44

YYaazzaarr vv ee EEssee rr ll ee rr ii HHaakkkk ›› nnddaaHarun Yahya müstear ismini kullanan yazar Adnan Ok-

tar, 1956 y›l›nda Ankara'da do¤du. ‹lk, orta ve lise ö¤reni-

mini Ankara'da tamamlad›. Daha sonra ‹stanbul Mimar

Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi'nde ve ‹stan-

bul Üniversitesi Felsefe Bölümü'nde ö¤renim gördü.

1980'li y›llardan bu yana, imani, bilimsel ve siyasi konu-

larda pek çok eser haz›rlad›. Bunlar›n yan› s›ra, yazar›n ev-

rimcilerin sahtekarl›klar›n›, iddialar›n›n geçersizli¤ini ve

Darwinizm'in kanl› ideolojilerle olan karanl›k ba¤lant›-

lar›n› ortaya koyan çok önemli eserleri bulunmaktad›r.

Harun Yahya'n›n eserleri yaklafl›k 30.000 resmin yer ald›¤›

toplam 45.000 sayfal›k bir külliyatt›r ve bu külliyat 57 fark-

l› dile çevrilmifltir.

Yazar›n müstear ismi, inkarc› düflünceye karfl› mücadele

eden iki peygamberin hat›ralar›na hürmeten, isimlerini yad

etmek için Harun ve Yahya isimlerinden oluflturulmufltur.

Yazar taraf›ndan kitaplar›n kapa¤›nda Resulullah'›n müh-

rünün kullan›lm›fl olmas›n›n sembolik anlam› ise, kitapla-

r›n içeri¤i ile ilgilidir. Bu mühür, Kuran-› Kerim'in Allah'›n

son kitab› ve son sözü, Peygamberimiz (sav)'in de hatem-ül

enbiya olmas›n› remzetmektedir. Yazar da, yay›nlad›¤›

tüm çal›flmalar›nda, Kuran'› ve Resulullah'›n sünnetini

kendine rehber edinmifltir. Bu suretle, inkarc› düflünce

sistemlerinin tüm temel iddialar›n› tek tek çürütme-

yi ve dine karfl› yöneltilen itirazlar› tam olarak

susturacak "son söz"ü söylemeyi hedeflemekte-

dir. Çok büyük bir hikmet ve kemal sahibi olan

Resulullah'›n mührü, bu son sözü söyleme ni-

yetinin bir duas› olarak kullan›lm›flt›r.

Yazar›n tüm çal›flmalar›ndaki ortak hedef,

Kuran'›n tebli¤ini dünyaya ulaflt›rmak,

böylelikle insanlar› Allah'›n varl›¤›, birli-

¤i ve ahiret gibi temel imani konular üze-

rinde düflünmeye sevk etmek ve inkar-

c› sistemlerin çürük temellerini ve

sapk›n uygulamalar›n› gözler

önüne sermektir.

55

Nitekim Harun Yahya'n›n eserleri Hindistan'dan Amerika'ya, ‹ngiltere'den Endonezya'ya, Po-

lonya'dan Bosna Hersek'e, ‹spanya'dan Brezilya'ya, Malezya'dan ‹talya'ya, Fransa'dan Bulgaris-

tan'a ve Rusya'ya kadar dünyan›n daha pek çok ülkesinde be¤eniyle okunmaktad›r. ‹ngilizce,

Frans›zca, Almanca, ‹talyanca, ‹spanyolca, Portekizce, Urduca, Arapça, Arnavutça, Rusça, Bofl-

nakça, Uygurca, Endonezyaca, Malayca, Bengoli, S›rpça, Bulgarca, Çince, Kishwahili (Tanzan-

ya'da kullan›l›yor), Hausa (Afrika'da yayg›n olarak kullan›l›yor), Dhivelhi (Mauritus'ta kulla-

n›l›yor), Danimarkaca ve ‹sveçce gibi pek çok dile çevrilen eserler, yurt d›fl›nda genifl bir oku-

yucu kitlesi taraf›ndan takip edilmektedir.

Dünyan›n dört bir yan›nda ola¤anüstü takdir toplayan bu eserler pek çok insan›n iman etme-

sine, pek ço¤unun da iman›nda derinleflmesine vesile olmaktad›r. Kitaplar› okuyan, inceleyen

her kifli, bu eserlerdeki hikmetli, özlü, kolay anlafl›l›r ve samimi üslubun, ak›lc› ve ilmi yakla-

fl›m›n fark›na varmaktad›r. Bu eserler süratli etki etme, kesin netice verme, itiraz edilemezlik,

çürütülemezlik özellikleri tafl›maktad›r. Bu eserleri okuyan ve üzerinde ciddi biçimde düflünen

insanlar›n, art›k materyalist felsefeyi, ateizmi ve di¤er sapk›n görüfl ve felsefelerin hiçbirini sa-

mimi olarak savunabilmeleri mümkün de¤ildir. Bundan sonra savunsalar da ancak duygusal

bir inatla savunacaklard›r, çünkü fikri dayanaklar› çürütülmüfltür. Ça¤›m›zdaki tüm inkarc›

ak›mlar, Harun Yahya Külliyat› karfl›s›nda fikren ma¤lup olmufllard›r.

Kuflkusuz bu özellikler, Kuran'›n hikmet ve anlat›m çarp›c›l›¤›ndan kaynaklanmaktad›r. Yaza-

r›n kendisi bu eserlerden dolay› bir övünme içinde de¤ildir, yaln›zca Allah'›n hidayetine vesi-

le olmaya niyet etmifltir. Ayr›ca bu eserlerin bas›m›nda ve yay›nlanmas›nda herhangi bir mad-

di kazanç hedeflenmemektedir.

Bu gerçekler göz önünde bulunduruldu¤unda, insanlar›n görmediklerini görmelerini sa¤la-

yan, hidayetlerine vesile olan bu eserlerin okunmas›n› teflvik etmenin de, çok önemli bir hiz-

met oldu¤u ortaya ç›kmaktad›r.

Bu de¤erli eserleri tan›tmak yerine, insanlar›n zihinlerini buland›ran, fikri karmafla meydana

getiren, kuflku ve tereddütleri da¤›tmada, iman› kurtarmada güçlü ve keskin bir etkisi olmad›-

¤› genel tecrübe ile sabit olan kitaplar› yaymak ise, emek ve zaman kayb›na neden olacakt›r.

‹man› kurtarma amac›ndan ziyade, yazar›n›n edebi gücünü vurgulamaya yönelik eserlerde bu

etkinin elde edilemeyece¤i aç›kt›r. Bu konuda kuflkusu olanlar varsa, Harun Yahya'n›n eserle-

rinin tek amac›n›n dinsizli¤i çürütmek ve Kuran ahlak›n› yaymak oldu¤unu, bu hizmetteki et-

ki, baflar› ve samimiyetin aç›kça görüldü¤ünü okuyucular›n genel kanaatinden anlayabilirler.

Bilinmelidir ki, dünya üzerindeki zulüm ve karmaflalar›n, Müslümanlar›n çektikleri eziyetle-

rin temel sebebi dinsizli¤in fikri hakimiyetidir. Bunlardan kurtulman›n yolu ise, dinsizli¤in

fikren ma¤lup edilmesi, iman hakikatlerinin ortaya konmas› ve Kuran ahlak›n›n, insanlar›n

kavray›p yaflayabilecekleri flekilde anlat›lmas›d›r. Dünyan›n günden güne daha fazla içine çe-

kilmek istendi¤i zulüm, fesat ve kargafla ortam› dikkate al›nd›¤›nda bu hizmetin elden geldi-

¤ince h›zl› ve etkili bir biçimde yap›lmas› gerekti¤i aç›kt›r. Aksi halde çok geç kal›nabilir.

Bu önemli hizmette öncü rolü üstlenmifl olan Harun Yahya Külliyat›, Allah'›n izniyle, 21. yüz-

y›lda dünya insanlar›n› Kuran'da tarif edilen huzur ve bar›fla, do¤ruluk ve adalete, güzellik ve

mutlulu¤a tafl›maya bir vesile olacakt›r.

Bu kitapta, kullan›lan ayetler Ali Bulaç'›n haz›rlad›¤›

"Kur'an-› Kerim ve Türkçe Anlam›" isimli mealden al›nm›flt›r.

Birinci Bask›: Aral›k, 2003 / ‹kinci Bask›: Eylül, 2005 / Üçüncü Bask›: Ekim, 2005 /

Dördüncü Bask›: Kas›m, 2005 / Beflinci Bask›: A¤ustos 2008

ARAfiTIRMA YAYINCILIKTalatpafla Mah. Emirgazi Cad. ‹brahim Elmas ‹flmerkezi

A Blok Kat 4 Okmeydan› - ‹stanbul Tel: (0 212) 222 00 88

Bask›: Seçil Ofset /100. Y›l Mahallesi MASSIT Matbaac›lar Sitesi 4. Cadde No: 77

Ba¤c›laı-‹stanbul Tel: (0 212) 629 06 15

O k u y u c u y a• Bu kitapta ve di¤er çal›flmalar›m›zda evrim teorisinin çöküflüne özel bir yer ayr›lmas›n›n ne-

deni, bu teorinin her türlü din aleyhtar› felsefenin temelini oluflturmas›d›r. Yarat›l›fl› ve dola-y›s›yla Allah'›n varl›¤›n› inkar eden Darwinizm, 150 y›ld›r pek çok insan›n iman›n› kaybet-mesine ya da kuflkuya düflmesine neden olmufltur. Dolay›s›yla bu teorinin bir aldatmaca ol-du¤unu gözler önüne sermek çok önemli bir imani görevdir. Bu önemli hizmetin tüm insan-lar›m›za ulaflt›r›labilmesi ise zorunludur. Kimi okuyucular›m›z belki tek bir kitab›m›z› oku-ma imkan› bulabilir. Bu nedenle her kitab›m›zda bu konuya özet de olsa bir bölüm ayr›lma-s› uygun görülmüfltür.

• Belirtilmesi gereken bir di¤er husus, bu kitaplar›n içeri¤i ile ilgilidir. Yazar›n tüm kitaplar›n-da imani konular, Kuran ayetleri do¤rultusunda anlat›lmakta, insanlar Allah'›n ayetlerini ö¤-renmeye ve yaflamaya davet edilmektedirler. Allah'›n ayetleri ile ilgili tüm konular, okuyan›nakl›nda hiçbir flüphe veya soru iflareti b›rakmayacak flekilde aç›klanmaktad›r.

• Bu anlat›m s›ras›nda kullan›lan samimi, sade ve ak›c› üslup ise kitaplar›n yediden yetmifleherkes taraf›ndan rahatça anlafl›lmas›n› sa¤lamaktad›r. Bu etkili ve yal›n anlat›m sayesinde,kitaplar "bir solukta okunan kitaplar" deyimine tam olarak uymaktad›r. Dini reddetme konu-sunda kesin bir tav›r sergileyen insanlar dahi, bu kitaplarda anlat›lan gerçeklerden etkilen-mekte ve anlat›lanlar›n do¤rulu¤unu inkar edememektedirler.

• Bu kitap ve yazar›n di¤er eserleri, okuyucular taraf›ndan bizzat okunabilece¤i gibi, karfl›l›k-l› bir sohbet ortam› fleklinde de okunabilir. Bu kitaplardan istifade etmek isteyen bir grupokuyucunun kitaplar› birarada okumalar›, konuyla ilgili kendi tefekkür ve tecrübelerini debirbirlerine aktarmalar› aç›s›ndan yararl› olacakt›r.

• Bunun yan›nda, sadece Allah'›n r›zas› için yaz›lm›fl olan bu kitaplar›n tan›nmas›na ve okun-mas›na katk›da bulunmak da büyük bir hizmet olacakt›r. Çünkü yazar›n tüm kitaplar›nda is-pat ve ikna edici yön son derece güçlüdür. Bu sebeple dini anlatmak isteyenler için en etkiliyöntem, bu kitaplar›n di¤er insanlar taraf›ndan da okunmas›n›n teflvik edilmesidir.

• Kitaplar›n arkas›na yazar›n di¤er eserlerinin tan›t›mlar›n›n eklenmesinin ise önemli sebeple-ri vard›r. Bu sayede kitab› eline alan kifli, yukar›da söz etti¤imiz özellikleri tafl›yan ve oku-maktan hoflland›¤›n› umdu¤umuz bu kitapla ayn› vas›flara sahip daha birçok eser oldu¤unugörecektir. ‹mani ve siyasi konularda yararlanabilece¤i zengin bir kaynak birikiminin bulun-du¤una flahit olacakt›r.

• Bu eserlerde, di¤er baz› eserlerde görülen, yazar›n flahsi kanaatlerine, flüpheli kaynaklara da-yal› izahlara, mukaddesata karfl› gereken adaba ve sayg›ya dikkat edilmeyen üsluplara, bur-kuntu veren ümitsiz, flüpheci ve ye'se sürükleyen anlat›mlara rastlayamazs›n›z.

77

Girifl . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Darwinizm'in Y›k›lan Efsaneleri,

Bilimin Do¤ru Tan›m› . . . . . . . . . . . . 24

Bir Zamanlar Yaflam Basit San›l›yordu . . . . . 40

Bir Zamanlar Fosiller Evrim Kan›t› San›l›yordu . . .60

Bir Zamanlar Kay›p Halka Aran›yordu . . . . . . . .82

Bir Zamanlar Biyolojik Bilgi Bilinmiyordu . . . . . .98

Bir Zamanlar Evrimin "Embriyolojik Kan›t› Var"

San›l›yordu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .110

Bir Zamanlar Hatal› Özellikler Hikayesi Vard› . . .122

Bir Zamanlar "Hurda Dna" Masal› Vard› . . . . .140

Bir Zamanlar Türlerin Kökeni "Türleflme" San›l›yordu 154

Bir Zamanlar At Serileri Senaryosu Vard› . . . . . .178

Bir Zamanlar "Biberli Kelebekler" Hikayesi Vard› .198

Yak›n Zamana Kadar "Dinokufl Masallar›" Vard› 212

Sonsöz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .228

88

arih boyunca insanlar yaflad›klar› evreni göz-

lemleyerek, onun s›rlar›n› çözmeye çal›flt›lar.

Birçok bilim adam› insanlar›n zihinlerini meflgul

eden sorulara yan›tlar bulmak için y›llarca çal›flt›. Ki-

misi yaflad›klar› dönemin flartlar›na ba¤l› olarak çok büyük

bulufllara imza atarken, kimisi de kendi dönemlerinde büyük

ilgi çeken; fakat daha sonralar› ise büyük bilimsel yan›lg›lar

olarak kabul edilen iddialarda bulundu.

Batlamyus MS. 2. yy'da, o dönemin bilim merkezi olan

‹skenderiye'de yaflam›fl bir bilim adam› ve düflünürdü. ‹çinde

bulundu¤u evreni tan›mak ve Dünya'n›n evrendeki konumu-

nu keflfetmek isteyen Batlamyus uzun süre gökyüzünü göz-

lemledi. Günefl'in, Ay'›n ve y›ld›zlar›n hareketleri üzerinde

düflündü. Sonunda ise bir karara vard›: Evrenin merkezinde

Dünya vard›. Onun düflüncelerine göre, Dünya hareketsiz

99

olarak duruyor; Günefl, Ay, gezegenler ve tüm y›ld›zlar ise

onun çevresinde dönüyorlard›. Batlamyus'un büyük ilgi gö-

ren bu çal›flmalar› çeflitli dillere çevrildi ve özellikle Avrupa

kültürü üzerinde büyük etki meydana getirdi. Katolik Kilise-

si, Batlamyus'un Dünya merkezli evren modeli ile H›ristiyan

ilahiyat›n› birlefltirdi. Baz›lar› Batlamyus'un modelindeki çe-

liflkilerin varl›¤›n› fark etmelerine ra¤men, Batlamyus'a veri-

len büyük destek dolay›s›yla susmak zorunda kald›. Çeliflki-

leri k›sa zamanda ortaya ç›kan bu fikrin terk edilmesi kolay

olmad›. 15. yy'a gelindi¤inde ise, baz› geliflmeler yaflanmaya

baflland›. ‹lk olarak, Kopernik, Batlamyus'un fikirlerinde bü-

yük yanl›fll›klar oldu¤unu ortaya koydu. Kopernik Dünya

merkezli evren inanc›na kesin olarak karfl› ç›kt› ve flu gerçe¤i

ortaya koydu: Dünya evrenin merkezinde de¤ildi. ‹lerleyen

yüzy›llarda ise, Dünya'n›n Günefl çevresinde dönen bir geze-

gen; Günefl'in Samanyolu Galaksisinin içindeki milyarlarca

y›ld›zdan biri ve de Samanyolu'nun ise say›s› bile tespit edi-

lemeyen y›ld›z kümelerine sade-

ce bir örnek oldu¤u ortaya ç›kt›.

1600'lü y›llar›n sonuna do¤ru

ise, bilim tarihi bir baflka yan›lg›ya

sahne oldu. Atefl ve saçt›¤› alevler

her devirde insanlar›n ilgisini çek-

miflti. O döneme kadar henüz

s›rr› keflfedilememifl ateflin

kayna¤› üzerinde düflünen

insanlardan biri de Al-

man bilim adam› G. E.

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

BBaattllaammyyuuss

1100

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

1111

Stahl'd›. Stahl araflt›rmalar› sonucunda, atefle "flojiston" ad›

verilen gözle görülemeyen bir maddenin yol açt›¤›n› ileri

sürdü. Stahl'a göre flojiston nesnelere girip ç›kabilen bir mad-

deydi. Flojistona sahip bir nesne h›zla yanarken, flojistonun

olmad›¤› nesneler ise yanm›yordu. Yanan maddelerden du-

man ç›kmas›, bu maddelerin yanarken küçülmeleri ve hafifle-

meleri, flojistonun bu maddeleri terk etmesi olarak yorum-

KKooppeerrnniikk,, BBaattllaammyyuuss''uunn

oorrttaayyaa aatttt››¤¤›› vvee KKaattoolliikk KKiilliisseessii ttaarraaff››nn--

ddaann bbeenniimmsseenneenn DDüünnyyaa mmeerrkkeezzllii eevvrreenn mmooddeelliinnii yy››kktt››.. OOnnuunn ttaann››mmllaadd››¤¤›› yyeennii mmooddeell,, DDüünn--

yyaa''nn››nn GGüünneeflfl SSiisstteemmii''nniinn bbiirr ppaarrççaass›› oolldduu¤¤uunnuu ggöösstteerriiyyoorrdduu..

land›. Araflt›rmalarda, yanan maddelerin üzerlerinin kapat›l-

mas›yla veya toz ve toprak at›l›p söndürülmeleriyle flojisto-

nun ç›k›fl›n›n engellendi¤i ve böylece ateflin söndü¤ü düflü-

nülüyordu. Ancak zamanla, metallerin yanarken küçülme-

meleri veya hafiflememeleri flojistonun gerçekli¤i hakk›nda

baz› kuflkular›n do¤mas›na neden oldu. 1700'lü y›llar›n so-

nunda ise havan›n farkl› birkaç gaz›n kar›fl›m› oldu¤u keflfe-

dildi. Bu farkl› gazlar›n farkl› biçimlerde yanmalar› da flojis-

ton kuram›yla aç›klanmaya çal›fl›l›rken, oksijen gaz›yla ilgili

yap›lan araflt›rmalar›n biri kuram›n sonunu getirdi. Antoine

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

1122

AAtteeflfliinn kkaayynnaa¤¤››nn››nn ""fflloojjiiss--

ttoonn"" oollmmaadd››¤¤››,, uuzzuunn

bbiirr zzaammaann ssoonnrraa

aannllaaflfl››lldd››..

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

Lavoisier adl› bilim adam› oksijen gaz› içinde yakt›¤› bir me-

tali gözlemledi. Bu gözlemi sonucunda yanan metalin a¤›rl›-

¤›n›n artt›¤›n›, oksijen miktar›n›n da azald›¤›n› fark etti. ‹flte

bu deney insanlara ateflin kayna¤›n› da gösterdi. Nesneler

oksijen ald›klar› için yan›yorlard›. Flojiston isimli teorik

madde ise asla var olmam›flt›.

Tarihteki bilimsel yan›lg›lara bir di¤er örnek ise, elektri-

¤in kayna¤› üzerine yap›lm›fl bir yorumdur. Doktor Luigi

Galvani 1780'li y›llarda hayvanlarla ilgili araflt›rma yaparken,

birdenbire yeni bir elektrik kayna¤› buldu¤unu sand›. Kurba-

¤alar üzerinde yapt›¤› araflt›rmalarda, metal bir parçaya ba¤-

lanan kurba¤a baca¤›ndaki kaslar›n k›p›rdad›¤›n› gördü. Gal-

vani bu canl› üzerinde yapt›¤› birkaç araflt›rma sonucunda

karar›n› verdi: Bir metal hayvanlar›n kaslar›ndan ve sinirle-

rinden kaynaklanan elektri¤in d›flar› ç›kmas›n› sa¤l›yordu.

Galvani deneyi tek bacak üzerinde tek metal parças›yla yap-

m›flt›. Bu deneyin mant›¤›n-

dan flüphelenen Alessandro

Volta isimli bilim adam› konuy-

la ilgili çal›flmalara bafllad›. Vol-

LLuuiiggii GGaallvvaannii

KKuurrbbaa¤¤aallaarr ddaa eevvrriimmcciilleerriinn kkaapp››lldd››kkllaarr››

bbiilliimmsseell bbiirr yyaann››llgg››nn››nn mmaallzzeemmeessii

oollmmuuflflllaarrdd››..

1133

ta kurba¤an›n baca¤›na bir telin farkl› iki ucunu ba¤lad› ve

bacaklardaki kaslar›n seyirmedi¤ini gördü. Bu deneyden son-

ra çal›flmalar›na devam eden Volta, kurba¤adan veya baflka

bir hayvandan kaynaklanan elektrik iddias›n›n gerçek ol-

mad›¤›n› ortaya koydu. Elektrik, elektronlardan kaynakla-

nan bir ak›md› ve metaller elektronu daha kolay iletiyordu.

Hayvansal elektrik kuram› bir dönem insanlar›n› flafl›rtm›fl

bir yan›lg›yd›.

Bu örneklerde de aç›kça görüldü¤ü gibi, günümüzde çok

iyi bilinen gerçekler hakk›nda geçmiflte çok yanl›fl baz› iddi-

alarda bulunuldu. Birçok bilim adam› gerek dönemlerinin ge-

ri kalm›fl bilimsel düzeyleri, gerekse sahip olduklar› baz› ön-

yarg›lar› dolay›s›yla birçok bilimsel yan›lg›ya kap›ld›. Tarihte

gerçekleflmifl bu gibi bilimsel yan›lg›lara verilecek en büyük

örnek, yaflam›n kökeni üzerine ortaya at›lm›fl iddialardan bi-

riydi. Çünkü bu iddian›n etkileri ve mant›ks›zl›¤› yukar›da

örne¤ini verdi¤imiz yan›lg›lardan çok daha büyük oldu. Bu

yan›lg›, evrim inanc›yla materyalist dünya görüflünün birlefl-

ti¤i 'Darwinizm'di.

Bir zamanlar Darwinizm, elde yeterince bilimsel kan›t

olmad›¤› için baz›lar›nca bilimsel bir teori gibi kabul ediliyor-

du. Charles Darwin'in 1859 y›l›nda yay›nlanan Türlerin Köke-

ni adl› kitab› o dönemde bile anlafl›lan tutars›zl›klar›na ra¤-

men, baz› çevrelerde yank› uyand›rd›. Darwin'in genetik ve-

ya biyokimya biliminden habersiz olarak yapt›¤› varsay›mlar,

fosil kay›tlar›n›n yetersizli¤inden yararlanarak ileri sürdü¤ü

hatal› iddialar, bu teoriyi kabul etmeye felsefi nedenlerle çok

yatk›n olan kifliler taraf›ndan hararetle kabul gördü. Bu felse-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

1144

fi neden, Darwin'in teorisi ile materyalist felsefe aras›ndaki

iliflkiydi. Darwin, tüm canl›lar›n kökenini maddesel faktörler-

le ve rastlant›larla aç›klamaya çal›flan, dolay›s›yla bir Yarat›-

c›'n›n varl›¤›n› reddeden bir teori öne sürmüfltü. Akla ve

mant›¤a tamamen ayk›r› olan bu teorinin yanl›fll›¤›n›n bilim-

sel olarak ortaya ç›kmas› içinse, 20. yüzy›ldaki bir dizi bulgu

gerekecekti.

Bugün Darwinizm hala baz› saplant›l› bilim çevrelerinde

yayg›n bir kabul görmektedir; ama bu, Darwinizm devrinin

sona erdi¤ini kabul etmemize engel de¤ildir. Çünkü teoriyi

ayakta tutan sözde bilimsel varsay›mlar birer birer çökmüfl-

tür. Teoriyi hala ayakta tutan tek neden, onun temeli olan ma-

teryalist felsefenin hala bir k›s›m bilim çevrelerinde fanatik

bir tutkuyla savunulmas›d›r. Darwinizm dünyas›, 1980'li y›l-

lar›n ikinci yar›s›ndaki Sovyetler Birli¤i'ne benzemektedir. O

dönemlerde komünizmin bir ideoloji olarak iflas etti¤i, varsa-

y›mlar›n›n geçersiz oldu¤u ortaya ç›km›flt›. Ancak komünist

sistemin kurumlar› hala varl›¤›n› koruyordu. Komünist ide-

olojiyle beyni y›kanm›fl bir kuflak hala körü körüne bu ideolo-

jiyi savunuyordu. Bu dogmatizm nedeniyle, pratikte çökmüfl

olan komünist sistem bir süre daha yaflat›ld›. "Glasnost" ve

"Perestroyka" denen formüllerle reforme edilip yaflat›lmak is-

tendi. Ama sonunda kaç›n›lmaz çöküfl geldi.

Bu çöküflten önce ise, komünizmin asl›nda tükendi¤ini

teflhis eden ve dile getirenler vard›. Pek çok Bat›l› gözlemci,

bu çöküflün kaç›n›lmaz oldu¤unu, Sovyetler'deki statükonun

bunu ancak bir süre geciktirebilece¤ini fark etmifller ve yaz-

m›fllard›.

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

1155

Biz de bu kitapta, Darwinizm'in asl›nda bilimsel olarak

çoktan çöktü¤ünü anlat›yoruz. Zaten hiçbir zaman gerçekçi bir

bilimsel dayana¤› olmayan bu teori, bilim düzeyinin yetersiz-

li¤i nedeniyle, bir süre için baz›lar›na "ikna edici" görünmüfl,

ama bu ikna edicili¤in de bir aldatmaca oldu¤u ortaya ç›km›fl-

t›r. Darwin'in evrim teorisini savunmak için son 150 y›ld›r öne

sürülen iddialar›n her biri günümüzde çürümüfl durumdad›r.

Evrimin tüm sözde kan›tlar›, bir bir y›k›lm›flt›r. Çok yak›nda,

bilim dünyas›ndaki yan›lg› içindeki insanlar da bu gerçe¤in

fark›na varacak, böylesine yanl›fl bir teoriye nas›l kap›ld›klar›-

na flaflacaklard›r. ‹sveçli bilim adam› Soren Løvtrup'un ifade-

siyle, "Darwinist efsane bir gün bilim tarihindeki en büyük aldan›fl

olarak nitelenecektir."1 Bu nitelemenin oluflmas› için gerekli tüm

bilimsel veriler ortaya ç›km›fl, geriye sadece baz› bilim çevre-

lerinin bu gerçe¤i kabullenmesi kalm›flt›r. ‹lerleyen say-

falarda, evrim teorisini çürüten söz konusu bilimsel

verileri inceleyecek ve Darwinizm'in, 19. yüz-

y›l›n bilim düzeyinin yetersizli¤inden

faydalan›larak ortaya at›lm›fl büyük

bir yan›lg› oldu¤unu birlikte

görece¤iz.

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

1166

DDaarrwwiinn ccaannll››ll››¤¤›› 1199.. yyüüzzyy››ll››nn iillkkeell

aarraaççllaarr›› iillee iinncceelleemmiiflfl vvee bbuu nneeddeennllee

yyaaflflaamm››nn kkoommpplleekkssllii¤¤iinniinn ffaarrkk››nnaa vvaarr--

mmaamm››flfl,, bbüüyyüükk bbiirr yyaann››llgg››yyaa

kkaapp››llmm››flfltt››..

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

1177

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

1188

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

1199

ZZaammaannllaa ggeelliiflfleenn tteekknnoolloojjii yyeennii ttaassaarr››mmllaarr››nn

oorrttaayyaa çç››kkmmaass››nnaa,, ggüünnllüükk yyaaflflaamm››nn ddaahhaa

kkoollaayyllaaflflmmaass››nnaa vveessiillee oollmmaakkttaadd››rr.. BBiilliimmsseell

aallaannddaa yyaaflflaannaann ggeelliiflflmmeelleerr ddee eesskkii ddöönneemm--

ddeekkii bbiillggiissiizzlliikk nneeddeenniiyyllee kkaabbuull ggöörrmmüüflfl oollaann

DDaarrwwiinniizzmm ggiibbii kkööhhnnee tteeoorriilleerriinn ggeerrççeekk yyüü--

zzüünnüü aaçç››¤¤aa çç››kkaarrmmaakkttaadd››rr..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

2200

TTaarriihhii bbiirr ffoottoo¤¤rraaff mmaakkiinneessii

vvee yyeenniissii

TTeelleeffoonnuunn iillkk

zzaammaannllaarr›› vvee

bbuuggüünnkküü hhaallii

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

2211

BBiirr zzaammaannllaarr ggöözzddee oollaann bbiirr ooddaa bbüüyyüükkllüü¤¤üünnddeekkii bbiillggii--

ssaayyaarrllaarr››nn yyeerriinnii ggüünnüümmüüzzddee mmooddeerrnn bbiillggiissaayyaarrllaarr aall--

mm››flfltt››rr.. ((SSooll ssaayyffaaddaa aallttttaa)) BBiirr zzaammaannllaarr kkeeflflffii hheeyyeeccaann--

llaa kkaarrflfl››llaannaann ssiiyyaahh bbeeyyaazz tteelleevviizzyyoonnllaarr iissee yyeerrlleerriinnii kkuu--

ssuurrssuuzz ggöörrüünnttüü nneettllii¤¤ii ssaa¤¤llaayyaann rreennkkllii tteelleevviizzyyoonnllaarraa,,

ggrraammooffoonnllaarr yyeerrlleerriinnii mmooddeerrnn mmüüzziikk sseettlleerriinnee,, CCDD ççaa--

llaarrllaarraa bb››rraakkmm››flfltt››rr..

BBiirr zzaammaannllaarr eevvrriimm tteeoorriissii ddee yyeetteerrssiizz

bbiilliimm ddüüzzeeyyii nneeddeenniiyyllee kkaabbuull ggöörrmmüüflfl--

ttüürr.. AAnnccaakk DDaarrwwiinniizzmm''iinn mmaasskkeessii 2211..

yyüüzzyy››llddaa ttaammaammeenn ddüüflflüürrüüllmmüüflfl,, kkööhhnnee

vvee ççüürrüükk bbiirr tteeoorrii oolldduu¤¤uu ddeelliilllleerriiyyllee oorr--

ttaayyaa kkoonnmmuuflflttuurr..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

2222

DDaarrwwiinniizzmm bbiilliimmsseell oollaarraakk ççöökkmmüüflfl bbiirr tteeoorriiddiirr.. HHiiççbbiirr

zzaammaann ggeerrççeekkççii bbiirr bbiilliimmsseell ddaayyaannaa¤¤›› oollmmaayyaann bbuu ttee--

oorrii,, bbiilliimm ddüüzzeeyyiinniinn yyeetteerrssiizzllii¤¤ii nneeddeenniiyyllee,, bbiirr ssüürree iiççiinn

bbaazz››llaarr››nnaa ""iikknnaa eeddiiccii"" ggöörrüünnmmüüflfl,, aammaa zzaammaann iiççiinnddee

ggeelliiflfleenn bbiilliimm bbuu iikknnaa eeddiicciillii¤¤iinn ddee bbiirr aallddaattmmaaccaa oolldduu--

¤¤uunnuu oorrttaayyaa çç››kkaarrmm››flfltt››rr..

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

2233

ünümüzde evrim teorisini savunan gazeteci-

ler, yazarlar, düflünürler, bilim adamlar›, aka-

demisyenler ya da üniversite ö¤rencileri ara-

s›nda bir anket yap›lsa ve "Neden evrim te-

orisine inan›yorsunuz, bu teorinin kan›tlar›

nelerdir?" diye sorulsa, ço¤unlu¤un verece¤i ce-

vap büyük olas›l›kla, gerçekte hepsi bilim d›fl› birer yan›lg›

olan baz› "efsane"ler olacakt›r. Bu efsanelerin en yayg›n olan-

lar› ve neden do¤ru olmad›klar› afla¤›daki gibi s›ralanabilir.

1) Evrim taraftarlar›, "bilim adamlar›n›n yapt›klar› de-

neyler, yaflam›n kimyasal reaksiyonlarla kendi kendine baflla-

yabilece¤ini göstermifltir" diye iddia ederler. Oysa bunu gös-

teren tek bir deney bile yoktur üstelik bunun teorik düzeyde

bile mümkün olmad›¤› ortaya ç›km›flt›r.

2244

2255

2) Canl› fosillerinin, dünya üzerinde bir evrim sü-

reci yafland›¤›n› kan›tlad›¤›n› zannederler. Ancak bunun

tam tersine bütün fosiller, Darwin'in teorisiyle tamamen z›t

bir "do¤a tarihi" ortaya ç›karm›fl; canl› türlerinin evrim sürecinde

kademe kademe ortaya ç›kmad›klar›n›, bir anda kusursuz halle-

riyle yarat›ld›klar›n› göstermifltir.

3) Ünlü fosil Archaeopteryx'in, sürüngenlerin kufllara evrim-

leflti¤i iddialar›n› ispatlad›¤›n› zannederler. Ancak Archaeop-

teryx'in, uçucu, gerçek bir kufl oldu¤u anlafl›lm›fl ve onun atas› ola-

rak gösterilecek hiçbir sürüngen bulunamam›flt›r. Bu gerçe¤in or-

taya ç›kmas›yla, evrimcilerin kufllar›n sürüngenlerden evrimleflti-

¤i iddias›n› destekleyebildikleri tek bir delilleri dahi kalmam›flt›r.

4) Onlarca yıldır, "atın evrimi", evrim teorisinin en iyi belge-

lenmifl kanıtlarından biri olarak gösterilmeye çal›fl›lm›flt›r. Oysa at

serilerinin tam bir bilimsel fiyasko oldu¤u ortaya ç›km›flt›r. Farklı

devirlerde yaflamıfl dört ayaklı memeliler küçükten büyü¤e do¤ru

dizilmifl ve bu hayali "at serileri" do¤a tarihi müzelerinde sergilen-

mifltir. Son yıllardaki arafltırmalar ise, at serilerindeki canlıların

birbirlerinin atası olmadı¤ını, sıralamaların çok hatalı oldu¤unu,

atın atası olarak gösterilen canlıların gerçekte attan daha sonra or-

taya çıktıklarını ortaya koymaktadır.

5) ‹ngiltere'nin ünlü "Sanayi Devrimi Kelebeklerinin", do¤al

seleksiyonla evrimin yaflanm›fl bir kan›t› oldu¤unu san›rlar. Oysa

Sanayi Devrimi s›ras›nda kelebeklerin renklerinde gerçekleflen

de¤iflimlerin do¤al seleksiyonla evrim olmad›¤› kesin olarak

ortaya ç›km›flt›r. Bu kelebeklerin renkleri de¤iflmemifl, sa-

dece beyaz kelebekler daha çok say›dayken, de¤iflen

çevre koflullar› nedeniyle beyaz kelebeklerin

Bir Zamanla r

Darw in i zm

2266

say›s› azalm›fl, koyu renk kelebeklerin say›s›nda ar-

t›fl olmufltur. Bu hikayenin de tam bir bilim sahtekarl›¤› ol-

du¤u anlafl›ld›ktan sonra evrimcilerin sözde delillerinden biri

daha geçerlili¤ini yitirmifltir.

6) ‹nsan›n maymunlarla ortak bir atadan geldi¤ini gösteren

"maymun adamlara" dair fosil kal›nt›lar›n›n ve izlerin oldu¤unu

iddia ederler. Oysa bu konudaki iddialar›n tümü sadece önyarg›-

ya dayanmakta, evrimciler bile "insan›n evrimi konusunda kan›t

yok" demek zorunda kalmaktad›rlar. Örne¤in evrimci bir paleoan-

tropolog olan Richard Leakey flöyle söylemektedir:

David Pilbeam hoflnutsuzlukla flöyle der: "Farkl› bir bilim dal›ndan

zeki bir bilim adam›n› getirseniz ve ona elimizdeki yetersiz delille-

ri gösterseniz, kesinlikle 'bu konuyu unutun; devam etmek için ye-

terli dayanak yok' diyecektir." Ne David ne de insan›n atas›n› arafl-

t›ran di¤erleri elbette ki bu tavsiyeye uymayacaklard›r, ancak hepi-

miz bu kadar yetersiz delille sonuç ç›karman›n ne kadar tehlikeli ol-

du¤unun tamamen fark›nday›z..2

Leakey'in al›nt›s›nda sözünü etti¤i bir baflka evrimci paleon-

tolog olan David Pilbeam ise bu konuda flu itirafta bulunmufltur:

Benim tereddütlerim sadece bu kitab› (Richard Leakey'in Kökler

isimli kitab›) de¤il, paleoantropolojinin bütün ilgi alan›n› ve metod-

lar›n› kaps›yor. Yay›nlanan kitaplar flunu söylemeye çekiniyorlar ki,

ben de dahil olmak üzere kuflaklar boyu insan evrimini araflt›ran ki-

fliler karanl›k içinde ç›rp›n›yorlar. Elimizde olan bilgiler, teorilerimi-

zi flekillendirmek için son derece güvenilmez ve yetersiz. 3

‹nsan›n sözde atas› oldu¤u iddia edilen fosillerin ya

soyu tükenmifl bir maymun türüne veya farkl› bir in-

san ›rk›na ait oldu¤u ortaya ç›kmaktad›r. Sonuç

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

2277

Bir Zamanla r

Darw in i zm

2288

olarak, evrimcilerin insan›n maymunla ortak bir

atadan evrimleflti¤i iddialar›n› delillendirebildikleri bir

tek kan›tlar› dahi bulunmamaktad›r.

7) ‹nsanla di¤er canl›lar›n embriyolar›n›n anne rahminde (ve-

ya yumurtada) ayn› "evrim süreci"ni geçirdiklerini, hatta insan emb-

riyosunun sonradan kaybolan solungaçlar›n›n oldu¤unu zanneder-

ler. (Bu iddian›n büyük bir bilim sahtekarl›¤›na dayand›¤› ve tümüy-

le as›ls›z oldu¤u delilleriyle gösterilmifltir. ‹ddian›n sahibi olan Ha-

eckel adl› evrimci bilim adam›, embriyo çizimlerinde kas›tl› de¤iflik-

likler yapm›fl, embriyolar› birbirine benzer göstermeye çal›flm›flt›r.

Art›k evrimciler dahi bu iddiay› bilim

AAmmeerriikkaall›› bbiiyyoolloogg JJoonnaatthhaann WWeellllss vvee

kkiittaabb››:: ""EEvvrriimmiinn ‹‹kkoonnllaarr››:: BBiilliimm mmii

EEffssaannee mmii?? EEvvrriimm HHaakkkk››nnddaa

ÖÖ¤¤rreettttii¤¤iimmiizz fifieeyylleerriinn ÇÇoo--

¤¤uu NNeeddeenn YYaannll››flfl??""

d›fl› bir sahtekarl›k olarak kabul etmektedirler.

8) ‹nsanda ve di¤er canl›larda ifllevsiz, "körelmifl"

organlar oldu¤unu zannederler. Hatta DNA'n›n bile büyük

k›sm›n›n ifllevsiz, "Hurda DNA" oldu¤unu san›rlar. Oysa bütün

bu iddialar›n, bilimsel cehaletten do¤du¤u anlafl›lm›fl, zaman geç-

tikçe ve bilim ilerledikçe hem organlar›n hem de genlerin tümü-

nün ifllevsel oldu¤u ortaya ç›km›flt›r. Bu gerçek ise, canl›lar›n söz-

de evrim sürecinde kullanmad›klar› için körelen organlara sahip

olmad›klar›n›, tüm organlar› ve yap›lar› ile, kusursuz olarak yara-

t›ld›klar›n›, tesadüflerin eseri olamayacaklar›n› göstermektedir.

9) Bir canl› türünün kendi içinde yaflad›¤› "varyasyonu" (çe-

flitlili¤i) -örne¤in Galapagos Adalar›'ndaki ispinozlar›n farkl› gaga

yap›lar›n›- çok güçlü bir evrim kan›t› zannederler. Oysa bunun ev-

rimin delili olamayaca¤› bilinmektedir. Gaga yap›lar›ndaki farkl›-

l›klar gibi "mikro" düzeydeki de¤iflimler yeni biyolojik bilgi, yani

yeni organlar üretemez; dolay›s›yla evrim sa¤layamaz. Sonuç ola-

rak bugün neo-Darwinistler dahi, bir canl› türü içindeki baz› çeflit-

lenmelerin evrime neden olamayaca¤›n› kabul etmektedirler.

10) Meyve sinekleri üzerinde yap›lan deneylerde gerçekleflti-

rilen mutasyonlarla yeni canl› türleri üretilebildi¤ini zannederler.

Oysa bu deneylerde sadece sakat ve k›s›r bireyler üretilmekte, hiç-

bir yararl› mutasyon gözlemlenmemektedir. Ak›l ve bilgi sahibi,

uzman bilim adamlar› kontrolündeki mutasyonlarda dahi yeni

türler üretilememesi, evrimin de¤il, evrimin olmad›¤›n›n delili-

dir. Dolay›s›yla mutasyonlar›n da evrimin delili olarak göste-

rilmesi imkans›zd›r.

Asl›nda "neden evrim teorisine inan›yorsunuz"

sorusu karfl›s›nda, ankete kat›lanlar›n büyük

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

2299

Bir Zamanla r

Darw in i zm

EEvvrriimm tteeoorriissii 1199.. yyüüzzyy››ll››nn ssoonnllaarr››nnddaann bbuu yyaannaa

BBaatt››ll›› üüllkkeelleerriinn ee¤¤iittiimm ssiisstteemmlleerriinnee ggiirrddii vvee ggeennçç nneessiillllee--

rree ssöözzddee bbiilliimmsseell bbiirr ggeerrççeekk ggiibbii öö¤¤rreettiillddii.. AAmmaa ggeerrççeekkttee

öö¤¤rreettiilleennlleerr,, bbiilliimmee aayykk››rr›› ""iikkoonn""llaarrdd››..

bölümü, bu sayd›¤›m›z sözde delillerin de çok

az›n›, çok yüzeysel biçimde biliyor olacaklard›r. Bir za-

manlar bir gazete veya dergi köflesinde okuduklar›, lise ö¤-

retmenlerinden dinledikleri, evrimci kaynaklarda gördükleri

bu "efsane"ler onlar› bir kez evrimin oldu¤una ikna etmifltir ve bir

daha da bunlar› sorgulamaya gerek görmemifllerdir.

Oysa, üstteki sözde delillerin her biri tamamen çürüktür.

Bu bir iddia de¤il, evrim teorisini elefltiren bilim adamlar›n›n

somut kan›tlarla aç›kça ispat ettikleri bir gerçektir. Bu kitab›n iler-

leyen sayfalar›nda da ayn› gerçek yine aç›klanacakt›r.

Darwinizm'i elefltiren önemli isimlerden biri olan Amerikal›

biyolog Jonathan Wells4, pek çok evrim taraftar›n›n ezbere bildi¤i

ama asl›nda hepsi de kökten yanl›fl birer bat›l inanç olan söz konu-

su evrim efsanelerini "evrimin ikonlar›" olarak tan›mlar. ‹kon, ba-

z› bat›l dinlerde yer alan ve o inanc›n kutsal sayd›¤› kavramlar›

temsil eden ve mensuplar›na hat›rlatan sembollere verilen isimdir.

Ateist bir din olan5 evrim teorisinin ba¤l›lar›n›n inançlar›n› ayakta

tutmak için kulland›¤› ikonlar ise; "maymun adam" çizimleri, "in-

san embriyosundaki solungaçlar" gibi gerçekte birer bilim sahte-

karl›¤›ndan ibaret olan flekiller ve üstte sayd›¤›m›z ve her biri as›l-

s›z olan efsanelerdir. Wells, Icons of Evolution: Science or Myth? Why

Much of What We Teach About Evolution Is Wrong? (Evrimin ‹konla-

r›: Bilim mi Efsane mi? Evrim Hakk›nda Ö¤retti¤imiz fieylerin Ço-

¤u Neden Yanl›fl?) adl› kitab›nda, burada sayd›¤›m›z efsanelere

paralel olan 10 tane "evrim ikonu" sayar ve bunlar›n neden çü-

rük oldu¤unu detayl› olarak anlat›r.

Bu efsanelerin hepsi bugün çökmüfl durumda-

d›r. Yerlerine evrimciler taraf›ndan öne sürü-

len hiçbir yeni kan›t da yoktur.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

3311

Bir Zamanla r

Darw in i zm

3322

Bu nedenledir ki Darwinizm, 19. yüzy›l›n ye-

tersiz bilimsel düzeyi içinde "bir zamanlar" baz› insanla-

ra ikna edici gibi görünen, ancak maskesi 21. yüzy›lda tama-

men düflürülmüfl, köhne ve çürük bir teoridir.

D i n v e B i l i m K o n u s uDarwinizm'in y›k›lan efsanelerini ilerleyen sayfalarda incele-

yece¤iz. Ancak bundan önce, pek çok evrim taraftar›n› bu teoriye

ba¤layan bir baflka nedeni daha ele almak -ve çürütmek- gerek-

mektedir.

Bu neden, "din ve bilim çat›flmas›" denen sahte flablondur. Bu

gerçek d›fl› flablonu savunanlar evrim teorisinin, bilimsel kan›tlar›

olan, "bilim adamlar›" taraf›ndan ortak bir kanaatle kabul edilen

bir gerçek oldu¤unu iddia ederler. Yarat›l›fl gerçe¤ini ise bilimden

ayr› yaln›zca inanc›n bir gere¤i olarak öne sürerler. Oysa bu iddi-

alar› tamamen gerçek d›fl›d›r. Bu konuda örnek olarak ABD'de ev-

rim teorisinin okullarda nas›l okutulmas› gerekti¤i konusunda sür-

dürülen tart›flmay› verebiliriz. Bu tart›flma tamamen bilimsel dü-

zeyde geçmesine ra¤men, "kiliseler ile bilim adamlar›n›n uyuflmaz-

l›¤›" gibi gösterilmeye çal›fl›lmaktad›r. Türkiye'de de bir k›s›m med-

ya organlar›nda ve yay›nlarda bu konuda yay›nlanan haberlere ve-

ya bu gazetelerin köfle yazarlar›n›n bir bölümünün bu konudaki

makalelerine bak›ld›¤›nda, hepsinin ayn› yüzeysel ve yanl›fl flab-

lonu kulland›klar› görülecektir.

Bu flablon, afla¤›daki nedenlerle, tamamen yanl›flt›r:

Öncelikle yarat›l›fl,

bilimsel delillerle savunul-

maktad›r. Bugün dünyada sü-

ren evrim-yarat›l›fl tart›flmas›,

"bilim adamlar› ile kiliseler" ara-

s›nda de¤il, evrim teorisine inan-

makta ›srar eden bilim adamlar› ile

bu teorinin geçersizli¤ini gören bi-

lim adamlar› aras›nda geçmekte-

dir. Mevcut bilimsel kan›tlar›n

hepsi evrim aleyhindedir. Bu kan›t-

lar›n gücü sayesindedir ki, 90'l› y›l-

lar›n ikinci yar›s›ndan itibaren evrim

teorisi ABD'de düflüfle geçmifl, s›ras›yla Kansas, Georgia, Ohio gi-

bi eyaletlerde, okullarda evrim teorisinin geçersizli¤ini gösteren

kan›tlar›n da ö¤retilmesi gerekti¤i karara ba¤lanm›flt›r. ABD'de

evrim teorisine karfl› oldukça güçlü bir muhalefet baflgöstermifltir.

Bu hareketin tüm üyeleri ABD'nin en büyük üniversitelerinde ka-

riyerleri bulunan bilim adamlar›d›r. Hatta 70'li y›llarda hayat›n

kökeni ve kimyasal evrim konusundaki teziyle evrim teorisinin ta-

n›nm›fl savunucular›ndan biri olan Prof. Dean Kenyon da, evrim

teorisine karfl› hareketin temsilcilerinden biri haline gelmifltir ve

yaflam›n kökeninin evrimle de¤il ancak yarat›l›flla aç›klanabi-

lece¤ini savunmaktad›r.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

3333

BBeennjjaammiinn WWiikkeerr''iinn kkiittaabb››

E p i k ü r ' d e n D a r w i n i z m ' e M i r a s

K a l a n D o g m a t i z mFranciscan Üniversitesi'nde Bilim ve Teoloji konusunda ö¤-

retim görevlisi olan Benjamin Wiker Moral Darwinism: How We Be-

come Hedonists? (Ahlaki Darwinizm: Nas›l Hedonistler Haline Gel-

dik?) isimli kitab›nda, Darwin'in evrim teorisinin Eski Yunan'›n ve

Roma'n›n materyalist düflünürleri Epikür ve Lucretus'un felsefele-

rinin güncellenmifl bir versiyonu oldu¤unu detaylar›yla anlat›r.

Bu iki düflünür, sonradan Darwin'in dile getirece¤i:

1) Do¤an›n "kendi kendine iflleyen bir sistem" oldu¤u.

2) Canl›lar aras›nda k›yas›ya bir yaflam mücadelesi yafland›¤›

ve bunun do¤al seleksiyon yoluyla evrimi sa¤lad›¤›.

3) Do¤ay› ve canl›lar› aç›klarken, bir "teleolojik" aç›klama ya-

p›lmamas› (yani amaca yönelik olarak var olduklar› fikrinden yo-

la ç›k›lmamas›) gerekti¤i gibi gerçek d›fl› fikirleri detayl› olarak

yazm›fllard›r.

Dikkat çekici olansa, bu görüfllerin bilimsel olmay›fl›d›r. Hem

Epikür hem de Lucterus deneyler ve gözlemler yapmam›fl, tü-

müyle kendi istekleri do¤rultusunda salt mant›k yürütmüfllerdir.

Dahas›, bu mant›¤›n ç›k›fl noktas› da çok ilginçtir. Epikür, bir Yara-

t›c›'n›n varl›¤›n› kabul etmek istemedi¤ini, bu gerçe¤in ahiret

inanc›n› da beraberinde getirdi¤ini ve bu yüzden kendisini k›s›t-

lanm›fl hissetti¤ini aç›klam›fl ve tüm felsefesini bu kabul etmek

istemedi¤i durumdan kurtulmak için gelifltirdi¤ini belirt-

mifltir. Bir di¤er deyiflle, Epikür, ateizmi kendisine

psikolojik bir rahatl›k sa¤lad›¤› için tercih etmifl,

sonra da bu tercihine dayal› bir dünya gö-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

3344

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

3355

rüflü oluflturmaya giriflmifltir. Bu nedenle evren-

deki düzenin ve canl›lar›n kökeni konular›na ateist bir

aç›klama bulmaya çal›flm›fl, evrime temel olan fikirleri bu

amaçla benimsemifltir.

