Μαρία Κίτρα maraki32@yahoo.gr

Κωµωδία 2007

1

τραγούδι εισαγωγής

[Μουσική: theme mupet show – στίχοι: Μαρία Κίτρα]

Θα παίξει η µουσική µας

Θ’ ανάψει και το φως

Κι εµείς θα’ ρθούµε τώρα

Στη σκηνή όλοι εµπρός

*

Φοράµε ωραία ρούχα

Κοιτάξτε σκηνικά

Το έργο µας θ’ αρχίσει

Και καθίστε όλοι καλά!

*

Θα δείτε τι ωραία

Που θα’ µαστε µαζί

Σαν µια καλή παρέα

Που παίζει στην αυλή!

*

Σηκώστε τις κουρτίνες

Και κλείστε κινητά

`Ηρθε η ώρα τώρα

να περάσουµε καλά *

2

Μέρος 1ο Πρωινή βάρδια

(Είναι ξηµερώµατα ∆ευτέρας). Σιγά-σιγά ανάβουν τα φώτα. Ακούγονται κοκό-ρια, βγαίνει ο ήλιος, καπνός από το νέφος και µουσική. Το ταξί είναι στη σκη-νή. Αριστερά υπάρχει το περίπτερο. Βγαίνουν όλοι για τη χορογραφία έναρξης Ξανά – Μανά. `Όταν τελειώσει φεύγουν όλοι και µένει ο σκουπιδιάρης του ∆ήµου που σκουπίζει το χώρο… υποτίθεται. `Ο,τι σκουπίδια υπάρχουν τα βά-ζει κάτω από το ταξί! Μπαίνει ένας και πετάει ένα πακέτο µε περιοδικά και ε-φηµερίδες µπροστά στο περίπτερο. Φεύγουν και οι δύο. `Ερχεται βαριεστηµέ-νος ο περιπτεράς κι αρχίζει να τακτοποιεί τα έντυπα στο περίπτερο µουρµου-ρώντας ενώ χασµουριέται. ∆εν προλαβαίνει να κρεµάσει µια εφηµερίδα και έρ-χεται η πρώτη πελάτισσα κρατώντας ένα σκυλάκι στο χέρι που του µιλάει... Πελάτισσα 1 :Καληµέρα χρυσό µου. Θα ήθελα ένα πακέτο χαρτοµάντιλα, µε-

ταξωτά… και γρήγορα γιατί έχω ραντεβού µε τον κοµµωτή µου Περιπτεράς: Μισό λεπτό κυρία µου, ακόµα δεν έφυγε η τσίµπλα από το µά-

τι… Στον ύπνο σου µ’ έβλεπες; Πελάτισσα 1 :Ωωω, µοντιέ! Τι µπρουτάλ! Περιπτεράς: Ορίστε, τα χαρτοµάνδιλά σας… µες στο µετάξι! Πελάτισσα1: Πόσο κάνουν χρυσό µου; Περιπτεράς: 30 λεπτά µανδάµ. Πελάτισσα1: Ορίστε, κράτα. Η πελάτισσα δίνει πεντακοσάρικο κι ο περιπτεράς τρελαίνεται Περιπτεράς: Τι είναι αυτό κυρία µου; Πού να βρω ρέστα από 500 ευρώ; Πελάτισσα 1: Αχ, τι να σου κάνω µα σερί. Ξέρεις, ο µπαµπάκας µου, µού δίνει

κάθε πρωί ένα τέτοιο για τα έξοδά µου και δεν έχω ψιλά. Κα- ταλαβαίνεις.

Περιπτεράς: Τι τραβάτε κι εσείς οι πλούσιες! Τέλος πάντων. Πάρτε τα χαρτο- µάντιλα και µου χρωστάτε τα 30 λεπτά

Πελάτισσα1: Ω, τελικά δεν είσαι και τόσο µπρουτάλ µα πετίτ γκαρσόν. Μόλις κάνω ψιλά θα έρθω να σας ξεχρεώσω…

Περιπτεράς: Τώρα έµεινα ήσυχος. Η πελάτισσα φεύγει κι ο περιπτεράς βγαίνει έξω για να συνεχίσει τη δουλειά του. Μετά από λίγο… Πελάτης 2: Καληµέρα. Θα ήθελα µια κούτα τσιγάρα «τζουρέξ», τρεις σοκο-

λάτες µε γέµιση σπανακόρυζο, την εφηµερίδα η «Αριστερή ∆ε- ξιά», τρία πακέτα µαστίχα Σάµου και ένα µπουκάλι εµφιαλωµένο νερό βρύσης. Αυτά. Πόσο κάνουν;

Περιπτεράς: Μισό λεπτό. Πολύ βιαστικοί µου είστε όλοι σήµερα... Κάτσε να βγάλω το κοµπιουτεράκι… Σύνολο, 38 ευρώ και 50 λεπτά.

Ο πελάτης ψάχνει το πορτοφόλι του και δεν το βρίσκει…

3

Πελάτης 2: Ωχού συµφορά µου. Πού είναι το πορτοφόλι µου; Αχ, πάει το πορτοφόλι µου. Μου κλέψανε το πορτοφόλι στο µετρό. Πάνε τα λεφτουδάκια µου. Και τι θα πω στη γυναίκα µου που περι- µένει να της σκάσω το µισθό για να πληρώσει τη δόση για τη γούνα της;

Περιπτεράς: Ηρεµήστε κύριέ µου, σας παρακαλώ. Μην κάνετε έτσι. Θα βρε- θεί το πορτοφόλι σας. Μπορεί να σας έπεσε κάπου.

Πελάτης 2 Τι λες κι εσύ χριστιανέ µου; Και να µου έπεσε, έχεις δει εσύ ποτέ κανέναν να βρίσκει γεµάτο πορτοφόλι και να το επιστρέφει στον κάτοχό του;

Περιπτεράς: Ναι, δίκιο έχετε. ∆εν έχω δει ποτέ. Πελάτης 2: Αχ, και τι θα κάνω που η γυναίκα µου περιµένει να της πάω τη

σοκολάτα και την εφηµερίδα;… Βαγγελίστρα µου γιατί σε µένα κι όχι σε κάποιον άλλο; Πω – πω τι έπαθα ο δύστυχος πρωινιάτι-κα!

Περιπτεράς: Ελάτε, ηρεµήστε κύριέ µου. Να, πάρτε τα όλα κι άµα βρείτε το πορτοφόλι σας έρχεστε και µε πληρώνετε κάποια στιγµή…

Πελάτης 2: Ω, µα είστε ένας άγγελος κύριε περιπτερά µου. Με σώσατε. Σας ευχαριστώ πολύ. Πάω στη γυναίκα µου να τη γλυκάνω µε τη σοκολάτα προτού της πέσει το ζάχαρο µ’ αυτά που θα της πω. Γεια σας, γεια σας!

Ο πελάτης φεύγει κι ο περιπτεράς σταυροκοπιέται. Συνεχίζει τη δουλειά του έξω από το περίπτερο ώσπου έρχεται ο τροχονόµος. Τροχονόµος: Περιπτερά, δώσε µου µια σφυρίχτρα και µια κάρτα ανανέωσης

οµιλίας των 50 ευρώ και γρήγορα γιατί πρέπει να ρυθµίσω την κυκλοφορία.

Περιπτεράς: Μάλιστα κύριε όργανο, µάλιστα! Ο περιπτεράς δίνει τα πράγµατα στον τροχονόµο κι αυτός πάει να φύγει. Περιπτεράς: Εεε, συγνώµη κύριε τροχονόµε δεν µε πληρώσατε. 52 ευρώ και

30 λεπτά κάνουν. Τροχονόµος: Τι είπες ρε στο όργανο της τάξης που θέλεις και λεφτά! Ρε αν

δεν ήµουν εγώ να ρυθµίζω την κυκλοφορία θα είχαν πέσει επά- νω σου δυο νταλίκες. Να σου κόψω µια κλήση τώρα που βγά-ζεις γλώσσα στην εξουσία;

Περιπτεράς: `Οοοχι, κύριε τροχονόµε µου αλλά να, κι εγώ δεν πρέπει να πληρωθώ, να βγάλω το µεροκάµατο;

Τροχονόµος: ∆ε µου λες περιπτερά. Το περίπτερο είναι νόµιµο καθ’ όλα ή εί- ναι ψιλο-αυθαίρετο;

Περιπτεράς; Εεε;, Κύριε τροχονόµε µου πώς, βέβαια, µα , δηλαδή, να, κύριε τροχονόµε µου. Πάρτε άλλη µια κάρτα οµιλίας για το κινητό σας, δώρο από µένα. Κι ό,τι άλλο θελήσετε µη διστάσετε.

Τροχονόµος: Ετσι µπράβο νεαρέ µου. Εύγε! Αυτή είναι σωστή αντιµετώπιση του `Ελληνα πολίτη απέναντι στο όργανο της τάξης. Μπράβο σου. Πιάσε και µια τσίχλες.

Περιπτεράς: Μάλιστα κύριε τροχονόµε µου. Να πάτε στο καλό. Καλή σας µέ-ρα…

4

Ο τροχονόµος φεύγει περιχαρής κι ο περιπτεράς κάνει γι άλλη µια φορά το σταυρό του µονολογώντας. Πλησιάζει ο … στραβός Στραβός: Καλή σας µέρα κύριε περιπτερά µου. Περιπτεράς: Τι θες κι εσύ πρωινιάτικα; Στραβός: Εεε, θα ήθελα παρακαλώ ένα εισιτήριο για το λεωφορείο, αν έ-

χετε την ευγενή καλοσύνη! Περιπτεράς: Σοβαρά; Σπουδαία αγορά καηµένε. Στραβός: Ε, καλά, δώστε µου κι ένα πακέτο χαρτοµάντιλα τότε Περιπτεράς: Καταξοδεύτηκες κύριος… Στραβός: Ας είναι. Πιάστε και µια σοκολατίτσα Περιπτεράς: Τι λε ρε παιδί µου. Τέτοιους πελάτες σαν και σένα ψάχνουµε

όλοι… Στραβός: Εεε; ∆ώστε µου και την εφηµερίδα «Του στραβού το δίκιο». Περιπτεράς: ∆εν παίρνεις και µια κούτα τσιγάρα; Στραβός: Μα δεν καπνίζω. Ποτέ µου δεν έχω καπνίσει. Περιπτεράς: Ααα, ποτέ µη λες ποτέ! Εξάλλου ποτέ δεν ξέρεις. Καλύτερα να

έχεις, παρά να βρεθείς στην ανάγκη και να µην έχεις. Πάρε και µια κούτα τσιγάρα

Στραβός: Καλά, καλά. Να πάρω. Πόσο κάνουν; Περιπτεράς: Πολύ βιαστικός είσαι µωρ’ αδερφάκι µου. Και πώς θα τ’ ανάψεις

το τσιγάρο άνθρωπέ µου; Πέτρες θα τρίψεις; ∆εν παίρνεις κι έ-ναν αναπτήρα;

Στραβός: Σα να’ χετε δίκιο καλέ µου άνθρωπε. Πόσο κάνουν; Περιπτεράς: Πενήντα ευρώ κύριος. Στρογγυλά! Στραβός: Πενήντα ευρώ; Μα εγώ ένα εισιτήριο ήθελα ο δόλιος. Περιπτεράς: `Ακου να σου πω άνθρωπέ µου. Μ’ έχεις εδώ µια ώρα και µου

έχεις κατεβάσει το µισό περίπτερο και τώρα θες να αγοράσεις µόνο ένα εισιτήριο;

Στραβός: `Οοοχι, εντάξει, έχετε δίκιο. Ορίστε τα πενήντα σας ευρώ. Σας ευχαριστώ και καλή σας µέρα.

Περιπτεράς: Καλύτερη δε γίνεται. Κοίτα ρε κάτι άνθρωποι…που θέλουν και τα ρέστα!

