sylabusy przedmiotów modułu v studia 1. stopnia...
Post on 01-Feb-2018
218 Views
Preview:
TRANSCRIPT
1
Sylabusy przedmiotów modułu V –
studia 1. stopnia stacjonarne KIERUNEK: FILOLOGIA POLSKA, rok akademicki 2013/2014
MODUŁ V: SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA bez specjalizacji nauczycielskiej
VA. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA VB. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU JĘZYKA I KOMUNIKACJI
VC. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU PRAWA I ETYKI VD. MODUŁ PRZEDMIOTÓW FAKULTATYWNYCH TZW. OPCJE
ORAZ MODUŁ PRZEDMIOTÓW DODATKOWYCH
SPIS TREŚCI:
VA1 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO PRASO-
WE…………………………………………………………………………………………………………………………….2
VA2 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO RADIO-
WE…………………………………………………………………………..………………………………………………...5
VA3 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO TELEWIZYJ-
NE…………………………………………………………………………..………………………………………………….9
VA4 WIEDZA O MEDIACH WSPÓŁCZESNYCH W POLSCE I W KRAJACH UNII EUROPEJ-
SKIEJ………………………………………………………………………………………………………………………..15
VA5 GATUNKI DZIENNIKARSKIE………………………………………………….…………………………...19
VB6 NAUKA O KOMUNIKOWANIU.............................................................................…………………….23
VB7 RETORYKA I ERYSTYKA……………………………………………………….………………………27, 29
VB8 EDYTORSKIE REDAGOWANIE TEKSTU……………………………………..………………………..37
VB9 EMISJA GŁOSU………………………………………………………………….……………………………….40
VB9 KOMUNIKACJA NIEWERBALNA..……………………………………….……………………………….45
VB11 ORTOFONIA……………………………………………………………………..……………………………..49
VB12 JĘZYK WYPOWIEDZI DZIENNIKARSKIEJ………………………………….……………………….48 VC13 PODSTAWY PRAWA PRASOWEGO………………………………………...…………………………57 VD14. OPCJA I: PROBLEMY POPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ…………………………………………….62 VD14. OPCJA I: WSPÓŁCZESNA KULTURA MIASTA I REGIONU………………………………….68 VD15. OPCJA II: MEDIA REGIONALNE……………………………………………………………………….78 VD15. OPCJA II: SPOŁECZNA ROLA MEDIÓW……………………………………………………………..75 VD16. OPCJA III: RETORYKA I RETORYCZNOŚĆ TEKSTÓW LITERACKICH…………………..83 VD16. OPCJA III: ANALIZA I INTERPRETACJA TEKSTÓW KULTURY (FILM I TEATR)…...87 VD17 PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ………………………………………………………..97
V18.PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – PRASA…………………………………................................100
V18. PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – RADIO LUB TELEWIZJA…………...…………………103
2
VA. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA
VA1 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-NIKARSTWO PRASOWE
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO –
DZIENNIKARSTWO PRASOWE
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot WYDZIAŁ FILOLOGICZNY
INSTYTUT FILOLOGII POLSKIEJ
Kod przedmiotu VA1
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
FILOLOGIA POLSKA MODUŁ V:
SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA
STUDIA PIERWSZEGO
STOPNIA
STUDIA STACJONARNE
Rodzaj przedmiotu PRZEDMIOT Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA
Rok i semestr studiów I ROK, II SEMESTR
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
MGR MAŁGORZATA BUJARA
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
MGR HENRYK NICPOŃ
Cele zajęć z przedmiotu
Zapoznanie studentów z warsztatem dziennikarza mediów lokalnych, regionalnych, a
także krajowych. Uświadomienie różnic pomiędzy dziennikarstwem prasowym a inter-
netowym. Zapoznanie studentów z podstawowymi formami dziennikarskimi, silne zaak-
centowanie różnic między nimi i kształtowanie umiejętności pisania w tych wszystkich
formach. Opanowanie przez studentów umiejętności: szukania tematu, gromadzenia ma-
teriału, jego wykorzystanie i konstruowanie tekstu prasowego/internetowego. Poznanie
przez studentów najciekawszych komentarzy/felietonów/tekstów problemo-
wych/reportaży z prasy regionalnej i krajowej
Wymagania wstępne Podstawowa wiedza studentów z zakresu dziennikarstwa - tytu-
ły funkcjonujące na rynku lokalnym, umiejętność poruszania się
w medialnym ”świecie wirtualnym”
3
Efekty kształcenia
Wiedza: Student/ka
W01: potrafi odróżnić podstawowe formy dziennikarstwa pra-
sowego: depeszę (w skrócie), tekst problemowy, felieton, ko-
mentarz, wywiad, reportaż;
W02: zna podstawowe pojęcia: tytuł, lead, wypowiedzi, treści
odautorskie, zwraca uwagę na dobór słów,
W03: zna podstawowe zasady konstruowania wypowiedzi bo-
haterów tekstu
Umiejętności:
Student/ka
U01: potrafi znaleźć temat i podjąć decyzję w sprawie wyboru
formy najodpowiedniejszej do danego tematu oraz gromadzić
informacje potrzebne do napisania tekstu, szukać źródeł,
U02: potrafi odpowiednio dobrać rozmówców,
U03: zna zasady konstruowania tekstu,
U04: potrafi jeden temat opracować „do papieru” i do Internetu,
U05: potrafi bezbłędnie wyszukiwać w sieci portale regionalne
Kompetencje społeczne:
K01: nie ma problemu w kontaktach z rozmówcami (potrafi
zdobyć informacje drogą telefoniczną, nie ma oporów, by prze-
prowadzić sondę uliczną, jest otwarty na kontakt z rozmówcą,
potrafi podjąć dyskusję, często krytyczną, z innymi uczestnikami
kolegium redakcyjnego, nie obawia się wyrażać swojej opinii,
jest samokrytyczny, potrafi się zmierzyć z krytyką – fora inter-
netowe)
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ĆWICZENIA warsztatowe: 20+10s GODZIN
Treści programowe
1. Omówienie planu semestru - przestawienie propozycji prowadzącego i konfrontacja z ocze-
kiwaniami studentów. Organizacja pracy redakcji dziennika lokalnego. Krótkie omówienie po-
jęć: kolumna, szpalta, moduł, tekst czołówkowy, winieta, stopka redakcyjna, redaktor prowa-
dzący, dziennikarz dyżurny, kolegium redakcyjne, wierszówka, deadline.
2. Metody konstruowania krótkiej informacji prasowej/depszy. Różnice pomiędzy taką infor-
4
macją sporządzaną do wydania papierowego a Internetu. Ćwiczenia.
3. Po pierwsze: znaleźć temat. Jak szukać tematów do informacji prasowych? Z jakich źródeł
korzystamy, jak selekcjonujemy i weryfikujemy informacje
4.Język informacji prasowej. Przykłady bardzo dobrych i bardzo złych tytułów oraz leadów.
5.Tekst problemowy - jakie tematy kwalifikują się do takiej formy? Elementy dziennikarstwa
śledczego.
6.Konferencje prasowe. Rodzaje, jak wyłowić z nich temat, jak konstruujemy pytania i jak dys-
cyplinujemy gospodarzy. Przykłady, anegdoty
7.Symulacja konferencji prasowej - ćwiczenia
8.Dziennikarstwo internetowe - dlaczego wypiera papierowe.
9.Piszemy tekst do internetu. Dyskutujemy o dobrych i złych tytułach i treściach
10.Wywiad - to takie proste? Nic bardziej mylnego. Przykłady najgorszych pytań. Jakie warunki
musi spełnić ciekawy rozmówca. Przykłady wywiadów dobrych i złych.
11.Felieton - dlaczego początkujący dziennikarze marzą o ich pisaniu i dlaczego nie powinni
tego robić? Różnice pomiędzy felietonem a komentarzem. Przykłady ciekawych felietonów i
tych bardzo złych.
12.Cechy dziennikarza, dlaczego warto się wyspecjalizować w wybranej dziedzinie i jak to po-
maga w pisaniu komentarzy
13.Reportaż - dlaczego jest to tak ważna forma dziennikarstwa „papierowego” w dobie interne-
tu. W internecie piszemy co, gdzie, kiedy. W papierze: jak i dlaczego. Przykłady najlepszych
zdań z reportażu prasowego.
14.Publicystyka - miejsce publicystyki w gazecie, różnica w pracy dziennikarza informacyjnego
i publicysty. Cechy i zadania dobrego publicysty.
15.Podsumowanie zajęć, dyskusja, zaliczenie przedmiotu
Metody dydaktyczne elementy wykładu, zajęcia rozpoczynają się 10-
minutowym przeglądem prasy/internetu; dyskusja; ana-
liza prac domowych wykonywanych przez studentów,
analiza i interpretacja tekstów źródłowych - aktualnej
prasy, zajęcia praktyczne – praca nad tekstami w domu,
symulacja konferencji prasowej z udziałem rzecznika
prasowego Komendanta Wojewódzkiego Policji
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną
Metody i kryteria oceny Weryfikacja zadań wykonywanych przez studenta w
5
trakcie zajęć
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
20+10S GODZIN
4 ECTS:
60 godzin - prace domowe wykonywane przez studen-
tów: poszukiwanie tematu, weryfikacja źródeł, dotarcie
do źródła, przeprowadzenie wywiadów, konstruowanie
tekstów
20 godzin - konsultacje - wymiana maili, rozmowy tele-
foniczne z prowadzącym zajęcia w sprawie prac domo-
wych
10 - lektura prasy codziennej
10 - samokształcenie
Język wykładowy POLSKI
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
PRAKTYKA CIĄGŁA W RADIU
Literatura - A. Skworz, A. Niziołek, Biblia dziennikarstwa, Kraków
2010.
- „Gwałcę tekst”, Rozmowa z Mariuszem Szczygłem,
zastępcą szefa działu reportażu „Gazety Wyborczej,
Press, nr 8, 15.08.-14.09.2007.
- „Media regionalne i lokalne w praktyce” red. P. Kuca,
Rzeszów 2011
- lektura miesięcznika „Press”
- lektura dzienników regionalnych
VA2 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-
NIKARSTWO RADIOWE
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKAR-
STWO RADIOWE
Nazwa jednostki prowa-
dzącej przedmiot
WYDZIAŁ FILOLOGICZNY INSTYTUT FILOLOGII POLSKIEJ
6
Kod przedmiotu VA2
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
FILOLOGIA POLSKA MODUŁ V:
SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA
STUDIA PIERWSZEGO
STOPNIA
STUDIA STACJONARNE
Rodzaj przedmiotu PRZEDMIOT Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA
Rok i semestr studiów II ROK, I SEMESTR
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
DR IWONA PIĘTAK-RADIMERSKY
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej ( osób pro-
wadzących) zajęcia z
przedmiotu
DR IWONA PIĘTAK RADIMERSKY
Cele zajęć z przedmiotu
Zapoznanie studentów z najważniejszymi problemami współczesnego dziennikar-
stwa, budzenie zainteresowania pracą dziennikarza radiowego, przybliżenie pojęć
etyki dziennikarskiej, zasad obiektywizmu, kształtowanie umiejętności interperso-
nalnych, opanowanie przez studentów podstaw warsztatu dziennikarskiego i prak-
tyczne wykorzystanie wiedzy w tworzeniu różnych form radiowych, poznanie
twórczości wybitnych dziennikarzy radiowych
Wymagania
wstępne
Wybór specjalności dziennikarskiej
Efekty kształce-
nia
Wiedza:
Student/ka 1. formułuje najważniejsze problemy współczesnego dziennikarstwa, 2. wymienia zasady etyki dziennikarskiej, 3. charakteryzuje zasady tworzenia różnych form radiowych, 4. rozróżnia poprawne formy językowe, zwraca uwagę na dbałość o
kulturę słowa Umiejętności:
1. opracowuje informacje, 2. konstruuje serwis informacyjny, 3. tworzy plan wywiadu i audycji publicystycznej, 4. posługuje się programem komputerowym do obróbki dźwięku
Kompetencje społeczne:
1. pracuje w zespole,
7
2. jest otwarty na wyzwania w realizacji nowych tematów, 3. jest otwarty na kontakt z rozmówcą, 4. dyskutuje na temat zawartości merytorycznej przygotowywanych
audycji radiowych
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ĆWICZENIA warsztatowe: 20+10s GODZIN
Treści programowe
Rola mediów we współczesnym świecie. Pojęcie „czwartej władzy”. Rodzaje dziennikarstwa -
formy przekazu, tematyka audycji radiowych. Cechy dobrego dziennikarza. Wybitni dziennika-
rze polscy i zagraniczni. Gatunki dziennikarskie. Zasada „odwróconej piramidy”. Nauka tworze-
nia informacji. Przygotowywanie wywiadu. Zbieranie informacji do audycji publicystycznej. Sa-
modzielne przeprowadzenie nagrania. Obróbka dźwiękowa z użyciem programu komputerowe-
go. Zasady funkcjonowania stacji radiowej.
Metody dydaktycz-
ne
wykład, wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tek-
stów źródłowych, dyskusja, gry symulacyjne, praca w grupach, zajęcia
praktyczne – dokonywanie nagrań w terenie, wycieczki dydaktyczne (wi-
zyta w rozgłośni radiowej)
Sposób(y) i for-
ma(y) zaliczenia
Zaliczenie z oceną, kolokwium
Metody i kryteria
oceny
Weryfikacja zadań wykonywanych przez studenta w trakcie zajęć, kolo-
kwium końcowe
Całkowity nakład
pracy studenta po-
trzebny do osią-
gnięcia założonych
efektów w godzi-
nach oraz punktach
ECTS
Czytanie lektur
Ćwiczenia
15 godz.
20+10s
Słuchanie radiowych serwisów informacyjnych, czytanie codzien-
nej prasy, śledzenie portali internetowych
15 godz.
Przygotowanie właściwych realizacji dziennikarskich 40 godz.
Suma godzin 75 godz.
4 ECTS
Język wykładowy POLSKI
8
Praktyki zawodowe
w ramach przed-
miotu
PRAKTYKA CIĄGŁA W RADIU
Literatura Literatura podstawowa:
1. Stanisław Bortnowski, Warsztaty dziennikarskie, STENTOR, W-wa 2003.
2. Adamowski J., „O warsztacie dziennikarskim”, Warszawa 2002. 3. Bauer Z., Chudziński E. „Dziennikarstwo i świat mediów”, Kraków
2000 4. Beliczyński J., „Radio jako obiekt zarządzania”, Kraków 2005. 5. Cialdini R., „Wywieranie wpływu na ludzi”, Gdańsk 1994r. 6. Goban-Klas T., „Media i komunikowanie masowe”, Warszawa-
Kraków 2002. 7. Pisarek W., „Nowa retoryka dziennikarska”, Kraków 2002. 8. Magdoń A., „Reporter i jego warsztat”, Kraków 2000r. 9. Kanoniuk T., Michalski B., „Problemy prawne zawodu dziennikar-
skiego”, Warszawa 1998. 10. Ziomecki M., Skowroński K., Lis T., „ABC dziennikarstwa”, Warsza-
wa 2002. 11. PORADNIK DLA DZIENNIKARZY 12. Antologia polskiego reportażu w opracowaniu szkolnym, pod red.
Krystyny Heska- Kwaśniewicz i Bogdana Zelera, wyd. „Książni-ca”Katowice 1998.
Literatura uzupełniająca:
1. Kozieł A., „Za chwilę dalszy ciąg programu”, Warszawa 2003.
2. Korolko M., Sztuka retoryki, Warszawa 1990
3. Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej, pod
red.Malcoma F.Mallette, w tłum.Barbary Stanisławczyk-Żyły, World
Press Freudom Committee 1990
4. Schopenhauer A. ,„Erystyka czyki sztuka prowadzenia sporów”,
Warszawa 1993
5. 30 najważniejszych programów TV w Polsce, Godzic W. [red.], War-
szawa 2005.
9
VA3 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-
NIKARSTWO TELEWIZYJNE
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Podstawy warsztatu dziennikarskiego – dziennikarstwo telewizyjne
Nazwa jednostki pro-
wadzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VA3
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu PRZEDMIOT Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA
Rok i semestr studiów drugi/ semestr czwarty
Imię i nazwisko koor-
dynatora przedmiotu
mgr Barbara Pawlak
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób
prowadzących) zaję-
cia z przedmiotu
mgr Barbara Pawlak
Cele zajęć z przedmiotu
C1. opanowanie umiejętności samodzielnego przygotowania newsa dla potrzeb redakcji telewi-
zyjnej
C2. opanowanie umiejętności samodzielnej realizacji telewizyjnej newsa
C3. opanowanie techniki wyboru i opracowania tematów dla potrzeb regionalnych stacji telewi-
zyjnych
C4. zdobycie umiejętności pracy z i przed kamerą
Wymagania
wstępne
Podstawowa wiedza z zakresu powstawania informacji prasowej i jej budowy,
poprawna dykcja, umiejętność panowania nad stresem, ogólna wiedza społeczno-
polityczna o państwie, znajomość obsługi Internetu i obsługi komputera
10
Efekty
kształcenia
Wiedza:
IC1/10_W01 – student/ka potrafi z natłoku informacji codziennych wybrać naj-
ważniejsze w danym dniu ale widzów regionalnego programu informacyjnego
oraz ustalić ich wagę
IC1/10_W02 – student/ka sam/a potrafi zrealizować informację telewizyjną,
przeprowadzić wywiad, pracować z autorem telewizyjnego programu publicy-
stycznego
Umiejętności:
IC1/10_U01 – student/ka samodzielnie pracuje nad dokumentacją dziennikarską
IC1/10_U02 – student/ka samodzielnie pisze tekst do informacji telewizyjnej
IC1/10_UO3 – student /ka sam planuje wyjazd na zdjęcia i układa harmonogram
pracy z kamerą w terenie
IC1/10_U04 – student/ka przygotowuje konspekt montażowy
IC1/10_UO5 – student/ka nagrywa offa oraz montuje materiał
IC1/10_UO6 – student/ka przygotowuje dokumentację emisyjną (wizytówki osób
wypowiadających się w materiale)
Kompetencje społeczne:
IC1/10_K01 – student/ka jest zorientowany/a na pogłębianie wiedzy zdobytej na
zajęciach z podstaw warsztatu prasowego
IC1/10_KO1 – student/ka jest zorientowany/a w ogólnej sytuacji społeczno-
gospodarczo - politycznej regionu i kraju
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ćwiczenia warsztatowe – 20+10s godz.
Treści programowe
1) Organizacja zajęć. 2) Opanowanie różnić między informacją prasową, radiowa i telewizyjną 3) Zapoznanie się z news –em telewizyjnym jako podstawową formą telewizyjnej
wypowiedzi dziennikarskiej 4) Opanowanie umiejętności wboru tematu, sporządzania dokumentacji dzienni-
karskiej 5) Opanowanie zasad konstrukcji newsa telewizyjnego, realizacji i doboru zdjęć,
wyboru rozmówców 6) Zdobycie umiejętności planowania zdjęć oraz układania harmonogramu pracy
ekipy telewizyjnej w terenie 7) Poznanie tajników współpracy realizatora telewizyjnego z operatorem obrazu i
operatorem dźwięku (język filmu) 8) Poznanie podstaw montażu telewizyjnego, język montażu telewizyjnego 9) Nauka interpretacji tekstu , praca z mikrofonem 10) Stend- up 11) Zdobywanie wiedzy jak opanować stres w pracy przed i z kamerą 12) Nauka wykorzystania czasu antenowego
11
13) Nauka wykorzystywania muzyki i efektów dźwiękowych jako elementów wzbo-gacających i wzmacniających efekt antenowy
14) Opanowanie umiejętności poprawnego doboru garderoby realizatora do pracy w terenie i przed kamerą
15) Opanowanie umiejętności korzystania z archiwaliów telewizyjnych i ikonografii w programach telewizyjnych
16) Opanowanie zasad etycznego operowania obrazem ( ochrona wizerunku osób filmowanych )
17) Podsumowanie pracy 18) Projekcja zrealizowanych informacji filmowych i umieszczenie ich na stronie in-
ternetowej Instytutu Metody
dydaktycz-
ne
Ćwiczenia indywidualne – dokumentacja , pisanie informacji z uwzględnieniem jej
czasu trwania na antenie, interpretacja tekstu, praca przed mikrofonem z kamerą i
przed kamerą, ocena produktu ekranowego
Ćwiczenia w zespole - wyjazd na zdjęcia, praca z operatorem i dźwiękowcem,
montażystą,
Dyskusje na każdym etapie pracy, wątpliwości na każdym etapie pracy
Sposób(y) i
forma(y)
zaliczenia
Ocena formatywna (bieżąca):
F1. Ocena umiejętności poszukiwania tematów i stopnia realizacji pomysłów
F2. Ocena aktywności studenta/studentki, operatywności, oryginalności pomy-
słów, celności przekazu w słowie i obrazie
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z przygotowania do pracy z kamerą i przed kamerą (obejmuje tematy-
kę wszystkich zajęć)*;
P2. Ocena zrealizowanej informacji telewizyjnej
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym syla-
busie efektów kształcenia.
Metody i
kryteria
oceny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5 Efekt 1 (IC1/10_W01)
Student/ka nie potrafi zrobić do-kumentacji do informa-cji, nie po-trafi zapla-nować zdjęć z kamerą, nie zna języ-ka filmu i montażu (omawia-nych za za-jęciach).
Student/ka zna zasady ogólnie warsztatu pracy realiza-tora progra-mu informa-cyjnego, zna język filmu i montażu lecz gubi się przy wykorzysta-niu wiado-mości teore-tycznych w praktyce na
Student/ka zna w dobrym stopniu treść wszystkich za-gadnień ogól-nych związanych z produkcją te-lewizyjną, radzi sobie dobrze przed kamerą i za kamerą, przed mikrofonem i z mikrofonem, wykazuje inwen-cję twórczą w czasie pracy z
Student/ka zna w bardzo dobrym stop-niu opanował zagadnienia teorii warsz-tatu dzienni-karstwa tele-wizyjnego i błyskotliwie potrafił /a to wykorzystać podczas ćwi-czeń z opera-torem obrazy , dźwięku i w
12
róznych eta-pach pracy
operatorem ob-razu, dźwięku i podczas montażu
czasie monta-żu. Jego/ Jej pomysły mia-ły wiodące znaczenia w pracy zespołu realizacyjnego w terenie oraz podczas mon-tażu.. W pracy przed kamerą operuje swo-bodnie języ-kiem, podoba się widzom (studentom) na świeże spojrzenie na pracę z kame-rą i łatwy kontakt z ze-społem (ope-ratorem, dźwiękowcem i montażystą) Ponadto ma wiedzę spo-łeczno-polityczną, która w kon-takcie z ka-merą potrafi wykorzystać.
