1072 05.02.12

24
Α πύθμενο πολιτικό θράσος και κυνισμό χωρίς όρια επιδει- κνύουν από τη μια μεριά η ΕΕ και το ΔΝΤ και από την άλ- λη το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ που σε αγαστή συνερ- γασία μεταξύ τους σκηνοθετούν δήθεν «κρίση» στις διαπραγματεύ- σεις και απειλή επικρεμάμενης χρεωκοπίας. Στόχος τους να παγώ- σουν τον κόσμο, να παραλύσουν τις αντιδράσεις του και έτσι να διευ- κολυνθούν στο πέρασμα όλων ει δυνατόν των εφιαλτικών αντεργα- τικών και αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ήδη συμφωνήσει. Στο πλαί- σιο αυτό, έριξαν προχτές σε κυκλο- φορία και την ανυπόστατη φήμη ότι δήθεν θα παραιτηθεί από πρωθυ- πουργός ο «τραπεζοτσολιάς» Λου- κάς Παπαδήμος, αν δεν συμφωνή- σουν ο Γ. Παπανδρέου, ο Α. Σα- μαράς και ο Γ. Καρατζαφέρης με όλους τους όρους που θέτει η τρό- ικα (κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, κατάργηση του κατώτατου μισθού, απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ.) και με τους οποίους συμφωνεί απολύτως βεβαίως ο πρωθυπουργός ...Παπαδήμιος. Την απέσυραν αμέσως όμως μόλις διαπίστωσαν ότι γελούσε και το παρδαλό κατσί- κι και όλος ο κόσμος χαιρόταν με την είδηση απομάκρυνσης του απε- χθούς τραπεζίτη! Εκείνος πάντως που έδωσε ρεσιτάλ φασιστικού πα- ραληρήματος τύπου Μπενίτο Μουσολίνι στη Βουλή ήταν ο Bαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος με το μάτι να γυαλίζει σαν τρόφιμος του Δρομο- καΐτειου διαπίστωσε ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε πτώχευση λόγω της στάσης του ...Αλέξη Τσίπρα! «Εσείς είστε ο φυσικός και ηθικός αυ- τουργός της πρότασης να οδηγηθεί η χώρα στην πτώχευση, να βγού- με από το ευρώ για να αγοραστεί η χώρα φθηνά απ’ όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό και έχουν στή- σει κερδοσκοπικό χορό χρησιμο- ποιώντας ως όργανο παραπλάνη- σης και εσάς!», δήλωσε χαρακτηρι- στικά ο θρασύτατος πολιτικός απα- τεώνας του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε συνειδητά τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση, υλοποιώντας προαπο- φασισμένο σχέδιο. Το θράσος των υπουργών του ΠΑΣΟΚ έχει οδηγή- σει πλέον σε σημείο που να μην αι- σθάνονται ασφαλείς ούτε μέσα στα υπουργεία τους, όπως αποδείχθηκε από το άγριο κράξιμο που έφα- γε η Άννα Διαμαντοπούλου από υπαλλήλους του υπουργείου της μέ- σα στο υπουργείο Παιδείας, σε εκδήλωση που ήταν προγραμματι- σμένο να συμμετάσχει και ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, ο οποί- ος όμως ματαίωσε την επίσκεψή του όταν η Ασφάλεια τον ειδοποίη- σε ότι «βρωμάει μπαρούτι» η ατμόσφαιρα. σελ. 2, 3, 5, 10-11 Για το ανατρεπτικό κίνημα, το αντικαπιταλιστικό μέτωπο και το σύγχρονο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης μιλά το Kείμενο Eργασίας του NAP για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας. Mπροστά στο Πανελλαδικό Σώμα του NAP υπογραμμίζεται ότι το πρόβλημα τίθεται με υλικούς όρους, μετά από πολλά χρόνια. Του Aλέκου Aναγνωστάκη σελ. 6-7 ΘEMA Kόμμα, μέτωπο, κίνημα Ως κι οι Βέλγοι βγήκαν έξαλλοι στους δρόμους σελ. 23 Το κόλπο με την ΕΛΣΤΑΤ Π ροσπαθεί να διασώσει τον εαυτό του και τον Γιώρ- γο Παπακωνσταντίνου ο Γιώργος Παπανδρέου από τις δι- καστικές περιπέτειες που συνεπι- φέρει η παραποίηση των στατιστι- κών στοιχείων μόλις ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, το 2009, προ- κειμένου να οδηγηθεί η χώρα στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημο- νίου και να λεηλατηθούν τα εισο- δήματα όλων των Ελλήνων. Η παραπομπή στη Βουλή της δι- κογραφίας που σχηματίστηκε από τον οικονομικό εισαγγελέα Γρη- γόρη Πεπόνη δεν άφηνε άλλη επι- λογή στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ πέρα από την απόφαση σχηματι- σμού μιας υπηρετικής εξεταστικής επιτροπής – όπως είναι άλλωστε όλες ανεξαιρέτως αυτές οι κοινο- βουλευτικές επιτροπές αμοιβαίας συγκάλυψης των σκανδάλων του δικομματισμού. Το μυστικό βρί- σκεται στην άμεση συγκρότηση της επιτροπής από αυτή τη Βου- λή, με συσχετισμό δυνάμεων δη- λαδή υπέρ του ΠΑΣΟΚ ώστε να εί- ναι απολύτως βέβαιη εκ των προ- τέρων η έκδοση απαλλακτικού πο- ρίσματος για τους ενόχους της πα- ραχάραξης των στατιστικών στοι- χείων με τις κατακλυσμιαίες οικο- νομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό! Η ΝΔ φωνάζει φυσικά και ζητάει να συσταθεί η εξεταστική επιτρο- πή από τη Βουλή που θα εκλεγεί, καθώς είναι βέβαιη ότι τότε αυτή θα έχει το πάνω χέρι, αν και όχι την απόλυτη πλειοψηφία που δια- θέτει τώρα το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα της κάνει όμως τη χάρη ο Γ. Παπαν- δρέου, ο οποίος επιθυμεί φυσικά να ξεμπλέξει από τώρα, με τις ψή- φους του κόμματός του, από αυ- τή την υπόθεση, η οποία αν δεν λυθεί πριν τις εκλογές, κινδυνεύ- ει να εξελιχθεί σε περιπέτεια για τον ίδιο και το πολιτικό του μέλ- λον. Όσο φαιδρές και αν είναι οι εξεταστικές επιτροπές, δεν έχει κανένα λόγο να ρισκάρει. ΣΧOΛΙO Ένα τραπεζικό διαζύγιο ...πριν από το γάμο! σελ. 10-11 Το εργατικό κίνημα αναζητά σήμερα το δρόμο της νίκης σελ. 12-13 Εκβιάζει ωμά ο θίασος Παπαδήμιου, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ΠΑΝΟΣ ΓΚΑΡΓΚΑΝΑΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Ώρα ταξικής αντίστασης σελ. 15 Απειλούν με χρεωκοπία για να περάσουν όλα τα εφιαλτικά μέτρα ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ETOΣ 22 O AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.072 n 2 Eφημερίδα της ανεξάρτητης Aριστεράς ΠPIN

Upload: dimi-tzian

Post on 08-Apr-2016

245 views

Category:

Documents


14 download

DESCRIPTION

Το Πριν της 5ης Φεβρουαρίου

TRANSCRIPT

Page 1: 1072 05.02.12

Α πύθμενο πολιτικό θράσος και κυνισμό χωρίς όρια επιδει-κνύουν από τη μια μεριά η ΕΕ και το ΔΝΤ και από την άλ-λη το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ που σε αγαστή συνερ-

γασία μεταξύ τους σκηνοθετούν δήθεν «κρίση» στις διαπραγματεύ-σεις και απειλή επικρεμάμενης χρεωκοπίας. Στόχος τους να παγώ-σουν τον κόσμο, να παραλύσουν τις αντιδράσεις του και έτσι να διευ-κολυνθούν στο πέρασμα όλων ει δυνατόν των εφιαλτικών αντεργα-τικών και αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ήδη συμφωνήσει. Στο πλαί-σιο αυτό, έριξαν προχτές σε κυκλο-φορία και την ανυπόστατη φήμη ότι δήθεν θα παραιτηθεί από πρωθυ-πουργός ο «τραπεζοτσολιάς» Λου-κάς Παπαδήμος, αν δεν συμφωνή-σουν ο Γ. Παπανδρέου, ο Α. Σα-μαράς και ο Γ. Καρατζαφέρης με όλους τους όρους που θέτει η τρό-ικα (κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, κατάργηση του κατώτατου μισθού, απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ.) και με τους οποίους συμφωνεί απολύτως βεβαίως ο πρωθυπουργός ...Παπαδήμιος. Την απέσυραν αμέσως όμως μόλις διαπίστωσαν ότι γελούσε και το παρδαλό κατσί-κι και όλος ο κόσμος χαιρόταν με την είδηση απομάκρυνσης του απε-χθούς τραπεζίτη! Εκείνος πάντως που έδωσε ρεσιτάλ φασιστικού πα-

ραληρήματος τύπου Μπενίτο Μουσολίνι στη Βουλή ήταν ο Bαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος με το μάτι να γυαλίζει σαν τρόφιμος του Δρομο-καΐτειου διαπίστωσε ότι η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε πτώχευση λόγω της στάσης του ...Αλέξη Τσίπρα! «Εσείς είστε ο φυσικός και ηθικός αυ-τουργός της πρότασης να οδηγηθεί η χώρα στην πτώχευση, να βγού-με από το ευρώ για να αγοραστεί η χώρα φθηνά απ’ όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό και έχουν στή-

σει κερδοσκοπικό χορό χρησιμο-ποιώντας ως όργανο παραπλάνη-σης και εσάς!», δήλωσε χαρακτηρι-στικά ο θρασύτατος πολιτικός απα-τεώνας του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε συνειδητά τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση, υλοποιώντας προαπο-φασισμένο σχέδιο. Το θράσος των υπουργών του ΠΑΣΟΚ έχει οδηγή-σει πλέον σε σημείο που να μην αι-σθάνονται ασφαλείς ούτε μέσα στα

υπουργεία τους, όπως αποδείχθηκε από το άγριο κράξιμο που έφα-γε η Άννα Διαμαντοπούλου από υπαλλήλους του υπουργείου της μέ-σα στο υπουργείο Παιδείας, σε εκδήλωση που ήταν προγραμματι-σμένο να συμμετάσχει και ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, ο οποί-ος όμως ματαίωσε την επίσκεψή του όταν η Ασφάλεια τον ειδοποίη-σε ότι «βρωμάει μπαρούτι» η ατμόσφαιρα. σελ. 2, 3, 5, 10-11

Για το ανατρεπτικό κίνημα, το αντικαπιταλιστικό μέτωπο και το σύγχρονο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης μιλά το Kείμενο Eργασίας του NAP για το επαναστατικό υποκείμενο της εποχής μας. Mπροστά στο Πανελλαδικό Σώμα του NAP υπογραμμίζεται ότι το πρόβλημα τίθεται με υλικούς όρους, μετά από πολλά χρόνια.

Του Aλέκου Aναγνωστάκησελ. 6-7

ΘEMA Kόμμα, μέτωπο, κίνημα

Ως κι οι Βέλγοι βγήκαν έξαλλοι στους δρόμουςσελ. 23

Το κόλπο με την ΕΛΣΤΑΤ

Π ροσπαθεί να διασώσει τον εαυτό του και τον Γιώρ-γο Παπακωνσταντίνου ο

Γιώργος Παπανδρέου από τις δι-καστικές περιπέτειες που συνεπι-φέρει η παραποίηση των στατιστι-κών στοιχείων μόλις ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, το 2009, προ-κειμένου να οδηγηθεί η χώρα στο καθεστώς υποτέλειας του Μνημο-νίου και να λεηλατηθούν τα εισο-δήματα όλων των Ελλήνων. Η παραπομπή στη Βουλή της δι-κογραφίας που σχηματίστηκε από τον οικονομικό εισαγγελέα Γρη-γόρη Πεπόνη δεν άφηνε άλλη επι-λογή στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ πέρα από την απόφαση σχηματι-σμού μιας υπηρετικής εξεταστικής επιτροπής – όπως είναι άλλωστε όλες ανεξαιρέτως αυτές οι κοινο-βουλευτικές επιτροπές αμοιβαίας συγκάλυψης των σκανδάλων του δικομματισμού. Το μυστικό βρί-σκεται στην άμεση συγκρότηση της επιτροπής από αυτή τη Βου-λή, με συσχετισμό δυνάμεων δη-λαδή υπέρ του ΠΑΣΟΚ ώστε να εί-ναι απολύτως βέβαιη εκ των προ-τέρων η έκδοση απαλλακτικού πο-ρίσματος για τους ενόχους της πα-ραχάραξης των στατιστικών στοι-χείων με τις κατακλυσμιαίες οικο-νομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό!Η ΝΔ φωνάζει φυσικά και ζητάει να συσταθεί η εξεταστική επιτρο-πή από τη Βουλή που θα εκλεγεί, καθώς είναι βέβαιη ότι τότε αυτή θα έχει το πάνω χέρι, αν και όχι την απόλυτη πλειοψηφία που δια-θέτει τώρα το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα της κάνει όμως τη χάρη ο Γ. Παπαν-δρέου, ο οποίος επιθυμεί φυσικά να ξεμπλέξει από τώρα, με τις ψή-φους του κόμματός του, από αυ-τή την υπόθεση, η οποία αν δεν λυθεί πριν τις εκλογές, κινδυνεύ-ει να εξελιχθεί σε περιπέτεια για τον ίδιο και το πολιτικό του μέλ-λον. Όσο φαιδρές και αν είναι οι εξεταστικές επιτροπές, δεν έχει κανένα λόγο να ρισκάρει.

Σ Χ O Λ Ι O

Ένα τραπεζικό διαζύγιο ...πριν

από το γάμο!σελ. 10-11

Το εργατικό κίνημα αναζητά σήμερα

το δρόμο της νίκηςσελ. 12-13

Εκβιάζει ωμά ο θίασος Παπαδήμιου, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ

ΠΑΝΟΣ ΓΚΑΡΓΚΑΝΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ώρα ταξικής αντίστασης

σελ. 15

Απειλούν με χρεωκοπία για να περάσουν

όλα τα εφιαλτικά μέτρα

ΚΥΡΙΑΚΗ5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ETOΣ 22O • AP. ΦΥΛΛΟΥ 1.072

n 2

Eφημερίδα

της ανεξάρτητης

AριστεράςΠPIN

Page 2: 1072 05.02.12

2 / ΠPIN ΠOΛITIKH KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ενεργειακές φούσκεςσελ. 10

Σε λογαριασμούς στην Ελβετία πήγε μεγάλο μέρος των 310 εκ. που χρωστούν οι ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας Ενέργκα και Ελλάς Πάουερ στο ελληνικό Δημόσιο! Το φέσι καλείται να το πληρώσει ο λαός.

Δίκες στη Θεσσαλονίκησελ. 16

Αύριο το πρωί δικάζονται στη Θεσσαλονίκη έξι από τους δεκαεφτά διωκόμενους της «παρέλασης του λαού» της 28ης Οκτωβρίου. Μαζική συγκέντρωση συμπαράστασης.

Δημοψήφισμα ΕΣΗΕΑσελ. 17

Γλυκόπικρη γεύση άφησε το δημοψήφισμα της ΕΣΗΕΑ για απεργία των δημοσιογράφων. Καμία πρόταση δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη απόλυτη πλειοψηφία.

Π P I NΙδιοκτησία: «Eκδόσεις-Μελέτες-Έρευνες»

Aστική Mη Kερδοσκοπική Eταιρεία, Kωδικός 2806Χαρ. Τρικούπη 76, 106 80 Αθήνα, Tηλ.: 210-82.27.949, Fax: 210-82.27.947

E-mail:[email protected] http://www.prin.grTραπεζικός Λογαριασμός Συνδρομών και Eνισχύσεων:

118/784133-73 EΘNIKH TPAΠEZA EΛΛAΔAΣIBAN: GR 801101180000011878413373

ΕΚΔΟΤΗΣ: Δημήτρης Δεσύλλας ΔIEYΘYNTHΣ: Γιώργος ΔελαστίκEκτύπωση XEΛIOΣ ΠPEΣ ABEE

Κόκκινο κτυπάει η επι-χείρηση ωμού, πρωτο-φανούς εκβιασμού του ελληνικού λαού για να αποδεχθεί τον κοινω-

νικό και πολιτικό αυτοχειριασμό του, από την «εταιρεία δολοφόνων» της συ-γκυβέρνησης Παπαδήμ(ι)ου, της τρόι-κας και των τοκογλύφων. Eπισείοντας την απειλή της χρεωκοπίας και της κα-ταστροφής, η συμμορία των τεσσάρων (Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς, Kαρατζαφέρης) η οποία έχει ανακοι-νώσει συνάντηση για σήμερα Kυρια-κή στη 1 μ.μ., προσπαθεί να παγώσει κάθε αντίδραση στους εργαζόμενους και την κοινωνία και να επιβάλει τόσο αντιδραστικά και αντεργατικά μέτρα, που μπροστά τους το Mνημόνιο 1 θα μοιάζει με όαση ανθρωπιάς...

Mπορεί ο κόσμος να έχει ζαλιστεί από το μπαράζ παραπληροφόρησης, που εξαπολύουν τα επιτελεία του μαύ-ρου μετώπου ΠAΣOK, NΔ, ΛAOΣ, αλλά ταυτόχρονα βλέπει ότι έχει φτά-σει στα όριά του. Aπειλούν με τη χρεω-κοπία, την ώρα που εκατομμύρια λαϊ-κά νοικοκυριά έχουν χρεωκοπήσει. Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι εκατομμύρια εργαζόμενοι, άνερ-γοι και κατεστραμμένοι επαγγελμα-τίες βλέπουν ότι δεν βγαίνουν ήδη ή ότι δεν θα βγαίνουν σε μερικούς μή-νες, με τις νέες περικοπές. «Oι άνερ-γοι πεινούσαν, τώρα πεινάνε και όσοι εργάζονται» (Mπέρτολτ Mπρεχτ). Δεί-τε τι γίνεται με το πρόβλημα των νεοα-στέγων. Tουλάχιστον 500.000 λογαρια-σμοί της ΔEH, με το χαράτσι, έμειναν απλήρωτοι 80 μέρες μετά τη λήξη τους,

υποχρεώνοντας το υπουργείο Oικονο-μικών να δώσει ...εξάμηνη παράταση. Eνώ και ο αρχιεπίσκοπος Iερώνυμος, για δικό του «ξέπλυμα», υπογραμμίζει σε επιστολή του προς τον Λ. Παπαδή-μο ότι «ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλε-ξης δεν μπορεί να αγνοείται πια». Kα-θώς καταρρέει το ΠAΣOK, κλωνίζεται η συνοχή της NΔ, πλήττονται οι εκλογι-κές αυταπάτες (που παραμένουν ακό-μα κυρίαρχες), οι όροι μιας μεγάλης, μιας πρωτοφανούς ανάτασης του ερ-γατικού και λαϊκού παράγοντα ωριμά-ζουν ταχύτατα.

Tο πεδίο πάνω στο οποίο βλασταί-νουν τα άνθη της οργής αλλά και της ελπίδας, είναι καταρχήν το κοινωνι-κό πεδίο, το ζήτημα της εργασίας, του μισθού, της εκμετάλλευσης, το τερά-στιο πρόβλημα της ανεργίας, ο αγώ-νας της επιβίωσης, σε μια κοινωνία όπου περικόπτονται οι όποιες κοινω-νικές υποδομές. Άρα το μεγάλο λαϊ-κό ρεύμα που σήμερα γεννιέται έχει πρωτίστως εργατικά, λαϊκά και αντι-καπιταλιστικά χαρακτηριστικά, στρέ-φεται ενάντια στο κεφάλαιο (ελληνι-κό και ξένο), ενάντια στους εργοδό-τες, τους τοκογλύφους, τους δοσίλο-γους κάθε είδους. O αντικαπιταλιστι-κός χαρακτήρας, από τη Xαλυβουργία μέχρι την πάλη για τις συμβάσεις, χρω-ματίζει αντικειμενικά το μεγάλο ξεση-κωμό που ωριμάζει.

Tο «κοινωνικό πρόβλημα» αποκτά όμως ακόμα πιο εκρηκτικό και άμεσα πολιτικό χαρακτήρα, καθώς συναντιέ-ται με την κατάργηση ουσιαστικά της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχί-ας, προς όφελος της Iερής Συμμαχίας

ελληνικού κεφαλαίου και ευρωπαϊκού - διεθνούς ιμπεριαλισμού. H ύπαρξη μιας κυβέρνησης με δοτό πρωθυπουρ-γό, σε κραυγαλέα αντίθεση με τη λαϊ-κή θέληση, έτοιμη να αποφασίσει μέ-σα σε μερικές μέρες για συνθήκες που θα δέσουν χειροπόδαρα το λαό για δεκαετίες, αναδεικνύει ευθέως μια μοντέρνα κοινοβουλευτική δικτατο-ρία. Aλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πρό-

κειται για ευρω-χούντα. H Σύνοδος της EE τη Δευτέρα προχώρησε παρα-πέρα την οργάνωση μηχανισμού επο-πτείας των χωρών που δεν συμμορφώ-νονται, από ευρω-γκαουλάιτερ. Προ-βλέπεται η δέσμευση απευθείας από τον προϋπολογισμό τους των χρημά-των για το χρέος και βεβαίως τιμωρίες και πρόστιμα. Aυτή είναι η «δοξασμέ-νη» παραμονή στο ευρώ και την EE, για την οποία μας καλούν να κάνουμε το ...σκατό μας παξιμάδι.

Aυτός ο σύγχρονος Γόρδιος Δε-σμός δεν μπορεί παρά να κοπεί από ένα σπαθί αντικαπιταλιστικό. Που θα γράφει πάνω του τα πολύτιμα αιτήμα-

τα για ψωμί, εργασία, αξιοπρέπεια, δημοκρατία, απελευθέρωση. Που θα τους «κόβει όλους», όχι μόνο τους «ξέ-νους» (αφήνοντας τα «δικά μας» πι-ράνχας), ούτε μόνο τους «κερδοσκό-πους» (ελπίζοντας σε ένα «καλό καπι-ταλισμό»). Για να φύγουν όλοι τώρα, για να πέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου πριν ολοκληρώσει το φρικιαστικό της έργο. Tο σπαθί της αντικαπιταλιστικής ανατροπής θα το κρατά ο οργανωμέ-νος και κυρίαρχος λαός, με ένα αγω-νιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, στηριγμένο σε ένα ταξικά ανασυγκρο-τημένο εργατικό κίνημα.

Tο «όχι» στο παλιό και στο νέο Mνημόνιο δεν μπορεί να μένει μετέ-ωρο. Aπαιτείται ένα μέτωπο ανατρο-πής που θα τολμήσει εδώ και τώρα να βροντοφωνάξει «δεν αναγνωρίζουμε, δεν πληρώνουμε το χρέος στους τοκο-γλύφους τράπεζες και κράτη, παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους». Που θα σηκώσει το γάντι του ευρω-εκβιασμού, με γραμμή εξόδου από το ευρώ και την EE της αιώνιας λιτότη-τας. Διεκδικώντας αυξήσεις στους μι-σθούς και τις συντάξεις, μείωση των ωρών εργασίας, δουλειά στους ανέρ-γους και προστασία τους όσο είναι εκτός εργασίας, κατάργηση των χαρα-τσιών και των χρεών ανέργων και φτω-χών στις τράπεζες. Πέρασμα στο Δη-μόσιο των τραπεζών, όλων των ΔEKO και των επιχειρήσεων στρατηγικής ση-μασίας, χωρίς αποζημίωση και με ερ-γατικό - κοινωνικό έλεγχο. Διασφάλι-ση των όποιων οικονομιών των εργα-ζομένων, ποιοτικές κοινωνικές υπο-δομές για το λαό. Nαι, υπάρχει άλλος

δρόμος, με τον πλούτο και το τιμόνι της χώρας στα χέρια των εργαζομένων.

H ώρα της αντεπίθεσης έχει φτά-σει. Aυτοί μας θέλουν παθητικούς, τρομοκρατημένους στα σπίτια μας, εμείς βγαίνουμε ξανά στους δρόμους. Για να πάμε πιο μακριά αυτή τη φορά. Ήδη σήμερα το πρωί από τις 11 π.μ. στο Πολυτεχνείο πραγματοποιείται μεγάλη σύσκεψη πρωτοβάθμιων σω-ματείων, επιτροπών αγώνα, συνδικα-λιστών και μαχόμενων χώρων δου-λειάς, ύστερα από πρόσκληση του Συ-ντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων της Aθήνας και συμμετοχή αντιπρο-σωπειών και από άλλες πόλεις (βλ. σελ. 18). Tο κλίμα της αναμονής σπά-ει. Φάνηκε στη μαχητική διαδήλωση των νοσοκομείων την Tετάρτη, ακό-μα και στην ψηφοφορία των δημοσιο-γράφων. H Aριστερά πρέπει να συμ-βάλει στο να εκδηλωθεί το νέο, ακό-μα πιο δυνατό, κύμα εργατικών λαϊ-κών αντιδράσεων και όχι να το ποδη-γετεί και να το διασπά, όπως έκανε το KKE στους δημοσιογράφους και στα νοσοκομεία.

H ανάγκη μεγάλης απεργιακής κι-νητοποίησης με προοπτική κλιμάκω-σης τίθεται επιτακτικά. Tαυτόχρο-να, οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της αντικαπιταλιστι-κής Aριστεράς προτείνουν ένα μπα-ράζ συγκεντρώσεων και διαδηλώσε-ων ενάντια στο κυβερνητικό πραξικό-πημα, με κινητοποίηση και την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου (έχει βάλει ήδη κύκλο συγκεντρώσεων το ΠAME) και μεγά-λη ενωτική παλλαϊκή συγκέντρωση την ερχόμενη Kυριακή στο Σύνταγμα.

Mεγάλη συνέλευση σήμερα πρωτοβάθμιων

σωματείων, διαδηλώσεις

μέσα στην εβδομάδα

ANTIKAΠITAΛIΣTIKH ANATPOΠH n ΓIANNHΣ EΛAΦPOΣ

Ψωμί, εργασία, δημοκρατία, απελευθέρωση Παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, έξοδος από ευρώ και EE

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα της φτώ-χειας. Για την ακρίβεια, δεν πλανιέται απλώς, αλλά έχει εγκατασταθεί για τα καλά, στραγγαλί-ζοντας τον ανθό της κοινωνίας, τους νέ-ους και τα παιδιά και στέλνοντας μια ώρα αρχύτερα στον τάφο τους ηλικιωμένους και τους μεσήλικες. Το δισέλιδο αφιέρω-μα της Ελ Παΐς είναι ανατριχιαστικό, κα-θώς δείχνει ότι η φτώχεια πλήττει αμείλι-κτα τη λεγόμενη μεσαία τάξη στην Ευρώ-πη. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ για την

Ευρώπη των 27, το 2009 εκείνοι που βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας έφταναν τα 115 εκατ. (23,15% του πληθυσμού) έναντι των 85 εκατ. το 2007 (17%).

Όμως οι αριθμοί αυτοί φαίνονται ειδυλ-λιακοί αν αναλογιστούμε τη ραγδαία εξα-θλίωση που σημειώθηκε την τελευταία διετία, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊ-κού Νότου. Μια εξαθλίωση την οποία με λύσσα επιδιώκει να επιταχύνει η κυβέρ-νηση του νέου Mνημονίου. Ως προς την παιδική φτώχεια, η Βρετανία κατατάσ-

σεται στην 22η χειρότερη θέση ανάμε-σα στις 27, ενώ στη Βουλγαρία, που τους μισθούς της καλούμαστε να μιμηθούμε, η φτώχεια (46,2% του πληθυσμού) είναι διπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τα χειρότερα είναι ήδη εδώ. Το 2011 το εργατικό κόστος στην Ελλάδα (ασφαλι-σμένοι του ΙΚΑ) μειώθηκε κατά 9 δισ. ευ-ρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδω-σε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή ο υπουργός Eργασίας Γ. Κουτρουμάνης. Σε 500.000 έχουν φτάσει οι απλήρωτοι λογαριασμοί της ΔΕΗ με το τέλος ακινή-των, έναντι 122.000 πέρσι. Το γεγονός ότι από αύριο αρχίζει η χορήγηση «μι-

κρογευμάτων»(!) σε 18 σχολεία της Αττι-κής αποτελεί τρανή και τραγική απόδει-ξη της αποτυχίας της μνημονιακής πολι-τικής. Kι ας ειρωνευόταν η Φράου Άννα τους εκπαιδευτικούς που μιλούσαν για φαινόμενα υποσιτισμού. Σαν σύντομο ανέκδοτο φαντάζει ο ξεχα-σμένος στόχος της Στρατηγικής της Λισα-βόνας για περιορισμό των φτωχών στην Ευρώπη στα 20 εκατομμύρια. Το δίλημμα δεν είναι «εφιάλτης με ευρώ ή χειρότερος εφιάλτης με δραχμή», όπως χονδροειδώς το θέτουν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και τα κυβερνητικά ντόμπερμαν, αλλά «ή τους ανατρέπουμε ή βουλιάζουμε».

Φτώχεια καταραμένη... και ευρωπαϊκή

ΠPIN

Page 3: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIKH ΠPIN / 3

ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ περιμένουν οι ασφαλισμένοι στις λίστες αναμονής για να κλείσουν ραντεβού να τους εξετάσει γιατρός του ΕΟΠΥΥ, ο ενι-αίος υπεροργανισμός της τρόικας στον οποίο υπάγονται εννιά εκατομμύρια ασφαλισμέ-νοι! Ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός Α. Λοβέρ-δος παραδέχεται ότι ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας υπολειτουργεί, καθώς απ΄τους 22.000 γιατρούς που θα τον πλαισίωναν, αυτή τη στιγμή μόλις 6.500 για-τροί του ΙΚΑ και 5.000 ιδιώτες έχουν δηλώ-σει συμμετοχή, με αποτέλεσμα κάθε γιατρός να καλείται να εξυπηρετήσει ...800 ασφαλι-σμένους. Χαρακτηριστικό της διάλυσης της λαϊκής υγείας είναι το γεγονός ότι σε 13 νο-μούς της χώρας δεν υπάρχει ούτε ένας συμ-βεβλημένος παιδίατρος! Ακόμα τα εργαστή-ρια υπολειτουργούν και στα μεγάλα αστικά κέντρα με αποτέλεσμα οι ασφαλισμένοι να οδηγούνται σε ιδιωτικά εργαστήρια.

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ πολιτικά είναι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που βα-σισμένη σε νομικίστικα τεχνάσματα δικαιώ-νει τους Γερμανούς στη διαμάχη με την Ιτα-λία για τις αποφάσεις σχετικά με τη σφαγή στο Δίστομο. Η απόφαση σε κάθε περίπτωση δεν ανατρέπει την απόφαση του ελληνικού Πρωτοδικείου και αφήνει ανοιχτό το θέμα της διεκδίκησης αποζημίωσης από την Ελ-λάδα για τα εγκλήματα των ναζί. Το Δικα-στήριο έκρινε με ψήφους 12 υπέρ και 3 κατά πως τα ιταλικά δικαστήρια δεν είχαν δικαί-ωμα να επιτρέψουν την εφαρμογή της από-φασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, σύμ-φωνα με την οποία καταδικάζεται το γερμα-νικό κράτος να αποζημιώσει τις οικογένειες 218 θυμάτων της Σφαγής του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944.

ΡΕΖΙΛΕΨΑΝ τα χρυσοπληρωμένα συστήματα ασφάλειας του ελληνικού κράτους οι ημεδα-ποί χάκερ που κατάφεραν για μεγάλο διά-στημα να καταλάβουν ψηφιακά την ιστοσε-λίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αντί για τη συνηθισμένη σελίδα, στη θέση της εμφα-νίστηκε ένα μαύρο φόντο με μήνυμα της δι-εθνούς ιντερνετικής ομάδας Ανόνιμους που είναι διάσημη για τις ηλεκτρονικές επιθέσεις εναντίον κυβερνήσεων, χρηματοπιστωτικών οργανισμών και άλλων συμβόλων του διε-θνούς καπιταλισμού: «Σκοτώσατε το πιο ιε-ρό πράγμα της χώρας σας που είναι η δημο-κρατία. Οι ίδιοι σας οι πολίτες σας μισούν, εσείς τους κοιτάτε χωρίς να κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε. Μπήκατε στο ΔΝΤ, χωρίς την έγκριση του λαού σας. Βάλατε τη δικτατορία στους ώμους τους», αναφέρει με-ταξύ άλλων σλόγκαν το εύστοχο μήνυμα των ιντερνετικών ακτιβιστών.

ΓIΩPΓOΣ ΔEΛAΣTIK

Να φύγει τώρα ο Παπαδήμιος!

Υ αινες κατά των εργαζομένων αποδεικνύονται το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Σε αγαστή συνερ-γασία μεταξύ τους σκηνοθετούν αλλεπάλλη-λες «δραματικές κρίσεις» στις φιλικές μεταξύ τους συζητήσεις που αποκαλούν διαπραγμα-

τεύσεις, με μοναδικό στόχο να μεθοδεύσουν από κοι-νού το πέρασμα των αντεργατικών μέτρων που επι-θυμούν. Το διασκεδαστικό είναι ότι ταυτόχρονα λόγω της αλαζονείας τους έχουν χάσει τόσο πολύ την επαφή τους με την κοινωνία, ώστε χθες έθεσαν σε κυκλοφο-ρία φήμες ότι ο Παπαδήμος θα παραιτηθεί από πρω-θυπουργός, αν δεν συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί με όλα τα ολέθρια αντιλαϊκά μέτρα.

Οι πολιτικοί κρετίνοι που εμπνεύστηκαν αυτή την εκστρατεία νόμιζαν πως η απειλούμενη παραίτηση του ...Παπαδήμιου θα λειτουργούσε εκβιαστικά και θα τρο-μοκρατούσε τον κόσμο! Μόλις όμως σε λίγες ώρες δι-απίστωσαν ότι η αντίδραση του λαού ήταν ...«να πά-ει στο διάολο κι ακόμα παραπέρα!», έσπευσαν να δια-ψεύσουν τις φήμες που οι ίδιοι είχαν διασπείρει πριν η ζημιά γίνει ανεπανόρθωτη και αρχίσει ο κόσμος να πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη επι-κείμενη παραίτηση Παπαδήμου! Πέρα όμως από την πλάκα, η απουσία μαζι-κών κινητοποιήσεων έχει αποθρασύνει πλήρως τόσο τους γερμανούς επικυρί-αρχους της ΕΕ, που γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί, όσο και τα καθάρμα-τα του ΠΑΣΟΚ που κατέχουν υπουργι-κές θέσεις. Έτσι οι Γερμανοί απαιτούν να μετατρέψουν κυριολεκτικά την Ελ-λάδα σε φτωχή επαρχία του Τέταρτου Ράιχ, διοικούμενη από κατοχικό κυβερ-νήτη κατά το πρότυπο των γκαουλάι-τερ των ναζί, ενώ οι έλληνες δοσίλογοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έχουν πλέον με-τατραπεί σε τυφλά όργανα του Βερολίνου, εκτός φυ-σικά από όργανα του ελληνικού κεφαλαίου, σε βαθμό που όχι μόνο δεν διαπραγματεύονται τίποτα, έστω και για τα μάτια του κόσμου, αλλά αντιθέτως υπερακοντί-ζουν τις αντεργατικές θέσεις της τρόικας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας ψοφοδεής έλληνας πολιτικός του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ δεν τόλμησε ούτε καν φραστικά να βγει και να καταγγείλει με σκληρά λόγια το έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που διανεμήθηκε σε όλες τις αντιπροσωπείες των χωρών - μελών της ΕΕ και το οποίο με απίστευτα ωμό τρόπο απαιτούσε τη μετατροπή της Ελλάδας σε θλιβερή αποι-κία, διοικούμενη από επίτροπο της ΕΕ. Δεν έβγαλαν λέ-ξη οι δοσίλογοι έλληνες πολιτικοί, την ώρα που στο ευ-ρωκοινοβούλιο ξεσπούσε θύελλα, καθώς βρετανός ευ-ρωβουλευτής μιλούσε για το διορισμό «γκαουλάιτερ» και ο σοσιαλδημοκράτης γερμανός πρόεδρος του έκοβε το μικρόφωνο(!) και απειλούσε να φωνάζει τους μπράβους να τον βγάλουν σηκωτό από την αίθουσα. Δεν έβγαλαν

λέξη τα ελληνικά πολιτικά ψοφίμια, παρόλο που ακόμη και ο ηγέτης των γερμανών σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ δήλωσε ευθέως ότι η πρόταση του Βερολί-νου σηματοδοτεί ξένη κατοχή στην Ελλάδα και υπονο-μεύει τη δημοκρατία στη χώρα μας! Στρέφονται δηλα-δή κατά της πολιτικής του Βερολίνου απέναντι στην Ελ-λάδα ...Γερμανοί και Βρετανοί και δεν βγάζουν άχνα οι ηγέτες και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ!

Στο μεταξύ, η απομόνωση των δοσίλογων πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από την ελληνική κοινωνία προ-σλαμβάνει καλπάζοντες ρυθμούς. Η πίεση που ασκεί-ται από τη βάση είναι τόσο μεγάλη, ώστε ακόμη και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος μέχρι τώρα τη-ρούσε ευμενή στάση απέναντι στις κυβερνήσεις Πα-πανδρέου και Παπαδήμου, αποφάσισε να διαρρήξει τις σχέσεις της Eκκλησίας, μιας τόσο συντηρητικής κοινω-νικής δύναμης με επιρροή σε όλα τα στρώματα και τις τάξεις της κοινωνίας, με την ασκούμενη πολιτική. Φω-τιά και λαύρα η εμπρηστική επιστολή του: «Η πρωτό-γνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή πα-ραμερίζει το φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλε-

ξης δεν μπορεί να αγνοείται πια ούτε από εκείνους που διατάσσουν ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονι-κές συνταγές τους ... Ζητούνται ακό-μη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμά-κου που αποδεικνύεται θανατηφόρο» προειδοποιεί ο Ιερώνυμος. Καλεί μά-λιστα σε μαζική αντίσταση «αποκρού-οντας τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συ-νταγές τους»! Δεν υπάρχει πλέον αμ-φιβολία –ούτε πριν άλλωστε υπήρχε– ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελ-ληνικού λαού είναι αντίθετη με την ασκούμενη πολιτική. Καθόλου όμως

αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος αυτός αναζητά αρι-στερή διέξοδο από την κρίση. Γι’ αυτό και η πολιτική κωλοτούμπα του Αντώνη Σαμαρά και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου που στόχο έχει να εφαρ-μόσει όλα τα αντεργατικά μέτρα που απαιτεί το ξένο και το ελληνικό κεφάλαιο, στέρησε τις μάζες από την αυταπάτη μιας αστικής κυβερνητικής εξόδου από την κρίση υπό την ηγεμονία της ΝΔ, προκαλώντας τη σύγ-χυση και την αδρανοποίηση του κόσμου που παρατη-ρούμε γύρω μας.

Το διακύβευμα για την Αριστερά είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου. Θα κριθεί η ίδια της η ύπαρ-ξη ως σοβαρής κοινωνικοπολιτικής δύναμης στην Ελ-λάδα. Ή θα πείσει το λαό να συσπειρωθεί στη βάση μι-ας αριστερής πολιτικής ή θα απειληθεί με συρρίκνωση στα όρια της εξαφάνισης μετά τις πρώτες εκλογές, στις οποίες το πιθανότερο είναι πως θα σημειώσουν όλες οι συνιστώσες της τα καλύτερα εκλογικά αποτελέσμα-τα που έχουν πετύχει ποτέ. Οι καιροί ου μενετοί!

Σχολείο: Απορρίψεις και απολύσειςn ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Β αθιές αντιδραστικές τομές στην εκπαιδευτική διαδικασία φέρνει η πρόταση για το νέο σύστημα πανελλαδικών εξε-

τάσεων το οποίο παρουσίασε η Α. Διαμαντοπούλου στη δια-κομματική επιτροπή. Η φιλοσοφία του «νέου Λυκείου» ανα-παράγει με ακραίο τρόπο την αντίληψη του εξεταστικού γκέ-το. Στην πλήρη του εφαρμογή θα περιλαμβάνει εξετάσεις πα-νελλαδικού χαρακτήρα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, θα προσμετρά για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το βαθμό του απολυτηρίου, ενώ αφήνει περιθώριο σε σχολές και τμήματα των ΑΕΙ και ΤΕΙ να καθορίζουν από 3-5 μαθήμα-τα την εξεταστέα ύλη και τη βαρύτητα κάθε μαθήματος προ-κειμένου να εισαχθεί ένας μαθητής στην τριτοβάθμια εκπαί-δευση. Συνολικά, ο μαθητής της Γ’ Λυκείου θα δίνει 8 μαθή-ματα, όσα θα διδάσκεται δηλαδή στην πρώτη ομάδα εξετά-σεων για να αποκτήσει το απολυτήριο και στη δεύτερη ομά-δα –πάλι με πανελλαδικά χαρακτηριστικά– τα μαθήματα που αφορούν την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το σύστημα προβλέ-πεται να εφαρμοστεί πλήρως από το 2015, δηλαδή για όσα παιδιά φοιτούν σήμερα στην Γ’ Γυμνασίου. Με διακηρυγμέ-νο στόχο της εισηγητικής έκθεσης να στρέψει μεγάλο κομμά-

τι του μαθητικού πληθυσμού στην τεχνική εκπαίδευση, ώστε η αναλογία να φτάσει στο 50% - 50%, αντί του σημερινού 75% μαθητών στο Ενιαίο Λύκειο έναντι 25% στο Τεχνικό. Στόχος στρατηγικός η προώθηση μεγάλων τμημάτων της νεολαίας σε σχολεία με ελλειπείς υποδομές, υποβαθμισμένα προγράμμα-τα με αντικειμενική σκοπιμότητα την παραγωγή μισοκαταρ-τισμένου και με κουτσουρεμένα επαγγελματικά δικαιώματα εργατικού δυναμικού. Ο ευκολότερος τρόπος είναι η αύξηση του βαθμού δυσκολίας στο ενιαίο λύκειο και φυσικά οι συνε-χείς εξετάσεις.

Το σκηνικό συμπληρώνει η πρόθεση του υπουργείου Παι-δείας να προχωρήσει σε δεύτερο κύκλο συγχωνεύσεων, οδη-γώντας μαθητές ακόμη και στην εγκατάλειψη του σχολείου. Παράλληλα, στόχος είναι η συρρίκνωση του σώματος των εκ-παιδευτικών και χιλιάδες απολύσεις κατ’ επιταγή της τρόικας, καθώς οι συγχωνεύσεις φέρνουν κατάργηση οργανικών θέσε-ων. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η προτεινόμενη αύ-ξηση της εβδομαδιαίας απασχόλησης από 18,5 ώρες σε 22, γε-γονός που αναμένεται να στερήσει περίπου 35.000 θέσεις ερ-γασίας στον κλάδο.