Ο στραβός φεύγει κι ο περιπτεράς συνεχίζει τη δουλειά του τραγουδώντας το «ένα λεπτό περιπτερά». Σε λίγο εµφανίζεται η ταξιτζού µε το φραπέ στο χέρι. Μπαίνει στο ταξί, αδειάζει το τασάκι µε τα αποτσίγαρα στο δρόµο κι ανοίγει το ραδιόφωνο. Μετά από λίγο εµφανίζεται ο πρώτος πελάτης… ο τσιγκούνης τσιγκούνης: Ταξί! Ταξί!… Α! Γυναίκα είσαι; ταξιτζού: ∆ε σου κάνουµε αγαπητέ µου; τσιγκούνης: Α πα, πα πα πα, εσείς οι γυναίκες είστε σπάταλες. Τέλος πά-

ντων. ∆εν βρίσκω και κανέναν άλλο εδώ γύρω. Ελεύθερη; ταξιτζού: `Όχι, παντρεµένη µε τον Κίτσο το λεβέντη από το Σεπτέµβριο. Τσιγκούνης: Κουβέντα θα κάνουµε κυρία µου; ∆εν πιστεύω να γράφει το ρο-

λόι. Ταξιτζού: Ωχ, όχι. Σε τσιγκούνη έπεσα, πρώτη κούρσα. Φτου! Τσιγκούνης: Τι είπατε κυρία µου;

5

Ταξιτζού: Τίποτα, τίποτα, λέω, πέρνα µέσα να φύγουµε καµιά ώρα… Πού πάµε;

Ο τσιγκούνης µπαίνει µέσα κι η ταξιτζού γυρίζει το ταξίµετρο… Τσιγκούνης: Σιγά κυρία µου που γυρίζεις και το ταξίµετρο. ∆εν σου είπα ακό-

µη πού θα πάµε. Ταξιτζού: Γιατί `Αγιε µου Ταξιάρχη σε µένα; Ορίστε, το έκλεισα. Θα µου

πεις τώρα πού πάµε; Τσιγκούνης: Ουφ! Ευτυχώς. Λοιπόν, Παγκράτι πάµε. Πήγαινε από την Ακα-

δηµίας ευθεία. Αυτή την ώρα δεν έχει πολλή κίνηση και µετά θα σου πω κάτι στενά να γλιτώσουµε κίνηση.

Ταξιτζού: `Εγινε! Να το βάλω τώρα µπρος το ταξίµετρο ή όχι; Τσιγκούνης: Να το βάλεις. Τώρα µάλιστα… Τι είναι αυτό; Τι λέει εδώ; 1,50

ευρώ ήδη; Γιατί κυρία ταξιτζού µου; Πότε πρόλαβε να πάει κιό-λας 1,50 ευρώ;

Ταξιτζού: Ελάχιστη διαδροµή κύριος. Με 1,5 ευρώ ξεκινάνε όλα τα ταξί. Τσιγκούνης: Ποια ελάχιστη διαδροµή καλέ, ακόµα δεν ξεπαρκάραµε; Τέλος

πάντων. Ξεκίνα τώρα και βλέπουµε. Θα τα αφαιρέσουµε από το συνολικό ποσό άµα είναι. `Ακου ελάχιστη διαδροµή…

Ταξιτζού: Ας µην ανοίξω το στόµα µου ∆ευτεριάτικα… Η ταξιτζού βάζει δυνατά το ραδιόφωνο κι ακούγονται διαφηµίσεις. Τσιγκούνης: Ορίστε, τ’ ακούς κυρία ταξιτζού µου; Ακρίβεια και καταναλωτι-

σµός. Πάρτε αυτό, πάρτε και τ’ άλλο, στο επόµενο στενό στρί-βεις δεξιά, πάρτε τηλεόραση, πάρτε dvd, πάρτε καινούριο αυτο-κίνητο. ∆ύο αυτοκίνητα έχει ο καθένας σήµερα, το ξέρεις;

Ταξιτζού: Εγώ κύριέ µου ένα ταξί έχω, κι αυτό µισό - µισό µε τον αρραβω-νιαστικό µου τον Κίτσο τον Ταξιάρχη.

Τσιγκούνης: Μπράβο σου, εύγε κυρία ταξιτζού µου! Μη σταµατήσεις στο πορτοκαλί γιατί έτσι και µας πιάσει κόκκινο θα χρονίσουµε και τρέχει το ρολόι. Πω – πω πόσο έφτασε κιόλας! Μήπως έχεις βά-λει κάνα µαγνητάκι στο ταξίµετρο να πέφτουν οι µονάδες;

Ταξιτζού: Τι λες άνθρωπέ µου πρωί – πρωί και µου ανεβαίνει το αίµα στο κεφάλι; Είµαι φτωχή πλην τίµια. `Ακου µαγνητάκι. Βρε πού έ-µπλεξα. Πώς σε λένε κύριέ µου, να ξέρει να σε αποφεύγει η έ-νωση ταξιτζήδων;

Τσιγκούνης: Αλέξανδρο Τσιγκουνίδη. Ταξιτζού: Αµ, πες το άνθρωπέ µου. `Ονοµα και πράγµα δηλαδή. Να σου

πω, θα κάνουµε µία στάση λίγο πιο κάτω στο περίπτερο. Το’ χει ένας φίλος µου και θέλω να πάρω εφηµερίδα και καφέ.

Τσιγκούνης: Τιιιι, και το ρολόι θα τρέχει όση ώρα εσύ θα ψωνίζεις κυρία µου; Ταξιτζού: ∆υο λεπτάκια θα κάνω χριστιανέ µου. Πώς κάνεις έτσι; Τσιγκούνης: ∆υο λεπτάκια; ∆εν είµαστε καλά µου φαίνεται. Θα τα αφαιρέ-

σουµε από το συνολικό ποσό. Ταξιτζού: Καλά, καλά. Να το περίπτερο. ∆όξα σοι ο Θεός. Πονοκέφαλος µ’

έπιασε µε τον καρατσιγκούναρο. ∆εν θ’ αργήσω. Τσιγκούνης: `Εχεις παρκάρει νόµιµα κυρία ταξιτζού µου ή θα πληρώσω κα-

µία κλήση εξαιτίας σου;

6

Ταξιτζού: [φεύγοντας, λέει προς το κοινό] Να πώς γίνονται οι φόνοι εν βρασµώ ψυχής!

Η ταξιτζού φεύγει, πάει προς το περίπτερο, ο τσιγκούνης κοιτάζει το ταξίµετρο και το πειράζει. Μονολογεί… Τσιγκούνης: Πώς µηδενίζει αυτό το δαιµονισµένο; Βαγγελίστρα µου, 6 ευρώ

έχει φτάσει. Πώς καταπίνει έτσι τις µονάδες σαν λυσσασµένο; Πού΄ ναι το µαγνητάκι;… Α! νάτο! Τι είναι αυτό; Μπαµπά µην τρέχεις; Λάθος µαγνητάκι βρήκα…

Εµφανίζεται ο executive µιλώντας στο κινητό του και ψάχνοντας για ταξί. Ο Τσιγκούνης σκουπίζει το κεφάλι του µ’ ένα µαντιλάκι και κάποια στιγµή βλέπει το Γιώργο. Τρίβει τα χέρια του περιχαρής. Τσιγκούνης: Χε, χε, χε! Να πώς θα µοιραστώ τα έξοδα! Εεεε, κύριε, µήπως

ψάχνετε για ταξί; Γιώργος: Μισό λεπτό κύριέ µου. ∆εν βλέπετε που µιλάω στο τηλέφωνο; Ο Γιώργος έρχεται µπροστά στο κοινό. Το ένα χέρι στην τσέπη, το άλλο κρα- τάει την τσάντα. Γιώργος: Βεβαίως κύριε Ηλιθίου. Μα τι λέτε τώρα. Σας διαβεβαιώ. Με τη

διαφήµιση που σας ετοιµάζω το προϊόν σας θα φτάσει στα ύψη των πωλήσεων… Μείνετε ήσυχος! `Όπως και δήποτε! Θα σας ενηµερώσω σύντοµα. Τώρα πάω στο γραφείο µου να βγάλω την προσφορά να σας την στείλω µε fax. Αντίο σας. Συγνώµη, είναι ελεύθερο το ταξί;

Τσιγκούνης: Πώς, πώς, περάστε παρακαλώ, περάστε. Πού πάτε; Γιώργος: Στην εταιρία µου, στο Μαρούσι. Πρέπει να φτάσω γρήγορα να

βγάλω µια προσφορά για έναν πελάτη που βιάζεται να προω-θήσει το προϊόν του.

Τσιγκούνης: Τι µου λέτε. Εγώ Παγκράτι πάω. Συνεχίζετε από κει. Γιώργος: Καλώς. Συγνώµη, ο ταξιτζής πού είναι; Τσιγκούνης: `Εχει κάνει µια στάση στο περίπτερο να πάρει εφηµερίδα και

καφέ. Και το ρολόι τρέχει. Αν … και τώρα µπήκα δηλαδή, οπότε µαζί θα τα πληρώσουµε.

Γιώργος: Κανένα πρόβληµα. Συγνώµη, χτυπάει το τηλέφωνό µου. Παρα-καλώ; Μάλιστα κύριε Βλαµενάκη. Βεβαίως και ετοίµασα τη δια-φήµισή σας για την τούρτα που αδυνατίζει. Μα τι λέτε τώρα; Θα κάνει θραύση σας λέω. Η ιδέα µου είναι µοναδική. Σας την έ-στειλα µαζί µε το λογαριασµό χτες τα µεσάνυχτα µε Mail. Παρα-καλώ. Κοιτάξτε τη και πάρτε µε στο γραφείο µου σε µισή ώρα. Γεια σας.

Τσιγκούνης: Συγνώµη, διαφηµιστής είστε; Γιώργος: `Όχι. Είµαι executive manager and special adviser of commer-

cial sports, art and design! Τσιγκούνης: Τι µου λέτε, όλα αυτά ε; Γιώργος: Ναι, ναι όλα αυτά. Εσείς µε τι ασχολείστε αν επιτρέπεται; Τσιγκούνης: Αααα, εγώ απλά είµαι ένας… βιοµήχανος

7

Γιώργος: Σοβαρά; Και πώς σας λένε; Τσιγκούνης: Αλέξανδρο Τσιγκουνίδη Γιώργος: Αλέξανδρο Τσιγκουνίδη; Ο γνωστός Τσιγκουνίδης µε το εργο-

στάσιο µηχανών; Τσιγκούνης: Αυτός, αυτός! Γιώργος: ∆ηλαδή εκτός από βιοµήχανος είστε και … µηχανόβιος! Χάρηκα

πάρα πολύ. Γιώργος Σποτάκιας… `Εχω στο µυαλό µου µια δια-φήµιση που θα σας κάνει διάσηµο και θα αυξήσει το budget σας στα ύψη…

Τσιγκούνης: Τι λες χριστιανέ µου; Πού να βρω εγώ λεφτά για διαφηµίσεις; Τι µε πέρασες;

`Ερχεται η ταξιτζού απορηµένη µε τον άλλο πελάτη… Ταξιτζού: Τι συµβαίνει εδώ; Ποιος είναι ο κύριος στο ταξί µου; Τσιγκούνης: Α, ο κύριος είναι φίλος µου. Πάει εδώ πιο πάνω στο Μαρούσι.

Θα τα πληρώσει αυτός όλα είπε. Ταξιτζού: Και ποιος σου είπε χριστιανέ µου ότι θέλω να φτάσω µέχρι εκεί

πάνω από το Παγκράτι; Τσιγκούνης: ∆ε φτάνει κυρία µου που παίρνεις διπλοκούρσα παράνοµα, θες

και τα ρέστα από πάνω. `Αντε να µην σε καταγγείλω. Θα κατέ-βω εδώ να πάω µε τα πόδια. Εξάλλου ο προπονητής µου, µου έχει πει να περπατάω για την καλή κυκλοφορία της καρδιάς.

Ταξιτζού: Για την κυκλοφορία του εγκεφάλου δεν σου έδωσε τίποτα; Κοίτα ρε κάτι άνθρωποι που παιδεύουν τον κοσµάκη. Α, ρε µάνα, δεν µ’ έκανες κοµµώτρια!…

Γιώργος: Ηρεµήστε κυρία µου. Ο κύριος που έφυγε είναι γνωστός βιοµή-χανος. Μην τον παρεξηγείτε.

Ταξιτζού: Γι αυτό ήταν τόσο κουβαρντάς! Τέλος πάντων. Ας βάλω λίγη µουσική να ηρεµήσω… Πού πάµε;

Γιώργος: Στο Μαρούσι, πίσω από το «the Mall». Ταξιτζού: Φύγαµε… Ακούγεται τραγούδι… Μετά από λίγο εµφανίζεται ο τροχονόµος και από πίσω Τα παιδιά της πορείας φωνάζοντας τα συνθήµατα τους. Τροχονόµος: Για ήρεµα, για ήρεµα να µην σας κλείσω όλους µέσα. Από δω

θα πάτε και όλοι θα κινείστε µέσα από τη γραµµή. Μη δω κά-ποιον να πατήσει όξω, τον συνέλαβα!

