Ιούνιος 2013 18ο ∆ηµοτικό Σχολείο Σταυρούπολης

Όσο πλησιάζουν οι µέρες να τελειώσω το ∆ηµοτικό, περνούν από το µυαλό µου

σαν κινηµατογραφική ταινία τα έξι χρόνια που έζησα στο αγαπηµένο µου σχολείο. Λες και ήταν χθες που η µητέρα µου µ΄ έφερε ως εδώ και κάθισα για πρώτη φορά σε θρανίο. Πόσα πράγµατα έζησα από τότε! Πόσες χαρές και πόσες λύπες ένιωσα! Αλλά κυρίως πόσα χρήσιµα πράγµατα έµαθα.

Ο πατέρας µου είχε πει πως όλα τα πράγµατα έχουν τις δυσκολίες τους στην αρχή. Αν όµως δεν τα αντιµετωπίζεις µε φόβο κι αν ακούς τις οδηγίες του δασκάλου σου, τότε κανένα µάθηµα δεν είναι τόσο δύσκολο ώστε να σε τροµάζει. Το ίδιο συµβαίνει κι όταν περνάς από τη µια τάξη στην άλλη ή από το ∆ηµοτικό στο Γυµνάσιο.

Στο δικό µας σχολείο οι δάσκαλοι και οι δασκάλες µας ήταν σαν γονείς για όλα τα παιδιά. Πάντοτε ήταν πρόθυµοι να λύνουν τις απορίες µας για τα µαθήµατα, να ακούν τα προσωπικά µας προβλήµατα και να µας δίνουν τη σωστή λύση σε ό,τι µας απασχολούσε. Ακόµη κι όταν µας µάλωναν, το έκαναν φροντίζοντας να µη µας πληγώνουν, αλλά να µας δείχνουν γιατί σφάλλαµε και πώς δεν θα ξανακάνουµε το ίδιο σφάλµα.

Έχω πολύ ωραίες αναµνήσεις από όλες τις τάξεις του ∆ηµοτικού σχολείου, από τις θεατρικές παραστάσεις που παρουσιάζαµε, από τις εκδροµές που οργανώναµε, από τα παιχνίδια και τις τρέλες που κάναµε όλοι οι συµµαθητές.

Θα τα θυµάµαι όλα αυτά µε αγάπη και νοσταλγία… … αντίο δηµοτικό σχολείο! Κωνσταντίνα Αγαπίδου

Αβραµίδης Γεώργιος Αγαθαγγελίδης Σάββας Αγαπίδου Κωνσταντίνα Αλεξίου Αγγελική Ανδρονιάδης Ευδόξιος Αφατίδης Αθανάσιος Βασιλείου ∆ηµήτριος Γαλεγαλίδου ∆έσποινα Γιαννόπουλος Σωκράτης Γκατζέλης Μιχάλης ∆ηµητρακούδη Χρυσούλα Καλλινιώτης Αθανάσιος- Μιχαήλ Καραπαναγιωτίδης Λουκάς Καρυώτη Στυλιανή Κεσίδης Μακεδόνας Κιόσια Γκέραρντ Κιρσανίδης Κωνσταντίνος Κοσµίδου Μαρία Κουτσίδου Νικολέτα Κυριανές Χρήστος Κωτίδου Μαρία Λαζίδου Ευγενία Λαναρά ∆έσποινα Μποσνακίδου Ειρήνη Μποσνακίδου Ηλιάνα Φιλιππίδου Ελένη

Υπεύθυνος δάσκαλος τµήµατος: Σάββας Πατσόγλου

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Γιώργο Αβραµίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα για τα έξι χρόνια που πέρασα µε τους φίλους µου στο δηµοτικό. Στενοχωριέµαι όµως που τώρα πια θα πρέπει να φύγω απο αυτό το σχολείο όπου πέρασα τα καλύτερα σχολικά χρόνια. Με εκνευρίζουν όταν µε µαλώνουν, αλλά δεν έχουν άδικο, γιατί συχνά εγώ φταίω γι΄αυτό.. Πιο πολύ όµως δεν αντέχω τα παιδιά που κάνουν βλακείες ή που κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά. Γενικά οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, παίζουµε µαζί και περνάµε ευχάριστα.

Με τους γονείς µου περνάω πολύ καλά, αλλά και αυτοί επίσης φροντίζουν να περνάµε πολύ χρόνο µαζί. ∆υσκολεύοµαι να πιστέψω ότι φεύγω από το δηµοτικό, αλλά δεν πειράζει δεν γίνεται αλλιώς. Πάντως µ’ αρέσει που θα πάω στο Γυµνάσιο και θα έχω δίωρα, τρίωρα και τετράωρα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να παίζω σε µια ποδοσφαιρική οµάδα όπως ο ΠΑΟΚ, η Μπάρτσα και η Μάντσεστερ Σιτυ. Εύχοµαι σε όλα τα παιδιά να τα πάνε καλά στις σπουδές τους.

Με λένε Θανάση Αφατίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω µε τους φίλους µου και κυρίως όταν παίζω ηλεκτρονικά. Στενοχωριέµαι όταν µαλώνω µε τους φίλους µου και επίσης όταν έχω πολλά µαθήµατα και δεν µπορώ να βγω έξω για να παίξω. Με εκνευρίζουν όταν κάποιοι χαλούν τα σχέδια µου. Επίσης δεν αντέχω την πολλή ζέστη και την οµίχλη. Με τους γονείς µου έχω πολύ καλή σχέση. Πηγαίνουµε διακοπές και µου αρέσει να περνάµε πολύ χρόνο µαζί. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. Οι φίλοι µου είναι µόνο αγόρια και µαζί περνάµε πολύ χρόνο παίζοντας. ∆υσκολεύοµαι να διορθώνω τα γράµµατα µου. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω αστροναύτης. Εύχοµαι στους συµµαθητές µου να έχουν ένα καλό µέλλον και να κάνουν πάντα αυτό που επιθυµούν πολύ.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Αγγελική Αλεξίου και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν κάνω παρέα µε άλλα παιδιά, συζητάµε και λέµε αστεία. Κυρίως µε ευχαριστεί η παρέα των µεγαλύτερων, γιατί από αυτούς µαθαίνω περισσότερα. Μ΄αρέσει να βλέπω ταινίες, να διαβάζω ωραία βιβλία, να ακούω µουσική. Στενοχωριέµαι που υπάρχει κρίση στην Ελλάδα και δεν υπάρχουν δουλειές για τους ανθρώπους, βλέπω δυστυχώς πολλούς να ψάχνουν στα σκουπίδια. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που είναι εγωιστές και κυρίως εκείνοι που λένε ψέµατα. ∆εν αντέχω να βλέπω

ανθρώπους να υποφέρουν και κυρίως µικρά παιδιά. Με τους γονείς µου νιώθω ασφάλεια και αγάπη, γιατί ξέρω ότι θα είναι

πάντα δίπλα µου. Στην πραγµατικότητα οι πιο αληθινοί και πιστοί φίλοι µας είναι οι γονείς µας, γιατί αυτοί θέλουν πάντα το καλό µας. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου θέλω να βασίζονται στην αµοιβαία εµπιστοσύνη, να µοιραζόµαστε τα προβλήµατα µας και να προσπαθούµε να βρούµε λύσεις. ∆υσκολεύοµαι να εµπιστευτώ τους ανθρώπους εκείνους που δεν ξέρω καλά.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να εξασκήσω κάποιο επάγγελµα, για να µπορέσω να ζήσω χωρίς να γίνω βάρος στους γονείς µου. Το επάγγελµα που θα διαλέξω θα πρέπει όχι µόνο να µου εξασφαλίζει ένα ικανοποιητικό εισόδηµα, αλλά θα πρέπει και να µε ευχαριστεί. Εύχοµαι να πετύχω τους στόχους µου και να γίνω χρήσιµο µέλος της κοινωνίας.

Το όνοµα µου είναι Μαρία Κωτίδου και είµαι 11 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν οι συµµαθητές µου µε θεωρούν φίλη τους. Στενοχωριέµαι όµως πάρα πολύ όταν κάποιες φορές τους συµµαθητές µου τους απασχολεί ένα πρόβληµα και φαίνονται δυστυχισµένοι.

Με εκνευρίζουν τα ψέµατα και η κοροϊδία. Με τους γονείς µου δεν περνάω αρκετό χρόνο, αλλά

όταν βρισκόµαστε µαζί περνάµε υπέροχα. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, διασκεδάζω πολύ µαζί τους, ,

παίζουµε κάνουµε πλάκες και άλλα ενδιαφέροντα πράγµατα. Μ΄αρέσει να βρίσκοµαι µαζί τους.

Μερικές φορές δυσκολεύοµαι να εµπιστευτώ κάποιον, όταν λέει πολλά ψέµατα.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ηθοποιός, επειδή µου αρέσει πάρα πολύ η ηθοποιία. Αν και είναι ένα παιδικό όνειρο ελπίζω να γίνει κάποτε πραγµατικότητα.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Κωνσταντίνα Αγαπίδου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν οι αγαπηµένοι µου άνθρωποι είναι καλά και χαίρονται. Στενοχωριέµαι όµως όταν ένα µέλος από την οικογένειά µου είναι στενοχωρηµένο. Με εκνευρίζουν όποτε µε ξυπνάνε το πρωί ενώ δεν έχουµε σχολείο και επίσης δεν αντέχω να µας βάζουνε πολλά µαθήµατα για το σπίτι. Με τους γονείς µου περνάω πολύ καλά. Πολλές φορές πηγαίνουµε περιπάτους στη φύση. Εκεί περνάω τέλεια! Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι γενικά καλές. Πάντα

περνάµε καλά όταν παίζουµε όλοι µαζί. Μ’ αρέσει να βλέπω τηλεόραση και να παίζω µε τους φίλους µου στο πάρκο. Επίσης µου αρέσει να τρώω παγωτά!. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω πιλότος και βέβαια το µεγάλο µου όνειρο να κάνω πολλά ταξίδια στο εξωτερικό.

