alden biesen zomeropera 2016: jevgeni onegin

Zomeropera Alden Biesen 2016

Jevgeni Onegin

Lyrische opera van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski

Inleiding door Cat'rina Vandersteegen


2


3

Inhoud

Het verhaal 5

De componist: Tsjaikovsky (1840 -‐ 1893) 8

Het libretto: Poesjkin (1799 -‐ 1837) 11

De opera 14

De rolverdeling 15

Verhaalstructuur 17

Aktes & scenes 18

Achter de schermen 20


4


5

Het verhaal Het drama speelt zich af rond 1820 op het platteland rond Sint-‐Petersburg in het milieu van de Russische aristocratie. Het land zucht onder het tsarendom en de verarmde landadel verveelt zich in ledigheid en romantische wanen. Een romantiek met de donkere kanten van behaagzucht en jaloezie. Een romantiek waar het fenomeen van het duelleren zijn wortels heeft. Eerste akte Eugene (Jevgeni in het Russisch) Onegin is een arrogante, luie edelman. Zijn leven staat in het teken van nietsdoen, feesten en rokkenjagen. Hij is bevriend met Vladimir Lensky, een dromerige dichter die verloofd is met de jonge, mooie Olga. Lensky stelt Onegin voor aan Olga's zuster Tatjana, een onschuldig plattelandsmeisje, een boekenwurm die verlangt naar de romantische verlokkingen van de stad. Ze voelen zich duidelijk tot elkaar aangetrokken. Tatjana trekt haar stoute schoenen aan en schrijft Onegin een brief waarin ze hem haar liefde verklaart. Maar Onegin wijst haar omstandig af. Er kan alleen maar vriendschap tussen hen zijn. Gebonden zijn aan één persoon past niet in het imago dat hij van zichzelf wenst uit te dragen noch in de levensstijl die daarbij hoort. Hard to get spelen hoorde ook wel bij het hoofse van de toen geldende conventies. Een zware klap voor het meisje.

Tatjana leest een boek van Elena Samokysh-Sudovskaya


6

Tweede akte Maanden later vindt er een bal plaats ter ere van Tatjana's naamdag. Natuurlijk zijn ook Olga, Lensky en Onegin van de partij. De laatste laat zijn oog op de mooie Olga vallen en danst intens met haar. Zij laat het zich welgevallen. Een doorn in het oog van Lensky. Als hij het niet meer kan aanzien roept hij zijn vriend ter verantwoording. Een en ander loopt uit op een hevige ruzie en Lensky daagt Onegin uit voor een duel. Hetgeen in de mores van die tijd haast onvermijdelijk was na de 'belediging' die Lensky van Onegin te verduren kreeg. Onegin moet aanvaarden. Op het veld van eer doet ook Zaretsky niets om het drama af te wenden en bij het treffen schiet Onegin zijn vriend dood. Gekweld door wroeging vertrekt Onegin op reis ...

Schilderij van Ilja Repin (1899)


7

Derde akte Er zijn enkele jaren voorbij gegaan. Tatjana is inmiddels een gevierde prinses, getrouwd met Prins Gremin die veel van haar houdt. Onegin heeft zijn lege leven voortgezet. Tijdens een society-‐feest ontmoeten zij elkaar opnieuw. Nu ziet de jongeman in wat hij op het spel heeft gezet. Zijn grote liefde behoort nu een ander toe, al houdt zij nog steeds van hem en is ze niet gelukkig.

"Ik haat dit klatergouden leven, Onegin, al die pronk en praal, mondain succes, me toegeschreven door wie ‘k in mijn paleis onthaal. Ik zou die glans en die parade en heel die dwaze maskerade met grote vreugde en met dank nu geven voor een boekenplank, een wilde tuin, ons schamel huisje, voor ’t plekje waar ik op een dag, Onegin, voor het eerst u zag, voor ’t stille kerkhof, waar een kruisje een graf bewaakt, de lommerlust waarin mijn arme njanja rust." Fragment uit de onthulling van Tatjana

Onegin onderneemt een toenaderingspoging door Tatjana zijn spijt te betuigen en zijn liefde te verklaren in een brief. Tatjana is hevig geëmotioneerd maar wijst hem op haar beurt af. Zij redt haar huwelijk en blijft trouw aan haar echtgenoot, haar prins. Onegin blijft alleen achter...


