περιοδικό "ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ"

( )

◄ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ μηνιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό / τεύχος 3ο / Απρίλιος 2014►

(2)


(3)


Άνοιξη και Πάσχα μαζί… Χρώματα και φωτεινές λάμψεις! Γιορτή της φύσης, οσμή του έρωτα… λαμπρή του Χριστιανι-σμού. Έχει πολλά αυτός ο μήνας… και λουλούδια, και γιορτές, και πρωταπριλιά. Κι εμείς χαμογελαστοί, όλοι μας, ολοκληρώνουμε άλλο ένα τεύχος του περιοδικού που αγαπήσατε τόσο γρήγορα. Κάθε άρθρο και μια ανιδιοτελής πράξη αγάπης για την τέχνη. Κάθε λέξη και μια ξεκάθαρη προσέγγιση του πολιτισμού. Καλωσήρθατε στο περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ !!!

Βασίλης Πέρρος / αρχισυντάκτης

(4)


ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Παιδί & Πολιτισμός ΕΛΓΚΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗ

Ζωγραφική ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΡΑΚΑΚΗ

Νους υγιής ΣΟΦΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Λογοτεχνία ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ ΤΖΕΝΗ ΚΟΥΚΙΔΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ

Μουσικό Magazino ΜΑΡΙΟΣ ΚΥΡΤΑΤΟΣ

Γενικά θέματα ΣΤΕΛΛΑ ΦΛΩΡΑ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Τέχνες & Ομογένεια ΑΜΑΛΙΑ ΣΔΡΟΥΛΙΑ

Θέατρο και οθόνη ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ

Ποίηση ΒΙΒΗ ΦΡΑΓΚΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΕΥΧΟΥΣ ΒΙΚΥ ΜΠΑΘΡΕΛΟΥ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ-ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ

Site►http://www.thematologio.gr

e-mail► [email protected]

Περιεχόμενα

Σελ. 8► μήνας μπαίνει... ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Σελ. 14► τοπικά έθιμα: Πάσχα ελληνικό

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΕΡΡΟΣ

Σελ. 22► αφιέρωμα: Αγγελική Δρακάκη

ΤΖΕΝΗ ΚΟΥΚΙΔΟΥ

Σελ. 28► Οδός ονείρων ΒΑΛΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ

Σελ. 35► Μισιρλού ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΟΣ

Σελ. 39► Μουσεία του κόσμου

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΡΑΚΑΚΗ

Σελ. 42► Η δική μου παράσταση

ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΑΒΑΡΑ

Σελ. 48► αφιέρωμα: Μάρκος Τερκεσσίδης

ΑΜΑΛΙΑ ΣΔΡΟΥΛΙΑ

Σελ. 56► Κεντρικού τύπου παχυσαρκία

ΣΟΦΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Σελ. 62► αφιέρωμα: Νίκος Καζαντζάκης

ΒΙΒΗ ΦΡΑΓΚΟΥ

http://www.thematologio.gr

(5)


Επίσημη παρουσίαση

Δευτέρα 7 Απριλίου 7:30μ.μ

Βιβλιοπωλείο 'Παράμετρος"

Περικλέους 56 (εμπορικό κέντρο)

Χολαργός

(6)


(7)


httptaranakounimata.blogspot.gr

Η συντακτική ομάδα του «Θεματολόγιου» αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους τους αναγνώστες - φίλους του περιοδικού που συμμετείχαν στην αποστολή σχετικών μηνυμάτων για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Αν και τα μηνύματα ήταν πολλά, δεν έχει μεγάλη σημασία ο ακριβής αριθμός. Σημασία έχει ότι οι αναγνώστες μας απέδειξαν ότι ξέρουν να τιμούν την ιστορία και τον πολιτισμό μας, ότι είναι ενεργοί πολίτες σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, ότι ενδιαφέρονται για το κοινό καλό και σκοπό. Μέχρι την επόμενη δράση…

Σας ευχαριστούμε!

httpwww.attikipress.gr

(8)


(9)


(10)


►Στις 2 Απριλίου 1948, γεννήθηκε ο Δημήτρης Μητροπάνος. Έφυγε πρόσφα-τα, αλλά μας άφησε κληρονομιά την καθαρή φωνή του και τις τεράστιες ερμηνείες του. Τραγούδια όπως, το «Αλλοίμονο», «Σε μια στοίβα καλαμιές», «Πες μου που πουλάν καρδιές», «Ρόζα», «Καλοκαίρια και χειμώνες», «Θάλασσες», «Δώσε μου φωτιά» και δεκάδες άλλα, έχουν κρατήσει μια θέση στη ψυχή του Έλληνα που τα σιγοτραγουδάει και τον συντροφεύουν στη ζωή του.

Ο Απρίλης, ο τέταρτος μήνας του Γρηγοριανού ημερολόγιου ετυμολογείται από το λατινικό Aprillis, από το ρήμα aperire, που σημαίνει «ανοίγω». Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός «ανοίγει» και έρχεται η Άνοιξη.

►Την ίδια ημέρα γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, λόγω της επετείου της γέννησης Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805).

►Στις 7 Απριλίου 1614, πέθανε ο Δομήνικος Θεοτοκό-πουλος. Ίσως ο μεγα-λύτερος Έλληνας ζωγράφος, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1541 και συνέχισε τις σπουδές του στη Βενετία. Μεγάλο έργο άφησε στο Τολέδο της Ισπανίας όπου εγκα-ταστάθηκε και έγινε γνωστός παγκοσμίως ως «Ο Έλληνας» (Ελ Γκρέκο).

(11)


►Στις 7 Απριλίου επίσης, το 1922 γεννήθηκε ο μουσικοσυνθέτης Απόστολος Καλδάρας, ενώ το 2000 πέθανε ο Άκης Πάνου, ο οποίος είχε γράψει εκατοντάδες τραγούδια για όλους τους μεγάλους λαϊκούς τραγουδιστές.

►Την επόμενη ημέρα, στις 8 Απριλίου, τιμούμε την γέννηση του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού (1798), ενώ το 1973 πέθανε ο Ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, του οποίου το πλήρες όνομα ήταν Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ υ Πικάσο.

Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοι

Για σας όλοι είναι χαρά,

αι το γόνα σας δεν τρέμει

Στους κινδύνους εμπροστά.

Απ’ εσάς απομακραίνει

Κάθε δύναμη εχθρική

Αλλά ανίκητη μια μένει

Που τες δάφνες σας μαδεί.

«Ύμνος Εις την Ελευθερίαν»

Διονύσιος Σολωμός

►Στις 13 Απριλίου 1926, γεννήθηκε η μεγάλη ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη και το 1947 ο μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος μελοποίησε Μπρεχτ, Καββαδία, Ρίτσο, Μαγιακόφσκι και συνεργάστηκε με ερμηνευτές όπως ο Μητροπάνος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Μητσιάς, η Μίλβα και άλλοι.

►Στις 14 Απριλίου 1984, πέθανε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο οποίος μας άφησε δεκάδες ταινίες με το ταλέντο του και το χαμόγελό του.

(12)


►Στις 17 Απριλίου 1935, γεννήθηκε ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες σκηνοθέτες (αν όχι ο μεγαλύτερος) ενώ η επόμενη, η 18η έχει κηρυχθεί ως Παγκόσμια ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Ως Ελληνικά Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς έχουν χαρακτηριστεί η Ακρόπολη, οι Δελφοί, οι Μυκήνες, τα Μετέωρα, ο Μυστράς, η Βεργίνα, κ.α.

►Στις 15 Απριλίου 1452 γεννήθηκε ο ιταλός ζωγράφος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, εφευρέτης, μηχανικός (!!!) Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ενώ το 1858 πέθανε ο ζωγράφος Φρανσίσκο Γκόγια.

►Στις 20 Απριλίου 1913, γεννήθηκε ο Μίμης Φωτόπουλος και το 1999 πέθανε ο πιο αγαπητός κοντός του ελληνικού κινηματογράφου, ο Νίκος Ρίζος.

►Η 23η Απριλίου κηρύχθηκε από την UNESCO ως Παγκόσμια ημέρα βιβλίου, λόγω των θανάτων των Μιγκέλ Θερβάντες και Γουΐλιαμ Σαίξπηρ (το 1616 και οι δυο).

►Στις 26 Απριλίου 1564, γεννήθηκε ο Γουΐλιαμ Σαίξπηρ και το 1798 ο ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά.

►Στις 29 Απριλίου 1863 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ενώ είναι η Παγκόσμια ημέρα Χορού.

(13)


Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί

προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνου Καβάφη, «Θερμοπύλες»

►Τέλος, την τελευταία ημέρα του μήνα, στις 30,τιμούμε τη γέννηση ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποιητών και στιχουργών, του Νίκου Γκάτσου (1915), ποιήματα και στίχοι του οποίου έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Δανέζικα, Ισπανικά, Ιταλικά, Καταλανικά, Κορεατικά, Σουηδικά, Τουρκικά, Φινλανδικά (!)

