08 Drie Antwerpenaars “Ik ben zedelijk verplicht om mee te doen. Of het de laatste keer wordt, durf ik echt niet te zeggen. Op mijn 77ste bekijk ik het van jaar tot jaar. Het hangt vooral af van mijn fysiek, mijnheer . Bij mijn 20ste deelname, kreeg ik een bloemetje en hoopte ik nummer 25 te halen. Eenmaal daar geraakt, kreeg ik een fles champagne en hoopte ik op nummer 30. En nu het zover is, blijf ik optimistisch. Mijn beste tijd bedraagt 1u18’, vorig jaar zat ik aan 1u48’ . Dertig minuten trager in dertig jaar: niet slecht hé. Per jaar gaf ik een minuutje toe. En nu hoop ik onder de twee uur te blijven. Voor een oude mens volstaat dat. En achteraan in het pak zie je ook veel meer vrouwen. Mooi meegenomen. Sommige mensen blijven tot op hoge leeftijd biljarten of darten, ik blijf jog- gen. Jarenlang heb ik alle stratenlopen doorheen heel België afgeschuimd, maar ik ben steeds meer op mijn eigen stad teruggeplooid. Een beetje chau- vinisme mag wel. Ook nu nog probeer ik drie keer per week te t rainen. Al die kilometers samen moeten me toch makkelijk heen en weer n aar Australië gebracht hebben. Joggen is de rode draad in mijn leven.” Leg dat eens uit. “ Altijd en overal neem ik mijn spullen mee. ‘Swenst’ de vrouwen liggen te bruinen op het strand of een terrasje doen, ga ik trainen. Meer dan een Geen opspelende spier, mopperende echtgenote of slechtgepland familiefeest kon Eddy Plehiers, Wim Gysen en Bruno Hollants thuishouden van de 10 Miles. Als zondag de 30ste editie vertr ekt, viert het trio meteen zijn 30ste deelname. REPORTAGE EDDY PLEHIERS “En w e stoppen
