Volgens mijEen van de grootste leiders van onze tijden is de Samaritaan. Veel weten we niet van hem. Des te duidelijker zien we het vaandel dat hij vraagt te volgen.

1. Ga elke dag op pad met open ogen en open hart.

2. Laat je sporen door die ander op je weg, die zonder jou geen leven heeft.

3. ‘Naast’ de gewonde ander zonder aanzien des persoons. Vrees niet en laat je niet leiden door vooroordelen.

4. Kom zelf in beweging: er was vandaag geen vorige, er zal vandaag geen volgende zijn die dat doet; deze mens is voor jou bestemd.

5. Hou vol, voldraag en laat pas los als je de ander in goede handen weet.

6. Betrek ook anderen in de zorg voor diegeen die jou is toevertrouwd; je hoeft het niet alleen te doen.

7. Vervolg je eigen weg met een gerust hart; ook deze mens heeft een onvermoede veerkracht.

8. Blijf waakzaam en kom later nog eens terug. Het is mogelijk dat jouw nieuwe medemens nog wat steun kan gebruiken.

9. Leef met blij gemoed. Je krijgt nooit meer te dragen dan je dragen kunt.

10. Luister goed naar je hart want het fluistert.

Nieu

ws

br

ief#

59

aug

ustu

s 2012 | #59 | fr

aters c

mm

Zien - b

ewogen w

orden - in bew

eging Kom

en bvb

woord van de redactie

Nummer #59, de laatste papieren Nieuwsbrief. De redactie neemt afscheid, is klaar met haar prachtige werk. Met pijn in het hart wellicht, maar deuren openend voor nieuwe wegen.

De digitale heeft zich al aangekondigd, zij het officieus en ook de redactie voor de nieuwe website is in volle gang.

Barmhartig leiderschap is dit laatste nummer het thema. We zijn allemaal leider van ons eigen leven, van ons doen en laten. We hebben er allemaal mee van doen.

Namens Rina, Wim, Pieter-Jan, Wim en Fie: dank voor uw trouwe aandacht.

Marius BuitingVoorzitter bestuur bvb

Oefenen in barmhartig leiderschap. Luisteren en gehoord worden, leiden en geleid worden, verstand of gevoel.

Velen zijn op zoek naar de manier waarop je praktisch vorm kunt geven aan barmhartigheid in je leidinggeven naar jezelf en naar anderen op je werk. Bij deze zoektocht is het behulpzaam om ‘zien, bewogen worden en in bewe-ging komen’ te koppelen aan de zeven bronnen van arbeidsvreugde.

Bij alle soorten werk zoals vrijwilli-gerswerk, thuiswerk en betaald werk ervaren mensen vreugde: genieten van de samenwerking met collega’s, zelf-standig een moeilijke klus klaren, een compliment krijgen. Toch is vreugde op het werk niet vanzelfsprekend. Er wordt heel wat pijn geleden door hoge werkdruk, afnemende aandacht voor de menselijke maat, gebrek aan waarde-ring, enzovoort.

Bij barmhartig leiderschap staat centraal hoe je voor jezelf en anderen kunt zorgen, voor het aanpakken van de onvreugde en het vieren van de vreugde. Zodoende kunnen de betrok-kenen presteren naar vermogen en arbeidsvreugde ervaren. Een eerste opgave bij barmhartig leiderschap is het zien van de pijn in het werk. Wanneer er bijvoorbeeld sprake is van werkdruk, dan kunnen veel mensen moeilijk onder woorden brengen waar het precies knelt. Voor iedereen is het net weer anders. Het risico is dan dat leidinggevenden gaan beslissen wat er moet gebeuren. Vaak ben je dan nog verder van huis. Om