Η πορεία συνεχίζει τα συνθήµατά της κι ο τροχονόµος σφυρίζει τσεκάροντας και κάνοντας παρατηρήσεις. Εµφανίζεται ο στραβός. ∆ιστακτικά πλησιάζει τον τροχονόµο και τον ρωτάει σιγανά… Στραβός: Συγνώµη, κύριε πόλισµαν, µια ερώτηση µπορώ να σας κάνω; Τροχονόµος: Τι είπες; Στραβός: Συγνώµη, κύριε πόλισµαν, µια ερώτηση µπορώ να σας κάνω; Τροχονόµος: Τι είπες; Μίλα πιο δυνατά ρε, δεν ακούω. Στραβός: Συγνώµη, κύριε πόλισµαν, µια ερώτηση µπορώ να σας κάνω; Τροχονόµος: Θα µιλήσεις πιο δυνατά ρε ή θα σε πάω µέσα;

8

Στραβός: Συγνώµη, κύριε πόλισµαν, µια ερώτηση µπορώ να σας κά-νω;

Τροχονόµος: Τι φωνάζεις ρε, κουφός είµαι; Θες να σου κόψω κλήση; Στραβός: `Όχι κύριε πόλισµαν προς Θεού! Μια ερώτηση θέλω µονάχα να

σας κάνω. Τροχονόµος: Τι είπες: Στραβός: Λέω… Τροχονόµος: ΣΚΑΣΤΕ!!! [απευθυνόµενος στα παιδιά της πορείας] Πορεία: Σκαµε! Τροχονόµος: Λοιπόν λέγε γιατί έχω δουλειά. Πρέπει να πατάξω την εγκληµα-

τικότητα. Στραβός: Μάλιστα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω µήπως γνωρίζετε αν έχουν

απεργία σήµερα τα µου, µου, µου; Τροχονόµος: Τα ποια; Στραβός: Τα µου µου µου. Τα µαζικά µέσα µεταφοράς. Λεωφορεία, τρόλει, Τροχονόµος: Και τι είµαι εγώ ρε; «Κέντρο ισχυρής ενόρασης η Μύριαµ και ο

Τζόσουα;» Στραβός: Καλά, καλά µη θυµώνετε. Να πάρω καλύτερα ένα ταξί; Τροχονόµος: ∆ε πα να πάρεις και το Μπόινγκ 747. Πολύ αυθάδης είσαι. Κά-

τσε να σου κόψω µια κλήση για παρεµπόδιση εργασίας του ορ-γάνου!

Στραβός: Μα κύριε πόλισµαν δεν …. Πορεία: Κάτω τα χέρια απ’ τον απλό πολίτη, κάτω τα χέρια απ’ τον απλό

πολίτη… Τροχονόµος: ΣΚΑΣΤΕ! Πορεία: Σκάµε… Τροχονόµος: Πώς ονοµάζεσαι; Στραβός: Πολύκαρπος Στραβάδης του Αδάµ και της Εύας Τροχονόµος: Το Πολύκαρπος µε γιώτα γράφεται; Στραβός: Όχι κύριε πόλισµαν µε ύψιλον. Τροχονόµος: Φέρνεις αντίρρηση ρε στο όργανο; Στραβός: Όχι κύριε πόλισµαν. Τροχονόµος: Πάρε την κλήση σου και µ’ αυτή θα εµφανιστείς στο αστυνοµικό

τµήµα µέσα σε 15 ηµέρες. Και φτηνά τη γλίτωσες Στραβός: Σας ευχαριστώ κύριε πόλισµαν και σας ζητώ ταπεινά συγνώµη. Τροχονόµος: Πήγαινε τώρα. Στραβός: Μάλιστα… Ο στραβός φεύγει σιγά – σιγά µε σκυφτό το κεφάλι. Ο τροχονόµος σφυρίζει… Πορεία: Τέρµα στη βία των αστυνόµων, τέρµα στη βία των αστυνόµων! Τροχονόµος: Συλλαµβάνεστε όλοι. Κηρύσσω την πορεία παράνοµη και κατα-

χρηστική. `Ολοι µέσα. Μπρος! Πορεία: Κάτω τα χέρια απ’ τον απλό πολίτη, κάτω τα χέρια απ’ τον απλό

πολίτη… Η πορεία κι ο τροχονόµος φεύγουν απ’ τη σκηνή. Ο στραβός ψάχνει για ταξί. Εµφανίζεται φουριόζα κι η φλύαρη. Ο στραβός βλέπει πρώτος το ταξί, τον παίρνει χαµπάρι κι η φλύαρη.

9

Στραβός: Ταξί, ταξί! Φλύαρη: Καλέ κοιτάξτε, ένα ούφο στον ουρανό. Στραβός: Πού, πού; Ο στραβός κοιτάζει στον ουρανό να δει το … ούφο κι η φλύαρη του παίρνει το ταξί! Φλύαρη: Αχ, να’ σαι καλά κυρία ταξιτζού µου, δεν ξέρεις πόση ώρα ψά-

χνω για ταξί. Ταξιτζού: Πού πας κοπελιά; Φλύαρη: Ο κύριος πού πάει; Αχ καλέ τι ωραίο κινητό. Αυτό θέλω να πά-

ρω κι εγώ. Αυτό που έχω δεν µου αρέσει. Θέλω ένα µε πορτάκι που να παίζει και ραδιόφωνο και να έχει και …

Γιώργος: Εεεε, συγνώµη που σας διακόπτω. Πάω στο “The Mall” στο Μα-ρούσι. Σας βολεύει;

Φλύαρη: Αχ τέλεια, τέλεια. Ξέρετε στο “The Mall” πήγα πρόσφατα κι αγό-ρασα ένα τζιν σε πολύ καλή τιµή. Ξέρετε είναι πολύ ακριβά εκεί όλα. Να φανταστείτε έκατσα µε τις φίλες µου να πιω ένα καφέ και πληρώσαµε 40 ευρώ. Ακρίβεια. Αλλά έχει µια θέα και…

Γιώργος: Συγνώµη που σας διακόπτω και πάλι στο Μαρούσι πάτε κι ε-σείς;

Φλύαρη: Καλέ µη µε διακόπτεις ανάγωγε. Τι σηµασία έχει πού πάω. Που λες, είµαι µια µέρα στο µπαλκόνι µου και απλώνω τα σώβρακα του συζύγου, κάτι σώβρακα να, σαν σεντόνια. Και βγαίνει από απέναντι ποια λες;

Γ+Τα: Ποια; Φλύαρη: Ποια; Η Κούλα καλέ. Με τα ροζ µεταξωτά νυχτικά της. Κάθε

πρωί βγαίνει στο µπαλκόνι της να ταίσει το καναρίνι της που να της το φάει το αγριοπερίστερο και µετά χτενίζει το κατσόµαλλό της εκατό φορές µετρηµένες.

Ταξιτζού: Να στρίψω από δω κύριος; Γιώργος: Στο επόµενο στενό θα πάτε δεξιά. Φλύαρη: Βρε πήγαινε όπου θες και σταµάτα να µιλάς. Που λες, έτσι η

Κούλα. Κι είµαι εγώ µε τα µπικουτί στο µαλλί σαν ντολµαδάκια γιαλαντζί να απλώνω τα σώβρακα του Μπάµπη κι έχω τη στάρ-λετ από απέναντι µε το βρωµοκαναρίνι της να το ταϊζει κανα-βούρι…

Χτυπά το κινητό του Γιώργου… Γιώργος: Παρακαλώ;… Μάλιστα κύριε Μπουµπουνοκέφαλε. `Όλα έτοιµα.

`Όπως τα είπαµε. Στις εννέα απόψε το βράδυ µετά το δελτίο ει-δήσεων θα βγει στον αέρα η διαφήµισή σας… Μα τι λέτε τώρα. Μπρίκια κολλάµε; Πώς είπατε; Μπρίκια διαφηµίζουµε; Α, ναι σωστά. Μπρίκια που δεν σπάνε! Μείνετε ήσυχος σας λέω. Από αύριο θα πουλάτε σαν τρελοί. Όλα τα σπίτια θα έχουν το µπρίκι σας. Σας έστειλα και το λογαριασµό. Μάλιστα. Αντίο.

Φλύαρη: Τώρα που είπες µπρίκι. Είµαι µε τη µάνα µου στην αυλίτσα µας το καλοκαίρι. Κι είναι η νύφη µου η προκοµµένη µέσα και µας ψήνει υποτίθεται καφέ στο µπρίκι. Την τύφλα της δεν ξέρει. Μαύρους τους έφερε τους καφέδες. Καµένους. Εγώ τον έχυσα,

10

δεν άντεξα, µου κάηκε η γλώσσα. Η µάνα µου έκανε πως της άρεσε…

Ταξιτζού: Συγνώµη, κύριε κοντεύουµε; Πονοκέφαλος µ’ έπιασε µε τη γλι-στρίδα από δω…

Γιώργος: Και µένα το ίδιο. Στο φανάρι αριστερά και όπου σας βολεύει µ’ αφήνετε.

Φλύαρη: `Ετσι που λες η νύφη µου. Τελικά τη χώρισε ο αδερφός µου και δίκιο είχε. Τώρα που είπες πονοκέφαλο άκου µια φορά τι είχα πάθει που …

Γ+Τα: Κλείστο! Φλύαρη: Αχ καλά ντε! Το’ κλεισα… Ταξιτζού: Φτάσαµε κύριος. 19 ευρώ και 20 λεπτά. Γιώργος: Ορίστε κυρία µου και σας ευχαριστώ. Αν θέλετε ποτέ να διαφη-

µίσετε το ταξί σας, ορίστε η κάρτα µου. Θα σας αναλάβω προ-σωπικά.

Φλύαρη: Αχ τώρα που είπες κάρτα. Είµαι στο… Γ+Τα: Κλείστο! Φλύαρη: Το’ κλεισα. Ο Γιώργος πληρώνει, κατεβαίνει, χαιρετάει και φεύγοντας παίρνει τηλέφωνο τη γραµµατέα του. Γιώργος: `Ελα Μαίρη. Φτιάξε µου ένα τριπλό εσπρέσο, βάλε τρεις ασπιρί-

νες µέσα και πάρε µου ένα κουτί ωτασπίδες απ’ το φαρµακείο. Ακύρωσε όλα µου τα ραντεβού για τις επόµενες δύο ώρες…

Ο Γιώργος φεύγει από τη σκηνή… Ταξιτζού: Πού πάµε τώρα εµείς: Φλύαρη: Πού είµαστε καλέ; Με την κουβέντα ξεχάστηκα! Ταξιτζού: Στο Μαρούσι. Κάπου εδώ δεν πάτε κι εσείς; Φλύαρη: Τι λες καλέ; Εγώ στο κέντρο πάω, να αλλάξω θέλω ένα σώβρα-

κο του Μπάµπη που του φέρανε στη γιορτή του και του είναι µι-κρό. Του έκανα όµως µια γιορτή. Είχα µαγειρέψει που λες φρι-κασέ µε …

Ταξιτζού: Όχι Θεέ µου πάλι… Η ταξιτζού δυναµώνει τη µουσική και η φλύαρη µιλάει χαµηλόφωνα στην ταξι- τζού όλη την ώρα… Μετά από λίγο… Ταξιτζού: Φτάσαµε κυρία µου. Θα κατεβείτε ή να ετοιµαστώ για εγκεφαλι-

κό; Φλύαρη: Α, εδώ µια χαρά είναι. `Ισα ίσα προλαβαίνω να αλλάξω το σώ-

βρακο του Μπάµπη µου. Θα του πάρω ένα γαλάζιο που δεν έχει και …

Ταξιτζού: Συγνώµη µαντάµ. Να σας κάνω µια ερώτηση; Φλύαρη: Αχ τρελαίνοµαι για ερωτήσεις. Ταξιτζού: Ο Μπάµπης σας κουφός είναι; Φλύαρη: Αχ, ναι το πουλάκι µου, εκ γενετής. `Εχει 98% κουφαµάρα και

από τα δύο αυτιά.

