσάς θέατρο τι θα απαντούσατε; Εμπειρία. Σας ευχαριστούμε θερμά. Ήταν μεγάλη τιμή που μας μιλήσατε. Ευχαριστώ!

Συνέντευξη με το ζωγράφο Άγγελο Χανιώτη.

Όταν ήσασταν μικρός είχατε κλίση στη ζωγραφική;

Ζωγραφίζω από πολύ μικρός, ήταν κάτι που με ευχαριστούσε πάντα

και συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την Τέχνη;

Θαύμαζα από πολύ μικρός τους μεγάλους Έλληνες κλασικούς

ζωγράφους των οποίων τα έργα παρατηρούσα , αρχικά σε βιβλία

τέχνης που είχαν οι γονείς μου. Αργότερα μεγαλώνοντας επιδίωκα να

επισκέπτομαι μουσεία και χώρους τέχνης όπου μπορούσα να

παρατηρώ εκ του φυσικού τα έργα σημαντικών Ελλήνων δημιουργών

και όχι μόνο.

Πότε αποφασίσατε ότι θέλατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη

ζωγραφική;

Νομίζω ότι αμφιταλαντεύτηκα αρκετά πριν αποφασίσω εκεί γύρω

στην εφηβεία να ακολουθήσω τελικά αυτό που πραγματικά

αγαπούσα.

Πώς αντέδρασε το οικογενειακό σας περιβάλλον όταν τους το

ανακοινώσατε;

Είχα την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια από τους γονείς μου , οι

οποίοι δέχτηκαν με ενθουσιασμό την απόφασή μου.

Γνωρίζουμε ότι εργάζεστε σε σχολείο. Η επαφή σας με τα παιδιά

αποτελεί έμπνευση για εσάς;

Δουλεύω σε σχολεία σχεδόν από την αποφοίτησή μου από την Καλών

Τεχνών και ύστερα. Πραγματικά η καθημερινή επαφή μου με την

εκπαιδευτική διαδικασία με κρατάει σε εγρήγορση και μου δίνει

ενέργεια να συνεχίσω την καλλιτεχνική δημιουργία.

Επηρεάζεστε από καλλιτεχνικά ρεύματα;

Γενικά επηρεάζομαι από την καθημερινότητα και αντλώ έμπνευση από

αυτήν. Σίγουρα υπάρχουν μεγάλοι ζωγράφοι που θαυμάζω και έχω

επηρεαστεί από το έργο τους.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Ρενέ Μαγκρίτ ο

οποίος ακολούθησε το κίνημα του

σουρεαλισμού στο πλαίσιο του οποίου

κινούμαι κι εγώ πολλές φορές

Ποια χρώματα κυριαρχούν στα έργα σας

και γιατί;

Φωτεινοί και σκουρόχρωμοι ουρανοί οι

οποίοι έρχονται σε αντίθεση με γήινους

τόνους και φλούο χρώματα. Είναι χρώματα που εκφράζουν αβίαστα

την διαλεκτική των έργων μου.

Υπάρχουν θέματα τα οποία δεν θα αγγίζατε ποτέ στη ζωγραφική;

Ασχολούμαι με θεματικές τις οποίες αντλώ μέσα από συγκεκριμένους

προβληματισμούς , οι οποίοι απορρέουν μέσα από διαδικασίες της

καθημερινότητας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καθορίζονται και οι

εικαστικές μου αναζητήσεις.

Σχετίζεται το έργο σας με την πραγματικότητα;

Όπως ανέφερα και προηγουμένως υπάρχει σημαντικός και άμεσος

συσχετισμός του έργου μου και της πραγματικότητας.

Πραγματοποιήσατε λίγο καιρό πριν μία έκθεση ζωγραφικής στο

Κολωνάκι. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή.

Είναι η δεύτερη ατομική μου έκθεση στην αίθουσα Τέχνης Αθηνών στο

Κολωνάκι η οποία συνδιαλέγεται το πέρασμα από μία ψυχική

κατάσταση σε μία άλλη και τις διεργασίες που λαμβάνουν μέρος κατά

τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μέχρι τον τελικό επαναπροσδιορισμό

της νέας θέσης του ατόμου.

Σας ευχαριστούμε θερμά Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!

Η ζωγραφική μου είναι οπτικές εικόνες που

δεν προδίδουν τίποτα... αναδεικνύουν ένα

μυστήριο και πράγματι όταν δει κάποιος ένα

πίνακα μου αναρωτιέται τι σημαίνει. Δεν σημαίνει

τίποτα γιατί ούτε το μυστήριο σημαίνει κάτι, είναι

άγνωστο. ~ Ρενέ Μαγκρίτ

Όλοι θέλουν να καταλάβουν τη ζωγραφική. Γιατί δεν προσπαθούν να καταλάβουν το κελάηδημα των πουλιών; Τους αρέσει η νύχτα, ένα λουλούδι, τόσα πράγματα γύρω τους, χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουν τη ζωγραφική; ~ Πάμπλο Πικάσο

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Χρειάστηκε να γεράσω, για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί.

Πάμπλο Πικάσσο

1

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχεδόν οι μισοί μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου έχουν δοκιμάσει

το κάπνισμα. Στο συμπέρασμα αυτό έφτασε το ίδρυμα

ιατροβιολογικών ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών μετά από έρευνα

που έκανε σε σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης .Μπροστά σε

αυτό το εντυπωσιακό ποσοστό η Ακαδημία Αθηνών διοργάνωσε το 20

Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό για τον έλεγχο του καπνίσματος σε

μία προσπάθεια να ενημερώσει τους νέους για τις βλαβερές συνέπειές

του . Το σχολείο μας ανταποκρίθηκε άμεσα σε αυτό το κάλεσμα . Οι

μαθητές έστειλαν το δικό τους αντικαπνιστικό μήνυμα με video,

ζωγραφική και animation.(Δείτε κάποιες από τις συμμετοχές του

σχολείου στο τέλος του κειμένου) Είχαμε τη χαρά η μαθήτρια της Β

Λυκείου Μάγδα Κρζέσνιακ να πάρει το δεύτερο Πανελλήνιο βραβείο

στη ζωγραφική με μία πολύ πρωτότυπη σε σύλληψη ζωγραφιά που

έστειλε.(δείτε τη ζωγραφιά στην αρχή του κειμένου)

Δείτε στη συνέχεια και τις άλλες συμμετοχές μας.

Ελίζα Μεγαλοοικονόμου, Β΄ Λυκείου

Βυτιάδου Μαρία, Α΄Λυκείου

Αξίζει να σημειωθεί σε τέτοιου είδους διαγωνισμούς, ειδικά αν το

μήνυμα καταφέρει να περάσει στους εφήβους, νικητές είναι όλοι.

Υπεύθυνοι καθηγητές:

Γιώργος, Γεωργούλης, μαθηματικός.

Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος.

2

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η Θωμαΐς Ανθή Μανιού, μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, κατάφερε

να αποσπάσει τιμητική διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση

λογοτεχνών με το ποίημα που έγραψε με τίτλο « Ηλέκτρα» Η

βράβευση έγινε στην παλιά Βουλή.

Ηλέκτρα

Οι τοίχοι μαρτυρούσαν το φονικό

Όπως οι επιγραφές τα ονόματα των πεσόντων

Αλλά κανείς δε θα κάνει ποτέ επιγραφή

Για μια μοιχαλίδα και έναν σφετεριστή του Μυκηναϊκού θρόνου.

Δεν έλεγαν να σβήσουν από τη μνήμη μας

Tα τρομαγμένα μάτια της γυναίκας που μας γέννησε

Και τα ουρλιαχτά που, μολονότι είχαν παύσει

Αντιλαλούσαν στ’ αυτιά μας

Σαν τριζόνια που διακόπτουν την ηρεμία του καλοκαιρινού

μεσημεριού.

Ο αδελφός μου, με ένα κενό και συνάμα φοβισμένο βλέμμα

Σαν ελάφι που, χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει, διαισθάνεται το

τέλος του

Και με τα μάτια του παρακαλά για βοήθεια το άτομο που πρόκειται να

του πάρει τη ζωή

Έτσι κι αυτός περίμενε μια απάντηση από μένα

Και το αίμα που έσταζε από τα τρεμάμενα χέρια του, σταγόνα-σταγόνα

Μετρούσε το χρόνο μου αντίστροφα.

Άφησε να πέσει το μαχαίρι στο πάτωμα

Και κάλυψε με τα χέρια του το πρόσωπό του

Κρύβοντας τα δάκρυα που κυλούσαν

Σαν ψιχάλες βροχής στα χλωρά φύλλα που ήταν τα μάτια του.

Κι ενώ οι Ερινύες τον τραβούσαν μακριά μου

Ένα ρίγος με διαπέρασε ολόκληρη

Κι ένιωσα τον εαυτό μου να λυγίζει

Κάτω από το βάρος της ελευθερίας που απέκτησα.

Άρχισα να τρέμω σαν το φύλλο στον άνεμο

Ο αέρας μου έπαιζε παιχνίδια, μπαινοβγαίνοντας μέσα μου ενώ

συνέχιζα να ασφυκτιώ

Όπου κι αν κοιτούσα μόνο θάνατος γύρω μου, καθώς το δωμάτιο

άρχισε να γυρίζει

Και το πάτωμα με αγκάλιασε σαν παλιός φίλος

Βάφοντας, όπως έπρεπε, και τα δικά μου χέρια με αίμα

Αποδεικνύοντάς μου, προτού πέσω σε προσωρινή λήθη

Πόσο έμοιαζα τελικά με τα θύματά μου.

Από τη Θωμαΐδα Μανιού, μαθήτρια Α΄ Λυκείου

Στον ίδιο διαγωνισμό μαθητής μας ο οποίος δεν επιθυμεί να

αναφερθεί το όνομά του , βραβεύτηκε με το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο

στην Αγγλική ποίηση.

"Μη χρησιμοποιείς τηλέφωνο.

Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ έτοιμοι να απαντήσουν

Χρησιμοποίησε ποίηση"

Τζακ Κέρουακ

Υπεύθυνες καθηγήτριες:

Δέσποινα Ιωαννίδου, φιλόλογος

Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος

3

ΕΚΘΕΣΗ Ο μαθητής της Β΄ Λυκείου Τόμας Κόνραντ

Γιούστικ, μαθητής της Β’ Λυκείου, είναι ο

νικητής της πέμπτης απονομής μαθητικών

βραβείων που χορήγησε η εφημερίδα τα

«Νέα». Ο συγκεκριμένος μαθητής πήρε την

πρώτη θέση στη σύνταξη έκθεσης ιδεών η

οποία για το μήνα Μάρτιο 2015 είχε θέμα

«Τα χρόνια της κρίσης, χιλιάδες

μορφωμένοι νέοι Έλληνες μετανάστευσαν αναζητώντας καλύτερη

τύχη - και ιδίως εργασία - στο εξωτερικό. Όταν βρεθείτε στη θέση τους

θέλετε περισσότερο να φύγετε ή να μείνετε στην Ελλάδα και γιατί;»

Επιπλέον , ο συγκεκριμένος μαθητής στις εργασίες της 31ης

Εθνικής συνδιάσκεψης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νέων Ελλάδας

επελέγη για να εκπροσωπήσει μαζί με άλλους 6 μαθητές την Ελλάδα

στην 80η Διεθνή σύνοδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νέων το

Νοέμβριο του 2015 στη Λειψία

Στον ίδιο διαγωνισμό για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η

μαθήτρια Δήμητρα Ευάγγελου κατέλαβε την 19η θέση μία εξίσου πολύ

σημαντική θέση αν σκεφτεί κανείς ότι πήραν μέρος παιδιά από όλη την

Ελλάδα.

Υπεύθυνη καθηγήτρια για το Ευρωκοινοβούλιο: Τάνια

Τσιταβή,κοινωνιολόγος.

4

ΧΗΜΕΙΑ

Οι μαθητές Νίκος Καλαβρός, Άννα Μούγιου και Μενέλαος

Σαμαράς διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Χημείας.

Υπεύθυνος καθηγητής: Γιώργος Δημητριάδης, Χημικός.

5

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Η Δανάη Κυριακαντωνάκη , μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, πήρε το

40 Πανελλήνιο βραβείο στο διαγωνισμό φωτογραφίας που

διοργάνωσαν οι εκδόσεις Πατάκη. Βασικό κριτήριο για τη βράβευσή

της ήταν η πρωτοτυπία του έργου της και η έκφραση της σκέψης της

μέσα από την φωτογραφία.

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ματούλα Δασκολιά ,φιλόλογος

6

Διαγωνισμός Tedx

Τέσσερις μαθητές μας έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό Tedx

Ελλάδας με πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες.

Ο Σαμαράς Μενέλαος με θέμα: «Ιδέες και σκέψεις για ένα νέο

εκπαιδευτικό σύστημα»

Η Θωμαϊς Μανιού με θέμα : «Πώς να αλλάξουν οι άνθρωποι τη στάση

ζωής τους ώστε να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους παίρνοντας

μαθήματα όχι μόνο από το σχολείο αλλά και από την ίδια τη ζωή»

Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου με θέμα: "Ρομποτικοί εξωσκελετοί για

ανάπηρους."

Και η Αγάπη Γιαννακού

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος

7

Το σχολείο που

ονειρεύομαι

Η μαθήτρια Έφη Νικηφόρου διακρίθηκε στον Πανελλήνιο

διαγωνισμό παραγωγής γραπτού λόγου με θέμα

«Το σχολείο που ονειρεύομαι» με την έκθεσή της που έχει τον τίτλο «Το

σχολείο του μέλλοντος». (Διαβάστε στη συνέχεια το βραβευμένο

γραπτό)

Από τη μαθήτρια Έφη Νικηφόρου

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα που ζούμε, παρατηρούμε πως τα σημερινά σχολεία δεν διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα για τη σωστή εκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών. Ωστόσο, πιστεύω πως το σχολείο του μέλλοντος ίσως θα τα διαθέτει. Σαφώς και δεν θα έχει καμία σχέση με το σημερινό. Θα είναι πιο σύγχρονο και πιο λειτουργικό και θα έχει ως κέντρο του το μαθητή.

Αρχικά, το κτίριο θα είναι μεγάλο και σύγχρονο, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών και θα βρίσκεται έξω από την πόλη κοντά στο φυσικό περιβάλλον. Το προαύλιο θα είναι στολισμένο με όμορφα δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια για να ομορφαίνουν τον εξωτερικό χώρο. Ακόμη, θα υπάρχουν 2 κλειστά γυμναστήρια και γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ καθώς και πισίνα. Εκτός από το παραδοσιακό κυλικείο θα λειτουργεί και εστιατόριο, το οποίο θα παρέχει γεύματα στους μαθητές. Στον εσωτερικό χώρο φαντάζομαι τις αίθουσες πιο μεγάλες και ευρύχωρες, καλαίσθητα διακοσμημένες από τη φαντασία των παιδιών και με όμορφα χρώματα στους τοίχους για να ανεβάζουν τη διάθεση τους. Θα ήταν ωραίο να υπήρχαν αρκετά εργαστήρια πλήρως εξοπλισμένα που θα καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών καθώς και μεγάλοι χώροι εκδηλώσεων. Κάθε μάθημα θα γίνεται σε ξεχωριστή αίθουσα, η οποία

θα είναι κατάλληλα διαμορφωμένη για τις ανάγκες του μαθήματος. Θα υπήρχε μια πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη, όπου τα παιδιά θα έκαναν τις εργασίες τους και θα έψαχναν για ό,τι τους ενδιέφερε.

Όσον αφορά το διδακτικό υλικό, οι μαθητές δεν θα κουβαλούν βαριές τσάντες με βιβλία. Πιο αναλυτικά: αντί για τετράδιο και βιβλίο θα χρησιμοποιούν το προσωπικό τους laptop ή tablet το οποίο θα μεταφέρουν από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο στο σπίτι. Τα τετράδια θα εξαφανιστούν αλλά όχι και τα βιβλία. Ο μαθητής θα επιλέγει αυτά που επιθυμεί να χρησιμοποιήσει και να διδαχθεί. Ο υπολογιστής του καθηγητή θα συνδέεται με τον πίνακα ο οποίος θα λειτουργεί σαν μια μεγάλη οθόνη προβολών. Έτσι, τα παιδιά δεν θα κρατούν σημειώσεις και θα έχουν το χρόνο να ακούν τον καθηγητή τους και να κάνουν διάλογο μαζί του. Αυτό θα βοηθήσει πολύ και τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Για παράδειγμα, στην ιστορία ο καθηγητής δεν θα χρειάζεται να σχεδιάσει με το χέρι την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου γιατί θα εμφανίζονται στην οθόνη όλοι οι χάρτες. Βέβαια, όσα θα παραδίδει ο καθηγητής θα αποθηκεύονται στους υπολογιστές των μαθητών. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος οι μαθητές θα χρησιμοποιούν διάφορες ηλεκτρονικές εφαρμογές και θα δημιουργούν δικά τους προγράμματα. Θα επικοινωνούν με τους καθηγητές τους μέσω σελίδων κοινωνικής δικτύωσης σε περίπτωση που δημιουργηθούν απορίες ενώ θα βρίσκονται στο σπίτι τους. Επομένως η τεχνολογία θα αξιοποιηθεί στο έπακρο με σκοπό το μάθημα να γίνεται πιο δημιουργικό και ενδιαφέρον. Τα τμήματα από την άλλη, θα είναι ολιγομελή και κέντρο διδασκαλίας θα είναι ο μαθητής και τα ενδιαφέροντά του. Ο μαθητής θα επιλέγει τα μαθήματα με τα οποία θέλει να ασχοληθεί και τον καθηγητή που επιθυμεί να έχει. Η διαδικασία της μεταφοράς της πληροφορίας και της γνώσης μετατοπίζεται από το δάσκαλο στο μαθητή, ο οποίος μέσα από τις συσκευές που χρησιμοποιεί, εξοπλίζεται. Ο εκπαιδευτικός ,δηλαδή, αναδεικνύει τα καλά σημεία του παιδιού και βρίσκει το σωστό σύστημα διδασκαλίας Το μάθημα δεν θα γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά θα έχει τη μορφή συζήτησης, στην οποία θα συμμετέχουν όλοι οι μαθητές. Θα σκέφτονται, θα ψάχνουν και θα συγκεντρώνουν υλικό ενώ ο διδάσκων θα τους καθοδηγεί και θα τους ενθαρρύνει. Το μάθημα θα παρουσιάζεται από ομάδες μαθητών και δεν

θα υπάρχουν ασκήσεις για το σπίτι. Κάποια μαθήματα θα εκτελούνται μέσω τηλεεκπαίδευσης.

Η ψυχαγωγία θα πρέπει να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος. Έτσι, θα ήταν ωραίο να υπάρχει μία μέρα την βδομάδα όπου το μάθημα θα διεξάγεται με τη μορφή παιχνιδιού. Για παράδειγμα να υπάρχουν παιχνίδια με ερωτήσεις γνώσεων, επιτραπέζια παιχνίδια, και παιχνίδια που οξύνουν το νου όπως σκάκι ή Sudoku.Οι εκπαιδευτικές εκδρομές βέβαια, θα είναι περισσότερες και σε συνεργασία με σχολεία του εξωτερικού. Θα οργανώνονται δηλαδή αποδράσεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. Όσον αφορά το εσωτερικό θα πηγαίνουν σε διάφορα μουσεία, εκθέσεις και τοποθεσίες όπου θα μαθαίνουν στην πράξη για τον ελληνικό πολιτισμό. Ακόμα, θα έρχονται συχνά σε επαφή με τη φύση και ιδιαίτερα τους ανοιξιάτικους μήνες κατά τους οποίους ο καιρός θα είναι καλός με σκοπό να καλλιεργηθούν πάνω στα θέματα του περιβάλλοντος και της γης. Θα επανέρθει ίσως στην εκπαίδευση το φυτολόγιο το οποίο βοηθά πολύ τους μαθητές να εκπαιδευθούν πάνω στα φυτά. Η μόρφωση δηλαδή θα λάβει μια πιο σφαιρική άποψη. Από την άλλη θα διοργανώνονται εκδρομές στο εξωτερικό με τα προγράμματα αδελφοποίησης σχολείων! Θα δοθεί λοιπόν η ευκαιρία στους μαθητές να γνωρίσουν άλλους πολιτισμούς από κοντά και να μάθουν τα ήθη τα έθιμά τους. Θα τους βοηθήσει στο γεγονός ότι θα αρχίσουν να συγκρίνουν τη χώρα μας με άλλες, με σκοπό όταν μεγαλώσουν και αναλάβουν την κατάσταση της χώρας από τους μεγαλύτερους, να προτείνουν τρόπους βελτίωσης του συστήματος της σε όλους τους τομείς.

