ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΟΣANTI

‘15μια ενημέρωση για τα ζητήματα της σχολής που δεν

δεσμεύεται να είναι αντικειμενική ούτε αμερόληπτη,

που δεν θα δώσει συμβουλές για μαθήματα και

καλές καφετέριες, αλλά μια πολιτικά χρωματισμένη

ενημέρωση από το ανεξάρτητο αριστερό σχήμα της

ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ [εαακ]

rapansafn.wordpress.com

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ

Μπορεί οι εκλογές, που διεξήχθησαν μόλις προχτές, να φαντάζουν ως ό,τι πιο “φρέσκο” και κατ’ επέκταση αυτό που θα μονοπωλούσε ένα κείμενο αριστερού σχήματος στα Πανεπιστήμια, εμείς όμως πιστεύουμε ότι οφείλουμε να ξεκινήσουμε από το δημοψήφισμα και την 5η Ιούλη. Το δημοψήφισμα αποτέλεσε άλλωστε και την πρώτη πολιτική διαδικασία, που κλήθηκαν να λάβουν μέρος οι μαθητές της τότε Γ’ Λυκείου μετά την πραξικοπηματική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά να μην τους επιτρέψει να ψηφίσουν στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου παρότι ο νόμος σαφώς προέβλεπε τη συμμετοχή της γενιάς του 1997-98 .

Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο δημοψήφισμα δεν υπάρχουν πολλά, που κάποιος να μην είδε ή πολλώ δε μάλλον να μην βίωσε εκείνη τη χρονική περίοδο. Οικονομική ασφυξία, μεροληπτική τοποθέτηση υπέρ του ΝΑΙ από το σύνολο των καθεστωτικών ΜΜΕ, καταστροφολογία και είσοδος του λαικού παράγοντα στο προσκήνιο αποτελούν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ο ελληνικός λαός απάντησε ένα ηρωικό ΟΧΙ απέναντι στους δανειστές, στα μνημόνια και στην υποταγή. Η λαική αυτοπεποίθηση άρχισε να επανακτάται μαζί με το αίσθημα της δημοκρατίας και της λαικής κυριαρχίας. Όλα αυτά, όμως, δεν άργησαν να καταρρεύσουν μετά την συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στις 12 Ιούλη και το τρίτο Μνημόνιο. Ένα μνημόνιο, που αναμφίβολλα είναι το πιο σκληρό από τα προηγούμενα και πλήττει για ακόμα μια φορά τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία στερώντας τους κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον. Στο χρονικό σημείο εκείνο, όπου κατά λογική συνέπεια της μνημονιακής μετάλλαξής του ο ΣΥΡΙΖΑ θα άρχιζε να υφίσταται φθορά επέλεξε την όδο της κάλπης προκειμένου να προλάβει την αποδοκιμασία από την εφαρμογή των σκληρών μέτρων.

Σ’ αυτό το πλαίσιο είχαμε ένα διαξηφισμό για το “έπαθλο” του μνημονιακότερου ή του ποιος θα συγκροτήσει την καλύτερη κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Με τη λαική βούληση να ανατρέπεται με όρους εξόφθαλμους ο δρόμος προς τις εκλογές έμοιαζε εξαιρετικά δύσκολος για τις πολιτικές δυνάμεις, που ήθελαν να αποτυπώσουν το ΟΧΙ μέχρι τέλους.Εν τέλει τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα αποτύπωσαν την πιο αντιδραστική βουλή από τη μεταπολίτευση και μετά.Ενδεικτικό είναι ότι το 95% των κομμάτων, που βρίσκονται πλέον στο κοινοβούλιο είτε με θετικό τρόπο είτε ως τη μοναδική λύση στη λογικη του TINA (ThereIsNoAlternative) υποστηρίζουν τη λογική των μνημονίων. Καθίσταται σαφές πλέον ότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η συγκρότηση εκείνου του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, που θα αναδεικνύει την αναγκαιότητα ανοίγματος ενός άλλου δρόμου χωρίς μνημόνια, ευρώ και ΕΕ.

Ένα μέτωπο που, εκτός των άλλων, θα βάζει και σαφή αντιφασιστικό προσανατολισμό, δεδομένης της (ποσοστιαίας) ανόδου της ΧΑ στις τελευταίες εκλογές, σε μία συγκυρία που το προσφυγικό ζητήματα ανεβαίνει κατακόρυφα στην πολιτική ατζέντα. Είναι σαφές πως φασιστικά ιδεολογήματα έχουν ριζώσει για τα καλά πλέον στην ελληνική κοινωνία, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η ΧΑ βγήκε τρίτο κόμμα δύο μέρες μετά την ανάληψη πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Π. Φύσσα, ιδεολογήματα που επικαλύπτονται από ένα ένδυμα «αντιμνημονιακότητας», ένα ένδυμα που πολύ γρήγορα πετάει από πάνω της και το ίδιο το ναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ (βλ. τοποθέτησή της στο δημοψήφισμα, που κατέληξε να στηρίζει το ΝΑΙ). Αν, λοιπόν, θέλουμε ως αριστερά να αντιπαλέψουμε, όχι μόνο φασιστικές επιθέσεις που πληθαίνουν όλο και περισσότερο, αλλά και το ίδιο το φαινόμενο του φασισμού εν συνόλω, πρέπει να σκύψουμε πάνω από τη συσπείρωση όλων των πολιτικών χώρων με αντιφασιστική ρητορεία, ώστε να μπορέσουμε να κατοχυρώσουμε ότι καμία γειτονιά δεν θα «ανήκει» σε φασίστες, κανένας Μιχαλολιάκος δεν θα μπορεί να αναλαμβάνει ελαφρά τη καρδία ευθύνη για πολιτική δολοφονία, κανένα τάγμα εφόδου δεν θα περιφέρεται στους δρόμους της Αθήνας, αλλά ο ίδιος ο λαός, με αλληλεγγύη και όχι μισαλλοδοξία, θα οργανωθεί και θα δώσει απάντηση στα προβλήματα της καθημερινότητας.

