1

1

2

2

Het is een hele uitdaging de zuidelijke Alpen bedwingen en als kers op de taart de Mont Ventoux beklimmen. Weet ik dat ik kan klimmen? Vorig jaar heb ik een tocht gereden langs de kust van Bretagne, Normandië en een deel van België. Het was enigszins heuvelachtig. Dit voorjaar deed zich de “gelukkige omstandigheid” voor dat ik een week op “trainingskamp” ging naar Tenerife. Zes dagen hebben we daar de Pico del Teide bestormd en beklommen. We gingen er heen met een man of twintig waarvan ik de oudste ben. De conditie is goed. De avond voor het vertrek, vijf maart, deed ik nog mee met een schaatsmarathon over vijftig ronden bij een temperatuur van drie graden onder nul. Op deze vrijdagmorgen is het op Schiphol vijf graden onder het vriespunt. Bij aankomst op Tenerife vier en een half uur later is het maar liefst achtentwintig graden. De eerste keer dat ik bergop ging wat de Cauberg. Daar deed ik eens het Europese kampioenschap wielrennen voor veteranen. Zeventien keer deze heuvel over en dat ging niet eens slecht. Jaren eerder eens de “bergprijs” in België bij een amateur wedstrijd. Ja, de Pico del Teide is heel iets anders. Tot mijn verbazing en verrassing ben ik steeds als eerst boven, wat een geweldige ervaring is/was dat!

3

3

Zaterdag 27 juni Na een busreis van uren kom ik om ongeveer half zes in de morgen aan in Avignon bij camping Municipal Saint Benezet. De tent opzetten en proberen nog enige uren te slapen voor ik aan de fietstocht begin naar de Mont Ventoux. Half elf kom ik uit de slaapzak die ik eerst even

lucht, heb erg liggen zweten. De zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur voelt warm aan. Eerst de fiets repareren van een mede passagier voor ik vertrek, omstreeks kwart over twaalf, naar Carpentras via de D942 Het fietsen valt niet mee, alles gaat iets omhoog en nog tegenwind ook, wkr 5?. Van Carpentras via de D938 naar Malaucéne. Hier haal ik de eerste stempel op het politiebureau, hier begint officieel mijn route van duizend kilometer met als eindpunt

de Mont Ventoux. Hier in Carpentras zie ik de Mont Ventoux al schitteren, eerst de kilometers volgen van het boek. Op pad naar Nyons,

4

4

wat een echte toeristen plaats is. Bij het naderen van Auberg zie ik een bord staan van een camping ik volg dit met als resultaat dat om half vijf de tent op de stenen staat aan de oever van het riviertje de Eygues. Geen grote afstand gefietst, 77 km met een gem. van 20km, gefietste tijd 3,45km. Zondag 28 juni

Half acht heb ik gepakt en vertrek ik, weer stralend weer. Na ongeveer twintig kilometer begin ik aan de klim van Col de La Sausse. Een aardige aanloop met de Col

Lescou voor wat er komen gaat! Het is wel opletten, plotseling een weg naar rechts snel terug schakelen en 11% omhoog. Ongeveer drie kwartier doe ik er over en de 32/25 had ik hard nodig. Ik neem gelijk het besluit om grotere tandwielen op het achterwiel te monteren, in de tas heb ik nog een 26 en 28 tandwiel. Soms ga ik niet sneller dan acht kilometer. Vooral de Col de Pennes was een hele klus! In Châtillon en Dios in een hotel een stempel gehaald bij de zeer vriendelijke mensen. Hier doe

5

5

ik gelijk wat boodschappen en verorber die enige minuten later. Ik warm mij op voor de klim van de Col de Menee. Dat is een makkie vergeleken de

eerdere Cols, ik ga hier omhoog met 32/19 of 32/21. Halverwege , in Les Nonieres, aan de koffie. Hier maak ik kennis met een stel uit Uithoorn die lid zijn van UWTC. Hup verder naar boven waar ik een vriendelijke Fransman tref die mij vereeuwigd waarvan een bij de tunnel. De afdaling gaat als een speer, lange rechte stukken waar ik enkele keren een snelheid van zestig kilometer haal. Als ik voor mij uit kijk zie ik de sneeuw op de andere bergtoppen liggen, wel een grappig gezicht bij een temperatuur van, schat ik, 27⁰ á 28⁰. Om vier uur fiets ik in Mens de camping op na een rit van 122 km in 6,35 uur fietsen. Bij aankomst op de campingplaats krijg ik van een vriendelijk Fransman een lekker koud drankje. Morgen op naar L’Alpe d’Huez, ik ben zeer nieuwsgierig. Maandag 29 juni Kwart voor acht draaien de wielen en laat ik Mens achter mij! In Valbonnais vul ik de voorraad aan.

