Φύλλο Νο 301

6 μ 20 Νοέμβρη 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Μάχη για να μείνουν ανοιχτά τα νοσοκομεία

4

Ο σεξισμός στα χρόνια των μνημονίων

11

Γενεύη: Κοντά σε συμφωνία Ιράν-ΗΠΑ;

12

ΗΠΑ: Αριστερές επιτυχίες στις δημοτικές εκλογές

13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Η κυβέρνηση έχει καταθέσει σχέδιο νό-μου για τον Κώδικα Μετανάστευσης, που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα στις ανάγκες των μεταναστών. Με την κυβέρνηση να είναι περισσότερο ασταθής από ποτέ, ο ρατσισμός –η διάσπαση των εργαζόμε-νων σε Έλληνες και μετανάστες– είναι ένα από τα πιο χρήσιμα πολιτικά όπλα ενάντια στην Αριστερά και ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ο Κώδικας Μετανάστευσης είναι ένας από τους κρίκους μιας αλυσίδας μα-χών που έχει μπροστά της η ριζοσπαστική Αριστερά.Έχει να παλέψει για τα στρατόπεδα συγκέ-ντρωσης μεταναστών, την ανέγερση του τζαμιού στην Αθήνα, το νέο αντιρατσιστι-κό νόμο, το νέο νόμο για την Ιθαγένεια, τις διώξεις αντιφασιστών ακτιβιστών. (σελ. 15)

Κώδικας Μετανάστευσης στα πρότυπα

της Ευρώπης φρούριο

Μεταναστεσ

Το οικονομικό αδιέξοδο και η πολιτική κρίση των καθεστωτικών δυνάμεων θέτουν όλη την Αριστερά μπροστά σε καθήκοντα ιστορικής σημασίας. Αφενός, γίνεται φανε-ρό σε μαζική κλίμακα ότι είναι αναγκαίες με-γάλες ανατροπές, αφετέρου γίνεται επίσης φανερό ότι αυτές οι ανατροπές είναι εφικτές μόνο υπό συγκεκριμένες πολιτικές προϋπο-θέσεις.(σελ. 7)Η συζήτηση αυτή αποκτά απόλυτα κρίσι-μο χαρακτήρα και στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εν όψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης των Νέων ΣΥΡΙΖΑ. (σελ. 14)

Πολιτικές προϋποθέσεις για τις μεγάλες ανατροπές

Συριζα

Τριάμισι χρόνια μνημονίου οδήγησαν την άρχουσα τάξη της Ελλάδας σε μια πρω-τοφανή αποξένωσή της από την τεράστια πλειονότητα του λαού. Ωστόσο τώρα, η συμμαχία της με την τρόικα απαιτεί και νέο γύρο καταστροφικής φρενίτιδας: άγρια λι-τότητα, που σε βάθος διετίας μπορεί να ξε-περάσει τα 5 δισ. ευρώ, ατέλειωτοι φόροι, περικοπές μισθών-συντάξεων, απολύσεις, πλειστηριασμοί, διάλυση ΕΟΠΥΥ. Όμως αυτή η πολιτική σπρώχνει τα κόμματα της άρχουσας τάξης σε ποσοστά που δεν επι-τρέπουν παραμονή σε τροχιά διακυβέρ-

νησης –πράγμα πρωτοφανές στην Ευρώ-πη. Γι’ αυτό αναζητούν λύσεις που δεν θα λαμβάνουν υπόψη τους τη λαϊκή θέληση. Γι’ αυτό ξεσπούν σε πρωτοσέλιδες υστερί-ες κατά του κύριου πολιτικού τους αντι-πάλου, του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που υποτίμησαν κυβέρνηση, άρ-χουσα τάξη και τρόικα ήταν η δύναμη των από τα κάτω. Δεν είναι μεγάλα σήμερα τα νούμερα των εργαζομένων στα ΑΕΙ, στην ΕΡΤ και στον ΕΟΠΥΥ. Όμως αντλούν από τα καύσιμα ολόκληρου του εργατικού κινήματος που βρίσκεται ολόψυχα πίσω

τους –μια δύναμη που αποτυπώθηκε και στις εκδηλώσεις και τις πορείες για το Πολυτεχνείο. Αυτό δίνει αυτοπεποίθηση, αυτό δίνει επιμονή, αυτό δίνει ελπίδα.

Η άλλη πλευρά ωστόσο –η κυβερνητική πλειοψηφία– φαίνεται να μένει από καύσι-μα. Κι αυτό ανατρέπει το συσχετισμό δυ-νάμεων, δημιουργώντας ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Από το πόσο ριζοσπαστική θα παραμείνει και από το πόσο ενωμένη θα κινηθεί η Αριστερά το αμέσως επόμενο διάστημα, θα κριθούν πολλά –κι όχι μόνον στην Ελλάδα.

Η απεργία διαρκείας των διοικητικών στα ΑΕΙ είναι πραγματικότητα εδώ και 2,5 μήνες και υποχρεώνει όποιον επικαλείται το συμ-φέρον της εργατικής τάξης και το δικαίωμα στη δωρεάν, δημόσια παιδεία για όλους, να κινηθεί με συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις και να αφήσει κατά μέρος τις λεκτικές και πομπώδεις ασάφειες. (σελ. 8-9)

Η απεργία διαρκείας που δείχνει το δρόμο

Διοικητικοι ΑΕΙ ΠΡΟϋΠΟλΟΓΙΣΜΟΣ-ΚΑΡΜΑΝΙΟλΑ, ΝΕΑ λΙΤΟΤΗΤΑ χΩΡΙΣ ΦΡΕΝΑΗ ΚΥβΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠλΕΙΟψΗΦΙΑ ΠΑΡΑΠΑΙΕΙ

Στο χείλος της ανατροπής

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Βαριά ήττα υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρόταση μομφής, αποφάνθηκαν οι απολο-γητές του συστήματος. Τόσο βαριά που για πρώτη φορά βουλευτής της συμπολίτευ-σης ψήφισε υπέρ της πρότασης. Κι ακόμη πιο βαριά ώστε αμέσως μετά την ψηφοφο-ρία η Ντ. Μπακογιάννη έσπευσε να απευ-θύνει έκκληση στη ΔΗΜΑΡ να επανέλθει στην κυβέρνηση. Μιλάμε για χοντρή ήττα…

N N N

Στις 17/11 ένοπλοι τρομοκράτες που, όπως φάνηκε από τα βίντεο, επέβαιναν σε μηχανές και φορούσαν άσπρα κράνη, επι-τέθηκαν εναντίον άοπλων πολιτών που κά-θονταν με τα παιδιά τους σε καφετέρια στα Εξάρχεια. Οι αδίστακτοι δράστες εξαπέλυ-σαν χημικά, χτύπησαν ανθρώπους, έσυραν στο έδαφος μία γυναίκα και ένα αγόρι, κα-τέστρεψαν τζαμαρίες και μετά τράπηκαν σε φυγή σε γνωστή κατεύθυνση…

N N N

... Οι αυτόπτες μάρτυρες της επίθεσης κάνουν λόγο για απίστευτη βία και οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι δράστες είχαν σχεδιάσει καλά την επιχείρησή τους, είχαν μελετήσει τη δίοδο διαφυγής, ενώ φαίνεται ότι είχαν και συνεργούς. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης, αλλά η αντιτρομοκρατι-κή τι κάνει; Δεν θα επιληφθεί;

N N N

Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ (την ένωση των εμπορικών επιχειρήσεων), το 87% των εμπό-ρων ανέφερε ότι την Κυριακή 3/11 είχε μι-κρότερη επισκεψιμότητα στο κατάστημα σε σύγκριση με το Σάββατο, το 92% ότι ο τζίρος του κινήθηκε πτωτικά σε σύγκριση με το Σάββατο και το 80% ότι δεν θέλει να ανοίξει την επόμενη Κυριακή. Τα πανηγύρια κρατούν λίγο και τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια…

N N N

Οι χορεύτριες στα στριπτιζάδικα εί-ναι γυναίκες -πολλές φορές μετανάστρι-ες- που βγάζουν ένα τίμιο μεροκάματο με πολύ σκληρή και επικίνδυνη δουλειά. Δηλαδή δεν έχουν καμία σχέση με την εκπορνευμένη δημοσιογραφία, με αυ-τούς τους άντρες κονδυλοφόρους που τα αρπάζουν χοντρά για να εκτελούν τις εντολές των πλουσίων κάνοντας πλάκα ενάντια στα συμφέροντα των φτωχών…

N N N

Για «απάνθρωπες» δηλώσεις του Γεωρ-γιάδη έκανε λόγο η Κ. Παπακώστα της ΝΔ που μάλιστα έφτασε στο σημείο να ζητή-σει και συγνώμη σε αυτούς στους οποίους απευθύνονταν οι δηλώσεις καθώς και στις οικογένειές τους «για την ηθική βλάβη που υπέστησαν». Μια γνωστή βουλευτής καταγγέλλει τον υπουργό Υγείας, αλλά τα ΜΜΕ, ούτε σε αυτή την περίπτωση, δεν κάνουν λόγο για διαφορετικές συνιστώσες στη ΝΔ. Αν όμως είχε γίνει κάτι αντίστοιχο στο ΣΥΡΙΖΑ, τα «Νέα», θα ξεσάλωναν…

N N N

«Η κεντρική σύγκρουση στην Ευρώπη [είναι] ανάμεσα στους λαούς της ηπείρου και τις οικονομικές ολιγαρχίες που κατέ-χουν την εξουσία σε όλες τις χώρες και που ασκούν τη δικτατορία τους μέσω της Ευ-ρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η γαλλική κυβέρνηση δεν είναι παρά ένας από τους πιστούς υπη-ρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου»…

N N N

Αυτά λέει ο Γάλλος φιλόσοφος Μικαέλ Λεβί σε συνέντευξή του στην «Εποχή». Το ερώτημα είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ως μέ-ρος της λύσης την ΕΚΤ και γιατί το ΓΚΚ ετοι-μάζεται να συνεργαστεί με τη γαλλική κυβέρ-νηση στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.

Σ τις 16 Δεκεμβρίου 2013 δι-κάζεται ο Θανάσης Κούρ-κουλας, μέλος της Κίνη-

σης «Απελάστε το Ρατσισμό» και του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από μήνυση από υποστηρικτή της χρυσαυγανακτι-σμένης «επιτροπής κατοίκων Αγί-ου Παντελεήμονα».

Ο μηνυτής τον κατηγορεί πως «καθοδηγούσε ομάδα ροπαλοφό-ρων» που του επιτέθηκε το βράδυ της Κυριακής 25 Μαΐου 2009. Πρό-κειται για μια πέρα για πέρα συκο-φαντική δίωξη που εντάσσεται στην απόπειρα στοχοποίησης και εκφο-βισμού ανθρώπων και συλλογικο-τήτων που τότε είχαν αγωνιστεί με

ανοιχτό και μαζικό τρόπο στο φως της ημέρας για να μη μετατραπεί σε άβατο της ναζιστικής Χρυσής Αυ-γής η πλατεία του Αγίου Παντελεή-μονα και το κέντρο της Αθήνας.

Αποτελεί τμήμα της βιομηχανί-ας διώξεων που έστησε η Χρυσή Αυγή και οι ομοϊδεάτες της.

Στην περίπτωση του Θ.Κούρκου-λα, η κατασκευασμένη δίωξη προ-χωρά ένα βήμα παρακάτω, καθώς δεν περιορίζεται σε υποτιθέμενα εγκλήματα γνώμης κατά των νεονα-ζί (όπως στην περίπτωση των Σάββα Μιχαήλ και Παναγιώτη Μουτζού-ρη), αλλά επιχειρεί να «αποδείξει» τη δράση στελεχών του μαζικού

κινήματος και της Αριστεράς σε βι-αιοπραγίες με θύματα ακροδεξιούς.

Σήμερα, η μη θέση στο αρχείο της δίωξης κατά του Θ.Κούρκου-λα, όπως και οι πιο πρόσφατες διώ-ξεις κατά του Πέτρου Κωνσταντί-νου και της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη», ρίχνουν νερό στο μύλο της θεωρίας των δύο άκρων, επιχειρώντας την εξομοίωση του μαζικού κινήματος με την εγκλη-ματική δράση των νεοναζί.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η απάντηση στη δίωξη αυτή απο-τελεί υπόθεση κάθε δύναμης του κινήματος και της Αριστεράς, κάθε προοδευτικού ανθρώπου. Καλού-

με κάθε σωματείο, αυτοδιοικητική αρχή, κοινωνικό φορέα, κίνηση αντίστασης και αλληλεγγύης, τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς να πάρουν θέση με ανα-κοινώσεις τους υπέρ της αθώωσης του Θ. Κούρκουλα και να καλέ-σουν στη συγκέντρωση αλληλεγ-γύης, που θα γίνει στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, τη Δευτέρα 16 Δεκέμβρη, στις 9 πμ, στο Δ΄ Μονομελές Πλημμελειοδι-κείο Αθηνών, στο κτίριο 9.

Του Σπύρου Αντωνίου

Έ να ορμητικό ποτάμι δεκά-δων χιλιάδων διαδηλωτών, αψηφώντας την αστυνομο-

κρατία, μετέτρεψε την καθιερω-μένη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου σε μαζικότατο συλ-λαλητήριο κατά της κυβέρνησης, των μνημονίων και του φασισμού.

Η μαζική συμμετοχή, σε μια πορεία που παραδοσιακά διοργα-νώνει η Αριστερά, αποδεικνύει ότι η επιρροή της (ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ) στην κοινωνία έχει διευρυνθεί και μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο πέρα από τα οργανωμένα μέλη της.

Η σύνθεση του πλήθους (φοιτη-τές, μαθητές, άνεργοι, αγωνιστές όλων των γενιών, κομμάτια των εργατικών αντιστάσεων, ο κόσμος της Αριστεράς και του κινήματος) είναι το «υλικό» που μπορεί να συ-γκροτήσει το κοινωνικό μέτωπο που έχει τη δύναμη να γκρεμίσει τις πολιτικές και τις κυβερνήσεις της ακραίας λιτότητας και του αυ-ταρχισμού, κάνοντας πραγματικό-τητα το «όλοι μαζί μπορούμε»!

Η ενότητα στη δράση –που αποτυπώθηκε στην ουσιαστικά κοινή μεγαλειώδη πορεία που συ-γκρότησε η κοινωνική και πολιτική Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ) την περασμένη Κυριακή–, η προτεραιότητα στους μαζικούς εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, η συ-μπαράταξη των αριστερών δυνά-μεων, είναι η απάντηση για το ποια τακτική είναι αποτελεσματική για το κίνημα, για το με ποιες διεργα-σίες και συμμαχίες θα αναδειχθεί η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Στην Αθήνα, πάνω από 60.000 διαδηλωτές κατέκλεισαν τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύ-ουσας (όταν τα φοιτητικά μπλοκ έφταναν στην αμερικάνικη πρε-σβεία, τα τελευταία μπλοκ του ΚΚΕ, που έκλειναν την πορεία, ήταν στα Προπύλαια), αν και τα δελτία ειδή-σεων αφιέρωσαν ελάχιστα δευτε-ρόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου, μιας και η πορεία κύλησε ειρηνικά.

Παρά το γεγονός ότι οι μοναδικοί ανοιχτοί σταθμοί του μετρό στο

κέντρο της πόλης ήταν η Ομόνοια και το Μοναστηράκι και πολλοί δρό-μοι ήταν αποκλεισμένοι για τα οχήματα, παρά την τεράστια πα-ρουσία αστυνομικών ένστολων και ασφαλιτών, από νωρίς το μεσημέρι η Σταδίου άρχισε να γεμίζει από δι-αδηλωτές. Λίγο μετά τις 4.30μμ τα μπλοκ των συγκεντρωμένων ξεκί-νησαν από την Κλαυθμώνος για την αμερικανική πρεσβεία.

Χιλιάδες νεολαίοι βρέθηκαν κάτω από τα πανό των φοιτητι-κών τους συλλόγων. «Η φλόγα της εξέγερσης δεν σβήνει» έγρα-φε το κεντρικό πανό του Πολυ-τεχνείου. Ξεχωριστό τόνο στη διαδήλωση έδωσαν οι απεργοί διοικητικοί των ΑΕΙ, οι καθηγη-τές που βρίσκονται σε διαθεσι-μότητα και οι απολυμένοι εργα-ζόμενοι της ΕΡΤ, που συνέχισαν μέχρι το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

Μαζικά και δυναμικά ήταν τα μπλοκ οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, με δε-

κάδες χιλιάδες κόσμου στις γραμ-μές του, μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά. Διακριτή ήταν και η παρουσία του αντιεξουσιαστικού χώρου.

«Το πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορ-τή, ήτανε εξέγερση και πάλη ταξι-κή», «1, 2, 3, πολλά Πολυτεχνεία, η συγκυβέρνησή τους να βγει στην εφεδρεία», «Το αίμα του Παύλου δε θα ξεχαστεί, τσακίστε τα μνημόνια και τους νεοναζί», «Μία μόνο λύση ρεαλιστική, κόκκινη Ευρώπη, σοσι-αλιστική», ήταν μερικά από τα συν-θήματα που ακούστηκαν.

Στη Θεσσαλονίκη περίπου 15.000 κόσμου, ανάμεσά τους και οι κάτοικοι των Σκουριών, πραγματοποίησαν πορεία προς το αμερικανικό προξενείο και κα-τέληξαν στο προαύλιο της ΕΡΤ, όπου υπήρχε συναυλία.

Πολυπληθής διαδήλωση έγινε και στην Πάτρα και η αστυνομία έριξε χημικά, όταν ομάδα διαδη-λωτών πέταξε αντικείμενα έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυ-γής, και επιτέθηκε με γκλοπ στο τέλος της πορείας.

Η απουσία κοινωνικής συναίνε-σης στη μνημονιακή βαρβαρότητα επιχειρήθηκε για μια φορά ακόμη να υποκατασταθεί με την κρατι-κή καταστολή και την καλλιέργεια κλίματος φόβου. Πάνω από 180 «προληπτικές» προσαγωγές και 11 συλλήψεις ήταν ο απολογισμός του κυβερνητικού δόγματος «νόμος και τάξη», ενώ, μετά το τέλος της πορεί-ας στην Αθήνα, ΜΑΤ και ΔΙΑΣ εφόρ-μησαν στην πλατεία Εξαρχείων, κυ-νηγώντας κόσμο ακόμα και μέσα σε καφετέριες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών ατόμων.

Οι φετινές διαδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έστει-λαν μήνυμα ανατροπής του Σαμαρά και των πολιτικών που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Τώρα είναι η στιγμή για το συντονι-σμό όλων των κατακερματισμένων αγώνων που δίνουν τον τόνο της κοινωνικής αντίστασης ενάντια σε αυτές τις πολιτικές. Για την κλιμά-κωση των αγώνων αυτών, την ενωτι-κή δράση και τη συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς.

Μήνυμα ανατροπής στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου

Δεν θα περάσει η ποινικοποίηση της αντιφασιστικής δράσης

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Άποψ

η μ

ας...

Δικό μας προαπαιτούμενο, η ανατροπή της κυβέρνησης

Ε ίναι προφανές ότι η κλεψύδρα έχει σχεδόν αδειάσει: η ακροδεξιά κυ-βέρνηση δεν μπορεί να παραμείνει

ως έχει. Ο πιο παραστατικός δείκτης του συσχετισμού δυνάμεων είναι ο πανικός που αναδίνουν τα πρωτοσέλιδα των «Νέων».

Η απόσταση μεταξύ λαϊκής θέλησης και κυβερνητικής πολιτικής είναι πρω-τοφανής τόσο για τα μεταπολιτευτικά χρονικά όσο και για τα ευρωπαϊκά δεδο-μένα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν και πάλι πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και πολύ υψηλά ποσοστά στην παράσταση νίκης, όπως ακριβώς και πριν από ένα χρόνο.

Αυτή η αποσάθρωση των κυβερ-νητικών-μνημονιακών δυνάμεων δεν οφείλεται στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν από το 2010 και μετά. Μια σειρά χώρες του κόσμου έχουν πάρει αντίστοιχα μέτρα χωρίς να φθαρούν τόσο γρήγορα οι κυβερνήσεις. Όμως στην Ελλάδα, τα μέτρα συνάντησαν μια τεράστια αντίσταση: Τριάντα περίπου γενικές απεργίες, συγκεντρώσεις εκα-τομμυρίων στις πλατείες, ανατροπή δύο κυβερνήσεων μπορεί να μην οδήγησαν σε οικονομικές νίκες, ωστόσο ροκάνι-

σαν την κοινωνική βάση της άρχουσας τάξης και συνακόλουθα τα κόμματά της. Και η αντίσταση δεν λέει να σωπάσει ούτε και σήμερα. Η ΕΡΤ, οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ και οι πανεπιστημια-κοί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές ΕΟΠΥΥ, οι καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών δείχνουν ότι το εργατικό κίνημα, λέει ένα διαρκές «όχι» στην πιο άγρια καπιταλιστι-κή επίθεση στην ιστορία.

Σε αυτές τις συνθήκες τα κόμματα της άρχουσας τάξης δεν θέλουν εκλογές, για-τί μετά από αυτές δεν θα μπορούν να δια-τηρήσουν τον έλεγχο της κυβέρνησης. Γι’ αυτό καταφεύγουν σε διαρκείς επιθέ-σεις ενάντια στον κύριο πολιτικό τους αντίπαλο, τον ΣΥΡΙΖΑ, εκσφεδονίζοντάς του όλα τα πυρομαχικά που έχουν στο οπλοστάσιό τους: εκβιασμούς, καταστο-λή, συκοφαντίες, σκευωρίες, πειραγμένες δημοσκοπήσεις, δελτία των οκτώ.

Βιάζονται να βρουν λύση πριν από την έναρξη της ελληνικής προεδρίας το Γενάρη –τότε οι αλλαγές θα είναι πιο δύσκολες για όλους. Η πιο συγκροτημένη από τις «προτάσεις» τους είναι η ιδέα για αλλαγή πρωθυπουργού και κυβέρνησης

χωρίς εκλογές, δηλ. από την «παρούσα βουλή». Στο έδαφος αυτής της ιδέας η Ντ. Μπακογιάννη πρότεινε επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Το σενάριο δεν προχωρά όμως από δύο πλευρές: Μπορεί τα λιγούρια της εξουσίας τύπου Ψαριανού, να έραψαν ήδη κουστούμια υπουργού, ωστόσο ο Κουβέλης αρνείται τη συνεργασία, ενώ μια άλλη πτέρυγα του κόμματος (Πανούσης) μιλάει για συμμα-χία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, στη ΝΔ οι καραμανλικοί λένε ότι αλλαγή πρωθυ-πουργού γίνεται μόνον με εκλογές. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Καραμανλής στηρίζει το Σαμαρά –κάθε άλλο. Στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας ο Καραμανλής ήταν απών κατά τη διάρκεια της ομιλίας Σαμαρά, ενώ απουσίασε και από την ψη-φοφορία για τα ψηφιακά δωράκια στους καναλάρχες –πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά σε ονομαστική ψηφοφορία.

Αυτή η τριχοτόμηση των δύο κομμάτων του μνημονίου μαζί και η δημοσκοπική κατακρήμνιση και οι διαρκείς κοινοβου-λευτικές απώλειες του ΠΑΣΟΚ οφείλονται στον ίδιο «δράστη» που περιγράψαμε πα-ραπάνω: την ανειρήνευτη αντίσταση του

κόσμου από τα κάτω. Μιαν αντίσταση που εξώθησε την άρχουσα τάξη στην κατανά-λωση όλων των πολιτικών εφεδρειών της.

