12 VIII 2018 nr 180/2018

XIX NIEDZIELA ZWYKŁA

Rok B, II

„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba”

Ewangelia:

„Żydzi szemrali przeciwko Jezusowi, dlatego

że powiedział: „Jam jest chleb, który z nieba

zstąpił”, i mówili: „Czyż to nie jest Jezus,

syn Józefa, którego ojca i matkę znamy?

Jakżeż może On teraz mówić: «Z nieba

zstąpiłem»?” Jezus im odpowiedział: «Nie

szemrajcie między sobą. Nikt nie może

przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie

Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę

go w dniu ostatecznym. Napisane jest

u Proroków: «Oni wszyscy będą uczniami

Boga». Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył

się, przyjdzie do Mnie. Nie znaczy to, aby

ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który

jest od Boga, widział Ojca. Zaprawdę,

zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie

wierzy, ma życie wieczne. Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na

pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze.

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb,

będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata”.

J 6,41-51

On czeka na mnie

„Gdy przechodzicie koło kościoła, wstąpcie, by pozdrowić Pana. Czy przeszlibyście obok

drzwi przyjaciela, nie mówiąc mu «dzień dobry»?” – zachęcał swoich parafian św. Jan

Vianney. Chrystus, Chleb żywy, który zstąpił z nieba, który jest pokarmem

nieśmiertelności i życia wiecznego, jest ukryty w tabernakulum. Tam czeka, byśmy Go

odwiedzali i przedstawiali Mu nasze prośby. „Patrzcie, jaki jest dobry! Dostosowuje się do

naszej słabości. Gdyby ukazał się nam w całej swojej chwale, nie odważylibyśmy się

zbliżyć do Niego. Pragnie, byśmy mieli szczęście znaleźć Go zawsze wtedy, gdy chcemy

Go szukać” – mówił Proboszcz z Ars.

Panie, uwielbiam Cię w moim sercu. Dziękuję Ci, że mimo mojej słabości zawsze

jesteś blisko Mnie. Bądź pochwalony w Przenajświętszym Sakramencie, teraz

i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

(Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2018”, o. Jarosław Krawiec OP , Edycja

Świętego Pawła)

Cytat tygodnia:

„Dzięki Bogu kazano nam iść za Chrystusem – skoro nie muszę iść przed Nim, nawet w ciemności droga jest pewna”

św. Matka Teresa z Kalkuty

SANKTUARIA WIARY I POLSKOŚCI SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ BOLESNEJ

KRÓLOWEJ POLSKI

W LICHENIU

Nasze wakacyjne szlaki w miejsca gdzie wiara

splata się z patriotyzmem prowadzą nas dziś do

Lichenia Starego i pobliskiego Lasu Grąblińskiego.

Miejsca gdzie Maryja z orłem na piersiach,

przyszła dać wsparcie swoim dzieciom w trudnych

latach zaborów. Choć kościół w Licheniu istniał

już od wieluset lat to niezwykła historia zaczyna

się w roku 1813 kiedy to ranny w bitwie pod

Lipskiem żołnierz otrzymuje niezwykłe

objawienie i polecenie z ust samej Maryi. Tomasz

Kłossowski bo tak nazywał się ów wojak na polu bitwy został śmiertelnie ranny.

Cudowny obraz Matki Bożej

Bolesnej, Królowej Polski

Leżał na ziemi bez szansy na ratunek. Wtedy zaczął modlić się gorliwie do Matki

Bożej, prosząc o pomoc, ściskając jednocześnie medalik, który nosił na szyi.

Wówczas, według ludowego przekazu, zobaczył idącą po pobojowisku piękną

kobietę w amarantowej sukni

ze znakiem Białego Orła na

piersi. Gdy podeszła bliżej,

rozpoznał w niej Matkę Bożą.

