Non deixedes que remate o día

sen ter medrado un pouco

Sen ter sido felices

Sen ter aumentado os vosos soños

Non vos deixedes vencer

polo desalento

Non permitades que ninguén vos quite

o dereito a expresarvos

Que é case un deber

de facer da vida algo extraordinario

Non abandonedes as ansias

Non deixedes de crer

que as palabras e as poesías

si poden cambiar o mundo

Pase o que pase a nosa esencia está intacta.

Somos seres cheos de paixón.

A vida é deserto e oasis

Convértenos en protagonistas

da nosa propia historia.

Derrúbanos,

máncanos,

ensínanos.

Aínda que o vento sopre en contra,

a poderosa obra continúa:

porque en soños é libre o home.

Vós podedes aportar unha estrofa.

Non deixedes nunca de soñar,

Non caiades no peor dos erros: o silencio.

A maioría vive nun silencio espantoso.

Non vos resignedes.

Fuxide.

"Emito os meus berros polos teitos

deste mundo",

di o poeta.

Valorade a beleza das cousas simples.

sobre pequenas cousas,

Pódese facer

bela poesía

pero non podemos remar

en contra de nós mesmos.

Eso transforma a vida nun inferno.

Gozade do pánico que vos provoca ter a vida por diante.

Vivídea intensamente,

sen mediocridade.

Pensade que en vós está o futuro

e afrontade a tarefa

con orgullo e sen medo.

As experiencias dos que

nos precederon,

dos nosos "poetas mortos"

Axúdanvos a camiñar pola vida

A sociedade de hoxe somos nós:

Os "poetas vivos".

Non deixedes que a vida pase

sen que a vivades ...

Walt Whitman

Os nosos mellores

desexos para o futuro

Que afrontedes a nova etapa

que se inicia hoxe

con ánimo e valentía

E, sobre todo,

Que sexades moi felices!!