mensen weer eigen regie te geven, kunnen ze aan de hand van de zeven bronnen van arbeidsvreugde voor zich zelf in kaart brengen hoe ze hun werk beleven: wat is onaangenaam en waar geniet ik van? Zo wordt zichtbaar waar elk individu (on-)vreugde aan beleeft en wat de persoonlijke verlangens zijn. Niet alleen het hoofd maar ook het hart spreekt. Mensen worden vaak geraakt door hun eigen reflectie. Als ze dit met collega’s delen zullen deze zeker ‘bewogen worden’. Luisteren en onder-ling begrip voor ieders uniciteit zonder direct te oordelen werken louterend. Het ‘in beweging komen’ wordt in gang gezet door twee vragen: wat kan ik zelf doen voor meer werkplezier en wat kunnen we gezamenlijk doen? In de praktijk zitten mensen vol ideeën voor acties na ‘zien’ en ‘bewogen worden’. Ze zijn zo gemotiveerd dat ze daadwerkelijk aan de slag gaan. Barmhartigheid betekent in de actie-fase dat teleurstellingen worden gedeeld en successen worden gevierd.Met deze aanpak geeft een barm-hartig leider gestalte aan belangrijke uitgangspunten: zowel barmhartig zijn voor jezelf als anderen uitnodigen en in staat stellen om barmhartig te zijn voor zichzelf. De barmhartige leider pakt een onderwerp pas op als anderen het niet zelfstandig kunnen oplossen. Tijdens de verdiepingsdag op 22 september 2012 kun je alle soorten werk verrijken met het gedachtegoed arbeidsvreugde.

De zeven bronnen van arbeidsvreugdeAan meer dan duizend mensen heeft Kees Kouwenhoven gevraagd waarvan ze genieten op hun werk. De antwoorden laten duidelijk het onder-staande patroon zien.

Fysiek welbevindenVeiligheid, gezondheid, aantrekkelijke werkomstandigheden, inkomenszeker-heid (ook op langere termijn), variatie in het werk, lekker ‘bezig zijn’.

CollegialiteitTeamwerk, je thuis voelen, voor elkaar inspringen, lief en leed delen, elkaar aanspreken maar ook vergeven, bestrijden van pesten en ander asociaal gedrag, afspraken nakomen.

Waardering en vertrouwenWaardering krijgen voor je werk en voor wie je bent, beslissingsruimte, verantwoordelijkheid, zelfstandigheid, complimenten geven en ontvangen, successen vieren en teleurstellingen verwerken.

Goede prestatiesAantrekkelijke resultaten en effecten van je werk zien, doelstellingen halen, uitdagend werk doen en daar succesvol in zijn.

GroeiJe talenten ontplooien, opleidingen volgen, uitdagend werk doen, je nieuwsgierigheid volgen, anderen zien opbloeien door jouw hulp en inzet.

Werken met hart en zielDoen waar je van houdt, echt kiezen voor wat je belangrijk vindt, geconcen-treerd en met focus werken zodat je in ‘flow’ komt.

Hogere zingevingJe werk doet er toe voor anderen, zorgen voor anderen door te verplegen, schoon te maken, producten te ontwerpen, vrij-willigerswerk.

Kees is trainer/adviseur vanuit zijn bureau Kouwenhoven Consultancy. www.arbeidsvreugde.nl.

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

2 3

Kees Kouwenhovenbarmhartig leiderschap

ben ik de hoeder van mijn broeder

Pieter-Jan van Lierop cmm

De term ‘hoeder van mijn broeder’ komt uit de Joodse bijbel. Blijkbaar dachten mensen in de oudheid al na over hun verantwoordelijkheid voor hun naasten. Dat ging vaak over poli-tieke en godsdienstige leiders of bazen op het werk. Gezag kwam toen nog van God en gezagsdragers werden vaak ‘herders’ genoemd. Men vroeg zich wel af of deze leiders op kwamen voor hun onderdanen of alleen maar van die onderdanen profiteerden.

We houden onze leiders nog steeds in de gaten. De kranten staan er van vol. We zijn geschokt door de wijze waarop President Assad van Syrië zijn land leidt. De Surinaamse president Bouterse van Suriname is hier niet populair. Obama doet het beter. Het is nog maar de vraag of de toekom-stige regering van Nederland op een evenwichtige wijze bezuinigingen en economische veranderingen zal kunnen doorvoeren. Er is onzekerheid of onze kerkelijke leiders om kunnen gaan met hun moderne, door de verlichting beïnvloede gelovigen.