11

Ταξιτζού: Ε πες το έτσι κυρία µου, πες το έτσι! Πώς θα τα βγαζε πέρα αλ-λιώς ο χριστιανός; Λοιπόν, δώστε µου 7,5 ευρώ και κατεβείτε. `Αντε γιατί αλλάζω και βάρδια όπου να’ ναι. `Εχει η µάνα µου τα δίδυµα από τα χαράµατα και πρέπει να πάω να τα πάρω.

Φλύαρη: Ορίστε κυρία µου. ∆ίδυµα είπατε; Είχα κάποτε δυο φίλες δίδυµες που λέτε και µια µέρα έγινε το εξής σκηνικό. Η µία…

Ταξιτζού: Το σώβρακο! Φλύαρη: Ποιο σώβρακο; Ταξιτζού: Το σώβρακο του Μπάµπη ν’ αλλάξεις. Κλείνει το µαγαζί. Φλύαρη; Ωχού! Πες το κυρία µου. Μ’ έχεις τρελάνει µε την πάρλα σου όλη

την ώρα και ξεχάστηκα. Φεύγω. Καλέ, µην κλείνετε. Μισό λεπτό. `Ένα γαλάζιο σώβρακο extra - extra large για τον Μπάµπη µου θα ήθελα. Καλέ…

Ταξιτζού: Α, ρε µάνα, γιατί δεν µ’ έκανες κοµµώτρια! Η ταξιτζού σταυροκοπιέται, κατεβαίνει από το ταξί, φεύγει ενώ η φλύαρη φεύ- γει τρέχοντας. Μουσική… και …

ΤΕΛΟΣ 1ΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

12

Μέρος 2ο Στο πάρκο

Υπάρχει ένα παγκάκι. Στα δεξιά ένας κάδος ξεχειλισµένος από σκουπίδια και πάνω µια γάτα. Στα αριστερά ένα µαραµένο δέντρο. Το παγκάκι είναι βρώµικο γεµάτο µε συνθήµατα. Κάθονται επάνω ένα σωρό παιδιά που τρώνε χάµπουρ- γκερ, µιλάνε, γελάνε και παίζουν µε τα κινητά τους. Πλησιάζει ο παππούς που ψάχνει για το πορτοφόλι του. Προχωράει αργά και µε δυσκολία προς το µέρος τους…. Παππούς: Καληµέρα παιδιά µου. Μήπως µπορώ να καθίσω λιγάκι που

πονάει η µέση µου; Παιδί1: `Ασε ρε παππού που πονάει η µέση σου. Κάθεσαι όλη µέρα και

δεν κάνεις τίποτα. Εµάς µας πονάνε τα πόδια µας. Παππούς: Γιατί βρε παιδιά µου πονάνε τα πόδια σας; Από το σχολείο; Παιδί2: Ποιο σχολείο ρε παππού; `Εχουµε κατάληψη 2 βδοµάδες τώρα.

Μας έδειξε κι η τηλεόραση. ∆εν µας είδες; Παππούς: Αχ παιδιά µου, αφήστε κι έχω τα δικά µου προβλήµατα. `Εχασα

το πορτοφόλι µου πρωινιάτικα και κοντεύω να σκάσω. Εσείς όµως, γιατί κάνατε κατάληψη;

ΟΛΟΙ: Εεεε; Γιατί; Γιατί; Πες ρε, εσύ που’ σαι και πρόεδρος Παιδί3: Τι σηµασία έχει. Το θέµα είναι ότι χάσαµε 2 βδοµάδες σχολείο. Παππούς: Και τι κάνετε τώρα εδώ; Παιδί1: Αααα, κατεβήκαµε να ψωνίσουµε νέα κινητά και να τσιµπήσουµε

από κάνα χάµπουργκερ µε κόκα κόλα. Εεεε παιδιά; ΟΛΟΙ: Σούπερ! Κουλ! Σπέσιαλ! Παππούς: Να σας ρωτήσω κάτι καλά µου παιδιά; Μπορείτε να πάτε λίγο

πιο κει να καθίσω µια στάλα γιατί τ’ αρθριτικά µου µε σκοτώ-νουν;

Παιδί: `Ασε ρε παππού που κλαίγεσαι. Μια χαρά σε βρίσκω. Μας δου-λεύεις; Γιατί δεν καθόσουν στο σπιτάκι σου και πήρες τους δρό-µους µεσηµεριάτικα;

Παππούς: Αχ, µ’ έδιωξε η γριά απ’ το σπίτι όταν της είπα πως έχασα το πορτοφόλι µου. Μου είπε να µην τολµήσω να γυρίσω αν δεν το βρω. Μήπως το είδατε πουθενά;

Παιδί2: Όχι βρε παππού. Είχες πολλά χρήµατα µέσα; Παππούς: `Ολη µου τη σύνταξη. 179 ευρώ! Παιδί3: Σιγά ρε παππού την περιουσία. Εµένα το κινητό µου κοστίζει

350. Παιδί1: Ωχ, ρε παιδιά, βαρέθηκα τόση ώρα εδώ. Πάµε να παίξουµε κάνα

ηλεκτρονικό; Παιδί3: Σούπερ. Και να κατεβάσουµε από το ίντερνετ κάνα τραγουδάκι

για τα κινητά µας. ΟΛΟΙ: [Συµφωνούν. Πετάνε τα σκουπίδια τους κάτω και φεύγουν µέσα

στα γέλια και τις χαρές] Παππούς: Εεε, παιδιά, δεν θα µαζέψετε τα σκουπίδια σας; Παιδί2: Τι λε ρε παππού! Σκουπιδιάρηδες είµαστε; Ο παππούς κουνάει το κεφάλι του και τα παιδιά φεύγουν, γελώντας, από τη σκηνή. Ο παππούς µαζεύει µε δυσκολία τα σκουπίδια, προσπαθεί να τα βάλει

13

στον κάδο αλλά δεν χωράνε. Κάθεται στο παγκάκι κι ανοίγει την εφηµερίδα του να διαβάσει αλλά δεν βλέπει καλά. `Ερχεται µια µαµά µε τα δυο της παιδιά. Το αγόρι κρατάει µια µπάλα και το κορίτσι µια κούκλα. Το αγόρι κλωτσάει τη µπάλα πιο µπροστά. Μαµά: Αλκιβιάδη, µην τρέχεις πουλάκι µου και πέσεις. Πρόσεχε. Αλκης: `Ασε µε µωρέ. ∆εν πέφτω. Μαµά: Καλά χρυσό µου… Να, ελάτε να καθίσουµε λίγο στο παγκάκι να

φάτε το µεσηµεριανό σας. Η µαµά µε τα παιδιά κάθονται στο παγκάκι και η µαµά βγάζει από την τσάντα της από ένα πατατάκι και το µοιράζει στα παιδιά. Η Ματούλα βλέπει τον παπ- πού και του βγάζει τη γλώσσα. Ο παππούς γελάει. Η µητέρα παίρνει τηλέφω- νο από το κινητό της και µιλάει. Ο `Αλκης σηκώνεται, πάει πίσω από τον παπ- πού και του πετάει πατατάκια στην εφηµερίδα. Ο παππούς στην αρχή γελάει, τα χαϊδεύει αλλά µετά αρχίζει να ενοχλείται. Κάποια στιγµή η µητέρα κλείνει το τηλέφωνο. Τα παιδιά σταµατούν να τον πειράζουν κι ο παππούς συνεχίζει να διαβάζει. Ματούλα: Μαµά, βαριέµαι. Μου δίνεις λίγο το κινητό σου να παίξω; Μαµά: Παίξε βρε Ματούλα µου λίγο µε τον αδερφό σου. Ματούλα: Τι λες βρε µαµά, τι να παίξω, ποδόσφαιρο; Μαµά: Εχεις δίκιο. `Ελα καλό µου, πάρ’ το αλλά πρόσεχε, ναι; Ματούλα: Σιγά µη σου χαλάσουµε το κινητό του Κολοκοτρώνη… Ο `Αλκης παίρνει την µπάλα και την πετάει στον παππού, µέσα από την εφη- µερίδα. Ο παππούς σκιάζεται! Μαµά: Αγάπη µου, τι ταλέντο που έχεις στη µπάλα! Φοβερός είσαι. `Αλκης: Το ξέρω µαµά. Παππούς: Συγνώµη κυρία µου. Λέτε στο παιδάκι σας να παίξει λίγο πιο κει

γιατί µου έσκισε την εφηµερίδα; Μαµά: Τσου, τσου, τσου. `Αλκη µου, µπορείς να παίξεις λίγο πιο κει να

µην ενοχλείς τον κύριο; `Αλκης: ∆εν τον ενοχλώ ρε µαµά. Εµένα εδώ µου αρέσει. Μαµά: Καλά αγάπη µου παίξε όπου σε βολεύει. `Αλκης: Παππού, κάνεις τη µπασκέτα; Ο παππούς πριν προλάβει να απαντήσει τρώει µια µπαλιά πάλι από τον `Αλκη. Μαµά: Καλά, αγάπη µου είσαι φοβερός! Θα πω του µπαµπά σου από-

ψε κιόλας να σε γράψει σε οµάδα. Παππούς: Κυρία µου, το παιδί σας µε έχει ζαλίσει. Θα το πάρετε από δω; Μαµά: Χριστιανέ µου είσαι µε τα καλά σου; Θέλει το βλαστάρι µου να

παίξει κι εσύ θα του στερήσεις το παιχνίδι; Παππούς: Μα κυρία µου, µ’ ενοχλεί. Κοιτάξτε πώς έκανε την εφηµερίδα

µου. Ματούλα: `Ελα ρε παππού, σάµπως βλέπεις για να διαβάσεις;

14

Μαµά: Μπράβο Ματούλα µου, είσαι πολύ έξυπνη! Καλά του απάντη-σες.

Ματούλα: Μαµά, θέλω τσίχλα. Μαµά: `Ελα αγάπη µου, πάρε µία…. Ματούλα: Μαµά, θέλω το κραγιόν σου…. Μαµά: `Ελα µωρό µου, πάρ το…. Ματούλα: Μαµά, θέλω το καπέλο του παππού. Μαµά: Αχ, Ματούλα µου δεν κάνει. Είναι ξένο! Ματούλα: Εγώ το θέλω!!! Μαµά: Καλά αγάπη µου. Πήγαινε να το πάρεις. Η Ματούλα πάει πίσω από το παγκάκι. Ο παππούς εντωµεταξύ έχει κλείσει για λίγο τα µάτια του. Του παίρνει το καπέλο. . Εκείνος ξαφνιάζεται και ξυπνάει. Ματούλα: Μαµά, µου πάει; Μαµά: Χάρµα είσαι πουλάκι µου! Παππούς: Κυρία µου, θα µου δώσετε το καπέλο µου; `Εχει ήλιο και θα καεί

το κεφάλι µου. Μαµά: Μα να χαλάσω το χατίρι του παιδιού µου; Τι µε περάσατε; `Αλκης: Μαµά, θέλω τη µαγκούρα του. Μαµά: Να, ορίστε! Πώς να το στενοχωρήσω το παιδάκι µου; ∆εν κάνει. ∆ώστε µου σας παρακαλώ τη µαγκούρα σας. Παππούς: Και πώς θα περπατήσω εγώ κυρία µου µέχρι το σπίτι µου που

κουτσαίνω; Μαµά: Τα’ φαγες τα ψωµιά σου παππού. Πρέπει να δώσουµε τόπο στα

νιάτα. Ματούλα: Μαµά, θέλω την εφηµερίδα. Μαµά: Αχ αγάπη µου, θα σου πάρω άλλη. Ματούλα: Εγώ αυτή θέλω! Μαµά: ∆ώσε κύριέ µου την εφηµερίδα στο παιδί µου. ∆εν βλέπεις που

στενοχωριέται; Παππούς: Πολύ κακοµαθηµένα τα’ χεις τα παιδιά σου κυρία µου. Μαµά: Ποιος; Εγώ; Τι λέτε κύριέ µου. Εγώ έχω διδάξει τρόπους στα

παιδιά µου, έχουν ανατροφή. Κι όταν πρέπει να τους χαλάσω κάνα χατίρι δεν διστάζω.