Οι καινοτομίες ωστόσο δεν θα σταματήσουν εδώ, οι μαθητές δεν θα χρειάζονται να ακολουθούν το ίδιο με σήμερα ωρολόγιο πρόγραμμα. Ακόμη και το σχολικό ωράριο θα προσαρμοστεί στο εργασιακό ωράριο με αποτέλεσμα οι μαθητές του σχολείου να προσέρχονται στην τάξη στις 9:15 π.μ. και να φεύγουν στις 4:20 μ.μ. Κι αυτό διότι, οι έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές αποδίδουν καλύτερα όταν ξεκινούν αργότερα τη μέρα τους. Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς θα μπορούν να περνούν περισσότερες ώρες μαζί τους. Επιπλέον, οι μαθητές θα έχουν μαγνητικές κάρτες που θα πιστοποιούν ότι παρακολούθησαν το μάθημα, αντικαθιστώντας το κλασικό απουσιολόγιο. Θα οργανώνονται

εκδηλώσεις ενημέρωσης των πολιτών που θα διεξάγονται από θέματα που ερεύνησαν οι ίδιοι οι μαθητές. Τα έσοδα αυτά θα διατίθενται για τις ανάγκες και τους σκοπούς της εκπαίδευσης. Ακόμα και για τον εξοπλισμό του σχολείου και την προμήθεια πετρελαίου. Το κάθε σχολείο δηλαδή θα λειτουργεί σαν μια μικρή πόλη που θα μπορεί να λειτουργεί με αυτονομία. Η πολιτεία θα βρίσκεται από πίσω και θα τους στηρίζει σε κάθε δυσκολία και πρόβλημα.

Στο τέλος της ανάλυσης αυτής, αυτό είναι το σχολείο του μέλλοντος που ονειρεύομαι. Ένα σχολείο δημιουργικό, ανοιχτό στην κοινωνία και διαδραστικό! Ελπίζω να γίνει σύντομα στην πραγματικότητα και τα παιδιά στο μέλλον να μορφωθούν με έναν εντελώς διαφορετικό αλλά και καινοτόμο τρόπο! Έτσι όλα σ αυτή τη μικρή αλλά και τόσο σημαντική χώρα όλα θα αλλάξουν αφού θα αλλάξει και ο τρόπος σκέψης και δράσης των ανθρώπων μέσα από την εκπαίδευση.

Υπεύθυνος καθηγητής: Παναγιώτης. Μποσιώλης , φιλόλογος

8

Στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό με θέμα "Κύπρος δεν ξεχνώ" ο μαθητής

Μπρέντας Παναγιώτης πήρε την τέταρτη θέση ανάμεσα σε τρεις

χιλιάδες συμμετοχές.

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος

9. ΒΙΟΛΟΓΙΑ

Υπεύθυνοι καθηγητές : Άννα Μουζάκη, Γιάννης Ντελής, καθηγητές

βιολογίας.

Ο μαθητής Μενέλαος Σαμαράς κατέλαβε τη 13η θέση στον

Πανελλήνιο διαγωνισμό βιολογίας της Πανελλήνιας ένωσης

βιοεπιστημόνων

Τα tablet στην εκπαίδευση

Στη σημερινή εποχή που η τεχνολογία επικρατεί σε όλα τα

στάδια της ζωής των ανθρώπων, η επανάστασή της και στον τομέα της

εκπαίδευσης είναι αναπόφευκτη. Αρκετά σχολεία στην Ευρώπη αλλά

και μερικά στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει τη χρήση των tablet στην

τάξη με σκοπό τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο μάθησης.

Τι είναι το tablet;

Ένα tablet ή ταμπλέτα είναι ένας μικρός φορητός υπολογιστής αφής με μέγεθος αντίστοιχο με ενός μικρού τετραδίου. Είναι ενσωματωμένο σε μια επίπεδη οθόνη αφής και χρησιμοποιεί ψηφιακό εικονικό πληκτρολόγιο αντί για φυσικό. Οι επιλογές γίνονται με το δάχτυλο ή με μια γραφίδα αγγίζοντας απλά την οθόνη. Το tablet διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα ενός απλού υπολογιστή χωρίς κανένα μειονέκτημά του. Είναι πολύ εύκολο στη χρήση, καθώς διαθέτει ένα ή δύο μόνο πλήκτρα. Δεν «κολλάει» ποτέ, δε δυσκολεύει κανέναν εκπαιδευτικό και μπορούν να το χειριστούν ακόμη και παιδιά 3 ετών!

Πώς λειτουργεί μια τάξη με tablets;

Ο εκπαιδευτικός και οι μαθητές παίρνουν τις ταμπλέτες τους. Ο εκπαιδευτικός έχει την επίβλεψη όλης της τάξης και βρίσκεται εκεί για να διευκολύνει το μαθητή και να τον καθοδηγήσει στη μάθηση εξατομικευμένα ανάλογα με τις ανάγκες του. Ο μαθητής έχει τα βιβλία και τις σημειώσεις του σε ψηφιακή μορφή στην ταμπλέτα και μπορεί να αλληλεπιδρά με το δάσκαλο και τους συμμαθητές του εύκολα και άμεσα.

Λειτουργικά Χαρακτηριστικά

Ο εκπαιδευτικός μπορεί:

Να παρακολουθεί τις ταμπλέτες όλων των μαθητών μέσα στην τάξη σε πραγματικό χρόνο.

Να βλέπει την οθόνη κάθε μαθητή ξεχωριστά μέσα από το δικό του tablet.

Να προβάλλει την οθόνη του στο διαδραστικό πίνακα ή στην ταμπλέτα όλων των μαθητών του ή σε συγκεκριμένους μόνο μαθητές μέσα στην τάξη.

Να επιλέγει την οθόνη κάποιου μαθητή και να την προβάλλει σε όλους τους υπόλοιπους ή/και στον πίνακα.

Να ελέγχει από απόσταση μέσα από τη δική του ταμπλέτα ή ακόμη και τον κλασικό υπολογιστή του την ταμπλέτα κάποιου μαθητή.

Να μπλοκάρει τις οθόνες όλων ή κάποιων μαθητών ώστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.

Να ελέγχει τις εφαρμογές που έχουν ανοιχτές οι μαθητές και να τερματίζει όσες δε χρειάζονται και αποσπούν την προσοχή τους.

Να ετοιμάζει διαγωνίσματα τα οποία κάθε μαθητής θα λύνει από την ταμπλέτα του, θα τα στέλνει στον καθηγητή και θα βαθμολογείται αυτόματα.

Να ετοιμάζει σύντομες έρευνες στις οποίες οι μαθητές θα ψηφίζουν από την ταμπλέτα τους και τα αποτελέσματα θα εξάγονται άμεσα με γραφικό τρόπο.

Να στέλνει αρχεία σε όλη την τάξη του ή σε συγκεκριμένους μαθητές ή ομάδες μαθητών.

Να συγκεντρώνει εργασίες και αρχεία που έχουν υποβάλλει οι μαθητές.

Να προβάλλει κάποιο βίντεο στις ταμπλέτες όλων των μαθητών. Να επικοινωνεί με την τάξη ή συγκεκριμένους μαθητές με άμεσα

γραπτά μηνύματα (chat). Να προβάλλει δύο ή περισσότερες οθόνες μαθητών ταυτόχρονα

στον πίνακα.

Ο μαθητής μπορεί:

Να έχει πρόσβαση σε όλα τα σχολικά εγχειρίδια χωρίς το βάρος της σχολικής τσάντας.

Να κρατάει σημειώσεις στην ταμπλέτα του (με πληκτρολόγιο ή χειρόγραφα).

Να «σηκώσει το χέρι του» μέσα από την ταμπλέτα και να ειδοποιηθεί άμεσα ο εκπαιδευτικός.

Να στείλει προσωπικό μήνυμα στον εκπαιδευτικό για να ζητήσει βοήθεια, χωρίς να το βλέπουν οι συμμαθητές του.

Να υποβάλλει τις εργασίες του στον εκπαιδευτικό.

Να επεξεργαστεί αρχεία που του στέλνει ο εκπαιδευτικός. Να συμμετέχει στα διαγωνίσματα και τις ψηφοφορίες άμεσα από

την ταμπλέτα του. Να γράφει στο λευκοπίνακα συνεργατικά με τους συμμαθητές

του και τον εκπαιδευτικό μέσα από την ταμπλέτα του.

ΑΑΑννναααλλλφφφαααβββηηητττ ιιισσσμμμόόόςςς σσστττηηηννν ΕΕΕλλλλλλάάάδδδααα

Πρόσφατες έρευνες που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο με θέμα τον

αναλφαβητισμό στην χώρα μας, έδειξε πως το ποσοστό των

αγράμματων μαστίζει την σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Πως γίνεται

όμως η χώρα που γέννησε την δημοκρατία, την φιλοσοφία, την

επιστήμη και την ποίηση να πλήττεται από ένα τέτοιο φαινόμενο;

Αρχικά, σημαντικότερο παράγοντα αποτελεί το γεγονός ότι η

ένδεια και οι προσπάθειες βιοπορισμού είναι παράγοντες

κατασταλτικοί της εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Αυτός είναι και ο

λόγος που τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, οι οικονομικά ασθενείς,

η αγροτική και η εργατική τάξη αποτελούν την δεξαμενή από την

οποία προέρχονται οι αναλφάβητοι. Ακόμα, οι αμόρφωτοι γονείς στην

πλειοψηφία τους, ή απαξιώνουν τη σημασία της εκπαίδευσης

θεωρώντας τη μια περιττή πολυτέλεια, ή θέτουν ως προτεραιότητα την

εργασία για το παιδί τους, που θα τους εξασφαλίσει γρηγορότερα τα

απαραίτητα, μια θεώρηση όμως που είναι κοντόφθαλμη.

Το σχολείο και κατά συνέπεια ολόκληρη η κοινωνία κατέχουν

επίσης, μερίδιο ευθύνης για την εξάπλωση του φαινομένου. Συχνά,

γίνεται λόγος για ανεπάρκειες στην υλικοτεχνική υποδομή και κυρίως

σε σχολεία που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές στην επαρχία.

Η κατάσταση εδώ δυσχεραίνεται λόγω του μικρού αριθμού μαθητών,

όσο και απόστασης των σχολείων από περιοχές δυσπρόσιτες ή και

απροσπέλαστες. Συνάμα, παρατηρούνται ελλείψεις και στο ίδιο το

εκπαιδευτικό σύστημα, όπως η χρησιμοθηρική αντίληψη, γεγονός που

συντελεί στη διόγκωση του προβλήματος, αφού η εκπαίδευση δεν

φροντίζει για την γενική καλλιέργεια και η πολιτεία αδιαφορεί για την

επιμόρφωση των πολιτών και καταπατάται η εφαρμογή των νόμων

σχετικά με την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Τα αίτια, δηλαδή η πηγή του αναλφαβητισμού, επιφέρουν

καθοριστικές συνέπειες για την εξέλιξη του ατόμου και κατ ΄ επέκταση

της κοινωνίας, αφού μπορεί να οδηγήσει στην παρακμή και στην

σταδιακή αλλοίωσή της.

Το ίδιο το άτομο συναντά πολλές δυσκολίες στην

καθημερινότητά του. Υπολείπεται σε εφόδια και δεν μπορεί να παράγει

και να προβάλλει τον ανταγωνισμό αφού στερείται του στοιχειώδους

γνωστικού και μορφωτικού υποβάθρου. Έτσι, αυξάνονται οι

πιθανότητες για τον εργασιακό του αποκλεισμό, σε εποχές μάλιστα που

κρίνεται αναγκαία όχι η απλή γνώση αλλά η εξειδίκευση.

Επιπροσθέτως, η αδυναμία του αναλφάβητου να κρίνει και να

ενημερώνεται, οδηγεί στην υπονόμευση και στην άγνοια των

δικαιωμάτων του. Ακόμα, το άτομο, δεν είναι σε θέση να διαβάσει, να

πληροφορηθεί και να αποκτήσει σφαιρική αντίληψη μέσα από

απόψεις, γνώμες και σχόλια. Έτσι, λόγω των αδυναμιών του, πέφτει

εύκολα θύμα εκμετάλλευσης, προπαγάνδας και ποδηγέτησης. Με

αποτέλεσμα να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι προκαταλήψεις, τα

στερεότυπα και οι δεισιδαιμονίες.

Σε ευρύτερο περιβάλλον, η μακροημέρευση μιας κοινωνίας

βασίζεται στα μέλη της. Όταν αυτά λοιπόν υπολείπονται των

περιστάσεων, όταν δεν μπορούν να προσφέρουν, τότε επηρεάζεται με

αρνητικό πρόσημο η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, διότι οι

αναλφάβητοι είναι ικανοί για περιορισμένα επαγγέλματα. Έτσι,

υποβαθμίζεται ο ρόλος της χώρας σε παγκόσμιο στερέωμα. Ακόμα,

κινδυνεύει η δημοκρατική κοινωνία, αφού ο αμόρφωτος άνθρωπος

αποτελεί ιδανικό θύμα δημαγωγίας και χειραγώγησης κάτι που

εκμεταλλεύονται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Αναπόφευκτα, προκύπτει το συμπέρασμα, πως το ποσοστό των

«λειτουργικά» αναλφάβητων ταλανίζει την χώρα μας, γεγονός που

μπορεί να οδηγήσει σταδιακά στην παρακμή της, στην αλλοίωση του

πνευματικού επιπέδου και στην κατακρήμνιση της οικονομίας. Γι’ αυτό

το λόγο, είναι αναγκαίο να βρεθούν λύσεις που θα συμβάλλουν στην

αντιμετώπιση του φαινομένου.

Από τη Σαρίνα Κολοκοτρώνη, Α΄ Λυκείου.

Στο πλαίσιο των σύγχρονων κοινωνιών πολλοί νέοι

αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, σοβαρότερο των

οποίων αποτελεί η κατάθλιψη. Η ψυχική ασθένεια αυτή ορίζεται ως

φυσικό επακόλουθο μιας πληθώρας τόσο εξωγενών όσο και ενδογενών

παραγόντων που επηρεάζουν είτε άμεσα είτε έμμεσα τον ψυχισμό των

παθόντων.

Ξεκινώντας κανείς με μια αναφορά στους εξωτερικούς

παράγοντες, που μπορούν να οδηγήσουν τον έφηβο σε διάφορες μορφές

ψυχολογικών διαταραχών, δεν δύναται να μην αναφέρει τη συνεχή

πίεση που νιώθει ο έφηβος, λόγω των συνεχώς αυξανόμενων

υποχρεώσεων του.

Όντας σε μια καθοριστική για το μέλλον του ηλικία, όπου η εκπλήρωση των σχολικών υποχρεώσεων συναρτήσει του συνεχούς του αγώνα με σκοπό τη γνώση φαντάζει ως ο μοναδικός τρόπος εξασφάλισης μιας ευπρεπούς ζωής, παγιδεύεται ο έφηβος στην ίδια του την επιθυμία για όλο και μεγαλύτερη καταβολή προσπάθειας κύρια αιτία, που πολλές φορές τον οδηγεί στην εξουθένωση, είναι δυστυχώς η ιδέα που έχει για τον εαυτό του, η οποία εύκολα μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια λέξη. Ανεπάρκεια. Όταν όμως αυτή η ιδέα της ανεπαρκείας ενδυναμώνεται άμεσα από τον ίδιο τον έφηβο και έμμεσα από το στενό του περιβάλλον, το οποίο συνεχώς τον ωθεί στο να καταβάλλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να επιτύχει τους στόχους του περνώντας του την σκέψη, πως ότι έχει κάνει μέχρι τώρα δεν είναι αρκετό, με ποιον τρόπο μπορεί αυτό το άτομο να αποφύγει

αρχικά την εξουθένωση και εν τέλει την πλήρη ψυχολογική κατάρρευση; Έστω όμως ότι η πίεση που δέχεται ένας έφηβος δεν μπορεί να επισύρει ως συνέπεια την κατάθλιψη. Υπάρχει ακόμη ένα πλήθος άλλων παραγόντων που είναι ικανοί να τον οδηγήσουν σε αυτήν και δυστυχώς αφορούν την συνύπαρξη του νέου με τον κοινωνικό του περίγυρο, κάτι που κανένα άτομο δεν μπορεί να αποφύγει. Όταν κάποιος εκτίθεται στην κοινωνία και πολλές φορές είναι αναγκασμένος να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και στους κανόνες που θέτει το εκάστου κοινωνικό σύνολο, ίσως να μην είναι πάντα σε θέση να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα. Η έλλειψη όμως προσαρμοστικότητας είναι βέβαιο και υπολογισμένο με μαθηματική ακρίβεια, ότι στο μέλλον θα οδηγήσει σε εσφαλμένη κοινωνικοποίηση. Εδώ ωστόσο τίθεται το ζήτημα της ανεκτικότητας που επιδεικνύει η κοινωνία απέναντι σε αυτό το άτομο και που δυστυχώς είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί δέοντος τους πολίτες, καθώς στην ουσία ακόμη και η πιο προοδευτική κοινωνία δείχνει ελάχιστη ανεκτικότητα στα μελή της και δεν βοηθά παρά στο ελάχιστο όσα από αυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα αναφορικά της ένταξης τους σε αυτήν. Σε αυτού του είδους όμως την κοινωνία αντιμετωπίζεται ο κάθε έφηβος ,ο όποιος δυσκολεύεται στο να ολοκληρώσει επιτυχώς και πλήρως την διαδικασία ένταξης του, ως ξένο σώμα με αποτέλεσμα να περιθωριοποιείται και πολύ συχνά να αναπτύσσει ψυχολογικά συμπλέγματα, τα οποία όμως ο ίδιος ο σχηματισμός της κοινωνίας του έχει προκαλέσει με την εχθρική στάση που τηρεί απέναντι του. Αφήνοντας πίσω τους εξωτερικούς παράγοντες και ξεκινώντας την απαρίθμηση των εσωτερικών παραγόντων που είναι δυνατόν να οδηγήσουν έναν έφηβο στην κατάθλιψη, παρατηρεί κανείς πως ο μονός εσωτερικός παράγοντας που τον επηρεάζει και τον καθοδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η ίδια η άρνηση του έφηβου για οτιδήποτε έχει ο ίδιος.

Είναι σαφές πως οποιοσδήποτε δεν μπορεί να αξιολογήσει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες, ποτέ δεν θα μπορέσει να αναπτύξει σωστά τον κοινωνικό του εαυτό, καθώς διαρκώς θα αναρωτιέται αν πρέπει και αν μπορεί να κάνει το οτιδήποτε. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για έναν έφηβο, ο όποιος όχι μόνο δεν συνειδητοποιεί τις πραγματικές του δυνατότητες αλλά συγχρόνως υποβαθμίζει τον εαυτό του θεωρώντας πως δεν είναι ικανός να κάνει ακόμη και το πιο απλό πράγμα. Για το άτομο αυτό είναι απόλυτα φυσική η αποτυχία και το φυσικό επακόλουθο αυτής, που δεν είναι άλλο από την ανάπτυξη συμπλεγμάτων κατωτερότητες η ακόμη και την εμφάνιση κατάθλιψης σε τελευταίο στάδιο. Συμπερασματικά λοιπόν θα πρέπει ακόμη να λεχθεί ότι αν και οι εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν τον έφηβο και τον οδηγούν στην κατάθλιψη είναι αρκετοί, αυτό δεν σημαίνει πως και ο ίδιος ο έφηβος δεν φέρει καμία ευθύνη. Αντιθέτως είναι ο βασικός υπαίτιος αυτής της κατάστασης, καθώς δεν συνειδητοποιεί τις πραγματικές του δυνατότητες και δεν αναγνωρίζει ότι αυτά που έχει να προσφέρει στην κοινωνία είναι πολύ περισσότερα από αυτά για τα οποία ο ίδιος θεωρεί ικανό τον εαυτό του.