Λαϊκό γλέντι

του ΝΑΡ Αθήνας

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου

μεσημέρι

Μεζεδοπωλείο «Γκαζοχώρι»

(Κεραμεικός)

Page 4: 1072 05.02.12

4 / ΠPIN ΠΟΛΙΤΙΚΗ KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Σε πυρετό πολιτικών εξορ-μήσεων και «ζυμώσεων» βρίσκονται τις τελευταί-ες ημέρες οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε όλη

τη χώρα διοργανώνονται εκδηλώ-σεις για την κρίση και την εργατι-κή διέξοδο με πρωτοφανή συμμετο-χή. Νέες δυνάμεις προσχωρούν στο μέτωπο στην επαρχία. Μια πολιτι-κή πανεξόρμηση βρίσκεται σε εξέ-λιξη, η οποία αναμένεται να κορυ-φωθεί σε αυτή τη φάση με τη μεγά-λη κεντρική πολιτική εκδήλωση που θα γίνει το Σάββατο 18 Φεβρουαρί-ου το απόγευμα στο σινέ Κεραμει-κός. Εκεί θα παρουσιαστεί η πο-λιτική πρόταση και καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στο μεταξύ, τα στελέχη του Πα-νελλαδικού Συντονιστικού έχουν «οργώσει» τις πόλεις της χώρας, στέλνοντας παντού το μήνυμα ανα-τροπής και τον εργατικό αγωνιστι-κό παλμό που χτυπά στις μεγάλες κινητοποιήσεις. Στην Κόρινθο το περασμένο Σάββατο, η πρώτη εκ-δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πό-λη συγκέντρωσε 60-70 νέους αγωνι-στές σε μια πολύ βαθιά και αναλυ-τική συζήτηση. Ο Τάσος Κατιντσά-ρος και η Δέσποινα Κουτσούμπα μίλησαν για την κρίση, τη δανειακή σύμβαση και την αναγκαία ανατρο-πή. «Όχι στην Αριστερά των ποσο-στών, ναι στην Αριστερά του λαϊκού κινήματος», τόνισε χαρακτηριστικά ο Τ. Κατιντσάρος. Πολλοί πήραν το λόγο, δείχνοντας ζωηρό ενδιαφέρον για τις θέσεις του μετώπου. Ανάλο-γη επιτυχία σημείωσε και η εκδή-λωση το Αγρίνιο με τον Δ. Δεσύλλα. «Καμιά αναμονή! Οργάνωση, ενό-τητα, μάχη για την ανατροπή», ήταν το μήνυμα του ομιλητή στους 70 συ-γκεντρωμένους σε μια εκδήλωση με πρωτοφανή για τα δεδομένα συμμε-τοχή και παλμό. Το ενδιαφέρον της συζήτησης εστιάστηκε στο αγροτικό ζήτημα και το ρόλο της Ευρωπαϊκής

Ένωσης, ενώ εκφράστηκε και προ-βληματισμός για το εύρος και τη δυ-νατότητα των αγώνων να νικούν.

Και στα Βασιλικά Θεσσαλονί-κης έφτασε η μαχητική φωνή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τους Παναγιώτη

Μαυροειδή και Γιώργο Ασκητή να αναλύουν τις προτάσεις της αντικα-πιταλιστικής Αριστεράς. Πώς απα-ντάμε στα χαράτσια και τις περι-κοπές ήταν το βασικό περιεχόμε-νο των ομιλιών, παράλληλα με την ανάπτυξη της πρότασης για αγωνι-στικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Ο περισσότερος κόσμος εξέφρασε απορίες και προβληματισμό για την επόμενη μέρα: Μετά την ανατρο-πή τι, μετά την έξοδο από την ΕΕ τι. Δείγμα κι αυτό ότι η πολιτικοποίηση προχωρά με γοργούς ρυθμούς.

Η φωνή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έφτα-σε και στην Αραβησσό Πέλλας, σε μια εκδήλωση με τον Χρήστο Μπί-στη που κατέβασε όλη την πόλη. Πάνω από 80 άτομα συμμετείχαν σε κουβέντα για την κοινή δρά-ση των αγωνιστών και των δυνά-μεων της Αριστεράς με προοπτική

τη ρήξη με τον καπιταλισμό και μια σύγχρονη επαναστατική διαδικα-σία για την εξουσία των ίδιων των εργαζόμενων. Ακολούθησε μάλι-στα γλέντι σε τοπική ταβέρνα, που έσφιξε περισσότερο τους δεσμούς

των αγωνιστών της περιοχής. Εκδή-λωση με τον Π. Μαυροειδή πραγ-ματοποιήθηκε και στις Σέρρες, όπου αναπτύχθηκαν κυρίως τα ζη-τήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της προοπτικής μιας αντικαπι-ταλιστικής εξόδου.

Ανταποκρίσεις από τους χώρους εργατικής πάλης μετέφεραν σε μια ξεχωριστή εκδήλωση στην Αγία Παρασκευή οι πρωταγωνιστές των μεγάλων σήμερα αγώνων. Απερ-γοί της Χαλυβουργίας, του Άλτερ, της Ιντρακόμ, της ΕΡΤ, του Λουκί-σα και της Ελευθεροτυπίας μετέφε-ραν τα απεργιακά αιτήματα, ενώ από το Κεντρικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Σ. Αλεξίου ανέλυ-σε την πρόταση του μετώπου για έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό μέχρι τη νίκη. Την Παρασκευή έγινε εκδή-λωση και στη Λάρισα με τον Δ. Δε-

σύλλα και τον Γ. Σηφακάκη, όπου 80 αγωνιστές και αγρότες τοποθετή-θηκαν στις προτάσεις της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ για ανατροπή του «μαύρου με-τώπου», τη στάση πληρωμών και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Το Σάβ-βατο πραγματοποιήθηκε εκδήλω-ση και στην Ελασσόνα για την ανά-πτυξη των θέσεων της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ. Από το «χάρτη» της παρέμ-βασης του μετώπου δεν έλειψε και η Θήβα, όπου Σπύρος Μαρκέτος και Παναγιώτης Μαυροειδής ανέ-πτυξαν την επίθεση πρωτοφανούς βαρβαρότητας ενάντια στον «εχθρό λαό» που μεθοδεύεται, παράλληλα με την πρόταση διεξόδου «κόντρα στην ευρωχούντα των τραπεζιτών και των πολυεθνικών». Χθες Σάβ-βατο έγινε επίσης συζήτηση στην Τούμπα Θεσσαλονίκης για τις ερ-γατικές και λαϊκές αντιστάσεις που αναπτύσσονται, καθώς και για την πρόταση του αγωνιστικού μετώπου με ομιλητές μεταξύ άλλων τον πε-ριφερειακό σύμβουλο Γιάννη Κού-τρα, εκπρόσωπο των απολυμένων της Γκουντγίαρ και του σωματείου της Ελλενίτ.

Το ερχόμενο Σάββατο προγραμ-ματίζεται εκδήλωση της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ Εξαρχείων στις 5 μ.μ. στο πολυτεχνείο με ομιλητές από τους απεργιακούς χώρους. Επίσης, στην Πάτρα την ερχόμενη Πέμπτη θα γί-νει εκδήλωση με τίτλο «υπάρχει άλ-λος δρόμος» και ομιλητές τους Γ. Αγγελόπουλο, Αλ, Γεωργίου και Άγ. Χάγιο.

Μέρος αναπόσπαστο της καμπά-νιας που ξετυλίγει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι και η παρέμβαση στους αγωνι-ζόμενους χώρους και κλάδους. Στο πλαίσιο αυτό, την Τεταρτη αντιπρο-σωπεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με επικε-φαλής τον περιφερειακό σύμβου-λο Άγγελο Χάγιο επισκέφτηκε τους απεργούς στην Ιντρακόμ Ντιφένς που βρίσκονται στην τρίτη εβδομά-δα απεργίας.

EΞOPMHΣH n ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Ξεσηκώνουν οι θέσεις της ANTAPΣYAΠετυχημένες συγκεντρώσεις, προετοιμασία κεντρικής εκδήλωσης στις 18 Φεβρουαρίου

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑΡΚΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΥΣn AΣΠA MΠINIΩPH

Το νομοσχέδιο για τον νέο Κώ-δικα για τα Ναρκωτικά, μοιάζει σε πολλούς η δικαίωση της θε-ραπείας έναντι της καταστολής. Και πράγματι, περιλαμβάνει άρ-θρα που ευνοούν την ένταξη χρη-στών σε προγράμματα απεξάρτη-σης αντί της κράτησης, ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους απεξαρτημέ-νους που έχουν διαπράξει παλιό-τερα αδικήματα και βέβαια, την αποποινικοποίηση της προσω-πικής χρήσης. Πολύ ωραία, θα μπορούσε να πει κάποιος. Πού το κακό;

Στην Ελλάδα της κρίσης, της απόγνωσης και της φτώχειας, η εξαθλίωση και η περιθωριοποίη-ση των χρηστών ναρκωτικών ου-σιών αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς. Οι παραβάσεις για την εύρεση της ουσίας και την επιβί-ωση αυξάνονται. Την ίδια στιγμή η χρηματοδότηση των κέντρων απε-ξάρτησης κόβεται στο μισό, δο-μές κινδυνεύουν να βάλουν λου-κέτο. Η συντήρηση στην αποχαύ-νωση μέσω των υποκαταστάτων παίρνει κεφάλι. Τα νοσοκομεία μετατρέπονται σε επίσημους ντί-λερ ουσιών, χωρίς καμιά υποδο-μή ψυχολογικής υποστήριξης. Οι απεξαρτημένοι βιώνουν διπλά την ανεργία και τον αποκλεισμό, συ-χνά με αποτέλεσμα την επιστρο-φή στην εξάρτηση και την πιάτσα. Για ποια προγράμματα θεραπείας και για ποια επανένταξη μιλάει το νομοσχέδιο;

Η απάντηση δίνεται στο άρθρο 53. Πλέον και με το νόμο, η απε-ξάρτηση θα γίνεται και από ιδιώ-τες. Ανάβει το πράσινο φως για την ιδιωτικοποίησή της, την ίδια στιγμή που δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις αύξησης των εν δυνάμει «πελατών».

Όσο αφορά στην αποποινικο-ποίηση της προσωπικής χρήσης, πρέπει να τονιστεί ότι ο χρήστης ουσιών δεν πρέπει να τιμωρεί-ται ως τέτοιος. Οι χρήστες όμως δεν φυλακίζονται για την προ-

σωπική τους χρήση και ούτε μό-νο για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά. Η φιλοσοφία του άρθρου στηρίζεται στο δικαίωμα της αυτοπροσβολής, από τη στιγ-μή που δεν βλάπτεις τρίτους. Κα-νείς όμως δεν μπορεί να αποφασί-σει ελεύθερα τι θέλει να κάνει με τον εαυτό του, όντας ναρκωμένος ή κάτω από συνθήκες στερητικού συνδρόμου.

Ουσίες για να φτιάχνεις κεφά-λι υπήρχαν πάντα. Αυτό που αλλά-ζει είναι το κοινωνικό πλαίσιο που επηρεάζει και το στενότερο περι-βάλλον, μέσα στο οποίο γίνεται η χρήση. Αυτό το σύστημα γεννά-ει την εξάρτηση και ταυτόχρονα επωφελείται ποικιλοτρόπως. Ναρ-κωμένη κοινωνία ισούται με ακίν-δυνη και ανενεργή κοινωνία. Επι-πλέον, είναι πολλά τα λεφτά που μπορείς να κερδίσεις από τον αν-θρώπινο πόνο και την ανάγκη.

Τον λένε Βαγγέλη, όπως στο σίριαλ του Μέγκα, το νέο αρχη-γό του ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια και με όρους της Φόρμουλα 1 –αν και το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει πια κα-τηγορία– ο B. Βενιζέλος βρίσκεται στην πολ ποζίσιον, την ίδια ώρα που οι βασικοί ανταγωνιστές του έχουν αποσυρθεί από την κούρσα με βλάβη στον κινητήρα και τα λά-στιχά τους ξεφούσκωτα. Πώς γίνε-ται αυτό, την ίδια ώρα που ο αντι-πρόεδρος της κυβέρνησης είναι αναγκασμένος να διαπραγματεύ-εται όλη μέρα με τα πιράνχας των αγορών, ενώ οι υπόλοιποι δελφί-νοι στο ΠΑΣΟΚ είναι ανενόχλη-τοι να διεξάγουν προεκλογική εκ-στρατεία για την αρχηγία του κι-νήματος; Είτε αυτός κοιμάται και η τύχη του δουλεύει, είτε παράλ-ληλα με τις τόσο ...«σκληρές» δια-πραγματεύσεις με την τρόικα, δι-εξάγονται παράλληλες διαπραγ-ματεύσεις και για την επόμενη μέ-

ρα του πάλαι ποτέ κινήματος. Τα πράσινα «κορυφαία» στελέχη, ο ένας μετά τον άλλο, δηλώνουν πί-στη στον ένα και μοναδικό αρχη-γό και επαναλαμβάνουν την κα-ραμέλα πως στην παρούσα φάση δεν υπάρχει η πολυτέλεια –για τη χώρα και την παράταξη– να υπάρ-χουν πολλοί υποψήφιοι.

«Θα συμπορευθώ με τον Βαγ-γέλη Βενιζέλο», δήλωσε την περα-σμένη Τρίτη ο κύριος διεκδικητής του πράσινου στέμματος Ανδρέας Λοβέρδος, με τους δύο άντρες να φιλιούνται και να αγκαλιάζονται, σοκάροντας όσους δεν είχαν την πολυτέλεια να γνωρίζουν τις μυ-στικές διαπραγματεύσεις που δι-

εξάγονταν τις τελευταίες εβδο-μάδες μεταξύ των δύο ανδρών, με διαμεσολαβητές πολιτικούς αλ-λά και εκδοτικά συγκροτήματα. Aπό τους άλλους διαγωνιζόμε-νους, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης πιάστη-κε αδιάβαστος και έμεινε μεταξε-ταστέος, η Άννα Διαμαντοπούλου δεν τολμά να πραγματοποιήσει δη-μόσια εμφάνιση χωρίς τον κίνδυ-νο να γιουχαϊστεί από το αγριεμέ-νο πλήθος και οι Χ. Καστανίδης και Λ. Κατσέλη ακόμα μετράνε τα κουκιά για το χρίσμα των «προε-δρικών», ενώ περιμένουν και την επίσημη παραίτηση Παπανδρέου. Το γραφείο Tύπου του ΠΑΣΟΚ ωστόσο επιβεβαίωσε ουσιαστικά

δημοσίευμα της ιστοσελίδας Pίαλ, ότι Βενιζέλος και Παπανδρέου έχουν έρθει σε συμφωνία - πακέτο για τη διαδοχή, διαψεύδοντας μό-νο το σκέλος ότι η συμφωνία περι-λαμβάνει και κάλυψη στις μελλο-ντικές δικαστικές περιπέτειες του τέως πρωθυπουργού! O ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στην κοι-νοβουλευτική ομάδα την Πέμπτη, επιβεβαίωσε ότι είναι στον κόσμο του, σηκώνοντας χάρτινα μέτωπα κατά τραπεζών και διαπλοκής.

Η απορία που υπάρχει ωστόσο είναι κατά πόσο θα υπάρχει ΠΑ-ΣΟΚ μετά την ανακοίνωση των μέτρων της νέας συμφωνίας με την τρόικα και τις χιλιάδες απο-λύσεις δημόσιων υπαλλήλων και πόσο ελκυστική μπορεί να είναι η θέση του καπετάνιου στον πράσι-νο Tιτανικό, τη στιγμή που όχι μό-νο το παγόβουνο έχει χτυπήσει το πλοίο, αλλά και τα καταστρώματα έχουν γεμίσει με νερό.

ΠAΣOK

EKΛOΓH ΠPOEΔPOY

H τρόικα διάλεξε BενιζέλοKαπετάνιος στον πράσινο Tιτανικό

Page 5: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠPIN / 5

Εκδήλωση ΝΑΡ για το επαναστατικό υποκείμενο

Τ η Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ

(Ακαδημίας 20, 1ος όροφος) θα πα-ρουσιαστεί το Κείμενο Εργασίας του ΝΑΡ «για το υποκείμενο της αντικα-πιταλιστικής πάλης και της κομμου-νιστικής απελευθέρωσης». Το κεί-μενο, το οποίο έχει ήδη αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΝΑΡ και σε ειδι-κό μπλογκ, κυκλοφορεί ήδη τυπωμέ-νο σε ειδική έκδοση.

Η εκδήλωση - παρουσίαση, σύμ-φωνα με τις φιλοδοξίες των οργανω-τών, δεν θα είναι μια τυπική διαδικα-σία με από καθέδρας ομιλίες, αλλά ένα ουσιαστικό έναυσμα διαλόγου, με ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους πρωτοπόρους αγωνιστές του

εργατικού κινήματος και της Αριστε-ράς, της μαρξιστικής σκέψης και της επαναστατικής - κομμουνιστικής ανα-ζήτησης. Το ΝΑΡ επιδιώκει η πορεία προς το δεύτερο προσυνεδριακό πα-νελλαδικό σώμα στις 30 Mαρτίου - 1η Aπριλίου να αποτελέσει μια διαδικα-σία ουσιαστικής συμμετοχής και συμ-βολής όλων των οργανωμένων δυνά-μεών του, αλλά και ευρύτερα του δυ-ναμικού που αναζητά μια σύγχρονη κομμουνιστική απάντηση.

Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει η δυ-νατότητα για οργανωμένο δημόσιο διάλογο, με αποστολή κειμένων στην ηλεκτρονική διεύθυνση του ΝΑΡ, με την ένδειξη «για το διάλογο για το πα-νελλαδικό σώμα», τα οποία θα αναρ-τώνται στο ειδικό μπλογκ. Αργότερα θα υπάρχει δυνατότητα δημοσιεύσε-ων και στο Πριν, σε έκταση που θα ανακοινωθεί.

Mετά Mνημονίου προφήτης

Ξύπνησε ξαφνικά ο αρχιεπίσκο-πος Ιερώνυμος από το λήθαρ-

γο της συναίνεσης και με επιστολή του στον πρωθυπουργό Λ. Παπαδή-μο ανακάλυψε ξαφνικά ότι ακολου-θούμε «αποτυχημένες συνταγές» και έκανε λόγο για «προκλητικές αξιώ-σεις σε βάρος της εθνικής μας κυ-ριαρχίας».

Δύο χρόνια τώρα ο αρχιεπίσκο-πος Ιερώνυμος έβαλε ανοιχτά «πλά-τη» στα αντιλαϊκά μέτρα και άνοιγε το στόμα του μόνο για να ζητήσει την εξαίρεση της Eκκλησίας από τα νέα φορολογικά μέτρα. Κατά τα άλλα, μέ-σω των συσσιτίων και της βιομηχα-νίας της «φιλανθρωπίας», κατάφερε να βελτιώσει το προφίλ της Eκκλησί-ας ως σταθεροποιητικού παράγοντα του συστήματος. Ο ακραίος εκσυγ-χρονιστικός λόγος του Ιερώνυμου ωστόσο κατάφερε να στρέψει ενα-ντίον του ακόμα και τους θρησκό-ληπτους νοικοκυραίους, που τον τε-λευταίο μήνα προχώρησαν σε ...λευ-κή αποχή από το εκκλησίασμα ή σε αποδοκιμασίες και φωνές υπέρ του μακαρίτη Χριστόδουλου. Μετά Xρι-στόν προφήτης λοιπόν ο Ιερώνυμος, που οι όψιμες φωνές κοινωνικής ευ-αισθησίας, μπολιασμένες με εθνικι-στικές πινελιές ακούγονται σαν κα-κόγουστο αστείο, σαν τον Αντώνη Σαμαρά με ράσα.

Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατι-κή Αντίσταση (EΛAΔA) είναι το όνομα της νέας κίνησης ενά-ντια στο Μνημόνιο που εξήγ-γειλαν την Τετάρτη 1 Φεβρου-αρίου –στο κατάμεστο παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες– αμφι-θέατρο του ιδρύματος «Μιχά-λης Κακογιάννης» ο Μίκης Θε-οδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος και ο Γιώργος Κασιμάτης.

Πρώτος πήρε το λόγο ο αει-θαλής Μανώλης Γλέζος που ξε-καθάρισε ότι η ΕΛΑΔΑ «δεν διεκδικεί εκλογές ως εκλογι-κό σχήμα», μια δήλωση που ο κόσμος δεν υποδέχτηκε τόσο θερμά. Το κοινό αίσθημα εξέ-φρασε ο νυν Δήμαρχος Στυλί-δας Απόστολος Γκλέτσος, που κάλεσε τον Μίκη να ηγηθεί της

προσπάθειας να γίνει η ΕΛΑΔΑ κόμμα και να κα-τέβει στις εκλο-γές.

Ο Μίκης επι-φυλάχτηκε να απαντήσει, αλ-λά δήλωσε τελι-κά βέβαιος ότι μετά από μια δύσκολη μάχη θα πετάξουμε στη θάλασσα όλους αυτούς που λεηλατούν τη χώρα μας, «τρόικα, Mνημόνιο, δωσί-λογοι, υποτακτικοί και πουλη-μένοι». Τη συζήτηση συντόνισε ο Δήμος Τσακνιάς.

Η συγκέντρωση κατάφερε να ενώσει προσωπικότητες από διαφορετικούς πολιτικούς χώ-ρους (ΣΥΡΙΖΑ, Ενωτική Κίνη-

ση, Δημοκρα-τική Αναγέν-νηση) με κοινό παρανομαστή την εναντίωση στο Μνημόνιο και στα μέτρα του.

Ο Τάσος Σπυρόπουλος

από το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής τόνισε ότι δεν θα συμμετάσχουν τελικά στο εγχείρημα, καθώς για το χώρο του το ελάχιστο κοινό πρόγραμ-μα πρέπει να περιλαμβάνει με-ταξύ άλλων την παύση πληρω-μών, τη σύγκρουση με την ευ-ρωζώνη και την εθνικοποίηση των τραπεζών.

Θα αποτελούσε μικρότητα

να κατηγορήσει κανείς για ιδιο-τέλεια ζωντανούς θρύλους όπως είναι ο Mίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος ή να μηδε-νίσει τις προσπάθειές τους, αλ-λά από την άλλη είναι πολιτικά ανήθικο να γυρίζεις το κεφάλι και να σφυρίζεις αδιάφορα στα αταξικά και εθνικοπατριωτικά στοιχεία της πολιτικής πρωτο-βουλίας, που τείνουν να πάρουν κυρίαρχο χαρακτήρα.

Για την αντικαπιταλιστι-κή Aριστερά χωρίς να υπάρχει υποτίμηση της σημασίας της δι-πλής καταπίεσης που υφίστα-ται ο ελληνικός λαός, κύριος εχθρός δεν μπορεί να είναι «οι ξένοι κατακτητές», ούτε σύμμα-χος το τμήμα της αστικής τάξης που αντιτίθεται στο Μνημόνιο.

H EΛ.A.Δ.A. των Mίκη, Γλέζου, Kασιμάτηn KINHΣH ENANTIA ΣTO MNHMONIO

n ΔHMHTPHΣ TZIANTZHΣ

Απολύσεις και σφαγή των μισθωτών απαιτεί η τρόικα

Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που απαιτεί η τρόικα αποτελεί αντικείμενο των διαπραγματεύσεων σε ανώτερο επίπεδο με τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση. Το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται απο-λύτως ευθυγραμμισμένο με την εργατοκτό-νο γραμμή Παπαδήμου. Ο Α. Σαμαράς, με την καρδιά και το βλέμμα στις κάλπες, μέ-χρι την τελευταία στιγμή σήκωνε επισήμως «κόκκινη σημαία» στο ζήτημα της κατάργη-σης του 13ου και του 14ου μισθού με τον ίδιο τον εκπρόσωπο του κόμματος να δια-ψεύδει κατηγορηματικά τα ρεπορτάζ ότι βά-ζει νερό στο μπρούσκο κρασί του.

Την Πέμπτη η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις έστειλαν επιστολή σε κυβέρνη-ση, κόμματα και EΕ στην οποία αναφέρουν ότι ως «κοινωνικοί εταίροι» συμφωνούν στη μείωση του «μη εργατικού κόστους» και στη διατήρηση της κατώτερης αμοιβής και των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και διακο-πών. Η ΓΣΕΕ, που νομιμοποίησε με την πα-ρουσία της αυτή την παρωδία διαλόγου, δεν συμφώνησε με το τριετές πάγωμα των αυ-ξήσεων, χωρίς ωστόσο να το εντάσσει στις κόκκινες γραμμές. Το άδειασμα για τον Γ. Παναγόπουλο δεν άργησε ούτε 24 ώρες, με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλο να προχωρά σε νέα παρέμβαση στις διαπραγ-ματεύσεις (που υπερβαίνει κατά πολύ το πε-ριεχόμενο του ψευδεπίγραφου διαλόγου με τη ΓΣΕΕ), τονίζοντας ότι η σημερινή σκληρή πραγματικότητα είναι παράδεισος μπροστά στην «κόλαση της δραχμής» που θα έρθει αν δεν γίνει δεκτή η συμφωνία που ζητούν οι δανειστές! Όλα τα υπόλοιπα λοιπόν που περιλαμβάνονται στην επιστολή περί «προ-στασίας του κατώτερου μισθού» είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Το Mνημόνιο για τους μεγαλοεπιχειρη-ματίες είναι παράδεισος και οτιδήποτε άλ-λο κόλαση!

Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η καθί-ζηση των μισθών που επέβαλαν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ οδήγησε σε πρωτοφανή ύφεση και σε εκτίναξη της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, τε-ράστια απώλεια εσόδων για τα ασφαλιστι-κά ταμεία. Είναι τόσο μεγάλες και εκρηκτι-κές οι αντιθέσεις που ακόμα και οι ίδιοι οι

υπουργοί της νεοκατοχικής κυβέρ-νησης, ανεξάρτητα από τις προθέ-σεις τους, διαψεύδουν τον πρωθυ-πουργό - πλασιέ των πολυεθνικών και το κύριο επιχείρημά του ότι για να βρουν δουλειά οι άνεργοι χρειά-ζεται να κόψει τους μισθούς στη μέ-ση. Ο υπουργός Εργασίας ήταν κα-τηγορηματικός ότι μια κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού θα οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της ύφεσης και σε περαιτέρω μείωση εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι το ακριβές περιεχόμενο των συνα-ντήσεων των υπουργών της κυβέρ-νησης με τους εκπροσώπους της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ιδιωτικού κεφα-λαίου παραμένει τυλιγμένο σε ένα

πέπλο ομίχλης με τις επιλεκτικές διαρροές στα ΜΜΕ να έχουν κύριο στόχο την τρομο-κράτηση του κόσμου, τη σταδιακή αποδοχή μέρους των φρικαλέων αντιλαϊκών μέτρων και την προπαρασκευή των επόμενων. Το μόνο που μάθαμε επισήμως είναι ότι η συνά-ντηση ξεπέρασε σε διάρκεια τις 12 ώρες και την ίδια ώρα ο επικεφαλής των διαπραγμα-τεύσεων από ελληνικής πλευράς παρέλαβε –ντε φάκτο– το δαχτυλίδι της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ, σαν να αποτελεί και αυτό μέρος των ανταλλαγμάτων. Από την άλλη μεριά, οι δια-πραγματεύσεις φέρεται να περιλαμβάνουν τη συρρίκνωση, συγχώνευση και κατάργη-ση εκατοντάδων φορέων του Δημοσίου, με ταυτόχρονες απολύσεις - εξπρές υπαλλή-λων στις πρώην ΔΕΚΟ αλλά και στο στενό δημόσιο τομέα.

Μ έτρα μαζικής καταστρο-φής της εργατικής δύνα-μης στην Ελλάδα έχουν ρίξει στο τραπέζι της δι-απραγμάτευσης τα φασι-

στοειδή της τρόικας, με τον τραπεζοτσο-λιά Λ. Παπαδήμο να επαναλαμβάνει ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές για την κυβέρ-νησή του. Σύμφωνα με ανεπίσημες πληρο-φορίες, η τρόικα ζητά από την ελληνική κυ-βέρνηση να προχωρήσει σε μια πρόταση - πυρηνική βόμβα στο πεδίο της εργασί-ας, που θα συνεπάγεται νέα μείωση του μι-σθολογικού κόστος στον ιδιωτικό τομέα κα-τά 25%, παράλληλα με την πλήρη ελαστικο-ποίηση - κινεζοποίηση των εργασιακών σχέ-σεων. Η πρόταση περιλαμβάνει κατάργηση των ωριμάνσεων μέχρι το 2020, μειωμένες ώρες απασχόλησης, χαμηλότερες αποζημι-ώσεις, ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώμα-τος στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση των απολύσεων, τη θεσμο-

ποίηση ειδικών βιομηχανικών ζωνών με μί-νιμουμ εργατικών δικαιωμάτων και απολα-βών, καθώς επίσης και νέες αλλαγές στη δι-αιτησία. Φυσικά η τρόικα, σύμφωνα με την προσφιλή της τακτική, ρίχνει τα δίχτυα της υπερ-γεμάτα για να πιάσει τα μισά.

Και όλα αυτά όταν, σύμφωνα με τον ίδιο τον υπουργό Εργασίας Γιώργο Κουτρουμά-νη, οι μισθοί για την περίοδο της επέλασης του Mνημονίου –από το 2009 και μετά– πα-ρουσιάζουν κάθετη πτώση 27,8%! Το μισθο-λογικό «κόστος» από 36 δισ. ευρώ που ήταν το 2009, αναμένεται το 2012 να φτάσει μόλις τα 26 δισ. ευρώ. Και μόνο από τα στοιχεία που παρουσίασε ο Γ. Κουτρουμάνης στην

Page 6: 1072 05.02.12

6 / ΠPIN E IKONOKΛAΣTEΣ KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΘEMAΚείμενο Εργασίας του ΝΑΡ

n ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Με μια έννοια είμαστε τυχεροί. Η θυελλώδης πολιτική ιστορία που εισβάλλει διαφιλονικούμενη στο παρόν. Η ανεπαρκής ακόμη, αλλά ισχυρή επιρροή της Αριστεράς. Το αμάγαλμα οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών επιδράσεων σε αυτή τη λίγο ευρωπαϊκή και πολύ βαλκανική χώρα της Ανατολής στη νότια Ευρώπη, με ισχυρή την πολιτική παρουσία του Βορρά, της αμερικανικής Δύσης και των διασταυρούμενων αντιθέσεων, επιτρέπει σχετικά στην Αριστερά και στις ιδέες που έχουν αναφορά στο μαρξισμό να αναπνέουν, αναζωογονούνται και αναπτύσσονται. Πολύ περισσότερα τώρα, καταμεσής της σαθρής, φυματικής, αντιδραστικής ανάπτυξης που συνοδεύει την τέταρτη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού και κυρίως της ταξικής πάλης που διεξάγεται γύρω από το χαρακτήρα της εξόδου από αυτήν. Το Κείμενο Εργασίας «για το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης», που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ διακρίνεται για την εύνοια αυτή των καιρών που έχει αλλά και τις δυσκολίες, τους καταθλιπτικούς αρνητικούς συσχετισμούς, τις αντικειμενικές δυνατότητες αυτής της συνταρακτικής περιόδου με τις οποίες διασταυρώνεται το εργατολαϊκό κίνημα. Το ερώτημα ποιος τύπος κομματικής οργάνωσης, πολιτικού μετώπου και τι εργατικό κίνημα θα ήταν ο προσφορότερος στις σημερινές συνθήκες και στη νέα εποχή, ο οποίος θα μπορούσε να επιφέρει τόσο τα καλύτερα άμεσα αποτελέσματα στην πάλη που διεξάγει η εργατική τάξη, όσο και να την συντονίσει και καθοδηγήσει πολιτικά με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στον αγώνα της για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, είναι τόσο παλιό όσο και η Αριστερά και τόσο νέο όσο οι δραματικές εξελίξεις επιτάσσουν.Τα ζητήματα αυτά δεν αντιμετωπίζονται ως υποκειμενικές επιδιώξεις ή προθέσεις έξω και πέρα από τις συνθήκες δράσης. Μπορούν να καρποφορήσουν σε συγκεκριμένες συνθήκες στις οποίες «με υλικούς πλέον όρους –ανεξάρτητα από προθέσεις– τίθεται επί τάπητος, το ζήτημα του κομμουνιστικού κόμματος της εποχής, του αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου και του αντικαπιταλιστικού μαζικού κινήματος». Αυτή είναι και η θεμελιώδης εκτίμηση του κειμένου για την περίοδο που ζούμε. Πολύ περισσότερο αφού το συνολικό ζήτημα επανέρχεται, καθώς «η εξέλιξη της ταξικής πάλης, οι αντιθέσεις, τα όρια και τα αδιέξοδα της προωθούμενης αστικής στρατηγικής οδηγούν στην ωρίμανση μιας ιστορικών διαστάσεων σύγκρουσης ανάμεσα στις τάσεις καπιταλιστικής καθήλωσης στο σημερινό βάρβαρο καπιταλισμό και στις τάσεις και τις δυνατότητες αναχαίτισης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής αυτής της πολιτικής, τις τάσεις και τις δυνατότητες κοινωνικής επανάστασης και κομμουνιστικής απελευθέρωσης». Και γι’ αυτό ακριβώς απαιτείται ανάλογη συλλογική και προσωπική στράτευση.

Το ζήτημα της εργατικής τάξης, του κόμματος, του μετώπου και τα ζητή-ματα τακτικής και στρατηγικής, το σύ-νολο των υπό συζήτηση πολιτικών και θεωρητικών θέσεων, περιστρέφονται

γύρω από το θεμελιακό νόμο του πολιτικού υποκειμένου, πως «η απελευθέρωση των ερ-γατών είναι έργο των ίδιων των εργατών». Το πολιτικό υποκείμενο της αναχαίτισης και αντι-καπιταλιστικής ανατροπής, της επίθεσης, της επανάστασης και της εργατικής εξουσίας για την μετάβαση στην κομμουνιστική κοινωνία, αποτελείται από την ειδική στρατηγική πρωτο-πορία (το κόμμα ή τα κόμματα), τη γενική πολι-τική πρωτοπορία (το πολιτικό μέτωπο) και την αντικαπιταλιστική πτέρυγα των αγωνιζόμενων εργατολαϊκών μαζών. Κόμμα, μέτωπο, αντικαπιταλιστική πτέρυγα, στο σύνο-λό τους και στη διαλεκτική αλληλεπί-δρασή τους αποτελούν το επαναστα-τικό υποκείμενο, το «κόμμα με την ευ-ρεία και ιστορική έννοια» (Μαρξ). Σε αυτή τη σχέση, το κόμμα αντιμετωπίζε-ται ως ο πρωταρχικός και το μέτωπο ως ο κα-θοριστικός, ο πολιτικά αποφασιστικός παρά-γοντας. Στη σχέση του με τη συνολική επανα-στατική πάλη, με την αντικαπιταλιστική δράση της τάξης, το μέτωπο θεωρείται το πρωταρχι-κό, ενώ η συνολική επαναστατική πάλη της ερ-γατικής τάξης και των σύμμαχών της στρωμά-των, το καθοριστικό. Στο ίδιο πλαίσιο, η αρι-στερή αντικαπιταλιστική πτέρυγα του μαζικού κινήματος, η συγκροτημένη και μόνιμη μορφή της αντικαπιταλιστικής τάσης - δράσης της τά-ξης, αποτελεί βασικό κρίκο σύνδεσης της πρω-τοπορίας με την τάξη, αλλά και προϋπόθεση ποιοτικής ανάπτυξης της εργατικής συνείδη-σης. Η αναφορά γίνεται επομένως για ένα ευ-

ρύ, ιστορικά εξελισσόμενο - μετασχηματιζόμε-νο πολιτικό υποκείμενο της κοινωνικής χειρα-φέτησης. Ειδικά στις μεγάλες καμπές και ιδι-αίτερα στα επαναστατικά άλματα (ανατροπή αστικής κυριαρχίας, νίκη της επανάστασης, εγκαθίδρυση εργατικής δημοκρατίας - εξου-σίας, άλμα στον κομμουνισμό και κατάργηση τάξεων και εξουσίας) μετασχηματίζονται ποι-οτικά (πρόγραμμα, στόχοι, κοινωνική σύνθε-ση) κι αλλάζουν και αυτά «βαθμίδα», για να απαντήσουν από κομμουνιστική σκοπιά στα νέα καθήκοντα που μπαίνουν στις εν λόγω κα-μπές. Το αντικαπιταλιστκό μέτωπο, για παρά-δειγμα, που ασκεί εργατική επαναστατική πο-λιτική εντός του καπιταλισμού, μετασχηματί-ζεται σε κομμουνιστικό «την ώρα» του άλμα-

τος των αλμάτων, του περάσματος στην κομ-μουνιστική κοινωνία ή πιο πριν σε επαναστατι-κό, κατά την εξέλιξη της επανάστασης για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τά-ξη και τα σύμμαχα στρώματα.

Ο καπιταλισμός και η ταξική πάλη αναπτύσ-σονται με καμπές και άλματα, «στάδια» και πε-ριόδους, συνέχειες και ασυνέχειες ως τη μεγά-λη ασυνέχεια της προλεταριακής επανάστα-σης στο νέο αιώνα. Απορρίπτονται επομένως οι αστικές αντιλήψεις περί γραμμικής, εξελι-κτικής πορείας του καπιταλισμού που διεισδύ-ουν στην Αριστερά και οδηγούν σε μια γραμμι-κά εξελισσόμενη, λίγο πολύ ίδια, χρεωκοπημέ-νη πολιτική. Απορρίπτονται επίσης οι πολιτικές

απόψεις και πρακτικές που ταυτίζουν το πολι-τικό υποκείμενο της επαναστατικής πάλης είτε με το κίνημα, τις πτέρυγες, τις εξεγέρσεις γενι-κώς, με το «πλήθος» και τις αντιεξουσιαστικές ή ελευθεριακές μειοψηφίες, ακόμη και με την κομμουνιστική πρωτοπορία. Θεωρούνται λαν-θασμένες πολιτικά οι πολυποίκιλες απόψεις που καθηλώνουν το πολιτικό εργατικό κίνημα στο επίπεδο των επιμέρους αντικειμενικά ανα-πτυσσόμενων ελπιδοφόρων συνδικαλιστικών αγώνων της εργατικής τάξης για τα οικονομι-κά και τα κοινωνικά της δικαιώματα.

Η καπιταλιστική κοινωνία διαιρείται βαθιά από ασυμβίβαστες ταξικές αντιθέσεις, διχάζε-ται τελικά (χωρίς να παραγνωρίζεται ακόμη και η πολυπλοκότητα, η ασάφεια και η ρευστό-

τητα που εμφανίζονται στα όρια της τα-ξικής διαστρωμάτωσης) ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη. Από αυ-τή την παλιά, «απλοϊκή» αλλά τόσο νέα και πολύπλευρη θέση, αντιμετωπίζο-νται οι αστικές θεωρίες της ασαφούς δήθεν διαστρωμάτωσης και της κοινω-

νικής κινητικότητας από τη μια κοινωνική θέ-ση στην άλλη. Οι θεωρίες που αντιμετωπίζουν την αστική κοινωνία ως μια κοινωνία που απο-τελείται από στρώματα ή «κοινωνικές ομάδες πίεσης» με αντιτιθέμενα μεν συμφέροντα, συμ-βιβάσιμες δε μεταξύ τους με κατάλληλες πολι-τικές. Οι θεωρίες αυτές στην ουσία επικυρώ-νουν και νομιμοποιούν την κυριαρχία της αστι-κής τάξης.

Οι ίδιες οι κοινωνικές τάξεις αντιμετωπίζο-νται ως «φορείς» και ως αποτέλεσμα των σχέ-σεων και του τρόπου παραγωγής: Η σχέση τους με τα μέσα παραγωγής, ο ρόλος τους στην ορ-γάνωση της εργασίας και της κοινωνίας, το ύψος και ο τρόπος απόκτησης του εισοδήματος,

4 Κόμμα, μέτωπο, αντικαπιταλιστική πτέρυγα, στο σύνολό τους

και στη διαλεκτική αλληλεπίδρασή τους αποτελούν το επαναστατικό υποκείμενο

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

n ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Δόθηκε στη δημοσιότητα το Κείμενο Εργασίας της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ «για το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής

πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης», εισήγηση για το αντίστοιχο προσυνεδριακό Πανελλαδικό Σώμα.

Δημοσιεύουμε μια παρουσίαση του κειμένου αυτού, που αναμετριέται με κρίσιμα ερωτήματα: Από την πρωτοπόρα τάξη της

εποχής μας, μέχρι το αντικαπιταλιστικό μέτωπο και το αναγκαίο σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα της απελευθέρωσης.

Page 7: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 E IKONOKΛAΣTEΣ ΠPIN / 7

ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ

Κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσηςn ΚΟΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΑΠΟΔΟ

Η απελευθέρωση των εργατών ως έργο των ίδιων είναι όχι γενικά και αφηρημένα έργο της εργατικής τάξης, αλλά του μετασχηματιζόμε-νου, με την παρέμβαση όλων των συνιστωσών της πρωτοπορίας, αντικαπιταλιστικού κινήμα-τος. Το ζήτημα της οικοδόμησης ενός μαζικού κομμουνιστικού κόμματος, στο νέο αιώνα και σε αυτή την ιδιόμορφη ιστορική περίοδο, αντιμετω-πίζεται ως ο πρωταρχικός κρίκος για την οικο-δόμηση του ευρύτερου πολιτικού υποκειμένου. Προσεγγίζεται ως προϋπόθεση και εργαλείο για τη συγκρότηση ενός αναγεννημένου εργατικού κινήματος. Η οικοδόμησή του με ανοιχτό, δημι-ουργικό τρόπο στην αλληλοτροφοδοτούμενη συ-γκρότηση κινήματος - μετώπου, αποκτά στρατη-γική σημασία. Το κόμμα θεωρείται τμήμα της τά-ξης, όχι διαμεσολαβητής ή όργανό της. Αυτό ση-μαίνει πως επιδιώκει να οργανώσει στις γραμ-μές του την εργατική πρωτοπορία, η οποία πα-ρεμβαίνει όχι με τη μορφή της αφ’ υψηλού διδα-σκαλίας αλλά με την επιδίωξη σε κάθε πολιτική και οικονομική μάχη «να κερδίσει» την πλειοψη-φία. Σημαίνει πως αρνείται να υποκαταστήσει και ελέγξει την πολιτική δράση των σύγχρονων κο-λασμένων. Να περιορίσει την πολιτική ως κομμα-τική υπόθεση και τελικά ως υπόθεση της ηγεσί-ας. Το αναγκαίο και η δυνατότητα του κόμματος να ηγείται της τάξης σχετίζεται όχι με την άποψη ότι το κόμμα αυτοανακηρύσσεται σε επαναστα-τικό όργανο, αλλά με το γεγονός ότι επιδιώκει και πετυχαίνει –ως έμπρακτα αναγνωριζομένη πρωτοπορία– να συνδέει τον εαυτό του με όλα τα τμήματά της. Να ωθεί τις μάζες σε κίνηση προς την επιθυμητή κατεύθυνση, σύμφωνα και με τις αντικειμενικές συνθήκες. Σημαίνει τελικά πως εί-ναι κόμμα για το κίνημα, το οποίο υπηρετεί και από το οποίο ελέγχεται και όχι το αντίθετο. Εκ-φράζει και συγκροτεί τις δυνάμεις που κατανο-ούν και υπηρετούν την κομμουνιστική αναγκαιό-τητα, δυνατότητα και τάση της εποχής με συνει-δητό και μόνιμο τρόπο. Εκφράζει επομένως όχι απλώς την αντανάκλαση του κοινωνικού και πο-λιτικού συσχετισμού δυνάμεων, αλλά τον εργατι-κό - επαναστατικό μετασχηματισμό και δυναμι-κή τους. Με αυτή την έννοια, προβάλλει ως από-λυτη ανάγκη η επαναθεμελίωση του προγράμ-ματος, του ρόλου, των χαρακτηριστικών και του οργανωτικού μοντέλου του. Το ίδιο το ΝΑΡ, ως έμπρακτη αυτοκριτική και ως ανταπόκριση στις απαιτήσεις των καιρών, ιεραρχεί το ζήτημα του κόμματος, τη συμβολή του γι’ αυτό ισότιμα με άλ-λες δυνάμεις, σε καθοριστική προτεραιότητα της δράσης του. Eνόψει και του Συνεδρίου, των πολι-τικών και οργανωτικών αλλαγών, της μετονομα-σίας του σε κομμουνιστική οργάνωση.

