Μύθοι και πραγματικότητα #1 Για την «πολιτική διαθήκη» του Λένιν

Καλοκαιράκι, και με την ευκαιρία, είπαμε να πιάσουμε μερικά ιστορικά ζητήματα, για τα οποία πάρα πολλοί μιλάνε κατά καιρούς, ευνοώντας βολικούς κάθε φορά μύθους. Μύθους που με το πέρασμα του χρόνου έφτασαν να έχουν πάρει πάρει την θέση μιας αλήθειας η οποία, δεν αποδέχεται και καμίας μάλιστα αμφισβήτησης.

Ο Στάλιν δίπλα στον νεκρό ΛένινΤι είναι λοιπόν αυτή η περίφημη «πολιτική διαθήκη» του Λένιν; Αρχικά να πούμε πως ούτε «πολιτική» (αφού αναφέρεται σε οργανωτικά και όχι πολιτικά ζητήματα), ούτε και «διαθήκη» είναι, μια και από τον καιρό που συντάχθηκε ο Λένιν είχε και άλλες παρεμβάσεις στο κόμμα.Η «διαθήκη» λοιπόν, αποτελείται από δύο κείμενα, ένα χρονολογούμενο από το Δεκέμβρη του 1922 και ένα υστερόγραφο γραμμένο τον Γενάρη του 1923. Αυτό το ντοκουμέντο λοιπόν υπαγορεύτηκε λίγο μετά τη δεύτερη προσβολή της αρρώστιας του Λένιν που επέφερε το θάνατό του ένα χρόνο αργότερα (στις 21 του Γενάρη 1924).

Το ίδιο το κείμενο φυσικά, μόνο άγνωστο ή «απαγορευμένο» δεν ήταν, από την ίδια την στιγμή της συγγραφής του. Η αναφορές σε αυτό μετά το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το μόνο που έκαναν ήταν να ανακαλύψουν εκ νέου την ...Αμερική! Ο ίδιος ο Στάλιν χρησιμοποίησε συχνά αποσπάσματα του εναντίον των Μπουχάριν, Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ στα επόμενα χρόνια!

Αυτό λοιπόν το κείμενο εκτός από τις οργανωτικές του προτάσεις που προσπαθούν να επαναφέρουν μια ισορροπία στην ΚΕ ανάμεσα στις τάσεις στους κόλπους του κόμματος, με την αύξηση των μελών της της, εκφράζει και τους προβληματισμούς του Λένιν για την πιθανότητα διάσπασης στο μπολσεβίκικο κόμμα, η οποία μπορεί κατά την γνώμη του να προκύψει από την αντίθεση του Στάλιν που «συγκέντρωσε στα χέρια μία τεράστια δύναμη. Δεν είμαι εντελώς βέβαιος πως κατορθώνει πάντοτε να χρησιμοποιεί τη δύναμη αυτή με αρκετή σύνεση» και του Τρότσκι που «διακρίνεται όχι μόνο για τις εξαιρετικές ικανότητές του,...(1) αλλά διακρίνεται επίσης και για την πάρα πολύ μεγάλη αυτοπεποίθησή του καθώς και για την τάση του να τραβιέται πολύ από τη διοικητική όψη των ζητημάτων». Το σημείωμα του Λένιν μεταφέρεται από την γραμματέα του Φωτίεβα σε επιφανή στελέχη του κόμματος και αναγιγνώσκεται τον Μάη του 1923, κατά την διάρκεια του 13ου συνέδριου, παρουσία της ΚΕ και των επικεφαλών εκπροσώπων του συνέδριου. Ο Στάλιν υποβάλει την παραίτηση του από την θέση του Γ.Γ. Το συνέδριο τον επανεκλέγει πανηγυρικά!

Κανονικά, κάπου εδώ το ζήτημα θα έπρεπε να θεωρείται τελειωμένο, και πολύ περισσότερο από τους «αντισταλινικούς» που τόσο κόπτονται για ζητήματα εσωκομματικής και γενικότερης «δημοκρατίας», μια και το ανώτατο όργανο του κόμματος είναι το συνέδριο, και καταστατικά κανείς δεν είναι πάνω από αυτό, ούτε και έχει το δικαίωμα να του υπαγορεύσει τους όρους του. Εκτός εάν η «προσωπολατρεία» και η καταστρατήγηση της εσωκομματικής ομαλής δημοκρατικής λειτουργίας, τους ενοχλεί επιλεκτικά μόνο. Θα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα παραδοχή....-------------------------------------------------------------------------------------------------------