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ Β΄Λυκείου

Παρόλο που

όλοι έχουν

περάσει από

αυτή την

ηλικία, κανείς

δε μπορεί να

καταλάβει.

Οι καθημερινές

υποχρεώσεις και

απαιτήσεις είναι

τόσες ώστε να

ακυρώνουν τις

ανάγκες και τα

«θέλω» μας

Είναι κάτι που

δεν έχει σημείο

αναφοράς- ένας

ασταθής

γραφικός

χαρακτήρας

Μια κοπάνα στο

σχολείο Ένα

μονίμως κλειστό

βιβλίο

Εφηβεία και γονείς Ο όρος «εφηβεία» ουσιαστικά αναφέρεται στην ψυχολογική

ανάπτυξη του ατόμου, με αυτό δηλαδή που ονομάζουμε «ήβη».

Ορισμένα προβλήματα είναι μοναδικά στην εφηβεία. Ό,τι είδους

προβλήματα κι αν είναι όμως οι γονείς θεωρούν καθήκον τους να τα

αντιμετωπίσουν. Οι έφηβοι συχνά νιώθουν αμφιθυμία – ένα είδος

αντιφατικών συναισθημάτων- στον τρόπο που βλέπουν τους γονείς

τους. Από την άλλη πλευρά, οι γονείς ανησυχούν θεωρώντας τις

πράξεις των παιδιών τους μη κατανοητές, απρόβλεπτες,

επαναστατικές και ανεξέλεγκτες.

Ορισμένα προβλήματα είναι μοναδικά στην εφηβεία, οι γονείς

όμως ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να τα αντιμετωπίσουν με πραγματικό

ενδιαφέρον που ίσως μερικές φορές γίνεται υπερβολικό. Οι έφηβοι

συχνά βιώνουν αμφιθυμία στον τρόπο που βλέπουν τους γονείς τους.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς ανησυχούν πολύ για τους εφήβους

όταν οι πράξεις τους είναι μη κατανοητές, απρόβλεπτες, επαναστατικές

και ανεξέλεγκτες. Τελικά τι είναι εφηβεία; Ο όρος εφηβεία ουσιαστικά

αναφέρεται στην ψυχολογική ανάπτυξη του ατόμου, με αυτό δηλαδή

που ονομάζουμε ήβη. Με όποιο τρόπο ορίζουμε την εφηβεία, το βέβαιο

είναι ότι ο πιο σημαντικός στόχος αυτής της περιόδου είναι η ανάγκη

του ατόμου να διαμορφώσει οριστικά την ταυτότητά του. Πολλές από

τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα κατά την εφηβεία φαίνεται να

σχετίζονται με την σωματική ωρίμανση του εφήβου. Το σώμα του

πλέον γίνεται το επίκεντρο της προσοχής του. Οι αλλαγές οφείλονται

στις παρενέργειες των ορμονών, οι οποίες έχουν και ψυχολογικές

συνέπειες. Τα νέα άτομα κατά την διάρκεια της εφηβείας αναπτύσσουν

ορισμένα αισθήματα και στάσεις, τα οποία συμβάλλουν στην

διαμόρφωση της προσωπικής τους ταυτότητας. Οι έφηβοι μπορεί να

γίνουν αγχώδεις ή υπερευαίσθητοι ιδιαίτερα όταν υπάρχει κάποια

ασυμφωνία ανάμεσα στην ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και στην

ιδέα για τον ‘ιδανικό’ εαυτό. Οι μελέτες για τις σχέσεις μεταξύ γονέων

και παιδιών έχουν περιορίσει την ποικιλία των γονικών στάσεων σε

βασικές διαστάσεις. Οι παραχωρητικοί γονείς προσπαθούν να μην είναι

τιμωρητικοί ενώ οι υπερπροστατευτικοί παρουσιάζουν μεταβολές στην

συμπεριφορά τους. Έφηβοι των οποίων οι γονείς είναι αυταρχικοί και

προτιμούν την σωματική τιμωρία τείνουν να είναι πιο εξαρτημένοι .

Αντιθέτως τα παιδιά κυρίαρχων γονέων που στερούνται την

ικανότητα να αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά καταστάσεις σε μεγαλύτερη

ηλικία θα αργήσουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αν οι γονείς

απορρίπτουν το παιδί τους τότε η ψυχολογική ανεξαρτησία βρίσκεται

σε κίνδυνο ενώ στους ζεστούς παραχωρητικούς γονείς θα αντιδρούν με

αγάπη έχοντας και τα σωστά πρότυπα. Αυτό είναι το υγιέστερο σε μια

οικογένεια. Και βέβαια με την πάροδο του χρόνου ο γονέας θα μπορεί

να πλησιάσει ακόμα περισσότερο τον έφηβο στον οποίο θα δοθεί η

ευκαιρία να καλλιεργήσει τις δεξιότητες, αναγκαίες για την

διαμόρφωση της ταυτότητας όπως είναι η διατύπωση των

συναισθημάτων η αλληλεπίδραση και ο αλληλοσεβασμός!

Ευχαριστούμε την κα Μαρία Τσιλιμπώκου, ψυχολόγο, για τις

πληροφορίες που μας έδωσε. Από τις: Μαρία Βυτιάδου και

Τατιάνα Καζαντζίδου μαθήτριες της Α΄ Λυκείου.

ΕΦΗΒΕΙΑ Από τη Σαρίνα Κολοκοτρώνη, Α΄Λυκείου

Το να είσαι έφηβος είναι περίπλοκο πράγμα. Είναι φορές που η

μοναξιά με καταλύει, η μελαγχολία με πνίγει και με πληγώνει.

Θρυμματίζει ένα - ένα τα κομματάκια της ψυχής μου και της

αθωότητας μου. Γι αυτό είναι απαραίτητη η συντρόφια. Οι φίλοι είναι

ένα προνόμιο που ο καθένας πρέπει να έχει .Είναι τόσο σημαντικοί και

όμως πολλές φορές οι άνθρωποι και κυρίως εμείς οι έφηβοι τους

διώχνουμε. Μας αρέσει να μένουμε μόνοι, να πληγώνουμε ο ένας τον

άλλον, να δημιουργούμε ίντριγκες και έριδες. Και στο τέλος, τι θα

μείνει; μόνο τα σημάδια και ο πόνος μας.

Είμαι έφηβος όταν λέω πως μ’ αρέσει το σχολείο εννοώ μ’

αρέσουν οι πλάκες, οι παρέες και ότι ζούμε κατά τη διάρκεια την

μαθητικής μας ζωής εκτός βέβαια από το διάβασμα. Όλη μέρα σχολειό

διάβασμα φροντιστήριο έλεος πια ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΦΗΒΟΣ

δεν το καταλαβαίνετε;

Και περνάει η ώρα έρχεται Σάββατο το βράδυ...ουφ τι θα

φορέσω; Δεν έχω ρούχα, κοίτα το σώμα μου Κοίτα. ΟΧΙ ΜΗΝ

ΚΟΙΤΑΣ. Μαμά! δεν θα βγω σήμερα δεν νιώθω καλά .Το να μένεις

σπίτι μόνος σου Σάββατο βράδυ ενώ όλοι διασκεδάζουν, δεν είναι και

το καλύτερο αλλά τι να κάνουμε έτσι όπως είμαι προτιμώ να μείνω

μέσα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είναι και τόσο άσχημα, καθώς

έχω άπλετο χρόνο να σκεφτώ να διαβάσω βιβλία με απίθανες ιστορίες

και να ταξιδέψω το μυαλό μου σε τόπους μακρινούς και

παραμυθένιους… Τι κρίμα που η ζωή δεν είναι σαν τα παραμύθια....

(ΝΟΚ ΝΟΚ)

-ΟΧΙ, μαμά μην μπεις! Θοδωρή φύγε από δω σου είπα με

ενοχλείς. ΕΛΕΟΣ!! Σας βαρέθηκα… θέλω να φύγω από δω να

δραπετεύσω, να ξεφύγω από αυτόν τον σκληρό κόσμο, να ταξιδέψω

μακριά, πολύ μακριά εκεί που δεν θα με βρει κανείς. Όμως, τι κρίμα

που όλα αυτά είναι απλώς όνειρα... Σκέψεις σαν και αυτές με

καταλύουν καθημερινά αλλά πλέον το έχω πάρει απόφαση ΕΙΜΑΙ

αυτή που είμαι ,αυτό δεν αλλάζει γι αυτό λοιπόν ήρθε η ώρα να πάρω

τη ζωή μου στα χέρια μου!

ΕΙΜΑΙ ΕΦΗΒΗ

Είμαι έφηβη. Κι ενώ τώρα πασχίζω να ελέγξω τη συμπεριφορά

μου, τα λόγια μου και τις πράξεις μου για να μην πληγώσω τα άτομα

για τα οποία νοιάζομαι, κάποτε δε χρειαζόταν. Κάποτε είχα τη

δυνατότητα να ονειροπολώ και να μη νιώθω ένοχη. Κάποτε δε

στενοχωριόμουν τόσο εύκολα.

Θυμάμαι, σαν παιδί, περπατούσα με τη μητέρα μου στο δρόμο,

και παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Κάποια στιγμή, τη ρώτησα

γιατί δε χαμογελούσαν. Τέτοια ήταν η άγνοιά μου για τον κόσμο και τα

προβλήματά του. Τέτοιο ήταν το χαμόγελό μου, που σπάνια έφευγε

από το πρόσωπό μου.

Ο χρόνος όμως περνά, και γερνά τα πάντα στο διάβα του. Και

κάπως έτσι βρέθηκα μέσα σε ένα καλούπι που ούτε να δω δεν ήθελα.

Και οι τοίχοι κλείνουν γύρω μου, κι εγώ πνίγομαι με τους περιορισμούς

που μου βάζουν οι άλλοι. Πότε σας ζήτησα εγώ να μου πείτε ποια είμαι;

Πότε σας ζήτησα να μου πείτε πώς να ζήσω τη ζωή μου; Κι αν δε σας

ρώτησα, ποιος ο λόγος να απαντήσετε; Αφήστε με να ψάξω μόνη μου

ποια είμαι, και κυρίως ποια θέλω να γίνω.

Στο σχολείο μας λένε να διαλέξουμε την μαθησιακή κατεύθυνση

που θέλουμε να ακολουθήσουμε, και νομίζουν ότι εκεί τελειώνει η

απαίτησή τους. Τέτοιες αυταπάτες τρέφουν, με ζημία δική μου. Μου

ζητούν, στα 16 μου χρόνια, να κάνω μια απόφαση που θα καθορίσει

την υπόλοιπη ζωή μου. Τι θα σπουδάσω, ποια δουλειά θα επιλέξω…

Με ποια κριτήρια ρωτάς έναν άνθρωπο που καλά-καλά δεν μπορεί να

αποφασίσει τι να φάει για μεσημεριανό τι θέλει να κάνει στη ζωή του;

Ποτέ δεν είπα πως αρνούμαι να διαλέξω. Χρειάζομαι χρόνο όμως.

Χρειάζομαι χρόνο, γιατί φοβάμαι πως θα κάνω τη λάθος απόφαση.

Τρέμω όταν σκέφτομαι πως μπορεί να περάσω μια ζωή σε μια δουλειά

που θα βαριέμαι το κάθε λεπτό εκεί, που θα μετανιώνω στα 40 μου την

μία απόφαση που έκανα πριν δεκαετίες… Και γιατί να διαλέξω

δηλαδή; Γιατί να πρέπει να αρνηθώ στον εαυτό μου να εξελιχθώ σε

τόσα διαφορετικά επίπεδα; Δεν είναι οι άνθρωποι πολυδιάστατοι;

Αλλά έτσι είναι. Όταν είσαι έφηβος, ισχύουν δυο μέτρα και δυο

σταθμά. Αντιμετωπίζεσαι σαν ξεχωριστό ον μόνον όταν συμφέρει τους

άλλους. Όταν λέω πώς νιώθω ή τι σκέφτομαι, γίνομαι αντιφατική και

παράλογη. Γιατί; Μα, φυσικά, λόγω ορμονών, επειδή είμαι έφηβη. Κι

όταν θυμώνω, δεν είναι επειδή βρίσκω ότι κάτι είναι λάθος, ότι δε με

σέβονται ή δε με εκτιμούν, είναι επειδή είμαι έφηβη.

Όχι. Οι πράξεις μου δε βασίζονται σε αλλαγές του σώματός μου,

αλλά του μυαλού και της ψυχής μου. Και αδυνατώ να

συνειδητοποιήσω πώς γίνεται να μην με καταλαβαίνετε. Ένα ρητό που

χρησιμοποιείται συνέχεια από πολλούς, κι εμένα ακόμη, είναι εκείνο

που λέει: «Εκεί που είσαι ήμουν κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις», που

σημαίνει, εν ολίγοις: «Ξέρω τι σου συμβαίνει, ξέρω πώς να χειρίζομαι

καταστάσεις που εσύ αγνοείς, επειδή τα έχω ζήσει». Αν ισχύει αυτό, δε

θα έπρεπε να εξηγώ τα συναισθήματά μου. Θα έπρεπε να γίνομαι

κατανοητή. Αλλά δε φταίω εγώ. Εσείς φταίτε, που ξεχάσατε πώς είναι

να είσαι έφηβος, που αρνείστε να θυμηθείτε το θυμό, το φόβο, τη

μοναξιά, τον ενθουσιασμό και τη χαρά μας, που εναλλάσσονται στην

ψυχή μας σαν νότες στο πεντάγραμμο: μένουν για λίγο, μα πάντα

ξανάρχονται. Δεν είναι δική μας η ευθύνη. Δε σας κατηγορώ, πρέπει να

πονάει η ανάμνηση αυτή. Γιατί πρέπει όμως να μου συμβεί το ίδιο;

Το μόνο που θέλω, δεν είναι να σας επικρίνω. Είναι να σας δώσω

να καταλάβετε πού μειονεκτεί η στάση σας απέναντί μας. Ούτε σας

ζητώ να είστε τέλειοι. Δεν είναι στη φύση σας, ούτε στη δική μου. Είναι

οι προσπάθειες που κάνετε, γιατί όντως προσπαθείτε, και θα ήμουν

υποκρίτρια να μην το αναγνωρίσω, να εστιάζουν σε πράγματα που θα

ωφελήσουν όλους μας. Μήτε να σας ζητήσω τον κόσμο όλο, γιατί

πρόσφατα έμαθα ότι δεν τον έχετε, αλλά να μου δώσετε ό,τι έχετε και

δεν το ξέρατε. Μια αγκαλιά από το πουθενά, μαμά, μπαμπά, κι ένα «σ’

αγαπώ» από εκεί που δεν το περιμένω, με συγκινεί τόσο όσο και οι

κόποι σας για μένα. Και μη νομίζετε ότι δε τους βλέπω. Αλλά μην τους

επισημαίνετε, γκρινιάζοντας σε μένα. Μειώνει την αξία τους. Πάντα θα

είμαι ευγνώμων. Ποιος ο αντίκτυπος αυτού, όμως, αν το λέω συνέχεια;

Κι αν έχω απαιτήσεις και τις βρίσκετε παράλογες, εξηγήστε μου γιατί.

Συζητήστε μαζί μου. Είμαι σε μια ηλικία που μπορείτε. Αλλά μην

περιμένετε να συμφωνήσω αμέσως…

Τελικά, το μόνο που θέλω είναι να λύσουμε τις διαφορές μας.

Κουράστηκα να μαλώνουμε. Βαρέθηκα να είμαστε όλοι

ανικανοποίητοι. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν άτομα που δεν

έχουν τίποτα να χωρίσουν, σταματήσουν να καταπιέζουν ο ένας τον

άλλο και μαζί κάνουν ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο.

Το πρότυπό μου

Η μαμά μου δεν είναι τέλεια. Το

έχει παραδεχτεί και η ίδια. Έχει

κάνει πολλά λάθη στη ζωή της.

Αν υπάρχει όμως ένα πράγμα που

έκανε σωστά, είναι κάτι που

πολλοί άνθρωποι ούτε καν μπορούν να φανταστούν πως έχουν τη δυνατότητα

να κάνουν. Η μαμά μου είναι εξαιρετική γονιός.

Χάρη σε εκείνη, έμαθα τα λεπτά όρια σωστού και λάθους, σεμνοτυφίας, ηθικής

και ανηθικότητας, πώς να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, να τον αγαπώ και να

τον σέβομαι, και μαζί και τους άλλους. Όταν, από μικρή ηλικία, διψούσα για

γνώσεις, ήθελα να διαβάζω, να μαθαίνω, η μαμά μου μού έδινε ό,τι ζητούσα, γιατί

ήξερε πως κάθε είδους γνώση είναι χρήσιμη. Μου έμαθε πώς να αντλώ μαθήματα

από την κάθε εμπειρία που ζω. Με δέχτηκε στην κουζίνα της, και προσπάθησε να

μου μάθει ό,τι ξέρει, μολονότι η ίδια προτιμά να τρώει παρά να μαγειρεύει. Κι ας

προτιμώ εγώ να μαγειρεύω και να ταΐζω τους άλλους. Η μαμά μου μού έμαθε την

έννοια της αυτογνωσίας. Κατάφερε να δημιουργήσει ανάμεσα σε εμένα και τα

αδέρφια μου έναν έντονο δεσμό, παρόλο που έχουμε διαφορές ηλικίας μεταξύ μας.

Θα ρωτήσετε, και τι σημασία έχουν όλα αυτά; Αν υπάρχει ένα πράγμα που

έμαθα, 16 χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη, είναι ότι η μητρότητα είναι δύσκολο

πράγμα. Δεν μπορούν όλοι να προσφέρουν στα παιδιά τους αυτό που χρειάζονται

για να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη

την καθοδήγησή τους. Δεν έχουν υπομονή.

Η μαμά μου είναι το πρότυπό μου σαν γονιός, αλλά και σαν άνθρωπος. Γιατί το

πιο σημαντικό πράγμα που μου έμαθε είναι πως τα παιδιά πρέπει να γίνουν

καλύτερα από τους γονείς τους. Οπότε δεν θέλω να την φτάσω, αλλά να την

ξεπεράσω. Να μάθω από τα λάθη της, εκτός από αυτά που έκανε σωστά

Από τη Θωμαΐδα – Ανθή Μανιού

ΑΓΧΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Από το Θάνο Ροστάν, μαθητή της Β Λυκείου.

Το άγχος αναμφισβήτητα κυριαρχεί στη ζωή μας. Δεν είναι όμως

μόνο «πολυτέλεια» των μεγάλων σε ηλικία αλλά είναι και των νέων.

Μερικοί από τους λόγους που οι νέοι κυριεύονται από το άγχος

είναι: Η ανεργία, η μοναξιά, η βία στο σχολείο, οι εξετάσεις και γενικά

όλη αυτή η βαθμοθηρική διαδικασία. Ήδη μια αβεβαιότητα κυριαρχεί

στο γεγονός να βρουν δουλειά στο μέλλον. Κάτι που ήδη διακατέχει

αρκετούς νέους που βγαίνουν στην αγορά εργασίας και δυσκολεύονται

να βρουν κάτι σταθερό που να τους εξασφαλίζει τα προς το ζην.