Efekt 2 (IC1/10_W02)
Student/ka opuściła więcej jak 2 godziny ćwi-czeń. nie potrafi „my-śleć obra-zem”, nie zna języka filmu, mon-tażu, nie potrafi za-planować pracy ekipy telewizyjnej, nie potrafi poprawnie przeczytać tekstu in-formacji
Student/ka opuściła 2 godziny ćwi-czeń ale bez udziału ope-ratora i mon-tażysty, po-trafi wykonać w części do-kumentację dziennikar-ską, z pomo-cą zaplanuje harmono-gram zdjęć, przy pomocy operatora zrealizuje zdjęcia do informacji,
Student/ka nie opuścił/a żad-nych zajęć prze-widzianych pro-gramem, rozróż-nia większość terminów z zakresu realizacji telewizyjnej, dobrze współ-pracuje na planie z operatorem obrazu, dźwięku i montażystą, potrafi w stopniu podstawowym przygotować konspekt monta-żowy, ale zjada go /ją stres w
Student/ka nie opuściła żadnych zajęć zaplanowa-nych progra-mem, rozróż-nia wszystkie terminy z zakresu realizacji te-lewizyjnej, wzorcowo dokumentuje, planuje har-monogram pracy ekipy telewizyjnej ( tu ocenia się czas pracy ekip), bardzo
13
przed mi-krofonem, nie zna pod-staw reali-zacji telewi-zyjnej i mon-taż
potrafi poro-zumieć się z operatorem i montażystą w czasie zdjęc w stop-niu podsta-wowym, nie jest błysko-tliwa, myśli sztampowo i stereotypo-wo ale potrafi „ opowiedzieć informację obrazem „
pracy z kamerą
dobrą pracę z operatorem i montażystą, scenariusz r konspekt montażowy informacji, Wiodąca role w zespole realizującym, znajomość zagadnień społeczno-gospodarczo-politycznych regionu i kra-ju
Efekt 3 (IC1/10_U01)
Student/ka nie potrafi przenieść wiedzy z zakresu podstaw warsztatu prasowego na warsztat dziennikar-stwa telewi-zyjnego, nie potrafi przenieść wiadomości z zakresu konstrukcji informacji prasowej na grunt kon-strukcji in-formacji telewizyjnej, nie może zrozumieć, ze informa-cja prasowa to słowo pisane, ale informacja telewizyjna to słowo wypowie-dziane ale połączone z
Student/ka potrafi w pojedyn-czych przy-padkach połączyć wiedzę wcze-śniej zdobytą na zajęciach z podstaw dziennikar-stwa praso-wego ale gubi się w łącze-niu słowa pisanego z obrazem i dźwiękiem .
Student/ka po-trafi w większości przy-padków z infor-macji prasowej stworzyć infor-mację telewizyj-ną. Dobrze wy-korzystuje wie-dzę z zakresu konstrukcji newsa prasowe-go do konstrukcji newsa telewizyj-nego.Potrafi wy-korzystać ogólną wiedzę na temat zjawisk (w każ-dej dziedzinie) do ubogacenia przekazu dla zwiększenia atrakcyjności informacji, roz-mowy, debaty.
Student/ka potrafi sa-modzielnie myśleć, wyko-rzystując do-tychczas zdo-byta wiedzę) łączy zdarze-nia i fakty, potrafi pla-nować, reali-zować, mon-tować. Pomy-sły są orygi-nalne, wciąga-ją ekipę reali-zacyjną do pracy.
14
obrazem i dźwiękiem.
Efekt 4 (IC1/10_U02)
Student/ka nie potrafi samodziel-nie myśleć, planować pracy, wią-zać teorii z praktyką, wydawać poleceń i komend pracując w zespole (w zakresie omawianym podczas ćwiczeń) Na ćwicze-niach jest nieaktywny, nieobecny.
Student/ka fragmentami potrafi samodzielnie myśleć, pla-nować pracę, wiązać teorię z praktyką, ale wydaje niezdecydo-wane i nie-precyzyjne polecenia, czym wpro-wadza zakło-potanie ze-społu, w spo-sób nieprze-myślany pla-nuje prace ekipy
Student/ka po-trafi w do-brym stopniu planować prace ekipy, wykorzy-stuje własne pomysły ale nie zawsze potrafi je przełożyć na język filmu. Do-bra współpraca na planie.
Student/ka samodzielnie potrafi w bardzo do-brym stopniu analizować sytuację, fakty i zdarzenia, interpretować zjawiska i przekładać je na język filmu. Doskonale porozumiewa się na planie filmowym z cała ekipą. Efekt ante-nowy jest atrakcyjny pod każdym względem.
Efekt 5 (IC1/10_U03)
Student/ka nie zna teo-rii, nie przy-swoił sobie wiedzy praktycznej
Student/ka potrafi na dostatecz-nym stopniu łączyć teorii z praktyką, luki w ogólnej wiedzy i wy-darzeniach społeczno-gospodarczo politycznych
Student/ka po-trafi na dobrym poziomie łączyć teorię z prakty-ką, posiada kie-runkową wiedzę, która przydaje się w pracy reali-zatora telewizyj-nego
Student/ka potrafi samo-dzielnie na bardzo do-brym pozio-mie łączyć teorię z prak-tyką, wiedzą kierunkową wcześniej zdobytą z warsztatem dziennikar-stwa telewi-zyjnego, po-nadto ma wie-lokierunkową wiedzę która sprawia, ze może i potrafi swobodnie czuć się przed kamerą. Po-nadto ma dar ciekawego przekazu i oryginalnej interpretacji.
Całkowity Aktywność Liczba godzin/nakład
15
nakład pra-
cy studenta
potrzebny
do osią-
gnięcia
założonych
efektów w
godzinach
oraz punk-
tach ECTS
pracy studenta Ćwiczenia 20+10s godz.
Czytanie lektur 15 godz.
Oglądanie telewizyjnych programów i serwisów informa-
cyjnych, słuchanie serwisów radiowych, czytanie codzien-
nej prasy, śledzenie portali internetowych
15 godz.
Przygotowanie właściwych realizacji dziennikarskich 40 godz.
Suma godzin 100 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
Język wy-
kładowy
Język polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
Praktyka w rozgłośniach radiowych lub redakcji telewizyjnej
Literatura W. Pisarek, Retoryka dziennikarska
B.Garlicki, Metodyka dziennikarska
L.Pijanowski, Małe abecadło filmu i telewizji
J.Wójcik Język filmu
I.Dobosz, Prawo i etyka w zawodzie dziennikarskim
Z.Walaszewski, Teoria filmu
R. Kluszczyński, Film, wideo, multimedia, sztuka ruchomego obrazu w eterze
J.Cielisiak ( wydawnictwo Akademia Telewizyjna) Jak być przyzwoitym w me-
diach
VA4 WIEDZA O MEDIACH WSPÓŁCZESNYCH W POLSCE W KRAJACH UE rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Wiedza o mediach współczesnych w Polsce w kra-jach UE
Nazwa jednostki prowadzącej przed-miot
Wydział Filologiczny Uniwersytetu Rzeszow-skiego. Instytut Filologii Polskiej
16
Kod przedmiotu VA4
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska studia I stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu moduł przedmiotów z zakresu dziennikarstwa
Rok i semestr studiów trzeci/ semestr szósty
Imię i nazwisko koordynatora przed-miotu
Dr Piotr Wisz
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) zajęcia z przed-miotu
Dr Piotr Wisz
Cele zajęć z przedmiotu
Synteza wiadomości o mediach w ramach UE, wykorzystanie informacji m.in. z zakresu historii, socjologii, prawa oraz innych przedmiotów związanych z me-diami.
Kształcenie samodzielnego myślenia o roli, miejscu i posłannictwie mediów w UE.
Wymagania wstępne Wybór specjalności dziennikarskiej lub edytorsko-medialnej
Efekty kształcenia
Wiedza:
VA4_W01 Student/ka ma podstawową wiedzę o funkcjonowaniu mediów w UE.
VA4_W02 Student/ka ma podstawową wiedzę o odbiorcach mediów w krajach UE.
Umiejętności:
VA4_U01 Student/ka umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne zwią-zane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE.
VA4_U02 Student/ka posiada elementarne umiejęt-ności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.
17
Kompetencje społeczne:
VA4_K01 Student/ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności oraz ro-zumie perspektywy dalszego rozwoju
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
wykład, 15 godz.
Treści programowe
Wpływ mediów na proces powstania UE - 2 godz.
Ewolucja prasy codziennej w UE - 2 godz.
Miejsce telewizji i radia w UE - 2 godz.
Internet w UE - 2 godz.
Procesy fragmentaryzacji w mediach UE - 2 godz.
Media elektroniczne UE wobec globalizacji – 2 godz.
Podstawowe akty prawne i finansowanie mediów w UE - 3 godz.
Metody dydaktycz-ne
Wykład, wykład z prezentacją multimedialną.
Sposób(y) i for-ma(y) zaliczenia
Zaliczenie z oceną.
Metody i kryteria oceny
Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej, kolokwium cząstkowe i kolokwium końcowe.
Efekt VA4_W01, VA4_W02:
Kryteria oceny niedostatecznej: Student/ka nie wykonał/a pi-semnej pracy zaliczeniowej; nie zna treści zagadnień związanych z funkcjonowaniem mediów w UE oraz nie ma podstawowej wie-dzy o odbiorcach mediów w UE.
Kryteria oceny dostatecznej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna ogólnie część zagadnień związanych z funkcjonowaniem mediów w UE, posiada częściową wiedzę o odbiorcach mediów w UE, w stopniu dostatecznym orientuje się w zalecanej literaturze przedmiotu.
18
Kryteria oceny dobrej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna w stopniu dobrym większość zagadnień zwią-zanych z funkcjonowaniem mediów w UE oraz ma podstawową wiedzę o odbiorcach mediów w UE, dobrze orientuje się w zale-conej literaturze przedmiotu.
Kryteria oceny bardzo dobrej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna w bardzo dobrym stopniu zagadnienia związane z funkcjonowaniem mediów w UE; posiada w stopniu bardzo dobrym wiedzę o odbiorcach mediów w UE; bardzo do-brze orientuje się w zaleconej literaturze.
Efekt VA4_U01, VA4_U02:
Kryteria oceny niedostatecznej: Student/ka nie umie samo-dzielnie zdobywać wiedzy i rozwijać umiejętności profesjonal-nych związanych z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz nie posiada elementarnej umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.
Kryteria oceny dostatecznej: Student/ka umie w stopniu dosta-tecznym samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne związane z wybranymi sferami działalności me-dialnej w UE oraz posiada niewielkie elementarne umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalno-ścią mediów w UE.
Kryteria oceny dobrej: Student/ka umie w stopniu dobrym sa-modzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjo-nalne związane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz posiada znaczne elementarne umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.
Kryteria oceny bardzo dobrej:
Student/ka umie w stopniu bardzo dobrym samodzielnie zdoby-wać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne związane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz posiada bardzo duże umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.
Całkowity nakład pracy studenta po-trzebny do osią-gnięcia założonych efektów w godzi-nach oraz punktach ECTS
Wykład - 15 godz.
Czas na napisanie pisemnej pracy zaliczeniowej - 25 godz.
Przygotowanie do kolokwium cząstkowego – 10 godz.
Lektura literatury przedmiotu – 20 godz.
Udział w konsultacjach – 5 godz.
Przygotowanie do kolokwium końcowego – 15 godz.
19
Łacznie: 75 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS - 3
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ramach przed-miotu
Nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa: A. i M. Mattelart, Teoria komunikacji, Kraków 2002. J. Mikułowski Pomorski, Zmieniający się świat mediów, Kraków 2008. Społeczeństwo informacyjne, pod red. L.W. Habera i M. Niezgody, Kraków 2005. Literatura uzupełniająca: A. Działo, S. Wijowski, Internet – szansa czy zagrożenie, Kraków 2001. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudziń-skiego, Kraków 2004. J. Kłoczowski, Polska-Europa, Gdańsk 2002.
VA5 GATUNKI DZIENNIKARSKIE rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Gatunki dziennikarskie
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VA5
Studia
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej
Rok i semestr studiów rok I, semestr 1
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
dr hab. prof. UR Wojciech Furman
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób dr hab. prof. UR Wojciech Furman lub pracownicy
Kierunek studiów
Poziom kształcenia
Forma studiów
Filologia polska I stopień
stacjonarne
20
prowadzących) zajęcia z przedmiotu IFP
Cele zajęć z przedmiotu
Nauczenie identyfikowania poszczególnych gatunków dziennikarskich oraz wskazanie zasad
kierujących wyszukiwaniem i doborem tematów publikacji, zbieraniem materiałów, ich selek-
cją, konstruowaniem, pisaniem i korygowaniem tekstów dziennikarskich.
Wymagania wstępne Zainteresowanie przedmiotem
Efekty kształcenia
Wiedza:
W01: identyfikuje podstawowe gatunki dziennikarskie,
W02: wymienia nazwiska współczesnych mistrzów zawo-
du dziennikarskiego.
Umiejętności:
U01: dobiera tematy publikacji dziennikarskich,
U02: zbiera i selekcjonuje materiały do publikacji,
U03: konstruuje teksty dziennikarskie.
Kompetencje społeczne:
K01: zachowuje otwartość na kwestie budzące zaintere-
sowanie społeczne,
K02: wykazuje odpowiedzialność za przekształcanie do-
strzeganych problemów w tematy publikacji dziennikar-
skich.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
wykład – 15 godzin,
ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin
Treści programowe
A. Problematyka wykładu
Treści merytoryczne Liczba godzin Przegląd gatunków dziennikarskich
2 Informacja dziennikarska
2 Komentarz
21
2 Felieton
2 Wywiad
2 Reportaż
2 Dziennikarstwo śledcze
2 Gatunki internetowe
1 Suma godzin
15
B. Problematyka ćwiczeń audytoryjnych
Treści merytoryczne Liczba godzin Identyfikowanie gatunków dziennikarskich w wybranym wydaniu gazety regionalnej
2 Lektura i dyskusja nad informacjami napisanymi przez studentów
2 Lektura i dyskusja nad komentarzami napisanymi przez studentów do informacji omawianych na poprzednich ćwiczeniach
2 Dyskusja nad felietonami z wybranego numeru tygodnika opinii
2 Dyskusja nad pytaniami do wywiadu z wybraną osobą
2 Dyskusja nad reportażami z wybranego numeru cotygodniowego dodatku do "Gazety Wyborczej" ("Duży Format")
2 Dyskusja nad wybranymi tekstami dziennikarstwa śledczego
2 Analiza zawartości wybranego bloga
1 Suma godzin
15
Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpre-
tacja tekstów, dyskusja.
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie wykładu: Test z 5 pytaniami otwartymi.
Zaliczenie ćwiczeń: Prezentowanie własnych tekstów i
udział w dyskusji podczas ćwiczeń, wykonanie pracy
zaliczeniowej.
Metody i kryteria oceny Wykład: Ocena z testu odpowiada liczbie poprawnych
odpowiedzi na pytania testu.
Ćwiczenia: Prezentowanie własnych tekstów i udział w
dyskusji upoważnia do oceny od 3 do 4, poprawna pra-
ca zaliczeniowa podnosi tę ocenę o 0,5 lub 1 stopień.
Studenci są zachęcani do zabiegania o podniesienie
22
oceny podczas dodatkowego zaliczenia ustnego.
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy studenta wykład 15 godz. ćwiczenia 15 godz. przygotowanie do ćwiczeń 15 godz. udział w konsultacjach 5 godz. czas na napisanie pracy 15 godz. przygotowanie do testu 15 godz. lektura prasy 30 godz. SUMA GODZIN 110 LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
Język wykładowy polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
Nie wpisano
Literatura Literatura podstawowa:
W o l n y - Z m o r z y ń s k i Kazimierz, K a l i s z e w -
s k i Andrzej, F u r m a n Wojciech, Gatunki dzien-
nikarskie. Teoria, praktyka, język, Wydawnictwa Aka-
demickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
A d a m o w s k i Janusz (red.), O warsztacie dziennikarskim,
Aspra-JR, Warszawa 2002.
A d a m s Sally, H i c k s Wynford, Wywiad dziennikarski,
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
2007.
B a u e r Zbigniew, C h u d z i ń s k i Edward (red.),
Dziennikarstwo i świat mediów. Nowa edycja, Universi-
tas, Kraków 2008.
B o r t n o w s k i Stanisław, Warsztaty dziennikarskie, Sten-
tor, Warszawa 1999.
23
F r a s Janina, Dziennikarski warsztat językowy, Wydawnic-
two Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999.
H e n n e s s y Brendan, Dziennikarstwo publicystyczne,
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
2009.
K a p u ś c i ń s k i Ryszard, Lapidaria, Czytelnik, Warsza-
wa.
L i s Tomasz, S k o w r o ń s k i Krzysztof, Z i o m e c k i
Mariusz, ABC dziennikarstwa, Axel Springer Polska,
Warszawa 2002.
M a g d o ń Andrzej, Reporter i jego warsztat, Universitas,
Kraków 2000.
M r o z i e w i c z Krzysztof, Dziennikarz w globalnej wiosce,
Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgosz-Warszawa 2006.
O l s z a ń s k i Leszek, Dziennikarstwo internetowe, Wy-
dawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa
2006
P i s a r e k Walery, Nowa retoryka dziennikarska, Universi-
tas, Kraków 2002.
S k w o r z Andrzej, N i z i o ł e k Andrzej (red.), Biblia
dziennikarstwa, Znak, Kraków 2010.
S p o d e n k i e w i c z Paweł, Brukowiec. Warsztat repor-
terski w praktyce, Wydawnictwo Hobo, Łódź 2006.
W o j t a k Maria, Gatunki prasowe, Wydawnictwo UMCS,
Lublin 2004.
W o l n y - Z m o r z y ń s k i Kazimierz, F u r m a n Woj-
ciech (red.), Internetowe gatunki dziennikarskie, Wy-
dawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa
2010.
MODUŁ V: SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA bez specjalizacji nauczycielskiej
V B. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU JĘZYKA I KOMUNIKACJI
VB6 NAUKA O KOMUNIKOWANIU
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Nauka o komunikowaniu
Nazwa jednostki prowadzącej przed-
miot
Instytut Filologii Polskiej/Zakład Języka Polskiego
24
Kod przedmiotu VB6
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska I stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu p. specjalności dziennikarstwo
Rok i semestr studiów pierwszy/semestr I
Imię i nazwisko koordynatora przed-
miotu
prof. Kazimierz Ożóg
Imię i nazwisko osoby prowadzącej
( osób prowadzących) zajęcia z
przedmiotu
prof. Kazimierz Ożóg, dr Ewa Błachowicz,
dr Bożena Taras
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Zapoznanie studentów z teorią komunikacji. Poznanie podstawowej terminologii oraz proce-
su komunikacji.
C2. Określenie funkcji komunikowania.
C3. Rozumienie komunikacji jako przekazywanie informacji za pomocą znaków.
Wymagania wstępne Znajomość nauki o języku oraz nauki o komunikacji na po-
ziomie szkoły średniej.
Efekty kształcenia
Wiedza:
VB6_W01 –student/ka rozróżnia rodzaje kompetencji nie-
zbędne do skutecznego komunikowania się
VB6_W02 – student/ka opisuje mechanizmy procesu komu-
nikacji
Umiejętności:
VB6_U01 - student/ka analizuje warunki fortunnej komuni-
kacji w zależności od przyjętych celów i użytych środków
komunikacyjnych.
VB6_U02 – student/ka poddaje krytycznemu oglądowi zja-
wiska współczesnej komunikacji
VB6_U03 – student/ka projektuje proces komunikacji
w działalności medialnej
Kompetencje społeczne:
VB6_K01 – student/ka dąży do osiągnięcia celu komunika-
cyjnego w różnych sytuacjach użycia języka
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
wykład – 20 godz. + 10 godz. samokształcenia
Treści programowe
1) Zajęcia organizacyjne, podanie i omówienie tematyki wykładów. Etymologia wyrazów komu-
nikacja, komunikowanie, komunikowanie się – 2 godz.
2) Znaki i symbole w komunikowaniu – 4 godz.
3) Podstawowe terminy: nadawca, odbiorca, kod, sprawność komunikacyjna, rodzaje kompeten-
cji, akt mowy – 4 godz.
4) Funkcje komunikowania i różne poziomy procesu komunikowania – 4 godz.
5) Nauka o komunikowaniu w działalności medialnej (np.: język prasy, reklamy, polityki) – 4
godz.
25
6) Przełączanie kodów w komunikacji. Bariery w komunikacji – 2 godz.
Samokształcenie:
1) Komunikacja ustna i pisemna – 2 godz.
2) Kod ograniczony i rozwinięty – 2 godz.
3) Komunikacja w Internecie – 2 godz.
4) Zasada kooperacji w komunikacji – 2 godz.
5) Zjawisko polszczyzny konsumpcyjnej – 2 godz.
Metody dydak-
tyczne
wykład, analiza przypadków
Sposób(y) i
forma(y) zali-
czenia
Ocena formatywna (bieżąca):
F1. Obecność na wykładach i stopień komunikatywności między prowadzącym
a studentem.
Ocena podsumowująca:
P1. Egzamin pisemny (test wyboru, zadania otwarte, część praktyczna).
Metody i kryte-
ria oceny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
Efekt
1
VB6_
W01
Student/ka nie
rozróżnia ro-
dzajów kompe-
tencji
w procesie
komunikowa-
nia.
Student/ka
wybiórczo roz-
różnia rodzaje
kompetencji
w procesie
komunikowa-
nia.
Student/ka nie
rozróżnia
większość ro-
dzajów kompe-
tencji
w procesie
komunikowa-
nia.
Student/ka
rozróżnia
wszystkie ro-
dzaje kompe-
tencji
w procesie
komunikowa-
nia.
Efekt
2
VB6_
W02
Student/ka nie
analizuje eta-
pów w procesie
komunikowa-
nia.
Student/ka
wybiórczo ana-
lizuje etapy w
procesie ko-
munikowania.
Student/ka
analizuje więk-
szość etapów w
procesie ko-
munikowania.
Student/ka
analizuje
wszystkie eta-
py w procesie
komunikowa-
nia.
Efekt
3
VB6_
U01
Student/ka nie
dobiera odpo-
wiednich środ-
ków komu-
nikacyjnych do
danej sytuacji.
Student/ka
wybiórczo do-
biera odpo-
wiednie środki
komu-
nikacyjne do
danej sytuacji.
Student/ka
w większości
przypadków
dobiera odpo-
wiednie środki
komu-
nikacyjne do
danej sytuacji.
Student/ka
we wszystkich
przypadkach
dobiera odpo-
wiednie środki
komu-
nikacyjne do
danej sytuacji.
Efekt
4
VB6_
U02
Student/ka nie
weryfikuje
zjawisk we
współczesnej
komunikacji
pod względem
stopnia ich
komunikaty-
wności.
Student/ka
w niewielkim
stopniu weryfi-
kuje zjawiska
we współcze-
snej komunika-
cji pod wzglę-
dem stopnia
ich komunika-
Student/ka w
większości
przypadków
prawidłowo
weryfikuje
zjawiska we
współczesnej
komunikacji
pod względem
Student/ka we
wszystkich
przypadkach
prawidłowo
weryfikuje
zjawiska we
współczesnej
komunikacji
pod względem
26
ty-wności. stopnia ich
komunikaty-
wności.
stopnia ich
komunikaty-
wności.
Efekt
5
VB6_
U03
Student/ka nie
dostrzega róż-
nic w komuni-
kacji w obsza-
rze działalności
medialnej.
Student/ka
w niewielkim
stopniu do-
strzega różnice
w komunikacji
w obszarze
działalności
medialnej.
