POEZI

Ai…

Nga thellesia e atij oqeani ,

Po ndihet gjullurdia e atij perbindeshi te zi,

Ai kerkon te dale e cdo gje ta beje shkrumb edhe hi

Ai djalle I zi…

Ajo streha e nenes.

Streha e nenes , eshte me e ngrohta ne bote,

Me e embela dhe me nje nuance magjiplote,

Me me kuptim, me shume dashuri,

Streha ku ke lindur, une apo dhe ti.

Streha ajo e thjeshta,

Pa llukse , por e blerta,

Me e embel se mjalti vete,

Me rreze te ngrohta ashtu si dielli vete.

Kujtoje apo shijoje ,

Ate strehe fillestare,

Ku jeta merr kuptim,

Ku shkel ne me te embelin blerim.

As ti.

As ti s,je I lire..sepse

Kontrollohesh nga dikush tjeter atje larte ne hapesire

Po po dhe kte ti e di mire.

Thelbi I te qenurit I lire njeri,

Eshte ai I brendeshmi kur je ne pasterti,

Kur vargonjte e erresires nuk bejne vend tek ti.

Vetem atehere ti je I lire njeri…

Atje large

Atje large, aq large ,deti sish I qete ,

Nje kafshe e fuqishme

Here ulej here dilte,

Dukej si perbindesh

Nga dielli sdonte tia dinte.

Atje..

Po trokasin piklat e shiut mbi xham,

Oshetin nje perbindesh

atje large ne oqean.

Bej ti vec mire.

Jepi jetes kuptim,

Mbushe mendjen me mendim te mire,

Fluturo si shqiponje ne hapsire,

Bej ti vec mire.

Botkuptimi im

Une kam botkuptimin tim , per gjerat,

Me fund pa fund , I thelle , I gjere,

Me vlere pa vlere ku hyn , ku del,

Eshte botkuptimi im I sinqerte.

Brezat që do të vijnë.

Une e dua diellin, hënën yjet , fortë dua retë e bardha, ecjen e tyre në ambiente të pastra.Unë e dua tokën ku u linda, ku hodha hapat e mia të para,dua aromën e bjeshkëve të larta, pastërtinë e ujrave të rralla.

Unë e dua fortë natyrën , jam e lidhur cdo moment me të,dua zogjtë këngëtarë , dua të ëmblin e tyre zë.Pastaj me rradhë, dua edhe fluturat ,që kurrë nuk grinden dhe harmonishëm vallëzojnë, fustankat e tyre ngjyra ngjyra , në fytyrë veç ndricim reflektojnë.

Dua tokën, këte tokë , që më lindi edhe rriti, kaq e ëmbël , se them dot , toka mëmë, ajo më priti,dua dritën dhe jo errësimin, rrugën e mirë, edhe gëzimin,dua vlerat e vërteta, jo intrigë apo gënjeshtra.

Të marrë fund komplet errsira, të zërë vend vetëm e mira.Brezat që ngadalë do t’vijnë:”U them te perqafojne veç Mirësinë”.Valentina shkurt 2014

Ca shpende

Mjafte I hipnotizove moj kohe ti Shqipetaret ,

Zgjohi nga gjumi aq I thelle qe kane rene,

Kte vend plote virtyte ne grope e kane shpene,

Ca shpende grabitqare te qete spo e lene.

Ca.

Jane ca njerez qe rrojne kot,

Sa bejne hije ne kte toke,

Fytyre e tyre su qesh kurre

Pale zemren e kane gure.

Une nuk dua ti gjykoje,

Por sjelljen e tyre po e veshtroje,

Si nuk bene nje here mire!!!

Pse me duken si manekine!!!

Nejse , ky eshte mendimi im,

Per kte lloj kategori,

Qe me duken shume te ftohte

Te pangopur e zemer-ftohte.

Ata qe su kenaqen kurre,

Nate e dite sec ngrejne flamure,

Shpirti I tyre qe su ngop kurre.

Çdo herë.Çdo herë që lexoje Kadarenë,vështrimi humbet atje largë dhe thellë.Një shqiponjë me pranga, që kërkon të dalë,e bukur si drita, e ëmbël si mjalta.Si vargonjë të zinjë, ca zinxhirë të mjerë,shtrënguar pas vetes ,e mbajtën ca kohë.Ndërsa tash shikojë, shqipja porsi zog,do të fluturojë po s'fluturon prapë dot…

Dashuri mbi dashuri.

Ka dashuri mbi dashuri,

Dashuri per zotin qe na krijoi, zanafillen e hershmeQe mendjet na krijoi,

Dashuri dhe mirenjohje e plote ne pafundsi,Dashuri per diejt e mire ne gjithesi..Deti se ku humbi..Ate dite dimri , kur ra dhe idhulli I fundit,

Era si e terbuar , gjithcka tundi e shkundi,

Qielli u egersua, shtrengata u be bloz,

Natyra se ku humbi dhe deti ku u gropos!!

Perbindshat ngelur pa uje, vershuan si te marre,

Mes eres dhe shtrengates , mes tymit te perdale..

Pa uje nuk rronin dot, si njeriu pa oksigjen,

Deti se ku humbi!! Qielli volli vrer..

Dielli sot .

Sot kur dola per te shkuar ne pune,

Ndjeva diellin te me fliste ashtu sic flas dhe une,

Dielli ai I miri, perhere ne lartesi,

Qe me shoqeron e me falm vec ngrohtesi.

Dielli I ketij viti , me rreze dhe plote fjale,

Ashtu me buzeqeshjen dhe syte si mjalte I rralle,

Leshuar ca nuanca ,ngrohtesie pafund,

Fjale oh sa shume fjale, dhe rreze miresish gjithkund.

Dielli , ai I embeli.

Sa fort po shkelqen dielli,

I miri I embeli I thelli,

Ka dale aq I bukur ne kte mengjes,

Njerezit qe kalojne , u thote miremengjes.

Sa hijeshi ka dhe sot natyra,

Dhe pse pak e xhveshur ne kte stine te ftohte,

Po dielli aq I embel I bukuri nder hapsira,

Mundohet ti ngrohe te gjithe me rrezen e tij te ngrohte.

Dikur..

Dikur sec ndodhi nje shperrthim I madh,

Qielli u nxi , e ndersa toka u hap,

Prej saj shperrtyen tym edhe balte,

Copeza kristali si mjalte I rralle,

Nuk rane nga qielli , por dolen nga toka,

Ne thellesi ku skish fare drite,

Rrinin te fshehura pa pasur drite..

Dikur..

Valentina 18 janar 2014

Dimri.

Dimri ka hedhur tapetin e tij te bardhe ne disa vende,

E ka ftohur motin shume e ka plote ngrica,

Kurse ne te tjera vende, dielli harmonishem

Shkelqen e ngrohe shtepite , edhe zogjte

Te cilet kendojne, ja aty ne peme tok e tok.

Disa

Struken disa, aty

Ne erresiren e shpirtit te tyre,

Egoizmi I mbulon, veshtrimin ja tjeterson.

Distancohem

Distancohem nga idete e turbullta,

Dua te qendroje ne mengjeset e skuqura,

Nga dielli I mire ai qe kurre ste djege,

Nga zogjte kengetare,

qe embel me zgjojne cdo mengjes.

Valentina

1 shkurt 2014

Drejtesia.

Drejtesia, ah sa e mire eshte

Ajo e verteta, ajo tamam e drejta,

Drejtesia ka fytyren me te mire,

Ajo ste trishton dhe ste le te shkosh ne erresire

Drejtesi e mire.

Drite dhe vetem drite..

Te mbyt erresira gati te merr frymen,

Ajo ste le rehat, ajo te tkyrr e plake.

Te zbukuron drita , te mbush plote pasterti,

Te ben te fluturosh , ne me te bukuren lartesi,

Te ben vertete me krahe , te con ne udhe te reja,

Ku ka vetem gezim , ku qesh e embela reja,

Drite dhe vetem drite , kudo e deshiroje,

E embela e mira shpirtin do na gezoje.

Valentina 18 janar 2014

Dua natyren.

Me e padjallezuar eshte natyra,Ndaj e dua shume ate,Zogjte pastaj jane me te ciltertit,Ndaj e dua shume te tyrin ze,Pastaj me rradhe dua diellin e mire,Jo ate qe te djege e te zhyt ne erresire,Dua drejtesine , dua fjalen e mire,

Se dua arrogancen , tallesin dhe dyfytyrsine.Dua ndershmerine.Kurre se kam dashur padrejtesine,

Moralin e cunguar dhe dyfytyresine,

Jam aq e sigurte e dua ndershmerine,

Paqen shpirterore, gezimin harmonine.

Dua të mendojë.Dua të mendojë , gjithmonë për të mirën ,ajo eksiston ,ajo më frymzon,ajo është prezente ,madje dhe rrugës kur kalon,ajo të hijeshon, ajo të zbukuron.

Dua të mendojë gjithmonë atë të mirën,si një diell i plotë mirsi në pafundsi,

po ju them ajo eksiston, ajo na lartëson,mendime të bukura , tek ne përherë lëshon.

Dua që çdo cast, të kem unë pranë të mirën,në k'të botë të turbullt ajo eksiston,është aty në qoshe , e urtë edhe pa fjalë,rreze ciltërsie, sa shumë që po lëshon.

Dua të mendojë gjithmonë unë për të mirën,si një lule e bukur shpirtin na gëzon,aromë çiltërsie, aromë pafundsie,zemrat edhe mendjen përherë na I ndriçon.

Duaj nate e dite.

Mos e shkel ne bese njeriun qe te dha buke,

Ate nate dimri, ku ti ecje kuturu,

Mos kerko pasuri , por miresi ne shpirt,

Duaj o njeri ti duaje nate e dite…Duaje pafundesishte.Milingona punetore ecen ne rrugen e vet,

Ti njeri mos e shkel, shihe me kujdes kemben kur e hedh.

Zogu kengetar I paster dhe qelibar,

Lere te kendoje, mos e mbaj ne kafaz.

Fluturat lozonjare, embel po shkelqejne,

Leri pra te vallezojne, ne lendinat plote me ere.

Shtoje dashurine, shtoje mencurine,

Duaje pafundesishte , njihe miresine.

E di.