Μιαν αντίσταση που δείχνει ότι το ταξίδι στην κόλαση μπορεί να σταματή-σει μέσα από άλλα «προαπαιτούμενα»: Να πέσει η κυβέρνηση, να καταργηθεί το μνημόνιο, να διαγραφεί ένα μεγάλο μέ-ρος του δημόσιου χρέους. Να μην υπάρ-ξει κανένας δισταγμός ενώπιον ευρω-παϊκών εκβιασμών αν το δίλημμα είναι ευρώ ή διάσωση του λαού. Να μπουν σε δημόσια ιδιοκτησία και δημόσιο έλεγχο όλες οι τράπεζες και να οργανωθεί ένα ηράκλειο σχέδιο, με κέντρο το κράτος, για την αντιμετώπιση, της ανεργίας, δηλ. του νούμερο ένα προβλήματος του κόσμου της εργασίας. Η ανοιχτή, σαφής και χωρίς υπεκφυγές σταθερή επανάλη-ψη αυτών των αιτημάτων-στόχων από τον όλο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατρέψει τη χλιαρή υποστήριξη σε θερμό αγκάλια-σμα από τις μάζες εκείνες που ακόμη στέκονται με σκεπτικισμό, αλλά που είναι απαραίτητες για το μεγαλύτερο εγχείρημα της Αριστεράς στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια.

Σχέδια επί χάρτου από ένα τελειωμένο προσωπικό

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ό πως προέβλεπε η Αρι-στερά, η περίοδος της «σκληρής διαπραγμά-

τευσης» της κυβέρνησης τελεί-ωσε γρήγορα και η κωλοτούμπα ολοκληρώθηκε με την αποδοχή της «αναγκαιότητας» για μέτρα ύψους τουλάχιστον 1,3 δισ. ευρώ. Ο Στουρνάρας, που μόλις μερι-κούς μήνες πριν μας έλεγε ότι το Σεπτέμβριο θα έχει αρχίσει η ανάπτυξη, αυτή τη φορά διαψεύ-στηκε μέσα σε λίγα 24ωρα: από 500 εκατ. που έλεγε ότι ήταν το «κενό», αποδέχθηκε τελικά σχε-δόν τα τριπλάσια.

ΣχέδιοΤα μέτρα των 1,3 δισ. που πιθανά θα συμφωνήσει η κυβέρνηση με την τρόικα, δεν υπάρχει, βέβαια, περίπτωση να αποδώσουν τα ανα-μενόμενα. Απλώς βολεύει και τις δύο πλευρές ώστε να αποφευχθεί για άλλη μια φορά η δημόσια πα-ραδοχή της ελληνικής χρεοκοπίας.

Το σχέδιο προβλέπει αύξη-ση εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων κατά 800 εκατ. ευρώ, όμως η εξειδίκευση αυτών των μέτρων είναι για τα καλαμπού-ρια. Προβλέπεται, π.χ. ότι θα ει-σπραχθούν 350 εκατ. λόγω της «αντιμετώπισης της απόκλισης μεταξύ δηλωθεισών και κατα-βληθεισών εισφορών». Οι εργο-δότες δεν πλήρωναν στις καλές, για τους εργαζόμενους, εποχές και σίγουρα δεν σκοπεύουν να πετάξουν στα σκουπίδια τις τό-σες εργοδοτικές κατακτήσεις της εποχής του μνημονίου (όσοι το κάνουν απλώς δεν θα επιβιώσουν ως εργοδότες): τελικά θα βρεθεί

και πάλι τρόπος άλλα να δηλώ-νουν και άλλα να πληρώνουν.

Απολαυστικό γέλιο προκύπτει και από την πρόβλεψη ότι θα προ-κύψουν άλλα 300 εκατ. ευρώ με την «αύξηση των φορολογικών εσόδων λόγω της βελτίωσης της φορολογικής συμμόρφωσης και Διοίκησης». Βελτίωση φορολο-γικής συμμόρφωσης από ανέρ-γους και εξαθλιωμένους; Βελτί-ωση της φορολογικής διοίκησης με απολύσεις και συγχωνεύσεις εφοριών; Όλα αυτά είναι σενάρια μνημονιακής φαντασίας.

Τα μόνα σίγουρα λεφτά που θα «εξοικονομήσει» η κυβέρνη-ση είναι τα 200 εκατ. ευρώ που με τη βία των νόμων θα αρπάξει από τους εργαζόμενους: Περαι-τέρω μείωση δημόσιων υπαλλή-λων κατά 33.000, από τις οποίες

οι 16.000 θα είναι απολύσεις, 60 εκατ. ευρώ από περαιτέρω περι-κοπές μισθών («αυστηρή εφαρ-μογή του ενιαίου μισθολογίου» ονομάζεται το μέτρο), περαιτέρω περικοπές δαπανών ύψους 100 εκατ. ευρώ σε ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ και 40 εκατ. ευρώ από τις νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών (κυρίως σε παιδεία και υγεία).

ΔημόσιοΚαι όλα αυτά σε ένα ήδη συρρι-κνωμένο, πέρα από κάθε όριο, Δημόσιο. Γιατί, ενάντια στην προ-παγάνδα περί μεγάλου δημόσιου τομέα, τα πρόσφατα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι και πάλι αμείλι-κτα: ήδη από το 2012 στη δημό-σια διοίκηση απασχολείτο μόλις το 7,9% του εργατικού δυναμι-

κού καθιστώντας την Ελλάδα τη χώρα με το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ποσο-στό δημόσιων υπαλλήλων από όλα τα κράτη του ΟΟΣΑ όπου ο μέσος όρος είναι 15,5%! Αν προ-σθέσει κανείς τη φετινή συρρί-κνωση, μπορεί να έχει μια πλήρη εικόνα της καταστροφής. Χα-ρακτηριστική περίπτωση αυτής της καταστροφής είναι αυτό που συμβαίνει στην υγεία: εκεί προΐ-σταται ένας μανιακός ακροδεξι-ός τηλεπωλητής που οργανώνει, χωρίς να το ζητάει η τρόικα όπως λέει ο ίδιος, το κλείσιμο των μο-νάδων υγείας του ΕΟΠΥΥ και τις απολύσεις 10.000 γιατρών και νοσηλευτών (η Ελλάδα έχει 3,9 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους όταν οι υπόλοιπες χώρες της ευ-ρωζώνης έχουν υπερδιπλάσιο ποσοστό). Στόχος να εξυπηρετη-

θούν οι ιδιώτες κλινικάρχες, φίλοι της κυβέρνησης.

Όλα αυτά τα μέτρα αφορούν το μεσοπρόθεσμο μέλλον, δηλ. το λεγόμενο δημοσιονομικό κενό για το επόμενο έτος και –συνεπώς– και τον προϋπολογισμό του 2014 που κατατίθεται στη Βουλή. Πριν από αυτά όμως, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να συμφωνήσει με την τρόικα και να εφαρμόσει τέσσερα μέτρα (ανάμεσά τους η διάλυση ΕΑΣ-ΕΛΒΟ-ΛΑΡΚΟ και το πρώτο κύμα απολύσεων στο Δη-μόσιο) που θεωρούνται από τους τροϊκανούς «προαπαιτούμενα» προκειμένου οι τελευταίοι να κα-ταβάλουν εντός του Δεκεμβρίου τη δόση του 1 δισ. ευρώ (από το δάνειο) που κανονικά θα έπρεπε να είχαν δώσει στην Ελλάδα από τον Ιούλιο!

Φαύλος κύκλοςΘα αναρωτηθεί κανείς: Να μην πάρουμε αυτά τα λεφτά, έστω με ανθρωποθυσίες, για να καλύ-ψουμε τις ανάγκες «μας»; Η απά-ντηση είναι απλή: ούτε ένα σεντ δεν πρόκειται να πάει από αυτό το 1 δισ. σε μισθούς, συντάξεις κ.λπ. Η πρεμούρα κυβέρνησης και τρόικας για τη συμφωνία και για την καταβολή των χρημάτων έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι στις 11 Ιανουαρίου λήγει ένα ομόλογο ύψους 1,9 δισ. ευρώ το οποίο πρέπει να αποπληρώσει η Ελλάδα: εκεί θα πάνε όλα τα λε-φτά, δηλ. στους δανειστές που για άλλη μια φορά τα δίνουν από τη μία πόρτα για να πάρουν δι-πλάσια από την άλλη.

Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι και-ρός να σπάσει, αλλά γι’ αυτό χρειά-ζονται άλλα προαπαιτούμενα.

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Δημήτρη Κωνσταντίνου, εργαζόμενου στο ΨΝΑ

Α πό τις ραγδαίες εξελίξεις με στόχο τη διάλυση της δημόσιας υγείας δεν θα

μπορούσε να εξαιρεθεί το πλέον ευάλωτο κομμάτι της που αφορά την ψυχική υγεία, ως πεδίο όπου μπορούν να εφαρμοστούν μνη-μονιακές πολιτικές, πριν αυτές δοκιμαστούν στους υπόλοιπους χώρους. Ωστόσο, το διακύβευμα αυτή τη φορά είναι τεράστιας ση-μασίας και εγκυμονεί τον κίνδυνο να διαλυθεί εντελώς η Δημόσια Ψυχική Υγεία με όλες τις τραγικές συνέπειες που θα έχει το γεγονός για χιλιάδες ανθρώπους που χρει-άζονται ψυχιατρική και ψυχολο-γική βοήθεια, αλλά και για τους εργαζόμενους στο χώρο.

ΚλείσιμοΟ υπουργός Υγείας, με πιο φανατι-κή αποφασιστικότητα για τη λήψη μέτρων κι απ’ αυτά που έχουν συμ-φωνηθεί με την τρόικα, δεν διστάζει να προκαλεί κυνικά, απειλώντας με απολύσεις. Ειδικότερα για τα μεγά-

λα ψυχιατρεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τόσο ο ίδιος όσο και η αρμόδια υφυπουργός για το θέμα δεν δίστασαν να δηλώσουν πως θα εφαρμοστεί πιστά όσα προβλέπει το σύμφωνο Αντόρ-Λυκουρέντζου. Το πιστά σημαίνει το κλείσιμο των ψυχιατρείων μέχρι το τέλος του 2015, δίχως να έχει γίνει καμία πρό-οδος για την αποασυλοποίηση με δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα και στα πλαίσια του ΕΣΥ.

Η μέριμνα για δημιουργία Κέ-ντρων Ψυχικής Υγείας, Ξενώνων και Οικοτροφείων, που θα φι-λοξενούσαν όσους χρειάζονται στήριξη αντί για ενίσχυση, τελι-κά ακυρώνεται και η δαμόκλειος σπάθη της διαθεσιμότητας-κι-νητικότητας και των απολύσεων οδηγεί στο μαρασμό, τη συρ-ρίκνωση και τελικά το κλείσιμο ακόμα και των ήδη υπαρχόντων.

Αυτό που μεθοδεύεται είναι κυ-ρίως το πέρασμα των ασθενών σε ΜΚΟ με αμφιβόλου ποιότητας πα-ροχή υπηρεσιών και σε ιδιωτικές αποκεντρωμένες αποθήκες ψυχών. Εξάλλου, ο νέος νόμος θέτει ως ανώτατο όριο νοσηλείας το τρίμηνο

και στη συνέχεια υποχρεωτικό εξι-τήριο ανεξάρτητα από την πορεία υγείας του ψυχικά πάσχοντα και επιπλέον την παρακράτηση μεγά-λου μέρους της πενιχρής σύνταξης των χρόνιων ασθενών ως «νοίκι». Όλα αυτά καταδεικνύουν πως η ψυχιατρική φροντίδα θα αποτελεί πολυτέλεια για τους έχοντες.

Μπροστά σ’ αυτή τη διαφαινό-μενη λαίλαπα και μετά την πληρο-φορία πως τα μεγάλα ψυχιατρεία δεν θα εξαιρεθούν από το δεύτε-ρο κύμα διαθεσιμοτήτων, παρά τις τεράστιες ελλείψεις προσωπι-κού, έχει σημάνει συναγερμός με-ταξύ των εργαζομένων. Σ’ αυτά τα πλαίσια γίνονται προσπάθειες για συντονισμό των κινητοποιήσεων όλων των ψυχιατρείων, καθώς και η έκθεση του προβλήματος όσο πιο πλατιά γίνεται.

ΨΝΑΕιδικότερα σε ό,τι αφορά το Ψυχι-ατρικό Νοσοκομείο Αθήνας, γνω-στό ως Δαφνί, έχουν αποφασιστεί μια σειρά κινητοποιήσεις για το προσεχές διάστημα. Συγκεκριμέ-να την Τετάρτη 20 Νοέμβρη, στις

11.30, θα πραγματοποιηθεί στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω απ’ το υπουργείο Υγείας, με στό-χο τη διαμαρτυρία για το νόμο παρακράτησης των συντάξεων. Παράλληλα την ίδια ημέρα θα αποκλειστούν τα ταμεία, με στό-χο τη μη καταβολή του 5ευρου από τους πάσχοντες.

Την Παρασκευή 22 Νοέμβρη, θα πραγματοποιηθεί γενική συ-νέλευση των εργαζομένων, με συμμετοχή φορέων και συλλο-γικοτήτων και θα ακολουθήσει μοίρασμα ενημερωτικού υλικού στην πύλη του νοσοκομείου. Στη συγκέντρωση αυτή θα συμμετά-σχει και η πρωτοβουλία σωματεί-ων, φορέων και συλλογικοτήτων Αιγάλεω, Χαϊδαρίου, Αγίας Βαρ-βάρας. Αντίστοιχη κινητοποίηση είχε γίνει και πριν δύο εβδομάδες, όταν εργαζόμενοι και συμπαρα-στάτες είχαμε αποκλείσει κατά διαστήματα δύο ρεύματα κυκλο-φορίας στη Λεωφόρο Αθηνών.

Κι ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, απο-φασίστηκε η διενέργεια εκλογών για το ΔΣ του σωματείου στις 17 του Δεκέμβρη. Μπροστά σ’ αυτό

το γεγονός κρίσιμη θα είναι η συμ-μετοχή για πρώτη φορά παράτα-ξης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Αν και η παράταξη είναι αρκετά καινούρια, έχει συμβάλει στη δραστηριοποί-ηση, την εξωστρέφεια και τη σύν-δεση των αγώνων. Με δική της πρωτοβουλία οι εργαζόμενοι στο Δήμο Αιγάλεω εξέδωσαν ψήφισμα συμπαράστασης προς το ΨΝΑ.

ΑντίστασηΠρος την κατεύθυνση της εξω-στρέφειας, της σύνδεσης με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και τη συνάντηση των επιμέρους αγώ-νων σε ένα πλατύ και ορμητικό ποτάμι αντίστασης οφείλουμε να κινηθούμε στο άμεσο διάστημα. Καμία διαθεσιμότητα στην υγεία, προσλήψεις προσωπικού για την κάλυψη των κενών θέσεων και ανατροπή των πολιτικών που θέ-λουν να χαρίσουν την Υγεία και την Ψυχική Υγεία στους ιδιώτες, αποτελούν τους κρίσιμους και άμεσους στόχους για τους ερ-γαζόμενους στην Ψυχική Υγεία, τους χρήστες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και όλους μας.

Μάχη για να μείνουν ανοιχτά τα ψυχιατρικά νοσοκομεία

Του Θοδωρή Πατσατζή

Ν έα χτυπήματα δέχεται ο δημόσιος τομέας της υγείας και το κοινωνικό

ασφαλιστικό σύστημα για να επι-βληθούν όλα τα μνημονιακά μέ-τρα. Η συγκυβέρνηση αποδεικνύει ότι δεν διάλεξε τυχαία να έχει πρω-τοπαλίκαρο της επίθεσης αυτής τον ακροδεξιό Άδωνι Γεωργιάδη.

Προσπαθούν να διαλύσουν τη δημόσια υγεία, για να κάνουν μετά πάρτι τα κοράκια της αγοράς, αγνοώντας «την αύξηση κατά 40% των εμφραγμάτων, τις 2.500 θανά-τους ετησίως λόγω των κλειστών κρεβατιών ΜΕΘ», όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Για-τρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

ΥποβάθμισηΗ νέα επίθεση ξεκίνησε με τις προκλητικές δηλώσεις του

υπουργού Υγείας για τις απολύ-σεις, ανίκανος να εξασφαλίσει «την πρόσβαση όλων των πολιτών στην υγεία», αλλά παρόλα αυτά θα «μειώσει τις κρατικές δομές υγείας», γιατί «οι ιδιώτες συμφέ-ρουν περισσότερο».

Στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ελαχιστοποιούνται οι παρο-χές από τον ΕΟΠΥΥ, καθώς καταρ-γούνται πολλά πολυϊατρεία του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ και όσα απομείνουν στην ουσία θα λειτουργούν ως υποβαθμισμένα Κέντρα Υγείας. Επίσης δεν θα λειτουργούν σε πλή-ρη 24ωρη βάση, με 14 ειδικότητες γιατρών, όπως προβλέπει σήμερα η νομοθεσία, αλλά με 8ωρη λει-τουργία και 6 ειδικότητες, όπως για παράδειγμα κατάντησε να λειτουρ-γεί, με την τελευταία υποβάθμιση του, το Κέντρο Υγείας Περιστερίου.

Πρώτος στόχος αυτής της πο-λιτικής είναι να επισκέπτεται ο κόσμος τα υποβαθμισμένα νοσο-

κομεία, πληρώνοντας καταρχήν τα 25 ευρώ εισόδου. Δεύτερος στόχος είναι να καταφεύγουν οι ασθενείς στις ιδιωτικές κλινικές και στα ιδιωτικά νοσοκομεία, αφού μετά το κλείσιμο των 8 νο-σοκομείων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ακολουθούν νο-σοκομεία της Περιφέρειας.

ΘριάσιοΑκόμη και σε μεγάλα νοσοκομεία, όπως το Θριάσιο, τα προβλήματα από την έλλειψη προσωπικού είναι τραγικά. Όπως καταγγέλλει η Οργά-νωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο Θριά-σιο, η Παιδιατρική Κλινική του νο-σοκομείου κινδυνεύει με κλείσιμο.

Από τον Απρίλιο και κάθε τέταρ-τη μέρα δεν καλύπτεται από ειδι-κευμένο γιατρό, ενώ με απόφαση της Διοίκησης και παρά τη δια-φωνία της κλινικής, αποσπάται στο Παίδων και άλλη ειδικευμένη γιατρός, με αποτέλεσμα πλέον να

μην καλύπτεται και η τρίτη μέρα. Η μη κάλυψη επιφέρει προβλήμα-τα και σε κλινικές που έχουν άμε-ση σχέση (π.χ. Μαιευτική).

Ταυτόχρονα η Διευθύντρια της κλινικής είναι προς συνταξιοδό-τηση και μία γιατρός σε εκπαίδευ-ση. Έτσι τις μισές μέρες του μήνα, σε ένα νοσοκομείο που εφημε-ρεύει καθημερινά, δεν υπάρχει ειδικευμένος παιδίατρος.

Αν σ’ αυτό προσθέσουμε τα προβλήματα στην αιμοδοσία και το νέο Οργανισμό που προβλέπει μείωση γιατρών, τότε γίνεται ξε-κάθαρο ότι και στα μεγάλα νοσο-κομεία δρομολογούνται οι μνη-μονιακές δεσμεύσεις για την Υγεία που στοχεύουν στην κατάργηση του 1/3 των κλινικών του ΕΣΥ.

Έχει δρομολογηθεί επίσης η πλή-ρης υποβάθμιση των δομών ψυχι-κής υγείας (βλ. διπλανό άρθρο), το τέλος του ΕΟΠΥΥ ως παρόχου υπη-

ρεσιών υγείας και η απόλυση για-τρών, νοσηλευτών και υπαλλήλων.

Μετά από όλα αυτά είναι φανερό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργάνωση ενωτικών μαζικών αγώνων από σωματεία, επιτροπές αγώνα στις γειτονιές και από την πολιτική πρωτοβουλία που πρέπει άμεσα να πάρει η Αριστερά για να ανατραπούν τα σχέδια της κυβέρ-νησης. Ήδη στη Δυτική Αθήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει καμπάνια για τη σωτηρία του ΕΟΠΥΥ.

Μια πρώτη ευκαιρία να εκφρα-στεί η αντίσταση του εργατικού κινήματος στα σχέδια της κυβέρ-νησης είναι η συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας στις 29 Νοέμ-βρη, όπου θα διαδηλώσουν εκεί πολλά νοσοκομεία της επαρχίας ενάντια στο δεύτερο κύμα κινητι-κότητας, μαζί με επιτροπές κατοί-κων, συμμετέχοντας εκείνη την ημέρα στην 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΟΕΝΓΕ.

Νέα χτυπήματα σε ΕΣΥ και ΕΟΠΥΥΣυρρικνώνουν τη δημόσια υγεία

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Αντώνη Καραβά, γιατρού, εκλεγμένου αντιπροσώπου

στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ

Σ τις 26-28 Νοέμβρη θα διεξαχθεί το 35ο Τακτικό Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Το συνέδριο διεξάγεται

σε μια κρίσιμη συγκυρία για το εργατι-κό κίνημα στο δημόσιο, καθώς η επί-θεση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλιμακώνεται με τα κλεισίματα, τη συρρίκνωση και τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων και κοινωνικών υπη-ρεσιών, τις διαθεσιμότητες και απο-λύσεις, το χτύπημα στο εισόδημα με τη φοροληστεία, τα χαράτσια και τη μεγάλη μείωση στους μισθούς και τις υπερωριακές αμοιβές, την επέκταση της ελαστικής εργασίας, την ένταση του αυταρχισμού και το χτύπημα των συνδικαλιστικών και εργασιακών δι-καιωμάτων.

Απέναντι στην επίθεση της κυβέρ-νησης είδαμε να ξεσπούν από το Σε-πτέμβρη σκληροί κλαδικοί αγώνες, που ξεκίνησαν με την απεργία διαρ-κείας των καθηγητών και συνεχίζονται με την απεργία των διοικητικών υπαλ-λήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πολυτεχνείου που φτάνει τη 10η εβδομάδα. Αγώνες που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να αντισταθεί αποφασιστικά, ότι θέλει να κάνει την ανατροπή.

Όμως η κυβέρνηση έχει καταφέρει μέχρι τώρα να ξεπεράσει τα εμπόδια για δύο λόγους. Πρώτο, γιατί οι κλα-δικοί αγώνες δεν στηρίχτηκαν, δεν συντονίστηκαν και δεν εξαπλώθηκαν . Οι πρωτοβουλίες συντονισμού από τα κάτω (απεργιακές επιτροπές ΕΛΜΕ, συντονισμός ομοσπονδιών κλπ) δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τη θλιβερή ηγεμονία της συνδικαλιστικής γραφει-οκρατίας στα συνδικάτα.

Δεύτερο, γιατί η πολιτική Αριστερά, που θα έπρεπε να μπει μπροστά για να καλύψει αυτό το κενό, δεν στάθη-κε στο ύψος των περιστάσεων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη στάση του ΚΚΕ στην απεργία των καθηγητών.

Στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ αναμένεται οι δυνάμεις της Αριστεράς να αυξή-

σουν τις δυνάμεις τους, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό που να μιλάμε για την αναγκαία ανατροπή των συσχετισμών.

Παρόλο που σταθερά τα τελευταία δύο χρόνια οι εκλογές στην πλειοψη-φία των πρωτοβάθμιων σωματείων ανατρέπουν την κυριαρχία των ΠΑΣ-ΚΕ-ΔΑΚΕ προς όφελος των συνδικα-λιστικών δυνάμεων της Αριστεράς, οι διαθέσεις ανατροπής της εργατικής βάσης στο Δημόσιο δεν θα αποτυπω-θούν στους συσχετισμούς του συνε-δρίου: Ο αριθμός των συνέδρων θα εί-ναι μειωμένος από 840 σε 692, καθώς από την ΠΟΕ-ΟΤΑ έχουν αποκλειστεί 18 σωματεία, επειδή ψήφισαν και μη μόνιμοι εργαζόμενοι (συμβασιούχοι).

Επίσης έχουν αποκλειστεί άλλα 7 σωματεία, όπου έχει μεγάλη δύναμη η Αριστερά. Υπάρχουν τέλος σωματεία που έχουν κάνει εκλογές ακόμα και πε-ρισσότερο από τρία χρόνια πριν από το συνέδριο.

