Ćwiczenia śródlekcyjne - ważnym elementem profilaktyki wad postawy
Post on 26-Jan-2016
58 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
Ruch jest przejawem życia. Aktywność fizyczna jest bardzo ważna dla dzieci, które znajdują się w fazie intensywnego rozwoju.
Harmonijny rozwój młodego organizmu i jego zdrowie w dużej mierze zależy od prawidłowej postawy ciała.
Naszym zadaniem jest stworzenie pewnych warunków na lekcjach, które pozwolą zrelaksować uczniów, odprężyć nerwowo i psychicznie, ożywić układ wegetatywny oraz zmysłowy (oczy i uszy), pobudzić układ oddechowy i krążenia, a przede wszystkim skorygować postawę ciała.
Cel ten można osiągnąć poprzez ćwiczenia śródlekcyjne, które są krótkim zestawem ćwiczeń trwającym od 2 do 4 minut.
Ćwiczenia te powinny być stosowane na każdej lekcji i stanowić integralną część procesu nauczania i wychowania, mobilizować uczniów do pracy, by podnieść efekty lekcji.
Sygnałem do rozpoczęcia ćwiczeń są zaobserwowane przez nauczyciela objawy zmęczenia i znużenia uczniów:
spadek percepcji, gwar, oznaki niepokoju lub apatii.
Odbywają się one w sali lekcyjnej i przy otwartych oknach. Należy stosować takie ustawienia, szyki i pozycje, by zapewnić ćwiczącym bezpieczeństwo i swobodę ruchu.
W klasach I – III ćwiczenia powinny być w formie zabawowo – zadaniowej.
W klasach IV – VI mogą być w formie ścisłej.
Wszelkie próby wprowadzenia muzyki podczas ćwiczeń zasługują na jak największe poparcie, z uwagi na to, iż jest ona elementem:
ważnym, atrakcyjnym, wzbogacającym ćwiczenia, odprężającym psychicznie,
Ćwiczenia śródlekcyjne mają więc na celu:
Przeciwdziałanie skutkom zmęczenia nagromadzonego w czasie pracy ucznia w szkole,
Ożywienie funkcji wegetatywnych, zwłaszcza pobudzenie czynności płuc i serca,
Korekcję postawy przez wszechstronne zaangażowanie układu kostno-stawowego i mięśniowego,
Odciążenie analizatora wzrokowego i słuchowego,
Kształtowanie nawyku stosowania aktywnego wypoczynku w trakcie pracy.
Ćwiczenia śródlekcyjne powinno się prowadzić według określonego toku:
1. ćwiczenia mięśni szyi
2. ćwiczenia ramion
3. ćwiczenia nóg
4. ćwiczenia tułowia
5. ćwiczenia oddechowe
Taka kolejność ćwiczeń pozwala na przećwiczenie poszczególnych grup mięśniowych i stawów, szczególnie tych elementów narządów ruchu, które na skutek monotonnej i często niewłaściwej pozycji ucznia podczas pracy szkolnej są narażone na różnego rodzaju deformacje (przykurcze, osłabienia, nadmierne rozciągnięcia itp.), co jest przyczyną powstawania i utrwalania się nieprawidłowej postawy ciała.
ćwiczenia mięśni szyi – wolne lub szybkie skłony, skręty i krążenia głowy. Celem ich jest prawidłowe ustawienie głowy i kształtowanie naturalnych krzywizn kręgosłupa.
ćwiczenia ramion – angażują przede wszystkim mięśnie obręczy barkowej, ramion, przedramion i dłoni. Są to: skurcze, wymachy, przemachy, rzuty, wyprosty i krążenia jednorącz i oburącz, wykonywane w różnych kierunkach i tempie.
ćwiczenia tułowia – pobudzają układ krążenia i oddychania, korygują postawę, zwiększają gibkość, elastyczność kręgosłupa. Są to: skłony w przód, w tył, boczne, skręty, skrętoskłony i krążenia.
ćwiczenia nóg – mają na celu rozruszanie stawów kończyn dolnych. Są to: chody, biegi, podskoki jednonóż i obunóż wykonywane w miejscu i w różnych kierunkach po klasie, zeskoki, przechodzenia pod i nad przeszkodą, kroki taneczne, a także ćwiczenia przeciw płaskiej stopie.
ćwiczenia oddechowe – celem ich jest zwiększenie pojemności życiowej i wentylacji płuc. Należy rozpocząć je od prawidłowego oddechu (wdech nosem, wydech ustami). Śpiew może być uatrakcyjnieniem ćwiczeń oddechowych.
Klasy I-III
1 zestaw:
"GIMNASTYKA”- dzieci maszerują w kole, mówią wiersz i ćwiczą zgodnie ze słowami:
"Gimnastyka to podstawa,sport dla zdrowia ważna sprawa,ręce w górę, w przód i w bok,skłon do przodu, przysiad, skok” {wyskok w górę}.
2 zestaw:
"IDĄ DZIECI...."
"Idą dzieci polną drogą,po kamyczkach iść nie mogą (idą na palcach),po kamyczkach hop, hop, hop (skaczą),do dołeczka skok (skok do przysiadu kucznego).Kto się znuży ten odpocznie po podróży,nogi w ruch (biegną podnosząc wysoko kolana),kto zwycięży? Zuch! (wyskok w górę)”
3 zestaw:
Ręce do góry, nóżki prościutkie,tak ładnie ćwiczą dzieci malutkie.Teraz na ramię w dół opuszczamyi kilka razy tak powtarzamy.