Αυτή η μετωπική πολιτική πέραν του κεντρικοπολιτικού σκηνικού οφείλει να λαμβάνει χώρα τόσο στο επίπεδο της γειτονιάς όσο και στο επίπεδο των σχολών. Για μας είναι απαραίτητη η συνέχιση και το βάθεμα των επιτροπών για το “ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ” στις οποίες θα συμμετέχουν όλες εκείνες οι δυνάμεις, που αντιλαμβάνονται ότι σ’ αυτήν τη γενιά δεν αναλογεί η ήττα και η εξαθλίωση, ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στη μνημονιακή θηλιά και στην ασφυξία του χρέους. Σ’ αυτές τις επιτροπές πρωτίστως πρέπει να συμμετέχουν ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες, που βλέπουν τις ζωές τους να θυσιάζονται στο βωμό της ΕΕ και του ευρώ. Όλα αυτά τα αναφέρουμε, καθώς εκτιμούμε ότι στην νέα φάση της επίθεσης, που θα εξαπολυθεί, κανείς δεν μπορεί να παλέψει ως μία ατομικότητα αλλά χρειάζεται συλλογική πάλη προκειμένου η νεολαία να ορθώσει το ανάστημά της και εν τέλει να δώσει ένα ηχηρό χαστούκι σ’ αυτους που θεώρησαν ότι ξεμπέρδεψαν μαζί της.

Όλοι εμείς εν τέλει θεωρούμε ότι είναι χρέος μας να σηκώσουμε στις πλάτες μας το 80% της νεολαίας, που είπε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα απαντώντας στους εκβιασμούς με αποφασιστικότητα και τόλμη. Με τους συλλόγους να γίνονται και πάλι “το σπίτι των φοιτητών” να ανατρέψουμε στην πράξη κάθε μέτρο εντός Πανεπιστημίου, το οποίο πλήττει τα συμφέροντά μας και το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση και την επαγγελματική προοπτική. Η νεολαία του 2015 να βγει στην πρώτη γραμμή του αγώνα και να μην αφήσει κανέναν να την στείλει στον “καναπέ” ή στην μετανάστευση.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ…Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι και οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και οι φορείς του Πανεπιστημίου σε μεγάλο ποσοστό, ιδίως της Νομικής σχολής (συγκεκριμένα 88 καθηγητές), υποστήριξαν την πολιτική του “ΝΑΙ” με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Η προσπάθεια άσκησης επιρροής στην διαμόρφωση της ψήφου των φοιτητών δείχνει για ακόμα μία φορά το βρώμικο ρόλο που έρχεται να διαδραματίσει το καθηγητικό σώμα στη διαμόρφωση της πολιτικής στάσης των φοιτητών. ”Μπροστάρης” άλλωστε σε αυτή την προσπάθεια διετέλεσε το προηγούμενο διάστημα και ο «Βοναπάρτης της Νομικής» και Πρύτανης της καρδιάς μας, Φορτσάκης. Η πολιτική ανεξαρτησία την οποία προέβαλε έρχεται σε πλήρη αντίφαση με τη δεύτερη συνεχόμενη εκλογή του με τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμη βέβαια περίτρανο παράδειγμα αποτελεί και ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος (καθηγητής Συνταγματικού) ο οποίος εκτός του ότι προτάθηκε για πρόεδρος της Δημοκατίας ο ίδιος στελέχωσε και το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού. Η στενή σχέση καθηγητών με την πολιτική πέραν της δημαγωγικής τους μαεστρίας κατά το δημοψήφισμα αναδείχθηκε την περσινή χρονιά και απο την αξιοζήλευτη συνεργασία τους με τις αστυνομικές δυνάμεις στην προσπάθεια τους να θέσουν αναχώματα στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των φοιτητών.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ …Παρ’όλη όμως την προσπάθεια καταστολής, την άσκηση βίας και την αυταρχική διοίκηση οι φοιτητές κατόρθωσαν να ορθώσουν το αναστημά τους, να παλέψουν δυναμικά και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Τρανταχτό παράδειγμα νίκης των φοιτητικών συλλόγων αποτελεί και η απόσυρση του μέτρου των διαγραφών, όπου το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να αποκρυσταλλώσει υλικά τα αιτήματά του και να το θεσμοθετήσει επίσημα με το νέο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία.

