ΛΥΧΝΟΣ - greek orthodox archdiocese of...

We as Orthodox Christians must ask ourselves this question: Do I truly believe in Christ’s Resurrection?

This may sound offensive to us – indeed, every Sunday is a celebration of the Resurrection. But if we really believe, the burning question must be this: How does belief in Christ’s Resurrection shape the actual decisions, actions, thoughts and choices of my life?

It is not enough just to talk about the Resurrection. We must question ourselves if we really believe it defines our life. If it does, this belief will shape everything about our lives. Unfortunately, our day to day choices are mostly not based on eternity but on our life till

death.

Our body is treated as if its only use is in this short life. What we fail to understand is that we will be saved both body and soul. This body is a precious gift of God which will be resurrected because Christ’s body was resurrected. The sanctity of the body and matter is something which many modern Christians undermine regrettably.

We do not live this life for no reason – we live for the reward of love that leads us into eternity. Let us be real Christian men and women; let us live our lives according to the Resurrection so that every choice we make may work towards the heavenly Kingdom with peace, joy and love.

Volume 28, Issue 3 APRIL 2013 – MAY 2013

«Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου

καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου»

Ψαλμ 118, 105

ΛΥΧΝΟΣ A GREEK ORTHODOX PERIODICAL FOR YOUNG PEOPLE

NNNN ear his death Jaroslav Pelikan, a prominent

Protestant theologian who converted to Orthodox Christianity, said: “If Christ is risen, nothing else matters. And if Christ is not risen - nothing else matters”. St. Paul taught as much when he declared that “if Christ has not been raised, your faith is futile” (1 Cor. 15:17).

Sadly, many modern Christians do not believe in the bodily Resurrection of Christ. However what they fail to understand is that without this belief, Christianity crumbles.

St Cyril of Jerusalem writes, “Faith therefore in the Resurrection of the dead, is a great commandment and doctrine of the Holy Catholic Church; great and most necessary…”

Therefore, belief in the bodily Resurrection of Christ is of utmost importance to

Orthodox Christians – “Truly, He is Risen!” or «�� » is the response to the Paschal greeting “Christ is

Risen!”. Ἀληθῶς is an affirmation of the Resurrection – truly, indeed, absolutely, beyond doubt, beyond question, indisputably, He is Risen.

Underlining the perennial significance of the Resurrection of Christ, the Church in her hymns and prayers refers to the historical events of Christ’s life in the present – “Christ is Risen” not “Christ has Risen”. Christ’s resurrection holds the same significance for someone living two thousand years ago as someone who is alive today. ��

Insid

e

�� ! "�� #$%�&&& ' (�)� �� ) � �� * �)+� ,)(�)� �� ) � �� * �)+� ,)(�)� �� ) � �� * �)+� ,)(�)� �� ) � �� * �)+� ,) � -." � � /�� 0��1� 2� 3�$4�1 1 5��"6&& 78,� 9 � �� ) �: � , ;�,� �8,� 9 � �� ) �: � , ;�,� �8,� 9 � �� ) �: � , ;�,� �8,� 9 � �� ) �: � , ;�,� � � %�$2 ?$%2"%&&&& ' @ �� +� A�� , �� ;�,� �@ �� +� A�� , �� ;�,� �@ �� +� A�� , �� ;�,� �@ �� +� A�� , �� ;�,� � � B%�C 2.� D%2.%�� ! 2.� E��%%��2 �1FFF GHIIIIJ KLMNO PQ RSTOJ KLMNO PQ RSTOJ KLMNO PQ RSTOJ KLMNO PQ RSTO UUUU&&& V W�� X Y�Z ��+W�� X Y�Z ��+W�� X Y�Z ��+W�� X Y�Z ��+ [ 5��C 1\ D%2.��] F̂F GH8,� 9 � �� A� _� 8�� ,) `8,� 9 � �� A� _� 8�� ,) `8,� 9 � �� A� _� 8�� ,) `8,� 9 � �� A� _� 8�� ,) ` �� a )� �� b� c�Z �� d ;� �� 9�� e99� ,�� _�� fF g hiOMPLMjkl mnS oOhiOMPLMjkl mnS oOhiOMPLMjkl mnS oOhiOMPLMjkl mnS oO&&& GG�� : � �� p� ,,�� : � �� p� ,,�� : � �� p� ,,�� : � �� p� ,,�[[[[ W�� ,��q @� 9� � r�) c� _ Y�� q p�� ' 7� �W�� ,��q @� 9� � r�) c� _ Y�� q p�� ' 7� �W�� ,��q @� 9� � r�) c� _ Y�� q p�� ' 7� �W�� ,��q @� 9� � r�) c� _ Y�� q p�� ' 7� �sss g t�+) � �� u ��+)t�+) � �� u ��+)t�+) � �� u ��+)t�+) � �� u ��+) � vw2. ?$%�. x�y�z%$2 �1� $1� C$%�.��&&& G'{j oO|QMPQ} ~ MP i {iQi M O{j oO|QMPQ} ~ MP i {iQi M O{j oO|QMPQ} ~ MP i {iQi M O{j oO|QMPQ} ~ MP i {iQi M O [ Inside

ΛΥΧΝΟΣ

SSSS t Irene was born in Magedon, Persia, in the fourth century. Her pagan father locked her in a tower from

the age of six, wanting to prevent her from the influence of Christianity. Apellian, a secret Christian, was assigned to be her tutor there and it was he who introduced Christianity to her and subsequently guided her in a life dedicated to Christ. After she was baptized, Irene destroyed all of her father’s idols, and rejected the proposals of her suitors. This infuriated her father, who ordered that she be tortured. Irene was tied up and thrown at wild horses to be trampled on. However, the horses became motionless and actually turned away from her to charge at her father, tearing off his right hand. Irene began to pray and not only was his life saved, but he converted to Christianity. Three thousand of those who witnessed this miracle also converted. St Irene then began to preach to the pagans, converting thousands throughout her life. This provoked the local governor to summon and interrogate her. Irene courageously professed her complete dedication to Christ. Hence, Irene underwent numerous tortures, through each of which she remained totally unharmed, prompting many to convert to Christianity. Irene was released after the governor’s tortures proved to be unsuccessful. When the Lord revealed to her that the end of her life was approaching, St Irene went and found a tomb in which no one had been buried. After making the sign of the Cross, she went inside, directing her companions to close the entrance to the cave with a large stone. When they returned four days later, they did not find the body of the Saint.

