analiza kolorystyczna

1

Kurs: Zasady wykonywania zabiegów upiększajacych twarz

Źródło: http://www.fotolia.pl

KURS Zasady wykonywania zabiegów upiększających twarz

MODUŁ Analiza kolorystyczna

../../AppData/Local/Temp/www.fotolia.pl

2


3 Analiza kolorystyczna

3.1 Podstawy analizy kolorystycznej

Kosmetyczka w swojej pracy dosyć często podejmuje decyzję związaną z wyborem koloru. Odgrywa on bardzo ważną rolę podczas urządzania gabinetu, tworzenia swojego wizerunku oraz prezentacji własnych usług. Klientki zasięgają również porady w zakresie doboru odpowiednich kolorów. Osoba zajmująca się kolorami musi mieć system odniesienia, który pomoże jej zrozumieć ich różnorodność i wzajemne oddziaływanie. Kosmetyczka powinna znać paletę barw oraz umieć opisać klientce kompozycje kolorystyczne. Porozumienie dotyczące barw jest możliwe tylko wtedy, gdy osoby rozmawiające o kolorach jednoznacznie identyfikują barwy.

Dwieście lat temu angielski fizyk, Isaac Newton, dowiódł, że kolor jest światłem. Światło ulega rozczepieniu w spektrum barwne, gdy przechodzi i załamuje się w pryzmacie.

Tylko z trzech kolorów – czerwonego, zielonego i ciemnoniebieskiego – można zrekonstruować światło białe. Te trzy kolory noszą nazwę addytywnych, czyli podstawowych kolorów światła. Mieszanie tych kolorów prowadzi do bieli.

Nie malujemy jednak światłem. Malujemy pigmentami, które pochłaniają światło. Kolory pigmentowe określamy jako subtraktywne. Mieszanie pigmentów prowadzi do powstania czerni. Podstawowe kolory mieszania subtraktywnego odpowiadają podstawowym kolorom koła barw: żółty, czerwony (magenta), niebieski (cyan). Kolory te są „rodzicami” pozostałych kolorów.

Barwy podstawowe:

czerwony;

niebieski;

żółty.

Barwy pochodne powstają wskutek połączenia barw podstawowych:

czerwony + niebieski = fioletowy;

czerwony + żółty = pomarańczowy;

niebieski + żółty = zielony.

Dalsze barwy otrzymujemy po wymieszaniu sąsiadujących ze sobą w kole barw podstawowych i pochodnych (jest ich sześć – określane są jako trzeciorzędowe):

czerwony + pomarańczowy = szafranowy;

zielony + żółty = limonka;

niebieski + fioletowy = lawendowy;

czerwony + fioletowy = purpurowy;

3


żółty + pomarańczowy = bursztynowy;

niebieski + zielony = turkusowy.

3.2 Koło chromatyczne

Podstawowym instrumentem do działań kosmetyczki w zakresie doboru kolorystycznego jest koło barw, będące graficzną prezentacją sposobu ich postrzegania i relacji między nimi. Pełne koło, uwzględniające kolory podstawowe i pochodne, składa się z 12 segmentów. Całości dopełniają odcienie każdego z 12 kolorów. Powstają dzięki ingerencji barw pozostających poza kołem. Nie ma tu tzw. kolorów achromatycznych (nie-kolorów), tj. czerni, bieli, brązu i szarości.

Domieszka bieli rozjaśnia, tworząc pastele, a dodatek czerni daje kolory przytłumione.

Rysunek 3.1 Koło chromatyczne

Źródło: http://www.wnetrzaki.blogspot.com/

http://www.wnetrzaki.blogspot.com/

4


3.3 Relatywność barw

Dla kosmetyczki istotnym czynnikiem w dobieraniu kolorów są: ich intensywność, głębia i odcień oraz znajomość zasad łączenia barw. Technika łączenia barw opiera się na prostym wyróżnieniu czterech zestawień:

walor (stopień jasności barw, tonowanie) – to połączenie monochromatyczne, polegające na dobraniu różnych odcieni tego samego koloru, w tym schemacie mieszczą się zarówno odcienie głębokie, a więc ciemne, jak i bardzo jasne, rozpiętość kolorystyczna bywa tutaj tak duża, że na pierwszy rzut oka może to wyglądać na zestawienie kontrastowe;

nasycenie – to stan największej intensywności danego koloru; może ulegać zmianom poprzez dodawanie bieli lub czerni;

harmonia – to „mariaż” kolorów, które w kole barw są „sąsiadami” – bezpośrednimi lub bliskimi, kolory te przechodzą jeden w drugi, mogą zmieniać nasycenie, określa się je jako kolory chromatyczne lub bliskoznaczne. Bliskie barwy o tych samych odcieniach można dowolnie łączyć, nie trzymając się ściśle zasad proporcji;

kontrast – to zestawienie przeciwstawnych segmentów koła kolorów – nazywamy je dopełniającymi; barwy dopełniające wzmacniają się nawzajem, wydają się bardziej zdecydowane, najmocniejszy efekt daje przeciwstawienie koloru podstawowego z pochodnym powstałym z połączenia pozostałych podstawowych, tj.:

− dla czerwieni przeciwstawny jest zielony (niebieski + żółty);

− dla niebieskiego przeciwstawny jest pomarańczowy (czerwony + żółty);

− dla żółtego przeciwstawny jest fioletowy (czerwony + niebieski).

Kontrasty kolorystyczne stanowią bardzo silne środki wyrazu w stylizacji barw, podkreślają oczy i usta. Rozróżniamy następujące kontrasty:

komplementarny – mamy z nim do czynienia, jeżeli przez 30 sekund skoncentrujemy się na obserwacji pomarańczowo zabarwionej powierzchni, a jako obraz powidokowy pojawi się nam kolor niebieski (jest on bowiem dopełnieniem pomarańczowego); rude włosy i zielone oczy są przykładem takiego kontrastu;

symultaniczny – szare pole w otoczeniu czerwieni przybiera odcień zielonkawy, kolor przeciwstawny dla czerwieni wydaje się być obecny „w tle” – bardzo jasna cera przy rudych włosach może sprawiać wrażenie zielonkawej;

przejrzysty (czysty-złamany) – np. kolor czysty makijażu kontrastuje ze złamaną barwą włosów;

temperatura barw (ciepła-chłodna) – wyróżnia się trzy podstawowe gamy kolorystyczne:

− ciepła – utworzona z kolorów czerwieni i żółtego,

− chłodna – utworzona z kolorów zieleni i niebieskiego,

5


− neutralna – utworzona z kolorów brązu i szarości oraz bieli i czerni.

3.4 Kolory w harmonii z tęczówką oka

Kolor tęczówki może dostarczać wielu informacji o człowieku, a klasyfikacja różnych kolorów może być użyteczna przy dokumentacji patologicznych zmian. Są różne systemy klasyfikacji: od opisujących oczy jako „jasne” lub „ciemne”, po szczegółowo stopniowane odcienie.

Tak jak postrzeganie koloru jest zależne od czynników, w obecności których kolor jest widziany (np. natężenie i rodzaj oświetlenia czy odcień otoczenia), tak samo niejednoznaczne jest postrzeganie koloru oczu. W postrzeganiu koloru oczu można wyróżnić trzy podstawowe barwy, których proporcje określają barwę oka:

brązową;

żółtą;

szarą.

Na przykład, jasno-piwne oczy mają przewagę żółtego i niewiele brązowego barwnika, niebieskie mają mało żółtego i mało brązowego, zielone to oczy niebieskie z większą ilością żółtego pigmentu. Szare oczy mają mało żółtego barwnika i nie mają wcale brązowego. Brązowy kolor oczu jest najbardziej powszechny (90%), zielony jest na drugim miejscu (7%), potem jest szary (2%), a niebieski jest najrzadszy (1%).

6


Tabela 3.1. Charakterystyka kolorów oczu

Źródło: Opracowanie własne

7


3.4.1 Makijaż w harmonii z tęczówką oka

Dla wszystkich odcieni tęczówek oka bezpiecznym, dziennym makijażem będą cienie w odcieniach beżowo-brązowych. Należy tylko pamiętać, że jasne tęczówki w za ciemnych brązach mogą sprawiać wrażenie zmęczonych, a tęczówki bardzo ciemne mogą wyglądać na przygaszone w za jasnych brązach. Drugim bezpiecznym rozwiązaniem jest malowanie oka w harmonii do naszych tęczówek, czyli: oczy niebieskie w odcieniach niebieskości, zieleni, fioletów, turkusów;

oczy zielone w odcieniach zieleni i turkusów;

oczy szare w gamie szarości, szaro-zieleni i szaro-błękitów;

oczy brązowe w brązach.

