21-29. jun 2019.Tivat, Crna Gora

www.menofest.me

“Ovog juna prelijepi Tivat biće domaćin drugog muzičkog festivala Mediteranske note. Tokom prve sedmice ljeta 2019. godine, neki od svjetski istaknutih muzičara okupiće se kako bi izveli niz jedinstvenih i nesvakidašnjih koncerata.

Veličanstvena tivatska Riva ispuniće se zvukovima najljepše i najprivlačnije muzike koja je ikada komponovana. Pozdravljamo sve ljubitelje muzike i pozivamo ih da nam se pridruže u ovoj proslavi muzike i zajedništva, u Boki Kotorskoj, mediteranskoj kapiji Crne Gore.”

Ivan VukčevićUmjetnički direktor

21-29. jun 2019.Tivat, Crna Gora

21. jun | 21:30 Centar za kulturu TivatSvjetski dan muzikeBaiba Skridei Solisti MenjuhinoveakademijeMendelssohn, Schubert, Tchaikovsky

05

22. jun | 21:30 Luštica Bay Solisti Menjuhinoveakademije

Bartók, Elgar, Piazzola

08

23. jun | 21:30 Centar za kulturu TivatŠumanov BetovenQuartetto Energie Nove i Irina Zahharenkova

Schumann, Beethoven

12

24. jun | 21:30 Luštica BayChedi Hotel BallroomTrio Skride/Vukčević/de Naverán

Schubert, Kodály, Dohnányi

14

25. jun | 21:30 Centar za kulturu TivatIzmeđu dva rata – Vojnikova priča

Stravinsky, Bartók

16

27. jun | 21:30 Centar za kulturu TivatGudački sekstetiR. Kowalski, R. Lakatos, M. Klotz, I. Vukčević, P. de Naverán, H. Krijgh

Brahms, Tchaikovsky

18

29. jun | 21:30 | Sinhro, Porto Montenegro TivatKoncert zatvaranjaRoby Lakatos Trio feat. Crnogorskisimfonijski orkestar

20

Svjetski dan muzike Baiba Skride (Letonija) - Violina i Solisti Menjuhinove akademije (Švajcarska, vođa Oleg Kaskiv - violina)

Petak, 21. jun | Centar za kulturu Tivat | 21:30

PROGRAM:

F. Mendelssohn: Koncert za violinu i gudački orkestar u D-molu (1823)

F. Schubert: Rondo za violinu i gudački orkestar u A-duru, D438 (1816)

(PAUZA)

P. I. Tchaikovsky: Serenada za gudače, Op.48 (1880)

05

Svjetski dan muzike F. Mendelssohn:Koncert za violinu i gudački orkestar u D-molu (1823)

Ova kompozicija – Violinski koncert u D-molu – prvo je od djela Feliksa Mendelsona nastalo u periodu njegove izuzetne produktivnosti kada je imao 13 godina. Njegov izbor orkestra u kome su samo gudači može da ukaže na određeni pedagoški uticaj; ili možda više činjenicu da je tokom istog perioda komponovao ništa manje nego 12 Simfonija za gudački orkestar.

Jehudi Menjuhin – koji je 1950ih premijerno izveo ovo djelo pred koncertnom publikom – vjerovao je da je to bila kompozitorova skica za kasniji Koncert u E-molu (znamenitost violinskog leksikona) i smatrao ga je značajnim i to u toj mjeri da je u svom životu napravio tri snimka ovog djela; od kojih je jedan bio i njegov dirigentski debi.

Prikladno je da Solisti Menjuhinove akademije natupaju na Mediteranskim notama sa Baibom Skride i nastavljaju da daju platformu za ovo djelo; djelo koje je jednako suštinsko za razvoj mladog Mendel-sona i preteča nekog od njegovih kasnijih remek djela.

F. Schubert:Rondo za violinu i gudački orkestar u A-duru, D438 (1816)

1816. godina bila je godina kada se mladi Šubert odlučno fokusirao na pisanje za violinu, i to posebno violinu kao solo instrument. Ovaj Rondo, kao i tri Sonatine i koncertna komada – u kojima se javlja violinski solo – svi su završeni iste godine. Ova kompozicija – kao i mnoga druga Šubertova djela – nije objavljena do 1897. godine, mnogo godina nakon kompozitorove smrti.

P. I. Tchaikovsky:Serenada za gudače u C-duru, Op.48 (1880)

Serenada za gudače, komponovana 1880. godine značajna je za popularnost njenih valcerskih pokreta – što je zabluda kada se razmatra djelo u cjelini.

Prvi stav – jasni omaž jednom od najvećih velikana koji su uticali na Čajkovskog, Mocartu – uspostavlja konzervativnu estetiku, ali samo nakon izrazito intrigantnog uvoda koji je dva puta ‘zaustavljen’. Ideja je vraćena – transformisana – tokom završne sekcije koju zaključuje četvrti stav.

Čajkovski je ukazao na to da bi “bilo u skladu sa autorovim željama” da se nađu najveće moguće snage koje su dostupne za ovaj posao, međutim ovo se djelo često izvodi u kamernom okruženju.

Ovo je djelo premijerno izvedeno (nakon privatnog koncerta 1880. godine) u Sankt Petersburgu 30. oktobra 1881. godine.

Lee Bradshaw

06

Svjetski dan muzike F. Mendelssohn:Koncert za violinu i gudački orkestar u D-molu (1823)

Ova kompozicija – Violinski koncert u D-molu – prvo je od djela Feliksa Mendelsona nastalo u periodu njegove izuzetne produktivnosti kada je imao 13 godina. Njegov izbor orkestra u kome su samo gudači može da ukaže na određeni pedagoški uticaj; ili možda više činjenicu da je tokom istog perioda komponovao ništa manje nego 12 Simfonija za gudački orkestar.

Jehudi Menjuhin – koji je 1950ih premijerno izveo ovo djelo pred koncertnom publikom – vjerovao je da je to bila kompozitorova skica za kasniji Koncert u E-molu (znamenitost violinskog leksikona) i smatrao ga je značajnim i to u toj mjeri da je u svom životu napravio tri snimka ovog djela; od kojih je jedan bio i njegov dirigentski debi.

Prikladno je da Solisti Menjuhinove akademije natupaju na Mediteranskim notama sa Baibom Skride i nastavljaju da daju platformu za ovo djelo; djelo koje je jednako suštinsko za razvoj mladog Mendel-sona i preteča nekog od njegovih kasnijih remek djela.

F. Schubert:Rondo za violinu i gudački orkestar u A-duru, D438 (1816)

1816. godina bila je godina kada se mladi Šubert odlučno fokusirao na pisanje za violinu, i to posebno violinu kao solo instrument. Ovaj Rondo, kao i tri Sonatine i koncertna komada – u kojima se javlja violinski solo – svi su završeni iste godine. Ova kompozicija – kao i mnoga druga Šubertova djela – nije objavljena do 1897. godine, mnogo godina nakon kompozitorove smrti.

P. I. Tchaikovsky:Serenada za gudače u C-duru, Op.48 (1880)

Serenada za gudače, komponovana 1880. godine značajna je za popularnost njenih valcerskih pokreta – što je zabluda kada se razmatra djelo u cjelini.

Prvi stav – jasni omaž jednom od najvećih velikana koji su uticali na Čajkovskog, Mocartu – uspostavlja konzervativnu estetiku, ali samo nakon izrazito intrigantnog uvoda koji je dva puta ‘zaustavljen’. Ideja je vraćena – transformisana – tokom završne sekcije koju zaključuje četvrti stav.

Čajkovski je ukazao na to da bi “bilo u skladu sa autorovim željama” da se nađu najveće moguće snage koje su dostupne za ovaj posao, međutim ovo se djelo često izvodi u kamernom okruženju.

Ovo je djelo premijerno izvedeno (nakon privatnog koncerta 1880. godine) u Sankt Petersburgu 30. oktobra 1881. godine.