E di mirë , kohën e komunizmit, e mbaj mend, kemi qenë në izolim, visheshim të gjithë njëlloj,dhe duhet të donim me shpirt partinë.E di , nje fjalë goje, po të shpëtonte at,herë,mund të humbisje si shiu me erë,të të mbanin mbyllur në të errëtat qeli,dhe nuk shihje kurrë as diell e as shi.E di, kohën e komunizmit, unë mirë e mbaj mend,ndoshta pak e vogël , në shkollë isha at,herë,mësonin këngë partie, për xhaxhin Enver.Me shallin e kuq në qafë , marshonim nëpër klasa,

bënim mbledhje rinie, e diskutonim orë të gjata.E di mirë atë kohë, ishte “ kulti I unit” nuk bëhej shaka,duhej të dashuroje partinë, se ndryshe bëhej ndonje hata.Dhe kur ngrije zërin, e thuaje dicka ndryshe,të merrnin hop pe veshi , e t, bënin të kërceje valle dyshe,po jo në qiell të kaltër, po në të errtat qeli burgimi,aty ku rrënjë të thella, kish hedhur veç trishtimi.Kanë vuajtur shumë at,herë, familje dhe fëmijë,sëmurur ndër biruca, me bronkopneumoni.Dhe kurrë nuk e kuptonin, a ish natë apo ditë,rrezen ata se shihnin, në ato të errëta qeli.Brigadat sulmuese;)- rreshtuar nëpër stenda,në ball seç po u ndrinte, ai ylli me pesë cepa,dhe rrinim ne të tjerët , së bashku me prindërit tanë,mësonin të duartrokisnim, e fortë ta donim vatanë.Partinë të kishim në zemër,dhe vetë xhaxhin Enver,Dhe qeshnim me gjithë shpirt, gëzonim ne at,herë,

po vallë!!- Pse se kuptuam, fytyrën e dyzuar,at,herë edhe tani!!! – e njëjta histori!!!!!E dua kete toke.E dua kete vend oh sa shume e dua,

Eshte nje vend I embel, mjalte edhe syshkruar,

Njerzit jane shperndare , andej neper bote,

Toka po I pret , sot po edhe mot,

E dua kete toke , te bukur e krenare,

Capitur neper kohe, me halle por qelibare,

Mikpritese dhe e paster bujare dhe e embel,

Vazhdon ajo capitjen, mes kohesh si nje enderr.

E embel eshte toka ime.

E embel eshte toka ku ke lindur,

Ajo toke ku ti je rritur,

Ku belbezove fjalet e para,

U lumturove si ne perralla.

I embel ai dheu dhe pse me pak balte,

Me I embeli ne bote dhe pse pak I thate,

Grimca miresie une shoh ne te,

Ndjenje dashurie dhe pse me me te lehtin ze.

E embel eshte toka , kjo toka ime e mire,

Qe cdo cast me duket porsi embelsire,

Ere miresie , horizont I mire,

Ndjenja me e embel shperndare neper hapesire.

Ajo pra qe del nga kjo toka ime e mire.E kyca trishtimin.E kyca ne sirtar trishtimin,

Ate qe te mberrthen papritur,

Aty e kam lene , te kycur e te fikur,

Ai qe na rremben gezimin.

E kam harruar, merzitjen

Fjalet e kota leshuar ne hapesire,

Po shtrengoje me te embelen trokitjen,

Idete e mbrekullueshme, dhe ate , fjalen e mire.

E marr inat boten.

Ndonjehere e marr kaq inat boten ,

Kur shoh padrejtesira apo kur degjoj intriga pafund,

E marr inat aq shume,

Sa qe me vjen ta tund edhe ta shkund,

Por s,bej asgje, flas ne vargje me te timin ze,E mora merzitjenE mora e bera lemsh merzitjen ,Tatepjete e rrokullisa ne rrugen plote kthesa,Te iki , te humbi , une dua trokitjen,At, diellin e paster, dhe mengjeset e blerta.1 shkurt 2014

E pastert do jem gjer sa te vdese.

Une s,bej pakt me djallin

Asnjihere gjer sa te vdese,

Do jem e pastert porsi kristali,

Do perqafoje te embelen vese.EksistonNe fakt eksiston njeriu I mire,

Ai I bardhi ai I rralli,

Ai qe paqen ka ne shpirt ,

Te rralle e ka porsi kristali.

Era e pranveres

Sa ere te mire ka kjo pranvera,

Petale lulesh arome-plote,

Fustani I saj si tjeterhera

veshur plote lule qenka dhe sot.

Ashtu si era pranverore,

Njeriu I mire mbart ere ne shpirt,

Ere miresie, grimca dashurie,

Nuanca te delirta ne gjurme kaltersie.Era njeri .Ka nje shije te embel Ndjesia e te qenurit I mire njeri,Ajo te ruan te pasterAjo te mban te ri,Te vish era njeri ,

Ohhhh sa ka rendesi,Te jesh me mish dhe gjak,Te ngelesh perhere femije..Te duash ne pafundesi,Me te vetmen pasterti,Mos te kesh shume fytyra,Mos te kerkosh para dhe lavdi,Se jeta eshte kaq e shkurter E do mbushur vec me te mira,Drita te con ne udhe te mire,E jo e shemtuara dhe erresira..Valentina 18 janar 2014Ere …

Ere hipokrizi,

Ere mashtrim I ri,

Po jo era njeri.

Ere ligesi,

Ere tufan I zi,

Por jo era njeri.

Valentina 2014

16 JanarEsenca me e delire.Ciu ciu ciuu , - ja ku jam,

Me erdhi nje zog ketu brenda ne dyqan,

Zogu kengetare, I vogel sa nje gishte,

Kenges se mengjesit ja nisi plote gezim.

Dielli qe matane , kish dale edhe ai,

Me rrezet qe shperndajne , te tijen ngrohtesi.

I veshi krejte shtepite , me ngjyren e tij te mire,

Harmonizuar kaltersite,me esencen me te delire.Fal dashuri.Mbushe mendjen me me te miren energji pozitive,

Mendo gjera te mira , te drejta dhe te delira,

Mos ceno njeri , mos kerko lartesi,

Shprehe vec mirenjohje , dhe fal shume dashuri.Femija do..Femija do dashuri,

Femija do ngrohtesi,

Femija do lumturi.

Femija eshte ciltersi,

Femija eshte ngrohtesi,

Femija eshte dashuri.

Femija do kinema,

Femija do arsimim,

Femija do gjelberim.

Femija do nje bote krejte me ngjyra,

Pa arme , pa luftera , me zogj dhe me flutura,

Nje bote eremire te paster dhe te dlire,

Qe te rriten shendetshem ne me te embelen hapsire.

Femijet e se ardhmes.

Femijet e se ardhmes, do jene

Te zgjuar plote drite te mire,

Do kene mencuri, dhe shume dashuri,

Sdo njohin dinakerine,

Por vetem zgjuarsine

Do lundrojne ne me te bukuren hapesire.

Fjalet e atit tim.

E pelqeja thellesine e shpirtit te atit tim te mire,

Fjalet qe I thoshte, me me te mirin kumbim,

Edhe sot fuqishem tek une tingellojne,

Udhes une I ndjeje , kudo nga te shkoje.Fllad.Nje fllad pranveror,

Mbushur plote arome,

Dielli rreze te embela,

Sot po na dergon.

Zogjte prape po kendojne,

Njeri tjetrin veshtrojne,

Kompozim I tyre,

Gjithcka gjalleron.

Flutur moj e bukur.

Flutur moj e bukur,

Vallzo pa pushim,

Mbi fushat plote me lule,

Perbri qytetit tim.FolShprehe dashurine

Mos e mba perbrenda

Thuaj o njeri

Ate qe te ka enda

Mjafte qe t’mos cenosh

Te pakten asnji mize,

Te jesh ne pasterti

Te jesh ne miresi.

Gezoju.

Ti gezoju o njeri I mire , natyres,

Hape dritaren e shpirtit tend te mire,

Dhe mbushu me ajrin me te delire te kesaj bote te madhe,

Ti qesh o njeri, se e qeshura te ben vertete mire, bashkohu

Me cdo gje te mire, perqafohu e shkrihu me te , me ze dhe pa ze,

Qendro large se keqes, beje tani qe te ndjesh freskine e atij flladi te ri.

Gjigand I shpirtit tim.

Mendo ti Zot I madh, mendo per cdo krijese,

Jepu ti nje shans , jepu ti nje shprese,

Ata qe kane gabuar , shume thelle te reflektojne,

Per ty te kene mirenjohje, edhe t’falenderojne.

Te lutem Zoti im, gjithmone ti na rri prane,

Se ne edhe gabojme, rremujra anembane,

Ti driten dhe shkelqimin, ate vec na dergo,

Dhe ne do hapim syte , ne gji do ta shtrengojme,

Mirenjohjen une te shpreh , cdo dite qe ne mengjes,

Kur del I embli diell, kur mbin e pastra vese,

Mbi barin lozonjar, shkelqen I embli diell,

Dhe flutrat anembane, dhe zogjte kendojne perhere,

Mendo ti Zot I madh, mendo per cdo krijese,

Jepu ti nje shans , jepu dhe pak shprese,

Dhimbjet lehtesoji, te lutem Zoti im,

I madhi I mendimit, gjigand I shpirtit tim.

Valentina shkurt 2014Gjithe kjo toke.Gjithe kjo toke ka bukuri, ka pasterti,

Ajo u krijua per te banuar njeriu I ri,

I paster I embel mbushur me miresi,

Po se la si gjithmone ai djalli I zi,

Le te shtohen bletet, ato jane vec mjalte,

Ka kjo toke shume vend , dhe pse pak e thate,

Toka duhet mbushur me mendim te mire,

Duhet lulezuar me filiza t’rinje,

S’ngopesh duke e pare, ter kjo mbrekulli ,

Fusha , male kodra , ohhh sa hijeshi,

Shqipet neper male, atje kane folene,

Lulet ne livadhe, aty shtepine ngrene,

Dhe njerezit anembane , shperndare andej kendej,

I kane syte ne balle, t’shohin mbrekulli perhere,

Eshte kjo toke e embel, eshte nje pasuri,

S’ngopem duke e pare , gjithe kte mbrekulli.

Hajmalite

Jane nxjerre hajmalite,

Dhe po shtrengohen fuqishem:

Si bresheri mbas stuhise.

Here -here

Here shtohen here pakesohen

dritaret e mendimeve ne kte kohe te zymte…

dritat here ndizen edhe here fiken

ne qiellin e thelle me te shumtat re,

here ikin here vijne kujtimet nga large,

trokasin ngadale ata zogj te shumte

mbi malin e thate.Historine.E moren , e mbyllen dhe e fshehen,

Te vetmen histori ne at valixhe te vogel ngjyre gri,

Veshtrimet hidheshin ne cdo ane,

Cdo behej me vone!!- disa thane,

Skaloi shume kohe dhe ajo valixhe u hap serish,

Dhe historia e vrare u gervish, aq shume..

Saqe ndryshoi krejte ngjyre..