(14)


Στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας, η νύχτα της Ανάστασης είναι η Νύχτα των Αερόστατων, έθιμο που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Η όμορφη πρωτεύουσα της Τσακω-νίας μετατρέπεται σε ένα φαντασμαγορικό σκηνικό θεάματος. Το έθιμο αυτό προέρχεται από ντόπιους ναυτικούς οι οποίοι γυρίζοντας τον κόσμο, εντυπωσιάστηκαν από κάποιο αντίστοιχο ασιατικό έθιμο. Στη συνέχεια, το μετέφεραν στην πατρίδα τους, που με το πέρασμα των χρόνων καθιερώθηκε και συνδυάστηκε με το εορτασμό του Ανάστασης. Με το πρώτο "Χριστός Ανέστη" οι ενορίες καίνε το ομοίωμα του Ιούδα και αερόστατα ελευθερώνονται στον ουρανό. Η φαντασμα-γορική ατμόσφαιρα συμπληρώνεται με βεγγαλικά, βαρελότα, δυναμιτάκια και με κάθε είδους πυροτεχνήματα. Έχει παρατηρη-θεί πως όποιες καιρικές συνθήκες και να επικρατούν το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, τη στιγμή της Ανάστασης επικρατεί σχετική νηνεμία, με ελαφρό δυτικό αεράκι. Τα Αερόστατα, που είναι οι «πρωταγωνιστές» εκείνο το βράδυ, ετοιμάζονται εβδομάδες πριν από τη «μεγάλη» βραδιά. Σχεδόν κάθε σπίτι κατασκευάζει το δικό του και στην ετοιμασία του συμμετέχει όλη η οικογένεια, μικροί και μεγάλοι. Η τεχνική που χρησιμοποείται είναι ειδική και η προέλευση της χάνεται στα βάθη των χρόνων. Τα αερόστατα είναι φτιαγμένα από καλάμι και χαρτί. Το μεγεθός τους ποικίλει, όμως δε ξεπερ-νάει τα δύο μέτρα. Τα μεγάλα απαιτούν από 32 έως 36 κόλλες χαρτί για να φτιαχτούν, τα μικρότερα χρειάζονται 8 κόλλες ενώ κάποια άλλα από 16 ή 18. Για την πυροδότησή τους γίνεται χρήση ενός πανιού, εμποτι-σμένο με λάδι και πετρέλαιο, την "καλυμμάρα". Έχει παρατηρηθεί πως από κάθε ενορία αφήνονται περισσότερα από 100 αερόστατα το βράδυ της Ανάστασης.

(15)


(16)


Κάθε περιοχή, από τη Ρόδο ως τη Κέρκυρα και από την Κρήτη ως τη Θράκη γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο . Παλαιά έθιμα, ήθη, αλλά και παραδόσεις, βγαλμένα όλα από τα βάθη του χρόνου αναβιώνουν το Πάσχα κάθε χρόνο σε όλη τη χώρα. Θρησκευτική κατάνυξη, επιστροφή στις ρίζες, πασχαλιάτικα εδέσματα, σουβλιστά αμνοερίφια και κόκκινα αυγά συνθέτουν την εικόνα της πιο κατανυκτικής περιόδου του έτους. Κάθε περιοχή, από τη Ρόδο ως τη Κέρκυρα και από την Κρήτη ως τη Θράκη γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Σε πολλές περιοχές της χώρας τα έθιμα είναι πολλά, έχουν τις ρίζες τους στην Τουρκοκρατία και συνδέονται με σημαντικά γεγονότα του κάθε τόπου.

Οι Αυγομαχίες στην Καστανούσσα και στις Κρηνίδες Καβάλας Το έθιμο των αυγομαχιών αναβιώνει σε αρκετές περιοχές της χώρας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας, όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής. Στην Κεντρική Μακεδονία, και στην Καστανούσα του δήμου Σιντικής, στις Σέρρες, οι «αυγομαχίες» γίνονται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Το έθιμο συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου και τη σύγκρουση του καλού με το κακό. Η προετοιμασία ξεκινάει από το Δεκέμβριο, όπου οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό ξεκινούν να συλλέγουν τα αυγά, αφού έχουν ταΐσει τις κότες τους με σιτάρι, άμμο και μαρμαρόσκονη για να κάνουν αυγά με γερό τσόφλι. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρήση μόνο αυγών κότας. Ο κάθε ένας που συμμετέχει στην «αυγομαχία» έχει στη διάθεσή του 30 αυγά και νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει τα λιγότερα σπασμένα αυγά. Στη Δημοτική Κοινότητα Κρηνίδων του Δήμου

Καβάλας και εκεί τη δεύτερη μέρα του Πάσχα αναβιώνουν οι «αυγομαχίες». Μικροί και μεγάλοι κάτοικοι της περιοχής, με ιδιαίτερη φροντίδα

(17)


(18)


παρουσιάζουν τα αυγά τους και ξεκινούν μια ιδιόμορφη μάχη τσουγκρίσματος. Η προετοιμασία αυτής της γιορτής ξεκινάει εβδομάδες πριν, με τη συγκέντρωση των καλύτερων αυγών από κότες και φραγκόκοτες. Επίσης το έθιμο με τις αυγομαχίες αναβιώνει και στο Θρυλόριο του Ν. Ροδόπης, στο Μαυρόβατο και στο Μυλοπόταμο Δράμας, στα Λευκάδια Βεροίας και στη Κρύα Βρύση Γιαννιτσών. Οι κούνιες στα Γιαννιτσά και στις Κυκλάδες Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στα Γιαννιτσά του νομού Πέλλας θα αναβιώσει το έθιμο «Κουνιές». Το έθιμο αυτό γινόταν γιατί η «αιώρηση», δηλαδή το κούνημα, θεωρούνταν ότι γινόταν «σε καλό», υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς. Στις Κυκλάδες και στην Κύθνο, την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Στην Κεντρική Μακεδονία, σε πολλά χωριά των Πιερίων και στους παραδοσιακούς οικισμούς αναβιώνει το «Κάψιμο της Ρόκας», όπου την τρίτη ημέρα του Πάσχα οι γυναίκες του χωριού, ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές χορεύουν τον διπλωτό χορό και τραγουδούν τραγούδια της εορτής του Πάσχα. Την τρίτη μέρα του Πάσχα τρία διαφορετικά έθιμα αναβιώνουν στο νομό Χαλκιδικής

και συγκεκριμένα, στην Ιερισσό, στην Αρναία και στη Συκιά. Το έθιμο «Του μαύρου νιου τ αλώνι», έχει τις ρίζες του στην τουρκοκρατία. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την

(19)


εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους το 1821. Το έθιμο Κούτσμανους και Σουσσαρίτσα, αναβιώνει την τρίτη μέρα του Πάσχα, στην Αρναία. Οι άνδρες φορούσαν τα καλά τους, με τα καριοφίλια και τα άλογα τους, ανηφόριζαν για το ύψωμα του Άη-Λια. Μετά την πανηγυρική θεία λειτουργία τα παλικάρια διαγωνίζονταν στη σκοποβολή. Στην παραλία της Συκιάς, στη Χαλκιδική, διοργανώνεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα Αλογοδρομίες. Στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, μετά την καθιερωμένη λειτουργία στο παρεκκλήσι, παραδίδεται η εικόνα του Αγίου από τον Ιερέα, στους ιππείς, οι οποίοι αναλαμβάνουν ένα είδος λιτανείας, μεταφέροντας την εικόνα από το παρεκκλήσι στον χώρο διεξαγωγής των Αλογοδρομιών. Στη Δημοτική Κοινότητα Ελευθερών στη Νέα Πέραμο Καβάλας, την τρίτη μέρα του Πάσχα, αναβιώνουν τα παραδοσιακά «Μαζίδια». Οι πιστοί μεταφέρουν εν πομπή τα εικονίσματα από τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ταξιάρχη, την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, στα «Μαζίδια», όπου βρίσκεται το γραφικό εξωκλήσι των Αγίων Ραφήλ, Ειρήνης και Νικολάου. Εκεί, τελούν αρτοκλασία και αγιασμό, αναπέμποντας παρακλήσεις προς τον Αναστάντα Χριστό να ευλογήσει την καλλιεργητική περίοδο που ξεκινάει, ώστε να είναι αποδοτική και εύφορη.

(20)


Στην περιοχή της Δράμας, το δικό της χαρακτήρα έχει η Δευτέρα του Θωμά στους Σιταγρούς, όπου οι εκεί εγκατεστημένοι Πόντιοι συνεχίζουν πανάρχαια έθιμα των κοιτίδων τους, όπως επισκέψεις στα μνήματα, με διανομή κόκκινων αυγών και γλυκισμάτων και με τραγούδια, έθιμα με καθαρά αρχαϊκή μορφή και με συνακόλουθες μεταφυσικές δοξασίες και αντιλήψεις. Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Οι κάτοικοι της κοινότητας και οι επισκέπτες το γιορτάζουν με δημοτικούς χορούς, ενώ σε μεγάλα τσουκάλια μαγειρεύεται κρέας με ρύζι που στη συνέχεια μοιράζεται στους συγκεντρωμένους. Στη Δυτική Μακεδονία, ανάσταση στο νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου κάνουν οι κάτοικοι της Κοζάνης. Συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα του νεκρού τους και με αναμμένη τη λαμπάδα περιμένουν το «Χριστός Ανέστη», ενώ δεν ξεχνούν ν' αφήσουν ένα κόκκινο αυγό στο μνήμα για να "χορτάσει" το χαμένο μέλος της οικογένειας. Στην Αράχωβα, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα πραγματοποιείται ο αγώνας δρόμου των γερόντων. Οι συμμετέχοντες ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν, χορευτικά συγκροτήματα ενώ το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας.