K›saca özetledi¤imiz Epikür-Darwin ba¤lant›s›n› çok detayl›

olarak ortaya koyan Benjamin Wiker bu konuda flu yorumu yapar:

‹lk Darwinist Darwin de¤ildi; Samos Adas›'nda MÖ 341 y›l›nda

do¤mufl Epikür isimli kötü flöhrete sahip bir Yunanl›yd›. Darwi-

nizm'in felsefi temellerini oluflturan oydu; çünkü tamamen mater-

yalist, ateist kozmolojiyi o oluflturdu. Bu kozmolojiye göre, cans›z

maddenin amaçs›z etkileflimleri, sonsuz zaman içindeki bir seri te-

sadüfi kazalar sonucunda, sadece Dünya'y› de¤il, ayn› zamanda

onun üzerindeki say›s›z yaflam formunu oluflturmufltu. (Epikür) bu

kozmolojiyi herhangi bir kan›ta dayanarak de¤il, ama dünyay› Ya-

rat›c› fikrinden soyutlamak iste¤ine dayanarak üretmiflti... Dine

karfl› duydu¤u nefret, Epikür'ü modernizme ba¤lamaktad›r, çünkü

(Darwinist) modernler de Epikür'ün mirasç›lar›d›rlar. Uzun ve do-

lambaçl› bir yol sonucunda, Epikürsel materyalizmin revize edilmifl

bir flekli, günümüzdeki bilimsel materyalizmin temeli haline geldi.

Bu Darwin'in Türlerin Kökeni'nde varsayd›¤› materyalist kozmolo-

jiydi ve hala da do¤adaki tasar›m› göz ard› edenlerin fikri temelini

oluflturmaktad›r.6

Günümüzde de evrim teorisini ›srarla savunanlar›n motivas-

yonu, "bilim yanl›s›" olmalar›ndan de¤il, "ateizm yanl›s›" olmala-

r›ndan gelmektedir. Ateizme olan ba¤l›l›klar› ise, aynen fikir ba-

balar› Epikür'de oldu¤u gibi, Allah'›n varl›¤›n› kabul etme-

nin, kendi bencil tutkular›yla çat›flmas›ndan kaynaklan-

maktad›r.

Burada hemen be-

lirtmek gerekir ki, Allah'›n

Kuran'da inkarc›lar hakk›n-

da bildirdi¤i, "Vicdanlar› ka-

bul etti¤i halde, zulüm ve büyük-

lenme dolay›s›yla (Allah'›n ayetle-

rini) inkar ettiler" (Neml Suresi,

14) ayeti, bu kiflilerin durumunu

tam olarak tarif eder. Bir di¤er ayet-

te ise, "Kendi istek ve tutkular›n› (heva-

s›n›) ilah edineni gördün mü?..." (Fur-

kan Suresi, 43) buyrulmaktad›r. Allah'›,

s›rf O'nun varl›¤›n› kabul etmek nefisle-

rinin istek ve tutkular› ile çat›flt›¤› için in-

kar eden Epikürcü-Darwinist klan da bu

ayette tarif edilen insanlar›n konumuna

girmektedirler. Dolay›s›yla, evrim-yara-

t›l›fl tart›flmas›n› "bilim-din çat›flmas›"

olarak görmek, çok büyük bir aldan›flt›r.

Evrim ve yarat›l›fl, evrenin ve can-

l›lar›n kökeni hakk›nda tarihin eski

ça¤lar›ndan beri var olan iki farkl› aç›k-

lamad›r. Bu iki aç›klamadan hangisinin

3366

bilimsel olarak do¤ru ol-

du¤unun anlafl›lmas› için

bilimsel bulgulara bakmak

gerekir. Tüm bulgular, bu kitap-

ta ve di¤er eserlerimizde aç›klan-

d›¤› gibi, evrim teorisinin yanl›fl,

yarat›l›fl gerçe¤inin ise do¤ru ol-

du¤unu bir kez daha kan›tlamaktad›r.

B i l i m i n A t e i s t O l m a k

Z o r u n d a O l d u ¤ u Y a n › l g › s ›Bilimin ateist olmak, yani "evren sa-

dece maddeden ibarettir, madde ötesinde

bir bilinç yoktur" fleklindeki bir dogmaya

inanmak ve bunu desteklemek zorunlu-

lu¤u yoktur. Bilim bulgular› inceler ve

do¤rulu¤u kesin olan bulgular bizi ne-

reye götürüyorsa onu kabul eder.

Etmelidir.

Bugün astrofizik, fizik, biyoloji gibi

farkl› bilim dallar›, evrende ve do¤ada

3377

rastlant›larla aç›klanmas› imkans›z yarat›l›fl ör-

nekleri oldu¤unu aç›kça göstermektedirler. Deliller, bir

Yarat›c›'n›n varl›¤›n› kan›tlamaktad›r. Bu Yarat›c›, gökleri,

yeri ve bu ikisi aras›ndaki canl›-cans›z herfleyi yaratan

sonsuz güç ve ak›l sahibi Allah't›r.

Kan›ts›z olan "inanç" ise ateizmdir.

Ateizmin en önemli dayana¤› san›-

lan Darwinizm ise, ilerleyen sayfa-

larda incelenece¤i gibi, çökmüfl

durumdad›r.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

arwinizm, yeryüzündeki tüm canl›l›¤›n, her-

hangi bir amaç ya da plan olmadan, rastlant›-

lar sonucunda olufltu¤u iddias›d›r.

Bu iddian›n ilk halkas›nda ise, cans›z madde-

nin içinde ilk canl›n›n ortaya ç›k›fl› yer al›r. Bu ilk canl›n›n

gerçekten cans›z maddeden tesadüfen oluflabilece¤i gösteril-

melidir ki, do¤al bir "evrim süreci" olup olamayaca¤› tart›fl›-

labilsin.

Peki bu ilk halka bilimsel verilerle k›yaslan›nca ortaya ne

ç›kar? Yani cans›z maddenin içinden tesadüfler sayesinde

canl› bir organizma ç›kabilir mi?

Bir zamanlar gözlem ve deneylerin üstteki soruya

olumlu cevap verdi¤i san›l›yordu. Yani cans›z maddenin

4400

4411

Bir Zamanla r

Darw in i zm

içinden, kendi kendine, canl›lar türeyebilece¤i

düflünülüyordu. Çünkü söz konusu "gözlem ve deney-

ler" çok ilkeldi.

Bu gözlem ve deneylerin ilk sahipleri Eski M›s›rl›lard›. Nil

nehrinin çevresinde yaflayan bu halk, ya¤›fll› mevsimlerde Nil çev-

resinde ço¤alan kurba¤alar›n, nehrin etkisiyle çamurdan türedik-

lerini san›yordu. Sadece kurba¤alar›n de¤il, y›lan, solucan ve fare-

lerin de, su bask›nlar›yla taflan Nil ›rma¤›n›n çamurlar›ndan olufl-

tuklar›n› düflünüyorlard›. Yapt›klar› yüzeysel "gözlem", onlar›

böylesi bat›l bir inan›fla sürüklemiflti.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

4433

Sadece Eski M›s›r'da de¤il, eski ça¤lardaki

pek çok pagan toplumda da canl› ve cans›z varl›klar ara-

s›ndaki s›n›r›n belli-belirsiz ve kolayca afl›labilir oldu¤u inan-

c› yayg›nd›. Hindu felsefesine göre ise, evren "prakriti" ad› verilen

kocaman, yuvarlak bir maddeden oluflmufltu. Canl› cans›z tüm

maddeler bu ilk maddeden evrimleflerek oluflmakta ve tekrar

prakritiye dönüflmekteydi. Eski Yunan felsefecilerinden Thales'in

ö¤rencisi Anaksimenderes "Do¤a" isimli fliirinde hayvanlar›n, gü-

nefl ›fl›¤›yla buharlaflan bir balç›ktan meydana geldiklerini yazd›.

Tüm bu bat›l inan›fllar›n temelinde, canl›l›¤›n basit bir yap›ya

sahip oldu¤u zann› yat›yordu. Bu zan modern bilimin do¤du¤u

Avrupa'da da uzun bir süre korundu. Modern bilim 16. yüzy›ldan

itibaren geliflmeye bafllad›, ancak bilim adamlar›n›n canl›l›¤›n de-

taylar›n›, özellikle de gözle görülmeyen moleküler yap›s›n› incele-

me imkan› olmad›¤› için, en az üç yüz y›l daha canl›l›¤›n basit ol-

du¤u düflüncesi baz›lar› için ikna edici olmaya devam etti.

Bu ikna edicili¤in temelinde yine baz› yüzeysel gözlem ve de-

neyler vard›. Örne¤in Belçikal› kimyac› Jan Baptista van Helmont

(1577–1644) kirli bir gömle¤in üzerine bu¤day döktü ve belli bir

süre bekledikten sonra gömle¤in çevresinde fareler bulunca, bu¤-

day ve gömlek kar›fl›m›ndan farelerin üredi¤ine inand›. Alman bi-

lim adam› Athanasius Kircher (1601-1680) de benzer bir deney

yapt›. Ölü sineklerin üzerine bal döken ve bir süre sonra bu bal›n

çevresinde, uçuflan sineklerin bulundu¤unu gören Kircher, sinek

ölüleriyle birleflen bal›n canl› sinek üretti¤ini sand›.

Ancak daha bilinçli deney-

ler yapan bilim adamlar›, bu dü-

flüncelerin birer yan›lg› oldu¤unu

fark edebiliyorlard›. ‹talyan bilim

adam› Francisco Redi (1626 –1697)

bu konuda ilk kez kontrollü bir

deney yapt›. ‹zolasyon yönte-

mini kullanarak, etlerin üze-

rindeki kurtlar›n kendili¤in-

den oluflmad›¤›n›, sineklerin

getirip b›rakt›klar› larvalardan ç›kt›¤›n›

belirledi. Redi, canl›l›¤›n cans›z maddelerden de¤il,

ancak bir baflka canl›dan gelebilece¤ini savundu. Bu görüfl "bioge-

nez" olarak bilindi. Canl›l›¤›n kendili¤inden oluflabildi¤i görüflü-

nün ad› ise "abiogenez"di.

Abiogenez ve biogenez taraftarlar› aras›ndaki bilimsel tart›fl-

may› 18. yüzy›lda John Needham (1713-1781) ve Lazzaro Spallan-

zani (1729-1799) sürdürdü. Her ikisi de bir parça eti kaynatt›ktan

sonra izole ettiler. Needham ette yine kurtlar›n olufltu¤unu göz-

lemledi ve bunu abiyogeneze delil sayd›. Spallanzani ise ayn› de-

neyi tekrarlad›, ama eti daha uzun süre kaynatt›. Böylece üzerin-

deki tüm organik formlar› öldürmüfl oluyordu. Ve bunun sonu-

cunda et kurtlanmad›. Böylece Spallanzani abiyogenezi çürütmüfl

oluyordu. Ama yine de pek çok insan buna inanmad›. Spallanza-

ni'nin "eti çok fazla kaynatarak içindeki yaflam gücünü öldür-

dü¤ünü" söylediler.

Charles Darwin teorisini gelifltirirken, hayat›n

kökeni konusu iflte bu gibi tart›flmalarla belirsiz-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

LLaazzzzaarroo SSppaallllaannzzaannii

4444

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

di. Pek çok insan, kurtlar gibi gözle görülür can-

l›lar›n olmasa bile, bakterilerin ve di¤er mikroplar›n

cans›z maddeden türeyebilece¤ine inan›yordu. Ünlü Fran-

s›z kimyac› Louis Pasteur, as›rlard›r süregiden abiyogenez iddi-

as›n› deneyleri ile 1860 y›l›nda çürüttü, ama abiyogenez düflünce-

si yine de pek çok insan›n zihninde yer etmeye devam etti.

Bu nedenle Darwin ilk hücrenin nas›l ortaya ç›km›fl olabilece-

¤i konusu üzerinde hemen hiç düflünmedi. 1859'da yay›nlanan

Türlerin Kökeni'nde bu konuya dair herhangi bir aç›klama yapma-

d›. Pasteur'un deneyleri bu konunun Darwinizm için büyük bir

problem oldu¤unu ortaya koyduktan sonra bile, meseleye fazla

e¤ilmedi. Hayat›n kökeni konusundaki tek bilinen "aç›klama-

s›", ilk hücrenin "küçük s›cak bir gölde" olufl-

mufl olabilece¤i yönündeydi.

LLoouuiiss PPaasstteeuurr,,

yyaaflflaamm››nn ccaannss››zz

mmaaddddeenniinn iiççiinn--

ddeenn kkeennddiillii--

¤¤iinnddeenn ddoo¤¤aabbii--

lleeccee¤¤ii iinnaanncc››nn››

bbiilliimmsseell ddeenneeyylleerrllee

yy››kktt››.. BBuu bbuullgguuyyllaa

bbiirrlliikkttee,, DDaarrwwiinniissttlleerriinn

hhaayyaallii ""eevvrriimm ssüürreeccii""

ddaahhaa iillkk hhaallkkaass››nnddaa

çç››kkmmaazzaa ssaappllaannmm››flfl

oolluuyyoorrdduu..

4455

Bir Zamanla r

Darw in i zm

4466

Darwin 1871'de

Joseph Hooker'a

yazd›¤› mektupta

flöyle diyordu:

Genellikle deniyor

ki, bir yaflayan orga-

nizman›n ilk üreti-

mi için gerekli ko-

flullar flimdi mevcut

oldu¤una göre, bu

koflullar her zaman

mevcut olmal›yd›.

Ama e¤er tüm amon-

yak ve fosforik tuzlar›n bulundu-

¤u, ›fl›k, ›s›, elektrik vs.nin var oldu¤u küçük s›cak bir gölde, bir

protein bilefli¤i kimyasal olarak oluflsa ve daha kompleks de¤iflim-

ler geçirmeye haz›r olsayd›, günümüzde bu madde hemen absorbe

edilirdi, ama canl› yarat›klar›n varl›¤›ndan önce bu durum böyle ol-

mayabilirdi.7

K›sacas› Darwin, s›cak bir gölün içinde yaflam›n hammadde-

si olan baz› kimyasallar bulundu¤u takdirde, proteinlerin oluflabi-

lece¤ini, bunlar›n da ço¤al›p, birleflip, bir hücre oluflturabilecekle-

rini savunmufltu. Dahas›, böyle bir oluflumun günümüz dünya

koflullar›nda mümkün olmad›¤›n›, ama eski devirlerde mümkün

olabilece¤ini ileri sürmüfltü.

Darwin'in her iki iddias› da hiçbir bilimsel temeli olma-

yan birer spekülasyondu.

Ama bu spekülasyonlar kendinden sonra gele-

cek evrimcilere ilham kayna¤› olacak ve yüzy›-

DDaarrwwiinn''iinn TTüürrlleerriinn KKöökkeennii aaddll›› kkiittaabb››

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

4477

l› aflk›n bir süre devam edecek umutsuz bir çaba-

y› bafllatacakt›.

Bu umutsuz çaba, as›rlard›r varl›¤›n› koruyan ve Dar-

win'i de yan›ltan bir yan›lg›ya dayan›yordu: Yaflam›n, salt tesa-

düfler ve do¤a kanunlar› ile ortaya ç›kabilecek kadar basit oldu¤u

yan›lg›s›na...

O zamandan bu yana yüzy›l gibi uzun bir zaman geçti.

Binlerce bilim adam›, hayat›n kökenine evrimsel bir aç›klama

getirmek için çaba harcad›lar. Yolu açanlar, Alexander Oparin ve J.

B. S. Haldane oldu. Biri Rus di¤eri ‹ngiliz -ama her ikisi de Mark-

sist- olan bu iki bilim adam›, "kimyasal evrim" olarak bilinen teori-

yi ortaya att›lar. Darwin'in hayal etti¤i gibi, yaflam›n hammaddesi

olan moleküllerin, enerji katk›s› sayesinde, kendi kendilerine ev-

rimleflip canl› bir hücre yapabileceklerini iddia ettiler.

Oparin ve Haldane'in tezleri 20. yüzy›l ortas›nda ivme kazan-

d›. Çünkü yaflam›n ne denli kompleks oldu¤u hala tam bilinmi-

yordu ve Stanley Miller adl› genç bir kimyac›n›n deneyi, "kimya-

sal evrim" tezine göstermelik bir bilimsel destek sa¤lam›flt›.

AAlleexxaannddeerr OOppaarriinn

JJ.. BB.. SS.. HHaallddaannee

Bir Zamanla r

Darw in i zm

4488

B i r Z a m a n l a r

M i l l e r D e n e y i V a r d ›Bugün yaflam›n kökeninden bahseden evrimci kaynaklara

bakarsan›z, büyük olas›l›kla, savunduklar› tezlere en büyük kan›t

olarak "Miller Deneyi"ni gösterdiklerini görürsünüz. Pek çok ül-

kenin biyoloji konulu ders kitaplar›nda ö¤rencilere bu deneyin ne

denli önemli bir bulgu oldu¤u ve sözde "yaflam›n kökeni sorunu-

nu nas›l ayd›nlatt›¤›" anlat›l›r. Deneyin detaylar› ço¤u zaman göz

ard› edilir. Deneyde neyin üretildi¤i ve bunun yaflam›n kökeni

meselesinin kaçta kaç›na "›fl›k tut-

mufl" olabilece¤i de göz ard› edilir.

Bu deneyin kendisine ›fl›k tut-

mak için, daha önceki çal›flmalar›-

m›zda çok detayl› olarak yer verdi-

¤imiz gerçekleri k›saca özetleyelim.

1953 y›l›nda, Chicago Üniver-

sitesi Kimya bölümü ö¤rencisi

olan Stanley Miller, hocas› Ha-

rold Urey'in de gözetimi alt›n-

da, ilkel dünya atmosferine

benzedi¤ini varsayd›¤› bir

gaz kar›fl›m› oluflturdu.

Sonra bu kar›fl›m›n

içine bir haftay›

aflk›n bir süre

SSttaannlleeyy MMiilllleerr

elektrik verdi ve bu sürenin sonunda canl›larda

kullan›lan -ve kullan›lmayan- baz› aminoasitlerin sen-

tezlendi¤ini gözlemledi.

Aminoasitler, vücudun en temel malzemeleri olan protein-

lerin yap›tafllar›d›r. Yüzlerce aminoasit, hücre içinde belirli bir s›-

rayla birlefltirilir ve böylece proteinler yap›l›r. Hücreler de ortala-

ma birkaç bin ayr› türde proteinden meydana gelir. Yani amino-

asitler, canl›lar›n en küçük parçalar›d›r.

‹flte bu nedenle Stanley Miller'›n aminoasit sentezi, evrimciler

aras›nda büyük heyecan uyand›rd›. Ve on y›llar sürecek bir "Mil-

ler Deneyi efsanesi" do¤mufl oldu.

Oysa efsane bofltu. Geçersizdi.

Bu gerçek yavafl yavafl ortaya ç›kt›. 1970'lerde dünyan›n ilk

zamanlar›ndaki atmosferin, Miller'in deneyinde kulland›¤› metan

ve amonyak gazlar›n› içermedi¤i, onun yerine bafll›ca azot ve kar-

bondioksit içerdi¤i kan›tland›. Bu da Miller'in senaryosunu bofla

ç›kard› çünkü söz konusu gazlar aminoasit oluflumu için hiç de

uygun de¤illerdi. Jeoloji dergisi Earth'de yay›nlanan 1998 tarihli

bir makalede bu gerçek flöyle özetleniyordu:

Bugün Miller'›n senaryosu flüphelerle karfl›lanmaktad›r. Bir nedeni,

jeologlar›n ilkel atmosferin bafll›ca karbondioksit ve azottan olufltu-

¤unu kabul etmeleri. Bu gazlar ise 1953'teki deneyde (Miller Dene-

yi'nde) kullan›landan çok daha az aktifler.8

Bir di¤er ünlü bilim dergisi National Geographic'in ayn› y›la

ait bir makalesinde ise, konuyla ilgili flu sat›rlara yer veriliyor-

du:

Pek çok bilim adam› bugün, ilkel atmosferin Miller'in öne

sürdü¤ünden farkl› oldu¤unu tahmin ediyor. ‹lkel

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

4499

Bir Zamanla r

Darw in i zm

5500

atmosferin, hidrojen, metan ve amonyaktan çok, kar-

bondioksit ve azottan olufltu¤unu düflünüyorlar. Bu ise kim-

yac›lar için kötü haber! Karbondioksit ve azotu tepkimeye sok-

tuklar›nda elde edilen organik bileflikler oldukça de¤ersiz miktar-

larda.9

Jon Cohen'in Science dergisinde yay›nlanan 1995 tarihli bir

makalesindeki yorum da bu konuda aç›klay›c›d›r. Cohen hayat›n

kökenini araflt›ran bilim adamlar›n›n Miller Deneyi'ni dikkate al-

mad›klar›n› belirtmifltir ve nedenini de flöyle özetlemifltir: "Çünkü

erken dünya atmosferi, Miller-Urey simülasyonuna hiç mi hiç benzemi-

yordu."10

MMiilllleerr''iinn vvaarrssaayy››mm››nn››nn aakkssiinnee,, eerrkkeenn aattmmoossffeerr oorrggaanniikk

mmoolleekküülllleerriinn oolluuflflmmaass›› iiççiinn hhiiçç uuyygguunn ddee¤¤iillddii..

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

5511

Bir Zamanla r

Darw in i zm

5522

Miller Deneyi'ni geçersiz k›lan bir di¤er nok-

ta, erken dünya atmosferinde bol miktarda oksijen ol-

du¤unun da belirlenmifl olmas›d›r. Bu gerek Miller Dene-

yi'ni gerekse di¤er kimyasal evrim senaryolar›n› ç›kmaza sok-

mufltur, çünkü oksijenin, tüm organik molekülleri oksitleme özel-

li¤i vard›r. Vücut içinde bu tehlike, çok özel enzim sistemleri ile

önlenir. Do¤ada serbest halde gezecek bir organik molekülün ok-

sijen taraf›ndan okside edilmemesi yani yak›lmamas› imkans›zd›r.

Tüm bu gerçeklere ra¤men, baflta belirtti¤imiz gibi Miller De-

neyi on y›llard›r yaflam›n kökenini aç›klayan çok önemli bir bulgu

gibi gösterilir. Ders kitaplar›nda ö¤rencilere böyle sunulur. Bu su-

num yap›l›rken de, "Miller organik bilefliklerin nas›l sentezlenebi-

lece¤ini gösterdi" veya "Miller ilk hücrelerin nas›l olufltu¤unu gös-

terdi" gibi yönlendirici ifadeler tercih edilir.

‹flte bu nedenle pek çok e¤itimli insan da, bu konuda yan›lt›l-

m›fl durumdad›r. Örne¤in baz› makalelerde evrim teorisinden söz

edilirken, "aminoasit, protein gibi organik maddeler karıfltırılıp

kaynatılınca hayat olufluyor, canlılık bafllıyor" gibi ifadelere rastla-

nabilmektedir. Bu, muhtemelen, Miller Deneyi efsanesinin zihin-

lerde b›rakt›¤› bat›l inançlardan biridir. Gerçekte ise, "aminoasit,

protein gibi organik maddeler karıfltırılıp kaynatılınca hayat›n

olufltu¤u" hiçbir zaman görülmemifltir. Hayat bir yana, aminoasit-

lerin oluflumunu aç›klamaya çal›flan Miller Deneyi de, yukar›da

aç›klad›¤›m›z gibi, bilimsel geçerlili¤i kalmam›fl, köhne bir dene-

medir. Aynen kurtlanan etleri abiogenez kan›t› sanan Jan Bap-

tista van Helmont'un veya Athanasius Kircher'in "deney-

leri" gibi. Jeremy Rifkin, Türkçeye Darwin'in Çöküflü

ad›yla çevrilen kitab›nda (Algeny: A New World)

ayn› benzetmeyi yapar:

E¤er bilim adamlar› az›c›k flüphe duyma zahmetine

katlanm›fl olsalard›, bu deneyin (Miller Deneyi'nin), t›pk› da-

ha önceki y›llarda çöplerden ç›kan sinek kurtlar›n› gözleyerek

hayat›n cans›z maddeden ç›kt›¤›n› iddia eden bilim adamlar›n›n

yapt›klar› gibi, kurgusal bir hikayeden ibaret oldu¤unu hemencecik

görebilirlerdi.11

Miller Deneyi'ni önemli bir bulgu zannedenlerin anlayama-

d›klar› çok önemli bir nokta da fludur: Miller kendi oluflturdu¤u

ve erken dünya atmosferi ile ilgisi olmayan suni koflullarda dene-

yini gerçeklefltirmifltir yani deneyin koflullar› geçersizdir. Ayr›ca -

ve en önemlisi- bu deneyde sadece aminoasit sentezleyebilmifltir

ve herhangi bir flekilde aminoasit oluflması, kesinlikle canlılık

oluflması demek de¤ildir.

Canl› hücresini dev bir fabrikaya benzetirsek, aminoasitler de

bu fabrikan›n birer tu¤las› olabilir. Önemli olan bu tu¤lalar›n nas›l

dizilip tasarlanaca¤›d›r. Bugüne kadar hiçbir deney, aminoasitle-

rin tesadüfen veya kendi kendilerine organize olup fonksiyonel

bir protein oluflturduklarını gösterme-

mifltir. Canlılı¤ın oluflması içinse yüzlerce

farklı proteinin, DNA kodlarının, bunları

yorumlayan enzimlerin, seçici geçirgen bir

hücre zarının vs., yani çok kompleks bir

mekanizmalar bütününün oluflması gere-

kir. Böyle bir "kimyasal evrim"in müm-

kün oldu¤u ise hiçbir zaman gösteri-

lememifltir. Dahas›, buna inan-

mak tek kelimeyle imkans›-

za inanmakt›r. Dünyaca

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

5533

JJeerreemmyy RRiiffkkiinn

Bir Zamanla r

Darw in i zm

5544

ünlü fizikçi ve bilim yazar› Paul Davies, bu konu-

da flu önemli yorumu yapar:

Baz› bilim adamlar›, sadece biraz enerji atal›m ve kendi kendine

(yaflam) oluflur diye düflünüyorlar. Bu, flunu demek gibi bir fley:

Tu¤la y›¤›nlar›n›n alt›na bir dinamit koyal›m. Patlas›n, ve bir eviniz

olsun! Elbette bir eviniz olmaz, sadece karmafla olur. Yaflam›n köke-

nini aç›klamaktaki zorluk, bu kompleks moleküllerin içiçe geçmifl

kompleks organizasyonel yap›s›n›n, rastlant›sal bir enerji girifliyle

nas›l olufltu¤unun aç›klanmas›ndad›r. Bu çok spesifik kompleks

moleküller kendilerini nas›l biraraya getirmifllerdir?12

Asl›nda Paul Davies'in verdi¤i örnek, yaflam›n kökeni soru-

nunun gerçek çözümünü de içinde bar›nd›rmaktad›r. Ortada bir

ev varsa, bu evin "tu¤lalar›n dinamitle patlat›lmas› sonucunda"

olufltu¤unu varsaymak ve bunun nas›l mümkün olabilece¤i konu-

sunda teoriler üretmek mant›kl› m›d›r? Yoksa mant›kl› olan, evin

bir dinamit patlamas› sonucunda de¤il de, üstün bir yarat›l›fl ve

düzenlemeyle ortaya ç›kt›¤›n› m› kabul etmektir?

Cevap çok aç›kt›r.

Bu nedenledir ki, yaflam›n kompleksli¤inin tüm detaylar›yla

anlafl›ld›¤› son 20 y›lda, pek çok bilim adam› "kimyasal evrim" ef-

sanesini terk etmifl ve yaflam›n kökenine yeni bir cevap getirmeye

bafllam›flt›r: Bu cevap, yarat›l›fl gerçe¤idir.

Y a fl a m › n fi a fl › r t › c › K o m p l e k s l i ¤ iYarat›l›fl gerçe¤inin aç›kça fark edilmesine sebep

olan en önemli ç›k›fl noktas›, yaflam›n Darwin za-

man›nda hayal bile edilemeyen kompleksli¤i-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

5555

dir. Lehigh Üniversitesi'nden biyokimya profesö-

rü Michael J. Behe, 1996 y›l›nda yay›nlanan Darwin's

Black Box (Darwin'in Kara Kutusu) adl› kitab›nda, canl›l›k-

taki kompleksli¤in keflfedilmesinden flöyle söz eder:

1950'lerin ortalar›ndan beri biyokimya bilimi, moleküler düzeyde

yaflam›n çal›flmalar›n› aç›kl›¤a kavuflturmaktad›r. Darwin, 19. yüz-

y›ldaki geliflim derecesiyle bilim; görme, ba¤›fl›kl›k sistemi veya ha-

reket mekanizmalar› gibi sistemlerin iflleyifllerini dahi tahmin ede-

miyordu. Modern biyokimya ise bu ve benzeri fonksiyonlar› ger-

çeklefltiren moleküllerin tan›mlanmas›na yol açt›. Önceleri, yaflam›n

temellerinin basit bir esasa dayal› oldu¤u düflünülmekteydi. Oysa

bu beklenti art›k tamamen yok olmufltur. Görme, hareket mekaniz-

malar› ve di¤er biyolojik fonksiyonlar›n, televizyon kameralar› ve

otomobillerden daha az karmafl›k olmad›¤› kan›tlanm›flt›r. Bilim,

yaflam›n kimyas›n›n nas›l flekillendi¤ini anlayabilmek için oldukça

büyük at›l›mlar yapm›flt›r. Fakat biyolojik sistemlerin moleküler se-

viyedeki hassas düzeni ve kompleksli¤i, bunlar›n kökenlerinin

aç›klanmas› konusunda bilimi felce u¤ratm›flt›r... Pek çok bilim ada-

m› kendilerine fazlaca güvenerek, aç›klamalar›n çoktan ellerinde ol-

du¤unu öne sürmüfltür. Veya çok yak›nda bu aç›klamalara ulafla-

caklar›n› söylemifller fakat profesyonel bilim literatüründe iddiala-

r›na bir destek bulamam›fllard›r. Daha önemlisi, sistemlerin kendi

yap›lar› incelendi¤inde, yaflam mekanizmalar›n›n Darwinist bir

yaklafl›mla asla aç›klanamayaca¤› ortadad›r.13

Peki hücrenin içinde bu denli kompleks olan ne vard›r? Be-

he, sorunun cevab›n› flöyle özetler:

1950'lerden k›sa bir süre sonra bilim, yaflayan organizmalar›

meydana getiren moleküllerin bir k›sm›n›n özelliklerini

ve flekillerini belirleyebilecek bir noktaya geldi. Ya-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

5566

vafl yavafl, uzun çal›flmalar sonucu pek çok biyolojik

molekülün yap›s› keflfedildi ve bunlar›n çal›flma yöntemleri

say›s›z deney ile kan›tland›. Toplanan sonuçlar ise yaflam›n ma-

kineler üzerine kurulu oldu¤unu göstermektedir. Bu makineler,

moleküllerden oluflmufltur! Moleküler makineler yüklerini hücre

içindeki bir yerden di¤erine, yine di¤er moleküller taraf›ndan mey-

dana getirilen "anayollar" ile tafl›rlar. Bu arada di¤erleri hücreyi bir

flekilde sabit tutabilmek için kablo, ip ve makara göreviyle hareket

ederler. Makineler hücreye ait flalterleri aç›p kaparlar, bazen hücre-

yi öldürürler veya aksine geliflmesini sa¤larlar. Günefl enerjisiyle ça-

l›flan makineler fotonlar›n enerjisini ele geçirir ve bunlar› kimyasal

maddeler içinde saklarlar. Elektrikli makineler, ak›m›n sinirlerden

geçmesini sa¤lar. Üretim yapan makineler kendileri gibi baflka mo-

leküler makineleri infla ederler, ve kendilerini de. Hücre, makineler

kullanarak yüzer, makinelerle kendisini kopyalar, makinelerle bes-

lenir. K›sacas›, oldukça kompleks olan moleküler makineler her tür-

lü hücresel ifllemi kontrol ederler. Yaflam›n detaylar›n›n ince ayar›

yap›lm›flt›r ve sonuçta yaflam›n makineleri oldukça komplekstir.14

‹srailli fizikçi ve moleküler biyolog Gerald Schroeder de hüc-

renin içindeki ola¤anüstü kompleksli¤e dikkat çekmektedir:

… Vücudunuzdaki her hücre saniyede ortalama 2000 protein olufl-

turmaktad›r. Her saniye, her hücrede ve hiç aral›k verilmeksizin.

Hücreler bunu öylesine mütevazi bir tav›rla yapmaktad›rlar ki biz

bunca faaliyeti hiç ama hiç hissetmeyiz. Protein yüzlerce aminoasi-

tin biraraya gelerek oluflturdu¤u bir dizidir ve aminoasitler de yak-

lafl›k yirmi kadar atomdan oluflur. Vücudunuzdaki her bir hücre,

flu anda yaklafl›k on milyon atomdan oluflan befl yüz bin kadar

aminoasiti seçip bunlar› önceden seçilmifl olan dizilerde or-

ganize ediyor, biraraya getiriyor her bir dizinin spesi-

fik bir flekilde k›vr›l›p k›vr›lmad›¤›n› kontrol

ediyor ve daha sonra her bir proteini

her nas›lsa bu özel proteine ihtiyaç

duydu¤unun iflaretini veren belli bir

alana, baz›lar›n› hücre içine, baz›lar›n›

hücre d›fl›na gönderiyor. Bu ifllem

her saniye, her hücrede tekrarlan›-

yor. Bedenimiz yaflayan bir muci-

zedir.15

Bu ola¤anüstü kompleks ya-

p›n›n rastlant›lar›n ve do¤a kanunlar›n›n

ürünü oldu¤unu iddia etmek, Paul Davies'in belirtti¤i

gibi, tu¤lalar›n alt›na dinamit koyarak bir ev oluflabilece¤ini iddia

etmek gibidir. Bu nedenledir ki, yaflam›n kompleksli¤i karfl›s›nda,

Darwinistler çaresizdirler. Behe, hiçbir bilimsel yay›nda yaflam›n

kökenine dair evrimsel bir aç›klama bulunmad›¤›n› flöyle anlat›r:

Evrim üzerine yap›lan bilimsel yay›nlar› incelerseniz ve araflt›rma-

n›zda moleküler makineler, yani hayat›n temeli üzerine odaklan›r-

san›z; gitgide artan bir korku ve kesintisiz bir sessizlikle karfl›lafl›r-

s›n›z. Yaflam›n karmafl›kl›¤› bunu hesaplama yolundaki bilimin te-

flebbüslerini felce u¤ratm›flt›r, moleküler makineler Darwin'in önü-

ne afl›lamaz bir bariyer kurmufltur.16

K›sacas› yaflam›n kökeni, evrim teorisini çöküfle götüren

önemli gerçeklerden biri olmufltur. Peki evrimciler neden hala

Darwinizm'i savunmaktad›rlar?

Miller Deneyi'nin iki mimar›ndan biri olan Harold Urey bu

konuda flu itirafta bulunmufltur.

Yaflam›n kökeni konusunu araflt›ran bizler, bu konuyu ne

kadar çok incelersek inceleyelim, hayat›n herhangi bir

yerde evrimleflmifl olamayacak kadar kompleks

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

5577

ÜÜnnllüü ‹‹ssrraaiillllii ffiizziikkççii vvee mmoolleekküülleerr bbiiyyoolloogg GGeerraalldd SScchhrrooeeddeerr

Bir Zamanla r

Darw in i zm

5588

oldu¤u sonucuna var›yoruz. (Ancak) Hepimiz bir

inanç ifadesi olarak, yaflam›n bu gezegenin üzerinde ölü

maddeden evrimleflti¤ine inan›yoruz... Kompleksli¤i o kadar

büyük ki, nas›l evrimleflti¤ini hayal etmek bile bizim için zor.17

Urey, kendisinin ve pek çok mes-

lektafl›n›n hayat›n rastlant›sal bir

kökeni oldu¤una "inand›klar›-

n›" belirtmektedir. Gerçek-

ten de teorinin temelinde

bilim de¤il inanç yatmak-

tad›r. Maddeden baflka

bir fley olmad›¤› ve tüm

olgular›n maddesel etki-

lerle aç›klanmas› gerekti-

¤i yönündeki bu inanc›n

ad› da materyalist felsefe-

dir.

Bilimsel yönden çökmüfl

olan Darwinizm, salt bu fel-

sefeye olan körü körüne

inanç nedeniyle savunul-

maktad›r. Ama bu da te-

oriye fazla ömür kazan-

d›ramam›flt›r.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

5599

MMoolleekküülleerr bbiiyyoolloojjii,, yyaaflflaamm››nn DDaarrwwiinn zzaammaann››nnddaa hhaayyaall bbiillee eeddiilleemmeeyyee--

cceekk kkaaddaarr kkoommpplleekkss oolldduu¤¤uunnuu oorrttaayyaa çç››kkaarrdd››.. BBuuggüünn ccaannll›› hhüüccrreessiinniinn,,

iinnssaannoo¤¤lluunnuunn ttüümm eesseerrlleerriinnddeenn ddaahhaa üüssttüünn oolldduu¤¤uunnuu bbiilliiyyoorruuzz.. VVee bbuu

ggeerrççeekk,, yyaaflflaamm›› rraassttllaanntt››llaarr››nn üürrüünnüü ssaayyaann DDaarrwwiinniizziimm''ii yy››kk››yyoorr..

BBiilliimm aaddaammllaarr››

DDNNAA''nn››nn yyaapp››ss››,, flfliiff--

rreelleennmmeessii hhaakkkk››nnddaa

yyaapptt››kkllaarr›› uuzzuunn yy››llllaarr›› kkaapp--

ssaayyaann aarraaflfltt››rrmmaallaarraa,, hhaarrccaadd››kk--

llaarr›› bbüüyyüükk sseerrvveettlleerree kkaarrflfl››nn,, ddaahhaa

yyeennii yyeennii kkaayyddaa ddee¤¤eerr bbiillggiilleerr eeddiinnmmeekktteeddiirr--

lleerr.. BBuunnaa rraa¤¤mmeenn hhüüccrreenniinn ggeenneettiikk yyaapp››ss››nnddaakkii

mmüükkeemmmmeelllliikk ddee hhaalleenn bbüüyyüükk bbiirr ss››rr oollmmaa öözzeellllii¤¤iinnii

kkoorruummaakkttaadd››rr.. DDNNAA''nn››nn kkoommpplleekkss yyaapp››ss››,, iiççeerrddii¤¤ii hhaayyaattii vvee

yyüükksseekk kkaappaassiitteeddeekkii bbiillggiilleerr,, hhaayyaatt››nn oolluuflfluummuunnuu tteessaaddüüfflleerrllee aaçç››kkllaammaakk iisstteeyyeennllee--

rrii ççaarreessiizzllii¤¤ee ssüürrüükklleeyyeenn kkoonnuullaa--

rr››nn bbaaflfl››nnddaa ggeellmmeekktteeddiirr..

HHüüccrreenniinn kkoommpplleekkss yyaapp››ss››nn››nn eenn

kkaappssaammll›› bbööllüümmüünnüü,, ggeenneettiikk

yyaapp››ss››nn›› bbeelliirrlleeyyeenn DDNNAA''ss›› oolluuflflttuurr--

mmaakkttaadd››rr..

6600

osil bilimi Darwin'den çok daha önce geliflti. Bu

bilimin, yani paleontolojinin kurucusu, Frans›z

zoolog Baron Georges Cuvier (1769-1832) idi. Cuvi-

er, Britannica'n›n ifadesiyle, "fosilleri ilk kez zoolojik bir s›n›f-

land›rmaya sokmufl, kaya tabakalar› ve fosil kal›nt›lar› aras›n-

daki iliflkiyi göstermifl ve ayr›ca yapt›¤› karfl›laflt›rmal› anato-

mi çal›flmalar› ve fosil rekonstrüksiyonlar› ile, fonksiyonel ve

anatomik iliflkileri göstermiflti."18

Cuvier'nin önemli bir özelli¤i ise, onun döneminde La-

marck taraf›ndan dile getirilen evrim teorisine karfl› ç›kmas›

ve canl› gruplar›n›n ayr› ayr› yarat›ld›klar›n› savunmas›yd›.

Hayvan anatomilerindeki detayl› ve hassas özelliklere dik-

6611

kat çeken Cuvier, bu özelliklerin rastgele de¤iflimlere izin ver-

meyece¤ini aç›klam›flt›. Ona göre, "türler hem fonksiyon hem

de yap› itibar›yla o denli iyi koordine olmufllard› ki, büyük

de¤iflimlerde hayatta kalamazlard›... Her tür kendi özel ama-

c› ve her organ kendi özel fonksiyonu için yarat›lm›flt›."19

Charles Darwin ise fosillere farkl› bir yorum getirdi. Ona

göre geçmiflte dünya üzerinde tek bir ortak atadan di¤er can-

l› türlerini kademeli olarak türeten bir evrim süreci yaflanm›fl-

t› ve fosiller bu sürecin kan›tlar›yd›lar.

Darwin böyle bir yorum getirmiflti, ama bu yorum bir

kan›ta dayanm›yordu. Aksine, Darwin zaman›nda elde bulu-

nan fosiller hiç de evrim göstermiyordu. Soyu tükenmifl fark-

l› canl›lara ait kal›nt›lar vard›, ama bu kal›nt›lar Darwin'in te-

orisinin gerektirdi¤i gibi birbirlerine akrabal›k ba¤› ile ba¤l›

durmuyorlard›. Bilinen her fosil, bilinen her canl› gibi, kendi-

ne has özelliklere sahipti. Do¤a tarihi, do¤an›n flu anki duru-

mu gibi, birbirine çok benzeyen ve yak›n türlere de¤il, birbir-

lerinden çok farkl› ve aralar›nda büyük yap›sal farkl›l›klar

bulunan gruplara ayr›lm›flt›.

Bu nedenle Darwin, fosilleri teorisi için bir delil olarak

kullanamad›. Aksine, teorisi için sorun oluflturan bu önemli

meseleyi kitab›nda "tevil etmeye" (yani bahaneler öne sürerek

bu sorundan kurtulmaya) çal›flt›. Kitab›n›n "Difficulties on

Theory" (Teorinin Zorluklar›) bafll›kl› bölümünde bu konuya

yer ay›rd›. Bununla beraber, "On the Imperfection of the Ge-

ological Record" (Jeolojik Kay›tlar›n Yetersizli¤i) bafll›kl› ve

s›rf fosiller ve ara formlar›n yoklu¤u konusunu ele alan bir

bölüm daha ekledi kitab›na.

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

6622

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

6633

Ancak ki-

tab›n her iki bölü-

münde de Darwin'in

sorunu çok aç›k bir flekilde görülüyordu. Teorisi, canl› türleri-

nin çok küçük ve uzun vadeli kademeli de¤iflimlerle ortaya

ç›kt›klar› iddias› üzerine kuruluydu. E¤er bu do¤ru olsayd›, o

zaman her türü bir di¤erine ba¤layan ara formlar yaflam›fl ol-

mal› ve bunlar›n izlerine de fosil kay›tlar›nda rastlanmal›yd›.

Ama fosil kay›tlar› hiçbir "ara form" göstermiyordu.

Darwin sonuçta bu büyük sorunu gelece¤e havale etmek

durumunda kald›. Zaten fosil sorununu ele almak için yazd›-

¤› bölümün bafll›¤› -"On the Imperfection of the Geological

Record" (Jeolojik Kay›tlar›n Yetersizli¤i)- bunu aç›kça gösteri-

yordu. Darwin'e göre sorun fosil kay›tlar›n›n yetersiz olma-

s›yd›. Yeni fosiller bulundukça, teorisini destekleyen kan›tlar

FFoossiill bbiilliimmiinniinn kkuurruuccuussuu oollaann CCuuvviieerr,,

yyaarraatt››ll››flfl›› ssaavvuunnmmuuflfl vvee eevvrriimmiinn iimm--

kkaannss››zz oolldduu¤¤uunnuu aaçç››kkllaamm››flfltt››..

gelece¤ine kesin gözüyle bak›yordu. fiöyle yazm›flt›:

Jeolojinin sözünü etti¤im gibi kademeli bir organik zincir aç›-

¤a ç›karmad›¤› kesin; ve bu, belki de, benim teorime karfl› öne

sürülebilecek en bariz ve en büyük itiraz. Aç›klaman›n, jeolo-

jik kay›tlar›n ola¤anüstü derece yetersiz oluflunda yatt›¤›na

inan›yorum. 20

O zamanlar Darwin'in bu kehaneti baz›lar›na inand›r›c›

gelmiflti. Say›lar› giderek artan Darwinistler yeryüzünü kaza-

rak fosil kay›tlar›n› geniflletmeye ve "kay›p" sand›klar› ara

formlar› aramaya bafllad›lar. Onlar› heyecanland›racak baz›

bulgular da elde edildi... Ama bu heyecanlar›n›n bofluna ol-

du¤u zamanla anlafl›lacakt›.

Evrimciler ad›na heyecanland›r›c› bulgulardan biri, Arc-

haeopteryx ad› verilen bir kufl fosiliydi. 1860 y›l›nda Alman-

ya'n›n Solnhofen kasabas› yak›nlar›nda bulunan bu fosil, bir

kufla ait olmas›na karfl›n baz› özgün özellikler içeriyordu. A¤-

z›nda difllerin, kanatlar›nda pençe benzeri t›rnaklar›n var ol-

mas› ve uzun kuyru¤u, fosilin bu aç›lardan sürüngenlere ben-

zetilmesine neden oldu. Bu ise Darwinistler için bulunmaz

bir f›rsatt›. Darwin'in en ateflli savunucusu olarak bilinen

Thomas Huxley, Archaeopteryx'i yar› sürüngen-yar› kufl bir

canl› ilan etti. Kanatlar›n›n uçufla elveriflli olmad›¤› ve dolay›-

s›yla canl›n›n "ilkel bir kufl" oldu¤u yönündeki yorum, gide-

rek büyük bir popülarite kazand› ve 20. yüzy›l boyunca da

sürecek olan Archaeopteryx efsanesi do¤mufl oldu.

Ancak bu efsanenin çok yüzeysel oldu¤u; canl›n›n "ilkel

kufl" olmad›¤›; aksine iskelet ve tüy yap›s›n›n uçmaya son de-

rece elveriflli oldu¤u; sürüngenlere benzetilen özelliklerinin

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

6644

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

6655

AArrcchhaaeeoopptteerryyxx''iinn eevvrriimmcciilleerrccee

iiddddiiaa eeddiillddii¤¤ii ggiibbii ""iillkkeell bbiirr

kkuuflfl"" oollmmaadd››¤¤››,, kkuussuurrssuuzz bbiirr

uuççuuflfl yyeetteennee¤¤iinnee ssaahhiipp oolldduu¤¤uu

aarrtt››kk bbiilliinniiyyoorr..

tarihte yaflam›fl ve hatta günümüzde yaflayan di¤er baz› kufl-

larda da bulundu¤u zamanla ortaya ç›kacakt›.

Söz konusu bulgular sonucunda "tüm zamanlar›n en ün-

lü ara form aday›" say›labilecek Archaeopteryx hakk›ndaki ev-

rimci spekülasyonlar günümüzde büyük ölçüde dinmifl du-

rumdad›r. Ornitoloji (kufl bilimi) uzman› olan Kuzey Caroli-

na Üniversitesi Biyoloji Bölümü profesörü Alan Feduccia'n›n

belirtti¤i gibi "Archaeopteryx'in çeflitli anatomik özelliklerini

inceleyen yeni araflt›rmac›lar›n pek ço¤u, bu canl›n›n daha

önce hayal edilenden çok daha kufl-benzeri oldu¤unu göster-

mifltir". Archaeopteryx hakk›nda çizilen "yar› sürüngen canl›"

portresinin ise yanl›fll›¤›

ortaya ç›km›flt›r; yi-

ne Feduccia'ya

göre "Archaeop-

teryx'in thero-

pod dinozor-

lara olan ben-

zerli¤i çok

büyük ölçü-

de abart›l-

m›flt›r."21 K›-

sacas› Archa-

eopteryx'in gü-

nümüz kuflla-

r›ndan hiçbir

fark›n›n olmad›-

¤› anlafl›lm›flt›r.

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

6666

DDaarrwwiinn''iinn eenn hhaarraarreettllii

ssaavvuunnuuccuussuu oollaarraakk bbiillii--

nneenn TThhoommaass HHuuxxlleeyy

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

6677

Archaeopteryx dahil olmak üzere- Darwin'den bu yana

geçen bir buçuk yüzy›l içinde hiçbir ara form bulunamad›¤›-

n› aç›kça söyleyebiliriz. Bu gerçek özellikle 70'li y›llardan iti-

baren reddedilemez hale gelmifl ve evrim teorisine inanan ba-

z› paleontologlar taraf›ndan da kabul edilmifltir. Bu paleonto-

loglar aras›nda en çok dikkati çeken isimler Stephen Jay Go-

uld ve Niles Eldredge'dir. "S›çramal› evrim" (punctuated equ-

ilibrium) ad› alt›nda farkl› bir evrim modeli ileri süren bu iki-

li, Darwinizm'in "kademecili¤inin" fosil kay›tlar› taraf›ndan

çürütüldü¤ünü aç›kça ve ›srarla dile getirmifllerdir. Gould ve

Eldredge'in detaylar›yla gösterdikleri gibi, farkl› canl› grupla-

r› fosil kay›tlar›nda aniden ortaya ç›kmakta ve sonra

AArrcchhaaeeoopptteerryyxx''ee ddaaiirr bbiirr

rreekkoonnssttrrüükkssiiyyoonn ççiizziimm..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

6688

da yüzmilyonlarca y›l de¤iflim geçirmeden kalmaktad›rlar.

Eldredge, bir baflka evrimci paleontolog olan Ian Tatter-

sall ile birlikte yazd›¤› bir kitapta flu önemli tespiti yapm›flt›r:

Ayr› türlere ait fosillerin, fosil kay›tlar›nda bulunduklar› süre

boyunca de¤iflim göstermedikleri, Darwin'in Türlerin Kökeni'ni

yay›nlamas›ndan önce bile paleontologlar taraf›ndan bilinen

bir gerçektir. Darwin ise gelecek nesillerin bu boflluklar› dol-

duracak yeni fosil bulgular› elde edecekleri kehanetinde bu-

lunmufltur... Aradan geçen 120 y›l› aflk›n süre boyunca yürütü-

len tüm paleontolojik araflt›rmalar sonucunda, fosil kay›tlar›-

n›n Darwin'in bu kehanetini do¤rulamayaca¤› aç›kça görü-

lür hale gelmifltir.