Student/ka
dostrzega róż-
nice w komu-
nikacji w ob-
szarze działal-
ności medial-
nej.
Student/ka
bardzo dobrze
dostrzega róż-
nice
w komunikacji
w obszarze
działalności
medialnej.
Efekt
6
VB6_
K01
Student/ka nie
troszczy się o
zależność mię-
dzy znakami
komunikacyjny
ko a celami
komunikacji.
Student/ka w
nikłym stopniu
troszczy się o
zależność mię-
dzy znakami
komunikacyjny
ko a celami
komunikacji.
Student/ka w
większości
przypadków
troszczy się o
zależność mię-
dzy znakami
komunikacyjny
ko a celami
komunikacji.
Student/ka we
wszystkich
przypadkach
troszczy się o
zależność mię-
dzy znakami
komunikacyjny
ko a celami
komunikacji.
Całkowity na-
kład pracy
studenta po-
trzebny do
osiągnięcia
założonych
efektów w go-
dzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin/nakład pracy stu-
denta
wykład 20 godz.
samokształcenie 10 godz.
udział w konsultacjach 10 godz.
samodzielna lektura dodatkowa 20 godz.
przegląd i analiza materiału źródło-
wego (audycje w radiu i telewizji,
teksty
w Internecie)
40 godz.
SUMA GODZIN 100 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
(18) Język wy-
kładowy
Język polski
(19) Praktyki
zawodowe w
ramach
przedmiotu
nie przewiduje się
(20) Literatura Literatura podstawowa:
1) T. Goban-Klas, Komunikowanie i media masowe. Teoria prasy, radia, telewizji
i Internetu, Kraków 1999.
2) Język w komunikacji, t. 1,2,3, red. G. Habrajska, Łódź, 2001.
3) K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2007.
27
4) W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Kraków 2008.
5) R. Przybylska, Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyż-
szych, Kraków 2003, s. 9-39.
Literatura uzupełniająca:
1) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, Współczesny język polski,
red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.
2) Bariery i pomosty w komunikacji językowej Polaków, red. J. Bartmiński, Lu-
blin 2005.
3) R. Grzegorczykowa, Problem funkcji języka i tekstu w świetle teorii aktów
mowy, „Język a kultura”, t. 4, Funkcje języka i wypowiedzi, Wrocław 1991, s. 11-
28.
4) J. Grzenia, Komunikacja językowa w Internecie, Warszawa 2007.
5) Moda językowa jako problem lingwistyczny, red. K. Wojtczuk, Siedlce 2002.
6) M. Marcjanik, W kręgu grzeczności, Kielce 2001.
7) K. Ożóg, Zwroty grzecznościowe współczesnej polszczyzny, Kraków 1990.
VB7 RETORYKA I ERYSTYKA rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu RETORYKA I ERYSTYKA
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VB7
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia pierwszego stop-
nia
Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu
języka i komunikacji
Rok i semestr studiów rok II, semestr III
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
Grażyna Ewa Błachowicz
Imię i nazwisko osoby prowadzącej
( osób prowadzących) zajęcia z przedmio-
tu
Grażyna Ewa Błachowicz
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Wprowadzenie w złożoną problematykę interakcji werbalnej i pozawerbalnej.
C2.Kształcenie kompetencji nadawcy, konstruowanie różnogatunkowych wypowiedzi pisanych
28
i mówionych.
C3.Kształcenie umiejętności poprawnego i sprawnego posługiwania się językiem, argumento-
wania, umiejętności przekonywania.
C4.Zapoznanie z głównymi etapami historii retoryki, a także współczesnymi ustaleniami.
Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zasad komunikacji między-ludzkiej, etyki, form grzecznościowych.
Elementarna znajomość gramatyki opisowej.
Efekty kształcenia
Wiedza:
Studentka/student -
VB7_W01- zna techniki konstrukcji różnego typu tek-stów.
VB7_W02- rozróżnia określone chwyty erystyczne. VB7_W03-dobiera odpowiednio sposoby argumento-
wania i przedstawiania swoich racji. VB7_W04-wyjaśnia założenia i cele retoryki dawnej i
współczesnej. Umiejętności:
VB7_U01 –Studentka/student ustala kryteria kompo-zycji tekstu w zależności od jego funkcji i przeznacze-nia.
VB7_U02- stosuje odpowiednie formy argumentacji. VB7_U03-konstruuje samodzielne teksty i wypowiedzi.
Kompetencje społeczne: studentka/student
VB7_K01- zdobywa umiejętność przekonywa-nia doradzania, dyskutowania.
VB7_K02- radzenia sobie z sytuacją konflikto-wą.
VB7_K03- ma odwagę w wyrażaniu własnego zdania.
VB7_K04- dba o rzetelność, etykę, poprawność językowej komunikacji.
Forma(y)
zajęć, liczba realizowanych godzin
Nie wpisano
Treści programowe
29
Nie wpisano
Metody dydaktyczne Nie wpisano
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Nie wpisano
Metody i kryteria oceny Nie wpisano
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Nie wpisano
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
Nie wpisano
Literatura Nie wpisano
Literatura uzupełniająca:
VB7: RETORYKA I ERYSTYKA
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Retoryka i erystyka
Nazwa jednostki prowa-
dzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Komunikacyjnej
Kod przedmiotu VB7
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu przedmiot specjalności dziennikarskiej
Rok i semestr studiów drugi/ semestr trzeci
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
dr hab. prof. UR Grażyna Filip
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia
z przedmiotu
dr Magdalena Patro-Kucab
lub pracownicy ZRiPK
Cele zajęć z przedmiotu
30
C1. Zapoznanie studentów z podstawowymi prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji
i manipulacji.
C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce
zawodowej.
Wymagania
wstępne
Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.
Efekty
kształcenia
Wiedza
Student/ka:
VB7_W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;
VB7_W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w róż-
nych sytuacjach;
Umiejętności
Student/ka
VB7_U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich
rozmówców;
Kompetencje społeczne:
Student/ka:
VB7_K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;
VB7_K02 – potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
wykład – 15 godz.
Treści programowe
Lp. Treści merytoryczne Liczba
godzin
1. Retoryka jako teoretyczna i praktyczna nauka sprawnego mówienia. 1
2. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia zamie-
rzonych efektów wypowiedzi.
3
3. Sytuacje komunikacyjne (dyskursywne, perswazyjne, estetyczne, dziennikarskie, po-
toczne, naukowe itp.). Perswazja – sztuka przekonywania słowem (ze szczególnym
uwzględnieniem dziennikarstwa, ale też języka polityki, biznesu oraz PR).
3
4. Pojęcie tekstu i dyskursu (spójność tekstu, typologia tekstów, techniki i style mówienia). 2
5. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.
Podstawowe chwyty erystyczne.
3
6. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, żeby tekst był poprawny i przekonujący”. 3
Metody dy-
daktyczne
Wykład z elementami multimedialnymi i elementami konwersatorium
Sposób(y)
i forma(y)
Ocena formująca:
F1. Frekwencja na wykładzie.
Ocena podsumowująca:
31
zaliczenia P1. Ocena z egzaminu pisemnego bądź ustnego*.
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie
efektów kształcenia.
Metody
i kryteria
oceny
Efekt 1
VB7_W01 –
zna podsta-
wowe pojęcia z
zakresu komu-
nikacji spo-
łecznej
i medialnej
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
Student/ka nie
zna podsta-
wowych pojęć
z zakresu ko-
munikacji spo-
łecznej i me-
dialnej.
Student/ka zna
pojedyncze
pojęcia z za-
kresu komuni-
kacji społecz-
nej
i medialnej.
Student/ka
rozróżnia
większość
pojęć z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
Student/ka
rozróżnia
wszystkie po-
jęcia z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
Efekt 2
VB7_W02 –
rozumie ko-
nieczność
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się w
różnych sytu-
acjach
Student/ka nie
rozumie istoty
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
w pojedynczyc
h przypadkach
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
w większości
przypadków
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
we wszystkich
przypadkach
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Efekt 3
VB7_U01 –
potrafi prezen-
tować własne
poglądy, idee
i pomysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców
Student/ka nie
potrafi prezen-
tować wła-
snych poglą-
dów, idei i
pomysłów oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Student/ka
potrafi
w pojedynczyc
h przypadkach
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Student/ka
potrafi
w większości
przypadków
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Student/ka
potrafi samo-
dzielnie we
wszystkich
przypadkach
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Całkowity
nakład pracy
studenta
potrzebny
do osiągnię-
cia założo-
Aktywność Liczba go-
dzin/nakład
pracy
Wykład 15 godz.
32
nych efektów
w godzinach
oraz punk-
tach ECTS
Czytanie lektur 15 godz.
Przygotowanie do egzaminu 20 godz.
Suma godzin 50 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 2
Język wykła-
dowy
polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
nie dotyczy
Literatura podstawowa:
I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):
Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]
Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kraków
1976.
II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):
Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–
256.
Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.
Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-
nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.
Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.
Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk
1999.
Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I
rozsz., Kraków 2000.
Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.
Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.
Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.
Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.
Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.
Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.
Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,
„Język a kultura” 1994, t. 11.
Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa
2001.
Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.
Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.
Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.
Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.
33
Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa
2000.
Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.
Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.
Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.
Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.
Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.
279–280.
Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,
Kraków 200, s. 280–281.
Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.
Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009.
Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,
przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.
Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.
Nazwa przedmiotu Retoryka i erystyka
Nazwa jednostki prowa-
dzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Komunikacyjnej
Kod przedmiotu VB7
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej
Rok i semestr studiów rok drugi/ semestr trzeci
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
dr hab. prof. UR Grażyna Filip
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia
z przedmiotu
dr Magdalena Patro-Kucab
lub pracownicy ZRiPK
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Zapoznanie studentów z podstawowymi prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji i
manipulacji.
C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce
zawodowej.
34
Wymagania
wstępne
Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.
Efekty
kształcenia
Wiedza
Student/ka:
VB7_W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;
VB7_W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w róż-
nych sytuacjach;
Umiejętności
Student/ka
VB7_U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich
rozmówców;
Kompetencje społeczne:
Student/ka:
VB7_K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;
VB7_K02 – potrafić współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.
Treści programowe
Lp. Treści merytoryczne Liczba
godzin
1. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia zamie-
rzonych efektów wypowiedzi. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodziel-
nymi próbami oratorskimi.
6
2. Działy retoryki: inwencyjny, kompozycyjny, elokucyjny, oratorski. Z wykorzystaniem
właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.
3
3. Sytuacje komunikacyjne (dyskursywne, perswazyjne, estetyczne, dziennikarskie, po-
toczne, naukowe itp.). Perswazja – sztuka przekonywania słowem (ze szczególnym
uwzględnieniem dziennikarstwa, ale też języka polityki, biznesu oraz PR). Z wykorzy-
staniem właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.
6
4. Retoryczna organizacja tekstu. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodziel-
nymi próbami oratorskimi.
2
5. Pojęcie tekstu i dyskursu (spójność tekstu, typologia tekstów, techniki i style mówienia).
Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.
3
6. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.
Podstawowe chwyty erystyczne. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-
dzielnymi próbami oratorskimi.
4
7. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, a tekst był poprawny i przekonujący”. 8
Metody dy-
daktyczne
debata, dyskusja, projekty, prezentacje multimedialne
35
Sposób(y)
i forma(y)
zaliczenia
Ocena formatywna:
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność w czasie
omawianej tematyki przedmiotu.
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z wygłoszonej mowy, prowadzonej debaty i innych form krasomówstwa zapre-
zentowanych podczas zajęć*.
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie
efektów kształcenia.
Metody
i kryteria
oceny
Efekt 1
VB7_W01 –
zna podsta-
wowe pojęcia z
zakresu komu-
nikacji spo-
łecznej
i medialnej
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
Student/ka nie
zna podsta-
wowych pojęć
z zakresu ko-
munikacji spo-
łecznej i me-
dialnej.
Student/ka zna
pojedyncze
pojęcia z za-
kresu komuni-
kacji społecz-
nej
i medialnej.
Student/ka
rozróżnia
większość
pojęć z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
Student/ka
rozróżnia
wszystkie po-
jęcia z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
Efekt 2
VB7_W02 –
rozumie ko-
nieczność
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się w
różnych sytu-
acjach
Student/ka nie
rozumie istoty
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
w pojedynczyc
h przypadkach
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
w większości
przypadków
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Student/ka
we wszystkich
przypadkach
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjne-
go komuniko-
wania się
w różnych
sytuacjach.
Efekt 3
VB7_U01 –
potrafi prezen-
tować własne
poglądy, idee
i pomysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców
Student/ka nie
potrafi prezen-
tować wła-
snych poglą-
dów, idei
i pomysłów
oraz przeko-
nywać do nich
rozmówców.
Student/ka
potrafi
w pojedynczyc
h przypadkach
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Student/ka
potrafi
w większości
przypadków
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
Student/ka
potrafi samo-
dzielnie we
wszystkich
przypadkach
prezentować
własne poglą-
dy, idee i po-
mysły oraz
przekonywać
do nich roz-
mówców.
36
Całkowity
nakład pracy
studenta
potrzebny
do osiągnię-
cia założo-
nych efektów
w godzinach
oraz punk-
tach ECTS
Aktywność Liczba go-
dzin/nakład
pracy
ćwiczenia 30 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 1
Język wykła-
dowy
polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
nie dotyczy
Literatura podstawowa:
I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):
Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]
Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kraków
1976.
II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):
Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–
256.
Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.
Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-
nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.
Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.
Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk
1999.
Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I
rozsz., Kraków 2000.
Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.
Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.
Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.
Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.
Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.
Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.
Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,
„Język a kultura” 1994, t. 11.
Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa
2001.
Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.
37
Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.
Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.
Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.
Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa
2000.
Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.
Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.
Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.
Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.
Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.
279–280.
Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,
Kraków 200, s. 280–281.
Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.
Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009.
Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,
przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.
Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.
VB8 EDYTORSKIE REDAGOWANIE TEKSTU rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Edytorskie redagowanie tekstu
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VB8
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia pierwszego stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu języka
i komunikacji
Rok i semestr studiów I rok studiów; semestr drugi
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
dr hab. prof. UR Zenon Ożóg
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
dr hab. prof. UR Zenon Ożóg;
dr hab. Alicja Jakubowska-Ożóg; dr Jan Wolski
38
Cele zajęć z przedmiotu
C1: Poznanie procesu edytorskiego i jego podstawowych standardów.
C2: Kształcenie umiejętności redagowania tekstów o różnym stopniu trudności w zależności od rodzaju i
funkcji tekstu.
C3: Poznanie sposobów opracowania redakcyjnego.
C4: Poznanie procesu przygotowania publikacji do druku.
C5: Wykształcenie umiejętności adiustacji technicznej, redakcji merytorycznej, redakcji językowo-
stylistycznej.
C6: Wykształcenie umiejętności poprawnej korekty tekstu.
Wymagania wstępne Przedmioty: Nauka o komunikowaniu; Gatunki dziennikarskie;
Podstawowe: znajomość najważniejszych norm poprawnej polszczy-
zny, uzusy języka, rozróżnianie stylów; znajomość programów edytor-
skich.
Efekty kształcenia
Wiedza:
VB8_W01: zna podstawowe założenia redakcji tekstu
VB8_W02: identyfikuje błędy językowe i edytorskie
Umiejętności:
VB8_U01: redaguje teksty specjalistyczne
VB8_U02: umie kontrolować treść i styl
Kompetencje społeczne:
VB8_K01: dba o poprawność tekstu
VB8_K01: umie pracować w zespole
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe: 30 godzin
Treści programowe
Treści merytoryczne Liczba godzin
Temat 1: Różne typy współczesnych publikacji 2
39
Temat 2: Redagowanie książek i wydawnictw periodycznych 2
Temat 3: Adiustacja techniczna tekstu 2
Temat 4: Redakcja merytoryczna tekstu 4
Temat 5: Redakcja językowo-stylistyczna tekstu 4
Temat 6: Korekta wydawnicza 8
Temat 7: Współpraca redaktora z autorem 2
Temat 8: Współpraca korektora z autorem 2
Temat 9: Praca kontrolna. Omówienie wyników 4
Suma godzin 30
Metody dydaktyczne Problemowa, warsztaty, praca w grupach
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Ocena formatywna (bieżąca):
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – pro-
wadzący, aktywności, zrozumienia omawianej tematyki
przedmiotu (każdorazowo podczas trwania zajęć);
F2. Ocena pracy wykonywanej w grupach (przedstawienie
wyników);
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z pracy kontrolnej na koniec semestru (obejmująca
tematykę wszystkich zajęć)*;
*Formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych efektów kształcenia.
Metody i kryteria oceny Ocena pracy kontrolnej; do 60% pozostawionych błędów (ję-
zykowych, korektorskich) – 2,0; do 50% - 3,0; do 40% - 3,5; do
30% - 4,0; do 20% - 4,5; do 10% - 5,0.
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin
/nakład pracy studenta
Ćwiczenia 30
Przygotowanie do ćwiczeń 25
Udział w konsultacjach 2
Czas na wykonanie pracy
kontrolnej
43
SUMA GODZIN 100
LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
40
Język wykładowy polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
-
Literatura Literatura podstawowa:
R. Chwałowski, Typografia nowej książki, Gliwice 2001
Słownik wydawcy, red. B. Kalisz, Warszawa 1997
T. Malinowska, L. Syta, Redagowanie techniczne książki, War-
szawa 1981
L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa
1986
P. Rypson, Ksiązki i strony. Polska ksiązka awangardowa i arty-
styczna XX wieku, Warszawa 2000
F. Trzaska, Poradnik redaktora, Warszawa 1976
F. Trzaska, Podstawy techniki wydawniczej, Warszawa 1987
Współczesne drukarstwo i grafika książki. Mały słownik ency-
klopedyczny, Warszawa 1982
Słowniki: języka polskiego, ortograficzne, wyrazów obcych,
skrótów i skrótowców, poradniki interpunkcyjne
Literatura uzupełniająca:
J. Billingham, Redagowanie tekstów, Warszawa 2006
VB9 EMISJA GŁOSU rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Emisja głosu
Nazwa jednostki
prowadzącej przed-
miot
Instytut Filologii Polskiej/Zakład Języka Polskiego
Kod przedmiotu VB9
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Pierwszego stopnia stacjonarne
41
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalizacji dziennikarskiej z zakresu języka i komunikacji
Rok i semestr stu-
diów
rok II, III/ sem. 3, 5
Imię i nazwisko ko-
ordynatora przed-
miotu
Stanisław Ożóg – mgr – st. wykładowca
Imię i nazwisko oso-
by prowadzącej (osób
prowadzących) zaję-
cia z przedmiotu
Stanisław Ożóg – mgr – st. wykładowca
Cele zajęć z przedmiotu
C1. kształcenie świadomości roli aparatu mowy
C2. pełniejsze i sprawniejsze posługiwania się mową jako narzędziem międzyludzkiej komuni-
kacji
C3. kształcenie nawyków używania linii intonacyjnych, pytań retorycznych, modulacji głosu,
pauz w tekście, oraz stosowania innych znaków przestankowania, instrumentacji
głoskowej
Wymagania
wstępne
Znajomość podstaw fonetyki na szczeblu I roku.
Ogólna wiedza o sposobach komunikacji międzyludzkiej.
Efekty kształ-
cenia
Wiedza:
VB9_W01 Student/ka zna podstawową terminologię związaną z emisją głosu
VB9_W02 Student/ka rozpoznaje i odtwarza nabytą wiedzę dotyczącą pracy
nad emisją głosu
Umiejętności:
VB9_U01 Student/ka rozwiązuje problemy związane z prawidłową emisją
głosu
VB9_U02 Student/ka konstruuje w taki sposób wypowiedź, by być rozumia-
nym, słyszanym i słuchanym
Kompetencje społeczne:
VB9_K01 Student/ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych
umiejętności i chętnie podejmuje się pracy nad emisja głosu w prowadzonych
przez siebie grupach teatralnych
42
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia audytoryjne – 15+15 godzin
Treści programowe
- charakterystyka ćwiczeń ortofonicznych (2 godziny)
- mechanizm i fizjologia procesu mówienia (czynności procesu mówienia, rola wiązadeł
głosowych, oddychanie w procesie mówienia jako zjawisko intelektualne ( 2 godziny)
- praca nad instrumentem głosowym (2 godziny)
- fonacja, rezonans, rejestry, głos postawiony (2 godziny)
- technika artykulacji samogłoskowych – ( 2 godziny))
- mechanizmy artykulacji spółgłoskowych – ( 2 godziny)
- linie intonacyjne – (2 godziny)
- pytania retoryczne – ( 2 godziny)
- modulacja głosu – ( 2 godziny)
- przestankowanie słuchowe i jego funkcje w wypowiedzi – (2 godziny)
- słuch fonematyczny (1 godzina)
- motoryka narządów mownych (1 godzina)
- czynniki kontrolujące wymowę ( 2 godziny)
- ekspresja : iloczas, siła, ekspresja, wyrazistość frazy, pauza artystyczna (2 godziny)
- dobór środków wyrazu: artysta, warsztat, cele, działanie i upowszechnianie ( 4 godziny)
Metody dydak-
tyczne
ćwiczenia głosowe, nagrania próbne na magnetofon, prezentacje wzorcowych
wykonań interpretacyjnych wybitnych aktorów, recytacje w wykonaniu pro-
wadzącego zajęcia, ilustrujące omawiane zagadnienie
Sposób(y) i
forma(y) zali-
czenia
- zaliczenie z oceną
- przygotowanie prezentacji scenicznej wybranego utworu literackiego
uwzględniając istotne elementy związane z tematyką ćwiczeń
Metody i kry-
teria oceny
Na ocenę
2
Na ocenę
3
Na ocenę
4
Na ocenę
5
43
VB9_W0
1
Student/ka nie
zna podstawo-
wej terminolo-
gii
Student/ka oma-
wia lakonicznie
procesy związane
z emisją
Student/ka w
stopniu zada-
walającym
omawia zjawi-
ska fonetyczne
związane z
emisją
Student/ka
doskonale
omawia za-
gadnienie i
potrafi prak-
tycznie reali-
zować fonicz-
nie
VB9_W0
2 Student/ka nie
rozpoznaje i nie
potrafi odtwo-
rzyć nabytej
wiedzy
Student/ka w
sposób szczątko-
wy odtwarza na-
bytą wiedzę
Student/ka
potrafi oma-
wiać teore-
tycznie pro-
blem bez od-
wołań do
opracowań
teoretycznych
Student/ka
nabytą wie-
dzę potrafi
odnieść do
opracowań
teoretycznych
VB9_U01 Student/ka nie
potrafi samo-
dzielnie roz-
wiązywać pro-
blemów z pra-
widłową emisją
głosu
Student/ka potrafi
teoretycznie skla-
syfikować ewen-
tualne wady wy-
mowy związane z
emisją
Student/ka
właściwie
łączy założe-
nia teoretycz-
ne z foniczną
realizacją
omawianego
problemu
Student/ka
doskonale
rozwiązuje
problemy
emisyjne
realizując je
poprzez cie-
kawe etiudy
foniczne
VB9_U02 Student/ka ma
problemy z
emisją które nie
są wynikiem
wad wrodzo-
nych, czy naby-
tych
Student/ka potrafi
teoretycznie uza-
sadniać problemy
emisyjne bez moż-
liwości teatralne-
go zademonstro-
wania tych wad
Student/ka
potrafi łączyć
wiedzę teore-
tyczną z prak-
tyczną realiza-
cją ćwiczeń
dykcyjnych i
emisyjnych
Student/ka
doskonale
demonstruje
wykorzystu-
jąc trudne
dykcyjnie
teksty, moż-
liwości arty-
kulacyjne
VB9_K01 Student/ka nie
zna w pełni
zakresu posia-
danej wiedzy.