Maryja obiecała Tomaszowi, że

wróci do domu. Poleciła jednak,

aby po powrocie odnalazł

wizerunek najwierniej ją

przedstawiający. Powiedziała też,

aby po znalezieniu wizerunku,

umieścił go w miejscu

publicznym, aby ludzie się o nim

dowiedzieli. Kłossowski tak jak

przepowiedziała Maryja ocalał i

powrócił do ojczyzny, a

mianowicie swej rodzinnej wioski Izabelina (wioska położona niedaleko Lichenia).

Pracował jako kowal, ale - chcąc spełnić prośbę Matki Bożej - wiele

pielgrzymował aby odnaleźć obraz, o który Matka Boża go prosiła. Poszukiwania

zajęły Kłossowskiemu 23 lata. Wreszcie w 1836 roku wybrał się na pielgrzymkę do

Częstochowy. Kiedy już wracał do domu, we wsi Lgota pod Częstochową,

zobaczył grupkę pielgrzymów modlących się przy wizerunku Matki Bożej,

umieszczonym w przydrożnej kapliczce. Podszedł bliżej i spostrzegł, że obraz

przedstawia Matkę Bożą taką, jaką Ją widział w czasie objawienia. Za

pozwoleniem właściciela zabrał go i powiesił w swoim domu. Obrazek był

niewielki, miał wymiary zaledwie 9,5 na 15,5 centymetra. Przez lata Kłossowski

modlił się przed nim. Jednak po ciężkiej chorobie podczas której Maryja znów

poprosiła o umieszczenie wizerunku w publicznym miejscu, postanowił w 1844 r.

umieścić obraz na drzewie w lesie grąblińskim. W ten sposób w całości wypełnił

przyrzeczenie dane przed laty Matce Bożej. Kilka lat później, w 1848 roku, Tomasz

Kłossowski zmarł. Po śmierci Tomasza, prawdopodobnie jedyną osobą, która

pamiętała o obrazku Matki Bożej umieszczonym na drzewie w leśnym gąszczu, był

pasterz Mikołaj Sikatka. To właśnie on opiekował się tym miejscem i to jemu w

latach 1850-1852 kilkakrotnie ukazywała się Matka Boża. Wybrała go na swego

posłańca. Pasterz miał przekazać ludziom Jej nawoływania do nawrócenia

modlitwy, szczególnie różańcowej. Maryja przepowiedziała czasy epidemii, dając

jednocześnie nadzieję tym, którzy Jej zaufają. Oprócz upomnień Matka Boża

obiecywała Polakom opiekę w najtrudniejszych chwilach. Widocznym

potwierdzeniem słów Maryi był Orzeł Biały tulony przez nią do piersi. Ustna

Stary kościół św. Doroty

tradycja przekazuje, że Mikołaj Sikatka usłyszał także od Matki Bożej przesłanie

dotyczące obrazu: „Gdy nadejdą ciężkie dni ci, którzy przyjdą do tego obrazu, będą

się modlić i pokutować, nie zginą. Będę uzdrawiać chore dusze i ciała. Ile razy ten

naród będzie się do Mnie uciekał, nigdy go nie opuszczę, ale obronię i do Swego

Serca przygarnę jak tego orła białego. Obraz ten niech będzie przeniesiony

w godniejsze miejsce i niech odbiera publiczną cześć. Przychodzić będą do niego

pielgrzymi zcałej Polski i znajdą pocieszenie w swych strapieniach. Ja będę

królowała memu narodowi na wieki. Na tym miejscu wybudowany zostanie

wspaniały kościół ku Mej czci. Jeśli nie zbudują go ludzie, przyślę aniołów i oni go

wybudują.” W okolicy głośno

było o maryjnych objawieniach.

Nikt jednak w nie nie wierzył.

Sprawą pasterza zainteresowały

się natomiast carskie władze.