8

De componist: Pjotr Iljitsj Tsjaikovsky (1840 - 1893)

Pjotr (of Peter) Iljitsj Tjaikovski is een geliefde Russische componist die -‐ hoewel nationalisten zijn werk te westers vonden -‐ zijn plaats heeft bij de allergrootsten. Hij situeert zich tussen Mozart en Mendelsohn, maar liet zich ook beïnvloeden door Beethoven, bijvoorbeeld (noodlotmotief). Hij verwief bekendheid met zijn pianoconcerto's, sinfonieën, baletten en opera's. Bekende voorbeelden van zijn oeuvre: Concerto: https://www.youtube.com/watch?v=ItSJ_woWnmk Ballet: https://www.youtube.com/watch?v=tk5Uturacx8 Tjaikovski's werk was dan weer een bron van inspiratie voor Rachmaninov, een toegewijde leerling. Levensloop Tsjaikovski was eerst ambtenaar, ging muziek studeren aan het Conservatorium van Sint-‐Petersburg en werd toen leraar aan datzelfde conservatorium. Tegen de zomer van 1867 had hij al zijn eerste pianostukken geschreven en liet ze publiceren. Een rijke bewonderaarster, gravin Nadezjda Filaretovna von Meck, bood hem in 1877 de mogelijkheid zijn leven geheel aan het componeren te wijden. Jarenlang onderhielden zij een innige briefwisseling, maar Tsjaikovski heeft haar nooit willen ontmoeten. In 1890 zette de gravin haar financiële steun om onduidelijke redenen stop. Een theorie is dat zij zich niet kon verenigen met zijn seksuele geaardheid.


9

Nadezjda von Meck Hij trouwt in 1877 met de traditionele en naïeve Antonina Millukova, nadat deze hem romantische brieven stuurde in de tijd dat hij aan de briefscene van Eugene Onegin werkte. Hij is daardoor gecharmeerd en bovendien wil hij de kwaadsprekerij over zijn geaardheid de kop indrukken. In tegenstelling tot Antonina is hij niet verliefd. Afgezien van het feit dat hij homoseksueel is, blijkt zijn schoonfamilie een haard van ruzie en haatdragendheid te zijn en zijn babbelzieke vrouw totaal niet van zijn intellectueel niveau. Zijn huwelijk is een ramp en na 6 weken gaan de echtgenoten uit elkaar, nadat Tsjaikovski een zenuwinzinking had. Hij zou zelfs een poging tot zelfmoord ondernomen hebben door zich in de Moscow-‐rivier te gooien. Hoewel ze nooit officieel gescheiden zijn hebben man en vrouw nooit meer samengewoond. Tsjaikovsky kreeg een regelrechte afkeer van haar en heeft nooit vrede gekregen met dit deel van zijn leven.

Pjotr Tsjaikovski & Antonina illukova


10

Tsjaikovski reist veel, wordt overal geëerd, maar is een eenzelvig en eenzaam mens. Hij komt uiteindelijk terecht in Clarens (Zwitserland) -‐ waar ook Stravinsky en Nobokov verbleven -‐ en overlijdt op 53-‐jarige leeftijd aan cholera. Er wordt echter steeds weer aan deze doodsoorzaak getwijfeld. Het gerucht dat hij zelfmoord gepleegd zou hebben door vergiftiging is erg hardnekkig. Zijn broer Modest, die een biografie over hem uitbrengt, zou hebben gepobeerd dit geheim te houden. Naast zes symfonieën schreef hij onder meer symfonische gedichten, opera's, pianowerken en werken voor viool. Vooral zijn eerste pianoconcert, zijn vioolconcert, zijn laatste drie symfonieën, de Ouverture 1812 en zijn balletmuziek (bijvoorbeeld de Notenkrakersuite) worden vaak uitgevoerd. Tsjaikovski slaagde erin om invloeden uit de West-‐Europese klassieke muziek succesvol te verbinden met de Russische muziek. Zijn werken zijn ook geliefd vanwege de zeer welluidende orkestratie en de rijkdom aan (romantische) melodieën (lyriek). Tsjaikovski verwerkte in een aantal composities op bijzondere wijze de wals, niet alleen in zijn balletten, maar ook in zijn symfonieën.


