- 1 -

mgqk

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^8& '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' 1

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^11& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''2

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^14& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''4

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^16& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''6

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^17& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''8

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^19& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''9

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^20& ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''11

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^8& අප ේ ශාසේඬුූනේවහනේසේ පසේ බදුුවරුනේ පිළිබඳව කරනු ලබන අඬුිශයිනේම දුර්ලභ චරිඬුාපදායනේ ැන සඬිු පහදවා ැනීමනේ පවා අපට පිනේ රැසේ කර නේනට පුෆවනි.

ඹ මහා භද්‍ර කලේපයේ ඬු ªනේවැනිව පහළ වූයේ කාශයප නඹ සඹමා සඹබුදුරාානනේ වහනේසේය. එකල යනිසනුේ ේ ආයුෂ වසර විසි දහසක්ව ඬුිබුනා. බාහෝ පිනැඬුියනේ කසුපේ බුදු සසුනේ පැවිදිව පනිේ රැසේ කර ඬුේඬුා. එක් යහෆවනේ පසේ දනක් කසුපේ බදුු සසුනහි පැවිද ිවුනා. සලී සඹපඬුේඬුියහි පහිිටියා. පළිිවඬුේ පරිුවා. නමුඬුේ ඹ පිනේවඬුේ සේවාරනේ වහනේසේලා නවිනේ අවබෝධ කරනේනේ පඡඡකබෝධියනේ බව උනේ වහනේසේලා දැන සිටියේ නැහැ. පරාර්ඬනාවනේට සීමා කාට වාසය කළේ නෑ. අද අදම චඬු රාර්ය සඬුයය අවබෝධ කර ඬු යුඬු යි යන අවංක අදහසනිේ මහනදඹ පිරුවා. ඬුපඡනා ඬු වඬුඬුේ පරිුවා. නමුඬුේ උනේ වහනේසේලාට ඒ ජීවිඬුයේද ී මාර් ඵලාවබෝධයක් ඇඬුි කර නේනට බැරි වුනා. මරනයනේ පසු දව්ලාව උපනේනා. වසර දහසේ නනක් දවිය සැප විඳියනේ දව්ලාව වාසය කළා. තඬුම බදුු සසනු පහළ වීමට පර පසේ බුදුවරුනේ ේ යු ය උදා වුනා. අර දවිය පුඬුරයනේ පසේ දනා දව්ලාවිනේ චුඬුව ායෂේද දිවය පුඬුරයා බරනැස රා පවුලේ උපනේනා. අනක් හඬුර දනා පර රාදේශීය රා පවුලේවල උපනේනා. සසර් කළ පනිේ අනවු පරාදේශීය රා පවලුේ වල ක මාරවරු යහෆවනේ බවට පඬුේ වනුා. ඹ

සඬුර දනා පරයිසඹභාෂන, රාාය උඬුේසව ආදියට කැමැඬිු වූයේ නැහැ. ඔවනුේ හුදකලා පරිසරයට ආසා කළා. ක්‍රම ක්‍රමයනේ බන භාවනාවට යාමු වුනා. රාා සැපයහි ඇලේම අුු වුනා. ඹ හඬුර දනා වරිනේ වර එකඬු වනේනේ බන භාවනා කිරීමටයි. පනුය මහමිය නිසා අපහසුඬුාවයනේ ඬුාරව ජඬුේඬු සමාධිය වැුනුා. පරඥාාවඬුේ වැුුනා. සමඬ විදර්ශනා භාවනාවනේ මහුුක රා ියා. හඬුර දනා වන වනම හුදකලා ව්ම චඬු රාර්ය සඬුය අවබෝධ කළා. නිකලසේ බවට පඬුේ වුනා. පසේ බුදුවරයනේවහනේසේලා බවට පඬුේ වුනා. දිනක් මුනේ වහනේසේලා ඬුම ඬුමනේ පැයණි සසර මනේද ීකරන ලද පනිේ මහිමය මනහ ිකළා. කසුපේ බදුු සසුනේ යඬු රනේ පසේ දනක්ම එකට මහනදඹ පරි අයුරු දැන නේනට පුෆවනේ වුනා. දැනේ හඬුර එක් වී සිටිනවා. පසේවැනියා කාහේදැයි බැලුවා. දැනේඔහ ුබරනැසේ නුවර රා බවට පඬුේ වී දැහැයනේ රා කරනවා. ඒ බරනැසේ නවුර රාඬු මාට මෑඬුක සටි බලවඬුේ පරශේනයක් ඇඬුි වුනා. එනඹ රාඬුරී මධයම යාමයේ ඬු නේ වරක්ම බියට පඬුේවී අවදි වීමයි. රාඬු මාට නනිේදක් නෑ. කෑ හනවා. ඇඬුැඹ විට උුු මහලට දුව න යනවා. රාඬු මා ඹ හේඬු වනේ බලවඬුේ පීු ාවක් විනේදා. හිඬුට කිසිම සඬු ටක් ඬුිබුේ නැහැ. සුවදායක නනිේදක් නාමැඬුි නසිා රාඬු මා ේ්ේ මහුුේ වනසක් ඇඬු ිවුනා. මය පුරෝහිඬු දැක්කා. පිනේවඬුේ රජ්ාරුුවනේ වහනේස, ඔබ වහනේසේට කිසියඹ ජඬුේඬු පීුාවක් ඬුිබනවාද ? ව්දනාකාරී කරුනක් ඬුිබනවාද ? ඔබ වහනේසේ සුවසේ සැඬුපන සේක්ද ? ආචාර්යපාදයනි, මා මඬුක් සඟවා සටිි කරුන ුඔබ සායා ඬුේඬුා. කලක සටි මා හට සුව නිනේදක් නැහැ. රාඬුරි මධයම යාමයහි කිසියඹ අදේභතඬු බිය ානක දයකිනේ ඬු නේ

කිරිබඬුේ ාු ඤානානනේද හයි

- 2 - වඬුාවක් අවදි වනවා. ඇඬුැඹ විට මට කෑ ැසනවා. මය රෝ යක් දැයි මට නාවැටහේ. රජ්ාුරුවනේවහනේස ඹ ැන කලේපනා නාකරන සේක්වා ! මා අප ේ ව්ද ශාසේඬුේ රය අනුව සදිු වී ඇඬුි කාරනාව වහා සායා නේනඹ. නමුඬුේ පුරෝහඬිු බුාහේමනයාට කිසි කරුනක් සායා නේනට නාහැකි වුනා. පිනේවඬුේ රාඬු මන,ි මා ඊයේ කළ පරකාශය අනවු කරුනු සායා බැලුවා. ඔබ වහනේසේ ේ ජීවිඬුයට බලවඬුේ අනේඬුරායක් ඬුියනවා. ඹ සඳහා සභු නැකඬුක් බලා යා යක් කළ යුඬු යි. ඔබ ඕනෑම යා යක් සදානඹ කරනේන. රාඬු මා කිව්වා. රාඬු මනි යා ය සඳහා මඬුක් නනේ ඇඬු නේ මට ලැේවා. අසනුේ, වයනේ, එෆවනේ, බැටෆවනේ, ඌරනේ, ක ක ලනේ මට ලැේවා. මඬුක් පමනට රනේ රිදී මාණිකයය මට ලැේවා. යා ය පිණිස සියලු කටයුඬු ලහි ලහියේ සදානඹ වනවා. සිය නනේ සඬු නේ යා ය පිණිස එක් රැසේ කරනේන පටනේ ඬුේඬුා. ාලේ කරන සඬු නේ එක හඬිනේ කෑ සනේනට පටනේ ඬුේඬුා.

බවුනේ වුයනේ සිටි පසේ බුදුවරුනේ ඹ විපඬු දුටුවා. „අහෝ ! අප ේ සහෝදර බරනැසේ රාඬු මා සඬුේව ඝාඬුනය කාට මහා

යා යකට සදානඹ වනවා. එයට පර අප ඔහු රැක ඬු යුඬු යි‟. රාාාං නයහ ි ශානේඬු ඉරියව්වනේ යුඬු ව පාඬුරා ඇඬුැඬුිව පිණු ු සිඟා වන න ශරමනයනේ වහනේසේලා සවි් නමක් දකිනේනට ලැබුනා. රාඬු මා ේ සිඬුහ ි උනේවහනේසේලා පිළිබඳව තරවයක් උපනේනා. මහඬුේ සේනේහයක් හට ඬුේඬුා. මාළි යට වුඹමවා න ආසන වල වුා හිඳුවා දානය පූාා කළා. පිනේවඬුේ ශරමනයනේ වහනේස ඔබ වහනේසේලා ේ ඉරියව් ඉඬුාමඬුේ ශානේඬුයි. ඇවඬු ඹ පැවඬු ඹ පරයි ානකයි. මම කැමැඬුියි නඹ ාඬුේ දැන නේන.

පරයි රාඬු මන ිඅප හඬුර දනාම „සිව් දිසා‟ නයනේ හැඳනිේවූවාට කමක් නැහැ. „සිවු දසිා. . .. ? ඇඬුේඬුටම ශරමනයනේ වහනේස