Κατά προσέγγιση τα αποτελέσματα των εδρών για το Γενικό Συμβούλιο (σε παρένθεση οι έδρες για την Εκτε-λεστική Επιτροπή) αναμένεται να είναι: ΠΑΣΚΕ 30 από 42 (6), ΔΑΚΕ 19 από 24 (4), Δίκτυο Ριζοσπαστικής Αριστεράς 14 από 9 (3), ΠΑΜΕ 10 από 10 (2) και Πα-ρεμβάσεις 9 από 4 (2)και 4 ανένταχτοι.

Το Κόκκινο Δίκτυο έχει 7 συνέδρους και συμμετέχει στο Δίκτυο Συνδικα-λιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πιστεύουμε ότι οι συνδικαλιστές της Αριστεράς θα πρέπει να διεκδικήσουν δύο πράγματα.

Πρώτο, με βάση την εμπειρία του συνεδρίου της ΟΛΜΕ τον Ιούνιο, να αποφασιστεί ένα νέο σχέδιο ενωτικών αγώνων με κλιμάκωση και διάρκεια, που θα κατέβει για συζήτηση και ορ-γάνωση στις γενικές συνελεύσεις σε όλο το Δημόσιο.

Δεύτερο, να αποφασιστεί ένα νέο συνέδριο σε σύντομο χρονικό διάστη-μα για την ανασυγκρότηση των συνδι-κάτων, με την εγγραφή όλων των ερ-γαζομένων στα σωματεία ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, την ενοποίηση των ομοσπονδιών και την ενοποίηση των τριτοβάθμιων οργάνων.

Καθαρίστριες Υπ. ΟικονομικώνΜε διαρκείς κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις μπροστά στο Υπουργείο Οικονομικών συνεχίζουν τον αγώνα τους οι καθαρίστριες του υπουργείου. Η τελευταία συγκέντρωση ήταν χθες το πρωί, με σύνθημα: «Όχι στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, οι γυναίκες δεν θα γίνουμε τα θύματα της κρίσης».

Οι σε διαθεσιμότητα χαμηλόμι-σθες εργαζόμενες αποδοκίμασαν την τρόικα κατά την άφιξή της στο υπουργείο. Οι εργαζόμενες καθαρίστριες προσέφεραν κατά κύριο λόγο τις υπηρεσίες τους στις εφορίες της χώρας (αλλά και στα τελωνεία και στο Γενικό Χημείο του Κράτους), καλύπτο-ντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τώρα στόχος είναι το έργο της καθαριότητας να το αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες, με κόστος πολλαπλάσιο για το Δημόσιο.

Εκδικητικές μετακινήσειςΣε μετακινήσεις συνδικαλιστών από το χώρο των ενοικιαζόμε-νων εργαζομένων προχωράει η Εθνική Τράπεζα. Οι μετακινή-σεις αυτές είναι δείγμα φόβου της ΕΤΕ, που βλέπει το τελευ-ταίο διάστημα όλο και περισ-σότερους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους να εγγράφονται στο Σύλλογο Δανειζόμενου Προσωπικού Τραπεζικού Το-μέα (ΣΥΔΑΠΤΤ) και να συμμε-τέχουν στις κινητοποιήσεις του και πιστεύει ότι έτσι θα τρομο-κρατήσει τους εργαζόμενους. Πριν από λίγες μέρες η ΕΤΕ

ανακοίνωσε τη μετακίνηση του προέδρου και του ταμία του ΣΥΔΑΠΤΤ, στην έδρα της ICAP OUTSOURCING SOLUTIONS και στη Διεύθυνση Ασφαλιστι-κών Οργανισμών Προσωπικού ΕΤΕ αντίστοιχα. Μάλιστα η ανακοίνωση των μετακινήσεών τους έγινε τη μέρα που η Επι-θεώρηση Εργασίας αποφάσισε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εργαζομένων η συνδι-καλιστική δράση και η ενημέρω-σή τους από το σωματείο τους, μετά από προσφυγή που είχε πραγματοποιήσει ο ΣΥΔΑΠΤΤ για την παρεμπόδιση μελών της διοίκησής του να εισέλθουν σε κτίριο της ΕΤΕ, όπου εργάζονται ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι.

ΚαταστολήΜε ξύλο και χημικά αντιμετωπί-στηκαν εργαζόμενοι στις ταχυ-δρομικές ταχυμεταφορικές επι-χειρήσεις τη μέρα της γενικής απεργίας. Με την έναρξη της γενικής απεργίας, μέλη του Σω-ματείου Εργαζομένων στις Τα-χυδρομικές, Ταχυμεταφορικές Επιχειρήσεις Αττικής και συμπα-ραστάτες προχώρησαν σε απο-κλεισμό του κέντρου διαλογής της ACS στην Πέτρου Ράλλη. Η ACS από το καλοκαίρι έχει προ-χωρήσει σε μειώσεις μισθών και απολύσεις όσων δεν δέχθηκαν τις περικοπές. Οι εργαζόμενοι βρήκαν μπροστά τους μπρά-βους της ACS και τα ΜΑΤ.

Οι αστυνομικές δυνάμεις, λει-τουργώντας ως εργαζόμενοι της εταιρείας (ιδιοκτησίας του αντιπρόεδρου του ΣΕΒ) και ακολουθώντας τις εντολές των παριστάμενων μπράβων, ξυ-

λοφόρτωσαν και ψέκασαν με χημικά τους εργαζόμενους, δείχνοντας ότι κυβέρνηση και καπιταλιστές είναι αποφασι-σμένοι να περικόψουν κάθε εργατικό δικαίωμα, όπως αυτό της περιφρούρησης της απερ-γίας. Παρά την καταστολή οι εργαζόμενοι μείνανε στις εγκα-ταστάσεις της εταιρείας από τις 12 το βράδυ ως τις 6 το πρωί, υποχρεώνοντας την εταιρεία να καθυστερήσει τις διανομές της.

Δίκη των χαλυβουργώνΞεκίνησε την Πέμπτη 14 Νοέμ-βρη η δίκη των 6 απεργών χαλυ-βουργών, οι οποίοι το βράδυ της 20ής Ιούλη 2012 είχαν βάρδια πε-ριφρούρησης της απεργίας, όταν τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο εργοστά-σιο, εκτελώντας τις εντολές Μά-νεση και κυβέρνησης. Οι εργα-ζόμενοι κατηγορούνται ότι δεν επέτρεψαν την είσοδο σε απερ-γοσπάστες (παρότι δεν κατονο-μάζεται ούτε ένας εργαζόμενος που ήθελε να μπει να εργαστεί). Η δίκη αυτή είναι η πρώτη, αφού εκκρεμούν κατηγορίες σε βάρος 18 ακόμη εργαζομένων, μεταξύ των οποίων και ο τότε πρόεδρος του σωματείου. Το δικαστήριο αποφάσισε να συγχωνεύσει τις υποθέσεις σε μία δίκη.

Το τελευταίο διάστημα, οι διώξεις συνδικαλιστών, που υπερασπίζονται τα αυτονόητα εργατικά δικαιώματα, αυξά-νουν με ραγδαίο ρυθμό. Είναι επείγον να ξεκινήσει από τα σωματεία καμπάνια υπεράσπι-σης όλων των εργαζομένων και των αγωνιστών που υφίστανται αντίστοιχες διώξεις.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Όλο και πιο σκληρός γίνεται ο αγώνας των εργαζομένων στην «Coca-Cola 3Ε» της Θεσ-σαλονίκης ενάντια στις απο-λύσεις 33 συναδέλφων τους. Η πασίγνωστη και εξαιρετικά κερδοφόρα πολυεθνική απα-ντάει με μηνύσεις.

Στόχος της εργοδοσίας είναι να τρομοκρατήσει τους εργα-ζόμενους και να σπάσει την απεργία διαρκείας στη Θεσ-σαλονίκη. Έτσι την Πέμπτη 14 Νοέμβρη οδηγήθηκαν στο αυ-τόφωρο δύο απεργοί που προ-σπάθησαν, περιφρουρώντας την κινητοποίησή τους, να εμπoδίσουν τον απεργοσπα-στικό μηχανισμό που έστησε η εταιρεία. Η δίκη αναβλήθηκε για την Παρασκευή 22 Νοέμ-βρη, καθώς δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο οι μηνυτές.

Στις κινητοποιήσεις έχουν ως τώρα συμμετάσχει, είτε με 24ωρη απεργία, είτε με τετρά-ωρες στάσεις εργασίας, που προκηρρύσει η Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλή-λων Εμφιαλωμένων Ποτών, και οι εργαζόμενοι από τα υπό-λοιπα εργοστάσια της εταιρεί-ας. Είναι μια θετική κίνηση που

χρειάζεται να εξαπλωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα.

Το ΠΑΜΕ, που έχει έναν κυ-ρίαρχο ρόλο σε αυτές τις Ομο-σπονδίες, χρειάζεται να πάρει άμεσα κι άλλες πρωτοβουλίες, ώστε να μη χαθεί άλλος ένας πολυήμερος αγώνας εργαζο-μένων. Τα παραδείγματα από τη Χαλυβουργία, την ΕΡΤ, την απεργία διαρκείας των διοικη-τικών υπαλλήλων στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να κερδίσει, αν δεν γίνει μέρος του συνολι-κού αγώνα ενάντια στα μνημό-νια, την τρόικα και την κυβέρνη-

ση. Ήδη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μας καλούν όλους να προχωρή-σουμε σε μποϊκοτάζ των προϊό-ντων της «Coca-Cola 3Ε».

Παράλληλα χρειάζεται και πολιτική πρωτοβουλία από τον ΣΥΡΙΖΑ και την υπόλοιπη Αριστερά να στηριχτεί ο αγώ-νας ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα των εργο-στασίων της «Coca-Cola 3Ε», με την πρόταση η κυβέρνηση της Αριστεράς να κρατικοποι-εί όποια κερδοφόρα επιχείρη-ση προχωράει σε απολύσεις, χωρίς αποζημίωση των μετό-χων της.

Coca-Cola: Σκληρός αγώνας ενάντια στις απολύσεις

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ

Αναγκαίο ένα σχέδιο ενωτικών αγώνων

6 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Σπύρου Αντωνίου

Σ τη γενική άρση της ανα-στολής πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία,

χωρίς κανένα ουσιαστικό πλαίσιο προστασίας, έχουν συμφωνήσει ήδη κυβέρνηση και τρόικα. Πρό-κειται για μέτρο που θα είναι το χαριστικό χτύπημα για τα «γονα-τισμένα», από τη φτώχεια και την ανεργία, λαϊκά νοικοκυριά.

Περίπου 100.000 οικογένειες κινδυνεύουν να χάσουν άμεσα το σπίτι τους, λόγω αδυναμί-ας εξυπηρέτησης των δανείων τους, ενώ για περισσότερα από 180.000 ακίνητα θα προκύψουν απαιτήσεις πλειστηριασμών. Απέ-ναντι στη νέα απειλή για τις ζωές των λαϊκών στρωμάτων, ήδη ορ-γανώνεται ένα δυναμικό κίνημα, «ασπίδα προστασίας» όσων κιν-δυνεύουν να βρεθούν κυριολε-κτικά στο δρόμο.

Στα μέσα Δεκέμβρη αναμένεται να υπάρξει συμφωνία για το τελι-κό σχέδιο που θα ελαχιστοποιή-σει την προστασία από τους πλει-στηριασμούς πρώτης κατοικίας (ισχύει μέχρι 31/12/13), όσο και οποιουδήποτε άλλου ακινήτου, ενώ παράλληλα θα μειωθεί το όριο προστασίας για ανεξόφλητες οφειλές, που σήμερα είναι στα 200.000 ευρώ.

Πρόκειται ουσιαστικά για την παράδοση της μικρής ιδιοκτησί-ας στο τραπεζικό κεφάλαιο και για αναδιάταξη του χρηματιστη-ριακού και όχι μόνο παιχνιδιού της αγοράς ακινήτων. Πράξη που αφενός θα προωθήσει την κερδο-φορία των τραπεζιτών και κάθε είδους «επενδυτή» που θα αγορά-

σει πακέτα «κόκκινων» δανείων.

Αφετέρου όμως, σε συνδυα-σμό με την εξοντωτική φορολο-γία στα ακίνητα, τις μαζικές απο-λύσεις και τις μειώσεις μισθών, θα κάνει απαγορευτικό για χιλιά-δες κόσμου να διατηρήσουν το δικό τους σπίτι.

Ήδη, με απανωτές δημόσιες δηλώσεις των αρμόδιων υπουρ-γών και άλλων κυβερνητικών στε-λεχών, η κυβέρνηση διαμορφώ-νει ένα παραπλανητικό κλίμα ότι θα προστατεύσει την πρώτη κα-τοικία και ότι η συζήτηση αφορά τα «μεγάλα ψάρια που παριστά-νουν τους φτωχούς», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κ. Χατζηδάκης.

Πέρα από το γεγονός ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πειστούμε ότι ξαφνικά η κυβέρνηση Σαμαρά θα τα βάλει με τους πλούσιους και μάλιστα κόντρα στα συμφέ-ροντα των τραπεζιτών, εκατοντά-δες χιλιάδες όσων πήραν δάνεια τα προηγούμενα χρόνια για να καλύψουν βασικές τους ανά-γκες, σήμερα βρίσκονται χωρίς δουλειά ή δουλεύουν απλήρωτοι για μήνες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στην

αποπληρωμή δόσεων και τόκων.

Τα περιορισμένα νομικά μέσα, που συγχρόνως είναι και πολυδά-πανα (ανακοπή, αίτηση για υπερ-χρεωμένα νοικοκυριά κλπ.), δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση αποτελεσματική λύση για την αντιμετώπιση των πλειστηρια-σμών, ειδικά με την επερχόμενη απελευθέρωσή τους. Γι’ αυτό, εδώ και αρκετούς μήνες, πολλές πρωτοβουλίες κατοίκων και άλ-λες συλλογικότητες προσπαθούν να συγκροτήσουν μια οργανωμέ-νη κινηματική αντίδραση στους πλειστηριασμούς.

Σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως το Πέραμα, τα Καμίνια, το Ηράκλειο, η Καλαμάτα, η Πάτρα, η Κηφισιά κ.α., επιτροπές κατοίκων, λαϊκές συνελεύσεις και σωματεία, έχουν ακυρώσει δεκάδες πλειστη-ριασμούς στα ειρηνοδικεία.

Ο Συντονισμός Συλλογικοτή-των Αττικής 3ΔΕΝ έχει δημιουρ-γήσει ειδική ομάδα για το ζήτημα αυτό. Με ενημερωτικό υλικό και ομάδες περιφρούρησης έχει πα-ρέμβει αποτρεπτικά σε αρκετές περιπτώσεις εξώσεων, ενώ ήδη λειτουργεί τηλεφωνική γραμμή

ενημέρωσης και άμεσης παρέμ-βασης (211-800 20 25).

Αλλού έχουν δημιουργηθεί ομάδες υποστήριξης υπερχρε-ωμένων νοικοκυριών σε συ-νεργασία με το Δήμο, όπως για παράδειγμα στο δήμο Αργυρού-πολης-Ελληνικού.

Την Τετάρτη 13/11, στο θέατρο «Εμπρός», μετά από κάλεσμα της «Αλληλεγγύης για Όλους», έγινε μια πρώτη προσπάθεια συντονι-σμού των συλλογικοτήτων που παλεύουν ενάντια στους πλει-στηριασμούς και τις εξώσεις. Εκεί προτάθηκαν νομικές βελτιώσεις και η ανάγκη για ένα μαζικό κίνη-μα πολιτικής ανυπακοής, που θα προχωρήσει ακόμα και σε κατα-λήψεις άδειων σπιτιών, υπερασπι-ζόμενο το αγαθό της στέγασης.

Πολύτιμες ήταν και οι εμπειρίες Ισπανών συντρόφων, που μίλησαν στην εκδήλωση. Στη χώρα της Ιβηρικής, τα αρπακτικά της αγο-ράς έχουν ξεσπιτώσει 420.000 οι-κογένειες την τελευταία πενταετία και ένα δυναμικό κίνημα αγωνίζε-ται ενάντια στις πολιτικές εξυπη-ρέτησης των τραπεζών, έχοντας αποτρέψει 700 πλειστηριασμούς.

Την ίδια ώρα, πάνω από 30.000 υπογραφές κατά των πλειστηρια-σμών έχει συγκεντρώσει η σχετι-κή καμπάνια της ΕΚΠΟΙΖΩ.

Οι συνθήκες της κρίσης και η βαριά φορολογία στους «από κάτω» μετατρέπουν όλο και πε-ρισσότερο κόσμο σε οφειλέτη. Όλο και πιο πολλοί-ές κινδυνεύ-ουν έτσι να μείνουν άστεγοι, ο αριθμός των οποίων σήμερα υπερβένει τους 20.000 μόνο στην Αθήνα.

Η μάχη ενάντια στα κυβερνητι-κά σχέδια αρπαγής των κατοικι-ών, για να είναι νικηφόρα, πρέπει να γίνει βασική υπόθεση του κι-νήματος αντίστασης, των επιτρο-πών αγώνα κατοίκων, των συνδι-κάτων και της Αριστεράς. Να γίνει κομμάτι του πολιτικού αγώνα για την ανατροπή του Σαμαρά και των μνημονιακών πολιτικών της εξαθλίωσης και να έχει ριζοσπα-στικά αιτήματα και πρακτικές:

* Κανένα σπίτι στα χέρια τραπε-ζίτη. Μαζική κινητοποίηση έξω από κάθε σπίτι που θα αντιμετω-πίσει απειλή κατάσχεσης.

* Διαγραφή χρεών για φτωχά νοικοκυριά και ανέργους. Κατο-χύρωση με νόμο της αναστολής των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, όπως αυτή ισχύει σήμερα.

* Δημόσιος-κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος (που διασώθηκε με χρήματα των φο-ρολογουμένων, αφού μόνο μέσω του κράτους έχει «ταϊστεί» από το 2008 έως και σήμερα με 145 δισ. ευρώ), για να στηριχτούν οι δημό-σιες επενδύσεις και οι κοινωνικές ανάγκες.

Να σταματήσουμε τους πλειστηριασμούς ακινήτων!

Τραπεζίτες-κυβέρνηση-τρόικα ετοιμάζονται να βγάλουν χιλιάδες σπίτια στο σφυρί

Σε «λουκέτο» οδηγείται το Άλσος Βεΐκου, ένας από τους τελευταίους μεγάλους χώρους πρασίνου της Ατ-τικής. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Γαλατσίου, δεν μπορούν να ανανεω-θούν οι συμβάσεις των 26 από τους 27 εργαζόμενους που φρόντιζαν για τη λειτουργία των αθλητικών και των άλλων εγκαταστάσεων του Άλ-σους, προαναγγέλλοντας έτσι την οριστική εγκατάλειψή του.

Άλσος ΒεΐκουΤο Άλσος, το οποίο επισκέπτονται καθημερινά χιλιάδες κάτοικοι της Αττικής, είτε για τη δυνατότητα που παρέχει για πολλές αθλητικές δραστηριότητες, είτε απλά για να περάσουν ορισμένες ευχάριστες στιγμές, είναι χωρίς εργαζόμε-νους, καθώς δεν εξασφαλίστηκε εντολή δικαστηρίου για την πα-ραμονή τους στην εργασία.

Μέχρι τα τέλη Νοέμβρη θα υπάρ-ξει οριστική απόφαση για την τύχη των εργαζομένων, χωρίς όμως να έχουν δικαίωμα να συ-νεχίσουν να εργάζονται έως τότε. Υποταγμένη στις αντεργατικές διατάξεις του Μεσοπρόθεσμου, που ουσιαστικά οδηγούν στην ανεργία χιλιάδες συμβασιούχους που εργάζονταν με προσωρι-νές διαταγές των δικαστηρίων, η δημοτική αρχή της πόλης έχει αφήσει με έναν υπάλληλο τον πιο σημαντικό χώρο άθλησης και ψυ-χαγωγίας της περιοχής.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το κολυμβητήριο να παραμένει για άγνωστο χρονικό διάστημα κλει-στό, τα γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις, 5Χ5, το υπαίθριο γυμναστήριο, αλλά και το ίδιο το πάρκο να υπολειτουργούν, αφού ούτε γυμναστές διαθέτει, ούτε

φύλακες, ούτε υπαλλήλους κα-θαριότητας, ούτε άλλες απαραί-τητες ειδικότητες.

Οι κάτοικοι του Γαλατσίου, που λίγα χρόνια πριν, είχαν αποτρέψει το ξεπούλημα του κλειστού γυ-μναστηρίου που βρίσκεται απέ-ναντι από το Άλσος, είναι οι μόνοι που μπορούν να μπλοκάρουν τη διαδικασία ερήμωσης του Άλ-σους ή την παράδοσή του στα ιδιωτικά συμφέροντα που «ορέ-γονται» τέτοια φιλέτα.

Πάρκο ΓουδήΜια τέτοια εξέλιξη δεν είναι απίθανη, αν αναλογιστούμε τι συμβαίνει ήδη με το Πάρκο Γουδή. Πρόκειται για έναν από τους τελευταίους ελεύθερους δημόσιους και αδόμητους χώ-ρους εκτάσεως 4.000 στρεμ-μάτων. Εδώ και πολλά χρόνια η Επιτροπή Αγώνα, που απαιτεί

τη μετατροπή του σε Μητρο-πολιτικό Πάρκο-«ανάσα» για την πόλη της Αθήνας, αγωνί-ζεται για την κατεδάφιση του θεάτρου Μπάντμιντον (έχουν κηρυχθεί άκυρες από το ΣτΕ οι δύο οικοδομικές άδειες που ενέκριναν την επέκταση και την παραπέρα τσιμεντοποίηση του χώρου, αλλά το προσωρι-νό κτίσμα έγινε μόνιμο) και την απομάκρυνση όλων των άλλων εγκαταστάσεων που υπάρχουν εντός Πάρκου.

Ταυτόχρονα διεκδικεί την επί-λυση του ιδιοκτησιακού προ-βλήματος και τη δημιουργία δημόσιου φορέα διαχείρισης του Πάρκου. Ο Δήμος της Αθή-νας, στην πρόσφατη συνεδρία-ση του δημοτικού συμβουλίου, στις 6/11, επιβεβαίωσε ακόμη μία φορά την απουσία πολιτικής

βούλησης για τη διεκδίκηση και την ουσιαστική αξιοποίηση της έκτασης που του αναλογεί.

Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή κα-λεί σε νέα κινητοποίηση στις 2/12, με συγκέντρωση στο Μετρό Πα-νόρμου (6μμ) και πορεία προς το ΥΠΕΚΑ.

Η κυβέρνηση της φτώχειας και της καταστολής ισοπεδώνει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κόσμου μας στην εργασία, τη μόρφωση, την υγεία. Παράλ-ληλα, ξεπουλά τη δημόσια περι-ουσία και βάζει στο στόχαστρο τους λίγους ελεύθερους χώρους πρασίνου, που έχουν απομείνει. Είναι φανερό ότι ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, οι δανειστές και η πολιτική «όλα για το κεφάλαιο», απειλούν ανοιχτά τις ζωές μας και το περιβάλλον. Πρέπει να τους διώξουμε άμεσα!

Η πολιτική των μνημονίων απειλεί τους ελεύθερους χώρους πρασίνου

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Τ ο οικονομικό αδιέξοδο και η πολιτική κρίση των κα-θεστωτικών δυνάμεων θέ-

τουν όλη την Αριστερά μπροστά σε καθήκοντα ιστορικής σημασί-ας. Αφενός, γίνεται φανερό σε μα-ζική κλίμακα ότι είναι αναγκαίες μεγάλες ανατροπές, αφετέρου γί-νεται επίσης φανερό ότι αυτές οι ανατροπές είναι εφικτές μόνο υπό συγκεκριμένες πολιτικές προϋπο-θέσεις.