Nie potrafi być
wzorcem dla
współpracują-
cej z nią dzieci i
młodzieży
Student/ka w
pracy z grupą
teatralną bardzo
lakonicznie uza-
sadnia potrzebę
uzasadnionych
wysiłków nad
doskonaleniem
dykcji i emisji
głosu
Student/ka w
sposób kom-
petentny
współpracuje
z grupami
artystycznymi
Student/ka,
wykorzystu-
jąc doskonałe
warunki dyk-
cyjne, staje
się wzorem
do naślado-
wania przez
członków
zespołu arty-
stycznego
44
Całkowity na-
kład pracy stu-
denta potrzeb-
ny do osiągnię-
cia założonych
efektów w go-
dzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin
Ćwiczenia 30
Lektura bibliografii 5
Przygotowanie do ćwiczeń 5
Udział w konsultacjach 2
Przygotowanie prezentacji 8
Suma godzin 50
Liczba punktów ECTS 1+1
Język wykła-
dowy
Język polski
Praktyki zawo-
dowe w ra-
mach przed-
miotu
Nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa:
M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965
B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980
J. Kram, Zarys kultury żywego słowa, Warszawa 1995
M. Mikuta, Kultura żywego słowa, Warszawa 1974
D. Michałowska, Podstawy polskiej wymowy scenicznej, Kraków 1975
Literatura uzupełniająca:
Cz. Meissner, ABC recytatora, Warszawa 1963
P. Bąk, Czytanie i recytacja w klasach początkowych, Warszawa 1984
Z. H. Szletyńscy, Prawidłowe mówienie, Warszawa 1980
G. Demel, Wady wymowy, Warszawa 1974
M. Oczkoś, Paszczodźwięki – mały poradnik dla wielkich mówców, Warszawa
2010
45
VB10 KOMUNIKACJA NIEWERBALNA rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Komunikacja niewerbalna
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka
Polskiego
Kod przedmiotu VB10
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Pierwszego stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej
Rok i semestr studiów Drugi/ semestr czwarty
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr B. Taras
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia z przedmiotu
dr B. Taras
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Zapoznanie studentów ze stanem wiedzy w dziedzinie komunikacji niewerbalnej.
C2. Omówienie najważniejszych zagadnień KNW.
C3. Kształcenie umiejętności sprawnego i poprawnego zachowania się niewerbalnego w różnych sytuacjach
komunikacyjnych.
C4. Uświadomienie studentom potrzeby korzystania z badań nad KNW oraz potrzeby sprawnego i popraw-
nego posługiwania się zachowaniami niewerbalnymi do osiągania celów komunikacyjnych.
Wymagania wstępne Student/ka powinien/powinna znać podstawowe pojęcia z zakresu aktu komunikacji (nadawca, odbiorca, kontekst, komunikat, kon-takt, kod, funkcje) oraz schemat komunikacji językowej R. Jakob-sona.
46
Efekty kształcenia
Wiedza:
VB10_W01 Student/ka definiuje pojęcia z zakresu komunikacji niewer-
balnej.
VB10_W02 Student/ka charakteryzuje zachowania niewerbalne oraz ich
typowe cechy.
VB10_W03 Student/ka opisuje uwarunkowania i elementy KNW oraz rolę
ZNW w akcie komunikacji międzyludzkiej.
Umiejętności:
VB10_U01 Student/ka rozpoznaje formy zachowań niewerbalnych w ak-
cie komunikacji „twarzą w twarz”.
VB10_U02 Student/ka proponuje właściwe formy ZNW w komunikacji
międzykulturowej na podstawie przestudiowanej literatury.
Kompetencje społeczne:
VB10_K01 Student/ka chętnie podejmuje się zbierania materiałów eg-
zemplifikacyjnych z różnych źródeł.
VB10_K02 Student/ka dąży do rozwoju własnych kompetencji komunika-
cyjnych.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin
Treści programowe
Lp. Treści programowe Liczba
godzin
1. Program zajęć, lektury i warunki zaliczenia. Ogólna charakterystyka przedmiotu (cele i
zadania).
1
2. Komunikacja językowa: proces komunikacji, akt nadawczy, akt odbiorczy, konsytuacja,
uczestnicy, intencje, kompetencje, cele, konwencje, strategie, bariery; funkcje języka,
grzeczność i kultura zachowań językowych (przypomnienie).
1
3. Komunikacja językowa i niejęzykowa w systemie komunikacji międzyludzkiej: przegląd
stanowisk badawczych, metodologii, kategorii.
1
4. Pojęcie komunikacji niewerbalnej (KNW): definicja, struktura, determinanty. 1
5. Społeczno-kulturowe uwarunkowania aktu KNW: interakcja „twarzą w twarz”, pozycja
interlokutorów (mężczyzny, kobiety), kulturowa kompetencja komunikatywna porozu-
miewających się.
2
6. Rola wykładników niewerbalnych w akcie komunikacji międzyludzkiej: kinezycznych
(język gestów, ciała, twarzy), proksemicznych (przestrzeń, dystans), parajęzykowych,
5
47
aparycji.
7. Komunikacyjna funkcje milczenia i prozodii (elementy suprasegmentalne: intonacja, ak-
cent, iloczas, tempo, pauza, rytm).
2
8. Funkcje komunikacyjne zachowań niewerbalnych. 1
9. Podsumowanie zajęć. 1
(14) Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstów źródłowych oraz zebranych materiałów, anali-
za przypadków, dyskusja, prezentacja multimedialna.
(15) Sposób(y) i forma(y)
zaliczenia
Zaliczenie z oceną. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstko-
wych.
(16) Metody i kryteria oce-
ny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
VB12_W01 <60% >60% >75% >90%
VB12_W02 <60% >60% >75% >90%
VB12_W03 <60% >60% >75% >90%
VB12_U01 <60% >60% >75% >90%
VB12_U02 <60% >60% >75% >90%
(17) Całkowity nakład pra-
cy studenta potrzebny do
osiągnięcia założonych
efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-
denta
Ćwiczenia 15 godz.
Przygotowanie do ćwiczeń 5 godz.
Samodzielna lektura 5 godz.
Czas na przygotowanie materia-
łów i prezentacji
5 godz.
Suma godzin 30 godz.
Liczba punktów ECTS 1
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ra-
mach przedmiotu
Nie przewiduje się.
Literatura Literatura podstawowa:
Leathers Dale G., 2007, Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania,
Warszawa.
48
Pease Allan i Barbara, 2007, Mowa ciała, Poznań.
Literatura uzupełniająca:
Antas Jolanta, 1995, Morfologia gestu. Rozważania metodologiczne, w: Studia
z językoznawstwa słowiańskiego, red. F. Sławski, H. Mieczkowska, Kra-
ków.
Antas Jolanta, 1996. Gest, mowa a myśl, w: Językowa kategoryzacja świata,
red. R. Grzegorczykowa, A. Pajdzińska, Lublin.
Antas Jolanta, 2001, Co mówią ręce. Wprowadzenie do komunikacji niewerbalnej, w: Retoryka dziś. Teoria i praktyka, red. R. Przybyl-ska i W. Przyczyna, Kraków.
Antas Jolanta, Załazińska Aneta, 2004, Niewerbalne środki i strategie przekonywania stosowane w telewizyjnych debatach polityków, w: Sztuka perswazji, red. R. Garpiel, K. Leszczyńska, Kraków.
Bierach Alfred J., 1997, Mowa ciała kluczem do sukcesu, Wrocław. Bogusławski Wojciech, 1965, Dramaturgia, czyli nauka sztuki mimicz-
nej. Mimika, Warszawa. Crystal David, 1980, Prozodyczne i parajęzykowe korelaty kategorii
społecznych, [w:] Język i społeczeństwo, red. M. Głowiński, War-szawa, s. 139-168.
Darwin Karol, 1988, O wyrazie uczuć u człowieka i zwierząt, Warszawa. Dąmbska Izydora, 1975, O funkcjach semiotycznych milczenia, [w:] tej-
że: Znaki i myśli. Wybór pism z semiotyki, teorii nauki i historii filo-zofii, Toruń, s. 93-103.
Domachowski Waldemar, 1993, Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Toruń.
Dul Robert Andrzej, 1995, Komunikacja niewerbalna w teorii i bada-niach, w: A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Komunikacja mię-dzykulturowa. Zbliżenia i impresje, Warszawa, s. 43-68.
Głodowski Włodzimierz, 1999, Bez słowa. Komunikacyjne funkcje za-chowań niewerbalnych, Warszawa.
Handke Kwiryna (red.), 1999, Semantyka milczenia, Warszawa. Handke Kwiryna, 2008, Milczenie w przestrzeni społecznej, w: tejże:
Socjologia języka, Warszawa, s. 15-39. Jakobson Roman, 1989, „Tak” i „nie” w mimice, [w:] tenże: W poszuki-
waniu istoty języka, t. 1, s. 85-91. Jarząbek Krystyna, 1989, Znaki kinetyczne wspomagające komunikację
mowną i ich miejsce w nauczaniu języków obcych (na przykładzie komunikacji Polaków i Rosjan – ujęcie konfrontatywne), Katowice.
Jarząbek Krystyna, 1993a, Mimika jako element komunikacji między-ludzkiej, „Studia Semiotyczne” XVIII, s. 67-76.
Jarząbek Krystyna, 1993b, Znakowe ruchy rąk jako istotny element po-rozumiewania się ludzi, „Socjolingwistyka” 12-13, s. 285-297.
Jarząbek Krystyna, 1994a, Gestykulacja i mimika. Słownik, Katowice. Jarząbek Krystyna, 1994b, Kinetyczne formy powitań i pożegnań, „Et-
nolingwistyka” 6, s. 65-81.
49
Knapp Mark L., Hall Judith A., 2000, Komunikacja niewerbalna w inte-rakcjach międzyludzkich, Wrocław.
Korolko Mirosław, 1990, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedycz-ny, Warszawa.
Kwintylian Marek Fabiusz, 1951, Kształcenie mówcy, Wrocław. Marcjanik Małgorzata (red.), 2005, Grzeczność nasza i obca, Warszawa. Niedzielski H., 1991, Sposób porozumienia się bez słów, czyli komuni-
kacja pozawerbalna w Polsce, „Socjolingwistyka” 11, s. 109-114. Ożdżyński Jan, 1994, Kontekst wizualny reporterskiej wypowiedzi una-
oczniającej w radiu i telewizji, [w:] Współczesna polszczyzna mó-wiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), red. Z. Kurzowa, W. Śliwiński, Kraków, s. 231-241.
Pease Allan, 1992, Język ciała. Jak czytać myśli ludzi z ich gestów, Kra-ków.
Pisarek Walery, 1985, Słowa między ludźmi, Warszawa. [Pochwała mil-czenia, s. 7-19; Słowem i gestem, s. 58-74]
Pisarkowa Krystyna, 1994, O komunikatywnej funkcji przemilczenia, [w:] tejże: Z pragmatycznej stylistyki, semantyki i historii języka. Wybór zagadnień, Kraków, s.25-33.
Rokoszowa Jolanta, 1999, Język. Czas. Milczenie, Kraków. [rozdz. 7. Ję-zyk a milczenie, rozdz. 8. Milczenie jako fakt językowy].
Taras Bożena, 1996, Gestykulacyjne akty komunikacji w tańcach rze-szowskich, „Zeszyty Naukowe WSP w Rzeszowie”, Seria Filologicz-na, Językoznawstwo 3, z. 20, Rzeszów, s. 203-214.
Taras Bożena, 1999, Niewerbalne wykładniki dyskursu tanecznego, w: tejże: Dyskurs taneczny ziemi rzeszowskiej. Analiza pragmalingwi-styczna, Rzeszów, s. 76-113.
Taras Bożena, 2001a, Lingwistyka a komunikacja niewerbalna (na przykładzie tańców ludowych ziemi rzeszowskiej), „Biuletyn Pol-skiego Towarzystwa Językoznawczego” LVI, s. 135-143.
Taras Bożena, 2001b, O niewerbalnych środkach prezentacji retorycz-nej, w: Retoryka dziś. Teoria i praktyka, red. R. Przybylska, W. Przy-czyna, Kraków, s. 427-436.
Thiel Erhard, 1992, Mowa ciała zdradzi więcej niż tysiące słów, Wro-cław.
Załazińska Aneta, 2006, Niewerbalna struktura dialogu. W poszukiwa-niu polskich wzorców narracyjnych i interakcyjnych zachowań ko-munikacyjnych, Kraków.
VB11 ORTOFONIA rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu ORTOFONIA
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VB11
Studia
50
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska,
specjalność dziennikarstwo
Studia I stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu
języka i komunikacji
Rok i semestr studiów Rok II, semestr 4
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Agnieszka Myszka
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
Dr Agnieszka Myszka, dr Małgorzata Kułakowska
Cele zajęć z przedmiotu
C1: zapoznanie studentów z zasadami wzorcowej wymowy polskiej;
C2: nauczenie technik usprawniania mowy (tempa, artykulacji, prozodii);
C3: zapoznanie studentów z najczęstszymi problemami związanymi z wymową i przedstawie-
nie technik terapeutycznych pozwalających skorygować błędną wymowę;
Wymagania wstęp-
ne
Wiedza z zakresu fonetyki na poziomie zaawansowanym (zdany egza-
min z gramatyki opisowej po semestrze 2.) uraz wiedza z zakresu kultu-
ry języka na poziomie szkoły średniej
Efekty kształcenia
Wiedza: W01
Student/ka zna szczegółowo zasady wymowy polskiej i zna różnice po-
między normą wzorcową i potoczną w tym zakresie, a także zna wydaw-
nictwa poprawnościowe prezentujące obowiązujące zasady i zalecenia
Umiejętności: U01
Student/ka potrafi krytycznie ocenić poziom językowy wypowiedzi ra-
diowych i telewizyjnych, a w szczególności umie ocenić własne braki;
potrafi pracować nad doskonaleniem własnej wymowy.
Kompetencje społeczne: K01
Student/ka pracuje w grupie, przyjmując w niej różne role: prowadzą-
cego panel dyskusyjny, dyskutanta, antagonisty.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe – 30 godzin
Treści programowe
LP.
Treści merytoryczne przedmiotu
Liczba
godzin
1. Czym jest ortofonia? Mowa a słuch fizyczny, muzyczny i fonematyczny. Pod-
stawowa literatura przedmiotu.
2
51
2. Jak mówimy? Jak nas słyszą? – Ćwiczenia w czytaniu informacji prasowych
(próby opisu, dlaczego nasza mowa nie jest doskonała – praca z kamerą video i
dyktafonem).
2
3. Zaburzenie mowy a błąd i pomyłka. Typy zaburzeń mowy i ich przyczyny.
Współpraca z logopedą, foniatrą, ortodontą. Psychoterapia a usprawnianie
mowy.
2
4. Rola oddechu w prawidłowym wytwarzaniu dźwięków mowy. Tempo mowy –
jak określić własne tempo mowy i jak je korygować. Rodzaje niepłynności mo-
wy. Kiedy niepłynność przeszkadza w odbiorze wypowiedzi. Ćwiczenia na wy-
dłużanie fazy wydechowej.
2
5. Rola samogłosek w wypowiedzi; ćwiczenia prawidłowej artykulacji samogło-
sek ustnych.
2
6. Samogłoski nosowe – zasady prawidłowej artykulacji; norma wzorcowa a po-
toczna; błędne artykulacje samogłosek nosowych;
ćwiczenia w wymawianiu samogłosek nosowych w różnych pozycjach (w śród-
głosie przed spółgłoskami szczelinowymi, zwartymi i zwarto-szczelinowymi
oraz w wygłosie)
2
7. Najczęstsze problemy artykulacyjne: substytucje i deformacje – jak rozpoznać,
kiedy korygować. Metody usprawniania artykulacji, ćwiczenia doskonalące
sprawność języka
2
8. Sygmatyzm i jego rodzaje. Metody terapii. Ćwiczenia wyrazistości wymowy
głosek trzech szeregów: szumiącego, syczącego i ciszącego.
2
9. Miękczenie spółgłosek twardych, słabe zmiękczanie miękkich, niedokładna
artykulacja (wymowa typy: sz’alik, c’astko) – ćwiczenia prawidłowej wymowy.
2
10. Doskonalenie wymowy głosek r-l; trudne połączenia tych głosek; błędy w ich
wymowie; rotacyzm i jego rodzaje. Sposoby usprawniania języka.
2
11. Ćwiczenia artykulacyjne: trudne zbitki spółgłoskowe, problematyczne zakoń-
czenia wyrazów, geminaty; wymowa zdań – „łamańców językowych”
2
12. Mowa nosowa. Metody usprawniania podniebienia miękkiego. Akcent wyra-
zowy i akcent zdaniowy
Inne rzadkie problemy artykulacyjne.
2
13. Jaki jest język radia i telewizji? Ocena wypowiedzi innych dziennikarzy i ich
respondentów – praca z nagraniami audio i video.
2
14. Jak mówimy? Jak nas słyszą? – Wzorcowe odczytywanie tekstów prasowych i
informacyjnych (praca z kamerą i dyktafonem).
2
15. Ćwiczenia wyrazistości mowy. Plastyczność mowy a intonacja. Językowe środki
ekspresji a kultura wypowiedzi.
Przygotowywanie i przedstawianie wywiadów, dyskusji
2
Metody dydak-
tyczne
prezentacje multimedialne,
praca z komputerem (programy multimedialne do ćwiczeń ortofonicz-
nych),
ćwiczenia praktyczne (głośna i wyraźna wymowa, powtarzanie logo-
52
tomów, „łamańców językowych”, zdań i wyrażeń trudnych artykulacyj-
nie),
praca z tekstem audiowizualnym – analiza, dyskusja problemowa;
zajęcia odbywają się z użyciem środków audiowizualnych (rzutnik multi-
medialny, komputer, kamera video, dyktafon, programy komputerowe do
korekcji wad wymowy i ćwiczeń ortofonicznych).
Sposób(y) i for-
ma(y) zaliczenia
Zaliczenie na ocenę:
aktywny udział w zajęciach,
napisanie na ocenę pozytywną kolokwium zaliczeniowego
przygotowanie i nagranie wywiadu lub prowadzenia dyskusji
Metody i kryte-
ria oceny
Na ocenę niedo-
stateczną
Na ocenę dosta-
teczną
Na ocenę dobrą Na ocenę bar-
dzo dobrą
Efek
t 1
Student/ka nie
zna zasad po-
prawnej wy-
mowy polskiej,
ponadto nie
umie się posłu-
giwać wydaw-
nictwami po-
prawnościo-
wymi
Student/ka
wymienia naj-
ważniejsze za-
sady poprawnej
wymowy pol-
skiej (omawiane
podczas ćwi-
czeń), a także
zna wybiórczo
wydawnictwa
poprawnościo-
we
Student/ka
wymienia zasa-
dy poprawnej
wymowy pol-
skiej, wskazuje
różnice pomię-
dzy normą
wzorcową i
potoczną, a
także zna wy-
dawnictwa po-
prawnościowe i
potrafi się nimi
posługiwać
Student/ka
bezbłędnie wy-
mienia zasady
poprawnej wy-
mowy polskiej
(zarówno wzor-
cowej, jak i po-
tocznej), a także
zna wydawnic-
twa poprawno-
ściowe i biegle
się nimi posłu-
guje
Efek
t 2
Student/ka nie
potrafi krytycz-
nie ocenić po-
ziomu językowy
wypowiedzi
radiowych i
telewizyjnych, a
w szczególności
nie dostrzega i
nie umie ocenić
własnych bra-
ków ani nad
nimi pracować.
Student/ka
czasami potrafi
krytycznie oce-
nić poziom ję-
zykowy wypo-
wiedzi radio-
wych i telewi-
zyjnych; pracuje
nad wybranymi
elementami
własnej wymo-
wy.
Student/ka na
ogół krytycznie
ocenia poziom
językowy wy-
powiedzi ra-
diowych i tele-
wizyjnych;
pracuje nad
doskonaleniem
własnej wymo-
wy.
Student/ka
krytycznie oce-
nia poziom ję-
zykowy wypo-
wiedzi radio-
wych i telewi-
zyjnych, a w
szczególności
umie ocenić
własne braki;
pracuje nad
doskonaleniem
własnej wymo-
wy.
Efek
t 3
Student/ka nie
umie pracować
w grupie, nie
potrafi przyj-
mować różnych
ról, nie ma kon-
Student/ka na
ogół radzi sobie
z pracą w gru-
pie, ma proble-
my z przyjmo-
waniem róż-
Student/ka
dobrze radzi
sobie z pracą w
grupie, na ogół
potrafi przyj-
mować różne
Student/ka
bardzo dobrze
radzi sobie z
pracą w grupie,
potrafi przyj-
mować różne
53
troli nad własną
wymową.
nych ról; nie
zawsze potrafi
kontrolować
własną wymo-
wę.
role, jednak w
niektórych czuje
się lepiej, w
innych gorzej.
role: prowadzą-
cego panel dys-
kusyjny, dysku-
tanta, antagoni-
sty, zwolennika
jakichś idei itp..
Ocena łączna z pracy pisemnej, aktywności na zajęciach i przygotowanej
prezentacji:
ocena z kolokwium zaliczeniowego: 40% ostatecznej oceny
(efekt 1)
ocena przygotowanej prezentacji: 40% ostatecznej oceny (efekt 2
i 3)
aktywny udział w zajęciach: 20% ostatecznej oceny (efekt 2)
Całkowity nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia za-łożonych efektów w godzinach oraz punktach ECTS
55 godzin (2 p. ECTS):
30 godzin ćwiczeń
10 godzin przygotowania do zajęć
5 godzin przygotowania do prezentacji
10 godzin przygotowania do kolokwium.
Język wykłado-wy
polski
Praktyki zawo-dowe w ramach przedm.
---
Literatura Badania…, 1985, Badania nad językiem Telewizji Polskiej. Studia metodolo-
giczne i opisowe, red. Z. Kurzowa, Warszawa.
Bugajski M., 1993, Językoznawstwo normatywne, Warszawa.
Cegieła A., 1996, Norma wzorcowa i norma użytkowa komunikacji we współ-
czesnej polszczyźnie, [w:] O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, red.
J. Miodek, Wrocław.
Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, s.
3-15.
Dunaj B., Kurek H., Aspekty socjolingwistyczne normy fonetycznej, „Studia
Polonistyczne” IX, 1981, s. 75-82.
Dunaj B., O zasadach kodyfikacji wymowy, [w:] Kultura języka dziś, red. W.
Pisarek i H. Zgółkowa, Poznań 1995, s. 83-91.
Dunaj B., Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa połączeń ai, ei, ii,
oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, 2004, z.3, s.206-209.
Dunaj B., Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek noso-
wych, „Język Polski” LXXXIII, 2003, z.2, s.125-126.
Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, PWN, Warszawa.
Klemensiewicz Z., 1930, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, Kraków.
Kurek H., Współczesna norma fonetyczna – obowiązujący wzorzec a rzeczywi-
stość (na przykładzie języka inteligencji), [w:] Mowa rozświetlona my-
ślą. Świadomość normatywno-stylistyczna współczesnych Polaków, red.
J. Miodek i in., Wrocław 1999, s.201-207.
54
Lubaś W., Urbańczyk S., 1990, Podręczny słownik poprawnej wymowy pol-
skiej, Warszawa.
Madejowa M., Zasady współczesnej wymowy polskiej (w zakresie samogłosek i
grup spółgłoskowych) oraz ich przydatność w praktyce szkolnej, „Język
Polski” LXXII, 1992, s. 187-198.
Madelska L. 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polsz-
czyzny, Kraków.
Nowy słownik poprawnej polszczyzny, 1999, red. A. Markowski, Warszawa.
Podracki J., Nowości w polskich normach akcentowania, „Polonistyka” 1994,
z.5, s. 261-261.
Ropa A., Rusowicz A., 1985, Rola cech prozodycznych w segmentacji tekstu
mówionego [w:] Badania nad językiem Telewizji Polskiej. Studia meto-
dologiczne i opisowe, red. Z. Kurzowa, Warszawa.
Toczyska B., 2006, Sarabanda w chaszczach. Ćwiczenia samogłosek, Gdańsk.
Toczyska B., 2007, Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia., Gdańsk
Toczyska B., 2009, Łamańce z dedykacją czyli makaka ma Kama, Gdańsk.
Toczyska B., 2009, Ruch w głosie. Ćwiczenia nie tylko dla dziennikarzy,
Gdańsk.
VB12 JĘZYK WYPOWIEDZI DZIENNIKARSKIEJ rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Język wypowiedzi dziennikarskiej
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka
Polskiego
Kod przedmiotu VB12
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Pierwszego stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej
Rok i semestr studiów Trzeci/ semestr piąty
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Bożena Taras
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia z przedmiotu
prof. dr hab. Kazimierz Ożóg, dr Bożena Taras, dr Grażyna
Ewa Błachowicz, dr Robert Słabczyński
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Zapoznanie studentów z językiem i stylem tekstu dziennikarskiego. C2. Omówienie językowych sposobów kształtowania podstawowych gatunków dziennikarskich. C3. Kształtowanie samoświadomości językowo-stylistycznej studentów poprzez ćwiczenie umiejęt-
55
ności pisania wybranych tekstów dziennikarskich. Wymagania wstępne Student/ka powinien/powinna znać zagadnienia językowe i dzien-
nikarskie, realizowane na poziomie pierwszego i drugiego roku stu-diów polonistycznych 1. stopnia, z gramatyki opisowej języka pol-skiego, leksykologii i leksykografii, stylistyki praktycznej oraz ga-tunków dziennikarskich.
Efekty kształcenia
Wiedza:
VB14_W01 Studentka rozróżnia język i styl tekstów dziennikarskich.
VB14_W02 Student/ka wymienia charakterystyczne cechy językowo-
stylistyczne podstawowych gatunków dziennikarskich.
VB14_W03 Student/ka opisuje wyrazy, ich formy i konstrukcje oraz ich
poprawne użycie w tekście dziennikarskim.
Umiejętności:
VB14_U01 Student/ka tworzy własne teksty dziennikarskie.
Kompetencje społeczne:
VB14_K01 Student/ka jest otwarty/a na otaczającą go/ją rzeczywistość i
chętnie podejmuje się pisania o niej własnych tekstów dziennikarskich.
VB14_K02 Student/ka dąży do rozwoju własnych kompetencji językowo-
stylistycznych.
(12) Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin
(13) Treści programowe
Lp. Treści programowe Liczba
godzin
1. Program zajęć, lektury i warunki zaliczenia. Ogólna charakterystyka przedmiotu (cele i
zadania).
1
2. Podstawy warsztatu pisarskiego (zdanie, akapit, opis, definicja, porównanie, streszcze-
nie).
2
3. Język i styl tekstu dziennikarskiego (wulgaryzmy, zapożyczenia, terminologia, szablon
językowy, ekspresyjność, powtórzenia, metafory, porównania, ironia).
2
4. Język i styl podstawowych gatunków dziennikarskich (wiadomość, sprawozdanie, repor-
taż, wywiad, artykuł, felieton).
2
5. Językowo-stylistyczny kształt nagłówka tekstu dziennikarskiego. 1
56
6. Ćwiczenia umiejętności pisania wybranych tekstów dziennikarskich. 6
7. Podsumowanie zajęć. 1
Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstów źródłowych, analiza językowa i stylistyczna
tekstów, wycieczki dydaktyczne, dyskusja.
Sposób(y) i forma(y) zali-
czenia
Zaliczenie z oceną. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstko-
wych.
Metody i kryteria oceny Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
VB14_W01 <60% >60% >75% >90%
VB14_W02 <60% >60% >75% >90%
VB14_W03 <60% >60% >75% >90%
VB14_U01 <60% >60% >75% >90%
Całkowity nakład pracy
studenta potrzebny do osią-
gnięcia założonych efektów
w godzinach oraz punktach
ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-
denta
Ćwiczenia 15 godz.
Przygotowanie do ćwiczeń 10 godz.
Samodzielna lektura 10 godz.
Uczestnictwo w wydarzeniach 6 godz.
Czas na przygotowanie tekstów 16 godz.
Udział w konsultacjach 3 godz.
Suma godzin 60 godz.
Liczba punktów ECTS 2
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ra-
mach przedmiotu
Nie przewiduje się.
Literatura Literatura podstawowa:
1. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 2005 (wyd. II). 2. J. Maćkiewicz, Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu, Warszawa 2010. Literatura uzupełniająca:
1. M. Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Warszawa 2006. 2. S. Bąba, B. Walczak, Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny,
Poznań 1992.
57
3. H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.
4. H. Jadacka, A. Markowski, D. Zdunkiewicz-Jedynak, 2008, Poprawna polsz-czyzna. Hasła problemowe, Warszawa.
5. A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.
6. W. Pisarek, Retoryka dziennikarska, Kraków 1988 (wyd. II). 7. J. Puzynina, Słowo – wartość – kultura, Lublin 1997. 8. M. Wojtak, Gatunki prasowe, Lublin 2004.
Słowniki 1. A. Dąbrowska, Słownik eufemizmów polskich czyli w rzeczy mocno, w
sposobie łagodnie, Warszawa 1998. 2. Nowy słownik ortograficzny wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, red.
E. Polański, Warszawa 1996. 3. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warsza-
wa 2002. 4. Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, red. S. Bąba, J. Liberek,
Warszawa 2002.
MODUŁ V: SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA bez specjalizacji nauczycielskiej
V C. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU PRAWA I ETYKI
VC13 PODSTAWY PRAWA PRASOWEGO
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Podstawy prawa prasowego
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VC13
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska I FP/1 st. Studia I stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej bez specja-
lizacji nauczycielskiej, z zakresu prawa i etyki
Rok i semestr studiów Rok I, sem. 2
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu mgr Michał Brzuchowski
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
mgr Michał Brzuchowski
58
Cele zajęć z przedmiotu
Celem wykładu w zakresie prawa prasowego jest wyposażenie słuchaczy w orientację w
zakresie głównych pojęć i zasad funkcjonowania prawa prasowego w Polsce oraz po-
głębienie kultury prawnej.
Wymagania
wstępne zainteresowanie funkcjonowaniem prawa prasowego.
Efekty kształ-
cenia
Wiedza:
V C 13_W01: student ma podstawową wiedzę o treści przepisów prawa pra-
sowego sensu largo, a także o miejscu prawa prasowego w systemie prawa
RP.
Umiejętności:
V C 13_U01 : potrafi wyszukiwać za pomocą odpowiednich narzędzi aktualne
przepisy prawne, ma podstawowa umiejętność ich interpretacji;
V C 13_U02: umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności w
zakresie prawa prasowego ;
Kompetencje społeczne:
V C 13_K01 zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umie-
jętności oraz rozumie potrzebę istnienia prawnej regulacji działalności pra-
sowej, posiada świadomość odpowiedzialności karnej i cywilnej w przypad-
ku naruszenia stosownych przepisów.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Wykład - 20 godzin+10 (s)
Treści programowe
59
LP. Treści merytoryczne Liczba godzin
1. Zajęcia informacyjne. Literatura przedmiotu Miejsce prawa
prasowego w systemie prawa; wstępny przegląd problematyki
prawa prasowego ; omówienie literatury przedmiotu i zasad
zaliczenia.
2
2. Przepisy ogólne prawa prasowego. Prawo prasowe a prawo autor-
skie.
2
3. Prawa i obowiązki dziennikarza. Organizacja działalności prasowej. 2
4. Sprostowania i odpowiedzi. Komunikaty i ogłoszenia. 1
5. Odpowiedzialność prawna. Postępowanie w sprawach prasowych. 2
6. Ustawa o KRRiT-zagadnienia ogólne- KRRiT 2
7. Programy radiowe i telewizyjne 2
8. Publiczna radiofonia i telewizja 2
9. Koncesje-sieci kablowe. Odpowiedzialność prawna. 2
10. Ustawa o dostępie do informacji publicznej 1
11. Egzamin w formie testu. 1
12. Zaliczenie przedmiotu. 1
Metody dydaktyczne wykład z elementami dyskusji, analiza i interpretacja
tekstów źródłowych.
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Egzamin w formie testu jednokrotnego wyboru.
Metody i kryteria oceny
Ocena uzależniona od frekwencji na zajęciach i wyniku
testu.
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
20 godz. wykładu + 2 godz. egzaminu, lektura – 17
godz., konsultacje – 1 godz., samokształcenie –
10godz.
Łącznie – 50 godz.
60
2 pkt. ECTS
Język wykładowy Polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
---
Literatura przedmiotu
1.E.Aronson,A.Pratkanis Wiek propagandy Warszawa
2003.
2.J. Barta, J. Dobosz Prawo prasowe.Wyd. 2 zm.
Wydaw. UJ 1989.
3.J.Brat, J. Dobosz Prawo prasowe Wydaw. UJ 1986.
4.P.Ekman, Kłamstwo i jego wykrywanie Warszawa
2003
5.T.Goban-Klas Media i komunikowanie masowe PWN
1999.
6.A. Magoń Reporter i jego warsztat , Kraków 2000.
7.S. Piątek Ustawa o radiofonii i telewizji. Komen-
tarz.Warszawa 1993.
8.Polskie prawo prasowe. Poznań :Oficyna Wydawni-
cza
Book Service 1993.
9.Poradnik prawny dla ludzi twórczych /Prawo autor-
skie, prasowe,wynalazcze, o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji/ Warszawa 1995.
10.Prawo autorskie i prawo prasowe dla dziennika-
61
rzy.Warszawa 1996.11.J. Sobczak Prawo praso-
we.Komentarz.Poznań 1992.
12.Zasady i techniki dziennikarstwa . Pod red. Mal-
colma L. Malette, Warszawa 1996.
Artykuły :
1.J.Barta, J.Dobosz : Prawo prasowe.Komentarz do
ustawy [w:] Dziennikarstwo i jego konteksty. Pod red.Z.
Bauera i E . Chudzińskiego, Kraków 1991.
2.J. Barta, J. Dobosz, T.Trafas : Realizacja prawa do
informacji i krytyki prasowej .”Zesz. Prasozn.”
1987,z.3,s.11-22.
3.J.Barta, R. Markiewicz Nieuczciwa konkurencja w
środkach masowego przekazu.”Rzeczpospolita” 1996,
nr 260.
4.Decyduje sumienie dziennikarza.Czy to jest rzetelna
informacja. „Rzeczpospolita” 1995, nr 243.
5.A. M. Dereń,A.Kadłuszyk Polskie prawo prasowe
[w:]Mass media w systemie komunikacji społecznej w
Polsce. Pod red. A. Kudłaszyka [i in.] Wrocław 1995.
6.Prawo prasowe- charakterystyka głównych zało-
żeń.„Monitor Praw.” 1995, nr 8, str.228-230.
7.Reklama a prawo autorskie „Palestra” 1994, nr 1-
2,s.10-17.
8.Sprostowania prasowe- realia prawne i perspektywy
62
nowej regulacji „Zesz. Prasozn.” 1983, z.3, s.5-24.
9.Tajemnica postępowania przygotowawczego a pra-
wo do informacji o jego przebiegu „Stud. Prawn.” 1990,
z.3, s.3-28.
10.Tajemnica zawodowa dziennikarza a art.163 k.p.k.
„Państwo i Prawo” 1988, z.6, s.77-81.
MODUŁ V: SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA bez specjalizacji nauczycielskiej
V D. MODUŁ PRZEDMIOTÓW DODATKOWYCH
V D14 PROBLEMY POPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ
Nazwa przedmiotu Problemy poprawności językowej
Nazwa jednostki
prowadzącej przed-
miot
Instytut Filologii Polskiej UR
Kod przedmiotu VD14
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia I stopnia Stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, moduł przedmiotów fakultatywnych.
Rok i semestr studiów III rok, 5 semestr
Imię i nazwisko koor-
dynatora przedmiotu
dr hab. Grażyna Filip, prof. UR
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia
z przedmiotu
dr hab. Grażyna Filip, prof. UR
Cele zajęć z przedmiotu
Celem przedmiotu jest podniesienie kompetencji komunikacyjnych studentów specjalności
63
dziennikarskiej ze szczególnym zwróceniem uwagi na możliwość zastosowania wiedzy języko-znawczej w przyszłej praktyce zawodowej. W trakcie zajęć studenci zyskują również przygoto-wanie do opracowania stylistyczno-redakcyjnego tekstów cudzych oraz własnych zgodnie ze współczesną tendencją do elastyczności w realizowaniu obowiązków. Ćwiczenia warsztatowe mają za zadanie: - uświadomienie studentom warunków właściwego użycia języka (estetyka słowa i zasady grzeczności językowej), - wyćwiczenie sprawności językowej oraz umiejętności przełączania kodów językowych, - rozróżnienie miedzy innowacją językową a błędem, - zaznajomienie studentów ze współczesnym polskim poradnictwem językowym, - zapoznanie z ogółem obowiązujących zasad polskiej interpunkcji i ortografii (zwrócenie uwagi na aktualizację przepisów normatywnych), - zastosowanie w praktyce zagadnień poprawności leksykalnej i stylistycznej oraz tekstologicz-nej, - przygotowanie i przeprowadzenie korekty tekstu. Wymagania
wstępne
Znajomość ortografii oraz interpunkcji języka polskiego w zakresie objętym pro-
gramem nauczania w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Znajomość
gramatyki współczesnego języka polskiego oraz przedmiotów językoznawczych
przewidzianych w kursie I, II i III roku filologii polskiej (gramatyka opisowa, styli-
styka praktyczna, kultura języka, tekstologia).
Efekty kształ-
cenia
Wiedza:
K1A_W01 student/-ka zna i właściwie stosuje podstawową terminologię filo-
logiczną w języku polskim właściwą dla danej specjalności,
K1A_W02 – rozumie potrzebę dbania o precyzyjne, poprawne logicznie i języ-
kowo wyrażanie własnych myśli i poglądów.
Umiejętności:
K1A_U01 – student/-ka potrafi precyzyjnie, poprawnie logicznie i językowo
wyrażać swoje myśli i poglądy w języku polskim,
K1A_U02 – student/-ka stosuje różne rejestry języka w tym rejestr języka aka-
demickiego,
K1A_U03 – student/-ka umie przedstawić argumenty na rzecz własnych po-
glądów, jak i poglądów innych autorów oraz potrafi formułować wnioski, po-
trafi rozpoznać i unikać w argumentacji podstawowych błędów logicznych.
Kompetencje społeczne:
K1A_K01 – student/-ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiada-
nych umiejętności oraz rozumie perspektywy dalszego rozwoju,
K1A_K02 – student/-ka rozumie zależność między jakością i poziomem uzy-
skanego narzędzia w postaci języka polskiego a jego/jej postrzeganiem jako
osoby przez świat zewnętrzny.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
64
30 godz. ćwiczeń warsztatowych
Przedmiot w pełnym wymiarze realizowany w pomieszczeniu dydaktycznym UR.
Treści programowe
Lp. Tematy ćwiczeń warsztatowych: Liczba godzin 1. Ćw.1- Współczesne normy i poradnictwo językowe – przegląd
literatury przedmiotu. 1
2. Ćw.2-.Estetyka słowa i zasady grzeczności językowej w zróżni-cowanych sytuacjach komunikacyjnych.
2
3. Ćw.3- Sprawność komunikacyjna i umiejętność świadomego stosowania kodów językowych. Ćwiczenia w konstruowaniu wypowiedzi w różnych odmianach funkcjonalnych polszczy-zny.
1
4. Ćw.4- Ćwiczenia zasad poprawnej wymowy – samogłoski no-sowe, uproszczenia grup spółgłoskowych, wymowa połączeń spółgłosek o artykulacji przedniojęzykowej, elementy wymowy regionalnej i gwarowej. Zasady i tendencje akcentowania w języku polskim.
1
5. Ćw.5- Praktyczna przydatność polskiej fleksji – zasady rządzące
odmianą i pisownią nazw własnych. Adaptacja ortograficzna
obcych nazw własnych. Osobliwości w paradygmatach polskich
części mowy, najczęstsze błędy w odmianie.
1
6. Ćw.6- Zasady poprawnościowe polskiej syntaktyki, spójność
strukturalna.
1
7. Ćw.7- Kreatywność słowotwórcza użytkowników polszczyzny.
Rodzaje skrótów i reguły skracania wyrazów – pisownia skró-
tów i skrótowców, oznaczanie odmiany skrótowców.
1
8. Ćw.8- Innowacje frazeologiczne we współczesnym języku pol-
skim jako mechanizm gier lub błędów językowych.
1
9. Ćw.9-.Spójnośc semantyczna wypowiedzi. Konotacje i asocjacje
leksemów a znaczenie wypowiedzi.
1
10. Ćw.10- Użycie wielkiej i małej litery ze względu na różne kryte-
ria. Zasady dotyczące pisowni łącznej lub rozdzielnej. Użycie
łącznika (nazwy miejscowości, nazwiska złożone, przymiotniki
złożone, dwuczłonowe rzeczowniki oraz inne konteksty). Zasa-
dy dzielenia wyrazów.
1
11. Ćw.11- Funkcje i zasady stosowania interpunkcyjnych znaków
oddzielających – użycie i pomijanie kropki, różnica między
przecinkiem a średnikiem. Ogólne i szczegółowe zasady sta-
wiania przecinka. Uwagi dotyczące znaków prozodycznych,
emotywnych oraz znaków opuszczenia.
1
12. Ćw.12- Lista najczęściej spotykanych błędów: błędy w tytułach 1
65
i nagłówkach, przestawienie lub pominięcie liter, różnego ro-
dzaju niekonsekwencje w pisowni, powtórzenia itd.
13. Ćw.13- Praca z tekstem własnym i cudzym pod kątem popraw-
ności ortograficznej, stylistycznej i tekstologicznej.
2
Suma godzin 15
Metody dydak-
tyczne
Analiza przypadków, prezentacje tekstów, dyskusja, rozwiązywanie zadań.
Sposób(y) i
forma(y) zali-
czenia
Zaliczenie z oceną.
Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych uzyskiwanych
w trakcie zajęć semestralnych:
mniej niż 60% poprawnych odpowiedzi ocena niedostateczna, 60% poprawnych odpowiedzi ocena dostateczna, 70% ocena plus dostateczna, 80% ocena dobra, 85% ocena plus dobra, 90%–100% ocena bardzo dobra.
Metody i kryte-
ria oceny
Efekt kształcenia
Odniesienie do treści kształcenia realizowa-nych podczas zajęć
Metody oceny stopnia osią-gnięcia zało-żonego efektu
Metody i narzędzia dydaktyczne
1. Student/-ka zna i wła-ściwie sto-suje pod-stawową terminolo-gię filolo-giczną w ję-zyku pol-skim wła-ściwą dla danej spe-cjalności.
Ćw. 2–13 Ocena formują-ca: ocena aktywno-ści studenta podczas zajęć. Ocena podsu-mowująca: na podstawie obserwacji i oceny umiejęt-ności praktycz-nych studenta podczas roz-wiązywania zadań proble-mowych.
Analiza przy-padków, Dyskusja. Źródła druko-wane.
2. Rozumie potrze-
bę dbania o precy-
zyjne, poprawne
logicznie i językowo
wyrażanie własnych
myśli
Ćw. 1–13 Jak p.1. Analiza przy-padków. Po-prawnościowe źródła druko-wane
66
i poglądów.
3. Student/-ka potrafi precyzyj-nie, poprawnie logicznie i języ-kowo wyrażać swoje myśli i po-glądy w języku polskim.
Ćw. 3–9 Jak p.1. Rozwiązywanie zadań.
4. Student/-ka sto-
suje różne rejestry
języka w tym rejestr
języka akademic-
kiego.
Ćw. 2, ćw. 3. Jak p.1. Analiza przy-padków.
5. Student/-ka umie
przedstawić argu-
menty na rzecz wła-
snych poglądów, jak
i poglądów innych
autorów oraz potra-
fi formułować
wnioski, potrafi
rozpoznać i unikać
w argumentacji
podstawowych błę-
dów logicznych.
Ćw. 1-13 Jak p.1. Rozwiązywanie zadań, praca z tekstem własnym i cu-dzym, wersja drukowana i/ lub elektronicz-na. Komputer.
6. Student/-ka zna
zakres posiadanej
przez siebie wiedzy
i posiadanych umie-
jętności oraz rozu-
mie perspektywy
dalszego rozwoju.
Ćw. 1–13 Jak p.1. Dyskusja.
7. Student/-ka ro-
zumie zależność
między jakością i
poziomem uzyska-
Ćw. 1-13 Jak p.1. Analiza przy-padków.
67
nego narzędzia w
postaci języka pol-
skiego a jego/jej
postrzeganiem jako
osoby przez świat
zewnętrzny.
Całkowity na-
kład pracy stu-
denta potrzeb-
ny do osiągnię-
cia założonych
efektów w go-
dzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-denta
Ćwiczenia warsztatowe 30 godz. Przygotowanie teoretyczne do ćwi-czeń
20 godz.
Czas na przygotowanie tekstów do cząstkowej analizy warsztatowej.
godz. 25
Czas na przygotowanie tekstu do prezentacji na ćwiczeniach.
10 godz.