Maar het oude bijbelverhaal over de eerste broedermoord gaat op de eerste plaats over onszelf. Toen Kain gevraagd werd waar Abel zijn broeder was, antwoordde hij: “Ben ik de hoeder van mijn broeder?” Deze vraag wordt aan ieder van ons gesteld. De mensen met wie wij samen-leven zijn in mindere of meerdere mate afhankelijk van ons, wat betreft hun ontwikkeling, hun welbevinden, hun geluk. Wij kunnen het leven van onze naasten soms doen mislukken en tot een hel maken. “L’enfer, c’est les autres” (de hel zijn de anderen), zegt de invloedrijke Franse schrijver Sartre. Dat klinkt niet erg hoopvol. Dan luister ik liever naar Emmanuel Levinas, die eens zei: “Als we in de ogen van een ander gezien hebben worden we onontkoombaar verantwoordelijk.” Daar geloof ik in! Een bekend adagio om barmhartigheid in te oefenen luidt: “Voorzichtig, een mens heeft een hart!” Naar mate we onze naaste zien, bewogen worden door zijn leed en in bewe-ging komen om te helpen, des te meer worden we de hoeder van onze naaste.

We worden steeds meer geconfron-teerd met het feit dat de mensen-gemeenschap op onze planeet van elkaar afhankelijk is geworden, dat we als het ware in een dorp wonen met arme en rijke wijken. De arme kant van Afrika, Azië en Latijns-Amerika ziet elke avond op hun TV ónze soap-series en ónze rijkdom. Die willen zij ook hebben. Europa is niet meer af te sluiten van de rest van de wereld, zoals door sommige politici nog wordt nage-streefd, want de grenzen zijn al zo lek als een mandje. Het wordt steeds meer ‘bon ton’ om af te geven op ontwikkelingssamen-werking en op de solidariteit met arme Europese landen en er wordt onverhuld beweerd dat we in deze barre tijden eerst aan onszelf moeten denken. Men kijkt u raar aan als u met begrip en mededogen spreekt over wat bijvoor-beeld het Griekse volk nu moet door-maken en snoert u meteen de mond met verhalen over corruptie en hun zogenaamde profiteursmentaliteit. Conclusie: ‘Eigen schuld, dikke bult’. Of we willen of niet, we zijn verant-woordelijk voor ons wereldje en haar bewoners. Het is voor ons een zware opgave die veel intelligentie, creativiteit, daadkracht en solidariteit vergt. Dat kan tot opmerkelijke initiatieven leiden. Onlangs hoorde ik op een verjaardag enkele gezinnen de afspraak maken om in Griekenland op vakantie te gaan. ‘De Griek heeft het ’t meeste nodig’, zo zei men. Zo kan het hoeder zijn van je broeder ook heel plezierig zijn.

Wij zitten nu in een economische recessie. We zullen daarin alle zeilen moeten bijzetten om de humaniteit te bewaren en met nuance te oordelen en oplossingen te zoeken. Dat is een grote uitdaging voor ieder van ons. Voor de kwetsbaren in de samenleving is het vooral een spannende tijd. Houden zij nog kwaliteit van leven over of worden hun levensmogelijkheden wegbezui-nigd? Juist in deze tijd, met verkie-zingen en maatschappelijke verande-ringen, wordt ons toegeroepen: Ben ik de hoeder van mijn broeder? ben ik de hoeder van mijn broeder?

ge

da

ch

t e

N g

ed

ich

t b

ar

mh

ar

tige Werken vanuit de bezieling

geeft kwaliteit aan je levenHet maakt mensen toegewijden zorgvuldig. Slordigheiden onverschilligheid gaan niet samen met bezieling. Zr. Hoogenbosch

De werkelijke zin van het leven is om bomen te planten,zonder er op te rekenen dat je onder hun schaduw zult zittenNelson Henderson

Als het zaad de zon voelt, zal het altijd een weg door de stenen vinden.

EEN MAN HAD TWEE ZONENnaar Lucas 15, 11-32

Hij heeft het vaderhuis nog nooit verlaten,deed alles wat er van hem werd verwacht,genoot niet van het leven of met mate,heeft blind gehoorzaamd, enkel plicht betracht.