Lee Bradshaw

07

PROGRAM:

E. Elgar: Uvod i alegro za gudački kvartet i gudački orkestar, Op.47 (1905) Solisti – Yuna Shinohara i Anna Orlik, violine; Yat Lee, viola; Yosuke Kaneko, čelo

G. Fauré: Elegija za čelo i gudače, Op.24 (1880) Solista – Fran Carmona Navarro, čelo

B. Bartók: Rumunski narodni plesovi za violinu i gudače, Sz.68 (1915 – 1917) Solista – Kasmir Uusitupa, violina

C. Saint-Saëns: Havaneza za violinu i gudače, Op.83 (1887)Solista – Chaofan Wang, violina

(PAUZA)

M. Arnold: Koncert za dvije violine i gudače, Op.77 (1962) Solisti – Oleg Kaskiv i Vasyl Zatsikha, violine

G. Lekeu: Adađo sa gudače (1891)

E. Bloch: Aboda za violinu i gudače (1929) Solista - Oleg Kaskiv, violina

A. Piazzola: “Chau Paris” za gudače (1955)

M. Skoryk (1938):“Fête des violons” za gudače (1980)

Solisti Menjuhinove akademijeSolisti Menjuhinove akademije(Švajcarska, Oleg Kaskiv - vođa i solista)

Subota, 22. jun | Luštica Bay | 21:30

E. Elgar: Uvod i alegro za gudački kvartet i gudački orkestar, Op.47 (1905)

Elgarov naklon vaskrsnuloj verziji Konćerta grosa je njegov Uvod i Allegro za gudački kvartet i gudački orkestar.

Posvećen je Samuelu Sanfordu koji je bio uključen kada je Elgaru dodijeljen počasni doktorat Univerziteta u Jejlu, i koji je doveo do tradicije da se nakon toga prilikom uručenja počasnih doktorata svira Elgarovo djelo Pomp and Circumstance March.

Ovo virtuozno djelo odraz je Elgarove violinističke istorije i donosi jednu od po težini najozloglašenijih dionica za kontrabas u ukupnom orkestarskom repertoaru.

G. Faure: Elegija za čelo i gudače, Op.24 (1880)

Ovu Elegiju napisao je francuski kompozitor Gabriel Fore 1880. godine, a prvi put je objavljena i javno izvedena 1883. godine. Originalno je napisana za čelo i klavir a kasnije ju je Faure preradio za čelo i orkestar. Djelo je napisano u Es-duru, početak mu je tužan i mračan, nakon čega slijedi klimaks sa intenzivnom i burnom centralnom dionicom, i povratak na uvodnu elegičnu temu.

B. Bartók: Rumunski narodni plesovi za violinu i gudače, Sz.68 (1915-1917)

Prvobitno komponovana za klavir, ova verzija Bartokovih Rumunskih narodnih plesova svoje melodično porijeklo vuče iz romskih i narodnih melodija iz različitih regiona nekadašnje Transilvanije.

Teme (koje je Bartok lično prikupio na svojim putovanjima kroz ovu zemlju) često su se slušale u svojim originalnim formama u izvedbi romskih i narodnih muzičara, a kasnije ih je u notnoj formi zapisao Bartok.

Ovo veoma kratko djelo – Bartok je smatrao da je cijela zbirka dužine oko tri minuta – utvrđuje i strogo se drži različitih ‘modusa’ koje su predstavljale same romske narodne melodije u njihovim originalnim formama.

C. Saint-Saëns: Havaneza za violinu i gudače, Op.83 (1887)

Havaneza u E-duru je kompozicija za violinu i orkestar koja se bazira na ritmu habanere, a napisao ju je 1887. godine Kamil Sen-Sans za kubanskog violinistu Rafaela Diaza Albertinija. Ovo je jedna od standardnih numera klasičnog violinskog koncertnog repertoara.

M. Arnold: Koncert za dvije violine i gudače, Op.77 (1962)

Ovo djelo, koje je poručio Jehudi Menjuhin za sebe i svog učenika Alberta Lisija, komponovano je 1962. godine, a premijerno su ga iste godine izveli Menjuhin i Lisi na Međunarodnom muzičkom festivalu u Batu, sa Festivalskim okrestrom iz Bata, a dirigovao je sam Arnold.

Koncert je poručen i komponovan u jednom jasno turbulentnom periodu Arnoldovog života, iz kojega se on nikada nije oporavio (uprkos tome što je poživio još decenijama nakon toga). Bez obzira na razvod i dva pokušaja samoubistva, Koncert je djelo čovjeka koji je potpuno posvećen komponovanju.

Vraćanje samom djelu, koje nam ovdje dolazi u izvedbi Solista Menjuhinove akademije – od kojih su svi pedagoški potomci Menjuhina i Lisija – prikladan je nastavak veličanja Arnoldovog života i djela koji je proslavljen i samim činom poručivanja djela od ovog kompozitora.

E. Bloch: Aboda za violinu i gudače (1929)

Početkom 1928. godine, američki kompozitor rođen u Švajcarskoj, Ernest Bloh čuo je mladog Jehudija Menjuhina u San Francisku i bio toliko dirnut da je osjetio potrebu da napiše djelo za njega. Rezultat je djelo Abodah (Slava Bogu) sa podnaslovom “Yom Kippur” melodija, koje je završio u decembru iste godine i koje su odmah premijerno izveli Menjuhin i Luj Persindžer (Louis Persinger) u Los Anđelesu. Ova je melodija tradicionalna pjesma za sinagogu istočno-evropskih Aškenazija, Vehakkohanim, koju pjevač izvodi tokom dodatne službe rano poslije podne na Dan okajanja – najsvečaniji praznik u jevrejskom kalendaru.

G. Lekeu: Adađo za gudače (1891)

Adađo za gudače koji je ovaj tragično i prerano preminuli kompozitor napisao u svojoj dvadeset i prvoj godini pokazuje mladog kompozitora koji se tek priprema da dosegne svoj puni potencijal. Talenat koji je predstavljen u ovom djelu pristaje njegovim godinama i pokazuje estetsku viziju koja je tek kasnije u potpunosti realizovana kod kompozitora kao što su Sati i Mijo. Adađo je originalno napisan za gudački trio, a ovdje se izvodi u aranžmanu samog kompozitora.

A. Piazolla: “Chau Paris” za gudače (1955)

Argentinski kompozitor Astor Piacola bio je jedan od vodećih eksponenata tango i latinskog džeza dvadesetog vijeka. “Chau Paris” je djelo koje sabira sve što je egzotična publika esteta očekivala od Piacolinog djela, a ovdje se izvodi u aranžmanu za gudački orkestar.

M. Skoryk: “Fête des violons” za gudače (1980)

Ovo djelo ukrajinskog kompozitora Miroslava Skorika tipični je post-moderni kompozicijski spoj različitih muzičkih stilova i uticaja, u virtuoznom primjeru komponovanja za gudače, koji služi kao kulminacija i glorifikovanje moderne gudačke muzike.

Lee Bradshaw

08

E. Elgar: Uvod i alegro za gudački kvartet i gudački orkestar, Op.47 (1905)

Elgarov naklon vaskrsnuloj verziji Konćerta grosa je njegov Uvod i Allegro za gudački kvartet i gudački orkestar.

Posvećen je Samuelu Sanfordu koji je bio uključen kada je Elgaru dodijeljen počasni doktorat Univerziteta u Jejlu, i koji je doveo do tradicije da se nakon toga prilikom uručenja počasnih doktorata svira Elgarovo djelo Pomp and Circumstance March.

Ovo virtuozno djelo odraz je Elgarove violinističke istorije i donosi jednu od po težini najozloglašenijih dionica za kontrabas u ukupnom orkestarskom repertoaru.

G. Faure: Elegija za čelo i gudače, Op.24 (1880)

Ovu Elegiju napisao je francuski kompozitor Gabriel Fore 1880. godine, a prvi put je objavljena i javno izvedena 1883. godine. Originalno je napisana za čelo i klavir a kasnije ju je Faure preradio za čelo i orkestar. Djelo je napisano u Es-duru, početak mu je tužan i mračan, nakon čega slijedi klimaks sa intenzivnom i burnom centralnom dionicom, i povratak na uvodnu elegičnu temu.

