கவி�தை� (பா�ர���சன்)

�தை�ப்பு : பா�ர� உள்ளம்

– ச�� ஒழி�த்�டல் ஒன்று நல்�

�மி�ழ் விளர்த்�ல்மிற் றொ �ன்று

– பா��தை! ந�டு மி ந்��ல் மிற் ப்

பா�� து�ங்குவி �ல்தை�

ச�� கதைளந்�ட்ட ஏர� - நல்�

�ண்டமி�ழ் நீர�தை+ ஏற்கும்

– ச��ப் பா�ணி�ப்பாற் தோ��தோள நல்�

�ண்டமி�ழ் வி�ள�தை+த்தூக்கும்!

– என்றுதைரப் பா�ர்என்+�டத்�ல் அந்�

இன்பா உதைரகறொளன் க��ல்

– இன்றும் மிதை ந்�ட வி�ல்தை� ந�ன்

இன்றும்இருப்பா� +�தோ�!

– பான்னும்நம் பா�ர�!�ர�ன் நல்�

பாச்தைச அன்புள்ளத்� +�ன்று

– நன்று பா� ந்தை�இப் தோபாச்சு நம்

நற் மி�ழிர்க் றொகழி�ல் மூச்சு!

– தோமி�விர் கீழிவிர் இல்தை� இதை�

தோமிலுக்குச் றொச�ல்லிட வி�ல்தை�;

– ந�லு றொ�ருக்கள�ன்கூட்டில் மிக்கள்

ந��� !�ரத்�விர் க�ணித்

– தோ��லி+�ல் ��ழ்ந்�விர் என்று றொச�ல்லும்

தோ��ழிர் சதைமித்�தை� உண்பா�ர்.

– “தோமிலும் அப்பா�ர� றொச�ல்வி�ர் ச��

” தோவிதைரப் றொபா�சுக்குங்கள் என்தோ .

– றொசந்�மி�ழ் ந�ட்டி+�ற் பாற்றும் அ�ன்

சீருக்கு நல்�தோ��ர் றொ��ண்டும்

நந்தை� இ���தைவிஅன்தோ �! – எந்�

தோநரமும் பா�ர� றொநஞ்சம்

– கந்தை�தை! எண்ணுவி�ல்தை� தைக!�ற்

க�தைச நதை+ப்பாதும் இல்தை�

றொசந்�மி�ழ் வி�ழி�!! – வி�ழி� நல்�

றொசந்�மி�ழ் ந�றொடன்று வி�ழ்ந்��ர்.