8. You Succeed if you Dare St Irene the Great Martyr

Commemorated on May 5th

AAAA n American aircraft carrier was cruising outside the waters of Florida, whilst a sailor was

standing on the deck, admiring the vastness of the pacific ocean. Suddenly, a fighter jet took off, and the thrust of the air from its engines, pushed the sailor about 25 metres away from the carrier into the sea. The sailor had never learnt to swim properly. However, in this desperate hour for his life, he started hitting the waters with his hands and feet, and to his surprise managed to remain on the surface, until a destroyer nearby, saved him. The above example, is not far from that group of young people, who though capable of success in something important in their life, they magnify the difficulties, underestimate their potential, and as a result they do not dare to make the effort, and so remain inactive. And the result? They remain below par in important aspects of their life. They underperform in their studies, their work, their profession, in their social life. But what is more important they remain cachectic, and weak in their spiritual and religious development. Hopefully, you realise where such an attitude takes us when we undervalue our abilities, as a result of such erroneous and timid mentality. And such a mentality is very wrong, since God has given us an intellect, endowed with formidable powers “For God has NOT given us a spirit of fear, but of power and of love and of sound mind” (2 Tim. 1:7). After all, the thought that I will not succeed is not appropriate to the times we live in. In the past, things moved quietly, slowly, whereas in our times everything moves rapidly, almost with dizzying speed. For this very reason, there are enormous possibilities of success. It would be a pity indeed if the young person discovers at a particularly difficult time in his life, that he could do that which previously he thought it impossible. The message of the story at the beginning tells us not to be timid. Do not underestimate your abilities. You will make more serious mistakes in your life through omission (inactivity through being timid), than through commission (activity through daring to act). If you dare to act, God will reward you with success! ��

��

From the Saints

of our Church

Youth andYouth andYouth andYouth and SocietySocietySocietySociety

ΛΥΧΝΟΣ

ΌΌΌΌ λες οι γιορτές της εκκλησίας μας θυμίζουν η κάθε μιά με τη σειρά τους όλες τις φάσεις του Λυτρωτικού έργου του Χριστού στην επίγεια ζωή Του. Η τελική φάσις είναι η Ανάστασή Του. Η Ανάληψη και η Πεντηκοστή, απλά ολοκληρώνουν το γεγονός της Αναστάσεως.

Η Ανάσταση είναι η αρχή, το κέντρο και η ανακεφαλαίωση όλου του Λυτρωτικού έργου που ο Τριαδικός Θεός επεφύλαξε για τον πεσμένο άνθρωπο.

Η Ανάσταση είναι τόσο μεγάλο γεγονός, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε τίποτα να καταλάβουμε από τη σάρκωση, το πάθος, το σταυρό μέχρι και ολόκληρη τη χριστιανική διδασκαλία.

Με την Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας, γίνεται φανερό τι είναι Θεός και τι είναι άνθρωπος. Με το φως της μεγάλης γιορτής μπορούμε να αντιληφθούμε όχι μόνο το μεγαλείο του Θεού αλλά και το μεγαλείο του ανθρώπου. Παίρνει ο Θεός την χωμάτινη και πεσμένη Παίρνει ο Θεός την χωμάτινη και πεσμένη Παίρνει ο Θεός την χωμάτινη και πεσμένη Παίρνει ο Θεός την χωμάτινη και πεσμένη ανθρώπινη φύση και τη θεώνει.ανθρώπινη φύση και τη θεώνει.ανθρώπινη φύση και τη θεώνει.ανθρώπινη φύση και τη θεώνει. Από δω και στο εξής, ο άνθρωπος δεν είναι πιά «σάρκα και αίμα» αλλά θεός ««««κατά χάρινκατά χάρινκατά χάρινκατά χάριν»»»», γίνεται ««««θείας φύσεως κοινωνόςθείας φύσεως κοινωνόςθείας φύσεως κοινωνόςθείας φύσεως κοινωνός».».».».

Και ο χρόνος της ζωής μας μεταποιείται κι’ αυτός πνευματικά και μπαίνουμε από τούτη τη ζωή στην άχρονη αιωνιότητα του Κυρίου και Θεού μας. ««««∆ίδου υμίν εκτυπώτερον σου ∆ίδου υμίν εκτυπώτερον σου ∆ίδου υμίν εκτυπώτερον σου ∆ίδου υμίν εκτυπώτερον σου μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας σουΒασιλείας σουΒασιλείας σουΒασιλείας σου» » » » (9η ωδή του Πάσχα). (∆ηλ. αξίωσέ μας να σε απολαύσουμε στην ανέσπερη και ατέλειωτη εκείνη ημέρα της ουράνιας βασιλείας Σου με τρόπο τελειότερο και ουσιαστικότερο από ότι σε απολαμβάνουμε τώρα στη Θ. Ευχαριστία.)