Το κομμουνιστικό κόμμα, το αντικαπιταλι-στικό μέτωπο και η αντικαπιταλιστική πτέρυγα, στην ανάπτυξή τους, παρόντα στον αέναα εμ-φανιζόμενο οικονομικό αγώνα, δίνουν τη μάχη για τη μετατροπή του σε αντικαπιταλιστικό οι-κονομικό αγώνα και σε αντικαπιταλιστικό πολι-τικό αγώνα. Έχοντας πάντα υπόψη πως η εργα-τική συνείδηση και οι συνθήκες που ωθούν το προλεταριάτο στο συλλογικό αγώνα βρίσκονται πρωτίστως και κυρίως στο εργοστάσιο αλλά και στους γενικότερους όρους της ύπαρξής του.

Η «εμμονή» για τη δημιουργία ανεξάρτη-της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στο κίνημα, αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου και του κομμουνιστικού κόμματος του 21ου αιώνα, τα οποία θα αναπτύσσουν τη συνείδηση και θα εξασφαλίζουν την πολιτική ανεξαρτησία της ερ-γατικής τάξης από την κυρίαρχη αστική ιδεολο-γία και τις πολιτικές της εκπροσωπήσεις, είναι όρος για τη μετατροπή της σε ηγεμονική δύνα-μη όλων των καταπιεσμένων. Το ελπιδοφόρο εί-ναι πως σήμερα η αστική πολιτική παντοδυνα-μία αμφισβητείται από ένα ανερχόμενο πολύ-μορφο ρεύμα πολιτικής απονομιμοποίησής της. Πρόκειται για ένα εν δυνάμει ανατρεπτικό ρεύ-μα που διαθέτει υπέρτερη αντικειμενική προο-πτική με βάση την απογείωση των θεμελιακών ταξικών αντιθέσεων. Αλλά ξεκινάει αναγκαστι-κά από την πιο χαμηλή ιστορική πολιτική βάση. Ωστόσο είναι ένα ελπιδοφόρο εργατικό, λαϊκό ρεύμα αναγκασμένο να επιχειρεί τη συμπύκνω-ση εμπειριών πολλών ιστορικών περιόδων και κυρίως να τις συνδυάζει με τις εκρηκτικές ανά-γκες και τις μεγάλες δυνατότητες μιας εξαιρετι-κά πρωτότυπης εποχής.

Αρχή λειτουργίας η εργατική δημοκρατίαn ΑΡΡΗΚΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ

Το οργανωτικό ζήτημα γενικά αντιμετωπίζεται ως εξόχως πολιτικό. Η ιστορία της πά-λης των τάξεων επαληθεύει ότι η επίκληση των οργανωτι-

κών κανόνων λειτουργίας, όσο σαφώς κι αν έχουν διατυπωθεί στα καταστατικά της Αρι-στεράς, δεν τη σώζει από συγκρούσεις, δι-ασπάσεις και αποχωρήσεις. Η ουσία, επο-μένως, του οργανωτικού προβλήματος βρί-σκεται πριν και μετά από αυτό: Βρίσκεται στους στρατηγικούς και τους τακτικούς στό-χους, στο πρόγραμμα, στην επαλήθευση ή τη διάψευσή τους από τη συλλογική πράξη αυ-τού του μοναδικού «υποκειμένου» στο οποίο ανήκει ο ρόλος του ηγέτη, τη σύγχρονη εργα-τική τάξη. Η οποία διεκδικεί για τον εαυτό της και το δικαίωμα να μαθαίνει τη διαλεκτι-κή της ιστορίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι ειδικές οργανω-τικές πλευρές που συνοδεύουν την πολιτική

διάσταση του ζητήματος αποκτούν ουσιαστι-κό περιεχόμενο. Ως αρχή λειτουργίας προ-τείνεται από το Κείμενο Εργασίας η λογική της εργατικής δημοκρατίας. Αυτή συγκεκρι-μενοποιείται με την άρρηκτη σύνδεση δημο-κρατίας και ενότητας αντίληψης και δράσης. Η ενότητα επαναστατικής αντίληψης αποτε-λεί το καθοριστικό και η δημοκρατικά ορ-γανωμένη, ενιαία δράση το αποφασιστικό στοιχείο που πηγάζουν από τον επαναστατι-κό ρόλο και σκοπούς του κόμματος.

Η οργανωμένη εργατική δημοκρατία εδράζεται στον ενεργό και ισότιμο πολιτικό ρόλο των μελών και των οργανώσεων. Στην προτεραιότητα του «εμείς» έναντι του «εγώ», δίχως ποτέ να ξεχνά πως τελικά το συλλογι-κό αποτελεί τη συνισταμένη ανεπανάληπτων ξεχωριστών προσωπικοτήτων μέσα από τις οποίες εκφράζεται. Εν τέλει, στην προτε-ραιότητα του οργανωμένου κοινωνικού ξε-χωριστού ανθρώπου με υψηλό επίπεδο συλ-

λογικής κουλτούρας, συνείδησης και αυτο-πειθαρχίας έναντι ενός εγωιστικού - αντα-γωνιστικού ατόμου ή μιας άνευρης, πειθήνι-ας και παθητικής συλλογικότητας.

Στηρίζεται στη συλλογική πειθαρχία και αυτοπειθαρχία. Στην αρχή της πλειοψηφί-ας. Στην υποχρέωση και ανάγκη να δοκιμά-ζεται στην πράξη η άποψη που πλειοψήφη-σε. Δίχως αυτή την αρχή, το κόμμα θα ήταν ένα ασπόνδυλο σώμα, αδύνατο να εμπνεύ-σει τις εργατικές μάζες. Η αρχή αυτή συνο-δεύεται από όλα τα μέτρα ουσιαστικής και σε ανώτερο επίπεδο σύνθεσης των απόψε-ων. Διασφάλισης των όρων ώστε η αντίθετη άποψη να έχει τη δυνατότητα να γίνει πλει-οψηφική .

Βασική πλευρά της είναι η αντιμετώπιση από το ίδιο το κόμμα των δομών και της λει-τουργίας του με ανοιχτό, δυναμικό, εξελισ-σόμενο και όχι στατικό, άκαμπτο και τυπο-λατρικό τρόπο.

αποτελούν στο σύνολό τους, τα κριτήρια για την ταξική ένταξη και κατηγοριοποίηση.

Η θέση αυτή αντιτίθεται σε αντιλήψεις που κατά καιρούς εμφανίζονται, υποχωρούν ή αναζωπυρώνονται και οι οποίες βασίζονται στην υποκειμενική άποψη για τις τάξεις. Σύμ-φωνα με αυτές, οι τάξεις δεν υπάρχουν παρά μόνο διαμέσου της γνώμης που έχουν οι ίδιες για τον εαυτό τους (καθαρός υποκειμενισμός) ή οι ίδιες για αυτές αλλά και σε σχέση με τη γνώμη άλλων (διυποκειμενικότητα)∙ ή ακό-μη θεωρούν πως η κοινωνική διαστρωμάτωση αποτελεί ένα σύστημα ανώτερων ή κα-τώτερων, μεγαλύτερων και μικρότερων, διευθυνόντων και διευθυνομένων (αστι-κή αντίληψη που αναπαράγεται κυρίως στον αναρχικό χώρο). Η θέση του Κει-μένου Εργασίας δεν συμφωνεί επίσης με απόψεις που καθορίζουν την κοινωνική διαστρωμάτωση μονοπαραγοντικά (μο-ναδικός παράγοντας μπορεί να είναι π.χ. το επάγγελμα) ή ακόμη πολυπαραγοντι-κά, από ένα σύνολο παραγόντων οι οποί-οι όμως αυτονομούνται από τις σχέσεις με τα μέσα παραγωγής, αντιμετωπίζουν την εργασία διαταξικά, ως να μην είναι υποταγμένη στις καπιταλιστικές σχέσεις και εκλαμβάνουν το κράτος ως μια αιώ-νια αταξική κοινωνική δομή αυτονομη-μένη από την κοινωνία.

Το ζήτημα της παραγωγικής ή μη ερ-γασίας έρχεται στην επικαιρότητα και αποκτά ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας των φαινομένων που αναδύονται στην καπι-ταλιστική οικονομία κυρίως από τις δε-καετίες 1980-1990 με την καθοριστικής σημασίας ανάπτυξη των υπηρεσιών στις ανα-πτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, την ταυτόχρονη μετεγκατάσταση της εργατικής τάξης του «επιμηκυμένου πάγκου εργασίας», ιδίως της κλωστοϋφαντουργίας, της βιομηχα-νίας ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών, μέ-ρους της χημικής βιομηχανίας, ολόκληρων το-μέων χαμηλής τεχνολογίας σε «χώρες εργασια-κής γαλέρας», την ίδια την είσοδο και υποταγή της επιστήμης στην παραγωγή του κεφαλαίου. Η κατάσταση αυτή αναπαράγει θεωρίες περί αποδυνάμωσης της εργατικής τάξης στις ανα-πτυγμένες χώρες, στην ουσία για το μάταιο της επανάστασης σε αυτές.

Ως παραγωγική εργασία αντιμετωπίζεται η εργασία η οποία, στο σύνολο (στον πρωτογενή, δευτερογενή τομέα, σε υπηρεσίες και εποικο-δόμημα) της καπιταλιστικής παραγωγής είναι παραγωγική για το κεφάλαιο. Η εργασία με λί-γα λόγια που παράγει αξίες χρήσης και απο-

δίδει κέρδος. Τοποθετείται δηλαδή θετικά στη μαρξική άποψη: «Το ότι η υπεραξία πρέπει να εκφράζεται σε ένα υλικό προϊόν είναι μια χο-ντροκομμένη άποψη που υπάρχει ακόμη και στον Άνταμ Σμιθ. Οι ηθοποιοί είναι παραγω-γικοί εργάτες όχι στο βαθμό που παράγουν ένα έργο, αλλά στο βαθμό που αυξάνουν τον πλού-το του εργοδότη... Μια τραγουδίστρια που που-λάει το τραγούδι της για λογαριασμό της είναι ένας μη παραγωγικός εργάτης, ενώ σε αντίθε-ση, όταν τη βάζει ένας επιχειρηματίας να τρα-γουδάει για να του βγάλει λεφτά, είναι παρα-

γωγικός εργάτης» (Grundrisse, σ. 328-329). Η σύγχρονη εργατική τάξη, αυτή η πλέ-

ον επαναστατικοποιημένη παραγωγική δύνα-μη την οποία ιδιοποιείται, διαστρέφει και επι-χειρεί να υποτάξει ο καπιταλισμός, εμπεριέχει εντός της, στο ανώτερο επίπεδο, τόσο τη δυνη-τική, ποιοτικά ανώτερη στην εποχή μας, επα-ναστατική τάση χειραφέτησης του κοινωνικού ανθρώπου όσο και τη φθορά της κοινωνίας και της φύσης από τον καπιταλισμό, τις με σύγχρο-νους όρους τάσεις υποταγής και χειραγώγησης. Τάσεις χειραφέτησης και υποταγής που συνυ-πάρχουν διαρκώς και συγκρούονται στο εσω-τερικό της αφού η εργατική τάξη στην καπιτα-λιστική κοινωνία συγκροτείται αντικειμενικά ως τέτοια, γεννιέται όμως και αναπτύσσεται σε ενότητα και σύγκρουση με τον άλλο πόλο της κοινωνίας αυτής, το κεφάλαιο. Δεν γεννιέται, δηλαδή, πρώτα ως αντικείμενο εκμετάλλευσης και ύστερα ως δρων υποκείμενο (απόλυτος δια-

χωρισμός υποκειμένου - αντικειμένου που έχει ως βάση το διαχωρισμό κοινωνικού είναι και κοινωνικής συνείδησης). Καθώς είναι πλειοψη-φία πλέον στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, εργάζεται σε παραδοσιακούς κλάδους, στις αναπτυγμένες υπηρεσίες, στους βιομηχανο-ποιημένους κλάδους της υγείας και της παιδεί-ας, στις ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες παροχής νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, στις μεγάλες βιομηχανίες αιχμής, σε κλάδους έντασης εργα-σίας (τουρισμός, επισιτισμός). «Υποδιαιρείται» στην αποκλειστικά χειρωνακτικά εργαζόμενη,

την χειρωνακτικο-πνευματικά εργαζόμε-νη και το στρώμα της ανώτερης μόρφω-σης που εργάζεται αποκλειστικά πνευ-ματικά ή στα πεδία της επιστήμης και της θεωρίας. Το τελευταίο αυτό στρώμα δεν μπορεί παρά, εκφράζοντας τη χειραφετη-τική του τάση, να παράξει θεωρία για την εργατική τάξη «από τα μέσα». Αυτή η δυ-νατότητα, ωστόσο, μπορεί να πραγματο-ποιηθεί με την αναγκαία και απαραίτητη συμβολή των ειδικών πολιτικών, θεωρητι-κών πρωτοποριών. Η θέση αυτή επιχειρεί να απαντήσει θετικά τόσο απέναντι στον αντιδιανοουμενισμό και τον οικονομίστι-κο εργατισμό, όσο και στο διανοουμενί-στικο ελιτισμό και τον πολιτικό «υποκα-ταστατισμό» ή στο συνδυασμό τους, που εμφανίζονται κατά καιρούς στην Αριστε-ρά και στο κίνημα.

Η εργατική τάξη εργάζεται σε σύγ-χρονους κλάδους που παίζουν κομβι-κό ρόλο στην παραγωγή. Οι εργαζόμε-νοι σε αυτούς έχουν έναν σχετικά βαρύ-νοντα ρόλο στην ταξική πάλη, στην ανά-

δειξή τους σε μοχλό ενότητας του συνόλου της τάξης. Η αναφορά γίνεται για τμήματα της ερ-γατικής τάξης που λόγω της επαφής τους με τις πιο πρωτοπόρες παραγωγικές δυνάμεις του καπιταλισμού και της ισχύος που έχει η θέ-ση τους στον παραγωγικό - οικονομικό μηχα-νισμό των καπιταλιστικών σχέσεων συνολικά, μπορούν να προκαλέσουν το μεγαλύτερο κα-λό στο κίνημα ή τη μεγαλύτερη ζημιά στο κε-φάλαιο αν «κατεβάσουν τους διακόπτες». Αυτά τα τμήματα διαχέονται σήμερα σε όλη την πα-ραγωγή, αλλά συγκεντρώνονται κυρίως στους κλάδους: Eνέργεια, αγροτοδιατροφική αλυσί-δα, νέες τεχνολογίες, τηλεπικοινωνίες, τράπε-ζες, μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι, μεταφο-ρές, σύγχρονοι κλάδοι υγείας, ναυτιλία. Σε αυ-τούς τους κλάδους απαιτείται ο ιδιαίτερος προ-σανατολισμός συνολικής δράσης μιας σύγχρο-νης εργατικής οργάνωσης, ενός σύγχρονου πο-λιτικού μετώπου.

Page 8: 1072 05.02.12

8 / ΠPIN ΠPINHΔON KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ο Ταγίπ Ερντογάν και η κυβέρνησή του είναι έξαλλοι γιατί το γαλλικό κοινο-βούλιο ενέκρινε την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο Ερντογάν άρχισε να φωνάζει, με το γνωστό τσαμπουκά του. Το θεώρησε δι-αστρέβλωση της ιστορίας. Αλήθεια, πρω-θυπουργέ Ερντογάν, από την αρχή του 20ού αιώνα μέχρι το 1950, πόσους χιλιά-δες Κούρδους δολοφόνησε το κράτος της Τουρκίας; Ας πούμε στο Ντέρσιμ, στο Κό-τσκιρι, στην εξέγερση του Σεΐχ Σαΐτ, πό-σοι Κούρδοι δολοφονήθηκαν; Εσύ ο ίδιος πρόσφατα δεν δήλωσες ότι ζητάς συγγνώ-μη απ’ τους Κούρδους για το Ντέρσιμ; Από το 1980 έως σήμερα πόσοι Κούρ-

δοι δολοφονήθηκαν; Πόσοι ήταν παιδιά και πόσες γυναίκες;

Ο Τ. Ερντογάν λέ-ει στους Γάλλους να

αφήσουν αυτό το ζή-τημα να το λύσουν οι ιστορικοί. Ναι, αλλά τους ιστορι-κούς τους βάζει στις φυλακές. Ο Τούρκος ιστορι-κός Ισμαήλ Μπε-

σικτσί, πόσα χρό-νια ήταν στη φυλα-

κή; Ούτε 10, ούτε 15, αλλά πάνω από 20 χρό-

νια. Γιατί; Επειδή υπο-στήριζε ότι υπάρχει κουρδικό

έθνος και πρέπει να αναγνωριστεί η αυ-τοδιάθεσή του. Πόσοι ιστορικοί δολοφο-νήθηκαν στην Τουρκία και πόσοι είναι στη φυλακή; Πόσα βιβλία απαγορεύτη-καν και πόσα μαζεύτηκαν απ’ τα ράφια των βιβλιοπωλείων; Γιατί φυτεύετε σφαί-ρες στα κεφάλια όσων κάνουν έρευνα και λένε την αλήθεια; Πώς και γιατί δολοφο-νήθηκε ο Αρμένιος δημοσιογράφος και διανοούμενος Χραντ Ντινκ; Αφού απο-δείχτηκε με στοιχεία ότι αναμειγνύονται υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, στρατιώτες, στελέχη της αστυνομίας, νομάρχες και φασιστικές οργανώσεις, γιατί μόνο ένας είναι στη φυλακή;

Άλλο ένα πράγμα που υπενθύμισε ο Ερντογάν, τόσο στους Γάλλους όσο και στη διεθνή κοινή γνώμη, είναι ότι το συ-γκεκριμένο νομοσχέδιο που πέρασε απ’ τη γαλλική Βουλή οδηγεί στην απαγόρευ-ση της ελεύθερης έκφρασης. Σ’ αυτό το θέμα δεν θα έπρεπε καθόλου να μιλήσει ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του. Δεν χρει-άζεται να υπενθυμίσουμε πόσοι δημοσι-ογράφοι δολοφονήθηκαν απ’ το κράτος, πόσοι έχασαν τη ζωή τους στα μπουντρού-μια των βασανιστηρίων και πόσοι βρίσκο-νται στη φυλακή. Μόνο τον προηγούμενο μήνα, σε μία μέρα μέσα οδηγήθηκαν στις φυλακές 36 δημοσιογράφοι. Ύστερα από διαπραγματεύσεις με τις ευρωπαϊκές χώ-ρες, έκλεισε το κανάλι POJ TV. Οι εφη-μερίδες και τα περιοδικά που έχουν απα-γορευτεί είναι εκατοντάδες. Και η ποινή φυλάκισης που ζητούν για τους υπεύθυ-νους είναι εκατοντάδες χρόνια.

Ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η Τουρ-κία έχει «μηδέν πρόβλημα με τις γειτονι-κές χώρες». Ο Ερντογάν και η κυβέρνη-σή του είναι εκπρόσωποι της επεκτατικής πολιτικής του τουρκικού κεφαλαίου, αλ-λά και υπηρέτες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Αμερικής και των διεθνών μονοπωλιακών εταιρειών.

Οι εξελίξεις στη Συρία δείχνουν ότι η Τουρκία δεν μένει μόνο στις απειλές ενά-ντια στις γειτονικές χώρες, αλλά επεμβαί-νει με κάθε τρόπο. Οι αντικαθεστωτικοί της Συρίας χρησιμοποιούν ως βάση την Τουρκία, εκπαιδεύονται απ’ τους Τούρ-κους στρατιωτικούς και παίρνουν εξοπλι-στική βοήθεια. Τι άλλο να υπενθυμίσου-με; Το Ιράν που απειλείται με την αντι-πυραυλική ασπίδα που έχει εγκαταστα-θεί στην Τουρκία; Ότι ο Ερντογάν ανα-λαμβάνει εργολάβος της Αμερικής ενά-ντια στη Ρωσία; Ή την ενεργό συμμετο-χή που είχε στη Λιβύη;

Όπως και να το κοιτάς, το καθεστώς της Τουρκίας στάζει ψέματα. Ο Ερντο-γάν βροντοφώναζε ενάντια στους Ισρα-ηλινούς όταν σκότωσαν τους ακτιβιστές που πήγαιναν βοήθεια στη Γάζα. Ζήτη-σαν κυρώσεις ενάντια στο Ισραήλ. Πή-

ραν μέτρα στη Μεσόγειο θάλασσα. Έτρε-ξαν στα διεθνή δικαστήρια. Απ’ την άλ-λη μεριά, τα τουρκικά μαχητικά πρόσφα-τα σκότωσαν 35 παιδιά στα σύνορα με το ιρακινό Κουρδιστάν κι ούτε καν ζήτησαν συγγνώμη. Και όχι μόνο. Δύο άτομα που γλίτωσαν απ’ αυτή τη δολοφονία, σήμερα κατηγορούνται και απειλούνται με ποινές φυλάκισης.

Αυτές τις μέρες η παγκόσμια κοινή γνώμη με μεγάλη προσοχή παρακολουθεί τα ανθρώπινα οστά που αποκαλύπτονται στους στρατιωτικούς χώρους, στα προαύ-λια των φυλακών αλλά και στους κήπους των αστυνομικών τμημάτων. Όπου πέφτει ο κασμάς, βγαίνει ένα κρανίο. Ε ρε τουρ-κική δημοκρατία!!!

Για τα δημοκρατικά δικαιώματα να μη μιλάμε καθόλου. Οι εργάτες και εργαζό-μενοι της Τουρκίας και του Κουρδιστάν δέχονται μεσαιωνική εκμετάλλευση και τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι στην πρώτη γραμμή των απαγορεύσεων. Κα-ταπάτηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, συλλογικών συμβάσεων, συνθηκών εργα-σίας, θάνατοι εργατών, είναι η καθημερι-νότητα της Τουρκίας. Οποιαδήποτε δια-δήλωση και αντιπολίτευση γίνεται στόχος της βάρβαρης επίθεσης των κρατικών δυ-νάμεων. Τα πανεπιστήμια θυμίζουν στρα-τόπεδο συγκέντρωσης. Η αστυνομία βρί-σκεται επίσημα στα αμφιθέατρα και ού-τε ένας φοιτητής δεν μπορεί να περάσει απ’ την πύλη χωρίς να δείξει την ταυτό-τητά του.

Το καθεστώς της Τουρκίας είναι εχθρός των λαών και των μειονοτήτων της Τουρκίας, των Κούρδων και Τούρκων εργαζομένων και των υπό εκμετάλλευση στρωμάτων. Η αστική τάξη πάντοτε ζει με ψέματα, με διαστρέβλωση, με αποπροσα-νατολισμό των μαζών, αλλά και με τη βία, του στρατού, της αστυνομίας, των ΜΜΕ. Όμως η μεγαλύτερη δύναμη είναι η επι-θυμία των λαών για ελευθερία και δημο-κρατία. Δεν έχει εφευρεθεί κανένα όπλο για να την εμποδίσει.

*Ανταποκριτής της εφημερίδας Εβρενσέλ

Ποια είναι η επόμενη μέρα στα ηλεκτρο-νικά μέσα; Τι είδους δουλειά θα έχουν όσοι θα είναι στα «ανοικτά μαγαζιά; Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ξανά το non paper των καναλαρ-χών που αποκάλυψε το Ποντίκι στις 22 Ιουλί-ου 2010. Οι ιδιοκτήτες ζητούσαν:

Μείωση του ποσοστού του αγγελιόση-μου από το 21,5% στο 10% και να το μοιρά-ζονται αποκλειστικά από 5% το ασφαλιστι-κό ταμείο και το ταμείο περίθαλψης των δη-μοσιογράφων. Να εξαιρεθεί η ΕΡΤ από κά-θε είδους διαφημίσεις, χορηγίες, τηλεπωλή-σεις (επικαλούνται και παλαιότερη σχετική «δέσμευση» του υπουργείου) και να μείνει

η «πίτα» μόνο σε αυτούς. Να πληρώσουν «νοίκι» για τις κρατικές συχνότητες, που χρησιμοποιούν, αντί για 2% μόνο 0,1% για καθένα από τα έτη 2010 έως και 2015.

Να καταβάλουν τον προσφάτως ψηφι-σθέντα φόρο 20% επί των διαφημίσεων, όχι με την ονομαστική τιμολογιακή αξία των διαφημίσεων, βάσει του καταλόγου, αλλά να υπολογίζεται ο φόρος αφού αφαιρεθούν οι εκπτώσεις και προσμετρηθεί ο συνολικός ετήσιος τζίρος. (Ο ειδικός φόρος δεν έχει υλοποιηθεί, καθώς αναβάλλεται διαρκώς).

Ζητούν ακόμη να απαλλαγούν εντελώς από το 0,3% των ετήσιων ακαθαρίστων εσό-δων τους, που έχουν υποχρέωση να καταβά-λουν για τα ιδρύματα και τους φορείς των τυφλών. Οι ιδιοκτήτες των καναλιών διεκδι-κούν επίσης «ευκολίες» στις συγχωνεύσεις ομίλων, «ευελιξία» στον αποχαρακτηρισμό «άπαξ» του μέσου που ελέγχουν από ενημε-ρωτικό σε μη ενημερωτικό κ.ά.

Ζητούν ακόμη ο έλεγχος των περισσότε-ρων ενημερωτικών ή μη μέσων, σύμφωνα με τις προβλέψεις του παρόντος άρθρου, να μπο-ρεί να πραγματοποιείται και με τη συγκέντρω-

ση περισσότερων της μίας άδειων λειτουργί-ας τηλεοπτικών ή και ραδιοφωνικών σταθμών στο ίδιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο.

Και «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης δι-ατάξεως, τηλεοπτικοί ή ραδιοφωνικοί σταθμοί που βρίσκονται κάτω από κοινό έλεγχο, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο παρόν άρθρο, θα μπορούν να μοιράζονται ή και να χρησιμοποιούν από κοινού ή να ανταλλάσσουν πόρους, όπως απασχολού-μενο δυναμικό, εξοπλισμό, δίκτυο εκπο-μπής, τεχνικές και άλλες διευκολύνσεις κα-θώς και να έχουν πρόσβαση σε κοινή πηγή εκπομπών και προγραμμάτων».

Ακόμη θεωρούν πως «στο πιο πάνω απα-σχολούμενο προσωπικό να προσμετράται επί-σης και το προσωπικό συνδεδεμένων εταιρει-ών, κατά την έννοια του άρθρου 42ε του κ.ν. 2190/1920». Δηλαδή στην πράξη ένας επιχει-ρηματίας να διαθέτει όσους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς θέλει, οι εταιρείες να μεταφέρουν προσωπικό κατά το δοκούν και εκείνο των θυγατρικών να προσμετράται σε αυτό τη μητρικής. Οι δε εργαζόμενοι, με μια σύμβαση να δουλεύουν σε αυτούς τους νέους όμιλους.. Και να είναι και ευχαριστημένοι…

AΠO

σπόντα••• Σάββατο πρωί, 4 Φεβρουαρίου • Ο Βενιζέλος, λέει, το ξενύχτησε (11 ώρες συζητούσε...) με την τρόικα, αλλά το αδιέξοδο παραμένει • Το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη να γίνει η συνάντηση των τριών αρχηγών με τον Παπαδήμο, αλλά κατόπιν όλων καθίσταται αβέβαιη, αφού θα προηγηθεί και νέα ενημέρωση Βενιζέλου με Παπαδήμο και νέο ραντεβού με την τρόικα • Άλλωστε και το Γιουρογκρούπ της Δευτέρας τελικά θα γίνει Τετάρτη, οπότε υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος, την ώρα που ο Σαμαράς διαμυνύει πως δεν κάνει πίσω, ενώ και ο Παπαδήμος, λέει, απειλεί με παραίτηση...••• Με δυο λόγια, την ώρα που έκλεινε τούτη η στήλη μια κάποια ασάφεια, όσο να πει κανείς, περιφερόταν στην ατμόσφαιρα • Το θέμα είναι ότι η τρόικα τα θέλει πλέον «όλα», «τη μάνα της και τον πατέρα της» ζητά πια σε τούτη τη διαπραγμάτευση, ώστε, όπως θα έλεγε και ο νεοφώτιστος Πρετεντέρης, διερωτάται κανείς με ποιο πρόσωπο, εν πάση περιπτώσει ποιο κούτελο θα πάνε τα κόμματα στις προσεχείς εκλογές; • Τι θα πουν στους πολίτες και τι θα υποσχεθούν, όταν θα τα έχουν παραχωρήσει όλα και ποιος ξέρει για πόσα χρόνια, στους ...δανειστές μας;••• Την απάντηση θα έχουμε σε λίγες μέρες • Όπως φάνηκε και με την ιστορία του «επιτρόπου», οι δανειστές μας άρχισαν να αποκτούν μια δική τους αντίληψη για την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, ιδιαίτερα όπως αυτή συνδιαμορφώνεται και από τις αντιδράσεις της ελάσσονος αντιπολίτευσης και των ελληνικών ΜΜΕ • Εύλογο είναι να υποθέσει κανείς ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα προτιμήσουν να «θυσιάσουν» ή πάντως να «ηρωοποιήσουν» τώρα τον Σαμαρά...••• Από την άλλη, θα πρέπει να δώσουν χρόνο στο ΠΑΣΟΚ και στον Βενιζέλο, να γυρίσουν σχετικά ...αξιοπρεπώς τη σελίδα του Παπανδρέου • Οι δραματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, λέγεται, προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Κώστα Λαλιώτη, ο οποίος και (επαναλαμβάνουμε λέγεται ότι...) παρενέβη υπέρ της διατήρησης της ενότητας και της συνοχής του κόμματος • Πώς; • Έπεισε, λέει, το Λοβέρδο να βάλει πλάτη στον Βενιζέλο • Γιατί; • Ουδείς γνωρίζει...

ΔIA-

λογος

Όπου πέφτει ο κασμάς βγαίνει ένα κρανίοn ΣΕΪΤ ΑΛΝΤΟΓΑΝ*

ΠIΣΩ από τις

κάμερες

Page 9: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠPINHΔON ΠPIN / 9

λη μεριά. Επιλέγω τη μεριά του ονείρου». Δεν είναι τυχαίο που πάντα δήλωνε αρι-στερός, «εν πλήρει συγχύσει» τις τελευ-ταίες δεκαετίες. Ωστόσο πάντοτε αναζη-τούσε τη ρήξη με την καθεστωτική σκέψη στην Αριστερά. Ίσως γι’ αυτό το 2008 σε συνέντευξή του στο περιοδικό Σινεμά, σε ερώτηση εάν θα στήριζε το ΣΥΝ, είχε δη-λώσει ότι θα υποστήριζε «μια λίγο ριζο-σπαστική αντιμετώπιση, όπως του ΝΑΡ

διασυρμού προσώπων και βιασμού κάθε δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Συγκε-κριμένα το Capital.gr (συνεργάζεται με την εφημερίδα Κεφάλαιο) εμφάνισε σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο τον Κ. Λαπαβίτσα να εκθέτει τις απόψεις του για τις αρνη-τικές συνέπειες που θα έχει η επιστροφή της δραχμής. Παρουσιάζοντας όμως τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα αποκομμένα από τον υπόλοιπο λόγο (στο πλαίσιο του

ζωική παραγωγή 73% με το αιγοπρόβειο κρέας στο 94% και στα γαλακτοκομικά-τυροκομικά στο 80%. Εάν μάλιστα ο λα-ός επιβάλλει την αντικαπιταλιστική προ-οπτική, εκτός ευρώ και ΕΕ, με εργατική εξουσία και οδηγό τις κοινωνικές ανά-γκες, οι δυνατότητες είναι τεράστιες!

Ανασφάλιστος 1 στους 3 Συγκλονιστικά είναι τα τε-

λευταία στοιχεία για την πραγ-ματική έκταση της ανασφάλι-στης εργασίας, καθώς όπως προκύπτει από ελέγχους του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι ανασφάλι-στος! Συγκεκριμένα, ελέγχθη-καν 21.063 επιχειρήσεις όλων των κατηγοριών και εντοπίστη-καν 1.313 επιχειρήσεις που πα-ρόλο που απασχολούσαν προ-σωπικό, δεν τηρούσαν Μητρώο ΙΚΑ- ΕΤΑΜ, ούτε είχαν ενημε-ρώσει την Επιθεώρηση Εργασί-ας ή τον ΟΑΕΔ. Οι ανασφάλι-στοι εργαζόμενοι ανέρχονταν σε 20.567 (60% Έλληνες, 40% αλλοδαποί) σε σύνολο 68.345 απασχολουμένων. Ουδόλως εν-διαφέρει τους ταγούς των μνη-μονίων, η πάταξη της εισφορο-διαφυγής και της μαύρης εργα-σίας.

Με την Αριστερά και τ’ όνειρο

Αναμφισβήτητα το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα αποτε-λεί φάρο έμπνευσης κι ελπίδας για κά-θε σκεπτόμενο και αγωνιζόμενο άνθρω-πο. «Η ιστορία προχωρά υπόγεια» είχε πει. «Πιστεύω και το θέλω για τα παιδιά μου, ότι κάτω βαθιά υπάρχει κάτι που θα βγει. Θα φανεί. Αν στη μια μεριά της ζυ-γαριάς της ιστορίας είναι η απογοήτευ-ση, εγώ θέλω να ρίχνω το βάρος στην άλ-

Χωρίς ρεύμα στο χιονιά!Δεν έχουν όρια όχι μόνο στα αντερ-

γατικά μέτρα, αλλά και στην υλοποίη-σή τους τα τσιράκια του ΔΝΤ και της ΕΕ στο υπουργείο Περιβάλλοντος Eνέργειας και Kλιματικής Aλλαγής του Παπακων-σταντίνου. Έβαλαν τη ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε 60 σπίτια στο Νεοχώρι Σερρών (που μένουν κυρίως τσιγγάνοι και ηλικιω-μένοι) επειδή δεν είχαν πληρώσει το χα-ράτσι, προς παραδειγματισμό σε όλη την Ελλάδα! Κι όλα αυτά όταν επικρατούσαν πολικές θερμοκρασίες -10 οC. Το γεγο-νός ότι πάνω από 500.000 λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων παραμένουν απλήρω-τοι, μετά και το όριο των 80 ημερών, έχει προκαλέσει αμηχανία έως πανικό στην κυβέρνηση. Γι’ αυτό μεθοδεύουν το πέ-ρασμα των χρεών στην εφορία...

Αυξήσεις διά χειρός ΒορίδηΠώς να λοξοδρομήσει από την πεπα-

τημένη των αυξήσεων των διοδίων ο νυν υπουργός Μεταφορών, Μ. Βορίδης, όταν ξεστομίζει πως «κάποιος πρέπει να πλη-ρώσει τις συμβάσεις»! Φυσικά δεν εννο-ούσε τις κοινοπραξίες κατασκευαστικών και τραπεζών, αλλά τους «χρήστες», δη-λαδή το λαό. Ο υπουργός του ΛΑΟΣ περι-παίζοντας τον κόσμο, χαρακτήρισε «ενο-χλητική αλλά πολύ μικρή» την αύξηση από 5 έως 40 λεπτά που επιβλήθηκε στα διό-δια πέντε αυτοκινητόδρομων, κάνοντας παράλληλα λόγο για «συμβατική υποχρέ-ωση». Για την υποχρέωση των εργολάβων να φτιάχνουν πρώτα τους δρόμους και να πληρώνουν τους εργαζόμενους (αντί να τους απολύουν) ούτε λόγος...

Αυτάρκης κι εκτός ευρώ!Το ποσοστό αυτάρκειας της Ελλάδας

σε μια σειρά βασικών αγροτικών, δια-τροφικών προϊόντων ήταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010, όπως αποδεικνύει πρό-σφατη έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ. Ο πρόε-δρός της, Τζ. Καραμίχας, μάλιστα δήλω-σε ότι «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δεν θα πεινάσουμε»! Στη φυτι-κή παραγωγή, η αυτάρκεια είναι 99% κα-τά μέσο όρο, στα δημητριακά 82%, στα πορτοκάλια 167%, στα φρούτα 128%, στη

Ένας αγαπημένος σύντρο-φος μου έστειλε την περα-σμένη βδομάδα ένα ποίη-μα που βρήκε (και βρή-κα κι εγώ) ενδιαφέρον και που με πολλούς τρόπους μας αφορά. Ο ποιητής εί-ναι βραζιλιάνος, λέγεται Μάριο ντε Αντράντε και εί-ναι επίσης δοκιμιογράφος και μουσικολόγος. Ακόμα κι αν η μετάφραση δεν είναι η πιο καλή, το ποίημα αξίζει τον κόπο (Πολύ περισσότε-ρο που αυτές οι υπόγειες επικοινωνίες των φίλων είναι σαν άχραντα μυστήρια):

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδη-τοποίησα,/ ότι μου υπολείπεται λιγότε-ρος χρόνος/ ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα.../ Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδά-κι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες:

τις/ πρώτες τις καταβρό-χθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση./ Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συ-γκεντρώσεις όπου συζη-τούνται, καταστατικά,/ νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί,

γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά./ Δεν έχω πια χρόνο για να ανέ-χομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη/ χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν με-γαλώσει./ Δεν έχω πια χρόνο για να λογο-μαχώ με μετριότητες./ Δε θέλω να βρίσκο-μαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί./ Δεν ανέχο-μαι τους χειριστικούς και τους καιροσκό-

πους./ Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προ-σπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότε-ρους/ για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους./ Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα/ μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο.../ μετά βίας για την επι-κεφαλίδα./ Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφα-λίδες./ Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιά-ζεται.../ Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.../ Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρό-σωπα με ανθρώπινη υπόσταση./ Που μπο-ρούν να γελούν με τα λάθη τους./ Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους./ Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους./ Που δεν αποφεύγουν τις ευ-θύνες τους./ Που υπερασπίζονται την αν-θρώπινη αξιοπρέπεια/ και που το μόνο

που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια./ Το ουσι-ώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή./ Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρό-σωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.../ Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδα-ξαν πως/ μεγαλώνει κανείς με απαλά αγ-γίγματα στην ψυχή./ Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η/ ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει./ Σκο-πεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σί-γουρος/ ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστι-μες απ’ όσες έχω ήδη φάει./ Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημέ-νος και σε ειρήνη με/ τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου./ Εύχομαι και ο δι-κός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...».

σχόλιαστο ημιΦΩΣ

ΘANAΣHΣ ΣKAMNAKHΣ

Ένα ποίημα για τις καραμέλες

TEΛEYTAIA

λέξη

οποίου το κόστος επιστροφής της δραχ-μής είναι πρόσκαιρο και κυρίως σημαντι-κά μικρότερο από το κόστος παραμονής στο ευρώ!) κατέληγαν να αποτελούν κα-τηγορητήριο σε κάθε σκέψη εγκατάλει-ψης του ευρώ και ύμνος στο κοινό νόμι-σμα! Δείγμα κι αυτό της ένδειας επιχει-ρημάτων των τελευταίων Ταλιμπάν της τρόικας και των μνημονίων...

(Νέο Αριστερό Ρεύμα), που είναι πιο κο-ντά μου»…

Λαθροχειρία από το Capital.grΡεσιτάλ κιτρινισμού έδωσε το Capital.

gr, υποβαθμίζοντας με τον τρόπο του την ιντερνετική δημοσιογραφία σε ένα απέ-ραντο πεδίο διαστρέβλωσης απόψεων,

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

Page 10: 1072 05.02.12

10 / ΠPIN AΠOΨEIΣ KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΠΑΡΟΧΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Πήραν τα λεφτά κι έφυγαν!n ΦΛΩΡΑ ΠΑΠΑΔΕΔΕ

Δεν έφτανε το χαράτσι στο ρεύμα, μας ήρ-θε τώρα και το φέσι! Με 310 εκ. μας φέσωσαν οι ιδιώτες «εναλλακτικοί πάροχοι» ρεύματος Eνέργκα και Eλλάς Πάουερ. Από τα μέχρι σή-μερα στοιχεία προκύπτει ότι χρωστούν 70 εκ. ευρώ στη ΔΕΗ και 120 εκ. ευρώ στο ΔΕΣΜΗΕ για χρήση των δημόσιων δικτύων και 120 εκ. ευρώ στο Δημόσιο από τα χαράτσια που εισέ-πραξαν και δεν απέδωσαν. Κι ο λογαριασμός ανεβαίνει καθημερινά…

Ποιος θα πληρώσει το φέσι; Το σύνηθες υποζύγιο, το σύνολο της λαϊκής κατανάλωσης. Οι οδηγίες της ΕΕ και οι εναρμονισμένοι με αυ-τές νόμοι και κώδικες της «απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας» έχουν από χρό-νια προβλέψει ότι τα χρέη των ιδιωτών εμπό-ρων ρεύματος θα καλύπτονται από «τους υπό-λοιπους συμμετέχοντες στη λιανική αγορά ηλε-κτρικής ενέργειας», δηλ. από τη ΔΕΗ! Ο έτε-ρος ιδιώτης προμηθευτής, η ελβετική EGL, μό-λις έμαθε ότι θα πρέπει να πληρώσει κι αυτή, ξέ-χασε ότι είναι υπέρμαχος της «απελευθέρωσης» και δήλωσε αμέσως αποχώρηση (στις 20 Iανου-αρίου) από την ελληνική αγορά...

Πού πήγαν τα 310 εκ. ευρώ; Mεγάλο μέρος τους σε λογαριασμούς στην Ελβετία! Οι Eνέρ-γκα και Eλλάς Πάουερ, οι ιδιώτες «που εισέ-βαλαν δυναμικά στην απελευθερωμένη αγο-ρά», τσέπωσαν τα 310 εκ. από τους καταναλω-τές - πελάτες τους και αξιοποιώντας την ελευθε-ρία κίνησης του κεφαλαίου που τους διασφαλί-ζει το ευρώ κι η ΕΕ τα ...επέν-δυσαν! Φυσικά, με το γνωστό τρόπο που «επενδύει παρα-γωγικά» το κεφάλαιο...

