de geschiedenis van watersportvereniging haringvliet 2011...op 6 september 1962 wordt de koninklijke...
TRANSCRIPT
De geschiedenis
van
Watersportvereniging Haringvliet
1961 – 2011
Het is 1961, het Haringvliet is nu nog open water. Maar de Watersnoodramp in februari 1953
was aanleiding voor het Deltaplan. Dit omvat o.a. een toekomstige afsluiting van het
Haringvliet. Op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse stromen wordt, zelfs naar de toenmalige
maatstaven, slechts in zeer beperkte mate watersport bedreven. In het Kanaal door Voorne
hebben ter hoogte van Hellevoetsluis enkele jachten hun (persoonlijk gefinancierde) vaste
ligplaats; daaronder ca. twaalf onder de vlag van de Koninklijke Roei- en Zeilvereniging De
Maas. Dat is naast het visserijbedrijf van de heer T.D. Bouwman, die tevens als
toezichthouder fungeert. Ook is er in die tijd nog een openluchtzwembad in dit Kanaal, dat
nog een bevaarbare verbinding tussen Haringvliet en de toenmalige Brielse Maas/Oude Maas
vormt.
De oprichting
Hellevoetsluis is mede voorbestemd om zijn
bewonersaantal aanzienlijk uit te breiden ten gevolge
van de voorgenomen vestiging van grote
(petrochemische) industrie in Botlek en Europoort.
Het bestuur van VVV Hellevoetsluis voorziet daarom
een groei van de watersport in de regio en deze kan
een toeristische stimulans voor het plaatsje zijn. En zo
besluit het bestuur van VVV Hellevoetsluis op 24
januari 1961, onder leiding van de voorzitter de heer
Geist, het initiatief te nemen tot de oprichting van een
watersportvereniging. Men laat er geen gras over
groeien, want reeds op 13 februari vindt met dertig
personen een vergadering plaats in het inmiddels niet
meer als café bestaande café Uitterlinden in de
Hoofdwachtstraat. Het eerste bestuur bestaat uit zes
personen 'uit de zaal', aangevuld met drie personen uit
de VVV, waaronder de heer Geist als voorzitter.
Hoewel de conceptstatuten 6 februari 1961 als
oprichtingsdatum vermelden, is later besloten om de
vergadering op 21 maart te beschouwen als de
formele geboortedatum. Op 6 september 1962 wordt
de Koninklijke goedkeuring verkregen.
We bouwen een haven
Niet zonder problemen lukt het om de ligplaatsen van De Maas in het Kanaal over te nemen
en er in zelfwerkzaamheid nog twintig bij te bouwen. Op 26 mei 1962 wordt onze eerste
haven officieel geopend en al in datzelfde jaar worden de eerste activiteiten ontplooid om t.z.t.
in aanmerking te komen voor het inrichten van een jachthaven in de Werkhaven, die ten
behoeve van de afsluiting van het Haringvliet was gebouwd. Maar dat zal nog ruim tien jaar
duren.
In 1964 komt het ministerieel besluit dat het Kanaal door Voorne dicht gaat: eerst de
Noordzijde en later de Hellevoetse kant. Dit laatste heeft ca. vijftien jaar als een zwaard van
De heer Geist, erelid van onze vereniging
Damocles boven onze ligplaatsen in het Kanaal gehangen en pas in 1981/1982 wordt de sluis
gerestaureerd en gemoderniseerd.
Eind 1965 is onze haven gegroeid tot 45 ligplaatsen
en twee jaar later wordt deze uitgebreid met het
drijvende gedeelte aan de Noordzijde. In 1970
vindt er weer een uitbreiding plaats waarmee de
haven groeit tot ca. honderd ligplaatsen. Het
volgende jaar heerst er nog steeds onzekerheid over
de toekomst van het Kanaal. Rijkswaterstaat stelt
dat, bij sluiting van het Kanaal, geen enkele
gebruiker recht kan doen gelden op compensatie
elders. De Vereniging zoekt mogelijkheden in de
Tramhaven en in de Marinehaven en er komt een
voorstel om de Werkhaven (gedeeltelijk) als
jachthaven in te richten. In april 1972 lezen we in
ons clubblad dat er plannen zijn voor een
commercieel 'Port Freedom' met vijfhonderd
ligplaatsen in Hellevoetsluis, maar hier komt niets
van terecht. In verband met herstelwerkzaamheden
door de Gemeente beschikken we tijdelijk over
twintig boxen aan de oostkant van het Kanaal.