Παππούς: Το βλέπω, το βλέπω. Ματούλα: Μαµά θέλω την εφηµερίδα `Αλκης: Μαµά θέλω τη µαγκούρα Ματούλα: Μαµά θέλω να µου πάρεις κινητό Αλκης: Μαµά θέλω καινούρια µπάλα Μαµά: Σκάστε βλαµµένα! Με πρήξατε. Πάµε τζάµπο, τώρα!!! Παππούς: Η ανατροφή που λέγαµε… Μαµά: Βρε άιντε να χαθείς κι εσύ από δω …. Πάµε αγγελούδια µου. Η µαµά σηκώνεται παρεξηγηµένη και παίρνει τα παιδιά από το χέρι γρήγορα να φύγουν. Τα παιδιά, καθώς αποµακρύνονται, µουντζώνουν και κοροϊδεύουν τον παππού. Ο παππούς κάνει για άλλη µια φορά το σταυρό του. Κλείνει και πάλι τα µάτια να κοιµηθεί. Μπαίνει η γιαγιά φουριόζα.

15

Γιαγιά: Βρε τον αχαΐρευτο, εδώ µου είναι. Κοιµάται κιόλας. Τώρα θα του δείξω εγώ… Βρε Χαρίλαε! Χαρίλαε! Ξύπνα…

Παππούς: Μαρίκα; Τι γυρεύεις εσύ εδώ; Γιαγιά: Βγήκα να µαζέψω σαλιγκάρια. Εσένα γυρεύω. Το ήβρες το πορ-

τοφόλι; Παππούς: Εεεε, το ψάχνω ακόµα… Γιαγιά: Πώς ρε Χαρίλαε; Με τηλεπάθεια; Παππούς: `Όχι βρε Μαρίκα, αλλά να, κουράστηκα. Από το πρωί στους

δρόµους είµαι και το γυρεύω. Γιαγιά: Αχ, Χαρίλαε. Πάνε τα λεφτουδάκια µας. `Οποιος και να βρήκε το

πορτοφόλι θα πάρει τα λεφτά και θα το πετάξει στα σκουπίδια… Παππούς: Μην απελπίζεσαι Μαρίκα. `Εχει ο Θεός… Γιαγιά: Ο Θεός έχει, εµείς δεν έχουµε. Πώς θα τον βγάλουµε το µήνα,

µου λες; Παππούς: Γιατί δεν παίρνουµε ένα γεροντοδάνειο; Γιαγιά: Γεροντοδάνειο; Τι είναι αυτό; Παππούς: Το είδα στην τηλεόραση. Πας στην τράπεζα και παίρνεις δάνειο

όσα χρήµατα θέλεις. Γιαγιά: Σοβαρά; Και µέχρι πότε το ξοφλάς; Παππούς: Μέχρι να γεράσεις… Γι αυτό λέγεται γεροντοδάνειο… Γιαγιά: Βρε ξεµωραµένε εµείς είµαστε ήδη γέροι. Θες να πληρώνουν τα

εγγόνια µας; Παππούς: Πω – πω Μαρίκα, δίκιο έχεις. Αυτό δεν το σκέφτηκα. Ο Θεός να

µας φωτίσει… Γιαγιά: Και τι είναι ο Θεός βρε Χαρίλαε; Η ∆ΕΗ; Αχ, `Αγιε µου Φανούρη,

κάµε το θαύµα σου και θα σ’ ανάψω µια λαµπάδα ίσα µε το µπόι µου… `Αντε, σήκω Χαρίλαε. Πάµε σπίτι να φάµε.

Παππούς: Πάµε βρε Μαρίκα. Τι καλό έκαµες σήµερα; Γιαγιάς: Ρεβίθια σουφλέ. Τροµάρα να σου’ ρθει! `Αντε σήκω… Ο παππούς και η γιαγιά σηκώνονται σιγά – σιγά βοηθώντας ο ένας τον άλλο και µπαίνει ο στραβός κρατώντας το πορτοφόλι του παππού… στραβός: Γεια σας. Να σας κάνω µία ερώτηση; παππούς: Και δεν κάµεις γιε µου; γιαγιά: Μην του µιλάς Χαρίλαε, δεν τον βλέπεις; Κάτι θέλει να µας που-

λήσει αυτός! Στραβός: `Όχι καλή µου κυρία. `Ηθελα να σας ρωτήσω αν ο κύριος λέγεται

Χαρίλαος Μπαµπόγερος. Παππούς: Μάλιστα, Χαρίλαος Μπαµπόγερος λέγοµαι. Μας εσείς πού το

ξέρετε; Γιαγιά: Βρε µήπως είναι της 17ης Νοεµβρίου και θέλει να µας σκοτώσει; Παππούς: Σιγά µωρή Μαρίκα µην είναι και της 28ης Οκτωβρίου. Στραβός: Μην ανησυχείτε και σας έχω καλά νέα . Μήπως χάσατε το πορ-

τοφόλι σας σήµερα το πρωί; Παππούς: Ναι, το έχασα. Κι από το πρωί το ψάχνω. Μη µου πεις ότι το

βρήκες; Γιαγιά: Ναι καλά άδειο θα είναι, τον κόβω εγώ, θα τα’ χει φάει τα λε-

φτά…

16

Στραβός: Όχι, όχι, όπως το βρήκα κάτω έτσι θα σας το παραδώσω. Απλά το άνοιξα για να δω αν είχε ταυτότητα.

Παππούς: Αχ, καλέ µου άνθρωπε να’ σαι καλά. ∆ώσε το µου εδώ να δω. Στραβός: Ορίστε. Ο παππούς παίρνει το πορτοφόλι και γεµάτος αγωνία το ψάχνει. Η γιαγιά από δίπλα µουρµουρίζει… γιαγιά: Χαρίλαε, είναι όλα στη θέση τους; Είναι βρε µέσα τα χρήµατα ή

τα’ φαγε ο γκαβός από δω χάµω; παππούς: Πάψε Μαρίκα, όλα εδώ είναι. Τίποτα δεν λείπει. Αχ, σας ευχαρι-

στώ καλέ µου άνθρωπε. Μα πού το βρήκατε; στραβός: Να, εκεί που είναι το περίπτερο, δίπλα στα γαριδάκια… παππούς: Χίλια ευχαριστώ. ∆εν ξέρετε τι χαρά µου δώσατε. Να’ στε καλά! Γιαγιά: Αχ, τι ωραία κύριε στραβέ µου. Χαρίλαε, δώσε µια αµοιβή στον

κύριο που µας βρήκε το πορτοφόλι… Παππούς: Πόσα να δώσω βρε Μαρίκα; Στραβός: Οοοχι, µα δεν είναι ανάγκη, σας παρακαλώ. `Εκανα το καθήκον

µου στο συνάνθρωπό µου. Γιαγιά: Μη µιλάς στραβέ. Πρέπει να ανταµειφθείς για την καλή σου

πράξη… Στραβός: Μα σας παρακαλώ µε προσβάλλετε… Ντρέποµαι. Παππούς: ∆εν σηκώνω κουβέντα… Ορίστε! Πάρτε! Ο παππούς ανοίγει το πορτοφόλι του και δίνει στο στραβό ένα ευρώ…! Ο στραβός το κοιτάει από δω, το κοιτάει από κει, βγάζει τα γυαλιά του και το ξανακοιτά… Στραβός: Εεε, χµ, σας ευχαριστώ πολύ. ∆εν ήταν ανάγκη. Μην ξοδεύε-

στε… Παππούς: ∆ώστε µου πενήντα λεπτά παρακαλώ. Στραβός: Να σας δώσω πενήντα λεπτά; Μα γιατί; Γιαγιά: Μα χριστιανέ µου πενήντα λεπτά είναι η αµοιβή. Τι θέλεις δηλα-

δή; Ολόκληρο ευρώ; 179 ευρώ είναι όλη µας η σύνταξη… Στραβός: Ορίστε πάρτε το πίσω. Μη σας το στερήσω. Εξάλλου σας είπα,

δεν είναι ανάγκη… Γιαγιά: Κοίτα ρε Χαρίλαε κάτι ακατάδεχτοι άνθρωποι που υπάρχουν

στον κόσµο. Παππούς: Εχεις δίκιο Μαρίκα. Τους κάνεις ένα δώρο και δεν το δέχονται.

Πώς έγινε έτσι ο κόσµος σήµερα. Τα, τα, τα. ∆ώσε µου το ευρώ εδώ κι αϊ πήγαινε στην ευχή της Παναγίας.

Γιαγιά: Φτου βρε, φτου σου. Πάµε Χαρίλαε και θα µου κολλήσει το σου-φλέ ρεβίθια.

Παππούς: Πάµε Μαρίκα µου. Ακατάδεχτε, ε ακατάδεχτε! Στραβός: Μα.. εδώ… δεν… Γιαγιά: Βρε ουστ από δω… Ο παππούς κι η γιαγιά φεύγουν αγκαζέ στηριζόµενοι ο ένας στον άλλο, ενώ ο Στραβός σκύβει το κεφάλι και φεύγει σιγά – σιγά από τη σκηνή. Μπαίνει µουσική

17

Μέρος 3ο Βραδινή βάρδια

Η σκηνή αδειάζει. Μπαίνει ο ταξιτζής 2 µ’ ένα χυµό στο χέρι. Τον πίνει, σκου- πίζεται και πετάει το κουτί στο καλαθάκι. Πάει προς το αυτοκίνητο, το ανοίγει, βγάζει ένα ξεσκονόπανο κι αρχίζει µε αγάπη να καθαρίζει το ταξί του. Πού και πού το φιλάει! Αρχίζει να του κάνει κοµπλιµέντα (…ερωτευµένος µε το αυτοκί- νητό του)… ενώ εκείνη την ώρα περνάει η γιαγιά! Ταξιτζής: Τι µωρό είσαι εσύ! Τι κούκλα! Πω – πω – πω! `Όταν βγαίνεις

στο δρόµο όλοι σε κοιτάνε. Φτου σου µάνα µου! Ο ταξιτζής συνεχίζει να παινεύει το αυτοκίνητό του αλλά η γριά παρεξηγείται γιατί νοµίζει ότι τα λέει σ’ αυτή! Γιαγιά: Βρε σα δε ντρέπεσαι να µη σου δώσω καµία µε τη µαγκούρα! Ταξιτζής: Τι λέτε κυρία µου; Να µην παινέψω το µωρό µου; Γιαγιά: Ποιο µωρό σου βρε γριά γυναίκα µη φωνάξω τον άντρα µου και

σ’ αρχίσει στο καράτε! Ταξιτζής: Αµάν! Παρεξήγηση έγινε. ∆εν εννοούσα εσάς µανδάµ ! Γιαγιά: Μπα, και ποια εννοούσες; ∆εν βλέπω να περνάει καµία άλλη

από δω. Ταξιτζής: Κυρία µου, τη µπέµπα µου εννοώ. Να! Γιαγιά: Τη µπέµπα σου; `Εχεις µπέµπα µέσα στο αυτοκίνητο; Πόσο εί-

ναι; Ταξιτζής: Το αυτοκίνητο είναι η µπέµπα µου. Ορίστε. Κοιτάξτε πώς γυαλί-

ζει. Γιαγιά: `Ηµαρτον Παναγία µου. Πάει, τρελάθηκε ο κόσµος. Αυτός έχει

αυτοκίνητο για µπέµπα. Λες να έχει και κάνα τρακτέρ για µπέ-µπη; `Ηµαρτον Παναγία µου!!!

Ο ταξιτζής γελάει µε την παρεξήγηση, η γριά φεύγει κάνοντας το σταυρό της και ο ταξιτζής µπαίνει µέσα στο ταξί και βάζει µπρος να φύγει. Από την άκρη εµφανίζεται ο φοβητσιάρης που µονολογεί… Κοιτάζει δεξιά αριστερά το δρόµο που πρέπει να περάσει… Φοβητσ: Ααααχ, πρέπει να βρω ένα ταξάκι γρήγορα, προτού πάρω καµιά

πούντα και κρυώσω. Πω – πω, 23 βαθµούς έχει σήµερα. Ψύ-χος! Γκούχου – γκούχου. Αµάν. Πάω για πνευµονία! Ααααχ, να προσέξω να µην γλιστρήσω και σπάσω κάνα πόδι. Μα πού είναι ένα ταξί; … Ταξί, ταξί!

Ο ταξιτζής βλέπει τον υποψήφιο πελάτη και σταµατάει. Φοβιτς: Είστε µόνος; Ταξιτζής: Στη ζωή; Φοβιτς: Όχι στο ταξί Ταξιτζής: Μόνος είµαι. Γιατί; Φοβιτς: ∆εν µπορώ µε άλλους πελάτες. Είναι γεµάτοι µικρόβια!