11

Het libretto: geïnspireerd door Poesjkin (1799 - 1837)

Schilderij van Orest Kiprenski (1827) Tsjaikovski baseerde zijn opera op de roman in versvorm van Aleksandr Poesjkin, een bejubelde Russische schrijver die overal in het land vereerd wordt in standbeelden en verwijzingen. Nog steeds wordt Aleksandr Poesjkin in de Russische wereld en daarbuiten bewierookt en gelezen. Vanaf zeer jonge leeftijd horen de kinderen zijn poëzie in Russische sprookjes, maar ook volwassenen lezen hem omwille van zijn vloeiende, muzikale taal. Poesjkin is de achterkleinzoon van de ethiopische adoptiefzoon (1696-‐1781) van tsaar Peter de Grote en Catharina I. (In die tijd werden zwarte kinderen als exotische cadeau's geschonken aan voorname personen.) Inmiddels is zijn adelijke familie verarmd. Hij wordt opgevoed in het Frans en zijn kindermeisje (njanja) maakt hem vertrouwd met de Russische volkscultuur. De dichterlijke held staat ook bekend om zijn drukke uitgangsleven en turbulente liefdes. Hij wijdde zich evengoed verder aan de literatuur en de dichtkunst. Daarbij spaarde hij de gevestigde macht niet. In het tsaristische Rusland was de censuur echter streng en de pen van Poesjkin vlijmscherp. Zijn doen en laten werden nauwlettend gevolgd en een gedicht zoals Ode aan de vrijheid (1818) en talrijke opschriften circuleerden in vrijheidsgezinde en anti-‐tsaristische kringen. In 1820 werd Poesjkin verbannen uit Sint-‐Petersburg. Dit redde waarschijnlijk zijn leven, want het belette hem om, zoals vele van zijn literaire vrienden, deel te nemen aan de Dekabristenopstand tegen het tsarisme van 1825.


12

Tijdens zijn ballingschap op het platteland schreef Poesjkin een groot deel van zijn meesterwerk Jevgeni Onegin, waaraan hij werkte van 1823 tot 1831. In 1826 hief tsaar Nicolaas I onder strikte voorwaarden zijn verbanning op. Aleksandr Poesjkin keerde terug naar Sint-‐Petersburg, maar was min of meer een 'gevangene' van de tsaar. Na talloze amoureuze escapades trouwde Poesjkin in 1831 met Natalja Nikolajevna Gontsjarova (1812 -‐ 1863), zijn '113de liefde', zoals hij haar zelf noemde, maar ook zijn 'Madonna'. Natalja schonk hem vier kinderen. Het huwelijk tussen Aleksandr en Natalja schijnt gelukkig geweest te zijn. ware Poesjkin's jaloersheid speelde hem echter parten. Een vermeende 'affaire' van Natalja was de directe aanleiding tot het fatale duel van Poesjkin met Georges d'Anthès, de stiefzoon van de Nederlandse gezant (hoewel velen er toen, en ook nu nog, een complot van de regering in zagen). Aleksandr Sergejevitsj Poesjkin stierf ten gevolge van dit duel op 29 januari 1837.

Schilderij van Alexander Pavlovich Brullov In het leven van Poesjkin zelf zien we de roman tot stand komen. In 1833 verscheen het werk voor het eerst in zijn geheel. De vier jeugdige hoofdfiguren in Jevgeni Onegin -‐ de verwende Onegin, de plattelandsjonkvrouw Tatjana, die uitgroeit tot de echte heldin van het verhaal, de romantische dichter Vladimir Lenski en Tatjana's oudere zus Olga -‐ zijn gebaseerd op de eenvoudige plattelandstaferelen uit zijn eigen leven. Poesjkin beschrijft ze tegen de achtergrond van de natuur en de seizoenen, het stadsbeeld van Sint-‐Petersburg en Moskou en de maatschappij. Op die manier schetst Poesjkin een humoristisch beeld van zijn doelpubliek en de bevolkingslaag waartoe hij zelf hoorde, namelijk de mondaine grootstedelijke burgerij en de adel van het platteland.