B. Bartók: Rumunski narodni plesovi za violinu i gudače, Sz.68 (1915-1917)

Prvobitno komponovana za klavir, ova verzija Bartokovih Rumunskih narodnih plesova svoje melodično porijeklo vuče iz romskih i narodnih melodija iz različitih regiona nekadašnje Transilvanije.

Teme (koje je Bartok lično prikupio na svojim putovanjima kroz ovu zemlju) često su se slušale u svojim originalnim formama u izvedbi romskih i narodnih muzičara, a kasnije ih je u notnoj formi zapisao Bartok.

Ovo veoma kratko djelo – Bartok je smatrao da je cijela zbirka dužine oko tri minuta – utvrđuje i strogo se drži različitih ‘modusa’ koje su predstavljale same romske narodne melodije u njihovim originalnim formama.

C. Saint-Saëns: Havaneza za violinu i gudače, Op.83 (1887)

Havaneza u E-duru je kompozicija za violinu i orkestar koja se bazira na ritmu habanere, a napisao ju je 1887. godine Kamil Sen-Sans za kubanskog violinistu Rafaela Diaza Albertinija. Ovo je jedna od standardnih numera klasičnog violinskog koncertnog repertoara.

M. Arnold: Koncert za dvije violine i gudače, Op.77 (1962)

Ovo djelo, koje je poručio Jehudi Menjuhin za sebe i svog učenika Alberta Lisija, komponovano je 1962. godine, a premijerno su ga iste godine izveli Menjuhin i Lisi na Međunarodnom muzičkom festivalu u Batu, sa Festivalskim okrestrom iz Bata, a dirigovao je sam Arnold.

Koncert je poručen i komponovan u jednom jasno turbulentnom periodu Arnoldovog života, iz kojega se on nikada nije oporavio (uprkos tome što je poživio još decenijama nakon toga). Bez obzira na razvod i dva pokušaja samoubistva, Koncert je djelo čovjeka koji je potpuno posvećen komponovanju.

Vraćanje samom djelu, koje nam ovdje dolazi u izvedbi Solista Menjuhinove akademije – od kojih su svi pedagoški potomci Menjuhina i Lisija – prikladan je nastavak veličanja Arnoldovog života i djela koji je proslavljen i samim činom poručivanja djela od ovog kompozitora.

E. Bloch: Aboda za violinu i gudače (1929)

Početkom 1928. godine, američki kompozitor rođen u Švajcarskoj, Ernest Bloh čuo je mladog Jehudija Menjuhina u San Francisku i bio toliko dirnut da je osjetio potrebu da napiše djelo za njega. Rezultat je djelo Abodah (Slava Bogu) sa podnaslovom “Yom Kippur” melodija, koje je završio u decembru iste godine i koje su odmah premijerno izveli Menjuhin i Luj Persindžer (Louis Persinger) u Los Anđelesu. Ova je melodija tradicionalna pjesma za sinagogu istočno-evropskih Aškenazija, Vehakkohanim, koju pjevač izvodi tokom dodatne službe rano poslije podne na Dan okajanja – najsvečaniji praznik u jevrejskom kalendaru.

G. Lekeu: Adađo za gudače (1891)

Adađo za gudače koji je ovaj tragično i prerano preminuli kompozitor napisao u svojoj dvadeset i prvoj godini pokazuje mladog kompozitora koji se tek priprema da dosegne svoj puni potencijal. Talenat koji je predstavljen u ovom djelu pristaje njegovim godinama i pokazuje estetsku viziju koja je tek kasnije u potpunosti realizovana kod kompozitora kao što su Sati i Mijo. Adađo je originalno napisan za gudački trio, a ovdje se izvodi u aranžmanu samog kompozitora.

A. Piazolla: “Chau Paris” za gudače (1955)

Argentinski kompozitor Astor Piacola bio je jedan od vodećih eksponenata tango i latinskog džeza dvadesetog vijeka. “Chau Paris” je djelo koje sabira sve što je egzotična publika esteta očekivala od Piacolinog djela, a ovdje se izvodi u aranžmanu za gudački orkestar.

M. Skoryk: “Fête des violons” za gudače (1980)

Ovo djelo ukrajinskog kompozitora Miroslava Skorika tipični je post-moderni kompozicijski spoj različitih muzičkih stilova i uticaja, u virtuoznom primjeru komponovanja za gudače, koji služi kao kulminacija i glorifikovanje moderne gudačke muzike.

Lee Bradshaw

09

E. Elgar: Uvod i alegro za gudački kvartet i gudački orkestar, Op.47 (1905)

Elgarov naklon vaskrsnuloj verziji Konćerta grosa je njegov Uvod i Allegro za gudački kvartet i gudački orkestar.

Posvećen je Samuelu Sanfordu koji je bio uključen kada je Elgaru dodijeljen počasni doktorat Univerziteta u Jejlu, i koji je doveo do tradicije da se nakon toga prilikom uručenja počasnih doktorata svira Elgarovo djelo Pomp and Circumstance March.

Ovo virtuozno djelo odraz je Elgarove violinističke istorije i donosi jednu od po težini najozloglašenijih dionica za kontrabas u ukupnom orkestarskom repertoaru.

G. Faure: Elegija za čelo i gudače, Op.24 (1880)

Ovu Elegiju napisao je francuski kompozitor Gabriel Fore 1880. godine, a prvi put je objavljena i javno izvedena 1883. godine. Originalno je napisana za čelo i klavir a kasnije ju je Faure preradio za čelo i orkestar. Djelo je napisano u Es-duru, početak mu je tužan i mračan, nakon čega slijedi klimaks sa intenzivnom i burnom centralnom dionicom, i povratak na uvodnu elegičnu temu.

B. Bartók: Rumunski narodni plesovi za violinu i gudače, Sz.68 (1915-1917)

Prvobitno komponovana za klavir, ova verzija Bartokovih Rumunskih narodnih plesova svoje melodično porijeklo vuče iz romskih i narodnih melodija iz različitih regiona nekadašnje Transilvanije.

Teme (koje je Bartok lično prikupio na svojim putovanjima kroz ovu zemlju) često su se slušale u svojim originalnim formama u izvedbi romskih i narodnih muzičara, a kasnije ih je u notnoj formi zapisao Bartok.

Ovo veoma kratko djelo – Bartok je smatrao da je cijela zbirka dužine oko tri minuta – utvrđuje i strogo se drži različitih ‘modusa’ koje su predstavljale same romske narodne melodije u njihovim originalnim formama.

C. Saint-Saëns: Havaneza za violinu i gudače, Op.83 (1887)

Havaneza u E-duru je kompozicija za violinu i orkestar koja se bazira na ritmu habanere, a napisao ju je 1887. godine Kamil Sen-Sans za kubanskog violinistu Rafaela Diaza Albertinija. Ovo je jedna od standardnih numera klasičnog violinskog koncertnog repertoara.

M. Arnold: Koncert za dvije violine i gudače, Op.77 (1962)

Ovo djelo, koje je poručio Jehudi Menjuhin za sebe i svog učenika Alberta Lisija, komponovano je 1962. godine, a premijerno su ga iste godine izveli Menjuhin i Lisi na Međunarodnom muzičkom festivalu u Batu, sa Festivalskim okrestrom iz Bata, a dirigovao je sam Arnold.

Koncert je poručen i komponovan u jednom jasno turbulentnom periodu Arnoldovog života, iz kojega se on nikada nije oporavio (uprkos tome što je poživio još decenijama nakon toga). Bez obzira na razvod i dva pokušaja samoubistva, Koncert je djelo čovjeka koji je potpuno posvećen komponovanju.

Vraćanje samom djelu, koje nam ovdje dolazi u izvedbi Solista Menjuhinove akademije – od kojih su svi pedagoški potomci Menjuhina i Lisija – prikladan je nastavak veličanja Arnoldovog života i djela koji je proslavljen i samim činom poručivanja djela od ovog kompozitora.