18

Ταξιτζής: ΩΧ! Την κάτσαµε! Περάστε κύριος…. Σιγά την πόρτα, θα µου τη σπάσετε. Πώς τη βαρέσατε έτσι; ∆ε βλέπετε το αυτοκόλλητο τι γράφει; Σιγά τις πόρτες.

Φοβιτς: Αυτό λέω κι εγώ. Σιγά τις πόρτες [ειρωνικά]. ∆εν πιστεύω να έ-χουν τίποτα µικρόβια τα χερούλια και να κολλήσω καµιά ίωση.

Ταξιτζής: Τι λέτε άνθρωπέ µου! Κάθε µέρα τα περνάω όλα µε ειδικό σπρέι. Γυαλίζει το µωρό µου, δεν βλέπετε; Κούκλα το’ χω.

Φοβιτς: Αχ, µπράβο σας, µπράβο σας. `Ετσι! Να σκοτώνονται τα µικρό-βια.

Ταξιτζής: Πού πάµε; Φοβιτς: Στο Ψυχικό, στην κλινική «Ο καλός ψυχασθενής»! `Εχω ένα ρα-

ντεβού για εξετάσεις. Ταξιτζής: Φύγαµε. ∆εν είστε καλά; Φοβιτς: Όχι και τόσο. Με γρατζουνάει ο λαιµός µου, έχω ρίγη, τσούζουν

τα µάτια µου και πονάω παντού. Ταξιτζής: Αχ, περαστικά σας να είναι…. `Ελα άνθρωπέ µου κουνήσου. `Α-

ναψε πράσινο. Ολυµπιακός είσαι και δεν ξεκινάς; Φοβιτς: Αχ καλέ µην τσακώνεστε. Κι άµα κατέβει κάτω και µας πλακώσει

στο ξύλο ο νταλικέρης; Ταξιτζής: Μα δεν τον βλέπεις που κοιµάται; … `Αντε µπράβο, γαύρε! Τη

φάγατε εχτές στην έδρα σας … Φοβιτς: Ααααχ, σταµατήστε κύριέ µου. Μην τον προκαλείτε!… Ζώνη έχε-

τε παρακαλώ; Ταξιτζής: Ναι, φοράω µια καφέ γιατί µου πέφτει το παντελόνι. Φοβιτς: Όχι τέτοια. Ζώνη αυτοκινήτου. Να τη βάλω. Μπορεί να τρακά-

ρουµε πιο κάτω. Ταξιτζής: `Εχω. Αλλά δεν τις χρησιµοποιώ. Εξάλλου ποτέ δεν έχω τρακά-

ρει! Είµαι άριστος οδηγός. Φοβάστε; Σιγά - σιγά εµφανίζεται η θεούσα µε το ευαγγέλιο στο χέρι κάνοντας το σταυρό της σε κάθε εκκλησία που συναντά… Φοβιτς: Ε όχι και φοβάµαι… Αααα, µα γιατί τρέχετε; Η κοιλιά σας σάς

έκοψε; Ταξιτζής: ∆εν τρέχω άνθρωπέ µου. Με 40 πάω. ∆εν βλέπεις το καντράν; Φοβιτς: Ραλίστας είστε; `Ακου µε 40! Θα τρακάρουµε σας λέω. Ταξιτζής: Κι εγώ σας ξαναλέω ότι δεν έχω τρακάρει ποτέ µου. Να µου έχε-

τε εµπιστοσύνη! Ο ταξιτζής δεν βλέπει τη θεούσα που περνάει µπροστά από το ταξί γιατί µιλάει στο φοβητσιάρη Φοβιτς: Αααααααα, άνθρωποοοοοος! Ο ταξιτζής φρενάρει απότοµα [τον ήχο του φρεναρίσµατος τον κάνουν τα δυο παιδιά] και η θεούσα πέφτει κάτω φαρδιά πλατιά γιατί σκόνταψε. Ο φοβητσιά- ρης και ο ταξιτζής βγαίνουν έξω έντροµοι… Φοβιτς: Σου το είπα χριστιανέ µου ότι θα τρακάρεις. Τη σκοτώσαµε τη

γυναίκα. Τώρα θα µπω φυλακή εξαιτίας σου.

19

Ταξιτζής: Σταµάτα κύριέ µου. ∆εν τη χτύπησα, µόνη της έπεσε κάτω. Η θεούσα συνέρχεται κάθεται και κοιτάζει τριγύρω… Θεούσα: Πού βρίσκοµαι; Στον παράδεισο; Αγιε µου Πέτρο; Εσύ είσαι; Φοβιτς: Στο’ πα ότι πέθανε. Ταξιτζής: Κυρία µου είστε καλά; Χτυπήσατε πουθενά; Ελάτε, σηκωθείτε Θεούσα: Αχ, να’ στε καλά χριστιανέ µου. Προς στιγµή νόµιζα ότι αντίκρι-

σα τον `Υψιστο. Μεγάλη η χάρη Του. Ταξιτζής: Θέλετε να σας πάµε κάπου µε το ταξί; Θεούσα: Αν δεν σας είναι κόπος. Πηγαίνω στον παράδεισο σ’ ένα ξω-

κλήσι να προσευχηθώ. Φοβιτς: Στον παράδεισο πάει! `Εχει πεθάνει αυτή και εσύ δεν µε πιστεύ-

εις. Θεούσα: Καλέ στον Παράδεισο Αµαρουσίου πάω. Θα απαγγείλουµε τα

απολυτίκια απόψε µε τις αδερφές ηγουµένες. Ταξιτζής: Ελάτε, πάµε να µπούµε γιατί έχουµε σταµατήσει την κυκλοφορία Ο ταξιτζής κι ο φοβητσιάρης βοηθούν τη θεούσα να µπουν στο ταξί. Μόλις κά- θονται, η θεούσα βγάζει το καντήλι κι αρχίζει και λιβανίζει το χώρο ενώ προ- σεύχεται… Ταξιτζής: Συγνώµη κυρία µου τι κάνετε; Θεούσα: Καθαρίζω το χώρο από τις αµαρτίες. Πτου πτου πτου. Πρέπει

να τον εξαγνίσω… … Σταµατήστε αµέσως το ταξί! Φοβιτς: Τι έγινε κυρία µου; Τι έγινε; Θεούσα: Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας δεξιά µας. Μεγάλη η χάρη της. Ας

κάνουµε το σταυρό µας! Η θεούσα σταυροκοπιέται, το ίδιο κάνουν και οι άλλοι δύο. Φοβιτς: Αχ, δεν αισθάνοµαι καλά. `Ένα ρίγος µε διαπέρασε. Μήπως έχω

πυρετό; Θεούσα: Μην ανησυχείτε κύριέ µου. `Ολοι µια µέρα θα πεθάνουµε. `Οπου

να’ναι εξάλλου πλησιάζει η µέρα της κρίσης! Ταξιτζής: Σταµατήστε κυρία µου. Μη του λέτε τέτοια. ∆εν τον βλέπετε πως

φοβάται τα πάντα; Φοβιτς: Τι λέτε κύριέ µου. Τίποτα δεν φοβάµαι! Θεούσα: Πώς σας λένε καλέ µου άνθρωπε; Φοβιτς: Σωτήρη Μπου Ταξιτζής: Πώς είπες; Θεούσα: Σωτήρη Μπου! Φοβιτς: Αχ, σιγά καλέ τρόµαξα! Θεούσα: Σταµατήστε το ταξί! Ταξιτζής: Τι έγινε πάλι; Θεούσα: Η εκκλησία της Αγίας Μαύρας αριστερά µας. Μεγάλη η χάρη

της. Ας κάνουµε το σταυρό µας. Φ+Τα: Ας κάνουµε το σταυρό µας! Ταξιτζής: Κύριε Μπου, πού ακριβώς είναι η κλινική «Ο καλός ψυχασθε-

νής»; Πάω καλά από δω;

20

Φοβιτς: Καλά πάτε. Σε λίγο θα στρίψουµε. `Εχετε το νου σας να την πά-ρετε ανοιχτή τη στροφή να µην τουµπάρουµε!

Θεούσα: Σταµατήστε το ταξί! Φ+Τα: Τι έγινε πάλι; Εκκλησία; Θεούσα: `Όχι, πέρασε µια µαύρη γάτα! Φ+Τα: Μεγάλη η χάρη της! [κάνουν το σταυρό τους] Ταξιτζής: Να τη η κλινική κύριε Μπου. Φτάσαµε. Φοβιτς: Πόσο σας χρωστάω; Ταξιτζής: 6 ευρώ και 66 λετπά! Θεούσα: Σηµαδιακό! Τρία εξάρια! Ταξιτζής: Τι λες κυρία µου; Πού τα είδες τα τρία εξάρια; Θεούσα: Στο ταξίµετρο! 6, 6, 6. Κάποιος από σας έχει σχέση µε τον Βελ-

ζεβούλη. Φοβιτς: Ωχ, Παναγίτσα µου, δεν αισθάνοµαι καλά. Μια σκοτοδίνη µ΄ έ-

πιασε. Πάρτε επτά ευρώ κι αφήστε µε ήσυχο. Θεούσα: Μισό λεπτό χριστιανέ µου. Κάτσε να σε ξεµατιάσω. Φοβιτς: Βρε άι παρατήστε µε κι οι δυο σας από δω! Φεύγω. Πάω στην

κλινική µου να µείνω για πάντα εκεί µέσα. Ταξιτζής: Κύριε Μπου τα ρέστα σας. Φοβιτς: ∆ώστα στη Θεοπίστη να τα πάρει κεριά!!! Ο φοβητσιάρης κατεβαίνει όπως – όπως από το ταξί και φεύγοντας φωνάζει Φοβιτς: Νοσοκόµε, νοσοκόµε, ένα φορείο. ∆εν αισθάνοµαι καλά!!! [καθώς αποµακρύνεται] .. Μαµάάά, µια µύγα!

21

Ο φοβητσιάρης φεύγει από τη σκηνή πανικόβλητος µε τα χέρια ψηλά. Η θε- ούσα µε τον ταξιτζή παραµένουν στο ταξί, η µία λιβανίζοντας και κάνοντας το σταυρό της κι ο άλλος οδηγώντας. Εµφανίζεται η Ιωάννα (η πρώτη πελάτισσα που είχε πάει στο περίπτερο) µε ένα σωρό σακούλες στα χέρια της και το σκυ- λάκι της (η εµφάνισή της έχει αλλάξει). Πάει προς το περίπτερο κουνιστή – λυ- γιστή ενώ µιλάει γλυκά στο σκυλάκι της… Ιωάννα: Γεια σου πετίτ περιπτερά. Με θυµάσαι; Περιπτεράς: Θα’ πρεπε κυρία µου; Ιωάννα: Ω, τι ατιτούντ! Είµαι η κυρία που ήρθε το πρωί να πάρει µεταξω-

τά χαρτοµάντιλα. Που δεν είχα ψιλά… Περιπτεράς: Αααα, τώρα σε θυµήθηκα. Μα εσύ άλλαξες, πού να σε γνωρίσω

µανδάµ. Ιωάννα: Ωωω, µα ναι, έχεις δίκιο χρυσό µου. `Ηµουν στον κοµµωτή µου.

`Εδωσε στα µεταξένια µου µαλλιά µια νέα διάσταση.. Περιπτεράς: Στα’ κανε τρισδιάστατα!!! Ιωάννα: Σα δε ντρέπεσαι. Αλλά πού να ξέρεις εσύ από µόδα. `Ολη τη

µέρα είσαι µέσα στο κίτρινο κουτί σου… Τέλος πάντων. Κράτα από δω τα 30 λεπτά που σου χρωστάω.

Η Ιωάννα δίνει στον περιπτερά ένα χαρτονόµισµα των 100 ευρώ. Φυσικά ο περιπτεράς παθαίνει νέο σοκ. Περιπτεράς: Κυρία µου θα µε τρελάνεις εσύ. Τι είναι αυτό, κατοστάρικο; Ιωάννα: Τι να σου κάνω; Ψιλά δεν µου ζήτησες; Περιπτεράς: Ψιλά, κυρία µου, ψιλά! Εικοσάλεπτα, πενηντάλεπτα, έστω ένα

ευρώ, άντε δίευρω! Ιωάννα: Α πα, πα, πα, πα.! Αυτά χρυσό µου δεν είναι ψιλά, είναι σκουπί-

δια. ∆εν µπορώ να τ’ ακούω να κουδουνίζουν. Μου’ ρχεται πο-νοκέφαλος. Εγώ αυτά τα πετάω…

Περιπτεράς: [απευθυνόµενος προς το κοινό] Τι λέει ρε παιδιά η γυναίκα! `Α-κου κυρία µου, για να τελειώνουµε. `Η θα βρεις ψιλά να µε ξε-χρεώσεις ή θα µου δώσεις τα χαρτοµάντιλά µου πίσω. Εγώ µε τα ψιλά ζω!