Udział w konsultacjach 5 godz. SUMA GODZIN 90 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wykła-
dowy
polski
Literatura Literatura podstawowa:
Anusiewicz J., Sławiński J., 1996, Słownik polszczyzny potocznej, Warszawa–Wrocław. Bąba S., Liberek J., 2003, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Warszawa. Bilingham J., 2007, Redagowanie tekstów, Warszawa. Czarnecka A., Podracki J., 1995, Skróty i skrótowce, Warszawa. Filip G., 2003, Gry językowe Jana Lama, Rzeszów. Jodłowski S., 2002, Zasady interpunkcji. Podręcznik, oprac. nauk. i red. J. Godyń, Wy-dawnictwo Tomasz Strutyński, Kraków. Kamieńscy W. i M., 2001, Poradnik dobrych manier, Katowice. Karpowicz T., 2009, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Wy-dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Marcjanik M., 2000, Polska grzeczność językowa, Kielce. Marcjanik M., 2001, W kręgu grzeczności. Wybór prac z zakresu polskiej etykiety języ-kowej, Kielce. Markowski A., 2012, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, War-szawa. Łozińska M., Zdunek U., 2011, O znaczeniu i roli różnych źródeł poprawnościowych w warsztacie redaktora, „Język Polski” XCI, z. 2–3, s. 152–159. Müldner-Nieckowski P., 2007, Wielki słownik skrótów i skrótowców, Wrocław. Piotrowicz A., M. Witaszek-Samborska, Poradnictwo językowe a zmiany w normie ko-dyfikowanej, „Język Polski” XCI, z. 2–3, s. 125–133. Podracki J., 2005, Nowy słownik interpunkcyjny z zasadami przestankowania, Świat Książki – Bertelsmann Media, Warszawa. Nowy słownik języka polskiego z frazeologizmami i przysłowiami, 2005, pod red. E. Polańskiego, warszawa. Polszczyzna na co dzień, 2006, pod red. M. Bańki, Warszawa. Queneau R., 2005, Ćwiczenia stylistyczne, Izabelin. Słownik wyrazów obcych, 2002, pod red. I. Kamińskiej-Szmaj, Wrocław. Uniwersalny słownik języka polskiego PWN (t. I–IV), 2008, pod red. S. Dubisza, War-
68
szawa. Wielki słownik języka polskiego, 2012, pod red. E. Polańskiego, Warszawa. Wielki słownik ortograficzny PWN, 2008, pod red. E. Polańskiego, Warszawa. Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, 2008, pod red. A. Markowskiego, War-szawa. Wielki słownik wyrazów obcych PWN, 2008, pod red. M. Bańki, Warszawa. Współczesny język polski, 2001, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin. Strona internetowa Komisji Kultury Języka KJ PAN www.komjezyk.pan.pl
Literatura uzupełniająca:
Bąba S., B. Walczak, 1992, Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny, Poznań. Buttler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., 1986, Kultura języka polskiego, t. 1.: Zagad-nienia poprawności gramatycznej, Warszawa. Buttler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., 1986, Kultura języka polskiego, t. 2.: Zagad-nienia poprawności leksykalnej, Warszawa. Gajda S. (red.), 1995, Przewodnik po stylistyce polskiej, Opole. Markowski A., 1993, Polszczyzna znana i nieznana, Warszawa. Miodek J., 1996, Nie taki język straszny, Gdańsk. Miodek J., 1998, Rozmyślajcie nad mową, Warszawa. Podracki J., 1993, Czy to naprawdę po polsku, Warszawa. Wilkoń A., 2002, Spójność i struktura tekstu, Kraków. Żydek-Bednarczuk U., 2005, Wprowadzenie do lingwistyki tekstu, Katowice.
IVD14 WSPÓŁCZESNA KULTURA MIASTA I REGIONU rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Współczesna kultura miasta i regionu
Nazwa jednostki pro-
wadzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej / Zakład Teorii i Antropologii Literatury
Kod przedmiotu IIID14
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Pierwszy stopień stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Fakultatywny
Rok i semestr studiów Rok III, sem. 5
Imię i nazwisko koordy-
natora przedmiotu
dr hab. prof. UR Jolanta Pasterska
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia z
przedmiotu
dr hab. prof. UR Jolanta Pasterska p, dr Wojciech Birek, dr Arkadiusz Luboń
69
Cele zajęć z przedmiotu
C1: Poznanie historii i współczesności Rzeszowa i Podkarpacia
C2. Dominujące nurty w kulturze i sztuce regionu.
C3 Literatura i kultura współczesna regionu.
C4: Rozwijanie kompetencji społecznych studenta/studentki.
Wymagania
wstępne
Student/studentka zdobył/a wiedzę, umiejętności i kompetencje w zakresie przedmiotów
literaturoznawczych i kulturoznawczych na poziomie średnim (szkoła ponadgiomnazjalna)
Efekty
kształcenia
Wiedza:
K1A_W01 Student/studentka ma ogólną i w
wybranych zakresach szczegółową wiedzę o
polskich, a w szczególności podkarpackich
instytucjach kulturalnych i społecznych,
zorientowaną na zastosowanie w pracy w
placówkach promocji miasta i regionu . Opisuje
najważniejsze osiągnięcia w zakresie kultury i
literatury regionu;
K1A_W02 Student/studentka
ma ogólną i w wybranych zakresach szczegółową
wiedzę o kulturze regionu (z uwzględnieniem
wiedzy historycznej), zorientowaną na
zastosowanie w pracy
w placówkach promocji miasta i regionu. Ma upo-
rządkowaną wiedzę ogólną dotyczącą kultury i
literatury Podkarpacia;
Umiejętności:
K1A_W03 Student/studentka ma ogólną wiedzę
z zakresu komunikacji miedzykulturowej,
zorientowaną na zastosowanie
w działalności publiczno-medialnej. Potrafi wy-
szukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i
użytkować informacje z zakresu kultury i literatu-
ry regionu;
K1A_U01 Student/studentka posiada zdolności
organizacyjne pozwalające na planowanie i
realizację zadań związanych z pracą
w placówkach promocji miasta i regionu. potrafi
70
dokonać prezentacji opracowanych zagadnień;
Kompetencje społeczne:
K1A_K01 Student/studentka zna zakres posiada-
nej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności
oraz rozumie perspektywy dalszego rozwoju.
K1A_K02 Student/studentka potrafi organizować
działanie innych, jak i organizować samemu wyda-
rzenia naukowe i kulturalne. Jest zorientowany/a
na pogłębianie wiedzy zdobytej na zajęciach.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.
Treści programowe
LP. Treści merytoryczne Liczba godzin
1. Legendy, podania i zwyczaje Podkarpacia (prezentacje ustne) 2
2. Rzeszów i Podkarpacie w literaturze, piosenkach, folderach rekla-
mowych . Analiza literacko-kulturowa
2
3. Poznajemy Rzeszów – questing (Legendy Rzecha, Opowieści rzeszow-
skiego kupca, Rzeszowskie pomniki)
4
4. Moje miejsce – historia i kultura (prezentacje multimedialne miast i
miejscowości lub określonych zabytków itp.).
4
5. Miasto i region – tradycja i współczesność. Plusy i minusy naszego
regionu
2
6. Album osobowości twórczych regionu (prezentacje multimedialne
wybranych twórców związanych z Podkarpaciem – dawniej i współ-
cześnie).
4
2. Promocja miasta i regionu jako element marketingu terytorialnego.
o Pojęcie marketingu terytorialnego.
o Wizerunek miasta/regionu.
o Etapy kształtowania wizerunku miasta / regionu.
o Identyfikacja wizerunku istniejącego – case studies:
„Rzeszów”, „Moja miejscowość. Prezentacje multime-
dialne Pszczyna”.
6
71
o Instrumenty kształtowania wizerunku mia-
sta/regionu wobec mieszkańców, inwestorów i tury-
stów
3. Media i narzędzia promocyjne w komunikacji marketingowej miasta,
gminy i regionu.
o Budowa mediaplanu – analiza i selekcja mediów.
o Gadżety, gazetki i biuletyny samorządowe – analiza
skuteczności, efekty.
o Strona www jako narzędzie komunikacji z odbiorca-
mi marki miasta / regionu.
o Niestandardowe techniki i narzędzia promocyjne ja-
ko wymóg niskiego budżetu – przykłady i inspiracje:
miasto w aplikacji mobilnej, eventy, gry miejskie,
znane postacie i ambasadorzy marki miasta, city-
placement, tworzenie produktów turystycznych.
4
Metody
dydaktyczne
Heureza, prezentacje multimedialne, dyskusja, praca z tekstami źródłowymi, mapping,
Sposób(y) i
forma(y)
zaliczenia
Zaliczenie z oceną
Ocena formatywna (bieżąca):
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywności, zrozumie-
nia omawianej tematyki przedmiotu (każdorazowo podczas trwania zajęć);
F2. Ocena przygotowania indywidualnego (np. przygotowanie wypowiedzi, referatu, prezen-
tacji, przedstawienie wyników własnych badań itp.);
Ocena podsumowująca:
ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.
Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie efek-
tów kształcenia.
Metody i
kryteria
oceny
Efekt Uzyskanie zaliczenia przedmiotu
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
Efekt 1
W01
Student nie
opisuje żadnych
osiągnięć w
zakresie kultury
i literatury re-
Student opisuje
kilka najważ-
niejszych osią-
gnięć w zakre-
sie kultury i
Student opisuje
większość naj-
ważniejszych
osiągnięć w
zakresie kultury
Student opisuje
wszystkie naj-
ważniejsze
osiągnięcia w
zakresie kultu-
Lp.
72
gionu. literatury re-
gionu.
i literatury re-
gionu.
ry i literatury
regionu.
Efekt 2
W02
Student nie ma
uporządkowanej
wiedzy ogólnej
dotyczącej kul-
tury i literatury
Podkarpacia.
Student ma
dostatecznie
uporządkowaną
wiedzę ogólną
dotyczącą kul-
tury i literatury
Podkarpacia.
Student ma
dobrze upo-
rządkowaną
wiedzę ogólną
dotyczącą kul-
tury i literatury
Podkarpacia.
Student ma
bardzo dobrze
uporządkowaną
wiedzę ogólną
dotyczącą kul-
tury i literatury
Podkarpacia.
Efekt 3
U01
Student nie
potrafi wyszu-
kiwać, analizo-
wać, oceniać,
selekcjonować i
użytkować in-
formacji z za-
kresu kultury i
literatury regio-
nu.
Student w stop-
niu dostatecz-
nym potrafi
wyszukiwać,
analizować,
oceniać, selek-
cjonować i
użytkować in-
formacje z za-
kresu kultury i
literatury re-
gionu.
Student w stop-
niu dobrym
potrafi wyszu-
kiwać, analizo-
wać, oceniać,
selekcjonować i
użytkować in-
formacje z za-
kresu kultury i
literatury re-
gionu.
Student w
stopniu bardzo
dobrym potrafi
wyszukiwać,
analizować,
oceniać, selek-
cjonować i
użytkować
informacje z
zakresu kultury
i literatury
regionu.
Efekt 4
U02
Student nie
potrafi dokonać
prezentacji
opracowanych
zagadnień.
Student potrafi
poprawnie do-
konać prezenta-
cji opracowa-
nych zagadnień.
Student potrafi
dobrze dokonać
prezentacji
opracowanych
zagadnień.
Student potrafi
bardzo dobrze
dokonać pre-
zentacji opra-
cowanych za-
gadnień.
Efekt 5
K01
Student nie zna
zakresu posia-
danej przez
siebie wiedzy i
umiejętności
oraz rozumie
perspektywy
dalszego rozwo-
ju.
Student zna
ogólnie zakres
posiadanej
przez siebie
wiedzy i umie-
jętności oraz
rozumie per-
spektywy dal-
szego rozwoju.
Student zna
dobrze zakres
posiadanej
przez siebie
wiedzy i umie-
jętności oraz
rozumie per-
spektywy dal-
szego rozwoju.
Student zna
świetnie zakres
posiadanej
przez siebie
wiedzy i umie-
jętności oraz
rozumie per-
spektywy dal-
szego rozwoju.
Efekt 6
K02
Student nie
jest wcale zo-
rientowany na
pogłębianie
wiedzy zdobytej
na zajęciach.
Student
jest częściowo
zorientowany
na pogłębianie
wiedzy zdobytej
na zajęciach.
Student jest
średnio zorien-
towany na po-
głębianie wie-
dzy zdobytej na
zajęciach.
Student jest w
pełni zoriento-
wany na pogłę-
bianie wiedzy
zdobytej na
zajęciach.
Całkowity
nakład pra-
cy studenta
Aktywność Liczba godzin/nakład
pracy studenta
73
potrzebny
do osiągnię-
cia założo-
nych efek-
tów w go-
dzinach oraz
punktach
ECTS
ćwiczenia 30 godz.
Przygotowanie do dysku-
sji
10 godz.
Udział w konsultacjach 5 godz.
Lektura 20
Przygotowanie prezenta-
cji
10
SUMA GODZIN 75
LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wy-
kładowy
Polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
Nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa*
Literatura podstawowa (wybór):
Andrzej Kosiorowski, Stanisław Zaborniak, Podkarpacie na olimpijskim szlaku, Rzeszów „Ko-
raw”, 2002.
Andrzej Szromnik, Marketing terytorialny jako atrybut rynkowej orientacji miast oraz regio-
nów, (w Kreowanie wizerunku miast, (red.) A. Grzegorczyk, A. Kochaniec, Wyższa
Szkoła Promocji, Warszawa 2011
F. Antoni Ossendowski, Karpaty i Podkarpacie, Rzeszów: „Libra”, 2007.
M. A. Łyp, Literacka młodość Rzeszowa 1945-1975, Rzeszów 1990.
Marek Carnota, Rzeszowskie ulice i okolice, Rzeszów, bdw.
Marek Czarnota, Rzeszowskie ulice i tuż za rogatkami, Rzeszów 203.
Marek Czarnota, Rzeszowskie ulice, Rzeszów 2005..Marek Czarnota, Podania, legendy i
opowieści z Rzeszowa i okolic, Rzeszów 2006.
Maciej Lindmajer, Nowy regionalizm?...”Miesięcznik Społeczności Akademickiej Uniwersyte-
tu Zielonogórskiego” (listopad 2012, s. 46-49).
Pejzaże poetyckie. Szkice o poetach rzeszowskiego środowiska literackiego, red. Z. Andres,
74
Rzeszów 1988.
Podkarpacie: język, literatura, kultura / pod red. Haliny Kosętki, Anny Chudzik, Renaty Ga-
damskiej-Serafin, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Grodka w Sanoku.
Podkarpacie: studia socjologiczne, Marian Malikowski. - Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersy-
tetu Rzeszowskiego, 2010.
Poeci Podkarpacia, red. M. A. Łyp, Rzeszów 2002.
Szkolny wycieczkowicz: idziemy w Podkarpacie, [oprac. red. Krystyna Wróblewska et al.],
Rzeszów: Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2009.
Sztuka łączy: pokaz prac artystów z Rzeszowa i Podkarpacia, [red., korekta Piotr Rędziniak ;
tł. Mateusz Banaszkiewicz]. - Rzeszów: Biuro Wystaw Artystycznych, 2009.
Tadeusz Budziński, Podkarpacie; tekst Władysław Andrzej Serczyk, Rzeszów, „Libri Res-
sovienses” oraz „Libra”, 2000.
Województwo podkarpackie, [oprac. Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego]. -
Rzeszów: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, [2007].
Zielone Podkarpacie: przewodnik przyrodniczo krajoznawczy, [tekst i oprac.] Jacek Szarek,
Grzegorz Sitko. - Rzeszów: „Pro Carpathia”, [2009].
Literatura uzupełniająca*
Podkarpacie, fot. Mariusz Wideryński, wstęp Olgierd Budrewicz, Olszanica, Wydawnictwo
Bosz, 2010.
Podkarpacie: ogrody historyczne, tekst Helena Maria Grad, Małgorzata Kostuchowska; fot.,
oprac. graf. Krzysztof Motyka. - Rzeszów: „Libra”: Podkarpacka Regionalna Organiza-
cja Turystyczna, 2008.
Szkolny wycieczkowicz: idziemy w Podkarpacie, [oprac. red. Krystyna Wróblewska et al.],
Rzeszów: Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2009.
Województwo podkarpackie, [oprac. Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego]. -
Rzeszów: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, [2007].
Zielone Podkarpacie: przewodnik przyrodniczo krajoznawczy, [tekst i oprac.] Jacek Szarek,
Grzegorz Sitko. - Rzeszów: "Pro Carpathia", [2009].
*Literaturę podstawową i uzupełniającą do wykładu podaje pracownik naukowy odpowia-
dający za zajęcia w danym roku akademickim
75
VD15 SPOŁECZNA ROLA MEDIÓW
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Społeczna rola mediów
Nazwa jednostki prowa-
dzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka Polskiego
Kod przedmiotu VD15
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Pierwszego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, fakultatywny
Rok i semestr studiów Rok trzeci/semestr szósty
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
prof. K. Ożóg
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia z
przedmiotu
Pracownicy Zakładu Języka Polskiego
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Poznanie schematów współczesnej komunikacji ze szczególnym uwzględnieniem komuni-
kacji medialnej
C2. Omówienie struktury języka i struktury społeczeństwa.
C3. Społeczne funkcje mediów oraz funkcje związane z upowszechnianiem wzorów językowych
Wymagania
wstępne
Znajomość podstaw warsztatu dziennikarskiego, wiedza z zakresu: gatunki
dziennikarskie, nauka o komunikowaniu, etyka dziennikarska na poziomie 1 i 2
roku studiów 1 stopnia
76
Efekty
kształcenia
Wiedza:–
VA4_W01 student/ka przywołuje różne typy komunikacji
VA4_W02 – Student/-ka wymienia najważniejsze cechy różnych funkcji pełnio-
nych przez media
Umiejętności:
VA4_U01 student/ka analizuje różnice przekazu informacji społecznej w me-
diach tradycyjnych i nowych mediach
VA4_U02 – student/ka wyjaśnia mechanizmy poznanych funkcji mediów ze
szczególnym uwzględnieniem funkcji tworzenia wspólnot
Kompetencje społeczne:
VA4_K01 – student/ka docenia ważność komunikacji medialnej i jej wpływu na
społeczeństwo
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe – 15 godzin.
Treści programowe
1) Ważność komunikacji znakowej dla cywilizacji ludzkiej – 1 godz. 2) Rozwój ludzkości a rozwój metod przekazywania znaków – 1 godz. 3) Media – rozumienie terminu, media tradycyjne – 1 godz. 4) Media współczesne, rozwój mediów elektronicznych – 1 godz. 5) Schemat współczesnej komunikacji medialnej – 1 godz. 6) Informowanie – pierwotna rola mediów – 1 godz. 7) Współczesne przesunięcia od informowania ku innym funkcjom – 1 godz. 8) Funkcja nakłaniająca mediów – 1 godz. 9) Funkcja ludyczna – 1 godz. 10) Funkcje związane z polityką – 1 godz. 11) Funkcje związane z konsumpcjonizmem – 1 godz. 12) Funkcje tworzenia wspólnot – 1 godz. 13) Funkcje upowszechniania wzorów i wyobrażeń – 1 godz. 14) Funkcje związane z upowszechnieniem wzorców językowych – 1 godz. 15) Media celem samym w sobie – 1 godz.
Metody dy-
daktyczne
problemowa, prezentacje, wykład z prezentacją
Sposób(y) i
forma(y)
zaliczenia
Ocena formatywna (bieżąca):
nie dotyczy
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z egzaminu
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym syla-
busie efektów kształcenia.
77
Metody i
kryteria
oceny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5 Efekt 1 VD15_W01
Student/-ka nie rozpozna-je typów ko-munikacji omawianych na wykładzIe
.Student/-ka omawia ogólnie współczesną komunikację medialną, wymienia jej najważniej-sze składniki
Student/-ka zna w stop-niu dobrym różne typy komunikacji
Student/-ka zna różne typy komu-nikacji znakowej, medialnej i elek-tronicznej i przy-wołuje stosowne przykłady
Efekt 2 VD15_W02
Studen/- ka nie rozpozna-je funkcji mediów
Student/-ka rozpoznaje i odróżnia od siebie funk-cje mediów,
Student/-ka wymienia najważniej-sze cechy poznanych na wykła-dzie funkcji mediów i dobrze orientuje się w literaturze przedmiotu
Student/-ka pre-zentuje cechy po-znanych na wykła-dzie funkcji me-diów i bardzo do-brze orientuje się w literaturze przedmiotu
Efekt 3 VD15_U01
Student/-ka nie umie wymienić różnic w przekazie treści spo-łecznych w różnych ty-pach mediów
Student/-ka widzi różnice w przekazie za pomocą mediów tra-dycyjnych i elektronicz-nych
Student/-ka zna w stop-niu dobrym specyfikę przekazu informacji społecznej w omawianych mediach
Student/-ka zna w stopniu bardzo dobrym specyfikę przekazu informa-cji społecznej w omawianych me-diach
Efekt 4 VD15_U02
Student/-ka nie umie wymienić najważniej-szych funkcji pełnionych przez media
Student/-ka umie wy-mienić wy-brane trzy funkcje me-diów i daje dla nich od-powiednie przykłady
Student/-ka umie wy-mienić wy-branych pięć funkcji me-diów , ilu-strując pre-zentowane treści przy-kładami
Student/-ka umie wymienić wszyst-kie omawiane funkcje mediów , ilustrując prezen-towane treści przy-kładami oraz do-brze orientuje się w literaturze przedmiotu
Efekt 5 VD15_K01
Student/-ka nie potrafi poddać kry-tycznemu oglądowi społecznej roli mediów
Student/-ka rozumie rolę społecznej misji mediów
Student/-ka potrafi zin-terpretować społeczną rolę mediów - Szczególnie jej funkcje tworzenia wspólnoty
Student/-ka potrafi krytycznie ocenić społeczną rolę me-diów, oceniając do-bre/nieodpowiednie wzorce komuni-kacyjne
Całkowity
nakład pra-
Aktywność Liczba godzin/nakład pra-cy studenta
zajęcia dydaktyczne 15 godz.
78
cy studenta
potrzebny
do osiągnię-
cia założo-
nych efek-
tów w go-
dzinach oraz
punktach
ECTS
czas na wyszukanie przykładów ilustrujących treści omawiane na zajęciach
15 godz.
lektura bibliografii 20 godz. udział w konsultacjach 5godz.. przygotowanie do zajęć 15 godz.
SUMA GODZIN 70 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wy-
kładowy
Język polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
Nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa:
G. Sartoro, Homo videns. Telewizja i postmyślenie, Warszawa 2007
K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów
2007
Literatura uzupełniająca:
E. Benveniste, Struktrura języka i struktura społeczeństwa, [w:] Język a społeczeń-
stwo, red. M. Głowiński, Warszawa 1980
A. Kłoskowska, Społeczna sytuacja komunikowania, „Studia Socjologiczne” 1984,
nr 4
B. Reeves, C. Nass, Media i ludzie, przeł. H. Szczerkowska, Warszawa 2000
J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne. Jego mity i struktury, tłum. S. Królak,
Warszawa 2006
VD15 MEDIA REGIONALNE I LOKALNE
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Media regionalne i lokalne
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej,
Zakład Literatury Romantyzmu i Pozytywizmu
79
Kod przedmiotu VD15
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia pierwszego stop-
nia
Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot z zakresu dziennikarstwa
Rok i semestr studiów Rok III, semestr 6
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Kazimierz Surowiec
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
dr Kazimierz Surowiec
Cele zajęć z przedmiotu
1. Zaznajomienie studentów z podstawowymi zagadnieniami historyczno-
teoretycznymi dotyczącymi problematyki medioznawczej.
C2. Dostarczenie studentom wiedzy w zakresie funkcjonowania mediów lokalnych
i środowiskowych oraz przeobrażeń na rynku mediów lokalnych po roku 1989.