Όμως, τι ακριβώς υπηρε-σίες προσφέρουν οι ιδιώτες «πάροχοι» ρεύματος και σε ποιον; Δεν έχουν δική τους παραγωγή ούτε 1 κιλοβατώ-ρα, αγοράζουν το ρεύμα από τη ΔΕΗ, αλλά διαφημίζουν το «πράσινο», «καθαρό» ρεύμα «τους». Δεν έχουν δίκτυα με-ταφοράς και διανομής, χρησι-μοποιούν τη δημόσια υποδο-μή της ΔΕΗ και δεν πληρώ-νουν φράγκο. Δεν διαθέτουν τεχνικούς, παρά ένα γραφείο με νοικιασμένους υπαλλή-λους για «τηλεφωνικές προ-σφορές». Δεν εγγυώνται τίπο-τα και σε κανέναν. Για διακο-πές, βλάβες και κάθε είδους προβλήματα ισχυρίζονται ότι αυτά «αποτελούν υποχρέωση της ΔΕΗ». Υποχρέωση σε ποιον; Μα στο μοναδι-κό στόχο της «απελευθέρωσης των αγορών»: Tην εκμετάλλευση της λαϊκής περιουσίας, τζάμπα και βερεσέ, για να κερδοσκοπούν οι ιδιωτικές επιχει-ρήσεις με βασικές κοινωνικές ανάγκες, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα.

Όσο για τις «φθηνότερες τιμές» και τις «εκ-πτώσεις», είναι χιλιάδες πια οι καταναλωτές που έπαθαν «ηλεκτροπληξία» μόλις άνοιξαν τον πρώτο λογαριασμό του «φθηνότερου» ιδι-ώτη πάροχου. Από τον Αύγουστο ήδη, η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή τους επέβαλε πρόστι-μο 40.000 ευρώ γιατί «διαφήμιζαν στην ουσία ει-κονικές εκπτώσεις»!

Ποιος έφερε αυτούς τους πλασιέ ρεύματος στον τόπο μας; Η ΕΕ κι οι «ελληνικές» κυβερνή-σεις. Το σκάνδαλο με τους ιδιώτες «παρόχους» δεν είναι αποτέλεσμα «στρεβλώσεων», αλλά γνή-σιο τέκνο της «απελευθέρωσης των αγορών», της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων και των κοινωνικών αγαθών που προσφέρουν.

Φιλολαϊκή λύση είναι μόνο η εθνικοποίηση του ηλεκτρενεργειακού τομέα. Γιατί το ρεύμα εί-ναι κοινωνικό αγαθό κι όχι εμπόρευμα. Ας σκε-φτούν και οι 200.000 πελάτες που άφησαν χωρίς ρεύμα οι Eνέργκα και Eλλάς Πάουερ, αλλά και όλοι μας: Τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε ΔΕΗ;

Πάνω από 310 εκ. ευρώ φέσι άφησαν στο δημόσιο

οι ιδιώτες στην αγορά ενέργειας

Χειρότερα μάλλον δεν γίνεται… Κι ας ξέρουμε ότι όσες φορές ειπώ-θηκε κάτι τέτοιο τα τελευταία χρό-νια επήλθε διάψευση και μάλιστα άμεσα. Η προηγούμενη εβδομάδα

όμως, όπως ξεκίνησε με τη σύνοδο κορυφής και την έγκριση του Δημοσιονομικού Συμφώ-νου από τους 25 ηγέτες της ΕΕ και τελειώνει με την κορύφωση των διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων, προδια-γράφει ένα μέλλον ζοφερό, απέραντης φτώ-χειας σε όλη την Ευρώπη και τον πλήρη και οριστικό υποβιβασμό του ελληνικού λαού σε φόρου υποτελή απέναντι στους δανειστές. Αν φυσικά όλα αυτά εφαρμοστούν...

Η πρώτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ για τον καινούργιο χρόνο μπορεί να μην συγκλήθη-κε υπό το βάρος μιας απρόσμενης όξυνσης της κρίσης (δεν συνοδεύτηκε επομένως από δραματικές ανταποκρίσεις και ολονύχτια πα-ζάρια) όπως σχεδόν συστηματικά συνέβαινε τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο, το θέμα της ωστόσο ήταν η θεσμική κατοχύρωση του έκτακτου καθεστώτος που εγκαινιάσθηκε την προηγούμενη περίοδο με αφορμή την δημο-σιονομική κρίση. Το κείμενο που υπέγραψαν οι 25 χώρες της ΕΕ, με εξαίρεση την Αγγλία και την Τσεχία, σηματοδοτεί το τέλος αυτής της πορείας αφόρητων πιέσεων για μεγαλύ-τερη λιτότητα και συνεχών εκβιασμών από τη μεριά του Τέταρτου Ράιχ για τον περιορι-σμό των ελλειμμάτων και την αρχή μιας άλ-λης, όπου οι περικοπές κοινωνικών δαπανών και οι μειώσεις μισθών, στο όνομα της δια-σφάλισης της βιωσιμότητας του ευρώ, θα εί-ναι ο απαρέγκλιτος κανόνας και όχι η εξαίρε-ση. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο σε επίπεδο θεσμικό συμβολίζει το τέλος της «ΕΕ που ξέ-ραμε» με τις ομοφωνίες και την τυπική έστω αναζήτηση ισορροπιών. Τη θέση αυτού του κανόνα καταλαμβάνουν πλέον συνταγματικά πραξικοπήματα, όπως έγινε τώρα με την εν κρυπτώ αναθεώρηση των καταστατικών αρ-

χών της ΕΕ, καθώς και η διάσπαση της ΕΕ σε ομόκεντρους κύκλους διαφορετικών ταχυτή-των. Διαδικασία που επιβεβαιώνει την απο-γείωση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνι-σμών στο έδαφος της οξυνόμενης κρίσης και τις αντιδράσεις που προκαλεί η επιθετικότη-τα της Γερμανίας.

Σε οικονομικό επίπεδο, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο προβλέπει αρχικά την απαγόρευση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, με τη μορ-φή της έκκλησης για συνταγματική (ή εφά-μιλλη νομοθετικά) κατοχύρωση των ισοσκε-λισμένων προϋπολογισμών. Το μεγαλύτερο

δυνατό έλλειμμα που μπορεί να γίνει δεκτό είναι της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ, στα όρια δηλαδή του στατιστικού λάθους. Για τους πα-ραβάτες προβλέπονται αυτόματες ή σχεδόν αυτόματες διαδικασίες παραπομπής στο ευ-ρωπαϊκό δικαστήριο (που θα μπορούν να ενεργοποιηθούν ακόμη και μετά από υπόδει-ξη άλλων κρατών μελών) το οποίο αναβαθ-μίζεται σε προστάτη και εγγυητή της κοινω-νικά επώδυνης πολιτικής των μηδενικών ελ-λειμμάτων. Το πρόστιμο δε που θα επιβάλλει στους παραβάτες, ίσο με το 0,1% του ΑΕΠ, το οποίο θα καταβάλλεται στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, θα δείχνει απλώς την πόρτα εξόδου από την ευρωζώνη σε όσα κράτη αρνούνται να θυσιάσουν τις κοινωνι-κές παροχές. Γιατί το ζητούμενο των μηδε-

νικών ελλειμμάτων δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η κατάργηση σε όλη την Ευρώπη μο-νομιάς (και σε όχι μόνο σε όσες χώρες βρί-σκονται στην εντατική των «προγραμμάτων διάσωσης» όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία) κάθε κοινωνικής κατάκτησης της μεταπολεμικής περιόδου, το κράτος πρό-νοιας, τις παροχές σε παιδεία, υγεία και κοι-νωνική ασφάλιση, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τους ελάχιστους μισθούς κ.λπ. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και η επί-κληση της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι η αφορμή για να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της κοινωνίας και να συγκαλυφθεί το αντερ-γατικό πραξικόπημα του κεφαλαίου. Πρόκει-ται για μια πορεία που όσο κοινωνικά οδυ-νηρή θα αποδεικνύεται κατά την εφαρμογή της, άλλο τόσο θα είναι και γεμάτη αντιφά-σεις, στο βαθμό που η ανύπαρκτη κοινωνική της νομιμοποίηση θα αυξάνει την εγγενή της αστάθεια, αποκαλύπτοντας τον πραξικοπη-ματικό χαρακτήρα της αστικής κυριαρχίας.

Όπως λίγο πολύ συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου η προσπάθεια για την επιτυ-χή ολοκλήρωση της συμφωνίας ανταλλα-γής ομολόγων οδεύει στο τέρμα της. Είναι ωστόσο άγνωστο κατά πόσο θα ολοκληρω-θεί αυτό το Σαββατοκύριακο όπως αναμε-νόταν ή μια έκτακτη δανειοδότηση - «γέ-φυρα» θα αναλάβει να καλύψει την ανά-γκη χρηματοδότησης του ομολόγου ύψους 14,4 δισ. ευρώ που λήγει στις 20 Μαρτίου, έτσι ώστε οι διαπραγματεύσεις να συνεχι-σθούν με την «άνεση χρόνου» που απαιτεί-ται. Στην περίπτωση των διαπραγματεύσε-ων αυτών, δεν χωρούν τελεσίγραφα ούτε εκβιασμοί, αντίθετα φυσικά με ό,τι συμβαί-νει στην περίπτωση των από κάτω, που κά-θε φορά βρίσκονται με το πιστόλι στον κρό-ταφο να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Οι επιπλοκές των τελευταίων ημερών αν κάτι φέρνουν στην επιφάνεια εί-ναι τα αδιέξοδα και τον ασταθή χαρακτή-

Στις συμπληγάδες της νέας ΕΕ και των δανειστών

n ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ

Όλη την τελευταία εβδομά-δα έχουμε κατακλυστεί από μια μεθοδευμένη προσπάθεια να εμ-φανιστεί η συγχώνευση Άλφα - Γιούρομπανκ ως η επιχειρηματι-κή κίνηση που αλλάζει τα δεδο-μένα και βάζει ξανά την Ελλάδα στο δρόμο της ανάκαμψης. Το Κατάρ παρουσιάζεται ως ο ξέ-νος επενδυτής που δίνει εμπιστο-σύνη στη χώρα. Οι δήθεν έγκυ-ροι σχολιαστές (που συγχρόνως συστηματικά υπερασπίζονται το Μνημόνιο) προωθούν την άπο-ψη ότι ο ιδιωτικός τομέας παίρ-νει πρωτοβουλίες για να βγάλει τη χώρα από την κρίση εν αντι-θέσει με το Δημόσιο. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Όποιος διάβασε την επίση-μη ανακοίνωση για τη συγχώ-νευση των δύο τραπεζών, καθώς και αυτή για τα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 2011 που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρο-να, οφείλει να καταλήξει σε δια-φορετικά συμπεράσματα. Πρώ-

τον, οι δύο τράπεζες εμφανίζουν επίσημες ζημίες σχεδόν 1 δισ. ευρώ το 6μηνο. Στην πραγματι-κότητα όμως οι ζημίες είναι πο-λύ περισσότερες, διότι δεν έχει υπολογιστεί το σύνολο των ομο-λόγων που κατέχουν και θα υπο-στούν «κούρεμα» και κυρίως, δεν έχουν υπολογίσει τις πραγ-ματικές ζημίες στα δάνειά τους. Ο τελευταίος λόγος καλύπτεται εντέχνως γιατί θέλουν να εμφα-νίσουν τον «υγιή» ιδιωτικό τομέα να επιβαρύνεται κυρίως από το «κακό» Δημόσιο.

Τα προβληματικά δάνεια των δύο τραπεζών είναι πολύ μεγα-λύτερα των εμφανιζομένων. Οι δύο τράπεζες κάνουν προβλέ-ψεις (δηλαδή θεωρούν επισφα-

λή) γύρω στο 10,5% του χαρτο-φυλακίου των δανείων τους. Το ποσοστό αυτό προκύπτει από τα λογιστικά πρότυπα, όπου «επι-σφαλές» κρίνεται όποιο δάνειο εμφανίζει καθυστέρηση άνω των 90 ημερών. Οι τραπεζίτες όμως συστηματικά αναδιαρθρώνουν τα δάνεια επιμηκύνοντάς τα για να μην εμφανίζουν καθυστέρη-ση, κρύβοντας έτσι το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Αν αυξηθούν τα καθυστερημένα δάνεια στο 15% του χαρτοφυλακίου (πο-σοστό χαμηλότερο του πραγμα-τικού), τότε οι ζημίες για τις δύο τράπεζες θα ξεπεράσουν τα 4 δισ. ευρώ! Με λίγα λόγια, πρό-κειται για επιχειρήσεις απολύ-τως χρεωκοπημένες, οι οποίες

βάδιζαν με μαθηματική ακρίβεια στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Η ένταξη στο τελευταίο δεν είναι κρατικοποίηση όπως το εμφανίζουν ορισμένοι, αλλά ένα ενδιάμεσο στάδιο διάρκειας έως 24 μηνών, προκειμένου να ιδιω-τικοποιηθεί εκ νέου η τράπεζα. Είναι μια από τις συνθήκες που επέβαλε η τρόικα με το Μνημό-νιο προκειμένου να «βάλουν χέ-ρι» οι ξένοι στις ελληνικές τρά-πεζες. Το πρόβλημα με τους έλ-ληνες τραπεζίτες ήταν ότι έτσι θα έχαναν την αξία των μετοχών τους και τη διοίκηση των τρα-πεζών. Τι σκέφτηκαν λοιπόν οι μέτοχοι των δύο τραπεζών; Να πουλήσουν την ιστορία της συγ-χώνευσης με προίκα από τον κουμπάρο του Κατάρ.

Είναι μια κίνηση στην οποία υποτίθεται ότι θα εισέρθουν νέα κεφάλαια και θα δημιουρ-γηθεί η μεγαλύτερη τράπεζα. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν

ΖΟΦΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Διαζύγιο Άλφα - Γιούρομπανκ πριν μπουν τα στέφανα;

Όλο και πιο ακριβή, όλο και πιο κοινωνικά οδυνηρή η προσπάθεια κουρέματος

του δημόσιου χρέους

Page 11: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 AΠOΨEIΣ ΠPIN / 11

ΑΣΤΕΓΟΙ

Υποκρισία αντί για στέγαση

n ΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Με ιδιαίτερη ένταση ενέσκηψε το τελευταίο δι-άστημα το θέμα της αντιμετώπισης του οξύτατου προβλήματος των αστέγων, οι οποίοι πλέον σύμ-φωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ξεπερνούν κατά πολύ τις 20.000. Το δριμύτατο ψύχος που επικρά-τησε σε ολόκληρη τη χώρα την περασμένη εβδο-μάδα, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη υπο-δομών και μηχανισμών αντιμετώπισης του φαινο-μένου αυτού από μεριάς πολιτείας, έθετε και εξα-κολουθεί να θέτει, σε άμεσο κίνδυνο και την ίδια ακόμα την επιβίωσή τους.

Το γεγονός ότι στην Ελλάδα, χώρα με παρα-δοσιακά υψηλό ποσοστό λαϊκής μικροϊδιοκτησί-ας στην κατοικία, εμφανίζεται με ιδιαίτερα έντο-νο τρόπο αυτό που μόλις πριν μερικά χρόνια απο-τελούσε περιθωριακό φαινόμενο, αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία των εφαρμοζόμενων πολιτι-κών όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες αφού με την έλλειψη στεγαστικής πολιτικής άφησαν τον κόσμο βορά στα νύχια του τραπεζιτικού κεφαλαίου, τώ-ρα εξαφανίζοντας το εισόδημά του, τα δικαιώμα-τα και τις κατακτήσεις δεκαετιών, τον οδηγούν και στην πλήρη εξαθλίωση. Ο αριθμός των αστέ-γων ενισχύεται δραματικά το τελευταίο διάστη-μα από ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους ή που πετάχτηκαν στο περιθώριο μόλις τους τελευ-ταίους μήνες. Το πρόβλημα των αστέγων εμφανί-ζεται με ιδιαίτερη οξύτητα στις μεγάλες πόλεις και ειδικότερα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή αυτό, έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα την εμφάνισή τους διάφορες πρωτοβουλίες αντιμε-

τώπισης και μερικής ανακού-φισης των ανθρώπων αυτών, γύρω από τις οποίες φαίνεται ότι αρχίζει να ξετυλίγεται μια ολόκληρη εκστρατεία «νέας» φιλανθρωπίας, που δεν διαφέ-ρει από τη δραστηριότητα των αριστοκρατών και των πλου-σίων κυριών του προηγούμε-νου αιώνα, που πετούσαν ένα κομμάτι ψωμί στους πεινασμέ-νους και γύριζαν πλευρό έχο-ντας εξασφαλίσει τη «σωτη-ρία» της ψυχής τους.

Τη θέση τους σήμερα δι-εκδικούν επάξια οι σύγχρο-νοι επίγονοί τους που φορά-νε το μανδύα της φιλανθρωπί-ας και του ενδιαφέροντος για το συνάνθρωπό μας, συσκοτί-ζοντας ή και εξαφανίζοντας και τις αιτίες που τον οδήγη-σαν στην εξαθλίωση. Και βε-βαίως δεν προσπαθούν να πά-

ψουν να υπάρχουν άστεγοι, ανοίγοντας όλα τα κλειστά κτίρια (δήμων, εκκλησίας, τραπεζών) με δημόσιες δαπάνες, αλλά απλώς να μην πεθαίνουν από το κρύο... Έτσι λοιπόν ο δήμος της Αθήνας που εφαρμόζει τον Καλλικράτη, απολύει συμβασι-ούχους, κόβει τις κοινωνικές παροχές, συρρικνώ-νει τις ίδιες τις υποδομές για τους αστέγους, παρα-χωρεί προσωρινά δημοτικούς χώρους για τη φιλο-ξενία των απόκληρων τις κρύες νύχτες και εμφα-νίζεται να συμπάσχει στο δράμα τους. Κατ’ αντι-στοιχία, μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν κάνει τη ζωή των εργαζομένων τους κόλαση, μέ-σω της μείωσης των αποδοχών, την απλήρωτη ερ-γασία, τις απολύσεις και την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, με απύθμενη υποκρισία συμμε-τέχουν σε ακριβοπληρωμένες διαφημιστικές εκ-στρατείες, προσπαθώντας να πείσουν ότι ενδιαφέ-ρονται για το συνάνθρωπο. Στο χορό έχουν μπει και τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά συγκροτήματα, που βυσσοδομούν εναντίον κάθε εργατικής και λα-ϊκής κινητοποίησης βγάζοντας εξωνημένους τηλε-δημοσιογράφους να ρίχνουν χολή κάθε βράδυ από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Την ίδια στιγμή σε μια ακραία εκδήλωση απίστευτου θράσους, καλούν τους ακροατές τους να συμμετάσχουν στην προ-σπάθεια συλλογής τροφίμων και φαρμάκων για τους χιλιάδες πλέον απόρους που τα έχουν ανά-γκη. Αν δεν υπάρχει ψωμί ας φάμε παντεσπάνι!

Δεν προσπαθούν να στεγάσουν τους άστεγους, απλώς φροντίζουν να μην πεθάνουν από το κρύο

προκύπτει από πουθενά. Το επί-σημο δελτίο συγχώνευσης προ-βλέπει μεν αύξηση 3,9 δισ. αλ-λά «φρέσκο» χρήμα δεν είναι σίγουρο ότι έρχεται. Κατ’ αρ-χάς, το Κατάρ το οποίο είναι ο κυριότερος μέτοχος μέχρι στιγ-μής, δεν έχει κάνει καμία επί-σημη ανακοίνωση ή εμφάνιση. Υπάρχει μόνο η πρόθεσή του (όχι δέσμευση) να καταβάλει 0,5 δισ. με μετατρέψιμο ομολο-γιακό δάνειο το 2012. Υπάρχει πρόβλεψη για άντληση 1,25 δισ. από το χρηματιστήριο αν οι συν-θήκες το επιτρέπουν όπως ανα-φέρεται στο επίσημο δελτίο, γε-γονός εξαιρετικά αμφίβολο με την οικονομία σε κακά χάλια. Τα δε υπόλοιπα χρήματα μέχρι τα 3,9 δισ. θα προέλθουν από οι-κονομίες κλίμακας(!), πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων και αναπροσαρμογές στον ισολογι-σμό(!), δηλαδή καθόλου «φρέ-σκο» χρήμα. Ουσιαστικά, για να πετύχει η συγχώνευση χρειά-

ζονται εξαιρετικά ευνοϊκές συν-θήκες στην οικονομία που είναι δύσκολο να υπάρχουν το 2012. Χωρίς την προηγούμενη συν-θήκη, πρόκειται στην ουσία για μια συγχώνευση δύο προβλημα-τικών εταιρειών.

Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το πιθανότερο είναι ότι οι μέτοχοι των δύο τραπεζών έβαλαν μπροστά το Κατάρ για να το χρησιμοποιήσουν σαν ασπί-δα για να μην τους πάρουν τις τράπεζες. Ξέρουν ότι το Κατάρ έχει ήδη 5% στην Άλφα και κα-λές σχέσεις με τον πρωθυπουρ-γό. Του δίνουν με μη δεσμευτι-κή συμφωνία τη δυνατότητα να εξαγοράσει με πολύ ικανοποι-ητική τιμή (εγγυημένη απόδοση 30% τα 3 πρώτα χρόνια και μετά επιπλέον 20% πρέμιουμ ανά με-τοχή) μετοχές αξίας 0,5 δισ. ευ-ρώ. Γιατί να μην δεχθεί να «παί-ξει» το παιχνίδι από το να απα-ξιωθούν και οι δικές του μετοχές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής

Σταθερότητας; Αλλά μέχρι εκεί. Δήλωση ότι θα βάλει σίγουρα λε-φτά δεν προκύπτει από πουθενά. Αυτές είναι ορισμένες από τις αι-τίες που οι αναλυτές παρατήρη-σαν και κατά συνέπεια οι μετο-χές μετά το ρεκόρ ανόδου 30% στο χρηματιστήριο έκαναν βου-τιά και επανήλθαν στα ίδια χα-μηλά επίπεδα.

Με αφορμή τον επιχειρημα-τικό «γάμο της χρονιάς», να επι-σημανθούν δύο ακόμη γεγονότα. Πρώτον, ορισμένοι ήξεραν και έπαιξαν τόσο στην άνοδο της με-τοχής όταν ανακοινώθηκε η συμ-φωνία, όσο και στην υποχώρη-ση, όταν άρχισαν να ανακοινώ-νονται οι λεπτομέρειες της συμ-φωνίας. Μάλιστα, το κέρδος σε όσους έπαιξαν παράγωγα είναι ασύλληπτο (συντηρητική τοποθέ-τηση απέδιδε 300% κέρδος την ημέρα!). Θα βρεθεί εισαγγελέ-ας να ψάξει την υπόθεση; Δεύτε-ρο, γίνεται φανερή για μια ακό-μη φορά η υποκρισία των τραπε-

ζιτών και των εκπροσώπων τους τα ΜΜΕ. Αυτοί οι οποίοι στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και της αγοράς υποστήριζαν ότι ο ανταγωνισμός και η ύπαρξη πολλών επιχειρήσεων κατά κλά-δο είναι προς όφελος της κοινω-νίας, τώρα αναίσχυντα υποστη-ρίζουν τη χρησιμότητα των ολι-γοπωλίων με 2 ½ τράπεζες στη χώρα μας.

Οι πιθανότητες να προχωρή-σει η συμφωνία δεν είναι πολ-λές. Ο μόνος σίγουρος παράγο-ντας για την ολοκλήρωση αυτής της συμφωνίας είναι τα κέρδη από τη μείωση του «λειτουργι-κού κόστους», δηλαδή τον εξαν-δραποδισμό των εργαζόμενων. Μάλιστα, δεν αποκλείεται αντί για τη μεγάλη ιδιωτική τράπε-ζα να προχωρήσουν σε συγχώ-νευση, να μη γίνουν οι αυξή-σεις κεφαλαίων και να καταλή-ξει η νέα συγχωνευμένη τράπε-ζα στο Ταμείο Χρηματοπιστω-τικής Σταθερότητας...

ρα της ακολουθούμενης περιοριστικής πο-λιτικής. Τίτλος της εναγώνιας προσπάθειας που καταβάλλεται εδώ και λίγα 24ωρα θα μπορούσε να είναι: «Zητούνται 20 δισ. ευ-ρώ»! Τόσα τους λείπουν, όχι για να γίνει το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο, αλλά για να φθάσει ακόμη και σε αυτό το (μη βιώ-σιμο) επίπεδο του 120% του ΑΕΠ το 2020, όπως ήταν ο αρχικός στόχος. Όμως, η υλο-ποίησή του συνεχώς απομακρύνεται, γιατί η πολιτική της λιτότητας παράγει αλλεπάλλη-λα χρηματοδοτικά κενά. Έτσι οδηγούμαστε σε μια νέα, ακόμη πιο δυσμενή, αναθεώρη-ση της απαράδεκτης συμφωνίας της ΕΕ της 27ης Οκτωβρίου, η οποία προέβλεπε την ανταλλαγή σε εθελοντική βάση των ομολό-γων που κατέχουν ιδιώτες με την επωνυμία PSI (private sector involvement – συμμετο-χή ιδιωτικού τομέα). Πλέον το πρόγραμμα ανταλλαγής έχει επεκταθεί πέραν του ιδιω-τικού τομέα (που φυσικά δεν ήταν μόνο ιδι-ωτικός, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έχαναν 12 δισ. ευρώ τα ασφαλιστικά τα-μεία που τώρα προσφεύγουν στα δικαστή-ρια κατά της Τράπεζας Ελλάδας) και στον δημόσιο, όπως τουλάχιστον ορίζεται στο πλαίσιο της δικής του ορολογίας.

Το νέο σχέδιο με την επωνυμία OSI (official sector involvement – συμμετοχή δη-μόσιου τομέα) «απειλεί» να εντάξει στο κού-ρεμα τις εξής τέσσερις κατηγορίες ομολό-γων: Πρώτο, ομόλογα που έχει στη διάθεσή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (πιθα-νολογούμενου ύψους 50 δισ. ευρώ), τα οποία μπορεί να μην κουρευτούν οριζόντια αλλά να συμμετάσχουν εμμέσως και πλαγιοτρόπως, αν η ΕΚΤ αποδεχθεί να παραιτηθεί από τους τόκους που αποφέρουν. Δεύτερο, άλλα ομό-λογα που έχουν οι εθνικές κεντρικές τράπε-ζες στα χαρτοφυλάκιά τους. Τρίτο, ομόλογα που έχουν φυσικά πρόσωπα, με τον πέλεκυ να κινδυνεύει να πέσει ακόμη και στα ειδικά ομόλογα που έλαβαν οι απολυμένοι της Ολυ-μπιακής πριν δύο χρόνια. Τέταρτο, ακόμη το πρώτο δάνειο της τρόικας, που συζητείται να «κουρευτεί» με τη μορφή μιας νέας, δεύ-τερης αναθεώρησης των όρων που το συνο-δεύουν, η οποία θα μειώνει για παράδειγμα το επιτόκιο αποπληρωμής. Ακόμη ωστόσο κι αν ξεπερασθούν οι αντιδράσεις και υλοποι-ηθούν τα παραπάνω, θεωρείται πολύ πιθανό να απαιτηθεί η αύξηση του δανείου των 130 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να πιαστεί ο στόχος του 120% του ΑΕΠ για το 2020. Είναι πραγματι-

κά εντυπωσιακό το πώς η κινούμενη άμμος της λιτότητας καθιστά ανεπαρκή κάθε συμβι-βασμό που επιτυγχάνεται στις διαπραγματεύ-σεις, όπως για παράδειγμα συμβαίνει τώρα που οι ιδιώτες δέχτηκαν μετά από πολλά ένα μεσοσταθμικό επιτόκιο της τάξης του 3,7%, το οποίο οδηγεί σε κούρεμα των ομολόγων τους κατά 70%-75%. Παρόλα αυτά, διά στό-ματος του Όλι Ρεν, απαιτείται ένα ακόμη με-γαλύτερο δάνειο, που θα φθάνει τα 145 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η συμφω-νία ανταλλαγής και να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών από τη μεριά του ελληνικού Δημο-σίου. Τα επιπλέον χρήματα μάλιστα θα καλύ-ψουν τις μαύρες τρύπες στους ισολογισμούς των τραπεζών, επιβεβαιώνοντας τον ιδιωτι-κό και απεχθή κατά βάση χαρακτήρα του δη-μόσιου χρέους.

Ο αρμόδιος για τα νομισματικά ζητήμα-τα επίτροπος της ΕΕ όμως, είπε κι άλλα την προηγούμενη εβδομάδα, όπως για παράδειγ-μα ότι δεν προβλέπεται καμιά χαλάρωση στο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης της Ελλάδας, παρά την εμφανή και παταγώ-δη αποτυχία της υλοποίησης όσων είχε υπο-σχεθεί η ελληνική κυβέρνηση. Η επιμονή της τρόικας να επιβληθούν έκτακτα μέτρα ύψους 4,4 δισ. ευρώ που θα καλύψουν τα ελλείμμα-τα του προϋπολογισμού για το 2011 και το 2012, εν είδει μάλιστα προ-μνημονίου –κάτι σαν προκαταρκτικά της κύριας πράξης που θα έρθει με το νέο (έβδομο στη σειρά!) Μνη-μόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση– δείχνει ότι τις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα ξετυ-λιχθεί μια επίθεση στα κοινωνικά δικαιώμα-τα πολύ πιο βάρβαρη απ’ όλες τις προηγούμε-νες και πολύ πιο απροκάλυπτη. Ενδεικτικά, η τρόικα απαιτεί την κατάργηση του φόρου πο-λυτελείας στα ακριβά ΙΧ, τα κοσμήματα και τα σκάφη και ταυτόχρονα, την κατάργηση των απαλλαγών στα τέλη ταξινόμησης και κυ-κλοφορίας των ΙΧ των αναπήρων. Το παρά-δειγμα δείχνει ότι αυτή η πολιτική υπαγορεύ-εται και υπηρετεί τα συμφέροντα μιας ελά-χιστης κοινωνικής μειοψηφίας, μιας ολιγαρ-χίας του μαύρου χρήματος. Απέναντι σε αυ-τή την «επέλαση των βαρβάρων»(καλύτερα των ...Ούνων) τα αιτήματα παύσης πληρω-μών και ανοίγματος των βιβλίων του δημό-σιου χρέους και ταυτόχρονα εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ, συνιστούν τις πρώτες γραμμές άμυνας στην αναγκαία αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, όρο εκ των ων ουκ άνευ για την αναχαίτιση της επίθεσης, την κα-τοχύρωση και τη διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Page 12: 1072 05.02.12

12 / ΠPIN H AΛΛH OΨH KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

T ο 2011 ήταν η χειρότερη χρόνια για τους εργαζόμενους μετά από πολλές δεκαετίες. Έζησαν την πιο βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών τους

εκπροσώπων στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Οι χιλιάδες απολύσεις, η εκ περιτροπής εργασία, οι μονομερείς μειώσεις μισθών, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, οι πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών, τα λουκέτα και το πέταγμα εργαζομένων στο δρόμο, μαζί με τον εργοδοτικό «τσαμπουκά» και τον περιορισμό κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων είναι μερικά μόνο στοιχεία της καπιταλιστικής κρίσης που διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα στην εργατική τάξη και το κίνημά της. Ο μεταπολιτευτικός συνδικαλισμός, έτσι όπως διαμορφώθηκε στη δεκαετία του ’80 (στηριγμένος στη διαχείριση, στην ανάθεση, τον κατακερματισμό, τον κομματισμό, και σε μια ιδιόμορφη συνδικαλιστική εργατική αριστοκρατία που ηγεμόνευε μέσω των ΔΕΚΟ) και εδραιώθηκε γραφειοκρατικοποιώντας το συνδικαλιστικό κίνημα και με τη συναίνεση της Αριστεράς ειδικά την περίοδο των κυβερνήσεων Τζαννετάκη και Οικουμενικής, είναι πια παρελθόν. Αμήχανοι οι γραφειοκράτες βλέπουν να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους, επειδή οι μέχρι τώρα «κοινωνικοί εταίροι» δεν είναι πια σε καμιά περίπτωση «εταίροι». Aφενός, οι γραφειοκράτες δεν αποτελούν κανενός είδους απειλή γι’ αυτούς, αφετέρου αυτό που ενδιαφέρει την εργοδοσία είναι να περάσει τις επιταγές της τρόικας χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, «κινεζοποιώντας» τους μισθούς, διαλύοντας την όποια προστασία στην εργασία και στο ασφαλιστικό σύστημα. Την ίδια ώρα αμφισβητούνται από μεγάλες μάζες εργαζομένων, που αποτελούσαν τις συνδικαλιστικές κομματικές τους βάσεις Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα, αφού με την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων χάνει ένα σημαντικό στοιχείο συγκρότησης, δράσης και συσπείρωσής της. Ειδικά εκεί, που η μοναδική σχεδόν δράση τους ήταν η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων και η διαχείριση επιμέρους ζητημάτων που προέκυπταν από την εφαρμογή τους. Η περίοδος λοιπόν όπου ο συνδικαλισμός άρχιζε από την κομματική παράταξη και κατέληγε στην πόρτα του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, πέρασε χωρίς επιστροφή, πράγμα που δημιουργεί νέους όρους και προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε αγωνιστική ταξική κατεύθυνση. Η υπόθεση των συλλογικών συμβάσεων πρέπει να περάσει στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Αυτό δεν μπορεί να γίνει πια με όρους διαχείρισης αλλά με όρους οξυμένης ταξικής σύγκρουσης με την εργοδοσία τους μηχανισμούς της και τους πολιτικούς εκπρόσωπους της. Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μεγάλη πρωτοβουλία από πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες για το θέμα των συμβάσεων. Όμως έχει σημασία ακόμα και την ώρα της σύγκρουσης το εργατικό κίνημα να βγάζει συμπεράσματα από την πορεία του, από τις νίκες και τις ήττες του.

n ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΡΛΑΣ

Στην πρώιμη εποχή του εργατι-κού κινήματος, τα αιτήματα για νομιμοποίηση της συνδικαλιστι-κής δράσης στους τόπους δου-λειάς είχαν δεσπόζουσα θέση.

Οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας κατά τα πρώτα στάδια της εκβιομηχάνι-σης, προκάλεσαν πολύ νωρίς αυθόρμη-τες αντιδράσεις των εργατών, που εκ-δηλώνονταν συχνά σε βίαιες εργατικές εξεγέρσεις, που οι περισσότερες πνίγο-νταν στο αίμα. Μεγάλες κοινωνικές συ-γκρούσεις που συνδέονται με το λεγόμε-νο «κοινωνικό ζήτημα». Μέσα από αυτές τις συγκρούσεις, διαμορφώθηκαν όροι και προϋποθέσεις –έπειτα από σκληρούς αγώνες– για την αναγνώριση και κατοχύ-

ρωση, έστω και σε εμβρυώδη μορφή, των πρώτων εργατικών δικαιωμάτων για την ελευθερία της συνδικαλιστικής δράσης, πρόπλασμα των όποιων μετέπειτα μεγά-λων κατακτήσεων.

Σε αυτά τα πρώτα βήματά του το ερ-γατικό κίνημα είχε να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που επιδίω-κε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη από-σπαση απόλυτης υπεραξίας μέσω της επι-μήκυνσης του χρόνου εργασίας, της απει-λής της ανεργίας, της απλήρωτης εργασί-ας κ.λπ. Οι όροι της διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης ανάμεσα στο κε-φάλαιο και την εργασία καθορίζονταν εξ ολοκλήρου από το κεφάλαιο. Οδηγούσαν στην εξαθλίωση την εργατική τάξη, μέχρι ακόμα και το σημείο της μη δυνατότητας αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης

(εργατικά ατυχήματα, ασθένειες, πρώι-μο γήρας κ.λπ.). Μαζί με την αποστέρη-ση στοιχειωδών δικαιωμάτων, με διοικη-τικά και κατασταλτικά μέσα, όπως η απα-γόρευση των συνενώσεων των εργατών, η άρνηση του δικαιώματος ψήφου, στερού-σαν από τους εργαζόμενους κάθε δυνα-τότητα να αλλάξουν ή έστω να επηρεά-σουν την κυριαρχία του κεφαλαίου.

Βλέπουμε ότι και στις μέρες μας όλα τα παραπάνω επαναλαμβάνονται, με δια-φορετικές φυσικά μορφές, που όμως στον πυρήνα τους δεν έχουν καμιά διαφορά. Σήμερα, για παράδειγμα, ποιος τολμά να ζητήσει ειδικά στον ιδιωτικό τομέα υπε-ρωρίες; H διευθέτηση του χρόνου εργα-σίας που επιβάλλουν οι εργοδότες μονο-μερώς δεν αποβλέπει μόνο στη μείωση του κόστους του εργάσιμου χρόνου αλλά εμπεριέχει και κλοπή, αφού αναγκάζουν τους εργαζόμενους σε άλλες περιόδους που υπάρχει δουλειά να δουλεύουν ακό-μα και πάνω από δώδεκα ώρες, νύχτες, Κυριακές και αργίες, χωρίς να πληρώνο-νται παραπάνω όπως ορίζουν οι συμβά-σεις. Σε αυτά αν προστεθεί ότι αυξάνεται ραγδαία η απλήρωτη εργασία με ή χωρίς λουκέτα, αλλά και τα κόλπα των εργοδο-τών με την υπαγωγή στο άρθρο 99, τα φέ-σια στα ασφαλιστικά ταμεία, τη μαζική ανεργία κ.λπ. έχουμε τη νέα εξαθλίωση της εργατικής τάξης, που μέρα με τη μέ-ρα χειροτερεύει.

Οι περικοπές στην υγεία, στα προ-νοιακά επιδόματα, οι αυξήσεις στις πα-ροχές της κοινής ωφέλειας, διευρύνουν σε όλο και μεγαλύτερη έκταση την κα-ταστροφή της εργατικής δύναμης, αφού περιορίζουν τη δυνατότητα αναπαραγω-γής της, οδηγώντας στην εξαθλίωση με-γάλες πια μάζες εργαζομένων. Η απει-λή της ανεργίας σε συνδυασμό με τη βία της επιβίωσης, η οργή, η απελπισία, αλ-λά και η έλλειψη ορατής πολιτικής διε-

Το εργατικό κίνημα να ξαναβρεί το δρόμο της ιστορικής αποστολής του

Από την εποχή που ο Ένγκελς γράφει το βιβλίο Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία μέχρι τις πρώτες εργατικές ενώ-σεις, κλιμακώνονται οι πρώτοι

εργατικοί αγώνες (συχνά αιματηροί) που διευρύνουν τις εργατικές κατακτήσεις. Οι πρώτες μεγάλες συγκρούσεις διαμορφώ-νουν μια ριζοσπαστική και συγκρουσια-κή αντίληψη απέναντι στο κεφάλαιο και στους πολικούς του εκπρόσωπους, ενώ οι εργαζόμενοι έρχονται σε επαφή με τις σο-σιαλιστικές ιδέες. Μέσα από αυτήν τη δι-απάλη ιδρύονται τα πρώτα εργατικά σο-σιαλιστικά κόμματα.

Στον απόηχο της Οκτωβριανής Επα-νάστασης έγινε δυνατόν το συνδικαλιστι-κό κίνημα να έχει σημαντικές κατακτή-σεις. Το 8ωρο, η καθιέρωση των συλλογι-κών διαπραγματεύσεων, η εξάπλωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και ιδιαίτερα η ασφάλιση κατά της ανεργί-ας κ.λπ., είναι κατακτήσεις αυτής της πε-ριόδου. Εκφράστηκαν και στην Ελλάδα, ίσως λίγο καθυστερημένα. Το μεγαλύτε-ρο μέρος αυτών των κατακτήσεων ήταν αποτέλεσμα σκληρών ταξικών συγκρού-σεων από το επαναστατικό ρεύμα του ερ-

γατικού κινήματος. Του ρεύματος που δι-εκδικούσε μαζί με τη βελτίωση των άμε-σων συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης και την ανατροπή του καπιταλισμού. Όλα αυτά αλλάζουν με το ξέσπασμα της πα-γκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929. Η συρρίκνωση της παραγωγής, η πτώση των μισθών και η μαζική ανεργία οξύνουν τις ταξικές αντιθέσεις. Δημιουργούνται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες συνθήκες επα-ναστατικής κατάστασης και κίνδυνοι ανα-τροπής των αστικών καθεστώτων.

Η αντιμετώπιση της κρίσης με το Νι-ου Ντιλ και τις κεϊνσιανές πολιτικές στη διάρκεια του μεσοπολέμου, απαιτούσε τη θεσμοποίηση των συνδικάτων. Με το μο-ντέλο λοιπόν της κοινωνικής ενσωμάτω-σης της μισθωτής εργασίας, που οικοδο-μήθηκε μεταπολεμικά με την τριμερή συ-νεργασία για τον έλεγχο των ταξικών συ-γκρούσεων, δημιουργούνται οι συνθήκες για την ηγεμονία του ρεφορμιστικού ρεύ-ματος στο εργατικό κίνημα. Η παραίτη-ση από το αίτημα για υπέρβαση του κα-πιταλισμού και η μετατόπιση του προσα-νατολισμού του εργατικού κινήματος στην γραμμή των μεταρρυθμίσεων και των στα-διακών αλλαγών, που βελτίωναν τη θέση

Στην «παρανομία» οι εργατικοί αγώνες

Page 13: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 H AΛΛH OΨH ΠPIN / 13

Το εργατικό κίνημα να ξαναβρεί το δρόμο της ιστορικής αποστολής τουτου εργαζομένου εντός του συστήματος της μισθωτής εργασίας, ήταν η προϋπόθεση που άνοιξε το δρόμο για τη θεσμοποίηση των συν-δικαλιστικών οργανώσεων και τη συμμετοχή τους ως «ισότιμων» κοινωνικών εταίρων, σε μορφές τριμερούς συνεργασίας κράτους, κε-φαλαίου και εργασίας.

Στη δεκαετία του ’80 η στρατηγική που δια-δέχτηκε την κεϊνσιανή - σοσιαλδημοκρατική δι-αχείριση (ριγκανοθατσερισμός, νεοφιλελευθε-ρισμός, Νέα Οικονομία κ.λπ.) αλλάζει το τοπίο. Η εργατική τάξη αντιμετωπίστηκε με εξαιρετι-κά επιθετικό τρόπο. Κοινωνικά δικαιώματα –σταθερός μισθός, ωράρια εργασίας, ορισμένοι περιορισμοί στις απολύσεις, κοινωνικές παρο-χές ανακούφισης - περιορισμού της ανεργίας, ένα μέσο ως χαμηλό επίπεδο παροχών υγείας, παιδείας και σύνταξης, σωματεία και συλλογι-κές συμβάσεις κ.λπ.– είναι πλέον βαρίδια για το σύστημα. Επομένως, αυτή η εργατική τάξη, όπως ζει και δουλεύει, δεν χωρά πλέον στον καπιταλισμό της νέας εποχής, που επιζητά την καταστροφή και αναδιάρθρωση των μέχρι τώ-ρα εργασιακών σχέσεων. Η κρίση κάνει ακό-μα πιο επιθετική αυτή την τάση, δημιουργώ-ντας συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης για μεγά-λα κομμάτια εργαζομένων (τρία εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας κ.λπ.).