6

6

De klim van de Col d’Oron kan beginnen. Ergens heb ik mij vergist, ik ben al zo’n tijd aan het

klimmen en dacht dat het nog een kilometer of zes was. Eerst stoppen en eten en drinken en verder. Na een halve kilometer ben ik op de top! Komt van de warmte denk of de gedachte aan L’Alpe d’Huez. Hier op de top ben ik misschien maar honderd meter verwijderd van de sneeuw, wel vreemd met die warmte! De afdaling ging weer als

vanzelf dus sta ik binnen de kortste keren aan de voet van L’Alpe d”Huez. Eerst wat rond dwarrelen en boodschappen doen. Weer naar het begin. Ben ik zenuwachtig? Eerst aan de koffie in de laatste gelegenheid voor het begin van de klim! Twaalf uur vertrek ik, wat is het warm! De bochten zijn aardig vlak daar kom ik iets tot rust en pak ik de kruik om te drinken. De snelheid omhoog is ongeveer acht kilometer en het verzet 32/26. Tussen bocht tien en negen stap ik even af en zoek verkoeling in het koude water van een kleine waterval. De rest van de klim gaat zonder noemenswaardige moeilijkheden. Vanaf bocht 3 de 32/28, wat zwaar zeg!

7

7

Een uur en vijfendertig minuten heb ik er over gedaan met, let wel, zeventien kilo bagage op de fiets! Boven wat rond gekeken en de stempel gehaald bij de Gendarmerie. Eerst de maag vullen voor ik verder ga. Wil ik vertrekken moet ik het uitstellen, lekke band! De afdaling gaat net als de andere, snel. Drie uur is het als ik beneden ben. Als je de L’Alpe d’Huez beklimt hoor je doorlopend het ruisen van het vallend water wat mij een heerlijk rustgevend gevoel geeft! Beneden eerst fruit en drinken inslaan. Hier maak ik kennis met twee jeugdige landgenoten die lopend op vakantie zijn. Op naar Grenoble wat één afdaling lijkt! Het is wel een rot weg met pas geteerde stukken met veel los grit. In Vizille vind ik om kwart voor vijf een camping, tent opzetten en naar huis bellen wat niet mogelijk is op de camping, moet je een magneetkaart voor hebben. Zoeken naar een cel heb ik onvoldoende klein geld, morgen beter. 123km, gem.18km in 6’50 uur. De temperatuur schat ik vandaag op 30⁰. Dinsdag 30 juni Half zeven de slaapzak uit, weer adembenemend mooi weer. Kwart voor acht op de fiets en vijf minuten later op de markt wat leeftocht ingeslagen. Als ik opstap gaat het gelijk steil omhoog.

8

8

Naar Grenoble is een lange rechte afdaling waar ik een snelheid record haal van vijfenzeventig kilometer. In Grenoble is het even zoeken voor ik de juiste weg heb naar de Col de Porte. Heb ik die gevonden is het gelijk raak, zestien kilometer klimmen. Zijn ze de weg aan het teren en al die steentjes blijven aan de banden plakken, wat een ramp! Ik fiets nu een klein kwartier omhoog en heb banden zo breed als die van een bakfiets! Soms is het hier zo stil dat ik het water in de bidon hoor klotsen. Halverwege een pauze, koffie en het drinken aanvullen. Wat is het warm, ik vermoed nu al 30⁰. Boven een aardige Engelsman die de “noodzakelijke” foto van mij maakt!

Afdaling is een makkie, met die smalle banden ontdaan van het ongerief, teer en steentjes. Halverwege pauze om te eten en gelijk de tent drogen die nat is van de dauw. Verder dalen naar St. Pierre de Chartseuse. Hier begint gelijk de klim van de Col de Cucheron niet zo lang maar wel pittig, 10%.