Στόχος των διαγραφών αποτελούσε αφ’ ενός η ιδεολογική κατατρομοκράτηση και πειθάρχηση των επόμενων γενιών, οι οποίες υπό την απειλή της διαγραφής θα επιστρέψουν στα αμφιθέατρα για να πάρουν το πτυχίο όσο πιο γρήγορα γίνεται και αφετέρου η παγίωση για τα μικρότερα έτη της λογικής της διαγραφής σε περίπτωση παρέκκλισης από την πειθάρχηση που επιτάσσει το «σύγχρονο Πανεπιστήμιο».

Ασφαλώς όμως αυτό που αφορούσε πρωτίστως το Υπουργείο είναι οι διαγραφές να λειτουργήσουν ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από τα κεφάλια των φοιτητών (ιδίως των πιο μικρών ετών) και να τους εθίσουν σε ένα πανεπιστήμιο με νέο πλαίσιο κι ύφος, με πιο οξυμένα δηλαδή τα αντιδραστικά και συντηρητικά χαρακτηριστικά. Η απόσυρση αυτή ήταν μία νίκη που δεν πρέπει να μας εφησυχάζει γιατί δεν παύει να εντατικοποιείται όλο και περισσότερο ο ρυθμός σπουδών και οι φοιτητές καταλήγουν ρομπότ, που πρέπει να διαβάζουν όλο το χρόνο τους ακαδημαϊκού έτους απομακρυνόμενοι από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία διεκδίκησης και αγώνα.

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣΤην ίδια στιγμή που εσείς πατάτε για πρώτη φορά στη σχολή, η εξεταστική του Σεπτεμβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη... κι αν ακούγοντας “εξετάσεις” έρχονται στο νου σας τα αλησμόνητα ωριαία διαγωνίσματα της σχολικής ζωής, η κατάσταση εδώ είναι διαφορετική. Αυτό που θα βιώσεις κι εσύ στην πρώτη σου εξεταστική θα είναι μια κατάσταση συνεχούς αυθαιρεσίας απ’την πλευρά των “πολυαγαπημένων” καθηγητών μας... Θέματα δύσκολα ακόμα και για δικηγόρους, θέματα που δε λύνονται εντός του καθορισμένου χρόνου, ασαφή, ακόμη και εκτός ύλης. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που οι καθηγητές οι οποίοι ισχυρίζονται ότι “νοιάζονται για το καλό μας” είναι οι ίδιοι που κατά τη διάρκεια της εξέτασης, θα μας μιλήσουν απότομα και προσβλητικά, θα μας αλλάξουν θέσεις, γιατί τα πρόσωπά μας φαίνονται ύποπτα για αντιγραφή, λες και παίζουμε μουσικές καρέκλες, θα μας απαγορεύσουν να πάμε τουαλέτα, θα μας απειλούν ότι τα παρόμοια γραπτά μηδενίζονται και θα μας ειρωνευτούν. Κατα τ’άλλα δε θα παραλείψουν κάθε μέρα να μας υπενθυμίσουν ότι είμαστε συνάδελφοι (!).

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝ (;)Την ήδη ασφυκτική κατάσταση έρχεται να επιβαρύνει η όλο και μικρότερη κρατική χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια που έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται και οι φοιτητικές παροχές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πριν από τρία χρόνια όποιος έμπαινε στη Νομική, δικαιούταν κώδικες, πρακτικά και συγγράμματα.

Σήμερα, όπως θα δεις κι εσύ, μας παρέχεται μόνο ένα σύγγραμμα, το οποίο μάλιστα δεν καλύπτει πάντα την ύλη (π.χ. Ποινικό δίκαιο), με αποτέλεσμα να φορτωνόμαστε με ένα μεγάλο οικονομικό βάρος. Επιπλέον, το δικαίωμα στη σίτιση και τη στέγαση έχει πλέον περιοριστεί και πολλοί από τους συμφοιτητές μας που έχουν οικονομικά προβλήματα, εξαναγκάζονται να βιώνουν μία συνεχή οικονομική πίεση, η οποία πολλές φορές τους ωθεί στο να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους.

Και αν ακόμα καθησυχαζόμαστε από την απουσία διδάκτρων σε προπτυχιακό επίπεδο, μόλις πριν από δύο βδομάδες αποφασίστηκε η επιβολή διδακτρων σε μεταπτυχιακό επίπεδο και ειδικότερα στο μεταπτυχιακό διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, απόφαση που ανόιγει την πόρτα για την επιβολή διδάκτρων και σε άλλα μεταπτυχιακά, καθώς και για σκέψεις για το προπτυχιακό επίπεδο. Μάλιστα, οι καθηγητές του εν λόγω τομέα, δήλωναν ότι το ποσό (1.200 ευρώ) είναι ρεαλιστικό και ότι γίνεται “για να διατηρηθεί το ΕΚΠΑ σε υψηλό επίπεδο”.