Με λένε Νικολέτα Κουτσίδου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζουµε επιτραπέζια παιχνίδια όλη η οικογένεια µαζί. Στενοχωριέµαι όταν βλέπω παιδιά να είναι µόνα τους και να νιώθουν µοναξιά. Με εκνευρίζουν όταν κάποιοι δεν µ΄ αφήνουν να πω τη γνώµη µου όταν θέλω να µιλήσω και βέβαια δεν αντέχω όταν µου λένε ψέµατα και µε κοροϊδεύουν. Με τους γονείς µου έχω πολύ καλή σχέση. Περνάω πολλές ώρες µαζί τους. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. ∆υσκολεύοµαι να ξυπνήσω το πρωί για το σχολείο. Μ΄ αρέσει να ασχολούµαι µε τον αθλητισµό και περισσότερο µε το χάντµπολ. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω νηπιαγωγός, γιατί πιστεύω πως έχω καλή σχέση µε τα µικρότερα παιδιά.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Μακεδόνα Κεσίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω µπάλα µε τους φίλους µου. Στενοχωριέµαι όταν λένε άσχηµα πράγµατα για µένα. Με εκνευρίζουν τα παιχνίδια εκείνα όπου συνεχώς χάνω καθώς και όταν µου λένε βλακείες. ∆εν αντέχω χωρίς να παίζω ποδόσφαιρο!. Με τους γονείς µου τα πάω γενικά καλά, αλλά όταν µε µαλώνουν χωρίς να φταίω τότε µου στρίβουνε οι βίδες! Ξέρω ότι δυσκολεύοµαι να παραδεχτώ κάτι που έχω κάνει. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές.

Μ’ αρέσει να τρώω γύρο και σουβλάκι! Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ένας ποδοσφαιριστής.

Με λένε ∆ηµήτρη Βασιλείου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν πηγαίνω µε τους φίλους µου βόλτες , αλλά στενοχωριέµαι όποτε µε κοροϊδεύουν. Με εκνευρίζουν πολλά πράγµατα, αλλά κυρίως όταν δεν γίνεται αυτό που θέλω. Με τους γονείς µου παίζουµε συνέχεια ειδικά µε τον πατέρα µου κάθε απόγευµα καθόµαστε και παίζουµε διάφορα παιχνίδια. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές και ποτέ δεν µαλώνουµε. Μπορούµε να πούµε ότι είµαστε µια τρελοπαρέα. Κάποιες φορές όµως δυσκολεύοµαι να τους πω ορισµένα πράγµατα που δεν µου αρέσουν πάνω τους. Μ΄αρέσει πολύ όταν παίζουµε στο γήπεδο µε τους φίλους µου ποδόσφαιρο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω µηχανικός αυτοκινήτων, γιατί µου αρέσουν πολύ τα αυτοκίνητα.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Χρύσα ∆ηµητρακούδη και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω διάφορα παιχνίδια µε φίλους και συµµαθητές, αλλά στενοχωριέµαι στ΄ αλήθεια όταν κάποιες φορές µου λέει ο µπαµπάς µου να µη µιλάω. Με εκνευρίζει όταν µιλάω σε κάποιον και αυτός ενώ µε ακούει δεν απαντάει.

∆εν αντέχω την διπροσωπία, την υποκρισία, τα ψέµατα και την ειρωνεία.

Με τους γονείς µου δεν υπάρχει πρόβληµα, αφού µου κάνουν σχεδόν όλες τις χάρες, εκτός από του να µου

πάρουν κινητό. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. Γενικά µου αρέσει να έχω επαφές µε τους γύρω µου. ∆υσκολεύοµαι να µένω ήσυχη, αµίλητη και φρόνιµη. Αντίθετα µου αρέσει να αθλούµαι, γιατί έτσι απασχολούµαι µε κάτι ενδιαφέρον.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω δικηγόρος και να σπουδάσω στην Αγγλία, ειδικά στο Λονδίνο. Εύχοµαι να πετύχω τους στόχους µου και να γίνω χρήσιµο µέλος της κοινωνίας.

Το όνοµα µου είναι Ευγενία Λαζίδου και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα γιατί έχω πολλούς φίλους και καλό αδελφό και αδελφή. Στενοχωριέµαι όταν δεν τα πάω καλά στα τεστ.

Με εκνευρίζουν όταν µε ενοχλούνε την ώρα που κάνω τα µαθήµατα µου και δεν αντέχω όταν µου λένε ψέµατα.

Με τους γονείς µου συζητάµε, πηγαίνουµε βόλτες και παίζουµε.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, καµιά φορά µαλώνουµε, αλλά πάντα στο τέλος γινόµαστε φίλοι. Μ΄ αρέσει να ζωγραφίζω και να παίζω τένις.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω φαρµακοποιός.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι ∆έσποινα Γαλεγαλίδου και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω έξω και συζητάω µε τις φίλες µου, ενώ αντίθετα στενοχωριέµαι όταν δεν έχω τι να κάνω και δεν έχω κοντά τους φίλους µου. Με εκνευρίζουν τα άτοµα που κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις και σχολιάζουν τους άλλους. ∆εν αντέχω τον σχολιασµό από τους άλλους και την κοροϊδία.

Με τους γονείς µου µπορώ να πω ότι είµαι καλά καθηµερινά, αν και µερικές φορές µαλώνουµε. Με τους φίλους µου επίσης οι σχέσεις µας είναι καλές.

∆υσκολεύοµαι να κάνω κάτι που δεν έχω συνηθίσει. Αυτό που µου αρέσει και µου δίνει χαρά είναι να ζωγραφίζω και να παίζω

τένις. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω αστυνόµος στην Ισπανία. Αν πάλι

δεν γίνω αυτό, θα ήθελα να ταξιδεύω σε όλο τον κόσµο και να φτιάχνω πίνακες ζωγραφικής!

Το όνοµα µου είναι Μαρία Κοσµίδου και είµαι 11 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν όλοι γύρω µου είναι µε χαµόγελα και πάνω απ΄ όλα όταν µε σέβονται. Στενοχωριέµαι όταν κάποιος άνθρωπος κλαίει είτε τον ξέρω είτε όχι, γιατί γνωρίζω πώς είναι να κλαίς ή να στενοχωριέσαι.

Με εκνευρίζουν όταν λένε ή κάνουν κάτι πίσω από την πλάτη µου, γιατί δεν νοµίζω να τους άρεσε να τους κάνουν το ίδιο. ∆εν αντέχω όταν µε κοροϊδεύουν, ενώ εγώ δεν τους έχω φερθεί έτσι ή να µε κοροϊδεύουν ενώ εγώ τους έχω βοηθήσει.

Με τους γονείς µου τα πάω πολύ καλά και δεν έχω κανένα πρόβληµα. Με τους φίλους µου επίσης έχω καλή σχέση, γιατί κι όταν καµιά φορά

µαλώνουµε τα ξαναβρίσκουµε γρήγορα και χαίροµαι πολύ γι΄ αυτό. ∆υσκολεύοµαι να κάνω κάτι όταν µε ζορίζουν να το κάνω, ενώ εγώ δεν

θέλω. Μ΄ αρέσει να κάνω νέες παρέες και να µαθαίνω καινούρια πράγµατα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω δασκάλα για να µαθαίνω τα παιδιά

γράµµατα, να τους µαθαίνω τρόπους και άλλα σηµαντικά. Αυτή η ιδέα να γίνω δασκάλα µου ήρθε από τους δασκάλους του σχολείου που κάνουν µάθηµα.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ηλιάνα Μποσνακίδου και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µε πραγµατικούς

φίλους που µε αγαπούν γι΄αυτό που είµαι. Στενοχωριέµαι όταν κάποιοι µιλούν πίσω από την πλάτη µου και µετά µου παριστάνουν τους φίλους. Με εκνευρίζουν τα άτοµα που λένε ψέµατα και κοροϊδεύουν παιδιά από άλλες εθνικότητες.

∆εν αντέχω επίσης κάποια παιδιά, τα οποία κάνουν παρέα µε τους άλλους µόνο για να παίρνουν τα δικά τους πράγµατα και µετά τους κοροϊδεύουν.

Με τους γονείς µου περνάµε πολύ χρόνο µαζί και τους αγαπώ πολύ. Με τους φίλους οι σχέσεις µας είναι καλές και συχνά τους κάνω τα χατίρια. Όµως έχει τύχει να την πατήσω, γιατί κάποτε όταν σταµάτησα να δίνω µε έδιωξαν από την παρέα κι αυτό µου έγινε µάθηµα.

∆υσκολεύοµαι να αποδεχτώ πως υπάρχουν άνθρωποι που εκµεταλλεύονται τους άλλους. Μου αρέσει να παίζω χάντµπολ και να περνάω χρόνο µε τους φίλους µου.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να µπορέσω να πραγµατοποιήσω τα όνειρά µου και να γίνω κοµµώτρια. Επίσης εύχοµαι να πραγµατοποιηθούν τα όνειρα κάθε παιδιού.

Το όνοµα µου είναι Γκέρι Κιόσια και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν µε έχουν φίλο οι συµµαθητές µου. Αντίθετα στενοχωριέµαι όταν συµβαίνει να µε βρίζουν, να µε χτυπούν ή όταν µου λένε ψέµατα.

Με εκνευρίζουν πολύ όταν µε κοροιδεύουν ή µε βρίζουν οι συµµαθητές µου και πραγµατικά αυτό δεν το αντέχω.

Με τους γονείς µου πάντα όταν γυρνάω από το σχολείο συζητάµε για όλα όσα έκανα εκεί.

Οι σχέσεις µε τους φίλους τις περισσότερες φορές είναι καλές και κάποιες λιγότερες κακές.

Μ΄αρέσει πολύ και νιώθω όµορφα όταν λένε καλά λόγια για µένα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ένας καλός ποδοσφαιριστής.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ειρήνη Μποσνακίδου και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν οι φίλοι µου χαίρονται,

όταν οι γονείς µου και οι συγγενείς µου είναι καλά. Στενοχωριέµαι όταν κάτι δεν πάει καλά και όταν κάποιος γνωστός µου έχει κάποιο πρόβληµα. Με εκνευρίζουν τα παιδιά που τεµπελιάζουν και κάνουν χαζοµάρες. ∆εν αντέχω τους ψεύτες, τους υποκριτές και γενικά δεν αντέχω την υποκρισία.