9

9

Op naar het eigenlijke startpunt van de tocht Lepin- Le Lac wat vrij snel wordt bereikt. Het postkantoor, voor de noodzakelijke stempel, is snel gevonden. Ik voel mij goed dus is het besluit om door te gaan tot over de Col de l’Epine is snel en makkelijk genomen. Eerst nog wat aansterken, koffie, de kruiken vullen en gaan. Direct uit Novalaise begint de klim en wat voor een! Stukken van 10% zitten er in en de zon schijnt onbarmhartig. Voor mijn gevoel is het tussen de 35 en 40 graden. De klim is acht kilometer lang en na vijf ga ik ergens in de schaduw wat rusten en veel drinken, zweten niet mooi meer! Wat een hitte en steeds die felle zon. Ik ga omhoog in de kleinste versnelling die ik heb 32/28 en nog kom ik zowat niet vooruit, 6 á 7 kilometer geeft de teller aan. Opeens zie ik een streep op het wegdek met daarbij de mededeling nog 2000m. Ik besluit nog een kilometer te gaan en dan weer een kleine pauze te nemen. Bij nog 1000m te gaan weer een schaduwplek waar ik het nodige vocht tot mij neem. Hup weer op de fiets met als resultaat een kadootje, de laatste duizend meter is nagenoeg vlak,

10

10

staat in het routeboek! Vrij snel ben ik in Chambery voor een camping. Voor ik die gevonden had moest ik wel tien keer vragen. Op het laatst is er aan aardige mevrouw die mij met de auto voor gaat en toen was het zo gepiept. Inschrijven en naar huis bellen. Het is zes uur geweest maar toch moet ik voor die drie minuten bellen 46 frank betalen, afzetters! 130km in 8 uur en 5 minuten. Gemiddeld 15km. Woensdag 1 juli Ik probeer wat te schrijven, lig languit in de tent vanwege een onweersbui, buiten regent het dat het giet. Vanmorgen omstreeks acht uur vertrek ik uit

Challes les Eaux. Het is bewolkt dus het wordt een vrij makkelijke klim de Col du Granier. Vergeet het maar! Nauwelijks begin ik of daar is ie weer de zon en niet meer weggeweest in de vijftien kilometer naar de top. Na de afdaling een lange saaie weg naar St.Michel de Maurienne. Ik fiets

langs een rivier waar het water zo koud is dat de damp er af slaat. Bij een waterval is de

11

11

temperatuur, voor mijn gevoel, wel tien graden kouder! Bij aankomst in St.Michel de Maurienne, om ongeveer drie uur en 110 km onder de wielen door, zie ik een bord camping. Ik ga niet verder! Eerst boodschappen doen, 1 pak vruchtensap, 1,5 liter water, 2 liter melk en wat fruit. Op zoek naar de camping, pijlen volgen die ergens stoppen maar al wat ik zie geen camping. Vragen aan een paar wegwerkers die bezig zijn met een wals, happer enz. tot mijn verbazing zegt er een: dit is de camping. Een vlak grijs parkeerterrein van ongeveer 1500 m². Het is denk een domme vraag maat toch stel ik hem, waar is de douche die is er dus niet. Ik ga verder met nog een “klimmetje” van twaalf

kilometer in het vooruitzicht in de brandende zon! Als ik een kilometer klim las ik een pauze in om te drinken en te eten. Het is de klim van de Col du Telegraphe. De laatste paar kilometer is het bewolkt en waait het behoorlijk. Boven eerst weer aan de koffie,

kaarten gekocht en aan die dame gevraagd of ze een foto van mij wil maken wat ze graag doet!

12

12

De afdaling is maar kort, vijf kilometer, en ik ben in Valloire. Hier MOET ik stempelen. Camping gezocht en gevonden. Inmiddels is het zes uur dus eerst naar huis bellen. Wat een ramp moet ik een kaart kopen van 100 frank en dat doe ik niet! Het gaat regenen snel naar de tent die al staat. Nog even lekker onder een boom gezeten

om te eten en als die door lekt omstreeks half zeven naar binnen radio luisteren en verder schrijven. Het is nu kwart over acht, het dondert en regent nog steeds. Als het niet droog wordt kan ik morgen niet vroeg op pad vanwege de stempel die ik nog moet halen. Kramp in mijn arm van het schrijven in de kleine ruimte van de tent! Het moet snel droog worden anders ga ik ongewassen de slaapzak in. Het water in de rivier, ongeveer vijftig meter van de tent ruist ontzettend, lijkt een overvliegende straaljager. Maar anders en rustgevend! Het was weer warm en drukkend vandaag, ik schat tussen de 25 en 35 graden. Wel aardig wat wind op de vlakte en die had ik in de rug. 140km, gemiddeld 18km in 7 uur en 50 minuten.