Dukej si me e hidhura shembelltyre…

I dua

Motrat e mia jane nje thesar I vertete,

Edhe femijet jane jete e vertete,

Une forte I dua , I kam ne shpirt,

Ato jane kristal ato jane vec drite.I mblodha.I mblodha miresite e qiellit kuptimplote,

Brenda gjoksit tim I futa te gjitha tok,

Ato me zbukurojne dhe me mbajne kaq ngrohte.Ik moj vdekje plake.Ti vdekje , mos I merzit njerezit,

Ik moj largohu me erresire ti mbulohu,

Dhe aty te rrish mos te ngresh kurre koke,

Njerezit nuk te duan aspak ne kete bote.

Ik edhe largohu ti moj vdekje e marre,

Vjen porsi hajdute vjen ti dalengadale,

Zgjedh me at veshtrim valle une ke te marre!!

Ik moj vdekje plake , ik moj kocke tharre.

Njerezit ty ste duan, valle pse se kupton,

Lere kete toke qe vetem te gezoje,

Gezim edhe drite do tkete pergjithnji,

Une jam e sigurte e di me siguri,

Dhe ti moj gjynaqare korbe,

Do behesh shkrumb dhe hi.

Iku ashtu sic erdhi.

Po kalonte trishtimi nje dite,Lehte lehte pa u ndier , e komplet I zi,Fustani I tij, nje pelhure e zeze,Edhe syte gri , ne koke perce e zeze.Ecte shume ngadale,Dukej I menduar,Rrudha kish ne balle,Mendjen fluturuar,Donte qe te kapte ,Njerez a femije,Portat ishin mbyllur ,Ku t’shkoje une tani!!

Hodhi syte verrdalle,Aty tek nje spital,Dritat ishin ndezur,Kush kish vdekur valle!!!Hyri brenda dhomes ,Dhe pa shume rremuje,Kish vdekur nje njeri ,Oh sa dhimbsuri,Nje njeri I mire,Vdekja e kish rrembyer,anash femijte e tij,Te vrare e zemerrthyer,Sa mire , mendoi trishtimi,Ketu do futem une,Ashtu vertete beri dhe

Direkt u ul ne gjunje,Por nuk qendroi gjateSe menjehere e perzune.Imagjinoje..

E mendoje dimrin si njeri,

E imagjinoje te gjate me dy syte si ulli,

Veshur me nje pallto te gjate e te bardhe,

Me buzeqeshjen e ngrire, dhe dhembet bore te bardhe.

E imagjinoje Pranveren time, si nje zane te bukur fushe dhe mali,

Me buzeqeshjen fantastike, qe na fal vec ndjesi magjike,

I imagjinoje stinet , me jete dhe plote kuptim,

Qe duhen me njera tjetren , dhe kane plote mirekuptim..

Jane c’orientuar mishkonjat.

Jane c’orientuar mishkonjat,

Me zhurmen qe benin cdo dite rreth e qarke,

Moren edhe thithen ushqim dhe plote gjak,

Dhe tani c’orientuar vijne verrdalle verrdalle.

Nuk ngopen te shastisurat,

Cdo dite duan me shume,

Ngjajne porsi Stetikli,

Fytyrat si majmun.Jane ciltersi dhe drite femijet.Mos I cenoni endrrat e cdo femije,

Jepini krahe kesaj pastertije,

Ciltersise se jetes , aromes dhe se vertetes,

Rendja drejte se ardhmes se bukures e te sinqertes.Je kuptim I vazhdimesise.Diell I embel, jo jo ti smund te largohesh dot nga une,

Diell I miresise , kuptim I njerezise,

Pa ty smund te kete jete, dhe kte ne mire e dime,

Diell qe sfidon te ligen dhe marrezine.

I mencur si gjithmone,

ti udhen na ndricon,

Po xhanem si nuk u merzite

Por vetem qesh e lodron!!

Diell I miresise,

I mencuri I kaltersise,

Rizgjimi I njerezise,

Kuptim I vazhdimesise.

Valentina 16 Janar 2014Je.Je e pafuqishme te protestosh,Te ngresh zerin ndaj cdo padrejtesie,Ne mur te korruptuar do qellosh,Mbushur plote me lajka dhe ngjyra hipokrizie.Je e pafuqishme qe gjerat ti ndryshosh,Te ecesh , te besh , dhe driten te transmetosh,Me njerez hipokrite kjo bote e mbushur plote,Duhet nje grusht I forte dhe nje shpirt I hekurt qe t,resistosh.

Jemi prej Shqiperie….. na thone Shqipetare.

Jemi prej Shqiperie,

Na thone Shqipetare,

Nder vite e nder shekuj,

Kemi qendruar krenare.

Veshtrirsi pa fund,

Vuajtje edhe rrenime,

Mbetur pas ne kohe,

Ah moj Shqipja trime..

Kemi ecur shume,

Zbathur , e pa ngrene,

Skemi fjetur gjume,

E plot kemi thene..

Trimat tane te rralle,

Te pushkes edhe penes,

Ndricim kan pas ne balle,

Kan pire qumeshtin e nenes..

Serish ecen e ndalesh,

Ti Shqipja nder agime,

Me veshtirsi perballesh,

Ti yll I zemres time,

Jemi bijte e tu,

O yll I drites time,

Qe ecim me kepuce

E bejme edhe gabime..

Por ti zemren se ndote,

E bukur si cdo mot,

Me zogjte kengetare

Valle a po I degjon sot!!

Jemi prej Shqiperie,

Na thone Shqipetare,

Zemra jote e paster,

Vec ndrin eshte qelibare.

Nje thesar I rralle…Jete me dinjitet.Jete me dinjitet eshte ajo kur ke syte e kthjellte,

Kur sben pakt me djallin dhe je e sinqerte,

Kur perqafon driten dhe bardhesine perjete.Jetoje jeten.Vjen nje cast dhe mendon per vdekjen..Ku do shkojme pasketaj ne valle,Do vdesim fizikisht , do tretemi dalengadale,Do humbim a do kthehemi ne tjeter dimension ne valle!!Eshte ky cast qe une mendoje per vdekjen,E di ajo eshte e keqe, si shtriga ne perralle,Xhanem mund tju them se une ate e kam pare,Ate nate te ftohte , kur babin e mori prane…

Po po , e mori ma rrembeu shtriga,Shtriga plake ne krahet e saj,E pashe , e di si qeshte??Ja e morem dhe nje njeri te rralle…Por kjo zgjati vec nje cast, E dini?? Erdhi ai moment I bardhe kur..Vdekja plake, ngeli si fytyre palare,Sepse babi im shkoi ne at dimension te rralle,Vjen nje cast , kur ti mendon per vdekjen,Ajo plake e keqe , ajo djallushke me brire,Qe vjen si pa kuptuar, te keput ne mes,Ajo te c,orienton , ajo ska ere te mire.Jetoje jeten , por pa menduar vdekjen,Bej gjera te mira dhe sempre perqafo te verteten.

Jetojme.

Jetojme cdo dite ne kaos social , poltik ekonomik a kulturor,

Televizionet si perhere bucasin , dhe manekinet e tyre nga makiazhi gati sa spo plasin…

Gazetat ne rresht jane vene si perhere sensasionin e dites me shpejte per te thene,

Dhe ky kaos kaq I thelle , na ka mberrthyer ne gracke paskemi rene…

Politikanet nderrohen , mesuesit gazetaret, inxhinieret , parlmentaret,

Studentet e juridikut ne lokale nate perfunduar,

Dipllomat aty ne gji forte e forte shtrenguar,

Pastaj disa te rinje gjigande ne aparence , enden neperr rruge lakale a kafene,

Nuk kemi ku t’punojme, degjon fjalet e tyre, dhe mbushur kafenete,

Pakesuar ne lulishte menekshete…

Ajri eshte ne kaos , nuk ka ze te ankohet, pensionistet e vetmuar, qe skane fuqi per tu ankuar,

Dhe ndricimi aq I dobet reflekton dhe ai ne kaos,

Nuk gjen kohe as per tu shplodhur, nate e dite vec mendje-lodhur.

Jetojme ne kaos historik e ne nje gracke vetkenaqsie kemi ngecur,

Aty rrime edhe veshtrojme , pas njeri tjetrit ngjeshur,

Dhe femijet vec veshtrojne , syte e tyre duan te kuptojne!!

Ata s’flasin po shume thone, : Ju te rritur s’ju kuptojme!!!

Vete ndertoni dhe vete shkaterroni, nje te ardhme s’po ndertoni,

Mbushur xhepat ne c’do ane, si su ngopet xhanem valle,

Pse smendoni per te ardhmen!! Spo krijoni asnji vlere,

Ne spo dime ku t’hedhim syte , thote veshtrimi I tyre perhere..

Dhe femijet porsi drita presin presin siguri,

Duan shkolle te mire te paster, duan drite dhe histori.

Kemi ngecur ne kte kaos, dhe spo dime me si te dalim,

Duhen hapur vende pune, duhet miresi te falim,

Forte te duam njeri tjetrin, qe ky vend te mos renkoje,

A s’ju dhimbset toka jone!! Ka kaq kohe qe lote leshon,

Nene e dhimbsur paska qene, fort njelloj I do te tere,

Reflektoni ju o njerez, qe t’buzeqeshe kjo toka meme.

Valentina shkurt 2014Ju luta Zotit.Ju luta Zotit qe ti sillte diell vendit tim,

Dhe vertete I solli diell por diell te mire.

Gjithmone do ti lutem, te sjelli vetem drite,

Te largoje erresiren te sjelli gjithmone te miren.

Ka zbritur nje nuance.

Nje nuance e bukur zbriti larte nga qielli,

E embel e lehte si krahu I nje ylberi,

Solli diell te mire, solli bardhesi,

Eshte fare prane nesh, vjen ere ciltersi.Kam plote.Une kam shok diellin,

Dhe shoqja ime eshte pranvera.

Tjeter shok kam detin , ate te thellin,

Pastaj te tjera shoqe kam lendinat me luleshqerra.

Une kam shoke aq shume,

Yjet ne qiell te pafundem,

Dhe henen, e bukur me te flas cdo nate,

Dhe qenin aty prane, dhe pse e kam frike pak…

Une hapem dhe flas

Me ta shume buzeqesh,

Me henen e bukur

Dhe qiellin krejte pa re.

Keta jane shoket e mi,

Te miret te ciltertit,

Te thjeshtet te mencurit,

Te pastertit , te deliret..

Pastaj cmu kujtua!!

Dhe zogjte camarroke,

Oh sa shume kenaqem

I kam te tere shok.

