2011_noticia_berria_indiaemakumeaurpegizikast

1
Indiako emakumeen egoeraz jarduteko ikastaro bat antolatu dute Donostiako EHUko campusean. Indiako emakumeak eta Indiari buruzko adituak gonbidatu dituzte, kontzientziazioa zabaldu eta herrien arteko lankidetza sustatzeko asmoz. Ainhoa Oiartzabal Iaz Indiari buruzko ikastaro oro- kor bat antolatu zuen Calcuta On- doan GGKE elkarteak, kontinen- te baten tamaina duen herrialde «liluragarri» horretaz gehiago ja- kiteko. Aurten, hango emakume- en egoera aztertuko dute, mun- duan osoan bezala emakumeen egoera larriagoa baita. G Aurtengo ikastaroan, zer jasoko dute ikasle eta entzuleek? E EDURNE GALLO: Emakumeak gi- zarteko hainbat alorretan bete- tzen duen zeregina aztertuko dugu. Esaterako, erlijio arloan, gi- zarte arloan, ingurumenari dago- kionean... Halaber, etxean, lane- an eta bestetan euren kontrako indarkeria nola jasan duten azter- tuko dugu. Hori dena baita India- ko emakumeen errealitatea. Bai- na, aldi berean, emakume asko ari dira euren eskubideen alde la- nean. Eta haiei ahotsa eman nahi diegu. G Zein etorriko dira? E E. G.: Besteak beste, Vimochana elkarte feministako zuzendari Donna Fernandes etorriko da. Erakunde hori 1979tik ari da ema- kumeen aldeko eskubideen alde lanean, Indiako hegoaldean. IZASKUN ANDONEGI: Era berean, Sherly Kutty eta Mary Babu da- toz: lehena arraina saltzen duten emakumeak antolatzen dituen egitasmo baten koordinatzailea da; eta bigarrena, egitasmo ho- rren partaide. Emakume horien- tzat izugarria da euren herrieta- tik ateratzea, eguneroko zeregi- nak uztea —familiaren eta lurraren zainketa, adibidez— eta euren testigantza entzuleekin partekatzea. E. G. : Guretzat, beharbada, ez da izugarrizko aldaketa emakume batek bere etxeko zereginak utzi eta kanpora joatea, baina Indian bai. Ezin ditugu konparatu hango eta hemengo egoerak, nahiz eta hemen ere emakumeak diskrimi- natu. G Eta nola jakiten duzue, hemen- dik begiratuta, han zer behar den? E I.A. : Calcuta Ondoan sortu ze- netik, oso argi daukagu beharrak beti handik etorriko direla. Be- raiek nabaritu eta sentitu behar dute beharra, eta gero lagunduko dugu guk. Elkartea sortu aurre- tik, 1999a baino lehen, hiru urtez Indian bizi izan ginen ni eta Iñigo Eguren elkarteko zuzendaria, eta horrela hasi ginen ikusten hango errealitatea. G Zein egitasmo jarri dituzue mar- txan elkarteko 200 bazkideei eta ja- sotako diru laguntzari esker? E I.A.: Bi eratako egitasmoak dauzkagu: giza laguntza eta gara- penerako proiektuak. Lehenari dagokionez, Ashabari izena du giza laguntzarako aterpetxeak, eta Calcutta hegoaldean dago. Oso egoera larrian bizi den jendea hartzen dugu han. 60 lagunentza- ko tokia du, eta oraingoz gizonez- koentzat soilik da. Baina ari gara emakumeak hartzeko lekua erai- kitzen, eta uda honetan irekiko dugu. Genero indarkeria dela eta, bereizirik egon behar dute gizon eta emakumeek, baita aterpetxe- etan ere. E.G.: Kalean gizonezko gehiago zeudelako erabaki zen hastapene- tan haientzako aterpetxea eraiki- tzea. G Zein egoeratan bizi da besterik ez duelako kalean dagoen jendea? E I.A.: Burutik nahastuta daude gehienak. Kalea oso gogorra da, eta gauez, are gogorragoa. Guk inoiz ez dugu galdetzen zer gerta- tu zaion kalean egoteko. Gero As- habari-n garatuko dituzten tera- pietan landuko dute hori. Terapia hauen bidez ingurune- arekin berriro lotzea lortu nahi da, hau da, nekazaritza giroare- kin berriro harremanetan jar- tzea. Izan ere, Indiako