(21)


Στο χωριό Σκάλα της Ναυπάκτου τη Δευτέρα του Πάσχα τελείται το γαϊτανάκι. Δύο κύκλοι χορευτών, πλέκονται μεταξύ τους σταυρωτά σε δύο ρυθμούς. Το γαϊτανάκι έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία και στις ομάδες αντίστασης που είχαν δημιουργήσει οι κάτοικοι του χωριού κατά την περίοδο εκδίωξής τους από το χωριό. Στην Καλαμάτα την Κυριακή του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο, ο «σαϊτοπόλεμος», του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Οι διαγωνιζόμενοι οπλισμένοι, με σαΐτες που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους από χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους μπαρούτι, αρχίζουν την εκτόξευση και ξεσηκώνουν το πλήθος που παρακολουθεί. Στην Πάτμο την Κυριακή του Πάσχα στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς. Την Κυριακή του Πάσχα πραγματοποιείται ο χαλκουνοπόλεμος στο Αγρίνιο με τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα. Επί τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι δοκίμαζαν την ποιότητα του μπαρουτιού, το οποίο χρησιμοποιούσαν στη συνέχεια κατά των Τούρκων. Οι λεγόμενοι χαλκουνάδες συγκεντρώνονταν στην κεντρική πλατεία της πόλης και συμμετείχαν στον χαλκουνοπόλεμο.

(άρθρο: Τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα/www.voria.gr)

(22)


(23)


(24)


Καθώς ξεχωρίζω τις μικρογραφίες από τους πίνακές της για να φτιάξω το παραπάνω κολάζ ανακαλύπτω πτυχές που δε φαίνονται από την αρχή, κρυμμένες λεπτομέρειες που εμφανίζονται μόνο με προσεκτική "ανάγνωση" των έργων της και όχι με την πρώτη φευγαλέα ματιά. Αρχικά, οι πίνακες φαίνονται λιτοί και απέριττοι, και μόνο όταν αφήνεις το βλέμμα σου να σταθεί και να διατρέξει κάθε γωνιά τους διακρίνεις κάθε στοιχείο τους που εκείνη, η Αγγελική Δρακάκη, έχει επιλέξει να συμπεριλάβει μέσα τους.

Τελευταία αρθρογραφεί στο νεοσύστατο ακόμα, μηνιαίο, ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, όμως από πάντα έπιανε τα χρωματιστά μολύβια και τα πινέλα της σε μια αέναη προσπάθεια να εκφράσει το συναίσθημά της ή να δώσει εικόνα του μέσα κόσμου της, απόδειξη ότι οι καλλιτέχνες γεννιούνται με την κλίση προς την τέχνη.

Στα έργα της κυριαρχεί ο άνθρωπος. Κορμιά γυναικεία, ανδρικά, παιδικά απαλλαγμένα από ρούχα και ό,τι άλλο θα μπορούσε να κρύψει κάτι από την ψυχοσύνθεσή τους, το συναίσθημά τους... την ψυχή τους(;). Οι προθέσεις των σωμάτων ανοικτές και ευανάγνωστες,

χωρίς μάσκα. Τα περιβάλλοντα σε βοηθούν να επιβεβαιώσεις περισσότερο αυτό που σου λένε τα πρόσωπα, οι μορφές τους.

Αγαπάει τις σκιές όσο και το φως. Τα μοιράζει στα έργα της ή τα αναμιγνύει στα ντεγκραταρισμένα φόντα της, εκεί που το χρώμα διαβαθμίζεται από το απόλυτο λευκό μέχρι το μελανό ή το μαύρο. Οι αντιθέσεις, όμως, δεν προκύπτουν τόσο από το φως μέσα στο σκοτάδι ή το αντίθετο όσο από τις χρωματικές επιλογές της. Έτσι, έναν καθ’όλα ψυχρότονο πίνακα εμβολίζει το θερμό κόκκινο και ένα ουδέτερο σχεδόν μονοχρωματικό έργο "σπάει" ένα έντονο χρώμα.

Φαντάζομαι ότι από μικρή ηλικία είχατε εμφανίσει σημάδια της καλλιτεχνικής σας κλίσης. Πότε έγινε η πρώτη σας απόπειρα στα καλλιτεχνικά; Με ποια αφορμή και με ποιον τρόπο έκφρασης;

Α.Δ.: Δεν υπήρχε μεγαλύτερη χαρά από την στιγμή που μια συμμαθήτριά μου, για δώρο γενεθλίων, μου έφερε ένα κουτάκι νερομπογιάδες. Ήμουν σχεδόν οκτώ και ήξερε ότι θα ήταν το ιδανικό δώρο για εμένα. Ο ελεύθερος χρόνος μου πάντα με

(25)


έβρισκε με μολύβια και μπλοκ να κάνω αντιγραφές από παιδικά βιβλία και καδράκια που βρισκόταν στο σπίτι. Ήταν ο "κόσμος" μου... Και συνεχίζει να είναι…

Τι θέλετε να περάσετε μέσα από τα έργα σας στο κοινό σας; Τι σας εμπνέει; Ποια είναι τα αγαπημένα σας θέματα;

Α.Δ.: Κεντρικό θέμα στα έργα μου είναι ο άνθρωπος με ο,τιδήποτε μπορεί να βιώσει στην πορεία του: έρωτας, μητρότητα, χαρά, λύπη... Συναισθήματα που άλλοτε τα βγάζουμε προς τα έξω και άλλες φορές τα κρατάμε "κλειδωμένα" μέσα μας. Σκοπός μου είναι να κεντρίσω τον θεατή ως προς την έννοια του έργου και ο κάθε ένας με την ματιά του να δώσει την δική του οπτική στο θέμα. Και να δει, ίσως, γνώριμες πτυχές του εαυτού του.

Τι προκαλεί τη δημιουργικότητά σας;

Α.Δ.: Μια σκηνή στον δρόμο, μια κουβέντα, μια μελωδία ό,τι συμβαίνει στην απλή καθημερινότητα, μπορούν να γίνουν ερέθισμα για δημιουργία. Είναι θέμα ψυχολογίας της συγκεκριμένης στιγμής.

Τι την σκοτώνει;

Α.Δ.: Η έλλειψη χρόνου.

Τι σας μαγεύει στον κόσμο μας;

Α.Δ.: Η ελευθερία έκφρασης συναισθη-μάτων είναι κάτι το μοναδικό. Χάνεσαι στην κυριολεξία σε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Κάθε πινελιά μια διαδρομή που με οδηγεί (αυτή τελικά!) στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και δεν γίνεται να μην την ακολουθήσω.

Τι σας απογοητεύει;

Α.Δ.: Δυστυχώς στις μέρες μας λίγοι

(26)


(27)


είναι αυτοί που δίνουν την απαιτούμενη σημασία στην τέχνη. Τα μηνύματα εύχομαι να είναι πιο αισιόδοξα για τις νέες γενεές και να βάλουν την τέχνη στην ζωή τους με όποια μορφή θέλουν.

Τι σας θλίβει και τι σας κάνει ευτυχισμένη;

Α.Δ.: Όλα αυτά που βλέπουμε καθημε-ρινά. Η δυστυχία, οι δυσκολίες... πλάκωμα στην ψυχή. Οι κορούλες μου είναι η ευτυχία μου, η ζωή μου όλη!

Αν δεν υπήρχε η Τέχνη στη ζωή σας, τι θα έπαιρνε τη θέση της;

Α.Δ.: Απίθανο. Τέχνη σε όποια μορφή! Ίσως μουσική. Αν υποθέσουμε όμως, τότε η οικογένεια, πάνω από όλα.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας καλλι-τέχνης;

Α.Δ.: Μποτιτσέλι, Ντα Βίντσι, Ραφαήλ... Με λίγα λόγια Αναγέννηση. Ας μην ξεχνάμε ότι με αυτό το κίνημα αρχίζει η ιστορία της σύγχρονης Ζωγραφικής. Όλοι τους είναι Μεγάλοι δάσκαλοι για τις επόμενες γενεές.

Πότε ένα έργο είναι καλό; Πότε δεν είναι;

Α.Δ.: Για ένα έργο δεν υπάρχει "Τέλος". Πάντα έχει να σου δώσει. Δεν υπάρχουν καλά και κακά έργα. Είναι θέμα του καλλιτέχνη σε ποιο σημείο θέλει να "σταματήσει" τη διαδρομή ώστε το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Υπάρχουν έργα ολοκληρωμένα με λίγες μόνο γραμμές που σου βγάζουν αμέτρητα συναισθήματα και άλλα πιο δουλεμένα που ίσως να μην έχουν να πουν κάτι.