Bu, fosil kay›tlar›n›n yetersizli¤inden kaynaklanan bir sorun

de¤ildir. Fosil kay›tlar› aç›kça söz konusu kehanetin yanl›fl ol-

du¤unu göstermektedir. Türlerin flafl›rt›c› bir biçimde sabit ol-

duklar› ve uzun zaman dilimleri boyunca hep statik kald›kla-

r› yönündeki gözlem, "kral ç›plak" hikayesindeki tüm özellik-

leri bar›nd›rmaktad›r: Herkes bunu görmüfl, ama görmezlik-

ten gelmeyi tercih etmifltir. Darwin'in öngördü¤ü tabloyu ›s-

rarla reddeden h›rç›n bir fosil kayd› ile karfl› karfl›ya kalan

paleontologlar, bu gerçe¤e aç›kça yüz çevirmifllerdir.22

Üç evrimci biyolo¤un ortaklafla kaleme ald›klar› 1988 ba-

s›m› Integrated Principles of Zoology (Zoolojinin Entegre Pren-

sipleri) adl› kitapta ayn› gerçek flöyle aç›klan›r:

Pek çok tür milyonlarca y›l boyunca hiçbir de¤ifliklik geçirme-

den kalmakta, sonra ani bir flekilde yok olmakta ve onlar›n ye-

rine çok farkl› formlar ortaya ç›kmaktad›r. Dahas›, ço¤u hay-

van grubu fosil kay›tlar›nda, tamamen flekillenmifl biçimde,

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

6699

aniden ortaya ç›kmaktad›rlar ve onlar›n atalar› say›labilecek

bir gruptan yana keflfedilmifl hiçbir ara form fosili bulunama-

maktad›r.23

Yeni bulgular, durumu Darwinizm lehine de¤ifltirme-

mekte, aksine daha da kötülefltirmektedir. Oxford Üniversite-

si Zoolojik Kolleksiyonlar Yöneticisi Tom Kemp, Fossils and

Evolution (Fosiller ve Evrim) isimli 1999 bas›m› kitab›nda bu

durumu flöyle kabul eder:

Yeni canl› kategorileri hemen hemen tüm durumlarda fosil ta-

bakalar›nda belirleyici karakteristikleri zaten mevcut olarak ve

bilinen atasal gruplar› olmaks›z›n ç›kar.24

Böylece, bir zamanlar Darwin'in teorisi lehinde bir kan›t

gibi alg›lanan fosil kay›tlar›, teorinin aleyhinde bir kan›t hali-

ne gelmifltir. Princeton Üniversitesi'nden matematikçi ve ev-

rim karfl›t› David Berlinski, durumu flöyle özetler:

Fosil mezarl›¤› boflluklarla doludur. Hiçbir paleontolog da bu-

nu reddetmemektedir. Bu aç›k bir gerçektir. Darwin'in teorisi

ile fosil kay›tlar› çeliflkilidir.25

Bu çeliflkinin en çarp›c› örneklerinden biri ise, Darwinist

"hayat a¤ac›"n›n çöküflüdür.

B i r Z a m a n l a r " E v r i m A ¤ a c › "

V a r S a n › l › y o r d uDarwinizm'in fosil kay›tlar›ndan ald›¤› en y›k›c› darbe,

Kambriyen Devre ait fosillerin ortaya koydu¤u tablodur.

Darwin, yeryüzündeki yaflam›n tarihinin ilk baflta tek bir

kökten ç›kan, sonra giderek yavafl yavafl dallara ayr›lan bir

a¤aç olarak flematize edilebilece¤ini düflünmüfltü. Türlerin

Kökeni'nde de bu görüflü yans›tan bir flema yer al›yordu. Bu

flemayla birlikte insanlar›n zihnine yerleflen "evrim a¤ac›"

kavram› zamanla Darwinizm'in en önemli efsanelerinden bi-

ri haline geldi. Binlerce ders kitab›, bilimsel kitap, dergi veya

gazete, "evrim a¤ac›"n›n farkl› versiyonlar›n› yay›nlad›. Can-

l›lar›n ortak bir kökenden küçük rastlant›sal de¤iflimlerle tü-

redikleri fikri, "evrim a¤ac›" flemalar› ile insanlara empoze

edildi.

Oysa gerçekler çok farkl›yd›.

Bunun anlafl›lmas›, en aç›k olarak "Kambriyen Patlama-

s›"n›n keflfedilmesiyle oldu.

Bu keflfin hikayesini ö¤renmek için 20. yüzy›l›n bafllar›-

na, 1909 y›l›na gitmek gerekir. O y›l Charles D. Walcott adl›

bir paleontolog, Kanada'n›n Rocky Mountains (Kayal›k Da¤-

lar) bölgesinde araflt›rma yapmaya giriflmiflti. Walcott, Bur-

gess Pass denen bölgede son derece iyi korunmufl kaya kat-

manlar›na (‹ngilizce terimle "shale") rastlad›. Burgess Yata-

¤›'nda (Burgess Shale) çok say›da fosil bulundu¤unu ve bun-

lar›n Kambriyen Devre ait oldu¤unu fark etmekte gecikmedi.

Bundan sonraki 4 y›l boyunca Burgess Shale bölgesinden 60

ila 80 bin fosili özenle toplad› ve yapt›¤› bu detayl› çal›flmay›

en ince ayr›nt›lar›na kadar defterlerine not etti.

Walcott'un toplad›¤› fosillerin çok flafl›rt›c› bir özelli¤i

vard›: Karfl›s›nda, bugün yaflayan tüm filumlara ait canl›lar›n

kal›nt›lar› duruyordu. (Filum, hayvanlar aleminde canl›lar›

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

7700

s›n›fland›rmak için kullan›lan en büyük kategoridir. Hayvan-

lar 50'nin üzerine filuma ayr›l›rlar ve bu filumlar›n hepsinin

kendine has vücut planlar› vard›r. En çok bilinen filumlar ara-

s›nda; omurgal›lar› da içeren kordata, tüm böcekleri içeren

artropoda, tüm kabuklu yumuflak hayvanlar› içeren molluska

say›labilir.)

Walcott toplad›¤› fosillerin hangi filumlara ait oldu¤una

bakt›¤›nda çok flafl›rd›. Çünkü buldu¤u fosil tabakas› çok es-

kiydi ve bundan daha eski tabakalarda kayda de¤er bir yafla-

ma rastlanmam›flt›; ama bu tabakada bilinen filumlar›n nere-

deyse tamam›na ait canl›lar vard›. Dahas› hiç bilinmeyen fi-

lumlara ait fosiller de bulmufltu. Bu, hayvanlar alemindeki

tüm vücut özelliklerinin ayn› jeolojik devirde, birarada orta-

ya ç›kt›klar›n› gösteriyordu.

Bu ise Darwin'in teorisi için y›k›c› bir darbe oluflturu-

yordu. Çünkü Darwin canl›lar›n yavafl yavafl dallanan bir

a¤ac›n kollar› gibi geliflti¤ini ileri sürmüfltü. Darwin'in kur-

gulad›¤› evrim a¤ac›na göre, yeryüzünde ilk baflta tek bir fi-

lum olmal›, sonra uzun zaman dilimleri

içinde farkl› filumlar yavafl yavafl ortaya

ç›kmal›yd›. Oysa Walcott, tüm filumlar›n

ayn› anda ve aniden ortaya ç›kt›klar›n›

gösteren kan›tlarla yüzyüzeydi. Bu, "ev-

rim a¤ac›"n›n tepetaklak olmas› anla-

m›na geliyordu.

Ancak teoriye yönelik bu bü-

yük darbenin a盤a ç›kmas› için

70 y›l beklemek gerekecekti.

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

7711

CChhaarrlleess DD.. WWaallccootttt

Çünkü Walcott, 4 y›l bo-

yunca büyük bir titizlikle yü-

rüttü¤ü çal›flman›n sonucun-

da, elde etti¤i fosilleri bilim

dünyas›na açmak yerine, giz-

lemeye karar verdi. Walcott

Washington D.C.'deki ünlü

Smithsonian Müzesi'nin mü-

dürüydü ve koyu bir Darwi-

nistti. Elde etti¤i fosillerin ev-

rim teorisine büyük bir sorun

oluflturaca¤›n› düflündü¤ü

için, bunlar› aç›klamak yerine,

müzenin arflivlerine kald›rd›.

Burgess Shale fosillerinin gün

›fl›¤›na ç›kmas›, ancak 1985 y›l›n-

da, müzenin arflivlerinin yeniden

incelenmesi sayesinde oldu. ‹srailli

bilim adam› Gerald Schroeder bu

konuda flu yorumu yapar:

E¤er Walcott isteseydi, fosiller üzerinde ça-

l›flmak üzere bir ordu dolusu ö¤renciyi görevlendirebilirdi.

Ama evrim gemisini bat›rmamay› tercih etti. Bugün Kambri-

yen Devri fosilleri Çin'de, Afrika'da, ‹ngiliz Adalar›'nda, ‹s-

7722

GGüünnüümmüüzz ssüünn--

ggeerrlleerriinnee bbeennzzee--

yyeenn MMeettaall--

ddeetteess ffoossiillii

KKaammbbrriiyyeenn ddöönnee--

mmiinnddee ss››kkççaa rraassttllaannaann

WWiiwwaaxxiiaa ffoossiillii

MMoobbeerrggeellllaa::

KKaammbbrriiyyeenn ddöönneemmiinnee aaiitt bbiirr

kkaabbuukklluu ffoossiill

KKaammbbrriiyyeenn ddöönneemmiinnee ((554455--449955 mmiillyyoonn yy››ll öönn--

cceessiinnee)) aaiitt ffoossiilllleerr,, ccaannll››llaarr››nn yyeerryyüüzzüü kkaattmmaann--

llaarr››nnddaa --bbiirr eevvrriimm ssüürreeccii ggeeççiirrmmeeddeenn-- kkoommpplleekkss

öözzeelllliikklleerriiyyllee oorrttaayyaa çç››kktt››kkllaarr››nn›› ggöösstteerriirr..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

7733

veç'te ayr›ca Grönland'da

da bulunmufl durumdad›r.

(Kambriyen Devrindeki)

Patlama, dünya çap›nda

yaflanm›fl bir olayd›r. Ama

bu ola¤anüstü patlaman›n

do¤as›n› tart›flmak mümkün

olmadan önce, bilgi gizlen-

mifltir.26

70 y›l› aflk›n bir süre bo-

yunca Smitsonian Müze-

si'nde kapal› kap›lar ard›nda

duran fosilleri bulan ve yeni-

KKaammbbrriiyyeenn DDeevviirrddee ttüümm ccaannll›› ffiilluummllaarr››nn››nn bbiirraarraa--

ddaa vvaarr oollmmaass››,, DDaarrwwiinniisstt ssooyy aa¤¤aacc››nn›› tteemmeelliinnddeenn

yy››kkmmaakkttaadd››rr..

MMaarreellllaa::

HHeemm yyüürrüüyyeebbiilleenn

hheemm yyüüzzeebbiilleenn bbiirr eekk--

lleemmbbaaccaakkll››dd››rr..

XXyyssttrriidduurraa::

TTrriilloobbiittlleerriinn bbuu ttüürrüü

ççookk ssaayy››ddaa lleennsstteenn

oolluuflflaann kkoommpplleekkss ggöözz--

lleerree ssaahhiippttiirr..

PPiikkaaiiaa

BBiilliinneenn eenn eesskkii

kkoorrddoottaa ffoossiillii

HAYAL‹

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

7744

den analiz eden, paleontologlar Harry Whittington, Derek

Briggs ve Simon Conway Morris'ti. Bu bilim adamlar›, Wal-

cott'un buldu¤u fosillerin en eski jeolojik devirlerden biri

olan Kambriyen Devrine ait oldu¤unu belirlediler. Bu devir-

de bu kadar farkl› canl›lar›n bir anda ortaya ç›k›fl›na da

"Kambriyen Patlamas›" ad›n› verdiler.

1980'ler, Schroeder'in de belirtti¤i gibi, ayn› zamanda

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

7755

KKaammbbrriiyyeenn DDeevviirrddee aanniiddeenn oorrttaayyaa çç››kkaann kkoommpp--

lleekkss ccaannll››llaarr›› ggöösstteerreenn bbiirr iillllüüssttrraassyyoonn..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

7766

Burgess Shale'e benzeyen iki yeni fosil bölgesinin daha keflfe-

dildi¤i bir dönem oldu: Kuzey Grönland'da Sirius Passet ve

Güney Çin'de Chengjiang. Tüm bu bölgelerde Kambriyen dö-

neminde ortaya ç›kan çok farkl› canl›lar›n fosilleri bulundu.

Chengjiang fosilleri bunlar›n aras›nda en eskileri ve en iyi ko-

runmufllar›yd› ve ilk omurgal›lar› da içeriyordu.

1999 y›l›nda bulunan 530 milyon y›ll›k iki bal›k fosili ise,

Kambriyen'de omurgal›lar dahil tüm vücut yap›lar›n›n var

oldu¤unu kan›tlayacakt›. Araflt›rmalar Kambriyen Patlama-

s›'n›n jeolojik olarak çok k›sa bir dönemi ifade eden 10 milyon

y›ll›k bir süre içinde gerçekleflti¤ini ortaya koydu. Ve bu süre

içinde aniden ortaya ç›kan canl›lar›n hepsinde, daha önceleri

var olan tek hücreli canl›larda ve birkaç çok hücreli canl›da

hiç görülmeyen, son derece kompleks organlar ve sistemler

oldu¤u belirlendi. Stephen J. Gould Kambriyen patlamas›n›

flu flekilde tarif eder:

Böyle bir patlaman›n en ünlüsü, Kambriyen patlamas›, mo-

dern çok hücreli yaflam›n›n bafllang›c›na damgas›n› vurmakta-

d›r. Birkaç milyon y›l içinde, neredeyse tüm hayvan anatomi-

lerinin her temel çeflidi ilk defa olarak fosil kay›tlar›nda ortaya

ç›km›flt›r.27

Evrimciler Kambriyen Patlamas›'na karfl› çeflitli aç›kla-

malar yapmaya çal›flmaktad›rlar, ama bunlar›n hiçbiri ikna

edici de¤ildir. Ara Geçifl Açmaz› adl› kitab›m›zda da aç›klad›-

¤›m›z gibi, Kambriyen sorunu karfl›s›nda öne sürülen evrim-

ci tezlerin hepsi çürüktür ve bunu evrimcilerin kendi içlerin-

deki tart›flmalar da a盤a ç›karmaktad›r.

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

7777

Ünlü bilim dergisi Trends in Genetics (TIG), fiubat 1999 ta-

rihli say›s›nda Burgess Shale'deki fosil bulgular›n›n evrim te-

orisine göre bir türlü aç›klanamad›¤›n› ve "ileri sürülen tezle-

rin ikna edici olmad›¤›n›" flöyle anlat›r:

Küçük bir mekanda bulunmufl olan bu fosillerin, evrim biyo-

lojisindeki bu büyük sorunla ilgili hararetli tart›flman›n tam

merkezinde yer almas› oldukça garip gözükebilir. Fakat bu

tart›flmalara neden olan fley, Kambriyen Devrinde yaflayan

hayvanlar›n fosil kay›tlar›nda flafl›rt›c› bir bollukta ve birden-

bire belirmeleridir. Radyometrik tarihlendirmelerin daha ke-

sin sonuçlar› ya da giderek artan yeni fosil bulgular› ise, sade-

ce bu biyolojik devrimin anili¤ini ve alan›n› keskinlefltirmifltir.

Yeryüzünün yaflam potas›ndaki bu de¤iflimin büyüklü¤ü bir

aç›klama gerektirmektedir. fiu ana kadar birçok tez ileri sürül-

müfl olsa da, genel fikir hiçbirinin ikna edici olmad›¤›d›r.28

Amerikal› biyolog Jonathan Wells, Icons of Evolution adl›

kitab›nda durumu flöyle özetlemektedir:

Evrimin tüm ikonlar› içerisinde hayat a¤ac› en yayg›n olan›d›r,

çünkü ortak bir atadan türeme, Darwin'in teorisinin temeli-

dir... Ama Darwin biliyordu ki -ve bilim adamlar› da yak›n za-

man önce kabul ettiler ki- erken zamanlar›n fosil kay›tlar› ev-

rim a¤ac›n› baflafla¤› çevirmektedir. On y›l kadar önce, mole-

küler kan›tlar›n bu a¤ac› kurtarmas› umuluyordu, ama yeni

bulgular bu umudu da y›km›flt›r. Bunu ders kitaplar›n› okuya-

rak ö¤renemezsiniz belki, ama Darwin'in hayat a¤ac› bugün

tepetaklak olmufl durumdad›r.29

‹flte bu nedenle diyebiliriz ki;

Bir zamanlar Darwinizm vard›. Baz›lar›, bu teorinin fo-

siller taraf›ndan desteklendi¤ini zannediyordu. Oysa fosil ka-

y›tlar› bunun tam tersini söylüyordu. fiimdi ise Darwinizm

çökmüfltür. Fosillerin, yeryüzünde yaflam›n evrimle de¤il,

aniden ortaya ç›kt›¤›n› gösterdi¤i anlafl›lm›flt›r.

Aniden ortaya ç›k›fl›n anlam› ise "yarat›l›fl"t›r. Allah tüm

canl›lar› eksiksiz bir flekilde, yoktan yaratm›flt›r. Bu gerçe¤i

bir ayette Rabbimiz flöyle bildirmektedir:

Gökleri ve yeri (bir örnek edinmeksizin) yaratand›r. O,

bir iflin olmas›na karar verirse, ona yaln›zca "Ol" der, o da

hemen oluverir. (Bakara Suresi, 117)

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

7788

OOrrddoovviissyyeenn ddöönneemmiinnee ((449955--444400 mmiillyyoonn yy››ll öönnccee--

ssiinnee)) aaiitt kkaattmmaannllaarrddaa ddaahhii rraassttllaannaann ddeenniizz kkeess--

ttaanneessii ffoossiillii ((ssaa¤¤ddaa)) vvee ggüünnüümmüüzzee aaiitt bbiirr öörrnnee¤¤ii..

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

7799

FFoossiill kkaayy››ttllaarr››nn››nn oorrttaayyaa kkooyydduu¤¤uu öönneemmllii bbiirr ssoonnuuçç ""dduurraa¤¤aann--

ll››kk""tt››rr.. YYüüzz mmiillyyoonnllaarrccaa yy››llll››kk ffoossiilllleerr iillee yyaaflflaayyaann öörrnneekklleerrii aarraa--

ss››nnddaa hhiiççbbiirr ffaarrkk yyookkttuurr.. HHiiççbbiirr ""eevvrriimm"" yyaaflflaannmmaamm››flfltt››rr..

SSoollddaa

JJuurraassiikk ddöönnee--

mmiinnee ((220000--114400 mmiill--

yyoonn yy››ll öönncceessiinnee)) aaiitt bbiirr

ttüürr kkaarriiddeess ffoossiillii ggöörrüüll--

mmeekktteeddiirr vvee bbuuggüünnkküü

kkaarriiddeesslleerr kkaaddaarr eekkssiikk--

ssiizz bbiirr ggöörrüünnüümmüünnee

ssaahhiippttiirr..

2255 mmiillyyoonn yy››llll››kk kkaavvaakk aa¤¤aacc››--

nnaa aaiitt yyaapprraakk ffoossiillii,, ggüünnüümmüüzz

kkaavvaakk aa¤¤aacc››nn››nn yyaapprraakkllaarr››nn--

ddaann ffaarrkkss››zz..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

8800

TTrriiaassiikk ddöönneemmiinnee ((225511--220055 mmiillyyoonn yy››ll

öönncceessiinnee)) aaiitt ggiinnkkoo aa¤¤aacc››nn››nn yyaapprraakk ffoo--

ssiillii,, ggüünnüümmüüzzddeekkii ggiinnkkoo yyaapprraakkllaarr›› iillee

aayynn››dd››rr.. BBuu vvee bbuunnuunn ggiibbii ppeekk ççookk ffoossiill

öörrnnee¤¤ii ccaannll››llaarr››nn bbiirrbbiirrlleerriinnddeenn ttüürreeddiikklleerrii

iiddddiiaallaarr››nn›› ççüürrüüttmmeekktteeddiirr..

KKaarrbboonniiffeerr ddöönneemmiinnee ((335544--229922

mmiillyyoonn yy››ll öönncceessiinnee)) aaiitt bbuu kkööppeekk

bbaall››¤¤›› ffoossiillii,, kkööppeekk bbaall››¤¤››nn››nn mmiill--

yyoonnllaarrccaa sseennee öönncceessiinnddee ddee bbuu--

ggüünnkküü mmüükkeemmmmeell hhaalliiyyllee

vvaarr oolldduu¤¤uunnuunn bbiirr ggööss--

tteerrggeessiiddiirr..

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

GGüünnüümmüüzzddee uuççuuflfl tteekknniikk--

lleerrii aaçç››ss››nnddaann bbiilliimm

aaddaammllaarr›› iiççiinn öözzeell bbiirr

aarraaflfltt››rrmmaa ssaahhaass›› oolluuflflttuu--

rraann yyuussuuffççuukk,, 114400 mmiill--

yyoonn yy››ll öönncceessiinnee aaiitt ffoossii--

lliinnddee ddee bbuuggüünnkküü mmüü--

kkeemmmmeell ggöörrüünnüümmüü vvee

öözzeelllliikklleerrii sseerrggiilleemmeekktteeddiirr..

114400 mmiillyyoonn yy››ll öönn--

cceessiinnee aaiitt yyuussuuffççuukk

ffoossiillii ((ssaa¤¤ddaa))

OOlliiggoosseenn ddöönneemmiinnee ((3333..77--

2233..88 mmiillyyoonn yy››ll öönncceessiinnee))

aaiitt,, aakkççaaaa¤¤aacc››nn kkaannaattll››

mmeeyyvveessiinniinn ffoossiillii ((ssoollddaa))

GGüünnüümmüüzzee aaiitt

ççuuhhaa ççiiççee¤¤ii

MMiiyyoosseenn ddöönneemmiinnee

((2233..88--55..3322 mmiillyyoonn yy››ll öönn--

cceessiinnee)) aaiitt aakkççaaaa¤¤aaçç

yyaapprraa¤¤››nn››nn ffoossiillii ((aallttttaa))

vvee ggüünnüümmüüzzee aaiitt öörrnnee¤¤ii

MMiiyyoosseenn

ddöönneemmiinnee aaiitt

ççiiççeekk ffoossiillii

8811

8822

ir önceki bölümde Darwinizm'in fosil kay›tlar›

taraf›ndan nas›l dayanaks›z b›rak›ld›¤›n› incele-

dik. De¤inmedi¤imiz önemli bir konu ise, insa-

n›n kökeniyle ilgili fosil kay›tlar›yd›.

Darwin insan›n kökeni konusunu Türlerin Kökeni'nde de-

¤il, bundan 12 y›l sonra yay›nlad›¤› ‹nsan›n Türeyifli (The Des-

cent of Man) adl› kitab›nda ele ald›. ‹nsano¤lunun sözde ev-

rim basama¤›n›n en üst basama¤› oldu¤unu, bir önceki atas›-

n›n ise günümüz maymunlar›na benzer primatlar oldu¤unu

ileri sürdü.

Darwin'in bu iddias›n› do¤rulayacak herhangi bir kan›t›

yoktu. Tek yapt›¤›, hayvanlar aleminde fiziksel olarak insana

benzetebilece¤i en uygun canl› olan maymunlarla insano¤lu

8833

Bir Zamanla r

Darw in i zm

8844

aras›nda bir akrabal›k iliflkisi hayal etmekten iba-

retti. Kitab›nda ›rkç› argümanlar da gelifltiriyor ve dün-

ya üzerinde yaflayan baz› sözde "ilkel ›rklar"›n evrime kan›t

oluflturdu¤unu iddia ediyordu. (Oysa günümüzdeki genetik in-

celemeler Darwin'in ve o dönemdeki di¤er evrimcilerin savun-

duklar› bu ›rkç› görüflleri haks›z ç›karm›flt›r.)

Darwin insan›n maymunlarla ortak bir atadan geldi¤ini ileri

sürdü¤üne göre, teorisine inananlara bu hayali evrimi kan›tlaya-

cak fosiller bulma görevi düflüyordu. 19. yüzy›l›n son çeyre¤inden

itibaren neredeyse tüm bir paleoantropoloji bilimi bu amaca yö-

neltildi. Darwinizm'e inanan paleontologlar insanla maymun ara-

s›ndaki sözde "kay›p halka"y› bulmak için kaz›lara girifltiler.

PPiillttddoowwnn AAddaamm›› sskkaannddaall››nn››nn ddoo¤¤uumm yyeerrii oollaann PPiillttddoowwnn''ddaa yyaapp››llaann

kkaazz››yy›› ggöösstteerreenn bbiirr ççiizziimm..

8855

Umduklar› büyük bulgu, 1910 y›l›nda ‹ngiltere'de ortaya ç›k-

t›. Bu, sonraki 43 y›l boyunca insan›n evrimini kan›tlayan çok

önemli bir delil olarak dünyaya sunulacak olan "Piltdown Adam›"

kafatas›yd›. Fosil, Charles Dawson adl› amatör bir paleontolog

taraf›ndan ortaya ç›kar›lm›flt› ve bu nedenle kendisine Eo-

anthropus dawsoni ad› verildi. Eoanthropus dawsoni garip

bir fosildi: Kafatas›n›n üst k›sm› tam bir insan ya-

p›s›na sahipken, alt çenesi ve diflleri may-

PPiillttddoowwnn AAddaamm››''nn››nn iiççyyüüzzüü 11995533''ttee aannllaaflfl››ll--

dd››:: KKaaffaattaass››nn›› iinncceelleeyyeenn uuzzmmaannllaarr,, bbuunnuunn

ssaahhttee bbiirr ffoossiill oolldduu¤¤uunnuu bbuulldduullaarr..

8866

munsu özellikler gösteriyordu.

Bulufl k›sa sürede büyük ün

kazand›. ‹ngilizler, ‹ngilte-

re'de bulunan fosili kendi

›rklar›n›n atas› olarak görüp

büyük bir gururla sahiplendi-

ler. Kafatas›n›n büyük oluflu, "‹ngiliz zeka-

s›"n›n çok önceleri evrimleflti¤inin bir göstergesi olarak

yorumlan›yordu. ‹lerleyen y›llarda Eoanthropus dawsoni hak-

k›nda yüzlerce tez yaz›ld› ve fosilin sergilendi¤i Londra

British Museum'u gezen yüzbinlerce ziyaretçi, "in-

san›n evrimi" konusunda ikna edildi.

SSaahhttee oolldduu¤¤uu oorrttaayyaa çç››kkaannaa ddeekk,, PPiillttddoowwnn AAddaamm›› 4400 yy››ll

bbooyyuunnccaa mmüüzzeelleerrddee sseerrggiilleennddii,, ""bbiilliimmsseell"" yyaayy››nnllaarr››nn

kkaappaakkllaarr››nn›› ssüüsslleeddii..

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

Oysaki bilmedikleri bir fley vard›: Fosil, bir

sahtekarl›k ürünüydü. Kafatas› üzerinde 1953 y›l›nda

yap›lan incelemelerde Piltdown Adam›'n›n insan ve oran-

gutan kemiklerinin birlefltirilmesiyle üretilmifl sahte bir fosil ol-

du¤u ortaya ç›kt›. Bir zamanlar›n sözde en büyük evrim delili, ka-

muoyunun flaflk›nl›¤› içinde, on y›llard›r büyük bir itinayla sergi-

lendi¤i British Museum'dan ç›kar›ld›.

1920'lerde Piltdown'dan daha küçük çapl› ama en az onun ka-

dar vahim bir baflka skandal daha yafland›. 1922 y›l›nda ABD'nin

Nebraska eyaletinde bulunan bir az› difli fosiline insan ve maymun

aras› bir form biçildi ve bu diflten yola ç›k›larak hayali bir "Nebras-

ka Adam›" kurguland›. Ancak 1927'de diflin ne insana ne de may-

muna ait oldu¤u ortaya ç›kt›. Difl, bir yaban domuzuna aitti.

Bu gibi fiyaskolara ra¤men evrimciler insan›n kökeni konu-

sunda fosil aray›fl›n› sürdürdüler. Zamanla, Australopithecus ad›

verilen soyu tükenmifl maymunlar›n insan›n en eski atas› oldu¤u

görüflü yayg›nlaflt›. Australopithecus'un s›ras›yla Homo habilis, Homo

rudolfensis ve Homo erectus ad› verilen türler taraf›ndan izlendi¤i ve

sonunda bu çizginin Homo sapiens'e yani günümüz insan›na ulaflt›-

¤›, bir evrim kliflesi olarak yerleflti. Ders kitaplar›, bilim dergileri,

magazin dergileri, günlük gazeteler, filmler ve hatta reklam filmleri

GGeerrççeekkttee mmaayymmuunnllaarrddaann iinnssaannaa

uuzzaannaann bbiirr ""eevvrriimm ççiizzggiissii""

yyookkttuurr vvee tteeoorriikk ddüüzzeeyyddee

bbiillee oollssaa kkuurruullaa--

mmaamm››flfltt››rr..

8888

bile, bu klifleyi ve onu temsil eden "gi-

derek aya¤a kalkan maymunlar dizisi" resmini benimsediler ve

hiç sorgulamadan on y›llarca kulland›lar.

K›sacas›, 20. yüzy›l›n uzunca bir bölümünde, insan›n kökeni-

nin evrim teorisine göre aç›kland›¤› düflüncesi, yayg›n bir kabul

gördü.

Oysa gerçekler çok daha farkl›yd›. Elde edilen fosiller hiçbir

evrim flemas›na uymuyor, oturmuyordu. Daha fazla fosil bulun-

dukça da, sorun çözülmüyor, aksine daha karmafl›klafl›yordu. So-

nunda baz› otoriteler gerçe¤i itiraf etmeye bafllad›lar. ABD'nin ön-

de gelen paleontologlar› aras›nda yer alan Amerikan Do¤a Tarihi

Müzesi'nden Niles Eldredge ve Ian Tattersall, bu konuda flu önem-

li yorumu yapt›lar:

Canl›lar›n evrimsel tarihlerinin bir keflif meselesi oldu¤u düflün-

cesi, bir efsanedir. E¤er öyle olsayd›, ne kadar çok hominid fo-

sili bulursak, insan›n evrimi hikayesinin de o kadar aç›k ha-

le gelmesi gerekirdi. Oysa e¤er bir fley olduysa, bunun

tam tersi olmufltur.30

DDaarrwwiinniizzmm''iinn ffoossiill

kkaayy››ttllaarr›› iillee oollaann

ççeelliiflflkkiissiinnii iittiirraaff eeddeenn

iikkii üünnllüü ppaalleeoonnttoolloogg::

NNiilleess EEllddrreeddggee

vvee SStteepphheenn JJaayy

GGoouulldd..

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

8899

Evrim teorisinin en önde gelen isimlerinden

biri olan Harvard Üniversitesi profesörü Richard Le-

wontin'in 1995 tarihli bir makalesindeki sözleri de Darwi-

nizm'in bu konuda içine düfltü¤ü umutsuz durumu ifade edi-

yordu:

Uzak geçmifli düflündü¤ümüzde, gerçek Homo sapiens türünün

öncesine uzand›¤›m›zda, da¤›n›k ve kopuk bir fosil kayd› ile karfl›-

lafl›r›z. Baz› paleontologlar taraf›ndan ileri sürülen heyecanl› ve

iyimser iddialara ra¤men, hiçbir hominid türü bizim direkt atam›z

olarak kabul edilememektedir.31

Son y›llarda konunun uzman› olan di¤er pek çok evrimci, as-

l›nda savunduklar› teori hakk›nda son derece kötümser düflünce-

lere sahip olduklar›n› aç›klad›lar. Örne¤in ünlü Nature dergisinin

bilim editörü Henry Gee, bu konuyla ilgili olarak flunlar› söylü-

yordu:

Ata-torun iliflkilerine dayal› insan evrimi flemas›, tamamen gerçek-

lerin sonras›nda yarat›lm›fl bir insan icad›d›r ve insanlar›n önyarg›-

lar›na göre flekillenmifltir... Bir grup fosili almak ve bunlar›n bir ak-

rabal›k zincirini yans›tt›klar›n› söylemek, test edilebilir bir bilimsel

hipotez de¤il, ama geceyar›s› masallar›yla ayn› de¤eri tafl›yan bir

iddiad›r-e¤lendirici ve hatta belki yönlendiricidir, ama bilimsel de-

¤ildir.32

Klasik "insan›n soy a¤ac›" flablonu bugün ciddi biçimde sor-

gulanmaktad›r. Kan›tlar› önyarg›lardan s›yr›larak inceleyen bilim

adamlar›, evrimcilerin Australopithecus'tan Homo sapiens'e

do¤ru uzatt›klar› çizginin tamamen zorlama oldu¤unu,

araya konan Homo habilis ve Homo erectus gibi ayr›

türlerin ise hayali olduklar›n› belirtmektedir-

ler. Evrimci paleoantropologlar Bernard Wood ve

Mark Collard, 1999'da Science'da yay›nlanan makalele-

rinde, Homo habilis ve Homo rudolfensis kategorilerinin haya-

li oldu¤unu ve bu kategorilere dahil edilen fosillerin asl›nda

Australopithecus genusuna transfer edilmesi gerekti¤ini savun-

mufllard›r.33 Michigan Üniversitesi'nden Milford Wolpoff ve Can-

berra Üniversitesi'nden Alan Thorne ise, Homo erectus'un hayali

bir kategori oldu¤u, bu s›n›flamaya dahil edilen fosillerin asl›nda

Homo sapiens'in birer varyasyonu olduklar› düflüncesindedirler.34

Bunun anlam› fludur: Evrimcilerin insan›n sözde evrimsel

atas› olarak öne sürdükleri fosiller, ya soyu tükenmifl maymun

cinslerine ya da farkl› ›rksal özelliklere sahip insanlara aittir. Bun-

lar›n hiçbiri yar› maymun yar› insan özelli¤i gösteren canl›lar de-

¤ildir, ya maymun ya da insand›rlar. Yani, insan›n evrimsel bir kö-

keni yoktur.

Bu gerçe¤i gören kimi uzmanlara göre "insan›n evrimi" masa-

l›, materyalist felsefeye inanan bir grup insan›n, do¤a tarihini ken-

di dogmatik inançlar›na göre yazma çabas›ndan baflka bir fley de-

¤ildir. ‹ngiliz Bilim ‹lerleme Derne¤i'nin (British Association for

the Advancement of Science) bir toplant›s›nda, Oxford Üniversite-

si tarihçisi John Durant bu konuda flu yorumu yapm›flt›r: "Acaba,

aynen 'ilkel' efsaneler gibi, insan evrimi teorileri de kendilerini ya-

ratanlar›n de¤er sistemlerini, onlar›n kendileri ve toplumlar› hak-

k›ndaki inan›fllar›n› geçmifle yans›tarak, güçlendiriyor olabilir

mi?"35 Durant daha sonraki bir yaz›s›nda ise flöyle demekte-

dir:

‹nsan evrimine dair düflüncelerin, gerek bilim-öncesi

gerekse bilimsel toplumlarda benzer ifllevler üst-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

9900

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

9911

lenip üstlenmedi¤i kuflkusuz sorulmaya de¤er bir ko-

nudur... Yak›ndan incelendi¤inde ortaya ç›kmaktad›r ki, her

defas›nda, insan›n kökeni hakk›ndaki fikirler geçmifl kadar bu-

günü de yans›tmaktad›r, geçmiflteki atalar›m›z›n deneyimleri ka-

dar kendi deneyimlerimizi yans›tmaktad›r.... Bilimin bir an önce ef-

sanesizlefltirilmesine acilen ihtiyac›m›z vard›r.36

K›sacas›, insan›n kökeni hakk›ndaki evrim teorileri, bu teori-

leri üretenlerin önyarg›lar›n› ve felsefi inançlar›n› yans›tmaktan

baflka bir ifllev görmemektedir. Bu gerçe¤i kabul eden bir di¤er ev-

rimci, Arizona State Üniversitesi antropolo¤u Geoffrey Clark't›r.

Clark, 1997'deki bir yaz›s›nda flöyle der:

Paleoantropolojinin sadece flekli bilimseldir, içeri¤i de¤il… Önü-

müzdeki bir grup alternatif araflt›rma sonucundan bir tanesini, da-

ha önceki varsay›mlar›m›za ve önyarg›lar›m›za göre seçiyoruz -bu

hem politik hem de subjektif bir ifllem-.37

M e d y a P r o p a g a n d a s › n › n ‹ ç y ü z üGörüldü¤ü gibi insan›n evrimi iddias›, bizzat bu iddian›n fle-

killenmesinde rol oynayan kimseler taraf›ndan dayanaks›z bulun-

maktad›r. ‹ddia bilime de¤il, teoriyi flekillendirenlerin inanç ve ön-

yarg›lar›na dayal›d›r. Ama ilginç olan nokta, paleoantropoloji

dünyas›ndaki bu "itiraf"lar›n hiçbir zaman medyaya yans›mama-

s›d›r. Aksine Darwinizm'i savunan bir k›s›m medya, evrim te-

orisinin içine düfltü¤ü bu ç›kmaz› özenle gizler ve kitlelere

hep "evrim teorisinin her gün yeni bir kan›t› bulundu-

¤u" aldatmacas›n› söyler. Yale ve California Ber-

keley Üniversitelerinde yüksek lisans ve

doktora yapm›fl Amerikal› bir biyolog Jonathan

Wells, Icons of Evolution: Science or Myth, Why Much of

What We Teach About Evolution is Wrong? (Evrimin ‹konlar›:

Bilim mi Efsane mi, Evrim Hakk›nda Ö¤retti¤imiz Pekçok fiey

Neden Yanl›fl?) adl› 2000 y›l› bas›m› kitab›nda bu propaganda

mekanizmas›n› flöyle özetler:

Toplumun geneli, insan›n kökeni hakk›ndaki derin belirsizli¤e da-

ir bilimsel uzmanlar›n yapt›klar› aç›klamalardan çok nadiren ha-

berdar edilir. Bunun yerine, flu veya bu kimsenin en son teorisi ile

besleniriz ve bize bizzat paleantropologlar›n bunun üzerinde anla-

flamad›klar› gerçe¤i aktar›lmaz. Ve tipik olarak, teori ma¤ara

adamlar›n›n veya "bol makyajl›" insan atalar›n›n hayali resimleri

ile süslenir... Görünen odur ki, bilimin hiçbir alan›nda bu kadar

çok kifli, bu kadar az bir malzeme üzerine bu kadar fazla kurgu

yapmam›flt›r.38

Peki evrimi savunan bir k›s›m medyan›n haberlerine manflet

olan, "insan›n evrimi art›k kan›tlanm›fl bir gerçektir" gibi as›ls›z

iddialarla gazete ve televizyonlarda yer alan bilim adamlar› kim-

lerdir? Bunlar, paleoantropolojiyi dayanaks›z bulan bilim adam-

lar›ndan niçin farkl› düflünmektedirler?

Evrimci Greg Kirby, Biyoloji Ö¤retmenleri Birli¤i'nin toplan-

t›s›nda yapt›¤› bir konuflmada bu psikolojiyi flöyle ifade etmifltir:

E¤er bütün hayat›n›z› kemik toplamak, kafatas›n›n ve çenenin kü-

çük parçalar›n› bulmak için harc›yorsan›z, bu küçük parçalar›n

önemini abartmak için çok güçlü bir istek duyars›n›z.39

‹flte bilimsel yönden bir dayana¤› bulunmad›¤›

aç›kça ortada olan insan›n evrimi masal›n› ayakta

tutan etkenlerden birkaç› bunlard›r. Ama her

Bir Zamanla r

Darw in i zm

9922

yeni bulunan fosil, insan›n kökeni hakk›ndaki ev-

rimsel tezleri biraz daha ç›kmaza sokmaktad›r.

K a y › p H a l k a n › n Y o k l u ¤ u n u n ‹ t i r a f ›Evrimsel tezlerin ç›kmaz›n›n son örne¤i, 2002 yaz›nda Orta

Afrika ülkesi Çad'da bulunan yeni bir kafatas› fosili oldu. Frans›z

bilim adam› Michel Brunet taraf›ndan keflfedilen fosile Sahelanth-

ropus tchadensis ad› verildi.

Ve bu fosil, Darwinizm dünyas›n› birbirine katt›. Dünyaca

ünlü Nature dergisi, fosili duyuran haberinde, "bulunan yeni kafa-

tas›, insan›n evrimi hakk›ndaki düflüncelerimizi tamamen bat›ra-

bilir" itiraf›nda bulundu.40

Harvard Üniversitesi'nden Daniel Lieberman, bu yeni bulgu-

nun "küçük bir nükleer bomba kadar etkili olaca¤›"n› söyledi.41

Bunun nedeni, bulunan söz konusu fosilin 7 milyon y›l yafl›n-

da olmas›na ra¤men, "insan›n en eski atas›" oldu¤u iddia edilen ve

5 milyon y›l yafl›ndaki Australopithecus türü maymunlardan (ev-

rimcilerin bugüne kadar temel ald›klar› k›staslara göre) daha "in-

sans›" bir yap›ya sahip olmas›yd›. Bu durum, zaten tam bir karma-

fla durumunda olan "insan›n evrimi" senaryosunu bir kez daha tu-

tars›z hale getiriyordu.

Washington'daki George Washington Üniversitesi'nden ev-

rimci antropolog Bernard Wood yeni bulunan fosil üzerine

önemli bir aç›klama yapt›. Wood, tüm 20. yüzy›l boyunca

kitlelere empoze edilen "evrim merdiveni" hikayesinin

art›k geçerlili¤inin kalmad›¤›n›, evrimin bir "ça-

l›"ya benzetilebilece¤ini söylüyordu:

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

9933

9944

Üniversiteye bafllad›¤›m 1963 y›l›nda, insan›n evrimi bir merdiven

gibi görülüyordu. Bu merdivenin basamaklar›, maymundan insana

do¤ru ilerleyen ve her aflamas› bir öncekinden daha az maymunsu

olan bir seri ara formdan meydana geliyordu... Ama flimdi insan›n

evrimi (karmakar›fl›k) bir çal›ya benziyor... Fosillerin birbirleriyle

nas›l bir iliflkisi oldu¤u ve herhangi birisinin gerçekten insan›n ata-

s› olup olmad›¤› hala tart›flmal›."42

Yeni bulunan maymun fosili konusunda Nature dergisinin

editörü ve bir paleoantropolog olan Henry Gee'nin yapt›¤› yorum-

lar da son derece önemlidir. Gee, The Guardian gazetesinde yay›n-

lanan yaz›s›nda, fosil üzerinde yap›lan tart›flmalara de¤inmek-

te ve flöyle yazmaktad›r:

Sonuç ne olursa olsun, bu kafatas›, bir kez daha ve kesin

olarak göstermifltir ki, eskiden beri kabul edilen (in-

sanla maymun aras›ndaki) 'kay›p halka' düflün-

SSaahheellaanntthhrrooppuuss kkaaffaattaass››,, AAuussttrraallooppiitthheeccuuss''ttaann ddaahhaa yyaaflflll›› oollmmaass››nnaa rraa¤¤mmeenn ddaahhaa ""iinnssaannss››"" öözzeelllliikk--

lleerr ggöösstteerrddii¤¤ii iiççiinn,, eevvrriimm flfleemmaass››nn›› aalltt--üüsstt eeddiiyyoorrdduu..

cesi saçmad›r.... fiu an çok aç›k ola-

rak görülmelidir ki, zaten her za-

man için son derece sallant›l› olan

kay›p halka düflüncesi, art›k tama-

men geçerlili¤ini yitirmifltir.43

Henry Gee, 1999 bas›m› In Se-

arch of Deep Time (Zaman›n Derinli-

¤ini Ararken) adl› önemli kitab›n-

da da, on y›llard›r medyada ve

sözde bilimsel evrimci kaynaklar-

da anlat›lan "insan nas›l evrim-

leflti" hikayelerinin hiçbir bilim-

sel de¤erinin olmad›¤›n› flöyle

aç›klar:

Mesela, insan›n evriminin, vü-

cudun duruflu, beyin hacmi

ile atefl, alet kullan›m› gi-

SSaahheellaanntthhrrooppuuss,, eevvrriimmccii mmeeddyyaa kkuurruu--

lluuflflllaarr››nnddaa vvee bbiilliimmsseell ddeerrggiilleerrddee bbiillee,, iinn--

ssaann››nn kköökkeennii kkoonnuussuunnddaakkii DDaarrwwiinniisstt

öönnyyaarrgg››llaarr›› ssaarrssaann bbiirr bbuullgguu oollaarraakk yyoo--

rruummllaanndd››..

Bir Zamanla r

Darw in i zm

bi teknolojik baflar›lar ve lisan›n ortaya ç›kmas›n› sa¤la-

yan el-göz koordinasyonundaki geliflmelere ba¤l› olarak ge-

liflti¤i söylenir. Ancak bu gibi senaryolar subjektiftir. Deneyler-

le asla test edilemezler, öyleyse bilimsel de¤ildirler. Genelde kul-

lan›mda olmalar›, bilimsel testlere de¤il, iddialara ve sunulufllar›n-

daki otoriter yaklafl›ma dayan›rlar. Gazeteciler ve manflet yazarlar›-

n›n, atalar›m›z› bulma aray›fllar› ve kay›p ba¤lar›n keflfiyle ilgili ola-

rak dört bir yanda sürdürdü¤ü gevezeli¤i ele ald›¤›m›zda, birçok

profesyonel paleontolo¤un, canl›l›¤›n tarihini senaryo ve hikayele-

re dayanarak incelemedi¤ini ve evrimsel tarihin hikaye anlat›m flek-

lini, bilimd›fl› olmas› yüzünden otuz seneden de fazla bir süre önce

b›rakt›klar›n› ö¤renmek bir sürpriz gibi gelebilir.44

Gee, fosil kay›tlar›n›n bir "evrim flemas›" ortaya ç›karmad›¤›-

n›, elde sadece "boflluk denizinde yüzüp duran" iliflkisiz fosiller ol-

du¤unu ise flöyle vurgulamaktad›r:

Yeni fosil bulgular›, bu önceden var olan hikayeye uydurulur. Sanki

atalar-nesiller zinciri, bizim gerçekten düflünmemiz gereken bir

amaçm›fl gibi biz bu yeni bulgulara 'kay›p halkalar' deriz; asl›nda

gerçek farkl›d›r: bunlar insan önyarg›lar›yla uyumlu olmalar› için fle-

killendirilen, gerçe¤in ard›ndan oluflturulan, tamamen insan icad›

olan fleylerdir. Her fosil, bir baflka fosille bilinebilir hiçbir ba¤› olma-

yan izole bir noktay› temsil eder ve bunlar›n tümü büyük bir boflluk

denizinde yüzüp durmaktad›r.45

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

Bunlar çok önemli itiraflard›r. 150 y›ld›r dün-

yaya "nas›l var olduk" sorusunun bilimsel cevab› gibi

gösterilen evrim teorisinin asl›nda sadece belirli bir "dünya

görüflü"nün bilime empoze etti¤i senaryo oldu¤unu ifade et-

mektedirler. Gee, "fosilleri kendimizi ne olarak gördü¤ümüzü

yans›tan bir flekilde ayarl›yoruz. Do¤ruyu aram›yor, kendi önyar-

g›lar›m›za uymas› için, onu gerçe¤in ard›ndan yarat›yoruz" der-

ken, bunu ifade eder.

Sonuçta, 150 y›ld›r insanlara bilimsel bir gerçek gibi empoze

edilen "insan›n evrimsel soy kütü¤ünü"nün tamamen "insan ica-

d›" bir hikaye oldu¤u, evrimciler taraf›ndan da kabul edilme nok-

tas›na gelmifltir. California Berkeley'den evrimci biyolog F. Clark

Howell'›n, 1996'daki bir yaz›s›nda belirtti¤i gibi; "insan›n evrimine

dair kapsaml› bir teori yoktur... zaten hiçbir zaman gerçekten olmam›fl-

t›r."46

Gazete manfletlerinin popüler temas› olan "kay›p halka"n›n

hep "kay›p" kalaca¤›, çünkü böyle bir fley olmad›¤›, evrimciler ta-

raf›ndan aç›klanmaktad›r. Dolay›s›yla, Darwinizm'in di¤er efsane-

leri gibi insan›n evrimi masal› da ç›kmazdad›r.

Bunun yerine, bir sonraki bölümde görece¤imiz gibi, "insan›

Allah'›n yaratt›¤›"n› gösteren "bilgi" gündeme gelmifltir.

9988

üm zamanlar›n en popüler sinema yap›mla-

r›ndan biri olan The Matrix serisinin ikincisi

olan The Matrix Reloaded'› izleyenler, filmdeki

figüranlar›n birer "yaz›l›m" (software) olarak

gösterildi¤i sahneyi hat›rlayacaklard›r. Söz konusu sahne as-

l›nda her cismin bir yaz›l›m oldu¤u "Matriks" ortam›nda geç-

mektedir. Bir kad›na ilaç verilifli gösterilirken, hem kad›n›n

hem de ilac›n birer yaz›l›m oldu¤unu DNA,seyircilere daha

iyi aç›klamak için, hem kad›n›n bedeni hem de ilaç, yeflil diji-

tal rakam ve harflerden oluflan bir silüet olarak gösterilmek-

tedir. The Matrix Reloaded'›n çeflitli sahnelerinde tekrarlanan

bu animasyon, izleyicilere, gördükleri insanlar›n asl›nda sa-

dece birer yaz›l›m oldu¤unu kavratmak için kullan›lan etkili

bir görsel anlat›md›r.

9999

The Matrix Reloaded'› izleyen veya izlemeyen

ço¤u insan›n fark›nda olmad›¤› gerçek ise, gerçek dün-

yadaki bedenlerin de asl›nda bir anlamda birer "yaz›l›m" ol-

du¤udur.

Sizin bedeniniz de çok kompleks bir yaz›l›md›r. E¤er bu yaz›-

l›m› ka¤›da dökmek isterseniz, büyükçe bir odan›n duvarlar›n›

kaplayacak kadar büyük bir kütüphane kurman›z gerekir. E¤er bu

yaz›l›m›, bildi¤iniz baflka yaz›l›mlarla -örne¤in bilgisayar›n›z›n

Windows veya Mac OS gibi iflletim sistemiyle veya farkl› prog-

ramlar›yla- karfl›laflt›r›rsan›z, sizdekinin k›yaslanamayacak kadar

kompleks ve üstün oldu¤unu görürsünüz. Dahas›, bilgisayar›n›-

z›n iflletim sistemi s›k s›k kilitlenir, donar, yeniden bafllat›lmas› ge-

rekir, hatta bazen tüm bilgilerini yitirecek biçimde çöker. Oysa be-

deninizin yaz›l›m›na siz hayatta oldu¤unuz süre boyunca hiçbir

fley olmaz. Bu yaz›l›mda hata olursa, bunu düzeltmekle görevli

olan baflka yaz›l›mlar sorunu giderir.

Peki nedir bedeninizdeki yaz›l›m? The Matrix Reloaded'daki

gibi yeflil, dijital rakamlar ve harfler mi?

Sizdeki yaz›l›m dijital harf ve rakamlarla de¤il, moleküllerle

yaz›lm›flt›r. Bu moleküller, vücudunuzu oluflturan trilyonlarca

hücrenin her birinin çekirde¤inde yer alan "DNA" isimli dev mo-

lekül zincirinin parçalar›d›r.

DNA, sizin bedeninizin bütün detaylar›n› içeren bir bilgi ban-

kas›d›r. Bu dev molekül, "baz" ad› verilen dört farkl› kimyasal

maddenin art arda dizilmeleriyle oluflturulmufltur. Bu dört

baz, dört harfli bir alfabe gibi, vücutta üretilecek tüm or-

ganik moleküllerin bilgisini saklar. Yani bu bazlar

rastgele de¤il, belirli bir bilgiye göre dizilmifller-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

110000

dir. Bu bilgi kendi içinde cümlelere, paragraf-

lara ayr›l›r. Bilim adamlar› bu parçalara

"gen" ad›n› verirler. Her gen, vücudunuz-

daki farkl› detaylar› -örne¤in fleker yedi-

¤inizde bunu hücrelerin içine alacak

olan insülin hormonunun formülünü

veya gözünüzdeki fleffaf kornea hücre-

lerinin yap›s›n›- tarif eder.