Die ander kon het nergens rooienwant hem riep steeds een volgend avontuur.Hij at met zwijnen, sliep bij lichtekooienhartstocht dreef hem, heimwee, heilig vuur.

Mij werden beiden op de duur vertrouwdalsof ze twee van mijn gezichten tonen.Ik heb om hen geleden en gerouwdmaar leer ze nu omarmen als mijn zonen.

Hein Stuf kens

AuGuSTuS

Achter elke deur verwachtte ik jou.Ik dacht dat dat iets kouds was in mij,romantisch, ingebouwd. Maar toen ik jeterugzag was dat voorbij. SeptemberIs nu een deur, en of je er bentof niet, ben je er.

Judith Herzberg

TEDEr

Tederheid begintbij twee geliefden,maar ontroert misschien wel het meestbij een moeder met haar kind

want wat is kwetsbaarderen vertederenderdan een jong mensenkinddat zo verwachtingsvol opzietnaar de ouderdie aandacht geeft,verzorgt en vertroetelt,koestert en liefde geeft?

Barmhartig is de ouderdie zó teder is.

Gezegend de handGezegend de handgelegd in de mijneals teken van trouw,van samen toekomst scheppen.Gezegend de mens,die rakelings nabij,in tij en in ontij,bij ziekte en gezondheidtot in de doodmijn liefste naastewil zijn.

Jan van Opbergen

GEBED VOOr ELKE DAG

Laat ons wonen in de tentvan het verbond dat elderswordt gesmeed,

waarvan ik bron noch einddoel weetmaar dat ons onweerstaanbaar dwingttot trouw

aan wie of wat ons schieptot mensen, man en vrouw, en datvan oertijd af ons riep

te levennaar dit groot gebod:eert in elkander God.

Hein Stuf kens

Wijs ben je als je op niemand neeren tegen niemand opkijkt

Een lege plek om te blijvenGa nu maar liggen liefste in de tuin,de lege plekken in het hoge gras, ik hebaltijd gewild dat ik dat was, een legeplek voor iemand, om te blijven

Rutger Kopland

Wie ergens komen wilmoet beginnen op te staanChinees spreekwoord

ZOMEr

Het ontbreekt de zomer aan niets.Weegbree, dovenetel, hondsdraf, duizendschoon.

In de dikke ochtend de zeilende molens,een wolk als een uier aan de koe van de hemel.

De rivier rolt zich op in het holst van de middag,reigers in spiegels geschreven, betoverde lijsters

in de open paleis van de bomen,zoelte, overdaad, zouthout,

de roep van de dichtende koekkoektegen het boek van de zon.

Cees Nooteboom

Geduld mijn ziel en geduld:uw nieuwe oogst kiemt nog niet…de korrel slaapt in het verborgnegebied.

Zoals de nieuwe tarwedie de hongerende mensheid martbloeiende geluksgarve,nog slaapt in het wereldhart.

Geduld mijn ziel en vertrouwen:wat de diepe schoot lang bewaartzal zijn glanzende kracht ontvouwenals het licht verjaart…

Henriëtte Roland Holst -van der Schalk

Moed stelt je in staat om risico’s te durven nemen, het geeft je de kracht om met compassie te handelen en de wijsheid om je bescheiden op te stellen. Moed is de basis voor integriteit.Kesvahan Nair

verlaat verdriet kleurt moederdag

nieuwsbrief bvb:een korte geschiedenis

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

6 7

Monique heeft het proces meegemaakt van het jong verliezen van een van haar ouders. Dit is een zeer ingrij-pende gebeurtenis geweest voor haar. Inmiddels heeft ze weer grip op haar leven en is ze weer hoeder van zichzelf. Een hele weg naar barmhartig leider-schap.

‘Je denkt toch niet dat ik het eeuwige leven heb?’, vraagt papa. boos geef ik hem als antwoord dat ik denk van wel. beiden zijn we uit ons humeur vanwege deze vijftiende Moederdag zonder moeder. Ze stierf één week voor mijn twintigste verjaardag na een lang ziekbed.