E. Bloch: Aboda za violinu i gudače (1929)

Početkom 1928. godine, američki kompozitor rođen u Švajcarskoj, Ernest Bloh čuo je mladog Jehudija Menjuhina u San Francisku i bio toliko dirnut da je osjetio potrebu da napiše djelo za njega. Rezultat je djelo Abodah (Slava Bogu) sa podnaslovom “Yom Kippur” melodija, koje je završio u decembru iste godine i koje su odmah premijerno izveli Menjuhin i Luj Persindžer (Louis Persinger) u Los Anđelesu. Ova je melodija tradicionalna pjesma za sinagogu istočno-evropskih Aškenazija, Vehakkohanim, koju pjevač izvodi tokom dodatne službe rano poslije podne na Dan okajanja – najsvečaniji praznik u jevrejskom kalendaru.

G. Lekeu: Adađo za gudače (1891)

Adađo za gudače koji je ovaj tragično i prerano preminuli kompozitor napisao u svojoj dvadeset i prvoj godini pokazuje mladog kompozitora koji se tek priprema da dosegne svoj puni potencijal. Talenat koji je predstavljen u ovom djelu pristaje njegovim godinama i pokazuje estetsku viziju koja je tek kasnije u potpunosti realizovana kod kompozitora kao što su Sati i Mijo. Adađo je originalno napisan za gudački trio, a ovdje se izvodi u aranžmanu samog kompozitora.

A. Piazolla: “Chau Paris” za gudače (1955)

Argentinski kompozitor Astor Piacola bio je jedan od vodećih eksponenata tango i latinskog džeza dvadesetog vijeka. “Chau Paris” je djelo koje sabira sve što je egzotična publika esteta očekivala od Piacolinog djela, a ovdje se izvodi u aranžmanu za gudački orkestar.

M. Skoryk: “Fête des violons” za gudače (1980)

Ovo djelo ukrajinskog kompozitora Miroslava Skorika tipični je post-moderni kompozicijski spoj različitih muzičkih stilova i uticaja, u virtuoznom primjeru komponovanja za gudače, koji služi kao kulminacija i glorifikovanje moderne gudačke muzike.

Lee Bradshaw

10

E. Elgar: Uvod i alegro za gudački kvartet i gudački orkestar, Op.47 (1905)

Elgarov naklon vaskrsnuloj verziji Konćerta grosa je njegov Uvod i Allegro za gudački kvartet i gudački orkestar.

Posvećen je Samuelu Sanfordu koji je bio uključen kada je Elgaru dodijeljen počasni doktorat Univerziteta u Jejlu, i koji je doveo do tradicije da se nakon toga prilikom uručenja počasnih doktorata svira Elgarovo djelo Pomp and Circumstance March.

Ovo virtuozno djelo odraz je Elgarove violinističke istorije i donosi jednu od po težini najozloglašenijih dionica za kontrabas u ukupnom orkestarskom repertoaru.

G. Faure: Elegija za čelo i gudače, Op.24 (1880)

Ovu Elegiju napisao je francuski kompozitor Gabriel Fore 1880. godine, a prvi put je objavljena i javno izvedena 1883. godine. Originalno je napisana za čelo i klavir a kasnije ju je Faure preradio za čelo i orkestar. Djelo je napisano u Es-duru, početak mu je tužan i mračan, nakon čega slijedi klimaks sa intenzivnom i burnom centralnom dionicom, i povratak na uvodnu elegičnu temu.

B. Bartók: Rumunski narodni plesovi za violinu i gudače, Sz.68 (1915-1917)

Prvobitno komponovana za klavir, ova verzija Bartokovih Rumunskih narodnih plesova svoje melodično porijeklo vuče iz romskih i narodnih melodija iz različitih regiona nekadašnje Transilvanije.

Teme (koje je Bartok lično prikupio na svojim putovanjima kroz ovu zemlju) često su se slušale u svojim originalnim formama u izvedbi romskih i narodnih muzičara, a kasnije ih je u notnoj formi zapisao Bartok.

Ovo veoma kratko djelo – Bartok je smatrao da je cijela zbirka dužine oko tri minuta – utvrđuje i strogo se drži različitih ‘modusa’ koje su predstavljale same romske narodne melodije u njihovim originalnim formama.

C. Saint-Saëns: Havaneza za violinu i gudače, Op.83 (1887)

Havaneza u E-duru je kompozicija za violinu i orkestar koja se bazira na ritmu habanere, a napisao ju je 1887. godine Kamil Sen-Sans za kubanskog violinistu Rafaela Diaza Albertinija. Ovo je jedna od standardnih numera klasičnog violinskog koncertnog repertoara.

M. Arnold: Koncert za dvije violine i gudače, Op.77 (1962)

Ovo djelo, koje je poručio Jehudi Menjuhin za sebe i svog učenika Alberta Lisija, komponovano je 1962. godine, a premijerno su ga iste godine izveli Menjuhin i Lisi na Međunarodnom muzičkom festivalu u Batu, sa Festivalskim okrestrom iz Bata, a dirigovao je sam Arnold.

Koncert je poručen i komponovan u jednom jasno turbulentnom periodu Arnoldovog života, iz kojega se on nikada nije oporavio (uprkos tome što je poživio još decenijama nakon toga). Bez obzira na razvod i dva pokušaja samoubistva, Koncert je djelo čovjeka koji je potpuno posvećen komponovanju.

Vraćanje samom djelu, koje nam ovdje dolazi u izvedbi Solista Menjuhinove akademije – od kojih su svi pedagoški potomci Menjuhina i Lisija – prikladan je nastavak veličanja Arnoldovog života i djela koji je proslavljen i samim činom poručivanja djela od ovog kompozitora.

E. Bloch: Aboda za violinu i gudače (1929)

Početkom 1928. godine, američki kompozitor rođen u Švajcarskoj, Ernest Bloh čuo je mladog Jehudija Menjuhina u San Francisku i bio toliko dirnut da je osjetio potrebu da napiše djelo za njega. Rezultat je djelo Abodah (Slava Bogu) sa podnaslovom “Yom Kippur” melodija, koje je završio u decembru iste godine i koje su odmah premijerno izveli Menjuhin i Luj Persindžer (Louis Persinger) u Los Anđelesu. Ova je melodija tradicionalna pjesma za sinagogu istočno-evropskih Aškenazija, Vehakkohanim, koju pjevač izvodi tokom dodatne službe rano poslije podne na Dan okajanja – najsvečaniji praznik u jevrejskom kalendaru.

G. Lekeu: Adađo za gudače (1891)

Adađo za gudače koji je ovaj tragično i prerano preminuli kompozitor napisao u svojoj dvadeset i prvoj godini pokazuje mladog kompozitora koji se tek priprema da dosegne svoj puni potencijal. Talenat koji je predstavljen u ovom djelu pristaje njegovim godinama i pokazuje estetsku viziju koja je tek kasnije u potpunosti realizovana kod kompozitora kao što su Sati i Mijo. Adađo je originalno napisan za gudački trio, a ovdje se izvodi u aranžmanu samog kompozitora.

A. Piazolla: “Chau Paris” za gudače (1955)

Argentinski kompozitor Astor Piacola bio je jedan od vodećih eksponenata tango i latinskog džeza dvadesetog vijeka. “Chau Paris” je djelo koje sabira sve što je egzotična publika esteta očekivala od Piacolinog djela, a ovdje se izvodi u aranžmanu za gudački orkestar.

M. Skoryk: “Fête des violons” za gudače (1980)

Ovo djelo ukrajinskog kompozitora Miroslava Skorika tipični je post-moderni kompozicijski spoj različitih muzičkih stilova i uticaja, u virtuoznom primjeru komponovanja za gudače, koji služi kao kulminacija i glorifikovanje moderne gudačke muzike.

