OSMANBALCIGİLİlahiKomedya’nınRomanı

DANTE’NİNİSTANBULCEHENNEMİ

DESTEKYAYINEVİ:321

ROMAN:90

DANTE’NİNİSTANBULCEHENNEMİ/OSMANBALCIGİL

Herhakkısaklıdır.Bueserinaynenyadaözetolarakhiçbirbölümü,

telifhakkısahibininyazılıiznialınmadankullanılamaz.

ErtürkAkşun

AytenKoçal

İlknurMuştu,CansuPoroy

DestekYayınları:Mart2013

YayıncıSertifikaNo:13226

ISBN978-605-4771-18-9

©DestekYayınevi

İnönüCad.33/4GümüşsuyuBeyoğlu/İstanbul

Tel:(0212)2522242

Fax:(0212)2522243

www.destekyayinlari.com

info@destekyayinlari.com

facebook.com/DestekYayinevi

twitter.com/destekyayinlari

İnkılapKitabeviBaskıTesisleri

MatbaaSertifikaNo:10614

ÇobançeşmeMah.AltaySk.No:8Yenibosna–Bahçelievler/İstanbul

Tel:(0212)4961111

OSMANBALCIGİLİlahiKomedya’nınRomanı

DANTE’NİNİSTANBULCEHENNEMİ

Doğumunun748.yılında,Dante’yesaygı…

OSMANBALCIGİL1955’teİstanbul’dadoğdu.Ekonomieğitimigördü.Ulusaldergi,gazeteve

televizyonlarınhaberbölümlerindemuhabir,editör,yöneticiolarakotuzyılayakın çalıştı. Pek çok ödül aldı.LatinAmerika’da yaptığı çalışmayla, 1988yılında Türkiye Gazeteciler Cemiyeti tarafından “yılın gazetecisi” seçildi.Süreklibasınkartısahibi.

www.osmanbalcigil.com

Çalışmaları,

BirikimYayınları,1977-1980,yayıneviyöneticisi.

İletişimYayınları,1980-1983,yazarveeditör:,,,.

Cumhuriyetgazetesivedergisi,1983-1985,yazılar, röportajlarveOxfordmektupları.

Hürriyet,HürriyetPazarveTempodergisi,1986-1988,yazar,editör.

Hürriyet Production,1989, araştırmacı, yapımcı, koordinatör: “HodriMeydan”,“Tele-Vizyon”,“Tempo”,“BasınKulübü”programları.

ShowTV,1993,habermüdürü,“BaşSayfa”programıyapımcısı.

ATV, 1994, Haber Programları genel koordinatörü, “Üçüncü Sayfa”, “41Dakika”programlarınınhazırlayıcıvesunucusu.

Kanal6,1996,HaberDairesibaşkanı.

StarTV,1996,habermüdürü,“KırmızıKoltuk”,“OsmanBalcıgilileGeceHattı”,“DobraDobra”programlarınınhazırlayıcıvesunucusu.

HBB TV, 1997-2000, Haber Dairesi başkanı, anchorman, “ŞeytanınAvukatı”programınınhazırlayıcıvesunucusu.

OttomanMedya,2000’denitibaren,kurucuortağı,iletişimdanışmanı.

Araştırmaları,

∙BirikimYayınları

∙BirikimYayınları

∙OnurYayınları

∙HaziranYayınları

∙BelgeYayınları

Romanları,

∙ŞenocakYayınları,DestekYayınları,DestekYayınları

∙DestekYayınları

5NisanPerşembe

2012’dekutsalhaftanınbaşladığıgün

I

DÜNYAHALİDuran, yaklaşmaktaolduğuüçgençmüzisyeni dikkatle dinledi.Kontrbas,

kemanve flütten oluşan üçlü gayet başarılıydı. “Belli ki eğitimlerinimüziküzerine yapıyorlar” diye düşündü. Yürüyen platformdayken cebindençıkarmış olduğu metal paraları, fazla şakırdatmamaya özen göstererek,utangaçkemankutusunabıraktı.

Gençadamtrenedoğru, ıslığındagrubunseslendirdiğiveazalarakdaolsakulağına gelmeye devam eden Gresham’ın ünlü eseri Rapsodi in Blue’ylayürüdü. Platformlara inen merdivenlerin başına ulaşınca aşağıya baktı,yolcularkoşuştuğunagöreçabukolmalıydı.

Vagonun kapıları, tam da o trene atlarken kapanmaya başladı. Saniyeninonda biri kadar gecikmiş olsa, iki kanadın arasında kalabilirdi. Sırtındanbeline doğru soğuk bir ter damlası süzüldü. Yaşlıca bir adamın azarlayangözlerle bakıyor olması da gösteriyordu ki az önce yine gereksiz yere riskalmıştı.“Neyse”diyesöylendikendikendine.

Metroistasyonlarınınduraknoktalarıileharekethalindekitreninbulunduğuyeriişaretedenelektronikgöstergeyebaktı,dahaepeyyoluvardı.Buarada,provanınyorgunluğudakendiniiyideniyiyehissettirmeyebaşlamıştı.Biryerbulupotursafenaolmayacaktı.Başınıkoridoradoğruçeviripetrafagözattı.Arayışını tamamlayınca “Yuh” diye söylendi. Bu kadar da olmazdı.Kompartımandaki tekboşyer,günahıkadar sevmediğiyönetmenCebrail’inyanıydı.

Cebrail’eveDuran’aDairAnlaşılan,yönetmendekendisigibiprovadançıkarçıkmazsoluğuİstiklal

Caddesi’nde almıştı.Yürümekonusunda kimse ayağına su dökemeyeceğineve bacakları da yönetmeninkilerden en azından otuz santim uzun olduğunagöre,arkadaşıCadde-iKebir’iboydanboyakoşmuşolmalıydı.

Düşünürken bile olsa, Cebrail ile arkadaş sözcüğünü bir arada kullanıyor

olmaktan pek haz duymadı. Adında bile meymenet olmayan bu adamlaarkadaş olmayı asla düşünmezdi. Yönetmenin sık kullanılmayan ismiüzerindetekrardüşündü.BellikimuhafazakârbirailedengeliyorduveDurantutucuinsanlarıoldumolasısevmezdi.

Yaklaşık iki aydır tanıyor olmasına karşın, yönetmenin isminin tam da oanda aklına takılması şaşırtıcıydı. Neden daha önce hiç düşünmemişti bukonuyu?Vakitbulamamışolmalıydı.İşte,şimditamzamanıveyeriydi!Trenperona girip internet bağlantısı tekrar sağlanınca, cep telefonunu kullanaraken iyi birkaç dostundan birincisi olan Google’a Cebrail’in anlamını nasılbulabileceğini sordu. Cevap alabileceği bir sürü alternatif arasından, en iyiikincidostuolanWikipedia’yıtıkladı.

Düşündüğü gibi çıkmıştı.Cebrail, İslam kökenli bir isimdi ve dört büyükmelektenHazretiMuhammed’evahiygetirmeklegörevlendirilmişolandı.

Acabanereyegidiyordu,bayvahiygetirmeklegörevlendirilmişmelek?

“Cehennemegitsefenaolmaz!”diyedüşündügençadam.Vederhal“Şimdisaçmaladım”diyekızdıkendine.

Cehennemsözcüğüaklına,CebrailvebirgruparkadaşıylaİlahiKomedya’yıçalıştığıiçingelmişolmalıydı.Birazsuratsızolmaklaberaber,aslındaokadardakötübirisayılmazdıyönetmen.

Öyleyse,nedenonudüşünürkencehennemgelmiştiaklına?CennetdeİlahiKomedya’yadairbirkavramolduğuhalde,nedencehennemilayıkgörmüştüCebrail’e?

Buyollabirsonucaulaşamayacağınıanlayınca,meseleyebaşkabiraçıdanyaklaşmayakararverdi.

Acaba yönetmenle yolları başka bir nedenle kesişmiş olsa, arkadaş olurmuydu?

Duran “Kesinlikle hayır” diye cevapladı bu soruyu da. Farklı noktalardanaynı sonuca ulaşmış olması içini rahatlattı. Kararını vermişti. YönetmenCebrail, oyuncu Duran’ın ahbaplık etmekten zevk alacağı türden biri asladeğildi.

Verdiği karara karşın, beyni genç adamı rahat bırakmadı. Otomatiğebağlamışgibi,Cebrail’leilgiliçalışmasınıaralıksızsürdürdü.

Nedenazönceöyledüşünmüştü?

Yönetmeni kendisine yakın bulmaması, onunla farklı sosyal kesimlerdengeliyorolmalarınabağlıolabilirmiydi?

Yoksasadeceeğitimlerifarklıolduğuiçinmionuiticibuluyordu?

Veya bin yıllık kentli geçmişi miydi, köy kökenli Cebrail’e yakınlıkduymasınaengelolan?

Beyni sorulara yeni sorular eklerken, genç adam trenin penceresindenkendisini gözleyen suretine daha dikkatli baktı. Bakışlarında kibir okudu.AcabakibirmiydiCebrail’learasınamesafekoymasınayolaçanneden?

İşteyinecevapdeğilsorutüretmişti!

Bu durumda, en iyisi, düşünce ve davranışlarını gerektiğinden fazla sertbulduğuzamanlardaoynadığıoyunabaşvurmakolacaktı.

“Oğlum Duran” diye seslendi trenin camındaki suretine, “söyle bakalım,Cebrail’learkadaşolmakdüşüncesiseninedenbukadarrahatsızediyor?”

Camdakisurettengençadamageridönenacıbirtebessümoldu.

Arkadaş ve Cebrail kelimelerini yan yana telaffuz ederken duyduğurahatsızlığın nedeni, besbelli kibriydi. Genç adam kararını verdikten sonratekraryönetmenedoğrubaktı.NeysekiCebrailhenüzkendisinifarketmemiş,özellikledecamdakisuretiyleitişenhalinetanıkolmamıştı.

SihirliKitap

TrenOsmanbeymetroistasyonunayaklaşırken,Cebrailyerindenkalkıportakapıyadoğruhareketlendi.Böylece,Duran’asırtınıdönmüşoldu.

Genç oyuncu, fırsattan istifade boş koltuğa süzüldü. Oturur oturmazkoltuğun yan tarafında bir kitap gördü. Trenden inmek için yerindenkalkarken Cebrail düşürmüş olmalıydı. Kitabı alıp yetiştirebilirmiyim diyesüratle başını kaldırdı. Yönetmen çoktan kapıya ulaşmıştı. Seslenmekistediysedebeceremedi.

Trendurdu,otomatikkapıaçıldı,yönetmenCebrailplatformaatladı.

Duran etrafına bakındı, kimsenin kitapla ilgilendiği yoktu. Gayrı ihtiyariuzanıpaldıvedizlerininüzerinekoydu.

Çıkışa doğru yürüyüşünü sürdüren Cebrail, az önce indiği tren yanındangeçerkengözününucuylaiçeribaktı.Gördüğühoşunagitti,gülümsedi.Kitapelindeolduğunagöre,Duranzokayıyutmuştu.Trengözdenkayboluncaçıkışagitmek yerine platformun öteki yakasına geçti ve Taksim istikametine geridönmekiçinbeklemeyebaşladı.

Duran, yönetmenin bilinçli olarak geride bıraktığı İlahi Komedya’nınsayfalarınıçevirmeyebaşlamıştıbile.

Gençadamyolculuğusüresincekitabıgözdengeçirdi.LeventistasyonundainerkencebinekoyduysadaİlahiKomedya’nıniçindegördüklerizihniniesiralmışgibiydi.Evineulaşıncayakadarkitabıaklındançıkaramadı.

PisaniAilesi

Duran, ailesiyle birlikte yaşadığı evin kapısından girer girmez annesiyleburunburunageldi.BayanPisanikızgınbiryüzifadesiylekarşıladıoğlunu:

“Akşam ayini 20.00’de. Acelem olduğunu biliyorsun. Masada senibekliyoruz.Hareketlenbiraz!”

Duran annesine, bir hoş geldin deseydin dercesine “Hoş bulduk!” diyekarşılık verdi.Anorağını portmantoya asarken, trende bulmuş olduğu kitabıcebindençıkardıvekoşarakodasınaçıktı.

Genç oyuncu banyoda geçirdiği tüm zamanı İlahi Komedya’nın az önceeline geçen kopyasını düşünmeye ayırdı. Kitap tüm benliğiyle kendisiniteslim almış gibiydi. Lise yıllarından itibaren İtalyanca’sını ve Türkçe’siniezbere bildiği eserin bir gün kendisini böylesine derinden etkileyebileceğidahaöncehiçaklınagelmemişti.

Duran salona inerken, köşedeki sehpada tarot açan babasına “Yine mitarot?” diye takılırken, masada bir eksik olup olmadığını kontrol edenannesine“Mutfaktangelecekbir şeyvarmı?”diye sorarkenbile,Dante’ninünlüeserininazönceelinegeçenkopyasınıdüşündü.

Nasıl olmuştu da Osmanbey-Levent arasında sadece on dakika süreylegözden geçirmesine karşın, eserin bu kopyası kendisini böyle derindenetkilemişti?

Genç adam “Muhteşem bir el yazısıyla eserin hemen her yerine alınmışnotlar olmalı. Özellikle de kapağın hemen arkasında yazılı olan” diye

cevapladıkendinesorduğubusoruyu.

Annesiyemekservisiyaparken,gençadamdahafazladayanamayıpayağakalktı. Babasının şaşkın bakışları arasında “Şimdi geliyorum!” diyerekodasınakoştu,elindeİlahiKomedya’ylageridönüpmasadakiyerineoturdu.

Duran yemeğinden birkaç kaşık aldıktan sonra, annesinin ve babasınınyüzlerine baktı, kendisini izlediklerinden emin olunca masanın üzerinekoymuş olduğu kitabın kapağını kaldırdı ve arkasındaki cümleyi teatral birsesleokudu:

“VisitaInterioraTerraeRectificandoInveniesOccultumLapidem.”

“DünyanınDerinlikleriniZiyaretEt”

Oğlu okumasını tamamlayıp İlahi Komedya’yı kendisine uzatınca, ortayaşlarını çoktan geride bırakmış Bay Pisani, gömlek cebinde taşıdığı yakıngözlüğünütaktı,kitabınkapağınıkaldırdıvederhaloğlununbeklediğitepkiyiverdi:

“Muhteşembirelyazısı!Kitabınsahibikaligrafmıdırnedir?”

Duranbabasınacevapvermedi,sadecebaşınısallamaklayetindi.

Kırmızı yanakları ve masaya baskı yapan göbeğiyle yemeye ve içmeyedüşkün olduğunu ele veren Bay Pisani, sağ elinde tuttuğu kitabı sol elineaktardı,şarapkadehinehamleediphatırısayılırbiryudumaldı.Sıraondaydı.Azönceoğlununokumuşolduğuyazıyı,yüksekseslebirkezdeookudu.

“VisitaInterioraTerraeRectificandoInveniesOccultumLapidem.”

BayPisani,okumasıbiterbitmezkitabıvekadehimasanınüzerinedikkatleyerleştirdi, arada bir yaptığı gibi, sol elinin işaretparmağıyla, sağ elinisüsleyen yüzüğü işaret etti ve “Ben bu kelimeleri, yan yana daha önce degörmüştüm”dedi.

Eşiveoğluadamınnedemekistediğinigayetiyianlamışlardı.

“Gizli ilimler meselesi” dedi Bayan Pisani müstehzi bir edayla. Durangülümsedi.

Adambaşınısalladı.“Sizalayedin!”diyecevapladıeşiniveoğlunu.

Bay Pisani alınmış gibi davrandıysa da lafı uzatmadı. Yüksek sesle

düşünmeyebaşladı.

“Visita, aldığın Latince derslerden senin de hatırlayacağın üzere, ziyaretetmekten geliyor. Burada ‘ziyaret et’ anlamında kullanılmış… Interiora ise‘derinlik’…”

YaşlıadamTerrae’ninkarşılığınıdasöyleyecektikivazgeçti.Kelimeleritektek bulmasının işe yaramayacağını, hepsinin birden ifade ettikleri anlamıçözmesigerektiğinibiliyordu.Başınıkitaptankaldırdı,adıkadaraşinaolduğucümleyi hatırlayamamak canını sıktı. Başını oğluna döndürüp azarlar gibikonuştu:

“Uğraştırma beni, git şuGizli Bilimler Ansiklopedisi’ni getir kitaplıktan.Kelimeleritektekçözsekdeişeyaramaz.Kısaolmaklaberaber,derinliğiolanezoterik bir cümle bu. Anlamını ezbere biliyordum ama unuttum. Hafızamgiderekzayıflıyor.Getirdebakalımşuansiklopediye…”

Yaşlı adam, sözlerini tamamlayamadan eşinin tepkisiyle karşılaştı.Kendisinin tersine, oğlu gibi ince uzun vücut ve yüz hatlarına sahipBayanPisani, gerektiğinde sertleşmeyi ve sertliğini görüntüsüyle uyumlu halegetirmeyigayetiyibecerirdi:

“Katiyen olmaz! İkiniz de saat 20.00’de ayinde olmam gerektiğinibiliyorsunuz. Gelmeyeceğiniz yetmiyormuş gibi bir de yemeğin tadınıkaçırmayın.Zatentiyatroprovasıyüzündenmasayaoturmamızgecikti.”

II

“DAMITIRKENGİZLİTAŞIBULACAKSIN”Pisaniler akşam yemeğine otururken, Gizem Tünel’deki Cafebar’a sadece

birkaçadımuzaklıktaydı.

YönetmenCebrail,gençoyuncununkitabıaldığındaneminolurolmazgüzelkızıaramış,herzamangittiklerimekânadavetetmişti.

Omuzlarınıaçıktabırakansiyah,dar,minielbisesiveelindetaşıdığıparlakkırmızıtrençkotuylaGizem’inCafebar’agirişimuhteşemoldu.

Buluşmayerineyarımsaatkadaröncegelip,kafekısmındabulunankoltuktakımından bilinçli olarak kanepeyi tercih eden Cebrail, yüksek ökçelerinüzerinde kendisine doğru yürüyenGizem’e, hızlanan kalp atışlarını kontrolaltınaalmayaçalışarakbaktı.

Güzel kız, trençkotunun rengiyle uyumlu iskarpinlerinin üzerinde, onadoğrubirkuğugibisüzülüyordu.

Yönetmen “Merhaba” diyen Gizem’e, tüm hazırlığına rağmen ezberibozulmuş gibi baktı. O kadar dağılmıştı ki ayağa kalkması gerektiğini sonandaakıledebildi.

Cebrail toparlanmaya çalışırken, güzel kız trençkotunu geniş koltuğunkenarınailiştirdiveilksorusunuayaktasordu:

“Nasılgitti?”

Yönetmenmümkünolduğuncakısıkseslecevapladısoruyu:

“Buseferbecerdim.Sırasende.”

Gizem“Demeksahneyeçıkmazamanımgeldi”derkenyönetmeninyanınaoturdu.

Cebrail tedirgin bir ses tonuyla “Evet!” diyerek cevapladı güzel kızı. Vehemen,azöncekinintersineoyaklaştıGizem’e.Güzelkızdanyayılankoku,kıyafeti kadar baş döndürücüydü. Sesinin titreyeceğini hissettiği için, iyicekısıkseslekonuşmayakararverdi:

“Planınbaşarısı,yapılacakzamanlamayaverolleriniyioynanmasınabağlı.”

Durumu kurtarmıştı yönetmen. Sesi, kızın güzelliğinden aşırı derecedeetkilendiğinielevermeyecekkadardüzgünçıkmıştı.Devamedebilirdi.

Önce,aslındaikisinindebildiğilaflarıettivenedenuzuncabirsüredirİlahiKomedya’nın çok özel bir kopyasını yine çok özel bir yöntemle Duran’aintikalettirmeyeçalıştığınıanlattı.

Sonra,kritiksınırolan5Nisangününde, tamda istediklerişekildekitabınoyuncununelinegeçmişolduğunavurguyaptı.

Cebrailsusunca,konuşmasırasıGizem’egeldi.OdatıpkıCebrailgibiönceikisinin de bildiği lafları etti. Geçmişte yaşadıkları zorlukları bir kenarabırakıp, ileriye bakmaları gerektiğini söyledi. Ona göre önemli olan,oyuncununbugün itibariylezokayıyutmuşolmasıydı.Amayinedebakalımherşeyistediklerigibigelişecekmiydi?Güzelkız“Umarım,gerisibirçorapsöküğügibigelir”diyereksözlerinitamamladı.

Yönetmen “En azından şimdilik, işler yoluna girmiş gibi görünüyor” dedikızınbudileğinekarşılık.

Gizemonubaşınısallayıp,gülümseyerekcevapladı:

“Duran’ın zokayı yutup yutmadığını bu gece anlayacağız. EğerCafebar’agelirse,yuttuğundaneminolabiliriz.”

Gizem’inbusözleriCebrail’intedirginolmasınayolaçtı.“Bekleyeceğizvegöreceğiz”dedi.Baştanitibarentitremesindiyekısıktuttuğusestonunu,yineaynı nedenle bukezgereğinden fazla yükseltti.Duran’ın elinegeçmiş İlahiKomedya’ya kendi eliyle düştüğü notu, her bir kelimesine vurgu yaparakezbereokudu:

“Dünyanınderinlikleriniziyaretet,damıtırkengizlitaşıbulacaksın!”

“KiminBuKitap?”

Pisanilerinevindeyemekmasasından,tamdaCebrailCafebar’dacümlesinitamamlarkenkalkıldı.

Derhal köşedeki kanepeye geçen baba oğul Pisaniler, Gizli BilimlerAnsiklopedisi’nden de yararlanarak İlahi Komedya’nın kapağının arkasınayazılıcümleyikısasüredeçözdüler.

“Biliyordum” dedi babası ve sağ elinde taşıdığı yüzüğü, tıpkı yemek

masasındaolduğugibisolelininişaretparmağıylagöstererekdevametti:

“Gizli taşla kastedilen, ‘felsefe taşı’. Yani aydınlanmaya vurgu yapılıyor.Dünyanın derinliklerini ziyaret etmek ise, ‘öze ulaşmak’ anlamına geliyor.Damıtmak,‘arınmak’demek…”

Bay Pisani bilgi ve düşüncelerini art arda sıralarken, Duran İlahiKomedya’nın sayfalarını çevirmeyi sürdürdü. Genç adam açtığı her yenisayfayla birlikte “Kimin el yazısı bu?” diye sordu kendi kendine. Sonundadayanamadıve“Ciddengüzelbiryazıdeğilmipadre?”dedi.

Yaşlıadamoğluylaaynıfikirdeydi.“Evet”dedi.Birdesorusuvardı:

“Kiminbukitap?”

Busoruylabirlikte,Duranbirbuçuksaatönceyedöndü.Cebrail’inkalktığıkoltukta bulduğuna göre, kitap yönetmenin olmalıydı. Nedense babasınadoğruyuolduğugibisöylemektenkaçındı.Bunedenledekekeleyerekcevapverdi:

“Bilmiyorum.Metrodabuldum.”

BayPisaniiyiceşaşırmıştı:

“Tam da İlahi Komedya’da başrol oynamaya bir hafta kala, metrodatesadüfenDante’ninİlahiKomedya’sınıbuldunöylemi?”

Bay Pisani sözlerini tamamlarken “Yaşlıyım ama aptal değilim” der gibibaktıoğluna.

Duran yaptığı hatayı anladı. “Tam değil” diyerek lafı çevirmeye çalıştı.İnandırıcıolmakiçin,birşeylerbulupsöylemeliydi:

“Bizimyönetmenyanımdankalkarkendüşürdü.Arkasındanseslendimamaduymadı.Kitapbendekaldıanlayacağın.”

Bay Pisani yüzü kızaran oğlunun doğruyu söylemediğini anladı amaüzerinde durmadı. Belki daha sonra neler olduğunu tam olarak anlatırdı.Kitabın Duran’ın eline nasıl geçtiğini bir kenara bırakıp el yazısı üzerindeyoğunlaşmayakararverdi.Tam“Elyazısı…”demiştikiDuranayağakalktı,kanepenin üzerindeki Gizli Bilimler Ansiklopedisi’ni de alıp zaten elindetuttuğuİlahiKomedya’ylayanyanagetirdi.

“Birazodamaçıkmakistiyorumpadre.Şimdilikhoşçakal.”

“PaskalyaHangiGünMadre?”Genç oyuncu merdivenleri her zamanki gibi süratle tırmandı. Çalışma

masasına yaklaştı, dizüstü bilgisayarını ileri itti, açılan yere elinde tuttuğuİlahi Komedya’yı yerleştirdi. Ezbere biliyor da olsa, kitabı önsözündenitibaren bir kez daha, bu defa boşluklara alınmış notlar üzerine düşünerekokumayıdeneyecekti.

İlk bölümün başlığı olan “Cehennem” kelimesinin yanına apostrofkonulmuş ve “ ’i anlamak” yazılmıştı. “Cehennem’i anlamak” dedi kendikendine Duran. Cebrail’in el yazısını gözünün önüne getirmeye çalıştı.Olmadı. Oysa şu anda, yönetmenin el yazısından bir sözcük bile olsunhatırlayabilmekiçinnelervermezdi.Okumasınısürdürdü:

“Günlerdenperşembe,aylardannisanolacak.1300’deöyleydiçünkü.Kaçıolacağını sen bulacaksın. Sonra karanlık ormana dalacaksın tıpkı adaşınDurANTEgibi.SenDURANte,Cehennem’ionungibitanıyacaksın.”

Duranmidesine sıkı bir yumrukyemiş gibi oldu.Ayakta olsaydı,mutlakasendelerdi.Herkimsebunotuyazan,enikonuçağrıdabulunuyordukendisine.“Dahaneler!”diyesöylendi.Kendisinehitapediyorolmasa“DURANte”dermiydinotukalemealan?Ayağakalktı,odadabirturattı.

Kendisine ailesi tarafından Durante adının konulmuş olduğunu neredenbilebilirdiCebrail?

Yadakitapbaşkasınaaitse,o?

Genç adam odasının içinde dolap beygiri gibi dönmeye ve aynı zamandadüşünmeyebaşladı.

Aslında adının Durante olduğunu öğrenmek o kadar da zor değildi.Okuldaki tümarkadaşları,öğretmenleri,aileçevresi,herkesnüfuskâğıdındaadınınDuranteyazdığınıbiliyordu.Floransalıünlüşairinkindenfarklıolarak,onun adını Dante değil Duran olarak kısaltmıştı ailesi. Böylece Türkçe’yeuyumluolacağınıdüşünmüşlerdi.

Odanın içinde çizdiği daire nedeniyle başı dönen genç adam daha fazladevamedemedi,olduğuyerdedurdu.Yönetmenetelefonetmekiçinbirhamleyaptıysa da vazgeçti. Ne söyleyecekti ki? “Sen kalkar kalkmaz, seninboşalttığın koltuğa oturdum, düşürdüğün kitabı aldım, nedense arkandan

bağırmakistemedim,kitapbendekaldı”mıdiyecekti?

Cebrail’e telefon etmeyi düşünmekbile, canını sıkmayayetmişti.Kararınıverdi. Önce sakinleşmeli, sonra kitaba geri dönmeliydi. Masasına yöneldi,sandalyesineoturdu,derinbirnefesalıpburnunukitabaiyiceyaklaştırdı.Azönceokuduğucümleyetekrargözattı.

DURANtekelimesinihazmetmişolsagerek,bukezde“Kaçıolacağınısenbulacaksın”lafınatakıldı.

“Ayınkaçıolacağınısenbulacaksın”demektibu.

Tabii ki genç adam,DuranteAlighieri’ninPaskalya’danöncekiüçgünlüksürezarfındaCehennem’iziyaretettiğinibiliyordu.

BuyılPaskalyaacabaayınkaçınarastgelecekti?

Kitabı kenara itip bilgisayarının klavyesini önüne çekti. En iyi dostuWikipedia’ya“paskalya”yazdı.Karşılaştığıilkcümle“22Martile25Nisanarasında,ayındurumunagörebirhafta”oldu.

“Gel de işin içinden çık bakalım” diye söylendi. Ansiklopedi maddesiniokumayadevametmektenbaşkaçaresiyoktu:

“Heryılilkbaharda,ilkgündönümündensonra,ilkdolunayınardındangelenpazargünü.”

Peki, nereden bilecekti ilk gündönümünün ne gün olduğunu ve ardındangelecekdolunayınhangigecegerçekleşeceğini?

Duran birden ilahi bir ışıkla aydınlandı. Annesi! Evet, o mutlaka bilirdi.Yerindenfırladı, süratlemerdivenleri indi,kiliseyegitmeküzereolankadınısonbirkezmutfağıkontrolederkenyakaladı:

“Paskalyahangigünmadre?”

“Allah belanı kaldırsın Durante Pisani! İnsan yaklaşmakta olduğunu bellietmezmi?”

Bayan Pisani kendisine ikizi kadar benzeyen biricik oğluna, sadece çokkızdığızamanlartamadıvesoyadıylahitapederdi.Şimdi,işteöylebirandı.O kadar ki, beyazlaşmış ama hiç boyanmamış kıvırcık saçlarının biletitrediğinihissetmiştiyaşlıkadın.Kapıldığıpanikten,söylenerekkurtulmayaçalıştı:

“Bayılıyordumazdaha.Şuhalinebak!Haydutgibisin.Ayakkabı,terlikhakgetire! Ne zamandan beri çorapla dolaşılmaya başlandı bu evde ha, söylebana?”

Duran, annesinin her zaman solgun olan yüzünün, kendisimutfağa hamleedince bir kâğıt kadar beyaza döndüğünü, kızgınlıkla bağırmayabaşladığından itibaren ise kan kırmızısı olduğunu fark etti. Bir şeyleryapmalıydı. Özür diledi, buzdolabından çıkardığı sürahiden doldurduğu subardağınıannesineuzattı.

Geçensürezarfındabirazsakinleşsede“İstemiyorum!Nesoracaksansor!”diyesürdürdütepkisiniBayanPisani.

Duran,süklümpüklümtekrarladısorusunu:

“Kutsalhaftahangigünbaşlıyor?”

BayanPisanişaşırmıştı.Amakızgınolduğundakullandığısestonuvehitaptarzınıtercihetti:

“Yoksa Durante Pisani aniden Hıristiyan olduğunu mu hatırladı? Bugünsabahın köründe nereye gittim ben? Zat-ı âliniz uyuyordunuz o saatlerde.Şimdi nereye gidiyorum?Bu akşam saat 20.00’de yapılacak,Mesih İsa’nınson akşam yemeği ayinine! Oğlum, sen ve baban başka bir dünyada mıyaşıyorsunuz?Her gün bu konuları konuşmuyormuyum bu evde? Sana vebabanaPaskalya’nınhangigünolduğunuyüzkeresöylemedimmi?Başımızataşyağacak!”

Yaşlıamadinçkadın,konuşmasınakurulmuşgibidevametti:

“Utanmadan bir de kutsal haftanın hangi gün başladığını soruyorsun öylemi?HergüntiyatroprovasıiçinSt.AntuanKilisesi’ninönündengeçiyorsun.Benimsözlerimekulakvermediğinegöre,hiçolmazsabaşınıkaldırıpkapıyaasılmışduyurularabirgözat.Olmazmı?”

Oğlunu azarlama faslını tamamlayan Bayan Pisani, arkasını dönüpmutfaktançıkarkensihirlicümlesinikurdu:

“Giriştekiaynanınönündebirprogramvar.BabaoğulhaytaPisaniler içinkoymuştum.”

Duran,annesininbusözleriüzerine,girişkapısınınyanındakietajerekoştu.

Üçe katlanmış tek yapraklık broşürü kaptı, Bayan Pisani’ye güle güle biledemeden, süratle odasına tırmandı. Elinde program olmak üzere kendiniyatağaattıvebroşürüaçtı.

St. AntuanKilisesi tarafından basılmış broşürde, kutlamaların 5Nisan’dabaşlayacağıyazılıydı.

Genç adam yataktan fırladı.Masasından aldığı bir kalemle, duvarda asılıolan, babasının şirketine ait İtalyanca-Türkçe takvime yaklaştı. 5 Nisan’ıbuldu,daire içinealdı.Sonradevametti.11Nisan’akadarolanyedigününhepsinidaireiçinealdı.

12Nisan’ınzatenişaretliolduğunugördü.“Doğruya”dedikendikendine,“ogünoyununilkgünü!”

Aklına 12 Nisan Perşembe günü İtalya’dan gelen seçiciler kurulu veİstanbul’da yaşayan İtalyanların önünde İlahi Komedya’yı sahneyekoyacaklarıgeldi.

Geridönüptekrar5Nisan’abaktı.Evet,perşembeydi.

“Yanibugün”dedikendikendine.

Annesideyemekte“Bensabahınköründenereyegittimoğlum?”dememişmiydi?Azöncedeayiniçinevdençıkmamışmıydı?

Demekkutsalhaftabugünbaşlamıştı!

Gençadambirkezdeyükseksesle“Demekbugün!”diyehaykırdı.

Takvimde zaten işaretli olan nisanın 12’sini bir kez daha daire içine aldı.Aynıandakomodininüzerindekisaatebaktı.Hiçdegeçdeğildi.Biranönceçıkmalı, eğer dünyada da yaşanabiliyorsa, Cehennem’i yaşamayabaşlamalıydı.

III

TIPKIDANTEGİBİDuran,Levent’tekimetrodurağındantrenebinerken,giderekbenimsemeye

başladığıİlahiKomedya’nıniçinotlarladolucildinicebindençıkardı.Otururoturmazda“BirinciKanto”nunbirincisatırındanitibarenokumayabaşladı:

“Yaşamyolumuzunortasında,karanlıkbirormandabuldumkendimi,çünküdoğruyolyitmişti.”

Dipnotlaraindi.Kitabınçevirmeniaçıklamasında,yazarın“karanlıkorman”ifadesiyle“aklınçelindiğiahlakkurallarınınönemsenmediğibirgünahkârlıkdönemi”nikastettiğiniyazmıştı.

Peki,acabakenaraolağanüstügüzelelyazısıylaalınmışnotnediyordubukonuda?

“Aklınıçelen,ahlakkurallarınıhiçe saymanayolaçanne?Yolgösterecekbirilerimutlakavardır.Ara!Bulacaksın!”

İlahiKomedya’yıdipnotlardadahilolmaküzerehatimindirirgibidefalarcaokumuş olmasına rağmen, Duran konuya daha önce hiç bu şekildeyaklaşmamış olduğunu düşündü. Aklına, yönetmen Cebrail’in provalarabaşladıklarıilkgünlerdenitibarentekrarlayıpdurduğubircümlegeldi:

“Dante’yianlamadan,İlahiKomedya’yıbaşarıylaoynayamazsın.”

Genç oyuncu, yönetmenin durmaksızın tekrarladığı bu sözleri giderekkanıksadığını, son zamanlarda ise hiç üstünde durmadığını düşündü.Hatırlamasıiyiolmuştu.

Pekidikkatindenkaçan,unutmayabaşladığıbaşkanelerolabilirdi?

Duran, en iyisinin en başa, oyunun sahneye konulmasına karar verilengünleredönmekolduğunakararverdi.

İtalya’da,yarışmaylailgilibilgialışı…İstanbul’dayaşayan,tiyatroylailgilibirkaç arkadaşıyla iletişime geçmesi… Birilerinden Cebrail’in iyi biryönetmenolduğunuduyması…Yönetmeninoyunukabuletmesi…Kadroyutoparlaması… İlk toplantısı… İyi tanıdığı İtalyan Kültür Merkezi’yle ilktemasları… Yönetmeni kültür merkezindekilerle tanıştırması… İtalya’dan

gelenbaşvuruformlarınındoldurulması…Vebirsürügelişmedaha…

Sonragerisayımbaşlamıştı.

Genç adam, yönetmen Cebrail’in provalara başladıkları gün hepsinikarşısınaoturtup“Tamüçayımızvar!”dediğinidüngibihatırlıyordu.

Sonra kendisi konuşmuş, “12 Nisan Perşembe günü İtalya’dan gelecekseçiciler kurulu, İtalya’da gerçekleşecek yarışmaya davet edilipedilmeyeceğimizekararverecek”demişti.

Bütüngeçmişgözününönündecanlanınca,Duran“Başarıyadabaşarısızlıkiçin geriye sadece bir haftamız kalmış. İnanılır gibi değil” diye düşündü.Günler ne çabuk geçiyor, oyunun sahnelenme gününe nasıl da hızlıyaklaşıyordu.Böyle olunca, sinirler de bir keman telimisali her geçen güngerilmeyedevamediyordu.

“İnşallahönümüzdekibirhaftayıkazasızbelasızatlatabiliriz”diyeduaettigençoyuncu.

İtalya’dan gelecek seçiciler kurulu ile İtalyan Konsolosluğu’na, İtalyanKültür Merkezi’ne, İtalyan Lisesi’ne yakın çevreleri, annesini ve babasını,birkaç günde bir prova yaptığı tiyatro salonunun koltuklarını doldurmuşolarakhayaletti.

“Demek”dedikendikendine, “dananınkuyruğununkopmasına sadecebirhaftakaldı.”

Gerçekten de büyük güne, sonuncusu kostümlü olmak üzere sadece üçprovalarıkalmıştı.

Kostümmeselesi aklına gelince sinirlendiDuran.Bu konuda nedense sondereceaksibirtavıralmıştıyönetmen.Kostümleri,birmodatasarımcısıolanarkadaşınaçizdireceğiniveonunatölyesindeücretsizdiktireceğinisöylemiş,buna karşılık hem kendisinin hem de arkadaşının bir şartı olduğuna dikkatçekmişti:

“Kostümler çizilirken, kesilirken ve dikilirken görmeyeceksiniz. Sadeceölçülerinizalınacak,okadar.Arkadaşımaradabirgelipprovalarıseyredecekama geldiğinde kostümlerle ilgili hiçbir sorunuza cevap vermeyecek. Bukonudabenimdeonundaçokhassasolduğumuzubilmeniziveherhangibirbaskıyapmamanızıricaediyorum!”

Yönetmen, birlikte çalışmaya karar verecekleri günlerde tam böylekonuşmuşveisteğinikabulettirmişti.Sonradankendisiyadaoyundarolalanötekiarkadaşları,imayoluylabileolsakostümkonusunugündemegetirmeyekalktıklarında,hassasiyetinitekrarlamıştı.

“Kim bilir” diye düşündü Duran, “belki de bu nedenle sevmiyorumduradamı.”

Buna karşılık, yiğidi öldürüp hakkını vermeliydi ki Cebrail oyuna şevklesarılmıştı.

Kazanacak oyun için konulmuş yüklü para ödülü ve yarışmaya pek çokülkeden katılanların olması gibi unsurlar da yönetmenin ve oyuncularınmotivasyonunuenazındanbugünekadaryüksektutmuştu.

Yarışma,Duran’ınkendisi içindebüyükönem taşıyordu.Lisede İstanbul,üniversitedeRomasahnelerininaz tozunuyutmamıştıgençoyuncu.Yinedeamatördü. Epey mesafe kat etmişti ama profesyonelliğe henüz adımınıatmamıştı.Buyarışmakazanılırsa,onuniçindebirdönümnoktasıolabilirdi.Ozaman,oyunculuğuprofesyonelolarakbiledüşünebilirdi.

Durandüşünceleriylehalleşirken,trendurdu.Herkesayağakalkarken İlahiKomedya’sınımontunungenişcebineattı,trendenindi.

Genç oyuncu, metronun Taksim durağına özgü aynalarının önündengeçerken her zaman olduğu gibi kendini seyretti. Siyah bukleli saçlarıyladeğilse bile, annesininkini andırır ince yüzü, beyaz teni ve özellikle de iriburnuyla,Dante’ninburnundandüşmüşgibiydi.

Duransonaynanındaönündengeçipgerçekdünyaya,TaksimMeydanı’natırmandı.

ZokayaHamle

Yönetmen Cebrail ellerini yıkamayı tamamlayınca, yüzünü aynadakisuretinden kolundaki saatine indirdi. Planının yürümeyeceğini kabul etmesiiçinhenüzerkensedecanısıkılmayabaşlamıştı.AynayabirkezdahabaktıveCafebar’ınbarkısmına,Gizem’inyanınageridöndü.

Daha sandalyesine otururken “Nedersin, gelecekmi?” diye sordu bir kezdaha.

Aynı soruyu yine “Bilmem” diye cevaplamak istemediği için, Gizem birdeğişiklikyaptı.Cebrail’insorusunusoruylacevapladı.

“Sence?”

Yönetmencevapveremedi.Onunyerinebirtemennidebulundu:

“Gelsefenaolmaz.”

“Pekiyagelmezse?”

Yönetmen “Bu akşam için düzenlediğimiz organizasyonu bir kez dahatekrarlayabilir miyiz acaba?” diye düşündü bu soru üzerine. Canı sıkıldı.Hattaateşbastı.

DüşüncesiniGizem’ledepaylaştıvefikrinialmakistedi.

Güzel kızın cevabı “Belki” oldu. “Çok zor ama tekrarlayabiliriz” dediardından.

Cebrail birden, az önce Gizem’in kendisine sormuş olduğu soruya cevapvermediğini hatırladı. “Peki ya gelmezse?” demişti güzel kız. “Bu akşamgelmezse, sihir bozulur”diye cevapladı, birazgecikmeyledeolsaGizem’insorusunu.

Yönetmen, “sihir” sözcüğünü telaffuz etmesinin arkasındaki nedeniaçıklamasıgerektiğinidüşündü:

“5NisanPerşembe günündeyiz.BugünDuran’ınCehennem’inin ilk günüolmalı. DurANTE yolculuğunu yedi günde tamamlamıştı. İstiyorum kiDURANte de aynı sürede tamamlasın. Üstelik oyunun seçiciler kurulununönüne çıkmasına da tam yedi gün var. Yani, yolculuk bugün başlarsamükemmelolur.”

Gizem“Birkaçgüngeçyadaerkenolmasıçokşeyfarkettirmezyani”diyedüşündüysedesesiniçıkarmadı.Aslındabirazhızlandırılmışbiryolculuktankimseye zarar gelmezdi. Keşke birkaç gün önce başlatabilselerdi deyolculuğu,bukadarbüyükbiryükünaltınagirmeselerdi.“Neyse”dedikendikendine,“bunadaşükür!”

Güzel kız yönetmenin konuyla ilgili hassasiyetini bildiği için aklındangeçenleri kendine sakladı. Saatine baktı ve “Umudumuzu kesmemiz içinhenüz erken” dedi en sakin ses tonuyla. Ama şeytan yeniden dürttü,

“Duran’ınkitabaalınmışnotlarıanlamamaihtimalivarmı?”diyesordu.

Cebrail’ibirkezdahaateşbastı.Cevabınısomurtarakverdi:

“Tabiikivar.Amaötekitürlü,yaniherşeyiaçıkseçikyazacakolsak,bukezdeplanyapmamızınbiranlamıkalmazdı!”

KonuştukçacanısıkıldıCebrail’in.Sonundapesettiğinibelliedecekşekildeteslimbayrağınıçekti:

“Biz elimizden geleni yaptık ya ben ona bakarım. Sen ve Burak dahilyığınlainsanaportvaziyetindebeklemedeyiz.HerkesDURANtehazretlerininzokayıyutmasınıgözlüyor.Yutaryadayutmaz,bundansonrasıonunbileceğiiş.”

Cebrail, Gizem’in sorduğu soruları ve kendisinin verdiği cevapları tekrardüşündüğünde, durumunhiç de iç açıcı bir noktadaolmadığınakarar verdi.Biraz da bu nedenle, bakışlarıyla ensesinde “Bismillahirrahmanirrahim”dövmesi bulunan barmeni yakaladı ve önlerinde boş duran kadehleri işaretetti.

Her daim giydiği dar siyah tişörtle ne kadar sportif olduğunu sergileyenbarmen,başıylaadamaolurderkengözleriyleGizem’ibirkezdahasoydu.

Peygamber’iGökyüzüneBurakTaşımıştı

Duran ayaklarına “Beni dilediğiniz yere götürün” dediği için mi yoksakalbininsesinidinlediğindenmibilinmez,ilkdurağıolanCafebar’daCebrailveGizem’lekarşılaştı.

Genç adam her iki arkadaşının yüzünde de bekleniyor olduğuna dair birifadeokumayaçalıştı.Okuyamadı.

“Ya da” diye düşündü Duran, “gözlerindeki ışıltı da dahil olmak üzererolleriniokadariyioynuyorlarkifarkedemedim.”

Oradanedenbulunduğunu“Evdesıkıldığımiçin”diyegerekçelendirdigençoyuncu.

“Ben de” dedi yüzünde kıl oynamasa da sevinçten içi içine sığmayanyönetmen.İçinden“Başardım!”diyebağırarakCadde-iKebir’iboydanboyakoşmakgeldiysedekendisinidizginlemeyibecerdi.

“Peki, sen?” dedi Duran İlahi Komedya’da Beatrice’i canlandıracak

Gizem’e.

Güzelkızsıkıldığıiçinçıkmadığını,birplanıolduğunusöyledi.İskarpinlerive trençkotuyla uyumlu olsun diye parlak kırmızı rujla belirginleştirdiğidolgundudaklarınınhakkınıvererek“BuradaBurak’labuluşacaktım”dedi.

Belli belirsiz bir kıskançlık hissetti Duran. Daha ilk gördüğü gün, güzelkızınBeatricerolüiçinçokisabetlibirseçimolduğunudüşünmüştü.Şuandagiydiğikolsuz,dar,mini,siyahelbisesiyledeğilsedemuhteşemfiziğiveduruyüzüyle,Gizem,Beatricerolüiçingerçektenbiçilmişkaftandı.

Bu arada yönetmen, Gizem’in genç adamın karşısında oynadığı oyunubeğendi.Enazındanbaşlangıç için, rolününhakkını layıkıylavermiştigüzelkız. Yine de eksik bıraktığı bir şey vardı. Onu tamamlamak için, bizzatkendisidevreyegirdi:

“Biliyor musun Duran, Burak Gizem’i horoz dövüşüne götürmeye sözvermiş!”

Gençadamşaşkınlıklabaktıgüzelkıza:

“Dahaneler!Budevirde,horozdövüşümükaldı?”

“Vallahiöyle!”dedigençadamıinandırmakiçinGizem.Duran’ınmerakınıkamçılamak için biraz durakladı. İstediği etkinin gerçekleştiğini anlayınca,kaldığıyerdendevametti:

“Saçmaladığımı düşünüyorsan hemen vazgeç. Duyduğum zaman ben deaynıtepkiyivermiştim.Necevapverdiozamanbiliyormusun?”

Gizem’in sorusunu hiç duraksamadan “Çark etmiştir herhalde” diyerekcevapladıgençoyuncu.

“Hayır”dedikesinbirifadeylegüzelkızvedevametti:

“Tam tersine! Bir gün yine horoz dövüşünden bahsederken palavracılıkyaptığını ima ettim, istediğim zaman beni de götürebileceğini söyledi. Buakşamiçinsözleştik.Amahenüzgelemedi.Belkidegelmez.”

GizemcümlesinitamamlarkenBurakkapıdagöründü.

Cebrail“Geldi”dedi.AzönceGizem’eolduğugibiBurak’adaiyinotverdiiçinden.

İlahiKomedya’daVergilius’ucanlandıracakolanBurak,planınbirparçasıolarakkarşıdakipasajdanCafebar’ıaralıksızgözlemişve tamdazamanındadamlamıştımekâna.

Planıistediğigibiyürüdüğünden,içi içinesığmıyorduCebrail’in.Kimseyefark ettirmeden sağ elini barın tahtasına değdirdi. İçinden “Umarım nazardeğmezvehepböylegider”diyeduaetti.

Cebrail Burak’la ilgili olarak “Geldi” deyince, güzel kız “Sahimi?” diyekapıyadoğrudöndüve“Gerçektendegelmiş”dedi.

Gruba iyice yaklaşan Burak, şaşırmış rolünü iyi oynadı. Kimseye selamvermeden,doğrudanGizem’ehitapetti:

“Horoz dövüşüne gitmeyecek miydik? Bu kıyafetle geldiğine göre,vazgeçtinanlaşılan.”

SonradönüpCebrailveDuran’ıselamladı:

“Nasılsınızbeyler?”

DuranileCebrailBurak’ınselamınıaldılarvegüzelkızlaarasındageçmesimuhtemelkonuşmayayoğunlaştılar.

Gizem Burak’ın söylediklerine pek şaşırmamıştı. Belli ki daha önce dekonuşmuşlardı bu konuyu. Burak onu göze batmayacak şekilde giyinmesikonusundaöncedenuyarmış,odasözvermişolmalıydı.

“Korkma, korkma” dedi gülerek Gizem ve önceden yapmış olduğu planıaçıkladı:

“Horoz dövüşü kıyafetimi, TRT’nin altına park ettiğim otomobilimdebıraktım. Üstümdekilerle değiştirmem beş dakika sürer. Siz konuşmayadevam edin, az sonra gecenin anlam ve önemine göre hazırlanıp gelmişolurum.”

Hiçbir iddialı kıyafeti taşımakta sorun yaşamayan Gizem, sözlerinitamamladıktan sonra çok kısa eteği ve yüksek ökçelerine rağmen barıntaburesindenaşağıbirkuğugibisüzüldü.Cafebar’dabulunanerkeklerinarzuve kadınların kıskançlık dolu bakışları arasında kapıya doğru yürüdü.Güzelliğininkeyfiniçıkardığıherhalindenbellioluyordu.

Onunaralarındanayrılmasıylahâkimolansessizliğiyönetmenbozdu.

“Gerçektenhorozdövüşünemigötüreceksinkızı?”dedişaşkınbirtavırla.

İddialıgörünmeyisevenvebunusaklamayahiçbirzamangerekduymayanBurak“Nevarbunda?”diyesordu.Sanki,sıradışılığınerdeminevurguyapargibikonuşmuştu.

Duran,ikierkekarasındabaşlayanatışmayakulakkesildi.

Cebrail altta kalmamak için “Horoz dövüşünün geçen yüzyılın ortalarındasonaerdiğinidüşünürdüm”dedi.

Duran’a Cebrail bu sözlerin altında kalmayacakmış gibi geldi. Beklediğigibideoldu:

“BenTürkiye’deyasaklandığınızannediyordum.Yanlışmıbiliyorum?”

Duran şaşırdı. Yönetmenden ahlaki bir tartışmaya girmesini beklerken, oteknik bir soruyla yetinmişti. Bakalım şimdi Burak ne cevap verecekti busoruya.

“Ne yasak değil ki cehennem vatanımda! Allah aşkına söylermisin banaCebrail,yoksasenbaşkabirülkedemiyaşıyorsun?”

Duran, iki arkadaşı arasında başlayan tartışmanın tatsızlaşmasınıengellemekiçinkendisiniarayagirmekzorundahissetti:

“Yasaksa,başınızderdegirmezmiBurak?”

“Başımız derde girmesin diye, hayatımız boyunca karanlık ormanlardanuzakdurmamızmıgerekiyor?”

Duran’ın kulakları, Burak tarafından kurulan cümleden “karanlık orman”sözcükleriniradargibiyakaladı.

“Karanlık orman” dedi kurulmuş gibi ve “Ne demek istiyorsun bu ikisözcükle?”diyesordu.

Burakhuzursuzbirşekildegüldü:

“Dostum,tabiikiahlakkurallarınınönemsenmemesinikastediyorum.TıpkıDuranteAlighierigibi!”

Duran’ın konuşmaya tam beklediği yerde dahil olması Cebrail’in hoşunagitti. Ayrıca, Burak da beklediğinden akıllı çıkmıştı. Üzerine düşen oyunuöylesineiyioynamıştıkineredeysekendisibileinanacaktısöylediklerine.

KaranlıkOrmanlaraDoğruGizemsözverdiğigibibeşdakikageçmeden,Cafebar’ınkapısındabelirdi.

Vücuduna oturan siyah bir pantolon, siyah mokasen ayakkabılar vegöğüslerinibellietmemekşöyledursun,dahadabelirginleştirensiyahderibirmont giymişti. Saçlarını atkuyruğu yapmış, dudaklarındaki kırmızı rujurenksizbirparlatıcıyladeğiştirmişti.

Azöncegiydiğigözalıcıkıyafetisadeolanladeğiştirmişbileolsa,Gizemgözeçarpmasınıengelleyememişti.Kapıdaniçeriyegirergirmezbütüngözleryine ona dönmüştü. Güzel kız arkadaşlarının bulunduğu noktaya birpodyumdayürürgibiyürüdü.

Ayakta bekleyen üç erkekten en iddialısı olan Burak, Gizem yanlarınaulaşıncaneyazıkkiboydankaybetti.Görünüşedairhavluattığınıenbaştanbelli edenyönetmendende en azındanbir başuzungörünüyordugüzel kız.BoykonusundaüçerkeğinnamusunukurtarmayaenyakınadayolanDuranise,çelimsizliğindenkaybetmişti.

Bankonun önündeki durum, arkada işiyle meşgul görünen kaslı, boylu,ensesi dövmeli barmenin tekrar “Öfki neöf!”diye içgeçirmesineyol açtı.Kendisini tutmasa,bankonunüzerindenatlayıpGizem’inkarşısınadikilecek“Ablabirdebanabak!”diyecekti.Demedi.Onunyerine“Enkısazamandayolunu bulup yönetmen ya da oyuncu olacağım anasını satayım” diyesöylendi.

Gizem’i yeni kıyafetlerinin içinde görünce “Böyle çok daha güzel” diyedüşündü Duran. İtiraf etmesi gerekse, güzel kızın kendisini en çok çarpanyanının, yüzüolduğunu söylerdi.Daha ilk karşılaştığı an, yüzüyle ünlüpekçok Hollywood oyuncusundan dahamuntazam hatlara sahip olduğunu farketmişti Gizem’in. Bu da Beatrice’i sahnede canlandırmak konusundagerçektenşanslıkılmıştıonu.Duran,üçaydırolduğugibiogündebütünbudüşüncelerinikendinesakladı.

Gizem de yeniden aralarına katılırken, önceliği başrol oyuncusunavermemişti zaten. Kendisini daha çok, Vergilius karakterini canlandıracakolanBurak’abeğendirmeyeçalışıyordubelliki:

“BenhazırımBurak,istediğingibiolmuşmuyum?”

Gizem’inbusorusunufırsatolarakdeğerlendirdiBurak:

“Seninvaziyetinçaresizsevgilim!”

BusözlerüzerineDuranveCebrailmeraklaGizem’ebakıp,enazından“Nedemek şimdi bu?” diye sormasını beklediler ama olmadı. Buna karşılık,yüzüne öyle bir anlam yükledi ki Gizem, herkes ne demek istediğini tamolarakanladı.

Şimdi sıra, Burak’ın bu ifadeye ne karşılık vereceğini görmeye gelmişti.DuranveCebrailbakışlarınımerakiçindeonaçevirdiler.

İddialıBurak,geriçekilmekşöyledursun,durumuadetadeğerlendirdi:

“Anlıyorsunnedemekistediğimipekâlâ.Dahafazlaşımartmakendini.Düşönümedegidelimbuyerlerdengüzelprenses.Karanlıkormanbizibekliyor.”

Burak bir hamle daha yaptı. Gizem’in vereceği cevabı hiç mi hiç meraketmiyormuşgibigözlerinisaatineindirdive“Saat22.30olmuş”deyipyolunnekadarsüreceğinihesaplamayagirişti.

Duran “karanlık orman” sözcüklerini tekrar duyunca Burak’ın saatinebakarak hesap yapıyor olmasından da istifade ederek ve bir suç işliyormuşgibi“Bendegelebilirmiyim?”diyesordu.

Reddedilme korkusuyla sesi pek cılız çıkmış olsa gerek, Burak“Anlamadım!”diyecevapladıDuran’ı.

Gençoyuncubukezdahagür“Bendegelebilirmiyim?”diyetekrarladı.

“Bilmem”dedimemnuniyetsizliğinigizlemeksizinBurak.NeysekiGizemyetiştigençoyuncununimdadına:

“Nedenolmasın?”

Burak güzel kıza ateş saçan gözlerle baktı.Duran, soru formunda da olsatebliğtonundakonuşanGizem’eminnetduydu.

Buraktekrarsaatinebaktı.

“Birsaatiçindeoradaolmalıyız.Taksiylegideceğizveyolumuzuzun.Hadiohalde.”

GelişmeleridikkatleizleyenCebrail’e,sankiperdekapanıyormuşgibigeldi.Yönetmenliği bir kenara bırakıp, başrol oyuncusu gibi davranmayı seçti.

Yaptığı plan başarıya ulaşmıştı. Bu durumda, son sözleri söyleyen de oolmalıydı:

“İpten kazıktan kurtulmuş, gözü dönmüş serseriler sizi bekliyor.Gidin veinsanın nasıl hayvanlaştığını, kanın nasıl dehşete yol açtığını kendigözlerinizle görün. Vakit kaybetmeyin, gidin. Yeni gün başlamadan oradaolmalısınız.”

6NisanCuma

Cehennem’deilkgün

I

ŞİFRELİVURULANKAPIÜç arkadaşı taşıyan taksi, üzerinde “Kümes Hayvanlarını Koruma ve

GeliştirmeDerneği”yazankapınınönünesaat23.59’daulaştı.

Duran İstanbul’un dip varoşlarından birinde, sıvası bile yapılmamış birapartmanbozuntusununönünde,ayıgibiikiadamlakarşıkarşıyagelince“Neişimvarbenimburada?”diyedüşündü.Neysekidertanlatmakzorundaolankendisideğildi.

Burak “Biz Erdoğan Bey’in misafiriyiz. Kendisi içeride bizi bekliyor”deyince, ormankaçkınları “Haberimiz var” gibi de yorumlanacakbir şeylerhomurdandılar. Biri etrafı gözetlemeye devam eder gibi yaptı, öteki demirkapıyıönceyumrukladı,sonratekmeledi.

Kapı açılırken, Burak Gizem’in kulağına “Şifreli vurdu!” diye fısıldadı.Burak’ınsözlerinekulakkabartanDuran“Neşifresi?Ayıcavurduişte!”diyedüşündü.

Oyuncular, gerçek İstanbulluların adını bile bilmedikleri bir semtte, binademeye bin şahit isteyecek bir izbeye, arkalarında sözde bile olsa uygardünyayı bırakarak girdiler. Adımlarını attıkları yeni dünyada, bilgidağarcıklarına ilk katacakları, birbirlerine seslerini duyurabilmek içinbağırmalarınıngerektiğiolacaktı.

Burak “Siz burada bekleyin, ben Erdoğan Bey’i bulayım. Onun yanındaoturursakbaşımızderdegirmez”diyehaykırdı.

Oyanlarından ayrılınca,Duran etrafta kopmaktaolan cayırtınıngerçektenbüyükolduğunudüşündü.Fondakibağırışçağırışaasıldamgasınıvuranınneolduğunu keşfetmeye çalıştı. Belli ki bulundukları yerde, sayıları tahminedilemeyecek miktarda horoz vardı ve nedense hayvanlar aralıksız feryatfigan halindeydi.Genç adam, en azından kendi adına bu durumauzun süretahammül edemeyeceğini düşündü. Henüz insanları ve dövüşmekte olanhorozları görmüyordu ama az sonra büyük bir vahşete tanık olacağından

emindi. Demek bunun için “insanın hayvanlaştığı yer” diye tarif etmiştiCebrailhorozdövüşününyapıldığımekânı.

Duran’ın aklına, bir süre önce İspanya’da rastladığı San Fermin festivaligeldi. “Lanet olasıca encierros” diye söylendi kendi kendine.Dünyanın heryerinden gelen binlerce çılgın, Pamplona sokaklarında boğaların önündekoşarak,kendilerine“zevkli”gelenbirencierrossatınalmışlardı.Gençadam,bu saçmalığı bir kafenin balkonundan izlerken insan olmaktan utandığınıhatırladı. Sözde boğalar kovalamış, insanlar (!) kaçmıştı ama festivalsonunda,birkaçinsanmüsveddesihariç,olanboğalaraolmuştu.

Duran encierros’u düşünürken, Gizem önlerini kapatan ahşap paravanınarkasındanelerolduğunuhayaletmeyeçalıştıamabaşaramadı.

Az sonra Burak, kapıdakilerle karşılaştırıldığında bir hayli uygar görünenbiriyle çıkageldi ve kendisinden en az yirmi yaş büyük bu adamı ikiarkadaşınatanıttı:

“ErdoğanBey.”

SonraErdoğanBey’edöndüvebukezikiarkadaşınıonatakdimetti:

“GizemveDuran,tiyatrodanarkadaşlarım.”

“Makul”BirAdam

Ütülüsiyahpantolon,tertemizbeyazgömlekvesiyahsüvetergiymişadam,ilk bakışta “makul” birine benziyordu. Üstelik zamanınmodasına uymayıpsinekkaydı tıraş olmuş, az da kalmış olsa saçlarını tuhaflaştırmayıp özenletaramıştı.Derisiyahayakkabılarınınpırılpırılparlıyorolmasıdacabasıydı.

“Ohaldeburadanearıyor?”diyedüşündüdoğalolarakadamıgörürgörmezDuran.

ErdoğanBeyonauzunboyludüşünmeimkânıtanımadı,acelesivarmışgibi“Hoşgeldiniz.Benitakipedin,sizeyanımdayerayırdım”dediveönegeçti.

Etraftakilerin saygılı davranışları, Erdoğan Bey’in bu çevrede sözü geçenbiri olduğunu gösteriyordu. Ev sahibi rolünü üstlenmiş adam, paravanınkenarından dolaştı ve mini bir arena olarak düzenlenmiş mekânın amfibiçimindekiiğretibasamaklarınıtırmanmayakoyuldu.Üçgençonuizlediler.

Duran vahşetle, daha yerine oturmaya fırsat bulamadan tanıştı. Ortada,

zemindebulunan,etrafıbrandaylaçevrelenmişalanda,ikihinthorozukıyasıyamücadele içindeydi. Genç adam, horozların mahmuz, kanat, gaga ve Allahbaşka ne verdiyse kullanarak sürdürdükleri hayatta kalma savaşında,oturduklarıyeregöresoltaraftabulunanınısankiüstünlükkurmuşgibigördü.

Erdoğan Bey genç adamın zihnini okumuş gibiydi. “Soldaki benimhorozum”dedimuzafferbirkomutanedasıyla.

Duranensafhaliyle“Omukazanıyor?”diyesordu.

Erdoğan Bey “Sorulur mu?” der gibi baktı genç adama. Tabii ki başkasöyleyecekleridevardı:

“Horozlarım kırk yıldır sadece ben isteyince kaybederler. Bu akşamkulaklarına,kazanmalarıgerektiğinifısıldadım.Onuniçinkazanacaklar.”

Duran şaşırdı. Az önce tanıştığı Erdoğan isimli bu tuhaf yaratığın, kilitaltında tutulmacasına ruh hastası olduğunu düşündü. Düşüncesi yüzüneyansıdı.

Ev sahibi, genç adamın yüzüyle verdiği tepkiye aldırış etmedi. Arenayadöndüveelinikaldırdı“Var!”diyebağırdı.

Arenanın karşı tarafında bir adam başını sallayınca, misafirler ErdoğanBey’in dövüşü yöneten adama seslendiğini anladılar. Dikkat edince,yöneticininelindekikâğıdabirşeylerçiziktirdiğinigördüler.Adambahislerikontrolaltındatutmakiçinnotalıyorolmalıydı.

Kırk, belki elli kişiden oluşan izleyici grubu, kıran kırana devam edenmücadeleye yoğunlaşmıştı. Yabancı birilerinin içeriye girmiş olduğunun,hattaaralarındabirdekadınbulunduğununfarkındabiledeğillerdi.Aradabiriçlerindenbiri“Var”filangibibirşeysöyleyerek,dövüşünyöneticisiadamahangihorozdanyanaiddiayagirdiğinihaberveriyordu.Bunundışında,herkespürdikkatikihorozunbirbirleriniöldüresiyedövmeleriniizliyordu.

Genç oyuncunun yüzünü iyice buruşturmuş olduğunu fark eden ErdoğanBey “İngilizlerin Pakistanlılara öğrettiği köpekler ile ayı dövüşünden dahainsancıldeğilmi?”diyesordu.

Duranadama,anlayamadığınısöyledi.

“Siyah bir ayının dişleri ve tırnakları sökülür, arenanın ortasına çakılan

kazığa bağlanır.Birkaç saldırgan köpek arenaya salınınca, savaş başlar.Ayıyakalayabildiğiköpeğidişsizağzıylayadaüstüneoturarakboğmayaçalışır.Köpekler ise onu kan kaybından öldürmek için parçalamaya çabalarlar.Dostum,inanbanahorozdövüşüylekarşılaştırılamayacakkadarvahşidir.”

Genç adamın nutku tutuldu.Cevap vermemek en doğrusu olacaktı. Sürenvahşet tablosunu bir gözü arenada öteki insanlarda olmak üzere izlemeyedevametti.

Az sonra Duran dövüşmekte olan horozların haricinde başka bir horozunözelolarakferyatettiğiniduydu.Biryerlerdesankietindenetkoparılıyormuşgibibirhorozötüyordu.Etrafabakındı,amfininbittiğiyerde,biradamelindeiğneveipliklebirhorozabirşeyleryapıyordu.SohbetindenpekhazzetmemişolsadayanındaoturanErdoğanBey’idürttü,merakvekorkuyla“Oradaneyapıyorlar?”diyesordu.

“Azöncedövüşenhorozlarınyaralarınıdikiyorlar.”

Duranşaşırdı:

“Nasılyani?”

ErdoğanBeyönce“Buyurburadanyak”dergibibaktı.Sonradelikanlınınilk kez horoz dövüşü seyrediyor olduğunu hatırlayıp, kendisindenbeklenmeyecekuzunluktabiraçıklamadabulundu:

“Horozlar dövüşürken birbirlerine mahmuz ve gagayla girişirler. Başlarıdelinir, gagaları çıkar, gözleri oyulur,mahmuzları sökülür…Eğer hayvanınsonraki dövüşlere katılmasından umut kesilmemişse, dövüşün bitiminde buhasarlar mümkün olduğunca onarılmaya çalışılır. Biraz tentürdiyot dökülür,açıkyerleriğneiplikledikilir.”

Gençadamkulaklarınainanamadı.

“Acımazmıhorozlarıncanı?”

ErdoğanBey gözünü arenada dövüşmekte olan horozundan ayırmadan veumursamazbiredaylacevapverdi:

“Kaldıysabircanı,acırherhalde.”

Sonradayanamadı,hersözcüğünhakkınıvererekzorbirsorusordu:

“Geldiğindünyada,hergünonlarcainsanbirbirinidahadaacımasızyollara

başvuraraköldürüyor!Oinsanlariçindehorozlaraüzüldüğünkadarüzülüyormusun?”

“KanGüzeldir”

Duran,ErdoğanBey’inbuzorsorusuüzerinenediyeceğinibilemedi.Böyleolunca,tuhafadamyüklenmeyedevametti:

“HiçHemingwayokudunmudelikanlı?”

“Evet”diyecevapladısoruyuDuran.

ErdoğanBeytakdiredergibibaşınısalladıveanlatmayakoyuldu:

“Boğagüreşiniüç sözcüklekutsarHemingway: sanat, atletizmvecesaret.Bir insan, bir hayvan ve sopa üzerine asılı bir parça kırmızı tülle yaratılanduygusal ve ruhsal yoğunluk, diye tarif eder boğa güreşini. Sana sorulsa,muhtemelen vahşet diye nitelersin. Oysa Hemingway’e göre, saf klasik birgüzelliktir boğagüreşi. Sopanındelici kısmıhayvanınvücudunagirer ve alkan yere akar. Estetik doruğa ulaşmıştır. Kan güzeldir. Ve Hemingway,güzelliğinbuyollayüceltilmişolduğunudüşünür.”

Duran kulaklarına inanamadı, önüne baktı. Nasıl olup da Hemingway’inkitaplarınızevkleokumuşolduğunaşaşırdı.ErdoğanBey’inazöncesöylediğisözlerişuandaolduğugibikanvedehşetiniçindeduymuşolsa,Hemingway’ide yazdıklarını da sevmeyeceğinden emindi. Genç oyuncu ünlü yazara mıyoksa Erdoğan Bey’e mi kızması gerektiğini bilemedi. Başını eğdiği gibiyavaşça kaldırdı, tuhaf adama baktı. Az önce Hemingway’in satırlarındanhareketleşiddetemethiyedüzmüşolanErdoğanBey,horozlararasındasürensavaşa çoktan geri dönmüştü. Duran az önce aklından geçenleri kendinesaklamaya karar verdi. Tekrar ileriye, ameliyatın sürdüğü yere baktı. Aynıadam,iğneveiplikmarifetiyle,basbasbağırmaktaolanhinthorozunungagakısmını,yırtılmışikiparçabezidikergibidikmeyisürdürüyordu.

Duran,gözleriniyapılmaktaolanameliyattanuzunsürealamadı.Cerrahlığasoyunmuşadamişinitamamlayıncadüğümünüattı,birmakasyardımıylaipikesti,diktiğiyerinüzerinebirazdahatentürdiyotdöktü.Ciyaklayanhorozbirkafesin içinde giderken yerine yenisi getirildi. Uzaktan da olsa dikiş işininbütünsafhalarınıseyredenDurandahafazlabakamadı.

ZihinBulanmayaBaşlayınca

Arenada dövüş son hızıyla devam ederken, bir adam Erdoğan Bey’eyaklaşıpnaylontorbaiçindebirşeyleruzattı.

Duran’a göre, her ne geldiyse, Erdoğan Bey çok sevinmişti. Merakla,torbanıniçindeneolduğunusordu.Evsahibitebessümettive“Bayılacaksın!”dedi.

ErdoğanBey torbadan,kapaklarıaçıkdörtcamşişeçıkardı.Portakalsuyuşişelerinimisafirlerinedağıtırken“Yarısıcinötekiyarısısıkmaportakalsuyu”dedivebiraçıklamadabulundu:

“Mekânınalkollüiçkisatmaruhsatıyok.Anlarsınızyaişte!”

Duran kendisine verilen şişeyi alırken “Tam zamanında!” diye düşündü.Yasadışı bir iş yapmakta olduğu umurunda bile değildi. Tahammül gücünüartırmasınıumutederekşişeyibaşınadikti,yarısınakadariçti.

Duran’ın sağında oturanGizem, “Tıpkı benim gibi, başka türlü bu zulmetahammül etme imkânı kalmamıştı zavallının” diye düşündü. Şişesinden biryudum aldıktan sonra Burak’ın kulağına eğildi, “Doğru yoldayız!” diyefısıldadı.

Birdenmekânın müdavimleri arasında bir kaynaşma oldu. Biri “Kaçıyor!ErdoğanBey’inhorozukaçıyor!”diyebağırdı.Gerçektendehayvan,ilkkezötekihorozkarşısındagerilemişti.

