200 qgÀÄ ºÀ¢Ã¸ïuÀ¼ÀÄ - تعريف مباشر بالإسلام عبر ... · web...

1436

200 QgÀÄ ºÀ¢Ã¸ïUÀ¼ÀÄ

حديث من الصحيحني200 –األحاديث القصار < الكنادي >

ªÀÄÄºÀªÀÄäzï ºÀAgÀhiÁ ¥ÀÅvÀÆÛgÀÄ

1436

األحاديث القصار حديث من الصحيحني200

بتوريالحممد محزة

200 QgÀÄ ºÀ¢Ã¸ïUÀ¼ÀÄ 1

200 QgÀÄ ºÀ¢Ã¸ïUÀ¼ÀÄ

اب -1 ط عن عم��ر بن اخل ول اهلل ت رس�� مع ق��ال : س��رئ# م��ا ن��وى، فمن اكنت ما للك ام مال بانليات، وإن ع

ما األ يقول : »إن

رت��ه ورسوهل، ومن اكنت هج رته إىل اهلل ورسوهل فهج رته إىل اهلل هجرت��ه إىل م��ا ه��اجر إيل��ه«. وجه��ا فهج ة# يزت

و ام��رأ

يا يصيبها أ ن رواهدل

ابلخاري ومسلم.

1. GªÀÄgï E§Äß¯ï RvÁÛ¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “PÀªÀÄðUÀ¼ÀÄ GzÉÝÃ±ÀªÀ£ÀÄß (¤AiÀÄåvÀÛ£ÀÄß) CªÀ®A©¹PÉÆArªÉ. ¥ÀæwAiÉÆ§â ªÀåQÛUÀÆ CªÀ£ À GzÉÝÃ±Àz À ¥ÀæPÁgÀ ªÀiÁvÀæ ¥Àæw¥sÀ® ¤ÃqÀ¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ. DzÀÝjAz À AiÀiÁgÀÄ C¯ÁèºÀ¤UÁV ªÀÄvÀÄ Û CªÀ£ À gÀ ÀÆ®jUÁV zÉÃ±ÀvÁåUÀ ªÀiÁqÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ£À zÉÃ±ÀvÁåUÀªÀÅ C¯ÁèºÀ¤UÉ ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À gÀ ÀÆ®jUÁVzÉ. DzÀgÉ AiÀiÁgÀ zÉÃ±ÀvÁåUÀªÀÅ (»dæB) EºÀ ÉÆÃPÀPÁÌV, -CzÀ£ÀÄß ¥ÀqÉAiÀÄ®Ä- CxÀªÁ M§â ªÀÄ»¼ÉUÁV, -DPÉAiÀÄ£ÀÄß «ªÁºÀªÁUÀ®Ä- DVzÉAiÉÆÃ CªÀ£À zÉÃ±ÀvÁåUÀªÀÅ CªÀ£ÀÄ AiÀiÁª À GzÉÝÃ±ÀPÁÌV zÉÃ±ÀvÁåU À ªÀiÁrzÀ£ÉÆÃ CzÀPÁÌVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يب هري��رة - 2 عن أ ول اهلل ن رس��

أ ىل يلع ق��ال : »من ص��

ا«. عليه عرش رواه مسلمصالة واحدة صىل اهلل

2. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ªÉÄÃ¯ É MAzÀÄ ¸À Ávï ºÉÃ¼ÀÄªÀªÀ£ À ªÉÄÃ É C¯ÁèºÀÄ ºÀvÀÄÛ À ÁvïUÀ¼À£ÀÄß ºÉÃ¼ÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -3 عن أ ول اهلل ن رس��

أ ق��ال : »من ك��ذب يلع

عده من انلار«. مقدا فليتبوأ رواه ابلخاري ومسلممتعم

3. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ªÉÄÃ¯ É ªÀÄ£ÀB¥ÀÇªÀðPÀªÁV ÀÄ¼ÀÄî ºÉÃ¼ÀÄªÀªÀ£ÀÄ £ÀgÀPÁVß¬ÄA¢gÀÄªÀ vÀ£Àß D¸À£ÀªÀ£ÀÄß ¹zÀÞ¥Àr¹PÉÆ¼Àî°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -4 عن أ ن رسول اهلل

خلون أ يت يد م

قال: »لك أ

اعين ط��ىب؟ قال: »من أ

! ومن يأ ىب«. قالوا: يا رسول اهلل

نة إال من أ اجل

ىب«.نة ، ومن عصاين فقد أ رواه ابلخاريدخل اجل

4. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀ°è ÉÃjz À J®ègÀÆ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀgÀÄ; DzÀgÉ ¤gÁPÀj¹zÀªÀ£À£ÀÄß ©lÄÖ.” CªÀgÀÄ


( ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ) PÉÃ½zÀgÀÄ: “N C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ®gÉÃ!

¤gÁPÀj ÀÄªÀªÀ£ÀÄ AiÀiÁgÀÄ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß DeÉÕAiÀÄ£ÀÄß ¥Á° ÀÄªÀªÀ£ÀÄ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀ£ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ £À£Àß DeÉÕAiÀÄ£ÀÄß G®èAX¸ÀÄªÀªÀ£ÀÄ RArvÀªÁVAiÀÄÆ ¤gÁPÀj¹zÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj]

نصاري - 5 األ مالك# بن نس

أ انليب عن ن

أ »من قال:

.» رواه ابلخاري ومسلمرغب عن سنيت فليس مين

5. C£À ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï C¯ïC£ÁìjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢:

¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ¸ÀÄ£ÀßwÛ¤Az À «ªÀÄÄR£ÁUÀÄªÀªÀ£ÀÄ £À£Àß°è ÉÃjzÀªÀ£À®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -6حدكم حىت عن انليب عن أ

من أ نه قال: »ال يؤ

أ

عني«. مجحب إيل��ه من وادله وودله وانلاس أ

ك��ون أ

اريأ رواه ابلخ00

ومسلم

6. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä°è AiÀiÁgÉÆ§â£ÀÆ «±Áé À«lÖªÀ£ÁUÀ ÁgÀ, CªÀ¤UÉ CªÀ£ À vÀAzÉ(vÁ¬Ä)VAvÀ®Æ, ªÀÄPÀÌ½VAvÀ®Æ ªÀÄvÀÄÛ ÀªÀð d£ÀjVAvÀ®Æ £Á£ÀÄ ºÉZÀÄÑ ¦æAiÀÄ£ÁUÀÄªÀªÀgÉUÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]



نا أ

تعاىل: أ قال: »قال اهلل

ي ك في��ه ميع غري رشك، من عم��ل عمال أ اكء عن الرش ىن الرش غ

أ

كه«. ته ورشرواه مسلمترك

7. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “CvÀÄå£ÀßvÀ£ÁzÀ C¯ÁèºÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛ£É: £À£ÀU É ÀºÀ sÁVUÀ¼À CUÀvÀå«®è. AiÀiÁgÁzÀgÀÆ MAzÀÄ PÀªÀÄðªÀ£ÀÄß ªÀiÁr CzÀgÀ°è £À£ÉÆßA¢U É £Á£À®èzÀªÀgÀ£ÀÄß ÀºÀ sÁVAiÀÄ£ÁßV ªÀiÁrzÀgÉ, CªÀ£À£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À ÀºÀ sÁVvÀéªÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ vÉÆgÉzÀÄ ©qÀÄªÉ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -8 عن أ وي قال: قال رسول اهلل من الق�� مؤ : »ال

رص ىلع ��، اح عيف، ويف لك خري من الض�� مؤ من ال حب إىل اهلل وأ خري

: ل��و صابك شيئ فال تق��ل، وإن أ جز وال تع تعن باهلل ما ينفعك، واس

وما شاء فعل، فإن لو : قدر اهلل ين فعلت اكن كذا وكذا، ولكن قل أ

يطان«. تح عمل الش رواه مسلمتف

8. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “§®±Á°AiÀiÁz À «±Áé¹AiÀÄÄ §®»Ã£À£ÁzÀ «±Áé¹VAvÀ GvÀÛªÀÄ£ÀÆ C¯ÁèºÀ¤UÉ ºÉZÀÄÑ ¦æAiÀÄ£ÀÆ DVzÁÝ£É. CªÀgÀ°è ¥ÀæwAiÉÆ§â£À®Æè M½wzÉ. ¤£ÀU É AiÀiÁªÀÅzÀÄ


¥ÀæAiÉÆÃd£ À ¤ÃqÀÄvÀÛzÉÆÃ CzÀgÀ°è D¸ÀQÛ vÁ¼ÀÄ. C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢UÉ ÀºÁAiÀÄªÀ£ÀÄß ÉÃqÀÄ ªÀÄvÀÄ Û (CzÀgÀ°è) GzÁ¹Ã£À£ÁUÀ¢gÀÄ. ¤

£ÀUÉÃ£ÁzÀgÀÆ ¨Á¢ü¹zÀgÉ, MAzÀÄ ªÉÃ¼ É £Á£ÀÄ »ÃU É ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝgÉ »ÃU É »ÃUÉ DUÀÄwÛvÀÄ Û J£Àß¢gÀÄ. §zÀ¯ÁV, EzÀÄ C¯ÁèºÀ£À «¢ü ¤tðAiÀÄ; CªÀ£ÀÄ EaÒ¹zÀÝ£ÀÄß CªÀ£ÀÄ ªÀiÁqÀÄvÁÛ£ É JAzÀÄ ºÉÃ¼ÀÄ. AiÀiÁPÉAzÀg É RArvÀªÁVAiÀÄÆ ‘MAzÀÄ ªÉÃ¼É' (JA§ ªÀiÁvÀÄ) ±ÉÊvÁ£À£À ¥ÀæªÀÈwÛAiÀÄ£ÀÄß vÉgÉAiÀÄÄvÀÛzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -9تون عن انليب عن أ ع وس�� يمان بض

قال: »اإل

يمان«.

بة من اإل ياء شع بة، واحل رواه ابلخاري ومسلمشع

9. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “FªÀiÁ£ï («±Áé À) CgÀÄªÀvÀ Û ªÀÄÆgÀjAzÀ J¥ÀàvÀÛg À vÀ£ÀP À ±ÁSÉUÀ¼À£ÀÄß ºÉÆA¢zÉ. ®eÉÓ (£ÁaPÉ¥ÀqÀÄªÀÅzÀÄ) FªÀiÁ¤£À°è ÉÃjz À MAzÀÄ ±ÁSÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -10 عن أ ول اهلل ن رس��

عة أ تس�� ق��ال: »إن هلل

نة«. ل اجل اها دخ�� ص�� حما، مائة إال واح��دا، من أ عني اس�� رواهوتس��

ابلخاري ومسلم


10. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀ¤UÉ vÉÆA§vÉÆÛA§vÀÄÛ ºÉ ÀgÀÄUÀ½ªÉ. £ÀÆgÀQÌAv À MAzÀÄ PÀ«Ää. CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß JtÂ ÀÄªÀªÀ£ÀÄ (CAzÀg É CxÀðªÀ£ÀÄß CjvÀÄ PÀAoÀ¥ÁoÀ ªÀiÁqÀÄªÀªÀ£ÀÄ) ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -11ل : عن انليب عن أ ز وج�� ع�� قال : »ق��ال اهلل

يت غضيب«. رواه ابلخاري ومسلمسبقت رمح

11. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄºÁªÀÄ»ªÀÄ£ÁzÀ C¯ÁèºÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛ£É: £À£Àß PÁgÀÄtåªÀÅ £À£Àß PÉÆÃ¥ÀQÌAvÀ®Æ ªÀÄÄAZÀÆtÂAiÀÄ°èzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ار، أ يغ�� ق��ال: »إن اهلل

من ما حرم عليه«. مؤ يت الن يأ

أ ة اهلل رواه ابلخاري ومسلموغري

12. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀ¤UÉ DvÀäUËgÀªÀ JA§Ä¢zÉ. «±Áé¹AiÀÄ ªÉÄÃ¯ É CªÀ£ÀÄ ¤¶zÀÞUÉÆ½¹gÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß CªÀ£ÀÄ («±Áé¹AiÀÄÄ) ªÀiÁqÀÄªÁUÀ C¯ÁèºÀ£ À DvÀäUËgÀªÀPÉÌ zsÀPÉÌAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


��ك# -13 نس بن مالمن عن انليب عن أ ق��ال: »ال ي��ؤ

سه«. خيه ما حيب نلفحدكم حىت حيب أل

رواه ابلخاري ومسلمأ

13. C£À ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä°è AiÀiÁgÉÆ§â£ÀÆ «±Áé¹AiÀiÁUÀ ÁgÀ; CªÀ£ÀÄ ¸ÀévÀB vÀ£ÀUÉÆÃ¸ÀÌg À EµÀÖ¥ÀqÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß vÀ£Àß ÀºÉÆÃzÀgÀ¤UÀÆ EµÀÖ¥ÀqÀÄª À vÀ£ÀPÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ

ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ان# -14 عن عثمان بن عف ول اهلل كم قال: قال رس�� »خريآن وعلمه«. رواه ابلخاريمن تعلم القر

14. G¸Áä£ï E¨ïß C¥sÁá£ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “PÀÄgïD£ï PÀ°vÀªÀgÀÄ ªÀÄvÀÄ Û CzÀ£ÀÄß PÀ° ÀÄªÀªÀgÀÄ ¤ªÀÄä° è CvÀÄåvÀÛªÀÄgÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj]

اب -15 ط عن عمر بن اخل ول اهلل قال: قال رس�� : »إن اهللقواما ويضع به آخرين«.

رواه مسلميرفع بهذا الكتاب أ


15. GªÀÄgï E§Äß¯ï RvÁÛ ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀÄ F UÀæAxÀz À (PÀÄgïD¤£À) ªÀÄÆ®PÀ PÉ®ªÀÅ d£À ÀªÀÄÆºÀUÀ¼À£ÀÄß ªÉÄÃ ÉÃj ÀÄªÀ£ÀÄ (GZÀÒgÀ£ÁßV ªÀiÁqÀÄªÀ£ÀÄ) ªÀÄvÀÄ Û EvÀg À PÉ®ªÀÅ d£À ÀªÀÄÆºÀUÀ¼À£ÀÄß PÉ¼ÀV½ ÀÄªÀ£ÀÄ (¤ÃZÀgÀ£ÁßV ªÀiÁqÀÄªÀ£ÀÄ).” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عري -16 ش�� يب موىس األ

ق��ال: »تعاه��دوا عن انليب عن أ

ب��ل يف عقله��ا«.

يا من اإل شد تفص��يس بيده لهو أ ي نف آن، فواذل القر

رواه ابلخاري ومسلم

16. C§Æ ªÀÄÆ¸Á C¯ïC±ïCjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “PÀÄgïD¤£À §UÉÎ ¥ÀÇtð PÁ¼Àf ªÀ»¹j (CzÀ£ÀÄß ¤gÀAvÀgÀ ¥ÁgÁAiÀÄt ªÀiÁqÀÄvÁÛ, CzÀg À ¥ÀæPÁgÀ PÀªÀÄðªÉ ÀUÀÄvÁ Û Ej). AiÀiÁPÉAzÀg É £À£Àß DvÀäªÀÅ AiÀiÁgÀ PÉÊAiÀÄ°èzÉAiÉÆÃ CªÀ£ À ªÉÄÃ¯ÁuÉ! PÀlÄÖ ©ZÀÑ¯ÁzÀ MAmÉAiÀÄÄ NrºÉÆÃUÀÄªÀÅzÀQÌAvÀ®Æ ªÉÃUÀªÁV PÀÄgïD£ï (¤«ÄäAzÀ) NrºÉÆÃUÀÄvÀÛzÉ (ªÀÄgÉAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ).” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


و -17 ر# بن عم عن عبد اهلل ول اهلل قال: قال رس�� : »اق��رإ

ه يف سبع# وال تزدة حىت قال: »فاقرأ جد قو

«. قلت: إين أ ر#

آن يف شه القر رواه ابلخاري ومسلمىلع ذلك«.

17. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß CªÀiïæ()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “PÀÄgïD£À£ÀÄß MAzÀÄ wAUÀ¼À°è ( ÀA¥ÀÇtðªÁV) N¢ ªÀÄÄV¹j.” £Á£ÀÄ ºÉÃ½zÉ: “£À£Àß°è (CzÀQÌAvÀ ºÉZÀÄ Ñ ¥ÁgÁAiÀÄt ªÀiÁqÀÄªÀ) ±ÀQÛ¬ÄzÉ.”

PÉÆ£ÉU É CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ºÁUÁzÀgÉ K¼ÀÄ ¢£ÀUÀ¼ÉÆ¼ÀUÉ CzÀ£ÀÄß (¸ÀA¥ÀÇtðªÁV) N¢ ªÀÄÄV¹j. (K¼ÀÄ ¢£ÀUÀ¼À°è) CzÀQÌAvÀ®Æ ºÉZÀÄÑ NzÀ®Ä ºÉÆÃUÀ ÉÃr.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

بن عمر 18 - عن عبد اهلل ن رسول اهلل أ

د إال قال: »ال حس��آن فهو يقوم به آناء الليل وآناء انله��ار، القر ، رجل# آتاه اهلل يف اثنتني

ه آن�اء اللي��ل وآن��اء انله��ار«. م��اال فه��و ينفق�� ل# آت�اه اهلل رواهورج�ابلخاري ومسلم

18. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ ªÀåQÛUÀ¼À° è ºÉÆgÀvÀÄ C ÀÆAiÉÄ¥ÀqÀÄªÀÅzÀÄ ¸ÀªÀÄxÀð¤ÃAiÀÄªÀ®è. C¯ÁèºÀÄ PÀÄgïD¤£À


eÁÕ£ÀªÀ£ÀÄß ¤Ãr CzÀgÀ ¥ÀæPÁgÀ gÁwæ ¥ÀÇwð ªÀÄvÀÄ Û ºÀUÀ®Ä ¥ÀÇwð PÀªÀÄðªÉ ÀUÀÄª À ªÀåQÛAiÀÄ°è ªÀÄvÀÄÛ C¯ÁèºÀÄ ÀA¥ÀvÀÛ£ÀÄß ¤Ãr gÁwæ ¥ÀÇwð ªÀÄvÀÄ Û ºÀUÀ®Ä ¥ÀÇwð CzÀ£ÀÄß (C¯ÁèºÀ£À ªÀiÁUÀðzÀ°è) ªÀå¬Ä ÀÄªÀ ªÀåQÛAiÀÄ°è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عل��وا أ ق��ال: »ال جت

ورة في��ه س��رأ ��ي تق يت اذل يطان ينفر من ابل بيوتكم مقابر، إن الش

قرة«. رواه مسلمابل

19. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ÃªÀÅ ¤ªÀÄä ªÀÄ£ÉUÀ¼À£ÀÄß UÉÆÃjUÀ¼À ÀÜ¼ÀªÀ£ÁßV ªÀiÁrPÉÆ¼Àî¨ÁgÀzÀÄ. RArvÀªÁVAiÀÄÆ ÀÆgÀB C¯ï§PÀgÀBªÀ£ÀÄß ¥ÁgÁAiÀÄt ªÀiÁqÀ ÁUÀÄªÀ ªÀÄ£É¬ÄAzÀ ±ÉÊvÁ£À£ÀÄ NrºÉÆÃUÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -20 ق��ال: ق��ال انليب عن ابن مس�� ه��اتني : »من ق��رأ

قرة يف يللة# كفتاه«. من آخر سورة ابل يتني رواه ابلخاري ومسلماآل

20. E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÆgÀB C¯ï§PÀgÀBzÀ PÉÆ£ÉAiÀÄ°ègÀÄª À F JgÀqÀÄ ¸ÀÆQÛUÀ¼À£ÀÄß ¥ÁgÁAiÀÄt ªÀiÁqÀÄªÀªÀ¤U É (±ÉÊvÁ£À¤Az À gÀPÉë ¥ÀqÉAiÀÄ®Ä) CzÀÄ ¸ÁPÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


داء -21 ر يب ادلن انليب عن أ

آي��ات# أ قال: »من حفظ عرش

ال«. ج ف عصم من ادل ل سورة الكه و رواه مسلممن أ

21. C§Ä zÀÝzÁðCï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÆgÀB C¯ïPÀºïá£ À D¢AiÀÄ°ègÀÄª À ºÀvÀÄ Û ¸ÀÆQÛUÀ¼À£ÀÄß PÀAoÀ¥Áo À ªÀiÁrzÀªÀ£ÀÄ zÀeÁÓ ï¤AzÀ ÀAgÀQë À®àqÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يان -22 يب سفت انليب عن معاوية بن أ يق��ول: قال: سمع

ين«. ه يف ادل ه ا يفق به خري رواه ابلخاري ومسلم»من يرد اهلل

22. ªÀÄÄD«AiÀÄB E¨ïß C©Ã ÀÄ¥sÁå£ï()jAzÀ ªÀgÀ¢:

CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÁV £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “C¯ÁèºÀÄ AiÀiÁgÀ°è M½vÀ£ÀÄß GzÉÝÃ² ÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ¤UÉ CªÀ£ÀÄ (C¯ÁèºÀÄ) zsÀªÀÄðzÀ° è ¥ÁArvÀåªÀ£ÀÄß zÀAiÀÄ¥Á° ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ا أ قال: »من سلك طريق��

نة«. هل به طريقا إىل اجل ل اهلل رواه مسلميلتمس فيه علما سه


23. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “eÁÕ£ÀªÀ£ÀÄß CgÀ ÀÄvÁ Û AiÀiÁgÁzÀgÀÆ MAzÀÄ zÁjAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀÅzÁzÀgÉ C¯ÁèºÀÄ CªÀ¤U É CzÀg À ªÀÄÆ®PÀ ÀéUÀðQÌgÀÄªÀ zÁjAiÀÄ£ÀÄß ÀÄUÀªÀÄUÉÆ½ ÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -24بع عن انليب عن أ تنب��وا الس�� ق��ال: »اج

ر، ح ، والس ك باهلل ؟ قال: »الرش وما هن موبقات«. قالوا: يا رسول اهلل التيم، ل م��ال ايل ك

با، وأ ل الر ك

، وأ ق إال باحل س اليت حرم اهلل وقتل انلف

من��ات الغ��افالت«. مؤ صنات ال مح ف ال ف، وقذ رواهواتلوىل يوم الزحابلخاري ومسلم

24. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “K¼ÀÄ ªÀÄºÁ «£Á±ÀPÁjUÀ½Az À zÀÆgÀ«j.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “N C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ®gÉÃ, CªÀÅ

AiÀiÁªÀÅªÀÅ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢UÉ ÀºÀ sÁVvÀé (²Pïð) ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ, ªÀiÁl ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ, C¯ÁèºÀÄ ¥À«vÀæUÉÆ½¹zÀ (ªÀÄ£ÀÄµÀå) zÉÃºÀªÀ£ÀÄß £ÁåAiÀÄªÁzÀ PÁgÀt«®èzÉ PÉÆ¯É ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ, §rØ w£ÀÄßªÀÅzÀÄ, C£ÁxÀgÀ ÉÆvÀÛ£ÀÄß w£ÀÄßªÀÅzÀÄ, AiÀÄÄzÀÞgÀAUÀ¢AzÀ »A¢gÀÄV NqÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄ Û ¸ÀÄ²Ã¯ÉAiÀÄgÁzÀ, «±Áé¹¤AiÀÄgÁzÀ, C£ÉÊwPÀvÉAiÀÄ ¥ÀjªÉ¬Ä®èzÀ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ ªÉÄÃ É ªÀå©üZÁgÀzÀ DgÉÆÃ¥À ºÉÆj¸ÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عن ابن عمر -25 ول اهلل ن رس��كر# مخ��ر أ ق��ال: »لك مس��

كر# حرام«. رواه مسلمولك مس

25. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “J®è CªÀÄ®Ä ¥ÀzÁxÀðUÀ¼ÀÄ ªÀÄzÀåªÁVªÉ ªÀÄvÀÄÛ J®è CªÀÄ®Ä ¥ÀzÁxÀðUÀ¼ÀÄ ¤¶zÀÞªÁVªÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

رة -26 ��يب بكرب الكب��ائر ق��ال: ق��ال انليب عن أ ك

: »أ

ور«. هادة ال��ز ين، وش�� وادل ، وعق��وق ال اك باهلل رش

ارياإل رواه ابلخ00ومسلم

26. C§Æ §PÀæB()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢

() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢U É ÀºÀ sÁVvÀé (²Pïð) ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ, ªÀiÁvÁ¦vÀgÀ£ÀÄß ¢üPÀÌj¸ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ÀÄ¼ÀÄî ¸ÁQë ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄºÁ¥Á¥ÀUÀ¼À ÉèÃ CwzÉÆqÀØ ¥Á¥ÀUÀ¼ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -27 بن مس : »من م�ات قال: ق�ال انليب عن عبد اهللا دخل انلار«. ند عو من دون اهلل رواه ابلخاريوهو يد


27. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ À ºÉÆgÀvÀÄ EvÀgÀ ¥Àæw Àà¢üðAiÀÄ£ÀÄß ¥Áæyð ÀÄªÀ ¹ÜwAiÀÄ°è ªÀÄgÀt ºÉÆAzÀÄªÀªÀ£ÀÄ £ÀgÀPÁVßAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj]

28- : »من م��ات ال قال: قال انليب عن جابر بن عبد اهللل يئا دخ�� ش�� ك باهلل نة، ومن م��ات يرش ل اجل يئا دخ�� ش�� ك باهلل يرش

رواه مسلمانلار«.