Μέσα από τον ««««όλβιο (πλούσιο) τάφοόλβιο (πλούσιο) τάφοόλβιο (πλούσιο) τάφοόλβιο (πλούσιο) τάφο»»»» του Κυρίου μας ανατέλλει η άρρητη μακαριότητα της ζωής «εν Θεώ». Μιά ζωή γεμάτη από αγνή χαρά, ουράνια ειρήνη, ανέσπερο φως, θεία αγάπη. Και όλα αυτά τα δώρα – θείες ενέργειες – διαποτίζουν ολόκληρο το είναι μας και τη ψυχή και το πνεύμα και το νου μας και όπως

λέγει ο Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος ««««Αλλοιώνονται Αλλοιώνονται Αλλοιώνονται Αλλοιώνονται οι αισθήσεις μας και γινόμαστε ολόκληροι φως και ο οι αισθήσεις μας και γινόμαστε ολόκληροι φως και ο οι αισθήσεις μας και γινόμαστε ολόκληροι φως και ο οι αισθήσεις μας και γινόμαστε ολόκληροι φως και ο νους μας πλέει μέσα στο φως της Αναστάσεως του νους μας πλέει μέσα στο φως της Αναστάσεως του νους μας πλέει μέσα στο φως της Αναστάσεως του νους μας πλέει μέσα στο φως της Αναστάσεως του Χριστού και τότε πληρούμεθα από ευτυχία και θεία Χριστού και τότε πληρούμεθα από ευτυχία και θεία Χριστού και τότε πληρούμεθα από ευτυχία και θεία Χριστού και τότε πληρούμεθα από ευτυχία και θεία γλυκύτητα. Το πρόσωπό μας λάμπει όπως το πρόσωπο γλυκύτητα. Το πρόσωπό μας λάμπει όπως το πρόσωπο γλυκύτητα. Το πρόσωπό μας λάμπει όπως το πρόσωπο γλυκύτητα. Το πρόσωπό μας λάμπει όπως το πρόσωπο του αγαπημένου Ιησού. Και τότε αισθανόμαστε του αγαπημένου Ιησού. Και τότε αισθανόμαστε του αγαπημένου Ιησού. Και τότε αισθανόμαστε του αγαπημένου Ιησού. Και τότε αισθανόμαστε ωραιότεροι απωραιότεροι απωραιότεροι απωραιότεροι απ’ ’ ’ ’ όλους τους ωραίους, πλουσιώτεροι απόλους τους ωραίους, πλουσιώτεροι απόλους τους ωραίους, πλουσιώτεροι απόλους τους ωραίους, πλουσιώτεροι απ’ ’ ’ ’ όλους τους πλουσίους και δυνατώτεροι απόλους τους πλουσίους και δυνατώτεροι απόλους τους πλουσίους και δυνατώτεροι απόλους τους πλουσίους και δυνατώτεροι απ’ ’ ’ ’ όλους τους όλους τους όλους τους όλους τους

αυτοκράτορες.αυτοκράτορες.αυτοκράτορες.αυτοκράτορες.» » » »

Πόσο μεγάλη η σημασία της Αναστάσεως του Κ.Η.Ι.Χ. και πόσο

μεγάλη η ανύψωση του ανθρώπου μέχρι τη θέωση!

Και όλα αυτά τα μεγάλα και θαυμαστά τελεσιουργούνται μέσα

στο χώρο της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής

Εκκλησίας μας. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας το Πάσχα δεν είναι μόνο μιά φορά το χρόνο. Tο γιορτάζουμε πανηγυρικότατα 52 φορές. Γιατί αν ο Χριστός είναι ««««μεθμεθμεθμεθ’ ’ ’ ’ ημών πάσας τας ημέρας ημών πάσας τας ημέρας ημών πάσας τας ημέρας ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημώντης ζωής ημώντης ζωής ημώντης ζωής ημών»»»», τότε έχουμε Πάσχα όλες τις μέρες της έχουμε Πάσχα όλες τις μέρες της έχουμε Πάσχα όλες τις μέρες της έχουμε Πάσχα όλες τις μέρες της ζωής μας!ζωής μας!ζωής μας!ζωής μας!

Το φως της Αναστάσεως λάμπει μέσα μας και γύρω

μας, φωταγωγεί τους δρόμους μας, διαυγάζει ολόληρη

την υπαρξή μας. Μετατρέπει τη ζωή μας σε μιά συνεχή

««««εορτή εορτώνεορτή εορτώνεορτή εορτώνεορτή εορτών» » » » που σιγά σιγά μα σταθερά μας οδηγεί

στην ««««καινήκαινήκαινήκαινή»»»» κτίση του Θεού. ��

««««μεθμεθμεθμεθ’ ’ ’ ’ ημών ημών ημών ημών πάσας τας ημέρας πάσας τας ημέρας πάσας τας ημέρας πάσας τας ημέρας της ζωής ημώντης ζωής ημώντης ζωής ημώντης ζωής ημών»»»»

ΛΥΧΝΟΣ

BBBB efore the glorious Resurrection of our Saviour Jesus Christ, human beings were condemned to

death and as such, we became accustomed to death as something natural. However, this was not God’s plan from the beginning. He had made us to live for ever in His presence and love, but through disobedience we lost this gift of immortality. This however was not to remain permanent since God had intended for us to be with Him, but in order for us to reclaim this gift, someone would have to bridge the gap which sin and death had created. History has shown that this someone could not have been anyone else but God Himself, as dozens of prophets and other holy men throughout the Old Testament had failed to persuade humanity to be righteous before God. This was due to a weakness inherent in our nature after the great fall. Therefore the Word (Λόγος) became flesh and through the incarnation, the revelation of God marked a new beginning in our journey to immortality. Jesus Christ, having become human, cleansed human nature of its sin by taking upon Himself all sin, paying the price for our disobedience. Furthermore, He also healed our nature of its inherent weakness by giving us His body and blood, the same body and blood which defeated death on the Cross. Thus by partaking of it in Holy Communion, our physical nature becomes destructive to death itself and we are granted life and immortality through Faith in Him. God’s love is shown in that while we condemned Him to death, and that a shameful death on the Cross, He condemned us to immortality. For up until the Resurrection, humans were mere mortals living a temporary life, but after it humans become immortal living eternally. The Resurrection is thus the greatest miracle of all time and our whole faith hangs on it, so much that St Paul says “If Christ is not risen your faith is futile, you are still in your sins” (1 Cor 15:17). Hence it is not only the beginning and end of our faith, but also validates all miracles which Jesus and His successors performed, leaving us with no doubts about the Resurrection. If then we have been condemned to immortality, what remains for us is to choose how we wish to spend eternity: is it with Jesus or without Him?