Najaar 2011 volg ik op 45-jarige leeftijd ter inspiratie een leerroute barmhar-tigheid. Over aandachtig leven. Ik hoop op wat aandacht voor mijn verhaal. Omdat ik vermoed dat hier de sleutel ligt. Ik ga halen wat ik wil, maar laat mezelf niet zien. Tijdens de kennisma-kingsronde vertellen deelnemers over hun verlieservaringen. Het raakt me dieper dan verwacht. Het is meer dan vijfentwintig jaar geleden, dat ik mama verloor. Ik leef langer zonder haar dan met haar. Waar blijft de tijd? Waar is mijn tijdsbesef? Is het nu nog niet over?

Ik krijg een handreiking naar Verlaat Verdriet (netwerk voor mensen die op jonge leeftijd hun vader/moeder door de dood verloren hebben, red). Titia Liese komt op mijn pad. Zij verloor

zelf haar moeder op 8-jarige leeftijd en is grondlegster van Verlaat Verdriet. Opeens vallen puzzelstukjes op hun plek. Er was nooit tijd om te rouwen. Toch ligt hier de oplossing. Om de ruptuur van mijn moeders vroege dood te kunnen laten helen, is het nodig om terug te gaan naar het verleden. Om de verbinding te kunnen leggen. Dit werkt helend voor het huidige leven. Verlaat Verdriet is Verlate rouw.

‘Opeens gaf ik woedend de toiletdeur een schop!’, vertelt Wil (1960) in een café in een grote stad. Verlaat Verdriet openbaarde zich bij haar door woede. Ze verloor ook op haar twintigste haar moeder na een ziekbed van jaren. Ze las het boek ‘Verlaat Verdriet’ op haar negenentwintigste en herkende zich daarin. Zij zocht het altijd bij zich-zelf als er nare dingen gebeurden. Ze voelde zich ontevreden zonder dat ze de vinger er precies op kon leggen. Naarmate de jaren verstrijken vermomt Verlaat Verdriet zich in overlevings-patronen, die op karaktertrekken lijken. Alles onder controle willen houden. Bestaansrecht ontlenen aan het zorgen voor anderen. Altijd over de eigen grenzen gaan. Je snel buitenge-sloten voelen. Niet meer voluit kunnen genieten van het leven. Het ergste is immers gebeurd?

In onze cultuur denken we toekomst-gericht. ‘Je moet verder!’, zegt de vader

van de toen 16-jarige Inge (1974) als haar moeder aan kanker sterft. Inge trouwt op haar zesentwintigste, maar voelde zich toch vaak ongelukkig. Ze raakte burn-out en dacht dat ze depressief was. Tot ze Verlaat Verdriet ontdekte. Als kind kon ze niet rouwen. Inmiddels heeft Inge haar eigen bedrijf gestart. Ook met Wil gaat het uitste-kend. Ze behaalde recent haar rijbe-wijs en is ‘verliefd op het leven’. Titia schrijft boeken en geeft workshops. Ze heeft een oude belofte aan zichzelf ingelost. Haar missie is de gevolgen van jong ouderverlies meer bekendheid geven. Verlaat Verdriet verwerken kun je namelijk pas op volwassen leeftijd. Titia, Inge en Wil: zij gingen me voor. En met hen vele anderen. Moederdag en alle andere dagen krijgen weer kleur door Verlaat Verdriet.

Info over Verlaat Verdriet: www.biografischwerk.nl

Naschrift redactie:Met Monique gaat het goed nu ze gestopt is met rouwen en weer ruimte en tijd geeft aan de prettige dingen in het leven. In haar enthousiasme om aandacht te vragen voor de gevolgen van jong ouder-verlies interviewde ze ook Humanitas en Korrelatie, waar deskundigen gratis hulp en advies geven. Via het web: www.humanitas.nl, www.korrelatie.nl, of telefonisch: 0900-1450

Met dit nummer is de Nieuwsbrief in deze vorm geschiedenis. De eerste verscheen in november 1998 als reactie op de advertentie in een aantal dagbladen waarin de Fraters CMM bondgenoten zochten voor een op te richten Beweging van Barmhartigheid: bondgenoten die hun passie voor barmhartigheid wilden delen. Deze oproep kreeg veel weerklank, zodat de bijeenkomst op 19 december van dat jaar een volle zaal in het (oude) verzor-gingshuis van de Fraters in Tilburg opleverde.