13

13

Donderdag 2 juli

Wat een nacht, regen en nog eens regen en al dat water gaat door die rivier wat een geluid is of er een straaljager laag over gaat. Bij het opstaan, omstreeks zeven uur, zon met wat wolkensluiers. Natte spullen inpakken en op het gemak naar Valloire voor de stempel. Het is pas half negen en over een half uur gaat het

postkantoor open voor stempel en geld! Straks de klim van de hoogste top van de tocht, de Galibier 2646m hoog! De klim van de Galibier is een hele belevenis. Op een gegeven moment kan ik de sneeuw aanraken zie ik mensen skiën en heb ik het ontzettend warm, de zon brand onbarmhartig. Boven is het vrij druk. Een landgenoot geeft mij een geweldig compliment, hoe kom je omhoog met “al de bagage”. Hij maakt de “noodzakelijke” foto van mij. Ik kijk nog wat rond en maak een praatje met weer een landgenoot die mij vereeuwigd met de sneeuw als achtergrond. In de afdaling eerst nog veel sneeuw, later zonnig en een mooie natuur, tent drogen en eten!

14

14

Op naar Briancon en de klim van de Col d’Izoard. Die zal mij, evenals de Col de L’Epine, lang heugen. Na ongeveer tien kilometer klimmen gaat het regenen. Ik zie een hutje en ga naar binnen en denk, als het zo blijft regenen heb ik onderdak. Er zijn helaas al duizenden bewoners aanwezig, mieren en wel zo lang als de nagel van mijn duim. Dat is geen prettig vooruitzicht om

de hut te delen met zoveel eerdere bewoners. Buiten maar een plek zoeken om de tent te plaatsen en wild te kamperen. Als ik een geschikte plaats heb gevonden is het droog! Verder maar al snel valt het water met bakken uit de lucht. Na twee kilometer gaat het weer regenen, snel die koffie tent in. Na een uur en drie koppen koffie is het droog en ga ik weer op weg. Al snel begint het zachtjes te regenen maar hoe meer ik bij de top kom hoe harder het gaat. Het zicht is en wordt ook steeds minder door mist en laaghangende bewolking. Met kromme vingers en klappertandend van de kou kom ik eindelijk boven. Boven regent het zo hard niet mooi meer. Gelukkig

15

15

ben ik niet alleen zodat ik, via het fototoestel, nog vereeuwigd wordt. Beschut plekje opzoeken het regenpak aan en voorzichtig afdalen met aangeknepen remmen en met een snelheid van 20 á 25 kilometer. Mijn besluit staat vast het eerste onderkomen hotel of camping is stoppen en blijven. Na een kilometer of vijf zie ik een flink groot nieuw hotel. Hier slaap ik, hier neem ik de warme douche, warm eten, warm drinken en alles waar ik nu van droom! Als het maar warm is!! De fiets mag via de hal naar de berging wat een spoor van modder en regenwater op de nieuwe tegels achterlaat. Ik schaam mij ik weet niet wat en wil het gaan opdweilen, niet doen dat is ons werk en wij vonden het goed! Ik ben net niet de enige gast er is nog een gezin bestaande uit een echtpaar met twee kinderen. Lekker een hete douche genomen, vanmorgen was het een koude, het gas was niet aangesloten! Om half acht naar beneden om te eten, brood, water, wijn, salade, tomaat, vlees, ’n soort deeg, drie soorten kaas, yoghurt en een toetje van chocopasta of zo iets. Natuurlijk ontbreekt het glas rode wijn niet! Ik zit mudvol!

16

16

Wat een ervaring! In de afdaling water, zand, grint, modder en weet ik veel wat op het wegdek. Zit ik hier in Arvieux op een verwarmde hotelkamer en schrijf daar erg makkelijk mijn belevenissen van vandaag. Het weer! Ik begin met 25⁰ en eindig met 10⁰. 88 kilometer, niet zo veel! Gemiddeld 14km in 5 uur en 53 minuten. Vrijdag 3 juli Wakker wordt ik om kwart voor zeven. Het eerste wat ik doe is naar buiten kijken. Ziet er goed uit, droog en de zon komt achter de bergen vandaan. Half acht ontbijt, er is genoeg maar helaas alleen stokbrood. De spullen heb ik al ingepakt dus omstreeks acht

uur kan ik op de fiets. Wat denk je? Regen! Kwart voor negen is dan het werkelijke vertrek. Het is koud erg koud. Het trainingsjack is nog niet helemaal droog ik trek het toch maar aan. Gelukkig krijg ik het wat warmer! Spoedig ben ik in Guillestre waar ik wat rondkijk en kaarten koop om het thuisfront