එහ ිඬුේරුම ක මක් ද ?‟ මහරා උඬු ර, නැ නහිර, දක න, බටහිර යන සිව් දිශාව ඬු ළ අපට භයක් හෝ ඬුැඬුි ැනීමක් හෝ ඇඬුි වන කිස ිකරුනක් නාපනන නිසය ිසිව් දිශාව නයනේ අපි හඳුනේවනේනේ. සේවායනි සිව් දශිාව ඬු ළ බිය ඬුැඬුි ැනීඹ ඇඬිු නාවනේන හේඬු ව ක මක්ද? රාඬු මන,ි අපි මමඬුරී භාවනාව කරනවා. කරුනා භාවනාවඬුේ කරනවා. අනනුේ ේ සැපයහ ිසඬු ටු වීම නඹ මුදිඬුා භාවනාවඬුේ කරනවා. ලෝක සඬුේඬුේවයා ඬුම ඬුමනේ ේ කර්මානුරපව උපඬු ලැබ බව සිහි කාට උපේක්ෂා භාවනාවඬුේ කරනවා. ඹ නසිය ිඅපට කිස ිදිශාවකිනේ භයක් හට නා නේනේ. ඉඬුිනේ රාඬු මා බුහේමවිහාර භාවනාවනේ වුනේන පටනේ ඬුේඬුා. ටිකනේ ටික රාු ේ සඬිු ඬු ළ සඬු නේ කර් මහඬුේ දයානුකඹපාවක් ඇඬු ිවුනා. සනහසක් ඇඬුි වුනා. රාඬු මා උුු මහලේ ඬුලයේ සිට භාවනාව දියුනු කළා. ටිකනේ ටික සමාධිය බලවඬුේ වුනා. ධයාන උපදවා ඬුේඬුා. ඹ සියලු දයට හේඬු ව ඉපදීමයි. ඉපදීම නිසාමයි මම ඇස කන නාසය දිව කය මනස ලැබුේ. ඹවා නසිාමයි ාරා මරන ශෝක වැලපඹී දුක් දාඹනසේ සසුඹු හළීඹ හට ඬුේඬුේ. මවැනි උපඬුක් ලැබුේ මක් නසිා ද ? ඹ අයුරිනේ විමසදේදී රාුට පටිඡචසමුපේපාදය වැටහනේන පටනේ ඬුේඬුා. එය හට නේනා ආකාරයඬුේ නිරුදේධ වන ආකාරයඬුේ වැටහනේනට පටනේ ඬුේඬුා. චඬු රාර්ය සඬුය අවබෝධ වනේන පටනේ ඬුේඬුා. රාඬු මා හේඬු ඵල දහයනේ හට ඬුේ සයිලේලේ ඇඬු ිඅසාරවඬුේ බව වැටහුනා. එහ ින්ැවැලේම ඇඬුි වනුා. ඒ සියලේලනේ නිදහසේ වුනා. අරහඬුේවයට පඬුේ වුනා. පසේ බුදේධඬුේවයට පඬුේ වුනා. උනේ වහනේසේ ඹ ාඬාව වදාළා. සඬුර දිශාවටම මා මඬුේ සඬිු පඬු රුවන නිසා කිසිම ැටීමක් ඇඬු ිවනේනේ නෑ. මා ඬු ළ මඬුේ සිඬු පැඬුිරවීම නසිා හට ඬුේ විරා ි සඬු ටක් ඬුිබනවා. මට ලැබන ඕනෑම දේ්ේකිනේ යැපනේන පුෆවනි. ම ේ සිඬු කය වචනය යන ඬුිදාරිනේ භයක් හට නේනේ නැහැ. ඬුැඬුි ැනීමක් නැහැ. ඇඬුේඬුනේම මං හැසිරනේනේ හුදකලාව්මයි. කඟව්නක ේ හසි මඬු ඇඬුි ඬුනි අඟක් ව යි. සඹබුදු පළහර සැබැවිනේම අසිරිමඬුේ !

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^11&

බුදු සසනුක් නා පවඬුනි යු යක ලාවට යනේඬුයනේ හරි නිර්වානයේ ඇඬු ිසුවය මඬු වූයේ පසේ බුදුරාානනේ වහනේසේලා නිසයි. අද ඔබට කියා දනේනේ කාශයප බදුු සසනුඬුේ තඬුම බදුු සසනුඬුේ අඬුර කාලයේ සදිු වූ සිදුවීමක් ැනයි. බාහෝ පිනේවනේඬු ක මාරවරු දදනක් කාශයප බදුු සසුනේ පැවිදිව බාහෝ පිනේ කර ම ඵල නාබලාම මරණිනේ මඬු දව්ලාව උපඬු ලැබුවා. බාහෝ කාලයකට පසුව ඹ දදනා කාශයප බුදු සසුනේ දී යනිසේ ලාව උපඬු ලැබවුා. වැන මහලේ පුදේ ලයා

- 3 - බරනැසේ රාු ේ පුඬුා වී ඉපදුනා. බාල ඬුැනැඬුේඬුා පුරෝහිඬු බමනුා ේ පුඬුරයා වී ඉපදුනා. දදනාම එකම දින මව්ක ස පිළිසිඳ න එකම දිනයේ මලාව එළිය දුට ුනසිා බාහෝ හාඳ යාලුවනේ බවට පඬුේ වුනා. පුරෝහිඬු පුඬුරයා බාහෝම ඥාානවනේඬුයි. දිනක් ඔහු රා ක මරු අමඬුා මසේ පැවසුවා.

„ක මරුන ි යඹ දවසක ඔබ රාව්වි... මමඬුේ පියා ේ උරුමයට පුරෝහිඬු බවට සුදුසුකඹ ලබාවි. අපට බාහෝම දක්ෂ ආකාරයට රාායය පාලනය කිරීමට හැකි ව්වි. එනසිා හාඳ සංයමයකිනේ, යහපඬුේ ලස රටක් පාලනය කිරීමට අවශය ශිලේපය දැනේම ඉ න ම.ු ඒ වන විට ලාව පසේ බදුුරාානනේ වහනේසේලා කිහිප නමක් පහළ වී සිටියා. උනේවහනේසේලා කාලනේ කාලයට මම ානපදයටඬුේ පණිුුසිඟා වැඩීමට පරුුදු වී සටිියා. ඒ මණුිවරුනේ ේ ශානේඬු ඇවඬු ඹ පැවඬු ඹ වලට පැහැදුන ුානපදවාසීනේ ඉඬුා ආසාවනේ දනේපැනේ පූාා කළා. ඬුැනනිේ ඬුැන සැරි සරා ිය ක මාරයා සහ පුරෝහිඬු පුඬුරයා ඹ ානපදයට පැයනුනේ ඒ පසේ බුදුවරුනේ එහ ිවැුම කිරීමට ආසනේන වූ කාලයකයි. දිනක් හදිසියේ ම ආකාසයනේ පසේ බදුුවරු ානපදයට වැුම කළා. ඒ වලාව් ක මරුවරු දදනා ද පණිුුසඟිා යයනේ සිටියා. පසේ බුදුවරු දුටු පමණිනේ ඒ ානපදවාසනීේ ඉඬුා පරීඬුියට පඬුේ ව ූසැටි ඹ දදනා බලා සිටියා. ඉඬුා ම ඕනෑකයනේ ආසන පැනව්වා. උනේවහනේසේලාට වනේදනා කාට පාඬුේඬුර දෝඬුනිේ ම න රසවඬුේ ආහාරයනේ පරුවා තරවයනේ පාූා කළා.

ඒ සියලේලම ඉඬුා ඕනෑකයනේ බලා සිටි ක මාරවරු උඬු ඹ පසේ බුදුවරු

පිළිබඳව සිඬු පහදවා ඬුේඬුා. „ඹ යනිසුනේ ඉඬුාමඬුේ පුදුමයි. රාක ටවඬුේ නැඬුි රු සරුවක් ඹ මනුිවරුනේට ඬුිබනේනේ. ඒකානේඬුයනේ ඹ මුණිවරු සුවිශේෂි දයක් අවබෝධ කර ඬුේ අය විය යුඬු යි. බාහෝ ශලිේප උ ඬුේ අය විය යුඬු යි. එනසිා අපි ඹ උඬු මනේ යටඬුේ ශිලේප ඉ න මු. ක මාරවරු කඬා වූනා. පසේ බුදුවරු වඬු ාසේ වනේදනා කළා.

„සේවායනි අපි උඬු ඹම ශලිේපයනේ සායා සැරිසරන ක මාරවරු. ඔබ වහනේසේලා දස බලන විට ඉඬුා උඬු ඹ දේවලේ බාහෝ දනේනා බවඬුේ පර න කරන බවඬුේ අපට සිඬුනවා. අපිඬුේ කැමැඬුියි ඒ ශිලේපය ඉ න නේන?

„පිනේවඬුේ ක මාරවරුනි, ඹ කිසිවක් පැවිද ිනාවූවනේ ට පර න කිරීම අපහසු

යි. එනිසා පැවිදි නාවූවනේට ඉ ැනේවීම අපහට වහසක් ම ව්වි.‟

„එසේ නඹ සේවායනි අප පැවිදි කරන සේක්වා‟ ඒ පසේ බදුුවරු ඒ දදනාට අනුශාසනා කළා. ඇවැඬු ඹ පැවඬු ඹ කියාදුනේනා.

පැවිදි ජීවිඬුයක් ඬු කළයුඬු ආකාරය පැහැදලිි කළා. „පිනේවඬු ඹ ශලිේපයේ ඵල ලැබීමට නඹ ඇවිදින විට (කළසේ අරමනු ුහා එක්නාවී) හුදකලාව් ම ඇවිදනිේන. හඳි නේනා විට, සිට න සටිින විට, කය සඬුපවන විටඬුේ (කළසේ අරමුන ුහා එක් නාවී) හුදකලාව් ම සැඬුපනේන. මසේ අනශුාසනා කාට පසේ බුදුරාානනේ වහනේසේලා එය පුරුදු කිරීමට පහසුව පිණිස හුදකලා ක ටි දකක් පනේවා එහ ිඬුනි ඬුනිව ම වාසය කිරීමට උපදසේ දුනේනා. පුරෝහිඬු පුඬුර වූ හියයනේ පළඟක් බැඳ න භාවනා කිරීමට සැරසනු පළමු වාරයේදීම සමාපඬුේඬිුයනේ උපදවා න ඊට සමවැද ීවාසය කළා. සියලු සැප පරයන දැවිලි ඬුැවිල ිනැඬු ිනිරායස සවුයක් ඒ සමාධි ඬු ළිනේ අඬුේවිඳිනේනට පටනේ ඬුේඬුා' නමුඬුේ රාාක මරු ව ූදවැන ිහියනමට ඒ අධික හුදකලාව දරා නේන බැරි වනුා. මාළි ාව අඬුහැර පැයණියඬුේ ඬුම යඬුරයා සමඟ සිටි නසිා ක මාරයාට ඬුනිකමක් දැනුනේ නැහැ. ඒඬුේ පැවිදි වූ දා පටනේ ක ුා කළ පටනේ ඬුමා ළඟිනේ ම සටිි යඬුරයා ද ඬුමා නේ ඈඬුේවලා. ක මාරයාට පාලුවක් ඬුනිකමක් දැනනුා. ඒ සම ම ඒ හියයනේට පැවිදි ජීවිඬුය පළිිබඳව කළකිරීමක් ඇඬු ිවුනා. ඉරියව් හඬුර්දී ම ඬුනිකම දැනනු නිසා ක මාරයාට සියලු ක සලයනේ එපා වුනා. ඒ හියනම, ක ටියනේ පිටවලා පුරෝහිඬු හියනම මුන ැසනේනට ියා.

„හියයනි ඇයි? අප වසිය යුඬුේඬුේ හුදකලාව් නේද? කිමද ඔබ ඹ...‟

„යඬුර හියයන ිමට හුදකලා දවිිය අපහසුයි. මට ඹ පැවිදේද ැන කළකිරුනා. මම කලේපනා කළා ඹක අඬු හරිනේන.‟

„එහම කරනේන එපා. ක ටිය පාලුනඹ මඬුැනට වලා ඉනේන.... යැයි පැවස පුරෝහිඬු පඬුුර හිය සක්මනේ කරනේන පටනේ ඬුේඬුා. ඒ දස බලා සිටි අනක් හයිනම සේවායන,ි ඹ ඉ නීමනේ යඹ දවසක එක ම ඬුැනකට පඬුේවන අවසානයක් ඬුිේ ද?