Ποιος είναι ο ρόλος της Τέχνης; Μπορεί η

τέχνη να κάνει καλύτερο τον κόσμο; Ο κόσμος είναι καλύτερος μέσα από την τέχνη;

Α.Δ.: Θα μείνω στα λόγια του Edgar De-gas. "Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνει τους άλλους να δουν". Είναι ο καθρέφτης του κόσμου μας, αντανακλά τα όμορφα, τα άσχημα... Ας τον παρατηρήσουμε λίγο καλύτερα.

Λίγα λόγια για την ζωγράφο από την ίδια...

«Γεννήθηκα και ζω στα Χανιά. Εργαζόμενη και μητέρα δύο κοριτσιών. Από μικρή ηλικία ασχολούμαι με τη ζωγραφική έχοντας παρακολουθήσει κάποια μαθήματα σχεδίου και στο μεγαλύτερο μέρος ως αυτοδίδακτη, στο χρώμα και την σύνθεση. Ζωγραφική και τέχνη στη ζωή μας γιατί, όπως λέει ο Καντίνσκυ, τα χρώματα είναι τα πλήκτρα, τα μάτια είναι η αρμονία και η ψυχή το πιάνο με τις χορδές του. Ο καλλιτέχνης είναι το χέρι που παίζει το όργανο. Αγγίζοντας το ένα ή το άλλο πλήκτρο, δονεί την ψυχή...»

(28)


(29)


(30)


Η σύγχρονη Ελλάδα συνεχίζει να ονειρεύεται, πέρα από κάθε όριο δυστυχίας, προσπαθεί να διατηρήσει την πίστη στις ιδέες. Ανέκαθεν στον τόπο αυτό ανθούσαν τα γράμματα και οι τέχνες και ιδιαίτερα σε συνθήκες εξαθλίωσης (ηχηρό παράδειγμα αποτελούν τα αριστουργήματα της μεταπολεμικής ποίησης). Και γιατί όχι; Ο τόπος αυτός είναι πάντα ένα ‘χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο’ στο Αιγαίο, πηγή μέγιστης έμπνευσης για κάθε μορφή τέχνης.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη ενασχόληση με τη γραφή – με τη μορφή της πεζογραφίας ή της ποίησης- κυρίως σαν προσπάθεια να καταξιωθεί κάποιος ως συγγραφέας. Πολλοί θεωρούν ότι αυτό αποτελεί ένδειξη ναρκισσισμού . Θα απαντήσω πως ο τελευταίος δυστυχώς απαντάται και σε πολλούς ‘καταξιωμένους’ στο χώρο συγγραφείς. Θα συμφωνήσω όμως ως προς τη θλιβερή διαπίστωση πως οι Έλληνες διαβάζουν ελάχιστα, σε αντίθεση με τη λαχτάρα τους να αποτυπώσουν στο χαρτί τις προσωπικές τους σκέψεις. Με αφορμή λοιπόν την έξαρση της παραπάνω ανάγκης, θα θίξω το θέμα των εκδόσεων, που αναμφίβολα απασχολεί κάθε επίδοξο ή αναγνωρισμένο συγγραφέα. Και είναι εύλογο αυτό, καθώς η έκδοση του έργου του αποτελεί κυρίως την ύψιστη ηθική δικαίωση του δημιουργού και το «εισιτήριό» του στο χώρο της

(31)


αναγνώρισης. Όσο κι αν κάποιοι δηλώνουν δήθεν απαξιωτικοί ως προς το εμπορικό κομμάτι του βιβλίου, μη γελιόμαστε, είναι καίριο σημείο για κάθε δημιουργό, διαφορετικά αυτός θα περιο-ριζόταν σε καταγραφή προσωπικού ημερολογίου και μόνο. Παράλληλα, η γνώμη ενός εκδότη, που επενδύει σε ένα έργο είναι συχνά πιο αντικειμενική από την ανταγωνιστική ματιά ενός άλλου συγγραφέα, την υποκει-μενικότητα ενός κριτικού (συχνά ανώνυμου και χωρίς ανάλογο συγγραφικό έργο) ή ακόμα και ενός ‘διδασκάλου’ δημιουργικής γραφής, που συχνά δεν διαθέτει καν τα ακαδημαϊκά προσόντα για τη θέση αυτή. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι διαβάζοντας κανείς Ελύτη, Καζαντζάκη, Τσέχωφ ή τα αναρίθμητα ιερά «τέρατα» της παγκόσμιας λογοτεχνίας διδάσκεται το αρτιότερο μάθημα δημιουργικής γραφής από τους πλέον ειδήμονες! Παράλληλα, πέρα από την εκτίμηση ενός εκδοτικού οίκου για ένα έργο, επιτυγχάνεται και η προώθησή του στους οργανωμένους εκείνους κύκλους, που θα το διαφημίσουν και θα το κάνουν ευρύτερα γνωστό (με τη δημοσίευση επαινετικών κριτικών, τις συνεντεύξεις, τις παρουσιάσεις, κοκ).

Η έκδοση λοιπόν γίνεται με τρεις κυρίως τρόπους: α) έκδοση του έργου με επιβάρυνση εξ ολοκλήρου του εκδοτικού οίκου, β) συμμετοχή του δημιουργού στα έξοδα,

γ) αποκλειστική επιβάρυνση του δημιουργού για τα έξοδα έκδοσης και προώθησης του βιβλίου.

Τάσσομαι ανοιχτά υπέρ της πρώτης επιλογής, όπως άλλωστε θα έκανε κάθε συγγραφέας ή ποιητής, επειδή αποτελεί το μέγιστο δείγμα εκτίμησης του έργου του από τον εκδότη, αλλά και μία απτή εγγύηση για την προσπάθεια προώθησής του στην αγορά του βιβλίου. Ωστόσο, πολλοί καταφεύγουν και στις υπό-λοιπες λύσεις, καθώς η αντιμετώπιση των νέων συγ-γραφέων –ειδικά στην περί-πτωση της σύγχρονης οικονο-μικής και ηθικής κρίσης- είναι συχνά απαξιωτική και δεν έχουν την ευκαιρία καν να διαβαστούν από τον ίδιο τον εκδότη, παρά από «βοηθούς». Τα πράγματα δε δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο στον χώρο της ποίησης, που λόγω της αφαιρετικότητάς της, απαιτεί

(32)


πιο εξειδικευμένο αναγνωστικό κοινό και επομένως δεν κρίνεται ‘εμπορική’ ή ‘ευπώλητη’. Το ίδιο συμβαίνει και στον πεζό λόγο αναφορικά με τη νουβέλα και τα διηγήματα, αν και στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογα δείγματα σε αυτές τις λογοτεχνικές κατηγορίες. Το μυθιστόρημα όμως ‘πουλάει’ και –λόγω του όγκου του- εξασφαλίζει ένα ικανό χρηματικό ποσό σε αυτόν που το εμπορεύεται. Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, παρατηρείται έξαρση των αυτοεκδόσεων , καθώς πλήθος εμπόρων είναι πρόθυμο να ικανοποιήσει την εκδοτική ανάγκη κάθε επίδοξου συγγραφέα με αντάλλαγμα κάποιο αντίτιμο συχνά σε βάρος της ποιότητας. Στην περίπτωση αυτή πάντως, το ποσό που συνήθως απαιτείται είναι τριπλάσιο αυτού που κρίνεται αναγκαίο για την διεκπεραίωση των εκδοτικών αναγκών, ενώ συνήθως τα έργα αυτά αμέσως μετά την κυκλοφορία τους στην αγορά του βιβλίου, ‘εγκαταλείπονται’ στην τύχη

(33)


τους, δηλαδή στην ανωνυμία….

Ακόμα όμως και στην πιο μικρή χρηματική συμμετοχή του δημιουργού, ή και στην εξ ολοκλήρου οικονομική επιβάρυνση του εκδότη, τα έξοδα έκδοσης πάλι υπερκαλύπτονται, καθώς τα πνευματικά δικαιώματα σπανιότατα αποδίδονται -και μάλιστα δίκαια- στον δημιουργό τους. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, οι καθυστερήσεις και η παραβίαση των χρονικών ορίων ενός συμβολαίου (αν υπάρχει) είναι σχεδόν δεδομένες.