DNA'n›n keflfi, bilim tarihindeki

en önemli bulufllardan biri olarak ka-

bul edilir. Bu molekülün varl›¤› ve yap›-

s› 1953 y›l›nda Francis Crick ve James

Watson adl› iki genç bilim adam› taraf›n-

dan belirlenmifltir. O zamandan bu

yana geçen yar›m

yüzy›lda ise,

TThhee MMaattrriixx''ttee iinnssaannllaarr››nn kkoommpplleekkss bbiirreerr ""yyaazz››ll››mm"" oollaarraakk ggöösstteerriillmmeessii,, aassll››nnddaa

ggeerrççeekklleerrddeenn ççookk ddaa uuzzaakk bbiirr ttaassvviirr ddee¤¤iillddiirr..

110011

bilim dünyas›n›n önemli bir bölümü DNA'y› an-

lamaya, okumaya, çözümlemeye ve kullanmaya çal›fl-

maktad›r. Bu büyük çabadaki en önemli ad›mlardan biri ise

90'l› y›llarda bafllayan ve 2001 y›l›nda sonuçlanan "‹nsan Geno-

mu Projesi"dir. Bu projeyi yürüten bilim adamlar›, "insan geno-

mu"nu (yani insan›n tüm genlerinin toplam›n›) okuyarak bunun

eksiksiz bir "dökümünü" ç›karm›fllard›r.

‹nsan Genomu Projesi'nin elbette baflta t›p ve genetik mü-

hendisli¤i olmak üzere çeflitli alanlarda insanl›¤a büyük yararla-

r› olabilecektir. Ama bir o kadar, hatta daha da önemli bir sonu-

cu ise, DNA'n›n kökeni hakk›nda bize bir mesaj vermesidir. Bu

mesaj, bizzat genomu keflfedenlerden biri, yani projeyi yürüten

Celera flirketinin görevlendirdi¤i bilim adamlar›ndan Gene

Myers taraf›ndan aç›klanm›flt›r.

Myers, San Francisco Chronicle gazetesinde "‹nsan Genomu

Haritas› Bilim Adamlar› Yarat›c›'dan Söz Ediyor" (Human Geno-

me Map Has Scientists Talking About the Divine) bafll›¤›yla veri-

len haberde flu yorumu yapm›flt›r:

Moleküler düzeyde mükemmel bir biçimde kompleksiz... Henüz

kendimizi bile anlayam›yoruz ki, bu çok ilginç. Burada metafizik

bir element var... Beni as›l flafl›rtan fley ise yaflam›n mimarisi... Sis-

tem çok kompleks. Sanki dizayn edilmifl gibi... Burada (genomda)

muazzam bir ak›l var.47

DNA'da yer alan bu bilgi, yaflam› rastlant›lar›n ürünü sayan

Darwinizm'i çürütmektedir. Çünkü bu bilgi, Darwinizm'in de

temeli materyalist "indirgemecili¤i" y›kmaktad›r.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

110022

WWaattssoonn vvee CCrriicckk ((üüssttttee ggeennçç,, aallttttaa yyaaflflll›› ffoottoo¤¤--

rraaffllaarr››)) öömmüürrlleerriinnii DDNNAA''yy›› vvee kköökkeenniinnii aarraaflfltt››rrmmaakkllaa ggeeççiirrddiilleerr..

CCrriicckk''iinn vvaarrdd››¤¤›› ssoonnuuçç,, yyaaflflaamm››nn kköökkeenniinniinn bbiirr ""mmuucciizzee"" oolldduu--

¤¤uunnuu kkaabbuull eettmmeekkttii..

JJaammeessWWaattssoonnFFrraanncciiss CCrriicckk

‹ n d i r g e m e c i l i ¤ i n S o n uBilindi¤i gibi materyalist felsefe, var olan herfleyin sadece

madde oldu¤u iddias›ndad›r. Bu felsefeye göre, madde sonsuzdan

beri vard›r, hep var olacakt›r ve maddeden baflka bir fley de yoktur.

Materyalistler, bu iddialar›na destek sa¤lamak için, "indirgemecilik"

olarak adland›r›lan bir mant›k kullan›rlar. ‹ndirgemecilik, madde gi-

bi görünmeyen fleylerin de asl›nda maddesel etkenlerle aç›klanabile-

ce¤i düflüncesidir.

Bunu aç›klamak için zihin örne¤ini verelim. Bilindi¤i gibi insa-

n›n zihni "elle tutulur, gözle görülür" bir fley de¤ildir. Dahas› insan

beyninde bir "zihin merkezi" de yoktur. Bu durum bizi ister istemez,

zihnin madde-ötesi bir kavram oldu¤u sonucuna götürür. Yani "ben"

dedi¤imiz, düflünen, seven, sinirlenen, üzülen, zevk alan ya da ac›

çeken varl›k, bir koltuk, bir masa ya da bir tafl gibi maddesel bir var-

l›k de¤ildir.

Materyalistler ise, zihnin "maddeye indirgenebilir" oldu¤u iddi-

as›ndad›r. Materyalist iddiaya göre, bizim düflünmemiz, sevmemiz,

üzülmemiz ve tüm di¤er zihinsel faaliyetlerimiz, asl›nda beynimizde-

ki atomlar aras›nda meydana gelen kimyasal reaksiyonlardan ibaret-

tir. Bir insan› sevmemiz, beynimizdeki baz› hücrelerdeki bir kimyasal

reaksiyon, bir olay karfl›s›nda korku duymam›z bir baflka kimyasal re-

aksiyondur. Materyalist filozof Karl Vogt, bu mant›¤› "karaci¤er nas›l

öd s›v›s› salg›l›yorsa, beyin de düflünce salg›lar" fleklindeki sözüyle ifa-

de etmifltir.48 Oysa elbette öd s›v›s› bir maddedir, ama düflünce-

nin madde oldu¤unu gösterecek hiçbir kan›t yoktur.

‹ndirgemecilik bir mant›k yürütmedir. Ancak bir

mant›k yürütme do¤ru temellere de dayanabi-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

110044

lir, yanl›fl temellere de. Bunu ay›rt etmenin önemli

yöntemlerinden biri, bilime baflvurmakt›r. Bu nedenle flu-

nu sormak gerekir: Materyalizmin temel mant›¤› olan "indirge-

mecilik", bilimsel verilerle karfl›laflt›r›ld›¤›nda do¤rulanabilir mi?

20. yüzy›lda yap›lan bütün bilimsel araflt›rmalar, bütün deney

sonuçlar› ve bütün gözlemler, bu soruya kesinlikle "hay›r" cevab› ve-

rilmesi gerekti¤ini göstermektedir.

Alman Federal Fizik ve Teknoloji Enstitüsü'nün yöneticisi Prof.

Dr. Werner Gitt, bu konuda flunlar› söyler:

"Bir kodlama sistemi, her zaman için maddesel olmayan, zihinsel bir

sürecin ürünüdür. Bir noktaya dikkat edilmelidir; madde bir bilgi ko-

du üretemez. Bütün deneyimler, bilginin ortaya ç›kmas› için, özgür

iradesini, yarg›s›n› ve yarat›c›l›¤›n› kullanan bir akl›n var olmas› ge-

rekti¤ini göstermektedir... Maddenin bilgi ortaya ç›karabilmesini sa¤-

layacak hiçbir bilinen do¤a kanunu, fiziksel süreç ya da maddesel olay

yoktur... Bilginin madde içinde kendi kendine ortaya ç›kmas›n› sa¤la-

yacak hiçbir do¤a kanunu ve fiziksel süreç yoktur."49

Werner Gitt'in sözleri, ayn› zamanda, son 20-30 y›l içinde geli-

flen ve termodinami¤in bir parças› olarak kabul edilen "Bilgi Teori-

si"nin vard›¤› sonuçlard›r. Bilgi teorisi, evrendeki bilginin yap›s›n› ve

kökenini araflt›r›r. Bilgi teorisyenlerinin uzun araflt›rmalar› sayesin-

de var›lan sonuç ise fludur: "Bilgi, maddeden ayr› bir fleydir. Madde-

ye asla indirgenemez. Bilginin ve maddenin kayna¤› ayr› ayr› arafl-

t›r›lmal›d›r."

Az önce inceledi¤imiz DNA örne¤inde oldu¤u gibi...

DNA'da, bu yap›y› inceleyen bilim adamlar›n›n ifadesiyle

"muazzam bir bilgi" vard›r. Bu bilgi maddeye indirgene-

meyece¤ine göre, madde-ötesi bir kaynaktan geli-

yor olmal›d›r.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

110055

Evrim teorisinin yaflayan en bilinen savunucula-

r›ndan biri olan George C. Williams, ço¤u materyalistin ve

evrimcinin görmek istemedi¤i bu gerçe¤i kabul eder. Williams

materyalizmi uzun y›llar boyu kat› bir biçimde savunmufltur, ama

1995 tarihli bir yaz›s›nda, herfleyin madde oldu¤unu varsayan ma-

teryalist (indirgemeci) yaklafl›m›n yanl›fll›¤›n› flöyle ifade etmektedir:

Evrimci biyologlar, iki farkl› alan üzerinde çal›flmakta olduklar›n›

flimdiye kadar fark edemediler; bu iki alan madde ve bilgidir... Bu iki

alan, "indirgemecilik" olarak bildi¤imiz formülle asla biraraya getiri-

lemezler... Genler, birer maddesel obje olmaktan çok, birer bilgi pa-

ketçi¤idir... Biyolojide genler, genotipler ve gen havuzlar› gibi kav-

ramlardan söz etti¤inizde, bilgi hakk›nda konuflmufl olursunuz, fi-

ziksel objeler hakk›nda de¤il... Bu durum, bilginin ve maddenin var

oluflun iki farkl› alan› oldu¤unu göstermektedir ve bu iki farkl› ala-

n›n kökeni de ayr› ayr› araflt›r›lmal›d›r.50

‹ndirgemecilik, 18. ve 19. yüzy›ldaki ilkel bilim düzeyinin bir

ürünüdür. Darwinizm'in de temeli olan bu aldan›fl, yaflam›n basit

oldu¤u ve kökeninin rastlant›larla aç›klanabilece¤i varsay›-

m›na dayanm›flt›r. 20. yüzy›l biyolojisi ise, bunun tam aksi-

ni göstermektedir. Darwinizm'in günümüzdeki en önem-

li elefltirmenlerinden biri olarak kabul edilen, Kali-

forniya Berkeley Üniversitesi'nden emekli pro-

fesör Phillip Johnson, Darwinizm'in canl›l›¤›n

temeli olan "bilgi"yi göz ard› ediflini ve

bunun nas›l bir yan›lg›ya yol açt›-

¤›n› flöyle aç›klar:

Bir Zamanla r

Darw in i zm

DDoo¤¤aa oollaayyllaarr››nn››nn ggeenneettiikk bbiillggiiyyii

üürreettttii¤¤iinnii kkaabbuull eettmmeekk,, ttaamm aannllaa--

mm››yyllaa bbiirr bbaatt››ll iinnaannççtt››rr..

110066

Darwin sonras› biyoloji, materyalist dogman›n egemenli¤i-

ne girdi¤i için, biyologlar organizmalar›n gerçekte olduklar›ndan

çok daha basit olduklar›n› varsayd›lar. (Onlara göre) yaflam›n kendi-

si sadece kimyadan ibaret olmal›yd›. Gerekli kimyasallar› yanyana geti-

rin ve yaflam oluflsun. DNA'da ayn› flekilde yaln›zca kimyan›n bir ürünü

olmal›yd›. New Mexico Do¤a Tarihi Müzesi'ndeki bir sergi bunu flöyle

ifade ediyordu: "Volkanik gazlar + y›ld›r›mlar = DNA = Yaflam." Bu hi-

kaye hakk›nda soru soruldu¤unda ise, müze sorumlusu bunun basitlefl-

tirilmifl ama temelinde do¤ru bir hikaye oldu¤unu ileri sürmüfltü.51

Oysa bu ilkel ve yüzeysel varsay›mlar tümüyle bofla ç›kt›. Kita-

b›n ilk bölümünde de inceledi¤imiz gibi, yaflam›n en temel ve en

küçük formu say›lan hücrede bile, daha önceden hayal dahi edile-

meyen bir komplekslik ve dolay›s›yla muazzam bir "bilgi" oldu¤u

anlafl›ld›. Bilgiyi maddeye indirgeme çabas›n›n -ki " Volkanik gazlar

+ y›ld›r›mlar = DNA = yaflam" formülü bunun bir ifadesiydi- ne ka-

dar büyük bir bilgisizlik oldu¤u kan›tland›. Johnson, bilgiyi madde-

ye indirgemeye çal›flan söz konusu "indirgemeci" bilim adamlar›n›n

durumunu flöyle aç›kl›yordu:

‹ndirgemeci biyologlar gerçekli¤e bakm›yorlar, sadece indirgemeci

amaçlar›n baflar›ya ulaflabilece¤i bir program uyar›nca hayata bak›-

yorlar. Bu, anahtarlar›n› çal›lar aras›nda kaybeden ama onlar› sokak

lambas› alt›nda arayan, kendisine soruldu¤unda da "çünkü anahtar-

lar› görmek için orada ›fl›k yok" cevab›n› veren bilinçsiz bir insan›n hi-

kayesine benziyor.52

Ve bugün giderek daha fazla bilim adam›, anahtar› yanl›fl

yerde aramak yerine, do¤ru adrese gitmeyi tercih etmekte-

dir. Yaflam›n ve yaflam› oluflturan muazzam bilginin kö-

kenini, umutsuz ve sonuçsuz bir çaba içinde, rast-

lant›larda ve do¤a kanunlar›nda aramak ye-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

110077

110088

rine, aç›k olan gerçe¤i kabul etmektedirler: Yaflam, üs-

tün bir yarat›l›fl›n ürünüdür. Bilginin hayat›m›zda çok bü-

yük yer tuttu¤u, bilgisayarlar›n ve internetin, yaflam›n bir parça-

s› haline geldi¤i 21. yüzy›lda, bu gerçek eskisinden daha da aç›k

olarak ortaya ç›km›flt›r. Hayat› basit sanan, "biyolojik bilgi"nin

varl›¤›n› bile fark edemeyen Darwinizm ise, köhne bir 19. yüzy›l

fikri olarak tarihe gömülmeye mahkumdur.

Gerçek ise fludur: Dünya üzerindeki canl›l›¤› Allah yaratm›fl

ve hiçbir eksi¤i olmayacak flekilde düzenlemifltir. Bu, Allah'›n efl-

siz yaratma sanat›d›r. Allah, insan bedenini de kusursuzca yarat-

m›fl, ard›ndan ona Kendi ruhundan üflemifltir. ‹nsan›n sahip oldu-

¤u tüm bilinçsel özellikler, örne¤in görme, iflitme gibi duyular ve

düflünme, hissetme, duygu gibi kavramlar, -fluursuz atomlar›n

aras›ndaki etkileflimlerin de¤il- Allah'›n ona verdi¤i "Ruh"un yete-

nekleridir. Kuran'da Allah'›n insana verdi¤i bu yetenekler insana

flöyle hat›rlat›l›r:

De ki: "Sizi infla eden (yaratan), size kulak, gözler ve gönüller

veren O'dur. Ne az flükrediyorsunuz?" (Mülk Suresi, 23)

Her insan, Allah'›n kendisine verdi¤i ruhu tafl›r ve her insan

herfleyi yoktan var eden Rabbimiz'e karfl› sorumludur. Allah, Ku-

ran'da, kendilerini bafl›bofl zannedenlere yarat›l›fllar›n› ve ölüm-

den sonra tekrar dirileceklerini flöyle haber verir:

‹nsan, 'kendi bafl›na ve sorumsuz' b›rak›laca¤›n› m› san›yor?

Kendisi, ak›t›lan meniden bir damla su de¤il miydi? Sonra bir

alak (embriyo) oldu, derken (Allah, onu) yaratt› ve bir 'düzen

içinde biçim verdi.' Böylece ondan, erkek ve difli olmak üze-

re çift k›ld›. (Öyleyse Allah,) Ölüleri diriltmeye güç yeti-

ren de¤il midir? (K›yamet Suresi, 36-40)

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

110099

111100

harles Darwin insan›n kökeni hakk›ndaki te-

orisini ve buna dair buldu¤unu sand›¤› kan›t-

lar› The Descent of Man (‹nsan›n Türeyifli) aen

popülerdl› kitab›nda aç›klad›. Bu kitab›n sayfala-

r›nda yer alan tek resim ise, hemen birinci bölümde yer alan,

biri insan di¤eri ise köpek embriyolar›na ait iki çizimdi. "‹n-

san›n Daha Afla¤› Bir Formdan Geliflinin Kan›tlar›" isimli bö-

lümde, Darwin flöyle yaz›yordu:

Embriyonik geliflim: ‹nsan 1 inçin 125'te biri büyüklü¤ündeki

bir ovülden geliflir ve bu ovül di¤er hayvanlar›nkinden hiçbir

farkl›l›k tafl›maz. Embriyo erken dönemlerinde omurgal›lar›n

di¤er üyelerinden çok zor ayr›labilir. Bu dönemde... (insan

embriyosunun) boynunun iki yan›ndaki yar›klar hala varl›¤›-

n› korur."53

111111

Bunun ard›ndan Darwin, insan embriyosunun maymun

veya köpek gibi omurgal› embriyolar›na çok benzedi¤ini, an-

cak geliflimin (hamileli¤in) ileri dönemlerinde farkl›laflma ol-

du¤unu söylüyor, bunun gözlemlere dayand›¤›n› ileri sürü-

yordu. Dostu Asa Gray'e yazd›¤› bir mektupta ise, embriyo-

lojiyi, sözde "teorisini destekleyen en önemli gerçeklerden bi-

ri" olarak tan›mlam›flt›.54

Ancak Darwin bir embriyolog de¤ildi. Hiçbir zaman

embriyolar› mercek alt›na al›p kapsaml› bir biçimde incele-

memiflti. Dolay›s›yla bu argüman›n› gelifltirirken bu konuda

otorite sayd›¤› kiflilerden al›nt› yapt›. Verdi¤i dipnotta özel-

likle bir isim dikkat çekiyordu: Natürliche

Schöpfungsgeschichte (Do¤al Yarat›-

l›fl Tarihi) adl› kitab›nda çeflit-

li embriyo çizimleri ver-

mifl ve bunlar üzeri-

ne yorumlar yap-

m›fl olan Alman

biyolog Ernst Ha-

eckel.

Nitekim Ha-

eckel gerçekten

de k›sa bir süre

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

111122

DDaarrwwiinniisstt eemmbbrriiyyoolloojjiinniinn

kkuurruuccuussuu,, AAllmmaann bbiiyyoolloogg

HHaaeecckkeell''ddii..

sonra embriyolojinin evrimci yorumunun kurucusu ve as›l

sahibi olarak tarihe geçecekti.

Haeckel, Darwin'in 1859'da yay›nlanan Türlerin Kökeni

adl› kitab›n› büyük bir heyecanla okumufl, benimsemifl ve

Darwin'den bile koyu bir evrimci olmufltu. Bu teoriye kendi

ad›na "katk›da" bulunmak için bir dizi araflt›rma yapt› ve ki-

tap yazd›. 1868'de yazd›¤› Natürliche Schöpfungsgeschichte

(Do¤al Yarat›l›fl Tarihi) adl› kitab›nda ise, ona as›l ününü ka-

zand›racak olan embriyoloji teorisini ortaya att›. Haeckel, bu

kitapta, farkl› hayvanlar›n ve insan›n ovüllerinin ve embriyo-

lar›n›n geliflimin bafllang›c›nda birbirleri ile tamamen ayn› ol-

duklar›n› öne sürüyordu. Kitab›n 242. sayfas›na yerlefltirdi¤i

insan, maymun ve köpek embriyosu resimleri de bunun ka-

n›t›yd›. Görünürde birbirlerinin tamamen ayn› olan bu resim-

ler, Haeckel'e göre bu canl›lar›n ortak bir kökenden geldikle-

rini kan›tl›yordu.

Gerçekte ise söz konusu canl›lar de¤il, ama onlar›n çi-

zimleri ortak bir kökenden geliyordu: Haeckel, tek bir embri-

yo çizimi yapm›fl, sonra da bunu çok küçük farkl›l›klara u¤-

ratarak insan, maymun ve kö-

pek embriyosu diye yanya-

na yerlefltirmiflti! Ayn›

resmi yanyana bas›nca,

do¤al olarak "birbiri-

nin ayn›" duruyor-

lard›.55

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

111133

TTüürrlleerriinn KKöökkeennii kkiittaabb››,, HHaaeecckkeell''iinn ççookk öönneemmllii

yyaann››llgg››llaarraa kkaapp››llmmaass››nnaa nneeddeenn oolldduu..

‹flte Darwin'in ‹nsan›n Türeyifli kitab›nda kaynak olarak

gösterdi¤i "çal›flma" buydu. Oysa daha Darwin bu kitab› yaz-

madan önce, Haeckel'in "çal›flma"s›nda çok önemli bir çarp›t-

ma oldu¤unu fark eden ve bunu aç›klayanlar olmufltu. Haec-

kel'in kitab›n› yay›nlad›¤› 1868 y›l› içinde, Archiv für Anthro-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

111144

HHaaeecckkeell''iinn ffaarrkkll›› ccaannll››llaarr››nn eemmbbrriiyyoollaarr›› aarraass››nnddaa bbeennzzeerrlliikk vvaarr--

mm››flfl iizzlleenniimmii yyaarraattmmaakk iiççiinn hhaazz››rrllaannmm››flfl ssaahhttee flfleemmaallaarr››..

pologie (Antropoloji Arflivi) adl› Alman bilim dergisinde ya-

y›nlanan L. Rutimeyer imzal› bir makalede, Haeckel'in sahte-

karl›k yapt›¤› gözler önüne serildi. Basel Üniversitesi'nde zo-

oloji ve karfl›laflt›rmal› anatomi profesörü olan Rutimeyer,

Haeckel'in embriyo çizimlerinin yay›nland›¤› iki kitab›, Na-

turliche Schöpfungsgeschichte (Do¤al Yarat›l›fl Tarihi) ve Über

die Entstehung und den Stammbaum des Menschengeschlechts'i

(‹nsan Cinsiyetinin Soya¤ac› ve Oluflumu Hakk›nda) incele-

mifl, bunlar›n her ikisindeki embriyo çizimlerinin de gerçek-

lerden tamamen ilgisiz oldu¤unu göstermiflti. fiöyle diyordu

Rutimeyer:

Haeckel bu çal›flmalar›n hem bilim adam› olmayan kifliler ta-

raf›ndan kolayca anlafl›labilece¤ini, hem de bilimsel ve akade-

mik olduklar›n› ileri sürüyor. Yazar›n ilk yorumuna kimse kar-

fl› ç›kmayacakt›r, ama ikincisi pek ciddi bir biçimde savunula-

bilecek bir iddia de¤ildir. Bunlar, Ortaça¤ formalitesi ile sar-

malanm›fl ifllerdir. Bilimsel kan›tlar›n (yoktan) üretildi¤i çok

aflikard›r. Ama yazar, okuyucular›n bu gerçe¤i fark etmemesi

için çok dikkatli davranm›flt›r."56

Buna ra¤men Darwin ve onu destekleyen di¤er biyolog-

lar, Haeckel'in çizimlerini referans olarak kabul etmeye de-

vam ettiler. Bu da Haeckel'e motivasyon sa¤lad›. Embriyolo-

jiyi Darwinizm'e güçlü bir dayanak haline getirmek için kol-

lar› s›vad›. Yapt›¤› gözlemler ortaya böyle bir dayanak ç›kar-

m›yordu, ama o gözlemlerden çok, çizimlere önem veriyor-

du. ‹lerleyen y›llarda bir dizi karfl›laflt›rmal› embriyo çizimi

yapt›. Bal›k, semender, kaplumba¤a, tavuk, tavflan ve insan

embriyolar›n› yanyana gösteren flemalar haz›rlad›. Bu flema-

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

111155

larda dikkati çeken yön, bu farkl› canl›lar›n embriyolar›n›n ilk

baflta birbirlerine çok benzemeleri, geliflim süreci s›ras›nda

yavafl yavafl farkl›laflmalar›yd›. Özellikle insan embriyosu-

nun bal›k embriyosuna benzerli¤i çok dikkat çekiciydi. Öyle

ki, insan embriyosu çizimlerinde, ayn› bal›ktaki gibi "solun-

gaç"lar bile görülüyordu, Haeckel, bu çizimlerin verdi¤i söz-

de bilimsellik görüntüsü ile "teorisini" ilan etti: Ontojeni, Filo-

jeniyi Tekrar Eder (Bireyolufl, Soyoluflun Tekrar›d›r). Bu slo-

gan›n anlam› fluydu: Haeckel'e göre, her canl› yumurtas›nda

veya annesinin rahminde geçirdi¤i geliflim s›ras›nda, kendi

türünün "evrimsel tarihini" bafltan yafl›yordu. Örne¤in insan

embriyosu anne karn›nda ilk baflta bal›¤a benziyor, ilerleyen

haftalarda semender, sürüngen, memeli gibi aflamalardan

geçtikten sonra, insana "evrimlefliyor"du.

"Ontojeni, Filojeniyi Tekrar Eder" slogan›ndaki "tekrar

etme" (recaputilation) kavram›ndan hareketle "Rekapütilas-

yon Teorisi" olarak da bilinen bu hikaye, k›sa sürede tüm za-

manlar›n en ünlü sözde evrim "kan›t"lar›ndan biri haline gel-

di. Tüm bir 20. yüzy›l boyunca, yüz milyonlarca ö¤renci Ha-

eckel'in bal›k-semender-kaplumba¤a-tavuk-tavflan-insan fle-

malar›n› ders kitaplar›nda gördü ve "insan embriyosunda so-

lungaçlar oldu¤u" hikayesiyle yetifltirildi. Bugün de hala ev-

rim teorisine inanan pek çok kifliye soruldu¤unda, ak›llar›na

gelen birkaç "evrim kan›t›"ndan biri bu olacakt›r.

Oysa tüm bu hikaye kat›ks›z bir sahtekarl›ktan ibaretti.

Embriyolar gerçekte birbirlerine hiç benzemiyorlard›.

Haeckel yapt›¤› çizimlerde olabilecek her türlü tahrifat› yap-

m›flt›. Embriyolara hayali organlar eklemifl, baz›lar›ndan or-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

111166

ganlar› ç›karm›fl, büyüklükleri çok farkl› olan embriyolar› ay-

n› boyda gibi göstermiflti.

Haeckel'in insan embriyosunda "solungaç" diye gösterdi¤i

yar›klar›n ise solungaçlarla hiçbir ilgisi yoktu: Bunlar, gerçekte

insan›n orta kulak kanal›n›n, paratiroidlerinin ve timüs bezleri-

nin bafllang›çlar›yd›. (Haeckel'in di¤er benzetmelerinin de alda-

t›c› oldu¤u anlafl›ld›: Embriyonun "yumurta sar›s› kesesi"ne

benzetilen k›sm›, gerçekte bebek için kan üreten bir keseydi.

Haeckel'in ve onu izleyenlerin "kuyruk" olarak tan›mlad›klar›

k›s›m ise, insan›n omurga kemi¤iydi ve sadece bacaklardan da-

ha önce ortaya ç›kt›¤› için "kuyruk" gibi gözüküyordu.)

Haeckel'in çizimlerde sahtekarl›k yapt›¤›, henüz 20. yüz-

y›l›n bafllar›nda ortaya ç›km›fl ve o da bu konuda hayli aç›k

bir "itiraf"ta bulunmufltu. Ernst Haeckel flöyle söylüyordu:

Bu yapt›¤›m sahtekarl›k itiraf›ndan sonra kendimi ay›planm›fl

ve k›nanm›fl olarak görmem gerekir. Fakat benim avuntum flu-

dur ki; suçlu durumda yanyana bulundu¤umuz yüzlerce ar-

kadafl, birçok güvenilir gözlemci ve ünlü biyolog vard›r ki, on-

lar›n ç›kard›klar› en iyi biyoloji kitaplar›nda, tezlerinde ve der-

gilerinde benim derecemde yap›lm›fl sahtekarl›klar, kesin ol-

mayan bilgiler, az çok tahrif edilmifl, flematize edilip yeniden

düzenlenmifl flekiller bulunuyor.57

Ancak buna ra¤men Darwinist sistem bu propaganda

malzemesini çok be¤endi ve kullanmaktan vazgeçmedi. Çi-

zimlerin bir bilim sahtekarl›¤› oldu¤u göz ard› edildi ve on

y›llar boyunca ders kitaplar› baflta olmak üzere pek çok ev-

rimci kaynak bu çizimleri bir gerçek gibi lanse etti.

Haeckel'in çizimlerinin bir sahtekarl›k oldu¤u, ancak

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

111177

90'l› y›llar›n ikinci yar›s›nda yüksek sesle dile getirilmeye bafl-

land›. Ünlü bilim dergisi Science, 5 Eylül 1997 tarihli say›s›n-

da, Haeckel'in embriyo çizimlerinin bir sahtekarl›k ürünü ol-

du¤unu aç›klayan bir makale yay›nlad›. "Haeckel'in Embri-

yolar›: Sahtekarl›k Yeniden Keflfedildi" bafll›kl› ve Elizabeth

Pennisi imzal› yaz›da flöyle denmektedir:

Londra'daki St. George's Hospital Medical School'dan embri-

yolog Michael Richardson, '(Haeckel'in çizimlerinin) verdi¤i

izlenim, yani embriyolar›n birbirine çok benzedikleri izlenimi

yanl›fl' diyor... O ve arkadafllar› Haeckel'in çizdi¤i türdeki ve

yafltaki canl›lar›n embriyolar›n› yeniden inceleyerek ve foto¤-

raflayarak kendi karfl›laflt›rmalar›n› yapm›fllar. Richardson,

Anatomy and Embryology dergisine yazd›¤› makalede, 'embri-

yolar ço¤u zaman flafl›rt›c› derecede farkl› görünüyorlar' diye

not ediyor.58

Haeckel'in, embriyolar› benzer gösterebilmek için, baz›

organlar› kas›tl› olarak çizimlerinden ç›kard›¤›n› ya da haya-

li organlar ekledi¤ini bildiren Science dergisi, yaz›n›n deva-

m›nda flu bilgileri vermektedir:

"Richardson ve ekibinin bildirdi¤ine göre, Haeckel sadece or-

ganlar eklemek ya da ç›karmakla kalmam›fl, ayn› zamanda

farkl› türleri birbirlerine benzer gösterebilmek için büyüklük-

leri ile oynam›fl, bazen embriyolar› gerçek boyutlar›ndan on

kat farkl› göstermifl. Dahas› Haeckel farkl›l›klar› gizleyebilmek

için, türleri isimlendirmekten kaç›nm›fl ve tek bir türü sanki

bütün bir hayvan grubunun temsilcisi gibi göstermifl. Richard-

son ve ekibinin belirtti¤ine göre, gerçekte birbirlerine çok ya-

k›n olan bal›k türlerinin embriyolar›nda bile, görünümleri

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

111188

ve geliflim süreçleri aç›s›ndan çok büyük farkl›l›klar bulu-

nuyor. Richardson '(Haeckel'in çizimleri) biyolojideki en bü-

yük sahtekarl›klardan biri haline geliyor' diyor. 59

Science'taki makalede, Haeckel'in bu konudaki itiraflar›-

n›n bu yüzy›l›n bafl›ndan itibaren her nas›lsa, örtbas edildi-

¤inden ve sahte çizimlerinin ders kitaplar›nda bilimsel gerçek

gibi okutulmaya bafllanmas›ndan da flöyle söz edilmektedir:

"Haeckel'in itiraflar›, çizimlerinin 1901'de "Darwin and After

Darwin" (Darwin ve Darwin Sonras›) isimli bir kitapta kulla-

n›lmas›ndan sonra ortadan kayboldu. Ve çizimler, ‹ngilizce

biyoloji ders kitaplar›nda genifl çapl› olarak ço¤alt›ld›."60

New Scientist'teki 16 Ekim 1999 tarihli bir makalede Ha-

eckel'in embriyoloji masal›n›n tamamen gerçek d›fl› oldu¤u

flöyle anlat›l›yordu:

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

111199

HHaaeecckkeell''iinn ssaahhtteekkaarrll››¤¤›› mmeerrcceekk aalltt››nnddaa:: 11999999''ddaa ‹‹nnggiilliizz bbiiyyoolloogg RRiicchhaarrddssoonn''››nn ççeekkttii¤¤ii eemmbbrrii--

yyoo ffoottoo¤¤rraaffllaarr››,, HHaaeecckkeell''iinn ççiizziimmlleerriinniinn ggeerrççeekkllee hhiiççbbiirr iillggiissii oollmmaadd››¤¤››nn›› kkaann››ttllaadd››.. ÜÜsstttteekkii ss››rraa--

ddaa HHaaeecckkeell''iinn hhaayyaallii ççiizziimmlleerrii,, aallttttaakkii ss››rraaddaa iissee ggeerrççeekk ffoottoo¤¤rraaffllaarr yyeerr aall››yyoorr..

Haeckel, teorisini "biyogenetik yasa" olarak adland›rd› ve bu dü-

flünce k›sa zamanda "rekapitülasyon" olarak popülerleflti. Ger-

çekte ise, Haeckel'in keskin yasas›n›n yanl›fl oldu¤u yak›n bir za-

man sonra gösterildi. Örne¤in, erken insan embriyosunun hiç-

bir zaman bir bal›k gibi solungaçlar› yoktur ve embriyo hiçbir

zaman eriflkin bir sürüngene ya da maymuna benzer evreler-

den geçmez.61

Böylece tüm zamanlar›n en popüler sözde "evrim kan›t›"

say›labilecek olan "rekapitülasyon" teorisi çürümüfl oldu.

Haeckel'in sahtekarl›¤› da böylece ortaya ç›km›fl oldu.

Ama Haeckel'inkine yak›n bir di¤er sahtekarl›k, hala görmez-

den gelinmeye devam ediliyordu.

Bu, Darwin'in sahtekarl›¤›yd›. Darwin, baflta da belirtti¤i-

miz gibi, Haeckel'in çizimlerini ve yorumlar›n›, devrin di¤er bi-

lim adamlar›n›n ayk›r› görüfllerini hiçe sayarak alm›fl ve teorisi-

ni desteklemek için kullanm›flt›. Ancak Darwin'in dürüstlükten

uzaklaflt›¤› tek nokta bu de¤ildi. Daha da çarp›c› bir nokta, dö-

nemin en ünlü embriyolo¤u say›labilecek olan Karl Enrst von

Baer'in görüfllerini tamamen çarp›tarak aktarm›fl olmas›yd›. Jo-

nathan Wells'in Icons of Evolution adl› kitab›nda ayr›nt›lar›yla

aç›klad›¤› gibi, Von Baer Darwin'in teorisine inanm›yordu ve

buna fliddetle karfl› ç›km›flt›. Embriyolojiye getirilen evrimci yo-

rumlara da yine kesinlikle karfl›yd›; "yüksek hayvanlar›n embri-

yolar› hiçbir zaman bir baflka formun embriyosuna benzemez,

sadece kendi embriyosuna benzer" diye yazm›flt›.62 Darwinistle-

rin ise "embriyolar› incelemeden önce zaten Darwinist evrim hi-

potezini kabul etmifl" dogmatikler oldu¤unu belirtmiflti.63

Ancak Darwin, Türlerin Kökeni'nin üçüncü bask›s›ndan iti-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

112200

baren, Von Baer'in yorumlar›n› ve vard›¤› sonuçlar› çarp›tarak

kendi teorisi lehinde bir kan›t olarak kulland›. Jonathan Wells,

bunu flöyle aç›kl›yor:

Darwin von Baer'i kendi embriyolojik kan›tlar›n›n kayna¤› ola-

rak al›nt›lad›, ama en önemli noktada Darwin bu kan›tlar› kendi

teorisine uygun hale getirmek için çarp›tt›. Von Baer kendi yap-

t›¤› gözlemlerin Darwin taraf›ndan haks›z biçimde kullan›lmas›-

na karfl› ç›kacak kadar uzun yaflad› ve 1876'daki ölümüne kadar

Darwinist evrimin güçlü elefltirmenlerinden biri oldu. Ama Dar-

win yine de onu kaynak göstermeyi sürdürdü, onu (Baer'i) aç›k-

ça karfl› ç›kt›¤› teorinin sanki bir destekçisiymifl gibi gösterdi.64

K›sacas› Darwin, döneminin ilkel flartlar›n›, sadece yanl›fl

ve önyarg›l› bilimsel ç›kar›mlar yapmak için de¤il, iletiflim ek-

sikli¤inden yararlanarak baflka bilim adamlar›n›n çal›flmalar›-

n›n sonuçlar›n› çarp›tmak için de kullanm›flt›.

Tüm bunlar›n geç de olsa ortaya ç›kmas›, kuflkusuz Darwi-

nizm'e önemli bir darbedir. Darwin, Haeckel'in sahtekarl›¤›n-

dan güç bulmufl ve embriyolojiyi, teorisini destekliyormufl gibi

göstermiflti.65 Pek çok insan da bu hikayeye kand›, cahillik ve

yüzeysellik içinde, bir zamanlar bo¤az›nda "solungaçlar" tafl›-

d›¤›n› sanarak, evrime inand›.

Ama bu, bir zamanlard›...

Art›k embriyolojinin Darwinizm'e bir kan›t sa¤lamad›¤›

biliniyor. Ve art›k embriyoloji alan›nda da ayn› slogan› tekrar

etmek gerekiyor:

Bir zamanlar Darwinizm vard›!...

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

112211

112222

ichard Dawkins günümüz dünyas›n›n en

bilinen evrimci biyologlar›ndan biridir.

Oxford Üniversitesi'nde zooloji profesörü

olan Dawkins'i ünlü yapan etken ise, zo-

oloji alan›ndaki çal›flmalar› de¤il, Darwi-

nizm'i ve ateizmi savunmakta gösterdi¤i ›srarc›l›kt›r.

Dawkins'in 1986'da The Blind Watchmaker adl› bir kitab›

yay›nland›. "Kör Saatçi" anlam›na gelen bu bafll›k alt›nda,

Dawkins, okurlar›n›, canl›lardaki kompleks özelliklerin asl›n-

da bilinçsiz do¤al seleksiyon mekanizmas›n›n bir ürünü ol-

du¤una ikna etmeye çal›fl›r. Bu ikna çabas› ço¤u yerde spekü-

lasyonlara, hatal› benzetmelere ve yanl›fl hesaplara dayal›d›r

ve bu da flimdiye kadar çeflitli bilim adamlar› ve yazarlar ta-

112233

Bir Zamanla r

Darw in i zm

112244

raf›ndan detayl› biçimde ortaya konmufltur.66

Dawkins'in iddialar›ndan biri ise, "canl›lardaki ha-

tal› özellikler" argüman›d›r. Dawkins, canl›lardaki baz› yap›-

lar›n verimsiz ve dolay›s›yla hatal› özelliklere sahip oldu¤unu

savunmakta ve kusursuz bir yarat›l›fl›n hakim oldu¤u gerçe¤ini

ortadan kald›rmaya çal›flmaktad›r. Bu konuda verdi¤i en belirgin

örnek ise, insan dahil tüm omurgal› canl›lar›n gözünde yer alan

"ters-çevrilmifl retina"d›r.

Ters-çevrilmifl retina kavram›, omurgal› gözünün retinas›n-

daki "fotoreseptör" (›fl›k alg›lay›c›) hücrelerin, gözün ön taraf›na,

AAtteeiisstt RRiicchhaarrdd DDaawwkkiinnss,,

11998866''ddaa yyaayy››nnllaannaann ""KKöörr SSaaaatt--

ççii"" aaddll›› kkiittaabb››nnddaa ddoo¤¤aaddaakkii ssöözz--

ddee ""hhaattaall›› öözzeelllliikk""lleerrddeenn ssöözz eett--

mmiiflflttii.. DDaawwkkiinnss''iinn bbuu aarrggüümmaann››--

nn››nn cceehhaalleettee ddaayyaanndd››¤¤›› ssoonnrraaddaann

oorrttaayyaa çç››kktt››..

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

112255

yani ›fl›¤a do¤ru de¤il de gözün arka taraf›na ba-

kacak flekilde yerlefltirilmifl olmalar›n› ifade eder. Bu

hücrelerin ›fl›k alg›layan yüzeyleri arka tarafa bakmakta, bu

hücrelerden ç›kan sinirler ise, ›fl›kla hücreler aras›nda bir kat-

man oluflturmaktad›r. Bu sinirler gözün belirli bir noktas›nda top-

lan›r ve oradaki bir kanaldan d›flar› ç›karlar. Bu kanal üzerinde fo-

toreseptör hücre olmad›¤› için de, bu noktada görüntü alg›lanmaz.

"Kör nokta", iflte bu noktad›r.

Darwinistler, bu "ters çevrilmifllik" durumunu ve bunun olufl-

turdu¤u kör noktay› kendilerince malzeme edinmifller, bunun bir

hata oldu¤unu ileri sürmüfller, dolay›s›yla asl›nda gözün do¤al se-

leksiyon vas›tas›yla ortaya ç›kt›¤›n› ve bu gibi garipliklerin bek-

lenmesi gerekti¤ini iddia etmifllerdir. Richard Dawkins, baflta da

belirtti¤imiz gibi, bu argüman› seslendiren en bilinen kiflidir.

Dawkins, The Blindwatchmaker'da flöyle yazm›flt›r:

Her mühendis, fotohücrelerin ›fl›¤a do¤ru yöneltilmesi, kablolar›-

n›n da arkaya, beyin taraf›na do¤ru uzanmas› gerekti¤ini kabul

edecektir. Fotohücrelerin ›fl›ktan uza¤a do¤ru bakmalar› ve kablola-

r›n›n ›fl›¤a en yak›n durumda olmalar›n› gerektiren bir tasar›m› yan-

l›fl bulacakt›r. Ama tüm omurgal› gözlerinde tam olarak bu yaflan-

maktad›r.67

Bu iddialar› ortaya atan Dawkins ve ona inananlar yan›lm›fl-

lard›r. Yan›lg›n›n nedeni, Dawkins'in gözün anatomisi ve fizyolo-

jisi hakk›ndaki cehaletidir.

Bu konuyu detayl› biçimde gözler önüne seren bilim ada-

m›, Darwinizm'in günümüzdeki en önde gelen elefltir-

menlerinden biri olan, Otago Üniversitesi'nden mo-

leküler biyoloji profesörü Michael Denton'd›r.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

Denton, Origins&Design dergisinde yay›nlanan

"The Inverted Retina: Maladaptation or Pre-adaptati-

on?" (Ters Çevrilmifl Retina: Hatal› Adaptasyon mu, Önce-

den Belirlenmifl Bir Adaptasyon mu?) bafll›kl› bilimsel makale-

sinde, Dawkins'in "hatal› özellik" olarak gösterdi¤i "ters çevrilmifl

retina"n›n, asl›nda omurgal› gözü için olabilecek en verimli flekil-

de yarat›lm›fl oldu¤unu anlat›r. Denton, bunu flöyle özetlemekte-

dir:

Omurgal› retinas›ndaki fotoreseptör hücrelerin çok yüksek enerji

ihtiyaçlar›n› düflündü¤ümüzde, omurgal› gözünün flafl›rt›c› ters

çevrilmifl tasar›m›n›n, teleolojiye yönelik bir meydan okuyufl olma-

d›¤›, aksine yüksek omurgal›lar›n çok aktif olan fotoreseptör hücre-

lerine çok yüksek miktarlarda oksijen ve besin sa¤layan çok özel bir

çözüm oldu¤u ortaya ç›kmaktad›r.68

BBiiyyoolloojjii PPrrooffeessöörrüü MMiicchhaaeell DDeennttoonn

112277

Profesör Denton'›n üzerinde durdu¤u, Dawkins'in ise fark›n-

da bile olmad›¤› bu gerçe¤i anlamak için, öncelikle retinadaki fo-

toreseptör hücrelerin ne denli yüksek bir enerji ve oksijen ihtiyac›

içinde olduklar›n› belirlemek gerekir. Söz konusu hücreler, biz gö-

zümüzü aç›k tutup ›fl›k gördü¤ümüz sürece, her saniye, her salise,

çok kompleks kimyasal reaksiyonlara sahne olurlar. Ifl›¤›n en kü-

çük parçac›klar› olan fotonlar, bu hücreler taraf›ndan alg›lan›r.

Bu alg›lama, fotonun bafllatt›¤› oldukça detayl› bir kimyasal

reaksiyon sayesinde olur ve her an yeniden tekrarlan›r.

Bu ifllem o kadar ayr›nt›l› ve h›zl›d›r ki, Denton'›n

RReettiinnaa,, ggöörrüünnttüüyyüü ssiinniirr

ssiinnyyaalllleerriinnee ddöönnüüflflttüürrüürr..

GGöözz bbooflfllluu¤¤uunnddaakkii ddaa--

mmaarrllaarr rreettiinnaayy›› bbeesslleerr..

OOppttiikk ssiinniirrlleerr ggöözzüü

bbeeyynnee bbaa¤¤llaarr..

MMeerrcceekk,,

ggöörrüünnttüüyyüü

ooddaakkllaarr..

IIflfl››kk ggöözzbbeebbee¤¤iinniinn

kkaarraannll››kk aaçç››kkll››¤¤››nn--

ddaann iiççeerrii ggiirreerr..

SScclleerraa,, ggöözz yyuuvvaarrllaa¤¤››nn››

kkaappllaayyaann sseerrtt bbeeyyaazz

yyaapp››dd››rr..

‹‹rriiss kkaassllaarr››,, nnee kkaaddaarr ››flfl››kk

aall››nnaaccaa¤¤››nn›› kkoonnttrrooll eeddeerr..

AAllllaahh''››nn üüssttüünn yyaarraattmmaass››--

nn››nn tteecceelllliilleerriinnddeenn oollaann ggöözz,,

oollaabbiilleecceekk eenn vveerriimmllii flfleekkiillddee

ççaall››flflaabbiilleecceekk flfleekkiillddee

yyaarraatt››llmm››flfltt››rr..

KKoorrnneeaa,, ››flfl››¤¤››nn ooddaakkllaannmmaa--

ss››nnaa yyaarrdd››mmcc›› oolluurr..

ifadesiyle, "fotoreseptör tabaka, bilinen tüm doku-

lar içinde en büyük metabolik h›zlara sahiptir."69

Kuflkusuz, retina hücreleri bu yüksek metabolizmay›

ayakta tutabilmek için çok yüksek miktarda enerjiye ihtiyaç du-

yarlar. ‹nsan retinas› hücrelerinin oksijen ihtiyac›, böbrek hücrele-

rinin ihtiyac›ndan %50 daha fazla, beyindeki serebral korteks kat-

man›ndaki hücrelerin üç kat› ve kalp kas›n› oluflturan hücrelerin

ihtiyac›n›n alt› kat›d›r. Dahas› bu karfl›laflt›rmalar tüm retina taba-

kas› esas al›narak yap›lm›flt›r; bu tabakan›n yar›s›ndan az›n› olufl-

turan fotoreseptör hücrelerin enerji ihtiyac› ise tabakan›n genelin-

den daha da yüksektir. G. L. Walls The Vertebrate Eye (Omurgal›

Gözü) adl› ansiklopedik kitab›nda, bu hücrelerin besin ve oksijene

"ihtirasl›" flekilde ihtiyaç duyduklar›n› yazar.70

Peki görmemizi sa¤layan bu hücrelerin ola¤anüstü derecede

yüksek besin ve oksijen ihtiyac› nas›l karfl›lanmaktad›r?

Elbette ki, tüm vücutta oldu¤u gibi, kan yoluyla...

Peki kan nereden gelmektedir?

‹flte "ters çevrilmifl retina"n›n neden çok mükemmel bir yarat›-

l›fl gerçe¤i oldu¤u, bu noktada ortaya ç›kar. Gözün retina tabakas›-

n›n hemen arkas›nda, bu tabakay› adeta bir a¤ gibi saran, çok özel

bir damar dokusu vard›r. Denton, bu konuda flunlar› yazmaktad›r:

Fotoreseptörlerin abart›l› metabolik açl›¤›n› giderecek oksijen ve be-

sinler, "choriocapillaris" denen çok özel bir k›lcal damar yata¤› ta-

raf›ndan sa¤lanmaktad›r. Bu, genifl ve düzlefltirilmifl k›lcal da-

marlar›n birleflerek oluflturdu¤u ve hemen fotoreseptörlerin ar-

kas›na yerlefltirilmifl zengin bir damar tabakas›d›r. Bu tabaka

ile fotoreseptörler aras›nda sadece hücre duvarlar› ve bir

de "Bruch zar›" denen özel bir zar vard›r; ki bunlar

sadece fotoreseptör hücrelerin ihtiyaç duy-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

112288

duklar› metabolitlerin ve besinlerin geçmesine izin ve-

ren son derece seçici bir s›n›r olufltururlar. Buradaki k›lcal

damarlar›n çap› 18-50 mikron aras›nda de¤iflir ki, bu da stan-

dart damarlardan çok daha genifl bir boyuttur. Bu özgün damar

kanallar› a¤›, fotoreseptör tabakas›n› bol miktarda kanla beslemek

için adapte edilmifl oldu¤unu gösteren bütün iflaretleri tafl›makta-

d›r.71

Prof. James T. McIlwain, An Introduction to the Biology of Visi-

on (Görmenin Biyolojisine Girifl) adl› kitab›nda, "fotoreseptörlerin

büyük metalobik ihtiyaçlar› nedeniyle" gözde "koroidi kana 'bo¤ma' yö-

nünde bir strateji oldu¤unu, böylece gerekli enerji arz›nda hiçbir sorun

olmamas›n›n sa¤land›¤›n›" yazar.72

‹flte fotoreseptör hücreler bu nedenle "ters çevrilmifl" durum-

dad›rlar. Ortada bir "strateji" vard›r. Retinan›n ters çevrilmifl yap›-

s›, Dawkins'in sand›¤› gibi bir "hata" de¤il, belirli bir amaca yöne-

lik bir yarat›l›fl delilidir.

Denton, ilgili makalesinde retinan›n baflka türlü olmas›n›n

mümkün olup olmad›¤›n› da incelemektedir. Vard›¤› sonuç ise bu-

nun mümkün olmad›¤›d›r. Retinan›n Dawkins'in kendince öner-

di¤i gibi "düz" olmas›, yani fotoreseptör hücrelerin ›fl›¤a do¤ru

bakmas› durumunda, bu hücreler onlar› beslemekte görevli olan

damar tabakas›ndan uzaklaflacaklar ve ihtiyaç duyduklar› besin

ve oksijenden büyük ölçüde mahrum kalacaklard›r. Damarlar›n

retina tabakas›n›n içine uzat›lmas› da bir "çözüm" de¤ildir, çünkü

bu pek çok kör nokta oluflturarak gözün görme yetene¤ini bü-

yük ölçüde azaltacakt›r.