Με τους γονείς µου περνάµε ώρες µαζί και πιστεύω πως είµαι τυχερή που έχω αυτούς τους γονείς. Με τους φίλους οι σχέσεις µας είναι συνήθως καλές, εγώ προσπαθώ όσο µπορώ να είµαι κοντά τους και στις χαρές και στις λύπες.

∆υσκολεύοµαι να αποδεχτώ καινούρια πράγµατα, αλλά και ανθρώπους στη ζωή µου. Μου αρέσει όταν µπορώ να κάνω κάτι για να βοηθήσω τους δικούς µου.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να έχω µια καλή και ευχάριστη ζωή, να είναι ήρεµη, να έχω πολλούς φίλους και ανθρώπους που να τους εµπιστεύοµαι.

Το όνοµα µου είναι Μιχάλης Γκατζέλης και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν πηγαίνω βόλτες µε τους φίλους µου. Στενοχωριέµαι όταν καµιά φορά δεν µε πιστεύει η µαµά µου σε κάτι που της λέω.

Με εκνευρίζουν πολύ οι φίλοι µου όταν ορισµένες φορές δεν µου συµπεριφέρονται σωστά.

Με τους γονείς µου τα πάµε πολύ καλά. Η µητέρα µου όµως µε φωνάζει να διαβάζω τα αγγλικά µου.

Οι σχέσεις µε τους φίλους είναι πολύ καλές και νιώθουµε ο ένας τον άλλον σαν αδελφό του. Μ΄ αρέσει να παίζω µαζί τους έξω, νιώθω όµορφα.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω τεχνικός αναβαθµίσεων ηλεκτρονικών παιχνιδιών αν και πιο µικρός ήθελα να γίνω κτηνίατρος.

Εύχοµαι να πραγµατοποιηθούν οι ευχές όλων των συµµαθητών µου.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Σάββα Αγαθαγγελίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν όλοι οι συγγενείς µου είναι καλά. Στενοχωριέµαι όταν οι φίλοι µου είναι λυπηµένοι. Με εκνευρίζουν πολύ αυτοί που είναι αγενείς. ∆εν αντέχω επίσης όσους κάνουν τον µάγκα, ότι τάχα εκείνοι είναι καλύτεροι από όλους. Με τους γονείς µου είµαστε πολύ αγαπηµένοι. ∆εν µαλώνουµε σχεδόν ποτέ και συζητάµε πάντα τα προβλήµατά µας.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές, παίζουµε, γελάµε, περνάµε καλά. Μ’ αρέσει να παίζω µαζί τους διάφορα παιχνίδια. ∆υσκολεύοµαι να πιστέψω κάποιον όταν µου έχει πει ήδη πολλά ψέµατα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να περάσω στο Πανεπιστήµιο και παράλληλα να γίνω ένας ποδοσφαιριστής. Έτσι ώστε όταν γεράσω να µπορώ να βρω και µια άλλη δουλειά. Εύχοµαι όλοι οι µαθητές της Στ΄τάξης να έχουν καλή πρόοδο.

Με λένε Χρήστο Κυριανέ και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαστε µαζί µε τους φίλους µου. Στενοχωριέµαι πολύ όµως όταν χάνουµε την γυµναστική και όταν οι φίλοι µου µε κοροϊδεύουν. Με εκνευρίζουν όταν καµιά φορά τους ακούω να µου λένε πως δεν µπορώ να κάνω τίποτε και ότι δεν τα καταφέρνω στο ποδόσφαιρο. Με τους γονείς µου είµαστε µια χαρά. Τους αγαπάω και µε αγαπούν. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι µέτρια. Πότε µαλώνουµε και πότε κάνουµε παρέα. ∆υσκολεύοµαι όταν δεν µπορώ να καταλάβω κάτι στα µαθήµατα. Μ΄ αρέσει όταν κάνει ο δάσκαλος µας απεργίες και καθόµαστε σπίτι! Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ηθοποιός, γιατί µε αυτή τη δουλειά βγάζεις πολλά λεφτά, είσαι διάσηµος και έτσι έχεις τα πάντα!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ελενα Φιλιππίδου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν γίνεται κάτι καλό.

Επίσης αισθάνοµαι πολύ ωραία όταν παίρνω καλούς βαθµούς. Σπάνια είµαι στενοχωρηµένη κι όταν συµβαίνει αυτό είναι µόνο για σοβαρά πράγµατα. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν µε ακούν µέχρι τέλους τι θέλω να πω και φυσικά δεν αντέχω όταν φωνάζουν σε µένα ή όταν δίπλα µου κάνουν βλακείες ή µε κοροϊδεύουν.

Με τους γονείς µου έχω πολύ καλές σχέσεις. Τους αγαπάω πολύ, όπως και αυτοί εµένα. Αν και η οικογένειά

µου είναι µικρή υπάρχει σε αυτήν µεγάλη αγάπη. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. Έχω πολλούς φίλους και

στη Γεωργία απ΄ όπου ήρθα αλλά και στην Ελλάδα. ∆υσκολεύοµαι κάποιες φορές στα µαθήµατα όπως στη Γλώσσα τη

Γεωγραφία και κάποιες φορές στην Ιστορία. Μ΄ αρέσει να πηγαίνω για σόπινγκ µε την αδελφή µου και να βλέπω µαζί της

τροµακτικά έργα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω παιδίατρος, αλλά δεν είναι σίγουρο.

Μου αρέσει να ασχολούµαι µε τα οικονοµικά. Επίσης µ΄ αρέσουν πολύ τα ζώα, µπορεί λοιπόν να γίνω και κτηνίατρος.

Το όνοµα µου είναι ∆έσποινα Λαναρά και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν µου παίρνουν κάποια δώρα οι γονείς µου όσες φορές ανεβάζω τους βαθµούς µου. Στενοχωριέµαι όµως όταν χτυπάνε τα αδέλφια µου οι γείτονες.

Με εκνευρίζουν όταν λέω κάτι στους γονείς µου, αλλά δεν µε ακούνε. Επίσης δεν αντέχω καθόλου τη µπάλα και το µπάσκετ.

Με τους γονείς µου τα πάµε πολύ καλά, γιατί συνέχεια συζητάµε. Καµιά φορά µου ζητάνε να κάνω καφέδες και διάφορες δουλειές. Οι δουλειές γενικά µου αρέσουν.

Οι σχέσεις µε τους φίλους είναι καµιά φορά καλές και καµιά φορά κακές. Συχνά πηγαίνουµε πίσω από το σχολείο και παίζουµε αλλά έρχονται οι δάσκαλοι και µας διώχνουν.

Μ΄ αρέσει πιο πολύ όταν δεν έχουµε σχολείο, γιατί κοιµάµαι όσο θέλω. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω νταντά, γιατί πάντα µου άρεσαν τα

µωρά.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Στέλλα Καρυώτη και είµαι 11 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν κάποιες φορές το

µάθηµα τελειώνει νωρίς και ο κύριος µας αφήνει να βγούµε στην αυλή λίγο νωρίτερα. Στενοχωριέµαι όταν βλέπω τους δικούς µου ανθρώπους να στενοχωριούνται. Με εκνευρίζουν τα παιδιά που µε ενοχλούν και στο τέλος την πληρώνω εγώ. ∆εν αντέχω επίσης όταν κάποια παιδιά στην τάξη µου κάνουν φασαρία και ο κύριος µας κόβει τη γυµναστική. Επίσης µε εκνευρίζει όταν κάποιες φορές ο δάσκαλος µας βάζει να συνεχίζουµε µε το δικό µας τρόπο

κείµενα του βιβλίου. Με τους γονείς µου έχω πολύ καλές σχέσεις, αν και τον πατέρα µου τον

βλέπω µόνο τρείς φορές την εβδοµάδα, γιατί ταξιδεύει στο εξωτερικό. ∆εν ξέρω τι πιστεύουν οι φίλοι µου για µένα πάντως εγώ τους συµπαθώ και

τους αγαπώ πολύ, γιατί όποτε κάτι µε στενοχωρεί µε βοηθούν να το ξεπεράσω. ∆υσκολεύοµαι να συµπαθήσω εύκολα τους ανθρώπους γύρω µου. Μ΄ αρέσει να αθλούµαι και ιδιαίτερα να παίζω τένις. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να κάνω δηµόσιες σχέσεις και να γνωρίζω

νέους ανθρώπους. Επίσης θα ήθελα να γίνω πρωταθλήτρια στο τένις.

Το όνοµα µου είναι Κώστας Κιρσανίδης και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι στο σχολείο και παίζω µε τους φίλους µου. Στενοχωριέµαι όταν δεν είναι µαζί µου οι φίλοι µου.

Με εκνευρίζουν όσοι τρώνε µε το στόµα ανοιχτό. Και δεν αντέχω τα άτοµα που µε κοροιδεύουν.