Με βάση την παραπάνω ζοφερή κατάστα-ση, σε ποια βάση θα γίνει η ανασυγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος που θα ανα-τρέψει τους συσχετισμούς, που θα δημιουργή-σει τη βάση για νέα αναδιάταξη των δυνάμεών του; Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ταξι-κό, αγωνιστικό, ανεξάρτητο, ενωτικό και νι-κηφόρο, που να υψώσει αποτελεσματική αντί-σταση στην επίθεση του κεφαλαίου. Που θα προβάλει ξανά τα απελευθερωτικά οράματα της εργατικής τάξης, συνδεδεμένα με την τα-ξική πάλη του σήμερα, με αναβαθμισμένο τον πολιτικό του ρόλο, ένα κίνημα που δεν θα πα-ραμένει στα πλαίσια των «αγώνων του κλάδου μας» ή του να «σώσουμε ό,τι σώζεται». Η ερ-γατική τάξη δεν διαμορφώνει ταξική συνείδη-ση και πολύ περισσότερο, δεν ανυψώνεται σε επαναστατική τάξη όσο μένει εγκλωβισμένη στα στενά συντεχνιακά όρια των «δικών της», «καθαρά εργατικών» στόχων.

Αυτό σημαίνει πως το εργατικό κίνημα θα πρέπει να συνδεθεί και να εκφράσει τα γε-νικότερα λαϊκά αιτήματα και να τα σφραγί-σει με το δικό του ταξικό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και κατεύθυνση. Η μάχη ενάντια στα «χαράτσια» και ο τρόπος που την ενσωμά-τωσαν τα σωματεία είναι ένα χαρακτηριστι-κό παράδειγμα. Η εργατική τάξη παίζει τον

πολιτικό της ρόλο μόνο στο βαθμό που γίνε-ται τάξη για όλο το λαό, με την έννοια ότι οι οργανώσεις της παίρνουν θέση, προβάλλουν λύσεις, αγωνίζονται για ανατροπές στο σύνο-λο των κοινωνικών σχέσεων. Πολιτικός αγώ-νας του εργατικού κινήματος δεν σημαίνει μό-νο «πολιτικοποίηση των οικονομικών αγώνων των εργατών», αυτό είναι απλώς μαχητικός ρεφορμισμός ή αναρχοσυνδικαλισμός.

Μέσα σε αυτές τις απαγορευτικές συνθή-κες για εργατικές διεκδικήσεις, χρειάζεται να προβληθεί από το ταξικό εργατικό κίνημα ένα πλαίσιο στόχων –πέρα φυσικά από τους κυ-ρίαρχους στόχους για την ανατροπή της κυ-βέρνησης, για έξοδο από ΕΕ - ευρώ, για δια-γραφή του χρέους κ.λπ.– όπως: 35ωρο, κατώ-τερο εγγυημένο εισόδημα, αύξηση των εργο-δοτικών εισφορών για το Aσφαλιστικό, απα-γόρευση απολύσεων, εθνικοποίηση στρατη-γικών τομέων, αυτοδιαχείριση επιχειρήσεων που κλείνουν, περιορισμός της τοκογλυφίας των τραπεζών, φορολόγηση των χρηματιστη-ριακών κερδών και των κερδοσκοπικών ρο-ών κεφαλαίων, δέσμευση των κινητών ή ακί-νητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιρειών) του ιδιοκτήτη της εταιρεί-ας που πτωχεύει για να καλυφθούν οι αποζη-μιώσεις και τα επιδόματα ανεργίας των απο-

λυμένων. Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να συμ-βάλει στη δημιουργία του ενιαίου εργατικού μετώπου, που θα είναι πεδίο για την οικοδό-μηση ενός εργατικού - λαϊκού αγωνιστικού με-τώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης, που θα στηρίζεται στην ταξική ενότητα των εργα-ζομένων, στην κοινωνική συμμαχία τους με τα άλλα λαϊκά στρώματα, στη σύγκλιση όλων των αντιστάσεων αλλά και στην κοινή δράση της Αριστεράς, που θα ανοίγει το δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.

Η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήμα-τος είναι όρος και προϋπόθεση για να προχω-ρήσουν τα παραπάνω. Η έτσι και αλλιώς ξε-περασμένη δομή του συνδικαλιστικού κινήμα-τος με τους γνωστούς διαχωρισμούς των εργα-ζομένων σε δημόσιους και ιδιωτικούς, τον απί-στευτο κατακερματισμό κλάδων, σωματείων κ.λπ., κατανοείται πλέον από τους εργαζόμε-νους, μέσα από την πείρα τους, ότι είναι παντε-λώς άχρηστη και αναποτελεσματική. Οι συντο-νισμοί πρωτοβάθμιων σωματείων που επιχει-ρούνται είτε σε κλαδικό, είτε σε γεωγραφικό επίπεδο, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήμα-τα που έχουν, είναι η βάση που πρέπει να πα-τήσουμε για να ανατρέψουμε συσχετισμούς και να δώσουμε περιεχόμενο σε ένα πολιτικό ερ-γατικό κίνημα που θα μπορεί να νικήσει.

Στην «παρανομία» οι εργατικοί αγώνεςξόδου δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα που ειδικά στη νέα γενιά έχει δραματι-κές επιπτώσεις στο πώς βλέπει το εργα-σιακό της μέλλον, οδηγώντας την σε επι-λογές παραίτησης από τον αγώνα για μια θέση εργασίας (με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικογένεια και το μέλλον της) ή φυ-γής από τη χώρα.

Όμως και στον τομέα των δικαιωμά-των έχουμε σοβαρές αλλαγές. Η σύγχρο-νη καταστολή στους τόπους δουλειάς ξε-κινά από την άρνηση της εργοδοσίας του δικαιώματος να υπάρχουν σωματεία και οποιασδήποτε μορφής συνδικαλιστι-κή παρέμβαση και φτάνει στην ανοιχτή καταπάτηση ακόμα και αυτών των ελα-χίστων προστατευτικών νόμων για την συνδικαλιστική δράση, αγνοώντας ακόμα και αυτή την αστική νομοθεσία. Οι περι-πτώσεις της απόλυσης του πρόεδρου της Eτζίαν Έρλαϊνς, είτε οι απολύσεις ιδρυ-τικών μελών σωματείων είναι φαινόμενα της τελευταίας διετίας.

Σε αυτές τις καραμπινάτες παρανομί-ες από τους μηχανισμούς της ελληνικής δικαιοσύνης, δεν υπάρχει κανενός εί-δους παρέμβαση για την προστασία των εργαζομένων, παρά μόνο η βασανιστι-κή διαδικασία των δικαστικών αγωγών από τους παθόντες, που κάνουν 3 και 4 χρόνια να εκδικαστούν. Σε παλιότερες εποχές αρκούσε η προσφυγή σε ασφαλι-στικά μέτρα για να επαναπροσληφθεί ο εργαζόμενος. Αυτή η διαδικασία σχεδόν δεν εφαρμόζεται πότε και όλες οι υπο-θέσεις συνδικαλιστικών διώξεων οδη-γούνται σε τακτικές δικάσιμες που είναι αβέβαιη η έκβασή τους αφού παρατη-ρείται τελευταία αύξηση των αποφάσε-ων που ευνοούν την εργοδοσία. Μέχρι τότε φυσικά στους τόπους δουλειάς των απολυμένων βασιλεύει η τρομοκρατία, η υποταγή και η σύνθλιψη κάθε φωνής που πάει να αντισταθεί. Όμως το σοβαρό-

τερο είναι ότι ακόμα και αυτή την έστω κολοβή προστασία που παρέχει ο νόμος 1264 οι εργοδότες την καταπατούν συ-νειδητά, προετοιμάζοντας ίσως το έδα-φος για την κατάργηση ή την τροποποίη-ση του 1264, που θα καταργεί ακόμα και αυτό το ελάχιστο δίχτυ προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης. Οι απολύσεις 80 συνδικαλιστών τους τελευταίους μή-νες, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει εφαρμοστεί ένα άτυπο «ιδιώνυμο».

Μια άλλη μορφή καταστολής από την εργοδοσία είναι η οργάνωση ισχυ-ρού εργοδοτικού μηχανισμού που χρη-σιμεύει στην τρομοκράτηση και τo κτύ-πημα της όποιας προσπάθειας για συν-δικαλιστική οργάνωση γίνει. Τελευταία παρατηρούμε φαινόμενα όπου εργοδοτι-κό σωματείο που ίδρυσαν στελέχη εται-ρείας που σε αυτό έγραψαν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων με εκβι-ασμούς και απειλές, να παρευρίσκεται σε τριμερή, όπου θα συζητιόταν το θέ-μα απόλυσης ιδρυτικού μέλους σωματεί-ου. Όχι φυσικά για να υποστηρίξει τον εργαζόμενο, αλλά για να δικαιολογή-σει την εργοδοσία ότι «καλώς απέλυσε την εργαζόμενη γιατί δεν ανταποκρινό-ταν στις υποχρεώσεις της»! Ακόμα, εμ-φανίζονται φαινόμενα που θυμίζουν τις συγκρούσεις εργαζομένων στην Αμερι-κή των αρχών του προηγούμενου αιώνα, με στρατολογημένους τραμπούκους από τις εταιρείες. Η περίπτωση της εταιρεί-ας σεκιούριτι ICTS που οδήγησε 100 πε-ρίπου εργαζόμενους έξω από την Eπι-θεώρηση Eργασίας για να «διαμαρτυρη-θούν» τραμπουκίζοντας τους επιθεωρη-τές εργασίας αλλά και σωματεία που κα-τήγγειλαν τις αυθαιρεσίες της εταιρείας, είναι χαρακτηριστικά.

Είναι άμεσο καθήκον μας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα να ορίσουμε τις «κόκ-

κινες γραμμές» που το ταξικό εργατικό κί-νημα δεν θα κάνει βήμα πίσω από αυτές.

Πρώτο, καμιά ανοχή σε απόλυση συνδι-καλιστή ή συναδέλφου, που ασκεί το νόμι-μο δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης, χρησιμοποιώντας πέρα από τις νομικές δι-αδικασίες, τις διαμαρτυρίες και τα ψηφί-σματα, τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα, που θα οργανώνουν μαζικές διαμαρτυρί-ες όχι μόνο έξω από τις επιχειρήσεις, αλ-λά και έξω από τα σπίτια των εργοδοτών ή στελεχών της εταιρείας. Μαζική παρουσία στα δικαστήρια όταν εκδικάζονται υποθέ-σεις απολυμένων συναδέλφων μας.

Δεύτερο, τσάκισμα των εργοδοτικών μηχανισμών τρομοκράτησης των εργαζο-μένων, όπου αυτοί υπάρχουν, με όρους φυσικά μαζικής λαϊκής πάλης, ονομαστι-κές καταγγελίες στο διαδίκτυο, ενημέ-

ρωση ευρύτερα της κοινωνίας ακόμα και στον τόπο κατοικίας τους για το βρόμικο ρόλο που παίζουν απέναντι στους συνα-δέλφους τους.

Tρίτο, δυνάμωμα της εργατικής αλλη-λεγγύης, ειδικά σε χώρους που προκη-ρύσσεται απεργία, επίσχεση κ.λπ., μα-ζικές απεργιακές φρουρές, συγκρότηση λαϊκών επιτροπών αγώνα με φορείς της περιοχής για την υπεράσπιση του αγώνα των εργαζομένων.

Tάτερτο, απέναντι στη νέα καταστολή που ετοιμάζεται με την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, πρέπει να συγκροτήσουμε άμεσα πλατιά επιτροπή αγώνα με τη συμμετοχή συνδι-καλιστών, διανοουμένων, φοιτητών νομι-κών κ.λπ. για την περιφρούρηση του δι-καιώματος να διαδηλώνει ο λαός.

Καμμιά ανοχή σε απολύσεις συνδικαλιστών ή συναδέλφων που ασκούν το νόμιμο δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης

Page 14: 1072 05.02.12

14 / ΠPIN EΠIKAIPOTHTA KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Ο ι λιποθυμίες μαθητών στα σχολεία, τα λουκέτα, τα

συσσίτια, τα ενεχυροδανειστήρια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, τα αυτοκίνητα που αποσύρονται από την κυκλοφορία: Όλα αυτά αποτελούν την ορατή πλευρά του παγόβουνου της κρίσης. Υπάρχει όμως και η κρυφή, η αόρατη, η ανομολόγητη, αυτή που πρέπει να μείνει μυστική από τους γεί-τονες, ακόμα και από τους συγ-γενείς. Πρόκειται για το κομπό-δεμα, για τις οικονομίες των «πα-ραδοσιακών αποταμιευτών», οι οποίοι εδώ και δύο χρόνια έχουν αποσύρει από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους σε ευρώ, καθώς φοβούνται επιστροφή στη δραχ-μή και απώλειά τους.

Γενιές και γενιές μεγάλωσαν

και γέρασαν με την πεποίθηση ότι πρέπει κανείς να έχει δύο δραχμές στην άκρη για ώρα ανά-γκης: Για την κακιά στιγμή, για ιατρικά έξοδα, για σπουδές των παιδιών ή των εγγονών, ακόμα και για την κηδεία. Οι λίγες χι-λιάδες (ή εκατοντάδες) ευρώ στο βιβλιάριο ήταν εγγύηση αξιοπρέ-πειας έναντι μελλοντικών κινδύ-νων και όχι απλώς έκφραση μι-κροαστικού συντηρητισμού.

Η κρίση έφερε τα πάνω κά-τω. Όπως ειπώθηκε επισήμως στη Βουλή, 65 δισ. ευρώ έκαναν φτερά από τις ελληνικές τράπε-

ζες την τελευταία διετία και από αυτά μόνο 19 κατέληξαν σε πι-στωτικά ιδρύματα του εξωτερι-κού. Περίπου 45 δισ. παραμέ-νουν στην Ελλάδα, κρυμμένα σε στρώματα, σε μπαούλα, σε γλά-στρες, σε τενεκέδες, στο πατάρι, τρυπωμένα ανάμεσα στα κλινο-σκεπάσματα.

Πάμπολλοι συμπατριώτες μας, ιδίως μοναχικοί ηλικιωμέ-νοι, ζουν σήμερα με το φόβο όχι μόνο της χρεωκοπίας της χώρας, αλλά της ληστείας. Μάλιστα, πληθαίνουν οι φήμες ότι οι διαρ-ρήκτες δεν χτυπούν μόνο διαμε-

ρίσματα, αλλά και τις αποθήκες στα υπόγεια των πολυκατοικιών, ιδίως τις νύχτες, επειδή κάποιοι τυχεροί συνάδελφοί τους βρήκαν ράβδους χρυσού ανάμεσα σε πα-λιατσαρίες!

Εκτός από την ανεργία, την πείνα, τα ψαλιδισμένα εισοδή-ματα, την αγωνία της επιβίωσης, οι κυβερνήσεις του Mνημονίου και της υποταγής έσπειραν το φόβο μες στις καρδιές, μες στα σπίτια όχι μόνο των βολεμένων, αλλά και των πιο ευάλωτων. Η κρίση δεν ξαναζωντάνεψε μόνο τον Όλιβερ Τουίστ, αλλά και τον υφαντουργό Σίλας Μάρνερ, τον ήρωα του περίφημου μυθιστορή-ματος της Τζορτζ Έλιοτ, ο οποί-ος σε μια στιγμή έχασε τους κό-πους μιας ολόκληρης ζωής.

AKPOBAΣIEΣ

TO TEΛOΣ THΣ AΓOPAΣ

MAPIANNA TZIANTZH

Από τον Όλιβερ Τουίστ στον Σίλας Μάρνερ

Μεγάλη κινητοποίηση υγειονομικώνΜια μεγαλειώδης συγκέ-ντρωση πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Υγείας από εργαζόμενους υγειονομι-κούς που όπως λένε χαρακτη-ριστικά «λιώνουν και εξοντώ-νονται καθημερινά από την εγκληματική υποστελέχωση, το κυκλικό ωράριο, τις βάρδι-ες, τις απλήρωτες εφημερίες, την παρακράτηση οφειλομέ-νων ρεπό, την περικοπή των τακτικών απολαβών, την επι-δρομή του ενιαίου φτωχολο-γίου στους μισθούς» . Στη μα-ζική συγκέντρωση καλούσαν γενικές συνελεύσεις και ΔΣ 10 νοσοκομείων και εργαζό-μενοι από άλλα. Η Συντονι-στική Συνέλευση των νοσοκο-μείων που πραγματοποιήθη-κε μέσα στο υπουργείο, κατη-γορεί την πολιτική ηγεσία του υπουργείου που δεν δεσμεύ-τηκε για τίποτα, αλλά και την ομοσπονδία ΠΟΕΔΗΝ για «θεατρικού, συμβολικού τύ-που αγωνιστική δράση» και «τουφεκιές στον αέρα». Επί-

σης, καλεί τις συνελεύσεις των νοσοκομείων σε συντο-νισμό δράσης και κλιμάκωση του αγώνα σε πανυγειονομι-κή πανελλαδική κλίμακα, με παράλληλες δράσεις στα τα-μεία κατά των 5 ευρώ, νέα δι-αδήλωση στο υπουργείο την Τρίτη 7/2, 11 π.μ., σε συντονι-σμό με άλλους κλάδους δημο-σίων υπαλλήλων. Απαιτούν: Aπόσυρση του ενιαίου μισθολογίου που συνδέει μισθούς - παρα-γωγικότητα, καμία περικο-πή ωρών και άμεση πληρω-μή όλων των δεδουλευμέ-νων, αυξημένο κονδύλι για το 2012 με βάση τις υγειονο-μικές ανάγκες του λαού και ενιαίο, καθολικό αποκλει-στικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας - πρόνοιας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολο-γισμό. Κατάργηση της επι-χειρηματικής δραστηριότη-τας και της λογικής του κέρ-δους στην υγεία.

Κατάληψη νοσοκομείου Κιλκίς«Το Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς πλέον θα αυτοδιοι-κείται και το μόνο αρμόδιο όργανο λήψης αποφάσε-ων διοικητικού περιεχομέ-νου θα είναι η Γενική Συνέ-λευση των εργαζομένων σε αυτό». Αυτά δηλώνουν στην απόφαση της γενικής τους συνέλευσης οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, οι οποίοι προχώρησαν στην κατάλη-ψή του. Αναφερόμενοι στα προβλήματά τους τονίζουν ότι αυτά «δεν μπορούν να

βρουν τη λύση τους σε περι-ορισμένα μεμονωμένα ή ει-δικά κλαδικά αιτήματα και διεκδικήσεις» αλλά σε ένα ευρύτερο πολιτικοοικονομι-κό πλαίσιο ενός πανεργατι-κού - παλλαϊκού κινήματος με εθνικές και διεθνείς προ-εκτάσεις ενάντια στη σημε-ρινή καπιταλιστική βαρβα-ρότητα. Οι εργαζόμενοι ξε-κινούν επισχέσεις εργασί-ας από αύριο, 6 Φεβρουα-ρίου και προχωρούν άμεσα σε νέες κινήσεις.

EIΔHΣEIΣ

Την Κυριακή 19/2, το μεσημέρι, θα γίνει γλέντι οικονομικής ενίσχυσης της Οργάνωσης Αθήνας του ΝΑΡ στο μεζεδοπωλείο Γκαζοχώρι (με-τρό Κεραμεικός). Πρόσκληση 18 ευρώ με ζωντανή μουσική, πλού-σιο φαγητό και όλα τα ποτά.

Η οικογένεια του Θανάση Φώτη προσέφερε 300 ευρώ στο ΝΑΡ στη μνήμη του συντρόφου μας.

Η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου διοργανώνει συζήτηση με θέμα «Το δημόσιο χρέος στη μέγγενη του ευρώ» στις 8/2, 8 μ.μ. στο καφέ Φλοράλ (πλ. Εξαρχείων).

Οι εκδόσεις Τόπος μας καλούν στην εκδήλωση με τίτλο «η τέχνη της επιβίωσης σε εποχές κρίσης», την Τρίτη 7/2, ώρα 8 μ.μ, στην Ται-νιοθήκη της Ελλάδας.

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επι-μελητών Διορθωτών διοργανώνει πάρτι στο Στέκι Μεταναστών, την Παρασκευή 10/2, 10 μ.μ, στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 15, Ε-ξάρχεια).

Κυκλοφόρησε το νέο 15θήμερο πε-ριοδικό πολιτικής και άλλης ύλης Mόνο με πολύ ενδιαφέρουσα αρ-θρογραφία. Είναι μία συλλογική προσπάθεια με ισότιμο ρόλο όλων όσοι συμμετέχουν στην έκδοσή του που αξίζει να στηριχτεί.

Για λίγες ακόμη παραστάσεις ανε-βαίνει το έργο Δίκαιοι του Α. Κα-μύ από την ομάδα Σημείο Μηδέν κάθε Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στη Nότγκάλερι (Μιχαλακοπούλου 206 Αμπελόκηποι). Ώρα έναρξης 9 μ.μ. Ειδική τιμή 10 ευρώ για τους αναγνώστες του Πριν.

Αγώνας για δωρεάν

σίτιση, στέγασηΗ δημόσια δωρεάν σίτι-ση και στέγαση των φοιτη-τών δεν είναι στις προτε-ραιότητες της κυβέρνησης. Κανείς δεν αναλαμβάνει τα λειτουργικά έξοδα των εστιών, που χρηματοδο-τούνταν μέχρι τώρα από το παλιό Εθνικό Ίδρυμα Νεό-τητας. Το τελευταίο μάλλον κρίθηκε περιττό και μεταλ-λάχθηκε σε Ίδρυμα Νεο-λαίας και Διά Βίου Μάθη-σης, που δεν έχει αντίστοι-χες ευθύνες.

Όλες οι εστίες σύμφω-να με το υπουργείο Παι-δείας θα περνούσαν στη διοίκηση των εκπαιδευτι-κών ιδρυμάτων, όμως αυ-τά αντιδρούν λόγω της ελ-λιπέστατης χρηματοδότη-σής τους. Έτσι η απόφαση του υπουργείου συνεχώς αναβάλλεται αφήνοντας τη χρηματοδότηση των εστι-ών στον αέρα. Παράλλη-λα, οι μόνιμοι εργαζόμενοι των εστιών, οι οποίοι έχουν προσληφθεί από τα εκπαι-δευτικά ιδρύματα που θα τις αναλάβουν, είναι απλή-ρωτοι από τις 4/11 και οι συμβασιούχοι βλέπουν τις συμβάσεις τους να λήγουν και να μην ανανεώνονται. Στο πλαίσιο της συνολικής της πολιτικής, η κυβέρνη-ση υποβαθμίζει και οδη-γεί στην ιδιωτικοποίηση τη φοιτητική μέριμνα. Φοιτη-τές και εργαζόμενοι απα-ντούν με παραστάσεις δια-μαρτυρίας στο υπουργείο.

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΝΑΡ

ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ ΣΜΕΔ ➨

ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ➨

Ξενοδοχείο της υποκρισίας...Κ λειστή παραμένει ακόμα η

«Εστία Αθηνών», πολυώροφο κτίριο του Δήμου της Αθήνας επί της οδού Πατησίων 221, το οποίο ανακαινίστηκε ριζικά για να στε-γάσει φτωχούς και άστεγους γέ-ροντες. Το θέμα αναδείχθηκε από την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας». Η απάντηση του Δημάρ-χου; Το κτίριο είναι ακατάλληλο, αφού τώρα ολοκληρώνεται το σύ-στημα πυρόσβεσης, πριν λίγες μέ-ρες συνδέθηκε φυσικό αέριο και δεν έχει μπει παντού φως. Την ίδια στιγμή βέβαια ο Γ. Καμίνης θεωρεί «κατάλληλο» το χωρίς θέρμανση

γήπεδο μπάσκετ του Ρουφ, όπου για λίγες ώρες κάθε βράδυ «φιλο-ξενούνται» άστεγοι αυτές τις κρύες μέρες. Σε συνέντευξη Tύπου, που δόθηκε έξω από το αποκαλούμε-νο με περισσό θράσος από το δή-μο «Ξενοδοχείο των φτωχών», κα-ταγγέλθηκε ότι επικαλούνταν μέ-χρι τώρα έλλειψη προσωπικού, αν και εδώ και ένα χρόνο έχουν προ-σληφθεί με διαδικασίες ΑΣΕΠ μό-νιμοι εργαζόμενοι για το συγκεκρι-μένο ξενώνα του ΚΥΑΔΑ.

Η δημοτική αρχή το μόνο που έκανε ήταν να κινητοποιήσει δε-κάδες άνδρες της δημοτικής αστυνομίας και της ΕΛΑΣ για να «φυλάνε» το κτίριο από ενδεχό-μενο κατάληψης, κάτι που βέβαια τελικά συνέβη σε άλλο κλειστό κτίριο του Δήμου, το εντευκτήριο του Πνευματικού Κέντρου. Και σε αυτή την περίπτωση τα ΜΑΤ αντι-μετώπισαν τους αστέγους κατα-ληψίες. Κλειστό επίσης, τις μέ-ρες του χιονιά, παρέμενε ένα άλ-λο κτίριο του δήμου, το Βουστά-σιο στην περιοχή των Σεπολίων. Αν και ανακαινίστηκε με κόστος εκατομμυρίων ευρώ, παραμένει ερμητικά κλειστό μετά τα εγκαί-νιά του εδώ και ενάμιση χρόνο.

Η μαχόμενη ΑθήναΜ ε επιτυχία έγινε την Παρα-

σκευή το απόγευμα στο φι-λόξενο χώρο της Αγοράς της Κυ-ψέλης εκδήλωση της «Ανταρ-σία στις γειτονιές της Αθήνας» για τους αγώνες αντίστασης που έχουν ξεσπάσει τα δύο τελευταία χρόνια στην Αθήνα στους καιρούς της κρίσης.

Την εμπειρία τους κατέθεσαν αγωνιστές από εργασιακούς χώ-ρους, όπως οι εργαζόμενοι στο Δήμο της Αθήνας με τις καταλή-ψεις στο Δημαρχείο και τη χωμα-τερή, από τον τηλεοπτικό σταθμό Άλτερ, υγειονομικοί από το Νο-σοκομείο Πατησίων που επιχει-ρείται να κλείσει καθώς και πλεί-στοι άλλοι. Τονίστηκε η αναγκαι-ότητα συντονισμού και οργανω-μένης αντεπίθεσης των εργαζο-μένων για να μπορέσουν να ανα-τρέψουν το μαύρο μέτωπο συγκυ-βέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου. Μίλησαν επίσης αγωνιστές από γειτονιές της Αθήνας, από τις μά-χες για ελεύθερους χώρους, την αντιφασιστική πάλη, την οργανω-μένη αντίσταση στα χαράτσια και την αλληλεγγύη.

ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

ΛΟΥΚΑΣ ΠΕΤΡΟΚΟΚΚΙΝΟΣ

ΓΛΕΝΤΙ ΝΑΡ ΑΘΗΝΑΣ

KOKKINEΣ ΓPAMMEΣ MAZI ΠOY ΠΛYNATE KI EXOYNE ΓINEI POZ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΛΕ ➨

ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΟΝΟ

Page 15: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΣYNENTEYΞH ΠPIN / 15

– Το ελληνικό κεφάλαιο και οι εργοδότες είναι τελικά θύματα ή θύτες σε αυτή την κρίση; – Σε καμία περίπτωση δεν είναι θύματα. Είναι λάθος άποψη που κυκλοφορεί πο-λύ ότι και η εργοδοσία υποφέρει από την επιλογή του ΔΝΤ. Δεν στέκεται αυτό με κανένα τρόπο. Ακριβώς επειδή οι συσχε-τισμοί ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και την εργατική αντίθεση είναι δύσκολοι από τη μεριά της άρχουσας τάξης και έχουν περά-σει δύο χρόνια με μεγάλες αντιδράσεις από τον κόσμο, η ελπίδα ότι θα καταφέρουν να κόψουν τους μισθούς με κε-ντρική διαπραγμάτευση του ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ, είναι περι-ορισμένη. Δεν το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι, παρόλο που κά-νουν την προσπάθεια με το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο. Οι ελπίδες τους στηρίζονται στην επίθεση που κάνουν οι εργοδότες στα ισχυρότερα κομμάτια του ιδιωτικού το-μέα. – Την Τετάρτη παρουσιάστη-κε μια πολιτική πλατφόρμα υπό τον τίτλο Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί δεν συμμε-τέχει; – Το θέμα της αντίστασης στην επίθεση που έχει ξε-διπλωθεί πρέπει να μπαίνει με όρους ταξικούς και όχι εθνικούς. Δεν μπορούμε να βλέπουμε την επίθεση σαν ένα σχέδιο που επιβάλλεται στην Ελλάδα από τους μηχανισμούς του ΔΝΤ και της ΕΕ ερήμην του ελληνικού κεφαλαίου. Η πραγ-ματικότητα δείχνει ότι η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα και την προηγούμενη περίοδο που τα πράγματα πήγαιναν καλά και το ευρώ είχε ευνοήσει τον ελληνικό καπιταλισμό βγήκε κερδισμένη και από τη στιγμή που αυτή η φουσκοειδής οικονομική ανάπτυξη χτύπησε σε ξέρα, προστατεύει τα συμφέρο-ντά της. Επομένως το να ξεκινήσουμε από μια αφετηρία «όλοι οι Έλληνες ενωμένοι απέναντι στην ξένη οικονομική κατοχή», έ-χει πρόβλημα. Μπορεί να μοιάζει απόχρω-ση, αλλά το αν η αντίσταση είναι εθνικο-απελευθερωτική ή αντικαπιταλιστική είναι ένα δίλημμα που το κίνημα το έχει βρει στο δρόμο του. Έκανε την επιλογή του εθνικο-απελευθερωτικού, κάτι που στην πραγμα-τικότητα έχει κοστίσει στην εμπειρία του κινήματος της κατοχής, παρόλο που δεν είναι ίδια τα πράγματα με τότε. Αυτή την εμπειρία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σωστά την εκτιμά και προτάσσει το ταξικό και θέλει τους α-γώνες σε αντικαπιταλιστική προοπτική. – Ρωτούν πολλοί: Αν κληθεί η Αριστερά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, θα ήταν κά-τι αρνητικό; – Όχι δεν θα ήταν. Υπάρχει μια τεράστια πολιτική κρίση. Δεν είναι συνηθισμένη κα-τάσταση να καταρρέει μια κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές το 2009 με σαρωτικό

τρόπο και ιδιαίτερα όταν η κυβέρνηση αυτή είναι ΠΑΣΟΚ, το κόμμα δηλαδή που έδωσε τις περισσότερες κυβερνήσεις από τη μετα-πολίτευση. Η πολιτική κρίση είναι ιδιαίτε-ρα οξυμένη από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ο φορέας της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και η σοσιαλδημοκρατία δι-εθνώς είναι το κόμμα που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει τις συνθήκες όταν οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Είναι θεωρητικό και πολύ αφηρημένο το σενάριο να κατέβει η Αρι-στερά ενωμένη στις εκλογές, να πάρει το

40% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις και να σχηματίσει κυβέρνηση. Δεν είναι έτοιμο ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε ο ελληνι-κός καπιταλισμός στην έκταση της κρίσης που αντιμετωπίζει να πει «δεν πειράζει, να κάνουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα». Άρα θα σημάνει όξυνση της κρίσης μια νίκη της Αριστεράς. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να πάρουμε υπόψη, ιδιαίτερα ο δικός μας χώρος, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικα-πιταλιστικής Αριστεράς, γιατί δεν έχουμε αυταπάτες για το τι μπορούν να πετύχουν οι αριστερές κυβερνήσεις. Η πραγματική εξουσία δεν είναι στα υπουργεία, είναι στο κεφάλαιο. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα ήταν θετική εξέλιξη με την έννοια ότι θα οξύνει την πολιτική κρίση, αλ-λά πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν μια ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και όχι σαν μια λύση για να ληφθούν φιλεργατικά μέτρα. Τέτοιου είδους αυταπάτες δεν πρέ-πει να υπάρχουν. – Από τον Μάιο του 2010 είχαμε εργατικά ξεσπάσματα χωρίς κάποιο απτό αποτέλεσμα. Πώς θα σταματήσουν οι εργαζόμενοι την ε-πίθεση; – Δεν πρέπει να βλέπουμε έτσι την εικόνα. Το εργατικό κίνημα δεν έχει ανατρέψει την επίθεση. Αλλά αν δούμε την πολιτική πο-ρεία, οι μάχες που έδωσε το εργατικό κίνη-μα μέχρι τώρα έχουν αποτέλεσμα σε πολλά επίπεδα. Πρώτα στο οικονομικό: Υπάρ-

χουν πλευρές της επίθεσης που δεν έγιναν πράξη. Αν δεν είχαν γίνει αυτοί οι αγώνες, έχει κανείς αμφιβολία ότι θα είχαν πουλή-σει τη ΔΕΗ; Ότι η εφεδρεία θα είχε πολύ περισσότερες απολύσεις στο Δημόσιο; Οι εργατικοί αγώνες κατάφεραν να περισώ-σουν εργατικές κατακτήσεις. Επίσης, είναι οι επιπτώσεις στο πολιτικό επίπεδο: Αυτοί οι αγώνες οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην κα-τάρρευση. Το ρεύμα προς τα αριστερά που αυτή τη στιγμή καταγράφεται είναι επίσης καρπός αυτών των αγώνων. Ταυτόχρονα, έ-χουν υπάρξει προχωρήματα στον τρόπο με

τον οποίο παλεύει ο κόσμος. Μέσα σε μια διετία, μεγάλα τμήματα του εργατικού κινή-ματος προχώρησαν στην αυ-τοοργάνωση. Αναπτύχθηκε μια κριτική στη συνδικαλιστι-κή γραφειοκρατία στην πρά-ξη. Η αντικαπιταλιστική Αρι-στερά από την αρχή επιμένει ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στη συνδικαλι-στική γραφειοκρατία, τώρα πια ένα μεγάλο τμήμα στους εργατικούς χώρους πιστεύει το ίδιο. – Μιλήσατε για μη εμπιστοσύ-νη στη γραφειοκρατία. Μετά και την τελευταία στάση της ΓΣΕΕ στο λεγόμενο κοινωνι-κό διάλογο, η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις συγκεντρώ-σεις της συνομοσπονδίας δι-καιολογείται; – Πρέπει να δούμε όχι ποιος

καλεί την απεργία αλλά ποιος απεργεί. Εί-ναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε για πολλά χρόνια. Υπάρχει η στάση του ΠΑΜΕ που έχει αναγορεύσει σε θέμα αρχής να ορ-γανώνει ξεχωριστές συγκεντρώσεις από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Είναι μια αρχή που στην πράξη δύσκολα εφαρμόζεται. Όταν κλιμακώνεται ένας αγώνας, το ΠΑΜΕ αλ-λάζει αντιμετώπιση, όπως όταν απεργούσε η Ολυμπιακή. Η Αλέκα Παπαρήγα πήγαινε στο αεροδρόμιο να μιλήσει στη συγκέντρω-ση των απεργών της ΟΣΠΑ. Καλά έκανε και πήγε. Όταν γίνεται αγώνας, δεν νικά με διάσπαση. Οι απεργοί πρέπει να είναι ενωμένοι και όλοι μαζί στην περιφρούρη-ση, ανεξάρτητα από το αν έχουν αυταπάτες για τον Παναγόπουλο. Αν σταθούμε στην τελευταία διετία, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστήρι-ζε τις πρωτοβουλίες που συσπείρωναν τον κόσμο στο Μουσείο. Ήταν μια διαφορο-ποίηση που είχε να κάνει με το πόσο μπο-ρούσαμε να επηρεάσουμε τα κομμάτια που δεν έχουν ξεκόψει. Οι συγκεντρώσεις στο Μουσείο λειτούργησαν ως έμπνευση για τον κόσμο που άρχισε να έχει προβλήματα με τη ΓΣΕΕ. Την 5η Μάη, η συγκέντρωση του Πεδίου του Άρεως γιουχάισε τον Πανα-γόπουλο. Αυτό ήταν μια φοβερή εμπειρία. Αυτό τον κόσμο τον τράβηξε το Μουσείο. Το Μουσείο βέβαια δεν θα λειτουργούσε αν δεν είχε ως πολιτικό περιεχόμενο ότι η επίθεση δεν θα περάσει.

Μια «αριστερή κυβέρνηση» θα ήταν μόνο ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και όχι λύση για φιλεργατικά μέτρα,

τονίζει ο Πάνος Γκαργκάνας, στέλεχος του ΣEK και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ANTAPΣYA.

Παράλληλα, υπογραμμίζει τη σημασία των συγκεντρώσεων στο Μουσείο για την απαγκίστρωση των εργαζομένων

από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Ταξική και όχι εθνικοαπελευθερωτική αντίστασηn ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

4 Η πραγματική εξουσία δεν είναι στα υπουργεία, αλλά στο κεφάλαιο

ΠΑΝΟΣ ΓΚΑΡΓΚΑΝΑΣ, Eργατική Aλληλεγγύη, Πανελλαδικό Συντονιστικό ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΡΕΥΜΑΤΩΝ

Ο επαναστατικός δρόμος θεμέλιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δέχεται την κριτική ότι δεν είναι παρά συγκυριακή εκλογική συγκόλληση οργανώ-σεων. Πώς απαντάτε σε αυτό; – Πρώτα απ’ όλα να μην υποτιμάμε ακόμη και τη συγκυριακή εκλογική συγκόλληση. Προφανώς δεν υιοθετώ αυτή την κριτική, αλλά όσοι μιλούν με αυτούς τους όρους, να έχουν συναίσθηση ότι δεν πρέπει να υποτιμάμε τέτοιου είδους βήματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε τη μάχη των εκλογών του 2010 στο όνομα αυτού του χώρου και κατάφερε να δώσει ενωτική έκφραση και έφερε αποτελέσμα-τα που λειτούργησαν ευεργετικά για την κινημα-τική δράση. Το άλμα από τις 25.000 στις 100.000 ψήφους ήταν μια πολιτική ενίσχυση για τον κα-θένα που τοποθετεί τον εαυτό του στην αντικα-πιταλιστική Αριστερά. Όλοι πήραμε ενθάρρυν-ση. Προφανώς δεν περιορίζεται εκεί η υπόθεση. Ξέρω ότι πολλά τμήματα είναι δύσπιστα, ότι λέ-νε πως θα επαναλάβουμε ένα πείραμα ήδη απο-τυχημένο. Όμως έχουμε δώσει δείγματα γραφής ότι δεν πρόκειται γι’ αυτό. Αυτές οι κριτικές είναι φτηνές. Έχουμε πίσω μας μια ιστορία και παλεύ-ουμε πολιτικά να υπάρξει μια άλλη, επαναστατι-κή Αριστερά και αυτή την προσπάθεια συνεχίζου-με με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ από καλύτερες θέσεις, δι-ότι συνεργαζόμαστε και αυτό είναι βήμα μπροστά. Αυτές οι κριτικές ποντάρουν στις παλιές αντιθέ-σεις, ότι π.χ. το ΣΕΚ δεν μπορεί να συνυπάρξει με το ΝΑΡ. Έχουν άδικο. Όχι γιατί δεν υπάρχουν διαφορές. Αλλά γιατί η σύγκλιση και η συνεργα-σία γίνεται σε βάση αρχών, ότι προσπαθούμε να συγκροτήσουμε το τμήμα της Αριστεράς που λέει «αντικαπιταλιστική ανατροπή με τον επαναστατι-κό δρόμο». Αυτό είναι ένα αγκωνάρι, ένα θεμέλιο γι’ αυτή την προσπάθεια. – Η 1η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε το χαρα-κτηριστικό ότι ανέδειξε ένα μεγάλο δυναμικό ανέ-νταχτων. Πώς εξασφαλίζεται όμως η δημοκρατική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; – Είναι μία σύγκλιση αντιφατική αλλά πραγ-ματική. Ότι αυτό δημιουργεί οργανωτικά προ-βλήματα, το πώς μπορεί να συναποφασίζει αυ-τό το δυναμικό, είναι ένα πραγματικό πρόβλημα το οποίο πρέπει να λύσουμε. Κάναμε βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, η ίδια η συνδιάσκεψη έδει-ξε ότι μπορούμε να συζητάμε και να αποφασί-ζουμε όλοι μαζί. Το ότι υπάρχουν ζητήματα που εκκρεμούν είναι πραγματικότητα. Από τη μεριά του ΣΕΚ, όταν άνοιξε η συζήτηση για τα οργα-νωτικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καταθέσαμε μια πρό-ταση να φτιάξουμε ένα καταστατικό που να επι-τρέπει να υπάρχουν οργανωμένα ρεύματα, ανε-ξάρτητα από το αν προέρχονται από οργανώ-σεις ή είναι ρεύματα συγκροτημένα από ανέντα-χτους. Αν το δούμε προοπτικά, έτσι θα εξελιχθεί. Θα ήταν καλό να το θεσμοθετήσουμε. Το νόημα είναι όταν γίνονται εκλογές για αντιπροσώπους και όργανα, να υπάρχουν πλατφόρμες και ψηφο-δέλτια, είτε συγκροτούνται από τις παλιές οργα-νώσεις είτε από τους ανένταχτους και η εκλογή να γίνεται με απλή αναλογική. Αυτό αφήνει πε-ριθώρια και να εκφράζονται όλες οι απόψεις και να υπάρχει σύνθεση. Από τη στιγμή που υπάρ-χει η εμπιστοσύνη, θα βρεθούν οι τρόποι να πά-με σε τέτοιες λειτουργίες που να επιτρέπουν και την πολυφωνική έκφραση των απόψεων και τη σύνθεσή τους. Ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυν-ση ήταν και η τελευταία συνεδρίαση του Πανελ-λαδικού Συντονιστικού.