(1) Στο ίντερνετ, στο κείμενο που υπάρχει στο http://marxists.anu.edu.au/ellinika/archive/lenin/works/1922/testamen/index.htm παρατείθεται ανάμεσα σε παύλες η φράση «-ως πρόσωπο είναι το δίχως άλλο ο πιό ικανός σύντροφος μέσα στη σημερινή Κεντρική Επιτροπή-». Την παραλείπω γιατί έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την παρακάτω αποστροφή του ίδιου κειμένου (και που δεν την παραλείπουν οι τροτσκιστές για να μπορώ να την υποψιαστώ σαν πλαστή): «Γι' αυτό, προτείνω στους συντρόφους να βρουν ένα μέσο να βάλουν στη θέση του κάποιον άλλο, «ο οποίος σχετικά με τον Στάλιν να έχει τούτο το χαρακτηριστικό, να είναι πιό υπομονετικός, πιο ανοιχτόκαρδος και πιο ευγενικός απέναντι στους συντρόφους και να είναι λιγότερο δύστροπος», γιατί εδώ μπαίνουμε στην λογική αντίφαση να είναι ο πιο ικανός ο Τρότσκι αλλά ο πιο ...κατάλληλος ο Στάλιν, αρκεί να αποκτήσει ...τρόπους! Σε τέτοιες κραυγαλέες αντιφάσεις συνήθως ο Λένιν δεν έπεφτε, εκτός εάν η λογική αυτή ανακολουθία είναι αποτέλεσμα της ασθένειας του, οπότε φυσικά αυτό αφορά το σύνολο της επιστολής και όχι μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι της.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Ακόμη ο τροτσκιστής I.Deutscher το αναφέρει ("Stalin" τόμοςΙ σελ.223) ως

"ο Στάλιν και ο Τρότσκι οι δύο σίγουρα ικανότεροι άντρες της ΚΕ..." Υπάρχει βέβαια πάντα και το ενδεχόμενο αυτή η αποκοπή να αποτελεί μία

από τις γνωστές ειρωνίες του Λένιν μια και συνεχίζει ως: "όπως το απόδειξε στον αγώνα του ενάντια στην Κεντρική Επιτροπή"...

_____________________________________________________________________

Αφού αρχίσαμε ανάποδα, με την πραγματικότητα, ας δούμε λίγο τι λέει και ο μύθος:Ο μύθος λοιπόν μας λέει πως: "τον Στάλιν για ΓΓ της ΚΕ δεν τον ήθελε ούτε ο Λένιν,Και πως ο «κουτοπόνηρος Γεωργιανός» κατάφερε με τις ίντριγκες του, να επιβληθεί στους «διανοούμενους του κόμματος"

Αν λοιπόν ο Λένιν δεν ήθελε τον Στάλιν για ΓΓ (εδώ μπαίνει και το ερώτημα , γιατί να τον προωθούσε με το κύρος του σε αυτήν την θέση, όσο και στην ΚΕ του κόμματος πιο πριν...*, αλλά πάνω σε αυτό δεν προβληματίζεται κανείς), τότε ποιόν ακριβώς ήθελε; Οι Χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές εδώ κρατούν σιγή ιχθύος, οι δε Τροτσκιστές υπονοούν (ποιόν άλλον;) τον ....Τρότσκι! Ο Λένιν όμως σε αυτήν την επιστολή κάνει την κρίση του για όλους τους πιθανούς διεκδικητές της θέσης. Ας δούμε τι λέει για τον καθένα, και την πολιτική σοβαρότητα αυτών των αιτιάσεων:1) Μπουχάριν : "δεν είναι μόνο ο πιο άξιος και πιο σημαντικός θεωρητικός του κόμματος, αλλά μπορεί δίκαια να θεωρείται το αγαπημένο παιδί όλου του κόμματος", "μολοντούτο, οι θεωρητικές του απόψεις του με πολύ μεγάλη επιφύλαξη μπορούν να χαρακτηριστούν ως εντελώς μαρξιστικές, γιατί έχουν κάτι το σχολαστικό (ποτέ δε μελέτησε και νομίζω πως ποτέ δεν κατάλαβε πλήρως τη διαλεκτική)".2) Πιατακόφ : "διακρίνεται για τη δύναμη της θέλησής του και για την ικανότητά του, αποκλίνει όμως πάρα πολύ προς τη διοικητική πλευρά των πραγμάτων, ώστε να μην μπορεί κανείς να τον εμπιστευτεί σ' ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα". 3) Τρότσκι : "όπως αποδείχτηκε στην πάλη του ενάντια στην Κεντρική Επιτροπή στο ζήτημα του Λαϊκού Επιτροπάτου Συγκοινωνιών, διακρίνεται όχι μόνο για τις εξαιρετικές του ικανότητες - σίγουρα, είναι το πιο ικανό μέλος της σημερινής ΚΕ - αλλά και για την πολύ μεγάλη του αυτοπεποίθηση και για τη διάθεση να ελκύεται πάρα πολύ από την καθαρά διοικητική πλευρά των υποθέσεων".4) Στάλιν : "έχοντας γίνει Γεν. Γραμματέας, έχει συγκεντρώσει τεράστια εξουσία στα χέρια του και δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρει πάντα να τη χρησιμοποιεί με αρκετή σύνεση", "είναι πολύ αγενής κι αυτό το ελάττωμα, εντελώς υποφερτό στις μεταξύ μας σχέσεις των κομμουνιστών, γίνεται ανυπόφορο στη θέση του Γεν. Γραμματέα. Προτείνω, λοιπόν, στους συντρόφους να βρουν έναν τρόπο να μεταθέσουν το Στάλιν από αυτή τη θέση και να βάλουν σ' αυτή κάποιον άλλο, που από όλες τις πλευρές να