Denton flu yorumu yapar:

Omurgal› retinas›n›n tasar›m› ne kadar derinleme-

sine incelenirse, sahip oldu¤u her özelli¤in

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

112299

gerekli oldu¤u o kadar ortaya ç›kmaktad›r. Olabilecek

en yüksek çözünürlüklü görüfle ve en yüksek muhtemel has-

sasiyete sahip olacak bir gözü ilk bafltan tasarlamaya kalkarsak,

omurgal› gözünü aynen bafltan infla etmek durumunda kal›r›z-

ters çevrilmifl retinas›yla birlikte... 73

K›sacas› Dawkins'in ve di¤er evrimcilerin "gözdeki hata" ar-

güman›, cehaletten kaynaklanan bir argümand›r. Canl›l›¤›n detay-

lar›n›n daha yüksek bilgiyle -ve bilinçle- incelenmesi sonucunda

da çürümüfltür. Asl›nda Darwinizm'in tarihinde daha pek çok "ce-

haletten kaynaklanan argüman" vard›r. Tüm "körelmifl organlar"

hikayesi böyledir.

K ö r e l m i fl O r g a n l a r H i k a y e s iApendiksin veya kuyruk sokumunun birer "körelmifl organ"

oldu¤u, bunlar›n daha önceki hayali "evrimsel atalarda" önemli ifl-

levler üstlenmelerine ra¤men, zaman içinde fonksiyonlar›n› yitir-

dikleri fleklinde bir hikaye duydunuz mu?

Muhtemelen duymuflsunuzdur. Pek çok insan da duymufltur.

Çünkü söz konusu "körelmifl organlar" hikayesi, Darwin'den bu

yana evrimcilerin en çok ra¤bet ettikleri propaganda malzemesi-

dir.

Hikaye, Darwin'le bafllam›flt›. Darwin, Türlerin Kökeni'nde

"fonksiyonlar›n› yitirmifl ve fonksiyonlar› azalm›fl" organlar-

dan söz etmiflti. "Rudimentary" (ilkel) kelimesiyle tan›mla-

d›¤› bu organlar› bir kelimenin içinde yaz›lan, ama

okunmad›¤› için etkisi olmayan harflere benzet-

miflti.74

Bir Zamanla r

Darw in i zm

113300

Ama bu Darwinizm'in di¤er iddialar› gibi, o

dönemin ilkel bilim düzeyinden güç bulan bir hurafey-

di. Bilim ilerledikçe, Darwin'in ve onu izleyenlerin "körel-

mifl" sayd›klar› bu organlar›n gerçekte önemli fonksiyonlara sa-

hip olduklar› yavafl yavafl ortaya ç›kt›. "Fonksiyonsuz" denen or-

ganlar, asl›nda "fonksiyonu henüz tespit edilememifl" organlard›.

Fonksiyonlar› tespit edildikçe, evrimciler taraf›ndan say›lan uzun

"körelmifl organlar" listesi de giderek küçüldü. Alman anatomist

R. Wiedersheim taraf›ndan 1895 y›l›nda ortaya at›lan "körelmifl in-

san organlar›" listesi, apendiks, kuyruk sokumu kemi¤i gibi yak-

lafl›k 100 organ› içeriyordu. (Apendiks (ya da apandis), toplumda

'apandisit' olarak bilinen organd›r. Yanl›fl kullan›m sonucu dilimizde

bu organ› tan›mlamak için kullan›lan 'apandisit' gerçekte bu organ›n

enfeksiyona u¤ramas›na verilen add›r.)75 Bilim ilerledikçe, Wieders-

heim'›n listesindeki organlar›n hepsinin vücutta çok önemli ifllev-

lere sahip olduklar› ortaya ç›kt›. Örne¤in "körelmifl organ" say›lan

apendiksin, gerçekte vücuda giren mikroplara karfl› mücadele

eden lenf sisteminin bir parças› oldu¤u belirlendi. Bu gerçek,

"Examples of Bad Design Gone Bad" (Kötü Tasar›m Örnekleri Kö-

tü Ç›kt›) bafll›kl› bir makalede, çeflitli temel anatomi kaynaklar›na

referans verilerek flöyle aç›klan›yor:

Apendiksin mikroskobik düzeyde incelenmesi, bunun oldukça

önemli oranda lenf dokusu içerdi¤ini göstermektedir. Benzer lenf

dokusu birikimleri (ki bunlara GALT, yani sindirim sistemiyle ilifl-

kili lenf dokular› denir) ba¤›rsak sisteminin di¤er alanlar›nda da

görülür. Bunlar, vücudun yutulan maddelerdeki yabanc› anti-

jenleri tan›ma yetene¤iyle ilgilidirler. Benim kendi araflt›r-

mam, özellikle, ba¤›rsa¤›n ba¤›fl›kl›k fonksiyonlar›

üzerine yo¤unlaflm›flt›r.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

113311

Tavflanlarda yap›lan deneyler yeni do¤an bireylerde

apendiksin ameliyat edilmesinin mukozal ba¤›fl›kl›k gelifli-

mine zarar verdi¤ini göstermifltir. Tavflan apandiksi üzerine ya-

p›lan morfolojik ve fonksiyonel çal›flmalar ise, apandiksin, meme-

lilerdeki hava keseciklerine denk oldu¤unu göstermektedir. Bu ke-

secikler, kufllardaki s›v›sal ba¤›fl›kl›¤›n gelifliminde kritik bir rol oy-

namaktad›r.

Tavflan ve insan apandiksinin mikroskobik ve mikroba¤›fl›ksal ben-

zerlikleri, insandaki apandiksin tavflandakine benzer bir görevi ol-

du¤unu göstermektedir. ‹nsan apandiksi özellikle yaflam›n erken

dönemlerinde çok önemlidir, çünkü do¤umdan k›sa bir süre sonra

büyük geliflim geçirmekte, sonra yafl ilerledikçe gerilemektedir, ta

ki sindirim sistemi organlar›na, ince ba¤›rsaktaki peyer plaklar› gi-

bi di¤er baz› k›s›mlar›na benzeyene kadar. Bu yeni çal›flmalar, insan

apandiksinin, bir zamanlar iddia edildi¤i gibi zamanla küçülmüfl

ve faydas›n› kaybetmifl bir organ olmad›¤›n› göstermektedir.76

K›sacas› tüm zamanlar›n en ünlü "körelmifl organ›" olarak

öne sürülen apendiksin körelmifl san›l-

mas›n›n nedeni, Darwin ve taraftarla-

r›n›n dönemin ilkel bilim düzeyine

dayanan dogmatizmleriydi. Döne-

min ilkel mikroskoplar› alt›nda

apendiksin lenf dokusu gözükmü-

yordu; onlar da yap›s›n› anlaya-

mad›klar› dokuyu kendi teorile-

ri gere¤ince "fonksiyonsuz"

Bir Zamanla r

Darw in i zm

113322

1199.. yyüüzzyy››ll››nn iillkkeell bbiilliimm ddüüzzeeyyii

iiççiinnddee,, aappeennddiikkss iiflfllleevvssiizz vvee ddoo--

llaayy››ss››yyllaa ""kköörreellmmiiflfl"" bbiirr oorr--

ggaann ssaann››llmm››flfltt››..

saym›fllar ve körelmifl organlar listesine dahil et-

mifllerdi. Darwinizm, bir kez daha, 19. yüzy›l›n ilkel bi-

lim düzeyinden güç bulmufltu.

Bu durum sadece apendiks için de¤il, tüm di¤er sözde kö-

relmifl organlar için geçerliydi. Wiedersheim'›n "körelmifl organ-

lar" listesinde yer alan bademciklerin de ilerleyen y›llarda bo¤az›,

özellikle eriflkin yafllara kadar, enfeksiyonlara karfl› korumada

önemli rol oynad›¤› keflfedildi. Omurili¤in sonunu oluflturan kuy-

ruk sokumunun ise, le¤en kemi¤inin çevresindeki kemiklere des-

tek sa¤lad›¤›, bu nedenle, kuyruk sokumu kemi¤i olmadan rahat-

ça oturabilmenin mümkün olmad›¤› anlafl›ld›. Ayr›ca bu kemi¤in

pelvis bölgesindeki organlar›n ve buradaki çeflitli kaslar›n da tu-

tunma noktas› oldu¤u belirlendi.

‹lerleyen y›llarda yine "körelmifl organlar"dan say›lan timüs

bezinin T hücrelerini harekete geçirerek vücudun savunma siste-

mini aktif hale getirdi¤i; pineal bezin, lüteinik hormonu bask›la-

yan melatonin gibi önemli hormonlar›n üretilmesinden sorumlu

oldu¤u keflfedildi. Tiroid bezinin bebeklerde ve çocuklarda denge-

li bir vücut geliflimini sa¤lad›¤› ve metabolizma ve vücut aktivite-

sinin düzenlenmesinde rol oynad›¤› saptand›. Pitüiter bezin de ti-

roid, böbrek üstü, üreme bezleri gibi birçok hormon bezinin do¤-

ru çal›flmas›n› ve iskelet geliflimini kontrol etti¤i ortaya ç›kt›.

Darwin taraf›ndan "körelmifl organ" olarak nitelendirilen

gözdeki yar›m ay fleklindeki ç›k›nt›n›n ise gözün temizlenmesi ve

nemlendirilmesi ifline yarad›¤› anlafl›ld›.

Günümüzde, geçti¤imiz on y›llar içinde ileri sürülen

"körelmifl organlar"›n hepsinin asl›nda belirli fonksi-

yonlar üstlendi¤i tespit edilmifl durumdad›r.

Dr. Jerry Bergman ve Dr. George Howe

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

113333

taraf›ndan kaleme al›nan 'Vestigial Organs' Are

Fully Functional ('Körelmifl Organlar' Tümüyle Fonksi-

yonel) adl› çal›flmada, bu gerçek detaylar›yla ortaya kon-

maktad›r.

Nitekim pek çok evrimci de "körelmifl organlar" hikayesinin

cehaletten kaynaklanan bir argüman oldu¤unu kabul etmifl du-

rumdad›r. Evrimci biyolog S. R. Scadding Evolutionary Theory (Ev-

rimsel Teori) dergisinde yazd›¤› "Körelmifl Organlar Evrime Delil

Oluflturur mu?" bafll›kl› makalesinde bu gerçe¤i flöyle ifade eder:

(Biyoloji hakk›ndaki) bilgimiz artt›kça, körelmifl organlar listesi de

giderek küçüldü... Bir organ›n ifllevsiz oldu¤unu tespit etmek müm-

kün olmad›¤›na ve zaten körelmifl organlar iddias› bilimsel bir özel-

lik tafl›mad›¤›na göre, "körelmifl organlar"›n evrim teorisi lehinde

herhangi bir kan›t oluflturamayaca¤› sonucuna var›yorum.77

Evrimcilerin bu sonuca varmalar› bir buçuk as›r kadar uzun

bir zaman sürmüfl olsa da, sonuçta Darwinizm'in bir hurafesi da-

ha tarihe kar›flm›flt›r.

P a n d a ' n › n B a fl P a r m a ¤ ›Bu bölümün bafl›nda Richard Dawkins'in "gözdeki hatal›

özellik" iddias›n›n geçersizli¤ini incelemifltik. Ayn› fikirlere sahip

bir di¤er evrimci ise Stephen Jay Gould'dur. Harvard Üniversite-

si paleontolo¤u olan Gould, 2002 y›l›ndaki ölümüne kadar,

ABD'nin en önde gelen evrimcilerinden biri olmufltur.

Ve Gould'un da ayn› Dawkins'in retina örne¤i gi-

bi, bir "hatal› özellik" iddias› vard›r: Pandan›n

bafl parma¤›.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

113344

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

113355

Pandan›n elinde, insan elinde oldu¤u gibi,

dört parmaktan ayr› duran ve böylece cisimleri tutma-

y› kolaylaflt›ran ayr› bir bafl parmak yoktur. Hayvan›n befl

parma¤› da yanyana uzan›r. Ama bu befl paralel parma¤›n›n

d›fl›nda, bile¤inden ç›kan "radyal susams› kemik" (radi-

al sesamoid bone) olarak isimlendirilen bir ke-

mik ç›k›nt›s› daha bulunmaktad›r. Bunu kimi

zaman bir parmak gibi kulland›¤› için,

biyologlar buna "pandan›n bafl par-

ma¤›" ad›n› vermifllerdir.

Gould'un iddias› ise, pan-

dan›n elinin bu yap›s›yla ve-

rimsiz oldu¤udur. Bu iddiay›

o kadar önemsemifltir ki, id-

SStteepphheenn JJaayy GGoouulldd

113366

dia 1980 y›l›nda yay›nlanan kitab›n›n ismini

oluflturmufltur: The Panda's Thumb (Panda-

n›n Bafl Parma¤›)

Oysa Gould'un "hatal› özellik" iddias› da, Dawkins'inki

gibi yanl›flt›r.

Gould'un hatas›, pandan›n bafl parma¤›n›, in-

san eli gibi düflünmesi ve fonksiyonelli¤ini

insan eliyle k›yaslamas›d›r. Paul Nel-

GGoouulldd,, 11998800''ddee yyaayy››nnllaannaann ""PPaannddaann››nn BBaaflfl PPaarrmmaa¤¤››"" aaddll›› kkiittaabb››nn--

ddaa bbuu ccaannll››nn››nn eell yyaapp››ss››nn››nn ""hhaattaall›› ttaassaarr››mm"" oolldduu¤¤uunnuu öönnee ssüürrmmüüflfl--

ttüü.. AAmmaa yyeennii bbiilliimmsseell aarraaflfltt››rrmmaallaarr,, bbuu iiddddiiaayy›› ggeeççeerrssiizz kk››lldd›› vvee ppaann--

ddaann››nn bbuu öözzeellllii¤¤iinniinn oolldduukkççaa öönneemmllii oolldduu¤¤uunnuu oorrttaayyaa kkooyydduu..

son, bu konuda flu yorumu yapar:

Pandan›n bafl parma¤› baz› ifller için -örne¤in klavye kullan-

mak gibi- optimal (ideal) olmasa da, kendi üstlendi¤i ifllev için,

yani bambu soymak için son derece uygun gözükmektedir.78

The Giant Pandas of Wolong (Wolong'un Dev Pandalar›) adl› bi-

limsel inceleme kitab›n›n yazarlar› ise, flu yorumu yaparlar:

Panda, birinci parma¤›n›n ç›kt›¤› tüysüz yüzeyi ile sahte bafl parma-

¤›n› aynen bir mafla gibi kullanarak, bambu kam›fllar›n› büyük bir

hassasiyetle tutabilmektedir... Pandan›n yaprak yemesini izlerken...

tutma kabiliyeti karfl›s›nda hepimiz etkilendik. Önayaklar ve a¤›z

büyük bir uyum içinde çal›flmakta ve ona büyük bir hareket ekono-

misi kazand›rmaktad›r.79

1999 y›l›nda Nature dergisinde yay›nlanan bir inceleme, pan-

dan›n bafl parma¤›n›n hayvan›n do¤al ortam› aç›s›ndan son derece

verimli oldu¤unu göstermifltir. Dört Japon araflt›rmac›n›n ortak yü-

rüttükleri çal›flma, "kompüterize tomografi" ve "manyetik rezonans

resimlendirmesi" teknikleri ile yürütülmüfl ve sonuçta pandan›n

bafl parma¤›n›n "memeliler aras›nda bulunan en ola¤anüstü yön-

lendirme tekniklerinden biri" oldu¤u sonucuna var›lm›flt›r.80 " Role

of the giant panda's 'pseudo-thumb'" (Büyük Pandan›n "Sahte Bafl

Parma¤›n›n Rolü") bafll›kl› makale, flu yorumla bitmektedir:

Büyük pandan›n elinin, daha önceki morfolojik modellerde ileri sü-

rüldü¤ünden çok daha rafine bir tutma mekanizmas› oldu¤unu gös-

termifl bulunuyoruz.81

K›sacas›, son 150 y›l içinde evrimciler taraf›ndan ortaya

at›lan tüm "körelmifl organ" veya "hatal› özellik" iddialar›,

sözü edilen biyolojik yap›lar›n daha yak›ndan ince-

lenmesi sonucunda bofla ç›km›flt›r.

Evrimciler do¤adaki hiçbir biyolojik

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

113377

Bir Zamanla r

Darw in i zm

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

113399

yap›n›n kökenini aç›klayamaz iken, bu yap›lar›n gerçek aç›klama-

s› olan yarat›l›fl gerçe¤ine karfl› öne sürdükleri itirazlar da çürü-

müfltür.

Bu nedenle diyebiliriz ki; bir zamanlar Darwinizm vard›.

Bu teori, canl›lar›n "hatal›" veya "körelmifl" organlarla dolu

oldu¤unu iddia ediyordu.

Bugün ise bu teori bilimsel delillerle çürü-

tülmüfltür.

EEvvrriimmcciilleerr yyaarraatt››ll››flfl›› iinnkkaarr eettmmeekk iiççiinn ddoo¤¤aaddaa kkuussuurr vvee uuyyuummssuuzzlluukk aarraarrllaarr..

SS.. JJ.. GGoouulldd''uunn ppaannddaallaarr››nn bbaaflfl ppaarrmmaakkllaarr›› iillee iillggiillii iiddddiiaass›› bbuunnaa bbiirr öörrnneekkttiirr.. OOyyssaa GGoouulldd yyaann››ll--

mmaakkttaadd››rr.. ÇÇüünnkküü bbuu kkeemmiikkssii ppaarrmmaakk GGoouulldd''uunn zzaannnneettttii¤¤ii ggiibbii bbiirr kkuussuurr ddee¤¤iillddiirr.. AAkkssiinnee hhaarreekkeettii

kkoollaayyllaaflfltt››rr››rr vvee tteennddoonnllaarr››nn yy››rrtt››llmmaass››nn›› eennggeelllleeyyiiccii eettkkiiyyee ssaahhiippttiirr..

11999999 yy››ll››nnddaa NNaattuurree ddeerrggiissiinnddee yyaayy››nnllaannaann bbiirr iinncceelleemmee,, ppaannddaann››nn bbaaflfl ppaarrmmaa¤¤››nn››nn hhaayyvvaann››nn ddoo¤¤aall

oorrttaamm›› aaçç››ss››nnddaann ssoonn ddeerreeccee vveerriimmllii oolldduu¤¤uunnuu ggöösstteerrmmeekktteeddiirr.. DDöörrtt JJaappoonn aarraaflfltt››rrmmaacc››nn››nn oorrttaakk

ssüürrddüürrddüükklleerrii ççaall››flflmmaa,, ""kkoommppüütteerriizzee ttoommooggrraaffii"" vvee ""mmaannyyeettiikk rreezzoonnaannss rreessiimmlleennddiirrmmeessii"" tteekknniikklleerrii

iillee yyüürrüüttüüllmmüüflfl vvee ssoonnuuççttaa ppaannddaann››nn bbaaflfl ppaarrmmaa¤¤››nn››nn ""mmeemmeelliilleerr aarraass››nnddaa bbuulluunnaann eenn oollaa¤¤aannüüssttüü

yyöönnlleennddiirrmmee tteekknniikklleerriinnddeenn bbiirrii"" oolldduu¤¤uu ssoonnuuccuunnaa vvaarr››llmm››flfltt››rr.. ((EEnnddoo,, HH..,, YYaammaaggiiwwaa,, DD..,, HHaayyaasshhii,,

YY.. HH..,, KKooiiee,, HH..,, YYaammaayyaa,, YY..,, aanndd KKiimmuurraa,, JJ.. 11999999.. NNaattuurree 339977:: 330099--331100)) YYuukkaarr››ddaa,, ççaall››flflmmaayy››

yyüürrüütteenn uuzzmmaannllaarr››nn ppaannddaann››nn eell yyaapp››ss›› iillee iillggiillii yyaapptt››kkllaarr›› bbiillggiissaayyaarr ççiizziimmii yyeerr aall››yyoorr..

Pandan›n Parma¤› Tümüyle

‹fllevseldir

114400

ir önceki bölümde inceledi¤imiz "hatal›" veya

"körelmifl" yap›lar iddias›n›n son dayana¤›,

Hurda DNA (Junk DNA) kavram›yd›.

Yeni bir konu oldu¤u -ve çok k›sa bir süre önce

çöktü¤ü- için bu kavram› ayr› bir bölüm içinde incelemekte

yarar vard›r.

Körelmifl organlar efsanesi, bir önceki bölümde inceledi-

¤imiz gibi, 20. yüzy›l›n ikinci yar›s›ndan itibaren çökmeye

bafllad›. ‹fllevsiz denen organlar›n önemli ifllevleri oldu¤u

keflfedildikçe, bu efsane de savunulamaz hale geldi. Ama bu

efsanenin propaganda gücünden mahrum kalmak istemeyen

evrimciler bunun yeni bir versiyonuna sar›ld›lar. Bu yeni ver-

siyon, vücuttaki organlar›n de¤il, ama organlar›n genetik flif-

114411

Bir Zamanla r

Darw in i zm

114422

resini içeren genlerin bir k›sm›n›n "körelmifl" ol-

du¤u fleklindeydi. Kullan›lan kavram ise "körelmifllik"

de¤il, "hurdaya ç›km›fll›k"t›.

Söz konusu "hurda" (junk) nitelemesi, tüm canl›lar›n gene-

tik bilgisini kodlayan dev DNA molekülünün baz› k›s›mlar› için

kullan›ld›. Evrimci iddiaya göre DNA'n›n oldukça büyük bir bö-

lümü ifllevsizdi. Evrimciler bu ifllevsiz k›s›mlar›n, geçmiflteki söz-

de evrim sürecinde bir ifle yarad›¤›n› ama zamanla "hurdaya ç›kt›-

¤›n›" ileri sürdüler. ‹ddian›n Darwinizm'le olan paralelli¤i çok be-

lirgindi ve bu nedenle de "Hurda DNA" (Junk DNA) kavram›, k›-

sa sürede bilim literatürünün s›k tekrarlanan terimlerinden biri

haline geldi. Ancak körelmifl organlar hikayesinin bu yeni versiyo-

nunun ömrü de fazla uzun olmad›. Özellikle 2001 y›l›nda sonuç-

lar› aç›klanan ‹nsan Genomu Projesi'yle birlikte, "Hurda DNA"

kavram›n›n bir yan›lg› oldu¤u bilim dünyas› içinde yüksek sesle

ifade edilmeye baflland›. Washington Üniversitesi'nden evrimci

bilim adam› Evan Eichler "Hurda DNA deyimi bizim bilgisizli¤imizin

yans›mas›ndan baflka birfley de¤il" itiraf›nda bulunuyordu. 82

Bunun nedeni, Hurda DNA denen k›s›mlar›n da ifllevleri-

nin oldu¤unun yavafl yavafl anlafl›lmas›yd›.

fiimdi, Hurda DNA efsanesinin nas›l do¤du¤unu

ve çöktü¤ünü inceleyelim.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

114433

K o d l a m a y a n D N A ' n › n

H u r d a S a n › l › fl ›Evrimcilerin bu yan›lg›s›n›n anlafl›lmas› için öncelikle

DNA'n›n yap›s› hakk›nda bilgi vermek gerekir.

Tüm canl› hücrelerinde yer alan dev bir moleküler zincir olan

DNA molekülü, içerdi¤i genetik bilgiler yüzünden ço¤u zaman

"bilgi bankas›" olarak an›l›r. Molekül ayn› zamanda bu bilgilerin

bedensel faaliyetlerde kullan›m›n› düzenleyen bir genetik koda

sahiptir. Daha önceki bölümlerde inceledi¤imiz gibi, DNA mole-

külünün kökenini aç›klama amac›yla yap›lan tüm evrimci giriflim-

ler sonuçsuz kalm›fl, bu moleküldeki bilginin rastlant›sal olarak

oluflamayaca¤› ortaya ç›km›flt›r. DNA molekülü aç›kça üstün bir

yarat›l›fl örne¤idir.

DNA üzerinde fiziksel özelliklerimizin ve fizyolojik faaliyet-

lerimizin bilgisini kodlayan belirli k›s›mlara "genler" denir. Bu

genler farkl› farkl› proteinlerin kodlanmas›nda rol oynar ve yafla-

m›m›z›n devam›n› sa¤lar. Ancak genlerimizin tamam›, DNA'm›-

z›n yaklafl›k %10'unu oluflturur. DNA'n›n geriye kalan daha

büyük k›sm›, protein kodlamad›¤› için "kodlamayan

DNA" olarak isimlendirilir.

Kodlamayan DNA'y› da kendi içinde ba-

z› kategorilere ay›rmak mümkündür. Kodlama-

yan DNA, bazen genler aras›na s›k›flt›r›lm›fl vaziyette

bulunur ve bunlara "intron" ad› verilir. Bir di¤er k›s›m kod-

lamayan DNA, ayn› nükleotid dizisinin art arda s›ralanmas›yla

oluflmufl daha uzun zincirler meydana getirir. Bunlara "tekrarl›

(repetitive) DNA" ismi verilir. E¤er kodlamayan DNA üzerindeki

nükleotidler, tekrarlayan diziler yerine, genlerdeki kompleks dizi-

limi and›racak flekilde s›ralanm›fllarsa, bu defa "sahte gen" (pse-

udogene) olarak isimlendirilirler.

Evrimciler protein kodlamayan bu bölümleri genel olarak

"Junk DNA" (Hurda DNA) ad› alt›nda toplam›fl ve bunlar›n sözde

evrimsel süreçten aktar›lan gereksiz y›¤›nlar oldu¤unu ileri sür-

müfllerdir. Oysa bunun mant›ksal aç›dan hatal› bir yaklafl›m oldu-

¤u aç›kt›r. Çünkü bu DNA yap›lar›n›n protein kodlam›yor olmas›,

bunlar›n ifllevsiz oldu¤unu göstermez. Bunlar›n fonksiyonlar›n›

ö¤renmek için üzerinde yap›lacak araflt›rmalar›n sonuçlar›n› bek-

lemek gerekir. Bilimsel yaklafl›m bunu gerektirir. Ancak evrimci

önyarg›lar bu mant›¤›n devreye sokulmas›n› engellemifl, toplumu

y›llarca Hurda DNA iddialar›yla yan›ltacak haberlere yol açm›flt›r.

Ancak özellikle son on y›lda yap›lan araflt›rmalar bu iddialar›n ha-

yalden baflka birfley olmad›¤›n› göstererek evrimcileri yalanlam›fl-

t›r. Çünkü kodlamayan DNA k›s›mlar›n›n, evrimcilerin iddia etti-

¤i gibi "hurda" de¤il, tam aksine "genomik hazine" oldu¤u anlafl›l-

m›flt›r.83

Chicago Üniversitesi'nden doktora sahibi ve anti-evrim

hareketinin önde gelen savunucular›ndan biri olan Dr.

Paul Nelson, "Hurdac› Art›k Hurda Satm›yor" (The

Junk Dealer Ain't Selling That No More) bafll›k-

l› makalesinde, evrimcilerin hurda DNA

Bir Zamanla r

Darw in i zm

114444

iddialar›n›n çöküflünü flu cümlelerle aç›klar:

"[Ateizmin savuncular›ndan]Carl Sagan, Shadows of Forgotten

Ancestors (Unutulmufl Atalar›n Gölgeleri) isimli kitab›nda, "gene-

tik hurdal›¤›n", DNA'daki "fazlal›klar›n, kekelemelerin (gereksiz

tekrarlar) ve kopya edilemez saçmal›klar›n", hayat›n temelinde de-

rin kusurlar bulundu¤unu kan›tlad›¤›n› öne sürmüfltü. Bu tür yo-

rumlara biyoloji literatüründe giderek daha az rastlanmaktad›r. Ne-

den mi? Çünkü art›k genetikçiler, genetik enkaz olarak bilinen k›-

s›mlar›n fonksiyonlar›n› keflfediyorlar."84

fiimdi 'Hurda DNA'n›n asl›nda hiç de hurda olmad›¤›n›n na-

s›l keflfedildi¤ini inceleyelim...

1 . K o d l a m a y a n D N A ' n › n n ü k l e o t i d d i z i l i m i n d e l i s a n

y e t e n e ¤ i i l e i l g i l i b i r k o d l a m a k r i t e r i b u l u n d u .

1994 y›l›nda Harvard T›p Fakültesi moleküler biyologlar› ile

Boston Üniversitesi'nden fizikçilerin gerçeklefltirdi¤i ortak çal›fl-

mada kodlamayan DNA ile ilgili çarp›c› bir sonuç elde edildi.

Araflt›rmac›lar, çeflitli canl›lardan al›nan ve 50.000 baz çifti içeren

37 DNA dizilimini incelemifl ve nükleotidlerin s›ralamas›nda be-

lirli kurallar›n olup olmad›¤›n› araflt›rm›fllard›. Bu çal›flma sonu-

cunda, insan DNA's›nda %90 yer tutmakta olan sözde Hurda

DNA'n›n, insan diline has bir özelli¤e sahip oldu¤u ortaya ç›kt›.85

Buna göre, yeryüzünde konuflulmakta olan tüm dillerde görülen

ortak bir kodlama kriterine insan DNA's›nda s›ralanan nükle-

otidlerde de rastlanm›flt›. fiüphesiz bu bulgu sözde Hur-

da DNA'daki bilginin tesadüfen birikti¤i tezine de-

¤il, yaflam›n üstün bir yarat›l›fl ile var oldu¤u

gerçe¤ine destek sa¤l›yordu.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

114455

2 . T e k r a r l › h e t e r o k r o m a t i n fl a fl › r t › c › b i r

f o n k s i y o n e l l i k o r t a y a k o y d u : K e n d i b a fl l a r › n a a n -

l a m s › z g i b i g ö r ü n e n n ü k l e o t i d l e r b i r a r a d a ö n e m l i g ö r e v -

l e r i y e r i n e g e t i r i y o r v e m a y o t i k b ö l ü n m e d e r o l o y n u y o r .

Yak›n bir geçmiflte, Hurda DNA oldu¤u zannedilen, ancak bi-

lim adamlar›n›n fonksiyonlar›n› yeni keflfetmeye bafllad›¤› DNA

dizilimlerinden biri heterokromatindir. Bu, DNA'da fazlaca tekrar

edilen bir koddur. Herhangi bir proteinin üretiminden sorumlu ol-

du¤u tespit edilemedi¤i için uzun zaman "Hurda DNA" olarak ta-

n›mlanm›flt›r.

Renauld ve Gasser (‹sveç Deneysel Kanser Araflt›rma Enstitü-

sü) heterokromatin için flu yorumu yaparlar:

Genomda dikkat çekecek flekilde temsil ediliyor olmas›na ra¤men,

(insan hücrelerinin %15'i ve sinek hücrelerinin yaklafl›k %30'u), he-

terokromatin her zaman 'Hurda DNA', yani hücreye hiçbir faydas›

olmayan DNA olarak kabul edilmifltir.86

Ancak, son çal›flmalar heterokromatinin de önemli fonksiyo-

nel görevleri oldu¤unu ortaya koydu. Moleküler T›bbi Bilimler

Enstitüsü'nden Emile Zuckerkandl bu konuda flunlar› söyledi:

Tek bafl›na fonksiyonel olmayan nükleotidleri biraraya getirdi¤iniz-

de, fonksiyonel hale gelen nükleotidler toplulu¤u elde edebilirsiniz.

Kromatine ait olan nükleotidler ise bunun bir örne¤idir. Geçmiflte

heterokromatinin hurda oldu¤unu iddia eden görüfllere ra¤men,

bugün bu alanda aktif olarak çal›flan birçok kifli, DNA'n›n bu

bölümünün çok önemli fonksiyonel görevleri oldu¤un-

dan flüphe etmiyor... Nükleotidler tek bafllar›na hur-

da olabilirler, ancak birarada iken alt›nlar.87

Bir Zamanla r

Darw in i zm

114466

Heterokromatinin bu tür "kollektif" fonksi-

yonlar›ndan biri mayotik bölünmede tespit edildi. Ay-

n› zamanda yapay kromozom çal›flmalar› da, DNA'n›n bu

bölümünün farkl› fonksiyonlar› oldu¤unu ortaya ç›kard›.88

3 . Arafl t › rmac › l a r kod lamayan DNA i l e hücr e ç ek i rde -

¤ i a ra s ›ndak i i l i fl k iy i o r taya ç › kard › l a r . Bu ge l i flme l e r in

"Hurda DNA" idd ia s ›n › çürü t tü¤ünü i f ade e t t i l e r .

1999 y›l›nda yap›lan bir çal›flma, ökaryot hücrelerdeki prote-

in kodlamayan-DNA'n›n (di¤er ad›yla sekonder DNA) çekirdek

içinde ifllevsel bir yap› oldu¤unu ortaya ç›kard›. Bu çal›flmada,

Crytomonad isimli fotosentez yapan tek hücreli canl›lar incelendi.

Bu canl›lar›n özelli¤i, boyut aç›s›ndan genifl bir çeflitlilik orta-

ya koyuyor olmalar›yd›. Ancak hücreler farkl› boyutlarda olsalar

da, çekirdek büyüklü¤ü ile hücrenin (canl›n›n) büyüklü¤ü aras›n-

da daima do¤rusal bir orant› bulunuyordu.

Araflt›rmac›lar kodlamayan DNA'n›n miktar›n›n, çekirde¤in

büyüklü¤üne oranl› oldu¤unu gördüler ve bu durumu, kodlama-

yan DNA'n›n daha büyük çekirdek için yap›sal olarak gerekli ol-

du¤una dair bir gösterge oldu¤u sonucuna vard›lar. Bu yeni arafl-

t›rma, yarat›l›fl gerçe¤ini reddeden Hurda DNA -hatta Dawkins'in

öne sürdü¤ü "bencil DNA"89- gibi kavramlara çok önemli bir dar-

be oluflturdu. Araflt›rmac›lar yaz›lar›n› flöyle bitiriyorlard›:

"Dahas›, sekonder DNA [kodlamayan DNA] nükleomorfun

önemli ölçüde eksik oluflu,... sekonder DNA ile ilgili 'ben-

cil' ve 'çöplük' DNA tezlerini çürütmektedir". 90

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

114477

4 . K o d l a m a y a n D N A ' n › n , k r o m o z o m

y a p › s › i ç i n g e r e k l i o l d u ¤ u o r t a y a ç › k t › .

Kodlamayan DNA'n›n son y›llarda ortaya ç›kar›lan bir baflka

önemli rolü de kromozom yap›s› ve ifllevinde "kesinlikle gerekli"

olmas›yd›. Bu alanda yap›lan çal›flmalar, kodlamayan DNA'n›n,

DNA'n›n birçok ifllevi yerine getirmesini mümkün k›lan yap›y›

sa¤lad›¤›n› gösterdi. Öyle ki forma sokulmufl bir yap› olmaks›z›n

bu ifllevlerin gerçeklefltirilmesi imkans›zd›. Bilim adamlar› bira

mayas›n›n kromozomlar›ndan birinde, telomerleri (telomerler kro-

mozomlar›n her iki ucunda bulunan ve her hücre bölünmesi sonras›

belli ölçüde k›salan DNA-protein kompleksleridir) ortadan kald›r-

d›klar›nda hücre bölünmesinin kesintiye u¤rad›¤›n› gördüler.91 O

halde telomerler hücrenin, sa¤lam kromozomlar›, hasar görmüfl

DNA'dan ay›rmas›na yard›mc› oluyordu. Bu kesinti halinden kur-

tulan hücrelerde kromozom sonunda kaybediliyordu. Bu da kod-

lamayan DNA'ya ait telomerlerin, hücrenin kromozom sabitli¤i-

nin korunmas›nda gerekli oldu¤unu gösteriyordu.

5 . K o d l a m a y a n D N A ' n › n e m b r i y o n u n g e l i fl i m i n d e k i

r o l l e r i o r t a y a ç › k a r › l d › .

Kodlamayan DNA'n›n, geliflim s›ras›nda gen ifadesinin (gen-

deki bilginin okunarak protein üretimi yap›lmas› iflleminin) dü-

zenlenmesinde de önemli rol oynad›¤›na dair kan›tlar elde

edildi.92 Çeflitli çal›flmalarda, kodlamayan DNA'n›n, fo-

toreseptör hücrelerinin93, üreme bölgesinin94 ve

merkezi sinir sisteminin95 gelifliminde rol oy-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

114488

nad›¤› gösterildi. Tüm bunlar, kodlamayan

DNA'n›n geliflim ve embriyojenez (embriyonun gelifli-

mi) s›ras›nda hayati rolleri düzenledi¤ini gösterdi.

6 . H u r d a D N A k a t e g o r i s i n e d a h i l e d i l e n i n t r o n l a r › n

h ü c r e f a a l i y e t l e r i n d e h a y a t i r o l l e r o y n a d › ¤ › o r t a y a ç › k t › .

Evrimcilerin uzun y›llar Hurda DNA zannetti¤i ancak önem-

li rolleri daha sonra keflfedilen bir baflka tür kodlamayan DNA ise

intronlard›r. ‹ntronlar›n özelli¤i, fonksiyonel genlerin içine s›k›flt›-

r›lm›fl olmalar›d›r. ‹ntronlar, protein üretimi ve ifllevleri s›ras›nda

ayr›flt›r›larak elenirler.

Evrimciler, intronlar›n ilk bak›flta protein üretiminde rol oy-

namamas›na aldanm›fl, bunlar› Hurda DNA kabul etmifllerdi. Oy-

sa yap›lan araflt›rmalar intronlar›n çok önemli yaflamsal faaliyet-

lerde rol oynad›¤›n› ortaya ç›kard›. Günümüzde intronlar art›k

farkl› DNA'lardan meydana gelen ve hücrenin yaflam› aç›s›ndan

hayati derecede önemli rol oynayan kompleks bir kar›fl›m olarak

kabul ediliyor.96

Ünlü The New York Times gazetesinin bilim köflesinde yay›nla-

nan bir yaz›, intronlarla ilgili evrimci yan›lg›lar› ortaya koymas›

aç›s›ndan ilgi çekiciydi. C. Claiborne Ray taraf›ndan haz›rlanan ve

"DNA: Hurda m›, De¤il mi?" bafll›¤›n› tafl›yan k›sa yaz›da, intron-

lar üzerinde yap›lan araflt›rmalar›n sonucu flu cümlelerle özetle-

niyordu: "Y›llar boyu yap›lan çal›flmalar, intronlar›n hurda olma-

d›¤›n›, bunlar›n asl›nda genlerin çal›flma fleklini etkilediklerini

ortaya ç›kard›. ...intronlar, flüphesiz, aktif roller oynuyor-

lar."97

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

114499

New York Times gazetesindeki bu yaz›da, son

bilimsel geliflmeler ›fl›¤›nda, intronlar gibi "sözde çöp-

lük DNA"n›n gerçekte organizmalara "faydal›" oldu¤u vur-

gulan›yordu.

Maddeler halinde ele ald›¤›m›z tüm bu geliflmeler kodlama-

yan DNA hakk›nda yepyeni bilgiler ortaya koymakla birlikte

önemli bir gerçe¤i de a盤a ç›karm›fl oluyordu. Evrimcilerin Hur-

da DNA kavram› Evan Eichler’in de ifade etti¤i gibi, bilgisizlikten

kaynaklanan, uydurma bir kavramd›.98

H u r d a D N A E f s a n e s i n i n S o n

D a y a n a ¤ › d a Ç ö k t ü : B i r " S a h t e G e n " i n

F o n k s i y o n e l O l d u ¤ u O r t a y a Ç › k t ›90'l› y›llardan itibaren yaflanan tüm bu önemli bilimsel gelifl-

meler, Hurda DNA iddias›n›n bilgisizlikten kaynaklanan bir ev-

rim yan›lg›s› oldu¤unu ortaya koydu. Genlerin içine s›k›flm›fl int-

ronlar ve daha uzun s›ralar halinde birarada bulunan tekrarl›

DNA gibi "kodlamayan DNA"lar›n asl›nda ifllevsel oldu¤u göste-

rilmifl oldu. Bununla birlikte, geriye fonksiyonel olup olmad›¤›

tam bilinmeyen tek bir tür "kodlamayan DNA" kal›yordu: "Sahte

genler" anlam›na gelen "pseudogenler" (pseudogenes).

Pseudogen, görünürde, mutasyona u¤ram›fl fonksiyonel

genlerin ifllevlerini kaybederek ortaya ç›kard›klar› DNA

parçalar›na evrimcilerce verilen isimdir. "Pseudo" keli-

mesi de ‹ngilizcede "sahte, yan›lt›c›" anlam›nda

kullan›l›r. Pseudogenlerin evrimciler aç›s›n-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

115500

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

115511

dan özel bir önemi oldu¤u söylenebilir. Çünkü

mutasyonlar›n evrim meydana getirece¤i iddias›n›n

geçersizli¤ini içten içe kabullenmifl, pseudogenlere bir tür

göz boyama arac› olarak sar›lm›fllard›r.

K›saca hat›rlayacak olursak, canl›lar üzerinde yap›lan say›s›z

deneyde, mutasyonlar›n, etkili olduklar› zaman canl›larda daima

genetik bilgi kayb›na neden olduklar› görülmüfltür. Bir saate yap›-

lan rastgele çekiç darbelerinin saati gelifltirmeyece¤i gibi, mutas-

yonlar da organizmalar› asla gelifltirmemifl, bir di¤er deyiflle ev-

rimlefltirmemifllerdir. Evrim teorisi genetik bilgide art›fl gerektirdi-

¤i halde mutasyonlar hep genetik bilgiyi azalt›r, tahrip ederler.

Teorilerine destek gösterebilecekleri bir mekanizmadan dahi

yoksun olan evrimciler, pseudogenleri hayali evrim sürecinin "ha-

yalet" mekanizmas›n›n iflledi¤ine kan›t gösterdiler. Evrimciler,

protein kodlamayan bu DNA parçalar›n›n sözde evrimin molekü-

ler fosilleri oldu¤unu iddia ettiler. Bu iddian›n tek dayana¤›, bu

genlerin herhangi bir fonksiyonunun bilinmeyifliydi.

Ta ki 2003 May›s›'na kadar.

Pseudogenlerin fonksiyonel oldu¤unu gösteren bir çal›flma,

ünlü Nature dergisinin 1 May›s 2003 tarihli say›s›nda yay›nland›.

Araflt›rmac›lar, "‹fade Edilmifl Bir Pseudogen, Homolog Kodlayan

Geninin Mesajc› RNA Kararl›l›¤›n› Düzenliyor" (An expressed

pseudogene regulates the messenger-RNA stability of its homolo-

gous coding gene) bafll›kl› yaz›lar›nda, bir deneye haz›rlanan fa-

relerde gözlemledikleri bir durumu haber veriyorlard›.99 Buna

göre bir dizi farenin, Makorin1-p1 ismi verilen pseudo-

genlerinin, genetik olarak de¤ifltirilmesi sonucu fare-

lerde ölümcül mutasyonlar meydana gelmiflti.

Farelerin böbrek ve kemiklerinin anormal

flekilde geliflti¤i gözlemlenmiflti.

Pseudogendeki dizilimde meydana gelen bir de¤i-

flimin farenin organlar›n› etkilemesinin aç›klamas› aç›kt›: Bu

pseudogen ifllevsiz de¤il, gerekliydi.

Nature dergisinde bu araflt›rmay› yorumlayan bir makalede

bu çal›flman›n, evrimin "moleküler fosilleri" gözüyle bak›lan pse-

udogenler hakk›ndaki yayg›n görüfllere meydan okudu¤u yaz›l›-

yordu.100 Yani, bir evrim efsanesi daha y›k›l›yordu.

Pseudogenlerle ilgili bir fonksiyon ortaya ç›kar›ld›ktan yal-

n›zca üç hafta sonra, bir di¤er ünlü bilim dergisi Science'da yay›n-

lanan bir araflt›rma, Hurda DNA kavram›na bir baflka a¤›r darbe

vurdu.101 Derginin 23 May›s 2003 tarihli say›s›nda yay›nlanan bir

araflt›rma, kodlamayan

DNA ile ilgili yeni bir ifllev

daha ortaya ç›kar›yordu. Yu-

kar›da aktard›¤›m›z tüm gelifl-

melerin fark›nda olan evrim-

ciler için, uzun süre gündem-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

115522

NNaattuurree ddeerrggiissiinnddee yyaayy››nnllaannaann vvee

""PPsseeuuddooggeennee"" aadd›› vveerriilleenn ssöözzddee ""iiflfl--

lleevvssiizz"" DDNNAA bbööllüümmlleerriinniinn,, mmeessaajj--

cc›› RRNNAA''yy›› ddüüzzeennlleeddii¤¤iinnii aannllaa--

ttaann bbiilliimmsseell mmaakkaallee..

NNaattuurree,, 11 MMaayy››ss 22000033

de tuttuklar› "Çöplük DNA" kavram›n›n anlam-

s›zl›¤›n› aç›kça kabul etmekten baflka seçenek kalm›-

yordu. Çöplük DNA kavram›n›n çöpe at›lma vakti gelmiflti.

Pensylvannia Eyalet Üniversitesi'nden Wojciech Makalowski ta-

raf›ndan kaleme al›nan yaz›n›n bafll›¤› bu de¤iflimi gösterir nite-

likteydi: "Not Junk After All" (Art›k Hurda De¤il). Makalowski

durumu flöyle özetliyordu:

Özellikle tekrarlayan elemanlarla ilgili olan Hurda DNA görüflü

1990'l› y›llarda de¤iflmeye bafllad›... fiimdilerde giderek daha fazla

say›da biyolog tekrarlayan elemanlara genomik hazine olarak ba-

k›yor. Bu rapor gösteriyor ki tekrarlayan elemanlar 'Hurda DNA

de¤il', ökaryotik genomlar›n önemli, birlefltirici bileflenleri. O halde

tekrarlayan DNA "Hurda DNA" olarak isimlendirilmemeli…". 102

Bir zamanlar Hurda DNA kavram›n› ve buna dayal› evrimci

spekülasyonlar› s›k s›k duyabilirdiniz.

Ama, burada özetledi¤imiz gibi, Darwinistlerin son "körel-

mifllik" iddias› olan Hurda DNA kavram› da tarihe kar›flt›. Darwi-

nizm'in bu son ç›rp›n›fllar› da bofla ç›kt›.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

115533

115544

arwinizm'e olan ›srarl› ba¤l›l›¤› ile tan›nan

New Scientist dergisinin 14 Haziran 2003 tarih-

li say›s›nda "Yeni Türler Nas›l Oluflur?" (How

Are New Species Formed?) bafll›kl› bilimsel bir

makale vard›. Yazar› George Turner flu önemli "itiraf"ta bulu-

nuyordu:

Çok de¤il yak›n zaman önce, türlerin nas›l olufltu¤unu bildi¤i-

mizi san›yorduk. ‹fllemin hemen her zaman popülasyonlar›n

tamamen izole olmalar›yla bafllad›¤›na inan›yorduk. Genellik-

le popülasyonun ciddi bir "genetik darbo¤az"dan geçmesin-

den sonra meydana geliyordu; (örne¤in) hamile bir diflinin

uzak bir adaya sürüklenmesinden ve onun yavrular›n›n bir-

birleri ile çiftleflmesinden sonra olabilece¤i gibi. Bu "kurucu et-

115555

ki"nin güzelli¤i, laboratuvarda test edilebilir olmas›yd›. Ger-

çekte, aç›kças› tutmad›. Biyologlar›n tüm çabalar›na ra¤men,

hiç kimse, kurucu bir popülasyondan yeni bir tür yaratman›n

yan›na bile yaklaflamad›. Dahas›, bildi¤imiz kadar›yla, insan-

lar›n az say›larda organizmay› yabanc› ortamlara salmalar› so-

nucunda hiçbir yeni tür oluflmad›.103

Asl›nda bu yeni bir itiraf de¤ildir. Darwin'den bu yana

geçen bir buçuk yüzy›l içinde, onun ileri sürdü¤ü gibi bir

"türleflme" hiçbir zaman gözlenmemifl, "türlerin kökeni"ne

tatmin edici bir aç›klama getirilememifltir.

Bunu aç›klamak için Darwin'in nas›l bir "türleflme" ön-

gördü¤ünü anlatmakta yarar vard›r.

Darwin'in teorisinin dayand›¤› "gözlem"lerin türü, hay-

van popülasyonlar›ndaki baz› de¤iflimlerdi. Bunlar›n baz›lar›

hayvan yetifltiricilerinin çal›flmalar›yd›. Cins köpekler, inekler

veya güvercinler yetifltiren bu kifliler, popülasyon içinde belir-

li bir özelli¤i bask›n olan (örne¤in iyi koflan köpekleri, iyi süt

veren inekleri veya "zeki" güvercinleri) seçip birbirleriyle çift-

lefltirerek, birkaç nesil içinde bu seçtikleri özelliklere yüksek

oranlarda sahip olan popülasyonlar oluflturuyorlard›. Normal

ineklerden, çok daha fazla süt veren inekler türetiyorlard›.

Bu "s›n›rl› de¤iflim", Darwin'e do¤ada daimi bir de¤iflim

oldu¤unu ve bunun uzun zamana yay›ld›¤›nda s›n›rs›z bir

de¤iflim (yani evrim) meydana getirece¤ini düflündürttü.

Darwin'in ayn› konudaki ikinci gözlemi ise, Galapagos

Adalar›'nda gördü¤ü farkl› ispinoz türleriydi. Bu ispinozla-

r›n, ana karadakilerden farkl› gaga yap›lar›na sahip oldukla-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

115566

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

115577

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

115588

r›n› belirlemiflti. Yani ayn› popülasyonun içinde uzun gagal›,

k›sa gagal›, k›vr›k gagal›, düz gagal› ispinozlar türemifllerdi

ve bunlar da kendi içlerinde çiftlefltikleri için ayr› türler hali-

ne gelmifllerdi.

Darwin tüm bu "de¤iflim" olgular›n› biraraya getirdi¤in-

de, do¤ada "s›n›rs›z de¤iflim" yafland›¤›n›, yepyeni türlerin,

s›n›flar›n, tak›mlar›n ortaya ç›kmas› için sadece "uzun zaman"

gerekti¤ini düflündü. Ancak Darwin yan›lmaktayd›.

Belirli bir özelli¤i bask›n olan canl›lar› seçip birbirleriyle

çiftlefltirerek sadece kendi türlerinin daha iyisi, daha güçlüsü

canl›lar yetifltirilmifl olur. Yoksa bu yöntemle bir baflka canl›-

y› oluflturmak mümkün de¤ildir. Örne¤in bu flekilde bir kedi-

den bir at, bir ceylandan zürafa oluflturulamaz ya da bir ar-

muttan bir erik meydana getirilemez. Karpuz her zaman kar-

puzdur, fleftaliler muza ya da karanfiller güllere dönüflemez.

K›sacas› herhangi bir türden hiçbir flartta bir baflka tür mey-

dana gelmez. Darwin'in bu konuda nas›l yan›ld›¤›n› ilerleyen

sayfalarda detayl›ca aç›klayaca¤›z.

" B i y o l o j i k D e ¤ i fl i m i n D o ¤ a l S › n › r l a r › "Darwin do¤ada gözlemledi¤i de¤iflimin s›n›rs›z oldu¤u-

nu varsaym›flt›. E¤er inekler, köpekler veya güvercinler sade-

ce birkaç nesilde bile de¤iflim gösterebiliyorlarsa, yeterince

uzun zaman verildi¤inde herfleye dönüflebilirler, diye düflün-

müfltü. Ancak aradan geçen 140 y›l içindeki binlerce farkl› de-

ney, deneyim ve gözlem, bu varsay›m›n tamamen yanl›fl ol-

du¤unu ortaya ç›kard›.