Gospel Reading May 29th (Mark 15: 43-47; 16: 1-8)

Sunday of the Myrrh-Bearing Women

TTTT his Gospel is read the second Sunday after Easter. The Myrrh Bearers are women. They brought spices

and aromatic oils to the tomb of Jesus with the intention of anointing His body and thus fulfilling an ancient cus-tom.

This was an act of courage and devotion to Jesus and is rewarded. The Myrrh-Bearing women are the first wit-nesses to the Resurrection of Jesus.

The Lord Jesus Christ does not have any need for sympa-thy or sorrow. The Myrrh Bearers acted out of faithful-ness and love for Jesus and were rewarded far beyond any expectation.

His very presence is a balm to their sorrow and a reward to their courage. “Who will roll away the stone from the door of the tomb for us?” they wondered and were trou-bled.

The angel answered “Do not be alarmed”. Life, our life, abounds in moments when we too wonder “who will lift this burden or sorrow?”

How careful we must be not to allow ourselves to be overcome by sorrow and despair. The Lord has risen and He brings joy to overwhelm sorrow and strength to over-come despair.

Let us too become like the Myrrh Bearers, men and wom-en of faithfulness to Jesus.

Let us be daring in our display of love to Him who is Resurrected. Let us not be alarmed at what life brings, but turn away every fear by coming to Him.

This is a story of great sorrow that becomes great joy.

A story of great love and faithfulness rewarded.

St Justin Popovic “Condemned to Immortality”

��

ΛΥΧΝΟΣ

ι καρδιές μας ακόμη πάλλουν από συγκίνηση (4 μήνες αργότερα) καθώς θυμόμαστε το ταξίδι μας

στην Ινδονησία. Παντού το χέρι του Θεού. Παρηγοριά και ελπίδα μας η σκέπη Του και η θεία Του πρόνοια.

Μαζί μας οι ευχές όλως των αδελφών της ΟΧΕΕ που μας συνόδευαν σ’όλο το διάστημα των 10 ημερών. Έκπληξη η παρουσία – ευλογία των γερόντων της Παντανάσσης που μας ξεπροβόδισαν μέχρι το αεροδρόμιο. Σίγουρα κοντά σ’αυτά και οι προσευχές των νεοφωτίστων αδελφών μας της Ινδονησίας.

Τα πρακτικά προβλήματα που στις προταξιδιωτικές μας συγκεντρώσεις φάνταζαν άλυτα και απειλητικά διελύονταν το ένα μετά το άλλο σαν τα μαύρα σύννεφα που τα σκορπίζει ο ήλιος. Αποσκευές, τελωνεία, αυστηροί έλεγχοι ξεπεράσθησαν χωρίς καν να το καταλάβουμε. Και σχεδόν αμέσως βρεθήκαμε στην αγκαλιά των Ορθοδόξων Ινδονησίων αδελφών μας του Medan.

Από τη στιγμή που σμίξαμε μαζί τους, ζήσαμε ζωντανά το: «ού εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. ΙΗ’20). (Όπου είναι δυό ή τρεις μαζεμένοι για μένα και το θελημά μου, εκεί είμαι και εγώ μεταξύ τους, να τους εισακούσω, να τους οδηγήσω και να τους φυλάξω.) Και έτσι μας άκουσε, μας οδήγησε και μας φύλαξε ο Θεός στην Ινδονησία. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε στους Ινδονήσιους αδελφούς μας και εκείνοι δεν χόρταιναν να μας ακούν και να μας ρωτούν. «Μα πώς;» Θα πείτε. «Αφού αυτοί μιλούσαν άλλη γλώσσα!»

Και όμως συνενοούμαστε. Βέβαια ο ακούραστος Πατήρ Χρυσόστομος Μανάλου και η πρεσβυτέρα του Ελισάβετ μαζί με ένα-δυό άλλους ήταν οι διερμηνείς μας σ’ όλα μας τα πάρε-δώσε. Όμως ήλθαν δεύτεροι μπροστά στη Χάρη του Θεού που φωτίζει το νου και τη καρδιά, μονοιάζει τα πνεύματα και αδελφώνει τις ψυχές μας. Και όταν η αμοιβαία χαρά μας έφτανε στο αποκορύφωμα, τότε γινόταν τραγούδι στο Θεό – Υμνωδία.

(Συνεχίζεται στην επόµενη σελίδα....)

(Ταξίδι στο άγνωστο µε πυξίδα την πίστη και οδηγό την αγάπη)

Our Indonesian hosts with a specially prepared welcome banner at St

Paul’s Theological College (shown here) and also at Theotokos Hospital.

The group is shown with Fr Chrysostomos Manalu and Presbytera Elisa-

beth.

The children of St Sophia School had an energy, joy and purity that

made a lasting impression on us.

St Sophia School is attended by children from kindergarten to high

school. St Sophia is also the home to the first Orthodox nun in Indone-

sia, Sister Agni, shown standing with teachers and the group.

ΛΥΧΝΟΣ

Το αν τα λόγια ήταν Ινδονησιακά ή απλά Ελληνικά ή Βυζαντινά, δεν έκανε καμιά διαφορά. Αυτό που μετρούσε ήταν το: «εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω» (Ιακ. Ε’13). (Έχει χαρά κάποιος; Ας ψάλλει και έτσι εξαγιάζεται η χαρά του.)