Zaniepokojone opowiadaniem

Mikołaja o tym, iż Matka Boża

ukazała mu się z wizerunkiem

Orła Białego na piersi,

postanowiły zamknąć pasterza

w więzieniu. Bali się tego, że

treść opowiadania mogłaby –

w ich mniemaniu - źle wpłynąć

na Polaków, będących w

niewoli. Zaborcy chcieli, aby Polacy nie mieli nadziei i siły na walkę o odzyskanie

niepodległości. Mimo szykan, Mikołaj nigdy nie odwołał swoich zeznań. Tylko

dzięki temu, że lekarz wystawił mu fałszywe świadectwo o chorobie umysłowej,

wyszedł na wolność. Po opuszczeniu więzienia wiódł skromne życie, jednak nigdy

nie zapomniał o obietnicach i prośbach Maryi. Gdy nadszedł czas straszliwej

epidemii, ludzie przypomnieli sobie słowa wiejskiego pasterza i zaczęli

z niezwykłą gorliwością śpieszyć do stóp leśnej kapliczki, a tam doznawali ogromu

łask. Jesienią 29 września 1852 roku obraz Matki Bożej przeniesiono uroczyście do

kaplicy w Licheniu, a po 5 latach został przeniesiony do nowo wybudowanego

kościoła pw. św. Doroty, gdzie znajdował się prawie150 lat. Kult Maryi

w Licheńskim wizerunku rozrastał się w niezwykłym tempie i mimo zmiennych

kolei losu Matka Najświętsza tuląca białego orła, nigdy już nie opuściła swoich

dzieci. W obliczu coraz to większego kultu postanowiono poczynić starania

o koronację cudownego wizerunku. I tak Papież Paweł VI w listopadzie 1965 r.

wydał dekret zezwalający na ukoronowanie Obrazu Matki Bożej Licheńskiej

koroną papieską. Ojciec prowincjał księży marianów, zlecił przygotowania do

koronacji księdzu Eugeniuszowi Makulskiemu, który przybył do Lichenia w 1965

roku… Ciąg dalszy nastąpi.

Nowa bazylika licheńska

Parafialna pielgrzymka na Podhale W sobotę 4 sierpnia odbyła się parafialna pielgrzymka na Podhale. Najważniejszym miejscem naszej modlitwy było Zakopane – Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach, gdzie odbyła się msza św., w czasie której Matce Bożej Fatimskiej polecaliśmy wszystkie rodziny, dzieci i młodzież, a także chorych, cierpiących i samotnych. Szczególnie modliliśmy się o uzdrowienie z wszelkich uzależnień. Po mszy św. Miał miejsce krótki czas na pamiątki i zdjęcie wspólne. Następnie pojechaliśmy do centrum Zakopanego na czas wolny. Po nim zaś na Olczę do Sanktuarium Matki Bożej Ukazującej Cudowny Medalik. Poznaliśmy historię medalika i wiele łask, jakie przez lata przynosił ludziom mocnej wiary. Ostatnim miejscem naszej modlitwy był Ludźmierz. Tam modląc się na różańcu polecaliśmy Matce Bożej Ludźmierskiej – Gaździnie Podhala różne troski i potrzeby naszych serc. Serdecznie dziękujemy wszystkim pielgrzymom za wspólnie spędzony czas, modlitwę, dyscyplinę oraz pogodne i życzliwe odniesienia.

Modlitwa do MB. Ludźmierskiej Panie Jezu Chryste, Ty jesteś radością świętych, chlubą Aniołów, pokarmem pielgrzymów, nadzieją słabych. Ciebie kochała najpiękniej i najdoskonalej adorowała Twoja Matka, Maryja. Ona jest naszą Nauczycielką i także naszą Matką. Wraz z Nią idziemy do Ciebie. Ją prosimy, aby modliła się za nas, by przedstawiała Ci nasze intencje. Wierzymy, że każda modlitwa, którą kierujemy do Niej, przemienia się w prawdziwą Jej modlitwę za nas, skierowaną do Ciebie. Pomnóż naszą wiarę, aby dzięki niej nasza modlitwa była bardziej skuteczna. Dziś prosimy Cię we wszystkich przedstawionych intencjach, oraz tych które nosimy w sercu. Amen.