biztanleen %80 nekazaritzako guneetan bizi dira. Eta hango egoera txarra dela-eta irteten dira hirira (beste- ak beste, ez dira beren lurren jabe), baina kolpe gogorra har- tzen dute behin iritsitakoan; on- dorioz, buruko eskema apurtu egiten zaie. Hor hasten da bizirik irauteko borroka. G Garapen egitasmoen barruan, emakume taldeak antolatu dituzue. Zer egiten dute? E I. A.: Autolaguntza taldeak dira, jada Indiako hainbat tokitan fun- tzionatzen ari diren taldeen oso antzekoak. Hor, dozena inguru emakume biltzen dira, eta gara- pen afektiboa lantzen hasten ga- ra. Esaterako, eta Indiako hainbat esaera zaharren kontra, astoak edota jo daitekeen danborra ez di- rela esateko espazioa eduki deza- ten. Era berean, legez zein eskubi- de dagozkien azaltzen zaie, eta, besteak beste, dirua aurrezteko egitasmoak jartzen dira martxan. G Eta zertarako aurrezten dute emakumeen taldeetan? E I. A.: Funts komun batean bil- tzen da astero emakume bakoi- tzak jartzen duen dirua. Eta, in- gurune berekoak direnez, batak bestearen berri badu, baita di- tuen arazoen berri ere. Hala, di- rua eskatzen duenari mailegua ematen diote. Eta gero maileguak ongi itzultzen direla frogatzen ba- dute Indiako Gobernuaren aurre- an, hark bankuarekin duen hi- tzarmenari esker, bankutik ber- tatik mailegu handiagoa jasotzeko aukera dute emakume- ek. Hori izugarri da haientzat. E. G.: Baina talde hauetan ez da soi- lik emakumeen garapen ekono- mikoa lortu nahi; haien autoesti- mua garatzea lortu nahi da, beren gauzez hitz egiteko aukera eman- da. Zeren eta garapen ekonomi- koa izan dadin, garapen pertsona- la behar da. G Ikusi duzue azken urteetan egini- ko lanak emaitzak izan dituela, de- magun, emakume gazteengan? E I. A.: Mugimenduak badaude, baina emakumearen menpekota- sun egoera orokorra da. Eta orain, Indiako ustezko garapen ekonomikoarekin, dotearen pre- sioa handiagoa da. Izan ere, familiaren aberasta- suna gizonetik gizonera igaro ohi da Indian, eta emakume bat ez- kontzerakoan, familiak dotea ja- rri behar du. Eta, zoritxarrez, se- narraren familiak emakumea erabiltzen du presio ekonomiko gisa; ez soilik ezkontzerakoan, geroago ere jarraitzen dute ema- kumearen familiari dirua eska- tzen. E. G.: Emakumea esklabo bihur- tzen da, nahiz eta Indiako Konsti- tuzioan dotea desagerturik dago- en 1971tik. Gauza da kontsumis- moa oso indartsu sartu dela Indian, eta gizonaren senitarte- koek ondasun gehiago jasotzen jarraitzeko erabiltzen dute etorri den emakumea. Eta horregatik gertatzen dira hainbat hilketa. I. A.: Bengalan, adibidez, ehun emakume hiltzen dira hilero, hau da, egunean hiru. E. G.: Beren buruaz beste egin dute- la diote, eta askotan hala da, ezin baitute presioa jasan. Baina, oro har, hilketak dira. Eta, kontsu- mismoaren ondorioz, azken urte- etan gehitu egin dira hilketa ho- riek. G Horregatik egiten dira hainbat abortu?Alabarik ez izateko? E I. A.: Horretara behartuta senti- tzen direlako abortatzen dute. Be- raiek berez nahi dute umea eduki, baina izugarrizko presioa dute gi- zartean, alaba edukiz gero. E. G. : Datu esanguratsua da 6 urte bitarteko mila mutil bakoitzeko 900 neska daudela. Edurne Gallo eta Izaskun Andonegi · Calcuta Ondoan «Garapen ekonomikoa izan dadin, garapen pertsonala behar da» Calcuta Ondoan elkarteko Edurne Gallo teknikaria eta Izaskun Andonegi lehendakaria. JON URBE / ARGAZKI PRESS 2009ko Emakumeen Nazioarteko Eguna, West Bengalen. CALCUTA ONDOAN India 13 2011ko martxoaren 20a Igandea