Gedurende vele jaren wordt er met de Gemeente
onderhandeld over uitbreiding van onze haven in
het Kanaal. Zowel de Gemeente als de Vereniging
willen wel, maar eerstgenoemde vindt dat het veel en laatstgenoemde vindt dat het weinig
geld moet kosten en dat is een probleem! In 1989 vragen we ons zelfs af of we onze haven in
het Kanaal wellicht moeten opgeven t.g.v. exorbitante tarieven van de Gemeente. Maar in
1993 is het echt zo ver: het Havenbestuur van het Kanaal krijgt, na vijftien jaar touwtrekken
met de Gemeente over de prijs en de voorwaarden en één jaar met de leden over de financiële
consequenties, toestemming voor het starten van een uitbreiding van de Haven. De
zelfwerkzaamheid speelt weer een grote rol. Hierdoor lukt het voor minder dan de helft van
het budget. Op 23 april 1994 opent wethouder Jurgens het nieuwste deel van onze oudste
haven. Zoals zo vaak: De geschiedenis herhaalt zich en de eerste tien jaar van de 21ste
eeuw
zitten we weer midden in hooglopende 'financiële discussies' met de Gemeente over de
huurprijs. Juli 2009 wordt er een nieuwe overeenkomst op hoofdlijnen getekend door WSV
Haringvliet, WV Hellevoetsluis, Waterman Hellevoetsluis met de Gemeente Hellevoetsluis.
26 februari 2010 tekenen we het Contract voor twintig jaar. Dit zal resulteren in een volledige
herinrichting van de jachthaven aan de Westzijde van het Kanaal. WV Hellevoetsluis zal uit
de Vesting naar het Kanaal verhuizen.
De burgemeester van Hellevoetsluis opent de Haven
Onze Voorzitter, Ad Brinkman, met naast hem wethouder E. Taal en de voorzitters van WV Hellevoetsluis en Waterman Hellevoetsluis
Invloed van het Deltaplan
Eind zestiger en begin zeventiger jaren worden diverse afgesloten zeearmen, met name
Grevelingen en Veerse Meer, 'geschikt gemaakt' voor de recreatie. Zo niet het Haringvliet.
Want in 1956 was er een rapport 'Visie Lange' verschenen dat het Haringvliet beschreef als
"een ruw en gevaarlijk water dat ongeschikt is voor waterrecreatie". Dit zou ook na de
toekomstige afdamming het geval blijven. In 1969 is de Watersportcommissie Rijnmond van
mening dat het Haringvliet zijn ruige karakter dient te behouden.
Meer zaken ontwikkelen zich anders dan voorzien: In 1965 spreekt onze Voorzitter de
verwachting uit dat "t.z.t. het Noordzeekanaal, de Waterweg en de Schelde voor jachten zullen
worden verboden, zodat de enige toegang van zee naar ons binnenwater langs Hellevoetsluis
zal gaan lopen".
Op 8 juli 1969 wordt het Rak van de Scheelhoek afgesloten voor de scheepvaart. We moeten
nu dus door de sluis naar zee. Echter het Haringvliet kent nog steeds de bijzondere dimensie:
stroom, een niet te onderschatten factor bij de wedstrijden!
In november 1970 gaat, na ca. vijftien jaar bouwen aan de dam, het Haringvliet dicht. In een
toespraak tot de Commissaris van de Koningin, schat onze Voorzitter dat er in de Werkhaven
plaats kan komen voor ongeveer vierhonderd boten en hij denkt aan de mogelijkheid van
recreatiewoningen rond deze haven; een idee dat rond 1990 weer de kop opsteekt, en
uiteindelijk is gerealiseerd in de vorm van Cape Helius.