Ναι, δεν ήταν μιά επιπόλαιη χαρά αυτό που νοιώσαμε. Ήταν μιά πηγαία εκδήλωση λατρείας της ψυχής που καθώς την επισκέπτεται το Άγ. Πνεύμα, κυριεύεται από θείο ενθουσιασμό και εξωτερικεύεται με ψαλμούς και ύμνους στον Κύριο. Και τα δάκρυά μας ήταν αδύνατο πιά να κρατηθούν όταν την Κυριακή στο κατάμεστο ναό του Άγ. ∆ημητρίου ακούσθηκε αυτή τη φορά στα Ελληνικά απ’ όλο το εκκλησίασμα «Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις...» Το ίδιο και στο σχολείο «Αγ. Σοφία» πλημμύρισε η καρδιά μας με συγκίνηση όταν τα παιδιά έψαλλαν το «Χριστός Ανέστη» και στα Ελληνικά και στα Ινδονησιακά. Όμως εκεί που ακόμα πιό πολύ μας δόθηκε η ευκαιρία να δοξάσουμε τον Ουράνιο Πατέρα μας ήταν τις ώρες που δώσαμε για την ανακούφιση του πόνου «του ελάχιστου αδελφού».


St Paul’s Theological College offers a university level degree in Chris-

tian studies. Many of the students (mostly protestants) become teachers

of Christian studies in Indonesian public schools. The students filled the

main hall waiting for the main presentation of the day to begin.

Smaller group seminars were held following the main presentations.

This seminar was held outside in the courtyard of St Paul’s College,

with a tarpaulin providing some protection against the tropical heat.

Greeting the children at St Nikitas College.

Fr Chrysostomos has a special bond with the children. He is surrounded

by the children, many of whom are barefoot.

The students at St Paul’s Theological College performed traditional

dances in honour of the visitng group. We responded by performing a

Greek dance for them.

ΛΥΧΝΟΣ

Οι εξωτερικές συνθήκες αφόρητες για μας τους καλομαθημένους στα εύκρατα κλίματα, αλλά η αδελφική αγάπη για τους πονεμένους-αρρώστους αδελφούς μας δημιουργούσε μιά δροσιά που ξεκούραζε και την ψυχή και το σώμα. Το «πλήθος των ασθενούντων» δεν ήταν μόνο Ορθόδοξοι αλλά και άλλες Χριστιανικές ομολογίες και Μουσουλμάνοι. Όλοι παιδιά του Ενός, Αληθινού Θεού, που τους αδέλφωνε ο πόνος και η αρρώστεια. Αλήθεια! Πόσο ανόητοι αυτοί που λένε πως δεν βρίσκουν κανένα νόημα στον πόνο! Οι αρρώστειες που σαν γιατροί αντιμετωπίσαμε στην Ινδονησία διαφέρουν πολύ από τις αρρώστειες που συναντάμε στην Αυστραλία, το ίδιο διαφορετική είναι και η αντιμετώπισή τους. Όλα τα μέλη της αποστολής μας θαυμάσαμε τη στάση των Ινδονησίων μπροστά στην αρρώστεια και τον πόνο. Καρτερία, υπομονή, κουράγιο χωρίς παράπονα και γογγυσμούς. Και η ευγνωμοσύνη έκδηλη στα προσωπά τους καθώς δέχονταν τις ιατρικές οδηγίες μας, τα φάρμακα και σε μερικές περιπτώσεις

προγραμματισθείσες χειρουργικές επεμβάσεις που η αγάπη των Ορθοδόξων αδελφών του Sydney με τα δικά μας χέρια, τους παρείχε.

Στο νοσοκομείο «Θεοτόκος», στο κολλέγιο «Αγ. Σοφία», στο «Θεολογικό Κολλέγιο Άγ. Παύλος», και στο χωριό Lae Rias (4 ώρες μακρυά από το Medan) στήσαμε ιατρείο/οδοντιατρείο/φαρμακείο κάτω από συνθήκες πρωτόγνωρες και ασυνήθιστες. Είδαμε μερικές εκατοντάδες ανθρώπων. Όλα αυτά κατεγράφησαν σε σημειώσεις (δούλευαν ασταμάτητα οι δύο φοιτητές μας) καθώς και σε πλήθος φοτογραφιών και video. Αυτά όμως που δεν φάνηκαν πουθενά - γιατί ούτε φαίνονται ούτε καταγράφονται - είναι τα αισθήματα που μας έπνιγαν κάθε βράδυ όταν πίσω στο ξενοδοχείο μας κάναμε, μετά την κοινή προσευχή μας τον απολογισμό της ημέρας. Ανάμικτα συγκίνηση, χαρά και ευγνωμοσύνη. Και σαν ένας άνθρωπος, όλοι μαζί βγάζαμε το ίδιο συμπέρασμα: - πόσες ευλογίες μας έδωσε και σήμερα ο Θεός!


The Small Entrance during the Divine Liturgy in St Demetrios, Medan. The church is full of Indonesian Orthodox who chanted responses as one

body in Bahasa.

The Orthodox faithful approach for Holy Communion during the Divine Liturgy.

Classrooms in St Sophia School were converted into makeshift medical clinics. The clinics were run with interpreters in open conditions, with

many onlookers.

This classroom became a dental clinic. The two dentists worked side by side with dental nurses using hand held torches. Dental equipment was

brought from Australia. The school children displayed patience and

bravery beyond their years.

ΛΥΧΝΟΣ

Μα ήρθε ο καιρός της επιστροφής. Με λύπη χαιρετήσαμε τον πρωτεργάτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ινδονησία, π. Χρυσόστομο την ευλαβή πρεσβυτέρα του μαζί με τους βοηθούς τους και οδηγούς μας τις τελευταίες 10 μέρες στο Medan. Μα ανάμεσά μας και γύρω μας φτερουγούσε η ελπίδα. Τώρα η Ορθόδοξη ιεραποστολή στην Ινδονησία δεν είναι άγνωστη σε μας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας πνευματικά και οι πνευματικοί δεσμοί είναι από τους ισχυρότερους ανάμεσα στους ανθρώπους.