Rrugen e mengjesit,

Kur une shkoje ne pune,

Ata afer meje,

Kendojne gjithnji e me shume.

Oh cfare sysh qe kane,

Te paster te mire,

Vetem u shkelqejne ,

Zogjte jane embelsire.

Valentina 15 Janar 2014

Keputa

Keputa nje gjethe dafine,

Vinte ere te mire,

Keputa pastaj edhe plote te tjera,

U mbusha me eren e tyre te delire,

Keputa nje lule deleje bore te bardhe,

Lulebecke I them shpesh , dhe me to une shume qesh,

U mbusha me nuancen e saj embelsire,

Lule beckja me dhuroi aromen e saj te mire.

Keputa nje trendafil flake te kuq porsi nje zjarr,

E afrova shume prane meje qe sadopak ere une ti marr,

Kishte nje arome me te vertete fantastike,

Cme kujtuan gjyshen kur me dashuri ne vazo I mbillte.

Dhe me gjethet e tyre qe I mbyllja une ne vazo,

Formohej nje esence aq e mire dhe aq e delire,

Kur e hapja kapakun shperndanin nje arome te mire ne hapesire,

Ish me te vertete nje esence fantastikisht e arrire..

Keputa nje gjethe dafine,

Vika nje arome aq te mire,

Po kenaqem me te pastertat e te emblat ndjesira,

Qe me furnizojne me cdo gje shume te mire.

Kerkoni

E kini kuptuar qellimin e jetes!!

Kush eshte!! Per hir te se vertetes,

Akoma nuk e dini!!! Vazhdoni pra germoni,

Kerkoni ju mor njerez kerkoni pra kerkoni…

Kerkova.

Kerkova mes mendimesh

Qe 2014 te kish vetem diell

Rete e zeza te humbnin atje thelle ne qielle,

Mos te dilnin me, mos te nxirrnin aspak ze,

Njerezit te gezonin , dhe njeri tjetrin te respektonin.

Keshtu kam per te mbetur.

Dua te rri keshtu sic jam,

Nuk dua te ndryshoje as edhe nje gje,

Krenare me veten kam qene e do t, jem

Dhe perhere do te ndjeke ate te pastertin ze,

Zerin e ndergjegjes se mire,

Ate qe te ben te ndihesh si flutur ne hapsire,

Sdo pajtohem asnjihere ne kte bote me ligesine,

Te iki te zhduket te marri arratine,

Te humbi ne ate vorbullen e zeze dhe dinake,

Qe e ka fytyren me te shemtuar dhe dredharake,

Dua drejtesine e bardhe dhe te sinqerte,

Keshtu kam per te mbetur gjer sa te vdes ne kte jete.

Kjo bote.

Bota nuk do shkaterrohet,

Sdo marre fund kjo bote,

Por do kete ndryshime,

Duke filluar qe sot!!.

Kjo bote kaq e madhe,

Do mbushet vec me drite,

Do hedhim kenge e valle,

Sdo t, kete kurre erresire.

Si shprese edhe si enderr,

Si zjarr qe s,shuhet kurre,

Kjo bote do t, jete e embele,

Per kte jam e sigurte.

Kjo bote do ndryshoje!,

Ashtu si dhe vete ne,

Do t,behet me e mire,

Do t,kete te pastertat re.

Dhe qielli atje larte,

Do qeshi papushim,

Kjo bote do t,jete e embel ,

Do behet me e mire..

Valentina 18 janar 2014Kohe e bute.Kohe e bute,

Diell I mire,

Embelsire.KorrupsioniKorrupsioni rrenje te forta paska hedhur,

Shume fytyra rreth e perqark ai ka mbledhur,

Beni cfare te doni, ai ne mes ju ka futur,

Aty le te rrini dhe mbajeni koken ulur.

Kudo ku te jesh.

Mos hezito para nje veprimi jo te mire,

Thuaje ndershmerishte ate qe mendon dhe pike,

Le te jete kush te doje, mendimin askush ska te drejte ta imponoje,

E drejta dhe e sinqerta vec ajo do lulezoje,

Sa me large kolltukeve te piste,

Te mbushur me sfungjerin e lashte ate mistik,

Large urrejtjeve te kota pa fryt e bereqet,

Duhet perqafuar vec ajo fryma e sinqerte,

Kudo ku te jesh,

Kur ikin shpesh dritat.

Merzitem kur shpesh ikin dritat,

Je duke printuar ca foto ne makinen dixhitale,

Kur pa lajmeruar fap shkeputen dritat pa lajmeruar fare,

Dhe me vone , kur prape vijne kur tu teket atyre,

Fotot jane ngjitur me njera tjetren jane bere si syte e atyre..

Demtohen makinerite , po te pakten lajmeroni,

Su rregulluan qe su rregulluan keta kabuj, o njerez pse sdegjoni..

Valentina shkurt 2014

Kur bie shi.

Kur bie shi:

Zogjte struken ne peme,

Njerezit cadra blejne,

Toka leshon me te miren arome,

Eshte kjo ndjesi e bukur gjithmone,

Kur bie shi.

Valentina 18 janar 2014Kur isha femije.Kur isha femije, fluturoja pas eres dhe rrezeve te diellit,Dhe athere dielli ishte aq I mire , aq I delire,Kishte at nuance jashtezakonisht te arrire..E ndjeja rrezen e tij te embel, e di?? Nga pas ajo me ndiqte kudo,Dhe fluturrimthi ne krahe me shtrengonte,Grimca miresie, ndjeja une ne to,

Ishte nje shtrengim apo perqafim,Isha aq e vogel, po e ndiente shpirti im,Dielli ai I embeli , I miri I shpirtit tim,Dhe per cudi ja dhe sot fuqishem po e ndieje ,Si athere kur isha femije, ai del perhereDhe vetem buzeqesh,ai shume na do , ai eshte prezent.Dielli ai I miri , I mencuri dhe kryelarti,Ai qe sjell ndricimin, edhe largon trishtimin,Te keqen e babzitur ai I ve mburoje,Ai qe me mirsi tere token do mbuloje.Kur u vodh Monaliza.Kur u vodh Mona Liza, ish aq qetesi,

A thua ne muzeun gjigand te Luvrit,

Gjithcka qe ne harmoni!!

Rojet e pergjumura ,

Jashte godines ndoshta pak shi,

Ate dite aq qetesi,

Si sot kur u vodh e jona histori..

Kur

Kur zgjohem ne mengjes

Dielli me buzeqeshe,

Dhe naten para se te fle,

Me henen bisedoje me nge.

Kur nisem e shkoje per ne pune,

Me kenge e bej rrugen dhe une,

Cicerimat e zogjve degjoje,

Me zogjte pastertore une kendoje.

Valentina 16 Janar 2014

Kuturu.

Kuturu fluturuan laraskat pa bisht,

Ishin te corientuara aq shume cuditerishte,

E kishin humbur besimin,

Valle ndonjehere a e kane pasur!!

Po I shoh po I shoh sa shume qe qenkan trashur.

Le te duhemi.

Le te duhemi vellezer, kemi nje gjak

Te bashkojme mendimet kudo rreth e qark,

Te shtojme njohurine ajo te nxjerr ne drite,

Te jemi njerez te mire, qe t’arrijme lartesite,

Po jo ato qe duken, dhe shkojne gjer ne qiell,

Ta bejme cdo gje me shpirt , e t’jemi te mire perhere,

Mos te mbajme kurre maska, ato skane cna duhen,

Te duam te verteten, ta duam forte dhe jeten.

Valentina shkurt 2014

Mbrekullite e pafundme

Thone qe bota ka shtate mbrekulli sot,

Qe duken , jane gjigande , gjer ne re shtrihen , nurplote,

Mahnitemi pas tyre , shikimin se ulim ,

I shohim , e ngopemi, mahnitemi e syte hapim e mbyllim..

Jane te bukura , dhe duken , gjigande ne fakt jane,

Se mohoj I shoh, mbrekulli e pa-ane.

Por ka dhe shume te tjera , qe sduken e sjane gjigande,

Jane aty te heshtura, dhe sjane ekstravagande..

Jane jetet e gjithsecilit , jetet ato njerezore,

Mbrekulli e pafundme , eksistenca jone shoqerore,

Cdo bote mbart mbrekulli , ndjesi a ndryshim I ri,

Realizim , apo synim aty pra drejte atij qielli te ri,

Drejte atij qielli plote drite , mbushur , me ngrohtesi,

Fytyra vec te qeshura dhe jetes krejte nje kuptim te ri,

Keto pra jane te pafundme e te padukshmet mbrekulli.Mbrekullite jane mbledhur.Teksa ecja permes te bukurit shesh ,

Nje trendafil aty rrotull me peshperiti ne vesh:

Ndale hapin , te lutem nje moment,

Ngriji syte larte e shih te bukurat peme,

Zogjte kengetare, sa bukur po kendojne,

Dhe fluturat ne maje, vallezojne vec vallezojne

Natyra e bukur dhe arome e saj,

Po buzeqesh e ndien , shihet ne cdo skaj,

I ngrita vertete syte , dhe pashe plote mbrekulli,

Zogjte kengetare, dhe fluturat me fustan te ri,

Ngjyrat me te embela te qiellit pastertor,

Dliresi ne shpirt , flladi engjellor.

Trendafil I bukur , dhe une aty prane,

U ndalem qe te dy u ngopem me mbrekullite e pa-ane,

Lulet dhe natyra kendonin te gjithe tok,

Mbrekullite jane mbledhur , edhe vallezojne tok.

Me duket sikur.

Me duket sikur njerezit po tjetersohen,

Dalengadale po kthehen te tere njelloje,

Fytyrat e femrave gallavitur e stolisur,

Gjokset perjashta dhe fundet e grisur…

Me duket sikur njerezit po tjetersohen,

Nje qellim ne koke u rreh forte papushim,

Duan me patjeter vec te lartesohen,

Harrojne te jene njerez , harrojne te jene te mire.

Mendoje qe njerezimi po rend drejte kotesise,

Drejte mburrjeve pa fryte drejte himnit dhe lavdise,

Permendoreve te ngrituar atje larte ne qiell,

Harrojne zemren e paster dhe shpirtin plote me vlere.

Valentina 16 Janar 2014

Me mjafton.

Me mjafton kjo cope toke e embel,

Ka arome te mire , ndihet ne hapsire,

Me mjafton ai qiell larte territorit tim,

Sepse me sjell me te miren ndjesi,

Buron papushim e pambarim

Si freski e maleve hyn ne shpirtin tim

Dhe kerkon te dale te iki ne gjithsi,

Flladi me I embel me emrin miresi.