Lee Bradshaw

11

Nedjelja, 23. jun | Centar za kulturu Tivat | 21:30

Šumanov BetovenQuartetto Energie Nove (Švajcarska) i Irina Zahharenkova (Estonija)

PROGRAM:

R. Schumann:Klavirski kvintet, Op.44 (1842)

R. Schumann: Varijacije na Betovenovu temu za klavir, WoO 31 (1833)

L. van Beethoven: Gudački kvartet br.12, Op.127 (1825)

12

13

R. Schumann: Klavirski kvintet Op.44 (1842)

R. Schumann: Varijacije na Betovenovu temu za solo klavir, WoO 31 (1833)

L. van Beethoven: Gudački kvartet br.12, Op.127 (1825)

Greška je olako sva Betovenova djela u Es-duru uvrstiti kategorično u ‘herojska’ po njihovom karakteru; kao što je slučaj sa Gudačkim kvartetom Op. 127 – prvim od takozvanih Kasnih kvarteta (1823-1827) – djelu čije je gotovo trenutno odstupanje od veličanstvenih i herojskih koncepata možda uvjerilo neke da je Betoven mogao odabrati i neki prikladniji ključ. Ovakvo shvatanje je najvjerovatnije previše pojednostavljeno odbacivanje jedne od istinskih ‘pogleda u sebe’ na koje se ovaj kompozitor odvažio u posljednjoj deceniji svog života; a sama činjenica da je Betoven posegnuo za Es-dur može da ukaže na to da ovaj ‘pogled u sebe’ (u ličnom kontekstu) JESTE herojski za čovjeka koji se u životu borio da održi korak sa svojim savremenicima.

Za ostatak onih koji su tokom 19. vijeka nastavili da budu pod neizbježnim estetskim uticajem ‘Eroike’, Es-dur je kasnije postao predmet očekivanja sličnog karaktera i raspoloženja (posebno za sljedbenike plodonosne ‘Eroike’); a njegov uticaj prisutan je osjetno u Šumanovoj Trećoj simfoniji, kao i u Klavirskom kvintetu Op. 44 kojim je ovaj žanr definisan (a koji je ovdje na programu).

Djelo starijeg od ova dva velikana tako je sveprisutno u Šumanovom Kvintetu, da se možemo pitati da li je ovu muziku komponovao sam Betoven ili je to Šumanova betovenovska vizija ‘herojskog’ djela iz srednjeg perioda kroz prizmu Lajpciga?

Ovaj Šumanov Kvintet čvrsto je odredio svoj uticaj kao rad inspirisan srednjim Betovenovim periodom (‘Eroika’, ‘Imperator’), ali pokazuje i konzervativnog kompozitora koji kuje romantičnu estetiku ne sa mjesta gdje je Betoven stao 1827. godine, već negdje iz 1812. godine. Ono postavlja pitanje; da li su Kasni kvarteti put koji nikuda ne vodi, ili samo put kojim niko nije pošao? Velika fuga nije dala odgo-vore do nekoliko stotina godina kasnije u Bartokovom Kvartetskom ciklusu. Brams je pokušao da odgovori na Horsku simfoniju svojim Klavirskim koncertom u D-molu i svojom Prvom simfonijom.

Tako ovdje imamo djelo komponovano 1825. godine, i djelo iz 1842. godine – dvadeset godina kasnije.

Sjajno je promišljati o tome koje je od ta dva djela ‘moderno’.Lee Bradshaw

Bonus Koncert – Trio Skride/Vukčević/de NaveránBaiba Skride – violina (Letonija), Ivan Vukčević – viola (Švajcarska), Pablo de Naverán – čelo (Španija)

Ponedjeljak, 24. jun | Luštica Bay, Chedi Hotel Ballroom | 21:30

PROGRAM:

F. Schubert:Gudački trio u B-duru - “Triosatz”, D471 (1816)

Z. Kodály: Intermeco za gudački trio (1905)

E. Dohnányi:Serenada za gudački trio, Op.10 (1902)

14

15

F. Schubert: Gudački trio u B-duru “Triosatz”, D471 (1816)

E. Dohnányi: Serenada za gudački trio, Op.10 (1902)

Betovenovo djelo nastavlja da dopire do različitih generacija, a ovdje se javlja u Serenadi za gudački trio iz 1902. godine, koji je premijerno izveden dvije godine kasnije.

Dohnanji je izabrao Betovenovu Op.8 Seranadu kao jednu vrstu modela na kome će bazirati svoj rad – ažuriranu verziju klasičnog modela – ne da ga poboljša, već da pronađe relevantnost u formi iz perspektive modernog.

Treba primijetiti da se Dohnanjijeva ‘ažurirana verzija’ ne drži strogo Betovenovog modela, već zamjenjuje tada modernu ‘polaku’ koja se nalazi u Betovenovom Op. 8 sa nizom izuzetnih varijacija i uključuje puni finalni Rondo umjesto ponavljanja marša koji se javlja na početku (kako je slučaj u Betovenovoj Serenadi).

S’ obzirom na kulturološku klimu sveprisutnih promjena u kojoj je stvarao Dohnanji, dok su mnogi od njegovih savremenika napuštali stare forme, ovaj njegov pristup nam govori nešto o umu ovog kompozitora; kompozitora kojega manje slave u decenijama nakon njegovog stvaralaštva nego što to njegova vještina i opus zaslužuju.

Za razliku od toga, Šubertov trio – kao mnogi komadi koje nam je ostavio ovaj ćudljivi kompozitor; još jedan je možda fragmentirani eksperiment koji nas vodi do pitanja: Da je Šubert poživio, da li bi ovi komadi danas i postojali, a kamoli bili slavljeni kao djela genija?

Neki tvrde da bi Šubert možda išao i tako daleko da bi odbacio svojih prvih sedam simfonija kao mladalačke eksperimente i počeo svoj simfonijski opus od svoje ‘Nezavršene’ Osme simfonije, pa bi njegova ‘Velika’ Deveta simfonija bila zapravo druga. Kakvu bi sudbinu u tom slučaju Šubert dodijelio djelu kao što je ovo? Činjenica da je on preminuo kao tako mlad znači da nikada to nećemo znati, a ipak, kao mladalački (i potencijalno odbačeni) eksperiment, ovo djelo daje nam uvid u to što je moglo da se desi.

Lee Bradshaw

Utorak, 25. jun | Centar za kulturu, Tivat | 21:30

PROGRAM:

B. Bartók: Kontrasti za klarinet, violinu i klavir (1938)

D. Milhaud:Svita za klarinet, violinu i klavir (1936)

I. Stravinsky: Svita iz “Vojnikove priče” za klarinet, violinu i klavir (1919)

Između dva rata- Vojnikova pričaNino Gvetadze – klavir (Gruzija), Oleg Kaskiv – violina (Švajcarska), Milan Řeřicha – klarinet (Češka)

16

17

B. Bartók: Kontrasti za klarinet, violinu i klavir (1938)

D. Milhaud: Svita za klarinet, violinu i klavir (1936)

I. Stravinsky: Svita iz “Vojnikove priče”, aranžman za klarinet, violinu i klavir (1919)

Uvijek je intrigantno porediti djelo dva velikana dvadesetog vijeka koji posjeduju istu snagu.

U nekim aspektima pristupi Bartoka i Stravinskog u komponovanju bili su potpuno različiti, međutim oba umjetnika bili su temperamentne ličnosti – i na kraju, obojica su modernisti – koji su sa određenim osjećajem ‘konzervativne obaveze’ prema svojim precima imali kratke trenutke neo-klasicizma.

“Vojnikova priča” u ovoj sviti koju je aranžirao kompozitor izvedena je premijerno 20 godina prije nego što je Bartok komponovao svoje Kontraste za isti ansambl, a najznačajnija razlika je što je Stravinski kondenzovao svoj originalni septet za klarinetski trio, dok je Bartok imao tu namjeru od samog početka; jer je čuveni džez klarinetista Beni Gudman poručio to djelo od Bartoka.

Izmjeđu ova dva remek djela u minijaturi slušamo plodnog francuskog modernistu Mijoa i njegovu Svitu koja je komponovana dvije godine prije Bartokovih Kontrasta.