υπερέχει από το Στάλιν μόνο σε μία - δηλαδή να είναι πιο ανεκτικός, πιο νομοταγής και να υπολογίζει πιο πολύ τους συντρόφους, να είναι λιγότερο καπριτσιόζος κλπ."

Ν.Μπουχάριν1) Ο Μπουχάριν σχολαστικός, αντιδιαλεκτικός, μη μαρξιστής, ο Πιατακόφ ρέπει προς τη διοικητική πλευρά των πραγμάτων (δηλ. προς τη γραφειοκρατία).2) Ο Τρότσκι απέδειξε ότι είναι ο πιο ικανός μέσα στην ΚΕ, πώς; με την πάλη του ενάντια στην ΚΕ (ο Λένιν τους έσφαζε με το μπαμπάκι). Και κάτι άλλο : ο Τρότσκι "ελκύεται πάρα πολύ από την καθαρά διοικητική πλευρά των υποθέσεων", δηλαδή, έρεπε κι αυτός προς τη γραφειοκρατία! Ο Τρότσκι, που η βασική του κατηγορία κατά του Στάλιν ήταν πως ήταν γραφειοκράτης και έχει μείνει ιστορική η φράση του ότι "η Σοβιετική Ένωση είναι ένα εργατικό κράτος γραφειοκρατικά εκφυλισμένο"! Μήπως έλεγε "ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"; 3) Ο μόνος που δεν κατηγορείται για πολιτικά ή θεωρητικά ελαττώματα είναι ο Στάλιν, που υποτίθεται με τη "διαθήκη" του Λένιν είχε γίνει σκόνη και δεν ήξερε πού να κρυφτεί! Προσέξτε : ο Στάλιν έχει συγκεντρώσει μεγάλη εξουσία, δεν ξέρει (ο Λένιν) αν ξέρει να τη χρησιμοποιεί πάντα με αρκετή σύνεση (θέμα χαρακτήρα) και επειδή είναι αγενής σ' ένα πόστο που θα ερχόταν σε επαφή όχι μόνο με κομμουνιστές, που αυτή η ιδιότητα του Στάλιν δεν πείραζε καθόλου, αλλά και με άλλο κόσμο, γι' αυτό ζητάει να βάλουν στη θέση του κάποιον άλλο που να υπερέχει μόνο (!) στο να είναι πιο ευγενής, ανεκτικός κλπ.4) Για τους Κάμενεφ-Ζηνόβιεφ, μετά το επεισόδιο της ουσιαστικής προδοσίας της επανάστασης ήδη από το ’17 (βλέπε Τζων Ρηντ, «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο») δεν έμπαινε καν ζήτημα. Ο Κάμενεφ είχε καθαιρεθεί ήδη από τις 3/11/17 από την ΚΕ...Μετά από όλα αυτά ο Στάλιν έθεσε θέμα στην ΚΕ να τον αντικαταστήσουν από το πόστο του Γε. Γραμματέα και η ΚΕ, ομόφωνα (και ο Τρότσκι και οι Μπουχάριν, Ζινόβιεφ, κλπ.), του ζήτησε να παραμείνει.Τελικά, ποιούς ακριβώς λοιπόν αφήνει έκθετους η αναφορά σε αυτά τα κείμενα; Σίγουρα όχι τους κομμουνιστές που εξακολουθούν να τιμάνε τον «τρισκατάρατο μουστάκια από το Γκόρι».Τι βγαίνει από όλα αυτά;-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Στάλιν μπήκε στην ΚΕ «αριστεινδήν» μετά από εισήγηση του Λένιν, και όχι με ψηφοφορία