13

Literaire vernieuwing: innerlijke ontwikkeling Jevgeni Onegin werd reeds direct na verschijnen door critici geroemd om zijn innovatieve rijmschema’s, de lichte, ongedwongen, humoristische toon en de natuurlijke dictie, alles zo geheel anders dan de toentertijd gangbare zware classicistische stijl. Los van de stijl wordt Jevgeni Onegin ook algemeen gezien als baanbrekend in haar thematiek. De complexe wisselwerking tussen kunst en leven en de vermenging van westerse en Russische begrippen zijn typerend voor Tatjana en de cultuur waarin ze leeft. Het ene moment leest ze een romantisch boek, het volgende moment luistert ze naar de verhalen vol volksbijgeloof van haar kindermeisje. Ze wordt verscheurd door de aantrekkingskracht van alles wat Europees is enerzijds en haar Russische wortels anderzijds. Een tweestrijd die die ook heerst in de Russische aristocratie uit het begin van de 19e eeuw en de Russische cultuur kenmerkte in de overgangstijd van de laatste tsaren. Jevgeni Onegin werd vijf keer in het Nederlands vertaald, verwerkt in de opera van Tsjaikovski, meerdere keren als toneelstuk opgevoerd (onder meer door Guy Cassiers) en in 1999 verfilmd door Martha Fiennes met Ralph Fiennes en Liv tyler in de hoofdrollen. Tsjaikovski schreef het libretto samen met Konstantin Sjilovski. De opera ging op 23 januari 1881 in officiële première in het Bolsjojtheater van Moskou.


14

De opera Eugene Onegin is een zogenaamde lyrische opera, een stijl die nieuw was voor Rusland. De nadruk ligt op melodie, romantiek en verbeelding. Grote zangers kunnen zich van hun beste kant laten zien en worden gekoppeld aan een zo groots mogelijk orkest. Een twijfelende Tsjaikowski liet zijn werk voor het eerst opvoeren door de studenten van het Moskou Conservatorium in mei 1879. Pas twee jaar later kwam de opera in het Bolshoi Theatre. Buiten Rusland werd Eugene Onegis in eerste instantie lauw onthaald, het publiek ontving het stuk als een Russische curiositeit. De tekst staat ook bekend als bijzonder problematisch om te vertalen. Toch veroverde het werk uiteindelijk de wereld na achtereenvolgende nationale premières: -‐ December 1888 in Praag in het Tsjechisch, gedirigeerd door Tsjaikovsky zelf -‐ Januari 1892 in Hamburg, gedirigeerd door Gustav Mahler in aanwezigheid

van de componist -‐ oktober 1892 in Londen in het Engels -‐ November 1897 in Wenen, gedirigeerd door Gustav Mahler -‐ Maart 1920 in New York in het Italiaans. Tsjaikovski was een diepgravende schrijver, die grondig research deed en inging op de details van zijn werk. Over het einde van zijn verhaal heeft hij lang nagedacht. Hij heeft verschillende versies uitgeprobeerd. Het nam twee jaar tijd in beslag vooraleer hij een besluit nam. Er zijn parallellen te vinden tussen het verhaal en zijn eigen leven. Het personage dat meest centraal staat is Tatjana en hij zag in haar een verbeelding van zijn eigen vrouw, van de tragiek die hij in haar leven veroorzaakte. Het illustreert zijn innerlijke strijd met betrekking tot zijn geaardheid, relaties en zijn huwelijk. Lensky, de romantische, melancholische dichter, even belezen als Tatjana, zou eigenlijk beter gepast hebben bij het eenvoudige meisje dat van boeken hield. Ook hierin ziet Tsjaikovsky een parallel met zijn eigen levenskeuzes. Het verhaal straalt nostalgie uit, heimwee naar het verleden dat nooit meer terugkeert (veel voorkomend thema in opera's). Wat wel nieuw was voor de Russen is dat er zoveel belang gehecht wordt aan de innerlijke wereld van de personages. De persoonlijke ontwikkeling van Onegin bijvoorbeeld. Tsjaikovsky klaagt ook het dubbelzinnige aan van de lichtheid van de aristocratische moraal met zijn ledigheid en romantiek en de duistere kantjes ervan -‐ alweer iets wat hij ook in zijn leven heeft moeten ondervinden. Het duistere dat ook in de personages terugkomt. Het society leven met zijn verveling, de lege jonge levens, zijn tegenstrijdige en twijfelachtige moraal (zoals sociale onrechtvaardigheid, afgunst en de gewoonte van het duelleren).