Upload: calcutaondoan-ongd

Post on 09-Mar-2016

222 views

Category:

Documents


0 download

DESCRIPTION

2011_Noticia_BERRIA_Indiaemakumeaurpegizikast

TRANSCRIPT

Page 1: 2011_Noticia_BERRIA_Indiaemakumeaurpegizikast

Indiako emakumeen egoeraz jarduteko ikastaro bat antolatudute Donostiako EHUko campusean. Indiako emakumeak etaIndiari buruzko adituak gonbidatu dituzte, kontzientziazioazabaldu eta herrien arteko lankidetza sustatzeko asmoz.

Ainhoa Oiartzabal

Iaz Indiari buruzko ikastaro oro-kor bat antolatu zuen Calcuta On-doan GGKE elkarteak, kontinen-te baten tamaina duen herrialde«liluragarri» horretaz gehiago ja-kiteko. Aurten, hango emakume-en egoera aztertuko dute, mun-duan osoan bezala emakumeenegoera larriagoa baita. G Aurtengo ikastaroan, zer jasoko

dute ikasle eta entzuleek?E EDURNE GALLO: Emakumeak gi-zarteko hainbat alorretan bete-tzen duen zeregina aztertukodugu. Esaterako, erlijio arloan, gi-zarte arloan, ingurumenari dago-kionean... Halaber, etxean, lane-an eta bestetan euren kontrakoindarkeria nola jasan duten azter-tuko dugu. Hori dena baita India-ko emakumeen errealitatea. Bai-na, aldi berean, emakume askoari dira euren eskubideen alde la-nean. Eta haiei ahotsa eman nahidiegu. G Zein etorriko dira?E E.G.: Besteak beste, Vimochanaelkarte feministako zuzendariDonna Fernandes etorriko da.Erakunde hori 1979tik ari da ema-kumeen aldeko eskubideen aldelanean, Indiako hegoaldean.IZASKUN ANDONEGI: Era berean,Sherly Kutty eta Mary Babu da-toz: lehena arraina saltzen dutenemakumeak antolatzen dituenegitasmo baten koordinatzaileada; eta bigarrena, egitasmo ho-rren partaide. Emakume horien-tzat izugarria da euren herrieta-tik ateratzea, eguneroko zeregi-nak uztea —familiaren etalurraren zainketa, adibidez— etaeuren testigantza entzuleekinpartekatzea. E. G. : Guretzat, beharbada, ez daizugarrizko aldaketa emakumebatek bere etxeko zereginak utzieta kanpora joatea, baina Indianbai. Ezin ditugu konparatu hangoeta hemengo egoerak, nahiz etahemen ere emakumeak diskrimi-natu.G Eta nola jakiten duzue, hemen-

dik begiratuta,han zer behar den? E I.A. : Calcuta Ondoan sortu ze-netik, oso argi daukagu beharrakbeti handik etorriko direla. Be-raiek nabaritu eta sentitu behardute beharra, eta gero lagundukodugu guk. Elkartea sortu aurre-tik, 1999a baino lehen, hiru urtezIndian bizi izan ginen ni eta IñigoEguren elkarteko zuzendaria, etahorrela hasi ginen ikusten hangoerrealitatea. G Zein egitasmo jarri dituzue mar-

txan elkarteko 200 bazkideei eta ja-sotako diru laguntzari esker?E I.A.: Bi eratako egitasmoakdauzkagu: giza laguntza eta gara-penerako proiektuak. Lehenaridagokionez, Ashabari izena dugiza laguntzarako aterpetxeak,eta Calcutta hegoaldean dago.Oso egoera larrian bizi den jendeahartzen dugu han. 60 lagunentza-ko tokia du, eta oraingoz gizonez-

koentzat soilik da. Baina ari garaemakumeak hartzeko lekua erai-kitzen, eta uda honetan irekikodugu. Genero indarkeria dela eta,bereizirik egon behar dute gizoneta emakumeek, baita aterpetxe-etan ere. E.G.: Kalean gizonezko gehiagozeudelako erabaki zen hastapene-

tan haientzako aterpetxea eraiki-tzea.G Zein egoeratan bizi da besterik ez

duelako kalean dagoen jendea?E I.A.: Burutik nahastuta daudegehienak. Kalea oso gogorra da,eta gauez, are gogorragoa. Gukinoiz ez dugu galdetzen zer gerta-tu zaion kalean egoteko. Gero As-

habari-n garatuko dituzten tera-pietan landuko dute hori.