Ιωάννα: Πώς µπορείς! Για περίµενε µισό λεπτό γιατί θα µε συγχύσεις και θα µου ισιώσει η µπούκλα. Κράτα εδώ το Μπούµπη µου λίγο. [Βγάζει το κινητό της και παίρνει τηλέφωνο]

Ντάντι, να σου πω. Είµαι εδώ σ’ ένα περίπτερο κι ο περιπτεράς δεν µ’ αφήνει να φύγω αν δεν του δώσω λέει κάτι ψιλά! Τι να κά-νω;… Να αγοράσω το περίπτερο; … Πώς δεν το σκέφτηκα ντά-ντι µου! ∆ίκιο έχεις! Αχ, σ’ ευχαριστώ ντάντι µου. Θα’ ρθω σε λί-γο να παίξουµε γκολφ στη λέσχη…. [κλείνει το τηλέφωνο. Ο πε-ριπτεράς σταυροκοπιέται]

`Ακου χρυσό µου. Ο ντάντι µου λέει να σου κόψω µια επιταγή και να αγοράσω το περίπτερό σου. Πόσο κάνει;

Περιπτεράς: Εεεε, δεν ξέρω, … δεν το έχω σκεφτεί, … αν και πάντα ήθελα να φύγω από την Αθήνα να πάω στο χωριό µου,… να…

22

Ιωάννα. Ωωωω, µε ζάλισες. Καλά, καλά, άσε. Θα πάρω το δικηγόρο µου να µου πει. Πολύ ασχολήθηκα µαζί σου. Να σου πω. Πάρε την κάρτα µου και πάρε µε τηλέφωνο το βραδάκι που θα‘ χω µιλήσει και µε τον ντάντι να κανονίσουµε τα συµβόλαια.

Περιπτεράς: Εεε, καλά! Τον Μπούµπη τι να τον κάνω; Ιωάννα: Α, το χρυσό µου, το ξέχασα. Πήγαινέ τον για πιπί κι αγόρασέ του

λίγο χαβιάρι να φάει. Φέρ’ τον µου το βράδυ στη βίλα µου! Ορε-βουάρ χρυσό µου!

`Ερχονται δύο αγόρια και παίρνουν το περίπτερο από τη σκηνή. Ο περιπτεράς µένει µόνο µε το καρεκλάκι. Η Ιωάννα του δίνει το σκυλάκι και φεύγει κουνιστή λυγιστή.. Περιπτεράς: Τι έγινε ρε παιδιά; Πού πήγε το περίπτερο; Ποιανού είναι το

σκυλί; Πού’ ναι η Εκάλη; Που’ ναι ο ψυχίατρός µου; Ο περιπτεράς φεύγει από τη σκηνή κάνοντας στον εαυτό του συνέχεια ερω- τήσεις…Η Ιωάννα είναι λίγο πιο κάτω και περιµένει. Εµφανίζεται ένας τουρί- στας µε πολλά µαλλιά και φτηνό ντύσιµο κρατώντας ένα χάρτη… Κοιτάζει τρι- γύρω και βλέπει την Ιωάννα. Την πλησιάζει… Τουρίστας: Hallo miss. Do you speak English? Ιωάννα: Oh my God! O Homo Sapiens. Μην πλησιάζεις! Τουρίστας: Μπορώ να σας κάνω one question? Ιωάννα: Πού έχει κλίβανο; Τουρίστας: what? Νο, θέλω να πάω στου Ψυρρή. Ιωάννα: Τι’ ναι αυτό; Περιοχή που µαζεύονται όλοι οι ψειριάρηδες; Τουρίστας: what? Ντεν καταλαβαίνω. Ψυρρή θέλω να πάω miss, to eat

σουβλάκι. Ιωάννα: Αααα, σουβλάκι! Υπάρχει ακόµα; Τουρίστας: Tell me miss. Εντώ στο χάρτη ντεν καταλαβαίνω… Ιωάννα: Φύγε από µπροστά µου τριτοκοσµικέ tourist! Εγώ στην Εκάλη

πάω. Αλλά πού να την ξέρεις εσύ… Τουρίστας: Εκάλη; Μήπως εκεί µαζεύονται … όλοι οι κάλοι; Ιωάννα: Ααα, πώς τολµάς; Τώρα θα έρθει ο σοφέρ µου και θα σου δείξω

εγώ…Α, νάτος!. Τώρα θα δεις ψειριάρη! Κροίσε! Κροίσε! Εδώ είµαι! `Ελα χρυσό µου να µε σώσεις!

Τουρίστας: Who told me that the Greek people είναι φιλόξενοι! Who, who? Και λέγοντας αυτά τα λόγια ο τουρίστας κι η Ιωάννα φεύγουν από τη σκηνή, ο ένας από δεξιά κι ο άλλος από αριστερά. Αµέσως εµφανίζεται ο στραβός ψά- χνοντας ακόµη για ταξί. Βλέπει το ταξί που είναι η θεούσα…

23

στραβός: Ταξί, ταξί! Συγνώµη παρακαλώ είστε ελεύθερος; ταξιτζής: Πού πάτε κύριέ µου; στραβός: Στο κέντρο της Αθήνας. Ταξιτζής: Περάστε. Σιγά τις πόρτες µονάχα. Στραβός: Μάλιστα. Σιγά τις πόρτες. Ο στραβός κάνει δέκα ώρες να κλείσει την πόρτα… Ταξιτζής: `Αντε κύριέ µου, θα χρονίσουµε. Στραβός: Μα δεν µου είπατε σιγά; Ταξιτζής: Εννοούσα µε το µαλακό Στραβός: Συγνώµη, δεν το κατάλαβα. ∆ικό µου λάθος Ταξιτζής: Εννοείται Η θεούσα ξεµατιάζει τον στραβό…και µετά από λίγο χασµουριέται! Θεούσα: Καλέ µου άνθρωπε, είσαι µατιασµένος. Πτου, πτου, πτου Στραβός: Από τη µέρα που γεννήθηκα. Θεούσα: Πω – πω, τι µάτι είναι αυτό. Κοινώνησες καθόλου αυτές τις µέ-

ρες; Στραβός: Κάθε Κυριακή καλή µου κυρία Θεούσα: Μπράβο σου! Φαίνεσαι καλός Χριστιανός. Εσύ κύριε ταξιτζή

µου; Ταξιτζής: Εγώ πρέπει να κοινώνησα όταν µε βάφτισαν! … Μεσάνυχτα το

πήρες το δίπλωµα κυρά µου; Το τιµόνι δεν ξέρεις πού είναι; Θεούσα: Είδατε πόση οργή κρύβουµε µέσα µας; Στραβός: Για να λέµε και του στραβού το δίκιο, στην πόλη που ζούµε… Θεούσα: Κι όµως εσείς φαίνεστε τόσο ήρεµος άνθρωπος. Μπράβο σας.

Είστε στο δρόµο του Θεού… Ταξιτζής: Στο δρόµο της λακκούβας είµαστε κυρία µου. Πάνε τα λάστιχά

µου. Θα τελειώσετε ποτέ µ’ αυτό το λιβανιστήρι; Θεούσα: Πρέπει να διώξω το κακό µάτι από αυτόν τον καλό κύριο. Στα-

µατήστε το ταξί! Ταξιτζής: Τι, θα κάνουµε το σταυρό µας; Θεούσα: `Όχι, φτάσαµε. Οι ηγουµένες µε περιµένουν. Αααχ. Πώς θα πάω

µ’ αυτό το χασµουρητό µέσα; Πόσο σας χρωστάω; Στραβός: Αφήστε κυρία µου. Θα τα πληρώσω εγώ. Για να σας ευχαριστή-

σω για το ξεµάτιασµα. Θεούσα: Ωωω, ένας καλός Σαµαρείτης. Σας ευχαριστώ. Πάρτε την εικόνα

του Αγίου Πολυκάρπου να σας φωτίζει. Ταξιτζής: Καµία µε τραγουδιστές έχεις; Θεούσα: Σα δε ντρέπεσαι! Θα πας στην Κόλαση! Ενώ ο κύριος θα πάει

σίγουρα στον Παράδεισο! Ταξιτζής: Να δω τι θα κάνει µόνος του όλη µέρα!

24

Η θεούσα κατεβαίνει από το ταξί, ξεµατιάζει άλλη µια φορά στραβό και ταξιτζή κι ενώ χασµουριέται φεύγει από τη σκηνή. Ο ταξιτζής συνεχίζει την κούρσα του. Χτυπάει κινητό… Ταξιτζής: Το κινητό σας χτυπάει κύριε Στραβός: ∆εν έχω κινητό κύριε ταξιτζή µου. Πού λεφτά για κινητό Ταξιτζής: Α, το δικό µου είναι… Ναι;… `Ελα µου. Τα πήρες τα δίδυµα;…

Τιιι; `Εχουν διάρροια; Πάλι άρρωστα είναι;… Τιιιι; Η µάνα µου φταίει;…. Καλά, καλά, µη φωνάζεις. `Εχω κούρσα τώρα… Τιιι; Να ψωνίσω από τη … «Ζήτα της γειτονιάς;»;…. Μισό λεπτό, οδηγάω. Καλέ µου κύριε σηµειώνετε σας παρακαλώ;

Στραβός: Βεβαίως, βεβαίως. Ταξιτζής: Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, καµπάς. Γράψτε! Στραβός: Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, καµπάς. `Εγραψα! Ταξιτζής: Εντάξει. Θέλεις τίποτε άλλο;… Να στείλω τη µάνα µου στο χω-

ρίο της;… Καλά, καλά,. Θα τα πούµε σε λίγο σπίτι… Γεια σου τώρα..

Στραβός: Προβλήµατα ε; Ταξιτζής: Αφήστε κύριέ µου. ∆ύσκολη η ζωή τη σήµερον ηµέρα… Στραβός: Και την αύριο ηµέρα µπορώ να σας πω. .. και τη µεθαύριον… ταξιτζής: `Εχετε κι εσείς προβλήµατα; Στραβός: Ααααχ, καλέ µου κύριε ταξιτζή. Εµένα που µε βλέπετε, είµαι το

θύµα της κοινωνίας που λένε. Από το πρωί τρέχω σαν τρελός, στη δουλειά είµαι ο µόνος που εργάζεται, νοιάζοµαι για τον συ-νάνθρωπό µου, όπου µπορώ βοηθάω, κι όλοι µε περνάνε για βλάκα…

Ταξιτζής: Για να λέµε και του στραβού το δίκιο κύριέ µου, δεν υπάρχουν πολλοί σαν κι εσάς. Ο καθένας νοιάζεται για τον εαυτό του και δεν δίνει σηµασία τι γίνεται γύρω του…

Στραβός: `Εχετε δίκιο. Αφήστε που άµα δεν είσαι ωραίος, µάγκας και µε λεφτά κανείς δεν σε θέλει. Εµένα που µε βλέπετε κύριέ µου, στη δουλειά όλο στραβό µε φωνάζουν!