«Να ξανάλθετε» μας είπαν με τα χείλη και οι καρδιές μας ανταπάντησαν σιωπηλά «Σίγουρα θα σας ξαναδούμε».

Το αεροπλάνο απογειώθηκε, μα η ψυχή μας και η σκέψη μας έμεναν πίσω:

Στα χαρούμενα προσωπάκια των παιδιών με τα γλυφιτζούρια στο στόμα.

Στις εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης των νέων του θεολογικού κολλεγίου «Άγ. Παύλος».

Στα δάκρυα χαράς και ανακούφισης των πονεμένων αδελφών μας.

Το αεροπλάνο ανέβαινε και μαζί και η δική μας προσευχή «Σ’ευχαριστούμε Κύριε για τις ευλογίες που μας χάρισες. Στήριζε την Ορθοδοξία στην Ινδονησία και κάνε μας άξιους να συνεχίσουμε την ιεραποστολή και εδώ και ό,που γης για τη δόξα του Αγίου Σου Ονόματος».

The group made an arduous journey to the mountain village of Lae Rias.

A medical clinic was set up in the church hall of St Ephraim. This is a

scene of organised chaos. Three doctors are consulting: in the fore-

ground, midground and distance. Patients sit around the doctors waiting

for their turn. Fr Chrysostomos and his family interpreted. In all, about

70 patients were seen that afternoon.

The medical clinics were made more effective by our pharmacist Stel-lios. The drugs were purchased in Indonesia using money raised at the

fundraising function prior to the group’s departure.

The older students of St Sophia School delighted in playing soccer with

members of the group. All players were drenched in sweat after only 10

minutes into the game.

The new church of St John the Forerunner in the village of Ramonia.

��

ΛΥΧΝΟΣ

IIII t is easy to consider the Ascension of the Lord as simply the event where Jesus, having completed His

mission on earth, ‘returned’ to heaven to be with God the Father and the angels. However, there is a lot more to it than that. The Ascension is said to be “the culmination of the Mystery of the Incarnation”. In other words, by taking on human flesh, and by this human flesh resurrecting and ascending into heaven, all humanity has been uplifted; that humans, in both body and soul, have the potential to be resurrected and ascended into heaven, to become one with God. Once again, the words of St Athanasios ring true, that God became man so that man can become god. When Jesus took up His place in heaven after the Ascension, He did so in the role of High Priest. As St Paul says, “such a High Priest was fitting for us, who is holy, harmless, undefiled, separate from sinners, and has become higher than the heavens” (Hebrews 7:26). At every Divine Liturgy, He takes the prayers and sacrifice of His followers, and offers them to God the Father. And what is this sacrifice? It is none other than His own Body and Blood. As the priest prays just before the Great Entrance of the Divine Liturgy, “you are the one who offers and is offered, who receives and is distributed”. When we receive Holy Communion, we partake of the very flesh and blood that was ascended and is present in heaven. This emphasises again the role of the physical body in our salvation. The early Church Father Tertullian writes: "The flesh is the hinge of salvation... The flesh is washed so that the soul may be made clean. The flesh is anointed so that the soul may be consecrated… The flesh feeds on the body and blood of Christ so that the soul too may be filled with God. (Flesh and spirit) cannot, then, be separated in their reward, when they are united in their works". In the Bible, we often read that “works of the flesh” are sins. The problem is not with flesh itself, but with the spirit and the flesh not working together; the spirit being subject to the lower appetites of the flesh rather than the flesh being subject to the higher inclinations of the spirit. When the flesh and spirit work together, the body feeds

the soul with the food of immortality. In the second coming of Christ, all of us are going to receive a resurrected body. We will live in eternity in both body and soul, being forever filled with the presence of the resurrected and ascended Christ. All this is possible because the Son of God took on flesh, taking up that flesh into heaven, so that His flesh can be consumed by each one of us, taking us also into heaven. What an amazing thing to behold! Glory be to God!

† Fr G. L. .

WWWW hy did Jesus ascend to Heaven hy did Jesus ascend to Heaven hy did Jesus ascend to Heaven hy did Jesus ascend to Heaven in body, 40 days a�er thein body, 40 days a�er thein body, 40 days a�er thein body, 40 days a�er the

Resurrection?Resurrection?Resurrection?Resurrection?

��

ΛΥΧΝΟΣ

BBBB ecoming Orthodox is a powerful and inspiring book that should be read by all

Christians, especially those of us who were privileged to be born into Orthodoxy.

This is the inspirational story of a journey taken by a group of active Evangelical Christian ‘Campus Crusaders’ in America, as they searched for the True Faith, finally converting along with their entire parishes (17 in all!) to Orthodoxy. Fr Peter Gillquist was one member of this group and writes their story in an engaging way, explaining Orthodox theology and beliefs in plain English. He became a priest in the Antiochian Orthodox Christian Archdiocese of North America, sadly passing away in 2012 at age 74.

“Everyone claims to be the New Testament Church…the Catholics say they are; the Baptists say they are; the Church of Christ says it is…we need to find out who’s right”.

After years of proselytizing and finally feeling dissatisfied with campus preaching, Fr Peter along with a number of other dissatisfied leaders of the group, felt that they needed to search for the true Church. They soon realized how little they knew about what they termed as the ‘New Testament Church’ - and decided to go back to primary sources to find the truth, thoroughly researching into areas such as Church history, doctrine, the Bible, liturgy and worship.

Their courage and enthusiasm to find the truth, as well to be the best Christians they could possibly be, led them to research the very beginnings of Christianity, where they discovered not only information about the New Testament Church, but that remarkably to their surprise, it still existed. They had discovered the Orthodox Church!

