N° 1369 VAN 14 TOT 21 MAART 2013 ¦ WEEK 11: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

Auto wint

D at is minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) overeengekomen met burge-

meester Emir Kir (PS). Het Brussels Gewest wou aan het Madouplein een voorbeeld stellen van hoe een autoluw Brussel er kan uitzien. Bij wijze van test werden de auto’s ge-bannen uit het winkelgedeelte van de Leuvensesteenweg. Tegelijk werd de inkomende autocapaciteit aan Madou een tik aangeschroefd. Brus-sel is dat aan zichzelf verplicht: over

zeven jaar moet er twintig procent minder auto’s door Brussel rijden.Maar de verkiezing van Emir Kir tot burgemeester van Sint-Joost gooide roet in het eten. Hij maakte van de Leuvensesteenweg, nochtans een gewestweg, zijn kiesthema. Een au-tovrije winkelwandelstraat was aan hem niet besteed. Zijn kiezers volg-den hem massaal. Minister Grouwels stelde dinsdag een principeakkoord voor, samen met burgemeester Kir. Vanaf 26

maart mogen de auto’s opnieuw door de Leuvensesteenweg naar het Sint-Joostplein rijden. De bussen blijven in de parallelle Scalquin-straat. De neergaande bussen krij-gen een eigen busbaan, de opgaande bussen krijgen voor de helft een busbaan. De auto’s die langs Madou de stad willen binnenrijden, krijgen één rijstrook. Om genoeg plaats te maken zal het benzinestation ver-dwijnen.Volgens Grouwels is het een eerbaar

SINT-JOOST-TEN-NODE – Het plan om van de Leuvensesteenweg aan het Madou-plein een autovrije winkelstraat te maken is mislukt. Over twee weken mogen de auto’s er opnieuw door.

Mobiliteit > Leuvensesteenweg blijft geen winkelwandelstraat

FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE

JÉRÉMIE RENIER: VAN CLOCLO TOT PRIESTER IN ELEFANTE BLANCOEn ook: Jamie Lidell, Judith Vindevogel en Raven Ruëll.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

14 0313

ADVERTENTIE

op pagina 10 in deze krant.

Lees overvrijwilligerswerk

KNIP DIT WEEKEND DE BON UIT DE ZONDAG EN WIN EEN

JAAR LANG VAKANTIE.

ADVERTENTIE

LAKEN – Donderdagnacht werd de romp van de nieuwe voetgangers- en fietsersbrug aan Fransman geleverd, een modern, stalen gevaarte van 37 ton. Op de sokkels en afwerking is het nog even wachten. Pas in oktober zal de nieuwe brug gebruiksklaar zijn. De oude passerelle was versleten en onveilig en werd in februari afgebroken. HUB

BRUG GELAND AAN FRANSMAN

SOCIAAL VERVOERIN MOLENBEEK

8

compromis. Zo krijgt de Leuvense-steenweg ruime voetpaden. Parke-ren is er niet toegestaan. Er komen laad- en loskades en verkeersdrem-pels.In totaal gaat het autoverkeer van vier naar twee baanvakken, krijgen bussen en taxi’s vrije baan en voet-gangers meer ruimte. “Het Stappen,

Trappen, Openbaar Vervoer en Per-sonenwagen-principe is dus geres-pecteerd,” zegt Grouwels.Volgens Grouwels was er te veel on-genoegen bij de bevolking over de testfase. De overlast in de Scalquin-straat, het tekort aan visibiliteit voor winkels en de te lage sociale controle waren de meest gehoorde argumenten.Volgens Grouwels kan nu met het nieuwe plan ingezet worden op een verbetering van de openbare ruimte en een vlot verkeer aan deze stads-poort. De plannen voor de heraanleg gaan in de herfst in openbaar on-derzoek, maar de regeling voor het auto- en busverkeer start dus al over twee weken. Steven Van Garsse

KICKBOKSEN MET EVA EN WAUTER OP P.20

STRIPREPORTAGE

BDW 1369 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 MAART 2013

Zaterdag 9 maart speelde de Brussels Philharmonic Stravinsky in het kader van Ars Musica in Flagey. Tijdens het eerste deel van het concert was er een atelier voor kinderen waar ze sleutels aangereikt kregen om het universum van Stravinsky en zijn Le Sacre du printemps binnen te dringen. Als bisnummer mocht Olivia (10), die een spelletje gewonnen had tijdens het atelier, het dirigeerstokje van dirigent Michel Tabachnik overnemen.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Turken worden vroeger oud en zorgbehoevend

Uitgelicht > VUB-behoefteonderzoek over Turks-Brusselse senioren

V orige  week  legde  dr.  Tine Buffel van de VUB-vakgroep Educat ie weten schappen 

tijdens  een  studiedag  van  de  VUB-dienst  Uitstraling  Permanente Vorming  haar  onderzoek  ‘Ouder worden  in  Brussel’  ter  publieke discussie  voor.  Haar  studie  deed ze  samen  met  gastprofessor  Seval Güven van de  Hacettepe University van Ankara. Het rapport is nog niet beschikbaar. Als  Turkse  vrouw  was  de  drempel voor  Güven  lager  om  23  indivi-duele  interviews  af  te  nemen  van Turkse  senioren  -  11  vrouwen  en 11  mannen  boven  55  -  in  Brussel. De  ouderen  werden  gerekruteerd via  de  ambassade  en  het  consu-laat,  zelforganisaties,  religieuze  en culturele  instellingen  en  sleutel-

figuren.  Veel  cijfers  over  senioren van  allochtone  origine  zijn  er  niet. Slechts één procent van de bewoners van  de  zorgwooncentra  zoals  rust-huizen  zijn  van  vreemde  origine. Het  Centraal  meldpunt  voor  oude-renmishandeling krijgt weinig mel-dingen van allochtone senioren, dus heeft het geen zicht op hun situatie. En de Belgian Ageing Studies deed in 160 Vlaamse gemeenten, in Brussel en  in  twee  Waalse  gemeenten  wel een  behoefteonderzoek  bij  70.000 zestigplussers,  maar  het  aantal  al-lochtonen  was  niet  representatief. Turken  vielen  hierdoor  grotendeels uit de boot.

Sneller oudBuffel  rakelde samen wat kon. Vol-gens Statbel  (2011) wonen  in Brus-

sel  10.116  mensen  van  Turkse  na-tionaliteit (de Belgische Turken niet meegerekend), waarvan 5.655 ouder zijn  dan  60  jaar.  De  Turken  wonen 

geconcentreerd  in  Sint-Joost,  het Westen  van  Schaarbeek,  Laken  en langs  de  Haachtsesteenweg.  “Naar schatting  zijn  hier  bijna  220.000 inwoners  van  Turkse  afkomst,” 

stelt  Buffel.  “Alhoewel  Brussel  een vrij  jonge  stad  is  (18,44%  zestig-plussers,  tegenover  22,99%  in  Bel-gië)  ligt  het  aantal  tachtigplussers (32,81%  van  de  senioren)  hier  het hoogst.  Tegen  2020  zal  een  op  de drie Brusselse senioren van vreem-de  origine  zijn.  Tegen  2015  zal  het aantal  Turkse  senioren  met  314% toenemen.  Ter  vergelijking:  het aantal Italiaanse senioren, onze al-lereerste  gastarbeiders,  neemt  met 227% toe. Typisch voor allochtonen is de snellere veroudering, door hun zwaar arbeidsverleden. Hun ouder-domskwalen  (ook  depressie)  begin-nen vroeger. Ook is het risico op so-ciale uitsluiting en armoede groot.”Uit  de  bevraging  blijkt  dat  de  be-hoefte aan mantelzorg groter wordt voor die senioren, terwijl de integra-tiezorg door  familieleden  (hun kin-deren) een mythe is. Oudere Turken willen  net  als  anderen  wel  zo  lang mogelijk  thuis wonen, en door hun kinderen  verzorgd  worden,  maar hun kinderen durven al eens stellen dat hun ingeweken ouders zelf nooit 

ETTERBEEK – Het aantal Turkse senioren zal tegen 2015 in Brussel met 314 procent toenemen. Hoe zij nu wonen, hoe zij hun ‘oude dag’ hier willen afronden, en of de residentiële- en thuiszorg op hun behoeften zijn afgestemd, zijn vragen waarop Tine Buffel van de VUB een antwoord zocht. Haar bevraging bij Turks-Brusselse 60-plussers bevestigt de gekende noden.

“Om zich goed te nestelen kiezen Turken eerst hun buren, en dan pas hun huis”

SP.A-PARLEMENTS- LID STEUNT EXTREME STRIJD

BRUSSEL – In een opiniestuk in De Standaard en De Morgen dicht VUB-politoloog Bilal Benyaich SP.A-parlementslid Fouad Ahidar sympathie voor een moslimextremist toe. Ahidar ontkent dat het om een extremist gaat.

Pas op jezelf, lieve Abderahman. Iemand moet het jammer genoeg doen. Onze gebeden zijn met jou. Assad valt vroeg of laat. Deze tekst heeft Brussels parlements-lid  Fouad  Ahidar  vorige  zomer in  het  Frans  op  het  Facebook-profiel  van  Abderahman  Ayachi geplaatst onder een foto van een gewapende Syrische strijder. Ay-achi is de zoon van Bassam Aya-chi, ‘Sjeik Bassam’, een inwoner van  Molenbeek  van  Frans-Sy-rische  origine  die  bekendstaat om  extreme  opvattingen  over zijn  geloof  en  die  banden  heeft gehad met de moordenaars van de  Afghaanse  commandant Massoud  en  de  extreme  Brus-selse  moslimblogster  Malika  El Aroud. De Ayachi’s waren jaren-lang  ook  hoofd  van  het  ‘Centre Islamique  Belge’,  waar  een  ex-treme  vorm  van  de  godsdienst werd  gepropageerd  en  jongeren werden  aangespoord  om  een heilige oorlog uit te vechten. Ay-achi  junior zelf werd  in Brussel bij verstek veroordeeld voor ter-rorisme. Hij vecht nu in de Syri-sche  burgeroorlog  aan  de  kant van  de  opstandelingen,  die  het seculiere regime van Bashar Al-Assad willen omverwerpen. Het is voor die strijd dat Ahidar zijn steun uitsprak op Facebook.Ahidar  ontkent  dat  Facebook-bericht  niet.  “Ik  hoop  dat  As-sad  valt,  ja.  Is  het  verkeerd  dat mensen wier familie in Syrië be-dreigd  wordt  ginder  gaan  vech-ten? Het is normaal dat mensen van  Syrische  afkomst  vechten voor  hun  vrijheid.  Bovendien roept een groot deel van de we-reld ook op om te  interveniëren in Syrië. Het is dus hypocriet om daar nu tegen te zijn.”Ahidar  zegt  dat  de  Ayachi’s  die hij heeft gekend geen extremis-ten  waren.  De  SP.A-politicus kwam  hen  vroeger  in  Molen-beek geregeld tegen. “Vader Ay-achi  loopt  hier  nu  opnieuw  vrij rond,  dus  als  hij  iets  verkeerds doet dan zal hij wel snel door de Staatsveiligheid  aangehouden worden.”  Hij  geeft  wel  aan  dat hij de jonge Ayachi al enkele ja-ren niet meer heeft gezien. “Men kan mij niet verwijten extremis-ten  te  steunen.  Dat  zou  ingaan tegen  de  boodschap  die  ik  in Molenbeek aan jongeren vertel.”Benyaich  publiceert  binnenkort een  boek  over  islam  en  radica-lisme in Brussel.  CD

OPMERKELIJK

© H

ER

MA

N R

ICO

UR

BDW 1369 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 MAART 2013 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 6 MAART 2013pARkEREN bRENGT WEiNiG Op. De gemeenteraad van Sint-Joost-ten-Node keurt de rekeningen van 2011 goed. Opvallende tegenvaller zijn de inkomsten uit parkeren. Er kwam maar 365.000 euro in kas terwijl de gemeente op één miljoen had gerekend.

ONDERZOEk OVER TURkSE SENiO-REN. De VUB-vakgroep Educatieweten-schappen stelt een studie voor over Turkse senioren in Brussel en hun behoeften. Het aantal Turkse senioren zal tegen 2015 in Brussel met 314 procent toenemen.

DONDERDAG 7 MAART 2013blUUb lEEGGEROOfD. Het mobiele kindermuseum Bluub op het Blyckaertsplein is leeggeroofd. De dieven namen onder andere een projector en een geluidsinstallatie mee. De schade loopt op tot  10.000 euro. Bluub lanceert een publieke oproep voor giften. Zonder centen van het publiek moet Bluub worden opgedoekt.

EChTGENOTE VAN OppOSiTiElEiDER ONTSlAGEN. Hafida Mimoun El-Kheir is ontslagen. El-Kheir was directeur van het Mo-lenbeeks Huis van de Vrouw en van zes wijkhuizen. El-Kheir is de echtgenote van Jamal Ikazban, de leider van de socialistische opposi-tie in de gemeenteraad. De PS spreekt van een heksenjacht, bevoegd schepen Sarah Turine (Ecolo) ontkent.

EUROfERiA GEEfT ER DE bRUi AAN. Schepen Marion Le-mesre (MR) houdt niet van Euroferia. Te veel alcohol en te weinig ge-zinsvriendelijk, vindt ze. Ze legde de Spaanse feesten dan ook strikte beperkingen op. Maar die zien dat niet zitten. Zij vragen daarentegen meer veiligheidsmaatregelen. Gevolg: geen Spaanse feesten onder de bollen van het Atomium. Euroferia denkt eraan om naar Vlaanderen te verhuizen.

VRiJDAG 8 MAART 2013hONDERD bANEN bEDREiGD biJ Tp bElGiUM. Het callcen-ter Teleperformance Belgium wordt volgens de socialistische vak-bond BBTK met sluiting bedreigd. Er werken 70 vaste medewerkers en 30 interimkrachten. Het bedrijf zit al sinds vorig jaar in slechte papieren.

ZATERDAG 9 MAART 2013STEEDS MEER bRUSSElSE JODEN TERUG NAAR iSRAEl. Het groeiende antisemitisme zet ook Brusselse Joden ertoe aan om naar Israël te verhuizen. Dat blijkt uit een reportage over een vast-goedbeurs op tvbrussel. Goedkoop is het er alvast niet. Een flatje van 50 m2 in Tel Aviv kost 450.000 euro.

ZONDAG 10 MAART 2013STEUNbETOGiNG VOOR TibET. Zo’n 4.000 betogers uit ver-schillende Europese landen trekken van het Noordstation naar de Kunstberg. Ze herdenken de opstand van 10 maart 1959 in Lhasa die door de Chinese autoriteiten werd neergeslagen. Ze eisen zelf-beschikkingsrecht voor de Tibetanen en de terugkeer van de Dalai Lama die sinds 1959 in ballingschap leeft.

MAANDAG 11 MAART 2013ACTiRiS ZET SAMENWERkiNG MET SpUllENhUlp ON hOlD. Is het fout om homoseksualiteit een ziekte te noemen? Di-recteur Julien Coppens van Spullenhulp heeft met zijn editoriaal over het Franse homohuwelijk staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) boos gemaakt. Ook Actiris-directeur Gregoir Chapelle reageert ontzet en zet de samenwerking met Spullenhulp on hold. Coppens spreekt van een misverstand en biedt zijn excuses aan.

AkkOORD OVER hERVORMiNG bRUSSEl. De acht partijen betrokken bij de zesde staatshervorming hebben een akkoord bereikt over de interne Brusselse hervorming. CD&V, Open VLD, SP.A, Groen, PS, MR, Ecolo en CDH hebben een reeks praktische modaliteiten besproken op het gebied van wonen, stedenbeleid en mobiliteit. Het akkoord moet leiden tot een rationalisering van de uitoefening van verschillende bevoegdheden in Brussel.

DiNSDAG 12 MAART 2013iN JETTE WORDT JEf MENNEkENS bEGRAVEN. Mennekens overleed op 81-jarige leeftijd aan een hartinfarct. Hij begon zijn car-rière als acteur bij de KVS en ging later voor de BRT werken. Meer dan vijftig jaar was hij voorzitter van de Jetse Koninklijke Toneel-kring De Violier, die door zijn grootvader, de dichter Jef Mennekens, gesticht werd. In 2009 kregen hij en zijn vrouw Mimi, die vorig jaar overleed, een Gouden Ketje voor hun inzet voor het amateurtheater in Brussel. Als overtuigd liberaal richtte hij destijds de Vlaamse PVV-afdeling in Jette op. 

Samengesteld door Arno Deflorenne, houda ben Azzouz, bettina hubo en Danny Vileyn

Tine Buffel: ”Ingeweken Turken krijgen van hun kinderen te horen dat zij nooit voor hun achter-gelaten ouders hebben gezorgd, terwijl die dat nu wel van hen verwachten.”

voor  hun  achtergelaten  ouders  in Turkije zorgden. Waarom zouden die dat dan van hen mogen verwachten?

Buren eerstSowieso  bleek  het  behoefteonder-zoek  moeilijk  omdat  de  Brusselse Turken  een  verschillend  onderwijs-niveau  en  behoeftepatroon  ver-toonden.  Buffel:  “Er  is  een  grote heterogeniteit  op  het  vlak  van  de sociaal-economische  situatie,  edu-catie  en  gezinsplanning.  Vaak  ge-nieten  Turkse  senioren  van  een klein pensioen, ze moeten per kop-pel rondkomen met 500 à 600 euro 

per maand. De achterstelling is op-gebouwd  doorheen  de  levensloop, en deels ook door de taalbarrières.” Bij  de  bevraging  rond  ‘thuisgevoel’ in  Brussel  bleken  de  participan-ten  vrij  enthousiast.  Leven  in  een Turkse wijk, veel cultuureigen voor-zieningen, de Turkse  tv, de moskee en  de  verstaanbaarheid  bij  de  apo-theek  om  de  hoek,  maken  dat  ze enkel  nog  ‘dromen  van  de  bergen van hun geboortedorp’ maar dat ze niet  meer  teruggaan.  Hun  (klein)kinderen  leven  nu  eenmaal  hier. Buffel:  “Hun  buren  kiezen,  voor  ze hun huis kiezen blijkt een  terugke-

rende  tactiek  om  zich  goed  te  nes-telen.  De  belangrijkste  redenen  om hier  te  blijven  zijn  echter  de  goede gezondheidszorg  en  sociale  rech-ten.  Wel  vragen  ze  om  aangepaste thuiszorg,  zitbanken  (ontmoetings-ruimten  buiten)  en  rustige  straten zonder verkeer. Te kleine woningen, verouderde (gekochte) huizen, trap-pen en de afwezigheid van douches (een  bad  is  er  vaak  wel)  maken  het thuiswonen  er  voor  oude  Turken niet makkelijker op. Ze planden hun oude dag niet.”

Jean-Marie binst

Is het fout om te geloven dat homoseksualiteit een ziekte is?”

Julien Coppens van Spullenhulp wil in het editoriaal het recht op vrije meningsuiting aankaarten, maar kiest daarbij een wel bijzonder controversieel onderwerp (Le Journal Des Petits Riens).

De lokale politici mogen regelmatig meevliegen naar Europese wedstrijden, maar een extra inspanning voor de gemeentekas of onze achtergestelde jongeren is altijd teveel gevraagd.”

Philippe Lamberts, europarlementslid voor Ecolo en Anderlechtenaar, legt uit waarom hij geen fan is van RSCA Anderlecht (De Standaard).

Met het actieplan Br(ikBike wil studentendienst Br(ik de Brusselse studenten aanmoedigen om vaker de fiets te nemen.  Brussel  heeft  een  belangrijke  achterstand  ten opzichte  van  andere  studentensteden,  stelde  Vlaams minister  voor  Brussel  Pascal  Smet  (SP.A)  afgelopen week bij de lancering. Het plan omvat enkele kortingen en  concrete  fietstips.  Studenten  kunnen  bijvoorbeeld kiezen  tussen  een  half  jaar  gratis  Villo  of  een  mooie korting op fietsreparaties. In de Br(ikBrike Manual, een 

kleine fietshandleiding, stippelt Br(ik  routes uit om de Brusselse hellingen te omzeilen. Aan het actieplan ging een enquête vooraf waaruit bleek dat zo’n veertig pro-cent van de studenten wel een hart heeft  voor fietsen, maar om allerlei redenen - verkeersdrukte, te veel hel-lingen - uiteindelijk niet zo vaak fietst.  houda ben Azzouz

www.brik.be/brikbike

Br(ikBike HETWOORD

© IVA

N P

UT

““

BDW 1369 PAGINA 4 - DONDERDAG 14 MAART 2013

Politiek > Brigitte Grouwels blikt terug en kijkt vooruit

‘Soms heeft men te vroeg gelijk’

BRUSSEL – Minister Brigitte Grouwels (CD&V) heeft er bijna negen jaar op zitten in de Brusselse regering. Een gesprek over de onwillige stad, het confederalisme van CD&V en mobiel internet. “De impasse rond 4G is dodelijk voor het internationale imago van Brussel.”

V andaag  tekenen  de  Brussel-se  regering  en  de  MIVB,  na twee  jaar  discussie,  het  be-

heerscontract. Het  is maar een van de vele dossiers die minister Brigitte Grouwels  de  jongste  weken  tot  een goed einde heeft gebracht. Het par-keerbeleidsplan,  het  tracé  voor  de nieuwe metrolijn, het akkoord over de  trams  van  De  Lijn,  de  plannen voor  het  Meiserplein,  tram  9  naar het  UZ  Brussel  maar  ook  kleinere niettemin  belangrijke  projecten  als de tramtunnel onder het Grondwet-plein. Al weken  lang valt  er met de regelmaat  van  de  klok  een  nieuwe beslissing  waar  veel  geld  aan  vast-hangt.  En  de  woordvoerder  belooft dat het einde nog niet in zicht is.Toch gaat het tergend traag in Brus-sel.  Dat  bleek  onlangs  tijdens  een voorstelling  van  stedenbouwkun-dige Benoît Moritz die luchtfoto’s uit 2004  vergelijkt  met  foto’s  van  van-daag. Voor tal van grote projecten is in tien jaar tijd geen steen verlegd.Grouwels beaamt: “In een stad waar veel mensen wonen met veel menin-gen en een sterk nimby-gevoel wordt het  steeds  moeilijker  om  projecten snel  te  finaliseren.  We  hebben  de goede  traditie  van  inspraak,  maar dat  maakt  wel  dat  de  procedures hier ongewoon  lang duren. Als mi-nister krijg je vijf jaar om een beleid te  voeren.  Het  is  bijna  onmogelijk om een dossier aan te snijden en het binnen  de  regeerperiode  af  te  wer-ken.  Dat  is  bijzonder  frustrerend. Vandaag  werk  ik  aan  projecten  die drie legislaturen geleden al op tafel lagen.”

Zijn er oplossingen?Brigitte Grouwels:  “De  regering denkt  daar  wel  over  na.  Voor  grote projecten moeten we vanaf de  con-ceptfase  inspraak  geven  zodat  het project niet struikelt  tijdens de uit-voering. Het typevoorbeeld van hoe het  mis  kan  lopen,  is  dat  van  de Havenlaan.  De  administratie  heeft daar  maar  liefst  tien  jaar  aan  ge-werkt.  Er  is  een  overlegcommissie geweest.  En  als  de  werken  aanvat-ten  worden  ze  getorpedeerd  door een kleine groep van de bevolking.”

U spreekt over de bevolking. Is er niet vaak sprake van politieke bloccage?Grouwels:  “Dat  is  het  normale spel.  Deals  sluiten  moet  je  op  alle bestuursniveau’s.  Zo  werkt  de  po-litiek  nu  eenmaal.  Dat  neemt  niet weg  dat  ik  een  grote  bewondering koester  voor  het  geduld  van  som-mige  investeerders.  Neem  nu  de projectontwikkelaars  van  Thurn 

&  Taxis.  Ze  hebben  veel  geld  op tafel  gelegd  en  hebben  tien  jaar lang  moeten  wachten  op  groen licht.  Eindelijk  zijn  de  eerste bouwvergunningen  afgeleverd.”

U kreeg de laatste tijd heel wat projecten via de regering. Wat is het recept?Grouwels: “Het is belangrijk dat je goed begrijpt wat de gevoeligheden zijn  bij  de  andere  partijen  rond  de regeringstafel.  Het  verklaart  waar-om ik nooit met extreme voorstellen naar  de  regering  ga.  In  mijn  voor-stellen zitten meestal de kapstokken vervat voor het finale compromis.”“Verder  wil  ik  tijd  nemen  om  dos-siers  door  te  praten  om  dan  in  de ultieme  fase  de  discussie  te  beper-ken  tot  de  allerlaatste  knelpunten. Dat zijn vaak bikkelharde discussies maar mét resultaat. Dat is in een no-tendop de methode die ik hanteer.”

Is uw methode niet die van het doorzettingsvermogen, om niet te zeggen de Limburgse koppigheid?

Grouwels: “Dat klopt, en er is nog een  derde  ‘methode’.  Die  van  het incasseringsvermogen.  Ik  heb  heel wat over mij heen gekregen, maar ik heb dat doorgeslikt. Je moet het doel voor  ogen  houden.  Ik  vind  het  be-langrijk  om  stappen  vooruit  te  zet-ten.  We  blijven  elkaar  toch  tegen-komen in politiek Brussel. Rancune helpt niet, en de handdoek in de ring gooien zeker niet.”

Het Gewest moet ook vaak met de gemeenten een robbertje vechten. De Elsensesteenweg en de Leuvensesteenweg zijn maar enkele voorbeelden waar de toekomst van de gewestwe-gen gedicteerd wordt door de lokale burgemeesters. Brengt de nieuwe mobiliteitsordon-nantie in het kader van de stadshervorming soelaas?Grouwels:  “De  ordonnantie  komt binnenkort  in  het  parlement.  Het mobiliteitsplan  van  het  Gewest krijgt dan kracht van wet. De lokale overheden moeten hun mobiliteits-plan  daaraan  aanpassen.  Doen  ze dat niet, dan kan het Gewest zich in hun plaats stellen.”

Maar voor tram 71, een project van de Brusselse regering, lost dat niet veel op?Grouwels:  “Wie  echt  van  slechte wil is, kan elk dossier tegenhouden. Obstructie  is  altijd  mogelijk.  Een politiebevel volstaat. Maar ik wil er aan herinneren dat de PS tram 71 in de  regering heeft goedgekeurd. Dat is de partij van de burgemeester.”“Daarnaast  krijgen  de  gemeenten heel veel middelen van het Gewest, ook  om  de  openbare  ruimte  aan  te leggen. Ik zie niet in waarom we die middelen nog zouden toekennen als de gemeenten zich niet houden aan het  gewestelijke  mobiliteitsplan. Dat  is  niet  nieuw.  Nu  al  maakt  de Brusselse  regering  de  investerings-middelen voor de gemeenten afhan-kelijk van de doelstellingen van het gewestelijk beleid.”

De handelaars van de Elsensesteenweg vrezen een

leegloop door een jarenlange werf.Grouwels:  “Hun  bezorgdheid neem  ik  ter  harte.  Mobiel  Brussel is  zich  aan  het  specialiseren  in  de goede  organisatie  van  werven,  met een  uitgekiende  fasering,  slimme oplossingen voor de bereikbaarheid en  andere  begeleidende  maatrege-len. Het is altijd de bedoeling om de werken zo kort mogelijk te houden.”“Dit is niet nieuw voor ons. Voor de heraanleg  van  de  Britse  Tweedele-gerlaan  in  Vorst,  waar  Audi  geves-tigd  is,  zullen  we  het  nodige  doen om de fabriek 24 uur op 24 bereik-baar te houden. We willen daar een mooi voorbeeld stellen, al is dat een grote uitdaging.”

U behoort tot de Vlaamsgezin-de strekking van CD&V. Bekijkt u het Gewest anders nu u zelf mee aan het roer staat? Het Brussels Gewest is altijd een doorn in het oog geweest van de Vlaamse beweging.Grouwels: “Neen. Dat maakt geen enkel verschil. Ik ben hierover nooit van  mening  veranderd.  Brussel  is het  bindmiddel  tussen  de  Fransta-ligen  en  Nederlandstaligen  in  dit land.  We  hebben  altijd  geloofd  in de staatshervorming zoals die door Jean-Luc  Dehaene  is  uitgetekend. De Brusselaars hebben het recht om hun  eigen  stad  te  bouwen  en  vorm te geven, net zoals de Antwerpenaar dat recht heeft.”“We  hebben  tegelijk  de  band  met Vlaanderen  en  Franstalig  België altijd  verdedigd.  En  we  zullen  dat blijven doen. Brussel is een klein ge-west.  Voor  onze  gemeenschapsbe-voegdheden zijn we aangewezen op Vlaanderen.  Omdat  we  dat  willen, én omdat het financieel niet anders kan.  Vlaanderen  investeert  enorm in  Brussel:  in  kwaliteitsvol  onder-wijs, cultuur en welzijn.”

Staat dat tweeledig model niet onder druk met de zesde staatshervorming? Heel wat federale bevoegdheden gaan naar het Gewest.Grouwels: “Het is geen geheim dat CD&V tot op het allerlaatste moment weerstand  heeft  geboden  tegen  de overheveling  van  de  kinderbijslag naar Brussel. Daar had de N-VA op dat moment al op toegegeven  (sic).”“Andere voorstellen die nadelig wa-

MIVB-BEHEERS-CONTRACT (2013-2017)

n Een investering van 4,4 miljard tussen nu en 2022 (Brussels Gewest, Beliris)

n Automatisering van de metrolijnen 1 en 5 (Pulsar, ingebruikname in 2019)

n De bouw van een nieuwe metrolijn van het Noord-station richting Schaarbeek (ingebruikname in 2022)

n Een dubbele tram- en metrotunnel onder het Grondwetplein. Die is nodig om de premetro om te vormen tot een metro (ingebruikname in 2019)

n De verdere vertramming van Brussel: de huidige buslijn 71 wordt vervroegd en versneld omgevormd tot tram (Naamsepoort-Delta, ingebruikname 2018). Ver-der zijn er nog plannen voor de aanleg van een tramlijn van het Rogierplein naar Thurn & Taxis (werken star-ten in 2017), de vertram-ming van bus 95 (Kroonlaan) en de verlenging van tram 62 tot aan de Navo en tram 94 tot Marcel Thiry (zie verder in deze krant)

n Renovatie van de metro-stations (250 miljoen euro)

n Verhoging van de com-merciële snelheid van het openbaar vervoer (Avanti-programma, 211 miljoen euro)

n Nieuwe bussen, trams en metrostellen: 676 miljoen euro verspreid over 10 jaar

n Nieuwe stelplaatsen (237 miljoen euro), en de bouw van een metro-, bus- en tramstelplaats op de Heizel in het kader van het Neo-project

SVG

“Als Brussel het ouderenbeleid afstemt op de Franstaligen in Wallonië, zal ik de vraag stellen: waarom niet op Vlaanderen?”

BDW 1369 PAGINA 5 - DONDERDAG 14 MAART 2013

ren  voor  de  Vlamingen  in  Brussel hebben  we  wel  kunnen  afwenden. De  Brusselse  kinderbijslag  is  deel van  het  compromis.  We  zullen  dat dan ook loyaal uitvoeren. De ironie is,  dat  ik  er  samen  met  minister Huytebroeck bevoegd voor word.”

Krijgt u het aan de Vlamingen in Brussel verkocht dat zij mogelijks een andere kinderbijslag zullen krijgen dan die in Vlaanderen?Grouwels: “Zover zijn we nog niet. Veel hangt ook af van wat aan Frans-talige kant gebeurt. Daar is momen-teel een geheime discussie ontstaan over  de  overheveling  van  federale bevoegdheden  in  de  gezondheids- en welzijnssector. Franstalige Brus-selaars  vrezen  dat  de  middelen niet  zullen  volstaan.  En  dus  kijken ze  naar  de  Walen.  Op  dat  moment is  het  aan  ons,  de  Vlamingen,  om te  zeggen  wanneer  dat  Brussels-Waals  onderonsje  te  ver  gaat.  Als Brussel  het  ouderenbeleid  afstemt op de Franstaligen  in Wallonië,  zal ik de vraag stellen: waarom niet op Vlaanderen?”“Voor  dit  soort  scenario’s  heeft CD&V  trouwens  gewaarschuwd. Zonder een versterking van de GGC, hadden  de  Vlaamse  en  Franse  ge-meenschap een sterkere rol kunnen spelen  in  Brussel.  Soms  heeft  men te vroeg gelijk.”

De Vlaamse welzijnsbevoegd-heden in Brussel zijn niet met-een een groot succes. Er komen amper crèches bij, en een van de twee Vlaamse rusthuizen wil zo snel mogelijk naar de bicommunautaire sector.Grouwels:  “Er  zitten  tal  van Vlaamse  woonzorgprojecten  in  de pijplijn, en ik concentreer het beleid op  de  uitbouw  van  de  lokale  dien-stencentra,  waar  senioren  op  hoge leeftijd hun dag op een aangename manier  kunnen  doorbrengen.  Dat strookt  met  onze  wens  om  de  be-jaarden zo lang mogelijk thuis te la-ten wonen. Wat de crèches betreft: alle  steden  trekken  aan  de  mouw van  de  Vlaamse  minister  van  Wel-zijn  Vandeurzen  (CD&V).  Wij  ook. Ons verlanglijstje is lang.”

Overleeft de Brusselse regering het debacle rond 4G? Europees commissaris Neelie Kroes heeft Brussel op de vingers getikt.Grouwels: “De voorstellen van mi-nister  Huytebroeck  (Ecolo)  voldoen niet. Ik ben niet de enige binnen de regering  die  dat  zegt.  Als  minister bevoegd  voor  het  informaticabeleid in  het  Brussels  Gewest,  word  ik  er de  hele  tijd  mee  geconfronteerd. Het 4G-verhaal  is dodelijk voor het internationale  imago  van  Brussel. Langs alle kanten werken we aan dat imago, in een klap kan al die moeite van de kaart worden geveegd.”“We  moeten  dit  dossier  zo  snel mogelijk ontmijnen. CD&V heeft  in 2009 de stralingsnormen mee goed-gekeurd.  We  moeten  vandaag  de eerlijkheid  hebben  om  toe  te  geven dat die normen te streng zijn, en dat ze dus herbekeken moeten worden.”

Steven Van Garsse

Grouwels: “Het is bijna onmogelijk om een dossier aan te snijden en het binnen de regeerperiode af te werken. Dat is bijzonder frustrerend. Vandaag werk ik aan projecten die drie legislaturen geleden al op tafel lagen.”

© IV

AN

PU

T

BDW 1369 PAGINA 6 - DONDERDAG 14 MAART 2013

‘A ls  we  de  Franstaligen  zou-den  kunnen  overhalen  om rechts  te  stemmen,  zou  u 

dan  een  autonoom  ik-Vlaanderen laten  vallen?”  N-VA-voorzitter  Bart De  Wever  kijkt  strak  voor  zich  uit. De vraag verrast hem duidelijk niet, maar toch luidt het antwoord ‘neen’. De Wever wil structurele  ingrepen, met  een  conjuncturele  meevaller zou hij niet tevreden zijn. De Wever zou in 2014 - in de veronderstelling dat  de  peilingen  bewaarheid  wor-

den - het liefst een federale regering vormen  met  zijn  ‘goede  vriend’  Di-dier  Reynders  van  de  MR.  “Spreidt u met uw stemadvies voor Reynders niet het bedje voor de PS?,” luidt een andere vraag. De Wever zucht. Alles wat de N-VA-voorzitter zegt is voor-werp  van  controverse.  MR-voorzit-ter  Charles  Michel  (MR)  brandt  de dag na de bijeenkomst  in de Cercle De  Wever  af.  En  VUB-politoloog Dave  Sinardet  twittert:  “De  Wever, te  gast  bij  de  Belgicistische  Brus-

selse ‘businesselite’, roept op MR te stemmen. Op het PS-hoofdkwartier wordt de champagne ontkurkt.” Slecht  wordt  De  Wever  alvast  niet onthaald bij de  leden van de Cercle de  Lorraine. Eerder  werd  hij  ook al goed onthaald bij zakenclubs als de Cercle Saint-Anne en de Cercle de la Wallonie. De Wever wordt in Frans-talige  media  steevast  aangevallen op  zijn  nationalistische  agenda. Niet  onbegrijpelijk.  Maar  ook  in media  die  als  links  geboekstaafd 

BRUSSEL – Met de krant Le Soir leeft N-VA-voorzitter Bart De Wever op ramkoers. Maar in Franstalig België zijn er ook andere stemmen. Die van Christian Laporte bijvoorbeeld, ‘Belgicist’ en journalist bij La Libre Belgique. En dan is er de Cercle de Lorraine, die als goede Belgische eliteclub de ‘vijand’ een forum geeft.

Laporte: “De opsplitsing van België zou een catastrofe zijn, een soort apocalyps.” © MARC GYSENS

Politiek > Christian Laporte (La Libre Belgique) leidt boek N-VA-voorzitter in

De Wever nu ook in het Frans

staan wordt zelden geschreven over zijn rechts sociaal-economisch pro-gramma. Minder begrijpelijk.

CensuurDat  De  Wever  in  de  Cercle  de  Lor-raine  was  uitgenodigd,  heeft  hij te  danken  aan  de  bestuurders  van 

de  Foire  du  Livre  die  hem  van  de boekenbeurs  hebben  geweerd.  De Cercle  de  Lorraine  heeft  dan  maar besloten om hem uit  te nodigen ter gelegenheid  van  de  vertaling  van zijn columns in het Frans. Christian Laporte, die het voorwoord geschre-ven  heeft,  nam  zelfs  boos  ontslag uit de raad van bestuur van de Foire du  Livre.  Hij  vindt  dat  die  censuur pleegde. Laporte: “Het  is niet de eerste keer dat  De  Wever  van  een  Franstalig publiek positieve reacties krijgt. Dat laat zien dat er nog ruimte is om sa-men te debatteren, zelfs met een ze-ker  enthousiasme.  De  Franstaligen moeten veel beter luisteren naar wat de Vlamingen - ook De Wever - écht zeggen.  De  opsplitsing  van  België zou  een  catastrofe  zijn,  een  soort apocalyps.  We  moeten  kijken  naar wat we gemeenschappelijk hebben.”Laporte  is  zowat  de  tegenpool  van Bart De Wever. Hij is Belgicist, roy-alist  en  katholiek.  Maar  terug  naar la  Belgique  à  papa  wil  hij  niet.  “Ik ben  voor  een  samenwerkingsfe-deralisme,”  zegt  hij.  De  journalist ziet  ook  positieve  tendenzen,  ook in  de  Vlaamse  Rand  rond  Brussel: internationalisering  en  pacificatie. Het grootste probleem van de Rand noemt hij de drie burgemeesters die weigeren de wet toe te passen.Vertaalster Céline Préaux beëindigt de analyse van het fenomeen De We-ver met: “Voor de voorstanders van een onafhankelijk Vlaanderen is De Wever de ideale vaandeldrager. Voor zijn  tegenstanders  vormt  hij  een enorme  uitdaging,  de  kwaliteit  van De Wever dwingt hen tot intellectu-ele  herbronning.”  Natuurlijk  hoopt De Wever dat het boek zijn imago in Franstalig België zal bijstellen, maar het  initiatief kwam van uitgever Le Cri. Maar zelfs van dat laatste leken niet  alle  journalisten  bij  de  boek-voorstelling overtuigd.

  Danny Vileyn

Derrière le miroir van Bart De Wever is uitgegeven bij Le Cri, is 257 blz. dik en kost 19 euro.

“We moeten luisteren naar wat De Wever echt zegt. Er is nog ruimte voor debat”

Twee gemeenschappen, derde gratisBRUSSEL – De N-VA wil pas in 2014 kwijt wat ze voor Brussel wil, maar intern is de ideeënbus geopend.

Tijdens een debat over de hoofdstad in café Kafka georganiseerd door de Brusselse  jongerenafdeling  van  de partij  heeft  senator  Karl  Vanlouwe laten  verstaan  dat  “de  gemeen-schapskeuze een voorrecht kan zijn 

voor de Brusselaar”. Dat wil zeggen dat  de  Vlaams-nationalisten  vast-houden  aan  een  stelsel  van  zoge-naamde  ‘subnationaliteit’,  al  hoort Vanlouwe  liever  ‘gemeenschaps-keuze’,  waarbij  de  inwoner  van  de hoofdstad  kan  kiezen  tussen  een Vlaamse, Franstalige, of eventueel - en dat is een nieuwigheid - interna-tionale gemeenschap. De Brusselse flamingant  geeft  wel  aan  dat  het 

om een persoonlijk standpunt gaat.Die  derde,  internationale  gemeen-schap  zou  een  manier  kunnen  zijn voor  de  N-VA  om  te  benadrukken dat Brussel én een hoofdstedelijk ge-west  is,  met  twee  klassieke  taalge-meenschappen,  maar  tegelijkertijd ook  een  dynamiek  heeft  eigen  aan een  grootstad,  met  een  (grote)  in-ternationale gemeenschap. Vandaar ook  Vanlouwe:  “Als  je  het  Brussels 

Gewest  wil  vergelijken  met  Vlaan-deren en Wallonië (wat Franstaligen doorgaans doen in hun pleidooi voor drie gewesten, red.), dat men het dan  een ‘stadsgewest’ noemt.”Dat de grootste Vlaamse partij  een voorstander  is  van  ‘efficiëntie’,  is geen  geheim.  Dus  ook  voor  Brus-sel,  waar  ze  van  een  vereenvoudi-ging van de politieke structuren een speerpunt  wil  maken.  Lees:  de  ge-

meenten  moeten  afgeschaft,  even-tueel  ten  voordele  van  districten. Daarom  ook  dat  Antwerps  N-VA-districtsburgemeester  Zuhal  Demir te gast was op het debat in Kafka.In hoeverre Vanlouwe zijn  idee een optie is voor de partij, moet nog blij-ken.  Het  impliceert  dat  de  partij  in de  toekomst  misschien  in  andere talen dan het Nederlands de boer op zal moeten gaan.  CD

Politiek > ‘Wat met Brussel?’ bij de N-VA, ook voor 2014

BDW 1369 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 MAART 2013

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Het gaat slecht met Europa. En ook met Mini-Europa. De tijd dat het nog goed ging met het kleine Europa dateert al van de tijd dat huidig Brussels schepen Els Ampe (Open VLD) nog volop van leer trok tegen de megalomane en grootkapitalistische plannen (terecht, dat wel) van de PS om op de Heizel het Neo-pretpark te bouwen. Eerst gebeurde er een hele tijd heel weinig, dan weer een beetje meer. Dan wis-selde de coalitie te Brussel (‘Alain’ en ‘Freddy’ werden vrienden, weet u nog?). En toen werd Ampe schepen, en drie maanden later was het definitief gedaan met Mini-Europa. 

Nu ja, eigenlijk gaat het niet zo slecht met Mini-Europa. Het Europa op kleine schaal maakt al jaren winst. In tegenstelling tot het grote Europa, dat al jaren verlies lijdt. We zouden hier nog iets intelligents aan willen toevoegen, maar de parabel is op zich al voldragen genoeg. 

Er was wat loos de voorbije week met vrouwelij-ke parlementsleden van het Brusselse halfrond en toiletten. Eerst opperde Groen-lid Annemie Maes dat er best een app komt waarop alle openbare toiletten in Brussel in kaart worden gebracht, zodat iemand via een smartphone kan weten waar er overal toiletten zijn. Natuurlijk moet er dan wel eerst 4G in Brussel komen, anders kan je lang zoeken en is het te laat. Naar verluidt vond de bevoegde staatssecretaris - niet die van de vele masten en de weinige anten-nes, of zoiets - het “een excellent idee”. En later kwam ook een CD&V-politica op de proppen met ‘Bianca Debaets: nog steeds op zoek naar eerste toilet voor vrouwen’. Verstandig was dat tenminste Annemie Maes ook pleitte voor een papieren kaart. Want ja, als er geen toiletpa-pier is dan is zo’n smartphone, euhm, ronduit onhandig. 

Nee, dan heb je niks aan een app.

ZIJ DIE WILLEN HET WOORD VOEREN – Moe-ten mannen/vrouwen met een fluweelzachte stem zijn, vriendelijk jegens de journalist. Zij zullen niet te veel Engels in hun taaltje bezigen, zoals ‘Dat dossier zit in de pipeline’, want een pijplijn vervoert olie en olie spreekt geen Engels, of zoals ‘welkom in onze experiencebibliotheek’, want een bibliotheek is een zaal met boeken en een zaal met boeken heeft geen gevoelens. Ook mogen woordvoerders nooit zeggen wanneer een werf klaar zal zijn, want de ervaring (ja, ervaring) leert dat er per uitspraak à la ‘nieuwe X tegen 20XX’ gemiddeld een jaar bijkomt in Brussel. En een goede woordvoerder zal ook nooit, maar dan ook nooit, kortaf zijn tegen de journalist, of onvriendelijk, want dan zijn wij niet verantwoordelijk voor wat er in de krant verschijnt. Tot slot: de goede woordvoerder zal ook nooit laten blijken dat wat hij/zij zonet heeft uitgelegd te moeilijk is voor een journalist, ook niet door zinnetjes als ‘de waarheid is genuan-ceerd’.

TE MOEILIJK – Toegegeven, sommige dingen zijn ook te moeilijk voor journalisten. Veel eigenlijk. Jazeker, beste lezer, ook in deze kwaliteitskrant zijn er stukken gepubliceerd over zaken waarvan de journalist niet echt wist waarover het ging. Zulke evenementen wor-den jaarlijks herdacht op JLV-dag. JLV-dag is vernoemd naar een van de meest onbegrijpelijke stukken die ooit in dit blad hebben gestaan. Naar de persoon die de eer heeft twee redacteurs van dit blad een stuk te doen uitschrijven over... Ja, over wat ging dat nu eigenlijk weer?

Vanhengel aast op thesaurie van WoningfondsBRUSSEL - Minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) wil graag het kasgeld van het Brussels Woningfonds beheren. Dat onderzoekt de vraag.

Als het Brussels Gewest ergens goede pun-ten mee scoort, dan is dat met het centraal thesauriebeheer.  De  afgelopen  jaren  heeft minister  Vanhengel  bij  tal  van  pararegio-nale  instellingen  de  ‘oorlogskassen’  laten doorlichten:  van  de  Gomb,  Actiris,  etc.  Hij overtuigde hen dat het beter is om die mid-delen centraal te beheren. Dat levert betere voorwaarden bij de banken op. Dat  is win-win voor iedereen. De operatie vergde wat overtuigingskracht. De instellingen staan niet graag hun reser-vemiddelen af, zelfs al kunnen ze er elk mo-ment  over  beschikken.  Uiteindelijk  gingen er  vijftien  pararegionale  instellingen  mee akkoord.Minister Vanhengel heeft nu zijn oog laten vallen  op  het  Brussels  Woningfonds.  Dat heeft  maar  liefst  263  miljoen  euro  in  kas. Dat het Woningfonds dergelijke enorme be-dragen hanteert, is niet zo vreemd. Het Wo-ningfonds fungeert als een bank, die goed-kope  leningen  verstrekt  aan  gezinnen  die een woning willen kopen. Daarnaast zijn er liquide middelen nodig om huizen te kopen, 

te  verbouwen  en  te  verkopen,  een  andere kerntaak van het Woningfonds.Voor Vanhengel is het een uitgemaakte zaak dat  het  Gewest  dat  ‘liggend  geld’  voortaan moet beheren. Op de website van Open VLD zei  Vanhengel  hierover  in  november  vorig jaar:  “We  besparen  op  de  intrestlast  door de verdere modernisering van het schuldbe-

heer, omdat nu ook het Woningfonds deze thesaurie gaat vervoegen.”De uitspraak van Vanhengel is op zijn minst voorbarig.  Het  Brussels  Gewest  heeft  de vraag  inderdaad  officieel  gesteld,  meer  be-paald  in februari, maar bij de raad van be-stuur  heet  het  dat  de  “vraag  onderzocht wordt”.De zaak is niet zo simpel. Het Woningfonds is geen pararegionale. Het is in handen van de Ligue des Familles en de Gezinsbond. Die maken  de  meerderheid  uit  in  de  raad  van bestuur.

Dat de band met het Brussels Gewest close is,  komt  omdat  het  Woningfonds  in  op-dracht  van  het  Brussels  Gewest  woningen bouwt  en  goedkope  leningen  verstrekt.  De Brusselse regering zorgt ook voor de staats-waarborgen voor de leningen, maar as such is het Woningfonds een instelling die auto-noom kan functioneren.De  directie  bekijkt  nu  of  het  Woningfonds haar voordeel kan doen bij het aanbod van het Brussels Gewest. Concreet betekent dat dat het Agentschap  voor de  Schuld de  263 miljoen  euro  zal  beheren  en  met  dat  geld investeringen  van  het  Brussels  Gewest  zal financieren. In ruil krijgt het Woningfonds voordelige interesten. Als die beter zijn dan wat het Woningfonds op de privémarkt kan verkrijgen, dan zou de zaak snel beklonken moeten zijn.Sommigen  geloven  echter  dat  Vanhengel hiermee  vooral  de  eigen  begrotingscijfers wil opsmukken. Een  kwart miljard euro  is niet niets. Het vertegenwoordigt maar liefst tien procent van de Brusselse begroting. Als dat de enige bedoeling zou zijn, en dat lijkt erop  voor  wie  de  uitspraak  uit  november goed leest, dan riskeert hij bij het Woning-fonds op een njet te stoten.  Steven Van Garsse

Politiek > Brussels Gewest wil 263 miljoen euro kasgeld beheren

Vrijwilliger bij het Rode KruisUKKEL - Tussen de Week van de Vrijwil-liger en de Vlaamse Zorgdag in ging onze stagiaire Houda Ben Azzouz op zoek naar een stuk engagement in de hoofdstad waar ze ook woont. Ze is bij La Croix Rouge, de Franstalige evenknie van het Rode Kruis, beland.

Januari  is  de  maand  van  de  goede  voorne-mens,  februari  de  maand  waarin  mensen beseffen dat het toch niet gelukt is en maart de  maand  waarin  ze  opnieuw  proberen. Mijn  voornemen  was  dat  ik  mijn  vrije  tijd beter moest besteden met vrijwilligerswerk. Zodra  mijn  besluit  vaststond,  begon  het moeilijke werk. Een activiteit vinden.Blijkbaar hebben veel mensen  tegelijkertijd hetzelfde idee gehad ofwel ben ik een slech-te zoeker, want ik vond maar geen bezigheid die mijn  interesse kon wegdragen. Daarom besliste ik om mij tot grote organisaties zo-als La Croix Rouge te richten.Na  het  aanvinken  van  ‘Devenez  bénévole!’ op de site van La Croix Rouge, werd  ik vrij snel  uitgenodigd  op  een  infoavond  voor toekomstige  vrijwilligers.  Wel  moest  ik een paar weken geduld oefenen. Om de tijd te  doden  ben  ik  nog  extra  informatie  gaan zoeken. Het grote aanbod was voor mij het begin van een enorm dilemma: wat ga ik in godsnaam  doen?  Alles  leek  voor  mij  boei-end:  senioren  gezelschap  houden,  jonge kinderen naar hun ouders in de gevangenis brengen,  asielzoekers  hun  weg  helpen  vin-

Samenleving > Op zoek naar een zinvolle vrijetijdsbesteding

Via uitgebreide gesprekken peilt La Croix Rouge naar de motivatie van de kandidaten.

© R

OD

E KR

UIS VA

N B

ELG

IË

den, kinderen EHBO leren of zelf ambulan-cier worden.Tijdens de  infoavond zelf kreeg  ik aanvan-kelijk weinig extra  informatie  tot mijn oog op  de  opleidingen  viel:  je  wordt  niet  zo-maar vrijwilliger. Elke vrijwilliger moet een specifieke  opleiding  volgen.  Het  aantal  te volgen  uren  is  niet  identiek:  een  secourist of  EHBO’er  moet  bijvoorbeeld  meer  uren 

afleggen  dan  een  begeleider.  Voor  mij  was het dan veel leuker om tijdens mijn vrijwil-ligerswerk ook een en ander te leren. Ik heb gezondheidszorg  altijd  al  interessant  ge-vonden en het leek me een uitgelezen kans om mijn vaardigheden terzake uit te testen. De keuze voor secourist of ambulancier lag voor de hand.Na  het  infomoment  konden  we  in  kleine groepen  bij  verschillende  vrijwilligers  te rade  gaan.  Tijdens  dat  gesprek  ben  ik  he-lemaal overtuigd geraakt, want die vrijwil-liger  was  de  meest  gemotiveerde  persoon die ik ooit heb ontmoet. Hij legde mij nauw-gezet en geduldig uit dat ik, na een EHBO-cursus, 120 uur les en verschillende dagen stage moet volgen, eer ik een echte EHBO’er kan worden. De lange opleiding demotiveert  niet  weinigen,  en  ook  ik  vind  de  opleiding lang, maar de  lessen zijn een noodzaak en vermits La Croix Rouge alles betaalt  is het normaal  dat  de  organisatie  peilt  naar  de motivatie.De  discussie  eindigde  met  de  vraag  “En, overtuigd?”.  De  meerderheid  van  de  tafel (zes  van de zeven) had een brede glimlach op  het  gezicht  en  heeft  zich  daarna  inge-schreven  als  secourist.  Ik  was  een  van  de zes  personen  en  kan  binnenkort  aan  mijn eerste  EHBO-lessen  beginnen.  Ik  ben  nog steeds ongeduldig, maar binnen afzienbare tijd kan ik echt aan de slag als vrijwilliger. Houda Ben Azzouz

Sommigen geloven dat Vanhengel vooral de eigen begroting wil opsmukken

BDW 1369 PAGINA 8 - DONDERDAG 14 MAART 2013

Deze Week onderweg > Sociaal vervoer in Sint-Jans-Molenbeek

Na welvaart komt vervoer

Mevrouw Jeanne, hier geholpen door begeleidster Zineb en chauffeur Hicham. Om mensen te kunnen ophalen en kort te parkeren gebruikt de vzw een officieus rolstoelembleem, met af en toe een boete tot gevolg.

© SASKIA VANDERSTICHELE

D onderdag,  markt  in  Molen-beek.  In  een  zijstraat  wacht chauffeur  Hicham  op  bege-

leidster Zineb, een Antwerpse die al een jaar voor welvaartvervoer werkt. Het  gaat  richting  Ganshoren,  waar Alzheimerpatiënt  Eugène  van  zijn huis  naar  de  dagopvang  gebracht moet worden. Zijn vrouw staat al op wacht.“Het  ging  nog  goed  met  hem  tot hij  thuis  viel,”  zegt  ze.  “Daarvoor kon  hij  in  de  dagopvang  nog  mee met  de  quizzen.  C’était un homme cultivé. Maar nu gaat het niet meer zo goed. Zelf kan ik niet altijd voor mijn  man  zorgen.  Ik  wil  ook  wel eens  een  dagje  zonder  zorgen.”  De dame  houdt  zich  kranig.  Hicham en  Zineb  zetten  Eugène  met  ver-eende  krachten  in  de  chauffeurs-zetel.  Eugène  kan  alleen  rondom zich kijken. Hij is niet meer te been, en  bijna  verlamd.  Beseffen  wat  er 

echt  gebeurt,  doet  hij  niet  goed. De  vzw  De  Welvaartkapoen  hoort bij  De  Vaartkapoen,  het  Vlaamse gemeenschapscentrum in Sint-Jans-Molenbeek,  en  vervoert  al  twaalf jaar mensen die slecht te been zijn. Ook leveren ze maaltijden aan huis, een dienst die vaak gebruikt wordt. Daarnaast  zijn  de  rode  wagentjes ook een baken voor ouderen die al-leen  in  de  stad  wonen.  Een  baken met bekwame chauffeurs. Zoals Hi-cham, die de lieveling blijkt “omdat hij zo rustig rijdt”. In een vorig leven was hij koerier van voedingswaren. De  dienst  welvaartvervoer  is  trou-wens een erg  lokale dienstverlener: alle  chauffeurs,  van  waar  ook  ter wereld, wonen in Molenbeek zelf.Na de ochtendshift  is er een chauf-feurswissel. Wij maken kennis met Samvel,  een  in  Brussel  gestrande Armeniër die beter Nederlands dan Frans spreekt. De radio speelt klas-

siek.  “Ah,  Brahms,”  leest  hij  onze vraag, “daar rij ik graag mee.” In een vorig leven was hij klassiek musicus en  componist.  “Of  ik  Brussel Deze

Week ken? Natuurlijk, door een va-cature  in  die  krant  heb  ik  deze  job gevonden,” antwoordt hij.Het  gaat  richting  centrum  Molen-beek.  In  een  sociale  woonwijk  met hoogbouw  verwelkomt  de  bekende Molem  1080-graffiti  ons,  een  ver-wijzing naar de populaire afkorting van  de  gemeente  bij  Marokkaanse 

jongeren,  en  naar  de  postcode. Samvel  belt  mevrouw  Jeanne  op. Mevrouw  Jeanne  is  afkomstig  uit Scherpenheuvel,  en  woont  al  sinds de jaren zeventig in Brussel. Zij suk-kelt  met  het  been,  maar  is  kwiek van  geest.  “Vertel  eens  Samvel, ben  je  genezen?  Je  praat  nog  een beetje door  je neus, hoor  ik.” Door een  speling  van  het  lot  waren  een 

week  eerder  alle  chauffeurs  ziek.We  blijven  in  Molenbeek.  De  vol-gende  halte  is  Elodie,  een  dame afkomstig  uit  Diksmuide  die  ooit als  dienstmeisje  bij  een  notaris  in Brussel  terechtkwam.  “Ik  moet  op tijd terug zijn, want de dokter komt in  de  namiddag  langs,”  zegt  ze.  Er ontvouwt  zich  een  gesprek  over 

dokters.  Elodie  weet  dat  een  goede dokter goud waard is. “D’ailleurs, ze nemen  toch  geen  nieuwe  patiënten meer  aan.”  Beide  dames  zijn  on-derweg  naar  hun  middagmaal  in De Vaartkapoen, een andere dienst waar  ze  enkele  keren  per  week  ge-bruik van maken. Voor een gunstig tarief kan je er namelijk eten. Lekker eten.  “Een  keer  hebben  ze  ons  iets vegetarisch  voorgeschoteld,  degou-tant was dat,” zegt een andere dame later tijdens het middagmaal.

Don JuanWat er tijdens dat middagmaal alle-maal  gezegd  wordt,  dat  is  eigenlijk privé.  Het gaat over  het  leven, over het aantal keren dat  iedereen over-vallen  is,  over  vroeger,  en  over  de gezondheid.Ondertussen  vermaken  Samvel  en Manuel,  een  hulpje,  zich  met  het rondrijden  van  de  kant-en-klaar-maaltijden-aan-huis.  Brahms  heeft plaatsgemaakt  voor  Strauss.  Sam-vel vertelt over het verhaal van Don Juan.  Ondertussen  stopt  hij  her  en der zodat Manuel de grote grijze do-zen met eten kan leveren. De man-nen  kennen  hun  klanten.  “Ah,  die, daar  zou  je  eens  binnen  moeten gaan. Roken! Daar is geen leven mo-gelijk. En dan die andere mevrouw. Daarbij  bellen  we  aan,  en  wachten even.  De  deur  gaat  open,  mevrouw zegt  hallo,  neemt  haar  doos  met eten en doet de deur opnieuw dicht.” Even later ontvouwt het tafereel zich zoals Samvel voorspeld had. Nog  ergens  in  hoog-Molenbeek, zegt Samvel: “Deze dame wacht al-tijd  achter  haar  venster  op  het  ge-luk.”  Nog  ergens  anders  vragen  we aan  een  Nederlandstalige  dame  of ze de maaltijden goed vindt. “Goed? Neen,  meneer.  En  de  patatten  gooi ik altijd weg.” Sommige  namen  op  zijn  lijstje streept  de  chauffeur  door.  Die  zijn overleden,  of  verblijven  in  het  zie-kenhuis.  “Alles,”  antwoordt  me-vrouw  Jeanne,  op  de  vraag  wat  de sociale vervoerdienst voor haar be-tekent.Op  het  einde  van  de  dag  gaan  we Eugène  ophalen  in  de  opvang.  Op-nieuw  met  een  andere  chauffeur, William, van Congolese origine. De vrouw van Eugène komt naar bene-den, bedankt ons, en rijdt haar man naar binnen.�� Christophe�Degreef

* Sommige namen in dit stuk zijn om privacyredenen veranderd.

“Vroeger kon mijn man mee quizzen in de dagopvang. C’était un homme cultivé, maar nu gaat het niet meer”

BD

W R

EGIO

SINT-JANS-MOLENBEEK – Terwijl aandacht voor senioren een onderdeel is van het nieuwe beleidsplan van de gemeente, vervoert de Vlaams-Molenbeekse vzw De Wel-vaartkapoen al twaalf jaar mensen die slecht te been zijn. Dat zo’n dienst meer is dan gewoon transport, bewijst een dag meerijden. “Deze dienst betekent alles voor mij.”

BDW 1369 PAGINA 9 - DONDERDAG 14 MAART 2013

ADVERTENTIE

Mobiel Brussel heeft de bouwaanvraag ingediend voor de verlenging van tram 94 tot aan metro Roodebeek. Een uitstekende gelegenheid om de Woluwelaan over de volledige breedte aan te pakken.

Tram 94 biedt vandaag al een snelle verbin-ding  in  de  groene  zuid-oostelijke  rand  van Brussel  dankzij  de  recente  aanleg  van  de tramlijn langs de Vorstlaan. De MIVB heeft altijd de bedoeling gehad om de lijn, die stopt aan het trammuseum, door te trekken langs de  Woluwelaan  tot  de  kantoorwijk  Marcel Thiry. Dat is ook voorzien in het net goedge-keurde beheerscontract. De MIVB-lijn kan er aansluiten op de tangentiële tramlijn die De Lijn in de rand rond Brussel wil aanleggen.Zopas  heeft  Mobiel  Brussel  de  bouwaan-vraag  ingediend  voor  het  stuk  tussen  het trammuseum  en  metro  Roodebeek.  Daar-voor  heeft  Sum  Projects  in  2007  het  voor-ontwerp  getekend.  Vooraf  was  er  discussie over waar de tramlijn zelf moest komen. Aan de kant van de woonwijken lijkt ideaal. Niet alleen wonen daar de meeste mensen, er zijn ook  tal  van  scholen,  bedrijven,  luxesuper-

markt ROB en Woluweshopping. Maar lokale politici als burgemeester Willem Draps (MR) zagen dat niet zitten. Ook het midden van de Woluwelaan behoorde tot de mogelijkheden. Maar dan moest de Woluwetunnel dicht.De MIVB en het Brussels Gewest kozen uit-eindelijk  voor  de  weg  van  de  minste  weer-stand.  De  tramlijn  komt  langs  de  kant  van Woluwe,  en  het  bijbehorend  park-  en  na-tuurgebied.  Dat  biedt  de  mogelijkheid  om de  tramlijn  aan  te  vullen  met  groene  wan-del- en fietspaden. En veel buurtprotest valt er niet  te verwachten. Maar voor de meeste tramreizigers  is  het  sneu.  Die  zullen  nu  de drukke Woluwelaan moeten oversteken. De tram  buigt wel af  aan de Paul Hymanslaan zodat wie naar Woluweshopping wil, of naar het metrostation Roodebeek, aan de  ‘goede kant’ van de boulevard zit.Ook  de  Woluwelaan  zelf  wordt  aangepakt. Om genoeg plaats te maken voor tram, fiet-sers en voetgangers, en om het snelle auto-verkeer te milderen zullen de autovakken een tik versmald worden.

� Steven�Van�Garsse

Facelift voor Woluwelaan Sint-Lambrechts-Woluwe > Tram 94 verlengd tot Marcel Thiry

Een tram in een groene omgeving leidt tot minder protest van de buurt.

© S

UM

PR

OJE

CTS

Gisteren (nog) een apotheek, vandaag een nachtwinkelHet is de paarse meerderheid van de stad Brussel menens om stedenbouwkundige en andere uitwassen in de Vijfhoek aan te pakken. De wildgroei aan nachtwin-kels een halt toeroepen is slechts een begin. Schepen van Stedenbouw Geoffroy Coomans de Brachène (MR) heeft vijf nachtwinkels laten verzegelen. Voortaan moet er ook minstens 400 meter afstand zijn tussen twee nachtwinkels. Daardoor kunnen er in de Unesco-zone de komende jaren geen meer bijkomen.

De eerste nachtwinkel die vorige week ver-zegeld  werd,  ligt  aan  de  Ducquesnoystraat. Tot  2009  was  het  een  bloemenzaak.  Op  de hoek  van  de  Spoormakersstraat  was  er  tot 2005  een  apotheek,  tot  woensdag  was  er een nachtwinkel. De derde nachtwinkel met zegels ligt aan de Kolenmarkt, en herbergde tot  2007  een  kledingzaak.  En  tegen  de  tijd dat deze krant in uw bus valt, moeten er nog twee  dicht.  “We  hebben  niets  tegen  bona-fide nachtwinkels, wel tegen malafide,” zegt schepen van Handel Marion Lemesre  (MR). Lemesre acht de malafide nachtwinkels mee verantwoordelijk  voor  nachtelijke  vechtpar-tijen  en  overlast.  Meer  dan  vijftig  procent van  de  criminele  feiten  in  het  historische 

centrum  van  Brussel  gebeurt  tussen  mid-dernacht en negen uur ‘s ochtends. 

Zeer rendabelDe Unesco-zone - Grote Markt en omgeving - telt meer dan vijftig gift- en nightshops, het onderscheid  tussen  beide  is  niet  altijd  dui-delijk. “Een winkel begint met een paar ca-deautjes in de etalage, maar binnen de kort-ste  keren  wordt  het  een  nachtwinkel,”  zegt Lemesre. Van de 50 verkopen er 30 alcohol: sinds 2009 zijn er 23 night- en giftshops bij-gekomen.Ook  schepen  van  Financiën  Philippe  Close (PS) springt mee op de kar. Close wil ook de eigenaars responsabiliseren. Om een nacht-winkel te beginnen moet de uitbater 12.500 euro neertellen,  jaarlijks geldt er een belas-ting van 2.000 euro. Als de uitbater niet be-taalt, wil Close de eigenaar  laten opdraaien voor de tax.Met de verhuur van nachtwinkels is grof geld te  verdienen,  zeggen  Lemesre  en  Coomans de  Brachène.  Huurders  zouden  bereid  zijn om  het  dubbele  neer  te  tellen  van  dagwin-kels. Nachtwinkels moeten wel zeer  renda-bel zijn. �� Danny�Vileyn

Brussel > Paars wil problematiek nachtwinkels aanpakken

Meer info: VGC-sportdienst, sportdienst@vgc.be, 02 563 05 14, www.vgc.be/sport, www.facebook.com/VGCsportdienst

Feestelijke lancering van Brussel Loopt op donderdag 14/03/2013 om 19.00 u. in het Renaissancegebouw (Administratiehuis VGC), Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.

Loop Mee Met De VGC LoopCaMpaGneBeGin Met Lopen: Start to run, 0 > 5 kM BLijf Lopen: keep runninG, 5 > 10 kM

elsene: atletiekpiste VUB, Pleinlaan 2, elke woensdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 27/03/2013

jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013

koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013

Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013

jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013

koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013

Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013

BRUSSELLOOPT_ADVERTENTIE_BDW_255x120.indd 1 28/02/13 18:54

DON BOSCO KRIJGT ECOLOKAAL

SINT-PIETERS-WOLUWE - De Don Bosco-school  heeft  een  nieuw  ecolokaal  ingericht met  de  nieuwste  snufjes,  zoals  eigen  zon-nepanelen, een water- en warmte-installatie en  een  windturbine.  Uniek  is  dat  dit  niet enkel  voor de  leerlingen Elektrische  Instal-latietechnieken en Koel- en Warmtetechnie-ken  van  Don  Bosco  gebouwd  is,  maar  ook voor andere TSO- en ASO-scholen uit Brus-sel.  “Er  is  veel  vraag  naar  ‘groene  installa-teurs’ op de markt,” zegt Geert Schoonejans, 

Leerkracht Verwarming. “Om onze studen-ten voor te bereiden op het gebruik van duur-zame technieken, hebben we dit project ge-start. Zo willen we hen klaarstomen voor de arbeidsmarkt.” Voor het project maakte het Brussels  Gewest  94.800  euro  vrij.  Andere scholen kunnen het lokaal reserveren op af-spraak. Afgelopen dinsdag kwamen zelfs de koning en de koningin het nieuwe ecolokaal bewonderen.   ADE

ADVERTENTIE

Uitgave nr 14 - verschijningsdatum 14 maart 2013 - hetpuntbrussel@gmail.com

Vrijwilligen in Brussel

Verruim jouw wereld en die van anderen!

V ia Youth in Action kan je je als individu of als groep engageren voor Europees Vrijwilligerswerk (EVS, of European Voluntary Service). Youth in Action is een subsidieprogramma van de Europese Commissie waarbij jongeren tussen 18 en 30 jaar

voor 2 tot 12 maanden in het buitenland ervaring kunnen opdoen. Het is een gesubsidieerd project. Daardoor worden heel wat zaken financieel voor jou voorzien: Reiskosten worden voor 90% vergoed, ook voor je verblijfskosten wordt deels gezorgd (huisvesting, taaltraining, eten en andere onkosten). De vrijwilliger krijgt zelfs ook wat zakgeld…

IEDEREEN die zin heeft en bruist van energie kan zich dus kandidaat stellen om mee te gaan! Je opleiding, ervaring of achtergrond speelt daarin geen rol. De keuze ligt bij JOU. Wil je met dieren werken of met kinderen? Heb je zin in een culinair avontuur of loop je over van creatieve ideeën? Er is voor elk wat wils! Samen met een adviseur van Youth in Action zoek je een bestemming uit op maat, en ter plaatse word je begeleid door een persoonlijke mentor.

Als jongere heb je wel altijd een zendorganisatie in Vlaanderen nodig om op buitenlands avontuur te gaan. Om te zien wie jou kan zenden, kan je een kijkje nemen op de EVS database, www.evsdatabse.eu. Jongeren die nog wat drempels ervaren om in hun eentje naar het buitenland te trekken, kunnen eveneens een aanvraag als groep indienen.

Youth pass, ticket voor je toekomstSla je vleugels uit en doorspek je jong leven met nieuwe indrukken. Een nieuwe omgeving daagt je uit om je aan te passen: je leert zelfstandig zijn, je flexibel op te stellen en de confrontatie met jezelf en anderen aan te gaan. Daarom krijg je na deze boeiende interculturele ervaring een ‘Youth pass’ om je CV te versterken met deze nieuw verworven com-petenties. Jouw optimisme, inzet en doorzettingsvermogen heb je nodig onderweg… Youth in action zorgt voor al de rest!

De wereld bij je thuisOmgekeerd kan elke vereniging in Vlaanderen en Brussel zich kandidaat stellen voor het verwelkomen van jongeren uit het buitenland. Als gast- organisatie krijg je dan een subsidie per ontvangen deelnemer. Reeds een 60-tal organisaties in Brussel en Vlaanderen ontvingen al jonge vrij-willigers en zijn helemaal overtuigd van de meerwaarde! De uitwisseling van culturen en diverse achtergronden verrijkte immers hun werking. Ze kregen er niet enkel extra handen bij, maar door het internationale aspect, verruimde de blik van hun medewerkers hier in België.

Een uitwisseling is leerrijk voor de jongere maar zeker ook voor de or-ganisatie: de organisaties smeedden tijdens het project banden met an-dere organisaties die ze voorheen nooit bereikten! Zo ontstonden op hun beurt heel wat nieuwe initiatieven. De EVS-projecten van Youth in Action waren voor sommigen zelfs een voorproef voor de uitbouw van een nieuwe dienstverlening van de organisatie in België of het buitenland!

Omgekeerd kregen een aantal vrijwilligers de kans om nadien als vaste werkkracht aan de slag te gaan in de organisatie. Het is duide-lijk: eenmaal organisaties van een EVS-project geproefd hebben, zijn ze overtuigd en gaan ze voor een vervolg!Het is trouwens echt niet moeilijk om je voor een project in te schrijven. JINT ondersteunt de organisaties en de jongeren tijdens het hele traject. Zo organiseert ze 2 trainingen voor de buitenlandse jongeren en blijft ze beschikbaar voor vragen. Organisaties in Brussel en Vlaanderen die een buiten-landse vrijwilliger willen ontvangen, kunnen zich laten accrediteren waarbij er o.a. gekeken wordt naar de mogelijkheden die de organisa-tie biedt om een jongere gedurende 2 tot 12 maanden te begeleiden, onderdak te geven en een gevarieerd takenpakket aan te bieden… Begint het al te kriebelen? • Ilse Verhamme

EVS-INFOSESSIES OP JINT: 27 maart en 15 mei, telkens om 14.00u. (Andere volgen nog op andere locaties

in Brussel en Vlaanderen.)

JINT vzw is in Vlaanderen het Nationaal Agentschap voor Youth in Action. Contacteer Jint voor meer info:

Grétrystraat 26, 1000 BRUSSEL, maandag tot en met vrijdag tussen 9u en 17u.

(tel) 02 209 07 20 (fax) 02 209 07 49

jint@jint.be - www.youthinaction.be

Je zit boordevol energie, je bent creatief, sportief, muzikaal of je hebt andere talenten? Wil je je horizon-ten verruimen en op een informele wijze bijleren? Een grensverleggend avontuur via Youth in Action, een deelwerking van JINT, is jouw uitdaging voor 2013! Ook organisaties die buitenlandse vrijwilligers willen aantrekken in hun Brusselse of Vlaamse vereniging zijn op het juiste adres bij JINT. Avontuur, plezier en succes verrassend verzekerd!

Deze maand staat het buitenland centraal. Ben je jong en heb je zin in avontuur? Wil jouw organisatie jongeren de wijde wereld insturen of wil je buitenlandse jongeren in jouw vereniging een topervaring laten opdoen in België? Youth in Action helpt je verder!

1000 BRUSSEL

u Babbelgrage onthaalvrijwilligersBen je een enthousiaste persoon die graag mensen ont-moet en informeert over vrijwilligerswerk? Aan ons onthaal kom je uiteenlopende leeftijden, nationaliteiten en oplei-dingen tegen. Je kan ervaring opdoen bij collega’s en na een vorming kan je 1 of meerdere keren per week bij ons aan de slag. Bij Het Punt, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/218 55 16. www.hetpuntbrussel.be. Talenkennis:

u Maak deel uit van het Kaaitheater flyerteam!Het Kaaitheater zoekt enthousiaste vrijwilligers die vooraf aan een cultuurbezoek flyers van voorstellingen kunnen verdelen. In ruil voor een kleine vergoeding of een gratis ticket! Bij Kaaitheater, Karen De Cooman, 02 274 03 88, kdc@kaaitheater.be. Talenkennis:

u HR-ondersteuningAdministratief talent voor onze HR-opdracht. Taken: beheer van vacature- en sollicitatieberichten, agenda’s opstellen, versturen van uitnodigingen voor intake- en selectiege-sprekken, kandidaten bellen om afspraken te maken en inlichtingen te verschaffen, organiseren van de praktische omkadering van opleidingen en selectiegesprekken etc. Bij www.muntpunt.be of neem contact op met Kristien Verheyen tel. 02 227 18 04. Talenkennis:

1020 LAKEN

u Kriebelt het om met kinderen te spelen op familiekamp?Op familiekamp in april bedenk je activiteiten, speel, wandel, sport je met kinderen. Je zorgt verantwoordelijk en plezierig voor de kinderen. Bij A Place To Live vzw, Jeroen Leysen, 02/4242101, annelies@aplacetolive.be. Talenkennis:

11030 SCHAARBEEK

u Doe je ding in Schaarbeek! Wij zijn op zoek naar vrijwilligers die een team willen vormen om samen culturele activiteiten te organiseren voor inwoners van Schaarbeek en omgeving. Bij vtbKultuur vzw, Eef Verschueren, 0478/79.13.74, eef.verschueren@vtbkultuur.be. Talenkennis:

u Barvrijwilliger gezocht!Kan je tijd vrij maken één dag of meerdere dagen per week tussen 09u - 16u dan is dit misschien iets voor jou: bezoekers warm onthalen, koffie en thee zetten, drank en soep serveren. Bij Lokaal dienstencentrum Aksent in Schaarbeek, Kim De Bock en Lien Raes, 02 240 71 90. kim@aksentvzw.be. Talenkennis:

1040 ETTERBEEK

u VertalerJong VZW zoekt een Nederlandstalige vertaler om zijn site www.learntobe.be te vertalen van het Frans naar het Nederlands. Contact: michel.wery@learntobe.be of 0488 563 555. Tervurenlaan 81, 1040 Brussel. Talenkennis:

1050 ELSENE

u Buddynamic zoekt BuddyBen je sociaal voelend? Wil je een deugddoend contact aanbieden door een babbel of samen op stap te gaan? Kan je je enkele uren per wk of per 2 wkn vrij maken volgens je eigen planning? Buddynamic organiseert con-tacten tussen vrijwilligers en mensen met een psychische kwetsbaarheid die het moeilijker hebben om aansluiting te vinden in de samenleving. Vrijwilligers kunnen rekenen op ondersteuning vanuit de organisatie. Bij CGG Brussel vzw Project Buddynamic, Ellen Van Ighem, 0474/97 58 99, brussel.buddynamic@buddywerking.be. Talenkennis:

1070 ANDERLECHT

u Vrijwilliger communicatieOikos is op zoek naar een ecologisch geëngageerde vrijwilliger (m/v) die op regelmatige basis de algemene werking, promotie en communicatie mee kan onder-steunen. Bij Oikos vzw, Evelyn Wymeersch, 0485865929, evelyn.wymeersch@oikos.be. Talenkennis:

u Ecologisch stagiair boekhouderOlv de afgevaardigd bestuurder en de administratief en financieel verantwoordelijke zal je helpen het coderen van de boekhouding op punt te stellen en de algemene administratie van de organisatie te ondersteunen.

Voltijdse stage van 6 mdn (exacte duur overeen te komen, evolutieperspectieven mogelijk). Bij Eco Innovation, Frédéric Morand,02 527 20 28, jobs@eco-innovation.net. Talenkennis:

u Uitvoerend assistent stadslandbouwLinks met verschillende initiatieven in de duurzame stads-ontwikkeling creëren en onderhouden. Identificeren van mogelijke subsidiebronnen en alternatieve financierings- initiatieven. Bij Eco Innovation, Frédéric Morand, 02 527 20 28, jobs@eco-innovation.net. Talenkennis:

1082 SINT-AGATHA-BERCHEM

u Sympathieke medewerker sociaal restaurantJe werkt in ons sociaal restaurant waarin senioren dage-lijks hun middagmaal nuttigen. Je weet wat opdienen is of je bent bereid het te leren. Het is alleszins niet moeilijk. Bij vzw Lokaal Dienstencentrum Ellips, Mark Peters, 0497 91 66 59, mark.peters@ldc-ellips.be. Talenkennis:

u Instructeur functioneren GSM voor seniorenJe komt in de juni gedurende 3 dagen 3 uur instructies geven aan senioren over het functioneren van hun GSM’s. Rooster in overleg. Belangrijk is dat je goed Nederlands spreekt. Bij vzw Lokaal Dienstencentrum Ellips, Mark Peters, 0497 91 66 59, mark.peters@ldc-ellips.be. Talenkennis:

1083 GANSHOREN

u ‘Mensen’ mens met de glimlach! U staat open voor de leefwereld van senioren? Wij zijn op zoek naar helpers voor de cafetaria, de maaltijden, de activiteiten, de boodschappendienst, vervoer van personen en voor de administratie! Bij Lokaal dienstencentrum De Zeyp vzw, Ilse Diddens, 02/422 00 50, ilse.diddens@dezeyp.be. Talenkennis:

1150 SINT-PIETERS WOLUWE

u Voetenspeler met talent voor administratieEén dag per maand onthaal je de gebruikers van onze pedicuredienst. Je onthaalt hen met koffie, rekent hun diensten af en bent verantwoordelijk voor nieuwe afspra-ken. Bij Zoniënzorg vzw, Saskia Glorieux, 0471/79.19.77, info@zonienzorg.be. Talenkennis:

3080 TERVUREN / VLAAMS BRABANT

u English teacherEnglish teacher for sick teenager, unable to go to school. 1 hour 1-2/week, for a few months, cost of transportation paid. Info at S&Z, School & Ziekzijn vzw, Catheline Luyten, 02 731 43 96, brussel@s-z.be. Talenkennis: V

U: V

ee

rle L

ero

y, S

tee

nko

olk

aai 9

, 100

0 B

russ

el

Het Punt vzw, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/ 218 55 16

Hier vind je een greep uit de Brusselse vrijwilligersvacatures. Surf voor nog

meer vacatures naar www.hetpuntbrussel.be

Talenkennis:

Met steun van de Vlaamse minister bevoegd voor Brussel

. Talenkennis:

. Talenkennis:

Das mijn vereniging!De eerste week van MAART 2013 vindt opnieuw de Week van de Vrijwilliger plaats. Trek met GRATIS PROMOTIE-MATERIAAL nieuwe vrijwilligers aan en BEDANK je actieve medewerkers.www.dasmijnvereniging.be

BELONING VOOR DE MEESTE STEMMEN:1. Gegidste groepsuitstap in de stad en per boot, aangeboden door Brussels by Water én gratis afgedrukte campagne-materiaal van je vereniging! De comfortabele Brusselse waterbus pendelt van mei t/m oktober elke di en do verschillende keren per dag van Brussel naar Vilvoorde en terug. www.waterbus.eu

2. Gratis afgedrukte campagne- materiaal van je vereniging.

extra prijs: Het Punt vzw maakt GRATIS reclame in de Steenkoolkaai voor alle lidorganisaties die promo-tiemateriaal laten drukken bij onze partner AB-Copie.

WWW.DASMIJNVERENIGING.BEWWW.DASMIJNVERENIGING.BE

BDW 1369 PAGINA 11 - DONDERDAG 14 MAART 2013

ADVERTENTIE

Net als mensen hebben landschap-pen een karakter: ze kunnen lieflijk zijn,  maar  ook  grimmig,  avontuur-lijk en volgens de Nederlandse kun-stenaar  Armando  zelfs  schuldig. Maar  hier  in  Laken  realiseer  ik  me voor  het  eerst  dat  een  landschap ook het karakter van een dag van de week  kan  hebben,  in  dit  geval  dat van zondagmiddag.Zullen  we  een  ommetje  maken? Weet u wat, dan nemen we de metro naar de Heizel, drinken we een kof-fie  bij  Mini-Europa,  lopen  we  even langs  het  Atomium  en  struinen  we daarna  lekker  door  het  glooiende Ossegempark.Zo  ongeveer  moet  het  met  deze wandelaars  gegaan  zijn.  Tot  ze  op de  Dikkelindenlaan  ineens  op  een 

© T

IJS

VAN

DE

N B

OO

ME

N

duizend jongemannen van veertien nationaliteiten om bij de succesvol-le  verdediging  van  Engeland  tegen de  Duitse  bombardementen.  “Nog nooit in de geschiedenis van de oor-logvoering  hebben  zovelen  zoveel te danken gehad aan zo weinigen,” zei Churchill over hen.Geestelijk  gesterkt  hervatten  de wandelaars  hun  tocht.  Ze  weten nog  niet  dat  ze  het  mooiste  ronde punt  dan  nog  te  goed  hebben. Rechts  van  het  pilotenmonument ligt  op  nog  geen  halve  kilometer afstand namelijk het monument ter ere  van  Leopold  I,  een  soort  goti-sche  kerktoren  die  voor  zichzelf  is begonnen. Een echte  rotonde  is het niet, om-dat  het  blauwe  bord  met  de  drie witte pijlen ontbreekt. Voor serieu-ze rotondologen is dat een bezwaar – dan zou u namelijk het Atomium, dat op een rond middeneiland ligt, ook als een rotondekunstwerk mo-gen  beschouwen  –,  maar  op  een zondagmiddag is dat muggenzifte-rij. Gaat heen en amuseert u.

� Tijs�van�den�Boomen

�

Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?

rotonde  botsen.  Verkeer  is  er  niet, dus  ze  hebben  alle  gelegenheid  om eens rustig te kijken waarom die pi-ramide daar staat. En zoals alle mensen die in een lan-derige  bui  letters  voorgeschoteld 

krijgen, beginnen ze de namen te le-zen van de 29 Belgische piloten die in dienst van de RAF omkwamen bij de Battle of Britain. Onder hen nogal wat adellijke lieden als Rodolphe de Hemricourt  de  Grunne  en  Albert 

ROND BRUSSEL (18): LAKEN

Emmanuel Dieudonne Jean Ghislain Van Den Hove d’Ertsenryck.In totaal kwamen iets meer dan drie-

www.brusselnieuws.be/rondbrussel

De piramide ter ere van de RAF-piloten die omkwamen tijdens de Battle of Britain.

Wordt de Brusselse Kleine Ring een park?

Nieuws Cultuur Eten & Drinken Opinie

Het toenemend aantal auto’s verstikt de stad. Wordt de Kleine Ring gesloten en komt er een enorm park in de plaats? Wat er ook beweegt in de hoofdstad, u leest de actualiteit meteen op brusselnieuws.be

BDW 1369 PAGINA 12 - DONDERDAG 14 MAART 2013

La Tricoterie - Contactenfabriek is een nieuwe speler in het Brusselse culturele landschap. “We willen geen luchtbel van bobo’s of culturo’s binnen Laag-Sint-Gillis zijn, maar tricoteurs (breiers) die banden aanknopen met de buurt en ver daarbuiten.”

Nog nooit van een persvoorstelling teruggekeerd met een bussel prei, biologisch en geleverd met de fiets. De oprichters van de nieuwe ontmoetingsruimte schuwen begrippen als duurzaamheid, zingeving en een poëtische verhouding tot de wereld (geleend van socioloog Edgar Morin) niet. La Tricoterie in de Théo-dore Verhaegenstraat 158 wil een plek zijn voor alle generaties, sociale en culturele lagen en artistieke disciplines.Met de extra naam Fabrique de liens/Contactenfa-briek/Link Factory wordt verwezen naar de voorma-lige pasta- en later zetelfabriek. Je loopt onder een gewoon huis - volg de rode (wol)draad - door een gang van twintig meter, die prima geschikt is voor expo’s, langs een binnenkoer tot aan de foyer. Er is een kleine polyvalente zaal met een kitchenette die ook als loge kan dienen. Maar de grote troef is de ‘bogenzaal’ van 330 vierkante meter, waar tot 400 man in kan tijdens een walking dinner. Zodra ook de kelderverdieping is aangepakt, zal La Tricoterie over een oppervlakte van 1.200 vierkante meter beschikken. Visueel is La Tricoterie alvast in de buurt verankerd, want van alle zalen heb je een Rear Window-achtig uitzicht.Initiatiefnemers zijn Joëlle Yana en Xavier Campion van o.a. webdesign Vertige en Y-Media en de inter-actieve sites Demandezleprogramme.be en Come-dien.be. “Na al die jaren wilden we vanachter onze schermen komen,” legt Yana uit. “Rent-an-actor, een agentschap dat bruggen slaat tussen performers en bedrijven, was een begin, maar we wilden graag alle kunsten betrekken en op een plek samenbrengen.” Daarbij worden ze bijgestaan door een groep vrienden en ook vijf peters van diverse pluimage zoals de ge-engageerde columnist Paul Hermant, artiest Claude Semal, economen Olivier Lefebvre en Philippe Van Parijs, en de architect Luc Schuiten - “hij is mogelijk nog idealistischer dan wij.”

Draad oppikkenMet computerlessen of theeateliers voor vrouwen, biomarkten met aansluitend een brunch of vertel-lingen, en deelname aan het wijkcontract Bosnië wil La Tricoterie ook een emancipatorische rol spelen. “Inbegrepen in het ticket voor een vertoning zit bij-voorbeeld een drankje in de foyer. Zo willen we het

‘Na de indignados, de tricoteurs’

Sint-Gillis > Contactenfabriek La Tricoterie opent de deuren

Na de ultraliberale markteconomie wil La Tricoterie inspelen op de noodzaak om de draad van het gezond verstand terug op te pikken.

© L

A TR

ICO

TER

IE‘Gemeente zal zeg blijven doen’

De overeenkomst die de gemeente Elsene heeft met het parkeerbe-drijf Vinci Park staat onder druk. In 2014 doven de gemeentelijke concessiecontracten uit ten bate van het gewestelijk parkeerbe-leidsplan. De topman van het parkeerbedrijf vreest een vacuüm.

Sinds 2009 heeft de gemeente El-sene een concessieovereenkomst met het privébedrijf Vinci Park, dat het parkeerbeleid in de gemeente uitvoert door onder meer parkeer-retributies te innen. De Elsense bur-gemeester Willy Decourty (PS) zag de uitvoering van zijn beleid bij het opstellen van een eigen gemeentelijk parkeerplan liever uitbesteed.In 2014 wordt in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het geweste-lijk parkeerbeleidsplan van kracht. Dat plan werd eind vorig jaar door de Brusselse regering goedgekeurd, en moet alle verschillende parkeer-situaties en tarieven in de negen-tien Brusselse gemeenten harmo-niseren. Alle gemeenten zullen wel een eigen parkeeractieplan kunnen opstellen, een soort lokale wensen-lijst, die wel door het Gewest kan aangepast worden. Daarmee heeft het Gewest hoe dan ook het laatste woord. Thomas Bimson, de direc-teur van Vinci Park, zegt echter dat de gemeenten nog hun zeg zullen blijven doen, ook na 2014. “Ik ben voorstander van een centralisering en een harmonisering, maar men-sen die hun auto parkeren denken nog altijd lokaal: zij hebben een lo-kaal agentschap nodig waarbij zij zo nodig verhaal kunnen halen.”Bimson vreest voor een vacuüm in

de periode dat de overeenkomst met Elsene stopt, en het gewestelijke beleid zich zal manifesteren. “Nog-maals: ik ben geen tegenstander van het gewestelijke beleid, dat is een politieke beslissing, maar als er ook maar een spatje juridische onzeker-heid is dan gaat de gebruiker nog individueler denken wanneer hij een bonnetje krijgt.” Verder vreest de directeur dat de veertig mensen die nu bij hem in dienst zijn in Elsene zonder job zul-len vallen. “Ik hoop dat zij vanaf 2014 ten dienste kunnen staan van het Gewest. Die mensen - vaak met een niet al te hoge opleiding - wor-den door lokale arbeidsdiensten aan werk geholpen, het zou dan ook erg zijn dat ze in tijden van crisis hun werk verliezen.”

TransitieBimson pleit dan ook voor transi-tiemaatregelen. Anders zou het wel eens tot schadevergoedingen kun-nen komen wanneer het contract verplicht verbroken wordt. Tegen volgende week hebben bur-gers de mogelijkheid om hun op-merkingen bij het gewestelijke parkeerbeleidsplan te formuleren. Daarna krijgen de gemeenten twee maanden de tijd om hun opmerkin-gen te formuleren. Dan moet de Brusselse regering het plan in een tweede lezing goed-keuren. Decourty betwijfelt dat het parkeerbeleidsplan in 2014 al in werking zal zijn, en zegt dat de ge-meente de concessie tot nader order behoudt.

� Christophe�Degreef

Elsene�> Overeenkomst Vinci Park onder druk

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

ADVERTENTIE

patroon van cultuurconsumptie in je dooie eentje vermijden,” zegt Campion. “La Tricoterie verwijst ook naar de noodzaak om de draad van het gezond ver-stand terug op te pikken, na de excessen van de ultra-liberale markteconomie. Dat ligt in het verlengde van de indignados, maar we zien het ook in het ruime kader van duurzame ontwikkeling.” Daarom kiest La Tricoterie voor tweedehandsmeubilair, traiteurs als Biorganic factory, een ventilatiesysteem waardoor de helft van de gebruikte lucht gerecycleerd wordt (naast doorgedreven akoestische isolatie in de dichtbevolk-te buurt) en een bonussysteem voor klanten die het openbaar vervoer nemen, want het Zuidstation is om de hoek en tramlijn 81 ligt - bijna - voor de deur.Benoît Herssens, in het dagelijks leven ICT-ontwikke-laar bij Carrefour Belgium, helpt het project financieel gezond te houden: “Om niet helemaal afhankelijk te zijn van subsidies, trachten we een evenwicht te zoe-ken tussen de rendabeler bedrijfsevents en activitei-ten die louter sociale doelen dienen. Een fruitsapje van La Ferme Nos Pilifs? De ecologische boerderij en beschutte werkplaats in Neder-Over-Heembeek is een van onze partners. Maar naar een cola zal je hier vergeefs zoeken.”� An�Devroe

www.latricoterie.be

Van pasta- en zetelfabriek tot ‘Contactenfabriek’.

© L

A TR

ICO

TER

IE

De aanwezigheid van voldoende Nederlandstalige kinderen in de klas kan ook nuttig zijn voor de anderstalige kinderen.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Onderwijs > Plaats gezocht voor alle Nederlandstalige kinderen

Scholen vormen de stad van morgen

De leidend ambtenaar van de GGC, de heer Alain Joris, wijst in zijn interview met Brussel Deze Week (BDW, 20/2/13) op het belang van onderwijs. Volledig terecht: de scho-len in onze stad, en de kinderen die er les volgen, vormen de stad van morgen. De uitdagingen waar de Brusselse scholen voor staan, zijn o.a. als gevolg van de sterke demo-grafische groei niet min. Meer scho-len (en dus ook meer leerkrachten) is de boodschap. De heer Joris pleit er in hetzelfde artikel o.a. voor om de onderwijsbevoegdheid naar de GGC over te dragen. CD&V volgt hem daar niet in. De overdracht van on-derwijs naar de GGC houdt de facto een ‘vergewestelijking’ van deze be-voegdheid in. En dat is niet de lijn die we willen volgen.Brussel, grootstad en vele malen

hoofdstad, moet alle kansen tot ont-plooiing krijgen. We pleiten dus voor een sterk Brussels Hoofdstedelijk Gewest, met een sterke aanwezig-heid van de Vlaamse en Franse ge-meenschap. Ook zij moeten dus hun verantwoordelijkheid maximaal opnemen voor de inwoners, in dia-loog en in nauw overleg met elkaar. Het is aan beide gemeenschappen samen om in Brussel voor goede én voldoende scholen te zorgen. Van-daag investeren de gemeenschap-pen inderdaad in bijkomende scho-len en plaatsen in Brussel. Maar zijn ze hierin voldoende ambitieus? Wij hebben alvast de indruk dat dit niet altijd in een globaal kader gebeurt. De Brusselse taskforce ‘Onderwijs’, waarin zowel het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest als de beide ge-meenschappen zetelen, zou volgens ons pro-actiever moeten optreden.De heer Joris legt ook de nadruk op het belang van de talenkennis van de leerlingen. Terecht natuurlijk.

Bianca Debaets en Paul Delva (CD&V).

om altijd het onderscheid voor ogen te houden tussen de doelstelling en het instrument. De doelstelling is duidelijk, en wordt door heel veel Brusselaars gedeeld: scholen moe-ten twee- of meertalige leerlingen vormen. Over het meest geschikte instrument om deze doelstelling te bereiken, lopen de meningen uiteen.Twee elementen lijken ons in dit de-bat centraal te staan:1. Een goede kennis van de in-structietaal, het Nederlands. Onze Nederlandstalige scholen verwel-komen vandaag heel wat andersta-lige leerlingen. Deze hebben er alle belang bij dat ze – liefst zo snel als mogelijk – het Nederlands onder de knie krijgen, om de leerstof goed te begrijpen. In Brussel werd op dit vlak al heel wat expertise ontwik-keld, o.a. via het Onderwijscentrum Brussel (OCB) en Voorrangsbeleid Brussel (VBB). Maar bijkomende incentives, zoals intensieve ‘taalba-den’ (what’s in a name?) die onlangs door de minister van Onderwijs werden voorgesteld, verdienen onze steun. Natuurlijk moeten zo’n ver-nieuwende instrumenten pedago-gisch op punt staan.2. Een grondige screening van de methodieken die aangewend wor-den voor het aanleren van de tweede

(of derde) taal. Leerlingen krijgen nu al vele uren Frans per week. In de talennota van de Vlaamse regering wordt bovendien aan lagere scholen in Brussel de mogelijkheid gegeven om al vanaf het eerste studiejaar Frans te geven. Een goede zaak. Toch blijkt de kennis van het Frans op het einde van de schoolloopbaan soms onvoldoende. Dit is vreemd, want in internationale onderzoeken doen de leerlingen in Vlaanderen het wél goed voor wiskunde en andere vakken. Een logische vraag is dus: hoe zit het met de gebruikte pedago-gische methoden? En: wordt door de overheden voldoende ingezet op de uitwisseling van leerkrachten tus-sen Nederlandstalige en Franstalige scholen, zodat meer native speakers voor de klas kunnen staan?

InschrijvingsbeleidMaar naast het bouwen en finan-cieren van voldoende scholen, met veel aandacht voor het aanleren van de instructietaal en de tweede taal, is er nog een cruciaal element: het huidige inschrijvingsbeleid in de scholen. Een dikke tien jaar geleden werd het eerste Vlaamse GOK-de-creet aangenomen, met stringente inschrijvingsregels. De scholen ver-loren de mogelijkheid om zelf een beleid ter zake te voeren. En waar staan we vandaag? Worden de doel-stellingen bereikt? De inschrijvingsregels in Brus-sel zijn zeer complex en vereisen dure IT-toepassingen, maar zelfs de doelgroepen die de Vlaamse ge-meenschap zélf naar voren schuift (Nederlandstalige leerlingen, GOK-leerlingen) vinden soms geen plaats. Zo vallen - na de recente aanmel-dingsperiode - ook Nederlandsta-lige kinderen nog steeds uit de boot. Dit kan en mag niet gebeuren. De minister van Onderwijs ant-woordde trouwens verleden jaar na een parlementaire vraag: “We moeten duidelijk maken dat Ne-derlandstalige kinderen een plaats moeten hebben in Nederlandstalige scholen in Brussel...”. Omdat deze kinderen het eerste doelpubliek zijn van deze scholen. Maar ook omdat de aanwezigheid van voldoende Ne-derlandstalige kinderen in de klas nuttig is voor de anderstalige.Wat nu met dit inschrijvingsbeleid? Hoe kunnen we bijvoorbeeld aan Nederlandstalige ouders de zeker-heid bieden dat hun kinderen te-rechtkunnen in deze scholen? En dat ze hierbij ook een bepaalde keu-zevrijheid behouden? Alleen scho-len bijbouwen biedt volgens ons geen oplossing. Sleutelen we dus opnieuw aan de inschrijvingsregels die vandaag al heel complex (maar nog steeds niet afdoende) zijn? Of durven we naar een andere horizon kijken, waarbij we schooldirecties en -besturen op-nieuw (een grotere) autonomie ge-ven om zélf een inschrijvingsbeleid uit te stippelen? Duidelijke prioritei-ten, goede wil, gezond verstand en een goede kennis van het terrein zijn soms meer waard dan talloze regels en nog veel meer uitzonderingen.

Bianca�Debaets,�volks-vertegenwoordiger�Brussels�

parlement,�en�Paul�Delva,�Vlaams�parlementslid

“Durven we scholen opnieuw autonomie geven om zelf een beleid te voeren voor hun inschrijvingen?”

BDWOPINIE

BRUSSEL – We moeten niet alleen voldoende scholen bouwen en financieren, en er de verschillende landstalen onderwijzen, maar ook het huidige inschrijvingsbeleid herbekijken. Want het kan niet dat ook Nederlandstalige kinderen nog steeds uit de boot vallen, stellen Bianca Debaets en Paul Delva.

Brussel is de informele hoofdstad van de talen, en wie er talen kent, speelt troef. Talenkennis is cruciaal om aan een job te geraken. Hij pleit verder voor ‘tweetalig onderwijs’. Dat kan natuurlijk heel wat vormen en gradaties aannemen. Voor som-mige leerlingen zal tweetalig onder-wijs- in deze of gene vorm- inder-daad interessant zijn. Belangrijk is

BDW 1369 PAGINA 13 - DONDERDAG 14 MAART 2013

BDW 1369 PAGINA 14 - DONDERDAG 14 MAART 2013

Aziz: “Ook naar mij stonden de investeerders in Dubai al met dollars te zwaaien. Maar ik heb die afgewezen, omdat ik blijf geloven in Brussel.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Samenleving > Hindernissenparcours voor allochtone ondernemers

‘Concrete maatregelen nodig om talent drain te stoppen’

Hoeveel allochtone ondernemers er zijn in Brussel? Niemand die het weet. De laatste wetenschappelijke studie dateert al van 2001. Dat zegt ook al iets. Over de interesse in het onderwerp, bedoel ik. In Brussel was toen 17.857 van de 49.186 on-dernemers allochtoon. Recent bleek wel nog dat 53 procent van de nieu-we ondernemers in 2006 een niet-Belgische origine had. Bij gebrek aan studies zal ik mijn buikgevoel maar laten spreken: er is ontzettend veel talent aanwezig. Dat zie ik toch bij mijn vrienden, mijn familie, op Facebook of op al die avonden dat ik hen aan het werk zie op een podium of terwijl ze met ingrediënten toveren achter een for-

nuis. Alleen wordt dat talent veel te weinig aangeboord. Normaal begint men op dit punt over gebrekkige talenkennis en mislukte school-loopbanen. Maar laten we het voor de verandering eens hebben over de jonge mensen die perfect Neder-lands of Frans - en heel vaak beide - praten, een opleiding genoten of door zelfstudie en volharding een evenwaardig niveau bereikten. Ook die mensen botsen op muren en hindernissen.Opnieuw moet ik mij baseren op mijn buikgevoel, en eigen ervaringen. In 2009 opende ik een modewinkel in de Dansaertwijk, symbolisch dicht bij Molenbeek. Ik verkoop er mijn eigen merk Azira. Met Azira wil ik moslima’s de kans geven om mo-debewuste en kwaliteitsvolle kleren te dragen. Het zijn kleren voor alle vrouwen die om een of andere reden

op een bepaald moment sommige delen van hun lichaam willen be-dekken of laten zien. De kleren wor-den gemaakt in fair trade-ateliers in Marokko en Brussel. In mijn project probeer ik zoveel mogelijk samen te werken met mensen en organisaties die dezelfde waarden delen: gelijke

rechten, fair trade en respect voor diversiteit en individuele keuzes.

Prinses MathildeVoor een startende ondernemer of zelfstandige is het heel belangrijk snel de juiste opleidingen te vinden. Ik wou kleren ontwerpen. Ik deed het al twintig jaar, maar ik wou wel nog enkele technische aspecten on-der de knie krijgen. Toen ik mij wou

inschrijven bij de grote modescho-len, werd ik overal geweigerd. Een directeur vertelde vlakaf: “Kunst en religiositeit gaan niet samen.” Ik droeg toen nog een hoofddoek en van Michelangelo, Rogier van der Weyden of Bach had die directeur blijkbaar nooit gehoord. Ondertus-

sen sturen die scholen wel stagiairs naar mij. Wie een winkel wil openen, moet een pand vinden. En waar zit je met een modezaak beter dan in de Dansaertwijk? De gesubsidi-eerde organisaties die modeont-werpers naar de wijk moeten lok-ken, stuurden mij wandelen. “Zo’n winkel met jouw doelpubliek hoort in de Gentsesteenweg of in de Bra-

bantstraat,” kreeg ik te horen. Uiteindelijk vond ik op eigen houtje een leegstaande winkel. De eige-naar wou geen Marokkanen in zijn pand. Hij wou een blanke Vlaming waar prinses Mathilde kleren kon komen kopen. Ik heb een truc – een vriend met blond haar en een Vlaamse naam opnemen in de statuten - moeten uithalen om de winkel te kunnen huren. Vorig jaar kwam prinses Mathilde op bezoek. De eigenaar werd door de politie op een afstand gehouden. Een dag later kwam hij voor het eerst langs in de winkel. Ik hou er nog altijd binnen-pretjes en een plezante anekdote aan over.Vervolgens wil je als ondernemer ook gebruikmaken van de klassieke netwerken. Ik werd systematisch uitgesloten. Ondernemers als ik komen dan aanvankelijk terecht bij nieuwe netwerken: Association Bel-ge des Professionnels Musulmans (ABPM) of Ethno Tendance, Brus-sels Fashion Week-End. Dat zijn netwerken opgebouwd door indivi-duen die op dezelfde hindernissen botsten, en die met heel veel door-zettingsvermogen en energie hun eigen organisaties opbouwen.

EmancipatieDan komt de grootste moeilijkheid voor alle ondernemers: investeer-ders vinden. Zeker op een moment dat banken een GAS-boete verdie-nen voor hun inciviek gedrag is dat heel nijpend. Maar opnieuw is het voor allochtonen nog net iets moei-lijker. Mijn businessmodel won de Prijs van het Gewest van het Micro-soft Innovation Center Brussels uit-gereikt door minister van Economie Benoît Cerexhe. Toch haakte een belangrijke inves-teerder na lang aarzelen op het laat-ste moment af omdat hij bang was dat “de jongens van Sharia4Belgium aan zijn deur zouden staan omdat Azira pleit voor de emancipatie van de moslimvrouwen”. Gelukkig zijn er nog organisaties als de microkre-dietverlener Microstart, Brusoc en St’art die helpen waar de privésector het laat afweten.Ik heb voorlopig het geluk gehad dat ik net over die hindernissen geraak-te. Sommige van mijn vrienden be-ginnen er niet eens aan. Ze trekken naar Chicago, New York of Dubai. In dat laatste land stonden investeer-ders ook al te zwaaien met dollars. Ik heb die afgewezen omdat ik blijf geloven in Brussel.Maar het moet wel veranderen. Brussel ondergaat een talent drain. Er zijn concrete maatregelen nodig om die te stoppen. Wie trouwens dat talent aan het werk wil zien, moet maar eens langskomen op een van de Art@Azira-evenementen in mijn winkel. De tekening van Angela Da-vis – één van mijn inspiratiebronnen – in de foto bij dit stuk is trouwens het resultaat van een van die Art@Azira-avonden. De tekenaar Fouad maakt nu carrière in... Casablanca.

�Rachida�Aziz,�eigenares�van�de�

modezaak�Azira�in�de�Dan-saertbuurt.�Ze�schreef�deze�

opinie�naar�aanleiding�van�Cul-tural Mindfood 2,�een�initiatief�

van�Yamila�Idrissi�(SP.A).

BDWOPINIE

BRUSSEL – Als jonge ondernemer een eigen zaak op-starten is sowieso niet eenvoudig. Maar volgens Rachida Aziz, die zelf de modezaak Azira in de Dansaertstraat uitbaat, kampen allochtone onderne-mers met te veel extra struikelblokken. En daardoor dreigt Brussel enorm veel talent te verliezen.

“Een directeur van een kunstopleidingvertelde me vlakaf: ‘Kunst en religiositeit gaan niet samen.’ Nu sturen ze hun stagiairs naar mij.”

BDW 1369 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 MAART 2013

BDWOPINIEOntluisterenddoor Danny Vileyn

Om in 2020 55 procent van de actieve be-volking aan het werk te hebben, moeten er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tegen dan 75.000 nieuwe banen gecreëerd worden. Dat staat te lezen in een onderzoeksrapport van de ULB dat gelekt werd in de krant La Li-bre Belgique. De universiteit gaat uit van een bevolkingsaanwas van 142.500 tot 240.000 inwoners. Maar 55 procent is laag, wil het Gewest 61,6 procent halen - de tewerkstel-lingsgraad op Belgisch niveau in 2009 - dan moeten er niet minder dan 130.000 banen

bijkomen. Op het eerste gezicht een schier onmogelijke zaak: de kans om in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest werkloos te zijn, is twee keer zo groot dan in vergelijkbare Europese steden. Toen Benoît Cerexhe (CDH) in 2004 minister van Economie en Tewerkstelling werd, waren de verwachtingen hoog. De vijf jaren voor-dien zat Cerexhe op de oppositiebanken en geselde hij week na week toenmalig minister Eric Tomas (PS) met diens ‘wanbeleid’. Tomas is sinds december burgemeester van Anderlecht. Cerexhe is sinds vorige week burgemeester van Sint-Pieters-Woluwe. Een balans van twee legislaturen Cerexhe zullen we dus niet kunnen maken. Wel ligt de werkloosheid vandaag hoger dan toen Cerexhe in 2004 de fakkel overnam.Dat zijn de feiten, daar kan niemand omheen. De context dan: een financieel-economische crisis. Die kan Cerexhe niet ten kwade geduid worden. Brussel is ook de eerste stop voor migranten allerhande. Ook laaggeschoolden. Het gebrek aan migratiebeleid gedurende decennia kan Cerexhe niet persoonlijk aangewreven worden. Wel zijn partij. De regering Di Rupo I is de eerste regering met een migratiebeleid. Maar de resultaten van Maggie De Block (Open VLD) haar beleid mogen we pas over een paar jaar verwachten. En dan is er het Franstalig onder-wijs dat er niet in slaagt om jonge mensen afdoende klaar te stomen voor de arbeidsmarkt. Met andere woorden: er zijn veel schuldigen. Maar dat helpt ons geen meter vooruit. De opvolger van Cerexhe, Cé-line Frémault, gaat het komende jaar niet veel meer kunnen rechttrek-ken, maar de volgende regering weet waarmee te beginnen. Er moeten om te beginnen 10.000 bijkomende leraars, kinderverzorg(st)ers en bejaardenhelp(st)ers opgeleid worden. Dat zijn overheidsbanen. Maar ook in de privé moeten er veel banen gecreëerd worden: in Brussel moet er bijvoorbeeld ontzettend veel gerenoveerd én gebouwd worden. Combineer dat met de ecologische uitdagingen waarvoor we staan en het is duidelijk dat er in die sector alvast werk op de plank ligt.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Hoe relatief ‘precies’ kan zijn

Is Hoogte Honderd nu precies 100 meter of toch niet? (BDW van 21 februari) Links van het zuidportaal van de Sint-Augustinuskerk in Vorst bevindt zich een giet-ijzeren merkteken waarvan de hoogte overeenkomt met 102,388 meter (zie website van het NGI). Ten opzichte waarvan? Uiteraard ten opzichte van de zeespiegel. Maar ten gevolge van eb en vloed verandert het zeeni-veau constant: er moet dus een keuze gemaakt wor-den qua referentievlak. Voor ons land komt het nulpeil overeen met het gemiddeld zeeniveau bij eb in Oostende (dit is TAW, de Tweede Algemene Waterpassing). Voor Nederland bijvoorbeeld is het referentievlak de gemid-delde zeespiegel tussen eb en vloed (dit is het NAP, het Normaal Amsterdams Peil). Er is tussen beide landen dus een hoogteverschil van 2,33 meter qua referentie-vlak. Mocht België het NAP hanteren, dan zou Hoogte Honderd op 100,058 meter boven het zeeniveau liggen... wat ook precies is.

Andre�De�Smet,�Sint-Gillis

Sorteren is te ingewikkeld

In het artikel ‘Blauwe zak flopt’ (BDW van 28 februari) wordt helemaal niet over de klant gesproken en hoe de service naar de klant georiënteerd kan zijn.Ik ben groen, en heb zin om te sorteren. Maar om te be-ginnen gebruik ik weinig PMD. Enkele keren werd mijn blauwe zak niet meegenomen, omdat er iets fout inzat. Ik kreeg er dus een plakker op, en de zak bleef op straat. De week nadien was hij wel weg, in een witte zak dus!Het systeem is té gecompliceerd. Voor mensen is plastic plastic, punt. Maar toch moeten wij sorteren tussen de goede en slechte plastic, en dat is echt stom: de meeste mensen weten helemaal niet wat in de blauwe zak moet, en wat niet. Daarenboven worden de zakken nu maar om de twee weken opgehaald.Ik heb de blauwe zak helemaal opgegeven: ik sorteer niet meer. En ik ben echt groen georiënteerd, want ik probeer sowieso in eerste instantie al geen plastic te ge-bruiken. Zo heb ik nooit water in plastic flessen gekocht, maar wil ik graag de enkele plastic zakken die ik krijg zonder na te denken in de blauwe zak gooien. Idem voor fruitboxen, yoghurtpotjes, de verpakking van een taart uit Delhaize, etc..Papier is papier, dat is gemakkelijk. Ook plastic moet dus plastic zijn. De service moet op de klant afgestemd zijn, anders zal het nooit lukken. Zelfs niet met dure witte zakken.

Ulric�Schollaert,�Sint-Gillis�

Een primaire plicht

Ik lees in BDW 1367 van 28 februari 2013 een bijdrage over het gemeentelijk onderwijs van Guido Ghekiere. Te-recht wijst de heer Ghekiere erop dat redelijkerwijze de Brusselse gemeenten verplicht zouden moeten worden een groter aantal Nederlandstalige gemeentescholen op te richten en correct te subsidiëren. Hoe hij dit gaat af-dwingen, vertelt hij er helaas niet bij.Wel meent hij dat dit eerst moet worden afgedwongen (maar hoe?) vooraleer men aan de Vlaamse Gemeen-schap vraagt in Brussel te investeren. En daar heeft de heer Ghekiere het verkeerd voor: het is voor de Vlaamse Gemeenschap een verdomde plicht om te investeren in Brusselse scholen, nu deze Vlaamse Brusselse scholen inderdaad een duidelijk succes boeken. Men zou ze ook

van een betere infrastructuur kunnen voorzien, want de eerder afstotende interne bouwstructuur houdt mis-schien nog heel wat gegadigden tegen. Maar indien er één primaire plicht is voor de Vlaamse regering met haar huidige bevoegdheden, dan is het toch te zorgen dat elkeen overal, en niet in het minst in de hoofdstad, aan Vlaams onderwijs kan komen wan-neer hij dat wenst, en liefst op wandelafstand. En spelle-tjes spelen tussen de gemeenten en de Vlaamse overheid zodat uiteindelijk niemand eender wat doet, is duidelijk uit den boze.Ik hoop dus dat de Vlaamse Gemeenschap snel initiatie-ven neemt om het onderwijsaanbod in Brussel te verbe-teren en uit te breiden. Daarna kunnen we nog procedu-res voeren om de gemeenten te verplichten hetzelfde te doen – tot ze hopelijk verdwijnen.

Prof.�Dr.�Joost�RampelbergVoorzitter�Vlaams�Komitee�Brussel,�

Ganshoren

‘Onbereikbaar’ UZ-VUB

Voortdurend wordt gezegd dat het UZ-VUB met het Brussels openbaar vervoer onbereikbaar zou zijn. De huidige mogelijkheden waarvan het aantal en de ver-scheidenheid helaas doodgezwegen wordt, zijn de vol-gende buslijnen van de MIVB: bus 13, van Simonis met als eindpunt het UZ; bus 14, van het Noordstation naar het UZ; avondbus 15, die bus 14 met een licht gewijzig-de reisweg vervangt; bus 53 van het Militair Hospitaal naar het UZ (deze bus rijdt langs het station in Jette); bus 84, van Beekkant tot Koning Boudewijn (deze bus rijdt en stopt op aanvraag aan de hoofdingang van het UZ). Volledigheidshalve vermelden we dat er ook bussen zijn die enkel de reisweg tussen de Eeuwfeestsquare en Koning Boudewijn bedienen.Voor treinreizigers die respectievelijk in St.-Agatha-Ber-chem, Jette, Simonis of het Noordstation afstappen en zich zo spoedig mogelijk naar het UZ willen begeven, betekent dit dat ze respectievelijk bus 84, 53, 13, 14 of 15 kunnen nemen. De huidige vervoersmogelijkheden zijn dus legio en gevarieerd, bovendien zijn ze omwille van hun flexibiliteit vatbaar voor eventuele omwegen op korte afstand, zoals in een recent verleden vaak geble-ken is, alsook iedere zondag tot 14 uur tijdens de markt in Jette. Toch is tram 9 onlangs opgedoken. Die zou vertrekken aan Simonis, via de Jetselaan, de Eeuwfeestsquare, de Wereldtentoonstellingslaan, de Tentoonstelingslaan, de Laarbeeklaan, de Dikke Beuklaan en zou eindigen ter hoogte van de halte Heymbosch.Jarenlang was er onder meer vanwege de omwonenden hevig protest tegen dat plan en wel om een aantal duide-lijke redenen. In de eerste plaats het onmogelijk maken van de zondagsmarkt in Jette (de bussen kunnen kort omgeleid worden), maar ook omwille van de koppige, principiële afwijzing van iedere andere mogelijke oplos-sing, zoals de aanpassing van de frequentie of de reis-weg van het huidige busvervoer. Daarnaast is er weinig bekend over de hoge kosten verbonden aan de oprichting van een nieuwe tramlijn, en het verlies van de gronden waarop de nieuwe tramlijn moet rijden, voor ieder ander gebruik zoals parking, verkeer of landschapsrust. Ook zal de tram extra hinder veroorzaken voor al het andere verkeer (bussen, auto, fiets, voetganger). Ook de langdu-rige hinder van de werken zal een last zijn die opgelegd wordt aan het normale verkeer dat - als dat al mogelijk is - naar elders wordt gedreven.

Odon�De�Leye,�Ganshoren

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1369 PAGINA 16 - DONDERDAG 14 MAART 2013

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Muziek > Brussels Jazz Orchestra viert twintigste verjaardag

‘Je moet de wereld in’

H et zijn drukke dagen voor Frank Vaga-née, artistiek leider van het BJO. Maar tussen  een  optreden  in  Frankrijk  en 

een  interview in Hilversum door  lukt het dan toch om af te spreken.

Jullie begonnen twintig jaar geleden meteen aan de top onder de vleugels van Jazz Middelheim.Frank Vaganée: “Inderdaad. Weliswaar niet op het podium van het  festival zelf, maar wel in samenwerking met hen naar aanleiding van Antwerpen  Culturele  Hoofdstad.  Dat  concert op de Groenplaats was onze eerste stap buiten The Sounds (Brusselse jazzclub, red.) waar het allemaal begon.  In 1995 stonden we voor het eerst echt op het podium van Middelheim.”

Wat waren jullie verwachtingen?Vaganée: “We begonnen heel naïef en idealis-tisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in 

EURANTICA FOCUST OP JONG TALENT

BRUSSEL – Van vrijdag 15 tot zondag 24 maart vindt in Paleis 1 van Brus-sels  Expo  de  antiekbeurs  Eurantica plaats. De organisatie van deze 32ste editie is in handen van Artexis. Deze ontmoetingsplek  voor  liefhebbers van kunst en antiek heeft dit jaar 130 galeriehouders en antiquairs uit heel Europa  uitgenodigd  om  hun  beste stukken  te  laten  zien.  De  bezoekers zullen  qua  stijlen  vooral  classic  an-tiques,  XXth  century  en  extra  Euro-pean  art  &  archeology  kunnen  ont-dekken.Als thema koos Eurantica voor  ‘Jong Talent’.  Zo  wordt  het  comité  van Eurantica  uitgebreid  met  twee  jonge experts, en worden de spots ook ge-richt  op  jonge  kunstondernemers  en galeriehouders, zoals de drie oprich-ters van La Galerie Belge. Tickets zijn online  beschikbaar  op  www.euran-tica.be, en kosten vijftien euro.   ADE

AUDITIES VOOR STRAATARTIESTEN

BRUSSEL – Elke dag horen we ergens in  het  centrum  wel  een  straatartiest spelen,  slechts  zelden  staan  we  er-bij  stil  dat  die  artiest  gediplomeerd moet zijn of een auditie heeft moeten doen. Net zoals bij de MIVB voor de metrostations moeten artiesten voor het  grondgebied  van  de  stad  Brus-sel  een vergunning hebben,  die men kan aanvragen bij de dienst Cultuur. Voorwaarde  is  wel  een  artistiek  di-ploma, of een positief advies van een jury  tijdens  een  auditie.  Die  jury  is samengesteld  uit  drie  personen  uit de artistieke sector, en geeft zijn ad-vies  aan  de  stad.  Binnenkort  zijn  er opnieuw  audities,  meer  bepaald  op 19 maart en 23 april, telkens om 11 uur  aan  de  Sint-Katelijnestraat  11.  Info op www.brussel.be.    HBA

ED

WA

RD

VI DO

OR

W. S

CR

OTS ©

MU

LL

ER

GA

LL

ER

Y

“Samenwerken metde Amerikaanse saxofonist Joe Lovano is voor mij een ultieme droom die uitkomt. Hij is een muzikant van een andere planeet”

ADVERTENTIE

BRUSSEL – In tijden van downloaden en steeds kleiner wordende geluidsdragers slaagt een bigband als het Brussels Jazz Orchestra er toch maar mooi in om ook na twintig jaar nog succes te oogsten. Met twee nieuwe cd’s en een reeks internationale verjaardagsconcerten in het verschiet lijken ze bijzonder goed op dreef.

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

© S

VEN

DU

LL

AE

RT

BJO werkt niet alleen samen met muzikanten, maar ook bijvoorbeeld met tekenaar Philip Paquet.

een bigband te spelen met een eigen repertoi-re. Eerlijk gezegd was het in het begin zwoegen en  trekken  om  iedereen  gemotiveerd  te  hou-den. Vergeet niet dat het allemaal vrijblijvend was. De club had sowieso geen geld om ons te betalen. We deden het niet voor het geld, maar als iemand een betaalde job kreeg op een repe-titieavond was de keuze vlug gemaakt.”

Kenmerkend zijn de talrijke samenwerkingen. Hoe bepalen jullie met wie jullie in zee gaan?Vaganée:  “In  het  begin  was  er  geen  budget voor  dergelijke  avonturen,  ook  al  droomden we ervan  te werken met gekende arrangeurs, dirigenten en componisten. Toen we  in 1999 structureel  gesubsidieerd  werden,  raakte  al-les  in  een  stroomversnelling  en  konden  we uitkijken naar namen die op ons verlanglijstje stonden. Ondertussen kunnen we al een mooi palmares  van  genodigden  voorleggen  met artiesten  als  Maria  Schneider,  Lee  Konitz  en 

Dave  Liebman.  Het  waren  voor  ons  telkens heel leerrijke ervaringen. En doordat we geen mal  figuur  sloegen  in  dergelijk  gezelschap krikte dat onze internationale reputatie op.”

Met de volgende gast, de Amerikaanse saxofonist Joe Lovano, halen jullie echt een internationale topper binnen. Vaganée: “Voor mij is dat een ultieme droom die uitkomt. Hij  is een muzikant van een an-

Frank Vaganée (links): “We begonnen heel naïef en idealistisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in een bigbang te spelen.”

BDW 1369 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 MAART 2013

dere planeet. We hebben er twee jaar aan ge-werkt  om  hem  te  kunnen  strikken.  Niet  dat hij  niet  wilde  maar  je  moet  alles  regelen  via het management en boekingskantoren. Want artistiek  klikte  het  meteen.  Niet  moeilijk  ei-genlijk  want  de  meesten  onder  ons  volgden indertijd les bij hem toen hij in België verbleef, en nog zo goed als onbekend was. Toen Kenny Werner hem tijdens Dinant Jazz uitnodigde in 2011 kregen we al eens de kans om met hem het  podium  te  delen.  De  opnamen  in  De  Bij-loke voor de cd die deze zomer uitkomt, verlie-pen dan ook uiterst vlot.”

Jullie waren met het BJO al een paar keer te gast in New York voor een residentie. Blijft Amerika de ultieme droom voor elke jazzmuzikant?Vaganée: “Dat weet ik niet, maar het is wel zo dat een jazzmuzikant minstens een keer gin-der moet spelen, zeker  in New York.  Je moet voelen  hoe  het  eraan  toegaat,  die  intensiteit van  kortbij  meemaken.  Voor  een  bigband  is dat  niet  evident  omdat  het  een  dure  zaak  is. Het  gaat  telkens  om  een  kleine  volksverhui-zing  van  zo’n  twintig  mensen.  Maar  je  moet de wereld in, anders blijf je thuis bij de pakken zitten en dat  is zeker niet de bedoeling. Hier bij ons komen we weliswaar regelmatig aan de bak omdat we op tijd en stond iets nieuws pre-senteren  zodat  het  interessant  blijft  voor  het publiek maar ook voor de muzikanten. Dit jaar trekken we trouwens richting Azië.”

Ondertussen reikt jullie faam tot in Hollywood dankzij de onderscheiding voor de filmmuziek van The artist. Is daar iets concreet uit voortgevloeid?

© S

VEN

DU

LL

AE

RT

Vaganée:  “Het belangrijkste effect  is dat de naam  van  het  orkest  bij  een  veel  breder  pu-bliek gekend is. Als ze horen dat je bij het BJO speelt, maken ze meteen de connectie met die film. Organisatoren komen ook sneller over de streep omdat ze weten dat er een groter poten-tieel is. We maken wel steeds duidelijk dat ons standaardrepertoire verschilt van de filmmu-ziek. Anders schep je foute verwachtingen.” 

Typerend is jullie steun aan de jongeren via het Brussels Youth Jazz Orchestra.

Vaganée:  “De  nieuwe  generatie  staat  klaar. Als je verder wil, moet je die hebben. Vandaar die samenwerking met Jeugd en Muziek Brus-sel voor het BYJO. Het is een win-winsituatie. Wij hebben een aanbod van vervangers, en zij doen ervaring op in een professioneel kader.”

Wat is volgens jou jullie sterkste punt?Vaganée: “We  proberen  steeds  een  kwali-tatief  programma  aan  te  bieden  waarbij  elke muzikant de ruimte krijgt voor datgene waar hij het sterkst in is. Iedereen heeft een plaats 

“Een jazzmuzikant moet minstens een keer in Amerika spelen, zeker in New York.”

© S

VEN

DU

LL

AE

RT

ten dienste van het geheel maar krijgt ook de kans  eigen  aspiraties  waar  te  maken.  Daar-door  krijg  je  een  uitzonderlijke  samenhorig-heid, en blijft de honger om verder te gaan en beter te doen tegelijk bestaan.”

Deze maand stellen jullie BJO’s Finest-Live! voor.Vaganée: “Dat is een cd van, voor en door het BJO.  Dat  wil  zeggen  dat  verschillende  muzi-kanten uit het orkest aan het componeren en arrangeren  gingen,  en  dat  we  die  nummers opnamen  tijdens  een  concert  eind  vorig  jaar. Authentieker kan je moeilijk gaan. We onder-strepen  hiermee  dat  onze  eigen  mensen  uit-eindelijk prioritair blijven, en dat het niet tel-kens een grote naam betreft met het BJO als begeleidingsorkest. Dat willen we met deze cd in de verf zetten.”

Het concert in Flagey wordt, durven we hopen, een heus feest aangezien jullie er als artist in residence min of meer het huisorkest zijn. Vaganée:  “Reken  daar  maar  op.  We  zullen niet  alleen  onszelf  in  de  kijker  spelen  maar nodigen voor de gelegenheid een resem gasten uit die de voorbije twintig jaar op een bepaalde manier belangrijk waren in ons parcours door hun  uitstraling  en  hun  talent.  Tutu  Puoane, Bert Joris, Philip Catherine, David Linx en Mi-chel Herr zullen er alleszins bij zijn.” 

Georges Tonla Briquet BJO, op 21 maart om 20.15 uur in Flagey, Heilig Kruisplein, Elsene. Info: 02/641.10.20 en www.flagey.be

BDW 1369 PAGINA 18 - DONDERDAG 14 MAART 2013

ADVERTENTIE

Tentoonstelling > Modeontwerper Christophe Coppens herrijst als kunstenaar

Afvalbergen uit het verleden

ROTTERDAM – Drie maanden na de opening van zijn luxe-atelier in de Magasins Merchie-Pède in februari 2012 sloot Christophe Coppens - 21 jaar lang mode-, accessoire- en hoedenontwerper - de boeken. Een radicale archief- en huisraadvernietiging, gevolgd door een verhuis naar Los Angeles, hielp hem met alles te breken wat aan Brussel deed denken. Met een expositie in Rotterdam herrijst hij als een feniks uit zijn as.

Met zijn recyclagekunstinstallatie Everything is local - Landscape 1, een kansenopdracht van Han Nef-kens, en te zien in het Museum Boij-mans Van Beuningen wil Coppens getuigen van de ‘verbranding’ van zijn voormalige identiteit. Daarvoor heeft hij al zijn zelfgedragen kleren

verknipt, en schetsboeken en mo-dedocumentatie verlijmd. Al wat hem restte aan huisraad heeft hij in scherven tot keramiek verwerkt. Alles samen leidt dit tot een groot surrealistisch landschap van afval-bergen uit zijn huis en atelier. Van alles wat hij in Brussel beroepsma-

tig opbouwde, blijft enkel dit over: zijn kaartenspel-T-shirt is tot een puntzak gewrongen, zijn referen-tiebibliotheek is als papierafval ge-dumpt. Waarom zo categoriek het verleden ontkennen, een ander beroep kie-zen, en uit Brussel vluchten, vragen

als ondraaglijk. Ik heb zeven jaar op het De Brouckère-plein gewoond, en zag het dag na dag degraderen. Het was als in een spookhuis lopen, vol indrukken van broeihaarden, on-rust en ontevredenheid van pende-laars met een agressiviteit die ik niet kon plaatsen. Als bewoner en deel van een geheel ben ik een spons die alles opneemt. Wij zijn als Belgen heel bedreven in het proberen er het beste van te maken, we maken van de nood een deugd. En dat kan je ook met je leven. Vandaar dat ik nu vol-uit wil gaan als kunstenaar. Voor-dien heb ik dat afgeweerd omdat ik in een commerciële context als ont-werper zat. Mijn status, geld, atelier en identiteit nam de curator me op één dag af. Alles werd behandeld alsof het geen waarde had. Met dit kunstwerk heb ik dat laatste nu zelf weggegooid. Het afbreken van mijn hele identiteit is de enige manier om op de fundamenten iets nieuw op te bouwen.” Begrijpe wie begrijpen kan, want vo-rig jaar bekende Coppens als mode-ontwerper in deze krant nog: “Door-dat ik geen band heb met materiële zaken, hoort het verleden bij het ver-leden.” Wie Coppens’ restlandschap wil zien, rept zich naar Rotterdam. Al is het wellicht wachten tot zijn volgende expo voor zijn eerste echt nieuwe werk. In Bozar zou mooi zijn. Jean-Marie Binst

Everything is local - Landscape 1, tot 2 juni in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, www.boijmans.nl.

Kleren, schetsboeken en huisgerei, maar ook nieuw werk uit keramiek (rechts), vormen samen de installatie Landscape 1.

© JA

VIER

BA

RC

AL

A / M

BVB

we hem. “In mijn interview in De Standaard werd verkeerdelijk ge-quoot ‘trots en eendracht zijn ver zoek in Brussel’. Dat heb ik nooit zo gezegd, het ging om België. Als kleine versie van een grootstad, met een zekere neutraliteit, viel ik graag terug op Brussel. Deze stad beïnvloedde mijn werk niet, wat als canvas goed voor me was. Maar de laatste vijf jaar ging de stad erop achteruit. De onderhuidse spannin-gen en de problematieken ervoer ik

BDW 1369 PAGINA 19 - DONDERDAG 14 MAART 2013

ADVERTENTIE

Wolven met een schaapsvachtje

Ook deze Animal dances stelt de relatie mens-dier centraal.

© M

AR

TIN N

AC

HB

AR

Gezien: de lezing Que diraient les animaux si... on leur posait les bonnes questions? van Vinciane Despret + uittreksels uit de video’s Non shee-pish sheep – Thelma Rowell en The enclosure - Wolves as individuals van Didier Demorcy, voorproefjes van Burning Ice dat van 25 tot 29 maart in het Kaaitheater loopt.

Het ecologische Kaaitheaterfestival Burning Ice is aan zijn zesde editie toe, maar nog altijd smelten de ijskappen, slinken de natuurlijke rijkdommen en worden dieren mishandeld en om

dwaze redenen vermoord. Dit jaar zijn het die dieren die op het festival alle aandacht krijgen. Filosofe Vinciane Despret (universiteit Luik) zorgde alvast voor de vooropening van Bur-ning Ice #6, met een lezing op basis van haar boek Que diraient les animaux si... on leur po-sait les bonnes questions?, waarin zij 26 vragen stelt over wat dieren doen, willen en ‘denken’. Voor dat boek sprak ze met wetenschappers, dierentemmers, verzorgers in dierentuinen enzovoort. Ze toonde ook fragmenten uit twee documentaires van filmmaker en activist Di-dier Demorcy waaraan ze zelf meewerkte.Laat ons met die filmpjes beginnen, want het was schaapjes en boze wolven tellen gebla-zen in de Kaaitheaterstudio’s. Meer dan tien minuten lang mochten we een roedel wolven observeren. De beestjes, die sinds Roodkapje meestal als een bende huilende hooligans worden neergezet, bleken ook sympathieke trekken te vertonen. Ze kwamen op voor el-kaar, legden ruzies bij en toonden dus dat wolven met een schaapsvachtje echt bestaan. Het zou één van de kernpunten van Desprets betoog worden dat het zonde is dat over zoiets twijfel zou moeten bestaan.Maar eerst zijn er nog de échte schapen, die opdraafden in het tweede filmpje. Ze behoor-den toe aan ethologe (gedragwetenschapster voor dieren, red.) Thelma Rowell, die ooit gold als een autoriteit in de primatologie, zich daarna ook even bezighield met de goudham-ster, en nu op een boerderij haar 22 schapen bestudeert. Ze doet dat laatste onder het motto: ‘Als we denken dat schapen dom en schaapachtig zijn, zijn wij dan misschien niet te dom om hen de vragen te stellen die er (voor hen) toe doen?’Rowell, en Despret met haar, wil met andere woorden dat we ook als het om wetenschap-pelijk onderzoek gaat, oog hebben voor het

belang van het dier. Als wetenschappers erin zouden slagen de voorwaarden te cre-eren om de dieren zelf hun interesse of desinteresse te laten uitdrukken, dan is de kans groter dat die dieren hen effectief in-teressant studiemateriaal zullen aandragen. Dan zou bijvoorbeeld sneller zijn gebleken dat schapen niet zo schaapachtig en wolven niet zo moorddadig zijn. Dat ze ook andere eigenschappen en bezigheden hebben die als ‘typisch schaap’ of ‘typisch wolf’ kun-nen gelden, ook al passen ze totaal niet bij de heersende inzichten, en corrigeren ze het beeld van het dier als vretend, parend, en/of wedijverend wezen. Rowell zorgt er in haar boerderij bijvoorbeeld voor dat er voor de 22 schapen telkens 23 eetbakjes klaarstaan, zodat er tijdens de maaltijd alvast geen on-derlinge competitiviteit hoeft te zijn. Dat eetbakje teveel is dan een half symbolische demarche, die de schapen moet toelaten verrassend en creatief uit de hoek te komen.Die visie van Rowell kan misschien daad-werkelijk bijdragen tot een wetenschappe-lijke paradigmawissel, maar zo revolutio-nair is ze nu hopelijk ook weet niet, dacht ik bescheiden toen Despret haar betoog verderzette. Waarom was het beeld dat Despret van de ethologen en hun vakgebied neerzette toch zo weinig fraai? Is het echt nog zo dat ethologen in hun discours al te menselijke en bovendien geladen termen als ‘harem’ gebruiken? Moeten we echt vrezen dat ze zo kortzichtig zijn om op basis van een onderzoek van twee maanden bij een snel bij elkaar gekochte kudde schapen te besluiten dat schapen geen langetermijnre-laties met elkaar aangaan? Zijn ze echt al-leen maar met het vreet- en vrijgedrag van dieren bezig? Staat Desprets waarschuwing dat observatie en interpretatie van dierenge-drag gestuurd en gekleurd kan zijn door ide-ologische voorkeuren en wetenschappelijke vooroordelen dan niet ook in elke basiscur-sus wetenschapsfilosofie?Dierenpraatjes zijn meestal leuk en leer-rijk voor leken zoals wij, maar Despret had nogal veel woorden, vergelijkingen en cita-ten nodig om evidente dingen te zeggen. Dat neemt niet weg - paardenvleesschandalen en neushoornleed zijn daarvoor als bewijs niet eens nodig - dat de relatie tussen mens en dier inderdaad aan herziening toe is, en dat Burning Ice in dat opzicht een ultrarele-vant festival wordt. Michaël Bellon

Pra

at

ach

teraf

OP ZOEK NAAR HET GELUK IN BOZAR

BRUSSEL – Op 20 maart is het de Interna-tionale Dag van het Geluk. Het idee voor die dag werd gelanceerd door Lyonchhen Jigmi Y. Thinley, de eerste minister van Bhutan, en werd overgenomen door de Algemene Ver-gadering van de Verenigde Naties in 2012. Thinley vond dat de rijkdom van een land niet moest worden afgemeten aan het bruto natio-naal product (bnp), maar aan het geluk dat de mensen er ervaren. In Bhutan is het officiële cijfer van het bnp dan ook vervangen door het bruto nationaal geluk (bng).Bozar viert geluksdag volgende woensdag met een vertoning van 7 milliards d’autres van Yann Arthus-Bertrand, een Franse jour-nalist, fotograaf en ecoloog. Daarna volgt er

een debat tussen Leo Bormans (auteur van de bestseller The World Book of Happiness), Peter Van Rompuy (politicus), Koen Vanmechelen (kunstenaar), Jan-Emmanuel De Neve (docent Gedragswetenschappen) en Sonam Tshong (ambassadeur van Bhutan). Samen zullen ze discussiëren over de zoektocht naar geluk, en waarom dit fundamenteel is voor de mens. De inleiding wordt gegeven door Afsané Bassir-Pour, voorzitter van de United Nations Regio-nal Information Centre. ADE

Internationale Dag van het Geluk, op 20 maart om 19.30 uur, tickets kosten 4/6 euro. Info via 02/507.82.00 en www.bozar.be.

TELEX VADROUILLE

AARDEN, HECHTEN, DOORGEVEN

ANDERLECHT - Een lezing in de bib van An-derlecht: dan moet het maandag zijn. Tijdens de lezingenreeks Opmerkelijke maandagen kan u er gratis gaan luisteren naar de raadge-vingen van Nic Balthazar, Rika Ponnet en Dirk Van Den Haute. Op 18 maart legt klimaatacti-vist Nic Balthazar uit waarom hij zich zorgen maakt. Hij stelt een andere manier van wer-ken en ondernemen, dus eigenlijk een andere manier van denken en leven voor. Rika Ponnet, relatie-experte en auteur van de

bestseller Blijf bij mij. Hoe we in relaties strij-den voor macht en intimiteit, is op 27 mei te gast. Ze probeert ons inzicht te doen krijgen in onze gecompliceerde relaties, vanuit de ver-schillende hechtingsstijlen van de partners. Notaris Dirk Van Den Haute maakt ons op 18 november wegwijs in de wereld van erfenis-sen, schenkingen en successierechten. Reser-veer tijdig via 02/523.02.33 of anderlecht@bibliotheek.be. AD

Brusselbazaar.be

Voor de Brusselse jeugd!Zoek je een jeugdhuis? Heb je een vraag waarmee je nergens terechtkunt? Of zit je boordevol energie die je kwijt wil?

Op Brusselbazaar.be vind je info over Brusselse activiteiten, verenigingen, feestjes, musea en nog zoveel meer. In de vakanties of tijdens het schooljaar: er is altijd wel iets leuks te doen. Ontdek dus snel de laatste nieuwtjes voor kinderen en jongeren in Brussel!

20130122_poster_lancering_125x178.indd 1 22/01/13 10:04

BDW 1369 PAGINA 20 - DONDERDAG 14 MAART 2013

© E

VA H

ILH

OR

ST E

N W

AU

TER

MA

NN

AE

RT

BRUSSEL – Vlamingen, Walen en Brusselaars kennen elkaar niet meer, ze hebben een andere cul-tuur en een andere taal. Om voor-bij de politieke impasse te gera-ken, moeten we volgens Tartine & Boterham bruggen bouwen tussen gewesten en gemeenschappen. Dat zal op 19 maart in De Markten gebeuren met een babbeltafel en een concert van Le Grand Bateau, een Vlaamse band die Franse chansons brengt.

Het voornaamste doel van Tartine & Boterham is de tweetalige dialoog stimuleren. Het initiatief is ontstaan tijdens de lange periode van de rege-ringsformatie. Aanleiding was een opiniestuk van Claude Semal met als aanhef ‘BHV is wél belangrijk’. “Dat opiniestuk ging in tegen de oppervlakkige visie die stelt dat de politieke impasse een politiek cir-cus is. Terwijl het samenleven van gemeenschappen en gewesten een ernstige zaak is,” vertelt Théo Me-wis, die samen met Semal Tartine & Boterham (T&B) heeft opgestart. “De tweetaligheid van Belgen gaat er sterk op achteruit. En hoe kun-nen burgers in dialoog gaan als ze elkaars taal niet kennen?”Tweetaligheid is volgens T&B een deel van de oplossing van het Bel-gische vraagstuk. “Het gaat er niet

om de taal volledig te beheersen. We zijn geen huis voor taallessen, het gaat hem om de inspanning om onze anderstalige lotgenoten te verstaan. We willen vooral veelgebruikte en nuttige woorden en begrippen aan-reiken,” zegt Mewis. “In de huidige situatie van dit land waarbij media, cultuurbeleid en publieke opinies volledig gescheiden zijn, is dat een culturele revolutie.”Naast een babbeltafel is er een concert van Le Grand Bateau, een Gentse groep die Franse chansons zingt. “Nederlandstaligen krijgen de vertaling van de songs in een boekje zodat iedereen kan volgen. Het is echt de bedoeling dat mensen via de muziek de andere taal leren.”De naam is een knipoog naar Ca rime et ça rame comme tartine et boterham , een fi lm van Isabelle Dierckx, een Franstalige Brusselse met Vlaamse roots. Met ampersand omdat die taalneutraal is. Er zijn reeds babbeltafels geweest in Lin-kebeek over het plaatselijk cultu-reel leven, in Gent en in Etterbeek.

Benjamin Tollet

Le Grand Bateau, op 19 maart in De Markten, Oude Graanmarkt 5 te Brussel. Het concert start om 20 uur. Meer info op 02/512.34.25 en www.demarkten.be.

Muziek > Tartine & Boterham bouwt bruggen via taal

‘Een culturele revolutievoor ons land’

Le Grand Bateau, een Vlaamse band die Franse chansons brengt.

© G

C D

E MA

RK

TEN

BDW 1369 PAGINA 21 - DONDERDAG 14 MAART 2013

Bruine suiker is een streekproduct, een volks-voedsel en ook een illusie. Over de historie van bruin geverfde suiker.

Olivier de Serres (1539-1619) ontdekte heel lang geleden dat er in bieten een siroop zat die erg leek op suikerstroop. In die tijd kwam suiker enkel uit de tropen. Hij had gelijk: chemisch bevatten beide planten een identieke suiker, sucrose. Hij wist ech-ter niet hoe hij die uit bieten kon zuiveren. Het zou duren tot de tijd van Napoleon en zijn blokkade eer dat recept werd ontwikkeld en ons land langzaam verdween onder de velden met suikerbieten. Europa is nu nog steeds de derde grootste suikerproducent ter wereld. Allemaal bietsuiker. Zo werd het goedje ook al snel goedkoop.Riet- en bietsuiker mogen dan identiek zijn, de res-ten van de plant waar de suiker wordt uitgehaald zijn dat niet. De oorspronkelijke rietsuiker leverde bruine korrels op die naar Europa werden ver-scheept, en vaak hier nog werden geraffi neerd tot witte suiker. Dat ging in verschillende stadia: zo was er donkerbruine suiker, blekere suiker en ten-slotte (bijna) witte suiker. Wat achterblijft heet mo-lasse. Wat meer geraffi neerd is, is natuurlijk duur-der, dus ging witte suiker naar de rijken. De armen die het zich konden veroorloven kochten bruine suiker. Vreemd dat in die tijd alles wat zuiverder was, natuurlijker heette te zijn. Waar wij vandaag ruwe, ongeraffi neerde producten ‘natuurlijk’ vin-den, dachten onze voorouders dat ‘natuurlijk’ heet-te wat gezuiverd was, ontdaan van alle polluenten en bezoedelingen. Denk hierbij ook aan wit brood. Voer voor fi losofen!Maar met de komst van de suikerbiet veranderde er een en ander. Bij het extraheren en drogen van de suiker uit de bietenpulp ontstaat er helemaal geen bruin tussenproduct vol molasse. De suiker uit de biet is van de eerste keer wit. Vreemd, toch is brui-ne suiker in ons landje nog steeds een volksvoed-sel. Bruine suiker is niet alleen populair, sommige mensen denken zelfs dat hij gezonder is.Het is onbegrijpelijk: de Tiense suikerfabriek is niet te beroerd om het gewoon op hun website te zetten. Het voordeel van bruine suiker is, volgens hen, dat het “wordt beschouwd als ongeraffi neerde suiker”.

Waaruit we mogen concluderen dat dat niet zo is. Inderdaad niet, en niemand heeft dat ooit beweerd. Bruine suiker is geen fraude en ook niet gezond, die suiker is gewoon... bruin. Maar laat dat de pret niet drukken.Kent u het verhaal van Rocco Granata en de bruine suiker? Ik las het met groeiend amu-sement in een magazine, enkele jaren gele-den. Granata, zo weten we, was op tienjarige leeftijd gemigreerd naar Limburg, omdat zijn vader ging werken in de mijn van Wa-terschei. De Italiaantjes van de mijncité in Genk aten thuis Italiaans. De Belgi-sche eetgewoontes kenden zij niet, en eten werd gekocht in een Italiaanse winkel van de cité. Van een integra-tieparcours was er nog geen sprake. Natuurlijk kwam de jonge Rocco op school Limburgse kinderen tegen, en werden er snel vriendschappen geslo-

ten. “Wat heb jij van thuis meegekre-gen op de boterham?” Onze Italiaan zal

kaas of mortadella gegeten hebben, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes

een bruin poeder. Toegegeven, dat smaakte heel wat lekkerder dan die zoute vettigheid van

worst.Thuis werd er dus gevraagd om in het vervolg ook

bruin poeder mee te krijgen op de lunchboterham. Nu wist la mamma niet wat dat was en moest ze zich bij de lokale moeders informeren. Het bleek bruine suiker te zijn, te koop in zakken van een kilo bij de Belgische kruidenier (want supermarkten beston-den er nog niet in 1950). De Italianen kenden dat niet, maar ze pasten zich aan. Rocco kreeg boter-hammen met bruine suiker mee, maar ook dat lukte niet, want alle suiker viel door de boterham. Itali-anen gebruiken namelijk geen boter op brood. Een nieuwe cultuurschok.Maar goed, bruine suiker is dus ons volksvoedsel. ‘Een streekproduct’, staat er zelfs op de verpakking. Hoe kan dat nu, gezien in dit geval eerst witte suiker wordt gemaakt, die dan bijgekleurd moet worden om bruin te zijn? Dat bijkleuren gebeurt soms met melasse van een rietsuikerproducent of gewoon met karamel, verbrande (witte) suiker. Een controle in de supermarkt leert mij dat bruin gekleurde suiker tweemaal zoveel kost als gewone witte uit dezelfde fabriek. Rietsuiker, vervuild met molasse, kost nog meer.Nu is een boterham met bruine suiker zonder twij-fel een feest. Suiker is slecht voor ons, en zeker ver-borgen suikers zouden we uit onze voeding moeten

verbannen. Maar dat betekent toch niet dat er geen plaats zou zijn voor een suikerfeest, zo een keer of vier per jaar? Op de pannenkoek, in de pap of yog-hurt, of op een Rocco Granata-boterham. Het moei-lijkste is nog goed brood te vinden, dat is uit grote delen van de stad verdwenen. Maar bruine suiker is er meer dan ooit tevoren.Besmeer een boterham dik met koude boter. En be-strooi gul met bruine suiker. Goed platdrukken. Het hoeft niet eens zoveel te zijn. Het belangrijkste is dat men tussen de smeuïge boter de krakende korrels van de suiker onder de tand voelt. Volkskeuken, juist ja. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Bruine suiker

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Design > Publieksprijs Henry van de Velde Award bekend

Ecologisch, sociaal en multifunctioneelSCHAARBEEK – Industrieel ont-werper Alain Gilles (the Studio) heeft met zijn lamp Nomad de pu-bliekprijs gewonnen die ieder jaar door Design Vlaanderen wordt uit-gereikt in het kader van de Henry van de Velde Awards en Labels. Aan de prijs is een geldsom van 2.500 euro en een getuigschrift verbon-den. De ‘Designer van het Jaar 2012’ ontwierp de ecologische wandel-lamp voor O’Sun, dat hiermee al de Gold Design for Asia Awards won.

Nomad is een herlaadbare binnen- en vooral buitenlamp die werkt op zonne-energie. Ze is in eerste in-stantie gemaakt voor families in noodsituaties of zonder elektrici-teitsvoorzieningen, zoals al uitge-test in een krottenwijk in Swaziland. Maar de draagbare lamp kan ook in het tuinhuis, op de camping of zelfs op de catwalk gebruikt worden: de Belg Jean-Paul Lespagnard liet zijn modellen er in Parijs mee defi leren. JMB

“‘Wat heb jij meegekregenop de boterham?’, vroegen de Limburgse kinderen. Rocco Granata at kaas of mortadella, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes een bruin poeder”

zijn vader ging werken in de mijn van Wa-terschei. De Italiaantjes van de mijncité in Genk aten thuis Italiaans. De Belgi-sche eetgewoontes kenden zij niet, en eten werd gekocht in een Italiaanse winkel van de cité. Van een integra-tieparcours was er nog geen sprake. Natuurlijk kwam de jonge Rocco op school Limburgse kinderen tegen, en werden er snel vriendschappen geslo-

ten. “Wat heb jij van thuis meegekre-gen op de boterham?” Onze Italiaan zal

kaas of mortadella gegeten hebben, maar tot zijn verbazing aten de Belgische kindjes

een bruin poeder. Toegegeven, dat smaakte heel wat lekkerder dan die zoute vettigheid van

Trachet©

NIC

K TR

ACH

ET

BDW 1369 PAGINA 22 - DONDERDAG 14 MAART 2013

De Hellaux: “Eén keer negen op de schaal van Richter en de wereld zal drastisch veranderen. En niemand die het zich aantrekt.”

A lain  de  Halleux,  een  geboren  en  ge-togen  Brusselaar,  weet  waarover  hij spreekt  als  hij  het  over  kernenergie 

heeft: de filmmaker  is ook gediplomeerd nu-cleair  chemicus.  “De  zaadjes  daarvoor  zijn gestrooid  toen  ik  nog  een  tiener  was,  meer bepaald door het zien van een tv-film waarin Sovjetwetenschappers  om  het  leven  komen door radioactieve straling. De notie dat men-sen door onzichtbare stralen gedood kunnen worden,  is  zowel  afschrikwekkend  als  fasci-nerend  voor  een  elfjarige  jongen.  Geen  oog heb  ik die nacht dichtgedaan. Letterlijk geen oog. Pas later heb ik begrepen dat ik die stu-

dierichting gekozen heb om de straling einde-lijk te kunnen begrijpen.”“Vervolgens  ben  ik  echter  een  compleet  an-dere  richting  ingeslagen,  en  heb  ik  me  inge-schreven aan het  INSAS. Waarna het maken van  films  —  bedrijfsfilms  en  de  fictiefilm Pleure pas germaine — me helemaal opslorp-te. Zelfs de kernramp  in Tsjernobyl ging aan mij voorbij. Tot ik in 2006, twintig jaar later, op de radio hoorde dat de kerncentrale in het Zweedse Forsmark op zeven minuten van de meltdown was gekomen. Wat? In een land dat staat voor oerdegelijkheid!? Alles kwam terug, en  ik  ben  begonnen  met  het  bestuderen  van 

dossiers  rond  kernenergie  en  —centrales.”“Alles  wat  ik  vroeger  had  gedaan,  begon steeds  futieler  te  lijken  voor  mij  gezien  de omvang  van  het  probleem,  en  het  besef  dat de toekomst van mijn vier zonen - en van de mensheid in het algemeen - op het spel staat. Daaruit  is  mijn  eerste  documentaire  over kernenergie  gegroeid:  RAS nucléaire, rien à signaler. Een film die zich toespitste op arbei-ders in kerncentrales. De verhalen die ze ver-telden  —  dikwijls  ’s  nachts  op  café  —  rezen me de haren te berge. Ze deden me begrijpen dat ik in gevaar ben, en dat wij in gevaar zijn. Zo  bleek  overduidelijk  dat  de  kerncentrales 

heel slecht beheerd worden, en dat veiligheid pas op de tweede plaats komt. Na geldgewin.”

Hallucinante onwetendheidEenmaal die weg  ingeslagen, volgde Cherno-byl 4 ever.  “Ik wilde ontdekken hoe het daar gesteld was, zoveel jaar na de ramp. En of de toestand genormaliseerd was of niet. Tijdens verschillende  reizen  naar  Oekraïne  werd  me overduidelijk  dat  dat  niet  het  geval  is.  Het gebied oogt paradijselijk, maar is erg gevaar-lijk. Het  is onbewoonbaar  voor de mens. Op de  werf  waar  een  koepel  over  de  sarcofaag wordt gebouwd, mocht ik slechts twee dagen filmen.  Toen  ik  daar  de  eerste  dag  met  mijn gids  Wladimir  toekwam,  was  er  geen  kat  te bespeuren.  ‘Geen  probleem,’  zei  Wladimir. Waarop hij wat rondbelde om volk op te trom-melen. Na een half uur kwamen arbeiders in beschermende  kledij  aangerend  om  te  doen alsof  ze  werkten  terwijl  ik  filmde.  Een  echt beeld  kan  je  van  de  corruptie  en  het  gesjoe-mel niet krijgen. Maar dat er niets is opgelost 

© MARC GYSENS

SCHAARBEEK – Met Welcome to Fukushima heeft Alain de Halleux net zijn derde onheilsdocumentaire rond kernenergie afgewerkt. Daarom vindt hij het ook schandalig dat de reactivatie van Doel 3 en Tihange 2 overwogen wordt, net nu de mogelijkheid om het gebruik van kernenergie geleidelijk af te bouwen voor het grijpen ligt. “Bovendien zullen de mensen die de beslissing zouden nemen, allicht de eersten zijn om de biezen te pakken mocht er iets mislopen. Als ze me garanderen dat ze — in het geval van een rampscenario — als eersten klaarstaan om te helpen, dan mogen ze van mij heropstarten. Maar dat lijkt me een utopie, want mensen die hun verantwoordelijkheid opnemen zijn in onze wereld ver te zoeken.”

Kruistocht tegen kernenergie

Alain de Halleux: filmmaker en nucleair chemicus

De Halleux: “Op het eerste gezicht is de toestand in Fukushima beter dan in Tsjernobyl, maar volgens mij is de kans op een accident in de toekomst er oneindig veel groter.”

© A

LA

IN D

E HA

LlE

UX

BDW 1369 PAGINA 23 - DONDERDAG 14 MAART 2013

en het eigenlijk allemaal nog maar begint,  is overduidelijk. Als er bij ons een ramp van die omvang gebeurt, wat best mogelijk is, zal dat vreselijke gevolgen hebben. Voor ons, en voor het nageslacht. En dan durft men spreken over het heropstarten van kerncentrales.”Na het afwerken van de film had De Halleux het wel even gehad met kernenergie. Kwestie van zijn zinnen te verzetten. “Maar nog geen twee maanden nadien was er de ramp in Fu-kushima.  Niet  met  een,  maar  met  vier  reac-tors. Dus was ik het aan mezelf verplicht ook daar een film over  te maken, en de stem van de mensen daar te laten horen. Makkelijk was 

dat niet, want anders dan voorheen kon ik niet op de steun van de VRT, RTBF en Arte Frank-rijk rekenen. Ik moest alles zelf doen met mijn productiefirma  L’Indien  Productions,  en  heb alles  ook  zelf  moeten  bekostigen.  Blijkbaar zijn  de  mensen  al  die  onheilsverhalen  beu, en  zijn  ze  liever  doof  en  blind  om  enkel  met zichzelf bezig te kunnen zijn. Vraag naar Fu-kushima  en  onwetendheid  is  troef.  Wat  was dat nu weer juist? Hoe lang is dat nu weer ge-leden? Hallucinant is het.”“In vergelijking met Tsjernobyl is de toestand er op het eerste gezicht beter, en is er minder vervuiling.  Maar  tegelijkertijd  is  volgens  mij de  kans  op  een  accident  in  de  toekomst  on-eindig veel groter dan in Tsjernobyl, waar men het meer dan 25 jaar later nog steeds moeilijk heeft  om  de  ontplofte  reactor  afdoend  af  te dekken. En dan gaat het slechts om één reac-tor. In Fukushima moet men zich zorgen ma-ken over vier van die monsters bomvol brand-stof. Bovendien is de kans op aardbevingen in die regio erg groot. En waar gaan ze, gezien de huidige  economische  toestand,  het  geld  vin-den om de reactoren af te dekken? Geld vinden om iets te doen dat geen geld opbrengt in een wereld die enkel om geld draait, met kernener-gie als centrum. Als er een aardbeving komt, die  zwaar  genoeg  is  om  de  koeling  te  doen wegvallen,  moeten  er  vijftig  miljoen  mensen geëvacueerd  worden.  Dan  stort  niet  alleen de beurs van Tokio in, maar ook die van New York en Londen. Dan vallen de dominostenen, en komt er een eind aan het kapitalisme. Eén keer negen op de schaal van Richter en de we-

reld zal drastisch veranderen. En niemand die het zich aantrekt.”

HitlerDe Halleux vindt het dan ook schandalig dat er sprake is om de gesloten reactors Doel 3 en Ti-hange 2 eind maart terug te activeren. “De ko-ningen waren nog kerels die hun verantwoor-delijkheid opnamen. Die als eersten de strijd introkken.  Ze  riskeerden  hun  leven,  tegen-woordig worden er beslissingen genomen die tot oorlogen en rampen kunnen leiden zonder dat  die  besluitnemers  het  beseffen  of  willen beseffen. Neem nu bijvoorbeeld Frankrijk dat voor 85 procent van zijn energie afhankelijk is van kerncentrales. Een manco aan flexibiliteit dat  hen  van  de  ene  dag  op  de  andere  zonder elektriciteit en energie kan zetten. Als ze hun uraniummijnen  in  Niger  verliezen,  of  als  er een ernstig ongeval gebeurt met een van hun kernreactors.  Duitsland  daarentegen  heeft de  wijze  beslissing  genomen  te  diversifiëren. Dus zouden wij Duitsland moeten volgen, en research opstarten rond alternatieve energie-bronnen. Die knowhow kunnen we  later dan eventueel verkopen.”“Ik heb het ministerie van Energie gebeld met de vraag hoe ver in de toekomst hun energie-plannen reiken. Drie jaar, was hun antwoord. Dat is dus niets. Er zou tenminste twintig jaar vooruit  moeten  worden  gepland.  Moest  het niet zo schandalig zijn, het zou lachwekkend zijn. Maar het is onze eigen fout, we hebben de beleidsmakers die we zelf verdienen.”“De activiteiten in de kerncentrales gebeuren voor tachtig procent in onderaanneming, ook hier  spelen  de  economische  wetmatigheden. Zelfs  de  democratie  is  in  onderaanneming. We  stemmen,  zijn  vijf  minuten  actief  en daarna  kunnen  we  niets  meer  doen.  Dan  la-ten  we  het  denken  over  politiek  aan  anderen over. En blijkbaar liefst van al aan imbecielen. Churchill heeft ooit gezegd dat de democratie niet goed is, maar dat we niets beter hebben. Ik kom daartegen in opstand. Niet alleen om-dat  de  democratie  de  wereld  in  brand  steekt in  naam  van  haar  grote  gelijk,  ook  omdat  ze aan  de  basis  al  verdeeld  is.  Want  sommigen mogen stemmen, en anderen niet. Denk je dat de mensen die samenleefden in stammen dat deden?  Het  is  gewoonweg  debiel.  Zo  debiel dat het zelfs  iemand als Hitler aan de macht heeft gebracht. Als alternatief kunnen er meer plaatselijke discussies komen tussen burgers. Discussies  die  niet  eindigen  op  een  stem, maar  op  eensgezindheid  over  een  idee.  In welke  familie  wordt  een  beslissing  democra-tisch  genomen,  daarvoor  moet  je  toch  knet-tergek zijn? Wie wil er naar zee, en wie niet? En wat is een land, dat is toch een grote fami-lie! Dus moeten we andere systemen zoeken.” 

� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“In welke familie wordt een beslissing democratisch genomen? Daarvoor moet je toch knetter-gek zijn? En wat is een land? Een grote familie, toch?”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau (frederik.welslau@bdw.be). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EIND REDACTIE Elien Haentjens (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Schrijver, scenarist en regisseur Marc Didden speelde ooit een vrij stille maar desalniettemin opgemerkte rol in Het sacrament, Hugo Claus’ eigen filmadap-tatie uit 1989 van zijn roman Omtrent Deedee. Bijna regisseerde Didden ook de nieuwe Canvas-documentaire Hugo Claus: dichter, minnaar, rebel die op 19 maart wordt uitgezonden. Maar omdat hij er zelf ook in geïnterviewd wordt, bedankte Didden voor die eer. Zo kon hij zich voluit concentreren op zijn 140 bladzijden tellende boek Hugo Claus. Een hommage, dat op 15 maart verschijnt bij De Bezige Bij Antwerpen.

Aan�het�oeuvre�van�Claus�is�al�een��bibliotheek�aan�onderzoekslitera-tuur�toegevoegd.�Wat�was�uw�opzet?Marc�Didden: “Het boek is een spontaan verlengstuk van een artikel dat ik ooit voor De Morgen  schreef,  waarin  ik  uitlegde waarom ik van Claus hield. Uitgever Robert Ammerlaan  van  De  Bezige  Bij  was  ervan overtuigd  dat  ik  nog  meer  wist,  en  stelde voor om dit boek te maken. Omdat ik geen literair exegeet ben, is het een liefdesbrief geworden  van  een  fan  aan  een  idool.  Bo-vendien vind ik dat een cultuur die zichzelf respecteert met zijn canon moet omgaan, en aan elke nieuwe generatie moet uitleg-gen wat in het verleden van waarde was.”

U�gaat�in�op�het�oeuvre,�maar�haalt�vooral�herinneringen�op�aan�de�keren�dat�uw�pad�het�zijne�kruiste.Didden:  “Het  verhaal  van  de  Brusselse 

‘Vervelende Brusselaar was voor Claus een pleonasme’

3 VRAGEN AAN MARC DIDDEN

boekenbeurs  in  1960  in  de  kelders  van  het Centraal  Station  heb  ik  al  vaker  verteld.  Ik greep  er  naar  De Oostakkerse gedichten, maar de pater van het Sint-Jan Berchmans-college zei dat  ik er af moest blijven.  In het atheneum  van  Etterbeek  heb  ik  er  later  het gedicht ‘De zee’ uit voorgelezen, maar terwijl ik dat deed voelde ik zelf dat ik er niets van begreep.  De  leraar,  dichter  Erik  Van  Ruys-beek, gaf me daarin terstond gelijk.”“De eerste keer dat ik Claus in levende lijve zag, was toen  ik  in de befaamde Free Press Bookshop werkte. Plots zag ik zijn Romeinse kop voor het raam verschijnen. Ik was al fan en  hoopte  echt  dat  hij  binnen  zou  komen, maar dat deed hij niet. Pas tijdens mijn stage in  de  Stadsschouwburg  van  Amsterdam, toen Claus daar De vossenjacht  regisseerde, hadden we voor het eerst echt contact.”

Er�zit�heel�wat�Brussel�in�het�boek,�maar�we�moeten�eerlijk�zijn:�Claus�hield�niet�van�onze�stad.Didden:�“Ik heb het er met hem nooit echt over  gehad,  maar  ik  voelde  het  toen  hij  me belde voor Het sacrament. Voor mij was die rol een waar privilege. Maar hij had me wel gevraagd om een  ‘vervelende Brusselaar’  te spelen, en voor hem was dat een pleonasme. Hij haatte Brussel niet, maar ik denk dat hij de stad niet begreep, en dat hij nostalgie had naar Brussel vóór de kaalslag. Dat hij zijn le-gerdienst  in de Daillykazerne gedaan heeft, zal ook niet geholpen hebben.”�

� Michaël�Bellon

BDW 1369 PAGINA 24 - DONDERDAG 14 MAART 2013

BRUSSEL – Ganaëlle Reynaert (17) verzamelde bij de miniemen en aspiranten meer dan honderd overwinningen. Duizelingwek-kende cijfers die terugvielen eenmaal ze met meisjes uit het hele land moest concurreren. Bij haar nieuwe ploeg neemt ze een frisse start, en hoopt ze hogerop te kunnen klimmen.

“Eigenlijk moet je al die overwin-ningen relativeren omdat de meeste meisjes bij de miniemen en aspiran-

ten vooral in hun eigen regio blij-ven,” vertelt Reynaert. “Die zeges zijn zeges zonder meer, het is louter amusement. De meisjes rijden in die categorieën samen met de jongens, achteraf wordt er een afzonderlijk klassement opgesteld. Vanaf de de-butanten komen al de meisjes dan samen, waardoor ik regelmatig in een peloton van tachtig wielrensters rijd.”De vonk sloeg bij Reynaert over toen ze als jong meisje een wielerwed-strijd bijwoonde. Op haar achtste

kreeg ze haar eerste Trek-fiets en begon ze bij Noord-West Brabant. Haar trainingen leidden haar in het wiel van haar vader van Ukkel naar het Pajottenland. Daar konden de jongens haar talent aan den lijve on-dervinden. “Het was wel plezant om met de jongens te rijden, vooral als ik ze klopte (lacht). Het probleem is dat zij aanvallende meisjes altijd met-een willen terughalen om zelf aan te vallen. Ze willen tonen dat ze sterker zijn. Dames wringen dan weer meer in het peloton en tijdens de sprint.”

“Door tegen mensen sterker dan je-zelf te vechten vorm je karakter. Die goesting om te vechten, tegen de anderen én tegen jezelf, is cruciaal. Door jezelf op training te overtref-fen verlopen de wedstrijden vlotter.”

Levensschool op wielenOndanks de vele overwinningen bij de miniemen en aspiranten werd Reynaert nooit echt aanzien als een toptalent. Toen ze op haar vijf-tiende bij de beginnelingen begon, werd het tijd voor de serieuze zaken.

Als de concurrentie sterker wordt, neemt het aantal overwinningen af. Al laat ze onder meer op de piste re-gelmatig haar snelle benen zien.“Ik kan mijn streng wel goed trek-ken in de sprint. Dit jaar heb ik op het Belgische kampioenschap op de piste onder meer een zilveren me-daille in de puntenkoers gehaald en een bronzen medaille in de sprint. Ik voel me goed op de piste. Ik hou van snelheid, en binnen is het lek-ker warm. Maar volgend seizoen zal ik mijn pistewedstrijden wellicht

Reynaert: “Ik voel me goed op de piste. Ik hou van snelheid, en binnen is het lekker warm.”

‘Jezelf steeds weer overtreffen’Wielrennen > Nuchtere Ganaëlle Reynaert over haar toekomst in het peloton

de CLUB

Rollen op eenzame hoogtesShinobis Riders

BRUSSEL – Voetbal een machosport? Dat is zeker niet het geval bij rollersoccer. De combinatie van voetbal en rolschaatsen mag met gemengde ploegen gespeeld worden, en heeft fairplay als belangrijkste waarde. De Shinobis Riders zijn wereldtop.

“We dachten aanvankelijk dat we de sport had-den ontdekt en noemden ze rollerball,” vertelt speler Joël Ogunade (27). “Maar vrij snel ont-dekten we via het internet dat de sport in Ame-rika al bestond onder de noemer rollersoccer. Drie maanden na ons begin in 2007 zijn we met een vriendengroep naar het wereldkampi-oenschap in Parijs getrokken, en we haalden er meteen de halve finale.”Rollersoccer is een jonge sport in volle ontwik-keling. Zo is het speelveld nog niet officieel vastgelegd, al wordt in het algemeen op een ter-rein van veertig op twintig meter gespeeld. De boarding wordt gebruikt en de spelers mogen achter de goals gaan. “Rollersoccer kenmerkt zich door een kort, technisch spel waarin de scores hoog kunnen oplopen. In die zin is het vergelijkbaar met minivoetbal. Je moet snel kunnen remmen om meteen de andere kant

uit te gaan. Het is vrij intens, maar contact en tackles zijn uitgesloten. Bovendien dragen we fairplay hoog in het vaandel. Mannen en vrou-wen mogen samen in een ploeg spelen, zonder dat er minima of maxima worden gehanteerd. Elk team bestaat uit vijf spelers, en die mogen onbeperkt gewisseld worden met de reserves.”“Enkel scheenbeenbeschermers zijn momen-teel verplicht. En eens je een roller tegen je schenen hebt gekregen, weet je ook waarom. Anders dan in Amerika is een helm dat hier dan weer niet.”

Nationale ploegDe Shinobis Riders – een naam die uit de mangacultuur stamt – zijn mede dankzij de steun van ADEPS en het Brussels Gewest zeer actief. Zo organiseerden ze in 2009 het wereldkampioenschap in Brussel en zetten ze regelmatig initiaties op, onder meer elke dinsdag en zaterdag in het Sportief Centrum van Sint-Gillis. “Onze eigen trainingen vin-den op vrijdag en zaterdag plaats in het Van-der Putten-stadion. Na de opwarming en wat oefeningen spelen we een onderlinge match. Intussen zijn we met een dertigtal regelmatige

spelers. Dat gaat van twaalfjarige prille pubers tot jonge dertigers.”“Omdat we de enige ploeg zijn, bestaat er geen Belgische competitie. We zijn dus ook meteen de nationale ploeg (lacht). Momenteel zijn er geen plannen voor een tweede ploeg. Al zou die zeer welkom zijn want om te groeien moet je je kunnen meten. Daarom trekken we regel-matig naar Frankrijk of Nederland.”Ondanks het gebrek aan wedstrijden zijn de Shinobis Riders wereldtop. Vorig jaar zijn ze vice-Europees kampioen geworden, en vol-gende maand doen ze opnieuw een gooi naar de Europese titel in het Franse Caen.“We hopen vooral dat er snel andere Belgische ploegen komen. Misschien richt een van onze spelers er wel eentje op, want de jongeren ne-men een steeds belangrijkere plaats in binnen onze club. Al betekent dat absoluut niet dat de ‘ouderen’ van plan zijn om zich opzij te laten zetten. En dat kan rollersoccer alleen maar ten goede komen.”� Tim�Schoonjans�

www.shinobisriders.be

© ROGER REYNAERT

Ogunade: “We hopen dat er snel andere Belgische ploegen bijkomen.”

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1369 PAGINA 25 - DONDERDAG 14 MAART 2013

dens het weekend een of twee wedstrijden. “Ik heb, in vergelijking met bijvoorbeeld de Vlamingen, moeilijkheden om in groep te trainen omdat hier minder wielrenners zijn. Toch spreek ik regelmatig af. Sowieso moet ik heel wat opofferingen doen. Zo moet ik echt op mijn voeding letten omdat ik nogal snel bijkom. Of valt het me tijdens de win-termaanden soms zwaar om na school in de kou te gaan rijden en in het donker thuis te komen. Je hebt karakter nodig. Wielrennen is een levensschool.”School loopt de wielrenster op het Sint-Vin-cent-de-Paul Instituut in Ukkel. Ze zou in de toekomst graag lerares lichamelijke opvoe-ding of sociaal assistent worden. Op sportief vlak heeft ze dit jaar met Team Wallonie een nieuwe ploeg gekozen. “Zij doen veel voor de dames. We trekken bijvoorbeeld regelmatig op stage. Bovendien zorgt deze verandering voor nieuwe ambities en extra motivatie.”“Ik zal altijd voluit voor mijn sport gaan, maar mijn studies laat ik niet vallen. Het is moeilijker om als meisje door te breken dan als jongen. Er is nu eenmaal veel minder media-aandacht voor ons. Maar dat demoti-veert me niet omdat wielrennen mijn passie is. Ik zal het blijven doen, of ik nu doorbreek of niet.”Met de steun van haar vader, die haar trai-ningsprogramma’s uitschrijft en voor de mechanica zorgt, zou Reynaert graag in de voetsporen treden van topper Marianne Vos. Ze gelooft alvast, met enig voorbehoud, in haar kunnen. “Als ik van wielrennen kan leven, graag. Ik denk dat ik het potentieel heb, met veel werk kan ik er geraken. Al zijn er momenteel slechts een paar professionele wielrensters in België. Om een plaatsje te vinden in een ploeg moet je je echt tonen. Daar wil ik zeker en vast de nodige opoffe-ringen voor doen. Je moet je ook in het bui-tenland tonen zodat ze over jou spreken.”“Ik wil slagen, zowel op als naast de fiets. Een volle trofeekamer is voor mij niet het be-langrijkste, mooie wedstrijden en bekende klassiekers winnen is dat wel. Dat wil ik op mijn palmares zien staan.”

� Tim�Schoonjans

“Ik wil slagen, zowel op als naast de fiets. Klassiekers winnen is belangrijker dan veel trofeeën verzamelen”

Alsof hij nooit is weggeweest. Voor de thuis-wedstrijd tegen KV Mechelen, tijdens de voorbeschouwende interviews, nam de ene journalist na de andere het woord crisis in de mond. Crisis? RSC Anderlecht heeft twee wedstrijden verloren. Twee onvergelijkbare matchen. Tegen de nummer twee, Zulte Waregem, was Anderlecht op een enkele vlijmscherpe counter gelopen. Het spel was wat stroef maar de match had net zo goed gewonnen kunnen worden. Drie dagen later moest paars-wit naar Genk om een 1-0-voor-sprong te verdedigen in de halve finale van de beker van België. Na 130 minuten en ze-nuwslopende verlengingen verloor Ander-lecht het pleit tijdens de strafschoppen. Een echt, beslissend cupduel volgde een doorde-weekse competitietopper op. Alles kan snel veranderen in het voetbal. Gelukkig is dit niet de eerste tegenslag van de club. Tegen KV Mechelen moet Anderlecht er opnieuw staan. Maar de dagen voor de 29ste speel-dag staat de trainer onder druk: niet door de resultaten, wel door het verlies van een van zijn allerbeste vrienden, Theo Bos. Ze voet-balden twaalf jaar samen in Arnhem. Bos heeft nooit voor een andere club gevoetbald dan Vitesse Arnhem, de vereniging waar John van den Brom het langst voor gespeeld heeft. Twee dagen voor RSCA – KV Meche-len wordt een herdenking georganiseerd in het stadion van Vitesse, het Gelredome. Zes-duizend mensen brengen een laatste groet aan Theo Bos. Voor de gelegenheid wordt een tribune naar ‘Mister Vitesse’ vernoemd. Oud-spelers en vrienden brengen een laatste hulde door hun vriend en het publiek toe te spreken. John van den Brom is aangedaan. Dat merk je aan kleine dingen. Zijn ogen zijn rood omrand als hij erover praat. Van den Brom wilde Bos vorige week nog een laatste keer zien om afscheid te nemen, maar hij

kwam een half uur te laat. Bos, 47 jaar jong en zijn leeftijdsgenoot (ze schelen welgeteld een jaar), was net bezweken aan de slopende ziekte aalvlieskanker. Tot vorig seizoen was hij nog trainer van FC Dordrecht. Zo snel kan het gaan. Na zoveel emotie en leed moet een mens de titelkandidaat dan in een superbelang-rijke wedstrijd van de Jupiler League leiden. De geschorste Mbokani ontbreekt. Tom De Sutter moet het weer doen. Maar de oerprof beschaamt het vertrouwen niet. Tijdens de afwezigheid van ‘Dieu’ tijdens de Africa Cup had hij zich wonderwel van taak als stand-in gekweten. De Sutter is de ultieme ploegspeler. De lange spits scoort een won-dermooi doelpunt na een even mooie as-sist van de ingevallen Ronald Vargas. De opluchting is groot. De ontroering ook. De coach laat zich betrappen op een emotioneel moment. “Alles viel samen,” verklaart hij achteraf. De tactiek van Malinois, dat zich met minstens negen spelers achter de bal erg georganiseerd opstelt, zorgt ervoor dat de doelkansen gering zijn. RSCA heeft in de eerste helft zeventig procent balbezit. Na de 1-0-voorsprong brengt de trainer Matías Suárez in. De ranke Argentijnse spits heeft zware maanden achter de rug. Net als zijn revalidatie sleepte ook zijn transfersoap bijna een jaar aan. In de zeventigste minuut is het eindelijk zover. Hij valt in, het stadion schiet wakker. Tijdens de lange opwarming werd zijn naam al collectief bezongen. De levenslust rolt van de tribunes. Zijn eerste actie is al bijna meteen raak. Mati speelt de wedstrijd uit alsof hij nooit is weggeweest.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Levenslust

STRijD VOOR EEN RUGNUMMER

BRUSSEL – Vanaf zaterdag 23 maart zijn de dertigduizend rugnummers voor de twintig kilometer van Brussel te koop.

Naar jaarlijkse gewoonte zal het opnieuw aanschuiven zijn voor de deur van de Kapel-lestraat 17 (1000 Brussel), waar de gegeerde rugnummers vanaf 9 uur ‘s ochtends aan twintig euro verkocht worden. Wie het liever vanuit zijn luie zetel probeert, kan terecht op www.20kmdoorbrussel.be.De loopwedstrijd is uitgegroeid tot een hype,

en daar lijkt voor deze 34e editie geen veran-dering in te komen. De rugnummers worden toegekend in functie van de prestaties van vorig jaar, of op basis van een referentietijd over een evenwaardige afstand in functie van de overblijvende nummers. Ook hand-bikers zijn welkom, en krijgen een bevoor-rechte startplaats. Op zondag 26 mei om 10 uur zal het start-schot luiden, lopers worden in zes golven ge-lost. Deelnemers krijgen de raad vooraf eens bij de dokter langs te gaan. TS

LOPEN OM TE HELPEN

SiNT-jANS-MOLENBEEK – De jogging van de vriendschap zet zowel valide als min-dervalide mensen aan het lopen.

Voor het derde jaar op rij worden jong en oud, en valide en mindervalide mensen aangezet om te lopen voor het goede doel. De organi-satie is in handen van de Molenbeekse jonge-renbeweging Faucons Rouges. Zij storten de winst door aan de vzw La Chaine de l’Amitié die mindervalide mensen bijstaat. Het startschot wordt aan de Mariemontkaai

gegeven, waarna de lopers naargelang de gekozen afstand de omliggende buurt in-trekken. Kinderen (6-12 jaar) kunnen vanaf 13.15 uur een afstand van 1,2 kilometer afleggen. De volwassenen hebben de keuze tussen vier, acht en twaalf kilometer, en be-ginnen allemaal om 14.15 uur.Inschrijven kan op 16 maart zelf en kost één euro (kinderen) en acht euro (volwassenen). Meer informatie vindt u op fauconsrouges-molenbeek.skynetblogs.be. �� TS

in functie van mijn wegseizoen plannen. De piste neemt namelijk veel tijd in beslag, en er is amper rusttijd tussen het weg- en pistesei-zoen.”Reynaert wil dit seizoen regelmaat in haar prestaties leggen, liefst met hier en daar een uitschieter. Ze doet er alvast alles voor. Weke-lijks rijdt ze om en bij de 130 kilometer, en tij-