Bitkiler ve hayvanlar üzerinde 20. yüzy›l boyunca yap›-

lan tüm yetifltirme çal›flmalar›, türlerin do¤al "çeflitlenme" sü-

reciyle asla aflamayacaklar› s›n›rlar oldu¤unu göstermifltir. Bu

alandaki en ünlü isimlerden biri olan Luther Burbank, türler

içindeki de¤iflimi s›n›rlayan görünmez bir kanunun oldu¤u

görüflündedir:

Tecrübelerimden biliyorum ki, bir buçuk ile alt› santimetre

aras›nda bir erik yetifltirebilirim. Ama itiraf edeyim ki, bir be-

zelye kadar küçük veya bir greyfurt kadar büyük erik elde et-

me çabas› baflar›yla sonuçlanmayacakt›r… K›sacas›, muhtemel

san›lan geliflmelerin s›n›rlar› vard›r ve bu s›n›rlar bir kanuna

tabidir… Bu, ilk hale yani ortalama (vasat) boyuta dönme ka-

nunudur… Genifl çapl› deneyler daha önceden gözlemle tah-

min etti¤imiz sonuçlar› onaylayan bilimsel deliller ortaya koy-

mufltur. Yani bitkiler ve hayvanlar sonraki nesillerde vasat bo-

yutlar›na veya yap›lar›na geri dönmeye e¤ilimlidirler… K›sa-

cas›, tüm canl›lar› belirli bir s›n›rda bulunmaya zorlayan bir

çekim kuvveti vard›r.104

Günümüzde halen baz› yapay genetik düzenlemelerle

hayvanlar›n ya da tar›m ürünlerinin biyolojik yap›lar›nda ba-

z› de¤ifliklikler yap›labilmektedir. Daha güçlü kasl›, atlar ya

da daha büyük lahanalar elde edilebilmektedir. Ama Dar-

win'in bunlardan yola ç›karak yapt›¤› ç›kar›mlar›n yanl›fl ol-

du¤u art›k aç›kça ortadad›r. Dünyan›n önde gelen antropo-

loglar›ndan Loren Eisley bunu flöyle aç›klar:

Atlar›n veya lahanalar›n kalitelerini yükseltmek için yap›lan

üretim flekli, sonsuz bir biyolojik de¤iflime, yani evrime giden

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

115599

bir yol de¤ildir. Bu tür yapay üre-

timlerin evrime kan›t olarak kul-

lan›lmas› gerçekten tuhaf bir

durumdur.105

Florida Üniversitesi'nde

hayvan bilimci olan Edward

S. Deevey de, do¤adaki

de¤iflimin bir s›n›r› ol-

du¤unu flöyle belirtir:

"Bu¤day yine bu¤dayd›r, greyfurt

de¤ildir; domuzlara kanat takamay›z, tavuklara

silindir fleklinde yumurta yumurtlatamay›z."106

Meyve sinekleri üzerinde yap›lan deneylerde de yine

"genetik s›n›r" duvar›na çarp›lm›flt›r. Bu deneylerin hepsinde

meyve sine¤i belli oranlarda de¤iflime u¤ram›fl, ama belli s›-

n›rlar›n ötesinde bir de¤iflim gözlemlenememifltir. Neo-Dar-

winizm'in bilinen isimlerinden biri olan Ernst Mayr, meyve

sine¤i ile yap›lan iki deneyle ilgili olarak flunlar› aktar›r:

Birinci deneyde sine¤in k›llar›n›n

azalt›lmas›, ikinci deneyde ise art›r›l-

mas› hedeflenmiflti. Ortalama 36

olan k›l say›s›n› 30 kuflak sonra 25'e

kadar düflürmek mümkün oldu.

Ama daha sonra k›s›rl›k meydana

geldi ve o seriden elde edilen si-

nekler nesil üretemez oldular.

‹kinci deneyde ise k›l say›-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

116600

EErrnnsstt MMaayyrr

LLoorreenn EEiisslleeyy

s› 36'dan 56'ya ç›kar›ld›; bu defa da yine ilk deneyde oldu¤u

gibi k›s›rl›k bafl gösterdi.107

Mayr yap›lan bu deneylerden sonra flu sonucu ç›karm›flt›r:

Belli ki seleksiyonla gerçeklefltirilen zorlay›c› ›slahlar, genetik

çeflitlili¤in kökünü kurutmaktad›r… Tek tarafl› seleksiyon, ge-

nel uyumda (çevreye uyumda) bir düflüfle neden olmaktad›r.

Bu da, neredeyse her üretim deneyinin bafl belas›d›r.108

Bu konuyu ele alan en önemli kaynaklardan biri, biyolo-

ji profesörü Lane P. Lester'›n ve moleküler biyolog Raymond

G. Bohlin'in birlikte kaleme ald›klar› Natural Limits to Biologi-

cal Change (Biyolojik De¤iflimin Do¤al S›n›rlar›) adl› kitapt›r.

Lester ve Bohlin, kitab›n giriflinde flöyle yazmaktad›rlar:

Yaflayan organizmalar›n popülasyonlar›n›n, belirli bir zaman

dilimi içinde anatomi, fizyoloji, genetik yap› vs. aç›s›ndan de-

¤iflim gösterdikleri, tart›fl›lmayan bir gerçektir. Geriye kalan

zor mesele, flu sorunun cevab›d›r: Ne kadar de¤iflim mümkün-

dür ve bu de¤iflimler hangi mekanizma ile oluflur? Bitki ve

hayvan yetifltiricileri, canl›lar›n de¤ifltirilebilirli¤i konusunda

etkileyici örnekleri biraraya getirebilirler. Ama bir yetifltirici

ifle köpekle bafllad›¤›nda sonuçta yine köpek elde etmektedir,

farkl› ve garip görünümlü bir köpek bile olsa bu, sonuçta kö-

pektir. Meyve sine¤i meyve sine¤i olarak kalmakta, güller gül

olarak kalmaktad›r.109

Yazarlar kitaplar›nda bu konuyu bilimsel gözlem ve de-

neylere bakarak araflt›r›rlar. Vard›klar› iki temel sonuç vard›r:

1) Canl›lar›n genlerine bir d›fl müdahale olmad›kça, yeni

genetik bilgi edinmeleri mümkün de¤ildir. Bu nedenle, gen-

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

116611

lere bir müdahale olmad›kça, do¤ada asla yeni biyolojik bilgi

ortaya ç›kmaz. Yani yeni canl› kategorileri, yeni organlar, ye-

ni yap›lar do¤maz. Do¤al yollarla sadece belirli bir tür içinde

"genetik varyasyon" oluflur. Bunlar da k›sa boylu, uzun boy-

lu, az tüylü, çok tüylü köpek cinsleri ortaya ç›kmas› gibi "s›-

n›rl› de¤iflim"lerdir. ‹sterse milyarlarca y›l geçsin, bu de¤iflim-

lerin yeni canl› türleri ve daha üst kategoriler (s›n›flar, aileler,

tak›mlar, filumlar) oluflturmas› imkans›zd›r.

2) Do¤ada canl›lar›n genlerine d›fl müdahale, sadece mu-

tasyonlar yoluyla olur. Ama mutasyonlar da, hiçbir zaman,

"yap›c›" etki sa¤lamazlar. Yeni genetik bilgi oluflturmazlar; et-

kileri sadece genetik bilgiyi tahrip etmektir.

Dolay›s›yla;

Darwin'in sand›¤› gibi, do¤al seleksiyon yoluyla "türle-

rin kökeni"nin aç›klanmas› imkans›zd›r. Köpekleri ne kadar

"seleksiyona" tabi tutarsak tutal›m hep köpek olarak kald›kla-

r›na göre, onlar›n geçmiflte asl›nda bal›k veya bakteri olduk-

lar›n› iddia etmenin hiçbir mant›¤› yoktur.

Peki "genlere d›fl müdahale" seçene¤i, yani mutasyonlar

dikkate al›n›rsa?

Darwinist teori 1930'lardan bu yana bu seçene¤e bel ba¤-

lamaktad›r ve bu nedenle de teorinin ad› neo-Darwinizm ola-

rak de¤iflmifltir. Ne var ki mutasyonlar da teoriyi kurtarama-

maktad›r. Bu önemli konuyu, ayr›ca incelemek yerinde ola-

cakt›r.

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

116622

G a l a p a g o s ' t a k i D e ¤ i fl i m

N e r e y e K a d a r ?Darwin'in Galapagos adalar›nda gördü¤ü fark-

l› ispinozlar da bir varyasyon örne¤idir ve di¤erle-

rinde oldu¤u gibi kesinlikle evrime bir delil olufltur-

mazlar. Son y›llarda yap›lan gözlemler, ispinozlarda

Darwin'in teorisinin öngördü¤ü gibi s›n›rs›z bir de-

¤iflim yaflanmad›¤›n› ortaya koymufltur. Dahas›,

Darwin'in 14 ayr› tür olarak belirledi¤i farkl› ispinoz

tiplerinin ço¤u, asl›nda birbirleri ile çiftleflebilen, ya-

ni ayn› türün üyeleri olan varyasyonlard›r. Bilimsel

gözlemler, hemen her evrimci kaynakta anlat›lan "is-

pinoz gagalar›" örne¤inin, gerçekte bir "varyasyon"

örne¤i oldu¤unu, yani evrim teorisine delil olufltur-

mad›¤›n› göstermektedir. Galapagos Adalar›'na

"Darwinistik evrimin kan›tlar›n› bulmak" için giden

ve adalardaki ispinoz türlerini uzun y›llar boyunca

gözlemleyen Peter ve Rosemary Grant'in ünlü çal›fl-

malar›, adada bir "evrim" yaflanmad›¤›n› belgele-

mekten baflka bir sonuç vermemifltir.110

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

116633

M u t a s y o n l a r N e ‹ fl e Y a r a r ?Genetik bilgi son derece komplekstir. Hem genlerde sak-

lanan bilginin kendisi komplekstir, hem de bu bilgiyi kodla-

yan, okuyan ve buna göre üretim yapan moleküler makine-

ler... Bu sisteme isabet edecek olan rastlant›sal bir etki, yani

bir kaza, hiçbir flekilde genetik bilgi art›fl› sa¤lamaz.

Mutasyon, bilgisayar yaz›l›m› ile u¤raflan bir programc›-

n›n klavyesinin üzerine rastgele bir kitap düflmesi ve bu kita-

b›n baz› tufllara çarparak yaz›l›m›n içine rastgele harfler ve ra-

kamlar eklemesi gibi bir fleydir. Böyle bir kaza nas›l bilgisayar

yaz›l›m›n› gelifltirmez, aksine bozarsa, mutasyonlar da

canl›lar›n genetik kodunu bozarlar. Lester ve Bohlin'in Natu-

ral Limits to Biological Change (Biyolojik De¤iflimin Do¤al S›-

n›rlar›) adl› kitaplar›nda belirttikleri gibi; "mutasyonlar DNA

replikasyonunun hassas mekanizmas›nda meydana gelen hatalar-

d›r" ve dolay›s›yla "mutasyonlar, aynen genetik varyasyon ve re-

kombinasyon gibi kendi bafllar›na büyük evrimsel de¤iflim meydana

getiremezler."111

Mant›ksal olarak beklenebilecek olan bu sonuç, 20. yüz-

y›l boyunca yap›lan tüm deney ve gözlemler taraf›ndan da

do¤rulanm›flt›r. Hiçbir canl›da genetik bilgisini gelifltirerek

köklü bir de¤iflim meydana getiren bir mutasyon gözlemlen-

memifltir.

Bu nedenle Frans›z Bilimler Akademisi Eski Baflkan› Pi-

erre-Paul Grassé, evrim teorisini kabul etmesine ra¤men, mu-

tasyonlar›n "yaln›zca kal›tsal de¤iflkenler oldu¤unu, merkez nokta-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

116644

ya ba¤l› olarak sa¤a sola

hareket eden bir sarkaç

pozisyonunda oldukla-

r›n›, ama hiçbir za-

man evrimsel etkisi

olan bir sonuç olma-

d›klar›n›… sadece

daha önceden var

olan› bir çeflit de¤ifli-

me u¤ratt›klar›n›"112 söyler.

Dr. Grassé evrim konusundaki problemin "baz› ça¤dafl bi-

yologlar›n mutasyonu görür görmez evrimden bahsetmeye baflla-

malar›ndan kaynakland›¤›n›" söyler. Ona göre bu kan› "ger-

çeklerle uyuflmaz; çünkü ne kadar çok say›da olurlarsa olsunlar,

mutasyonlar herhangi bir evrim meydana getirmezler."113

Türlerin mutasyonlarla yeni genetik bilgi kazanamaya-

caklar› konusunda verilebilecek en güzel örnek meyve sinek-

leri ile ilgilidir. Meyve sinekleri üzerinde yap›lan mutasyon-

lar, do¤adaki canl›lara de¤iflimin de¤il, bir dengenin hakim

oldu¤unu göstermifltir. Meyve sine¤i gebelik süresi çok k›sa

(12 gün) oldu¤u için uzun y›llard›r mutasyon deneylerinin

gözde dene¤i olmufltur.

Bu deneylerde sine¤in mutasyon oran›n› yüzde 15.000

art›rmak için röntgen ›fl›nlar› kullan›lm›flt›r. Bilim adamlar›

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

116655

DDöörrtt kkaannaattll›› mmuuttaanntt mmeeyyvvee ssiinneekklleerriinniinn

eekkssttrraa kkaannaattllaarr››,, uuççuuflfl kkaassllaarr››nnddaann

yyookkssuunndduurr;; bbuu nneeddeennllee ggeelliiflfliimm ddee¤¤iill

ssaakkaattll››kk öörrnnee¤¤iiddiirrlleerr..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

116666

meyve sine¤inin do¤al flartlar alt›nda milyonlarca y›lda ma-

ruz kalaca¤› mutasyon say›s›n› k›sa bir süre içinde gerçeklefl-

tirerek gözlemleyebilmifllerdir. Bu kadar h›zl› mutasyonlar-

dan sonra elde edilen hiçbir yeni tür yoktur. Bilim adamlar›

yine meyve sine¤inden baflka bir fley elde edememifllerdir.

Meyve sineklerindeki sözde "faydal› mutasyon"lara ör-

nek verilen klasik vaka, dört kanatl› mutantlard›r. Meyve si-

nekleri normalde iki kanatl›d›r, ancak baz› mutantlar›n dört

kanada sahip oldu¤u gözlemlenmifltir. Darwinist literatür bu

örne¤i "geliflim" olarak sunar. Oysa Jonathan Wells'in Evrimin

‹konlar› adl› kitab›nda detayl› olarak aç›klad›¤› gibi, bu çok

CCaannll››llaarr››nn yyaapp››llaarr››nnaa,,

öözzeelllliikklleerriinnee aaiitt hheerr ttüürrllüü

bbiillggiinniinn flfliiffrreellii oollaarraakk ssaakkll››

bbuulluunndduu¤¤uu ggeennlleerr,, mmuuttaass--

yyoonnllaarr ssoonnuuccuunnddaa bboozzuull--

mmaayyaa uu¤¤rraarrllaarr;; ddoollaayy››ss››yy--

llaa ccaannll››llaarr››nn vvaarroolluuflflllaarr››nn--

ddaa hheerrhhaannggii bbiirr kkaattkk››llaarr››--

nn››nn oollmmaass›› ssöözz kkoonnuussuu ddee--

¤¤iillddiirr.. MMuuttaassyyoonnuunn ttaahhrriipp

eeddiiccii,, bboozzuuccuu eettkkiilleerrii yyaann--

ddaakkii rreessiimmddee aaçç››kkççaa ggöö--

rrüüllmmeekktteeddiirr..

yanl›fl bir yorumdur. Söz konusu ekstra kanatlar uçufl kasla-

r›ndan yoksundur ve dolay›s›yla mutant sineklere avantaj de-

¤il dezavantaj getirmektedirler. Nitekim bu mutantlar›n hiç-

biri laboratuvar d›fl›nda yaflamam›flt›r.114

Tüm bunlara ra¤men evrimciler nadir de olsa "faydal›

mutasyonlar" yafland›¤›n› ve bunlar›n do¤al seleksiyon vas›-

tas›yla seçildi¤ini ve böylece yeni biyolojik yap›lar›n ortaya

ç›kt›¤›n› ileri sürerler. Oysa burada çok önemli bir yan›lg› var-

d›r. Bir mutasyon kesinlikle "genetik bilgi art›fl›" meydana ge-

tirmez ve dolay›s›yla evrim sa¤lamaz. Lester ve Bohlin bu ko-

nuyu flöyle aç›klarlar:

(Mutasyonlar)... zaten var olan› modifiye ederler, ço¤unlukla

anlams›z ve yok edici bir flekilde. Bu, faydal› mutasyonlar›n

hiçbir zaman var olmad›¤› anlam›na gelmez; pek muhtemel

olmasa da, yine de oluflabilirler. Faydal› bir mutasyon, basitçe,

bu mutasyona sahip olanlar›n, kendi soylar›n› daha sonraki

nesillere mutasyona sahip olmayanlardan daha çok aktarma-

lar›n› sa¤layand›r... Ama bu mutasyonlar›n bir organizmay›

bir di¤erine dönüfltürmekle hiçbir ilgisi yoktur...

Bu aç›dan Darwin Madeira'da yaflayan kanats›z böceklere dik-

kat çekmifltir. Rüzgarl› bir adada yaflayan böcekler için, kanat-

lar kesin bir dezavantaj olabilir. Uçuflun kaybolmas›na neden

olan mutasyonlar ise kesinlikle yararl› olacakt›r. Ayn› durum

görme yetene¤i olmayan ma¤ara bal›klar› için geçerlidir. Göz-

ler yaralanmaya çok aç›kt›r ve tamamen karanl›k bir ortamda

yaflayan canl›lar, gözlerini yok ederek yaralanma ihtimallerini

s›f›ra indiren bir mutasyondan fayda göreceklerdir. Bu mutas-

yonlar etkili ve yararl› bir de¤iflim olufltursalar da, önemli olan

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

116677

bir nokta vard›r ki, bunlar her zaman bir kay›p meydana getir-

mektedirler, kazanç de¤il. Hiçbir zaman, daha önceden gözle-

re veya kanatlara sahip olmayan türlerde bunlar›n üretildi¤ini

gözlemlemiyoruz.115

Dolay›s›yla yazarlar›n vard›klar› sonuç fludur: "Toplam-

da, mutasyonlar daimi bir genetik bozulma ve dejenerasyon

nedeni olarak ifllev görürler."

Etkileri hep "genetik bilgi kayb›" olan mutasyonlar›n, do-

¤adaki milyonlarca farkl› canl› türünün ola¤anüstü derecede

kompleks genetik kodlar›n› ürettiklerine inanmak ise, klavye-

lerin üzerlerine rastgele düflen kitaplar›n, milyonlarca ansik-

lopedi yazd›¤›na inanmak gibidir. Yani saçmad›r, ak›l d›fl›d›r.

Paris Üniversitesi T›p Fakültesinde bölüm baflkanl›¤› yapan

Dr. Merle d'Aubigne, bu konuda flu önemli yorumu yapar:

Kiflisel olarak ben, yaflam koflullar›ndaki de¤iflikliklere ba¤l›

olarak gerçekleflen mutasyonun; beynin, ci¤erlerin, kalbin,

böbreklerin hatta eklem ve kaslar›n karmafl›k ve rasyonel dü-

zenini aç›klayabilece¤i fikrini tatmin edici bulmuyorum. Ak›l

sahibi ya da düzenleyici bir güç oldu¤u fikrinden nas›l kaç›n›-

labilir ki?116

K›sacas› mutasyonlar da Darwin'in meselesine, yani

"türlerin kökeni"ne bir aç›klama getirmemektedir. Avusturya-

l› evrimci biyolog Gerhard Müller bu çözümsüz durumu, "ye-

ni morfolojik karakterlerin kökeni, ça¤dafl sentetik (neo-Dar-

winist) teori taraf›ndan hala aç›klanabilmifl de¤ildir" fleklinde

ifade etmektedir.

Neo-Darwinizm'in öne sürülen iki mekanizmas›n›n, ya-

ni do¤al seleksiyon ve mutasyonun canl›lar›n kökenini aç›k-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

116688

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

116699

lamas› mümkün de¤ildir. Çünkü do¤al seleksiyon yoluyla

genetik bilgi üretilemez; sadece var olan bilgi seçilir. Mutas-

yonlar da genetik bilgi üretmez; bu bilgiyi en iyi ihtimalle et-

kilemez, ço¤u zaman tahrip ederler. Genetik bilginin -ve do-

lay›s›yla yaflam›n- kökeninin bu bilinçsiz do¤a mekanizmala-

r› olmad›¤› aç›kt›r.

Bu köken, Dr. Merle d'Aubigne'nin de ifade etti¤i gibi,

"ak›l sahibi ya da düzenleyici bir güç"tür. Bu güç sonsuz ak›l,

ilim ve kudret sahibi Yüce Allah't›r. Allah Kuran'da flöyle bu-

yurmaktad›r:

Yaratmay› bafllatan, sonra onu iade edecek olan O'dur; bu

O'na göre pek kolayd›r. Göklerde ve yerde en Yüce misal

O'nundur. O, güçlü ve üstün oland›r, hüküm ve hikmet

sahibidir. (Rum Suresi, 27)

Darwinizm, bu gerçe¤i inkar etmeye çal›flm›fl, ama bafla-

ramam›fl köhne bir teori olarak tarihe geçecektir.

" ‹ fl t e Ö y l e s i n e

H i k a y e l e r " i n S o n uBuraya kadar evrim teorisinin türlerin kökenini aç›kla-

ma çabas›n›n tamamen ç›kmazda oldu¤unu inceledik. Bu ç›k-

maz son y›llarda evrimciler taraf›ndan da aç›kl›kla itiraf edil-

mektedir. Evrimci biyologlar, Gilbert, Opitz ve Raff, Develop-

mental Biology dergisinde yay›nlanan 1996 tarihli bir makale-

lerinde, "türlerin kökeni, yani Darwin'in problemi, çözüm-

süz kalmaya devam etmektedir" diyerek durumu özetler-

ler.117

Ama kamuoyu bu durumdan pek haberdar edilmez.

Darwinist sistem, sokaktaki insan›n "türlerin kökeninin Dar-

winizm aç›s›ndan çözümsüz kald›¤›n›" bilmesini tercih et-

mez. Bunun yerine, medya ve ders kitaplar› gibi kanallar ara-

c›l›¤›yla, insanlara evrim masallar› anlat›-

l›r. Bilim dünyas›nda "iflte öylesine hi-

kayeler" (just-so stories) denen bu

masallar, evrim teorisine inanan

pek çok insan›n da baflta gelen

motivasyon kayna¤›d›r.

Bu "iflte öylesine hikaye-

ler"in çok ünlülerinden bi-

rini özetle anlatal›m. He-

men her evrimci kay-

nakta ufak tefek fark-

l›l›klarla rastlayabi-

lece¤iniz bu hika-

ye, insan›n nas›l

olup da "aya¤a

kalkt›¤›" ile il-

gilidir:

117700

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

DDaarrwwiinn,, ""ttüürrlleerriinn kköökkeennii""nnii

eellee aallmmaayyaa ççaall››flflmmaass››nnaa rraa¤¤--

mmeenn,, aaçç››kkllaayyaammaadd››.. TTüürrllee--

rriinn kköökkeennii DDaarrwwiinniizzmm aaçç››--

ss››nnddaann ççöözzüümmssüüzzddüürr..

‹nsanlar›n atalar› olan insan›ms› maymunlar, Afrika'n›n or-

manlar›nda, a¤açlarda yafl›yorlard›. ‹skeletleri e¤ikti, elleri ve

ayaklar› a¤açlar› tutmaya uygundu. Sonra bir zaman Afrika'da

ormanl›k alanlar azald› ve insan›ms›lar savanlara do¤ru göç

ettiler. Savanlarda yüksek otlar›n aras›nda etraf› görebilmek

için dik durmak, yani aya¤a kalkmak gerekiyordu. Böylece

atalar›m›z aya¤a kalkt›lar, dik yürümeye bafllad›lar. Elleri ise

boflta kald›. Bunun sonucunda ellerini kullanmaya bafllad›lar.

Ellerini alet yap›m›nda kulland›kça, zekalar› da geliflti. Böyle-

ce insan oldular.

Bu gibi hikayelere evrimci gazetelerde ve dergilerde s›k-

ça rastlayabilirsiniz. Evrim teorisine inanan ve konu hakk›n-

da bilgisiz ya da yüzeysel bilgiye sahip muhabirler, bu hika-

yeleri okuyucular›na sözde bilimsel birer gerçek gibi anlat-

may› adeta kendilerine görev edinmiflledir. Oysa giderek da-

ha fazla bilim adam› bu hikayelerin hiçbir bilimsel de¤er tafl›-

mad›¤›n› kabul ve ilan etmektedir. Londra'daki ‹ngiliz Do¤a

Tarihi Müzesi'nde uzun y›llar üst düzey paleontolog olarak

çal›flan Dr. Collin Patterson, flöyle yazm›flt›r:

Bir formun bir di¤erine nas›l dönüfltü¤üne dair hikayeler yaz-

mak ve bu dönüflümün aflamalar›n›n do¤al seleksiyon taraf›n-

dan nas›l seçildi¤ine dair nedenler bulmak kolayd›r. Ama bu

hikayeler bilimin bir parças› de¤ildir, çünkü onla-

r› test etmenin hiçbir yöntemi yoktur.118

Evrimci paleontolog T. S. Kemp ise,

1999 bas›m› Fossils and Evolution (Fosiller

ve Evrim) adl› kitab›nda "iflte öylesine hi-

kayeler"in bilimsel de¤ersizli¤ini "kuflla-

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

117711

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

117722

r›n evrimi" konusunda yaz›lm›fl olanlar›n› ele alarak flöyle

aç›klar:

Kufllar›n kökeni hakk›nda bir senaryo, Geç Jurasik dönemin-

de, küçük, hafif iki ayakl› dinozorlar üzerinde, gittikçe daha

arboreal (a¤açlarda yaflamaya yönelik) bir adaptasyonu kay›-

ran bir seleksiyon oldu¤u fleklindedir. A¤açlarda yaflamak, on-

lar›n y›rt›c›lardan kaçma yeteneklerini art›rm›fl ve yeni besin

kaynaklar› bulmalar›n› sa¤lam›flt›r. ‹lave seleksiyon bask›lar›

s›ras›yla s›çramay›, süzülmeyi ve sonuçta daldan dala ve a¤aç-

tan a¤aca güçlü flekilde uçmay› zorlam›flt›r. Bu ara formlar, on-

lar›n yaflad›klar› ekolojik koflullar ve maruz kald›klar› selektif

güçler hakk›ndaki varsay›mlar›n hiçbiri ampirik (bulgusal)

olarak test edilemez. Sonuç fludur ki bu evrimsel senaryo, elefl-

tirel olarak ifade edersek, bir "iflte öylesine hikaye"dir.119

Patterson'›n veya Kemp'in ifade etti¤i husus, yani söz

konusu "iflte öylesine hikayeler"in test edilemeyecekleri ve

dolay›s›yla bilimsel bir de¤er tafl›mad›klar›, meselenin bir yö-

nüdür. ‹kinci ve belki de daha da önemli yönü ise, bu hikaye-

lerin ayn› zamanda gerçekleflmesi imkans›z saçmal›klar olu-

fludur. Yani bu hikayeler bilimsel olmay›fllar›n›n ötesinde, za-

ten mümkün de de¤ildirler.

Bunu aç›klamak için, yine insan›n evrimi konusunda az

önce aktard›¤›m›z "aya¤a kalkan insan›ms›lar" hikayesini ele

alal›m.

Bundan 150 y›l önce Jean Baptiste Lamarck, döneminin

geri kalm›fl bilim düzeyiyle böyle bir hikaye öne sürmüfltür.

Oysa modern genetik göstermifltir ki, yaflam s›ras›nda kaza-

n›lan özellik sonraki nesle aktar›lmaz. Bunun üstteki hikayey-

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

117733

le ilgisi fludur: Hikayede, insan›n sözde atalar›n›n, yaflam s›-

ras›nda kazand›klar› özelliklerle evrimlefltikleri varsay›m›

egemendir. ‹nsanlar›n otlar aras›nda etraf› görebilmek için

aya¤a kalkt›klar› ve elleri boflta oldu¤u için bunlar› kullan-

d›klar› ve böylece zekalar›n›n geliflti¤i iddia edilmektedir. Bu,

tamamen bilim ve ak›ld›fl› bir iddiad›r. Böyle bir olay hiç ya-

flanmam›flt›r. Ayr›ca bir canl›n›n dik durmaya çal›flarak veya

el aletleri kullanarak birtak›m özellikler elde etmesi mümkün

de¤ildir. Elde etti¤ini kabul etsek bile (ki bu bilimsel olarak

imkans›zd›r), bu özellikleri sonraki nesle aktarmas› mümkün

de¤ildir. Dolay›s›yla bir imkans›z gerçekleflse ve bir maymun

kendini zorlayarak iskeletini "diklefltirse" bile, bu özellik son-

raki nesle geçmez ve dolay›s›yla bir "evrim" gerçekleflmez.

Peki nas›l olmaktad›r da bir yüzy›l› aflk›n bir süredir çü-

rümüfl olan Lamarckist mant›klar ha-

la topluma empoze edilmeye çal›-

fl›lmaktad›r?

Evrimciler, bu "iflte öylesine

hikayeler"in, yaflanan as›l biyo-

lojik evrim sürecinin bir özeti ol-

du¤unu söylerler. Onlara göre

"ihtiyaçlar evrim do¤urmaz"; ama

"ihtiyaçlar do¤al seleksiyonu

LLaammaarrcckk''››nn yyaannll››flfl tteezzii bbiilliimmsseell oollaarraakk ççüürrüü--

ttüüllmmüüflflttüürr aannccaakk bbuunnaa rraa¤¤mmeenn hhaallaa kkiittlleelleerriinn

zziihhnniinnee iiflfllleennmmeeyyee ççaall››flfl››llmmaakkttaadd››rr..

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

117744

belirli bir yönde yönlendirir, bu da o yönde sonuç veren mu-

tasyonlar› seçtirir." Yani, "insan›ms›lar aya¤a kalkt›" dedikle-

rinde, asl›nda "insan›ms›lar›n aya¤a kalkmas› avantajl› ola-

cakt›, iflte tam bu dönemde onlara isabet eden bir mutasyon

iskeletlerini diklefltirdi, dikleflenler de do¤al seçilimle seçildi"

demifl olurlar.

Bir baflka deyiflle, "iflte öylesine hikayeler"de, hikayenin

mutasyonla ilgili k›sm›n›n bilimsel aç›klamas› tamamen göz

ard› edilmektedir. Çünkü bu k›s›m ele al›n›p incelendi¤inde,

ortaya bilimsellikten uzak bat›l bir inanç ç›kacakt›r.

Evrimcilerin mutasyonla ilgili "iflte öylesine hikayele-

ri"nde bir canl› neye ihtiyaç duyuyorsa, hangi durum onu da-

ha "avantajl›" hale getiriyorsa, o ihtiyac›n› karfl›layacak, o du-

rumu sa¤layacak bir mutasyonun mutlaka meydana gelece¤i

varsay›lmaktad›r.

Üstelik bugüne kadar genetik bilgiyi gelifltiren tek bir

mutasyon bile gözlemlenmemiflken...

Bu senaryoya inanmak, canl›lara, her ihtiyaç duyduklar›

fleyi sa¤layan sihirli bir de¤ne¤e inanmak gibi bir fleydir. Ba-

t›l inançt›r.

Bu çok önemli gerçe¤i teflhis edenlerden biri, evrim teori-

sine prensipte inanmas›na ra¤men Darwinizm'e fliddetle kar-

fl› ç›kan, Frans›z Bilimler Akademisi'nin eski baflkan› olan ün-

lü Frans›z zoolog Pierre Grassé'dir. Grassé mutasyonlar hak-

k›ndaki garip Darwinist inanc› flöyle tarif etmektedir:

Mutasyonlar›n havyanlar›n ve bitkilerin ihtiyaçlar›n›n karfl›lan-

mas›n› sa¤lad›¤›na inanmak, gerçekten çok zordur. Ama Darwi-

nizm bundan fazlas›n› da ister: Tek bir bitki, tek bir hayvan, bin-

lerce ve binlerce tam olmas› gerekti¤i flekilde faydal› tesadüfle-

re maruz kalmal›d›r. Yani mucizeler s›radan bir kural haline gel-

meli, inan›lmaz derecede düflük olas›l›klara sahip olaylar kolay-

l›kla gerçekleflmelidir. Hayal kurmay› yasaklayan bir kanun

yoktur, ama bilim bu iflin içine dahil edilmemelidir.120

K›sacas› Darwinizm hayal kurmakt›r. Bilimle ilgisi yoktur.

Tüm dünyaya bilimsel gerçekler gibi anlat›lan "iflte öylesine hi-

kayeler"in ise, en ufak bir bilimsel dayana¤› bulunmamaktad›r.

Tüm bu hikayelerin ortak özelli¤i, canl›lar›n belirli bir ih-

tiyac›n›n tan›mlanmas› ve sonra da bu ihtiyac›n mutasyonlar

taraf›ndan karfl›lanm›fl oldu¤unun varsay›lmas›d›r. Söz konu-

su ihtiyaç evrimciler taraf›ndan "evrimsel bask›" olarak nite-

lenir. (Örne¤in savanlar›n yüksek otlar› aras›nda aya¤a kalk-

ma ihtiyac›, "evrimsel bir bask›"d›r.)

"Gerekli mutasyonlar›n kullan›ma haz›r oldu¤unu var-

saymak" ise, sadece Darwinizm'e körü körüne inanmakla

mümkün olabilir. Böylesine körü körüne bir dogmatizme ka-

p›lmayan herkes, "iflte öylesine hikayeler"in bilimle ilgisi ol-

mayan uydurmalar oldu¤unu görecektir.

Nitekim "iflte öylesine hikayeler"in içyüzünü art›k ev-

rimci bilim adamlar› da yüksek sesle ifade etmeye bafllam›fl

durumdalar. Bunun yeni bir örne¤i, New York Times'da yay›n-

lanan tipik bir "iflte öylesine hikaye" üzerine Amerikan Do¤a

Tarihi Müzesi Antropoloji bölümü baflkan› Ian Tattersall'un

yapt›¤› yorum oldu. New York Times'da yay›nlanan haberde,

"‹nsanlar evrim sürecinde neden tüylerini yitirdiler?" diye so-

ruluyor ve buna dair anlat›lan çeflitli avantajl›l›k senaryolar›

aktar›l›yordu. Tattersall ise flöyle diyordu: "Tüy kayb›n›n avan-

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

117755

tajlar›na dair her türden fikir mevcut, ama bunlar›n tümü 'iflte öy-

lesine hikayeler'."121

Ünlü Nature dergisinin bilim editörü ve evrim konusun-

daki pek çok makale ve kitab›n yazar› Henry Gee, bir evrim-

ci olmas›na ra¤men, bir organ›n kökenini onun yararlar›ndan

bahsederek aç›klamaya çal›flman›n ne kadar yanl›fl oldu¤unu

1999 bas›m› kitab›nda flöyle aç›kl›yordu:

... Burunlar›m›z gözlük tafl›mak için yap›lm›flt›r, dolay›s›yla

gözlüklerimiz vard›r. Evet, evrimci biyologlar herhangi bir ya-

p›y› onun mevcut yarar›ndan söz ederek aç›klamaya çal›flt›kla-

r›nda bu mant›¤› kullanm›fl oluyorlar. Oysa söz konusu mev-

cut yarar, bize o yap›n›n nas›l evrildi¤i hatta o yap›n›n evrim-

sel tarihinin onun fleklini ve özelliklerini etkileyip etkilemedi-

¤i konusunda hiçbir fley söylemez.122

Bu aç›klamalar çok önemlidir. Çünkü muhtemelen bun-

dan sonra da baflta bir k›s›m medya olmak üzere evrimci kay-

naklarda "iflte öylesine hikayeler"e rastlayabilirsiniz. Bunlar›n

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

117766

MMuuttaassyyoonn üürrüünnüü oollaann ssaakkaatt eelllleerr..

hiçbir kan›t› olmayan içi bofl masallar oldu¤una dikkat etmek

gerekir. Bu hikayelerin oluflturulmas›nda hep ayn› yöntem iz-

lenir. Önce bir canl›ya ait bir özelli¤in avantajl› yönü veya

yönleri tarif edilir. Sonra bu avantaj›n nas›l evrimleflmifl ola-

bilece¤ine dair bir senaryo uydurulur. Elbette bu flekilde üre-

tilecek evrimci tezlerin pratikte bir s›n›r› yoktur. "Filin hortu-

mu yerden yiyecek toplamada avantaj sa¤lar o halde filin

hortumu yerden yiyecek toplamak için evrimleflmifltir" veya

"zürafan›n boynu yüksekteki dallara ulaflmas›n› mümkün k›-

lar o halde zürafan›n boynu yüksekteki yapraklara uzanmak

için evrimleflmifltir" gibi… Bunlara inanmak, do¤ada canl›la-

r›n her ihtiyac›n› karfl›layan bir "sihirli evrim de¤ne¤i" oldu-

¤una inanmakt›r. Yani hurafeye inanmakt›r.

Bu hurafenin içyüzü ise her geçen gün biraz daha ortaya

ç›kmaktad›r.

Bölüm bafl›ndan bu yana incelediklerimize bakarak di-

yebiliriz ki; "Türlerin Kökeni"nin rastlant›sal bir evrim süreci

oldu¤u iddias›, Darwin'in 19. yüzy›l›n ilkel bilim düzeyi için-

de yapt›¤› yanl›fl ç›kar›mlar›n bir sonucudur. 20. yüzy›l bo-

yunca yap›lan tüm gözlem ve deneyler, do¤ada yeni türler ve

daha üst kategoriler üreten bir mekanizma olmad›¤›n› göster-

mifltir.

Bilim, Darwinist yan›lg›y› y›km›flt›r. Ve türlerin gerçek

kökeninin yarat›l›fl oldu¤u, tüm canl›lar› üstün ilim sahibi

Yüce Allah'›n yaratt›¤› gerçe¤i a盤a ç›km›flt›r.

Haru

n Y

ahya (A

dnan O

kta

r)

117777

117788

aha önce de belirtti¤imiz gibi, Darwin, teorisi-

ni ortaya att›¤› dönemde fosil kay›tlar›nda te-

orisine destek olabilecek ara geçifl formlar›n›n ek-

sikli¤ini görmüfl, ancak bunlar›n gelecekte bulunaca-

¤›n› ummufltu. Darwin'e inanan paleontologlar, bu önemli

eksikli¤i gidermek için hummal› bir aray›fla girifltiler. Bunun

sonuçlar›ndan biri, Kuzey Amerika k›tas›nda ç›kar›lm›fl baz›

fosillerin bir seri oluflturacak flekilde dizilmesi oldu. Darwi-

nistler, görünürde, fosil kay›tlar›ndaki ara geçifl formu eksik-

li¤ine ra¤men sözde istisnai bir baflar› elde ettiklerini zannet-

mifllerdi. Serisi oluflturulan bu canl›, att›.

Bu serinin en önemli parçalar›ndan biri, asl›nda Darwi-

nizm'den daha önce bulunmufltu. Ünlü ‹ngiliz paleontolog

117799

Bir Zamanla r

Darw in i zm

118800

Sir Richard Owen 1841 y›l›nda, küçük bir memeli-

ye ait bir fosil bulmufl ve buna, Afrika'da yaflamakta

olan Hyrax isimli canl›ya olan benzerli¤inden esinlenerek,

Hyracotherium ad›n› vermiflti. Hyrax, tilki benzeri küçük bir

canl›yd› ve iskeleti, Owen'›n fosiliyle kafatas› ve kuyruk haricinde

neredeyse t›pat›p ayn›yd›.

Darwinizm'e inanan paleontologlar ise, di¤er tüm fosillerde

oldu¤u gibi, Hyracotherium'u da evrimci bir gözle de¤erlendirme-

ye bafllad›lar. Rus paleontolog Vladimir Kovalevsky, 1874 y›l›nda,

Hyracotherium ile atlar aras›nda bir ba¤lant› kurmaya çal›flt›. 1879

y›l›nda ise dönemin ünlü evrimcileri aras›nda iki isim, bu giriflimi

daha da ileri götürerek, Darwinistlerin uzun y›llar gündemde tu-

SSöözzddee aatt sseerriillee--

rriinniinn bbaaflflllaanngg››cc››nnaa

yyeerrlleeflflttiirriilleenn HHyyrraaccootthheerriiuumm,,

bbiirr aannttii--DDaarrwwiinniisstt oollaann RRiicchhaarrdd OOwweenn ttaarraaff››nn--

ddaann ttaann››mmllaannmm››flfltt››.. AAnnccaakk ssoonnrraakkii ppaalleeoonnttoolloogg--

llaarr,, bbuu ccaannll››yy›› eevvrriimmllee iilliiflflkkiilleennddiirrmmeeyyee ççaall››flfltt››llaarr..

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

118811

tacaklar› at serisini oluflturdular. Amerikal› fosil

araflt›rmac›s› Othniel Charles Marsh ile Thomas Hux-

ley (Darwin'in buldogu olarak da tan›n›r), baz› toynakl› fo-

silleri, arka ve ön ayaklar›ndaki

t›rnak say›lar›na ve difl yap›lar›na

göre dizerek bir flema oluflturdular.

Owen'›n Hyracotherium'u bu s›rada

evrim ça¤r›flt›racak flekilde yeniden

isimlendirilmifl ve 'fiafak At›' anlam›-

na gelen Eohippus ad›n› alm›flt›. ‹d-

dialar›n› flemalar›yla birlikte,

American Journal of Science isim-

li dergide yay›nlayan ikili, bir

AAtt sseerriilleerriinniinn iillkk kkuurrgguullaayy››cc››ss››,, ""DDaarrwwiinn''iinn

bbuullddoogguu"" oollaarraakk bbiilliinneenn HHuuxxlleeyy iiddii..

Bir Zamanla r

Darw in i zm

yüzy›l boyunca müze ve ders

kitaplar›nda Eohippus'tan günü-

müz atlar›na do¤ru s›ralanan -söz-

de evrimin kan›t› olarak gösterilecek-

serinin temellerini atm›fllard›.123 Bu seri-

nin aflamalar› olarak gösterilen önemli ka-

tegoriler Eohippus, Orohippus, Miohippus, Hip-

parion ve nihayet günümüz at›, Equus'tu.

Bu seri, sonraki yüzy›l boyunca at›n

sözde evrimine kan›t olarak gösterildi. T›r-

nak say›s›ndaki düflüfl, ebatta küçükten bü-

yü¤e do¤ru düzenli art›fl, evrimcileri ikna et-

meye yetmiflti. Evrimciler baflka canl›lar›n da

böyle fosil serilerini oluflturabileceklerini

umdular. Bu durum birkaç on y›l devam

etti, ancak umduklar› gibi sonuç ç›kmad›.

Baflka canl›lar›n atta oldu¤u gibi (görü-

nürde) serilerini oluflturamad›lar.

Dahas› at serisi de kendi içinde çe-

liflkiler oluflturmaya bafllad›. Yap›lan ka-

z›larda rastlanan ve at serisine oturtul-

maya çal›fl›lan yeni fosiller sorun oldu.

118822

MMeerryycchhiippppuuss

MMiioohhiippppuuss

MMeessoohhiippppuuss

EEoohhiippppuuss

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

118833

Çünkü fosillerin yeri, yafl›, t›rnak say›s› gibi özel-

likler birbirleriyle çeliflkili bir durum oluflturarak seriyi

bozmaya bafll›yordu. At serisi bu yeni bulgular karfl›s›nda

tutars›z ve anlams›z bir fosil y›¤›n›na dönüfltü.

BBC televizyonu eski bilim editörü Gordon Rattray Taylor,

bu durumu flöyle ifade eder:

"Belki de Darwinizm'in en ciddi zay›fl›¤›, paleontologlar›n, organiz-

malar›n ikna edici filogenezlerini veya dizilerini büyük evrimsel

de¤iflimleri ortaya koyacak flekilde göstermedeki baflar›s›zl›klar›-

d›r… At genellikle oluflturulmufl tek örnek olarak an›l›r. Ancak ger-

çekte Eohippus'tan Equus'a olan çizgi çok düzensizdir. Ebatlarda sü-

rekli bir art›fl iddias›ndad›r ancak gerçek fludur ki baz› varyantlar

Eohippus'tan daha küçüktür, daha büyük de¤il. Farkl› kaynaklardan

örnekler görünürde ikna edici bir dizi oluflturacak flekilde bir araya

getirilebilir ancak bunlar›n zaman içinde bu flekilde gerçekten s›ra-

land›¤›na dair hiçbir kan›t yoktur". 124

‹‹llkk bbaakk››flflttaa iinnaanndd››rr››cc›› ggiibbii dduurraann aatt sseerriissii flfleemmaallaarr››,, aassll››nnddaa ggeerrççee¤¤iinn ççaarrpp››tt››llmmaass››yyllaa oolluuflflttuurruullmmuuflfl zzoo--

rraakkii ss››rraallaammaallaarrdd››.. BBuulluunnaann hheerr yyeennii ffoossiill,, bbuu hhaayyaallii flfleemmaallaarr››nn ggeeççeerrssiizzllii¤¤iinnii oorrttaayyaa kkooyydduu..

PPlliioopphhiippppuuss

Bir Zamanla r

Darw in i zm

118844

Taylor at serilerinin bir kan›ta dayanmad›¤›n›

aç›kça itiraf etmektedir. Bunu aç›kça ifade eden araflt›r-

mac›lardan biri de Heribert Nilsson'dur. Nilsson bu serinin

"oldukça yapay" oldu¤unu yazm›flt›r:

Atlar›n soy a¤ac› sadece ders kitaplar›nda güzel ve süreklidir. Ger-

çekte bunu oluflturan üç parçan›n sadece sonuncusunun atlar› kap-

sad›¤› söylenebilir. ‹lk parçan›n formlar› ancak günümüz damanla-

r›n›n (kaya porsu¤u benzeri bir canl›) at oldu¤u kadar küçük atlar-

d›r. Atlar›n konstrüksiyonu oldukça yapayd›r çünkü denk olmayan

parçalardan meydana getirilmifltir ve bu yüzden sürekli bir geçifl

serisi oluflturamaz.125

At›n kademeli bir evrimle ortaya ç›kt›¤› tezinin geçersizli¤ini

art›k birçok evrimci kabul etmektedir. Kas›m 1980'de Chicago Do-

¤a Tarihi Müzesi'nde 150 evrimcinin kat›ld›¤›, dört gün süren ve

kademeli evrim teorisinin sorunlar›n›n ele al›nd›¤› bir toplant› ya-

p›ld›. Toplant›da söz alan evrimci Boyce Rensberger, at›n evrimi

senaryosunun fosil kay›tlar›nda hiçbir dayana¤› olmad›¤›n› ve

at›n kademeli evrimleflmesi gibi bir sürecin hiç yaflanmad›¤›n›

flöyle anlatm›flt›r:

Yaklafl›k 50 milyon y›l önce yaflam›fl dört t›rnakl›, tilki büyüklü¤ün-

deki canl›lardan bugünün daha büyük tek t›rnakl› at›na bir dizi ka-

demeli de¤iflim oldu¤unu öne süren ünlü at›n evrimi örne¤inin ge-

çersiz oldu¤u uzun zamand›r bilinmektedir. Kademeli de¤iflim ye-

rine, her türün fosilleri bütünüyle farkl› olarak ortaya ç›kmakta,

de¤iflmeden kalmakta, sonra da soyu tükenmektedir. Ara form-

lar bilinmemektedir.126

Taylor, Nilsson ve Rensberger'in sözlerinden de

anlafl›laca¤› gibi at›n sözde evrimine dayanak

gösterilen bu seri bilimsel kan›ttan yoksun, tutars›zl›klarla dolu

örneklerden ibarettir. Peki ama at serisi kan›ta dayanm›yorsa neye

dayanmaktad›r? Bunun cevab› aç›kt›r. Darwinizm'in di¤er tüm se-

naryolar›nda oldu¤u gibi, at›n evrimi senaryosu da hayalgücüne

dayand›r›lm›fl, evrimciler bulduklar› baz› fosilleri kendi önyarg›-

lar›na uygun flekilde dizerek, topluma bunlar›n sözde birbirinden

evrimleflen canl›lar oldu¤u izlenimini vermifllerdir.

At serisinin mimar› denebilecek kifli olan Marsh'›n, bu izleni-

mi oluflturmadaki rolü tart›fl›lmazd›r. Marsh'›n "tekni¤i" neredey-

se yüzy›l sonra evrimci Robert Milner'›n flu kelimelerinde ortaya

ç›kmaktad›r: "...Marsh, fosillerini günümüz at türüne ulaflacak fle-

kilde 's›ralad›'. Bunu yaparken kendinden memnun bir flekilde

çok say›da tutars›zl›¤› ve ayk›r› kan›t› göz ard› etti."127

K›sacas› Marsh kendi zihninde bir senaryo

118855

BBiirr mmüüzzeeddee bbuulluunnaann bbuu aatt sseerriissii ddii¤¤eerrlleerrii ggiibbii ddee¤¤iiflfliikk ddeevviirrlleerrddee ddee¤¤iiflfliikk ccoo¤¤rraaffyyaallaarrddaa yyaaflflaa--

mm››flfl ççeeflfliittllii hhaayyvvaannllaarr››nn ttaarraaffll›› bbiirr bbaakk››flfl aaçç››ss››yyllaa,, kkeeyyffii oollaarraakk bbiirrbbiirrii aarrdd››nnaa ddiizziillmmeessiiyyllee oolluuflfl--

ttuurruulluurr.. AAtt››nn eevvrriimmii sseennaarryyoossuunnuunn ffoossiill kkaayy››ttllaarr››nnddaa hhiiççbbiirr ddaayyaannaa¤¤›› yyookkttuurr..

oluflturmufl ve sonra, sanki bir alet çantas›ndaki tor-

navidalar› boylar›na göre dizermiflçesine, fosilleri bu senar-

yoya göre dizmiflti. Oysa beklenenin aksine, yeni fosiller,

Marsh'›n senaryosunu karmafl›k bir hale soktu. Ekolog Garret Har-

din'in ifadesiyle:

"Bir zamanlar atlar›n mevcut fosillerinin küçükten büyü¤e uzanan,

do¤rusal bir evrim çizgisi izlenimi oluflturdu¤u bir dönem vard›…

Daha fazla fosil ortaya ç›kar›ld›kça ... do¤rusal bir çizgide evrimin

olmad›¤› aç›kça ortaya ç›kt›"128

Fosiller bir türlü Darwin'in öngördü¤ü kademeli geliflimi

gösterecek flekilde düzenlenemedi. Evrimci Francis Hitching bu

durumu flöyle belirtir:

"Bütün muhtemel fosiller dahil edilse bile, atlar›n büyüklü¤ünde

genustan genusa, herhangi geçifl formu olmaks›z›n, büyük s›çrama-

lar oldu¤u görülmektedir" 129

Günümüzde at serisi evrimciler aç›s›ndan tamamen umutsuz

denebilecek bir durumdad›r. Çünkü at›n sözde evrimsel atalar›n›n

ayn› dönemde, hatta yanyana yaflad›¤› ortaya ç›km›fl, böylece

do¤rusal ata-soy iliflkisiyle aç›klanmas› mümkün olmayan bir du-

rum söz konusu olmufltur. Ayr›ca atlar›n difl ve kemik yap›lar›nda

bu seriyi geçersiz k›lan birçok özellik belirlenmifltir. Tüm bunlar›n

ortaya koydu¤u aç›k bir gerçek vard›r. At serisine oturtulan canl›-

lar aras›nda evrimsel bir iliflki bulunmamaktad›r. Bu türler de, di-

¤er tüm canl›larda oldu¤u gibi, fosil tabakalar›ndan aniden or-

taya ç›kmaktad›r. Nitekim evrimciler de tüm çabalar›na

ra¤men bu türler aras›nda geçiflsel özellikler göstere-

memifllerdir. Kesin olan gerçek, at serisinin bir

hurafeden ibaret oldu¤udur. fiimdi Darwi-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

118866

nistlerin bir dönem ›srarla öne sürdükleri at seri-

siyle ilgili tutars›zl›klara daha yak›ndan bir göz atal›m.