Από το Σεπτέμβρη κυκλοφο-ρεί στις γραμμές μας μια, τάχα, βαθιά ανάλυση που λέει ότι «δεν τραβάει ο κόσμος» (σενάρια «ανά-θεσης»). Η άποψη αυτή αδικεί κατάφορα την ταξική πάλη στην Ελλάδα: Οι προσπάθειες για μια μαζική αντίσταση στις απολύσεις στην εκπαίδευση γύρω από την απεργία της ΟΛΜΕ, η καθημερι-νή δράση στα νοσοκομεία, η απί-στευτη αντοχή των εργαζομένων της ΕΡΤ, η μακρά απεργία των διοικητικών στα πανεπιστήμια, οι ηρωικές προσπάθειες συγκρό-τησης συνδικαλιστικής δύναμης στον ιδιωτικό τομέα σε συνθήκες μαζικής ανεργίας και αχαλίνωτης εργοδοτικής «ελευθερίας» (Νίκας κοκ.), δύσκολα περιγράφονται με τον αφορισμό «δεν τραβάει ο κό-σμος».

Αντίθετα, η καθημερινότητα της εργατικής αντίστασης παρή-γε, παράγει και θα εξακολουθεί να παράγει μεγάλα «γεγονότα» που θα μπορούσαν να παίξουν το ρόλο του καταλύτη για να εκ-δηλωθεί το κύμα οργής και αγα-νάκτησης που επικρατεί στα θε-μέλια της κοινωνίας. Αυτό που, μέχρι σήμερα, έχει κριθεί αρνητι-κά, ήταν η συγκεκριμένη τακτική της πολιτικής Αριστεράς και των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που απέτυχαν στο να αναδείξουν αυτά τα «γεγονότα» ως ανυποχώρητες κόκκινες γραμμές και να οργανώ-σουν γύρω τους μια πραγματική προσπάθεια για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά από τα κάτω.

Η προσμονή της αλλαγής μέσω των εκλογών («ανάθεση») στη-ρίζεται σε αυτή την αδυναμία ή αποτυχία της πολιτικής και συν-δικαλιστικής ηγεσίας της αντί-στασης και όχι στις διαθέσεις του κόσμου. Γι’ αυτό άλλωστε η «ανά-θεση» στην Ελλάδα (σε αντίθεση με άλλες χώρες στην Ευρώπη) έχει αριστερόστροφα χαρακτη-ριστικά: Δημοσκοπικά και πολιτι-κά εμπεδώνεται η πρόβλεψη ότι, αργά ή γρήγορα, οι μνημονιακές δυνάμεις θα ηττηθούν, ότι πλα-τιές εργατικές και λαϊκές μάζες θα επιμείνουν στο αίτημα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Αυτό είναι το υπόβαθρο της πολιτικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις προηγούμενες κοινωνικές και πολιτικές μάχες (μαζική αντί-σταση 2010-12 και εκλογές 2012) ο κόσμος έχει επιλέξει τον ενωτικό «φορέα» της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς ως «όχημα» για να στηρί-ξει τις ελπίδες του και ταυτόχρο-να πιέζει τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (κυρίως το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) για πολιτική ενότητας και συμμαχίας.

ΕυθύνεςΌμως αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικές ευθύνες:

Είναι, καταρχήν, υποχρέωση του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι ειλι-κρινά επιθυμεί την εδώ και τώρα ανατροπή του Σαμαρά και όχι την αναμονή της κάλπης. Αυτό θα έπρεπε να αποδεικνύεται π.χ. στην τακτική του σχετικά με την απερ-γία των διοικητικών στα πανεπι-στήμια ή στην τακτική του σχετικά με την ΕΡΤ. Θα έπρεπε, επίσης, να αποδεικνύεται προγραμματικά: με την ανάδειξη ενός «μεταβατικού» προγράμματος σαφών, ιεραρχη-μένων και ριζοσπαστικών στόχων πλατιάς αποδοχής, που, σήμερα, θα χρησίμευαν ως «σημαίες» ανυ-ποχώρητης διεκδίκησης απέναντι στην κυβέρνηση και την τρόικα, ενώ αύριο θα οριοθετούσαν με σαφήνεια τις βασικές υποχρεώ-σεις μιας κυβέρνησης της Αρι-στεράς απέναντι στον κόσμο της εργασίας.

Η σύγχυση και οι διαρκείς υπα-ναχωρήσεις στο προγραμματικό πεδίο αναδεικνύουν έναν εκλογι-κό-πολυσυλλεκτικό προσανατο-λισμό, που πρόσφατα περιγρά-φηκε με το «πάμε στις εκλογές, με μικρό καλάθι υποσχέσεων και μετά βλέπουμε…».

Όμως στις συγκεκριμένες συν-θήκες οικονομικής κρίσης και

κοινωνικής πόλωσης, η επιδίωξη «πολυσυλλεκτικότητας» (π.χ Τέ-ξας, συνέδριο Levy και Ford κ.ά.) κατανοείται –σωστά– από τον κό-σμο ως περιορισμένη δέσμευση. Καταλήγει να αποσυσπειρώνει και όχι να προσθέτει δυνάμεις.

Αντίθετα, η σαφήνεια και η τακτική προσήλωση σε ένα πρό-γραμμα συγκεκριμένων ανατρο-πών με κριτήριο τις εργατικές-λα-ϊκές ανάγκες θα μπορούσε ήδη να έχει συγκροτήσει γύρω από την Αριστερά ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο, το βάρος του οποίου θα λειτουργούσε παραλυτικά, τόσο πολιτικά όσο και εκλογικά, απένα-ντι στο μνημονιακό στρατόπεδο που ήδη αντιμετωπίζει προβλή-ματα αποσύνθεσης.

Η επιμονή της Αριστερής Πλατ-φόρμας στα προγραμματικά στοι-χεία (ευρώ και ευρωζώνη, χρέος, τράπεζες, μισθοί-συντάξεις-επί-δομα ανεργίας, κοινωνικές δαπά-νες κλπ) σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη λογοδοτεί.

Ακόμα και μια εκλογική αντιμε-τώπιση αυτής της κρίσιμης συ-γκυρίας έχει κανόνες που, αν πα-ραβιαστούν, θα οδηγηθούμε σε αποσυσπείρωση και σύγχυση και όχι σε ενίσχυση των δυνάμεων.

Αυτοδιοικητικές εκλογέςΟι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με κριτήριο το ερώτημα «πόσους Δήμους θα πάρουμε;». Στο βάλ-το της τοπικής αυτοδιοίκησης, που έχει αναδειχθεί σε πεδίο απί-στευτων περικοπών κοινωνικών δαπανών, έχει τεράστια σημασία το ερώτημα με τι πρόγραμμα, με τι ανθρώπους, με ποιες συμμαχί-ες, θα επιχειρήσει να παρέμβει η Αριστερά.

Όποιος έχει στο μυαλό του και την επόμενη μέρα των δημοτικών

εκλογών, κατανοεί ότι η Αριστερά δεν μπορεί σήμερα να επιχειρήσει «να πάρει τους Δήμους», μπαίνο-ντας επικεφαλής δυνάμεων που την επομένη θα συνεχίσουν με μια από τα ίδια.

Η συγκρότηση των Λαϊκών Επι-τροπών Αντίστασης, η διαμόρ-φωση τοπικών προγραμμάτων και συμμαχιών ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης, είναι παράγοντες πολύ πιο σπουδαίοι από την εκλογική επιβίωση δια-φόρων «τοπαρχών» που, ως χα-μαιλέοντες, σήμερα μετατοπίζο-νται προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΕυρωεκλογέςΑνάλογα ζητήματα υπάρχουν και στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Η κοινωνική αντίσταση στην Ελ-λάδα κρατήθηκε σε υψηλότερα επίπεδα, η Αριστερά κράτησε μεγαλύτερες δυνάμεις, η πολι-τική της κρατήθηκε σε πολύ πιο ριζοσπαστικές γραμμές, απ’ ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες χώ-ρες-μέλη της ΕΕ.

Έτσι η συνισταμένη της πολιτι-κής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν είναι αρκετή για να στηριχθεί η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ εδώ. Για παράδειγμα, το ΚΚ Γαλλίας φαίνεται να επιστρέ-φει στην πολιτική της κεντροα-ριστεράς (με την απόφαση για διευρυμένη συνεργασία –που πε-ριλαμβάνει και το Δήμο του Πα-ρισιού– με τους κυβερνητικούς Σοσιαλιστές του Ολάντ).

Αν πάνω στην πολιτική και στις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ πέσει –δι-καιολογημένα ή άδικα– μια πα-ρόμοια «σκιά», αυτό θα ισοδυνα-μούσε με πολιτική καταστροφή. Το ίδιο ισχύει και με την ευρω-συμφιλιωτική γραμμή που επι-κρατεί στο ΚΕΑ, γραμμή που είναι σε αντίθεση με τις διαθέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών

του ΣΥΡΙΖΑ και –πολύ περισσότε-ρο– με τις υποχρεώσεις στις οποί-ες μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα κληθεί να απαντήσει εδώ, από την επομένη μιας πιθανής εκλογι-κής νίκης.

Ποια είναι, λοιπόν, η προοπτι-κή;

Η μαζική συμμετοχή σε όλες τις εκδηλώσεις για τα 40 χρόνια του Πολυτεχνείου έδειξε, ξανά, ότι πλατιές λαϊκές δυνάμεις έχουν την πρόθεση και είναι εφικτό σή-μερα να συσπειρωθούν γύρω από την Αριστερά. Αυτή η διαπίστωση –σε ανάπτυξη και προβολή στο χρόνο– είναι οδηγός για να αντι-μετωπίσουμε την κατάσταση: Η Αριστερά οφείλει να επιχειρήσει να τεθεί επικεφαλής ενός πλατιού εργατικού-λαϊκού ρεύματος.

ΣυμπαράταξηΓια να διευκολυνθεί ο στόχος αυτός είναι αναγκαία η συνερ-γασία του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι αναγκαία η πο-λιτική ήττα του σεχταρισμού, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Όμως, ταυτόχρονα, είναι αναγκαίος ένας ριζοσπαστικός-αριστερός προσανατολισμός, γιατί χωρίς αυτόν η συσπείρωση δυνάμεων είναι από αδύνατη ως άχρηστη. Πλατιά τμήματα των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων είναι δυνατόν να συσπειρωθούν υπό την πο-λιτική (και εκλογική) ηγεμονία της Αριστεράς, μόνο στην προ-οπτική μιας ριζικής ανατροπής της μνημονιακής γραμμής αντι-μετώπισης της κρίσης από τους ντόπιους καπιταλιστές και την τρόικα.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να αναδειχθεί και να είναι βιώσιμη μόνο αν –στη βάση συ-γκεκριμένων δεσμεύσεων– επιχει-ρήσει να αλλάξει τα πράγματα υπέρ των εργαζομένων και σε βάρος των καπιταλιστών. Μόνο, δηλαδή, αν επιχειρήσει να χαράξει μια πορεία προς τη γενικότερη σοσιαλιστική απελευθέρωση της κοινωνίας.

Σε πολλές δημοσκοπήσεις τα ανοίγματα προς τους «πασο-κογενείς» καταγράφονται ως βασική πολιτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ως ένας σημαντικός λό-γος καχυποψίας απέναντι στην πολιτική και στην ηγεσία του. Αυτή η μαζική καταδίκη της σοσιαλδημοκρατίας δεν αφορά μόνο τις «παλιές» δυνάμεις του σοσιαλφιλελευθερισμού. Είναι και μια καλή προειδοποίηση προς νέες δυνάμεις που έχουν την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν να εξισορροπήσουν ανάμεσα στις βασικές τάξεις, την ώρα που η κοινωνία βυθίζεται στην πιο μεγάλη κρίση από την εποχή του μεσοπολέμου…

ΣΥΡΙΖΑ: Πρόγραμμα, συμμαχίες, συμπαράταξη της Αριστεράς

Πολιτικές προϋποθέσεις για τις μεγάλες ανατροπές

Το παράδειγμα της ΕΡΤ και των πανεπιστημίων πρέπει να γενικευτεί σε όλους τους χώρους

8 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Λ ίγες μόνο μέρες πριν το μαύ-ρο στις τηλεοπτικές οθόνες, που είχε επιβεβαιώσει την

κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ, συμπληρώσει 5 μήνες, η κυ-βέρνηση των μνημονίων, πιστή στα κελεύσματα της οικονομικής δικτατο-ρίας της αγοράς, με αστυνομική επέμ-βαση, με βία και καταστολή, προχώ-ρησε σε κατάληψη του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ.

Η εισβολή στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής συνοδεύτηκε από την προσπάθεια να μας πείσουν ότι η δημόσια περιουσία του λαού ξαναπερνάει στα χέρια του. Για την ακρίβεια στα χέρια αυτών που έχουν προαποφασίσει να την ξεπουλήσουν με τη φρούδα ελπίδα, όπως αποδει-κνύεται καθημερινά, να ξεπληρώσουν το χρέος.

Συνοδεύτηκε επίσης από τον προ-πηλακισμό και την άσκηση βίας ενα-ντίον συνδικαλιστών και βουλευτών τόσο το πρωί της ίδιας ημέρας όσο και δύο μέρες μετά. Η συνήθης πρακτική των μνημονιακών κυβερνήσεων για την επιβολή των μνημονιακών επιτα-γών με το βούρδουλα θα γίνεται όλο και σκληρότερη.

Όσοι εργαζόμενοι της δημόσιας τηλεόρασης δεν υπέκυψαν στα κυ-βερνητικά παιχνίδια και στους εκβια-σμούς, όσοι προτίμησαν την αξιοπρέ-πεια του αγώνα που συνεπάγεται και μια φοβερά δύσκολη καθημερινότητα στη ζωή τους, συνεχίζουν να αντιστέ-κονται.

Δημόσιες εκπομπέςΤην Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, με μαζικό-τητα και μαχητικότητα συμμετείχαν στην κοινή συγκέντρωση με τους εκ-παιδευτικούς και τους διοικητικούς υπάλληλους των πανεπιστημίων ενά-ντια στις απολύσεις, τη διαθεσιμότητα και τα κλεισίματα. Ακολούθησαν, τις δύο επόμενες μέρες, οι δημόσιες εκπο-μπές από το χώρο του Πολυτεχνείου.

Η φωνή της ΕΡΤ μπορεί να σίγη-σε προσωρινά μετά την αστυνομι-κή εισβολή στο ραδιομέγαρο, αλλά ακούστηκε δυνατά και συνεχίζει να ακούγεται από την ΕΡΤ 3 και τους ρα-διοφωνικούς σταθμούς της Περιφέ-ρειας. Ακούστηκε δυνατά από το χώρο του Πολυτεχνείου που συνδέθηκε με τις ραδιοφωνικές εκπομπές των εξε-γερμένων και των αγωνιζόμενων ενά-ντια στη χούντα φοιτητών του.

Η ΕΡΤ, μετά τη λήξη ισχύος της Πρά-ξης Νομοθετικού Διατάγματος, είναι ο μοναδικός νόμιμος δημόσιος ραδιοτη-λεοπτικός φορέας. Όμως γνωρίζουμε καλά ότι τα μνημόνια και οι κυβερνή-σεις τους έχουν γραμμένη «στα παλιά τους τα παπούτσια» τη νομιμότητα. Ο μόνος πραγματικός τους φόβος είναι οι αγώνες μας. Οι απεργίες, οι καταλή-

ψεις, οι διαδηλώσεις μας.

Σε όλη τη χώρα έχουν προσδιορι-στεί 170 δίκες με τις οποίες οι εργα-ζόμενοι ζητούν την ακυρότητα του Νομοθετικού Διατάγματος, δηλαδή την ακύρωση των απολύσεών τους. Η πρώτη ήταν να γίνει τη Δευτέρα 18 Νοέμβρη στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά αναβλήθηκε για της 2 Δεκέμβρη. Προφανώς η οποιαδήποτε δικαστική απόφαση δικαιώνει τους εργαζόμε-νους της ΕΡΤ θα είναι ένα σημαντικό λιθαράκι στη μάχη για την τελική νίκη με την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

Για να γίνει μια τέτοια νίκη εφικτή χρειάζεται να υλοποιηθούν με καλύ-τερο τρόπο από ό,τι μέχρι σήμερα κάποιες από τις κινήσεις και τις πρω-τοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί.

Η αμέριστη συμπαράσταση στους εργαζόμενους της ΕΡΤ πρέπει να στε-ριώσει στην ΕΡΤ 3. Ό,τι δεν έγινε κα-τορθωτό στην Αθήνα, να γίνει ο ραδι-οσταθμός της Θεσσαλονίκης: κέντρο των αγώνων που εκτυλίσσονται. Κάθε αγώνας θα πρέπει να συνδέεται με τους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εκπέμπουν, σε πείσμα της συγκυ-βέρνησης.

Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χρειάζεται με μεγαλύτερη τόλμη να βγουν στις γειτονιές. Να πάνε σε άλ-λους εργασιακούς χώρους, να μιλή-σουν σε επιτροπές γειτονιάς, επιτρο-πές φορέων και σωματείων, σε λαϊκές συνελεύσεων.

Στο δρόμοΑν αυτή είναι η μια άκρη του νήματος που χρειάζεται να ξεδιπλωθεί, για να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ, υπάρχει μια εξίσου κρίσιμη δεύτερη άκρη. Η πολιτική πρωτοβουλία που πρέπει ξε-κάθαρα πια να πάρει η Αριστερά και ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, βγάζοντας την αντιπαράθεση από το κοινοβούλιο, εκεί όπου οι εργαζόμενοι και η Αρι-στερά μπορεί να έχουν το πάνω χέρι. Στο δρόμο.

Ίσως η ευκαιρία για μια πρώτη μεγά-λη αναμέτρηση να χάθηκε, μιας και η Αριστερά δεν πήρε την ευθύνη να κα-λέσει σε ανακατάληψη της ΕΡΤ, αλλά οι ευκαιρίες μπορούν να ξαναέρθουν. Με πρωτοβουλίες όπως διαδηλώσεις, πικετοφορίες, αποκλεισμούς δρόμων, καταλήψεις κτιρίων, συσκέψεις, συνε-λεύσεις και εξορμήσεις συμπαράστα-σης στις γειτονιές. Με εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις που θα καταλήγουν στο κέντρο αγώνα, όταν πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη. Με απεργίες συμπα-ράστασης, από όσα σωματεία ελέγχει η Αριστερά.

Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων στην τελική αναμέτρηση, όχι μόνο για την ανακατάληψη της ΕΡΤ, αλλά και για την οριστική ανα-τροπή των μνημονίων και της κυβέρ-νησης Σαμαρά.

ΕΡΤ: Μια επίμονη εστία αντίστασης

Η

περίοδος των μνημονίων, με τη σκληρή αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων, τραπεζιτών, βιομηχάνων, εφοπλιστών

να τα «πάρουν όλα» από την εργατική τάξη προς όφελός τους, κατέδειξε απότομα την ανάγκη να μπορούμε κι εμείς να απαντάμε ανάλογα στην επίθεση.

Οι ηγεσίες των σωματείων (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και συνοδοιπόροι) είναι παραδομένοι. Κι όμως πολύς κόσμος αγωνίστηκε αυθόρμητα, όπως καταλά-βαινε και μπορούσε, για να αμυνθεί, να αντιδρά-σει, να αντισταθεί. Ωστόσο ήταν φυσιολογικό να μην καταφέρουν αμέσως να βγουν όλοι οι κλάδοι συγχρόνως στο δρόμο.

Τα πρόσφατα παραδείγματα της ΕΡΤ και των διοικητικών στα ΑΕΙ, χώρων με λίγους εργαζό-μενους και με εύκολες επιθέσεις από τον κοινω-νικό αυτοματισμό εκ μέρους της κυβέρνησης, δεν αποτελούν απλά ηρωικές εστίες αντίστασης, αλλά δείχνουν και τη δυνατότητα μετατροπής των «απλών» και «καθημερινών» ανθρώπων σε ανυποχώρητους και αποφασισμένους μαχητές.

Αυτό είναι λάθος συλλογισμός, που δέχεται την επίδραση της ιδεολογίας του σημερινού συ-στήματος: ότι είμαστε άτομα με προσωπική ευ-θύνη σε κάθε μας πράξη, η οποία βρίσκεται υπε-ράνω της συνολικής κατάστασης που επικρατεί και οφείλουμε, ανεξαρτήτως όλων των παραγό-ντων, να συμπεριφερόμαστε με κάποιον τρόπο.

Το συμπέρασμα που βγαίνει όμως είναι το ακρι-βώς αντίθετο: Η ΕΡΤ και οι διοικητικοί των ΑΕΙ, λόγω της συλλογικής ανυπακοής και αντοχής που επιδει-κνύουν, αναγκάζουν την κυβέρνηση να τους βάζει

ατομικά διλήμματα και τρικλοποδιές, που επηρεά-ζουν το κάθε πρόσωπο το οποίο μεμονωμένα μπο-ρεί να λυγίσει. Την επόμενη μέρα όμως, στη συνέ-λευσή του, με τους συναγωνιστές του παρόντες, ψηφίζει απεργία και στη συνέχεια την τηρεί.

Στους διοικητικούς των ΑΕΙ και στην ΕΡΤ υπάρχουν «κανονικοί» άνθρωποι, από τους οποίους –κατά τα λεγόμενα των ίδιων των απεργών– πολλοί δεν είχαν συμμετάσχει ποτέ πριν σε κανέναν αγώνα. Ήταν και δεξιοί και «φι-λήσυχοι πολίτες» και πολλά άλλα. Όμως η λαϊκή αλληλεγγύη στην περίπτωση της ΕΡΤ και ο συ-ντονισμός σε επίπεδο ακαδημαϊκής κοινότητας, μαζί με τη σιωπηρή συγκατάθεση των φοιτητών και των οικογενειών τους, στην περίπτωση των διοικητικών στα ΑΕΙ, αποτέλεσαν τους κρίσι-μους παράγοντες που μετέτρεψαν τον αγώνα τους σε σύμβολο.

ΑλληλεγγύηΗ πλειονότητα της κοινωνίας μας, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι που έβλεπαν ΕΡΤ, ΕΤ3, το δελτίο για αγρότες, άκουγαν «δεύτερο» και «τρί-το», αγκάλιασαν με αστραπιαία αντανακλαστικά την αντίσταση των απολυμένων, την έκαναν δική τους, κατέφθασαν στο πλευρό τους, γέμισαν ασφυκτικά το ραδιομέγαρο και το κράτησαν ζωντανό όσο μπο-ρούσαν. Κι όταν ξαναχρειάστηκε, 5 μήνες αργότερα, όλοι αυτοί μαζί ξανανέβηκαν στην Αγ. Παρασκευή.

Αλλά και η απεργία των διοικητικών στα ΑΕΙ συ-γκέντρωσε τη συμπάθεια της πλειονότητας του κόσμου της δουλειάς. Χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή της κοινωνίας: τον κίνδυνο απώλειας της δημόσιας παιδείας.

Η σημασία της έμπρακτης συμπαράστασης

Το παράδειγμα της ΕΡΤ και των πανεπιστημίων πρέπει να γενικευτεί σε όλους τους χώρους

εργατικά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Δ υο-τρεις χιλιάδες εργαζό-μενοι και 268 «ανυπάκουοι» αγωνιστές του Εθνικού Κα-

ποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθη-νών (ΕΚΠΑ) και του ΕΜΠ, με τη 2,5 μηνών απεργία τους, έχουν στριμώξει και πάλι την κυβέρνηση.

Οι φοιτητές, εκτός από τους ΔΑΠί-τες που ξετρυπώνει και παρουσιάζει ο Πρετεντέρης και ο ΣΚΑΪ, σε κρίσιμες στιγμές της απεργίας των 11 εβδομά-δων, με τις καταλήψεις τους έχουν συμβάλει στην επιβίωση του αγώνα των διοικητικών. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θ. Πελεγρίνης, με τις παραιτή-σεις της συγκλήτου στη διάθεσή του, μηνύει το συμβούλιο διοίκησης και τα μέλη ΔΕΠ δεν δέχονται να ξεκινήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία μέσω των ΜΑΤ και της αστυνομίας.