In 1972 protesteren KNWV en ANWB bij Rijkswaterstaat tegen voorgenomen veranderingen
van de historische namen van wateren. Hollandsch Diep, Vuile Gat en Haringvliet moeten
Hellemeer gaan heten en het buitendijkse gedeelte van het Haringvliet is voorbestemd om
Hellezee te worden gedoopt. KNWV en ANWB zijn grote voorstanders van het Halskanaal,
de geplande vaarweg door Goeree tussen het Haringvliet en de Grevelingen.
Nu de afsluiting een feit is, komen er diverse nieuwe mogelijkheden voor jachthavens: Door
het opheffen van de veerverbinding met Middelharnis komt de Tramhaven vrij. Er wordt
besloten om Hellevoetsluis als operatief steunpunt voor mijnenbestrijdingseenheden op te
heffen, zodat de Marine uit de Industriehaven vertrekt. De Werkhaven heeft zijn
oorspronkelijke taak achter de rug. De vrijgekomen havens vragen nu als het ware om een
andere bestemming.
In 1994 ontstaan er plannen voor een nieuw beheer van de schuiven in de Haringvlietsluizen,
namelijk een (gedeeltelijke) opening, zodat het getij en daarmee ook het zout op het inmiddels
zoete Haringvliet zullen terugkeren. Er wordt geëxperimenteerd, vergaderd en gepubliceerd
over het 'getemd getij' op het Haringvliet. Naar voorzichtige verwachting zouden uiteindelijk
de schuiven december 2010 'op een kier' gaan; zo‟n vijf jaar later dan voorzien. Maar ook
deze datum wordt weer twee jaar opgeschoven. Voorts is van Tiengemeten een natuurgebied
gemaakt: boeren weg en dijken doorgestoken.
Er komt een tweede haven
Nu de Werkhaven zijn oorspronkelijke taak ten behoeve van de bouw van de Haringvlietdam
achter de rug heeft, laat onze Vereniging zich deze kans niet ontgaan. Er is geen tijd om de
officiële weg te bewandelen, dus gebeurt het min of meer stiekem: Op een zaterdagmorgen
vaart er een sleep van achthonderd meter lang met steigers en een dekschuit met palen van
zeventien meter naar de Werkhaven en er worden door Volker Beton palen geslagen en
steigers, compleet met elektra en leidingen, aangelegd. Deze steigers doen nu nog steeds
dienst. Die eerste (toen dus nog clandestiene) paal is op 1 mei 1973 geslagen door mevrouw
Dekker. Namens onze Vereniging zijn o.a. de heer Geist en zijn vrouw daarbij aanwezig en
ambtenaren van Rijkswaterstaat kijken met verbazing toe.
Op 18 mei 1974 vindt de officiële opening van
onze nieuwe accommodatie plaats: onze A-, B- en
C-steiger en kort daarna komt er ook een deel voor
WV Hellevoetsluis. Daarmee hebben we behalve
de 99 plaatsen in het Kanaal, 76 nieuwe
ligplaatsen, waardoor de „actuele‟ wachtlijst even
is geslonken tot twee. Toch bevat de „niet-actuele‟
wachtlijst nog 51 namen.
Merkwaardig genoeg wordt over de voorbereiding
en de eigenlijke bouw van onze nieuwe
accommodatie in die tijd met geen woord gerept in
ons clubblad, maar toch is er blijkbaar heel wat
(ook door de leden) over vergaderd. Met de
zeilschool De Zuidwester, die op diverse plaatsen
vanuit Hellevoetsluis had geopereerd, wordt een
overeenkomst gesloten, waarbij deze een plaats in
ons deel van de Werkhaven krijgt en het toezicht
en Havenmeesterschap op zich neemt.