Lee Bradshaw

Četvrtak, 27. jun | Centar za kulturu, Tivat | 21:30

PROGRAM:

J. Brahms: Gudački sekstet br.1 u B-duru, Op.18 (1860)

P. I. Tchaikovsky:Gudački sekstet u D-duru – "Souvenir de Florence", Op.70 (1890)

Gudački sekstetiRobert Kowalski – violina (Poljska), Robert Lakatoš – violina (Srbija), Michael Klotz – viola (SAD),Ivan Vukčević – viola (Švajcarska), Pablo de Naverán – čelo (Španija), Harriet Krijgh – čelo (Holandija)

18

19

J. Brahms: Gudački sekstet br.1 u B-duru, Op.18 (1860)

P. I. Tchaikovsky: Gudački sekstet u D-duru - “Souvenir de Florence”, Op.70 (1890)

Čajkovski je ušao u jednu kuću na Božić 1887. godine i otkrio da veliki (i čuveni) Johanes Brams već sjedi za stolom. Veče bi se moglo pominjati i po prisustvu još jednog kompozitora – Edvarda Griga i njegove supruge – ali intrigantni dio odnosi se ipak na taj prvi susret ruskog kompozitora sa Bramsom. Njih dvojica su, barem kao kompozitori – bili suprotni gotovo u svemu. Čajkovski u svojoj prepisci nije krio da mu se ne sviđaju Bramsova djela, a sada mu je predstojalo veče sa njegovom muzikom; jer su kompozitor i domaćin (violinista Adolf Brodski uvježbavali kompozitorov Klavirski trio u C duru Op.101).

Iako je Čajkovski ljubazno istrpio tu probu, Bramsovi maniri su na kraju krajeva bili ti zbog kojih je počelo oprezno, ali ipak iskreno prijateljstvo - kako je sam Čajkovski primijetio kada se podsjećao na tu veče; “Bramsovo ponašanje veoma je jednostavno, bez taštine, njegov je humor vedar, i iz tih nekoliko sati koje sam proveo u njegovom društvu nosim veoma prijatne uspomene.”

Desilo se da je nakon nekog vremena Čajkovski prolazio kroz naročito lošu seriju proba sa orkestrom na Bečkoj muzičkoj izložbi, a Brams je izrazio zabrinutost zbog toga prilično saosjećajno. Takođe se usudio, nakon što je odslušao probu Pete simfonije Čajkovskog, da ga ohrabri da preradi finale jer je smatrao da “mu nešto nedostaje”. Umjesto da se uvrijedi, Čajkovski je bio zahvalan na saosjećanju koje je Brams pokazao i opisivao ga poslije kao “iskrenog i otvorenog čovjeka”.

Lee Bradshaw

Subota, 29. jun | Sinhro Porto Montenegro, Tivat | 21:30

Koncert Zatvaranja:Roby Lakatos Trio feat. Crnogorski simfonijski orkestar Roby Lakatos Trio (Mađarska), Crnogorski simfonijski orkestar, Nada Matošević Orešković – dirigent (Hrvatska)

Robi Lakatoš predstavlja svoj izuzetni ansambl u muzički ekstravagantnom aranžmanu romske, narodne i klasične muzike koju izvodi sa našim Crnogorskim simfonijskim orkestrom!

PROGRAM:

Aranžmani popularnihi tradicionalnih kompozicija za violinu, cimbalo, kontrabas i simfonijski orkestar

20

RobyLakatosMađarska

Robi Lakatoš je virtuoz na violini i izuzetno svestran muzičar. Jednako dobro se snalazi kako u izvođenju klasične muzike tako i džez i narodne muzike svoje domovine Mađarske. Njegovu umjetnost je teško definisati. Često ga opisuju kao romskog đavoljeg violinistu, majstora klasike, džezera improvizatora, kao i kompozitora i aranžera. Njegova jedinstvena umjetnička ličnost obuhvata sve od navedenoga i on kombinuje briljantnu tehniku sa stilskim majstorstvom, što ga čini jednim od najboljih violinista na svijetu.

Lakatoš je rođen 1965. godine u legendarnoj porodici romskih muzičara i direktan je potomak Janoša Biharija – poznatog “Kralja romskih violinista”, kome su se divili Betoven i List, i koji je inspirisao Bramsa da osmisli teme svojih mađarskih plesova.

Robi (koji često nastupa sa svojim “Ansamblom Robija Lakatoša”) redovan je gost na festivalima i koncertima širom svijeta gdje pokazuje jedinstveni spoj romske muzike i džez improvizacija. Lakatoš i njegov Ansambl imaju ogromnu diskografiju i snimaju za “Deutche Grammophon”, kao i za druge važne diskografske kuće.

21

BaibaSkrideLetonija

Baiba Skride jedna je od najtraženijih violinskih solistkinja. Njen prirodan pristup i strasne interpretacije učinile su je omiljenom kod nekih od najpoznatijih dirigenata i orkestara na svijetu. Lista prestižnih ansambala sa kojima je nastupala uključuju simfonijski orkestar “Berliner Philharmoniker”, simfonijski orkestar “Gewandhausorchester” iz Lajpciga, simfonijske orkestre Bostona i Čikaga, Njujoršku filharmoniju i simfonijski orkestar “Concertgebouw” iz Amsterdama.

Skride je rođena u muzičkoj porodici u Rigi (Letonija), gdje je i započela studije koje je završila na Muzičkom konzervatorijumu u Rostoku. Prvu nagradu na Takmičenju Kraljice Elizabete osvojila je 2001. godine.

Baiba je izuzetno tražena i kao kamerna muzičarka. Tokom 2019. godine planirani su njeni nastupi sa Skride kvartetom na Šubertijadi, u Vigmor holu u Londonu, u pariskom Luvru, u dvorani “Muziekgebouw” u Ajndhovenu, kao i na turnejama po Sjedinjenim Američkim Državama i u Australiji.

Njena diskografija je ogromnog obima, a snimala je za diskografske kuće ”Sony Music” i ”Orfeo”. Mnogi od njenih zvučnih zapisa postali su moderni reperi za violinski repertoar.

Baiba svira na Stradivarijusovoj violini Yfrah Neaman.

NinoGvetadzeGruzija

Jedna od vodećih pijanistkinja i kamernih muzičarki današnjice, Nino Gvetadze rođena je u Gruziji. Studirala je klavir u Tbilisiju i na konzervatorijima u Hagu i Amsterdamu. Gvetadze je postigla uspjeh na takmičenjima, osvojivši drugu nagradu, nagradu medija i nagradu publike na Međunrodnom klavirskom takmičenju Franc List 2008. godine, i nagradu Fonda Borleti-Buitoni 2010. godine.

Kao solista nastupa sa Kamernim orkestrom Gustava Malera, Minhenskom simfonijom, Kamernom akademijom iz Potsdama i nekoliko drugih orkestara. Održala je koncerte na mjestima kao što su Koncertna dvorana u Amsterdamu “Concertgebouw”, Klavirski festival u Lucernu, Festival Spoleto, i Tokijska dvorana “Bunka Kaikan”.

Nino Gvetadze objavila je četiri CD-a koja su dobila izuzetne pohvale u međunarodnim publikacijama u ovoj oblasti.

22

HarrietKrijghHolandija

Herijet Krajh je jedna od najvažnijih čelistkinja današnjice. Njena gracioznost i ekspresivnost opčinjavaju publiku čim se pojavi na sceni. Svirala je sa orkestrima kao što su Londonska filharmonija, Akademija St. Martin, Njemački simfonijski orkestar iz Berlina, Radiofilharmonija iz Hanovera, Bamberški simfonijski orkestar, Kopenhaška filharmonija, Bostonski simfonijski orkestar i Sidnejski simfonijski orkesar. Tokom 2019 godine debituje sa Minhenskom filharmonijom i Bečkim simfonijskim orkestrom.

Herijet Krajh snima ekskluzivno za njemačku kuću “Deutsche Grammophon” od 2018. godine a uskoro se očekuje premijerno objavljivanje Vivaldijevih djela u njenoj izvedbi. Diskografija ove umjetnice sadrži šest diskova “Capriccio label”. Tokom 2015/2016. Organizacija evropskih koncertnih dvorana izabrala je Harijet za “Zvijezdu u usponu”.