17

17

mee te laten genieten van deze omgeving. Ik hoop wel dat de kaarten aankomen voor ik huis ben! Hier begint de klim naar de top van de Col de Vars 2110m hoog. Onderweg even gepauzeerd voor een bakkie. Boven even het inwendige aansterken, weer wat kaarten kopen en iemand zien te vinden die wat foto’s van mij wil maken. Meest lukt dat en ook deze keer. In de afdaling zie ik een geschikte plek voor een pauze en de natte spullen te drogen. Barcelonette is een leuk plaatsje waar ik wat rond fiets en kijk en de nodige levensmiddelen insla. Op naar de Col d’Allos! Al snel zie ik, in de klim, donkere wolken en hoor het onweer. Met de ervaring van gister op de Col d’Izoard neem ik het besluit om terug te gaan en in Barcelonette een camping te zoeken. Snel gevonden en om half vier staat het tentje. Morgen de Col d’Allos over waar het nu, vermoed ik, regent dat het giet. Overal zie ik, half zes, donkere luchten van onweersbuien en hier blijft het nog droog. Niet zoveel gefietst vandaag, 83km in 4 uur en 18 minuten met een gemiddelde van 18km. Vanavond, als het droog blijft, een wandeling maken door Barcelonette.

18

18

Zaterdag 4 juli Weer languit in de tent om te schrijven, de vierde

avond regen! Laat ik bij het vertrek beginnen. Ik ben niet zo vroeg wakker pas om zeven uur. Snel eten, inpakken en om acht uur al op de

fiets. Voor de tweede keer begin ik aan de klim van de Col d’Allos. Het is gelijk warm, de zon schijnt fel. Halverwege een versterking genuttigd, koffie. Haal ik toch een renner in en die aan het wiel, ik probeer hem gelijk te lossen wat mij nog lukt ook. Kijk ik achterom heb ik gelijk een gat geslagen van honderd meter. Vlak voor de top zit hij weer aan het wiel en gaat naast mij rijden maar ik dacht ik “sterf” liever dan dat je mij klopt op de top. Tempo verhogen Klaas en dat lukt want hij maakt geluid gelijk een stoomwals. Het lukt hem niet en ik “tevreden” want mijn voorsprong is wel twintig meter! Komen er nog wat maten van hem bij en met zijn allen proberen we een gesprek te beginnen. Steeds wijzen naar mijn fiets en bagage en verwonderd doen. Het is een goed verliezer, hij drukt mij de hand en wil weten wat mijn bagage weegt. Vol ongeloof tilt

19

19

hij mijn fiets op en kijkt naar zijn eigen kale karretje. Een van hen maakt een foto van mij en dan gaan ze de zelfde weg terug. In de afdaling die ik nu doe snap ik waarom ze terug gingen, wat is het slecht. Er zijn hele stukken niet eens bestraat of geasfalteerd. In een of ander ski centrum koop ik wat eten en haal wat geld van de bank of postkantoor. Twaalf uur is het weer tijd voor een iets langere pauze, eten, tent drogen en genieten van het uitzicht. Een uur later hijs ik mij weer in het zadel. Het is een lange afdaling tot St. André of nog verder. In Castellane heeft het geregend zie ik. Hier fiets en kijk ik nog wat rond en geniet op een terras van een koel drankje. Het is pas half drie ik besluit dan ook om door te gaan tot Moustiers St.Marie, dat is nog vijfenveertig kilometer. De eerste twintig is dalen en kijken, wat een hoge rotsen in de Gorges du Verdon met daar ver beneden de rivier. Wat een belevenis om dit hier te zien. Een pen om deze natuur te beschrijven moet nog uitgevonden worden! Weer klimmen, een kleine tien kilometer, en dalen. Zie ik ergens water van de rotsen