Onze nieuwe haven trekt direct nieuwe leden aan:
1 mei 1973 Mevrouw Dekker slaat de eerste paal
in 1973 breiden we uit met tachtig nieuwe leden. Daarmee zitten we dan op bijna driehonderd
leden, "waardoor de hoeveelheid werk voor de verschillende Bestuursleden bijna niet meer op
te brengen is", zo lezen we in ons clubblad. En ondertussen is het er alleen maar
gecompliceerder op geworden.
In 1975 wordt er nog steeds gesproken over De Werkhaven, hoewel deze die functie nu echt
achter de rug heeft. Als nieuwe naam (Heliushaven) wordt de suggestie van de familie
Pellinkhof-Burger verkozen uit vier ingediende ideeën. De toelichting hierbij nemen we
letterlijk over uit Het Bestek nr. 16:
"In het Gemeentearchief van Hellevoetsluis zijn werken van kroniekschrijvers aanwezig die
vermelden dat bij het graven van de sluis in Helvoet, in het jaar 1621, fundamenten zijn
gevonden van een burcht of kasteel. Deze kroniekschrijvers veronderstellen dat dit de
fundamenten zijn van de burcht Helius, waarvan in eerdere geschriften al sprake zou zijn. Op
grond van deze vondsten menen de kroniekschrijvers dat de naam Hellevoet zijn oorsprong
vindt in de naam Helius."
De Heliushaven is amper in gebruik genomen of hij wordt in 1975 al uitgebreid met 25
ligplaatsen (de D-steiger) plus 20 plaatsen op de wal voor kleine bootjes en een jollenhelling.
Daarmee komen we dan, naast de jollenplaatsen op de wal, op 100 boxen in het Kanaal en
103 in de Heliushaven.
De Werkhaven
in het eerste jaar
Het sanitair bestaat in die tijd uit een letterlijk adembenemende toiletkar. Diverse leden
prefereren het struikgewas op de dijk! Maar spoedig verrijst, in samenwerking met de
reddingsbrigade, een heus stenen toilet/douchegebouw. En twee containers voor
materiaalopslag groeien geleidelijk uit tot een echt gebouwtje. Maar na het gereedkomen van
de Bonte Os wordt het stenen gebouwtje verbouwd tot opslagruimte voor o.a. chemisch afval
en zijn de beide containers afgedankt, maar dan zitten we al in 2007.
Er is direct een winterstallingmogelijkheid op de wal bij de Heliushaven en er komt een
asfaltweg en een verhard parkeerterrein. Zo groeien we maar door. WV Hellevoetsluis schuift
een stukje op: wij nemen veertig plaatsen van ze over (E-steiger) en de Heliushaven wordt in
Noordelijke richting flink volgebouwd door de eerder genoemde WV Hellevoetsluis en de
dan ook opgerichte WSV Helius. Wij kunnen in onze hoek nog wat uitbreiden. Om de
golfslag in de Heliushaven te verminderen, wordt in 1983 (hetzelfde jaar van de beruchte
Hemelvaartstorm) de golfbreker aangelegd. Dat schept mogelijkheden voor nieuwe
ligplaatsen (G-steiger). En in 1987 volgt er nog een uitbreiding in de vorm van de H-steiger.
We hebben ook een mastenkraan. In de loop der jaren zijn er telkens weer plannen voor een
jollensteiger in de Heliushaven. Uitgebreide plannen worden besproken voor een drijvende
uitvoering. Maar het zal nog tot 1992 duren tot er een echte jollenberging (langs de D-steiger)
en een jollenhelling worden gebouwd.
In 1994 verschijnen er wegwijzers op het terrein. Twee jaar later komt er voor de
winterberging een officiële afspuitplaats. In datzelfde jaar komen er signalen dat Domeinen
wil overgaan tot verkoop van de grond bij de Heliushaven, die we op dat moment nog in
erfpacht hebben.
In 1997 komt er een 'banenpooler' op de Heliushaven voor het uitvoeren van dagelijks klein
onderhoud. Maar dat is alweer lang verleden tijd.