Μας προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι που σφύριζαν αδιάφορα όταν απολύονταν διοικητικοί υπάλληλοι όταν δινόταν κονδύλι του ΕΚΠΑ ύψους 3,5 εκ. ευρώ σε εταιρεία security, λες και το Πανεπιστήμιο είναι άντρο εγκλημάτων. Και φυσικά, είναι οι ίδιοι καθηγητές που δεν έλεγαν κουβέντα όλα αυτά τα χρόνια για την κρατική χρηματοδότηση του ΕΚΠΑ. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να σημειώσουμε ότι δε χωρούν μεσοβέζικες τοποθετήσεις στο ζήτημα αυτό, οι οποίες κάνουν λόγο για “κοινωνικά κριτήρια” ή καθώς ανοίγουν παραθυράκια καθολικής επιβολής διδάκτρων ή αλλιώς για να κάνεις μεταπτυχιακό θα πρέπει να παρακαλάς. Ούτε πιστεύουμε ότι το πρόβλημα λύνεται με την καθιέρωση υποτροφιών για το εν λόγω μεταπτυχιακό, καθώς λύνεται για λίγους μόνο, ενώ προωθείται ένα κλίμα ατομικού δρόμου και ανταγωνισμού, στο οποίο “ο θάνατός σου η ζωή μου”.Πέραν των παραπάνω, η υποχρηματοδότηση αντανακλάται και σε άλλες όψεις της λειτουργίας του πανεπιστημίου. Ειδικότερα, σίγουρα θα έχεις ακούσει ότι πριν δυο χρόνια, επί τέσσερις μήνες το ΕΚΠΑ ήταν κλείστό λόγω καταλήψεων και κινητοποιήσεων ενάντια στις αθρόες απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων. Ήταν ένας αγώνας που έδωσαν σύσσωμα φοιτητές και διοικητικοί, εκφράζοντας την εναντίωση τους στη μνημονιακή πολιτική που επέβαλλαν οι τότε κυβερνήσεις και που αποτυπώνονται σε απολύσεις 500 διοικητικών υπαλλήλων, διότι θεωρούνταν «περιττοί» και πως επιβάρυναν το πανεπιστήμιο, γεγονός που οδήγησε στην παράλυση της λειτουργίας γραμματειών, βιβλιοθηκών και εργαστηρίων.

“DIRTY BUSINESS”Όπως βλέπεις σήμερα, η σχολή σου είναι καθαρή. Η κατάσταση όμως δεν ήταν ίδια λίγους μήνες πριν. Τα τελευταία χρόνια την καθαριότητα του ΕΚΠΑ έχουν αναλάβει με εργολαβίες ιδιωτικές εταιρείες που επέβαλλαν μεσαιωνικούς όρους εργασίας, άφηναν απλήρωτα τα

δεδουλευμένα, γεγονός που οδήγησε σε πολύμηνες απεργίες του προσωπικού καθαριότητας. Για μήνες η σχολή ήταν σε άθλια κατάσταση με σκουπίδια παντού, χωρίς χαρτί στις τουαλέτες. Η προκήρυξη νέου διαγωνισμού τελικά ανέδειξε προσωπικό με τρίμηνη σύμβαση εργασίας για να καθαρίσει τη σχολή. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, γιατί και πάλι όταν λήξει αυτή η σύμβαση θα βρεθούμε σε μια σχολή-σκουπιδότοπο. Την ίδια στιγμή που το πανεπιστήμιο προσλαμβάνει ιδιωτικές εταιρίες για τον καθαρισμό που κοστίζουν εκατομμύρια, εμείς διεκδικούμε την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού καθαρισμού από το ΕΚΠΑ με αξιοπρεπείς όρους εργασίας.

ΠΤΥΧΙΟ ΓΙΑ ΚΟΡΝΙΖΑΣτο πλαίσιο του Μνημονίου 2, υπήρχε πρόβλεψη για την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων και των πανεπιστημίων του εξωτερικού με τα πτυχία των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων, κάτι το οποίο βρήκε πλήρη εφαρμογή με την κατάργηση των εξετάσεων πιστοποίησης του ΔΟΑΤΑΠ. Η προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, εφόσον απέτυχε υπό την πίεση του φοιτητικού κινήματος, επιχειρείται να υλοποιηθεί εμμέσως με την παροχή ίδιων εργασιακών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ιδιωτικών κολλεγίων και αυτούς των ΑΕΙ. Σε αυτό το φόντο, λοιπόν, ιδρύονται όλο και περισσότερα ιδιωτικά κολλέγια, όπως αυτό στην Κρήτη και η ιδιωτική Νομική στο Σούνιο, όπως και τα κολλέγια της Κύπρου.

Η ρύθμιση αυτή σκιαγραφεί μία ασφυκτική κατάσταση μέσα στην αγορά εργασίας, καθώς δημιουργείται μία τεράστια δεξαμενή αποφοίτων σε ένα ήδη ζοφερό εργασιακό περιβάλλον. Στο περιβάλλον αυτό δε χωράνε υψηλές προσδοκίες για εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινους όρους εργασίας, αλλά μόνο ο σκληρός ανταγωνισμός για το ποιός θα προσφέρει τη χαμηλότερα αμειβόμενη εργασία. Εν ολίγοις, οι χαμηλές μισθολογικές απαιτήσεις των αποφοίτων των ιδιωτικών κολλεγίων θα συμπιέσουν όλο και πιο κάτω και τους μισθούς των πτυχιούχων ΑΕΙ. Όλα αυτά σε μία εργασιακή συνθήκη κυριαρχίας των μεγάλων δικηγορικών εταιριών, που εξωθούν τα μικρά γραφεία σε κλείσιμο και τους δικηγόρους σε μισθοτοποίηση. Παρ’ ότι μάλιστα οι δικηγόροι των εταιριών βρίσκονται ουσιαστικά σε σχέση εξαρτημένης εργασίας, νομικά θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες, με αποτέλεσμα να πληρώνουν οι ίδιοι ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές.