_____________________________________________________________________

Στάλιν-ΛένινΤο μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι το εξής:Ο Λένιν επιχειρεί να «συνετίσει» τον Στάλιν σε σχέση με τους τρόπους του τελευταίου, χωρίς όμως να αμφισβητεί στην πραγματικότητα, την θέση του σαν ΓΓ, πράγμα που προκύπτει από τις κρίσεις του για τους άλλους δυνάμει υποψήφιους για αυτήν την θέση. Εχει αρκετά σοβαρούς λόγους για κάτι τέτοιο: Ο πρώτος είναι προσωπικός: Είναι πρόσφατο το επεισόδιο ανάμεσα στον Στάλιν και την γυναίκα του Λένιν, Κρούπσκαγια*, όπου ο ΓΓ την έχει «καταχεριάσει» πολύ άσχημα για την παραβίαση των όρων της νοσηλείας του Λένιν. Παρότι πολιτικά κανένα ζήτημα δεν υφίσταται από αυτό (και ο Λένιν το γνωρίζει καλύτερα από όλους), είναι ανθρώπινο να το θεωρήσει σαν προσωπική προσβολή που δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη.Έχει όμως και έναν πολύ σημαντικότερο κατ’εμέ, πολιτικό προβληματισμό:Φοβάται μία μελλοντική διάσπαση του Κόμματος! (και όχι, από ότι απόδειξε η ιστορία, άδικα).

Γνωρίζει πως ο Τρότσκι, που με το ζόρι αποδέχτηκε την ηγεσία του ίδιου του Λένιν**, πάρα πολύ δύσκολα θα δεχτεί να βρίσκεται «υπό» κάποιον γιο χωρικού που «ήρθε από τα βάθη της Ασίας»... Έτσι προσπαθεί από την μία να ταρακουνήσει τον Στάλιν σε μία πολιτική προσωπικού «κατευνασμού» του Τρότσκι, που λόγω χαρακτήρα, θεωρεί ήδη πολύ να ανέχεται να είναι το νο2, πόσο μάλλον όταν από το νο1(Στάλιν), λείπει κάθε είδους πολιτικό ή προσωπικό «τακτ», που θα σταματήσει να του θυμίζει τις θέσεις τους. Από την άλλη υπενθυμίζει (διακριτικά είναι η αλήθεια) τόσο τις γραφειοκρατικές τάσεις του Τρότσκι, όσο και τον «μη μπολσεβικισμό του», παράγοντες αντικειμενικά (ειδικά ο δεύτερος) απαγορευτικούς για την ανάδειξη του τελευταίου στην ηγεσία του κόμματος. Προσπαθεί να δημιουργήσει μία ισορροπία που θα εμποδίσει την φιλαρχία του Τρότσκι να επιχειρήσει μία έφοδο προς την εξουσία κατά παράβαση της κομματικής τάξης, η οποία θα οδηγούσε σε διάσπαση (όπως και έγινε, άσχετα αν οι όροι που πραγματοποιήθηκε απείχαν πολύ από αυτούς που ονειρεύοταν η αντιπολίτευση), αν όχι και σε «εμφύλιο» μεταξύ των μπολσεβίκων. Μέσα από αυτό το πρίσμα, οι σε πρώτη ανάγνωση αντιφάσεις των επιστολών του Λένιν, εξαφανίζονται...Ο Λένιν όμως γνωρίζει πως ο Τρότσκι μόνο αφελής δεν είναι για να ησυχάσει, απλά και μόνο, από την «καλύτερη συμπεριφορά» του Στάλιν. Έτσι του δίνει μια πιο χειροπιαστή υποστήριξη: Υποστηρίζει το αίτημα του Τρότσκι για αύξηση και ανανέωση των μελών της ΚΕ προκειμένου να επιχειρηθεί να αλλάξουν οι ,υπέρ του Στάλιν, συσχετισμοί μέσα σε αυτήν. Η αναφορά σε αυτό βέβαια χτυπάει και τον δεύτερο βασικό πυλώνα της τροτσκιστικής μυθολογίας (ο πρώτος είναι η ... «γραφειοκρατία» που τον είδαμε παραπάνω), μια και η αποπομπή αυτών που ο Τρότσκι αποκαλούσε «παλιά