Τι «μέλλει γενέσθαι» λοιπόν; Το μέλλον ενός συγγραφέα ή ποιητή είναι τόσο ζοφερό στην Ελλάδα, όσο διαγράφεται; Η απάντηση είναι θετική, ωστόσο θέλω να παραθέσω κλείνοντας τα εξής: είμαι από εκείνους τους ρομαντικούς που πιστεύουν πως ένα πραγματικά καλό βιβλίο, που

αποτελεί προϊόν ταλέντου και όχι επιθυμίας ανάδειξης, κάποτε θα αναγνωριστεί και θα βρει τον εκδοτικό του δρόμο μέχρι την καρδιά του αναγνώστη. Ο χρόνος (που θα δοκιμάσει την ποιότητά του), η διαρκής ενασχόληση του δημιουργού με τη γραφή και τη μελέτη της λογοτεχνίας (γιατί ένα έργο ή δύο δεν σε καθιστούν αυτόματα συγ-γραφέα), το πάθος να μην εγκαταλείπει κάποιος στις τεράστιες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει (δείγμα του ότι είναι γεννημένος με αυτό το «τάλαντο»), καθώς και η διατήρηση χαμηλού αλλά δυνα-μικού προφίλ είναι καταλυτικοί παρά-γοντες, που κάποτε οδηγούν στην εκπλήρωση αυτού του ονείρου . Συχνά μάλιστα, με επίπονες διαδικασίες, που μαρτυρούν πως η συγγραφή για κάποιους ανθρώπους δεν είναι μόνο ανάγκη, αλλά και πεπρωμένο .

(34)


(35)


Η ιστορία του πιο πολυδιασκευασμένου και πολυπαιγμένου (αν μας επιτρέπεται ο όρος) ελληνικού τραγουδιού, ξεκινάει προς τα τέλη της δεκαετίας του ’20 στην Αθήνα. Μέχρι την εποχή εκείνη (δεκαετία του ’20) κυριαρχούσε στις λαϊκές συνοικίες των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, ένα είδος ρεμπέτικου, το επονομαζόμενο γιαλάδικο (από την επαναλαμβανόμενη λέξη «γιάλα –γιάλα») ή μουρμούρικο ή σεβνταλήτικο. Όταν οι διωγμένοι ρεμπέτες της Μ. Ασίας έφεραν τις ανατολίτικες προσμίξεις στο Ελλαδικό ρε-μπέτικο, το έκαναν πιο αμανετζίδικο (από την επαναλαμβανόμενη λέξη «αμάν- αμάν»).

(36)


σουλμάνα της Αιγύπτου, καθώς τη χριστιανή της περιοχής την ονόμαζαν Αιγυπτιώτισσα. Το τραγούδι αναφέρεται στον έρωτα ενός χριστιανού για μια μουσουλμάνα, θέμα - ταμπού για εκείνη την εποχή. Αργότερα, το 1941, ο Ρουμπάνης, ένας ελληνοαμερικανικός δάσκαλος μουσικής, κυκλοφόρησε το τραγούδι σε τζαζ εκτέλεση (!), ενώ λίγο μετά, Οι S. Russell, N. Wise και M. Leeds έγραψαν αγγλικούς στίχους για το τραγούδι. Ο Ρουμπάνης άλλαξε επίσης τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντας στο τραγούδι το ανατολίτικο στυλ που γνωρίζουμε σήμερα. Στη δεκαετία του ’60, ο κιθαρίστας Dick Dale, έπαιξε, κατόπιν παρότρυνσης του κοινού το τραγούδι σε συναυλία κι το έκανε γνωστό στην Αμερική. Ο ίδιος είχε λιβανέζικες ρίζες και ανατολίτικα ακούσματα, με αποτέλεσμα, το τραγούδι να θεωρούνταν για πολλά χρόνια ως παραδοσιακό τραγούδι της Ανατολής. Το 1963, οι Beach Boys στο άλμπουμ τους

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η θεματολογία του να αλλάξει και από μουσική του μάγκα και του νταή, να γίνει κτήμα του περιφρονημένου, του διωγμένου και του φτωχού. Έτσι υπήρξε μια ευρεία ανταπόκριση του ρεμπέτικου τραγουδιού από το λαό, με αποτέλεσμα αυτό να γνωρίσει τεράστια άνθηση. Ο ρεμπέτης Μιχάλης Πατρινός, το 1927, μαζί με την κομπανία του, πρωτόπαιξαν το τραγούδι «Μισιρλού» σε ρυθμό ζεϊμπέκικου, αρχικά, σε πιο αργό ρυθμό από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα, λιγότερο «ανατολίτικο». Η μελωδία κατά πάσα πιθανότητα συντέθηκε συλλογικά από τους μουσικούς, όπως συνέβαινε συχνά εκείνη την εποχή, ενώ οι στίχοι ήταν σχεδόν σίγουρα του Πατρινού. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά και κυκλοφόρησε το 1930, ενώ το 1931 ηχογραφήθηκε από τον Τέτο Δημητριάδη στη Νέα Υόρκη! Μισιρλού σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά) και αναφέρεται σε μου-

(37)


Surfin' USA παρουσίασαν μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη Μισιρλού ένα κομμάτι της Αμερικάνικης ποπ κουλτούρας. Μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί εκατοντάδες επανεκτελέσεις και διασκευές, από καλλιτέχνες όλων των ειδών, κυρίως όμως με βάση την εκτέλεση του Dale. Είναι χαρακτηριστικό ότι, πλέον, ακούγεται σε όλους τους εβραϊκούς γάμους και τις γιορτές σε εβραϊκή εκτέλεση! Το 1994 η Μισιρλού -στη βερσιόν του Ντέιλ- έγινε ξανά επιτυχία, καθώς ακουγόταν στο σάουντρακ της ταινίας Pulp Fiction. Το 2004, το τραγούδι επιλέχτηκε από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σαν ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών, και ακούστηκε στην τελετή λήξης των αγώνων από την Άννα Βίσση. Δεν ξέρουμε αν ο Πατρινός τελικά κατάφερε να κάνει δικιά του τη Μισιρλού, ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε αν πραγματικά αυτή υπήρξε. Αυτό που μας απέδειξε όμως αυτός ο έρωτας, είναι ότι, τελικά, η μουσική δεν έχει ούτε σύνορα, ούτε προκαταλήψεις.

Μισιρλού μου, η γλυκιά σου η ματιά

φλόγα μου `χει ανάψει μες στην καρδιά,

αχ γιαχαμπίμπι, αχ γιαλελέλι, αχ

τα δυο σου χείλη στάζουνε μέλι, οϊμέ.

Αχ, Μισιρλού, μαγική ξωτική ομορφιά,

τρέλα θα μου `ρθει, δεν υποφέρω πια,

αχ, θα σε κλέψω μέσ’ απ’ την Αραπιά.

Μαυρομάτα Μισιρλού μου τρελή

η ζωή μου αλλάζει μ’ ένα φιλί,

αχ γιαχαμπίμπι, μ’ ένα φιλάκι, αχ

απ’ το δικό σου το στοματάκι, οϊμέ

(38)


(39)


Το Musée d'Orsay στεγάζεται σε ένα μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό που χτίστηκε το 1900. Τομ 19ου αιώνα, δύο μεγάλοι σιδηροδρομικοί σταθμοί χτίστη-καν στο Παρίσι ο σταθμός Gare de Lyon και ο σταθμος Gare d'Or-say. Το Gare d'Orsay είχε την πιο περίοπτη θέση, κατά μήκος του Σηκουάνα, απέναντι από το Λούβρο. Ο σιδηροδρομικός σταθ-μός σχεδιάστηκε από την εταιρεία Compagnie d'Orléans, οι οποίοι ήθελαν να φέρουν ηλεκτροφόρα τρένα ακριβώς στην καρδιά του Παρισιού.Ο Victor Laloux ήταν ο αρχιτέκτονας, που για την κατά-σκευή του θόλου χρησιμοποίησε μέταλλο σε ποσότητα μεγαλύτερη απο αυτήν που είχε χρησιμο-

(40)


ποιηθεί για την κατασκευή του πύργου του Άιφελ! Πρωτότυπη δε ήταν και η ενσωμάτωση του μετάλλου με την εξωτερική πέτρα του κτηρίου. Το Gare d'Orsay εγκαινιάστηκε στις 14 Ιουλίου του 1900 για την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και θεωρείται ένα αριστούργημα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Αλλά σύντομα οι πλατφόρμες είχαν γίνει πολύ μικρές για τα τρένα που ολοένα αυξανόταν. Ο σιδηροδρομικός σταθμός είχε εγκαταλειφθεί εντελώς από το 1961, Το 1978 ο πρόεδρος

(41)


Giscard d'Estaing, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον σταθμό σαν Μουσείο. Στις 29 Νοεμβρίου 1986, το μουσείο εγκαινιάστηκε από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν. Καλύπτει την περίοδο από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι το 1914 και περιλαμβάνει έργα από Ντεγκά, Rodin, Μονέ, Μανέ, Ρενουάρ, Σεζάν, Βαν Γκογκ και άλλα.