Herijet Krajh je bila umjetnička direktorka Međunarodnog festivala kamerne muzike u Utrehtu a 2012. godine osnovala je festival “Herijet i prijatelji” u Fajstrircu u Austriji. Od juna 2019. godine takođe je stalni član Kvarteta Artemis.

OlegKaskivŠvajcarska

Osim što je jedan od najtraženijih solista i kamernih muzičara svijeta, Oleg Kaskiv stekao je reputaciju jednog od sjajnih i najvažnijih violinskih pedagoga današnjice. Od 2005. godine profesor je violine na Međunarodnoj Menjuhinovoj muzičkoj akademiji, gdje vodi Soliste Menjuhinove akademije. Od 2007. godine je profesor violine na Muzičkom konzervatorijumu u Ženevi, “Conservatoire de Musique de Geneve”.

Oleg je rođen u Ukrajini 1978. godine a studirao je na Konzervatorijumu Lisenko u Lavovu. Tokom studija osvojio je niz nagrada uključujući i Međunarodno Dvarionasovo takmičenje i Međunarodno Kotorovičevo takmičenje. Dobitnik je i nagrade na Međunarodnom takmičenju violinista Kraljica Elizabeta i Lipicerovom takmičenju za violiniste.

Oleg je završio studije na Međunarodnoj Menjuhinovoj muzičkoj akademiji, pod vođstvom Alberta Lisija i Lorda Menjuhina. Ima veoma gust raspored koncerata i nastupa i kao solista i u recitalima širom svijeta.

23

IrinaZahharenkovaEstonija

Zaharenkova je jedna od najistaknutijih klaviristkinja svoje generacije. Irinin repertoar obuhvata široku lepezu muzičkih stilova; od baroka do savremenih stilova. Pošto često nastupa u solo klavirskim i harpsikord recitalima u Evropi i Aziji, svirala je na: Festivalu “Spoleto” (Italija), festivalu “Klavier-Festival Ruhr” (Njemačka), Festivalu kamerne muzike u gradu Kuhmo (Finska) i na Međunarodnom festivalu u Bergenu (Norveška). Kao solista nastupala je sa orkestrima kao što su “Orchestre de la Suisse Romande”, “Orchestre National de Lorraine”, Filharmonijski orkestar Izraela, “Ulster Orkestar”, Pilsen Filharmonijski orkestar, Helsinški filharmonijski orkestar, Praški kamerni orkestar, Estonski nacionalni simfonijski orkestar, i “Sinfonia Finlandia”. Irina potiče iz Estonije, a osvajala je prve nagrade na najznačajnijim međunarodnim klavirskim takmičenjima kao što su Takmičenje Johan Sebastijan Bah, Međunarodno klavirsko takmičenje Alesandro Kazagrande, Međunarodno takmičenje Žorž Enesku i Međunarodno klavirsko takmičenje “Jaén”.

Zakarenkova je 2008. godine osvojila Majstorsko klavirsko takmičenje Artur Rubinštajn u Izraelu.

MichaelKlotzSAD

Rođen i odrastao u Ročesteru u Njujorku, Majkl Kloc učvrstio je svoju međunarodnu reputaciju kao izvođač i profesor viole. Kloc nastupa kao solista, sa orkestrom i kao kamerni muzičar širom svijeta na prestižnim koncertima i festivalima. Tokom 2002. godine priključio se međunarodno poznatom Kvartetu “Amernet String”, koji je rezidencijalni ansambl Međunarodnog Univerziteta Florida u Majamiju.

Kloc redovno sarađuje sa nekima od vodećih umjetnika našeg vremena, pa je tako nastupao sa Šmuelom Aškenazijem, Arnoldom Štajnhardom, Džejmsom Enesom, Avgustinom Hedelihom, Vadimom Gluzmanom, Jozefom Kalihstajnom, Robertom Diazom, Sintijom Felps, Majkl Tri i kvartetima Boromeo, Jing i Šangaj.

Kloc je diplomirao na Muzičkoj akademiji Istman “Eastman School of Music” a 2002. godine završio je dvostruki master na violini i na violi na Džulijardu u Njujorku. Majkl Kloc profesor je viole i kamerne muzike na Međunarodnom univerzitetu u Floridi.

24

RobertKowalskiPoljska

Robert Kovalski privlači publiku jedinstvenim, intenzivnim zvukom i muzikalnošću koja je u isto vrijeme živa i elegantna. Počeo je studije violine kada mu je bilo sedam godina a samo četiri godine kasnije izvodio je Mendelsonov violinski koncert sa Baltičkim filharmonijskim orkestrom. Njegov solo repertoar je ogroman i on redovno nastupa kao solista i kamerni muzičar na muzičkim festivalima u Evropi, SAD i Aziji, u prestižnim koncertnim dvoranama kao što su bečki “Musikverein”, salzburški “Mozarteum”, hamburška “Laeiszhalle” (Musikhalle) i Karnegi Hol u Njujorku. Osvajao je nagrade na više međunarodnih takmičenja.

Rođen 1985. godine, Robert je studirao u Njemačkoj i Švajcarskoj kod Valerija Gradova. Sarađivao je sa Vladimirom Aškenazijem, Rajnhardom Gebelom, Martom Argerih i Julijanom Rahlinom koji su se pokazali kao velika inspiracija.

Njegovi noviji snimci violinskog končerta Riharda Štrausa (CPO) dobili su priznanje kritike i nominaciju za Međunarodnu nagradu u klasičnoj muzici za 2019. godinu. Član je Kvarteta Šimanovski i svira violinu “J.B. Vuilaume” (1860).

Od samih početaka Pablo de Naveran privukao je i publiku i kritiku zbog svog izuzetnog muziciranja i komunikacionih vještina koje ističu međunarodni mediji. Nastupao je u recitalima i kao solista širom svijeta, a studije je završio na Međunarodnoj Menjuhinovoj muzičkoj akademji i na Pariskom konzervatorijumu. Među njegovim profesorima izdvajaju se Lord Menjuhin, Alberto Lisi, R. Aldulesku i P. Miler. Osvojio je nagrade na Takmičenju Gaspara Kasada kao i Prvu nagradu na Nacionalnom konzervatorijumu u Parizu, “Conservatoire National de Paris”.

Pabla pozivaju da nastupa na prestižnim festivalima kao što je “Cello-Fest Beograd”, “Festival de Radio-France”, Menjuhinov festival Gstaad, Salzburški festival, “Midis-Minimes”, “Prussia Cove”, “Festival do Estoril”, “Festival Torroella”, “Festival Lysy”, “Incontri Musicali di Siena”, “Festival Iberico” i Šubertov festival. Pablo je trenutno profesor čela i kamerne muzike na Međunarodnoj Menjuhinovoj akademiji u Švajcarskoj.

Njegovu ekletičku diskografiju, koju je snimio za kuće “Dinemec”, “Hilargi”, “Several Records” i “Stil”, prihvataju sa entuzijazmom i mediji i publika. Pablo svira na čelu Testore iz 1723. godine.

NadaMatoševićOreškovićHrvatska

25

Nada Matošević rođena je u Rijeci, a muzičku akademiju je završila u Ljubljani gdje je studirala kod profesora Antona Nanuta.

Nastupala je sa Slovenačkim radijskim orkestrom, Slovenačkim filharmonijskim orkestrom, Orkestrom mladih Alpe-Adria, Meksičkim simfonijskim orkestrom, Kamernim orkestrom iz Katanije, Kamernim orkestrom “di Padova e del Veneto”, Filharmonijskim orkestrom iz Udina, Orkestrom gradskog pozorišta u Gisenu, Sicilijskim simfonijskim orkestrom, Filharmonijskim orkestrom UNAM Meksiko, Dubrovačkim simfonijskim orkestrom, Milanskim orkestrom “Classica”, Makedonskim simfonijskim orkestrom, Hrvatskim radijskim orkestrom, Orkestrom Karlo Feliće iz Đenove, Grčkim orkestrom nacionalnog teatra iz Atine, Filharmonijskim pozorišnim orkestrom iz Verone, orkestrom “Orchestra della Svizzera italiana” itd.