Με τους γονείς µου µοιράζοµαι όλα τα µυστικά µου. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου κάποιες φορές είναι καλές και κάποιες άλλες

όχι. Μ΄αρέσει να ζωγραφίζω, αλλά δυσκολεύοµαι λίγο στα µαθήµατα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω παπάς και να πάω στα Μετέωρα και

στο Άγιο Όρος!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Σωκράτη Γιαννόπουλο και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν µε παίζουν και δεν µε βρίζουν τα παιδιά. Στενοχωριέµαι όταν µερικοί συµµαθητές µου φέρονται πολύ άσχηµα και µε βρίζουν. Με εκνευρίζουν όταν το συνεχίζουν και µε χτυπάνε. Τότε δεν αντέχω και τους χτυπάω κι εγώ. Τελικά όµως αυτό νοµίζω πως δεν έχει καλό αποτέλεσµα για κανέναν. Με τους γονείς µου τα πάω πολύ καλά, περισσότερο καλά περνάω µε τον µπαµπά µου γιατί συνήθως µου κάνει όλα τα χατίρια.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου θα ήθελα πραγµατικά να είναι καλές, να περνάµε ευχάριστα παίζοντας µαζί διάφορα παιχνίδια χωρίς να µαλώνουµε. ∆υσκολεύοµαι πολύ στην Ιστορία, γιατί έχει δύσκολο λεξιλόγιο. Θα ήθελα πολύ να τα πήγαινα καλύτερα σ΄ αυτό το µάθηµα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω πατέρας µε τέσσερα παιδιά και να δουλεύω πολύ σκληρά για να τα φροντίσω, ώστε να έχουν στέγη και φαγητό…

Με λένε Ευδόξιο Ανδρονιάδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω µε τους φίλους µου και όταν είµαστε καλά εγώ και η οικογένειά µου. Στενοχωριέµαι όταν είµαι άρρωστος εγώ ή κάποιος από τους γονείς µου. Με εκνευρίζουν οι άδικοι και οι κακοί άνθρωποι και δεν αντέχω καθόλου να µε ενοχλούν όταν εγώ δεν τους ενοχλώ. Για τους γονείς µου νιώθω αγάπη, όπως επίσης και οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. ∆υσκολεύοµαι όταν έχω µεγάλο φόρτο υποχρεώσεων. Μ΄αρέσει να πηγαίνω στο χωριό για να παίζω και να κάνω ευχάριστα πράγµατα µε τους φίλους που έχω εκεί. Επίσης µου αρέσει πολύ να πηγαίνω διακοπές. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να σπουδάσω και να έχω ένα µεγάλο σπίτι µε κήπο και µια ευτυχισµένη οικογένεια.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Λουκά Καραπαναγιωτίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν σε µια παρέα περνάµε όλοι ευχάριστα και διασκεδάζουµε πολύ. Στενοχωριέµαι όταν µερικοί συµµαθητές δεν µε παίζουν ή όταν µε κοροϊδεύουν. Με εκνευρίζουν αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν τους τέλειους και δε θέλουν καµιά βοήθεια. Με τους γονείς µου περνάµε πολύ ωραία και στηρίζουµε ο ένας τον άλλον. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, αλλά κάπου κάπου περνάµε δύσκολα για διάφορα πράγµατα.

Μου αρέσει το ποδόσφαιρο και επίσης µου αρέσει πολύ και το ποδήλατο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ποδοσφαιριστής ή παλαιστής και θα ήθελα να φτιάξω κέντρα για τα ορφανά παιδιά όλου του κόσµου!

Με λένε Θάνο Καλλινιώτη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν βγαίνω και παίζω µε τους φίλους µου στη γειτονιά. Στενοχωριέµαι όταν είµαι µόνος µου. Με εκνευρίζουν τα άσχηµα λόγια και οι κοροϊδίες από τους άλλους. Με τους γονείς µου περνάω υπέροχα και τους αγαπώ πολύ, Ενώ οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι σχέσεις µεγάλης εµπιστοσύνης. ∆υσκολεύοµαι να πω ψέµατα στους άλλους! Μ΄αρέσει το ποδόσφαιρο και το µπάσκετ. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω κτηνίατρος και να βρω έναν χώρο, όπου θα µπορέσω να συγκεντρώσω όλα τα αδέσποτα…

Λαζαρίδης Νικόλαος Μουρατίδης Κωνσταντίνος Μπινιάκου Λεωνίδας Μπουντακίδης Αλέξανδρος Μπρατάνη Μαριάνθη - Αννα Ντερκαραµπετιάν Ειρήνη - Αγάπη Ντόπουα Μαρία Ορφανίδου Ελισάβετ - Αθανασία Παπαγεωργίου Αιµίλιος Παπαδόπουλος Χρήστος Παπαδοπούλου Αγγελική Πουρσανίδου Σοφία Σαλπιγγίδου Παρθένα Σονίδης Αλέξανδρος Σχοινά Βαλεντίνα Τασούδη Ραφαηλία- Μαρία Τοπούζης Χρήστος Τριανταφυλλίδης Ιωάννης Τσαντεκίδης ∆ηµήτριος Τσαρτσάφη Φωτεινή Φάνη Γιούργκεν Χαρουτουνιάν Γεώργιος Χατζηαντωνίου Χρυσάνθη Χαιδάς Παναγιώτης Χολίδης Χαράλαµπος

Υπεύθυνος δάσκαλος τµήµατος: Ιωσήφ Ιωακειµίδης

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Μαριάννα Μπρατάνη και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα σαν µία από τους µεγαλύτερους µαθητές του σχολείου αυτού και σαν ένα καλό παράδειγµα για τις µικρότερες τάξεις.

Στενοχωριέµαι όµως που είναι η τελευταία µου χρονιά στο δηµοτικό και του χρόνου δεν θα είµαι σ΄αυτό το σχολείο. Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που λένε ψέµατα ή δεν παραδέχονται το λάθος τους. ∆εν αντέχω να γελάνε µαζί µου επίτηδες και να µε κοροϊδεύουν. Επίσης να µε

πιέζουν να κάνω κάτι που δεν θέλω ή δεν προτιµώ. Με τους γονείς µου έχω πολύ καλές σχέσεις και δεν υπάρχουν σχεδόν

καθόλου διαφωνίες στην οικογένεια. Συζητάµε πολλά και διάφορα θέµατα µεταξύ µας. Μου λένε πως η γενιά η δική µου είναι το µέλλον. Έτσι προσπαθώ µε τον τρόπο µου να δείξω στον αδελφό µου ένα καλό παράδειγµα.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι και αυτές καλές, δεν υπάρχουν έντονες διαφωνίες και µακάρι να κρατήσουν για µεγάλο χρονικό διάστηµα, διότι είµαστε µεταξύ µας ενωµένοι. Μ΄ αρέσει να βγαίνω βόλτες µαζί µε τις φίλες µου και να συζητάµε διάφορα πράγµατα.

∆υσκολεύοµαι πολύ λίγο στα µαθήµατα του σχολείου. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να κάνω πολλά ταξίδια και στο εσωτερικό

αλλά και στο εξωτερικό. Θα ήθελα να έχω ένα µεγάλο και άνετο σπίτι που να χωράει όλη την οικογένειά µου, αν αποκτήσω. Επίσης στην επαγγελµατική µου ζωή θα ήθελα να γίνω δικηγόρος ή κάτι εντελώς διαφορετικό, βρεφονηπιοκόµος. Στον ελεύθερο µου χρόνο θα ήθελα να ασχολούµαι µε τα καλλιτεχνικά.

Το όνοµα µου είναι Αγγελική Παπαδοπούλου και είµαι 11 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν κάνω αυτό που µου αρέσει και ειδικά όταν πηγαίνω στο χωριό. Στενοχωριέµαι όταν δεν κάνω κάτι σωστά.

Με εκνευρίζουν όταν µου λένε συνεχώς τι να κάνω και επίσης δεν αντέχω να µε σχολιάζουν.

Με τους γονείς µου είµαστε πολύ δεµένοι και τους αγαπάω και τους δύο πολύ.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές και µου αρέσει η παρέα τους. Μ΄ αρέσει να περνώ το χρόνο µου µε την οικογένειά µου και τις φίλες µου.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω δικηγόρος και να µην παρατήσω τα άτοµα που αγαπώ.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Βαλεντίνα Σχοινά και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν πετυχαίνω κάτι που θέλω πολύ ή αυτό που µου αρέσει να ασχολούµαι. Στενοχωριέµαι όταν µαλώνω µε τους φίλους µου. Με εκνευρίζουν αυτοί οι άνθρωποι που αδικούν εµένα και τους φίλους µου σε διάφορα πράγµατα. ∆εν αντέχω όταν µε αναγκάζουν κάνω κάτι χωρίς να το θέλω. Με τους γονείς µου µαλώνω σπάνια, γιατί δεν έχουµε πολλές διαφωνίες µεταξύ µας. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, πολλές φορές βγαίνουµε για βόλτες και περνάµε πολλές ώρες µαζί.

Μου αρέσει ο χορός και να πηγαίνω στο σχολείο. Επίσης µου αρέσει να καταφέρνω αυτό που θέλω. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω δικηγόρος για να υπερασπίζοµαι ανθρώπους και γιατί αυτή η δουλειά πιστεύω πως µου ταιριάζει.

Με λένε Μαρία Ντοπουά και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι έξω βόλτα µε τις φίλες µου. Στενοχωριέµαι όταν µας βάζουν πολλά µαθήµατα. Με εκνευρίζουν τα ξαδέλφια µου, που είναι ψώνια και δεν αντέχω τον αδελφό µου που νοµίζει πως τα ξέρει όλα. Με τους γονείς µου τα πάω πολύ καλά, αλλά όταν κάνω αταξίες µε µαλώνουν και µε βάζουν τιµωρία. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, γιατί είµαστε µια ευχάριστη παρέα και περνάµε καλά. ∆υσκολεύοµαι στο µάθηµα της Ιστορίας, γιατί έχει πολλές ηµεροµηνίες και ονόµατα. Μ΄ αρέσει να είµαι µε τις φίλες µου και να περνάµε καλά. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να έχω ένα µεγάλο σπίτι µε πισίνα, µια λιµουζίνα µε σωφέρ και να είµαι γενικώς πλούσια!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ελισάβετ Ορφανίδου και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µαζί µε την µικρή µου αδελφή, τη Χριστίνα. ∆εν αντέχω όµως τη µεσαία µου αδελφή και µαλώνουµε κάθε µέρα.

Στενοχωριέµαι όταν µας βάζουν πολλά µαθήµατα. Με εκνευρίζουν όταν µε κοροϊδεύουν κάποια παιδιά της τάξης µου.

Με τους γονείς µου τα πάω καλά και µου κάνουν τα χατίρια, αλλά όταν µαλώνω µε την αδελφή µου µε

µαλώνουν κι αυτοί. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι γενικά καλές, αν και µερικές φορές

µαλώνουµε. Μ΄ αρέσει να είµαι µαζί τους και να περνάµε καλά. ∆υσκολεύοµαι στο µάθηµα της Ιστορίας, γιατί έχει πολλές ηµεροµηνίες και

ονόµατα, όπως επίσης και στη γλώσσα, γιατί έχει πολλές θεωρίες. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω µαγείρισσα και να πάω κάποια µέρα

µε τη φίλη µου στο Παρίσι.