„ඔව්...... එනසිා ඔබ සිටි ඬුැනට ම යනේන. අප ඹ ශිලේපයේ අවසානය දක්වා ඉ න නිමු. මය අසා දවනි හයි නම ඬුම ක ටියට ියඬුේ නැවඬු කලකිරි යළිඬුේ පුරෝහිඬු පුඬුර හිය ේ ක ටියට වැන යා. ඬු නේවැනි වඬුාව්දීඬුේ ඬුම ක ටියට යන ලස අවවාද කාට පිටඬුේ කළඬුේ ටික ව්ලාවකිනේ නැවඬු ආපසු ආවා. පුරෝහිඬු හියයනේට මය විශාල කරදයක් වුනා. ඔහ ුඬුනියම කලේපනා කළා.

- 4 -

„ඹ ක මාරයා හැදන කනක් නාවයි. මාහ ු ැන බලනේන ියාඬුේ ම ේ කටයඬුුේඬුටඬුේ බාධාවක්. මා දැනේ ඬුීරනයක්

ඬුයුඬු යි. එය දදනාට ම යහපඬුක්.‟ පුරෝහිඬු පුඬුර ක මාරයා ක ටිය හැරදමා රහසේ ම කැළයට නික්ම ියා. අනක් හියනමට හුදකලාව ඔරාඬුේඬු දුනේනේ නැහැ. නැවඬු යඬුර හයියනේ ේ ක ටියට ආවා. ඒඬුේ සිදු වූයේ නා සිඬුත දයක්. සිවුරු පාඬුර කිසිවක් පනනේනට ඬුිබුේ නැහැ. ක ටිය හාඳට අසේපසේ කර ඬුිබුේ නා එනේන ව ේ. ඬුම යඬුර හියයනේ ක ටිය පමනක් නාව් පලාඬුම හැරදමා ාසේ ඇඬුි බව ඬුේරුඹ ඬුේඬුා. ඬුමා කළ ක්‍රියාව හාඳිනේ ඬුේරුඹ ඬුේ ඒ හියනම ලාමක සිඬුට සිඬුනේ නනිේදා කරයනේ. ඬුම ක ටියට ආපසු පිටඬුේව ියා. සිඬුේ සේවභාවය පිළිබඳව කළකිරුනු මනසනිේ යුඬු ව පළඟක් බැඳ න නුවණිනේ විමසනේනට පටනේ ඬුේඬුා. සිඬු විවිධ අරමුනු රහනය කර න දුකහදා දන ආකාරය ැන කලේපනා කළා. විදර්ශනා නවුන ඬු ළ සිහයි පිහටිුවා ඬුේඬුා. ක මාරයාට ටිකනේ ටික පටිඡචසමුපේපාදය අවබෝධ වනේන පටනේ ඬුේඬුා. දුක, දුකට හේඬු ව, අවබෝධ වුනා. ඒ හේඬු ව නැඬු ිවිට දුකද නැඬු ිවී යන බව අවබෝධ වීමට පටනේ ඬුේඬුා. ඒ සඳහා කළයුඬු දේ අවබෝධ වනේන පටනේ ඬුේඬුා. ඒ ආසනය මඬුදීම ක මාරයාට චඬු රාර්ය සඬුයය පරිපූර්න වශයනේ ම අවබෝධ වුනා. හුදකලාව් ම ඬුනයිම ධර්මය අවබෝධ කළ පසේ බුදුවරයක් බවට පඬුේවුනා. පසේ බුදේධඬුේවයට පඬුේ උනේවහනේසේලා ලාව පසේ බුදුවරුනේ ේ වාසභතයය වූ නනේදමුලක ලනේ දාමය සායා සූදේධියනේ වැුම කළා. උනේවහනේසේලා මම ාඬාව වදාළා,

„යඹ හයකිනේ සේඬානෝජඬු පරඥාාවනේ යඬුු , නුවන ඬුිබන යහපඬුේ හැසිරීඹ ඇඬු ියඬුරයක් ඇසරුු කරනේනට ලැේ නඹ,

සියලු උවදුරු මැු පවඬුේවා න එයිනේ සඬු ටු වී සිහියනේ යුඬු ව ම හැසිරනවා.‟

„යඹ හයකිනේ සේඬානෝජඬු පරඥාාවනේ යුඬු , නුවන ඬුිබන යහපඬුේ හැසිරීඹ ඇඬුි යඬුරයක් ඇසරුු කරනේනට නා ලැේ නඹ

දිනා ඬුේ රට අඬුහැර යන රාක සේ සියලේල අඬුහැර හුදකලා ව්ම ජීවඬුේ වීම ම යි වටිනේනේ‟ හරියට කඟව්නක ේ හිස

මඬු ඬුිබන ඬුනි අඟක් ව ේ‟

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^14& අප ේ ශාසේඬුූනේ වහනේසේ ඉසි ිල ිපර්වඬුයේ දී පසේ බදුුවරුනේ ැන වදාළ ඉඬුා රමණීය දසුමක් ැන ඔබ අසා ඇඬුි. බාහිර උපදසේ නාලබා ඬුමා ඬු ළ ක්ෂණිකව ඇඬුිවන අවබෝධයක් ඬු ළිනේ නිවනේ දැකීම පසේ බුදුවරුනේ ේ සේවභාවයයි. බාහෝවිට උනේවහනේසේලා බුදේධඬුේවයට පඬුේවනඬු රු ඬුමනේ ේ ඹ ජීවිඬුය ඹ සකසේ වයනේ යනේනේ පසේබදුු බවට බව දනේනා බවක් නාපනේ. එහඬුේ ජීවිඬුාවබෝධය පිණිස උනේවහනේසේලා ඬු ළ ඇඬුි නාසනේසි්ඳන ආශාව විසනිේ ඒ ඬුඬුේඬුේවය කරා න යනේනේ. එමනේම බාහෝ පසේ බුදුවරුනේ උපඬු ලබා ඬුිබනේනේ රා පවලුේවලයි. රාකම හැරදා අභනිික්මන කාට විමකු්ඬුි ව්ෂනයේ යදීම උනේවහනේසේලා ේ සේවභාවයයි. සසරහ ි පරුන ලද පිනේ ඇඬුි දරුවක් බරනැස රා පවුලහ ි ඉපදුනා. ඔහටු ඬුරුන වියහිදමී රාකම ලැබුනා. නමුඬුේ රාාකීය ජීවිඬුයට ඹ යාවනුේ රාඬු මා ේ සිඬු ඇලුේ නැහැ. ඬුම බිසව කරහවිඬුේ සිඬු ඇලුනේ නැහැ. දනික් ඔහු ඇමැඬුි මණුුලේල රැසේ කළා. පරයි ඇමැඬුවිරුන,ි මට ජීවිඬුාවබෝධය ලබනේන ආසයි. අපි ව ේ රාකරපු අය ේ නා ණිිය හැකි ඉඬුිහාසයක් ඹ අඬුීඬුයේ ඬුියනවා. ඒ රාකළ හැමෝම ඬුම ඬුමනේ කළ දේ රැ න ියා. හැබැයි ජීවිඬුාවබෝධය පණිිස වහසුන ුරාවරු ඹ ඬුම ජීවිඬුයට යඹකිසි වටිනාකමක් ලබා නේන ඇඬු ි කියලයි මට හිඬුනේනේ. ඹ දඹදිව ඉඬුහිාසය බලදේද ී අභනිික්මනේ කළ රාවරුනේ නඬුුේ අුුවක් නැහැ. ඇඬුේඬුනේ ම මට ඹ කිසිදයක් ැන දැනේ ආශාවක් නැහැ. මං කැමැඬුයිි විමුක්ඬුිය සායා න යනේන. ඇමැඬුිවරු කලබල වුනා. අහෝ මහරාඬු මනි, අපේ රට විනාශ ව්වි. ඔබඬු මා ේ රාාය කාලය ඬු ළ රට සඛුිඬු මුදිඬු වනුා. ානයා සැපසේ වාසය කරනවා. සැප සඹපඬුනිේ දැනේ අප ි ආඪ්‍යව ඉනේනවා. සාමනේඬු රාවරුනේ අපේ රාායයට ඇසේ හළා නයි ඉනේනේ. ඔබඬු මා වැන ිඋඬු ඹ නායකයක් අපට නැඬුිවුනාඬුේ මුෆ රාායයම අනඬු ර්. රාඬු මා කලේපනා කළා. බිසව හණු හණුා මහම කිව්වා. මා පරිය දේවයනේ වහනේස. ඔබ වහනේසේ නැඬු ව මා ඉනේනේ කාහාමද? ඹ රාපරපුර වඳ වනේනට ඉු නාද ීඉදරිියට නයාම අප ේ යුඬු කමයි. ඉඬුිනේ සේවායන ිඅු ුවශයනේ රා පරපුර පැවැඬුේවීම පිණිස අප ිදරු සඹපඬුක්වඬුේ ලබා ඬු යුඬු යි.