15

De romantiek wordt op een heel Russische manier gepresenteerd, in de wijze van zingen en met zigeunerinvloeden. Het ambiguë van het hoofse en het wrede; het gruwelijke van de romantiek. Er is verder geen coloratuur -‐ muzikale versieringen -‐, geen ingewikkelde structuren; alles komt uit het hart, uit de emotionele onderbuik ... De rolverdeling in Alden Biesen Personage Stem Zanger(es) Larina, de vrouw des huizes

Mezzo-‐sopraan

Margo Weiskam

Tatjana, haar dochter

Sopraan Mojca Bitenc Stella Motina Margarida Hipólito

Olga, Tatjana's zuster

Contra-‐alt Nuška Drašček Rojko Flaka Goranci

Filippyevna, de nanny

Mezzosopraan Natascha Meißner

Vladimir Lensky Tenor Alejandro del Cerro Juraj Hollý


16

Eugene Onegin Bariton Domen Križaj Christoph Plessers Artur Rozek

Prins Gremin Bas Piet Vansichen (B)

Legerofficier Bas Zaretsky, Lensky's secondant

Bas Koen van Agtmael

Triquet, Tatjana's leraar Frans

Tenor Eric Vignau

Guillot, Onegin's lakei

Stil Tom Baert

Koor (landarbeiders, gasten op het bal, landeigenaars en dames, officieren): Zomeropera Orkest en Koor (amateurs) Artistiek directeur: Piet Vansichen Regie: Carlos Wagner Choreograaf/regie-‐assistent: Tom Baert Decor & kostuums: Marnik Baert Dirigent: Enrico Delamboye/Leslie Sugnandarajah


17

Verhaalstructuur Akte 1

Nr 1 – Duet & kwartet Nr 2 – Koor & arbeidersdans Nr 3 – Scene & Olga's Arioso Nr 4 – Scene Nr 5 – Scene & kwartet Nr 6 – Scene Nr 6a – Lensky's Arioso Nr 7 – Sluitingsscene Nr 8 – Introductie & scene met nanny Nr 9 – Briefscene Nr 10 – Scene & duet Nr 11 – Koor van dienstmeisjes Nr 12 – Scene Nr 12a – Onegin's Aria

Akte 2

Nr 13 – Entr'acte & wals Nr 14 – Scene & Triquet's lied Nr 15 – Mazurka & scene Nr 16 – Finale Nr 17 – Scene Nr 17a – Lensky's Aria Nr 18 – Duelscene

Akte 3

Nr 19 – Polonaise Nr 20 – Scene & Schotse dans Nr 20a – Prins Gremin's Aria Nr 21 – Scene Nr 21a – Onegin's Arioso Nr 22 – Finale