Ταξιτζής: Για να λέµε και του στραβού το δίκιο, γυαλιά είναι αυτά που φο-ράτε;

Στραβός: Τι είναι; Ταξιτζής: Πατοµπούκαλα! Στραβός: `Όµως εγώ κύριε όχι µόνο δεν το βάζω κάτω αλλά απαντάω και

στην άτιµη την κοινωνία. Ταξιτζής: Και τι της λέτε δηλαδή; Ο στραβός βγαίνει από ταξί και τραγουδάει το ρεφρέν από το «χτύπα κι άλλο» Βγαίνει κι ο ταξιτζής και του πετάει γαρύφαλλα! Μερακλώνουν κι οι δύο. Αρχί- ζει και µαζεύεται κόσµος… `Ερχεται φουριόζος ο τροχονόµος Τροχονόµος: Επ, επ, επ! Τι συµβαίνει εδώ; Υπαίθριο παρτάκι; Φοβητς: Μαµά µου, η αστυνοµία. Ισόβια θα φάµε. Να δείτε που θα µας

πάνε στο φρέσκο! Τσιγκούνης: Σιγά µη µας πάνε και στο µπαγιάτικο. Εδώ θα µας κόψει κλήση

τώρα και πόσο θα κάνει να λες! Τροχονόµος: Σιωπή! Τιιιιι συµβαίνει εδώ τώρα;

25

Φλύαρη: Αχ κύριε πόλισµαν αφήστε να σας εξηγήσω εγώ. Που λέτε, ή-µουν στο δρόµο, τυχαία, τι τυχαία δηλαδή, ταξί έψαχνα, να πάω σε µια φίλη µου που δεν την πολυχωνεύω αλλά τέλος πάντων, κάνει ωραία σουτζουκάκια που αρέσουν και στον Μπάµπη µου. Που λέτε, ψάχνω για ταξί, αλλά να σας πω κάτι κύριε πόλισµαν, αυτή η φίλη µου βάζει τόσο κύµινο στα σουτζου..

ΟΛΟΙ: Κλείστο! Φλύαρη: Καλά ντε, το’ κλεισα! Τροχονόµος: Θα µου εξηγήσει κάποιος τι γίνεται εδώ ή θα σας κλείσω όλους

µέσα για διατάραξη κοινής ησυχίας; Φοβητς: Αχ, το’ πα εγώ, το’ πα… Τσιγκούνης: Πάνε τα λεφτουδάκια µου.. Γιώργος: Μου επιτρέπετε; Τροχονόµος: Σας επιτρέπω. Γιώργος: Σας φαντάζοµαι να παίζετε σε µια διαφήµιση όπου θα είστε στο

κέντρο ενός δρόµου και θα περνούν οι λιµουζίνες και κάποια στιγµή εσείς θα σηκώσετε το χέρι…

Τροχονόµος: Τι λες ρε στο όργανο εν ώρα υπηρεσίας; Ρε θα µου πει κάποιος τι συµβαίνει εδώ µη φέρω την κλούβα;

Ολοι αρχίζουν να διαµαρτύρονται και να µιλάνε µεταξύ τους. Πλησιάζει ο Στραβός πίσω από τον τροχονόµο Στραβός: Συγνώµη κύριε πόλισµαν, µπορώ να πάρω το λόγο; Τροχονόµος: Τι είπες; Στραβός: Συγνώµη κύριε πόλισµαν, µπορώ να πάρω το λόγο; Τροχονόµος: Μίλα πιο δυνατά ρε, δεν ακούω! Στραβός: Συγνώµη κύριε πόλισµαν, µπορώ να πάρω το λόγο; Τροχονόµος: Τι φωνάζεις ρε κουφός είµαι;… Πάλι εσύ; Τι θες εσύ εδώ; Στραβός: Εεε, ξέρετε κύριε πόλισµαν, εγώ φταίω για την όλη φασαρία Τροχονόµος: Εσύύύ; ΟΛΟΙ: Εσύύύ; Στραβός: Εγώ ΟΛΟΙ: Αυτόόόός!!! Αυτόόός!!! Περιπτεράς: Αυτός κύριε πόλισµαν. Τον είδα εγώ. Αφήστε που ήρθε το πρωί

στο περίπτερό µου κι αφού µου ζήτησε ένα σωρό πράγµατα, στο τέλος ήθελε να πάρει µόνο ένα εισιτήριο…

ΟΛΟΙ: Ιιιιιιιιιιιι!!! Γιαγιά: Αυτός κύριε πόλισµαν. Κι εγώ τον είδα. Και το µεσηµέρι που ή-

µουν µε το Χαράλαµπο στο πάρκο, του δίναµε χρήµατα κι αυτός µας ειρωνευόταν και µας κορόιδευε!

ΟΛΟΙ: Ααααααααα!!! Φλύραρη: Αµ το άλλο; Το πρωί πήγε να µου φάει το ταξί εκεί που περίµενα

µε το σώβρακο του Μπάµπη στο χέρι να το… ΟΛΟΙ: Κλείστο! Φλύαρη: Το’ κλεισα… Εκείνη την ώρα περνάει η θεούσα που ακόµα χασµουριέται. Ακούει τη φασα- ρία και πλησιάζει. Βλέπει το στραβό

26

Στραβός: Κύριε πόλισµαν µπορώ να πάρω το λόγο; Τροχονόµος: Και πού να τον πας ρε το λόγο; Βόλτα; Στραβός: `Όχι, απλά θέλω να σας πω πως δεν έκανα τίποτα. Να αυτή η

καλή κυρία από δω θα σας πει για µένα. Κυρία Θεοπίστη µου µε θυµάστε;

Θεούσα: Αν σε θυµάµαι λέει; Ρεζίλι έγινα εξαιτίας σου στα απολυτίκια µε τις ηγουµένες. Χασµουριόµουν συνέχεια. Παραλίγο να καταπιώ το µικρόφωνο!!!

ΟΛΟΙ: Οοοοοοο! Θεούσα: Σταµατήστε! ΟΛΟΙ: Τι; Ταξ+Φοβ: Η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων δεξιά µας! ΟΛΟΙ: Μεγάλη η χάρη τους! Τροχονόµος: Λοιπόν, για να τελειώνουµε. `Ελα εδώ στραβέ. `Εχεις κάνει ένα

σωρό παραπτώµατα. Ξέρεις πόσα χρόνια θα φας φυλακή; ΟΛΟΙ: Πόσα; Στραβός: Πόσα; Τροχονόµος: Κάτσε να σου πω. `Εχει κανείς κοµπιουτεράκι; Τσιγκούνης: Εγώ κύριε πόλισµαν… Ορίστε… Να σας πω. Θα κόψετε κλήση

και σε µας; Τροχονόµος: Αν ξαναµιλήσεις θα σου κόψω! Τσιγκούνης: Ωχ! Τροχονόµος: Λοιπόν. 1+1,5+2+0,35… = 20 χρόνια φυλακή! Σταρβός: Τι λέτε κύριε πόλισµαν; 20 χρόνια φυλακή; Τροχονόµος: 25 τώρα, γιατί φώναξες στο όργανο. Ταξιτζής: Συγνώµη, µπορώ να µιλήσω; Τροχονόµος: Μίλα! Ταξιτζής: Ο κύριος από δω είναι αθώος Τροχονόµος: Αθώος; ΟΛΟΙ: Αθώος; Στραβός: Αθώος; Ταξιτζής: Αθώος! ∆εν έχει πειράξει κανέναν. `Ισα – ίσα που όλους τους

βοήθησε σήµερα. `Όλα µου τα’ πε εµένα. Είναι πολύ καλός άν-θρωπος! Και για να λέµε και του στραβού το δίκιο, µακάρι να του µοιάζαµε όλοι!

Τροχονόµος: Μπα; Για να ρωτήσουµε και τους υπόλοιπους. Είναι καλός άν-θρωπος;

ΟΛΟΙ: Είναι, είναι!!! Τροχονόµος: Σιωπή! Το λοιπόν! Αφήστε µε να σκεφτώ…Ο κατηγορούµενος

είναι… Μπαίνει στη σκηνή ο τουρίστας. Πλησιάζει… Τουρίστας: Excuse me policeman! Can I ask you one question? Τροχονόµος: Μπαρδόν; Με βρίζεις ρε ψειριάρη; Τουρίστας: Νοου, νοου, Θέλω να πάω to Akropolis. Πού είναι; Τροχονόµος: Θες να πας στην Ακρόπολη; Πού είναι ρε η Ακρόπολη; ΟΛΟΙ: Πού είναι; ∆εν είναι εδώ. Νοµίζω είναι στη Γαλλία.. Όχι ρε στην

Ιταλία είναι. Εγώ δεν την έχω δει ποτέ…Λάθος έχει κάνει…

27

Τουρίστας: well? Where is Akropolis? Φλύαρη: ∆εν είναι εδώ άνθρωπέ µου σου λέµε. Σ’ άλλη χώρα είναι. Τε-

λείωνε και µας έκοψες στο καλύτερο. Τροχονόµος: Ελα, πάγαινε µην σου κόψω καµιά κλήση… Ο τουρίστας φεύγοντας λέει στο κοινό… Τουρίστας: Who told me that the Greek people are φιλόξενοι… ΟΛΟΙ: WHO? WHO? O τουρίστας φεύγει από τη σκηνή… Φοβητς: Λοιπόν κύριε πόλισµαν θα µας πείτε; `Αντε γιατί θ’ αρπάξω κα-

µιά πούντα µε την υγρασία εδώ… Τροχονόµος: Λοιπόν, πού είχαµε µείνει; Α, ναι! Ο κατηγορούµενος είναι… εί-

ναι… ΑΘΩΟΣ! Για να λέµε και του στραβού το δίκιο, δεν έκανε και τίποτα ο άνθρωπος…

ΟΛΟΙ: ΑΘΩΟΣ! Στραβός: Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους! Τροχονόµος: Θα κόψω όµως σε όλους µία κλήση για διατάραξη κοινής ησυχί-

ας ΟΛΟΙ: Τιιι; Αυτός φταίει! Στραβός: Καλά, εγώ φταίω. Θα τα πληρώσω όλα εγώ. ΟΛΟΙ: Για να λέµε και του στραβού το δίκιο! Τροχονόµος: Ελάτε όλοι πίσω να µου δώσετε τα στοιχεία σας… Μπρος, κου-

νηθείτε!… Μπαίνει µουσική…Πηγαίνουν όλοι πίσω. Βγαίνουν τα παιδιά Παιδί 1: Ρε συ, τέλειωσε το έργο; Παιδί 2: `Ετσι νοµίζω. Παιδί 3: Σ’ άρεσε; Παιδί 4: Καταπληκτικό ήταν! Παιδί 5: Θεσπέσιο! Παιδί 6: Κολοσσός! Παιδί 7: ∆εν ήταν κι άσχηµο! Παιδί 8: Καλούτσικο ήταν! Παιδί 9: Θα µπορούσε να ήταν καλύτερο! Παιδί 10: Κάπως µέτριο µου φάνηκε! Παιδί 1: Το βρήκα απαράδεκτο! Παιδί 2: ∆εν µ’ άρεσε καθόλου! Παιδί 3: Σκέτη αηδία! Παιδί 4: Εγώ βαρέθηκα! Παιδί 5: Κι εγώ. Αίσχος! Παιδί 6: Αποτυχία! Πάµε να φύγουµε Παιδί 7: Εγώ κοιµήθηκα στο µισό! Παιδί 8: Κι εγώ στο άλλο µισό! Παιδί 9: Ευτυχώς που δεν πληρώσαµε εισιτήριο! Παιδί 10: Ευτυχώς! ΟΛΟΙ: Αίσχος!!!

28

`Ερχονται όλοι στη σκηνή … Υποθέτουµε ότι ο κόσµος χειροκροτεί. Μπαίνει το τραγούδι τέλους «Χέρια – ψηλά» όπου τραγουδούν και χορεύουν όλοι επί σκηνής…

Χέρια Ψηλά

Ακούστε φίλοι µου θα πω σε όλους κάτι

Είναι µια λέξη στη ζωή σηµαντική Πρέπει να δείχνουµε σε όλους την αγάπη

Για να αντέξουµε τη δύσκολη ζωή Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω

Έλα να πάµε από το νέφος πιο πάνω Χέρια ψηλά πάµε παρέα

Κι όλα θα γίνουν στη ζωή πιο ωραία! Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω

Έλα να πάµε από το νέφος πιο πάνω Χέρια ψηλά δίπλα µου έλα

∆ώσε αγάπη σ’ όλους και χαµογέλα! Ολος ο κόσµος γύρω είναι κουρασµένος Όλοι παλεύουν κι είναι δύσκολοι καιροί Μαζί σου όµως θα γινώ ευτυχισµένος Μια κι η αγάπη φίλε όλα τα µπορεί!

Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω Έλα να πάµε από το νέφος πιο πάνω

Χέρια ψηλά πάµε παρέα Κι όλα θα γίνουν στη ζωή πιο ωραία!

Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω Έλα να πάµε από το νέφος πιο πάνω

Χέρια ψηλά δίπλα µου έλα ∆ώσε αγάπη σ’ όλους και χαµογέλα!

Τ Ε Λ Ο Σ