Aynı anda Erdoğan Bey şişesi elinde olmak üzere ayağa fırladı. “Gözü”dedi,“gözüçıktıgaliba.”

Doğruydu,horozunbirgözündenkanfışkırmayabaşlamıştı.Hayvanyinededövüşmeyedevamediyordu.ErdoğanBey canı sıkkınolarakyerineoturdu.Sağ yanındaki Duran’a döndü, başta söylediği “Horozlarım sadece benimistediğimzamanyenilir”lafınıunutturmakiçinolsagerek“Dövüşüncilveleribunlar”dedi.

Gençoyuncu,adamıngözlerindederinbirüzüntüokudu.Horozamıadamamı acıması gerektiğine karar veremedi. “Ne olacak şimdi?” diye sordu.Erdoğan Bey, dövüşün kuralları hakkında bir sürü şey anlattıysa da hiçbirikafasına girmedi. Anlaşılan içtiği cin tesirini göstermeye, zihninibulandırmayabaşlamıştı.

Genç adam “İçkinin tesiri işte” diye düşündü, “zihnim bulanmamış olsa

kesinlikleErdoğanBey’inüzülmesiniumursamazdım.”“Hatta”diyesöylendiardından, “annemin sözlerini kullanıp, boynunun altında kalmasını biledileyebilirdim. Yarım şişe cinin getirisi bu işte! Şu tuhaf adamı bile hoşgörmemisağladı.”

BaşkaDuraklaraDoğru

Ev sahibi, başta Burak olmak üzere hepsine birden ve keyifsiz bir sestonuyla“Göreceğinizigördüysenizkalkalımmı?”diyesordu.

Duran hemen “Olur” diye atıldı. Sonra bir kabalık yapıp yapmadığınıanlamak için Gizem’e ve Burak’a baktı. Onlar da dövüş mekânındanayrılırlarsapeküzüntüduyacakmışgibigörünmüyorlardı.

Kapısınasankialayedergibi“KümesHayvanlarınıKorumaveGeliştirmeDerneği”tabelasıasılmışbinanınönünde“Hızlıiçtiğimiçin,cinçarptı!”dediDuran.

BurakveGizemaynıandabirbirlerinebakıpaynışeyidüşündüler.İkisidearkadaşlarınıniçindebulunduğuçakırkeyifhaliyle,azsonragelecekteklifenecevapvereceğinimeraketmişlerdi.

OesnadaErdoğanBey’insiyahMercedes’ikapınınönünegeldi.

“İşte bu” dedi kendi kendine Duran. Otomobili görmeden önce birisikendisine Erdoğan Bey’in nasıl bir araca bineceğini sorsa “Tam da bunungibi,camlarıiçeriyigöstermeyenvebüyükadamlığavurguyapanbirşey”dervegülerdi.

Mercedes’ten eşkıya kılıklı bir şoför atlayıp patronuna arka sağ kapıyıaçınca,Duran gülümsedi.Yeni tanıştığı adamla ilgili yanılmadığından eminolmuştu.“İşteşablonauygunbirdurumdaha!”dedikendikendine.ErdoğanBey’ebirkezdahabaktı.Otomobiline,iptenkazıktankurtuldumdiyebasbasbağıran şoförüne, tutkusu horoz dövüşüne rağmen, her nasılsa tuhaf adamuygarbirinsangibigörünmeyibecerebiliyordu:

“Geceyenibaşlıyor.Acabagüzelhanımefendivedeğerlibeyefendilerbanakatılmakisterlermi?”

Ağzındahiçde iğretidurmayanbucümleyle,birkezdahaşaşırttıDuran’ıtuhafadam.

Gençoyuncuarkadaşlarınadöndü.Nehikmetseikisidekararıverecekolankendisiymişgibionabakıyorlardı.

“Neyani?”dedigayriihtiyari.

Gençoyuncununbusözleriüzerine,Burakdüşüncesiniaçıklamakzorundakaldı:

“Horozutalihsizlikyaşadığıiçin,ErdoğanBeygeceyeburadadevametmekistemiyor. Eğlenebileceği bir yere gidecekmiş. Bana kalırsa, ona katılalımderim.SennedersinGizem?”

Gizemgülümsedi “Cinnedeniyle başı dönendostumuzubilmemamabenkatılırım”dedivesözleriniDantegibikonuşaraksürdürdü:

“Bilincinbulanmadıysaeğerkatılbize.”

Duran, Gizem’in içtikleri cine yaptığı göndermeyi ve ardından okuduğuİlahi Komedya’nın on birinci satırını net olarak algıladı. Anlaşılan, kendisiolsadaolmasadayolculukdevamedecekti.“Geliyorum”dedi.

SosyeteveAyaktakımı

Mercedes’in arka koltuğuna önce Duran bindi. Pencere kenarına doğruilerlediveoturdu.OnuGizemizledi.Güzelkızyerinegeçerken,ErdoğanBeyBurak’ınkulağınaeğildive“Kızçokgüzel,arkadaşınıdasevdim”dedi.

BurakveErdoğanBeydeyerlerinialınca,şoförkoşarakotomobileatladı.

Mercedes hareketlenir hareketlenmez, horoz dövüşçüsü otomobilinintorpido gözünü açtı, misafirlerinin şaşkın bakışları arasında kocaman birtabancaçıkarıpşarjörünüvenamlusundamermiolupolmadığınıkontroletti.Tabancayıbelinekoyarken,eninandırıcısestonuylakonuşmayabaşladı:

“Horoz dövüşü mekânı benim olduğu için, orada güvenlik sorunumuzolmazdı.Amaşimdigideceğimizyeröyledeğil.Bunedenle,silah taşımamımazurgörmeniziricaedeceğim.”

Garip bir şekilde aynı anda eşkıya ve beyefendi olabilen Erdoğan Bey,silahını beline yerleştirince, tekrar torpidoya uzandı. Bu kez de bir kravatçıkardı. Siyah kravatı gömlek yakasının altından geçirdi, aynaya ihtiyaçduymadan, alışkın hareketlerle bağladı. Kendisinden o kadar emindi kigüneşliğiindiripaynayagözatmadıbile.OnunyerinearkayadönüpGizem’e

“Doğrubağlamışmıyım?”diyesordu.

Tuhafadamgüzelkızıncevabınıbeklemedenveyinekendisindeneminbirifadeylesözlerinisürdürdü:

“Siyah ceketim otomobilin arkasında. Süveterimi çıkarıp onu giydiğimde,tümüyledeğişmişolacağım.SizcedeöyledeğilmiGizemHanım?”

Erdoğan Bey tüm sözlerini Gizem’e bakarak söylediği için, yorum dasadeceondangeldi:

“Gerçektendeöyle,birkravatinsanınekadardeğiştiriyordeğilmi?”

Erdoğan Bey kendisine yetecek cevabı aldığı için, Burak ve Duran’abakmadıbile.KonuşmasınıngerikalankısmınıdaGizem’eyöneliksürdürdü:

“BiliyormusunuzGizemHanım,banasosyetemiayaktakımımıbirseçimyapdeseler,inanınyapamam.”

BaşkasöyleyecekleridevardıbelkiamaaynıandaTEMotoyoluylabağlantınoktasına ulaştıkları için, Erdoğan Bey konuşmasına ara vermek zorundakaldı.Şoförüne“Yeniköy’egideceğiz”dedi.

Otomobilbirkaçdakika içindeİstanbulvaroşlarınınendibinden,dünyanınen yoğun trafiğini taşıyan TEM’e çıkıp köprü istikametinde yol almayabaşlamıştı.

KısasürensessizliğiDuranbozdu.AdamınGizem’esöylediğisözlerleilgilibirsorusormakistemişti:

“Az önce, sosyete ve ayaktakımı arasından bir ayrım yapamayacağınızısöylediniz.Neden?”

Genç adamın sorusu Erdoğan Bey’in hoşuna gitti. Tam arkasında kaldığıiçinBurak’ıdeğilsedeçaprazındakaldıklarıiçinDuranveGizem’irahatlıklagörebiliyordu.

“Şunu demek istedim: Sosyete de ayaktakımı da o kadar erdemsiz ki herikisi de hiç rahatsızlık duymadan benim gibi bir adamı bile içlerine kabuledebiliyorlar.”

Duranşaşırdı.Sustu.

Gizem,hattaBurakbilebocaladı.

KendisiniençabuktoparlayanGizemoldu.“Nasılyani?”dedi.

Burak, Gizem’in bu soruyu şaşırdığı için sorduğundan emindi. ÇünküCebrail’le birlikte plan yaparlarken, Erdoğan Bey ile Duran arasındagerçekleşmesi gereken bu tür konuşmalara, ne kendisinin ne de Gizem’indahil olmamaları gerektiğinde fikir birliğine varmışlardı. Onların üzerinedüşen, sorulması gereken ama sorulmamış bir soru varsa, bir yolunu bulupbunuDuran’asordurmaktı,okadar.

“Neyse”dediiçindenBurak.Olanolmuştu.BirarauyarırdıGizem’i.

BuesnadaDuran,güzelkızın“Nasılyani?”sorusununcevabınıkendisinindemeraketmekteolduğunuifadeedecekşekildebaşınısalladı.

ErdoğanBeygülümsediveikisinebirdenhitapetti:

“GizemHanımveDuranBey,neişyaptığımdanBurakbahsettimisize?”

YanyanaoturanDuranveGizemşaşırdılar.

“Yooo”dediGizem.

Durangüzelkızdandahakesinkonuştu.“Hayır”dedi.

Adamgülümsemesinisürdürdü.“İyi”dediveekledi:“Neişyaptığımlailgilinekadarazşeybilirsenizkendimiokadariyihissederim.”Sonrasustu,önünedöndü. Köprü istikametinde giden otomobillerin stop lambaları ileMahmutbey’edoğruseyredenlerinfarlarınadaldı.

Otomobildeuzunsürenbirsessizlikoldu.

İnsanlarveHinthorozları

Galatasaray’ınArenaStadyumu’nayaklaşırlarken,şoförbaşınısağaçevirdive patronuna “Haberler” diyerek radyoyu işaret etti. Patronu “İyi olur”deyince, irikıyım adam radyonun düğmesine dokundu, geceleri de habervermeyisürdürenbirradyokanalıbuldu.

Dünyayineyanıyordu…Türkiyedeonakeza…

Spiker haberlere son noktayı koyar koymaz, şoför bu kez sormaksızındokunduradyonundüğmesine.

Otomobildeyinesessizlikhâkimoldu.

Çokgeçmeden,ErdoğanBeyarkasınadönüpDuranveGizem’ingözlerininiçinebaktı.TamarkasındaoturduğuiçinBurak’ıgöremiyordu.

“Dinledinizmihaberleri?”diyesordu,sankitersimümkünolabilirmişgibi.

Görünmeyen muhatabı Burak ve gerekmedikçe sessiz kalmayaprogramlanmışşofördedahilolmaküzere,otomobildebulunanherkesbaşınısalladı.

DerinbirnefesaldıErdoğanBey.

“Birbirindenkötüyeditanehaberdinledik.Selbaskınlarındaonlarcakayıpvemilyonlarca liralıkmaddi hasar var. Irak’ta bir caminin önünde patlamaolmuş,yüzeyakıninsanölmüş.Suriye’deEsadkanakıtmayadevamediyor.Afganistan’daTalibanAmerikanhelikopterinidüşürmüş.Fransa’daHizbullahüyesiolduğutahminedilenbirkişiüçöğrenciyivurmuş.Güneydoğu’dabeşasker şehit olmuş. Trafik kazalarında on yedi kişi hayatını yitirmiş. Söylermisiniz bana, bütün bu olup bitenler, az önce izlediğiniz horoz dövüşündendahamıaklayakın?”

Soru sormuştu ama belli ki yorum yapmak için kurmuştu bunca cümleyiErdoğan Bey. Tam düşüncelerini açıklamaya başlayacaktı ki Duran sözünükesti:

“Doğrusu,saydığınızbuolumsuzluklar ilehorozdövüşüarasındanasılbirbenzerlikkurduğunuzumerakettim.”

ErdoğanBeysözününkesilmişolmasınaaldırmadı.

“Oysa ben” dedi tuhaf adam, “bütün o cümlelerin içinden, en önemverdiğimikisözcüğübulupçıkarırsındiyeumutetmiştim.”

“Hangilerionlar?”diyesordugençoyuncu.

ErdoğanBeytebessümettive“Aklayakın!”dedi.

Gençler, horoz dövüşü mekânında karşılaştıkları andan itibaren, ErdoğanBey’inilkkeztebessümettiğinifarkettiler.

Bu arada Burak ve Gizem, Erdoğan Bey’in Duran’a karşı davranışındaküçük de olsa fark hissettiler. Her ikisi de değişikliğin nedenini, Duran’ınaklınagelenherşeyiaçıksözlülüklesoruyorolmasınabağladılar.

Onlar düşünürken, Erdoğan Bey derin bir nefes aldı ve konuşmasını

sürdürdü:

“Horozdövüşünüaklayakınbulmayanlarakarşısıksıkkendimisavunmakzorunda kalıyorum. Böyle zamanlarda verdiğim bazı örnekler var:İspanya’nın bir köyünde düzenlenen keçi festivalinde, köylüler her yıl birkeçiyi kilisenin kulesinden aşağıya atarlar. Hayvan eğer hayatta kalırsa,götürüpkasabanınkuyusundaboğarlar.Yineİspanya’dabirbaşkaköyde,heryıltekrarlananfestivalde,bireşekköyünmeydanındakaniçindekalanakadardövülür. İtalya köylüleri Aziz Francesco için yapılan törenlerde hayvanlarasistematik işkenceuygularlar.SanAntonioAbad’ı anma törenlerinde, tavukkafası koparma yarışmaları düzenlenir. Türkiye’nin her yerinde, köylüleröldürdükleridomuzlarıtekmelerler.”

GizemveBurak,ErdoğanBey’inverdiğiörneklerdenetkilendiler.

Duran da adamın verdiği örnekler üzerine havlu atmak zorunda kaldı.Çaresizbir ses tonuyla“Evet,kabuletmekzorundayımki insanlardaenazhinthorozlarıkadarvahşiler”dedi.ErdoğanBey’inverdiğiörneklereonundaekleyeceklerivardı:

“İngilizlerin köpeklerle yaptıkları tilki avı daha mı insanca sanki? Ya daKanadalıların yavru fokları kafalarına vurarak öldürmeleri vahşet değil dene?”

Duran’ın fikrini değiştirmesi Erdoğan Bey’i sevindirdi. Bu durumda,meseleyidahafelsefibirboyutataşıyabilirdi:

“Az önce ‘akla yakın’ sözcüklerine dikkat çekmiştim ya hani, işte bütünmesele burada. Horozlar nasıl akla yakın davranmıyor, içgüdülerine yenikdüşüyorsa,aynıduruminsanlariçindegeçerli.Söylermisiniz,savaşaninsanile dövüşen hinthorozu arasında ne fark var? Sakın kimse bana, bazıinsanlarınsavaşakarşıçıktığındansözetmesin.Çünküuzuncabirsüredir,butürinsanlarınhatalıüretimolduğudüşüncesindeyim.”

Tuhaf adam, “hatalı üretim” lafını ettikten sonra bir es verdi. Ve hemenardından“Yanlışmıdüşünüyorum?”diyesordu.

ErdoğanBey’inhatalıüretimbenzetmesivebu sözlereyaptığıözelvurgugençlerinşaşırmasınayolaçtı.

Duran, tam da Erdoğan Bey’in söylediklerini aklına yatırma eşiğine

gelmişken,osavaşkarşıtlarını“hatalıüretim”olaraknitelendirince,hemonahem kendine kızdı. “Nasıl olur da böyle vahşi bir adamla fikir birliğinevarabilirim?”diyedüşündü.

Öte yandan, genç oyuncunun asıl saçmalayanın kendisi olduğunudüşünmesi için de nedenleri vardı. Horoz dövüşüne gitmeye karar vermesiyetmiyormuşgibi, bir de adamınotomobiline binmişti.Eğer iş şirazesindeniyice çıkarsa, bunun nedeni Erdoğan Bey değil, kendisi olacaktı. Birdenaklına, kendisini bu noktaya sürükleyen Burak’a kızmak geldi ama hemenvazgeçti.Arkadaşı da gelsin diye yalvarmamıştı ki kendisine. “Faturayı illabirine çıkarmam gerekiyorsa, üzerine kendi ismimi yazmalıyım” diyedüşündüDuran.

O düşünürken, Erdoğan Bey ve Gizem ne cevap vereceğini merak edengözlerlekendisinebakmayısürdürüyorlardı.

Öyle ya, adam az önce hatalı üretim konusunu kastederek “Yanlış mıdüşünüyorum?” diye sormuştu kendisine. O andan itibaren, şoför de dahilolmak üzere, otomobilde bulunan herkes onun vereceği cevabı beklemeyebaşlamıştı.

Duran suskunluğunu sürdüremeyeceğini düşündü. Kafasını topladı, en iyiçıkışyolununmanevrayapmakolduğunakararverdi:

“Şuhinthorozları,yumurtadandövüşmekiçinmiçıkarlaryani?”

“Evet” dedi kendinden çok emin bir ses tonuyla Erdoğan Bey. BeklediğicevapdeğilsedeDuran’ınsorduğusorutartıştıklarıkonuylailintiliydi.

“Akla yakındır ya da değildir ayrı mesele ama dünyanın her yerinde,hinthorozlarıdövüştekullanılır.Nedenbiliyormusun?”

Duranbilmediğinisöyledi.

“Çünkünerede,nezaman,hangişartlaraltındakarşılaşırlarsakarşılaşsınlar,derhalbirbirlerininüzerinesaldırırlardaonuniçin.Benciddiyetle,onlarınbuişiçinprogramlandıklarınainanıyorum.”

Tuhafadamkonuşmasınınbunoktasında,anlatabildimmidergibibakarak,özellikle de ağzından çıkan son sözleri çok önemsediğini belli etti. Başkasöyleyecekleridevardı:

“İstersen, yarın sana iki hinthorozu yumurtası ile bir civciv çıkarmamakinesi göndereyim. Civcivler çıkıp biraz palazlanınca, aralarındabirbirlerinigörebileceklerikadarküçükdelikolanikigözlübirkutuyakoyveizlemeyebaşla.Bakbakalımnelerolacak?”

Duydukları Duran’a ilginç geldi. Erdoğan Bey, hinthorozlarının dahapalazken birbirleriyle kavga etmeye başladıklarını iddia ediyordu. Peki, bugerçektendoğrumuydu?

ErdoğanBeygençadamınnedüşündüğünüanlamıştı.

“İnanbanaevlat!Söylediklerimdoğru.”

Erdoğan Bey ile Duran arasında geçen konuşma daha uzun süre devamedebilirdi belki ama otomobil muhteşem bir yalının önünde duruncanoktalandı.

II

“YILDIRIMAYNIYEREİKİKEZDÜŞMEZ”Otoyolgeridebırakılmış,ikinciköprününayağınavarılmış,denizseviyesine

inilmiş, kuzey istikametinde yol alınarak Yeniköy’e, muhteşem bir yalınınönüneulaşılmıştı.

“Neçabukgeldik”dediGizemşaşkınlıkiçinde.

DuranveBurakaynıanda“Evet”diyecevapladılaronu.

Otomobil durur durmaz ilk inen şoför oldu. Hemen bagaja koştu, elindeceketledöndüvegiymesiiçinpatronunayardımcıoldu.

ErdoğanBeyotomobildeninerken,güvenlikgörevlisiolduklarıanlaşılanikikişionadoğruyürümeyebaşlamıştı.CeketinigiyenErdoğanBey,otomobiliniçindekigençleriişaretettivebirşeylersöyledi.BuaradabirkapıdanBurakdiğerindenDuranindi.OnlarıGizemizledi.

Üç genç, Erdoğan Bey’in peşi sıra yalıya doğru yürüdüler. Kapıdan girergirmez, kendilerini denizle iç içe bir barda buldular. Gençler birbirlerine,keyifli bir zaman geçirecekleri umuduyla bakarken, tuhaf adam o katta hiçoyalanmayıpmerdivenlereyöneldi.Duran,GizemveBurakdazorunluolarakonutakipetti.

Yalınınüstkatsalonunakurulmuşdörtyuvarlakmasada,kâğıtoynanıyordu.Duran, zengin kesim mensuplarının rahatlıkla kumar oynayabilecekleri birmekânageldiklerinidüşündü.Anlaşılan,ErdoğanBeybirbatakhanedençıkıpbirbaşkasınageçmiş,kendideyimiylesöylenecekolursa,ayaktakımınıgeridebırakıpsosyeteyekatılmıştı.

Gençlerin tersine, Erdoğan Bey etraftaki masalara hiç bakmadanyürüyüşünü sürdürdü. Denize en yakın odanın kapısını tıklatıp açtı ve“Merhaba”diyerekiçeriyegirdi.

Dışarıdakiler, içeriden bir adamın “Oooo beyefendi hoş geldiniz, sefalargetirdiniz, ben de sizi bekliyordum” dediğini duydular. Ardından, ErdoğanBey’insesigeldi:

“Misafirlerimvar,bugeceyibirliktegeçireceğiz.Gelebilirlermi?”

O sorusunu sorarken, ev sahibi yerinden kalkmış kapıya ulaşmıştı. Başınıdışarıyauzattıveeliyleodayıgöstererek“Tabiikigelebilirler.Şerefverirler”dedi.

Böylece,yaşlarıyirmibeşcivarındaüçgençErdoğanBey’inpeşisıraodayagirmişoldu.

Ağırkadifeperdelersonunakadaraçıkolduğundan,genişpencereliodanındenizle kucak kucağa olduğu daha ilk bakışta fark ediliyordu. Odayagirenlerin denizden sonra ilk dikkatini çeken, sadece odayı değil içindeyaşayanınzevkinideaydınlatanavizeoldu.

Burak etrafa göz gezdirdikten sonra, en yakınındaki koltuğa gömüldü.Önündekiantikasehpanınoymalarıgerçektenmuhteşemdi.

Gizem’indikkatini,etrafaserpiştirilmişçeşitliboydavazolarçekti.Köşeyeyerleştirilmişçalışmamasasıdabirşaheserdi.

Duran,duvardakiAyvazovski’ninorijinalolupolmadığınıanlamayaçalıştı.Tersişaşırtıcıolurdu.

Elliliyaşlarındaolduğuizlenimiverenzayıf,kırsaçlıevsahibi“Benviskiiçiyordum, size ne ikram edeyim?” derken kapı açıldı ve içeriye servisgörevlisiolduğuanlaşılanşıkvegüzelbirhanımgirdi.

Herkesneistediğinisöyleyince,servisgörevlisi,girerkenolduğugibizarifbirreveranslaodayıterketti.

Oçıkarçıkmaz,ErdoğanBey“Yalıyıgerialmayageldim”dedimuzipbiredayla.

Ev sahibi güldü. “Tabii ama masaya karşılığında hep gözüm olduğunusöylediğimotelikoymanşartıyla”diyecevapladıkonuğunu.

Duran, iki adamın senlibenli konuşuyor olmalarından hareketle, eskiarkadaşolduklarınakararverdi.

Bu arada Erdoğan Bey arkadaşının otelle ilgili söyledikleri üzerinedüşünmüş,teklifikabuletmişti.

“Yıldırımikikezaynıyeredüşmeznasılolsa”dedigülerek.

Duran,ErdoğanBey’insözlerinebiranlamveremediği için“Nedediniz?”diyesordu.

“Yıldımaynıyereikikezdüşmez,dedim.”

“Ha”dedibukezanlamışgibigençadam.

Erdoğan Bey, delikanlının ısrar etmemek için anlamış gibi yaptığını farketmişti. Tam bir şey söyleyecekti ki kapı tekrar açıldı. Servis görevlisi, birtepsiiçindegetirdiğikuruyemişveiçkilerisehpalarayerleştirdi.

SonrailkkonuşanErdoğanBeyoldu.SözlerinidoğrudanDuran’asöyledi:

“Bugece horozumkaybettiğine göre, yalıyı alabilirimdiye düşünüyorum.Yıldırımaynıyereikikezdüşmezdememinnedenibu.”

Duran, az önce “Ha” dediğine pişman oldu. Anlamış gibi konuşmuş amaErdoğanBeyonunanlamadığınıfarketmişti.

“BatılİtikatmıDediniz?”

Genç oyuncu, arkadaşlarına baktı. Onlar da kendisi gibi, Erdoğan Bey’inyıldırım benzetmesine şaşırmış görünüyorlardı. Demek gerçekten de horozdövüşünde kaybetmiş olduğu parayı kastetmişti tuhaf adam ve oradakaybettiğiiçinşimdikazanacağınıdüşünüyordu.

Duran kendisini daha fazla frenleyemedi, “Batıl itikadın da bu kadarıdoğrusu”dedi.

Busözlerodadabuzgibibirrüzgârestirdi.Gençoyuncu,herkesinyüzünde,patavatsızlıkettiğinedairifadelerokudu.Özürdilemeyidüşündüamahemenvazgeçti.Çünküsamimidüşüncesibuydu.Söylemişveruhunukurtarmıştı.

Ötekilerden farklı olarak, Erdoğan Bey genç oyuncunun yaklaşımınaşaşırmış gibi görünmedi. Önce söyleyeceklerini mazur görmesini rica edergibievsahibinebaktı,sonragençadamadöndüve“Bakdelikanlı”dedi.

Herkes aynı anda, Erdoğan Bey’in Duran’dan alacağı intikamın acıolacağınıdüşündü.

“Sen batıl itikat diyebilirsin belki ama ben tam tersine arkama bilimialdığımiçinyıldırımaynıyereikikezdüşmezdedim.”

Duran,ErdoğanBey’insözleriüzerine“İşteşimdisaçmaladı”diyedüşündü.Yıldırımınaynıyereikikezdüşmeyeceğibilimselolaraknasılkanıtlanabilirdiki?Gençadamcevabınısesçıkarmayarakvermeyiseçti.

Herkes şimdi ne olacak diye düşünürken, Erdoğan Bey bir hamle dahayaptı:

“SanaPascal’danbirörnekvermemiistermisin?”

Erdoğan Bey bu soruyu laf olsun diye sorduğunu, sözlerini hiç aravermedendevamettirerekgösterdi:

“Ünlümatematikçi var ya hani, işte ondan söz ediyorum. Pascal’ın adınıdahaöncehiçduymuşmuydun?”

Genç oyuncu gülümsedi ve “Evet, kim duymamıştır ki?” diye cevapladıtuhafadamı.

“İyi”dediErdoğanBey,devametti:

“Peki,Pascal’ınAllah’akumardanhareketleinandığıhiçkulağınaçalınmışmıydı?”

Duranveötekilerşaşırdı.

ErdoğanBeykendindeneminbirşekilde“Duymuşolduğunusanmıyorum,çünkü böyle konular nedensemekteplerde öğretilmez” dedi.Yanındaki içkikadehine hamle edip bir yudum aldı ve “Maalesef ben de çok geçöğrenmiştim”diyedevametti.

Aynıcümleniniçinde“Pascal”,“Allah”ve“kumar”sözcüklerigeçtiği içinolsagerek,odadakiherkes, tuhafadamınsözlerininasılsürdüreceğinekulakkesildi.

Erdoğan Bey konuşmasını daha da ilginç hale getirmek için, doğrudanDuran’ayönelikbirsorudahasordu:

“Sen,Allah’ınvarlığınainanıyormusungençadam?”

Duranşaşırdı.Etraftakilerinkendisinebakıyorolmasıgüveninibirazsarstı.Arkadaşları, kumarhanenin sahibi, kısacası herkes ondan samimi bir cevapbekler gibi görünüyorlardı. Genç oyuncu elinden geldiğince dürüst olmayakararverdi:

“Dinine son derece bağlı olan annem, her fırsatta, inançsız olduğumusöylüyor.Bunedenlecehennemegideceğimidüşünüyor.Babamaynıkanaattedeğil. Ona göre, inançsız değil kendisi gibi dinsizmişim. Allah’a inanmamiçin illa bir dine bağlı olmamgerekmezmiş.Bana gelince, galiba en iyisini

benyapıyorum.Bukonudadüşünmemeyitercihediyorum.”

Erdoğan Bey’in yüz hali, genç adamın söylediklerine inanmadığınıgösteriyordu.Bunusözleriylededestekledi:

“Hem benimle, hem de Allah’la kaçak dövüşüyorsun! Bütünanlattıklarındanbenbunuanladım.”

Duran, tuhaf adamın bu sözlerine içten içe çok kızdı. “İnsanın kendisinidevaynasındagörmesiiştebudemek!”diyedüşündüysedesöylemedi.Onunyerinealtdudağınıaşağıyasarkıttı,ikielininayasınıyukarıyadoğruçevirerek“Neyapayım,benbuyum!”dedi.

AmaErdoğanBeytartışmayısonlandıracakgibigörünmüyordu.Doğrudangençadamayönelikolarak“Cebindebozukparavarmı?”diyesordu.

Duran şaşırdıysa da belli etmedi. Ceplerine hiç bakmadan “Yok” diyecevapladıErdoğanBey’i.

Oysa Burak adamın sorusunu emir telakki etmiş, ceplerini karıştırmış,bulduğubirlirayıuzatmıştıbile.

ErdoğanBeyparayıalıralmaz“Allah’ınvarlığıüzerineyazımı turamı?”diyesordugençadama.

Duranşaşırdı.Ötekilergülüştüler.

“Yooo,ciddiyim!”dediErdoğanBeyherkesebirden.

“Başka bir çıkar yolumuz yok ki!Yaşamaya başladığımıza göre, birindenbiriniseçmekzorundayız.Yainanacağızyadainanmayacağız.Öyledeğilmi?Ve böylesi bir durumda, en kötü ihtimalle yazı tura atmak zorunda değilmiyiz?Gelinbizdeoenkötüyoluseçelim.”

Tuhaf adam, elindeki parayımasanınüzerinekoydu.Etraftakiler gözleriniparayaçevirince,okonuşmasınadevametti:

“Parayı masanın üzerine acelemiz olmadığı için koydum. KonuşmambitinceAllah’ınvarlığıüzerineyazıturaatacağız!Amaöncemüsaadeedinbukezhepinizebirdensorayım:AzönceDuran,Allah’ınvarlığındanyanaturademiş, ben parayı havaya atıp tutmuş ve onun söylediği gibi tura gelmişolsaydıneolurdu?”

Kimsedensesçıkmayınca,ErdoğanBeysorusunakendisicevapverdi:

“Cennetiveötekiherşeyikazanmışolurdu.Öyledeğilmi?”

Duran hariç herkes, olumlu anlamda başını salladı. ErdoğanBey bir sorudahasordu:

“Pekiyatersiolsaydı?”

Kimsecevapvermedi.ErdoğanBeykaldığıyerdendevametti:

“Hiçbirşeykaybetmezdi!”

Herkesingözlerine tek tekbakantuhafadam,söylediklerininanlaşılmamışolabileceğinigözönündebulundurarak,açıklıkgetirmeyeçalıştı:

“Budurumda, yani eğerAllah yoksa ve biz var olduğundan yana iddiayagirdiysek hiç de yanlış bir davranışta bulunmuş olmayız değil mi? Neçarpılırız,neişlerimiztersgidernedebaşkabirşeyolur.”

Odadakısa sürenbir sessizlikoldu.ErdoğanBeymasanınüzerindeduranbir lirayı aldı,Burak’a iadeetti.SonrayineDuran’adöndüve son sözlerinisöylergibikonuştu:

“İştegençadam,ünlümatematikçiPascalbudüşüncedenhareketleAllah’ainanmayakararverdi.”

Duran“İyiamanasıloluyordabuanlattıklarınyıldırımınaynıyereikikezdüşmemesininkanıtısayılabiliyor?”diyesormadı.

ZatenErdoğanBeydesözlerinitamamlartamamlamazevsahibinedönmüş,“Oynamıyormuyuz?”demişti.

OtuzMilyonDolaryadaBirkaçBinLira

O“Oynamıyormuyuz?”diyesorsadaodadakilerErdoğanBey’inazönceAllah’ainanmaklailgilisöylediğisözlerüzerinedüşünmeyisürdürdüler.

Düşüncelerindenilksıyrılanevsahibioldu:

“Kartlarıkimaçacak?”

ErdoğanBey“TahminediyorumkiGizemHanımbizeyardımcıolur”diyecevapladısoruyu.

“Peki”dedievsahibi.Ayağakalktı,çalışmamasasınagidipçekmecesindenbir paket aldı. Kartları Gizem’e teslim edip yerine oturdu. Henüz jelatini

açılmamış oyun kartı paketini eline alan güzel kız, şaşkın gözlerle önceErdoğanBey’eardındanikiarkadaşınabaktı.

ErdoğanBeygülümsedi.

“Bu akşamın keyfini çıkarın Gizem Hanım. Az sonra, bende bir şiiriçağrıştıran ellerinizle otuz milyon doları birimizden alıp öbürümüzevereceksiniz.”

Duran,tuhafadamıncümlesindeikinoktayatakıldı.

Önce, Erdoğan Bey’in Gizem’e kur yapıp yapmadığı üzerine düşündü.Horoz dövüştürülen mekândan ayrılıp otomobile bindiklerinden beri, adamsankiböylebirsinyalyayıyorgibiydi.

Sonra,sonbirkaçdakikaiçindebirkaçkeztekrarlananotuzmilyondolarıneldeğiştireceğinedairkonuşmanınşakaolupolmadığıgeldiaklına.Yüzlerinedaha dikkatli baktığında, yalı sahibinin de Erdoğan Bey’in de şakayapıyormuşgibibirhalleriolmadığınakararverdi.

Böyle olunca, boğazının kuruduğunu hissetti Duran. İçinde bulunduğudurumdan kurtulmanın en iyi ilacı, az önce yarısına kadar içtiği cin tonikolmalıydı.Horozdövüşündeiçtiğicinportakalnasılrahatlamasınısağlamışsa,cintoniğindeaynıetkiyiyapmasınıarzulayarakkadehinehamleetti.

İçki boğazından aşağıya dökülür dökülmez “Demek” diye düşündü gençadam, “şifa niyetine içilince gerçekten yararlı oluyormuş.” Birkaç yudumalkol tüm cesaretinin yerine gelmesini sağlamıştı. “Bir şey sorabilir miyimErdoğanBey?”dedivehiçbeklemedendevametti:

“Azöncehorozdövüşündenekadarkaybetmiştiniz?”

ErdoğanBeygençadamaanlamayaçalışangözlerlebaktı.Anlayamayınca,merakınayenikdüştü:

“Nedensordun?”

Duran’ıncevapvermektenbaşkaçaresikalmamıştı.Zarzor“Sadecemerak”dedi.

AzsonraBoğaziçi’ndebiryalıkazanacakyadaotuzmilyondolardeğerindeotelini kaybedecek olan Erdoğan Bey “Birkaç bin lira” diyerek gidermeyeçalıştıgençadamınmerakını.

Aldığı cevap Duran’ı susturmaya yetmemiş, tersine başka bir sorusormasınanedenolmuştu:

“Birinde birkaç bin lira, ötekinde otuz milyon dolar… Siz nasıl biradamsınızböyleErdoğanBey?”

Duran’ın son sorusu ve soruya kattığı “Ne tuhaf adamsınız!” anlamınagelecekyorum,odadayenidensoğukrüzgârlarınesmesineyolaçtı.

Gizem,Burakveevsahibi,öncebirbirlerinebakıpsonragözleriniErdoğanBey’e çevirdiler. Başta Duran olmak üzere odada bulunan herkes, ondangelecekcevabınneolacağınımeraketti.

Tuhaf adam olabilecek en sakin ses tonuyla, başta Duran olmak üzereherkesi,aslındapekdetuhafdavranmadığınainandırmayaçalıştı:

“Öncelikle, spor ile kumarı birbirine karıştırmamalısın delikanlı. Horozdövüşü bir spordur. Seyrederken sıradan bir itiş kakış zannettiğin dövüştenönce, horoz sahipleri horozlarına tıpkı spor hocaları gibi eğitim yaptırırlar.Ayrıcabeslenmelerinidüzenlerler, stresleriniyönetmeyevarıncayakadarbirdizi programuygularlar.Demek istediğim, ringe çıkanboksör yada sahayagiren futbolcu ilearenayaatılanhorozarasında, sporaçısındanbakıldığındahiçbirfarkyoktur.”

Tuhaf adam, dinleyen herkese komik gelecek bu konuşmayı o kadarinanarak yaptı ki odada bulunan herkes onu ciddiye almak zorunda kaldı.Sonraaynıyüzifadesiyledevametti:

“Şimdioynayacağımisekumar!”

ErdoğanBeybunoktadadurdu.Yüzünesankidersveriyormuşgibibirifadeyükledi:

“Vesözkonusuolankumarsa,birşeyibilmenlazım!İyibirkumarbaz,nekadarkazandığınıyadakaybettiğiniönemsemez.Otuzmilyondolarıdaotuzkuruşu da kaybettiğinde üzülür. Rakamlar, bu işin en önemsiz kısmıdıranlayacağın.”

Erdoğan Bey konuşmasını “Bilmem anlatabildim mi?” diyen bakışlarlataçlandıraraksonaerdirdi.

Delikanlı,kendisiniüzerindenbuldozergeçmişgibihissetti. “Hiçolmazsa

aldığımcevapiknaediciolsaydı”diyedüşündü.

Duran’ıbirenkazyığınınaçevirdiğinihissedenvebundanbellibelirsizbirzevkalanErdoğanBeyevsahibinedöndüve“Oynayalımmıartık?”dedi.

Soru formunda olmakla birlikte, yeteri kadar vakit kaybettik, demeyegetiren Erdoğan Bey’i en iyi ev sahibi anladı. Bu nedenle, cevabını tekkelimeylesınırlıtuttu:

“Oynayalım!”

DananınKuyruğu

İki adam aynı anda kendisine bakınca, Gizem az önce sehpanın üzerinekoymuşolduğudesteyitekrarelinealdı,jelatiniaçtı,kâğıtlarıkutudançıkardı.

“Lütfen jokerleriçıkarınızGizemHanım”dediErdoğanBeyenbeyefendihaliyle.

DuranveBurakküçükdilleriniyutmaküzereydiler.

Birricadaevsahibindengeldi:

“ŞimdidelütfendesteyiiyicekarıştırırmısınızGizemHanım?”

Güzel kız, desteyi terleyen, titreyen, acemi amagüzel elleriyle uzuncabirsürekarıştırdı.Sonundadurduveneyapmasıgerektiğinisorgulargözlerleikiadamabaktı.

“Geçendefabensöylemiştim,şimdisizsöyleyinhangikâğıdıistediğinizi”dedievsahibi.

ErdoğanBeyteşekküretti.

“Sinekikilisi,evsahibimizdenbaşlayınlütfenGizemHanım.”

Gizemanladığınıbelirtecekşekildebaşınısalladıveilkkâğıdıevsahibinin,ikincisini Erdoğan Bey’in önüne açtı. Yüreği küt küt atıyordu. Heyecanıdoruğaçıkankuşkusuzsadeceodeğildi.DuranveBurakdaherkâğıtmasanınüstüne düştüğünde kendilerini ölecekmiş gibi hissediyorlardı. Çok bellietmeselerdeaynıdurumErdoğanBeyileevsahibiiçindegeçerliolmalıydı.

Desteninortalarınagelinmişamasinekikilisimasayahenüzdüşmemişti…Tuhaf, kâğıt sanki özellikle destenin sonlarına saklanmış gibiydi… Gizemaçmayadevametti…Sonundabeklenenkâğıtortayaçıktı…

ErdoğanBey’inverakibininyüzüaynıandagüldü.

“Kazandınız” dedi oturduğu masadan kalkarken kumarhanenin sahibi.ErdoğanBey’e yaklaştı, elini sıktı. Sonra az önce oyun kâğıtlarını getirdiğiçalışmamasasına gitti, bir başka çekmeceyi açtı ve bir deste anahtarla geridöndü.

“Tapuişlemleriniyarınhallederim.Gülegüleoturun.”

Gizemelindekalanötekikâğıtlarımasanınüzerinekoyarken“Benbuşokunasılatlatacağım?”dergibibaktıetrafındakilere.

Duran, boğazının azöncekindende fazlakuruduğunuhissetti vekadehinebaktı.Geçensürezarfındatümiçkisinibitirmişti.Ayağakalktı,kumarhaneninsahibine“Gidipbirazdahacinalabilirmiyim?”diyesordu.

Adam gülerek, “Bana değil, Erdoğan Bey’e soracaksınız” diye cevapladıgençadamınsorusunu.

RusRuleti

Az sonra Duran elinde cin kadehi olmak üzere güm diye girdi odaya ve“Sizebirşeysormamaizinverirmisinizefendim?”dediyalınıneskisahibine.

Delikanlının davranışı adamı güldürdü. “Tabii ki sor” diye cevapladıDuran’ı.

“BukaçıncıoyununuzErdoğanBey’le?”

“Dostunuz benim yirmi yıllık oyun arkadaşım. Bu nedenle, kaç oyunoynadığımızı bilemeyeceğim. Ama sorunuzu düzeltmeme izin verirseniz,belkianlamlıbirsonucaulaşabilirsiniz.Buakşamkindenöncekidörtoyunuokazanmıştı. Bu akşam oynadığımız, onun kazandığı oyunlar serisininbeşincisi oldu.Yüzde elli ihtimalle benim kazanmam gerekiyordu.Olmadı.Birdahakisefereyüzdeyüzbenkazanacağım.”

EvsahibininanlattıklarıçokaçıksadabiranlamveremediDuran.Tabiikiyüzde elli ihtimalle Erdoğan Bey’in, yüzde elli ihtimalle onun kazanmasıgerekiyordu.Peki,geleceksefereyüzdeyüzkendisininkazanacağınıneredençıkarmıştı?

“Nereden biliyorsunuz bir dahaki sefere yüzde yüz kazanacağınızı?” diyesordu.

Adamderinbirşekildeiççekti.

“Dedim ya delikanlı, bu bir inanış. Ben kumarı Rus ruletine benzetirim.Biliyorsun,buoyunuoynamakiçinbir tanealtıpatlar toplutabancayavebirdemermiye ihtiyaçvardır.Mermiyi tabancanın topundakideliklerdenbirinesokarçevirirsin.Sonrakafanadoğrulturateşedersin.Patlarsaölürsün.Sorunkalmaz.Patlamazsa,kafasınaateşetmesırası rakibinegeçmişolur.Tetik ilkçekildiğinde,mermininpatlamaolasılığı6’da1’dir.Yaniyüzde16,6.Altıncıçekişte ise 6’da 6 yani yüzde 100 patlayacaktır mermi. İşte bu nedenle,geleceksefereyüzdeyüzbenkazanacağım.”

Duran “Delilik bu!” dedi adamın verdiği izahat karşısında. Lafı ağzındançıkar çıkmaz, ileri gittiğini düşündü “Tabii bence” diyerek durumudüzeltmeyeçalıştı.

ErdoğanBeyevsahibineözürdileyengözlerlebaktı.

Uzun süren bir suskunluktan sonra,ErdoğanBey tekrar arkadaşına dönükolarakkonuştu:

“Aşağıya,barainsekiyiolacak.”

Adam onun bu sözleri üzerine ayağa kalktı ve yol gösterdi. Başkasöyleyecekleridevardı:

“Lütfen eviniz gibi davranın. Bir davete yetişmem gerektiği için sizekatılamayacağım.Mazurgörmeniziricaederim.”

ErdoğanBeyadamınkurduğunezaketcümlelerinegözleriniaçıpkapatarakteşekküretti.Gençleredöndüve“Haydi,inelimozamanaşağı”dedi.

Geçen süre zarfında, az önce ev sahibine yönelik söylediği “Delilik bu!”lafını tartma imkânı bulan Duran, aşırılık yaptığında karar kıldı. Yeniyüklenmişolduğucinindeetkisiyle,merdivenlerden inerkenadamınkolunagirdi.

“Benibağışladınızmıazöncesöylediklerimiçin?”

“Kızmadım ki! Delikanlı. Haklısın. Delilik bu! Ama kime ne? Eğerdeliliğiminzararı sadecekendimeyse,bununüzerindeçokdurmamak lazım.Asıl mesele, çıkar sağlamak için başkalarına zarar verecek delilikleryapmaktayadayapılanlarıgörmezdengelmekte.Öyledeğilmi?”

Duran’ınanlamazgözlerlebaktığınıgörenev sahibi,dahaaçıkkonuşmasıgerektiğinidüşündü:

“Meselasiyasaliktidarayakınduracaklarındaneminolunanlaradınabirgüniçinde kurulan devasa şirketler ve bu şirketlere devletin imkânlarıkullandırılarak kazandırılan dudak uçuklatıcı servetler… Ya da işlediklerisuçlarvegünahlarnedeniylesittinsenehapisteyatmalarıgerekirkenyollarınakırmızı halı serilenler…Veya herkes tarafından suçsuz oldukları hususundafikirbirliğinevarıldığıhalde,sırfayakaltındadolaşmasınlardiyetümevrenselhukuk kuralları göz ardı edilerek zindanlarda çürütülen günahsızlar…Dahasaymamıistermisin?”

Genç adam ev sahibinin söylediklerini gayet iyi anladı. Aklına “TıpkıDante’nin zamanındaki Floransa’da olduğu gibi” demek geldiyse de sustu.Zaman zaman ileri sürülen, İlahi Komedya’nın politik bir metin olarak elealınması gerektiğine dair görüşleri hatırladı. Sadece kumarhane sahibinindikkat çektiğimeseleler nedeniyle bile olsa, başrol oynamaya çalıştığı İlahiKomedya’yabakışınıköklübirşekildegözdengeçirmesigerektiğinidüşündü.

Sonunda merdivenler tükendi, giriş katına ulaşıldı. Sıra vedalaşmafaslındaydı.Yalınıneskisahibihepsinebirden“Hoşçakalın”dedi.

ErdoğanBeygençlere“Kendinizedenizkenarındabirmasabulun,azsonrageleceğim”diyerekarkadaşıylabirlikteyalınınkapısındançıktı.

SinekİkilisiEtkisi

Durankendisinietrafındakilerdensoyutladı,Boğaziçi’nindinginderinliğinedaldı. Düşünce sistematiğinin bir gecede yıkılması canını sıkmıştı. Biriylebirkaçsaat,diğeriylesadeceyarımsaatöncetanıştığıikiadamelelevermişvetabiricaizsekendisinibirlimongibisıkarakiçiniboşaltmışlardı.

Delikanlıyagöre,buetkiyeasılyolaçankuşkusuzotuzmilyondolarınotuzsaniyedenbilekısabirsüreiçindegözlerininönündeeldeğiştirmesiolmuştu.

Yoksaobilmiyormuydu,İstanbul’unherköşesindekuruluyüzlercekumarmasasında,hemenhergecebirsürüotuzmilyondolarlarınyarımdakikadankısasürelerdekaybedilipkazanıldığını?

Ya da siyasal iktidarlar tarafından bir gece içinde kurdurulan şirketlervasıtasıyla, dudak uçuklatacak büyüklükte servetlerin, devletin kasasından

bazıinsanlarınceplerineindirildiğinihergüngazetelerdeokumuyormuydu?

Veya hukukun, üstelik tüm ülke insanlarının gözlerinin içine bakılaraksiyasallaştırıldığını anlayabilmesi için az önceki gibi bir dersi mi almasıgerekiyordu?

“Kuşkusuzhayır”diyecevapladıkendikendinesorduğusorularıDuran.

Önemliolan,olupbitenlerefarklıbiraçıdanbakmayıbecerebilmekti.Onunözelinde bu fark edişi sağlayan,masaya düşen sinek ikilisi olmuştu.Horozdövüşü mekânında tanıştığı tuhaf Erdoğan Bey’in tesirinden henüzkurtulmadan, adını bile bilmediği bir başka saçma adama toslamak ise tümdengelerinisarsmıştı.

III

HERİSTEDİĞİNİ

YERİNEGETİREBİLENİNİSTEĞİKumar arkadaşını uğurladıktan sonra gençlerin masasına dönen Erdoğan

Bey,Duran’ınyüzünündeğişmişolduğunufarketti.Bellikigençadamtanıkolduğuolumsuzluklardanetkilenmişveacıçekmeyebaşlamıştı.BunakarşılıkBurak ve Gizem’in keyifleri yerinde görünüyordu. Anlaşılan istediklerioluyor,planlarıöngördüklerigibiyürüyordu.

“Yoruldunuzmu?”diyesorduherkesebirdenErdoğanBey.

İlkcevapGizem’dengeldi:

“Bukoltuğaoturuncayakadarkendimiyorgunhissediyordum.Ama şimdiiyiyim.”

Erdoğan Bey sadece güzel kıza yönelik olarak “Haklısınız” dedi. Hemenardından, yine sadece ona bakarak “Yorulmanıza yol açtığım için özürdilerim”diyeekledi.

NedenseBurakarayagirdiveGizem’inyerinecevapladıErdoğanBey’i:

“Hiçolurmuöyleşey!Asılbizözürdileriz,eğersiziyorduysak.Bugeceyievimizde oturarak ya da takıldığımız mekânlardan herhangi birinde degeçirebilirdik.Budurumda,aklımızabilegelmezdiİstanbul’unbiryerlerindeinsanlarınböylehayatlaryaşıyorolduğu.”

Duran, içten içe de olsa Burak’a hak verdi. Arkadaşı doğru söylemişti.Geceyiannesivebabasıylayadaodasındayalnızbaşınaveyaarkadaşlarıylahep gittiği yerlerden birinde geçirseydi, İstanbul’un dibinde bir yerlerde,insanlarınkanvedehşetiyaşıyorolduklarınıneredenbilebilirdi?

Yada,dilebilekolaygelmeyenotuzmilyondolarınyarımdakikagibikısabirsüredeeldeğiştirmeöyküsünü,sözgelimibirgazetehaberiolarakokusa,masalgibialgılamazmıydı?

Delikanlının derin bir şekilde içine dönmüş olduğunu fark eden ErdoğanBey,dahaçokonabakarak“İstersenizsiziazatedebilirim”dedi.

Duranşaşırdı.BurakveGizem,geceninbitecekolmasınaüzüldüler.İkisidesaatlerinebakıp,zamanınnasıldaçabukgeçmişolduğundanyakındılar.

Erdoğan Bey’in “Dağılalım mı?” anlamına gelecek “İsterseniz sizi azatedebilirim” cümlesiyle birlikte, Duran’ın tuhaf adamdan kolaykurtulamayacaklarına dair görüşü yerle yeksan oldu. Nedense, cehennemeyolculuk gibi değerlendirmeye başladığı geceden kurtulamayacağı hissinekapılmış,eliniverdiğiiçinkolunukurtaramayacağınıdüşünmüştü.

Düşüncelerininanlamınıkendisinebileifadeetmektezorlanangençoyuncubirden “Bizden kurtulmak mı istiyorsunuz yoksa?” diye sordu. Ve derhalsaçmaladığınakarar verdi.En azındanbaşkabir şey söylememeli, ağzındanteksözcükbileçıkarmamalıydı.

AmaGizemveBuraknedemekistediğinianlamakiçinkendisinebakmayabaşlamışlardı bile. Yine de Duran kararlıydı. Başka hiçbir şeysöylemeyecekti.

Erdoğan Bey delikanlının konuşmaya devam etmeyeceğini anlayınca, azönce sorduğu soruya cevapvermesi gerektiğini düşündü. “BunudaneredençıkardınızDuran?”dedi.

Duransankianlamamışgibi“Neyi?”diyesorduadama.

“Sizdenkurtulmakistediğimi!”

Delikanlı bu sözler üzerine bir milyon saat konuşabileceğinden ne kadareminse,cevapvermemesigerektiğindendeokadaremindi.Otoyoldanöncekisonçıkışmisali,yönünü“Bilmem”tabelasınaçevirdi.

Onun“Bilmem”sözüüzerine,ErdoğanBeyötekiikigencebaktı.Güzelkızsessizkaldı.BudurumdaarkadaşınınyardımınakoşmakBurak’adüştü:

“DurandabizimgibiilginçbirgecegeçirdiErdoğanBey.Bizdenkurtulmakmı istiyorsunuz diye sorarken, birlikte cehennemin dibine doğru çıktığımızyolculuktanvazgeçtiğinizidüşündüvekorktubence.”

Genç oyuncu iyice şaşırdı. Arkadaşı başta kendisine yardımcı olmayaçalışıyormuş gibi görünse de sonra içinde cehennem ve yolculuk gibi ikiönemli kavram da bulunan tuhaf bir cümle kurmuş, durumu iyice içindençıkılamazhalesokmuştu.Nesöyleyeceğinibilemedi.Sorumusormalıyoksayorum mu yapmaya çalışmalıydı? Sonunda her ikisini de yapmamaya,

susmayakararverdi.

Erdoğan Bey aniden ayağa kalktı ve gençlerin hepsine ilginç gelecek bircümlekurdu:

“O,heristediğiniyerinegetirebileninisteğiyleburada!”

ErdoğanBeyayağakalkınca,gençlerdeayaklandı.Buesnada tuhafadamkonuşmasınısürdürdü:

“Ve o, cehennemin dibine doğru çıktığı yolculuğa, ne zaman isterse,benimleyadabensizdevamedebilir.”

Duran,nutkututulmuşgibibirErdoğanBey’ebirBurak’abaktı.

Önce, arkadaşı cehennemin dibine doğru çıkılan yolculuktan söz etmiş;sonra, hayatı boyunca karşılaştığı en tuhaf adam, İlahi Komedya’da,“Cehennem” bölümünün “Üçüncü Kanto”sunda, öfkelenmemesiniöğütleyerekVergilius’un,Kharon’asöylediğisözleritekrarlamıştı.

Genç oyuncu açısından, durum tahammül edilebilir olmaktan çıktı.Suskunluğunu daha fazla devam ettirmesi mümkün değildi. Ayakta ve tamkarşısındabulunanadamaalaycıbirtonlacevabızorbirsorusordu:

“BurasıcehennemveyoksasizdeVergiliusmusunuz?”

Şaşırma sırası Erdoğan Bey’e gelmişti. “Yooo” dedi. Burak ve Gizem’edöndü,anlamayaçalışangözlerle“Vergiliusdakim?”diyesordu.

Burak “Vergilius İlahi Komedya’dan bir karakter. Oyunda onu bencanlandırıyorum”diyecevapladıErdoğanBey’i.

Gizem “Cehennem’den çıkana, bir başka deyişle Beatrice devreye girenekadar,Dante’yeoeşlikediyor”diyedesteklediBurak’ıngörüşünü.

ErdoğanBey ayakta olmalarına aldırmadan uzun uzun düşündü. Sonundacevabınıverdi:

“Şimdisorununcevabınıverebilirimdelikanlı:Evet,burasıcehennem.Birbaşkadeyişledünya!AmaseniteminederimkibenVergiliusdeğilim.”

AynıandaBurak,sıranınkendisinegelmişolduğunudüşündü:

“Saat ilerledi, alkol ve yoğunluk zihnimizi iyiden iyiye bulandırmayabaşladı. Duran çalıştığımız İlahi Komedya’yı içinde yaşadığımız durumla

karıştırıyor. En ilginci de sizi Vergilius’a benzetmesi oldu. En iyisi bizmüsaadenizi isteyelim. Eğer sizin için de uygunsa, gelmek isteyenler yarıngece yarısından önce buraya gelir, öteki cehennem olan dünyada ve onunküçük bir modeli olan İstanbul’da, sizle çıkmış oldukları yolculuğusürdürürler.Benmutlakageleceğim.”

Burak sözlerini tamamlar tamamlamaz “Ben de” dedi güzel kız onudesteklercesine.

Durankonuşmamayıtercihetti.

ErdoğanBey’insonsözleri“Ohaldehepinizeiyigeceler”oldu.

İngilizDestesiNeDiyor?

Duran, taksiciye verdiği paranın üstünü beklerken aramaya koyulduğuanahtar destesini, adam parasının üzerini uzatırken buldu. Anahtarları sağcebinde,Cebrail’intrendeunuttuğukalınİlahiKomedyacildininaltındaydı.

Genç oyuncu, ağır demir kapınınmermer eşiğe sürtünürken çıkardığı sesiher zaman olduğu gibi o gece de engelleyemedi. “İnşallah” diye dua etti,“annem yatağından çıkmaya üşenir de bu saate kadar nerede olduğumunifadesinialmayakalkmaz.”

Montunugiriştekiportmantoya,üstkattangelebileceksesidinleyerekastı.İlahiKomedya’sıelinde,merdivenleredoğruyürüdü.

Duran salonunönündengeçerken,her zamanolduğugibikapınınaltındanışık sızıp sızmadığınıkontrol etti.Babası, aradabiryaptığıgibioakşamdaannesininkoynuyerine,geceninsessizliğinesığınmayıseçmişolabilirdi.

Düşündüğü gibi çıktı. Merhaba demeden odasına çıkması halinde yaşlıPisani’nin kırılacağını bildiği için yönünü değiştirdi, salonun kapısını açıpbaşınıuzattı:

“MerhabaPadre.”

Loşışıktasiluetgibigörünenyaşlıadam,oğluiçerigirince,sehpayaparalelduranvücudunudikhalegetirdi,gözlüğünüçıkardı.

“İçeri gel Duran. Hoş geldin. Ben de tam senin için tarot açmayabaşlamıştım.Buaçılımımutlakagörmengerekiyor.”

Yorgunluktanölüyorolsada,gençadamıniçerigiripbabasınınaçtığı tarot

falını dinlemekten başka çaresi kalmamıştı. Elinde İlahi Komedya’sı, ipekörtüveyananmumlagüzelleştirilmişsehpanınkarşısındakikoltuğayerleşti.Kartların masaya konuluş şeklini çözdü ama hangi deste olduğunuanlayamadı.

“HangidestebuPadre?”

BayPisanienyenisiyirmiyıllıkolmaküzerebirbirindendeğerliçoksayıdatarot destesine sahipti. Duran, bu destelerden bazılarının ünlü müzayedeşirketlerinin açıkartırmalarında satın alındığını biliyordu. Bizzat tarot falıbakıyorolmasa,buözelliğiBayPisani’yikuşkusuzsadeceiyibirtarotdestesikoleksiyoncusuyapardıamaöyledeğildi.Otuzdanfazlaaçılımıkendineözgüyorumlayışıyla, uzunca bir süredir Bay Pisani konunun uzmanı çevrelertarafındanbilebirüstatolarakgörülüyordu.

BabaPisani“Otantik İngilizdesteyle,GülHaçaçılımınagörebakıyorum”diyecevapladıoğlununsorusunu.

DurantambabasınıntümkâğıtlarıtektekaçıklamamasıiçinlafolsundiyeAllah’a yakarmaya başlayacakken, aklına Erdoğan Bey geldi. Ne demiştituhafadamüstelikPascal’ıdayanakgöstererekAllah’ainanmakkonusunda?Enazındanyazı turaatmasını,budurumdahiçolmazsayüzdeellikazanmaihtimalinin olacağını tavsiye etmemişmiydi? “Aslında” diye düşündü gençadam, “hiç demantıksız değil.” Bu kez biraz daha inanmış olarak “LütfenAllah’ım,babamınbütünkartlarıaçmasınaengelol.Biranönceodamaçıkıpyatayım”diyeduaetti.

Durandüşünürkenbabasıkonuşmayabaşladı:

“İlkkartın,kaderçarkı…”

Eyvah, diye düşündüDuran.Duası boşa gitmiş, korktuğubaşına gelmişti.TekrarErdoğanBeyveünlümatematikçiPascalhakkındadüşündü.Buaradababasının konuşmaya bir hayli kararlı başlamış olduğunu fark etti. Demektam da inançlı biri olmaya karar vermişken Allah kendisine yardım eliniuzatmamış, babasıyla onu baş başa bırakmıştı. O düşünürken babasıanlatmayısürdürüyordu:

“Değişimekarşıdirenmemendeyararvaroğlum.Kaderinsanasunduklarını,birerhediyeolarakkabul et.Unutmaki iyi dekötüde ihtiyaçduyduğumuziçinbizimle.Önündedahahızlıdavranmanıgerektirenbirzamandilimivar.

Buözel dönemde, her şeyin bir sebebi ve sonucuolduğunu fark edeceksin.Şunu unutma: Bazı durumlarda, kontrolü tümüyle kaybedip kendinigelişmelerebırakman,gelecektegücünüartırmanısağlayabilir…”

Yumuşak ses tonuve aralardaverdiğiuzuneslerlekonuşan tombalakBayPisani’ninsözleri,salonunkapısıhışımlaaçılıncakesildi.

Geniş geceliğinin içinde bile ince görünen vücudu, serbest bırakılmış,kıvırcık,beyazvegürsaçlarınarağmensıskamsıyüzüyleBayanPisaniiçeriyebirateştopugibidüştü:

“Nedir bu böyle, bir uyku uyutmadınız baba oğul? Saatin kaç olduğununfarkındamısınDurantePisani?Saatdördegeliyor!Azsonrahorozlarötecek,sen daha eve yeni teşrif ediyorsun! Ya sana ne demeli Bay Pisani? Bravo!Söyle bakalım şimdi bana, gecenin dördünde tarot bakmak akıllı işimidir?Böylegiderse,toplayacaksınbütünşeytanlarıbaşımıza!”

Bayan Pisani’nin hışmından nasibini alan baba oğul birbirlerine baktılar.Duran’ın aklına, az önce babasından kendisini kurtarsın diye Allah’a ettiğidualargeldi.“Demekoluyor”diyedüşündübirazeğlenerek.Buaradakızgınkadınkonuşmasınısürdürdü:

“Saat 24.00’ü çoktan geçtiğine göre, bugün cumartesi. İkinize de aferin!Dün akşam İsa Mesih’in ıstırapları ve ölümü için düzenlenen duadankaytardığınızyetmiyormuşgibi,hiçolmazsabusabahyapılacakövgüduasınıkaçırmayalım,dergibibirhalinizdeyok.”

Bayan Pisani eşini ve oğlunu aşağılar biçimde başlattığı konuşmasınıgiderektehdidedönüştürdü:

“Ama yarın akşam gerçekleşecek Paskalya ayininden kaçabileceğiniziaklınıza bile getirmeyin. Ayrıca pazar gününün Paskalya olduğunuunutursanız, bilin ki kıyameti koparırım. O kadarla da kalmam, ikinize dedünyayı dar ederim. Pazar günü tüm aile burada toplanacak ve hep birlikteyemek yiyeceğiz. Sonra da akşam ayinine gideceğiz. Anlaşıldı mı? Şimdiherkesyatağına!Marşmarş!”

Bayan Pisani’nin dehşet verici azarı, iki koca adamın iki iyi çocuğadönüşmesine yetti de arttı bile. Paşa paşamerdivenleri tırmanan baba oğulPisaniler,birbirlerineiyigecelerbilediyemedensoluğuodalarındaaldılar.

Duran, eve girdiği andan itibaren elinden bırakmadığı İlahi Komedya’yıkomodininüzerinebırakıpbaşuculambasınıyaktı.Saatebaktı,günazsonraışıyacaktı. Yatağına uzandı. Akşamüstünden itibaren, yani yaklaşık on ikisaattir yaşadıkları gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçmeye başladı.Başındangeçenleraslındahiçdehoşdeğildi!

Gençadamkafasınıdağıtmakiçinbirazkitabınagözatmayıdüşündüysedeeligitmedi.Yorgundu,dinlenmeliydi.Uykuyadalmaküzerelambayıkapattı.

7NisanCumartesi

Cehennem’deikincigün

I

CEHENNEM’İNHÜKÜMDARICumartesigünüPisanilerineviancaköğlenedoğruhareketlenebildi.Sabah

ayininekatıldığıiçinolsagerek,BayanPisanikahvaltımasasınanurlubiryüzifadesiyleoturdu.UzunsürenkahvaltıesnasındanetarottansözedildinedeİlahiKomedya’dan.Gün,BayanPisani’ningünüydüvedoğalolarakağırlıkPaskalya’nınnasılkutlanacağınaverildi.

Duran kahvaltıdan hemen sonra odasına çıktı. Arada bir Paskalyahazırlıklarının sürdüğümutfağa inipannevebabasıyla iki çift laf ettiysedezamanı kendisine ayırmayı becerdi.Gün boyu aynanın karşısında oyun içinçalıştı. Arada bir trende bulduğu İlahi Komedya’ya baktı. Devamlı olarak,önünde iki prova daha olduğunu ve ayın 12’sinde de İtalya’dan gelecekseçicilerkurulununkarşısınaçıkacağınıdüşündü.

Akşamüstü,kardeşler,yeğenler,kuzenlerleaileyemeğiyenirken,Duranacıgerçeğipatdiyesöyledi:

“Maalesef bu akşam sizle Paskalya ayinine gelemeyeceğim. Çünkütiyatrodan arkadaşlarıma söz verdim. Biliyorsunuz çok az vaktimiz kaldı.Buradabulunanherkesoyunadavetli.Sonradansöylemedidemeyin!”

BayanPisaniçokkızdıysadabellietmemeyeçalıştı.

Gençoyuncuherkesayiniçinevdençıktıktansonradabirgözüsaatte,oyuniçinçalışmasınısürdürdü.

Ve sonunda, ayaklı saat 10.00’u çaldı. Duran, önceki günden biraz dahaözenligiyinmişolaraksokağaçıktı,birtaksiyebindiveYeniköy’egideceğinisöyledi.

Gençadamkocaceplianorağınıgiymediğiiçin,oakşamdoğalolarakİlahiKomedya’sından da ayrılmak zorunda kaldı. Buna karşılık, kitabın“Cehennem”bölümünedüşülmüşnotlarıgayetiyihatırlıyordu.Bunotlardanaklındaençokkalan,“Cehennem”bölümünün“OtuzDördüncüKanto”sunun

girişinedairolandı.ŞöylebaşlamıştıkantoyaDante:

“Vexillaregisprodeuntinferni…”

Türkçe söylenecek olursa “Cehennem hükümdarının sancakları ilerliyor!”demiştişair.

Aslında bu sözler Dante’nin kendi sözleri değildi. Kendisinden çok önceyaşayan Venantius Fortunatus’un dizelerini kitabına aktarmıştı şair. Busözlerden hareketle, Vergilius’un kendisine “Eğer gözlerini ileri çevirirsengelenlerigörebilirsin”diyetavsiyedebulunduğunuyazmıştı.

Duran’ınİstanbul’untepelerindenbirindenBoğaziçi’neinerkenbucümleyihatırlamasınınasılnedeni,kitabınkenarınaalınmışşunotlardı:

“Cehennem’inhükümdarıLucifer’dir,unutma!”

Duran,şoföründeduyacağıkadaryükseksesle“Unutmam!”dedi.

Şoför arkasına bakıp “Efendim!” deyince “Yok bir şey! Kendi kendimekonuştum”diyecevapverdivesustu.

Hergünbir sürüdeliylemuhatapolmakzorundakaldığı için, şoförbu türdurumlaraalışmışolmalıydı.Hiçsesetmedi.

Taksi Yeniköy’e yaklaşırken, Duran’ın aklına, Cebrail geldi. Onundüşürdüğünübildiğihalde,kitabıgiderekdahafazlabenimsemesicanınısıktı.“Yetmiyormuşgibi”dedikendikendine, “notlarıda iyiceüzerimealınmayabaşladım.”

Düşünceleri,yenidenkendikendinekonuşmasınayolaçtı:

“İşteşimdisaçmaladım!”

Dikizaynasındanarkayabakantaksici“Vahvah!”diyedüşündü.

Duran, Cebrail’in kitabı eline geçtiğinden bu yana eskisi gibidavranmadığınıngayetiyifarkındaydı.Okitapelinegeçmemişolsaörneğin,bu geceki davete icabet edip cehenneme doğru yolculuğa çıkmaya kalkarmıydı?

Ya da bir gece önce horoz dövüşü yapılan o saçma mekânın içine dalarmıydı?

Erdoğan Bey adlı o tuhaf adamın peşine takılıp Yeniköy’de kumar

seyretmeyegidermiydi?

Genç adam, kendi kendine sorduğu bu soruların hepsine olumsuz cevapverdi.

Şimdi de dünkü saçmalıklarına kim bilir hangi yenilerini eklemek üzere,Yeniköy’e gidiyordu. Bütün bunların nedeni, Cebrail tarafından trendeunutulanyadadüşürülenİlahiKomedya’danbaşkasıdeğildi.

Duran, düşüncelerinin tam bu noktasında, kendine annesinin tarzınıkullanarakhitapetti.

“Neunutmasıyadadüşürmesi?SaçmalamayıbırakartıkDurantePisani!”

Kendi kendini azarlamak genç adama iyi gelmişti. Böylece, en azındankitabın unutulmuş ya da düşürülmüş olmadığına kesin bir şekilde kararvermiş oluyordu. Cebrail, göz göre göre kitabı kalktığı yere bırakmış vekendisi de salak gibi üzerine atlamıştı. Resmen tuzağa düşmüştü! Şimdi dearkasındannegeleceğinimerakettiğiiçin,birtürlükurtulamıyordutuzaktan.İşingerçeği,iştetamolarakbuydu.

“Buysabu!”dediyineyükseksesleDuran.

Şoförbukeznearkasınadönüpbaktınededikizaynasınagözattı.

Yeniköy’eUlaşma

Duran Yeniköy’e ulaştığında, saat henüz 10.30 bile olmamıştı. Çokmeraklıymışgibigörünmekistemediğiiçinbirazdolaşmayakararverdi.Saat10.55’te,yüksekduvarlarlaçevriliyalınıngörkemliahşapkapısınıçaldı.Kapıderhal açıldı. Önceki akşam kapıyı beklemekte olan görevliler genç adamıhatırladılarvehiçbekletmedeniçeriyealdılar.

Duran arkadaşlarını giriş katında göremeyince bara yaklaştı ve yüksektaburelerden birine oturup Boğaziçi’ni seyretmeye koyuldu. Çok geçmedenkapıda bu kez Burak ve Gizem göründü. Duran’ı yalnız gören gençlerşaşırmışlardı.

Gizem“ErdoğanBeyyokmu?”diyesordu.

Burak“Kimseyeneredeolduğunusormadınmı?”dedi.

Duran tamarkadaşlarınayeni geldiğini söyleyecekti ki yalınınyeni sahibiyanlarındabittive“Bendeşimdigeldim”dedi.

ErdoğanBeygençarkadaşlarınahemenneiçmekistediklerinisordu.Dahaosorusunu tamamlamadan önceki akşam da kendilerine hizmet eden görevliyanlarınaulaştıvesiparişlerialdı.

Herkesiçkisinielinealıralmaz“Neredekalmıştık?”dediErdoğanBey.

Gençlerşaşırdılar.İlkkendinitoparlayanDuranoldu:

“Cehennem’de!”

BurakveGizembaşlarınısallayarakonayladılaronu.

ErdoğanBey“Cehennem’inneresinde?”diyesordubukez.

Duransözüyinekimseyebırakmadı.

“Sizibilmemamabenşeytanındizinindibindebıraktım.”

Burak ve Gizem, genç oyuncunun İlahi Komedya’yı hatmetmiş olduğunuanladılar.