Me..Me e bukura eshte pastertia,Me e embela eshte thjeshtesia,Me e plota eshte : dashuria,Buzeqeshja si femija,Mendimi I mire.Mua me mbush ai mendim aq I mire,

Ma ben shpirtin det , me con ne sistem te arrire,

Sma heq kurre buzeqeshjen

Si yll shpirtin ma embelson,

Ai mendim I mire, brenda meje po lulezon,

Merr drite.

Mbushuni me drite ,Harroni erresiren,Merrni vetem diell,Perqafoni gjithmone te miren.

Mjalte e sheqer.

Mjalte e sheqer je more diell,

I qeshur I embel, si lule plote ere,

Edhe sot njesoj mbushur me arome,

Je vertete I mire, diell qe lezeton.

Moj e shtrenjta ime.

Moj Toke , ti je bekim, e di qe je aq e embel,

Dhe mbushur je plote kuptim,

Dhe pse e tharre, se do vetem pak uje,

Po prape je aq e fresket dhe syte me te embel se kurre,

Moj Toka ime e bekuar, se di pse shume une ty te dua,

Grimca kristali arrije une te dalloje,

Jane ne gjirin tend, te mbajne ngrohte e ngrohte,

Je me miresi ti o Toka ime,

Shume une ty te dua , moj e shtrenjta ime.

Moj toke e embel

Shqiperi , moj toke e embel,

Eremire plote zogj te kendshem,

Mbushur lule anembane,

Oh sa ere te mire qe kane.Moment.Moment trishtimi,

Moment deshperimi,

Moment hutimi,

Moment rrezimi,

Moment lavdie,

Moment historie,

Moment paqartesie,

Moment lavdie.

Moment turrbullimi,

Moment erresimi,

Moment deshtimi,

Moment neglizhimi,

Moment mospranimi,

Moment keqperdorimi,

Moment survejimi,

Moment ….. moment harrimi…

Mos u grindni me.

Boll me u grindet si femije,

Shihni kete diell eshte nje diell I ri,

Filloni te reflektoni, behuni me te mire,

Shijoni embelsine e gjithe ktij dielli te mire.Ndjesia me e bukur.Dua zogjte dhe natyren,

Dua fushat edhe qiellin,

Dua lendinat e blerta,

Ato parajsen me sjellin,

Ere e tyre eshte e cilter,

Si ndjesia me e plote,

Sdua fjale apo intriga,

Miresine ate kam shok.

Lulet , malet edhe fushat,

Ja ku jane , te gjitha tok,

Edhe qielli bashke me rete,

Qe te gjithe ata jane shok.

Edhe hena bashke me yjet,

Hedhin valle papushim,

Nje ndjesi vertete e bukur,

Oh ce mbush plote shpirtin tim.

Ndonjehere..

Ndonjehere me vjen :

Tja thyeje hundet padrejtesise,

Asaj qe koken ngre,

Fytyra e paturpesise.

Te kem nje grushte te forte,

Dhe hunden tja bej shoshe,

Genjeshtres dhe mashtrimit,

Vjedhjes dhe abuzimit,

Ndonjehere me vjen

Te jem furtun dhe ere,

Te shkul qe nga themelet,

Te keqen qe hyn e del,

Ndonjehere ndonjehere..

Ne duam Toke te embel.

Toka eshte e embel, pse e hidheroni me helme!!

Le te humbin armet, jane te kota te largohen nga Bota.

Mos e ndotni ujin burimet aq te pastra,

Qe vijne natyrshem nga malet e embela e te larta,

Perimet , zarzavatet , ato te hijeshojne,

Po toka duhet te jete e paster, qe ato forte te lulezojne.

Te rriten embelsishte , nene rrezet e embela te diellit,

Ashtu pa u sforcuar, nen mburojen e qiellit,

Te ikin helmet large, te humbin ne errsire,

Ne duam toke te embel ne duam diell te mire.

Ne fakt.Ne fakt , nuk duhet te urrej te ligen,Por duhet te perqafoje vetem driten,Ajo grimce qe ka depertuar tek une,Ajo qe ste le te gabosh kurre.E di e liga aq e shemtuar, Trupin plote me qime mbuluar,E zeze si katran , nxin edhe sterron,Vdes per lavdi dhe postin se leshon.Aty ne fron po qendron,Dhe driten jo as qe e shikon,

Ne fakt une sduhet te urrej te ligenE di duhet te perqafoje gjithmone driten .Ajo me gezon ajo me lumturon,Ajo dhe ne tunel te erret Me ndricon me ndricon,Ajo I jep problemeve zgjidhje Ajo te meson si te besh me te miren,Ajo eshte me e embel se mjalti vete,Ajo te jep energji te vertete,Ajo te ben te ndihesh flutur e zog ne hapsire,Ajo te ben te kendosh kengen me te mire,Oh sa e dua kete driten e sinqerteDo ta dua ju betohem deri sa te kem jete.

Ne njerezit

Ne, njerezit, jemi qenie mikroskopike

Te nje Universi gjigand,

Ne I sherbejme ketij Universi

Dite edhe nate….

Valentina

1 shkurt 2014

Ne te mire te vendit tim.

E shoh realitetin,

E po perballem haptazi me te,Jetoje ne nje vend te vogel,Qe nuk I ndihet ai I embeli ze.

E shoh realitetin,Ku njerezit te hutuar,Nuk kane nga te dridhen,Pa pune dhe te menduar.Sistemi I drejtesise,Komplet I korruptuar,Por dhe ai I mjekesise,Le shume per t,deshiruar,Njerez qe lene kockat Atje ne dhe te huaje,Dhe ktu kjo toke e embel,Qe pret per tu punuar,Dhe bijte e Shqiperise,Shperndare ne cdo ane,Harruar atje large,

Mos kane harruar vatane!!Vendin ku u lindenKu hodhen hapat e para,Ku qane edhe ku qeshen,Ku bene dhe plote shakara,Jetoj nje realitet,Here qesh edhe here qan,Kerkon te kesh nje shprese,Kerkon te kesh nje jete,Te paster dhe eremire,Te embel dhe te dlire,Pa intrige e kotesi,Me njerez te mire e drejtesi,Por ah sa e veshtire,Qenka ta shikosh,

Kete realitet Duhet ta pranosh,Te gjithe ne kafeneraKu humbi njerezia,Apo ne asambleraKu shkoi urtesia,Ku iku fjale e mencur,Ka humbur s,di se ku,Po flasin nate e dite,Ca njerez kuturu,E shoh realitetin,Me syte e mi te qarte,Me vishen hera heres Nga lotet pak nga pak,Me dhimbset vendi im

I humbur ne erresire,Kerkojme pakez drite Nga ajo drite e mire,Njerezit perdite tulaten ,Me taksat e pafundme,Me hallet qe s,mbarojne,Me sy kto une shikoje,Me syte e mi I shoh ,Te gjitha une keto,Shpresoj per nje ndryshim,Ne t, mire te vendit tim.Nese.

Nese fuqine sdo ta kish paraja,

Nuk do kish as etje per pushtet,

Njerezit do kishin vec plane te medhaja,

Do lundronin ne me te mencurin sinqeritet.

Nese sdo te eksistonte fare paraja,

Monopolet fantazme do te humbnin ne erresire,

Do vleresohej thelbi I vertete I jetes,

Jeta do te kish kuptimin me te arrire.

Ngopuni.

Ngopuni me ajrin e paster,

Mos u strukni ne folene e trishtimit ,

Shijoni nuancat e ketij qielli te kalter,

Qendroni large inatit apo zemerimit.

Nje lloj pangopesie.

Nga njera ane shtrohen tryezat e shtrenjta,

Nga ana tjeter shtohen fytyrat e zbehta,

Diferenca ndermjet klasave ka qene e po vazhdon,

Koha e Migjenit , aq forte prape tingellon,

Vampiret e pangopur me syte e cakelyer,

Qe zemren e kane gur , e shpirtin cope shqyerr,

Ca kane e ca nuk kane , te zbehte ata sec jane,

Dhe shpirti ai I majmuri, revanshin na paska marre,

Nga njera ane shtrohen tryezat e florinjta,

Me qenie rreth e qark majmunra e hipokritera,

Aty te ulur rrine, e as qe po mendojne

Qe kjo lloj pangopsie nuk ka se ku te con.Nje bote e cilter.Energjia me e mire , po leviz ne hapesire,

E cpo them leviz, jo po fluturon, dhe ta dini negativen po e sfidon.

Pozitivja si nje fllad I lehte, ajo gjendet dhe aty ku ti se pret,

Eshte e mire eshte e embel, te fut ne nje bote te qete,

Pozitivja gjithmone do te mbese,

dalengadale negativen do te trese,

Do humbi pergjithmone efekti negativ,

Do jete nje bote e paster e mbushur plote ciltersi.

Nje I moshuar.

Po kalon nje I moshuar,

Dhe duket shume I menduar,

Me shpatullat e mbledhura dhe veshtrimin e thelluar,

Ndoshta eshte I vetem, dhe femijet do I jene larguar.

Nje mbremje.

Nje mbremje qielli qe bere krejte I kuq,

Nje perendim aq I bukur qe dukej si buzekuq,

Qielli , dhe natyra rete dhe gjithe hapsira,

Krijonin te tere bashke ndjesira aq te mira.

Nje nene.

Nje nene po capitet ne kte mengjes ngadale,

Ashtu koke ulur , lehte lehte e pa bere fjale,

Ecen e menduar ne kte rruge te ftohte,

Ndihet e vetmuar, dhe syte mbushur plote lot.

Jane lotet e vetmise apo te pleqerise,

Rreshkasin neper faqe,e bien lehte lehte,

Ne rrugen e thate , ne rrugen e vetmise,

Zogjte I marrin ere, me te tyrin sqep.

Nje nene po capitet ne kte mengjes pa fjale,

Oh sa e trishtuar, vertete nuk paskam fjale…

Ecen dhe mendohet dhe duket e derrmuar

ne kete mengjes dhe zogjte pse qenkan te hutuar!!

Nje te ndershem.

Mund te quhet I marre, nje I ndershem sot,

Koha kerkon ta mbyse e ta rrezoje shume poshte,

Nje te ndershem valle a e gjen dot sot!!!??Nje unaze e bardhe rreth henes.Dola ne ballkon dhe hodha syte nga qielli,Ashtu sic bej mengjeseve , kur embel me pershendet dielli,Dhe oh cme pane syte hena po ndriconte ,Nje rreth aq I bardhe ate po e rrethonte,Ish si nje unaze , dhe ish e rrumbullaket,E bardhe si kristal , une ngela krejte pa fjale,

Nje unaze e shndriteshme henen kish rrethuar,Nuanca bardhesie asaj I kish derguar.Nje.Nje fund qe ska fund,

Nje drite qe ndricon cdo dite dhe me shume.