28. eÁ©gï E¨ïß C©Ý¯Áèºï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ½zÀgÀÄ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢U É ¸ÀºÀ sÁVvÀé (²Pïð) ªÀiÁqÀz À ¹ÜwAiÀÄ°è ªÀÄgÀt ºÉÆAzÀÄªÀªÀ£ÀÄ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÀ£ÀÄ ªÀÄvÀÄ Û C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢UÉ ¸ÀºÀ sÁVvÀé (²Pïð) ªÀiÁrzÀ ¹ÜwAiÀÄ°è ªÀÄgÀt ºÉÆAzÀÄªÀªÀ£ÀÄ £ÀgÀPÁVßAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ²¸ÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب طالب# -29 بن أ من قال: ق��ال انليب عن يلع : »لعن اهلل

من آوى حم��دثا، يه، ولعن اهلل من لعن وادل ، ولعن اهلل اهلل ذبح لغريرض«.

منار األ من غري رواه مسلمولعن اهلل


29. C°Ã E¨ïß C©Ã vÁ°¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÉÃvÀgÀjU É §° ¤ÃqÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ±À¦¸ÀÄªÀ£ÀÄ, vÀ£Àß ªÀiÁvÁ¦vÀgÀ£ÀÄß ±À¦ ÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ±À¦¸ÀÄªÀ£ÀÄ, M§â PÉÆëÃ sÉUÁgÀ¤U É D±ÀæAiÀÄ ¤ÃqÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ±À¦¸ÀÄªÀ£ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¨sÀÆ«ÄAiÀÄ UÀrUÀ¼À£ÀÄß §zÀ Á¬Ä¸ÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ±À¦ ÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن جابر# -30 ول اهلل ت رس�� مع ق��ال: س�� يق��ول: »إن بنيالة«. ر ترك الص ك والكف الرش رواه مسلمالرجل وبني

30. eÁ©gï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ M§â ªÀåQÛAiÀÄ ªÀÄzsÉå ºÁUÀÆ ²Pïð ªÀÄvÀÄÛ PÀÄ¥sïæ£À ªÀÄzsÉå¬ÄgÀÄªÀ CAvÀgÀªÀÅ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß vÉÆgÉAiÀÄÄªÀÅzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب -31 ص�� ق��ال: »من ت��رك عن انليب عن بري��دة بن احل حبط عمله«. رواه ابلخاريصالة العرص

31. §ÄgÉÊzÀB E§Äß¯ï ºÀÄ¸ÉÊ¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¸ïæ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß vÉÆgÉAiÀÄÄªÀªÀ£À PÀªÀÄð ¤µÀá®ªÁUÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj]


عن ابن عمر -32 ن رسول اهللالة أ ي تفوته ص�� قال: »اذل

له وماهل«. هما وتر أ ن

كأ رواه ابلخاري ومسلمالعرص

32. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¸ïæ £ÀªÀiÁgÀhiï £ÀµÀÖªÁUÀÄªÀ ªÀåQÛ vÀ£Àß PÀÄlÄA§ ªÀÄvÀÄÛ ÀA¥ÀvÀÛ£ÀÄß (PÀ¼ÀPÉÆAqÀÄ) MAnAiÀiÁzÀªÀ£ÀAv É DVzÁÝ£É.”

[C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


س، أ م لوات اخل قال: »الص

رات م��ا بينهن إذا ان، مكف معة، ورمضان إىل رمض�� معة إىل اجل واجلتنبت الكبائر«. رواه مسلماج

33. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “LzÀÄ ªÉÃ¼ÉAiÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiïUÀ¼ÀÄ, dÄªÀÄÄCB (CzÀgÀ £ÀAvÀgÀzÀ) E£ÉÆßAzÀÄ dÄªÀÄÄCBz À vÀ£ÀPÀ, gÀªÀÄzÁ£ï (CzÀgÀ £ÀAvÀgÀzÀ) E£ÉÆßAzÀÄ gÀªÀÄzÁ£ï vÀ£ÀPÀ, EªÉ®èªÀÇ CªÀÅUÀ¼ À £ÀqÀÄªÉ ÀA¨sÀ«¸ÀÄª À ¸ÀªÀð ¥Á¥ÀUÀ¼À£ÀÄß C½¹ ºÁPÀÄªÀªÀÅUÀ¼ÁVªÉ; DzÀgÉ

ªÀÄºÁ¥Á¥ÀUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁqÀ¢zÀÝgÉ ªÀiÁvÀæ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

بن عمر -34 لم ظلمات عن انليب عن عبد اهلل قال: »الظ رواه ابلخاري ومسلميوم القيامة«.


34. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C£ÁåAiÀÄªÀÅ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ CAzsÀPÁgÀUÀ¼ÁV ªÀiÁ¥ÀðqÀÄvÀÛzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن اعئشة -35 ن رسول اهلل# من أ

قال: »من ظلم قيد شربلم خاري ومس رضني«. رواه ابل

قه من سبع أ رض طو

األ

35. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “MAzÀÄ UÉÃtÂ£ÀµÀÄÖ UÁvÀæzÀ sÀÆ«ÄAiÀÄ£ÀÄß C£ÁåAiÀÄªÁV PÀ§½ ÀÄªÀªÀ¤U É (¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢£ÀzÀAzÀÄ) K¼ÀÄ sÀÆ«ÄUÀ¼À£ÀÄß ºÁgÀªÀ£ÁßV ªÀiÁr vÉÆr À¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


أ

لم ىلع ق��ال: »لك المس��لم حرام دمه وماهل وعرضه«. مس رواه مسلمال

36. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀæwAiÉÆ§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£ÀÄ, CªÀ£ À gÀPÀÛ, CªÀ£À ÀA¥ÀvÀÄÛ ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À ªÀiÁ£À E£ÉÆß§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£À ¥Á°UÉ ¥À«vÀæ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]



رون م��ا أ ت��د

ق��ال: »أ

ره«. ��اك بم��ا يك خ��لم. ق��ال: »ذك��رك أ ع

ورسوهل أ الغيبة؟« قالوا: اهلل

قول؟ ق��ال: »إن اكن في��ه م��ا تق��وليخ ما أ

يت إن اكنت يف أ

رأ

قيل: أ

تبته، وإن لم يكن فيه ما تقول فقد بهته«. رواه مسلمفقد اغ

37. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “VÃ§vï (¥ÀgÀzÀÆµÀuÉ) JAzÀgÉÃ£ÉAzÀÄ ¤ªÀÄUÉ UÉÆvÉÛÃ?” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄ ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À gÀ ÀÆ®gÀÄ ºÉZÀÄÑ

§®èªÀgÀÄ.” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤£Àß ÀºÉÆÃzÀgÀ EµÀÖ¥ÀqÀzÉ EgÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß CªÀ£À §UÉÎ ªÀiÁvÀ£ÁqÀÄªÀÅzÀÄ.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “DzÀg É £Á£ÀÄ ºÉÃ¼ÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ £À£Àß ¸ÀºÉÆÃzÀgÀ£À°è

EzÉAiÉÄAzÁzÀgÉ ¤ªÀÄä C©ü¥ÁæAiÀÄªÉÃ£ÀÄ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤Ã£ÀÄ ºÉÃ¼ÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ CªÀ£À°è EzÉAiÉÄAzÁzÀgÉ ¤Ã£ÀÄ CªÀ£À §UÉÎ VÃ§vï (¥ÀgÀzÀÆµÀuÉ) ªÀiÁrgÀÄªÉ. E£ÀÄß ¤Ã£ÀÄ ºÉÃ¼ÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ CªÀ£À° è E®èªÉAzÁzÀg É ¤Ã£ÀÄ CªÀ£À ªÉÄÃ¯ É ÀÄ¼ÁîgÉÆÃ¥À ºÉÆj¹gÀÄªÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -38 بن مس عن عبد اهلل ول اهلل ل قال: قال رس�� و : »أ

ماء«. انلاس يوم القيامة يف ادل ىض بني رواه ابلخاري ومسلمما يق


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢


£ÀzÀAzÀÄ d£ÀgÀ ªÀÄzsÉå ªÉÆlÖªÉÆzÀ®Ä wÃ¥ÀÅð ¤ÃqÀ¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ gÀPÀÛ¥ÁvÀzÀ (PÉÆ ÉAiÀÄ) §UÉÎ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ال: »من مح��ل علين��ا أ

نا فليس منا«. الح فليس منا، ومن غش رواه مسلمالس

39. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀÄä «gÀÄzÀÞ ±À ÀÛçªÉwÛzÀªÀ£ÀÄ £ÀªÀÄä° è ÉÃjzÀªÀ£À®è. £ÀªÀÄUÉ ªÀAZÀ£É ªÀiÁrzÀªÀ£ÀÄ £ÀªÀÄä°è ÉÃjzÀªÀ£À®è.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اك -40 ح عن ثابت بن الض ول اهلل ن ق��ال: ق��ال رس�� : »لعمن كقتله«. مؤ رواه ابلخاري ومسلمال

40. ¸Á©vï E§Äß zÀÝºÁíPï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “«±Áé¹AiÀÄ£ÀÄß ±À¦ ÀÄªÀÅzÀÄ CªÀ£À£ÀÄß PÉÆ®ÄèªÀÅzÀPÉÌ ÀªÀiÁ£À.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


، أ ن ق��ال: »إياكم والظ

وا، سوا، وال تنافس�� س

سوا، وال جت س

ديث، وال حت ذب احل كن أ فإن الظ


وان��ا«. إخ اسدوا، وال تباغضوا، وال تدابروا، وكون��وا عب��اد اهلل

وال حترواه ابلخاري ومسلم

41. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “HºÉAiÀÄ §UÉÎ JZÀÑg À ªÀ»¹j. AiÀiÁPÉAzÀgÉ RArvÀªÁVAiÀÄÆ HºÉAiÀÄÄ CwzÉÆqÀØ ÀÄ¼ÀÄî ªÁvÉð. ¤ÃªÀÅ ÉÃgÉÆ§â£ À vÀ¥ÀÅöàUÀ¼À£ÀÄß ºÀÄqÀÄPÀ ÁgÀzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ¨ÉÃgÉÆ§â£ À SÁ ÀV

«ZÁgÀUÀ¼À£ÀÄß PÉzÀPÀ ÁgÀzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ¨ÉÃgÉÆ§â£ÀÄ D¸É¥ÀqÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß CªÀ¤UÉ ¹UÀzÀAvÉ ªÀiÁqÀ®Ä ¸Àà¢üð À ÁgÀzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ÉÃgÉÆ§â£À°ègÀÄªÀ C£ÀÄUÀæºÀªÀÅ ¤ªÁgÀuÉAiÀiÁUÀ®Ä C¸ÀÆAiÉÄ ¥ÀqÀ ÁgÀzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ¥ÀgÀ ÀàgÀ zÉéÃ¶ À ÁgÀzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ¥ÀgÀ ÀàgÀ ªÀÄÄR £ÉÆÃqÀz É wgÀÄV £ÀqÉAiÀÄ¨ÁgÀzÀÄ. N C¯ÁèºÀ£À zÁ ÀgÉÃ, ¤ÃªÀÅ ¥ÀgÀ ÀàgÀ ¸ÀºÉÆÃzÀgÀgÀAvÉ ¨Á½j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ال: »إن العب��د يلتلكم أ

ق المرش بع��د م��ا بني

وي بها يف انلار، أ ما فيها، يه باللكمة، ما يتبني

رب«. مغ رواه ابلخاري ومسلموال

42. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ zÁ À£ÀÄ MAzÀÄ ªÀiÁvÀ£ÀÄß DqÀÄªÀ£ÀÄ. vÀ£Àß ªÀiÁw£À°è K¤zÉAiÉÄA§ÄzÀg À §UÉÎ (CzÀÄ ¸ÀjAiÉÆÃ vÀ¥ÉÇàÃ JA§ÄzÀg À §UÉÎ) CªÀ¤U É ¥ÀjªÉ¬ÄgÀÄªÀÅ¢®è. D ªÀiÁw£ À PÁgÀt¢AzÁV ¥ÀÇªÀð ªÀÄvÀÄ Û ¥À²ÑªÀÄz À £ÀqÀÄªÉ¬ÄgÀÄªÀ CAvÀgÀQÌAvÀ®Æ


ºÉZÀÄÑ zÀÆg À CªÀ£ÀÄ £ÀgÀPÁVßAiÀÄ°è ©Ã¼ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ت انليب عن جابر# -43 يطان ق��د قال: سمع يقول: »إن الشريش ��لون يف جزي��رة الع��رب، ولكن يف اتلح ب��ده المص�� ن يع

س أ ي

أ

.» رواه مسلمبينهم

43. eÁ©gï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢

()gÀªÀgÀÄ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “CgÉÃ©AiÀÄ£ï G¥À¢éÃ¥ÀzÀ°è £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀiÁqÀÄªÀªÀgÀÄ (ªÀÄÄ¹èªÀÄgÀÄ) vÀ£Àß£ÀÄß DgÁ¢ü ÀÄªÀgÀÄ JA§ÄzÀgÀ §UÉÎ ±ÉÊvÁ£À£ÀÄ ¤gÁ±À£ÁVzÁÝ£É. DzÀg É CªÀgÀ ªÀÄzsÉå ªÉÊªÀÄ£À Àå (MqÀPÀÄ) ªÀÄÆr¸ÀÄªÀÅzÀg À §UÉÎ (CªÀ£ÀÄ D±ÁªÁ¢AiÀiÁVzÁÝ£É).” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -44 ق��ال: »من ال ي��رحم ال عن انليب عن أ

رواه ابلخاري ومسلميرحم«.

44. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁgÀÄ (EvÀgÀg À ªÉÄÃ É) PÀgÀÄuÉ vÉÆÃgÀÄªÀÅ¢®èªÉÇÃ CªÀg À ªÉÄÃ ÉAiÀÄÆ PÀgÀÄu É vÉÆÃgÀ®àqÀÄªÀÅ¢®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نصارية -45 لة األ ت انليب عن خو : سمع يقول: »إن قالت

، فلهم انلار يوم القيامة«. حق بغري رواهرجاال يتخوضون يف مال اهللابلخاري

45. SË®B C¯ïC£ÁìjAiÀÄåB() jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()gÀªÀgÀÄ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÁV £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀ£ À ÉÆwÛ£À°è (¸ÁªÀðd¤PÀ ReÁ£ÉAiÀÄ ºÀtzÀ°è) C£ÁåAiÀÄªÁV ªÀåªÀºÀj¸ÀÄ ªÀªÀgÀÄ AiÀiÁgÉÆÃ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ CªÀjVgÀÄªÀÅzÀÄ £ÀgÀPÁVß ªÀiÁvÀæªÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj]

عن ابن عمر -46 ول اهلل ن رس��ل أ ق��ال: »م��ا ي��زال الرج��

.» م# هه مزعة حل يت يوم القيامة وليس يف وجل حىت يأ

أ رواه مسلميس

46. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀåQÛ ©üPÉë ÉÃqÀÄvÀÛ ÉÃ EgÀÄªÀ£ÀÄ, J°èAiÀÄªÀgÉUÉAzÀgÉ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ CªÀ£À ªÀÄÄRzÀ°è MAzÀÄ ZÀÆgÀÄ ªÀiÁA ÀªÀÇ E®èzÀ ¹ÜwAiÀÄ°è CªÀ£ÀÄ §gÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


من��افق أ ق��ال: »آي��ة ال

ل��ف«. خد أ ان، وإذا وع�� تمن خ�� ث ك��ذب، وإذا اؤ رواهثالث، إذا حد



47. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “PÀ¥Àl«±Áé¹AiÀÄ aºÉßUÀ¼ÀÄ ªÀÄÆgÀÄ: ªÀiÁvÀ£ÁrzÀgÉ ÀÄ¼ÀÄî ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀÄ, «±Áé À«qÀ®àlÖg É ªÀAa ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄ Û ªÁUÁÝ£À ªÀiÁrzÀgÉ G®èAX¸ÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -48 بن مس�� عن عب��د اهلل ول اهلل : ق��ال: ق��ال رس��ر«. لم فسوق وقتاهل كف مس رواه ابلخاري ومسلم»سباب ال

48. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï()jAzÀ: CªÀgÀÄ

ºÉÃ½zÀgÀÄ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÄ¹èªÀÄ£À£ÀÄß vÉUÀ¼ÀÄªÀÅzÀÄ zÀÄµÀÌªÀÄðªÀÇ CªÀ£ÉÆA¢U É AiÀÄÄzÀÞ ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ C«±Áé ÀªÀÇ DVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ري -49 ��د

يب سعيد# اخلبوا ق��ال: ق��ال انليب عن أ : »ال تس��

دهم ح��حد# ذهبا ما بل��غ م��د أ

فق مثل أ ن

حدكم أ

ن أ

حايب، فلو أ ص

أ

رواه ابلخاري ومسلموال نصيفه«.

49. C§Æ ÀFzï C¯ïRÄ¢æÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ½zÀgÀÄ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ÃªÀÅ £À£Àß ¸ÀºÁ¨ÁUÀ¼À£ÀÄß vÉUÀ¼À ÁgÀzÀÄ. ¤ªÀÄä¯ÉÆè§â£ÀÄ GºÀÄzï ¥ÀªÀðvÀzÀµÀÄÖ a£ÀßªÀ£ÀÄß zÁ£À ªÀiÁrzÀgÀÆ CªÀgÀ° è (¸ÀºÁ¨ÁUÀ¼À°è) M§â£ÀÄ MAzÀÄ ¨ÉÆUÀ ÉAiÀÄµÀÄÖ


zÁ£ À ªÀiÁrzÀÝPÉÌ CxÀªÁ CzÀgÀ CzsÀðPÉÌ CzÀÄ vÀ®Ä¥À ÁgÀzÀÄ (¸Àj ÀªÀÄªÁUÀ ÁgÀzÀÄ).” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ار ال ق��ال: ق��ال انليب عن الرباء بن اعزب# -50 نص�� : »األ

، حبه اهللحبهم أ

هم إال من��افق، فمن أ من، وال يبغض�� حيبهم إال م��ؤ

.» غضه اهلل بغضهم أ ب

رواه ابلخاري ومسلمومن أ

50. C¯ï§gÁCï E¨ïß DjhÄ¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C£ÁìgïUÀ¼À£ÀÄß «±Áé¹AiÀÄ ºÉÆgÀvÀÄ E£ÁßgÀÆ ¦æÃw À ÁgÀgÀÄ ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀ£ÀÄß PÀ¥Àl«±Áé¹AiÀÄ ºÉÆgÀvÀÄ E£ÁßgÀÆ zÉéÃ¶¸À ÁgÀgÀÄ. CªÀgÀ£ÀÄß ¦æÃw ÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ¦æÃw ÀÄªÀ£ÀÄ ªÀÄvÀÄ Û CªÀgÀ£ÀÄß zÉéÃ¶ ÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ zÉéÃ¶ ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

الب# -51 يب ط�� بن أ عن يلع

بة وب��رأ ي فل��ق احل ق��ال: واذل

ينالنسمة، إنه لعه��د انليب من وال يبغض�� ن ال حيبين إال م��ؤ إيل أ

رواه مسلمإال منافق.