Το όνοµα µου είναι Σοφία Πουρσανίδου και είµαι 11 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µε τις φίλες µου. Στενοχωριέµαι όταν κάποιοι µαλώνουν ή φωνάζουν για ασήµαντα πράγµατα.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που λένε ψέµατα και δεν αντέχω να µε κοροϊδεύουν.

Με τους γονείς µου περνάω καλά, γιατί παίζουµε επιτραπέζια παιχνίδια. Επίσης και οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές και µου αρέσει η παρέα τους. Μ΄ αρέσει να πηγαίνω θάλασσα, να τρώω γλυκά και παγωτό το καλοκαίρι!

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω κοµµώτρια, γιατί µου αρέσει να ασχολούµαι µε τα µαλλιά.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Παναγιώτη Χαιδάς και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίρνω καλούς βαθµούς µετά από τα τεστ, ενώ στενοχωριέµαι όταν δεν τα πηγαίνω καλά. Με εκνευρίζουν όταν κάποιοι κάθονται πάνω από το κεφάλι µου και µε ενοχλούν, αλλά επίσης δεν αντέχω την γκρίνια της αδελφής µου όταν χάνει κάτι. Με τους γονείς µου έχω µέτριες σχέσεις, αλλά γενικά είµαστε µια υπέροχη οικογένεια. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές, συνήθως όµως µαλώνουµε, γιατί θέλουµε να τα έχουµε όλα δικά µας.

∆υσκολεύοµαι όταν µας βάζει πολλά µαθήµατα ο κύριος, αλλά ευτυχώς αυτό συµβαίνει σπάνια. Μου αρέσει να παίζω ποδόσφαιρο µα τους φίλους και να πηγαίνω µακρινές βόλτες µε το ποδήλατο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ένας πιλότος και να παντρευτώ µια αεροσυνοδό που να είναι στο ίδιο αεροπλάνο µε εµένα συνέχεια.

Με λένε Χαράλαµπο Χολίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν βλέπω τους φίλους µου έξω ή στο σχολείο. Στενοχωριέµαι όταν µαλώνω µε τους φίλους µου ή όταν µε µαλώνουν οι γονείς µου. Με εκνευρίζουν οι συµµαθητές µου όταν παίζουµε ποδόσφαιρο και δεν γυρνάνε άµυνα. ∆εν αντέχω να χάνω άδικα. Με τους γονείς µου περνάω καλά, παίζουµε επιτραπέζια και περνάµε ωραία. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές βγαίνουµε κάθε µέρα έξω και περνάµε ωραία. ∆υσκολεύοµαι στα µαθήµατα της Ιστορίας της Γεωγραφίας και των Θρησκευτικών. Μ΄αρέσει το ποδόσφαιρο και το χάντµπολ. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω αστροναύτης!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ειρήνη- Αγάπη Ντερκαραµπετιάν και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν το καλοκαίρι είµαι στο εργοστάσιο του πατέρα µου ή στο χωριό και στενοχωριέµαι όταν συµβεί ένα καλοκαίρι να µην πάω πουθενά και κάθοµαι σπίτι µου.

∆εν αντέχω όταν µου κάνουν τα ξαδέλφια µου παράπονα για άλλα άτοµα.

Με τους γονείς µου περνάµε µια χαρά, παίζουµε επιτραπέζια, βλέπουµε ταινίες, όµως πάντα όταν τα κάνουµε

αυτά είµαστε όλοι µαζί, όλη η οικογένεια είµαστε παρέα. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι ωραίες, η ξαδέλφη µου κι εγώ στα

διαλλείµατα πειράζουµε η µία την άλλη και καµιά φορά πειράζουµε και τα αγόρια. Μ΄ αρέσει όταν είµαστε όλη η οικογένεια µαζί κάπου και περνάµε ωραία. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω κτηνίατρος.

Το όνοµα µου είναι Χρυσάνθη Χατζηαντωνίου και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µε τις φίλες µου και στενοχωριέµαι όταν µαλώνω µαζί τους.

Με εκνευρίζει η ειρωνεία που έχουν κάποιοι άνθρωποι και δεν αντέχω τα ψέµατα.

Με τους γονείς µου τα πάω τέλεια γιατί συχνά παίζουµε µαζί και κάνουµε διάφορα ευχάριστα πράγµατα.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου προσπαθώ να γίνονται όλο και καλύτερες. Στα µαθήµατα δυσκολεύοµαι κυρίως στην Ιστορία και στα Θρησκευτικά, ενώ

αντίθετα η Φυσική µου αρέσει πάρα πολύ. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω δασκάλα Θεατρικής Αγωγής.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Μπουντακίδη Αλέξανδρο και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα που πηγαίνω στο 18ο ∆ηµοτικό Σχολείο Σταυρούπολης, γιατί εδώ έχω γνωρίσει πολλούς φίλους. Στενοχωριέµαι όµως όταν γίνεται κάτι πολύ κακό. Με εκνευρίζουν τα µαθήµατα του σχολείου και δεν αντέχω όταν οι γονείς µου µε µαλώνουν. Γενικά όµως µε τους γονείς µου περνάµε πολύ καλά. Οι σχέσεις µου µε τους φίλους µου άλλες φορές είναι καλές και άλλες όχι, γιατί συµβαίνει µερικές φορές να µαλώνουµε. Από τα µαθήµατα του σχολείου µου αρέσει πολύ η Γυµναστική

και λίγο τα µαθήµατα Θεατρικής Αγωγής, Πληροφορικής και Γλώσσας. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω αστυνόµος!

Με λένε Λεωνίδα Μπινιάκου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα γιατί έχω πολλούς φίλους και φίλες, αλλά στενοχωριέµαι όταν µαλώνω καµιά φορά µαζί τους. Με εκνευρίζουν τα πολλά µαθήµατα. ∆εν αντέχω όταν χάνει η Μπαρτσελόνα. Με τους γονείς µου είµαστε πολύ αγαπηµένοι και τα πάµε καλά ο ένας µε τον άλλον. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές. Εκείνοι µε κάνουν και νιώθω ευτυχισµένος. ∆υσκολεύοµαι στα Αγγλικά στο φροντιστήριο. Μ΄ αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ποδοσφαιριστής ή αστροναύτης!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Ραφαηλία- Μαρία Τασούδη και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν βγαίνω έξω για βόλτα µε τους φίλους µου και όταν πηγαίνω στο χωριό µου.

Στενοχωριέµαι όταν ακούω τους µεγάλους να µιλούν για οικονοµικά θέµατα.

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που αγχώνονται πολύ εύκολα. ∆εν αντέχω να µε πιέζουν να κάνω πράγµατα που δεν θέλω.

Με τους γονείς µου πηγαίνουµε βόλτες και περνάµε ωραίες στιγµές. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές και χαίροµαι που έχω τόσο καλούς φίλους και φίλες. Μ΄ αρέσει να είµαι µαζί τους, επίσης µου αρέσει να κολυµπάω και να πηγαίνω στο χωριό µου.

Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να σπουδάσω στο εξωτερικό, να γίνω

νηπιαγωγός!

Το όνοµα µου είναι ∆ηµήτρης Τσαντεκίδης και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν όλα τα παιδιά µαζί φτιάχνουµε µια ευχάριστη ατµόσφαιρα και στενοχωριέµαι όταν κάποιοι αρρωστήσουν και δεν µπορούν να έρθουν στο σχολείο.

Με εκνευρίζουν κάποια παιδιά όταν τα βάζουν µαζί σου µόνο και µόνο επειδή νοµίζουν πως είναι πιο έξυπνοι.

Με τους γονείς µου µιλάω κάθε Παρασκευή για να τους εξηγήσω πως εχω περάσει όλη την εβδοµάδα στο σχολείο.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλή, γιατί παίζουµε πολλά παιχνίδια µαζί και είναι πολύ φιλικοί µαζί µου.

Μ΄ αρέσει το µάθηµα των Μαθηµατικών. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω αστυνοµικός, γιατί θα κυνηγάω τους

κλέφτες, θα τους πιάνω και θα τους βάζω στη φυλακή!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Χρήστο Τοπούζη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν έχω ώρα να παίξω υπολογιστή ή όταν µπορώ να πάω έξω. Επίσης αισθάνοµαι ευχάριστα που βελτιώθηκα τελευταία στα Αγγλικά. Με εκνευρίζουν τα µαθηµατικά και δεν αντέχω όταν οι γονείς µε φωνάζουν να σταµατήσω να παίζω µε τον υπολογιστή. Με τους γονείς µου τα πάω καλά. Τώρα τελευταία µου λένε ότι πρέπει να βελτιωθώ στα Αγγλικά και στα µαθήµατα του σχολείου, αν και είναι λίγο δύσκολα.

Οι σχέσεις µου µε τους φίλους µου στο σχολείο αλλά και στη γειτονιά είναι µια χαρά. Παλιά µάλωνα συχνά τώρα όµως αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνια. Από τα µαθήµατα του σχολείου µου αρέσει πολύ η Γυµναστική και επίσης η Γλώσσα και λιγότερο η Γεωγραφία και η Φυσική. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ποδοσφαιριστής ή γιατρός ή ένας ειδικός που φτιάχνει παιχνίδια για υπολογιστές, για κινητά και άλλα παρόµοια. Επίσης άλλα δυο επαγγέλµατα είναι επιστήµονας και δάσκαλος χορού και τα δυο είναι ωραίες δουλειές.

Με λένε Ιωάννη Τριανταφυλλίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µε τους φίλους µου, αλλά στενοχωριέµαι όταν χρειάζεται να διαβάζω. Με εκνευρίζουν τα πολλά µαθήµατα και δυσκολεύοµαι αρκετά σ΄ αυτά. ∆εν αντέχω να µας παίρνει τη Γυµναστική ο κύριος. Με τους γονείς µου περνάµε πολύ χρόνο µαζί. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές. Μ΄ αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ποδοσφαιριστής!

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές

µου

Ονοµάζοµαι Αλέξανδρο Σονίδη και είµαι 12 χρονών.

Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν νικάω σε ένα παιχνίδι και όταν παίρνω καλούς βαθµούς. Στενοχωριέµαι όταν βλέπω γύρω µου ανάπηρους ανθρώπους ή ανθρώπους που πεθαίνουν από την πείνα.