Nje ikje pa kthim,

Fluturim mendimesh ne me te miren hapesire.Njerezit.Njerezit gezojne, qeshin, qajne,

Hapesirat me mendime pushtojne,

Lumturohen , dashurohen, edhe gabojne

Dhe nga gabimet ndoshta dhe mesojne.

Jeta si nje det I madh pafund,

duhet te notosh,

E kur notin sdi, ne nje varke te forte te qendrosh

Me besim e dashuri , perpara te shkosh.

Lundrim pafund,

ne kete jete plote mund,

per te qene njeri I mire,

per te qene zog ne hapsire.

Me besim dhe dashuri, kapercen gati cdo kufije.Njeri I shtirur.Njeri I shtirur, I humbur mes mendimesh te erreta,

Ne guasken e vetvetes aty futur pa mendime te blerta,

Rri dhe si shikon si ajo dhelpra dinake,

Futur me mendime ne te erreta qorrsokake.

Meskine , cinike , I akullt I ftohte,

Hera heres me dukesh si I komanduar robot,

Fytyre manekini, me llustra te renda,

Pa arome te mire si jashte po edhe brenda.

Njeri I shtirur, humbur mes mendimesh te erreta,

Ti se di c,kenaqesi te sjellin lendinat e blerta,

Qielli ai I pastri jo yti I zi,

Te mbushin me te vetmen , te pastren dashuri.

Por ti kete jo jo aspak se di.

Valentina 2014

16 JanarNjeriu pa atdhe eshte si zogu pa fole.Nuk eshte marrezi.

Nuk eshte marrezi fjala e mire,

Ajo eshte e embel porsi embelsire,

Zemrat na I ngrohe, dhe shpirtin e ben drite,

Ajo eshte si mburoje , te keqes I ben prite.

Nuk eshte marrezi te duash plote pasterti,

Te fillosh nga lulet dhe zogjte gjithe hijeshi,

Malet dhe natyren ta duash ne pafundsi,

Kurre mos te merzitesh me kto te embla ndjesi.Nuk gabon kurre.Nuk gabon kurre , nese ke shok durimin,Llogjiken , buzeqeshjen edhe arsyetimin,

Nuk gabon kurre nese je e sinqerte,

Diellin embelsire ke shok te vertete.

Nese shpirti yt kerkon vetem drite,

Ti do jesh e lumtur gjer ne pafundesi..Papagajte flasinFlasin papagajte, perserisin fjalet

qe ndoshta ja kane mesuar permendesh,

hutohen me raste , e me pas ja fillojne perseri,

Pashe nje njeri.

Pashe nje njeri,

Te kthesa aty perbri,

Kish veshtrimin sikur fluturonte,

Ecte e nderkohe kendonte.

Kishte veshur nje mantel te bardhe,

Dukej si nje engjell ne perralle,

Kish nje drite qe I ndrinte ne balle,

Mbuluar nga nje e qeshur e rralle.

Pashe nje njeri,

Por vec per pak caste,

Me pas humbi sa cudi,

Ky engjell vizion I ri!!Perballe kompjuterit , Qendroje shpesh e ulur perballe kompjuterit,

Dhe shpesh here une shkruaje tek Microsoft Wordi,

Fletat mu mbaruan , apo ndoshta skam ku ti ve,

Tere ato fletore qe strukur nuk bejne ze.

Shkruaje pa pushim mendimet vejne e vijne,

Rutina e perditeshme, njerez qe kerkojne lavdine,

Mbushur ne cdo ane permendore shtatelarta,

Ngelur nenat vetem , dhe ca shpirtera te thata,

Ndihem mire kur shkruaje, shpeshhere e kam thene,

Fjalet pa pushim tek une sec kane bere vend,

Kam shkruar qe e vogel , ne blloqe e fletore,

Fjalet vijne natyrshem , ashtu si akullore.

Perceptim

U gjenda para nje dere,

E pashe ngadale ju afrova,

Kish nje ngjyre te arte,

U afrova ta shihja pak,

Fillimin e kishte ,

Edhe une e shihja ,

Por kur ngrita syte,

Mbarimin dot s,ja gjeja,

Njerez s,kishte fare,

Nuk piptinte asgje,

Mendova deren te hapja,

Pa fjale edhe pa ze,

Sec ish nje qetesi,

Dukej si nje magji,

Vec ndjeja nje freski,

Qe buronte me furi,

Ngadale u afrova

Dhe deren te hapja provova,

Por dora ne nje boshllek si sfungjer mu fut ,

Dhe vura re qe ndodhesha ne nje dimension te dyte,

Se pashe pastaj me deren,

Nuk kish as fillim as mbarim,

Ish nje det I embel,

Miresirash pa mbarim,

***

Perpiqem te kap kohen,

Dhe shoh qe ajo iken aq shpejte si shigjete,

Kthej koken pas hera heres,

E kaluara me therret me therret,

Perpiqem te kuptoj…

Hedh veshtrimin une verrdalle,

E shoh njerez te hutuar,

Neper halle humbur valle,

Ca munduar per tu pastruar..

Sesi jemi bere keshtu,

Po jetojme pak kuturu,

Gati sa spo njohim veten,

Dhe po fshehim te verteten

Neper shkolla gjithashtu,

Eshte bere lemsh e kuturu,

Cpo mesojne femijte valle,??

Hstorine , valle a e kane??

Brez I humbur eshte dhe ky….

Cpo mesohet valle aty??

Me dipllomat shitur blere,,,

Kane filluar te bien eree…

Dhe spitalet kuturu,

Xhvatur , rrjepur hu me hu,

Pa ilace , pa doktore,

Nje vesh shurdhe e nje sy qorr.

Ngritur cmimet , edhe taksat,

Rrogat ulur, mendjet shkulur,

Duhet shume sensibilizim,

Per te bere at gje te mire.

Te besh punen drejte e sakte,

Jo per lek e per t, bere llap llap,

As per poste e lavdi,

Por t,punosh me pasterti.

Plote me lule eremire.

Cu mbush fusha aty prane,

Plote me lule anembane,

Cfare arome mbrekulli,

Flutra e zogj erdhen tani.

Fllad I paster eremire,

Qenka sot neper hapsire,

Edhe rete si embelsire,

Diell I mencur dhe I delire.Po afron.Une po ndjeje qe po afrohet,

Ajo ere cdo dite me shume,

Fllad I saj qe vec ndricohet,

Mendje e saj qe ndrin si yll.

Po jetojme.

Po jetojme ne nje kohe,Ku njerezit jane bere te gjithe si lubi,Vijne a a spo vijne er a njeri,Ca vdesin e ca ngjallen,Mistikisht , ne ato permendoret qesharake,Gjer ne qiell I ngrene vete para se te vdesin,Madje dhe arkivolet prej floriri I kane prenotuar,Po po qe me gjallje I mbajne forte neper duar,Dhe vendin madje, ate cop vend te shkrete , Ku do te kalojne tere jeten e tyre thua te qete!!!,Po jetojme ne nje kohe ku cdo njeri po behet egoist,Cdo dite lufton per nje cop kolltuku apo ndoshta per ndonje ngritje lavdish!,po jetojme a spo jetojme , per te ardhmen aspak spo mendojme.

Po te isha.Po te isha mjeke, do te vija aftesine time ne sherbim te njerezimit,Te sheroja dhe njerezit ti afroja , e mbi te gjitha ti doja po po ti doja,Do t, isha nje mjeke qe sdo merrja leke njerezve te gjore,Nje mjeke e perkushtuar qe do punonte ore e pa ore,Do dhuroja vec buzeqeshje , grimca miresie,Do punoja me perkushtim , pa himne lavdie..Po te isha mesuese do ti doja shume femijet,Do buzeqeshja ngrohtesisht e do beja me te miren,Vlerat e njeriut mire do tja ngulisja, Dashurine per njeri tjetrin , vec te mira do tu flisja,Do te qeshja si femije, do lodroja bashke me ta ,Diference nuk do te doja, do I kisha shok e vella.Po te isha nje gjykatese , sdo anoja nga e ligaDo beja me te miren , vec ate qe ngjan si drita.

Por une jam nje fotografe , fjalen e mire kam perqafuar,Ndjeje nje drite aq te fuqishme, nate e dite mendje-ndricuar.Pranvera.Pranvera s,ka trishtim,

Ajo ka vec blerim,

Ajo njeh vec gezim,

Ajo eshte embelsire.

Pranvera ka vec ngjyra,

Hareshem kundermojne,

Te embela si natyra,

Gezimin perqafojne,

Pranvera eshte gazmore,

Dhe kurre nuk rri merzitur,

Ajo eshte pastertore,

Sy bukur e ballendritur.

Pranvera luleshqerra.

Prit rradhen,

Ti kerkon diell sot!!!

Kur tere jeten je shqepur me mekate,

Po si su lodhe xhanem duke mekatuar,

Fytyrenxire gjithmone dhe mjekrra pa rruar

Ti kerkon diell sot kur duart I ke gjithe gjak!!

Ahaaaa, I ke pastruar po me thote,

I ke lare e me pas I ke ngrohur ne oxhak,

Bukur shume po se kalon kete lume,

Prit rradhen se per te gjykuar ka shume…

Provo.

Provo te duash lulet , zogjte edhe natyren,

Do behesh zog dhe lule, do perqafosh hapesiren.

Valentina 18 janar 2014

Pse me rri kaq e menduar!!

Pse me je kaq c,orientuar

Moj Shqiperi o toka ime!!,

Majtas , djathtas sheh hutuar,

Trimeresha nder agime,

Pse po hesht gjithnji me shume,

Cfare shikon qe atje tej,

Ca dhembeshqyer si cakenje,

Qe su ngopen me t, bere keq,

Ah mos valle une po gabohem,

Paskan dal nga trupi yt,

Joooo vertete tash po kujtohem,

Ata qenkan bijte e tu.

Qenkan bere si te nderkryer,

Tallen flasin , qeshin prape,

Ti moj trime e mallengjyer,

I shikon qe atje large..

Bijte e tu , qenkan vertete,

Trupin cope ta paskan bere,

Cfare kerkojne se dijne as vete,

Shume cinike , si bote e tere,

Ti veshtron aq e hutuar,

Pemet , malet ty te mbajne,

Une s,te shoh ty te gezuar,

Bijte e tu ndjenja pse s,kane??

Cfare po ndodh moj Shqiperi!!

Hape gojen fol tani,

Mos rri heshtur dhe menduar,

Merr situaten nder duar.