51. C°Ã E¨ïß C©Ã vÁ°¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: “zsÁ£ÀåªÀ£ÀÄß ¹Ã½zÀªÀ£ À ªÀÄvÀÄÛ fÃªÀeÁ®UÀ¼À£ÀÄß ÀÈ¶¹zÀªÀ£ À ªÉÄÃ¯ÁuÉ! «±Áé¹AiÀÄ®èz É E£ÁßgÀÆ £À£Àß£ÀÄß

¦æÃw À ÁgÀgÀÄ ªÀÄvÀÄ Û PÀ¥Àl«±Áé¹AiÀÄ®èz É E£ÁßgÀÆ £À£Àß£ÀÄß


zÉéÃ¶ À ÁgÀgÀÄ JAzÀÄ ¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ £À£ÀUÉ sÀgÀªÀ É ¤ÃrzÁÝgÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عم# -52 بن مط نه سمع انليب عن جبريخل أ يقول: »ال يد

.» نة قاطع رحم# رواه ابلخاري ومسلماجل

52. dÄ ÉÊgï E¨ïß ªÀÄÄvïEªÀiï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß CªÀgÀÄ PÉÃ½zÁÝgÉ: “gÀPÀÛ ¸ÀA§AzsÀªÀ£ÀÄß PÀrAiÀÄÄªÀªÀ£ÀÄ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² À ÁgÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

مان -53 فة بن ايل عن حذي ت رسول اهلل يقول: قال: سمعام«. نة نم خل اجل رواه ابلخاري ومسلم»ال يد

53. ºÀÄzÉÊ¥sÀB E§Äß¯ï AiÀÄªÀiÁ£ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “ZÁrPÉÆÃgÀ£ÀÄ ¸ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² À ÁgÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نة أ خل اجل ق��ال: »ال ي��د

من جاره بوائقه«. رواه مسلممن ال يأ


54. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁgÀÄ vÀ£Àß QgÀÄPÀÄ¼À¢AzÀ vÀ£Àß £ÉgÉAiÀÄªÀ¤U É ¸ÀÄgÀPÀëvÉ ¤ÃqÀÄªÀÅ¢®èªÉÇÃ CªÀ£ÀÄ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀªÉÃ²¸À ÁgÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عمر -55 ي��ل قال: قال رسول اهلل : »م��ا زال جربثه«. نه سيور

ار حىت ظننت أ

رواه ابلخاري ومسلميوصيين باجل

55. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “f©æÃ¯ï() £À£ÉÆßA¢UÉ £ÉgÉAiÀÄªÀg À §UÉÎ G¥ÀzÉÃ±À ¤ÃqÀÄvÀÛ ÉÃ EzÀÝgÀÄ. J°èAiÀÄªÀgÉUÉAzÀgÉ CªÀgÀÄ £ÉgÉAiÀÄªÀ£À£ÀÄß £À£Àß GvÀÛgÁ¢üPÁjAiÀÄ£ÁßV ªÀiÁqÀÄªÀgÉÆÃ JAzÀÄ £Á£ÀÄ ¨sÁ«¸ÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اري -56 نص� األ عن جابر بن عبد اهلل ول اهلل ق��ال: لعن رس�

.»سواء با ومولكه واكتبه وشاهديه، وقال: »هم رواه مسلم آكل الر

56. eÁ©gï E¨ïß C©Ý¯Áèºï C¯ïC£ÁìjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢:

CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: “C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ §rØ w£ÀÄßªÀªÀ£À£ÀÄß, CzÀ£ÀÄß w¤ß¸ÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß, CzÀ£ÀÄß §gÉ¢qÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ CzÀPÉÌ ¸ÁQë ¤®ÄèªÀ E§âgÀ£ÀÄß ±À¦¹zÁÝgÉ. ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: CªÀgÉ®ègÀÆ (CzÀgÀ°è) ÀªÀiÁ£ÀgÀÄ”. [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


بن عباس# -57 عن عب��د اهلل ول اهلل ق��ال: لعن رس��

ال. اء بالرج�� بهات من النس�� متش�� اء وال متشبهني من الرجال بالنس�� الرواه ابلخاري

57. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß C¨Áâ ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: “ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ£ÀÄß C£ÀÄPÀj¸ÀÄªÀ ¥ÀÅgÀÄµÀgÀ£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ ¥ÀÅgÀÄµÀgÀ£ÀÄß C£ÀÄPÀj ÀÄª À ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ£ÀÄß C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ ±À¦¹zÁÝgÉ.” [C¯ï§ÄSÁj]

بن عباس# عن اعئشة -58 وعبد اهلل قاال: قال رسول اهلل.»مساجد نبيائهم

ذوا قبور أ هود وانلصارى اخت ىلع ايل نة اهلل : »لع


58. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀÄvÀÄÛ C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß

C¨Áâ¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀj§âgÀÆ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀÄºÀÆzÀgÀ ªÀÄvÀÄÛ PÉæöÊ¸ÀÛg À ªÉÄÃ É C¯ÁèºÀ£ À ±Á¥À«gÀ°. CªÀgÀÄ vÀªÀÄä ¥ÀæªÁ¢UÀ¼À UÉÆÃjUÀ¼À£ÀÄß DgÁzsÀ£Á®AiÀÄUÀ¼À£ÁßV ªÀiÁrPÉÆAqÀgÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ت انليب عن عمر -59 روين كم��ا قال: سمع �� يقول: »ال تط ن عب��ده، فقول��وا: عب��د اهلل

يم، فإنم��ا أ ارى ابن م��ر رت انلص�� ط

أ

رواه ابلخاريورسوهل«.

59. GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢

()gÀªÀgÀÄ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “PÉæöÊ ÀÛgÀÄ

ªÀÄAiÀÄðªÀÄgÀ ªÀÄUÀ£À£ÀÄß (F¸Á()gÀ£ÀÄß) C«ÄvÀªÁV ºÉÆUÀ½zÀAvÉ ¤ÃªÀÅ £À£Àß£ÀÄß C«ÄvÀªÁV ºÉÆUÀ¼À¨ÁgÀzÀÄ. AiÀiÁPÉAzÀgÉ £Á£ÀÄ CªÀ£À (C¯ÁèºÀ£À) zÁ À ªÀiÁvÀæ. DzÀÝjAzÀ C¯ÁèºÀ£À zÁ À ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À ÀAzÉÃ±ÀªÁºÀPÀ JAzÀÄ ºÉÃ½j.” [C¯ï§ÄSÁj]

عود# -60 بن مس عن عبد اهلل ول اهلل ن رس��د أ ش��

ق��ال: »أ

رون«. مصو رواه ابلخاري ومسلمانلاس عذابا يوم القيامة ال

60. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï()jAzÀ ªÀgÀ¢:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢£ÀzÀAzÀÄ CwPÀpt ²PÉë¬ÄgÀÄªÀÅzÀÄ avÀæ gÀa¸ÀÄªÀªÀjUÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

61- واج انليب زض أ ىت عراف��ا عن انليب عن بع

قال: »من أ

بعني يللة«. ربل هل صالة أ ئ# لم تق

هل عن شي رواه مسلمفسأ


61. ¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀ PÉ®ªÀÅ ¥ÀwßAiÀÄjAz À ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “eÉÆåÃwµÀå£À §½UÉ ºÉÆÃV CªÀ£À°è AiÀiÁªÀÅzÁzÀgÉÆAzÀÄ «µÀAiÀÄzÀ §UÉÎ PÉÃ¼ÀÄªÀªÀ£À £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß £À®évÀÄÛ gÁwæUÀ¼À PÁ® ¹éÃPÀj À®àqÀÄªÀÅ¢®è.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عري -62 ش يب مالك# األ

و أ

يب اعمر# أ

ولعن أ ت رس�� مع قال: س��

ري�راهلل ��ر واحل

تحلون احل ق��وام يس��يت أ م

ونن من أ يق��ول: »يلك��

معازف«. ر وال م رواه ابلخاريواخل

62. C§Æ D«Ägï CxÀªÁ C§Æ ªÀiÁ°Pï

C¯ïC±ïCjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “ªÀå©üZÁg À ªÀÄvÀÄ Û gÉÃµÉäAiÀÄ£ÀÄß, ºÁUÀÆ ªÀÄzÀå ªÀÄvÀÄ Û ¸ÀAVÃvÀªÀ£ÀÄß zsÀªÀÄð ÀªÀÄävÀUÉÆ½ ÀÄª À PÉ®ªÀÅ d£ÀgÀÄ RArvÀªÁVAiÀÄÆ £À£Àß ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀ°è GAmÁUÀÄªÀgÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj]

يب هريرة -63 عن أ ول اهلل مرء ق��ال: ق��ال رس�� ال : »كىف ب

ث بكل ما سمع«. ن حيد رواه مسلمكذبا أ


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “vÁ£ÀÄ D°¹zÉÝ®èªÀ£ÀÆß


E£ÉÆß§âjUÉ w½¸ÀÄªÀÅzÀÄ M§â ªÀåQÛUÉ ÀÄ¼ÀÄî £ÀÄrAiÀÄÄªÀÅzÁV ¸ÁPÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اب -64 ط بن عم��ر بن احل ق��ال: عن انليب عن عب��د اهلل إيله ي��وم القيام��ة«. به خيالء لم ينظر اهلل اري»من جر ثو رواه ابلخ00

ومسلم

64. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß GªÀÄgï E§Äß¯ï RvÁÛ¨ï()jAzÀ

ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “CºÀA¨sÁªÀ¢AzÀ vÀ£Àß GqÀÄ¥À£ÀÄß J¼ÉzÀÄ £ÀqÉAiÀÄÄªÀªÀ£À PÀqÉUÉ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ C¯ÁèºÀÄ £ÉÆÃqÀ ÁgÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ري -65 ��د

عيد# اخل يب س�� عن أ ول اهلل ت رس�� مع ق��ال: س��

تطع ه بي��ده، ف��إن لم يس�� ر فليغري منك�� ى منكم ال يق��ول: »من رأ

يمان«.

عف اإل ضتطع فبقلبه وذلك أ رواه مسلمفبلسانه فإن لم يس


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÁV £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “¤ªÀÄä°è AiÀiÁgÁzÀgÀÆ zÀÄgÁZÁgÀªÀ£ÀÄß PÀAqÀg É CªÀ£ÀÄ CzÀ£ÀÄß vÀ£Àß PÉÊ¬ÄAzÀ §zÀ Á¬Ä À°, CzÀÄ CªÀ¤UÉ ¸ÁzsÀåªÁUÀ¢zÀÝgÉ CªÀ£À £Á®UÉ¬ÄAzÀ (CAzÀgÉ CzÀgÀ «gÀÄzÀÞ zsÀé¤AiÉÄvÀÄÛªÀ ªÀÄÆ®PÀ),


CzÀÆ CªÀ¤U É ¸ÁzsÀåªÁUÀ¢zÀÝg É CªÀ£À ºÀÈzÀAiÀÄ¢Az À (CAzÀgÉ ºÀÈzÀAiÀÄzÀ°è CzÀ£ÀÄß C¸ÀºÀå¥ÀqÀÄª À ªÀÄÆ®PÀ) §zÀ Á¬Ä À°. CzÀÄ (ºÀÈzÀAiÀÄzÀ° è C ÀºÀå¥ÀqÀÄªÀÅzÀÄ) CwzÀÄ§ð® «±Áé ÀªÁVzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اري -66 وس# ادلن انليب عن تميم بن أ

ين أ ق��ال: »ادل

لمني ة المس�� ئم ولكتابه ولرسوهل وأل ؟ قال: »هلل انلصيحة«. قلنا: لمن

.» تهم رواه مسلمواعم

66. vÀ«ÄÃªÀiï E¨ïß O¸ï CzÁÝjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “zsÀªÀÄðªÀÅ ¤µÁÌ¥Àlå »vÁPÁAPÉëAiÀiÁVzÉ.”

ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁjUÉ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ¤UÉ, CªÀ£À UÀæAxÀPÉÌ, CªÀ£À gÀ ÀÆ¯ïUÉ, ªÀÄÄ¹èªÀiï £ÁAiÀÄPÀjUÉ ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï d£À¸ÁªÀiÁ£ÀåjUÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

قل بن يسار# -67 عن مع ول اهلل ت رس� مع ول: قال: س� يق� رعية يموت يوم يموت وهو اغش لرعيت��ه رتعيه اهلل »ما من عبد# يس

نة«. عليه اجل رواه ابلخاري ومسلمإال حرم اهلل

67. ªÀÄCïQ¯ï E¨ïß AiÀÄ¸Ágï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß


£Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “AiÀiÁªÀÅzÉÃ M§â zÁ À£ÀÆ E®è; C¯ÁèºÀÄ CªÀ¤UÉ DqÀ½vÁ¢üPÁgÀªÀ£ÀÄß ¤Ãr, CªÀ£ÀÄ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄª À ¢£À vÀ£Àß ¥ÀæeÉUÀ¼À£ÀÄß ªÀAa¹zÀ ¹ÜwAiÀÄ°è ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄªÀÅzÁzÀg É C¯ÁèºÀÄ CªÀ¤UÉ ¸ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ¤¶zÀÞUÉÆ½ Àz É EgÀ ÁgÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

لمة -68 م س�� عن أ ول اهلل ن رس��

م��راء أ

تكون أ ق��ال: »س��

لم، ولكن من ر س�� نك��رفون وتنكرون، فمن عرف برئ ومن أ فتع

؟ قال: »ال، ما صلوا«. فال نقاتلهم رواه مسلمريض وتابع«. قالوا: أ

68. GªÀÄÄä ¸À®ªÀiÁ()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “DqÀ½vÀUÁgÀgÀÄ GAmÁUÀÄªÀgÀÄ. CªÀgÀ M½vÀÄUÀ¼À£ÀÄß ¤ÃªÀÅ EµÀÖ¥ÀqÀÄ«j ªÀÄvÀÄ Û CªÀgÀ PÉqÀÄPÀÄUÀ¼À£ÀÄß ¤ÃªÀÅ «gÉÆÃ¢ü ÀÄ«j. AiÀiÁgÀÄ CªÀg À PÉqÀÄPÀÄUÀ¼À£ÀÄß CjvÀÄPÉÆAqÀÄ CzÀjAzÀ zÀÆgÀªÁUÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ£ÀÄ DPÉëÃ¥ÀªÀÄÄPÀÛ£ÀÄ. AiÀiÁgÀÄ CzÀ£ÀÄß (D PÉqÀÄPÀÄUÀ¼À£ÀÄß) «gÉÆÃ¢ü ÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ£ÀÄ ¸ÀÄgÀQëvÀ£ÀÄ. DzÀgÉ AiÀiÁgÀÄ CzÀ£ÀÄß vÀÈ¦Û¥ÀlÄÖ CªÀgÀ£ÀÄß C£ÀÄ Àj ÀÄªÀ£ÉÆÃ CªÀ£ÀÄ ²PÁëºÀð£ÀÄ.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÁªÀÅ CªÀgÉÆA¢U É (DqÀ½vÀUÁgÀgÉÆA

¢UÉ) AiÀÄÄzÀÞ ªÀiÁqÀ§ºÀÄzÉÃ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “E®è, CªÀgÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» ÀÄwÛgÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


امت -69 عن عبادة بن الص ول اهلل ن��ا رس�� ق��ال: بايع ىلع

ثرة# علين��ا،نا، وأ نا ويرس كرهنا، وعرس اعة يف منشطنا وم ع والط م الس

ا عن��دكم را بواح�� ن تروا كفله، قال: »إال أ ه

ر أ م

ن ال ننازع األ

وأ

فيه برهان«. رواه ابلخاري ومسلممن اهلل

69. G¨ÁzÀB E§Äß ¸Áì«Ävï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: £ÁªÀÅ C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï()jUÉ ÉÊCvï (¥ÀæweÉÕ) ªÀiÁrzÉªÀÅ. ( ÉÊCwÛ£À ±ÀgÀvÀÄÛUÀ¼ÀÄ »ÃVzÀÝªÀÅ:) £ÁªÀÅ ZÀlÄªÀnPÉAiÀÄ°ègÀÄªÁUÀ®Æ zÀtÂªÁVgÀÄªÁUÀ®Æ, PÀµÀÖzÀ°ègÀÄªÁUÀ®Æ ÀÄRzÀ°ègÀÄªÁUÀ®Æ, £ÀªÀÄä£ÀÄß ©lÄÖ ÉÃgÉÆ§â¤UÉ DzÀåvÉ ¤ÃqÀ ÁzÀgÀÆ, DqÀ½vÀUÁgÀ£ À DeÉÕUÀ¼À£ÀÄß

PÉÃ¼ÀÄvÉÛÃª É ªÀÄvÀÄÛ DeÁÕ¥Á®£É ªÀiÁqÀÄvÉÛÃª É ºÁUÀÆ DqÀ½vÀzÀ «µÀAiÀÄzÀ°è DqÀ½vÀUÁgÀgÉÆA¢U É vÀPÀð ªÀiÁqÀÄªÀÅ¢®è.

CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “DzÀg É (EªÉ®èªÀ£ÀÆß ªÀiÁqÀ ÉÃPÁzÀÄzÀÄ) ¤ªÀÄä §½ C¯ÁèºÀ£À ªÀwAiÀÄ ¥ÀÅgÁªÉ¬ÄgÀÄªÀAvÀºÀ ÀàµÀÖ C«±Áé ÀªÀ£ÀÄß ¤ÃªÀÅ CªÀgÀ°è (DqÀ½vÀUÁgÀgÀ°è) PÁt¢zÀÝgÉ ªÀiÁvÀæ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -70 عن أ ال ينظر قال: قال رسول اهلل : »إن اهلل

.» مالكم عوالكم ولكن ينظر إىل قلوبكم وأ م

رواهإىل صوركم وأ

مسلم



C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀÄ ¤ªÀÄä gÀÆ¥ÀzÉqÉUÉÆÃ CxÀªÁ ¤ªÀÄä ÀA¥ÀwÛ£ÉqÉUÉÆÃ £ÉÆÃqÀÄªÀÅ¢®è. DzÀg É CªÀ£ÀÄ £ÉÆÃqÀÄªÀÅzÀÄ ¤ªÀÄä ºÀÈzÀAiÀÄzÉqÉUÉ ªÀÄvÀÄÛ ¤ªÀÄä PÀªÀÄðzÉqÉUÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

71- ا إنكم عن انليب عن جري��ر بن عب��د اهلل م ق��ال: »أ

يت��ه«. ون يف رؤ ام ن ه��ذا القم��ر، ال تض�� ن ربكم كما ترو و رواهسرتابلخاري ومسلم

71. djÃgï E¨ïß C§ÄÝ¯Áèºï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ F ZÀAzÀæ£À£ÀÄß ¤ÃªÀÅ £ÉÆÃqÀÄªÀAv É (¥ÀgÀ ÉÆÃPÀzÀ°è) ¤ÃªÀÅ C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß £ÉÆÃqÀÄ«j. CªÀ£À£ÀÄß £ÉÆÃqÀÄªÀÅzÀgÀ°è ¤ªÀÄUÉ AiÀiÁªÀÅzÉÃ ºÁ¤AiÀÄÆ GAmÁUÀzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

رو بن العاص -72 بن عم ولعن عبد اهلل ت رس�� مع ق��ال: س�� ماواتاهلل ن خيل��ق الس��

الئق قبل أ مقادير اخل يقول: »كتب اهلل

لف سنة«.سني أ رض خبم

رواه مسلمواأل


72. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß CªÀiïæ E§Äß¯ï D¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢:

CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “DPÁ±ÀUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ ¨sÀÆ«ÄAiÀÄ£ÀÄß ÀÈ¶Ö ÀÄªÀÅzÀPÉÌ LªÀvÀÄÛ ¸Á«g À ªÀµÀðUÀ¼ À ªÉÆzÀ ÉÃ C¯ÁèºÀÄ ¸ÀÈ¶ÖUÀ¼À

«¢ü ¤tðAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß °TvÀUÉÆ½¹zÁÝ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -73 عن أ ��ه قال: قال رسول اهلل ب : »من يرد اهلل

ا يصب منه«. رواه ابلخاريخري


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄ AiÀiÁgÀ°è M½vÀ£ÀÄß GzÉÝÃ² ÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ¤UÉ CªÀ£ÀÄ (C¯ÁèºÀÄ) PÀµÀÖUÀ¼ÀÄ ¨Á¢ü ÀÄªÀAvÉ ªÀiÁqÀÄvÁÛ£É.” [C¯ï§ÄSÁj]

يب هريرة-74يب سعيد# عن أ

وأ ن رسول اهلل

قال: »ما أ

ذى والزن# وال أ لم من نصب# وال وصب# وال هم وال ح�� مس يصيب ال

به��ا من خطاي��اه«. ر اهلل اكها إال كف كة يش�� و رواهغم حىت الش��ابلخاري ومسلم

74. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀÄvÀÄÛ C§Æ ÀFzï()jAzÀ

ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÄ¹èªÀÄ¤UÉ AiÀiÁªÀÅzÉÃ


zÀtÂªÁUÀ°, PÁ¬Ä ÉAiÀiÁUÀ°, zÀÄBRªÁUÀ°, ÉÃ ÀgÀªÁUÀ°, UÁAiÀÄªÁUÀ°, £ÉÆÃªÁUÀ°, J°èAiÀÄªÀgÉUÉAzÀg É MAzÀÄ ªÀÄÄ¼ÀÄî ZÀÄZÀÄÑªÀÅzÁUÀ° GAmÁUÀzÀÄ; C¯ÁèºÀÄ CzÀPÉÌ §zÀ°AiÀiÁV CªÀ£À PÉ®ªÀÅ ¥Á¥ÀUÀ¼À£ÀÄß C½¹©qÀzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -75من من عن انليب عن أ غ الم��ؤ ق��ال: »ال يدل

.» تني ر# واحد# مر رواه ابلخاري ومسلم جح

75. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “«±Áé¹AiÀÄÄ MAzÉÃ ©®¢Az À JgÀqÀÄ ¨Áj PÀaÑ¹PÉÆ¼Àî¯ÁgÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

منني اعئشة -76 مؤ م ال قال: »إن الرف��ق ال عن انليب عن أ

ئ# إال شانه«.ع من شي ئ# إال زانه وال يزن

رواه مسلميكون يف شي

76. GªÀÄÄä¯ï ªÀÄÄCï«Ä¤Ã£ï («±Áé¹UÀ¼À ªÀiÁvÉ)

D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ ¸ËªÀÄåvÉAiÀÄÄ AiÀiÁªÀÅzÉÃ «µÀAiÀÄzÀ°èzÀÝgÀÆ CzÀÄ CzÀ£ÀÄß (D «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß) C®APÁgÀUÉÆ½¸Àz É ©qÀ ÁgÀzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¸ËªÀÄåvÉAiÀÄ£ÀÄß AiÀiÁªÀÅzÉÃ «µÀAiÀÄ¢AzÀ ¤ªÁj À ÁzÀgÀÆ CzÀÄ CzÀ£ÀÄß (D «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß) zÉÆÃµÀAiÀÄÄPÀÛUÉÆ½ Àz É ©qÀ¯ÁgÀzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق، عن انليب عن اعئشة -77 رفيق حيب الرف قال: »إن اهللطي ىلع م��ا طي ىلع العن��ف، وم��ا ال يع ف��ق م��ا ال يع طي ىلع الر ويع

رواه مسلمسواه«.

77. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ C¯ÁèºÀÄ ¸ËªÀÄå£ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¸ËªÀÄåvÉAiÀÄ£ÀÄß EµÀÖ¥ÀqÀÄvÁÛ£É. CªÀ£ÀÄ MgÀlÄvÀ£ÀPÉÌ ¤ÃqÀzÀÝ£ÀÄß ¸ËªÀÄåvÉU É ¤ÃqÀÄvÁÛ£É. ¸ËªÀÄåvÉAiÀÄ ºÉÆgÀvÀÄ ¨ÉÃg É AiÀiÁªÀÅzÀPÀÆÌ ¤ÃqÀzÀÝ£ÀÄß CªÀ£ÀÄ ¸ËªÀÄåvÉUÉ ¤ÃqÀÄvÁÛ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -78��اوز عن عن انليب عن أ

جت ق��ال: »إن اهلل

.» و تتلكمم��ل أ ها م��ا لم تع نفس��

��ه أ ثت ب د يت ما ح�� م

رواه ابلخاريأ

ومسلم

78. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄ £À£Àß ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀªÀjUÉ, CªÀgÀ ªÀÄ£ÀzÀ° è ªÀÄÆqÀÄª À zÀÄ«ðZÁgÀUÀ¼À£ÀÄß, CªÀgÀÄ CzÀ£ÀÄß PÁAiÀÄðgÀÆ¥ÀQÌ½ ÀÄªÀÅzÁUÀ° ªÀiÁvÀ£ÁqÀÄªÀÅzÁUÀ° ªÀiÁqÀ¢gÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ CªÀUÀtÂ ÀÄvÁÛ£É.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


رو بن العاص -79 عن عم نه سمع رسول اهلل يقول: »إذا أ

ته��د ران، وإذا حكم فاج ��جصاب فله أ

تهد ثم أ اكم فاج

حكم احل

ر«. ج فله أ

طأ خ

رواه ابلخاري ومسلمثم أ

79. CªÀiï æ E§Äß¯ï D¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß CªÀgÀÄ PÉÃ½zÁÝgÉ: “M§â wÃ¥ÀÅðUÁgÀ£ÀÄ (PÀÄgïD£ï ªÀÄvÀÄ Û ÀÄ£Àßvï ¥ÀæPÁgÀ) wÃ¥ÀÅð ¤ÃqÀ®Ä §ºÀ¼À ¥Àj±ÀæªÀÄ¥ÀlÄÖ wÃ¥ÀÅð ¤ÃrzÁUÀ, CªÀ£À wÃ¥ÀÅð ÀjAiÀiÁVzÀÝgÉ CªÀ¤UÉ JgÀqÀÄ ¥Àæw¥sÀ®UÀ½ªÉ. CªÀ£ÀÄ (PÀÄgïD£ï ªÀÄvÀÄÛ ÀÄ£Àßvï ¥ÀæPÁgÀ) wÃ¥ÀÅð ¤ÃqÀ®Ä §ºÀ¼ À ¥Àj±ÀæªÀÄ¥ÀlÄÖ wÃ¥ÀÅð ¤ÃrzÁUÀ, CªÀ£À wÃ¥ÀÅð vÀ¥ÁàzÀgÉ CªÀ¤UÉ MAzÀÄ ¥Àæw¥sÀ®«zÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -80، ولن عن انليب عن أ ين يرس ق��ال: »إن ادل

تعينوا وا واس�� رش بدوا وق��اربوا وأ د د إال غلب��ه، فس�� ح��

ين أ اد ادل يش��

ة«. جل ئ# من ادلوحة وشي وة والر رواه ابلخاريبالغد

80. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ zsÀªÀÄðªÀÅ ÀgÀ¼ÀªÁVzÉ. zsÀªÀÄðªÀ£ÀÄß AiÀiÁgÀÆ PÀptUÉÆ½ À ÁgÀgÀÄ (vÀªÀÄä ªÉÄÃ É «¥ÀjÃvÀ ºÉÆgÉ ºÉÆj À¯ÁgÀgÀÄ) CzÀÄ (zsÀªÀÄð) CªÀgÀ ªÉÄÃ¯É ªÉÄÃ®ÄUÉÊ ¸Á¢ü ÀzÉ. DzÀÝjAz À (zsÀªÀÄðz À «µÀAiÀÄzÀ°è) ¸ÀjAiÀiÁzÀÄzÀ£ÀÄß CgÀ¹j,


(zsÀªÀÄðPÉÌ) ºÀwÛgÀªÁVj, ±ÀÄ¨sÀªÁvÉðAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀqÉ¬Äj ªÀÄvÀÄÛ ¨É¼ÀUÉÎ ºÁUÀÆ ÀAe É ªÀÄvÀÄÛ gÁwæAiÀÄ CAvÀå ¸ÀªÀÄAiÀÄUÀ¼À°è DgÁzsÀ£É ªÀiÁqÀÄvÁÛ ±ÀQÛAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀqÉzÀÄPÉÆ½îj.” [C¯ï§ÄSÁj]

نس# -81وا، عن انليب عن أ وا وال تعرس نه ق��ال: »يرس

أ

روا«. وا وال تنف رواه ابلخاري ومسلموبرش

81. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “(d£ÀjUÉ) ¸ÀÄ®¨sÀUÉÆ½¹j, PÀµÀÖUÉÆ½ À ÉÃr, ±ÀÄ sÀªÁvÉð w½¹j, ¨sÀAiÀÄ¥Àr¸À ÉÃr.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -82 بن مس�� عن عب��د اهلل ول اهلل : ق��ال: ق��ال رس��عون«. قالها ثالثا. متنط رواه مسلم»هلك ال


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “CwgÉÃQUÀ¼ÀÄ £Á±ÀªÁzÀgÀÄ.” CªÀgÀÄ EzÀ£ÀÄß ªÀÄÆgÀÄ ¨Áj ºÉÃ½zÀgÀÄ. [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -83، عن انليب عن أ تكم

قال: »دعوين م��ا ت��رك

، ف��إذا نبي��ائهمتالفهم ىلع أ ؤالهم واخ ما هل��ك من اكن قبلكم بس�� إن


توا من��ه م��ار# ف��أ

م��أ تكم ب م��ر

تنبوه، وإذا أ ئ# ف��اج

ي نهيتكم عن ش��.» تم تطع رواه ابلخاري ومسلماس

83. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£Á£ÀÄ ¤ªÀÄä£ÀÄß ©lÄÖ©qÀÄªÀªÀgÉUÉ ¤ÃªÀÅ £À£Àß£ÀÄß ©lÄÖ©rj, (CAzÀg É £Á£ÀÄ ¤ªÀÄU É K£ÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÉÛÃ£ É CzÀ£ÀßµÉÖÃ ªÀiÁrj). ¤ªÀÄVAvÀ ªÀÄÄAa£ÀªÀgÀÄ £Á±ÀªÁzÀzÀÄÝ CªÀg À ¥ÀæªÁ¢UÀ¼ÉÆA¢UÉ CªÀgÀÄ PÉÃ½zÀ ¥Àæ±ÉßUÀ½Az À ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀÄ vÁ½zÀ ©ü£Áß©ü¥ÁæAiÀÄUÀ½Az À ªÀiÁvÀæªÁVzÉ. DzÀÝjAz À £Á£ÀÄ ¤ªÀÄU É MAzÀÄ «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß «gÉÆÃ¢ü¹zÀgÉ CzÀjAzÀ zÀÆgÀ ¸Àj¬Äj. £Á£ÀÄ ¤ªÀÄUÉ MAzÀÄ «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß DzÉÃ²¹zÀg É ¤ªÀÄU É ¸ÁzsÀåªÁzÀµÀÄÖ CzÀ£ÀÄß ¤ªÀð»¸À®Ä ¥ÀæAiÀÄwß¹j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ن أ ج يا س�� ن ق��ال: »ادل

من وجنة الاكفر«. مؤ رواه مسلمال

84. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “EºÀ ÉÆÃPÀªÀÅ «±Áé¹UÉ ÉgÉªÀÄ£ É ªÀÄvÀÄ Û C«±Áé¹UÉ ÀéUÀð.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ال: »حجبت انلار أ

ماكره«. نة بال هوات وحجبت اجل رواه ابلخاري ومسلمبالش


85. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄ£À ÀÄì D É¥ÀqÀÄª À ªÀ ÀÄÛUÀ½Az À £ÀgÀPÁVßAiÀÄ£ÀÄß ªÀÄgÉªÀiÁZÀ ÁVz É ªÀÄvÀÄ Û ªÀÄ£À ÀÄì zÉéÃ¶ ÀÄªÀ ªÀ ÀÄÛUÀ½AzÀ ÀéUÀðªÀ£ÀÄß ªÀÄgÉªÀiÁZÀ ÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عز الم��زين -86 عن األ ول اهلل يه��ا ق��ال: ق��ال رس��

: »ي��ا أ

وم إيله مائة مرة«. توب يف ايل، فإين أ رواه مسلمانلاس توبوا إىل اهلل

86. C¯ïCCgÀhiïÔ C¯ïªÀÄÄgÀhÄ¤Ã()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “N d£ÀgÉÃ, C¯ÁèºÀ£À PÀqÉUÉ ¥À±ÁÑvÁÛ¥À¥ÀlÄÖ ªÀÄgÀ½j. AiÀiÁPÉAzÀgÉ £Á£ÀÄ ¢£ÀzÀ°è £ÀÆgÀÄ ¨Áj CªÀ£ÉqÉUÉ ¥À±ÁÑvÁÛ¥À¥ÀlÄÖ ªÀÄgÀ¼ÀÄvÉÛÃ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -87 عن أ ول اهلل ي نفيس قال: ق��ال رس�� : »واذل

فرون تغ نبون فيس اء بقوم# يذ

، وجل بكم هب اهلل نبوا ذل بيده، لو لم تذ.» فر لهم فيغ رواه مسلماهلل


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß DvÀäªÀÅ AiÀiÁgÀ PÉÊAiÀÄ°èzÉAiÉÆÃ CªÀ£ À ªÉÄÃ¯ÁuÉ, ¤ÃªÀÅ ¥Á¥ À ªÀiÁqÀ¢gÀÄwÛzÀÝgÉ C¯ÁèºÀÄ ¤ªÀÄä£ÀÄß C½¹, ¥Á¥ À ªÀiÁqÀÄªÀ ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀÄ vÀPÀët


¥Á¥ÀªÀÄÄQÛ ¨ÉÃrzÁUÀ C¯ÁèºÀÄ ¥Á¥ÀªÀÄÄQ Û ¤ÃqÀÄªÀAvÀº À MAzÀÄ d£ÀvÉAiÀÄ£ÀÄß vÀgÀÄwÛzÀÝ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

وس# -88اد بن أ فار عن انليب عن شد تغ قال : »سيد االس��

ن��ا ىلعنا عب��دك، وأ

تين أ نت، خلق

نت ريب ال إهل إال أ

ن تقول: اللهم أ

أ

ب��وء ل��كت، أ عوذ بك من رش ما صنع

ت، أ تطع دك ما اس دك ووع عه

نوب إال ف��ر اذل فر يل، فإنه ال يغ ��ذنيب، ف��اغ بوء ل��ك ب، وأ متك يلع بنع

نت«. رواه ابلخاريأ

88. ±ÀzÁÝzï E¨ïß O¸ï()jAzÀ: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥Á¥ÀªÀÄÄQÛ ¨ÉÃqÀÄªÀ ¥ÁæxÀð£ÉUÀ¼À £ÁAiÀÄPÀ ¸ÁÜ£ÀzÀ°ègÀÄªÀ ¥ÁæxÀð£ÉAiÀÄÄ »ÃVzÉ: C¯ÁèºÀÄªÀÄä C£ÀÛ gÀ©âÃ ¯Á E¯Áº À E¯Áè C£ÀÛ. R®PïvÀ¤Ã C£ À C§ÄÝPÀ, ªÀC£ À C¯Á C»ÝP À ªÀªÀCï¢PÀ ªÀÄ¸ÀÛvÀCïvÀÄ. CHzÀÄ ©PÀ «Ä£ï ±Àjæ ªÀiÁ À£ÀCïvÀÄ. C§ÆG ®PÀ © ¤CïªÀÄwP À C®AiÀÄå. ªÀC§ÆG ®PÀ © zÀ«ÄâÃ. ¥sÀUï¦ügï °Ã. ¥sÀE£ÀßºÀÆ ¯Á AiÀÄUï¦ügÀÄ zÀÄÝ£ÀÆ§ E¯Áè C£ÀÛ. (N C¯Áèºï, ¤Ã£ÀÄ £À£Àß gÀ ïâ. ¤£Àß ºÉÆgÀvÀÄ ÉÃgÉ ¸ÀvÀå DgÁzsÀåj®è. ¤Ã£ÀÄ £À£Àß£ÀÄß ÀÈ¶Ö¹gÀÄªÉ. £Á£ÀÄ ¤£Àß zÁ À. ¤£Àß PÀgÁgÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ªÁUÁÝ£ÀªÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ

¸ÁzsÀåªÁzÀµÀÄÖ ¥Á° ÀÄwÛzÉÝÃ£É. £Á£ÀÄ J¸ÀVzÀ PÉqÀÄPÀÄUÀ½AzÀ £Á£ÀÄ ¤£ÉÆßA¢UÉ gÀPÉë ¨ÉÃqÀÄwÛzÉÝÃ£É. £À£Àß ªÉÄÃ¯ É ¤Ã£ÀÄ ¸ÀÄj¹zÀ C£ÀÄUÀæºÀUÀ½UÉ £Á£ÀÄ D sÁjAiÀiÁVzÉÝÃ£É. £Á£ÀÄ ªÀiÁrzÀ ¥Á¥ÀUÀ½UÁV £Á£ÀÄ ¤£ÀU É ±ÀgÀuÁUÀÄwÛzÉÝÃ£É. DzÀÝjAz À £À£ÀUÉ


¥Á¥ÀªÀÄÄQÛ ¤ÃqÀÄ. ¤£Àß ºÉÆgÀvÀÄ ¥Á¥ÀUÀ¼À£ÀÄß PÀë«Ä ÀÄªÀªÀgÁgÀÆ E®è.” [C¯ï§ÄSÁj]


ا أ د فرح�� ش��

أ ق��ال: »هلل

ه إذا وجدها«. حدكم بضاتلحدكم من أ

بة أ رواه مسلمبتو

89. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ PÀ¼ÉzÀÄ ºÉÆÃzÀ vÀ£Àß ªÀ ÀÄÛªÀ£ÀÄß PÀAqÁUÀ JµÀÄÖ ¸ÀAvÉÆÃµ À ¥ÀqÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CzÀQÌAvÀ®Æ ºÉZÀÄÑ ¤ªÀÄä¯ÉÆè§â£ÀÄ ªÀiÁqÀÄªÀ vË¨Á (¥À±ÁÑvÁÛ¥À)¢AzÀ C¯ÁèºÀÄ ÀAvÉÆÃµÀ¥ÀqÀÄvÁÛ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ن أ

قال: »من ت��اب قب��ل أ

عليه«. ربها تاب اهلل س من مغ م لع الش رواه مسلمتط

90. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÆAiÀÄð ¥À²ÑªÀÄ ¢QÌ¤AzÀ GzÀAiÀÄªÁUÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÉÆzÀ®Ä ¥À±ÁÑvÁÛ¥À¥ÀqÀÄªÀªÀ£ À ¥À±ÁÑvÁÛ¥ÀªÀ£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ¹éÃPÀj ÀÄvÁÛ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نصاري -91 عان األ عن انلواس بن سم لت رسول اهلل

قال: سأ

اك يف م م��ا ح�� ث

ل��ق واإل ن اخل ال: »الرب حس�� ثم فق��

عن الرب واإللع عليه انلاس«. ن يط

ت أ رك، وكره رواه مسلمصد

91. C£ÀßªÁé¸ï E¨ïß ÀªÀiïD£ï C¯ïC£ÁìjÃ()jAzÀ ªÀgÀ

¢: £Á£ÀÄ C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï()gÉÆA¢UÉ ÀzÀÄÎt ªÀÄvÀÄÛ ¥Á¥ÀzÀ §UÉÎ «ZÁj¹zÁUÀ CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀzÀÄÎtªÉAzÀg É GvÀÛªÀÄ Àé sÁªÀ. ¥Á¥ À JAzÀgÉ ¤£Àß ºÀÈzÀAiÀÄzÀ° è vÀÄjPÉAiÀÄ£ÀÄßAlÄ

ªÀiÁqÀÄªÀAvÀzÀÄÝ. d£ÀgÀÄ CzÀgÀ §UÉÎ CjAiÀÄÄªÀÅzÀ£ÀÄß ¤Ã£ÀÄ C ÀºÀå¥ÀqÀÄªÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب ذر الغفاري -92ق��رن من قال: قال انليب عن أ : »ال حت

.» ق#خاك بوجه# طل

ن تلىق أ

روف شيئا ولو أ مع رواه مسلمال

92. C§Æ zÀgï æ C¯ïV¥sÁjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤Ã£ÀÄ ÀzÁZÁgÀz À ¥ÉÊQ AiÀiÁªÀÅzÀ£ÀÆß AiÀiÁªÀvÀÆÛ QÃ¼ÁV PÁt¨ÁgÀzÀÄ. CzÀÄ ªÀÄÄUÀÄ¼ÀßUÉAiÀÄ ªÀÄÄRzÉÆA¢UÉ ¤£Àß ÀºÉÆÃzÀgÀ£À£ÀÄß JzÀÄgÀÄUÉÆ¼ÀÄîªÀÅzÁzÀgÀÆ Àj.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نس# -93لم# يغ��رس عن انليب عن أ نه قال: »م��ا من مس��

أ

و بهيمة إال اكن هل بهسان أ و إن

أ كل منه طري

رع زراع فيأ و يز

غرسا أ

رواه ابلخاري ومسلمصدقة«.

93. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “MAzÀÄ VqÀªÀ£ÀÄß £ÉqÀÄªÀ CxÀªÁ MAzÀÄ PÀÈ¶AiÀÄ£ÀÄß ªÀiÁqÀÄªÀ AiÀiÁªÀÅzÉÃ M§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ¤UÉ, CªÀ£ÀÄ £ÉlÖ VqÀ CxÀªÁ PÀÈ¶¬ÄAz À ºÀQÌ CxÀªÁ ªÀÄ£ÀÄµÀå CxÀªÁ ¥ÁætÂ K£À£ÁßzÀgÀÆ w£ÀÄßªÀÅzÁzÀgÉ, CªÀ¤UÉ CzÀgÀ ªÀÄÆ®PÀ MAzÀÄ zÁ£ÀzsÀªÀÄð ªÀiÁrzÀ ¥ÀÅtå«gÀzÉÃ EgÀ ÁgÀzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

داء -94 ر يب ادل عن أ لم# قال: قال رسول اهلل : »ما من مس��

.» ل#ملك: ولك بمث ر الغيب إال قال ال خيه بظه

عو أل رواه مسلميد

94. C§Ä zÀÝzÁðCï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£ÀÄ vÀ£Àß ÀºÉÆÃzÀgÀ£ À C£ÀÄ¥À¹ÜwAiÀÄ° è CªÀ¤UÁV ¥Áæyð ÀÄªÀÅzÁzÀgÉ, ‘¤

£ÀUÀÆ CzÀgÀAwgÀÄªÀÅzÀÄ ¹UÀ°’ JAzÀÄ ªÀÄ®Pï ºÉÃ½zÉ EgÀ¯ÁgÀzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]



يقول ي��وم أ قال: »إن اهلل

ل إال ظلهم يف ظيل ي��وم ال ظ��وم أ متحابون جباليل، ايل ن ال ي

القيامة: أ

.» رواه مسلمظيل

95. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢£ÀzÀAzÀÄ C¯ÁèºÀÄ ºÉÃ¼ÀÄªÀ£ÀÄ: £À£Àß ªÀÄºÁªÀÄ»ªÉÄUÁV ¥ÀgÀ Ààg À ¦æÃw ÀÄwÛzÀÝªÀgÀÄ J°èzÁÝgÉ? £À£Àß £ÉgÀ½£À ºÉÆgÀvÀÄ E£ÁßªÀÅzÉÃ £ÉgÀ¼ÀÄ E®èz À F ¢£ÀzÀAzÀÄ £Á£ÀÄ CªÀjUÉ £À£Àß £ÉgÀ¼À£ÀÄß ¤ÃqÀÄªÉ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نة أ خلوا اجل قال: »ال ت��د

ئ# إذاي دلكم ىلع ش��

وال أ

��ابوا، أ

من��وا حىت حت من��وا، وال تؤ حىت تؤ

.» الم بينكم فشوا الس؟ أ اببتم

رواه مسلمفعلتموه حت

96. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ÃªÀÅ «±Áé À«qÀÄª À vÀ£ÀP À ¤ÃªÀÅ ÀUÀðªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² À Ájj. ¤ÃªÀÅ ¥ÀgÀ Ààg À ¦æÃw¸ÀÄªÀ vÀ£ÀP À ¤ÃªÀÅ «±Áé À«qÀ Ájj. ¤ÃªÀÅ CzÀ£ÀÄß ªÀiÁrzÀgÉ ¥ÀgÀ ÀàgÀ ¦æÃw ÀÄªÀªÀgÁUÀÄªÀAvÀº À MAzÀÄ «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ ¤ªÀÄUÉ w½¹PÉÆqÀ ÉÃ? ¤ªÀÄä ªÀÄzsÉå À ÁªÀiï ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß ªÁå¥ÀPÀUÉÆ½¹j.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عن ابن عمر -97 ن رسول اهلللم أ لم من س�� قال: »المس��

عن��ه«. ر م��ا نىه اهلل مه��اجر من هج�� لمون من لسانه ويده وال مس الرواه ابلخاري

97. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁgÀ £Á®UÉ¬ÄAzÀ ªÀÄvÀÄÛ PÉÊ¬ÄAzÀ EvÀgÀ ªÀÄÄ¹èªÀÄgÀÄ ÀÄgÀQëvÀgÉÆÃ CªÀ£ÉÃ (¤dªÁzÀ) ªÀÄÄ¹èªÀiï. C¯ÁèºÀÄ «gÉÆÃ¢ü¹zÀ

«µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß vÀåf ÀÄªÀªÀ£ÉÃ (¤dªÁzÀ) ªÀÄÄºÁfgï.” [C¯ï§ÄSÁj]

عن ابن عم��ر -98 ول اهلل ن رس��و أ خ��

لم أ ق��ال: »المس��

يف خي��ه اكن اهللة أ لمه، من اكن يف حاج�� لمه وال يس�� لم، ال يظ مس ال

ب��ة من عن��ه به��ا كر ج اهلل ب��ة ف��ر لم# كر ج عن مس حاجته، ومن فر ي��وم القيام��ة«. رته اهلل لما س�� رت مس�� رواهكرب يوم القيامة، ومن س��


98. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀÄÄ¹èªÀiï E£ÉÆß§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£À ÀºÉÆÃzÀgÀ. CªÀ£ÀÄ CªÀ¤UÉ C£ÁåAiÀÄ ªÀiÁqÀ ÁgÀ. CªÀ£À£ÀÄß (C£ÁåAiÀÄ ªÀiÁqÀÄªÀªÀ£À PÉÊUÉ) M¦à À ÁgÀ. AiÀiÁgÀÄ vÀ£Àß ÀºÉÆÃzÀgÀ£À CUÀvÀåªÀ£ÀÄß ¥ÀÇgÉÊ ÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ£ À CUÀvÀåªÀ£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ ¥ÀÇgÉÊ¸ÀÄªÀ£ÀÄ. AiÀiÁgÀÄ ªÀÄÄ¹èªÀÄ£À£ÀÄß MAzÀÄ PÀµÀÖ¢AzÀ ¥ÁgÀÄ ªÀiÁqÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CzÀgÀ PÁgÀt


¢AzÁV C¯ÁèºÀÄ CªÀ£À£ÀÄß ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢£Àz À PÀµÀÖUÀ¼À°è ÉÃjzÀ MAzÀÄ PÀµÀÖ¢Az À ¥ÁgÀÄ ªÀiÁqÀÄªÀ£ÀÄ. AiÀiÁgÀÄ M§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£À £ÀÆå£ÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ªÀÄgÉªÀiÁZÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÀ£À £ÀÆå£ÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ C¯ÁèºÀÄ ªÀÄgÉªÀiÁZÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب موىس -99 عن أ ول اهلل من ق��ال: ق��ال رس�� : »الم��ؤ

ضا«. ضه بع نيان يشد بع من اكبل رواه ابلخاري ومسلمللمؤ

99. C§Æ ªÀÄÆ¸Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£ÀÄ E£ÉÆß§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ¤U É ¥ÀgÀ ÀàgÀ EnÖUÉUÀ¼À£ÀÄß ©VAiÀiÁV »rzÀÄPÉÆArgÀÄªÀ MAzÀÄ PÀlÖqÀzÀAvÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

مان بن بشري# -100 عن انلع ول اهلل : »ت��رى ق��ال: ق��ال رس��تىك د، إذا اش�� س�� هم وتعاطفهم كمث��ل اجل منني يف ترامحهم وتواد مؤ ال

.» ىم هر واحل وا تداىع هل سائر جسده بالس رواه ابلخاري ومسلمعض

100. C£ÀÄßCïªÀiÁ£ï E¨ïß §²Ãgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀgÀ ÀàgÀ PÀgÀÄuÉ vÉÆÃgÀÄªÀÅzÀgÀ°è, ¥ÀgÀ Ààg À ¦æÃw¸ÀÄªÀÅzÀgÀ° è ªÀÄvÀÄ Û ¥ÀgÀ ÀàgÀ C£ÀÄPÀA¥À vÉÆÃgÀÄªÀÅzÀgÀ° è ¤Ã£ÀÄ «±Áé¹UÀ¼À£ÀÄß MAzÀÄ zÉÃºÀzÀAvÉ PÁtÄªÉ.