Wymagania wstępne Znajomość zasad funkcjonowania mediów masowych
w życiu i funkcjonowaniu współczesnego społeczeństwa.
Zaliczenie przedmiotu: Społeczna rola mediów
Efekty kształcenia Wiedza:
K1A_W01 - ma ogólną wiedzę z zakresu komunikacji
miedzykulturowej, zorientowaną na zastosowanie
w działalności publiczno-medialnej;
K1A_W02 - zna podstawową terminologię z zakresu
medioznawstwa związaną ze sferą dzialaności
medialnej.
Umiejętności:
K1A_U02 - posiada elementarne umiejętności w zakresie
oceny jakości i poziomu usług związanych z działalno-
ścią mediów.
Kompetencje społeczne:
K1A_K01 - zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i
80
posiadanych umiejętności oraz rozumie perspektywy
dalszego rozwoju.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ćwiczenia warsztatowe, 15 godz.
Treści programowe
1. Regionalizm i lokalizm. Świadomość regionalna i lokalna
Społeczności lokalne jako odbiorcy mediów lokalnych.
4 godz.
2. Funkcje mediów lokalnych i środowiskowych 2 godz.
3. Etapy rozwoju mediów lokalnych w Polsce 3 godz.
4. Problemy prasy lokalnej i sublokalnej w wielkim mieście i w gminie 2 godz.
5. Regionalne i lokalne media elektroniczne 2 godz.
6. Systemy mediów lokalnych w Polsce i na świecie 2 godz.
Metody dydaktyczne problemowa, prezentacje, wykład z prezentacją
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną
Metody i kryteria oceny Samodzielna analiza czasopisma lokalnego z zastosowa-
niem klucza kategoryzacyjnego.
ANALIZA ZAWARTOŚCI CZASOPISMA LOKALNEGO
1. CHARAKTERYSTYKA PISMA (tytuł, numer, dzień)
1.1. częstotliwość ukazywania się 1.2. zasięg terytorialny bądź środowiskowy 1.3. wydawca – pełna nazwa 1.4. ideologia pisma 1.5. tematyka 1.6. działy: tytuły działów 1.7. adresat
81
2. GATUNKI DZIENNIKARSKIE 2.1. Gatunki informacyjne (wzmianka, notatka in-
formacyjna, infografika: mapy, tabele, wykresy; sprawozdanie, relacja, raport, korespondencja, życiorys: sylwetka, portret, postać, główka, przegląd prasy, reportaż fabularny) – przykła-dowe tytuły.
2.2. Gatunki publicystyczne (artykuł, artykuł wstępny, reportaż publicystyczny, felieton, ko-mentarz, recenzja, esej, nekrolog: wspomnienie, pożegnanie) przykładowe tytuły.
2.3. Gatunki pograniczne (wywiad, dyskusja, deba-ta, list do redakcji – odpowiedź na list do redak-cji) przykładowe tytuły.
3. JĘZYK WYPOWIEDZI PUBLICYSTYCZNEJ 3.1. Język tytułów (nacechowanie ekspresywne, ce-
lowe błędy językowe, dwuznaczność seman-tyczna, skrótowość)
3.2. Cechy językowe wypowiedzi publicystycznej (wyrazistość, wartościowanie, retoryka konflik-tu, egzaltacja, kicz językowy, kod ograniczony, błędy językowe, kolokwializmy, wulgaryzmy, brutalizmy, wyrazy obce, internacjonalizmy, słowa modne, terminologia fachowa, kolokwia-lizmy, neologizmy).
4. FUNKCJE CZASOPISMA (Przykłady publikacji - tytuły):
4.1. informacja lokalna 4.2. kontrola władz lokalnych 4.3. pełnienie funkcji "trybuna społeczności lokal-
nej” 4.4. socjalizacyjno-edukacyjna 4.5. perswazyjna 4.6. integracja środowiska lokalnego 4.7. promowanie „małej ojczyzny” 4.8. wspieranie lokalnej kultury 4.9. funkcje reklamowo – ogłoszeniowe 4.10. funkcja rozrywkowa
5. WŁASNE UWAGI O CZASOPIŚMIE *Wskazana forma oceny odnosi się do wszystkich zało-
żonych w sylabusie efektów kształcenia
(17) Całkowity nakład pracy stu-
denta potrzebny do osiągnięcia za-
łożonych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Aktywność Liczba godz./
nakład pracy stu-
denta
ćwiczenia 15 godz.
82
Czas na dokonanie analizy
zawartości czasopism i przygo-
towanie pisemnej pracy zali-
czeniowej
45 godz.
Konsultacje 15 godz.
SUMA GODZIN 75
LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
Nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa:
Abecadło dziennikarza, red. A. Niczyperowicz, Poznań 1996. W. Chorązki, Polskie media lokalne i sublokalne 1989 – 1999, „Zeszyty Prasoznawcze” 1999, nr 1-2. Dziennikarstwo i świat mediów pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego, Kraków 1996. M. Gierula, Polska prasa lokalna 1989-2000, Katowice 2005. R. Kowalczyk, Prasa lokalna w systemie komunikowania społecznego, Poznań 2003. S. Michalczyk, Media lokalne w systemie komunikowania. Współczesne tendencje i uwarunkowania rozwojowe, Ka-towice 2000. Nowe media a tradycyjne środki wyrazu, red. P. Drzyzga, Tychy 2007. W. Pisarek, Analiza zawartości prasy, Kraków 1983. Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Kraków 2006. Literatura uzupełniająca:
R. Kowalczyk, Prasa lokalna w Polsce, Poznań 2000. R. Kowalczyk, Wczoraj i dziś prasy lokalnej w Polsce, Po-znań 2002. M. Kunczik, A. Zipfel, Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Warszawa 2000. Media i dziennikarstwo na przełomie stuleci: wybrane zagadnienia, praca zbiorowa pod red. W. Cisaka, Poznań 2004. Media regionalne i lokalne a demokracja na szczeblu lo-kalnym, pod red. W. Furmana i K. Wolnego, Rzeszów – Kielce 1998. K. Mroziewicz, Dziennikarz w globalnej wiosce, Warsza-wa 2004.
83
Próba sił. Materiały dydaktyczne dla specjalności dzienni-karskiej, pod red. K. Czarneckiej i M. Rzeszutek, Poznań 2003. L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe Warszawa 2006. Poradnik dla wydawców i dziennikarzy prasy lokalnej, red. J. Hejman, Warszawa 1997. Regionalne i lokalne media w społeczeństwie wielokultu-rowym, red. J. Glenska i M. Kalczyńska, Opole 2004.
VD16. RETORYKA I RETORYCZNOŚĆ TEKSTÓW LITERACKICH:
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Retoryka i retoryczność tekstów literackich
Nazwa jednostki prowadzą-
cej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Komunikacyjnej
Kod przedmiotu VD16
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu fakultatywny
Rok i semestr studiów III/5
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
Dr hab. prof. UR Grażyna Filip
Imię i nazwisko osoby pro-
wadzącej (osób prowadzą-
cych) zajęcia z przedmiotu
dr Magdalena Patro-Kucab
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Rozwijanie umiejętności w zakresie analizy i interpretacji tekstów retorycznych i epistolograficznych.
C2. Poznanie topiki retorycznej i epistolograficznej.
C3. Przygotowanie studentów do samodzielnej lektury i analizy mów i listów autorów różnych epok.
C4. Przygotowanie studentów do samodzielnych występów publicznych.
Wymagania
wstępne
Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z poetyki, stylistyki oraz historii literatury
starożytnej
84
Efekty
kształcenia
Wiedza:
VD16_W01 – student/ka zna najważniejsze zagadnienia z historii i teorii retoryki oraz epi-
stolografii różnych epok,
VD16_W02 – student/ka posiada wiedzę w zakresie topiki retorycznej i epistolograficznej
różnych epok,
Umiejętności:
VD16_U02 – student/ka analizuje wskazany przez nauczyciela tekst literacki pod kątem
struktury retorycznej,
Kompetencje społeczne:
VD16_K01 – student/ka rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i
wiedzy,
VD16_K02 – student/ka potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne
role,
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.
Treści programowe
Lp. Treści merytoryczne Liczba
godzin
1. Miejsce retoryki w kulturze zachodniej. 2
2. Wykład teorii retoryki: inventio, dispositio, elocutio, memoria i actio. 4
3. Analiza retoryczna wybranych tekstów literackich, mów, listów. 18
4. Jak przygotować dowolne przemówienie? Samodzielne próby pisania i wygłaszania
mów okolicznościowych.
6
Metody dy-
daktyczne
Analiza i interpretacja tekstów źródłowych/ dyskusja/ elementy wykładu
Sposób(y)
i forma(y)
zaliczenia
Ocena formatywna:
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność w czasie
omawianej tematyki przedmiotu.
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z kolokwium na koniec semestru (obejmująca tematykę wszystkich omawia-
nych zagadnień.
Metody
i kryteria
oceny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
85
Efekt 1
IVC11_W01
student/ka
zna najważ-
niejsze zagad-
nienia
z historii i
teorii retoryki
oraz epistolo-
grafii różnych
epok
Student/ka nie
zna najważ-
niejszych za-
gadnień z hi-
storii i teorii
retoryki oraz
epistolografii
różnych epok
Student/ka
rozróżnia
pojedyncze
zagadnienia z
historii i teorii
retoryki oraz
epistolografii
różnych epok
Student/ka
rozróżnia
większość
zagadnień z
historii
i teorii retoryki
oraz epistolo-
grafii różnych
epok
Student/ka
rozróżnia
wszystkie
zagadnienia
z historii
i teorii retoryki
oraz epistolo-
grafii różnych
epok
Efekt 2
IVC11_W02
student/ka
posiada wiedzę
w zakresie
topiki reto-
rycznej
i epistologra-
ficznej różnych
epok
Student/ka nie
posiada wiedzy
w zakresie
topiki reto-
rycznej
i epistologra-
ficznej różnych
epok
Student/ka
posiada
w dostateczny
m stopniu
wiedzę w za-
kresie topiki
retorycznej i
epistologra-
ficznej różnych
epok
Student/ka
posiada w
dobrym stop-
niu wiedzę w
zakresie topiki
retorycznej i
epistologra-
ficznej różnych
epok
Student/ka
posiada w
bardzo dobrym
stopniu wiedzę
w zakresie
topiki reto-
rycznej
i epistologra-
ficznej różnych
epok
Efekt 3
IVC11_U01 –
student/ka
analizuje
wskazany
przez nauczy-
ciela tekst
literacki pod
kątem struktu-
ry retorycznej
Student/ka nie
potrafi anali-
zować wska-
zanego przez
nauczyciela
tekstu literac-
kiego pod ką-
tem struktury
retorycznej
Student/ka
potrafi
w dostateczny
m stopniu
analizować
wskazany
przez nauczy-
ciela tekst
literacki pod
kątem struktu-
ry retorycznej
Student/ka
potrafi
w dobrym
stopniu anali-
zować wska-
zany przez
nauczyciela
tekst literacki
pod kątem
struktury reto-
rycznej
Student/ka
samodzielnie
potrafi
w bardzo do-
brym stopniu
analizować
wskazany
przez nauczy-
ciela tekst
literacki pod
kątem struktu-
ry retorycznej
Efekt 4
IVC11_K01 –
student/ka
rozumie po-
trzebę rozwoju
posiadanych
przez siebie
umiejętności
i wiedzy
Student/ka nie
rozumie po-
trzeby rozwoju
posiadanych
przez siebie
umiejętności
i wiedzy
Student/ka
rozumie
w dostateczny
m stopniu
potrzebę roz-
woju posiada-
nych przez
siebie umiejęt-
ności
i wiedzy
Student/ka
rozumie
w dobrym
stopniu po-
trzebę rozwoju
posiadanych
przez siebie
umiejętności
i wiedzy
Student/ka
rozumie
w bardzo do-
brym stopniu
potrzebę roz-
woju posiada-
nych przez
siebie umiejęt-
ności i wiedzy
Efekt 5 Student/ka nie Student/ka Student/ka Student/ka
86
IVC11_K02 –
studentka
potrafi współ-
działać i pra-
cować w gru-
pie przyjmując
w niej różne
role
potrafi
współdziałać
i pracować w
grupie przyj-
mując
w niej różne
role
potrafi
na dostateczny
m poziomie
współdziałać
i pracować
w grupie
przyjmując w
niej różne role
potrafi
na dobrym
poziomie
współdziałać
i pracować
w grupie
przyjmując w
niej różne role
potrafi samo-
dzielnie
na bardzo do-
brym poziomie
współdziałać
i pracować
w grupie
przyjmując w
niej różne role
Całkowity
nakład pracy
studenta
potrzebny
do osiągnię-
cia założo-
nych efektów
w godzinach
oraz punk-
tach ECTS
Aktywność Liczba go-
dzin/nakład
pracy
Ćwiczenia 30 godz.
Przygotowanie do ćwiczeń 30 godz.
Lektura 15 godz.
Suma godzin 60 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wykła-
dowy
polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
nie dotyczy
Literatura Literatura podstawowa:
I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):
Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]
Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kraków
1976.
II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):
Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–256. Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999. Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992. Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000. Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk 1999. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I rozsz., Kraków 2000. Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
87
Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992. Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990. Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997. Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998. Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego, „Ję-zyk a kultura” 1994, t. 11. Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa 2001. Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000. Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999. Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966. Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998. Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000. Lichański J. Z., Retoryka: Historia. Teoria. Praktyka, T. 1-2, Warszawa 2007. Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa 2000. Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992. Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001. Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999. Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001. Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s. 279–280. Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003. Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002. Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002. Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s. 280–281. Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000. Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009. Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac., przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995. Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.
VD16 ANALIZA I INTERPRETACJA TEKSTÓW KULTURY (FILM I TEATR)
Nazwa przedmiotu Analiza i interpretacja tekstów kultury (film i teatr)
Nazwa jednostki prowa-
dzącej przedmiot
Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej, Zakład
Literatury Polskiej XX wieku
Kod przedmiotu VD16
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia Polska Studia pierwszego
stopnia
Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu przedmiot specjalności dziennikarskiej, fakultatywny
Rok i semestr studiów 3/5
88
Imię i nazwisko koordyna-
tora przedmiotu
dr Anna Jamrozek-Sowa
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób prowa-
dzących) zajęcia z przed-
miotu
dr Zofia Brzuchowska, dr Anna Jamrozek-Sowa, dr Agata
Paliwoda, dr Anna Wal
Cele zajęć z przedmiotu
C 1. Zdobycie wiedzy na temat estetyki i teorii dzieła filmowego i teatralnego.
C 2. Kształcenie umiejętności pogłębionej analizy, interpretacji i wartościowania dzieła
filmowego i teatralnego.
C 3. Nabycie umiejętności spojrzenia na teatr jako na widowisko i określenie jego miej-
sca wśród innych sztuk widowiskowych.
C 4. Rozbudzenie potrzeby samodzielnego określania sensów dzieła filmowego i teatral-
nego.
C 5. Rozwinięcie umiejętności prowadzenia dyskusji o dziełach filmowych i teatralnych.
Wymagania
wstępne
znajomość zasad analizy dzieła filmowego i teatralnego na poziomie szko-
ły średniej;
Efekty
kształcenia
Wiedza:
VD16_W01 – student/ka ma ogólną i w wybranych zakre-
sach szczegółową wiedzę o filmie i teatrze z uwzględnie-
niem kontekstów europejskich
VD16_W02- student/ka zna terminologię teoretyczną nie-
zbędną w procesie analizy i interpretacji dzieła filmowego i
teatralnego
VD16_W03 –student/ka postrzega teatr jako widowisko i
lokuje go wśród innych sztuk widowiskowych
K1A_W27
***
***
***
VD16_W04 - student/ka ma ogólną i w wybranych zakre-
sach szczegółową wiedzę o polskich instytucjach kultury i
historii kultury polskiej
K1A_W26
***
Umiejętności:
89
VD16_U01 - student/ka potrafi krytycznie czytać teksty
naukowe i opracowania akademickie
K1A_U11
***
VD16_U02 - student/ka przedstawia argumenty na rzecz
własnych poglądów, jak i poglądów innych autorów oraz
samodzielnie formułuje wnioski
K1A_U13
***
VD16_U03 - student/ka potrafi samodzielnie zdobywać
wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalnej analizy dzie-
ła filmowego i teatralnego
K1A_U25
***
VD16_U04 - student/ka potrafi dobrać metody i narzędzia
badawcze aby stworzyć oraz dokonać prezentacji samo-
dzielnie opracowanych zagadnień wchodzących w zakres
wiedzy o analizie dzieł filmowych i teatralnych
K1A_U05
***
Kompetencje społeczne:
VD16_K01 - student/ka korzysta z wytworów kultury na-
rodowej, bierze udział w organizacji przedsięwzięć o cha-
rakterze popularyzatorskim
K1A_K10 ***
VD16_K02 - student/ka potrafi współdziałać i pracować w
grupie, pełni w niej różne role
K1A_K04
***
VD16_K03 - student/ka inicjuje i prowadzi dyskusję w za-
kresie problematyki ideowej i artystycznej dzieła filmowe-
go i teatralnego
K1A_K04
***
VD16_K04 - student/ka jest zorientowany/a na pogłębianie
wiedzy zdobytej na zajęciach
K1A_K03
***
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ćwiczenia warsztatowe, 30 godzin
Treści programowe
1. Zapoznanie studentów z problematyką zajęć, ustalenie warunków
zaliczenia przedmiotu.
1 g.
90
2. Podstawowe elementy języka filmu (ujęcie, kadr, plan, ruchy ka-
mery, montaż).
1 g.
3. Tworzywo artystyczne dzieła filmowego (obraz, opowiadanie-
narracja, ruch, przestrzeń, czas, aktor, dźwięk).
2 g.
4. Film jako przekaz symboliczny. 1 g.
5. Kino gatunków i kino autorskie. 1 g.
6. Film dokumentalny. 1 g.
7. Różne odmiany krytyki filmowej: analityczna, kreacyjno-
ekspresyjna, postulatywna, eksplikacyjna, informacyjna.
2 g.
8. Analiza wybranych filmów. 6 g.
9. Znak w teatrze. 3 g.
10. Teatr i widowiska kulturowe. 3 g.
11. Nowe zjawiska w teatrze. 3 g.
12. Analiza wybranych spektakli. 6 g.
Metody dy-
daktyczne
wykład, wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tek-
stów źródłowych, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, wy-
cieczki dydaktyczne.
Sposób(y) i
forma(y)
zaliczenia
Ocena formatywna (bieżąca):
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, ak-
tywności, zrozumienia omawianej tematyki przedmiotu (każdorazowo
podczas trwania zajęć).
F2. Ocena z samodzielnej pisemnej analizy i interpretacji dzieła filmowego
i dzieła teatralnego.
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena łączna obejmująca ocenę pracy pisemnej przedstawionej przez
studenta i aktywności studenta podczas zajęć*;
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniej-
szym sylabusie efektów kształcenia.