Ook was hiermee de vorm van de Nieuwsbrief voor de eerste 23 nummers bepaald: gefotokopieerd op zachtgeel papier, en in de (brede) kantlijn citaten over barmhartig-heid. Alleen de omvang varieerde: van aanvankelijk 2 pagina’s (één A4-tje dubbelzijdig bedrukt) naar al snel 4 pagina’s en tenslotte 8 pagina’s (vier A4-tjes). De inhoud werd in eerste instantie voornamelijk bepaald (en ook geschreven) door Wim Verschuren. Ook Gérard Verstijnen was als hoofd-redacteur, tot zijn helaas veel te vroege dood in 2004, in deze periode nauw bij de Nieuwsbrief betrokken. Zij kregen al snel versterking van Elise van uitregt die ervoor zorgde dat toegezegde arti-kelen voor de Nieuwsbrief ook daad-werkelijk en op tijd werden ingezonden.

Ikzelf was één van haar ‘moeilijke’ klanten die altijd trouw op tijd, maar wel op het laatste moment leverde. Het fotokopiëren, vouwen en verzenden werd geheel verzorgd door Frater Frans van de Meulengraaf; naar-mate de omvang en het aantal ontvan-gers van de Nieuwsbrief toenamen met recht een sisyphusarbeid!

Op 22 september 2001 werd de BvB officieel opgericht op een manifestatie in het Klooster voor ZIN in Vught. In verband daarmee en ook doordat het aantal bondgenoten steeds talrijker werd, wilde het bestuur van de BvB de Nieuwsbrief een meer professionele uitstraling geven. Daartoe werd Antoin Buissink van LandofPlenty benaderd en de nieuwe vorm was met #24 (september 2003) een feit en is tot en met dit nummer niet meer veranderd noch het aantal pagina’s (8). De citaten, gedichten e.d. verhuisden van de kantlijn naar de middenpagina’s van de Nieuwsbrief: een succesverhaal want van diverse kanten hoorde ik dat deze pagina’s vaak als éérste gelezen worden (en soms ook als enige!). Ook werd de Nieuwsbrief nu gedrukt en ook de verzending werd uitbesteed. Het drukken maakte het nu ook moge-lijk foto’s, tekeningen e.d. op te nemen, dat mede de karakteristieke uitstraling van de nieuwe Nieuwsbrief bepaalde.Intussen vormde zich allengs een

nieuwe redactie, onder aanvoering van rina van der Hulst, waarvan velen al die jaren trouw lid zijn geweest. Hun namen stonden altijd op de laatste pagina in het colofon vermeld. Deze redactie streefde er steeds meer naar elke Nieuwsbrief een thema mee te geven. Dat heeft een aantal prachtige nummers opgeleverd.

Apart het vermelden waard is #44 ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van de BvB. Dit had een ander, vierkant, formaat waarin een aantal gedichten en foto’s die reeds eerder in de Nieuwsbrief waren verschenen, werden opgenomen. Dit prachtig uitgevoerde boekje werd dan ook hogelijk gewaar-deerd en de extra gedrukte exemplaren waren dan ook snel ‘uitverkocht’.

Opnieuw is het dan nu tijd voor een koerswijziging. Ook de BvB stapt steeds meer het digitale tijdperk in. Een éérste proeve is in mei van dit jaar rondgestuurd. De opmaak hiervan is nog in ontwikkeling maar blijft aansluiten bij die van de Nieuwsbrief die u nu in handen heeft. Een speciaal projectgroepje buigt zich nu over deze nieuwe vorm die u dus voortaan digi-taal krijgt toegestuurd. Zij kunnen voortbouwen op het werk van allen, genoemd en ongenoemd, die de Nieuwsbrief hebben gemaakt tot wat zij nu is. Bedankt daarvoor!

Monique van der Gaag Tim van Oostrom

Johan Verstraeten

¶ vrouwen met passie?!

op vrijdag 9 november 2012 organiseert de commissie vrouwencontacten van de Konferentie Nederlandse religieuzen (KNr) in tilburg een netwerkdag voor vrouwen(organisaties) met als thema ‘vrouwen met passie?!’