Μεγαλύτερο άγχος στους περισσότερους προκαλεί η μάθηση

μέσα από ένα βαθμοθηρικό σύστημα, αφού ο νέος δε διαβάζει για να

μάθει αλλά για έχει ένα καλύτερο βαθμό σε ένα τυπωμένο χαρτί,

πράγμα που κατά τη γνώμη μου δημιουργεί ανθρώπους με λανθασμένη

αντίληψη για την απόκτηση της γνώσης ή σε ανθρώπους που απλά

παραδίνονται και είναι αδιάφοροι για να μάθουν κάτι.

Συνεχίζοντας να μιλάμε για το χώρο του σχολείου θα πρέπει να

αναφερθούμε την ενδοσχολική βία “bulling” όπου τα τελευταία χρόνια

έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο στη χώρα μας γεγονός που

συγκλονίζει και πανικοβάλλει πολλές οικογένειες κυρίως των

μεγάλων πόλεων. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές

ψυχαγωγίας των παιδιών, ο έκδηλος ρατσισμός, η έλλειψη του

απαραίτητου χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες

από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών και

δημιουργούν αυτό το πολυδιάστατο πρόβλημα. Έτσι φωλιάζει το

άγχος για την βία είτε είναι σωματική είτε ψυχολογική και λεκτική

στις καρδιές των νέων που προσπαθούν πραγματικά πλέον να

διαχειριστούν συν τοις άλλοις και αυτό το πρόβλημα στη ζωή τους.

Επιπλέον μπορούμε να αναφέρουμε για εμάς τους ανθρώπους

ισχύει ότι είμαστε από τη φύση μας κοινωνικά όντα. Αν βρεθούμε σε

απομόνωση θα αναζητήσουμε την κοινωνική συναναστροφή αλλιώς θα

στραφεί στον εαυτό του και θα ζει μοναχικά Η μοναξιά λοιπόν καθώς

μας δημιουργεί μια έντονη επιθυμία για παρέα ταυτόχρονα συνοδεύεται

και από το άγχος να την βρούμε. Στις περισσότερες κοινωνικές ομάδες

λοιπόν δημιουργούνται κλίκες. Το άγχος για τα απομονωμένα άτομα

να συνυπάρξουν σε κάποια ομάδα λοιπόν θεριεύει και σίγουρα το

φαινόμενο στις μέρες γίνεται όλο ένα πιο έντονο.

Εν κατακλείδι το άγχος είναι κάτι που συνάπτει με την εξέλιξη

της ανθρωπότητας σίγουρα δεν μπορεί να αποβληθεί εντελώς και

λέγεται μάλιστα ότι είναι και ωφέλιμο σε μικρές δόσεις όσον αφορά την

ψυχική και σωματική απόδοση, το λεγόμενο δημιουργικό άγχος.

Αυξάνει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο και περιφερειακά του

σώματος -χέρια, πόδια- και μπορεί να αυξήσει την ψυχολογική και

σωματική λειτουργία. Σίγουρα όμως δεν είναι ωφέλιμο τις

περισσότερες φορές στις διαστάσεις και την πολυμορφία που έχει στις

μέρες μας.

ΣΟΚ προκαλεί η είδηση ότι στην Ευρώπη αλλά και στον

Καναδά υπάρχουν γονείς οι οποίοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους σαν

μην έχουν συγκεκριμένο φύλο προκειμένου, όπως οι ίδιοι, λένε να τους

δώσουν την δυνατότητα να αποφασίσουν μόλις μεγαλώσουν ποιο

δρόμο θέλουν να ακολουθήσουν. (!!)

Πρόκειται για μία νέα τεχνική μεγαλώματος στην οποία πολλοί

αντιτίθενται καθώς, όπως λένε οι παιδοψυχολόγοι, κανείς δεν έχει

δικαίωμα να καθορίζει τη μοίρα ενός παιδιού.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα ζευγάρι από το Τορόντο, που

μεγαλώνει το παιδί του σαν να μην έχει συγκεκριμένο φύλο

προκειμένου να μη γίνει επιθετικό! Το μωρό, το οποίο ονομάζεται

Στορμ Στόκερ και είναι μόνο 5 μηνών, σίγουρα θα έχει να αποφασίσει

για πολλά πράγματα μεγαλώνοντας, όπως για παράδειγμα, αν θέλει

να συμπεριφέρεται σαν αγόρι ή κορίτσι! Απ’ ο, τι φαίνεται, το να

στραφεί στ’ αδέλφια του για βοήθεια μάλλον δεν θα έχει κάποιο

ιδιαίτερο νόημα, καθώς ο 5χρονος Τζαζ έχει μακριές κοτσίδες, φοράει

ροζ σκουλαρίκια και φανταχτερά ροζ φορέματα, ενώ ο 2χρονος Κίο

έχει μανία με τα κολάν, με αποτέλεσμα να τους περνάνε όλοι για

κορίτσια. Η Κάθι και ο σύζυγός της, Ντέιβιντ Στόκερ, επιμένουν ότι

δίνουν στα παιδιά τους την ελευθερία να εκφραστούν. (!!!).

Άλλο παράδειγμα είναι ο 2χρονος Μαξ από τη Βρετανία ο

οποίος το πρωί φορά καρό πουκάμισο και κλωτσάει μπάλες, το

απόγευμα όμως φορώντας ένα μπλε φόρεμα παίζει με τις κούκλες ενώ

ΑΓΟΡΙ Ή ΚΟΡΙΤΣΙ;

η μαμά του, του βάφει και τα νύχια! Η Λίζα και ο Μάρτιν Μπράις, οι

γονείς του Μαξ, θέλουν να του διδάξουν να είναι αυτό που θέλει και

όχι να μπει σε καλούπι.

Άρθρο της Σαρίνας Κολοκοτρώνη,

μαθήτριας Α’ Λυκείου

Αίτια Διαφοροποίησης Της

Νεανικής Γλώσσας. Από τη Σαρίνα Κολοκοτρώνη, Α΄ Λυκείου

Αίσθηση στη κοινή γνώμη προκάλεσε η κυκλοφορία ενός λεξικού

το οποίο περιέχει όρους της γλώσσας των νέων. Οι περισσότεροι

αντέδρασαν καθώς χαρακτηρίζουν τον ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας

των εφήβων ως φθορά και παρακμή. Όμως, λίγοι είναι αυτοί που

έχουν αναζητήσει τα βαθιά αίτια δημιουργίας αυτής της ιδιολέκτου.

Αρχικά, οι νέοι έχουν την τάση να διαφοροποιούνται με τον

τρόπο ντυσίματος, την αισθητική του σώματος, τη συμπεριφορά και τη

γλώσσα. Η γλώσσα, παίζει ρόλο εξατομικευτικό, αφού επιτρέπει στους

χρήστες της, να διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους και

συγχρόνως αποτελεί κύριο παράγοντα συνοχής της ομάδας, καθώς τα

μέλη της συνδέονται μεταξύ τους χάρη στη γλώσσα που μιλούν και την

οποία πολλοί εκτός ομάδας δεν είναι σε θέση να καταλάβουν.

Συνάμα, οι νέοι διακρίνονται για την αντιδραστικότητά τους και

την επαναστατικότητα της φύσης τους. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται

τις περισσότερες φορές με την ανάπτυξη αντιδραστικών και

επαναστατικών συμπεριφορών έναντι ενηλίκων, οι οποίες μέσα από τη

γλώσσα τους εκφράζουν την αμφισβήτηση των αρχών και των αξιών.

Παράλληλα, οι αλλαγές στα πρότυπα συμπεριφοράς, οι ιδέες και οι

αξίες των νέων οδηγούν στη διαμόρφωση της δικής τους ταυτότητας.

Ακόμα, οι νέοι τρόποι επικοινωνίας ώθησαν του νέους στη χρήση

ενός ξεχωριστού κώδικα επικοινωνίας. Το διαδίκτυο ως μέσο εύκολης

και γρήγορης επικοινωνίας αναγκάζει του χρήστες της να συνομιλούν

κωδικοποιημένα, (π.χ. greeklish). Όμως, το γεγονός ότι οι νέοι έχουν

εξοικειωθεί με το επιφανειακό, οδηγεί σε πολλά προβλήματα, όπως

λεξιπενία, χαμηλό επίπεδο εγγραμματισμού και δυσκολία κατανόησης

και αποκωδικοποίησης μηνυμάτων.

Γι’ αυτό το λόγο, οι περισσότεροι χαρακτηρίζουν την ιδιόμορφη

γλώσσα των νέων ως καταστροφή και αντιδρούν υπερβολικά. Όμως,

παραβλέπουν ότι η γλώσσα τους, είναι και δημιουργία γιατί επιτρέπει

στους νέους να επικοινωνούν, να διαφοροποιούνται και να γίνονται

αποδεκτοί από τους συνομηλίκους τους και είναι αποτέλεσμα της

φαντασίας τους και της ικανότητάς τους να συνθέτουν-δημιουργούν

καινούργιους εκφραστικούς τύπους, να πλάθουν λέξεις και να

διοχετεύουν κατά αυτόν τον τρόπο την ορμητικότητά τους.

Επομένως, είναι αναγκαίο να αποδεχτούμε όλοι τη χρήση της

νεανικής γλώσσας και να αναρωτηθούμε, γιατί η πεποίθηση των

μεγαλύτερων για γλωσσική κρίση είναι πιο διαδεδομένη από την

άποψη προόδου. Τέλος, οι νέοι οφείλουν να σέβονται και να αγαπούν

τη γλώσσα τους και να θέτουν όρια, έτσι ώστε η συνεχής χρήση της να

μην δημιουργεί προβλήματα.

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΣΤΟΥΣ

ΕΦΗΒΟΥΣ

Σήμερα ένα μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η διατροφή των εφήβων. Τα παιδιά παρουσιάζουν λόγω αυτού, προβλήματα στο βάρος τους αλλά και στην υγεία τους. Καθημερινά χιλιάδες παιδιά πέφτουν θύματα του έτοιμου φαγητού ή της ποσότητας της τροφής τους. Μεγάλες μερίδες αλλά και οι γνωστή πίεση της «μαμάς» ωθούν τα παιδιά στην παχυσαρκία δημιουργώντας τους σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα παιδιά έχοντας το βάρος των πανελληνίων αλλά και των σχολικών εξετάσεων ξεσπούν στο φαγητό, επομένως

συνειδητοποιούμε πως η ψυχολογία του ατόμου είναι συνδεδεμένη άμεσα με την παχυσαρκία του .Τα αποτελέσματα των παραπάνω είναι κατά κύριο λόγο ψυχολογικά και προβλήματα υγείας. Από την παχυσαρκία του εφήβου ξεκινούν καρδιαγγειακά νοσήματα, προβλήματα στην αρτηριακή πίεση αλλά και δυσκινησία. Μιλώντας για την ψυχοσύνθεση του εφήβου, νιώθει άβολα για το σώμα και συγκρίνεται με τους γύρω του ξεσπά με επιθετικές συμπεριφορές και παρουσιάζει άρνηση. Παρά τα παραπάνω ο έφηβος έχει μαζί του έναν πολύ σημαντικό σύμμαχο και αυτός είναι η ηλικία του, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα διατροφής και άσκησης μπορεί να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.

10 tipsγια υγιή και νεανική εμφάνιση

1. Ασκηθείτε

Ακόμη και ήπιας έντασης γυμναστική

τονώνει τους μύες και βοηθάει στην

απώλεια βάρους ενώ ,παράλληλα,

συμβάλλει στη σύσφιξη της επιδερμίδας

προσδίδοντας ένα νεανικό τόνο στο

σώμα.

2. Βασίστε τη διατροφή σας

σε ποικιλία τροφίμων

Χρειάζεστε περισσότερα από 40

διαφορετικά θρεπτικά συστατικά για να

έχετε καλή υγεία και κανένα τρόφιμο δε

μπορεί να τα παρέχει όλα.

3. Ενυδάτωση

Η απώλεια υγρασίας από την επιδερμίδα

δημιουργεί ξηρότητα, ρυτίδες, έλλειψη

λάμψης και σφριγηλότητας. Για αυτό

ενδείκνυται η κατανάλωση 6-8 ποτηριών

νερού καθημερινά.

4. Κοιμηθείτε

Η έλλειψη ύπνου οδηγεί στην

υπερκατανάλωση και μάλιστα μας κάνει

να επιζητούμε τη ζάχαρη και τις

παχυντικές τροφές. Ο ύπνος συμβάλλει

σημαντικά στην καλή υγεία και την

απώλεια βάρους.

5. Ξεχάστε το άγχος

Το άγχος μεταξύ άλλων κακών, είναι

υπεύθυνο και για την κουρασμένη και

θαμπή όψη της επιδερμίδας.

6. Κάντε ντους με χλιαρό νερό

Το ζεστό νερό κάνει τα την επιδερμίδα

πιο θαμπή ενώ αντίθετα με το χλιαρό

γίνεται πιο ελαστική.

7. Προστατευτείτε από τον

ήλιο

Ο ήλιος βλάπτει τόσο την επιδερμίδα όσο

και τα μαλλιά. Για αυτό χρησιμοποιείτε

αντηλιακό.

8. Διατηρήστε υγιές σωματικό

βάρος

Το σωστό βάρος εξαρτάται από πολλούς

παράγοντες, όπως το φύλο, την ηλικία, το

ύψος και η σύστασή του σώματος.

9. Καταναλώνετε συχνά

γεύματα

Με αυτό τον τρόπο αυξάνεται ο

μεταβολισμός και μειώνεται το αίσθημα

πείνας.

10. Τρώτε με μέτρο

Μην αποφεύγετε τα αγαπημένα σας

φαγητά αλλά αντίθετα καταναλώστε τα

με μέτρο.

Από τη Λουκία Κοροβέση

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η γυναίκα κατέχει μια

υποβαθμισμένη θέση στις κοινωνίες κάθε εποχής.

Παρόλο που το φαινόμενο αυτό έχει μειωθεί σημαντικά

εντοπίζεται όμως ακόμη στις χώρες κυρίως της

Ανατολής. Εκεί οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως

κατώτερα όντα που δεν έχουν δικαιώματα παρά μόνο

υποχρεώσεις, γεγονός που εγείρει πολλά ερωτήματα

σχετικά με την επίδραση των θρησκευτικών πεποιθήσεων

σε αυτές τις κοινωνίες.

Στις χώρες της Ανατολής δύο είναι οι παράγοντες που

συμβάλλουν στην διατήρηση της ανισότητας των δύο

φύλων, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός και η πατριαρχική

δομή της κοινωνίας. Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ είναι

κατώτερη και οι άντρες ασκούν μεγάλη δύναμη απέναντι

τους. Οι γυναίκες της Ανατολής δεν έχουν δικαίωμα να

εκφράσουν την άποψή τους χωρίς την άδεια του συζύγου

τους. Επίσης πρέπει να σέβονται και να υπακούουν τις

εντολές του σχετικά με την εμφάνιση, την συμπεριφορά

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

τους και την ανατροφή των παιδιών, ενώ δεν δικαιούνται

σε πολλές περιοχές να ζητήσουν διαζύγιο. Στις περιοχές

όμως που έχουν αυτή ην δυνατότητα τους επιτρέπεται να

αναθρέψουν τα παιδιά τους μέχρι κάποια συγκεκριμένη

ηλικία και να εγκαταλείψουν ύστερα τη συζυγική στέγη με

τα υπάρχοντα τους και συνοδευόμενες από την κοινωνική

κατακραυγή. Τέλος οι γυναίκες έχουν περιορισμένη

πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία και στη συμμετοχή στα

κοινά καθώς και περιορισμούς στην επαγγελματική τους

ζωή.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πολλές γυναίκες

αυτών των χωρών έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο

στην προσπάθεια για την ανάκτηση των δικαιωμάτων τους

και την ισότητα των δύο φύλων.

Η Μαλάλα Γιουσαφζάι είναι η νεαρή κοπέλα από το

Πακιστάν που φέτος της απονεμήθηκε το Νόμπελ

Ειρήνης για τον αγώνα της στο δικαίωμα των κοριτσιών

στην εκπαίδευση. Η φωνή της ακούστηκε για πρώτη φορά

όταν σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε να γράφει στο BBC Urdu

για τη ζωή της στην πόλη Mingora του Πακιστάν μετά την

κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, οι οποίοι

απαγόρευσαν την εκπαίδευση των κοριτσιών.

Στα 15 της και ενώ είχε γίνει πλέον στόχος των

Ταλιμπάν, πυροβολήθηκε στο κεφάλι ενώ βρισκόταν

βρισκόταν στο σχολικό λεωφορείο. Παρ'όλα αυτά επέζησε

και έπειτα από αυτήν την απόπειρα δολοφονίας σε βάρος

της, ενεπλάκη εντονότερα με το ζήτημα των δικαιωμάτων

των κοριτσιών να πηγαίνουν σχολείο.

'' Το βραβείο που κέρδισα μου θυμίζει πόση δουλειά

ακόμη πρέπει να γίνει''

Μαλάλα Γιουσαφζάι

Η Γκοντσέχ Γαναμί είναι μια Ιρανοβρετανή 25 ετών που

συνελήφθη στις 20 Ιουνίου του τρέχοντα χρόνου στην

Τεχεράνη καθώς θέλησε να παρακολουθήσει έναν αγώνα

βόλεϊ ανδρών. Το παράδειγμα της αποτελεί επιβεβαίωση

της απαγόρευσης συμμετοχής των γυναικών στα κοινά

στην Ανατολή. Η Γκοντσέχ έπειτα από 100 ημέρες

κράτησης αποφάσισε να προβεί σε απεργία πείνας με

σκοπό την απελευθέρωση της. Σύμφωνα με την μητέρα

της οι αρχές προσπάθησαν να πείσουν την Γκοντσέχ να

αλλάξει δικηγόρο και να δηλώσει ενοχή για νέες

κατηγοριες. Παρ' ολ' αυτά ο διοικητής της εθνικής

αστυνομίας του Ιράν δήλωσε ότι η αστυνομία δεν μπορεί

να επιτρέψει ακόμη την παρουσία γυναικών στα στάδια

αφού κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον.

Η Αούνγκ Σαν Σου Κι είναι νομπελίστρια, ακτιβίστρια

και πολιτικός που βραβεύτηκε με Νόμπελ Ειρήνης το

1991 και με το βραβείο Ζαχάρωφ για την ελευθερία της

σκέψης την ίδια χρονιά. Η Σαν πέρασε 15 ολόκληρα

χρόνια σε κατ' οίκο περιορισμό από το στρατιωτικό

καθεστώς της χώρας της, φυλακίστηκε, της απαγόρευσαν

να συναντήσει τα μέλη της οικογενείας της και έγινε

απόπειρα δολοφονίας εναντίον της από την βιρμανική

χούντα. Ωστόσο εκείνη κατέφερε να αναγνωριστούν οι

προσπάθειες της για την ανατροπή της δικτατορίας και να

συγκεντρώσει τη διεθνή υποστήριξη στους δημοκρατικούς

της σκοπούς.

Η Ρειχανέχ Τζαμπαρί ήταν μια 26χρονη Ιρανή που

καταδικάστηκε και εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού για τη

δολοφονία το 2007 του χειρούργου και πρώην υπαλλήλου

του Υπουργείου Πληροφοριών Μορτέζα Αμπντολαλί

Σαρμπαντί, ο οποίος είχε επιτεθεί σωματικά και

σεξουαλικά εναντίον της νεαρής γυναίκας. Παρά τις

εκκλήσεις σημαινουσών προσωπικοτήτων της κοινωνίας

για επιείκεια η καταδίκη της σε θανατική ποινή δεν

ματαιώθηκε. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η

Δικαιοσύνη στο Ιράν είχε αναβάλει πολλές φορές την

εκτέλεση έτσι ώστε η οικογένεια του θύματος να δώσει

συγχώρεση στη γυναίκα, γεγονός που θα οδηγούσε στην

άρση της θανατικής ποινής.

Τα παραδείγματα των γυναικών αυτών που έχουν

αφιερώσει τη ζωή τους στην απόδοση δικαιοσύνης και

ελευθερίας για το γυναικείο φύλο δημιουργούν έντονα τη

σκέψη ότι ακόμη και αν όλοι έχουν σωπάσει η φωνή ενός

ανθρώπου μπορεί να αλλάξει όλο τον κόσμο.