Με εκνευρίζουν τα παιδιά που µε κοροϊδεύουν. Με τους γονείς µου η επαφή µας είναι καλή. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές, παίζουµε

µαζί όµως µερικές φορές µαλώνουµε. ∆υσκολεύοµαι σε µερικά µαθήµατα και στις σπαζοκεφαλιές. Μ΄ αρέσει ο υπολογιστής, το κινητό και τα πολεµικά παιχνίδια. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω καλός χορευτής και να ταξιδέψω

στη Νέα Υόρκη.

Το όνοµα µου είναι Γιούργκεν Φάνη και είµαι 12 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι µε τους φίλους µου, γιατί περνάµε καλά και λέµε αστεία. Στενοχωριέµαι όµως όταν µε κοροϊδεύουν. ∆εν αντέχω το κρύο.

Με τους γονείς µου είµαι πολύ χαρούµενος, γιατί µου κάνουν όλα τα χατίρια.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. Στα µαθήµατα µερικές φορές δυσκολεύοµαι. Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ένας καλός ποδοσφαιριστής.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Νένα Σαλπιγγίδου και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν περνάω χρόνο µε τους φίλους µου και όταν χορεύω. Στενοχωριέµαι όµως όταν µαλώνω µε κάποιο άτοµο που αγαπώ. Με εκνευρίζουν τα άτοµα που λένε ψέµατα και επίσης δεν αντέχω όταν µου λένε διάφορα πράγµατα πίσω από την πλάτη µου. Με τους γονείς µου έχω αρκετά καλές σχέσεις, πηγαίνουµε βόλτες, ταξίδια, αλλά κάνουµε και διάφορες δραστηριότητες. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι καλές, διότι παίζουµε,

βγαίνουµε βόλτες και επειδή υπάρχει εµπιστοσύνη, µπορούµε να εµπιστευτούµε τα προβλήµατά µας ο ένας στον άλλον. ∆υσκολεύοµαι να διαβάσω Ιστορία, γιατί δεν είναι και το αγαπηµένο µου µάθηµα. Μου αρέσει όταν χορεύω τους αγαπηµένους µου χορούς και όταν πηγαίνω στο χωριό µου και συναντώ τους παππούδες και τις γιαγιάδες µου. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να ασχοληθώ µε τα µαθηµατικά ή να γίνω δικηγόρος. Επίσης ως χόµπι θα ήθελα να συνεχίσω τους Λάτιν χορούς που µου αρέσουν πολύ και να διδάσκω Αγγλικά σε µικρότερα παιδιά.

Με λένε Κωνσταντίνο Μουρατίδη και είµαι 12 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα για όλα αυτά που κάνουν οι γονείς µου για µένα. Με εκνευρίζουν καµιά φορά τα δύο µικρότερα αδέλφια µου. Με τους γονείς µου δεν µαλώνω ποτέ. Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές, γιατί δεν µαλώνω µε κανέναν. Μ΄αρέσει στον ελεύθερο χρόνο µου να ασχολούµαι µε τα δικά µου ενδιαφέροντα. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ποδοσφαιριστής και να παίζω στον ΠΑΟΚ γιατί είναι η αγαπηµένη µου οµάδα.

Φτιάχνω το πορτρέτο µου και το παρουσιάζω στους συµµαθητές µου

Με λένε Φωτεινή Τσαρτσάφη και είµαι 11 χρονών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν είµαι καλά µε τις φίλες και τους φίλους µου. Στενοχωριέµαι όµως όταν τα άλλα παιδιά κοροϊδεύουν τους συµµαθητές τους ή τα άλλα παιδιά του σχολείου. Με εκνευρίζουν τα παιδιά που παινεύονται και κάνουν τους µάγκες στους άλλους. ∆εν αντέχω να µου λένε οι άλλοι τι πρέπει να κάνω και πώς να συµπεριφέροµαι. Αυτό δεν µου αρέσει καθόλου. Με τους γονείς µου τα πηγαίνω πολύ καλά, µε αγαπάνε και

τους αγαπάω. ∆εν µου χαλάνε χατίρια, ειδικά ο µπαµπάς µου, αλλά µερικές φορές µαλώνουµε κιόλας. Με τους φίλους µου έχω πολύ καλή σχέση, γιατί είµαστε πολλά παιδιά µαζί και αγόρια και κορίτσια σε κάθε διάλλειµα, γελάµε και λέµε αστεία. ∆υσκολεύοµαι κάποιες φορές να καταλάβω, γιατί ορισµένοι άνθρωποι είναι τόσο κακοί και θέλουν να βλάψουν τους άλλους. Μου αρέσει όταν τελειώνω τα µαθήµατα µου να βλέπω τηλεόραση, να παίζω στον υπολογιστή και να πηγαίνω τα απογεύµατα βόλτες. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω κοµµώτρια ή φυσικοθεραπεύτρια, όµως δεν έχω αποφασίσει ακόµα τι θέλω να γίνω από αυτά τα δυο…

Το όνοµα µου είναι Νίκος Λαζαρίδης και είµαι 11 ετών. Αισθάνοµαι ευχάριστα όταν παίζω ποδόσφαιρο µε την οµάδα µου και νικάµε. Στενοχωριέµαι όταν γίνεται κάτι κακό σε έναν συγγενή µου ή έναν στενό φίλο µου. Με εκνευρίζουν αυτοί που µιλάνε κρυφά για µένα και δεν αντέχω όταν µε ενοχλούν ενώ δεν έχω κέφια.

Με τους γονείς µου παίζουµε και διασκεδάζουµε πολύ, κάποιες φορές µαλώνουµε, αλλά τα ξαναβρίσκουµε γρήγορα και γελάµε πολύ µαζί.

Οι σχέσεις µε τους φίλους µου είναι πολύ καλές. Μαζί περνάµε πολύ ωραία, κάνουµε απίστευτες πλάκες.

∆υσκολεύοµαι όταν έχουµε δύσκολη άσκηση και δεν µπορώ να τη λύσω. Μου αρέσει να βγαίνω µε τους φίλους µου και να παίζουµε καλά. Όταν µεγαλώσω ονειρεύοµαι να γίνω ένας καλός ποδοσφαιριστής, γιατί µου

αρέσει πολύ αυτό το άθληµα. Αλλά για να γίνω ποδοσφαιριστής χρειάζεται να κάνω πολλή δουλειά. Επίσης δεν πρέπει να τα παρατήσω ποτέ ακόµα κι αν τα πράγµατα είναι δύσκολα.

Αν ένα παιδί…

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην κριτική, µαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην έχθρα, µαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην ειρωνεία, µαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην ντροπή, µαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην κατανόηση, µαθαίνει να είναι υποµονετικό.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στον έπαινο, µαθαίνει να εκτιµά.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην δικαιοσύνη, µαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει µέσα στην ασφάλεια, µαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει µέσα σε επιδοκιµασία, µαθαίνει να έχει αυτοεκτίµηση.

Αν ένα παιδί ζει µέσα σε παραδοχή και φιλία

µαθαίνει να βρίσκει την αγάπη µέσα στον κόσµο.

Προορισµός Μετέωρα Θεσσαλίας

Η πορεία είναι κουραστική… όταν όµως φτάσεις στον προορισµό σου, αντικρίζεις ένα ονειρεµένο τοπίο. Τότε καταλαβαίνεις ότι το ταξίδι αυτό άξιζε τον κόπο. Στα ήρεµα υψώµατα διακρίνεις ένα πραγµατικό δάσος µε τεράστιους βράχους, στις κορυφές των οποίων υπάρχουν µοναστήρια τα οποία βρίσκονται σε µια µυστηριώδη συµφωνία µε το τοπίο.

Οι µοναχοί σε υποδέχονται και σε φιλοξενούν σύµφωνα µε την ελληνική παράδοση. Εκεί η µοναξιά και η σιωπή είναι κανόνας. Παντού τριγύρω επικρατεί µια ανεπανάληπτη ηρεµία.

Αρχικά επισκεφτήκαµε την Ιερά Μονή Βαρλαάµ. Η µονή Βαρλαάµ είναι κτισµένη σε ένα πανύψηλο βράχο του πέτρινου δάσους των Μετεώρων.

Αργότερα πήγαµε στην Ιερά Μονή Μετεώρου. Βρίσκεται στο δυτικό άκρο του πέτρινου δάσους και είναι ο µεγαλύτερος στη µονή των Μετεώρων. Οι ανεµόσκαλες σήµερα έχουν καταργηθεί και το κρεµασµένο δίχτυ που υπάρχει µεταφέρει µόνο πράγµατα, εφόδια και µερικές φορές ευσεβείς γέροντες προσκυνητές.

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά συναντάς το ασκηταριό του ιδρυτή της µονής Αγίου Αθανασίου, ένα µικρό απλό κτίσµα χωµένο στο βράχο. Συνεχίζοντας περνάς µέσα από σκοτεινούς διαδρόµους και σκαλοπάτια και φτάνεις στη µονή. Τα πρώτα κτήρια που θα συναντήσεις είναι ο παλιός πύργος µε την ανέµη και διάφορα κελιά.

Η επίσκεψη στη µοναδική περιοχή των Μετεώρων θα µείνει αξέχαστη σε όλους τους µαθητές της Στ΄ τάξης.

Περάσαµε στιγµές που θα µείνουν χαραγµένες στη µνήµη µας για πάντα.

Αγγελική Αλεξίου

Η προστασία του

περιβάλλοντος είναι σηµαντική. Είναι υποχρέωση µας να διατηρούµε καθαρό το περιβάλλον γύρω µας ώστε να έχουµε πιο ποιοτική ζωή. ∆υστυχώς οι παράγοντες που µολύνουν το περιβάλλον είναι αρκετοί. Τα εργοστάσια της ∆ΕΗ µολύνουν τον αέρα και παράλληλα το νερό µε τα απόβλητα και τις βρωµιές που παράγουν. Όταν τα υγρά και τα

στερεά απόβλητα των σπιτιών αφήνονται στο περιβάλλον χωρίς επεξεργασία προκαλούν προβλήµατα. Ειδικά κάποια στερεά αν πάρουν φωτιά παράγουν επικίνδυνες ουσίες όπως π.χ. διοξίνη. Επίσης καταστρέφει το περιβάλλον η υπερβολική χρήση φυτοφαρµάκων και λιπασµάτων. Ένα άλλο σοβαρό πρόβληµα είναι η ηχορύπανση κυρίως στις µεγάλες πόλεις καθώς και η ρύπανση των αυτοκινήτων µε τα καυσαέρια που εκπέµπουν.