- 5 - රාඬු මා අනුකඹපාවනේ එයට එකඟ වනුා. ඒකඬුේ ඇඬුේඬු. පඬුුේ ක මරක් සිටියාඬුේ ම ේ බනේධනවලනිේ මට නදිහසක් ලැේවි. එඬුකාට මට පර සූෂිවරු විමකු්ඬුිය සායා ිය පරිදේදනේ අභනිික්මනේ කරනේනට පුෆවනි. කියා කලේපනා කාට නශිේශේද වනුා. ටික දනිකිනේ දේවියට දරු සඹපඬුක් ලැබන ලක නු පහළ වුනා. ඇමැඬුිවරු රැසේකළ රාඬු මා මහම කිව්වා. පරයි ඇමැඬුිවරුන,ි දැනේ බිසවුනේ වහනේසේට දරු ැබක් පහිටිා ඬුිබනවා. පුඬුක උපනේනාඬුේ ඔහටු ඔටනුු පළදවා රාාය විචාරනේන. මා පැවිදිවීමට යනවා. අනේ රාඬු මන ිඑසේ කරනේන එපා. බිසවනුේ වහනේසේට ලැබනේනේ දුවක්ද පුඬුක්ද කියා අප දනේනේ නැහැ. දරුවා ලැබනකඹ ඉවසන සේක්වා. රාඬු මා නිශේශේද වුනා. බිසව පනිේවඬුේ පුඬුේරුවනක් බිහිකළා. ඇමැඬුිවරු රැසේවී රාඬු මාට බාහෝ කරුනු කිව්වා. රාඬු මන,ි ක මරු ඬුවම ළදරුයි. ඬුවම දනේනේ සනිාසීමඬුේ, හැඬීමඬුේ පමනයි. එනසිා ක මරුට සුදුසු කලේහි එළැඹන ඬු රු ඔබ වහනේසේ ේ ානයා රැක නේනා සේක්වා! රාඬු මා නිශේශේද වුනා. ක මරුට සදුුසුකලේ පැයනනුා. ඇමැඬුිවරු රැසේකළ රාඬු මා මහම කිව්වා. පරයි ඇමැඬුිවරුන,ි දැනේ මට නවඬුිනේන කලක් නැහැ. ානඬුාවට ඇඬු ි අනුකඹපාව නිසය ි මං මඬුක් කලේ ඉවසා සටිියේ. ක මාරයාට ඔටනුු පළඳවනේන. රාඬු මා කරනවෑයයනේ ලවා කසේ රැවුලේ බා ඬුේඬුා. ශරමන පරීෂේකාර නේවා න ිහි වසේඬුර ඉවඬුේකාට හැඳ පාරවා ඬුේඬුා. මහාානක රාු අභනිකි්මනේ කළාසේ ඹ යාවුනේ රාුද මහමඟට බැසේසා. සියලු පිරිවර ානයා මහඬුේ සේ කඹපා වනුා. මුෆ රාාධානියම කැළඹුනා. ඔවනුේ හණුා වැළපනුා. රාඬු මා නිශේශේදව පිටවුනා. ඔවනුේ පසේසනේ ඒඹ නිමාවක් නෑ. රාඬු මා බැරිම ඬුැන සැරයටියනේ පාර හරහා ඉරක් ඇනේදා. ඔනේන මං ර්ක්‍රුාවක් ඇනේදා. මඬුනිනේ එහාට කවුරුවඬුේ එනේන එපා! මහානඬුාව හණුා වැටුනා. පුංජ ක මාරයාට කිව්වා අනේ පංුජ ක මරුනේ.. ඔබ ේ පියානනේ ේ රා අන නිසා අපට ඹ ර්ක්‍රුාවනේ ඔේබට යනේන වරඹ නැහැ. එහඬුේ ඔබට නඹ ඬුම පියානනේ වඬු යා හැකියි.

එවිට ක මාරයා පියානනි.. පයිානනි.. මාඬුේ එනවා‟යි කියයනේ ර්ක්‍රුාව මැණු න රාඬු මා අසලට ියා. රාු මහම කලේපනා කළා. මං ඹ ඬුාක් මුෆ මහානකායම ම ේ දරුවනේ ව ේ ආදරයනේ රැක ඬුේඬුා. එහම එක් ඹ එක දරුවක් ආරක්ෂා කිරීම අපහසු නැහැ. ඉඬුිං රාාඉෂීනේ වහනේසේ පුඬුාඬුේ සමඟ කමනේ කමනේ ශරමනයනේ වහනේසේලා වැුසිටින වනයට පැයනනුා. එහ ිහුදකලා ක ටි ඬුියනවා. මැටියනේ ඬුැන පලිේ ඬුියනවා. සක්මනේ මෆ ඬුියනවා. හැබැය ිරාමාලි ාව් ඇඬු ිවටිනා සැපපහසු ආසන

කිසිවක් නැහැ. පුඬුේ ක මරා මහඬුේ අසරීුවකට පඬුේවනුා. සීඬුල හමනවිට „පියානනි සඬීුලය‟ි කියා හණුනවා. අව් රසේනය

වැන විට පියානන ිඅව්ව සැරයි‟ කියා හණුනවා. මදුරුවනේ කනවිට, පියානනි මාව මදුරුවෝ කනවා‟ කියා හණුනවා. බු නිි

පිපාස දැනුනුවිට පියානන ිබු ිනිය,ි පියානනි පිපාසය‟ි කියා හණුනවා. රාාඉර්ෂීනේ වහනේසේට අභනිික්මනේ කළ අරුඬු සපයා නේන නාහැකිවුනා. මහඬුේ කරුනාවනේ යුඬු ව දරුවාට ඇප උපසේඬාන කළා. ඒ වනුවනේ මුෆ රැයඬුේ දවාලඬුේ ඬුවුනා. දරුවාව සනසා මට පණිුු සිඟා වන නවා. රා බාාුනේ වනුවට

මනේ ඬුන හාලේ, කුල, මුංඇට ආදිය යශර ආහාරයි ලැබුේ. ක මාරයා පියානන ිමට ඹවා අනභුව කිරීමට අමාරුයි‟ කියා ආහාර සේවලේපයයි ඬුේඬුේ. කමනේ ක මාරයා ේ සරිුර මැළවී ියා. අව්ව් කපා දැම නෆමක් මනේ මැලවනුා. රාාඉෂීනේ වහනේසේට ඹ දරුවා ැන මහඬුේ අනුකඹපාවක් ඇඬුිවනුා. පුඬුේ.... එහනඹ අප ිටික දවසකට න රයට යමුද? එඬුකාට ඔයාට රසවඬුේ ආහාර ලැේවි.

„අනේ පියානනි එහනඹ යමු‟ රාාඉර්ෂීනේ වහනේසේ ඹ දරුවාඬුේ සමඟ පැයන සැරයටියනේ ර්ක්‍රුාව ඇඳප ු ඬුැන නැවඬු නා. ඒ වනවිටඬුේ බිසව ඇමැඬුියනේට මසේ කියා ඬුබිුණි.

- 6 -

„ක මාරයාට වනයේ ජීවඬුේවනේන අමාරුයි. කීප දවසකිනේ ආපසු ඒවි. එහම ආවාඬුේ නැවඬු මාලි ාවට කැඳවා න එනේන‟ කියා සේනාව රඳවා ඬුිේබා. රාාඉර්ෂීනේ වහනේසේ එඬුැනට වැන බව බිසවට සැළවුනා. බිසව එඬුැනට පැයනදේදී රාාඉර්ෂිනේ වහනේසේ ක මරුට මසේ කිව්වා. පුඬුේ අනේන ඔබ මෑණියනේ ඉනේනවා. පුඬුා එඬුැනට යනේන. පුඬුාට කිසි හරිිහැරයක් නාව්වා. ක මරා දුව ාසේ මෑණියනේ වැළඳ ඬුේඬුා. රාාඉරිෂිනේ වහනේසේ ආපසු හැරී පසේ බදුුවරුනේ වසන වනයට පැයණියා. උනේවහනේසේට අමඬුු ම නිදහසක් දැනනුා. සීඬුලය,ි රසේනය,ි බු ිනිය ිකියා හණුනේනට දැනේ කවුරුවඬුේ නැහැ. එකල ඬුම දරුවා නිසා සිඬුහි හට ඬුේ බැඳීමනේ සිරවී සිටි අයුරු උනේවහනේසේට වැටහනුා. දැනේ ඒ සියලේලනේ නිදහසේව හුදකලාව් සිටීමනේ ලැබන සැපය ටිකනේ ටික ඬුේරුඹ නිදේදි සඬිු සමාහිඬු වුනා. ජීවිඬුාවබෝධය පිණිස සිඬු සකසේ වනුා. සියලු කලසනුේ නේ නදිහසේ වුනා. පසේ බදුුවරයක් බවට පඬුේවුනා. උනේවහනේසේ ඹ ාඬාව වදාළා. ඒචං දුඬුියේන සභා මමසේස වාචාභිලාපෝ අභසිජිානා වා ඒඬුං භයං ආයඬිුං පක්ක්‍රුමානෝ ඒඬුෝ චර් ක්‍රු ේ විසානු කපේපෝ මට දවැනේනක් සමඟ ඹ විදිහට ජීවඬුේ වනේනට සිදුව ූනසිා නිසරු වචන කිය කියා ඉනේන සිදුවුනා. අනඬිුේ කනාට ඇල ීඉනේනඬුේ සදිුවනුා. ඇඬුේඬුනේ ම ඹ ඬු ළිනේ ඇඬුිවන අනා ඬු පරමාදය ැන මට බයක් ඇඬුිවනවා. දැනේ මම හැසිරනේනේ ඬුනිවම හුදකලාව්මයි. කඟව්නක ේ හසි මඬු ඬුියන ඬුනි අඟක් ව යි.

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^16& අප ේ ශාසේඬුූනේ වහනේසේ විසිනේ කිසිවක නා දනේනා අඬුීඬුයක පහළ වූ පඡඡක බුදේධ නඹ අපූර්ව මනුිවරයනේ පිළිබඳ කඬාව නාපවසනේනට ඒ පළිිබඳව කිසිවක් ම අප ි නාදනිමු. ඒ පසේ බුදුවරුනේ ේ හුදකලාව ඔහුනට ම ආව්ණික ව ූවිශේෂඬුේවයකිනේ යුඬු විය. එනඹ හිමාලයේ වන ිරි දුදුෆ අඬුරහි ලේලනේහි ඔවනුේ වාසය කරනේනේ ද හුදකලාව්ම ය.

කඟව්නාට ඇඬුේඬුේ එක් අඟකි. මනුේවහනේසේලා ජීවඬුේ වනේනේ ද ඬුනි ඬුනිවය. කිසදිා යඬු රු බවකිනේ හෝ යු ලයක් බවට පඬුේ නාවන හයනිේ ඬුම උදානයනේ හ ි මඬු කාට පනේවනේනේ ද කඟව්න අඟක් ලසනිි. බාහෝ විට පසේ බුදේධඬුේවයට පඬුේ වනේනේ රාවරුනේ ය. නැඬුහාඬුේ රාක මාරවරුනේ ය. මහි සඳහනේ වන කඬාවහි ද ඒ පුනයවනේඬු ඬුැනැඬුේඬුා බරනැස රාක ව උපනේනේ ය. මාහු ේ පනිේ බලයනේ බරනැස බඬුනිේ බුලඬුිනේ සරු වුනා. අටුකාටු පිරී ියා. රාු ේ බුාව පවා පිරී ියා. නමුඬුේ රටවැසියනේ බදු වශයනේ වන අසේවනු කාටස වැන වීම නසිා බුාවල ඬුිබනුු ධානය ඉවඬුේ කරනේන සිදුවනුා. දිනක් විශාල වශයනේ ධානය ඉවඬුේ කරන දුට ුරාඬු මා මසේ විමසුවා.

„පරයි ඇමැඬුිවරුන,ි මාකද ඹ බුාව හිසේ කරනේනේ? මාක ඬුේ පරශේනයක්වඬුේ ද?

„දේවයනේ වහනේස අලුඬුේ අසේවැනේනක් ලැබනවා. මවර ව ාව

සරුයි. එනිසා පරන ධානය ඉවඬුේ කරනේනයි ඹ අදහස‟

„එඬුකාට ඕවට මාකක් ද කරනේනේ?‟

„දේවයනේ වහනේස, අපි ඹවා එක්කෝ පුෆසේසනවා. නැඬුේනඹ ඟේ

පා කාට හරිනවා‟

„මානවා....? ඇමඬුිවරුනේනේ...... ඔබට විශාල වැරදීමක් සදිු වී ඇඬු ිහැුයි. ම ේ ානයා වහස මහනේස ිවී උපයා න රායට වන ආදායඹ බදු මසේ විනාශ කරනේනේ කාහාමද? එඬුකාට අනේඬු:පරු නිවාසවල අුපුාුු සපරුලා ද ඬුියනේනේ? බලසේනාවල

- 7 - අුුපාුු සපුරලා ද ඬුියනේනේ? දේශයනේහ ිඅුුපාුු සපුරලා ද ඬුියනේනේ?

„දේවයනේ වහනේස, රට සුඛිඬු මුදිඬුයි. කිසි පරශේනයක් නැහැ. ානයා ේ ආදායඹ සරුයි. බදු වැන කිරීමක් කළඬුේ ඔවනුේට

දැනනේනේ නැහැ‟

„නෑ...! බදු අු ු කළ යුඬු යි. රායේ වියදඹ පිණිස ානයා ඬුලා පලා බදු නේනට මා සුදානඹ නැහැ. ඒ ව ේ ම ඔය ධානයවලිනේ බිඳක්වඬුේ විනාශ නාකළ යුඬු යි. අුු නනේ දනේසලේ පිළියල කාට දනේ දිය යුඬු යි. එඬුකාට එක්ඬුරා ඇමැඬුවිරයක් උ ර පාදයනේ රා ුළඟට පැයන රාුට මහම කියනේන පටනේ ඬුේඬුා.

„භවඬුේ දේවයනේ වහනේස, ඔබ වහනේසේ මං ැන දනේනවා නව. මං දානය ැන සෑහන පරියේසනයක් කළා. දනේදීම යනු නුවනැඬුේඬුනේ ේ වැුක් නාවයි. අපි හැමෝට ම ඬුියනේනේ මරණිනේ මඬු සාබාදහමට එක්වීමටයි. අපේ සඬිු පරිසරයට විසිරනවා. සරිුර මහපාළාව සරු කරනවා. ආශේවාස පරශේවාස සුළඟේ හමා යනවා. එඬුනනිේ අපේ කඬාව සමාපේඬුයි. එනසිා දේවයින,ි දනේ දීම යන ුලාවට ඇවැසි දයක් නාව්! රාඬු මා මහඬුේ සංව් යට පඬුේ වුනා. නශිේශේද වනුා. ඬුවමඬුේ බුාවල අසේවැනේන ඉවඬුේ කරනවා. රාඬු මා වනඬුේ ඇමැඬුිවරයක ට කඬා කළා.

„පරයි ඇමැඬුිය, දැනේ බලනේන.... බුාවල ධානය ඉවඬුේ කරනවා. දවසේ නනක් ඬුසිේසේ ඹ කරන වැේ නවඬුේවනේන කියලා එක ඇමැඬුියක ට කිවුවා. දනේ දනේන කියලා කිවුවා. සඬුර දිශාවට දනේ ශාලා හඬුරක් හදලා දනේ දනේන කිවුවා. ඔහ ු

කියනේනේ් ේ දනේ දීමනේ ඵලක් නැහැ කියලයි.‟

„ඒක ඇඬුේඬු දේවයනේ වහනේස, ඉසේසර රාවරු මානඬුරඹ දනේ දුනේනා ද? ඉඬුිං මාකද වුේ? දනේ දීඹ දී එක දයක් ඬුිේ. එනඹ දනේනාද පනේ. නේනා ද පනේ. එයිනේ එහා දයක් නැඬු. එනසිා අප ිදනේ දනේනට පටනේ ඬුේඬුාඬුේ ානයා කඹමැල ිව්වි. මා හඬිුනේනේ ද අපේ අර ඇමැඬුිඬු මා ඬුේ ඬුීරනය හරි බවයි.

„ආ...... බාල....... නුඹලා කාවද ඹ නාමඟ යවනේනේ....? පුෆසේසනවා. ඟේ පා කරනවා කියයනේ ඒවා රැ න යනේනේ නඹුලා ේ බුාවලට නා ව්ද? දනේ දීමටඬුේ, ානයා සුවපඬුේ කිරීමටඬුේ, ානයාට අදරැඬුි රාක් ලස මා නේනා වෑයම කුාකපේපලේ කරනේනේ ම නේ යැපනා නුඹලා විසිනුය!ි

රාඬු මා හාඳට ම කලකිරුනා. මැඬු ිඇමැඬුිවරුනේ ේ සාකෑඹ නවඬුේවනේනට ක්‍රමයක් නැඬු ිවුනා. ළ¼ඟට පැයන ආදර බසේ දාුනා ඹ ඇමැඬුිවරු පවිටු පිරිසක් බව රාඬු මාට අවබෝධ වුනා. රාඬු මා බාහෝ කලේපනා කළා. දූෂිඬු ඇමැඬුිවරුනේට මැදි වී සටිින දැහැය ඇමැඬුවිරුනේ සායා නේනට උපක්‍රමයක් කළා.

„පරයි ඇමැඬුිවරුන,ි මට ටික කලකට ව්ව්කයක් අවශයයි. එඬුක් මහානයා සුවපඬුේ කිරීඹ රාායකරනය ඇමැඬුිමණුුලේලකට භාර දනේන මං කැමැඬුිය.ි එඬුකාට ඒ සඳහා මා යඹකිසි වයවසේඬාවක් සකසනවා. මා නැඬුි නිසා ඔබට පිහටි වනේනේ ඒ වයවසේඬාවයි. ඉඬුිං දැනේ යන පිළිවල ද හාඳ? වයවසේඬාවට අනුව වැුකිරීම ද හාඳ? දූෂිඬු ඇමැඬුවිරු කලබල වනුා.

„අහෝ දේවයනේ වහනේස, වයවසේඬාවනේ පටනේ ඬුේ විට එහි නායකඬුේවය දනේනේ නලිධාරිනේටයි. ඇමඬුිවරුනේ හැටියට අපට නිදහසේ කටයඬුු කරනේනට ලැබනේනේ නැහැ. එනසිා දැනේ ඹ කර න යන පිළිවලට අප ිකර න යනේනඹ.

„නැඬු ඇමැඬුවිරුන.ි.... වයවසේඬාවක දී නායකඬුේවය ලැබනේනේ වයවසේඬාවට ම යි. ඇමැඬුරිුනේ, නලිධාරිනුඬුේ කළ යුඬුේඬුේ ඒ වයවසේඬාව අන ුමනය කිරීමයි. දැහැය ඇමැඬුවිරු පිළිඬු රු දුනේනා.

„පිනේවඬුේ දේවයනේ වහනේස, වයවසේඬාවකට අප ිකැමැඬුිය.ි ඔබවහනේසේ ේ උඬු ඹ අදහසේ ඉෂේද කාට ානයා සුවපඬුේ කරනේන වයවසේඬාවට නායකඬුේවය ලැබනවාට අප ිකැමැඬුිය!ි ඹ ඬු ළිනේ රාඬු මා වයවසේඬාවට බලය පැවැරුවා. දූෂිඬු ඇමැඬුිවරු අසේ කළා. දැහැය ඇමැඬුිවරුනේට මලුේපල දුනේනා. ඹ සියලු දේ කළේ කලකිරුනු සිඬුකිනේ. රාඬු මා ආසා කළේ කිසිවක ට නා බැඳී ිය ජීවිඬුයක්. රාඬු මා රාකම අඬුේහරියා. ශරමන වසේ න වනයට පයිමං කළා. ඒ වනයහි පසේ බුදුවරු වැු ඉනේනවා. ඹ නවක ශරමනයනේ වහනේසේ රුක් සවනේ බවුනේ වුනේනට පටනේ ඬුේඬුා. කමනේ කමනේ සිඬු සමාධිමඬුේ වුනා. නුවණිනේ විමසනේනට පටනේ ඬුේඬුා. කමනේ කමනේ පරඥාාව වැඩී ියා. සියලු කලසනුේ නේ නිදහසේ වුනා. පසේ බුදුවරයක් බවට පඬුේවුනා. උනේවහනේසේ ඹ ාඬාව වදාළා. පාපසහායං පරිවජ්ායේඬ

- 8 - අනඬුේඬදසේසිං විසඹ නඡිට්දං සයං න සේඡ පසුඬුං පමඬුේඬුං ඒ කෝ චර් ක්‍රු ේ විසාන කපේපෝ අයහපඬුේ දේ ම හරි විදිහට දකින, වැරදි වැුපිළිවලක ම සිටින පාප ීපුදේ ලයනේ ේ සහයෝ ය නඹ දුරුකරනේන ම ඕන. ඒ යඬුරඬුේවයනේ පලක් නැහැ. ඔවනුේ කාමයනේට වසඟව සියලු කටයුඬු පරමාද කාට වාසය කරන හයිනේ අඬුේහැර දැයය යුඬු මයි. ඒ නසිා දැනේ මං හැසිරනේනේ ඬුනිවම හුදකලාව්මය.ි කඟව්නක ේ හසි මඬු ඬුිබන ඬුන ිඅඟක් ව යි.

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^17& අප ේ ශාසේඬුූනේ වහනේසේ ේ ශාසනය අං නවයකිනේ යුක්ඬුයි. එහ ි සඬුර දේශනා සඬුුේඬු නයනේ ද, ාඬා සහඬිු දේශනා යේය නයනේ ද, ාඬා රහිඬු දේශනා වයේයාකරන නයනේ ද, ාඬාවනේ පමනක් ඇඬු ිදේශනා ාඬා නයනේ ද, පරසාද සංව් වශයනේ උඬුේසාහ රහිඬුව මඬු වන දේශනා හා ාඬා උදාන නයනේ ද, යඹ යඹ කරුන ු ඉසේමඬු කාට කරන දේශනා ඉඬුිවුඬුේඬුක නයනේ ද, බෝසඬුේ සිරිඬුේ අඬුඬීු භවයනේ ැන ඇඬුි දේශනා ාාඬුක නයනේ ද බුදුසිරිඬුට පමනක් අදාළ අසිරිමඬුේ දේ ැන ඇඬු ි දේශනා අේභතඬුධඹම නයනේ ද, පරශේනෝඬුේඬුර සාකඡාාවනේ යුඬු දේශනා ව්දැලේල නයනේ ද, හැඳනිේවයි. බුදුරාුනේ ේ ශාසනය මම අං නවයනේ යුඬු නිසය ිනවාං ශාසේඬුූ ශාසනය යැයි පවසනේනේ. එයිනේ ාඬා කාටසටය ික්‍රු ේ විසාන සඬුරය අයිඬු ිවනේනේ. එය ඇඬු ළඬුේව ඬුිබනේනේ සඬුුේඬු නිපාඬුයට යි. එම ාඬාවනේ ේ අරුඬුඬුේ, එයට අදාළ කඬා වසේඬුතනේ අපට කියවනේනට ලැබනේනේ බුදුරාානනේ වහනේසේ නසිාම ය. උනේවහනේසේ එය නාවදාරනේනට අපට දැන ැනීමට අවසේඬාවක් නෑ. ඒ පසේබදුුවරුනේ ැන අප කියවන විට එහි ඬුිබනේනේ උනේවහනේසේලා ේ අවසාන ආඬුේමභාවය දැක්වන විසේඬුර ය. සාමානය යනිසනුේ මනේ ජීවඬුේ වන ඔවුනේ ව් යනේ සඬුයාවබෝධය කරා යන අයුරු දැක්ක හැකිය. බරනැසේ නුවර එක්ඬුරා රාක් වාසය කළා. ඔහු ේ රාාධානිය සියලු සැප සඹපඬුේ වලිනේ පිරී ඉඬුිරී ඬුිබුනා. නමඬුුේ ඔහුව වටකාට සිටි ඇමැඬුිවරුනේ ඒ රාුව රවටා රට් සඹපඬුේ සා කෑවා. රාඬු මාට බාරු ආදරයක් පනේනවුා. බාරු හිඬුවඬුේකමක් පනේනුවා. කලක් යනවිට රාඬු මාට දරුනු ආබාධයක් හට ඬුේඬුා. ඇමැඬුිවරු රාඬු මා ේ යහන වට් වැඬුිරී අණුනේන පටනේ ඬුේඬුා. රාඬු මා නැඬු ව ඔවුනේට ජීවඬුේවිය නාහැකි බව පවසයනේ චාටු බසේ කිවුවා.

“අහෝ පනිේවඬුේ රාඬු මන,ි ඔබඬු මා වැන ි ශරේෂේද නායකයක් නසියි අප ි පවා මඬුරඹ සේවය කරනේන පරුුදු වුේ. ඔබඬු මා ේ නායකඬුේවයනේ ඬුාරව අපට ඹ රාාධානිය ාුන නේන අමාරුයි. ඔබඬු මා නැඬුි ලෝකය හිරු නැඬු ිලෝකයට වුා අඳුරුයි. ඔබඬු මා නැඬු ිරාඬුරිය සඳ නැඬුි රාඬුරයිටඬුේ වුා මසලයි. ඔබඬු මා ේ ආලෝකය අප ේ ආලෝකය යි. ඒ නසිා

රාඬු මන,ි ශඬුවර්ෂාධික කාලයක් නිදුක්ව නිරෝ ීව රාායානුශාසනා කරන සේක්වා!” රාඬු මාට බාහෝම අනුකඹපා සිඬු නා. නායක ඬුේ අයුරිනේ කරුනු කියා ඔවුනේව අසේවැසුවා. රාාකීය වදුනේ පැයන කාඬුරඹ උපසේඬාන කළඬුේ සුව වුේ නැහැ. ක්‍රම ක්‍රමයනේ අසාධය වුනා. එඬුකාට ඇමැඬුිවරු වනම රැසේ වුනා. රහසේ සාකඡාා කළා.

“දැනේ මයා නේ වැුක් නෑ. මයා මැරිලා යාවි. අපේ පැවැඬුේමට උදව් කරනේන පුෆවනේ ඊළඟ රාා කවුද? අපි එඬුනට යමු.

අමාරුවනේ ාුනඟා ඬුේ අප ේ පැවැඬුේම අප ිනැඬුි කර ඬු යුඬු නෑ. දැනට භාේුා ාරයනේ නේන දයක් නමිු.”

“ඒක හරි! හැබැයි අපටි අසවලේ රාඬු මා ළඟට ියෝඬිුනේ නඹ සෑහනේන ඬුානේන මානේන ලැේවි. පුද පණුරුු ලැේවි. මං ඒ

ැන කඬුා කරලයි ඬුිබනේනේ. අපට නවාඬුැනට වනම මාලි ාවනේ පවා දනේන සදානඹ ව්වි!”

ඇමැඬුිවරු ඬුාලකට ලව කෑවා. ඔවුනේ ේ ඇසේ බැබලුනා. කට කාණිනේ සිනහවදේදී බුලඬුේ හප විසි වුනා. ඔවනුේ ඬුමනේ ේ ආදරණීය රාුට නාකියා ම අර රාු වඬු යිා. ඒ රාඬු මා ඔවුනේට සාමානය වලේ දුනේනා. අුු වැටුපේ දුනේනා. ඔවුනේ මහා දුකිනේ කලේ ව්වා. ඔවුනේ ේ සැබෑ ම රාඬු මා ඉඬුාම දුකසේ ඬුම රෝ යට පිළියඹ කරයනේ සිටියා. කවුරුඬුේ සඬිු ව් ඉක්මණිනේ රාු යයයාවි කියල යි. නමුඬුේ සයිලු දනා පුදුමයට පඬුේ කරවයනේ රාඬු මා සුවපඬුේ වුනා. සුවපඬුේ වූ රා ුරාා සභාව කැඳව්වා. එදා ඬුමනේ ේ යහන වට් වැඬුරිී හණුයනේ සිටි ඇමැඬුිවරු කවුරුවඬුේ නැහැ. රාඬු මාට මහඬුේ කන ාටුවක් හට ඬුේඬුා.

“කෝ අර ඇමැඬුිවරු? කෝ අසවලේ නඹ ඇඬුි අය?”

“අනේ රාඬු මනි ඔවුනේ ටිකනේ ටික වනසේ වුනා. ඬුමනේ ේ කාර්ය භාරය අඬුේ හැරියා. දැනේ අසවලේ රටට ිහංි අසවලේ රාු ේ ඇමැඬු ි මේුලයේ

- 9 - සේවය කරනවා. රාඬු මනි, ඔවුනේ නේ අද හසනුක් ලැබනුා. රාඬු මා බැහැ දකිනේන අවසර ඉලේලනවා.”

“හාඳයි. ඒ අයට එනේන කියනේන” ඇමැඬුිවරු ආයමඬුේ පැයණියා. රාඬු මා ඉදිරියේ බිම වැඬුිරී හණුනේන පටනේ ඬුේඬුා.

“අනේ දේවයනේ වහනේස අපට හරි සඬු ටයුි. අපි කියා ඬු නාහැකි ව්දනාවකිනේ හටිියේ. ඹ මාලි ාවට පැයනදේද ී ඔබ වහනේසේ ඇඳ්ේ වැඬුිරී දරුන ුලසනිේ පළයනේ සිටි අයරුු අපට සිහ ි වනවා. පිනේවඬුේ රාඬු මන,ි අපට හරි ව්දනාවයි.

ඉවස නේන අමාරුයි. ඒ නිසය ිඅප ිඈඬු ියේ.” එඬුකාට ඬුව ඇමැඬුියක් මහම කිවවුා.

“අනේ දේවයනේ වහනේස අපි එහ ිය විට ඒ රාඬු මා ාුක් සඬු ටු වලා අපට මාළි ාවක් දනේන හැදුවා. එඬුකාට අප ි

කිවුවා „අපට මාලි ාවක් එපා. අපට සාමානය වලේ දනේන කියලා. අපි ඹ ආව් දුක වැන කමටයි. ඔවුනේ ේ කඬාව් ඇඬුි මකරාටික බව රාඬු මාට වැටහනුා. ඒ බව නාහඟවා,

“බාහාම හාඳයි. ඔබලා ැන මම සඬු ට ුවනවා. නමුඬුේ ඹ අසනපීය නැවඬු හැදුනාඬුේ ඔබලා නැවඬු යනවා ද?

“අනේ රාඬු මන,ි ඔබ වහනේසේ අඬුේහැර ියේ හිඬුේ ව්දනාවට ය.ි නැවඬු නඹ එහේ යනේනේ නැහැ. ටික දවසක් ඬු වුනා. ඇමැඬුිවරුනේ ේ සේවභාවය දැන ැනීමට රාඬු මාට ඕන වුනා. රාු ක්ලානේඬුය වී ඇඳට වැටුනා. කෑම කනේනේඬුේ මාක ඬුේ පානය කරනේනේඬුේ නැහැ. කඳිරි ායනේ සිටිනවා. පරටඬුේ වුා අමාරුයි. ඇමැඬුිවරු ආවා. බාරුවට අණුනේන පටනේ ඬුේඬුා. රාඬු මා නා ඇසනුාක් මනේ කඳිරි ායනේ සටිියා. අසාධය බවක් පනේනවුා. එවිට අර ඇමැඬුිවරු නැවඬු වනඬුේ රා කනක් වඬු ියා. මවැනි සමයක් පරයෝ වලනිේ රාඬු මාට ඇමැඬුිවරුනේ ේ සැබෑ ඬුඬුේඬුේවය හඳුනා නේන පුලුවනේ වනුා. රාු කලේපනා කළා. ඹ උදවිය යැපනේනේ ම නේ ම යි. මමයි ඇමැඬුිකඹ දුනේනේ. මමයි ආදායඹ දුනේනේ. මම යි මාවුනේට සමාා ඬුඬුේඬුේවයක් ලබා දුනේනේ. නමුඬුේ බාහෝ දනා අකූඬුඥා යි. කලහි න දනේනේ නෑ. මවැනි ලෝකයක රාකඹ කළ බාහෝ දනා අසරන වනේනේ කලහි න නාදනේනා පිරිස වැන නසියි. ඹ රාකයනේ බැහැර වූ වනඬුේ යහපඬුේ පැවැඬුේමක් නැදේද? රාඬු මා බාහෝ සයනිේ කලේපනා කළා. රාඬු මාට වනානේඬුරයේ වැු සටිින ශරමනයනේ වහනේසේලා මඬුක් වුනා. රාඬු මා රාකම අඬුේ හැරියා. ශරමනයනේ වහනේසේ නමක් වුනා. මහා වනයට වැන යා. හුදකලාව්ම බන භාවනා කළා. සුෆ කලකිනේ පස ුබුදුරාානනේ වහනේසේ නමක් බවට පඬුේ වනුා. මංාුසක රුක් සවේ ද ීඅනිඬුේ පසේ බුදුවරයනේ වහනේසේ මය විමසදේදී ඹ උදාන ාඬාව වදාළා. බාහෝ උදවිය ඬුවඬුේ කනක නේව ඇසරුු කරනේනේඬුේ, සේවනය කරනේනේඬුේ, යඹකිසි ලාභ පරයෝානයක් ලබා ැනීම වාසයි කර නයි. ලාභ පරයෝාන අපේ්‍ාවනේ ඬුාරව සිටින යහපඬුේ යඬු රනේ ලැබීම අද කාලයේ දුර්ලභයි. ඬුමනේ ේ යහපඬුට ඬුියන පරඥාාව අයුඬු විදිහට වාසියට යාදවනේන හිිනේ යනිසනුේ අපිරිසිදු වලයි ඉනේනේ. ඒ නිසා දැනේ මං හැසිරනේනේ ඬුනිවම හුදකලාව්ම යි. කඟව්නක ේ හිස මඬු ඬුියන ඬුනි අඟක් ව ේ. සඹබුදු පළහර සැබැවිනේම අසිරිමඬුේ!

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^19& අප ේ ශාසේඬුූනේවහනේසේ විසිනේ චඬු රාර්ය සඬුයය දේශනා කළ අඬුර් අඬුීඬුයේ වැු සිටි පසේ බුදුවරු නඹ වූ විශේෂ

මුනිවරුනේ වදාළ ාඬාවනේ ැනඬුේ අපට කියා දුනේනා. එනසිා ම යි අප පසේ බුදුවරුනේ ැන ඬුාරඬු ªරු දනේනේ. ඒ පසේබදුුවරුනේ කැමැඬුි දේ නැඹුරු වී පවඬුනිේනේ විමුක්ඬුියට උපකාරී වීමටයි. මහි සඳහනේ වනේනේඬුේ එවැන ිපරවූඬුේඬුයික්. බරනැසේ නුවර පිනේවඬුේ රාක් වාසය කළා. ඒ රාඬු මා ානඬුාවට හරි ආදරයි. හැම විටම පාදු ානයා ේ සැපය පිණිස වහසනුා. රාඬු මා වීඬූ සංචාරය කරදේද ී න කියන ානයා මඟ දපස සිටියනේ මලේ ඉසේසා. එහඬුේ රාඬු මා ේ ආරක්ෂාව අුුවක් කළේ නැහැ. සේනාව් අුුවක් නෑ. බිය ඬුැඬිු ැනඹීවල අුුවක් නෑ. රාඬු මා කලේපනා කළා. මං මාන දේවලේ කළඬුේ හැම ඬුිසේසේම බයනේ ඉනේනේ. ආරක්ෂාව ඬුර කරනේන කියලයි ඇමැඬුිවරයා කියනේනේ. ඹ ජීවිඬුය රැක නේන මානඬුරඹ මහනේසි නේනවද ? බිය සැක ඬුැඬු ි ැනීඹ නැඬු ිජීවිඬුයක් අපට ඇඬුි කර නේන බැරිද ? රාඬු මා ඹ ැන විමසදේදී පුරෝහිඬු බමනුා පිළිඬු රු දුනේනා.

- 10 - රාඬු මනි ඔබ වහනේසේ යනසිුනේ ේ රාු ඬුමයි. නමුඬුේ ඔබ වහනේසේ ේ ආරක්ෂාව බාහිරිනේ සපයා නේන බෑ. ඹ ආරක්ෂාව නැඬු ිවූ මනේ ඔබ වහනේසේ ේ සාමානය යනිසක ේ මානසික සේවභාවයනේ යුඬු වනවා. එනිසය ිභය ඬුැඬු ි ැනීඹ ඇඬුි වනේනේ. එඬුකාට පුරෝහිඬුය බාහිර ආරක්ෂාව නැඬුි අය නැදේද ? ඉනේනවා, රාඬු මන,ි ඒ ඬුමයි මූ රාා ව ූසිංහයා. ඌට ඬුිබනේනේ අභයනේඬුර ආරක්ෂාවක්. සිංහයා එළියට එනවා. ඇඟේ ක්සර සාළවලා ඇඟපඬු සා දමා ඔෆව උුට ඔසාවා සිංහනාද කරනවා. එය උ ේ ආරක්ෂාවයි. ඒ නාදයට සියලු සඬු නේ පලා යනවා. සිංහයා ේ ශක්ඬුිමඬුේ දළ ඇඬු ිබව උ ේ ආරක්ෂාවයි. සිංහයා ේ ශක්ඬුිමඬුේ සිරුර උ ේ ආරක්ෂාවයි. එනසිා සංිහයා ඬුමයි ඬුැඬු ි ැනීඹ නැඬුි සඬුා. රාඬු මා ඹ ැන සිඬුනේන පටනේ ඬුේඬුා. බිය ඬුැඬුි නා නේනා සංිහයා ේ සේවභාවය ක මක් දැයි රාඬු මා දැකීඹ ආශාවක් ඇඬුිවුනා. දනික් රාඬු මා ඈඬු පරදේශයකට කැලෑ පාරකිනේ සේනාව සමඟ මනේ ඬුේඬුා. ඒ අඬුර අව්ව ඬුපයනේ සිටින සිංහ රාායක් ලේ ඬුලාවක් මඬු වැඬුිරී සිටින අයුරු දැක ඬුේඬුා.

„‟අනේන ... ඇමැඬුිවරුනි, අර බලව් !! අර ඉනේනේ ලේඬුලාව මඬු අනේන සිංහයා .. ෂා ! ලෝකයහි බිය සැක ඬුැඬුි ැනීඹ නැඬුි අපූරු සඬුා ! ඒයි සේවකයිනේ වරලේලා .. බර, ඬුඹමැට නාද කරපලේලා . සඬුේ පඹිිව් .. අද

අපි කඹපා නාවන සඬුා දස බලම.ු. „‟ එඬුරඹ ඝෝෂා කරදේදී ද සංිහයා නනේ නේනේ නෑ. ඹ පිරිස ද වැන වැන යනේ ඝෝෂා කළා. සිංහයාට මය මහ වදයක් වුනා. සංිහයා නැ ිට්ටා. ඇඟපඬු සාළවා ක්සර විසිරව්වා. ඔලුව උුට හැරව්වා. සිංහනාදයක් කළා. මුෆ වනානේඬුරයම ි ඹ දුනේනා. ඇඬු නේ, අසනුේ හසිේ ලූ ලූ අඬු පලා ියා. සේනාව පඳුරු අසේසේ හැං නා. රාඬු මා හිටියේ ඇඬු පටි නැ ලයි. මඬුේ රා හලයනේ ඇඬුේ රාා මහා වනයට දවි්වා. රාඬු මාට ේරනේන විදහික් නෑ. රාඬු මා යානේඬුඹ සක අඬුේඬුක එලේලී ේරුනා. හියනේ හියනේ හනේ බිමට බැසේසා. රාඬු මා හාඳට ම බය වනුා. රාඬු මාට මඬුක් වුනා. රාඬු මන,ි ආරක්ෂාව නැඬුි වු විට ඔබඬු මා රාක් වනුඬුේ සාමානය යනිසක ට ව ේ භය ඬුැඬුි ැනීඹ හට නේනවා. ඒක ඇඬුේඬු ! මට දැනේ හාඳට ඬුේරනවා. ඹ දළ ඇඬුේඬු මඬුුරා හලා න දවි්වා. අශේවයනේ සී සීකු දිව්වා. නිර්භීඬු සේනාවනේ පඳුරු අසේසේ හැං නා. දැනේ මං මාකද කරනේනේ ? ඹ මහ වනයේ මට මාන කරදයක් ව්විද ? රාඬු මා ජීවිඬුය රැක ැනමී පිණිස දුවනේන පටනේ ඬුේඬුා. ටික දුරක් යදේදී ක ටි පරදේශ ඬුිබන ඬුැනකට පැයනුනා. එහි ශරමනයක් වහනේසේ

නමක් රාඬු මා ඇමැඬු වා.

„‟අනේ ශරමනයනේ වහනේස, නුඹ වහනේසේට මාකවඬුේ සදේදයක් ඇහුේ නැදේද ? „‟

„‟ඇහුනා .. රාඬු මන,ි ඈඬුිනේ දි ටම බර හණුක් ඇහුනා, සක් පඹිින හණු ඇසුනා. ඊට පසේසේ වනය දවනඬුේ කරයනේ මහ සිංහනාදයක් ඇසුනා. එඬුකාට ශරමනයනේ වහනේස, නඹු වහනේසේට බිය ඬුැඬුි ැනීඹ ඇඬු ිවුේ නැදේද ? මරන භය ඇඬුි වුේ නැදේද ? පිනේවඬුේ රාඬු මන,ි බිය ඬුැඬු ි ැනීම යනු අපට සුවපඬුේ ව ූරෝ යක්, මරන බය අපට නාඬුේරන දයක්, බිය ඬුැඬුි ැනඹී,

ශෝකය, කඹපාව, වැළපීම, භය භේරව කිසවික් අපේ ජීවිඬුයට හා එක්වනේනේ නෑ „‟ එඬුකාට ශරමනයනේ වහනේස, සිංහයනේ විඬුරක් නවයි බිය ඬුැඬුි නා නේනා යනසිුනුඬුේ ඉනේනවා කියලද ඔබ වහනේසේ කියනේනේ. එසේය රාඬු මන,ි අප ිඅයිඬු ිවනේනේ බිය සැක නාමැඬුි ලෝකයටයි. ඹ බලනේන මහි ශරමනවරුනේ සෑහනේන ඉනේනවා. අප ිහැමෝම සිංහයෝ ව යි. හැබැයි සිංහයාට වුා අපි වනසේ වනේනේ නිකලසේ බව නසියි. රාඬු මාට ඒ හැම වචනයක්ම ආශේචර්යයවඬුේ වුනා. අදේභතඬු වනුා. රාඬු මා රාකම අඬුේහැරියා. ශරමනයක් වනුා. එඬුනම නැවඬු නා. ටික කලක් යදේද ීඒ නවක ශරමනයනේ වහනේසේ ඬු ළ සලී, සමාධි, පරඥාා වැඩී ියා. පසේ බදුුවරයක් වහනේසේ

- 11 - නමක් බවට පඬුේවුනා. බිය සැක ඬුැඬුි ැනීඹ නැඬු ි සනුේදර ජීවිඬුයක ආශේවාදය විඳනිේනට වාසනාව ලැබුනා. ඹ පසේබදුුවරයක් වහනේසේ මංාුසක රුක් සවනට වැන විට අනක් පසේබදුුරාානනේ වහනේසේලා ඇස පැනයට පිළිඬු රු දුනේනේ ඹ ාඬාවනුයි.

සීහෝ යඬා දාදබල ීපසයේහ රාාා ය ානං අභිභ යේයචාරී සේව්ඬ පනේඬුාන ිසේනාසනානි ඒකෝ චර් ක්‍රු ේ වසාන කව්පෝ ඬුියුනු දළ බල ඇඬුි මූ රාානේ වූ සිංහයා ඬුමනේ ේ සියලු සවියනේ සියලු සඬු නේ මැණු න බිය සැක රහඬිුව ඉනේනවා. අනේන ඒ ව ේ ඈඬු හදුකලා සනසනුේවල වාසය කරයනේ දැනේ මං හැසිරනේනේ ඬුනිවම හුදකලාව්මයි. කඟව්නක ේ හසි

මඬු ඬුියන ඬුනි අඟක් ව යි‟ සඹබුදු පළහර සැබැවිනේම අසිරිමඬුේ !

wisßu;a mfia nqÿ fm<yr ^20& අප ේ ශාසේඬුූනේ වහනේසේ විසිනේ වදාරන ලද පසේ බදුුවරුනේ ේ ාඬාවලිනේ ඉසේමඬු වන චරිඬුාපදානයනේ හි දැක්වනේනේ සාමානය යනසිා අභිබවා යන සුවිශේෂ මානසික හැකියාවකිනේ වුවඬුේ සමනේවිඬු වන බවයි. සුෆ සිදුවීමක් ඔසේසේ ජීවිඬුය පිළිබඳව ැඹරුිනේ අධයයනය කිරීම ඔවනුේ ේ සේවභාවයයි. ඹ කඬාව දස බලනේන. බරනැසේ නුවර එක්ඬුරා රා කනක් හිටියා. ඔහ ුදනික් ඬුනියම කලේපනා කරයනේ සිටියා. දැනේ මම ඔටනුු පළනේ රා කනක්. මාළිඟාවට සඬු රනේට ළංවිය නාහැකි පරිද ිකිඹුලනේ සිටින පළලේ දයි අ ලක් ඬුනා ඬුියනවා. ඉඬුා උසේ වූ පරාකාරයක් ඬුිබනවා. ඒ පරාකාරය මඬු මුරකරුවනේ ඉනේනවා. න රය මධයයේ ඉනේද්‍රඛීලලයක් ඬුියනවා. අඬුශියිනේ ම නුවනැඬු ිදාරටපුාලකයනේ ඉනේනවා. මඬුරඹ ආරක්ෂා සංවිධාන ඬුිබියදී පවා මම ඬුැඬු ි නේනවා. බියට පඬුේවනවා. සැකය ඇඬුිවනවා. එඬුකාට ලෝකයහි බිය සැක ඇඬුි නාවන

කවුරුවඬුේ නැදේද ?” රාඬු මා ඹ අදහස රාායසභාවට දැනඹු දුනේනා. පුරෝහිඬු බමුනා මවැනි පිළඬිු රක් දුනේනා. භවනේ රාඬු මනි, යනිසනුේ අඬුර් නඹ බිය සැක, ඬුැඬුි ැනීම, කඹපා නාමැඬුි අය සායා ැනීම අසීරුය.ි එහඬුේ මං අසා ඬුිබනවා වනයේ සිටින මූ රාාය වන සංිහයා අහස

පාළාව ි¼ ඹ දන හන හණුට පවා කඹපා වනේනේ නැඬු කියා.”

“එසේනඹ පුරෝහිඬුය අප ිමය සායා බැලයි යුඬු යි. සැබැවිනේම බිය, සැක, ඬුැඬුි ැනඹී,

කඹපා නාවන කනක් දකිනේන මං හරි ආසයි.” දිනක් රාඬු මා ඈඬු පිටිසර උදයානයකට යයනේ සටිියා. අඬුරමඟදී නලිේවනේ දිය පිරී පසේ පියුයනේ සැද ීපාක නක් දකිනේනට ලැබුනා. රාඬු මාට හරි සඬු ටයුි. ඇඬු පිටිනේ බැස ඒ පාක නු වඬු ාසේ සිසලිේ පැනේ වැළඳුවා. එව්ලහ ිසඬුක් පඳුරක් අසේසනේ ව් යනේ දිව ියා. රාු ේ රැකවලේ ලඬුේ පිරිස කලබල වී සායා බැලුවා. රාු පවා ඬුැඬුි ඬුේඬුා.

“මහරාානන,ි සිංහ ේනුවක් පැන දවි්වා, මහරාානන,ි මඬුනට වන න මැනැව ඉඬුා සාඳුරු සිංහ පෝඬුකයක් සුවසේ

නිදා සිටිනවා.” ඉඬුා සඬු ටට පඬුේ රාඬු මා සිංහ පැටියා බලනේන ියා.

“ෂා ! හරි අපරූුයි. අපි බලමු. ඹ සංිහ පැටියාට බිය සැක ඇඬුිවනවා ද කියා ? ඔව්! අපේ බර දවුලේ ඬුඹමැට්ටං නළා

පිරිස නැලේලා දැනේ ශේද කළ යුඬු යි. ඹ පැටියා කැළයට දුවන අයරුු අපටඬුේ බලනේන පෆුවන.ි” ඉඬුිනේ සේනාව පැයන බර සනේනට පටනේ ඬුේඬුා. නළා පිඹිනේන පටනේ ඬුේඬුා. සංිහ පැටියා සුවසේ නදිි. ඌ නැ ිට්ට් නෑ. ආයේ ව් යනේ ශේද කළා. සිංහ පැටියාට ඇහැරුනා. ඔෆව ඔසාවා බැලුවා. ආයමඬුේ අඬුේ දකනේ මන වසා න නිදා නේනා. රාඬු මාට හරි පදුුමයි. රා ුඋයනේ ක්‍රීුාවට ියේ නෑ. ආපස ුහැරී මාලි ාවට යනේන පිටඬුේ වුනා.

- 12 - අඬුරම යදේද ී ධීවරයනේ පිරිසක් මසනුේ ඇලේලීම පණිිස දැල ද ිහැර ඈඬුට විස ි කරනවා. එඬුකාට ඒ දැල සළු හි නා ැටී ව් යනේ විහිද යනවා. බිය සැක ඬුැඬුි ැනඹී රාඬු මා දුටුව් මසුනේ ඇලේලීමට එලූ දැලක් පරිදේදනි. රාු ඒ ැන සිඬුනේනට පටනේ ඬුේඬුා. නැවඬු රාඬු මා මාළි ාවට පැයන රාා උදයානයේ හ ි පාක නු ඬුර වාන වී කලේපනා කරයනේ සිටියා. ව් යනේ සුළං හැමුවා. පාක ේ පිපී ිය නෆඹ සුළඟට නැවී වඬු රට පාඬුේ වුනා. එහඬුේ සුළං පහ වූ පසු පර පරිදිදනේ ම දියහ ිනාඬුැවරී නැ ී සටිියා. මය දුටු රාඬු මා කලේපනා කළා.

“මමඬුේ ආසයි සිංහයක් ව ේ බිය නැඬු ි ැනීඹ නැඬු ව ඉනේන මමඬුේ ආසයි දැලකට හස ුනාවන සුළඟක් ව ේ ඉනේන. මමඬුේ ආසයි දියහ ිනාඬුැවරී ඬුිබන නෆමක් ව ේ ඉනේන. එහඬුේ මම කාහාමද ඒක කරනේනේ ? ඹ රාකම ඬු ළිනේ නඹ මට ඒක කරනේන බැහැ. මං අසා ඬුිබනවා මුනවිරු කියා පිරිසක් සිටිනවා කියලා. ඹ ලෝකය අඬුේහැර නිදහස සායා ිය පිරිස අඬුරිනුඬුේ ඔවනුේ බිහිවනේනේ. එහම නඹ මට කරනේන ඬුියනේනඬුේ එඡචරයි. ඉඬුිනේ රාඬු මා රාකම අඬු හැරියා. ශරමනයනේ වහනේසේ නමක් බවට පඬුේවුනා. වන ඬු අුවි සායා පිටඬුේ වුනා. ඉසිපඬුන ය දා වනයහි පසේබදුුවරයනේ වහනේසේලා ේ ක ටි ඬුිබන පදසට පැයනනුා. එක ක ටියකට පිවිසුනා. එහි කවුරුඬුේ නෑ. ඹ ශරමනයනේ වහනේසේ වටපිට බැලුවා. වාන වන ආසන ඬුිබනවා. එක් ආසනයක වාන වනුා. දෑස පියා ඬුේඬුා. සඬිු භාවනාවට යාමු කළා. සමාධිමඬුේ වුනා. නුවණිනේ විමසවුා. පරඥාාව වැුුනා. නිකලසේ බවට පඬුේවුනා. පසේබුදු කනක් බවට පඬුේවුනා. ඉනේපස ුඉර්ධියනේ මංාුසක රැක සවනට වැන යා. එහදිඬීුේ අනක් පසේබුදුවරයනේ වහනේසේලා මුනේවහනේසේ ේ අඬුේදැකීඹ ක මක්දැයි විමසුවා. එවිට ඹ උදාන ාඬාව පැවසුවා.

සීහෝ ව සදේදේසු අසනේඬුසනේ ඬුෝ වාඬුෝ ව ාාලඹභි අසජ්ාමානෝ පදුමං ච ඬුෝයේන අලිපේපමානෝ ඒකෝ චර් ක්‍රු ේ විසාන කපේපෝ අහසට පාළාව කඹපාවන හන හණුට පවා නාසැල ීසිටින සංිහයක් ව ේ දැලට හසු නාවී පැනයන සළු ක් ව ේ දියහ ි නාඬුැවරී ඬුිබන නෆමක් ව ේ ඉනේනැය ි මං කැමැඬුි. ඒ නිසා දැනේ මං හැසිරනේනේ ඬුනිවම හුදකලාව්මයි. කඟව්නක ේ හසි මඬු ඬුියන ඬුනි අඟක් ව ේ. ඇඬුේඬුටම පසේබුදුවරුනේ කියා කාටසක් යනිසේ ලාව වැු සිටිය බවට පුරාවිදයාඬුේමක හෝ වනඬුේ ඓඬුිහාසික මලාශරයකිනේ හෝ දැක ඬු හැකි ක්‍රමයක් නැහැ. අඬුීඬු බුදුවරුනේ ේ ලෝකය ව ේ ඒ සියලේලම අනඬිුය වූ සනා න දහම ඬු ළ සැඟවී යනවා. නමුඬුේ ඹ සයිලේල නරිාවරනය කර ඬු හැකි අනාවරන පරඥාා ඇඬු ිඅප ේ සඹබදුුරාානනේ වහනේසේ විසනිේ මැනවිනේ හළදිරව් කරනවා. අප ේ ශාසේඬුූනේ වහනේසේ පසේබදුුවරුනේ පිළිබඳව මම විසේඬුරය නාකරනේනට අපට කිසිසේඬුේම මවැන ි දේ ැන දැන ඬු හැකි ක්‍රමයක් නැහැ. කිසිවක් නාදනේනා අඬුඬීුයක හුදකලාව් සැඟව ිය ඹ අපූර්ව ාඬා පවා යළි සායා නේනවා. ශරාවකයනේට හළිදරවු කරනවා. සඹබදුු පළහර සැබැවිනේම අසිරිමඬුේ !