Διώξεις και απειλέςΕίναι, για άλλη μια φορά, προφανέ-στατο ότι αυτού του τύπου οι κυβερ-νήσεις δεν μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς αυταρχισμό, ΜΑΤ και στημένες δικαστικές αποφάσεις. Γι’ αυτό και ο υπουργός της ιδιωτικής παιδείας, Αρ-βανιτόπουλος, προσφεύγει και πάλι στα δικαστήρια, τα οποία δεν είχε πείσει την προηγούμενη φορά να κη-ρύξουν την απεργία των διοικητικών καταχρηστική. Γι’ αυτό και απειλεί, σε κάθε ευκαιρία, τους πρυτάνεις με δικαστικές διώξεις για «παράνομες» πράξεις. Γι’ αυτό και εκβιάζει με τη δημοσιοποίηση από το ΑΣΕΠ των λι-στών της… «τσάτρα-πάτρα» μοριοδό-τησης για τη διαθεσιμότητα. Γι’ αυτό και προσπαθεί να εκφοβίσει τους απεργούς και τους συμπαραστάτες με απειλή για σύλληψη όποιων εμπο-δίσουν τα μαθήματα. Ωστόσο, τα μα-θήματα δεν αρχίζουν γιατί ολόκληρη η ακαδημαϊκή κοινότητα, με τη σιω-πηρή συμμαχία των οικογενειών των φοιτητών, δεν προσέρχεται σε πανεπι-στήμια όπου η αστυνομία θα έχει πά-ρει τη θέση των διοικητικών. Γι’ αυτό ο Αρβανιτόπουλος ξανασκέφτεται να προσφύγει στην κλασική μέθοδο της επιστράτευσης των απεργών.

Τα «παραδοσιακά» και πολύ αμφι-σβητημένα, τελευταία, εργαλεία, όπως της απεργίας διαρκείας, των συνελεύ-σεων των πρωτοβάθμιων σωματείων, των απεργιακών επιτροπών, του συ-ντονισμού, των συντονιστικών, των απεργιακών ταμείων, του καλέσματος σε συμπαράσταση σε άλλους κλά-δους, των εκδηλώσεων αλληλεγγύης, των φοιτητικών καταλήψεων, αποδεί-χτηκαν πολύ χρήσιμα, πολύ αποτελε-σματικά και καθόλου «ντεμοντέ»!

Ακόμη και ο θεσμός της απεργια-κής φρουράς χρησιμοποιήθηκε την

Τρίτη 19/11. Στις πύλες του πανεπιστη-μίου, στην Ούλωφ Πάλμε, βρέθηκαν φοιτητές της ΑΡ.ΕΝ, μέλη της Ο. Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου και οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Φωτίου και Μ. Μπό-λαρη. Η Μαρία Μπόλαρη, συνομιλώ-ντας με την «ΕΑ», σημείωσε: «Αυτή η απεργία είναι μια μεγάλη ευκαιρία για όποιον θέλει να υπερασπίσει το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στις ανθρωποθυσίες κυβέρνησης και τρό-ικας. Για να εξασφαλίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο και τη δωρεάν παιδεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών οικογενειών. Η ενεργή και έμπρακτη συμπαράσταση των δυνάμεων της Αριστεράς μπορεί να της δώσει ισχυρή ώθηση και να τη μετατρέψει σε σημαντικό παράγοντα κατάρρευσης της συγκυβέρνησης του αυταρχισμού και των πολιτικών της ακραίας λιτότητας».

ΑριστεράΟ ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να δεσμευτεί στην επαναπρόσληψη των διοικητικών στα ΑΕΙ, αν τυχόν απολυθούν. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αλλά συγκεκριμένη πολιτική προοπτική, χωρίς θολούρες και με σα-φές στίγμα υπέρ των εργαζομένων και της δημόσιας παιδείας. Επιπλέον, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ (από την… κορφή ως τη βάση), πρέπει να στηρίξει με κάθε μέσο αυτήν την απεργία (οικονομικά, πολιτικά, συν-δικαλιστικά, οργανωτικά, σε όλους τους εργασιακούς χώρους και γειτονιές που διαθέτει Οργανώσεις Μελών).

Το ΚΚΕ οφείλει να «διορθώσει» τη γραμμή του (και όχι οι ψηφοφόροι την ψήφο τους, όπως τους παρακινούσε στις τελευταίες εκλογές). Το επιχείρημά του για τις «εγγραφές των πρωτοετών που καθυστερούν» δεν μπορεί να χαρα-κτηριστεί πια ως «δισταγμός» και «ητ-τοπάθεια» αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Είναι απαράδεκτο το ΠΑΜΕ να συνεχί-σει να ζητά τον τερματισμό της απερ-γίας των 11 εβδομάδων, γιατί υπάρχει… προσφορότερος τρόπος πάλης, όπως μια μονοήμερη γενική απεργία (αυτή ήταν η πρότασή του πριν από τη γενική απεργία της 6/11), που την αποκάλεσε «κλιμάκωση».

Όσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν σταμα-τήσει να φοβάται τη σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει πολύτιμη βοή-θεια στο αγωνιστικό, μαχητικό τμήμα των εργαζομένων.

Η απεργία διαρκείας των διοικη-τικών στα ΑΕΙ είναι πραγματικότητα εδώ και 2,5 μήνες και υποχρεώνει όποιον επικαλείται το συμφέρον της εργατικής τάξης και το δικαίωμα στη δωρεάν, δημόσια παιδεία για όλους, να κινηθεί με συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις και να αφήσει κατά μέρος τις λεκτικές και πομπώδεις ασάφειες.

ΑΕΙ: Επείγουσα ανάγκη στήριξης

των απεργών

Οι φοιτητές, ακόμα κι αν αρχικά είχαν ενδοια-σμούς για το εξάμηνο, γρήγορα συνειδητοποίη-σαν ότι, αν χάσουν οι απεργοί διοικητικοί, πολλοί από αυτούς μάλλον θα χάσουν κάθε δυνατότητα να σπουδάσουν γενικά. Οι καταλήψεις τους, λοι-πόν, σε διάφορες κρίσιμες φάσεις του αγώνα των διοικητικών, έδωσαν πολύτιμη βοήθεια για να συ-νεχίσει αυτή η μάχη.

Η γενικευμένη ταξική αλληλεγγύη και ο συ-ντονισμός σε μεγαλύτερη κλίμακα είναι, λοιπόν, ικανοί όροι να επιφέρουν συνολικότερη και με διάρκεια αντίσταση, ανυπακοή και εν τέλει ρήξη με αυτό το σύστημα. Αρκεί κάποιος να τα οργα-νώσει και να τα φέρει με συστηματικό τρόπο σε πέρας, διότι σε ευρεία διάσταση απαιτείται μεγα-λύτερος σχεδιασμός και συνεννόηση.

Αυτό το καθήκον μόνο η Αριστερά μπορεί να το αναλάβει, γιατί αυτός είναι ο φυσικός της ρόλος: αποτελεί το συλλογικό εκφραστή των συμφερό-ντων του κόσμου της δουλειάς.

Αντί να ψάχνουμε επομένως να χρεώσουμε τον κάθε άνθρωπο –μέσα σε αυτή τη φρικτή κρίση, με τα χιλιάδες προβλήματα, την ανα-σφάλεια και την κατάθλιψη– με την προσωπική του ευθύνη για το πόσο αντέχει από μόνος του να παλέψει, ας κοιτάξει κάθε αριστερή συλλο-γικότητα πώς θα εξασφαλίσει σε κάθε αγωνι-στή την αίσθηση και την εμπιστοσύνη ότι είναι μέρος ενός συνόλου, που προσπαθεί, με στα-θερό σχέδιο, επιμονή και προσήλωση, να φτιά-ξει μια καινούρια κοινωνία, που θα φροντίζει την πλειονότητα των εργαζομένων και όχι την άρχουσα τάξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα, λόγω αυξημένων εκλο-γικών ποσοστών και άρα προσδοκιών από την πλευρά των εργαζομένων, αν υιοθετήσει και δε-σμευτεί πάνω στα αιτήματα, αν πιστέψει ότι οι δυνατότητες των «ψηφοφόρων» του είναι ίδιες με αυτές των διοικητικών στα ΑΕΙ, θα καταφέρει να τους μετατρέψει σε ενεργά μέλη, τόσο στο κόμμα όσο και στον αγώνα.

ΣΥΡΙΖΑΟι λαϊκές επιτροπές αντίστασης και ανατροπής, με τη συνεπή και συστηματική ενασχόληση των συντρό-φων μας σε κάθε γειτονιά κι εργασιακό χώρο, έχουν περιεχόμενο δράσης: να καταδείξουν, να ενισχύσουν, να απλώσουν τους αγώνες της ΕΡΤ και των διοικητι-κών των πανεπιστημίων όσο περισσότερο γίνεται.

Στο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει το καθήκον να κάνει ορα-τούς τους «υπόλοιπους» ανθρώπους που λείπουν είτε γιατί φοβούνται, είτε γιατί δεν εμπιστεύονται τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις ότι θα κάνουν κάτι διαφορετικό απ’ όσα έκαναν μέχρι τώρα τα κόμματα εξουσίας.

Οι βουλευτές μας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο έχουν χρήσι-μη και πολλή βοηθητική δουλειά να κάνουν. Κι ας μας χρεώσει το σύστημά τους για άλλη μια φορά ότι «υποκινούμε τις κινητοποιήσεις».

Κι αν και η υπόλοιπη Αριστερά αφοσιωθεί, με αντίστοιχη πίστη, στην ανατροπή αυτής της κυ-βέρνησης, για ν’ ανοίξουμε όλοι μαζί δρόμους προς το σοσιαλισμό, εγκαταλείποντας παλιές και γνωστές τακτικές διάσπασης των δυνάμεων, τότε θα μπορούμε να έχουμε συνθήκες ΕΡΤ και διοικη-τικών των ΑΕΙ παντού.

Η σημασία της έμπρακτης συμπαράστασης

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

• ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ, Eπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Εκδήλωση και πάρτι για τα 300 φύλλα της «Εργατικής Αριστεράς» στην Αθήνα την Παρασκευή 22/11, 6.30μμ, στον Πολυχώρο της Ανοι-χτής Πόλης (ΜΕΓΑΡΟ ΕΡΜΗΣ - ΠΑ-ΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 56, ΕΜΜ. ΜΠΕΝΑ-ΚΗ 9 ΚΑΙ ΓΑΜΒΕΤΑ 1)Ομιλητές: Μαρία Μπόλαρη, βουλευτής Α΄Α-θήνας ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Στρατούλης, βουλευτής Β΄Αθήνας ΣΥΡΙΖΑΕλένη Πορτάλιου, δημοτική σύμ-βουλος Αθήνας

Η «Εργατική Αριστερά» γιορτάζει τα 300 φύλλα της και στη Γλυφά-δα (γρ. ΣΥΡΙΖΑ, Γορτυνίας 46 – Άνω Γλυφάδα), την Πέμπτη 28 Νοέμ-βρη, στις 7μμ.Σταθεροί και καλοί αναγνώστες της, θα την τιμήσουν με χαιρετι-σμό, στην αρχή της εκδήλωσης:Τάσος Ταστάνης, δημοτικός σύμ-βουλος της Αριστερής Ριζοσπαστι-κής Πρωτοβουλίας ΓλυφάδαςΑχιλλέας Καλλιντεράκης, συντονι-στής του ΣΥΡΙΖΑ ΓλυφάδαςΔέσποινα Τοσονίδου, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο «Ασκληπιείο» ΒούλαςΠόλυ Σύριγγα, μέλος του ΔΣ του συλλόγου δασκάλων Αλίμου-Ελλη-νικού-ΑργυρούποληςΗ ζωντανή μουσική και τραγούδι από τις Φύλλη Γεωργιάδου, Νάντια Λιάτσου και Αγγέλικα Παπανικολά-ου θα δώσει τις απαραίτητες… ευ-χάριστες νότες, στο γλέντι που θα

ακολουθήσει.

Στο Ρέθυμνο, γλέντι το Σάββατο 23/11 στις 2μμ στην Πλατεία Κυράς των Αγγέλων.

Στην Πτολεμαΐδα, εκδήλωση και γλέντι το Σάββατο 23/11, στις 6.30μμ, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη Θεσσαλονίκη, εκδήλωση την Παρασκευή 29/11, στις 6.30μμ στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Αντιφασιστική κινητοποίηση στην Τούμπα το Σάββατο 23/11

«Ο φασισμός έρχεται πρώτα για τους άλλους και μετά για όλους. Τον φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί. Καμία ανακωχή με την πολιτική της κυβέρνησης των μνημονίων και του κεφαλαίου».Στην αντιφασιστική κινητοποίηση καλούν: Α΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ ΕΛΜΕ, Γ΄ σύλλογος εκπαιδευτικών Α΄ θμιας

εκπαίδευσης «Ο Πλάτων», Σωμα-τείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ, Ερ-γαζόμενοι της ΕΡΤ3, Σωματείο Μι-σθωτών Εκπαιδευτικών, Σύλλογος φοιτητών Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαί-δευσης, Πρωτοβουλία Κατοίκων Τούμπας, Αντιφασιστική Επιτρο-πή Εκπαιδευτικών, Αντιφασιστι-κή Επιτροπή Τούμπας, Επιτροπή Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, Homophonia, Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, Δημοτι-κή Κίνηση «Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη», Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη.

Διαδήλωση γυναικείων και φεμι-νιστικών οργανώσεων με αφορ-μή την παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναι-κών, Δευτέρα 25/11, στις 6.30μμ, στα Προπύλαια.Διαδηλώνουμε, διαμαρτυρόμα-στε, κάνουμε ορατή την αόρατη βία κατά των γυναικών.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 694800171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Κουφάλια (Χαλκηδόνα) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηράκλειο 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΚΥΠΡΟΣ: Λευκωσία (0035)-796554166

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΑΤΤΙΚΗ: Αερομεταφορών 6982164101 Νοσοκομείο Γεννηματά 6977072458 Νοσοκομείο Αλεξάνδρα 6946950764 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566ΟΑΕΕ 6974701829 Ασκληπιείο 6936604279 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο Σωτηρία 6984067690

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο Γεννηματάς 6977029532 Εκπαιδευτικών 6972167133

δικαιώματα • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Ο σεξισμός στα χρόνια των μνημονίων

Της Κατερίνας Παρδάλη

Η 25 Νοέμβρη είναι η μέρα αφιερωμένη ενά-ντια στη βία κατά των

γυναικών. Δικαιούμαστε λοιπόν εμείς οι γυναίκες (εργαζόμενες, άνεργες, μαθήτριες ή φοιτήτριες, συνταξιούχοι) να απευθύνουμε προς τη μνημονιακή κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της το ερώ-τημα που αυτοί συνηθίζουν να απευθύνουν ενάντια σε όποιον αντιστέκεται: Εσείς καταδικάζετε τη βία από όπου κι αν προέρχεται;

Φυσικά η ερώτηση είναι ρη-τορική. Τη βία την κρατική, την ταξική, τη σεξιστική, τη ρατσι-στική, δεν την «βλέπουν» ή την βλέπουν όταν είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα: Καταδικάζουν τους βιασμούς στις Ινδίες, αλλά τι γίνεται με την Ελλάδα και την ΕΕ; Δεν υπάρχουν βιασμοί; Δεν υπάρχει τράφικινγκ; Δεν υπάρχει οικογενειακή και κοινωνική βία;

Το φαινόμενοΗ βία κατά των γυναικών δεν εί-ναι ούτε καινούργιο ούτε «τοπι-κό» φαινόμενο κάποιων υποτίθε-ται καθυστερημένων κοινωνιών. Αντίθετα, είναι μια παγκόσμια μάστιγα και έρχεται από παλιά. Μπορεί να πάρει πάμπολλες μορφές. Μπορεί να ασκείται στο πλαίσιο της οικογένειας και να εί-ναι λεκτική, ψυχολογική, σωμα-τική, σεξουαλική και οικονομική. Μπορεί να ασκείται στο πλαίσιο της κοινωνίας (βιασμός, σεξουα-λική παρενόχληση στην εργασία και αλλού), καθώς και στο πλαί-σιο της άσκησης της κρατικής εξουσίας. Οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα του πολέμου, της μετανάστευσης, του σύγ-χρονου δουλεμπορίου με σκοπό είτε την καταναγκαστική εργασία είτε την καταναγκαστική πορνεία (traffiking).

Κρατική βία είναι, π.χ., το να απαιτούν από τις γυναίκες ένα

συγκεκριμένο τρόπο που θα ντύ-νονται ή θα φέρονται. Είναι απα-ράδεκτος ο καταναγκασμός από μεριάς κρατών και θρησκειών που απαιτούν από τις γυναίκες να φορούν μαντίλα ή μπούργκα. Άλλο τόσο απαράδεκτη, όμως, είναι και η απαίτηση κρατών –όπως είχε συμβεί στη Γαλλία– να μη φορούν μαντίλα στα σχολεία οι μουσουλμάνες κοπέλες –παρά τη θέλησή τους– με ποινή την αποβολή τους από την εκπαίδευ-ση.

ΣεξισμόςΣτην Ελλάδα, πρόσφατα τρεις γυναίκες βουλευτίνες αντιμε-τώπισαν άκρατο σεξισμό από τα ΜΜΕ και όχι μόνο. Τα γνωστά σκίτσα του Δ. Χατζόπουλου στη ναυαρχίδα του μνημονιακού Τύ-που άνοιξαν το χορό: στις 12/11 παρουσίαζε τη Ζωή Κωνσταντο-πούλου και τη Ραχήλ Μακρή ως στριπτιτζούδες – με «έμπνευση» από το γεγονός ότι την προηγού-μενη μέρα ήταν στα κάγκελα της ΕΡΤ και διαμαρτύρονταν έντονα για την εισβολή των ΜΑΤ στο ρα-διομέγαρο. Στις 13/11 έκανε «κρι-τική» στην κ. Τζάκρη που υπερ-ψήφισε την πρόταση μομφής στην κυβέρνηση (και αμέσως διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ), με σκίτσο όπου συνδύαζε πανάκρι-βες πανύψηλες γόβες με τη φω-τογραφία του Τσε Γκεβάρα. Τα ακριβά γούστα της κ. Τζάκρη δεν είχαν απασχολήσει βέβαια τον «γελοιογράφο» και την εφημερί-δα του τα 3 χρόνια που αυτή ψή-φιζε τα μνημόνια. Από κοντά και ο υπόλοιπος μνημονιακός Τύπος να ασχολείται –όχι με τις απόψεις και τις πράξεις των βουλευτίνων– αλλά με πράγματα που δήθεν εί-χαν να κάνουν με το φύλο τους («γλωσούδες», «υστερικές», «κο-κέτες» κ.λπ.). Τον σεξισμό αυτόν των ΜΜΕ κατήγγειλαν ελάχιστες συλλογικότητες (κυρίως της Αρι-στεράς), αλλά ανάμεσά τους δεν

ήταν καν η Γενική Γραμματεία Ισότητας!

Και βέβαια, οι επιθέσεις ενά-ντια στις γυναίκες αυτές δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φτάνουν στη δημοσιότητα. Αυτό που έχει σημασία να καταλάβου-με είναι ότι, αν αυτά συμβαίνουν στις «επώνυμες», μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα για το τι αντι-μετωπίζουν τα εκατομμύρια των «ανώνυμων» γυναικών στις δουλειές τους, στα σπίτια τους, στους χώρους σπουδών, στο δρόμο, στη ζωή τους γενικά. Τα στοιχεία του τελευταίου χρόνου είναι τρομακτικά:

ΈρευναΓια παράδειγμα, έρευνα που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθε-ροτυπία» στις 22/5/2013, έδειξε αύξηση της βίας κατά 47% κατά των γυναικών τον τελευταίο μνη-μονιακό χρόνο στην Ελλάδα! Μια στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού. Όσον αφορά τη μορφή βίας που εκδηλώνουν οι άνδρες, είναι: λεκτική (72%), οικονομικός εκβιασμός (59%), σεξουαλική ταπείνωση (55%), ξυλοδαρμοί (23%), βιασμοί (18%), πρόκληση τραυμάτων (8%).

Εκτός από την κρίση, την ανερ-γία, την υποχρεωτική επιστροφή χιλιάδων γυναικών στο σπίτι, τη φτώχεια αλλά και την ανεργία των ανδρών που τους κάνει πιο επιρρεπείς στη βία λόγω «ακύρω-σης» του «παραδοσιακού» τους ρόλου («κουβαλητές» και άρα αφέντες του σπιτιού), το φαινό-μενο είναι άμεσα δεμένο και με την καλλιέργεια τόσο του ρατσι-σμού όσο και του σεξισμού από τις κυβερνήσεις των μνημονίων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (ας θυμηθούμε τη δι-απόμπευση και την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος που διέπραξε ο κεντροαριστερός Λοβέρδος ενάντια στις οροθε-τικές γυναίκες, ας θυμηθούμε

κάθε απαξίωση των γυναικείων αιτημάτων κ.λπ.). Ο από τα πάνω καλλιεργούμενος σεξισμός συ-νέβαλε τα μάλλα (μαζί με το ρα-τσισμό και τον εθνικισμό) στην εκτροφή της ναζιστικής ΧΑ με όλη τη βάρβαρη ιδεολογία που έχει η οργάνωση αυτή για τις γυ-ναίκες.

«Πολιτισμένη» ΕυρώπηΑλλά και σε ολόκληρη την «πο-λιτισμένη» Ευρώπη η θέση και τα δικαιώματα των γυναικών δεν είναι σε καλύτερη θέση. Σε δηλώσεις της τον Φεβρουάριο του 2013, η Κολέτ ντε Τρόι, διευ-θύντρια του Παρατηρητηρίου για τη Βία Εναντίον των Γυναι-κών, ήταν αποκαλυπτική: «Μία γυναίκα στις 5 είναι θύμα βίας στην Ευρώπη. Αλλά ταυτόχρονα 1 γυναίκα στις 5 είναι ή θα πέσει θύμα συζυγικής βίας, δηλαδή από μέρους του συζύγου της, του συντρόφου της ή του πρώην άνδρα ή πρώην συντρόφου της. Στο Βέλγιο υπάρχουν καθημερι-νά 8 καταγγελίες για βιασμό που καταγράφει η αστυνομία. Για μια μικρή χώρα, είναι τεράστιο νού-μερο. Στην Ευρώπη, υπάρχουν κατά μέσο όρο 7 γυναίκες που σκοτώνονται κάθε μέρα από το σύντροφό τους, το σύζυγο ή τον πρώην άνδρα τους»!

Η βία που υφίστανται οι γυναί-κες δεν οφείλεται στο ότι «πάνε γυρεύοντας», όπως πολλές φο-ρές ακούμε. Ούτε επίσης, στο ότι οι άνδρες είναι γεννημένοι «βίαιοι» γενικά. Τη βία τη γεννάει και τη θρέφει ο σεξισμός και το σύστημα που τον παράγει. Είναι ένα φαινόμενο που το γεννά ο καπιταλισμός και επιδεινώνεται δραματικά με την οικονομική κρίση και τη σήψη αυτού του συστήματος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Η βία, αντί να μειωθεί με την «πρόοδο» των κοι-νωνιών, έφτασε τον 21ο αιώνα να έχει τεράστια έξαρση.

Θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα. Όμως, οι επισφαλώς εργαζόμενες, οι άνερ-γες και γενικά οι φτωχές είναι αυ-τές που δύσκολα θα το δημοσιο-ποιήσουν και ακόμα πιο δύσκολα θα μπορέσουν να αντιδράσουν, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα της οικονομικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής στήριξης.

ΚαταπίεσηΟι βιαιότητες είναι αλληλένδετες με τη θέση των γυναικών σ’ αυτή τη κοινωνία και με τις διακρίσεις σε βάρος τους σε όλα τα επίπεδα. Και έχουν να κάνουν με τη διπλή καταπίεση των γυναικών στη δουλειά και την οικογένεια.