Οι ανανεώσιµες πηγές ενέργειας όπως η αιολική, η ηλιακή και η γεωθερµία µπορούν να καλύψουν µεγάλο ποσοστό των ενεργειακών αναγκών των ανθρώπων. Με τη χρήση τους δεν παράγονται ρύποι ούτε εξαντλούνται οι φυσικοί πόροι.

Η ανακύκλωση και η επαναχρησιµοποίηση του χαρτιού, του γυαλιού, του αλουµινίου και του πλαστικού έχει βοηθήσει στην προστασία του περιβάλλοντος. Μειώθηκε ο όγκος των σκουπιδιών και η ανάγκη πρώτης ύλης για να φτιαχτούν διάφορα προιόντα. Τώρα πιά τα στερεά σκουπίδια δεν πετιούνται στις χωµατερές, αλλά σε χώρους υγειονοµικής ταφής. Επίσης σε πολλά µέρη υπάρχουν βιολογικοί καθαρισµοί, που επεξεργάζονται τα υγρά απόβλητα πριν φτάσουν στην θάλασσα.

Είναι καθήκον όλων µας να αγωνιστούµε για την ίδια µας τη ζωή!

Μαριάννα Μπρατάνη

Κόκκινη κάρτα…

στο ρατσισµό … Μια µικρή (αντι) ρατσιστική ιστοριούλα Πέρυσι το χειµώνα στη γειτονιά µου µια ηλικιωµένη νοίκιαζε ένα δωµάτιο. Κάποια µέρα λοιπόν εµφανίστηκε µπροστά της ένας µετανάστης και της είπε:

- Μέρα κυρία… Εκείνο το δωµάτιο που νοικιάζεις; Η ηλικιωµένη κυρία ήταν διστακτική και προσπαθώντας να τον αποφύγει του απάντησε: - Εεε, νοικιάστηκε, νοικιάστηκε… και ο ξένος έφυγε απογοητευµένος. Όταν η κυρία µπήκε στο σπίτι της είδε τη γατούλα της και της είπε µε νόηµα: - ∆εν είµαι ρατσίστρια, Ψιψίνα µου, άλλωστε µου αρέσει και ο …Εντι Μέρφι,

αλλά δεν µπορώ να τους βάζω και στο σπίτι µου! Αργότερα πήγε στην κουζίνα για να συνεχίσει τις δουλειές της όταν άκουσε πάλι το κουδούνι να χτυπάει. Μόλις άνοιξε την πόρτα είδε µπροστά της µια οικογένεια Αράβων, που ήθελαν να νοικιάσουν κι εκείνοι το δωµάτιο. - Καληµέρα κυρία, είδαµε το ενοικιαστήριο εγώ ο πατέρας µου και η αδελφή

µου. Θέλουµε να νοικιάσουµε το δωµάτιο… γίνεται; - Λυπάµαι! ∆υστυχώς µόλις νοικιάστηκε τους απάντησε βιαστικά η γριούλα και

µπήκε στο σπίτι της καχύποπτη και φοβισµένη. Την επόµενη µέρα συνάντησε έναν νεαρό Ελληνα που ήθελε να νοικιάσει το δωµάτιο και αφού δέχτηκε αµέσως της είπε:

- Ορίστε, µια υπογραφή κυρία και έτοιµο το συµφωνητικό! Ανακουφισµένη η γυναίκα απάντησε:

- ∆όξα τω Θεώ το σπιτι µου το νοικιάζει ένα παλικαράκι από τα µέρη µας. ∆εν είµαι ρατσίστρια, αλλά στην ηλικία µου καταλαβαίνετε… Ο νεαρός την ρώτησε:

- Αλήθεια, µπορούν να έρχονται οι φίλοι µου να µε βλέπουν; - Βέβαια παλικάρι µου, ό,τι θες!

Την επόµενη µέρα όταν η ηλικιωµένη γυναίκα άνοιξε την πόρτα είδε έκπληκτη µπροστά της τον Άραβα και τον µετανάστη.

- Νοικιάστηκε, νοικιάστηκε… τους φώναξε. - Μα ποιος σας είπε πως ήρθαµε για το δωµάτιο, για τον φίλο µας ήρθαµε… - Τον φίλο σας; ποιος είναι ο φίλος σας; - Γειά σας παιδιά, τι γίνεται; Πάµε καµιά βόλτα; είπε βγαίνοντας ο νεαρός και

ξεκίνησαν µαζί για το πάρκο. - Μα τόσο καλό παιδί και να έχει τέτοιους φίλους… απόρησε πίσω τους η

γυναίκα. Στο τέλος όµως αποδέχτηκε το γεγονός πως υπάρχουν ξένοι και στη χώρα µας και σταµάτησε πλέον να φέρεται ρατσιστικά. Ηλιάνα Μποσνακίδου

Πρόσφυγες : αναζητώντας την ελπίδα Οι πρόσφυγες όταν φεύγουν από τον τόπο τους νιώθουν πολύ άσχηµα, αλλά είναι υποχρεωµένοι, γιατί εκεί γίνεται πόλεµος ή υπάρχει πολύ φτώχεια. Τα συναισθήµατα που νιώθουν είναι πόνος, λύπη, φόβος, απόγνωση και κυρίως απελπισία. Μέσα τους όµως έχουν κρυµµένη και την ελπίδα. Μόνο αν τους βοηθήσουµε µπορούν να ξαναβρούν την χαρά.

Γκέρι Κιόσια

Πιστεύω πώς να ταξιδεύεις σε έναν άλλο τόπο είναι πολύ δύσκολο. Πολλοί άνθρωποι στις µέρες µας βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, όχι µόνο ξένοι από άλλες χώρες αλλά και Ελληνες. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν λύπη, γιατί αποχωρίζονται τις οικογένειες τους, απογοήτευση γιατί δεν µπόρεσαν να επιβιώσουν στην πατρίδα τους, αλλά και φόβο µιας και πάνε σε µια ξένη, τελείως διαφορετική χώρα που δεν γνωρίζουν. Ωστόσο µια αλλαγή ίσως να είναι και για καλό, σου δίνει ελπίδα. Ανοίγεις µια νέα πόρτα στη ζωή, είτε θα βγει σε καλό είτε σε κακό. Χρύσα ∆ηµητρακούδη

Ένα γράµµα… µε πολλούς αποδέκτες Είµαστε οι µαθητές της Στ’ Τάξης και αποφασίσαµε να σας γράψουµε για ένα θέµα που

απασχολεί την κοινωνία µας. Το πρόβληµα που µας απασχολεί είναι το πώς ζουν οι πρόσφυγες

στους καταυλισµούς. Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά δεν έχουν επιλέξει να ζουν εκεί ούτε θα

ήθελαν να έχουν φύγει µακριά από τις πατρίδες τους. Μας στενοχωρεί πολύ το γεγονός ότι

κάποιοι άνθρωποι στην περιοχή θέλουν να τους διώξουν γιατί τους θεωρούν επικίνδυνους.

Νοµίζουµε ότι οι ταλαιπωρηµένοι αυτοί πρόσφυγες χρειάζονται την βοήθεια µας και δεν

αποτελούν κίνδυνο, γιατί είναι απλοί άνθρωποι σαν κι εµάς. Μέσα στον καταυλισµό ζουν πολλοί

µαζί, δεν έχουν καλές συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας και αρκετοί υποφέρουν από την

πείνα. Επίσης τα παιδιά τους δεν πηγαίνουν σχολείο κι έτσι παραβιάζεται το δικαίωµα

εκπαίδευσης τους.

Πιστεύουµε πως όλοι οι άνθρωποι πρέπει να απολαµβάνουν τα ανθρώπινα δικαιώµατα

χωρίς διακρίσεις. Ελπίζουµε η επιστολή µας να πείσει όλους εκείνους που θα µπορούσαν

πραγµατικά να βοηθήσουν

Θανάσης Αφατίδης

Εκδροµή στο δάσος

µια διδακτική ιστορία… που µυρίζει

πολύ!

Μια όµορφη ανοιξιάτικη µέρα η οικογένεια του Πέτρου και της Αθηνάς

αποφάσισαν να πάνε µια εκδροµή στο δάσος. - Γιούπι! Ναι! Πάµε εκδροµή, ναι! Φώναζαν χαρούµενα τα παιδιά.

Όταν έφτασαν στον προορισµό τους βγήκαν όλοι από το αυτοκίνητο και τα παιδιά αφού πήραν τη µπάλα, έτρεξαν βιαστικά λίγο πιο πέρα και το έριξαν στο παιχνίδι. Ο µπαµπάς και η µαµά άφησαν τα πράγµατα και άρχισαν να στρώνουν το τραπεζοµάντιλο στο έδαφος για να ετοιµάσουν πικ-νικ. Μετά από λίγο κάθισαν όλοι στο χορτάρι και άρχισαν να τρώνε µε όρεξη. Όµως πετούσαν τα σκουπίδια απρόσεκτα όπου να΄ναι, από δω και από κει. Όταν µετά από ώρα έφυγαν από το δάσος είχαν ήδη αφήσει πίσω τους κουτάκια µπίρας και αναψυκτικών, κόκαλα από το ψητό, σακούλες κι ένα σωρό άλλα άχρηστα. Ένας δασοφύλακας περνώντας αργότερα από το σηµείο βρήκε τα σκουπίδια, αλλά µαζί πρόσεξε και µια ατζέντα, της οποίας ο κάτοχος ήταν ο πατέρας της οικογένειας. Τότε σκέφτηκε να κάνει ένα πρωτότυπο δώρο. Μάζεψε τα σκουπίδια και τα έβαλε προσεκτικά σε ένα δέµα. Την επόµενη µέρα ένας ταχυδρόµος πήγε το δέµα στην οικογένεια.