(42)


Βρίσκεις χώρο για παραστασεις και κλείνεις τις ημερομηνίες. Κλείνεις συμφωνία όσο μπορείς ευνοϊκότερη για τα οικονομικά σου, οπότε βρίσκεις μια υπόγα, ένα γκαραζ ένα σταβλο ρε παιδάκι μου. Ιδρύεις εταιρεία, τρέχεις στις εφορίες και στους λογιστές, φτιάχ-νεις καταστατικό και συμφωνητικό με το χώρο. Καλείς ένα φίλο φωτογράφο να τρα-βήξει μερικές πόζες για το πρόγραμμα, τα Social media και την αφίσα. Στην Ελλάδα στην προσπάθεια σου να κάνεις θέατρο οφείλεις να κατέχεις και το πρακτικό κομμάτι πέρα από το καλλιτεχνικό, είσαι ο επιχειρηματίας, ο οικονομολόγος, ο λογιστής, ο τεχνικός θεάτρου και ο σχετικός με την επικοι-

Ξεκινάς με το κείμενο που θα σε γοητε-ύσει και θα σε κάνει να επιθυμήσεις να το δείς δραματοποιημένο. Ένα κείμενο με το οποίο θα θες να διηγήθεις μια ιστορία. Νοικιάζεις ένα θέατρο για πρόβες, βρίσκεις τους ηθοποιούς/ συντρόφους για την παράσταση, ανθρώπους που θα στηρίξουν το εγχείρημα σου με πίστη και ενθουσιασμό. Αρχίζεις την προετοιμασία. Προετοι-μασία στο κείμενο αλλά και στην προσπάθεια να "σωματοποιηθεί" και να γίνει κτήμα των ηθοποιών. Αναλύσεις επι αναλύσεων. Σαν σκηνοθέτης οφείλεις να έχεις τεκμηριωμένη και σίγουρη θέση πάνω στα θέματα που προκύπτουν. Να τη στηρίξεις και να την επιβάλεις με όλους τους τρόπους.

(43)


(44)


νωνία. Καθώς επίσης έχεις στα χέρια σου (βεβαίως) και το καθαρά καλλιτεχνικό κομμάτι, το οποίο πρέπει να δουλέψεις και να κάνεις ενδιαφέρον! Ουφ... Συνα-γωνίζεσαι με λίγα λόγια τις ιδιότητες του Τσάρλι Τσάπλιν. Προσθέτοντας στο φινάλε και μια ιδιότητα/δαιμόνιο που σε βοηθά να ελίσσεσαι και να υπερπηδάς σκοπέλους σαν αυτό της γραφειοκρατίας του ελλ. δημοσίου. Έτσι λοιπόν, ξεκινάς επαναλαμβανό-μενες πρόβες, αναθεωρείς πολλά πράγματα που σε θεωρητικό επίπεδο φάνταζαν ιδανικά και στην πράξη μοιά-ζουν ανέφικτα. Τροποποιείς, συγχωνεύεις, κόβεις και ράβεις, χρησιμοποιείς διαφορε-τικούς τρόπους για να κουλαντρίσεις τον κάθε ηθοποιό (ο κάθε άνθρωπος θέλει το δικό του τρόπο για να ενεργοποιηθεί και να αποδώσει). Ώσπου φτάνει η πολυπόθητη μέρα της πρεμιέρας. Άυπνος, κάνεις τις τεχνικές

πρόβες για τα φώτα και τους ήχους. Νεύρα, άγχος, αγωνία κι αδρεναλίνη στο κόκκινο. --Να κοπεί μια σκηνή που δεν "τσουλάει" --Να προστεθεί κάτι νέο; --Είναι ο φωτισμός μιας σκηνής ο ιδανικός; --Ο ρυθμός της παράστασης πως είναι; κτλ. Η πρεμιέρα φτάνει κι εσύ κάνεις το σταυρό σου κι αρχίζει το ταξίδι… Ταξίδι πολυκύμαντο που δεν θα αποφύγεις τους "Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας", αυτό όμως αποτελεί ένα καινούργιο άρθρο. (φωτογραφίες από πρόβες στην παράσταση " Μαμά Τρέξε" σε σκηνοθεσία δική μου)

(45)


(46)


(47)


(48)


(49)


(50)


ΕΡ: Kύριε Τερκεσσίδη, θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα αυτής της συνομιλίας. Δεν πρόκειται για συνέντευξη, ούτε για συζήτηση, ούτε για διαμάχη η αντι-παράθεση, γιατί για αυτόν το σκοπό θα ήταν αναγκαία μια αίθουσα με ακροατές. Πρόκειται για φιλική συνομι-λία, βιογραφικές αφορμές υπάρχουν πολλές και ίσως επιτρέπεται να διανθίσουμε με λίγο συναίσθημα και κάποια νοσταλγία την κουβέντα μας. Η καταγωγή σας είναι ελληνική από τον πατέρα σας και γερμανική από τη μητέρα σας. Γεννηθήκατε στη Γερμανία, σπουδάσατε ψυχολογία, και κάνατε διδακτορικές σπουδές πάνω στο θέμα «ρατσισμός στην δεύτερη γενιά των μεταναστών». Εργάζεστε ως δημοσογρά-φος και συγγραφέας και είστε ιδρυτής του Ινστιτούτου «Institute for Studies in Visual Culture“ (ISVC)»στην Κολωνία. Στο παρελθόν δουλέψατε στην εφημερίδα «taz» και στα περιοδικά «Zeit», «Jungle World» und «Literatu-ren», «Westdeutschen Rundfunk» und «Deutschlandfunk». Το ποια υπήρξε η σημασία των βιβλίων σας για το κοινό σας και πως με τη θέση σας υπέρ της

συμβίωσης των πολιτισμών συγκλονίζετε το κοινό σας το μαθαίνουμε από τις δημόσιες κριτικές. Είμαι της γνώμης να μην αφηγηθούμε τώρα άλλο τη βιογραφία σας, πρέπει μάλλον να αποπειραθούμε να αγγίξουμε τον πυρήνα του θέματος της συνομιλίας μας. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θεμελιώδες πρόβλημα, το οποίο τίθεται τις τελευταίες δεκαετίες σε όλους τους σοβαρούς ερευνητές και kαλλιτέχνες. Το πρόβλημα της συμβίωσης των χωρών παγκοσμίως και της ύπαρξης της κρίσης, είτε θέλετε, οικονομικής, είτε κοινωνικής, είτε ηθικής. Η συμβίωση των χωρών παγκοσμίως είναι απαραίτητη, απαραί-τητη είναι και η επίλυση της κρίσης. Γνωρίζοντας το έργο σας περί διαπολι-τισμικότητας και ρατσισμού τίθεται το βασικό ερώτημα: Πώς μπορεί να γεν-νηθεί από την αναγκαιότητα της απλής συμβίωσης των χωρών και της επίλυσης της κρίσης , πως μπορεί λοιπόν από δύο πράγματα δίχως νου να γεννηθεί η πύρινη θύελλα της διαπολιτισμικής ζωής και της πνευματικής ρατσιστικής απελεθεύρωσης; Και πώς βλέπετε την Ελλάδα μέσα από αυτό το πρίσμα;

(51)


ΑΠ: Θα ήθελα να πω πρώτα ότι κάθε μεμονωμένος οργανισμός προσπαθεί να βρει έναν καλύτερο κόσμο. Η ζωή αναζητά έναν καλύ-τερο κόσμο. Η αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου - είναι αυτή η εξήγηση για την ύπαρξη ενός δημιουργι-κού στοιχείου. Κι αυτό είναι κάτι που δεν επιτρέπεται να το αγνοήσουμε. Η ιδέα πως μας πλάθει το περιβάλλον μας είναι απλούστατα λά-θος. Αναζητάμε το περιβάλ-λον μας και το πλάθουμε ενεργητικά. Στο ρατσισμό οι «Ξένοι» και η νοοτροπία τους κατηγοριοποιούντε ανάλογα με την κοινωνική προκατάληψη και όχι με την ατομική απόδοση. Με άλλα λόγια το σύστημα αναπαράγει συστηματικά τους ανθρώπους ως «Ξέ-νους». Είναι λάθος –η προ-καλείται λανθασμένη εντύ-πωση– όταν λέγεται κάτι

τέτοιο. Πολύ διαφωτιστικότερο και ορθότερο από τη σκοπιά του ανθρώπου είναι να πούμε πως η ζωή είναι μια διαδικασία που αναζητά τη γνώση.Η Ζωή έιναι μάθηση, πείραμα, ρίσκο και όχι παθητική αναμονή. Η προθυμία να διακινδυνεύσουμε είναι άρρηκτα συνδε-δεμένη με την αναζήτηση για τον καλύτερο κόσμο. Στην περίπτωση καταπολέμησης του ρατσισμού μιλάμε για πνευματική ρατσιστική απελευθέ-ρωση μέσω του ανοίγματος της «Διαπολιτισμικότητας». Η ιδέα της δια-πολιτισμικότητας δεν είναι τίποτ¨αλλο από το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να συμμετέχουν ενεργά και με ίσες ευκαιρίες σε μια κοινωνία, η οποία υποστηρίζει

θεσμικά αυτή τη συμμετοχή και ισότητα. Μια διαπολιτισμική κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για την καταγωγή, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, τους φυλικούς κοινωνικούς ρόλους, αλλά για το γεγονός, ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκο-νται στο επίκεντρο της κοινωνίας και συμβάλλουν στη βελτίωση της ανάλογα με τα προσόντα τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, εάν και δεν γνωρίζω πολύ καλά την Ελληνική Κοινωνία, μπορώ όμως μέσα από τις κοινωνικές μου μελέτες να διαβεβαιώσω, ότι οι Ελληνες δεν είναι διαπολιτισμικά συνειδητοποιημένοι και για το λόγο αυτό επηρεάζονται εύκολα από ρατσιτικά ρεύματα. Κάθε ξένο έιναι και επικίνδινο