Σήμερα, με τα απανωτά μνη-μόνια, την επιδείνωση της φτώ-χειας, την έκρηξη της ανεργίας (που στις γυναίκες έφτασε το 30% και στις νέες το εφιαλτικό 65%), τις περικοπές των κοινωνι-κών δαπανών και τη διάλυση του κράτους πρόνοιας, η κατάσταση μέσα στην οικογένεια γίνεται όλο και πιο αφόρητη και πιο «βίαιη» για όλους και κυρίως για τις γυ-ναίκες. Το ίδιο βίαιη και βάρβαρη έχει γίνει και η αγορά εργασίας και οι συνθήκες δουλειάς όλων των εργαζόμενων και πολύ πε-ρισσότερο των γυναικών και των νέων. Η σεξουαλική παρενόχλη-ση στη δουλειά είναι πια πολύ δύσκολο να καταγγελθεί από τον τρομακτικό φόβο της απόλυσης.

Γι’ αυτό, ο αγώνας των γυναι-κών ενάντια στη βία, είναι αγώνας για την οικονομική και κοινωνική τους ανεξαρτησία –απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούν να αντιδράσουν– είναι κομμάτι του αγώνα τους για να αλλάξουν αυτό το σύστημα που αναπαράγει και επιδεινώνει όλες τις διακρίσεις σε βάρος τους. Είναι αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση των μνημονίων, που με τα δολοφονικά μέτρα που συνεχίζει να παίρνει θα κάνει τη ζωή κόλαση για όλες και όλους.

25 Νοέμβρη: Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Του Πάνου Πέτρου

Σ τις 20 Νοέμβρη, στη Γε-νεύη, ξεκινά ο δεύτερος γύρος συνομιλιών για το

πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και το αποτέλεσμά του μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για ραγδαίες εξελίξεις.

Το κλίμα μετά την πρώτη συνά-ντηση στις 7-9 Νοέμβρη ανάμε-σα στην ιρανική αντιπροσωπεία και τους «6» (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλ-λία, Γερμανία, Ρωσία, Κίνα) ήταν «ανέλπιστα» καλό. Όλα τα ρεπορ-τάζ και οι αναλύσεις μιλάνε για πραγματικό «σπάσιμο του πάγου» ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν.

Οι ΗΠΑ και το Ιράν βρίσκονται σε διαρκείς επαφές εδώ και μή-νες και σύμφωνα με πληροφορίες έχουν καταλήξει στα κύρια σημεία ενός προσχέδιου συμφωνίας.

Το Ιράν θα αναστείλει ή θα επιβραδύνει τον εμπλουτισμό ουρανίου για 6 μήνες και θα απο-δεχτεί όλες τις επιθεωρήσεις της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Σε αντάλλαγμα οι «6» θα πρέπει να αναγνωρίσουν το «δικαίωμα του Ιράν στον εμπλου-τισμό ουρανίου» (ένα διαχρονικό ιρανικό αίτημα) και να απαλλά-ξουν το Ιράν από κάποιες οικονο-μικές κυρώσεις.

Μεταβατική συμφωνίαΠρόκειται για μια μεταβατική συμφωνία «χτισίματος εμπιστο-σύνης» που, ακόμα κι αν επικυ-ρωθεί, μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή από τα γεγονότα. Ωστόσο χαράσσει μια πορεία που θα διασφαλίζει και το αμερικανι-κό αίτημα το Ιράν να μην φτιάξει ποτέ πυρηνικά όπλα και το ιρανι-κό αίτημα να συνεχίσει το ειρηνι-κό πυρηνικό του πρόγραμμα.

Στη συνάντηση στη Γενεύη, οι δύο πλευρές έφτασαν κοντά στην αποδοχή του προσχεδίου συμ-φωνίας, αλλά αυτή τελικά δεν έγι-νε εφικτή. Η επίσημη εκδοχή στα ΜΜΕ λέει πως η τελική συμφωνία μπλοκαρίστηκε από τη γαλλική αντιπροσωπεία.

Η επιχειρηματολογία του γάλ-λου υπουργού Εξωτερικών Λο-ράν Φαμπιούς θύμισε τον Τζορτζ Μπους. Δήλωσε ότι όποιος εμπι-στεύεται το Ιράν είναι «κορόιδο» και, για να εξηγήσει τη γαλλική στάση, επικαλέστηκε τις «ανησυ-χίες του Ισραήλ και άλλων χωρών στην περιοχή».

Φυσικά, η Γαλλία μόνη της δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη συμφωνία. Αυτό δείχνει ότι η γαλ-λική ένσταση μάλλον «δεν κακό-πεσε» στις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον μπορεί να αξιοποιεί τη γαλλική στάση ως «κακό μπάτσο», ώστε η ίδια ως «καλός μπάτσος» να απο-σπάσει περισσότερες παραχωρή-σεις από το Ιράν.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ ρισκάρουν να τινάξουν

στον αέρα μια ικανοποιητική συμφωνία, επειδή στην προθυ-μία του αντιπάλου να συζητήσει «υποψιάζονται» αδυναμία και αντιδρούν αυξάνοντας τις παρά-λογες απαιτήσεις τους. Κάπως έτσι ακυρώθηκε επί Κλίντον η συμφωνία αποπυρηνικοποίησης της Βόρειας Κορέας, οδηγώντας σε διαιώνιση της έντασης.

ΓαλλίαΗ Γαλλία από τη μεριά της, παίζει το δικό της παιχνίδι.

Πρώτο, εκφράζει τη δυσφορία της για μια συμφωνία που ήταν αποτέλεσμα απευθείας συνομι-λιών Ιράν-ΗΠΑ, για την οποία οι «σύμμαχοι» δεν είχαν ιδέα.

Δεύτερο, και πολύ σημαντι-κότερο, το Παρίσι αντιλήφθηκε τη δυσφορία του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας και έσπευσε να σταθεί στο πλευρό τους. Είναι η παραδοσιακή πολιτική του γαλ-λικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, όπου κάποτε μεσουρα-νούσε ως αποικιοκρατική δύνα-μη: Σπεύδει να τρυπώσει σε όποιο κενό αφήνουν οι ΗΠΑ.

Απέναντι στη διστακτικότητα του Ομπάμα ακόμα και για «περι-ορισμένα χτυπήματα» στη Συρία, ο Ολάντ έβγαζε πολεμικές ιαχές. Σήμερα, ο Φαμπιούς βάζει εμπό-δια σε συμφωνία με το Ιράν. Και στις δύο περιπτώσεις, τα «γερά-κια» ήταν από τη Γαλλία. Και στις δύο περιπτώσεις, ευθυγραμμί-ζονταν με την γραμμή του Οίκου των Σαούντ.

Το αντάλλαγμα; Τεράστια στρα-τιωτικά συμβόλαια με τους Σα-ουδάραβες και πιθανόν μια συμ-φωνία κατασκευής πυρηνικών σταθμών στη Σαουδική Αραβία. Τα γαλλικά Ραφάλ ήδη ετοιμά-ζονται για το Ριάντ, ενώ μια αντί-στοιχη πυρηνική συμφωνία έχει ήδη κλείσει ο ενεργειακός κολοσ-σός French Areva με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Συνυπολογίστε και τα δισεκα-τομμύρια που έχει επενδύσει το Κατάρ στη Γαλλία, στην ενεργει-ακή Total, στην κατασκευαστική Vinci, στο μιντιακό συγκρότημα

Lagardere, στην ποδοσφαιρική ομάδα Παρί Σεν Ζερμέν, στην εξα-γορά κάθε τετραγωνικού μέτρου ανάμεσα στο Madeleine και στην Opera στο Παρίσι.

«Ακολουθώντας το χρήμα» και γνωρίζοντας τη γαλλική εξωτε-ρική πολιτική, γίνεται σαφές ότι η Γαλλία προσπαθεί να εκφράσει τις Μοναρχίες του Κόλπου και να συνδεθεί προνομιακά μαζί τους, σε μια εποχή που οι σχέσεις τους με τις ΗΠΑ περνάνε κρίση.

Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά το Ισραήλ που βρίσκεται όλο και πιο συχνά σε διάσταση απόψεων με την αμερικανική γραμμή και πάντοτε αναζητά στηρίγματα στη Δύση.

Σαουδική ΑραβίαΤο πιο σίγουρο είναι οι αντιδρά-σεις που προκαλεί στους Σαούντ και το Ισραήλ μια ενδεχόμενη αμερικανο-ιρανική συμφωνία. Για τον Νετανιάχου προφανώς είναι απαράδεκτη η «μαλακή» πολιτική Ομπάμα απέναντι στο Ιράν, την «υπαρξιακή απειλή» για το Ισρα-ήλ, σύμφωνα με τη σιωνιστική κυρίαρχη άποψη. Γι’ αυτό και κα-ταγγέλλει σε όλους τους τόνους τις συνομιλίες και προειδοποιεί ότι το ίδιο δε δεσμεύεται από οποιαδήποτε συμφωνία.

Για τους Σαούντ, οποιαδήπο-τε προσέγγιση μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν θεωρείται καταστροφή, γιατί βλέπουν ότι η επίλυση του πυρηνικού ζητήματος μπορεί να σηματοδοτεί το πρώτο βήμα μιας «νέας εποχής» στις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις. Βραχυπρόθε-σμα, η βασική τους έγνοια είναι

η Συρία. Έχουν ήδη δεχτεί μια «ψυχρολουσία» από την Ουάσιν-γκτον που αρνείται να χτυπήσει τον Άσαντ και καταλαβαίνουν ότι οι «δύο συμφωνίες της Γενεύης» –η «πυρηνική» και η «συριακή»– συνδέονται άμεσα.

Μια ιρανο-αμερικανική συνεν-νόηση για τη διευθέτηση της σύγκρουσης στη Συρία θα επιτευ-χθεί πιο εύκολα, ακυρώνοντας τις σαουδαραβικές φιλοδοξίες. Μακροπρόθεσμα, μπορεί να αλ-λάξει ο γεωστρατηγικός χάρτης και –ανάμεσα σε άλλα– να αυ-ξηθεί η ροή ιρανικού αερίου και πετρελαίου στη Δύση, χτυπώντας τα κέρδη και τον «ιδιαίτερο ρόλο» στον καθορισμό των διεθνών τι-μών που απολαμβάνει ο Οίκος των Σαούντ.

Κρίσιμο αποτέλεσμαΕίναι σαφές ότι στη Γενεύη τα δι-ακυβεύματα είναι μεγάλα για το συνολικό γεωστρατηγικό τοπίο και ένα ενδεχόμενο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις δεν θα σημαί-νει απλά «επιστροφή στο παλιό μοτίβο».

Στις ΗΠΑ, οι «σκληροπυρηνι-κοί» καιροφυλακτούν. Η κυβέρ-νηση Ομπάμα με το ζόρι προσπα-θεί να αποτρέψει το Κογκρέσο από το να ψηφίσει νέες κυρώσεις εν μέσω διαπραγματεύσεων.

Ο Κέρι δηλώνει πως η διπλωμα-τική προσπάθεια πρέπει να υπο-στηριχθεί ένθερμα, γιατί, «όσο περνά ο καιρός, το Ιράν συνεχίζει το πρόγραμμά του» και γιατί «εί-ναι η τελευταία ευκαιρία ομαλής επίλυσης». Είναι σαφές ότι αν «αποτύχει η διπλωματία», θα κλι-μακωθεί κατακόρυφα η ιμπερια-λιστική επιθετικότητα, εμφανιζό-μενη ως «μονόδρομος».

Αντίστοιχο είναι το κλίμα στο Ιράν. Ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατο-λάχ Χαμενεΐ στηρίζει τη διπλωμα-τική πρωτοβουλία του προέδρου Ροχάνι. Αυτή η υποστήριξη υπάρ-χει τώρα, αλλά είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει για πάντα. Αν η δι-απραγμάτευση του Ροχάνι απο-τύχει να κρατήσει τις «κόκκινες γραμμές» και να εγγυηθεί τα στοι-

χειώδη ιρανικά συμφέροντα, το καθεστώς φυσιολογικά θα «σκλη-ρύνει» για να αμυνθεί.

Αν η Ουάσινγκτον είναι ειλι-κρινής και σεβαστεί τα ιρανικά αιτήματα, η συμφωνία θα επι-τευχθεί και οι γαλλικές ενστά-σεις δεν θα καθορίσουν το απο-τέλεσμα. Όλοι γνωρίζουν ότι, παρά την ύπαρξη της «ομάδας των 6», η πραγματική διαπραγ-μάτευση είναι μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν. Σε αυτή την περίπτωση, θα μιλάμε για το πρώτο βήμα μιας μεγάλης ανατροπής στις διεθνείς σχέσεις.

Όπως το έθεσε ιρανική δι-πλωματική πηγή στο «Pulse of Middle East»: «Η συμφωνία στο πυρηνικό ζήτημα θα δώσει περισσότερες δυνατότητες να λυθούν άλλα προβλήματα στην περιοχή. Οι Αμερικάνοι το θέ-λουν και το θέλουμε κι εμείς. Η Συρία, το Ιράκ, το Μπαχρέιν, το Αφγανιστάν, όλα θα μπορούν να συζητηθούν».

Σύμφωνα με τον έγκυρο αναλυ-τή Πέπε Εσκομπάρ, οι αμερικανι-κές εταιρίες «πεινάνε» για ανοίγ-ματα στην αγορά και την ενέργεια του Ιράν, η Ευρώπη «διψάει» για την ιρανική ενέργεια, ενώ το Ιράν θέλει να απαλλαγεί από το βραχνά των οικονομικών κυρώσεων και του εμπάργκο.

«Πίβοτ προς την Ασία»Όπως όλες οι κινήσεις των ΗΠΑ, έτσι κι αυτή σχετίζεται με το πε-ριβόητο «πίβοτ προς την Ασία». Η Ουάσινγκτον χαράσσει στρα-τηγική με στόχο να κρατήσει «ένα πόδι» στη Μέση Ανατολή, αλλά να μεταφέρει το υπόλοιπο βάρος της στον Ειρηνικό, όπου βλέπει το μέλλον της παγκόσμιας οικο-νομίας.

Το Ιράν είναι ταυτόχρονα και κρίσιμος παίκτης στη νο-τιοδυτική Ασία και σημαντικό «αγκάθι» για την Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή. Για να προ-χωρήσει πραγματικά –και απε-ρίσπαστο από μεσανατολικούς μπελάδες– το αμερικανικό «πί-βοτ στην Ασία», πρέπει πρώτα να γίνει ένα «πίβοτ στην Περ-σία».

Σε αυτό το κρίσιμο μέτωπο, μετά από χρόνια διαμάχης, έχει διαμορφωθεί μια ισορροπία δυ-νάμεων. Οι κυρώσεις έχουν σα-κατέψει το Ιράν, αλλά δεν έχουν σταματήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα. Όσο συνεχίζεται η παρούσα κατάσταση και οι δύο πλευρές χάνουν και γι’ αυτό ψά-χνουν διέξοδο. Στη Γενεύη ίσως κριθεί η οριστική έκβαση. Είτε με μια συμφωνία που θα ανοίγει το δρόμο σε μια μακρά περίοδο γεωστρατηγικών αλλαγών, είτε με ένα ναυάγιο που θα ανοίγει το δρόμο στην επίλυση του αδιεξό-δου με τα όπλα…

Είναι σαφές ότι στη Γενεύη τα διακυβεύματα είναι μεγάλα για το συνολικό γεωστρατηγικό τοπίο

Διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης

Κοντά σε συμφωνία Ιράν-ΗΠΑ;

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Προεδρικές εκλογές στη ΧιλήΣτον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Χιλή, η υποψήφια της κεντροαριστεράς, Μισέλ Μπασελέ, επιβεβαίωσε τα προ-γνωστικά, κερδίζοντας άνετα την πρώτη θέση (46,7%, έναντι 25% της δεξιάς Εβελίν Ματέι), και αναμένεται να κερδίσει εύκολα την προεδρία. Οι εκλογές έρχονται μετά από ένα κύμα αγώνων, με πρωταγωνιστή το νεολαιίστικο κίνημα που έχει βάλει στο στόχα-στρο συνολικά το αντιδραστικό «οικοδόμημα» που κληροδότησε στη Χιλή η «ομαλή μετάβαση στη δημοκρατία».Αυτοί οι αγώνες οδήγησαν σε κρίση τη Δεξιά. Ο απερχόμενος πρόεδρος Πινιέρα είναι ο πιο αντιδημοφιλής στην ιστορία της Χιλής. Δίπλα στην επίσημη υποψηφιότητα της «Συμμαχίας για τη Χιλή» κατέβηκε ως ανεξάρτητος ο Φράνκο Παρίζι, υποστηρί-ζοντας την ανάγκη να πάρει η χιλιανή Δεξιά αποστάσεις από την εποχή Πινοσέτ.Όμως η Μπασελέ δεν κερδίζει ως εκφραστής της λαϊκής οργής. Και η Κονσετρασιόν, η κεντροαριστερή συμμαχία της μεταπολι-τευτικής Χιλής, που μετονομάστηκε πλέον σε «Νέα Πλειοψηφία», είναι σε κρίση. Έχοντας κυβερνήσει τα περισσότερα χρόνια μετά τον Πινοσέτ, άφησε άθικτο το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημά του, αλλά και το σύνταγμά του, χάνοντας την εμπιστοσύνη που απολάμβανε κάποτε από τον πληθυσμό. Στις πρώτες εκλογές, όπου η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική, η συμμετοχή κατρακύλησε στο 49%. Η αποχή ήταν υψηλότερη στη γενιά που πρωταγωνίστησε στους αγώνες τα τελευταία χρόνια: Ως μαθητές το 2006 ενάντια στη Μπασελέ και ως φοιτητές τα τελευταία δύο χρόνια ενάντια στον Πινιέρα. Το δικό τους αίτημα για νέο σύνταγμα κατόρθωσε να εισβάλει στην πολιτι-κή ατζέντα, καθώς δεν υπήρχε υποψήφιος που να μην υποσχέθηκε είτε μεταρρύθμιση, είτε κατάργηση του συντάγματος του Πινοσέτ.Στους μεγαλύτερους σε ηλικία, η Μπασελέ είχε υψηλότερη δη-μοφιλία, κυρίως γιατί η προηγούμενη θητεία της συνέπεσε με την εποχή της οικονομικής ανάπτυξης και σήμερα, που η κρίση αγγίζει τη Χιλή, υπάρχει νοσταλγία για εκείνη την εποχή. Όμως η νέα της θητεία, σε συνθήκες κρίσης, θα είναι πολύ διαφορετική…

Καταστολή και αντίσταση στην ΑίγυπτοΤο Σάββατο 16 Νοέμβρη, η αστυνομία επιτέθηκε σε απεργούς εργάτες που μπλόκαραν γραμμές τρένου στο Δέλτα του Νείλου. Το μπλοκ διαλύθηκε μετά από συγκρούσεις που είχαν πολλούς τραυματίες και από τις δύο μεριές. Οι εργάτες διεκδικούσαν χρωστούμενα δεδουλευμένα και, σύμφωνα με τον επικεφαλής του συνδικάτου, η κυβέρνηση αγνοεί τα αιτήματά τους εδώ και τρεις μήνες. Οι δυνάμεις ασφαλείας υποχρέωσαν τους απεργούς να υποχωρήσουν μέσα στο εργοστάσιο και στη συνέχεια αναπτύχθη-καν γύρω από το εργοστάσιο και στις γειτονικές σιδηροδρομικές γραμμές για να εμποδίσουν οποιαδήποτε νέα διαδήλωση.Στο μεταξύ το «Μέτωπο Δρόμος της Επανάστασης» (που δημι-ουργήθηκε από δυνάμεις και ακτιβιστές που αγωνίστηκαν για την ανατροπή του Μόρσι, αλλά δεν στηρίζουν τον στρατό) ετοιμάζεται για την επέτειο της «Μάχης της Οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ». Πρόκειται για την πολύνεκρη ηρωική εξέγερση το Νοέμβρη του 2011, που οδήγησε στην απόσυρση του Στρατιωτικού Συμβουλίου από την εξουσία και γι’ αυτό αποκτά μεγάλη συμβολική σημασία. Οι οργανωτές μιας καμπάνιας συλλογής υπογραφών, για να κατέβει ο στρατηγός Σίσι για πρόεδρος, προκαλούν ανοιχτά, καλώντας σε διαδήλωση «υποστήριξης του στρατού και της αστυνομίας» στην επέτειο. Το Μέτωπο οργάνωσε συνέντευξη Τύπου στην οδό Μοχά-μεντ Μαχμούντ, προβολή βίντεο με τις ηρωικές μάχες, κάλεσε τους καλλιτέχνες γράφιτι να τιμήσουν την εξέγερση, γεμίζοντας με ει-κόνες τους τοίχους της ιστορικής οδού και θα προχωρήσει σε δική του διαδήλωση με σύνθημα: «Δεν θα κλέψουν την επανάσταση»…

Δημοκρατικές «στρεβλώσεις»Τον περασμένο Μάη, η JP Morgan εξέδωσε έρευνα για την ευρω-ζώνη, μελετώντας τις «προόδους» και τα «ζητούμενα» σε διάφορα επίπεδα (χρέος, ανταγωνιστικότητα, πλεονάσματα κλπ). Το πιο ενδιαφέρον είναι το θέμα «πολιτική μεταρρύθμιση». Το πρόβλημα κατά τους καλούς επενδυτές είναι ότι «τα πολιτικά συστήματα της περιφέρειας δημιουργήθηκαν μετά από δικτατορίες και καθορί-στηκαν από αυτή την εμπειρία». Αυτό δημιούργησε διάφορα ενο-χλητικά χαρακτηριστικά, όπως «συντάγματα που τείνουν να έχουν ισχυρές σοσιαλιστικές επιρροές, αντανακλώντας τη δύναμη που απέκτησαν τα αριστερά κόμματα μετά την ήττα του φασισμού», «συνταγματική προστασία των εργατικών δικαιωμάτων», «το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, όταν γίνονται ανεπιθύμητες αλλαγές». Εμποδίζονται, λέει, οι μεταρρυθμίσεις από «συντάγματα» στην Πορ-τογαλία, από «τις αντιφάσεις της μετα-Φράνκο διευθέτησης» στην Ισπανία, από την «άνοδο λαϊκιστικών κομμάτων» στην Ελλάδα και την Ιταλία. Σύμφωνα με την έκθεση όλα αυτά είναι «βαθιά πολιτικά προβλήματα» τα οποία, «κατά την άποψή μας, πρέπει να αλλάξουν, αν πρόκειται να λειτουργήσει η ευρωζώνη μακροπρόθεσμα». Το όραμα του κεφαλαίου για τη «μακροπρόθεσμη λειτουργία» της Ευρωζώνης, αλλά και τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα…

ΗΠΑ: «Ο σοσιαλισμός δεν είναι πια βρόμικη λέξη»

Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου

Δ ημοτικές εκλογές σε δήμους σε διάφορες πολιτείες πραγ-ματοποιήθηκαν τις προηγού-

μενες δύο εβδομάδες στις ΗΠΑ. Φέτος κάποιες αναμετρήσεις είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Αριστερά.

Η μεγάλη έκπληξη εμφανίστηκε στο Σιάτλ, όπου η υποψήφια της οργάνω-σης «Socialist Alternative», μετανά-στρια Kshama Sawant, εκλέχθηκε δη-μοτικός σύμβουλος, ξεπερνώντας τον Δημοκρατικό υποψήφιο και εκλεγμένο επί 16 χρόνια Richard Conlin, σε ένα πρωτοφανές αποτέλεσμα για την αμε-ρικάνικη ριζοσπαστική Αριστερά. Είναι η πρώτη που φορά που σοσιαλιστική υποψηφιότητα κερδίζει εκλογική ανα-μέτρηση στις ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες.