Teraz się każdy robi malutki,to proszę państwa są krasnoludki.Następnie na jednej nodze stajemy,bo jak bociany chodzić umiemy.
W górę, wysoko piłeczki skaczą,takie piłeczki – chyba coś znaczą?Powoli powietrze noskiem wdychamyi delikatnie ustami wypuszczamy.
4 zestaw:
„Gimnastyka” Andrzej Majewski
Gdy chcesz być silny, nie chcesz chorować,Musisz się często gimnastykować.Wstawaj więc wcześnie, otwieraj okno,Nawet gdy drzewa na dworze mokną.Stań w pół rozkroku, zacznij od skłonów –W przód, w tył, na boki. Trzy razy ponów.Wymachy ramion wzmacniają ręce,Tym są sprawniejsze, im ćwiczysz więcej...
...Teraz przysiady, potem podskoki,Hop, hop jak zając – w przód, w tył, na boki.Bardzo są ważne tułowia skręty,Podśpiewuj sobie coś dla zachęty.A jeśli będziesz w ćwiczeniach pilny,Jak małpa zwinny, jak tygrys silny,Zostaniesz mistrzem, więc ćwicz wytrwale.
Klasy IV – VI
1 zestaw:
Stanie w rozkroku z zeszytem na głowie – skłon głowy w przód i chwyt zeszytu przed sobą.
W postawie zasadniczej – ramiona w bok – przekładanie zeszytu z ręki do ręki nad głową (ręce wyprostowane w stawach łokciowych).
W lekkim rozkroku, skręt tułowia w prawo – położenie za sobą zeszytu prawą ręką, skręt w lewo – zabranie zeszytu lewą ręką.
W postawie zasadniczej: zeszyt leży na głowie – powolny przysiad i powrót do postawy.
Ćwiczenia oddechowe: głęboki wdech nosem, wydychając powietrze próba przewrócenia kartek w zeszycie.
2 zestaw:
W postawie zasadniczej: rysowanie głową litery, np.: I, O, Z, W.
Siedząc w ławce dotknąć prawą ręką lewej łopatki, lewą ręką prawej łopatki.
W lekkim rozkroku – ramiona w bok – skłony tułowia w lewą i prawą stronę.
W postawie zasadniczej: wspięcie na palce – rytmiczne podskoki w miejscu.
Ćwiczenia oddechowe: wspięcie na palcach z jednoczesnym wznosem ramion bokiem w górę i wdechem przez nos, powrót do postawy z wydechem przez usta.
3 zestaw:
„Wypychanie sufitu”. Wyciąganie głowy w górę, następnie rozluźnianie mięśni szyi.
„Malowanie ścian i sufitu”. Naśladowanie malowania.
„Sufit – podłoga”. Na pierwsze hasło dzieci prostują ramiona w górę w skos, na drugie wykonują przysiad podparty.
„Froterowanie podłogi”. Wysunięcie nogi w przód na palce i podskokiem zmiana nogi.
„A...psik”. Ćwiczenia oddechowe. Głęboki wdech i wydech w formie kichnięcia z zasłonięciem ust dłońmi.
4 zestaw:
„Koń kiwa głową”. Skłony głowy w przód z lekkim przyciąganiem brody i w tył z wydłużeniem szyi.
„Łapanie much”. Prawa ręka w skos „łapie muchę”, ten sam ruch wykonuje lewa ręka. Podskok i klaśnięcie nad głową – mucha złapana, opuszczenie ramion bokiem w dół.
„Koci grzbiet”. Przysiad podparty – prostowanie kolan z wysokim unoszeniem bioder w górę i powrót do przysiadu podpartego.
„Konik grzebie nóżką”. Postawa – dwukrotny akcent o podłogę palcami lewej nogi w wykroku i powrót do postawy. To samo prawą nogą.
Ćwiczenia oddechowe. Postawa zasadnicza – wspięcie na palce (wdech), opust pięt (wydech).
Powyższe ćwiczenia to tylko nieliczne przykłady, które mają zachęcić nauczycieli do własnej twórczej inwencji. Każdy z nauczycieli potrafi wymyślić fantastyczne ćwiczenia i poprowadzić je metodą zabawową ze swoimi uczniami.
Uczniowie klas starszych są przystosowani do ciągłego przebywania w ławkach i zdolni do przyswajania nauki przez ciągłe 45 minut.
Owszem - ich możliwości percepcyjne, zdyscyplinowanie i umiejętność skoncentrowania się pozwalają nauczycielowi przeprowadzić lekcję bez jakiejkolwiek "mikropauzy"...
Tylko, czy cel lekcji zostaje zrealizowany?
Czy uczniowie zmuszając się do ciągłej koncentracji nie są znużeni?
I czy uświadomiłaś sobie, że uczniowie starsi, szczególnie w wieku dojrzewania są również narażeni na pojawienie się lub pogłębienie istniejących już wad kręgosłupa?
K. Wlaźnik, A. Złotkiewicz – „Ćwiczenia śródlekcyjne i międzylekcyjne w klasach początkowych”.
„Atlas ćwiczeń korekcyjnych”- S. Owczarek, WSiP
„Ćwiczenia oddechowe oraz gry i zabawy w korekcji wad postawy”- B.Kotowska, w „Wychowanie fizyczne i zdrowie” 8/9 - 2001.
top related