(52)


(53)


και για το λόγο αυτό καταπολεμάται . Η Ελλάδα κατέχει το δυναμικό να ανοιχτεί διαπολιτισμικά και είμαι αισιόδοξος γι αυτό. Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ωστόσο στη Ελληνική Κοινωνία είναι η έλλειψη θεσμικής ρύθμισης και υποστήριξης του ατόμου ανάλογα με τις αποδόσεις του. Η Ελλάδα απαπαράγει διστυχώς ακόμη σε έντονο βαθμό εθνικά, ταξικά, θρησκευτικά και φυλικά στερεότυπα που αποτελούν τροχοπέδη στην διαπολιτισμική της ανάπτυξη. Η δική μου αγαπημένη διαπολιτισμική έφραση έιναι ότι η ανθρώπινη αίσθηση των αξιών αντιστοιχεί στη διαδικασία της εξέλιξης και η εξέλιξη έρχεται μέσα από τον Καταστατικό Χάρτη της Συμβίωσης και όχι του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ο «Ρατσισμός» είναι κοινότυπος και τεριμμένος, η Κοινωνική Συμβίωση ωστόσο εναλλακτική. Σημείωση: H συνομιλία έγινε τηλεφωνικά στις 14 Μαρτίου 2014

(54)


Ένας κουρνιαχτός, χιλιάδες κόκκοι σκόνης... σκέψεις,

επιθυμίες, συγκρούονται με μια σουρεαλιστική πραγματικότητα

και συνυπάρχουν μ' ένα τρόπο αλλόκοτο, σαγηνευτικό,

αναταράσσοντας την αναρχία μέσα μου... Ορμούν η μια στην

άλλη σαν αγριομέλισσες σε μια λαχταριστή γύρη μεταφέροντας

κι αρπάζοντας η καθεμιά κάτι απ' το είναι της άλλης... κι εγώ...

συγκολλώ τις αταίριαστες γοητευτικές τους ίνες που

αιωρούνται πια σαν κόκκοι σκόνης, σε μια αχτίδα...

(55)


~αδιάκοπη περιπλάνηση~

Μέρα ή νύχτα...δεν ξέρω...

αμφιλύκη

αδιάκοπη περιπλάνηση σε δάσος σκοτεινό...

δε σε βλέπω

έπαψαν τα μάτια να κοιτάνε…

τίποτα δε σκίρτησε τα βλέφαρα για χρόνια...

δε σ'ακούω ίσως και να μην άκουσα ποτέ μου...

Σε μυρίζω μονάχα...

σπέρμα στις ρίζες των δέντρων μαρτυρά το πέρασμά σου

Σ'αναζητώ με κόστος να χάσω τις εναπομείναντες αισθήσεις...

Ξοδεύομαι σε αδιάκοπη περιπλάνηση

με επίγνωση της στοχευμένης επίθεσης τρέλας...

να σε φτάσω,να σ'αγγίξω επιθυμώ...

να μου δώσεις την ηδονή των ηδονών

όσων κατοίκησαν την άγρια ετούτη γη

όσων με πάθος λαχτάρησαν και υπέκυψαν...

Βιβή Φράγκου ποίηση

(56)


Ως κεντρικού τύπου παχυσαρκία χαρακτηρίζεται η αυξημένη συσσώρευση λίπους στο κορμό και ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλιάς, και παρατηρείται συχνότερα στους άντρες, αλλά και σε αρκετές γυναίκες (ιδίως μετά την εμμηνόπαυση). Η εκλεκτική εναπόθεση του λίπους στην κοιλιά προκαλείται από ένα πλήθος παραγόντων, μεταξύ των οποίων ορμονικοί παράγοντες, γονιδιακοί παράγοντες, η καθιστική ζωή και η κακή διατροφή. Η κεντρικού τύπου παχυ-σαρκία συχνά συνοδεύεται από υπέρταση (αυξημένη αρτηριακή πίεση), αυξημένα επίπεδα σακχάρου, τριγλυκεριδίων, ολικής και LDL χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη) στο αίμα, αλλά και μειωμένα επίπεδα HDL χοληστερόλης (καλή χοληστερόλη). Όταν συνυπάρχουν όλοι αυτοί οι παράγοντες σε ένα άτομο τότε το άτομο πάσχει από το μεταβολικό σύνδρομο, μία κατάσταση η οποία αυξάνει την πιθανότητα να εκδηλώσει κάποιος σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και καρδιακή νόσο (έμφραγμα, εγκεφαλικό

επεισόδιο κά), σύμφωνα με τις επίσημες οδηγίες του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών - National Insti-tute of Health (ΝIH).

Πώς μπορούμε να καταλάβουμε εάν έχουμε κεντρικού τύπου παχυσαρκία;

Όταν η περίμετρος της μέσης είναι μεγαλύτερη από 88 εκατοστά για τις γυναίκες ή 102 εκατοστά για τους άνδρες, ο κίνδυνος μεταβολικών και καρδι-αγγειακών επιπλοκών είναι εξαιρετικά ψηλός. Για να μετρήσουμε την περιφέρεια της μέσης μας, αρκεί να πάρουμε μία μεζούρα και να μετρήσουμε την περιφέρειά μας στο ύψος του ομφαλού. Εάν η περιφέρεια της μέσης είναι μεγαλύτερη από τα 102 εκατοστά για τους άντρες και τα 88 εκατοστά για τις γυναίκες, η μέτρηση υποδηλώνει κεντρικού τύπου παχυσαρκία και αυξημένο κίνδυνο για μελλοντική εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων σε σχέση με τα άτομα με μικρότερη περιφέρεια μέσης. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι σχετικά πρόσφατα, η

Κριτήρια μεταβολικού συνδρόμου σύμφωνα με το NIH

Σάκχαρο νηστείας ≥110 mg%

Τριγλυκερίδια ≥150 mg%

HDL-χοληστερόλη < 50 mg% ♂, <60 mg% ♀

Συστολική / Διαστολική αρτηριακή πίεση ≥130/85 mmHg

Ομφαλική περίμετρος >102 Άνδρες, >88 Γυναίκες

Ορισμός συνδρόμου 3 ή και περισσότερα κριτήρια

(57)


Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη (IDF) όρισε ως ανώτερα όρια για την κεντρικού τύπου παχυσαρκία τα 96 εκατοστά για τους άντρες και τα 80 εκατοστά για τις γυναίκες, υποστηρίζοντας ότι ο κίνδυνος εκδήλωσης διαφόρων νοσημάτων αυξάνεται όταν ξεπερνιούνται ακόμη και αυτά τα πιο χαμηλά όρια.

Γιατί είναι επικίνδυνη η κεντρικού τύπου παχυσαρκία;

Όταν αυξάνεται η περιφέρεια μέσης τότε αυτό υποδηλώνει ότι αυξάνεται και το σπλαχνικό λίπος, το λίπος, δηλαδή, που βρίσκεται μέσα στα σπλάχνα. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, καθότι όταν τα όργανα που βρίσκονται μέσα στην κοιλιά (σπλάχνα) περιβάλλονται από λίπος (σπλαχνικό λίπος), εκκρίνονται ορμόνες οι οποίες δύναται να προκαλέσουν ποικίλες ανεπιθύμητες δράσεις στους διάφορους ιστούς του σώματος. Για παράδειγμα όταν το λίπος περιβάλει το συκώτι (το βιοχημικό εργοστάσιο του σώματος), τότε αυξάνονται τα ένζυμά του ήπατος (τρανσαμινάσες). Σε αυτήν την περίπτωση το άτομο εμφανίζει λιπώδη διήθηση του ήπατος ή αλλιώς λιπώδες συκώτι,

Κριτήρια μεταβολικού συνδρόμου σύμφωνα με το NIH

Σάκχαρο νηστείας ≥110 mg%

Τριγλυκερίδια ≥150 mg%

HDL-χοληστερόλη < 50 mg% ♂, <60 mg% ♀

Συστολική / Διαστολική αρτηριακή πίεση ≥130/85 mmHg

Ομφαλική περίμετρος >102 Άνδρες, >88 Γυναίκες

Ορισμός συνδρόμου 3 ή και περισσότερα κριτήρια

(58)


κατάσταση η οποία εάν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του ήπατος. Επιπλέον, η κεντρικού τύπου παχυσαρκία προκαλεί ινσουλινοαντίσταση, μια κατάσταση όπου η ινσουλίνη που υπάρχει στο αίμα αυξάνεται υπερβολικά, χωρίς όμως να είναι αποδοτική η αύξησή της, αφού οι ιστοί (και κυρίως ο μυϊκός ιστός) παύουν να εμφανίζουν ευαισθησία στα σήματα που του δίνει αυτή η τόσο σημαντική για τη ρύθμιση του σακχάρου ορμόνη.

