Πύργος της Βαβέλ

Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτίριο, προφανώς ένα

πολιτικο κέντρο στηΜεσοποταμία, που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της

εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο να φθάσει «μέχρι τον ουρανό». Όμως λόγω της βλασφημίας αυτής, ο θεος σύγχυσε

τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η

ολοκλήρωση, του και αυτοί να διασπαρούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Οι διαφορετικές ερμηνείες για τον πύργο της Βαβέλ

Με δεδομένες τις διαφορετικές ερμηνείες για τον Κατακλυσμό του Νώε, που προηγήθηκε αυτής της αφήγησης στο ίδιο βιβλίο της Γένεσης, διαφοροποιείται και η ερμηνεία για τα γεγονότα του πύργου της Βαβέλ. Και για μεν αυτούς

που δέχονται έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, ο πύργος της Βαβέλ υπήρξε το ξεκίνημα της ανθρώπινης εθνογένεσης, ενώ

για όσους δέχονται τοπικό κατακλυσμό, αυτό ήταν ένα γεγονός, που σχετίζεται μόνο με τους απογόνους του Νώε,

και τη διάσπαση και διασκορπισμό της δικής τους μόνο εθνότητας, και τη διασπορά τους σε άλλα έθνη και γλώσσες,

τα οποία σύμφωνα με τους ιστορικούς ήδη υπήρχαν.

Ο άνθρωπος δημιουργημένος κατ' εικόνα Θεού αξιοποιεί τα χαρίσματα του και δημιουργεί πολιτισμό. Σε μια πεδιάδα της Ανατολής οι άνθρωποι θέλησαν να δημιουργήσουν ένα μνημείο που θα θύμιζε τις μεγάλες κατακτήσεις τους

στη γνώση και που θα τους δόξαζε σ' όλη τη γη. Έτσι, αξιοποιώντας την τεχνολογία τους στην κατασκευή οικοδομημάτων, άρχιζαν να χτίζουν έναν πανύψηλο πύργο. Όσο ανέβαινε ο πύργος, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι

πίστευαν πως θα μπορούσαν μόνοι τους, με τις δικές τους δυνάμεις να πετύχουν οτιδήποτε στη ζωή τους. Αυτό τους γέμισε υπερηφάνεια και

εγωισμό.Ο Θεός τότε τους προκάλεσε σύγχυση στην επικοινωνία μεταξύ τους, με

αποτέλεσμα να μην τελειώσει ο πύργος και οι άνθρωποι να χωριστούν σε ξεχωριστές ομάδες, φυλές και έθνη, που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες. Ο

τόπος αυτός ονομάστηκε "Βαβέλ", που σημαίνει "σύγχυση γλωσσών".

Η αφήγηση αυτή της Παλαιάς Διαθήκης προσφέρει μια εξήγηση για το διαχωρισμό των ανθρώπων σε λαούς και έθνη. Η σύγχυση όμως των γλωσσών

συμβολίζει και την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και αυτών που ανήκουν στην ίδια ομάδα ή κοινωνία. Η γλώσσα ή η διάλεκτος του

κάθε λαού δεν είναι εμπόδιο στην ενότητα των ανθρώπων, όταν όλοι μέσα στην ψυχή τους νοιώθουν αγάπη για τους άλλους. Μπορεί όμως να τους

χωρίσει, όταν δεν υπάρχει κατανόηση και αλληλοσεβασμός.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΙΟΛΑΣΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΛΟΣ

ΦΩΤΗΣ ΓΙΩΤΗΣ