Page 16: 1072 05.02.12

16 / ΠPIN KOINΩΝΙΑ KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Δυο τηλεοπτικά θαύματα των ημερών (κι ένα παλιό)...Νοέμβριος του 1993 ήταν όταν οι καταιγίδες, με την αρωγή φυσικά των «μπαζωμάτων», έπνιξαν τα νότια προάστια της Αθήνας (κυρίως Βούλα, Γλυφάδα, Βάρη). Εκείνες λοιπόν τις ημέρες αποδείχθηκε ότι ο νόμος της αδράνειας μπορεί να επενεργεί, όχι ακριβώς όπως τον διατύπωσε ο Νεύτωνας, αλλά όπως τον αναπλάθει η ...τηλεόραση: Ανάμεσα στα δελτία ειδήσεων τα οποία πρόβαλλαν εικόνες δρόμων - ποταμών, «επιβίωνε» εκείνο το τηλεοπτικό σποτάκι που παρακινούσε τον κόσμο να κάνει εξοικονόμηση νερού. Ναι, το κλασικό «προσέχουμε για να έχουμε»... Βλέπετε, προτού «ανοίξουν οι ουρανοί», η Αθήνα είχε βιώσει παρατεταμένη περίοδο ανομβρίας. Ε, η λειψυδρία ήταν παρατεταμένη, η προσοχή κάποιων δεν φάνηκε ...τεταμένη κι έτσι το τηλεοπτικό μήνυμα παρατάθηκε λίγο και κατάντησε ανέκδοτο – για τους πλημμυροπαθείς δε, πολύ πικρό. Πώς και θυμηθήκαμε εκείνο το τηλεοπτικό «θαύμα»; Ε, να, σήμερα συντελείται ένα ανάλογο – και μάλιστα δίχως τα ελαφρυντικά του παλιού: Στην Ελλάδα των κατακλυσμιαίων μνημονίων, στη χώρα των πνιγμένων μισθών και συντάξεων, των βυθισμένων ελπίδων και των εξωφρενικών χαρατσιών, ένα τηλεοπτικό σποτ διαφημίζει την ...Ευρωπαϊκή Ένωση. «Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί» καταλήγει το μήνυμα (ω, ναι, είναι σαν να ακούς τον ΓΑΠ να εκστομίζει το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚικό «μαζί θα προχωρήσουμε»). Πού ακριβώς να αποδώσεις την ιδέα για την προβολή του συγκεκριμένου σποτ, τούτη την περίοδο; Σε ηλιθιότητα; Σε ειρωνεία; Σε σαδιστική διάθεση; Σε σπασμωδική αναζήτηση κάποιου αντίβαρου στην ανεπανόρθωτη απομυθοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ό,τι κι αν ισχύει, το «διαφημιστικό» αυτό μήνυμα έχει και εντονότατη φαιδρή πτυχή, πέραν της εξοργιστικής: Είναι σαν να διακηρύσσει κάποιος την επομένη της μάχης του Βατερλό ότι το μέλλον ανήκει στον Ναπολέοντα. «Μαζί», λοιπόν... «Μαζί» στην –αναλογική έστω– «κινεζοποίηση» των ευρωπαϊκών κοινωνιών. «Μαζί» στην αναβίωση των γκαουλάιτερ, στη βασιλεία των τραπεζών, στη «δημοκρατία» που ματαιώνει ακόμη και προγραμματισμένα δημοψηφίσματα (όπως έγινε το 2005, με το Ευρωσύνταγμα) για να αποτρέψει την αμφισβήτηση των «θεσφάτων» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τραγικό το ερώτημα: Να ζει κανείς ή να μη ζει, αν χάσει τούτο το «μαζί»; Είπαμε, τα τηλεοπτικά θαύματα είναι εξόχως εντυπωσιακά. Κι αν με το εν λόγω σποτ η τηλεόραση μας υπενθυμίζει τις αβυσσαλέες αποστάσεις ανάμεσα στις ιδεοληψίες των «ευρωλάγνων» και τα βιώματα των κοινωνιών, σε μια άλλη περίπτωση μας δείχνει έναν δικό της «δυϊσμό»: Στα του εσωτερικού καθεστωτικός κέρβερος, στα «έξω» νηφάλιος παρατηρητής! Τα εγχώρια δελτία ειδήσεων κατέγραφαν με ...αξιοπρόσεκτη ψυχραιμία τη γενική απεργία που πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο, την ημέρα κατά την οποία γινόταν στις Βρυξέλλες η σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Ομοίως και όλες τις σχετικές κινητοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένων των αποκλεισμών δρόμων και ορισμένων σημείων διέλευσης στα σύνορα με τη Γερμανία. Σκέφτεστε να είχαν συμβεί αυτά εδώ, στην Ελλάδα, την ημέρα μιας συνόδου κορυφής; Φαντάζεστε πώς θα οργίαζαν τα συνήθη τηλεοπτικά «παπαγαλάκια», σε ποίους τόνους ελεεινολογίας θα γινόταν ακόμη και η ίδια η εκφώνηση των σχετικών ειδήσεων; Και να η Ελλάδα που «διαπομπεύεται διεθνώς» – διότι, ως γνωστόν, όλη η υφήλιος γνωρίζει ότι είμαστε ...τρισευτυχισμένοι και εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε αυτήν την ωραία εντύπωση. Και δώσ’ του αφορισμούς εναντίον των «ανεύθυνων»... Πώς το λεει το ρητό; «Μακριά από τον πισινό μας κι όπου θέλει ας είναι». Όταν η «οχλοκρατία» (ξανα)έλθει εδώ και σφίξουν οι πισινοί, τότε η «δημοσιογραφία» του πρωκτού θα πάρει πάλι τα όπλα της. Τώρα απλώς ξαποσταίνει, γιατί το κακό στο Βέλγιο συμβαίνει...

Οι νεοσύλλεκτοι ήταν τα θύματα της κακής οργάνωσης και διοίκησης, των άγριων περικοπών του ΓΕΣ και του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Δ. Αβραμό-πουλου, που στοχοποιούν τις λειτουργι-

κές δαπάνες, με αποτέλεσμα να αφήνουν τους φαντάρους χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό, κατα-χείμωνο.

Στην Αυλώνα, οι συνάδελφοι την Τετάρτη κατήγγειλαν ότι «απαράδεκτη κατάσταση επι-κρατεί μέχρι αυτή την ώρα 9.30 μ.μ. στο Κέντρο Εκπαίδευσης,

όπου οι νεοσύλλεκτοι από το πρωί πα-ραμένουν χωρίς νερό, χωρίς φαγητό και το κυριότερο, βρίσκονται στο προαύλιο κάτω από πολικές θερμοκρασίες».

Στο ΚΕΝ του Άργους Ορεστικού, οι στρατιώτες πάγωσαν χωρίς θέρμανση στους -12 βαθμούς! «Βροχή» οι καταγ-γελίες των ίδιων και των γονιών τους

για τις συνθήκες διαβίωσης που συνά-ντησαν. Οι συνάδελφοι πέρασαν μια ιδιαίτερα κρύα νύχτα, που θα ήθελαν να ξεχάσουν. Το πετρέλαιο στο στρα-τόπεδο είχε τελειώσει, θέρμανση δεν υπήρχε και έτσι όταν ήρθε η ώρα του ύπνου, άλλοι έπεσαν στα κρεβάτια με τα ρούχα και άλλοι φόρεσαν μέχρι και τα μπουφάν τους προσπαθώντας να προστατευτούν από το κρύο. Η θερμο-κρασία τη νύχτα, ξεπερνούσε τους -12 βαθμούς Κελσίου.

Το θέμα κατήγγειλαν στα τοπικά ΜΜΕ, ενώ υπήρξε και παρέμβαση του εργατικού κινήματος. Οι στρατιώτες και οι γονείς τους ανησυχούν, καθώς το κρύο παραμένει τσουχτερό και οι δεξαμενές πετρελαίου παραμένουν άδειες. Σύμφω-να με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, το θέμα της θέρμανσης δεν είναι καινούριο. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, παρατηρούνται ελ-λείψεις και οι στρατιώτες ξεπαγιάζουν...

Όμως οι φαντάροι δεν έπεσαν μό-νο θύματα της θερμοκρασίας, αλλά κυ-ρίως του πελατειακού συστήματος του ΠΑΣΟΚ. Ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλ. Πετσάλνικος και τοπικός πολιτευτής του κόμματος είχε παρέμβει προσωπικά για να μην κλείσει το ΚΕΝ, όπως σχεδιαζό-ταν, ώστε μένοντας ανοιχτό να εξυπηρε-τήσει τα τοπικά οικονομικά συμφέροντα.

Αποδεικνύεται ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ ξέρουν να τα βο-λεύουν μια χαρά: Λεφτά για τους ντό-πιους επιχειρηματίες βρίσκονται από την έμμεση φορολογία των στρατιωτών, λε-φτά για πολεμικούς εξοπλισμούς, το ΝΑ-ΤΟ και τον ευρωστρατό υπάρχουν. Θύ-ματα οι φαντάροι και οι λαϊκές οικογένει-ες που δοκιμάζονται από την αντεργατική και αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνη-σης Παπαδήμου.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6932955437Diktiospartakos.blogspot.com

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ n ΔΙΚΤΥO ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚOΣ

Πάγωσαν οι φαντάροι!

Εξι από τους δεκαεφτά διωκόμε-νους για την «παρέλαση του λα-ού» της 28ης Oκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη καλούνται να δι-καστούν αύριο Δευτέρα 6 Φε-

βρουαρίου. Για τους υπόλοιπους έντε-κα η εισαγγελία δεν έχει καν ανακοινώ-σει αν και πότε θα παραπεμφθούν σε δί-κη. Υπενθυμίζουμε ότι την 28η Oκτωβρί-ου, μια εβδομάδα μετά τη μεγάλη 48ωρη απεργία, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι ανά την Ελλάδα έγιναν αποδέκτες μιας πρωτοφανούς έκρηξης οργής και αποδο-κιμασιών σχεδόν σε όλες τις παρελάσεις. Από τους μαθητές της Ξάνθης που απο-χωρούσαν από την παρέλαση και το Λα-ρισαίο μαθητή - παραστάτη που μούντζω-σε την εξέδρα, μέχρι τη φιλαρμονική της Πάτρας που έπαιξε καταχειροκροτούμε-νη το «Θα σημάνουν οι καμπάνες», ήταν φανερό ότι πρόκειται για μια άλλης ποιό-τητας διαμαρτυρία.

Συμβολικό αποκορύφωμα ήταν η μα-ταίωση της στρατιωτικής παρέλασης της Θεσσαλονίκης, η αποχώρηση του Προέ-δρου της Δημοκρατίας και του υπουργού Άμυνας και η μετατροπή της σε παρέλαση του λαού. Τα γεγονότα αυτά ήταν τα τε-λευταία σε ένα μακρύ κύκλο αγώνων που οδήγησαν τελικά στην πτώση της κυβέρνη-σης Παπανδρέου, ελάχιστες μέρες μετά.

Σχεδόν ένα μήνα έπειτα, σε μία από τις πρώτες κινήσεις υπό την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, κυκλοφόρησαν δημοσι-εύματα σύμφωνα με τα οποία «εντοπίστη-καν» 17 άτομα υπεύθυνα για τα γεγονό-τα της 28ης Oκτωβρίου στη Θεσσαλονί-κη. Το Τμήμα Προστασίας Κράτους και Δημοκρατικού Πολιτεύματος(!) της Δι-εύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης με-λετώντας τα διάφορα βίντεο από εκείνη

τη μέρα, ξεχώρισε 17 από τους χιλιάδες συμμετέχοντες και τους κάλεσε σε προ-καταρκτική εξέταση. Πρόκειται για πρω-τοφανή κίνηση που προκαλεί για τη μέ-θοδο με την οποία επιλέχτηκαν οι κατη-γορούμενοι. Μάλιστα το κατηγορητήριο κάνει λόγο για παράνομη βία και προ-σβολή του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε μια μέρα που δεν έγιναν καν επεισό-δια. Η σύνθεση των κατηγορουμένων εί-ναι μάλλον ενδεικτική των εκδικητικών προθέσεων από την πλευρά των διωκτι-κών υπηρεσιών. Ανάμεσά τους σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλη άλλων οργανώ-σεων της Αριστεράς, αγωνιστές από σω-ματεία και λαϊκές συνελεύσεις, που στο-χοποιήθηκαν ανάμεσα στους χιλιάδες που τρόμαξαν τους από πάνω εκείνη την ημέ-ρα με τη δράση τους.

Η κίνηση αυτή εντάσσεται σε μια συ-νολική αυταρχική στροφή που ολοένα και εντείνεται όσο το μπλοκ εξουσίας απονο-μιμοποιείται σε ευρύτατες μάζες, όσο φου-ντώνει η δυσαρέσκεια και ξεσπούν αγώ-νες που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πα-ρά μόνο με την καταστολή και την ποινι-κοποίηση. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη το τε-λευταίο διάστημα υπάρχουν μια σειρά από τέτοια περιστατικά: Aπό τη βάναυση επί-θεση στην πορεία της 6ης Δεκεμβρίου, τις προσαγωγές σχεδόν όλης της διοίκησης του Σωματείου Bιβλίου Xάρτου που έκα-νε παρέμβαση σε επιχείρηση του κλάδου, μέχρι την προσωρινή διαταγή για ασφαλι-στικά μέτρα που απαγορεύουν στο Σωμα-τείο Eπισιτισμού να προσεγγίσει εργασια-κό χώρο (τα ζαχαροπλαστεία Χατζής), κα-τά παράβαση στοιχειωδών συνδικαλιστι-κών δικαιωμάτων. Η δικαστική εξουσία συμπληρώνει επάξια τη νομοθετική δρα-στηριότητα στο σύγχρονο κοινοβουλευτι-

κό ολοκληρωτισμό. Στόχο έχει να τρομο-κρατήσει, να φοβίσει τους αγωνιζόμενους, να παραδειγματίσει όσους προσεγγίζουν το δρόμο του αγώνα. Οι διώξεις «στο σω-ρό» επιτελούν τον ίδιο στόχο με τις μαζι-κές συλλήψεις στο σωρό ή τους μαζικούς ξυλοδαρμούς σε κινητοποιήσεις.

Η απάντηση όμως θα δοθεί αποφασιστι-κά από το μαχόμενο κίνημα. Ακριβώς στην αντίπερα όχθη της προσπάθειας τρομοκρά-τησης, στέκουν οι δεσμοί της αλληλεγγύης και του αγωνιστικού μετώπου, στη λογική του οποίου δημιουργήθηκε η πλατιά πρωτο-βουλία «Ήμουν κι εγώ εκεί στην Παρέλαση του Λαού», από συλλογικούς φορείς, τους κατηγορουμένους και αλληλέγγυους. Την τελευταία εβδομάδα με συνεχείς παρεμβά-σεις, η πρωτοβουλία προσπάθησε να γνω-στοποιήσει το γεγονός και καλεί σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στα δικαστήρια, στις 9 το πρωί της Δευτέρας. Εκατοντάδες σύλλογοι και σωματεία έχουν στείλει ψηφί-σματα συμπαράστασης, ενώ δεκάδες έχουν δηλωθεί ως μάρτυρες υπεράσπισης.

Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή της η πρωτοβουλία, «στις 6 Φεβρουαρίου, στην πρώτη δίκη για την Παρέλαση του Λαού, θα είμαστε όλοι και όλες στο δικαστήριο! Και θα ’μαστε όλοι κατηγορούμενοι! Και οι 6 που δικάζονται εκείνη τη μέρα και οι 11 για τους οποίους η εισαγγελία δεν ανα-κοινώνει αν και πότε θα παραπέμψει σε δίκη και οι χιλιάδες διαδηλωτές της πα-ρέλασης του λαού είμαστε όλοι κατηγο-ρούμενοι για το “αδίκημα” της υπεράσπι-σης του δικαιώματος του λαού να αντιδρά στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να διαδηλώνει, να διεκδικεί! Και δηλώνου-με από τώρα ότι θα είμαστε εκεί και στην επόμενη παρέλαση, θα τη μετατρέψουμε και αυτή σε παρέλαση του λαού!».

n ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΑΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ Η ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥΕυρύ κίνημα αλληλεγγύης απέναντι στην προσπάθεια τρομοκρατίας

Π ριν-ίσματαn ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ

εποχής

Page 17: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 KOINΩΝΙΑ ΠPIN / 17

Μια δυσάρεστη γεύση, ένα αισιόδοξο μήνυμα και ένα ανοιχτό στοί-χημα. Αυτά άφησε πί-σω του το δημοψήφι-

σμα στην ΕΣΗΕΑ, που διεξήχθη την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη. Μια δυσάρεστη γεύση επειδή η αγω-νιστική πρόταση για απεργιακό αγώνα διαρκείας δεν κατάφε-ρε να πάρει το 50%+1 των ψή-φων και να μετατραπεί σε από-φαση της έκτακτης γενικής συνέ-λευσης, αποτέλεσμα που καθο-ρίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την επιλογή της παράταξης του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ να κατεβάσει δι-κή της πρόταση, διασπώντας καθοριστικά το αναγκαίο αγω-νιστικό μέτωπο. Έτσι, η εργο-δοτική - μνημονιακή πρόταση βγήκε πρώτη σε ψήφους, μειο-ψηφία όμως απέναντι στις άλ-λες δύο αγωνιστικές προτάσεις. Ένα αισιόδοξο μήνυμα που πη-γάζει από τη μαζική συμμετοχή των δημοσιογράφων στη διαδικασία –ψήφισαν 2.200, δηλαδή τα δύο τρί-τα όσων πήραν μέρος στην εκλογή ΔΣ το 2011 (κάπου 3.300) και περί-που το 40% των εγγεγραμμένων με-λών– αλλά και την αγωνιστική διά-θεση που εξέφρασαν στην πλειοψη-φία τους. Και ένα ανοιχτό στοίχημα, καθώς η σύγκρουση στα ΜΜΕ δεν έχει τελειώσει, παρά τις θριαμβολο-γίες του εργοδοτικού στρατοπέδου.

Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, οι 897 ψήφοι που πήρε η πρόταση υπο-ταγής στους εργοδότες και την πολι-τική κυβέρνησης - τρόικας δεν αντι-προσωπεύουν την απόλυτη πλειοψη-φία ούτε όσων προσήλθαν στις κάλ-πες ούτε όμως και των δημοσιογρά-φων. Υπολείπεται δε σαφώς της δύ-ναμης που είχαν συγκεντρώσει στις περσινές εκλογές οι τρεις παρατά-ξεις οι οποίες την στήριξαν, με την

ανοιχτή και προκλητική βοήθεια ολόκληρου του εργοδοτικού μηχα-νισμού. Για τη σύγκριση, αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία του Σόμπο-λου (Δεξιά), η Κίνηση Επαγγελμα-τιών Δημοσιογράφων του Τσαλαπά-

τη (παλαιο-ΠΑΣΟΚ της διαπλοκής) και η Δημοσιογραφική Μεταρρύθμι-ση του Κανέλλη (κουβελικοί) είχαν πάρει αθροιστικά 1.214 ψήφους.

Από την άλλη, η πρόταση για απεργιακό αγώνα διαρκείας, η οποία είχε ως καμβά της το κείμε-νο που κατέθεσαν 15 μέλη του Μι-κτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ στην έκτακτη γενική συνέλευση, στηρί-χθηκε τόσο από την Πρωτοβουλία για την Ανατροπή όσο και από τη Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δού-ρειος Τύπος (ΣΥΡΙΖΑ) – στην πρά-ξη, όμως, η δεύτερη όχι απλώς δεν κινητοποίησε δραστήρια τις δυνά-μεις της, αλλά εμφάνισε (για μια ακόμη φορά) ρήγματα από τα δεξιά στο εσωτερικό της. Έτσι, οι 809 συ-νάδελφοι που την επέλεξαν αποτε-λούν μια εξαιρετικά σημαντική επι-τυχία και παρακαταθήκη για το μέλ-λον, ακόμη και αν συγκριθούν με τις

930 ψήφους που είχαν συγκεντρώσει οι δύο αυτές παρατάξεις το 2011 (αν και η άθροιση αυτή είναι αυθαίρετη, σε μεγάλο βαθμό).

Η δυναμική και το περιεχόμενο της πρότασης απέδειξε ότι έχει συ-γκροτηθεί μια ελπιδοφόρα αγωνι-

στική μαγιά στον κλάδο των ΜΜΕ, η οποία μάλιστα για πρώτη φορά τόλ-μησε να αναμετρηθεί ανοιχτά και ισότιμα –παρά τις ήττες που έχουν προηγηθεί– με το «μαύρο» στρα-τόπεδο εργοδοτικών, κυβερνητι-κών και τροϊκανών. Θα μπορούσε, μάλιστα, να έχει συγκεντρώσει την (απαιτούμενη, με βάση το καταστα-τικό) απόλυτη πλειοψηφία των ψη-φισάντων, ανοίγοντας το δρόμο για μια πιο αποφασιστική σύγκρουση, στο πλευρό όλων των μαχόμενων κλάδων της κοινωνίας.

Το γεγονός ότι αυτό δεν επιτεύ-χθηκε είναι σε αυτή τη συγκυρία αποτέλεσμα των κακών εκτιμήσεων και λανθασμένων χειρισμών της ηγε-σίας του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ. Η αυτόνο-μη πρόταση την οποία κατέθεσε –η οποία κινείται σαφώς σε αγωνιστική κατεύθυνση, αλλά δεν κάνει λόγο για συγκεκριμένο απεργιακό σχέδιο και

«πετάει τη μπάλα στην εξέδρα»– συ-γκέντρωσε 348 ψήφους, στερώντας στο μέτωπο της αντίστασης και ανα-τροπής μια επιτυχία που θα μπορού-σε να αποδειχθεί εξαιρετικά χρή-σιμη. Όσο για τις δικαιολογίες που πρόβαλαν τα στελέχη του συγκεκρι-

μένου χώρου (περί δήθεν υπερ-τίμησης των θεσμικών οργά-νων και υποτίμησης του πλαισί-ου) γνωρίζουν και τα ίδια ότι δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική...

Η ουσία είναι ότι, όπως χα-ρακτηριστικά επισημαίνει στην ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, με τη στάση του το ΚΚΕ αντικειμενικά ενί-σχυσε τα σχέδια της εργοδοσί-ας, προκαλώντας ερωτηματικά και αγανάκτηση σε εκατοντά-δες αγωνιστές. Επίσης, θα πρέ-πει να σημειώσουμε ότι υπονο-μευτικά λειτούργησε στην πράξη και η παράταξη Μαχόμενοι Δη-μοσιογράφοι (Νταουντάκη). Η

γραμμή που έδωσε (εμμέσως πλην σαφώς) ήταν για λευκό και άκυρο, τα οποία τελικώς καταμετρήθηκαν σε 133 ψηφοδέλτια.

Η επόμενη μέρα βρίσκει το μπλοκ του αγώνα πληγωμένο, αλλά ταυτόχρονα να κουβαλάει την ευθύ-νη 800 και πλέον συναδέλφων που δεν δίστασαν να στηρίξουν την πρό-τασή του και πολλών ακόμη οι οποί-οι έτειναν ευήκοον ους. Παρά δε το γεγονός ότι το αντίπαλο στρατόπε-δο θα επιχειρήσει να επιβάλει τη σι-ωπή και την υποταγή, γνωρίζει ότι η εκρηκτική ύλη που έχει συσσωρευ-τεί δεν μπορεί να ελεγχθεί. Πολύ πε-ρισσότερο εάν γίνει το αποφασιστι-κό βήμα του ανοίγματος των σωμα-τείων σε όσους εργαζόμενους παρα-μένουν εκτός των γραμμών τους, κά-τι που θα αλλάξει άρδην τους συσχε-τισμούς και θα δώσει νέα εφόδια για το σκληρό αγώνα διαρκείας.

ΕΣΗΕΑ n ΓIΩPΓOΣ ΠAYΛOΠOYΛOΣ

Ένα νόμισμα με ...τρεις όψεις το δημοψήφισμαΜεγάλη συμμετοχή δημοσιογράφων και αγωνιστική διάθεση

ΔΟΛ n ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΣΜΑΣ

Εκδικητική μείωση μισθών

Οι ατομικές συμβάσεις, συ-νοδευόμενες από οριζό-ντιες μειώσεις μισθών της τάξης του 20%, που εξα-ναγκάστηκαν να υπογρά-

ψουν οι εργαζόμενοι στο Δημοσιο-γραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, εί-ναι η τελευταία πράξη ενός δράματος που παίζεται τους τελευταίους 18 μή-νες στη Μιχαλακοπούλου.

Το εργοδοτικό αίτημα για ατομι-κές συμβάσεις και μειώσεις τέθηκε –υπό τη μορφή ανακοίνωσης– στους εργαζόμενους τον περασμένο Νοέμ-βριο. Απορρίφθηκε σε σειρά συνε-λεύσεων και ελέγχθηκε από το Σώ-μα Eπιθεωρητών Eργασίας όταν αυ-

θαίρετα και μονομερώς πραγματο-ποιήθηκε από τον ΔΟΛ στη μισθοδο-σία του Δεκεμβρίου. Από εκεί και πέ-ρα, ξεκίνησε ένας γύρος τρομακτικών προσωπικών πιέσεων άνθρωπο τον άνθρωπο. Οι πιέσεις περιελάμβαναν «πληροφορίες» για μαύρες λίστες, 150 απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία ή κλείσιμο και ξανάνοιγμα των εφημε-ρίδων. Λίγες μέρες μετά, εμφανίστη-κε ένα «αυθόρμητο» κείμενο συντα-κτών, οι οποίοι ...ζητούσαν μειώσεις «για να σωθεί η εφημερίδα».

Παρότι το σχέδιο αυτό καθυστερή-θηκε για λίγο από τις αποφάσεις δύο Γενικών Συνελεύσεων, ο προσωπικός φόβος –που πηγάζει και από την έως

τώρα αδυναμία της ΕΣΗΕΑ να απα-ντήσει αναλόγως σε αντίστοιχες επι-θέσεις– αποδείχτηκε αρκετά ισχυρός. Μια «επανάσταση» των μεγαλοστε-λεχών, απέκρουσε και την τελευταία γραμμή διαπραγμάτευσης, που ήταν η επιστροφή όλων των μισθών στα προ-βλεπόμενα από τη σύμβαση, αντί για το οριζόντιο «κόψιμο» του 20%.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, περίπου 30 από τους 900 ερ-γαζομένους του ΔΟΛ έχουν αρνηθεί την υπογραφή της ατομικής σύμβα-σης. Η διεύθυνση παρότι δεν έχει εκ-φράσει έως τώρα πρόθεση απόλυσης, προχώρησε στη μονομερή μείωση των μισθών και όσων δεν υπέγραψαν.

Η ήττα στον ΔΟΛ –τρίτη στη σει-ρά, παρά μια ενδιαφέρουσα αγωνι-στική συνδικαλιστική δράση που έχει αναπτυχθεί– υπογραμμίζει την ανα-ντιστοιχία των υπαρκτών συλλογικών δομών με το μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργασία. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το χώρο των δημοσιογρά-φων, όπου κυριαρχεί ένας επιμελητη-ριακού τύπου «συνδικαλισμός» που αποκλείει τους επισφαλείς και οργα-νώνει τους ...μικροεκδότες, η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ταξικού και μαχητικού συνδικάτου όλων των ερ-γαζομένων στον Τύπο, είναι παραπά-νω από επείγουσα: Στην πραγματικό-τητα έχει ήδη καθυστερήσει πολύ.

Ένας χρόνος Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία Μ ε αφορμή τον ένα χρόνο πα-

ρουσίας της Αριστερής Πα-ρέμβασης στη Θεσσαλία – Ανταρ-σία για την Ανατροπή, συζητήθηκε αναλυτικά σε πανθεσσαλικό σώμα που συγκλήθηκε στη Λάρισα η πα-ρουσία στο Περιφερειακό Συμβού-λιο, παίρνοντας υπόψη και τη νέα φάση με την εξελισσόμενη οικονο-μική κρίση και την ταξική πάλη που διεξάγεται.

Η αντιδραστική μετάλλαξη του κράτους απαιτούσε και τα ανάλο-γα εργαλεία της, όπως την αλλα-γή της φυσιογνωμίας της Τοπικής Διοίκησης, που αρέσκονται ακόμα να την ονομάζουν με αυτό τον τρό-πο. Αυτή η επιβαλλόμενη προσαρ-μογή, κύρια από την ΕΕ και στη πε-ρίοδο της νέας καπιταλιστικής κρί-σης, έχει όλα τα αντιδραστικά χα-ρακτηριστικά σε βάρος της δημο-κρατίας, τους εργαζόμενους και γενικά το λαό.

Συγκεκριμένα, η νέα περιφερει-ακή διοίκηση δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική Tοπική Aυτοδιοίκη-ση. Η νέα αυτή μορφή οργάνωσης έρχεται να εξυπηρετήσει, να προ-ωθήσει και να προσαρμόσει τις λει-τουργίες της στη νέα εποχή της κρίσης, της αντιδραστικής μετάλ-λαξης του κράτους και της ΕΕ.

Στα οικονομικά υπάρχουν μεγά-λες περικοπές του κρατικού προϋ-πολογισμού από κονδύλια που προ-ορίζονταν για την Tοπική Aυτοδιοί-κηση, χωρίς να υπάρχει κίνημα δι-εκδίκησης των παρακρατηθέντων. Αυτό έχει ως συνέπεια να υπάρχει σοβαρή μείωση των προϋπολογι-σμών της περιφέρειας αλλά και των δήμων. Συγκεκριμένα, από 230 εκ. ευρώ που ήταν ο προϋπολογισμός των τεσσάρων νομαρχιών της Θεσ-σαλίας το 2010, μέσα από τις συ-νεχείς μειώσεις, φτάνουμε το 2014 στα 90 εκ. ευρώ.

Στον τομέα του προσωπικού οι υπηρεσίες όλες υπολειτουργούν. Βασικός οικονομικός τροφοδότης για έργα στην περιφέρεια είναι το ΕΣΠΑ, αφού οι αυτοτελείς κεντρι-κού πόροι (ΚΑΠ) και το πρόγραμ-μα δημοσίων επενδύσεων συνεχώς μειώνεται. Έτσι, ο όλος σχεδιασμός

και η κατεύθυνση της όποιας ανά-πτυξης γίνεται από την ΕΕ. Πιο χα-ρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ρυθμιστικό χωροταξικό σχέδιο της Μαγνησίας, που πρόσφατα συζη-τήθηκε στο Περιφερειακό Συμβού-λιο. Φυσικά, ο σχεδιασμός της ΕΕ τις περισσότερες φορές δεν συμπί-πτει με τις ανάγκες και τα προβλή-ματα της Θεσσαλίας.

Η έντονη προώθηση των ανα-νεώσιμων πηγών ενέργειας (κυρί-ως φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτρι-ες) –και ακόμη δεν άρχισε να υλο-ποιείται το πρόγραμμα «Ήλιος»– γί-νεται χωρίς κανένα σχεδιασμό και πάντοτε μέσω του ιδιωτικού τομέα. Η δράση αυτή έχει καταστρέψει και θα συνεχίσει να καταστρέφει πολ-λές καλλιεργήσιμες εκτάσεις και θα επιφέρει μεγάλη καταστροφή στο περιβάλλον. Άρχισαν ήδη να εγκρί-νονται και άδειες σε περιοχές χα-ρακτηρισμένες Nατούρα και άλλες «προστατευμένες» ζώνες.

Page 18: 1072 05.02.12

18 / ΠPIN EPΓAZOMENOI KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

n ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Μεγάλη συνέλευση σήμερα σωματείων και αγωνιζόμενων χώρων

για πολιτικό αγώνα διαρκείας

Σε μια μεγάλη συγκέντρωση τοπικών συντονισμών από όλη την Ελλάδα, πρωτο-βάθμιων σωματείων δημό-σιου και ιδιωτικού τομέα,

αγωνιζόμενων χώρων και επιτρο-πών αγώνα σε χώρους δουλειάς, καλεί ο Συντονισμός Πρωτοβάθμι-ων Σωματείων Αττικής σήμερα Κυ-ριακή στις 11 π.μ. στο Πολυτεχνείο. Το σημερινό κάλεσμα έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης σε πολλούς χώρους δουλειάς, σε σωματεία και πρωτίστως σε αγωνιζόμενους κλά-δους. Από το χώρο των νοσοκομεί-ων και των υγειονομικών έως τους εργαζόμενους του Άλτερ και των άλλων ΜΜΕ που αγωνίζονται, τα δεκάδες σωματεία που πλαισιώ-νουν τον εκπαιδευτικό συντονισμό έως τα σωματεία του ιδιωτικού το-μέα, όπως οι μισθωτοί τεχνικοί που αποφάσισαν το δικό τους πανεργα-τικό αγωνιστικό κάλεσμα μέσα από μια μαζική γενική συνέλευση την Τετάρτη, τους βιβλιοϋπάλληλους των λουκέτων κ.ά. Επίσης, διεργα-σίες υπάρχουν και σε συντονισμούς της περιφέρειας, σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα και Κυκλάδες.

Ο συντονισμός της Αττικής στο κάλεσμά του τονίζει ότι «η ιστο-ρική αυτή επίθεση διεξάγεται στο πλαίσιο και με αφορμή τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης» και ότι με τη σύμβαση αυτή και τα μέ-τρα που τη συνοδεύουν, «εμπεδώ-νεται μια δεκαετής επίθεση βαρβα-ρότητας ενάντια στο λαό». Στο στό-χαστρο του συντονισμού βρίσκεται και το «δεύτερο Μάαστριχτ αφά-νταστα πιο αντιλαϊκό από το πρώ-το» όπου «οι τράπεζες, οι πολυεθνι-κές και η ΕΕ θα αποφασίζουν για τα πάντα, οι επιταγές τους γίνονται Σύνταγμα, τα συμφέροντα του κε-φαλαίου θα γίνουν απόλυτος νόμος για τους λαούς της Ευρώπης».

Μπροστά σε αυτή την κατά-

σταση, η ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει εμπλακεί σε έναν «κοινωνικό διά-λογο» με τις εργοδοτικές οργανώ-σεις προκειμένου να βρεθεί τρόπος μείωσης του «εργατικού κόστους», δείχνοντας για μια ακόμα φορά πό-σο υποταγμένη είναι στις επιλογές του κεφαλαίου, της ανταγωνιστικό-τητας και της κερδοφορίας του.

Όλο και περισσότερα σωμα-τεία, αγωνιζόμενοι κλάδοι και απλοί εργαζόμενοι αντι-λαμβάνονται πλέον ότι ο μόνος δρόμος ελπίδας είναι η ανά-πτυξη ενός μεγάλου κινήματος που θα πει το «μεγάλο όχι», και που θα στηρίζε-ται στις διαδικασί-ες βάσης των ίδιων των εργαζόμενων. Είναι η άρνηση του δρόμου της συναί-νεσης που προτεί-νει η συνδικαλιστι-κή γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και η οργάνω-ση του αγώνα διαρκείας από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα όργανά τους, τις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, τα σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τους κλαδικούς συντονισμούς τους. Όπως οι δυνά-μεις του συστήματος συγκροτούν το δικό τους «μαύρο μέτωπο», έτσι και οι εργαζόμενοι, εμπνευσμένοι από τον ηρωικό αγώνα των χαλυ-βουργών, πιο ώριμοι μετά τις μεγά-λες μάχες του Ιούνη και του Οκτώ-βρη, πρέπει να συγκροτήσουν το δι-κό τους «μέτωπο ρήξης και ανατρο-πής των εργαζομένων».

Η ΓΣΕΕ, την ίδια ώρα που συν-διαλέγεται με το ΣΕΒ και τη συ-γκυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας ...παράλογη, μη αναπτυξιακή, μη επιστημονική και βαθύτατα υφε-

σιακή την απαίτηση των δανει-στών, υποτίθεται ότι συζητά άλλη μια απεργία - τουφεκιά. Ωστόσο, τέτοιου είδους «αγώνες» απλώς εκτονώνουν την εργατική οργή και αναπαράγουν νέα αδιέξοδα και αναποτελεσματικές λογικές. Δεν αρκεί λοιπόν η «αναμονή» τους από τον κόσμο του αγώνα!

Σε μια άλλη ανατρεπτική προο-

πτική των αγώνων δεν συμβάλλουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Παρότι 8 ομοσπονδίες και 13 Εργατικά Κέ-ντρα που ελέγχει καλούν σε απερ-γία «αντίστασης» και «αντεπίθε-σης» για «έξοδο από τη λυκοσυμ-μαχία της ΕΕ με μονομερή διαγρα-φή του χρέους», στη «λαϊκή συμμα-χία» του δεν χωρά καμιά άλλη ερ-γατική συλλογικότητα και αντίλη-ψη. Όμως το πιο ολέθριο είναι ότι η ηγεσία του ΠΑΜΕ εμπλέκει τα συνδικάτα στο αστικό κοινοβου-λευτικό παιχνίδι, ζητώντας «εκλο-γές για να τιμωρήσουν σκληρά οι εργαζόμενοι τα κόμματα της συ-γκυβέρνησης και του ευρωμονό-δρομου». Πέντε βουλευτές παρα-πάνω αρκούν άραγε για την ανα-τροπή του σημερινού αντιδραστι-κού καθεστώτος;

Η σημερινή εργατική συνέλευση είναι πολύ κρίσιμο να σκιαγραφή-σει ένα πραγματικό πρόγραμμα αι-τημάτων πάλης για μια ανατρεπτική εργατική διέξοδο. Υιοθετώντας αι-τήματα όπως την ανατροπή της συ-γκυβέρνησης του μαύρου μετώπου, του Mνημόνιου, του Mεσοπρόθε-σμου και όλων των αντεργατικών νόμων, την άρνηση στη νέα δανεια-

κή σύμβαση, το PSI, το νέο υπερμνημό-νιο και τη διαγραφή του ληστρικού χρέ-ους. Την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ διότι μόνο έτσι μπο-ρεί να σωθούν τα ερ-γατικά συμφέροντα. Υπερασπίζοντας τις συλλογικές συμ-βάσεις, τους 14 μι-σθούς, με αυξήσεις, απαγόρευση απο-λύσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Απαιτώντας να σταματήσει το πο-

λιτικό και νομικό πλέγμα προστασί-ας των εταιρειών και τη δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσι-ακών στοιχείων των υπό «πτώχευ-ση» ιδιοκτητών, αλλά και το πέρα-σμα στο Δημόσιο, χωρίς καμία λα-ϊκή επιβάρυνση των τραπεζών, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασί-ας καθώς και όλων όσες κλείνουν, με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο.

Όλο και περισσότερα σωμα-τεία, αγωνιζόμενοι κλάδοι και συ-ντονισμοί υιοθετούν την ανάγκη πολιτικής απεργίας το Φεβρουά-ριο, για να μην περάσει η νέα δα-νειακή σύμβαση, το PSI, το νέο υπερμνημόνιο καθώς και την ανά-γκη κήρυξης απεργιακού αγώνα διαρκείας μέχρι την ανατροπή. Ας περάσει ο αγώνας αυτός στα δικά τους χέρια!

A περγία ενάντια στις περικο-πές των μισθών που ανακοί-

νωσε η εργοδοσία έχουν ξεκινήσει από τις 17 Iανουαρίου οι 430 ερ-γαζόμενοι του Τμήματος Nτιφένς του ομίλου Ιντρακόμ, με καθολική συμμετοχή και μαζική περιφρού-ρηση. Η απόφαση για απεργιακή κλιμάκωση για επαναλαμβανόμε-νες 24ωρες απεργίες ανανεώθηκε σε διαδοχικές συνελεύσεις με πά-νω από 200 ψήφους υπέρ και περί-που 90 κατά.

Επίσης, την Πέμπτη 26/1 το σω-ματείο προχώρησε σε στάση εργα-σίας για όλους τους εργαζόμενους του ομίλου και συγκέντρωση στο Nτιφένς. H εργοδοσία αποφάσι-σε να επεκτείνει τη μείωση των μισθών σε όλες τις εταιρείες του ομίλου για το 2012, ενώ στη Nτι-φένς από 1 Φεβρουαρίου επιχεί-

ρησε να επιβάλει εκ περιτροπής εργασία 4 ημερών τη βδο-μάδα, που σημαίνει επιπρόσθετη μείω-ση μισθού κατά 20% για εννιά μήνες και 5 ένσημα χαμένα το μήνα. Να σημειωθεί ότι η Nτιφένς είναι η πρώτη χρονιά που γράφει περίπου 2,5 εκ. ευρώ ζημιά, δεν έχει δάνεια και μέχρι τώρα, από το 2006 που έσπασαν οι εταιρείες, έγραφε κέρδη, οι άλλες εταιρείες έχουν λειτουργικά κέρδη και γρά-φουν ζημιές, αφού υπολογιστούν

οι υποχρεώσεις σε τόκους, οι αποσβέ-σεις και οι φόροι.

Την περασμέ-νη Τετάρτη την επι-χείρηση επισκέ-φτηκε αντιπροσω-πεία της ΑΝΤΑΡ-

ΣΥΑ, με επικεφαλής τον περιφε-ρειακό σύμβουλο της Αντικαπιτα-λιστικής Ανατροπής στην Αττική, Ά. Χάγιο, ο οποίος απηύθυνε χαι-ρετισμό στους δεκάδες απεργούς που παρά το τσουχτερό κρύο και το χιόνι παρέμεναν μπροστά στην είσοδο της επιχείρησης, περιφρου-

ρώντας της απεργία. Εξέφρασε τη συμπαράσταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον απεργιακό αγώνα των ερ-γαζόμενων στην Ιντρακόμ και τό-νισε τη σημασία του καθώς μα-ζί με τον απεργία των χαλυβουρ-γών, των εργαζομένων στο Άλτερ και άλλων μαχόμενων εργασια-κών χώρων που δείχνουν το δρό-μο του αποφασιστικού αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας.

Επίσης τόνισε την ανάγκη στο μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ του κεφαλαίου και των ΜΜΕ να αντιταχθεί ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανα-τροπής των αγωνιζόμενων στους εργασιακούς χώρους και στις γει-τονιές. Στη συνέλευση χαιρέτισε επίσης αντιπροσωπεία των απερ-γών στο εργοστάσιο Λουκίσα.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΡΑΚΟΜ

ΑΛΛΕΛΗΓΓΥΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αγώνας κατά της εκ περιτροπής εργασίας

Η Δωδώνη δεν πωλείται!M εγάλη σύσκεψη πραγματοποιή-

θηκε στα Γιάννενα για τη Δωδώ-νη με τη συμμετοχή του Πανηπειρω-τικού Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού, των σωματείων εργαζομένων στην ABΓH Δωδώνη ΑΕ, στις συνεταιριστι-κές οργανώσεις Ιωαννίνων, του σωμα-τείου γεωπόνων ιδιωτικών υπαλλήλων Ηπείρου, του Κτηνιατρικού Συλλόγου και του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων. Σε κοινή ανακοίνωσή τους αναφέρεται

ότι «η Δωδώνη δεν είναι για πούλημα» και ότι «ανήκει στους αγρότες, τους παραγωγούς και τον ηπειρωτικό λαό». Η σύσκεψη διαμήνυσε ότι «η Δωδώνη δεν ανήκει στα παπαγαλάκια της διο-ρισμένης διοίκησης, στους βιομήχα-νους που τη γλυκοκοιτάζουν ή στους βουλευτάδες κι ότι κάθε απόπειρα αλ-λαγής του κρατικοσυνεταιριστικού χα-ρακτήρα της σημαίνει ιδιωτικοποίηση, απολύσεις και τρομοκρατία για τους εργαζόμενους, μείωση των τιμών πα-ραγωγού και ξεκλήρισμα των κτηνο-τρόφων και αμφιβόλου ποιότητας και πανάκριβα γαλακτοκομικά προϊόντα για τον εργαζόμενο λαό».

Στο στόχαστρο των σωματεί-ων βρίσκεται η συγκυβέρνηση, που «ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει ΑΤΕ και Δωδώνη για να πετάξει στο δρό-μο 6.000 παραγωγούς και εκατοντά-δες εργαζόμενους στη βιομηχανία και σε ολόκληρη την Ήπειρο».

Απεργία στην Κόκα ΚόλαM ε 48ωρη απεργία απάντησε

το σωματείο εργατοϋπαλλή-λων της Κόκα Κόλα 3Ε Θεσσαλονί-κης, στις απολύσεις που έκανε η ερ-γοδοσία απαιτώντας την ανάκλησή τους καθώς και νέες προσλήψεις προσωπικού. Η απεργία θα επανα-ληφθεί στις 9 και 10/2, ενώ 48ωρη απεργία προκήρυξε και το Συνδικά-το Πωλητών - Οδηγών και Βοηθών Εμφιαλωμένων Ποτών Β. Ελλάδας στις 6 και 7/2 στην Κόκα Κόλα Θεσ-σαλονίκης και 4ωρες στάσεις εργα-σίας σε όλα τα εργοστάσια του κλά-δου και 24ωρη κλαδική απεργία στη Βόρεια Ελλάδα στις 9/2.