CzÀg À (zÉÃºÀzÀ) MAzÀÄ CAUÀªÀÅ PÁ¬Ä¯ É ©zÀÄÝ ªÉÆgÉ¬ÄlÖgÉ, ÀA¥ÀÇtð zÉÃºÀªÀÅ ¤zÉÝUÉqÀÄªÀÅzÀgÉÆA¢U É ªÀÄvÀÄ Û dégÀzÉÆA¢UÉ

CzÀ£ÀÄß ºÀAaPÉÆ¼ÀÄîvÀÛzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


أ

لم ىلع ق المس�� قال: »ح��ن��ائز وإجاب��ة ب��اع اجل الم وعيادة الم��ريض وات لم مخس: رد الس مس ال

ميت العاطس«. وة وتش ع رواه ابلخاري ومسلمادل

101. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ¤U É E£ÉÆß§â ªÀÄÄ¹èªÀÄ£ À ªÉÄÃ É LzÀÄ ºÀPÀÄÌUÀ½ªÉ: À ÁªÀiï ºÉÃ½zÀgÉ CzÀPÉÌ GvÀÛj ÀÄªÀÅzÀÄ, gÉÆÃVAiÀiÁzÀgÉ ÀAzÀ²ð¸ÀÄªÀÅzÀÄ, ªÀÄÈvÀ¥ÀlÖg É ªÀÄÈvÀzÉÃº À »A¨Á°¸ÀÄªÀÅzÀÄ,

DªÀÄAvÀæt ¤ÃrzÀgÉ CzÀPÉÌ GvÀÛj¸ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¹Ã¤z À §½PÀ C¯ïºÀAzÀÄ°¯Áèºï ºÉÃ½zÀgÉ AiÀÄºÀðªÀÄÄPÀ Áèºï J£ÀÄßªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


أ

ايع ىلع ق��ال: »الس�� بيل اهلل مجاه��د يف س�� كني اكل مل��ة والمس�� ر

به ق��ال –األ س�� ح

– وأ

طر«. ي ال يف ائم اذل رت والص ي ال يف رواه ابلخاري ومسلمواكلقائم اذل

102. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “«zsÀªÉ ªÀÄvÀÄÛ zÀjzÀæjUÁV


¥Àj±Àæ«Ä ÀÄªÀªÀ£ÀÄ C¯ÁèºÀ£À ªÀiÁUÀðzÀ°è AiÀÄÄzÀÞ ªÀiÁqÀÄªÀªÀ¤UÉ ÀªÀiÁ£À.” (CxÀªÁ CªÀgÀÄ »ÃUÉ ºÉÃ½gÀ§ºÀÄzÀÄ): “©qÀÄ«®èzÉ

¤gÀAvÀg À £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» ÀÄªÀªÀ¤U É ªÀÄvÀÄÛ ¥ÁgÀuÉ ªÀiÁqÀzÉ ¤gÀAvÀgÀ G¥ÀªÁ¸À DZÀj ÀÄªÀªÀ¤UÉ ÀªÀiÁ£À.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -103ط هل يف عن انليب عن أ ن يبس��

حب أ

ق��ال: »من أ

ثره فليصل رمحه«. هل يف أ

قه وينسأ رواه ابلخاري ومسلمرز

103. C£À¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “vÀ£Àß C£ÁßzsÁgÀzÀ°è ªÉÊ±Á®åvÉAiÀÄÄAmÁUÀ®Ä ªÀÄvÀÄ Û vÀ£Àß DAiÀÄÄµÀåzÀ°è « ÀÛgÀuÉAiÀÄÄAmÁUÀ®Ä EµÀÖ¥ÀqÀÄªÀªÀ£ÀÄ PÀÄlÄA§ ÀA§AzsÀªÀ£ÀÄß eÉÆÃr À°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عمر -104 ن رسول اهللل أ ن يص��

ب��ر الرب أ

قال: »أ

بيه«. رواه مسلمالرجل ود أ

104. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀÅtå PÁAiÀÄðUÀ¼À ÉèÃ CwzÉÆqÀØ ¥ÀÅtåPÁAiÀÄðªÀÅ M§â ªÀåQ Û vÀ£Àß vÀAzÉAiÀÄ ¦æÃwAiÀÄ£ÀÄß eÉÆÃr ÀÄªÀÅzÀÄ (CAzÀg É vÀAzÉ ¦æÃw¹zÀ ªÀåQÛUÀ¼À£ÀÄß ¦æÃw¸ÀÄªÀÅzÀÄ).” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


و -105 بن عم��ر# عن عبد اهلل ول اهلل ن رس��يا أ ن ق��ال: »ادل

احلة«. ة الصمرأ يا ال ن متاع ادل رواه مسلممتاع وخري

105. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß CªÀiïæ()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “EºÀ ÉÆÃPÀªÀÅ MAzÀÄ ÀÄR¸ÁªÀÄVæ. EºÀ ÉÆÃPÀz À ÀÄR¸ÁªÀÄVæUÀ¼À ¥ÉÊQ CvÀÄåvÀÛªÀÄªÁzÀÄzÀÄ ¸ÁwéPÀ ªÀÄ»¼É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -106ب��ع# : عن انليب عن أ ر

ة أل

قال: »تنكح الم��رأ

ين، تربت ي��داك«. فر بذات ادل لمالها وحلسبها وجلمالها ودلينها، فاظرواه ابلخاري ومسلم

106. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀÄ»¼ÉAiÀÄ£ÀÄß £Á®ÄÌ «µÀAiÀÄUÀ½UÁV «ªÁºÀªÁUÀÄvÁÛgÉ. DPÉAiÀÄ ÀA¥ÀwÛUÁV, DPÉAiÀÄ CAvÀ¹ÛUÁV, DPÉAiÀÄ ¸ËAzÀAiÀÄðPÁÌV ªÀÄvÀÄ Û DPÉAiÀÄ zsÁ«ÄðPÀvÉUÁV. DzÀÝjAzÀ zsÁ«ÄðPÀvÉAiÀÄÄ¼ÀîªÀ¼À£ÉßÃ Dj¹ «dAiÀÄUÀ½ ÀÄ. ¤£Àß PÉÊ ªÀÄtÂÚ¤AzÀ ªÀÄ°£ÀªÁzÀgÀÆ ÀºÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


سامة بن زيد بن حارثة -107 عن أ ول اهلل : قال: ق��ال رس��

اء«. ال من النس�� رض ىلع الرج��ت بع��دي فتن��ة يه أ

رواه»م��ا ت��رك


107. G¸ÁªÀÄB E¨ïß gÉhÄÊzï E¨ïß ºÁj ÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢:

CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀÅgÀÄµÀgÀ ¥Á°UÉ ªÀÄ»¼ÉVAvÀ®Æ ºÉZÀÄÑ ºÁ¤AiÀÄ£ÀÄßAlÄ ªÀiÁqÀÄªÀ ¨ÉÃgÉÆAzÀÄ ¥ÀjÃPÉëAiÀÄ£ÀÄß £Á£ÀÄ £À£Àß §½P À ©lÄÖ ºÉÆÃV®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

: »حيرم من الرضاع ما قال: قال انليب عن ابن عباس# -108 رواه ابلخاري ومسلمحيرم من النسب«.

108. E¨ïß C¨Áâ ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “gÀPÀÛ ÀA§AzsÀ¢Az À («ªÁºÀ) ¤¶zÀÞªÁUÀÄªÀÅzÉ®èªÀÇ ¸ÀÛ£À¥Á£À ÀA§AzsÀ¢AzÀ®Æ ¤¶zÀÞªÁUÀÄvÀÛzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -109 عن أ ول اهلل وا ق��ال: ق��ال رس�� توص�� : »اس

لع ئ# يف الض��ي وج ش�� ع

، وإن أ لع# ة خلقت من ض��

بالنساء، فإن الم��رأ


وج، ��عت��ه لم ي��زل أ

ته، وإن ترك اله، ف��إن ذهبت تقيم��ه كرس ع

أ

توصوا بالنساء«. رواه ابلخاري ومسلمفاس


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÉÆA¢UÉ ¸ËªÀÄåªÁV ªÀwð¹j. AiÀiÁPÉAzÀg É ªÀÄ»¼ÉAiÀÄ£ÀÄß ÀÈ¶Ö À ÁVgÀÄªÀÅzÀÄ ¥ÀPÉÌ®Ä©¤AzÀ. ¥ÀPÉÌ®Ä§ÄUÀ¼À ¥ÉÊQ CwºÉZÀÄÑ qÉÆAPÁVgÀÄªÀÅzÀÄ ªÉÄÃ¯ÁãUÀzÀ°ègÀÄªÀ ¥ÀPÉÌ®Ä§Ä. ¤Ã£ÀzÀ£ÀÄß £ÉlÖUÁV¸À®Ä ºÉÆÃzÀgÉ CzÀÄ vÀÄAqÁUÀÄªÀÅzÀÄ. CzÀ£ÀÄß ºÁUÉAiÉÄÃ ©lÖgÉ CzÀÄ qÉÆAPÁVAiÉÄÃ EgÀÄªÀÅzÀÄ. DzÀÝjAz À ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÉÆA¢U É ¸ËªÀÄåªÁV ªÀwð¹j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ديد أ ق��ال: »ليس الش��

ب«. ه عن��د الغض�� س�� ل��ك نف ي يم ديد اذل عة، إنم��ا الش�� رواهبالرصابلخاري ومسلم

110. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄ®èAiÀÄÄzÀÞzÀ° è UÉ®ÄèªÀªÀ£ÀÄ §®±Á°AiÀÄ®è. PÉÆÃ¥À §gÀÄªÁU À vÀ£Àß ªÀÄ£À Àì£ÀÄß ºÀzÀÄÝ§¹Û£À°èqÀÄªÀªÀ£ÉÃ (¤dªÁzÀ) §®±Á°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عود# -111 بن مس عري عن عبد اهلل ش يب موىس األ

ق��اال: وأ

يام��ا يرف��ع فيه�ا العلمقال رسول اهللاعة أ ي��دي الس�� : »إن بني

ج«. هر رث فيها ال ل ويك ه ل فيها اجل رواه ابلخاري ومسلمويزن

111. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï() ªÀÄvÀÄÛ C§Æ

ªÀÄÆ¸Á C¯ïC±ïCjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀj§âgÀÆ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ ¥Àæ¼ÀAiÀÄ ÀA¨sÀ«¸ÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÄAZÉ PÉ®ªÀÅ ¢£ÀUÀ¼ÀÄ §gÀ°ªÉ. D ¢£ÀUÀ¼À°è

eÁÕ£ÀªÀ£ÀÄß JvÀÛ ÁUÀÄªÀÅzÀÄ, CeÁÕ£À E½zÀÄ §gÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ºÀvÉåUÀ¼ÀÄ ºÉZÁÑUÀÄªÀÅªÀÅ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

قل بن يسار# -112 عن مع ول اهلل ن رس� ق�ال: »العب�ادة يف أ

.» رة# إيل ج# كهج رواه مسلمهر

112. ªÀÄCïQ¯ï E¨ïß AiÀÄ¸Ágï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “gÀPÀÛ¥ÁvÀUÀ¼ÀÄAmÁUÀÄªÀ PÁ®zÀ°è DgÁzsÀ£ÉAiÀÄ° è ªÀÄÄ¼ÀÄUÀÄªÀÅzÀÄ £À£Àß §½UÉ »eÁæB ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀPÉÌ ÀªÀiÁ£À.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]



م��ال أ ع

قال: »بادروا باأل

ويس اكفرا أ من��ا ويم ل مؤ بح الرج�� لم، يص�� مظ ع اللي��ل ال فتن��ا كقط��

يا«. ن بح اكفرا، يبيع دينه بعرض# من ادل منا ويص يس مؤ رواه مسلميم

113. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “CAzsÀPÁgÀz À vÀÄAqÀÄUÀ¼ÀAwgÀÄª À ¦üvÀßUÀ¼ÀÄ (¥ÀjÃPÉëUÀ¼ÀÄ) §gÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÄ£Àß ÀvÀÌªÀÄðUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀgÉqÉUÉ zsÁ«¹j. (D ¥ÀjÃPÉëUÀ¼ÀÄ §gÀÄªÁUÀ) É¼ÀUÉÎ «±Áé¹AiÀiÁVzÀÝ ªÀåQ Û ¸ÀAeÉAiÀiÁUÀÄªÁUÀ C«±Áé¹AiÀiÁUÀÄªÀ£ÀÄ CxÀªÁ ÀAeÉ «±Áé¹AiÀiÁVzÀÝ ªÀåQÛ É¼ÀUÁUÀÄªÁU À C«±Áé¹AiÀiÁUÀÄªÀ£ÀÄ. L»PÀ ¸ÀªÀ®vÀÄÛUÀ½UÁV CªÀ£ÀÄ

vÀ£Àß zsÀªÀÄðªÀ£ÀÄ ªÀiÁgÁl ªÀiÁqÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


قال: »من داع إىل ه��دى أ

ورهم ج��ك من أ ور من تبع��ه ال ينقص ذل ج��

ر مثل أ ج

اكن هل من األ

ثم مثل آث��ام من تبع��ه ال

شيئا ومن داع إىل ضاللة# اكن عليه من اإل رواه مسلمينقص ذلك من آثامهم شيئا «.

114. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ À£ÁäUÀðzÉqÉU É PÀgÉAiÀÄÄª À ªÀåQÛU É CªÀ£À£ÀÄß C£ÀÄ¸Àj¹zÀªÀ¤U É ¹UÀÄªÀµÉÖÃ ¥Àæw¥sÀ®ªÀÅ ¹UÀÄªÀÅzÀÄ. EzÀÄ CªÀj§âgÀ ¥Àæw¥sÀ®UÀ¼À° è K£À£ÀÆß PÀrvÀUÉÆ½¸ÀzÀÄ. zÀÄªÀiÁðUÀðzÉqÉU É PÀgÉAiÀÄÄªÀ


ªÀåQÛU É CªÀ£À£ÀÄß C£ÀÄ Àj¹zÀªÀ¤U É ¹UÀÄªÀµÉÖÃ ¥Á¥ÀªÀÅ ¹UÀÄªÀÅzÀÄ. CzÀÄ CªÀgÀ ¥Á¥ÀUÀ¼À°è K£À£ÀÆß PÀrvÀUÉÆ½¸ÀzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

رن��ا ه��ذا عن انليب عن اعئشة -115 مدث يف أ ح

قال: »من أ

رواه ابلخاري ومسلمما ليس منه فهو رد «.

115. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀÄä F zsÀªÀÄðzÀ°è®èz À MAzÀ£ÀÄß AiÀiÁgÁzÀgÀÆ CzÀgÀ°è ºÉÆ¸ÀzÁV ÉÃj¹zÀgÉ CzÀÄ wgÀ ÀÌöÈvÀªÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ري -116 د يب سعيد# اخلن انليب عن أ

نن أ ق��ال: »تلتبعن س��

ب ر ض�� ، حىت ل��و دخل��وا جح ��ذراع# # وذرااع با بشرب من قبلكم شرب

؟ «. ارى؟ ق��ال: »فمن ه��ود وانلص�� ، ايل ول اهلل تموه«. قلنا: يا رس�� لسلكرواه ابلخاري ومسلم

116. C§Æ ÀFzï C¯ïRÄ¢æÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “RArvÀªÁVAiÀÄÆ ¤ÃªÀÅ ¤ªÀÄVAvÀ ªÀÄÄAa£ÀªÀgÀ ZÀAiÉÄðUÀ¼À£ÀÄß UÉÃtÂU É UÉÃuÁV ªÀÄvÀÄÛ ªÉÆ¼ÀPÉÌ ªÉÆ¼ÀªÁV »A¨Á° ÀÄ«j. J°èAiÀÄªÀgÉUÉAzÀg É CªÀgÉÆAzÀÄ NwAiÀÄ ©®zÉÆ¼ÀUÉ ºÉÆPÀÌgÉ ¤ÃªÀÅ CzÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ² ÀÄ«j.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: N C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ®gÉÃ, CªÀgÀÄ AiÀÄºÀÆz À ªÀÄvÀÄÛ PÉæöÊ ÀÛgÉÃ?


CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “(CªÀgÀ®èzÉ) ªÀÄvÁÛgÀÄ?” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اد# -117 رد بن شد تو مس عن ال ، قال: قال رسول اهلل : »واهلل، م بعيه يف ايل دكم إص�� ح��

خ��رة إال مث��ل م��ا جيع��ل أ يا يف اآل ن م��ا ادل

رواه مسلمفلينظر بم ترجع؟ «.

117. C¯ïªÀÄÄ¸ËÛjzï E¨ïß ±ÀzÁÝzï()jAzÀ ªÀgÀ¢:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ À ªÉÄÃ¯ÁuÉ, ¥ÀgÀ ÉÆÃPÀPÉÌ ºÉÆÃ°¹zÀg É EºÀ ÉÆÃPÀªÀÅ, ¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ ¸ÁUÀgÀzÀ°è vÀ£Àß ÉgÀ¼À£ÀÄß ªÀÄÄ¼ÀÄV¸ÀÄªÀÅzÀPÉÌ ÀªÀiÁ£À. ÉgÀ½£À° è JµÀÄÖ ¤ÃgÀÄ EgÀ§ºÀÄzÉAzÀÄ CªÀ£ÀÄ £ÉÆÃqÀ°.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -118، إن ق��ال: م��ا اعب انليب عن أ طعام��ا ق��ط

كله وإن كرهه تركه.تهاه أ رواه ابلخاري ومسلماش

118. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: “¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ JAzÀÆ DºÁgÀªÀ£ÀÄß vÉUÀ¼ÀÄwÛgÀ°®è. CªÀjUÉ EµÀÖªÁzÀgÉ w£ÀÄßwÛzÀÝgÀÄ. EµÀÖªÁUÀ¢zÀÝgÉ ©lÄÖ©qÀÄwÛzÀÝgÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نس بن مالك# -119اب فقال:عن أ ط قال: كنا عند عمر بن اخل

رواه ابلخاري نهينا عن اتللكف.