Η Sawant κέρδισε 88.222 ψήφους, περίπου 2.000 περισσότερους από τον αντίπαλό της. Η Sawant είναι καθηγή-τρια οικονομικών, αλλά και ακτιβίστρια που κέρδισε την εκτίμηση του κόσμου στο Σιάτλ μέσα από τη δράση της στο Occupy και άλλα τοπικά κινήματα αντί-στασης. Η εκλογική της εκστρατεία υποστηρίχθηκε από αριστερές οργα-νώσεις, αλλά και από αρκετά σωματεία εργαζομένων.

Συγκεκριμένα ανέδειξε τους αγώνες των εργαζομένων στα φαστ-φουντ, το λεγόμενο κίνημα «Fight For 15» («πάλη για 15») που διεκδικεί 15 δολάρια την ώρα και γενίκευσε το αίτημα ως κε-ντρικό για όλους τους εργαζόμενους. Στήριξε επίσης τις κινητοποιήσεις στα αεροδρόμια της πολιτείας. Επιπρόσθε-τα, ανέδειξε το σημαντικό ζήτημα της στέγης στην πόλη του Σιατλ, πρόβλη-μα που εντάθηκε ιδιαίτερα κατά την κρίση των στεγαστικών δανείων του 2008, ενώ η πόλη ζει ακόμη τις συ-νέπειές της. Θέση της προεκλογικής εκστρατείας ήταν ο έλεγχος στις τιμές των ενοικίων.

Κορωνίδα της καμπάνιας της ήταν η θέση για επιβολή φορολογίας στους κροίσους της πόλης (σε μια Πολιτεία όπου δεν υφίστανται καν φόρος εισο-δήματος), ώστε να μπορέσει η τοπική αυτοδιοίκηση να πραγματοποιήσει επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές, ιδιαίτερα να στηρίξει τις συγκοινωνίες, που έχουν δεχτεί τρομερή υποβάθμιση λόγω περικοπών στη χρηματοδότηση.

Κινητοποίηση Πέρα από την προβολή αυτών των αιτη-μάτων, αξίζει να σημειωθεί ότι πέτυχε γύρω από την εκστρατεία της να κινητο-ποιηθούν εκατοντάδες εθελοντές, ενώ αποκλειστικά από μικρές ενισχύσεις, χωρίς μεγάλους χορηγούς, έγινε κατορ-θωτό να μαζευτούν σε λίγο διάστημα πάνω από 100 χιλιάδες δολάρια.

Η εκλογή της Sawant στο Σιατλ έδειξε τις δυνατότητες ρηγμάτων στο δικομματικό πολιτικό status quo των ΗΠΑ. Άλλωστε πρόσφατες δημοσκο-πήσεις έδειξαν ότι μόνο το 26% των Αμερικανών εμπιστεύεται το δικομμα-τικό πολιτικό σύστημα, ενώ το 60% εκ-φράζει την άποψη ότι χρειάζονται και εναλλακτικές πολιτικές δυνάμεις.

Επιπλέον έδειξε ότι η αναζήτηση «άλλων δυνάμεων» είναι αριστερό-στροφη. Η εκλεγμένη πλέον δημοτική σύμβουλος προκάλεσε, πριν ακόμα κερδίσει, το μεγάλο ενδιαφέρον των media. Τοπικά ΜΜΕ της αναγνώρισαν ότι «προσέφερε στους ψηφοφόρους ένα λεπτομερές πολιτικό πρόγραμμα, τεκμηριωμένο οικονομικά, ενώ κατά-φερε να οδηγήσει τη συζήτηση αρι-στερότερα».

Το τελευταίο είναι και το πιο κρίσι-μο στις ΗΠΑ. Όταν ο δήμαρχος δή-λωσε πως «θα υποστήριζα κατώτατο ωρομίσθιο μεγαλύτερο και από τα 15 δολάρια», όλοι παραδέχτηκαν πως «απαντούσε» στην πίεση του λαϊκού ρεύματος γύρω από το πρόγραμμα της Sawant. Με αυτή την έννοια, δεξιά και αριστερά ΜΜΕ αποδέχονταν, πριν βγει ακόμα το αποτέλεσμα, ότι «στο Σιάτλ υπάρχει νικητής: η σοσιαλίστρια».

Με αυτή την πολιτική η Sawant κατάφερε να πραγματοποιήσει ρήγ-μα και στο εκλογικό ακροατήριο των Δημοκρατικών. Προφανώς η απουσία Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου δεν βο-ήθησε τον Conlin να συσπειρώσει το παραδοσιακό Δημοκρατικό ακροατή-ριο στη βάση του «μικρότερου κακού».

Παρ’ όλα αυτά ο Conlin εκφράζει ό,τι πάει στραβά με το Δημοκρατικό Κόμ-μα και η ήττα του δείχνει τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισής του. Αν και μέ-λος του κόμματος των Πρασίνων, όταν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα, δημιούργησε σταδιακά στενές σχέσεις με τα βιομηχανικά λόμπι της πόλης. Το πλήρωσε μετά από 16 χρόνια, γιατί είχε να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό αριστερό αντίπαλο δέος.

Η θητεία της Sawant θα είναι για τέσσερα χρόνια σε ένα 9μελες δημο-τικό συμβούλιο όπου θα είναι «μία εναντίον οκτώ». Αλλά η εκλογική νίκη ανοίγει δυνατότητες για την Αριστε-ρά στην πόλη, καθώς τα προνόμια και

τα μέσα του γραφείου της Sawant θα χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη κοι-νωνικών αγώνων στην πόλη.

Στο δημοτικό συμβούλιο της Μινε-άπολις, ο υποψήφιος της ίδιας οργά-νωσης Ty Moore έχασε την εκλογή του για μόλις 229 ψήφους. Ο Moore απο-τέλεσε ένα πρωταγωνιστικό μέλος του Occupy Mineapolis, θέτοντας στο κέ-ντρο της προεκλογικής του καμπάνιας την αστυνομική βία στην πόλη, καθώς και μία πρωτοβουλία ενάντια στις μα-ζικές απολύσεις που λαμβάνουν χώρα. Παρόλη τη μη εκλογή του, ο Ty Moore συγκέντρωσε μία σημαντική κινηματι-κή δυναμική, ενώ επιβεβαίωσε τις δυ-νατότητες για την ανεξάρτητη Αριστε-ρά από τους Δημοκρατικούς.

Η ίδια αριστερόστροφη διάθεση, αλλά μέσα από πολύ διαφορετική δια-δρομή, φάνηκε και στην εκλογή του Δη-μοκρατικού Bill de Blasio ως δήμαρχου Ν. Υόρκης. Είναι ο πρώτος Δημοκρατι-κός δήμαρχος της πόλης έπειτα από δύο δεκαετίες και μάλιστα με ποσοστό 73%.

Ο de Blasio ανήκει στην «αριστερή πτέρυγα» των Δημοκρατικών και κα-τόρθωσε να εκλεγεί επιτιθέμενος στην αστυνομική καταστολή στις μειονότη-τες (συγκεκριμένα στις διαρκείς αστυ-νομικές έρευνες στους μαύρους) και στην υποχρηματοδότηση των υπηρε-σιών πρόνοιας. Μίλησε προεκλογικά για «δύο πόλεις» (των πλουσίων και των φτωχών), ενώ είχε συλληφθεί σε κινη-τοποίηση των νοσοκομειακών και αυτά ήταν που επιβραβεύτηκαν στις κάλπες.

Αριστερή στροφήΤο πραγματικά εντυπωσιακό στην Αμε-ρική είναι πως ενώ η κεντρική πολιτική σκηνή μετακινείται συνεχώς δεξιά (το Tea Party ρυμουλκεί τους Ρεπουμπλι-κάνους, αυτοί το Δημοκρατικό Κόμμα και αυτό τους liberals, όπως λέγεται ο προοδευτικός «χώρος» που κινείται στις παρυφές της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών), η κοινωνία μετα-κινείται προς τα αριστερά.

Η «σοσιαλίστρια στο Σιάτλ» έγινε θέμα στα μεγάλα πανεθνικά δίκτυα, ακριβώς γιατί αυτό που συνέβη ξεπερνά μια εκλογική μάχη για μια θέση δημοτι-κού συμβούλου. Χαρακτηριστικό του αντίκτυπου που είχε η νίκη της Sawant ήταν το σχόλιο του περιοδικού «Forbes» «γιατί επιτρέπεται σε ένα σοσιαλιστή να διδάσκει οικονομικά;», ενώ αντίστοιχης κατεύθυνσης ήταν και τα σχόλια δημο-σιογράφων του συντηρητικού κανα-λιού FOX την ημέρα των εκλογών.

Στις ΗΠΑ, η Δεξιά συνηθίζει να χρη-σιμοποιεί τον όρο «σοσιαλιστής» ως μπαμπούλα για τους ψηφοφόρους. Και για χρόνια αυτή η τακτική δούλευε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το 2008 και το 2012, ο Μπάρακ Ομπάμα κατηγορήθηκε μανιωδώς ως «σοσιαλιστής», αλλά εξε-λέγη πρόεδρος. Το 2013 στο Σιάτλ, κατέ-βηκε στις δημοτικές εκλογές μια αληθινή σοσιαλίστρια που το δήλωνε κιόλας και εξελέγη, με στήριξη κυρίως από τους νε-ότερους ψηφοφόρους. Υποχρεώνοντας έτσι το δίκτυο MSNBC να παραδεχτεί ότι για τη νέα γενιά στις ΗΠΑ «ο σοσιαλισμός δεν είναι πια βρόμικη λέξη».

Αριστερές επιτυχίες στις δημοτικές εκλογές

Υπόδειγμα «προεκλογικής εκστρατείας»:

Η Sawant, με την μπλούζα της καμπά-νιας για κατώτατο μισθό 15 δολάρια την ώρα, έχει μόλις συλληφθεί σε προσπά-θεια να αποτραπεί έξωση.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Της Κατερίνας Σεργίδου

Η πραγματικότητα είναι ότι η συγκρότηση των Νέων ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν

απασχολεί μια μικρή ομάδα συ-ντρόφων, στο συντονιστικό νέων (ένας από κάθε συνιστώσα, τάση, άποψη) που σχεδόν καθημερινά συζητάνε και διαφωνούν για μια σειρά οργανωτικίστικων ζητημά-των, αφήνοντας τα σημαντικά ζη-τήματα εκτός συζήτησης.

Λέγοντας σημαντικά ζητή-ματα εννοούμε το με ποια πο-λιτική θα πλησιάσουμε και θα εμπνεύσουμε τη νεολαία, πώς θα εξιδεικευτεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τα δι-καιώματα των νέων εργαζομέ-νων, ανέργων, αλλά και το πώς η νεολαία δεν θα αποκοπεί από τις οργανώσεις μελών του ΣΥΡΙ-ΖΑ και τις κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν τη ζωή της τοπι-κής κοινωνίας.

Αντίθετα όλη η συζήτηση περι-στρέφεται γύρω από την εκλογι-κή διαδικασία της συνδιάσκεψης. Φυσικά και αυτά τα ζητήματα έχουν τη σημασία τους, αλλά το πρόβλημα προκύπτει, όταν αφή-νουμε απ’ έξω όλα τα υπόλοιπα.

ΣυνελεύσειςΣε μια σειρά από πόλεις και γει-τονιές το επόμενο διάστημα θα γίνουν συνελεύσεις νέων, σε κάποιες περιπτώσεις ιδρυτικές. Αυτές οι συνελεύσεις αφορούν τις περισσότερες φορές τα ορ-γανωμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ελάχιστους ανένταχτους. Αν έχουν κάποια αξία αυτές οι συ-νελεύσεις δεν είναι για να επανα-ληφθεί η οργανωτική συζήτηση που γίνεται κεντρικά, αλλά να γί-νει καταρχήν πολιτική συζήτηση (ανατροπή της κυβέρνησης, κυ-βέρνηση της Αριστεράς) και μια ειλικρινής εξέταση για το τι ση-μαίνει παρέμβαση στους χώρους της νεολαίας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να υπάρξει σχεδιασμός για το πώς η νεολαία θα συντονίσει τη δράση της με αυτή των τοπικών συνε-λεύσων ΣΥΡΙΖΑ. Το χειρότερο για τη νεολαία θα είναι να κλειστεί σε μια εσωστρεφή διαδικασία ενόψει της συνδιάσκεψης και να οργανώσει συνελεύσεις απωθη-τικές για έναν νέο εργαζόμενο, άνεργο, μαθητή. Σε καμία πε-ρίπτωση δεν είναι αυτοσκοπός να σπείρουμε σε κάθε γειτονιά οργανώσεις των 5 και των 7 αν-θρώπων απλά για να εκλέξουμε αντιπροσώπους.

Πριν παρθεί η απόφαση για την ίδρυση μιας συνέλευσης θα πρέπει να εξετάζονται οι προϋ-ποθέσεις. Για παράδειγμα, σε μια επαρχιακή πόλη όπου η οργάνω-ση του ΣΥΡΙΖΑ έχει 50 εγγεγραμ-μένα μέλη με ενεργά τα 5-10, μια ξεχωριστή συνέλευση νέων απλά αποδυναμώνει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά και στην Αθήνα, αν σε ένα Δημοτικό Διαμέρισμα δικαιολο-γημένα υπάρχουν δύο συνελεύ-σεις των 150 μελών, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ιδρυθούν και δύο οργανώσεις Νέων των 7 μελών η κάθε μία, αλλά μόνο μία η οποία θα συζητάει τα πιο ειδικά θέματα και θα συνεχίσει να συνδέεται και με τη δουλειά των οργανώσεων μελών.

Πολιτικό πλαίσιοΕίναι λάθος η άποψη που λέει ότι δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε όλη την πολιτική συζήτηση που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τη νεο-λαία την αφορούν μόνο τα νεολαί-στικα ζητήματα. Οι μνημονιακές πολιτικές, η άνοδος του φασι-σμού, το πώς θα σταθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά, το αν θα έχει έναν καθαρό ριζοσπαστικό λόγο που θα συγκρούεται και θα αμφισβητεί ευθέως το χρέος και την ευρωζώνη, αφορούν πολύ τη νεολαία. Τα νεολαίστικα ζητήμα-

τα έχουν άμεση σχέση με τη ζωή της εργατικής τάξης συνολικά.

Σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο, το Κόκκινο Δίκτυο στη νεολαία με τις συμβολές του, αλλά και όντας μέσα στην Αριστερή Πλατφόρμα, θα δώσει τη μάχη για ένα ανατρε-πτικό, ριζοσπαστικό πλαίσιο που θα βάζει στο κέντρο την πολιτική. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσουμε αυτά τα κείμενα που θα αποτελούν και κομμάτι του προσυνεδριακού διαλόγου.

Επιπλέον, επειδή μέχρι στιγ-μής έχουν προκύψει μεγάλες διαφωνίες για μικρά σχετικά ζη-τήματα και στο εσωτερικό της νεολαίας ΣΥΝ, καλό είναι, εκεί που υπάρχουν διαφωνίες, να ξε-διπλωθούν τα πραγματικά πολι-τικά και οργανωτικά σχέδια του καθένα επί της ουσίας και όχι επί της διαδικασίας.

Διπλή ένταξηΌσον αφορά τον τρόπο συγκρό-τησης δεν θα πάψουμε να επα-ναλαμβάνουμε ότι το πιο σοβαρό ζήτημα από όλα είναι να εξασφα-λιστεί ο τρόπος με τον οποίο η νεολαία θα συμμετέχει και θα αποφασίζει για τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε τοπικό επίπε-δο. Η νεολαία ΣΥΝ προτείνει διά-φορους εκλογικούς τρόπους σύν-δεσης της νεολαίας με το κόμμα, παρουσιάζοντας αυτούς τους τρόπους ως νεωτερισμούς, αφού η ίδια δεν τους είχε στην οργάνω-σή της.

Επίσης δεν χάνει ευκαιρία να παραδέχεται, όπως και όλοι, ότι πράγματι χρειάζεται η νεολαία να βρίσκεται πιο κοντά στο κόμμα. Το οργανωτικό κείμενο που προτείνε-ται, συνδέει τη νεολαία μόνο εκλογι-κά με το κόμμα (ψήφος σε ζητήμα-τα που αφορούν αυτοδιοικητικές, βουλευτικές, ευρωεκλογές κλπ) και δεν προτείνει κανέναν τρόπο με τον οποίο η νεολαία θα παίρνει μέρος στις υπόλοιπες αποφάσεις.

Το επιχείρημα ότι η διπλή έντα-ξη θα πλήξει την αυτονομία της νεολαίας δεν ισχύει, αφού μια σειρά από κόμματα της κομμου-νιστικής Αριστεράς στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, έχουν δι-πλή ένταξη για όλα ή κάποια μέλη τους. Η αυτονομία για την αυτο-νομία δεν είναι σοβαρό πολιτικό επιχείρημα. Σαφώς χρειάζονται ξεχωριστές διαδικασίες, όργανα κλπ, αλλά δεν υπάρχει κανένας σοβαρός πολιτικός λόγος να μην συνδέονται οι νέοι μιας γειτονιάς με τους εργαζόμενους.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θεσμοθετηθεί τουλάχιστον μια κοινή συνελευσιακή διαδι-κασία νέων μαζί με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ μια φορά το μήνα ανα γει-τονιά.

Σχολές και εργασιακοί χώροιΣτις σχολές θα πρέπει να θε-σμοθετηθεί κοινή συνέλευση φοιτητών και εργαζομένων. Από τη στιγμή που τα ζητήματα του χώρου καλύπτονται από τις φοι-τητικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, στις σχολές ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποτελείται από τα μέλη του στη σχολή ή στο ίδρυμα. Αυτό που ενώνει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η ηλικία, αλλά ο κοινω-νικός τους χώρος. Πολύ περισ-σότερο όταν αυτό αφορά έναν εργατικό χώρο.

Το να ιδρυθούν συνελεύσεις νέων δασκάλων ή νέων δημοσιο-γράφων αποτελεί διάσπαση των εργαζομένων. Δεν μπορούμε να χωρίζουμε τους εργαζόμενους σε έναν κλάδο σε νέους και γέρους. Όλοι είναι κομμάτι της εργατικής τάξης, έχουν κοινά συμφέροντα και πρέπει να παλεύουν μαζί.

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δο-θεί και σε ζητήματα που αφορούν τον τρόπο που θα γίνει η εκλογική διαδικασία της συνδιάσκεψης. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί το

δικαίωμα με κατέβασμα όποιων απόψεων θέλουν, με ξεχωριστή λίστα σε όλες τις διαδικασίες και τα όργανα, να γίνει μια διαδικασία συνδιάσκεψης που δεν θα θυμίζει πανηγύρι με ένα τεράστιο σώμα χειροκροτητών, αλλά με ένα σφι-κτό σώμα αντιπροσώπων που θα μπορέσει να συζήτησει πολιτικά, με ένα μέτρο σταυροδοσίας που δεν θα δίνει την απόλυτη πλειο-ψηφία σε όποια άποψη έχει τους περισσότερους σύνεδρους κλπ.

ΛειτουργίαΕπίσης πολύ σημαντικό είναι να διασφαλιστεί η συμμετοχή όλων των τάσεων, απόψεων και συνι-στωσών σε όλα τα όργανα και να μην υπάρξει προσπάθεια απο-κλεισμού.

Το ζήτημα πάντως δεν είναι να προχωρήσουμε όπως όπως για να συγκροτήσουμε μια νεολαία ΣΥΡΙΖΑ χωρίς στοιχειώδεις συ-νεννοήσεις. Χρειάζεται χρόνος και με αυτή την έννοια είναι πολύ πρόχειρη η οργάνωση μιας συνδι-άσκεψης σε ένα μήνα, με όλα τα ζητήματα ανοιχτά.

Ως ΔΕΑ εκφράζουμε δημό-σια τον προβληματισμό μας και τις επιφυλάξεις μας και για τον τρόπο που προχωράει η διαδι-κασία μέχρι τα τώρα και για το γεγογός ότι για άλλη μια φορά οργανώνονται εκδηλώσεις και διαδικασίες χωρίς τη σύμφω-νη γνώμη όλων (π.χ. εκδήλωση Νέων ΣΥΡΙΖΑ και Ινστιτούτου Πουλαντζά στο Γκάζι).

Συμμετέχουμε στη διαδικα-σία συγκρότησης νεολαίας στο βαθμό που διατηρείται ένα στοι-χιώδες πολιτικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε και στις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εξα-σφαλίζοντας τη συμμετοχή νέων ανθρώπων σε αυτά τα πολύ ση-μαντικά κύτταρα πολιτικής και δράσης του κόμματος.

Νέοι-νέες ΣΥΡΙΖΑ: Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 19-22 Δεκέμβρη

Ο δρόμος για τη συγκρότηση είναι στρωμένος με αγκάθια

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Νοέμβρη 2013

Παρά τις τότε δημόσιες διαβεβαιώσεις των Βρούτση και Δένδια ότι «η χώρα μας δεν πρόκειται να τους απελάσει», επτά μήνες μετά οι πυροβοληθέντες μετανάστες εργά-τες γης όχι μόνο δεν έχουν λάβει τα δεδουλευμένα από την «Βαγγελάτος ΑΕ», αλλά τέσσερεις από αυτούς είναι κρατούμενοι και βρίσκονται σε διαδικασία απέλασης. Μιλάμε για τέτοια δημοκρατία...

N N N

Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε να μην εκδοθεί στην Τουρκία ο πολιτικός κρατούμενος Ηasan Biber, που βρισκόταν στην 53η μέρα απεργίας πείνας, την οποία πραγματοποιούσε για μην εκδοθεί στην Τουρκία. Η νίκη των πολιτικών κρατούμενων από την Τουρκία είναι μια νίκη του προσωπικού τους αγώνα, αλλά και του κινήματος αλληλεγγύης που αποδεικνύεται πιο δυνατό από τις διώξεις.

N N N

Πρόσφατα ο Άρειος Πάγος αποφάσισε ότι για τους μουσουλμάνους πολίτες στη Θράκη, σε θέματα διαθη-κών, ισχύει ο νόμος της σαρίας. Επικρίνουμε αυτή την απόφαση και προτείνουμε: Καμιά εξουσία σε καμιά εκ-κλησία-μουφτεία. Ο μουφτής να παραμείνει θρησκευτι-κός ηγέτης χωρίς κρατική εξουσία, να εκλέγεται από το ποίμνιό του και να μη διορίζεται. Διαχωρισμός εκκλησί-ας-κράτους εδώ και τώρα. Εκλογές στις Διαχειριστικές Επιτροπές Μουσουλμανικών Περιουσιών και διαχείριση της μουσουλμανικής περιουσίας από τους ίδιους τους μουσουλμάνους. Κατάργηση του νόμου των «240 ιεροδιδασκάλων». Έξω το κράτος από τα τζαμιά και τα σχολεία της μειονότητας.

N N N

«Τη ΝΔ και την κυβέρνηση τη βόλευε η Χρυσή Αυγή με τη δράση που έκανε, γιατί εκκαθάριζε τους αλλοδαπούς από τις γειτονιές, χωρίς να χρεώνεται πολιτικό κόστος η κυβέρνηση και η αστυνομία», είπε ο βουλευτής Μ.Τα-μήλος της ΝΔ. Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε;

N N N

Μια ομάδα δεκάδων Σύρων προσφύγων βρέθηκε περικυκλωμένη από Έλληνες στρατιώτες κοντά στο χωριό Πραγγί του Έβρου. Έκτοτε κανείς δεν μπορεί να βρει αυτούς τους πρόσφυγες. Παρά το γεγονός ότι το θέμα αναδείχτηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την Ύπατη Αρμοστεία, καμία απάντηση δεν δόθηκε από την ελληνική κυβέρνηση. «Επαναπροωθήθηκαν» στην Τουρκία; Οι άτυπες «επαναπροωθήσεις» στην Τουρκία όχι μόνο αντίκεινται σε κάθε έννοια ανθρωπιάς, αλλά αποτελούν κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, αφού εμποδίζουν τους πρόσφυγες να υπο-βάλλουν αιτήματα ασύλου.