The most remarkable aspect of this story is how a group of Protestants entered into the Orthodox Faith and in twenty short years, have brought thousands of converts to Orthodoxy, publishing many books on Orthodox Christianity, setting up a printing house (Conciliar Press), as well as organizing and overseeing the publication of the highly-popular worldwide ‘Orthodox Study Bible’. Their Christian missionary zeal is inspirational for all Orthodox.

T his hymn and the small ceremony it accompanies (the ceremony of the Holy Light)

is a recent addition to the Paschal Sunday Service. It is not actually encountered at all in the older Pentecostarion books (which is the official Church service book of the Paschal period) or any of the typica (the order of service books) up until recently. It was added as a symbolic representation of the unique service of the Holy light at the Holy Sepulchre in Jerusalem. In the afternoon (about 2 p.m.) of Holy and Great Saturday, the Orthodox Patriarch enters the Holy Sepulchre and after saying the prayers for the Light, awaits to receive it in the same miraculous way as it has always been received throughout the centuries.

In other Orthodox jurisdictions, the priest lights many candles from the unwaning light kept on the Holy Altar whilst the faithful eagerly wait in darkness for the Royal Doors to be thrust open. The priest exits the Royal Doors, holding the lit candles triumphantly chanting this hymn as the faithful rush forward to light their own candles from the priest's hands.

The hymn accompanies these symbolic physical acts but signifies a spiritual truth. The Light of the Resurrection is the uncreated light of God's energies which is unwaning, eternal. The Pillar of Fire and the Voice of God are examples of God’s Uncreated Energies; as were all the miraculous acts of the Holy Trinity on earth, (Jesus' conception by the Holy Spirit, the Transfiguration on Tabor; Christ's Ascension in glory; the tongues of flame at Pentecost). It is through this Divine Light and Energy that Christ Himself was resurrected and defeated death firstly in Himself and then for us all. It is this light that illumines our souls which were previously darkened by sin. This is the Light that gives power and relevance to the ending statement of the Nicene Creed: “I expect the resurrection of the dead and the life of the age to come. Amen.”

Becoming Orthodox by Peter Gillquist Published by Conciliar Press, 2010, (Revised Edition) ISBN: 978-1936270002, 200 pages

A wide range of Orthodox Christian books in Greek and English is available from

the Orthodox Bookstore, 217 Bexley Rd, Kingsgrove. For further enquiries. Ph: (02) 9519 6245

E-mail: [email protected] Internet: www.greekorthodoxchristians.org

∆ εῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν

Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

CCCC ��

From the Orthros of the Resurrection

��

��

ΛΥΧΝΟΣ

εράσαμε πλέον την Μεγάλη Τεσσαρακοστή και βιώσαμε συγκλονιστικές εμπειρίες

κατανυκτικών Ιερών ακολουθιών της απαράμιλλης σε Θεολογία Βυζαντινής Υμνολογίας με αποκορύφωμα τα της Μεγάλης Εβδομάδος των Παθών του Κυρίου. Θεμέλια υπήρξαν η Νηστεία, η Προσευχή , η Μελέτη Ιερών Κειμένων, η Μετάνοια και η Ιερά Εξομολόγηση. Καρπός δε ήταν και να συνεχίζεται να είναι η φιλότιμη ευαισθητοποίησή μας της Ευσέβειας, της Ευλάβειας, του Θείου ∆έους και τα έργα Ελεημοσύνης και συμπόνιας προς τον πλησίον μας, τους « αδελφούς του Κυρίου τους ελαχίστους». Μ’ αυτές τις προ Αναστάσιμες εμπειρίες μας, φτάνουμε στις Εκκλησιές από νωρίς το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου!...και ξάφνου σβύνουν όλα τα φώτα και βγαίνει ο Ιερέας στην Ωραία Πύλη κρατώντας λαμπάδα αναμμένη από την ακοίμητη κανδήλα της Αγίας Τραπέζης και ψέλνει: «∆εύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών». Επακολουθεί ο Πανηγυρικός Αναστάσιμος Όρθρος και η Θεία Λειτουργία. Ιδιαίτερα η ωδές του Όρθρου περιέχουν ένα καλειδοσκόπιο θεολογικών Θείων εννοιών χρησιμοποιώντας σύμβολα και συμβολισμούς από το απαράμιλλο σε πλούτο λεξιλόγιο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ. Είναι μια απερίγραπτη με λόγια πανδαισία αλλεπάλληλων συγκινήσεων , χαράς και αγαλλίασης και ψυχικής ανάτασης και Πνευματικού Μεγαλείου. ΗΜΕΡΑ: «Αύτη η κλητή (ένδοξη) και Αγία Ημέρα η μια των Σαββάτων η Βασιλίς και Κυρία. Εορτών Εορτή και Πανήγυρης εστί Πανηγύρεων». ΦΩΣ: «Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ…». ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ-ΛΑΜΠΡΗ: «Aναστάσεως Ημέρα και Λαμπρυνθώμεν λαοί…». Η Πασχαλιάτικη Λαμπάδα που μεταφέρει το Αναστάσιμο Φως στο σπίτι του κάθε πιστού. ΑΥΓΑ: Τα κόκκινα αυγά που μεταξύ άλλων συμβολίζουν Βασιλική στολή την «χλαμύδα κοκκίνην», το Τίμιο και Άχραντο Αίμα του Κυρίου, την εκ του τάφου Ανάστασή Του (όπως το πουλάκι που βγαίνει από το αυγό). ΟΒΕΛΙΑΣ: Το ψητό Αρνί - «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», το Πανάγιο Σώμα του Κυρίου, ο Άρτος της Ζωής .