119. C£À ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: “£ÁªÀÅ GªÀÄgï E§Äß¯ï RvÁÛ ï()gÀ §½¬ÄzÁÝUÀ CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: (C£ÁªÀ±ÀåªÁV) ºÉÆgÉ ºÉÆgÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £ÀªÀÄUÉ «gÉÆÃ¢ü À ÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj]


قال: »ما نقصت صدقة أ

إال د هلل ح��ع أ و# إال ع��زا، وم��ا تواض�� عبدا بعف ، وما زاد اهلل من مال#

.» رواه مسلمرفعه اهلل


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “zÁ£ À zsÀªÀÄð PÉÆqÀÄªÀÅzÀjAzÀ ÀA¥ÀvÀÄÛ PÀrªÉÄAiÀiÁV®è. PÀëªÉÄAiÀÄ ªÀÄÆ®PÀªÀ®èzÉ C¯ÁèºÀÄ zÁ À£À ¥ÀævÁ¥ÀªÀ£ÀÄß ºÉaÑ¹®è. C¯ÁèºÀ¤U É «zsÉÃAiÀÄv É vÉÆÃj¸ÀÄªÀ AiÀiÁg À ¥ÀzÀ«AiÀÄ£ÀÆß C¯ÁèºÀÄ JvÀÛj¸ÀzÉ ©nÖ®è.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ة -121 عن انليب عن اعئش�� ن يطي��ع اهلل ق��ال: »من ن��ذر أ

صه«. صيه فال يع ن يعه، ومن نذر أ رواه ابلخاري فليطع


121. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ À DeÁÕ¥Á®£ É ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀPÁÌV ºÀgÀPÉ ºÉÆgÀÄªÀªÀ£ÀÄ C¯ÁèºÀ£ À DeÁÕ¥Á®£ É ªÀiÁqÀ°. C¯ÁèºÀ£À DeÉÆÕÃ®èAWÀ£ É ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀPÁÌV ºÀgÀPÉ ºÉÆgÀÄªÀªÀ£ÀÄ C¯ÁèºÀ£À DeÉÆÕÃ®èAWÀ£É ªÀiÁqÀ¢gÀ°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عباس# -122 ول اهلل مت��ان ق��ال: ق��ال رس�� : »نعة والفراغ«. ح بون فيهما كثري من انلاس، الص رواه ابلخاري مغ

122. E¨ïß C¨Áâ¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ C£ÀÄUÀæºÀUÀ¼ÀÄ, d£ÀgÀ°è ºÉaÑ£ÀªÀgÀÆ EzÀg À §UÉÎ ªÀAavÀgÁVzÁÝgÉ. CªÀÅ DgÉÆÃUÀå ªÀÄvÀÄÛ ©qÀÄªÀÅ.” [C¯ï§ÄSÁj]

ب# -123هي عن ص�� ول اهلل ر ق��ال: ق��ال رس�� م

: »عجب��ا أل

ابته ص��من، إن أ حد# إال للمؤ

، وليس ذاك أل ره لكه خري م

من، إن أ مؤ ال

ا هل«. ، فاكن خري رب ابته رضاء ص�� ص��ا هل، وإن أ كر، فاكن خري اء ش�� رس

رواه مسلم

123. ÀÄºÉÊ¨ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “«±Áé¹AiÀÄ ¸ÀAUÀw CZÀÑjzÁAiÀÄPÀ! CªÀ£À


«µÀAiÀÄUÀ¼É®èªÀÇ CªÀ¤U É M½vÉÃ DVªÉ. CzÀÄ «±Áé¹UÀ¼À®èzÉ E£ÁßjUÀÆ E®è. CªÀ¤U É ÀAvÉÆÃµÀªÀÅAmÁzÀg É CªÀ£ÀÄ PÀÈvÀdÕvÉ À°è ÀÄvÁÛ£É. CzÀÄ CªÀ¤UÉ M½vÁVzÉ. E£ÀÄß CªÀ¤UÉ PÀµÀÖ ¨Á¢ü¹zÀgÉ

CªÀ£ÀÄ vÁ¼Éä ªÀ» ÀÄvÁÛ£É. CzÀÆ PÀÆqÀ CªÀ¤U É M½vÁVzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -124دمة عن انليب عن أ عن��د الص�� رب ما الص�� قال: »إن

وىل«. رواه ابلخاري ومسلماأل

124. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÉÆzÀ® DWÁvÀzÀ ÀAzÀ sÀðzÀ°è vÁ¼Éä ªÀ»¸ÀÄªÀÅzÉÃ ¤dªÁzÀ vÁ¼Éä.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -125 عن أ ول اهلل : ق��ال: ق��ال رس�� : »ق��ال اهلل

، وال معت ذن س��، وال أ ت

رأ احلني م��ا ال عني ت لعب��ادي الص�� دد ع

أ

يف لهم خس م��ا أ لم نف ئتم }فال تع ، فاقرؤا إن ش�� خطر ىلع قلب برش#

.»} ني#ع

ة أ رواه ابلخاري ومسلممن قر


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛ£É: £Á£ÀÄ £À£Àß ÀdÓ£À zÁ ÀjUÉ PÀtÄÚ (F vÀ£ÀPÀ) PÁt¢gÀÄªÀAvÀzÀÝ£ÀÄß, Q« (F vÀ£ÀPÀ) PÉÃ¼À¢gÀÄªÀAvÀzÀÝ£ÀÄß ªÀÄvÀÄ Û ºÀÈzÀAiÀÄzÀ° è (F vÀ£ÀPÀ) ªÀÄÆqÀ


¢gÀÄªÀAvÀzÀÝ£ÀÄß ¹zÀÞ¥Àr¹nÖgÀÄªÉ£ÀÄ. ¤ªÀÄU É EZÉÑ¬ÄzÀÝg É F ÀÆQÛAiÀÄ£ÀÄß N¢j: “vÀªÀÄUÉÆÃ¸ÀÌg À PÀtä£ À vÀtÂ ÀÄªÀ K£É®è

ªÀÄgÉªÀiÁaqÀ ÁVzÉAiÉÄAzÀÄ AiÀiÁªÀÅzÉÃ ±ÀjÃgÀPÀÆÌ w½¢®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

م�ا عن انليب عن اعئشة -126 ل إىل اهلل حب العم� ق�ال: »أ

.» رواه ابلخاري ومسلمداوم عليه صاحبه وإن قل

126. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀåQ Û ¢£À¤vÀå ¤ªÀð» ÀÄª À PÀªÀÄðªÀÅ C¯ÁèºÀ¤UÉ CvÀåAv À EµÀÖªÁz À PÀªÀÄð. CzÀÄ PÀ¤µÀ× ¥ÀæªÀiÁtzÀ°è ¤ªÀð»¹zÁÝzÀgÀÆ Àj.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


مف��ردون«. أ قال: »سبق ال

كث��ريا اكرون اهلل ؟ ق��ال: »اذل ول اهلل مف��ردون ي��ا رس�� ف��الوا: وم��ا الاكرات««. رواه مسلمواذل


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÄ¥sÀjæzïUÀ¼ÀÄ ªÀÄÄAZÀÆtÂAiÀÄ°èzÁÝgÉ.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÄ¥sÀjæzïUÀ¼ÉAzÀg É K£ÀÄ N C¯ÁèºÀ£À

ÀAzÉÃ±ÀªÁºÀPÀgÉÃ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß CvÀå¢üPÀ Àäj ÀÄªÀ ¥ÀÅgÀÄµÀgÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¹ÛçÃAiÀÄgÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يب هري��رة -128عيد# عن أ يب س��

ق��ال: »ال عن انليب وأ

يتهم ة، وغش�� مالئك�� تهم ال ل إال حف عز وج�� كرون اهلل عد قوم يذ يق فيمن عن��ده«. كينة، وذك��رهم اهلل ��ة، ون��زلت عليهم الس�� رواهالرمح

مسلم

128. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB() ªÀÄvÀÄÛ C§Æ ÀFzï()jAzÀ

ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “MAzÀÄ UÀÄA¥ÀÅ d£ÀgÀÄ C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß Àäj ÀÄvÁÛ PÀÆgÀ ÁgÀgÀÄ; ªÀÄ®PïUÀ¼ÀÄ CªÀgÀ£ÀÄß ÀÄvÀÄÛªÀjAiÀÄzÉ, PÁgÀÄtåªÀÅ CªÀgÀ£ÀÄß ªÀÄÄaÑPÉÆ¼ÀîzÉ, ±ÁAwAiÀÄÄ CªÀgÀ

ªÉÄÃ¯É E½AiÀÄzÉ ªÀÄvÀÄÛ C¯ÁèºÀÄ vÀ£Àß §½¬ÄgÀÄªÀªÀgÉÆA¢UÉ CªÀgÀ §UÉÎ ¥Àæ¸ÁÛ¦¸ÀzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب موىس -129 عن أ ول اهلل ي ق��ال: ق��ال رس�� : »مث��ل اذل

ميت«. يح وال كر ربه مث��ل ال ي ال ي��ذ كر ربه واذل اريي��ذ رواه ابلخ00ومسلم

129. C§Æ ªÀÄÆ¸Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “vÀ£Àß gÀ§â£ÀÄß Àäj ÀÄªÀªÀ£À ªÀÄvÀÄ Û vÀ£Àß gÀ§â£ÀÄß Àäj ÀzÀªÀ£ À GzÁºÀgÀuÉAiÀÄÄ fÃªÀAvÀ«gÀÄªÀªÀ£À


ªÀÄvÀÄ Û ªÀÄÈvÀ¥ÀlÖªÀ£ À GzÁºÀgÀuÉU É ÀªÀiÁ£À.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -130 عن أ ول اهلل : »لكمت��ان ق��ال: ق��ال رس��

ن، ان، ثقيلت��ان يف الم��زيان، حبيبت��ان إىل ال��رمح خفيفت��ان ىلع اللس�� العظيم«. ده سبحان اهلل حبم و رواه ابلخاري ومسلمسبحان اهلل


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ £ÀÄrUÀ¼ÀÄ. CªÀÅ £Á®UÉAiÀÄ°è (GZÀÒj À®Ä) ºÀUÀÄgÀªÀÇ, vÀPÀÌrAiÀÄ°è sÁgÀªÀÇ, ¥ÀgÀªÀÄ zÀAiÀiÁªÀÄ¤UÉ (C¯ÁèºÀ¤UÉ) EµÀÖªÀÅ¼ÀîzÀÆÝ DVªÉ. CªÀÅ: ÀÄ¨ïºÁ£À Áè» ªÀ©ºÀ«ÄÝ»Ã ¸ÀÄ¨ïºÁ£À¯Áè»¯ï CjhÄÃªÀiï”



بحان أ قال: »من قال: س��

ت خطاي��ه ، وإن اكنت مث��ل زب��د ة حط وم مائة مر ده يف ايل حبم و اهللر «. ح رواه ابلخاري ومسلمابل

131. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “MAzÀÄ ¢£ÀzÀ° è £ÀÆgÀÄ ¨Áj ÀÄ¨ïºÁ£À Áè» ªÀ©ºÀ«ÄÝ»Ã JAzÀÄ ºÉÃ¼ÀÄªÀªÀ£À zÉÆÃµÀUÀ¼ÀÄ C½ À®àqÀÄªÀÅzÀÄ; CªÀÅ


ÀªÀÄÄzÀæz À £ÉÆgÉUÀ¼ À ÀASÉåAiÀÄ°èzÀÝgÀÆ ¸ÀºÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ول : أ

ن أ

ق��ال: »أل

ا حب إيل ممرب أ ك

أ واهلل وال إهل إال اهلل م��د هلل واحل بحان اهلل س��

س «. م رواه مسلمطلعت عليه الش


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁªÀÅzÀg À ªÉÄÃ¯É® è ¸ÀÆAiÀÄð GzÀAiÀÄªÁUÀÄvÁÛ£ÉÆÃ CªÉ®èªÀÅUÀ½VAvÀ®Æ £À£ÀUÉ ºÉZÀÄÑ EµÀÖªÀÅ¼ÀîzÀÄÝ ÀÄ¨ïºÁ£À Áè» ªÀ ïºÀªÀÄÄÝ°¯Áè» ªÀ ÁE¯ÁºÀ E®è¯ÁèºÀÄ

ªÀ ÁèºÀÄ CPÀâgï JAzÀÄ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -133ىض عن العب��د عن انليب عن أ لري ق��ال: »إن اهلل

مده عليه��ا «. بة فيح ب الرش مده عليها، ويرش لة فيح ك كل األ

رواهيأ

مسلم

133. C£À¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “DºÁgÀªÀ£ÀÄß ÉÃ«¹z À §½P À D DºÁg À ¤ÃrzÀÝPÁÌV C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß ÀÄÛw ÀÄª À ªÀÄvÀÄ Û ¥Á¤ÃAiÀÄªÀ£ÀÄß ÉÃ«¹zÀ §½PÀ D


¥Á¤ÃAiÀÄ ¤ÃrzÀÝPÁÌV C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß ÀÄÛw¸ÀÄª À M§â zÁ À£À §UÉÎ C¯ÁèºÀÄ ¸ÀAvÀÈ¥ÀÛ£ÁUÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

: اكن انليب عن اعئشة -134 يانه قالت ح ىلع لك أ كر اهلل يذ

رواه مسلم.

134. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: “¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ vÀªÀÄä J®è ªÉÃ¼ÉUÀ¼À®Æè C¯ÁèºÀ£À£ÀÄß Àäj ÀÄwÛzÀÝgÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -135الء ق��ال: »اللهم قال: اكن انليب عن أ إذا دخل اخل

بائث «. بث واخل عوذ بك من اخل رواه ابلخاري ومسلمإين أ

135. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ ªÀÄ®ªÀÄÆvÀæ « Àdð£Á ÀÜ¼ÀªÀ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ²¸ÀÄªÁU À “C¯ÁèºÀÄªÀÄä E¤ßÃ CHzÀÄ ©PÀ «Ä£À¯ï RÄ§Ä¹ ªÀ ï R¨ÁE¸ï” (N C¯Áèºï, UÀAqÀÄ ±ÉÊvÁ£ÀjAz À ªÀÄvÀÄÛ ºÉtÄ Ú ±ÉÊvÁ£ÀjAzÀ £Á£ÀÄ ¤£ÉÆßA¢U É gÀPÉë ÉÃqÀÄvÉÛÃ£É) J£ÀÄßwÛzÀÝgÀÄ. [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -136 عن أ الة قال: قال رسول اهلل بل ص�� : »ال تق

.» أ دث حىت يتوض ح

حدكم إذا أ

رواه ابلخاري ومسلمأ



C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â¤U É aPÀÌ C±ÀÄ¢ÞAiÀÄÄAmÁV CªÀ£ÀÄ ªÀÅzÀÆ ¤ªÀð» ÀÄª À vÀ£ÀP À CªÀ£ À £ÀªÀiÁgÀhiï ¹éÃPÀj À®àqÀÄªÀÅ¢®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ان# -137 عن عثم��ان بن عف ول اهلل : »من ق��ال: ق��ال رس��رج من

ده حىت خت رجت خطاي��اه من جس�� وضوء خ�� سن ال ح

فأ

أ توض

فاره «. ظت أ رواه مسلمحت


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “GvÀÛªÀÄ jÃwAiÀÄ°è ªÀÅzÀÆ ¤ªÀð» ÀÄªÀªÀ£ À zÉÆÃµÀUÀ¼ÀÄ CªÀ£À zÉÃºÀ¢Az À ºÉÆgÀlÄ ºÉÆÃUÀÄªÀÅªÀÅ. J°èAiÀÄªÀgÉUÉAzÀg É CªÀ£À GUÀÄgÀÄUÀ¼ À Cr¨sÁUÀ¢AzÀ®Æ ¸ÀºÀ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -138ت انليب عن أ مع ميت ق��ال: س��

يق��ول: »إن أ

وء «. لني من آث��ار الوض�� ن يوم القيامة غرا حمج عو ارييد رواه ابلخ00ومسلم


¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “ªÀÅzÀÆ


¤ªÀð»¹z À PÀÄgÀÄºÀÄUÀ½AzÁV ¨É¼ÀîUÉ ±ÉÆÃ©ü ÀÄª À ªÀÄÄR ªÀÄvÀÄÛ PÉÊPÁ®ÄUÀ¼À£ÀÄß ºÉÆA¢gÀÄª À ¹ÜwAiÀÄ° è ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ £À£Àß ÀªÀÄÄzÁAiÀÄªÀ£ÀÄß PÀgÉAiÀÄ¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ

ªÀÄÄ¹èªÀiï]


اب أ ق�� ع

ق��ال: »وي��ل لأل رواه ابلخاري ومسلممن انلار «.


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “»ªÀÄärUÀ½UÉ £ÀgÀPÁVß¬ÄA¢gÀÄªÀ «£Á±À PÁ¢zÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


تيقظ أ ق��ال: »إذا اس��

سلها ثالث��ا، فإنه ناء حىت يغ

مس يده يف اإل مه فال يغ حدكم من نو أ

ن باتت يده «. يري أ رواه ابلخاري ومسلمال يد


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ ¤zÉÝ¬ÄAzÀ JzÀÝg É CªÀ£ÀÄ vÀ£Àß PÉÊAiÀÄ£ÀÄß, CzÀ£ÀÄß ªÀÄÆgÀÄ ¨Áj vÉÆ¼ÉzÀ £ÀAvÀgÀªÀ®èz É ¤Ãj£À ¥ÁvÉæAiÉÆ¼ÀUÉ ªÀÄÄ¼ÀÄV¸À ÁgÀzÀÄ. AiÀiÁPÉAzÀgÉ vÀ£Àß PÉÊ gÁwæ ªÉÃ¼ÉAiÀÄ°è J Éè® è EvÉÛAzÀÄ CªÀ¤UÉ w½¢gÀ ÁgÀzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


تطاع قالت : اكن انليب عن اعئشة -141 ن ما اس حيب اتليمله. له وتنع نه لكه يف طهوره وترج

رواه ابلخاري ومسلميف شأ

141. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: “¥ÀæªÁ¢()gÀªÀgÀÄ vÀªÉÄä®è PÀªÀÄðUÀ¼À®Æè, ±ÀÄ¢ÞÃPÀgÀt ªÀiÁqÀÄªÁUÀ®Æ, vÀ É ¨ÁZÀÄªÁUÀ®Æ, ¥ÁzÀgÀPÉë zsÀj¸ÀÄªÁUÀ®Æ, vÀªÀÄU É ¸ÁzsÀåªÁzÀµÀÄÖ §®¨sÁUÀPÉÌ DzÀåvÉ ¤ÃqÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß EµÀÖ¥ÀqÀÄwÛzÀÝgÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

بن عمر -142 عن عبد اهلل ك��ل عن رسول اهلل قال: »إذا أ

يطان ب بيمينه، فإن الش كل بيمينه، وإذا رشب فليرشحدكم فليأ

أ

ب بشماهل «. كل بشماهل ويرش رواه مسلميأ

142. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ w£ÀÄßªÁUÀ vÀ£Àß §®UÉÊ¬ÄAzÀ w£Àß° ªÀÄvÀÄ Û PÀÄrAiÀÄÄªÁU À §®UÉÊ¬ÄAzÀ PÀÄrAiÀÄ°. AiÀiÁPÉAzÀg É ±ÉÊvÁ£À£ÀÄ JqÀUÉÊ¬ÄAzÀ w£ÀÄßvÁÛ£ É ªÀÄvÀÄÛ JqÀUÉÊ¬ÄAzÀ PÀÄrAiÀÄÄvÁÛ£É.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


أ

أ ق��ال: »من توض��

.» مر فليوتر تج ، ومن اس رث تن رواه ابلخاري ومسلمفليس



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÅzÀÆ ªÀiÁqÀÄªÀªÀgÀÄ ªÀÄÆV£ÉÆ¼ÀUÉ ¤ÃgÀ£ÀÄß J¼ÉzÀÄ ºÉÆgÀ©qÀ° ªÀÄvÀÄ Û PÀ®ÄèUÀ½AzÀ ±ÀÄa ªÀiÁqÀÄªÀªÀgÀÄ É À ÀASÉåAiÀÄ PÀ®ÄèUÀ¼À£ÀÄß §¼À À°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


أ

ق ىلع ش��ن أ

قال: »لو ال أ

واك عند لك صالة# «. تهم بالس مريت أل م

رواه مسلمأ


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ÀªÀÄÄzÁAiÀÄPÉÌ PÀµÀÖªÁUÀ§ºÀÄzÀÄ JAzÀ®è¢gÀÄwÛzÀÝg É ¥ÀæwAiÉÆAzÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiï£ À ÀAzÀ sÀðzÀ®Æè ºÀ®ÄèdÄÓªÀAvÉ £Á£ÀÄ CªÀjUÉ DzÉÃ² ÀÄwÛzÉÝ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -145 عن أ ول اهلل رة عن رس�� نه ق��ال: »الفط

أ

ف��ار، ظليم األ ارب، وتق داد، وقص الش�� تح تت��ان، واالس�� مخس: االخ

بط «.

رواه ابلخاري ومسلمونتف اإل


gÀ ÀÆ¯ï()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥ÀæPÀÈw PÀªÀÄðUÀ¼ÀÄ LzÀÄ: ªÀÄÄAf ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ, UÀÄºÀå gÉÆÃªÀÄªÀ£ÀÄß ¤ªÁj ÀÄªÀÅzÀÄ, «ÄÃ ÉAiÀÄ£ÀÄß PÀvÀÛj¸ÀÄªÀÅzÀÄ, GUÀÄgÀÄUÀ¼À£ÀÄß PÀvÀÛj ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ


PÀAPÀÄ¼ À gÉÆÃªÀÄªÀ£ÀÄß ¤ªÁj¸ÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

بن عمر -146 عن عبد اهلل ول اهلل ن رس��الفوا أ ق��ال: »خ��

وارب «. فو الش حىح وأ كني، وفروا الل

رواه ابلخاري ومسلمالمرش

146. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “§ºÀÄzÉÃªÀ«±Áé¹UÀ½U É «gÀÄzÀÞªÁVj. UÀqÀØªÀ£ÀÄß ¨É¼É¹j ªÀÄvÀÄÛ «ÄÃ¸ÉAiÀÄ£ÀÄß VqÀØUÉÆ½¹j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ال: »اتلث��اؤب من أ

تطاع «. ه ما اس�� حدكم فلريديطان، فإذا تثاءب أ اريالش رواه ابلخ00

ومسلم


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “DPÀ½¸ÀÄªÀÅzÀÄ ±ÉÊvÁ£À£ À Àé sÁªÀ. ¤ªÀÄä¯ÉÆè§â£ÀÄ DPÀ½ ÀÄªÁU À CªÀ¤U É ¸ÁzsÀåªÁzÀµÀÄÖ CzÀ£ÀÄß vÀqÉUÀlÖ°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يب هري��رة -148 عن أ ول اهلل د ق��ال: ق��ال رس�� : »إذا وج��

م ال، فاليئ أ رج من��ه ش�� خ��

لك علي��ه أ ش

نه شيئا، فأ حدكم يف بط

أ

حيا «. و جيد رتا أ مع صو جد حىت يس مس رواه مسلمخيرجن من ال


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ vÀ£Àß ºÉÆmÉÖAiÀÄ° è K£ÉÆÃ GAmÁUÀÄªÀÅzÁV C£ÀÄ sÀ«¹zÀg É ªÀÄvÀÄ Û CzÀÄ ºÉÆg À ºÉÆÃ¬ÄvÉÆÃ E®èªÉÇÃ JAzÀÄ CªÀ¤UÉ ¸ÀA±ÀAiÀÄªÀÅAmÁzÀgÉ, ±À§ÝªÀ£ÀÄß PÉÃ¼ÀÄªÀ vÀ£ÀP À CxÀªÁ ªÁ¸À£ÉAiÀÄ£ÀÄß C£ÀÄ¨sÀ«¸ÀÄªÀ vÀ£ÀP À CªÀ£ÀÄ (ªÀÅzÀÆ ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀPÁÌV) ªÀÄ¹Ã¢¬ÄAzÀ ºÉÆg À ºÉÆÃUÀ ÉÃ ¨ÁgÀzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ري -149 ��د

يب سعيد# اخل عن أ ول اهلل : »إذا ق��ال: ق��ال رس��

ن فقولوا مثل ما يقول «. مؤذ تم ال رواه ابلخاري ومسلمسمع


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ÃªÀÅ ªÀÄÄC¢Ý£ï (CzÁ£ï ¤ÃqÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß) PÉÃ½zÀgÉ ªÀÄÄC¢Ý£ï ºÉÃ¼ÀÄªÀAvÉAiÉÄÃ ¤ÃªÀÇ ºÉÃ½j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


نس# -150 عن أ ول اهلل ن رس��

الة أ ق��ال: »من نيس ص��

ارة لها إال ذلك «. رواه ابلخاري ومسلمفليصلها إذا ذكرها، ال كف

150. C£À¸ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀiÁgÁzÀgÀÆ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß ªÀÄgÉvÀÄ©lÖgÉ vÀ£ÀU É £É£À¥ÁUÀÄªÁUÀ CzÀ£ÀÄß ¤ªÀð» À°. CzÀPÉÌ EzÀg À ºÉÆgÀvÀÄ ÉÃgÉ ¥ÁæAiÀÄ²ÑvÀÛ«®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -151 بن مس�� لت انليب عن عب��د اهللأ ي ق��ال: س��

: أ

؟ قال: »ثم يالة ىلع وقتها«. قال: ثم أ ؟ قال: »الص حب إىل اهلل

العمل أ

.» هاد يف سبيل اهلل

؟ قال: »اجل يين«. قال: ثم أ وادل اريبر ال رواه ابلخ00

ومسلم


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: £Á£ÀÄ ¥ÀæªÁ¢()gÉÆA¢UÉ PÉÃ½zÉ: “C¯ÁèºÀÄ CvÀåAvÀ

EµÀÖ¥ÀqÀÄªÀ PÀªÀÄð AiÀiÁªÀÅzÀÄ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß CzÀg À ¸ÀªÀÄAiÀÄzÀ° è ¤ªÀð» ÀÄªÀÅzÀÄ.” £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉ:

“£ÀAvÀgÀ AiÀiÁªÀÅzÀÄ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀiÁvÁ¦vÀgÉÆA¢UÉ ÀzÀévÀð£ É vÉÆÃgÀÄªÀÅzÀÄ.” £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉ: “£ÀAvÀgÀ AiÀiÁªÀÅzÀÄ?”

CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ À ªÀiÁUÀðzÀ° è fºÁzï ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]



ة أ ماع�� الة اجل ق��ال: »ص��

زءا «. ين ج��ة# وعرش س�� ده خبم ��دكم وح ح��

الة أ ل من ص�� فض��

رواهأ



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß dªÀiÁCvï DV ¤ªÀð»¸ÀÄªÀÅzÀÄ ¤ªÀÄä¯ÉÆè§â£ÀÄ KPÁAVAiÀiÁV ¤ªÀð» ÀÄªÀ E¥ÀàvÉÛöÊzÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiïUÀ½VAvÀ ±ÉæÃµÀ×ªÁVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ان# -153 عن عثم��ان بن عف ول اهلل : »من ق��ال: ق��ال رس��بح يف ف الليل، ومن صىل الص ما قام نص ن

صىل العشاء يف مجاعة# فكأ

ما قام الليل لكه «. ن رواه مسلممجاعة# فكأ


ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “E±Á £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß dªÀiÁCvï DV ¤ªÀð» ÀÄªÀªÀ¤UÉ CzsÀð gÁwAiÀÄ vÀ£ÀP À £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀiÁrz À ¥ÀÅtå«zÉ. ÀÄ¨ïºï £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß dªÀiÁCvï DV ¤ªÀð»¸ÀÄªÀªÀ¤U É gÁw æ ¥ÀÇwð £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀiÁrz À ¥ÀÅtå«zÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]



ق��ال: »من غ��دا إىل أ

و راح «.نة ن��زال لكم��ا غ��دا أ هل يف اجل د اهلل ع��

و راح أ

جد أ مس رواهال



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄ¹Ã¢UÉ ºÉÆÃUÀÄªÀªÀ£ÀÄ CxÀªÁ ªÀÄ¹Ã¢¬ÄAz À §gÀÄªÀªÀ£ÀÄ, ºÉÆÃUÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ §gÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß ªÀiÁqÀÄªÁUÀ É® è C¯ÁèºÀÄ ÀéUÀðzÀ° è CªÀ¤UÉ MAzÀÄ OvÀtªÀ£ÀÄß ¹zÀÞ¥Àr ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

اعدي -155 سيد# السيب أ

و عن أ

يب محيد# أ

قال: قال رسولعن أ

ب��واباهللتح يل أ : اللهم اف جد فليق��ل مس حدكم ال

: »إذا دخل أ

لك «. لك من فضأ س

: اللهم إين أ تك، وإذا خرج فليقل رواه مسلمرمح

155. C§Æ ºÀÄªÉÄÊzï ÇÁìE¢Ã CxÀªÁ C§Æ G ÉÊzï

ÇÁìE¢Ã()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ ªÀÄ¹Ã¢ ¥ÀæªÉÃ² ÀÄªÁUÀ ‘C¯ÁèºÀÄªÀÄä¥sÀÛºï °Ã C¨Áé§ gÀºÀäwPÀ’ (N C¯Áèºï, ¤£Àß PÁgÀÄtåzÀ ¨ÁV®ÄUÀ¼À£ÀÄß £À£ÀUÉ vÉgÉzÀÄPÉÆqÀÄ) JAzÀÄ ºÉÃ¼À°, ªÀÄvÀÄÛ ºÉÆgÀ§gÀÄªÁUÀ ‘C¯ÁèºÀÄªÀÄä E¤ßÃ ÇïC®ÄP À «Ä£ï ¥sÀ¢èPÀ’ (N C¯Áèºï, ¤£Àß OzÁAiÀÄð¢AzÀ £Á£ÀÄ ¤£ÉÆßA¢UÉ ¨ÉÃqÀÄwÛzÉÝÃ£É) JAzÀÄ ºÉÃ¼À°.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يب قتادة -156 عن أ ن رسول اهلل

حدكم أ

قال: »إذا دخل أ

ن جيلس «. قبل أ عتني

كع رك جد فلري مس رواه ابلخاري ومسلمال

156. C§Æ PÀvÁzÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ ªÀÄ¹Ã¢AiÀÄ£ÀÄß ¥ÀæªÉÃ²¹zÀgÉ PÀÄ½vÀÄPÉÆ¼ÀÄîªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÄ£Àß JgÀqÀÄ gÀPïCvï £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð»¸À°.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


دلكم ىلع ما أ

ال أ

قال: »أ

، ول اهلل رجات؟« ق��الوا: بىل ي��ا رس�� طايا ويرفع به ادل به اخل حو اهلل يمار مساجد، وانتظ�� طا إىل ال

ة اخل ماكره، وكرث وضوء ىلع ال باغ ال قال: »إس

باط «. الة، فذلكم الر د الص الة بع رواه مسلمالص


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄ ¤ªÀÄä zÉÆÃµÀUÀ¼À£ÀÄß C½¸ÀÄªÀ ªÀÄvÀÄ Û ¤ªÀÄä ¥ÀzÀ«UÀ¼À£ÀÄß Kj¸ÀÄª À MAzÀg À §UÉÎ £Á£ÀÄ ¤ªÀÄUÉ w½¹PÉÆqÀ ÉÃ?” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “w½¹PÉÆr N C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ®gÉÃ.” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “PÀµÀÖPÀg À ¸ÀAzÀ sÀðUÀ¼À°è ÀjAiÀiÁz À «zsÀzÀ° è ªÀÅzÀÆ ¤ªÀð»¸ÀÄªÀÅzÀÄ, ªÀÄ¹Ã¢UÀ¼ÉqÉU É ºÉZÀÄÑ

ºÉZÁÑV ºÉeÉÓ ºÁPÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ MAzÀÄ £ÀªÀiÁjhÄ£À §½PÀ E£ÉÆßAzÀÄ


£ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß ¤jÃQë ÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ. EzÉÃ Cjæ Ávï (¥ÀÇtð ¹ÜgÀvÉ)” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

امت -158 عن عبادة بن الص ن رسول اهلل قال: »ال صالة أ

بفاحتة الكتاب «.رأ رواه ابلخاري ومسلملمن لم يق

158. G¨ÁzÀB E§Äß ¸Áì«Ävï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À

gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÆgÀB C¯ï¥sÁwºÀB ¥ÁgÁAiÀÄt ªÀiÁqÀzÀªÀ£ À £ÀªÀiÁgÀhiï ¹AzsÀÄªÀ®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

��ك# -159 نس بن مالت��دلوا يف عن انليب عن أ ق��ال: »اع

اط اللكب «. دكم ذراعي��ه انبس�� ح��ط أ جود، وال يبس�� رواهالس��


159. C£À ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÄdÆzï£À° è ±ÁAvÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ¥Á°¹j. £Á¬ÄAiÀÄÄ CzÀg À PÉÊUÀ¼À£ÀÄß ZÁZÀÄªÀAv É ¤ÃªÀÅ ¤ªÀÄä PÉÊUÀ¼À£ÀÄß ZÁZÀ ÁgÀzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]



قرب م��ا يك��ون أ

قال: »أ

اعء «. وا ادل رث ك رواه مسلمالعبد من ربه وهو ساجد فأ


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “zÁ À£ÀÄ CªÀ£À MqÉAiÀÄ¤UÉ (C¯ÁèºÀ¤UÉ) CvÀåAv À ºÀwÛgÀªÁUÀÄªÀÅzÀÄ ÀÄdÆzï ªÀiÁqÀÄwÛgÀÄªÁUÀ. DzÀÝjAzÀ (¸ÀÄdÆzï£À°è) ¥ÁæxÀð£ÉAiÀÄ£ÀÄß ºÉaÑ¹j.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -161 عن أ ول اهلل : »إذا ف��رغ ق��ال: ق��ال رس��

ذاب : من ع�� ب��ع# ر من أ خ��ر، فليتع��وذ باهلل د اآل ه حدكم من التش��

أ

مسيح ممات ومن رش ال يا وال مح نة ال ومن فت جهنم ومن عذاب القربال «. ج رواه ابلخاري ومسلمادل


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ PÉÆ£ÉAiÀÄ vÀ±ÀºÀÄízï ªÀÄÄV¹zÀg É £ÀAvÀg À CªÀ£ÀÄ £Á®ÄÌ «µÀAiÀÄUÀ¼À §UÉÎ C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢U É gÀPÉë ÉÃqÀ°. £ÀgÀP À ²PÉëAiÀÄ §UÉÎ, UÉÆÃj ²PÉëAiÀÄ §UÉÎ, fÃªÀ£ À ªÀÄvÀÄ Û ªÀÄgÀtz À ¥ÀjÃPÉëAiÀÄ §UÉÎ ªÀÄvÀÄ Û ªÀÄ¹ÃºÀÄ zÀÝeÁÓ¯ï£À PÉqÀÄQ£À §UÉÎ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ب��ان -162 عن ثو ول اهلل إذا انرصف من ق��ال: اكن رس��الم الم ومن��ك الس�� نت الس��

فر ثالث��ا وق��ال: »اللهم أ تغ الته اس�� ص��

رام «. ك

الل واإل ت ذا اجل رواه ابلخاري ومسلمتبارك

162. ¸Ë¨Á£ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀÄÄV¹zÀg É ªÀÄÆgÀÄ ¨Áj C ÀÛUï¦ügÀÄ¯Áèºï J£ÀÄßwÛzÀÝgÀÄ. £ÀAvÀg À “C¯ÁèºÀÄ C£À Û Àì¯ÁªÀÄÄ, ªÀ«Ä£ÀÌ ¸Àì¯ÁªÀÄÄ, vÀ ÁgÀPÀÛ zÀ ï d¯Á° ªÀ ï EPÁæªÀiï” (N C¯Áèºï, ¤Ã£ÉÃ ±ÁAw, ¤¤ßAzÀ¯ÉÃ ±ÁAw, ªÀÄºÁªÀÄ»ªÉÄAiÀÄ£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ WÀ£ÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ºÉÆA¢gÀÄªÀªÀ£ÉÃ ¤Ã£ÀÄ C£ÀÄUÀæºÀ¥ÀÇtð£ÁVgÀÄªÉ). [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يل أ مالئكة تص�� قال: »ال

، تق��ول: ا لم حي�دث ي صىل في�ه م� ه اذل حدكم ما دام يف مصال ىلع أ

فر هل، اللهم ارمحه «. رواه ابلخاري ومسلماللهم اغ


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ vÁ£ÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀiÁrzÀ ÀÜ¼ÀzÀ ÉèÃ J°èAiÀÄ vÀ£ÀPÀ EgÀÄvÁÛ£ÉÆÃ C°èAiÀÄ vÀ£ÀPÀ ªÀÄ®PïUÀ¼ÀÄ, N

C¯Áèºï! CªÀ¤U É PÀë«Ä ÀÄ, N C¯Áèºï! CªÀ¤UÉ PÀgÀÄu É vÉÆÃgÀÄ, JAzÀÄ CªÀ¤UÉ ¥Áæyð ÀÄvÀÛ ÉÃ EgÀÄªÀgÀÄ. CªÀ¤U É aPÀÌ C±ÀÄ¢ÞAiÀÄÄ¼ÀîªÀ£ÁVgÀ¢zÀÝgÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ل# -164 بن مغف ق��ال: ق��ال انليب عن عب��د اهلل

لك : »بنياء«. صالة « ثم قال يف اثلاثل��ة : »لمن ش�� ذانني

لك أ صالة، بني ذانني

أ


164. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄÄUÀ¥sÀá¯ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ CzÁ£ïUÀ¼À ªÀÄzsÉå (CzÁ£ï ªÀÄvÀÄ Û EPÁªÀÄwÛ£ À ªÀÄzsÉå) £ÀªÀiÁgÀhiï EzÉ. JgÀqÀÄ CzÁ£ïUÀ¼ À ªÀÄzsÉå £ÀªÀiÁgÀhiï EzÉ.” ªÀÄÆgÀ£ÉÃ ¨Áj CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» À®Ä EaÒ¸ÀÄªÀªÀjU É ªÀiÁvÀæ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

منني -165 مؤ م الم حبيبة أ

عن أ ت رسول اهلل قالت : سمع

عة تطواع،ة رك لك يوم# ثنيت عرش لم# يصيل هلل يقول: »ما من عبد# مس

نة «. هل بيتا يف اجل ، إال بىن اهلل فريضة# رواه مسلمغري

165. GªÀÄÄä¯ï ªÀÄÄCï«Ä¤Ã£ï GªÀÄÄä ºÀ©Ã§B()jAzÀ

ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “C¯ÁèºÀ¤UÉÆÃ¸ÀÌg À ¢£À¤vÀå ºÀ£ÉßgÀqÀÄ gÀPïCvï PÀqÁØAiÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiï C®èz À LaÒP À £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß ¤ªÀð»¸ÀÄª À AiÀiÁªÀÅzÉÃ ªÀÄÄ¹èªÀiï zÁ¸À£ÀÆ E®è; C¯ÁèºÀÄ


CªÀ¤UÉÆÃ ÀÌg À ¸ÀéUÀðzÀ° è MAzÀÄ ªÀÄ£ÉAiÀÄ£ÀÄß ¤«Äð¹PÉÆqÀzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ة -166 بع��ا قب��ل ق��الت : اكن انليب عن اعئش�� ر ال ي��دع أ

قبل الغداة «. عتنير ورك ه رواه ابلخاري الظ

166. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: “¥ÀæªÁ¢

()gÀªÀgÀÄ gÀhÄÄºï æ £ÀªÀiÁgÀhiïU É ªÀÄÄAZ É ¤ªÀð»¸ÀÄª À £Á®ÄÌ gÀPïCvï ¸ÀÄ£Àßvï £ÀªÀiÁgÀhiï ªÀÄvÀÄ Û ¥sÀeïæ £ÀªÀiÁgÀhiïU É ªÀÄÄAZÉ ¤ªÀð»¸ÀÄªÀ JgÀqÀÄ gÀPïCvï ¸ÀÄ£Àßvï £ÀªÀiÁgÀhiïUÀ¼À£ÀÄß AiÀiÁªÀÅzÉÃ PÁgÀtPÀÆÌ ©lÄÖ©qÀÄwÛgÀ°®è.” [C¯ï§ÄSÁj]

ة -167 من عن انليب عن اعئش�� ر خري ��عت��ا الفج ق��ال: »رك

يا وما فيها «. ن رواه مسلمادل

167. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥sÀeïæ £ÀªÀiÁgÀhiïU É ªÀÄÄAZ É ¤ªÀð» ÀÄª À JgÀqÀÄ gÀPïCvï ÀÄ£Àßvï £ÀªÀiÁgÀhiï EºÀ ÉÆÃP À ªÀÄvÀÄ Û CzÀgÀ°ègÀÄªÀ J®èzÀÝQÌAvÀ®Æ ±ÉæÃµÀ×ªÁVzÉ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يب هري��رة -168اين خلييل عن أ وص��

يام ق��ال: أ : ص�� بثالث#

نام «.ن أ

وتر قبل أ

ن أ

ىح، وأ عيت الض

، ورك ر#

يام# من لك شه رواهثالثة أ



“£À£Àß UÉ¼ÉAiÀÄ [¥ÀæªÁ¢()] £À£ÀUÉ ªÀÄÆgÀÄ «µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß G¥ÀzÉÃ±À ªÀiÁrzÀgÀÄ: ¥Àæw wAUÀ¼ÀÆ ªÀÄÆgÀÄ ¢£ À G¥ÀªÁ¸ À DZÀj ÀÄªÀÅzÀÄ, JgÀqÀÄ gÀPïCvï zÀÄºÁ £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð»¸ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄ®UÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÄAZÉ «vï æ £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» ÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عمر -169 ول اهلل الة اللي��ل ق��ال: ق��ال رس�� : »ص��عة واحدة توتر هل م��ا

بح صىل رك حدكم الص

مثىن مثىن، فإذا خيش أ

رواه ابلخاري ومسلمقد صىل «.

169. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “gÁwæ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß JgÀqÉgÀqÀÄ gÀPïCvïUÀ¼À£ÁßV ¤ªÀð» À ÉÃPÀÄ. DzÀg É ¤ªÀÄä¯ÉÆè§â£ÀÄ É¼ÀUÁUÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß ¨sÀAiÀÄ¥ÀlÖg É CªÀ£ÀÄ vÁ£ÀÄ FUÁUÀ ÉÃ ¤ªÀð»¹zÀ

£ÀªÀiÁgÀhiïUÀ¼À£ÀÄß ¨É À ÀASÉåAiÀÄ£ÁßV ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀPÁÌV MAzÀÄ gÀPïCvï £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» À ÉÃPÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عن ابن عم��ر -170 ول اهلل ن رس��عل��وا آخ��ر أ ق��ال: »اج

رواه ابلخاري ومسلمصالتكم بالليل وترا «.

170. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä gÁw æ £ÀªÀiÁgÀhiïUÀ¼À° è PÉÆ£ÉAiÀÄ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß MAzÀÄ gÀPïCvï¤Az À PÉÆ£ÉUÉÆ½¹j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -171الة فال عن انليب عن أ قيمت الص

قال: »إذا أ

توبة «. مك رواه مسلمصالة إال ال

171. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£ÀªÀiÁgÀhiïUÁV EPÁªÀÄvï ¤ÃqÀ®àlÖgÉ PÀqÁØAiÀÄ £ÀªÀiÁjhÄ£À ºÉÆgÀvÀÄ ¨ÉÃg É £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð»¸ÀPÀÆqÀzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -172 عن أ ول اهلل ن رس�

ع��ة أ

رك رك د


الة «. رك الص دالة فقد أ رواه ابلخاري ومسلممن الص



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “dªÀiÁCvï £ÀªÀiÁgÀhiï£À MAzÀÄ gÀPïCvï AiÀiÁjU É ¹UÀÄvÀÛzÉÆÃ CªÀ¤UÉ £ÀªÀiÁgÀhiï ¹QÌvÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -173 عن أ ول اهلل ت رس�� مع ول: »إذا ق��ال: س�� يق�

ون، عليكم ش�� توه��ا تمن، وأ عو توه��ا تس��

الة، فال تأ قيمت الص��

أ

وا «. تملوا وم��ا ف��اتكم ف��أ تم فص��

رك د

كينة، فما أ رواه ابلخاريالس

ومسلم


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “£ÀªÀiÁjhÄUÁV EPÁªÀÄvï ¤ÃqÀ®àlÖg É ¤ÃªÀÅ CzÀgÀ PÀqÉUÉ NqÀÄvÁÛ ºÉÆÃUÀ ÉÃr. £ÀqÉzÀÄPÉÆAqÀÄ ºÉÆÃVj. ¸ÁªÀzsÁ£ÀvÉAiÀÄ£ÀÄß ¥Á°¹j. ¤ªÀÄU É JµÀÄÖ gÀPïCvï (dªÀiÁCvï£À°è) ¹UÀÄvÀÛzÉÆÃ CzÀ£ÀÄß ¤ªÀð»¹j. G½z À gÀPïCvïUÀ¼À£ÀÄß DªÉÄÃ¯ É ¥ÀÇwÃðPÀj¹j.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس بن مالك# -174فوفكم عن انليب عن أ وا ص�� قال: »سو

الة «. فوف من إقامة الص وية الص رواه ابلخاري ومسلمفإن تس


174. C£À ï E¨ïß ªÀiÁ°Pï()jAzÀ: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä À¥sïáUÀ¼À£ÀÄß Àj¥Àr¹j. AiÀiÁPÉAzÀgÉ À¥sÀá£ÀÄß Àj¥Àr ÀÄªÀÅzÀÄ £ÀªÀiÁgÀhÄ£ÀÄß ÀA¸ÁÜ¦ ÀÄªÀÅzÀgÀ°è

M¼À¥ÀlÖzÁÝVzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -175ن انليب عن أ

يوم# طلعت علي��ه أ قال: »خري

رج ��خنة، وفي��ه أ خل اجل د

معة، فيه خلق آدم، وفيه أ س يوم اجل م الش

معة «. اعة إال يف يوم اجل رواه مسلممنها، وال تقوم الس

175. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ ÀÆAiÀÄð£ÀÄ GzÀ¬Ä¹zÀ ¢£ÀUÀ¼À ÉèÃ Cw±ÉæÃµÀÖªÁzÀÄzÀÄ

±ÀÄPÀæªÁgÀz À ¢£À. D ¢£ÀzÀ° è DzÀªÀiï()gÀ£ÀÄß ¸ÀÈ¶Ö À Á¬ÄvÀÄ. D ¢£ÀzÀ° è CªÀgÀ£ÀÄß ¸ÀéUÀðPÉÌ ¥ÀæªÉÃ± À ªÀiÁr À¯Á¬ÄvÀÄ. D ¢£ÀzÀ°è CªÀgÀ£ÀÄß ¸ÀéUÀð¢Az À ºÉÆgÀºÁPÀ Á¬ÄvÀÄ. ±ÀÄPÀæªÁgÀzÀ ¢£ÀzÀAzÉÃ ºÉÆgÀvÀÄ ¥Àæ¼ÀAiÀÄªÀÅ ÀA¨sÀ« ÀÄªÀÅ¢®è.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ق��ال: »إذا قلت أ

د لغ��وت «. م��ام خيطب فق��

مع��ة واإل ، ي��وم اجل نصت رواهلصاحبك: أ




gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “±ÀÄPÀæªÁgÀzÀAzÀÄ EªÀiÁªÀiï RÄvÀÄ§ ¤ªÀð»¸ÀÄwÛgÀÄªÁU À ¤Ã£ÀÄ ¤£Àß ÀAUÀrUÀ¤U É ªÀiË£ÀªÁVgÀÄ JAzÀÄ ºÉÃ½zÀg É ¤Ã£ÀÄ C£ÁªÀ±ÀåªÁzÀÄzÀ£ÀÄß ªÀiÁrgÀÄªÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هري��رة -177 عن أ ول اهلل ام ق��ال: ق��ال رس�� : »من ص��

م من ذنب��ه «. د تسابا غفر هل ما تق�� رواه ابلخاريرمضان إيمانا واحومسلم


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “gÀªÀÄzÁ£ï wAUÀ¼À°è «±Áé ÀzÉÆA¢U É ªÀÄvÀÄ Û ¥Àæw¥sÀ Á¥ÉÃPÉëAiÉÆA¢U É G¥ÀªÁ À DZÀj ÀÄªÀªÀ¤U É CªÀ£À »A¢£À ¥Á¥ÀUÀ¼À£ÀÄß PÀë«Ä¹©qÀ¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


يام أ ل الص�� فض��

ق��ال: »أ

الة ة ص�� د الفريض�� الة بع فضل الصمحرم، وأ ال ر اهلل د رمضان شه بع

رواه مسلمالليل «.