Το πρόβλημα δεν πρέπει, λοιπόν, να ιδώνεται σαν εύνοια προς τους απόφοιτους κολλεγίων σε βάρος ημών, αλλά ως ένα πρόβλημα κοινό. Δεν υπάρχει νικητής και χαμένος ανάμεσα μας, μόνος νικητής είναι οι δικηγορικές εταιρίες που εξασφαλίζουν το φθηνό εργασιακό δυναμικό του μέλλοντος. Από την άλλη μεριά, η ίδρυση των ιδιωτικών κολλεγίων πρέπει να αναγνωστεί και από το πρίσμα ότι αυτά τα ιδρύματα γίνονται ανταγωνιστικά προς τα δημόσια πανεπιστήμια εξαναγκάζοντάς τα να προσαρμοστούν στο πρότυπο λειτουργίας τους. Με λίγα λόγια τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια είναι εξ’ ορισμού αναδιαρθρωμένα, με πλήρως εντατικοποιημένη καθημερινότητα και χωρίς καμία έννοια συλλογικών αναπαραστάσεων και διαδικασιών των φοιτητών. Αντικειμενικά μπορούν να υλοποιήσουν καλύτερα σε σχέση με το δημόσιο πανεπιστήμιο το ρόλο τους στη διαμόρφωση ευέλικτου και πειθήνιου εργασιακού δυναμικού που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας. Αυτή η κατάσταση είναι βέβαιο, ότι θα οδηγήσει τα δημόσια πανεπιστήμια σε

ταχεία αναδιάρθρωση με ορίζοντα να ανταγωνιστούν τα ιδιωτικά κολλέγια.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι απαραίτητη η διάσπαση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων (πχ από τη Νομική δε θα αποφοιτούμε με ενιαίο, ισχυρό πτυχίο, αλλά διασπασμένο ως αστικολόγος-ποινικολόγος-εργατολόγος κοκ), καθώς είναι δεδομένο ότι ο απόφοιτος του κολλεγίου μ’ έναν εξειδικευμένο τίτλο σπουδών (το ΜΒS της Κρήτης παρέχει μόνο εξειδικευμένο τίτλο σπουδών) είναι πολύ πιο χαμηλά αμειβόμενος, άμεσα εκμεταλλεύσιμος και άρα προτιμητέος για τους εργοδότες. Είναι προφανές, συνεπώς, ότι σε μια συγκυρία που η ανεργία στους νέους αγγίζει το 60% και ο κατώτατος μισθός στους δικηγόρους ορίζεται ατομικά από τον κάθε εργοδότη, η διάσπαση του πτυχίου μας ανοίγει το δρόμο για ακόμη χαμηλότερους μισθούς και πλήρη εκμετάλλευση από τον εκάστοτε εργοδότη, υπό την απειλή ακριβώς του τεράστιου αριθμού άνεργων αποφοίτων που περιμένουν «να πάρουν τη θέση μας».

Επιπλέον, οι εξετάσεις στους Δικηγορικούς Συλλόγους της εκάστοτε πόλης για την απόκτηση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος γίνονται πλέον, όπως ανακοινώθηκε από το ΔΣΑ, πανελλαδικές, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τα θέματα είναι πλέον κοινά, με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας αλλά και με ποσόστωση επιτυχίας. Το μέτρο αυτό θα είναι εξοντωτικό για εμάς τους ίδιους και θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί από μας να μείνουμε εκτός επαγγέλματος, παρά τη δύσκολη καθημερινότητα που θα έχουμε βιώσει ως ασκούμενοι και καθιστώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το επάγγελμα για λίγους και εκλεκτούς. Η αξιοκρατία γίνεται το άλλοθι του σκληρού ανταγωνισμού, του ατομικού δρόμου και του κοινωνικού κανιβαλισμού. . Άλλωστε δεν είναι ξέχωρη από αυτό και η σκλήρυνση του νομοθετικού πλαισίου όσον αφορά το Νέο Κώδικα Δικηγόρων, που ουσιαστικά επισφραγίζει το νέο εργασιακό μεσαίωνα για τους νεόυς δικηγόρους, καθιστώντας τους ανασφάλιστους, με κανένα κατοχυρωμένο εργασιακό δικαίωμα, βορά στις εργοδοτικές επιταγές. Η απάντησή μας στις νέες αυτές συνθήκες με τα ιδιωτικά κολλέγια και την εξίσωση των πτυχίων πρέπει να είναι η συλλογική και ανυποχώρητη διεκδίκηση για επαγγελματικά δικαιώματα, εν τέλει για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ,

ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

και άλλα πράγματα που μπορεί να σου φαίνονται εντελώς ξένα μπαίνοντας στη σχολή…

Από όταν μπήκαμε στη σχολή οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε σίγουρα συναντήσει άπειρες φορές τον όρο «φοιτητικός σύλλογος», ο οποίος απαντάται τόσο στο λόγο όσο και στα κείμενα των - αριστερών κυρίως- πολιτικών δυνάμεων. Είναι μια έννοια που χρησιμοποιείται αρκετά συχνά όταν θέλουμε να περιγράψουμε το σύνολο των φοιτητών της σχολής ως ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σώμα, και όχι τυχαία… Όλοι εμείς που φοιτούμε στην νομική σχολή δεν είμαστε απλώς μονάδες, δεν είμαστε με έναν εξατομικευμένο τρόπο απλώς φοιτητές νομικής. Παράλληλα, είμαστε όλοι,αυτοδικαίως, από την ημέρα εγγραφής μας στην σχολή, μέλη ενός φοιτητικού συλλόγου, του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής (απαντάται συχνά ως Φ.Σ.Νομικής). Η ύπαρξη ενός συλλόγου στον οποίο είμαστε όλοι μέλη μας επιτρέπει να στεκόμαστε συλλογικά απέναντι στα διάφορα ζητήματα που ανακύπτουν (και όλως τυχαίως σχεδόν πάντοτε σχετίζονται με κάποιο νέο νομοθέτημα του Υπ. Παιδείας) και να εκφραζόμαστε εξίσου συλλογικά όσον αφορά την στάση μας και την δράση μας απέναντι σε αυτά.

Τι είναι ο φοιτητικός σύλλογος (ΦΣ);Ο Σύλλογος Φοιτητών Νομικής αποτελεί την συλλογική φωνή των φοιτητών νομικής, το όχημα των διεκδικήσεών τους και την συνισταμένη της έκφρασής τους. Επειδή, όμως, ο φοιτητικός σύλλογος δεν υπάρχει απλά για να υπάρχει αλλά για να συνεδριάζει και να παίρνει αποφάσεις, όντας έτσι ένα ζωντανό σώμα, προκύπτει ο ρόλος της Γενικής Συνέλευσης.

Γενική συνέλευση (ΓΣ):Η αίθουσα 1, στην οποία κατά πάσα πιθανότητα θα διδάσκεσαι Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου έχει και μια άλλη λειτουργία. Σ’ αυτή διεξάγεται η ΓΣ του φοιτητικού σου συλλόγου. Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο όργανο του ΦΣ μας, στο οποίο κάθε φοιτητής μπορεί να συμμετέχει και να εκφράσει την ανησυχίες του. Καλείται από το Διοικητικό Συμβούλιο (βλ. παρακάτω) ή με τη συλλογή υπογραφών. Για τη διεξαγωγή της απαιτείται απαρτία (το 10% των ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές). Για να ληφθεί απόφαση, διαβάζονται, συζητούνται και εν τέλει ψηφίζονται με απλή ανάταση χειρός προτάσεις-πλαίσια,δηλαδή συνολικών τοποθετήσεων που απολήγουν σε συγκεκριμένες δράσεις, που κατατίθενται είτε από πολιτικές συλλογικότητες είτε από κάποιο φοιτητή.

Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ):Θα δεις ίσως στο κέντρο της σχολής σου έναν κύκλο ατόμων να συζητάνε με αφορμή ένα κείμενο, το οποίο μπορεί να κατατεθεί από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη ή φοιτητή. Η θεματολογία ποικίλλει ανάλογα με τη συγκυρία. Αν αυτό το κείμενο υπογραφεί από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων που έχουν

εκλεχθεί από τις φοιτητικές εκλογές, μετατρέπεται αυτόματα σε απόφαση του συλλόγου. Ακριβώς επειδή αποτελεί απόφαση του φοιτητικού συλλόγου, θεωρούμε ως Ρ.Α.Πα.Ν. – Σ.Α.Φ.Ν. ότι ο κάθε φοιτητής πρέπει να παρίσταται και να έχει λόγο και σ’ αυτή τη συλλογική διαδικασία.

Εκλογές και πολιτικές δυνάμεις:Κάθε χρόνο (κάπου την άνοιξη να τις περιμένεις) διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές. Για μας, η συγκεκριμένη διαδικασία αποτελεί μια πολιτική μάχη, αλλά όχι τη μέγιστη και σίγουρα όχι τη μάχη κομματικών μηχανισμών. Οι δυνάμεις που συμμετέχουν στις εκλογές (και στο ΔΣ βάσει των ψήφων - εδρών που έχουν πάρει) είναι οι εξής: Δ.Α.Π. Ν.Δ.Φ.Κ.[3 έδρες] , Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση[2 έδρες] , ΑΡ.ΕΝ[1 έδρα] , Π.Κ.Σ.[1 έδρα] , Ρ.Α.Πα.Ν. – Σ.Α.Φ.Ν. (εαακ) και Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας [1 έδρα] , ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ[1 έδρα] και Αγωνιστικές Κινήσεις. Δε θα αναλωθούμε στο τι κάνει η κάθε μία, καθώς σε προσκαλούμε να έρθεις σε μια Γενική Συνέλευση, όπου αναλύονται στο πλήρες τα πολιτικά σχέδια αυτών. Επειδή, όμως, κάποιες δυνάμεις δε θα τις δεις να παίρνουν μέρος σε αυτή, ας πούμε δυο λόγια γι’ αυτές..