In 1999 besluit het Bestuur om, geheel in teken van deze tijd, voorbereidingen te treffen voor
een kwaliteitsimpuls ("Met de WSVH naar een nieuwe eeuw") voor de Vereniging in het
algemeen en de Heliushaven in het bijzonder. Er wordt gebroed op een lange termijn
planning. De uitvoering daarvan is enige tijd onderbroken, maar toch weer op gang gekomen.
Dit heeft op 20 mei 2010 geleid tot toekenning van de Blauwe Vlag aan onze Heliushaven.
Dit is een internationale milieuonderscheiding voor o.a. jachthavens die hebben aangetoond
veilig, schoon en duurzaam te worden beheerd. Het officieel hijsen van de Blauwe Vlag aan
de Heliushaven werd zaterdag 5 juni 2010 uitgevoerd door de wethouder recreatie, E. Taal,
van Hellevoetsluis.
Nadat de verenigingen aan de Heliushaven aanvankelijk de grond van de Dienst der
Domeinen in erfpacht hadden, kon in 2002 tot de aankoop worden overgegaan. Maar
blijkbaar werd de Vereniging toen zo overheerst door Bestuursproblemen, dat er over die
belangrijke aankoop nauwelijks iets is terug te vinden in ons clubblad, hoewel er binnen het
Bestuur natuurlijk wel veel aandacht aan is besteed.
We gaan met onze tijd mee: waar het in 1989 iets heel bijzonders was dat er maar liefst twee
computers (die toen her en der 'geritseld' moesten worden, want vrijwel niemand had privé
nog zo'n wonderkast) aan te pas kwamen om de wedstrijden in goede banen te leiden, krijgen
we in 2007 een WIFI verbinding op ons deel van de Heliushaven, opdat zij die een computer
aan boord hebben, in hun kajuit van Internet gebruik kunnen maken. Intussen is dit ook in het
Kanaal gerealiseerd.
Groei van de Vereniging
De Vereniging groeit onstuimig, vooral na de afsluiting van het Haringvliet. En het lijkt wel
of elke uitbreiding van ligplaatsen de wachtlijst langer maakt in plaats van korter.
In december 1967 wordt besloten tot een tariefsverhoging: de contributie wordt ƒ 15 , - en de
ligplaatsen (Kanaal) ƒ 4, - per m2.
In 1968 staan er bij 75 ligplaatsen, 27 personen op de wachtlijst voor een ligplaats en vier jaar
later hebben we ca. 100 ligplaatsen en 'er zijn 100 wachtenden voor u'.
In 1972 wordt de Stichting Watersportcentrum Hellevoetsluis opgericht. Hierin participeren
de Gemeente, WV Hellevoetsluis en onze vereniging. Later voegt ook WSV Helius zich
daarbij. In 1995 trekt de Gemeente zich uit de Stichting terug.
Nu we twee Havens hebben, en de Statuten ten gevolge van nieuwe wetgeving toch op de
helling moeten, komen er in 1979 nieuwe Statuten. Daarbij ontstaat ook de in beginsel nog
steeds geldende structuur van een Hoofdbestuur en twee Havenbesturen (tegenwoordig
Bestuur en Havencommissies).
In 1986 vieren we ons 25-jarig bestaan. Het feest wordt onder barre weersomstandigheden
gevierd in een 500-persoons tent. Als we een clubhuis zouden hebben, was dit dus zeker te
klein geweest. De Vereniging is dan uitgegroeid tot 383 leden en 173 'donateurs' (lees:
wachtlijst), in totaal dus 556.
Vergroting van de Vereniging en de toenemende complexiteit van het leven maken het
noodzakelijk dat er steeds meer regeltjes komen. In 1987 krijgen we "Gedragsregels voor de
beide havens van de WSV Haringvliet te Hellevoetsluis". Hieruit ontstaat kort daarop het
Havenreglement
In 1989 komt er een duidelijke financiële splitsing tussen Kanaal en Heliushaven. Later wordt
dit nog verder doorgevoerd.