Malowanie tylko w odcieniach identycznych jak kolor oka może wywołać zbyt nudny, rozmyty efekt. Najciekawsze makijaże możemy stworzyć, stosując cienie w kolorach kontrastowych do tęczówek. Fiolety i róże pięknie wydobędą zieleń z oczu o takich tęczówkach. W tych samych kolorach cieni będą się również ciekawie prezentować oczy szaro-zielone. Na pewno oko będzie się wydawało bardziej zielone niż szare. Niebieskie oczy atrakcyjnie skontrastują cienie w ciepłych różach (morelowy, łososiowy), cienie złote, miedziane. Tęczówki szaro-niebieskie w takiej gamie na powiece będą się niewątpliwie wydawać bardziej niebieskie. Jeśli chcemy wydobyć brąz z tęczówki, zaskakującym, ale efektownym rozwiązaniem będzie nałożenie cieni granatowych, turkusowych lub fioletowych.

Jeśli białka oka są zbyt zażółcone, lepiej nie używać fioletowych cieni. Jeśli zbyt przekrwione – zielonych.

8


3.5 Typy kolorystyczne

3.5.1 TYP I /Zima/

Tabela 3.2. Charakterystyka typu kolorystycznego zima


3.5.2 TYP II /Wiosna/

Tabela 3.3. Charakterystyka typu kolorystycznego wiosna


9


3.5.3 TYP III / Lato/

Tabela 3.4. Charakterystyka typu kolorystycznego lato


3.5.4 TYP IV / Jesień/

Tabela 3.5. Charakterystyka typu kolorystycznego jesień


3.6 Zasady światłocienia

Najjaśniejsze punkty twarzy to punkty:

nad kością policzkową;

środek czoła, nosa i brody;

pod łukiem brwiowym;

dolna warga ust.

10


Najciemniejsze punkty twarzy to punkty:

załamanie powieki ruchomej i nieruchomej (łuk banana);

obrys oka (dolna linia oka);

skrzydełka nosa;

kreska między dolną a górną wargą;

zaułek brody.

Rysunek 3.2. Światłocień

Źródło: http://www.wistaria.org.ua/learning-to-draw-fashion-sketch-lesson-6-head/

3.6.1 Konturowanie/Cieniowanie twarzy

Sztuka cieniowania twarzy to umiejętność podkreślenia lub ukrycia pewnych fragmentów twarzy za pomocą efektu światłocienia. Malując, musimy pamiętać o tym, że twarz to nie płaskie płótno obrazu. Do modelowania twarzy stosujemy techniki rozjaśniania i przyciemniania, pamiętając, że:

jasne i błyszczące optycznie uwypukla;

ciemne matowe plamy dają wrażenie głębi;

pionowe i ukośne linie wydłużają;

poziome linie poszerzają.

Konturowanie przeprowadza się na powierzchni podkładu przed pudrowaniem za pomocą korektorów, fluidów lub pudru. Preparat konturujący musi być o dwa tony ciemniejszy od podkładu bazowego. Modelowanie twarzy wymaga kosmetyków wysokiej jakości o szerokiej gamie kolorystycznej i jest podstawą profesjonalnego makijażu.

http://www.wistaria.org.ua/learning-to-draw-fashion-sketch-lesson-6-head/


11


Poniżej przedstawiono przerysowany schemat miejsc, które odpowiednio przyciemnione i rozjaśnione nadadzą twarzy „trójwymiarowości”.

Rysunek 3.3. Nadanie twarzy trójwymiarowości

Źródło: http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Modelowanie-twarzy

Ponadto techniką konturowania korygujemy kształt twarzy, dążąc do uzyskania kształtu idealnego, czyli owalnego. Poniżej pokazano miejsca nakładania ciemniejszych podkładów w zależności od kształtu twarzy.

Rysunek 3.4. Nakładanie ciemniejszego podkładu


http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Modelowanie-twarzy


12


3.6.2 NOS

Kształt nosa można poprawić, stosując techniki cieniowania i konturowania, oparte na zasadzie kolorów jasnych i ciemnych.

Techniki makijażu

Nos długi:

− ciemniejszy podkład nakładamy pod nosem,

− ciemniejszy podkład rozcieramy wokół nozdrzy;

Rysunek 3.5. Cieniowanie i konturowanie – nos długi


Nos szeroki:

− nakładamy ciemniejszy podkład po obu stronach nosa, delikatnie rozprowadzając go w kierunku policzków,

− efekt zwężenia zbyt szerokich nozdrzy uzyskujemy, nakładając ciemniejszy podkład po obu ich stronach,

− na środkowej części nosa rozprowadzamy jaśniejszy podkład;

Rysunek 3.6. Cieniowanie i konturowanie – nos szeroki

Źródło: opracowanie własne

13


Nos długi i szeroki:

− nakładamy ciemniejszy podkład po obu stronach nosa, delikatnie rozprowadzamy w kierunku policzków,

− również ciemniejszy podkład rozprowadzamy wokół nozdrzy, pokrywając czubek nosa;