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “gÀªÀÄzÁ£ï wAUÀ¼ÀÄ ©lÖg É Cw±ÉæÃµÀ× G¥ÀªÁ¸ À C¯ÁèºÀ£ À wAUÀ¼Áz À ªÀÄÄºÀgÀæªÀiï wAUÀ¼À° è DZÀj ÀÄªÀ G¥ÀªÁ À. PÀqÁØAiÀÄ £ÀªÀiÁgÀhiïUÀ¼À£ÀÄß ©lÖg É Cw±ÉæÃµÀ×ªÁzÀ £ÀªÀiÁgÀhiï gÁwæ ¤ªÀð»¸ÀÄªÀ £ÀªÀiÁgÀhiï.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب قتادة -179 عن أ ن رسول اهلل

، أ ر#

قال: »ثالثة من لك شهر لكه «. ه رواه مسلمورمضان إىل رمضان، هذا صيام ادل

179. C§Æ PÀvÁzÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¥Àæw wAUÀ¼À° è ªÀÄÆgÀÄ ¢£ À G¥ÀªÁ¸ À DZÀj ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀÄvÀÄ Û gÀªÀÄzÁ£ï wAUÀ¼À G¥ÀªÁ¸ À DZÀj ÀÄªÀÅzÀÄ ªÀµÀð¥ÀÇwð G¥ÀªÁ À DZÀj¹zÀÝPÉÌ ÀªÀiÁ£À.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]


رة أ رة إىل العم قال: »العم

نة «. زاء إال اجل ور ليس هل ج�� مرب ج ال ارة لم��ا بينهم��ا، واحل رواهكفابلخاري ومسلم


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ GªÀÄæUÀ¼ÀÄ CzÀgÀ £ÀqÀÄ«£À°è ÀA¨sÀ«¹z À ¥Á¥ÀUÀ½VgÀÄªÀ ¥ÁæAiÀÄ²vÀÛªÁVzÉ. ¹éÃPÀÈvÀªÁz À ºÀeïÓ,


CzÀPÉÌ ÀéUÀðz À ºÉÆgÀvÀÄ ¨ÉÃgÉ ¥Àæw¥sÀ®«®è.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -181يت قال: ق��ال انليب عن أ : »من حج ه��ذا ابل

ه «. مته أ ، رجع كيوم# ودل سق رواه ابلخاري ومسلمفلم يرفث ولم يف


¥ÀæªÁ¢() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C²èÃ® ªÀiÁvÀÄUÀ¼À£ÁßqÀÄªÀÅzÁUÀ°, ¥Á¥ÀªÉ ÀUÀÄªÀÅzÁUÀ° ªÀiÁqÀzÉ ºÀeïÓ ¤ªÀð»¸ÀÄªÀªÀ£ÀÄ CªÀ£À vÁ¬Ä CªÀ£À£ÀÄß ºÉvÀ Û ¢£ÀzÀAvÉ (ºÀeïÓ¤AzÀ) ªÀÄgÀ¼ÀÄªÀ£ÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


تاكم ال أ نوا مو قال: »لق

.» رواه مسلمإهل إال اهلل


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄgÀt ±ÀAiÉÄåAiÀÄ°ègÀÄªÀªÀjUÉ ¯Á E¯ÁºÀ E®è Áèºï ºÉÃ½PÉÆr.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن جابر# -183 ت رسول اهلل قبل وفات��ه بثالث# قال: سمعن «. الظ حدكم إال وهو حيسن باهلل

رواه مسلميقول: »ال يموتن أ



gÀ ÀÆ¯ï()gÀªÀgÀÄ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÆgÀÄ ¢£À ªÀÄÄAZÉ »ÃU É ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “C¯ÁèºÀ£ À §UÉÎ ÀzÁãªÀ£ÉAiÀÄ£ÀÄß ElÄÖPÉÆAqÀ®èzÉ ¤ªÀÄä°è AiÀiÁgÀÆ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀ ÉÃ

¨ÁgÀzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن جابر# -184 ت رسول اهلل قال: سمع يق��ول: »يبعث لك

رواه مسلمعبد# ىلع ما مات عليه «.


gÀ ÀÆ¯ï() »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÉÃ½zÉÝÃ£É: “¥ÀæwAiÉÆ§â ªÀÄ£ÀÄµÀå£À£ÀÆß CªÀ£ÀÄ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄª À ¹ÜwAiÀÄ ÉèÃ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ÀUÉÆ½ À ¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -185نازة، ف��إن عن انليب عن أ عوا باجل رس

قال: »أ

عونها عن مونها، وإن يك سوى ذلك فرش تض�� تقد تك صاحلة فخري.» رواه ابلخاري ومسلمرقابكم

185. C§Æ ºÀÄgÉÊgÀB()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÈvÀzÉÃºÀªÀ£ÀÄß ÉÃUÀ£ÉÃ zÀ¥sÀ£ À ªÀiÁqÀ®Ä M¬Äåj. AiÀiÁPÉAzÀg É CzÉÆAzÀÄ ÀdÓ£ À ªÀåQÛAiÀÄzÁÝVzÀÝg É ¤ÃªÀÅ CzÀ£ÀÄß M½w£ÉqÉU É MAiÀÄÄåwÛ¢ÝÃj. E£ÀÄß CzÀÄ ÀdÓ£À ªÀåQÛAiÀÄzÀÝ®è


¢zÀÝgÉ ¤ÃªÀÅ ¤ªÀÄä PÀÄwÛUÉUÀ½AzÀ MAzÀÄ PÉqÀÄPÀ£ÀÄß PÉ¼ÀV½ ÀÄwÛ¢ÝÃj.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -186ميت ثالث��ة، عن انليب عن أ نه ق��ال: »يتب��ع ال

أ

ل��ه وماهل وعمل��ه، فريج��ع هنان ويبىق معه واحد، يتبع��ه أ فريجع اث

له وماهل ويبىق عمله «. ه رواه ابلخاري ومسلمأ

186. C£À ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄÈvÀzÉÃºÀªÀ£ÀÄß ªÀÄÆgÀÄ «µÀAiÀÄUÀ¼ÀÄ »A¨Á°¸ÀÄvÀÛªÉ. CªÀÅUÀ¼ À ¥ÉÊQ JgÀqÀÄ »A¢gÀÄUÀÄvÀÛª É ªÀÄvÀÄÛ MAzÀÄ CzÀgÉÆA¢UÉ ¨ÁQAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ. ªÀÄÈvÀªÀåQÛAiÀÄ PÀÄlÄA§, CªÀ£À ÀA¥ÀvÀÄÛ ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£À PÀªÀÄð CªÀ£À£ÀÄß »A¨Á° ÀÄvÀÛªÉ. PÀÄlÄA§ ªÀÄvÀÄÛ ÀA¥ÀvÀÄÛ »A¢gÀÄUÀÄvÀÛªÉ. DzÀgÉ PÀªÀÄðªÀÅ ¨ÁQAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ن��ازة أ قال: »من شهد اجل

فن فله قرياطان«. عليها فله قرياط، ومن شهدها حىت تد حىت يصيل.» العظيمني بلني اريقيل: وما القرياطان؟ قال: »مثل اجل رواه ابلخ00

ومسلم



gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “d£ÁgÀhÄB £ÀªÀiÁgÀhiï ¤ªÀð» ÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ CAvÀåQæAiÉÄAiÀÄ°è ¥Á ÉÆÎAqÀªÀ¤U É MAzÀÄ QÃgÁvï ¥ÀÅtå«zÉ. zÀ¥sÀ£À ªÀiÁqÀÄªÀ vÀ£ÀP À CAvÀåQæAiÉÄAiÀÄ° è ¥Á ÉÆÎAqÀªÀ¤UÉ JgÀqÀÄ QÃgÁvï ¥ÀÅtå«zÉ.” ÀºÁ¨ÁUÀ¼ÀÄ PÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ QÃgÁvï

JAzÀgÉÃ£ÀÄ?” CªÀgÀÄ() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “JgÀqÀÄ ªÀÄºÁ ¥ÀªÀðvÀUÀ½UÉ ÀªÀiÁ£ÀªÁzÀÄzÀÄ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


ان أ س�� ن

قال: »إذا مات اإل

و ودلع ب��ه أ و علم ينتف��

: صدقة# جاري��ة# أ قطع عمله إال من ثالث# ان

عو هل «. رواه مسلمصالح يد


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “M§â ªÀåQÛ ªÀÄÈvÀ¥ÀlÖgÉ ªÀÄÆgÀÄ «µÀAiÀÄUÀ¼À ºÉÆgÀvÀÄ CªÀ£À J®è PÀªÀÄðUÀ¼ÀÆ PÀrzÀÄ ºÉÆÃUÀÄvÀÛªÉ. ºÀjAiÀÄÄwÛgÀÄªÀ ÀzÀPÁ, ¥ÀæAiÉÆÃd£ÀPÁj eÁÕ£ À ªÀÄvÀÄ Û CªÀ¤UÁV ¥Áæyð ÀÄª À ¸ÀdÓ£À ÀAvÀw.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عمر -189 ول اهلل ن رس��دكم إذا أ ح��

ق��ال: »إن أ

نة ه��ل اجل، إن اكن من أ داة والعيش ع��ده بالغ�� مات ع��رض علي�ه مق


عدك، ل انلار، هذا مق هل انلار فمن أ ه

نة، وإن اكن من أ ل اجل ه

فمن أ

إيله يوم القيامة «. رواه ابلخاري ومسلمحىت يبعثك اهلل

189. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ªÀÄä ÉÆè§â£ÀÄ ªÀÄÈvÀ¥ÀlÖg É CªÀ¤U É ¨É¼ÀUÉÎ ªÀÄvÀÄ Û ¸ÀAeÉ CªÀ£ À D À£ÀªÀ£ÀÄß vÉÆÃj¸À ÁUÀÄªÀÅzÀÄ. CªÀ£ÀÄ ¸ÀéUÀðªÁ¹AiÀiÁVzÀÝgÉ ÀéUÀðªÁ¹UÀ¼À D À£ÀªÀ£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ CªÀ£ÀÄ £ÀgÀPÀªÁ¹AiÀiÁVzÀÝgÉ

£ÀgÀPÀªÁ¹UÀ¼À D¸À£ÀªÀ£ÀÄß. EzÉÃ ¤£Àß D¸À£À. C¯ÁèºÀÄ ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£À ¢£ÀzÀAzÀÄ ¤£Àß£ÀÄß J©â¹ CzÀgÉqÉU É PÀ¼ÀÄ» ÀÄª À vÀ£ÀP À (JAzÀÄ CªÀ£ÉÆA¢UÉ ºÉÃ¼À¯ÁUÀÄªÀÅzÀÄ).” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ة -190 : ق�ال انليب عن اعئش� م�وات، ق�الت بوا األ : »ال تس�

موا «. فضوا إىل ما قد رواه ابلخاريفإنهم قد أ

190. D¬Ä±Á()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢

() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀÄgÀt ºÉÆA¢zÀªÀgÀ£ÀÄß zÀÆ¶ À ÉÃr. AiÀiÁPÉAzÀg É CªÀgÀÄ FUÁUÀ ÉÃ vÁªÀÅ ªÀiÁrlÖ PÀªÀÄðUÀ¼ÉÆA¢UÉ ºÉÆgÀlÄºÉÆÃVzÁÝgÉ.” [C¯ï§ÄSÁj]


بة -191 مغرية بن شع ة عن انليب عن ال قال: »ال يزال طائف�� وهم ظاهرون«. ر اهلل م

تيهم أ

يت ظاهرين، حىت يأ م

رواه ابلخاريمن أ

ومسلم

191. C¯ïªÀÄÄVÃgÀB E¨ïß ±ÀÄCï§B()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ: “£À£Àß ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀ°ègÀÄª À MAzÀÄ UÀÄA¥ÀÅ «d¬ÄUÀ¼ÁUÀÄvÀÛ ÉÃ ( ÀvÀå¥ÀxÀzÀ ÉèÃ) EgÀÄªÀgÀÄ. CªÀgÀÄ «d¬ÄUÀ¼ÁVgÀÄvÀÛ ÉÃ EgÀÄªÀgÀÄ; CAvÀå ¢£ À §gÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -192 عن أ ول اهلل الم قال: ق�ال رس� س��

اإل

: »ب��دأ

رواه مسلمغريبا وسيعود غريبا، فطوىب للغرباء «.


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “E¸ÁèªÀiï C¥ÀjavÀ ¹ÜwAiÀÄ°è DgÀA sÀªÁ¬ÄvÀÄ ªÀÄvÀÄÛ CzÀÄ C¥Àjav À ¹ÜwUÉÃ ªÀÄgÀ¼ÀÄªÀÅzÀÄ. DzÀÝjAzÀ C¥ÀjavÀjUÉ ªÀÄAUÀ¼ÀªÁUÀ°.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عري -193 ش�� يب موىس األ

عن أ ول اهلل ن رس��


.» يه العليا، فهو يف سبيل اهلل اريقاتل تلكون لكمة اهلل رواه ابلخ00ومسلم


193. C§Æ ªÀÄÆ¸Á C¯ïC±ïCjÃ()jAzÀ ªÀgÀ¢:

C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ À ªÀZÀ£ÀªÀÅ CvÀÄå£ÀßvÀªÁUÀ ÉÃPÉA§ GzÉÝÃ±À¢Az À ºÉÆÃgÁqÀÄªÀªÀ£ÀÄ C¯ÁèºÀ£À ªÀiÁUÀðzÀ°èzÁÝ£É.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -194 عن أ ول اهلل : »من م��ات ولم قال: قال رس��

بة# من نفاق# «. سه مات ىلع شع ث به نف ز ولم حيد رواه مسلميغ


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “AiÀÄÄzÀÞ ªÀiÁqÀzÉ ªÀÄvÀÄÛ AiÀÄÄzÀÞzÀ §UÉÎ ªÀiÁvÀ£ÁqÀzÉ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄªÀªÀ£ÀÄ PÁ¥ÀlåzÀ MAzÀÄ ±ÁSÉAiÉÆA¢UÉÃ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄªÀ£ÀÄ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

ل بن حنيف# -195 عن سه ل قال: قال رسول اهلل : »من سأ

هداء وإن م��ات ىلع من��ازل الش�� ه اهلل ق# بلغ��هادة بصد تعاىل الش اهلل

رواه مسلمفراشه «.

195. Àºïè E¨ïß ºÀ¤Ã¥sï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ

ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: C¯ÁèºÀ£ À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “C¯ÁèºÀ£ÉÆA¢UÉ ºÀÈzÀAiÀiÁAvÀgÁ¼ À ¢AzÀ ºÀÄvÁvÀävÉAiÀÄ£ÀÄß ¨ÉÃqÀÄªÀªÀ£À£ÀÄß C¯ÁèºÀÄ


ºÀÄvÁvÀägÀ ¥ÀzÀ«UÀ½UÉ vÀ®Ä¦ ÀÄªÀ£ÀÄ; CªÀ£ÀÄ ªÀÄgÀtºÉÆAzÀÄªÀÅzÀÄ CªÀ£À ºÁ¹UÉAiÀÄ¯ÁèVzÀÝgÀÆ ÀºÀ.” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

يب هريرة -196 عن أ اعة عن رسول اهلل قال: »ال تقوم الس��

لم، ه��ذا هودي : يا مس�� جر وراء ايل هود حىت يقول احل حىت تقاتلوا ايلتله «. رواه ابلخاري ومسلميهودي ورايئ فاق


gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “¤ÃªÀÅ AiÀÄºÀÆzÀgÉÆA¢U É AiÀÄÄzÀÞ ªÀiÁqÀÄªÀ vÀ£ÀP À CAvÀå¢£ À ¸ÀA¨sÀ« ÀzÀÄ. PÀ°è£ À »Az É CqÀVgÀÄªÀ AiÀÄºÀÆzÀ£À §UÉÎ N ªÀÄÄ¹èªÀÄ£ÉÃ £À£Àß »AzÉ M§â AiÀÄºÀÆ¢¬ÄzÁÝ£É. CªÀ£À£ÀÄß PÉÆ®Äè JAzÀÄ PÀ®Äè ºÉÃ¼ÀÄªÀ vÀ£ÀPÀ.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عن ابن عمر -197 ن رسول اهللب أ قال: »إن الغادر ينص��

رة فالن بن فالن# «. رواه ابلخاريهل لواء يوم القيامة، فيقال: هذه غدومسلم

197. E¨ïß GªÀÄgï()jAzÀ ªÀgÀ¢: C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ºÉÃ½zÀgÀÄ: “ªÀAZÀPÀ¤U É ¥ÀÅ£ÀgÀÄvÁÜ£ À ¢£ÀzÀAzÀÄ MAzÀÄ zsÀédªÀ£ÀÄß £Án¬ÄqÀ ÁV »ÃU É ºÉÃ¼À ÁUÀÄªÀÅzÀÄ: EzÀÄ EAwAvÀºÀªÀ£À


ªÀÄUÀ£ÁzÀ EAwAvÀºÀªÀ£ÀÄ ªÀiÁrzÀ ªÀAZÀ£É.” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]

عود# -198 بن مس�� نه اكن يق��ول: عن انليب عن عب��د اهلل أ

هدى واتلىق والعفاف والغىن «. لك الأ س

رواه مسلم»اللهم إين أ

198. C§ÄÝ¯Áèºï E¨ïß ªÀÄ¸ïHzï()jAzÀ ªÀgÀ¢: ¥ÀæªÁ¢

()jAzÀ: CªÀgÀÄ ¥Áæyð ÀÄwÛzÀÝgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄªÀÄä E¤ßÃ C¸ïC®ÄPÀ ï ºÀÄzÁ ªÀvÀÄÛPÁ ªÀ ïC¥sÁ¥s À ªÀ ïV£Á (N C¯Áèºï, £Á£ÀÄ ¤£ÉÆßA¢UÉ ªÀiÁUÀðzÀ±Àð£ÀªÀ£ÀÄß, sÀAiÀÄ¨sÀQÛAiÀÄ£ÀÄß, DvÀä ÀAAiÀÄªÀÄªÀ£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ DvÀä ÀAvÀÈ¦ÛAiÀÄ£ÀÄß ÉÃqÀÄwÛzÉÝÃ£É).”


يب هري��رة -199 عن أ ول اهلل يق��ول: »اللهم ق��ال : اكن رس��

ي��اي اليت فيه��ا لح يل دن ص��ري، وأ م

مة أ ي هو عص لح يل ديين اذل ص

أ

ي��اة زي��ادة يل عل احل لح يل آخريت اليت فيها معادي، واج ص معايش، وأ

موت راحة يل من لك رش «. عل ال # واج رواه مسلميف لك خري


C¯ÁèºÀ£À gÀ ÀÆ¯ï() ¥Áæyð ÀÄwÛzÀÝgÀÄ: “C¯ÁèºÀÄªÀÄä C¹èºï °Ã ¢Ã¤®è¢Ã ºÀÄªÀ E¸ÀävÀÄ C«ÄæÃ, ªÀC¹èºï °Ã zÀÄ£ÁåAiÀÄ®èwÃ ¦üÃºÁ


ªÀÄD²Ã, ªÀC¹èºï °Ã DTgÀw®èwÃ ¦üÃºÁ ªÀÄD¢Ã, ªÀeïC°¯ï ºÀAiÀiÁvÀ jhÄAiÀiÁzÀvÀ£ï °Ã ¦üÃ PÀÄ°è SÉÊj£ï, ªÀeïC°¯ï ªÀiËvÀ gÁºÀvÀ£ï °Ã «Ä£ï PÀÄ°è ±Àgïæ (N C¯Áèºï, £À£Àß PÁAiÀÄðUÀ¼À ÀAgÀPÀëPÀ£ÁVgÀÄª À £À£Àß zsÀªÀÄðªÀ£ÀÄß £À£ÀU É Àj¥Àr¹PÉÆqÀÄ, £À£Àß

fÃªÀ£ÀªÁzÀ £À£Àß EºÀ ÉÆÃPÀªÀ£ÀÄß £À£ÀUÉ Àj¥Àr¹PÉÆqÀÄ, £À£Àß ªÀÄgÀ¼ÀÄª À ¸ÁÜ£ÀªÁVgÀÄªÀ £À£Àß ¥ÀgÀ ÉÆÃPÀªÀ£ÀÄß £À£ÀUÉ Àj¥Àr¹PÉÆqÀÄ. J®è M½vÀÄUÀ¼À®Æè §zÀÄPÀ£ÀÄß £À£ÀUÉ

ºÉZÀÄÑªÀjAiÀÄ£ÁßV ªÀiÁrPÉÆqÀÄ ªÀÄvÀÄÛ J®è PÉqÀÄPÀÄUÀ½AzÀ®Æ ªÀÄgÀtªÀ£ÀÄß £À£ÀUÉ £ÉªÀÄä¢AiÀÄ£ÁßV ªÀiÁrPÉÆqÀÄ).” [ªÀÄÄ¹èªÀiï]

نس# -200رث داعء انليب عن أ ك

: »اللهم ربنا آتنا قال: اكن أ

خرة حسنة وقنا عذاب انلار «. يا حسنة ويف اآل ن رواه ابلخارييف ادلومسلم

200. C£À¸ï()jAzÀ ªÀgÀ¢: CªÀgÀÄ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ: ¥ÀæªÁ¢

() CwºÉZÁÑV ¥Áæyð ÀÄwÛzÀÝ MAzÀÄ ¥ÁæxÀð£ É »ÃVzÉ: “C¯ÁèºÀÄªÀÄä gÀ§â£Á Dw£Á ¦üzÀÄÝ£Áå ºÀ À£ÀvÀ£ï ªÀ¦ü ï DTgÀw ºÀ À£ÀvÀ£ï ªÀQ£Á CzÁ§£Áßgï. (N C¯Áèºï, £ÀªÀÄä gÀ ÉâÃ, £ÀªÀÄUÉ EºÀ ÉÆÃPÀzÀ°è M½vÀ£ÀÄß ¤ÃqÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¥ÀgÀ ÉÆÃPÀzÀ®Æè M½vÀ£ÀÄß ¤ÃqÀÄ ªÀÄvÀÄÛ £ÀªÀÄä£ÀÄß £ÀgÀP À ²PÉë¬ÄAzÀ gÀQë ÀÄ).” [C¯ï§ÄSÁj ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄÄ¹èªÀiï]


عني . به أمج د وىلع آهل وصح وصىل اهلل وسلم ىلع نبينا حمم*********

200 qgÀÄ ºÀ¢Ã¸ïuÀ¼ÀÄ - تعريف مباشر بالإسلام عبر ... · web...

Documents