91
Metody i
kryteria
oceny
p. Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
Efekt 1
VD16_
W01
student/ka
nie ma ogól-
nej i w wy-
branych za-
kresach
szczegółowej
wiedzy o fil-
mie i teatrze
z uwzględ-
nieniem kon-
tekstów eu-
ropejskich
student/ka
ma podsta-
wową wiedzę
na temat fil-
mu i teatru z
uwzględnie-
niem kontek-
stów euro-
pejskich
student/ka
ma ogólną i w
wybranych
zakresach
szczegółową
wiedzę na
temat filmu i
teatru z
uwzględnie-
niem kontek-
stów euro-
pejskich
student/ka
ma dużą wie-
dzę na temat
filmu i teatru
z uwzględ-
nieniem kon-
tekstów eu-
ropejskich
Efekt 2
VD16_
W02
student/ka
nie zna ter-
minologii
teoretycznej
niezbędnej w
procesie ana-
lizy i inter-
pretacji dzieł
filmowego i
teatralnego
student/ka
zna termino-
logię teore-
tyczną nie-
zbędną w
procesie ana-
lizy i inter-
pretacji dzieł
filmowych i
teatralnych w
stopniu do-
statecz-
nym
studentka
zna termino-
logię teore-
tyczną nie-
zbędną w
procesie ana-
lizy i inter-
pretacji dzieł
filmowych i
teatralnych w
stopniu do-
brym
studentka
zna termino-
logię teore-
tyczną nie-
zbędną w
procesie ana-
lizy i inter-
pretacji dzieł
filmowych i
teatralnych w
stopniu bar-
dzo dobrym
92
Efekt 3
VD16_
W03
student/ka
nie postrzega
teatru jako
widowiska i
nie lokuje go
w wśród in-
nych sztuk
widowisko-
wych
studentka
postrzega
teatr jako
widowisko i
lokuje go
wśród innych
sztuk wido-
wiskowych w
stopniu do-
statecznym
studentka
postrzega
teatr jako
widowisko i
lokuje go
wśród innych
sztuk wido-
wiskowych w
stopniu do-
brym
studentka
postrzega
teatr jako
widowisko i
lokuje go
wśród innych
sztuk wido-
wiskowych w
stopniu bar-
dzo dobrym
Efekt 4
VD16_
W04
student/ka
nie ma nie-
zbędnej wie-
dzy o pol-
skich instytu-
cjach kultury
i historii kul-
tury polskiej
student/ka
dysponuje
ogólną i w
wybranych
zakresach
szczegółową
wiedzą o pol-
skich instytu-
cjach kultury
i historii kul-
tury polskiej
w stopniu
dostatecz-
nym
student/ka
dysponuje
ogólną i w
wybranych
zakresach
szczegółową
wiedzą o pol-
skich instytu-
cjach kultury
i historii kul-
tury polskiej
w stopniu
dobrym
student/ka
dysponuje
ogólną i w
wybranych
zakresach
szczegółową
wiedzą o pol-
skich instytu-
cjach kultury
i historii kul-
tury polskiej
w stopniu
bardzo do-
brym
Efekt 5
VD16_U
01
student/ka
nie potrafi
krytycznie
czytać tek-
stów na-
ukowych i
opracowań
akademickich
student/ka
potrafi kry-
tycznie czy-
tać teksty
naukowe i
opracowania
akademickie
w stopniu
dostatecz-
nym
student/ka
potrafi kry-
tycznie czy-
tać teksty
naukowe i
opracowania
akademickie
w stopniu
dobrym
student/ka
potrafi kry-
tycznie czy-
tać teksty
naukowe i
opracowania
akademickie
w stopniu
bardzo do-
brym
93
Efekt 6
VD16_U
02
student/ka
nie potrafi
przedstawić
własnych
poglądów, jak
i poglądów
innych auto-
rów oraz sa-
modzielnie
formułować
wniosków
sudent/ka
przedstawia
argumenty
na rzecz wła-
snych poglą-
dów, jak i
poglądów
innych auto-
rów oraz sa-
modzielnie
formułuje
wnioski w
stopniu do-
statecznym
student/ka
przedstawia
argumenty
na rzecz wła-
snych poglą-
dów, jak i
poglądów
innych auto-
rów oraz sa-
modzielnie
formułuje
wnioski w
stopniu do-
brym
student/ka
przedstawia
argumenty
na rzecz wła-
snych poglą-
dów, jak i
poglądów
innych auto-
rów oraz sa-
modzielnie
formułuje
wnioski w
stopniu bar-
dzo dobrym
Efekt 7
VD16_U
03
sudent/ka
nie potrafi
samodzielnie
zdobywać
wiedzy i
rozwijać
umiejętności
profesjonal-
nej analizy
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego
student/ka
potrafi sa-
modzielnie
zdobywać
wiedzę i
rozwijać
umiejętności
profesjonal-
nej analizy
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego na
poziomie
dostatecz-
nym
student/ka
potrafi sa-
modzielnie
zdobywać
wiedzę i
rozwijać
umiejętności
profesjonal-
nej analizy
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego na
poziomie
dobrym
student/ka
potrafi sa-
modzielnie
zdobywać
wiedzę i
rozwijać
umiejętności
profesjonal-
nej analizy
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego na
poziomie
bardzo do-
brym
Efekt 8
VD16_U
04
student/ka
nie potrafi
dobrać me-
tod i narzędzi
badawczych
aby stworzyć
oraz dokonać
prezentacji
samodzielnie
opracowa-
nych zagad-
nień wcho-
student/ka
potrafi do-
brać metody i
narzędzia
badawcze
aby stworzyć
oraz dokonać
prezentacji
samodzielnie
opracowa-
nych zagad-
nień wcho-
student/ka
potrafi do-
brać metody i
narzędzia
badawcze
aby stworzyć
oraz dokonać
prezentacji
samodzielnie
opracowa-
nych zagad-
nień wcho-
student/ka
potrafi do-
brać metody i
narzędzia
badawcze
aby stworzyć
oraz dokonać
prezentacji
samodzielnie
opracowa-
nych zagad-
nień wcho-
94
dzących w
zakres wie-
dzy o analizie
dzieł filmo-
wych i te-
atralnych
dzących w
zakres wie-
dzy o analizie
dzieł filmo-
wych i te-
atralnych
dzących w
zakres wie-
dzy o analizie
dzieł filmo-
wych i te-
atralnych
dzących w
zakres wie-
dzy o analizie
dzieł filmo-
wych i te-
atralnych
Efekt 9
VD16_K
01
student/ka
nie korzysta z
wytworów
kultury na-
rodowej, nie
bierze udział
w organizacji
przedsię-
wzięć o cha-
rakterze po-
pularyzator-
skim
student/ka
korzysta z
wytworów
kultury na-
rodowej, bie-
rze udział w
organizacji
przedsię-
wzięć o cha-
rakterze po-
pularyzator-
skim w stop-
niu dosta-
tecznym
student/ka
korzysta z
wytworów
kultury na-
rodowej, bie-
rze udział w
organizacji
przedsię-
wzięć o cha-
rakterze po-
pularyzator-
skim w stop-
niu dobrym
student/ka
korzysta z
wytworów
kultury na-
rodowej, bie-
rze udział w
organizacji
przedsię-
wzięć o cha-
rakterze po-
pularyzator-
skim w stop-
niu bardzo
dobrym
Efekt
10
VD16_K
02
student/ka
nie potrafi
współdziałać
i pracować w
grupie, nie
pełni w niej
różnych ról
student/ka
potrafi w
sposób do-
stateczny
współdziałać
i pracować w
grupie, pełni
w niej różne
role
student/ka
potrafi w
Sposób dobry
współdziałać
i pracować w
grupie, pełni
w niej różne
role
student/ka
potrafi w
Sposób bar-
dzo dobry
współdziałać
i pracować w
grupie, pełni
w niej różne
role
Efekt
11
VD16_K
03
student/ka
nie inicjuje i
nie prowadzi
dyskusji w
zakresie pro-
student/ka w
sposób do-
statecznie
dobry inicjuje
i prowadzi
student/ka w
sposób dobry
inicjuje i
prowadzi
dyskusję w
student/ka w
sposób bar-
dzo dobry
inicjuje i
prowadzi
95
blematyki
ideowej i ar-
tystycznej
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego
dyskusję w
zakresie pro-
blematyki
ideowej i ar-
tystycznej
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego
zakresie pro-
blematyki
ideowej i ar-
tystycznej
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego
dyskusję w
zakresie pro-
blematyki
ideowej i ar-
tystycznej
dzieła filmo-
wego i te-
atralnego
Efekt
12
VD16_K
04
student/ka
nie jest zo-
rientowa-
ny/na na
pogłębianie
wiedzy zdo-
bytej na zaję-
ciach
student/ka
jest zorien-
towany/na
na pogłębia-
nie wiedzy
zdobytej na
zajęciach w
stopniu do-
statecznym
student/ka
jest zorien-
towany/na
na pogłębia-
nie wiedzy
zdobytej na
zajęciach w
stopniu do-
brym
student/ka
jest zorien-
towany/na
na pogłębia-
nie wiedzy
zdobytej na
zajęciach w
stopniu bar-
dzo dobrym
Całkowity
nakład pra-
cy studenta
potrzebny
do osią-
gnięcia za-
łożonych
efektów w
godzinach
oraz punk-
tach ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-denta
ćwiczenia 30 godz.
przygotowanie do ćwiczeń, samodzielne i grupowe oglą-danie filmów i spektakli te-atralnych
15 godz.
udział w konsultacjach 5 godz. lektura 15 godz. czas na napisanie recenzji filmowej i teatralnej
10 godz.
SUMA GODZIN 75 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wy-
kładowy
Polski
Praktyki
zawodowe
w ramach
przedmiotu
nie przewiduje się
Literatura Literatura podstawowa:
96
A. Helman, A. Pitrus, Podstawy wiedzy o filmie, Gdańsk 2008.
J. Płażewski, Język filmu, Warszawa 2008.
A. Adamiecka-Sitek, Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postdramatycz-
nym, Kraków 2005.
Ch. Balme, Wprowadzenie do nauki o teatrze, Warszawa 2002.
Problemy teorii dramatu i teatru, red. J. Degler, t. II, Wrocław 2003. (wy-
brane teksty).
Literatura uzupełniająca:
Kino gatunków, pod red. A. Helman, Kraków 1991.
Kino gatunków wczoraj i dziś, pod red. K. Loski, Kraków 1998.
G. Królikiewicz, Różyczka, próba analizy filmu Orsona Wellesa „Obywatel
Kane”, Łódź 1993.
E. Mazierska, Słoneczne kino Pedra Almodovara, Gdańsk 2007.
Słownik filmu, pod red. R. Syski, Kraków 2006.
E. Wiącek, Mniej uczęszczane ścieżki do raju. O filmach Jima Jarmuscha,
Kraków 2001.
J. Wojnicka, O. Katafiasz, Słownik wiedzy o filmie, Bielsko-Biała 2005.
Wokół kina gatunków, pod red. K. Loski, Kraków 2001.
D. Kosiński, Słownik teatru, Kraków 2006.
D. Kosiński, Teatra polskie. Historie, Warszawa 2010.
D. Kosiński i inni, Słownik wiedzy o teatrze, Bielsko-Biała 2005.
Misterium grozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Te-
atru Laboratorium, pod red. J. Deglera i G. Ziółkowskiego, Wrocław 2006.
Świadomość teatru. Polska myśl teatralna drugiej połowy XX wieku, red.
naukowy W. Dudzik, Warszawa 2007.
- zaproponowane przez prowadzącego filmy oraz spektakle teatralne
97
VD17 PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot WYDZIAŁ FILOLOGICZNY, INSTYTUT FILOLOGII
POLSKIEJ
Kod przedmiotu VD17
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia Polska Studia 1 stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu
Rok i semestr studiów rok III (semestr 5)
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu mgr Krzysztof Pisarek
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
mgr Krzysztof Pisarek
Cele zajęć z przedmiotu
- podstawowe opanowanie warsztatu fotograficznego
- rozwijanie umiejętności obserwacji otaczającej rzeczywistości
- poznanie różnych form wypowiedzi fotograficznej: fotografia aranżowana, fotografia dokumen-
talna, fotoreportaż - rozwijanie umiejętności realizacji własnych wizji i pomysłów
Wymagania wstępne Elementarna znajomość warsztatu fotograficznego oraz umie-
jętność obserwacji otaczającej rzeczywistości
Efekty kształcenia
Wiedza:
W01. - rozróżnia podstawowe pojęcia z zakresu techniki fotografowa-
nia i zna ich wpływ na tworzenie obrazu fotograficznego(przesłona,
migawka, ogniskowa obiektywu, ekspozycja)
W02. - rozpoznaje formy wypowiedzi fotograficznej (fotografia aran-
żowana, fotografia w sytuacji zastanej, reportaż, fotografia dokumen-
talna)
W03. - zna twórczość najwybitniejszych fotografów, rozpoznaje pod-
stawowe kierunki w historii fotografii
98
Umiejętności:
U01. - stosuje świadomie podstawowe narzędzia warsztatu fotogra-
ficznego (przesłona, migawka, obiektyw, lampy błyskowe)
U02. - obserwuje i potrafi fotograficznie interpretować otaczającą go
rzeczywistość
U03. - dostrzega zjawiska społeczne i znajduje odpowiednią dla ich
opisania formę artystyczną
Kompetencje społeczne:
K01. - współpracuje z grupą podczas przygotowań i realizacji projektu
fotograficznego
K02. - nawiązuje kontakt z fotografowaną osobą (grupą ludzi) - repor-
taż,
fotografia dokumentalna
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
ćwiczenia audytoryjne – 10+5(s) godz.
Treści programowe
Wprowadzenie w podstawowe zagadnienia związane z techniką fotografowania:
- proces powstawania obrazu fotograficznego
- właściwości i zastosowanie obiektywów, wpływ ogniskowej obiektywu na charakter obrazu
i odwzorowanie jego perspektywy, rola migawki i przesłony
- elementy cyfrowej obróbki zdjęć
Studium portretu - zdjęcia studyjne, ćwiczenia praktyczne
- portret kreacyjny
- portret zbiorowy
- portret o charakterze dokumentalnym
Portret rodzinny we wnętrzu (praca domowa)
Cykl zdjęć o swoich najbliższych w charakterystycznym dla nich otoczeniu
Pejzaż miejski: rzeczywiste – absurdalne – surrealistyczne (praca domowa)
Próba odnalezienia w pejzażu miejskim miejsc, obiektów, sytuacji gdzie zderzają się ze sobą
różne rzeczywistości tworząc absurdalne, czasami surrealistyczne obrazy
99
Korekta i omówienie prac domowych
Światło i cień w fotografii – zdjęcia studyjne, ćwiczenia praktyczne
tworzenie kompozycji z zastosowaniem oświetlenia dziennego i sztucznego – światło i
cień
jako elementy budujące kompozycję oraz określające charakter obrazu fotograficznego
Nieprzystosowani, wykluczeni, outsiderzy (praca domowa)
fotograficzne opisanie historii ludzi, którzy z różnych powodów nie potrafili odnaleźć
swojego miejsca w społeczeństwie.
Łączenie fotografii z tekstem, multimedialne formy prezentacji reportażu fotograficznego
Korekta i omówienie prac domowych
Metody dydaktyczne Wykład wprowadzający z prezentacją multimedialną,
ćwiczenia praktyczne w pracowni i w terenie, zadania do
samodzielnej realizacji
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia - zaliczenie
- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub
Prezentacji
Metody i kryteria oceny - realizacja wszystkich zadań
- poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych
w ramach przedmiotu
- aktywność w trakcie zajęć (udział w pracy zespołowej)
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
ćwiczenia - 10 godz.
samokształcenie – 5 godz.
pozostała ilość nakładu pracy studenta - 20 godzin
wykonanie prac domowych – 25 godz.
SUMA GODZIN – 60
100
LICZBA PUNKTÓW ECTS - 2
Język wykładowy polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
---
Literatura Literatura podstawowa:
Michael Busselle, David Wilson – “PORTRET DOSKONAŁY ” Warsza-
wa 2002, Wyd. Artystyczne i Filmowe
Max Kozloff – „THE THEATRE OF THE FACE – PORTRAIT PHOTOG-
RAPHY SINCE 1900” London 2007, Wyd. Phaidon
Maria Anna Potocka – „FOTOGRAFIA – EWOLUCJA MEDIUM SZTUKI”
Warszawa 2010, Wyd. Aletheia
Literatura uzupełniająca:
Roland Barthes – „ŚWIATŁO OBRAZU – UWAGI O FOTOGRAFII” War-
szawa 1996 Wyd. KR
Charlotte Cotton – „FOTOGRAFIA JAKO SZTUKA WSPÓŁCZESNA”
Kraków 2010 Wyd. Universitas
Andre Rouille – „FOTOGRAFIA – MIĘDZY DOKUMENTEM A SZTUKĄ
WSPÓŁCZESNĄ” Kraków 2007, Wyd. Universitas
Piotr Sarzyński – „WRZASK W PRZESTRZENI” Warszawa 2012,Wyd.
Polityka Spółdzielnia Pracy
Susan Sontag – „O FOTOGRAFII” Kraków 2009, Wyd. Karakter
Zbigniew Tomaszczuk –„ŚWIADOMOŚĆ KADRU-SZKICE Z ESTETYKI
FOTOGRAFII” Września 2003, Wyd. Kropka
V18 PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – PRASA (SEMESTR II)
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (prasa)
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej
Kod przedmiotu VD18
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
101
Filologia polska Studia pierwszego stop-
nia
Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, prak-
tyka
Rok i semestr studiów rok I, semestr drugi (zaliczenie w semestrze
trzecim)
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
dr Grażyna Ewa Błachowicz
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
dr Grażyna Ewa Błachowicz
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Praktyczne przygotowanie studentów do pracy w redakcjach prasowych.
C2. Szkolenie umiejętności sprawnego pozyskiwania, przetwarzania informacji.
C3. Kształtowanie umiejętności pracy samodzielnej i zespołowej.
C4. Przygotowanie do tworzenia własnych tekstów.
Wymagania wstępne Student, studentka zaliczył wszystkie przedmioty specjalności
dziennikarskiej – objęte programem dla I-go roku studiów I-go
stopnia.
Efekty kształcenia
Wiedza:
Studentka/student -
VD18-W01 - Nabywa sprawność w tworzeniu, reda-gowaniu tekstów prasowych.
VD18_W02 – Korzysta ze źródeł informacji (obserwa-cja, wywiad, dokument).
VD18_W03 - Weryfikuje fakty na podstawie zebranych źródeł.
Umiejętności:
VD18_U01 - Studentka/ student ma umiejętność pozy-skiwania i przetwarzania informacji.
VD18_U02 - umiejętność korzystania ze sprzętów, urządzeń pomocnych w pracy redakcyjnej.
VD18_U03 - wykorzystuje zdobytą wiedzę do zadań dziennikarskich.
VD18_U04 - konstruuje samodzielnie teksty prasowe. Kompetencje społeczne:
VD18_K01- umiejętność nawiązywania relacji z ludźmi w zespole ale także tymi, którzy mogą
102
być źródłem wiedzy i informacji. VD18_K02- umiejętność pracy dziennikarskiej
samodzielnej i w zespole. VD18_K03-odwaga w wyrażaniu własnego
zdania.
Forma(y)
zajęć, liczba realizowanych godzin
Praktyka = 50 godzin
Treści programowe
Spotkanie organizacyjne - zapoznanie studentów z zasadami i organizacją prak-tyki zawodowej. Przygotowanie podań do wydawnictw prasowych, w których studenci będą od-
bywać praktyki. (2 godziny).
Zapoznanie studentów z organizacją pracy w wybranych wydawnictwach. (2 godziny).
Odprawa przed praktyką (studenci otrzymują – pobraną z Działu Praktyk do-kumentację, wytyczne, dzienniczki praktyk). (2 godziny).
Praktyka ciągła w wybranych redakcjach prasowych. (50 godzin). Hospitacje praktyki.(15 godzin). Przygotowanie sprawozdania z odbytej przez studentów praktyki. (5 godzin). Wpisywanie zaliczeń. (2 godziny).
Metody dydaktyczne Metoda oglądowa, zajęcia praktyczne przysposabiające
do pracy dziennikarskiej, dyskusja, uczestniczenie w
kolegiach i naradach redakcyjnych.
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną. Ocenianie bieżące ( hospitacja). Ocena przedłożonej dokumentacji z praktyki.
Metody i kryteria oceny Na zaliczenie praktyki składają się:
Udokumentowany w dzienniczku praktyk prze-bieg pracy (zadań i obowiązków) w wybranej przez studenta redakcji prasowej- potwierdzony każdorazowo przez redaktora- prowadzącego. (20%).
103
Ocena redaktora opiekuna – wystawiona na ko-niec praktyki w dzienniczku. (40%).
Ocena bieżąca pracy studenta – hospitacje. (40%).
Warunkiem do zaliczenia praktyki ciągłej jest przedło-
żenie nauczycielowi akademickiemu - kierownikowi
praktyki (w terminie dwóch tygodni po zakończonej
praktyce w redakcji) kompletu dokumentów
(uzupełnionego dzienniczka praktyk, opinii z oceną wy-
stawioną przez redaktora odpowiedzialnego za prakty-
kanta/praktykantkę, zaświadczenia o odbyciu praktyk).
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Praktyka ciągła. (50 godzin). Zaznajomienie się z organizacją pracy w redakcji
prasowej, wdrożenie do wykonywanych czynno-ści.(15 godzin).
Przygotowanie merytoryczne i organizacyjne do pracy samodzielnej i w zespole (15 godzin).
Czas na gromadzenie materiałów, dokumentacji. (20 godzin).
Udział w konsultacjach (10 godzin). Przygotowanie dokumentacji dla kierownika
praktyk (15 godzin). Suma godzin = 125 godzin.
5 ECTS
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
Jak w sylabusie
Literatura Studentka/ student korzysta z literatury niezbędnej dla
podjęcia określonych każdorazowo zadań.
Literatura uzupełniająca: ---
VD18 PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – RADIO LUB TELEWI-
ZJA (SEMESTR IV)
rok akademicki 2013/2014
Nazwa przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (radio lub telewizja)
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej
104
Kod przedmiotu VD18
Studia
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia pierwszego stop-
nia
Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (radio lub telewizja).
Rok i semestr studiów rok II, semestr 4 (zaliczenie w semestrze pią-
tym)
Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
dr Grażyna Ewa Błachowicz
Imię i nazwisko osoby prowadzącej
( osób prowadzących) zajęcia z przedmio-
tu
dr Grażyna Ewa Błachowicz
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Praktyczne przygotowanie studentów do pracy w redakcjach radiowych i telewizyjnych.
C2. Szkolenie umiejętności sprawnego pozyskiwania, przetwarzania informacji.
C3. Kształtowanie umiejętności pracy samodzielnej i zespołowej.
C4. Przygotowanie do tworzenia własnych tekstów, audycji, programów.
Wymagania wstępne Student, studentka zaliczył wszystkie przedmioty specjalności
dziennikarskiej – objęte programem dla I roku studiów I stop-
nia.
Efekty kształcenia
Wiedza:
Studentka/student -
VD18_W01 - Nabywa sprawność w tworzeniu, reda-gowaniu własnych tekstów w przetworzeniu medial-nym.
VD18_W02 – Korzysta ze źródeł informacji (obserwa-cja, wywiad, dokument).
VD18_W03 - Weryfikuje fakty na podstawie zebranych źródeł.
VD18_W04 - zdobywa wiedzę o pracy w ra-diu/telewizji.
Umiejętności:
VD18_U01 - Studentka/ student ma umiejętność pozy-skiwania i przetwarzania informacji.
105
VD18_U02 - umiejętność korzystania ze sprzętów, urządzeń pomocnych w pracy redakcyjnej radia / tele-wizji.
VD18_U03 - wykorzystuje zdobytą wiedzę do zadań dziennikarskich.
VD18_U04 - konstruuje samodzielne teksty i wypowie-dzi.
Kompetencje społeczne:
VD18_K01- umiejętność nawiązywania relacji z ludźmi w zespole ale także tymi, którzy mogą być źródłem wiedzy i informacji.
VD18_K02- umiejętność pracy dziennikarskiej samodzielnej i w zespole.
VD18_K03-odwaga w wyrażaniu własnego zdania.
Forma(y)
zajęć, liczba realizowanych godzin
Praktyka = 50 godzin (Student ma obowiązek podjęcia praktyki w ośrodku radiowym lub tele-
wizyjnym.)
Treści programowe
Spotkanie organizacyjne - zapoznanie studentów z zasadami i organizacją prak-tyki zawodowej. Przygotowanie podań do ośrodków medialnych (redakcje radiowe i telewizyj-
ne), w których studenci będą odbywać praktyki. (2 godziny).
Zapoznanie studentów z organizacją pracy w wybranych redakcjach radio-wych/telewizyjnych.(2 godziny).
Odprawa przed praktyką (studenci otrzymują – pobraną z Działu Praktyk do-kumentację, wytyczne, dzienniczki praktyk). (2 godziny).
Praktyka ciągła w wybranych redakcjach prasowych. (50 godzin). Hospitacje praktyki.(15 godzin). Przygotowanie sprawozdania z odbytej przez studentów praktyki. (5 godzin). Wpisywanie zaliczeń. (2 godziny).
Metody dydaktyczne Metoda oglądowa, zajęcia praktyczne przysposabiające
do pracy dziennikarskiej, dyskusja, uczestniczenie w
kolegiach i naradach redakcyjnych.
Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną. Ocenianie bieżące ( hospitacja). Ocena przedłożonej dokumentacji z praktyki.
Metody i kryteria oceny Na zaliczenie praktyki składają się:
Udokumentowany w dzienniczku praktyk prze-bieg pracy (zadań i obowiązków) w wybranej przez studenta redakcji radiowej lub telewizyjnej potwierdzony każdorazowo przez redaktora- prowadzącego. (20%).
106
Ocena redaktora opiekuna – wystawiona na ko-niec praktyki w dzienniczku. (40%).
Ocena bieżąca pracy studenta – hospitacje. (40%).
Warunkiem do zaliczenia praktyki ciągłej jest przedło-
żenie nauczycielowi akademickiemu - kierownikowi
praktyki (w terminie dwóch tygodni po zakończonej
praktyce w redakcji) kompletu dokumentów
(uzupełnionego dzienniczka praktyk, opinii z oceną wy-
stawioną przez redaktora odpowiedzialnego za prakty-
kanta/praktykantkę, zaświadczenia o odbyciu praktyk).
Całkowity nakład pracy studenta
potrzebny do osiągnięcia założo-
nych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
Praktyka ciągła. (50 godzin). Zaznajomienie się z organizacją pracy w redakcji
radiowej lub telewizyjnej, wdrożenie do wyko-nywanych czynności.(15 godzin).
Przygotowanie merytoryczne i organizacyjne do pracy samodzielnej i w zespole (15 godzin).
Czas na gromadzenie materiałów, dokumentacji. (20 godzin).
Udział w konsultacjach (10 godzin). Przygotowanie dokumentacji dla kierownika
praktyk (15 godzin). Suma godzin = 125 godzin.
5 ECTS
Język wykładowy Język polski
Praktyki zawodowe w ramach
przedmiotu
Jak w sylabusie
Literatura Studentka/ student korzysta z literatury niezbędnej dla
podjęcia określonych każdorazowo zadań.
Literatura uzupełniająca: ---
top related