Ρένια Κορμά Α2'Λυκείου

ΟΜΙΛΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΓΛΩΣΣΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

1ου ΓΕΛ ΓΛΥΦΑΔΑΣ.

ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ:

Να συνδεθεί το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών με τη σύγχρονη γλώσσα των Νεοελλήνων (Νεοελληνική Κοινή)

Να γνωρίσουν και συνειδητοποιήσουν οι μαθητές που διδάσκονται το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στοιχεία του αρχαίου πολιτισμού καθώς και τη διαχρονική τους παρουσία στον σύγχρονο ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Να γνωρίσουν οι μαθητές τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων και τη σημασία αυτών για την καθημερινή ζωή τους και των υλικό-πνευματικό πολιτισμό τους.

Να γίνει το μάθημα των αρχαίων ελληνικών πιο ελκυστικό για τους μαθητές και κυρίως για τους νεοεισερχόμενους στην Α΄ Λυκείου.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

Ακολουθείται κατά κανόνα η μέθοδος project.

Ομαδοσυνεργατική.

Διερευνητική- ανακαλυπτική με ευρεία χρήση των Τ.Π.Ε. και με κριτική αναπλαισίωση πληροφοριών που συλλέγουν οι μαθητές από το διαδίκτυο.

Με καθοδηγούμενη , όπου απαιτείται, αυτενέργεια των μαθητών.

Στο τέλος των εργασιών γίνεται παρουσίαση των εργασιών και ανατροφοδότηση- αναστοχασμός.

Οι εργασίες δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα του Σχολείου, ή στην ηλεκτρονική εφημερίδα ή σε ιστολόγιο- ψηφιακό αποθετήριο.

Συντονιστής: Παναγιώτης Μποσιώλης ΠΕ02.

Δείτε στη συνέχεια

κάποιες από τις

εργασίες του

φιλολογικού ομίλου

ΟΜΙΛΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣΣυντονιστής: Μποσιώλης Παναγιώτης ΠΕ02

Η μάσκα και ο ρόλος της στο

αρχαίο θέατρο

Η εξελικτική πορεία της μάσκας ως θεατρικής σκευής

παράλληλα με την εξέλιξη του θεάτρου και ο ρόλος

της σε μια αρχαία ελληνική παράσταση στα διάφορα

είδη του δράματος.

Τι είναι η μάσκα ;

Η μάσκα όπως αναφέρεται στο λήμμα του λεξικού,

είναι ένα τεχνητό σκέπασμα του προσώπου πολλές

φορές και της κεφαλής, χρησιμοποιείται δε για

μεταμφίεση ή προστασία. Η ανάγκη του ανθρώπου

να εκφράσει τα συναισθήματά του και οι συχνές

αναφορές στη μνήμη του τις ίδιες χρονικές

περιόδους οδηγούν στην ιερή τελετουργία από την

οποία γεννιέται το θέατρο μέσα μας. Το θέατρο

αγγίζει το θεϊκό και πολλά από αυτά που γεννήθηκαν

μέσα του πέρασαν στη σφαίρα των θεών.

Η εξελικτική πορεία της μάσκας

Τον 5ο αι. το θέατρο έχει πάρει όχι μόνο μορφή, αλλά διαχωρίζεται

σε τραγωδία – κωμωδία και σατυρικό δράμα. Η ανθρώπινη μάσκα

τελειοποιείται από άποψη κατασκευής από τον Χοιρήλο και

αργότερα ο Φρύνιχος κατασκευάζει τη γυναικεία μάσκα που

πραγματικά βολεύει, αφού οι γυναίκες δεν παίζουν θέατρο κατά τους

αρχαίους θεσμούς και οι ρόλοι παίζονται μόνο από άντρες.

Φυσικά, δεν έλειψαν και οι θεότητες με τις μάσκες, αφού ο αρχαίοι Έλληνες θέλουν να

έχουν πάντα τον «ειδικευμένο» θεό τους. Έτσι παρουσιάζονται οι μούσες προστάτιδες.

Αυτές μεταπηδούν από θεότητες των νερών σε θέσεις θεοτήτων του πολιτισμού. Η Θάλεια

και Μελπομένη είναι οι προστάτιδες του θεάτρου. Η Θάλεια προστάτιδα της βουκολικής

ποίησης και κωμωδίας εμφανίζεται με το προσωπείο του κωμικού ηθοποιού και το κεφάλι

της είναι στολισμένο με κισσό (σύμβολο του Διονύσου).

Ο Θέσπης, που προσέθεσε το επικό στοιχείο του διαλόγου και της αφήγησης στην

τραγωδία, τυποποίησε τα προσωπεία, η έκφραση των οποίων αντανακλούσε μια πλευρά

της εσωτερικής ζωής. Επρόκειτο για προσωπεία χαρακτήρων και όχι ατόμων. Στην

αρχή τα στερεότυπα αυτά πρόσωπα ήταν περιορισμένα. Στη συνέχεια όμως, αναπτύχθηκε

μια πραγματική χειροτεχνία κατασκευής προσωπείων, διαφορετική για τα φύλα, τους

αγγελιοφόρους, τις εταίρες, τους προαγωγούς, τα τραγικά και τα κωμικά πρόσωπα, ακόμη

και για ζώα), όπου τα ατομικά χαρακτηριστικά του προσώπου εξαφανίζονταν.

Μέσα από τα τύμπανα, τους αυλούς, τις τσαμπούνες, τους χορούς, η μάσκα δεν

σταμάτησε να εξελίσσεται. Ο Αισχύλος κάνει ένα σημαντικό βήμα, προσθέτει στην

κατασκευή της μάσκας φυσική και τεχνητή κόμμωση. Δηλαδή, ένα είδος περούκας,

ποστίς. Αυτό το ποστίς στηριζόταν στο μέτωπο της μάσκας αλλά και στα πλάγια, πολλές

φορές εκτεινόταν και στο πίσω μέρος της κεφαλής. Τα ποστίς δεν ήταν άγνωστα στην

αρχαία Ελλάδα. Σίγουρα δεν είχαν την απόλυτη έκφραση και έκταση όπως στην αρχαία

Ελλάδα.

Οι μάσκες του θεάτρου έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν ελαφρές,

κατασκευάζονταν κυρίως από κανναβόπανο ή από ελαφρύ πηλό, τη βάση της

μάσκας πέρναγαν με διάφορα επιχρίσματα και τις τελείωναν ζωγραφίζοντάς

τις. Τα ανοίγματα των ματιών ήταν όσο η κόρη των κανονικών οφθαλμών,

ενώ το υπόλοιπο του ματιού ήταν ζωγραφισμένο. Τα ρουθούνια έπρεπε να

αφήνουν τόσο άνοιγμα ώστε να ανασάνει άνετα ο ηθοποιός. Όσο για το

στόμα έπρεπε να είναι τόσο το άνοιγμά του ώστε η άρθρωση να φτάνει στον

θεατή καθαρή. Λέγεται ότι πίσω από το στόμα της μάσκας τοποθετούσαν

ένα μικρό κυλινδροειδές χωνί, είδος μεγάφωνου που δυνάμωνε τη φωνή του

ηθοποιού και την έκανε να φτάνει και στο πιο απομακρυσμένο σημείο.

Δυστυχώς, μάσκες δεν διασώθηκαν από το αρχαίο θέατρο μόνο περιγραφές τους,

ζωγραφιές και μικρογραφίες κεραμικές. Χαρακτηριστικές είναι αυτές που

διακοσμούν το σπίτι των μασκών στην Αρχαία Δήλο, δηλαδή η οικία όπου

φιλοξενούνταν οι θίασοι όταν έπαιζαν εκεί θέατρο. Ακόμα στο Ναό της Αρτέμιδος

στη Σπάρτη βρέθηκαν μικρές πήλινες μάλλον λατρευτικές μάσκες. Από τις πιο

γνωστές μάσκες είναι αυτή του τραγικού προσωπείου που φέρει την έκφραση της

απόγνωσης και της μεγάλης θλίψης και εκείνη του Σάτυρου που συνοδεύεται από

το αίσθημα της αθλιότητας και της απόγνωσης.

Ο ρόλος της μάσκας

Το προσωπείο τονίζει τη συγγένεια της τραγωδίας με τις ιερουργικές

μεταμφιέσεις. Το τραγικό προσωπείο, όμως, από τη φύση και τη λειτουργία

του, διαφέρει από την καθαρή θρησκευτική μεταμφίεση. Έχει μεν

ιερουργικό υπόβαθρο, αλλά η διάσταση της μεταμφίεσης παραμένει

ανθρώπινη ρόλος του είναι περισσότερο αισθητικός και το ιερουργικό

στοιχείο κινείται στην ανθρώπινη εξελικτική γραμμή. Το προσωπείο μπορεί

κοντά στα άλλα, να χρησιμεύει για να υπογραμμίζει την απόσταση, τη

διαφοροποίηση ανάμεσα στα δύο στοιχεία που κατέχουν την τραγική

σκηνή, στοιχεία αντίθετα και συνάμα πολύ στενά δεμένα.

Από τη μία μεριά, έχουμε το χορό ένα συλλογικό πρόσωπο που το ενσάρκωνε ένα

σώμα πολιτών και που κατ' αρχήν φαίνεται δεν φορούσε προσωπείο, αλλά ήταν

μόνο μεταμφιεσμένος, και από την άλλη μεριά έχουμε ένα τραγικό πρόσωπο, που

το υποδυόταν ο ηθοποιός, ξεχωρίζοντας με το προσωπείο του από την ανώνυμη

ομάδα χορού. Το προσωπείο ενσωματώνει το τραγικό πρόσωπο σε μια πολύ

καθορισμένη κοινωνική και θρησκευτική κατηγορία, την κατηγορία των ηρώων.

ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ:

ΜΕΓΑΛΟΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΛΙΖΑ

ΜΠΕΙΝΗ ΥΒΟΝΝΗ

ΜΥΛΩΝΑ ΕΙΡΗΝΗ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΕΦΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΕΑ ΧΡΥΣΑ

ΙΛΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΜΠΟΣΙΩΛΗΣ Π.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑΣ

Της Νίκης Σίμου, Β Λυκείου

Γεννήθηκε στην Ελλάδα , περίπου το 5οαι.π.χ. με την ονομασία

«Αγάλματα-Νευρόσπαστα» (σπαστά νεύρα). Το 422π.χ. ο πλούσιος

Καλλίας παρέθεσε δείπνο και επειδή αγαπούσε να επιδεικνύει τον

πλούτο του , το πλούσιο τραπέζι , το άφθονο κρασί και οι ωραίες

γυναίκες δεν έλειπαν από αυτό. Το μεγάλο γεγονός του απογεύματος

όμως ήταν η παράσταση «άφωνος» (παντομίμα) και ένα θέατρο

Νευρόσπαστων.

Για πολλούς Έλληνες το θέατρο νευρόσπαστων ήταν το

σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας .Επιφανείς κλασικοί συγγραφείς ,

φιλόσοφοι , θεολόγοι και επιστήμονες , όπως ο Πλάτων , ο Μάρκος

Αυρήλιος , ο Φίλωνας και ο Αριστοτέλης κάνουν συχνές περιγραφές

για τις μαριονέτες και το τρόπο που κινούνταν .

Ο Πλάτων στο βιβλίο του «Οι Νόμοι» κάνει αναφορά στις

μαριονέτες λέγοντας: «Ας υποθέσουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι μια

κινούμενη φιγούρα που βρίσκεται στα χέρια των θεών για τη δική τους

διασκέδαση ή επειδή είχαν ένα σοβαρό σκοπό για μας για τον όποιο δεν

γνωρίζουμε τίποτα .Οι παρορμήσεις που μας κινούν μοιάζουν με

κλωστές που τραβούν οι θεοί από διαφορές κατευθύνσεις…»

Με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία η τέχνη μεταφέρεται στην Ρώμη

και σε όλη την Ευρώπη. Το 12ο αι. μ.χ. συναντούμε το πρώτο γνωστό

μαριονίστα στην ιστορία της τέχνης τον Πορθείνο . Οι αθηναίοι

επέτρεψαν σε ένα μαριονίστα να χρησιμοποιήσει τη σκηνή του θεάτρου

του Διόνυσου .

Το 1600 τουλάχιστον δώδεκα θέατρα μαριονέτων υπήρχαν στο

Λονδίνο . Οι καλλιτέχνες περιόδευαν σε όλη την Αγγλία και έδιναν

παραστάσεις σε πανηγύρια και σε πύργους ευγενών.

Το 17ο αι. γίνονται παραστάσεις στην Γάλλια .Το θέατρο

Fanchon Brioche έδωσε παράσταση στη βασιλική αυλή και

δημιούργησε τεράστιο ενθουσιασμό μεταξύ των αριστοκρατών θεατών ,

προσεκλήθη να επαναλάβει την παράσταση του αντί 20 λιρών

ημερήσιος . Ο ανιψιός του Brioche ήταν λιγότερο τυχερός , σε μια

περιοδεία του οι κούκλες που παρουσίαζε φαινόντουσαν τόσο ζωντανές

,που τον θεώρησαν μάγο. Σώθηκε κυνηγημένος τελευταία στιγμή. ΟΙ

παραστάσεις που προσέλκυαν πολύ κόσμο , δίνονταν στο θέατρο Des

Bamboches (1777) στο Παρίσι αλλά η πρόοδος προξένησε φθόνο στους

ηθοποιούς του ζωντανού θεάτρου .Υποχρεώθηκε να μετακινηθεί στα

πανηγύρια των πρασίνων προαστίων. Οι καλλιτέχνες είχαν να

αντιπαλεύσουν και την εκκλησία , η όποια θεωρούσε ότι η ηθικότης του

παριζιάνικου λάου ενετίθετο σε κίνδυνο από τις παραστάσεις .Έτσι στα

μέσα του 18ου αι. χάνονται σιγά-σιγά τα θέατρα μαριονέτας από την

Γάλλια και μεταφέρονται στην Αυστρία ,Ιταλία , Γερμανία και

αργότερα σε όλη την Ευρώπη .

ΖΙΡΩΝΤΟΥ

O Ζαν Ζιρωντού (Hippolyte Jean Giraudoux, 1882 – 1944) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους Γάλλους δραματουργούς του Μεσοπολέμου. Το έργο του διακρίνεται για την κομψότητα του ύφους και την ποιητική φαντασία. Κυρίαρχο θέμα στα έργα του είναι οι σχέσεις ανδρών-γυναικών ή σε ορισμένες περιπτώσεις ένα απραγματοποίητο ιδανικό.

Με λαμπρές σπουδές, δυο φορές πληγωμένος στον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο και Ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής, υπηρέτησε σε διπλωματικές και διοικητικές θέσεις, συγγράφοντας συγχρόνως μυθιστορήματα. Στράφηκε τελικά προς το θέατρο, μετά την γνωριμία του με τον κωμικό Λουί Ζουβέ, που σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τα σπουδαιότερα έργα του.

Όπως και άλλοι δραματουργοί της δεκαετίας 1930-1940, «ξαναέγραψε» τους αρχαίους ελληνικούς μύθους ιδωμένους από μια σύγχρονη οπτική. Αναμείγνυε το τραγικό και το ελαφρύ με ασυνήθιστες εικόνες απαράμιλλης κομψότητας και ποίησης.

Η ΗΛΕΚΤΡΑ ΤΟΥ ΖΙΡΩΝΤΟΥ

Η Ηλέκτρα, σύμβολο ανά τους αιώνες της αγάπης προς τον πατέρα και της αντιζηλίας προς τη μητέρα, είναι πρωταγωνίστρια μυθολογικών αρχαίων ελληνικών παραδόσεων, θεατρικών και άλλων λογοτεχνικών έργων. Αναφέρεται επίσης και με το όνομα Λαοδίκη.

Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, η Ηλέκτρα ανήκε στην καταραμένη οικογένεια των Ατρειδών. Μετά το φόνο του πατέρα της από τη γυναίκα του και τον εραστή της Αίγισθο, έμεινε στην ιστορία ως η εκδικήτρια και τιμωρός του φόνου καθώς και η ηθική αυτουργός της μητροκτονίας που επακολούθησε. Σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες της πράξης, οι αρχαίοι έλληνες τραγικοί -αλλά και οι επίγονοί τους νεώτεροι συγγραφείς- μας δίνουν διαφορετικές εκδοχές του μύθου.

Κωνσταντίνος Κουφόπουλος Α΄ Λυκείου

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Μαριλένα Αποστολάκη

玛丽

ΕΙΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

O Όπερα

O Οπερέτα

O Μιούζικαλ

O Μπαλέτο

ΟΠΕΡΑΗ ΟΠΕΡΑ

O Η όπερα αποτελεί μουσικό θεατρικό είδος, είναι δηλαδή μουσική σύνθεση που περιλαμβάνει συγχρόνως και σκηνική δράση. Οι διάλογοι των ηθοποιών της όπερας αποδίδονται με τη μορφή τραγουδιού ενώ η θεατρική παράσταση εκτυλίσσεται παρουσία ενός μουσικού συνόλου. Ως είδος θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μουσικά επιτεύγματα του Δυτικού πολιτισμού και παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή μουσικά είδη. Αποδίδεται συχνά στα ελληνικά και ως μελόδραμα, αν και ο όρος αυτός είναι ευρύτερος. Όπερα ονομάζεται επίσης το θέατρο που φιλοξενεί τις παραστάσεις.

ΟΠΕΡΕΤΑΟΠΕΡΕΤΑ

O , απλούστερη και ελαφΗ Οπερέτα είναι ένα διεθνές θεατρικό είδος όπερας σε μικρότερηριά απόδοση με περισσότερο κωμικό χαρακτήρα, της οποίας ένα μεγάλο μέρος είναι πρόζα. Στην ελληνική αποδόθηκε με τον όρο «Μελοδραμάτιο» (υποκοριστικό του Μελοδράματος), που όμως δεν καθιερώθηκε.

O Σημαντικότερες από τις οπερέτες του Γιόχαν Στράους Β΄ είναι ο «Βαρώνος αθίγγανος» και η «Νυχτερίδα». Στην Ελλάδα σημαντικότεροι συνθέτες και δημιουργοί του είδους αυτού υπήρξαν δύο, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης με το έργο του «Ο Βαφτιστικός» και ο Νίκος Χατζηαποστόλου με το έργο του «Απάχηδες των Αθηνών».

ΜΙΟΥΣΙΚΑΛΜΙΟΥΖΙΚΑΛ

O To μιούζικαλ είναι ένα είδος Θεάτρου που περιλαμβάνει τραγούδια, διαλόγους (πρόζα) και χορό. Είναι ένας τρόπος να πεις μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενο της, δηλαδή το χιούμορ, το πάθος, τον έρωτα, το θυμό και πολλά άλλα. Παρ' όλο που το μιούζικαλ καλύπτεται από άλλες θεατρικές μορφές όπως η όπερα, αυτή του η ιδιαιτερότητα να έχει ίση αντιμετώπιση και να δίνει την ίδια σοβαρότητα σε όλες τις τέχνες που το αποτελούν, δίνει στο είδος έναν άλλο χαρακτήρα, ένα χαρακτήρα που αναγνωρίζεται ως το μουσικό θέατρο.

ΜΠΑΛΕΤΟ

ΜΠΑΛΕΤΟ

Το μπαλέτο είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Χδφγφγ

10 Φεβρουαρίου 1898-14 Αυγούστου 1956

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ ήταν Γερμανός δραματουργός,σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" στη Γερμανία.

Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το"Εγκόλπιο ευσέβειας"

Έργο

Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.

Η παγκοσμιότητα του έργου του αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τα έργα του κλείνουν μέσα τους μια διάρκεια, καθώς αναδεικνύουν την ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά τώρα προβάλλονται και τιμώνται περισσότερο παρά ποτέ.

ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

• Η όπερα της πεντάρας

• Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της

• Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν

• Η ζωή του Γαλιλαίου

• Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία

• Η αποτρεπτή άνοδος του Αρτούρο Ούι

• Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ

Όπερα

Του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΕΡΑ; Η όπερα αποτελεί μουσικό θεατρικό είδος που έχει μία σκηνική δράση. Οι διάλογοι των ηθοποιών (λυρικοί) αποδίδονται μουσικά με μορφή τραγουδιού. Ο όρος όπερα σημαίνει έργο και δηλώνει την παρουσία πολλών καλλιτεχνικών ειδών: μουσικό θέατρο, χορό και σκηνογραφία. Στα ελληνικά ονομάζεται μελόδραμα. Όπερα λέγεται επίσης και ο χώρος που γίνονται οι παραστάσεις. Οι διάλογοι της όπερας είναι ποίηση και ένα σενάριο που ονομάζεται liberto το οποίο ανάλογα με το είδος της όπερας μπορεί να είναι σοβαρό ή κωμικό. Υπάρχει διχογνωμία ανάμεσα στο αν η μουσική η το Liberto είναι σημαντικότερο στοιχείο σε μία όπερα. ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΕΡΑ; Ιστορικά γνωρίζουμε ως όπερα το έργο ΔΑΦΝΗ που είναι μια προσπάθεια του κλασικού αρχαίου ελληνικού δράματος. Η όπερα ΕΥΡΙΔΙΚΗ είναι το παλαιότερο μουσικό κείμενο που διασώζεται μέχρι σήμερα. ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ; Θέλεις να πάμε πολύ βαθιά στην αρχαιότητα; Οι πρωτόγονοι άνθρωποι σε κάθε σωματική τους κίνηση έδιναν έναν ρυθμό και ψάχνοντας τον ρυθμό προσπάθησαν να τραγουδήσουν. Έτσι γεννήθηκαν τα τραγούδια της δουλειάς και της καθημερινότητας. Στη δουλειά γεννιέται η μουσική και η ποίηση και ο χορός ως αδιάσπαστο σύνολο. Σήμερα που έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ νιώθουμε τον πρακτικό λόγο που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για να αισθανθούν τον ρυθμό. ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΟΠΕΡΑ;

Στην αρχή οι αριστοκράτες στα σαλόνια και στα παλάτια και έπειτα ο

λαός που ένιωσε την ανάγκη της ψυχικής γαλήνης ή και

προβληματισμού, στα θέατρα.

ΥΠΗΡΧΑΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΣΥΝΘΕΤΕΣ;

Σιγά-σιγά οι συνθέτες καθιέρωσαν και απλοποίησαν την μουσική δομή

της όπερας (1714-1787). Ο συνθέτης ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΓΚΛΟΥΚ είναι

αυτός που πρόσθεσε μία εισαγωγή ως αναπόσπαστο μέρος του

δράματος καθώς επίσης και την χορευτική μουσική ε την διαρκή

συνοδεία της χορωδίας.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ

ΣΥΝΘΕΤΕΣ;

ΓΚΛΟΥΚ(1714-1787)

ΜΟΤΣΑΡΤ(1791)

ΜΠΕΤΟΒΕΝ

ΜΠΕΛΙΝΙ

ΜΟΝΣΟΡΣΚ

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ.

Οι φωνές (το τελειότερο μουσικό όργανο)

Η υψίφωνος-καλύπτει τις πιο ψηλές νότες.

Η μεσόφωνος-καλύπτει τις ενδιάμεσες περιοχές

Κοντράλτο -καλύπτει τις χαμηλότερες νότες

Τενόρος-καλύπτει τις ψηλές νότες

Βαρύτονος-καλύπτει τις ενδιάμεσες περιοχές

Βαθύφωνος-καλύπτει τις χαμηλότερες νότες

Σημαντικός είναι επίσης και ο κόντρα τενόρος που καλύπτει τις

υψηλότερες νότες που μπορεί να φτάσει η ανδρική φωνή, επειδή

υπάρχουν μόνο λίγοι κόντρα-τενόροι παγκοσμίως (συχνά οι ρόλοι τους

ερμηνεύονται από γυναίκες. Υπάρχουν επίσης φωνές που ανήκουν σε

ενδιάμεσες κατηγορίες.

Η Όπερα ως είδος θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μουσικά

επιτεύγματα του Δυτικού κόσμου. Σ την όπερα ενσωματώνονται ή και

συμπεριλαμβάνονται η μουσική, το δράμα, ο χορός, εικαστικές και

τόσες άλλες τέχνες. Αντλούν οι συνθέτες τα θέματα τους από διάφορες

πηγές: μυθολογία, ιστορία, παραμύθια, θρύλους, λογοτεχνικά έργα

κ.α. Δεν υπάρχει πολιτισμός που να μην έχει όμορφες ιστορίες για το

καλό και το κακό, την αγάπη και το μίσος, τη ζωή και τον θάνατο. Η

όπερα προκαλεί ισχυρά συναισθήματα με τον συνδυασμό μουσικής και

λόγου καθώς η μουσική και το τραγούδι περιγράφουν και ορίζουν

αυτές τις ανθρώπινες καταστάσεις.

Επειδή όλοι έχουμε ανάγκη από

παραμύθια… Από τη Φωτεινή Σάιντερς, μαθήτρια Β Λυκείου.

Τι συμβαίνει όταν η ευτυχία συναντά την λύπη, την γνώση και την αγάπη; Ποιος είναι ο κύκλος των συναισθημάτων και πώς αποτυπώνονται ; Το παραμύθι του Μάνου Χατζηδάκη « Το νησί των συναισθημάτων» μας απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν το συναίσθημα μέσα από ένα υπέροχο λογοτεχνικό κείμενο για μικρούς και μεγάλους, μια πολύ συγκινητική ιστορία που δεν θα περάσει αδιάφορη από κανέναν.

Μάνος Χατζιδάκις – Το Νησί των Συναισθημάτων

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Πρόγραμμα Mascil

Το σχολείο μας συμμετείχε στο πρόγραμμα Mascil το οποίο είναι

ένα πρόγραμμα για τη διερευνητική ανακαλυπτική μάθηση στις θετικές

επιστήμες. Στο πρόγραμμα αυτό συνολικά συμμετείχαν συνολικά 13

Ευρωπαϊκές χώρες. Στόχος αυτού του προγράμματος είναι η σύνδεση

των θετικών επιστημών με τον εργασιακό χώρο καθώς και η

προώθησης της ερευνητικής συνεργατικής μάθησης στην εκπαιδευτική

διαδικασία.

Υπεύθυνοι καθηγητές:

Γιάννης Βασιλειάδης Μαθηματικός

Γιώργος Τριαντάφυλλος, Μαθηματικός

Εθελοντισμός

Tο μυστικό της ζωής, εκείνο που οδηγεί

στην ευτυχία, είναι να αγαπάς τους

ανθρώπους.

Οι μαθητές του σχολείου συγκέντρωσαν τρόφιμα για το

κοινωνικό Παντοπωλείο στη Γλυφάδα.

Υπεύθυνος καθηγητής Σπύρος Καλούδης, φιλόλογος.

Επίσης, συγκέντρωσαν τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια και

επισκέφτηκαν την «Κιβωτό» του πατέρα Αντώνιου.

Συνοδοί καθηγητές:

Γιώργος Γεωργούλης, μαθηματικός

Σπύρος Καλούδης, φιλόλογος

Ματούλα Δασκολιά, φιλόλογος

Έκθεση φωτογραφίας

Ο φωτογραφικός φακός αποκαλύπτει τις

υποσυνείδητες οπτικές με τον ίδιο τρόπο

που η ψυχανάλυση ανακαλύπτει τις

υποσυνείδητες αιτίες.

Walter Benjamin, ~Γερμανός φιλόσοφος

Ορμώμενοι από το πάθος μεγάλου αριθμού μαθητών μας για τη

φωτογραφία και σε συνδυασμό με την ανάγκη του σύγχρονου σχολείου

για δημιουργική έκφραση των παιδιών πραγματοποιήσαμε για πρώτη

φορά έκθεση φωτογραφίας με θέμα « Η ζωή είναι ωραία». Η

έκθεση,εμπνευστής της οποίας ήταν ο υποδιευθυντής του σχολείου

κύριος Γεωργούλης Γεώργιος, παρουσιάστηκε στο παλιό Δημαρχείο της

Γλυφάδας. Πολύτιμος αρωγός σε αυτή την προσπάθεια ήταν ο

σύλλογος γονέων και κηδεμόνων.

+

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ

ΜΑΘΗΤΩΝ

Ισμήνη Καλούπη

Δανάη Δάφνη-Μητσάκου

Στελίνα Κομπιλάκου

Δήμητρα Ευαγγέλου

Ερατώ Μπαλόγλου

Γιάννης Καρρής

Λυδία Ζερβού

Μαρία – Κατερίνα Βαζούρα

Νικόλ Άμουντσον

Ναταλία Περιβολάρη

Σταυρούλα Γεωργίου

Χριστίνα Κοζομπόλη

Χριστίνα Δρυ

Μερίνα Λελάι

Τατιάνα Καζαντζίδου

ΗΜΕΡΙΔΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ

Τριανταπέντε μαθητές της θετικής κατεύθυνσης Β΄και Γ΄τάξης

Λυκείου και επιλεγμένοι μαθητές της Α΄Λυκείου

παρακολούθησαν τη τέταρτη ημερίδα για τη Βιολογία με θέμα

"Εφαρμογές της Βιολογικής έρευνας-Αυριανές προοπτικές"

Υπεύθυνοι καθηγητές :

Άννα Μουζάκη Γιάννης Ντελής

Ανάβρα Μαγνησίας

Η Ανάβρα είναι χωριό του

νομού Μαγνησίας χτισμένη

στις δυτικές πλαγιές του όρους

Όθρυς σε υψόμετρο 780

μέτρων.

Η Ανάβρα έχει εξελιχθεί σε

αγροτικό οικισμό πρότυπο.

Έγινε ο πρώτος οικισμός της

Ελλάδας που καλύπτει εντελώς τις ενεργειακές του ανάγκες από

ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Παράλληλα το επίπεδο διαβίωσης των

κατοίκων είναι ένα από τα υψηλότερα στην Ελλάδα και είναι ένα από

τα λίγα ορεινά αγροτικά χωριά της Ελλάδας που ο πληθυσμός του

παρουσιάζει αύξηση.

Oι 700 κάτοικοι του χωριού, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν

εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που

μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με ποσοστό ανεργίας και εγκληματικότητας στο

μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε

μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές :

αιολικό πάρκo

τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα 25.000 ζώα

πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο

διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων

το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα

γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ

λαογραφικό μουσείο

περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο

Κοινωνική Μέριμνα:

νηπιαγωγείο και δημοτικό υψηλών προδιαγραφών

αγροτικό ιατρείο

δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς

σχεδιασμός για γηροκομείο και πισίνα

«Βοήθεια στο σπίτι»

Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ήθελε έσοδα δικά της. Έτσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.

Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.

Χριστίνα Μανουσάκου, Ναταλία Ρούσσου

Β ΛΥΚΕΙΟΥ

Στο πλαίσιο του μαθήματος «Διαχείριση Φυσικών Πόρων» και του

μαθήματος «Πολιτική Παιδεία» πραγματοποιήθηκε διήμερη

εκπαιδευτική εκδρομή στην Ανάβρα Μαγνησίας προκειμένου οι

μαθητές να δουν από κοντά πώς μία κοινωνία εκμεταλλευόμενη με

καινοτόμα διαχείριση και πράξη και σεβόμενη το περιβάλλον μπορεί

να δημιουργήσει αρμονική σχέση ανάμεσα στη φύση και στον

άνθρωπο.

Υπεύθυνοι καθηγητές:

δρ. Βαρελάς Άρης, Λυκειάρχης- Τσιταβή Τάνια, κοινωνιολόγος.

ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Στο πλαίσιο της Πανελλήνιας ημέρας σχολικού Αθλητισμού διεξήχθησαν αγώνες βόλευ, μπάσκετ και σκυταλοδρομιών στίβου μαθητών μαθητριών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Ολυμπιονίκη κωπηλασίας Πολύμερο Βασίλη.

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Οι σχολικές ομάδες του 1ου Λυκείου Γλυφάδας συμμετείχαν στα σχολικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου αγοριών, μπάσκετ αγοριών κι βόλλευ κοριτσιών

Υπεύθυνος καθηγητής: Καρακαϊδός Ηλίας

Η ΠΡΩΙΝΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

Ανοιχτό παράθυρο. Τριγύρω παρτέρια.

Ευθύ το σώμα. Τεντωμένα τα χέρια.

Ένα δύο τρία: ζωή μου αγία

σμικρύνω την ψυχολογία.

Το αυτό. Εν δυο: κατανοώ το πρόσωπό μου

οικειοποιούμαι το αντίθετό μου.

Οδυσσέας Ελύτης

ΜΠΙΣΤΙΝΑΣ ΝΙΚΟΣ: 3η θέση στο Πανελλήνιο εφήβων στην Κωπηλασία

ΜΑΣΤΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: 2η θέση στο Πανελλήνιο Νέων ανδρών

Κατηγορία Laser STD και 7η θέση στο πανελλήνιο εφήβων στην

Ιστιοπλοΐα

ΡΕΚΚΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: 3η θέση στο Πανελλήνιο νεανίδων στην

ιστιοπλοΐα(κατηγορία Laser RDL)

ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: 2Η θέση στο Πανελλήνιο εφήβων στην

ιστιοπλοΐα (κατηγορία Europe)

ΜΟΛΟΧΑΔΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ: 3η θέση στο Πανελλήνιο Εφήβων στο Πόλο

ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ ΈΛΕΝΑ: 2η θέση στο Πανελλήνιο νεανίδων

2η θέση στο Πανελλήνιο νέων γυναικών στο Πόλο

3η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πόλο στο Μπακού

ΚΑΛΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ : 1ος στο Πανελλήνιο σχολικό

πρωτάθλημα στίβου στα 800 μέτρα - 2ος στο Πρωτάθλημα Ελλάδας

Κύπρου

ΠΡΟΣΩΠΑ

Από τους Παύλο Χάλαρη, Β ΛΥΚΕΙΟΥ και

Χαριτίνη Καραβασίλη, Α ΛΥΚΕΙΟΥ

KEVIN CARTER

Το κλικ που συντάραξε τον κόσμο

Τη δεκαετία του 80’ ο Κάρτερ, μέλος της ομάδας The Bang-Bang

Club που αποτελούνταν από τον ίδιο και άλλους τρεις φωτορεπόρτερ,

αποθανάτισε με το φακό του την εξέγερση του Απαρτχάιντ στη

Ν.Αφρική. Το πιο σημαντικό στιγμιότυπο της καριέρας του

αποτυπώνεται στη δάσημη φωτογραφία του που φαίνεται παρακάτω

και βραβεύτηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Η φωτογραφία αυτή είχε

καθοριστικό ρόλο στη ζωή του καθώς ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων

από τους συναδέλφους του εναντίον του οι οποίοι υποστήριζαν ότι

προτίμησε ένα καλό δραματικό καρέ από το να βοηθήσει το κορίτσι.

Αυτό και οι συνταρακτικές στιγμές που έζησε δίπλα στο θάνατο,

πιστεύοντας ότι δεν προσφέρει καμία βοήθεια, τον οδήγησαν στην

αυτοκτονία του. Παρ’όλα αυτά το έργο του έφερε στο φως της

κοινωνίας την πραγματική εικόνα της κατάστασης του τρίτου κόσμου.

Βοήθησε στην ευαισθητοποίηση των κοινωνικά ανώτερων χωρών.

Όμως..

Η κατάσταση στις χώρες του τρίτου κόσμου παραμένει τραγική.

Κάθε πέντε λεπτά ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του.

Οι κοινωνίες του Δυτικού κόσμου παραμένουν αδιάφορες και άπραγες.

Ας δούμε πίσω από τα φώτα της Δυτικής πραγματικότητας.

Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας.

Τα τελευταία λόγια του Κάρτερ που άφησε πίσω του λίγο πριν

το θάνατό του με ένα σημείωμα μας δείχνουν την ψυχική του

κατάσταση μετά από όλες τις τραυματικές εμπειρίες που έζησε. Τα

λόγια αυτά ήταν τα εξής:

"I'm really, really sorry. The pain of life overrides the joy to the point that

joy does not exist... depressed ... without phone ... money for rent ... money

for child support ... money for debts ... money!!! ... I am haunted by the

vivid memories of killings and corpses and anger and pain ... of starving

or wounded children, of trigger-happy madmen, often police, of killer

executioners ... I have gone to join Ken if I am that lucky."

« Έχω κατάθλιψη... χωρίς τηλέφωνο.. λεφτά για νοίκι.. λεφτά

για υποστήριξη παιδιών.. λεφτά για χρέη.. λεφτά!!!... Με

στοιχειώνουν οι ζωντανές αναμνήσεις θανάτων και πτωμάτων, θυμού

και πόνου... αναμνήσεις παιδιών που λιμοκτονούν ή είναι

τραυματισμένα, τρελών πολεμάρχων, δολοφόνων εκτελεστών...Πάω

να συναντήσω τον Κεν (πρόσφατα εκλιπών συνάδερφός του, Ken

Oosterbroek) αν είμαι τόσο τυχερός».

«Έξω από ένα βρώμικο δωμάτιο είδα ένα παιδί,

ένα κοριτσάκι γυμνό, να κείτεται στο έδαφος

Το φωτογράφιζα, όταν ξαφνικά είδα ένα όρνιο να στέκεται

πίσω του και να

περιμένει το θάνατο του.

Σταμάτησα για 20 λεπτά, αλλά το πουλί παρέμενε εκεί.

Το καταδίωξα, κάθισα σε ένα δέντρο και άρχισα να κλαίω...»

Νόαμ Τσόμκι Διαβάζοντας αυτό το κείμενο αντιλαμβάνεται

εύκολα ο καθένας ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν

σήμερα δεν έγινε τυχαία. Και στις δέκα τεχνικές

θα αναγνωρίσει κανείς τη δική του καθημερινότητα, τη δική του

πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια της ευημερίας μας. Δικαίως

συμπεραίνει κανείς ότι όλα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα είχαν

σχεδιάσει. Όλες οι τεχνικές εφαρμόστηκαν πάνω μας και σήμερα πια

μπορούμε να πούμε ότι αποδειχθήκαμε τα ιδανικά πειραματόζωα!

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της

διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα

σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν

από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, διʼ ενός αδιάκοπου καταιγισμού

διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί

το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές

πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της

ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Κρατήστε

αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα

αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα

χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο,

απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να

επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα».

Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια

παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση».

Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την

οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη

αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που

εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε

αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων

ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη:

δημιουργήστε μια οικονομική κρίση

για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό

των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων

υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το

εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10

ετών. Μʼ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-

οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και

1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί

που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές,

που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως

και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση

είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας

την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο

μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας

άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτʼ απʼ όλα, επειδή η προσπάθεια

δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει

πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο»

και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν.

Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό

διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την

αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του

χρόνου για την τέλεσή της.

5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά

παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό

χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και

έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο

θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής,

τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν

[ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα

ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και

υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο

απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η

απάντηση ενόςδωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με

σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»

6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη

λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να

βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική

αντίληψη των ατόμων.

Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει

να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες,

επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ήσυμπεριφορές.

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να

αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε

για την υποδούλωσή του.

«Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες

κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της

άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να

μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «?πλα

με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι

ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο

υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς

του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του.

Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος,

απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση

που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει

μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε

δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν

τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία

πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο

ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν

και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη

νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε

σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη

της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα

έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απʼόσο γνωρίζει ο

ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των

περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και

επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα από όσο τα

άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Κείμενο από το διαδίκτυο

Φλέμιγκ

Πριν από πολλά χρόνια, λέει, ο μικρός γόνος ενός Αγγλου

αριστοκράτη είχε κολλήσει σε βάλτο στην μικρή πόλη Ayrshire της

Σκοτίας. Κάποιος παρακείμενος αγρότης με το όνομα Φλέμιγκ, σπεύδει

και τον ξεκολλάει. Μετά από μερικές μέρες μια άμαξα σταματάει έξω

από την φτωχή καλύβα του αγρότη. Και ο πατέρας του παιδιού

βγαίνει, ευχαριστεί με ευγνωμοσύνη και ρωτάει τον φτωχό αγρότη να

του πει τι θέλει ως αντάλλαγμα να του δώσει. «Έσωσες την ζωή του

παιδιού μου. Σου οφείλω τα πάντα. Πες μου τι θέλεις». Ο «ανώνυμος»

αγρότης αρνείται κάθε προσφορά από τον πλούσιο αριστοκράτη. Γιατί,

λέει, μια τέτοια πράξη είναι αυτονόητη. Του κάθε σωστού, απλού

ανθρώπου η αντίδραση μπροστά στον κίνδυνο του συνανθρώπου του.

Τότε ο αριστοκράτης του προτείνει να αναλάβει, τουλάχιστον, την

εκπαίδευση του μικρού γιου του φτωχού αγρότη. Έτσι κι έγινε. Ο

μικρός απ' αυτό το χωριό της Σκωτίας προχώρησε τόσο μπροστά που

κατάφερε να αποφοιτήσει από την καλύτερη Ιατρική σχολή του

Λονδίνου. Αυτή ήταν η αρχή μιας ένδοξης σταδιοδρομίας. Γιατί στην

συνέχεια μετά από έρευνες ανακάλυψε ένα φάρμακο που σώζει

εκατομμύρια ζωές. Την πενικιλίνη... Το όνομα του Αλέξανδρος

Φλέμιγκ. Μάλιστα όταν ο γιος του αριστοκράτη κινδύνευσε από

πνευμονία, σώθηκε από την πενικιλίνη του γιου του φτωχού αγρότη.

Το όνομα του αριστοκράτη Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ο πρώτος, ο

Αλέξανδρος Φλέμινγκ πέθανε το 1955. Ο δεύτερος το 1965. Τους

έθαψαν πλάι - πλάι. Το συμπέρασμα επίκαιρο. Σαν φάρμακο ψυχής.

Που την ανάγκη του την έχουμε σε δύσκολες, δραματικές στιγμές.

Συμπέρασμα που μοιάζει με ποίηση λαϊκή:

Ό,τι φεύγει ξανάρχεται/Δούλεψε σα να μην έχεις ανάγκη τα

λεφτά/ Αγάπα σα να μην έχεις ποτέ πληγωθεί. /Χόρευε σαν κανείς να

μην σε κοιτάει. /Τραγούδα σαν κανείς να μην σ ακούει. /Να ζεις σαν ο

ουρανός να ήταν επί Γης.

Ο Άλαν Μάθισον Τιούρινγκ ήταν μαθηματικός, καθηγητής της λογικής

και κρυπτογράφος. Θεωρείται πατέρας των υπολογιστών καθώς μετά

την δεκαετία του ’30 απέδωσε την έννοια του αλγορίθμου.

Γεννήθηκε στο Λονδίνο και μετά από ένα δημόσιο σχολείο φοίτησε σε

ένα ακριβό ιδιωτικό στο οποίο παρουσίαζε αξιοπρόσεχτες δυνατότητες

για τις επιστήμες που αγαπούσε. Μελετούσε εργασίες διαφόρων

επιστημών όπως του Αϊνστάιν και οι φιλοδοξίες του αυξήθηκαν από τα

ισχυρά αισθήματά του για τον φίλο του Κρίστοφερ τον οποίο

ερωτεύτηκε. Αργότερα φοίτησε στη σχολή της δεύτερης επιλογής του

στο King’s College από το οποίο αποφοίτησε με άριστα στα μαθηματικά.

Μετά από μερικά χρόνια διορίστηκε ως αρχηγός της ομάδας 8 στο

Μπλέτσλεϋ Παρκ , κέντρο της Βρετανικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας

η οποία επιφορτίστηκε με την αποκωδικοποίηση της γερμανικής

κρυπτογραφικής συσκευής Enigma.

Παρ’όλα αυτά όταν ο Τιούρινκγ ειπώθηκε να έχει σεξουαλική σχέση με

έναν 19χρονο καταδικάστηκε για προσβολή δημόσιας αιδούς και στη

δίκη ο δικαστής του προσέφερε δύο επιλογές: είτε φυλάκιση δύο ετών

είτε χημικό ευνουχισμό. Διάλεξε το δεύτερο. Ωστόσο μετά από τον ένα

χρόνο θεραπείας έπαθε κατάθλιψη και αυτοκτόνησε δαγκώνοντας ένα

δηλητηριασμένο μήλο.

–Γωγώ Κουτσιούμπη

(8)

ΤΙΟΥΡΙΝΓΚ

ΥΠΑΤΙΑ

Από την Αγγελική Μαντζίκου, Α΄Λυκείου

Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι η Υπατία ήταν καθαρά Ελληνίδα, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ήταν μισή Ελληνίδα και μισή Αιγύπτια. Και αυτό διότι α) ο πατέρας της ο Θέων έχει αναγνωριστεί ως Έλληνας και Αιγύπτιος και β) το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Αλεξάνδρειας ήταν Έλληνες και Αιγύπτιοι. Έζησε και δίδαξε στην Αλεξάνδρεια της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αιγύπτου, όπου και δολοφονήθηκε από όχλο φανατικών χριστιανών. Θεωρείται η πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα μαθηματικά.

Η Υπατία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 και ήταν κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα του Αλεξανδρέως (335-405). Έλαβε πολύ καλή εκπαίδευση στην Αθήνα και στην Ιταλία. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου και της κόρης του Ασκληπιγένειας, ενώ μαθήτευσε και κοντά στο Πρόκλο και τον Ιεροκλή.

Μετά την επιστροφή της στην Αλεξάνδρεια ανέλαβε την εκεί σχολή των Πλατωνιστών, που ακολουθούσε τη διδασκαλία του Πλωτίνου, ενός από τους πρώτους νεοπλατωνιστές φιλοσόφους. Η ευγλωττία της Υπατίας, η σπάνια μετριοφροσύνη της και η ομορφιά της, σε συνδυασμό με τα αξιοσημείωτα πνευματικά της χαρίσματα, προσέλκυσαν μεγάλο αριθμό μαθητών. Ανάμεσά τους ήταν και ο Συνέσιος ο Κυρηναίος, ο μετέπειτα επίσκοπος Πτολεμαΐδος, του οποίου σώζονται πολλές επιστολές απευθυνόμενες προς αυτήν.

Η Υπατία αποτελούσε σύμβολο της μάθησης και της επιστήμης, οι οποίες την εποχή εκείνη ταυτίζονταν ευρέως από τους πρώτους Χριστιανούς με την ειδωλολατρία. Έτσι, υπήρξε το επίκεντρο της έντασης μεταξύ χριστιανών και εθνικών (μη χριστιανών), οι οποίες ταλαιπώρησαν αρκετά την Αλεξάνδρεια εκείνη την περίοδο. Σύμφωνα με πηγές, εκτός από φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος, κατείχε και την προεδρία της Νεοπλατωνικής Σχολής της

Αλεξάνδρειας και ήταν ένα άτομο άξιο σεβασμού, που ασκούσε επιρροή στους σημαντικούς άρχοντες της Αλεξάνδρειας αλλά και της Μεσογείου. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ορέστης, ο Ρωμαίος έπαρχος. Συναντιόντουσαν πολύ συχνά και μιλούσαν κυρίως για πολιτικά ζητήματα. Η Υπατία ασκούσε επιρροή όχι μόνο στην Αλεξάνδρεια, αλλά και στη Κωνσταντινούπολη, στη Συρία και στην Κυρήνη. Δυστυχώς, έργα της Υπατίας δεν έχουν διασωθεί. Μερικοί αναλυτές πιστεύουν ότι τα έργα της ήταν γραμμένα στα Αραβικά, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η δουλειά της αποτελούνταν από μαθηματικές φόρμουλες που η ίδια είχε δημιουργήσει. Η Υπατία είναι σημαντική για τον ρητορικό κανόνα, γιατί αποδεικνύει ότι και οι γυναίκες συμμετείχαν στις κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες του αρχαίου κόσμου. Η Υπατία δίδασκε δημόσια για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, αποδεικνύοντας την εκπαίδευσή της στη φιλοσοφία και στη ρητορική. Υπάρχουν πολλά κείμενα που επικυρώνουν την ενασχόλησή της ως διδάσκουσα εκτός από τα μαθηματικά φιλοσοφία και ρητορεία. Η Υπατία μάλλον έκανε δύο είδη μαθημάτων. Ένα ιδιαίτερο, για την ελίτ των μαθητών της και τα δημόσια κηρύγματα της, στα οποία ασκούσε επιρροή στους Αλεξανδρινούς υπαλλήλους. Ήταν αγαπητή απ’ όλο τον κόσμο και οι διάφοροι επικεφαλής την συμβουλεύονταν πολύ συχνά. Η Υπατία σχολίασε την Αριθμητική του Διόφαντου, έγραψε τον Αστρονομικό Κανόνα και τελειοποίησε τον Κώνο του Απολλώνιου. Επίσης συνεργάστηκε με τον πατέρα της για τον σχολιασμό του 3ου τόμου της Αλμαγέστης και επίσης βοήθησε τον μαθητή της Συνέσιο στην κατασκευή ενός αστρολάβου και ενός υδρόμετρου. Βέβαια, αν και δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι ήταν μια σπουδαία μαθηματικός και φιλόσοφος της εποχής της, η Υπατία έμεινε γνωστή πιο πολύ για τη διδασκαλία της. Η Υπατία ήταν μια σεβαστή και επιφανής δασκάλα, αρκετά χαρισματική και αγαπητή στους μαθητές της. Πηγές αναφέρουν ότι είχε φυσική ομορφιά και φορούσε απλά ρούχα. Έδινε δημόσιες διαλέξεις και ίσως διατηρούσε κάποιου είδους δημόσιο γραφείο. Η Υπατία δίδασκε και έγινε γνωστή τόσο για την φιλοσοφία όσο και για τα μαθηματικά. Η φιλοσοφία που ανέπτυξε η Υπατία είναι γνωστή ως Νεοπλατωνική. Αν και υπήρχαν διάφορες εκδοχές του Νεοπλατωνισμού, λέγεται ότι η Υπατία κήρυξε ένα δικό της, διαφορετικό. Οι επιστολές και τα ποιήματα παρέχουν συμπεράσματα για τη Νεοπλατωνική φιλοσοφία της Υπατίας αλλά δεν παρέχουν σημαντικές πληροφορίες. Επιπλέον, ενώ τα γραπτά των

φιλοσόφων διαδόχων της Υπατίας έρχονται για να ρίξουν φως σχετικά με τις συνεισφορές της στο Νεοπλατωνισμό, δεν υπάρχουν δικά της σωζόμενα μαθηματικά έργα.

ΣΚΑΚΙ

Το παρακάτω πρόβλημα προτάθηκε προς λύση στον

διαγωνισμό λύσης προβλημάτων της Ε.Σ.Σ.Ν.Α το 2010

D.T. Brock, 2nd Pr. Literaly Digest 1903

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε 2 κινήσεις απέναντι σε

κάθε δυνατή άμυνα του Μαύρου (#2)

Μπορείτε να το λύσετε;

Υπεύθυνος καθηγητής : Γιάννης Γαρουφαλίδης.

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΜΥΓΔΑΛΟΚΗΠΟΥ Από τον καθηγητή Γ. Γαρουφαλίδη

Όταν μου προτάθηκε να εξιστορήσω τις περιπέτειες μου μέσα από

τις σελίδες της εφημερίδας σας , δέχθηκα χωρίς δισταγμό.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που αποδεικνύει με περίτρανο τρόπο

το απρόβλεπτο των Μαθηματικών. Ήταν Ιούνιος του 2003 και εγώ

ταξίδευα με τρένο με κατεύθυνση το Βερολίνο. Το τρένο δεν ήταν

ιδιαίτερα άνετο μα η διαδρομή ήταν σκέτη μαγεία. Πόσο με συνάρπαζε

η ταραγμένη γεωμετρία του ορεινού τοπίου. Τις σκέψεις μου διέκοψε η

είσοδος ενός ηλικιωμένου άντρα στην καμπίνα . Μου συστήθηκε σαν

Πιόντρ σε άψογα αγγλικά και κάθισε απέναντί μου. Το βιβλίο

τοπολογίας που διάβαζα του κίνησε το ενδιαφέρον και πιάσαμε

κουβέντα. Η φωνή του ήταν βαθιά και διέκρινα μια ελαφριά σλαβική

προφορά. Με κέρασε βότκα και σύντομα άρχισε να μου αφηγείται μια

πραγματικά απίστευτη ιστορία.

Ο Πιόντρ ήταν ο μικρότερος από τους τρεις γιους μιας

αριστοκρατικής οικογένειας στο Λένιγκραντ . Δεν είχαν περάσει τρεις

μέρες από τον θάνατο του πολυαγαπημένου τους πατέρα , όταν την

στιγμή της μεγαλύτερης απόγνωσής τους , ο ιερέας της ενορίας

εμφανίστηκε στο κατώφλι και έδωσε τρεις σφραγισμένους φακέλους

έναν σε κάθε αδελφό.

"Έσκυψα και δακρυσμένος φίλησα το χέρι του ιερέα. Οι φάκελοι

περιείχαν την τοποθεσία ενός πολύτιμου θησαυρού κρυμμένο στο

μεγάλο κτήμα με τις αμυγδαλιές. Είχαμε σωθεί φίλε μου! Έτσι πίστευα

μέχρι που είδα τα αδέλφια μου να κλείνονται στα δωμάτια τους χωρίς

μιλιά. Άνοιξα τον φάκελο μου και άρχισα να διαβάζω

Ο πατέρας λάτρευε τα Μαθηματικά. Έτσι το κτήμα με τις

αμυγδαλιές ήταν τετράγωνο με τα δένδρα φυτεμένα σε τακτά

διαστήματα , σαν σκακιέρα με πλευρά 100 δένδρα. Ο θησαυρός ήταν

κρυμμένος στην ρίζα μιας συγκεκριμένης αμυγδαλιάς η οποία,

ξεκινώντας το μέτρημα από το πιο νοτιοανατολικό δέντρο, ήταν

τουλάχιστον τρία δέντρα δυτικά και τρία βόρεια. Ο φάκελος του

Αλεξέι περιείχε επιπλέον το άθροισμα των συντεταγμένων της και του

Βάνια το γινόμενο. Ο Θεός να με συγχωρέσει μα εκείνη την στιγμή

καταράστηκα τον μακαρίτη. Ήμουνα στο έλεος των δύστροπων και

παραδόπιστων αδελφών μου! "

Ο Πιόντρ είχε συγκινηθεί σε αυτό το σημείο και τον άφησα να

κάνει μία παύση. Μερικές γουλιές βότκα τον συνέφεραν. "Η ώρα

πέρναγε και η αγωνία μου μεγάλωνε. Άρχισα λοιπόν να

κρυφοκοιτάζω από τις κλειδαρότρυπες. Σύντομα σιγουρεύτηκα ότι

κανένας από τους δύο δεν είχα αρκετά στοιχεία ώστε να βρει τον

θησαυρό μόνος του. Ο τυχερός θα είχε πηδήξει από το παράθυρο του

και θα είχα χαθεί μέσα στο πυκνό σκοτάδι. Με παραξένεψε όμως το

γεγονός ότι ο Αλεξέι δεν φάνηκε να ανησυχεί καθόλου , ενώ ο Βάνια

ήταν σε εγρήγορση. Καθώς το καμπαναριό χτύπαγε μεσάνυχτα , ο

Βάνια πετάχτηκε σα διάβολος και όρμησε στο δωμάτιο του Αλεξέι.

Εκείνος του είπε ατάραχος "Το ήξερα ότι θα ήσουν ακόμα εδώ"

Αντάλλαξαν παγερές ματιές και ο Βάνια ξαναγύρισε στο δωμάτιο του

χωρίς μιλιά. Μετά απο δύο λεπτά πήγα να τον δω αλλά είχε φύγει.

Φώναξα τον Αλεξέι αμέσως. "Βρήκε την τοποθεσία ο αλήτης" φώναξε

"αλλά τώρα την ξέρω και εγώ" . Έκανα να τον ακολουθήσω αλλά

εκείνος με χτύπησε . Τι μπορούσα να κάνω φίλε μου; Το φεγγάρι είχε

κρυφτεί και δεν ήξερα την τοποθεσία του θησαυρού . Μέχρι να τους

βρω ήταν νεκροί και οι δύο , ο ένας από το χέρι του άλλου.

Πριν φύγει από την καμπίνα , μου έδειξε ένα χρυσό νόμισμα

"Είναι ότι απέμεινε από τον θησαυρό. Όμως νομίζω ότι σε ζάλισα νεαρέ

μου φίλε. Άλλωστε εδώ κατεβαίνω . Ντος σβεντάνιε ! "

Η περιέργεια μου όμως δεν είχε κορεστεί . Μετά από αρκετούς

υπολογισμούς , κατάφερα να βρω την τοποθεσία , χωρίς να ξέρω ούτε

το γινόμενο ούτε το άθροισμα Το χέρι μου πάγωσε πάνω στο χαρτί.

Κάτι μέσα μου επέμεινε ότι ο συμπαθής συνεπιβάτης μου ήταν στην

πραγματικότητα ένας στυγνός αδελφοκτόνος ! Σας προκαλώ να

λύσετε το πρόβλημα του αμυγδαλόκηπου. Υπάρχει τρόπος ο Πιόντρ να

βρήκε τη λύση μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα και να πρόλαβε τον

Αλεξέι και τον Βάνια;

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΑΣ ΜΟΥΖΑΚΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΛΟΥΔΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΑΣ ΣΑΡΡΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ (ΚΥΡΙΑΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-

ΚΥΡΙΑΣ ΣΟΥΦΗ)

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΟΥ ΒΑΒΑΣΗ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Αίθουσα κυρίας Φίνου

έργα του μαθητή ΣουλάκηΠαναγιώτη Α4

Αίθουσα κυρίας Τσαγκογέωργα

ΒΡΑΒΕΙΑ ΝΟΜΠΕΛ ΓΙΑ 2014

Ο Άλφρεντ Νομπέλ

Το Bραβείο Νομπέλ

(σουηδική προφορά:

[noˈbɛl]) είναι ένα σύνολο

από ετήσια διεθνή

βραβεία που απονέμονται

σε μια σειρά από

κατηγορίες σε

αναγνώριση των πολιτισμικών ή/και επιστημονικών επιτευγμάτων. Η διαθήκη του

Σουηδού εφευρέτη Άλφρεντ Νομπέλ ίδρυσε τα βραβεία το 1895. Τα βραβεία στη

Φυσική, στη Χημεία, στη Φυσιολογία ή Ιατρική, στη Λογοτεχνία και στην Ειρήνη για

πρώτη φορά απονεμήθηκαν το 1901.[1]

Το σχετικό Βραβείο στις Οικονομικές

Επιστήμες της Τράπεζας της Σουηδίας στη Μνήμη του Άλφρεντ Νομπέλ

δημιουργήθηκε το 1968. Μεταξύ 1901 και 2012, τα Βραβεία Νομπέλ και το Βραβείο

Οικονομικών Επιστημών απονεμήθηκαν 555 φορές σε 856 άτομα και οργανισμούς.

Με μερικούς να έχουν λάβει το Βραβείο Νομπέλ περισσότερες από μία φορά, αυτό

κάνει ένα σύνολο 835 ατόμων και 21 οργανισμών.