20

20

komen, stap af, schoenen uit en lekker even genieten van het koude water. Landgenoten zie en tref je overal zo ook hier. Natuurlijk wil hij wel een foto van mij maken dus herhaal ik het eerdere ritueel. Vlak voor Moustiers St.Marie nog wat klimmen. Bij binnenkomst zie ik gelijk de Gendarmerie ik stop en haal de “noodzakelijke stempel”. Een agent is zo vriendelijk om, weer, een foto van mij te maken. Gelijk gevraagd naar een camping. De nootzakelijke inkopen gedaan en naar huis bellen. Goed tot warm weer vandaag, 141km in 7 uur en 11 minuten, gemiddeld 19km. Ja en toen ging het weer regenen dus lig ik gestrekt in het kleine tentje te schrijven! Zondag 5 juli Wil ik gaan schrijven komt er een onweersbui en die laat welgeteld twaalf druppen vallen en gaat verder, nog wel zwaar bewolkt! Acht uur is het als ik een foto maak van het bord van de uitgang van de camping. Het is meteen

21

21

omhoog als ik op de fiets stap maar duurt niet lang. Het is wel weer gelijk warm! Riez doe ik weer wat inkopen, brood, drinken enz. Oraison fiets ik omstreeks twaalf uur binnen, hier ga ik weer op zoek naar het nodige vocht en koop een heerlijke salade voor op brood. Net buiten Forcalquier verorber ik dat terwijl ik de tent te drogen leg. Van Forcalquier tot Sault is een warme saaie

weg waar weinig over te vertellen is. Er is hier veel landbouw en zodoende niet erg bergachtig. Weinig mensen langs de weg wat waarschijnlijk komt van de warmte en de zondag viering. De weg gaat een beetje op en neer! Vlak voor Sault zie ik een camping. Eerst wat rondkijken in Sault en dan terug naar de camping.

Half vijf is het als de tent staat. De laatste veertig fietskilometers heb ik de ultieme uitdaging steeds zien liggen, de Mont Ventoux. Morgen de laatste dag van de route met de Col de la Gabelle na ongeveer vijftien kilometer en dan de klapper de Mont Ventoux na vijftig kilometer.

22

22

Vandaag warm, ongeveer 30⁰ á 35⁰. 120km in 6 uur en 15 minuten, gemiddeld 19km. Maandag 6 juli Half zeven verlaat ik de slaapzak. Het is bewolkt en benauwd weer. Half acht draaien de wielen. In Sault nog even zoeken naar de juiste weg naar de Col de la Gabelle. Duidelijk een klim die niet zo veel voorstelt. In Bedoin eerst het postkantoor zoeken voor een

stempel. Half uurtje over de markt gelopen en gekeken en de bidons gevuld en een praatje gemaakt met een landgenoot. Het is tien uur als ik de ultieme uitdaging aan ga en aan de klim begin. Het duurt twee uur en vijfentwintig minuten voor ik boven ben. Nu ik er bij na denk besef ik

dat ik alles staande op de pedalen heb geklommen Onderweg een paar foto’s laten maken, bij het monument van Tom Simpson en een klimmend. Het is zo warm dat ik van het zweet natter ben dan

23

23

van een regenbui. Natuurlijk een foto op de top gemaakt door ’n aardige Nederlander. Stempelen, kaart kopen en weer praten met landgenoten. Afdalen naar Malaucene doe ik met een man uit Loosdrecht. Het is een enge afdaling de bliksemflitsen vliegen ons regelmatig om de oren. Wel wat extra kleding aan en een bril op voor de vliegen. Hier aangekomen zoek ik een leuk

terras voor de koffie. Als ik er zit maak ik kennis met Ruud en Tiny. Op zoek naar een camping in Malaucene. Snel gevonden maar niet tevreden het lijkt

wel een zigeunerkamp. Snel besluit ik om verder te zoeken. Ik vertrek richting Bedoin dit leek mij vanmorgen wel een leuke plaats. Onderweg regelmatig zachte regen en onweer. In Bedoin zijn meerder campings, de eerste is vol, de tweede heeft een pracht plaats boven op een heuvel en maar honderd vijftig meter van het centrum. Volgens zeggen moet ik van hier uit ook de top van de Mont Ventoux kunnen zien alleen nu niet vanwege de bewolking. Na de douche wat boodschappen doen en het dorp verkennen. Loop ik de zelfde man, uit Amstelveen, tegen het lijf waar ik vanmorgen

24

24

kennis mee maakte. Poos gezellig gepraat en een biertje drinken. Na afloop eerst naar huis bellen en ze deelgenoot maken van mijn belevenis van vandaag. Het is inmiddels half acht en nog steeds benauwd en warm. Vandaag warm misschien wel meer dan 30⁰, 98km, 5 uur 56 minuten en een gemiddelde van 16km. Dinsdag 7 juli

Vandaag maak ik mij niet druk dus is er niet veel te vertellen. Bij het opstaan zwaar bewolkt en dat zou de hele dag zo blijven. Van half elf tot een uur een onweersbui. Al die tijd zit ik op een terras in Bedoin en zit te sjansen met de bazin die een meter zestig groot is en, schat ik, honderd vijfentwintig kilo weegt!