A t S e r i l e r i n d e k i T u t a r s › z l › k l a r

v e E v r i m c i l e r i n ‹ t i r a f l a r ›Evrimcilerin müze ve ders kitaplar›nda yans›t›lan tablonun

aksine, at serisi birçok kriter aç›s›ndan tutars›zd›r. Öncelikle ev-

rimciler, serinin bafllang›c› oldu¤u ileri sürülen Eohippus (veya di-

¤er ad›yla Hyracotherium)'un, toynakl›lar›n sözde atas› kandilart-

larla (condylarth) aras›nda hiçbir ba¤lant› kuramamaktad›rlar.130

Daha sonra at serileri içindeki tutars›zl›klar gelir. Bu seriye

dahil edilen canl›lar›n baz›lar›n›n, birarada yaflad›¤› ortaya ç›k-

m›flt›r. Bununla ilgili çarp›c› bir haber, National Geographic dergisi-

nin Ocak 1981 say›s›nda yay›nlanm›flt›.

Habere göre araflt›rmac›lar, ABD'nin Nebraska eyaletinde, bir

volkan patlamas› sonucu aniden lav alt›nda kalm›fl ve iskeletleri

günümüze kadar korunmufl binlerce canl›n›n fosillerini ele geçir-

mifllerdi. Fosillerin yafl› 10 milyon y›ld›. National Geographic'te ya-

y›nlanan bu haber, at›n evrimi senaryolar›yla ilgili çarp›c› bir bel-

ge oluflturuyordu. Çünkü resimleri yay›nlanan bu canl›lar aras›n-

da üç t›rnakl› ve tek t›rnakl› atlar›n birarada bulundu¤u görülü-

yordu.131 Bu bulgu at serisindeki fosillerin birbirlerinden evrim-

leflti¤i iddias›n›n çarp›kl›¤›n› ortaya ç›kar›yordu. Ayn› dönem-

de ve ayn› co¤rafyada yaflam›fl bu canl›lar hem evrim ka-

n›t› olabilecek hiçbir geçifl göstermiyor, hem de ev-

rimsel ata-torun gibi gösterilen canl›lar›n ger-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

118877

çekte ayn› dönemde yaflad›¤›n› ortaya koyuyordu.

Bu keflif, evrimcilerin y›llarca ders kitaplar›nda ve mü-

zelerde propagandas›n› yapt›klar› at serisinin tamamen ha-

yalgücü ve önyarg›lara göre oluflturuldu¤unun yeni bir göster-

gesiydi.

Darwinizm ad›na daha da büyük bir tutars›zl›k, Mesohippus

ve sözde atas› aras›nda da mevcuttur. 1999 y›l›nda yay›nlad›¤›

Icons of Evolution (Evrimin ‹konlar›) isimli kitab›yla Darwinizm'e

getirdi¤i elefltirilerle tan›nan Jonathan Wells, Miohippus'un fosil

kay›tlar›nda gerçekte Mesohippus'tan önce ortaya ç›kt›¤› halde on-

dan sonra da türünü devam ettirdi¤ini yazar.132

‹lginç bir flekilde, bizzat O. C. Marsh'›n kendisi, o dönemde

Güneybat› Amerika'da yaflayan üç t›rnakl› atlar›n varl›¤›ndan söz

etmifl ve bunlar›n bu aç›dan soyu tükenmifl Protohippus'a benze-

diklerini yazm›flt›r.133

At serisinin çarp›kl›klar›, sözde evrimsel ata ile soyu olarak

gösterilen türün, ayn› zamanda ve co¤rafyada bulunmas›yla s›n›r-

l› de¤ildir. Dünya üzerinde atlar›n evrimsel bir süreçte ortaya ç›k-

t›¤›n› tek bafl›na gösterebilecek tek bir bölge bulunmamaktad›r.

Fosil parçalar› çeflitli k›talardan evrimci önyarg›lara uygun flekilde

bir araya getirilmifl, bunlar daha sonra evrimci iddialar› destekle-

mede kullan›lm›flt›r. Oysa bu, objektif bilimle ba¤daflan bir tutum

de¤ildir.

Evrimciler at serisini olufltururken t›rnak say›s› ve ebat›n

yan›s›ra difl yap›s›na da dayanm›fl, ama bu argüman aleyhle-

rine dönmüfltür: At serisindeki s›ralamada, atlar›n sözde

evrimsel atalar›n›n, çal›larla beslenmeden otla bes-

lenmeye geçti¤i, difllerinin de bu de¤iflime

Bir Zamanla r

Darw in i zm

118888

uygun flekilde evrimleflti¤i iddia edilmifltir. Oysa

evrimci paleontolog Bruce MacFadden'in 6 at türüne

ait, 5 milyon y›ll›k difller üzerinde yapt›¤› çal›flmalar, at se-

risindeki canl›lar›n difllerinde do¤rusal bir de¤iflim olmad›¤›n›

göstermifltir.134

Di¤er yandan atlar›n kaburga ve bel omurlar›nda bulunan

kemiklerinin say›s›nda iniflli ç›k›fll› bir durum, yani tam bir "ev-

rimsizlik" görülür. Örne¤in sözde evrimsel at serilerinde, kaburga

kemikleri önce 15'ten 19'a yükselmekte daha sonra 18'e inmekte-

dir. Bel omurlar› da sözde atalarda önce 6'dan 8'e ç›kmakta, sonra

yine 6'ya düflmektedir. Günümüz atlar›n›n kaburga kemiklerinde

de farkl›l›klar›n bulundu¤u bilinmektedir. Ancak gerek günümüz

atlar›nda gerek sözde evrimsel atalar›nda görülen bu durumun

evrimsel bir sürece oturtulmas› imkans›zd›r. Çünkü söz konusu

yap›lar canl›n›n hareketlerini, hatta yaflam›n› etkileyebilecek kritik

yap›lard›r. Mant›ksal aç›dan, böyle hayati yap›lar›n rastlant›sal

aflamalarla art›p azald›¤› bir süreci yaflayan bir türün, soyunu sür-

düremeyece¤i aç›kt›r.

At serisiyle ilgili son bir tutars›zl›k, boyutta küçükten büyü-

¤e do¤ru görülen art›fl›n evrimsel bir kazan›m olarak yorumlan-

mas›d›r. Günümüz atlar›n›n boyutlar›na genel olarak göz at›ld›-

¤›nda bu evrimci yorumun anlams›zl›¤› kolayl›kla anlafl›l›r. Günü-

müz atlar›n›n en büyü¤ü Clydesdale, en küçü¤ü Fallabella'd›r.

Fallabella'n›n yerden yüksekli¤i sadece 43 santimetre kadar-

d›r.135

Günümüzde yaflayan atlar›n boyutlar› aras›nda

böyle büyük farkl›l›klar bulunmas›na karfl›n, ev-

rimcilerin geçmiflteki at cinslerini salt bo-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

118899

Bir Zamanla r

Darw in i zm

yutlar›na göre evrimsel s›rala-

maya dizmeye kalkmalar› elbette saçma-

d›r.

K›sacas› at serisinin önyarg›ya dayal› bir evrim masa-

l› oldu¤u tamamen ortaya ç›km›flt›r. Bunu aç›kça ortaya koy-

mak ise Darwinizm'in çöküflünün sessiz tan›klar›na, yani ev-

rimci paleontologlara düfltü. Onlar, evrim teorisinin ge-

rektirdi¤i ara formlar›n fosil tabakalar›nda var olmad›¤›-

n› Darwin zaman›ndan bu yana biliyorlard›. Ernst Mayr,

2001 y›l›nda, "paleontologlar› belki de hiçbir fley fosil kay›tlar›nda-

ki boflluklar kadar etkilememifltir" derken,136 paleontologlar ara-

s›nda Darwin'in öngördü¤ü say›s›z ara formundan çoktan

umut kesildi¤ini ifade ediyordu. Belki de bu yüzden at serisi

di¤er evrimciler taraf›ndan heyecanla savunuldu¤u halde pa-

leontologlar bu serinin geçersizli¤ini on y›llarca önce konufl-

maya bafllad›lar. Örne¤in David Raup'un 1979'daki flu sözleri

at serisinin tamamen anlams›z ve geçersiz oldu¤unu gösteri-

yordu:

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

Evrim kayd› hala flafl›rt›c› bir flekilde boflluklar› izleyen

s›çramalarla doludur ve ilginç bir flekilde, flu anda Darwin'in

zaman›nda oldu¤undan daha az say›da geçifl formu örneklerine

sahibiz. fiunu demek istiyorum ki, fosil kay›tlar›nda Darwinci de-

¤iflimin klasik örnekleri, örne¤in at›n Kuzey Amerika'daki evrimi,

elimizdeki bilgiler artt›kça de¤ifltirilmek veya çöpe at›lmak zorun-

da kalm›flt›r. Elimizde nispeten az veri oldu¤u dönemlerde güzel

bir geliflme gibi görünen fley art›k çok daha kompleks ve çok daha

az yavafl-geliflimseldir. Yani Darwin'in problemi hafiflememifltir.137

Dünyan›n en ünlü müzelerinden biri olan Amerikan Do¤a

Tarihi Müzesi'nden evrimci paleontolog Dr. Niles Eldredge, bizzat

kendi müzesinde sergilenmekte olan at serileriyle ilgili evrimci id-

dialar›n sadece hayalgücüne dayand›¤›n› yaklafl›k 20 y›l önce ka-

bul etmiflti. Eldredge, bu spekülatif serinin, ders kitaplar›na girecek

flekilde bilimsel bir gerçek olarak gösterilmesini de elefltirmiflti:

‹tiraf ediyorum ki ders kitaplar›na rahats›z edici miktarda fazla fley

sanki gerçekmifl gibi girdi. Mesela bunun en ünlü örne¤i, 50 y›l ön-

ce haz›rlanm›fl olan ve hala alt katta sergilenmekte olan at›n evrimi

sergisidir. Bu, say›s›z ders kitab›nda tart›flmas›z gerçek gibi gösteril-

mifltir. Ben flimdi bunu esef verici buluyorum çünkü, bu tür hikaye-

leri ortaya atan insanlar›n, bunlar›n [fosillerin] bir bölümünün spe-

külatif do¤as›ndan, bizzat kendilerinin haberdar oldu¤unu düflü-

nüyorum.138

Tüm bu uzmanlar›n sözleri at serisiyle ilgili iddialar›n çürük-

lü¤ünü aç›kça ortaya koymaktad›r. Oysa günümüzde bile at se-

risi hala dünyan›n dört bir yan›nda müzelerde insanlara gös-

terilmekte ve kendilerine at›n evrimle ortaya ç›km›fl bir

tür oldu¤u masal› anlat›lmaktad›r. Ancak ne il-

ginçtir ki, bilimi halka tan›tmak ve sevdir-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

119922

mek amac›yla oluflturulan bu binalarda sergilenen fley,

gerçekte bilim tarihinin en büyük yan›lg›lar›ndan biridir. Bu

insanlar›n bakt›klar› fley asl›nda on y›llarca önce y›k›lm›fl bir

Darwinizm hurafesinin sembolünden baflka birfley de¤ildir.

A t › n B a c a k l a r › y l a ‹ l g i l i K ö r e l m e

‹ d d i a l a r › v e G e r ç e k l e rAt›n t›rnaklar›n›n zamanla azald›¤›n› iddia eden evrimciler,

günümüz at›n›n bacaklar›nda görülen k›ym›k kemiklerini bu iddi-

alar›na dayanak olarak göstermektedirler. Buna göre sözde evrim-

sel süreçte üç adet olan t›rnak, çekilerek günümüz at›n›n baca¤›n-

daki k›ym›k kemiklerini oluflturmufllard›r. Oysa k›ym›k kemikleri,

evrimcilerin iddia etti¤i gibi körelmifl bir organ de¤ildir. K›ym›k

kemiklerinin bacak kemi¤ini sa¤lamlaflt›rarak h›zl› koflu s›ras›nda

artan bas›nc› azaltmada rol oynad›¤› bilinmektedir. Ayr›ca çeflitli

kaslar buraya tutunmaktad›r. Di¤er yandan, at yürürken a¤›rl›¤›-

n› karfl›layan, hayati önemdeki elastik bir kuflak fleklindeki anato-

mik ba¤› koruyan, bir oluk oluflturmaktad›r.139

Atlar›n baca¤› mükemmel bir yarat›l›fl delilidir. Frans›z Bilim-

ler Akademisi Eski Baflkan› Pierre-Paul Grassé, at toyna¤›ndaki

üstün özellikleri biraz teknik bir dille anlatt›ktan sonra, bunun

rastlant›sal bir süreçte sa¤lanamayacak bir süreklilik gösterdi¤ini

belirtmifltir. Buna göre at›n baca¤›ndaki eklemlerin oluflumunda,

bas›nç azalt›c› yast›klarda, hareketi kolaylaflt›ran ya¤larda, ana-

tomik ba¤larda ve kemiklerin yap›s›nda üstün bir yap› göze

çarpmaktad›r:

[At toyna¤›], üçüncü parmak kemi¤ini koruyacak fle-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

119933

kilde baca¤a tutturulmufl vaziyette bulunur ve kimi za-

man a¤›rl›¤› bir tonu geçen bas›nçlar› kauçuk ya da yaya sa-

hip olmaks›z›n azaltabilir. Bu sadece tesadüfle ortaya ç›km›fl ola-

maz: toynak yak›ndan incelendi¤inde birçok organik yenilik ve

uyumu birarada bar›nd›rd›¤› görülür. Boynuzumsu maddeden ya-

p›lm›fl olan yüzey, yani dik keratofil lamina, keratojen tabakan›n

podofil laminas›yla birleflir. Kemiklerin s›ral› uzunluklar›, bunlar›n

eklem oluflturacak flekilde biraraya getirilifli, eklemsel yüzeylerin

k›vr›m ve flekilleri, kemiklerin yap›lar› (kemikli tabakalar›n yöneli-

mi ve ayarlanmas›); anatomik ba¤lar›n, muhafazal› ve kaygan ten-

donlar›n, tampon yast›klar›n, sandal kemi¤inin, ya¤lay›c› serom s›-

v›s›na sahip sinoviyal zarlar›n varl›¤›… Bunlar›n tümünün infla-

s›nda, özde kaotik ve eksik olan rastgele olaylar›n üretip muha-

faza edemeyece¤i bir süreklilik görülür. Bu tan›mda, uyumlar›n

çok daha etkileyici oldu¤u genel yap›n›n detaylar›na da girmiyo-

rum; bunlar tek toynakl› bacaklardaki h›zl› hareketin mekani¤inde

ortaya ç›kacak problemlere çözümler sa¤lar.140

Grassé'nin bu ifadeleri at›n baca¤›n›n ne kadar mükemmel

bir yap›ya sahip oldu¤unu aç›kça ortaya koymaktad›r. Ancak at›n

bacak yap›s› hakk›nda bilinenler, Grassé'nin dönemindekilerle s›-

n›rl› de¤ildir. Yak›n dönemde at›n baca¤› üzerinde yap›lan çal›fl-

malardan biri özellikle dikkat çekicidir.

Florida Üniversitesi'nden araflt›rmac›lar, 2002 y›l›nda gerçek-

lefltirdikleri bir çal›flmada, atlar›n baca¤›ndaki bir kemikte (üçün-

cü metakarp kemi¤i) son derece özel bir yap› oldu¤unu keflfet-

mifllerdir. Buna göre, yaklafl›k 25 cm. boyundaki kemik üzerin-

de yer alan ve kan damarlar›n›n geçiflini sa¤layan, fasulye

büyüklü¤ünde bir delik, bas›nc› özel olarak uzaklafl-

t›racak flekilde ayarlanm›flt›r. Laboratuvar

Bir Zamanla r

Darw in i zm

119944

t e s t l e r i n d e

yapay yollardan

defalarca kemi¤i

k›rma girifliminde

bulunan bilim adam-

lar›, tek bir deneme-

de dahi kemi¤in

–normalde olmas›

gerekti¤i gibi- delik-

ten k›r›lmad›¤›n› gördü-

ler. Delik civar›nda kemik öyle bir ayar-

lamaya sahipti ki, bas›nc› genifl bir yü-

zeye da¤›t›yor, at›n baca¤›n›n bu nokta-

dan k›r›lmas›n› engelliyordu. Bu yap› o

kadar be¤eni toplad› ki bir uçak mühen-

disi olan Doç. Dr. Andrew Rapoff, bunu

uçak gövdelerinde kablo geçifllerinin sa¤lan-

d›¤› deliklerde taklit edebilmek amac›yla NA-

SA'dan finansman sa¤lad› ve bu yönde çal›flma-

lara bafllad›.141

Görüldü¤ü gibi at›n baca¤›nda, dünyan›n

en ileri teknolojilerine sahip mühendislerin nor-

malde ak›llar›na gelmeyen, uçak sanayinde taklit

edilebilecek nitelikte özellikler vard›r. Grassé'nin

de belirtti¤i gibi böyle özel yap›lar›n rastlant›ya

dayal› bir aç›klamas› mümkün de¤ildir. Aç›k

olan gerçek, at›n baca¤›nda tesadüflerle

meydana gelemeyecek üstün özellikle-

119955

rin görüldü¤ü, yani at›n tüm özellikleriyle Yüce

Allah'›n yaratt›¤› üstün bir yarat›l›fl harikas› oldu¤udur.

Sonuçta, 20. yüzy›l boyunca pek çok evrimci kaynakta çok

önemli bir delil gibi gösterilen "at serileri" bugün çökmüfl du-

rumdad›r. Atlar, hiçbir "evrim" sergilemedikleri gibi, sahip olduk-

lar› kompleks anatomileriyle, yarat›l›fl gerçe¤inin önemli bir örne-

¤ini oluflturmaktad›rlar.

Darwinizm'in "at›n evrimi" masal› da, di¤erleri gibi, çürü-

müfltür.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

119966

AAttllaarr kkeennddii iiççlleerriinnddee ggeenniiflfl bbiirr vvaarryyaassyyoonn kkaappaassiitteessiinnee ssaahhiippttiirrlleerr vvee nniitteekkiimm bbuuggüünn yyaapp››

vvee bbooyyuutt aaçç››ss››nnddaann ssoonn ddeerreeccee ffaarrkkll›› aatt cciinnsslleerrii yyaaflflaammaakkttaadd››rr.. AAtt sseerriilleerrii oolluuflflttuurraann eevvrriimm--

cciilleerriinn yyaann››llgg››ss››,, bbuu ffaarrkkll›› cciinnsslleerriinn ffoossiilllleerriinnii eevvrriimmsseell bbiirr ss››rraallaammaa ggiibbii ggöösstteerrmmeeyyee ççaall››flfl--

mmaakk oollmmuuflflttuurr..

BBaatt›› ‹‹sskkooçç aaddaallaarr››nnddaa yyeettiiflfleenn

ddaa¤¤ll››kk bbööllggee ppoonniilleerrii..

SShheettllaanndd ppoonniilleerrii,,

‹‹nnggiilliizz ››rrkk››nnaa aaiitt eenn

kküüççüükk aattllaarrdd››rr..

119977

MMoo¤¤oolliissttaann kköökkeennllii

vvaahhflflii AAssyyaa aattllaarr››

AAvvuussttrraallyyaa kköökkeennllii

TTiimmoorr ppoonniissii

BBaatt›› BBrriittaannyyaa''ddaa

yyeettiiflfleenn BBrreettoonn

cciinnssii ddaa¤¤ aatt››.. NNoorrmmaannddiiyyaa bbööllggeessii

kköökkeennllii PPeerrcchheerroonn aattllaarr››

DDoo¤¤uu FFrraannssaa''ddaa yyaaflflaayyaann

AArrddeennnnaaiisslleerriinn bbiirr ttüürrüü..

iston betularia, belki de tüm havyvanlar aleminin

en ünlü türlerinden biridir. Geometridae ailesine

ba¤l› olan bu kelebek türü, ününü, Darwin'den

bu yana evrim teorisinin en önde gelen sözde

"gözlemlenmifl örne¤i" olmas›na borçludur.

Biston betularia'n›n bilinen iki ayr› varyant› vard›r. Yayg›n

olan aç›k renkli varyant, yani Biston betularia f. typica, kremsi

bir renktedir ve üzerinde koyu renkli küçük lekeler bar›nd›-

r›r. Bu koyu renkli lekeler nedeniyle de kelebek, halk aras›n-

da "biberli kelebek" (peppered moth) olarak bilinir. 19. yüzy›-

l›n ortalar›nda ise, kelebe¤in ikinci varyant› gözlemcilerin

dikkatini çekmeye bafllar. Bu varyant tümüyle koyu renklidir

ve bu siyaha yak›n rengi nedeniyle de Biston betularia carbona-

119988

119999

ria olarak adland›r›lm›flt›r. Carbonaria, koyu rengi

ifade etmektedir. Ayn› form, "koyu renkli" anlam›na ge-

len "melanik" kelimesiyle de ifade edilir.

19. yüzy›l ‹ngilteresi'nde söz konusu koyu form giderek yay-

g›nlafl›r. Bu yayg›nlaflmaya "melanizm" ad› verilir. Ve buna dayana-

rak da, Darwinistler, en az yüzy›l boyunca büyük bir ›srarla kulla-

nacaklar› bir hikaye yazarlar. Bu hikaye sözde tüm zamanlar›n en

ünlü "evrim kan›t›" olarak kayda geçer. Biyoloji kitaplar›n›n hemen

hepsinde, ansiklopedik kaynaklarda, Darwinizm'le ilgili medya

yay›nlar›nda, müzelerde, belgesel filmlerde hep bu hikaye anlat›l›r.

Hikayenin özeti fludur: ‹ngiltere'de endüstri devriminin bafl-

lad›¤› s›ralarda, Manchester ve di¤er endüstri a¤›rl›kl› bölgelerde-

ki a¤açlar›n kabuklar› aç›k renklidir. Bu nedenle bu a¤açlar›n

üzerlerine konan koyu renkli (melanic) güve kelebekleri, bunlarla

beslenen kufllar taraf›ndan kolayca fark edilirler ve dolay›s›yla ya-

flama imkanlar› çok azd›r. Fakat elli y›l sonra endüstri kirlili¤inin

sonucunda a¤açlar›n üzerindeki aç›k renkli likenlerin (bir tür yo-

sun) ölmesiyle ve bir taraftan da a¤aç gövdelerinin islenmesiyle

birlikte kabuklar koyulafl›r. Bu kez de aç›k renkli güveler kufllar ta-

raf›ndan s›k olarak avlanmaya bafllarlar. Sonuçta aç›k renkli kele-

bekler say›ca azal›rken, koyu renkli melanik formlar a¤açlar üze-

rinde fark edilip yem olmad›klar› için ço¤al›rlar.

Evrimciler ise, bu sürecin teorilerinin büyük bir delili oldu¤u,

aç›k renkli kelebeklerin zamanla koyu renkli kelebeklere dönüflüp

evrimlefltikleri gibi bir göz boyamaya baflvururlar. Darwinist

kaynaklarda anlat›lan klasik hikayeye göre bu bir "ifl bafl›n-

daki evrim" (evolution in action) durumudur.

Oysa bu klasik Darwinist hikaye de, di¤erle-

ri gibi, günümüzde çürümüfl durumdad›r.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

220000

Bunu görmek için, hikaye-

nin geliflimine bakmak gerekir.

K e t t l e w e l l ' i n " Y a p › fl t › r m a "

K e l e b e k l e r iBiberli kelebeklerin koyu renkli (melanik)

formunun ‹ngiltere'deki Sanayi Devrimi nede-

niyle ortaya ç›kt›¤› ve ço¤ald›¤› tezi, henüz

Darwin hayatta iken dile getirilmeye bafllan-

m›flt›. Hikaye 20. yüzy›l›n ilk yar›s›nda da sade-

ce bir yorum olarak gündemde kald›. Çünkü

ortada hikayeyi do¤rulayacak bilimsel bir de-

ney ve gözlem yoktu. Darwinist bir t›p doktoru

ve amatör bir biyolog olan H.B.D. Kettlewell,

iflte bu a盤› gidermek için 1953 y›l›nda bir dizi

deney yapmaya karar verdi. ‹ngiltere'nin k›rla-

r›na giderek, biberli kelebeklerin yaflam alanla-

r›nda gözlemler ve deneyler yapt›. Kettlewell

eflit say›da aç›k renkli ve melanik kelebe¤i

a¤açl›kl› bölgelere sald› ve hangilerinin kufllar

taraf›ndan daha çok avland›¤›n› gözledi. Aç›k

renkli likenlerin bulundu¤u a¤açlar›n üzerin-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

220022

OOnn yy››llllaarrdd››rr bbiiyyoolloojjii ddeerrss kkiittaappllaarr››nnddaa yyaayy››nnllaannaann ""aa¤¤aaçç kkaa--

bbuukkllaarr›› üüzzeerriinnddeekkii bbiibbeerrllii kkeelleebbeekklleerriinn ffoottoo¤¤rraaffllaarr››,, aassll››nnddaa

KKeettttlleewweellll''iinn aa¤¤aaççllaarraa ii¤¤nneelleeddii¤¤ii vveeyyaa zzaammkkllaa yyaapp››flfltt››rrdd››¤¤›› ööllüü

kkeebbeelleekklleerree aaiittttii..

de, koyu renklilerin çok avland›-

¤›n› tespit etti.

Kettlewell bu hikayeyi, 1959 y›l›nda, ko-

yu Darwinist Scientific American dergisinde ya-

y›nlanan "Darwin's Missing Evidence" (Dar-

win'in Kay›p Kan›t›) bafll›kl› bir makaleyle dün-

yaya duyurdu. Makale, Darwinizm dünyas›nda

büyük heyecan yaratt›. Darwinist biyologlar,

sözde, "ifl bafl›ndaki evrim"i kan›tlad›¤› için Kett-

lewell'i tebrik ettiler. Kettlewell'in kelebekleri

a¤aç gövdeleri üzerinde gösteren foto¤raflar›

her yerde yay›nland›. 1960'lara gelindi¤inde,

(Kettlewell'in hikayesi) bütün ders kitaplar›nda

yerini alm›flt›, dört on y›l boyunca biyoloji ö¤-

rencilerinin zihinlerine etki edecekti.142

Bu ünlü hikayedeki garipliklerin ilk fark e-

dilifli, 1985 y›l›nda oldu. Craig Holdrege isimli

genç bir Amerikal› biyoloji ö¤retmeni, y›llard›r

ö¤rencilerine ö¤retti¤i biberli kelebekler hikaye-

sini biraz daha araflt›rmaya karar vermiflti. Arafl-

t›rmas› s›ras›nda, Kettlewell'in çok yak›n arka-

dafl› olan ve onun deneylerine kat›lan Sir Cyril

Clarke'›n notlar›nda ilginç bir ifadeye rastlad›.

fiöyle diyordu Clarke: "Gözlemledi¤imiz tek fley,

kelebeklerin günü nerede geçirmedikleri oldu. 25 y›l

içinde, a¤aç gövdelerinde veya bizim kurdu¤u-

muz tuzaklar›n yan›ndaki duvarlarda sadece

iki tane Betularia bulabildik."143

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

220033

Bu çok çarp›c› bir itiraft›.

Atlantic Monthly, New York Times

Book Review gibi dergilerde yazarl›k

yapan Amerikal› gazeteci Judith Ho-

oper, biberli kelebekler efsanesini

konu alan 2002 bas›m› Of Moths

and Men: The Untold Story of Sci-

ence and The Peppered Moth (Kele-

bekler ve ‹nsanlar: Biberli Kelebeklerin ve

Bilimin Anlat›lmam›fl Hikayesi) adl› kitab›nda, Holdrege'in

tepkisini flöyle anlat›yor:

Holdrege "neler dönüyor burada" diye kendine sordu. Uzun za-

mand›r, ö¤rencilerine a¤aç gövdelerine konmufl kelebeklerin foto¤-

raflar›n› gösteriyor ve kufllar›n daha görünür olanlar› seçip avlad›-

¤›n› anlat›yordu.... "Ama flimdi bu kelebe¤i 25 y›l boyunca araflt›r-

m›fl birisi, bunlar› a¤aç gövdesine konmufl halde sadece iki kez gör-

dü¤ünü bildiriyordu." Likenlere, ise, kamuflaja, kufllara ne olmufl-

tu? Endüstriyel melanizmin büyük hikayesine ne olmufltu? Bu hi-

kaye, kelebeklerin hep a¤açlar›n gövdelerine kondu¤u anlat›m›na

dayanm›yor muydu?144

Holdrege'in ilk kez fark etti¤i ve dile getirdi¤i bu gariplik, k›-

sa sürede biberli kelebekler efsanesinin içyüzünü ortaya ç›kard›.

Judith Hooper'›n ifadesiyle, "ortaya ç›kt› ki, bu ikondaki (sanayi

kelebekleri hikayesindeki) çatlaklar› fark eden tek kifli Holdrege

de¤ildi. Çok geçmeden, biberli kelebekler hararetli bir bilimsel

tart›flmay› alevlendirdi."

Peki bilimsel tart›flmada ortaya ç›kan gerçekler

nelerdi?

Bir Zamanla r

Darw in i zm

220044

HH..BB..DD.. KKeettttlleewweellll

Bu konuyu detayl› olarak aç›k-

layan bir di¤er Amerikal› yazar, biyo-

log Jonathan Wells'tir. Wells, Icons of Evo-

lution adl› kitab›nda, bu hikayeye özel bir

bölüm ay›r›r. Kitapta, hikayenin "deneysel

kan›t›" olarak bilinen Bernard Kettlewell'in

çal›flmas›n›n, asl›nda bir bilimsel skandal ni-

teli¤inde oldu¤u anlat›lmaktad›r. Bu skanda-

l›n baz› temel unsurlar› flöyle s›ralanabilir:

◆ Kettlewell'in deneylerinden daha son-

ra yap›lan birçok araflt›rma, söz konusu kele-

beklerin sadece bir tipinin a¤aç gövdesine

kondu¤unu, di¤er tüm tiplerin, yatay dalla-

r›n alt k›s›mlar›n› tercih etti¤ini ortaya koydu.

1980'li y›llardan itibaren, kelebeklerin a¤aç gövdelerine çok çok

nadir olarak kondu¤u herkesçe kabul gördü. Bu konuda 25 y›ll›k

bir çal›flma yapan Cyril Clarke ve Rory Howlett, Michael Majerus,

Tony Liebert, Paul Brakefield gibi birçok bilim adam›, "Kettle-

well'in deneyinde kelebeklerin do¤al davran›fllar› d›fl›nda davran-

maya zorland›klar›n›, deney sonuçlar›n›n bu yüzden bilimsel ka-

bul edilemeyece¤ini" bildirdiler.

◆ Kettlewell'in deneyini inceleyen araflt›rmac›lar daha da

çarp›c› bir sonuçla karfl›laflt›lar: ‹ngiltere'nin kirlili¤e u¤ramam›fl

bölgelerinde aç›k renkli kelebeklerin daha fazla olmas› beklenir-

ken, koyular›n oran› aç›k renklilerden dört kat fazlayd›. Yani

Kettlewell'in iddia etti¤i ve hemen her evrimci kaynakta

tekrarland›¤› gibi, kelebek nüfusundaki oranla, a¤aç

kabuklar› aras›nda bir iliflki yoktu.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

220055

JJuuddiitthh HHooooppeerr''iinn üünnllüü kkiittaabb››

◆ ‹flin asl› araflt›r›ld›kça, skandal›n boyutlar›

büyüdü: Kettlewell taraf›ndan foto¤raflar› çekilen

"a¤aç kabu¤u üzerindeki güve kelebekleri", asl›nda ölü kele-

beklerdi. Kettlewell bu ölü canl›lar› i¤ne ve tutkal ile a¤aca tut-

turmufl ve öyle görüntülemiflti. Gerçekte kelebekler a¤aç gövdesi-

ne de¤il dallar›n alt k›sm›na konduklar› için, böyle bir resim elde

etme imkan› pek yoktu.145

Bu gerçekler 90'l› y›llar›n sonlar›nda bilim dünyas› taraf›ndan

ö¤renilebildi. On y›llard›r biyoloji derslerinin en büyük evrim

malzemesi olan Sanayi Kebelekleri efsanesinin bu flekilde çökme-

si, evrimciler aras›nda düfl k›r›kl›¤› yaratt›. Bunlardan biri olan

Jerry Coyne benekli kelebekler konusundaki sahtekarl›¤› ö¤rendi-

¤inde büyük bir üzüntü duydu¤unu belirtmektedir.146

M a s a l › n Y ü k s e l i fl i v e Ç ö k ü fl üPeki bu hikaye nas›l uydurulmufltu? Judith Hooper, Kettle-

well'in ve onunla birlikte biberli kelebeklerin evrimi hikayesini

üreten di¤er Darwinistlerin, Darwinizm'e kan›t bulmak -ve böyle-

ce ünlü olmak- motivasyonu içinde kan›tlar› çarp›tt›klar›n› ve

"kendi kendilerini kand›rd›klar›n›" flöyle aç›klar:

Önemli entelektüel bir argüman olabilecek kan›tlar› hayal ettiler,

ama bunun merkezinde çarp›t›lm›fl bilim, güvenilmez metodoloji

ve önyarg›l› düflünce yat›yordu. Kelebeklerin etraf›nda, ça¤›m›z›n

en ünlü evrimci biyologlar›n›n insani tutkular› ve kendi-kendi-

ni kand›rmalar› ile dolu bir küme birikmiflti.147

Hikayenin çöküflündeki en önemli etkenler-

den biri de, Kettlewell'in deneylerinin çarp›-

Bir Zamanla r

Darw in i zm

220066

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

t›ld›¤›n›n anlafl›lmas›ndan sonra, di¤er baz› bilim

adamlar›n›n ayn› konu üzerinde yapt›klar› deneyler ol-

du. Biberli kelebekler hikayesini son dönemde inceleyen ve

geçersizli¤ini kabul eden evrimci biyologlardan biri, College of

William and Mary Üniversitesi'nden Bruce Grant'ti. Judith Ho-

oper, Grant'in Kettlewell'in deneylerini tekrarlayan bilim adamla-

r›n›n vard›klar› sonuç hakk›ndaki yorumunu flöyle aktarmaktad›r:

Kettlewell'in (kelebekler hakk›ndaki) bask›nl›k çal›flmalar› hakk›n-

da "böyle bir fley gerçekleflmiyor" diyor Bruce Grant. "David West

denedi. Cyril Clarke denedi. Ben denedim. Herkes denedi. Hiç kim-

se bir sonuç elde edemedi." (A¤aç gövdelerindeki) Arka plan uyu-

mu deneyleri içinse, Mikkola, Grant ve Sargent Kettlewell'in deney-

lerini tekrar ettiler ve onunkine z›t sonuçlara ulaflt›lar. "Kettlewell'i

bir sahtekar olarak tan›mlamamak için dikkat ediyorum" diyor Bru-

ce Grant, "ama çok dikkatsiz bir bilim adam›yd›."148

Biberli kelebekler hakk›ndaki evrimci hikayenin tümüyle

yanl›fl oldu¤unu gösteren bir di¤er kan›t ise, Biston betularia'n›n

Kuzey Amerika'daki popülasyonlar›d›r. Bu konudaki evrimci tez,

Sanayi Devrimi'nden kaynaklanan hava kirlili¤inin kelebek popü-

lasyonlar›n› koyulaflt›rd›¤› yönündeydi. Kettlewell'in ‹ngiltere'de-

ki sözde "gözlem ve deneyleri" de bunun kan›t› olarak yorumlan-

m›flt›. Oysa ayn› kelebekler Kuzey Amerika'da da yaflamaktad›r

ve Sanayi Devrimi'nin hava kirlili¤i burada da yaflanmas›na ra¤-

men hiçbir "melanizm" görülmemifltir. Judith Hooper bu durumu,

konuyu inceleyen Amerikal› bilim adam› Theodore David Sar-

gent'›n bulgular›na at›fta bulunarak flöyle aç›klar:

(Evrimciler)... ayn› zamanda, koyu renkli a¤aç gövdeleri,

likenler, hava kirlili¤i ve di¤er konular hakk›ndaki

Bir Zamanla r

Darw in i zm

220088

klasik hikayeye karfl› kayda de¤er sorunlar oluflturan

Kuzey Amerika k›tas› meselelerini de görmezden geldiler.

Melanik formlar, Maine (eyaleti)nde, güney Kanada'da, Pitts-

burgh'da ve New York civar›nda da yayg›nd›rlar... Sargent'›n görü-

flüne göre, Kuzey Amerika'daki durum, klasik endüstri melanizmi

hipotezini çürütmektedir. Bu hipotez, endüstri (hava kirlili¤i, koyu-

laflan yüzeyler) ve melanizmin ço¤almas› aras›nda güçlü bir do¤ru-

sal iliflki oldu¤unu öngörmektedir. "Ama bu do¤ru de¤ildi" diyor

Sargent, "ne Denis Owen'in orijinal araflt›rmalar›nda ne de o zaman-

dan bu yana herhangi bir kimse taraf›ndan böyle bir iliflki bulunma-

m›flt›r."149

Tüm bu gerçeklerin ortaya ç›kmas›yla birlikte, "Darwin'in ka-

y›p kan›t›" olarak gösterilen biberli kelebekler hikayesinin dev bir

aldatmacadan ibaret oldu¤u ortaya ç›km›flt›r. On y›llard›r, dünya-

n›n dörtbir yan›nda yüz milyonlarca insan, a¤aç kabuklar›na i¤ne-

lenmifl birkaç ölü kelebe¤in foto¤raf› ve sürekli tekrarlanan köhne

bir hikaye ile yanl›fl bilgilendirilmifltir. Gerçekte Darwin'in ihtiyaç

duydu¤u kan›tlar hala kay›pt›r; çünkü böyle bir kan›t yoktur.

Londra'da yay›nlanan The Daily Telegraph gazetesinde 1999 y›-

l›nda yay›nlanan bir makale, biberli kelebekler efsanesinin sonu-

nun nas›l geldi¤ini flöyle özetlemektedir:

Evrim uzmanlar›, Charles Darwin'in teorisi hakk›ndaki en gözde

örneklerinin, yani biberli kelebeklerin yükselifl ve çöküflünün, bir

dizi bilim sahtekarl›¤›na dayand›¤›n› sessizce itiraf ediyorlar.

1950'lerde bu kelebek üzerinde yap›lan ve uzun zamand›r do¤al

seleksiyon gerçe¤ini ispatlad›¤› düflünülen deneylerin art›k de-

¤ersiz olduklar›, çünkü "do¤ru" (istenen) cevab› vermek üze-

re dizayn edildikleri düflünülüyor. Bilim adamlar› flimdi

hikayesi neredeyse evrim hakk›ndaki tüm ders ki-

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

220099

taplar›nda anlat›lan Biston betularia'n›n tarihçesinin

gerçek aç›klamas›n› bilmediklerini itiraf ediyorlar.150

K›sacas› bir zamanlar pek çok evrimcinin büyük bir ha-

raretle savundu¤u "sanayi melanizmi" efsanesi de, di¤er sözde

evrim kan›tlar› gibi, çürümüfl oldu.

Bir zamanlar, bilgi eksikli¤i sebebiyle ve tutuculuktan ötürü,

bilim dünyas› biberli kelebeklerin evrimi gibi masallara kanabili-

yordu.

Ama art›k bu gibi Darwinist efsanelerin tümü çöktü.

Bir Zamanla r

Darw in i zm

221100

LLoonnddrraa,, DDoo¤¤aa TTaarriihhii MMüüzzeessii

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

SSAAHHTTEE KKEELLEEBBEEKKLLEERR,,

HHAALLAA DDOO⁄⁄AA TTAARR‹‹HH‹‹ MMÜÜZZEESS‹‹''NNDDEE

KKeettttlleewweellll''iinn ""bbiibbeerrllii kkeellee--

bbeekklleerrii eevvrriimmii"" hhiikkaayyeessii--

nniinn ttaammaammeenn ggeerrççeekk dd››flfl››

oolldduu¤¤uunnuunn oorrttaayyaa çç››kkmmaa--

ss››nnaa rraa¤¤mmeenn,, DDaarrwwiinniisstt

kkaayynnaakkllaarr hhaallaa bbuu ssaahhttee--

kkaarrll››¤¤›› iinnssaannllaarraa bbiilliimmsseell

bbiirr kkaann››tt oollaarraakk ssuunnmmaayyaa

ddeevvaamm eeddiiyyoorrllaarr.. LLoonndd--

rraa''ddaakkii DDoo¤¤aa TTaarriihhii MMüü--

zzeessii''nnddee EEkkiimm 22000033''ttee ççee--

kkiilleenn bbuu ggöörrüünnttüülleerr,, ""bbii--

bbeerrllii kkeelleebbeekklleerr"" hhiikkaayyeessii--

nniinn mmüüzzeenniinn ""DDaarrwwiinn ssaa--

lloonnuu""nnddaa hhaallaa sseerrggiilleennddii--

¤¤iinnii ggöösstteerriiyyoorr..

ufl tüylerine sahip dinozorlar veya di¤er bir

isimle hayali "dino-kufllar", geçti¤imiz 10 y›l

içinde Darwinist medyan›n en gözde propa-

ganda malzemelerinden biri oldu. Birbiri

ard›na manfletlere "dino-kufl" haberleri, çi-

zilen rekonstrüksiyonlar ve evrimci "uzman"lar›n

yapt›klar› iddial› aç›klamalar, geçmiflte yar› kufl yar› dinozor

canl›lar›n yaflad›¤› konusunda pek çok insan› ikna etti.

Bu teorinin en son ve en detayl› savunuluflu ise, Scientific

American dergisinin, Mart 2003 say›s›nda ünlü ornitologlar

(kuflbilimciler) Richard O. Prum ve Alan Brush taraf›ndan kale-

me al›nan "Kufl Tüyü mü Kufl mu? Hangisi Önce Geldi?" (The

Feather or The Bird? Which Came First?) bafll›kl› bir makalede

ortaya kondu. Prum ve Brush, o kadar iddial›yd›lar ki, kufllar›n

221122

221133

kökeni hakk›nda evrimciler

aras›nda süregelen tart›flma-

y› art›k noktalad›klar›n›

düflünüyor, bulgular›n

sözde "çarp›c› bir sonuç"

ortaya koydu¤unu ile-

ri sürüyorlard›. Buna

göre, "kufl tüyleri,

kufllar›n ortaya

ç › k m a s › n d a n

önce, dinozor-

larda evrimleflmiflti."

Prum ve Brush kufl tüylerinin uçufl de¤il,

"insülasyon, su yal›t›m›, karfl› cinsi cezbetmek, kamuflaj ve

savunma" gibi amaçlar için evrimleflti¤ini, en son olarak uçufl

için kullan›ld›¤›n› öne sürüyorlard›.

Ancak bu tez gerçekte bilimsel kan›tlardan yoksun bir

spekülasyondan ibaretti. Prum ve Brush taraf›ndan gelifltiri-

len ve Scientific American dergisi taraf›ndan sahiplenilen yeni

tez, son birkaç on y›ld›r bir furya halinde, gözü kapal› bir fa-

natizmle savunulan "kufllar dinozordur" teorisinin yeni ama

içi bofl bir versiyonundan baflka bir fley de¤ildi. Ve gerçekte,

evrimin di¤er ikonlar› gibi, o da çürüktü.

Bu konuda görüfllerine baflvurulabilecek bir kifli de Ku-

zey Carolina Üniversitesi Biyoloji Bölümü'nden Alan Feduc-

cia'd›r. Dr. Feduccia, kufllar›n kökeni konusunda dünyan›n en

bilinen otoritelerinden biridir. Dr. Feduccia evrim teorisini

kabul etmekte ve kufllar›n evrimle ortaya ç›kt›klar›na inan-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

221144

MMeeddyyaaddaakkii ""ddiinnoo--kkuuflfl"" ffuurryyaass››nn››nn hhiiççbbiirr bbiilliimmsseell tteemmeellii yyookk..

SScciieennttiiffiicc AAmmeerriiccaann,, MMaarrtt 22000033

maktad›r. Ancak onu Prum ve

Brush gibi "dino-kufl" taraftarlar›n-

dan ay›ran yön, evrim teorisinin

bu konuda içinde bulundu¤u be-

lirsizli¤i kabul etmesi ve kas›tl›

olarak sürdürülen gerçekte

ise hiçbir dayana¤› olma-

yan "dino-kufl" furyas›na

itibar etmemesidir.

Alan Feduccia'n›n

The American Ornithologists' Uni-

on (Amerikan Ornitologlar Birli¤i) taraf›ndan yay›n-

lanan ve ornitolojinin en teknik tart›flmalar›na zemin olan The

Auk dergisi için kaleme ald›¤›, Ekim 2002 tarihli "Birds are Di-

nosaurs: Simple Answer to a Complex Problem" (Kufllar Dino-

zordur: Kompleks Bir Soruna Basit Bir Cevap) bafll›kl› yaz›da

çok önemli bilgiler verilmektedir. Dr. Feduccia, John Ostrom

taraf›ndan 1970'lerde gündeme getirilen ve o zamandan bu ya-

na da hararetle savunulan kufllar›n dinozorlardan evrimleflti¤i

teorisinin bilimsel kan›tlardan yoksun oldu¤unu, böyle bir ev-

rimin mümkün olmad›¤›n› detaylar›yla anlatmaktad›r.

Feduccia, Çin'de bulundu¤u öne sürülen "dino-kufl"lar

hakk›nda ise çok önemli bir gerçe¤i aç›klamaktad›r: Tüylü di-

nozor olarak ileri sürülen sürüngen fosillerinin üzerinde bulu-

nan "tüyler"in ilkel bile olsa kufl tüyü oldu¤u net de¤ildir. Ak-

sine "dino-fuzz" denen bu fosil izlerinin kufl tüyleri ile ilgisi bu-

lunmad›¤›n› gösteren pek çok kan›t vard›r. Feduccia flöyle yaz-

maktad›r:

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

221155

ÜÜnnllüü oorrnniittoolloogg FFeedduucccciiaa,, ""ddiinnoo--kkuuflfl"" mmaassaall››nnaa kkaarrflfl››..

‹lkel kufl tüylerine sahip oldu¤u ileri sürülen fosillerin ço¤unu

çal›flm›fl kifliler olarak, ben ve di¤er pek çok uzman, bu yap›la-

r›n ilkel kufl tüyleri (protofeathers) oldu¤una dair inand›r›c›

bir kan›t görmemekteyiz. Pek çok Çin fosili, "dinofuzz" olarak

adland›r›lagelen garip birer haleye sahiptir ama her ne kadar

bu materyal kufl tüyleri ile homolog (benzer) say›lsa da, bu

yöndeki argümanlar ikna edicilikten çok uzakt›r.151

Feduccia, bu tespitinin ard›ndan, Scientific American'daki

makalenin yazar› Prum'un bu konuda önyarg›l› davrand›¤›n›

da flöyle belirtmektedir:

Prum'un görüflü pek çok paleontolog taraf›ndan paylafl›lmak-

tad›r: kufllar dinozordur; dolay›s›yla dromaeosaurlar (thero-

pod dinozorlar) üzerinde korunmufl herhangi bir ipliksi yap›,

mutlaka ilkel kufl tüyü olmal›d›r.152

Feduccia'ya göre bu önyarg›y› çürüten nedenlerden biri,

kufllarla hiçbir ilgi kurulamayacak fosillerde de söz konusu

"dino-fuzz" izlerine rastlanmas›d›r. Ayn› makalede Feduccia

flöyle söylemektedir:

En önemlisi, dino-fuzz flimdi art›k çok say›da kategoride kefl-

fedilmektedir. Bunlar›n baz›lar› henüz yay›nlanmam›flt›r ama

özellikle Çin'de bulunmufl bir pterosaur'da (uçan sürüngen) ve

bir therizinosaur'da (etobur bir dinozor grubu) bunlar bulun-

mufltur. En flafl›rt›c› durum ise, dino-fuzza çok benzeyen deri

fiberlerinin Jurassic devre ait bir ichthyosaur'da da bulunmufl

ve detayl› olarak tarif edilmifl olmas›d›r. (Ichthyosaurlar, soyu

tükenmifl deniz sürüngenleridir.) Söz konusu canl›lardaki dal-

lanm›fl fiberlerin baz›lar›, morfoloji aç›s›ndan, "ilkel kufl tüyle-

ri" (protofeather) denen ve (Çinli paleontolog) Xu taraf›ndan

tan›mlanan yap›lara çok benzerdir. Sözde "ilkel kufl tüylerinin"

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

221166

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

221177

archosaurlarda (Mesozoic döneme ait sürüngenlerde) böyle

genifl bir da¤›l›ma sahip olmas›, bunlar›n kufl tüyleri ile hiçbir

ilgileri olmad›¤›n› tek bafl›na gösteren bir delildir.153

Feduccia, geçmiflte de fosillerin çevresinde baz› yap›lar

bulundu¤unu, ancak fosile ait san›lan bu yap›lar›n sonradan

inorganik maddeler oldu¤unun belirlendi¤ini hat›rlatmakta-

d›r:

‹nsan›n akl›na, Solnhofen fosillerinde bulunan ve dendritler

olarak bilinen çal› benzeri izler gelmektedir. Bitkiye benzer fle-

killerine ra¤men, bu yap›lar›n asl›nda, fosil yataklar›nda, çat-

laklardan veya fosillerin kemiklerinden oksitlenerek s›zan

manganez solüsyonunun etkisiyle oluflan inorganik yap›lar ol-

du¤u art›k bilinmektedir.154

Bu konuda dikkat çekici bir di¤er nokta ise, "tüylü dino-

zor" olarak gündeme getirilen fosillerin tümünün Çin'de bu-

lunmufl olmas›d›r. Acaba bu fosiller neden dünyan›n baflka

hiçbir yerinde de¤il de Çin'de ortaya ç›kmaktad›r? Ayr›ca

Çin'deki fosil yataklar›, sadece "dino-fuzz" gibi belirsiz bir ya-

p›y› de¤il, ayn› zamanda kufl tüylerini de son derece iyi flekil-

de saklayabilecek bir yap›ya sahipken, neden evrimcilerin

tüylü oldu¤unu iddia ettikleri therapod ve dinozorlar›n üze-

rinde tüy veya tüy sap› bulunamamaktad›r? Bunun cevab›

çok aç›kt›r: Çünkü bu canl›lar kufl tüyüne sahip de¤illerdir.

Feduccia da ayn› garipli¤e flöyle dikkat çekmektedir:

Ayn› zamanda, neden vücudun d›fl yüzeyinin saklanabildi¤i

baflka yataklarda bulunan baflka theropodlar›n ve di¤er dino-

zorlar›n hiçbir "dino-fuzzz"a sahip olmad›klar›, aksine herhan-

gi bir kufl tüyü benzeri yap›dan tamamen yoksun gerçek sü-

rüngen derisine sahip olduklar› da aç›klanmal›d›r. Ve neden

dino-fuzza sahip Çinli dromaeosaur fosilleri, normalde bekle-

nece¤i flekilde kufl tüyü sap› sergilememektedirler -e¤er bun-

lar gerçekten var olsa, kolayl›kla korunmufl olabilecekken?155

Peki Çin'de bulunan tüm bu sözde "tüylü dinozorlar" ne-

dir? Sürüngenler ile kufllar aras›nda ara geçifl formlar› gibi

gösterilmeye çal›fl›lan bu canl›lar›n gerçek kimli¤i nedir?