18

Aktes & scenes EERSTE AKTE Scene 1: de tuin van het Larina landgoed Madame Larina en Filippyevna (de kindermeid) zitten buiten in de tuin. Ze horen Larina's dochters, Tatjana en Olga, een liefdesliedje zingen. Larina begint te mijmeren over haar eigen vrijage en huwelijk. Een groep landarbeiders viert dansend en zingend de oogst. Tatjana en Olga kijken toe. Tatjana leest een roman en is in de ban van het verhaal. Haar zorgeloze zuster wil meevieren. Madame Larina vertelt Tatjana dat het echte leven heel anders is dan in haar verhalen. Filippyevna kondigt bezoek aan: Olga's verloofde Lensky, een jonge dichter, en zijn vriend Eugene Onegin die Sint-‐Petersburg bezoekt. Lensky stelt hem voor. Onegin is verwonderd dat Lensky de extraverte Olga boven de meer subtiele oudere zuster verkoos als zijn verloofde. Tatjana voelt zich onmiddellijk en sterk aangetrokken tot Onegin. Lensky drukt zijn vreugde uit Olga te zien en zij beantwoordt hem flirtend. Onegin vertelt Tatjana over zijn verveling op het platteland en beschrijft hoe zijn oom hem een nabijgelegen landgoed heeft nagelaten. Filippyevna ziet dat Onegin een diepe indruk op Tatjana maakt. Scene 2: de kamer van Tatjana Tatjana is klaar voor de nacht, maar rusteloos en ze kan niet slapen. Ze vraag Filippyevna haar te vertellen over haar jeugd en vroege huwelijk. Tatjana biecht op dat ze verliefd is. Als ze alleen is drukt Tatjana haar gevoelens uit in een brief aan Onegin. Ze vertelt hem dat ze van hem houdt en gelooft dat ze dit nooit nog kan voelen voor een ander. Ze smeekt hem haar te begrijpen en haar te helpen. Het is al ochtend als ze klaar is, we horen een herdersfluit in de verte. Filippyevna komt binnen om Tatjana te wekken. Die overtuigt haar de brief aan Onegin te laten bezorgen door haar kleinzoon. Scene 3: een ander deel van het landgoed Dienstmeisjes plukken fruit en zingen tijdens hun werk. Tatjana wacht bang de komst van Onegin af. Hij arriveert om haar zijn antwoord te geven op haar brief. Hij legt haar vriendelijk uit dat hij niet makkelijk verliefd wordt en niet geschikt is voor het huwelijk. Hij is haar liefde niet waard en kan haar enkel broederlijke affectie schenken. Hij waarschuwt haar dat ze in de toekomst niet zo te koop moet lopen met haar gevoelens. We horen opnieuw de stemmen van de zingende dienstmeisjes. Tatjana voelt zich verpletterd en is niet in staat te antwoorden. TWEEDE AKTE Scene 1: de danszaal van het Larina landgoed Er wordt een bal gegeven ter ere van Tatjana's naamdag. Onegin danst met haar. De roddels van een groepje gasten over hem en Tatjana irriteren hem. Hij ergert zich op Lensky dat die hem heeft overtuigd om naar het bal te komen. Om zich op hem te wreken danst en flirt hij met Olga. Lensky staat verstomd en wordt extreem jaloers. Hij spreekt Olga erop aan maar ze ziet niet in dat ze iets


19

verkeerds doet en vertelt Lensky dat hij zich belachelijk maakt. Onegin vraagt Olga opnieuw ten dans en ze stemt in om Lensky's jaloezie af te straffen. De oudere leraar Frans, meneer Triquet, zingt een lied ter ere van Tatjana. Waarna de twist tussen Lensky en Onegin weer opflakkert. Lensky zegt zijn vriendschap met Onegin op in het bijzijn van de gasten en daagt hem uit voor een duel. Onegin is verplicht om -‐ met bange voorgevoelens -‐ te accepteren. Tatjana stort in en het bal eindigt in grote verwarring. Scene 2: op de beboste oever van een stroom, vroeg in de ochtend Lensky wacht op Onegin in het gezelschap van zijn secondant Zaretsky. Hij denkt na over zijn leven, zijn doodsangst en zijn liefde voor Olga. Onegin arriveert met zijn lakei Guillot. Zowel Lensky als Onegin voelen weerstand tegen het komende duel. Ze hebben het over de zinloosheid van hun plotse vijandigheid. Maar het is te laat. Geen van beide heeft de moed om het duel af te zeggen. Zaretsky geeft het signaal en Onegin doodt Lensky. DERDE AKTE Scene 1: het huis van een rijke edelman in Sint-Petersburg Er zijn jaren voorbij gegaan. Onegin heeft veel door Europa gereisd. Hij staat aan de kant tijdens een bal en denkt na over de leegheid van zijn leven en zijn wroeging over de dood van Lensky. Prins Gremin komt binnen met Tatjana, zijn vrouw, die uitgegroeid is tot een grootse, aristocratische schoonheid. Ze wordt door haar gasten met grote eerbied begroet. Onegin is onthutst als hij Tatjana ziet, diep onder de indruk van haar schoonheid en edele houding. Tatjana op haar beurt is overweldigd door emoties als zij hem herkent. Prins Gremin vertelt Onegin over zijn grote liefde voor Tatjana en zwijmelend van geluk introduceet hij hem opnieuw bij zijn vrouw. Onegin voelt zich plotseling weer vol levenslust en realiseert zich dat hij verliefd is op Tatjana. Hij besluit haar te schrijven en een ontmoeting te regelen. Scene 2: een kamer in het huis van Prins Gremin Tatjana heeft Onegin's brief ontvangen. Die doet de passie die ze voor hem voelde als jong meisje weer hoog oplaaien en dat verwart haar. Onegin komt binnen. Tatjana herinnert zich haar vroegere gevoelens en vraagt waarom Onegin haar nu najaagt. Is het omwille van haar sociale positie? Onegin ontkent elke cynische motivatie: zijn passie is echt en overweldigend. Tatjana, in tranen, bedenkt hoe dicht ze eens bij het geluk stonden, maar vraagt hem weg te gaan. Hij smeekt haar om medelijden. Tatjana geeft toe dat ze nog van Onegin houdt, maar verzekert hem dat hun samenzijn onmogelijk is, aangezien ze nu getrouwd is. Ze is vastbesloten trouw te blijven aan haar echtgenoot, ongeacht haar ware gevoelens. Onegin smeekt haar zich te bedenken, maar ze zegt hem voor altijd vaarwel. Hem alleen en in wanhoop achterlatend. Belangrijkste hoogtepunten Akte 1: briefaria van Tatjana Akte 2: wals + Lensky's aria: "Kuda, Kuda ..." (Waarheen, Waarheen ...) Akte 3: polonaise + aria van Prins Gremin + finale van Onegin & Tatjana