Δ.Α.Π. Ν.Δ.Φ.Κ.:Η πλέον καθεστωτική παράταξη στα ελληνικά πανεπιστήμια, πλήρως εναρμονισμένη με τα σχέδια υπουργών και κυβερνήσεων που επιθυμούν να προωθήσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, πάντα πρόθυμη να σε «βοηθήσει» με τα μαθήματά σου (λες και είναι πολύ δύσκολο να αντεπεξέλθεις σ’ αυτά μόνος σου), και με τη διασκέδασή σου σε διάφορα κλαμπ και καγκουρομάγαζα, αλλά πάντα με την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλίσουν την ψήφο σου. Καμία σχέση δεν έχει με όλα όσα σου περιγράψαμε παραπάνω για το σύλλογο, αφού δε συμμετέχει ποτέ σε συλλογικές διαδικασίες και αντ’ αυτού προωθεί τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό. Όσο ανεξάρτητοι και να διατείνονται ότι είναι, αποτελούν την νεολαία της Νέας Δημοκρατίας.

Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση (Α.Φ.Κ.):Μία δύναμη που εμφανίστηκε στη σχολή μας στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές και αποτελεί την πλήρη αποτύπωση ενός ρεύματος που ενυπάρχει μέσα στις σχολές, προσπαθούσε να “ντύσει” με απολιτίκ τόνο αιτήματα που στην πραγματικότητα μόνο απολιτίκ δεν είναι. Tα χαρακτηριστικά του ρεύματος αυτού είναι η αδράνεια απέναντι στα προβλήματα που προκύπτουν συνεχώς γύρω μας, η τάση επιστημονισμού και καριερισμού, η σιωπή απέναντι σε κάθε μορφή καθηγητικής αυθαιρεσίας, αλλά αντίθετα η συνεργασία αυτού του κομματιού των φοιτητών με τους καθηγητές. Αυτή η δύναμη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γέννημα θρέμμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, καθώς αποτελεί το μοχλό εμπέδωσής της εντός των πανεπιστημίων, εφόσον ρόλος της είναι, σε σύμπνοια με την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, να θέτουν αναχώματα σε κάθε προσπάθεια επαγρύπνησης και δράσης των φοιτητών απέναντι στα προβλήματα που τους απασχολούν και διαλύουν το παρόν και το μέλλον τους.

Απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις που πρεσβεύουν τον ατομικό δρόμο, την αποδιάρθρωση του συλλόγου και την απουσία κάθε συλλογικής διεκδίκησης των φοιτητών, εμείς ως Ρ.Α.Πα.Ν. - Σ.Α.Φ.Ν. αντιλαμβανόμαστε πως κάθε μάχη πρέπει να δίνεται με την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των αγωνιστικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων. Απέναντι στην πολυδιάσπαση της αριστεράς, εμείς αντιπροτάσσουμε μια μετωπική λογική με τα ριζοσπαστικά κομμάτια εντός του συλλόγου και γι’ αυτό το λόγο στις προηγούμενες εκλογές επιλέξαμε το κοινό εκλογικό κατέβασμα με το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας. Δεδομένου ότι με τους συναγωνιστές από το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας, συμμαχούμε σε επίπεδο Γενικών Συνελεύσεων στα Ενιαία Αγωνιστικά Πλαίσια και ακολουθήσαμε κοινές κινηματικές πρακτικές όλη την προηγούμενη χρονιά θεωρήσαμε πως η κοινή εκλογική κάθοδος θα είναι ένα ακόμα βήμα για τη μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων, αγωνιστών και κάθε φοιτητή που θέλει να πάρει το μέλλον στα χέρια του, να παλέψει για ένα δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, για εργασιακό μέλλον με δικαιώματα και μια ζωή με αξιοπρέπεια !

για να συστηθούμεΕίμαστε η Ρ.Α.Πα.Ν. - Σ.Α.Φ.Ν. , δηλαδή η Ριζοσπαστική Αριστερή Παρέμβαση Νομικού -Συσπείρωση

Αριστερών Φοιτητών Νομικής (για τον κόσμο ΡΑΠΑΝ…),

μια ανοιχτή συλλογικότητα φοιτητών που 36 χρόνια τώρα (και συνεχιζουμε…) έχει ενεργό πολιτικοσυνδικαλιστική δράση εντός του φοιτητικού συλλόγου Νομικής, με μαζική και ενεργή συμμετοχή στις κοινές υποθέσεις, αμεσοδημοκρατικά (δηλαδή με ανοιχτές συζητήσεις «σχήματα», όπου εξετάζονται φοιτητικά και ευρύτερα πολιτικά ζητήματα και μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι φοιτητές χωρίς διακρίσεις και ιεραρχίες), ανεξάρτητα από επίσημες πολιτικές γραμμές, σε σύγκρουση ακόμα και με το καθηγητικό σώμα, τις καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) και την κρατική καταστολή, για την διεκδίκηση όσων μας ανήκουν.