Με ποιο τρόπο είναι δυνατόν να επιτευχθεί μείωση της περιφέρειας μέσης και του σπλαχνικού λίπους;

Η μείωση του λίπους στη κοιλιά (σπλαχνικό λίπος) θα πρέπει να αποτελεί κύρια προτεραιότητα στα άτοµα µε κεντρικού τύπου παχυσαρκία (κατανομή λίπους που προσομοιάζει με μήλο) και µεταβολικό σύνδροµο. Η μείωση αυτή είναι δυνατόν να επιτευχθεί με ένα συνδυασμό ενός ισορροπημένου

προγράμματος διατροφής και με αύξηση της φυσικής δραστηριότητας.

Παρακάτω παρατίθενται 5 εύκολοι τρόποι για να απαλλαχτείτε μια για πάντα από την αντιαισθητική και επικίνδυνη για την υγεία σας.. κοιλίτσα!!!!

Μειώστε τη θερμιδική σας πρόσληψη κατά τουλάχιστον 100 θερμίδες ημερησίως και εξασφαλίστε μείωση 5 κιλών σε ένα χρόνο.

Θα το καταφέρετε μειώνοντας την κατανάλωση περιττών τροφών και τρώγοντας έναντι αυτών ποικιλίας φρούτων και λαχανικών ώστε να μένετε χορτάτοι. Για παράδειγμα, αντικαθι-στώντας ένα κανονικό αναψυκτικό με ένα αναψυκτικό χαμηλό σε θερμίδες έχετε εξασφαλίσει περίπου 150 λιγότερες θερμίδες. Αποφεύγοντας μία μεγάλη φέτα ψωμί ή ένα μικρό γλυκό μέσα στη μέρα έχετε εξασφαλίσει τουλάχιστον 100 λιγότερες θερμίδες, ενώ εάν προτιμήσετε ένα τοστ με ψωμί ολικής άλεσης, τυρί χαμηλό σε λιπαρά και γαλοπούλα ως

(59)


πρωινό έναντι της καθιερωμένης τυρόπιτας έχετε εξασφαλίσει τουλάχιστον 120 λιγότερες θερμίδες.

Αυξήστε τη φυσική σας δραστηριότητα.

Αυξήστε τη καθημερινή σας δραστηριότητα ακολουθώντας τις παρακάτω συμβουλές και αυξήστε της καθημερινές σας καύσεις κατά τουλάχιστον 100 θερμίδες ημερησίως. Χρησιμοποιήστε τις σκάλες έναντι του ασανσέρ, μην ψάχνετε να παρκάρετε ακριβώς έξω από τον προορισμό σας ώστε να έχετε την ευκαιρία να περπατήσετε (πιθανότατα θα φτάσετε και συντομότερα), κάντε ένα διάλειμμα από τον καναπέ και βγείτε έξω να περπατήσετε, βγάλτε βόλτα τον σκύλο σας, βάλτε δυνατά τη μουσική και χορέψτε, πάρτε το ποδήλατό σας για τις κοντινές αποστάσεις έναντι του αυτοκινήτου, ασχοληθείτε με τον κήπο σας και γενικά προσπαθήστε να βάλετε όση περισσότερη κίνηση στη ζωή σας μπορείτε.

Υιοθετήστε σωστές διατροφικές συνήθειες.

Το νούμερο ένα κλειδί για την επιτυχία είναι τα μικρά και συχνά γεύματα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Μην αφήνετε, λοιπόν, το σώμα σας νηστικό για περισσότερες από 3 ώρες αλλά προγραμματίστε τα σνακ της ημέρας σας ώστε να εφοδιάζετε τον οργανισμό σας με κάτι θρεπτικό, όπως ένα φρούτο, και συγχρόνως χαμηλό σε θερμίδες. Επιπλέον, αποφύγετε τα τρόφιμα πλούσια σε

(60)


(61)


θερμίδες και καταναλώστε επαρκή ποσότητα θρεπτικών τροφίμων, όπως τα ψάρια, τα πουλερικά, τα δημητριακά, τα γαλακτοκομικά χαμηλά σε λιπαρά, τα φρούτα και τα λαχανικά.

Βάλτε την αερόβια άσκηση στη ζωή σας.

Βρείτε ένα άθλημα που να σας ταιριάζει και ξεκινήστε να ασκήστε 3 φορές την εβδομάδα από 60 λεπτά (ή κάθε μέρα από 20-30 λεπτά). Εάν ακόμη και αυτά τα 20-30 λεπτά σας φαίνονται πολλά, μπορείτε να τα σπάσετε σε 2-3 δεκάλεπτα. Έχει φανεί ότι ακόμη κι αν η άσκηση γίνει με διαλείμματα μέσα στη μέρα, τα οφέλη υγείας είναι ίδια. Ξεκινήστε, λοιπόν, από σήμερα κιόλας μία µέτριας έντασης αερόβια άσκηση και μην χάνετε ούτε λεπτό.. γραφτείτε στο γυμναστήριο, ξεκινήστε χορό, πηγαίνετε για περπάτημα, ποδηλασία, κολύμπι, τένις ή ότι άλλο σας εμπνέει.

Αυξήστε τη μυϊκή σας μάζα κάνοντας ασκήσεις αντίστασης.

Η μυϊκή σας μάζα αποτελεί τον ενεργά μεταβολικά ιστό του σώματός σας. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερη μυϊκή μάζα έχετε, τόσο περισσότερες καύσεις θα κάνει ο οργανισμός σας. Για να αυξήσετε τη μυϊκή σας μάζα προτείνεται εφαρμογή άσκησης αντιστάσεων τουλάχιστον 2 φορές εβδομαδιαίως.

Τέλος, ο καλός και επαρκής ύπνος, οι ασκήσεις χαλάρωσης για τα άτομα με υπερβολικό στρες και η αποφυγή των καταχρήσεων (πχ. υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα κλπ) βοηθούν στην ομαλοποίηση των ορμονικών σημάτων στο σώμα, με αποτέλεσμα την αποτελεσματική ρύθμιση της πείνας και του κορεσμού και την αποδοτική χρησιμοποίηση των καυσίμων στον οργανισμό ώστε να χρησιμοποιούνται προς όφελος του οργανισμού και να αποφεύγεται η συσσώρευση λίπους στην περιοχή της κοιλιάς.

(62)


Ο Nίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρ-ίου του 1883. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1906 δημοσιεύοντας το δοκίμιο “Η Αρρώστια του Αιώνος” και το πρώτο του μυθιστόρημα “Όφις και Kρίνο” (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρ-βάμη). Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μετα-φρασμένος παγκοσμίως. Έγινε ακόμα γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσης των έργων του “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” και “Ο Τελευταίος Πειρασμός”. Κατέληξε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών προσβεβλημένος απο λευχαιμία. Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, κατόπιν δικής του επιθυμίας η επιγραφή: ''Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος''.

(63)


Aπόσπασμα το μυθιστόρημα “’Oφις και Kρίνο”: «...Μέσα Στην ψυχή μου επρόβαλες και τό'ξερα πώς θά'λθεις. Και σε περίμενα, Σε περίμενα όπως η γη τον χειμώνα παγωμένη κι έρημη πονεί και περιμένει. Είσαι Συ η άνοιξη κι έρχεσαι και προχωρείς αγάλια, αγάλια, μέσα Στην ψυχή μου. Στο διάβα Σου ανοίγο-νται κι ανθούν κι ευωδιάζουν οι σκέψεις μου. Κάτω από τα πόδια Σου φυτρώνει και χαμογέλα το χρώμα της ελπίδας.Η αναπνοή Σου θερμή και παρηγορήτρα διαβαίνει απάνω από την ψυχή μου και ξυπνούν από τη νάρκη των ανέρωτων χειμώνων τα όνειρα μου και Σε βλέπουν χωρίς έκπληξη και Σού χαμογελούν. Τό'ξεραν πώς θά'λθεις.Κάποια πουλιά ανοίγουν μέσα μου τα μάτια των και ξετινάσσουν τα φτερά. Κι Εσύ χαμογε-λάς και προχωρείς αγάλια, αγάλια, βασίλισσα μέσα Στην ψυχή μου.

Αγάλια, αγάλια προχωρείς μέσα Στην ψυχή μου με την περηφάνεια των ρόδων και τον ίμερο των μεγάλων κισσών και τη σιωπηλήν επίκληση των ντροπαλών μενεξέδων. Κι ενα φιλί απέραντο ανατριχιάζει κι απλώνε-ται και τρέμει στο κορμί μου. Το νοιώθω, είσαι η Άνοιξη Εσύ, ω Εκλεχτή και ω Ευλογημένη, και είμαι εγώ η γη, η μεγάλη και ακόλαστη μητέρα που ανοίγει τις λαγόνες της και περιμένει».

(64)


Οι εταιρείες—ιστοσελίδες—blogs, που προβάλλονται στο

περιοδικό, δεν έχουν καμία εμπορική σχέση με αυτό ή με τους

συντελεστές του και η παρουσία των λογοτύπων τους γίνεται

ανταποδωτικά και χωρίς χρηματικό όφελος.

περιοδικό "ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ"

Documents