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας ο ιερέας διαβάζει τον ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Είναι ένας θριαμβευτικός Ύμνος που ανάμεσα σε πάρα πολλά μηνύματα χαράς συμπεριλαμβάνει και το: «Φιλότιμος ων ο ∆εσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον»! Αυτή η Θεία Φιλοτιμία είναι αποκλειστικά δικό μας χαρακτηριστικό γνώρισμα. Όλα αυτά είναι βαθιά χαραγμένα στις μνήμες όλων μας από πολύ μικρή ηλικία και μεταδίδονται από γενεά σε γενεά. Αρκεί ένα χαρακτηριστικό περιστατικό για να κατανοήσουμε τις βαθιές ρίζες της φιλοτιμίας και Πίστης των προγόνων μας μεταξύ άλλων και για τα κόκκινα αυγά. Στην πολιορκία του Μεσολογγίου η ∆έσπω Τζαβέλλα με άλλα γυναικόπαιδα είχαν βγει έξω στον Κάλαμο για ασφάλεια. Ήταν Μ. Σάββατο όταν έμαθαν ότι σκοτώθηκαν (που αργότερα μαθεύτηκε ότι μόνο λίγο τραυματίστηκαν) το δυο παιδιά της ο Κίτσος και ο Ζυγούρης. Οι άλλες γυναίκες άρχισαν τους θρήνους. Σε λίγο βλέπουν έκπληκτες την ∆έσπω να τους λέει

επιτακτικά: «Πάψτε μωρές τα κλάματα. Τα παιδιά μου πήγανε συνοδεία στο Χριστό, που θα τα πάει στον Παράδεισο, γιατί πέσανε για την Πατρίδα! Σηκωθείτε να βάψουμε τα αυγά μη μας οργιστεί ο Θεός». (αυτό είναι παρμένο από την διήγηση στο περιοδικό η ∆ράση μας). Η Ι. Παράδοσης συνεχίζεται. Η Ορθοδοξία

μας ζει και σήμερα όπως για 2000 χρόνια τώρα. Υπάρχουν και σήμερα άγιοι ανάμεσά μας όπως ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Σάββας της Καλύμνου, ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς. Επίσης ζήσανε φωτισμένοι Γέροντες όπως ο. Γ Παίσιος, ο Γ. Πορφύριος, ο Γ. Αμβρόσιος που μόλις «χθες» «αποδήμησαν» εις Κύριον, καθώς και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι που ζουν ακόμα ανάμεσά μας. Όλοι αυτοί αποτελούν ζωντανά παραδείγματα και απόδειξη και σε μας σήμερα συνεχούς διαδοχής και ζωής Αγίων, Πατέρων, Οσίων, Μαρτύρων της Πίστης μας. «Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος» λοιπόν μετά από όλα αυτά να αναζωπυρώσουμε με το ευλογημένο αυτό ΦΙΛΟΤΙΜΟ και εμείς την Πίστη των πατέρων μας και των ΠΑΤΕΡΩΝ. Να είναι για τον καθένα μας το Πάσχα 2013 μια ζωή γεμάτη από καρποφόρα πνευματικά έργα και αγαθά από την ΖΩΗ του Ζώντος Κυρίου και «Τύπος των πιστών» προς ∆όξαν Θεού. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ��

AναστάσεωςΗμέρα!

ΛΥΧΝΟΣ

NEWSNEWSNEWSNEWS and VIEWSVIEWSVIEWSVIEWS

« ΛΥΧΝΟΣ » is a bimonthly publication of the

Greek Orthodox Christian Society, under the auspices of the

Greek Orthodox Archdiocese of Australia. Phone: (02) 9519 6245. E-mail: [email protected] Internet: www.greekorthodoxchristians.org

Ακούτε το ραδιοφωνικό πρόγραµµα «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟ∆ΟΞΙΑΣ»

κάθε Κυριακή 10:45 π.µ. στο 2MM-ΑΜ 1665 11:00 π.µ. στο 2ΕRΑ-FΜ 151.675 (scanner) 5:30 µ.µ. στο Galaxia FM 151.850 (scanner)

κάθε Πέµπτη 3:30 µ.µ. στο Radio Club AM 1683

25th March Greek National Day

Celebrations

On Sunday 24th March, the Greek Orthodox Christian Society and Greek Orthodox Ladies Fellowship participated in the annual Greek Independence Day Celebrations organised by our Archdiocese and the Greek Orthodox Community of Sydney. Following a memorial service officiated by His Eminence Archbishop Stylianos at the cenotaph in Sydney’s Martin Place, a march took place to the Domain, where a large crowd had assembled to enjoy a programme of speeches, songs, and Greek folk dancing. Dignitaries present included the prime minister of Australia, Ms Julia Gillard.

Afternoon Fundraiser for Indonesia

On Sunday, April 21st, an afternoon tea was held at the premises of the Greek Orthodox Christian Society, which raised $22,000 to provide an electric generator for the Theotokos Orthodox hospital clinic in Medan, Indonesia, as well as to support the building of a new Greek Orthodox Church of St John the Forerunner in the village of Ramonia. This effort followed from a visit to Indonesia by eight members of the Greek Orthodox Christian Society, who assisted with various Medical and Dental programs of the Indonesian Orthodox Church as well as with other missionary activities. The group was based at St Paul’s Theological College in Medan, North Sumatra, which is under the pastoral care of Fr Chrysostomos Manalu. A summary of their missionary visit is provided in this issue of Lychnos (pages 5-8), with further details to also appear in subsequent issues.

��

Members of the Greek Orthodox Christian Society and Greek Orthodox Ladies Fellowship march from Martin Place to the Domain as part of this year’s 25th March celebrations.

The new church of St John the Forerunner in the village of Ramonia, Indonesia, with Fr Chrysostomos Manalu (2nd from left) and the presi-dent of the Greek Orthodox Christian Society, Dr John Psarommatis (left).

��

ΛΥΧΝΟΣ - greek orthodox archdiocese of...

Documents