Απλήρωτοι και «έφεδροι» στο ΙΓΜΕO ι εργαζόμενοι του υπό κατάργη-

ση ΙΓΜΕ καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πληρωθεί το 15μερο και ότι ούτε για την εξόφληση του Γενάρη υπάρχει καμία συγκεκριμένη δέσμευ-ση πληρωμής του προσωπικού. Όπως τονίζει το συνδικάτο εργαζομένων του ΙΓΜΕ, «σε μια περίοδο που η ακρίβεια καλπάζει, τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο και οι μισθοί εξαφα-νίζονται, η πολιτική αυτή του αρμόδι-ου υπουργείου Περιβάλλοντος αποτε-λεί πρόκληση». Οι εργαζόμενοι του ΙΓ-ΜΕ απαιτούν την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και αυξήσεις αντί για μειώσεις. Στο πλαίσιο των απεργιακών κινητοποιήσεών τους πραγματοποίη-σαν την περασμένη Τετάρτη το πρωί αγωνιστική συγκέντρωση διαμαρτυρί-ας μπροστά στο υπουργείο.

KTYΠΩNTAΣ KAPTA

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Page 19: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠPIN / 19

ΟΠρόδρομος Μάρκογλου είναι γνωστός μας. Εννοώ πως στις στήλες της εφημε-ρίδας αναφερθήκαμε ξανά στο ενδιαφέρον έργο του.

Το βιβλίο του Τα σύννεφα ταξιδεύ-ουν τη νύχτα, που εκδόθηκε πέρσι, από τις εκδόσεις Νεφέλη είναι μια ακόμα ουσιαστική συμβολή στην ελ-ληνική πεζογραφία. Πιστός στη μι-κρή φόρμα, ακόμα και όταν γράφει μυθιστόρημα, μας ενθουσίασε με τα Κείμενα μικράς πνοής, όπου με πο-λύ σύντομες ιστορίες και μικρά ποι-ήματα αναμόχλευε τα πάθη και τις εντάσεις του αιώνα που πέρασε. Στο τελευταίο του βιβλίο επιβεβαιώνει την επιμονή του αυτή και δικαιώνε-ται. Πέντε διηγήματα, τα περισσότε-ρα μεγάλα διηγήματα ή μικρές νου-βέλες, ξεκινούν από το παρελθόν και αφηγούνται, ουσιαστικά, πολλά πράγματα του παρόντος. Αυτή τη φο-ρά η ιστορική αφετηρία του είναι η χούντα, «τυραννία των συνταγματαρ-χών» την ονομάζει. Στο πρώτο διήγη-μα, τα γεγονότα εκτυλίσσονται στην πόλη του καπνού, της καπνοβιομηχα-νίας, του καπνεμπορίου και των κα-πνεργατών, την Καβάλα, εκεί όπου οι εργάτες είχαν κάποτε δημιουργήσει σοβιέτ. Ο αδίστακτος καπνέμπορος, μαυραγορίτης της κατοχής, δείγμα του «επιτυχημένου» στην οικονομι-κή πυραμίδα, με καλύψεις και συνερ-γασίες της Ασφάλειας, κράτους και παρακράτους, ανοίγει δουλειές με τη Σοβιετική Ένωση. Οι εργάτες είναι σε απεργία όταν φτάνει η αντιπρο-σωπεία των σοβιετικών για να ελέγ-ξει και να παραγγείλει. Αλλά χάριν των «συντρόφων» οι εργάτες ανα-στέλλουν την απεργία. Ο ήρωας της αφήγησης, αριστερός κι αυτός, έρχε-ται σε επαφή με το ιδανικό του, το νέο σοβιετικό άνθρωπο. Πλην όμως οι εκπρό-σωποι αποδεικνύονται παραλήπτες, όπως είναι και εξ αυτού ο τίτλος του διηγήμα-τος. Τα «παίρνουν» από τον έμπορο. Το ιδανικό είναι μακριά και η πραγματικότη-τα έχει μια θλίψη. Το θέμα αυτό ήταν κε-ντρικό στο προηγούμενο μυθιστόρημα του Π. Μάρκογλου την Καταδολίευση, όπου ο τίτλος αφορούσε ακριβώς την καταδο-λίευση των αισθημάτων των ανιδιοτελών εργατών και κομμουνιστών. Τώρα, στο δι-ήγημα, ο συγγραφέας συμπυκνώνει εντε-λώς το συναίσθημα σε μια σχεδόν ποιη-τική ένταση. Το κάνει πιο αφόρητο, πιο ασφυκτικό. Όπως ακριβώς έγιναν οι δια-ψεύσεις που γνώρισαν οι γενιές οι οποί-ες πίστεψαν και αγωνίστηκαν. Όχι σε μια επίδειξη «ρεαλισμού», ούτε σε μια απο-γοήτευση για την ιστορία. Ο συγγραφέ-ας και το έργο του επιμένει να ζητάει τις απαντήσεις και για την ιστορία αλλά και για την τύχη των ανθρώπων. Δεν επέλεξε τυχαία άλλωστε να προτάξει του μυθιστο-

ρήματος τη μαρξιστική ρήση από τις Θέ-σεις για τον Φόιερμπαχ, σχετικά με το Εί-ναι που προσδιορίζει τη Συνείδηση.

Πιστός στην κοσμοαντίληψή του αυτή, ο Π. Μάρκογλου κινεί και τα πρόσωπα

στα άλλα του διηγήματα. Στη Μετοίκηση, πρωταγωνιστεί ένας άνθρωπος που ζει στο περιθώριο, σχεδόν καθυστερημένος, που κάποια στιγμή στην ερωτική συνεύ-ρεση βρίσκει μια ανακούφιση και μια δι-καίωση, πλην όμως μάταια, καθώς η ίδια υστεροβουλία που τα καταδίκασε στην καθυστέρηση, η υστεροβουλία του μαυ-ραγορίτη πατέρα, επιστρέφει με τη μορ-φή της γυναίκας με την οποία συνευρί-σκεται. Οι μικροί άνθρωποι, «γαντζωμέ-νοι στα κουτσά τραπέζια προσπαθούσαν να επιβληθούν στις ψευδαισθήσεις» κι ο ήρωας «βουλιάζει σε μιαν άγνωστη περι-οχή γεμάτη στάχτη».

Το τρίτο διήγημα με τίτλο Commodora Maar έχει ως κεντρικό πρόσωπο μια πα-νέμορφη εβραία, εμπλεκόμενη σε μια πο-λύ περίεργη ιστορία, που απλώνει στο χώ-ρο, στην Ευρώπη, αλλά και στο χρόνο, ξε-κινάει από την κατοχή και φτάνει ως τα τώρα. Με μια έννοια θα μπορούσε να θε-ωρηθεί επίκαιρο, καθώς το αντικείμενο είναι μυστικά σχέδια των Γερμανών από

την κατοχή, για περιοχές πετρελαίου στην περιοχή της Καβάλας και συμφωνίες που διεκδικούν και δικαιώματα που θέλουν να αρπάξουν. Η αντίσταση ηττήθηκε, η κατο-χή διεκδικεί τη συνέχεια και τα δικαιώ-

ματα που δημιούργησε. Όπου εδώ ο ήρωας της ιστορίας, ένας ευφυής φω-τογράφος, εισφέρει στην πραγματι-κότητα τα σχόλια του ιταλικού κινη-ματογράφου, Φελίνι, Αντονιόνι. Ένα διήγημα που θα μπορούσε να ανα-γνωσθεί και ως ιστορία μυστηρίου, πράγμα που ο συγγραφέας δεν αφή-νει να εξελιχθεί, μένοντας στις υπο-γραμμίσεις των ουσιωδών πλευρών μιας σημερινής κι αβέβαιης πραγμα-τικότητας, καμιά φορά όμορφης και συναρπαστικής, την οποία όμως ακό-μα κι ο φωτογραφικός φακός αρνεί-ται να αποτυπώσει.

Το τέταρτο διήγημα Εντροπία («η εντροπία εισάγει το βέλος του χρόνου στη φύση», μας υπενθυμί-ζει ο συγγραφέας) «παίζει» πάλι με τα τραύματα της δικτατορίας. Ένας καθηγητής μετατίθεται στην αόρι-στη αυτή πόλη της Βόρειας Ελλά-δας. Ο ίδιος είχε συλληφθεί στη χού-ντα και ο σύντροφός του είχε σκοτω-θεί πυροβολημένος και από τότε «η πίκρα έγινε μόνιμος ρυθμός στο αί-μα του». Ο χρόνος φέρνει, παίρνει, ξαναγυρίζει. Ένα μυστήριο παιχνίδι τύχης και αναγκαιότητας. Η λογική μιας εποχής και οι Ερινύες τον κατα-διώκουν, ο σκοτωμένος του σύντρο-φος, η αδελφή του που δεν πρόλαβε ν’ ασχοληθεί μαζί της καθώς έπρεπε «να προλάβει να ερμηνεύσει και να σώσει τον κόσμο», ο μαθητής του που αυτοκτόνησε και άλλοι γύρω, θύματα της ιστορίας. Συνθλίβονται ανάμεσα στο μεγάλο («επινοούμε σκοπούς για στηρίζουμε τη ζωή μας. Είναι ανάγκη

να συνομιλούμε και να υπηρετούμε κάτι που είναι πέρα από τον εαυτό μας») και τα μικρά καθημερινά που αποδεικνύονται εξαιρετικά ισχυρά. Μέσα από μια εξαί-σια και ευφυή παραβολή του Χέμινγουεϊ στο Ο γέρος και η θάλασσα και του Καρ-καβίτσα στο Γιούσουρι, όπου κι οι δυο στο τέλος κρατούν μια πετονιά ή ένα σχοινί που δεν τραβάει τίποτα.

Στο τελευταίο διήγημα με τίτλο Οι πράξεις επιζούν και μετά θάνατο περι-γράφει μια ακόμη περίπτωση των χαμέ-νων ανθρώπων του αγώνα, που παλεύουν για την ανατροπή, αλλά ο κόσμος έρχεται και τους συντρίβει, όχι με μεγάλες πρά-ξεις, αλλά με μικρές, ασήμαντες χειρο-νομίες. Στο φόντο του τείχους που γκρε-μίζεται το 1989, ο ήρωας «βαθύτατα πι-κραμένος που η Ιστορία γύριζε πάλι πί-σω, που αγώνες και αίμα ταπεινών και καταφρονεμένων πήγαιναν και πάλι χα-μένα καθώς η Ιστορία γύριζε σε φάρσα και οι εργαζόμενοι γκρέμιζαν ένα κρά-τος εργατών».

Πέντε μικρές ιστορίες που ξεκινούν από τη χούντα των συνταγματαρχών, με συνηχήσεις όμως που φθάνουν ως τις μέρες

μας, απαρτίζουν το νέο βιβλίο του Πρόδρομου Μάρκογλου, με τίτλο Τα σύννεφα ταξιδεύουν τη νύχτα που κυκλοφορεί

από τις εκδόσεις Νεφέλη.

Διηγήματα, που σαν σύννεφα ταξιδεύουν

n ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΑΜΝΑΚΗΣ

4 Σημαντική συμβολή στην ελληνική πεζογραφία

ΒΙΒΛΙΟ

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

ΕΝΑΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣΤζον Λε ΚαρέΠάντα στον πυρήνα του σύγχρονου κόσμουΛίγο πριν κλείσει τα 80, ο Τζον Λε Καρέ γράφει άλλο ένα νευρώδες μεταψυχροπολεμικό θρίλερ, το Ένας προδότης στα μέτρα μας που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα Eλληνικά (μτφρ. Νάσος Κυριαζόπουλος, εκδ. Βell) δικαιώνοντας, γι’ άλλη μια φορά, τον τίτλο του πρύτανη του κατασκοπευτικού μυθιστορήματος.Το βιβλίο υμνεί την «αγγλικότητα», τις αθάνατες στερεότυπες αρετές της βρετανικής ψυχής (τόλμη, ακεραιότητα, ρομαντισμός, αυστηρή τήρηση του «fair play», των κανόνων του παιχνιδιού) τις οποίες αναγνωρίζει στο έπακρο ένας ρώσος αρχιμαφιόζος, ο Ντίμα, που είναι πρόθυμος να παραδοθεί στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για να μην τον φάνε οι διάδοχοί του. Τις αρετές αυτές εκπροσωπεί ένα ζευγάρι νεαρών Βρετανών, ο ένας πολιτικά στρατευμένος λόγιος της Οξφόρδης και μια ανερχόμενη πανέμορφη και πανέξυπνη δικηγόρος του Λονδίνου. Ενώ το ζευγάρι βρίσκεται για διακοπές στην Αντίγκουα της Καραϊβικής, γνωρίζει τον Ντίμα που μαγεύεται από το αθλητικό ήθος του άγγλου τουρίστα και του αναθέτει να διαπραγματευθεί με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες την παράδοσή του. Ο Ντίμα θα δώσει πληροφορίες για τις διεθνείς επιχειρήσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος από τους Ρώσους και οι Βρετανοί, γι’ αντάλλαγμα, θα εξασφαλίσουν την ασφάλεια του ίδιου και της διευρυμένης οικογένειάς του.Όπως στις ταινίες του Χίτσκοκ, δύο ανύποπτοι νέοι βρίσκονται άθελά τους μπλεγμένοι στα πλοκάμια μιας σκοτεινής υπόθεσης και, όπως συμβαίνει στα παραμύθια, θα τα βγάλουν πέρα παλικαρίσια. Το βιβλίο αφήνει σαφείς υπαινιγμούς για τις διεθνείς επιχειρηματικές και πολιτικές διασυνδέσεις των ρώσων μεγιστάνων και υπηρετεί το μύθο της σλάβικης ψυχής – στην πραγματικότητα, οι ρώσοι νεόπλουτοι είναι πολύ πιο ξιπασμένοι και αδίστακτοι από ό,τι τους περιγράφει το βιβλίο, όπου ο Ντίμα εμφανίζεται σχεδόν συμπαθής.Το Ένας προδότης στα μέτρα μας έγινε ενθουσιωδώς δεκτό από την κριτική. Μάλιστα, οι Νιου Γιορκ Τάιμς δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους επειδή ο Λε Καρέ εγκατέλειψε τη «δογματική, αντι-ιμπεριαλιστική και αντι-δυτική ιδεολογία». Πάντως, η αξία ενός βιβλίου δεν κρίνεται από την αντι-ιμπεριαλιστική του ένταση και τα βιβλία του Λε Καρέ δεν είναι μόνο ασκήσεις ακριβείας, ευφυΐας και συγγραφικής δεξιοτεχνίας, αλλά αναφέρονται στον πυρήνα του σύγχρονου κόσμου και από αυτή την άποψη, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Page 20: 1072 05.02.12

20 / ΠPIN K INHΣH IΔEΩN KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΤρύφωνας ΚωστόπουλοςEκδόσεις Παπαζήση«Όσο πιο δυνατή οικονομικά και πολιτικά είναι μια χώρα μέλος της Ένωσης, τόσο περισσότερο βαρύνουσα είναι η θέση της. Τι είδους λοιπόν ισότητα μπορεί να υπάρξει, μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, όταν η χώρα αυτή κατέχει πάνω από το 32% της ποσοστιαίας σύνθεσης στο καλάθι του ευρώ και η Ελλάδα συμεμετέχει μόλις με 0,5%; Η Γερμανία, η ηγεμονική οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σφύζει από οικονομική ανάπτυξη, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα του ισοζυγίου πληρωμών της, έχοντας συντρίψει τις ευρωπαϊκές οικονομίες, βγαίνει στο παγκόσμιο στρέωμα αναζητώντας εκεί την ηγεμονία της».Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το κεφάλαιο των Συμπερασμάτων με το οποίο κλείνει το βιβλίο του Τρύφωνα Κωστόπουλου, Τοπική κοινωνία και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (εκδόσεις Παπαζήση). Πρόκειται για ένα βιβλίο που με μαρξιστικά εργαλεία αναλύει την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ορόσημα που σημάδεξαν, ως τομές, την εξέλιξη και τη σημερινή της μορφή. Ο συγγραφέας ανατρέπει κυρίαρχους μύθους και χιλιοειπωμένες μεγαλοστομίες για το ρόλο της ΕΕ, δείχνοντας ότι πίσω από τη δημιουργία της, από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα ακόμη, το 1951, η κινητήρια δύναμη που υποκινούσε την περίφημη «ευρωπαϊκή ενοποίηση» ήταν τα αστικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Συνολικά, το βιβλίο του Τ. Κωστόπουλου, ανατρέποντας ιδεαλιστικές ερμηνείες που αδυνατούν να ερμηνεύσουν τις σημερινές εξελίξεις, συμβάλλει στην προσπάθεια απογύμνωσης της ΕΕ και αποκάλυψης του ρόλου και των ανιτφάσεών της. Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύεται το εθνικό και το παγκόσμιο: Διεθνοποίηση της παραγωγής και άνιση ανάπτυξη, παγκοσμιοποίηση και ευρωπαϊκη ολοκλήρωση και τέλος, εθνικό κράτος, τοπική κοινωνία και μειονότητες στην ΕΕ, είναι οι τίτλοι των κεφαλαίων. Το δεύτερο μέρος καταπιάνεται με την τοπική περιφερεισκή διάσταση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τα κεφάλαια που περιλαμβάνονται είναι τα ακόλουθα: Oικονομικές και πολιτικές διαστάσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ευρωπαϊκή θεσμική ανάπτυξη και περιφερειακή διάσταση της ΕΕ, κοινοτική διαδικασία λήψης αποφάσεων, τοπικές κοινωνίες και δημοψηφίσματα και τέλος, περιφερειακή πολιτική της ΕΕ.

H 2η Φεβρουαρίου 1925 είναι μια ημερομηνία σταθμός στην ιστορία του εργατικού - αγρο-τικού κινήματος της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως, όπως και τό-

σα άλλα σημαντικά γεγονότα που έπαιξαν κα-ταλυτικό ρόλο στο ιστορικό - πολιτικό γίγνε-σθαι, παραμένει άγνωστη, είτε γιατί η επίσημη - αστική ιστοριογραφία φρόντισε γι’ αυτό, είτε γιατί οι ιστορικοί της Αριστεράς την απαξίωσαν (εκτός φωτεινών εξαιρέσεων).

Το βιβλίο 416 σελίδων, του Βασίλη Πά-νου Η Κόκκινη Δευτέρα - Τρίκαλα, 2 Φε-βρουαρίου 1925, Το χρονικό μιας αιματο-βαμμένης εντολής (εκδόσεις Αγαπώ την Πόλιν) που μόλις κυκλοφόρησε αποτελεί ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο για τα γε-γονότα που συντάραξαν την πόλη των Τρι-κάλων, τη Θεσσαλία και σημάδεψαν ολό-κληρη την ιστορία της νεότερης Ελλάδας.

Την περίοδο της τουρκοκρατίας οι κά-τοικοι του χωριού Καστράκι που βρίσκε-ται στους πρόποδες των Μετεώρων για να αποφύγουν τις διώξεις και να μην τους πά-ρουν την ακίνητη περιουσία τους οι Τούρ-κοι κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, την «έγραψαν» στα μοναστήρια των Με-τεώρων, Μεγάλο Μετέωρο και Βαρλαάμ. Μετά όμως την προσάρτηση της Θεσσαλί-ας το 1881 στην Ελλάδα, οι απόγονοί τους διεκδίκησαν την επιστροφή τους. Οι καλό-γεροι των Μοναστηριών έφθαναν να κα-τέχουν πάνω από 25.000 στρέμματα καλλι-εργήσιμης και κατάλληλης για βοσκή γης! Μετά τους απανωτούς πολέμους της περι-όδου και την ήττα του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, δημιουργούνται Ενώ-σεις Παλαιών Πολεμιστών. Στο Kαστράκι το 1923 ιδρύεται η Ένωση Παλαιών Πο-λεμιστών και από τα πρώτα θέματα που τέθηκαν ήταν και η αποκατάσταση των ακτημόνων του χωριού. Φθάνουμε στις αρχές του 1925 όπου αποφασίζεται η κατάληψη των μοναστηριακών κτημάτων. Γίνεται κατάληψη το Σάββατο 31 Iανουαρίου 1925. Τα γεγονότα του Καστρακίου κρατούν σε αναβρασμό ολόκληρη την τρικαλινή κοινωνία. Η οργάνωση των Πα-λαιών Πολεμιστών αποφασίζει να καλέσει τον τρικαλνό λαό σε διαδήλωση συμπαράστασης τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 1925 (κάθε Δευτέρα στα Τρίκαλα πραγματοποιείται το εβδομαδιαίο παζάρι και συρρέει κόσμος απ’ όλα τα χωριά του νομού Τρικάλων). Απόφαση στήριξης της διαδήλωσης πήρε και το Εργατικό Κέντρο Τρι-κάλων. Την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου κυκλο-φόρησαν στην πόλη των Τρικάλων και στα χω-ριά χιλιάδες προκηρύξεις για τη μαζική συμμε-τοχή του λαού, όχι μόνο αλληλεγγύης προς τους Καστρακινούς Παλαιούς Πολεμιστές αλλά και εναντίον των επικείμενων πολεμικών περιπετει-ών που διαγράφονταν τότε στον ορίζοντα. Οπό-τε μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο αγώνας των Τρικαλινών γινόταν επικίνδυνος για την άρχου-σα τάξη της Ελλάδας γιατί συνολικοποιούσε το πρόβλημα.

Έτσι λοιπόν φθάνουμε στο μεσημέρι της Δευτέρας 2 Φεβρουαρίου 1925 όπου πραγ-

ματοποιήθηκε εργατο-αγροτικό συλλαλητή-ριο στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων, με τη συμμετοχή 10.000 περίπου ατόμων. Εκατο-ντάδες εργάτες και εργάτριες καπνών, κλω-στοϋφαντουργείων, μυλεργατών, τυπογρα-φείων και πολλών άλλων εμπορικών, βιοτεχνι-κών και βιομηχανικών μονάδων που ανθούσαν εκείνη την περίοδο στην πόλη. Τα δε μέλη των ενώσεων των παλιών πολεμιστών ανέρχονταν πάνω από 2.000 άτομα.

«Η λαοθάλασσα των διαδηλωτών ξεχύθη-κε και από τις δύο γέφυρες στο δρόμο που οδη-γούσε προς τη Νομαρχία. Μπράβοι και μυστι-κοί αστυνομικοί ακροβολιστήκανε κατά μή-κος του δρόμου παρακολουθώντας την πο-ρεία, έτοιμοι να δημιουργήσουν επεισόδια και να προκαλέσουν τους διαδηλωτές» γράφει ο Βασίλης Πάνου.

Και η συνέχεια: Ο νομάρχης Πανόπουλος –που ο κόσμος τον αποκαλούσε «μπέμπη» λό-γω του ότι ήταν 18 ετών!– αρνήθηκε να παρα-λάβει το ψήφισμα και κάλεσε το στρατό για να διαλύσει το πλήθος. Τότε κατέφθασε το 5ο Σύ-νταγμα Πεζικού, με διοικητή τον αντισυνταγ-ματάρχη Χρήστο Καβράκο (να θυμίσουμε εδώ ότι ο Χρήστος Καβράκος ήταν φρούραρχος των Αθηνών όταν στις 27 Απριλίου 1941 παρέδω-σε την πόλη των Αθηνών στο γερμανό αντισυ-νταγμάρχη Όττο Φον Σέιμπεν – τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο...). Από τους έφεδρους στρατι-ώτες έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί στον αέ-ρα για να διαλυθεί το οργισμένο πλήθος. Όταν όμως το πλήθος δεν διαλύθηκε ύστερα από δια-ταγή του Χρήστου Καβράκου, άρχισαν να βάλ-λουν και τα δύο οπλοπολυβόλα που τα χειρίζο-νταν μόνιμοι αξιωματικοί και είχαν τοποθετη-

θεί στην κεντρική σιδερένια γέφυρα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ριζοσπάστη της περιόδου, οι νεκροί ήταν 25 με 30 και δεκάδες οι τραυματίες. Επίσημα αναγνωρίσθηκαν 7 νεκροί.

Το βιβλίο του Βασίλη Πάνου διαπνέεται σε όλες του τις σελίδες από ταξική αντίληψη. Πε-ριλαμβάνει μια σύντομη εισαγωγή με το τι συνέ-βαινε εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλία, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Και στη συνέχεια χωρίζεται σε έξι

μέρη με τίτλους: Πώς γινόταν η σπορά και ο θερισμός, αγώνες για γη και κοινωνική δικαιοσύνη, χρονικό ενός προαναγγελθέ-ντος θανάτου, μέρες και νύχτες των ανήλι-ων κελιών, ο επίλογος μιας ιστορικής δί-κης και η κοινωνική σημασία της Κόκκι-νης Δευτέρας. Αυτό που πραγματικά εί-ναι εντυπωσιακό στο βιβλίο είναι το πλή-θος των ιστορικών ντοκουμέντων, με πλού-σιο φωτογραφικό υλικό, σκίτσα, εφημερί-δες και άλλα σημαντικά τεκμήρια της περι-όδου. Συνολικά 260(!) παραπομπές σε βι-βλιογραφία - πηγές - εφημερίδες.

Ενώ το βιβλίο έχει πλούσιο υλικό, δεν κουράζει γιατί είναι γραμμένο με την εξής μέθοδο: Στην αριστερή σελίδα, μέσα σε πλαίσιο, έχει αναφορές, κείμενα, φωτο-γραφίες, εφημερίδες, υλικό από τα επα-ναστατικά κινήματα, εξεγέρσεις, φορείς αυτών, από τον 19 αιώνα και μετά, τόσο σε τοπικό επίπεδο (π.χ. Eργατικό Kέντρο Τρικάλων) εθνικό (π.χ. Mεταλλεία Σερί-φου) όσο και διεθνές (π.χ. Ο Β.Ι. Λένιν μι-λά στην Κόκκινη Πλατεία στους εργάτες της Πετρούπολης, το καταστατικό της Α’ Διεθνούς, Παρισινή Κομμούνα).

Στη δεξιά πλευρά της δεξιάς σελίδας, το 1/3 της σελίδας, έχει βιογραφικά ση-μαντικών μορφών του επαναστατικού κι-νήματος είτε στην Ελλάδα (π.χ. Μαρίνος Αντύπας - πολύ γέλασα με αυτό: «είχε τό-

ση ‘‘τρέλα’’ επάνω του, ώστε τα δύο κορίτσια του τα βάφτισε ‘‘Επανάσταση’’ και ‘‘Αναρχία’’», εί-τε διεθνώς (π.χ. Ρόζα Λούξεμπουργκ). Ο ίδιος ο συγγραφέας μου είπε ότι δούλευε το βιβλίο από τα «Δεκεμβριανά» του 2008 που του έδω-σαν μεγάλη ώθηση οι αγώνες της νεολαίας, μέ-χρι τον περασμένο Δεκέμβρη. Τρία χρόνια! Και στόχος του με την κυκλοφορία του βιβλίου του «η ανασύσταση του παρελθόντος για να βοηθη-θούμε να κατανοήσουμε καλύτερα το σήμερα», γιατί «εδώ που φθάσαμε πολιτικά σήμερα εξη-γείται από την ανάλυση των ιστορικών γεγονό-των που σημάδεψαν την Ελλάδα. Αυτό που λέ-με παρελθόν είναι ζωντανή μνήμη που πρέπει να τη φέρουμε στην επιφάνεια». Πιστεύω ότι ο Βασίλης Πάνου συμπληρώνει ένα κομμάτι του ιστορικού - πολιτικού παζλ, τα υπόλοιπα καλού-μαστε να τα συμπληρώσουμε εμείς...

Άλλωστε η «κόκκινη» Ρόζα Λούξεμπουργκ από τις σελίδες του βιβλίου μας υπενθυμίζει ξα-νά: «Ο μαρξισμός είναι μια επαναστατική κο-σμοθεωρία, που πρέπει να μάχεται για νέες αποκαλύψεις».

Το βιβλίο δεν πωλείται στα βιβλιοπωλεία. Διάθεση - επικοινωνία: 24310 33259, email: [email protected].

Το βιβλίο του Βασίλη Πάνου Η Κόκκινη Δευτέρα - Τρίκαλα, 2 Φεβρουαρίου 1925, το χρονικό μιας αιματοβαμμένης

Εντολής από τις εκδόσεις Αγαπώ την Πόλιν φωτίζει πλήρως την αιματοβαμμένη εργατο-αγροτική εξέγερση στα Τρίκαλα.

Συνάμα όμως με τη «μέθοδο» του «ιστορικού - πολιτικού ακορντεόν» μας υπενθυμίζει και σημαντικές στιγμές του

ελληνικού και διεθνούς εργατικού κινήματος.

Η Κόκκινη Δευτέρα των Τρικάλων

n ΗΛΙΑΣ ΚΟΡΔΑΛΗΣ

4 Στην εξέγερση αυτή η εργατική τάξη πρωτοστάτησε, δεν ήταν απλώς

συμπαραστάτης

Page 21: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΠOΛITIΣMOΣ ΠPIN / 21

Ο Χάρολντ Πίντερ γράφει το 1978 την Προδοσία βλέποντας να ανθεί ένας συγκεκριμένα τακτοποιημένος τρόπος ζωής.

Γύρω από το σπίτι, την καριέρα, την οικογένεια, η «μεσαία τάξη» οικοδομεί την ευρύτερη εστία της που περιλαμβάνει

ανίσχυρες φιλίες, κρυφούς έρωτες και έναν ατομικισμό έτοιμο να σαρώσει στο διάβα του τα πάντα.

Το Σημείο της Προδοσίαςn ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

H Έμμα έχει σύζυγο, παιδιά, εραστή, σπίτι, κρυφό διαμέ-ρισμα, καριέρα, κοινωνική ζωή. Ό,τι θα ονειρευόταν δηλαδή μια μοντέρνα αγ-

γλίδα μεσοαστή στα 1970. Εφτά χρόνια δι-ατηρούσε σχέση με τον καλύτερο φίλο του άντρα της. Νόμιζαν και οι δύο ότι παίρνουν τις απαραίτητες π ρ ο φ υ λ ά ξ ε ι ς για να μείνει για πάντα κρυφή η ιστορία τους. Όμως κάποια στιγμή εκείνος κατάλαβε, ρώ-τησε κι έμα-θε, χωρίς πολ-λές λεπτομέρει-ες. Και συνέχισε να υποδύεται το σύζυγο, το φίλο, καταπίνοντας το θυμό του.

Στη σκη-νή βλέπουμε τα τρία από τα τέσ-σερα πρόσωπα. Την Έμμα, τον Τζέρυ και τον Ρόμπερτ. Απου-σιάζει η Τζού-ντιθ, η γυναίκα του Τζέρυ. Βλέ-πουμε όμως κυρίως τις σχέσεις που δημι-ουργούν μεταξύ τους. Το πώς εντάσσονται και λειτουργούν μέσα στο αδιόρατο πλέγ-μα της προδοσίας. Γιατί στο έργο όλοι προ-δίδουν: Ο φίλος τον φίλο. Η γυναίκα τον άντρα. Ο άλλος άντρας τη δική του γυναί-κα. Η ερωμένη τον εραστή. Και τι μας νοιά-ζει εμάς, θα πει κανείς. Εδώ ο κόσμος χά-νεται...

Συχνά οι μη τυπικά πολιτικές πλευρές της ζωής μπορούν να μας πουν πολλά για την πολιτική κατάσταση. Δείτε τις διαπρο-σωπικές σχέσεις σε αυτό το έργο σκεπτό-μενοι την Αγγλία λίγο πριν το θρίαμβο των νεοσυντηρητικών της Μάργκαρετ Θάτσερ και θα καταλάβετε πολλά για τον πολιτι-σμό, την οικονομική και ιδεολογική κατά-σταση που επικρατεί. Γιατί στην Προδοσία βλέπουμε ακριβώς τον τρόπο ζωής εκείνης

της κοινωνικής τάξης που φέρνει στην εξου-σία τη νέα Δεξιά. Το φιλελεύθερο πνεύμα, ένα διακριτικό laissez-faire που προμηνύει έναν ακραίο ατομικισμό. Ο Πίντερ σαρκά-ζει την τάξη του και τον ίδιο τον εαυτό του. (Ο ίδιος έζησε μια σχέση τέτοιου τύπου, επί επτά χρόνια).

Ανάποδα είναι στημένη η πλοκή. Όχι

τυχαία, έτσι αποκαλύπτεται εις βάθος η πολύπλευρη προδοσία – που είναι τελι-κά «σχέση» και όχι απλώς ηθολογική κα-τηγορία. Όλοι υποκρίνονται, αποστασι-οποιούνται διαρκώς από τα αισθήματά τους. Τελικά ο ίδιος ο έρωτας των δύο εί-ναι αμφισβητήσιμος. Τελικά η φιλία των δύο αντρών είναι παραβιασμένη. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Μάικλ Μπί-λινγκτον στον Γκάρντιαν, κι οι δυο άντρες έχουν προδώσει τον αγνό ιδεαλισμό της νιότης τους, που τους οδήγησε στη λα-τρεία της ποίησης, ειδικότερα της ποίη-σης του Γέιτς. Και κάπως έτσι έχουν προ-δώσει από κοινού τον παλιό εαυτό τους. Αλλά και ο έρωτας στην καθημερινή ζωή δεν παίρνει πλέον την απελπισμένη λυρι-κή μορφή του σπουδαίου ιρλανδού ποιη-τή. Τώρα οι άνθρωποι γράφουν, ζουν κι

ερωτεύονται με άλλες ταχύτητες και τρό-πους.

Από όλους τους κριτικούς θεάτρου επι-σημαίνεται η καινοτομία της χρήσης αντί-στροφης χρονολογικής σειράς στην πλοκή του έργου. Η πρώτη σκηνή λαμβάνει χώρα το 1977, ενώ η σχέση έχει τελειώσει. Η τε-λευταία σκηνή τελειώνει με την αρχή της

σχέσης, το 1968. Και ανάμεσα στο 1977 και το 1968 παρεμβάλ-λονται σκηνές από δύο κρίσι-μες στιγμές της σχέσης, που εξη-γούν στο θεατή τι έχει ήδη πα-ρακολουθήσει.

Η επαναστα-τική θέση του συγγραφέα τον κρατά μακριά από την ηθικο-λογία. Όταν, για παράδειγ-μα, οι δύο ερα-στές συγκρίνουν το διαμέρισμα στο οποίο συνα-ντιούνται με τα σπίτια τους, γε-λάμε όπως πα-ρουσιάζεται η

οικογενειακή ζωή –σαν άθροισμα αντικει-μένων– αλλά και με την κρυφή ζωή των δύο. Ακόμα ο συγγραφέας «στολίζει» τον κόσμο της λογοτεχνίας του καιρού του. Στο έργο δεν τονίζεται η αγωνία και η ψυχολογική δυσφορία των εμπλεκομένων. Όλα παρου-σιάζονται με φυσικότητα και μια λεπτή αλ-λά διαπεραστική ειρωνεία. Αυτό το ιδιαίτε-ρο πιντερικό ύφος σέβεται απόλυτα η σκη-νοθεσία και οι ερμηνείες της παράστασης που είδαμε και σας προτείνουμε.

Η παράσταση ανεβαίνει Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στο θέατρο Σημείο, Χαρ. Τρικούπη 10 (πίσω από το Πάντειο). Παίζουν: Ιωάννα Μακρή, Γεράσιμος Δε-στούνης, Αυγουστίνος Ρεμούνδος. Μετά-φραση: Εύα Γεωργουσοπούλου. Σκηνοθε-σία: Νίκος Διαμαντής. Είσοδος 15 ευρώ. Τηλ. 210 9229579.

4 Ο συγγραφέας σαρκάζει την τάξη του και τον ίδιο τον εαυτό του

Η ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝΤο έργο του Θ. Αγγελόπουλου δεν ήταν νοσταλγικό έποςΜέσα στις νεκρολογίες και τα αφιερώματα για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο την περασμένη εβδομάδα, εντύπωση προκάλεσε η αμετροεπής θρηνολογία των social media αλλά και οι έντυπες εκφράσεις μιας δήθεν απομυθοποίησης εν είδει ψύχραιμης αποτίμησης. Κι αν ο ΔΟΛιος Δανίκας εξωτερίκευσε για άλλη μια φορά τη συνέπεια της εμπάθειας και αμάθειάς του, εντελώς άκομψα και ασεβώς –ενώ ακόμα κι ο νεκρός ήταν άταφος– οι νηφάλιες φωνές της αστικής γραφής και ανάγνωσης, διατύπωσαν πιο περίτεχνα και ευγενικά την απόστασή τους από το έργο του δημιουργού.Ο Νίκος Ξυδάκης της Καθημερινής, σε κείμενο με τίτλο «Η αισθητική της ήττας» στο προσωπικό του μπλογκ (vlemma.wordpress.com) αναγνώρισε στις εικόνες του Αγγελόπουλου «ακραίο φορμαλισμό και απόλυτο πάγωμα συναισθημάτων», «κατεψυγμένη, υπερκαλαίσθητη φόρμα, σταθερή απομάκρυνση από το ζέον βίωμα και το κινδυνώδες συναίσθημα» κ.ά. Στη συνέχεια, με ένα σλάλομ αντιδιαλεκτικών συλλογιστικών αλμάτων, ο αρθρογράφος καταλήγει να εγκαλεί το δημιουργό (και την Αριστερά της μεταπολίτευσης) επειδή στο έργο του «θάφτηκε το ηρωικό στοιχείο» και «επικράτησε ο μικροαστός, ο μικρομεσαίος επιβιωτής», που «ενώ χτίζει τριάρι με αντιπαροχή και υλικά κατεδαφίσεως, ταυτοχρόνως και κατά αντιδιαστολή τραγουδάει νοσταλγικά το γεράνι και την αυλίτσα».Όμως, το έργο του Αγγελόπουλου δεν ήταν το γεράνι και η αυλίτσα, δεν ήταν νοσταλγικό έπος και θοδωρακικό άλλοθι του λαϊκού πασόκου, δεν απευθύνθηκε στο μικροαστό επιβιωτή, δεν τον εξέφρασε και γι’αυτό δεν εκτιμήθηκε ούτε υμνήθηκε απ’ αυτόν – όπως αντιφατικά καταλήγει ο αρθρογράφος («οι ταινίες του όχι μόνο δεν ήταν λαϊκές, αρεστές και αποδεκτές από το λαό, αλλά έφερναν αδιαφορία, χασμουρητά και δυσφορία στις μάζες»). Αυτό όμως χαρακτηρίζει και το υποκριτικό προσωπείο του αστικού καθωσπρεπισμού, που όσο κερδίζει σε νηφαλιότητα και τρόπους, τόσο χάνει σε νόημα και αγωνία: Θωπεύει όψιμα τις επίκαιρες ανησυχίες του Άη Λαού, ενίοτε και τους άναρθρους κομπασμούς του, εξορίζοντας ως μη πραγματική την Ιστορία, τη διαλεκτική, το χρόνο που κρίνει αλλιώς, την παγκοσμιότητα της τέχνης, των αναγνώσεων και των κοινωνικών οραμάτων. Και ξάφνου, για τους εστέτ έγιναν κριτήριο οι μάζες.Στον ανερμάτιστο λόγο των νικητών που αγωνιούν για την «αισθητική της ήττας» –ενώ ιστορικά έχουν πιστωθεί την ήττα της αισθητικής– ο ηττημένος εγκαλείται γιατί «κόλλησε ο χρόνος στη Βάρκιζα του θρήνου, και όχι στη Λαμία του Άρη». Αυτός που δεν θρήνησε καμία Βάρκιζα, που δεν κατέχει από ιστορικούς θρήνους, τώρα αναπολεί μιαν άλλη Βάρκιζα, έναν Άρη εικόνισμα. Εκείνος που δεν έβγαλε πληγές, εύκολα τις περιγελάει, έγραφε ο Σαίξπηρ.

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΚΡΟΝΧΟΛΜ Θέατρο Κ. Κουν

Για πέμπτη χρονιά ανεβαί-νει από αύριο, Δευτέρα 6/2 η πολυβραβευμένη παράστα-ση Η μέθοδος Γκρόνχολμ του Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνο-θεσία του Διαγόρα Χρονόπου-λου στο θέατρο Κάρολου Κουν (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα).

Το έργο αναφέρεται στο

σκληρό και απάνθρωπο τρό-πο που εφαρμόζουν οι πολυε-θνικές εταιρείες για την πρό-σληψη των υποψηφίων στελε-χών τους.

Το χιούμορ και ο δραματι-κός τόνος, το λυπηρό και το γελοίο διαπλέκονται με πα-νέξυπνους διαλόγους, που μας μεταφέρουν στον αντα-γωνιστικό χώρο των εταιρι-κών μεγαθηρίων, όπου μικρά και μεσαία στελέχη επιβεβαι-ώνουν τις θεωρίες περί αλλο-τρίωσης.

Παίζουν οι Γιώργος Κα-ραμίχος, Πέτρος Λαγούτης, Χρήστος Σαπουντζής και Βί-κυ Παπαδοπούλου.

Η παράσταση έχει απο-σπάσει συνολικά περισσότε-ρα από είκοσι βραβεία.

Οι βραδυνές παραστάσεις θα ξεκινούν Δευτέρα και Τρί-τη στις 9.15 μ.μ., η γενική εί-σοδος είναι 20 ευρώ, ενώ μι-σό εισιτήριο μπορούν να πλη-ρώσουν οι νέοι κάτω των 25 ετών. Τηλέφωνο ταμείου, 210 3228706.

ΣΧΟΛΙΟ

ΚΩΣΤΗΣ ΖΟΥΛΙΑΤΗΣ

ΘΕΑΤΡΟ

Page 22: 1072 05.02.12

n ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΙΤΙΔΗ

Οδομαχίες στις ΗΠΑ

22 / ΠPIN Δ ΙΕΘΝΗ KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

Το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία απο-τέλεσε κατά τη διάρκεια της εβδομά-δας πεδίο διαπραγματεύσεων μεταξύ των ΗΠΑ, της Γαλλίας και των συμμά-

χων τους από τη μία και της Ρωσίας από την άλ-λη, που προέβαλε αντιρρήσεις, επικαλούμενη το δικαίωμά της να ασκήσει βέτο μπλοκάροντας την ψήφισή του. Το σχέδιο άλλαξε αρκετές φορές, χω-ρίς να δημοσιοποιούνται λεπτομέρειες για το πε-ριεχόμενό του, με τους διπλωμάτες να διαρρέουν πως στην κατάληξή του θα έχουν αφαιρεθεί όλα τα στοιχεία που εμπόδιζαν τη στήριξή του από κά-ποια μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Έτσι, στο τελικό κείμενο που προτάθηκε δεν υπάρχουν τα σημεία που έκαναν λόγο για εμπάργκο στο εμπό-ριο όπλων με τη Συρία και δεν ζητείται πλέον ρη-τά η παραίτηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Ταυτό-χρονα, το σχέδιο καλεί σε μια πολιτική μετάβαση εξουσίας στη χώρα, χωρίς να κάνει αναφορά σε στρατιωτική επέμβαση.