Mos le korbat t,vijne verrdalle,

Se ky vend eshte vend I rralle,

Eshte I virgjer dhe I paster,

Eshte I embel dhe I kalter.

Qendroni te mire .

Dua te theksoje fuqishem shume,Qendroni large fantazmes me emrin dhune,Perdorni fjalen e mire, te ngrohte edhe te qete,

Largoni ju o njerez inatet ne kte jete.Duajeni njeri tjetrin fuqishem e pa hile,Kerkoni me te miren , e beni jete pa trille,Qendroni gjithnji te mire, kerkoni vec ndricim,Mbusheni shpirtin tuaj cdo here me pasterti.Qetesi.Gjethet e kujtimeve jane shperndare njetrajtesishte

Mbi bulevardin e njomur nga piklat e shiut qetesishte,

Dritat e semaforeve te ndezur qendrojne

Fluturat anash tyre nisin e vallezojne.Re moj re te bukura.Re moj te bukura, e di si po me dukeni!!Nderkohe qe veshtrimin tek ju une kam ndalur,Si shtellunga pambuku, te nje lemshi te stergjatur,

Teksa gjyshja ime e dridhte boshtin per te thurur bluzen ngjyre hapur,Re moj re te embela, e di si po me dukeni!!Si akulloret me sheqer te embela e te bardha,Te mira e te rralla, te plotesuara me se miri me qumeshtin e bekuar te miresise qiellore,vallezoni moj te emblat mbrekulli hapsinore.Reflektim.Reflektim dritash , ylberesh pafund,

Shperndare njetrajtesishte,

Grimca miresish.Rete sot.Rete qenkan bere sot porsi lokomotive treni,

Se ku ecin se ku shkojne, asnjerit spo ja thone,

Rete bardhoshe po marshojne,

Forte mire rrugen po shikojne,Rete e bardha.Rete e bardha , larte ne qiell,

Oh sa hijeshi kane sjelle,

Si pambuku aq I bardhe ,

Akullore me sheqer,

Rete e bardha larte ne qielle.Rremuje.Rremuje, plote tym, Njerezit jane ne kaos, gjera ikin vijne,Rremuje mediatike,Zhurrma elektronike, ne naten histerike.

Rremuje, shekullore,Aty hipur ngritur,Kerkime vlerash njerezore,Diku me tej tentative flamujsh ngritur.1 shkurt 2014ValentinaRreze moj e embel.Rreze moj e embel,

Pse je kaq e mire,

Ngjyren si thesari,

Ai pra I arrire,

Rreze e mirsise,

Prane ti na qendro,

Te ulemi ne gjunje,

Se ti cdo cast na ngrohe.

Rrjedhin burimet.

Rrjedhin si ujevara ,

Burimet qe nga malet,

Te pasterta te rralla,

Hapi nuk u ndalet.Ruaje thjeshtesine.Beji gjerat e mira se koha ty ste pret ,

Ajo shkon perpara, ne at, rrugen qe do vete,

Dhe idhujt bien ngrihen aty ne kupe te qiellit,

Njeriu I ben te tera jo engjejt e qiellit,

Engjejt ata te bardhet here vijne e na veshtrojne,

Mundohen ata te miret miresine t,na transmetojne,

Por ne robotet e gjate te madherishem gjer ne qiell,

Harrojme miresine dhe behemi shi me ere..

Po beji gjerat e mira tani o njeri dhe ti,

Qendro me gjak ne trup , dhe buzeqeshjen si femije,

Mos u bej robot, duaj nate e dite,

Ruaj thjeshtesine , paqen harmonine,S’je.Ti e keqe nuk je aspak ne mendimet e mia,

Sa me large meje , ti shko te erresira,

Largohu nga e mira kerko ate qe do,

Se zemra ime e paster , vec driten perqafon.

Sa dua.

Sa dua ti kap prej veshi hipokritet,Ti ngre me gjithe fuqi ne ajer ti vervis,Tallesit intrigantet , dhe ata dyfytyreshit,Ti zhdep ne nje dru te mire, e me pas poshte ti flakaris.Sekreti eshte.

Sekreti I te qenurit I mire njeri,

Eshte tek te qendruarit perhere “ femije”

Nje femije I vogel , nje femije I rritur,

Me zemren e cilter dhe syrin e ndritur.

Serish.

Serish me hipi frymezimi,

Te shkruaje ato cka me ndjen ky shpirti,

Dhe mendja qe slodhet kurre se menduari,

Dhe syte miresi nuk lodhen se transmetuari..

Me pelqen te shkruaje,

Dhe sot ate po bej, me rrezet e ketij dielli, Ne mes te natyres meme,

Me cicerimave pafund rrethuar ne cdo ane,

Mes fluturash gazmore, burim frymezimi ato kam.

Serish me hipi frymezimi,

Gjithcka qe del nga shpirti, ngulitet me se miri,

Mendimi ai I deliri,

I pasterti dhe gjithmone I miri.Shites I keq.Ai kish pas qene nje shites shume I keq,

Kur peshonte u hante te tereve ne pesh,

E kish hak titullin shites I keq.Shitesi I vogel I qumeshtit.Teta!! Do marresh qumesht sot?

Rituali I cdo mengjesi po e degjoje prape dhe sot,

Eshte nje djale I vogel nga nje fshat aty prane

Qe cdo mengjes gjithmone, qumeshtin me bidona shperndane.

Fytyra plote quka , dhembet e medhenje,

Pantallonat xhins dhe syte pak te medhenje,

Ne koker te syrit shikon edhe sec pret,

Qe qumeshtin tia blesh ashtu shpejte e shpejte.

Teta , merre nje bidon , se dhe ky me ka mbetur,

Djali camorrok, me bidonat tok,

Une I buzeqesh dhe qumeshtin e bleje,

Djali fluturon shend e vere me tej. Shiu.Shiu ritmikisht trokiste mbi xhamin e thate,

Dukej sikur thoshte : te hyj brenda pak!!

Ate nate pa hene pa yje rreth e qarke,

Shiu qe trokiste mbi xhamin e thate.

Shkruaj mengadale..

Dora shkruan mengadale,

Te verteten si ujevare,

Eshte ketu aq afer , prane,

Kini sy valle per ta pare??

Vec me shkrime,

Cfare do t,zgjidhet,

Hallet shtohen gjithandej,

Zihen grrihen aty larte,

Ca te vegjel e ca te medhenje,Shpirti- manekin.Varferia me e madhe , nuk eshte ajo ekonomike,

Por ajo shpirterorja , eshte vertete katastrofike.

Njerezve u mungon dashuria, fjala e mire dhe harmonia,

Ajo e brendeshmja, ajo e thella, ajo e embela ajo e vyera.

Varferia me e madhe , eshte nje shpirt I varfer,

I zhytyr ne erresire, ai shpirt qe ngjan si manekin.

Si dua lufterat.

Kurre si kam dashur lufterat,

Leqe s’kam zemer as te shoh nje filem me lufte,

Skena dhune qe nxisin vec te keqija,

E pastaj ta mendosh qe mund ta shohi edhe femija,

Nga luftrat te mira s’ke , e kot me kot jane bere,

Duhet fjale e mire qe t’ndryshoje nje bote e tere,

Duhet vec ndricim ai ndricim I mire,

Duhet dashuri, e jo etje per lavdi,

Paraja koken ngre, ashtu me nge me nge,

E duan oh sa shume, e kerkojne te tere me ngulm,

Po jane vec ca cope letre, nuk jane nje burim jete,

Te rendim drejte mirsise , drejte njohjes se mencurise,

Simfonia e piklave te shiut mbi asfalt.

E dua simfonine e piklave te shiut mbi asfaltin e thate,

Ai tani ka nisur , te bjeri mengadale,

Dhe bujqit atje ne fshat gezuan per kete shi qe po bie tani,

U duhej per mbjelljet , s,mund te kete diell gjithnji.

Dhe vogelushet ti shihje , me ato cadrat e tyre te vogla,

E mbushen trotuarin, me te tyren gjalleri,

Me gjyshet prej dore, me cantat permbi supe,

Ata qe I duan dhe diell edhe shi.

Tregtaret po nxitojne , dhe ata me cadrat,

Drejte tregut te vogel sa heret paskan dale,

Trokasin piklat e shiut mbi supe e mbi shpatullat,

Dhe pastaj lehte lehte rreshket mbi trotuar.

Valentina 15 Janar 2014

Sot

Sot jam bere nostalgjike pas vendit tim

Ndersa jashte bie pak shi,

Po ama dielli atje tej me thote :

He moj mjafte me kto nostalgji, tani.

T’falenderoje o Zoti im.

E falenderoje thellesisht Zotin tim te mire,

Per ajrin e paster e per cdo lule eremire,

Per natyren kaq te embel, si freski e shpirtit tim,

T’falenderoje o Zoti im , t’falenderoje o deshire e mire.

Tash po e kuptoj..

Po mendoje per vlerat e te pareve,

Eee skam si te mos I kaloje neper tru,

Ata qe shume forte e donin kete toke,

Ata qe ndershmerine e kishin thelle ne koke.

Ata qe nderin dhe dinjitetin e kishin ne plane te pare,

Ata qe me vellezerit nuk benin kurre Pazar,

Ata qe buken thate e ngjyenin e s, ankoheshin,

Ata me syte e paster , qe kurre su tjetersoheshin.

Ata qe forte e donin kete toke,.

Jepnin me te miren te gjithe ashtu tok tok,

Si zogjte e miresise, ne gji te kaltersise,

Tashme… sa shpejte qe erdhi kjo koha e babezise.

Te gjithe jane te pangopur, dhe vlerat si duan fare,

Te endur ca te lodhur, te tjere duke bere hajgare,

Kthen koken ne cdo ane, lubite sa shume po shtohen,

Dhe syte ata te pastertit sa vijne e pakesohen..

Rutina e perditeshme, e kohes qe kalojme,

Dhe rendja mbas kotsive pse valle spo e shikojme!!

Larguar neper bote a thua s,kemi zemer!!

Nenat lene vetem , ne tokat krejt pa emer!!!.

Ku shkuan dhe ku humben, ata syte e mire,

Cu shtuan kazinote , po ceshte gjithe kjo errsire,

Ku humbi dinjiteti, po miresia ku mbeti!!

Ah tash une forte kuptoje pse vuan gjithe mileti…

1 shkurt 2014

Te behet cte behet.

Te behet cte behet , keshtu do te mbese,

E cilter , e paster , me kte sinqeritet,

Kam qene e do ngelem perhere nje femije,

Do vazhdoje te eci perhere ne pasterti.