Vrouwenorganisaties werken aan zaken die vrouwelijke religieuzen van oudsher na aan het hart liggen. Zusters

zoeken vandaag de dag naar manieren om de aan-dacht voor de positie van vrouwen op de maatschap-pelijke agenda te houden. Vrouwenorganisaties werken in al hun diversiteit aan zichtbaarheid en kracht van vrouwen. Delen we dezelfde passie? Kunnen we elkaar vinden en versterken in dat wat we belangrijk vinden?

Op deze netwerkdag zoe-ken we rondom een aantal thema’s naar onze passie en

mogelijkheden om te komen tot verbinding. De thema’s die voor het voetlicht komen zijn: armoede (Erna Smeekens), onderwijs (Belinda Terlouw), vrouwenhandel (Stichting Religieuzen tegen Vrouwenhandel), Multicultureel samenleven (Urmie Dongor) en social Media (Janneke Nijboer).

In de middag zal theologe Maaike de Haardt een inlei-ding houden over passie en verbinding.

De dag vindt plaats in het Ontmoetingscentrum van de Zusters van Liefde aan de Oude Dijk 1a in Tilburg.

Vóór 1 november kunt u zich per mail opgeven. Stuur dan uw naam, adresgegevens en het aantal personen aan: communicatie@knr.nlDaarnaast vragen wij u (een veelvoud van) €15 over te maken op rekeningnummer 225908514, t.n.v. KNR ’s-Hertogenbosch o.v.v. Vrouwen met passie?!

spiritualiteitSpiritualiteit is het zich open-stellen voor het contrapunt, voor de diepere bronnen van menselijkheid. Leiderschap is de moed om vanuit deze oorspronkelijkheid te handelen en de menswording te incarneren in het eigen hart, de professionele context en de maatschappelijke structuren.

Wie kiest voor deze weg, stelt zich kwetsbaar op, want hij kan zich niet langer veilig verschansen achter geijkte formules of nabootsend gedrag. De weg van het contrapun-tisch leven stuit vaak op weerstand.

Bijgevolg is er moed voor nodig. Deze moed is de pen waarmee men in de

geschiedenis van ‘zijn’ verhaal schrijft van een nieuwe schepping. Ook in de wereld van de ondernemingen en de politiek moet dit verhaal kunnen worden geschreven. Niet alleen via vrijblijvende of abstracte vertogen over ethiek, maar ook door het maken van moedige keuzen waarvan men bereid is de gevolgen te dragen.

MededeliNgeN vaN het bestuur

¶ start leerroute #13 barmhartigheid handen en voeten gevenOp 22 september a.s. gaat de 13e Leerroute van start. Er zijn nog enkele vrije plaatsen. Het is een goede gelegenheid om je met enige regelmaat te verdiepen in hoe belangrijk een barmhartige houding voor jou zelf is. Oefenen in: aandachtig leven, mededo-gen naar jezelf, op zoek naar je bronnen, en natuurlijk in Zien | Bewogen worden | in Beweging komen.

¶ verdiepingsdag 22 sep-tember: de 7 bronnen van arbeidsvreugdeHeb je veel plezier in je werk en wil je dat zo houden? Of wil je méér plezier in je werk? Kom dan naar deze verdie-pingsdag ‘De zeven bronnen van arbeidsvreugde’. Deze dag richt zich overigens op alle soorten werk: vrijwilligerswerk, thuiswerk, betaald werk.

¶ 17-20 oktober: een vier-daagse retraite ‘bezinnen op barmhartigheid.’

Woensdag 17 oktober tot zaterdag 20 oktober 2012 bij de leefgemeenschap De Hooge Berkt in Bergeijk, onder begeleiding van Henk Kanters en Dorine Sweere.Met een groep van 12 à 14 personen komen we bijeen, nadenkend over onze erva-ringen met mededogen, in de mooie natuur, in groepsbij-eenkomsten of individueel in onszelf, in een ontspannen sfeer en op het dagritme van de gemeenschap van De Hooge Berkt.

¶ verdiepingsdag 27 oktober barmhartigheid en Poëzie

¶ landelijke dag 17 novem-ber: oordelen en vergeven

Voor alle activiteiten geldt: Meer informatie: www.barmhartigheid.nl Aanmelding: secretariaat@barmhartigheid.nl

berichteN

¶ secretariaatCaroline Timmermans gaat per 1 september het secreta-riaat verlaten. Op het gebied van het op orde brengen van

de administratie en de inrich-ting van het kantoor heeft zij uitstekend werk verricht. We laten haar node gaan.

¶ donatiesDe Beweging kan niet zonder de giften en donaties (lees: contributie) van onze leden. Hiermee kunnen de activitei-ten doorgang vinden en kan de prijs van deelname laag gehouden worden waardoor ook de minder draagkrach-tigen blijven deelnemen aan onze bijeenkomsten. Ons verzoek: Mocht u uw bijdrage voor 2012 nog niet hebben voldaan, wilt u deze dan alsnog overmaken. Onder vermelding van: Jaarlijkse bij-drage 2012 (e 42, maar ieder bedrag is welkom!).De bankgegevens staan hier-naast in het colofon.

¶ geweldig gulle giftEen lid van onze Beweging gaf onlangs privé een feest om haar jubileum te vieren. In plaats van de gebruikelijke cadeautjes heeft ze alle geno-digden gevraagd een donatie te doen aan onze Beweging. Dit heeft e 850 opgeleverd. Onze dank is groot!

22 september verdiepingsdag De 7 Bronnen van Arbeidsvreugde17-20 oktober Bezinnen op Barmhartigheid27 oktober verdiepingsdag Barmhartigheid en Poëzie17 november landelijke dag met het thema Oordelen en Vergeven8 december terugkomdag voor oudleerroutedeelnemers: in gesprek met Hein Stufkens

8

be

ric

hte

Nb

ar

mh

ar

tige

bvb

¶ colofonvoorzitterMarius BuitingcoördinatorFie Gommerse fiegommers@barmhartigheid.nlsecretariaatCaroline Timmermansfraters cmm NederlandJan Koppens

secretariaat bvbBoxtelseweg 60, 5261 NE Vughtt 073-6577044e secretariaat@barmhartigheid.nlINGbank: Beweging van barmhartig-heid, Vught 914 8656

redactie NieuwsbriefRina van der HulstDe Volmer 192, 7482 HC Haaksbergene hrvdhulst@kpnmail.nlFie GommersPieter-Jan van LieropWim MaarseWim Verschuren

ontwerp en ProductieLandofPlenty (Antoin Buissink)druk drukkerij Mart.Spruijt BVwebsite www.barmhartigheid.nl

ter atteNtie

¶ eliMgroeP, tilburgwww.elimgroep.nlDe Elimcommuniteit bestaat uit vier fraters en leken-religieuzen binnen de katho-lieke kerk en behoren tot de internationale congregatie van Fraters CMM (gesticht te Tilburg).De doelstelling: gastvrijheid bieden binnen een christelijke setting. Dit krijgt o.a. vorm door het volgende aanbod:

– Meditatie: Iedere dinsdag vanaf 19.00 uur

– Inlooplunch: dinsdag/don-derdag 12.15 – 13.30 uur

– Op een grasmaaier door Amerika, Filmdag, zaterdag 10 november

¶ als iK de stilte oPZoeKeen boek over dementerende ouderen. Door fotograaf Hapé Smeele opgedragen aan zijn te vroeg geboren en overleden zoon.

Lieve zoon, dit boek is voor jou.Ik denk dat wij het tijdens en na jouw leven hebben gered door liefde voor elkaar.En door zachtheid te blijven zoeken.Voor mijzelf kwam daar de stilte bij. Zonder de stilte raak ik hopeloos in de knoop en verlies ik het gevoel gedra-gen te zijn en ga ik denken dat ik alles alleen moet oplossen.

Dan komen ook de zwaar-moedigheid en hardheid die op hun beurt weer afstand scheppen tot alles wat me anders zo kan raken en ont-roeren.Als ik dan de stilte opzoek, komt de lichtheid vanzelf.Dan komen ook de humor en het genieten terug. En ik voel me weer gedra-gen door het geheel, de Schepping.Dat is nieuw voor mij, dat kende ik voorheen niet.