Dobitnica je prestižne Prešernove nagrade, a 2001. godine, postala je ko-osnivač i umjetnički direktor Riječkog filharmonijskog orkestra. Dobitnica je godišnje nagrade grada Rijeke za 2001. godinu.

Glavni je dirigent Riječke opere i generalni menadžer Hrvatskog narodnog kazališta u istom gradu.

Pablo de NaveránŠpanija

RobertLakatošSrbija

Robert Lakatoš stekao je međunarodno priznanje nakon što je osvojio prvu nagradu na Sarasateovom takmičenju 2015. godine. Smatra se da je jedan od najvećih muzičkih talenata koji se pojavio na Balkanu posljednjih godina. Robert je koncertni violinista i violista i nastupao je širom Evrope, u Izraelu i SAD. Kao solista nastupao je sa nekoliko orkestara, uključujući Simfonijski orkestar Navara, Filharmoniju u Malagi, Filharmoniju “Minas Geria”, Krakovsku filharmoniju, Simfonijski orkestar “de la UANL” (Meksiko), Istanbulski državni simfonijski orkestar, Orkestar njujorškog festivala “Summit”, Simfonijski orkestar RTV Slovenije, i Janačekov Camerata.

Robert Lakatoš je odrastao u muzičkoj porodici, mentor mu je bio otac Imre Lakatoš. Studirao je sa Džulijanom Rahlinom u Beču. Njegove nagrade na međunarodnim takmičenjima uključuju prva mjesta na takmičenjima “Andrea Postacchini”, “Jeunesses Musicales” i “Mary Smart” takmičenju u Njujorku.

Lakatoš je profesor violine na Umjetničkoj akademiji u Novom Sadu, a svira na violini S. Bogdanoskog sa gudalom Vladimira Radosavljevića.

26

Milan ŘeřichaČeška

Međunarodno priznati virtuoz na klarinetu Milan Reriha redovno nastupa kao solista sa vodećim orkestrima kao što je Briselski filharmonijski orkestar, Evropski solisti, Bukureštanski filharmonijski okestar, Južnovestfalska filharmonija, Praška filharmonija, Tokijski kamerni orkestar i Bazelski simfonijski orketar. Svirao je recitale u najvećim koncertnim dvornama u SAD, Aziji i Južnoj Americi.

Milan redovno nastupa na prestižnim muzičkim festivalima kao što su Festival u Lucernu, Festival u Salzburgu, Bečki festival, Festival u Šlezvig-Holštajnu, Praško proljeće, Menjuhinov muzički festival, Londonski muzički festival i Muzički festival BBC-a. Veoma je aktivan kamerni muzičar, a nastupa sa mnogim svjetski poznatim umjetnicima.

Milan snima za kuće kao što su “BMG“, „Deutsche Grammophon“, “Decca“, “CHANDOS“, “Supraphon“ i “Sony Music“. Ekskluzivni je umjetnik kuće “MARCOPHON“ od 2004. godine. Ambasador je proizvođača klarineta „RZ Woodwind Manufacturer“ i umjetnički direktor Češkog klarinetskog udruženja.

Menjuhinovu muzičku akademiju 1977. godine osnovao je Lord Jehudi Menjuhin za mlade violiniste, violiste i čeliste izuzetnog talenta. Misija Akademije je da obezbjeđuje muzičku edukaciju koja ispunjava Menjuhinovu viziju muzičke izvrsnosti i da ponudi studentima iz cijelog svijeta stipendije koje će im omogućiti da završe svoje muzičko obrazovanje.

Od samog osnivanja, mnogi od studenata Akademije osvajaju međunarodne nagrade.

Ansambl Solisti Menjuhinove Akademije je sastavljen od studenata i pedagoga Akademije. Oni nastupaju na najprestižnijim pozornicama cijelog svijeta, a lista istaknutih solista koji su nastupali sa ovim ansamblom u proteklih 40 godina je jako dugačka.

Od 2015. godine, dom Solista Menjuhinove Akademije je Koncertna dvorana “Rosey” gdje studenti akademije nastupaju rame uz rame sa istaknutim svjetskim solistima i drugim prestižnim ansamblima.

Od 2012. godine Umjetnički direktor Akademije je svjetski poznati violinist Maksim Vengerov.

QuartettoEnergie NoveŠvajcarska

27

Švajcarski ansambl “Quartetto Energie Nove” isprobava novo i dinamično, gradeći mišiće, tetive i meso na kosti duhova koji decenijama progone koncertne dvorane. Mogućnost ovog ansambla da prodre kroz maštu publike opipljiva je čim se završi sa formalnostima i muzika krene.

Ansambl “Quartetto Energie Nove” ima bliske radne odnose sa Švajcarskom radio-televizijom i diskografskom kućom “Dynamic”, iz kojih su proistekle serije monografskih zapisa koje su “Quartetto Energie Nove” donijele mnoštvo priznanja kao što je “Recording of the Month” u časopisu Strad. “Quartetto Energie Nove” je trenutno uključen u “ciklus snimanja kasnih Betovenovih kvarteta zajedno sa kompozitorom/producentom Li Bredšom koji treba da budu objavljeni 2020. godine (250. rođendan Betovena).

“Quartetto Energie Nove” je nastupao u cijeloj Evropi na raznim festivalima uključujući Edinburški festival, festivale “MiTo”, “GOG Series” i “Lugano Musica”. Članovi “Quartetto Energie Nove” su Hans Liviabela, Barbara Ćanamea, Ivan Vukčević i Feliks Fogelsang a sviraju na instrumentima Stradivari, Ventapane, Landolfi i Amati.

SolistiMenjuhinoveakademijeŠvajcarska

IvanVukčevićŠvajcarska

Ivan Vukčević je umjetnički direktor Muzičkog festivala “Mediteranske note” u Tivtu u Crnoj Gori. Ovo dešavanje privlači neke od najistaknutijih svjetski solista i kamernih muzičara i slovi za najznačajniji kulturni događaj Crnogorskog ljeta.

Kao profesor viole na Međunarodnoj Menjuhinovoj muzičkoj akademiji i solo viola u orkestru “Orchestra della Svizzera italiana”, Ivan Vukčević postao je jedan od najznačajnijih promotera ovog instrumenta. On svira rijetku i moćnu violu Landolfi iz 1753. godine, a njegova sposobnost da redovono izvodi ubjedljive interpretacije dovela ga je do toga da uz očekivana istaknuta djela u opusu viole izvodi i mnoštvo novih kompozicija.

Ivan nastupa širom Evrope, Australije, Sjeverne Amerike i Azije, a ko-osnivač je i kvarteta “Quartetto Energie Nove”, ansambla sa vizijom da se uklopi u Vukčevićevo muziciranje. Od osnivanja ovog kvarteta, sa njima je snimio izuzetno žive izvedbe Prokofjeva, Janačeka i Smetane za diskografsku kuću “Dynamic”.

Među Vukčevićevim profesorima bili su i veliki Alberto Lisi i Johanes Eskaer (Međunarodna Menjuhinova muzička akademija). Vukčević je ranije bio prva viola simfonijskih orkestara u Stavangeru i u Bazelu.

28

Crnogorskisimfonijski orkestarCrna Gora

Crnogorski simfonijski orkestar nastupao je prvi put 14. decembra 2007. godine na Cetinju i ubrzo postao osnova muzičkog života u Crnoj Gori.

Sa njima su kao solisti nastupali sljedeći umjetnici: Monserat Kabalje, Miša Majski, Ivo Pogorelić, Ilija Gringolts, Denis Šapovalov, Simon Trpčeski, Stefan Milenković i Miloš Karadaglić.

Crnogorski simfonijski orkestar nastupao je na preko tri stotine koncerata u zemlji i inostranstvu (Italija, Bosna i Hercegovina, Srbija, Hrvatska, Rusija, Turska, Albanija, Francuska i Makedonija, između ostalih).