Sme pelqejne shandanet , as kupat prej floriri,

Njerezit qe t,bejne llustra, me dhembet si te vampirit,

Dua buzeqeshjen e zogjve kengetare,

Ata plote me mbushin, te shtrenjtet margaritare.Te dua ty.Te dua shume moj Shqipieria ime,

Te shoh prej ktu ku jam, dhe s,ngopem me te pare,

Ti je kaq e bukur moj krenaria ime,

Ke aq shume thesare, po ku jane fshehur valle!!

Te shoh pak te menduar, capitesh neper rruge,

Flokrat e shpupurisur, dhe ata te embelit e tu syte,

Veshtrimi yt I thelle, ohh ai flet aq shumee,

Te dua e shtrenjta ime!- te dua une vec ty.

Te dua ty

Te dua ty o qiell I mire,

Qe ke nje ngjyre qe je I dlire,

Aroma jote e arrire.Te gjithe bashke.Largohu ti gje e keqe nga shqipetaret, Ik sa me pare large, tretu moj e marre,Ik pra te thashe dhe lere, vendin tim te qete,Ajo don te rroje dhe s,ka deshire te vdese.Afrohuni o vellezer ju me njeri tjetrin,Mjafte me me percarje te kota e paleverdi,Bashkohuni o vellezer , ne nje trup te vetem,Ta bejme me me drite , te tonen Shqiperi.

Te gjithe kane nje turi.

Eshte bere televizioni si fole e grezave,

Sa shume fjale e zenka ,zihen edhe grrihen,

Te rinj apo te vjeter , te tere jane bere njelloje,

E populli me kot pret qe dicka thelle te ndryshoje…

Sa fjale qe jane bere , dikur ne kohe me pare,

Ne rruge apo ne sheshe , cuditur tere dynjane,

Do bejme ohhhh plote gjera , dicka ne do ndryshojme,

E nisin nga shamatat fillojne prape diskutojne,

E gjerat e thjeshta ohhhh sa shume I nderlikojne…

E populli I tulatur rri dhe I degjon,

Flasin ata flasin , gjinkallave ja kaluan,

Do bejme mbrekullira , do bejme plote cudira,

Ju rrini e degjoni, at ze si gramafoni,

Keshtu ka qene gjithnje, ju lutem te besoni…

Dicka do te ndryshoje, patjeter me siguri,

Po jo vec nga gjinkallat, dhe as nga ujkonjat lubi,

Qe kurre jo nuk u ngopen , se thithuri gjak te ri,

Ashtu ne rresht per nje te gjithe kane nje turi.

Te lutem more qiell I mire.

Dua te ti them nje fjale te mire,

Qiellit tim te kalter qe eshte si embelsire,

Mos prano re te zeza te lutem shume o qiell,

Mbaj te njejten ngjyre te lutem po, perhere,

Mbaji rete e bardha te lehta si pambuk,

Ato jane aq te mira te pastra si te tut syte,

Ti je qiell I mire, dhe une kete e di,

Te lutem more qiell me degjo mua pak tani,

Largoje erresiren ate se do njeri,

Ajo te ve ne gjume ajo eshte prapesi,

Te iki te fundoset , te djalle I saj I zi,

Degjoje pra lutjen time, degjoje o qiell tani.

Te pakte.

Te pakte emigrantet kete vit,

Large vendit te tyre, punojne per pak drite…

Te shumte zogjte qe kendojne, ketu ne token tone,

Punojne edhe ata, dhe kaq ngrohtesi percojne.

Te pashe.

Te pashe me syte e diellit,

Te diellit zemermire,

Te dhashe dhe ty nuanca,

Te asaj rreze te delire.

2014

Valentina

15 JanarTe pata thene.Te pata thene : qendro large asaj gropes se zeze,

Qe plote ironi dhe gojen vesh me vesh ,

E prish dhe e shkatrron cdo gje qe buzeqesh,

Te pata thene .Te protestosh ne vargje.Te protestosh me vargje,Vallen e shtirur te ketij shekulli hileqar,Por cpo them! Se ka fajin shekulli as koha apo botaZanafilla qendron tek te pangopurit “ barbare”

Me gojen gjithe gjak, zhytyr ne erresire,Shpirtrat e pangopur , fytyrat si te zinj manekine.Me perrallat e tyre u ngopem dhe u sosem,Po si su lodhen duke I bere njeri tjetrit gropen!!E dija qe do t, vinin ca kohera te keqija,Do shtohej lakmia me te dhe pangopesia,do binte bore ne vere, dhe dielli do shkelqente ne dimer,do neperkembeshin ndjenjat , e do ngaterroheshin stinet.Te shkruash ato qe sheh, te enderrosh nje bote te re,Pa luftera e pa arme, me nje dashuri te pa-ane,Me lule dhe zogj , natyre te padjallezuar,Me fushat e blerta, e gjithcka te lulezuar,Me zhvillim te paqme, te embel si vete mjalti , Pa dallim racial , nga qyteti apo dhe fshati,Zbutje diferencash , sheshim interesash,

Morali te jete mbret , nje mbret aq I vertete,Large shthurrjes si perbindesh, semundjesh te shperrthyera,Te qeshi aq shume kendshem , te cahet hemisfera,Nga miresia dhe dashuria, ato te depertojne, Ta mbushin dhe te mbijne, cdo vend te zbukurojne.Njerezia te jete njesoje, e dashur dhe e mire,Te qeshi e te punoje , si nje blerim I mire,Te mos njohe djallezine, te humbin shpirtrat e keqinje,Te mbushen fusha kodra , aq shume me zogj te rinje.Te protestosh ne vargje kete.. vallen e madhe.Ti dimer I vendeve te acarta.

Ti dimer plak zbutu pak ,

ne disa vende ke bere ngrice te acarte,

silli pak diell jo vetem bore

shkriji pak zemrat mor dimer pastertor.

Ti duam shume prinderit.

Prinderit jane njerezit me te mire ne bote,

Qe duhen shtrenguar cdo cast fort e fort,

Cdo mengjes kur lind dielli , ti puthesh e perqafosh,

Te kujdesesh embelsishte e plote miresi ti rrethosh.

Ti njeri .

Ti njeri qe ndoshta nje dhimbje ke ne shpirt,

Ke humbur nje njeri te shtrenjte dhe trishtimi tek ty ka nisur te beje vend,

Ti qe qeshje pa pushim e kenaqeshe me zogjte cdo mengjes apo agim,

Shkruaje pra ti shkruaje qe te ndjeshe vec lehtesim.

Dhe ate trishtimin plake te keq edhe te hidhur

Largoje sa me pare, atje shume large te qendroje I lidhur,

Fytyra e njeriut duhet vec te shkelqeje,

Te marri flladin e paster, e kurre mos te genjeje,

U bera mengjes.

I mblodha mengjeset te gjitha se bashku,

Dhe me to vrapova nen rrezet e diellit,

U bera edhe une mengjes , mengjes I lehte,

Dhe ndjeva mbi faqe me te embelen vese.

Une besoje.

Une besoje te Miresia,

Fryme e embel dhe bardhesia,

Une besoje te mbrekullia,

Une besoje tek Perendia.

Vec grindeni.

Pse te grinden kaq shume keta vellezrit tane!!,

Jemi te nje gjaku, nga ky vend kemi dale!!

Urrejtje mbartur ne shpirt, fytyra t’egersuara,

Merzitje krejt te marra, plote kthesa te perdala.

Pyes veten e cuditur, cpo ndodh keshtu me ne!!

Vec grindemi si te marre, merzitjesh grire a share,

Jemi a s’jemi njerez, me thoni valle tani,

E k’shtu mendoje e heshtur, pse grindemi papushim,

Te ulur rreth tryezave me kembe te shtremberuara,

Idera krejt ne koke , mendime te vjetruara,

Vec fjale papushim, e sharje apo mallkim,

Ky vend kerkon te eci e nuk do turrbullim.

Pse s’duheni o vellezer qe te ndryshoni Shqiperine!!

Zdhidh.

Largoje inatin, zemerimin dhe buzeqeshjen e ftohte,

Perqafo blerimin, mengjeset, dhe at diellin e ngrohte,

Ndiq shembullin e mire, ruaje shpirtin e delire,

Zgjidh rrugen plote drite e jo me erresire.

Kur.

Kur femijet rriten

Ndjen nje kenaqsi,

Kur behen te mire,

Ndjen shuuume lumturi.

Ne njerezit

Ne njerezit I beme te tera,

Ne krijuam permendoret, te heshturat shtatoret,

Ne krijuam ndertesat gjigande gjer ne re,

Ne shkuam ne fund te detit e hodhem themelet e nje epoke te re,

Ne njerezit shpikem edhe lufterat , apo intrigat me nge me nge,

Ne njerezit I beme te tera , te mira a te keqija,

Zoti na krijoi ne qe t’mos na mbuloje erresira.

Nese..

Nese ti e mbush diten me gjera te mira,

Kurre sdo ndihesh bosh apo te provosh merzitje,

Fytyra do te qeshi , dhe shpirti do kete vec ngritje…

Valentina 18 janar 2014

Serish.

Njerezit ngrihen ne mengjes, dhe

Secili shkon ne drejtimet e vet,

Ne pune ne shkolle , ne universitet,

Dhe dita iken lehte lehte.

Ka dhe probleme ekonomiko-sociale,

Pafund I ndesh ne cdo fshat apo qytet,

Njerez qe punojne me pasion e perkushtim,

Po dhe nga ata qe duan para dhe perfitim.

Ka korrupsion pafund, kudo qe t,hedhesh syte,

Njerez qe shfrytzojne postet, e qe flasin kuturu,

Po ka dhe ndershmeri , dinjitet e perkushtim,

Ndjenja qe sdo shuhen e do ngelen ne perjetesi.

Njerezit mund te kene ohhh nje mije halle dhe probleme,

Ndonjehere ja shtojne vetes kot , sepse ndryshe nuk bejne dot,

Levizin gjithe diten ne punet pafund te tyre,

Dhe dielli ngadale iken, dhe vjen nata me yje.

Valentina 18 janar 2014

Po.

Ti mos prit qe nga ajo ferr

te dale nje trendafile,

Leqe dhe po te ndodhe ,

do ta kepusin ende pa lulezuar mire.

Serish.

Serish nje dite plote diell,Ketu ne qytetin tim,Ka hyre nje fllad I embel,Qe jetes I jep kaq kuptim,Serish zogjte e gezuarQe ne me te bukuren Lartesi fluturojne,Ndonjehere dhe pak te hutuar,Qe njerezine te perpiqen te kuptojne.Serish nje natyre kaq e embel,Me lule dimrore perqark,Dhe fluturat e bukura valltare,Qe mbushin cdo shesh a sokak.