25

25

Later op de avond kennis gemaakt en gepraat met een stel uit Gelderland! Die Utrechter die ik boven op de Mont Ventoux had ontmoet maak ik ook hier weer een gezellige babbel mee. Om ongeveer acht uur pakken zich donkere wolken samen boven de camping, lichtflitsen van verschillende kanten en ’n uur later regen tot wel middernacht aan toe. Woensdag 8 juli Dit was weer een echte fietsdag!

Half zeven ben ik er uit en een uur later fiets ik. Ik ga de Mont Ventoux weer over maar nu vanaf Malaucene, deze kant is niet zo zwaar ik doe over de eenentwintig kilometer een kwartier minder. In de klim wordt ik heel langzaam ingehaald door een Fransman die mij misschien wel tien kilometer in het zicht had. De laatste

kilometer lukt het hem en boven gekomen is het eerste wat hij doet mijn fiets optillen. Hij kijkt heel verbaast en begrijpt er kennelijk geen barst van! Ik kies voor de afdaling naar Sault. Rond twaalf uur doe ik het gebruikelijk ritueel en maak de bagage lichter door te eten en de tent te drogen.

26

26

Deze keer probeer ik ook een cursus bruin worden en neem het er van tot een uur of twee! Dat is ook de tijd dat de bewolking weer op komt zetten en de bliksemflitsen weer in het rond dwarrelen. In Sault neem ik de D30 naar St.Christol met de bedoeling daar een camping te zoeken. Het is niet zo’n leuke camping dus verder. Op de kaart kijken en zoeken voor de richting Apt. Het wordt de D34 wat een goede gok is. Tussen

de D30 en D34 is een berg en daar komt de onweersbui niet overheen. Ik strand op camping Le Luberon in Apt. Tent opzetten inschrijven en in Apt het gebruikelijke doen zoals boodschappen en naar huis bellen. Weer warm en benauwd vandaag 25⁰? 110km, 6.40

uur, gem.16km. Donderdag 9 juli Als ik de slaapzak verlaat, half acht, ziet het weer er stralend uit. Ik wil nog even kwijt dat de regen gisteravond erg is meegevallen, ik heb buiten

27

27

zitten schrijven! Eigenlijk heb ik niet zo veel zin zodoende heb ik hier in Lourmarin om tien uur al de eerst koffiepauze. Bij het winkeltje daarnaast een ansichtkaart gekocht. Mooie route de D943. Vandaar naar Cadenet, Lauris en via de D173 naar Barrys. Hier volg ik de D973 en neem mij voor dat de eerste de beste camping die ik waarneem het eindstation is voor vandaag. Op een gegeven moment steekt het ongeduld zijn kop op en raadpleeg ik, voor de eerste keer, het campingboek. Cavaillon is een camping die ik vrij snel vind. Het

ziet er allemaal aardig uit! In de middag veel wind ik schat windkracht 5. Ik was er wel blij mee anders was de hitte niet te harden. Het drinken is niet aan te slepen ook verorber ik het nodige fruit wat hier regelmatig langs de weg te koop staat. Veel gefietst heb ik niet. Net buiten Lourmarin heb

ik een paar uur in de zon gelegen. Half vijf staat de tent en doe ik snel wat etenswaren inslaan, lekker vers broodje en anderhalve liter drinkbare yoghurt. 76km,3.55 uur, gem.17.

28

28

Vrijdag 10 juli Ik ga nog een keer de Mont Ventoux op maar dan vanaf Sault. Als dat achter de rug is fiets ik via de kortste weg naar de camping in Avignon waar ik in de loop van de dag aan kom. Hier geniet ik ruim anderhalve dag van het straatfestival. In de loop van zaterdag gaat de bus naar huis Helaas ben ik de laatste gegevens van het dagboek zoekgeraakt.

29

29

30

30

31

31

32

32