W polskiej tradycji ludowej uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny nazywano świętem Matki Bożej Zielnej lub Matką Bożą Zielną. W dniu 15 sierpnia obchodzono jedno z najstarszych świąt Maryjnych na Wschodzie, bardzo popularne wśród ludu. Było to święto, podczas którego oddawano cześć Maryi jako Matce Boga. Od początku wieku VI to święto w Palestynie i Syrii staje się wspomnieniem zakończenia życia ziemskiego Maryi, zwane Zaśnięciem Najświętszej Maryi Panny. W Jerozolimie święto to obchodzono głównie w kościele położonym w pobliżu Ogrodu Oliwnego, gdzie znajdował się grób, z którego, jak sądzono, Maryja została wzięta do nieba. Cesarz Maurycy (582-602) poleca święto Zaśnięcia Maryi obchodzić w całym Kościele Wschodnim. Kościół Zachodni święto 15 sierpnia przyjął w połowie wieku VI, a w połowie następnego stulecia, pod wpływem

Bizancjum, obchodził je jako uroczystość Zaśnięcia Matki Bożej. Od końca X wieku z uroczystością Wniebowzięcia łączy się błogosławieństwo ziół leczniczych. Zwyczaj ten nawiązywał do starej tradycji wschodniej, która święto 15 sierpnia łączyła z błogosławieniem pól (J. Miazek). W nawiązaniu do tego zwyczaju pisał o polskiej tradycji Zygmunt Gloger: „Z obchodem tym kościelnym, który rozmaite nosił nazwy, jak: Śmierci, Odpocznienia, Zaśnienia i wreszcie Wniebowzięcia, łączy się w kraju naszym starodawny zwyczaj święcenia ziół polnych, które dziewczęta wiejskie, nazbierawszy dnia poprzedniego, przynoszą do świątyń, aby je kapłan przed wielkim ołtarzem poświęcił”. Uroczystość 15 sierpnia „dawniej obchodzona jako dzień Matki Bożej Dożynkowej, bo zgodnie z rolniczym kalendarzem «na Wniebowzięcie pokończone żęcie» zawiera wiele treści teologicznych, kulturowych i obyczajowych” (H. Szymanderska). Tego dnia lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin dziękował Matce Bożej Wniebowziętej za pomoc w ciężkiej pracy na roli, za opiekę na ludźmi i ich plonami. Prawdę tę wyrażały też legendy. Jedna z nich mówiła, że Matka Boża uciekając z Dzieciątkiem do Egiptu pomogła napotkanemu rolnikowi w sianiu pszenicy. Siew był cudowny, wspaniały. Rzucone w rolę ziarno od razu kiełkowało, rosło i było gotowe do żniwa. Nadjechali ścigający Świętą Rodzinę żołnierze Heroda i zapytali rolnika, czy widział młodą niewiastę z dzieckiem. Odpowiedział, że tak, ale było to wtedy, gdy siał pszenicę. Rozgniewani pojechali dalej. Uroczystość Wniebowzięcia umacnia w nas nadzieję, że jako zbawieni znajdziemy się w domu Ojca w niebie. Wdzięczni Bogu i Jego Matce, przynosząc do poświęcenia wiązanki kwiatów, zbóż, roślin, warzyw, mamy nadzieję, że kiedyś, w wieczności, Maryja przedstawi nas Bogu z naręczem dobrych uczynków, pięknego naszego życia zgodnego z wyznawaną wiarą i przykazaniami. Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, upamiętniająca zwycięską bitwę warszawską z 1920 roku, dzień ten będący Świętem Wojska Polskiego, powinna być też dniem gorącej modlitwy w intencji naszej Ojczyzny. opoka.org.pl

INTENCJE MSZALNE 13.08 - 19.08.2018r.