Feduccia, "tüylü dinozor" olarak gösterilen canl›lar›n bir

k›sm›n›n "dino-fuzz" sahibi soyu tükenmifl sürüngenler, baz›-

lar›n›n da gerçek kufllar oldu¤unu aç›klamaktad›r:

Aç›kt›r ki, asl›nda, Çin'in Yixian ve Jiufotang bölgelerindeki

Cretaceous devrine ait göl yataklar›nda iki farkl› fosil olgusu

vard›r; birisi "dino-fuzz" kal›nt›lar› sergileyen -ki bunun iyi bir

örne¤i sözde "tüylü dinozor"lar›n ilk bulunan örne¤i olan Si-

nosauropteryx'tir- gruptur. Di¤eri ise gerçekten kufl tüylerine

sahip olanlard›r. Nature dergisinin kapa¤›nda gösterilen ve

tüylü dinozorlar olarak sunulan ancak sonradan önemsiz,

uçucu olmayan kufllar oldu¤u anlafl›lan fosiller gibi.156

Yani tüm dünyaya "tüylü dinozor" veya "dino-kufl" ola-

rak gösterilen fosiller, ya tavuklar gibi uçamayan baz› kuflla-

ra ya da "dino-fuzz" denen ancak kufl tüyleri ile ilgisi bulun-

mayan organik bir yap›ya sahip olan sürüngenlere aittir. Or-

tada kufllar ve sürüngenler aras›nda "ara form" oluflturacak

tek bir fosil bile yoktur. (Feduccia üstte sayd›¤› bu iki temel

grubun yan›nda bir de "s›k rastlanan gagal› kufl Confusiusor-

nis", baz› enantiornithinesler ve yeni tan›mlanan bir tohum-

yiyici kufl olan Jeholornis prima'dan söz etmektedir ki, bunla-

r›n da hiçbiri "dino-kufl" de¤ildir.)

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

221188

Dolay›s›yla Richard O. Prum ve Alan Brush'›n Scientific

American dergisinde yay›nlanan makalelerinde öne sürülen,

"kufllar dinozordur" tezinin fosillerle kan›tland›¤› iddias›,

gerçeklere tümüyle ayk›r›d›r.

E v r i m c i l e r i n G i z l e m e k ‹ s t e d i ¤ i Y a fl

S o r u n u v e " C l a d i s t i c s " Y a n › l g › s ›Gerek Richard O. Prum ve Alan Brush'›n Scientific Ameri-

can dergisinde yay›nlanan makalelerinde, gerekse "dino-kufl"

furyas›n› körükleyen tüm evrimci kaynaklarda ›srarla göz ar-

d› edilen, hatta gizlenen çok önemli bir gerçek vard›r:

Yan›lt›c› bir biçimde "dino-kufl" ya da "tüylü dinozor" de-

dikleri fosillerin yafllar›, 130 milyon y›l öncesinden geriye git-

memektedir. Oysa "yar› kufl" olarak göstermek istedikleri bu

canl›lardan en az 20 milyon y›l daha yafll› olan, gerçek bir kufl

zaten vard›r: Archaeopteryx. Bilinen en eski kufl olma özelli¤i

tafl›yan Archaeopteryx, kusursuz uçufl kaslar›na, uçufl tüyleri-

ne ve normal bir kufl iskeletine sahip gerçek bir kufltur. 150

milyon y›l önce dünya göklerinde baflar›l› bir biçimde süzül-

müfltür. Durum bu iken, Archaeopteryx'ten çok daha sonraki

tarihlerde yaflam›fl canl›lar›n kufllar›n ilkel atalar› olarak gös-

terilmesi tek kelimeyle saçmal›kt›r. Peki evrimciler böyle bir

safsatay› nas›l savunabilmektedirler?

Darwinistler bunu savunmak için kendilerince bir "yön-

tem" bulmufllard›r: Bu yöntemin ismi "Cladistics"tir. Bu terim,

son 20-30 y›ld›r paleontoloji dünyas›nda s›kça kullan›lan yeni

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

221199

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

222200

bir fosil yorumlama yöntemidir. Cladistics yöntemini savu-

nanlar, bulunan fosillerin yafllar›n›n tamamen göz ard› edil-

mesini, sadece eldeki fosillerin karakteristik özelliklerinin

birbiri ile karfl›laflt›r›lmas›n› ve bu karfl›laflt›rma sonucunda

ortaya ç›kan benzerliklere göre evrimsel soy a¤açlar› kurul-

mas›n› savunurlar.

Bu görüflü savunan evrimci bir internet sitesinde, fosil

yafl› Archaeopteryx'ten çok daha genç olan Velociraptor'un Arc-

haeopteryx'in atas› say›lmas›n›n sözde neden "mant›kl›" oldu-

¤u flöyle aç›klanmaktad›r:

fiimdi flunu sorabiliriz: Velociraptor nas›l olur da Archaeop-

teryx'in atas› olabilir, ondan sonra gelmifl olmas›na ra¤men?

Çünkü fosil kay›tlar›ndaki boflluklardan dolay›, fosiller her za-

man "tam vaktinde" ortaya ç›kmazlar. Örne¤in Geç Kratase

devrine ait, Madagaskar'da bulunmufl Rahonavis adl› yeni bu-

lunan bir fosil, kufllarla Velociraptor gibi bir sürüngen aras›nda

geçifl formu gibi durmaktad›r, ama 60 milyon y›l geçtir. Ama

hiç kimse bunun geç ortaya ç›k›fl›n›n kay›p halka olmas›na en-

gel teflkil etti¤ini söylememektedir, çünkü çok uzun bir süre

yaflam›fl olabilir. Bu gibi örnekler "hayalet ba¤lant›lar" olarak

adland›r›l›r; bu hayvanlar›n daha önce de var olduklar›n›

varsay›yoruz, onlar›n muhtemel atalar›na sahip oldu¤umuz

ve muhtemel torunlar›na da sahip oldu¤umuz zaman.157

Cladisticsin özeti olan bu aç›klama, bu yöntemin ne ka-

dar büyük bir çarp›tma oldu¤unu da göstermektedir. Önce-

likle flunu belirtmeliyiz: Yukar›daki al›nt›da belirtilen Veloci-

raptor, kufllar›n dinozorlardan evrimleflti¤i masal›nda sözde

ara-geçifl formu olarak sunulan fosillerden biridir. Ancak bu

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

222211

EEvvrriimmcciilleerriinn ddiinnoo--kkuuflfl sseennaarryyoossuunnuunn ççookk ttee--

mmeell bbiirr ççeelliiflflkkiissii,, kkuuflflllaarr››nn aattaass›› oollaarraakk ggöössttee--

rriilleenn tthheerrooppoodd ddiinnoozzoorrllaarr››nn,, bbiilliinneenn eenn eesskkii

kkuuflfl oollaann AArrcchheeoopptteerryyxx''tteenn ççookk ddaahhaa ggeennçç ooll--

mmaallaarr››dd››rr.. DDii¤¤eerr bbiirr ddeeyyiiflflllee,, kkuuflflllaarr››nn ssöözzddee

aattaass›› oollaann tthheerrooppoodd ddiinnoozzoorrllaarr oorrttaayyaa çç››kktt››kk--

llaarr››nnddaa,, kkuuflflllaarr zzaatteenn vvaarrdd››llaarr.. RReessiimmlleerrddee

AArrcchheeoopptteerryyxx''iinn ffoossiillii vvee rreekkoonnssttrrüükkssiiyyoonnuu

yyeerr aall››yyoorr..

fosil de di¤erleri gibi, evrimcilerin tarafl› yorumlar›ndan bafl-

ka bir fley de¤ildir. Hayali Velociraptor çizimlerinde görülen

tüyler tamamen evrimcilerin hayalini yans›tmaktad›r; ger-

çekte ise bu canl›n›n tüyleri oldu¤una dair hiçbir delil bulun-

mamaktad›r. Ayr›ca yine yukar›daki al›nt›da gördü¤ümüz gi-

bi, evrimciler, aç›kça, fosil kay›tlar›n›n sonuçlar›n›, kendi te-

orilerinin gereklerine göre çarp›tmaktad›rlar. 70 milyon y›ll›k

bir fosilin sahibi olan bir türün, asl›nda 170 milyon y›l önce de

yaflad›¤›n› varsayman›n ve buna göre bir evrimsel akrabal›k

iliflkisi kurman›n, gerçekleri çarp›tmaktan baflka bir anlam›

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

222222

8800 mmiillyyoonn yy››llll››kk VVeelloocciirraappttoorr ffoossiillii vvee yyaannddaa hhaayyaallii VVeelloocciirraappttoorr ççiizziimmii..

VVeelloocciirraappttoorr,, kkuuflflllaarr››nn ddiinnoozzoorrllaarrddaann eevvrriimmlleeflflttii¤¤ii mmaassaall››nnddaa ssöözzddee aarraa--ggeeççiiflfl ffoorrmmuu oollaarraakk ssuu--

nnuullaann ffoossiilllleerrddeenn bbiirriiddiirr.. AAnnccaakk bbuu ffoossiill ddee ddii¤¤eerrlleerrii ggiibbii,, eevvrriimmcciilleerriinn ttaarraaffll›› yyoorruummllaarr››nnddaann

bbaaflflkkaa bbiirr flfleeyy ddee¤¤iillddiirr.. ÇÇiizziimmddee ggöörrüülleenn ttüüyylleerr ttaammaammeenn eevvrriimmcciilleerriinn hhaayyaalliinnii yyaannss››ttmmaakkttaadd››rr;;

ggeerrççeekkttee iissee bbuu ccaannll››nn››nn ttüüyylleerrii oolldduu¤¤uunnaa ddaaiirr hhiiççbbiirr ddeelliill bbuulluunnmmaammaakkttaadd››rr..

yoktur. Cladistics, evrim teorisinin fosil kay›tlar› karfl›s›ndaki

yenilgisinin gizli bir itiraf› ve yeni bir boyutudur asl›nda.

Özetlemek gerekirse;

1) Darwin, fosil kay›tlar› detayl› olarak incelendi¤inde,

bildi¤imiz türlerin hepsinin aras›n› dolduracak "ara formla-

r›n" bulunaca¤›n› öne sürmüfltür. Teorinin beklentisi budur.

2) Ancak 150 y›ll›k paleontoloji çabas›, ara formlar› orta-

ya koymam›fl, bu canl›lar›n izine rastlanamam›flt›r. Bu, teori

ad›na büyük bir yenilgidir.

3) Ara formlar bulunamad›¤› gibi, evrimcilerin, sadece

benzerliklerinden dolay› birbirlerinin atas› oldu¤unu ilan

edebilecekleri canl›lar›n da yafllar› çeliflkilidir. Daha "ilkel" gi-

bi görünen bir canl›, daha "geliflmifl" gibi gözüken bir canl›-

dan daha geç ortaya ç›kmaktad›r.

‹flte bu son nokta, evrimcileri cladistics denen tutars›z

yöntemi gelifltirmeye zorlam›flt›r.

Cladisticsle birlikte, Darwinizm, "bilimsel bulgulara da-

yanan, bunlardan yola ç›kan" bir teori olmad›¤›n›, aksine "bi-

limsel bulgular› çarp›tan, bu bulgular› kendi varsay›mlar›na

göre de¤ifltiren" bir dogma oldu¤unu aç›kça gözler önüne

sermifltir.

Bir zamanlar Sovyetler Birli¤i'nde uygulanan Lysenko-

izm (Genetik kanunlar›n› reddeden ve kal›t›m›n Lamarck'›n te-

orisine göre gerçekleflti¤ini savunan Trofim Lysenko taraf›ndan

gelifltirilen ve Stalin döneminde SSCB'nin resmi bilim doktrini

olan safsata) gibi. Bununla birlikte Darwinizm'in Lysenkoizm

gibi bilimsellikten uzak oldu¤u da anlafl›lm›flt›r.

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

222233

K u fl l a r i l e D i n o z o r l a r A r a s › n d a k i

A fl › l m a z F a r k l a rSadece Prum ve Brush'un tezi de¤il, "kufllar dinozordur"

teorisinin her versiyonu çürüktür. Çünkü kufllar ve dinozor-

lar aras›nda hiçbir evrimsel süreçle kapat›lamayacak bir "ya-

p›sal farkl›l›k" vard›r. Birçok kitab›m›zda ayr›nt›l› olarak ince-

ledi¤imiz bu farklar›n baz›lar›n›, k›saca özetleyelim:

1) Kufllar›n akci¤er yap›s›, sürüngenlerden ve tüm di¤er

kara omurgal›lar›ndan tamamen farkl› bir yap›dad›r. Kufllar-

da, kara omurgal›lar›n›n aksine, hava akci¤er içinde tek yön-

de hareket eder ve böylece kufl daima oksijen al›p karbondi-

oksit verebilir. Kufllara özgü bu yap›n›n standart kara omur-

gal› akci¤erinden evrimleflmifl olmas› imkans›zd›r, çünkü ara

bir yap›da canl›n›n nefes almas› ve dolay›s›yla yaflam›n› de-

vam ettirmesi mümkün de¤ildir.158

2) Alan Feduccia ve Julie Nowicki taraf›ndan 2002 y›l›n-

da, kufllar ve sürüngenlerin embriyolar› aras›nda yap›lan kar-

fl›laflt›rmalar, iki canl› grubunun ayak yap›lar›n›n çok büyük

farkl›l›k gösterdi¤ini ve aralar›nda evrimsel bir iliflki kurul-

mas›n›n imkans›z oldu¤unu kan›tlam›flt›r.159

3) ‹ki canl› grubunun kafatas› aras›ndaki en son karfl›lafl-

t›rmalar da ayn› sonucu vermektedir. Andre Elzanowski 1999

y›l›nda yapt›¤› bir inceleme sonucunda "dromaeosauridlerin

çenelerinde ve üst çenelerinde hiçbir spesifik kufl benzerli¤i

bulunamam›flt›r" sonucuna varm›flt›r.160

4) Difller, kufllar ile sürüngenleri birbirinden ay›ran fark-

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

222244

lardan biridir. Geçmiflte yaflam›fl baz› kufllar›n gagalar›nda

difller oldu¤u bilinmektedir. Uzun zaman evrime sözde bir

kan›t gibi gösterilen bu durumun hiç de öyle olmad›¤›, çün-

kü kufl difllerinin çok özgün oldu¤u ise zamanla anlafl›lm›flt›r.

Feduccia bu konuda flöyle yazar:

Belki de theropodlar ve kufllar aras›ndaki en çarp›c› benzerlik,

difllerinin yap›s› ve difllerin ç›k›fl›n›n do¤as›d›r. Kufl ve thero-

pod diflleri aras›ndaki dramatik farkl›l›klara dikkat edilmeme-

si oldukça flafl›rt›c›d›r; özellikle de memeli paleontolojisinin

büyük ölçüde difl morfolojisiyle ilgili oldu¤unu hat›rlad›¤›-

m›zda. K›saca ifade etmek gerekirse, kufl diflleri (örne¤in Arc-

haeopteryx, Hesperornis, Parahesperornis, Ichthyornis, Cathayornis

ve tüm di¤er Mesozoic kufllarda görüldü¤ü gibi) birbirlerine

dikkat çekici biçimde benzer ve theropodlar›nkinden be-

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

222255

KKuuflflllaarr››nn ttüüyylleerrii,, bbuu ccaannll››llaarr iillee ssüürrüünnggeennlleerr aarraass››nnaa aaflfl››llmmaazz bbiirr ss››nn››rr kkooyyaann yyaapp››--

llaarrddaann bbiirriiddiirr.. SSüürrüünnggeenn ppuullllaarr›› iillee ttaammaammeenn ffaarrkkll›› yyaapp››ddaakkii kkuuflfl ttüüyylleerriinniinn bbuu ppuull--

llaarrddaann ttüürreemmeessii iimmkkaannss››zzdd››rr..

lirgin bir biçimde fark›l›d›r... Form, geliflim ve yenilenme aç›s›n-

dan, kufllar›n ve theropodlar›n difl yap›lar› aras›nda hiçbir ortak,

aktar›lm›fl özellik yoktur.161

5) Kufllar s›cakkanl›, sürüngenler ise so¤ukkanl› canl›lard›r.

Bu, son derece farkl› iki ayr› metabolizma demektir ve aradaki

dönüflümün rastlant›sal mutasyonlarla gerçekleflmesi mümkün

de¤ildir. Dinozorlar›n s›cakkanl› olduklar› yönündeki tez ise,

bu zorlu¤u giderebilmek için ortaya at›lm›flt›r. Ancak herhangi

bir kan›ta dayanmayan bu tezin geçersizli¤ini gösteren pek çok

delil vard›r.162

Tüm bunlar, kufllar›n kökeni hakk›ndaki evrimci tezin hiç-

bir bilimsel dayana¤› olmad›¤›n› göstermektedir. Darwinist

medya belki k›sa bir süre daha "dinokufl" furyas›n› sürdürebilir,

ama bunun tümüyle bilim d›fl› bir propaganda kampanyas› ol-

du¤u ortaya ç›km›fl durumdad›r. Kufllar›n ve do¤adaki tüm

canl›lar›n kökenine materyalist dogmadan s›yr›larak bakan her-

kes ise, aç›k bir gerçe¤i görecektir: Canl›lar, do¤al etkenlerle ve

rastlant›larla asla aç›klanamayacak son derece kompleks özel-

liklere sahiptirler. Bunun tek aç›klamas›, yarat›l›fl gerçe¤idir.

Tüm canl›lar› her türlü yaratmay› bilen, üstün bir ilim sahi-

bi olan Allah bir anda ve kusursuz olarak yaratm›flt›r. Allah Ku-

ran'da flöyle buyurmaktad›r:

‹nsan, Bizim kendisini bir damla sudan yaratt›¤›m›z› gör-

müyor mu? fiimdi o, apaç›k bir düflman kesilmifltir. Kendi

yarat›l›fl›n› unutarak Bize bir örnek verdi; dedi ki: "Çürü-

müfl-bozulmuflken, bu kemikleri kim diriltecekmifl?" De ki:

"Onlar›, ilk defa yarat›p-infla eden diriltecek. O, her yarat-

may› bilir." (Yasin Suresi, 77-79)

Bir Z

amanla

r D

arw

iniz

m

222266

Haru

n Y

ahya (A

dnan

Okta

r)

222277

KKuuflfl iisskkeelleettii iinncceelleennddii¤¤iinnddee,, kkee--

mmiikklleerriinn iiççiinniinn bbooflfl oolldduu¤¤uu,, iinnccee

kkiirriiflfllleerrllee ssaa¤¤llaammllaaflfltt››rr››lldd››¤¤›› ggöörrüü--

llüürr.. BBuu hheemm hhaaffiiff hheemm ddee ççookk ddaa--

yyaann››kkll›› bbiirr yyaapp››dd››rr.. KKuuflfl ttüüyylleerrii

iissee iiççiiççee ggeeççmmiiflfl bbiinnlleerrccee kkaannccaa vvee

mmiinnii ttüüyyddeenn yyaapp››llmm››flfl bbiirr yyaarraatt››ll››flfl

hhaarriikkaass››dd››rr..

nlü bilim felsefecisi Thomas Kuhn, The

Structure of Scientific Revolutions (Bilimsel

Devrimlerin Yap›s›) adl› eserinde "paradig-

ma" kavram› üzerinde durur. Paradigma, bilim

dünyas›n›n belirli bir dönemde kabul etti¤i "kavramsal dün-

ya görüflü"dür. Bilim adamlar› kimi zaman bir paradigmaya

s›k›ca ba¤lan›rlar; ama bunun yanl›fl oldu¤u zamanla, yeni bi-

limsel bulgularla anlafl›l›r. Örne¤in bir zamanlar bilim dünya-

s›n›n ortak görüflü olan dünya merkezli Batlamyus evren mo-

deli, çok güçlü bir paradigma olmas›na karfl›n, Kopernik'in

bulgular› sonucunda y›k›lm›fl ve yerine farkl› bir paradigma

kabul edilmifltir. Thomas Kuhn'a göre bilim dünyas›nda za-

man zaman böyle büyük paradigma de¤iflimleri yaflan›r ve

222288

222299

bunun ad› "bilimsel devrim"dir.

Kuhn, bilim adamlar›n›n büyük bölümünün mev-

cut bir paradigmay› korumak için çabalayacaklar›na, di¤er

bir deyiflle tutucu davranacaklar›na da dikkat çeker. Bu neden-

ledir ki, bilimsel devrimleri gerçeklefltirenler, Kuhn'a göre, "bilim-

sel otorite" say›lan kifliler de¤il, bilim dünyas›n›n daha d›fl›nda ka-

bul edilenler veya bu dünyaya yeni giren genç beyinlerdir. Kuhn,

ünlü bilim adam› Max Planck'›n bir sözüne de at›fta bulunur:

Planck'a göre "bilimsel bir gerçek, rakiplerini ikna ederek ve onla-

r›n ›fl›¤› görmesini sa¤layarak zafer kazanmaz; aksine bu rakipler

ölür ve onlar›n yerine gelen yeni nesiller (yeni bilimsel gerçe¤e)

aflina olur."

Bugünün bilim dünyas›nda da bir devrim yaflanmaktad›r.

Darwinizm bilimsel olarak çökmüfltür, ama "bilim dünyas›n›n oto-

riteleri" olarak görülen kimselerin ço¤u bunu kabul etmemek, "›fl›-

¤› görmemek" için direnmektedirler. Tümüyle ideolojik ve dogma-

tik bir direnifltir bu. Ama giderek zay›flamaktad›rlar ve kamuoyu

bunu fark etmektedir. Bilim dünyas›n›n önüne aç›lan ›fl›¤›n ismi ise

"yarat›l›fl gerçe¤idir". Bu konuyu araflt›ran bilim adamlar› yaflam›n

Darwinizm'in iddia etti¤i gibi rastlant›sal do¤a güçlerinin ürünü

olmad›¤›n›, aksine çok üstün bilgi sahibi bir Yarat›c›'n›n eseri oldu-

¤unu savunurlar. Bu üstün yarat›c›, tüm alemlerin Rabbi olan Yü-

ce Allah't›r. Bu gerçek, her geçen gün daha fazla bilim adam› tara-

f›ndan kabul edilmekte ve Darwinizm'in bilimsel çöküflü daha

da aç›k flekilde ortaya konmaktad›r.

ABD'deki evrim karfl›t› hareketin en önemli isimle-

rinden biri olan California Berkeley Üniversitesi

profesörü Phillip E. Johnson, Darwinizm'in

Bir Zamanla r

Darw in i zm

223300

çok yak›nda tarihin çöplü¤üne at›laca¤›ndan

emindir. Johnson, ABD'nin farkl› eyaletlerinde Darwi-

nizm aleyhindeki bilimsel delillerin de ders kitaplar›na da-

hil edilmesine izin veren yeni kanunsal düzenlemelerden söz

ettikten sonra, flu yorumu yapar:

(Ancak) olaylar› de¤ifltirecek büyük dönüm noktas›, okul müfredat-

lar›nda de¤il, kan›tlar› bilen ve az çok ba¤›ms›z bir zihne sahip olan

insanlar›n düflüncelerinde ve yaz›lar›nda gerçeklefliyor. Darwinist-

ler deliller aç›s›ndan kaybettiklerini, kazanmad›klar›n› biliyorlar ve

ayn› zamanda kamuoyu deste¤ini yitirdiklerinin de fark›ndalar.

Umutsuz bir biçimde, çöküfllerini, örne¤in, biberli kelebeklerin a¤aç

gövdelerine konmad›klar›n› (ve as›l) do¤al seleksiyonun genetik

bilgide art›fl sa¤lamad›¤›n› kabul etmeyi ertelemeye çal›fl›yorlar. Bir

taraftan da yenilgilerini gizlemekte tecrübe kazan›yorlar. 163

Türkiye'deki Darwinistler de, inand›klar› teorinin nas›l ve ne-

den elefltirildi¤ini düflünmelidirler. Bat›'daki meslektafllar›, bu ki-

tapta inceledi¤imiz tüm delillerin fark›na varmaya bafllam›fllard›r

ancak yine de kimileri bir flekilde bunlar› göz ard› etmek, Darwi-

nizm'i bunlara ra¤men ayakta tutabilmek için çaba harcamakta-

d›rlar. 1950'lerin dünyas›nda, bilimsel geliflmelerden habersiz fle-

kilde, Darwinizm'in hayali "eski güzel günleri"nde yaflamaya çal›-

flan baz› kifliler kendilerine evrim kan›t› soruldu¤unda, hala, çok

hararetli bir biçimde; geçersizli¤i kan›tlanm›fl Miller Deneyi'nden,

insan embriyosundaki sözde "solungaçlar"dan, biberli kelebekler

hikayesinden veya hayali at serilerinden söz edebilmektedir-

ler. Kambriyen Patlamas›, indirgenemez komplekslik, ge-

netik bilginin kökeni gibi gerçekleri ise gözard› et-

mek için çal›flmaktad›rlar. 50'li, 60'l› y›llarda

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

223311

Bir Zamanla r

Darw in i zm

223322

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

223333

okunmufl olan köhne kitaplar›n ve Darwinist pro-

paganda materyallerinin etkisiyle, hala bu çürük teoriye

inanmakta ›srarc› davranman›n hiçbir faydas› yoktur. Türki-

ye'deki Darwinistleri de böyle bir duruma düflmekten sak›nma-

ya, bilimsel delilleri göz ard› etmeden, ön yarg›lardan kurtulurak,

do¤rular› görmeye davet ediyoruz.

Darwinizm'in ba¤l›lar›n›n yapmalar› gereken, bu teoriye kö-

rü körüne inanmaktan vazgeçmektir. Bilimin sonuçlar›n› incele-

meli ve bu sonuçlar› önyarg›s›z olarak de¤erlendirmelidirler. E¤er

evrim teorisi lehinde kan›tlar› varsa, bunu aç›klamal›d›rlar. Ama

bu aç›klamalar›n›n geçersizli¤i ortaya ç›kt›¤›nda, körü körüne ev-

rim teorisine ba¤l› kalmamal› ve gerçe¤i görmelidirler.

E¤er bu aray›fllar›nda samimi olurlarsa, Darwinizm'in en ko-

yu savunucular› da, bu teorinin büyük bir aldan›fl oldu¤unu göre-

ceklerdir. Bu, bilimsel olarak ortaya ç›km›fl bir gerçektir.

Ve Darwinizm'in bu bilimsel çöküflü, asl›nda, bizlere Ku-

ran'da haber verilen Adetullah'›n (Allah'›n kanunlar›n›n) bir tecel-

lisidir. Allah Kuran'da "bat›l"›n (yani yalan›n ve sahtenin) "hak"k›n

gelmesiyle (yani gerçe¤in ortaya konmas›yla) yok olaca¤›n› haber

verir:

De ki: "Hak geldi, bat›l yok oldu. Hiç flüphesiz bat›l yok olu-

cudur." (‹sra Suresi, 81)

Bir Zamanla r

Darw in i zm

223344

Darwinizm de bat›l, yani yanl›fl, sahte ve al-

dat›c› bir ö¤retidir. Bir zamanlar, bilgi eksikli¤ini, bilim

düzeyinin zay›fl›¤›n› kullanarak etkili olmufl ve pek çok in-

san› aldatabilmifltir. Ama gerçe¤in ortaya konmas›, bilimin ger-

çek bulgular›n›n önyarg›s›z insanlar taraf›ndan incelenmesiyle

birlikte, bu aldatmaca çökmüfltür.

Darwinistlerin bugün yapmaya çal›flt›klar› fley, bat›l› ayakta

tutabilmek için hakk› reddetmek, gizlemek veya göz ard› etmek-

tir. Ama bu yanl›fl bir yoldur; bu flekilde kendilerini hem aldatm›fl,

hem de küçük düflürmüfl olurlar. Allah'›n Kuran'da, bildirdi¤i

ayetten Darwinistler de ders almal›d›rlar:

Hakk› bat›l ile örtmeyin ve hakk› gizlemeyin. (Kald› ki) siz

(gerçe¤i) biliyorsunuz. (Bakara Suresi, 42)

Gerçe¤i gördükten sonra direnmemek ve do¤ru olana yönel-

mek do¤ru bir harekettir. Bir insan flimdiye kadar bilgi eksikli¤in-

den ya da kendisine yap›lan telkinlerden dolay› evrim yalan›na

inanm›fl olabilir. Ama e¤er samimi bir insansa, bir aldatmacan›n

peflinden giderek dünyada ve ahirette küçük düflece¤ine, do¤ruyu

araflt›r›p bulmal› ve ona uymal›d›r. Unutulmamal›d›r ki samimi-

yet ve dürüstlük dünyada da ahirette de güzel bir karfl›l›k göre-

cektir.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

223355

Bir Zamanla r

Darw in i zm

223366

1- Søren Løvtrup , Darwinism: The Refutationof A Myth, Croom Helm, New York, 1987,s.4222- Robert D. Martin, Primatlar›n Orijini ve Ev-rim, Princetown Üniversitesi Yay›nlar›, 1990,s.82 3- David Pilbeam, American Scientist, Say›66, May›s-Haziran, 1978, s.379 4- Jonathan Wells, California Berkeley Üni-versitesi'nde biyoloji lisans› ve moleküler biyo-loji doktoras› yapm›fl bir bilim adam›d›r. Ayr›caYale Üniversitesi'nde de ikinci doktoras›n›yapm›flt›r. Halen Seattle'daki Discovery Insti-tute'da çal›flmalar›n› sürdürmektedir. 5- Evrimin bir din olarak tan›mlanmas› baz›okuyuculara garip gelebilir, ama son dereceyerindedir. Din, bir insan›n inand›¤› ve hayatabak›fl›n› belirleyen temel prensipleri ifadeeder. ‹nsana materyalist bir bak›fl veren ve bi-lime de¤il inanca dayanan evrim teorisi de birdindir. Bu teoriyi din olarak tan›mlayanlar ara-s›nda Julian Huxley veya Pierre Teilhard deChardin gibi baz› evrimcilerin de yer ald›¤›n›belirtmek gerekir. 6- Benjamin D. Wiker, "Does Science Point toGod? Part II: The Christian Critics", The CrisisMagazine, Temmuz-A¤ustos 2003,http://www.crisismagazine.com/julaug2003/fe-ature1.htm7- CHARLES DARWIN TO J.D. HOOKER,Down [March 29, 1863]. http://ibiblio.org/gu-tenberg/etext00/2llcd10.txt8- "The Crucible of Life", Earth, fiubat 19989- "Origin of Life on Earth", National Geograp-hic, Mart 1998 10- Jonathan Wells, Icons of Evolution, Scien-ce or Myth, Why Much of What We TeachAbout Evolution is Wrong, Washington, DC,Regnery Publishing, 2000, s. 21

11- Jeremy Rifkin, Darwin'in Çöküflü, UfukKitaplar›, ‹stanbul 2001, s.133

12- Paul Davies, C.W. [renounedphysicist] & Adams Phillip [journa-

list], "More Big Questions," ABCBooks: Sydney, Australia, 1998,

ss.53-54, 47-48, 48

13- Michael J. Behe, Darwin'inKara Kutusu, "Evrim Teorisi"ne Karfl›Biyokimyasal Zafer, Aksoy Yay›nc›l›k,1998, s.814- Michael J. Behe, Darwin'in Kara Kutu-su, s.1415- Gerald L. Schroeder, Tanr›'n›n Sakl› Yüzü,Gelenek Yay›nc›l›k, Nisan 2003, ‹stanbul,ss.67-6816- Michael J. Behe, Darwin'in Kara Kutusu,s.1517- W. R. Bird, The Origin of Species Revisi-ted, Nashville: Thomas Nelson Co., 1991, s.32518- Encyclopedia Britannica 2002, ExpandedEdition DVD-ROM, "Cuvier, Georges, Baron"19- Encyclopedia Britannica 2002, ExpandedEdition DVD-ROM, "Cuvier, Georges, Baron"20- Charles Darwin, The Origin of Species byMeans of Natural Selection, The Modern Lib-rary, New York, s. 23421- Alan Feduccia, The Origin and Evolutionof Birds, Yale University Press, 1999, s. 8122- N. Eldredge, and I. Tattersall, The Mythsof Human Evolution, Columbia UniversityPress, 1982, s. 45-4623- Hickman, C.P. [Professor Emeritus of Bi-ology at Washington and Lee University in Le-xington], L.S. Roberts [Professor Emeritus ofBiology at Texas Tech University], and F.M.Hickman. 1988. Integrated Principles of Zo-ology. Times Mirror/Moseby College Publis-hing, St. Louis, MO. 939; (s. 866)24- Fossils and Evolution, Dr TS Kemp - Cu-rator of Zoological Collections, Oxford Univer-sity, Oxford Uni Press, s.246, 199925- David Berlinksi, Commentary , Sept. 1996s. 2826- Gerald Schroeder, "Evolution: Rationalityvs. Randomness", http://www.geraldschro-eder.com/evolution.html27- Stephen J. Gould, “An Asteroid to DieFor,” Discover, Ekim 1989, s. 65 28- Gregory A. Wray, "The Grand Scheme ofLife", Review of The Crucible Creation: TheBurgess Shale and the Rise of Animals bySimon Conway Morris, Trends in Gene-tics, February 1999, vol. 15, no. 229- Jonathan Wells, Icons of Evolution,s. 3130- Niles Eldredge, Ian Tattersall,The Myths of Human Evolution,ss.126-127

Kaynakça

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

223377

31- Lewontin, Richard C., HumanDiversity, Scientific American Library:

New York NY, 1995, s.16332- Henry Gee, In Search of Deep Time,

New York, The Free Press, 1999, s. 116-117

33- Bernard Wood, Mark Collard, "The Hu-man Genus", Science, vol. 284, No 5411, 2April 1999, ss. 65-7134- Pat Shipman, "Doubting Dmanisi", Ameri-can Scientist, November- December 2000,s.49135- Roger Lewin, Bones of Contention, s.31236- John R. Durant, "The Myth of HumanEvolution", New Universities Quarterly 35(1981), ss. 425-43837- G. A. Clark, C. M. Willermet, ConceptualIssues in Modern Human Origins Research,New York, Aldine de Gruyter, 1997, s. 76 38- Jonathan Wells, Icons of Evolution: Scien-ce or Myth, Why Much of What We TeachAbout Evolution is Wrong, s. 22539- Paul S. Taylor, Origins Answer Book, 5.bask›, 1995, s. 3540- John Whitfield, "Oldest member of humanfamily found", Nature, 11 July 2002 41- D.L. Parsell, "Skull Fossil From Chad For-ces Rethinking of Human Origins", NationalGeographic News, 10 Temmuz 200242- John Whitfield, "Oldest member of humanfamily found", Nature, 11 Temmuz 200243- "Face of Yesterday: Henry Gee on thedramatic discovery of a seven-million-year-oldhominid", The Guardian, 11 Temmuz 200244- Henry Gee, In Search Of Deep Time, Be-yond the Fossil Record to a New H›story ofLife, s. 545- Henry Gee, In Search Of Deep Time, s.3246- F. Clark Howell, "Thoughts on the Studyand Interpretation of the Human Fossil Re-cord," ss.1-39 in W. Eric Meikle, F. Clark Ho-well & Nina G. Jablonski (editors), Contempo-rary Issues in Human Evolution , Memoir 21(San Francisco: California Academy of Scien-ces, 1996), ss. 3, 3147- Tom Abate, San Francisco Chronicle, 19,

fiubat 2001. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?file=/chronicle/archi-

ve/2001/02/19/BU141026.DTL48- Encyclopædia Britannica. "Mo-

dern Materialism"49- Werner Gitt. In the Beginning

Was Information. CLV, Biele-

feld, Germany, ss. 107, 14150- George C. Williams. The ThirdCulture: Beyond the Scientific Revoluti-on. (ed. John Brockman). New York, Si-mon & Schuster, 1995. ss. 42-4351- Phillip Johnson's Weekly Wedge Update,"DNA Demoted" April 30, 2001,http://www.arn.org/docs/pjweekly/pj_we-ekly_010430.htm52- Phillip Johnson's Weekly Wedge Update,"DNA Demoted" April 30, 2001 ,http://www.arn.org/docs/pjweekly/pj_we-ekly_010430.htm53- Charles Darwin, The Origin of Species &The Descent of Man, The Modern Library,New York, s. 39854- Charles Darwin, Letter to Asa Gray, Sept.10, 1860, in Francis Darwin (editor), The Lifeand Letters of Charles Darwin , Vol. II (NewYork: D. Appleton and Company, 1896), s.13155- "HAECKEL'S FRAUDULENT CHARTS";http://www.pathlights.com/ce_encyclope-dia/17rec03.htm56- L. Rutimeyer, "Referate," Archiv fur Anth-ropologie, 1868 57- Francis Hitching, The Neck of the Giraffe:Where Darwin Went Wrong, New York: Tick-nor and Fields 1982, s. 20458- Science, 5 Eylül 199759- Science, 5 Eylül 199760- Elizabeth Pennisi, "Haeckel's Embryos:Fraud Rediscovered", Science, 5 Eylül 199761- Ken McNamara, "Embryos and Evoluti-on", New Scientist, 16 Ekim 199962- Jonathan Wells, Icons of Evolution: Scien-ce or Myth?, s. 8463- Jonathan Wells, Icons of Evolution: Scien-ce or Myth?, s. 8564- Jonathan Wells, Icons of Evolution: Scien-ce or Myth?, s. 8665- Charles Darwin, Letter to Asa Gray, Sept.10, 1860, in Francis Darwin (editor), The Lifeand Letters of Charles Darwin , Vol. II (NewYork: D. Appleton and Company, 1896), s.13166- Dawkins'in "kör saatçi" tezinin çürülmesiiçin bkz. Lee Spetner, Not By Chance: Shat-tering the Modern Theory of Evolution, Ju-daica Press, 1997; Michael J. Behe, Dar-win's Black Box: The Biochemical Chal-lange to Evolution, The Free Press,1996; Phillip E. Johson, Darwin onTrial, 199, 2nd.ed., InterVarsityPress, 1993

Bir Zamanla r

Darw in i zm

223388

67- Richard Dawkins, The BlindWatchmaker, London: Penguin Bo-

oks,1986; s.93-9468- Michael Denton, "The Inverted Retina:

Maladaptation or Pre-adaptation?", Origins& Design, 19:2, Issue 37, 199969- Michael Denton, "The Inverted Retina:Maladaptation or Pre-adaptation?", Origins &Design, 19:2, Issue 37, 199970- Walls, G.L. (1963). The Vertebrate Eye .New York: Hafner Publishing Company; s.65271- Michael Denton, "The Inverted Retina:Maladaptation or Pre-adaptation?", Origins &Design, 19:2, Issue 37, 199972- McIlwain, T.J. (1996). An Introduction tothe Biology of Vision. Cambridge: CambridgeUniversity Press; s. 1473- Michael Denton, “The Inverted Retina:Maladaptation or Pre-adaptation?”, Origins &Design, 19:2, Issue 37, 199974- Charles Darwin, The Origin of Species,III. ed. Chapter 13: Mutual Affinities of Orga-nic Beings: Morphology: Embryology: Rudi-mentary Organs 75- http://www.cerrah.net/apandist.htm76- www.geocities.com/CapeCanave-ral/Lab/6562/evolution/designgonebad.html77- S. R. Scadding, "Do 'Vestigial Organs'Provide Evidence for Evolution?", Evoluti-onary Theory, Cilt 5, May›s 1981, s. 17378- Paul A. Nelson, "Jettison the Arguments,or the Rule? The Place of Darwinian Theolo-gical Themata in Evolutionary Reasoning",Access Research Network, 1988,http://www.arn.org/docs/nelson/pn_jetti-son.htm79- George Schaller, H. Jinchu, P. Wenshi,and Z. Jing, The Giant Pandas of Wolong ,Chicago: University of Chicago Press, 1986,s.4, 5880- Endo, H., Yamagiwa, D., Hayashi, Y. H.,Koie, H., Yamaya, Y, and Kimura, J., Nature,vol. 397, 1999, ss. 309-31081- Endo, H., Yamagiwa, D., Hayashi, Y. H.,Koie, H., Yamaya, Y., and Kimura, J., Nature,vol. 397, 1999, ss. 309-31082- Gretchen Vogel, "Objection #2: Why Se-

quence the Junk?", Science, 16 fiubat2001

83- Wojciech Makalowski, "Not JunkAfter All", Science, Volume 300,

Number 5623, 23 May›s 2003,84-http://www.arn.org/docs/ode-

sign/od182/ls182.htm#anc-hor56910885- "Does nonsense DNA speak it'sown dialect?", Science News, Vol. 164 ,24 Aral›k,199486- Hubert Renauld and Susan M. Gasser,"Heterochromatin: a meiotic matchmaker,"Trends in Cell Biology 7 (May 1997): ss. 201-20587- Emile Zuckerkandl, "Neutral and Nonneut-ral Mutations: The Creative Mix-Evolution ofComplexity in Gene Interaction Systems,' Jo-urnal of Molecular Evolution 44 (1997): S2-8.88- Hubert Renauld and Susan M. Gasser,"Heterochromatin: a meiotic matchmaker,"Trends in Cell Biology 7 (May 1997): 201-205.89- Bencil DNA tezi: Evrimcilerin, kodlamayanDNA'n›n sözde evrimsel oluflumunu aç›klama-da baflvurdu¤u bir tez. Bu tez, canl›lar›n iflle-vini yitirmifl DNA parçalar› aras›nda bir tür re-kabet oldu¤unu savunan hayali iddiad›r. Buyaz›da da gösterildi¤i gibi, Crytomonad'larüzerinde yap›lan bu çal›flmayla çürütülmüfltür.90- Beaton, M.J. and T. Cavalier-Smith. 1999.Eukaryotic non-coding DNA is functional: evi-dence from the differential scaling of crypto-monal genomes. Proc. R. Soc. Lond. B.266:2053-205991- Sandell LL, Zakian VA. 1994. Loss of ayeast telomere: arrest, recovery, and chromo-some loss. Cell 75: 729-739.92- Ting SJ. 1995. A binary model of repetiti-ve DNA sequence in Caenorhabditis elegans.DNA Cell Biol. 14: 83-85.93- Vandendries ER, Johnson D, Reinke R.1996. Orthodenticle is required for photore-ceptor cell development in the Drosophilaeye. Dev Biol 173: 243-255.94- Keplinger BL, Rabetoy AL, Cavener DR.1996. A somatic reproductive organ enhancercomplex activates expression in both the de-veloping and the mature Drosophila reproduc-tive tract. Dev Biol 180: 311-323.95- Kohler J, Schafer-Preuss S, Buttgereit D.1996. Related enhancers in the intron of thebeta1 tubulin gene of Drosophila melano-gaster are essential for maternal andCNS-specific expression during embryo-genesis. Nucleic Acids Res 24: 2543-2550.96- R. Nowak, "Mining Treasuresfrom 'junk DNA ", Science 263(1994): 608.

Harun Yahya

(Adnan Okta r )

223399

97- "DNA; Junk or Not", The NewYork Times, 4 Mart 2003

98- Gretchen Vogel, "Objection #2: WhySequence the Junk?", Science, 16 fiubat

200199- Hirotsune, S., Yoshida, N., Chen, A.,

Garrett, L., Sugiyama, F., Takahashi, S., Ya-gami, K., Wynshaw-Boris, A., and Yoshiki, A.2003. An expressed pseudogene regulatesthe messenger-RNA stability of its homologo-us coding gene. Nature 423: 91-96.100- Lee, J. T. 2003. Molecular biology:Complicity of gene and pseudogene [Newsand Views]/78 Emile Zuckerkandl, "Neutraland Nonneutral Mutations: The Creative Mix-Evolution of Complexity in Gene InteractionSystems,' Journal of Molecular Evolution 44(1997): S2-S8.ature 423: 26-28.101- "The Birth of an Alternatively SplicedExon: 3' Splice-Site Selection in Alu Exons ",Galit Lev-Maor, et al. Science, Volume 300,Number 5623, Issue of 23 May 2003, ss.1288-1291102- Science, 23 May›s 2003103- George Turner, "How Are New SpeciesFormed?", New Scientist, June 14, 2003, s.36104- Norman Macbeth, Darwin Retried, Bos-ton, Gambit INC., 1971, s.36.105- Norman Macbeth, Darwin Retried, ss.35-36106- Edward S. Deevy, "The Reply: Letterfrom Birnam Wood", Yale Review, 56 (1967),s.636107- Ernst Mayr, Animal Species and Evoluti-on, Cambridge, Harvard University Pres,1963, ss.285-286.108- Ernst Mayr, Animal Species and Evoluti-on, ss.290.109- Lane P. Lester, Raymond G. Bohlin, Na-tural Limits to Biological Change, s.13-14110- Jonathan Wells, Icons of Evolution,ss.159-175111- Lane Lester, Raymond G. Bohlin, NaturalLimits to Biological Change, 2nd ed, ProbeBooks, 1989, ss.67,70112- Garry E. Parker, Creation: The Facts of

Life, San Diego, Creation of Life Publishers,1980, s.76

113- Pierre-Paul Grassé, Evolution of Li-ving Organisms, Academic Press,

New York, 1977, s. 88114- Jonathan Wells, Icons of

Evolution (Regnery, 2000), s.178

115- Lane Lester, Raymon G. Boh-lin, Natural Limits to Biological Chan-ge, Probe Books, 1989, s. 170-171116- Henry Morgenau & Roy AbrahamVarghese, Kosmos Bios Teos, Gelenek Ya-y›nc›l›k, Ekim 2002, ‹stanbul, s.161.117- Scott Gilbert, John Opitz, and RudolfRaff, "Resynthesizing Evolutionary and Deve-lopmental Biology", Developmental Biology173, Article No. 0032, 1996, s. 361 118- Personal letter (written 10 April 1979)from Dr. Collin Patterson, Senior Paleontolo-gist at the British Museum of Natural Historyin London, to Luther D. Sunderland; as qu-oted in Darwin's Enigma by Luther D. Sunder-land, Master Books, San Diego, USA, 1984,s. 89119- T. S. Kemp, Fossils and Evolution, Ox-ford University Press, 1999, s. 19120- Pierre-P Grassé, Evolution of Living Or-ganisms, New York: Academic Press, 1977,s.103121- Nicholas Wade, "Why Humans and TheirFur Parted Ways", The New York Times, 19A¤ustos 2003 122- Henry Gee, In Search Of Deep Time:Beyond The Fossil Record To A New H›storyOf Life, The Free Press, A Division of Simon& Schuster, Inc., 1999, s. 103123- 0. C. Marsh, "Recent Polydactyle Hor-ses", American Journal of Science 43, 1892,ss. 339-354124- Gordon Rattray Taylor, "The Great Evo-lution Mystery" New York, Harper & Row,1983, sf. 230125- Heribert Nilsson, Synthetische ArtbildungLund, Sweden: Vertag CWE Gleenrup, 1954,ss. 551-552126- Boyce Rensberger, Houston Chronicle, 5Kas›m 1980, Bölüm 4, s. 15.127- Milner, The Encyclopedia of Evolution,1993, s. 222128- Garret Hardin, Nature and Man's Fate,(New York, Mentor, 1961), ss. 225-226.129- Francis Hitching, The Neck of the Giraf-fe-Where Darwin Went Wrong, NY: Ticknorand Fields, 1982, ss. 16-17, 19, 28-30130- Kofahl, R.E., Handy Dandy EvolutionRefuter, Beta Books, San Diego, Califor-nia, 1997, s.159131- Voorhies M.R., "Ancient AshfallCreates a Pompei of PrehistoricAnimals," National Geographic,Vol. 159, No. 1, January

Bir Zamanla r

Darw in i zm

224400

1981, ss.67-68,74 ; "Horse Find DefiesEvolution" Creation Ex Nihilo 5(3):15, Ja-

nuary 1983, http://www.answersingene-sis.org/docs/3723.asp

132- Jonathan Wells, "Icons of Evolution: Sci-ence or Myth? Why much of what we teachabout evolution is wrong", s.199; Royal Tru-man, "A review of Icons of Evolution"www.answersingenesis.org/home/area/maga-zines/tj/docs/tj_v15n2_icons_review.asp133- O.C. Marsh, 'Recent polydactyle horses,'American Journal of Science, 43:339–354,1892.134- Bruce J. MacFadden et al., Ancient di-ets, ecology, and extinction of 5-million-year-old horses from Florida, Science283(5403):824–827, 5 February 1999.135- Horse and horsemanship,' Encyc-lopædia Britannica, 20:646655, 15th ed. 1992136- Ernst Mayr, What Evolution Is, NewYork: Basic Books, s. 163137- D.M. Raup, 'Conflicts between Darwinand paleontology,' Field Museum of NaturalHistory Bulletin 50:22, 1979138- Sunderland L.D., Darwin's Enigma,1988, s.78139- J. Bergman and G. Howe, 'VestigialOrgans' Are Fully Functional CreationResearch Society Books, Kansas City, s.77,1990;140- Paul-Pierre Grasse., Evolution of LivingOrganisms, s. 51-52141- Florida Üniversitesi: "From the Bone of aHorse, a New Idea for Aircraft Structures, 2Aral›k 2002,http://www.napa.ufl.edu/2002news/horse-bone.htm ; "Uzay ve Havac›l›k MühendisleriAt›n Kemik Tasar›m›n› Taklit Ediyor"http://www.harunyahya.net/V2/Lang/tr/Pg/WorkDetail/Number/969 142-Judith Hooper, Of Moths and Men, W.W.Norton & Company, Inc., New York, 2002,s.xvii143- Judith Hooper, Of Moths and Men, s.xviii144- Judith Hooper, Of Moths and Men, s.xviii145- Jonathan Wells, Icons of Evolution:

Science or Myth? Why Much of What WeTeach About Evolution is Wrong, ss. 141-

151146- Jerry Coyne, "Not Black and

White", a review of MichaelMajerus's Melanism: Evolution in

Action, Nature, 396 (1988), ss.35-36

147- Judith Hooper, Of Moths andMen, s. xviii 148- Judith Hooper, Of Moths and Men,s.296 149- Judith Hooper, Of Moths and Men,s.293 150- Robert Matthews, "Scientists Pick Holesin Darwin's Moth Theory", The DailyTelegraph, London, 18 Mart 1999151- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201152- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201153- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201154- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201155- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201156- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201157-http://www.geocities.com/CapeCanaveral/Hall/2099/DinoKabin.html158- Michael J. Denton, Nature's Destiny,Free Press, New York, 1998, s. 361159- David Williamson, "Scientist SaysOstrich Study Confirms Bird 'Hands' UnlikeThose Of Dinosaurs", EurekAlert, 14-Aug-2002, http://www.eurekalert.org/pub_releas-es/2002-08/uonc-sso081402.php160- A Elzanowski 1999. "A comparison ofthe jaw skeleton in theropods and birds, witha description of the palate in theOviraptoridae". Smithsonian Contributions toPaleobiology 89:311–323161- Alan Feduccia, "Birds are Dinosaurs:Simple Answer to a Complex Problem", TheAuk, Ekim 2002, vol. 119 (4), s. 1187–1201162- MORELL, V.."A Cold, Hard Look atDinosaurs", Discover, 1996,17(12):98–108.++163- Phillip Johnson, “A Step Forward inOhio”, Touchstone, Volume 16, Issue 1,Ocak-fiubat 2003, sf. 11;http://www.touchstonemag.com/docs/is-sues/16.1docs/16-1pg11.html