Το Νομπέλ Ειρήνης απονέμεται στο Όσλο της Νορβηγίας, ενώ τα άλλα βραβεία

απονέμονται στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Το Βραβείο Νομπέλ θεωρείται ευρέως ως

το πιο διάσημο βραβείο διαθέσιμο στους τομείς της λογοτεχνίας, της ιατρικής, της

φυσικής, της χημείας, της ειρήνης, και των οικονομικών.[2]

Η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών απονέμει το Βραβείο Νομπέλ

Φυσικής, το Βραβείο Νομπέλ Χημείας, και το Βραβείο Οικονομικών Επιστημών της

Τράπεζας της Σουηδίας στη Μνήμη του Άλφρεντ Νομπέλ. Η Επιτροπή Νομπέλ στο

Ινστιτούτο Καρολίνσκα απονέμει το Βραβείο Νομπέλ Φυσιολογίας ή Ιατρικής. Η

Σουηδική Ακαδημία χορηγεί το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Το Βραβείο Νομπέλ

Ειρήνης δεν απονέμεται από σουηδική οργάνωση, αλλά από τη Νορβηγική Επιτροπή

Νομπέλ.

Βραβείο Νομπέλ

Απονέμεται για

Επιτεύγματα στη Φυσική, στη Χημεία,

στη Λογοτεχνία, στην Ειρήνη, στην

Ιατρική και στις Οικονομικές Επιστήμες

Χώρα Σουηδία

Νορβηγία

Απονέμεται

από

Σουηδική Ακαδημία

Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των

Επιστημών

Ινστιτούτο Καρολίνσκα

Νορβηγική Επιτροπή Νομπέλ

Πρώτη

απονομή 1901

Ιστοσελίδα nobelprize.org

ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΤΟ 2014

ΤΟ Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε στους Isamu Akasaki,

Hiroshi Amano, Shuji Nakamura

Το Νόμπελ Χημείας στους Erik Betzig, Stefan W. Hell, William

E. Moerner

To Νόμπελ Ιατρικής στους John Ο΄ Keefe, May -Britt Moser,

Edvard I Moser

To Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Patrick Modiano

Το Νόμπελ Ειρήνης στον Kailash Satyarthi και την Malala

Yousafzai

Βραβείο οικονομικών Επιστημών της Τράπεζας της Σουηδίας

στη Μνήμη του Άλφρεντ Νόμπελ στον Jean Tirole

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Τα σκονάκια τιμωρούνται…

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: Ο μαθητής κάθεται δίπλα σε έναν καλό μαθητή ή πίσω από αυτόν

και απολαμβάνει τη θέα του γραπτού του, αν βέβαια ο πρώτος είναι διατεθειμένος

να βοηθήσει

Σκονάκια στα παπούτσια

Στις τσέπες σε χαρτάκια

Στη ζώνη του παντελονιού

Ανάμεσα στα πόδια

Μέσα στην κασετίνα

Πάνω στο διορθωτικό

Κωδικοποιημένο πάνω στο θρανίο

Πίσω από ένα μεγάλο κολιέ

Κάτω από πολλά βραχιόλια

Στο σίδερο του θρανίου

Στο εσωτερικό του ρολογιού

Στα χαρτομάντιλα

Στον τοίχο

Σε άλλη γλώσσα

Σμικρύνσεις

Στο κινητό

Σημείωση: Για ευνόητους λόγους οι συντάκτες του συγκεκριμένου άρθρου δεν αναφέρονται

Η φωτογραφία δεν έχει να κάνει με αυτό

που φωτογραφίζεται. Η φωτογραφία έχει να

κάνει με το πώς φαίνεται αυτό που

φωτογραφίζεται

Garry Winogrand, 1928-1984, Αμερικανός φωτογράφος

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι της μαθήτριας Ισμήνης

Καλούπη, Α΄Λυκείου.

Εκδρομή στην Αθήνα

Έχετε πάει στον βοτανικό κήπο του Διομήδους;

Aποτελεί πόλο έλξης για ξένους επιστήμονες με 1.660 μοσχοβολιστά

στρέμματα που προσφέρονται για μεθυστικές βόλτες και 3.000

ποικιλίες φυτών που μας διδάσκουν το καλύτερο «μάθημα»

φυτολογίας.

Στο Χαϊδάρι λειτουργεί εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες ένας ελάχιστα γνωστός στο ευρύ κοινό χώρος που προσφέρει απλόχερα τις υπηρεσίες του στους κατοίκους της γκρίζας αυτής πόλης. Ο λόγος για

τον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους, που οφείλει την ύπαρξή του στο όραμα και στο κληροδότημα του Αλέξανδρου Διομήδη, ο οποίος διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με σκοπό τη δημιουργία ενός βοτανικού κήπου. Η δημιουργία του κοινωφελούς ιδρύματος, το 1952, σηματοδότησε την

έναρξη της υλοποίησης του στόχου αυτού. Το 1961, παραχωρήθηκε στο ίδρυμα από το υπουργείο Γεωργίας δασική έκταση 1.860 στρεμμάτων στο Χαϊδάρι, στις βόρειες πλαγιές του όρους Αιγάλεω, επί της Ιεράς οδού, μόλις 8 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. Βασικός όρος του Δημοσίου για την παραχώρηση αυτή ήταν η διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της περιοχής. Ετσι κατά τη διαμόρφωση του κήπου – που έγινε με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου H. Hammerbacher – υλοτομήθηκε περιορισμένος αριθμός πεύκων, κυπαρισσιών και άλλων δασικών ειδών. Μέχρι και σήμερα στο καλλιεργημένο τμήμα του κήπου συνυπάρχουν και αναπτύσσονται δίπλα δίπλα αυτοφυή δασικά και καλλιεργούμενα είδη. Η συνύπαρξη αυτή της αυτοφυούς βλάστησης με τα καλλιεργούμενα φυτά αποτελεί σπάνια περίπτωση βοτανικού κήπου σε παγκόσμιο επίπεδο. O κήπος άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1975. Έκτοτε έχουν γίνει αρκετές συμπληρωματικές εργασίες διαμόρφωσης ώστε να λάβει τη σημερινή μορφή του. Με το πέρασμα του χρόνου η συλλογή έφτασε να περιλαμβάνει περισσότερα από 3.000 φυτικά είδη και υποείδη.

Αξίζει να επισκεφτείτε Στον δενδρώνα μην παραλείψετε να θαυμάσετε το «δάσος» με τις ραγώδεις γιούκες (Yucca baccata), στον τομέα της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, τους κέδρους (Cedrus atlantica), αλλά και τον ενδημικό του ΝΑ Αιγαίου και της ΝΔ Τουρκίας φοίνικα του Θεόφραστου, γνωστό από τα φοινικοδάση της Κρήτης.

Αξίζει να δείτε Λίμνες Στον ανθώνα υπάρχουν συνολικά 25 λίμνες. Βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα και είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να υπάρχει συνεχόμενη ροή από τη μία στην άλλη. Κάννα Τρία μεγάλα παρτέρια φιλοξενούν τρεις διαφορετικές καλλιεργητικές ποικιλίες κάννας σε τρία διαφορετικά χρώματα: κίτρινο, κόκκινο και πορτοκαλί. Η πλούσια ανθοφορία τους το καλοκαίρι, σε συνδυασμό με το ύψος τους και τη μεγάλη έκταση των παρτεριών, ελκύει το μάτι του επισκέπτη. Χειμωνανθός Ανθίζει καταμεσής του χειμώνα. Τα άνθη του

μπορεί να μην είναι τα πιο εντυπωσιακά, το άρωμά τους όμως την «γκρίζα» εποχή του έτους σίγουρα Πότε και πώς θα πάτε Ώρες: Ο κήπος είναι επισκέψιμος καθημερινά 8 π.μ. - 2 μ.μ., Σαββατοκύριακα και αργίες 10 π.μ. - 3 μ.μ. Κλειστός παραμένει ανήμερα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, την Καθαρά Δευτέρα, τη Μεγάλη Παρασκευή, την Κυριακή του Πάσχα, την Πρωτομαγιά και από 15 Ιουλίου ως 31 Αυγούστου.

• Γκρουπ επισκεπτών γίνονται δεκτά μόνον έπειτα από συνεννόηση. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 5811.557.

Εισιτήριο: Δεν υπάρχει κάποιο χρηματικό αντίτιμο για την είσοδο, οι δωρεές ωστόσο είναι ευπρόσδεκτες.

Διεύθυνση: Βρίσκεται επί της Ιεράς οδού. Κεντρική είσοδος: Ιερά οδός 403, Χαϊδάρι.

Λεωφορεία: Για την προσέλευση: Α15 και Β16 (στάση Δαφνί), Α16 και Γ16 (στάση Διομήδειος), 801 (στάση Διομήδειος) και 803 (στάση Δαφνί).

• Στην κεντρική είσοδο υπάρχει ενημερωτική πινακίδα με τις οδηγίες και τους κανονισμούς.

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Η φετινή θεατρική παράστασή μας "Το πανηγύρι των στιγμών" έφερε στο φως τους προβληματισμούς όλων μας μέσα σε μία καθημερινότητα μεταβλητή και αβέβαιη. Μία πραγματικότητα την οποία οι μαθητές βιώνουν έντονα μέσα από τις αλλαγές της εφηβείας και την αβεβαιότητα για το μέλλον τους . Εφηβεία και οικογενειακές σχέσεις, γνώση και εκπαιδευτικό σύστημα, εργασία και ανεργία, καταξίωση και ματαίωση, νιάτα και γηρατειά, έρωτας και θάνατος, είναι στιγμές -σταθμοί στην προσωπική ιστορία των ηρώων μας, Η ζωή είναι μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας που όμως κάποτε τελειώνει. Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι το ζητούμενο όλων. Αυτή όμως βρίσκεται μόνο στη στιγμή. Την όποια στιγμή. Την κάθε στιγμή. Γιατί στη ζωή η στιγμή που χάθηκε δεν γυρίζει πίσω, δεν ξανακερδίζεται. Η ευτυχία είναι εδώ, στο τώρα, σε χρόνο Ενεστώτα. "Μόνο στο θέατρο ή στον κινηματογράφο μπορούμε να παίξουμε με το χρόνο , να τον νικήσουμε"

Μητσάκου Ελένη, σκηνοθέτης της παράστασης.

Δάφνη Μητσάκου Δανάη, σκηνοθέτης της παράστασης

Το θέατρο είναι αριθμού... πληθυντικού. Γι αυτό και νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω πρώτα από όλα τα παιδιά που υπήρξαν οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μου. Επίσης μέσα από την καρδιά μου θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την ανεκτίμητη βοήθεια που μου πρόσφεραν στο ανέβασμα αυτής της παράστασης ,την κυρία Μητσάκου Ελένη που αφιλοκερδώς σκηνοθέτησε το έργο, την ψυχολόγο Μητσάκου Νίκη που και εκείνη αφιλοκερδώς μας έδειξε τη μαγεία της μαριονέτας , τον κύριο Κυριακαντωνάκη και την εταιρεία του ribeye που αφιλοκερδώς μαγνητοσκόπησε την παράσταση και το Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων που χωρίς τη βοήθειά του δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί τούτο το εγχείρημα.

Ματούλα Δασκολιά, συγγραφέας του έργου ( σημείωση: το έργο περιλάμβανε και

διασκευασμένα κομμάτια από Κάφκα, Δημουλά και Λειβαδίτη)

Ακολουθεί η πρόσκληση της παράστασης που φιλοτέχνησε η μαθήτρια του σχολείου Κρζέσνιακ

Μάγδα.

Η θεατρική ομάδα

του 1ου ΓΕΛ Γλυφάδας και ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων

σας προσκαλεί στο έργο

"ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ"

Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί

την Τετάρτη 1η Ιουλίου και ώρα 8:30μ.μ.

στον πολυχώρο του σχολείου.( γυμναστήριο)

Κείμενα: Δασκολιά Ματούλα (φιλόλογος)

Σκηνοθεσία: Μητσάκου Ελένη

Πολύτιμοι αρωγοί:

Τμήμα παιδείας του Δήμου Γλυφάδας

Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων

Εμψύχωση μαριονέτας: Μητσάκου Νίκη( ψυχολόγος, εικαστική ψυχοθεραπεύτρια,

κουκλοπαίχτρια)

ΣΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ

(Ανάλογα με τη σειρά εμφάνισης)

ΘΩΜΑΊΣ ΑΝΘΗ ΜΑΝΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΖΟΜΠΟΛΗ

ΜΑΡΙΑ ΒΥΤΙΑΔΟΥ

ΣΙΜΟΝΗ ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑ

ΔΑΝΑΗ ΔΑΦΝΗ ΜΗΤΣΑΚΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΟΥΓΚΟΥΜΗ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΡΥ

ΔΑΝΑΗ ΚΥΡΙΑΚΑΝΤΩΝΑΚΗ

ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

ΕΥΑ ΘΗΒΑΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΚΡΗ

ΤΟΜΑΣ ΓΙΟΥΣΤΙΚ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ

χορογραφία Χριστίνα Κοζομπώλη

τραγούδι: Αναστασία Γκουγκούμη

κιθάρα- φωνή: Ειρήνη Μυλωνά

Λουκία Μαγγιώρου

Αρμόνιο :Σοφία Σουλάκη

Διασκευή τραγουδιού: Τόμας Γιούστικ

Φωτισμός: Λευτέρης Καραδήμας

Βιντεοσκόπηση παράστασης: Εταιρεία παραγωγής ribeye του

κυρίου Κυριακαντωνάκη

ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ 2014-2015

Η αποφοίτηση από το σχολείο σηματοδοτεί το τέλος μιας

εποχής για τον καθένα από εσάς και την αρχή μιας άλλης.

Αγαπητά μας παιδιά.

Ξεκινάτε την ενήλικη ζωή σας σε μια εποχή δύσκολη για την

πατρίδα μας. Σε μια τέτοια εποχή πολλαπλής και

γενικευμένης κρίσης υπάρχει περισσότερο ανάγκη παρά ποτέ

να εστιαζόμαστε και να λειτουργούμε με γνώμονα τις

υψηλότερες αξίες.

Η εργατικότητα, το θάρρος, η δικαιοσύνη, ο ανθρωπισμός, η

υγιής ηθικά και κοινωνικά φιλοδοξία, η αλληλεγγύη, είναι

θεμελιώδη συστατικά για την κοινωνική αναγέννηση που

προσδοκούμε όλοι μας. Κάθε σημερινό βήμα είναι η αυριανή

ζωή μας και κανένας υψηλός στόχος δεν επιτυγχάνεται με

ευτελείς χειρισμούς.

Το σκαρί που τώρα εσείς θα κυβερνήσετε το χτίσαμε όλοι

μαζί -γονείς-σχολείο- και εσείς βέβαια με την προσωπική σας

προσπάθεια. Αναλαμβάνετε τώρα την ευθύνη των κινήσεων

η οποία είναι αποκλειστικά δική σας υπόθεση.

Η σχολική ανεμελιά θα δώσει τη θέση της σε

προβληματισμούς για μελλοντικές- επαγγελματικές -

προσωπικές- πορείες.

Όλα αυτά είναι λογικό να αφήνουν μια γλυκόπικρη

γεύση….

Μαγικές συνταγές και εξασφαλισμένοι τρόποι επιτυχίας

δεν υπάρχουν. Υπάρχει ο στόχος η προσπάθεια η

εργατικότητα η υπομονή και η επιμονή…

Η επιτυχία χτίζεται σταδιακά και με την εκπλήρωση

συνεχώς νέων στόχων που αποτελούν το στοίχημα που θέτει

καθένας με τον εαυτό του .Είναι οι αυτοδεσμεύσεις μας που

οδηγούν στην ποιοτική αναβάθμιση της ζωής μας και

συντελούν στη δόμηση μιας σταθερής και αυτοτελούς

προσωπικότητας

Οι σημερινοί στόχοι χτες φάνταζαν δύσκολοι και μακρινοί

σήμερα γίνανε υποδεέστεροι και οι μελλοντικοί μπορεί να

φαντάζουν ακόμα πιο απρόσιτοι. Αποτελούν όμως

σημαντικούς προορισμούς για τη ζωή του καθενός και μόνο

για αυτό είναι καθαρά προσωπικοί και πηγάζουν από το πώς

οραματιζόσαστε απόλυτα και υπεύθυνα τους εαυτούς σας.

Ανοίξτε τα φτερά σας και πορευτείτε στους στόχους σας,

μακριά από συμβιβασμούς και μετριότητες. Σταθείτε με

γενναιότητα και τόλμη απέναντι στις προκλήσεις των

καιρών. Οπλιστείτε με υπομονή και επιμονή και αγωνιστείτε

χωρίς φόβο αλλά με πίστη και ελπίδα για ένα καλύτερο

μέλλον, για την ατομική και συλλογική ευημερία.

Δρ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. ΧΡ. ΒΑΡΕΛΑΣ

Δ/ντης 1ου Γεν. Λυκείου Γλυφάδας.

Σε μία πολύ συγκινητική βραδιά ο Σύλλογος Γονέων και

Κηδεμόνων αποχαιρέτισε τους μαθητές της Γ Λυκείου

απονέμοντάς τους αναμνηστικά και dvd με τις στιγμές τους

στο Λύκειο. Επίσης, έδωσε τιμητικές πλακέτες στους

βραβευθέντες σε πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς

μαθητές και των τριων τάξεων του Λυκείου. Ιδιαίτερα

συγκινητική ήταν η στιγμή που ο σύλλογος βράβευσε για το

σύνολο του έργου του τον υποδιευθυντή του σχολείου κύριο

Γιώργο Γεωργούλη. Παράλληλα τον αποχαιρέτησε μιας και

ήταν η τελευταία χρονιά του στην εκπαίδευση.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Γυμναστήριο του

σχολείου το οποίο ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων

κατάφερε να το μεταμορφώσει σε έναν πολύ φιλόξενο χώρο.

Στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκε και η θεατρική μας

παράσταση αποδεικνύοντας στους δύσκολους καιρούς που

βιώνουμε ότι ο εθελοντισμός από γονείς και καθηγητές αλλά

και η συνδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε συνδυασμό με τον

ενθουσιασμό των παιδιών μπορούν να κάνουν θαύματα.

Αντί επιλόγου

Το ταξίδι για τη δημιουργία αυτού του μαθητικού περιοδικού

αναζήτησε τη δική του Ιθάκη στην αφύπνιση των παιδιών,

στην επαφή τους με τη ζωή, τον κόσμο γύρω τους.

Οι μαθητές όλον αυτόν τον καιρό κλήθηκαν να ακολουθήσουν

μία διαδρομή δύσκολη και απαιτητική , όταν δίπλα τους

κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος την εύκολης είδησης ,της

αδράνειας, της παθητικότητας. Και πορεύτηκαν με χαρά και

ζήλο αξιοθαύμαστο.

Σε μία εποχή που μαραζώνει βυθισμένη στην αλλοτρίωση, που

πνίγει το όνειρο προωθώντας φτηνά υποκατάστατα και σε μία

κοινωνία που αντικατοπτρίζει την γερασμένη από καιρό ψυχή

των μελών της ,οι νέοι καλούνται να αντισταθούν. Καλούνται

να προτάξουν το φως στο σκοτάδι , την αξιοπρέπεια στον

ευτελισμό, την ειλικρίνεια στο ψέμα.

Μόνο σε σας ελπίζουμε. Να σταθείτε όρθιοι , να νικήσετε.

Εδώ όμως τελειώνει και το δικό μου ταξίδι στο 1ο Λύκειο

Γλυφάδας. Ως αναπληρώτρια καθηγήτρια που είμαι, θα κληθώ

τη νέα σχολική χρονιά να υπηρετήσω σε άλλο σχολείο. Οι

αποχαιρετισμοί είναι πάντα δύσκολοι. Μακάρι το σχολικό

αυτό περιοδικό να σας θυμίζει αυτό που προσπαθήσαμε να

κάνουμε όλη τη διάρκεια της χρονιάς: να ανοίξουμε ένα

παράθυρο στον κόσμο και στις ψυχές μας.

Ματούλα Δασκολιά , φιλόλογος

Υπεύθυνη για το σχολικό περιοδικό

ΤΕΛΟΣ