Η στήριξη των ΗΠΑ στις προτάσεις του Αρα-βικού Συνδέσμου της 22ης Ιανουαρίου για «άμε-ση και αποφασιστική δράση» την ίδια στιγμή που έχει παγώσει η δεύτερη αποστολή παρατηρητών στη Συρία και η στήριξη δέκα χωρών του Συμβου-λίου Ασφαλείας στο «αραβικό σχέδιο» ήταν αρκε-τοί λόγοι για να εξηγήσουν τη δυσπιστία της Ρω-σίας και της Κίνας. Στην προσπάθειά της να μετα-τοπίσει τη ρωσική κυβέρνηση, η υπουργός Εξωτε-ρικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, είχε την Παρα-σκευή τηλεφωνική συνομιλία με το ρώσο ομόλο-γό της, Σεργκέι Λαβρόφ, ενώ ταυτόχρονα διπλω-μάτες των δύο χωρών συνέχιζαν τις διαβουλεύσεις πάνω στο κείμενο μέχρι την τελευταία στιγμή.

Το διπλωματικό παρασκήνιο στον ΟΗΕ ξεδι-πλώθηκε ταυτόχρονα με τη συνέχιση κατά τη δι-άρκεια όλης της εβδομάδας των διαδηλώσεων στη Συρία. Την Πέμπτη, ημέρα της τριακοστής επετεί-ου της «σφαγής της Χάμα», γενική απεργία πραγ-ματοποιήθηκε στην πόλη, ενώ οι κάτοικοι έβαψαν

συμβολικά κόκκινους τους δρόμους. Η επέτειος της 2ης Φεβρουάριου του 1982, όταν υπό την προ-εδρία του πατέρα του σημερινού προέδρου Άσαντ, Χαφέζ Αλ Άσαντ, πραγματοποιήθηκε άγρια κα-ταστολή, διάρκειας 28 ημερών και με δεκάδες χι-λιάδες νεκρούς, της εξέγερσης που πραγματοποι-ούνταν σε ολόκληρη την επαρχία από τους σουνί-τες οι οποίοι αποτελούν τη θρησκευτική πλειοψη-φία του πληθυσμού της Συρίας, ήταν αφορμή δια-δηλώσεων σε όλη τη χώρα. Η επέτειος αποτέλε-σε άλλο ένα ορόσημο στη διαρκή πλέον διαμαρ-τυρία των εξεγερμένων Σύρων που συνεχίζουν να μετρούν θύματα.

Οι καταγγελίες για εκατοντάδες νεκρούς το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήρθαν να προ-στεθούν στην ομολογία του ΟΗΕ ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει τον αριθμό των θυμάτων που μετά από δέκα μήνες αιματοχυσίας φτάνουν επί-σημα τους 5.400. Όμως όλη την εβδομάδα πληρο-φορίες από το εσωτερικό της χώρας αυξάνουν τον αριθμό καθημερινά, ενώ την Παρασκευή μόνο κα-ταγγέλεται ότι στην πόλη Χομς, μετά από προσπά-θειες ανακατάληψής της από τον συριακό στρατό, έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 200 άνθρω-ποι. Κανείς όμως δεν είναι ικανός να επιβεβαιώ-σει τον αριθμό των θυμάτων.

Με την κατάσταση να δείχνει ανεξέλεγκτη, το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο αρνήθηκε την πρότα-ση της Ρωσίας να ξεκινήσει, με τη διαμεσολάβησή της, διαπραγματεύσεις με το καθεστώς Άσαντ. Ο επικεφαλής του συμβουλίου, Μπουρχάν Γκαλιούν απέρριψε όλες τις συνομιλίες, ζητώντας να παραι-τηθεί ο Μπασάρ Αλ Άσαντ. Το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο, που δημιουργήθηκε στην Κωνσταντι-νούπολη, δέχεται κριτική για την έλλειψη καθαρό-τητας όσον αφορά τις θέσεις του για την περίπτω-ση ξένης στρατιωτικής επέμβασης στη χώρα. Πα-ρά το γεγονός ότι ο προεδρός του, Μουρχάν Γκα-λιούν, αρνείται κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, πολλά μέ-λη του συμβουλίου έχουν εκφραστεί κατά καιρούς θετικά. Επίσης προβληματισμό προκαλεί το γεγο-

νός ότι σε αυτό υπερεκπροσωπούνται οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι ανεξάρτητοι υποστηρικτές τους, που κατέχουν το 60% των εδρών του, παρά το δευτερεύοντα ρόλο που παίζουν στις διαμαρ-τυρίες στη χώρα.

Στον αντίποδα εμφανίζεται η Εθνική Επιτρο-πή για τη Δημοκρατική Αλλαγή που δημιουργή-θηκε στις 17 Σεπτεμβρίου με πρόεδρο τον Χουσε-ΐν Αμπντέλ Αζίμ και συνένωσε 13 αριστερά κόμ-ματα, σοσιαλιστές, μαρξιστές, μέλη της κουρδικής μειονότητας και τρία κουρδικά κόμματα, άραβες εθνικιστές και νέους ακτιβιστές. Σε αυτή συμμετέ-χουν διαπρεπείς αντικαθεστωτικοί όπως ο Αρέφ Νταλιλά, ο Μισέλ Κιλό, ο Χαζέμ Ναχάρ, ο Χαϊ-θάμ Μάνα και άλλοι. Οι περισσότεροι ζουν και δρουν στη Συρία. Αποτελείται από μια κεντρική επιτροπή 80 μελών, με το 25% να απαρτίζεται από νέους επαναστάτες. Η Επιτροπή καλεί σε ανατρο-πή του καθεστώτος θέτοντας ξεκάθαρα τρεις κόκ-κινες γραμμές: «Όχι στη βία, όχι στον θρησκευτι-κό διαχωρισμό και όχι στην ξένη επέμβαση».

Ενάντια σε κάθε ξένη επέμβαση στη χώρα, που όλο και περισσότερο φαίνεται να προετοιμάζεται, είναι και πολλές τοπικές δυνάμεις, κυρίως νέων, που έχουν αναπτυχθεί από τις πρώτες μέρες της εξέγερσης. Οι Τοπικές Συντονιστικές Επιτροπές διακηρύσσουν πως θα συνεχίσουν να αντιστέκο-νται με ειρηνικά μέσα στο καθεστώς. Ξεκαθαρί-ζουν επιπλέον πως «η στρατιωτικοποίηση της επα-νάστασης θα μειώσει τη λαϊκή στήριξη και συμμε-τοχή». Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η Γενική Επι-τροπή της Συριακής Επανάστασης που αποτελεί-ται από τη συνένωση περισσότερων από 120 το-πικών επιτροπών και ήδη από την ιδρυτική δήλω-σή της καλεί σε μια ειρηνική επανάσταση. Ερω-τηματικό παραμένει βέβαια (με το Εθνικό Συρια-κό Συμβούλιο να μετατρέπεται από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία σε κύριο συνομιλητή, την αντιπολίτευ-ση να παραμένει αδύναμη και κυρίως μετά από τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία) ποια μπορεί να εί-ναι η επόμενη μέρα στη Συρία.

n ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΣΥΡΙΑ

Δακρυγόνα, οβίδες κρότου λάμ-ψης και αθρόες συλλήψεις. Το σκη-νικό της αστυνομικής καταστο-λής επαναλήφθηκε το προηγούμε-νο Σαββατοκύριακο στο Όκλαντ, όταν διαδηλωτές επιχείρησαν να καταλάβουν ένα εγκαταλελειμέ-νο κτίριο στην καταστραμμένη από την κρίση πόλη των ΗΠΑ.

Οι διαδηλωτές είχαν ανακηρύ-ξει το περασμένο Σάββατο «Μέ-ρα μετακόμισης» σε ένα χώρο που δεν είχε ανακοινωθεί εξ αρχής, τον οποίο ήθελαν να μετατρέψουν σε πολιτικό και κοινοτικό κέντρο και χώρο υποδοχής αστέγων. Όταν επι-χείρησαν να απομακρύνουν την πε-ρίφραξη του κτιρίου, η αστυνομία

τους επιτέθηκε για να τους διώξει. Ακολούθησαν οδομαχίες και οι δι-αδηλωτές μετακινήθηκαν προς ένα άλλο άδειο κτίριο προκειμένου να το καταλάβουν. Οι δυνάμεις κατα-στολής τους απομάκρυναν και πά-λι, μέχρι ένα μικρό πάρκο όπου τους περικύκλωσαν. Κήρυξαν πα-ράνομη τη συγκέντρωσή τους και χωρίς να τους δώσουν το χρονικό περιθώριο ή την πρακτική δυνατό-τητα να απομακρυνθούν, ξεκίνη-σαν τις συλλήψεις. Όσοι διαδηλω-τές κατάφεραν να ξεφύγουν, πραγ-ματοποίησαν πορεία προς ένα τρίτο άδειο κτίριο, έως ότου περικυκλώ-θηκαν ξανά. Ο τελικός αριθμός των συλληφθέντων ξεπέρασε τους 300, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν και πολλοί διαπιστευμένοι δημοσι-ογράφοι. Επρόκειτο για τη μεγαλύ-τερη αντιπαράθεση μεταξύ αστυνο-

μίας και διαδηλωτών στο Όκλαντ από τις 25 Οκτωβρίου, όταν τραυ-ματίστηκαν δεδάδες πολίτες, αρκε-τοί από τους οποίους σοβαρά.

Οι δημοτικές αρχές χαρακτήρι-σαν την αντίδραση της αστυνομί-ας «πολύ μετρημένη», αν και παρα-δέχτηκαν ότι «έγιναν ορισμένα λά-θη». Καταφανώς περιφρονώντας τους πολίτες και αδιαφορώντας για τα αιτήματά τους, ο δήμαρχος κά-λεσε τους διαδηλωτές «να σταματή-σουν να χρησιμοποιούν το Όκλαντ ως παιδική χαρά». Ένας δημοτικος σύμβουλος έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει «εγχώρια τρομοκρα-τία» τις καταλήψεις κτιρίων. Μάλι-στα, οι διαδηλωτές κατηγορήθηκαν μέχρι και για το γεγονός ότι 200 κλήσεις για μικροεγκλήματα έμει-ναν αναπάντητες απ’ την αστυνο-μία, επειδή την ...απασχολούσαν με

τις κινητοποιήσεις τους. Ας σημει-ωθεί, πάντως ότι για την καταστολή των διαδηλωτών είχαν κληθεί ενι-σχύσεις και από άλλες περιοχές.

Αντιδρώντας στις μαζικές συλλή-ψεις στο Όκλαντ, μέλη του κινήμα-τος «Καταλάβετε την Γουόλ Στριτ» πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας σε του-λάχιστον 20 αμερικανικές πόλεις την Κυριακή. Στη Νέα Υόρκη, όπου ο παλμός της πορείας ήταν ιδιαίτε-ρα δυνατός, τα συνθήματα επικε-ντρώθηκαν στο θέμα της αστυνομι-κής βίας και της κατάχρησης εξου-σίας, ιδιαίτερα απέναντι σε μειονο-τικές ομάδες. Μία μέρα αργότερα, τα μέλη του κινήματος στην Ουάσιν-γκτον, που είχν κατασκηνώσει σε μια κεντρική πλατεία, έλαβαν ειδο-ποίηση από την αστυνομία να απο-μακρύνουν τις σκηνές τους.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΞΕΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣε σφαγές επιδίδεται το καθεστώς Άσαντ για να επιβιώσει

ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Αγωνιστικές διεργασίες στην Ιταλία M εγάλη επιτυχία σημείωσε η γε-

νική 24ωρη απεργία που ορ-γανώθηκε από τα συνδικάτα βά-σης στον ιδιωτικό και δημόσιο το-μέα την Παρασκευή 27 Ιανουαρί-ου στην Ιταλία. Σύμφωνα με τη Συν-δικαλιστική Ένωση Βάσης (Unione Sindacale di Base-USB), μια σχετι-κά πρόσφατα δημιουργημένη συνο-μοσπονδία που συσπειρώνει το με-

γαλύτερο όγκο των δυνάμεων του συνδικαλισμού βάσης και αναπτύσ-σει σχέσεις με το ΠΑΜΕ στην Ελ-λάδα, η επιτυχία της γενικής απερ-γίας δείχνει την αυξανόμενη συνει-δητοποίηση εκ μέρους των εργαζο-μένων του αντιδραστικού ρόλου της κυβέρνησης Μόντι.

Η απεργία έγινε ιδιαίτερα αισθη-τή στον τομέα των μεταφορών, στη δημόσια διοίκηση, με πολλές δημό-σιες υπηρεσίες να είναι κλειστές, ενώ σε πολλά σούπερ μάρκετ ορ-γανώθηκαν κυλιόμενες στάσεις ερ-γασίας. Οι πόλεις παρέλυσαν, κα-θώς η συμμετοχή των εργαζομένων στις συγκοινωνίες άγγιξε το 70%, με την Μπολόνια και τη Βενετία να αγ-γίζουν το 80%. Η απεργία επηρέασε και τις πτήσεις με την εταιρεία Μερι-ντιάνα να βλέπει το 100% των προ-γραμματισμένων πτήσεων να μα-ταιώνεται. Στην κεντρική διαδήλω-ση στη Ρώμη, συμμετείχαν τουλά-χιστον 40.000 διαδηλωτές. Την πο-ρεία άνοιγε ένα πανό με το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση Μόντι. Δεν πλη-ρώνουμε το χρέος».

Συνδικαλιστικές δυνάμεις (Συν-δικαλιστική Ένωση Βάσης, FIOM-Ομοσπονδία μεταλλεργατών), οργα-νώσεις της ιταλικής Αριστεράς, αγωνι-στές και αγωνίστριες που ενεργοποι-ούνται στα κοινωνικά κινήματα συνα-ντήθηκαν στις 17 Δεκεμβρίου στη Συ-νέλευση της Επιτροπής «Όχι στο χρέ-ος» (No Debito) στη Ρώμη. Η συζήτη-ση που αναπτύχθηκε άγγιξε σημαντι-κά θέματα και προχώρησε σε κρίσιμες οριοθετήσεις: Άρνηση του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών, αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης Μόντι, σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές που υπαγο-ρεύονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρι-κή Τράπεζα (στην περίπτωση της Ιτα-λίας αυτό έγινε ...διά επιστολής, το πε-ριεχόμενο της οποίας ανέλαβε να υλο-ποιήσει η κυβέρνηση Μόντι). Όπως αναφέρθηκε, το χρέος δεν είναι δυνα-τό και δεν πρέπει να πληρωθεί, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα οδηγηθού-με σε μια «πολεμική οικονομία» όπου όλοι οι πόροι θα κατευθυνθούν στην αποπληρωμή του χρέους.

Τέλος, συνειδητοποιείται το γεγο-νός πως αν η σύγκρουση με την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση δεν γίνει από τα αρι-στερά, τότε θα αφεθεί ελεύθερο το έδαφος στη Λέγκα του Μπόσι. Ήδη, η Λέγκα, που το προηγούμενο διάστη-μα είχε παρουσιάσει σημάδια έντο-νης κρίσης, επιχειρεί να παρουσι-αστεί ως λαϊκή δύναμη αντίστασης απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυβέρνηση Μόντι.

Γιάννης Ντηνιακός

Page 23: 1072 05.02.12

KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 Δ IEΘNH ΠPIN / 23

Απρόσμενα μαζική ήταν η συμμετοχή των Βέλγων εργαζομένων στη γενική απεργία που κηρύχτηκε την προηγούμενη

Δευτέρα. Οι μεταφορές παρέλυσαν και μεγάλα εργοστάσια έκλεισαν. Οι συνέπειες έγιναν αισθητές ακόμη και στους

ευρωπαίους ηγέτες που συνεδρίαζαν στις Βρυξέλλες.

Αγωνιστικό μήνυμα από τις Βρυξέλλεςn ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ

H χηρό αγωνιστικό μήνυμα προς την πολιτική ηγεσία της ΕΕ και τους ευρωπαϊκούς λαούς έστειλαν οι εργαζό-μενοι στο Βέλγιο τη Δευτέ-

ρα, ημέρα διεξαγωγής της πρώτης Συνό-δου Κορυφής για το 2012. Οι Βρυ-ξέλλες, πρωτεύου-σα της χώρας και έδρα της ΕΕ, πα-ρέλυσαν εξαιτίας της γενικής απερ-γίας, της πρώτης μετά από περίπου μία 20ετία αγωνι-στικής νηνεμίας. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς παρέ-μειναν ακινητο-ποιημένα, έκλεισε ένα από τα αερο-δρόμια της χώρας, ενώ κλειστά ήταν και πολλά σχολεία και καταστήματα. Κάποια από τα αε-ροσκάφη που με-τέφεραν τους ηγέ-τες των 27 κρατών - μελών, αναγκάστηκαν να πραγματοποι-ήσουν προσγείωση σε μικρό στρατιωτικό αεροδρόμιο και όχι στο κεντρικό των Βρυ-ξελλών. Λόγω της απεργίας, είχε ζητηθεί άλλωστε από τους αρχηγούς των κρατών - μελών να φτάσουν νωρίτερα στις Βρυξέλ-λες, την Κυριακή. Κλειστές έμειναν και οι ταχυδρομικές υπηρεσίες, ενώ τα νοσοκο-μεία λειτούργησαν με προσωπικό ασφαλεί-ας. Στον ιδιωτικό τομέα, η παραγωγή στις αυτοκινητοβιομηχανίες Άουντι και Bόλβο περιορίστηκε στο μισό και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Kόκα Kόλα στην Αμ-βέρσα απήργησαν. Τέλος, τα διεθνή τρένα υψηλής ταχύτητας Γιούροσταρ από το Λον-δίνο και Tαλίς από το Παρίσι, δεν πραγμα-τοποίησαν κανένα δρομολόγιο.

Απεργοί συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο όπου η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ αποφάσιζε τη θεσμοθέτηση της οικονομι-κής λιτότητας για τους εργαζόμενους, με την επιβολή συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι διαδηλωτές κάλεσαν τους ηγέτες της ΕΕ να εγκαταλείψουν τη νεο-φιλελεύθερη πολιτική, διεκδικώντας στήρι-ξη της απασχόλησης. Τα βελγικά συνδικά-τα διαμαρτύρονται για το πρόγραμμα λιτό-τητας, ύψους 11,3 εκατ. ευρώ που σχεδιάζει να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση της χώρας καθώς και για την απόφασή της να προχω-ρήσει σε αύξηση του ορίου ηλικίας συντα-ξιοδότησης.

Η κυβέρνηση συνασπισμού υπό το σο-σιαλιστή Ελιό Ντι Ρουπό, αποφάσισε επί-σης να παγώσει δαπάνες ύψους 1,3 δισ. ευ-ρώ μετά από προειδοποίηση της Κομισιόν πως κινδυνεύει να μην πετύχει τους στό-χους της. Όλα αυτά, την ίδια ώρα που η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωνε πως η χώ-ρα εισήλθε σε τροχιά ύφεσης, μετά από δύο διαδοχικά τρίμηνα με αρνητικό πρό-σημο στην οικονομία. Ωστόσο, η κυβέρ-νηση Ντι Ρουπό παρέμεινε αμετακίνητη όσον αφορά στην απόφασή της να εφαρ-

μόσει το αντεργατικό της πρόγραμμα, με κεντρικό άξονα τον περιορισμό του δημό-σιου ελλείμματος κάτω από το ευρωπαϊκό όριο του 3% του ΑΕΠ.

Η κυβερνητική πολιτική προκάλεσε την αντίδραση των τριών βασικών συνδι-

κάτων της χώρας, που κήρυξαν τη γενική απεργία με βασικά αιτήματα τη φορολό-γηση των πολυεθνικών, την ανάπτυξη δη-μόσιων επενδύσεων και υπηρεσιών και την ταυτόχρονη απόσυρση μέτρων, όπως η επι-μήκυνση του χρόνου εργασίας και οι περι-κοπές στους μισθούς του δημόσιου τομέα.

Οι διαδηλωτές, πέραν των συνθημάτων κα-τά της βελγικής κυβέρνησης, έστειλαν μή-νυμα αποδοκιμασίας και της ευρωπαϊκής πολιτικής. Έξω από το κτίριο της συνό-δου φώναζαν συνθήματα υπέρ της βελτίω-σης των συνθηκών για τους εργαζόμενους στην ΕΕ, όπου οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τα 23 εκατομμύρα – αριθμός που αντιστοι-χεί σε ποσοστό τουλάχιστον 10% του ενερ-γού πληθυσμού. Επιπλέον, απεργοί σε μία προσπάθεια να καταγγείλουν την αδιαλλα-ξία και την αυστηρή δημοσιονομική πολι-τική που επιβάλλει η κυβέρνηση Μέρκελ, απέκλεισαν δρόμο και συνοριακό σημείο διέλευσης προς τη Γερμανία.

Ο βέλγος πρωθυπουργός από την πλευ-ρά του, δήλωσε πως ανάπτυξη και δημοσι-ονομική πειθαρχία πάνε «χέρι χέρι», υιο-θετώντας έτσι την κυρίαρχη υποκριτική τα-

κτική της ΕΕ. Επιβάλλει μέτρα που κατα-δικάζουν τα κράτη - μέλη με προβλήματα χρέους σε βαθύτερη ύφεση και σε εκτίνα-ξη των ποσοστών ανεργίας. Την ίδια ώρα, προσφέρει κονδύλια δήθεν για την ενίσχυ-ση της απασχόλησης και προωθεί πολιτι-

κές αποσάθρωσης των σχέσεων εργα-σίας. «Η επιστρο-φή στην ανάπτυ-ξη αποτελεί βασι-κό στόχο για εμάς. Επιπλέον, χρεια-ζόμαστε περισσό-τερη δημοσιονομι-κή πειθαρχία. Αυ-τά τα δύο στοιχεία μαζί προσφέρουν διέξοδο από την κρίση», σημείωσε ο Ντι Ρουπό.

Η κυβέρνηση του Βελγίου γνωρί-ζει ήδη ότι η ανά-πτυξη φέτος θα εί-ναι κατώτερη του 0,8% που προέβλε-πε στον προϋπολο-γισμό του Δεκεμ-βρίου, με την προ-

οπτική της στασιμότητας ή της συρρίκνω-σης του εγχώριου προϊόντος να θεωρείται βέβαιο ότι θα την ωθήσει σε νέες περικο-πές όταν επανεξετάσει τον προϋπολογισμό τον Φεβρουάριο. Οικονομολόγοι προειδο-ποιούν ότι θα χρειαστεί να εξοικονομήσει ή να αντλήσει τουλάχιστον 1,5 ως 2 δισ. ευ-ρώ επιπλέον, προκειμένου να ικανοποιή-σει τις απαιτήσεις της Κομισιόν και των δι-εθνών αγορών.

Μόλις τρεις μέρες πριν τη γενική απερ-γία και τη Σύνοδο Κορυφής της Δευτέ-ρας, την περασμένη Παρασκευή, ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Φιτς μιμήθη-κε τους Στάνταρντ και Πούρς και Mού-ντις και υποβάθμισε το αξιόχρεο της χώ-ρας, με αρνητική προοπτική. Επικαλέστη-κε για την απόφασή του τις ανησυχίες για την επιδεινούμενη κρίση χρέους και την ύφεση, που υποστηρίζει πως θα μπορούσε να υποσκάψει τις δεσμεύσεις της κυβέρνη-σης να προωθήσει μεταρρυθμίσεις. Οι πο-λιτικές δυνάμεις πάντως διαφωνούν έντο-να ως προς την προέλευση των πρόσθε-των κεφαλαίων που θα είναι αναγκαία για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν θέσει. Το γαλλόφωνο Σοσιαλι-στικό Κόμμα του Ντι Ρουπό υποστηρίζει ότι οι πλούσιοι πρέπει να επωμιστούν με-γαλύτερο βάρος, αναγνωρίζοντας όμως την ανάγκη για δημοσιονομική προσαρ-μογή. Ενώ οι Φιλελεύθεροι και Χριστια-νοδημοκράτες, που μετέχουν στην κυβέρ-νηση συνασπισμού έξι κομμάτων, υποστη-ρίζουν ότι οι υψηλότεροι φόροι θα ωθή-σουν τη χώρα σε ύφεση και ότι οι κρατι-κές δαπάνες μπορούν και πρέπει να μει-ωθούν περαιτέρω. Φυσικά, τον τελευταίο λόγο για την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί η χώρα, εξακολουθεί να έχει η εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, που δείχνει τα πρώτα σημάδια χειραφέτησης, μετά από πολυετή αποχή σχεδόν από κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης.

Το δίδυμο «Μερκοζί» και στις γαλλικές εκλογέςn ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Μια δοκιμασμένη συνταγή αποφάσισε να χρησι-μοποιήσει ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ο οποίος διεκδικεί την επανεκλογή του στις κρίσι-μες προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν στη γαλλία την άνοιξη. Θα αντιγράψει το πρόγραμ-μα του γερμανού πρώην καγκελάριου Γκέρ-χαρντ Σρέντερ, θα το εμπλουτίσει με τις προτά-σεις της Μάργκαρετ Θάτσερ, ένω έχει ήδη εξα-σφαλίσει τη δημόσια στήριξη της σημερινής κα-γκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Το μοναδικό πρό-βλημα, που δεν φάνηκε να λαμβάνει υπόψη του είναι ότι δεν διεκδικεί την ηγεσία της Γερμανίας ή της Βρετανίας αλλά της Γαλλίας... Το νεοφιλελευθερο πακέτο που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους, λίγους μήνες πριν ανοί-ξουν οι κάλπες, μπορεί να ικανοποιεί απόλυτα τις οικονομικές ελίτ αλλά χαρακτηρίστηκε ήδη σαν «επιχείρηση καμικάζι» από αρκετά στελέχη του κόμματός του. Αυξάνοντας το γαλλικό ΦΠΑ στο 21%, ο Σαρκοζί ευελπιστεί να συγκεντρώσει 10 δισεκατομμύρια ευρώ, με τα οποία θα μπο-ρέσει να μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσε-ων και έτσι να μειώσει την ανεργία. Με την τυ-φλή πίστη ενός νεοφιλελεύθερου ο ίδιος «υπο-σχέθηκε» ότι η αύξηση του ΦΠΑ δεν θα οδη-γήσει σε ανατιμήσεις καθώς θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός.Την ίδια στιγμή προετοιμάζει τη δημιουργία χι-λιάδων θέσεων χαμηλά αμοιβόμενης υποαπα-

σχόλησης για νέους που μπαίνουν τώρα στην αγο-ρά εργασίας – κίνηση που στη Γερμανία οδήγησε μια γενιά εργαζομένων στην απόγνωση. Παράλληλα, αναμένεται να δώσει τη χαριστική βολή στο 35ωρο εργασίας, καταφέρνοντας

ένα ακόμη σαρωτικό χτύπημα στους γάλλους εργαζόμενους. Μοναδική «παραφωνία» στο απόλυτα φιλοεργο-δοτικό πρόγραμμα του γάλλου προέδρου, είναι η πρότασή του να φορολογήσει τις χρηματοπι-στωτικές συναλλαγές με 0,1%, μια μορφή δη-λαδή του λεγόμενου φόρου Τόμπιν τον οποίο ο Σαρκοζί υπόσχεται να εφαρμόσει ακόμη και εάν δεν τον ακολουθήσουν οι υπόλοιπες μεγάλες οι-κονομίες της Ευρώπης. Μιλώντας για περισσότερο από μια ώρα σε τέσ-σερις δημοσιογράφους, ο Σαρκοζί χαρακτήρι-σε ψεύτες του αντιπάλους του που υπόσχονται κοινωνικές παροχές και μείωση του ορίου συ-νταξιοδότησης στα 60 χρόνια, από τα 62 στα οποία αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια. Το νεο-φιλελεύθερο «μπλιτσ-κριγκ» του γάλλου προέ-δρου παρουσιάζεται τη στιγμή που ο βασικός του υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ πραγματο-ποιήσε αναπάντεχη στροφή προς τα αριστερά, κυρρήσσοντας, τουλάχιστον σε ρητορικό επί-πεδο, τον πόλεμο στις τράπεζες και το χρημα-τοπιστωτικό σύστημα. «Ο εχθρός μου, ο αληθι-νός εχθρός μου, δεν έχει όνομα, δεν έχει πρό-σωπο, δεν έχει κόμμα. Ποτέ δεν θα θέσει υπο-ψηφιότητα. Ποτέ λοιπόν δεν θα εκλεγεί και πα-ρόλ’ αυτά κυβερνά. Αυτός ο εχθρός είναι ο κό-σμος του χρηματοπιστωτικού συστήματος», ση-μείωσε ο Ολάντ, εκπλήσσοντας ακόμη και την αριστερή πτέρυγα των γάλλων σοσιαλιστών. Ο γάλλος πρόεδρος υπολείπεται ήδη στις δημο-σκοπήσεις κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ αισθάνεται καυτή την ανάσα και της ακροδεξι-άς υποψήφιας Μαρίν Λεπέν η οποία πλαγιοκο-πεί το κόμμα του.Η μοναδική σανίδα σωτηρίας προς το παρόν έρ-χεται από το Βερολίνο, καθώς η Άνγκελα Μέρ-κελ «κατεβαίνει» και αυτή με τον τρόπο της στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, προσφέροντας ανοιχτά τη στήριξή της στον Σαρκοζί. Οι γερμα-νικές πολιτικές ελίτ φαίνεται να γνωρίζουν πο-λύ καλά ότι ενδεχόμενη απομάκρυνση του Σαρ-κοζί από την προεδρία ενδέχεται να δυναμιτί-σει τη συμμαχία Παρισιού - Βερολίνου, η οποία ουσιαστικά στηρίζεται στην οικονομική υποτα-γή του πρώτου στο δεύτερο. Ίσως το πλέον πα-ράδοξο της ιστορίας είναι ότι ο Σαρκοζί ελπί-ζει στη βοήθεια της Γερμανίας για να εφαρμό-σει ενα πρόγραμμα που θεωρητικά θα βοηθή-σει τη χώρα του να καλύψει το κενό ανταγωνι-στικότητας που δημιούργησε η Γερμανία εφαρ-μόζοντας την ίδια ακριβώς πολιτική. Πάντα βέ-βαια σε βάρος των εργαζομένων και προς όφε-λος του κεφαλαίου.

Μέτρα λιτότητας και αύξηση των ορίων ηλικίας

συνταξιοδότησης στην ατζέντα της κυβέρνησης

Page 24: 1072 05.02.12

EKTOΣ OPIΩN n ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Το ελληνικό «πείραμα» καταστρέφει και την Πορτογαλία

H Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώ-ρα της ευρωζώνης που αντι-μετωπίζει το ρόγχο του θανά-του» γράφουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. «Η οικονομική ύφεση

στην Πορτογαλία και η απελπισμένη προσπά-θεια της χώρας να εξοφλήσει τα χρέη της, δη-μιουργούν άλλο ένα βαρύ σύννεφο πάνω από το ευρώ».

Όλοι οι αναλυτές εμφανίζονται σίγουροι ότι όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, έτσι και στην Πορτογαλία, δεν επαρκεί το πρώτο μνη-μόνιο που υπέγραψε πέρυσι η Πορτογαλία με

σει το δημόσιο χρέος το οποίο αντιπροσωπεύ-ει περίπου το 105% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της» σημειώνει η βρετανική εφημε-

ρίδα. Αποκαλύπτει μάλιστα ότι τα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύ-νου (CDS) για τα πορτογαλικά πενταετή ομόλογα έχουν φτά-σει σε ύψη ρεκόρ. Περίπου 4,2 εκατομμύρια για μόλις 10 εκα-τομμύρια χρέους!

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Πορτογαλία θα ακολουθήσει τα βήματα της Ελλάδας, ακόμη και αν η κυβέρνηση της Λισαβό-νας ακολουθήσει κατά γράμμα το πρόγραμμα - “συνταγή” που έχουν συγγράψει ΕΕ και ΔΝΤ» προειδοποιούν οι αναλυτές της Σοσιετέ Zενεράλ. «Ακόμη κι αν η πορτογαλική κυβέρνηση επι-μείνει στις προσπάθειές της και

εφαρμόσει τις ριζικές διαρθρωτικές μεταρρυθ-μίσεις και σκληρή λιτότητα το 2012, ο κίνδυνος παραμένει: Tο πρόγραμμα να είναι επιτυχημέ-νο αλλά σε τελική ανάλυση να μην είναι αρκε-τό». Κάτι που θα αφήσει τον εικονιζόμενο πρω-θυπουργό Κοέλιου με μόνο δύο επιλογές: Ή ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης ή ένα PSI «α λα γκρέ-κα». Κι όμως! Η δεξιά κυβέρνηση του πρωθυ-πουργού Πέδρο Πάσος Κοέλιου, που σάρωσε στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου τους σο-

σιαλιστές, τους πρωτοστάτες στην επιβολή μέ-τρων εξουθενωτικής λιτότητας, εφαρμόζει ήδη ένα νέο, εφιαλτικό πρόγραμμα λιτότητας. Ακο-λουθεί κατά γράμμα το πρόγραμμα της τρόι-κας. Με μειώσεις μισθών χωρίς προηγούμενο, αυξήσεις φόρων και περικοπές ύψους 10 δισε-κατομμυρίων ευρώ για το 2012. Τα μέτρα κατά των Πορτογάλων εργαζομένων είναι της ίδιας νοοτροπίας με αυτά που εφαρμόζονται εναντί-ον των Ελλήνων. Κόβεται εντελώς το δώρο Χρι-στουγέννων και το επίδομα αδείας σε όσους υπαλλήλους και συνταξιούχους παίρνουν πάνω από 1.000 ευρώ το μήνα. Περικοπές σε όλες τις συντάξεις που υπερβαίνουν τα 600 ευρώ μηνι-αίως. «Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί χωρίς να λογα-ριάζουμε το πολιτικό κόστος» λέει κυνικά ο πρω-θυπουργός Κοέλιου.

Παρά τα εξοντωτικά αυτά μέτρα, η Πορτογα-λία θα παραμείνει και το 2012 σε υφεσιακή τρο-χιά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, με τη συρρί-κνωση της οικονομίας να αναμένεται –λόγω της λιτότητας– πως θα είναι η χειρότερη που έχει καταγραφεί τις τελευταίες δεκαετίες, πάνω από το 3%, σύμφωνα με την Τράπεζα της Πορτογα-λίας. Η ανεργία ανέρχεται στο 13,6% και ξεπερ-νά το 30% μεταξύ των νέων.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος της HSBC, Στήβεν Κινγκ παραδέχεται όμως ότι από μόνη της η λιτότητα δεν αποδίδει τα επιθυμητά αποτε-λέσματα. «Υπάρχει κίνδυνος» λέει, «κοιτάξτε την Πορτογαλία, που έχει κάνει όλα τα σωστά βήμα-

τα, έχει κολλήσει στη λιτότητα, αλλά τα σπρεντ των ομολόγων της βρίσκονται σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα».

Οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι αντέδρασαν με μια μεγάλη γενική απεργία τον περασμένο Νο-έμβριο, αλλά είναι αλήθεια –όπως γράφει η εφη-μερίδα Πούμπλικου– «η Πορτογαλία δεν έχει βι-ώσει την κοινωνική αναταραχή, σαν αυτά που έχουν συμβεί στην Ελλάδα». Μια 24ωρη απερ-γία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη στα μέσα μεταφοράς με μέτρια επιτυχία και η μεγαλύτερη συνδικαλιστική ένωση CGTP, που ελέγχεται από τους κομμουνιστές, έχει απευ-θύνει έκκληση για μια πανεθνική διαδήλωση ενάντια στα μέτρα λιτότητας στις 11 Φεβρου-αρίου. Kαι αν κάποιοι πίστευαν πως οι Σοσια-λιστές θα έβαζαν μυαλό επειδή τους εξεδίωξε ο λαός από την εξουσία …απατώνται. Η ελεγ-χόμενη από τους σοσιαλιστές συνομοσπονδία UGT τα «βρήκε» με την εργοδοσία και τη δεξιά κυβέρνηση και υπέγραψε μια κατάπτυστη συμ-φωνία. Προβλέπει απελευθέρωση των απολύσε-ων, μείωση των επιδομάτων ανεργίας και περι-ορισμό των ημερών της ετήσιας άδειας, όπως αξίωνε η τρόικα.

Ανεπιθύμητος στη Γάζα

Με παπούτσια, καρέκλες και πέ-τρες επιτέθηκαν στην αυτοκινητο-πομπή του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν διαδηλωτές στη Λωρίδα της Γάζας την Πέμπτη. Οι συγκεντρωμένοι εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους για το ότι ο επι-κεφαλής του ΟΗΕ αρνήθηκε να συ-ναντηθεί με οικογένειες Παλαιστι-νίων που κρατούνται στο Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι περίπου 4.000 Παλαιστίνιοι βρίσκονται σε ισρα-ηλινές φυλακές. Σημειώνεται επί-σης ότι την αυτοκινητοπομπή του γ.γ. του ΟΗΕ συνόδευαν αυτοκίνη-τα και τζιπ της αστυνομίας της Χα-μάς. Ο Μπαν Κι Μουν κατευθυνό-ταν στην πόλη Χαν Γιούνις, όπου επρόκειτο να εγκαινιάσει χρηματο-δοτούμενο από τον ΟΗΕ κατασκευ-αστικό έργο.

Συνταγή Ιράκ

Συνταγή Ιράκ επιδιώκουν να εφαρμόσουν οι ΗΠΑ στο Αφγανι-στάν για να επισπεύσουν την αποχώ-ρησή τους από τη χώρα, διασφαλίζο-ντας ταυτόχρονα το στρατιωτικό και διοικητικό έλεγχο της χώρας. Η Ου-άσινγκτον θα επιχειρήσει να μειώσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφ-γανιστάν, στη διάρκεια του 2013, ένα χρόνο πριν λήξει η προθεσμία για την απόσυρση των αμερικανικών δυνά-μεων. Μιλώντας σε δημοσιογράφους

καθ’ οδόν προς σύσκεψη του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λέον Πανέτα, δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον επιθυμεί να αλλάξει ο ρόλος των ΗΠΑ σε εκπαιδευτικό και υποστη-ρικτικό. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο είχε δεσμευτεί να γίνει πλήρης απο-χώρηση των αμερικανικών στρατευ-μάτων μέχρι τα τέλη του 2014, ωστό-σο η οικονομική κρίση και οι αντι-δράσεις που πυροδοτεί στο εσωτερι-κό των ΗΠΑ καθιστούν αναγκαία την άμεση συρρίκνωση των στρατιωτικών δαπανών. Στη διάρκεια του συνεχιζό-μενου υπερδεκαετούς πολέμου (του πιο μακροχρόνιου στην αμερικανική ιστορία), δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι

και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δο-λάρια έχουν χαθεί...

Αίμα στην Αίγυπτο

Οργή και πένθος επικράτησαν στην Αίγυπτο, στον απόηχο των άγριων συγκρούσεων που ξέσπα-σαν μεταξύ φιλάθλων σε αγώνα πο-δοσφαίρου στην πόλη Πορτ Σάιντ, όπου 74 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Οργισμένοι διαδηλωτές συ-γκεντρώθηκαν σε πλατείες της αι-γυπτιακής πρωτεύουσας, φωνάζο-ντας συνθήματα κατά του κυβερνώ-ντος Στρατιωτικού Συμβουλίου. Άλ-

λοι πραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο Εσωτερικών καταγ-γέλλοντας το χειρισμό της αστυνο-μίας. Εκτάκτως συνεδρίασαν Βουλή και υπουργικό συμβούλιο, παραιτή-θηκαν ο κυβερνήτης και ο αστυνομι-κός διοικητής του Πορτ Σάιντ, ενώ αποπέμφθηκε η διοίκηση της αιγυ-πτιακής ποδοσφαιρικής ομοσπον-δίας. Τριήμερο εθνικό πένθος κη-ρύχθηκε για τα θύματα. Οι εργα-σίες του Κοινοβουλίου άρχισαν με ενός λεπτού σιγή. Ο πρόεδρος του σώματος, προερχόμενος από τους κόλπους των Aδελφών Μουσουλ-μάνων, δήλωσε ότι οι συγκρούσεις «είναι έργο του διαβόλου» και ότι

η επανάσταση της Αιγύπτου βρίσκε-ται σε κίνδυνο.

Οργή στη Ρουμανία

Στους δρόμους παρέμειναν οι ερ-γαζόμενοι στη Ρουμανία και αυτή την εβδομάδα, παρά το πολικό ψύχος, απαιτώντας παραίτηση της κυβέρνη-σης και προκήρυξη πρόωρων εκλο-γών. Έχοντας συμπληρώσει περίπου 20 συνεχόμενες μέρες κινητοποιήσε-ων, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν την Τετάρτη στην πόλη Φοκσάνι της ανα-τολικής Ρουμανίας για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για την κυβερνη-τική πολιτική. Αντικυβερνητική διαδή-λωση πραγματοποιήθηκε επίσης στο Πλοέστι, βόρεια του Βουκουρεστίου, ενώ για πρώτη φορά έγινε συγκέντρω-ση στην πόλη Σιμπίου. Οι συγκεντρω-μένοι κρατούσαν πανό με το σύνθημα «η άνοιξη θα έρθει, περισσότεροι άν-θρωποι θα διαδηλώνουν» και «θέλου-με νοσοκομεία, όχι πισίνες».

Κόλπα του Πούτιν

Με την απειλή του κινδύνου εξά-πλωσης επιδημίας της γρίπης είχε επιχειρήσει να αποτρέψει τους Μο-σχοβίτες από το να διαδηλώσουν κα-τά του Πούτιν ο ρώσος επικεφαλής των υπηρεσιών υγείας τον περασμέ-νο Δεκέμβριο. Tο ψύχος επικαλέστη-κε αυτή την εβδομάδα, για τον ίδιο σκοπό. Ο Γκενάντι Ονιτσένκο συνέ-στησε την Πέμπτη στους Μοσχοβίτες να μην διαδηλώσουν χθες Σάββατο, κατά του καθεστώτος Πούτιν, επειδή η θερμοκρασία θα έφτανε τους -18 βαθμούς Κελσίου. «Τάσσομαι κατη-γορηματικά κατά της συμμετοχής σε τέτοιες ενέργειες» τόνισε ο Ονιστέν-κο. Παρότρυνση που ωστόσο δεν φά-νηκε να αποδίδει…

αντάλλαγμα δάνεια ύψους 78 δισεκατομμυρίων από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση. «Υπάρχει ισχυρός φόβος ότι και η Πορτογαλία θα χρειαστεί να αναδιαρθρώ-

ΠEPIσκόπιο

Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι πνίγηκαν ή εξα-φανίστηκαν το 2011 προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο, όπως ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), η οποία έκα-νε λόγο για τη φονικότερη χρονιά από τότε που τη-ρούνται σχετικά στοιχεία. Η δραματική εκτίναξη του αριθμού των θυμάτων αποδίδεται στην κατάρρευση

των καθεστώτων της Τυνησίας και κυρίως της Λιβύ-ης, που πολλαπλασίασε τα πλήθη των απελπισμένων προσφύγων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλεί-ψουν τις εστίες τους λόγω της εμφύλιας βίας. Επι-πλέον, η έκρυθμη πολιτικά κατάσταση στο Κέρας της Αφρικής και ο λιμός που το πλήττει ήταν και αυτοί πα-ράγοντες που μεγάλωσαν το προσφυγικό κύμα.

24 / ΠPIN ΔIEΘNH KYPIAKH 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012