20

Achter de schermen De diepste Belgische bas en Artistiek Directeur van De Zomeropera, Piet Vansichen, vertelt hoe de repetities verlopen -‐ na de castings die zich in heel Europa afspelen: • het 'droog' instuderen van muziekstukken en teksten in verschillende fases.

Individueel van buiten leren, samen lezen en doorspelen. Vele uren na elkaar. • 7 orkestlezingen • de pianorepetities voor de zangers en het koor • de B&O repetitie = Bühne & Orkest (waarvan we de eerste mochten

bijwonen) • generale repetitie

Piet Vansichen neemt ook de rol van de oude prins voor zijn rekening


21

De Artistiek Directeur trekt regisseur en orkestleider aan en samen bepalen zij hoe het stuk eruit zal zien. Eugin Onedin is een co-prodcutie van Alden Biesen Zomeropera en Theater Koblenz.

Orkestleider, pianist/dirigent Enrico Delamboye is een Maastrichtenaar geboren in Wiesbaden, Spreekt door elkaar vloeiend Nederlands, Duits, plat Limburgs en een beetje Frans. Werkt met grote Duitse orkesten en opera's, hoofdvakdocent orkestdirectie aan het Conservatorium Maastricht en Musikdirector und Chefdirigent bij het Theater Koblenz. Tijdens de uitvoering kan je hem aan het werk zien om de televisieschermen die rond de tribune staan opgesteld.


22

Stand-in en assistent-dirigent, Leslie Sugnandarajah.

Koorleden zijn amateurs van alle leeftijden.


23

Tien jonge hoofdrolspelers voor de vier protagonisten: drie sopranen (Tatjana), twee contra-‐alten (Olga), twee tenoren (Lensky) en drie baritons (Onegin). Het zijn dé beloftevolle jonge operatalenten van het moment. Veelal uit Slovenië, vreemd genoeg. Maar ook Christophe Plessers (34) uit Meeuwen, die Onegin speelt, jammer genoeg niet op 18 juni, noch op de B&O repetitie, noch tijdens de 'lesvoorstelling'. Er zijn altijd meerdere zanger-‐acteurs voor de hoofdrollen, omdat de inspanningen en stembelasting van een voorstelling te groot zijn voor hen om avond na avond gedurende meerdere weken te blijven spelen. Nieuwsgierig naar de Limburgse bariton uit Meeuwen? Hier zie je hem aan het werk in de versie van Theater Koblenz. (Opgelet: spoiler!) https://www.youtube.com/watch?v=shO0nNCouUk


24

Na de grote tragedie wordt het decor wit ... (Piet Vansichen rechts achter de zetel als prins Gremin - met wandelstok want herstellende van een zware val van de trap. Tot enkele weken voor de première was het niet zeker dat hij voldoende op de been zou zijn om mee te spelen.)


25

Geniet van de voorstelling! Cat'rina


26

alden biesen zomeropera 2016: jevgeni onegin

Documents