μπολσεβίκικη φρουρά»  ’30, ήταν αίτημα δικό του από το ’24 όταν τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους τους αποκαλούσε «εκφυλισμένη παλιά λενινιστική φρουρά»... Το πως αυτή η «εκφυλισμένη παλιά λενινιστική φρουρά» του ’24, αναζωογονήθηκε το ’30 μόνο ο Τρότσκι θα μπορούσε να μας το εξηγήσει, αλλά δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να το κάνει. Εκτός φυσικά και αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός, πως στην «νέα φρουρά» που είχε εναποθέσει τις ελπίδες του για αλλαγή των συσχετισμών μέσα στο κόμμα, είχε ακόμη λιγότερα ερείσματα από ότι στην «παλιά», οπότε οι τοποθετήσεις του είναι καθαρά καιροσκοπικές.Πολιτικό συμπέρασμα: Η προσεκτική ανάγνωση και εκτίμηση του νοήματος των δύο επιστολών του Λένιν, αποτελεί την ταφόπλακα των τροτσκιστικών και αντισταλινικών γενικότερα μύθων. Είναι απορίας άξιο, αυτοί που τις αναπαραγάγουν για να μειώσουν το κύρος της κομματικής καθοδήγησης ανάμεσα στο ’23 και το ’56, σε τι πνευματικού επιπέδου ανθρώπους απευθύνονται.*Στις 22/12/1922 ο Στάλιν παίρνει τηλέφωνο την Κρούπσκαγια και την βρίζει γιατί παραβίασε το «καθεστώς νοσηλείας» του Λένιν. Η παραβίαση αφορούσε μία επιστολή προς τον Τρότσκι η οποία τον συνέχαιρε για την επιβολή των θέσεων του σε σχέση με το θέμα του μονοπώλιου στο εξωτερικό εμπόριο. Το επεισόδιο κρατιέται μυστικό από τον Λένιν από τον φόβο επιδείνωσης της αρρώστιας του. Το μαθαίνει δύο μήνες μετά. Στέλνει μία οργισμένη επιστολή στους Στάλιν- Κάμενεφ –Ζηνόβιεφ.Η «διαθήκη» στάλθηκε στην ΚΕ μετά τον θάνατο του Λένιν. [Ν.Βεργίδης «η διπλή δολοφονία του Στάλιν»/ εκδ.ARCADIA Αθήνα 1984]**Είναι γνωστή η πολεμική μεταξύ των Λένιν-Τρότσκι (βλέπε και Μ.Ολμίσκι «ο Λένιν για τον Τρότσκι και τον τροτσκισμό/ εκδ. Γ.Αναγνωστίδης/ΕΣΣΔ 1925) όλα τα πρηγούμενα χρόνια. Ο Τρότσκι προσχώρησε στους μπολσεβίκους μόλις τις παραμονές της επανάστασης μετά από εισήγηση του ...Στάλιν(!), που αντικαθιστούσε τον Λένιν, που τότε απουσίαζε στην Φιλανδία.Βιβλιογραφία:

Χρησιμοποιήθηκε η στο διαδίκτυο δημοσιευμένη «διαθήκη του Λένιν» από μετάφραση του Σακάτου εδώ

Το πλούσιο σε βιβλιογραφικές παραπομπές βιβλίο του Βεργίδη [Ν.Βεργίδης «η διπλή δολοφονία του Στάλιν»/ εκδ.ARCADIA Αθήνα 1984] του οποίου τις εκτιμήσεις και δεν υιοθετούμε, αλλά έχει μεγάλη έρευνα σε πρωτογενείς πηγές.

Αποσπάσματα σχολίων από μία κουβέντα στο INDYMEDIA H μπροσούρα «Εκτιμήσεις-συμπεράσματα για την πορεία της Σ.Ε.» του

ΚΚΕ(μ-λ) -να μην με λέτε και κολλημένο πως μόνο κείμενα του ΚΚΕ βάζω- που δημοσιεύθηκαν στην «προλεταριακή σημαία» στις 7 και 21/9/91