Είμαστε...

Ανεξάρτητοι,

γιατί πιστεύουμε ότι η πολιτική σε έναν κοινωνικό χώρο πρέπει να παράγεται με πρωτόλειο τρόπο, από εμάς για εμάς και δεν μπορούμε απλά να την σερβίρουμε έτοιμη και μελετημένη σε κάποιο κλειστό κομματικό γραφείο (ΔΑΠ , ΜΑΣ). Είμαστε αντίθετοι σε κάθε λογική εκπροσώπησης και για να κάνουμε κάτι δεν θα σου ζητήσουμε ποτέ απλά την εμπιστοσύνη σου αλλά την ενεργό συμμετοχή σου. Η πολιτική πρέπει να παράγεται και να υλοποιείται από τον ίδιο τον κόσμο μέσα σε έναν κοινωνικό χώρο αποδεσμευμένη από λογικές απλής μεταβίβασης μιας κομματικής γραμμής, αποδεσμευμένη από την κυρίαρχη ιδεολογία και τους μηχανισμούς χειραγώγησης των μαζών. Η ανεξαρτησία μας δεν είναι ατομική, δεν επιλέγουμε δηλαδή προσωπικούς δρόμους, αλλά αντίθετα προτάσσουμε την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.

Αριστεροί,

γιατί απέναντι στον ατομισμό και τον καριερισμό προτάσσουμε τη δύναμη του συλλογικού αγώνα, γιατί πιστεύουμε ότι η πολιτική δεν είναι προνόμιο των λίγων αλλά κεκτημένο των πολλών. Γιατί δεν πιστεύουμε ότι τα προβλήματά μας θα λυθούν από κάποιο πεφωτισμένο, αλλά από εμάς, επιμένοντας να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για όσα μας αφορούν. Γιατί η αντίληψη που έχουμε για την σχολή και την κοινωνία ορίζεται στη βάση των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας, γιατί δεν δεχόμαστε ότι οι καθηγητές ή το υπουργείο νοιάζονται για το καλό μας, γιατί αμφισβητούμε στην ολότητά του τον εκπαιδευτικό μηχανισμό, τη γνώση κατά το περιεχόμενο και τον τρόπο που μας διδάσκεται, τον τρόπο που οι εξεταστικοί φραγμοί χωρίζουν τους φοιτητές σε άξιους και ανάξιους, ξύπνιους και χαζούς.

Σχήμα,

γιατί πιστεύουμε ότι η πολιτική στο πανεπιστήμιο πρέπει να γίνεται μέσα από ανοιχτά, πολυτασικά σχήματα, μέσα από τα οποία δίνεται η δυνατότητα έκφρασης χωρίς αποκλεισμούς σε όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές. Γιατί το σχήμα αποτελεί ένα μόρφωμα που βασίζεται στον διάλογο, στην ισότιμη παρουσία όλων όσων συμμετέχουν με ίσο μερίδιο στην απόφαση για μια πολιτική πρωτοβουλία, στην σύνθεση διαφορετικών αντιλήψεων αντί για την απλή αριθμητική επιβολή της πλειοψηφίας, στην διάρρηξη κάθε διαχωρισμού «ανώτερου» και «κατώτερου», «διανοούμενου» και «αφισοκολλητή». Γιατί μόνο μέσα από αυτό το μόρφωμα μπορεί να διακρίνει κανείς τις ιδιαιτερότητες ενός χώρου και να οξύνει τις αντιφάσεις του, μακριά από την ενιαία αντιμετώπιση μιας παράταξης (για αυτό σε κάθε σχολή τα κείμενα και οι αφίσες κάθε σχήματος είναι διαφορετικά καθώς βασίζονται στην συναπόφαση των εκάστοτε σχηματιών ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε χώρου). Γιατί είμαστε μια συλλογικότητα ανοιχτή σε νέες αντιλήψεις και πολύμορφη απέναντι στην άχρωμη ομοφωνία της παράταξης.

EAAK,

γιατί συμμετέχουμε και συγκροτούμε μαζί με άλλα σχήματα πανελλαδικά το πολιτικοσυνδικαλιστικό δίκτυο σχημάτων των ΕΑΑΚ (Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση) που συγκροτήθηκε στις αρχές του ’90, με στόχο την ενιαία δράση και τον συντονισμό μας με σεβασμό στην αυτοτέλεια κάθε σχήματος. Τα ΕΑΑΚ αποτελούν μέχρι σήμερα το πιο ριζοσπαστικό και μαχητικό μόρφωμα μέσα στα πανεπιστήμια, έχοντας πρωτοστατήσει σε όλα τα φοιτητικά κινήματα από το ’91 και μετά. Με την ενιαιότητα στην δράση και την αυτοτέλεια των σχημάτων ως τα δύο βασικά «συστατικά της επιτυχίας» τα ΕΑΑΚ καλούνται και σήμερα να δώσουν απάντηση στα προβλήματα της φοιτητιώσας νεολαίας στέλνοντας για άλλη μια φορά μήνυμα άγχους στα κυβερνητικά επιτελεία.