Rysunek 3.7. Cieniowanie i konturowanie – nos długi i szeroki


Nos wąski (poszerzenie):

− jaśniejszy podkład nakładamy po obu stronach nosa i rozprowadzamy w kierunku policzków,

− jeśli nos jest zbyt ostro zakończony, nakładamy ciemniejszy podkład na czubek nosa i pod nim;

Rysunek 3.8. Cieniowanie i konturowanie – nos wąski


Tuszowanie wzgórka na nosie:

− ciemniejszy podkład nakładamy na wzgórek i rozprowadzamy go,

− jaśniejszy cień nakładamy po obydwu stronach nosa od wzgórka do nozdrzy;

14


Rysunek 3.9. Tuszowanie wzgórka na nosie


Nos krzywy:

− nakładamy ciemniejszy podkład na nierówną część nosa i rozprowadzamy go,

− po drugiej stronie nosa nakładamy jaśniejszy podkład i także go rozprowadzamy.

Rysunek 3.10. Cieniowanie i konturowanie – nos krzywy


15


3.7 Literatura

3.7.1 Literatura obowiązkowa

Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013;

Kozłowska-Kołodziejska K. , Sztuka wizażu, Wyd. Helion, Gliwice 2008;

Rae M., Makijaż bez tajemnic, Wyd. Galaktyka, Łódź 2012.

3.7.2 Literatura uzupełniająca

Dylewska-Grzelakowska J., Zabiegi upiększające twarzy szyi i dekoltu – kwalifikacja, Wyd. WSiP, Warszawa 2013.

3.7.3 Netografia

http://www.wistaria.org.ua/learning-to-draw-fashion-sketch-lesson-6-head/;

http://www.wizaz.pl/Makijaz/Szkola-makijazu/Modelowanie-twarzy;

http://www.wnetrzaki.blogspot.com/.

3.8 Spis tabel i rysunków

Tabela 3.1. Charakterystyka kolorów oczu ........................................................................................... 6

Tabela 3.2. Charakterystyka typu kolorystycznego zima ................................................................ 8

Tabela 3.3. Charakterystyka typu kolorystycznego wiosna ........................................................... 8

Tabela 3.4. Charakterystyka typu kolorystycznego lato .................................................................. 9

Tabela 3.5. Charakterystyka typu kolorystycznego jesień .............................................................. 9

Rysunek 3.1 Koło chromatyczne ............................................................................................................... 3 Rysunek 3.2. Światłocień ........................................................................................................................... 10 Rysunek 3.3. Nadanie twarzy trójwymiarowości ............................................................................ 11

Rysunek 3.4. Nakładanie ciemniejszego podkładu ......................................................................... 11

Rysunek 3.5. Cieniowanie i konturowanie – nos długi .................................................................. 12

Rysunek 3.6. Cieniowanie i konturowanie – nos szeroki .............................................................. 12

Rysunek 3.7. Cieniowanie i konturowanie – nos długi i szeroki ................................................ 13

Rysunek 3.8. Cieniowanie i konturowanie – nos wąski ................................................................. 13

Rysunek 3.9. Tuszowanie wzgórka na nosie ..................................................................................... 14

Rysunek 3.10. Cieniowanie i konturowanie – nos krzywy ........................................................... 14



http://www.wnetrzaki.blogspot.com/

16


3.9 Spis treści

3 Analiza kolorystyczna .......................................................................................................................... 2

3.1 Podstawy analizy kolorystycznej ............................................................................................................... 2 3.2 Koło chromatyczne .......................................................................................................................................... 3 3.3 Relatywność barw ............................................................................................................................................ 4 3.4 Kolory w harmonii z tęczówką oka ........................................................................................................... 5

3.4.1 Makijaż w harmonii z tęczówką oka ......................................................................................................................... 7 3.5 Typy kolorystyczne.......................................................................................................................................... 8

3.5.1 TYP I /Zima/ ........................................................................................................................................................................ 8 3.5.2 TYP II /Wiosna/ ................................................................................................................................................................. 8 3.5.3 TYP III / Lato/ ..................................................................................................................................................................... 9 3.5.4 TYP IV / Jesień/ .................................................................................................................................................................. 9

3.6 Zasady światłocienia ....................................................................................................................................... 9 3.6.1 Konturowanie/Cieniowanie twarzy ...................................................................................................................... 10 3.6.2 NOS ....................................................................................................................................................................................... 12

3.7 Literatura .......................................................................................................................................................... 15 3.7.1 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................................................. 15 3.7.2 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................................................. 15 3.7.3 Netografia .......................................................................................................................................................................... 15

3.8 Spis tabel i rysunków ................................................................................................................................... 15

analiza kolorystyczna

Education