Poniedziałek 13.08 – Nabożeństwo Fatimskie 6.30 1) + Julia i Jan Świerczek z rodzicami 2) + Antoni Rusin 18.00 1) w int. ofiarodawców KR i uczestników porannych mszy św. – KR 2) o pokój na świecie, opiekę nad Ojcem Św., kapłanami i naszą Ojczyzną – OPNSPJ 3) + Bolesław Kubica Wtorek 14.08 6.30 1) o zdrowie i bł. Boże dla Pawła i Katarzyny w 8 rocz. ślubu 2) + Stanisław Kufel z żoną Teresą 15.00 ślub: Katarzyna Krawczyk i Kristof de Vleeschouwer Środa 15.08 - Uroczystość Wniebowzięcia NMP 7.00 1) + Stanisław Gruszecki w rocz. śm. z żoną Marią 2) + Maria Goryl w dniu imienin 3) + Jakub Szkaradnik z żoną Marią i synem Władysławem 9.00 1) za parafian 2) + Józef Kanik z żoną Anną 11.00 1) o bł. Boże i łaski w rodzinie, 2) + Maria Jakubiec w rocz. śm. z mężem Władysławem 16.00 + Teodor Hess w 8 rocz. śm. Czwartek 16.08 6.30 1) + Józef Rusin w 2 rocz. śm. 2) + Elżbieta Trojak Piątek 17.08 6.30 1) + Jadwiga Burian w 17 rocz. śm. 2) + Ludwik Skawiński 18.00 intencje pogrzebowe Sobota 18.08 6.30 1) + Teresa Wandzel w 4 rocz. śm. 2) + Antonina Dobija 18.00 + Cecylia Dobija w 20 rocz. śm. z mężem Kazimierzem i rodzicami z obu stron Niedziela 19.08 7.00 1) + Teofil Barteczko z rodzicami 2) + Wincenty Januła w rocz. śm. 9.00 1) o zdrowie i bł. Boże dla Agaty i Mateusza w 5 rocz. ślubu oraz córki Wiktorii 2) o bł. Boże, zdrowie i potrzebne łaski dla Michaliny w 60 rocz. urodzin 11.00 1) o zdrowie i bł. Boże dla Wojciecha Margosiaka w rocz. urodzin 2) + Józef Gruszecki z żoną Katarzyną i synem Władysławem 16.00 + Anna Dobija z mężem, synem Stanisławem oraz wnukiem Marcinem

1. Dziś przypada 19 niedziela zwykła. W czasie każdej Eucharystii słyszymy słowa zaproszenia do pełnego uczestnictwa w Uczcie: Bierzcie i jedzcie: Bierzcie i pijcie z niego wszyscy. Posiłek należy do zwyczajnych zadań codzienności. Jednak przyjmując w czasie Eucharystii Ciało i Krew Pańską, otrzymujemy dar absolutnie wyjątkowy: Jezus Chrystus ofiaruje się ludzkości, wydaje się w nasze ręce. Obdarza nas swoim życiem i jest pośród nas obecny.

2. W poniedziałek, 13 sierpnia, sąsiednia archidiecezja krakowska oddaje cześć Najświętszej Maryi Pannie Kalwaryjskiej 3. Liturgiczne obchody tygodnia: a) w poniedziałek zapraszamy na nabożeństwo fatimskie na godz. 18.00. b) we wtorek, 14 sierpnia przypada uroczystość Św. Maksymiliana Marii Kolbego, prezbitera i męczennika, głównego patrona naszego Kościoła partykularnego. Modlimy się w intencji całej diecezji oraz polecamy Bogu biskupów, prezbiterów, diakonów oraz ich duszpasterską posługę. c) w środę, 15 sierpnia - uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Msze św. w tym dniu tak, jak w niedzielę. Zachęcamy do wykonania pięknych bukietów z ziół i kwiatów, których poświęcenie odbędzie się w czasie każdej mszy św. Msza św. popołudniowa o 16.00 bez nieszporów. W tym dniu składka przeznaczona jest na budowę Domu Księży Emerytów w Andrychowie. d) w piątek, 17 sierpnia - wspomnienie Św. Jacka, prezbitera. W tym dniu czcimy Boże Miłosierdzie z racji trzeciego piątku miesiąca. 4. W przyszłą tj. III niedzielę miesiąca składka przeznaczona na gospodarcze potrzeby naszej parafii.

Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com

REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl