ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

விளக்கம் எழுதியவர்

ம ோேிட ோ ணி கலையரசன்

கோட்டு ன்னோர்மகோயில் www.kalaiarasan-rasipalan.blogspot.com

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

ச ர்ப்பணம்

இப்படி தேய்வகீ உணர்லவ என்னில் மேோற்றுவித்ே கடவுள் பரம்தபோருள் ஸ்ரீ நோரோயணலன வணங்கியும், என்லன தபற்தெடுத்ே ேோய் ேந்லேலய பணிந்தும் நோன் இந்ே சிறு தேோகுப்லப , னிேலன ேர் த்ேின் வழியில் எடுத்து தசல்லும் போட ோன பகவத்கீலேக்கு எளிய முலெயில் விளக்கம் எழுேி அலே அலனவரும் பயன்தபறும்படி இைவச ோக வழங்குவேற்கோக உருவோக்கிமனன்.

இந்ே உருவோக்கத்லே பகவோன் நோரோயணனுக்மக ச ர்ப்பணம் தசய்து ஆத் ேிருப்ேி அலடகிமென்.

இப்படிக்கு

ம ோேிட ோ ணி கலையரசன்

கோட்டு ன்னோர்மகோயில்

ம ோேிடம் பற்ெி அெிய www.kalaiarasan-rasipalan.blogspot.com

வோஸ்து பற்ெி அெிய www.kalaiarasan-vasthu.blogspot.com

இந்து ே விளக்கம் www.kalaiarasan-kattumannarkoil.blogspot.com

ஆன் ீக விளக்கம் : பகவத் கீலேயின் சோரோம்சம் அெிய கீழ்கண்ட வடீிமயோ

http://www.youtube.com/watch?v=joSh1JlnmRE

http://www.youtube.com/watch?v=8PfEYr3LxLI

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

தபோருளடக்கம்

1. முன்னுலர

2. விஷோே மயோகம் ( குழப்பமும் கைக்கமும் ) 3. சோங்கிய மயோகம் / புத்ேி மயோகம் ( உண்ல யெிலவ துலனதகோள் ) 4. கர் மயோகம் ( வோழ்க்லகமய மயோகம் ) 5. ஞோனகர் சன்னியோச மயோகம் ( கடல கலள மவள்வியோக தசய் ) 6. சன்னியோச மயோகம் ( ஒன்லெ மேர்தேடுத்து தசயல்போடு ) 7. ேியோன மயோகம் ( னத்லே வசபடுத்து ) 8. ஞோன விஞ்ஞோன மயோகம் ( எங்கும் இலெவன் ) 9. அக்ஷர பிரஹ்க மயோகம் ( ரணத்துக்கு பின்னோல்) 10. ரோ வித்யோ ரோ குஹ்ய மயோகம் ( பக்ேிமய ரகசியம் ) 11. விபூேி மயோகம் ( ேிருப்புகழ் ) 12. விசுவரூப ேரிசன மயோகம் ( வோழ்லகயின் றுப்பக்கம் ) 13. பக்ேி மயோகம் ( பக்ேி தசய் ) 14. மக்ஷத்ர மக்ஷத்ரஜ்ஞ விபோக மயோகம் ( னிேனும் றுபிெவியும்) 15. குணத்ரய விபோக மயோகம் ( மூன்று குணங்கள் ) 16. புருமஷோத்ே மயோகம் ( வோழ்க்லக ரம் ) 17. தேய்வோசூர சம்பத் விபோக மயோகம் ( னிேனின் இரண்டு பக்கங்கள் ) 18. ச்ரத்ே த்ரய விபோக மயோகம் ( வோழ்க்லகயின் மூன்று மகோணங்கள் ) 19. ம ோட்ச சன்னியோச மயோகம் ( கடல மூைம் கடவுள் )

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

முன்னுலர

கி.மு 3067 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்ே ஒரு உன்னே ோன நிகழ்ச்சிலய தேரிந்துக்தகோள்வேன் மூைம் ேர் த்ேின் வழி நடப்பது எவ்வோறு என்பலேயும் அேன் உன்னேம் எத்ேலகயது என்பலேயும் அேனோல் நோம் எத்ேலகய நல்ை உன்னே ோன கேிலய அலடமவோம் என்பது பற்ெியும் அெியைோம்.

அந்ே நிகழ்ச்சி மவதெோன்றும் இல்லை அது ேோன் கோபோரேம் என்ெ புனிே யுத்ேம் ( ேர் த்ேிற்கும் அேர் த்ேிற்கும் இலடமய நலடதபற்ெது ). இது குெிப்போக இரண்டு வலக பட்ட னிே கூட்டங்களுக்கு இலடமயயோன யுத்ேத்லே பற்ெி விளக்குகிெது. ஒரு பக்கம் ன்னர் போண்டு வின் கன்கள் அேோவது போண்டவர்கள் ற்தெோரு பக்கம் ேிர்ேிரோஷ்டிரர் கன்கள் நூறு மபர் அேோவது தகௌரவர்கள் இருக்கிெோர்கள்.

போண்டவர்கமளோ ேர் த்லே நிலைநோட்ட முயலுகின்ெனர். தகௌரவர்கமளோ அேர் ோக வோழ நிலனக்கிெோர்கள். இந்ே ேர் த்ேிற்கும் அேர் த்ேிற்கும் இலடமய யுத்ேம் மூண்டது. போண்டவர்களும் தகௌரவர்களும் மகட்டு தகோண்டேின் மபரில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் போண்டவர்கள் பக்கமும் கிருஷ்ணரின் ரோணுவ பலடகள் தகௌரவர்கள் பக்கமும் மசர்ந்ேனர்.

அேர் தகௌரவர்கள் ேர் த்ேின் வழி தசல்ை றுத்ேேோல் கி.மு 3067 ஆண்டு நவம்பர் 22 ம் மேேி இரண்டு அணிகளுக்கும் இலடமய யுத்ேம் மூண்டது.

யுத்ேத்ேிற்கு ேயோரோன போண்டவரில் ஒருவரோன அர் ுனனுக்கு மேமரோட்டியோக ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வந்ேோர். யுத்ேத்ேின் முேல் நோள் இரண்டு அணிகளும் குருமக்ஷத்ரத்ேில் ( ேர் பூ ியில் ) ேிரண்டன.

யுத்ேகளத்ேின் நடுமவ தசன்று இரண்டு அணிகலளயும் கண்ட அர் ுனன், ேனக்கு எேிமர எேிரணியில் நிற்கும் அலனவலரயும் கண்டோன். அேில் ேனது போட்டனோர் பஷீ் ர், அண்ணன் துரிமயோேனன், துச்சோேனன் ற்றும் ோ ோ, நண்பர்கலளயும் கண்டோன்.

அரசோட்சி தபறுவேற்கோக நோன் இவர்கலள தகோல்ை மவண்டு ோ ? என்று நிலனத்து பேெினோன் னம் ேடு ோெினோன் கண் கைங்கினோன். அர் ுனனின் இந்ே ன ேடு ோற்ெேினோமைமய உன்னே ோன உண்ல லய அேோவது

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

பகவத்கீலேலய ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் மூைம் அர் ுனன் தேரிந்துதகோண்டோன். அலே எழுேி லவத்ே வியோச முனிவர் மூைம் நோம் இன்றும் அலே படித்து தேரிந்து தகோள்ளும் வோய்ப்லப தபற்று இருக்கிமெோம் .

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூெிய ச ஸ்க்ருே வோர்த்லே த ோத்ேம் 700 ஆகும். அலே 18 அத்ேியோய ோக பிரித்து எழுேி இருக்கிெோர்கள். அலவகலள விரிவோக கோண்மபோம்.

ஸ்ரீ த் பகவத்கீலே

1. விஷோே மயோகம் ( குழப்பமும் கைக்கமும் ) 2. சோங்கிய மயோகம் / புத்ேி மயோகம் ( உண்ல யெிலவ துலனதகோள் ) 3. கர் மயோகம் ( வோழ்க்லகமய மயோகம் ) 4. ஞோனகர் சன்னியோச மயோகம் ( கடல கலள மவள்வியோக தசய் ) 5. சன்னியோச மயோகம் ( ஒன்லெ மேர்தேடுத்து தசயல்போடு ) 6. ேியோன மயோகம் ( னத்லே வசபடுத்து ) 7. ஞோன விஞ்ஞோன மயோகம் ( எங்கும் இலெவன் ) 8. அக்ஷர பிரஹ்க மயோகம் ( ரணத்துக்கு பின்னோல்) 9. ரோ வித்யோ ரோ குஹ்ய மயோகம் ( பக்ேிமய ரகசியம் ) 10. விபூேி மயோகம் ( ேிருப்புகழ் ) 11. விசுவரூப ேரிசன மயோகம் ( வோழ்லகயின் றுப்பக்கம் ) 12. பக்ேி மயோகம் ( பக்ேி தசய் ) 13. மக்ஷத்ர மக்ஷத்ரஜ்ஞ விபோக மயோகம் ( னிேனும் ருபிெவியும்) 14. குணத்ரய விபோக மயோகம் ( மூன்று குணங்கள் ) 15. புருமஷோத்ே மயோகம் ( வோழ்க்லக ரம் ) 16. தேய்வோசூர சம்பத் விபோக மயோகம் ( னிேனின் இரண்டு பக்கங்கள் ) 17. ச்ரத்ே த்ரய விபோக மயோகம் ( வோழ்க்லகயின் மூன்று மகோணங்கள் ) 18. ம ோட்ச சன்னியோச மயோகம் ( கடல மூைம் கடவுள் )

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1. அர் ுனனின் விஷோே மயோகம்

(குழப்பமும் கைக்கமும் )

1.1 :ேிருேரோஷ்டிரன் மகட்டது : சஞ்சயோ ! ேர் பூ ியோகிய குருமக்ஷத்ேிரத்ேில் மபோர் தசய்வேற்கோக கூடி நின்ெ என் பிள்லளகளும் போண்டவர்களும் என்ன தசய்ேோர்கள்.

1.2 :சஞ்சயன் தசோன்னது : அணிவகுத்து நின்ெ போண்டவர் பலடலய போர்த்து விட்டு அரசனோகிய துரிமயோேனன் ஆச்சோர்ய துமரோணலர அணுகி கூெினோன்.

1.3 :ஆசோரியமர ! உ து சீடனும் புத்ேிசோைியும் துருபேனின் கனு ோன த்ருஷ்டயும்னனோல் அணிவகுக்கப்பட்ட போண்டவர்களின் தபரிய பலடலய போருங்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1.4-6 : சோத்யகி, விரோட ன்னன், கோரேனோன துருபேன், ேிருஷ்டமகது, மசகிேோனன், பைசோைியோன கோசி ன்னன், புரு ித், குந்ேி மபோ ன், னிேருள் சிெந்ேவனோன சிபியின் வம்சத்ேில் வந்ே ன்னன், பரோகிர சோைியோன யுேோ ன்யு, பைசோைியோன உத்ேத ௌ ன், அபி ன்யு ,ேிதரௌபேியின் பிள்லளகள் என்று பீ ணுக்கும் அர் ுனனுக்கும் இலணயோன தபரிய வில் வரீர்கள் பைர் போண்டவர் பலடயில் உள்ளனர். இவர்கள் அலனவரும் கோரேர்கள்.

1.7 : னிேருள் சிெந்ேவமர ! ந து பலடயில் சிெந்ே ேலைவர்களோக உள்ளவர்கலளயும் உங்களுக்கு கூறுகிமென். தேரிந்துதகோள்ளுங்கள்.

1.8 - 9 : துமரோனோச்சோரியரோகிய நீங்கள், பீஷ் ர், கர்ணன், தவற்ெி வரீரோன கிருபர், அசுவத்ேோ ன், விகர்ணன், தசோ த்ேத்ேனின் கனோன பூரிசிரவஸ், ஆகிமயோருடன் ம லும் பை வரீர்களும் உள்ளனர். பைவிே ோன ஆயுேங்கலள ேோங்கிய இவர்கள் மபோரில் வல்ைவர்கள், என்னக்கோக உயிலரயும் தகோடுக்க துணிந்ேவர்கள்.

1.10 : பீஷ் ர் கோக்கின்ெ ந து பலட அளவற்று பெந்து கிடக்கிெது. பீ ன் கோக்கின்ெ போண்டவர் பலடமயோ அளவுக்கு உட்பட்டு நிற்கிெது.

1.11 : நீங்கள் எல்மைோரும் உங்கள் அணிவகுப்புகளில் அவரவர் இடங்களில் நின்றுதகோண்டு பீஷ் லரமய கோக்க மவண்டும் .

1.12 : வல்ைல தபோருந்ேியவரும் குரு வம்சத்ேில் மூத்ேவரும்

போட்டணு ோன பீஷ் ர் துரிமயோேனனுக்கு உற்சோகம் ஊட்டுவேற்கோக சிம் கர் லன மபோன்ெ உரத்ே ஒைிலய எழுப்பினோர் .சங்லகயும் ஊேினோர் .

1.13 : அேன் பிெகு சங்குகளும் மபரிலககளும் ேப்பட்லடகளும் பலெகளும் தகோம்புகளும் ேிடிதரன்று முழங்கின. அது மபதரோைியோக இருந்ேது.

1.14 : பிெகு தவண்ணிெ குேிலரகள் பூட்டிய தபரிய ரேத்ேில் இருந்ே கிருஷ்ணரும் அர் ுனனும் தேய்வகீ ோன சங்குகலள உரக்க ஊேினோர்கள்.

1.15 : ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் போஞ்ச ன்யம் என்ெ சங்லகயும், அர் ுனன் மேவேத்ேம் என்ெ சங்லகயும், தபரும் தசயல் ஆற்றுபவனோகிய பீ ன் தபௌன்ட்ரம் என்ெ தபரிய சங்லகயும் ஊேினோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1.16 : குந்ேிமேவியின் கனோன யுேிஷ்டிரர் அனந்ே வி யம் என்ெ சங்லகயும், நகுைன் சகோமேவனும் ஷுமகோஷம், ணிபுஷ்பகம் என்ெ சங்குகலளயும் ஊேினோர்கள்.

1.17 -18 : ன்னோ ! சிெந்ே வில்ைோளியோன கோசி ன்னனும் கோரேனோன சிகண்டியும், ேிருஷ்டத்யும்னனும், விரோட ன்னனும், தவல்ை முடியோேவனோன சோத்யகியும், துருபே ன்னனும், ேிதரௌபேியின் பிள்லளகளும், மேோல்வைில தபோருந்ேிய அபி ன்யுவும் பிரகுவும் ேனித்ேனி சங்குகலள ஊேினோர்கள்.

1.19 : ஆகோயத்ேிலும் பூ ியிலும் எேிதரோைித்ே அந்ே மபதரோைி தகௌரவர் கூட்டத்ேின் இேயங்கலள பிளந்ேது.

1.20 : ன்னோ ! அேன்பிெகு அனு க்தகோடிலய உலடயவனோன அர் ுனன் மபோலர ஆரம்பிப்பேற்கு ேயோரோக நின்ெ தகௌரவர் அணிலயயும் ஆயுேங்கள் போய ேயோரோக இருந்ேலேயும் கண்டு வில்லை உயர்த்ேியபடி ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் இந்ே வோர்த்லேகலள கூெைோனோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1.21 – 22 : அர் ுனன் தசோன்னது : கிருஷ்ணோ ! இரண்டு அணிகளுக்கும் இலடமய எனது ரேத்லே நிறுத்து. யோர் யோருடன் மபோர் தசய்ய மவண்டும். மபோரிடுவேற்கு ஆவலுடன் வந்ேிருப்பவர்கள் யோர்யோர் என்பலே போர்கிமென்

1.23 : ேீய னத்ேினனோன துரிமயோேனனுக்கு விருப்ப ோனலே தசய்வேற்கோக இங்மக மபோருக்கோக கூடியிருப்பவர்கலள நோன் போர்க்க மவண்டும்.

1.24 – 25 : சஞ்சயன் தசோன்னது : ன்னோ ! அர் ுனன் இவ்வோறு கிருஷ்ணரிடம் கூெியதும் அவர் சிெந்ே அந்ே மேலர இரண்டு அணிகளுக்கு நடுவிலும் பஷீ் ர் துமரோணர் ற்றும் எல்ைோ ன்னர்களும் எேிரிலும் நிறுத்ேி, அர் ுனோ , கூடியிருக்கின்ெ இந்ே தகௌரவர்கலள போர் என்று தசோன்னோர் .

1.26 : அர் ுனன் அங்மக இரண்டு அணிகளிலும் இருக்கின்ெ ேந்லேயர், போட்டன் ோர், ஆச்சோரியோர்கள், ோ ன் ோர், சமகோேரர்கள், பிள்லளகள், மபரங்கள், மேோழர்கள் , ோ னோர்கள், ற்றும் நண்பர்கலள போர்த்ேோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1.27 : உெவினர் அலனவலரயும் நன்ெோக போர்த்ே அர் ுனன் ஆழ்ந்ே இரக்கத்ேின் வசப்பட்டு தநோந்ே னத்துடன் பின்வரு ோறு கூெினோன்.

1.28 – 29 : அர் ுனன் தசோன்னது : கிருஷ்ணோ ! மபோரிடுவேற்கோக கூடி நிற்கின்ெ இந்ே உெவினலர போர்த்து எனது அங்கங்கள் மசோர்வலடகின்ென. வோய் வரள்கிெது. உடம்பு நடுங்குகிெது . யிர்கூச்தசெிகிெது.

1.30 : கிருஷ்ணோ ! எனது லகயிலுருந்து வில் நழுவுகிெது. உடம்பு எரிகிெது. நிற்க முடியவில்லை, னம் குழம்புவது மபோல் இருக்கிெது. விபரீே ோன சகுனங்கலளயும் கோண்கின்மென்.

1.31 : கிருஷ்ணோ ! மபோரில் உெவினலர தகோல்வேில் எந்ே நன்ல லயயும் நோன் கோணவில்லை. தவற்ெி, அரசு, சுகம் இலவ எலேயும் நோன் விரும்பவில்லை.

1.32 – 34 : மகோவிந்ேோ ! யோருக்கோக இந்ே அரசும் சுக மபோகம்களும், விரும்பேக்கலவமயோ அந்ே ஆச்சோரியோர்கள், ேந்லேயர், பிள்லளகள், போட்டன் ோர், ோ ன் ோர், ோ னோர்கள், மபரங்கள், ல த்துனர்கள், சம்பந்ேிகள் எல்மைோரும் ேங்கள் உயிலரயும் தசல்வங்கலளயும் துெந்துவிட துணிந்து மபோர்களத்ேில் நிற்கிெோர்கள். அரசினோலும் சுகமபோகங்களினோலும் எங்களுக்கு என்ன பயன்? உயிர் வோழ்ந்து ேோன் என்ன ைோபம் ?

1.35 : கிருஷ்ணோ ! நோன் தகோல்ைபட்டலும் மூன்று உைகங்கலளயும் தபறுவேோக இருந்ேோலும் கூட இவர்கலள தகோல்ை ோட்மடன். தவறும் அரசுக்கோக இவர்கலள தகோள்மவனோ ?

1.36 : கிருஷ்ணோ ! ேிருேரோஷ்டிரரின் பிள்லளகலள தகோல்வேோல் ந க்கு என்ன இன்பம் கிலடக்க மபோகிெது ? அவர்கள் தபரும் போவிகமள ஆனோலும் அலவகலள தகோல்வேோல் ந க்கு போவம வந்து மசரும்.

1.37 : ோேவோ ! உெவினரோகிய துரிமயோேனன் முேைோமனோலர தகோல்வது ந க்கு ேகோது. உெவினலர தகோன்றுவிட்டு நோம் எப்படி சுகத்லே அனுபவிக்க முடியும்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

1.38 -39 : கிருஷ்ணோ ! மபரோலசயோல் விமவகம் இழந்ே னத்ேினரோகிய இவர்கள் குை நோசத்ேோல் உண்டோகும் ேீங்லகயும், நண்பர்கலள வஞ்சிப்பேோல் விலளகின்ெ போேகத்லேயும் தேரிந்துதகோள்ளவில்லை. அேலன தேளிவோக அெிந்து இருக்கின்ெ நோம் ஏன் அந்ே போவத்ேிைிருந்து கோத்துதகோள்ள கூடோது.

1.40 : குைம் நோச லடயும் மபோது, கோைங்கோை ோக இருந்து வருகின்ெ குை ேர் ங்கள் அழிகின்ென. ேர் ம் குன்றுவேோல் குைம் முழுவலேயும் அேர் ம் சூழ்கிெது.

1.41 : விருஷ்ணி குைத்ேில் உேித்ேவமன கிருஷ்ணோ ! அேர் ம் ிகுவோல் குை களிர் கற்லப இழப்போர்கள். தபண்கள் கற்லப இழப்பேோல் ோேி கைப்பு உண்டோகிெது.

1.42 : ோேி கைப்பினோல், குைத்லே அழித்ேவர்களுக்கும் குைேினருக்கும் நரகம கிலடக்கிெது. அவர்களுலடய முன்மனோர்கள் சோேம் ற்றும் ேண்ணரீோல் தசய்யபடுகின்ெ கிரிலயகலள இழந்து விடுவோர்கள்.

1.43 : குைத்லே அழித்ேவர்களின் ேீல களோல் ோேிகைப்பு ஏற்படுகிெது. அேன் கோரண ோக கோைங்கோை ோக இருந்து வருகின்ெ ோேி ேர் ங்களும் குை ேர் ங்களும் அழிகின்ென.

1.44 : கிருஷ்ணோ ! குை ேர் ங்கலள இழந்ேவர்கள் நரகத்ேில் நீண்ட கோைம் வோழ மவண்டும் என்று மகள்விபட்டு இருக்கிமென்.

1.45 : அரசு மபோகத்லே அனுபவிப்பேற்கோன ஆலசயோல் உெவினலர தகோல்ைவும் முன் வந்மேோம் நோம். இந்ே கோபோவத்லே தசய்வேற்கு துணிந்மேோம !

1.46 : எேிர்க்கோ லும் ஆயுே ில்ைோ லும் இருக்கின்ெ என்லன லகயில் ஆயுேமுலடய துரிமயோேனன் முேைோமனோர் மபோரில் தகோல்வோர்கமளயோனோல் கூட அது எனக்கு ிகுந்ே நன்ல தசய்வமே ஆகும்.

1.47 : சஞ்சயன் தசோன்னது : இவ்வோறு தசோல்ைிவிட்டு அம்மபோடு கூடிய ேனது வில்லை எெிந்ேோன் அர் ுனன், துக்கத்ேில் துடிக்கின்ெ னத்துடன் மபோர்களத்ேில் மேர்த்ேட்டில் உட்கோர்ந்ேோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

விளக்கம்

போண்டவர்களில் ஒருவரோன அர் ுனன் யுத்ேகளத்லே கண்ட உடன் பேற்ெம் அலடந்ேோன். அந்ே பேற்ெத்ேிற்கு கோரணம் அவனுக்கு இந்ே உைகத்ேின் (அல்ைது ) பிரபஞ்சத்ேின் பூரண உண்ல தேரியோேேோல் அவன் அவ்வோறு பேற்ெத்துக்கு உள்ளோனோன். ேர் ேிற்கோன யுத்ேத்ேில் ேனது உெவினர்களும் தகோல்ைபடுவோர்கமள என்று அஞ்சினோன். இவ்வோறு அஞ்சி நடுங்கி தகோண்டிருந்ே அர் ுனனுக்கு பகவோன் கிருஷ்ணர் பூரண உண்ல லய கூெி அவனது புத்ேிலய விழித்தேழ தசய்ேோர்.

*** முற்றும் ***

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2 . சோங்கிய மயோகம் / புத்ேி மயோகம்

( உண்ல யெிலவ துலனதகோள் )

2.1 : சஞ்சயன் தசோன்னது : இரக்கத்ேோல் தநகிழ்ந்து, கண்ணரீ் நிலெந்ேேோல் போர்லவ லெந்து, மசோகத்ேில் மூழ்கியிருந்ே அர் ுனனிடம் கிருஷ்ணர் இவ்வோறு தசோல்ை தேோடங்கினோர்.

2.2 : ஸ்ரீ பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! ம ன் க்களுக்கு மபோருந்ேோேதும், தசோர்க்க மபற்லெ ேடுப்பதும், இகழ்ச்சிக்குரியது ோன னமசோர்வு இக்கட்டோன இந்ே நிலையில் எங்கிருந்து உன்லன வந்ேலடந்ேது ?

2.3 : அர் ுனோ ! மபடி ேனத்ேிற்கு இடம் ேரோமே. இது உன்னக்கு தபோருந்ேோது. எேிரிலய வோட்டுபவமன ! அற்ப ோன இந்ே ன ேளர்ச்சிலய விட்டுவிட்டு எழுந்ேிரு.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.4 : அர் ுனன் தசோன்னது : எேிரிகலள தகோள்பவமன ! து என்ெ அரக்கலன தகோன்ெவமன ! வழிப்படேக்கவர்களோன பஷீ் லரயும் துமரோனலரயும் எேிர்த்து நோன் எப்படி போணங்கலள விடுமவன்.

2.5 : ம ன்ல தபோருந்ேிய ஆச்சோரியர்கலள தகோள்வலே விட பிச்லசமயற்று வோழ்வது கூட நிச்சய ோக நல்ைது.இந்ே ஆச்சோரியர்கள் ஆலச வசபட்டவர்களோக இருந்ேோலும் இவர்கலள தகோன்று இவர்களது ரத்ேத்ேில் மேோய்ந்ே சுகமபோகங்கலள இவர்களது இடத்ேிமைமய இருந்து தகோண்டு எப்படி அனுபவிப்பது ?

2.6 : யோலர தகோன்ெபின் நோம் உயிர்வோழ விரும்ப ோட்மடோம ோ அந்ே தகௌரவர்கள் நம் முன்னோல் நிற்கின்ெனர். நோம் இவர்கலள தவல்வது, இவர்கள் நம்ல தவல்வது இேில் எது ந க்கு சிெந்ேது என்பது தேரியவில்லைமய !

2.7 : சிறுல என்ெ மகட்டினோல் நிலை ேடு ோெி உள்மளன். எது ேர் ம் என்பலே அெியோ ல் குழம்பி நிற்கிமென். எனக்கு எது நிச்சய ோன நன்ல ேரும ோ அலே தசோல்வோய். நோன் உனது சீடன், உன்லன சரணலடகிமென். எனக்கு அெிவுலர தசோல்வோய்.

2.8 : எேிரிகள் இல்ைோேதும் வள ோனது ோன அரலச தபற்ெோலும் மேவர்களின் ேலைல பேவிமய எனக்கு கிலடத்ேோலும் புைன்கலள வோட்டுகின்ெ எனது கவலைலய அது மபோக்குத ன்று மேோணவில்லை.

2.9 : சஞ்சயன் தசோன்னது : இவ்வோறு கூெிய பிெகு எேிரிகலள எரிப்பவனும் தூக்கத்லே தவன்ெவனு ோகிய அர் ுனன் புைன்கலள தவன்ெவரோகிய ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் நோன் மபோரிட ோட்மடன் என்று தசோல்ைிவிட்டு த ளன ோக இருந்துவிட்டோன்.

2.10 : ன்னோ ! இரண்டு பலடகளுக்கும் இலடயில் ேவித்து தகோண்டு இருந்ே அர் ுனனிடம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் சற்மெ சிரிப்பவர் மபோல் கூெைோனோர்.

2.11 : ஸ்ரீ பகவோன் தசோன்னது : நீ துக்கப்பட கூடோேவர்களுக்கோக துக்கபடுகிெோய். அமே மவலளயில் பண்டிேர்கலள மபோல் மபசவும் தசய்கிெோய். இெந்ேவர்கலள பற்ெிமயோ இருப்பவர்கலள பற்ெிமயோ அெிவோளிகள் கவலைபடுவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.12 : நோன் ஒரு மபோதும் இல்ைோ ல் இல்லை. நீயும் இந்ே ன்னர்களும் கூட இல்ைோ ல் இருந்ேேில்லை. நோம் யோரும் இனி இல்ைோ ல் மபோய்விடுமவோம் என்பதும் இல்லை.

2.13 : இந்ே உடம்பு எப்படி இளல யும் வோைிபமும் மூப்பும் அலடகிெமேோ அப்படிமய அேில் உலெகின்ெ ஆன் ோ மவறு உடலையும் தபறுகிெது.அெிவோளிகள் அலே கண்டு குழம்புவேில்லை.

2.14 : குந்ேியின் கமன ! புைன்களுக்கும் தபோருட்களுக்கும் உள்ள தேோடர்பு குளிர்-சூடு, சுகம்-துக்கம் ஆகியவற்லெ ேருவனவோகமவ இருக்கும். ஆனோல் அலவ மேோன்ெி லெபலவ, நிலையற்ெலவ. அர் ுனோ ! அவற்லெ தபோருத்துக்தகோள்.

2.15 : ஆண் சிெந்ேவமன ! இலவ ( சுகம்-துக்கம் மபோன்ெ இரட்லடகள் ) யோலர பேற்ெத்ேிற்கு உள்ளக்குவேில்லைமயோ, யோர் சுக துக்கங்கலள ச ோக தகோள்பவமனோ, யோர் விமவகிமயோ அவன் நிச்சய ோக ரண ில்ைோ தபருநிலைக்கு ேகுேி வோய்ந்ேவன் ஆகிெோன்.

2.16 : உண்ல யற்ெது இருக்கோது. உண்ல யோனது இல்ைோ ல் மபோகோது இந்ே கருத்லே கோன்கள் உணர்ந்து இருகிெோர்கள்.

2.17 : எேனோல் இந்ே உைகம் அலனத்தும் வியோப்பிக்கபட்டுள்ளமேோ அது அழிவற்ெது.என்பலே அெிந்துதகோள். ோெோக அந்ே ஒன்லெ யோரோலும் அழிக்க முடியோது.

2.18 : உடம்பில் உள்ள ஆன் ோ என்தென்றும் இருப்பது, அழிவற்ெது, அெியமுடியோேது ஆனோல் உடம்புகள் முடிவு உலடயது என்று தசோல்ைபடுகிெது. எனமவ அர் ுனோ மபோர் தசய்.

2.19 : ஆன் ோலவ தகோலையோளி என்றும் தகோலை தசய்யப்பட்டது என்றும் கருதுபவர்கள் உண்ல லய அெியோேவர்கள். ஆன் ோ தகோல்ைபடுவது ில்லை தகோல்வது ில்லை.

2.20 : இந்ே ஆன் ோ ஒரு மபோதும் பிெந்ேேில்லை, இெந்ேது ில்லை, உண்டோகி ீண்டும் இல்ைோ ல் மபோவதும் இல்லை. இது பிெப்பற்ெது இெப்பற்ெது நிலையோனது பழல யோனது. ஆேைோல் உடம்பு தகோல்ைப்பட்டோலும் ஆன் ோ தகோள்ளப்படுவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.21 : அர் ுனோ ! இந்ே ஆன் ோலவ அழிவற்ெேோக என்தென்றும் இருப்பேோக ,பிெப்பற்ெேோக, குலெவற்ெேோக யோர் அெிகிெோமனோ அவன் யோலர எப்படி தகோல்வோன் ? யோலர எப்படி தகோல்ை தசய்வோன்.

2.22 : பலழய உலடகலள கலளந்துவிட்டு புேிய உலடகலள னிேன் அணிந்துதகோள்வது மபோல் ஆன் ோ பலழய உடம்புகலள விட்டுவிட்டு புேிய உடம்புகலள ஏற்று தகோள்கிெது.

2.23 : ஆன் ோலவ ஆயுேங்கள் தவட்டோது. ேீ எரிக்கோது. ேண்ணரீ் நலனக்கோது, கோற்று உைர்த்ேோது.

2.24 : ஆன் ோலவ தவட்ட முடியோது,எரிக்க முடியோது.நலனக்க முடியோது. உைர்த்ேவும் முடியோது. இது எங்கும் நிலெந்ேது, என்தென்றும் இருப்பது, நிலையோனது, அலசவற்ெது, புரோேன ோனது .

2.25 : ஆன் ோ கோண முடியோேது. சிந்ேலனக்கு எட்டோேது, ோறுபடோேது என்று தசோல்ைபடுகிெது. இேலன அெிந்துக்தகோள் . துக்கம் உனக்கு ேகோேது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.26 : தபரும்மேோல் உலடயவமன ! னிேன் பிெப்பும் இெப்பும் உலடயவன் என்று ஒருமவலள நிலனப்போயோனோல் அப்மபோதும் வருந்துவது தபோருந்ேோது.

2.27 : பிெந்ேவனுக்கு ரணம் நிச்சயம், இெந்ேவன் பிெப்பது உருேி, பரிகோரம் கோண முடியோே இந்ே விஷயத்ேில் நீ கவலைப்படுவது தபருந்ேோது.

2.28 : அர் ுனோ ! உயிரினங்கள் ஆரம்பத்ேில் தேன்படுவேில்லை, இலடயில் தேன்படுகின்ென. இறுேியில் தேன்படோ ல் மபோகின்ென. இலவ பற்ெி வருத்ேம் எேற்கு ?

2.29 : இந்ே ஆன் ோலவ ஒருவன் ஆச்சரிய ோனது மபோல் போர்க்கின்ெோன், ற்தெோருவன் ஆச்சரிய ோனது மபோல் மபசுகின்ெோன், இன்தனோருவன் ஆச்சரிய ோனது மபோல் மகட்கிெோன். மகட்டும் யோரும் இேலன அெிவேில்லை.

2.30 : அர் ுனோ ! எல்ைோ உடம்பிலும் இருக்கின்ெ இந்ே ஆன் ோலவ ஒரு மபோதும் தகோல்ை முடியோது.எனமவ எந்ே உயிலரபற்ெியும் நீ வருந்துவது தபோருந்ேோது.

2.31 : தசோந்ே கடல லய போர்த்ேோலும் உன் ேயக்கம் ேகோேேோகமவ உள்ளது. ஏதனனில் நியோயத்ேிற்கோன மபோலர விட க்ஷத்ேிரியனுக்கு மவறு சிெப்பு ஏதும் இல்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.32 : அர் ுனோ ! ேற்தசயைோக மநர்ந்துள்ளதும் ேிெந்து இருக்கின்ெ தசோர்க்கவோசல் மபோன்ெது ோன அந்ே மபோலர புன்னியசோளிகைோன க்ஷத்ேிரியர்கள் அலடகிெோர்கள்.

2.33 : நியோேிற்க்கோன இந்ே மபோரில் ஈடுபடோ ல் மபோனோல் நீ கடல யிைிருந்து ேவரியவனோகி புகலழ இழந்து போவத்லே அலடவோய்.

2.34 : க்கள் உன்லன எப்மபோதும் இகழ்ந்து மபசுவோர்கள்.தபருல குரிய ஒருவனுக்கு அவ ோனம் என்பது ரணத்லே விட இழிவோனேோகும்.

2.35 : பயத்ேினோல் மபோரிைிருந்து நீ பின்வோங்கியேோக தபரிய வரீர்கள் நிலனப்போர்கள். உன்லன புகழ்ந்ே அவர்கமள இகழவும் தசய்வோர்கள் .

2.36 : உன்னுலடய எேிரிகளும் உனது ேிெல லய இகழ்ந்து தசோல்ைத்ேகோே அவதூறுகலள தசோல்வோர்கள் .அலேவிட தபரும் துன்பம் எது உள்ளது.

2.37 : குந்ேியின் கமன ! தகோல்ைபட்டோல் தசோர்கத்லே அலடவோய் ,தவன்ெோல் நோட்லட அனுபவிப்போய் ,அேனோல் மபோரிடுவேற்கு உறுேியுடன் எழுந்ேிரு.

2.38 : சுக துக்கங்கலளயும், ைோப நஷ்டங்கலளயும் தவற்ெி மேோல்விகலளயும் ச ோக தகோண்டு மபோருக்கோக ஆயுத்ேபடு .இவ்வோறு தசய்ேோல் போவம் உன்லன மசரோது.

2.39 : அர் ுனோ ! ஆன் ோ பற்ெி உனக்கு தசோன்மனன். இனி மயோகம் பற்ெி கூறுகிமென் மகள். அலே பின்பற்ெினோல் நீ கர் ேலையிைிருந்து விடுபடுவோய்.

2.40 : மயோக வோழ்வில் முயற்சி வனீோேல் கிலடயோது. குற்ெம் கிலடயோது. இேில் சிெிேளவு முயற்சி கூட தபரும் பயத்ேிைிருந்து கோப்போற்றுகிெது.

2.41 : குரு வம்சத்ேில் பிெந்ேவமன ! இந்ே மயோக வோழ்வில் ஒன்மெயோன நிச்சய ோன புத்ேி உள்ளது. ஆனோல் உறுேி அற்ெவர்களின் மநோக்கங்கள் எண்ணற்ெலவ, பைமுகபட்டலவ.

2.42 – 44 : அர் ுனோ ! விமவக ற்ெவர்கள், மவேங்கலள பற்ெிய வோேங்களில் கிழ்பவர்கள், உைக சுகங்கலள ேவிர மவறு இல்லை என்று வோேிடுபவர்கள், கோ ம் நிலெந்ேவர்கள், தசோர்க்க சுகத்லே நோடுபவர்கள் –

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

இத்ேலகமயோரின் வோர்த்லேகள் விலனபயனின் கோரண ோக புேிய பிெவிலய ேருவது, சுகத்லேயும் அந்ேஸ்லேயும் அலடவேற்கோன பல்மவறு கிரிலயகள் நிலெத்ேது, தசோல் ோைங்கள் ிக்கது, சுகத்ேிலும் அந்ேஸ்ேிலும் பற்று தகோள்பவர்களுக்கு உறுேியோன புத்ேி உண்டோவேில்லை.

2.45 : அர் ுனோ ! மவேங்கள் முக்குண ய ோன உைலக பற்ெியலவ, நீ மூன்று குணங்கலளயும் கடந்ேவனோக, இருல கலள கடந்ேவனோக ,எப்மபோதும் ச நிலையில் இருப்பவனோக, மேடவும் போதுகோக்கவும் தசய்யோேவனோக, உன்னிமைமய நிலை நிற்பவனோக ஆவோய்.

2.46 : எங்கும் தவள்ளதபருக்கு நிலெந்ேிருக்லகயில் ஏெி நீரோல் எவ்வளவு பயன் இருக்கும ோ அவ்வளவு பயன் ேோன் உண்ல லய அெிந்ே சோன்மெோனுக்கு மவேங்களில் இருக்கும்.

2.47 : மவலை தசய்வேில் ட்டும உனக்கு உரில உண்டு, பைன்களில் ஒருமபோதும் இல்லை. விலனபயலன உண்டோக்குபவன் ஆகிவிடோமே. மவலை தசய்யோ ல் இருக்கவும் விரும்போமே.

2.48 : தபோருளோலசலய தவன்ெவமன ! மயோகத்ேில் நிலை தபற்ெவனோக, பற்லெ விட்டு, தவற்ெி மேோல்விகளில் ச ோக இருந்துதகோண்டு கடல கலள தசய். ச நிலையில் நிற்பமே மயோகம் என்று தசோல்ைபடுகிெது.

2.49 : அர் ுனோ ! புத்ேி மயோகத்லே விட ிக சோேோரண தசயல் நிச்சய ோக ிகவும் கீழோனது. எனமவ புத்ேியில் சரணலட. பைலன நோடுபவர்கள் கீழோனவர்கள்.

2.50 : புத்ேி மயோகத்ேில் நிலை தபற்ெவன் இந்ே உைகில் புண்ணிய போவங்கள் இரண்லடயும் நீக்குகிெோன். எனமவ அந்ே மயோக நிலைலய அலடவோய். மயோகம் என்பது தசயல்கலள ேிெம்பட தசய்வேோகும்.

2.51 : புத்ேியில் நிலை தபற்ெ கோன்கள் தசயைினோல் உண்டோகின்ெ பைலன விட்டுவிட்டு, அேனோல் பிெவி ேலையிைிருந்து விடுபட்டு துன்ப ற்ெ நிலைலய நிச்சய ோக அலடகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.52 : உனது அெிவு எப்மபோது ன யக்க ோகிய குற்ெத்லே கடக்கும ோ அப்மபோது மகட்க மவண்டியேிலும் மகட்டவற்ெிலும் உனது பற்று விைகும்.

2.53 : பைவற்லெ மகட்டு கைக்கம் அலடந்துள்ள உனது அெிவு எப்மபோது நிலையோக அலசயோ ல் உன்னில் நிற்கும ோ அப்மபோது புத்ேி மயோகத்லே அலடவோய்.

2.54 : அர் ுனன் மகட்டது : கிருஷ்ணோ , னம் ஒருமுக பட்ட ஒருவனின் அலடயோளம் என்ன ? புத்ேி விழிபுற்ெவனோன அவன் எப்படி மபசுவோன் ? எப்படி இருப்போன் ? எப்படி நடந்து தகோள்வோன்.

2.55 : ஸ்ரீ பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! எப்மபோது ஒருவன் ேன்னோமைமய ேன்னில் ேிருப்ேி தகோண்டு, அேனோல் னத்ேின் எல்ைோ ஆலசகலளயும் விடுகிெோமனோ அப்மபோது அவன் புத்ேி மயோகி என்று தசோல்ைபடுகிெது.

2.56 : யோருலடய னம் துக்கத்ேில் துவல்வேில்லைமயோ, சுகத்லே நோடுவேில்லைமயோ, பற்று பயம் மகோபம் ஆகியவற்லெ விட்டவன் யோமரோ அவன் புத்ேி விழிப்புற்ெ முனிவன் என்று கூெபடுகின்ெோன்.

2.57 : யோர் எேிலும் பற்ெில்ைோேவமனோ, சுகத்ேில் கிழ்வேில்லைமயோ, துக்கத்லே தவருப்பேில்லைமயோ, அவனது புத்ேி நிலைதபறுகிெது.

2.58 : ஆல ேனது அவயங்கலள உள்மள இழுத்து தகோள்வதுமபோல் எல்ைோ தபோருட்களிளுருந்தும், புைன்கலள உள்மள இழுத்து தகோள்கின்ெ ேிெல எப்மபோது ஒருவனுக்கு வோய்க்கும ோ அப்மபோது அவனது புத்ேி நிலைதபறுகிெது.

2.59 : புைன்கள் தபோருட்கலள நோடோ ல் ேடுப்பவனுக்கு அனுபவங்கள் இல்லை. ஆனோலும் அவற்ெின் வசீகரம் விைகுவேில்லை. ஆன் ோலவ கண்ட பிெமக அந்ே வசீகரம் விைகுகிெது.

2.60 : அர் ுனோ ! மவகம் ிக்கலவயோன புைன்கள் விமவகமும் விடோமுயற்சியும் உலடய னிேனின் னத்லே கூட வலுகட்டோய ோக இழுத்து அலைக்கழிக்கிெது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

2.61 : எல்ைோ புைன்கலளயும் வசபடுத்ேி, என்னில் நிலைதபற்று, ன உறுேியுடன் இருக்க மவண்டும். யோருலடய புைன்கள் வசப்பட்டு இருக்கின்ெனமவோ அவனது புத்ேி விழிப்புற்ெேோகிெது.

2.62 – 63 : தபோருட்கலள நிலனப்பேோல் அவற்ெின் ீது பற்று ஏற்படுகிெது. பற்று ஆலசயோக ோறுகிெது. ஆலசயோல் மகோபம், மகோபத்ேினோல் ன யக்கம், ன யக்கேோல் நிலனவு நழுவுேல், நிலனவு நழுவுவேோல் பகுத்ேெிவின் சீர்மகடு, பகுத்ேெிவின் சீர்மகட்டோல் னிேன் அழிகிெோன்.

2.64 : விருப்பு, தவறுப்பு நீங்கியதும், ேனக்கு வசப்பட்டது ோன புைன்களோல் தபோருட்கலள அனுபவிக்கின்ெ னபக்குவம் தபற்ெவன் ன தேளிவு தபறுகிெோன்.

2.65 : னத்தேளிவு தபற்ெவனிடம் இருந்து எல்ைோ துக்கங்களும் விைகுகின்ென. ஏதனனில் னத்தேளிவு தபற்ெவனின் புத்ேி விலரவில் விழுப்புறுகிெது.

2.66 : ஒருல படோே னத்லே உலடயவனின் புத்ேி விழிப்புெோது. புத்ேி விழித்தேழோே ஒருவனோல் ேியோனம் தசய்ய முடியோது. ேியோனம் தசய்யேவனுக்கு ன அல ேி கிலடயோது. ன அல ேி இல்ைோேவனுக்கு இன்பம் எங்மக ?

2.67 : ேண்ணரீில் ிேக்கின்ெ படலக கோற்று இழுத்து அலைக்கழிப்பது மபோல், உைகியல் சுகங்களில் ஈடுபடுகின்ெ புைன்கலள தேோடர்ந்து தசல்லு ோறு னத்லே விட்டோல் அது விமவகத்லே அழிக்கிெது.

2.68 : மேோல் வைில யில் சிெந்ேவமன ! யோருலடய புைன்கள் எல்ைோ வழிகளிலும் தபோருட்களில் இருந்து விளக்கபட்டுள்ளனமவோ அவனுலடய புத்ேி விழிபுற்ெேோகிெது.

2.69 : எல்ைோ உயிர்களுக்கும் எது இரவோக உள்ளமேோ, ேன்லன தவன்ெவன் அேில் விழிப்புடன் இருக்கிெோன், உயிர்கள் எேில் விழிப்புடன் உள்ளனமவோ, விழிப்புணர்வு தபற்ெ முனிவனுக்கு அது இரவோக உள்ளது.

2.70 : முற்ெிலும் நிலெந்ேது, அல ேியோக இருக்கின்ெ கடலை நேிநீர் எப்படி அலடகிெமேோ, அப்படிமய யோலர எல்ைோ ஆலசகளும்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

அலடகின்ெனமவோ அவன் ன அல ேி தபறுகின்ெோன். ஆலசவசப்பட்டவன் அல ேி அலடவேில்லை.

2.71 : யோர் எல்ைோ ஆலசகலளயும் விட்டு, பற்ெின்ெி, நோன் எனது என்ெ எண்ணங்கள் இன்ெி வோழ்கிெோமனோ அவன் அல ேிலய அலடகிெோன்.

2.72 : அர் ுனோ ! இது ேோன் இலெநிலை, இேலன அலடந்ேவன் ன யக்கேில் ஆழ்வேில்லை. அவன் இந்ே நிலையில் நிலைத்து இருந்து ரணகோைத்ேிைோவது ஆனந்ே ய ோன இலெவலன அலடகிெோன்.

விளக்கம்

னிேன் ( அல்ைது ) ஒரு வீன் ( அல்ைது ) ஒரு உயிரி என்பது ட உடல் ற்றும் ஆன் ோ இலவ இரண்டின் கூட்டல ப்மப னிேன் அல்ைது உயிரி. இேில் னிேன் இெந்து விட்டோல் னிே உடல் ட்டும அழியும் அேில் உள்மள இருக்கும் ஆன் ோ அழியோது.

நிர்ணயிக்கப்பட்ட கர் த்லே ( அல்ைது ) மவலைலய ஒருவன் தசய்மே ஆகமவண்டும். மவலை ( அல்ைது ) கடல தசய்வேற்கு ிகவும்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

கடின ோக இருக்கிெது என்பேோல் அலே தசய்யோ ல் விட்டோல் அவலன போவம் வந்து மசரும். ம லும் அலனத்து தகோடுக்கப்பட்ட மவலைலய / கடல லய தசய்ய தவறுப்மபோ விருப்மபோ தகோள்ள கூடோது. அவ்வோறு விருப்பு தவறுப்பு தகோள்ளோ ல் இருந்ேோல் னம் அல ேியோக இருக்கும். னம் அல ேியோக இருந்ேோல் ேோன் புத்ேி விழித்தேழும். புத்ேி விழித்தேழுந்ேோல் நோம் தகோஞ்சம் தகோஞ்ச ோக இலெவலன மநோக்கி முன்மனெைோம்.

ஆலச, கோ ம், மகோபம் இவற்லெ முற்ெிலும் விட மவண்டும். இலவ மூன்றும் ேோன் னிேலன அங்கும் இங்கும் இழுத்து அலைக்கழிக்கிெது. ஆலகயோல் இந்ே மூன்லெயும் விட்டு னத்லே அல ேியோக நிலையோக லவத்து ேனது கடல கலள விறுப்பு தவறுப்பு இல்ைோ ல் தசய்ய மவண்டும்.

ஒரு மவலைலய தசய்து விட்ட பிெகு அந்ே மவலையின் முடிவு மேோல்வியோக இருந்ேோலும் அேற்கோக ிகுந்ே வருத்ேம் தகோள்ள மவண்டோம். ஏதனனில் அந்ே மவலைலய அவன் எந்ே விே விருப்பு தவறுப்பு இல்ைோ ல் முழுல யோக தசய்து இருக்கிெோன். அேன் பைனில் / முடிவில் அவனின் அேிகோரம் இல்லை. இலே நன்ெோக புரிந்து தகோள்ள மவண்டும்.

“கடமைமய கண்ணும்கருத்துைாக செய்வதற்கு ைட்டுமை நைக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது. அதன் பலனில் எந்த வித அதிகாரமும் இல்மல.”

இன்பம் – துன்பம், சூடு – குளிர், மகோலட – லழ, சுகம் – துக்கம் இலவ இயற்லகயிைிருந்து மேோன்றுகின்ென. இவற்ெோல் னம் போேிக்கோ ல் போர்த்து தகோள்ள மவண்டும். அேோவது இலவ நிலையோனலவ அல்ை. மேோன்ெி லெபலவ.

இன்பம் வரும் மபோது ிகுந்ே இன்பத்லே அலடவதும் துன்பம் வரும்மபோது ிகுந்ே துன்பத்ேில் ஆழ்ந்து விடுவதும் நல்ை கேிக்கு ஒரு னிேலன தகோண்டு தசல்ைோது. இங்மக ஏற்படுகின்ெ இன்பமும் துன்பமும் ேற்கோைிக ோனலவ. அவற்ெில் ஆழ்ந்துவிட கூடோது. இன்பத்லேயும் துன்பத்லேயும் ச ோக எடுத்து தகோள்ள மவண்டும். ஏதனனில் இலவ இயற்லகயிைிருந்து மேோன்றுபலவ.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

இலெவலன அலடந்ே பிெகு கிலடக்கும் இன்பம நிரந்ேர ோனது. அந்ே நிரந்ேர ோன இன்பத்லே அலடய இலெவலன மநோக்கி முன்மனெ மவண்டும்.

**** முற்றும் ***

3. கர் மயோகம்

( வோழ்க்லகமய மயோகம் )

3.1 : னோர்த்ேனோ ! மகசவோ ! தசயலைவிட ஞோனம் சிெந்ேது என்பது உனது கருத்ேோனோல் பயங்கர ோன தசயைில் ஏன் என்லன ஏவுகிெோய் ?

3.2 : முரண்படுகின்ெ வோர்த்லேகளோல் எனது அெிலவ குழப்புகிெோய் மபோலும். எது எனக்கு நன்ல ேரும ோ அந்ே ஒன்லெ எனக்கு உறுேியோக தசோல்.

3.3 : பகவோன் தசோன்னது : போவ ற்ெவமன ! இந்ே உைகில் இரண்டு தநெிகலள முன்மப நோன் மபோேித்து இருக்கிமென். சோங்கியர்களுக்கு ஞோன மயோகம், மயோகிகளுக்கு கர் மயோகம்.

3.4 : தவறு மன மவலை தசய்யோ ல் இருப்பேோல் ஒருவன் தசயல்களற்ெ நிலைலய அலடந்து விட ோட்டோன். தசயல்கலள விட்டுவிடுவேோல் யோரும் நிலெநிலைலய அலடவேில்லை.

3.5 : யோரும் ஒரு கனதபோழுதும் தசயைில் ஈடுபடோ ல் இருப்பேில்லை, ஏதனனில் ஒவ்தவோருவரும் இயற்லகயிைிருந்து மேோன்ெிய குணங்களோல் ஏவப்பட்டு ேன்வசம் இல்ைோ ல் தசயைில் ஈடுபடுத்ேபடுகிெோர்கள்.

3.6 : யோர் கர்ம ந்ேிரியங்கலள அடக்கி தபோருட்கலள னத்ேில் நிலனத்து தகோண்டிருக்கிெோமனோ, அந்ே மூடன் கபடன் என்று தசோல்ைபடுகின்ெோன்.

3.7 : அர் ுனோ ! யோர் னத்ேினோல் புைன்கலள வசப்படுத்ேி, பற்ெற்ெவனோக கர்ம ந்ேிரியங்களோல் கர் மயோகம் தசய்கின்ெோமனோ அவன் சிெந்ேவன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.8 : அன்ெோட கடல கலள தசய். ஏதனனில் மவலை தசய்யோ ல் இருப்பலேவிட மவலை தசய்வது சிெந்ேது. மவலை தசய்யோ ல் இருந்ேோல் தசோந்ே உடம்லப மபணுவது கூட முடியோ ல் மபோகும்.

3.9 : குந்ேியின் கமன ! தசயலை மவள்வியோக தசய்யமவண்டும். அவ்வோறு தசய்யோேேோல்ேோன் இந்ே உைகம் தசயல்களில் கட்டுண்டு கிடக்கிெது. அேனோல் பற்ெற்று ேிெம்பட மவலை தசய்.

3.10 : பலடப்பின் ஆரம்பத்ேில் பிரம் மேவன் மவள்வியுடன் னிேர்கலள பலடத்து, இேனோல் வளம் தபறுங்கள். இது உங்களுக்கு விரும்பியலே ேருவேோக இருக்கட்டும் என்று கூெினோர்.

3.11 : நீங்கள் மவள்வியோல் மேவர்கலள வழிபடுங்கள், மேவர்கள் உங்கலள வளம்தபெ தசய்வோர்கள். ஒருவருக்தகோருவர் உேவி தசய்து ம ைோன நன்ல லய அலடயுங்கள் என்று பிரம் ோ கூெினோர்.

3.12 : மவள்வியோல் கிழ்ந்ே மேவர்கள் உங்களுக்கு விருப்ப ோன மபோகங்கலள ேருவோர்கள். அவர்களோல் ேர்பட்டவற்லெ அவர்களுக்கு தகோடுக்கோ ல் யோர் அனுபவிக்கிெோமனோ, அவன் நிச்சய ோக ேிருடமன.

3.13 : மவள்வியில் எஞ்சியலே உண்பவர்கைோன ம மைோர் எல்ைோ போவங்களிைிருந்தும் விடுபடுகிெோர்கள். ஆனோல் ேங்களுக்கோகமவ சல க்கிெோர்கமளோ அந்ே போவிகள் போவத்லேமய அனுபவிக்கிெோர்கள்.

3.14 : உணவிைிருந்து உயிர்கள் உண்டோகின்ென. உணவு லழயிைிருந்து உண்டோகிெது. லழ மவல்வியிளிருந்து உண்டோகிெது. மவள்வி தசயல்களிைிருந்து உண்டோகிெது.

3.15 : தசயல் உடம்பிைிருந்து உண்டோகிெது. உடம்பு உயிரிைிருந்து மேோன்றுகிெது. எனமவ எல்மைோரும் மவல்வியிமைமய நிலை தபற்றுள்ளனர்.

3.16 : அர் ுனோ ! இவ்வோறு இயங்குகின்ெ சக்கரத்லே யோர் பின்பற்ெவில்லைமயோ அவன் போவி, புைன் வோழ்க்லக வோழ்பவன், அவனது வோழ்க்லக வமீண.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.17 : யோர் ஆன் ோவில் இன்பம் கோண்கிெோமனோ , ஆன் ோவில் ட்டும் ேிருப்ேி உலடயவமனோ, ஆன் ோவில் ட்டும் கிழ்ச்சி அலடகிெோமனோ அவனுக்கு எந்ே கடல யும் இல்லை.

3.18 : அவனுக்கு இந்ே உைகத்ேில் தசயல்களோல் பயன் இல்லை. எதுவும் தசய்யோேேோல் அவனுக்கு எந்ே நஷ்டமும் இல்லை, எந்ே நன்ல க்கோகவும் அவன் யோலரயும் சோர்ந்ேிருப்பதும் இல்லை.

3.19 : தசய்ய மவண்டிய மவலைகலள எப்மபோதும் பற்ெற்ெவனோக நன்ெோக தசய், ஏதனனில் பற்ெற்று மவலை தசய்பவன் ம ைோன நிலைலய அலடகின்ெோன்.

வடீு

ஆன் ோ

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.20 : னகர் முேைோமனோர் கர் த்ேோமைமய முக்ேிலய அலடந்ேோர்கள், உைகத்லே நல்வழியில் நடத்துவலே னேில் தகோண்டு மவலை தசய்ய கடல பட்டிருக்கிெோய்.

3.21 : ம ன் க்கள் தசய்வலேமய ற்ெ னிேர்கள் தசய்கின்ெனர். அவர்கள் எலே அடிப்பலடயோக தகோள்கிெோர்கமளோ அலேமய உைகம் பின்பற்றுகிெது.

3.22 : அர் ுனோ ! மூன்று உைகங்களிலும் கடல என்று எனக்கு எதுவும் இல்லை. நோன் அலடய மவண்டியதும் எதுவும் இல்லை. எனினும் நோன் தேோடர்ந்து மவலையில் ஈடுபடுகிமென்.

3.23 : அர் ுனோ ! நோன் ஓய்வின்ெி எப்மபோதும் மவலையில் ஈடுபடோவிட்டோல் னிேர்கள் நிச்சய ோக என்னுலடய வழிலயமய பின்பற்றுவோர்கள்.

3.24 : நோன் மவலை தசய்யோவிட்டோல் இந்ே உைகங்கள் அழிந்து விடும். ோேி கைப்பிற்கும் நோன் கோரணம் ஆமவன். க்கலள தகடுத்ேவனும் ஆமவன்.

3.25 : பரே குைத்ேில் உேித்ேவமன ! போ ரர்கள் எப்படி பற்று லவத்து மவலை தசய்வோர்கமளோ, அப்படி அெிவோளி, பற்ெற்ெவனோக உைக நன்ல க்கோக மவலை தசய்யமவண்டும்.

3.26 : பற்றுடன் மவலை தசய்கின்ெ போ ரர்கலள அெிவோளி குழப்பக்கூடோது. ேோன் எல்ைோ மவலைகலளயும் ஈடுபோட்டுடன் நன்ெோக தசய்து தகோண்டு அவ்வோறு தசய்வேற்கு பிெலரயும் தூண்டமவண்டும்.

3.27 : தசயல்கள் எப்மபோதும் இயற்லகயின் குனங்கைோமைமய தசய்யபடுகிெது. அகங்கோரத்ேோல் குழம்பியவன் “செய்பவன் நாமன “ என்று நிலனக்கின்ெோன்.

3.28 : தபருந்மேோள் உலடயவமன ! குணம் ற்றும் கர் ங்களுலடய பிரிவிகளின் உண்ல லய அெிந்ேவன், குணங்கள் குணங்களில் தசயல்படுகின்ென என்று உணர்த்து பற்ெின்ெி மவலை தசய்கிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.29 : இயற்லகயின் குணங்களோல் குழப்பம் அலடந்ேவர்கள் குணங்களின் தசயல்போடுகளில் பற்று லவக்கிெோர்கள்.அெிவு தேளிவற்ெ அந்ே ந்ே புத்ேியினலர அெிவோளிகள் கைங்கு ோறு தசய்யகூடோது.

3.30 : எல்ைோ மவலைகலளயும் என்னிடம் ச ர்பித்துவிட்டு, ஆலசயிள்ளோேவனோக, அகங்கோரம் அற்ெவனோக, னகிளர்ச்சி நீங்கியவனோக ேன்னுனர்வுடன் மபோரில் ஈடுபடு.

3.31 : யோர் இந்ே எனது கருத்லே நம்பிக்லகயுடனும், அற்ப ோன ஆட்மசபலனகலள எழுப்போ லும் தேோடர்ந்து பின்பற்றுகிெோர்கமளோ அவர்கள் தசயல்களிைிருந்து விடுபடுகிெோர்கள்.

3.32 : யோர் இந்ே எனது கருத்லே இகழ்ந்து மபசி பின்பற்ெோ ல் இருக்கிெோர்கமளோ, எல்ைோ விேத்ேிலும் முட்டோள்களோன, விமவகம் அற்ெவர்களோன அவர்கள் வோழ்க்லகலய இழந்ேவர்கள் என்று அெிந்துதகோள்.

3.33 : அெிவோளியும் ேன் னமபோக்கிற்கு ஏற்பமவ தசயல்படுகிெோன். னிேர்கள் ேங்கள் னஇயல்லபமய பின்பற்றுகின்ெனர். அடக்குவது என்ன தசய்யும் ?

3.34 : தபோருட்களில் விருப்பும் தவறுப்பும் தகோல்வது புைன்களின் இயல்பு. யோரும் அவற்ெிக்கு வசப்பட கூடோது. ஏதனனில் அலவ னிேனின் எேிரிகள்.

3.35 : பிெருலடய ேர் த்லே நன்ெோக தசய்வலே விட, நிலெவில்ைோேேோக இருந்ேோலும் தசோந்ே ேர் த்லே பின்பற்றுவது சிெப்போனது. தசோந்ே ேர் த்லே பின்பற்ெி ரணத்லே ேழுவுவதுகூட சிெப்போனமே. ஏதனனில் பிெருலடய ேர் ம் பயம் நிலெந்ேது.

3.36 : அர் ுனன் மகட்டது : விருஷ்ணி குைத்ேில் உேித்ேவமன ! விருப்பம் இல்ைோவிட்டோலும் பைவந்ே ோக ஏவப்பட்டவலனமபோல் எேனோல் தூண்டப்பட்டு னிேன் போவம் தசய்கிெோன்.

3.37 : பகவோன் தசோன்னது : ரம ோ குணத்ேிைிருந்து உேிப்பதும், எல்ைோவற்லெயும் விழுங்குவதும், தபரும் போவம் நிலெந்ேது ோன ஆலசயும் மகோபமும் ேோன் எேிரிகள் என்று அெிந்துதகோள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.38 : எப்படி தநருப்பு புலகயோலும், கண்ணோடி அழுக்கினோலும், கரு கருப்லபயினோலும் மூடப்பட்டு இருக்கிெமேோ, அப்படிமய அெிவு ஆலசயில் மூடப்பட்டு இருக்கிெது.

3.39 : குந்ேியின் கமன ! அலடய முடியோேவற்லெ நோடுவதும், நிலெவு தசய்ய முடியோேதும், அெிவோளிக்கு நிரந்ேர எேிரியோனதும், மவண்டிய வடிதவடுப்பது ோகிய இந்ே ஆலச அெிலவ லெக்கிெது.

3.40 : புைன்களும் னமும் சங்கல்பமும்( will ) ஆலசயின் இருப்பிடம் என்று தசோல்ைபடுகிெது. ஆலச இவற்ெோல் உண்ல யெிலவ லெத்து னிேலன யக்குகிெது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

3.41 : பரே வரீமன ! முேைில் புைன்கலள வசபடுத்ேி, அெிலவயும் விமவகத்லேயும் அழிப்பதும் போவத்ேின் வடிவ ோனது ோகிய இந்ே ஆலசலய உறுேியோக தவன்றுவிடு.

3.42 : புைன்கள் ஆற்ெல் வோய்ந்ேலவ என்று தசோல்கிெோர்கள் . ஆனோல் புைன்கலள விட னம் ஆற்ெல் வோய்ந்ேது. னத்லேவிட புத்ேி ஆற்ெல் வோய்ந்ேது. புத்ேிலயவிட ஆற்ெல் வோய்ந்ேது ஆன் ோ.

3.43 : மேோள்வைில பலடத்ேவமன ! புத்ேிலய விட ம ைோன ஆன் ோலவ அெிந்து, தவல்வேற்கு கடின ோனதும் ஆலச வடிவோனது ோகிய எேிரிலய ஆன் ோவினோல் அடக்கி தவன்றுவிடு.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

விளக்கம்

இந்ே உைகத்ேில் நலடதபறுகின்ெ அலனத்து தசயல்களும் இயற்லகயோல் தசய்யபடுகிெது. இேற்கு கோரணம் இலெவன் இல்லை. அேனோல் அலனத்து தசயல்கலளயும் விருப்பு தவறுப்பு இல்ைோ ல் தசயல்களின் விலளவு ீது ஆலச லவக்கோ ல் அலே கடல யோக தசய்ய மவண்டும்.

தநருப்பு ிகவும் பிரகோச ோனது ஆனோல் தநருப்லப சுற்ெி எப்மபோதும் சோம்பலும் புலகயும் சூழ்ந்ேிருப்பேோல் தநருப்பின் பிரகோசம் சரியோக தேரியோ ல் ங்கைோக தேரிகிெது. அலே மபோைமவ ிகவும் சக்ேி வோய்ந்ேது ந து புத்ேி. ஆனோல் ஆலச, கோ ம், மகோபம் மபோன்ெலவ சூழ்ந்ேிருக்கின்ென. அேனோல் புத்ேி ந்ே ோகி விடுகிெது. சக்ேிலய இழந்து விடுகிெது.

சக்ேி வோய்ந்ே ேிட ோன னத்லே தகோண்டு இந்ே ஆலச மகோபம் கோ ம் இவற்லெ தவட்டி ஏெிய மவண்டும். அப்மபோது ேோன் புத்ேி உண்ல லய அெிந்து அது ேர் த்ேின் வழியில் தசயல்பட தேோடங்கும்.

உண்ல லய சரியோக உள்ளது உள்ளபடி அெிந்ேவனுக்கு எலே தசய்ய மவண்டும் எலே தசய்ய கூடோது என்பது தேளிவோக விளங்கும். அவன் நல்வழியில் தசன்று விலரவோக இலெவலன அலடவோன்.

னிே உடைின் உறுப்புகள் ( லக, கோல், வோய், மூக்கு, கண் ) மபோன்ெலவ புைன்கள் என்று அலழக்கபடுகிெது. இந்ே புைன்கள் சக்ேி வோய்ந்ேலவ. இவற்லெ விட சக்ேி வோய்ந்ேது னிேனின் னம். னிேனின் னத்லே விட சக்ேி வோய்ந்ேது புத்ேி. புத்ேிலய விட சக்ேி வோய்ந்ேது ேனது இேயத்ேில் இருக்கும் ஆன் ோ. இலெவன் அலனத்து உயிரினத்ேின் இேயத்ேிலும் ஆன் ோவோக இருக்கிெோர். இந்ே ஆன் ோலவ ேனது சுத்ே ோன புத்ேியோல் கோண முயை மவண்டும்.

*** முற்றும் ***

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

4 . ஞோனகர் சந்நியோச மயோகம்

( கடல கலள மவள்வியோக தசய் )

4.1 : பகவோன் தசோன்னது : அழிவற்ெ இந்ே மயோகத்லே நோன் விவஷ்வோனுக்கு (சூரியன்) தசோன்மனன். விவஷ்வோன் னுவுக்கு தசோன்னோன் . னு இக்ஷ்வோவிற்கு தசோன்னோர்.

4.2 : எேிரிகலள வோடுபவமன ! இவ்வோறு பரம்பலரயோக வந்ே இந்ே மயோகத்லே ரோ ரிஷிகள் அெிந்ேிருந்ேோர்கள். நீண்ட கோைம் ஆகிவிட்டேோல் இப்மபோது அந்ே மயோகம் சீரழிந்துவிட்டது.

4.3 : நீ என்னுலடய பக்ேனோகவும், மேோழனோகவும் இருக்கிெோய், எனமவ பழல வோய்ந்ே அமே மயோகத்லே இன்று உனக்கு தசோன்மனன். இது ம ைோனதும் ரகசிய ோனதும் ஆகும்.

4.4 : அர் ுனன் மகட்டது : உனது பிெப்பு பிந்ேியது, சூரியனுலடய பிெப்பு முந்ேியது, அவருக்கு நீ தசோன்னேோக கூெியலே எப்படி புரிந்துக்தகோள்வது ?

4.5 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! உனக்கும் எனக்கும் பை பிெவிகள் கடந்து விட்டன. எேிரிகலள வோட்டுபவமன ! நோன் அலவ அலனத்லேயும் அெிமவன், நீ அெிய ோட்டோய் .

4.6 : நோன் பிெப்பற்ெவன், அழிவற்ெவன், உயிர்களின் ேலைவன், இருந்ேோலும் தசோந்ே இயல்லப வசபடுத்ேி தகோண்டு என் ோலயயினோல் மேோன்றுகிமென்.

4.7 : பரே குைத்ேில் பிெந்ேவமன ! எப்மபோதேல்ைோம் ேர் ம் சீர்குலைந்து அேர் ம் ஓங்குகிெமேோ அப்மபோதேல்ைோம் என்லன நோன் பிெப்பித்து தகோள்கிமென்.

4.8 : நல்ைவர்கலள கோப்பேற்கும், ேீயவர்கலள அழிப்பேற்கும், தர்ைத்மத நிமலநாட்டவும் யுகந்மதாரும் நான் மதான்றுகிமறன் .

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

4.9 : அர் ுனோ எனது ம ைோன பிெப்லபயும் தசயல்போட்லடயும் இவ்வோறு யோர் உள்ளது உள்ளபடி அெிந்து தகோள்கிெோமனோ அவன் உடம்லப விட்ட பிெகு ீண்டும் பிெப்பேில்லை என்லன அலடகிெோன்.

4.10 : ஆலச, பயம், மகோபம், நீங்கிய என்னோல் நிலெக்கபட்ட என்லன சரணலடந்ே, ஞோனத்ேோலும் ேவத்ேோலும் புனிே ோன பைர் என் இயல்லப அலடந்ேோர்கள்.

4.11 : யோர் என்லன எப்படி வழிபடுகிெோர்கமளோ, அவர்கலள அப்படிமய நோன் வழி நடத்துகிமென். அர் ுனோ னிேர்கள் என்னுலடய வழிலயமய எப்மபோதும் பின்பற்றுகின்ெனர்.

4.12 : தசயல்களின் பைலன விரும்புபவர்கள் இங்மக மேவலேகலள வழிபடுகின்ெோர்கள். ஏதனனில் பூ ியில் தசயல்களின் பைன் விலரவில் உண்டோகிெது.

4.13 : னிேர்கள் குணம் ற்றும் தசயல்களின் மவறுபோட்டிற்கு ஏற்ப அவர்கலள நோன்கு பிரிவோக நோன் வகுத்மேன். இவ்வோறு தசய்ேவன் நோன்

ீன் அவேோரம்

ஆல அவேோரம்

பன்ெி அவேோரம்

நரசிம் அவேோரம்

வோ ன அவேோரம்

கல்கி அவேோரம்

புத்ே அவேோரம்

கிருஷ்ணோ அவேோரம்

ரோ அவேோரம்

பரசுரோ ன் அவேோரம்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

எனினும், என்லன அப்படி தசய்யேவனோகவும் ோற்ெங்கள் இல்ைோேவனோகவும் அெிந்துதகோள்.

4.14 : தசயல்கள் என் ீது ஆேிக்கம் தசலுத்துவேில்லை. விலனபயனிலும் எனக்கு ஆலசயில்லை. இப்படி என்லன யோர் அெிகிெோமனோ அவன் தசயல்களினோல் கட்டபடுவேில்லை.

4.15 : இவ்வோறு அெிந்து ேோன் முன்லனய முமூட்ச்சுகளும் தசயல் புரிந்ேனர். முன்மனோர்கள் முன்னோளில் தசய்ேது மபோைமவ நயீும் தசய்.

4.16 : தசய்ய மவண்டியது எது, தசய்ய கூடோேது எது என்ெ விஷயத்ேில் அெிவோளிகள் கூட குழம்பிவிடுகிெோர்கள். எலே அெிந்ேோல் ேீல யிைிருந்து விடுபடுவோமயோ அந்ே தசயலை உனக்கு தசோல்கிமென் .

4.17 : தசய்ய மவண்டியலேயும் தேரிந்துதகோள்ள மவண்டும், தசய்ய கூடோேலேயும் தேரிந்துதகோள்ள மவண்டும். தசயல் புரியோ ல் இருப்பது பற்ெியும் தேரிந்துதகோள்ள மவண்டும். தசயல்களின் மபோக்கு ஆழ ோனது.

4.18 : தசயைில் தசயைின்ல லயயும் , தசயைின்ல யில் தசயலையும் யோர் கோண்கிெோமனோ அவன் னிேர்களுள் அெிவோளி, மயோகி எல்ைோ தசயல்கலளயும் தசய்ேவன்.

4.19 : யோருலடய தசயல்கள் ஆலசயும் சங்கல்பமும் அற்ெேோகவும் ஞோன ேீயோல் எரிக்கப்பட்டேோகவும் இருக்கும ோ அவலன விமவகி என்று அெிஞர்கள் கூறுகிெோர்கள்.

4.20 : தசயைின் பயனில் பற்லெவிட்டு நிலைத்ே ேிருப்ேி உலடயவனோய், எலேயும் சோரோேவனோய் இருக்கின்ெ ஒருவன் தசயைில் ஈடுபட்டோலும், அவன் எலேயும் தசய்ேவன் ஆக ோட்டோன்.

4.21 : ஆலசயற்ெ, னத்லேயும் உடம்லபயும் கட்டுபடுத்ேிய உலடல கள் அலனத்தும் விட்ட ஒருவன் உடம்போல் ட்டும் தசயல்கள் தசய்ேோல் போவத்லே அலடவேில்லை.

4.22 : எமேச்லசயோக கிலடத்ேேில் கிழ்பவன், இருல கலள கடந்ேவன், தபோெோல இல்ைோேவன், தவற்ெி மேோல்விகளில் ச ோக இருப்பவன்-இத்ேலகயவன் தசயைில் ஈடுபட்டோலும் அேனோல் கட்டபடுவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

4.23 : பற்ெில்ைோே, சுேந்ேிர ோன, ஆண் வுணர்வில் நிலைதபற்ெ னத்லே உலடய, தசயல்கலள மவள்வியோக தசய்கின்ெ ஒருவனின் எல்ைோ தசயல்களும் கலரந்து விடுகிெது.

4.24 : அர்ப்பணம் தசய்வேற்கோன கரண்டி பிரம் ம் . அர்ப்பணம் தசய்யபடுகின்ெ தபோருள் பிரம் ம். பிரம் ோகிய அக்னியில் பிரம் த்ேோல் தகோடுக்கபடுகிெது. பிரம் கர் ச ோேி நிலையில் உள்ள அவனோல் பிரம் ம அலடயபடுகிெது.

4.25 : சிை மயோகிகள் தேய்வ வழிபோட்லடமய மவள்வியோக தசய்கிெோர்கள். மவறு சிைர் வோழ்க்லகயின் மூைம் வோழ்க்லகலயமய இலெவனோகிய அக்னியில் ஆஹிேியோக அளிக்கிெோர்கள் .

4.26 : சிைர் தசவி முேைிய புைன்கலள கட்டுபடுத்துேல் என்ெ அக்னியில் ச ர்ப்பிக்கிெோர்கள். சிைர் மகட்டல் முேைிய விஷயங்கலள புைன்கள் என்ெ அக்னியில் ச ர்ப்பிக்கிெோர்கள்.

4.27 : சிைர் உணர்தவோளி வசீுகின்ெ ஆன் ோவில் னத்லே நிலைநிருத்துவேோகிய மயோகம் என்ெ அக்னியில் எல்ைோ புைன்களின் தசயல்போடுகலளயும் பிரோணனின் தசயல்போடுகலளயும் ச ர்ப்பிக்கிெோர்கள்.

4.28 : அப்படிமய சுயகட்டுப்போடு உலடய, உறுேியோன சங்கல்பத்லே உலடய சிைர் ேோனத்லே மவள்வியோக தசய்கிெோர்கள். சிைர் ேவத்லே மவள்வியோக தசய்கிெோர்கள். சிைர் மயோகத்லே மவள்வியோக தசய்கிெோர்கள். சிைர் கற்பலேயும் அெிலவ தபறுவலேயும் மவள்வியோக தசய்கிெோர்கள்.

4.29 : உணவு கட்டுப்போடு உலடய சிைர் அபோனோனில் பிரோணலனயும், பிரோனனில் அபோனலனயும் ச ர்ப்பிக்கிெோர்கள். சிைர் பிரோணன் ற்றும் அபோணனின் மபோக்லக ேடுத்து பிரோணோயோ ம் தசய்வேில் ஈடுபடுகிெோர்கள்.சிைர் பிரோணனின் தசயல்போடுகலள பிரோனனில் ச ர்ப்பிக்கிெோர்கள்.

4.30 : மவள்விலய அெிந்ே அலனவரும் மவள்வியோல் குலெகள் நீங்க தபறுகிெோர்கள்.

4.31 : குரு வம்சத்ேில் சிெந்ேவமன ! மவள்வியின் வோயிைோக கிலடக்கின்ெ அமுேத்லே உண்பவர்கள் நித்ேிய தபோருளோன இலெவலன அலடகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

மவள்வியில் ஈடுபடோேவனுக்கு இந்ே உைகம கிலடயோது. ற்ெ உைகம் எங்மக ?

4.32 : இவ்வோறு பைவிே ோன மவள்விகள் மவேங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. அலவ அலனத்தும் தசயல்கலள ஆேோர ோகக்தகோண்டலவ என்று அெிந்துதகோள். இவ்வோறு அெிந்து கர் ேலளயிைிருந்து விடுபடுவோய்.

4.33 : எேிரிகலள வோட்டுபவமன : புெப்தபோருட்களோல் தசய்யபடுகின்ெ யோகத்லேவிட ஞோன மவள்வி சிெப்போனது. அர் ுனோ எல்ைோ தசயல்களும் ஞோனத்ேில் நிலெவலடகிெது.

4.34 : வணங்கியும் மகள்விகள் மகட்டும், பணிவிலட தசய்தும் அந்ே ஞோனத்லே தபெமவண்டும். உண்ல லய அெிந்ே கோன்கள் உனக்கு அந்ே ஞோனத்லே ேருவோர்கள்.

4.35 : அர் ுனோ ! அந்ே ஞோனத்லே தபற்ெோல் ீண்டும் இப்படி குழப்பம் அலடய ோட்டோய். அந்ே ஞோனத்ேின் பயனோல் எல்ைோ உயிர்கலள உன்னிலும் அப்படிமய என்னிலும் கோண்போய்.

4.36 : தபரிய போவம் தசய்ேவனோக இருந்ேோலும், எல்ைோ போவங்கலளயும் ஞோன ோகிய தேப்பத்ேோல் கடப்போய்.

4.37 : அர் ுனோ ! தகோழுந்து விட்டு எரியும் தநருப்பு விெகுகலள எப்படி சோம்பைோக்குகிெமேோ அப்படி ஞோன ோகிய தநருப்பு எல்ைோ விலனபயன்கலளயும் சோம்பைோக்குகிெது.

4.38 : புனிேபடுத்துபவற்றுள் ஞோனத்ேிற்கு இலணயோக எதுவும் இல்லை. மயோகி அந்ே ஞோனத்லே கோை கிர த்ேில் ேன்னுள் அலடகிெோன்.

4.39 : சிரத்லே உலடய, ஞோனத்ேிமைமய கண்ணும் கருத்து ோன, புைன்கலள வசப்படுத்ேிய ஒருவன் ஞோனம் தபறுகிெோன். அேன் கோரண ோக தவகுவிலரவில் ம ைோன அல ேிலய தபறுகிெோன்.

4.40 : அெிவற்ெ, சிரத்லேயில்ைோே சந்மேகவோேி அழிகிெோன். சந்மேகவோேிக்கு இந்ே உைகமும் இல்லை. அந்ே உைகமும் இல்லை, சுகமும் இல்லை.

4.41 : அர் ுனோ ! மயோகத்ேினோல் தசயல்கலள விட்டு ஞோனத்ேினோல் சந்மேகம் நீங்கதபற்று, ஆன் ோவில் நிலைதபற்று நிைத்ேிருப்பவலன தசயல்கள் கட்டுவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

4.42 : இேயத்ேில் இருக்கின்ெ ஆன் ோலவ பற்ெிய, அெியோல யிைிருந்து மேோன்ெிய இந்ே சந்மேகத்லே ஞோன வோளினோல் தவட்டி மயோகத்லே பயிற்சி தசய். பரே குைத்ேில் உேித்ேவமன ! அேற்கோக எழுந்ேிரு.

விளக்கம்

கீலேயின் உண்ல என்ன ? உயிரினங்கள் றுபிெவி உலடயலவ. இலெவலன அலடயும் வலர றுபிெவி நீடிக்கும். பிெவி இருந்ேோல் இெப்பு நிச்சயம். இலெவலன எப்மபோது அலடமவோம் ? உண்ல லய நன்ெோக புரிந்துதகோண்டு உைக நைனுக்கோக ேனக்கு தகோடுக்கப்பட்ட கடல லய தசய்து தகோண்டு ஆனோல் தசயைின் விலளவின் ீது ஆலச / பற்று லவக்கோ ல் இருப்பவன் இலெநிலைக்கு ேகுேியோனவன். அலனத்து கடல கலளயும் தசய்து தகோண்டு அேன் பைலன முற்ெிலும் இலெவனுக்மக அர்பணித்து விட்டு இருக்கமவண்டும். இவ்வோறு இருப்பவன் இந்ே உைகத்ேின் எந்ே போவத்லேயும் அலடய ோட்டோன்.

இந்து ேம் என்ெோல் ேவம் தசய்ய மவண்டும் ேியோனம் தசய்ய மவண்டும் இது ேோன் இந்து ேம் என்று பைரும் நிலனக்கிெோர்கள். இது உண்ல இல்லை. உண்ல என்னதவன்ெோல் ேவம் ேியோனம் சிெந்ேது ேோன் ஆனோல் ேனக்கு தகோடுக்கப்பட்ட மவலைகலள ேிெம்பட தசய்து முடித்ே ஒருவனுக்கு, மவலைகள் இனி இல்லை என்ெ நிலையில் இருக்கின்ெ ஒருவனுக்கு, ேவமும் ேியோனமும் இலெவலன அலடவேற்கு வழியோக அல கிெது.

நிர்ணயிக்கப்பட்ட கடல கள் இருக்கும் பட்சத்ேில் அந்ே கடல கலள விருப்பு தவறுப்பு இல்ைோ ல் கடல யோக நிலனத்து ேிெம்பட தசய்ய மவண்டும். கடல கலள ேிெம்பட தசய்வேன் மூைம கர் மயோகி இலெவலன அலடய முடியும்.

கடல கலள விட்டுவிட்டு ேியோனம் தசய்ேோல் அது மூடனின் தசயல். அது ஒருவலன முன்மனற்ெ போலேயில் தகோண்டு தசல்ைோது.

ேியோனம் மூைம் அேோவது ஞோன ோர்க்கத்ேின் மூைம் இலெவலன அலடபவன் அலடயும் நிலைலய மவலைகலள தசய்பவனும் அலடயைோம். ஆனோல் கடல கலள / மவலைகலள தசய்யும் மபோது அேனோல் விலளயும் பைனில் பற்று லவக்கோ ல் தசய்ேோல் அவனும் ஞோன மயோகி மபோைமவ

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

கருேபடுவோன். ஏதனனில் இவனுக்கு எந்ே விே ஆலசமயோ, தவறுப்மபோ, விருப்மபோ, இல்லை. அலனத்லேயும் ச ோக கருதுகிெோன்.

*** முற்றும் ***

5 . சன்னியோச மயோகம்

( ஒன்லெ மேர்ந்தேடுத்து தசயல்போடு )

5.1 : அர் ுனன் மகட்டது : கிருஷ்ணோ ! தசயல்கலள விடுவது பற்ெியும் தசோல்கிெோய், அமே மவலளயில் கர் மயோகம் தசய்வது பற்ெியும் தசோல்கிெோய். இவற்றுள் எது சிெந்ேது என்று எனக்கு நன்ெோக உறுேி தசய்யப்பட்டுள்ளமேோ அந்ே ஒன்று எனக்கு தசோல்வோய்.

5.2 : பகவோன் தசோன்னது : தசயல்கலள விடுவது, கர் மயோகத்ேில் ஈடுபடுவது ஆகிய இரண்டும் உயர்ந்ே பைலன அளிப்பலவ ேோன். அவற்றுள் தசயல்கலள விடுவலே விட கர் மயோகம் சிெந்ேது.

5.3 : தபருந்மேோள் உலடயவமன ! யோர் தவறுப்பதும் விரும்புவதும் இல்லைமயோ அவமன ிக உயர்ந்ே துெவி. ஏதனனில் இருல கள் அற்ெவன் பந்ேத்ேிைிருந்து எளிேில் விடுபடுகிெோன்.

5.4 : தசயல்கலள விடுவது, தசயல்களில் ஈடுபடுவது இரண்டும் தவவ்மவெோனலவ என்று பக்குவம் தபெோேவர்கள் மபசுகிெோர்கள். அெிவோளிகள் அவ்வோறு மபசுவது இல்லை. இரண்டில் ஏேோவது ஒன்லெமயனும் உரிய முலெயில் கலடபிடித்ேவன் இரண்லடயும் பின்பற்ெிய பைலன அலடகிெோன்.

5.5 : தசயலை விடுபவர்கள் அலடகின்ெ நிலைலய கர் மயோகிகளும் அலடகிெோர்கள். தசயலை விடுவது, தசயைில் ஈடுபடுவது இரண்லடயும் ஒன்ெோக யோர் கோண்கிெோமனோ அவமன கோண்கிெோன்.

5.6 : தபருந்மேோள் உலடயவமன ! தசயல்களில் ஈடுபடோ ல் தசயல்கலள விடுகின்ெ நிலைலய அலடவது கடின ோனது. தசயல்களில் ஈடுபடுகின்ெ சோேகன் விலரவில் இலெவலன அலடகின்ெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

5.7 : தசயலை மயோக ோக தசய்பவன், தூய னத்லே உலடயவன், உடம்லப ேன் கட்டுபோட்டில் லவத்ேிருப்பவன், புைன்கலள தவன்ெவன், ேன் ஆன் ோலவ எல்ைோ உயிர்களுக்கும் ஆன் ோவோக கோண்பவன் தசயைில் ஈடுபட்டோலும் அேனோல் பந்ேத்ேிற்கு உள்ளோவேில்லை .

5.8 – 9 : உண்ல லய உணர்ந்து தசயைில் ஈடுபடுபவன் போர்த்ேோலும் மகட்டோலும், தேோட்டோலும், முகர்ேோலும், உண்டோலும், நடந்ேோலும், தூங்கினோலும், சுவோசித்ேோலும், மபசினோலும், இயற்லக கடன்கலள கழித்ேோலும் , கண் மூடினோலும் புைன்கள் தபோருட்களில் தசயல்படுகின்ென என்று புரிந்துதகோண்டு “ நான் எமதயும் செய்யவில்மல “ என்று நிலனக்க மவண்டும்.

5.10 : இலெவனில் ேன்லன ச ர்ப்பித்து , பற்லெ விட்டு மவலை தசய்பவன், நீரினோல் ேோ லர இலை நலனக்கபடோேது மபோல், போவத்ேோல் போேிக்க படுவேில்லை.

5.11 : தசயைில் தசயைின்ல கோண்கின்ெ கர் மயோகிகள் பற்லெ விட்டு னத்தூய்ல க்கோக உடல், னம், அெிவு என்று தவறு மன புைன்களோல் மவலை தசய்கிெோர்கள்.

5.12 : னம் அடங்கதபற்ெவன் பைலன எேிர்போரோ ல் மவலை தசய்வேோல் ேலடயற்ெ அல ேி தபறுகிெோன். னம் அடங்க தபெோேவன் ஆலச வசப்பட்டு, பைனில் பற்று லவத்து அேன் கோரண ோக பந்ேத்ேிற்கு உள்ளோகிெோன்.

5.13 : சுயகட்டுப்போடு உலடயவன் எல்ைோ தசயல்கலளயும் னத்ேோல் துெந்துவிட்டு எலேயும் தசய்யோேவனோக, எலேயும் தசயவிக்கோேவனோக, ஒன்பது வோசல் தகோண்ட நகர ோன உடம்பில் சுக ோக ேங்கியிருக்கிெோன்.

5.14 : தசயல்கள், தசயல்களுக்கோன தபோறுப்பு, தசயைின் பைன்கலள ஏற்ெல் என்று எலேயும் இலெவன் ந க்கோக லவக்கவில்லை. அலனத்லேயும் இயற்லகமய தசய்கிெது.

5.15 : எங்கும் நிலெந்ேவரோன இலெவன் யோருலடய போவத்லேமயோ புன்னியத்லேமயோ ஏற்றுதகோல்வேில்லை. அெிவு, அெியோல யோல் மூடப்பட்டு இருக்கிெது. அேனோல் நோம் ன யக்கம் அலடகிமெோம்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

5.16 : ஆன் ஞோனத்ேோல் யோருலடய அெியோல அழிக்கபட்டமேோ அவர்களது ஞோனம், சூரியன் ற்ெ தபோருட்கலள கோண தசய்வது மபோல் பரம்தபோருலள கோட்டுகிெது.

5.17 : ஆன் ோவிமைமய புத்ேிலய நிலைக்கதசய்ே, ஆன் ோலவமய ேோங்களோக உணர்கின்ெ, ஆன் ோவிமைமய ஈடுபடுகின்ெ, ஆன் ோலவமய புகைிட ோக தகோண்ட, ஞோனத்ேோல் குற்ெங்கலள மபோக்கிக்தகோண்டவர்கள் ீண்டும் பிெப்பேில்லை.

5.18 : கல்வியும் பணிவும் தபோருந்ேிய சோன்மெோனிலும், பசுவிலும், யோலனயிலும், நோயிலும், நோலய சல த்து உண்பவனிலும் கோன்கள் சோ மநோக்கு உலடயவர்களோக இருக்கிெோர்கள்.

5.19 : யோருலடய னம் ச நிலையில் உறுேியோக இருக்கிெமேோ, அவர்கள் இந்ே பிெவியிமைமய பிெப்பு – இெப்பு என்னும் சுழற்சிலய தவன்றுவிட்டவர்கள். எனமவ குலெகள் அற்ெவரும் ச மநோக்கு உலடயவரு ோன இலெவனில் நிலைதபற்று இருக்கிெோர்கள்.

5.20 : புத்ேி விழித்தேழதபற்ெ, ன யக்கம் அற்ெ, இலெவலன அெிந்ே, இலெவனில் நிலைத்ேிருக்கின்ெ ஒருவன் விரும்புவது கிலடப்பேோல் கிழ்வதும் இல்லை, விரும்போேது கிலடப்பேோல் துயருவதும் இல்லை.

5.21 : புெ விஷயங்களில் பற்ெில்ைோே அவன் , ஆன் ோவில் எந்ே இன்பம் உண்மடோ அந்ே இன்பத்லே அலடகிெோன். இலெவனுடன் ஒன்றுபட்ட நிலையில் குலெவற்ெ இன்பத்லே அலடகிெோன்.

5.22 : குந்ேியின் கமன ! புைன்களின் தேோடர்போல் மேோன்ெிய சுகங்கள் துக்கேிற்மக கோரண ோனலவ, ஆரம்பமும் முடிவும் உலடயலவ. அவற்ெில் ஞோனிகள் இன்புருவேில்லை.

5.23 : உடம்லப விடுவேற்கு முன்பு இங்மகமய ஆலச, மகோபம் மபோன்ெவற்ெோல் எழுகின்ெ மவகத்லே எேிர்தகோள்வேற்கு வல்ைவன் யோமரோ அவமன மயோகி, அவமன இன்பத்லே அனுபவிப்போன்.

5.24 : யோர் ேன்னில் இன்பம் கோன்கின்ெோமனோ, ேன்னில் நிலை தபற்றுள்ளோமனோ, ேன்னுள் ஒளிலய கோண்கின்ெோமனோ, அந்ே மயோகி ட்டும , ேோமன பிரம் ோகி மபரோனந்ேத்லே அலடகிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

5.25 : ( துன்பம் – இன்பம், சூடு – குளிர் மபோன்ெ ) இருல களிைிருந்து விடுபட்ட, புைன்கலள தவன்ெ, எல்ைோ உயிர்களின் நன்ல யில் கிழ்கின்ெ முனிவர்கள் போவங்கள் நீங்கதபற்று பிர ோனந்ேத்லே அலடகிெோர்கள்.

5.26 : ஆலச, மகோபம் ஆகியவற்லெ விட்ட, னம் அடங்கதபற்ெ, ஆன் ோலவ அெிந்ே துெவியருக்கு ம ோட்சம் அருகில் இருக்கிெது.

5.27 -28 : புெ விஷயங்கலள தவளியில் நிறுத்ேி, போர்லவலய புருவ நடுவில் நிறுத்ேி, நோசிகளின் வழியோக சஞ்சரிக்கின்ெ பிரோண அபோனன்கலள ச படுத்ேி புைன், னம், புத்ேி ஆகியவற்லெ வசபடுத்ேி, ஆலச பயம், மகோபம் ஆகியவற்லெ விட்டு முக்ேிலய நோடுகின்ெ மயோகி முக்ேமன ஆவோன்.

5.29 : மவள்வி, ேவம் ஆகியவற்லெ அனுபவிப்பவன் எல்ைோ உைகங்களுக்கும் ேலைவன், எல்ைோ உயிர்களின் நண்பன் என்று என்லன அெிபவன் அல ேிலய அலடகிெோன்.

விளக்கம்

இரண்டு முலெகளில் இலெவலன அலடயைோம். ஒன்று தசயல்கள் எலேயும் தசய்யோ ல் இருப்பது அேோவது ஞோன ோர்க்கம் ( ேியோனம் ). ற்தெோன்று எல்ைோ மவலைகலளயும் தசய்து தகோண்மட இருப்பது அேோவது கர் மயோகம். இரண்டிலும் கட்டோய ோக இலெவலன அலடயைோம்.

இேில் முேைில் கூெிய ஞோன ோர்க்கம் ிகவும் கடின ோனது. அலனத்து தசயல்கலளயும் விட்டு விட்டு னத்லே நிலைபடுத்ேி ேனக்கு உள்மள இேயத்ேில் இருக்கும் ஆன் ோலவ கோண முயை மவண்டும். ம லும் னம் ிகவும் அலைபோயும் ேன்ல உலடயது. அலே ஒரு நிலை படுத்துவது ிகவும் கடினம்.

ஆனோல் கர் மயோகம ோ எளிேில் கலடபிடிக்க கூடியது. அேோவது இேில் உள்ள னிேன் அலனத்து கடல கலளயும் தசய்யைோம் ஆனோல் தசயைின் பைனில் பற்று / ஆலச லவக்க கூடோது. தசயைின் விலளவு சோேக ோக இருந்ேோல் இன்பம் தகோள்வதும் விலளவு போேக ோக இருந்ேோல் துக்கம் தகோள்வதும் கூடோது. இன்பம் - துன்பம் இரண்லடயும் ச ோக கருே மவண்டும். ஏதனனில் இது ேோன் இயற்லக. இது ோெி ோெி ஏற்பட்டுக்தகோண்மட இருக்கும். இப்படி பைனில் விருப்பம் தகோள்ளோ ல்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

இருப்பேோல் இந்ே னிேன் எந்ே போவத்ேிற்கும் உள்ளோகோ ல் தூயவனோக இருந்து இலெவலன முழுவதும் அெிந்து அவலர மநோக்கி முன்மனறுகிெோன்.

ம லும் அலனத்ேிலும் இலெவன் இருக்கிெோர். ஆலகயோல் நண்பன் – பலகவன், நோய், ோ ிசம் உண்பவன், அலசயும் தபோருள், அலசயோ தபோருள், ண், கல், தபோன் அலனத்லேயும் ச ோக கோண மவண்டும். முற்ெிலும் உண்ல லய உணர்ந்ே னிேன் இவ்வோறு கோண்கின்ெோன்.

*** முற்றும் ***

6 . ேியோன மயோகம்

( னத்லே வசபடுத்து )

6.1 : பகவோன் தசோன்னது : தசய்ய மவண்டிய தசயல்கலள யோர் கர் பைலன எேிர்போரோ ல் தசய்கிெோமனோ அவமன துெவி, அவமன மயோகி, அக்னி சம்பந்ே ோன கிரிலயகள் தசய்யோேவமனோ, தசயல்களில் ஈடுபடோேவமனோ இல்லை .

6.2 : அர் ுனோ ! எலே துெவு என்று தசோல்கிெோர்கமளோ அலே மயோகம் என்று அெிந்துதகோள். ஏதனனில் சங்கல்பத்லே விடோே யோரும் மயோகி ஆவேில்லை.

6.3 : ேியோன மயோகத்லே நோடுகின்ெ முனிவனுக்கு தசயல்கள் வழி என்று தசோல்ைபடுகிெது. அவமன ேியோன மயோக நிலைலய அலடந்து விட்டோல் தசயைின்ல வழியோக அல கிெது.

6.4 : எப்மபோது புைன்கள் நோடுகின்ெ தபோருட்களில் ஒருவன் ஆலச லவப்பேில்லைமயோ , தசயைில் பற்று லவப்பேில்லைமயோ, எல்ைோ நுண்நிலை ஆலசகலளயும் விட்டுவிடுகின்ெ அவன் ேியோனமயோக நிலைலய அலடந்து விட்டவன்.

6.5 : உன்மன உன்னாமலமய உயர்த்திக்சகாள். உன்மன இழிவு படுத்தாமத. நீமய உனக்கு நண்பன். நீமய உனக்கு பமகவன்.

6.6 : ேன்லன தவன்ெவன் ேனக்கு நண்பன் , ேன்லன தவல்ைோேவன் ேனக்கு ேோமன பலகவன் மபோல் பலகல யில் இருக்கிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.7 : ேன்லன தவன்ெவனுக்கு , னம் தேளிந்ேவனுக்கு, குளிர் – சூடு, இன்பம் – துன்பம், ோனம் – அவ ோனம் மபோன்ெ இருல களில் இலெவுணர்வு நிலைத்ேிருக்கும்.

6.8 : ஞோன, விஞ்ஞோன அனுபவங்களின் வோயிைோக ேிருப்ேி அலடந்ேவன், னச்சஞ்சைம் இல்ைோேவன், புைன்கலள தவன்ெவன், ண், கல், தபோன் இவற்லெ ச ோக போர்ப்போன்.— இத்ேலகயவன் மயோகி என்று தசோல்ைபடுகின்ெோன்.

6.9 : நல்ை உள்ளம் பலடத்ேவன், நண்பன், பலகவன், ஒதுங்கி இருப்பவன், நடுநிலை வகிப்பவன், தவறுப்புக்கு உரியவன், உெவினர், நல்ைவன், போவி என்று அலனவரிடமும் ச புத்ேிலய உலடயவன் ம ைோனவன் .

6.10 : ேியோன மயோகத்லே நோடுபவன் யோரும் கோணோ ல் ேனியோக இருந்துதகோண்டு, புைன்கலளயும் உடம்லபயும் வசபடுத்ேி, ஆலசகலள விட்டு உலடல கள் எதுவும் இல்ைோேவனோக னத்லே ஒன்று ேிரட்ட மவண்டும்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.11 – 12 : அலசயோேதும், அேிக உயர ோகமவோ அேிகம் ேோழ்ந்ேேோகமவோ அல்ைோேதும், துணி, மேோல், ேர்ப்லபப்புல் இவற்லெ ம மை உலடயது ோன இருக்லக ஒன்லெ ஒரு சுத்ே ோன இடத்ேில் ேனக்கோக ஏற்படுத்ேி தகோள்ள மவண்டும். அேில் அ ர்ந்து னத்லே ஒருல படுத்ேி, தபோெிபுைன்களின் தசயல்கலள அடக்கி, னத்தூய்ல க்கோக ேியோன மயோகம் பழக மவண்டும்.

6.13 : உடம்பு, ேலை, கழுத்து இவற்லெ மநரோகவும் அலசயோ லும் லவத்து தகோண்டு, உறுேியோக அ ர்ந்து, சற்று முற்றும் போர்க்கோ ல் ேன்னுலடய மூக்கு நுனிலய போர்க்க மவண்டும்.

6.14 : என்லன குெிக்மகோளோக தகோண்டு அல ேியோன உள்ளத்துடன், பய ின்ெி, பிரம் ச்சரிய விரேத்துடன் னத்லே வசபடுத்ேி என்னிடம் லவத்து, ஆர்வத்துடன் அ ர்ந்ேிருக்க மவண்டும்.

6.15 : இவ்வோறு னத்லே ஒன்று ேிரட்டி, அேலன வசபடுத்ேிய மயோகி, என்னிடம் உள்ளதும் முக்ேியில் நிலெவுருவது ோன அல ேிலய அலடகிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.16 : அர் ுனோ ! அேிக ோக உண்பவனுக்கு ேியோன மயோகம் இல்லை, எதுவும் உன்னேவனுக்கும் இல்லை, அேிக ோக உெங்குபவனுக்கும் இல்லை, அேிக ோக விழித்ேிருப்பவனுக்கும் இல்லை.

6.17 : உணவிலும் உடற்பயிற்சியிலும் அளவுடன் இருப்பவனுக்கு, தசயல்களில் அளவுடன் ஈடுபடுபவனுக்கு, உெங்குவேிலும் விழித்ேிருப்பேிலும் அளவுடன் இருப்பவனுக்கு ேியோன மயோகம் துன்பத்லே மபோக்குவது ஆகிெது.

6.18 : யோருலடய னம் எல்ைோ ஆலசகளிைிருந்தும் விடுபட்டு, நன்ெோக வசபடுத்ேபட்டு ஆன் ோவிமைமய நிலைதபருகிெமேோ அவன் ேியோன மயோகி என்று தசோல்ைபடுகிெோன்.

6.19 : ஆன் ேியோனம் தசய்கின்ெ ேியோன மயோகியின் அடங்கிய னத்ேிற்கு கோற்ெில்ைோே இடத்ேில் இருக்கின்ெ ேீப சுடர் உவல யோக தசோல்ைபடுகிெது.

6.20 : ேியோனத்ேோல் வசபடுத்ேபட்ட னம் எப்மபோது ஓய்வு தபறுகிெமேோ, எப்மபோது புத்ேியோல் ஆன் ோலவ கோண்கிெோமனோ, அப்மபோது அவன் ஆன் ோவில் கிழ்கிெோன்.

6.21 : புத்ேியோல் அெிய ேக்கதும், புைன்களுக்கு அப்போற்பட்டதும், முடிவில்ைோேது ோன இன்பம் எதுமவோ அேலன ேியோன மயோகி அெிகிெோன். அேில் நிலைதபற்று, அந்ே ஆன் ோவிைிருந்து விைகோேிருக்கிெோன்.

6.22 – 23 : எலே அலடந்ே பிெகு அலேவிட அேிக ோன மவறு ைோபத்லே நிலனப்பேில்லைமயோ, எேில் நிலைதபருவேோல் ிக தபரிய துக்கத்ேோலும் அலைகழிக்கபடுவேில்லைமயோ, துக்கத்ேின் தேோடர்பற்ெ அதுமவ ேியோன மயோகம் என்று அெிந்துதகோள். அந்ே மயோகத்லே உறுேியுடன் கைங்கோே தநஞ்சத்துடனும் தசய்ய மவண்டும்.

6.24 – 25 : சங்கல்பேிைிருந்து மேோன்றுகின்ெ ஆலசகள் அலனத்லேயும் முற்ெிலும் விட்டு, புைன்கலள னத்ேோல் எல்ைோ பக்கங்களிைிருந்தும் நன்ெோக கட்டுபடுத்ேி , உறுேியுடன் கூடிய புத்ேியோல் னத்லே ஆன் ோவில் நிலைதபெ தசய்து சிறுது சிெிேோக ஓய்வு தபெ மவண்டும் . மவறு எலேயும் நிலனக்க கூடோது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.26 : அலைபோய்வதும், ஒரு நிலையில் நிற்கோேது ோன னத்லே, அது எந்தேந்ே கோரணங்களோல் அலைகிெமேோ, அவற்ெிைிருந்து ீட்டு ஆன் ோவில் தகோண்டு வர மவண்டும்.

6.27 : ிகவும் சோந்ே ோன னத்லே உலடய, ரம ோ குணத்ேின் மவகம் ேணிந்ே, தூய, இலெ நிலையில் இருக்கின்ெ இத்ேலகய ேியோன மயோகிலய ேோன் ிக ம ைோன இன்பம் வந்ேலடகிெது.

6.28 : இவ்வோறு எப்மபோதும் ஆன் ோவில் ஒருல ப்பட்டு புனிேம் தபற்ெ மயோகி, இலெவனின் தேோடர்போல் வருகின்ெ முடிவற்ெ இன்பத்லே எளிேில் அலடகின்ெோன்.

6.29 : மயோகத்ேில் நிலைதபற்ெ எல்ைோவற்ெிலும் ச மநோக்கு உலடய ஒருவன் ேன்லன எல்ைோ உயிர்களிலும், ேன்னிடம் எல்ைோ உயிர்கலளயும் கோண்கின்ெோன்.

6.30 : யோர் என்லன எல்ைோவற்ெிலும் , எல்ைோவற்லெ என்னிலும் கோண்கின்ெோமனோ அவனுக்கு நோன் லெவேில்லை, அவனும் எனக்கு லெவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.31 : எல்ைோ உயிர்களிலும் இருக்கின்ெ என்லன ஒமர இலெவனோக கண்டு , அேில் நிலைத்ேிருந்து யோர் வழிபடுகிெோமனோ, அந்ே மயோகி எந்ே நிலையில் இருந்ேோலும் என்னிடம இருக்கிெோன்.

6.32 : அர் ுனோ ! அலனத்லேயும் ேன்லன மபோல் கருேி, சுகத்லேயும் துக்கத்லேயும் யோர் ச ோக கோண்கின்ெோமனோ அந்ே மயோகி ம ைோனவனோக கருேபடுகிெோன்.

6.33 : அர் ுனன் தசோன்னது : கிருஷ்ணோ ! என் னம் சஞ்சை ோக உள்ளது. எனமவ நீ கூெிய ச மநோக்கு என்ெ மயோகம் என்னில் உறுேியோக நிலைக்கும் என்று மேோணவில்லை.

6.34 : கிருஷ்ணோ ! னம் அலைபோயும் ேன்ல உலடயது, கைக்கம் ேருவது, ிகுந்ே ஆற்ெல் வோய்ந்ேது. னத்லே வசபடுத்துவது கோற்லெ கட்டுபடுத்துவது மபோல் கடினம் என்று மேோன்றுகிெது.

6.35 : பகவோன் தசோன்னது : தபரிய மேோள்கலள உலடயவமன ! குந்ேியின் கமன ! னம் அடக்க முடியோேது, அலைபோயகூடியது என்பேில்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

சந்மேக ில்லை. ஆனோல் பயிற்சியோலும் லவரோக்கியத்ேோலும் அலே வசபடுத்ேிவிடைோம்.

6.36 : னத்லே வசபடுத்ேமுடியோேவனோல் ேியோன மயோக நிலைலய அலடய முடியோது. ( லவரோக்கியம் கைந்ே பயிற்சி என்கின்ெ ) வழியில் னத்லே வசபடுத்ேி, முயற்சி தசய்பவனோல் அது முடியும் என்பது எனது கருத்து.

6.37 : அர் ுனன் மகட்டது : கிருஷ்ணோ ! னசஞ்சைத்ேின் கோரண ோக ஒருவன் ேனது பயிற்சிகலள சரிவர தசய்யவில்லை. அேன் கோரண ோக அவனோல் நிலெநிலைலய அலடய முடியவில்லை. ஆனோல் அவனிடம் சிரத்லே உள்ளது. அத்ேலகயவனின் கேி என்ன ?

6.38 : கிருஷ்ணோ ! இலெதநெியில் ேவெியவன் ஆேோரம் இல்ைோ ல் ( இம்ல , றுல ) இரண்டும் கிலடக்கோ ல் சிேெிய ம கம் மபோல் அழிந்து மபோகிெோன் அல்ைவோ ?

6.39 : கிருஷ்ணோ ! எனது இந்ே சந்மேகத்ேிற்கு குலெவின்ெி விளக்க ேகுந்ேவன் நீமய. இந்ே சந்மேகத்லே விளக்குவேற்கு உன்லன ேவிர மவறு யோரும் இல்லை.

6.40 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! ( இலெதநெியிைிருந்து வழுவ மநர்ந்ேோலும் ) அவனுக்கு இங்மகோ று உைகிமைோ அழிவு என்பமே இல்லை. கமன ! நன்ல தசய்கின்ெ யோரும் இழிநிலைலய அலடவேில்லை.

6.41 : இலெதநெியிைிருந்து வழுவியவன் புண்ணியம் தசய்ேவர்கள் இருக்கின்ெ உைகங்கலள அலடந்து அங்மக நீண்ட கோைம் வோழ்ந்ே பிெகு, தசல்வம் நிலெந்ே நல்ைவர்களின் வடீ்டில் பிெக்கிெோன்.

6.42 : அல்ைது அெிஞர்களோகிய மயோகிகளின் குைத்ேில் பிெக்கின்ெோன். இது மபோன்ெ பிெவி உைகில் ிகவும் அரியது.

6.43 : குரு வம்சத்ேில் பிெந்ேவமன ! முற்பிெவியில் கிலடத்ே அெிவும் அந்ே பிெவியில் அவனுடமனமய இருக்கிெது. எனமவ நிலெநிலைலய அலடவேற்கு அேிக முயற்சி தசய்கிெோன்.

6.44 : அவன் முயற்சி தசய்யோவிட்டோலும் முற்பிெவியின் பயிற்சியோமைமய இழக்கபடுகிெோன். மயோகத்ேின் ஆரம்ப நிலை சோேகன் கூட விலனபயலன கடந்து விடுகிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

6.45 : ிகவும் போடுபட்டு சுயமுற்சியுடன் சோேலனகளில் ஈடுபடுகின்ெ மயோகி அேன் பிெகு குலெகள் நீங்க, பை பிெவிகளில் தேோடர்ந்ே முயற்சிகளின் நிலெலவ தபற்று ம ைோன நிலைலய அலடகிெோன்.

6.46 : ேியோன மயோகி ேபஷ்விகலள விட அெிஞர்கலள விட தசயைில் ஈடுபடுபவர்கலள விட ம ைோனவோன், எனமவ அர் ுனோ மயோகி ஆவோய்.

6.47 : யோர் தசயல்ேிென் கைந்ே நம்பிக்லகயுடன் என்லன வழிபடுகிெோமனோ, அவன் எல்ைோ மயோகிகலளயும் விட ம ைோனவன் என்பது என் கருத்து.

விளக்கம்

ேியோன மயோகம் அேோவது னத்லே அல ேியோக்குேல். அலைபோயும் ேன்ல யுலடய னத்லே அடக்கி ஆளுேல். எவ்வோறு இலே அலடய முடியும். அலனத்து கடல கலளயும் / மவலைகலளயும் தசய்து தகோண்மட ஆனோல் எந்ே விே ஆலசயும் இல்ைோ ல் விருப்பு தவறுப்பு இல்ைோ ல் இருக்கின்ெ ஒருவனின் னநிலை ேோனோகமவ ன அல ேிலய தபரும். சஞ்சைங்கள் இல்ைோ ல் இருக்கும்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

இந்ே நிலைலய அலடந்ே ஒருவன் நிரந்ேர ோன அந்ே ஆன் ோலவ கண்டு ன அல ேிலய தபறுவோன். இவ்வோறு தவறுப்பு விருப்பு எந்ேவிே தசயல்களிலும் நிகழ்வுகளிலும் இல்ைோே ஒருவன் எப்மபோதும் இலெயுணர்வில் இருப்போன். அேோவது சூடு – குளிர், நண்பன் – பலகவன், இன்பம் – துன்பம் இது மபோன்ெ இருல களில் ச ோக இருப்போன்.

ம லும் ேியோன மயோகம் பழக மவண்டும் என்ெோல் க்கள் கூட்டம் இல்ைோே இடத்ேிற்கு தசன்று சற்று உயர ோன இருப்பிடம் அல த்து அேன் ீது மநரோக அ ர்ந்து அல ேியோக இருந்து னத்லே எேிலும் அலைபோய விடோ ல் புத்ேியோல் ேனது உள்மள இருக்கும் ஆன் ோலவ கோண முயை மவண்டும். இவ்வோறு கண்டுவிட்டோல் அலே விட ம ைோன இன்பம் எதுவும் இல்லை என்பது புரிந்து விடும். இப்படி ேியோனம் தசய்ய மவண்டும் என்ெோல் அளவோக உண்ணவும் உெங்கவும் மவண்டும்.

இப்படி ேியோன நிலைலய அலடந்து விட்டோல் எல்ைோ உயிர்களிலும் ஆன் வடிவில் இருப்பது பகவோன் என்பது புரிந்துவிடும். எல்ைோ உயிர்களிடமும் அன்போக நடந்து தகோள்வோன். அலனத்தும இலெவனின் வடிவம் என்பது புரிந்துவிடும். ம லும் இந்ே பிெவியில் ஒருவன் நல்ை கோரியங்கள் பை தசய்து ேியோனம் தசய்து இலெநிலைலய அலடய முயற்சி தசய்து தகோண்டு இருக்கும் மபோது இெந்துவிட்டோல் அவன் ீண்டும் நல்மைோர்கள் த்ேியில் பிெந்து முற்பிெவியில் போேியில் விட்ட முயற்சிலய ீண்டும் தேோடர்ந்து தசய்து அவன் இலெவலன அலடவோன். ஒரு பிெவியிைிருந்து ருபிெவிக்கு தசல்லும் மபோது முந்ேய பிெவியின் குணமும் மசர்ந்மே வரும். பூவில் உள்ள னம் கோற்மெோடு மசர்ந்து தசல்வது மபோல் னிேன் இெக்கும் மபோது அவனுலடய குணமும் ஆன் ோமவோடு தசல்லும். றுபிெவிலய அேனுடன் தேோடருவோன்.

*** முற்றும் ***

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

7 . ஞோன விஞ்ஞோன மயோகம்

( எங்கும் இலெவன் )

7.1 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! என்னிடம் னத்லே லவத்து என்லன சோர்ந்து, மயோகத்ேில் ஈடுபட்டு, என்லன சந்மேகத்ேிற்கு இட ின்ெி எப்படி முற்ெிலு ோக அெிவது என்பலே தசோல்கிமென் மகள்.

7.2 : விஞ்ஞோனத்துடன் கூடிய இந்ே ஞோனத்லே நோன் உனக்கு முழுல யோக கூறுகிமென். இலே அெிந்ேோல் ம லும் அெிவேற்கு எதுவும் போக்கியிருக்கிெது.

7.3 : ஆயிரக்கணக்கோன னிேர்களுள் யோமரோ ஒருவன் இலெ நிலைக்கோக முயல்கிெோன். அவர்களிலும் யோமரோ ஒருவன் ேோன் என்லன உள்ளது உள்ளபடி அெிகிெோன்.

7.4 : ண், நீர், ேீ, கோற்று, ஆகோசம், னம், புத்ேி, அகங்கோரம் என்று இந்ே எட்டு விே ோக பிரித்ேிக்கின்ெ சக்ேி என்னுலடயமே.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

7.5 : ஆனோல், தபருந்மேோள் உலடயவமன ! இது சோேோரண சக்ேி இேிைிருந்து மவெோனதும் வோழ்க்லகக்கு ஆேோர ோனது ோன எனது ம ைோன சக்ேிலய அெிவோயோக . அேனோல் ேோன் இந்ே உைகம் ேோங்கபடுகிெது.

7.6 : எல்ைோ உயிர்களும் இந்ே இரண்டு சக்ேியிைிருந்தும் மேோன்ெியலவ என்று அெிந்துதகோள். பிரபஞ்சம் முழுவேின் மேோற்ெத்ேிற்கும், அதுமபோமைமவ ஒடுக்கத்ேிற்கும் நோமன கோரணம்.

7.7 : அர் ுனோ ! எனக்கு ம ைோனது எதுவும் இல்லை. இருப்பலவ எல்ைோம் நூைில் ணிகள் மபோல் என்னில் மகோர்க்கபட்டிருக்கின்ென.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

7.8 : அர் ுனோ ! நோன் ேண்ணரீில் ேண்ணரீ்த்ேன்ல யோகவும், சந்ேிர சூரியர்களில் ஒளியோகவும், மவேங்களில் ஓங்கோர ோகவும், ஆகோசத்ேில் ஒளியோகவும், உயிரினங்களில் உயிர்ேன்ல யோகவும் இருக்கிமென்.

7.9 : ண்ணில் நறு ன ோகவும், ேீயில் மே சோகவும் இருக்கிமென், உயிரினங்களின் வோழ்க்லகயோகவும், ேபஷ்விகளின் ேவ ோகவும் இருக்கிமென்.

7.10 : அர் ுனோ ! உயிர்கள் அலனத்ேின் நிலையோன பிெப்பிடம் நோன் என்று அெிந்துதகோள். நோன் அெிவோளிகளில் அெிவோகவும் ம மைோரில் ம ன்ல யோகவும் இருக்கிமென்.

7.11 : பரே குைத்ேில் சிெந்ேவமன ! நோன் பைசோைிகளில் விருப்பு தவறுப்பு அற்ெ வைில யோகவும், உயிர்களில் ேர் த்ேிற்கு முரண்படோே ஆலசயோகவும் இருக்கிமென்.

7.12 : எலவ சத்வகுண தபோருட்கமளோ, எலவ ரம ோகுண ற்றும் ேம ோகுண தபோருட்கமளோ அலவ அலனத்தும் என்னிட ிருந்மே மேோன்ெியலவ . அலவ என்னிடம் உள்ளன. ஆனோல் நோன் அவற்ெில் இல்லை.

7.13 : இந்ே எல்ைோ உைகமும் மூன்று குணங்களோகிய தபோருட்களோல் ேி யங்கி, இவற்ெிக்கு ம ைோனவனோகவும் அழிவற்ெவனோகவும் இருக்கின்ெ என்லன அெிவேில்லை.

7.14 : குணங்களோல் ஆன இந்ே எனது ோலய தேய்வகீ ோனது. கடக்க முடியோேது. ஆனோல் யோர் என்லனமய சரணலடகிெோர்கமளோ அவர்கள் இந்ே ோலயலய கடக்கிெோர்கள்.

7.15 : ேீயவர், மூடர், இழிந்ேவர், ன யக்கத்ேோல் அெிவிழந்ேவர், அசுர இயல்பினர் ஆகிமயோர் என்லன நோடுவேில்லை.

7.16 : பரே குைத்ேில் சிெந்ேவனோன அர் ுனோ ! துன்பத்ேில் வோடுபவன், அெிலவ நோடுபவன், தபோருலள மேடுபவன், உண்ல லய அெிந்ேவன் என்று நோன்கு விே ோன நல்ைவர்கள் என்லன வழிபடுகிெோர்கள் .

7.17 : அவர்களுள், என்தென்றும் என்லன நோடி ஒரு னேோக பக்ேி தசய்கின்ெ ஞோனி சிெந்ேவன். ஏதனனில் உண்ல லய அெிந்ே அவனுக்கு நோன் ிகவும் பிரிய ோனவன், அவனும் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

7.18 : இவர்கள் எல்மைோரும் நல்ைவர்கமள . ஆனோல் உண்மைமய அறிந்தவனும் நானும் ெைமை. இது எனது கருத்து. ஏதனனில் னம் நிலைதபற்ெ அவன் ிக ம ைோன கேியோகிய என்லனமய சோர்ந்து இருக்கிெோன்.

7.19 : பை பிெவிகளின் முடிவில் ஞோனி, எல்ைோம் இலெ வடிவம என்று கண்டு என்லன வந்ேலடகிெோன். அத்ேலகய கோலன கோண்பது ிகவும் அரிது.

7.20 : இயற்லகயோன னமபோக்கினோல் தூண்டப்பட்டு, தவவ்மவறு ஆலசகளோல் ேி யங்கியவர்கள் அந்ேந்ே ஆலசகளுக்கு ஏற்ப பை மேவலேகலள வழிபடுகின்ெனர்.

7.21 : எந்தேந்ே பக்ேன் எந்தேந்ே மேவலேலய நம்பிக்லகயுடன் வழிபட விரும்புகிெோமனோ, அவர்களின் அந்ே நம்பிக்லகலய நோன் உறுேி உலடயேோக தசய்கிமென்.

7.22 : அந்ே பக்ேன் நம்பிக்லகயுடன் அந்ே மேவலேலய வழிபடுகிமென். அந்ே மேவலேயின் மூைம் ேன் ஆலசகள் நிலெமவெ தபறுகிெோன். எனினும் அந்ே ஆமெகமள நிமறமவற்றுபவன் நாமன.

7.23 : அெிவு குலெந்ேவர்களோகிய அவர்கள் தபறுகின்ெ பைன் எல்லைக்கு உட்பட்டது. மேவலேகலள வழிபடுபவர்கள் மேவலேலய அலடகிெோர்கள். என் பக்ேர்கள் என்லனமய அலடகிெோர்கள்.

7.24 : அழிவற்ெதும், இலணயற்ெது ோன எனது ம ைோன நிலைலய அெியோே மூடர்கள் தவளிப்பட்டு மேோன்ெோே என்லன புைன்களுக்கு தேன்படும் இயல்லப அலடந்ேேோக நிலனக்கின்ெனர்.

7.25 : மயோக ோலயயோல் நன்ெோக லெக்கப்பட்டுள்ள நோன் எல்மைோருக்கும் தேரிவேில்லை. நோன் பிெப்பற்ெவன், நோன் அழிவற்ெவன் என்பலே அெிவற்ெ இந்ே உைகம் தேரிந்துதகோல்வேில்லை.

7.26 : அர் ுனோ ! தசன்ெலவ, இருப்பலவ, வருபலவ ஆகிய உயிர்கள் அலனத்லேயும் நோன் அெிமவன், ஆனோல் என்லன யோரும் அெிவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

7.27 : எேிரிகலள வோட்டுகின்ெ அர் ுனோ ! விருப்பு தவறுப்பினோல் மேோன்றுகின்ெ இருல யக்கத்ேோல் எல்ைோ உயிர்களும் பிெக்கும் மபோமே தபரும் யக்கத்ேில் ஆழ்ந்துள்ளன.

7.28 : எந்ே புண்ணியசோைிகளுக்கு போவம் ேீர்ந்துவிட்டமேோ, அவர்கள் இருல யக்கத்ேிைிருந்து விடுபட்டு, ன உறுேியுடன் என்லன வழிபடுகின்ெனர்.

7.29 : மூப்பு ற்றும் ரணத்ேிைிருந்து விடுபடுவேற்கோக என்லன சரணலடந்து யோர் முயற்சி தசய்கிெோர்கமளோ அவர்கள் இலெவலனயும் ஆன் ோ ற்றும் கர் ம் பற்ெிய அலனத்லேயும் அெிகிெோர்கள்.

7.30 : யோர் என்லன அேிபூேம், அேிதேய்வம், அேியஜ்ஞம் இவற்றுடன் மசர்ந்ேவனோக அெிகிெோர்கமளோ, நிலைதபற்ெ னத்லே உலடய அவர்கள், ரண மவலளயிலும் என்லன அலடகிெோர்கள்.

விளக்கம்

ண், நீர், ேீ, கோற்று, ஆகோசம், னம், புத்ேி, அகங்கோரம் இந்ே எட்டு சக்ேிகளும் இலெவனிட ிருந்து வந்ேமே. இது ிகவும் சோேோரண சக்ேி. இலே விட ம ைோன சக்ேி ஒன்று இலெவனிட ிருக்கிெது. அேனோல் ேோன் அலனத்து உயிலரயும் அவர் ேோங்குகிெோர். அலனத்தும் இலெவனிடத்ேிமைமய இருக்கிெது. எல்ைோம இலெவன் ேோன். அவர்

ேண்ணரீில் -- ேண்ணரீ் ேன்ல யோகவும்,

சந்ேிர சூரியர்களில் – ஒளியோகவும்,

மவேங்களில் – ஓங்கோர ோகவும்,

ஆகோசத்ேில் –- ஒளியோகவும்,

உயிரினங்களில் -- உயிர் ேன்ல யோகவும், வோழ்க்லகயோகவும்,

ண்ணில் –- நறு ண ோகவும்,

ேீயில் – மே சோகவும்,

ேபஷ்விகளில் – ேவ ோகவும்,

அெிவோளிகளில் – அெிவோகவும்,

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

ம மைோரில் – ம ன்ல யோகவும்,

பைசோைிகளில் -- வைில யோகவும்,

உயிர்களில் – முரண்படோே ஆலசயோகவும்

இருக்கிெோர்.

இப்படி இருந்தும் இலெவலன நோம் அெியோ ல் ேி யங்கி மபோகிமெோம். இேற்கு கோரணம் மூன்று குணங்கள் சத்வம், ரோ சம், ேோ சம். இலவகளோல் ேோன் நோம் ேி யங்குகிமெோம். இந்ே குணங்களினோல் போேிக்கப்படோ ல் இருந்துதகோண்டு இலெவலனமய கேி என்று சரணலடந்ேோல் இலெவலன அலடயைோம். சத்வ குணம் சுகத்லே மேடி அலைய லவக்கும். அவற்ெிக்கு இடம் தகோடுக்க கூடோது. ரோ சம் கர் த்லே / மபரோலசயோல் தூண்டப்பட்ட மவலைலய தசய்ய தூண்டும். இவற்ெிக்கு இடம் தகோடுக்க கூடோது. ேோ ச குணம் மசோம்மபெி ேனத்லே ஏற்படுத்தும் இவற்ெிக்கு இடம் தகோடுக்க கூடோது. இப்படி குணங்களுக்கு உட்படோ ல் இலெவலன எப்மபோதும் நிலனத்து அவலர சரணலடந்ேோல் இலெவலன அலடயைோம். அவலர அலடந்து விட்டோல் ீண்டும் பிெவி எடுக்கோ ல் நிரந்ேர ோன இலெமைோகத்ேில் சுக ோக இருக்கைோம். இது ேோன் அலனத்து உயிரினத்ேின் உயர்ந்ே மநோக்க ோக இருக்க மவண்டும்.

உண்ல யோன அெிவு (அல்ைது ) ஞோனம் என்பது என்ன ?

உள்ளலே உள்ளபடி அெிந்து தகோல்வது ேோன். இங்கு இருப்பது அலனத்தும் இலெவனின் வடிவம் என்பலே தேரிந்துதகோள்ள மவண்டும். நண்பன், பலகவன், ஆடு, ோடு, ிருகம், லை, ரம் அலனத்தும இலெவனின் வடிவம என்பலே புரிந்து தகோண்டோல் ந க்கு எேன் ீதும் விருப்பு தவறுப்பு ஏற்படோது. ஆனோல் ோலய என்ெ ேிலரயினோல் உண்ல லெக்கபட்டிருப்பேோல் நோம் உண்ல லய கோண முடியோ ல் மபோகிெது. இலே பக்ேியின் மூைம் உணரைோம். இங்மக கோணும் அலனத்தும் அழியும் ேன்ல உலடயது. அேன் உள்மள இருக்கும் ஆத் ோ நிரந்ேர ோக இருக்கும். அவர் ேோன் இலெவன். ஞோனம் தபற்ெ னிேனின் கண்களுக்கு எங்கும் இலெவன் கோணபடுவோர். ஞோனத்ேோல் ட்டும இலே அெியமுடியும்.

ம லும் இந்ே உைகில் பை கடவுள் பை தேய்வம் இருப்பேோக எண்ணி அவரவர் இஷ்டபடி பை தேய்வங்கலள பை முலெகளில் வழிபடுகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

இேில் எந்ே ேவறும் இல்லை. ஆனோல் அவர்கள் தசய்யும் அலனத்து வழிபோடும் இலெவலனமய ( நோரோயணலனமய ) அலடகிெது. ஞோனம் இல்ைோேேோல் அவர்கள் பை தேய்வம் இருப்பேோக நிலனக்கிெோர்கள். பை உருவங்களில் கோணபட்டோலும் பிளவுபட்டது மபோல் பை இடங்களில் கோணபட்டோலும் அவர் முழுல யோனவர். ம லும் பக்ேர்களின் மேலவகலள நிலெமவற்றுபவரும் அவமர.

உப தேய்வங்கலள வழிபடுபவர்கள் உபதேய்வங்கலள அலடவோர்கள். பரம்தபோருலள வழிபட்டோல் அவர்கள் அந்ே நோரோயணலனமய அலடவோர்கள். இவலர அலடந்ேோல் பிெப்பு இெப்பு என்ெ சுழற்சி முடிவு தபரும்.

*** முற்றும் ***

8. அக்ஷர ப்ரஹ் மயோகம்

( ரணத்ேிற்கு பின்னோல் )

8.1 : அர் ுனன் மகட்டது : னிேருள் சிெந்ேவமன ! பிரம் ம் எது ? ஆன் ோ எது ? அேிபூேம் எது ? அேிதேய்வம் என்று எது தசோல்ைபடுகிெது ?

8.2 : கிருஷ்ணோ ! இந்ே உடம்பில் அேியஜ்ஞன் யோர் ? அவர் எப்படி இருக்கிெோர்?, சுயகட்டுப்போடு உலடயவர்கள் ரண கோைத்ேிலும் உன்லன எப்படி நிலனக்கிெோர்கள் ?

8.3 : பகவோன் தசோன்னது : பிரம் ம் அழிவற்ெது, ம ைோனது, அேன் இயல்பு ஆன் ோ என்று தசோல்ைபடுகிெது. உயிர்கலள உண்டோக்கி வளர தசய்வேோகிய மவள்வி கர் ம் எனபடுகிெது.

8.4 : உடல் ேரித்ேவர்களுள் உயர்ேவமன ! அழியும் தபோருள் அேிபூேம் எனபடுகிெது. உடம்பில் உலெபவன் அேிதேய்வம், இந்ே உடம்பில் அேியஜ்ஞ ோக நோமன இருக்கின்மென்.

8.5 : ரண கோைத்ேில் யோர் என்லனமய நிலனத்ேவோறு உடம்லப விட்டு தசல்கிெோமனோ அவன் என் நிலைலய அலடகின்ெோன். இேில் சந்மேகம் இல்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

8.6 : குந்ேியின் கமன ! இறுேி கோைத்ேில் எந்ே தபோருலள நிலனத்ேவோறு ஒருவன் உடம்லப விடுகின்ெோமனோ, எப்மபோதும் அந்ே தபோருலளமய நிலனக்கின்ெ அவன் அந்ே தபோருலளமய அலடகின்ெோன்.

8.7 : எப்மபோதும் என்லன நிலனத்ேவோறு மபோர் தசய், என்னிடம் னத்லேயும் புத்ேிலயயும் ச ர்ப்பணம் தசய்வேோல் சந்மேக ின்ெி என்லனமய அலடவோய்.

8.8 : அர் ுனோ ! னத்ேோல் மவறு எலேயும் நோடோ ல் ம ைோன ஒளி ய ோன இலெவலன இலடவிடோ ல் ேியோனிப்பவன் அவலர அலடகிெோன்.

8.9 – 10 : எல்ைோம் அெிந்ேவலன, ஆேிபரம்தபோருலள, அலனத்லேயும் ஆள்பவலன, அனுலவவிட நுண்ணியவலன, அலனத்லேயும் ேோங்குபவலன, சிந்ேலனக்கு எட்டோே வடிவம் உலடயவலன, இருளுக்கு அப்போற்பட்டவலன, புருவ நடுவில் பிரோணலன நன்ெோக நிலைநிறுத்ேி, பக்ேியுடனும் மயோக ஆற்ெலுடனும், அலசவற்ெ னத்துடன் ரண கோைத்ேில் யோர் நிலனகின்ெோமனோ அவன் அந்ே ஒளி ிக்க ம ைோன இலெவலனமய அலடகிெோன்.

8.11 : மவேத்லே அெிந்ேவர்கள் எலே ஓங்கோரம் என்கிெோர்கமளோ, பற்று நீங்கிய துெவிகள் எலே அலடகிெோர்கமளோ, எலே விரும்புபவர்கள் பிரம்சரியத்லே கலடபிடிக்கிெோர்கமளோ அந்ே ந்ேிரத்லே உனக்கு சுருக்க ோக தசோல்கிமென்.

8.12 – 13 : உடம்பின் வோசல்கள் அலனத்லேயும் அடக்கி, னத்லே இேயத்ேில் நிறுத்ேி, பிரோணலன உச்சந்ேலையில் குவித்து, மயோக ேோரணியில் நிலைதபற்று, பிர ம் ோகிய ஓம் என்னும் ஓதரழுத்து ந்ேிரத்லே உச்சரித்துதகோண்டு, என்லன நிலனத்ேவோறு உடம்லப விட்டு யோர் மபோகிெோமனோ அவன் ம ைோன நிலைலய அலடகிெோன்.

8.14 : அர் ுனோ ! மவறு எண்ணம் இல்ைோ ல் நீண்ட கோைம் என்லன யோர் எப்மபோதும் நிலனக்கிெோமனோ, ஒருமுகப்பட்ட நிலையில் நிலைதபற்ெ அந்ே மயோகிக்கு நோன் எளிேில் அகபடுகிமென்.

8.15 : உயர்ந்ே பக்குவம் தபற்ெ கோன்கள் என்லன அலடந்து துக்கத்ேின் இருப்பிடமும் நிலையற்ெது ோகிய பிெவிலய ீண்டும் அலடவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

8.16 : அர் ுனோ ! பிரம் மைோகம் வலரயுள்ள அலனத்து உைகங்களில் இருப்பவர்களும் ீண்டும் பிெந்மேயோக மவண்டும்.குந்ேியின் கமன ! என்மன அமடந்தவர்களுக்கு ைறுபிறவி இல்மல.

8.17 : ஆயிரம் யுகங்கள் பிரம் ோவின் பகல், ஆயிரம் யுகங்கள் இரவு, இேலன அெிபவர்கள் பகலையும் இரலவயும் அெிந்ேவர்கள்.

உைகத்ேின் ஆரம்பம் ற்றும் அழிவின் கணக்கீடு

{ னிேனின் ஒரு வருடம் = மேவர்களின் ஒரு நோள்

( மேவர்களின் பகல் மநரம் = சூரியன் வடக்கு மநோக்கி தசல்லும் ஆறு ோே கோைம் –உத்ேரோயணம் )

( மேவர்களின் இரவு மநரம் = சூரியன் தேற்கு மநோக்கி தசல்லும் ஆறு ோே கோைம் –ேட்சினோயணம் )

365 மேவர்களின் நோள் = 1 மேவர்களின் வருடம்

4800 மேவர்களின் வருடம் = கிருே யுகம் / சத்ய யுகம்

3600 மேவர்களின் வருடம் = ேிமரே யுகம்

2400 மேவர்களின் வருடம் = துவப்போர யுகம்

1200 மேவர்களின் வருடம் = கைி யுகம்

12000 மேவர்களின் வருடம் = 1 சதூர் யுகம்

1000 சதூர் யுகம் = பிரம் உலடய ஒரு பகல் தபோழுது

1000 சதூர் யுகம் = பிரம் உலடய ஒரு இரவு தபோழுது

14 னுக்கள் இந்ே பிரபஞ்சத்லே ேலைல வகிப்போர்கள்

ஒரு னுவின் கோைம் = ஒரு ன்வந்த்ரம்

பிரம் ோ வின் ஒரு பகல் + பிரம் ோ வின் ஒரு இரவு = பிரம் ோ வின் ஒரு நோள்

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

பிரம் ோ வின் 365 நோட்கள் = பிரம் ோ வின் ஒரு வருடம்

பிரம் ோ வின் வோழ் கோைம் = 100 பிரம் வருடங்கள்

பிரம் ோ வின் வோழ் கோைம் முடிவு = கோப்ரையம் ( த ோத்ே உைகத்ேின் அழிவு )

பிரம் ோ வின் வோழ்கோைத்ேின் முடிவில் கோப்ரையம் நிகழும்.அப்மபோது பிரம் ோவும் அழிக்கபடுவோர். அேன் பிெகு 100 பிரம் ோ வருடங்களுக்கு ஒரு உருவோக்கமும் இருக்கோது. பிெகு பகவோன் விஷ்ணு ீண்டும் ஒரு பிரம் ோ லவ உருவோக்குவோர். பிெகு உருவோக்கம் தேோடரும்.

கல்பம் / உருவோக்கம் = பிரம் ோ வின் ஒரு பகல் தபோழுது = 4320 ில்ைியன்

னிே வருடங்கள்

ப்ரையம் / அழிவு = பிரம் ோவின் ஒரு இரவு தபோழுது = 4320 ில்ைியன் னிே வருடங்கள்

நோன்கு யுகங்களின் சுழற்சி ஆயிரம் முலெ நடப்பது ஒரு கல்பம் ஆகும்.

சத்ய யுகம் = 1728,000 னிே வருடங்கள் : 100 % நன் க்கள் ; 0 % ேீய க்கள்

ேிமரே யுகம் = 1296,000 னிே வருடங்கள் : 75 % நன் க்கள் ; 25 %ேீய க்கள்

துவப்போர யுகம் = 864,000 னிே வருடங்கள் : 50% நன் க்கள் ; 50 %ேீய க்கள்

கைியுகம் = 432,000 னிே வருடங்கள் : 25 % நன் க்கள் ; 75 % ேீய க்கள்

ஒவ்தவோரு கல்பமும் 14 ன்வந்த்ரம்( கோைம்) ஆக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஒவ்தவோரு ன்வந்த்ரமும் 71 சுழற்சி வலர நீடிக்கும்.

ஒவ்தவோரு ன்வந்த்ரத்ேிலும் னு ேலைல வகிக்கிெோன். }

8.18 : ( பிரம் ோவின் ) பகல் வரும் மபோது மேோன்ெோ நிலையிைிருந்து (பிரபஞ்சம் முேைோன ) எல்ைோ மேோற்ெங்களும் தவளிபடுகின்ென. இரவு வரும் மபோது அவ்யக்ேம் என்ெ தபயருலடய அேன் உள்மளமய ஒடுங்குகிெது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

8.19 : அர் ுனோ ! உயிர் கூட்டம் ேன்வச ின்ெி பிெந்து பிெந்து இரவு வரும் மபோது ஒடுங்குகின்ென. பகல் வரும் மபோது தவளிபடுகின்ென.

8.20 : மேோன்ெோ நிலையில் உள்ள இந்ே பலடப்லப விட ம ைோனேோக, மவெோனேோக, மேோன்ெோேேோக, அழிவற்ெேோக யோர் உள்ளோமரோ, அவர் எல்ைோ உயிர்களும் அழிந்ேோலும் அழிவேில்லை.

8.21 : மேோன்ெோேவர், அழிவற்ெவர், என்று தசோல்ைபடுகின்ெ அவலர அலடவலே ம ைோன நிலை என்று தசோல்கின்ெனர். எலே அலடந்து ேிரும்பி வருவேில்லைமயோ அது எனது ம ைோன இருப்பிடம்.

8.22 : அர் ுனோ ! உயிர்கள் யோருள் இருக்கின்ெனமவோ, யோரோல் இலவ அலனத்தும் வியோப்பிக்கபட்டு இருக்கின்ெனமவோ அந்ே ம ைோன இலெவன் மவறு மநோக்க ற்ெ பக்ேியோல் அலடயபடுகிெோர்.

8.23 : பரே குை தபரு கமன ! எந்ே கோைத்ேில் இெக்கின்ெ மயோகிகள் ேிரும்பி வர ோட்டோர்கள், எந்ே கோைத்ேில் இெப்பவர்கள் ேிரும்பி வருவோர்கள் என்கிெ விவரத்லே உனக்கு தசோல்கிமென் .

8.24 : ேீ, சுடர், பகல், வளர்பிலெ கோைம், ஆறு ோே கோை ோகிய உத்ேரோயணம் –இந்ே மவலளயில் உடலை விட்டு மபோகின்ெ பிரம் ஞோனிகள் பிரம் த்லே அலடகிெோர்கள்.

8.25 : புலக, இரவு, மேய்பிலெ கோைம், ஆறு ோே கோை ோகிய ேட்சிணோயணம் –இந்ே மவலளயில் உடலை விட்டு மபோகின்ெ மயோகி சந்ேிர ஒளிலய அலடந்து ேிரும்பி வருகிெோன்.

8.26 : ஒளியும் இருளு ோகிய இந்ே வழிகள் உைகில் என்தென்றும் உள்ளலவ என்று கருேபடுகின்ென. ஒன்ெினோல் பிரவல லய அலடகின்ெோன். ற்தெோன்ெினோல் ீண்டும் பிெக்கிெோன்.

8.27 : குந்ேியின் கமன அர் ுனோ ! இந்ே இரண்டு வழிகலளயும் அெிகின்ெ எந்ே மயோகியும் குழப்பம் அலடவேில்லை. ஆலகயோல் எப்மபோதும் மயோகத்ேில் நிலைதபற்ெவனோக ஆவோய்.

8.28 : மவேங்கலள படிப்பேற்கும், மவள்விகள் தசய்வேற்கும், ேவத்ேிற்கும், ேோனத்ேிற்கும் எந்ே புண்ணிய பைன் தசோல்ைபட்டிருக்கிெமேோ, மயோகி

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

அவற்லெ அெிந்து, அவற்லெதயல்ைோம் கடந்து தசல்கிெோன். ஆேியும் ம ைோனது ோன இடத்லே அலடகிெோன்.

விளக்கம்

னிே உடல் அேிபூேம் என்று அலழக்கபடுகிெது. இது அழியும் ேன்ல உலடயது. அேன் உள்மள இருக்கின்ெ ஆத் ோ ( இலெவன் ) அழிய ோட்டோர். னிேன் இெக்கும் மபோது எலே நிலனத்ேவோறு இெக்கிெோமனோ அலேமய அடுத்ே பிெவியில் அலடகிெோன். இலெவலனமய நிலனத்ேவோறு உயிலர விடுபவன் நிச்சய ோக இலெவலனமய அலடகிெோன். எந்ே மவலை தசய்ேோலும் னேளவில் இலெவலன நிலனத்ேவோறு தசய்பவன் இலெவலனமய அலடகிெோன்.

ம லும் ந து உடம்பில் உள்ள அலனத்து உறுப்புகலளயும் கட்டுபடுத்ேி னத்லே நிலைநிறுத்ேி மூச்லச (அல்ைது ) பிரோணலன உச்சந்ேலையில் குவித்து “ஓம்” என்ெ ந்ேிரத்லே தசோன்னவோறு உயிலர விடுபவன் நிச்சய ோக ம ைோன நிலைலய அலடகிெோன்.

இந்ே உைகம் எவ்வோறு தசயல்படுகிெது என்ெோல், முேைில் பகவோன் நோரோயணன் பிரம் மேவலன உருவோக்கினோர். பிெகு பிரம் மேவனுக்கு தேய்வகீ அெிவுகலள புகட்டி உயிரினங்கலள உருவோக்கு ோறு கூெினோர். அேன்படி பிரம் ன் அவருலடய பகல் தபோழுேில் உயிரினங்கலள உருவோக்குவோர். இரவு வரும் மபோது அவர் உருவோக்கத்லே நிறுத்ேிவிடுவோர். அந்ே இரவின் மபோது உைக அழிவு ஏற்படும். அலனத்து உயிரினங்களும் அழிவு மநோக்கி தசல்லும். ீண்டும் பகல் வரும்மபோது அவர் உருவோக்கத்லே ஆரம்பிப்போர். இவ்வோறு உயிரின கூட்டம் எந்ே விே சுயகட்டுபோடும் இல்ைோ ல் உருவோகியும் அழிந்தும் மபோகின்ென. இேிைிருந்து விடுபட மவண்டும் என்ெோல் பிெப்பு – இெப்பு என்ெ சுழற்சியிைிருந்து விடுபட முயற்சி தசய்ய மவண்டும். அேோவது பிெப்பு – இெப்பு இல்ைோே அந்ே தேய்வகீ மைோகத்லே அேோவது பிரம் த்லே அலடய முயற்சி தசய்ய மவண்டும். ம லும் உத்ேரோயனத்ேில் இெப்பவர்கள் ீண்டும் பிெப்பது இல்லை. ேட்சினோயனத்ேில் இெப்பவர்கள் ீண்டும் பிெப்போர்கள்.

*** முற்றும் ***

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

9 . ரோ வித்யோ ரோ குஹ்ய மயோகம்

( பக்ேிமய ரகசியம் )

9.1 : பகவோன் தசோன்னது : எலே அெிந்ேோல் ேலடகளிைிருந்து விடுபடுவோமயோ, விஞ் ோனத்துடன் கூடியதும் அேிரகசிய ோனது ோன அந்ே போலேலய ேவெோன போர்லவயில்ைோேவனோன உனக்கு தசோல்கிமென்.

9.2 : இந்ே போலே வித்லேகளுள் ேலை சிெந்ேது, அேிரகசிய ோனது, புனிேபடுத்துவேில் ேலை சிெந்ேது, கண்கூடோக உணரத்ேக்கது, ேர் த்துடன் கூடியது, தசய்வேற்கு இன்ப ோனது, அழிவற்ெது.

9.3 : எேிரிகலள வோட்டுபவமன ! இந்ே ேர் த்ேில் நம்பிக்லகயில்ைோேவர்கள் என்லன அலடயோ ல் ரணத்துடன் கூடிய உைக வோழ்க்லகயில் உழல்கிெோன்.

9.4 : புைன்களுக்கு தேன்படோே என்னோல் இந்ே உைகம் அலனத்தும் வியப்பிக்கபட்டுள்ளது. எல்ைோ உயிர்களும் என்னிடம் இருக்கின்ென, நோமனோ அவற்ெில் இல்லை.

9.5 : உயிரினங்கள் என்னில் இல்லை, என் தேய்வகீ ஆற்ெலை போர்—உயிரினங்கலள நோமன பலடக்கிமென், ேோங்குகிமென், ஆனோல் நோன் அவற்ெில் இல்லை.

9.6 :எங்கும் நிலெந்ேதும் ஆற்ெல் வோய்ந்ேது ோன கோற்று எப்படி எப்மபோதும் ஆகோசத்ேில் இருக்கிெமேோ, அப்படிமய எல்ைோ உயிர்களும் என்னிடம் உள்ளன என்பலே தேரிந்துதகோள்.

9.7 : அர் ுனோ ! கல்ப முடிவில் எல்ைோ உயிர்களும் என் சக்ேியில் ஒடுங்குகின்ென. கல்ப ஆரம்பத்ேில் ீண்டும் அவற்லெ நோன் மேோற்றுவிக்கிமென்.

9.8 : என் சக்ேிலய பரிண ிக்க தசய்து, ேன் வச ில்ைோ ல் எனது சக்ேியின் வசத்ேில் இருக்கின்ெ எல்ைோ உயிரினங்கலளயும் ீண்டும் ீண்டும் மேோற்றுவிக்கிமென்.

9.9 : அர் ுனோ ! கர் ங்களில் பற்ெற்ெவனோகவும், தபோருட்படுத்ேோேவலன மபோைவும் இருக்கின்ெ என்லன அந்ே கர் ங்கள் கட்டுபடுத்துவது இல்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

9.10 : அர் ுனோ ! என்னோல் வழிநடத்ேதபற்று, எனது அந்ே சக்ேி, அலசவதும், அலசயோேதும் நிலெந்ே உைலக பலடக்கிெது, இவ்வோறு உைகம் தசயல்படுகிெது .

9.11 : உயிர்களின் ேலைவனோன எனது ம ைோன இயல்லப அெியோே மூடர்கள் னிே உடலை எடுத்துள்ளவன் என்று என்லன அவ ேிக்கிெோர்கள்.

9.12 : அசுரர் ற்றும் அரக்கர்களின் இயல்புகளோன ன யக்கமும் விமவக ின்ல யும் நிலெந்ே இந்ே மகோணல் அெிவினர் நம்பிக்லககள் வணீ், தசயல்களும் வமீண.

9.13 : அர் ுனோ ! தேய்வகீ இயல்பினரோன கோன்கள், உயிர்களின் பிெப்பிடமும் , அழிவற்ெவனும் ஆகிய என்லன அெிந்து மவறு எேிலும் னத்லே தசலுத்ேோ ல் என்லன வழிபடுகிெோர்கள்.

9.14 : என்லன எப்மபோதும் மபோற்ெியும், உறுேியோன ஈடுபோட்டுடன் முயற்சி தசய்தும், பக்ேியுடன் வணங்கியும், எப்மபோதும் ஒருமுகப்பட்ட னத்ேினரோக இருந்தும் அவர்கள் வழிபடுகிெோர்கள்.

9.15 : ஞோன மவள்வியில் வழிபடுகின்ெ ற்ெவர்களும் ஒன்ெோக, பைவோக, எங்கும் நிலெந்ேவனோக பை விேங்களில் என்லனமய வழிபடுகிெோர்கள்.

9.16 : நோமன கிரது, நோமன மவள்வி, நோமன ஷ்வேோ, நோமன ஔஷேம், நோமன ந்ேிரம், நோமன தநய், நோமன அக்னி, மவள்வி தசய்ேைோகிய கர் மும் நோமன.

9.17 : இந்ே உைகின் ேந்லேயோக, ேோயோக, போட்டனோக, விலனபயலன அளிப்பவனோக, அெியத்ேக்கவனோக, புனிேபடுத்துபவனோக, பிரணவ வடிவினனோக, ரிக், சோ , ய ுர், மவேங்களோக நோமன இருக்கிமென்.

9.18 : புகைிடம், வளர்ப்பவன், ேலைவன், சோட்சி, இருப்பிடம், ேஞ்சம், நண்பன், பிெப்பிடம், ஒதுங்கு ிடம், ேங்கு ிடம், தசல்வம், அழிவற்ெ விலே, அலனத்தும் நோமன.

9.19 : அர் ுனோ ! நோன் தவப்பம் ேருகிமென், நோமன லழ தபய்ய தசய்கிமென், ேடுக்கவும் தசய்கிமென், ரண ின்ல யும், ரணமும், இருப்பதும், இல்ைோேதும் நோமன.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

9.20 : மவேங்கலள அெிந்ேவர்களும், மசோ போனம் அெிந்ேியவர்களும், போவம் நீங்க தபற்ெவர்களும், யோகங்களோல் என்லன வழிபோட்டு தசோர்கத்லே பிரோத்ேிக்கிெோர்கள். அவர்கள் நற்தசயல்களின் விலளவோக இந்ேிர மைோகத்லே அலடந்து தசோர்கத்ேில் ம ைோன மேவ மபோகங்கலள அனுபவிக்கிெோர்கள்.

9.21 : அவர்கள் பரந்ே அந்ே தசோர்க்கத்லே அனுபவித்து, புண்ணிய பைன் ேீர்ந்ேதும் பூ ிலய அலடகிெோர்கள். மவேங்கள் கூறுகின்ெ கர் ங்கலள பின்பற்றுபவர்கள் உைகியல் நோட்டம் உலடயவர்களோக இவ்வோறு வரவும் மபோகவும் தசய்கிெோர்கள் .

9.22: மவறு எலேயும் நிலனக்கோ ல் என்லனமய நிலனத்து யோர் எங்கும் என்லனமய வழிபடுகிெோர்கமளோ, ோெோே உறுேிதகோண்ட அந்ே பக்ேர்களின் மயோக மக்ஷ த்லே நோன் ேோங்குகின்மென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

9.23 : குந்ேியின் கமன ! எந்ே பக்ேர்கள் ற்ெ தேய்வங்கலளயும் நம்பிக்லகயுடன் வழிபடுகிெோர்கமளோ, அவர்களும் உண்ல லய சரியோக அெியோ ல் என்லனமய வழிபடுகிெோர்கள் .

9.24 : எல்ைோ யோகங்களுக்கும் நோமன ேலைவன். யோகங்கலள அனுபவிப்பவனும் நோமன. ஆனோல் அவர்கள் என்லன உள்ளபடி அெிவேில்லை. அேனோல் ம ைோன பைலன இழக்கிெோர்கள்.

9.25 : மேவர்கலள வழிபடுபவர்கள் மேவர்கலள அலடகிெோர்கள். இெந்ே முன்மனோலர வழிபடுபவர்கள் முன்மனோலர அலடகிெோர்கள். பூேங்கலள வழிபடுபவர்கள் பூேங்கலள அலடகிெோர்கள். என்லன வழிபடுபவர்கள் என்லன அலடகிெோர்கள்.

9.26 : இலை, பூ, பழம், நீர், மபோன்ெவற்லெ யோர் எனக்கு பக்ேியுடன் அளிக்கிெோமனோ, தூய னத்லே உலடய அவன் பக்ேியுடன் அளிப்பலே நோன் ஏற்று தகோள்கிமென்.

9.27 : குந்ேியின் கமன ! எலே தசய்கிெோமயோ, எலே உண்கிெோமயோ, எலே மஹோ ம் தசய்கிெோமயோ, எலே ேோனம் தசய்கிெோமயோ, எந்ே ேவம் தசய்கிெோமயோ, அலே எனக்கு அர்பன ோக தசய்.

9.28 : இவ்வோறு, நல்ை ற்றும் ேீய பைன்கலள ேருகின்ெ கர் பந்ேங்களிைிருந்து விடுபடுவோய். சந்நியோச மயோகத்ேில் னத்லே நிலைதபெ தசய்து , விலனகளிைிருந்து விடுபட்டு என்லன அலடவோய்.

9.29 : நோன் எல்ைோ உயிர்களிடமும் ச ோக இருக்கிமென். எனக்கு பலகவனும் இல்லை, நண்பனும் இல்லை, யோர் என்லன பக்ேியுடன் மபோற்றுகிரோர்கமளோ, அவர்கள் என்னிடம் உள்ளோர்கள் , நோனும் அவர்களிடம் உள்மளன்.

9.30 : ிக தகோடியவனும் கூட மவறு எலேயும் நிலனக்கோ ல் என்லனமய வழிபடுவோனோனோல் அவன் நல்ைவன் என்மெ கருேப்பட மவண்டும். ஏதனனில் அவன் சரியோன மநோக்கத்லே உலடயவன்.

9.31 : அவன் விலரவில் ேர் த்ேில் நிலை தபற்ெவன் ஆகிெோன். நிலைத்ே அல ேிலய தபறுகிெோன். குந்ேியின் கமன ! எனது பக்ேன் அழிவேில்லை என்பது உறுேி.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

9.32 : அர் ுனோ ! யோர் இழிந்ே பிெவிகமளோ அவர்களும், தபண்கள், லவசியர் ற்றும் சூத்ேிரர்கள் என்லன சோர்ந்து இருந்து நிச்சய ோக ம ைோன கேிலய அலடகிெோர்கள்.

9.33 : புண்ணியசோைிகளும், பக்ேர்களு ோகிய பிரோ ணர்களும், ரோ ரிஷிகளும் அலடய ோட்டோர்களோ என்ன ! நிலையற்ெதும் இன்ப ற்ெது ோகிய இந்ே உைலக அலடந்ே நீ என்லன வழிபடு.

9.34 : னத்லே என்னிடம் லவத்ேவனோக, எனது பக்ேனோக, என்லன வழிபடுபவனோக ஆவோய். என்லன வணங்கு, இவ்வோறு என்லன ம ைோன கேியோக தகோண்டு, ன உறுேியுடன் வழிபட்டோல் என்லனமய அலடவோய்.

விளக்கம்

கோற்று எவ்வோறு இந்ே உைகம் முழுவதும் பரவியிருக்கிெமேோ அவ்வோமெ பகவோன் எங்கும் நிலெந்து இருக்கிெோர். இது புைன்களுக்கு ( கண்களுக்கு ) தேன்படோது. அலனத்து உயிர்களும் இலெவனிடத்ேிமைமய இருக்கின்ென. அலசயும் தபோருள் அலசயோ தபோருள் அலனத்தும் இலெவனோமைமய தேோற்றுவிக்கபடுகிெது. அலனத்து தசயல்களும் இயற்க்லக தசய்கிெது. தசோர்க்க வோழ்க்லக வோழ மவண்டும் என்று மவேங்களில் கூெப்பட்ட தசயல்கலள தசய்தும் வழிபோடு தசய்தும் தகோண்டு இருப்பவர்கலள இலெவமன தசோர்க்கத்ேிற்கு எடுத்து தசல்கிெோர். அவர்களுலடய புண்ணியங்கள் ேீர்ந்ே பிெகு ீண்டும் அவர்கள் இந்ே பூ ியில் உயிரின ோக பிெப்போர்கள். இலெவலன அலடந்ேோல் ட்டும பிெவியில் இருந்து விடுபட முடியும்.

பக்ேியுடனும் தூய னத்துடனும் பக்ேன் அளிக்கும் எந்ே சிெிய தபோருலளயும் இலெவன் அன்போக ஏற்றுதகோள்வோர். இப்படிபட்ட இலெவன் அலனத்து உயிலரயும் ச ோக கோண்கிெோர். அமேமபோல் எந்ே னிேன் அலனத்து உயிரினங்கலளயும் ச ோக கோண்கின்ெோமனோ அவன் இலெவனுக்கு ிகவும் பிரிய ோனவன். எல்ைோ மவலைகலளயும் தசய்யைோம் ஆனோல் அேனோல் விலளயும் பைனில் விருப்பு தவறுப்பு தகோள்ளோ ல் இலெவனுக்கு அர்பணித்து விட்டு இருந்ேோல் எந்ே போவத்ேிற்கும் ஆளோகோ ல் இந்ே பிெவியிமைமய முக்ேி அலடயைோம். அேோவது ீண்டும் பிெவோ நிலைலய அலடயைோம். **** முற்றும் ****

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

10 . விபூேி மயோகம்

(ேிருப்புகழ் )

10.1 : பகவோன் தசோன்னது : தபருந்மேோள் உலடயவமன ! எனது ம ைோன வோர்த்லேகலள மகள். மகட்பேில் கிழ்ச்சி அலடகின்ெ உனது நன்ல க்கோக நோன் ீண்டும் தசோல்கிமென்.

10.2 : எனது ஆரம்பத்லே மேவர்களும் கரிஷிகளும் அெியவில்லை. ஏதனனில் நோன் மேவர்களுக்கும் கரிஷிகளுக்கும் எல்ைோவலகயிலும் முற்பட்டவன்.

10.3 : நோன் பிெப்பற்ெவன், ஆரம்ப ற்ெவன், உைகின் ேலைவன் என்று யோர் அெிகிெோமனோ அவன் ன யக்கம் இல்ைோேவன் . அவன் எல்ைோ போவங்களிைிருந்தும் விடுபடுகிெோன்.

10.4 – 5 : புத்ேி, ஞோனம், விழிப்புணர்வு, தபோெோல , உண்ல , புைனடக்கம், னக்கட்டுப்போடு, சுகம், துக்கம், பிெப்பு, இெப்பு, பயம், பய ின்ல , அகிம்லச, ச நிலை, ேிருப்ேி, ேவம், ேோனம், புகழ்ச்சி, இகழ்ச்சி என்ெ உயிரினங்களில் கோனபடுகின்ெ பல்மவறு ேன்ல கள் என்னிட ிருந்மே உண்டோகின்ென.

10.6 : ஏழு கரிஷிகளும், அவ்வோமெ பண்லடய நோன்கு னுக்களும் எனது சங்கல்பத்ேிைிருந்து எனது இயல்புடன் பிெந்ேோர்கள். அவர்களிட ிருந்து உைகில் உயிரினங்கள் உண்டோயின.

10.7 : என்னுலடய இந்ே கில லயயும் மயோகத்லேயும் யோர் உள்ளபடி அெிகிெோமனோ, அவன் மயோகத்ேில் உறுேியோக நிலைதபருகிெோன். இேில் சந்மேகம் இல்லை.

10.8 : நோன் எல்ைோவற்ெின் பிெப்பிடம், என்னிைிருந்மே அலனத்தும் தசயல்பட தேோடங்குகின்ென. இவ்வோறு அெிந்து, சோன்மெோர்கள் பக்ேியுடன் என்லன வழிபடுகிெோர்கள்.

10.9 : அவர்கள் என்னிடம் னத்லே லவத்து, உயிலர எனக்கு உரியேோக்கி, ஒருவருக்தகோருவர் என்லன பற்ெி விளக்கம் ேந்தும் எப்மபோதும் மபசியும் ன நிலெவு தகோள்கிெோர்கள். கிழ்ச்சி அலடகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

10.10 : எப்மபோதும் மயோகத்ேில் இருப்பவர்களும், அன்புடன் என்லன வழிபடுபவர்களும் ஆகிய அவர்களுக்கு நோன் புத்ேி மயோகத்லே வழங்குகிமென். அேன் மூைம் அவர்கள் என்லன வந்ேலடகிெோர்கள்.

10.11 : அவர்களிடம் தகோண்ட கருலணயோல் நோன் அவர்களின் உள்ளத்ேில் வறீ்ெிருந்து, அெியோல கோரண ோக மேோன்ெிய இருலள பிரகோசிக்கின்ெ ஞோன ேீபத்ேினோல் அகற்றுகிமென்.

10.12 – 13 : அர் ுனன் தசோன்னது : நீ ம ைோன பிரம் ம், உயர்ந்ே இருப்பிடம், ஒப்பற்ெ புனிே தபோருள், எல்ைோ ரிஷிகளும், மேவ ரிஷியோன நோரேரும், அஷிேர், மேவைர், வியோசர் மபோன்ெ முனிவர்களும் உன்லன நிலையோனவன், ஒளி ய ோன இலெவன், முழுமுேற்கடவுள், பிெப்பற்ெவன், எங்கும் நிலெந்ேவன் என்தெல்ைோம் மபோற்றுகிெோர்கள். நீயும் அவ்வோமெ தசோல்கிெோய்.

10.14 : மகசவோ ! எனக்கு எலே தசோல்கிெோமயோ, அலவ எல்ைோம் உண்ல என்று கருதுகிமென். பகவோமன ! உனது உண்ல இயல்லப மேவர்களும் அெியவில்லை, அசுரர்களும் அெியவில்லை.

10.15 : புருமஷோத்ே ோ ! உயிர்கலள பலடத்ேவமன, உயிர்களின் ேலைவமன, மேவோேிமேவமன, உைலக ஆள்பவமன, உன்லன நீமய அெிவோய், உன்னோல் ட்டும உன்லன அெிய முடியும். நீ அலே அெிகிெோய்.

10.16 : எந்ே கில களோல் நீ உைகங்கலள வியோப்பித்து, நிற்கிெோமயோ, தேய்வகீ ோன உனது அந்ே கில கலள எனக்கு முற்ெிலு ோக தசோல்ை மவண்டும்.

10.17 : மயோகி, நோன் எப்மபோதும் ேியோனிப்பேன் மூைம் எப்படி உன்லன அெிவது? பகவோமன ! உன்லன எந்தேந்ே போவலனகளில் ேியோனிக்க முடியும்?

10.18 : னோர்த்ேனோ ! உனது மயோகத்லேயும் கில லயயும் ீண்டும் எனக்கு விரிவோக தசோல்ை மவண்டும், ஏதனனில் அந்ே அமுே த ோழிகலள மகட்பேில் எனக்கு ேிருப்ேிமய வருவேில்லை .

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

10.19 : பகவோன் தசோன்னது : குருகுை தபருவரீமன ! நல்ைது, எனது தேய்வகீ கில களில் முக்கிய ோனவற்லெ ட்டும் உனக்கு தசோல்கிமென். ஏதனனில் எனது கில களுக்கு எல்லைமய இல்லை.

10.20 : தூக்கத்லே தவன்ெவமன ! எல்லா உயிர்களின் இதயத்தில் இருக்கின்ற ஆன்ைா நான். உயிர்களின் ஆரம்பமும் நடுவும் முடிவும் நாமன.

10.21 : நோன் ஆேித்ேர்களில் விஷ்ணு, ஒளிர்பவற்ெில் கிரணங்கலள உலடய சூரியன், ருத்துக்களில் ரிசியோக இருக்கிமென். நட்சத்ேிரங்களில் நோன் சந்ேிரன்.

10.22 : நோன் மவேங்களில் சோ மவேம், மேவர்களில் இந்ேிரன், புைன்களில் னம், உயிர்களில் உணர்வு.

10.23 : நோன் ருத்ேிரர்களில் சங்கரன், யட்சர்கள் ற்றும் ரட்சஷர்களுள் தசல்வத்ேிற்கு அேிபேியோன குமபரனோகவும், வசுக்களில் அக்னியோகவும், சிகரமுள்ள லைகளில் ம ருவோகவும் நோன் இருக்கிமென்.

10.24 : அர் ுனோ ! புமரோகிேர்களில் முக்கிய ோனவரோன பிருகஸ்பேி நோன். மசனோேிபேிகளில் கந்ேனோகவும், நீர் நிலைகளில் கடைோகவும் நோன் இருக்கிமென்.

10.25 : நோன் கரிஷிகளில் பிருகு, ந்ேிரங்களுள் ஓதரழுத்து ந்ேிர ோகிய ஓங்கோரம், மவல்விகளுள் ப மவள்வி, அலசயோேவற்ெில் இ ய லை.

10.26 : நோன் ரங்களில் அரச ரம், மேவ ரிஷிகளில் நோரேர், கந்ேர்வர்களில் சித்ரரேன், சித்ேர்களில் கபிை முனிவன்.

10.27 : நோன் குேிலரகளில் போற்கடைில் இருந்து மேோன்ெிய உச்லசசிரவசம், யோலனகளில் ஐரோவேம், னிேர்களில் அரசன்.

10.28 : நோன் ஆயுேங்களில் வஜ் ுரோயுேம், பசுக்களில் கோ மேனு, நோன் உயிர்கலள பிெப்பிக்கின்ெ ன் ேனோக இருக்கின்மென். சர்ப்பங்களில் வோசுகியோக இருக்கின்மென்.

10.29 : நோகங்களில் நோன் அனந்ேநோக இருக்கிமென். ை மேவலேகளில் வருணன் நோன். முன்மனோர்களில் அெிய ோனோக இருக்கிமென். ஒடுக்குபவர்களில் எ ன் நோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

10.30 : நோன் அசுரர்களில் பிரகைோேன். கணிப்பவர்களில் கோைம். ிருகங்களில் சிங்கம், பெலவகளில் கருடன்.

10.31 : நோன் சஞ்சரிப்பவற்றுள் கோற்று, ஆயுேம் ேோங்கியவர்களில் நோன் ரோ ன், ீன்களில் கர ீன், நேிகளில் கங்லக.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

10.32 : அர் ுனோ ! பலடப்பிற்கு ஆரம்பமும் நடுவும் முடிவும் நோமன. வித்லயகளில் ஆத் வித்லய நோன். வோேிடுபவர்களின் வோேம் நோன்.

10.33 : நோன் எழுத்துக்களில் அகரம், கூட்டு தசோற்களில் இருதசோற்கூட்டு, முடிவற்ெ கோைம் நோமன. எங்கும் முகமுள்ளவனோக இருந்துதகோண்டு நோன் அலனவருலடய கர் பைலன பகிர்ந்ேளிக்கிமென்.

10.34 : அலனத்லேயும் அழிக்கின்ெ ரணம் நோன். தசல்வந்ேர்களின் தசல்வம் நோன். தபண்களின் சுய தகௌரவம், அக அழகு, இனிய மபச்சு, துல்ைிய நிலனவு, கூெிய அெிவு, உறுேிப்போடு, தபோறுல ஆகிய பண்புகளோக இருக்கிமென்.

10.35 : நோன் ஷோ ங்களில் பிருஹத் ஷோ ம், சந்ேஷ்களில் கோயத்ரி, ோேங்களில் ோர்கழி, பருவங்களில் வசந்ேகோைம்.

10.36 : நோன் வஞ்சகர்களின் சூேோட்டம், மே ஷ்விகளின் மே ஸ், தவற்ெியோக முயற்சியோக இருப்பவன் நோன். சோத்வகீர்களின் சத்வ குணம் நோமன .

10.37 : நோன் விருஷ்ணிகளில் வோசுமேவன், போண்டவர்களில் அர் ுனன், முனிவர்களில் வியோசர், கவிஞர்களில் சுக்ரோச்சரியோர்.

10.38 : ேண்டிப்பவர்களிடம் நோன் ேண்டலனயோக இருக்கிமென், தவற்ெிலய விரும்புபவர்களிடம் நீேியோக இருக்கிமென், நோன் ரகசியங்களில் த ௌனம். ஞோனிகளின் ஞோன ோக இருப்பது நோமன.

10.39 : அர் ுனோ ! எல்ைோ உயிர்களுக்கும் எது விலேயோகிெமேோ, அது நோன், அலசவதும் அலசயோேது ோன தபோருள் எது இருக்கிெமேோ அது என்லன ேவிர மவெில்லை.

10.40 : எேிரிகலள வோட்டுபவமன ! எனது தேய்வகீ கில களுக்கு முடிவு இல்லை. மகோடிகோட்டுவது மபோல் இதுவலர சிைவற்லெ தசோன்மனன்.

10.41 : ிக ம ைோன கில யுடனும், ஐசுவரியத்துடனும் மசோர்வற்ெ முயற்சியுடனும் எலவதயல்ைோம் உள்ளனமவோ அலவ எல்ைோம் எனது மே சின் ஒரு பகுேியோல் உண்டோனது என அெிந்துதகோள்.

10.42 : அர் ுனோ ! இவ்வோறு பைவற்லெ அெிந்துதகோல்வேோல் உனக்கு ஆவதேன்ன ? எனது ஓர் அம்சத்ேோல் இந்ே பிரபஞ்சம் முழுவலேயும ேோங்குகிமென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

விளக்கம்

எல்ைோ வலகயிலும் இலெவன் முற்பட்டவன். மேவர்களுக்கும் ரிஷிகளுக்கும் முற்பட்டவர்.கடவுலள பிெப்பற்ெவர் இெபற்ெவர் எப்மபோதும் எங்கும் நிலெந்து இருப்பவர் என்பலே முழுல யோக உணர்பவன் எல்ைோ போவங்களிலும் இருந்து விடுபடுவோன். னிேனிடம் இருகின்ெ அலணத்து ேன்ல களும் ( புத்ேி, ஞோனம், தபோெோல ) இலெவனிட ிருந்மே மேோன்றுகின்ெது. இவ்வோறு இலெ குணத்துடன் ஏழு கரிஷிகளும் நோன்கு னுக்களும் பிெந்ேோர்கள்.இவர்களிட ிருந்து உைகத்ேில் உயிர்கள் உண்டோகின்ென. அலனத்ேின் பிெப்பிடம் இலெவன். அலணத்து தசயல்களும் இலெவனிட ிருந்து உண்டோகிெது. உண்ல லய உள்ளபடி அெிந்ேவர்களுக்கு இலெவமன வழிலய கோண்பிக்கிெோர். அலணத்து உயிர்களின் இேயத்ேில் இருகின்ெ ஆன் ோ இலெவன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11 . விஸ்வரூப ேரிசன மயோகம்

( வோழ்க்லகயின் றுப்பக்கம் )

11.1 : அர் ுனன் தசோன்னது : ம ைோன, ரகசிய ோன ஆத் ேத்துவத்லே பற்ெி நீ கூெியருளியேோல் எனது ன யக்கம் மபோய்விட்டது.

11.2 : ேோ லர இேழ் மபோன்ெ கண்கலள உலடயவமன ! உயிர்களின் பிெப்பு இெப்பு பற்ெியும் உனது எல்லையற்ெ கில பற்ெியும் உன்னிட ிருந்மே நோன் விரிவோக தேரிந்துதகோண்மடன்.

11.3 : பரம சுவரோ ! நீ உன்லன பற்ெி தசோன்னலவ அலனத்லேயும் அப்படிமய உண்ல . புருமஷோத்ே ோ ! இனி உனது தேய்வ வடிலவ நோன் கோண விரும்புகிமென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.4 : எம்தபரு ோமன ! மயோமகசுவரோ ! அந்ே தேய்வ வடிவத்லே கோண நோன் ேகுேி தபற்ெவன் என்று நீ கருேினோல் அழிவற்ெ அந்ே உனது வடிலவ எனக்கு கோட்டி அருள்வோய்.

11.5 : அர் ுனோ ! பைவிே ோன, தேய்வகீ ோன பை நிெங்களும், வடிவங்களும் உலடய எனது உருவங்கலள நூற்றுக்கணக்கோக ஆயிரக்கணக்கோக போர்.

11.6 : அர் ுனோ ! ஆேித்ேர்கள், வசுக்கள், ருத்ேிரர்கள், அசுவினிகள், ருத்துகள் என்று பைலரயும் போர். இது வலர கோணோே பை ஆச்சர்யங்கலளயும் போர்.

11.7 : தூக்கத்லே தவன்ெவமன ! அலசவதும் அலசயோேது ோகிய உைகம் முழுவலேயும் இன்னும் மவறு எலேதயல்ைோம் போர்க்க விரும்பினோமயோ அலவதயல்ைோம் எனது இந்ே உடம்பில் ஒன்று மசர்ந்து இருப்பலே இப்மபோது போர்.

11.8 : உனது இந்ே கண்ணினோல் என்லன போர்க்க இயைோது.எனமவ உனக்கு தேய்வகீ கண்லண ேருகிமென். எனது மயோக சக்ேி கில லய போர்.

11.9 : சஞ்சயன் தசோன்னது : ன்னோ ! கோ மயோமகசுவரரோகிய கிருஷ்ணர் இவ்வோறு கூெிவிட்டு, ம ைோன ே து தேய்வகீ வடிலவ அர் ுனனுக்கு கோட்டினோர்.

11.10 : அந்ே வடிவம் எண்ணற்ெ முகங்களும் கண்களும் உலடயது. பை அேிசிய கோட்சிகள் நிலெந்ேது. பை தேய்வகீ ஆபரணங்கள் அணிந்து தேய்வகீ ோன பை ஆயுேங்கள் ஏந்ேியது.

11.11 : அந்ே வடிவம் அழகிய ோலைகளும் ஆலடகளும் அணிந்ேது. சிெந்ே வோசலன ேிரவியங்கள் பூசியது. தபரும் வியப்லப ஊட்டுவது. ஒளியுடன் பிரகோசிப்பது. எல்லையற்ெது. எங்கும் முகம் உலடயது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.12 : ஆயிரம் சூரியர்கள் ஒமர மநரத்ேில் ஆகோயத்ேில் உேித்ேோல் அது பரம்தபோருளின் ஒளிக்கு ச ோக இருக்கும்.

11.13 : பைவிே ோக மேோன்றுகின்ெ பிரபஞ்சம் முழுவதும் அந்ே மேவமேவனுலடய உடம்பில் ஒன்று மசர்ந்ேிருப்பலே அர் ுனன் அப்மபோது கண்டோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.14 : உடமன அர் ுனன் வியப்புடனும், யிர்சிைிர்ப்புடனும் அந்ே மேவலன ேலையோல் வணங்கி கூப்பிய லககளுடன் கூெைோனோன்.

11.15 : அர் ுனன் தசோன்னது : எம்தபரு ோமன ! உனது ேிரும னியில் எல்ைோ மேவர்கலளயும், பல்மவறு உயிரினங்கலளயும், ேோ லரயில் வறீ்ெியிருக்கின்ெ பிரம் ோலவயும், சிவலனயும், எல்ைோ ரிஷிகலளயும், மேவ சர்ப்பங்கலளயும் கோண்கிமென்.

11.16 : உைகின் ேலைவமன ! எண்ணற்ெ லககளும் வயிறுகளும் வோய்களும் கண்களும் உலடய உனது எல்லையற்ெ வடிவத்லே எங்கும் கோண்கிமென். உைக வடிவினமன ! உனது முடிலவமயோ நடுலவமயோ ஆரம்பத்லேமயோ கோணமுடியவில்லை.

11.17 : குடம் ேரித்து கலே ேோங்கி சக்கரம் ஏந்ேிய மபதரோளி பிழம்போன எங்கும் பிரகோசிக்கின்ெ கண்ணோல் கோண முடியோே சுடர் விடுகின்ெ தநருப்பு மபோைவும் சூரியலன மபோைவும் ஒளிர்கின்ெ அளவிட்டு அெியமுடியோே உன்லன எங்கும் கோண்கின்மென்.

11.18 : நீ அழிவற்ெவன், ம ைோனவன், அெியபடமவண்டியவன். இந்ே பிரபஞ்சத்ேின் ம ைோன இருப்பிடம் நீ. நீ ோெோேவன். ேர் த்ேின் நிலையோன கோவைன். என்தென்றும் இருப்பவன் . நீமய இலெவன் என்பலே நோன் உணர்கிமென்.

11.19 : நீ ஆேி, நடு, முடிவு இல்ைோேவன், எல்லையற்ெ ஆற்ெல் உலடயவன், எண்ணற்ெ லககள் உலடயவன், சந்ேிர சூரியர்கலள கண்களோக தகோண்டவன், சுடர் விடுகின்ெ அக்னி மபோல் முகம் உலடயவன், மே சோல் இந்ே பிரபஞ்சத்லே எரிப்பவனோக உன்லன நோன் கோண்கின்மென்.

11.20 : பரம்தபோருமள ! விண்ணும் ண்ணும் இலடதவளியும் எல்ைோ ேிலசகளும் உன் ஒருவனோமைமய வியப்பிக்கபட்டுள்ளது. உனது இந்ே உக்கிர ோன அற்புே உருலவ கண்டு மூன்று உைகங்களும் நடுங்குகின்ென.

11.21 : மேவர்கள் உன்னில் பிரமவசிக்கிெோர்கள். சிைர் பயத்ேோல் லககூப்பி உன்லன புகழ்கிெோர்கள். வோழ்க என்று கூெி முனிவர்களும் சித்ேர்களும் உன்லன அழகிய துேிகளோல் மபோற்றுகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.22 : ருத்ேிரர்கள், ஆேித்ேர்கள், வசுக்கள், சோத்ேியர்கள், விசுமவ மேவர்கள், அசுவினிகள், ருத்துக்கள், ஊஷ் பர்கள், கந்ேர்வர்கள், யட்சர்கள், அசுரர்கள், சித்ேர்கள் எல்மைோரும் ேிலகப்புடன் உன்லன போர்க்கிெோர்கள்.

11.23 : தபரிய லககலள உலடயவமன ! பை முகங்கள், கண்கள், லககள், தேோலடகள், போேங்கள், வயிறுகள், பயமுறுத்துகின்ெ வலளந்ே பை பற்கள் என்று கோட்சியளிக்கின்ெ உனது தபரிய உருவத்லே கண்டு உைகங்கள் நடுங்குகின்ென. நோனும் நடுங்குகிமென்.

11.24 : கோவிஷ்ணுமவ ! பை நிெங்களுடன் வோலன தேோடுவது மபோல் பிரகோசிக்கின்ெ, ேிெந்ே வோய்கலள உலடய , கனல் வசீும் தபரிய கண்கலள தகோண்ட உன்லன கண்டு என் னம் நடுங்குகிெது. லேரியமும் ன அல ேியும் என்லன விட்டு அகல்கின்ென.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.25 : மேவோேிமேவோ ! பயமுறுத்துகின்ெ மகோரபற்கள் உலடயதும் பிரளயகோை அக்னிக்கு ஒப்போனது ோன உனது முகங்கலள கண்டதும் என் னம் நிலைகுலைந்து விட்டது. எனக்கு ேிலசகள் தேரியவில்லை, உைகிற்கு ஆேோர ோணவமன ! அருள் புரிவோய்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.26 – 27 : இமேோ ேிருேரோஷ்டிரரின் பிள்லளகள், ன்னர்கள் கூட்டம், பஷீ் ர், துமரோணர், கர்ணன், நம் வர்களுள் முக்கிய வரீர்கள் என்று அலனவரும் பயங்கர ோன வலளந்ே பற்கள் உலடய உனது வோய்களில் பரபரப்போக புகுகிெோர்கள். சிைர் தூளோக்கப்பட்ட ேலைகளுடன் பல் இடுக்குகளில் அகப்பட்டு கிடக்கிெோர்கள் .

11.28 : நேிகளின் மவகம் ிக்க பை பிரவோகங்கள் எவ்வோறு கடலை மநோக்கி போய்கின்ெனமவோ, அவ்வோமெ இந்ே வரீர்களும் எங்கும் பிரகோசித்து தகோண்டிருக்கின்ெ உனது வோய்களில் புகுகிெோர்கள்.

11.29 : விட்டிற்பூச்சிகள் அழிவேர்க்கோக எவ்வோறு, சுடர் விட்தடரியும் ேீயில் தவகு மவக ோக போய்கின்ெனமவோ அவ்வோமெ இந்ே னிேர்களும் அழிவேற்க்கோகமவ உனது வோய்களுள் ிகுந்ே மவகத்துடன் புகுகிெோர்கள்.

11.30 : ேிரு ோமை ! சூழ்ந்துள்ள எல்ைோ உைகங்கலளயும் பிரகோசிக்கின்ெ வோய்களோல் விழுங்கி ருசி போர்கிெோய் நீ. உனது உக்கிர ோன ஒளி எல்ைோ உைலகயும் பிரகோசத்ேோல் நிரப்பியபடி எரிகிெது.

11.31 : பயங்கர உருவுலடய நீ யோர் என்று எனக்கு தசோல்வோய். உன்லன வணங்குகிமென். உனது தசயல்கலள என்னோல் புரிந்து தகோள்ள இயைவில்லை. மேவர் ேலைவோ ! அருள் புரிக. முேல்வனோகிய உன்லன அெிந்துதகோள்ள விரும்புகிமென்.

11.32 : பகவோன் தசோன்னது : உைகங்கலள அழிக்கவல்ை கோைம் நோன். இங்மக உைகங்கலள அழிக்க ேலைபட்டிருக்கிமென். நீ மபோரிட்டு தகோல்ைோவிட்டலும் எேிரோளிகளின் பலடயில் யோரும் ிஞ்ச மபோவேில்லை.

11.33 : இடது லகயோல் கூட அம்பு எய்பவமன ! எழுந்ேிரு, புகழ் தபரு, எேிரிகலள தவன்று தசல்வம் நிலெந்ே அரலச அனுபவி. இவர்கள் முன்மப என்னோல் தகோல்ைப்பட்டுவிட்டோர்கள். நீ கருவியோக ட்டும் இரு.

11.34 : என்னோல் தகோல்ைப்பட்டுவிட்ட துமரோணர் , பஷீ் ர், யத்ரேன், கர்ணன் ற்றும் பிெ மபோர்வரீர்கலளயும் நீ தகோல். அஞ்சி வருந்ேோமே. மபோரில் எேிரிகலள தவல்வோய். மபோர் தசய்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.35 : சஞ்சயன் தசோன்னது : கிருஷ்ணரின் இந்ே வோர்த்லேகலள மகட்டு அர் ுனன் நடுங்கியவனோய் லக கூப்பி, ந ஸ்கரித்து, பயத்துடன் வணங்கி, வோய்குளெி அவரிடம் தசோன்மனன்.

11.36 : கிருஷ்ணோ ! உனது கில யோல் உைகம் கிழ்கிெது.ஆனந்ேம் அலடகிெது. ரோட்சஷர்கள் பயந்து ேிலசகள் மேோறும் ஓடுகிெோர்கள். சித்ேர்கள் அலனவரும் வணங்குகிெோர்கள். இலவதயல்ைோம் உனக்கு தபோருத்ே ோனமே.

11.37 : பரம்தபோருமள ! முடிவற்ெவமன ! மேவர் ேலைவமன, உைகின் ஆேோரம , பிரம் ோவிற்கும் தபரியவமன, முேர்க்கோரண ோனவமன, மேோன்ெியதும் மேோன்ெோேதும் அப்போற்பட்டது ோன அழியோ தபோருள் நீமய, உன்லன ஏன் வணங்க ோட்டோர்கள்.

11.38 : நீ முழுமுேற்கடவுள், பழல களுக்தகல்ைோம் பழல யோனவன், பிரபஞ்சத்ேின் ம ைோன இருப்பிடம், எண்ணற்ெ வடிவங்கள் உலடயவன். அெிபவனும் அெியபடுபவனும் நீமய, ம ைோன நிலையோகவும் நீமய இருக்கிெோய், உைகம் உன்னோமைமய வியோப்பிக்கபட்டிருக்கிெது.

11.39 :நீமய வோயு, எ ன், அக்னி, வருணன், சந்ேிரன், பிர ோபேி ற்றும் முப்போட்டனோக இருக்கிெோய். உனக்கு ீண்டும் ீண்டும் ந ஸ்கோரம். ஆயிரம் முலெ இன்னும் அேற்கு ம லும் உனக்கு ந ஸ்கோரங்கள்.

11.40 : எல்ை ோனவமன ! உனக்கு முன்னோலும் பின்னோலும் ந ஸ்கோரம், எல்ைோ பக்கத்ேிலும் ந ஸ்கோரம். நீ அளவற்ெ ஆற்ெலும், எல்லையற்ெ பரோகிரமும் உலடயவன். நீ அலனத்ேிலும் நன்ெோக வியோப்பித்ேிருக்கிெோய். அேனோல் அலனத்து ோக இருக்கிெோய்.

11.41 - 42 : அச்சுேோ ! எல்லையற்ெவமன ! உனது இந்ே கில லய அெியோ ல் நண்பன் என்று கருேி, கவன ின்ெிமயோ, அன்பினோமைோ, ஏ கிருஷ்ணோ, ஏ யோேவோ, ஏ நண்போ என்று அைட்சிய ோக உன்லன அலழத்ேிருக்கிமென். விலளயோட்டு மநரங்களிமைோ, ஓய்வு மவலையிமைோ, சும் ோ இருக்கும் மபோமேோ, சோப்போட்டு மவலையிமைோ, ேனில யிமைோ, பிெர் கோணு ோமெோ அவ்வோறு உன்லன அவ ேித்ேலே எல்ைோம் ன்னிக்கு ோறு மகட்டுக்தகோள்கிமென்.

11.43 : ஒப்பற்ெ தபருல உலடயவமன ! அலசவதும் அலசயோேதும் நிலெந்ே இந்ே உைகின் ேந்லே நீமய. பூ ிக்கேக்கவனும் ம ைோன குருவும் நீமய.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

மூன்று உைகங்களிலும் உனக்கு ச ோனவர் இல்லை. உன்லன விட உயர்ந்ேவர் யோர் இருக்க முடியும்?

11.44 : மேவோ ! இலெவனும் மபோற்ெேக்கவனு ோகிய உன்முன் நோன் கீமழ விழுந்து வணங்குகிமென். அருள்புரிய மவண்டும். கலன ேந்லேயும், நண்பலன நண்பனும், கோேைிலய கோேைனும் தபோருத்து தகோள்வதுமபோல் என்லன தபோருத்து அருள் ோறு மவண்டுகிமென்.

11.45 : மேவோ ! மேவர் ேலைவோ உைகின் இருப்பிட ோனவமன ! முன்பு கோணோேலே கண்டு கிழ்கிமென். ஆனோலும் பயத்ேோல் என் னம் நடுங்குகிெது. ( இனில ேதும்பும் ) அந்ே பலழய உருவத்லேமய எனக்கு கோட்ட மவண்டும், அருள் புரிக.

11.46 :ஆயிரம் லகககள் உலடயவமன, உைகதகங்கும் நிலெந்ே வடிவத்லே உலடயவமன ! உன்லன முன் மபோைமவ கிரீடம் ேரித்ேவனோக, கலே ஏன்ேியவனோக, சக்கரத்லே லகயில் ேோங்கியவனோக நோன் ேரிசிக்க விரும்புகிமென், நோன்கு லககள் உலடய அந்ே உருவத்துடமனமய இருப்போயோக.

11.47 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! ஒளி ய ோனதும் எங்கும் நிலெந்ேதும், முடிவற்ெதும், முேைில் இருந்ேது ோன எனது ம ைோன உருவத்லே கிழ்ச்சி கோரண ோக நோன் எனது மயோக சக்ேியில் உனக்கு கோட்டிமனன். உன்லன ேவிர மவறு யோரும் இந்ே முன்பு இேலன கண்டேில்லை.

11.48 : குரு குைத்து தபரு வரீமன ! இத்ேலகய எனது விசுவ ரூபத்லே பூ ியில் உன்லன ேவிர மவறு யோரும் மவேங்களோமைோ, யோகங்களோமைோ, படிப்போமைோ, ேோனங்களோமைோ, கிரிலயகைோமைோ ேீவிர ேவங்களோமைோ கோண இயைோது.

11.49 : எனது மகோர ோன உருவத்லே போர்த்து உனக்கு பயம ோ குழப்பம ோ மவண்டும். பயம் நீங்கி ன கிழ்ச்சியுடன் எனது பலழய உருவத்லே நன்ெோக போர்.

11.50 : சஞ்சயன் தசோன்னது : கிருஷ்ணர் அர் ுனனிடம் இப்படி தசோல்ைி தசோந்ே உருவத்லே ீண்டும் கோட்டினோர். அவ்வோறு பரம்தபோருளோகிய கிருஷ்ணர் ீண்டும் இனிய வடிவம் ேோங்கி, பயந்ே அர் ுனலன மேற்ெினோர்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.51 : அர் ுனன் தசோன்னது : கிருஷ்ணோ ! உனது இந்ே இனிய னிே வடிலவ போர்த்து இப்மபோது நோன் னத்தேளிவு தபற்று இயல்போன நிலைலய அலடந்து இருக்கிமென்.

11.52 : பகவோன் தசோன்னது : எனது எந்ே வடிவத்லே நீ கண்டிருக்கிெோமயோ கோண்பேற்கு அெியேோன அலே எப்மபோதும் கோண மேவர்களும் விரும்புகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

11.53 : என்லன நீ எவ்வோறு கண்டிருக்கிெோமயோ அவ்வோறு கோண மவேங்களோலும் ேவத்ேோலும் ேோனங்களோலும் கூட முடியோது.

11.54 : எேிரிகலள வோட்டுபவமன ! அர் ுனோ ! ஒருமுகப்பட்ட பக்ேியோமைமய இவ்வோறு என்லன உள்ளபடி அெியவும் கோணவும் அலடயவும் முடியும்.

11.55 : அர் ுனோ ! எனக்கோக மவலை தசய்பவன், என்லன கேியோகவும் தகோள்பவன், எனது பக்ேன், பற்ெற்ெவன், எந்ே உயிலரயும் தவருக்கோேவன் யோமரோ அவன் என்லன அலடகிெோன்.

விளக்கம்

அர் ுனனின் பக்ேியோல் கருலண தகோண்ட கடவுள் ேன்னுலடய சுய ரூப ோன விஸ்வரூபத்லே கோண்பித்ேோர். அலணத்து உைகங்களும் அவருள்மள இருப்பலே கண்டோன்.

12 . பக்ேி மயோகம்

( பக்ேி தசய் )

12.1 : அர் ுனன் மகட்டது : எப்மபோதும் மயோகத்ேில் நிலைத்ேிருந்து உன்லன வழிபடுபவர்கள், புைன்களோல் அெிய முடியோே அழிவற்ெ பிரம் த்லே நோடுபவர்கள் – இவர்களுள் மயோகத்லே நன்ெோக அெிந்ேவர்கள் யோர் ?

12.2 : பகவோன் தசோன்னது : னத்லே என்னிடம் லவத்து, மயோக பக்ேியில் நிலைதபற்று, ம ைோன சிரத்லேயுடன் யோர் என்லன வழிபடுகிெோர்கமளோ அவர்கள் ம ைோன மயோகிகள் என்பது எனது கருத்து.

12.3 – 4 : புைன் கூட்டங்கலள நன்ெோக வசபடுத்ேி, எல்மைோரிடமும் ச மநோக்குடன் எல்ைோ உயிர்களுக்கும் நன்ல லய விரும்பி, தசோல்ைோல் விளக்க முடியோேதும் எங்கும் நிலெந்ேதும், சிந்ேலனக்கு எட்டோேதும், ோெோேதும், அலசவற்ெதும், நிலைத்ேதும், அழிவற்ெது ோன பிரம் த்லே வழிபடுபவர்களும் என்லனமய அலடகிெோர்கள்.

12.5 : நிர்க்குண பிரம் த்ேில் னத்லே லவக்கின்ெ அவர்களுக்கு முயற்சி அேிகம் மவண்டும். ஏதனனில் உடலுனர்வு உலடயவர்களுக்கு நிர்க்குண பிரம் தநெி ிகவும் கடின ோனேோகும்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

12.6 – 7 : அர் ுனோ ! யோர் எல்ைோ தசயல்கலளயும் எனக்கு அர்ப்பனித்துவிட்டு, என்லனமய ம ைோன கேியோக தகோண்டு, மவதெலேயும் நோடோே மயோகத்ேோல் என்லனமய ேியோனித்து வழிபடுகிெோர்கமளோ, என்னிடம் னத்லே தசலுத்துகின்ெ அவர்கள் ரணம் நிலெந்ேேோன வோழ்க்லக கடைிைிருந்து நோன் விலரவில் கலரமயற்றுகிமென்.

12.8 : என்னிடம னத்லே நிலைநிறுத்து, என்னிடம் புத்ேிலய தசலுத்து,அப்மபோது என்னிடம வசிப்போய்.அேில் சந்மேகம் இல்லை.

12.9 : அர் ுனோ ! என்னிடம் னத்லே உறுேியோக நிறுத்துவேற்கு முடியோவிட்டோல் ஈடுபோட்டுடன் கூடிய இலடவிடோே பயிற்சியோல் என்லன அலடய முயற்சி தசய்.

12.10 : ஒழுங்கோக பயிற்சியில் ஈடுபட முடியோவிட்டோல் எனக்கோக மவலை தசய். எனக்கோக மவலை தசய்வேன் மூைம் நிலெநிலைலய அலடவோய்.

12.11 : இலே கூட தசய்ய முடியோவிட்டோல், பிெகு என்னில் இலணந்ேவனோக, ேஞ்சம் அலடந்ேவனோக , சுயகட்டுப்போட்டுடன் மவலை தசய்து எல்ைோ மவலைகளின் பைன்கலளயும் துெந்துவிடு.

12.12 : பயிற்சிலய விட அெிவு ம ைோனது. அெிலவ விட ஆழ்ந்ே சிந்ேலன சிெந்ேது. ஆழ்ந்ே சிந்ேலனலய விட மவலைகளின் பைன்கலள துெப்பது ம ைோனது. ஏதனனில் ேியோகத்ேிைிருந்து விலரவில் அல ேி கிலடக்கிெது.

12.13 – 14 : எந்ே உயிரிடமும் தவருப்பற்ெவனோக, நண்பனோக, கருலண உலடயவனோக, எனது என்ெ எண்ணம் இல்ைோேவனோக ஆணவம் அற்ெவனோக, சுகதுக்கங்களில் ச ோக இருப்பவனோக, தபோறுல உலடயவனோக, எப்மபோதும் கிழ்ச்சி உலடயவனோக, மயோகியோக, சுயகட்டுப்போடு உலடயவனோக, அலசக்க முடியோே உறுேி உலடயவனோக, என்னிடம் னம் ற்றும் புத்ேிலய அர்ப்பணித்ேவனோக உள்ள பக்ேன் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

12.15 : யோரோல் உைகம் துன்பபடுவேில்லைமயோ, யோர் உைகத்ேோல் துன்புருவேோல், யோர் களிப்பு, மகோபம், பயம், கைக்கம் ஆகியவற்ெிைிருந்து விடுபட்டவமனோ, அவன் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

12.16 : ஆலசயற்ெ, தூய, ேிெல சோைியோன, பற்ெற்ெ, பயம் இல்ைோே, எல்ைோ விேத்ேிலும் ேன்முலனப்புடன் ( Ego ) தசயல்புரிவலே விட்ட எனது பக்ேன் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

12.17 : யோர் கிழ்வேில்லைமயோ, தவருப்பேில்லைமயோ, வருந்துவேில்லைமயோ, ஆலசபடுவேில்லைமயோ, நன்ல ேீல கலள விட்டவமனோ, பக்ேியுலடயவமனோ அவன் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

12.18 – 19 : எேிரி – நண்பன், ோனம் – அவ ோனம், குளிர் – சூடு, சுகம் – துக்கம் மபோன்ெ இருல களில் ச ோக இருப்பவன், பற்ெற்ெவன், புகழ்ச்சி, இகழ்ச்சி இரண்லடயும் ச ோக கருதுபவன், த ளன ோக இருப்பவன், கிலடத்ேலே தகோண்டு ேிருப்ேி அலடபவன், இருப்பிடம் இல்ைோேவன், நிலைத்ே அெிவு உலடயவன், பக்ேி உலடயவன் எனக்கு பிரிய ோனவன்.

12.20 : எந்ே பக்ேர்கள் சிரத்லேயுடன் என்லனமய கேியோக தகோண்டு இங்மக கூெியது மபோல் இந்ே அமுேம் மபோன்ெ ேர் த்லே கலடபிடிக்கிெோர்கமளோ அவர்கள் எனக்கு ிகவும் பிரிய ோனவர்கள்.

13 . மக்ஷத்ர மக்ஷத்ரஜ்ஞ விபோக மயோகம்

( னிேனும் ருபிெவியும் )

13.1 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! இந்ே உடம்பு வடீு, இலே யோர் அெிகிெோமனோ அவர் அேில் குடியிருப்பவன். உண்ல லய உணர்ந்ேவர்கள் இவ்வோறு கூறுகிெோர்கள்.

13.2 : அர் ுனோ ! எல்ைோ வடீுகளிலும் குடியிருப்பவன் நோன் என்று அெிந்துதகோள். வடீு ற்றும் குடியிருப்பவலன பற்ெிய அெிமவ உண்ல அெிவு என்பது எனது கருத்து .

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

13.3 : அந்ே வடீு எது, எப்படிபட்டது, என்ன ோற்ெங்களுக்கு உள்ளோவது எேிைிருந்து எது உண்டோகிெது, குடியிருப்பவன் யோர், அவனது கில என்ன ஆகியவற்லெ சுருக்க ோக கூறுகிமென் மகள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

13.4 : இந்ே உண்ல லய முனிவர்கள் பை வடிவ போடல்களில் பை விே ோக போடியுள்ளனர். கோரண கோரியங்களுடன் நிச்சய ோன வலகயில் அல ந்துள்ள பிரம் சூத்ேிரங்களிலும் இது ஆரோயப்பட்டுள்ளது.

13.5 – 6 : கோ பூேங்கள், அகங்கோரம், புத்ேி, அவ்வியக்ேம், பத்து கருவிகள், னம், கருவிகளின் தபோருட்கள் ஐந்து, விருப்பு, தவறுப்பு, இன்பம், துன்பம், உடம்பு, உணர்வு, னஉறுேி ஆகிய ோறுபோடுகளுடன் கூடிய வடீுபற்ெி இங்மக சுருக்க ோக தசோல்ைப்பட்டது.

13.7 : ேற்தபருல யின்ல , தசருக்கின்ல , தகோல்ைோல , தபோறுல , மநர்ல , குருமசலவ, தூய்ல , விடோமுயற்சி, சுயகட்டுப்போடு.

13.8 : மபோக தபோருட்களில் நோட்ட ின்ல , ஆணவ ின்ல , பிெப்பு, இெப்பு, மூப்பு, மநோய், துயரம் ஆகியவற்ெின் மகடுகலள சிந்ேித்ேல்.

13.9 : பற்ெின்ல , கன் லனவி வடீு மபோன்ெவற்லெ ேன்னுலடயது என்று கருேோ ல் இருப்பது, விரும்புவது விரும்போேது எது நடந்ேோலும் ச ோக ஏற்றுக்தகோள்ளல்.

13.10 : மவறு எலேயும் நோடோ ல் என்னிடம் ோெோே பக்ேி தகோள்ளல், ேனியிடத்லே நோடுேல், க்கள் கூட்டத்லே விரும்போேிருத்ேல்.

13.11 : ஆன் உணர்வில் நிலைதபற்ெிருத்ேல், ைட்சிய நோட்டம் ஆகியலவ ஞோனம் என்று தசோல்ைபடுகிெது. இேற்கு மவெோனது அஞ்ஞோனம்.

13.12 : எலே அெிய மவண்டும ோ, எலே அெிந்ேோல் ரண ில்ைோ தபருநிலைலய அலடயைோம ோ அலே தசோல்கிமென். அது ஆரம்பம் இல்ைோேது, ம ைோனது, தபரியது, இருப்பது என்மெோ இல்ைோேது என்மெோ தசோல்ை முடியோது.

13.13 : அந்ே பரம்தபோருள் எங்கும் லககள், கோல்கள், கண்கள், ேலைகள், வோய்கள், கோதுகலள உலடயவர். அவர் உைகில் எல்ைோவற்ெிலும் நிலெந்து நிற்கிெோர்.

13.14 : அவர் எல்ைோ புைன்கலளயும் இயங்க தசய்கிெோர் ஆனோல் அவர் எந்ே புைன்களும் இல்ைோேவர், பற்ெற்ெவர், ஆனோல் அலனத்லேயும் ேோங்குகிெோர். குணம இல்ைோேவர் ஆனோல் எல்ைோ குணங்கலளயும் அனுபவிக்கிெோர்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

13.15 :அவர் தபோருட்களுக்கு தவளியிலும் உள்மளயும் இருக்கிெோர். அலசயோேதும் அலசவது ோகிய தபோருட்கள் எல்ைோம் அவமர, நுண்ல யோக இருப்பேோல் அவர் அெியபட முடியோேவர். அவர் தூரத்ேில் இருக்கிெோர். அருகிலும் இருக்கிெோர்.

13.16 : அெியப்பட மவண்டிய அந்ே பரம்தபோருள் பிரிவுபடோேவர். தபோருட்களில் பிரிவுபட்டது மபோல் மேோன்றுகிெோர். தபோருட்கலள மேோற்றுவிப்பதும், ேோங்குவதும், ேன்னுள்தகோள்வதும் அவமர.

13.17 : அந்ே இலெவன் ஒளிகளுக்தகல்ைோம் ஒளியோக இருக்கிெோர். அவர் இருளுக்கு அப்போற்பட்டவர், அவமர ஞோனம், அெியபடமவண்டியவர், எல்மைோருலடய இேயத்ேிலும் நிலைத்ேிருப்பவர்.

13.18 : இவ்வோறு வடீும், ஞோனமும், அெியபடமவண்டிய தபோருளும் பற்ெி சுருக்க ோக கூெப்பட்டது. என் பக்ேன் இலே அெிந்து, என் நிலைக்கு ேகுேி ஆகிெோன்.

13.19 : இயற்லக, இலெவன் இரண்டிற்கும் ஆரம்பம் கிலடயோது. ோற்ெங்களும் குணங்களும் இயற்லகயிைிருந்து பிெந்ேலவ என்பலே அெிந்து தகோள்.

13.20 : உடம்லபயும் புைன்கலளயும் உண்டோக்குவேில் இயற்லக கோரணம் என்று தசோல்ைபடுகிெது. சுக துக்கங்கலள அனுபவிப்பேில் வீன் கோரணம் என்று தசோல்ைபடுகிெது.

13.21 :இயற்லகலய மசர்ந்ேவனோன வீன், இயற்லகயிைிருந்து மேோன்ெிய குணங்கலள அனுபவிக்கிெோன். குணங்களின் ீதுள்ள பற்றுேமை அவனது நல்ை ேீய பிெவிகளுக்கு கோரண ோகிெது.

13.22 : இந்ே உடம்பில் உள்ள ஆன் ோ சோட்சி, அனு ேிப்பவர், ேோங்குபவர், அனுபவிப்பவர், ம ைோன ேலைவர், பரம்தபோருள், கடவுள் என்தெல்ைோம் தசோல்ைபடுகிெது.

13.23 : ஆன் ோலவயும், குணங்களுடன் கூடிய இயற்லகலயயும் யோர் இவ்வோறு அெிகிெோமனோ, அவன் எவ்வோறு வோழ்பவனோக இருந்ேோலும் ீண்டும் பிெப்பேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

13.24 : சிைர் ேியோனத்ேின் மூைம் தேளிந்ே புத்ேியோல் ஆன் ோலவ உள்ளத்ேில் கோண்கிெோர்கள். சிைர் ஞோன மயோகத்ேினோலும் சிைர் கர் மயோகத்ேினோலும் கோண்கிெோர்கள்.

13.25 : இன்னும் சிைமரோ இவ்வோறு அெியோேவர்கள், ஆனோல் பிெரிட ிருந்து மகட்டு வழிபடுகின்ெனர். மகட்டேில் முழு னத்துடன் சோேலனகளில் ஈடுபடுகின்ெ அவர்களும் ரணத்லே நிச்சய ோக கடக்கின்ெனர்.

13.26 : பரே குைத்ேில் சிெந்ேவமன ! அலசயோேதும் அலசவது ோகிய எந்ே தபோருள் மேோன்ெியிருந்ேோலும், அது வடீு ற்றும் குடியிருப்பவன் இரண்டின் மசர்க்லகயோமைமய மேோன்ெியுள்ளது என்று அெிந்து தகோள்.

13.27 : எல்ைோ உயிரினங்களிலும் ச ோக உலெபவரும், அழிகின்ெ தபோருட்களுக்குள் அழியோ ல் இருப்பவரும் ஆகிய ம ைோன இலெவலன யோர் கோண்கிெோமனோ அவமன கோண்கிெோன்.

13.28 : எங்கும் ச ோக நிலெந்து இருக்கின்ெ இலெவலன கோண்பவன் ேன்னோல் ேன்லன அழித்துதகோல்வேில்லை. அேனோல் ம ைோன கேிலய அலடகிெோன்.

13.29 : எல்ைோ தசயல்களும் இயற்லகயினோமைமய தசய்யபடுகின்ென என்றும் இலெவன் ேன்முலனப்பற்ெவர் என்றும் யோர் கோண்கிெோமனோ அவமன கோண்கிெோன்.

13.30 : பல்மவறு உயிரினங்கள் ஒன்ெில் இருப்பலேயும் அந்ே ஒன்ெில் இருந்மே அலவ அலனத்தும் விரிந்து தவளிபடுவலேயும் எப்மபோது ஒருவன் கோண்கிெோமனோ அப்மபோது அவன் இலெநிலைலய அலடகிெோன்.

13.31 : குந்ேியின் கமன ! ஆேி இல்ைோேேோலும் குணங்கள் இல்ைோேேோலும் அழிவற்ெ இலெவன் இந்ே உடம்பில் இருந்ேோலும் தசயல் புரிவேில்லை. பற்று தகோல்வதும் இல்லை.

13.32 : எங்கும் பரந்துள்ள ஆகோசம் நுண்ல கோரண ோக எப்படி எேனோலும் போேிக்கபடுவேில்லைமயோ அப்படிமய உடம்பு முழுவதும் நிலெந்துள்ள ஆன் ோவும் போேிக்கபடுவேில்லை.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

13.33 : அர் ுனோ ! ஒமர சூரியன் இந்ே உைகம் முழுவலேயும் எப்படி ஒளிர தசய்கிெோமனோ, அப்படிமய குடியிருப்பவனோகிய இலெவன் உடம்பு, உயிர், னம் அலனத்லேயும் இயங்க தசய்கிெோன்.

13.34 : இவ்வோறு, வடீு ற்றும் குடியிருப்பவனுக்கு இலடயிலுள்ள மவறுபோட்லடயும் க்கள் இயற்லகயின் பிடியிைிருந்து விடுேலை தபறுவலேயும் ஆன் ீக அனுபூேியின் வோயிைோக யோர் உணர்கிெோர்கமளோ, அவர்கள் ம ைோன நிலைலய அலடகிெோர்கள்.

14 . குனத்ரய விபோக மயோகம்

( மூன்று குணங்கள் )

14.1 : பகவோன் தசோன்னது : எலே அெிந்து, எல்ைோ முனிவர்களும் ம ைோன நிலைலய அலடந்ேோர்கமளோ, ஞோனங்களுள் ிக சிெந்ேதும் ம ைோனது ோன அந்ே ஞோனத்லே ீண்டும் தசோல்கிமென்.

14.2 : இந்ே ஞோனத்லே தபற்று எனது நிலைலய அலடந்ேவர்கள் பலடப்பின்மபோது பிெப்பேில்லை. பிரளய கோைத்ேிலும் கைங்குவேில்லை.

14.3 : அர் ுனோ ! தபரியேோன ோலய எனது கருப்லப. அேில் நோன் விலேலய லவக்கிமென். அேிைிருந்து எல்ைோ உயிர்களின் உற்பத்ேி உண்டோகின்ென.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

14.4 : அர் ுனோ ! கருப்லபகளில் பிெக்கின்ெ உயிரினங்கள் அலனத்ேிற்கும் பிெப்பிடம் தபரியேோன ோலய. விலேலய தகோடுக்கின்ெ ேந்லே நோன்.

14.5 : தபரிய மேோள்கலள உலடயவமன ! ோலயயிைிருந்து மேோன்ெிய ெத்வம், தைஸ், ரஜஸ் என்ெ மூன்று குணங்களும் அழிவற்ெவனோன னிேலன உடம்பில் பிலணக்கிெது.

14.6 : போவ ற்ெவமன ! அவற்றுள் சத்வ குணம் களங்கம் இல்ைோேேோல் ஒளி தபோருந்ேியது. மகடற்ெது. சுகம் ற்றும் ஞோனத்ேின் ீதுள்ள பற்ெின் வோயிைோக அது னிேலன பிலணக்கிெது.

14.7 : குந்ேியின் கமன ! ரம ோ குணம் ஆலச வடிவோனது. மவட்லகலயயும் பற்லெயும் உண்டோக்குவது என்று அெிந்துதகோள், தசயல் ீது தகோள்கின்ெ பற்றுேைோல் அது னிேலன கட்டுகிெது.

14.8 : அர் ுனோ ! ேம ோ குணம ோ அெியோல யில் பிெந்ேது. எல்மைோருக்கும் ன யக்கம் ேருவது என்று அெிந்துதகோள். அது கவன ின்ல , மசோம்பல், தூக்கம் ஆகியவற்ெோல் னிேலன கட்டுகிெது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

14.9 : அர் ுனோ ! சத்வ குணம் சுகத்ேில் இலணக்கிெது, ரம ோ குணம் தசயைில் இலணக்கிெது, ேம ோ குணம ோ ஞோனத்லே லெத்து கவன ின்ல யில் இலணக்கிெது.

14.10 : அர் ுனோ ! சத்வ குணம் ர லசயும் ே லசயும், ரம ோ குணம் சத்வத்லேயும் ே லசயும், அவ்வோமெ, ேம ோ குணம் ர லசயும் சத்வத்லேயும் அடக்கி ம தைழுகிெது.

14.11 : இந்ே உடம்பின் எல்ைோ வோசல்களிலும் எப்மபோது அெிவின் ஒளி பிரகோசிக்கின்ெமேோ அப்மபோது சத்வ குணம் ஓங்கியுள்ளது என்று அெிந்துதகோள்.

14.12 : அர் ுனோ ! ரம ோ குணம் ம தைழும் மபோது மபரோலச புெநோட்டம், கர் ங்கலள ஆரம்பித்ேல், கட்டுப்போடின்ல , ஆலச ஆகியலவ உண்டோகின்ென.

14.13 : குரு குைத்ேில் உேித்ேவமன ! ேம ோ குணம் ம தைழும் மபோது விமவக ின்ல , முயற்சியின்ல , கவன ின்ல , ன யக்கம் ஆகியலவ உண்டோகிெது.

14.14 : சத்வ குணம் ஓங்கியிருக்கும் மபோது இெப்பவன் ம ைோன உண்ல லய அெிந்ேவர்கள் தசல்கின்ெ ோசற்ெ உைகங்கலள அலடகிெோன்.

14.15 : ரம ோ குணம் ஓங்கிய நிலையில் இெப்பவன் தசயல் நோட்டம் உலடயவர்களிடம் பிெக்கிெோன். ேம ோ குணம் ஓங்கிய நிலையில் இெப்பவன் முட்டோள்களின் கருவில் பிெக்கிெோன்.

14.16 : நற்தசயல்களின் பைனோக அகநோட்டமும் தூய்ல யும் உண்டோகிெது. ரம ோ குண தசயல்களின் பைன் துன்பம், ேம ோ குண தசயல்களின் பைமனோ அெியோல என்கிெோர்கள்.

14.17 : சத்வ குணத்ேிைிருந்து ஞோனம் பிெக்கிெது. ர சிைிருந்து மபரோலச பிெக்கிெது. ே சிைிருந்து அெியோல யும் கவன ினல யும் ன யக்கமும் உண்டோகின்ென.

14.18 : சத்வ குணத்ேினர் உயர் ைச்சியங்கலள மநோக்கி மபோகிெோர்கள். ரம ோ குணத்ேினர் இலடயில் நிற்கிெோர்கள். இழிந்ே குண ோன ேம ோ குணத்ேினர் கீழோனவற்லெ நோடுகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

14.19 : னிேன் குணங்கலள ேவிர மவறு கர்த்ேோலவ எப்மபோது கோண்பேில்லைமயோ, குணங்களுக்கு ம ைோனேோக அெிகிெோமனோ அவன் எனது தசோரூபத்லே அலடகிெோன்.

14.20 : உடம்லப உண்டோக்கிய இந்ே மூன்று குணங்கலளயும் கடந்து பிெப்பு, இெப்பு, மூப்பு ஆகிய துக்கங்களிைிருந்து விடுபட்டவன் ரண ில்ைோ தபருநிலைலய அலடகிெோன்.

14.21 : அர் ுனன் மகட்டது : கிருஷ்ணோ ! இந்ே மூன்று குணங்கலளயும் கடந்ேவனின் அலடயோளங்கள் என்ன ? நடத்லே எப்படி இருக்கும் ? அவன் இந்ே குணங்கலள எவ்வோறு கடக்கிெோன் ?

14.22 : பகவோன் தசோன்னது : அர் ுனோ ! ஒளியும் தசயலும் ன யக்கமும் வரும் மபோது அவன் தவறுப்பேில்லை, வரோே மபோது நோடுவது ில்லை.

14.23 : யோர் சோட்சி மபோல் இருந்துதகோண்டு, குணங்களோல் அலைகழிக்கபடுவேில்லைமயோ, குணங்கமள தசயல்படுகின்ென என்று உறுேியோய் இருக்கிெோமனோ, அந்ே உறுேியில் இருந்து விைகோ ல் இருக்கின்ெோமனோ அவன் மூன்று குணங்கலளயும் கடந்ேவன்.

14.24 : தசோந்ே இயல்பில் நிலைத்ேிருப்பவன், துன்பம்- இன்பம், ண், கல், தபோன், இனியது, இனில யற்ெது, இகழ்ச்சி – புகழ்ச்சி, ஆகியவற்லெ ச ோக கருதுபவன், தேளிந்ே அெிவுலடயவன் --- இத்ேலகயவன் மூன்று குணங்கலளயும் கடந்ேவன்.

14.25 : ோனத்ேிலும் அவ ோனத்ேிலும் ச ோக இருப்பவன், நண்பனிடமும் பலகவனிடமும் ச ோக இருப்பவன், ேோனோக முலனந்து தசயைில் ஈடுபடுவலே ேவிர்ப்பவன் குணங்கலள கடந்ேவன் என்று தசோல்ைபடுகின்ெோன்.

14.26 : ோெோே பக்ேி மயோகத்ேோல் யோர் என்லன வழிபடுகிெோமனோ, அவன் இந்ே குணங்கலள முற்ெிலும் கடந்து, இலெநிலைலய அலடவேற்கு ேகுேி தபறுகிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

14.27 : ஏதனனில் பிரம் த்ேிற்கும், அழிவற்ெ ம ோட்ச நிலைக்கும், நிலையோன ேர் த்ேிற்கும், ஒப்பற்ெ சுகத்ேிற்கும் இருப்பிடம் நோமன.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

15 . புருமஷோத்ே மயோகம்

( வோழ்க்லக ரம் )

15.1 : பகவோன் தசோன்னது : ம மை மவர் உள்ளதும் கீமழ கிலளகள் உள்ளது ோகிய அரச ரத்லே அழிவற்ெேோக கூறுகின்ெனர். மவேங்கள் அேன் இலைகள். அந்ே ரத்லே யோர் அெிகிெோமனோ அவன் உண்ல லய அெிந்ேவன்.

15.2 : அேன் கிலளகள் குணங்களோல் தசழிப்பலடந்து, விஷயங்களோக ேளிர்விட்டு கீழும் ம லும் படர்ந்து இருக்கின்ென. அேன் விழுதுகள் ோனிட உைகில் தசயல்கலள விலளவிப்பவனோய் கீழ் மநோக்கி பரவியிருக்கின்ென.

15.3 : இங்மக அேன் உருவம ோ அேன் முடிமவோ ஆரம்பம ோ தேன்படுவேில்லை. அேற்கு நிலைத்ே ேன்ல யும் இல்லை. நன்ெோக மவரூன்ெிய இந்ே அரச ரத்லே பற்ெின்ல என்னும் ேிட ோன வோளோல் தவட்டி வழீ்த்ேமவண்டும்.

15.4 : எங்மக தசன்ெவர்கள் ீண்டும் ேிரும்பி வருவேில்லைமயோ அந்ே இடத்லே மேடமவண்டும். ஆரம்பத்ேில் பலடப்பு யோரிட ிருந்து மேோன்ெியமேோ, அந்ே முேல்வனோன இலெவலனமய சரணலடய மவண்டும்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

15.5 : அகங்கோரமும் ன யக்கமும் நீங்கிய, பற்று என்னும் குற்ெத்லே தவன்ெ, ஆன் உணர்வில் நிலை தபற்ெ, ஆலசகலள விட்ட, இன்ப துன்பம் மபோன்ெ இருல களிைிருந்து விடுபட்ட குழப்பம் இல்ைோே கோன்கள் அழிவற்ெ அந்ே நிலைலய அலடகின்ெனர்.

15.6 : எங்கு தசன்ெவர்கள் ேிரும்பி வருவேில்லைமயோ, அது என்னுலடய ம ைோன இருப்பிடம், அந்ே இடத்லே சூரியனும், சந்ேிரனும், அக்னியும் விளக்குவது இல்லை.

15.7 : எனது அம்சம உைகில் உயிர்களோக மேோன்ெி என்தென்றும் இருக்கிெது. இயற்லகயில் நிலைதபற்ெதும் னத்லே ஆெோவேோக உலடயது ோன புைன்கலள எனது அம்சம உைக இன்பங்கலள மநோக்கி இழுத்து தசல்கிெது.

15.8 : னங்களுக்கு இருப்பிட ோகிய ைர்களிைிருந்து னங்கலள கிரகித்துதகோண்டு கோற்று தசல்வது மபோல் வீன் புேிய உடலை எடுக்கும் மபோதும் பலழய உடலை விடும் மபோதும் புைன்கலளயும் னத்லேயும் பற்ெிக்தகோண்டு மபோகிெோன்.

15.9 : கோது, கண், உடம்பு, நோக்கு, மூக்கு, னம் இவற்லெ பற்ெிக்தகோண்டு வீன் விஷயங்கலள அனுபவிக்கிெோன்.

15.10 : உடலை விட்டு தசல்லும் மபோதும், உடலுடன் இருக்கும் மபோதும், இன்பதுன்பங்கலள அனுபவிக்கும் மபோதும், குணங்களுடன் கூடியவனோக இருக்கும் மபோதும் எந்ே நிலையிலும் வீலன மூடர்கள் கோண்பேில்லை. புத்ேி விழித்தேழ தபற்ெவர்கள் கோண்கிெோர்கள்.

15.11 : முயற்சி தசய்கின்ெ மயோகிகள் இந்ே வீலன ேங்களுள் இருப்பேோக கோண்கிெோர்கள். னத்தூய்ல தபெோேவர்களும் ேன்னெிவற்ெவர்களும் முயற்சி தசய்ேோலும் இேலன கோண்பேில்லை.

15.12 : சூரியனில் உள்ள எந்ே ஒளி உைகம் முழுவலேயும் பிரகோசிக்கதசய்கிெமேோ, எந்ே ஒளி சந்ேிரனிலும் அக்னியிலும் ேிகழ்கிெமேோ, அந்ே ஒளி என்னுலடயது என்று அெிவோய்.

15.13 : நோன் என் சக்ேியோல் பூ ியில் புகுந்து உயிர்கலள ேோங்குகிமென். உயிர் சக்ேி வடிவோகிய சந்ேிரனோக ஆகி மூைிலககலள எல்ைோம் வளர்கிமென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

15.14 : நோன் உயிர்களின் உடம்பில் லவசுவோணர அக்னியோக இருந்துதகோண்டு பிரோணன் ற்றும் அபோனனுடன் கூடி நோன்கு விே ோன உணலவ ரீணம் தசய்கிமென்.

15.15 : நான் எல்மலாருமடய இதயத்திலும் இருக்கிமறன். ஆன் நிலனவு, விழிப்புணர்வு, சந்மேக ற்ெ நிலை எல்ைோம் என்னிட ிருந்மே மேோன்றுகின்ென. அலனத்து மவேங்களோலும் அெியப்படும் தபோருள் நோமன. மவேோந்ேத்லே மேோற்றுவித்ேவனும் மவேத்லே அெிந்ேவனும் நோமன.

15.16 : நிலையற்ெது என்றும் நிலையோனது என்றும் உைகில் இரண்டு பிரிவுகள் உள்ளன. மேோன்ெிய அலனத்தும் நிலையற்ெலவ என்ெ பிரிவில் வருகின்ென. மேோன்ெிய அலனத்ேின் உள்மள இருப்பவன் நிலையோனவன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

15.17 : யோர் மூன்று உைகங்கலள வியோப்பித்து அவற்லெ ேோங்குகிெோமரோ அவர் அழிவற்ெவரும் ேலைவரும் பர ோத் ோ என்றும் தசோல்ைபடுபவரு ோன ம ைோன புருஷர் ஆவோர். நிலையற்ெலவ, நிலையோனவன் இருவரிைிருந்தும் மவெோனவர் இவர்.

15.18 : நோன் எந்ே கோரணத்ேோல் நிலையற்ெலே கடந்ேவமனோ, நிலையோனேற்கும் ம ைோனவமனோ அந்ே கோரணத்ேோல் உைகத்ேிலும் மவேங்களிலும் புருமஷோத்ே ன் என்று புகழ் தபற்றுள்மளன்.

15.19 : அர் ுனோ ! யோர் இவ்வோறு ன யக்கம் இல்ைோேவனோக புருமஷோத்ே ன் என்று என்லன அெிகிெோமனோ அவன் எல்ைோம் அெிந்ேவனோக என்லன முழு னத்துடன் வழிபடுகிெோன்.

15.20 : போவம் இல்ைோேவமன ! அர் ுனோ ! ிகவும் ஆழ்ந்ேேோன இந்ே சோஸ்ேிரம் என்னோல் கூெப்பட்டது. இலே அெிந்ேவன் அெிவோளியோகவும் தசய்ய மவண்டியலே தசய்ேவனோகவும் ஆவோன்.

16 . தேய்வோசூர ஸம்பத் விபோக மயோகம்

( னிேனின் இரண்டு பக்கங்கள் )

16.1 - 3 : அர் ுனோ ! பய ின்ல , னத்தூய்ல , ஞோனத்ேிலும், மயோகத்ேிலும் நிலைதபற்ெிருத்ேல், ேோனம், புைனடக்கம், வழிபோடு, சோஸ்ேிரங்கலள படித்ேல், ேவம், மநர்ல , ேீங்கு தசய்யோல , உண்ல , மகோப ின்ல , ேியோகம், அல ேி, மகோள்தசோல்ைோல , உயிர்களிடம் இரக்கம், பிெரது தபோருலள விரும்போல , த ன்ல , நோணம், உறுேியோன னம், லேரியம், தபோறுல , ேிடசங்கல்பம், தூய்ல , வஞ்சக ின்ல , கர்வ ின்ல ஆகியலவ தேய்வகீ இயல்புடன் பிெந்ேவனுக்கு உரியலவ ஆகின்ென.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

16.4 : அர் ுனோ ! அசுர இயல்புடன் பிெந்ேவனுக்கு பகட்டு, இறு ோப்பு, ேற்தபருல , மகோபம், கடுல , அெியோல ஆகியலவ பண்புகளோக அல கின்ென.

16.5 : தேய்வகீ இயல்பு ம ோட்சத்லே ேருவது, அசுர இயல்பு பந்ேத்லே ேருவது என்று கருேபடுகிெது. அர் ுனோ ! வருந்ேோமே. நீ தேய்வகீ இயல்புடன் பிெந்ேிருக்கிெோய்.

16.6 : அர் ுனோ ! தேய்வகீ இயல்பினர், அசுர இயல்பினர் என்று இந்ே உைகில் இரண்டு வலகயினர் உள்ளனர். தேய்வகீ இயல்பு பற்ெி விரிவோக கூெிமனன். இனி அசுர இயல்பு பற்ெி கூறுகிமென் மகள்.

16.7 : எலே தசய்ய மவண்டும், எலே தசய்ய கூடோது என்பது அசுர இயல்பினருக்கு தேரியோது. அவர்களிடம் தூய்ல இல்லை. நல்தைோழுக்கம் இல்லை. உண்ல யும் இல்லை.

16.8 : உைகம் அடிப்பலட நியேிகள் எதுவு ின்ெி இயங்குவது, ேர் த்ேில் நிலை தபெோேது. கடவுள் இல்ைோேது. ஆண் – தபண் உெவினோல் மேோன்ெியது. கோ த்லே கோரண ோக தகோண்டது என்பலே ேவிர மவறு என்ன ? என்று அசுர இயல்பினர் தசோல்கின்ெனர்.

16.9 : ேங்கள் வோழ்க்லகலய வணீடித்து தகோண்ட, தகோடுஞ்தசயல் புரிகின்ெ இந்ே அற்ப புத்ேியினர், ( முந்ேிய சுமைோகத்ேில் கூெிய ) கருத்லே பிடித்துதகோண்டு உைகின் எேிரிகளோக அேன் அழிவிற்கோகமவ மேோன்ெியுள்ளனர்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

16.10 : நிலெவு தசய்ய முடியோேேோன கோ வசபட்டு, ேி யங்கி, ஆடம்பரமும் ேற்தபருல யும் கர்வமும் தகோண்டு தகட்ட எண்ணங்களுடனும் ேீய மநோக்கங்களுடனும் அவர்கள் தசயல்படுகிெோர்கள்.

16.11 - 12 : அளவிட முடியோேதும் ரணத்லே முடிவோக தகோண்டது ோன ( ஆலசகளின் வசப்பட்டு, அலவ நிலெமவெோேேோல் ) கவலையில் ஆழ்ந்து, கோ நுகர்ச்சிலயமய அலனத்ேிலும் ம ைோனேோக கருேி, எல்ைோம் இவ்வளவு ேோன் என்று ேீர் ோனித்து, நூற்றுகணக்கோன ஆலசகளோல் கட்டுப்பட்டு, கோ ம் மகோபம் இவற்ெின் வசப்பட்டு, கோ மபோகத்ேிற்கோக நியோய ற்ெ வழியில் தசல்வக் குவியல்கலள மேட முயல்கின்ெனர்.

16.13 : இது, இன்று என்னோல் அலடயப்பட்டது, இந்ே ஆலச இனி நிலெமவெப் தபரும். இது எனக்கு உள்ளது. இந்ே தசல்வமும் வந்து மசரும் என்தெல்ைோம் அசுர இயல்பினர் னமகோட்லட கட்டுகின்ெனர்.

16.14 : என்னோல் இந்ே எேிரி தகோல்ைப்பட்டோன், ற்ெவர்கலளயும் தகோல்மவன் என்று இறு ோப்பு தகோள்கிெோர்கள். நோமன ேலைவன் நோன் மபோகங்கலள அனுபவிக்கிமென். நோன் நிலனத்ேது நிலெமவெ தபற்ெவன். பைசோைி, சுக ோயிருப்பவன் என்று ஆணவம் தகோள்கிெோர்கள்.

16.15 : அெியோல யில் ேி யங்கிய அவர்கள், நோன் பணக்கோரன், உயர்குைத்ேவன், எனக்கு ச ோனவன் யோர் ? நோன் மயோகம் தசய்மவன், ேோனம் தசய்மவன், கிழ்ச்சியில் ிேப்மபன் என்தெல்ைோம் பிேற்றுகிெோர்கள்.

16.16 : பல்மவறு சிந்ேலனகளோல் குழப்பம் அலடந்ே, ம ோகவலையில் சிக்கிய, கோ மபோகங்களில் ஆழ்ந்ே அவர்கள் போழ் நகரில் வழீ்கிெோர்கள்.

16.17 : ேற்புகழ்ச்சி உலடய, பணிவற்ெ, தசல்வ தசருக்கும் ஆணவமும் தகோண்ட அவர்கள் விேிப்படி அல்ைோ ல் தவறும் ஆடம்பரேிற்க்கோக யோகம் முேைியவற்லெ தசய்கிெோர்கள்.

16.18 : ஆணவம், வைில , தசருக்கு, கோ ம், மகோபம் மபோன்ெவற்ெின் வசப்பட்டவர்கள் ேங்களிலும் பிெரிலும் இருக்கின்ெ என்லன தவறுத்து அவ ேிக்கின்ெனர்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

16.19 : தவறுக்கத்ேக்க, தகோடிய, னிேர்களுள் கலடப்பட்ட, இழிந்ே அவர்கலள பிெப்பு – இெப்பு என்று சுழல்கின்ெ சம்சோர உைகில் அசுர இயல்புலடய பிெவிகளிமைமய நோன் தேோடர்ந்து ேள்ளுகிமென்.

16.20 : அர் ுனோ ! அந்ே மூடர்கள் பை பிெவிகளில் அசுர இயல்புடன் பிெந்து, என்லன அலடயோ ல் ம லும் ம லும் கீழோன கேிலய அலடகிெோர்கள்.

16.21 : கோ ம், மகோபம், மபரோலச என்ெ மூன்றும் நரகத்ேின் வோசல்கள். இலவ னிேலன அழிக்கின்ென. ஆேைோல் இந்ே மூன்லெயும் விட்டுவிட மவண்டும்.

16.22 : அர் ுனோ ! இந்ே மூன்று நரக வோசல்களிைிருந்தும் விடுபட்ட னிேன் ேனக்கு நன்ல தசய்கிெோன். ம ைோன நிலைலய அலடகிெோன்.

16.23 : யோர் சோஸ்ேிர விேிலய புெக்கணித்து, கோ த்ேோல் தூண்டதபற்று தசயல்படுகிெோமனோ அவன் இலெ நிலைலயமயோ ம ோட்சத்லேமயோ அலடவேில்லை.

16.24 : தசய்ய ேக்கது எது, தசய்ய ேகோேது எது என்பலே நிச்ச்சயிப்பேில் சோஸ்ேிரம உனக்கு பிர ோணம் ஆகிெது. சோஸ்ேிரம் தசோல்வலே அெிந்து இந்ே உைகத்ேில் நீ தசயல்பட கடல பட்டிருக்கிெோய்.

17 . ச்ரத்ேோ த்ரய விபோக மயோகம்

( வோழ்க்லகயின் மூன்று மகோணங்கள் )

17.1 : அர் ுனன் மகட்டது : கிருஷ்ணோ ! யோர் சோஸ்ேிர விேிப்படி அல்ைோ ல், ஆனோல் நம்பிக்லகயுடன் வழிபடுகிெோர்கமளோ அவர்களின் நிலை என்ன ? சத்வ குண ோ ? ரம ோ குண ோ ? ேம ோ குண ோ ?

17.2 : பகவோன் தசோன்னது : னிேர்களுக்கு இயல்போக அல ந்துள்ள அந்ே நம்பிக்லககள் சோத்வகீம், ரோ சம், ேோ சம் என்று மூன்று விே ோக உள்ளது. அலே மகள்.

17.3 : அர் ுனோ ! இயல்பிற்கு ஏற்பமவ னிேனின் நம்பிக்லககள் அல கின்ென. நம்பிக்லககளின் விலளமவ னிேன். நம்பிக்லககமள அவலன உருவோக்குகின்ென.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

17.4 : சோத்வகீர்கள் மேவர்கலள வணங்குகிெோர்கள். ரோ ச இயல்பினர் யட்சர்கலளயும் ரோட்சசர்கலளயும், ேோ ச இயல்பினர் ஆவிகலளயும் பூேங்கலளயும் வழிபடுகிெோர்கள்.

17.5 – 6 : கர்வமும் அகங்கோரமும் கோ மும் ஆலசயும் ேீவிர ோக தசயல்படுகின்ெ மூடர்கள், உடம்பில் இருக்கின்ெ புைன்கலளயும் உடம்பில் உலெகின்ெ என்லனயும் துன்புறுத்ேி, சோஸ்ேிரத்ேில் விேிக்கபடோே மகோர ோன ேவம் தசய்கிெோர்கள். அவர்கள் அசுர இயல்பினர் என்று அெிந்து தகோள்.

17.7 : எல்மைோருக்கும் விருப்ப ோன உணவும் மூன்று வலகபடுகிெது. அவ்வோமெ வழிபோடும் ேவமும் ேோனமும் அவற்ெின் மவற்றுல கலள மகள்.

17.8 : ஆயுள், அெிவு, வைில , ஆமரோக்கியம், சுகம், சுறுசுறுப்பு ஆகியவற்லெ வளர்க்கின்ெ, சோறு ிக்க, த ன்ல யோன, சத்து ிக்க, இனிய உணவு சோத்வகீர்களுக்குப் பிரிய ோனது.

17.9 : கசப்பு, புளிப்பு ற்றும் உவர்ப்பு சுலவயுலடயலவ, சூட்லட உண்டோக்குபலவ, கோர ோனலவ, எரிச்சல் ஊட்டுபலவ, ேோகத்லே ஏற்படுத்துபலவ, துக்கம், கவலை ற்றும் மநோலய உண்டோக்குபலவ – இத்ேலகய உணவு ரம ோ குணத்ேினருக்கு பிரிய ோனலவ.

17.10 : நோட்பட்டது, இயற்லக சுலவலய இழந்ேது, துர்நோற்ெம் உலடயது, பலழயது, எச்சில், தூய்ல யற்ெது – இத்ேலகய உணவு ேம ோ குணத்ேினருக்கு பிரிய ோனது.

17.11 : வழிப்பட்மடயோக மவண்டும் என்று னத்லே உறுேிபடுத்ேி தகோண்டு, பைலன விரும்போ ல், சோஸ்ேிர விேிப்படி எந்ே வழிபோடு தசய்யபடுகிெமேோ அது சோத்வகீ ோனது.

17.12 : பரே குைத்ேில் சிெந்ேவமன ! பைலன விரும்பிமயோ, ஆடம்பரேிற்கோகமவோ தசய்யபடுகின்ெ, வழிபோடு ரோ ச ோனது என்று அெிந்து தகோள்.

17.13 : விேிப்படி அல்ைோே, அன்னேோனம் இல்ைோே, ந்ேிர ின்ெ தசய்யபடுகின்ெ, ேட்சிலன இல்ைோே, சிரத்லேயின்ெி தசய்யபடுகின்ெ வழிப்போட்லட ேோ சம் என்று தசோல்கிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

17.14 : மேவர், சோன்மெோர், குரு ோர், அெிஞர் மபோன்மெோலர தகௌரவிப்பது, சுத்ேம், மநர்ல , பிரம் சரியம், அஹிம்லச இலவ உடைோல் தசய்யபடுகின்ெ ேவம்.

17.15 : பிெர் னத்லே மநோக தசய்யோே, உண்ல யோன, இனில யோன,இே ோன வோர்த்லேகலள மபசுவதும், மவேம் ஓதுவேற்கு பயிற்சி தசய்வதும் வோக்கினோல் தசய்யபடுகின்ெ ேவம்.

17.16 : னத்தேளிவு, த ன்ல , த ௌனம், சுயகட்டுப்போடு, தூயமநோக்கம் இலவ ன ேவம் என்று தசோல்ைபடுகிெது.

17.17 : பைலன விரும்போே, மயோகத்ேில் நிலைதபற்ெ னிேர்களோல் ிகுந்ே சிரத்லேயுடன் இந்ே மூன்று விே ோன ேவமும் தசய்யப்படும் மபோது அது சோத்வகீ ோனது.

17.18 : போரோட்டு, ேிப்பு, புகழ், இவற்ெிற்கோக ஆடம்பரத்துடன் தசய்யபடுகின்ெ ேவம் ரோ ச ோனது. அது உறுேியற்ெது. ேற்கோைிக ோனது.

17.19 : முட்டோள் ேனத்ேோல் ேன்லன துன்புருத்ேிமயோ பிெலர அழிப்பேற்க்கோகமவோ தசய்யபடுகின்ெ ேவம் ேோ சம் என்று தசோல்ைபடுகிெது.

17.20 : தகோடுப்பது கடல என்று ேகுந்ே இடத்ேில் ேகுந்ே மவலளயில் ேகுந்ே நபருக்கு, பிரேியோக அவர் எதுவும் தசய்ய ோட்டோர் என்று தேரிந்தும் தசய்யபடுவது சோத்வகீ ேோனம்.

17.21 : பிரேி பைலன எேிர்போர்த்மேோ, விலளலவ உத்மேசித்மேோ, வருத்ேதுடமனோ தசய்யபடுவது ரோ ச ேோனம்.

17.22 : ேகோே இடத்ேில் ேகோே கோைத்ேில் ேகோேவர்களுக்கு ஏமனோேோமனோ என்றும் இகழ்ச்சியுடனும் தகோடுக்கபடுவது ேோ ச ேோனம்.

17.23 : “ஓம் தத் ஸத்” என்று இலெவன் மூன்று விே ோக அலழக்கபடுகிெோர். அவரிைிருந்மே முற்கோைத்ேில் சோன்மெோர்கள் பலடக்கபட்டனர். மவேங்களும் யோகங்களும் மேோன்ெின.

17.24 : எனமவ மவேங்கலள பின்பற்றுபவர்கள் வழிபோடு, ேோனம், ேவம் மபோன்ெ கிரிலயகலள சோஸ்ேிரங்களின் விேிப்படி தசய்யும் மபோது “ஓம்” என்று உச்சரித்மே தேோடங்குகிெோர்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

17.25 : ம ோட்சத்லே நோடுபவர்கள் யோகம்,ேவம், ேோனம் மபோன்ெவற்லெ தசய்யும் மபோது பைலன விரும்போ ல் “ேத்” என்று உச்சரித்து தசய்கிெோர்கள்.

17.26 : அர் ுனோ ! “ஸத்” என்ெ தசோல் உண்ல என்ெ கருத்ேிலும், நன்ல என்ெ கருத்ேிலும் வழங்கபடுகிெது.அவ்வோமெ ங்களகர ோன கோரியங்களிலும் ஸத் என்ெ தசோல் உபமயோகிக்கபடுகிெது.

17.27 : வழிபோட்டிலும் ேவத்ேிலும் ேோனத்ேிலும் நிலைத்ேிருப்பது ஸத் என்று தசோல்ைபடுகிெது. இலெவனுக்கோக தசய்யபடுகின்ெ கர் மும் “ஸத்” என்மெ தசோல்ைபடுகிெது.

17.28 : அர் ுனோ ! சிரத்லே இல்ைோ ல் தசய்ே யோகமும், தகோடுத்ே ேோனமும் தசய்ே ேவமும், ற்ெ கர் ங்களும் “அஸத்” எனப்படும். அது இந்ே உைகத்ேிற்கும் உேவோது. ம ல் உைகத்ேிற்கும் உேவோது.

18 . ம ோட்ச சன்னியோச மயோகம்

( கடல மூைம் கடவுள் )

18.1 : அர் ுனன் தசோன்னது : மேோள்வைில ிக்கவமன ! கிருஷ்ணோ ! மகசி என்ெ அசுரலன தகோன்ெவமன ! சன்னியோசம், ேியோகம் இரண்டின் உட்தபோருலளயும் ேனித்ேனியோக அெிய விரும்புகிமென்.

18.2 : பகவோன் தசோன்னது : ஆலச வசப்பட்டு தசய்கின்ெ தசயல்கலள விடுவது சன்னியோசம் என்று கோன்கள் அெிகிெோர்கள். தசயல்களின் பைலன விட்டுவிடுவது ேியோகம் என்று ேீர்க்கேரிசிகள் தசோல்கிெோர்கள்.

18.3 : எல்ைோ தசயல்களும் குற்ெம் உலடயலவ. எனமவ எல்ைோம் துெக்கபட மவண்டியலவ என்று ஒருசிைர் கூறுகின்ெனர். வழிபோடு, ேோனம், ேவம் மபோன்ெவற்ெலவ துெக்ககூடோது என்று மவறு சிைர் கூறுகின்ெனர்.

18.4 : பரேகுைத்ேில் சிெந்ேவமன ! ேியோக விஷயத்ேில் எனது உறுேியோன கருத்லே மகள். ஆண்களில் புைி மபோன்ெவமன ! ேியோகம் மூன்று விேம் என்று கூெப்பட்டுள்ளது.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.5 : வழிபோடு, ேோனம், ேவம் ஆகிய தசயல்கள் விடுவேற்கு உரியலவ அல்ை. இவற்லெ கட்டோயம் தசய்ய மவண்டும். இலவ சோன்மெோர்கலள( அேோவது உரிய விேத்ேில் தசய்பவர்கலள ) புனிேபடுத்துபலவ.

18.6 : அர் ுனோ ! இந்ே தசயல்கலளயும் கூட பற்லெ விட்டும் பைலன எேிர்போரோ லும் தசய்ய மவண்டும் என்பது எனது உறுேியோனதும் ம ைோனது ோன கருத்ேோகும்.

18.7 : விேித்ே கடல லய விடுவது சரியல்ை. னத்தேளிவின்ல கோரண ோக அவ்வோறு விடுவது ேோ ச ேியோகம்.

18.8 : துன்ப ோக இருக்கிெது என்ெ கோரணத்ேோலும், உடம்பிற்கு தேோந்ேரவு என்ெ பயத்ேோலும் தசயல்கலள விடுவது ரோ ச ேியோகம். இந்ே ேியோகத்ேினோல் ேியோகத்ேிற்கு உரிய பைன் கிலடப்பேில்லை.

18.9 : அர் ுனோ ! சோேோரண தசயல்கலளமய, அலவ தசய்யப்பட மவண்டியலவ என்பேற்கோக, பற்லெயும் பைலனயும் விட்டு தசய்ேோல் அது சோத்வகீ ேியோகம்.

18.10 : சத்வம் நிலெந்ே, உண்ல யெிவுலடய, சந்மேகம் நீங்கதபற்ெ, ேியோக சிந்ேலன உலடய ஒருவன், துன்பம் ேருவது என்பேற்கோக ஒரு தசயலை தவறுப்பேில்லை. இன்பம் ேருவது என்பேற்கோக ஒரு தசயலை விரும்புவதும் இல்லை.

18.11 : சோேோரண னிேனோல் தசயல்கலள அெமவ விடுவது இயைோது. யோர் விலனபயலன விட்டவமனோ அவமன ேியோகி.

18.12 : பற்றுடன் மவலை தசய்பவர்கள் ரணத்ேிற்கு பிெகு இன்ப ோனது, துன்ப ோனது, இரண்டும் கைந்ேது என்று மூன்று விே ோன விலனபயன்கலள அனுபவிக்கிெோர்கள். ஆனோல் பற்லெ விட்டவர்களுக்கு ஒருமபோதும் இந்ே அனுபவங்கள் இல்லை.

18.13 : தபரும்மேோள் உலடயவமன ! கர் ம் இது என்று கூறுகின்ெ சோங்கிய ேத்துவத்ேில் எல்ைோ கர் ங்களின் நிலெவிற்க்கோக கூெப்பட்டுள்ள இந்ே ஐந்து கோரணங்கலள என்னிட ிருந்து அெிந்து தகோள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.14 : உடம்பு, ேன்முலனப்பு, பல்மவறு உறுப்புகள், பைவிே ோன தசயல்போடுகள் இவற்றுடன் ஐந்ேோவேோக மேவ சக்ேிகள் ஆகியலவமய ஒரு கர் த்ேிர்க்கு நிபந்ேலனகள் ஆகின்ென.

18.15 : நியோய ோனமேோ, அநியோய ோனமேோ எந்ே கர் த்லேயோனோலும் சரி, உடைோல், வோக்கோல், னத்ேோல் னிேன் தேோடங்கினோல் அேற்கு இந்ே ஐந்தும் கோரண ோக அல கின்ென.

18.16 : அது அப்படி இருக்க, தேளிவற்ெ புத்ேியின் கோரண ோக யோர் இலெவலன கர்த்ேோவோக கோண்கிெோமனோ அந்ே மூடன் உண்ல லய கோண்பேில்லை.

18.17 : நோன் தசய்கிமென் என்ெ எண்ணம் யோருக்கு இல்லைமயோ, யோருலடய னம் பற்ெற்ெமேோ அவன் இந்ே உைக உயிர்கள் அலனத்லேயும் தகோன்ெோலும் தகோன்ெவன் ஆக ோட்டோன். அந்ே தசயைோல் வரும் பந்ேமும் அவனுக்கு இல்லை.

18.18 : அெிவு, அெியப்படும் தபோருள், அெிபவன் என்று கர் தூண்டுேல் மூன்று விேம். கருவி, தசயல், தசய்பவன் என்று தசயைின் ஆேோரம் மூன்று விேம்.

18.19 : அெிவும் தசயலும் தசய்பவனும் குண மவறுப்போட்டோல் மூவலக என்று குணங்கலள பற்ெி கூறுவேோன சோங்கிய சோஸ்ேிரத்ேில் தசோல்ைபட்டுருக்கிெது. அவற்லெயும் உள்ளபடி மகள்.

18.20 : தவமவெோன உயிரினங்களில் மவறுபோடற்ெ அழியோே ஒமர உணர்லவ கோண்கின்ெ அெிவு சோத்வகீ அெிவு.

18.21 : தவவ்மவறு உயிரினங்கலள ஒன்ெிைிருந்து ஒன்று மவெோனேோக அெிகின்ெ அெிவு ரோ ச அெிவு.

18.22 : ஒரு பகுேிலயமய எல்ைோம் என்று விடோபிடியோக பற்ெி தகோண்டு இருக்கின்ெ, யுக்ேிக்கு தபோருந்ேோே, உண்ல க்கு தபோருந்ேோே, அற்ப ோன அெிவு ேோ ச அெிவு.

18.23 : பைனில் ஆலச லவக்கோ ல், பற்ெின்ெி, விருப்பு தவறுப்பு இன்ெி, ேனக்தகன்று விேிக்கப்பட்டுள்ள கடல லய தசய்வது சோத்வகீ தசயல்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.24 : ஆலச வசப்பட்டு, ேன்முலனப்புடன் ிகவும் போடுபட்டு தசய்ய தசய்யபடுவது ரோ ச தசயல்.

18.25 : தசயைின் விலளலவயும் நஷ்டத்லேயும் துன்பத்லேயும் தசோந்ே ஆற்ெலையும் எண்ணி போரோ ல் ன யக்கத்ேோல் தேோடங்கபடுவது ேோ ச தசயல்.

18.26 : பற்ெற்ெவன், அகங்கோரம் இல்ைோேவன், உறுேியும் ஊக்கமும் உலடயவன், தவற்ெி மேோல்வியில் ோறுபடோேவன் சோத்வகீ கர்த்ேோ.

18.27 : ஆலச வசபட்டவன், விலனபயலன நோடுபவன், கரு ி, துன்பம் தசய்பவன், தூய்ல யற்ெவன், கிழ்ச்சியும் கவலையும் தகோள்பவன் ரோ ச கர்த்ேோ.

18.28 : ஒருல படோே னத்ேினன், விமவக ற்ெவன், முரடன், வஞ்சகன், பிெரது மவலைலய தகடுப்பவன், மசோம்மபெி, கவலையில் மூழ்கியவன், கோைேோ ேம் தசய்பவன் ேோம்ச கர்த்ேோ.

18.29 : புத்ேி ற்றும் ன உறுேியின் ேன்ல களுக்கு ஏற்ப மூன்று விே ோன மவறுபட்ட கண்மணோட்டங்கலள ேனித்ேனியோக முற்ெிலும் தசோல்கிமென் மகள்.

18.30 : அர் ுனோ ! உைகியல் வோழ்க்லக – முக்ேிபோலே, தசய்ய ேகோேது – தசய்ய ேக்கது, பயம் – பய ின்ல , பந்ேம் – ம ோட்சம் ஆகியவற்ெிக்கு இலடமய உள்ள மவறுபோட்லட அெிவது சோத்வகீ புத்ேி.

18.31 : அர் ுனோ ! ேர் த்லேயும் அேர் த்லேயும் தசய்ய ேக்கலேயும் தசய்ய ேகோேலேயும் ேோறு ோெோக அெிவது ரோ ச புத்ேி.

18.32 : அர் ுனோ ! அெியோல இருளோல் மூடதபற்று அேர் த்லே ேர் ம் என்றும் எல்ைோவற்லெயும் விபரிே ோகவும் அெிவது ே ோச புத்ேி.

18.33 : அர் ுனோ ! மயோக வோழ்லகயின் விலளவோக வருவது சோத்வகீ உறுேி. பிெழோே அந்ே உறுேியோல் னம், பிரோணம் ற்றும் புைன்களின் தசயல்போடுகலள ஒருவன் தநெிபடுத்துகிெோன்.

18.34 : குந்ேியின் கமன அர் ுனோ ! எந்ே உறுேியோல் ஒருவன் அெம், இன்பம், தபோருள் இவற்லெ கோக்கிெோமனோ, ிகுந்ே பற்றுேைின் கோரண ோக பைலன நோடுகிெோமனோ அது ரோ ச உறுேி.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.35 : அர் ுனோ ! மூடன் தகோல்வது ேோ ச உறுேி . அந்ே உறுேியோல் தூக்கம், பயம், கவலை, னக்கைக்கம், கர்வம் இவற்லெ அவன் விடோபிடியோக பற்ெிக்தகோண்டு வோழ்கிெோன்.

18.36 – 37 : அர் ுனோ ! மூவலக இன்பங்கலள மகள். சோத்வகீ இன்பம் ஆன் ோவில் நிலைதபற்ெ புத்ேியின் தேளிவினோல் கிலடப்பது. ஆரம்பத்ேில் விஷம் மபோைவும் முடிவில் அமுேம் மபோன்றும் இருப்பது. தேோடர்ந்ே பயிற்சியோல் அது துக்கம் என்பமே இல்ைோ ல் தசய்கிெது.

18.38 : தபோருட்களும் புைன்களும் தேோடர்புதகோள்வேன் கோரண ோக வருவதும், ஆரம்பத்ேில் அமுேம் மபோன்றும் முடிவில் விஷம் மபோன்றும் இருப்பதும் ரோ ச இன்பம்.

18.39 : ேோ ச இன்பம் ஆரம்பத்ேிலும் முடிவிலும் ன யக்கம் ேருகிெது. துக்கம், மசோம்பல், ேடு ோற்ெம் ஆகியவற்ெிைிருந்து மேோன்றுகிெது.

18.40 : இயற்லகயிைிருந்து மேோன்ெிய இந்ே மூன்று குணங்களிைிருந்து விடுபட்ட உயிரினங்கள் பூ ியிமைோ, தசோர்க்கேிமைோ, மேவமைோகத்ேிமைோ இல்லை.

18.41 : எேிரிகலள எரிப்பவமன ! ன இயல்பிைிருந்து பிெந்ே குணங்களுக்கு ஏற்ப பிரோ ண, க்ஷத்ேிரிய, லவசிய, சூத்ேிரர்களின் மவலைகள் பிரிக்கபட்டிருக்கின்ென.

18.42 : னக்கட்டுப்போடு, புைனடக்கம், ேவம், தூய்ல , தபோறுல , மநர்ல , கற்ெெிவு, அனுபவ அெிவு, ஆன் நோட்டம் ஆகியலவ இயல்போக பிரோ ணனுக்கு உரியலவ.

18.43 : பரோக்கிர ம், ன ஆற்ெல், தசயல்ேிென், சோதுர்யம், மபோரில் புெம்கட்டல , தகோலட, ஆளும் ேிெல ஆகியலவ இயல்போக க்ஷத்ேிரியனுக்கு உரிய தசயல்கள்.

18.44 : விவசோயம், ோடுகலள கோத்ேல், வோணிபம் ஆகியலவ இயல்போக லவசியனுக்கு உரிய தசயல்கள். சூத்ேிரனுக்கு இயல்போனது குற்மெவல் தசயல்கள்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.45 : ேனக்குரிய கடல களில் இன்பம் கோண்கின்ெ னிேன் நிலெநிலைலய அலடகிெோன். கடல லய தசய்பவன் எப்படி நிலெநிலைலய அலடகிெோன் என்பலே மகள்.

18.46 : யோரிைிருந்து உயிர்கள் மேோன்ெியுள்ளனமவோ, யோரோல் இந்ே பிரபஞ்சம் எல்ைோம் வியோப்பிக்கபட்டிருக்கிெமேோ அவலர ேனது கடல யோல் அர்ச்சித்து, னிேன் இலெநிலைலய அலடகிெோன்.

18.47 : ன இயல்பிற்கு ஏற்ெ மவலை நிலெவோனேோக இல்ைோ ல் மபோகைோம். பிெர் மவலை நிலெவுடன் தசய்ய ேக்கேோக இருக்கைோம். இருப்பினும் ேனக்குரிய மவலைலய தசய்வமே சிெந்ேது. தசோந்ே இயல்பிற்கு ஏற்ெ தசயலை தசய்பவன் மகட்லட அலடவேில்லை.

18.48 : குந்ேியின் கமன ! குலெயுடன் கைந்ேேோக இருந்ேோலும் ன இயல்பிற்மகற்ப மவலைலய விடக்கூடோது. ஏதனனில் தநருப்பு புலகயோல் சூழபட்டிருப்பது மபோல் எல்ைோ தசயல்களும் குலெயோல் சூழப்பட்டுள்ளது.

18.49 : ( இயல்பிற்மகற்ெ மவலைலயயும் ) முற்ெிலும் பற்ெற்று னத்லே வசபடுத்ேி, ஆலசகலள விட்டு தசய்பவன் துெவின் மூைம் கிலடப்பேோன தசயைில் தசயைின்ல கோண்கின்ெ ம ைோன நிலைலய அலடகிெோன்.

18.50 : குந்ேியின் கமன ! ( தசயைில் தசயைின்ல கோண்கின்ெ ) உயர் நிலைலய அலடந்ேவன் ஞோனத்ேின் ம ைோன முடிவோகிய இலெவலன எப்படி அலடகிெோமனோ அலே சுருக்க ோக கூறுகிமென்.

18.51 – 53 :தூய புத்ேியுடன், உறுேியோக ேன்லன அடக்கி, ஒளி முேைோன விஷயங்கலள விட்டு, விருப்பு தவறுப்லப நீக்கி, ேனில யில் இருந்து, ிே ோக உண்டு, தசோல் தசயல் னம் இவற்லெ கட்டுபடுத்ேி, எப்மபோதும் ேியோன மயோகத்ேில் ேிலளத்ேிருந்து கோ ம் மகோபம் உலடல இவற்லெ விட்டு எனதேன்பது இல்ைோ ல் சோந்ே ோக இருப்பவன் ச கோட்சி நிலைலய அலடவேற்கு ேகுேி உலடயவன்.

18.54 : ச கோட்சி நிலையில் உறுேிதபற்ெ, தேளிந்ே னம் உலடய அவன் கவலைபடுவேில்லை, ஆலச தகோள்வேில்லை. எல்ைோ உயிர்களிடமும் ச ோக இருக்கின்ெ அவன் என் ீது உயர்ந்ே பக்ேிலய அலடகிெோன்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.55 : நோன் யோர், எப்படிபட்டவன் என்பலே உள்ளது உள்ளபடி பக்ேியோல் அவன் அெிகிெோன். அவ்வோறு என்லன உள்ளபடி அெிந்ே பிெகு விலரவில் என்லன அலடகிெோன்.

18.56 : எப்மபோதும் என்லன சரணலடந்து, எல்ைோ மவலைகலளயும் தசய்பவன் நிலையோன குலெயற்ெ நிலைலய எனேருளோல் அலடகிெோன்.

18.57 : எல்ைோ மவலைகலளயும் னத்ேோல் என்னிடம் லவத்து, என்லனமய கேியோக தகோண்டு, புத்ேி மயோகத்ேின் மூைம் எப்மபோதும் என்னில் நிலைதபற்ெவனோக ஆவோய்.

18.58 : என்னில் னத்லே லவத்ேோல் எல்ைோ ேலடகலளயும் எனேருளோல் ேோண்டி தசல்வோய். ோெோக அகங்கோரத்ேின் கோரண ோக என் மபச்லச மகட்கோவிட்டோல் அழிவோய்.

18.59 : அகங்கோரத்ேின் வசப்பட்டு, மபோர் தசய்ய ோட்மடன் என்று நிலனத்ேோல் உனது அந்ே முடிவு வணீோனது. உன் ன இயல்மப உன்லன மபோரில் ஈடுபடுத்ேி விடும்.

18.60 : குந்ேியின் கமன ! எலே தசய்வேற்கு னகுழப்பத்ேின் கோரண ோக ேயங்குகிெோமயோ, அலேமய ன இயல்பின் கோரண ோக மேோன்ெிய விலனபயனோல் கட்டுண்டு, ேன்வசம் இல்ைோ ல் தசய்வோய்.

18.61 : அர் ுனோ ! இலெவன் எல்ைோ உயிர்களின் இேயத்ேில் இருக்கிெோர். எல்ைோ உயிர்கலளயும் ேனது சக்ேியோல் எந்ேிரத்ேில் சுழற்றுவது மபோல் ஆட்டி லவக்கிெோர்.

18.62 : அர் ுனோ ! இலெவலனமய எல்ைோ விேத்ேிலும் சரணலட. அவரது அருளோல் ம ைோன அல ேிலயயும் அழிவற்ெ நிலைலயயும் அலடவோய்.

18.63 : ரகசியங்களுள் ம ைோன ரகசியத்லே இவ்வோறு நோன் உனக்கு தசோன்மனன். இலே நன்ெோக ஆரோய்ந்து எப்படி விரும்புகிெோமயோ அப்படி தசய்.

18.64 : அலனத்ேிலும் ரகசிய ோன எனது ம ைோன அெிவுலரலய ீண்டும் மகள். எனது உற்ெ நண்பனோக இருக்கிெோய் அேனோல் உனக்கு நல்ைலே தசோல்கிமென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.65 : என்னிடம் னத்லே லவ. என் பக்ேனோக இரு. என்லன வழிபோடு, என்லன வணங்கு, என்லனமய அலடவோய். உனக்கு சத்ேியம் தசய்து இேலன உறுேி கூறுகிமென். எனக்கு உகந்ேவன் நீ.

18.66 : எல்ைோ கர் ங்கலளயும் அெமவ விட்டு என்லன ட்டும சரணலட. நோன் உன்லன எல்ைோ போவங்களிைிருந்தும் விடுவிப்மபன் வருந்ேோமே.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.67 : ேவ ில்ைோேவன், பக்ேி இல்ைோேவன், மசலவ தசய்யோேவன், என்லன நிந்ேிப்பவன் – இவர்களுக்கு ஒரு மபோதும் நீ இந்ே கீேோ உபமேசத்லே தசோல்ை கூடோது.

18.68 : யோர் இந்ே ம ைோன ரகசியத்லே என் பக்ேர்களுக்கு தசோல்கிெோமனோ, என்னிடம் ம ைோன பக்ேி தகோள்கிெோமனோ அவன் சந்மேக ில்ைோ ல் என்லனமய அலடகிெோன்.

18.69 : னிேர்களுள் எனக்கு ிகவும் பிரிய ோனலே தசய்பவனும் ிகவும் பிரிய ோனவனும் அவலன விட மவறு யோரும் இல்லை. இருக்கவும் ோட்டோன்.

18.70 : ேர் பர ோன இந்ே ந து உலரயோடலை யோர் படிக்கிெோமனோ அவன் என்லன அெிவு மவள்வியோல் வழிப்பட்டவன் ஆவோன். இது எனது கருத்து.

18.71 : இேலன அவ ேிக்கோ ல், தசயல்போட்டுடன் கூடிய நம்பிக்லகமயோடு ஒருவன் மகட்டோல் அவனும் முக்ேனோகி புண்ணியம் தசய்ேவர்கள் அலடகின்ெ நல்லுைகங்கலள அலடவோன்.

18.72 : அர் ுனோ ! இேலன நீ ஒருமுகப்பட்ட னத்துடன் மகட்டோயோ ? ேனஞ்சயோ ! அெியோல யிைிருந்து மேோன்ெியேோன உனது னக்குழப்பம் தேளிந்ேேோ ?

18.73 : அர் ுனன் தசோன்னது : கிருஷ்ணோ ! உனேருளோல் என் ன யக்கம் ஒழிந்ேது. சுயநிலனவு வந்ேது. சந்மேகங்கள் விைகின . என் னம் உறுேி தபற்று விட்டது. உனது தசோற்படிமய தசய்கிமென்.

18.74 : சஞ்சயன் தசோன்னது : இவ்வோறு கிருஷ்ணருக்கும் சிெந்ேவனோகிய அர் ுனனுக்கும் நலடதபற்ெதும் யிர்கூச்தசரிவதும் அற்புே ோனது ோன உலரயோடலை நோன் மகட்மடன்.

18.75 : இந்ே ம ைோன சிெந்ே மயோகத்லே மயோமகசுவரனோகிய கிருஷ்ணர் ேோம தசோல்வலே வியோசரின் அருளோல் நோன் மநரடியோக மகட்மடன்.

18.76 : ன்னோ ! கிருஷ்ணருக்கும் அர் ுனனுக்கும் இலடயில் நடந்ே இந்ே புண்ணிய ோன அற்புே ோன உலரயோடலை நிலனத்து நிலனத்து ீண்டும் ீண்டும் கிழ்கிமென்.

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய

18.77 : ன்னோ ! ஹரியின் அந்ே அற்புே வடிவத்லே எண்ணிதயண்ணி எனக்கு தபரும் வியப்பு உண்டோகிெது. நோன் ம லும் ம லும் களிப்பலடகிமென்.

18.78 : மயோமகசுவரனோகிய கிருஷ்ணரும் வில்லை ேோங்கிய அர் ுனனும் எங்மக உள்ளோர்கமளோ அங்மக தசல்வமும் தவற்ெியும் வளமும் நீேியும் நிலைத்ேிருக்கும். இது எனது கருத்து.

விளக்கம் எழுேியவர்

ம ோேிட ோ ணி கலையரசன்

கோட்டு ன்னோர்மகோயில் www.kalaiarasan-rasipalan.blogspot.com

******** முற்றும் *******

ஓம் நம ோ பகவத்மே வோசுமேவோய