- Ευχαριστώ πολύ! Είπε η µητέρα µιας και εκείνη είχε ανοίξει την πόρτα. Ο ταχυδρόµος χαιρέτησε και έφυγε. Η γυναίκα άνοιξε περίεργη το δέµα και τι να δει! Όλα τα σκουπίδια που είχαν αφήσει στο δάσος βρίσκονταν τώρα µπροστά στα µάτια της και ένα γράµµα που έλεγε:

« ∆εν ρυπαίνουµε το περιβάλλον που φτιάχτηκε µε τόση αγάπη. Η εξοχή µας δίνει την οµορφιά και το οξυγόνο. Θέλετε τα δάση να είναι γεµάτα µε πλαστικό, σκουπίδια και να βρωµάνε; Γι΄αυτό δεν τα πετάµε όπου να ΄ναι αλλά µόνο στους κάδους που υπάρχουν γύρω µας. Συµφωνείτε;…»

- Θεέ µου τι βρώµα είναι αυτή, δεν αντέχεται… είπε η γυναίκα κλείνοντας τη µύτη της.

Έτσι είναι όµως… το πάθηµα έγινε µάθηµα για να µην ξαναγίνουν τα ίδια λάθη Νικολέτα Κουτσίδου

Η Αρκτική λιώνει! Οι άνθρωποι στις µέρες µας ανησυχούν πολύ για την οικονοµία και για την ανάπτυξη της χώρας. Μα θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο για την υπερθέρµανση του πλανήτη µας. Η θερµοκρασία στην Αρκτική ανεβαίνει δύο φορές γρηγορότερα από την θερµοκρασία της Γης. Έτσι οι πάγοι αρχίζουν να λιώνουν. Οι επιστήµονες πιστεύουν πως η Αρκτική µπορεί να χάσει όλο τον πάγο της µέσα σε λίγες δεκαετίες! Αυτό µας οδηγεί σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διότι έτσι θα ανέβει η στάθµη του νερού σε όλες τις θάλασσες. Κάποιοι επιστήµονες υποστηρίζουν πως η στάθµη της θάλασσας µπορεί να ανέβει έως και ένα µέτρο µέχρι το 2100 εξαιτίας των πάγων της Γροιλανδίας. Ετσι όµως θα δηµιουργηθούν πολλά αλυσιδωτά προβλήµατα για τη ζωή ανθρώπων και ζώων. Κινδυνεύουν οι ιθαγενείς (Ινουίτ) αλλά και τα απειλούµενα ζώα. Τα απειλούµενα ζώα όπως οι πολικές αρκούδες και οι φώκιες γεννούν πάνω στον πάγο και εκεί ξεκουράζονται. Αν λοιπόν εξαιτίας της συµπεριφοράς µας τα ζώα αυτά βρεθούν χωρίς το φυσικό τους περιβάλλον θα εξαφανιστούν. Μοιραία η τροφική αλυσίδα τότε θα χαλάσει. Πιστεύω πως οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί µε τις παρεµβάσεις τους στο περιβάλλον, διότι αύριο µπορεί να κινδυνεύουν τα παιδιά τους. Όλοι έχουµε ευθύνη να παραδώσουµε έναν καλύτερο κόσµο!

Νένα Σαλπιγγίδου

Η οικονοµική κρίση …µέσα από τα µάτια ενός παιδιού

Ολοι στις µέρες µας µικροί- µεγάλοι

έχουν άγχος ή τους απασχολεί κάτι. Αυτό µπορεί να είναι διαφορετικό για κάθε ηλικία, όµως υπάρχει και κάτι κοινό: η οικονοµική κρίση.

Ακούω τους µεγάλους όταν βρίσκονται, πάντα να ξεκινούν τη συζήτηση για την οικονοµική κρίση. Μιλούν για την οικονοµική κατάσταση που βρίσκονται, για το τι πρόκειται να συµβεί στο µέλλον, κάποιοι τολµούν να πουν ότι τα πράγµατα θα πάνε προς το καλύτερο, αλλά στο τέλος συµφωνούν µε τους υπόλοιπους, λένε πόσο κατέβηκε ο µισθός τους και στο τέλος καταλήγουν η δικιά µας γενιά τελείωσε τα σηµερινά παιδιά τι θα κάνουν… Αλήθεια εµείς τι θα κάνουµε;…Τι όνειρα µπορούµε να κάνουµε για το µέλλον; Όλοι οι γονείς λένε να διαβάζουµε ώστε όταν µεγαλώσουµε να βρούµε µια καλή δουλειά, αλλά τη δουλειά αυτήν που σκέφτονται θα την βρούµε τελικά; Μπορεί όταν µεγαλώσουµε να έχουµε πτυχία στα αγγλικά, στα γερµανικά, στα ιταλικά, όµως δουλειές θα υπάρχουν;

Στο Γυµνάσιο αν µας πουν οι καθηγητές να γράψουµε µια έκθεση για τα όνειρά µας στο µέλλον, η πρώτη σκέψη που θα µου έρθει στο µυαλό είναι να έχω δουλειά και ένα σπίτι να µένω.

Κάποια παιδιά, ανάµεσα στα οποία είµαι κι εγώ, µπορεί να γράψουν ότι θα φύγουν στο εξωτερικό. Κι αν πραγµατικά φύγουµε στο εξωτερικό όλα εµείς τα παιδιά που το σκεφτόµαστε τι θα απογίνει η Ελλάδα;

Οι ηλικιωµένοι µας λένε ότι γεννηθήκαµε στην καλύτερη εποχή, όµως εµείς έχουµε αντίθετη γνώµη. Κατά τη γνώµη µου τα παλιά χρόνια ήταν καλύτερα.

Αν αυτά που σε απασχολούν τα πεις σε έναν µεγάλο δεν θα δώσει σηµασία, γιατί είσαι ένα παιδί! Ναι όµως αν αυτό το παιδί ανησυχεί για το µέλλον του;

Γιατί να µην υπάρχει κάποιος να µου λύσει τα τόσα πολλά ερωτήµατα που έχω;

Θέλω να µε αντιµετωπίζουν σαν µεγάλη και όχι σαν µικρό παιδάκι.

Ραφαηλία Τασούδη

Η ιστορία του 18ου ∆ηµοτικού Σχολείου Σταυρούπολης

( εργασία του κ. Μπαλή Ιωάννη, διευθυντή του σχολείου )

Το 18ο ∆ηµοτικό Σχολείο Σταυρούπολης ιδρύθηκε το 1977 . Αρχικά λειτούργησε ως τετραθέσιο

και συστεγάστηκε µε το 8ο ∆ηµοτικό Σχολείο Σταυρούπολης σε ενοικιαζόµενο κτίριο, επί της

οδού Προύσης 7, στην περιοχή Οµόνοια της Σταυρούπολης, νότια της περιφερειακής οδού και

αρκετά µακριά από τη σηµερινή του θέση.

Η µεγάλη απόσταση από τις κατοικίες των µαθητών που εξυπηρετούσε, η δύσκολη µετάβαση

των µαθητών µέσα από οικόπεδα και κτήµατα χωρίς δρόµους και µε λασπώδη περάσµατα αλλά

και η διασταύρωσή των παιδιών µε την περιφερειακή οδό Θεσσαλονίκης που τότε είχε αρχίσει

να κατασκευάζεται οδηγούν στην αναζήτηση νέου ισογείου χώρου επί της οδού Νικοπόλεως

26, στην περιοχή της Νικόπολης.

Το κτίριο αυτό, αποτελείται από τρεις αίθουσες διδασκαλίας, ένα µικρό χώρο ως γραφείο

διευθυντή και δασκάλων και ένα ακόµη µικρότερο χώρο που αρχικά χρησιµοποιείται ως

αποθήκη. ∆εν υπάρχει κεντρική θέρµανση αλλά θερµάστρες πετρελαίου που τις περισσότερες

φορές ανάβουν οι δάσκαλοι. Οι τουαλέτες βρίσκονται έξω από το κτίριο και, παρά τις κατά

καιρούς φιλότιµες προσπάθειες για τον ευπρεπισµό

τους, επιεικώς θα µπορούσαν να χαρακτηρισθούν

απαράδεκτες. Το κτίριο βρίσκεται στη γωνία των οδών

Νικοπόλεως και Μανδηλαρά µε δύο αίθουσες που έχουν

είσοδο στον κεντρικό δρόµο και δεν είχε αυλή. Οι

µαθητές χρησιµοποιούν ένα γειτονικό οικόπεδο για το

παιχνίδι τους στα διαλείµµατα. Τη σχολική χρονιά 1992-

93, µε την απότοµη αύξηση του µαθητικού δυναµικού

λόγω του µεγάλου αριθµού παλιννοστούντων από τις

χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι υπάρχουσες

αίθουσες διδασκαλίας δεν επαρκούν και υπάρχει άµεση

ανάγκη να βρεθούν νέες αίθουσες.

Οι µαθητές παίζουν στο διάλειµµα

Σχολική αίθουσα

Το Σεπτέµβριο του 1992 και χωρίς να έχουν εισακουσθεί ακόµη οι επανειληµµένες εκκλήσεις του διδακτικού προσωπικού και του συλλόγου γονέων προς τη νοµαρχία για την αναγκαιότητα άµεσης κατασκευής νέου διδακτηρίου, ξεκινούν κινητοποιήσεις. Πρωτοστατεί ο σύλλογος γονέων µε συµπαραστάτες το δήµο Σταυρούπολης και το διδακτικό προσωπικό του σχολείου που ζει από κοντά το πρόβληµα. Οι µαθητές απέχουν από τα µαθήµατα, οι γονείς αποκλείουν την οδό Νικοπόλεως, καλούν τα µέσα µαζικής επικοινωνίας και δίνουν την ανάλογη δηµοσιότητα στο θέµα. Μετά από αυτό ξεκινούν οι εργασίες για την κατασκευή του νέου διδακτηρίου.

Τη σχολική χρονιά 1996-97 το σχολείο µεταστεγάζεται στο καινούριο διδακτήριο. Είναι αυτό στο οποίο βρισκόµαστε σήµερα.