ErdoğanBeygençlerinyüzlerinetektekbaktıve“Ohalde,benimleşeytanıgörmeyegelmekistermisiniz?”diyesordu.

Burak ve Gizem aynı anda istediklerini söylediler. Duran da tereddütetmedenonlarakatıldığınısöyledi.

Ayağa kalkan Erdoğan Bey “İzleyin o halde beni” dedi ve barın denizebakantarafına,iskeleyedoğruyürüdü.

“BiziRahatBırakGitŞeytan!”

Beşyüzer beygir gücünde ikimakineye sahip canavarmotor yat iskeledenayrılırken,Duransonbirkezdönüpyalıyabaktı.Aklınabirgeceöncetanıkolduğu kumar partisi geldi. Bir sinema perdesinde ya da bir romanınsayfalarında karşılaşsa, sanatçılarının yaratıcılıklarına şapka çıkarıpgeçebilirdi belki ama öyle değildi. Olay gerçekti ve kahramanlarından enazındanbirişuandayanındaoturuyordu.

“Budurumda”diyedüşündüDuran,“acabaonumutebriketmeliyim?”

Eğertebrikedecekse,nedemeliydi?Mesela“Yarımdakikadanbilekısabirsüre içinde 30 milyon dolarlık serveti ele geçirdiğiniz için sizi kutlarımErdoğanBey”desealacağıtepkineolurdu?

Kuşkusuz, bütün bu düşüncelerini Erdoğan Bey’e yöneltebilecek cesaretesahipti.AmaErdoğanBey’inkumaradairdüşüncelerinibildiğiiçin,böylebirdavranış son derece anlamsız olurdu.Koskoca bir yalı ile horoz dövüşündekaybedilenbirkaçbinliranınaynıolduğunusavunmasıbile,ErdoğanBey’inbu tür konuşmalara müsait olmadığını göstermiyor muydu? Tuhaf adamı,yalnızcabudüşüncedenhareketlebiledeliolarakyaftalayabilirdi.

Gençadamfarkındabileolmadan“Surreal!Surreal!”diyesöylendi.

Sözlerinin duyulup duyulmadığını anlamak için etrafına bakındı, kimseduymamıştı.Dikkatlebakınca,horozdövüşümekânındankumarhaneyekadarErdoğan Bey’in Mercedes’ini kullanmış olan şoförün, şimdi de kaptanlığasoyunmuşolduğunugördü.Eşkıyagörünümlüadamın,acabakaptanehliyetivarmıydı?Yirmimetrecivarındabirmotoryattadümentuttuğunagöre,aksidüşünülemezdi.“Yoksadüşünülebilirmi?”diyesordukendikendine.Onikisaattenkısabirsürezarfında,ErdoğanBey’leherşeyinmümkünolabileceğiniyaşayarak öğrenmişti. Sahi, teknenin öteki yolcuları neler yapıyorlardı buarada?

Gizem ve Burak teknenin sancak tarafından Boğaziçi’nin Asya yakasınabakarken,kendisigibiiskeletarafındaoturanErdoğanBeyAnadoluyakasınınbirbirinden güzel yalılarını seyrediyordu. Acaba bu yalıları bir gün öncekazanmışolduğukendiyalısıylakarşılaştırıyorolabilirmiydi?

Dinozor kılıklı gri tekne, en azından şimdilik, Marmara Deniziistikametindeseyrediyordu.Duran“Acabanereyegidiyoruz?”diyedüşündü.

GençoyuncuaklınagelenbusoruyuazötesindekiErdoğanBey’esormayaniyetlendiyse de vazgeçti. “Şimdi” dedi kendi kendine, “her kelimesinibinlercesayfadandamıtıyormuşedasıylakuracağıcümleleriçekemem.”

Boğaz’ın sona erip Marmara Denizi’nin başladığı Kadıköy ileSarayburnu’nun orta noktasına ulaşıldığında da gri dinozorun yönüdeğişmedi. Şoförden bozma kaptan, Boğaziçi’nden çıkmış olmanın verdiğirahatlıkla, sahil muhafaza botlarından bile süratli aracın motorlarınayüklendikçeyüklendi.

Duran, teknenin arkasından kalkan suyun en azından on metreyüksekliğindeolduğunuhesapladı.

Geceninkaranlığındabir zıpkıngibi atağakalkanmotoryatınbelliki çok

acelesivardı.

Duran, İlahi Komedya’dan rol arkadaşı Gizem ile Burak’a tekrar baktı.Oyuncuların ikisidekendidünyalarınadalmışgibigörünüyorlardı.ErdoğanBeyise,birkaçmetreötesindesuskunluğunumuhafazaetmeyisürdürüyordu.

Buaradaacabasaatkaçolmuştu?Baktı.11.30’du.

Gençadam,fırsattanistifade,başındangeçenleritekrarhatırlamayaçalıştı.

Bir gün önce akşam yemeğinden kalkışı, 5 Nisan’ın önemini keşfedincesuyun kaldırma yasasını bulmuşçasına odasından fırlayışı, Levent metroistasyonundan atladığı trenle Taksim’e gidişi, Cadde-iKebir’i boydan boyakat edişi, barda Cebrail ve Gizem’le karşılaşması, Burak’ın uyarısıylaGizem’in elbisesini değiştirişi, İstanbul varoşlarının en dibinde katıldıklarıhoroz dövüşü ve ardından Yeniköy’de sadece yarım dakika süren müthişkumar,birfilmşeridigibigözlerininönündengeçti.

Bazı insanların bir ömür yaşayıp da var olabileceğini bile akıledemeyecekleri bütün bu tanıklıklardan sonra, bakalım bugün başına nelergelecekti? İçi ürperdi. Kınalıada’nın ışıklarının iskele tarafında kaldığınıgörünce,enazındanbildiğiadalardanbirinegitmediğindeneminoldu.AcabaMarmaraDenizi’ningüneyyakasındabiryeremigidiyorlardı?Başkaneresiolabilirdiki?GittikleriistikametteikiHayırsızadadışındahiçbirşeyyoktu.

PrensAdaları’nınmeskûnolanlarınıgeridebıraktıktanbirkaçdakikasonra,tekneninseyiristikametindebirkaçışıkgöründü.DuranYassıada’yagitmekteolduklarınıhissetti.Yanılmadığınıkısasüredeanlayacaktı.

Süratli tekne iyice yavaşladı ve bir iskeleye bordaladı.Kaptan vitesi boşaalıralmazdinozorunsancakbaşomuzluğunakoştuvekıyıdabeklemekteolanbir adamapalamar attı.Aynı işi kıçomuzluktandayapınca, dinozorundörtyolcusukarayaçıkmakiçinhareketlendiler.

ErdoğanBeyayağıiskeleyedeğerdeğmezyürümeyebaşladığıiçin,ötekilerdeonutakipetmekzorundakaldılar.

Burak“Yassıada’dayızdeğilmi?”diyesordu.

ErdoğanBeyonuağzınınucuyla“Evet”diyecevapladı.

Yirmişer metre aralıklarla yakılmış meşalelerin aydınlığında, yola devam

ettiler.

Birkaçdakika sonra, gaiptenbazı seslergelir gibioldu.Yürümeyedevamedince, bir grup insanın yüksek sesle bir ilahiyi seslendirmekte olduğuanlaşıldı.

Duran, Gizem ve Burak şaşkınlıklarını üzerlerinden attıklarında, ilahininLatinceokunduğunufarkettiler.

ErdoğanBeyyürüyüşünükararlıadımlarlasürdürdü.Üçgençdekendilerinionauyumsağlamakzorundahissetti.

Birden, yürümekte oldukları yola karanlıkların içinden siyah cüppeli biradamfırladı.

Bu karşılanmayı bekliyor olmalıydı ki üç gencin tersineErdoğanBey hiçşaşırmadı.Bir tanıdıklakarşılaşmışgibi,yüzügörünmeyenadamıselamladı.Adam da önce ona sonra hepsine birden “Hoş geldiniz” dedi ve kendisinitakipetmeleriniistedi.

Yassıada’nın efsanevi binası Bulwer Köşkü’nün önüne gelince, yolgöstermekte olan siyah cüppeli adam durdu ve dört kişiden kendisineyaklaşmalarınıricaetti.

“Az sonra ayinimizin yapılacağı yere gireceksiniz. Sizin için bir locahazırlattık. Biz ayinlerimizi mistik bir atmosferde yaparız. Bunu,göreceklerinizin sizi şaşırtmaması için önceden söylüyorum. Şu andanitibaren, ne ben size bir şey söyleyeceğimne de başkaları…Sorularınız dacevaplandırılmayacak. Ayinimizi izledikten sonra, geldiğiniz gibigideceksiniz. Gelecekte bize katılmak isterseniz sizinle konuşmayıdüşünebiliriz. Ama böyle bir niyetiniz olmazsa, sizden, gördüklerinizisonsuzakadarunutmanızı isteyeceğiz.Yadasonuçlarınakatlanmakzorundakalırsınız.”

Siyah cüppeli adamkısa bir es verdikten sonra bu kez doğrudanErdoğanBey’ehitapetti:

“Erdoğan Bey, size, hem kendiniz ve hem de arkadaşlarınız adına, buşartımızı önceden kabul ettiğinizi, onların önünde hatırlatmakta yarargörüyorum.”

Duranşaşırdı.Birininkendisiadınabaşkabirilerinesözvermesi içinönce

kendisinden izinalmışolmasıgerektiğinidüşündü.Hemenbuduruma itirazetmeliydi. Tam ufak çaplı da olsa maraza çıkarmak için ağzını açacaktı kivazgeçti.

Genç adam, siyah cüppelinin ileri sürdüğü şartları tekrar düşünmesinin enazından bir zararı olmayacağını akıl etti. “Bize katılmayacaksanız buradagördüklerinizi unutmak zorundasınız” demişti adam. Aslında bu, yerinegetirilmesiokadardazorbirsözolmayacaktı.Çenesinitutupkendisiniiknaetmesüreciniçabuktamamladığınasevindi.

Bu esnada siyah cüppeli adam arkasını döndü, zamanında kaleyebenzetilerek inşa edilmişmetrukköşkünkapısından içeriyegirdi.Misafirlerdeonuizlediler.

Birkaçmeşaleyleaydınlatılmış,neredeysekapkaranlıksalonunortayerinde,hepsinin bildiği yıldız sembolü belli belirsiz görünüyordu ve onun da ortayerindetaşbirsunakvardı.

Dört konuk, loca olarak tasarlanmış bir bölmeye oturtulurken ortadakisunaktabirkımıltısezinlediler.Siyahcüppelievsahibi,yerlerinigösterirkenmutlaksessizlikistediğinitekrarlayınca,misafirlerinhiçbirikonuşmadı.

Cüppeliadam,ErdoğanBeyvearkadaşlarınınyanlarındanayrıldıktansonra,birköşededurmaktaolangongaüçkezvurdu.

Sonvuruşunhemenardından,misafirlerinoturmaktaolduklarılocanıntamkarşısınarastgelennoktadabirkapıaçıldıvesiyahcüppelergiymişbirgrupinsanteksırahalindeiçeriyegirdi.

Sunağınetrafındagenişbirçemberoluşturansatanistler,ellerindetaşımaktaoldukları tütsüleri yerde çizili yıldız sembolünün üzerine atıp, bellerindenküçük birer çan çıkardılar. Çanlarını üçer kez salladıktan sonra tekrarbellerindeki kuşaklarının içine yerleştirdiler. Bu kez de siyah birer hançerçıkardılar, dört ayrı yöne uzatıp dört ayrı söz söylediler. İlk sözleri, ayiniizleyen misafirlerin de bildiği “Satan” oldu. Onu Beelzebub, Astaroth veAzazelsözcükleriizledi.

Duran, az önce konuşulmaması tembih edilmiş olsa da yanında oturanGizem’eçokkısıkbirsesle“Nediyorlar?”diyesordu.

Gizem, sözcüklerin anlamını kendisinindebilmediğini söyledi.Oda aynı

şekilde, yanında oturmakta olan Burak’a sordu. Burak da ne söylendiğinianlamamıştı.

Satanistler, ellerindeki hançerleri de tıpkı küçük çanlar gibi bellerineyerleştirdiktensonra,yinebellerinden,bukezbirerbeyazkâğıtçıkardılar.

Az önce Erdoğan Bey ve arkadaşlarını karşılamış, ardından başlamagongunu çalmış olan cüppeli adam, üzerinde siyah mum yanan gümüş birşamdan ve gümüş bir kâse taşıyarak arkadaşlarının önünde dolaşmayabaşladı.

Satanistler, mum aleviyle tutuşturdukları beyaz kâğıtları gümüş kâseniniçineattılar.

Duran dayanamadı, Gizem’in kulağına eğildi ve yine olabilecek en kısıksesle “Ne yazıyordu acaba kâğıtların içinde?” diye sordu. Gizem bu kezkonuşmadı,ellerini ikiyanaaçarakbilmediğini işaretetti.Bukez,Duran’ınsorusunukorkusundanBurak’adailetmedi.Parmağınıağzınagötürüp“Sus!”işareti yaptı.Sonradayanamadı, gençoyuncununkulağına eğildi ve “BizimbilmediğimiziBuraknasılbilsin?Ensonunda,hepsinibirdenErdoğanBey’esorarız. Belki o biliyordur. Ama lütfen şimdi sus! Başımızı belayasokacaksın”dedi.

Duran tekrar ayine döndü. Aklına, birkaç saat önce İlahi Komedya’daokuduğu“Cehennem”bölümünün“OtuzDördüncüKanto”sunungirişigeldi.“Vexilla regis prodeunt inferni…” diye başlayan bölümde, “Cehennemhükümdarınınsancaklarının ilerlediği”nedikkatçekiliyordu.Danteeserinde,Cehennemhükümdarıylakastettiğininşeytanolduğunuaçıkbirşekildeifadeetmişti.

“Ozamanbuzamandır,şeytanhepşeytan”diyedüşündügençoyuncu.

Tıpkı 1200’lerin Floransa’sında olduğu gibi, 2000’lerin İstanbul’unda dacehennemhükümdarınınsancağıilerliyordu…

Bu arada on iki satanist, kendilerine uzatılan şamdanın yardımıylaellerindekikâğıtlarıyakmış,rahipyardımcısıolduğuanlaşılanadamınuzattığıgümüşkâsenin içineatmışlardı.Oelindeşamdanvedumanlar tütenkâseyleuzaklaşırken,birbaşkasatanistetrafıaydınlatanmeşalelerdenbirinialdıveüçadımlasunağayaklaştı.Yaklaştıkçadasunağıaydınlatmayabaşladı.

Duran ve öteki konuklar, sunağın üzerinde tümüyle çıplak olarak sırtüstübirininyatıyorolduğunugördüler.Sunak iyiceaydınlanınca,ortadaelleriveayaklarıgerilerekbağlanmışbirkızçocuğuolduğunuanladılar.

Gizem,gayriihtiyarieliniağzınagötürdü.

Meşaleyle sunağı aydınlatan siyah cüppeli satanist, belinden bir siyahhançerçıkardıvetaşınüzerinebağlanmışkızınkarnınakoydu.Göğüsleriyenigelişmeyebaşlamışçocuk,karnınametalbircisimkonuluncakorkuylairkildi,başaramayacağını bilmekle beraber bir kez daha bağlarından kurtulmayaçabaladı.

Aynı anda, hal ve davranışlarıyla ilk andan itibaren başrahip olduğunugöstermişolansatanist,sağelinisunağadoğruetkileyicibirşekildeuzattıveyüksekperdedenkonuşmayabaşladı:

“Büyük tanrımız cehennemin efendisi satan, dünyamızı yönetir, içimizimutlulukladoldurursun.Efendimizsatan,dünyayısenkurdunveiçindekiherşeye sen hayat verdin.Bu nedenle karar verici olan sensin.Adaleti tahtınınönünde arıyoruz. Ey yüce efendimiz, düşmanlarımıza karşı mücadelemizdebize yardımcı ol.Bizi kötülüklerden esirge.Biz insanların sana inanıyor vegüveniyoruz. Bize gücünü göster. Nimetlerinden bizi mahrum etme.Efendimizsatan,bizeçağrımızısanaulaştırmamıziçinkuvvetver.”

Rahip konuşmasının bu noktasında durakladı, elini çıplak ve bağlı kızçocuğuna uzattıktan sonra, çok önemli bir şey söyleyecekmiş gibi, sesiniyükselterekdevametti:

“Cehennemin efendisi seninle olsun! Şükran yücelerin yücesi şeytana!Şükrancehenneminkralına!Şükranengüçlüimparatora!”

Rahip sözlerini tamamlayınca, daha önce misafirleri de karşılamış ve birnevirahipyardımcısıgöreviüstlenmişolansatanistdevreyegirdi.Gongaüçkez vurmuş ve gümüş şamdan ile kâseyi on iki satanistin önüne getirmişolmasından da törende sıra dışı bir rolü olduğu anlaşılan satanist, tekrarritüelin gerçekleştiği alandaboygösterdi.Bukez gümüşbir tepsi ve sürahitaşıyordu. Elindekileri rahibe uzatırken törensel bir sesle, yüce birmakamahitapediyormuşgibikonuştu:

“Birkilisedençalınmışkutsalekmekveşarabısize takdimediyorumyücerahip!”

Rahip, takdis edilmiş ekmek ve şarabı arkadaşlarının arasında pay etti.Satanistlerekmektenbirerlokmayiyipşaraptanbireryudumiçtiler.

TöreninkesintiyeuğradığınıdüşünenDuran,ağzınıGizem’inkulağınaiyiceyaklaştırdıve“Tıpkıkilisedeolduğugibi,netuhafdeğilmi?”diyesordu.Kızsesiniçıkarmadı.

Başrahiptekrarkonuşmayabaşladı:

“Eyyüce efendi, azönce etini yiyipkanını içerek, İsa’yaolannefretimizigöstermişolduk.Üstelikbuekmeğive şarabı,onlarınkendi tapınaklarındançaldık. Şimdi temizlik zamanı geldi. Efendimiz, kendim ve burada bulunanöteki inançlı hizmetkârların adına, sana sunacağımbukutsanmış ekmeğiveşarabılütfenkabulbuyur.”

Rahip bu sözleri söyledikten sonra elindeki gümüş ekmek tepsisini vegümüşşarapsürahisinisunağınüzerine,çıplakkızçocuğununhemenyanınabıraktı.Elini,yereparalelveavuçiçiaşağıyabakacakşekildesunağauzattı.

“Gelefendimizsatan!”

Başrahip sözlerini tamamladı. Bu kez,mabet olarak hizmet verenmetrukBulwerKöşkü’ndesürmekteolanayinde,neredeysetümgörevleriüstlenmişolan yardımcısı bir buhurdanlıkla sunağa yaklaştı ve önce ekmeği kutsadı.Sesineyineuhrevibirhavavermişti:

“Cehenneminefendisiseninleolsun.”

Rahipyardımcısınınikincidurağışarapoldu.Bukezonahitapetti:

“Veseninleolsun.”

Sonolarakdaüzerindeçıplakkızçocuğuylabirliktesunağıkutsadı:

“Veseninleolsun.”

Törenin neredeyse tümünü sırtlanmış olan satanist işlerini tamamlayınca,çepeçevreetrafındakilerebaktı.Bellikibaşkasöyleyecekleridevardı:

“Dinleyinbenieysatanistler!Duygularınızıdoruğaçıkardık,ekmeği,şarabıve sunağı cehennemin kralı için hazır hale getirdik. Bu hizmetlerimizinkarşılığında,kalplerimizibirbirinebağlamagücüedindik.”

Rahipyardımcısısözlerinitamamlayınca,görevinitamamladığınıbellieder

şekilde başrahibe baktı. Başrahip bu kez iki elini birden avuçları aşağıyadoğrugelmeküzereuzattı.

“Kalplerimizi böylece birleştirmiş oluyoruz. Ey efendimiz, sanaşükranlarımızısunuyoruz.Şerefe!”

Rahipsözlerini tamamlarkengongunönüneulaşmışolan rahipyardımcısı,elindekitokmaklaaleteüçkezdahavurdu.

Locadabulunandört konuğun şaşkınbakışları arasında, rahipde içlerindeolmaküzeretümsatanistlersırtlarındakisiyahcüppeleriçıkardı.Üzerlerinde,küçük çan ve siyah saplı hançerlerini taşımaya yarayan siyah kuşaklar veayakkabılarıhariç,hiçbirşeykalmadı.Kadınlıerkekligrup,çıplakolarakyereçizilmişsatansembolününüzerinegelişigüzeluzandılarvetuhafhareketlerlekıvranmayabaşladılar.

Başrahip,bukezdeyattığıyerdenbağırmayabaşladı:

“Efendimiz, sen Musevileri, Hıristiyanları ve Müslümanları sol elininkuvvetiyle yok et. Onları rüzgârınla dağıt. Biz haksızlığa uğrayanhizmetkârlarınınöcünüal.Acılarımızıdindir.”

Ötekiler satan sembolünün üzerinde kıvranmayı sürdüredursun, başrahipayağakalktıvecinsellikorganınıelinealıpbağırmayısürdürdü:

“Bize gençlik ve mutluluk ver yüce efendimiz. Sana inanıyoruz, sanatapınıyoruz.”

Duran,Gizem,BurakveErdoğanBey’inşaşkınlıkdolubakışlarıarasında,başrahip sunağın üzerinde bağlı yatan kız çocuğunun üzerine eğildi ve onucinsellik organından öptü. Bu temas, kız çocuğunun taş sunak üzerindekıvranmasınayolaçtı.

Duran, küçük çocuğun gözlerine bağlı bezin, akıttığı gözyaşları nedeniyleıslanmışolacağınıdüşündü.

Rahipbaşınıkızıncinsellikorganındankaldırdı.Tekrarbağırmayabaşladı:

“Cehennemin efendisi, merhametini üzerimizden eksik etme. Sana şimdivereceğimiz kurbanla krallığın yücelsin. Cehennemin yüksek kapılarındangeçipbizikurtar.”

Başrahip, iki elini birden ve yine avuç içleri yere bakar şekildemihrabın

üzerine uzattı. Bu esnada gong üç kez daha çaldı. O bağırmaya devamediyordu:

“Yüce efendimiz, bu sunumuzu al ve bizi seçilmiş kulların arasına kabulet.”

Sözlerini tamamlayan rahip,çıplakbedeninebağlı siyahkemerindensiyahbıçağını çıkardı. Dört misafirin korku dolu bakışları arasında, küçük kızçocuğunun gözlerini bağlayan siyah kumaş parçasını kesti.Neye uğradığınışaşırmışolançocuk,birdeetrafındaçıplakinsanlarıgörünceiyicekorktu.

Duran çocuğun gözyaşlarının sicim gibi aktığını oturduğu yerdengörebiliyordu.

Başrahip,azöncekesmişolduğugözbağındansonra,bukezdekızınelveayaklarınıbağlayansiyahbağlarıkesti.

Önceden hazır hale gelmiş güçlü kuvvetli dört erkek satanist, kızınayaklarınıveellerinituttular.Başrahipsonolarakkızınağzınıbağlayansiyahbez parçasını da kesince, yaşı on üç civarında olan çocuk var gücüylebağırmaya başladı. Feryatları metruk Bulwer Köşkü’nün tavanındayankılandı.Binayımeskentutmuşbirkaçgüvercininkanatçırpışlarıduyuldu.

Dört satanistin el ve ayaklarından sıkıca tutmuş oldukları çocuğunbağırışları, başrahibi kızdırdı. Çocuğa yaklaştı, elinin tersiyle suratınaacımasızbirtokatindirdive“Sus,efendimizinhuzurundabağırma!”diyerekçocuğuazarladı.

Töreninbaşından itibarenher türlühizmetekoşmuşolan rahipyardımcısı,bukezdeelindegümüşbirlazımlıklatörenalanınagirdi.Lazımlığıçocuğunaltına tuttu ve “İşe!” diye bağırdı. Çocuk verilen emri yerine getirdi. Dörtsatanistişibitençocuğusalondançıkardılar.

Duran küçük kız için endişelendiyse de birtakım gelişmeler olduğu içindikkatinitöreninsürmekteolduğusunakveçevresineverdi.

Başrahipgümüş lazımlığı sunağınüzerinden aldı, elini içinedaldırıpönceyere çizili satan sembolünü ıslattı. Sonra sunağa da birkaç damla serpti.Ardından öteki satanların suratlarına, her birine “Seni yüce satan adınakutsuyorum”diyerekbirkaçdamlaserpti.Ensondakendisiniıslattı.

Gongüçkezdahaçaldı.Başrahipbukezdeuzanıpşarapsürahisinialdı.

“İşteşehvetiniçkisi!”

Sürahiyietrafındakikendisigibiçıplaksatanistlerinmükemmelbirşekildegördüğündeneminolanbaşrahipkaldığıyerdendevametti:

“Ey yüce satan, ey cehennemde olan kralımız! Dünyayı cehennemyapacağın günü iple çekiyoruz. Bize güzel yiyecekler, içecekler ve zinayapmaimkânıver.Bizigüzelliklerinledoldur.Heryanımızgecegibikaranlıkolsun.”

Gongüçkezdahaçaldı.Başrahipavuçiçleriyerebakarhaldekonuşmasınısürdürdü:

“Eyyüceefendimiz,eygerçekkuvvetinkralı,eydünyanınvecehenneminimparatoru,zaferinbütünyönleridoldursun.”

Başrahibinbusözleriüzerine,zemindebulunansatansembolününüzerindekıvranarak bir nevi dans etmekte olan satanistler birbirlerine yaklaşmayabaşladılar. Genç dişilerle yaşlı erkekler, yaşlı dişilerle genç erkeklerbirbirlerinibulupçiftleşmeyekoyuldular.Başrahipveyardımcısıdaaradabireşdeğiştirentopluluğakatıldı.

Duranveötekiler,ayininseksbölümünüşaşkıngözlerleyarımsaateyakınizlediler.

Sonra üç kez gong çaldı.Yarım saati seks olmak üzere, yaklaşık kırk beşdakikadır taş zemine çizili satan sembolünün üzerinde kendilerini bir orayabirburayaatarakhelakolansatanistlerayağakalktılar.Bütünbufaaliyetitaşzemin üzerinde gerçekleştirdikleri için, bazılarının vücutları çizilmiş,kanamıştı.

Başrahiptekrarkonuşmayabaşladı:

“Ey İsa! Ey kölelerin, ey düşkünlerin peygamberi! Bu gece korkudanuykularınkaçacak.Dünyanınbütünkılıçlarıboynunukesecek.”

Başrahipbuaradasunağınüzerindedurangümüştepsidenaldığıbirekmekparçasını kendi cinsellik organına değdirdi. Sonra, en yakınındaki kadınıncinsellikorganınasoktuve“İşteİsa’nınbedeni!”diyehaykırdı.

Tamdaoandakıyametkoptu!

“PapeSatan,papeSatanaleppe!”

Az önce kız çocuğuna yapılanlar nedeniyle kahrolan ve götürüldüğübelirsizliknedeniyledeliyedönenDuran,töreninbunoktasındakendinitutmasınırını geçmişti. Dinine yapılan saldırıların ardından bir de kutsanmışekmeğe hakaret edilince, genç oyuncu zincirlerinden boşandı. İlahiKomedya’nın “Yedinci Kanto”sunun, birinci satırındaki sözleri olancagücüylehaykırmayabaşlamıştı:

“PapeSatan,papeSatanaleppe!”

Yassıada’nınefsaneviköşküBulwer’de,birsüregençadamınferyatlarındanbaşkahiçbirşeyduyulmadı.

Metruk köşkün asıl sahibi güvercinler, küçük kızın haykırışlarından sonrabukezdegençoyuncununferyatlarındanürküphavalandılar.

Satanistlerin şaşkınbakışları arasında, aynı cümleyi tekrar tekrar haykıranDuran’ınkolunaönceBurakgirdi.OnuötekikolunagirenGizemizledi.Buesnadasatanistlertoparlanmaya,kendiaralarındamırıldanmayavebağırmayabaşladılar.

Arkadaşları kendisini zar zor kapıya doğru sürüklemeye çalışırken,Duranhaykırmayısürdürüyordu:

“PapeSatan,papeSatanaleppe!”

Obağırmayısürdürürkentoparlananbaşrahipöncealçaksonrayüksekseslekızgınlığını ifade etmeye başladı. Başrahibin kışkırtıcı sözleri üzerine,satanistlerdenbazılarıbellerindekisiyahhançerleriçekipönceçekingensonrakararlı adımlarla Bulwer Köşkü’nün kapısına doğru yaklaşmaya çalışan üçgencinpeşinetakıldılar.

Burak, bir eliyle Duran’ı tuttuğu için tüm uğraşmasına rağmen kapıyıaçamayınca,elihançerlisatanistlergençlereiyiceyaklaştı.Enöndekisatanisthançerini kaldırdı.Ve tam o anda bir el silah patladı!Herkes olduğu yerdekaldı.

Duran’ınsırtındanaşağıyadoğrusoğukbirdamlatersüzüldü.

Satanistler ve üç arkadaştan oluşan topluluktan, istisnasız olarak herkeskendisinin vurulduğunu düşündü. Her biri, kan akıyor mu diye kendivücudunukontroletti.Sonrahepsibirden,silahsesiningeldiğiyerebaktılar.

Herkes kendisine doğru bakınca, Erdoğan Bey elindeki silahı hiçbir şeyolmamış gibi tekrar beline soktu. Büyük bir soğukkanlılıkla eli hançerligrubun yanından geçti ve genç arkadaşlarına “Haydi gidiyoruz, buradakiişimizbitti”dedi.

Bu arada Burak kapıyı açmayı başarmıştı. Erdoğan Bey ve ötekiler,satanistlerinşaşkınbakışlarıarasındakapıdançıktılar.

Onlarkapıdançıkarken,şofördenbozmakaptannefesnefesekapınınönüneulaştı.

Erdoğan Bey adama “Her şey kontrol altında, bir an önce tekneyegidiyoruz” deyince, adam sakinleşti ve arkalarını kollayarak grupla birlikteyürümeyebaşladı.

Gri dinozora binene kadar kimse başka hiçbir şey söylemedi. İrikıyımkaptantekneyiçözüpmotoruçalıştırdı.Beşkişilikgruparasında,sessizliğiilkbozanDuranoldu:

“Dahafazlanasıltahammüledebilirdimki?”

GizemveBuraknedemelerigerektiğinibilemediler.BunakarşılıkErdoğanBey,hiçduraksamadancevapladıDuran’ı:

“Çokbiledayandın.Haklısın.Yalnızbilmekistediğimbirşeyvar,hergünve dünyanın her yerinde, çoğunluk olmanın getirdiği imkânları kullanarak,azınlıkları yaralayacak şekilde dini inanç dayatması yapanlar ile sana,arkadaşlarınavebanaBulwerKöşkü’ndeki davranışı revagörenler arasındanefarkvar?”

Duran, Erdoğan Bey’in kurduğu uzun cümleyi zihninde tarttı. Ne demekistemiştişimdibutuhafadamyinekendisine?

Gençadamöncelikle“dayatma”kelimesinievirdiçevirdizihninde.Hemenvazgeçti, çünkü öncelikle Erdoğan Bey’in söylemek istediği başka bir şeyvarsa onu dinlemeliydi. Adamdan ses seda çıkmadı. Bu durumda Durandüşüncesiniaçıklamakzorundakaldı:

“Sizi bilmem ama benim açımdan bir dayatma değildi bu. Bana birdayatmada bulunulduğunu düşünmüyorum. Sürpriz diyebiliriz belki amakesinlikledayatmadeğil.Sizdavetettiniz,bengeldim.Beniburayagelmemiçin zorlamadınız ki bir dayatmayla karşılaşmış olayım. Aslında neyle

karşılaşacağımı söyleseydiniz yine gelirdim. Belki o zaman, neylekarşılaşacağıma hazırlıklı olacağım için tepki de göstermezdim. Bence,herhangibirdavranışındayatmaolmasıiçin,devamlıolarakverızadışırevagörülüyorolmasıgerekiyor.”

Duranyükseksesledüşünmeyedevametti:

“Benimanlamadığımdasizintutumunuzoldu.”

ErdoğanBeykızargibioldu.Kızgınlığısesinedeyansımıştı:

“Nedemekistiyorsun?”

“Şunu”dediDuranvedevametti:

“Dini vecibelerini yerine getirmeye çalışan Müslüman, Hıristiyan ya daMuseviler ileazönce tanıkolduğumuzsatanistlerinasılolurdaaynıkefeyekoyarsınız?Buadamlarmarjinal!”

Duran sözlerini tamamlarken, ErdoğanBey’in yüzünde o bildik tebessümbelirdi.

“Tıpkı horozlar ile insanları ya da otuzmilyon dolar ile birkaç bin lirayıkarşılaştırdığım gibi değil mi? Şimdi de satanistler ile öteki dindarlarıkarşılaştırdığımı, daha doğrusu aynı kefeye koyduğumu düşünüyor, nedenböyleyaptığımısoruyorsun.”

Erdoğan Bey’in yaptığı özet tam ve kusursuzdu. Duran başını salladı ve“Evet,tamamenböyle”dedi.

ErdoğanBeyhiçdekısasayılmayacakbir süredüşündü.Sonraolabilecekenyumuşaksestonuyla“Şöyleyapalımmıdelikanlı?”diyesorduvehemendevametti:

“Şimdiliksenbenimazöncesorduğumdayatmayla ilgilisoruyuunut,bende senin satanistler ileötekidindarları nedenaynıkefeyekoyduğumla ilgilisorunuunutayım.Bunlarınhepsinisonrakonuşuruz.Amabanahemenşimdisöyle,‘PapeSatan,papeSatanaleppe’nedemek?”

Duran önce, teklifi kabul ettiğini belirtecek şekilde başını salladı. Sonra,Erdoğan Bey’in sorusunu cevaplamak için yardım ister gibi arkadaşlarınabaktı.

BurakveGizemonunyardımisteğinikarşılıksızbırakmadı.

Üç genç hep birlikte, İlahi Komedya’nın “Yedinci Kanto”sundan birincicümleyi,bukezTürkçeolarakvetıpkıtiyatrosahnesindeolduğugibiyüksekperdedensöylediler:

“BizirahatbırakgitŞeytan!”

II

DAHABÜYÜKACILARADOĞRUYassıada’danyıldırımhızıylaayrılangridinozor,Sirkeciyakınlarınakadar

hiç hız kesmedi. Şoförden bozma kaptan, süratli deniz aracının yolcularınıGalataKöprüsü’neçokyakınbirnoktadaindirdi.

Birkaçgece satıcısıvearadabirgeçenotomobiller sayılmazsa,gündüzleriyürümektebilezorlanılanSirkeciıssızsayılırdı.

Duran,dahaöncebusaatlerdeburadabulunmadığıiçin,semtingecelerinekadar farklı bir hal aldığına şaşırdı. Saatine baktı, gecenin ikisiydi. Etraftataksiolupolmadığınabaktı.Vardı.Müşteribekleyenlerinyanısıra,aradabirboşgeçentaksilerdegördü.Demekevinedönebilirdi.

O düşünürken Erdoğan Bey, Gizem ve Burak’ın ortasında Sirkeci Garıistikametindeyürümeyebaşlamıştıbile.Kendisinindepeşlerisırageleceğinidüşünmüşolsalargerek,hiçduraksamamışlardı.

Duran,başındangeçenbuncatatsıziştensonrayinedepeşlerisıragidecekmiydi arkadaşlarının? “Tatsız işler” diye düşünür düşünmez, biraz da kendiyüzündencanlarınızorkurtardıklarışeytanayininihatırladı.Ardındanaklınaötekisaçmalıklargeldi…

İzbebirvaroşbinasındakanrevanhorozdövüşü…Kumarhaneişlevigörenmuhteşemyalıdaotuzsaniyedeotuzmilyondolarıneldeğiştirmesi…Veçokdeğil, sadece yarım saat kadar önce, Yassıada’da bulunan metruk köşkte,canlarınızorkurtardıklarınefeskesenbirsatanayini…

Genç oyuncu durduğu yerde düşünmeyi sürdürürken, arkadaşları aradakimesafeyi açtıkça açıyorlardı.Nasıl olduysa,Duran’ın aklına, tamdao andayaşadıklarının gerçek olup olmadığını sorgulamak gelmişti. Gerçek miydisahiden bütün başından geçenler?Yoksa bir rüyadaydı da uyanınca her şeynormalemidönecekti?

Genç adambir an için bile olsa, kendisini bir başka dünyaya geçmiş gibihissetti.OdüşünürkenErdoğanBeyvearkadaşlarıyürümelerinisürdürüyor,hergeçensaniyekendisindenbirazdahauzaklaşıyorlardı.

Duran taksiye binip evine, sıcak yatağına dönmek ile geceye birliktebaşladığıarkadaşlarınıyakalamakarasındadefalarcagidipgeldi.

Dönmesi, cehenneme doğru çıktığı seyahatten de vazgeçmesi demekolacaktıkibunugözealamazdı.Birfaninin,üstelikdünyagözüylecehennemigörmesi hangi sıklıkta başına gelebilirdi ki?Dahası, tamdaDante’nin ünlüeseri İlahi Komedya’yı oynarken böyle bir imkân yakalamak, kumarmakinesindeüçkirazıyanyanagetirmektenbilezorbirolasılıktı.

DuranzihnindeSirkeciistikametindekoşmayabaşladı!

Amabunahenüzkararvermemiştiki!

Ya da acaba aklı değil de içgüdülerimi gruptan ayrılmamasını söylemiştiDuran’a?

Veyabilinçaltı,İlahiKomedya’nınşubölümünühatırlatmışolabilirmiydi?

“Haydidahabüyükacılaradoğruinelimşimdi,

yolaçıktığımdaışıyanyıldızlarkararmayabaşladı,

buradaduramayızuzunsüre.”

“ÖlmekmiİstiyorsunYoksa?”

Oyuncu tamkoşmayabaşladığıanda,önündekidireğinarkasınasaklanmışbacakkadarbirçocukönüneatladı.Çocuktufilanamaelindekibıçakhiçdeiğretidurmuyordu.

Ufaklık, öteki elinde, küçük bir naylon torba tutuyordu. Belli ki torbanıniçinde uyuşturucu bir madde olan bali vardı. Bıçağını gelişigüzel salladı.Duran korktu. Genç adamı korkuttuğunu görünce pis pis sırıttı ufaklık.Elindekitorbayıağzınıveburnunukaplayacakşekildeyüzünegötürüpderinbir nefes aldı. Ardından yine bıçağı kaldırdı ve “Sakın kıpırdama!” diyeemretti! Henüz kartlaşmaya bile fırsat bulamamış sesi, alabildiğine otoriterçıkmıştı.

Duran gerçekten korktu. Söylenileni yaptı. İyi ki de yapmıştı. Çünkü odurunca,ötekielektrikdireklerininvesaklanılabilecekherşeyinarkasından,çoğunluğuerkekbirsürüçocukfırladıortayavehepbirağızdanbağrışmayabaşladılar:

“Ver cüzdanını! Ver diyorum haydi! Ölmekmi istiyorsun yoksa ha? Ver,

ver,ver!”

ÇocuklaryavaşyavaşDuran’ınetrafınıçevirdiler.

Gençoyuncu,etrafındakidaireningiderekdaralmayabaşladığınıhissetti

“Ver cüzdanını” diyordu birisi, “Yoksa ölürsün” diyordu bir diğeri, “Ver,ver,ver”diyorlardısonrahepbirağızdan.

Gençadamacabakorkutupkaçırabilirmiyimdiyetamkarşısındaduranelibıçaklı çocuğa bir hamle yaptı.Hiç de beklediği gibi olmadı. Başta bıçaklıolmaküzereötekiçocuklardaonadoğrubirhamleyaptılar.Bellikitoplulukkalabalıkolmanınverdiğigücünfarkındaydı.

Yaptığı gereksiz hamle, genç oyuncuyu elinde bıçak olan çocukla burunburunagetirmişti.

Çocuk, elindeki bıçağı genç oyuncunun bacağına saplamak üzere kolunugeriyedoğruçekti.

Tıpkı yavaş oynatılan bir film gibi, diye düşündü Duran. Şimdi bıçakbacağına girecek ve kendisi yere düşecekti. Sonrasının ne olacağınıdüşünmeyetakatıkalmamıştı.

Çocuğungeriçektiğibıçaklıelgeriyedoğrugitmiştigitmesineamabirtürlüileriyegelemiyordu.

Gençoyuncubaşınıkaldırıpbakınca,ErdoğanBey’in,belinebilezorgelençocuğuneliniyakalamışolduğunugördü.Hayalgördüğünüdüşündü.

Adambıçağıalmışvedenizefırlatmıştı.Sonrabağırmadanamasondereceotoriterbirsestonuylaçocuklarınhepsinebirdenbirsorusormuştu:

“Eşkıyalıkyok,demedimmibensize?”

Bıçağı elinden alınmış olan da dahil olmak üzere, tüm çocuklar süklümpüklümolmuş,hepbirağızdan“Evet”demişlerdi.

“Pekiyaobalitorbasıne?Bensizebalidenuzakdurulacakdemedimmi?”diyesormuştubukezdeErdoğanBey.

Bıçağı elinden alınmış ve küçük bali torbasını da yere atmış olan çocuksırıtmış,“Balideğilkio,korksundiyeelimetorbaaldım”demişti.

Duranneyeuğradığınışaşırmıştı.Şaşkınlığıepeysürdü.

O kendine gelmeye çalışırken, Erdoğan Bey çocuklara başka şeyler dahasöylemişamagençoyuncuedilenlaflarınhiçbiriniduymamıştı.Şaşkınlıktankurtulmayaçalışırken aklınaBurakveGizemgeldi.Acabaonlarnerede, neyapıyorlardı?

Gençadambaşınıkaldırıpetrafabaktı.

Az ileride,BurakveGizemdekendisi gibi inanamazgözlerle olupbiteniizliyorlardı. Demek gerçekten, Erdoğan Bey kendisini gözü dönmüş çocuksürüsündenkurtarmıştı.

Duran’ınsırtındanaşağıyadoğrusoğukbirdamlatersüzüldü.

FareliKöyünKavalcısı

Sokak çocukları ve Erdoğan Bey önde, kendisi ve iki arkadaşı arkadayürürlerken,bumanzarayıbiryerdenhatırladığınıdüşündüDuran.Hafızasınızorlayınca, az ilerisinde oluşan tablonun aklına nereden geldiğini buldu.Çocukların önünde yürür haliyle Erdoğan Bey, tıpkı fareli köyün kavalcısıgibigörünüyordu.

Gençadam,yanısırayürümekteolanGizem’e“Çokilginçbiri”dedi.Başkasöyleyecekleridevardı:

“Çocukların belli ki kalbini kazanmış. Baksana hepsi birden nasıl sevgigösteriyorlarona.”

Duran ile Gizem’in konuşmalarına kulak misafiri olan Burak “Bendenduymuşolmaamakendisidesokakçocuğuymuşbirzamanlar”deyince,gençadamşaşkınlıktanküçükdiliniyutacakgibioldu.

Gizem de belli ki onun kadar şaşırmıştı duyduklarına. Kulaklarınınkendisiniyanıltıpyanıltmadığınıanlamakiçinsordu:

“İnanmıyorum.ErdoğanBeybirsokakçocuğumuymuş?”

“Evet. Bir keresinde birilerine hayat hikâyesini anlatırken duymuştum.Gevezeliğime yenik düştüm ve sizinle ona ait bir sırrı paylaşmış oldum.Lütfen az önce söylediğimi unutun. Hakkında öğrenmek istediğiniz bir şeyvarsakendisinesorun.İsterseanlatır.”

DuranveGizemşaşkınlıkiçindebirbirlerinebaktılar.

Duran“Peki”dedi,“senneredentanıyorsunErdoğanBey’i?”

Burak uzun uzun düşündükten sonra “Söyleyemem” dedi. Kestirip atmışolmamakiçinsözlerinidikkatleseçerekbiraçıklamayaptı:

“Paylaşmak istemeyeceği başka sırlarını da ifşa etmemek için, sussam iyiolacak.”

Bu esnada Cankurtaran altgeçidinden geçilmiş, Kumkapı istikametindeilerleyensokaklardanbirinesapılmıştı.

Azsonraöndekigrupbirkapınınönündedurunca,üçarkadaşdadurdular.ÇocuklardandahaöncebıçaklaBurak’ıtehditetmişolanbirkapıyıyokladıveaçtı. Aynı çocuk, önce sanki evinemisafir gelmiş de buyur ediyormuş gibiErdoğanBey’iiçeriyealdı.Ardındanoncivarındaçocuğuiçeriyesoktuveensonunda da üç kişilik büyükler grubuna yol verdi. Geride kimsekalmadığından emin olunca yolun iki tarafını tekrar kontrol etti ve kapıyıkapattı.

Çocuklardanbiricebindençıkardığıbirkibritlesağasolakonulmuşmumlarıyakarken,ErdoğanBey“Sonmekânınızburasımı?”diyesordu.

Çocuklar hep bir ağızdan konuşmaya başladılar. Hepsi de aynı anlamagelecek şekilde başka kelimeler kullanarak barındıkları son yerin bu evolduğunu ifade ettiler. Sonra hepsi ayrı bir köşeye ilişti. Erdoğan Bey desırtınıbirduvarayaslayarakyereoturdu.

Burak, Gizem ve Duran ayakta kalmışlardı. “Otursanıza birer yer bulupkendinize” dedi Erdoğan Bey ve onların oturmasını beklemeden sokakçocuklarınadöndü:

“Anlatınbakalım,görüşmeyelineleroldu?”

Kız çocuklardan biri sanki bir marifetmiş gibi “Bana ameliyat yaptılar”dedi. Kirli eşofmanını sıyırdı ve belinin sağ kısmına denk gelen yara izinigösterdi.

“Kaybolmuştuyahani”dedibüyükçocuklardanbiri.

Birbaşkası“Sonraanidenortayaçıktı”dedienşaşkınhaliyle.

Duran’ıbıçaklatehditetmişolanufaklık“Bizpolisinyakalayıpyurdagerigönderdiğini düşünmüştük. Öyle olmamış. Birileri götürüp ameliyat etmiş”diyeözetlediolupbiteni.

Erdoğan Bey çocukların söylediklerini dikkatle dinlemişti. Bu esnada kızçocuğusıyırmışolduğukirlieşofmanıtekrarindirdi.

“Şumumudaalburayagelbakalım”dediküçükkızaErdoğanBey.

Çocuksöylenileniyaptı.Öncegidipkendisineişaretedilenmumualdısonraameliyatyerinigörmekisteyenadamayaklaştıveyaraizinigösterdi.

Erdoğan Bey çocuğun iyileşmeye yüz tutmuş ameliyat izini dikkatleinceledi.

“Hastaolduğuniçinmiameliyatyapıldısana?”

“Hastadeğildim”dedikızçocuğuvehikâyesinianlatmayakoyuldu.

Duran ve ötekiler kulaklarına inanamadılar. Anladıkları kadarıyla, birileriçocuğubirotomobillekaçırmış,hiçbirhastalığıolmamasınakarşınameliyatetmiş,yarasıiyileşincealdıklarıyerebırakmışlardı.

Erdoğan Bey “Organ mafyası!” deyince, üç arkadaş meseleyi anladı.Adamınsöyleyeceğibaşkaşeylerdevardı:

“Sokaktaki çocuklar çokkorumasız.Organmafyası içinmükemmelhedefteşkil ediyorlar.Ağızları var dilleri yok. Sözde devletin koruması altındalarama ölseler kimsenin haberi olmuyor. Ameliyat izi, küçük kızınböbreklerindenbirininalındığınıgösteriyor.”

Açıklamasını tamamlayan Erdoğan Bey, çocuğa bir dizi soru sordu vecevaplaraldı.

Çocukkendisinikaçıranaracınplakasını,markasını,renginihatırlamıyordu.Nereyegötürüldüğünedairdebirfikriyoktu.Hiçbireşkâlkalmamıştıaklında.Nekadaralıkonulduğunadairdebirşeysöyleyebilecekdurumdadeğildi.İşibittiktensonragetirildiğiotomobilinplakasına,modelineverenginededikkatetmemişti.

“İşteböyle”dediErdoğanBeyvedevametti:

“Sıfıra sıfır, elde var sıfır. Ne bileceksin de kimin peşinden, nasılgideceksin? Haydutlar istedikleri organlara, tam da iz bırakmayacaklarıkimseleriseçerekulaşıyorlar.”

“ÖlüCanlarDiyarı”

ErdoğanBeyderinbir iççekti.“Ölücanlardiyarı”dedi.Burak’ınazönceağzından kaçırıp, Duran ve Gizem’in duymamış gibi davranmaya sözverdiklerisırrını,oradabulunanherkeslepaylaşmayakararvermişti:

“Ölücanlardiyarından,ölmedençıkanenderçocuklardanbiriyimben!”

Duran şaşırdı.Ama şaşırmasının nedeni, adamın kendisinin de zamanındabirsokakçocuğuolduğunusöylemesideğildi.Gençoyuncu,asılonunkurmuşolduğucümleyetakılmıştı.

“Ölücanlardiyarındanölmedençıkmakmı?”diyesordu.

ŞaşırmasırasıErdoğanBey’egelmişti:

“Nevarbunda?”

“Daha önce bu cümlenin benzerini bir yerde duymuşmuydunuz ErdoğanBey?”

ErdoğanBeysonderecekendindeneminbirsestonuyla“Hayır!”dedi.

Duran, bu kez de şaşırmış gözlerle Gizem ve Burak’a baktı. Az önceErdoğan Bey’e sorduğu soruyu, bu kez biraz da açıklama katarak sadecearkadaşlarınayöneltti:

“İlahiKomedya’nınkendisiniyadaGogol’ünÖlüCanlar isimli romanınıdikkatle okumuş biri, Dante kaynaklı ‘ölü canlar’ sözcüklerini mutlakahatırlardeğilmi?”

Sokakçocuklarıtarafındanişgaleviolarakkullanılanizbede,uzunsürenbirsessizlik oldu. Erdoğan Bey, Duran’a ne demeye çalıştığını sordu. Sokakçocuklarıdabakışlarıylahiçbirşeyanlamadıklarınıifadeedergibiydiler.

Cılız çırpınışlarla beyhude yere karanlığı yenmeye çalışan mumlara,Gizem’in yumuşak sesi güç verdi. Güzel kız, bildiklerini Erdoğan Bey vesokakçocuklarıylapaylaşmayakoyuldu:

“İlahiKomedya’da‘Ölücanlardiyarınaölmedengelenbuadamdakim?’diye bir soru vardır.Dante’den altı yüz küsur yıl sonra, Puşkin’in tavsiyesiüzerineÖlüCanlar’ı yazmaya başlayanGogol, eserini tıpkı İlahi Komedyagibiüçbölümolaraktasarlar.Gogolilkciltte,yarattığıkahramanÇiçikov’un,kendi çıkarları uğruna yaptığı kötülükleri anlatır. Bu bölüm tıpkı İlahiKomedya’da olduğu gibi cehennemde geçer. Sonra sıra Çiçikov’un vicdan

sahibi, ahlaklı bir adam olduğunun anlatılacağı ‘Cennet’ bölümüne gelince,problemler çıkar. Gogol bu bölümü de yazar yazmasına ama girdiği birbunalımnedeniyletümyazdıklarınıyakar.Sonradanbubölümüyazmakiçinepey uğraşır ünlü yazar. Yazabilir mi yazamaz mı anlatmayacağım. MerakedenbirkitapçıdükkânınagidipÖlüCanlar’ıalır,okur.”

Burak,anlamazgözlerleGizem’idinlemişolanErdoğanBey’ebiraçıklamayapmasınınzorunluolduğunudüşündü:

“Anlayacağınız, farkında bile olmadan İlahi Komedya’da söylenene çokyakınbircümlekurdunuz.”

ErdoğanBeybaşınısalladı.

Konuşmalardan doğal olarak bir şey anlamayan çocuklar ise, ilk kezduydukları “ölü canlar” sözünü birbirlerini korkutmak için hafızalarının birkenarınakaydettiler.

Kısabirsuskunluktansonra,ErdoğanBeybaşkabirkonuyaatlamayakararverdi.Çocuklarabirsorusordu:

“Birkızdahakayıptı,ondanhaberalabildinizmi?”

Çocuklarherzamanolduğugibihepbirağızdancevapladılaronu.

Anlaşılan şuydu: Kendi gruplarından bir kızın kaybolduğunu haberverdikten sonra, aynıkızın,kadın satıcılarının tuzağınadüştüğünüöğrenmişama bunu bir türlü Erdoğan Bey’e iletememişlerdi. Bilgi kendilerine,Tarlabaşı’nda barınan sokak çocukları tarafından verilmişti. Tarlabaşıgrubunun lideri, isterlerse çocuğun pazarlandığı yeri gösterebileceklerini desöylemişti.

Erdoğan Bey, sokak çocuklarını dikkatle dinledikten sonra uzun uzundüşündü.Odüşünürken,netiyatroculargrubundannedesokakçocuklarındankimsenebirsorusordunedebirşeysöyledi.

Bir süre sonra Erdoğan Bey saatine baktı ve herkese birden “Bizkalkıyoruz” diye seslendi.Ayağa kalkmadan önce cebinden birmiktar paraçıkardı,oturduğuyerebıraktı.

“Bununlayiyecekbirşeyleralırsınız.Eşkıyalıkvebaliyok!Unutmayın!”

Çocuklar, sanki orası evleriymiş de misafirlerine güle güle demeleri

gerekiyormuşgibiayağakalktılar.

Misafirlerkapıdançıkarken,ErdoğanBeySirkeci’deDuran’abıçakçekençocuğa“Senbizimlegel”dedi.Çocuksevindi.

Sokağa çıktıklarında, kapıdaMercedes’inbeklediğini görenDuran şaşırdı.Şoför gri dinozoru nerede ve ne zaman bırakmış ve buraya gelmesigerektiğininasıltahminetmişti?

Görünüşüyle bile ürküntü veren adam, tıpkı horoz dövüşü mekânınınönünde yaptığı gibi patronu binsin diye otomobilin arka sağ kapısını açtı.Erdoğan Bey tercihini yine önde oturmaktan yana kullandı. Bu kez, öncesokakçocuğunaşoförlearasınaoturması içinyolverdi, sonrakendisibindi.Arkakoltuğunmüdavimlerideyerlerineoturunca,Mercedeshareketlendi.

Erdoğan Bey saatine bakıp “Üç buçuk olmuş. Tevekkeli değil, karnımacıktı” dedi ve sadece otomobilin arkasında oturanlara yönelik olarak“İşkembeçorbasısevermisiniz?”diyesordu.Aldığıcevapolumluolunca,bukezşoförünevesokakçocuğunadöndü,çeşitlitalimatlarvermeyebaşladı.

Erdoğan Bey, Mercedes Kasımpaşa’daki işkembeciye ulaşana kadardurmaksızın konuştu.Üç genç oyuncunun şaşkınlık dolu bakışları arasında,kaçırılmışküçükkızla ilgiliplanını açıkladıvebunun içinne türhazırlıklaryapılmasıgerektiğinitümayrıntılarıylaanlattı.

İşkembecinin önünde otomobilden inerken “Siz” dedi şoför ve sokakçocuğuna son olarak, “söylediğim işleri, sabaha hatta gerekirse yarınakşamüstüne kadar tamamlamış olun. Gerisini hep birlikte halledeceğiz.Anlaşıldımı?”

ŞoförvesokakçocuğuErdoğanBey’i“Anlaşıldı!”diyecevapladılar.

“CehennemDeğilseNe?”

İşkembecidükkânında,garsonmüşterilerinikapıdakarşıladı,masagösterdi.

ErdoğanBeybirparçaekmeğinüzerinebirazkarabibervetuzekipağzınaatarken “Siz de benim kadar acıktınız mı?” diye sordu. Gençler başlarınısalladılar.

ErdoğanBeylokmasınıyutunca,bukezdoğrudanDuran’ayönelikolarak,rakamlarla arasının nasıl olduğunu sordu. Duran anlamaz gözlerle bakınca,

sözlerineaçıklıkgetirmeyeçalıştı:

“İstatistikKurumu’nagöre,2008ile2011arasında,yanidörtyılda,yaklaşıküç yüz bin çocuk suç işledi. Adalet Bakanlığı’nın dava dosyaları ise burakamındörtyüzbindenfazlaolduğunusöylüyor.”

ErdoğanBeykonuşmasınıDuran’adönükolarakyapsadarakamlarıduyanBurakkendisinitutamadı.“Vaycanına!”diyetepkiverdi.GizemveDurandabaşlarınısalladılar.Adamdevametti:

“İstatistik Kurumu malum, Türkiye’yi Avrupa Birliği’ne şirin göstermekiçin rakamlarla oynuyor. Adalet Bakanlığı’nın rakamları ise, tüm suçlaryargıyaintikaletmediğiiçingüvenilirdeğil.Banagöre,ülkemizdeheryılenazbirmilyonçocuksuçişliyor.SöyleyinbakalımşimdibanaDuranBey,bucehennemdeğilsene?”

Duran,ErdoğanBey’incümlesinden“cehennem”sözcüğünücımbızlaçekipçıkardı.

Azsonrasiparişlergeldi.

Kaşıklarkâselerin sonunaulaşırken,ErdoğanBeyaz sonradağılacaklarınısöyledivesonbiraçıklamadabulundu:

“Otomobilde kulak misafiri olduğunuz gibi, küçük kızla ilgili planımızıyarın gece uygulayacağız. Çorbada tuzunuz olsun isterseniz ne âlâ. Banagelince,tekbaşımabilekalsam,oçocuğuiblislereyemetmeyeceğim.Katkıdabulunmak isteyenler yarın akşam Tarlabaşı’ndaki Emniyet Müdürlüğü’nünönündesaat22.00’deolacağımıbilsinler.Ençokbeşdakikabeklerim.Yoksaişimebakarım.”

III

RİDERWAİTEDESTESİDuran eve döndüğünde, anne ve babasını salonda karşılıklı oturmuş

kendisini bekler buldu.Her ikisinin de üzerlerinde pijamaları vardı.Yatmışamanedenseyenidenkalkmışolmalıydılar.

Genç adam yine de “Hayrola, ayinden sonra hiç yatmadınız mı?” diyesormayıtercihetti.

“Yattık” dediBayPisani.Uzuncabir es verdikten sonra “Sengeçkalıncaanneniuykututmadı.”

BayanPisanidekonuşmayakatıldı:

“Kalkıpılıksütiçelim,belkiuykumuzgelirdiyedüşündük.”

Duran babasının değilse de annesinin makul konuşmasına şaşırdı. Nehikmetse,asabiBayanPisanigeçgeldiğiiçinbukezkendisiniazarlamamıştı.

Duranfırsatbufırsattırdiyedüşünüp“Geçkaldığımiçinuykututmamıştırannemi”dediensevimlihalinitakınarak.Oböylekonuşunca,annesininyüzüasıldı.Genç adam,yüzününherhalini nasıl yorumlaması gerektiğini bildiğiannesiiçin“Bu”diyedüşündü,“kızgınlıktançokkorkuhali.”

DoğruyorumlamıştıannesininyüzünüoğulPisani!

Yaşlı kadın, daha önce eşine anlatmış olduğu kötü rüyayı her bir anınıyenidenyaşayarakbirkezdeoğlunaanlattı.Vesözlerini“Tamelibıçaklıbirisanasaldırıyordukiuyanmışım”diyetamamladı.

Duran şaşırdı. Annesinin anlattığı rüyanın gece boyu yaşadıklarıyla pekilgisi yoksa da son söyledikleri harfiyen doğruydu.Ne diyeceğini bilemedi.“Rüyaişte”deyipsıyrılmayaçalıştı.Babasınadöndü,muzipbiredayla“Tarotaçıpyaşadığımısöyleseydinyapadre”diyetakıldı.

“Açtım” dedi adam, “üstelik annenin seçtiği desteyi kullanarak. İşte asılondansonraendişelenmeyebaşladım.”

Bay Pisani sözlerini tamamladıktan sonra, eliyle masanın üzerinde durankartlarıişaretetti.

“Bakarmısınşukartlarındurumuna!”

Duran, ipek örtülü ve üzerinde mum yanan sehpaya yaklaştı. Sehpanınüzerinde duran deste Rider Waite’ti. Bay Pisani daha çok Anglosaksondünyasındakullanılanbudesteyeçoksıkbaşvurmazdı.

Genç adam, açık olan kartların masanın üzerinde duruşundan, öncelikletarotun neden bakılmış olduğunu anlamaya çalıştı. Biraz düşününce,annesininyenibirbaşlangıçiçintarotaçtırdığınıanladı.Budurumda,kartlarıokumayasolbaştanbaşlamasıgerekiyordu.

Açık duran ilk kart şeytandı. “Anlaşıldı” diye düşündü Duran. Babasınınolumsuzdüşünmesineyolaçan,builkkartolmalıydı.

Duran öteki kartlara da göz gezdirdi ama sonunda her zaman olduğu gibihavlu attı. Tarot falına bakmak için tarot kartlarını tanımanın yetmediğiniyaşadığı pek çok deneyimden gayet iyi biliyordu. Masaya tekrar baktı,kendisini biraz daha zorladıysa da öteki kartlar için bir şeysöyleyemeyeceğindeneminoldu.

“ŞeytanSeniKorkutmuşPadre!”

Kartlar karşısında havlu atan Duran, gülerek babasına baktı ve ilk kartıişaretetti:

“Anlaşılan,şeytansenikorkutmuşpadre.”

Genç adamın şakası, durumu düzeltmek şöyle dursun daha da tatsız halesoktu. Çünkü söylediği doğruydu, babası korkmuştu. Ama genç adamıntahminettiğigibiyenibirbaşlangıcaanlamararken,karşısınaçıkan ilkkartşeytan olduğu için değildi bununnedeni.Başka ve daha önemli gerekçelerivardıBayPisani’nin.

Evet,karttaşeytanınyarıbilincisimgeleyenbirkütleninüzerindeoturuyorolması yaşlı adamı oldum olası endişelendirmişti. Tamam, sol elindekötülüğünmeşalesini tutarken sağ elinimeydan okuyarak havaya kaldırmışşeytan imajını hep itici bulmuştu.Tabii ki, şeytanın başında ters pentagramtaşımasından her zaman olduğu gibi yine ürkmüştü. Çünkü, bu çizimininsanlığın evrendeki yerinin ters dönmesi anlamına geldiğini gayet iyibiliyordu.Veüstelik,kartınaltyanındabulunanveşeytanınoturduğukütleyeboyunlarından zincirlenmiş çıplak kadın ve erkek figürlerinden de hiç

hazzetmezdi.Kurtulabilecekbiçimde tasarlanmışolmasına rağmenbuzincirondaesareti,dolayısıylakötülüğüçağrıştırırdı.

Ama bu kez Bay Pisani’yi rahatsız eden, söz konusu olumsuzluklardanhiçbirideğildi!

Yaşlıadam,olabilecekendramatiksesiyle,oğlununazönceşeytankartıylailgilisöylediklerinekarşılıkverdi:

“Şeytan kartını kendi başına okuyor olsam, meseleyi kesinlikle bu kadarönemsemezdimoğlum.”

Bay Pisani konuşurken terlemeye başladı. İpek pijamasıyla alnındaki terisildi ve sözlerini istemeyerek devam ettiğini ifade edecek bir ses tonuylasürdürdü:

“Beni asıl korkutan, şeytanı izleyen kartlar. Biliyorsun, elli yıldır tarotlayatartarotlakalkarım.Amabütünbukartlarınpeşpeşegeldiğineilkkeztanıkoluyorum.”

Yaşlı adamın az önce pijamasının koluyla sildiği alnından yeniden terfışkırdı.

Bayan Pisani o akşam bilmem kaçıncı kez, eşini daha önce hiç böylegörmediğinidüşündü.

Bu arada Bay Pisani, kartları işaret ederek “Bu gece, ayrıntılaragiremeyeceğimiçinbenimazurgörün”dediveoturduğukoltuktankalktı.

O yerinden kalkarken eşi “Saçmalama Bay Pisani!” dedi ve uzanıp elinituttu.Başkasöyleyecekleridevardı:

“Görmüyor musun, hem çocuğu korkutuyorsun hem de beni. Kendin debiliyorsun bunun bir eğlence olduğunu. Haydi yatalım. Yarın Paskalyabayramı.Ben 11.30’da İtalyanca ayine gideceğim. Siz de zaten, ben gelenekadar ancak kalkmış olursunuz. Akşam yemeğine tüm aileyi davet ettiğimiunutmayın.Herkesyarınakşamevdeolacak!Kapiş?”

Bay Pisani eşinin uzun uyarısıyla toparlandı. “Anladık, tamam. O haldeyatalım”dedi.

DuranyatağınagirergirmezİlahiKomedya’yauzandı.Geceboyuncabaşınagelenbuncaiştensonra,gözlerinikapatırkapatmazuyuyamayacağınıönceki

deneyimlerinden gayet iyi biliyordu. Özellikle de babasının az önce tarotkartlarınabakaraksöylediğisözler,alabildiğinegerilmesineyolaçmıştı.

Genç oyuncu, içinde bulunduğu durumdan çıkmasına yardımcı olacağıumuduylaİlahiKomedya’nınsayfalarınıkarıştırmayagirişti.

8NisanPazar

Paskalya

I

PASKALYASABAHIDuran öğlene doğru uyandı. O günün Paskalya olduğunu, ancak yüzünü

yıkarken hatırlayabildi. Hemen salona indi, yeni bir telefon konuşması içintelefonun tuşlarına basmakta olanBayan Pisani’nin yanaklarından öptü.Buöpücüklerle annesinin kalbini fethettiğini, hafta boyunca gösterdiğiilgisizliğin tüm izlerini silmiş olduğunu tahmin etti. Düşündüğü gibi çıktı.BayanPisanioğluna,sankigeçenhaftahiçkızmamışgibisarıldı.

Annesinden sonra babasının da yanaklarını öpen Duran “Umarım BayPisanibugüniyilerdir”diyerekadamınkarşısındakikoltuğaoturdu.

Sinekkaydı tıraşını olmuş ve giyimine alabildiğine özen göstermiş yaşlıadamın yüzünde, gece girdiği panikten eser kalmamıştı. Okumakta olduğuİtalyanca gazeteyi indirdikten sonra gözlüklerini çıkarıp sehpanın üzerinebırakan Bay Pisani “İyiyim” dedi ve, sanki o anda hatırlamış gibi bir sorusordu:

“NasılgidiyorİlahiKomedya?”

Duran babasının karşısındaki koltuğa yerleşirken “İyi gidiyor” dedi veanlatmayakoyuldu:

“İki prova daha var biliyorsun. Sonra seçiciler kurulu ile seyircininkarşısındaoynayacağız.Yönetmen,kostümleribirtürlüortayaçıkarmıyor.İyiolacaklarını umut ediyorum. Ezberle ilgili bir problemim biliyorsun baştanberiyok.Ortaokuldanbaşlayarakbirmilyonkez İlahiKomedya okuyanhiçkimsenindeolmazdızaten.”

Yaşlı adam bıraksa delikanlı devam edecekti belki ama öyle olmadı. BayPisanioğlununsözünükesip,asılsormakistediğisoruyusordu:

“Ben oyunu değil, yolda bulduğun İlahi Komedya’nın nasıl gittiğinisordum.”

Babasının sorusu Duran’ı şaşırttı. Kitabı hâlâ düşünüyor olmasından

etkilenmişti. Ve yaşlı adam, az önce sorduğu soruya cevap bekliyordu.Delikanlıhatalıbirşeysöylememekiçindüşündü,cevabınısözlerinidikkatleseçerekverdi:

“O günden sonra, sahibi olma ihtimali bulunan kişiyle hiç karşılaşmadımpadre.”

BabaPisani’ninbirsorusudahavardı:

“Kenarlaraalınmışnotlarıdikkatlibirşekildeokumafırsatıbulabildinmi?”

Gençadam,babasınınesrarengizİlahiKomedyanüshasınagösterdiğiilgiyihiçyadırgamadı.Öncelikle,Dante’yeduyduğuhayranlığıyakındanbiliyordu.İsmi olanDuran’ı da bu hayranlığa borçluydu zaten.Ayrıca, gizli saklı herşeyin Bay Pisani’nin ilgi alanına girdiğini, hatta bu ilgiyi biraz ona daaktardığınıkendisiveannesindendahaiyikimbilebilirdiki?

Delikanlı, “Kenarlara alınmış notlar nedeniyle, neredeyse bütün İlahiKomedya’yı baştan sonabir kezdahaokumakzorundakalıyorum.Sonundaneçıkacakbilmiyorum”diyerekbabasınıkonudanuzaklaştırmayaçalıştı.

Bay Pisani hiç de ikna olmuş gibi görünmedi. Neyse ki annesi imdadınayetişti:

“TelefondakızınvarBayPisani!”

GünBoyuPaskalya

Kızının telefonda olduğunu bildiren seslenişiyle yeri göğü yıkan annesisayesinde,babasınınİlahiKomedya’danuzaklaşmasıgençadamınişinegeldi.“Baribuaradabendegidipgiyineyim”diyereksalondançıktı.

Duran giyinip yeniden aşağıya indiğinde, annesinin telefon konuşmalarısürüyordu. Genç adam karnının çok acıktığını söyleyerek annesini elindentuttu, çekiştirerek de olsa telefonun başından kaldırdı, kahvaltı masasınagötürdü.

Kahvaltı bitince herkes işine geri döndü. Annesi gecikmiş telefonlarınıetmeyekoyuldu.Babasıbirtarotdestesialıpsehpanınbaşınageçti.DurandaelindeoynayacağıİlahiKomedya’nıntekstiyleyaşlıadamınkarşısınaoturdu.

“Hah”dediböyleoluncaBayPisani,“anlaşılanbugünbanarahatyok.Tarotdeğilprovagünüolacakdesene.”

Dediği gibi de oldu. Duran ezberlediği teksti arada bir babasının elinetutuşturarak oyundan bölümler sergiledi. Anne Pisani oğlunu bol bolalkışladı…

PisanilerinevindesanathavasıvesükûnetiçindegeçenPaskalyagünü,saat18.00’den itibaren kapıyı çalmaya başlayan kardeş, kuzen, yeğen gibi ötekiailemensuplarınındakatılımıylapatırtılıbiraileyemeğinedönüştü.

Duran, önceki akşam işkembe salonunda sözü edilen buluşma meselesinidüşünmeyi gün boyu ertelediyse de, saat 20.00 olup yemek masasınaoturuluncaaynıdirencisürdüremedi.Zamanaktıkça,gençadamıntedirginliğiartışgösterdi.ÖzellikleErdoğanBey’in sonsözleri aklınageldiğinde, solukalmasıbilegüçleşti:

“Tarlabaşı’ndaki EmniyetMüdürlüğü binasının önünde toplanacağız. Saat22.00’deoradaolacağız.Enfazlabeşdakikabekler,sonraişimebakarım.”

Duran bir yandan da öteki iki gencin tuhaf adama verdikleri cevabıdüşündü.

Gizemcevabını,dahaadamsözlerinitamamlamadanvermiş,“Bengelirim”demişti. Burak da aşağı yukarı aynı sözlerle, söylenilen saatte ve belirtilenyerdeolacağınısöylemişti.

Genç oyuncu, arkadaşlarının Erdoğan Bey’in istediği saatte Tarlabaşı’ndabulunanEmniyetMüdürlüğü’nünönündeolacağındanemindi.

Pisanilerin evinde yemekten kalkılıp kahve içmek üzere koltuklarageçilirken, Duran saatine bir kez daha baktı. 21.15’i gösteriyordu. Kararvermesi içinsadeceonbeşdakikasıkalmıştı.Eğerkararıolumluolursagerikalanotuzdakikayoldageçecekti.

Duran, başından geçen onca tatsız olaya rağmen, istenilen saatte istenilenyere gidip gitmeyeceğini defalarca düşündü… Düşünürken beyni, ayarıkaçmış bir saat gibi hızlı çalıştı… Tuhaf adamın otomobilde yaptığıolağanüstü planı baştan sona tekrar tekrar gözden geçirdi… Ve sonundakararınıverdi!

Oanda,sırtındanaşağıyadoğrusoğukbirterdamlasınınaktığınıhissetti.

İçinde, tıpkı metronun Taksim istasyonunda trene atladıktan sonra,Yassıada’dakiBulwerKöşkü’ndesatanistlerinsaldırısınauğramaküzereyken

ve sokak çocuğunun bıçağıyla karşı karşıya kaldığı anlarda oldu gibi, birkorkufırtınasıesti.

“Yine”dedikendikendine,“anlaşılanboğazımakadarbelayabatacağım!”

“TekinYerlerDeğilBuralar!”

Nedense,Tarlabaşı’ndakiEmniyetMüdürlüğü’nünköşesineilkgelenDuranoldu.Saatinebaktı,toplanmalarınadahaondakikavardı.AzsonraBurakveGizemgöründü.YanyanaTepebaşı’ndanyukarıyadoğruyürüyorlardı.

Erdoğan Bey’in siyah Mercedes’i, Emniyet Müdürlüğü’nün önünde tam22.00’de durdu. Otomobilden önce şoför, ardından Erdoğan Bey ve sokakçocuğu indi. Şoför elindeki anahtarı, yolunkarşısındankoşturarak gelenbirsuratsızateslimettiveönegeçipyürümeyebaşladı.

ErdoğanBeyyarımağızlaherkesemerhabadediktensonra,şoförilesokakçocuğununpeşinetakıldı.Üçarkadaşdaonlarıizledi.

“Tekinyerlerdeğilburalar”diyefısıldadıBurak,yokuşaşağıinerlerken.

Gizem yine de güvende hissetti kendisini. Acaba iki erkeğin arasındayürüdüğü için miydi korkmamasının nedeni? “Hiç de değil” diye söylendikendikendine.Onaasılgüvenveren,az ileride,eşkıyakılıklışoförüyleyanyana yürümekte olan Erdoğan Bey, daha da doğrusu, onun insana kuvvetverenhalvetavrıydı.

Duran, Burak’ın “Tekin yerler değil buralar” dediğini duymamıştı bile.Çünkü başka bir şey düşünüyordu. Aklının nerede olduğu çok geçmedenanlaşıldı.

“Budurumda,ErdoğanBey’indünotomobildeyaptığıplanınyürüdüğünümüanlamamızgerekiyor?”diyesorduikiarkadaşına.

Burak,Duran’ınsorusunu“Şimdiyekadaryürümeyenbirplanıoldumu?”diyecevapladı.

GizembaşınısallayarakBurak’ınsözlerinehakverdiğinibellietti.

Aslında Duran da aynı fikirdeydi. Burak haklıydı. Doğru söylemesigerekiyorsa, Erdoğan Bey otomobilde ne yapılacağını anlatırken, planıngerçekleşebileceğine ihtimal vermemişti. Ama anlaşılan, şoför ve sokakçocuğuüzerlerinedüşengörevlerieksiksizyapmışlardı.Budagösteriyorduki

Erdoğan Bey’in istekleri tam olarak yerine getirilmişti. Şu anda yokuştanaşağıyadoğruyürüyorolduklarınagöre, sıraplanın ikinciaşamasınagelmişolmalıydı.

Duran, tuhaf adamla birlikte daha önce başından geçenleri dedüşündüğünde, plana dair başlangıçta takındığı umutsuz tavrı değiştirmesigerektiğinekararverdi.Bukararınıtamdaoandavermişolduğunuvurgulargibidilegetirdi:

“Herikidurumdadaşaşırmam!”

“Nasılyani?”diyesorduGizem.

Duran, sözlerine açıklık getirmeye girişmeden önce güzel kızı şöyle birsüzdü.Sonratanetaneaçıklamayagirişti:

“SondereceuçukbirplandıotomobildeErdoğanBey’inyaptığı.Anladığımkadarıyla şu ana kadar olan kısmı yürüdü ama sonrası fiyasko olursaşaşırmam. Öte yandan, bu tuhaf adam işin içinde olduğunda, hiçbir başarıbenişaşırtmaz.Bilmemanlatabildimmi?”

Gizembaşınısalladı.“Benceyürüyecek”dedi.

Görmese asla inanmayacağı horoz dövüşü, otuz milyon dolar için kendielleriyle açtığı kâğıtlar, ölümle burun buruna geldikleri satanist ayini veDuran’ınelibıçaklı sokakçocuklarınınönünden tereyağındankıl çekergibialınması…

BütünbunlarGizem’ingözlerininönündenbirfilmşeridigibigeçince,çamyarmasışoförvesokakçocuğunundayardımıyla,ErdoğanBey’inbuplanıdabaşarıyaulaştıracağınabirkezdahaeminoldu.Güzelkızinancınıpekiştirdiğiiçin, azönce söylediği “Benceyürüyecek” sözlerinikuvvetlendirmeyekararverdi:

“Hemdehiçbirsorunolmadanyürüyecek!”

Gizemsözlerini tamamlarken,öndenyürüyenüçkişilikgrupdurdu.Onlardurunca, arkaları sıra gelen üç kişi de durdu. Emniyet Müdürlüğü’nünönündenaşağıyadoğruhenüzyüzmetrebileyürümemişlerdi.Çocukarkasınıdöndü,üçgencesoltaraftakibirevieliyleişaretettiveseslendi:

“Kızburada!”

Duran tam “Hangi ev?” diye soracakken, çocuğun gösterdiği evin tamkarşısında, sokağın sağ yanında bir kapı açıldı. Başta Erdoğan Bey olmaküzereherkessüratleevegirdi.

Kapıyıaçmışolanyemeniliyaşlıkadın,dahaönceanlaşmayısağlamışolanirikıyımşofördeoradaolmasınarağmenErdoğanBey’eyönelikkonuştu:

“Bir kat çıkacaksınız, en uygun yer orası. Arkadaşınıza da göstermiştimzaten.”

Duran, o ana kadar gerçekleşen her şeyin ErdoğanBey’in planladığı gibiyürüdüğündeneminoldu.

“Anlaşılan” diye düşündü, “şoför ve çocuk, Tarlabaşı’nda barınan sokakçocuklarınındayardımıyla,kaçırılankızınpazarlandığıevielleriylekoymuşgibi buldular. Ayrıca, tam da Erdoğan Bey’in tarif ettiği gibi, küçük kızınpazarlandığıbinanıntamkarşısındakievideayarladılar.”

Gençoyuncu,önlerisıramerdivenitırmananyaşlıkadınatekrarbaktı.Tamda cebine biraz para konularak ve anlayacağı dilden kulağı bükülerek iknaedilecek cinsten birine benziyordu. Bu esnada çam yarması şoför ve yaşlıkadınüstkattabulunansofayaulaştılar.Onlarıötekilerizledi.

Yaşlı kadın odanın kapısını açmadan önce “Aman lambayı yakmayınkomiserim,yoksakarşıdangörünür”diyerekiriyarıadamıuyardı.

İşin rengi belli olmuştu. Anlaşılan, şoför yaşlı kadına para vermeklekalmamış,ayrıcakendisinipolisolaraktanıtmıştı.

Herkesyaşlıkadınınoperasyon için tahsis ettiğiküçükodayagirince, sıraekip elemanları için sokağı ve karşıdaki evi görecek yerleri seçmeye geldi.Öncelik tabii ki Erdoğan Bey’indi. Cumbaya konulmuş sandalyeye oturanadam “Gel sen de yanımda dur şöyle” diyerek sokak çocuğunu kendisinedoğru çağırdı. Binanın sağ ve soluna isabet eden pencerelere ise, takımınötekielemanlarıyerleştiler.BurakveGizemyanyanabirpencereyitutunca,şoförDuran’akaldı.

AhlakınSükutEttiğiEv

Uzuncabirsüre,neredeysegeceyarısınakadarkarşıdakibinadabirhareketolmayınca, Erdoğan Bey planının ikinci kısmını yürürlüğe koymanın iyiolacağını düşündü. Sağ pencerede, Duran’la yan yana duran şoförüne

seslendi:

“Deneyelimdiyorum.Görelimbakalım,neolacak?”

Şoför daha cevabını veremeden, sol pencerede Burak’ın yanında duranGizem“Birotomobilgeliyor!”diyeherkesiuyardı.

ErdoğanBeyşoförünetekrarseslendi:

“Bir dakika dur.Galiba bu otomobil çocuğun pazarlandığı evin kapısındaduracak.”

Odanıniçindeherkesnefesinituttu.Otomobiltamdagrubunmerakiçindeizlediğievinönündedurdu.

ErdoğanBey sanki dışarıdan duyulurmuş gibi iyice kısık bir sesle “Birazbekleyelimbakalımnelerolacak?”dedi.

Yukarıdanbakanlarınmarkasınıtamanlayamadıklarıgenişotomobilinarkakoltuğundan,yaşlarıhayliileriikiadamindi.Malumevinkapısı,dahaonlarzile dokunmadan açıldı. İki adam eve girince, otomobil yokuştan aşağıyadoğruilerledi,gözdenkayboldu.

Burakotomobiliarkadantanımıştı“Volvo’ymuş”dedi.

Gizembirazşaşırmışbirsestonuyla,adamlarınyetmişlerineyakınolduğunadikkatçekti.

Duran“Pekişimdineolacak?”diyesordu.

O sorusunu sorarken, yolun öteki tarafında bulunan evde, kendibulundukları odanın tam karşısına isabet eden yerde cılız bir lamba yandı.Perdeler kalın, koyu renk ve dikkatle kapatılmış olduğu için içerisigörünmüyorsa da eve giren iki yaşlı adamdan en azından birinin o odayaçıktığından,kimseninşüphesikalmamıştı.

Erdoğan Bey şoförüne dönük olarak “Şimdi gitmen doğru olmaz, öncebekleyelim şu iki adam evden çıksınlar” dedi. Ardından sokak lambasınınışığında saatine baktı. Daha havanın aydınlanmaya başlamasına epey vardı.“Negerekiyorsayapıp,buişisabaholmadanbitirmeliyim”diyedüşündü.

Oanda,odadabulunanaltıkişiden,karşıdakievdeneleryaşandığınımeraketmeyenkimseyoktu.Gizem’inaklına,yaşınıon ikiolarakhatırladığıkızıngerçektendeoyaşta olupolmadığını doğrulatmakgeldiysedevazgeçti.Ne

farkederdiki?Onyadaonikiveyaondört…Birçocuk,birtakımbüyüklertarafındanalıkonulmuş,dedesiyaşındakiadamlarasatılıyorduveasılönemliolanbuydu.

Aynı anda,ErdoğanBey’inyanıbaşındabulunan sokakçocuğu sanki çokdoğalbirşeydensözediyormuşgibikonuştu:

“İkimoruk,kızısikiyorlarşimdi.”

Erdoğan Bey “Hişşşt, o nasıl söz öyle?” diye çıkıştı çocuğa. Odada birkadınınbulunduğugelmişolmalıydıaklına.AcabaGizemyanlarındaolmasa,çocuğunsözlerineböyletepkigösterirmiydi?

Çocuk utanmıştı. Yine de “Yalanmı söylüyorum?” diyerek üste çıkmayaçabaladı.

Gizem, sokak çocuğu ile adam arasında başlayan tartışmanın uzamasınıistemedi. Az önce aklına gelen, kız çocuğunun kaç yaşında olduğuna dairsoruyusorarakarayagirdi.

Çocuk“Bendenikiyaşbüyük”diyecevapladıonu.

“Senkaçyaşındasın?”dediGizem.

“On”dediçocuk.

Duran, Sirkeci’de önünü bıçakla kesen çocuğun sadece on yaşındaolduğunuöğreninceşaşırdı.Aklına,İstanbulsokaklarındaçocuklartarafındanöldürülen yaşını başını almış insanlara dair arada bir rastladığı gazetehaberleri geldi. Bazen polis-adliye, kimi zaman üçüncü sayfa haberi diyeadlandırılanvemedyaorganlarınıhergeçengünbirazdahafazlaişgaletmeyebaşlayan bu tür haberler demek gerçekten doğruydu!Genç oyuncu, böylesiyazı ve röportajları her gördüğünde burun kıvırıp geçtiğini hatırladı.Gazetelerdeki haber sayfalarının ve televizyonlardaki haber bültenlerinin bucins meselelerle doldurulmasını oldum olası sevmemişti. Kendisini bildibileli, kan, dehşet, gözyaşı kokan konularla ilgilenmeyi bir tür vakit kaybıolarakdeğerlendirmişti.Sterilortamlardayaşadığıiçinolsagerek,butürsüflidurumlarınkendibaşınagelebileceğineaslaihtimalvermezdi.Amaçokdeğilbirgeceöncegelmişti işte!Üstelikbir fanusuniçindeyaşıyorolduğuhalde,ölümün soğuk yüzüyle tanışmasının üzerinden daha yirmi dört saat bilegeçmemişti. Kimin, ne zaman, hangi tür bir belaya ve ne şekilde

toslayabileceğini, İstanbul gibi bir kentte hiçbir güç önceden tahminedemezdi. Artık bundan emindi. Her yer patlamaya hazır envai çeşitbombalarla doluyken, ancak kendisi gibi salaklar gönül rahatlığıyla sokağaçıkarvebirbelayarastlamasıhalindeboylarınınölçüsünüalırlardı.

Düşündükçe,aklınabirsürüolaygelmeyebaşladıDuran’ın:

Trafik magandası tarafından dövülen kadın… İtfaiyecilerin geç kalmasınedeniylekurtarılamayanihtiyar…Eğlencealanındapatlatılansilahtançıkankurşununöldürdüğüçocuk…Otobüsbekleyenlerinüzerineçıkankamyon…Elektrik kaçağı olan sokak lambasına dokunduğu için ölen adam… Hastayakınlarınınhastanelikettiğidoktor…

BunlarvebenzeribirçokolayınhaberiDuran’ınyabancısıydı.Sadecekendiyüksekilgialanlarınagirenkonularıokur,“adlivaka”larıişleyenpislikyığınısayfalarıisebüyükbirzevklelayıkolduklarıyere,yaniçöpkutusunagönderirkurtulurdu.

Delikanlı, karanlıkta bulunuyor olmanın verdiği rahatlıkla, arada birannesininkendisinikızdırmakiçinyaptığıgibisağelininişaretparmağınıiriceburnunadayayıpyukarıyaittiveisminisanki“r”harfiniokuyamıyormuşgibisöyledi. İçinden bile olsa, ses tonunu da annesininkine benzeterek “SnopDuran”diyetekrarladı.Sonra“Demekpislikledolugazeteleriçöpeatarakyada televizyon kanallarını bir tuşla değiştirerek gerçekleri kapının önündebırakmakmümkünolmuyormuş”diyesöylendi.

Genç oyuncunun kendisiyle savaşı epey uzun sürdü. Akıp giden zaman,karşıdakievdebulunanikiyaşlıadamıniçeridekalışsürelerininuzadığınındagöstergesiydi.

Gençadamdüşüncelerindensıyrılıpodadakikonuşmalarakulakkabartınca,herkesin beklemekten sıkıldığını anladı. Ama yapacak bir şey de yoktu.Karşıdaki evde bulunan küçük kız meraklısı “kart zampara”ların dışarıyaçıkmalarınıbeklemekzorundaydılar.

Dakikalardakikalarıkovaladı…

Buaradaiçerideki ikibunakyetmiyormuşgibi, ikiotomobildahageldiveüçkişidahamalumişiçinevegirdi.

Bir ara Burak yüksek sesle “Bu durumda, iki yaşlı adam evden çıkmak

üzeredir”diyebirhesapyaptı.

ErdoğanBeyonu“Belkievdebaşkaçocukyadakadınlardavardır.İçerideneolduğunutamolarakbilmemizeimkânyok”diyecevapladı.

Burak“Doğru”dedi.

Gizem lafakarıştı. “Amaenazından, evdebeş erkekolduğundaneminiz”diyerekgörüşünüdilegetirdi.

Erdoğan Bey “İşte bu önemli” dedi onun sözleri üzerine ve “Hepsinindışarıya çıkmasını beklememiz şart” diye ekleyerek neye dikkat etmelerigerektiğinedikkatçekti.Ardındantıpkıazönceyaptığıgibikolunuaydınlığadoğru uzattı ve zamanı bir kez daha kontrol etti. “Üçe yaklaşıyor” diyesöylendi.

AzsonrabeklenenVolvogelipyaşlıikiadamıaldı.

Gizem“Kaldıüçkişi”dedi.

Zamanbirazdahageçince,evden ikierkekdahaayrıldı.Burakkısıkseslekendihesabınıyaptı:

“Beşkişigirdi,dörtkişiçıktı.Şuandaevdebirmisafirvar.”

Erdoğan Bey başını kaldırdı, sokağın iki tarafından yükselen evlerin izinverdiği kadarıyla, en azından bir çizgi gibi görünmesi gereken gökyüzünebaktıve“Şafaksökmeküzere”dedi.

TamoandaDuran,GizemveBurak’ıçokşaşırtanbirşeyoldu.

Erdoğan Bey’in şoförlüğünü, kaptanlığını, korumalığını, emir erliğinikısacası her şeyini yapmakla görevli çam yarması, kısa da olsa ilk kez bircümlekurdu:

“Günağarsadaalacakmıyızkızı?”

Karanlıkodada,birbirlerindenuzaknoktadabulunanüçgenç,göremeyecekolduklarını bilseler de birbirlerine baktılar. Konuşabilmiş ya da en azındanbirbirlerinin yüzlerini görebilmiş olsalar, kurduğu cümle ve ses tonundanhareketle,adamınhiçdekalıbınauygunolmadığındaanlaşacaklardı.

Erdoğan Bey şoförünün sorusunu hemen cevaplamadı. Belli kidüşünüyordu.Okonuşmayınca,patronrolünüçocuküstlendi:

“Alacağız!”

Kimsedensesçıkmayınca“Alacağız!”diyeısraretti.

Biraz bekledi. Hiç kimseden olumlu bir cevap gelmeyince, kendine olaninancınıkaybetmişgibisürdürdüsözlerini:

“AlacağızdeğilmiErdoğanAbi?”

ErdoğanBey,“Alacağız”diyecevapladıçocuğu.

Odadakiler,karanlıktayüzügörünmesede,kahramanındanduyduğusözlernedeniyleçocuğunkeyfininyerinegelmişolacağınıdüşündüler.

ŞafakOperasyonu

Şafağın sökmeyebaşladığını ilkhaberverenErdoğanBeyoldu.Sesinden,evdekalantekadamındaartıkçıkmasınıarzuettiğianlaşıldı.

Saat 09.30’a doğru, bir otomobil gelip evde bulunan sonmisafiri de alıpgitti.

Odadaherkesheyecanlandı.

“Şimdi sıra bizde” dedi ErdoğanBey. Şoförüne döndü ve “Hazırmısın?”diyesordu.Çamyarmasıbaşınısalladı.

Duran,GizemveBurak,dahaöncesadecebircümlesiniduymuşolduklarıtuhaf adamın konuşmak üzere olduğunu görünce heyecanlandılar. Bakalımeşkıyakılıklıadambukeznelersöyleyecekti?Şoförkonuşmayabaşladı:

“İçeriyegirebilirsemvebenialacaklarıodabinanınbutarafındaysa,perdeyiaçıp çocuğu göstermeye çalışacağım. O andan itibaren, siz kendi üzerinizedüşenibendekendiüstümedüşeniyapacağım.Şansımızyokdabenibinayagirmeden engellerlerse, zor kullanıp içeriye gireceğim. Bu durumda, lütfenmümkünolduğuncaçabukyardımımagelin.”

Duranadamınanlattıklarındançok,kurduğucümlelerleilgilendi.Pırılpırılbir Türkçe ve yumuşacık ses tonuyla, sanki bir salon beyefendisi gibikonuşmuştu çam yarması. Gayriihtiyari “Ayı postunda bir beyefendi” diyedüşündü.

ErdoğanBey“Anlaşıldı”diyecevapladışoförü.

Adam odanın kapısını çekti ve çıktı. Yarım dakika sonra, karşıdaki evin

kapısının önündeydi. Zile bastı, kapı açıldı. O andan itibaren dakikalargeçmekbilmedi.Bellikikapıyıaçanherkimse,şoförezorlukçıkarıyor,evealmakistemiyordu.

Erdoğan Bey tam “Gidiyoruz!” diye yerinden fırlamıştı ki Duran şoförüniçeriyegirdiğinigördü.“Girdi,aldılareve!”diyeseslendi.

Odadakiherkes“Oh!”çekti.

Şimdidesıra,adamıgörebilipgöremeyeceklerinegelmişti.

“Acabaonadaaynıküçükkızçocuğunumusunacaklaryoksabaşkabirileridevarmı?”diyesorduBurak.

“Kimbilir?Bekleyeceğizveanlayacağız”diyecevapladıonuDuran.

BurakileDuranarasındageçenkonuşmaGizem’ikızdırdı.

“Erkekler işte!”diyedüşündügüzel kızve “Bukadarhassasbir durumdabile, nasıl bu kadar duygusuz olabiliyorlar? Ne kadar sevimsiz bir cinsTanrım!”dedikendikendine.

Çokgeçmeden,tamkarşılarınadenkgelenodanınperdesiaçıldı.Şoförkızınbulunduğu kata çıkmayı, odasına girmeyi becermişti. İşte karşıda, elindentuttuğu küçük kızı onlara gösteriyordu. Arkadaşlarının durumuanladıklarındaneminolunca“Gelin!”diyeişaretyaptıveperdeyikapattı.

Bu süre zarfında, sokak çocuğu karşı pencerede duran arkadaşını tanımış“Tamam,o!”diyeseslenmiştidefalarca.

Karşı odanın perdesi kapanırken Erdoğan Bey oturduğu yerden fırladı,“Beni takip edin!”dedi.Odadabulunanherkeshareketlendi.Baştaoolmaküzere,grupbirsoluktamerdivenleriindi,yolunkarşısınageçti.ErdoğanBeyhiç vakit kaybetmeden zile bastı ve kapı açılırken çektiği tabancasını,karşısınaçıkanadamınağzınasoktu,olancagücüylebağırdı:

“Polis!AhlakMasası!Yatyere!”

Buaradaiçeriyegirmiş,arkasındangelenBurakveDuran’ayolaçmıştı.

İkigenç,kendilerinisahneyeçıkmışgibihissettiler.

İçeriyesonolaraksokakçocuğuveGizemgirdiler.

Erdoğan Bey yere yatırdığı adamı yüzükoyun çevirdi, tabancasının

namlusuylaBurakveDuran’a işaret ederek“Oturunşununüzerinebiriniz!”dedi.

Burak söylenileni yaptı. Yüzüstü yatan adamın beline oturdu, iki eliniyakalayıpsırtındabirleştirdi.

“Kaçkişivarevde?”diyebağıraraksordubuaradaErdoğanBey.

Adam,henüzsersemliğiniüzerindenatamadığıiçincevapvermedi.

ErdoğanBey’inistediğicevap,çamyarmasışofördengeldi.Adam,elindentutarakaşağıyaindirdiğikızçocuğunugöstererekkonuştu:

“Yukarıdaki odaların hepsini kontrol ettim. Çocuktan ve peşimden gelenyaşlıkadındanbaşkakimseyok.”

Şoförkonuşmasınıtamamlayınca,ErdoğanBeyBurak’ayereyatırılmışolanadamı işaretederek“KaldıronuBurak!Bakbakalımüstündesilahfilanvarmı?”dedi.

Oandabeklenmedikbir şeyoldu.Kapıdan içeriyeGizem’lebirliktegirenveonunlayanyanadurupgelişmelerimeraklıgözlerleizleyensokakçocuğubulunduğu yerden fırladı, henüz yüzüstü yatmakta olan adamın suratına birtekmepatlattı.Yetmiyormuşgibicebindençıkardığısustalıbirbıçağıfiyakalıbirşekildeaçtı,adamıngırtlağınadayadıveferyatetti:

“Keseyimmiulan?”

Onyaşındakiçocuktançıkanbucanhıraşçığlıkevin tümodalarınıdolaşıpgeridöndü.

Bıçağınkeskinağzınıboynundahissedenadamıngözleribüyüdü.

Bu esnada, özgürlüğüne az önce kavuşmuş olan küçük kız çocuğu dakendisinitutmaktaolanşoförünelindenkurtuldu,arkadaşınınyardımınakoştuvebaşladıbağırmaya:

“Kessinmiha?Kessinmi?”

Bıçak tehdidi altında yüzükoyun yatan adamın burnundan akan kan, taşzemindeyayıldıkçayayıldı.

ErdoğanBeysokakçocuğununyanınayaklaştı, elindekibıçağıaldı,kendicebinekoyduvebirsorusordu:

“Dahadünakşambıçağınıalıpdenizeatmamışmıydım?”

Çocukonu“Evdençıkarkenyedekolanıaldım”diyecevapladı.

Adam, ikiçocuğuolabildiğincesakinleştirdiktensonra,yerdekorkuiçindekıvrananadamıkolundantutupkaldırdıveBurak’adönerek“Üzeriniaramışmıydınbunun?”diyesordu.

Delikanlı olumlu cevap verince, pezevengi kolundan tutup bir sandalyeyeoturttu. Sanki onunla işi bitmiş gibiydi. Bu kez de merdivenlerin başındabeklemekteolanyaşlıvesüslükadınadoğruyürüdü.

“Adınnesenin?”

Kadınbirazşaşıydı.Bunedenle,ErdoğanBeydedahilolmaküzerekimsenereye baktığını anlayamadı. Kekelemekten ismini de söyleyemedi.İmdadına,bireliyleburnundanakankanıdurdurmayaçalışanadamyetişti:

“Semiramis.OnunadıSemiramis.Patrono”dedi.

Kadıncevapvermektenkurtulmuşolduğuiçinrahatladı.Buaradaperuğunudüzeltmeye çalıştı. Takma saçın duruşu daha da bozuldu, genelev patronuSemiramis’in rüküşlüğükatlanarakarttı.Yüzündekiher türlüsüsmalzemeside birbirine karışmış, rimel, ruj, allık, pudra ne varsa akmış olduğu için içburkanbirgörüntüsergiledi.Yaşlıvezayıforospu,bütünbunlarınyanı sıraüzerindekimodasıgeçmişelbise,ayağındakideformeruganayakkabılarladasankiyüzyılöncesiningenelevlerindenfırlamışgibigörünüyordu.

Duran, takıp takıştırmış olduğu yüzlerce incik boncukla tarihten bir sayfagibigörünenkadınınyaşınıseksenolaraktahminetti.

Erdoğan Bey “Bu yaşta bir çocuğa fuhuş yaptırmaya utanmıyor musunSemiramisHanım?”dedienkızgınsesiyle.

Kadın kekelemeye başlayınca, soruyu sorduğuna soracağına pişman oldu.Adını bile söyleyemeyecekkadarkekemebirinden, azönce sorduğu soruyacevapbeklemesininsaçmalıkolacağınıdüşündü.Vazgeçti.

“Haydi”dedişoförüne,“elimizdenbirkazaçıkmadan,çocuğualıpgidelimburadan.”

Orospu Semiramis ve çocuğun attığı tekme yüzünden kanayan burnunututmayısürdürenpezevenkhiçsesleriniçıkarmadılar.

Sokak kapısını arkalarından kapatır kapatmaz, Duran Erdoğan Bey’e“KadınınadıgerçektendeSemiramismiydi?”diyesordu.

ErdoğanBey’incevabı“Bilmem,nedensordun?”oldu.

“Şey,çünküDanteİlahiKomedya’daSemiramis’tensözeder.Cehennem’dekarşılaşıronunlaveuzunuzunçokşehvetdüşkünüolduğunuanlatır.”

Duran’ınsöyledikleriErdoğanBey’inilgisiniçekti:

“NederDante,Semiramis’leilgiliolarakİlahiKomedya’da?”

Genç adam “İsterseniz hem yürüyelim hem hatırlamaya çalışayım nedediğini”dedi.

Küçükkızındakatılmasıylasayılarıyediyeulaşantoplulukyokuşyukarıyatırmanmayakoyuldu.

Duran, ErdoğanBey’in yanı sıra yürürkenGizem veBurak’tan da destekalarak,Dante’ninSemiramis’leilgiliolarakİlahiKomedya’daneleryazdığınıtamolarakhatırlamayaçalıştı:

“Öyleşehvetdüşkünüydüki,

yasalkılmıştızevkalınanherşeyi

örtmekiçinkendiayıbını.

Semiramis’tiradı.”

II

“KAÇMAMIZLAZIMBURADAN!”Küçük kızı bataklıktan çıkarıp yokuşu yarıladıklarında, Erdoğan Bey

şoföründen, iki sokak çocuğunu otomobile atıp süratle Sultanahmet’egötürmesiniistedi.

Şoförbaşınısalladı.İkiçocuğadöndüvekendisinitakipetmelerinisöyledi.

Dört kişi kalan grup, ötekiler kadar hızlı olmamakla birlikte yokuşutırmanmayısürdürdü.YokuşunbaşınaulaştıklarındaErdoğanBeybukezdeüçarkadaşadöndüve“Benimlekahvaltıetmekistermisiniz?”diyesordu.

Gençlerşaşkınlıkiçindebirbirlerinebaktılar.İlkcevapGizem’dengeldi:

“İsterim ama önce bana on dakika izin vermeniz lazım. Gece evdençıkarkenazöncetamamladığımızişegöregiyindiğimiçinkendimiçokpaspalhissediyorum. Elbiselerim TRT’nin altındaki oto parkta bulunan arabamda.Ondakikadagiderdönerim.”

Gizem’in sözleri üzerine, Duran güzel kızı Cafebar’da, horoz dövüşünegitmeden önce ve sonra giydiği kıyafetlerle hatırladı. Muhteşem tek parçasiyah mini elbisesi, kırmızı iskarpinleri ve elinde taşıdığı kırmızı parlaktrençkotla son derece cazip bir görünümü vardı. Sonra şu anda üzerindebulunanlara benzeyen siyah bir deri mont, siyah bir pantolon ve siyah düzayakkabılar giyip gelmişti ama yine de çok güzel görünmüştü gözüne.“Demek”diyedüşündügençoyuncu,“ikigünöncedekıyafetleriniTRT’ninaltındaki otoparkta değiştirmişti.” Acaba bugün nasıl bir kıyafet giyecektiGizem?

Duran düşünedursun, Erdoğan Bey Gizem’e “Ben de zaten kahvaltımızıParkOtel’deyapsakolurmudiyesoracaktım”dedi.

GüzelkızileErdoğanBeykonuşurkenfigürangibikalmakbellikiBurak’ırahatsızetmişti.Hiçâdetiolmasada“Öhö”diyebaşladısözevekonuşmayasonradankendisinindeanlamsızbulacağıbircümleyledahiloldu:

“Ne tesadüf! Tam da Tarlabaşı’nda Emniyet Müdürlüğü’nünönündeyken…”

Neolduysaiştetamoandaoldu!

Az önce tırmandıkları yokuştan, Tarlabaşı’nı Taksim’e bağlayananacaddeninherikitarafındanvecaddeyeaçılantümsokaklardanaynıanda,bağırarakkoşanyüzlerceinsanetraflarınısardı.

Üç genç ve Erdoğan Bey daha ne olduğunu anlayamadan, EmniyetMüdürlüğü’nün önünde beklemekte olan panzer sirenlerini çalarak hareketegeçti ve Gizem’in bacaklarını sıyırarak karşıdaki kalabalığa su sıkmayabaşladı.

BurakveDuran,yereyuvarlanangençkızadoğruhamleyaptılar.

Erdoğan Bey ne olduğunu tam olarak anlayabilmek için etrafa göz attı,gördüklerineinanamadı.Anidenbirsavaşınortayerindekalmak,iştetamdabunadenirdi.

EmniyetMüdürlüğü’nden çıkan polisler binanın etrafında bir nevi barikatoluşturmayabaşlamıştı…Taksim istikametindenpoliskovaladığı içinkaçanve ellerinde taşlar olan kalabalık, etkili yakınlığa ulaşmaküzereydi…Karşısokaklardan çıkan kalabalık topluluklar da slogan atarak kendilerine doğruyaklaşıyordu…

“BijiApo!KatilTC,Kürdistan’dandefol!”

ErdoğanBey bir gün önce gazetelerde okumuş olduğu haberleri hatırladı.BDP ve bazı sivil toplum örgütleri, hapiste bulunan Kürt tutuklu vemahkûmlar içinTaksim’demitingdüzenleyecekleriniaçıklamışlardı.Demekki bu sabah miting gerçekleştirilmeye çalışılmış, ancak güvenlik güçleritarafından dağıtılmıştı. Anlaşılan, göstericiler geri çekilirken EmniyetMüdürlüğübinasınıhedefseçmişlerdi.

“Ne tatsız bir tesadüf!” diye söylendi Erdoğan Bey ve gözlerini tekrarGizem’inyeredüşmüşolduğunoktayaçevirdi.

DuranveBurak,gençkızıyerdenkaldırmaktazorlanıyorlardı.ErdoğanBeypanzerin kıza zarar vermiş olduğu düşüncesiyle bir hamle yaptı. Bu aradayananbirmolotofkokteyliyanınadüştü.Gençlereyaklaştıvesankibirsavaşınortasında değillermiş de parkta gezintiye çıkmışlar gibi “İyimisinizGizemHanım?”diyesordu.

Aynı anda, Taksim istikametinden gelen kalabalık, Emniyet Müdürlüğü

binasına yağmur gibi taş yağdırmaya başladı. İçeriden çıkan polislerkendilerinikalkanlarıylakorumayageçtiler.BunakarşılıkErdoğanBeyveüçgenç,saldırganlarınfırlattıklarıtaşlarkarşısındaçaresizdurumdaydılar.

Duran, aslında durumun vahametini çoktan kavramış olanErdoğanBey’e“Kaçmamız lazım buradan!” diye haykırdı. Gizem’i koltuk altındanyakaladığıgibiayağakaldırdı.ArkadaşınınhareketegeçtiğinigörenBurakdakızınöbürkolunayapıştı.

Gençlerin kızı kaldırdığını görenErdoğanBey, kaçabilecek bir yer bulmaumuduylaetrafabakındıve“Butarafa!”diyebağırdı.

Gençler, Gizem’i Erdoğan Bey’in gösterdiği yöne, yani Tepebaşıistikametine sürüklemeye başladılar. Neyse ki az önce kendini tümüylebırakmışolanGizemdedurumunciddiyetinikavramışvekendi ayaklarınınüzerindedururhalegelmişti.

Erdoğan BeyGizem’in ayaklarının üzerinde durabiliyor, hatta koşabiliyorolduğunu görünce sevindi. Demek panzer kızın pantolonunu parçalayıpdizkapaklarınınyaralanmasınayolaçmışsadahareketetmesiniengelleyecekkadar büyük zarar vermemişti. Adamın içi rahatladı. Gençlerin peşi sıraTepebaşıistikametindekoşmayabaşladı.

AmabukezdeüçgençveErdoğanBeykoşmayaçalıştıkları istikamettengelengöstericilerleburunburunageldiler.

Yol kapandığı için durmak zorunda kalan araçların arasından çıkan üçerbeşer kişilik gruplar, giderek daha fazla kendilerine yaklaşıyordu. BazılarıEmniyetMüdürlüğübinasınaveönündebarikatkurmayaçalışanpolisleretaşatmayabaşlamışlardıbile.

Duranbiranarkaya,ErdoğanBey’inneredeolduğunabaktı.Adamınpeşlerisırakoşmayaçalıştığınıgörünce“Aceleedin!”diyebağırdı.

Erdoğan Bey de ona “O taraf daha tehlikeli, bir yer bulup sığınmamızlazım!”diyebağırdıvehemenyanlarındabulunanbüfeyiişaretetti.

Duran adamınnedemek istediğini anlamıştı.GizemveBurak’ı durdurdu,ErdoğanBey’inişaretettiğibüfeyedoğruyönlendirdi.

AteşTopunaDönenAdam

Büfeye sığınan Duran ve ötekiler, vahşi çığlıklarla saldırıya geçengöstericileri dükkân sahibinin yarı yarıya indirdiği kepengin arkasındanizlemeye koyuldular. On dakikadan kısa bir süre içinde, Tarlabaşı savaşalanınadönmüştü.

Taksim’den itibaren kovalamaya başladıkları göstericileri EmniyetMüdürlüğü’nünönünekadarsürenpolisgücü,birazdaçatışmanınortasındakalan otobüs ve otomobiller nedeniyle topluluğu dağıtmakta başarılıolamıyordu.

Kaldırım taşlarını parçalayarak fırlatan göstericiler, polisin attığı gözyaşartıcı bombalara ve panzerlerin sıktığı suya bana mısın demiyordu. Buaradaetraflarındakitümotobüsveotomobillerincamlarınıkırıyor,kepenginikapatmafırsatıbulamamışdükkânlarınvitrinleriniparçalıyordu.

Etrafmahşeryerigibiydi.Araçlarındançıkmayıbecerebilenler,cehennemedönmüşalandankaçarak,enazındancanlarınıkurtarmayaçabalıyordu.

“BuTaksim’eçıkartılmamameselesideğil”diyedüşündüErdoğanBey.

Görünenköykılavuzistemezdi!Göstericiler,enbaştangeridesesgetirecekbir eylem bırakmayı planlamışlardı. Taksim’de dağıtılan grupların arasokaklardan çıkıp EmniyetMüdürlüğü binasının önüne gelmelerinin nedenibuolmalıydı.

Çatışmayı sığındıkları EmniyetMüdürlüğü’ne çok yakın büfeden bir filmgibiseyredenDuran,aniden“Şurayabakın!Şurayabakın!”diyebağırdı.

Dükkân sahibi de dahil olmak üzere büfede bulunan herkes, başını gençoyuncununişaretettiğiyöneçevirdi.Hiçbirigördüğüneinanamadı.Ortayaşlıbir gösterici, sağ elindeki bidonu aralıksız bir şekilde vücuduna ve başınaboca ediyordu. Adamın sol elinde bir çakmak vardı. Gösterici elindekibidonun içindeki tükenince, çakmağı bir an bile tereddüt etmeden yaktı veaynıandaateştopunadöndü.

Duran“Bidonuniçindebenzinvarmış!”dedihayretle.

Birmeşalegibitutuşangösterici,canhavliylekoşmaya,zıplamaya,yerlerdesürünmeyebaşlamıştı.Kısabirsüresonratakatsızkaldı,düştü.

O cayır cayır yanarken, etrafındaki göstericiler, ellerindeki söndürmetüpleriylealevlerisöndürmekiçinyaklaşmayaçalışanbirkaçdükkânsahibini

kovaladılar.Gizem’ingözleribüyüdüvecılızbirsesle“İnsandeğilbunlar!”dedi.

Sadece yanan adama engel olmak isteyenleri geriletenler değil, ötekigöstericiler de onun yere düşüp hareketsiz kaldığı ana kadar kıllarınıkıpırdatmadanseyrettiler.Sonrahepsibirden,ellerindefotoğrafmakinelerivekameralarla gösteri alanına yeni ulaşmaya çalışan medya mensuplarına,yaşanan vahşetin büyüklüğünü göstermek için el ele verdiler. Dünya âlemkendini yakan adamı görmeli, baş koydukları yolda ne kadar kararlı vedavalarındanekadarinançlıolduklarınıöğrenmeliydi.

Gizem ise başka bir âlemde yaşıyor gibi aynı cümleyi tekrarlayıpduruyordu:

“İnsandeğilbunlar!İnsandeğilbunlar!İnsandeğilbunlar!”

KanaKan,İntikam,İntikam!

Gözaçıpkapayıncayakadargeçensüreiçindegerçekleşenintihareylemininardından,göstericilerdahadakızgınlaştılar.Medyamensuplarınınolayyerineüşüşmesi,süregelendövüşhalineivmekazandırmıştı.

Göstericiler,birmensuplarınınkendisiniateşevermesininsağladığıyüksekajitasyonla daha da saldırganlaştılar. İçlerinden birkaçı ellerindeki büyüksopalarlabirotobüsünkırılmamışcamlarınıdakırmayagiriştiler.Birdiğeri,ateşlediğibirmolotofkokteyliniyolcularınarasınafırlattı.Otobüsüniçianidenkarıştı.Uzunve ağzınakadar dolu aracın tamortasından alevler yükselinceiçerdepanikbaşladı.Neysekişofördurumunfarkınavarıpkapılarıaçtı.

Böyle olunca, vahşet çehre değiştirdi. Bu sefer de korkan yolcularkendilerini kurtarmak için ötekilerin canlarını hiçe saymaya, birbirleriniezerekkapılaradoğruyüklenmeyebaşladı.Güçsüzolanlarotobüstencaddeyedökülmeye, yerden kalkmayı başarabilenler can havliyle sağa solakoşturmayaçabaladı.

Öte yandan, otobüsün içindeki yangın sönmek şöyle dursun büyüyerekdevamediyordu…

Duran“Galibayananbirivar!”diyehaykırdı.Haklıydı.Bukezdeotobüsüniçinde bir alev topu, oradan oraya koşturarak kendisini söndürmeyeçalışıyordu. Genç adam hiç düşünmeden kepenkleri yarı yarıya kapalı

büfedendışarıyafırlamakiçinhareketegeçti.

NeysekibelinesarılanErdoğanBeytarafındandurduruldu.

“Delimisin?Yapabileceğinhiçbirşeyyok!”

Duran, kendisini engelleyen adamın ne söylemeye çalıştığını gayet iyianladı.Sakinleşmeyeçalıştı.

Zaten az sonra, belediye otobüsünün içinde bir meşale gibi yanan yolcukıpırdayamazhalegeldi.Ondançıkanalevler,otobüsütutuşturdu.Kocaaraççıra gibi yanmaya başladı. Yapılacak bir şey kalmadığını görenler, yakıtdeposununpatlamaihtimalinekarşıotobüstenuzaklaştı.

“ÇatallıAlevinİçindeYananKim,Bilmekİstiyorum!”Duran, “Tıpkı İlahi Komedya’da olduğu gibi!” diye inledi olanlar

karşısında. Kendini tutamadı ve ünlü eserin bir bölümünü seslendirmeyekoyuldu:

“Eteoklesilekardeşininateşeverildiği

Odunyığınındanyükseliyormuşgibi

Gelen,çatallıaleviniçindekikim,bilmekistiyorum.”

Osusunca,Gizemsankionacevapverirgibidevametti:

“UliksesileDiomedescezaçekmektelerbualeviniçinde;

öfkedeolduğugibi,cezadadabirlikteler;

Athilesinegözyaşıdökmekteler.”

Erdoğan Bey ile büfecinin şaşkın gözlerle Duran ve Gizem’e baktığınıgörenBurak,arkadaşlarınınnedemeyeçalıştıklarınıaçıklamayakararverdi.

“İlahiKomedya’dan”diyebaşladısözlerinegençadamvedevametti:

“Thebani’liikikardeşolanEteoklesilePolyneikesiktidarkavgasıyüzündenbirbirlerini öldürürler; cesetleri aynı odun yığınında yakılırken, alevlerkardeşlerarasındakiuyuşmazlığıvurgulayarakikiyeayrılır.”

Burak’ın söyledikleri büfeciyi aydınlatmak şöyle dursun iyice aptalaçevirdi. “Ne saçmalıyor bu adamlar böyle?” diye düşündüğü yüzündenanlaşılıyordu.Haklıydıda.Azöncekargaşadankaçarakdükkânına sığınmış

üçgencin,Çincekonuşuyorbileolsalar,nesöylemeyeçalıştıklarınıdahaiyianlayabilirdi. “Ne tuhaf bir dünyada yaşıyorum Allah’ım!” diye söylendi.Dışarıda kan gövdeyi götürürken içeride üstelik anlamadığı bir dilde şiirlerokunuyorolması,gerçektenakılalacakbirdurumdeğildi.

ErdoğanBey’indurumukuşkusuzbüfecininkindenbirazfarklıydı.Duran’ınüçlüğüileGizem’inonakarşılıkokuduğuüçlükvebunlarınüzerineBurak’ınyaptığı açıklamada anladığı ve anlamadığı yerler vardı. Tuhaf adam “Bazımeselelerinanlaşılmasıertelenebilirbelkiamabazıdurumlarertelemekabuletmez” diye düşündü ve neyi anlayıp neyi anlamadığını ya da neyi nasılanlamasıgerektiğiniçözmekiçinkonuşmayabaşladı:

“Duran’ın az önce adını söylediği iki kardeşle ilgili kısmı çözdüğümütahmin ediyorum. Az önce yanan, hatta dumanları hali hazırda tütmeyedevamedenikikişiyikastetti.Kendiniyakangöstericiileotobüsteyakılaraköldürüleninaslındakardeşolduklarına,aynıateşteyandıklarına,bunakarşılıkalevlerininayrıdüşmesinevurguyaptı.”

Duran,GizemveBurakaynıanda“Bravo!”dedilerErdoğanBey’e.

Büfenin sahibi, davetsiz misafirlerine “İn midir, cin midirler?” dercesinebakmayısürdürdü.

“Peki,ötekilerkim?”diyesorduErdoğanBey.

Burakaçıklamayadevametti:

“Onlar da yine İlahi Komedya’dan. Dante eserinde Odysseus’a Uliksesdiyor.BildiğimizHomerosdestanından,İthakikralıyani.İkinciadıgeçenkişideaynıdestandan,odaArgoskralı.”

Erdoğan Bey’in sorusuna cevap veren Burak, konuşmasını bir soruylatamamladı:

“Athilesininnedemekolduğunuanladınızmıpeki?”

ErdoğanBeyaçıksözlülükle“Hayır,anlamadım”diyecevapladıBurak’ı.

Burakkendisiniaçıklamayapmakzorundahissetti:

“Truva’nın savaşla ele geçirilemeyeceğini anlayan Odysseus, tahta athilesinigerçekleştirirvekentielegeçirir.”

Erdoğan Bey “Duran müthiş bir benzetme yapmış” dedi. Etkilenmişti.

Başkasöyleyecekleridevardı:

“TürkiyeCumhuriyetiDevleti’nekarşıolduğunusöyleyereksavaşbaşlatanKürtlerin, aslında bu ülkenin öbür yarısı olduğuna çok iyi bir vurgu bu.Benzin dökerek kendisini ateşe veren ile molotofkokteyli atarak otobüstekiyolcuyuyakangöstericininTruva atındanbir farkı olmadığını anlatangayetiyibirbenzetme.”

Erdoğan Bey’in söyledikleri Duran’ın hoşuna gitti. Ortaokuldan itibarenokuduğu Dante’nin İlahi Komedya’sının, geçen yedi yüz yıla rağmentazeliğinikoruyorolduğunu ilkkezsomutbir şekildehissetti.Ünlüyazarın,Truva Savaşı’ndan hareketle dile getirdiği “kardeş savaşları” eleştirisi,tazeliğini Tarlabaşı örneğinde de görüldüğü üzere sürdürüyordu. “Demek”diye düşündü genç oyuncu, “sadece bu örnek bile, üç bin küsur yıldır,kardeşinkardeşivahşiceyoketmeyeçalıştığınıgöstermeyeyetiyordaartıyorbile.”

Duran’ı vardığı bu sonuçtan daha çok şaşırtan ise, daha önce İlahiKomedya’ya yaşayan bir metin olarak bakmaması oldu. “Aslında” diyedüşündügençoyuncu,“sadeceİlahiKomedya’yıdeğil,kimbilirneçokmetnieskiyedairsanarakokuyupgeçiyoruz.”

GerideKalan

ÜçarkadaşveuzuncasüredirbirlikteolduklarıErdoğanBeytekrardışarıyabaktıklarında, göstericilerin dağılmış olduğunu gördüler. Geride, enkazadönüşmüşbirinsanlıkhalibırakıpgitmişlerdi.

AzönceTarlabaşı’nıinletengöstericilerinferyatları,yerinigiderekyaklaşanitfaiyearaçlarınınveambulanslarınsirenseslerinebırakmıştı.

Duran,Gizem veBurak, karşılaştıklarından bu yana, ErdoğanBey’in ceptelefonunailkkezhamleettiğinigördüler.

“Şimdi Ömer Hayyam’dan aşağıya doğru yürümeye başlayacağız. Tamyolunbittiğinoktayagel.”

ErdoğanBey’inkonuşmasınakulakmisafiriolanbüfeci,tehlikenintümüylegeçmiş olduğunu düşünmüş olsa gerek, dükkânının yarıya kadar inik olankepengini kaldırdı ve gördükleri karşısında ağız dolusu söylendi. Boş yerebaşınadünyakadarişçıkarangöstericilerhakkındasöylemediğinibırakmadı.

Sonraçabucakdükkânınarkasınagidipuzunsaplıbirsüpürgeylegeridöndü.

Dört arkadaş, daha kendileri ayrılmadan kaldırıma düşen taşları ve camkırıklarını temizleme telaşına düşen adama teşekkür ettiler, geçmiş olsundediler.Büfeci de savaşın ortasındabirbirine tek kelimesini bile anlamadığışiirlerokuyanüçgençileonlarınşiirleriniyorumlamayaçalışantuhafadamageçmişolsundedivedikkatliolmalarınıtembihetti.

Erdoğan Bey ve üç genç, az önce bir meydan savaşının gerçekleştiğiTarlabaşı’na son bir göz atıp Ömer Hayyam’a saptılar. Yokuşun sonunayaklaşırlarken, ErdoğanBey üç gence kahvaltı teklifinin sürdüğünü söylediveçabucakbirplanyaptı:

“Önce Gizem’in otomobilinden kıyafetlerini alırız, sonra bir yerdedizkapaklarına pansuman yaptırırız, ardından sizi evime kahvaltıyagötürürüm.”

Gençlerden hiçbiri Erdoğan Bey’in teklifini geri çevirmeyince planuygulamayakonuldu.

III

ERDOĞANBEY’İNÇİFTLİĞİNDEGençler Erdoğan Bey’in Balaban köyü yakınındaki çiftliğini görünce

küçükdilleriniyutacakgibioldular.

Futbol sahasından bile geniş, zümrüt yeşili bir arazi… Bu arazinin içineDurusu’ya kuşbakışı konumlandırılmış şık bir bina… Hayvancılık,meyvecilikvebahçecilikiçinayrılmışküçükölçekliötekialanlar…

Sayısızoda, salonvebanyoya sahipüçkatlıbina,gençlere, cehennemdenkurtulmaklakalmamışcenneteulaşmışhissiverdi.BinanınDurusu’yabakanarkatarafınageçtiklerinde,budüşünceleridahadapekişti.

Eski adı Terkos olan Durusu’ya ve arka planında pırıl pırıl parlayanKaradeniz’e yeşillikler içindeki muhteşem bir yüzme havuzunun yanındanbakmak, gerçekten de cennette bulunmak gibiydi. Nisan’ın ilk haftasıolmasına karşın insanın iliklerini ısıtan güneş ve açık havaya kurulmuşdavetkârkahvaltımasasıdurumutaçlandırıyordu.

Burak,ferforjemasanınüzerindeduranyiyeceklereiştahlabakıpyutkundu.Son yemeğini işkembecide yediğini hatırlayan genç adamın imdadınaErdoğanBeyyetişti:

“Buyurunkahvaltımasasına.”

Duran’ın dikkatini, masanın etrafında sadece dört sandalye olması çekti.Beş kişi değillermiydi?Etrafa baktı, ip kaçkını şoför yokolmuş, yine dörtkişi kalmışlardı. Tıpkı horoz dövüşünde, kumarhanede, satanist ayininde,sokakçocuklarınınişgalevinde,işkembecideolduğugibi,oçamyarmasıyinesırrakadembasmıştı.Gençoyuncu,açıksözlüolmayakararverdi:

“Şoförünüz sizin için canını feda etmeye hazır ama yine de masanızaoturamıyoranlaşılan!”

Duran’ın eleştirel tonla söylenmiş sözleri, güneşli nisan sabahınınbulutlanmasına yol açtı. Durusu’nun tepelerinden kopan soğuk bir rüzgâr,önce yanında durmakta oldukları havuzun, sonra neredeyse ayaklarınındibindekigölünveardındanelleriniuzatsalarulaşabileceklermişgibigörünen

Karadeniz’inçarşafımsıgörüntüsünüpürüzlühaledönüştürdü.

Durumdan rahatsızlık duyan Gizem ve Burak, Erdoğan Bey’in vereceğicevabı merak ettiler. Adam kızmış gibi görünmüyordu. Olabilecek enyumuşaktondakonuştu:

“Şoförümle aynı sofrada oturup oturmamaya dair verilmiş bir kararımızyok.Çünküonunvebenimsofralarımızayrıdeğil.Bunakarşılık,birilerinineniyibecerdikleriişleriveoişlerleilgilibazıönhazırlıklarıyapmalarılazım.Öyledeğilmi?”

ErdoğanBey’in söylediklerini dikkatledinleyenBurakveGizem, tıpkı azönceolduğugibibirbirlerinebakıpbirer“oh”çektiler.

Burak,baştanbuyanabaşarıylauygulayageldikleriplanınbirparçasıolanşoförün,ErdoğanBey’lene tür bir ilişki içindeolduğunu tabii ki biliyordu.Gizem de öyle. Ve bu nedenle olsa gerek, onu düşününce akıllarına derhalCebrailgeldi.

Acaba,yönetmenbaşlarındangeçenherşeydenhaberdarolabiliyormuydu?

Burak “Herhalde oluyordur, şoför gerekli bilgileri ona iletiyordur” diyedüşündü.

Gizem “Eminim Cebrail şoförün üzerinden her gelişmeyi adım adımizliyordur”dedikendikendine.

İki arkadaşının konuşmaya katılmadıklarını görenDuran, Erdoğan Bey’inirikıyımşoförüyleilgiliaçıklamasınıyeterlibuldu.

“Mazurgörünsorumu”dediveekledi:“Benimkisadecebirukalalıktı.”

Gizem,delikanlınıngeriadımatarakdurumudüzeltmesinesevindi.

Burakatmosferiazöncekigibigünlükgüneşlikhalegetirmekiçin“Birkuşsütüeksik”diyerekmasayıgösterdive“Oturmuyormuyuz?”diyesordu.

Erdoğan Bey ve konuklar masaya oturur oturmaz, bir hizmetçi servisarabasını iterekyaklaştı.Önceçayvekahveservisiyaptı,ardındankızarmışekmek sepetini masaya koydu. Dumanı tüten yumurta, sucuk ve sosissahanlarınıdauygunboşluklarayerleştirdiktensonra“Afiyetolsun”diyerekuzaklaştı.

Ev sahibi çayından ilkyudumualır almazkonuklarına “Masanınüzerinde

bulunanlarıntamamıbuçiftlikteüretiliyor”dedi.

Burakatıldı:

“Dışarıdanhiçmibirşeyalmıyorsunuz?”

ErdoğanBey“Prensipolarakalmıyoruz”diyecevapladıBurak’ı.

DaliDoluErdoğanBey

Kahvaltının ortalarına ancak gelmişlerdi ki ev sahibi konuklarını bir kezdahaşaşırttı:

“Ocak ve şubat aylarında Tophane-i Amire’de açılan Salvador DaliSergisi’niziyaretettinizmi?”

Erdoğan Bey gece boyunca sürdürdüğü mafya babası halini çiftliğininkapısında bırakmış gibiydi. O kadar ki, Duran bir ara adamın kendileriyledalgageçiyorolduğunubiledüşündü.

O düşünürken, Gizem “Gördük ve bayıldık!” diye cevapladı ErdoğanBey’insorusunu.

Burak,TRT’ninaltındakiotoparktabulunanotomobilindenaldığıelbiselerigiyenvekaşlagözarasındayaptığıhafifmakyajıylayinebaşdöndürücübirhalalangüzelkızıbaşıyla tasdiketti.Konuşmayıbaşkabirboyutataşımayaçalıştı:

“Biliyorsunuz, üçümüz de İlahi Komedya’yı çalışıyoruz. Dali sergisininönemlikısmıdabuesereayrılmıştı.”

Burak’ınsöylediklerinidikkatledinleyenErdoğanBeybaşınısalladı,DuranveGizem’edöndü:

“Yakında İlahi Komedya’yı İtalya’da oynayacağınızı biliyorum, Cebrailanlatmıştı.”

ErdoğanBey’inbaşka söyleyecekleridevardı.AmaDuran,Cebrail lafınatakılıp kalmıştı. Bu adam, yönetmen Cebrail’i nereden tanıyor olabilirdi?Herhalde, Burak vasıtasıyladır diye düşündü. Ya da tersine, Erdoğan BeyBurak’ıCebrailvasıtasıylatanımıştı.

Durandüşünedursun,tuhafadamkonuşmasınısürdürdü:

“Dali’yiseverim.Çünküodatıpkıbenimgibi…”

Sözleri ağzından çıkar çıkmaz pişman oldu Erdoğan Bey. Düzeltmeyeçalıştı:

“Dahadoğrusu,bende tıpkıonungibi,gerçekbirdüşdünyasıyaratmanınpeşindeyim.”

BöyleceDali’ninkendisinedeğil,kendisininDali’yebenzediğini söylemişveazönceyaptığıgafıdüzeltmişti.

ErdoğanBey’in hatasını düzeltme telaşıDuran’ı içten içe güldürdü.Amagençadamınasılüzerindedurduğunoktabudeğildi.Odahaçok“gerçekbirdüşdünyasıyaratmak”sözcüklerinetakılmıştı.

Aslında sadece Duran da değil, masada bulunan herkes Erdoğan Bey’insöylediklerinden etkilenmişti. Üç genç, ev sahibinin az önce söylediklerisayesinde, kendilerini gayriihtiyari bir sanat âşığının sofrasında gibihissetmişlerdi.

KonuşmasınınmisafirleritarafındanzevkledinlendiğinigörenErdoğanBey,sıranınşaşırtmayageldiğinidüşündüve“Klinikparanoya!”dedi.

Beklediğigibigençlerhemşaşırmışhemdehiçbirşeyanlamamışlardı.

ErdoğanBeysözlerineaçıklıkgetirmeyeçalıştı:

“İkimizin de hastalığı aynı: klinik paranoya! Ya da az önce başka birbiçimdeifadeettiğimgibi,gerçekbirdüşdünyası!”

Evsahibinedense,sonsözleriniyorulmuşgibinoktalamıştı.

ÜçgencinüçüdeErdoğanBey’insesindekibitkinliğialgıladılar.Birazdaiçinde hastalık sözcüğü geçtiği için olsa gerek, bir yorumda bulunmamayıseçtiler.Kahvaltıbitenekadarbirdahahiçkimsekonuşmadı.

Sıra keyif kahvelerine geldiğinde, suskunluğu Erdoğan Bey bozdu. Gücügerigelmişgibi,azöncebıraktığıyerdendevametti:

“Aklınıkontrolaltındatutveiradeniaskıyaal!İşteDali’ninsihirlidavranışbiçimi!”

ErdoğanBey aklından geçenleri iki cümleyle ifade ettikten sonra, anlayıpanlamadıklarını görebilmek için genç arkadaşlarının yüzlerine baktı.Hiçbirisininyüzündenanladığınadairbirişaretalamayıncakaramsarlaştı:

“Onun ve benim hayatlarımızı yönlendiren sihrin aynı olduğunuanlamadığınızabahsegirerim.Amaöyle!Daliilebenimaramızdakitekfarkşu:Osanatçıydı,bendeğilim.”

ErdoğanBey,gençlerinyüzlerineanlayıpanlamadıklarınıkestirmeyeçalışırgibi yeniden baktı. “Anladınız mı?” diye sormasının kabalık olacağınıdüşündü.Öyleyadaböyle,devametmektenbaşkaçıkaryoluyoktu:

“Foucault’nun tavsiyesine uymasaydım Dali’ye yakın düşer miydimbilmiyorum.Sanıyorumyanınabileyaklaşamazdım.HayatımıbirsanateserigibiyaşamamgerektiğiniFoucault’danöğrendim.VebununasılyapacağımıbanagöstereniseDalioldu.Anlayacağınız,birgerçeküstücüolmayı,dostumSalvador’aborçluyum.”

Üçgencinüçüdeduyduklarınaşaşırdılar.İçlerindenkendiniilktoparlayanDuranoldu:

“AzönceFoucaultderken,FransızlarınünlüdüşünürüMichelFoucault’yumukastettiniz?”diye sordu.“Deliliğin tarihiüzerinekitaplaryazanhani…”diyereksözlerineaçıklıkgetirmeyeçalıştı.

“Evet”diyecevapladıgençadamıErdoğanBey.

Duranbaşınısalladı.Başkasoracaklarıdavardı:

“Oysabenbiryerde,Dali’ninFreud’danetkilendiğiniokumuştum.Özelliklebilinçaltını ortaya çıkarmak için ondan çok yararlanmış. Yoksa yanlış mıbiliyorum?”

Burak ve Gizem birbirlerine baktılar. Arkadaşlarının, Erdoğan Bey’izarfladığını mı yoksa etkilendiği için mi böyle konuştuğunuanlayamamışlardı.

Onlardüşünürken,ErdoğanBeygençoyuncununsorusunacevapverdi:

“Gerçeküstücülükte, düşüncenin herhangi bir mantık çizgisi izlemesigerekmez. Dünya kadar sanatçı bu yöntemi kullanıyor. Dali’yi farklı kılan,iyimserliği.Tambenimgibi!Birbaşkadeyişle,dostumSalvador,tıpkıbenimgibigerçekbireleştirelparanoyak.”

ErdoğanBeysonsöylediklerinibeğenmemişolsagerek,kısabirsüreönceyaptığıgibi,küçükbirdüzeltmedebulundu:

“Dahadoğrusu,benonungibibireleştirelparanoyağım.”

BüyüyeHayır,BüyülüGerçekliğeEvet

Burak ve Gizem, konuşmanın giderek daha fazla karmaşıklaşmayabaşlamasındanbellibelirsizbirrahatsızlıkhissettiler.Bunedenleolsagerek,birbirlerine“Nekonuşuyoruzbiz?”dergibibaktılar.

İki gencin tedirginliği Erdoğan Bey’in gözünden kaçmadı. Dali üzerineyaptığı konuşmalara derhal bir son vermesi gerektiğini düşündü. Somutkonuşursadahaanlaşılırolacaktı.BurakveGizem’ebakarak“Büyüyeinanıpinanmadığınızı soracakolsam, eminimbanahayır dersiniz.Değilmi?”diyesordu. İki gençbirbirlerinebaktılar, samimiolmakyadaolmamakarasındagidipgeldiler.Buraknedüşündüğünüifadeetmeyekararverdi:

“Neyalansöyleyeyim,benbüyü,falfilangibişeylerehiçinanmam!”

Gençadambelkievsahibiinanıyordurdiyebirdeaçıkkapıbıraktı:

“Buçağdaartıkbüyümükaldı?Nedersiniz,haksızmıyım?”

ErdoğanBeygüldü.“Bendeinanmam”dedi.Kahvesindenbiryudumaldı,aradabiryaptığıgibigençlerinyüzlerinetektekbaktıveasılönemlisorusunuensonasaklamışgibisordu:

“Anladığım kadarıyla, üçünüz de gerçeküstü durumlardan pekhazzetmiyorsunuz.Peki,büyülügerçekliğeinanıyormusunuz?”

Ev sahibinin sorduğu soruya cevabı hazır olduğu halde, Duran sözüarkadaşlarına bırakmayı tercih etti. Tuhaf adamın her sorusuna cevapyetiştirmek ya da ettiği her lafa atlıyor gibi görünmek hoşuna gitmemeyebaşlamıştı.Ayrıca,öncekigecekendisindetambireşkıyaizlenimiuyandıranveneolduğunubir türlüanlayamadığıbuadamlasanatkonuşuyorolmaktanhiçmihiçmutludeğildi.Üstelikdansettiklerialanburamburampsikanalizvemistisizmkokarken…

Gençoyuncususmasına sustuamabukezdeötekilerkonuşmuyorolduğuiçin rahatsız oldu.Bir süre daha hiçbir şey söylemedi.Aksi gibi,GizemveBurak da sanki Erdoğan Bey’in sorusunu cevaplamamak konusundasözleşmişgibiydiler.

Suskunluksürdükçesürdü.

AzsonraDuranesnemeihtiyacıhissetti.Açıkhavadabulunduklarıiçinmiyoksa uykusu geldiği için mi esnemişti, bilemedi. En iyisi, tuhaf adamınsorusunu cevaplamak olacaktı. Arkadaşları cevap vermemeye kararlıolduğuna göre, kendisi düşüncelerini rahatlıkla söyleyebilirdi. Hiç âdetiolmadığıhalde,cümlelerininaralarınauzuneslerkoyarakkonuşmayabaşladı.Hattabirara,ağzındançıkansözlerkendikulağınabileyabancıgeldi:

“Gerçekdışı düşsel mekânlar… Garip düşsel imgelemler… Dali bu…Büyülü bir gerçeklik… Tıpkı horoz dövüşünde, kumarhanede, şeytanayininde, çocukların işgal evinde, on iki yaşında kızın satıldığı kerhanede,savaştan bile vahşi siyasal bir gösteride olduğu gibi… Gündelik hayatındüşselhalegelmesi…Yoksatamtersimi?Yani,düşleringündelikhayatınbiryansımasınadönüşmesi…Herneyse…Gerçeküstü…”

Duran, cümlesini tamamlayamadan sözlerini tüketti. Gözlerini kapattı,başınıkahvaltımasasınakoyupuyumayabaşladı.

Erdoğan Bey tebessüm etti. Gizem ve Burak’a “Sizler de yorulmuşolmalısınız. İsterseniz Duran’ı da kaldıralım ve hep beraber dinlenmeyeçekilelim”dedi.

İki genç aynı anda “Olur” dediler. Adamın söyleyeceği son bir şey dahavardı:

“Arkadaşınızuyurken, enbaştanbaşlayarakbirkaçgündüryaşadıklarımızıhatırlayacak. Son olarak sıra, biraz önce yaptığımız konuşmalara gelecek.Kahvaltı masasında söylediklerini duydunuz, dünden itibaren başımızdangeçenlerden söz ediyordu. Aslında daha konuşmaya başlamadan uyumayabaşlamıştı ama farkında değildi. Rüyasında da dönecek dolaşacak vekonuşmayıkestiğimizyere,yanibüyülügerçekliğeulaşacak.”

9NisanPazartesi

Araf’taikincigün

I

GİZEM’LİSEYAHATDuran, Gizem’in uzattığı eli tutarken, dökümlü, mavi, şeffaf bir elbise

giymişkızınilahibirgüzelliğesahipolduğunudüşündü.Azmakyajlıhallerinigörmek fırsatı bulduysa da sıfır makyajlı haline ilk kez rastlıyordu. Güzelkızınyüzdeyüznatürelhali,gençadamışaşırttı:

“Hiçmakyajyapmamışsın,bunarağmenokadargüzelgörünüyorsunki…”

Gençadamcümlesinitamamlayamadı.Sözlerihavadakaldı.

Gizem, delikanlıya yardımcı olmak için “Öyle mi?” dedi kadifemsi sestonuyla. Duydukları hoşuna gitmiş ama utanmasına yol açmıştı. Biraz dabunun etkisiyle, elini genç adama uzattı ve tuttuğu parmak uçlarını hafifçesıktı, başını öne eğip “Sen de bu giysinle tıpkı bir aziz gibi görünüyorsun”dedi.

Duran,üzerindekırmızıbirelbiseolduğunuilkkezoanfarketti.Kızınkinintersine, kendisinin kolları açıktaydı. Genç adam dikkatle bakınca, ikisininüzerindeki giysilerin renk ve kesimlerinin farklı ama kumaşlarının aynıolduğunudüşündü.

Güzel kız biraz dahayaklaştı. Sol elini genç adamınbeline doladı.Duran“Gizem’e bu kadar yakın durmak, bulutların üzerinde olmak gibi” diyedüşündü.

“Öyleyaklaştınkisonesenliğe!”dediodüşünürkenGizem.

Duran,güzelkızınsözlerinindevamınıezberebiliyordu.İlahiKomedya’danbir cümle fısıldamıştı çünkü Gizem kulağına. Şimdi de “gözlerinin bilenipkeskinleştiğinden” söz edecek, geride neler bıraktığını düşünmesiniisteyecekti.

TamdaDuran’ınbeklediğigibioldu.

Genç adam kendisini, güzel kızın isteğini yerine getirmeklegörevlendirilmiş gibi hissetti. Gözleri bilenip keskinleşmişti, bu durumda,

geridenelerbıraktığınıdüşünmeyebaşlayabilirdi.

Zevk için birbirine saldırttıkları boğaların, ayıların, köpeklerin, horozlarınkanında boğulan insan müsveddeleri… Açlıktan, susuzluktan, ilaçsızlıktanölenlerleaynıdünyayıpaylaştıklarınıbildiklerihalde,otuzmilyondolarıotuzsaniyede kaybetmek ya da kazanmaktan zevk alabilen cibiliyetsizkumarbazlar… Ulaşmaya çalıştıkları sözde ilahi güçten, cahilce ve aptalcainançlarınedeniylehergündahafazlauzaklaşansözdedindarlar…Karanlığaterkedildikleriiçinbirercanavaradönüşençaresizoğlançocukları…Minicikbedenleri hoyratça kullanılarak, maddi ve manevi anlamda bir limon gibisıkılaraktüketilenkızçocukları…

Gençadam,zihnindenışıkhızıylageçenbukahredicimanzaralarnedeniyleterlemeye başladı. Ter giderek yoğunluğunu ve sıcaklığını artırdı. Yoksa,içindeyüzdüğübirkanderyasımıydı?Kırmızıelbisesiniçıkarıpvücudununher yanını kurulamak, kendini kandan temizlemek istedi. KolunuGizem’inomzundançekti.VeoandaKaraŞeytan’ıkarşısındabuldu.

Refleksi yardım edip başını biraz geriye doğru çekmemiş olsa, beldenaşağısı yılanı andıran tuhaf yaratığın küçük ve dik memeleri yüzüneçarpacaktı.

“Kara Şeytan” dedi gayriihtiyari Duran. Bir adım geri çekildi. Pek deuzaklaşamamıştı iğrenç yaratıktan. Ataktı düşmanı. Süratli kanatlarınıkullanmış,soluğunuyüzündehissettirmiştiyeniden.

Neyse ki Gizem yanındaydı. Duran, bu kez korkuyla sarıldı güzel kıza.“KaraŞeytanYassıada’danbuyanabizitakipediyorolabilirmiGizem?”diyesordu.

Güzelkızbaşınısalladı.“Evet,oheryerde”dedivederdemezsırrakadembastı.

Duran,güzelkızıtekrargörebilmekiçinetrafabakınca,bukezdebirgrup

zebaniyleçevrelenmişolduğunugördü.“Yalancılar!”diyehaykırdı.Sığınmakiçin, telaş ve korku içinde Gizem’i aradı. Bulamadı. Önündeki tablodeğişmişti. Kara Şeytan yerini en büyük organı dili olan bir hilebazabırakmıştı.Çirkinyaratıksıkışmışolduğukayalardankendisineebleh,şaşkın,korkakgözlerlebakıyordu.

“Amabunlar” diye düşündüDuran, “tıpkı az önceGizem’in yanındaykengördüğümKaraŞeytangibi.Sankiaynıfırçanınürünügibiler.”

Genç oyuncu, İlahi Komedya’dan fırlayıp birer birer karşısına dikilmeyebaşlayankarakterlerinDali’ninçizgileriolduğunuoanfarketti.

İşte az ileride, tiyatrodan birkaç arkadaşıyla Burak, bir tablonundeğerlendirmesini yapıyordu. Kulak misafiri oldu. Topluluk, Dali’ninkendisindenöncekihangiressamlardanesinlendiğinikonuşuyordu.“Bukonudahaçoktartışılır”diyedüşündügençadam.

Birazyürüdü…Gözlerineinanamadı…Budanedemektişimdi!

KarşıdagördüğüGizemdeğilmiydi?Aşırı iddialıgiyimvemakyajıylanearıyorduorada?

Güzel kız, burnunun dibine kadar girmiş olan Cebrail’e bir şeyleranlatıyordu.

Duran,içindeGizemveCebrail’inbulunduğugrubayaklaştı.OnlardatıpkıazönceBurakveötekilergibi,panohalinegetirilmişDali tablolarındanbiriüzerinelaflıyorlardı.

“AzönceGizem’lebirliktedeğilmiydimpeki?”diyedüşündüDuran.

Gerçekten de az önce kendisinin üzerinde kırmızı, onun üzerinde mavişeffafelbiseleryokmuydu?

BirlikteKaraŞeytanüzerinekonuşmamışlarmıydı?

Sahi,KaraŞeytannereyegitmiştibuarada?

BeşÇayı

TeriçindegözleriniaçtıDuran,neredeolduğunubirtürlühatırlayamıyordu.Yaazöncebulunduğuyerneresiydi?Cennetmiydi,cehennemmi?Elinitutanveyolunubulmasınayardımcıolanogüzelkızkimdi?Gizemmiydi,Beatricemi?

Bilinciyavaşçagerigelmeyebaşladı.Necennetenedecehennemegitmişti.Rüyasında, Tophane-i Amire’de olduğunu görmüştü o kadar. İki ay kadarönceziyaret ettiği sergiyi, başroloynamaküzere çalıştığı İlahiKomedyavesonbirkaçgündüryaşadığıolaylarlakarıştırınca,rüyasıbirkâbusadönüşmüşolmalıydı.

Birkaç saniye daha geçince, kan deryasının ortasında değil ter içindekaldığına iyice ikna oldu. Başını yastıktan kaldırdı, giydiği kırmızı şeffafelbisegitmiş,yerinekremrengibirpijamagelmişti.

“HayAllah”diyedüşündü,“bupijamadaneredençıktışimdi?”

Duran yatağında doğrulunca, kendi odasında olmadığını fark etti. Endişeiçinde kalktı, pencereye doğru yürüyüp perdeyi açtı. Muhteşem bir yüzmehavuzununüzerindenDurusuGölü’nü,onunüzerindendeKaradeniz’igördü.Şaşırdı.DemekhâlâErdoğanBey’inçiftliğindeydi.

Nasıl olmuştu da bu odaya gelmişti? Üzerindeki pijamayı giymesine kimyardımetmişti?

Başından geçenleri geriye doğru hatırlamaya çalışınca, aklına ilk olarakbahçeye kurulmuş kahvaltı masası geldi. Dört kişiydiler. Kahvaltılarınıtamamlamış, keyif kahvelerini içiyorlardı. Hatırlayabildiği son konuşmakendisineaitti.Ardındanazöncegördüğürüyagelmişti.Aradaneolduğunuhatırlayamıyordu.Birbiçimdebuodayagetirilmiş,pijamalarıgiydirilmişveyatağayatırılmışolmalıydı.

Diğerleri ne yapmıştı acaba? Burak ve Gizem neredeydiler? Evlerinedönmüşolabilirlermiydi?

Duran, bütün bu soruların cevabını almak için Erdoğan Bey’i bulmasıgerektiğinidüşündü.Herşeydenöncegiyinmeliydi.Etrafabakındı,elbiseleriyoktu. Çekmecelerin ve dolapların içleri de dahil olmak üzere odayı didikdidik aradı, elbiseleri sırra kadembasmıştı.Odaya bağlı banyo varmı diyebaktı. Bulamayınca, otel işi havlu terlikleri ayağına geçirdi, üzerindekipijamayladışarıçıktı.

Bir sürü odanın açıldığı geniş sahanlıktan geçtiğini hatırlamadı. “Geçmişolsam, şu heykeller ve tablolar mutlaka dikkatimi çekerdi” diye düşündü.Birkaç adım attı, aşağıdan sesler geliyordu. Merdivenlere doğru ilerledi.Yaklaştıkça, arkadaşlarının ve Erdoğan Bey’in sesi daha kuvvetli gelmeye

başladı.

Merdivenlerden inerken duvarları süsleyen tabloları inceledi. Bir müzegörünümüyle,binanıniçideenazdışıkadaretkileyiciydi.

Duran, duvarlarda bulunan tabloların farklı türlerden, etrafa serpiştirilmişobje ve heykellerin değişik akımlardan olduğunu düşündü. Anlaşılan,Erdoğan Bey belli bir sanatçı ya da türe değil, güzel bulduğu her sanatürününe ilgi duyuyordu.Bu eserlerden bazıları, tabii eğer kopya değillerse,birhaylieskidönemlerdenkalmaydıkibudaadamınaynızamandabireskieserbiriktiricisiolduğunugösterirdi.

“Tam”diyedüşündüDuran,“eğerbabadankalmabirservetleyapılmıyorsa,otuz saniye içinde otuz milyon dolar kazanıp kaybetme imkânına sahipolanlaragörebirzevk.”

Ayağına geçirdiği yumuşak terlik ve gıcırdamayanmerdivenler sayesinde,aşağıyagürültüsüzinmeyibaşardı.Şimdikonuşmalarıdahaiyiduyabiliyordu.“Havadansudankonuşmalar”dedikendikendine.

Gruba yaklaşınca, Burak ve Gizem’in üzerinde de pijamalar olduğunugördü.Budurumdakendisinigöstermesininbirsakıncasıyoktu.

“Pijamapartisimiyapıyoruz?”

Duran’ınseslenmesiniilkcevaplayanErdoğanBeyoldu:

“Kimlerigörüyorum.Hoşgeldinizbeyefendi.”

EvsahibininardındanGizemveBurakdagençadama“Hoşgeldin”dedilervekendilerigibipijamagiymişolduğuiçinonunlaşakalaştılar.

ErdoğanBey“LütfenoturunDuranBey”diyerekyergösterdi.

Gençoyuncurahatkoltuğaotururoturmazkonuyagirdi:

“Birisibananelerolduğunuanlatabilirmi?”

Gençoyuncununsorusu,azönceşenkahkahalaratılanortamabirdinamitgibi düştü. Burak ve Gizem’den ses çıkmayınca, Erdoğan Bey durumuözetlemeyekararverdi:

“Sabahleyinyorgunargın çiftliğegeldik.Kahvaltımızı ettikten sonrayatıpbirazdinlenelimdedik.Geceuyumadığımızvesabahda ikibüyükgerginlik

yaşadığımıziçin,ipinucunukaçırmışızanlaşılan.Bizedörtbeşsaatyetti.Sizise, tam altı saattir uyuyordunuz. Şimdi de beş çayımızı içmek içinburadayız.”

ErdoğanBeyaçıklamasınıyaparken,Duranöncekigeceyiveüzerlerinebirkâbusgibiçökensabahıhatırladı.Kızçocuğunudüşmüşolduğubatakhanedenkurtarmak için gece boyu uykusuz kalmış, ardından Tepebaşı’nda tam birsavaşınortayerinedüşmüşlerdi.Hafızası,gözlerininönündeyananikiinsanıgeriçağırdı.Nasıldaunutmuştubütünbunları?Birdengüzelkızadöndü:

“DizkapaklarınnedurumdaGizem?”

Duran’ın sorusu üzerine genç kız pijamasının paçalarını sıyırdı. Açıkyaralarınüzerinetentürdiyotveyaramerhemisürülmüştü.

“SabahleyinErdoğanBey’inyardımcısısıyrıklarıtemizleyipüzerlerineyaramerhemi sürmüştü. Duş aldıktan sonra ben de aynısını yaptım. Bu aradabaktım,derinbirşeyyok.İzbırakacağınısanmıyorum.Birkarışdahaileridedursam,kocapanzerinaltındakalacakmışım.Şansımvarmış.”

Genç adam Gizem’i dikkatle dinledikten sonra “Haklısın. Gerçekten deşansın varmış” dedi. Ardından, kendisi açısından her şeyin tam olarakçözülmüşolmadığınıdüşündü.Hâlâkaranlıktakalanbazınoktalarvardı:

“Uyuduğumodayanasılçıktığımıbiliyormusunuz?”

Gençadamınbusorusugülüşmelereyolaçtı.SorununcevabınıeniyibilenBurakanlatmayakoyuldu:

“Daha masadayken uyumaya başladın dostum. Koluna girdim ve odanaçıkmana yardımcı oldum. Bu arada boxer giydiğini öğrendim. Rengini çokbeğendiğimi itiraf etmeliyim. Anlayacağın, pijamalarını giymene benyardımcı oldum. Zar zor da olsa kendini yatağa attığından emin olduktansonraodamaçekildim.”

Genç oyuncu masada uyuklamaya başladığı anı hatırladı. Kelimelerininkaymaya başladığı da gözlerinin önüne geldi. “Peki” dedi, “elbiselerimnerede?”

Duran’ınsorduğusoruyuBurakdeğilErdoğanBeycevapladı.

“Berbat bir gece ve sabah geçirdiğimiz için, yardımcılarımdan herkesin

elbiselerini ve ayakkabılarını temizlemelerini istedim. Şimdi odanızakonmuşturhepsi.”

Duranbütün sorularına cevap alınca rahatladı.Karanlıktakalanhiçbir şeyyok gibiydi. Masada uyuyakaldığına göre, bütün bir gece uykusuz kalmakfazlagelmişolmalıydı.Butürbirdurumunbaşınailkkezgeldiğinisöyleyerekherkestenözürdiledi.

BurakveGizemgerginliğingiderilmişolmasınasevindiler.

Erdoğan Bey servis yapmak için hazır bekleyen yardımcılarından çayıgetirmeleriniistedi.Servisarabasınınüzerindegelentatlıvetuzlukurabiyeler,kekler,böreklerçokdavetkârgörünüyordu.Evsahibitıpkıkahvaltımasasındaolduğugibi,iftiharlaküçükbiraçıklamadabulundu:

“A’danz’yekendiüretimimiz.Sadeceçaybizimarazimizdendeğil.”

Öğlen yemeğini atlamış oldukları için, gençler sıcaklığını muhafaza edenkurabiyelervebuharıtütenböreklerebüyükilgigösterdiler.

Sonra,ErdoğanBeykonuklarınaçiftliğigezmeyiteklifetti.

GizemveBurakderhalçokmemnunolacaklarınıifadeettiler.Budurumda,Durandateklifikabuletmekzorundakaldı.

“Öyleyse” dedi Erdoğan Bey, “gidip elbiselerinizi giyin ve geri dönün.Pijamayla beş çayı içebilirsiniz ama süt sağıp domates toplayamazsınız.Yarımsaatsonratekrarburadabuluşalım.”

PisaniEvinde

Duran odasına çıktığında, elbiselerini yıkanmış ve ütülenmiş buldu.Cüzdanı, anahtarları, telefonu ve İlahi Komedya’sı da tertipli bir şekildeelbiselerinin yanına konulmuştu. Eşyalarının içinde telefonunu görünce,aklınaannesivebabasınıtümüyleunutmuşolduğugeldi.Hemenaramalıydı.Telefonunuelinealıralmaz“Lanetolsun!”dedi.

Küçükkızı batakhanedenkurtarmak için karanlık odadabeklerlerken aletisessize almış ve içine girdikleri kargaşa nedeniyle sesi açmayı akıledememişti.Bunedenle telefonunda, ezicikısmı annevebabasındanolmaküzere sayısızmiktarda cevapsız çağrı vardı.Böyle olunca,Duran, kendisinizamanadairbirhesapyapmakzorundahissetti.Evdeyenilenbüyükyemeğin

üzerindenneredeysebirtamgecevebirtamgüngeçmişti.

“Yani, neredeyse yirmi dört saat” diye söylendi genç adam. Ne diyecektişimdi annesine?Karşısına önce babasının çıkması için bildiği bütündualarıederektelefonuntuşlarınabastı.Neyazıkkidileğikabulolmamıştı.

“Alo”derdemez,annesikasırgagibiesipgökgibigürlemeyebaşladı.

“AllahbelanıkaldırsınDurantePisani!Bizdençabucakkurtulmak içinmiböyleyapıyorsun?Kalpkrizigeçiripölelimistiyorsundeğilmi?Babanvebenpolisehabervermek için evden çıkmaküzereydik. İstanbul’da acil servisiniaramadığımızhastanekalmadı!”

Duranannesininmakinelitüfekmisalikonuşmasınıbölüp,telefonusessizealmış olduğunu, sonra da eski haline getirmeyi unuttuğunu bir türlüsöyleyemedi.Kadınındakikalarcasürenbağırışınıcansıkıntısıiçindedinledi.

BağırmaktanhelakolanBayanPisani, söylemek istediklerini tükettiği içindeğilse de yorgun düştüğü için sustu. Duran bütün gücünü topladı ve“Telefonumusessizdeunutmuşum,özürdilerimmadre”dedi.

Gençadamtakipedencümlelerininiçineusturuplubirşekilde,şehirdışındaolduğunuvenezamandönebileceğinitambilmediğinidesıkıştırdı.

Bayan Pisani “Ne halin varsa gör!” diyerek telefonu hemen yanındadurduğuanlaşılanbabasınauzattı.

BayPisani telefonualıralmaz“Çokkorktukoğlum.Tarottaneçıktığınıoakşamsanaanlatamamıştımyahani,korkumuzunnedenioyduişte”dedi.

Titrekcümleleri,yaşlıadamınciddenkorkmuşolduğununkanıtıgibiydi.

Duranbabasının ses tonuve söylediği sözler üzerinePaskalya’danöncekiakşama, yani ayın 7’sine geri döndü. Yassıada’da katıldığı şeytan ayini veSirkeci’de uğradığı bıçaklı saldırının gecesinde, babası ve annesini tarotkartlarının karşısında oturur halde bulduğunu hatırladı. O gece geçenkonuşmalarüzerinetekrardüşündü.Ürperdi.

Babası, annesinin isteği üzerine açtığı tarotta şeytanı gördüğünü söylemişamaasılmeseleninşeytanı izleyenkartlardaolduğunavurguyapmıştı.Gençadam o gece babasının cidden paniğe kapılmış olduğunu hissetmiş, bundanbüyük tedirginlik duymuştu. Sonra nasıl olduysa, korkusu da dahil olmak

üzereher şeyaklındançıkıpgitmişti.Demekbabasıhâlâ,kendisininçoktanunuttuğuotarotaçılımınıntesirialtındaydı.

Duranogeceyidüşünmeyedevamedince,babasınınannesinevekendisinekorkuyla “Ayrıntılara giremeyeceğim için benimazur görün…” dediğini dehatırladı. Yaşlı Pisani söylediği gibi yapmış, o gece başka hiçbir şeysöylememişti.Amaşuandagerçekleştirdiğikonuşmadanbile,BayPisani’ninogecekiruhhaliniaynensürdürdüğübellioluyordu.

Babasının tedirginsözleriüzerine,gençadamkendisini iyicekötühissetti.Sankiiçindenbirşeylerkopupgidiyorgibiydi.Kulağındatelefon,sıkıntıdanne yapacağını bilemez halde öylece durup kaldı. Genç oyuncu, babasınıniçinde bulunduğu durumdan doğal olarak kendisini sorumlu tuttu. Acabatelefonunusessizdeunutmayıparadabirkonuşsa,bupanikhaliyinedesürermiydi? Bir ara babasına “Yanında olmadığım ve seni telefonla aramadığımiçinkendiniböylehissediyorsun”demeyidüşündüysedevazgeçti.

Ömrüyle karşılaştırıldığında uzunca sayılacak bir süre İtalya’da okumuş,annesi ve babasıyla aylarca görüşmediği, günlerce telefonla konuşmadığızamanlarolmuştu.Bunedenle,babasınıntedirginliğininbirgecearamamaklailgiliolmadığınıgayetiyibiliyordu.Odüşünmeyedevamederken,BayPisani“Beni dinliyor musun oğlum?” diye sordu. Duran “Evet padre” deyincedevametti:“Şimdibanadikkatinivervesöyleyeceğimsözlericankulağıyladinle!”

Gençadambabasınınbusözleriüzerine“Olurpadre”dedi.

“Duran, kartlarda gördüğüm şuydu: Sonu hiç de iyi olmayacak bir yoldailerliyorsun…Birbataklığıniçindesinvegiderekbatıyorsun…Evetoğlum,ogece art arda gelen kartlar böyle söylüyordu… Çıkışı olmayan bir yol buoğlum…Lütfendikkatliol!”

Yaşlıbabasınınsonsöylediklerini,birkaçgündürbaşındangeçenolaylarıveaz önce gördüğü rüyayı bir araya getirince, genç adamkendisini iyice kötühissetti. Nasıl davranması gerektiğini bilemedi. “Anladım baba” dedi.Ardından bir arkadaşının çiftliğinde olduğunu, merak etmemesini, dikkatliolacağınısöyledivetelefonukapattı.

Yaptığıtelefonkonuşmasıgençadamınelininayağınıntutmazolmasınayolaçmıştı.Birsürekendinegelemedi.Sonrasaatinebaktığında,aşağıya inmek

için sadece on beş dakikası kaldığını gördü. Giyinmeden önce bir duşalmalıydı.Pijamalarınıçıkardı,kendisiniduşunaltınaattı.

II

ŞARAPEVİNDEErdoğan Bey’in çiftliğinde, akşamüstü, masalsı bir atmosferde geçti. Bir

köylükadınınyardımıylainektensütsağıldı.Folluklardanyumurta,sebzevemeyve bahçelerinden envai çeşit ürün toplandı.Hatta bir kovandanbal bilealındı.

Üç misafir ve ev sahibi, çiftliğin şarap evi diye tabir edilen binasınaulaştıklarında saat20.00’yeyaklaşmıştı.Kavdan seçilen şarap şişelerinindemasayakonulmasıyla,yemekfaslınageçilmişoldu.

Burak,iricebirkütüğüalevlerinüzerineyerleştirdiveErdoğanBey’edönüp“Çokgüzelbiryerdeyaşıyorsunuz”dedi.

Ev sahibi az önce hep birlikte seçtikleri şarabı kadehlere doldururken“Teşekkürederim,sizinlebirliktedahadagüzel”diyecevapladıgençadamı.

Gizem, Erdoğan Bey’e bir kayık tabaktaki maydanozların arasınayerleştirilmiş,üzerinezeytinyağıgezdiriliplimonsıkılmışyiyeceğigöstererek“Bunedir?”diyesordu.

“KerevitGizemHanım”diyecevapladıgüzelkızıevsahibi,bellikidevamedecekti.

“Önümüzdekigöldençıkıyor.Tadınabakın,eminimseveceksiniz.Ağzınızakenditopladığınızmaydanozlardandaatın.Çokyakışırlarbirbirlerine.Bakın,şuradakitabaktagördüğünüzhavyardabugöldeyetişenbalıklardanalınıyor.”

Gizem“Nasıl?”diyesorunca,evsahibi“Kızmayacaksanızanlatayım”diyecevapladıonu.Ama,güzelkızıncevabınıbeklemedenbaşladıanlatmaya:

“Adamlarımağlarla sazanve turnabalığıyakalıyorlar.Bunlardan, içlerindeyumurtaolabilecekolanlarıitinaylaseçip,ötekilerigölebırakıyorlar.Seçilenbalıklar karınları yarılıp yumurtaları alındıktan ve yarılan yer tekrardikildikten sonra göle bırakılıyor. Hazar Denizi kıyısında mersinbalığınayapılanın aynısı. Bizim havyarımız o kadar lezzetli olmuyorsa da kendiürünümüzolduğuiçinhoşumuzagidiyor.”

Erdoğan Bey masanın üzerindeki öteki yiyecekler hakkında da bazı

açıklamalarda bulunduktan sonra, içmeye başladıkları şarap hakkındakonuklarınınfikrinialdı.

Herkesaynıfikirdeydi,şarapmuhteşemdi.

Sohbet sürerken kapı açıldı, şarap evinin yanındaki mangallardan birindepişmekteolanetlerinbirkısmıiçeriyegetirildi.

“İştebeklediğiman”dedievsahibiveekledi:“Kendietlerimizleyapılmışsucuğunlezzetinedikkatedinderim.”

Yarım saat süreyle sağlıklı yiyecekler ve hoş lezzetlerden söz edilmesineönayak olan ErdoğanBey, zamanın gelmiş olduğunu düşünmüş olsa gerek,maharetinikonuşturuphiçhissettirmedensözüİlahiKomedya’yagetirdi.

BurakveGizem,adamınustalığıkarşısındabirbirlerinebakıpgülümsediler.

Duran’ın dikkatini Dante’nin ölümsüz eserine çektiğinden iyice eminolunca,evsahibi“Sizebirşeysoracağım”dediüçkonuğunaaynıanda.

“Dante’nin Cennet, Araf ve Cehennem’e yaptığı yolculuk, biraz HazretiMuhammed’inyaşadığımiraçolayınıandırmıyormu?”

Gençlerbirbirlerinebaktılar.Burak“Bilmem,öylemi?”dedi.

Gizem“Benimdebirfikrimyok”diyecevapladıErdoğanBey’i.

Duran biraz düşündü. Palacios’un kitabında okuduklarından hareketlesöyleyebilecek birkaç şeyi varsa da kendisine saklamaya karar verdi.Annesinintabiriyle,neyinnesikiminfesiolduğunubirtürlüanlayamadığıbuadamla,özellikledebu türhassasbirkonuda,uzunboylukonuşmasıdoğruolmazdı.Sesiniçıkarmadı.

Masadakilerden dişe dokunur bir cevap çıkmayınca, Erdoğan Beybildiklerinigençlerlepaylaşmayakoyuldu:

“Benim bildiğim kadarıyla, Hazreti Muhammed gece derin uykudaykenyolu bir kurt ve bir aslan tarafından kesiliyor. İlahi Komedya’da buhayvanlara bir de panter eklendiğini görüyoruz. İslam filozofları,Peygamber’idikenlibirbahçedeilerletiyorveonaCebrail’inyolgösterdiğinisöylüyor. İlahi Komedya’da Dante, kendisini karanlık bir ormana sokuyor,yanına Vergilius’u alıyor. Her iki yolculukta da fokurdayan sular, alevler,derinkuyularvar.Benbirazminyatüremeraklıyım.Miraçla ilgiliolanlarda,

elinde kızgın çatal taşıyan ifritin ateş karıştırdığına sıkça rast geliyorum.Dante’ninCehennem’indedeaynıanlatımlarlakarşılaşıyoruz…”

ErdoğanBeyaradabirsolukalarak,Dante’ninİlahiKomedya’sıileHazretiMuhammed’in yaşadığı miraç olayının arasındaki benzerlikleri uzun uzunsıraladı.

Duran,adamınsöylediklerinintümüyledoğruolduğunudüşünüyordu.İlahiKomedya’yı oynamaya karar verdiğinde, bu konuda yazılmış ne varsaokumuş,dikkatiniençokçekenPalacios’unkitabıolmuştu.Aynızamandabirakademisyen olan İspanyol din adamı Miguel Asin Palacios, 1921 yılındagerçekleştirdiğicesurçalışmada,tamdaşuandaErdoğanBey’indillendirdiğikonularıelealmıştı.

“Yani”diyedüşündügençoyuncuErdoğanBey’leilgiliolarak,“odatıpkıbenimgibi,Palacios’uiyiokumuş.”

Ve kendini tutamayıp “Dante ve İslam isimli kitabı çok iyi okumuşsunuzErdoğanBey”dedi.

Evsahibidelikanlınınkonuşmasınıbirazmüstehzibuldu.

“Sadeceonudeğil”dedi.

Duranısraretti:

“Kötü bir şey söylemek istemedim. Eğer biri bir kitabı iyi okumuşsa,yazarınaolduğukadarokurunadaşapkaçıkarırım.”

Erdoğan Bey gözlerini genç adamın gözlerine dikti ve samimi olupolmadığına dair bir ışık aradı. Bu süre zarfında, sürekli olarak inanmak ileinanmamakarasındagidipgeldive“Başkabirsöyleyeceğinvarsasöyle”dergibibaktı.

Aslında, Duran açısından da mesele kapanmış değildi. Bir süredirkendisinde zaten “tuhaf” çağrışımlar yapan Erdoğan Bey, bir de İlahiKomedya’ya bu kadar hâkim olunca, şaşırmayıp ne yapsındı?Yetmiyormuşgibi şuandadakarşısınageçmiş“Haydi söylebana, söyledegörelimnelerdüşündüğünü?” der gibi yüzüne bakıyordu. Bu durumda, konuşmaksusmaktaniyiolacaktı:

“ArdavirafnamehakkındadabirşeylerbiliyormusunuzErdoğanBey?”

“Çokaz”diyecevapladıtuhafadamDuran’ınsorusunu.Şaşırtmayadevametti:

“Amabusoruylakastınınneolduğunugalibaanladım.DantenasılHazretiMuhammed’e yolculuk yaptıran İslam filozoflarından esinlenmişse, İslamfilozofları da Ardavirafname’den etkilenmiş olabilirler mi demeyeçalışıyorsun?Doğrumuanladım?”

Duran’ıRahatsızEdenNe?

Duran başını salladı. Bu kadarı gerçekten şaşırtıcıydı. Adamın bilgi yükükarşısında şapkasını çıkardı. Ya öteki özellikleri? Onlar yeterince şaşırtıcıdeğilmiydisanki?

Varoşlardakıtkanaatgeçinenlerlehorozdövüştürmek…Otuzsaniyedeotuzmilyon dolar kazanmak… Şeytana tapanlar içinde yakın dostlara sahipolmak…Sokakçocuklarınınhamiliğiniüstlenmek…Dalivegerçeküstücülüküzerine kafa patlatmak… İddialı bir resim ve eski eser koleksiyoncusuolmak…

Bütünbunlaryetmiyormuşgibi, tuhafadamşimdidekarşısınabir ilahiyatuzmanıolarakçıkmıştı!

“Dahaneler!”dediDurankendikendine.Üsteliksaçmalamıyordudatuhafadam.

İlahi Komedya’nın üzerindeki İslam etkisi, kaleme alındığından bu yanatartışılan bir konuydu. Yaklaşık yedi yüz yıldır, dünya kadar ilahiyatçı vefelsefeciilgilenmiştibumeseleyle,ilgilenmeyededevamediyordu.

Genç oyuncu “Aslında saçmalayan o değil, benim!” diye kızdı kendisine.Yaptığısaçmalıkise,ErdoğanBeygibibiradamlabukadariddialıbirkonuyutartışıyorolmasıydı.Tekrardüşündüve“İşteasılşimdisaçmaladım!”diyerekfikrinideğiştirdi.Tuhafbiradamolması,ErdoğanBey’indeilahiyatameraklıolan herkes gibi bu konuyumerak edip konuşmak istemesine engel olabilirmiydi?“Kuşkusuzhayır”diyecevapladıkendisorusunuDuran.

Aslında genç adamı rahatsız eden, başka bir şeydi!Birden ilahi bir ışıklaaydınlanmışgibi“Benirahatsızeden,onunİlahiKomedya’yıtartışıyorolmasıdeğilki!”dedikendikendine.Galibacanınısıkanınneolduğunubulmuştu.

Herşey,tamdaİlahiKomedya’yıtrendebulduğuandabaşlamamışmıydı?

Evet,kitabıniçineolağanüstügüzelbirelyazısıylaalınmışnotlarıokumayabaşladığıotalihsizandanitibaren,hayatıallakbullakolmuştu.

Yönetmen Cebrail’in düşürdüğü (yoksa bilinçli olarak mı bırakmıştı?)kitabınkapağınıkaldırırkaldırmaz,başındangeçmeyenkalmamıştı.

BütünbuolaylarsilsilesiiçindeenönemlirolüErdoğanBeyoynadığıiçin,gençoyuncucanınısıkanınoolduğunusanmıştıvebubüyükbiryanlıştı.

“Ayın beşinden beri” diye düşündüDuran, “kuyruğu kapana sıkışmış faregibiçırpınıpdurmamınnedenibu!Cebrail’inİlahiKomedya’sı!”

Burak veGizem, Erdoğan Bey ile Duran arasında geçmesini beklediklerikonuşma kesintiye uğrayınca şaşırdılar.Duran anlamsız bir şekilde susmuş,buyüzdenşarapevinesessizlikhâkimolmuştu.

Gizem, konuşmanın devamını sağlamak için bir şeyler söylemeyidüşündüysedehemenvazgeçti.Enbaştaverdiklerikararıhatırlamıştı.

Burakdaaynışekildedüşünmüştüamatümüylesuskunlukdaarzuettikleribirdurumdeğildi.Eniyisi,birsorusoraraktartışmayıyenidenalevlendirmekolacaktı.

ArdavirafnamedeNeyinNesi?

“Affedersiniz,Ardavirafnamedeneyinnesi?”

Duranarkadaşınınsorusunarağmensessizliğinisürdürdü.

ErdoğanBeyde“Dostunuzkonuyubiliyoranladığımkadarıyla,oaçıklasın”diyerekkenaraçekildi.

BaştaGizemolmaküzere,üçkişininmerakedengözlerlekendisinebakıyorolması Duran’ı rahatsız etti. İçinde bulunduğu ruh ve tavır halinden bir anönceçıkmalıydı.Çabucakkendinitoparladıvekonuşmayabaşladı:

“Biliyorsunuz,Büyükİskender’infethiyleİranveçevresindehükümsürenZerdüştilik dininin pek çok ileri geleni öldürülmüş, yazılı kaynakları yokedilmişti. Sasaniler zamanında, dinlerini devam ettirmek isteyen bazıZerdüştilerinısrarıüzerine,ArdaVirafisimlibilge,yedigünyedigecesürenbiruykuyaçekildi.Bilgeyeçıktığıyolculukta,ZerdüştiulularındanSuruşvetanrı Azer eşlik etti. Tıpkı İlahi Komedya’da Dante’ye Vergilius veBeatrice’in eşlik ettiği gibi… Bu yolculuk da aynen İlahi Komedya’da ve

miraç olayında olduğu gibi cennet ve cehennemde yapıldı. Sırat köprüsünügeçmeyibaşaranArdaViraf’ınruhu,tanrıAhuraMazda’nınhuzurunaulaştı.Arda Viraf uykusundan uyanınca, başka bir deyişle çıktığı seyahatten geridönünce,başındangeçenlerianlattı.Sözleribirkâtiptarafındankalemealındı.İştebueserinadıArdavirafname’dir.”

Duransözlerinitamamlayınca,ErdoğanBeyalkışladı.

“Ancak bu kadar iyi özetlenebilirdi, onun için alkışladım. Duran’ınsöyledikleritümüyledoğru.Ardavirafname’ninkalemealınmaöyküsüaynenböyle. Ben bu kitabın, doğal olarak kendisinden sonra gelen dinlere ilhamverdiği görüşündeyim. Zaman içinde Musevi, Hıristiyan ve Müslümanfilozoflarbuanlatıdanhareketleçokdüşündüler,çokyazdılar.”

Erdoğan Bey sözlerini tamamlayınca, Duran meselenin bir boyutu eksikkalmışvebudakendisinirahatsızetmişgibikonuştu:

“Tabiibirsoruyuatlamamamızlazım.Şimdisoracağımbusoru,dahaöncetamolarakcevaplanamadığıgibikorkarımgelecektedecevaplanamayacak.”

Genç oyuncu konuşmasıyla masada oturan herkesin dikkatini üzerinetoplamıştı.Sırasoruyusormayagelmişti:

“AcabaArdavirafnamekalemealınırken,sözlüveyazılıhangikaynaklardanyararlanılmıştı?”

Erdoğan Bey, delikanlının konuşmayı getirdiği noktaya bayıldı. Yine dekonuşmaktaaceleetmedi.Kimsedenbiryorumgelmeyince“Kimbilir?”dedi.

Duranşaşırdı:

“Yoksa siz de benim gibi, hiçbir zaman bilemeyeceğimizi düşünmüyormusunuz?”

“Bilemeyeceğim,demekeniyisi”dediErdoğanBey.

“Peki,neden?”diyesorduDuran.

Tuhafadamcevabınıçokdaistemiyormuşgibiverdi:

“Sizi anlıyorum. Bilebilecek olsaydık çoktan bilirdik, demeyeçalışıyorsunuz.Başkabirdeyişle,şugökkubbeninaltındabilinmedikbirşeymikaldı,demeyegetiriyorsunuz.Belkidehaklısınızamabenyüzdeikilikdeolsa filozofik bir yanılma payı bırakmayı tercih ediyorum. Kim bilir,

dememinnedenibu.”

Erdoğan Bey sözlerini tamamlayınca, bu kez Duran’ın karşılık vermesinibeklemedi.Sankibaşkakonuşulacakbirşeykalmamışgibikadehinikaldırdıve ürkütücü bir ses tonuyla “Haydi şimdi dünyanın her yanında yaşanancehenneme,özellikledeİstanbul’dakineiçelim!”dedi.

Duran’ınRüyasıÜzerine

Erdoğan Bey kadehini ağzına doğru götürürken, Duran pek de kolay birlokmaolmadığınıhissettirmekistedi:

“Peki, acaba rüyalarımızdaki cehennemnereye ait?Bu dünyayamı yoksabaşkabirdünyayamı?”

Duran, ev sahibinin büyüklük taslarcasına söylediği “Hadi bu konuşmayıburadanoktalayalım”sözünetepkisiniböylecegöstermişoldu.

Arkadaşları patavatsızlık yaptığını ifade eden gözlerle kendisine bakmayabaşlayınca,Duranbaşınabüyükbirişaçmışolduğunukavradı.Amayapacakbirşeyyoktu.Sözlerbirkezağzındançıkmış,olanolmuştu.

“Fecibirrüyagördümde…”dedibiraçıklamayapmakzorundakalmışgibi.

Duran’ınsözleri,şarapevineçökensevimsizhavayıdeğiştirdi.ErdoğanBeykaldırmışolduğuyerdetuttuğukadehiniağzınagötürmeyipmasayakoyduve“Hayırlaravesileolsun”diyecevapladıgençadamınsözlerini.

Böylece, Gizem ve Burak az önce başlayan gerginliğin tümüyle sonaerdiğindeneminoldular.

Budurumda,gençadamadüşenrüyasınıanlatmaktı:

“Pijamaylaaşağıyainmiştimyahani,ondanhemenöncegördüğümrüyadansözediyorum.Tambircehennemdi.”

Açıklamasının yeterli olacağını düşünen Duran sustu. Ama herkes merakedengözlerlekendisinebakmayısürdürüyordu.Gençadam,tambirfelaketlekarşı karşıya olduğunu anladı. Paylaşılabilecek cinsten bir rüya değildi kigördüğü! Buna karşılık, neler söyleyeceğini merak eden üç çift göz onabakmayısürdürüyordu.

Genç adam rüyasına neresinden başlamalı ve ne kadarını anlatmalıydı?Gizem’dendebahsetmelimiydisözgelimi?“Lanetolsun”dedikendikendine.

Başını büyük derde sokmuştu. Birden, rüyasını Gizem’in yerine Beatrice’ikoyarak anlatmayı akıl etti.Aslında,Gizemhariç her şeyi bütün açıklığıylaanlatabilirdi.Nesakıncasıolabilirdiki?Hiçbirşey!

Anlattı,anlattı…Vesırarüyasınınsonunubağlamayageldi:

“Ter içindegözlerimi bir açtımki sadece cehennem faslı değil,Tophane-iAmire kısmı da geride kalmış. Yani ne Dali’nin gerçeküstü tabloları ne debüyülügerçeklikteneservardı.Cebrail,BurakveGizem,herkessırrakadembasmıştı.”

BurakveGizemaynı andabirbirlerinebaktılar.Çünkü, ikisinindeaklına,ErdoğanBey’inkahvaltıdansonra,herkesyatağınagiderkensöylediğisözlergelmişti.Nedemiştiadam?

“Arkadaşınız rüyasında dönüp dolaşıp konuşmayı kestiğimiz yere, yanibüyülügerçekliğeulaşacak.”

Tam da söylediği gibi olmuştu. Burak ve Gizem “Vay canına!” diyengözlerlebirbirlerinebakadursun,Duran“Nedüşünüyorsunuz?”diyesordu.

İlktepkiyi“Müthiş!Tıpkıbirfilmgibi”diyerek,Burakverdi.

Gizemise“İlginç”diyerekyaklaştıkonuya.Güzelkız,özellikleTophane-iAmirekısmınatakılmıştı.Birdetabii,“büyülügerçeklik”lafına.

Erdoğan Bey sözlerine az önce Duran rüyayı anlatmaya başlarken dekullandığı, “hayırlara vesile olsun” temennisiyle başladı. Bu kez uzunkonuşacakmışgibigörünüyordu.

“Bence,asılolanrüyalarındünyası.İçindeyaşadığımızdünyaisebirhayal.Tabii ki rüya âleminde başımızdan geçenlerin, bu dünyada izdüşümleri var.Rüyalarıanlamayadabunedenleihtiyaçduyuyoruzzaten.Rüyatabiretmeyi,sembol okumak gibi düşünmeliyiz. Uykumuzda semboller vasıtasıylakavradığımız gerçekleri, uyandığımızda ancak mistik bir yanımız varsaçözebiliriz. Bunun için de aklımızla bağımızı koparmamız, zincirlerimizikırmamızgerekiyor.”

Duran, tuhaf adamı ilgiyle dinledi. Babasıyla başından geçen tarotdeneyimleriolmasa,ErdoğanBey’inbulaflarınınsafsataolduğunudüşünür,gülüp geçerdi. Babası aklına gelince sıkıldı. Nereden girmişlerdi şimdi şurüya işine. Bir an önce bu muhabbeti bitirmeliydi. Ama herkes onun gibi

düşünmüyordu.

BurakErdoğanBey’edöndüvesorusunusordu:

“SiznasılyorumluyorsunuzDuran’ınrüyasını?”

Burak’ın sorusu üzerine “Eyvah” diye düşündü Duran. Konu iyiceuzayacaktıanlaşılan.BakalımErdoğanBeynecevapverecektibusoruya?

“Rüyalarıaçıklamayaçalışmak,sizibilmemamabeniaşarBurakBey.”

Duranşaşırdı.“Budanedemekşimdiböyle?”dedi.

Tuhafadamınbusoruyacevabı,beklenmesigerektiğigibituhafolacaktı:

“Rüya tabirinde bulunabilmem için, rüyayı anlatanın ne gördüğünü banatamolarakaktarabilmesigerekir.Budapeygamberliğigerektirir.”

ErdoğanBey’insözleriüzerine“Ne!”dediirkildiğinibelliederekDuran.

BurakveGizemdeşaşırdıklarınıifadeettiler.

“Çünkü rüya” diye devam etti tuhaf adam, “küçük çapta da olsa, vahiyinmesi anlamına gelir. Vahiy inen kişinin kendisine ne anlatılmayaçalışıldığını tam olarak anlayabilmesi bir yana, anlatabilmesiyle ilgili desorunlarvardır.”

“Nasılyani?”dediDuran.

“Şöyle: Bırakın bir rüyayı anlatmayı, gözle görülüp elle tutulan olaylarıanlatmakbilesanıldığıkadarkolaydeğildir.”

“Eee”dedigerisinidesöyleyindergibigençadam.

“Varsayalımkirüyayıgörentamolarakanlayabildiveanlatabildi,buseferde anlatılanı anlayacak kabiliyette birine ihtiyaç doğar. Sanırım dünyayüzündebukabiliyette insanlarparmaklagösterilecekkadar azdır.Maalesefbenonlardanbirideğilim.”

Duran“Neyse,enazındanrüyamtabiredilmeyecek”diyedüşündü.Gülerek“Yırttımdesenize!”dedivedevametti:

“Nesapıkbiriolduğumusöyleyeceksinizdiyekorkudanödümpatlamıştıdaonuniçin.”

ErdoğanBey, genç adamınyaptığı şakanın arkasına saklanarak rahatlamış

olduğunu fark etti. Burak ve Gizem’e baktı. İkisi de bir sonraki aşamayageçmeyehazırgörünüyorlardı.Demekplanınbirsonrakiaşamasınıyürürlüğekoyabilirdi.

“Ben kava inip iki şişe şarap seçeceğim, siz de mangala yeni etlerkonulmasınısağlarmısınız?”

SergiYeniden

Erdoğan Bey ve konukları yeni şarapların tadına bakıp bir süre dahahavadan sudan lafladıktan sonra, sabahleyin konuştukları konuya geridöndüler.

ErdoğanBey“Büyülügerçeklik,demiştiksabahleyinDali’denbahsederken,hatırlıyormusunuz?”diyesordu.

Gençlerbaşlarınısalladılar.

“Okonuşmadanaklınızdaençokkalanneoldu?

“Hoppala” diye düşündü Duran, “şimdi de öğretmen kesildi başımıza veanlattığıkonularıntekraredilmesiniistiyor.”

TamdüşüncelerinidilegetirecektikiarayaBurakgirdi.Dersiniçalışmışbiröğrencigibisoruyacevapverdi:

“Dali’nin aklını koruduğunu, buna karşılık iradesini askıya aldığınısöylemiştik.”

Duran’ın içinden, “Hayır biz değil, Erdoğan Bey öyle söylemişti” demekgeldi.Amaodüşünceleriniaçıklayamadan,bukezGizematıldı:

“İlahi Komedya’yı okumuş, Dali’nin resimlerini dikkatle incelemiş biriolarak, bu sözcüklerin –‘aklın korunup iradenin askıya alınması’nıkastediyorum– ressamın eserlerini mükemmel şekilde tarif ettiğigörüşündeyim.”

Güzelkız,“Birazkarışıkmıoldu?”dergibibaktıherkese.Sorunolmadığınıanlayınca,kaldığıyerdendevametti:

“Dali, İlahiKomedya’nın fantastikdünyasındadolaşırken, iradesini askıyaalmış ama aklını kontrol etmeyi başarmış bir dâhi. Gökten Düşen Melektablosumesela…Vücuttançıkançekmecelernekadaretkileyicideğilmi?Birbaşkası,ArınmışDante.Vücudunortasındakiiriüçgeniçindengörünenilahi

kişilikinsanıgerçektendeçarpmıyormu?”

Gizem’in verdiği iki örneğe Burak da eklemelerde bulundu. Konuşmagiderek,ikisiarasındabilgiaktarımınadönüştü…

Gizem ve Burak bilgilerini değiştokuş ederken, Erdoğan Bey ve Durandikkatledinlediler.

İkigençsözlerinitamamlayınca,DuranErdoğanBey’ebaktıve“Sözsizin”dedi.

Evsahibibirazdüşündü,önündekikadehtenbiryudumşarapaldı.“Sergiyi,hemenbugeceyenidengezmekistermisiniz?”diyesordu.

Duran dökmemek için elindeki kadehi masanın üzerine koydu veşaşkınlığını“Ne!”diyerekifadeetti.

Gizemtepkisini“Pardon,pardon,pardon!”diyedilegetirdi.

Burak“Şakaediyorsunuzherhalde,değilmi?”diyesordu.

ErdoğanBey’inkeyfiyerinegelmişti.

Tuhaf adamın yüzündeki ifade, tıpkı horozu yenildiğinde, otuz milyondolarlık yalıyı kazandığında, şeytan ayini esnasında silahını ateşlediğinde,küçük kızı batakhaneden kurtardığında, iki insanı meşale misali yanarkengördüğündedeğiştiğigibideğişti.

“Şaka etmiyorum. Sergi İstanbul’da süresini tamamlayınca Ankara’yagitmişti.Oradadaişibitince,İstanbul’ageridöndü.Birbaşkaülkeyegitmeküzere şuanda İstanbul’dabirdepodabekliyor.Veben,budepoya rahatlıklagirebilirim.”

Meseleanlaşılmıştı.

III

BÜYÜLÜGERÇEKLİKYemekmasasındanilkkalkanErdoğanBeyoldu.Gençlerdeonuizlediler.

Duran, kendilerini maceradan maceraya taşıyan çam yarması şoför ileotomobili kapıda hazır görünce “Bakalım bu kez başımıza neler gelecek?”diye düşündü. Saatine baktı, 11.00 olmuştu. İnsanların yatmayahazırlandıklarısaatteDali’ninsergisinigezmeyegitmek,enazındanakıllılıksayılamazdı.“TuhafötesiErdoğanBeyveonaözgüişleri”diyesöylendi.

Duran, birkaç gündür kendini tanıyamaz durumdaydı.Akıllı uslu biriykenaniden bir sürü tuhaf işin parçaları haline gelmiş olmak, aslında hiç deisteyeceğibir durumdeğildi.Evet, oldumolasımeraklı biriydi amahaddinibilirdi. O güne kadar bir yolunu bulup aşmadığı sınırı, son birkaç gündürdelikdeşiketmişti.“Tıpkışimdiolduğugibi!”diyesöylendi.Canısıkılmıştı.Ne demeye, “Ben zaten sergiyi gezmiştim, şimdi evime gitmek istiyorum”dememiştideyinetakılmıştıErdoğanBeyveötekilerinpeşine?

Durankendisiylehalleşirken,otomobilKasımpaşa’yaulaştı.

Etrafındaki eski binalarla tezat oluşturan ve dışarıdan asla bir depo gibialgılanmayacakmodern bir yapının önünde, gençler her zaman olduğu gibiErdoğanBey’inpeşinetakıldılar.

DeponunzilinidoğalolarakErdoğanBeyçaldı.

Uyuklayangözlerledışarıyaçıkanbirgüvenlikgörevlisi,dahakimseağzınıaçmadan “Şimdi gidin, sabahleyin gelin! Benim hiçbir şeye yetkim yok!”dedi.

Erdoğan Bey’in tepesinin tasını attıran da bu sözler oldu. Tuhaf adam,gençlerinşaşkınlıkdolubakışlarıarasında,sankiyaptığıdünyanınennormalişiymiş gibi elini beline attı ve tabancasını çıkarıp güvenlik görevlisininağzınasokarak“Giriçeriye!”dedi.

ErdoğanBey’inürkütücüsesiniduyanvesilahınnamlusunuağzınıniçindehissedenkimolsagüvenlikgörevlisininyaptığınıyapar,içeriyegirerdi.Öyledeoldu.

Tuhafadam,şaşkınlıkiçindekigüvenlikgörevlisine“Neoluyor”demeşansıvermeden arkasında bulunan gençleri de içeriye aldı ve binanın kapısınıkapattı.

“Ben” diye başladı konuşmaya Erdoğan Bey, “bu binanın sahibiyim vesenindepatronunum!Nasılolurdabeniiçeriyealmazsın?”

Duran, Gizem ve Burak aldıkları habere şaşırdılar. Bir saat önce şarapevinde konuşurlarken, sahibi olduğu bir depoya gideceklerinden neden sözetmemişti peki Erdoğan Bey? Aynı soruyu aynı anda düşünmüş olsalar dagençlerdenhiçbirisorusunudilegetirmeyekalkmadı.Çünküzamanvezeminbusoruyusormayapekuygungörünmüyordu.

TabancatehdidialtındaolangüvenlikgörevlisitamtümcesaretinitoplayıpbirşeysöyleyecektikiErdoğanBeygürledi:

“Sus!Düşönümevesergininbulunduğubölümüaçbana!”

Omuzlarıdüşmüş,gözleri şaşkınbakangörevlibukezsözdinledi.Duran,adamındavranışınıdeğiştirmesinderoloynayanasılfaktörünErdoğanBey’inpatronolduğunusöylemesimiyoksatabancasınıağzınasokmasımıolduğunakararveremedi.

Geniş depo alanında, Dali’nin Tophane-i Amire’de sergilenen eserlerininkonulduğu bölüme ulaşabilmek için birkaç kapıdan geçilmesi gerekiyordu.Epey yüründükten sonra, şifre kullanılarak açılıp kapanan kepenkli birnoktayagelindi.Güvenlikgörevlisisorunçıkarmaktanvazgeçmişolsagerek,şifreyi girerek kepengin açılmasını sağladı. Herkes içeriye girdikten sonra,yineşifreyikullanarakkapıyıdörtziyaretçininüzerinekapattı.

Duran gayriihtiyari “İnşallah adam bizi burada unutup bir yere gitmez!”dedi.BurakveGizemdeşaşırdılar.ErdoğanBeyfarkettirmemeyeçalışsadasinirlendi:

“Kapıdadasöyledimya,budepobenimmülküm.”

Cümlesinitamamlartamamlamaz,kendindenenemintavırlakepenginarkatarafındakalmışgüvenlikgörevlisineseslendi:

“Delikanlıkapıyıaç!”

Kepengin arkasından gelen cevap hiç de beklenen ve umut edilen gibi

olmadı:

“Açamam! İçeriye silah kullanarak zorla girdiniz. Güvenlik şefini arayıpgereklibilgiyivermemlazım.Ancakoemirverirsesizekapıyıaçabilirim.”

Erdoğan Bey güvenlik görevlisine kızdıysa da belli etmedi. “İyi” diyeseslendiveekledi:“Hemenaraozaman!”

Güvenlikgörevlisiyleçekişmeninsürüyorolması,baştaErdoğanBeyolmaküzerekimseninhoşunagitmedi.Çaresizbir şekilde, kepenginöteki yanındakalanadamıntelefonuylayaptığıgörüşmeyidinlemeyekoyuldular:

“Silahınıağzımasoktuefendim.Neyapabilirdimki?”

“Hayır,kimliğinisormamafırsatvermediki!”

“Erdoğan Bey olduğunu söyleyen kişide silah var. Onunla beraber dörtkişiler.Hepsisergibölümündebulunuyor.Kepengiüzerlerinekapattım.”

Güvenlik görevlisinin, şefi olduğu anlaşılan kimseyle yaptığı konuşmatamamlanınca,dışarıdabirsessizlikoldu.ErdoğanBey“Açsanaartıkkapıyı!”diyeseslendi.

“Açamam efendim. Şefim, güvenlik müdürünü arayacağını söyledi.Kendisindenhabergelenekadarbeklemekzorundayım.”

“İyiohalde”dediErdoğanBey.Ceptelefonunuçıkardı,birnumarayıbirkaçkez aradı. Cevap alamayınca yüzü değişti. Bir başka numarayı aradı. O dacevapvermeyince,elindekitelefonuduvarafırlattı.

Gelişmeler o ana kadar dirayetini korumuş olanDuran’ı harekete geçirdi.Gayriihtiyari“Neyani,kısılıpkaldıkmışimdiburada?”diyesordu.

Duran’ın sözleri, sinirlenmiş olduğunu az önce duvara fırlattığı ceptelefonuyla ifade etmiş olan Erdoğan Bey’i tümüyle çileden çıkardı. Tuhafadam “Ne kısılması!” diyerek genç adamın üzerine atıldı. Öteki iki gencinşaşkın bakışları arasında, Duran’ı boğazından yakaladığı gibi duvarayapıştırdı.

İlkşaşkınlığıatlatıratlatmaz,BurakileGizemhareketegeçtilerveDuran’ıErdoğan Bey’in elinden kurtarmaya çalıştılar. Böyle olunca ortalık iyicekarıştı. Gençlerin kendisini yakalamaya çalıştıklarını düşünen Erdoğan Beybu kez Duran’ı bıraktı ve ötekilere saldırdı. İki genç neye uğradıklarını

şaşırdılar. Garip davranışlar sergileyen Erdoğan Bey’i yatıştırmak için ardıardına özür dilemeye başladılar. Onları gören Duran da adamdan özürdilemeyebaşlayınca,GizemgruptanayrılıpCebrail’iaradı.

“Hemenbirşeyleryapmazsan,ErdoğanBey,DuranveBurak’ıöldürecek.”

DuyduğusözlerCebrail’ibeynindenvurulmuşgibisarstı.

“Neoluyor anlat bana”dediysede şaşkınlık içindekikızonun söylediğiniyapmak yerine az önce söylemiş olduğu sözleri birkaç kez tekrarladı.DurumunçaresizolduğunugörenCebrailfikrinideğiştirdiveGizem’ebaşkabirtalimatverdi:

“ÇabuktelefonuErdoğanBey’evervebenimolduğumusöyle!”

Gizem tüm cesaretini toplayıp iki genci tartaklamayı sürdüren ErdoğanBey’inönüneatladı.

“TelefondaCebrailvar.Sizinlegörüşmekistiyor.”

Cebrail’inadınıduyarduymaz,ErdoğanBeyDuranveBurak’ıhırpalamayıbıraktı. Korkarak telefona baktı, almak ile almamak arasında gidip geldi.Sonundaalmayakararverdi.

“BenErdoğan”dediüzgünbirsestonuyla.SonratelefonunötekitarafındakiCebrail’insorularınasırasıylacevapvermeyekoyuldu:

“Hayır,odışarıda.”

“Evet,galibahassassınırıgeçtim.”

“Peki,anladım.”

Verdiği bu üç cevaptan sonra, Erdoğan Bey elindeki telefonu Gizem’euzatıp sırtını bir duvara dayayarak yere oturdu. Elleriyle yüzünü kapattı vehıçkırarakağlamayabaşladı.

Gizem aldığı telefonu kulağına götürdü ve “Cebrail orada mısın?” diyesordu.

“Evet,buradayım.Neredesiniz?”

“Kasımpaşa’da.Dali’nineserlerininbulunduğubirdepoda.”

“Şoförünüznerede?”

“Dışarıda.”

“Peki.Şimditelefonukapatvebendenhaberbekle.Anlaştıkmı?”

Gizemtelefonunukapatıparkadaşlarınadöndü.Cebrail’lekonuştuğunu,herşeyinyolunagireceğini,kendisindenhaberbeklediğinisöyledi.

Son duydukları, az önce ölüm sınırına yaklaşmış olan Duran’ın kafasınıiyicekarıştırdı.DönüpbirkezdahaduvaradayanmışoturanvehıçkırıklarlaağlamayadevamedenErdoğanBey’ebaktı.Aklınagelenbirsürüsorudanilkikisinisordu:

“Hassassınırıgeçmeknedemek?Cebrail’inbukonuylaneilişkisivar?”

OnunbusorularıüzerineBurakveGizembirbirlerinebaktılar. İkisinindeverebilecekleri bir cevap yoktu.Duvara sırtını dayamış olarak oturan adamyerinde kıpırdandı, eliyle gözyaşlarını sildi ve gençlerin hiç beklemediklerikadaryüksekperdedenhaykırdı:

“Büyülügerçeklik!”

“BenAnladımGaliba”

Üçgenç,sonhaykırışıüzerine,ErdoğanBey’denbirazdahauzaklaştılar.Azöncegirdiklerikızgınlıkhali,yeriniendişeyebıraktı.

Gizem,anlamayaçalışanbirsestonuyla“Nasılyani?”dediErdoğanBey’e.

“Sizesöylemiştimyahani,Dalibirsanatçıamabendeğilimdiye.”

Gençler adamın ne söylediğini anlamak istercesine birbirlerine baktılar.ErdoğanBeygülümsedi.

“İrademi askıya aldım almasına ama aklımı kontrol edemedim. Resimyapıyorolsaydım,tuvaleyansıyandurumhiçdeböyleolmazdı.İnsanınkendihayatını bir sanat eseri gibi ele almasınındaha zorolduğunukabul etmenizgerekir.”

Tuhaf adamın sözleri Duran’ı sabah kahvaltısına götürdü. Durusu’yatepedenbakanhavuzkenarındanedemiştiErdoğanBey?

“Aklınıkontrolaltındatutveiradeniaskıyaal!İşteDali’ninsihirlidavranışbiçimi! İkimizindehayatınıyönlendirensihrinneolduğusizcedeyeterinceaçıkmı?Aramızdakifarkise,osanatçıydı,bendeğilim.”

Gençadamarkadaşlarınadöndü,“Benanladımgaliba”dedi.

Duran’ın bu sözleri üzerine Erdoğan Bey tekrar sinirlendi. Yüzüne gençoyuncunun bu durumu anlama ihtimali sıfırmış gibi bir ifade yerleştirdi.Sırtını dayalı oturduğu duvara iyice yaslayarak ayağa kalktı, genç adamadoğruyürüdü.

“Neanladın?Söylebakalımhadi,neanladın?”

ErdoğanBey’in hamlesiDuran’ı korkuttu. Biraz geri çekildi. Tam da herşeyin yoluna girmeye başladığını düşündüğü anda, Gizem’in kalbi yenidenhızlaçarpmayabaşladı.BuraktekrarErdoğanBeyileDuran’ınarasınagirdi.Alttanalırgibikonuştu:

“Kötübirşeysöylemediki.İzinverindetamamlasınsözlerini.”

ErdoğanBey,Burak’tangelensamimitepkiyeşaşırdı.Acabatahminiyanlışmıydı?Duran “Ben anladım galiba” derken, onun aklına gelenleri değil debaşka şeyleri düşünmüş olabilir miydi? Önce biraz, sonra tamamen geriçekildi.Ardından, az öncekalkmış olduğuduvar dibinedöndüvekendisinibir çuval gibi yere bıraktı. Sırtını tekrar duvara dayadı, ellerini dizlerindebirleştirdi, başını kollarının arasına aldı. Kulaklarında hâlâDuran’ın sözleriçınlıyordu:

“Benanladımgaliba.”

Duran’ınaklına,babasınınaçtığıtarotfalınınçıkmaküzereolduğu,nedensetamo anda geldi.O lanet kâbustan uyandıktan sonra telefon ettiğinde,BayPisanianlaşılantambunusöylemekistemişti.

“Çok korktuk oğlum” demiş ve “Tarotta ne çıktığını o akşam sanaanlatamamıştımyahani…”diyesürdürmüştüsözlerini.

Duran, ne babası bu sözleri söylerken ne de açık kartları gördüğünde,konununüzerindefazladurmadığınıhatırladı.Geçmişe,Levent’tekievlerindemasanınüzerindetarotfalıaçıkkenbabasınınboncukboncukterlediğigeceyegitti.Masadadurankartlarınenbaşındaşeytanvardı.Gençadam,babasınınokarttan hareketle korkmuş olduğunu tahmin etmiş ve bunu kendisinesöylemişti. Bay Pisani ise ona “Şeytan kartını kendi başına okuyor olsam,meseleyi kesinlikle bu kadar önemsemezdim oğlum” diyerek karşılıkvermişti. Yaşlı adam bu sözleri söyler söylemez gözle görülür bir şekilde

terlemeyebaşlamış,alnındabirikenterleriipekpijamasıylasilmişti.

Babasının falı, içine düştüğü felaketin habercisi olmalıydı!Kapangibi biryerde, tuhafolarak tarif edilmesınırınıçoktanaşmışErdoğanBey’lekısılıpkalmışolmaktandahabeterneolabilirdiki?

Genç adam, şarap evinde yenilen muhteşem yemekten hemen sonra yolaçıkışlarını, bu lanet olası binaya ulaşışlarını gözünün önüne getirdi. İçeriyealınmayacaklarınıduyduğuandaErdoğanBey’ingirdiğikrizihatırladı.Tuhafadamtabancasınıçekmiş,güvenlikgörevlisininağzınasokmuştu.

Genç adamın o anda sırtından akması gereken soğuk ter damlası,gecikmeyleşimdidamlamayakararvermişti!

Babasının tarot falıyla ilgili söylediklerini hatırladığı andan itibaren,Duran’ın beyni son sürat çalışmaya başlamıştı. Ya Erdoğan Bey az önceüzerine doğru yürüdüğünde belinden tabancasını da çıkarsaydı! Ya tıpkıgüvenlikgörevlisiörneğindeolduğugibisilahıonundaağzınasoksaydı!Yinedeyapamazmıydıaynışeyi?Neyapardıozaman?

Telaşa kapılmaya başladığı anda, sakin olması gerektiğini akıl ettiDuran.“Cebrail buraya doğru gelmek üzere yola çıktığına göre, geçecek sürezarfındamümkün olduğunca sakin olunması için çaba sarf etmeliyim” diyedüşündü.Olabilecekenyumuşaksestonuylakonuştu:

“Sizebirtekliftebulunabilirmiyim?”

ErdoğanBeybaşınıdizlerindenkaldırdı.BurakveGizemdeonabaktılar.

“Kepengin açılmasını beklerken, vakit kaybetmesek de görmek üzeregeldiğimizsergiyebirgözatsak.”

Burak veGizem,Duran’ın sözleri üzerine şaşırdılar. ErdoğanBey ise hiçtepkivermedi.

Duranazönceyazdığısenaryoyuoynamaktakararlıydı:

“Buraya Dali’nin eserlerini, özellikle de İlahi Komedya’yla ilgili olanlarıgörmeyegelmedikmi?Hadi,görelimohalde.”

Duran’ın Dali’den bahsetmesi üzerine depoya geliş nedenini hatırlayanErdoğanBeybukeztepkisizkalmadı.Başınıkaldırıpüçgencinyüzlerineayrıayrıbaktı.Ardındanyerindenkalktı,deponuniçinedoğruyürüdü.

Üç genç, birkaç gündür aralıksız olarak yaptıkları gibi yine onun peşinetakıldılar.GençlerinarkasındaolduğunuhissedenErdoğanBeygeriyedöndüvegülümsedi.

“Haydigelin!”

10NisanSalı

Araf’taüçüncügün

I

ŞOFÖRVECEBRAİLCebraildeponunönüneyaklaşırkenotomobilinsaatinebilmemkaçıncıkez

baktı. Dijital gösterge 01.30’u gösteriyordu. Gaza biraz daha yüklendi. Azsonra deponun önündeydi. O otomobilini park ederken, Erdoğan Bey’inşoförüçıkageldi.

Yönetmen Cebrail otomobilinden iner inmez karşısına dikilen ErdoğanBey’inşoförüne“Hayroladayı?”dedi.

Şoför,Cebrail’insorusunacevapvermekyerine,şaşkınlığınıifadeetti:

“Neişinvarburada?”

Yönetmen mümkün olduğunca kısa, neden orada olduğunu anlattı.Konuşurken,gerçektendedayısıolanşoförün, içeridenelerolupbittiğindenhabersizolduğunuanladı.Peki,nasılolmuştubu?

“Uzun süre kalacaklarını düşündüğüm için, arabayı uygun bir yere parkedeyim dedim. Arka sokakta bir yer bulup geri döndüm. Şuradaki pencerekenarınailişip,çıkmalarınıbeklemeyebaşladım.Neredenbilebilirdimkidahaiçeriyegirerlerkenaksilikçıkacağını!”

Görünüşüyle hiç demütenasip konuşmayan,Duran’ın tabiriyle “ayı postuiçindekibeyefendi”birnefesaralığıverdiktensonra,nasılolupdabunoktayagelindiğinisorgulamayadevametti:

“Buraya gelmek, Duran için kurduğunuz planın bir parçası değil miydi?NedengüvenlikgörevlisiniErdoğanBey’ingeleceğindendahaöncehaberdaretmediniz?”

Cebrail, dayısının sorusunu “Erdoğan Bey planın dışına çıktı” diyecevapladı.

Şoförünyüzüasıldı.“Anlamıştım”dedi.

Cebrail“Nasılanladın?”diyesorunca,adamanlatmayabaşladı:

“Songünokadarhızlıhareketetmeyebaşladıkiyetişemezoldum.Amaherşey plan dahilinde yürüdüğü için, çok da dert etmedim.Aslında küçük kızıkurtardığımıznoktayakadarufaktefeksorunlarhariçherşeyyolundaydı.”

Şoförbirazdüşündü,sonraiçerideneolduğunudamerakettiğiiçinaceleylekonuştu:

“Mesela,Yassıada’da sorununbaşlamasınayol açanErdoğanBeydeğildi.Ayin esnasında yapılanlar Duran’ın tahammül sınırını aşınca, silahınasarılmak zorunda kaldı. Aslında böylelikle bir anlamda herkesin hayatınıkurtardı.Tarlabaşı’ndaküçükkızınkurtarılmasıesnasındasertlikgöstermesideişindoğasıöylegerektirdiğiiçindi.Bütünbunlardangayeteminim.”

Uzun boylu konuşunca depoya girmelerinin gecikeceğini, bunun da iyisonuçlarvermeyebileceğinigayetiyibilenşoför,sözlerinitoparlamayakararverdi. Bir an önce, herhangi bir tersliğe yol açmadan duruma müdahaleetmeliydiler. Buna karşılık, geçen yirmi dört saati nasıl geçirdiklerinianlamadan ne yapacaklarına karar vermek, yanlış davranmalarına yolaçabilirdi. Mümkün olduğunca hızlı ama önemli noktaları atlamadangözlemlerini yeğenine aktarmaya devam etti. Bu süre zarfında gözlerinideponunkapısındanhiçayırmadı.

“Çiftliğe giderken her şeyin yoluna girmiş olduğunu düşündüm.Tarlabaşı’ndaiçinedüştüklerigösterisadeceErdoğanBey’ideğil,gençlerideçokheyecanlandırmıştı.Amaçiftliğevardığımızdahepsisakinleştiler.Herşeyyeniden normale döndü. Akşam yemeğinin ardından, Erdoğan Bey anidendepoya gelmek istediklerini söyledi. Az önce de söylediğim gibi, bununhazırladığınızplanınbirparçasıolduğunuzannettim…”

Cebrail dayısını dikkatle dinledikten sonra, “Neyse ne! Bakalım içeridedurum nasıl?” diyerek deponun kapısına yöneldi. Bu arada aldığı bilgilerinışığında taşları yerine oturtmaya çalıştı.Meselenin görünen tarafı, ErdoğanBey’in sahibi olduğu depoya girmekte zorluk çekince, engeli silah zoruylaaşmayaçalışmasıydı.Peki,görünmeyenveasılönemlitaraftadurumnasıldı?

Yönetmentamkapıyıçalacaktıkidurduve“Olacakişdeğil!”diyesöylendi.

Dayısıolanşoförona“Evet,değil!”diyerekkarşılıkverdi.

Cebrailziledokunmaküzereolduğuparmağınıçektivebeklemeyebaşladı.

GüvenlikMüdürüDevredeSüratlegelenotomobil tamCebrail’inaracınınarkasındadurduve içinden

telaş içindebiri indi.Dahaaracınınkapısınıkapatmadan“Nevar,neoluyorburada?” diye bağırdı. Sonra koşarak deponun kapısında zili çalmak üzereolanşoförveyönetmeninyanınageldi.

“Kimsiniz?Polismisiniz?Benbubinanıngüvenlikmüdürüyüm!”

Gelenheyecanlıadamıngüvenlikmüdürüolması,ErdoğanBey’inşoförünüveCebrail’irahatlattı.Şofördekendisiniveyeğeninitanıttı:

“Ben Erdoğan Bey için çalışıyorum. Bu da yeğenim. Patronunuzundostudur.Telefonlakendisiniarayıp,başınındertteolduğunusöylemiş.Onuniçinalelacelegeldi.”

Güvenlik müdürüne aldığı bilgi yetmiş olsa gerek, bir an bile tereddütetmeden deponun ziline dokundu. Kapıyı korku içinde kıvranan güvenlikgörevlisiaçtı.

“İyi ki geldiniz efendim. Çok korktum. Adının Erdoğan Bey olduğunusöylüyor. Deponun sahibiymiş. Ben kendisini bir kez bile görmedim.Arkadaşlarıylabirliktegeldi,ağzımakocabirtabancanınnamlusunusoktuvezorla kapıları açtırdı. Ben de dördünü birden içeriye kilitledim. Başka neyapabilirdimki?Yabirşeyçalmayakalksalardı,değilmi?”

Heyecandan tir tir titreyen güvenlik görevlisinin tavrı güvenlikmüdürünükızdırdı:

“Yeter be adam! Kes zırlamayı! Düş önümüze, gidip bakalım gerçektenErdoğanBeymiymiş?”

Birkaçbölümdengeçendörtkişi,kepenkbenzeribirkapınınönünegelincedurdular.

Güvenlik görevlisi, kapının açılıp kapanmasını sağlayan dijital kilidintuşlarınaşifreyigirdi.Kepenkyukarıyadoğruyavaşyavaşaçıldı.

İçeride,ErdoğanBeyveüçkonuğuDali’ninİlahiKomedyaiçinçizdiğivebir başka ülkeye gönderilmek üzere bekletilen resimleri incelemeklemeşguldü.

Patronunutanıyangüvenlikmüdürüderhalderdinianlatmayakoyuldu:

“Özür dilerim beyefendi. Elemanım sizi daha önce hiç görmemişti.Yüzünüzübilmiyor.Yabancıbiriniiçeriyealmakistemediğiiçinöncebenimlekonuşmak istemiş ama anladığım kadarıyla biraz geç kalmış. Lütfenkusurumuzabakmayın.Sizdenvemisafirlerinizdenözürdiliyorum.”

ErdoğanBeyözürdileyengüvenlikmüdürüneveonunyanındasütdökmüşkedigibidurangüvenlikgörevlisinegülümsedi.

“Kabahat onda değil, bende. O görevini yapmaya çalıştı. Ben acelecidavrandım.Tabancamıçıkarmamhataydı.”

ErdoğanBey,güvenlikmüdürüvegörevlisiylehesabınıkapatmışolduğunudüşünmüş olsa gerek, cevap vermelerini beklemeden bu kez Cebrail veşoförünedöndü.

Duran,adamınpozisyonunudeğiştirirkenazöncekibuyurganyüzhalindeneserkalmadığınıfarketti.ErdoğanBeydeponunsorumlularınakarşınekadarrahatsa, şoförü ve Cebrail’e döndüğünde o kadar rahatsız bir yüz ifadesitakınmıştı.

Genç oyuncu, Erdoğan Bey’in yüzündeki süratli değişikliği ve son aldığıdurumunasılyorumlamasıgerektiğinibilemedi.Tuhafadamınyeniyüzhaliaklına,önceüzgün,sonratelaşlı,ardındankorkakgibisözcüklergetirdi.YinedebusözcüklerdenhiçbirininErdoğanBey’inoandakidurumunutamolaraktarifetmeyeyetmeyeceğiningayetiyifarkındaydı.

Duran son olarak “Acaba o sözcük endişe olabilirmi?” diye sordu kendikendine. Bu sözcük de içine tam olarak sinmemişti. Yoksa hepsi birdenmiydi?Bilemedi.

O düşünürken, Erdoğan Bey “Şey” diye başladı konuşmasına. Birazşoförüne,birazdaCebrail’eyönelikkonuştu:

“Aslındaokadardatelaşlanacakbirşeyyok.Bizdegüzelgüzelgeziyorduksergiyi. Önce görevliyi, sonra gençleri biraz korkutmuş olabilirim ama şuandahepimizinkeyfiyerinde.”

ErdoğanBeypekdeinanırgibikurmadığıcümlesinitamamlayınca,bukeztanık arar gibi etrafına baktı. Sözlerini doğrulayabilecek üç gençten sesçıkmadı.Böyleolunca,ErdoğanBey“Katılmıyormusunuzbana?”diyesorduaçık açık. Yine ses gelmeyince “Dali’nin resimleri üzerine konuşuyor ve

birbirimizlenelerdüşündüğümüzüpaylaşıyorduk.Öyledeğilmi?”dedi.

Tuhaf adamın yalvarırcasına sorduğu bu sorular üzerine, üç genç nediyeceklerinişaşırdılar.

Duran, pek de kendinden emin olmayan bir tavırla “Evet, tabii…” gibibirkaçsözcüğüağzındageveledi.

Burak keyfi yerindeymiş gibi davranmayı, arkadaşından biraz daha iyioynadı.“Herşeyyolunda,birsorunyok!”dedi.

Gizem,Burak’tandaiyibirperformanssergiledi:

“Bizimiçinözelolarakaçılmışbirsergi,dahaiyisiolamazdı.”

Cebrail ve şoför, gençlerin ne söylediklerinden çok nasıl söyledikleriyleilgilendiler.Tabiikidepodaaslındaneleryaşandığını çokmerakediyorlardıama doğru bilgi alabilmek için Erdoğan Bey’in olmadığı bir ortamdakonuşulmasınıngerektiğinindefarkındaydılar.

OtomobileDoğru

Oortamdakonuşacakbirşeykalmayınca,ErdoğanBey“Çıkalımmı?”diyesorduherkesebirden.

Kimse hayır demeyince, tuhaf adam önce kendisi başladı yürümeye. Buesnada çam yarması şoför sağ, Cebrail sol tarafına geçip onunla birlikteyürümeyebaşladılar.

ErdoğanBeyönceşoförüne“Keşkekapıyıçalmadanönceseninotomobilipark edip dönmeni bekleseydim” dedi. SonraCebrail’e dönüp “Gece yarısıburayakadargelmeneüzüldüm.Amasenigörmekiyigeldi”diyedevametti.

Erdoğan Bey’in iki yanındaki iki adam, onu dikkatle dinlediler. Sesinintonunu, söylediği sözlerekendisininnekadar inandığını anlamayaçalıştılar.Duran da üç adamın hemen arkasında yürüyerek konuşmalara kulakkabartmaya,tanıkolduklarındanbaşkabirşeyöğrenebilipöğrenemeyeceğinianlamayaçalışıyordu.Şoförünsorduğubirsorugençadamındikkatiniçekti:

“Şeytan ayininde silahını ateşlerken yanında olmadığım için bir şeysöyleyemem. Buna karşılık Tarlabaşı’nda küçük kızı kurtarırken silahınadavranmaktan başka çaren olmadığını biliyorum. Ben yokken burada neolduğunu da maalesef gözümde tam olarak canlandıramıyorum. Güvenlik

görevlisi silahını ağzına soktuğunu söylüyor. Sorum basit patron: Nedenyaptınbunu?”

Erdoğan Bey’in öteki tarafında soruyu dinleyen Cebrail, dayısının nesormaya çalıştığını gayet iyi anlamıştı. Erdoğan Bey’in anladığından daşüphesi yoktu. Bu nedenle, tıpkı soruyu soran dayısı gibi, Erdoğan Bey’invereceğicevabımeraklabeklemeyekoyuldu.

ÜçadamınpeşisırayürüyenDurandagelecekcevapiçinkulakkesilmişti.Gençoyuncu,kendisinebaştanitibarentuhafgelenErdoğanBey’inağzındançıkacaksözlerigerçektenmerakediyordu.

ErdoğanBeyşoförününsorusunubirazdüşündüktensonra,sıkıntılıbirsestonuylacevapladı:

“Benbudepoyunedensatınaldımsizce?”

Erdoğan Bey sorusunu sorduktan sonra, iki yanında cevap bekleyen ikiadama dikkatle baktı. İkisi de susunca, sorusunu daha açık sormak vedüşüncesinidetaylaragirerekifadeetmekzorundakaldı:

“Tabii ki sanat eserlerine daha yakın olabilmek için. Böylece istediğimzamanburayagelebilecek,onlarlabaşbaşakalabilecektim. İster inanın isterinanmayın, bundan başka bir çıkarım yok bu işten. Hesap vermemiistiyorsanızhemenvereyim:Deponungelecekonyıldagetireceğipara,satınalırken harcadığımın yarısı bile etmez. Bu da göstermiyor mu istediğimzamanda istediğim kadar burada bulunabilmekten başka bir derdimolmadığını?”

ErdoğanBey sorusunu sorduktan sonra bir cevap gelsin diye bekledi. Buaradaaynıtempoylayürümeyedevamediyordu.

Şoförveyönetmen,sorusunauzunbirsürecevapvermedilersedeErdoğanBeysuskunluklarınınedensürdürdüklerinisormadı.Birazbeklediktensonra,konuyabaşkabiraçıdanyaklaştı:

“Soruma cevap vermiyorsunuz çünkü her ikiniz de hâlâ o basit sorunun,güvenlik görevlisinin ağzına silahı neden soktuğumun cevabınıbekliyorsunuz.İştesizecevapohalde:Güvenlikgörevlisininağzınasilahımısoktum, çünkü salaklık yapmasına tahammül edemedim! Sizce etmelimiydim?”

HemşoförhemdeCebrailtuhafadamınbusorusunudacevaplamadılar.Halböyleolunca,ErdoğanBeykonuşmasınadevametmesigerektiğinidüşündü:

“Bir aptal, sahibi olduğum bir yere beni sokmamaya kalkabilir mi?Biliyorsunuz, aptallara tahammül edemiyorum. Neyse ki ilk tahammüledemeyen ben değilim. Hitler’i hatırlayın! Ülkesini Yahudiler vekomünistlerden olduğu gibi, geri zekâlılardan da arındırmak için neleryaptığını hepimiz biliyoruz. Zeki ve güçlü bir nesil yetiştirmek için insanharalarıkurmayaçalışması,sizcedetakdireşayanbirçabadeğilmi?”

ErdoğanBeykonuşurken,şoförveCebraildefalarcabirbirlerinebaktılar.

Konuşmaları yarım yamalak duyabilmesine rağmen Duran da kulakkabartmayadevamediyordu.

Tuhafadam,döküldükçedökülüyordu:

“Bir alay aptal tarafından yönetilen, bu nedenle de yangın yerine dönenTürkiye’yi zapturapt altına almaya çalışanKenanEvren, bugün vatan hainiolarakyargılanıyor.Onundönemindetesisedilenhuzurberhavaolmuş,ülkeyeniden yangın yerine dönmüş, kimin umurunda. Bakın, hasta yatağındaolduğuna bile aldırmayıp, adamı ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasıylayargılıyorlar.Allahtan idamcezası yok.Olsa, tıpkıMenderesve arkadaşlarıgibisallandıracaklar.”

Duran, Erdoğan Bey’in son cümlelerini duyunca buz kesti. Onunla horozdövüşü mekânında yaptığı ilk konuşma geldi aklına. Tuhaf adam o akşamHemingway’denörnekvermişşöyledemişti:

“Boğagüreşiniüç sözcüklekutsarHemingway: sanat, atletizmvecesaret.Bir insan, bir hayvan ve sopa üzerine asılı bir parça kırmızı tülle yaratılanduygusal ve ruhsal yoğunluk, diye tarif eder boğa güreşini. Size sorulsa,muhtemelenvahşetdiyenitelersiniz.OysaHemingway’egöre,safklasikbirgüzelliktir boğa güreşi. Sopa hayvanın vücuduna girer ve al kan yere akar.Estetik doruğaulaşmıştır.Kangüzeldir.VeHemingway, güzelliğin buyollayüceltilmişolduğunudüşünür.”

“İşte” diye düşündü Erdoğan Bey’in bu sözlerini hatırlayınca Duran,“gerçekErdoğanBeybu!”

OrtadaErdoğanBeyolmaküzereönüsırayürüyenüçadamı takipetmeyi

sürdürdü genç oyuncu. Konuşmaları duyabilmek için, ayaklarına basacakkadar yaklaştı önündekilere. Dinlerken, son birkaç gündür tanıdığı insancanlısı Erdoğan Bey’in nereye gitmiş olduğunu sorguladı. Küçük bir kızçocuğunukurtarmakiçincanınıtehlikeyeatanadamınağzındanmıçıkıyordubütünbusözler?

Gençoyuncuzihnindebufikrieviripçevirirken,Cebrail,sankiazarlargibieleştirdiadamı:

“Senitanımasam,diktatörlerdenyanaolduğunudüşüneceğim!”

Yönetmenbusözlerisöylerken,şoföronaylargibibaşınısalladı.

Erdoğan Bey iki yanından gelen tepkiden rahatsız oldu. Büyük bir hatayaptığınınfarkınavarmışgibitelaşlandı:

“Yooo, hayır… Diktatörlükten değil… Aptallık canımı sıkıyor. Adamınağzınasilahımı,diktatörlüğümdendeğil,aptallığınakızdığımiçinsoktum!”

TuhafadamınsonsözlerinigayetiyiduyanDuran’ınaklına,horozdövüşüesnasında Erdoğan Bey’in verdiği Hemingway örneği ve hinthorozlarıylailgili söyledikleri geldi. “Şeytandiyor”diyedüşündü, “şimdi suratınavur osözleri!”Ama tabii ki yapmadı.Bütün akıllı insanların yapacağı gibi, nelerkonuşulduğunudinleyipdahaçokbilgilenmeyitercihetti.

Çam yarması şoför, patronunun diktatörlüğü kabul etmemesi üzerinegülümsedi.Sonsöylediğisözlerdenhareketlebirsorudahasordu:

“Gücüelindebulunduranyaksın,yıksın,kırsın,döksünveakıllıolmadığınıdüşündüğü herkesi kontrolü altına alsın öyle mi? Oysa ben de tamhaksızlıklara tahammüledemediğiniz içingücünüzügöstermeyeçalıştığınızıdüşünmeyebaşlamışken…”

Dayısının bu sözleri üzerine, Cebrail onaylar tarzda ve kuvvetli olarakbaşınısalladı.

Duran, önünde yürüyen üç kişi arasında gerçekleşen konuşmayı hayret,şaşkınlıkvemerakiçindedinlemeyedevametti.

ErdoğanBey“Şey”dedişoförününeleştirisiüzerine.

Tuhaf adamın, kuracağı cümlenin ilk kelimesi bile, Hitler ve KenanEvren’le ilgili konuşmasında kullandığı otoriter ses tonundan vazgeçeceğini

eleveriyordu.GerçektendeErdoğanBey’insözlerinindevamıöylegeldi:

“Yok,benöyledemekistemedim.”

Böylece, tuhafadamazöncedilegetirdiğidüşüncelerdençarketmişoldu.Buaradabirkaçkapıvekoridorudahageridebırakmışlardı.Duran,önüsırayürüyengruptabulunanların,özellikledeErdoğanBey’insöylediklerininteksözcüğünübilekaçırmamakiçin,kulaklarınıiyiceaçtı:

“Biliyorsunuz ki ben demokrasiden yanayım. Tıpkı Başbakan TayyipErdoğangibiyim.AzönceHitlerveKenanEvren’inbeğendiğimisöylediğimdavranışlarını, tabii ki çoğunluk beni onaylarsa, yani yüzde elli bir oyumvarsayaparımdiyorum.”

CebrailErdoğanBey’e,bukezdayısınahiçbakmadanvebirazcanısıkılmışgibiitirazetti:

“Bu söylediklerine de tümden karşıyım ama asıl nasıl olup da sahibiolduğun deponun yönetimi ile bir ülkenin yönetimini karşılaştırabiliyorsunanlamıyorum.Hadi karşılaştırdın diyelim,mülk senin diye, belindeki silahıçekip güvenlik görevlisinin ağzına sokabildiğine ise gerçekteninanamıyorum.”

Cebrailsözlerinitamamlayınca,bukezşoförbaşladıkonuşmaya:

“Yoksa sen de hani şu dünya servetinin yüzde doksan beşini elindebulunduran yüzde beş gibi misin? İnsanlığın durumu ortadayken, buna içrahatlığıylagözyumabilenyüzdebeşikastettiğimianlamışsındır.Söylebana,yoksasendeonlargibimisin?”

“Rüyadamıyız?”

Duran, hemenönünde sürenkonuşmayı nasıl yorumlaması gerektiğinebirtürlükararveremedi.İnsanlığınenönemlisorunlarının,geceninbiryarısında,bir koridorda yürürken konuşuluyor olması kadar çılgın bir durum, aklınınucuna bile gelmezdi. “Tıpkı bir karikatür gibi” diye söylendi. Ama nekarikatürdünedeşaka!Düpedüzgerçekti.Üsteliktamdaönündeyaşanıyordubusaçmalık.

Aslındasadeceşuandadeğil,sondörtgündür,hayatıboyuncayaşadığındanbilefazlasaçmalığıbiraradayaşamıştı.

Gençadamınaklına,Tarlabaşı’ndaErdoğanBeyönderliğindebastıklarıevgeldi. Ufacık yaşta bir kız çocuğunu, batakhaneden silah zoruyla çekipalmışlardı. Ve bu iş gerçekleşirken, kendisi de grubun içinde bizzatbulunmuştu.Polise,savcıyafilanhabervermekvarken,hemkendisihemdeetrafındakiler nasıl girmişlerdi bu sorumluluğun altına? Tek başına bu bileyeterincetuhafdeğilmiydi?

“Eğerböyleyse”diyedüşündü,“şuandaönümsırayürüyenvedörtgündürhayatımıallakbullakedenbuinsanların,kulaklarımıdurmaksızıntırmalayanbuakılalmazkonuşmalarınınedenböylesineönemsiyorum?”

SondüşünceleriylebiranlamdagerçekdünyayageçişyapanDuran’agöre,yaşanan,saçmalıküzerinesaçmalıktanbaşkabirşeydeğildi.Birara“Yoksatıpkıçiftlikteolduğugibiuykudayımdatatsızbirrüyamıgörüyorum?”diyebiledüşündü.Kendisinitestetmekiçinarkasınabaktı.

BurakveGizemgençoyuncununpeşi sırayürüyorlardı.Durangüzelkızagözkırptı.Odakendisine,aynışekilde,gözkırparakkarşılıkverdi.

Amabuiletişim,rüyadaolmadığınıkanıtlamazdıki!

Duran, rüyada olup olmadığını nasıl anlayacağını bilemeden yürüdü,yürüdü. Kendi derdine düşünce, öndekilerin devam ettikleri konuşmayıdinlemekten vazgeçti. Tüm gücüyle, rüyada olup olmadığını nasılanlayabileceğinekilitlenmişti.

Buaradakapıyaulaşıldı.Duranilk işolarakGizem’eyaklaştıve“Rüyadamıyız?”diyesordu.

Güzelkızgüldü“Rüyagibideğilmi?”diyecevapladıonu.

Duranısrarettive“Rüyadamıyız?”diyesordutekrar.

Kızın başka çaresi kalmamıştı. “Hayır” diye cevapladı arkadaşınınsorusunu.

Aldığı cevaba karşın, genç oyuncu ikna olmamıştı. O rüyada olupolmadığını anlamaya çabalarken, kendisi de içlerinde olmak üzere, yedikişilikgrupüyeleribirerliikişerlisokağaadımlarınıattılar.

Cebrail’inOtomobilinde

Depodan çıkılır çıkılmaz otomobil paylaşımına gidildi. Cebrail “Gizem,

Duran ve Burak’ı evlerine bırakırım” deyince, Erdoğan Bey kendiotomobilinedoğruyürüdü.Şoförünaçtığı arkakapıdan içeriyegirdi.Otururoturmaz,aklınabirşeygelmişdesöylemezseolmazmışgibipenceresiniaçıp“Duran!” diye seslendi. Genç adam kendisine dönünce, saatini göstererekkonuşmasınısürdürdü:

“Gün başlayalı iki saat kırk beş dakika oldu. Yarın akşamüstü 17.00’de,şoförüm evinin önünde olacak. Görmeni istediğim son bir yer daha var.İstersengelirsin.”

Durantam“Nasılbiryer?”diyesoracakken,ErdoğanBey“Otomobilevininönünde sadece beş dakika bekleyecek” dedi. Sonra pencereyi kapattı veşoförüne“Gidebiliriz”diyeseslendi.

Cebrail’in otomobilinde Gizem öne, Duran ve Burak arkaya oturdular.“Önce seni bırakayımDuran” dedi yönetmen ve cevap beklemeksizin gazabastı. Otomobil, Kasımpaşa’dan ayrılıp Okmeydanı istikametine doğru yolalmayabaşlarbaşlamaz,tamdaolmasıgerektiğigibi,Duransorusunusordu:

“İçinizdenelerolduğunuanlayabilenvarmı?”

Burak ve Gizem soruyu üzerlerine almayıp susmayı tercih edince, “Sizanlatacaksınız!” dedi dikiz aynasındanDuran’a bakarakCebrail.Ve hemen,nedenböylesöylediğiniaçıklamayaçalıştı:

“İçeriye girerken neler olduğunu gören ve gelişmelere birinci elden tanıkolan sizdiniz. Ben sonradan geldim. Anladığım kadarıyla Erdoğan Beygüvenlikgörevlisinekızmışveadamıolmayacakbiçimdehırpalamış.”

Arka koltukta oturan Burak ve yanında oturan Gizem, yüzeyselkonuşmasından hareketle, yönetmenin meseleyi geçiştirmeye çalıştığınıdüşündüler.İkisideDuran’ınbuaçıklamadantatminolmayacağındanemindivetamdabeklediklerigibioldu:

“Adam güvenlik görevlisini hırpalamadı. Ağzına tabanca soktu! Eğergüvenlik görevlisi bunu unutacaksa kendisi bilir. Ben daha çok, ErdoğanBey’inözelliklebanayaptıklarınıanlamanınpeşindeyim.”

Duran’ınsözleriotomobilebombagibidüştü.Cebrailböylece,deponun içtarafında da önemli tatsızlıklar olduğunu anlamış oldu. Yanında oturanGizem’e baktı. Güzel kız bir şey söylememek için başını dışarıya çevirdi.

Yönetmen bu kez dikiz aynasında Burak’ı görmeye çalıştı. Bakışlarınıyakalayamadı. Belli ki o da bu konuda bir şey söylemek istemiyordu. Budurumda, deponun resimlerin olduğu tarafında da tıpkı dışında olduğu gibibüyük bir tatsızlık yaşanmış olmalıydı. Gizem ve Burak kendisine cevapvermek istemedikleri için, Cebrail mümkün olduğunca Duran’ın sorusununetrafındandolaşmayakararverdi:

“TuhafadamdırbizimErdoğanBey,anlaşılmasıhiçdekolaybirideğildir.”

Ağzından çıkan sözler kendisini de tatmin etmeyince, Cebrail sustu. Gazpedalınayüklenmesidahaiyiolacaktı.

Duran,otomobilŞişli’yigeridebırakırkenErdoğanBey’leilgilibilgialmakiçin şansını bir kez daha denedi ama yine istediği gibi kapsamlı bir cevapalamadı.SonraLevent’ekadar,teksözedilmedi.

Yönetmengençadamıevininönündeindirirken“Yarınyapacağımızprovayıunutmadındeğilmi?”diyesordu.

Duran unutmadığını söyledi ve “Saat 11.00’de görüşürüz” diyerekarkadaşlarındanayrıldı.

MalumTarotAçılımı

Gençadamnekadaruğraşırsauğraşsın,ağırdemirkapınınaçılırkenmermereşik üstünde çıkardığı o malum sürtünme sesini engelleyemedi. “Eğeruyudularsadauyanmışlardır”diyesöylendi.Evinayaklısaatidetamoandaüçkezçaldı.

Duran âdeti olduğu üzere salonun kapısının altından ışık sızıyormu diyebaktı.Sızıyordu.Kapıyıaçıpiçeriyegözattığında,annevebabasınıkarşılıklıoturduklarıkoltuklardauyurgördü.

Duran, babasının önünde bulunan mermer sehpaya doğru yürüdü. Herzaman olduğu gibi, sehpanın üzerinde açık tarot kartları duruyordu. BayPisani’nin fal bakarken mutlaka yaktığı mum tükenmek üzereydi. “Demekepey bir zamandır uyuyorlar” diye düşündü genç adam.Anne ve babasınınkarşılıklıkoltuklardauyuyupkalmalarışaşırtıcıydı.Babasıneysedeannesinibir koltukta sızmış vaziyette belki de ilk kez görüyordu. Anlaşılan, geçenbirkaçgüniçindeyaşananlarsadecekendisinideğilonlarıdaetkilemişti.

Peki, eve geç gelmeler ya da hiç gelmemeler dışında onlara bir şey

yansıtmışmıydıDuran?

Yansıtmadığından emindi. Geç ya da erkenmeselesinin anne ve babasınıfazlaetkilemeyeceğiniadıkadar iyibiliyordu.Bellikionlarıhuzursuzedenbaşkabirşeydi.

Gençadambabasınınönündekitarotkartlarınatekrarbaktı.İştebutuhaftı!Açıkolankartlar,hiçdeyabancıgelmemişti.Kartlarınenbaşındaşeytanolupolmadığını tekrarkontroletti.Haklıydı.Şeytanaçılmışkartlarınenbaşında,kendisinehaincesırıtıyordu.Bukezdeonunardındangelenkartlarabaktı.Bukartlarıaynışekildedizilmişolarakdahaöncegörmüştü!

O,kartlarabakarken,babasıgözleriniaçtı“HoşgeldinDuran!”dedi.

Yaşlıadamkonuşunca,annesideuyandı.BayanPisanioğlunavekocasınaşaşkıngözlerlebaktı.Duranannesininuykusersemliğindençıkmasınınzamanalacağını hissetti. “Kusura bakma madre” diyerek kadının yumuşak birşekildeuyanmasınısağlamayaçalıştı.Sonrababasınadöndü:

“İkigündüraynıkartlaramıbakıyorsunbaba?”

Alacağı cevap, genç adama bir sandalye çektirip oturtacak kadar etkiliolacaktı.

“Hayır evlat. Dikkatle bakarsan bu destenin o deste olmadığını farkedeceksin.Evet,budabirRiderWaitedestesiamaaynısıdeğil.Anlayacağın,ikigündüraynıkartlarabakıyordeğilim.”

Yaşlı adam bu açıklamayı yaptıktan sonra koltuğunda biraz doğruldu.Duran, babasının anlatacaklarını önemsediği için duruşunu değiştirdiğininfarkındaydı.

“Yemekten sonra annenle karşılıklı oturuyorduk. Aklıma yine aynı kartsistemini ama başka bir deste kullanarak açmak geldi. Koleksiyonumdangelişigüzel bir başkaRiderWaite destesi seçtim, kartları güzelce kardımveaçılımıtamamladım.”

BayPisanikonuşmasınınbunoktasındasesinintitremesineengelolamadı.

Duran ve Bayan Pisani, yaşlı adamı tüm dikkatlerini vererek dinlemeyisürdürdüler:

“Birdenegöreyim!Dahaöncesenindegördüğünveşimdidekarşımızda

durandiziliminaynısınıaçmadımmı?BanainanDuran,dahaönceböylebirdurumla hiç karşılaşmamıştım. Aradan iki gün bile geçmeden, aynı falbakıcının,aynıinsaniçinaçtığıkartlarıntıpatıpaynıçıkmasınasanırımtarihboyuncabirkezbilerastlanmamıştır.”

Babası sözlerini tamamlarken, Duran bir sandalye çekip oturdu. Hiçkonuşmadı.

Bayan Pisani, oğlunun durumdan fazlasıyla etkilenmiş olduğunu hissetti.Eşinin, içine düştüğü korkuyu oğullarına da yansıtıyor olması hiç hoşunagitmemişti.Ayağakalktıveenotoritersesiylekonuştu:

“Bay Pisani, görmüyor musun çocuğu korkuttuğunu? Haydi, herkesyatağa!”

II

PİSANİLERİNEVİNDEDuran, saat çalıp da gözlerini açınca başucu lambasının yanık, İlahi

Komedya’nınyastığınınüzerindeaçıkolduğunugördü.

Aklı başına gelene kadar başı yastıkta, gözleri yarı kapalı bekleyen gençadam, başından geçen tatsızlıkları hatırlayınca, gözlerini sanki unutmakistiyormuşgibisıkısıkıyumduamadüşüncelerindenkaçamadı.

Cebrail tarafından eve bırakılması, anne ve babasıyla tarot konuşmaları,yatağagirişihafızasındabirerbirercanlandı.Tümyorgunluğunarağmenbirsüre uykuya dalamadığını, başucu lambasını açtığını, uykusu gelsin diyekitabın sayfalarını çevirmeye başladığını hatırladı. Yanık kalan başuculambası ve açık kalan kitap, notları çözmeye çalışırken uyuyup kaldığınıgösteriyordu.

Delikanlı sırtüstü yatıp, gözleri yarı kapalı düşünerek bir mesafe katedemeyeceğinianlayınca,başındangeçenleridüşünmektenvazgeçti.Birplanyapmasıgerekiyordu.Peki,nasılbirplanolmalıydıbu?

Gözlerini açtı, yatağında doğruldu, başının altına ikinci bir yastık koyupdüşünmeyebukezgözleriaçıkdevametti.

İlahi Komedya eline geçtiği andan itibaren her şey ne kadar da hızlıgelişmişti. Bu nedenle olsa gerek, kitaba hak ettiği vakti bir türlüayıramamıştı. Eline ilk geçtiği saatler hariç, kitabın başına bir türlüoturamamış,sayfayanlarınaalınmışnotlarıciddiyetleçözmeyeçalışamamıştı.

“Bir anlamda, bahtımın rüzgârına kapılmış oldum” dedi kendi kendineDuran.

Buna karşılık, verdiği bu teslimiyet kararının iyi mi yoksa kötü müolduğunudeğerlendirmekiçinhenüzerkenolduğunudüşündü.

Canınıasılsıkan,gözealdığıoncatehlikeyekarşındişedokunurhiçbirşeyöğrenememişolmasıydı.

Yatağınbirköşesindeaçıkdurankitabauzanırken“Bununteknedeni”diyesöylendi, “az önce de düşündüğüm gibi, kitaba yeterince vakit ayıramamış

olmam!”

Gençadam,kitabınilerleyensayfalarındaçözülmeyibekleyendahapekçokbölümolduğundanemindi.

İlkgün,yani5Nisanakşamüstü,kitabınüzerindeçalıştığıbirkaçsaatiçindeanladıklarından hareketle bir yolculuğa çıkmış, Cebrail, Gizem veBurak’lakarşılaşmıştı. Duran, hayatının tam da o andan itibaren altüst olmayabaşladığını, daha sonra içinden çıkılamaz bir hal aldığını düşündü. Hemenelinde açık duran kitabın kapağını kapattı, başucundaki komodinin üzerinekoydu ve “Bir de tümüyle okumaya kalksam, kim bilir başıma nelergelecek?” diye söylendi. Gözü komodinin üzerindeki saatin saniyegöstergesinegitti.Kadranınüzerindenekadardasüratliilerliyordu!

Prova 11.00’de başlayacağına, yol yarım saat süreceğine göre, gençoyuncunun evde değerlendirebileceği sadece bir buçuk saati kalmıştı. Busüreninmümkünolabilecekenfazlakısmınıannevebabasıylageçirmesi,buarada özellikle de babasını sakinleştirmeye çalışması yerinde olacaktı.“Fırlasamfenaolmayacak”diyesöylenerekyataktançıktı.

BeyzadeninYalanları

Genç adam aşağıya indiğinde, kahvaltı masasını hazır, anne ve babasınısofrayaoturmakiçinkendisinibeklerbuldu.

“İyisabahlarmadre”diyerekannesininyanağınabiröpücükkondurangençadam, bu tek öpücüğün bütün sorunları, üstelik iz bırakmayacak şekildehallettiğini,yirmibeşyıllıkhayatdeneyimindenbiliyordu.

Yanındangeçerkenbabasındandabirmakasaldı,“Bugündünkündendahayakışıklı görünüyorsun padre, her geçen gün biraz daha çok banabenziyorsun” dedi. Sandalyesine otururken de “Sadece görünüşün itibariyledeğil,davranışbiçimleriniçindeaynıtespitgeçerli”diyesöylendi.

Her zaman olduğu gibi sihir çalışmış, hem annesini hem de babasınıgüldürmeyibecermişti.BayPisanitamağzınıaçacaktıkiDurankonuşmasınısürdürdü:

“Tabiikihemiyitaraflarımıhemdekötütaraflarımıkopyalıyorsun.Beniençok üzen ne biliyor musun? Benden çektiğin kopyalar nedeniyle, benimhayatımındakötüetkileniyorolması.”

OğullarınınbutürzevzekliklerinealışıkolanBayveBayanPisani“Bakalımnelersöyleyecekşimdi?”diyeyüzünebaktılar.

“EvetBayPisani,Paskalya’yıbahaneederekişlerineasılmıyorsun.Buçokkötü!Senintembelliğinyüzünden,Pisaniailesininservetiyerindesayıyor.Budurumbeniziyadesiyleilgilendiriyor.Biliyorsundeğilmi?”

Duran’ın bu sözleri, her zaman olduğu gibi Bay Pisani’yi güldürdü. Zorgeçen akşam ve geceden sonra, Bayan Pisani’ye bile ilaç gibi geldi. Aksikadınyinedemümkünolduğuncasertbirsestonuyla“Zevzek!”diyeazarladıoğlunu.

Birkaç lokma bir şey yenilip çaylar yarıya inince, Bayan Pisani “AnlatbakalımDurantePisani,nelerlemeşguloluyorsunsongünlerde?”dedi.

Gençadamneanlatıpneanlatmayacağınaöncedenkararverdiğiiçin,cevapvermektezorlanmadı:

“Dün geceyi Durusu Gölü’ne bakan bir çiftlikte geçirdim. Tiyatrodan birarkadaşımızın davetlisiydim. Zengin arkadaşımız, Dante’yi oynayan ben,Vergilius’uoynayanBurak,güzelBeatrice’ioynayanvegerçekhayattadabiriçimsuolanGizem’i,ailesineaitçiftliğedavetetti.”

Duraninandırıcıolmakiçinayrıntılaradagirdi:

“Yenilen ve içilen her şey orada üretiliyormuş. Sebze bahçesindenmaydanoz, biber, domates filan topladık. İster inanın ister inanmayın, kendiellerimle inekten süt sağdım, folluklardan yumurta, kovanlardan bal aldım.Anlayacağınız, gün boyu çok güzel zaman geçirdik. Akşam geç gelmeminnedeni de aynı. Çiftliğin şarap evi olarak adlandırılan bir bölümü var.Arkadaşımın ailesi, kendi bağlarında yetiştirdikleri üzümleri bu binanınmahzeninde yıllandırıyorlar. Sanıyorum, akşam yemeğinde şarapları tatmaişinibirazabarttık.Bununiçindünakşamçokgeçkaldım.İşteböyle.”

Oğlunun anlattıklarını ilgiyle dinleyen Bayan Pisani, “İşte böyle” lafınıduyarduymazeşinedöndüveherzamankullandığıazarlayansestonuylaBayPisani’nindekulağınıçekti:

“GörüyormusunBay Pisani, sen burada oğlumun başına ne gelecek diyekaygılanırken,beyzademizçiftliklerdegününügünediyor.Duyvebirdahaşuyaramazoğluniçinkendiniüzme.Anlaşıldımı?”

BayPisaniveDuran,yediklerizılgıtüzerinebirbirlerinebaktılar.İkierkeğingözleri,dışarıdankimseningörmeyeceğibirgülümsemeylebirleşti.BabaveoğulPisaniler, bu türgörünmeyenmesajlarıBayanPisani’yehissettirmedenbirbirlerinegönderebilmekiçin,tamyirmibeşyılbirbirleriningözlerinetıpkıbuşekildebakmışlardı.

Azsonra,evinayaklısaatibuçuğuçaldı.

Duranaceleylekalktı“Çıkmamlazım.Prova11.00’debaşlayacak”diyerek,tek sözcük söylemelerine izin vermeden önce annesini, ardından babasınıöptü.Vebirfırtınagibi,salonunkapısınıardındankapattı.

Genç adam, evin ağır demir kapısına hamle ederken “Lanet kapı, şimdiistesemdesesçıkartmaz”diyesöylendi.Kapıyıaçarkende“Bulanetkapınınasılişievidışarıdangelecektehlikelerekarşıkorumakdeğil,geçgeldiğimdebenievhalkınaihbaretmek!”dedi.GerçektentamDuran’ıntahminettiğigibioldu. Gece geç saatlerdemermer eşiğe sürtünerek tarifsiz kötülükte seslereimzaatmayımaharetbellemişkapı,gününmakulbirsaatindeolunduğuiçin,açılırkendekapanırkendezırnıkkadarsesçıkartmadı.

ŞimdiyadaHiçbirZaman

Duran provaya ucu ucuna yetişti.O sahnedeki yerini alıp nefesini düzenekoyarken,yönetmenCebrailsankiperdeaçılmışgibi,başlamaişaretiniverdi.Duranilküçlüğünüsöyledi:

“Eyköleİtalya,acılarülkesi,

fırtınadakaptansızgemi,

taşranındeğil,kerhaneninecesi!”

Genç oyuncu üçlüğünü söyler söylemez, Dante Alighieri’nin dizelerinisahneye, hiç de yönetmenin istediği gibi yansıtamadığını düşündü. Cebrailşimdipatlardı!Tamdaonuntahminettiğigibioldu.Cebrailprovayıdurdurupsahneye geldi, genç oyuncunun karşısına dikildi ve gözlerine bakıp açık venetkonuştu:

“Kendidönemininİtalya’sındakikargaşayavurguyapanDante,bundançokdaha iyisini hak ediyor Duran. Onun duygularını, kendi deneyimlerindenhareketederekçokdahaiçtendilegetirebileceğiniumutediyorum.”

Cebrail bu sözleri söyledikten sonra genç oyuncunun yüzüne “Anlaşıldımı?”dergibibaktı.Oyuncubaşınısallayınca,kaldığıyerdendevametti:

“Bu bölümüDante’nin değil, bizzat kendinin yazdığını varsay. 1300’lerinİtalya’sında değil, 2000’lerin Türkiye’sinde olduğunu düşün. Ne dersin,bugününTürkiye’si,ogününİtalya’sındandahaiyidurumdamısence?”

Yönetmen sorusunu sorduktan sonra nefes aldı. Aynı anda vücudununağırlığınısağayağındansolunaaktardı,gözlerinikıstı,sankisihirlibirdeğnektaşıyormuş gibi elini öne doğru uzattı. Çok sayıda insanın, geçen birkaçgünde, tamdabugünühedefleyerekçabagösterdiğinidüşündü.Biliyordukibu oyun, şimdi, onun söylemek üzere olduğu sözlerle bir dönüm noktasınaulaşacakyadaulaşamayacaktı.İstediğigibiolursaDuranarkasınıgetirecek,oyun için ter döken tüm görünen ve görünmeyen kahramanların başarılıolmasınısağlayacaktı.Yoksaneplankalacaktıortadanebaşarı!Bunedenle,sözcükleriniçokdikkatliseçti:

“İlkcümleyleseyirciyiyakalarsanneâlâdostum!Dante’ninhissettiklerinihissetmeden bunun mümkün olamayacağını unutma! Şöyle geriye doğrudüşün!Songünlerdetanıkolduğundramlarıhatırla.Dante’ninsatırlarıkadariçacıtıcıdeğillermiydi?”

Yönetmen Cebrail, genç oyuncuya son sözlerini henüz söylememişolduğunu hissettirmek üzere bir kez daha nefes aldı. Duran’ın tamgözbebeklerininiçinebakarakkonuşmasınısürdürdü:

“SendenDante’yioynamanıistemiyorumDuran!Danteolmanıistiyorum!”

Yönetmen bu cümlesinden sonra bakışlarını genç oyuncunungözbebeklerindençekti.Arkasınıdöndü,sahnedenindi.

Oyerinedoğruyürürken,gençoyuncuyönetmeninkurduğu“Songünlerdetanık olduğun dramlar, Dante’nin satırları kadar iç acıtıcı değil mi?”cümlesinibirkaçkeztekrarladı.Ve,başındangeçenlerhızlandırılmışbirfilmşeridigibigözününönündengeçti.

Gagavemahmuzlarıyla birbirineöldürmek için saldıranhorozlardan akankanı,şehvetiçindeseyredebilenler…

Otuz kuruş için hayatların söndüğü bir dünyada, otuz milyon doları otuzsaniyeiçinde,üstelikoyunoynayarakkaybedipkazananlar…

Dinsel ayin yapıyor olmanın verdiği tanrısal yetkiyle, küçücük kızçocuklarınınruhunubirsunaktaşınayatırıpiğdişedenler…

Parmak kadar çocukları organları için avlayıp, ameliyat masasınayatıranlar…

Minicik kız çocuklarının bedenlerini, dedeleri yaşındaki adammüsveddelerineüçkuruşapeşkeşçekenler…

Üzerinebenzindöküpkendiniateşeverenyakınlarını,ideolojininşehvetinekapılarakyanmayaterkedenler…

Sonbirkaç gün içinde tanık olduğubu çılgın tablo,Duran’ın zihnini şahakaldırdı.

O düşünceleriyle halleşirken, yönetmen yerine oturdu. Genç oyuncuyazaman vermek için bir süre sahneye bakmadı. Sonra başını kaldırdı veDuran’lagözgözegeldi.

“Şimdi!”diyedüşündüyönetmenveelindeyineaynısihirlideğnekvarmışgibikolunusahneyeuzatıp,perdeninaçıldığınıişaretetti.

AlkışlarDuranİçin

Gençoyuncu1300’lerindeğil,2000’lerinbaşındaydışimdi…

Zamanakmışher şeydeğişmişti ama“insan”adıverilenumutsuzvarlığıninsanyönüneyazıkkihepyerindesaymıştı…

Duran,Dante’yisahneyeaktarmayaçalışmadıbukez…

Doğup büyüdüğü kentin perde arkasını, üstelik gözleriyle görmüş biriolarak,bizzatdilegetirdi…

İlküçlüğütamamlartamamlamaz,gözlerindenbirerdamlayaşsüzüldü…

YönetmenCebrailoturmaktaolduğu sandalyesindenkalktıveoyuncusunualkışlamayabaşladı.Kulistendealkışseslerigeldi.BellikizamanıgeldiğindesahneyeçıkmakiçinhazırbekleyenbaştaGizemveBurakolmaküzereötekioyuncular da başrol oyuncusunun performansından büyük bir sevinçduymuşlardı.

Yönetmen Duran’ı tebrik etmek için sahneye gelince, onlar da sahneninarkasındançıktılar.

Yönetmeni,oyuncusu, teknisyeniyleherkesgençoyuncununetrafını sardı,başarısınıkutladı.

Gençoyuncuprovayenidenbaşladığındadaaynıbaşarıyıgösterdiveonunbaşarısıötekioyuncularıdateşviketti.Bütünoyuncular,bukezrollerinitamyönetmeninistediğigibioynadılar.

Herkes sevinirken, yönetmen Cebrail yine de temkinli olması gerektiğinidüşündü. “Bakalım” dedi kendi kendine, “oyunun seyirci karşısındaoynanacağıilkgecenelerolacak?”

Gerçekten, acaba Duran ve öteki oyuncular, İtalya’dan gelecek seçicilerkurulunun ve öteki izleyicilerin önünde de, az önce tamamlanan provadagösterdikleribaşarıyıgösterebileceklermiydi?

Cebrail’inEnZorAnı

Başarılı geçen provadan sonra, tiyatro grubu tam dağılmak üzereyken,DuranCebrail’e “Bir kahve içecek kadar vaktin varmı?” diye sordu.Dahayönetmencevabınıvermeden“AynısoruyuGizemveBurak’adasoracağım”diyeekledi.

Yönetmen, Duran’ın teklifine şaşırmadı. Genç oyuncunun, üçüyle birdenkonuşmakistediğikonununneolduğunutahminetmesizordeğildi.Asılzorolan,oyunseyircininönüneçıkmadanyapılacakbutürkonuşmaların,Duran’ısahnedenasıletkileyeceğinitahminetmekti.

CebraildüşünmeyebaşlayıncaDuranemrivakiyaptı:

“OhaldegidipGizemveBurak’lakonuşayım.”

GizemveBurakda arkadaşlarındangelen teklif üzerine tıpkıCebrail gibitereddüt ettiler. Güzel kız daha atak davrandı ve hemen “Cebrail ne cevapverdi?”diyesordu.

Duran sanki aksi mümkün olamazmış gibi “Tabii ki gelecek” dedi.Böylelikle,GizemveBurak’adakahveiçmeteklifinikabulettirmişoldu.

SonrayinekoşarakgeridöndüveCebrail’eseslendi:

“Onlarhazır,haydiçıkalım.”

Sözlerinitamamlartamamlamazarkasınıdönüpyürüdü.

Azsonra,dörtarkadaşTünel’de,Cafebar’daydılar.

Akşamüstleribankonunarkasındagörevyapandövmelibarmen,saathenüz15.00 bile olmadığından, garson olarak çalışıyordu. Gizem’i kapıda görürgörmez,etrafındakiüçerkeğerağmenkendinionunhizmetineadadı.Gizemtabiikiyinegözalıcıydı.Üstelikbukezsadeceminietekve iskarpinleriyledeğil,göğüsdekoltesiylededikkatçekiyordu.Cafebar’dabulunantümerkekvebirkısımkadınnüfus,güzelkızayutkunarakbaktı.

Cafebar’da esen Gizem fırtınasının ilk farkına varan yine Burak oldu.“YaktınyineortalığıGizem”dedi.Onunkıskançlıktançokyaramazlıkkokanbudavranışı,herzamanolduğugibiCebrail’inutangaçyanınıortayaçıkardı.Şakayıkendisiyapmasadayüzükızardı.

Duran, oyundaki başarıdan sonra sanki karakter değiştirmiş gibiydi.Dahaönce girmekten kaçındığı bu tür sohbetlere bu kez “Her zaman” diyerekkatıldı.

Güzel kız, genç oyuncunun güzelliğiyle ilgili olarak kendisine ilk kez birgöndermede bulunduğunu düşündü. İltifatlara daha fazla sessiz kalmasınınkabalıkolarakyorumlanmamasıiçin“Beatrice’inDanteAlighieri’yifethedenilahi güzelliğine sahip olmayı tercih ederdim” diye karşılık verdi gülerekikisinebirden.

Cebrail iki erkek oyuncuyu kıskandı. Aslında hiç niyeti yokken, kendiağzıyla,sözühiçistemediğiamaCafebar’akonuşulsundiyegeldiklerikonuyasürükledi.

“Yoksa” dedi, “Gizem’in ne kadar güzel olduğunu konuşmak için migelmiştikburaya?”

Yönetmenin bu sözleri söylerken özellikle Duran’a bakması, masanınderlenip toparlanmasına yol açtı. Genç oyuncu konuşmayı başlatmasıgerektiğinidüşündü:

“Cebrail, sana teşekkür ederim. Oyunla seyirci karşısına çıktığımızda birbaşarı sağlayacaksak eğer ve benim de payım olacaksa, bunu sana borçluolacağımı bilmeni istiyorum. Bugünkü provaya kadar sana böyle bir şeysöyleyebileceğimi aklımın ucundan bile geçirmezdim. Ama şimdi durumfarklı.Başta sen olmak üzere hepinizin, gösterdiğimperformansın beni çokmutluettiğinibilmeniziistiyorum.”

Cebrail,Duran’ınbusözleriningirizgâholduğunuhissetti.GizemveBurakdaenazyönetmenkadargençoyuncununsözünereyevenasılbağlayacağınımerakettiler.Durankonuşmasınıyönetmenedönükolaraksürdürdü:

“Doğrusunu söylemem gerekirse, birkaç gündür başımdan geçenlerin,oyunla ilgili olduğunu sahnedeki uyarına kadar anlamamıştım. Provayabaşlarkensöylediğinsözler,ilahibirışıkgibiaydınlanmamayolaçtı!”

Genç adam sözlerini tamamlayınca, yönetmen Gizem ve Burak’a baktı.Cebrail’inyüzifadesişaşırdığınıeleveriyordu.

Gizem“Acabanasılbirkarşılıkverecek?”diyedüşündü.

Burakise“Cebrail’inenzoranı”dedikendikendine.

Yönetmen, masadaki herkesin kendi ağzından çıkacak sözlere kilitlenmişolduğundan emindi. Sihrin bozulmaması için dikkatli olmalıydı. Aslaböbürlenmemesi gerektiğini tabii ki biliyordu. Sözlerini iyi seçmeye gayretetti.

“Ben bir şey yapmadım” dedi önce. Ağzından çıkan sözleri hiçbeğenmeyinceGizemveBurak’abaktı.Durangibionlardameraklakendisinidinlemeyisürdürüyorlardı.

“Sen, bizzat kendin, bugün ilk kez eserin içine girmeyi becerdin Duran”dediıkınasıkına.

Güçbela kurduğu bu cümle bitince, Cebrail sustu. Masadaki herkesşaşırmıştı.Duransözükimseyebırakmadı:

“Tabiikibukadarbasitdeğil.Öncebenimiçinmüthişbirplanhazırladın.Sonraoplanınkusursuzbirşekildeuygulanmasınısağladın.”

Cebrail biraz şaşırmış, biraz da devam et der gibi baktı genç oyuncununyüzüne.Durandevametti:

“SendebendebiliyoruzkiherşeyİlahiKomedya’nınbirnüshasınıtrendebıraktığın an başladı ve senin de tahmin etmiş olduğun üzere, arkası çorapsöküğügibigeldi.”

Cebrail tıpkıazönceolduğugibi, şaşırdığınıvedevametmesini istediğinisözleriyle değil yüzüyle ifade etti. Yönetmenin bu tavrı üzerine, DurananorağınıncebindentuğlagibibirİlahiKomedyaçıkardıvekapağınıkaldırdı.

“VisitaInterioraTerraeRectificandoInveniesOccultumLapidem”dedivetercümeetti.

“Dünyanınderinlikleriniziyaretet,damıtırkengizlitaşıbulacaksın!”

Gençoyuncukitabınsayfalarınıçevirmeyisürdürdü:

“Günlerdenperşembe,aylardannisanolacak.1300’deöyleydiçünkü.Kaçıolacağını sen bulacaksın. Sonra karanlık ormana dalacaksın tıpkı adaşınDurANTEgibi.SenBayDURANte,Cehennem’ionungibitanıyacaksın.”

Kitabın üzerine harika bir el yazısıyla alınmış uzun cümleyi okuduktansonrabaşınıkaldırdıDuranve“Bunotunsahibikim?”diyesordu.

Cebrail“Neredenbuldunbukitabı?”diyesorduenşaşkınhaliyle.

“Metronun Taksim istasyonundan Levent’e doğru gitmek için trenebindiğimde, benim için bıraktığın yerde buldum” dedi Duran, her şeyinfarkındaolduğunuhissettirmekistercesine.

“Demek düşürmüşüm” dedi Cebrail. Genç adamın araya girmesine fırsattanımadan,şaşırtıcıbirdesorusordu:

“Kitabı senin içinbıraktığımıveüzerinealınmışnotlarıdayinesenin içinyazmışolduğumuneredençıkarıyorsun?”

Duranmidesinesıkıbiryumrukyemişgibioldu.Süratleiçindebulundukları10 Nisan Salı gününden 5 Nisan Perşembe gününe döndü. “Tıpkı” diyedüşündü, “odamdayken aynı cümleyi ilk okuduğum zaman olduğu gibi.”OysaCafebar’agelirken,yönetmeninyaptıklarınıkabuledeceğindennekadardaemindigençoyuncu.Sonbirumutla“Şuradan”dediveelindekikitaptan,kendisinedayanakolarakseçtiğicümleyiişaretparmağıylagöstererekokudu:

“…tıpkıadaşınDurANTEgibi.SenBayDURANte,Cehennem’ionungibitanıyacaksın.”

Okumasını tamamlayan Duran, kitabı Cebrail’in göreceği gibi tutmayadevamedip,parmağıylaDurANTEveDURANtesözcüklerini tek tek işaretetti.

“Benim ismimDuranveDurante’ninkısaltılmışı.TıpkıDante’nin ismininDurante’ninkısaltılmışıolduğugibi.”

Gençadam,kanıtınıgöstermişolmanınverdiğigüvenledevametti:

“Bu mesajı üzerime alınmam için hayli kuvvetli bir nedenim varanlayacağın!”

Cebrail gülümsedi. Gizem ve Burak, yönetmenin vereceği cevabı merakiçinde beklemeye başladılar. Onların ve Duran’ın beklediği cevap sonundageldi:

“Hepiniz biliyorsunuz ki oyunun adına henüz karar vermiş değiliz. İlahiKomedya deyip geçiyoruz. Hatırlayacağınız üzere, oyun seçiciler kurulutarafından izlenene kadar, aklımıza gelenlere kendimizi bağlamamakkonusundahemfikirolmuştuk.”

Yönetmenkonuşmasınınbunoktasındaüçoyuncusuna“Yanılıyormuyum?”dergibibaktıvesözlerinisürdürdü:

“İsimleilgiliverilmişbirkararımızınolmadığınatekrardikkatiniziçekmekistiyorum. İtalya’ya gitme aşamasına gelebilirsek, tüm seçenekleri tekrarönümüze koyup, seçiciler kurulunun tavsiyelerini de göz önündebulundurarakkararvermeyikararlaştırmamışmıydık?”

Yönetmenbukezazöncekindenfarklıolarak,oyuncularınıntektekcevapvermelerinibekledivehepsininağzından“Evet”sözcüğünüçıkarttırdı.

DurantamarayabaşkabirkonusokacaktıkiCebrail“Birdakika,sözlerimbitmedidaha”diyerekonudurdurdu.

“Evet, senin adın Duran ve bu Durante’nin kısaltılmışı. Ben de bu özeldurumdan hareket ederek o sözcükleri yan yana getirdim. Ama bu, sadeceoyunaisimbulmakiçinyapılmışbirçalışmaokadar.Sanayazılmışbirmesajolduğununeredençıkardığınıhenüzanlayabilmişdeğilimdostum!”

Duran ne diyeceğini bilemedi.Yönetmenin söyledikleri hiç de akla aykırıgörünmüyordu.

Odüşünürken,GizemveBurakkendikendilerine“Acabaiknaolacakmı?”diyesordular.

III

CADDE-İKEBİR’DECafebar’ınönündenilkayrılanDuranoldu.MetroylaLevent’egideceğiiçin

onunyoluötekilerdenfarklıydı.

Provayaotomobiliyle gelenCebrail,GizemveBurak’ı gidecekleri yerlerebırakmayı teklif ettiyse de iki oyuncu Cadde-i Kebir’de işleri olduğunusöyleyerekonugeriçevirdiler.Yönetmenikioyuncudanayrılmaküzereykenbirnoktayaayaküstütemasetti:

“İçerideyardımcı olduğunuz için teşekkür ederim.Tercihim,Duran’ınherşeyin bir plan dahilinde yürüdüğünühiçbir zaman anlamaması.En azından,oyun seçicilerin karşısına çıkana kadar, bir plan yaptığımızı asla kabuletmeyeceğiz.İlkgerçekperformansakadarağzımızısıkıtutmazsak,işinsihribozulabilir. Böyle olursa, kendi elimizle bir felakete imza atmış oluruz.Nedersiniz,haksızmıyım?”

İki oyuncu yönetmene hak verdiklerini söylediler. Bunun üzerineCebrail,Gizem ve Burak’ı Cafebar’ın önünde bıraktı, otomobilini park ettiği yeredoğruuzaklaştı.

Odaayrılınca,Gizem“BirazyürüyelimmiBurak?”diyesordu.

Burak “Bir deneyelim” diye cevapladı güzel kızı.Yürümeye başlarlarken,nedenböylesöylediğineaçıklıkgetirdi:

“Kuşkusuz hiç kimsenin olmadığı, perdeleri çekilmiş bir odayı tercihederdim. Kapalı mekânlarda otururken bile zorluk çekerken, yan yanayürüdüğümüzdekendiminasılhissederimbilemem.”

Burak’ınsözleriGizem’ingülümsemesineyolaçtı.

“YoksabanakurmuyapıyorsunBurak?”

Delikanlı geri çevrilirim korkusuyla “Yooo” dedi ıkına sıkına ama devametti:

“Sanahayretvearzuylabakanları izlemektenbitapdüşüyorum.Mesela şusportif, mistik, çılgın, havalı barmen… Cafebar’ın her türlü müşterisi…Üstelik kadınlı erkekli… Sana bir şey sormak istiyorum Gizem, bu kadar

güzelolmakseniniçindezorolmuyormu?”

Güzel kız, arkadaşının sorusunu iltifat ya da kur gibi algılamamayı tercihetti.Sankiteknikbirsoruyacevapverirgibikonuştu:

“Nedenzorgelsin,tersineherişimikolaylaştırıyor.”

Burakşaşırdı.“Nasılyani?”diyesordu.

Gizembusoruya,birsorusorarakcevapverdi:

“İlahiKomedya’daBeatrice’ioynamakkolayişmimesela?”

Burak,yakınlaşmaçabasınıngüzelkıztarafındanustalıklapüskürtüldüğünüdüşündü.YinedeGizem’insorusunauygunbircevapvermeliydi:

“Doğru.Beatrice daha çok uhrevi bir karakter ama bunun bir de dünyeviboyutuvar.Benimsorumdadahaçokonunlailgilizaten.”

Burak, az önce kırılan gururunu da tamir edebilmek için sözlerinisürdürmesigerektiğinidüşündü:

“Yücebirkişiliğesahipbileolsa,eminimDantedekarakuru,ecişbücüşbirkadınıcennetteyanındaistemezdi.Bendegüzelliğineövgülerdüzerkenbunusöylemeyeçalıştımzaten.”

Gizem, arkadaşının geri çekilmesine sevindi. Burak’ın koluna girdi vesözlerineteşekküretti.Bununladayetinmedi.“Ohaldebirazdahayakınlaşıp,onlarıkıskandıralımmı?”diyesordu.

Burak, güzel kızın özellikle de bu sözleri üzerine sonuç alma ihtimalininsıfır olduğunu iyice kavradı. Yine de savaştan vazgeçmediğini hissettirmekistedi:

“Bu arada, sakın benim Hazreti Muhammed’i miraca çıkaran yarım atolduğumuunutma.Seningibibenimdeuhrevibirkişiliğimvar.Yinedebiryarımatötekiyarıminsan.Neolurneolmazdiyesöylüyorum.”

Gizem, arkadaşının söylediklerinin yenilmeyi kabullenmeyenlere dair aşksözleriolduğununtabiikifarkındaydı.Eniyisikonuyudeğiştirmekolacaktı:

“Söyler misin bana, gecikmeyle bile olsa, Duran kendisine ilk dakikadanitibarenplanlıbirdavranıştabulunduğumuzuöğrenirseneyapar?”

Burak güzel kızın sözleri üzerine epey düşündü. Sonunda “Bilemiyorum”

dedi.

Geçmişinİzinde

GizemveBurakGalatasarayLisesi’nindevdemirkapılarınısağyanlarındabırakırken, Duran metronun Taksim durağına ulaştı. Yol boyu yüzlercedüşünceyle boğuştuktan sonra, yürüdükçe yaklaşan klarnet ve keman sesigençoyuncuyailaçgibigeldi.İkimüzisyeninseslendirdikleriparçayıçokiyibiliyordu.Kemancıveklarnetçi,İtalya’yahergidişindearkadaşlarınahediyegötürdüğü İstanbulin isimli CD’den “Sultaniyegâh Sirto”yuseslendiriyorlardı. Duran, dünyaca ünlü müzisyen Cihat Aşkın’ın, bu vebenzeriçalışmalarlaklasikTürkmüziğinehayatöpücüğüverenmüzisyenlerinbaşını çektiğini düşündü. Her geçişinde yaptığı gibi müzisyenlere iyiceyaklaştı, önceden hazırlamış olduğu metal paraları, fazla şakırdatmamayaözengöstererek,utangaçkemankutusunausulcabıraktı.

Durantrenedoğru,bukezde ıslığında ikilininseslendirdiği“SultaniyegâhSirto” olmak üzere yürüdü. Merdivenlerin dibinde yolcular yinekoşuşuyorlardı.Aklınabirkaçgünönceyaşadığıdeneyimgeldi.Dersinialmışolduğuiçinbudefakoşmadı.Merdivenlerinhızına teslimoldu.Ayrıca,eğertrenkalkmaküzereyseriskalmamayadakendikendinesözverdi.

Duran,azöncemüzisyenleridinlerkenaraverdiğidüşüncelerinegeridöndü.Yirmi beş yıllık hayatını, bir saniyesini bile atlamaksızın yan yana getirse,geçenbeşgün içindeyaşadıklarının toplamıkadaryoğunlukeldeedemezdi.“Peki, nasıl oldu bu?” diye sordu kendi kendine. Cebrail’in Cafebar’daanlattıklarına inanacak olursa,metroda unuttuğu İlahi Komedya nüshası ilebaşından geçenler arasında hiçbir bağlantı yoktu. Bu durumda, 5 NisanakşamıbiryanlışanlamasonucuCafebar’agitmişti.SonraBurakvasıtasıylaErdoğanBey’le tanışmış ve her şey rastlantısal olarak ardı ardına gelmişti.“Gelde inan!”diye söylendi.Aklınabirden,ErdoğanBey ileCebrail’indetanışıyor oldukları geldi. Yetmiyormuş gibi, Erdoğan Bey’in şoförü deyönetmenindayısıydı.

Hareket etmek üzereymiş gibi görünmeyen trenin açık kapısına doğruyürürken“Tesadüfünbukadarıda fazla!”diyesöylendigençadam.Boşbiryerbulupoturunca“Nedenolmasın?”diyesordukendikendine.Sonrayine,bazı üst üste gelişlerin aklı zorladığından hareket edip fikir değiştirdi. Azsonratrenhareketederkensonkararınıvermişti.Yaşayageldiğikocamacera,

birtesadüflerzincirinineseriolamazdı.

Tren Levent istasyonuna yaklaşırken Duran’ın aklına, bir gece öncedepodan ayrılırken Erdoğan Bey’in söylediği son sözler geldi. Ne demiştiotomobilin penceresini açarak? Genç oyuncu tuhaf adamın söylediklerinikelimesikelimesinehatırladı:

“Günbaşlayalıikisaatkırkbeşdakikaoldu.Bugündeğil,yarınakşamüstü17.00’de,şoförümevininönündeolacak.Görmeniistediğimbiryerdahavar.İstersengelirsin.”

Duran gayriihtiyari saatine baktı. 14.45’ti. Anorağının koluyla, derhalsaatinikapattı.“Hayır,hayır,hayır!Bırakniyetlenmeyi,düşünmebile”dedikendi kendine. “Hayır, Erdoğan Bey” diye devam etti ve ekledi: “Bu kezolmaz!”

GençadamistasyondançıktıktansonraevegitmeküzeretaksiyeatlarkendeErdoğanBey’inçağrısınıdüşündü:

“…akşamüstü17.00’de,şoförümevininönündeolacak.Görmeniistediğimbiryerdahavar.İstersengelirsin.”

GizliİlimlereDevam

Duranevedüşüncelereşliğindeulaştı.Ayaklısaat tamdaoadımınıevdeniçeriatarkenüçkezçaldı.

Başınıuzatıp içeriyebaktığında, salondaçay içildiğinigördü. İyibir evlatolarak, ailesiyle birlikte çay içmesinin uygun olacağını düşündü ve neşeiçindesalonagirdi:

“Merhabadünyanınengüzelannesiveenyakışıklıbabasına!”

Dahasalondangirmedeniyievlatrolünüoynamayakararverdiğiiçin,önceannesinisonrababasınıöptüvekendinibirkoltuğaattı.

“Neopadre,bugünbirdeğişiklikyapmışsın,tarotbakmıyorsun?”

“Yine de gizli ilimlerle ilgilenmeye devam ediyorum” diye cevap verdibabasıveelindekihaylikalınİtalyancakitabıhavayakaldırdı.

“Dante var ya, Tapınak şövalyesiymiş! Biliyor muydun? Kilise’nin onu1921yılınakadargörmezdengelmesininnedenidebuymuş.”

Duranduyduklarınaşaşırmadı.“Seningibibirgizliilimleruzmanınınbunuyeniöğreniyorolmasınaşaşırdım”dediveekledi:

“Adam o günün koşullarında bile laikliğin ve birleşik Avrupa’nın sıkısavunucusu. İşine gelmez tabii böyle bir yaklaşım Kilise’nin. Köprülerinaltından epey su akıp koşullar değişince, düşmanlığı sürdürmenin gereğikalmadığınıdüşündüler.DünyahergeçengünDante’ninönündebirazdahafazla saygıyla eğilmeye başlayınca, geri adım atmaktan başka çarelerikalmadı. Tapınak Şövalyeleri için de aynı politikayı uygulamadılar mı?Yüzyıllarboyuncadüşmancadavrandıkları‘İsa’nınFakirAskerleri’ni,üstelikyanlışdüşündükleriniitirafederekbirgecedeakladılar.”

Genç adam, anlattıklarının babasının ilgisini çektiğini anlayıncakonuşmasınısürdürdü:

“Dante’ye gizli ilimler açısından yaklaşıyorsan eğer, daha önemli bir şeyvar:Alighieri1316’daKraliyetPiskoposuGrandedellaScala’yabirmektupyazdı ve İlahi Komedya’yı kastederek, kaleme aldıklarının en azından ikifarklışekildeokunmasıgerektiğinedikkatçekti.Dediki:‘Biranlamharflerinkendisinden, ötekiler o harflerin aslında ne için kullanıldığından gelir.’ Nedemekistedisencebusözlerle?”

BayPisanioğlununsorduğusoruyacevapvermekiçinhiçdüşünmedi:

“Yazdıklarının,görünürvealegorikolmaküzereenazikianlamıolduğunadikkat çekti. Bir yerde, İlahi Komedya’nın üç ayrı biçimde okunmasıgerektiğiniokumuştum.”

Duran babasının verdiği cevabı beğendi. Son beş gündür başından geçenolaylardan sonra, kendisinin de İlahi Komedya’yı farklı algılamayabaşladığını düşündü. Bu görüşünü babasıyla paylaşmalı mıydı? Üstelikyanlarında annesi de varken ortalığı karıştırması doğru olur muydu? Soyutkonuşmayadevametti:

“Üzerine çalışma yapmış herkes, neredeyse aynı noktada birleşiyor:Dikkatlibirokumayapılmadan, İlahiKomedya’yı anlamakmümkünolmaz.Buyaklaşım, tabiikiderinliğiolanhereser içingeçerliama İlahiKomedyabunların belki de en özeli. İçerdiği alegori ve sembolleri anlayabilmek içinmasaya pek çok referans kitabıyla oturmak gerekiyor. Ben bunu defalarcayaptım.Yinedesıfırasıfır,eldevarsıfır!”

Baba oğlun konuşmalarını ilgilenmiyormuş gibi yapıp ilgiyle dinleyenBayan Pisani, oğlunun samimi özeleştirisini beğendi. Yine de yorumunuolumsuzyapmayıseçti:

“Yani,natokafari,natomermari!”

Annesinin, zengin deyim dağarcığından bu kez de Rumca bir şey bulupçıkarması genç adamı güldürdü. “Evet, işte kafa işte mermer” dedi lafarasında annesine ve babasıyla konuşması henüz tamamlanmadığı için,kaldığıyerdendevametti:

“Padre,okuduğunkitapta,İlahiKomedya’nınsayısalsembolizmasıüzerinebirşeylervarmı?”

Yaşlıadambaşınısalladı.

“Danteüç,yediveözellikledeyirmiikisayısınıesasalanbirmetinyazmış.Biliyorsunyirmiikininhemkabaladahemtarottaçoközelyerivar…”

BayPisanianlattıkçaanlattı.Olaflarını tamamlayınca,oğlusöylediklerinebazıeklemeleryaptı:

“Herbiriotuzüçkıtadanoluşanüçbölüm,yanidoksandokuzediyor.Girişbölümüylebirlikteyüzkanto.Yüzsayısınıdayabanaatmamak lazım.Odamükemmelbirsayı…”

GitmekyadaGitmemek

Çayını içipkurabiyeleriniyediktensonra,Duranannevebabasınaodasınaçıkacağınısöyledi.Yukarıyaçıkarken,azönceportmantoyaastığıanorağınıncebindenİlahiKomedya’yıalmayıihmaletmedi.

Odasınagirdiğindegençadamınilkaklınagelen,ayın5’indenberi,yanibeşgündür, uyku sırası hariç neredeyse hiç yalnız kalmadığı oldu. Geçen sürezarfında eve birkaç kez, o da uyumak ya da elbiselerini değiştirmek içingeldiğinihatırladı.Böyleolunca,neİlahiKomedya’yaalınmışnotlarüzerineçalışabilmişnededüşünebilmekiçinyeterlizamanayırabilmişti.

“İşte şimdi” diye söylendi genç adam, “nihayet şimdi, istediğim kadarzamanayırabilirim.”

Nedense,hementekrarsaatinebaktı.Üzerindeanorağıolmadığıiçin,bukezde saatinin üzerini gömleğinin koluyla kapattı. Ama gözlerinin komodinin

üzerindekisaatekaymasınaengelolamadı.Saat16.15olmuştubile.Vesaniyegöstergesi,kadranınetrafınıturlamayısürdürüyordu.

Duran,ErdoğanBey’intatsızdepogecesikapanırkenyaptığıçağrıüzerine,oandailkkezsahidendüşündü.

Önce“Hayır”dedikendikendine,“aklınabilegetirmebunu!”

Sonra“Neden?”diyesorduyükseksesle.

Ardından “Cebrail, İlahi Komedya’nın üzerine alınan notların benle ilgiliolmadığını söyledi ya işte!” diye söylendi. Öyleyse, Erdoğan Bey veötekilerin peşinden koşarak Dante’nin eseri üzerine daha fazlabilgilenmeyeceği apaçık ortadaydı. Öte yandan, sahneye son çıktığındagösterdiğiperformansınasılnedeni, sonbeşgündürbaşındangeçenlerdeğilmiydi?

“Kesinlikle öyle” dedi tekrar yüksek sesle Duran ve ekledi: “Dante’ninFloransa’sıvebenimkentim!Aralarındayediyüzyılolmasınakarşınnasıldaörtüştüler.”

Genç adam sokaklarını arşınlayıp havasını teneffüs ettiği güzel kentiningörünen yüzünün arkasında neler yaşandığını, Erdoğan Bey önderliğindegeçirdiği beş gün olmasa anlayabilir miydi? Ya da İlahi Komedya’nınkünhüne,sonbeşgünolmadanvarabilirmiydi?

“Kesinlikle hayır?” diye cevapladı iki soruyu da genç oyuncu. Aklına,Erdoğan Bey’in depoda Burak ve kendisinin üzerine saldırdıktan sonraCebrail’leyaptığıtelefonkonuşmasıgeldi.

Tuhaf adamın, Cebrail’in adını duyar duymaz kendisini ve Burak’ıhırpalamayı bıraktığını hatırladı. O cesur, gözünü budaktan sakınmayanErdoğanBey,Cebrail’inadınıduyuncanasıldasütdökmüşkediyedönmüştü.Burak’ınuzattığıtelefonakorkuylabakmış,almakilealmamakarasındagidipgelmiş, sonunda aldığında “Ben Erdoğan” demişti üzüntü içinde. Veolabilecek en sakin ses tonuyla, telefonun öteki tarafındaki Cebrail’insorularınacevapvermeyekoyulmuştu.

Önce“Hayır,odışarıda”demişti.

Duranhemen, tuhaf adamın “dışarıda” sözcüğünü şoförü için kullandığınıtahmin etmişti. Sonra uzun koridorlarda yürürken, şoförün aynı zamanda

Cebrail’indayısıolduğunudaçıkarmıştı.

Telefonkonuşmasısürerkenyönetmenbirsorudahasormuş,ErdoğanBeyosoruyu “Evet, galiba hassas sınırı geçtim” diye cevaplamıştı. O dakikadansonra,asılbusorununcevabınımeraketmeyebaşlamıştıDuran.Nedemekti,hassassınırıgeçmek?

Duran odasında, tıpkı İlahi Komedya’nın kenarına alınan notları çözmeyeçalıştığıgünyaptığıgibidairelerçizerekdolaşmayabaşladı.Kendisinesürekli“hassassınır”ınneanlamagelebileceğinisoruyordu.

“Hassas sınırı geçmenin ne anlama geldiğini, orada Erdoğan Bey’esormuştum”dedibirara.Ardından,“Cebrail’inbukonuylane ilişkisivar?”diye sorduğunu da hatırladı. O böyle deyince, Burak ve Gizem endişeylebirbirlerine bakmış ama verebilecekleri bir cevaplarının olmadığını ifadeetmişlerdi. Duvara sırtını dayamış olarak oturan Erdoğan Bey ise yerindekıpırdamış, eliyle gözyaşlarını silmiş ve üçüne birden, hiç beklemediklerikadaryüksekperdeden“Büyülügerçeklik!”diyehaykırmıştı.

Duran, o zaman atladığı bir ayrıntıyı odasının ortasında daireler çizmeyisürdürürkenhatırladı,alabildiğineheyecanlandı.Acabatuhafadamındepoda“Büyülü gerçeklik!” diye haykırması ile çiftlikte sanat üzerine laflarkensözünüettikleri“büyülügerçeklik”aynımıydı?Değilse,neanlamageliyordububüyülügerçeklik?

Azsonrabaşıdönmeye,gözükararmayabaşladı.Durdu.Yatağınınkenarınaoturdu.

Kısabirsüresonra,düşünerekiçindençıkmasınaimkânolmayanikisoruylaboğuşuyor olduğunu teslim etti. Farkında bile olmadan ayağa kalktı,merdivenleriindi,salonagirdi.

Annesi okumakta olduğu gazeteden, babası da incelemekte olduğu tarotaçılımındanbaşlarınıkaldırıpkendisinedoğrubaktılar.Gençadambirkoltuğaoturuponlarıseyretmeyidüşündüysedetamoandaayaklısaatbeşkezçaldı.

Durangayriihtiyari“Bençıkıyorum”diyeseslendiannevebabasına.

Annesiherzamanolduğugibi“Nezamandönersin?”diyesordu.

Odabüyükçoğunluklaverdiğicevabıtekrarladı:

“Tambirşeysöyleyemem!”

OsmanlıEvi

Genç adam sokağa adımını atar atmaz, Erdoğan Bey’in Mercedes’ininevininönündepark etmiş olduğunugördü.Saatine tekrar baktı. 17.03’tü.Okapıdagörününce,şoförotomobildenatladı,koşarakgeldivearkakapıyıaçtı.

Seçme şansıkalmayanDuran,kendisinegösterilen arkakoltuğaotururken“Umarım Bay ve Bayan Pisani pencereden bakıp bu garip manzarayıgörmüyorlardır”diyedüşündü.

Şoför gaza bastı. Otomobil Pisanilerin evinin bulunduğu ara sokaktananayolaçıkarken,gençadammerakınayenikdüştü:

“İkidakikadahageçkalsaydımgidecekmiydiniz?”

Aldığıcevapnetoldu:

“Beyefendi tam 17.00’de kapınızda olmamı, 17.05 olunca da ayrılmamıemretti.”

Duran,kurduğucümlelerkadarsesindekiyumuşaklıkladakendisinişaşırtanşoför için, “Ayı postunda bir beyefendi” diye düşündü bir kez daha.Acabaondan, Erdoğan Bey’e dair bir şeyler öğrenebilir miydi? Aklında cevabınımerakettiğipekçoksoruvarsadaönceliğienönemligördüklerine“büyülügerçeklik” ve “hassas sınırı aşmak”la ilgili olanlara vermesi gerektiğinidüşündü.

Otomobil Mecidiyeköy’ü geride bırakıp E5 karayoluna çıkıncaya kadarkendikendinedurmaksızın“Nasılyaparımdaşoförükonuşturabilirim?”diyesordugençadam.

Önce “Ne kadar zamandır Erdoğan Bey için çalışıyorsunuz?” diyerek biryoklamadabulundu.

Şoförkestirmedencevapverdi:

“Beşyıldır.”

Duran aldığı ilk cevaptan, muhabbet etmeye niyetli biriyle birlikteolmadığınıhissetti.Yinedekonuşmasınısürdürmeyeçalıştı:

“İyibirpatronmu?”

Bu sorusuna alacağı cevap da muhabbet yollarının tıkalı olduğunugösterecekti:

“Çokiyidir.”

Duran yenilgiyi kabul etti. Şoförden, patronuna dair dişe dokunur bir lafalamayacağıbelliolmuştu.Yolungerikalanınısuskunlukiçindesürdürmeyekararverdi.

Otomobil Haliç Köprüsü’nü geçti, Edirnekapı’dan sur içine girdi, Fatih’igeridebıraktıveSüleymaniye’ninarkasokaklarınadaldı.Şoföryıkıkdökükbir sokağın içinde, yüksek duvarlarla çevrili ahşap kapılı bir evin önündefrenebastı,kontağıkapattıve“Geldik”dedi.

Duran,şoförüngelipkapısınıaçmasınaengelolmakiçin,otomobildenonlaaynızamandaindi.

İriyarıadamotomobilinkapılarınıotomatikolarakkapattıktansonraahşapkapıyayöneldi.CebindençıkardığıbüyükçebiranahtarlabahçekapısınıaçtıveDuran’a“Buyruniçeriye”dedi.

Genç oyuncu bahçeye adımını atar atmaz bir ney sesi duydu. Etrafıçiçeklerleçevrili,içindekırmızıbalıklaryüzenküçükbirhavuzunkenarında,hasır bir taburede, Erdoğan Bey ney üflüyordu. Şaşkınlıkla dönüp şoförebakınca, iriyarı adam olabilecek en nazik şekilde işaretparmağını ağzınagötürdüve“sus” işaretiyaptı.Ardındanyineolabilecekenkısıksesle“Çokgüzelneyüfler.Oturupdinleyin”dedi.

Gençadamhavuzunkenarınakonulmuşhasırtaburelerdenbirineoturduvegerçektendegüzelüflenenneyinsihirlisesindekayboldu.

Duranomzunabireldokununcairkildi.Etrafınabaktı,geçenzamaniçindeakşam çökmüş, bahçenin çeşitli yerlerine kandiller yakılmıştı.ErdoğanBeynekadarçalmış,onekadardinlemiştibilemedi.

Genç adam, hayatında ilk kez zaman kavramını aştığını hissetti. Demekneyinsihirlibirmüzikaletiolduğunadairduyduğurivayetleryanlışdeğildi.Başını kaldırdı, omzuna dokunan elin sahibine baktı. Cebrail’i görünceşaşırdı.Yönetmendostçabakıyordu.Sesideöyleçıktı:

“İçeridebizibekliyorlar.”

Duran etrafa tekrar baktı, yüksek duvarlı bahçenin bir kenarına dayanmışOsmanlı evi dikkatini ilk kez çekti. Süleymaniye’nin arka sokaklarındabulunanbubinadatıpkıDurusu’dakiçiftlikgibiErdoğanBey’eaitolmalıydı.

O etrafı incelerken Cebrail sabırla bekledi. İncelemesini tamamlayıncayönetmene döndü ve “ErdoğanBey az önce şu taburede ney üflüyordu, nezamankalktı?”diyesordu.

Yönetmen genç oyuncuyu “Epey oldu” diye cevapladı ve “İçeride bizibekliyorlar”diyetekrarladı.

Genç adam içeride ne olduğunu ve kimlerin kendisini beklediğini meraketti.Oturmakta olduğu hasır tabureden kalktı.Gözlerini fıskiyeli küçük süshavuzuveenvaiçeşitbitkiylesüslübahçedebirkezdahadolaştırdıktansonratekrarevebaktı.Bina,sankibirköşedeunutulupkalmışgibiduruyordu.

Ayinde

“Buradaayakkabılarımızıçıkaracağız”dedikapıdangirergirmezyönetmen.

İçeridengelenmüziksesiniduyunca“Eğlencemivar?”dediDuran.

“Bir bakıma” dedi yönetmen ve “Hiç zikir yapıldığını görmüşmüydün?”diyesordu.Gençoyuncununvereceğicevabıbeklemedenbirkapıyıaçtı.Çokgenişbirsalonda,heryaştanotuzkadarerkeğin,halızeminüzerinekonulmuşküçük minderlerin üzerinde U düzeninde oturduklarını gördü. Bir köşedemüzisyenlerçalıyorlardı.

Duranilkşaşkınlığınıatınca“Zikirnedirgalibabiliyorumamayapıldığınahiçtanıkolmamıştım”dedikorkuyla.Başkasöyleyecekleridevardı:

“BenimHıristiyanolduğumubiliyormusun?”

Cebrail şaşırmış gibi genç adamın yüzüne baktı. Duran arkadaşınınsöylediğinitamolarakanlamamışolabileceğinivarsayıp,birsorudahasordu:

“Senceburadabulunmamdoğrumu?”

Cebrailgülümsedi,Duran’ınsorusunabirsoruylacevapverdi:

“Allah’ainanıyormusun?”

Duraninandığınısöyleyince,konuşmasınısürdürdü:

“Ohalderahatol.BizburadasadeceAllah’ınadınızikrederiz.”

Sonraeliyleenstrümançalantopluluğuişaretettive“ŞurebapçalanşişmanadamvaryaoErmeni’dirmesela.U’nunsağbaştanüçüncüsüonunoğludur.Müziğe sesiyle katılan sakallı ihtiyar Rum’dur. Birkaç Avrupalı, birAmerikalı’mızbilevar”dedigülümseyerek.

Duranşaşırdı.Kanun,utveneygibiöncedenbildiğienstrümanlarileilkkezgördüğübendir, kudümve nevbe’lerin bir arada icra ettiğimüzik fazlasıylahoşuna gitmişti. Cebrail’in yönlendirmesiyleU şeklinde oturmuş topluluktabirarayasıkıştı.Etrafınabakındı,herkeskendisinimüziğindinlendiricisesinekaptırmış gibi görünüyordu. Kılık kıyafetleri açısından hiçbir aşırılığıolmayan, her biri kendi halinde bireylerden oluşan bir topluluğun içindebulunduğunudüşündü.

Genç adam yüzleri incelemeyi tamamlayınca, bu kez etrafa bakmayabaşladı.Duvarlardaherhangibirdiniçağrıştıranhiçbirsembolyoktu.AklınaErdoğanBeygeldi.Gözleriylearadı.AdamU’nunkısatarafında,ortalardabiryerdegözlerinikapatmış,herkesgibiicraedilenmüziğidinliyordu.

Müzik aletlerini çalanlar ve sesleriyle katkıda bulunanlar bir parçadanötekine maharetle geçiyor, zengin bir repertuvar icra ediyorlardı. Duran,parçalardeğişirkentemponunhızlanmaktaolduğunu,bendir,kudümvenevbeçalanların müziğin ritmini giderek yükselttiklerini hissetti. Onlarla birliktesalonda bulunanlar da tutmakta oldukları tempoyu yavaştan hızlıya doğruçevirip,birsolabirsağasallanmayabaşladılar.

Beş dakika kadar sonra,U’nun açık tarafında bulunan bir kapıdan içeriyedikkatçekecekkadaruzunboylubiradamgirdive“Selamünaleyküm”dedi.Açık kahverengi uzun etekli elbise giymiş, beline gümüş kemer takmışadamın selamı, topluluk tarafından hep bir ağızdan “Aleykümselam” diyealındı. Gelen, elbisesiyle aynı renk külahı ve siyah yeleğiyle salondabulunanlardan farklı görünüyordu. Kendisi için önceden konulmuş genişmindereoturdu.

Duran, adamın elbisesiyle aynı renkten ama dövme yünden yapılmışkülahınınenazındankırksantimolduğunutahminetti.

Salondaki herkesin saygıyla baktığı adam oturur oturmaz “Ya hu!” dediherkesinduyacağıkadaryüksekbirsesle.

Gençadamşaşırdı.Kulağınagelensesibiryerdenhatırlıyorgibiydi.Adama

dikkatlebaktı.

Buesnadaötekilerhepbirağızdanveyüksektondan“YaAllah!”dediler.

Özel elbiseli, lider görünüşlü adam “Allah” sözcüğünü duyunca ayağakalktı.Ötekilerdeonauyumgösteripayağakalktılar.

O“Yahu!”dedi,ötekiler“YaAllah!”dediler.

Enstrümanlar insan sesine uyum gösterince, “Ya hu, ya Allah!” deyişisüreklilikkazandıveherkestarafındantekrarlanıroldu.

Duranneyapacağınışaşırdı.Çaresizbirşekildeötekilereuyumgösterdi,ikitarafındanbelinesarılanlarınsarılışınaikikolunuyanauzatıpkarşılıkverdi.

Buesnadatoplulukmensupları“Yahu,yaAllah!”nakaratını tekrarlamayadevamettiklerigibi,sağasoladoğrusallanmayadabaşladılar.

Genç adamne kadar sürdüğünü bilemediği bir süre, etrafındaki insanlarlabirlikteAllah’ın adını zikrederken, birden ortayaErdoğanBey atıldı. Tuhafadam U’nun orta yerinde, ötekiler gibi sadece sağa sola sallanarak değil,bütün vücudunu kullanarak, tümüyle kendine özgü bir dans sergilemeyebaşladı. O dans etmeye başlayınca, toplantıya sonradan katılmış ve oradabulunanlarınsaygıgösterdikleriadamminderineoturdu.Ötekilerdeonungibiyaptılar.Bunakarşılık“Yahu,yaAllah!”diyebaşlattıklarızikriaynısözlerle,enstrümanlarıneşliğindedevamettirdiler.

ErdoğanBey, enstrüman ve insan sesinden oluşan temposu yüksek zikrineşliğindedansınısürdürdü,sürdürdü…Takidevrilinceyedeğin.

Erdoğan Bey yere düşünce, en yakınındaki iki kişi kollarına girerek onudışarıyaçıkardılar,buesnadazikiryavaşladıyavaşladıvesonaerdi.

U’nun açık ucunda oturan ve salondaki herkesin lideri olduğu belli olanadam,yükseksesle“Allahrazıolsun!”dediveellerinikaldırarakiçindenduaetti.Kimilerionakatılıp,tıpkıonungibiiçlerindenduaettiler.

ZikirYeniden

Dua edenlerden bir kısmı ayağa kalkıp diğerleri uyuşmuş ayaklarınıdinlendirmekiçinuzatırken,Cebrailgençadamınyanındabitti:

“Birazhavaalmakistermisin?”

Cebrail’in sorusu Duran’a ilaç gibi geldi. Hemen ayağa kalktı veyönetmenle beraber salondan çıktı, ayakkabılarını ayağına geçirdi. Adımınıkapıdan dışarıya atınca, bahçenin onlar gibi hava almak ihtiyacı duyanlarladoluolduğunugördü.

Aralarındanbiri“Sırtınızabirşeyalsaydınız.Terlisiniz,üşüyeceksiniz”diyeuyardı.

Uzaklardanbiri“Sigaraiçmekistersenizbendevar”dedi.

Gençlerkendilerineilgigösterenlereteşekküredipbirkenaraçekildiler.

Yönetmen“Şaşırdınmı?”diyesorduderhal.

Duran“Hemdeçok!”dedi.

Yönetmen, bahçedeki insanları işaret ederek kimler olduğunu anlatmayabaşladı:

“Şu ileride duran Ermeni dostumuzu içerde de göstermiş, çok iyi rebabçaldığınısöylemiştim.İstanbul’daakrabalarıvar.EsasenFransa’dayaşaramazikirlerimizedüzenlikatılır.Havuzunyanındaduranşişman,birİskoç.İngilizKonsolosluğu’ndaçalışıyor.Birsürüenstrümanımaharetleçalar.KarşısındakiAmerikalıBerkeleyÜniversitesi’ndeöğretimgörevlisi.Ünlütasavvufadamıİbnül Arabi’nin eserlerini araştırmak için kurulmuş cemiyetin dönembaşkanlığınıyürütüyor…”

CebrailMüslüman olmayanları tanıtmayı tamamladıktan sonra, bu kez deTürklerle ilgili bilgiler vermeye başladı. Ne iş yaptıklarını, neredeoturduklarınıayrıntılıbirşekildeanlattı.Buaradabirdesorusordu:

“BirkaçkişiAllah’ınadınısöylemedi.Farkettinmi?”

Duranşaşırdı:

“Öylemi?Farketmedim.Neden?”

“OnlarMusevi.Hepsimiöyleyoksabizimkilermibilmiyorum,MusevilerAllah’ın isminin yüksek sesle zikredilmesini kendileri için uygungörmüyorlar. Bu nedenle, zikre Allah’ı sadece içlerinden geçirerekkatılıyorlar.”

Her duyduğuna şaşırmakla birlikte, genç adam asıl, törenin zikir kısmınaçok özel elbiselerle katılıp, liderlik yapanın kim olduğunumerak ediyordu.

Bütüncesaretinitoplamıştamsoracaktıkibiri“Herkesiçeri!”diyeseslendi.

Cebrail “Haydi girelim” diyerek arkadaşının koluna girdi ve Duran’ı azöncezikirtörenininyapıldığısalonadoğruyönlendirdi.

Genç adam Erdoğan Bey’in toplantının ikinci kısmına katılmadığını farketti.

Özelkıyafetliveönderrolüoynayanuzunboyluadamdatoplantınındahaçokmüzikdinletisişeklindesürenikincibölümünekatılmamıştı.

ErdoğanBey’inKaybolması

Duran toplantı dağılırken de Erdoğan Bey’i göremedi. Yönetmene sordu.Alacağıcevapşaşırmasınayolaçacaktı:

“Onugörmemizartıkokadarkolaydeğil.”

“Peki,ortadankaybolacaktıda”dediDuran,“nedenbeniözelolarakburayadavetetti?”

Cebrailikieliniyanınaaçtıve“Bilmem”diyecevapladıarkadaşını.

Yönetmen ve oyuncu, dergâhtan birlikte çıktılar. Cebrail “Evine nasıldöneceksin?”diyesorduveekledi.

“Eğerotomobilinyoksabengötürebilirim.”

Duran, Cebrail’in bu teklifini, yol boyunca ErdoğanBey’le ilgili bilgi dealabileceğinidüşünerekkabuletti.

CebrailSüleymaniye’ninarkasokaklarınıgeridebırakıpHaliçKöprüsü’nünüzerine çıkınca Duran beklediği anın geldiğini düşündü ve “AnladığımkadarıylaErdoğanBey’iyakındantanıyorsun”dedi.

Cebrail “Çok iyi tanırım” diye cevap verdi Duran’a ama hemen gençadamınplanınıbozdu.Onun“Nereden tanıyorsun?”diyesormasınameydanvermeden,sözübaşkabiralanataşıdı:

“Muhteşem bir adamdır Erdoğan Bey. Sana daha önce sokak çocuğuolduğunu söylemiştim diye hatırlıyorum. On altı yaşında hayatı değişmiş.Yanındaçalışmaktaolduğuadamzamaniçindeonaçokitimatetmişveönceküçükortağıolmasınısağlamışsonradaişintümünüonadevretmiş.Şuandayapmaktaolduğuişinneolduğunuöğrenmekistermisin?”

Duran, Erdoğan Bey’le ilgili ilk kez dişe dokunur bir bilgiye ulaşacağınıdüşünerek,sevinçiçinde“Evet”diyecevapladıyönetmeni.

“Dostumuz bir silah tüccarı. Hem de en büyüklerinden biri. Yakındantanıyanlar, onun bu işten muhteşem bir servet yaptığını düşünüyorlar.Duyduğum kadarıyla Türk ordusu ve çevre ülkelerdeki pek çok devletinordularına silah satıyormuş. Birçok ülkede, devlete karşı ayaklananlar dasilahlarınıondanteminediyorlarmış.”

Gençadamçokşaşırdı.“Otuzmilyondolarıotuzsaniyeiçindekaybetmeyigözealmasındananlamalıydım”dedi.

Duran’ınsöyledikleriCebrail’igüldürdü.

“Aynenöyle.Sanabirsırdahavereyimmi?”

Duran“sır”sözcüğünüduyuncakulakkesildi.

“Yaptığıişnedeniyleüzüntüiçinde.İnsanlarınonunsattığısilahlarlaölüyorolmasındanıstırapduyuyor…”

CebrailbelkisözlerinisürdürecektiamaDuranarayagirdi:

“Nedenyapıyorozaman?”

“O yapmazsa başkaları yaparmış. Önemli olanın silah ticaretini yaratankoşulların ortadan kaldırılmasıymış. Sokak çocukları için de aynı şekildekonuşuyor.Çocukların sokaklaradüşmesiniyaratankoşullarkaldırılmadıkçabusorunundatamolarakçözülemeyeceğinidüşünüyor.Dostumuzilginçbiradamanlayacağın.”

Duran arkadaşının son cümlesini çok sıradan buldu. Şaşırmış gibi birvurguyla“İlginçmi?”dedi.

Bu arada Cebrail’in kullandığı otomobil Zincirlikuyu’ya ulaştı. Gençoyuncu evine yaklaşıyor olmanın verdiği telaşla “Bir daha ne zamangörebilirimonu?”diyesordu.Alacağıcevapşaşırmasınayolaçacaktı:

“Görebileceğinizannetmiyorum.”

“Nasılyani?”diyesordualdığıcevabakarşılık.

“Birsüreburalardaolmayacağınıduydum.”

Duran yönetmenin söylediklerine inanmadıysa da ses etmedi. Otomobil

evineyaklaşırken“Telefonnumarasınıalabilirmiyim?”diyesordu.

Cebrail otomobilini Duran’ın evinin önünde park edene kadar, ErdoğanBey’in telefonunuarkadaşınavermesinindoğruolupolmayacağınıdüşündü.Sonundakararınıverdi:

“Bir şekilde kendisiyle temas kurup telefonunu sana verebilipveremeyeceğimi sormam lazım. Kendisine sormadan böyle bir davranıştabulunmam,sendetakdiredersinkidoğruolmaz.”

Duran yönetmenin sözlerine şaşırdıysa da cevap vermedi. Otomobildenteşekkürederekayrıldı.

Gençadamevegirergirmeztelefonunasarıldı,geceninbiryarısıolmasınaaldırmadan önceGizem’i aradı.Ne yazık ki ErdoğanBey’in telefonu ondayoktu.ArdındanBurak’ıaradı.Arkadaşınıncevabısondereceilginçoldu:

“Horoz dövüşüne gitmeden önce Cebrail’den almıştım telefonunu. Sonraişimbittiğiiçinattım.Cebrail’denistesene.”

Sokak kapısının önünde gerçekleştirdiği bu iki telefon konuşmasındansonra,Duranlanetolasısokakkapısınınmerhametinesığınıpanahtarıdeliğesoktu. Akşam saati uygulamasına geçmiş olduğu için, kapı azizliğinigöstermedi.

Duran, eve girer girmez salonun kapısının altından ışık süzülüpsüzülmediğine baktı. Anne ve babasının yatmış olduğunu anlayınca,portmantonun üzerindeki tabaktan babasına ait otomobilin anahtarlarını aldıvehiçoyalanmadanevdençıktı.

11NisanÇarşamba

Cennet

I

ERDOĞANBEY’İNPEŞİNDEGenç oyuncu, bir yolunu bulup tuhaf adamla konuşmalıydı. Aramaya

kendisine en yakın yer olan Yeniköy’deki kumarhaneden başlamaya kararverdi.

Otomobilini park ederken yanına yaklaşan iki korumaya “ErdoğanBey’lekonuşmak için geldim” dedi. İki görevli birbirlerine baktıktan sonra biri“Adınızı öğrenebilir miyim?” diye sordu. Öteki “Bize biraz müsaade edermisinizlütfen?”diyerekyalıyagirdi.

Birkaç dakika sonra geri dönen güvenlik görevlisi “Kendisi burada değilama içeridesizinlegörüşmek isteyenbirivar”diyerekDuran’akapıyı işaretettiveyolgösterdi.

Genç adam ikinci katta oyun masalarının arasından geçerken, oraya ilkgeldiğigünühatırladı:

Erdoğan Bey’i horoz dövüşü mekânında ilk kez görüşü, sonra yol boyuonunotomobilindegerçekleşensaçmasapanmuhabbetveazsonraikincikezgireceğiodadaikikumarbazarasındagerçekleşenotuzsaniyelikoyun…

Yalının, bir başka şekilde ifade edilecekolursa kumarhanenin sahibi, otuzsaniye içinde otuzmilyon dolarlıkmülkünü kaybedince anahtarları nasıl dateslimetmiştisükûnetiçindeErdoğanBey’e…

Acabaşimdineredeveneyapıyordu?

Ve tabii, Erdoğan Bey o anda yalıda olmadığına göre, artık onun odasıhalinegelmişolanofiste,kendisinikimkarşılayacaktı?

Duran düşünceleriyle halleşirken, yol gösteren görevli odanın kapısınıvurdu ve kapıyı açarak içeriye girebileceğini işaret etti. O içeriye girerken,masasındaoturmaktaolanadamkalktıve“Hoşgeldiniz”diyerekeliniuzattı.

“Amasiz”dediDuran,“sizyalıyıErdoğanBey’ekaybetmemişmiydiniz?”

“Evet”diyecevapladıyalınıneskisahibigençadamıvedevametti:

“O akşam sana ne söylemiştim? Gelecek seferki oyunu yüzde yüz benkazanacağım, dememiş miydim? Tam şöyle söylemiştim diye hatırlıyorum:Altıpatlar tabancaylaoynananRusruletinde,eğerbeşkezpaçayıkurtarırsanaltıncıdamutlakavurulursun!ErdoğanBey’inoakşamdadahilolmaküzerebeni beş kez yendiğini, bir sonrakinde sıranın yüzde yüz bana geleceğinigarantietmemişmiydim?”

Gençoyuncubaşınısalladı.Gerçektendekumarhaneninsahibiykentamdabunlarısöylemişti.Odüşünürken,kumarbazkonuşmasınısürdürdü:

“Sizi barda bıraktıktan sonra yalının bahçesine çıktık. Erdoğan Bey’e,kaybettiğimyalıüzerineaynıdeğerdebirbaşkamülkümügöstererekbenimleyazıturaatıpatmayacağınısordum.Evetdedi.Attık.Benkazandım.”

Duran, duydukları karşısında en azından yalı için kart açıldığı akşamşaşırdığıkadarşaşırdı.Bocalayarakamaarkaarkayabirsürüsorusordu:

“Pekiyayazı tura atmak istemeseydi?Ya tabancaaltıpatlardeğildeyedi,sekiz,dokuzvedahafazlapatlarolsaydı?”

Adam gülümsedi, “İstersen önce ilk soruna cevap vereyim” dedi. “Eğerbahçeye çıktığımızda, yalı üzerine yazı tura atma teklifimi reddetseydi,ErdoğanBey,ErdoğanBeyolmazdı.Ozamanneobenitanırdınebenonu.”

Duran,dahacümlesinibitirmedenadamınhakkını teslimetti.Acabaötekisorusunanecevapverecekti?

“İkinci soruna gelince; hatırlıyorsan, sana o gün kumarı Rus ruletinebenzetmeminbirinanışolduğunusöylemiştim.Oyunuoynamakiçingereken,demiştim, bir altıpatlar toplu tabanca ve bir demermi.Mermiyi tabancanıntopundaki deliklerden birine sokar çevirirsin, kafana doğrultur ateş edersin,patlarsaölürsün.Sorunkalmaz.Patlamazsa,kafasınaateşetmesırasırakibinegeçmişolur.Ozaman,tetikilkçekildiğinde,mermininpatlamaolasılığı6’da1’dirdemiştimyahani,osöylediğimiunutve7’de1,8’de1yada1.000’de1olduğunufarzet.Nefarkeder?”

Duran kumarbazın sorusuna hazırlıksız yakalanmıştı. Nasıl soru şimdi buböyle, der gibi baktı. Kumarbaz, genç oyuncunun zorlandığını hissetti.Aslında, sorusunu bir cevap almak için sormadığını düşündü. Derdi,

söylemek istediklerini en iyi biçimde dile getirmekten ibaretti. Bu nedenlekaldığıyerdendevametti:

“Şimdi söyleyeceklerime dikkat et!Asıl önemli olan da bu zaten.Bilmengereken sadece ve sadece şu: Eğer sürdürebilme gücün ve cesaretin varsa,mermi bir gün mutlaka senin istediğin doğrultuda patlar! Bu demektir kisürdürebilmegücüvecesaretiolanherkes,gününbirindeErdoğanBeyolur!”

Genç adam bu kez tatmin olmuş bir şekilde başını salladı. Ayağa kalktı,kumarhanenin hem eski ve hem de yeni sahibi olarak tanıdığı adamın elinisıktıveteşekküretti.Birdesorusuvardı:

“ErdoğanBey’inasılbulabilirim?”

Duran’ınkumarbazdanalacağıcevap,şaşırmasınayolaçacaktı:

“Bilmem. Sana bir şey söyleyeyimmi genç dostum, ben Erdoğan Bey’insoyadınıbilebilmem.Ne işyerininneredeolduğundanhaberimvardırnedeevinin. Şu ana kadar, kendisine bir kez bile telefon etmişliğim yoktur.İstediğindeobeniararveeliylekoymuşgibibulur.”

Eligüçlübirşekildesıkılınca,Durankonuşmanıntamamlandığınıhissettiveönce odadan sonra kumarhane olarak kullanılan yalıdan ayrıldı. ErdoğanBey’i horoz dövüşü mekânında aramayı düşündüyse de yeribulamayacağından korkarak vazgeçti. Otomobilin direksiyonuna geçerkenaklınaDurusu’yaçiftliğegitmekgeldiamabukezdeyolculuğunbirsaattenfazlasüreceğinihesapladı.Oradadeğilse,gidişgeliş ikisaattenfazlazamankaybetmişolacaktı.Motoruçalıştırdı.Sultanahmet’egidipsokakçocuklarınıbulmayıdüşündü.Acabaonlarkendisineyardımcıolurlarmıydı?Bufikridebir sürü belirsizlikle doluydu. Son olarak aklına, Süleymaniye’nin arkasokaklarındabulunanOsmanlıevigeldi.AcabaErdoğanBeyhâlâbirkaçsaatönce geride bıraktığı bu evde olabilir miydi? Ya da evde bulunan birilerikendisine onun yerini söyleyebilir veya en azından telefonunu verebilirmiydi?Tekrarsaatinebaktı,denemeyekararverdi.

Cebrail’leBaşBaşa

Duran evin kapısını çalarken saatine bir kez daha baktı. 02.00’yeyaklaşıyordu.Kimseaçmayıncazilebirkezdahadokundu.Bahçedeyakılanbir lambanın ışığı dışarıya da yansıyınca, genç adam evde birilerinin

olduğunu anladı, sevindi. Az sonra ahşap kapı aralandı ve Cebrail kapıdanbaşınıuzattı.İkiadamkarşılıklışaşırdılar.

Yönetmen “Ne işin var senin bu saatte burada?” diye sordu uykusersemliğiyle,oyuncu“Bendesanaaynısoruyusoracaktım”dedikarşısındahiçbeklemediğibiradamıgörmüşolmanıngetirdiğişaşkınlıkla.

Duran, Cebrail’in hâlâ az önce sormuş olduğu soruya cevap beklediğinigörünce,kendinibiraçıklamadabulunmakzorundahissetti:

“Erdoğan Bey’i arıyorum. Otomobildeyken senden yardımcı olmanıistedim, olmadın. Burak ve Gizem’i aradım, telefonunu bilmediklerinisöylediler.Yalıyauğradım,yoktu.AklımaDurusu’yagitmekgeldiysedeçokuzakolduğuiçinvazgeçtim.Şansımıburadadenemeyekararverdim.”

Genç adamın açıklamaları Cebrail’i şaşırttı. “Demek” dedi, “ErdoğanBey’lekonuşacaklarınbukadarönemli.”

Duranbaşınısalladı.Cebrailgeriyedoğruçekildi,Osmanlıevininkapısınıoyuncuyaaçtı.Gençadamiçeriyegirdi,arkadaşınınpeşinetakıldı.Yönetmen,gençadamıdahaöncezikirayiniyaparkengörmekfırsatıbulduğusalondangeçirdive içindebirkanepedebulunanküçükbirçalışmaodasınaaldı.Yergösterdivekarşısınaoturdu.Duransormadanoanlattı:

“Burasıbirdergâhdostum.ErdoğanBeytarafındanbizimiçinalındı.”

Duran“Sizkimsiniz?”diyesordu.

“Ailem, tarihi bin yılı aşan bir tarikatın koruyucusu ve sürdürücüsüdür.Birkaçsaatöncesenindekatıldığınzikirtörenigibipekçokfaaliyetimizvar.Yalnız, tarikatdedimdiyezihnindekonuyuolmayacaknoktalarasürükleme.Bizim ki dogmalardan, taassuptan uzak olanların yolu. Çıkış noktası din,mezhep ya da benzerleri değil, insan sevgisi. İşte tam da bunun için senleyollarımızkesişti.Dante’ninİlahiKomedya’sınıyönetmemteklifedildiğindebir saniye bile tereddüt göstermememin ve kendimi tüm varlığımla oyunaadamamınnedenibu.”

Duran duyduklarına şaşırdı ama sözünü kesmeden yönetmeninsöylediklerini sonunakadardinledi.Sonraolabilecek ennobran ses tonuyla“Nealakasıvar?”diyesormaktankendinialamadı.

Yönetmen,arkadaşınınsorusunuhiçyumuşatmadansormasındanetkilendi.

“Ozamanderinleşeceğizdemektir”dedive“Yeterincevaktinvarmı?”diyesordu.

Yönetmenin sorusu, Duran’a aslında oraya Erdoğan Bey’i bulmak içingelmişolduğunuhatırlattı.

Cebrailonunnedüşündüğünüanladı.

“ErdoğanBey’iunutdostum.Sanaotomobildede söylediğimgibi, artıkoyok.Birdaha,ancakoseninezamangörmekisterseozamangörüşebilirsin.Ve sakın, bunun nedenini sorma. Çünkü, beni çok zor durumda bırakmışolursun. Söyleyemem! Buna karşılık, eğer istersen seninle az öncebaşladığımız konuyu konuşmaya devam edebilirim. Belkigerçekleştireceğimiz konuşma kafa yorduğun konuyu anlamana yardımcıolur.”

Duran, aklında Erdoğan Bey’le ilgili son duydukları olduğu için “Hangikonu?”diyesorduCebrail’e.

“Dante’ninveİlahiKomedya’nın,herhangibiryazarvekitapolmaktanöteilgimiçekmesivebunusahneyeaktarmaktaduyduğumistekkonusu.”

Duranaklınıyönetmeninsöylediklerineverincenedemekistediğinianladı.

“Başlaozaman.Vaktimbol.Amayarınyapacağımızprovaiçinbirkaçsaatuyumamgerektiğiniunutma.Eniyisidörttenönceevimeulaşmamolur.”

Oyuncusununsözleriyönetmenigüldürdü.Saatinebaktı.

“Saat02.15.Eğerlafımıçokkesmezvehercümlemleilgilisorusormazsan,sözveriyorumsenikırkbeşdakikasonraazatederim.Şimdimüsaadenleazönce başladığım yerden devam edeyim: Dante’yi benim gözümde çok özelyapan neden ne biliyormusun?Hıristiyan olmakla birlikte, açık bir kafayasahip olması. İlahi Komedya ilk bakışta dinsel bir metin gibi görünmeklebirlikte,aslındaogünündinçıkışlıtoplumlarınayapılmışbirlaikyaşamtarzıönerisi. Tam bu noktada, izninle eserin çıkış noktasının Müslümanlıkolduğunu söylemem lazım. Kimi yobazlar Hazreti Muhammed ve HazretiAli’yle ilgili yazdıkları nedeniyle Dante’yi İslam düşmanı olarak ilanetmişlersedebenonlarapekaldırmıyorum.Beniasıl ilgilendiren,Dante’nindünyayı Allah’ın bir ifadesi olarak ele alması. İnsanın Allah’a, ancakkendisini olgunlaştırarak yakınlaşabileceğini ifade eden, bugüne kadar

yazılmış en iyi birkaç eserden biridir İlahi Komedya. Burada önemli birnoktayatemasedipgeçeceğim.HayatıboyuncaelineörneğinİbnülArabi’ninFütühat ül-Mekkiye’sini almamış olanlar, Dante’nin yazdıklarına göktenzembille inmiş gibi yaklaşırlar. Oysa Dante, tasavvufa ağırlık verenkendisindenönceyaşamışyazarlarıçokiyiokumuştur.VedoğalolarakİlahiKomedya’yı onlardan hareketle yazmıştır. Sahneye koyduğumuz oyundanhareketedecekolursak, sözgelimi seninCennet’e seyahatin, aslındamiracıntakendisidirdostum.ÖtekidünyayayolculukfikrineDante’ylebaşlamışnede onunla sona ermiştir. Ebülalâ el-Maarri’ninRisalet ül-Gufran’ı olmadanİlahi Komedya olmazdı. Tabii İlahi Komedya olmasaydı ne Goethe’ninFaust’u ne de ona karşılıkMuhammet İkbal tarafından yazılanCavidnameolurdu. Kısacası, ben İlahi Komedya’ya bir dünya mirası olarakyaklaşıyorum. İşte bu nedenle, senin fikrin olan yarışmaya katılma projesibana çok heyecan veriyor ve birçok tiyatro grubunun bu eser üzerindeçalışıyorolmasınıfazlasıylaönemsiyorum.”

Cebrail’inDanteveİlahiKomedya’ylailgiliyaptığıuzunkonuşmaDuran’ışaşırttı.Kendisinindeucundanköşesindenepeyokumuşolduğukonuylailgiliolarak yönetmenin bu kadar çok şey biliyor olmasından etkilenmişti. Birşeyler söylemesigerektiğinidüşündü.Nediyeceğinibilemedi. “İlginç”dedivesustu.Onunteksözcüklükcümlesiüzerine,Cebrailgençadamıevinegerigöndermesininzamanınıngeldiğinidüşündü:

“Haydi, şimdi doğru evine Durante Pisani. İyice dinlen. Çünkü yarıngerçektendebüyükbirgünolacak.”

HorozveKartal

Duran’ınevineulaşması03.15’ibuldu.Neysekianneyadababasıayaktadeğildi. Kimseyle konuşmayacak olması hoşuna gitti. Ertesi güngerçekleşecekprovayahazırolabilmekiçinhemenkendiniyatağaattı,başuculambasınıkapattı.

Gençoyuncubaşınıyastığakoyarkoymazuyudu.

Sabahleyin gözlerini açar açmaz “Uyumak değil dünya değiştirmek” diyedüşündü uykuda geçirdiği zaman dilimi için. Gözünün önüne ilk olarak odevasahorozgeldi.Neredeysebütündünyayıkanatlarıaltınaalacakiriliktekihorozunrenklerinekadardaşaşırtıcıydı.

Duran’ın, horozla başlayan serüvenini dünya kadar büyük bir kartallasürdürmesideayrıbirfasıldı.Jüpiter’inkatına,sırtındabirnoktagibikaldığıkartal sayesinde yükselmiştiDuran.Efsaneler dünyasında özel bir yeri olankartalın, rüyasına neden girdiğini tam olarak biliyordu genç adam. İlahiKomedya’dayazılısatırlaryolaçmıştıkuşkusuzburüyayıgörmesine.

“Peki”diyesorguladıkendini,“omuhteşemhoroznedenvardırüyamda?”

“Horoz dövüşü” diye düşündü şimşek hızıyla ve hemen Erdoğan Bey’inmekânıgeldiaklına.Herhalde,Dante’ninkartalı ileErdoğanBey’inhorozu,rüyabuya,birarayagelmişlerdi.

Kartalvehorozüzerinetekrardüşününce,aklınaCebrail’inOsmanlıevindesöyledikleri geldi. Dante’nin İlahi Komedya’yı kaleme alırken HazretiMuhammed’in miraç yolculuğundan etkilenmiş olduğuna vurgu yapmıştıgenç adam. Duran biraz daha düşününce, rüyasında gördüğü dev horozunErdoğan Bey’in horozu değil, İslam peygamberinin miraç yolculuğunabaşlarkenkarşılaştığıhorozolduğunoktasınavardı.

“Ne ilginç” dedi kendi kendine, “ben de yolculuğuma bir horoz dövüşümekânındabaşlamamışmıydımzaten?”

II

BAYANPİSANİ’NİNPERFORMANSIDuransalona“Buongiornosevgiliailem,gördüğümkadarıylaherkesmutlu

bu sabah!” diyerek girdi. Kahvaltı masasında sadece kendisine ait servisolduğunugörünce“Ooo,anladığımkadarıylabusabahkimsebenikahvaltıyabeklememiş” diye sitem etti. Genç adamın söylediklerinin karşılığındagelmesinibeklediğitepki,tahminettiğigibianındageldi:

“Saatinkaçolduğunubilmiyorsungaliba.Geceninbiryarısındageldiğinindeotomobilinanahtarlarınıalıpgittiğinindeevesabahakarşıdöndüğünündefarkındayım.”

Genç adam “İşte annem!” diye düşündü. Aksi bir durumla karşılaşsaşaşırırdı. Aklına ilk kez geliyormuş gibi saatine baktı. “Hay aksi” dedigerçektengeçkalmışgibivedevametti:“10.30olmuşbile.”

KızgınBayanPisani,oğlutarafındankendisinegümüştepsiiçindesunulanvecinlerinin tepesindeolduğunugöstermesinisağlayacakbu imkânıkatiyenesgeçemezdi:

“Demeksaat10.30!Kaçtauykuyadaldınpeki?Seninbugünprovanyokmua benim şapşal oğlum?Uyuduğun uyku o prova için yeterlimi? İtalya’dangelecekseçicilerkuruluüyelerininyarınburadaolacaklarınınfarkındamısın?Yoksa,şimdigidinbirkaçgünsonragelinmidiyeceksin?”

Annesinin gösterdiği tepki Duran’a, provaları süren oyununun ailesitarafındanda çokönemsendiğini ilkkezgerçektenhissettirmişoldu.Bununüzerine, tabağının yerini annesini ve babasını görecek biçimde değiştirdi,büyükbirtebessümlemasayaoturdu.

“İlgine teşekkür ederim madre. Dün akşam eve gelip otomobilinanahtarlarınıalmamındasonraevesabahınköründedönmeminnedenidehepoyun.Haklısın,bugünküprovadafizikselolarakbelkibirazzorlanacağımamaeminolsahneyeçıktığımdazihnimdünkündendahaaçıkolacak.”

Bayan Pisani oğlunun söylediklerini dinlerken “Ne kadar büyüdü veakıllandıTanrım”dedikendikendine.

Bay Pisani de aynı anda İlahi Komedya üzerine çalışmanın Duran’a iyigeldiğini düşündü. Fiziksel yorgunlukların geçici olduğunu, insanları asılzorlayanın zihni yorgunluklar olduğunu gayet iyi biliyordu. Eşinin oğlunudahaçokhırpalamasıihtimalinekarşıdevreyegirmesigerektiğinidüşündü.

“İtalyanmisafirleri annenlebenimkarşılamamın iyi olacağını söylemiştin.Misafirleriçingerekenotelrezervasyonlarınıyaptırdım,uçaklarınınnezamangeleceğini de biliyorum. Akşamüstü annenle Yeşilköy’e gidip karşılamayıyapacağız. Otellerine yerleştirirken, akşam yemeğine davet etmemi istermisin?”

Gençadam,“İştebabam!”dedikendikendine.Nezamangerekseailesininarkasında olduğunu hissetmek ne kadar hoş bir güven duygusu yaratıyorduinsanda.Babasınınteklifiüzerinebirazkafayorduktansonrafikrinisöyledi:

“Bence adamları bu akşam rahat bırakalım, yemeklerini kendileri yesinlerve istirahat etsinler. Ama yarın, oyundan sonra davetlimiz olacaklarınıbugünden söyleyebilirsin. Bu arada, isterseniz annem ve sen yarın sabahkahvaltısında onlara katılabilirsiniz. Kahvaltıdan sonra bir yere gitmekisterlerse götürürsünüz ve oyunun başlama saatinde de tiyatrodabulunmalarınısağlarsınız.”

OğlununplanıBayanPisani’yeeşininteklifindendahamakulgöründü:

“Bencede senindediğingibiyapalım.Bugünhemensıkboğazedipyanlışanlamalarınayol açmayalım.Yarınoyundan sonrayemektebirlikte olursak,hembirazşansınızınolupolmadığınıdaanlamayaçalışırız.”

Annesinin sözleri delikanlının hoşuna gitti. İtalya’dan gelecek seçicilerkurulunun,oyunuseyrettiktensonranedüşüneceğigiderekdahafazlazihniniişgal etmeye başlamıştı. “Ne diyorsun padre, seçerlermi bu adamlar bizi?”dedianidenbabasınadönüp.

BayPisanibirazdüşündüktensonracevapladıoğlunu:

“Benbilmem,tarotbilir!”

BabasınınverdiğicevapDuran’ıgüldürdü.“Ozamantarotbilsin”dedi.

GençadamkahvaltısınıetmeyisürdürürkenBayPisanidolabındanbirtarotdestesi aldı ve sehpanın karşısındaki koltuğa oturdu. Hazırlığınıtamamladıktan sonraoğluna“KeltHaçı açılımınıuygulayalımdiyorum, sen

nedersin?”diyesordu.

Duranişinciddiyebindiğinigörünce,çayınıbirhamledebitirdivebabasınınkarşısına“Uygundur”diyerekgeçti.

Yaşlı adam “Karşımdaki 20 ile 40 yaş arasında bir erkek ve dolayısıyla,Şövalye”diyerek,destedenönceŞövalye’yibulupçıkardı.

Duran başını salladı. Babasının ikinci adım olarak, kendisini temsil etmepotansiyelini elinde bulunduran kart grubundan birini seçmesi gerektiğinibiliyordu.Kartolarakdakendisine,DeğnekŞövalyesi’niuygungöreceğindenemindi. Çünkü bu kart girişimci, görkemli, enerjik genç adamları temsilederdi. Bay Pisani’nin, sevgili oğluna Değnek Şövalyesi’ne alternatif olanKupa,KılıçveTılsımşövalyeleriniuygungörmeyeceğindenadıgibiemindi.TamdaDuran’ınbeklediğigibioldu.Babasıdesteden ikinciolarakDeğnekŞövalyesi’niayırdı.

Yaşlıadambelirleyicikartıdadestedenayırdıktansonra,kartlarındüzyadatersolmamalarınısağlamakiçinbaştansonahızlıbirkontrolyaptı.Ardındankartdestesinioğlunauzattıve“Solelinletutupsağelinlekarıştır”dedi.

Duran,aksitakdirdekartlarınbaşkaanlamlartaşıyacağınıtabiikibiliyordu.Babasının uyarmasına fırsat vermeden “Bu süre zarfında sorumayoğunlaşacağımdeğilmi?”diyesordu.

Bay Pisani başını salladı. Oğlu karıştırma işlemini tamamlayınca “Şimdikartları sol elinle ikiye böl ve böldüğün parçayı yine sol elinle tekrar ikiyeböl”dedi.

Duran aynı işlemi üç kez tekrarlaması gerektiğini bildiği için, babasısöylemedengerçekleştirdi.

Yaşlıadamkesmeişi tamamlandıktansonrakartlarıyelpazegibivekapalıolarakyaydı.

Duran hiç beklemeden, kapalı desteden sol eliyle on tane kart seçti. Sağelinihiçdokundurmadankartlarısıraylaüstüstekoydu.

Oğlu kart seçme işlemini tamamlayınca, Bay Pisani kartları Kelt Haçıyönteminegöredüzenledivedüşünmeyebaşladı.

“Şimdi yandık işte” diye düşündü Duran. Babasının bu tür durumlarda

bazenbirsaateyakındüşündüğünübiliyordu.Arkasınadayandıvebeklemeyebaşladı.

Neyse ki genç adamın beklediği gibi olmadı.Babası birkaç dakika içindeaçılımıizahetmeyekoyuldu:

“Kendini bir çukurun içindeymiş gibi hissediyorsun. Buna karşılık içindebulunduğun durum hiç de öyle görünmüyor. Sanki etrafındaki herkes, seniiçinde bulunduğun yerden çıkarmaya çalışıyor gibi. Aslında sıkılmana,çevrendeki insanların yöntemi yol açıyor. Ne yapmaya çalıştıklarınıanlamadığıniçin,huzursuzlukduyuyorsun.Niyetlerinibilsenrahatlayacaksın.Ama nedense, onlar da sana bu imkânı vermemek için yemin etmiş gibidavranıyorlar. Birinci kart, içinde bulunduğun durumu böyle izah ediyor.İkincikart, karşılaştığın engelyadayardımları dilegetirecek.Birileri sankisenibaşarılıkılmak içinant içmiş,elelevermişgibiler.Çünkükendilerininbaşarısını senin başarına bağlamış durumdalar. Üçüncü, yani bilinçaltınıyansıtankartise,onlarındabütüngücübirbaşkasından,sırlarladolubirindenaldığınıvearkalarınıngerçektençokgüçlüolduğunuişaretediyor.Dördüncükartınnemidiyor?Geçenbirkaçgüniçindeseninormalinüzerindeetkilemişbiriolduğunusöylüyor.Herkimsebuözelinsan,şuaniçinsankiçevrendençekilmiş gibi. Beşinci kartın bana, üzerinde çalışmakta olduğun konunun,yani İlahiKomedya’nın, seni tümüyle teslim aldığını söylüyor.Öylesine birteslimiyet ki bu, geçmişe ve geleceğe dair tüm bakışını değiştirmene yolaçacak kadar yoğun. Ve altıncı kart, geleceğini söyleyen bu kartta damuhteşembirbaşarıgörüyorum. İster inan ister inanma,sahneyeçıkacaksınve muhteşem bir oyun sergileyeceksin. Yedinci kart, senin de bildiğin gibikişiliğinieleveriyor.Kendinleilgiliolarak,sondereceeminsin.Geçenzamandilimleri içinde güvenini kaybettiğin anlar olmuş ama sonunda kararınıvermiş, tünelin sonunda parlayan ışığı görmüşsün.Ve sekizinci kartın bize,birilerininseniyadasizidüşündüğünüsöylüyor.Ortayakoyacağınızişleilgilimerakları had safhada. Ama hiçbir önyargıları yok. Sadece merak ediyor,bekleyip görmek istiyorlar. Bence bunlar İtalya’dan bu akşam gelecek olanseçicikurulüyeleri.Dokuzuncukartındatehlikeyadafırsatokumamlazım.Bu kartta da fırsatın ağır bastığını görüyorum. Sanki hep istediğin bir şey,görkemlibirhediyepaketininiçindesanauzatılıyorgibi.Vesıraonuncukartageldi.Sonuç,pürüzsüzbirbaşarı!”

BayPisaniKeltHaçıyönteminegöreyaptığıyorumunutamamlarken,ayağakalkmışolanBayanPisanideligibialkışlamayabaşladı.

Durandaayağakalktıvebabasınınboynunasarılıpikiyanağındanöptü.

Yaşlıkadın“Babanıntarotaçıpdaböylekonuştuğunuilkkezduyuyorum”dedioğluna.

Genç adam annesine “Tam da aynı sözleri söyleyecektim” diye karşılıkverdi.

Eşininveoğlununsözleriyaşlıadamışaşırttı.Gözündengözlüğünüçıkarıpcebinekoyarken“Niyebukadarşaşırdınız?”diyesorduveekledi:“Hayatımboyuncaaçtığımeniyitarot.Neyapsaydımyani,tersinimisöyleseydim?”

Babasına “Destek için bile olsa söylediklerine teşekkürler” diyen Duransaatinebaktıveayağakalktı.

“Şimdi,izninizlesonprovaiçingitmemgerekiyor.”

Cafebar’da

Duran, hazırlıklarını tamamlamak için odasına çıkarken önce Gizem’iardından Burak’ı aradı. Her ikisine de “Provadan önce Cafebar’da buluşupberaber gidelimmi?” diye sordu.Arkadaşları teklifini kabul edince, süratlegiyindiveanorağınıncebineİlahiKomedya’yıkoyaraksokağaçıktı.

Duran trende İlahi Komedya’yı cebinden çıkarıp kitap boyunca yanlaraalınmışnotlaragözattıysadaüzerlerindeyoğunlaşamadı.Onunyerine,içindebulunduğusondanbiröncekigündedahilolmaküzere,altıgündürbaşındangeçenleridüşündü.

Aslındaaltıncıgünyenibaşlıyorduamageçenbeşgünüaratmayacakkadarilginç olacağına dair işaretler veriyordu.Kuşkusuz, babasının baktığı fal buişaretlerin ilkiydi. Yaşlı adamın hayatı boyunca ilk kez bu kadar olumludavranmasına yol açan neden, oğluna son prova öncesi güven pompalamakolabilirmiydi?“Tabiikiöyle”diyedüşündüDuranamayinedeetkilenmiştibabasının açtığı tarottan. Öte yandan Gizem ve Burak da provaya birliktegitme teklifine normalden farklı yaklaşmışlardı. Çağrısına “Evet” derkenkisesleri sanki biraz titrek gibi gelmişti genç oyuncuya. “Bekleyeceğim vegöreceğim”dedigençadamkendikendine.

Buluşmaya Cebrail’i çağırmamıştı, çünkü bu kez Gizem ve Burak’la oyanlarında olmadan konuşmak istiyordu. Daha önce yönetmeni sorularıyladefalarcazorlamış,birsonuçalamamıştı.Bunedenle,provadanönceBeatriceveVergilius’uoynayacakGizemileBurak’ıbirkezdahayoklayacaktı.

Genç oyuncu arkadaşlarıyla neler konuşacağını bir kez daha düşündü.Öncelikle,şuelindekiheryerinotlarladoluİlahiKomedyanüshasıhakkındanedüşündüklerinisoracaktı.Sonra,horozdövüşüakşamındanitibarenbirlikteyaşadıklarınınnasılartardagelebildiğinivekendileriiçinneanlamtaşıdığınıöğrenmeyeçalışacaktı.Veardından, sözüonlarolmadanbaşındangeçenleregetirecek, Osmanlı evinde kendilerinin neden devre dışı bırakılmışolabileceğinisorgulamayagayretedecekti.

Duran Taksim istasyonunu, meydanı, caddeyi bir çırpıda geride bırakıpCafebar’agirdi.OrtadaneGizemnedeBurakvardı.Saatinebaktı.Provasaat14.00’tebaşlayacağınagöresorunyoktu.

Kendini geniş koltuklardan birine bırakır bırakmaz üçgen vücutlu, aykırıbarmen tepesinde bitti. “Hoş geldin abi, yarın büyük gün ha!” dedi. Duranşaşırdı“Nasılyani?”diyecevapladıbarmeni.

“Yemebeniabi,yarınİtalyanlargelecek.Oyunsahneyekonacak.İcabındaseçilip İtalya’laragideceksiniz evvelAllah!Bendeoradaolacağım.Acayipalkışlayacağım oyun bitince. Gizem bana önlerden bir yer ayarlayacak.Başarılar,başarılar…Neiçersin?”

Duran, ensesine “Bismillahirrahmanirrahim” kazılı, her daim giydiği darsiyah tişört sayesinde ense ve pazı dövmelerini teşhir etmekten haz duyanbarmene şaşkınlıkla baktı. “Demek” diye düşündü, “Gizem bu adamlaarkadaşha!”

Odüşünürkenbarmenbirkezdaha“Neiçersin?”diyetekrarladı.

Genç oyuncu sütlü bir filtre kahve sipariş verip pencereden dışarıyıgözlemeye başladı. Saat 12.30 olmasına rağmen Tünel ana baba günüydü.Duran,Gizem’inotomobiliniTRT’ninaltındakiotoparkabırakarak,Burak’ınise Tünel’den çıkarak geleceğini gayet iyi biliyordu. Buna karşılık “İkisiniaynıyöndengelirkengörürsemdeşaşırmam”dedikendikendine.GüzelkızınCafebar’ınbarmeninekadarherkesioyununilkgösterisinedavetetmişolmasıcanınısıkmıştı.Gençadam“Şimdineredençıktıbukıskançlık?”diyesordu

kendine.“Nekıskançlığı,yaptığısaçmalığakızdımokadar!”diyecevapverdikendisorduğusoruya.

Odüşünürkenzevzekbarmen,kahvevesüttaşıdığıtepsiylebaşındabittive“Heyecanvarmıheyecan?”diyerekservisiniyapıpgitti.

Gizem,Duran tam kahvesinden ilk yudumu alırken giriş yaptı Cafebar’a.Yinemuhteşemgörünüyordu.GençadamBurak’ınonunlabirliktegelmemişolmasına içten içe sevindi. “İşte, aralarında hiçbir şey yok.Olsaydı birliktegelmezlermiydi?”diyedüşündü.

Barmen,dahaGizemyerineoturmadanbitti tepesinde. “NehaberGizem?Heyecanvarmıheyecan?”diyesordu.“Yok”diyecevapladıadamıgüzelkızvehemensadebirTürkkahvesisiparişverdi.

Duran,güzelkızınsoytarıbarmenemesafelidurduğunuhissetti.Peki,nedendavetetmiştioyunaozaman?Dayanamadı“Oyunadavetetmişsinkendisini”dedi. Gizem burun kıvırdı “Mecbur kaldım, davet etmesemkurtulamayacaktım”diyecevapladı.

Genç oyuncu meseleyi anlamıştı. Gizem gibi bir kızın, ensesineBismillahirrahmanirrahim pazılarına yunus balığı dövmeleri yaptırmış birsoytarıyayüzvereceğinidüşünmeklehataetmişti. İçisevinçledoldu.Tekrarsaatine baktı. O saatine bakarken Burak kapıda belirdi. “İşte” dedi Gizem,“Burakdageldi.”

SırnaşıkbarmenBurak’ada“Heyecanvarmıheyecan?”dedi.

Sipariş faslı tamamlanınca, Duran arkadaşlarına ne için onları Cafebar’adavetettiğininetolarakanlatmayaçalıştı:

“Samimiyetinize güvenerek, size birkaç soru sormak istiyorum. Horozdövüşüakşamındanitibaren,bugünüsaymazsakbeşgündüryaşadığımızoncaolaygerçektentesadüfenmiarkaarkayabaşımızageldi?”

GizemveBurak,Duran’ınsorusuüzerinebirbirlerinebaktılar.ÖnceGizemcevapverdi:

“Ne sormak istediğini anladığımı tahmin ediyorum. Beş gün boyuncabaşımızdan geçenlerin bir kurgu sonucu olup olmadığını çözmeyeçalışıyorsun.Bu soruyu daha önce tamburadaCebrail’e sorduğunda biz devardık.Aksibirbilgimizvedüşüncemizolsa,ozamansöylemezmiydik?”

Güzelkızınsoruyaolanyaklaşımıvedüzgüncümleleri,Duran’daöncedenhazırlıkyapmışizlenimiuyandırdı.“Acaba”diyedüşündü,“burayagelmedenönceCebrail’iarayıpnasıldavranmasıgerektiğinisormuşolabilirmi?”

OdüşünürkenbukezBurakbaşladıkonuşmaya:

“Bu düşünceden artık vazgeçDuran. Biz seni davet etmedik ki sen gelipbizibuldunvehorozdövüşünegitmekistediğinisöyledin.Sonraönümüzeneçıktıysa, önce sen içinde bulunmak istediğini açıkladın. Geriye doğru birdüşün. Yalıya gitmek isteyen, Bulwer Köşkü’nün kapısından giren, kızçocuğunubatakhanedenkurtarma işineparmakkaldıran sadecebizmiydik?ErdoğanBey’indeposundaDalisergisinigezmekistemedindebizmiyanlışanladık?Veşimdi,ikincikezkarşımızadikilip,bütünbunlarınkurmacaolupolmadığını, bir başka deyişle seni tuzağa düşürüp düşürmediğimizisorguluyorsun!ŞimdiasılsensöylebanaBayDuranteAlighieri,nasılböyledavranabiliyorsun?”

Burak’ın içine alay da katılmış son sözleri Duran’ın canını sıktı. Aslındaarkadaşı doğru söylüyordu. Bütün söyledikleri tam da onun söylediği gibiolmuştu.Amanedense, içindehepbirkuşkuvardı.“Peki”dedi,“yaCebrailtarafındantrenebırakılanşuİlahiKomedya!”

BuaradaelinicebineatıpİlahiKomedyacildiniçıkardıDuranvemasanınüzerinekoydu.

“Bukitapneanlamageliyor?”

Gençoyuncununsonhareketiikiarkadaşınıngülümsemesineyolaçtı.

Gizem“Bununcevabınızatenbiliyorsun”dedi.

Burak “Tam burada, Cebrail uzun uzun anlatmadı mı sana kitabınüzerindekinotlarınesrarını?”diyesordu.

III

KOSTÜMLÜPROVASonprovaiçintiyatrobinasınaulaşanüçoyuncuyukapıdaCebrailkarşıladı.

“Müjde, müjde, müjde!” dedi ve ekledi: “Kostümler geldi. Dekor hazır.Kapıya,gördüğünüzdeşaşkınlıktanküçükdiliniziyutmayındiye,siziuyarmakiçin çıktım. İstersenizöncebeşdakikadekorabakalım, sonragiyinmek içinarkayageçersiniz.”

Üç genç oyuncu yönetmenin sözlerinden etkilendiler. Cebrail’in peşi sıra,zamanzamanbirbirlerininönünegeçmeyeçalışarak,tiyatrosalonunagirdiler.Oyunundörtağır topuperdeninönünde toplanınca,yönetmen“Perde!”diyebağırdı.

Karanlık sahnede ilk göze çarpan, Dali’nin çok özel bir şekildeaydınlatılmış Kharon’u sembolize eden tablosu oldu. Yönetmen anlatmayabaşladı:

“Perde açılır,Dante sahneye girer.Bu aşamada şu anda gördüğünüz tablohenüz aydınlanmamıştır. Dante ‘Ey köle İtalya, acılar ülkesi, fırtınadakaptansızgemi,taşranındeğil,kerhaneninecesi!’cümlesinitamamlarken,bukez öteki kapıdan Vergilius gelir. Dali’nin fondaki tablosu, tam da o andaaydınlanmaya başlar. Işık, kayıkçıyı aydınlattığında, Vergilius, Dante’ninyaratantarafındanözelolarakseçilmişolduğunusöyler…”

Yönetmen,aradabirışıkşefiyledekonuşarakverdiğikısaizahatıbitirince“Haydişimdidekıyafetlerinizebakalım”dedi.

Duran yönetmenin peşi sıra yürürken dekor üzerine düşünmeye çalıştı.Dali’nin resimleriyle yaratılan dekor oyuna entelektüel bir hava katmaklaberaber,acabafazlamısadeolmuştu?Tamkararveremedi.

Gençadamüzerinedoğrugelenbirhorozugörünceküçükdiliniyutacakgibioldu.Azöncetiyatronunkapısındangirerkenyönetmeninyaptığıuyarıgeldiaklınave“Bunemuhteşembirşeyböyle!”dedi.

Sadece Duran değil, Gizem ve Burak da oyunculardan birinin kıyafetiolarak tasarlanmış horoz kostümünü görünce “Muhteşem, inanılmaz,

olağanüstü”gibisözcüklerleyücelttilerçalışmayı.

Duyduklarıyönetmeninhoşunagitti.“Beğendinizdeğilmi?”diyesordu.

“Beğenmeknedemek,bayıldım!”dediDuran.

Yönetmenin gözleri parladı. Bu sözleri, özellikle de ondan duymak çokhoşunagitmişti.

“Tıpkıhorozdövüşümekânındaolduğugibi”dediGizem.

Aslında, Duran da aynı şekilde düşünmüş ama nedense söyleyememişti.Sonrasırasıylakumarbazı,satanistrahibi,elibıçaklısokakçocuğunu,orospuSemiramis’i de kostümleri içinde görünce, nutku tümüyle tutuldu. SankiErdoğanBey’inönderliğindebeşgünboyuncabütünomekânlarıdolaşırken,yanlarında Cebrail’in arkadaşı olan ve kostümleri tasarlayan modacı davarmışgibiydi.

Yönetmen sabırla, Duran’ın, oyunda rolü olan sanatçıların tümünükostümlerininiçindegörmesinibekledi.Geçensürezarfında,gençoyuncununyüzünüokumaya çalıştı. Sonunda “BeğendinmiDuran?”diye sordubüyükbirsamimiyetle.

Durankendinitutamadı“Beğendinminedemek,bayıldım!”dediveekledi:“Modacı arkadaşımız gerçekten olağanüstü bir iş çıkarmış. Düşünebiliyormusun,bütünbu insanlarınölçüsünüsadecebirkezaldıveortayaçıkan işebak.İnanamıyorum!”

Duran’ınheyecanlandığınıgörenGizem,arkadaşınadestekoldu:

“Bir de bütün bu kıyafetleri durmadan değişen Dali tablolarının önündehayalet.Eminimozamanhayranlığınkatlanarakartacak!”

Burakdafikrinisöylemekistedi.

“Şimdi, yönetmenin özel olarak bizi neden kostüm işinden uzak tutmayaçalıştığınıdaha iyi anlıyorum.Banakalırsadostum, sadecekostümlerin çokbaşarılı olması değil, onları ilk kez görüyor olmamız da bizi bu kadaretkiledi.”

Burakkonuşurkenyönetmenbaşınısalladı.“Aynıetkiseçicilerkuruluiçinde geçerli olacak!” dedi. Sonra bir nefes aldı, ellerini de kullanarakduygularınıarkadaşlarıylapaylaşmayakoyuldu:

“Düşünsenize, İtalya’dan gelecek dostlarımız şimdiye kadar oyunugözlerinde canlandırabilecek ne fotoğraf, ne davetiye ne de afiş gördüler.Koltuklarına oturana kadar da görmeyecekler. Ve sonra, karşılarına aniden,aklını korurken iradesini askıya almayı becerebilen o ünlü dâhi Dali’nintablolarıçıkacak.Derkensahneyimodacıdostumuzunyarattığıveherbiribirbaşkabüyülügerçekliğinifadesiolankostümleriyleoyunculardolduracak.Nedersin Duran, sen İtalyanları tanıyorsun, düşündüğüm gibi etkileneceklermi?”

Duran yönetmenin sorusuna “Evet, kesinlikle etkilenecekler” diye cevapverdiamakulaklarıduyduğucümlelerarasındandahaçokErdoğanBey’indezamanzamantelaffuzettiklerinibirradargibibulupçıkardı.

Aklını korurken iradesini askıya almayıbecerebilen…Herbiri büyülübirgerçekliğinifadesiolan…

Gençoyuncuanibirkararla,bukonudahiçbirşeysöylememeyekararverdi.“Neysene”diyedüşündü.Kendisinioandailgilendirentekmesele,sahneyekonulacak oyunun başarısı olmalıydı. Az sonra başlayacak provayı vedolayısıyla seçiciler önüne çıkmasına bir gün kalmış oyunu olumsuzetkilemekistemezdi.

Üç oyuncu ve yönetmen konuşurken, aralarına kostümleri tasarlayanmodacı da katıldı. O daha bir şey söylemeden, oyuncular modacıyı tebrikettiler. Duran ayrıca, teşekkür de etti. Bunun üzerine modacı “Eminimteşekkür etmen gereken başka insanlar da vardır” dedi ve ekledi: “Hepimiziçin,çokiyioyna!Böyleceteşekkürlerinengüzelinietmişolursun!”

İnceAyarlar

Sonprovaiçinperdeaçıldı…

Oyuncularmuhteşembiroyunçıkardılar…

Veperdekapandı.

Prova sona erdiği anda, yönetmen tüm oyuncuları ve teknik personelisahneninönündetopladı,almışolduğunotlarabakaraksonisteklerinisıraladı.

Sonraertesigünbuluşulmaküzeretiyatrodanayrılındı.

Herkesertesigüniçinbirbirineiyişanslardilerken,Cebrailüçoyuncusuna

“Cafebar’dabuluşalım”dedi.

Oyuncular ve yönetmen mekândan içeriye girerlerken barmen “Gizemn’oldu?İyigeçtimi?”diyeseslendi.Burak“Bakıyorumaranıziyi”dedigüzelkıza.Yönetmen,Buraksankikendisiylekonuşmuşgibi“Sorma”dedikinayelibir edayla. Duran “Demek yalnız ben değil, başkaları da farkında” diyedüşündü.

Herkes kendisine bir yer bulup içki kadehlerini eline alınca, yönetmen“Öncelikle, İtalya’dan gelecek kurul üyelerinin İstanbul’a ulaşıpulaşmadıklarınıbiliyormuyuz?”diyesordu.

Duran telefonunu çıkarıp babasını aradı. Aldığı haberleri arkadaşlarıylapaylaştı:

“Gelmişler. Annem ve babam onları otele götürüyor. Yarın da birliktekahvaltı edip, biraz İstanbul’u gezecekler. Sonra hep birlikte tiyatroyagelecekler.Akşamyemeğindeaynıkadroyadördümüzdekatılacağız.”

Duyduklarıoyuncularıveyönetmenisevindirdi.Burak“Büyükgünyarın”dedi.Gizem“Sorma,kalbimşimdidenkütkütatıyor”diyekatıldıona.

Onlarkonuşurken,yönetmenbacaklarınınarasındatuttuğuçantasınıdizininüzerine aldı ve açtı. İçinden lastikli bir dosya çıkardı. Çantayı yenidenbacaklarınınarasınaindirirkenkonuşmayabaşladı:

“Eğer siz de uygun görürseniz, yarın oyundan sonra, şimdi göstereceğimçalışmalarıniçindenseçeceğimizbirtanesinikurulüyelerininönünekoyalımderim.”

Üçoyuncu,yönetmeninnedemek istediğiniderhalanladılar.Cebraildahaönceki konuşmalarında, oyuna isim koyma, afiş yapma gibi konularaçıldığındahep“Buensoniş.Şimdibunukonuşmayalım.Sonrakonuşuruz”gibi laflarla oyuna ruh, kimlik verecek bu en önemli iki meseleyi öteleyipdurmuştu.Anlaşılanşimdisırabunagelmişti.

Derken yönetmen lastikli dosyanın içinden üç tane A4 boyutunda zarfçıkardı ve üç oyuncuya dağıttı. Duran, Gizem ve Burak zarfları alır almazaçtılar.HerbirzarfıniçindenüçtaneA4boyutunaküçültülüpfotoğrafkartınabasılmışafişçıktı.Onlarincelerkenyönetmenkonuşmayabaşladı:

“Bunları bu gece evlerinizde inceleyin. Birinci, ikinci ve üçüncü

tercihlerinizi numaralayın. Yarın oyuna başlamadan önce tercihimiziçakıştırır,ençokhangisinisevdiğimizekararveririz.Vederhalafişboyutundabastırır, seçiciler kuruluna oyun sonunda birer tane hediye ederiz. Anlaştıkmı?”

Yönetmen konuşurken, oyuncular durmaksızın üç afiş taslağına baktılar.Birbirinden güzel çalışmalarda oyunda kullanılan dekor ve kostümlerdenesinlenilmişti.Veüçdeayrıisimvardı.

Duran’ın ilkbakıştadikkatini,afişlerdenbirininüzerindeyazanDurANTEDURANte çekti. Demek yönetmenin, oyun için önerdiği üç isimden birikendiismiydi.Gençoyuncununaklına,dahaönceCebrail’denduyduğusözlergeldi:

“Evet, senin adın Duran ve bu Durante’nin kısaltılmışı. Dante deDurante’ninkısaltılmışı.Bendebuözeldurumdanhareketleikiismiyanyanagetirdim…DurANTEDURANte…”

Genç adam, önünde duran üç afiş taslağından üzerinde kendi adı yazılıolanabirkezdahabaktı,gülümsedi.

Yönetmen “İsterseniz şimdi toplayın taslakları, zarflarına koyun. Bu gecedüşünür,yarınhangisininoyununafişiolmasınıistediğinizisöylersiniz”dediveekledi:“Oyundanönceafişekararvermiş,hattabasılmasınıbilesağlamışolacağız ama oyun insanların önüne çıkmadan kimseye göstermeyeceğiz.Lütfenbunuunutmayın.”

Üç oyuncu, yönetmenin gösterdiği hassasiyeti anlayışla karşıladılar. Dahaöncededefalarcakonuşulduğuiçinkimsebukonudabirşeysöylemedi.

“O halde” dedi yönetmen, “şimdi evlerimize gidip iyice dinlenelim, yarınbüyükbirgünolacak!”

DuranveCebrail

Cafebar’danbirlikteçıkanDuranveCebrail,yollarıdaaynıoluncaCadde-iKebir’ibirlikteyürümeyekoyuldular.

“İkimiz de metroya gidiyoruz anlaşılan” dedi yönetmen. Oyuncu başınısalladı.“Evet,biliyorsunLevent’teoturuyorum,metro ilaçgibigeliyor.”Bukez de yönetmen başını salladı. “Eğer gideceğimyerin yakınında birmetroistasyonuvarsabendehepöyleyapıyorum”dedi.

İki arkadaş yan yana yürürken,Duran “Aslında ne kadar az yalnız kalmafırsatımız oldu” diye düşündü.Aklına bir gün önce otomobilde veOsmanlıevindeyaptıklarıkonuşmalargeldi.DoğalolarakErdoğanBey’idedüşündü.“Erdoğan Bey’i görebildin mi daha sonra?” diye sordu. Yönetmen canısıkılmışgibicevapladıbusoruyu:

“Yok, görmedim. Aslında çok sık görüşmeyiz biz. Dayım onun şoförüolmasabelkidehiçgörüşmezdik.”

Yönetmeninsonsöylediklerigençadamapekinandırıcıgelmedi:

“Nasıl olur, sizin için bir ev bile yaptırmış. Aynı zikir törenlerinekatılıyorsunuz.Budagösteriyorkiçokiyitanışıyorsunuz.Öyledeğilmi?”

“Bir bakıma öyle” diye cevapladı Cebrail Duran’ın sorusunu. Bu keznedense konuşmakkonusunda pek de iştahsız görünmüyordu.Genç oyuncubiraz suskunkalırsayönetmeninkendiliğindenkonuşabileceğini tahmin etti.Beklediğigibideoldu:

“Daha önce de söylediğim gibi, ilginç bir adamdır Erdoğan Bey. Gözüpeksedekorkak,saygılıysadanobran,vicdanlıysadaumursamaz,derinsedesığ, hesapsızsa da hesaplı ya da söylediklerimin hepsinin tersi. Pek çokçelişkiylebirlikteyaşar,yaşamayaçalışır.Böyleolunca,dostluğu,arkadaşlığı,ağabeyliği filan hep başka anlamları da içinde barındırır. Çok iyitanışıyorsunuzdedinyahani,onacevapvermeyeçalışıyorum.Haklısınamabutanışmaiçindeböylezıtlıklardabarındırıyordemekistiyorum.”

Duran, arkadaşının söylediklerini dikkatle dinlediyse de pek iyi anlamadı.Didiklemekistiyormuşgibigörünmemekiçinsustu.ÖteyandançokdauzunbircaddedeğildiyürüdükleriveeğerarkadaşıylayoluTaksim’deayrılacaksa,konuşmayarıdakalmışolacaktı.Yinedebirkaçdakikasusmayakararverdi.OsusuncaCebrailanlatmayadevametti:

“Biraz önce söylediğim karşıtlıklardan bir örnek verecek olursam; sokakçocuklarının hamisidirmesela, onlar için çuvalla para harcar ama kalıcı birçözüm üretmeyi teklif ettiğinde, önüne dünya kadar engel çıkarır, adetayorgunuyokuşasürer.Yanlışanlama,paraharcamakyadazamanbulamamakgibiengellerdeğildirbunlar.Tümüylekendineözgübirdüşüncesistematiğinesahipolduğuiçin,onuneyinalıkoyduğunubiletamolarakanlayamazsın.”

Duran, arkadaşının söylemeye çalıştığını anlamak için bir anıştırmayla

yardımcıolmakistedi:

“Durusu’dakiçiftlikevindebahsettiğibüyülügerçekliklaflarınıhatırlattıbusöylediklerinbana…”

Duran her ne kadar usturuplu bir şekilde konuşmaya çalıştıysa daCebrailürktü söylediklerinden. “Yok…Yani…Aslında…” gibi birkaç kelimeyi artardasıraladıktansonrasustu.

Genç adam “büyülü gerçeklik” lafını ederek hata yaptığını düşündü. Azönceyaptığı gibi birkaçdakika sessizkalırsayönetmenin tekrar konuşmayabaşlayabileceğini hesapladı. Ama Taksim’e ulaşmak üzereydiler.Dayanamadı,birsorudahasordu:

“O akşam depoda, her şey kötüye gidince Burak sana telefon etti veErdoğanBey’lekonuşmanısağladı.Senlekonuşurken,herşeysankisihirlibirdeğnekdokunmuşgibideğişti.Hassassınırıaşmaktanbahsettiniz.Neydio?”

Duran’ın sorusu, Cebrail’in yüzünün değişmesine yol açtı. Belli kiyönetmenarkadaşınınsorusunaendüzgüncevabıverebilmekiçindüşünüyoramanediyeceğinebirtürlükararveremiyordu.Buesnadameydanaulaştılar.Genç oyuncu, yönetmenin kendisiyle birlikte metro istasyonuna doğruyürümesiiçinbildiğibütündualarıarkaarkayasıraladı.Cebrailnebircevapveriyor ne de ayrılmak zorunda olduğunu söylüyordu. Son otuz saniyelikzaman diliminde, Duran merakından ölecek gibi oldu. Cebrail ya şimdiayaküstü bir cevap verecek ya metro istasyonuna birlikte girecekler ya daarkasınıdönüpgidecekti.Eğergiderse,sonaltıgündüryaşadığıstreseyinebirnoktakonulmamışolacaktı.

Gençoyuncu“hassassınırıaşmak”lailgilisorusunusorduktansonratekbirlaf etmeyip sadece yürüdü.Ta kimetro istasyonununmerdivenlerine kadar.Cebrail de merdivenleri kendisiyle inmeye başlayınca derin bir oh çekti.Sorduğusorularıncevabınıalmaihtimalininsürüyorolmasırahatlamasınayolaçtı.

Turnikelerden geçip, kendilerini durağa yaklaştıracak yürüyen zeminüzerine adımlarını atar atmazDuran kulak kesildi. “Bugün istasyonu acabahangimüzisyenlernetürmüzikicraederekşenlendiriyor?”diyedüşündü.Azsonra,güzelbirsazıneşlikettiğidokunaklıbirsesduydu:

“Gönüldağıyağmuryağmurboranolunca,

Akarcanüstüneselgizligizli,

Birtenhadacancananıbulunca,

Sinemiyaralaryâroyyâroyyâroyyâr.”

Duranyürüyenzemindeykencebindençıkarmışolduğumetalparaları,fazlaşakırdatmamaya özen göstererek saz kılıfının üzerine bıraktı ve Cebrail’lemerdivenleredoğruyürümeyedevametti.

Cebrail genç adama “Biliyor musun bu bozlak kimin?” diye sordu.Delikanlıbilmediğinisöyleyince“NeşetErtaşUsta’dan‘GönülDağı’”dedive bozlağın sözlerini baştan sona ezbere söyledi. Ardından “Bozkırıntezenesi”diyeilaveetti.

“Odane?”diyesorduDuran.

“Bazı yerlerde mızrap derler, benim doğduğum coğrafyada adı tezenedir.Gitariçinpenaneyse,saziçintezeneoduranlayacağın.”

MerdivenlerinbaşınaulaşırlarkenCebrailbukezsormasırasınınkendisinegeldiğinidüşündü:

“NeşetErtaş’ınkimolduğunu,tezeneninneolduğunubilmeyenbiri,nedenparaversinsanatçıya?”diyesordu.

Duran güldü. “Cevabını kendin verdin ya işte” dedi ve ekledi: “Sanatyaptığıiçin.”

Cebrailutandı.“Doğru”dedi.

İkiarkadaşplatformaulaşıpdagelecektrenibeklemeyekoyulunca,Duranhayatındailkkezgecikmesiiçinduaetti.CevapversedevermesedekafasınatakılanüçüncüsoruyuCebrail’esormayakararvermişti.“Eniyisi”dedikendikendine,“hemenşimdisorayım.”Vedüşündüğügibiyaptı:

“O akşam, hani Erdoğan Bey dayını gönderip beni aldırmıştı daSüleymaniye’dekiOsmanlı evinegelmiştimya, zikirbaşlarken içeriyegirenuzunboyluşeyhgörünüşlüadamınkimolduğunusankiçıkaracakgibiolmuşama biraz uzağında olduğum için bir türlü bulamamıştım. Sahi, kimdi oadam?”

Genç oyuncunun sorusu şaşırtıcıydı. Yönetmen, tabii ki arkadaşının

kastettiğikişininkimolduğunubiliyordu.Duran’ıorayadavetettiğinegöre,anlaşılanErdoğanBeydeonunkimolduğunusaklamayagerekgörmemişti.Ayrıca,özelkıyafeti içindeomekândaboygösterenkişidekimolduğununbilinmesini asla umursamazdı. Cebrail yine de tereddüt etti. “Eğer” diyedüşündü “bana bu soruyu bugün değil de yarın, oyun sahneye konduktansonrasormuşolsaydı,derhalcevapverirdim.”

Duran daha sorusunu sorduğu an, Cebrail’den bir cevap alamayacağınıhissetti.Arkadaşı,düşüncelerinikontroledipneyapıpyapmayacağınaaklıylakararverebiliyorsada,duygularınıyüzüneyansıtmamayıpekbeceremiyordu.Duran,gözlemlediğivezamaniçindegiderekeminolduğuarkadaşınadairbuözellikleringayetinsancaolduğunudüşündü.Vedahafazlaüstünegitmedi.

TrenLeventistasyonunaulaşırkenDuran“Benburadaineceğim”dedi.

Cebrail“Benimdahaileriyegitmemgerekiyor,yarıngörüşürüz”dedigençoyuncuya ve ekledi: “Yarın misafirleri annen ve baban getireceğine göre,tiyatroyasaat12.00’deCafebar’dabuluşarakgidelimmi?”

Duran “Olur” dedi ve indi. Cebrail bir durak daha gittikten sonra dönüşplatformunageçti,Taksim’egidecektreniçinbeklemeyekoyuldu.

12NisanPerşembe

Cennetdevamediyor

I

CEBRAİL’İNENDİŞESİ“Korkudanölüyorum”dediCebrailarkadaşlarına.

DuranCafebar’a henüz ulaşmamış,Burak veGizem tamda onun istediğigibi,gençoyuncudanyarımsaatönce,yani11.30’dagelmişlerdi.

Başlarının belası barmen tepelerinde belirince, çabucak defolmasınısağlamak için, üçü de fazla düşünmeden filtre kahve istediklerinisöylemişlerdi.

Cebrailkaldığıyerdendevametti:

“Dün buradan çıktıktan sonra, Levent’e kadar beraber gittik. Beklediğimgibi, yol boyu bana merak ettiği soruları sordu. Önce Erdoğan Bey’i vekullandığı bazı kavramları didikledi, sonra sözü zikre getirdi. Tahminedebileceğinizgibi,sorularındanneredeysehiçbirinecevapvermedim.”

Cebrail, Duran’la başından geçenleri ayrıntılarıyla anlatmayı sürdürürken,dövmeligevezeonmetreötedenbağırmayabaşladı:

“Saat tam14.00’tebaşlayacakoyundeğilmiGizem?Ben13.30’dasalonagirmişoturmuşolurum,meraketme…”

Barmenbirmilyontanedahaabuksabuklafsöyleyerekkahveleribıraktıvetekrar tekrar iyi şanslar dileyerek masadan ayrıldı. Geçen süre zarfında,Cebrail ve Burak barmenin güzel kıza bu kadar samimi davranmasınınpatavatsızlığındanmıyoksa aralarındabir şeyler geçmeyebaşladığındanmıolduğunu anlamaya çalıştılar. Birbirlerinden habersiz, Gizem’i zevzekbarmenepekuygunbulmadıklarıgörüşündebirleştiler.Ogidince,yönetmenkaldığıyerdendevametti:

“Bütün mesele, sahneye çıkacağı dakikayla, şoka gireceği tabloyu görmeanınımümkünolduğuncabirbirineyakıntutmak…”

Yönetmen, iki arkadaşının zaten bildikleri meseleyi, yani genç oyuncuyunedenşokasokmasıgerektiğini,birkezdahaamabukezbaşkanedenlerileri

sürerekanlattıktansonrasözlerinibağladı:

“Eğer her şey istediğimgibi giderse, önce tiyatro binasının önünde beyazminibüsügörecek…”

Gizemtambunoktadaheyecanınayenikdüşüpyönetmeninsözünükesti:

“Eminim,beyazminibüsünnedenoradaolduğunusoracaktır.”

BurakveCebrail,güzelkızınsözleriüzerinebaşlarınısalladılar.Yönetmenkaldığıyerdendevametti:

“Sonra, doğrudan kulise geçilecek. Bu arada salonu ya da sahneyigörmemesi için hep birlikte gayret sarf etmemiz gerekiyor. Bence, salonunkalabalık olup olmadığını, İtalyan seçicilerin gelip gelmediğini, anne vebabasını görmek için, arada bir içeriye göz atmak isteyecektir. Bir şekildebununönünegeçmeliyiz…”

Yönetmen neler yaparak bunu sağlayabileceklerini söyleyecekken, bu kezdeBurakkestisözünü:

“Tamdeğildekontrollübirşokolabilmesiiçin,perdeninaçılmasınabirikidakikakala, sahneve salonugöstererekbiraçıklamadabulunmayıda ihmaletmemeliyiz. Hiç göstermesek de olur belki ama bu kadar büyük bir şokoyunuoynayamamasınayolaçabilir.Eniyisikontrollübirşokuygulamamız.Bencemuhteşemolacak!”

Gizemveyönetmenbaşlarınısalladılar.YönetmenazönceBurak’ınkestiğinoktadandevametti:

“Aynışekildedüşünüyorum.Ona,gördüklerini tamolarakdeğilsedebirazolsunözümseyecekkadarzamantanımamızgerekiyor.Düşünsenize,sahneyeçıkıyorsunuz ama sahne hiç de provalarda gördüğünüz gibi değil. Ya dasalonabaktığınızda,tamkarşınızda,hiçbeklemediğinizbiri,üstelikfarklıbiramaçla gelmiş olarak oturuyor. Siz olsanız, böylesi bir duruma hazırlıksızyakalanırsanızşaşırmazmısınız?”

Burak“Benşaşırırımveçokdaistememdoğrusu”dedi.

Gizem“Burakhaklı”dedivesonrakisözlerinibiraztedirginbirsestonuylasürdürdü:

“Tamam,başroloyuncusunualışkınolmadığıbirortamdabulunduğuhissi

yaratarak şaşırtıyoruz ama oyunu oynayamaz hale de getirmememizgerekiyor.Aksihaldebirskandaladayolaçabiliriz.Öyledeğilmi?”

İkioyuncununsöyledikleriyönetmeninhoşunagitti:

“Söyledikleriniztümüyledoğru.Amagetirilerinidegözdenuzaktutmayın.Düşünsenize, cehenneme adımınızı atıyorsunuz, şaşırmaz mısınız? Bunakarşılık yüzlerce kez orada bulunduysanız, kanıksamış olursunuz. DanterolünüoynamaküzereDuran’ısahneye iterken,öncedençıkıpprovayaptığıbir ortam değil, hayalini bile kuramadığı bir atmosfer yaratmalıydık veyarattık. Bu yolla, seyirciyi onun sahiden yabancısı olduğu ve ürktüğü birortamdaolduğunainandıracağız.”

Gizem“Çokgüzelolacak!”diyedesteklediyönetmeninsözlerini.Heyecanıkonuşmasınayansıyordu:

“Sahneye çıkarken ve perde açılıp da salona dönüp baktığında, yüzününalacağıhaligerçektenmerakediyorum.Bence,kontrollübileolsayaşayacağışokyüzüne,sesine,tümhareketlerineyansıyacak.”

Yönetmen güzel kızın sözlerini anlamlı bulduysa da bu kez kendisi karşıtarafa, az önce Burak veGizem’in savundukları ve “ya her şey kontroldençıkarsa”diyeözetlenebilecekbakışaçısınakaydı:

“İkiniz de doğru söylüyorsunuz. Bütün mesele, ona tanıyacağımız sürezarfında, kendisini toparlayıp toparlayamayacağında. Özetle şunu söylemekistiyorum:ÜçümüzdeDuran’ınzekibiradamolduğunudüşünüyoruz.Amabuözelliği,neyapmayaçalıştığımızıkavrayıp,yaratmışolduğumuzşaşırtmaortamındanyararlanmasınayetecekmi?”

Burak, yönetmenin sözleri üzerine tereddütsüz bir yorum yaparak, hemyönetmeninhemdeGizem’inyüreğinesuserpti:

“Benceherşeyyolundagidecek.”

Cebrail arkadaşından gelen destekle biraz ferahladıysa da kuşkularınıseslendirmeyedevametti:

“Birdetabiibuişinoyundansonrakitarafıvar.Gözünüzdecanlandırsanıza,oyundansonranelerolacağını!”

BurakveGizemyinekuşkudolubakışlarlabaşlarınısalladılar.

Burak,“Ben,günlerdirgözümdecanlandırmayaçalışıyorumoyunbitipdekutlamaiçinfuayeyegeçtiğimizdetanıkolacağımızmanzaralarıamabirtürlübaşaramıyorum”dedi.

GizemönceBurak’akatıldığınısöyledi.Sonrakonuyaçokbaşkabiraçıdanyaklaştı:

“Hesaba katamadığımız başka sürprizlerle birlikte, gerçekten eğlenceli birgünüyaşamayabaşladıkdiyedüşünüyorum.Benimleaynıfikirdemisiniz?”

“DuranGeldi,Susalım!”

Cebrail ve Burak güzel kızın sorusunu cevaplayamadan kapıda Duranbelirdi.Üçarkadaşkendilerinisuçüstüyakalanmışgibihissettiler.

Burak genç oyuncunun da duyacağı bir ses ve her zamanki hergeleliğiyle“Duran geldi, susalım!” diyerek aksi halde tedirginlik rüzgârı esebilecekortamaçekidüzenverdi.

Cebrail delikanlının uzattığı eli sıkarken “Daha kahvelerimizden bireryudumbilealmadık”dedi.

Genç oyuncu öteki arkadaşlarının ellerini de sıkıp bir koltuğa oturdu vehemen“Bugünbüyükgün,heyecanlımısınız?”diyesordu.

Gizem “Ne yalan söyleyeyim, ben heyecanlıyım” dedi sanki az öncekikonuşmalarhiçolmamışdakonuşmayayenibaşlanıyormuşgibi.

Burak,arkadaşınıntavrınaiçteniçeşapkaçıkardı.Kızınsadecegüzeldeğil,aynı zamanda akıllı da olduğunu düşündü. “Ben de tıpkı senin gibiheyecanlıyımGizem”dedi.

Cebrailise,gençoyuncununheyecanlıolupolmadığınadairsoruyu,BurakveGizem’inkendindenöncecevaplamalarındanyararlanarakiyiceölçtübiçti.Nedenseiçindenbirses,dikkatlikonuşmasıgerektiğinisöylüyordu.CevabınısadecesoruyusormuşolanDuran’adeğilüçarkadaşınabirdenvermeyitercihetti:

“Heyecanlıdeğilimdesem,inanırmısınız?”

Üçoyuncununüçüde“Hayır”diyecevapladıyönetmeni.

Gizem ayrıca “Soluk betin benzin de sözlerini doğruluyor zaten” diyeilavedebulundu.

Yönetmenbukezhiçbirşeysöylemedi,sadecegülümsedi.

Burak“Konuklardannehaberbuarada?”diye sorunca,Duranbildiklerinianlatmayakoyuldu:

“Otelleriniçokbeğenmişler.Annemvebabamevdenbendenönceçıktılar,kaldıkları otele kahvaltıya gittiler. Babam laf arasında başka ülkelerde deoyunseyredipseyretmediklerinisormuş.Seyrettiklerini, iyilerindekötülerinde olduğunu söylemişler. İçlerinden biri, herhangi bir basılı materyalimizinolup olmadığını sormuş. Babam, sürpriz olsun diye afişi oyundan sonravereceğimizisöylemiş.İşteböyle.”

Afişten söz edince, Cebrail çantasına hamle etti ve “Evet, şimdi afişibaskıyavermeninzamanıgeldi”dedi.Başkasöyleyecekleridevardı:

“Gelirken tekrar uğradım, arka sokaktaki baskıcı, daha önce dekonuştuğumuzüzerebirsaatiçindeyirmitaneafişiteslimedebilecekhazırlığıyapmışdurumda.Dördünüposterblokhalinegetirmekdebuzamanıniçinde.Kararımızıbekliyor.”

Burak“Posterbloklarınfuayedenerelerekonulacağınıteknikekibebildirdikmi?”diyesordu.

Yönetmen “Söyledim” derken geç kalıyorlarmış gibi saatine baktı ve“afişleri ve blokları tiyatroda kimin teslim alacağı, nerelere koyacağı belli”diyedevametti.Zamanıngerçektendegeldiğinibelirtmekamacıylamasanınüzerinekoyduğu taslakları işaretederek“Hemenşimdi,mümkünolduğuncahızlı olmak kaydıyla, hangi afişi daha çok beğendiğimize karar vermekzorundayız!”dedi.

Cebrail’inuyarısıüzerineilksözüGizemaldı:

“Doğrusunusöylememgerekiyorsa,ben‘DurANTEDURANte’isimliolanabayıldım. İsterseniz neden böyle düşündüğümü de anlatabilirim. Ya daisterseniz herkes önce hangi afişi seçtiğini söylesin. Sonra gerekirsenedenlerimisöyleyeyim.”

Buraksankisırakendisinegelmişgibi“Gizem’leaynıfikirdeyim”diyerekarkadaşınındüşüncesinekatıldı.

Cebrail iki oyuncunun sözlerini yeterli bulmuş olsa gerek, sanki son sözüsöyleyecekolanDuran’mışgibibaşınıonaçevirdi.

“Şey”dediDuran,“galibabendeBurakveGizem’leaynıfikirdeyimamabazıçekincelerimvar.”

Cebrail,BurakveGizemneredeyseaynıandaDuran’ınçekincelerininnelerolduğunumerakettikleriniifadeedince,gençoyuncusözlerinisürdürdü:

“Azöncedesöylediğimgibibuversiyondakidizaynıdaoyun içinseçilenismi de çok sevdim. Tek derdim, benim ismim ile oyunun isminin aynıolması.”

Duran’ınsözleriCebrail’ingülümsemesineyolaçtı.“Senistemedinkiböyleolmasını”dedi.

Gençoyuncudüşüncesineaçıklıkgetirmeyeçalıştı:

“Öyleamayinedeinsanbirtuhafoluyor.Adınıoyununismiyleaynıafişinüstünde gören başkalarının ne düşüneceğini merak ediyor. Daha da ötesitedirginoluyor.Haksızmıyımsizce?”

Yönetmentıpkıazöncekigibigülümsedi.Vereceğicevabınuzunolacağınıgözönündebulundurmuşolsagerek,derinbirnefesaldı.

“O senin kişisel sorunun dostum ve kararımızı etkilememeli. Oyunumuz,İstanbul cehenneminde yaşayangençDuran’ın başındangeçenleri anlatıyor.Hareket noktamız, yedi yüz yıl önce aynı cehennemi kendi coğrafyası olanFloransa’da yaşayıp kaleme alanDante.Belki senin adınDuran olmasaydı,oyunabuismikoymakaklımızagelmezdiamageldibirkere.SeninadınileİlahiKomedya’nınyazarınınadınınaynıolmasıoyununismikonusundabizeilhamverdi.Amaokadar.Bencebunufazladertetme.”

Cebrailsözlerinihenüztamamlamadığını,tersineenönemlikısmınıensonasakladığınıifadeedecekşekildebaktıDuran’avekaldığıyerdendevametti:

“Asılüzerindedüşünmemizgereken,koyacağımız ismin, sergileyeceğimizoyunutaşıyabiliptaşıyamayacağıolmalı.”

Cebrail’i en az Duran kadar dikkatli dinleyen Gizem, elini kaldırarakkonuşmayamüdahil oldu. Belli ki yönetmenin sözlerini tamamlamasını zorbeklemişti.OnayönelikolarakamaDuranüzerinekonuştu:

“Buisim,kesinlikleoyunutaşıyacaknitelikte.Duran’ınismininoyunlaaynıolmasıhoşbirtesadüfbence.”

Vehemengençoyuncuyadöndü:

“Budurumsenirahatsızetmekşöyledursunsevindirmeli.Birbaksanaafiştaslağına…”

Güzelkızbuesnadaönündekiüç taslaktan“DurANTEDURANte”yazanıenüsteçıkardıveeliyleişaretetti:

“Oyununvebaşroloyuncusununisimleriaynı,çokşıkdeğilmisencede?”

Ocümlesini tamamlarken,dövmelibarmen tepelerinedikildivenoktayıokoydu:

“Benceenüsttekiniseçin!”

İtalyanMisafirler

Yönetmenveüçoyuncu,matbaayagitmeküzereCafebar’dançıktılar.

Matbaadaişleriüçdakikadanbileazsürdü.Dahaöncetaslaklarıgörmüşvemakinelerini hazır hale getirmiş matbaacı “Demek ‘DurANTE DURANte’versiyonuna karar verdiniz, ben de en çok onu sevmiştim zaten” dedi.Yönetmen “Zaman sorunumuz yok değil mi?” diye sorunca sözlerini şöylesürdürdü:

“Birsaatsonra,dörttanesiblokhalegetirilmişolarakyirmiadetafişisalonabizzatgetireceğim.Buaradaoyunudabüyükbirmeraklaseyredeceğim.”

Cebrail, tiyatronun olduğu sokağın köşesini döner dönmez, salonunbulunduğubinanınönündebeyazbirminibüsolupolmadığınabaktı.Vardı.

Aracın yanından geçerlerken beklediği olmadı. Duran “Bu da ne böyle?”diyesormadı.

Gizemderhalrolünüoynadı.“LaPaixdeneola?”dedi.

Burak “İşte” diye düşündü, “işler beklediğimiz gibi gelişmemeye başladıbile.”Hemendurumamüdahilolduve“ŞuMecidiyeköy’dekiakılhastanesideğilmi?”diyeGizem’insorusunasoruylacevapvererekDuran’ındikkatinibeyazminibüseçekmeyeçalıştı.

Cebrail de “Evet o” diyerek iki oyuncunun konuşmalarını güçlendirmeyeçalıştı.

Konuyla ilgili söz söylemeyen tek kişi Duran oldu. Genç adamminibüse

sıradanbiraraçgibibakıpgeçti.

Sıraikinciaşamayagelmişti…

Cebrail, Gizem ve Burak, arkadaşları Duran’ı, salona bakmasına fırsatvermeden soyunma odalarının bulunduğu bölüme geçirmeyi başardılar. Buesnadaoyuncununtelefonununçalmasıdaonlarayardımcıoldu.Gençoyuncutelefonukapatırkapatmazarkadaşlarınababasıylayaptığıkonuşmahakkındabilgiverdi:

“Annem ve babam İtalyanları otelden çıkarmışlar, önce biraz etraftadolaştırmışlar şimdi de buraya doğru getiriyorlarmış. Annem seçicilere,kendileriyle neden oyundan önce değil de oyundan sonra tanışacağımızınedenleriyle izah etmiş. Sürprizi bozmamak için yüzlerimizi göstermekistemediğimizi söyleyince, içlerinden biri çok ilginç bulduğunu söylemiş.Babam merak içinde bizim cephemizde işlerin nasıl gittiğini sordu.Anladığım kadarıyla burada her şeyin hazır olup olmadığını merak ediyor.Perdenintamzamanındaaçılacağınısöyleyince,içinesuserpildi.”

Duran konuşmasını tamamlarken yönetmen saatine baktı. “Saat 13.00 vetambirsaatsonraperdeaçılacak.Şimdiherkesgiyinsin”dedi.

Oyuncularyanındanayrılırken,yönetmenDuran’ıkolundanyakaladı.

“Kıyafetini giydikten sonra mutlaka beni gör. Söylemek istediğim sonbirkaçşeyvar.”

II

“KEŞKEOYUNUİZLESEYDİ”Duran giyim ve makyaj işini tamamladıktan sonra, öteki oyuncularla

laflayanCebrail’ibulduvederhal“Nasılolmuşum?”diyesordu.

Yönetmen genç oyuncunun kıyafetinde bir iki noktayı düzeltti ve birazgeriyeçekilipbaktı.Yorumdabulunmakyerinesorusormayıtercihetti:

“KendiniErdoğanBey’inçiftliğindekirüyadagibihissediyormusun?”

Duranşaşırdı:

“Senneredenbiliyorsunorüyayı?”

Yönetmen “Hem Erdoğan Bey hem de Burak ve Gizem anlattılar” diyecevapladıgençoyuncuyu.Arkadaşınınşaşırdığınıgörüncedevametti:

“Tıpkı Dali’nin tablosunda olduğu gibi. Bizim oyundaki kıyafetler ileDali’ninçizdiğiDanteveBeatrice’inkıyafetleriaynı.Senderüyanda,kendiniveGizem’iaynıkıyafetlegörmemişmiydinzaten?”

Duran,arkadaşınıbaşınısallayarakonayladı.Cebraildevametti:

“Demekaklınyolugerçektendebir.”

Genç oyuncu tam “Nasıl yani?” diyecekti ki durdu. Oyunun başlamasınayarımsaattenbileazbirsürekalmışken,böylesibirkonuyuneyönetmenlenedebaşkakimseyletartışmakistemezdi.“Hımm”diyegeçiştirmeyeçalıştı.

Amayönetmenpeşinibırakacakmışgibigörünmüyordu:

“Osmanlı evine gelmiştin ya hani Duran, biz orada rüyalar üzerine çokkonuşuruz. Aynı zamanda hocam olarak da gördüğüm dayım, bazenmistikkonularda konferanslar verir. Onlardan birinde şöyle demişti: ‘Rüyalardagördüklerimiz gerçek olmasa da var olduğu düşünülen hallerdir. Yapmamızgereken, gördüğümüz rüyayı hakikate bağlamanınbir yolunubulmaktır.Birinsan,aklınıveduygularını tümüylekontrolaltınaalıpsembollerperdesininarkasını görmeyi becerebilirse uykudan uyanmış, bir başka deyişle rüyayıçözmüşgibiolur…’”

Cebrail konuşurken Duran’ın gözünün önüne, Erdoğan Bey’in deposunda

tanıkolduğugörüntülergeldi.Uzunkoridorlarboyuncapeşlerisırayürüdüğüüç adam arasında geçen, sanki tuhaf adama yaptığı aşırılıklar nedeniylehaddinibildirirgibigerçekleşenkonuşmalarıhatırladı.OrtadaErdoğanBey,biryanındairiyarışoförü,ötekiyanındaCebrail…

NasılolmuştudaozamanakadarErdoğanBey’inşoförününaynızamandaCebrail’in dayısı olduğunu keşfedememişti? Biraz kendine kızdı. Sonraaklına, Osmanlı evinde katıldığı zikir ayini geldi. Tuhaf adamın ızbandutgörünümlü şoförü, kendisini Levent’ten almış, Süleymaniye’deki Osmanlıevinegetirmişti…

Durantekrardüşününce,zikirayinineçoközelgiysileriçindekatılanveUdüzeninde yerleşmiş topluluğun açık tarafında tek başına oturan şeyhgörünümlü adamın Erdoğan Bey’in şoförü olduğuna karar verdi. “Demek”diyedüşündü,“ErdoğanBey’inşoförüveCebrail’indayısıolanbukişi,aynızamandaOsmanlıevindefaaliyetgösterenbirtarikatındaşeyhi.”

Gençadamsonunda,Cebrail’inazöncerüyaüzerinesöylediğisözleregeridöndü.

“Birinsan”demiştiyönetmen,“aklınıveduygularınıtümüylekontrolaltınaalıp semboller perdesinin arkasını görmeyi becerebilirse uykudan uyanmış,birbaşkadeyişlerüyayıçözmüşgibiolur…”Sonraderinbirnefesalmıştı.Budagösteriyordukisöyleyeceklerinihenüztamamlamışdeğildi.

Duran’ındüşündüğüçıktı.Cebrailkaldığıyerdendevametti:

“Biliyorum rüya ve daha pek çok başka konuda konuştunuz, tartıştınızErdoğan Bey’le. Ne diyorsun, son tahlilde sevdin mi yoksa sevmedin mionu?”

Duran, arkadaşının başlangıçta anlamsız bulduğu rüya konuşmasını bunoktayabağlayacağınıhesabakatmamıştı.Aklına,birgeceönceyanayakılaErdoğan Bey’i ararken Cebrail’in kendisini nasıl engellediği geldi. Aynıinsan, şimdi karşısına geçmiş, onu sevip sevmediğini sorguluyordu. Gençoyuncugayriihtiyari“Acabanedenböyledavranıyor?”diyedüşündü.

Öteyandan,saatsüratleilerliyordu.Perdeaçılmadanöncesahneyesonbirkezgözatmak,gizlicedeolsasalondanelerinolupbittiğinigörmekistiyordu.Tabii her şeyden önce, kendisini meşgul eden yönetmenden kurtulmalıydı.Duran bunun için, Cebrail’in Erdoğan Bey’le ilgili sorduğu soruya

kestirmedendeolsabircevapvermesininzorunluolduğunuhissetti:

“Erdoğan Bey’in gerçekten de çok sıra dışı bir adam olduğunusöyleyebilirim. Sorduğun soruya gelince; sevmek ve sevmemek kavramları,onunlakarşılıklıpozisyonlarımızapekuyguntanımlamalardeğil.”

Cebrail, Duran’ın konuşmaya başladığını ve bunu bir süre daha devamettirmesigerektiğinidüşündü:

“Sıradışısözcüğünü,birinsanlailgiliolarakkullanmakkolayişdeğil.Banasöylermisin,birgeceönceonuyanayakılaararkenaklındanelervardı?Eğergörebilseydinnelersoracaktın?”

Duran şaşırdı. Önce, tuhaf adamı bulmak için kumarhaneye ve Osmanlıevinegittiği saatlergeldigözününönüne.Ardından,Cebrail’leyaptığıuzunkonuşma çınladı kulaklarında. Aynı anda, horoz dövüşü mekânına, sokakçocuklarının sığındığı Sultanahmet’teki eve, Durusu’daki çiftliğe,Kasımpaşa’dakidepoyagitmeyidüşündüğünühatırladı.Aslında,ozamanbiriErdoğanBey’inkendisinidünyanınöbürucundabeklediğinisöylese,giderdi.

Genç adam tekrar perdenin açılma saatinin süratle yaklaşmakta olduğunuhatırladı. İçinden bir ses, sahneyi son bir kez kontrol etmesi gerektiğinitekrarladıysa da aldırmadı. Zaten son provanın üzerinden henüz yirmi dörtsaatbilegeçmemişti.Sahneyedairherhangibiryabancılıkçekmeyeceğindenemindi.Ama salonda neler olduğunumutlaka görmeliydi. Tam da şu anda,seyircilerfuayedensalonageçiyorolmalıydılar.

Duran, yönetmenin cevabını sabırsızlıkla beklediğini görünce “Hemyürüyüphemkonuşsakveenazındansalonabirgözatsakolmazmı?”diyesordu.

Cebrail“Korktuğumbaşımageliyor”diyepaniğekapıldı.Biryolunubulupgençoyuncununönünükesmeli,oyununbaşlamasınaonikidakikakaldığınagöre,onuondakikakadardahaoyalamalıydı.

O böyle düşünürken, Duran, Cebrail’den sorusuna cevap vermedenkurtulmasınınmümkünolmayacağınıhesapladı.

“Neyse” dedi kendi kendine, “zamanı mesele ettikçe, daha da geçkalıyorum.Soruyucevaplayıp,biranöncesalonagözatmayagideyim.”

Kararını verdi ve “Ona iki şey soracaktım” diye başladı yönetmenin

sorusunucevaplamaya:

“İlki, nasıl olup da aklını kontrol altında tutarken iradesini askıya almayıbaşardığı;ikincisi,gerçekbirdüşdünyasıyaratmanınsırrınınneolduğu.”

Cebrailduyduklarınasevindi.Duran’ınikisorusudadişiydi.Gençoyuncu,üremeyeelverişlisorularsorarakişinikolaylaştırmıştı.

“BirhayliderinmişErdoğanBey’esoracağınsorular”dedivedevametti:

“Ortak dostumuz ilk bakışta sığ gibi görünür ama derindir. Ne yazık kitaşıyamaz bu derinliği. Neden böyle düşündüğümü sana uzun uzunanlatmayacağım. Çünkü, çok kısa bir süre sonra sen de anlayacaksınnedenini.”

Duranarkadaşına“Neredençıktıbusözlerdeşimdi?”dergibibaktı.“Ama”dedi,“oakşamErdoğanBey’igöremeyeceğimisöylerkensankibirdahahiçkarşıkarşıyagelmeyecekmişizgibibirvurguyapmıştın.”

Cebrailgülümsedi.

“Kuşkusuzonugörüpgörmeyeceğinekararverecekolanbendeğilim.İkinizde yetişkin insanlarsınız. Eğer birbirinizi görmek isterseniz sizi kimengelleyebilir ki?Yine de göz önünde bulundurman gereken bir faktör var.Koşullar!Senonuodasenigörmekisteyebilirsinizpekâlâamakoşullarbunaelvermeyebilir.Öyledeğilmi?”

Duran “Ne anlamsız sözler bunlar” diye düşündüyse de söylemedi.Onunyerine samimi bir ses tonuyla “Aslında, onun bu oyunu seyretmesini çokisterdim”dedi.

Yönetmen “Ben de” diyerek müdahale etti Duran’ın konuşmasına amaderhalsustu.Sözütekraronabıraktı.

Gençoyuncukonuşmasınabiraziçgeçirirgibidevametti:

“Birliktegeçirdiğimizküçücükzamandiliminde,ErdoğanBey’inhayatıylailgili neredeyse her şeyi öğrendim. Sokak çocukluğundan silah tüccarlığınavaran yaşamı; horoz dövüşünden kumarbazlığa, kendi yiyecekleriniyetiştirmeye,resimveheykelkoleksiyonculuğunakadarhobileri…”

Duran sözlerinin tam ortasında, az sonra başlayacak oyunda başroloynayacağınıhatırladı.Herşeyistediğigibigitmezse,bundanenbüyükzararı

kendisinin göreceğini düşündü. Sonra, karşısındaki adamın durumunun daaynı olduğu geldi aklına. Kendisi başrol oyuncusuysa, o da oyununyönetmeniydi.Zamanişliyorsaeğer,sadecekendisiiçindeğilyönetmeniçinde işliyordu. Alınacak sonuç kendisini olduğu kadar onu da etkileyecekti.AklınaDemokles’inkılıcıbenzetmesigeldi.

“Aslında” diye düşündü, “ağır kılıç bu kez sadeceDemokles’in tepesindesallanmıyor.Eğerdüşerse,onubirsicimletavanaasanKralDionysios’undakellesigidecek.Herhaldebununfarkındadır.”

Yönetmenin ve kendisinin durumları aynı olduğuna göre yarıda bıraktığıkonuşmasınısürdürebilirdi:

“Dediğimgibi,ErdoğanBey’leilgilineredeyseherşeyiöğrendim.Azöncesaydıklarımaekolarakfelsefidünyasınıbesleyendergâhbağlantısını,ne türyerlerdeyaşamayısevdiğini…”

Duran yine sözlerini tamamlayamadı. Sözlerinden tedirginlik duydu.Konuşmasını,ettiğilaflarakendisideinanmayaninsanlargibitamamlamadanbitirdi.

Cebrailgençoyuncununyüzünde,onadeğildekendikendinekonuşmuşvevazgeçmiş gibi bir ifade okudu. “Ne güzel” dedi arkadaşınıntamamlayamadığıkonuşmaiçin.

O an itibariyle, iki arkadaşın karşılıklı durumları değişmiş gibigörünüyordu.Başlangıcıntersine,yönetmenkısakesmek,oyuncukonuşmakisteyentarafolmuşgibiydi.

“Neden görüşmemizi engelledin o gece?” diye sordu Duran, bu sefertükenmekteolanzamanıhiçhesabakatmaksızın.

“Çünküöylegerekiyordu”dediyönetmen.Saatinyaklaşmaktaolduğunun,yinedebirkaçdakikayaihtiyaçduyduğununfarkındaydı.Bunedenledevametti:

“BirazönceErdoğanBeyhakkındaherşeyiöğrendimdedinyahani,aslındabilmediğinveanlamadığınokadarçokşeyvarki!”

Gençadamıncanısıkıldı.İtirazetti:

“Okadardadeğil.”

Cebrailgüldü.

“Erdoğan Bey hakkında bilmediklerin bildiklerinden çok daha önemlidesem,banakızarmısın?”

Yönetmen ağzından çıkan sözlere inanamadı. “Nasıl oldu da söyledim busözleri!” diye düşündü. Yapmakta olduğu tüm konuşmaların, Duran’ın azsonraoynayacağıoyunuderindenetkileyeceğinigayetiyibiliyordu.Amaokyaydan çıkmıştı bir kez.Tekrar saatine baktı, 13.58’i gösteriyordu.Etrafınagöz attı. Tüm oyuncular ve teknisyenler yerli yerindeydi. Duran’ı elindentuttuvesahneyedoğruyürüttü.

“OburadaDuran!”

Yönetmenbusözlerisöylediktensonragençoyuncununkulağınaeğildivesözlerinisürdürdü:

“Sahneyeçıkarçıkmazkarşındaolacak.Sakınşaşırma!Bunun,oyununbirparçasıolduğunudüşün.Herzamanolduğugibioyununuoyna!Anlaştıkmı?”

Duran,yönetmenecevapveremedensahneyeadımınıattı.

III

MİTOLOJİKKAYIKÇIKHARONGenç adam sahneye adımını attığında küçükdilini yutacak gibi oldu.

Erdoğan Bey tam ortaya yerleştirilmiş çok özel bir koltuktan kendisinebakıyordu.

Duraniletuhafadamgözgözegeldilerveperdetamdaoandaaçıldı.

Genç oyuncu salonun tüm koltuklarının dolu olduğunu görünce, sahneninortasına konuşlanmış Erdoğan Bey faktörünü bir kenara bırakıp, oyununabaşlaması gerektiğini düşündü. Şimdi ne kendisine tuhaf bakışlar gönderenErdoğan Bey’i ne de kendisine bu oyunu oynayan yönetmen Cebrail’idüşünmeninzamanıydı.Konuşmayabaşladı…

İçerideCebrail,GizemveBurakbirerohçektiler.

Genç oyuncu ilk cümlesini tamamlarken, bu kez de en ön sırada nedensebeyaz bir doktor önlüğü içinde Erdoğan Bey’in şoförünü gördü. AynızamandaCebrail’indayısıveOsmanlıevinindeşeyhiolaniriyarıadamınikiyanında,yinenedensehastabakıcıkıyafetigiymişikigörevlioturuyordu.

Konuşmasını sürdüredursun, tiyatroya girerken gördükleri beyaz minibüs,gençoyuncunungözlerindeşimşekgibiçaktı.

Neyse ki, o ilk cümlesini tamamlarkenmavi ipek kıyafeti içinde sahneyeBeatrice girmişti deDurankazasız belasız sözlerine ara vermişti.Dante’ninplatonik aşkı Beatrice rolünde Gizem ne kadar saf ve ne kadar güzelgörünüyordu.

Güzel kız, eliyle sahnenin ortasına özel bir sandalyeye bağlı olarakoturtulmuş Erdoğan Bey’i işaret ederek başladığı rolünü sözleriyle devamettirdi:

“MitolojikkayıkçıKharon’unelleriveayaklarıbağlıbukez,ağzıdakapalı.

Oyununaktörüolmadığınıdüşünündiyesiz,

Köprülerinaltındançoksuaktığınısanınveyanılındiye.”

Kulağına yabancı gelen bu cümleden sonra, Beatrice bildik cümlelere

dönünce “Anlaşıldı, Kayıkçı Kharon rolündeki Erdoğan Bey hariç her şeyaynendevamedecek”diyedüşündüDuran.

DemekyönetmenCebrail,mitolojikkayıkçıKharon’unayağakalkıpetrafasaldırmasını engellemek için özel bir iskemle tasarlatmış, adamı üzerineoturtup ellerinden ve ayaklarından bağlatmıştı. Ayrıca KuzularınSessizliği’ndeHannibalLecterrolünüoynayanAnthonyHopkins’intaktığınabenzer bir de maske imal ettirmiş, ısırmak şöyle dursun konuşmasına bileengel olmuştu. Genç oyuncu kendisinden habersiz yapılan değişikliğekızmadı,tersinehoşunagitti.

Kharon’un doktoru rolünü özel beyaz kıyafeti içinde oynayan ErdoğanBey’in şoförü, iki yanındaki mavi önlüklü hastabakıcılarla oyuna daha dainandırıcıbirhavavermişti.

Kısacası yönetmen Cebrail yapmıştı yine yapacağını. Seyircileri, sahneyeçıktığında gerçekten şaşırdığına inandırmak için, bu eklemeden kendisinihaberdar etmemiş böylece özel bir etki elde etmişti. Duran, Erdoğan Bey’iKharonrolündeüstelikdelisandalyesindegörüncegerçektenşaşırmıştı.Sözsırasıkendisinegeldiğinde,bukezdahagüçlüdevamettirolünüoynamaya.

SahneninArkası

Aynı anda, sahneye açılan kapının kenarında Cebrail “İstediğimiz etkiyieldeettik”dediBurak’ınkulağına.

AzsonrasahneyeçıkıpVergilius’ucanlandıracakolanBurak“Evet,müthişoldu” diye karşılık verdi ona. “Yalnız bir şey soracağım sana” dedi vesorusunusordu:

“Sence,DuranErdoğanBey’in özel durumunu anlayabildimi?Yoksa herşeyioyunolarakmıalgıladı?”

Birkaç dakikadır aynı konuyu kafasında döndürüp duran Cebrail,arkadaşınınağzındandaaynısoruyuduyuncakuşkuyakapıldı:

“Emindeğilim.Sence?”

Burak “Bilmiyorum” diye cevapladı yönetmeni. Sonra sadece Cebrail’induyabileceğikadarseslefikiryürütmeyebaşladı:

“Eğer kapıda gördüğü beyaz minibüs aklına geldiyse, mutlaka Erdoğan

Bey’inözeldurumunukeşfetmiştir.Aksi takdirde,her şey sankioyununbirparçasıgibiduruyor.”

Cebrail başını salladı “Aynı fikirdeyim” dedi. Bu kez de o kısık sesledüşünmeyebaşladı:

“Tiyatronun önündeminibüse yaptığımız vurgu yeterliydi gibi geldi bana.Acabadahamıfazlakonuşmalıydıküzerinde?”

Yönetmen kısık sesle düşünürken, birden ilahi bir ışıkla aydınlanmış gibisesinibirazyükseltti:

“Nefarkeder?Öyleyadaböyleoyununuoynayacak.ErdoğanBey’inözeldurumunubilse,belkibirazdahaetkilibiroyunçıkarırdıamabenceherşey,enazındanbeklediğimizkadariyigidiyor.”

Burakyönetmeninkolunuyakaladıvesıkarken“Gerçektenöyle”dedi.

Onlar konuşurken Beatrice’in repliği bitti ve tam da Dante konuşmayabaşlarken, karşılarındaki kapıdan sahneye iki dev horoz girdi. Dantekonuşadursun, arka planda müthiş bir kavgaya tutuştular. Horozlarkavgalarını yer yer Erdoğan Bey’in özel koltuğunun etrafında dasürdürüyorlardı.

Cebrail bu kez de “Ne dersin, İtalyanlar anlayacaklar mı horozlarla nekastettiğimizi?”diyesorduBurak’a.

Oyuncununcevabıhazırdı:

“Hiç sanmıyorum. Bu sahneyi canlandırırken büyük bir kartal kullanmışolsaydık,eminimİlahiKomedya’nınmetnindenhareketettiğimizianlarlardı.Öteyandan,bizdeonlarınanlamayacağınıöngördükzatendeğilmi?”

“Evet” diye cevapladı oyuncuyu yönetmen. Beatrice’e biraz kulakkabarttıktansonradevametti:

“Yüzlerceyıldırtartışılanbirkonuyusahnedeçözmeyeçalışmak,çokbüyükbir iddiaolurdu.Eminimseçicikurulhorozdövüşüyleİstanbulcehenneminisembolize ettiğimizi gayet iyi anlayacaktır. Neyse, çeneyi keselim istersensırasanageliyor!”

Yönetmen sözlerini tamamlarkenhorozlar sahneden çekildi, onlarınyerinikumarbaz kıyafetine bürünmüş iki oyuncu aldı. Onların ardından Burak

içindenbeşekadarsaydıveVergiliusolaraksahneyeadımınıattı.

Sahnede Vergilius Beatrice’ten boşalan yeri alırken, sahnenin arkasındaGizemBurak’ınboşalttığıyeridoldurdu.Yönetmeninyanınageldivehemen“Nasılgidiyor?”diyesordu.

“Ben çok memnunum, sence nasıl gidiyor?” diye cevapladı güzel kızıyönetmen.

“Durandöktürüyor!Benceplanın işeyaradı.ErdoğanBey’iözel sandalyebağlanmışolaraketkileyicimaskesinin içindegörünce,bir an ruhunu teslimedeceğini zannettim. Bırak şaşkınlığının yüzüne yansımasını ellerineayaklarına,sesine,herşeyineyansıdı.Sankigerçektendünyadancehennemegeçmişgibioldu.”

Duyduklarıyönetmeninhoşunagitti:

“Ben Duran’a bakarken seyirciyi de izledim. Çok etkilendiler. Yanlışdüşünüpdüşünmediğimoyununsonundabelliolur.”

SahnedeDantekumar,kumarbazlar,toplumdakiçürümegibikonularlailgiliolarakVergilius’lalaflarken,arkaplandaçeşitlipozisyonlardayeredüşenveherdefasındamutsuzifadelerleayağakalkandevzarlarseyirciyibüyülemeyisürdürüyordu.

Cebrail “Az önce Burak’la konuşurken, Duran’ın Erdoğan Bey’in özeldurumunuanlayıpanlayamadığıhakkındabirtürlükararavaramadık”dediveekledi:“Sennedüşünüyorsun?”

Biraz kuşkulu bir ifadeyle “Bilmiyorum. Ben olsam anlamazdım” dedigüzel kız ve sustu. Oyununa yoğunlaşmazsa, yeniden sahneye çıktığındaDuran’ın yanında ezilmekten çekinmişti. Hakkını vermek gerekirse, gençoyuncu,Danterolüylesahnedeışıldıyordu.

ErdoğanBey’inOyunu

Dev iki zar sahnede son bir kez daha düşüp kalktıktan sonra, ayaklarınınuçlarınabasaraksahneyiterkettiler.

Onlar çıkarken, fonda Çıplak Dağda Bir Gece’nin sihirli notaları kendiniduyurmaya başladı. Yönetmen, tabii ki orijinali Musorgskiy tarafından bircadıyı temsil etmek üzere bestelenen ve sonunda şeytanın galip geleceği

versiyonyerine, aynı eserinRimskiy-Korsakov tarafındangeri plandakiliseçanlarıylasonaerenyenidendüzenlemesinitercihetmişti.

Müzikyükselirken,DanteveVergiliusmüzikeşliğindekayıkçıKharon’unetrafındaattıklarıturutamamladılar.

Şeytana tapanlar, siyah cüppelerinin içinde dört bir yanından tutaraktaşıdıkları ve üzerinde sırtüstü bağlanmış bir kız çocuğu olan sunaklarıylasahneye girdiler. İçlerinden biri, sırtında taşıdığı gongu yukarıdan sarkıtılanbirçengeleastıveelindekitokmaklaüçkezvurdu.KısabirsüreiçinbileolsaÇıplakDağdaBirGece’yiduyulamazhalegetirengongsesiüzerine,şeytanatapanlardanbirbaşkası,elindetaşıdığısancakgibikatlanmışbezparçasınıüçkere öpüp açtı. Siyah ipek üzerine gümüş sırmayla işlenmiş pentagramdeseniniseyircilerindegörmesinisağlayarakyereserdi.

Şeytana inananların sahnede görünmesiyle birlikte, genç oyuncu DuranErdoğan Bey’li günlerinin ikincisine, Yassıada’daki Bulwer Köşkü’ne geridöndü:

Dinozor kılıklı bir sürat teknesiyle Yeniköy’deki kumarhanenin önündenayrılışları,Yassıada’datıpkışuandasahnedebulunanlargibibirşeytanatapantarafından karşılanmaları, hayatının sonuna kadar unutamayacağı ayin,patlayantabancavearkasındakiErdoğanBey…

Kostümleri hazırlayanmodacı, her bir anını yeniden yaşamakta olduğu oayinekatılmadıysadadersinibelliki iyi çalışmıştı. “Cüppeleri asıllarınabukadar uygun tasarlayabildiğine göre” diye düşündü Duran, “bir yerlerdenşeytanatapanlarınnasılgiyindiğiniöğrenmişolmalı.”

Şeytanın sahnedeki egemenliği, Dante ve Vergilius’un satanistlerin önünegeçmeküzerehareketlenmesiylesonaerdi.Karacüppelileroyunlarınıdevamettirmek için Erdoğan Bey’in yanından geçerken, sunağın üzerine sırtüstüyatırılmışkızçocuğurolicabıhaykırmayabaşladı.

Aynı anda Duran, Erdoğan Bey’le göz göze geldi. Tuhaf adam feryatetmeye,elleriyadaayaklarıylasatanistlericanlandıranlaramüdahaleetmeyeçalışıyoramabirtürlübaşaramıyordu.

Duran “Tıpkı delirmiş gibi oynuyor” diye düşündü adamın davranışlarıüzerine.

Oyunun ilerleyendakikalarında, sıra şeytan ayinini yöneten rahibinküçükkızı işetmesi ve gümüş kâsede biriken idrarı kendisinin ve öteki şeytanatapanlarınüzerineserpmesinegelince,izleyicilerdenbirhomurtuyükseldi.

Böyle olunca, sahnenin arkasında bulunan Cebrail ve Gizem ile sahnedeoyununu sürdürmekte olan Duran, çalışmalarının salonda bulunanlarıyakaladığını,istediklerietkiyisağladığınıdüşündüler.

Peki, kayıkçı Kharon rolünü oynayan Erdoğan Bey nasıl davranıyor vedüşünüyorduaynıanda?

Tuhaf adam şeytan ayini bölümüyle birlikte iyice hezeyana kapılmıştı,başarılı olamayacağını bilmesine rağmen oturmakta olduğu özel sandalyeyiyerindenoynatmayaçalışıyordu.BaştaDuranolmaküzere,birkaçkişihariçkimse, onun tepkisinin gerçek nedenini bilmiyordu. Seyircilerin tümü veoyunaemekverenlerinbüyükbirkısmı,kayıkçıKharon’uçiledençıkartanıngerçeknedeninidindarlarahakaretolarakyorumluyorlardı.Amagerçektehiçde böyle olmadığını Duran gayet iyi biliyordu. Çünkü kulaklarında, tuhafadamınYassıada’dandönerlerkensöylediğicümleçınlıyordu:

“Bilmek istediğimbir şeyvar,hergünvedünyanınheryerinde,çoğunlukolmanın getirdiği imkânları kullanarak, azınlıkları yaralayacak şekilde diniinançdayatmasıyapanlarilesana,arkadaşlarınavebanaBulwerKöşkü’ndekidavranışırevagörenlerarasındanefarkvar?”

İşte kayıkçı Kharon rolünü oynayan Erdoğan Bey’i sahnede deliyedöndürennedenbuyduvegösterdiğiçılgındavranışlarayolaçandainsanlığadairbudüşünceleriydi.

ErdoğanBey’inBulwerKöşküdönüşündesöylediğibusözlervesöylerkengirdiği hal o zaman ne kadar tuhaf gelmişse, şimdi aynı sahneye karşıgösterdiğitepkidetersineokadarakıllıcageliyordugençoyuncuya.

“Neyse” dedi kendi kendine Duran haklı olarak. Şimdi bütün bunlarlauğraşmanınneyerinedezamanıydı.

İkinciPerde

İlkbölümsonaerince,DuranCebrail’iaramışamabulamamıştı.Bulsa,enazındanilkbölümiçinsöyleyeceğibirçiftlafıvardıkuşkusuzamayönetmensırra kadem basmış ve genç oyuncu ikinci perdeyi oynamak üzere sahneye

adımınıatanakadardaortalardagörünmemişti.

İkinci perde sokak çocuklarının dansıyla başladı. Birbirlerinin ellerindekiçürümüş yiyecekleri kapmaya çalışan, bir kenara konulmuş çöp bidonunupaylaşmakiçinsavaşançocuklarındansıeşliğindeBeatriceveDantesahneyegirdiler.

İzleyicilerden yükselen alkış ve dövmeli barmenin salonu yıkacak kadaryüksekçıkan“Bravo!”sudagösteriyordukiseyircioyunusevmişti.

Sokak çocuklarıyla ilgili bölüm tamamlanınca, sahneyi bu kez kendisiniyakanadam,yanmasındiyeuğraşanlarveyansındiyeelleriniovuşturanlarındansıaldı.

Nutku tutulmuş vaziyette oyunu izleyen seyirciler bu bölümde önceDante’nin repliğiyle irkildiler. Duran oyunun ilk saniyesinden itibarenyükselttikçeyükselttiğioyunculukgrafiğinidahadayükseğeçekti:

“Eteokles’lekardeşininateşeverildiği

Odunyığınındanyükseliyormuşgibi

Gelen,çatallıaleviniçindekikim,bilmekistiyorum.”

O susunca, Beatrice rolündeki Gizem ona karşılık verir gibi ve yüreğiniyerindençıkarıpsahneninortasınakoyarcasınadevametti:

“UliksesileDiomedescezaçekmektelerbualeviniçinde;

öfkedeolduğugibi,cezadadabirlikteler;

Athilesinegözyaşıdökmekteler.”

Dante’nin ilk dizesiyle birlikte, ağlamaya başlayan kayıkçı KharonrolündekiErdoğanBey,Beatrice’insözleriüzerineiyiceçiledençıktı.Hüngürhüngür ağlamasının yanına çılgınca davranışlar da ekledi. Seyirciler, elleribağlıolduğuiçingözyaşlarınısilemeyenadamındurumunaciddenüzüldüler.

Acaba neler söylerdi kayıkçı Kharon ağzı bağlı olmasa? Ya da nasılkullanırdı ellerini ve ayaklarını serbest bırakmış olsalar? Kendisini yakanadamın söndürülmesini engellemeyeçalışanlarınasılgönderirdi cehenneminendibine?

Sıra on iki yaşındaki kızı gözünü kırpmadan pazarlayan kadın satıcısı

Semiramis sahnesine gelince, seyirciden gelen alkışı duyanDuran, az öncebaşarıya dair kapıldığı olumlu görüşünün sağlamasını yaptığını düşündü.OyununtümkostümlerigibiSemiramis’inkideharikaydı.

Duran,Danteolarak,kostümüyleöneçıkanyaşlıorospuyuişaretederekilksözlerinisöyledi:

“Öyleşehvetdüşkünüydüki,

yasalkılmıştızevkalınanherşeyi

örtmekiçinkendiayıbını.

Semiramis’tiradı.”

Sonraeliniindirdi,seyirciyedönüpanlatmayabaşladı:

“KimdirSemiramisdiyesoracaksınızdeğilmi?OBabil’deyaşayan,farklıdiller konuşan pek çok halkın kraliçesiydi. Ninos’un eşiydi, ölünce onunyerine tahta geçti. İlk işi, öz oğluyla evlenmek oldu. Sadece o değildicehennemiboylayankraliçe:KartacalıDido,Troya’nınyıkılmasınayolaçanHelen,şehvetdüşkünüMısırkraliçesiKleopatravedahaniceleri…”

Oyunbaşladığıgibibaşarıylasonuçlandı.Salonalkıştanyıkıldı.

Dante, Beatrice ve Vergilius ortalarında çılgın davranışlarını sürdürmekteolan kayıkçı Kharon olmak üzere bir kez daha eğildiler sahnede ve perdekapandı.

Kuliste

Duran sahneden içeriye adımını atar atmaz karşısına çıkan yönetmenegülümseyerek baktı. Tanışmalarının ilk dakikasından itibaren sürdürdüğümesafeyibirkenarabıraktıveboynunasarıldı:

“Senyönetmendeğilsindostum,dâhisin!”

Cebrail genç oyuncunun davranışının samimi olduğunu hissedince“BüyütmeDuran”dedi.Başkasöyleyecekleridevardı:

“Fuayeyegidip insanlarınne söylediğini dikkatledinleyeceğizve ancakozamananlayacağıziyibirişçıkarıpçıkarmadığımızı.Buradakendikendimizegelingüveyolmamızınbirdeğeriyok.”

Duran“Amasalonalkıştanyıkıldı”diyecekolduysadayönetmensusturdu

onu.“Haydi”dedi,“fuayeyegidelimvegörelimbaşarmışmıyız?”

Sonra“Kimsekostümünüçıkarmasın,herkesolduğugibigeçsinfuayeye!”diyebağırdı.Buaradabaşroloyuncusununkolunagirdiveyürümeyebaşladı.

Fuayeye doğru yürürlerken ilk sözleri Duran söyledi. Oyunun başındanitibarenaklındaolansoruyusordu:

“Nasılgeldi,ErdoğanBey’isahneyeçıkarmakaklına?”

Cebrailcevabınıvermedenöncebirazdüşündü.

“Sahnedegördüğünoinsanvaryadostum,osadeceErdoğanBeydeğil.Ogünlerdircevabınıaradığınbüyülügerçekliğintakendisi!”

Duranşaşırdı.Cebraildevametti:

“HanioErdoğanBey’esormakistediğinsorularvaryaonlarıncevabıtambuişte.Birbaşkadeyişle,hassassınırınaşılmahalininkanlıvecanlıhali.”

Duran“Nedemekistediğinianlamıyorum”dediCebrail’e.

Yönetmendevametmekzorundakaldı:

“BirİlahiKomedyadurumundansözediyorumdostum.Sanageçenaltıgünboyunca İlahi Komedya’nın nasıl oynanması gerektiğini göstermeye çalışanErdoğanBey,onuyaşayaraköğrenmişolanlardanmaalesef.TıpkıDantegibi!Ve yine tıpkı onun gibi, bedelini senin de tanık olduğun üzere, çok ağırödüyor…”

Duranazöncesöylediğisözleri,bukezbirazyüksekperdedentekrarladı:

“NedemekistediğinigerçektendeanlamıyorumCebrail!”

“Büyülügerçeklik,dekorunbirparçasıdeğilDuran!Amaşimdibunuunut.Çünkü fuayeye çok yaklaştık. Tıpkı az önce oynadığın oyun gibi çık senialkışlayanların önüne. Hatta mümkünse, daha fazlasını yap. Kendin içindeğilsebile,ErdoğanBeyiçinyapbunu!”

Genç oyuncu durdu. Yönetmenin yüzüne baktı ve “Bir sorum daha vardışarıyaçıkmadanönce”dedi.

“Yaşoför!ErdoğanBey’inşoförünedemekoluyor?Yoksa…”

“Tamdüşündüğüngibi!Dayımbir şofördeğil,ErdoğanBey’eözelolarakhizmetverenbirpsikiyatr.Seyircilerinarasındabulunmasınınnedeninişimdi

anlamışsındır sanıyorum. O Erdoğan Bey’in yakınında olduğu sürece,korkacakbirşeyyok.ErdoğanBeyşuandaolduğugibizamanzamanhassassınırıaşsadadayımınsayesindebaşaçıkılamazhalegelmiyor.”

Yönetmenonufuayeyedoğruçekmeyeçalıştıysadagençoyuncuyürümedi.

“Peki,osandalyeneyinnesiydi?Dekordudeğilmi?”

Yönetmeninbuseferkigülümsemesihüzünlüydü.

“DeğildiDuran!”

Cebrailaynıanda,biradımsonrafuayeyeçıkmışolacaklarınıhesabakatıpyüzünüdeğiştirdi.Birgözünükırptıvesözlerinisürdürdü:

“Ayrıca, ne olur ne olmaz, değil mi? Deliyle belki çuvala girilir amasahneyeçıkılmaz!Onuniçindoktorunuyanındagetirdim.”

Duran oyun boyunca sahnede özel sandalyesinde yer yer ağlayıp yer yerbağırmayaçalışan, aradabirkollarınıvebacaklarınıkurtarmak içinuğraşanErdoğanBey’i düşündü ve başını salladı. Son adımını atıp kapıyı açmadanönce“Şimdinerede?”diyesordu.

Alacağıcevap,gençoyuncununüzülmesineyolaçacaktı:

“Eğer dayımın tahminleri çıkarsa fuayede bizi bekliyordur.Aksi takdirde,resepsiyondansonraİtalyankonuklardandaizinalıp,beşondakikalığınadaolsaonuziyaretetmemizlazım.

Genç oyuncu kapıyı iterken “İçeride değilse La Paix’dedir mi demekistiyorsun?”diyesordu.

CebrailbaşınısalladıvekapıyıitipDuran’ıfuayeyeçıkardı.

Fuayede

Gençoyuncunungözlerifuayeyibirradargibitaradı.Önceannevebabasıile yanlarında bulunan üç İtalyan çekti dikkatini. İleride bir yerde, dövmelibarmen biri Gizem olmak üzere iki güzel kızın üzerine çıkmış gibi birgörünümsergiliyordu.Birköşedesokakçocuklarısağasolabakıyorlardı.BirbaşkaköşedeYeniköy’dekikumarhaneninsahibisahnedeikizarıtemsiledeniki oyuncuyla ahbaplık ediyordu. Birden az ileride özel sandalyesine bağlıduran Erdoğan Bey’i gördü. Beyaz önlüğü içinde üzerine eğilmiş ızbandutşoförüveikihastabakıcısınınyardımıylasuiçmeyeçalışıyordu.

Duranadamadoğrukoştu.OkoşarkenErdoğanBeyilacınıyuttuvebaşınıkaldırdı. Genç adamı karşısında görünce “Merhaba!” dedi. Duran adamınellerinin ayaklarının bağlı olmasına aldırmadan sarıldı. “Başardık!” dedi.Adamdaona“Başardın!”diyekarşılıkverdi.

GençadambukarşılığıalıncaErdoğanBey’inkulağınaeğildi,sadeceonunduyacağıbirsesle“Sahnedesizsustunuzbenkonuştumamaasılkonuşanbendeğildimsizdiniz”dedi.

ErdoğanBeybaşınısalladıve“Bunubanadeğilonasöyle”dediveyanındadurmaktaolanpsikiyatrıişaretetti.

Duranderhaladamınelinisıktıve“Sizinleyarıngörüşmekistiyorum”dedi.

Psikiyatr“Neden?”diyesordu.

“Hassassınırıgeçmeküzeremiyimdiyesormakistiyorum.”

Psikiyatr, tıpkı Tarlabaşı’nda küçük kızı kurtarırlarken veOsmanlı evindeduyduğu gibi yumuşacık bir ses tonu ve pırıl pırıl Türkçe’siyle bir salonbeyefendisigibikonuştu:

“Nereyegelmekistiyorsun,tekkeyemi,hastaneyemi?”

Vedevametti:

“Hassas sınırın dışına çıkmamanın yolunun, büyülü gerçeklik içindekalmaktangeçtiğiniyaşayaraköğrendin.Ayrıcalıklısın!”

Duran adamla ilgili olarak tıpkı daha önce olduğu gibi “Ayı postunda birbeyefendi”diyedüşünecekkenGizemkolunadokundu.

“SeninletanıştırmakistediğimbirivarburadaDuran”dedi.

GençadampsikiyatraveErdoğanBey’e“Pardon”deyiparkasınıdönünce,güzel kızı bir başka güzel kızın yanında gördü.Gizem’in tümkadınsılığınakarşılıkdahaçokbirerkekgibigörünengençkadın“Merhaba”dedi tokbirsestonuylaDuran’a.

Gençoyuncuonu“Merhaba”diyeyanıtladı.BuaradaGizemerkeksikadınıişaretederek“Sevgilim”dedivedevametti:“Çokyakışıklıdeğilmi?”

Duran şaşkınlığını belli etmemeye çaba gösterirken, yardımına dövmelibarmenyetişti:

“Kafan basıyormu şu duruma?Dünyanın en güzel kızı, kendisine sevgiliolarak başka bir güzel kız seçiyor. Allahtan reva mı bu? Sen de kalkıyor,Dante rolünde sahnede cehennemi canlandırıyorsun. Gerçek cehennem budünyadadostum,budünyada!”

Barmen sözünü tamamlarken, ilerlerden bir yerden gelen Burak onunbıraktığıyerdendevametti:

“DoğrusöyleGizem,gerçektenlezbiyenmisin?”

Duran o anda, uzaklardan bir yerden annesinin kendisine kızgın bir yüzle“Buraya gel!” diye işaret ettiğini gördü. Genç adam anne ve babasının üçİtalyan’labirliktefuayedekendisinibeklemekteolduğunuhatırladı.

Gençoyuncu,ErdoğanBeyvepsikiyatrın,Gizemvesevgilisinin,Burakvedövmeli barmenin oluşturduğu gruptan “Siz konuşmaya devam edin,İtalya’dan gelen seçiciler kurulunun oyunumuzu beğenip beğenmediğiniöğrenmemlazım”diyerekayrıldı.

Bay ve Bayan Pisani Duran’ı seçiciler kuruluna “Oğlumuz!” diye takdimettiler.

Bayan Pisani yine çok formdaydı. İtalyanların merhaba bile demelerinefırsatvermedenoğlunamutluhaberiverdi:

“BiliyormusunDuran,misafirlerimizoyunuçokbeğenmiş.”

Gençoyuncuduyduklarınagerçektensevindi.Etrafınabakındı.BiranönceCebrail’ibulupbuhaberionunlapaylaşmalıydı.Yönetmenilerde,kostümleritasarlayan modacı arkadaşıyla birlikteydi. Seçiciler kurulu ve annesi ilebabasına “Bir saniye, yönetmeni de alıp geliyorum” dedi ve yanlarındanayrıldı.

Bir koşu kulise giden genç adam fuayeye elinde İlahi Komedya’nın birhaftadıryanındanayırmadığınüshasıyladöndü.

Etrafa bakındı. Yönetmen hâlâ kostümleri tasarlayan arkadaşınınyanındaydı. Genç oyuncu elindeki kitabı ve yanında getirdiği kalemi, birsayfayıgöstererekyönetmeneuzattı:

“Şurayıimzalarmısınlütfen?”

Genç oyuncunun Cebrail’e imzalanmak üzere uzattığı kitapta açık olan

sayfa,harikabiryazıylakalemealınmıştı:

“Dünyanınderinlikleriniziyaretet,damıtırkengizlitaşıbulacaksın!”