Terapia hauen bidez ingurune-arekin berriro lotzea lortu nahida, hau da, nekazaritza giroare-kin berriro harremanetan jar-tzea. Izan ere, Indiako biztanleen%80 nekazaritzako guneetan bizidira. Eta hango egoera txarradela-eta irteten dira hirira (beste-ak beste, ez dira beren lurrenjabe), baina kolpe gogorra har-tzen dute behin iritsitakoan; on-dorioz, buruko eskema apurtuegiten zaie. Hor hasten da bizirikirauteko borroka. G Garapen egitasmoen barruan,

emakume taldeak antolatu dituzue.Zer egiten dute?E I.A.: Autolaguntza taldeak dira,jada Indiako hainbat tokitan fun-tzionatzen ari diren taldeen osoantzekoak. Hor, dozena inguruemakume biltzen dira, eta gara-pen afektiboa lantzen hasten ga-ra. Esaterako, eta Indiako hainbatesaera zaharren kontra, astoakedota jo daitekeen danborra ez di-

rela esateko espazioa eduki deza-ten. Era berean, legez zein eskubi-de dagozkien azaltzen zaie, eta,besteak beste, dirua aurreztekoegitasmoak jartzen dira martxan.G Eta zertarako aurrezten dute

emakumeen taldeetan? E I. A.: Funts komun batean bil-tzen da astero emakume bakoi-tzak jartzen duen dirua. Eta, in-gurune berekoak direnez, batakbestearen berri badu, baita di-tuen arazoen berri ere. Hala, di-rua eskatzen duenari maileguaematen diote. Eta gero maileguakongi itzultzen direla frogatzen ba-dute Indiako Gobernuaren aurre-an, hark bankuarekin duen hi-tzarmenari esker, bankutik ber-tatik mailegu handiagoajasotzeko aukera dute emakume-ek. Hori izugarri da haientzat.E.G.: Baina talde hauetan ez da soi-lik emakumeen garapen ekono-mikoa lortu nahi; haien autoesti-mua garatzea lortu nahi da, berengauzez hitz egiteko aukera eman-da. Zeren eta garapen ekonomi-koa izan dadin, garapen pertsona-la behar da. G Ikusi duzue azken urteetan egini-

ko lanak emaitzak izan dituela, de-magun,emakume gazteengan?E I. A.: Mugimenduak badaude,baina emakumearen menpekota-sun egoera orokorra da. Etaorain, Indiako ustezko garapenekonomikoarekin, dotearen pre-sioa handiagoa da.

Izan ere, familiaren aberasta-suna gizonetik gizonera igaro ohida Indian, eta emakume bat ez-kontzerakoan, familiak dotea ja-rri behar du. Eta, zoritxarrez, se-narraren familiak emakumeaerabiltzen du presio ekonomikogisa; ez soilik ezkontzerakoan,geroago ere jarraitzen dute ema-kumearen familiari dirua eska-tzen. E. G.: Emakumea esklabo bihur-tzen da, nahiz eta Indiako Konsti-tuzioan dotea desagerturik dago-en 1971tik. Gauza da kontsumis-moa oso indartsu sartu delaIndian, eta gizonaren senitarte-koek ondasun gehiago jasotzenjarraitzeko erabiltzen dute etorriden emakumea. Eta horregatikgertatzen dira hainbat hilketa.I. A.: Bengalan, adibidez, ehunemakume hiltzen dira hilero, hauda, egunean hiru. E.G.: Beren buruaz beste egin dute-la diote, eta askotan hala da, ezinbaitute presioa jasan. Baina, orohar, hilketak dira. Eta, kontsu-mismoaren ondorioz, azken urte-etan gehitu egin dira hilketa ho-riek. G Horregatik egiten dira hainbat

abortu?Alabarik ez izateko?E I.A.: Horretara behartuta senti-tzen direlako abortatzen dute. Be-raiek berez nahi dute umea eduki,baina izugarrizko presioa dute gi-zartean, alaba edukiz gero. E. G. : Datu esanguratsua da 6 urtebitarteko mila mutil bakoitzeko900 neska daudela.

Edurne Gallo eta Izaskun Andonegi · Calcuta Ondoan

«Garapen ekonomikoaizan dadin, garapenpertsonala behar da»

Calcuta Ondoan elkarteko Edurne Gallo teknikaria eta Izaskun Andonegi lehendakaria. JON URBE / ARGAZKI PRESS

2009ko Emakumeen Nazioarteko Eguna, West Bengalen. CALCUTA ONDOAN

India 13 2011ko martxoaren 20a • Igandea