N N N

«Έκπληξη, οργή και αγανάκτηση» προκάλεσε στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα η απόφαση της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία του στην αφίσα για την 40ή επέτειο του Πολυτεχνείου, μαζί με αυτές των Λαμπράκη, Τεμπονέρα και Πέτρουλα. Ο συνήγορος της οικογένειας Γιώργος Μαραγκός δήλωσε: «Η αφίσα προκάλεσε έκπληξη, οργή και αγανάκτηση στην οικογένεια». Και τόνισε: «δεν τους ανήκει ο Φύσσας που ήταν αντιμνημονιακός με αριστερές ιδέες». Εμείς να συμπληρώσουμε ότι όχι μόνο δεν τους ανήκει, αλλά το ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική του των μνημονίων, εξέθρεψε το φασισμό που δολοφόνησε τον Παύλο.

N N N

Η 9 του Νοεμβρίου ήταν μια γεμάτη μέρα για το διεθνές αντιφασιστικό κίνημα. Σε πολλές χώρες αυτή τη μέρα διαλύουν, μπλοκάρουν και ματαιώνουν φασιστικές δια-δηλώσεις. Οι ναζιστικές οργανώσεις επέλεξαν την ημέρα αυτή για να βγουν στο δρόμο, εξαιτίας της 75ης επετείου από τη Νύχτα των Κρυστάλλων των ναζί του Χίτλερ, που ήταν και η έναρξη του ολοκαυτώματος. Έτσι, λοιπόν, στη Σουηδία, την Αγγλία, τη Γερμανία, την Πολωνία, στις ΗΠΑ και την Ισπανία οι αντιφασίστες μπλόκαραν τους νεοναζί, ενώ στη Ρωσία η αστυνομία συνέλαβε αντιφασίστες. Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή δεν τόλμησε να ταυτιστεί με τη μαύρη επέτειο, για ευνόητους λόγους...

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη Λίλλη

Η κυβέρνηση έχει κα-ταθέσει σχέδιο νό-μου για τον Κώδικα

Μετανάστευσης και ισχυρί-ζεται ότι αυτό διαπνέεται από ένα πιο ανοικτό και αντιγρα-φειοκρατικό πνεύμα από την προηγούμενη νομοθεσία. Παρά τους ισχυρισμούς της όμως, το νομοσχέδιο χαρα-κτηρίζεται από τις προκαταλή-ψεις και τις φοβίες της κρατι-κής ελίτ για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Στα 139 άρθρα του νομοσχε-δίου περιλαμβάνονται ρυθ-μίσεις που έχουν να κάνουν κυρίως με τις προϋποθέσεις και τα έγγραφα για την είσοδο στη χώρα, με τις διάφορες κα-τηγορίες αδειών διαμονής, τις σπουδές από πολίτες τρίτων χωρών, την επανένωση νόμι-μων μεταναστών με τις οικο-γένειες τους και τα δικαιώμα-τα και τις υποχρεώσεις των μεταναστών δεύτερης γενιάς.

Οι κυβερνητικές προτάσεις δεν αντιμετωπίζουν καθόλου τις στοιχειώδεις ανάγκες των μεταναστών. Έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στους μετανά-στες και γι’ αυτό δεν ζητήθηκε ποτέ η γνώμη τους.

ΔιατάξειςΟι πιο χαρακτηριστικές διατά-ξεις είναι:

α) Ο όρος για τα 120 ένσημα, που απαιτούνται για τη χορή-γηση άδειας διαμονής ακόμη και ενός έτους, ακολουθεί τη λογική του νόμου 3386/2005 του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος, εν ονόματι του κτυ-πήματος της μαύρης εργασί-ας (αφού σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο γι’ αυτήν έφται-γαν οι μετανάστες και όχι οι εργοδότες), απαιτούσε εκτός από διάφορα παράβολα και την εξαγορά ενσήμων... Μέσα όμως στη συγκυρία της κρί-σης, αυτός ο όρος όχι μόνο δεν παύει να είναι προκλητικά γελοίος, αλλά μετατρέπεται και σε πολύ επικίνδυνο εργα-λείο στα χέρια της κρατικής διοίκησης, ρίχνοντας στον Καιάδα της παρανομίας ένα ολόκληρο κομμάτι μετανα-στών που δεν μπορεί να καλύ-ψει αυτή την απαίτηση.

β) Οι όροι για την οικογενει-ακή επανένωση γίνονται απα-γορευτικοί, βάζοντας κριτή-ρια εισοδηματικά και «ικανού καταλύματος».

γ) Η «άδεια του επί μακρόν διαμένοντος» για τους ενήλι-κες μετανάστες, ενώ ανοίγει ένα δρόμο εξόδου προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για εύρεση εργασίας, κάνει πολύ αυστηρότερες τις προϋποθέ-σεις.

δ) Για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς, που είναι ήδη 200.000, προσφέρεται η «άδεια επί μακρόν διαμένο-ντος» που ανανεώνεται κάθε 5 χρόνια, αντί να νομοθετείται το αυτονόητο δικαίωμα για την απόκτηση ιθαγένειας. Το σκε-πτικό πίσω απ’ αυτή την «προ-σφορά» του υπουργού Εσω-τερικών κ. Μιχελάκη είναι ότι έτσι θα αποφεύγουν να ζητούν τα μεταναστόπουλα ιθαγένεια μόνο για τα δικαιώματα που εξασφαλίζει η απόκτησή της.

Σ’ αυτό το σημείο είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε κά-ποιες παρατηρήσεις.

Πρώτο, η «διοικητική πρα-κτική» του ελληνικού κρά-τους, ξεκινώντας από την αστυνομία και φτάνοντας μέχρι την εκκλησία, θα μεταλ-λάξει έναν ήδη αντιδραστικό Κώδικα Μετανάστευσης ξε-κάθαρα προς το πολύ χειρό-τερο. Τι μπορούμε να περι-μένουμε από ένα κράτος που δεν μαζεύει φόρους από τους εφοπλιστές, αλλά αποδεικνύ-εται άτεγκτο απέναντι στους μετανάστες εργάτες;

Δεύτερο, το σχέδιο νόμου αναφέρεται μόνο στους νό-μιμους μετανάστες στη χώρα (κατά την κυβέρνηση γύρω στις 540.000), αλλά καθό-λου στους μετανάστες χωρίς χαρτιά (αυτούς που ονομάζει παράνομους και η ακροδεξιά λαθρομετανάστες). Η κυβέρ-νηση αρνείται επίσης να κάνει κάποια εκτίμηση για τον αριθ-μό τους και παίζει συνέχεια το χαρτί της διάσπασης των μεταναστών σε νόμιμους και παράνομους.

Τρίτο, το σχέδιο νόμου δεν προβλέπει κάποια νέα νομι-μοποίηση μεταναστών, που θα έσωζε από την κόλαση της παρανομίας (υπερεκμε-τάλλευση, μαύρη εργασία, πορνεία κλπ) έστω ένα μικρό κομμάτι μεταναστών χωρίς χαρτιά.

Τέταρτο, όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς, το σχέ-διο νόμου δεν διαφέρει και πολύ από τη γενική ευρωπα-

ϊκή προσέγγιση του μετανα-στευτικού. Η τραγωδία στη Λαμπεντούζα και η σύνοδος κορυφής που επακολούθησε, επιβεβαίωσαν τον κυνισμό και τη χυδαιότητα των ηγετών της ΕΕ. Οι αποφάσεις που πή-ραν δεν ήταν η αναθεώρηση της πολιτικής μηδενικής ανο-χής στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, αλλά αντίθετα η ενί-σχυση των μέτρων φύλαξης των εξωτερικών συνόρων από τους λεγόμενους «λαθροει-σβολείς».

Έτσι κι αλλιώς, πριν ακόμη πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής, η κοινή γνώμη της ΕΕ δέχτηκε ένα ακόμη κτύπη-μα σοκ από την οργανωμένη ρατσιστική καμπάνια ενάντια στους Ρομά αυτή τη φορά, σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο έλληνας πρωθυπουργός δεν ήταν έξω από τα νερά του και διέπρεψε σαν αστέρας, με την επιμονή του στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης που τάχα αποσταθεροποιεί τις χώρες του Νότου.

ΑντιδράσειςΤο σχέδιο νόμου συνάντησε την απόρριψη από την Αρι-στερά όλων των αποχρώσεων. Ταυτόχρονα όμως η κυβέρ-νηση βρέθηκε αντιμέτωπη και με την υστερία της άκρας Δεξιάς που αντικειμενικά ο ρόλος της είναι η εξωτερική στήριξη των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, εξασκώντας αντίρροπη πίεση.

Αυτό που εντυπωσίασε περισσότερο στην επιχειρη-ματολογία των ρατσιστών και φασιστών είναι ο φόβος ότι η «λαθρομετανάστευση θα πνίξει το ελληνικό έθνος». Αυτός ο φόβος όμως δεν έχει να κάνει με αυτή καθεαυτή την υπόσταση του έθνους, αλλά με την απειλή μιας πλα-τιάς δημοκρατικής και λαϊκής πλειοψηφίας ελλήνων και με-ταναστών εργατών, που θα περιθωριοποιούσε όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις. Να γιατί ταλανίζει το χώρο τους το ερώτημα «Και αν γίνει πρω-

θυπουργός ο Τσίπρας και νο-μιμοποιήσει ένα εκατομμύριο μετανάστες, τότε τι κάνου-με;».

ΡατσισμόςΟ Κώδικας Μετανάστευσης δεν έχει όμως μόνο νομικό εν-διαφέρον. Με την κυβέρνηση να είναι περισσότερο ασταθής από ποτέ, ο ρατσισμός –η δι-άσπαση των εργαζόμενων σε Έλληνες και μετανάστες– είναι ένα από τα πιο χρήσιμα πολιτι-κά όπλα ενάντια στην Αριστε-ρά και ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό ο Κώδικας Μετανά-στευσης είναι ένας από τους κρίκους μιας αλυσίδας μαχών που έχει μπροστά της η ριζο-σπαστική Αριστερά.

Έχει να παλέψει για τα στρα-τόπεδα συγκέντρωσης με-ταναστών, την ανέγερση του τζαμιού στην Αθήνα, το νέο αντιρατσιστικό νόμο, το νέο νόμο για την Ιθαγένεια, τις διώξεις αντιφασιστών ακτι-βιστών. Αυτές τι μάχες δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε και η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να επιβάλει αυτή την ατζέντα ενόψει των ευρωεκλογών και των δημοτι-κών εκλογών.

Αυτές τις μάχες όμως πρέ-πει και μπορούμε να τις κερ-δίσουμε. Πρώτα απ’ όλα βα-σισμένοι στη δημοκρατική παράδοση της Αριστεράς, που δεν αποδέχεται το διαχω-ρισμό των ανθρώπων σε ανώ-τερους που έχουν προνόμια και σε κατώτερους που δεν έχουν στοιχειώδη δικαιώμα-τα. Η κοινωνική και πολιτική ισοτιμία είναι για την Αριστε-ρά μια αρχή απ’ την οποία δεν μπορεί να διαχωριστεί.

Πάνω σ’ αυτή τη βάση πρέ-πει να πολεμήσουμε για τη νο-μιμοποίηση των μεταναστών, για την ιθαγένεια σ’ όλα τα παι-διά, για το άσυλο στους πρό-σφυγες και πάντα σε σύνδεση με την κεντρική αναμέτρηση ενάντια στην πολιτική του μνη-μονίου. Έτσι κι αλλιώς αυτά τα άμεσα αιτήματα μπορούν να γίνουν πράξη μόνο από μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς.

Κώδικας Μετανάστευσης στα πρότυπα της Ευρώπης-Φρούριο

Του Πάνου Πέτρου

Ο τυφώνας Χαϊγιάν προ-κάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές στις Φιλιπ-

πίνες. Μόνο στην πόλη Τακλομπάν οι νεκροί ξεπερνούν τις 10.000. Ο συνολικός αριθμός είναι αδύνα-το να υπολογιστεί, καθώς πολλοί παρασύρθηκαν στη θάλασσα, σε πολλές περιοχές είναι αδύνατο να πλησιάσουν σωστικά συνεργεία, ενώ σε άλλες οι επιζώντες θάβουν τους νεκρούς σε ομαδικούς τά-φους. Ολόκληρες πόλεις σκεπά-στηκαν από τη θάλασσα, άλλες κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν.

Στις Φιλιππίνες ίσχυσε και πάλι το «όπου φτωχός κι η μοίρα του». Τα σπίτια, στα οποία ζουν εκατομμύρια φτωχοί, δεν μπορούν να αντέξουν ακραία καιρικά φαινόμενα. Στην ίδια την Τακλομπάν, 1 στα 3 σπίτια είναι ξύλινα. Πολλές οικογένειες, των οποίων οι «παραγκουπόλεις» που έστηναν καταστρέφονταν είτε από ακραία καιρικά φαινόμενα, είτε από το ίδιο το κράτος, ζούσαν σε σκηνές.

Ούτε αυτή η φτώχεια είναι «φυ-σικό φαινόμενο». Οι Φιλιππίνες έχουν κερδίσει τους διεθνείς επαί-νους για την ταχεία τους ανάπτυξη (πάνω από 7% ετησίως) όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Αλλά η ανά-πτυξη είναι αποτέλεσμα της υπε-ρεκμετάλλευσης των «από κάτω» και τα κέρδη πηγαίνουν σε μια χού-φτα πλουσίων. Οι 10 ισχυρότερες οικογένειες της χώρας ελέγχουν το 50% του ΑΕΠ. Αυτός ο πλούτος θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την προστασία μιας χώρας που δοκιμά-ζεται συχνά από ακραία φαινόμενα.

Αλλά η κυβέρνηση έχει επιλέξει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ρημάζουν τις δημόσιες υπηρεσίες

και υποδομές και αφήνουν ανέγγι-χτο τον πλούτο των καπιταλιστών. Έχει επίσης επιλέξει να δαπανά τον κρατικό προϋπολογισμό σε εξο-πλισμούς, στα πλαίσια της στενής στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, με στόχο την «περικύκλωση» της Κίνας.

Μέσα από τους δεσμούς με το κεφάλαιο και το στρατιωτικοβι-ομηχανικό σύμπλεγμα, είναι μια κυβέρνηση βυθισμένη στη δια-φθορά. Τον Αύγουστο που πέρασε, χιλιάδες Φιλιππινέζοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στη διαφθορά της κυβέρ-νησης εξαιτίας της οποίας τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος χάνονται σε «μαύρες τρύπες».

Οι δυτικές χώρες αρέσκονται να τονίζουν το «σωτήριο ρόλο τους» ως «μεγάλες δυνάμεις», κάθε φορά που στέλνουν βοήθεια σε μια ρημαγμέ-νη χώρα. Την καλύτερη απάντηση δίνει η ανακοίνωση του αριστερού Εργατικού Κόμματος-Φιλιππίνων, με τον εύγλωττο τίτλο «Αυτοί κα-ταστρέφουν κι εμείς υποφέρουμε»:

«Καλωσορίζουμε όλη τη διεθνή βοήθεια και αλληλεγγύη από τις

βόρειες χώρες. Είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν –να βά-λουν ένα σεντ σε κλιματικά επείγο-ντα περιστατικά όπως στις Φιλιππί-νες. Αλλά απαιτούμε περισσότερα. […] Οι καπιταλιστικές χώρες πρέπει να λογοδοτήσουν για την κλιματική κρίση. Πρέπει να υποχρεωθούν να πληρώσουν το κλιματικό χρέος το οποίο χρωστάνε στα φτωχά έθνη».

Με την επιδείνωση της τραγω-δίας μετά την καταστροφή, ήρθαν και οι γνώριμες τα τελευταία χρόνια σκηνές. Τα ΜΜΕ πλημμύρισαν από κραυγές ενάντια στις «λεηλασίες» που «εμποδίζουν την ασφαλή πα-ροχή ανθρωπιστικής βοήθειας» και ο πρόεδρος Ακίνο ανακοίνωσε την αποστολή τεθωρακισμένων στην Τακλομπάν «για να δείξουν την απο-φασιστικότητα της κυβέρνησης να σταματήσει τις λεηλασίες».

Στο πλευρό των τεθωρακισμέ-νων, στρατιώτες, αστυνομικοί και αμερικανοί πεζοναύτες έχουν επι-βάλει ντε φάκτο στρατιωτικό νόμο. Είναι μια κατάσταση-καρμπόν με όσα έγιναν στην Νέα Ορλεάνη το 2005 μετά τον Τυφώνα Κατρίνα και στην Αϊτή μετά το σεισμό του 2010.

Στη Νέα Ορλεάνη και στην Αϊτή, οι καπιταλιστές αξιοποίησαν την καταστροφή για να βγάλουν περισ-σότερα κέρδη (σαρωτική, ρατσιστι-κή νεοφιλελεύθερη «ανοικοδόμη-ση» στη Νέα Ορλεάνη, εδραίωση της κατοχής και της υπερεκμετάλ-λευσης στην Αϊτή). Χρησιμοποίη-σαν ως πρώτο βήμα γι’ αυτό την προπαγάνδα ενάντια στις «λεηλα-σίες» και το «χάος».

Η προβολή των λεηλασιών εί-ναι βαθιά αντιδραστική. Στρώνει το έδαφος στη στρατιωτικοποί-ηση, που διασφαλίζει τη δύναμη του κράτους σε στιγμές που αυτό αμφισβητείται μαζικά ως οργανω-μένη έκφραση της κοινωνίας και εγγυητής των συμφερόντων της. Προστατεύει το «απαραβίαστο της ατομικής ιδιοκτησίας» σε στιγμές που οι φτωχές μάζες βάζουν –αυ-θόρμητα και χαοτικά– «τις ανάγκες πάνω από τα κέρδη».

Όταν η καταστολή και η προστα-σία των σούπερ μάρκετ δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της μπροστά σε συνθήκες Αρμαγεδώνα, η προβο-λή των λεηλασιών προσφέρει και μια ιδεολογική κάλυψη: Προβάλει

μια βαθιά αντιδραστική εικόνα για την ανθρώπινη φύση, προβάλει την εκτίμηση ότι σε καταστάσεις κρί-σης, χωρίς τους «κανόνες» του κρά-τους και της αγοράς, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι έτοιμος να καταρ-ρεύσει, ότι οι «μάζες» θα κατρακυ-λήσουν άμεσα στη βαρβαρότητα.

Η εμπειρία έχει αποδείξει το ακριβώς αντίθετο. Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν βυθίζονται στη βαρ-βαρότητα σε στιγμές καταστρο-φής. Αντίθετα σε τέτοιες στιγμές έρχεται στην επιφάνεια η συνεργα-τική και αλληλέγγυα πλευρά των ανθρώπων. Οι «λεηλασίες» είναι φυσιολογική προσπάθεια επιβίω-σης και μορφή πολιτικής διαμαρτυ-ρίας απέναντι στην εκμετάλλευση και την αισχροκέρδεια.

Ο κοινωνικός, ταξικός πόλεμος, που εξελίσσεται καθημερινά σε «ομαλές συνθήκες», δεν σταματά σε συνθήκες κρίσης, αλλά αντίθετα εμφανίζεται «απογυμνωμένος» από όλα του τα φτιασίδια. Το γεγονός ότι το «ή αυτοί ή εμείς» είναι αγώ-νας «ζωής ή θανάτου» γίνεται χει-ροπιαστή εμπειρία στην πάλη για επιβίωση.

Αντί επιλόγου, παραθέτουμε την κατάληξη της ανακοίνωσης του Ερ-γατικού Κόμματος Φιλιππίνων:

«Πολλοί έχουν ήδη καταφύγει στις κατασχέσεις των διαθέσιμων εφοδίων σε αρκετά μαγαζιά και καταστήματα. Τις θεωρούμε δι-καιολογημένες δράσεις και θα ήταν πολύ καλύτερες, αν οργανώνονταν συλλογικά, για να απομονωθούν εγκληματικά στοιχεία και η ατο-μική αναζήτηση της επιβίωσης. Όταν η κυβέρνηση αποτυγχάνει, ο λαός πρέπει να υψώνει συλλογικά το ανάστημά του».

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

20 Νοέμβρη 2013

Η «αγορά» δεν μπορεί να σώσει τον πλανήτη

«Αυτοί καταστρέφουν, εμείς υποφέρουμε»

Ο τυφώνας Χαϊγιάν, η φτώχεια και οι «λεηλασίες»

Οι τυφώνες είναι συνηθισμένο φαι-νόμενο στις Φιλιππίνες. Ωστόσο ο Χαϊγιάν ήταν ο ισχυρότερος μέχρι σή-μερα και –κυρίως– δείγμα μιας ρα-γδαίας αύξησης της συχνότητας και της ισχύος των τυφώνων. Ο Χαϊγιάν ήταν ο τρίτος «υπερ-τυφώνας» Κατη-γορίας 5 που χτύπησε τη χώρα μετά το 2010. Η κλιματική αλλαγή αυξάνει τον κίνδυνο «υπερ-τυφώνων» στον πλανήτη και ο αυξανόμενος αριθμός τους θεωρείται από τους επιστήμο-νες ως άμεση συνέπειά της.

Είναι τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι η 19η Σύνοδος για την Κλιματι-

κή Αλλαγή, που έγινε στην Πολω-νία, ξεκίνησε μια μέρα μετά την καταστροφή στις Φιλιππίνες. Ο εκπρόσωπός τους, ερχόμενος κα-τευθείαν από τη ρημαγμένη χώρα, έδωσε κάποια σοβαρότητα στη μάζωξη των κυβερνώντων: «Πρέ-πει να αναλάβουμε δραστικά μέτρα τώρα... Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι το να τρέχουμε μακριά από τους τυφώνες, να ξεριζώνουμε τις οικογένειές μας, να υποφέρουμε την καταστροφή και τη μιζέρια, να μετράμε τους νεκρούς μας, θα γίνει τρόπος ζωής».

Ακόμη κι αν οι κυβερνήσεις απο-φασίσουν να πάρουν στα σοβαρά την κλιματική αλλαγή (πολλές αρ-νούνται να εφαρμόσουν ακόμα και δειλά μέτρα όπως η Συνθήκη του Κιότο), δεν έχουμε να περιμένουμε πολλά. Η πρότασή τους είναι μη-χανισμοί «πράσινης οικονομίας», που εναποθέτουν στις «δυνάμεις της αγοράς» και του κέρδους τη στροφή σε άλλες πηγές ενέργειας.

Ο Kevin Anderson, από τους κορυ-φαίους ειδικούς κλίματος στη Βρετα-νία, τον Αύγουστο του 2013, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εποχή που η

σταδιακή αλλαγή ήταν εφικτή τελείω-σε. «Ίσως την εποχή της Συνόδου για τον Πλανήτη το 1992 ή ακόμα και στην αρχή της νέας χιλιετίας» ήταν εφικτή η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλα-γής «με σημαντικές εξελικτικές αλλα-γές μέσα στο ηγεμονικό πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο». Αλλά σήμερα, «μετά από δυο δεκαετίες μπλόφας και ψεμάτων», η αντιμετώπισή της «απαιτεί επαναστατική αλλαγή στο ίδιο το ηγεμονικό πολιτικό και οικο-νομικό πλαίσιο».

Τα τελευταία χρόνια, το διεθνές περι-βαλλοντικό κίνημα έχει αποκτήσει μια

επαναστατική αριστερή «συνιστώσα» που ισχυρίζεται πως χρειάζεται δρά-ση ενάντια στον καπιταλισμό για να σωθεί ο πλανήτης. Με την κλιματι-κή αλλαγή να επιδεινώνεται και τον καπιταλισμό να αποδεικνύεται στην πράξη ανίκανος να την αντιμετωπί-σει, αυτό δεν είναι πια μόνο πολιτικό επιχείρημα, αλλά προειδοποίηση της –έντιμης– επιστημονικής κοινότητας πως ο χρόνος μετρά αντίστροφα και η μόνη ελπίδα βρίσκεται στη μαζική δράση των ανθρώπων ενάντια σε ένα οικονομικό σύστημα που οδηγεί τον πλανήτη στην καταστροφή.