In 1995 hebben we ruim vierhonderd ligplaatsen en ca. zeshonderd leden.
In 1997 worden, weer naar aanleiding van een wetswijziging, de Statuten geheel herzien en
naar aanleiding hiervan worden ook het Huishoudelijk Reglement en het Havenreglement
overhoop gehaald en er komt een Bestuurshandboek. Er verschijnt naast ons eigen
Havenreglement ook nog een Algemeen reglement voor de gehele Heliushaven. En, naast al
deze interne regels, krijgen we tevens te maken met steeds meer overheidsregels.
Activiteiten
We doen niet alleen aan havens bouwen, gelukkig wordt er ook nog gevaren. De
openingstocht/wedstrijd in 1968 telt, ondanks slecht weer, twintig schepen met 112
deelnemers aan de gezamenlijke maaltijd.
Enkele zeer grote evenementen zijn de reünie van de Stichting Ronde en Platbodem jachten in
juli 1967 en de clubtocht buitenom naar Zierikzee in 1976, waaraan maar liefst tweehonderd
jachten deelnemen; niet alleen van onze Vereniging, want er sluiten zich ook 'stiekem' vele
anderen bij aan! Er wordt overigens steeds meer op zee gevaren.
Sinds ± 1970 is er op wedstrijdgebied sprake van een duurzame samenwerking met de WSV
Flacquee, WSV Willemstad en WSV Heerjansdam, en later ook met andere verenigingen in
de regio. Al vroeg doet de computer voorzichtig zijn intrede in het wedstrijdgebeuren. (Het
zal nog tot 1989 duren, voordat ook onze administratie door de elektronica wordt bestuurd.)
Er worden vele wedstrijden georganiseerd onder HH (Haringvliet Handicap), een
tijdcorrectiefactor die niet alleen wordt afgeleid uit de eigenschappen van het schip, maar
waarin ook eerdere resultaten van de bemanning worden verwerkt.
De heer Schutter stelt in 1980 de Fairwind-beker voor veelbelovende wedstrijdzeilers ter
beschikking. In 1983 worden voor het eerst de Teamwedstrijden georganiseerd, een traditie
die het elf jaar zal uithouden. Omstreeks 1989 zijn deze wedstrijden op hun hoogtepunt.
Enkele cijfers uit dat jaar: 79 deelnemende schepen, bemand door ca. 350 personen, verdeeld
over 28 teams (17 NKK, 5 IOR, 6 IMS), ca. 40 starts in twee dagen, mogelijk gemaakt door
de inzet van Wedstrijdcommissarissen (die zelf ook meevaren) en, naast de catering en de
band in een enorme tent, 5 hulpschepen met 15 medewerkers.
De Teamwedstrijden zijn dus uitgegroeid tot een omvangrijk evenement. Uitslagen worden nu
met twee computers (plus een reserve) berekend. Het is in die tijd iets bijzonders dat er tijdens
de avondmaaltijd een videofilm over die dag kan worden getoond. Sommigen lijken wel in de
beeldbuis te willen kruipen als ze hun eigen boot op het Tv-scherm zien.
Ook anderszins komen we onze leden in de wedstrijdvelden tegen: Jeugdwedstrijden,
Haringvlietwedstrijden, Deltaweek, Helius-Köpcke-Race, Admirals Cup, Sardinia Cup,
TwoStar, Ostar, Rotterdam-Mid-Atlantic, Round Brittain, enz., enz.
In de periode 1995-2000 nemen de wedstrijdactiviteiten binnen onze Vereniging af. Een
enkele maal wordt zelfs een geplande wedstrijd afgelast i.v.m. gebrek aan deelnemers.
De Wedstrijdcommissie evolueert in deze periode steeds meer tot Jeugdcommissie.
Behoudens enkele uitzonderingen, worden er nog weinig wedstrijden in onze vereniging
gezeild. De Fairwind-beker wordt dan ook, bij gebrek aan geschikte kandidaten, vaker niet
dan wel uitgereikt. Toch treden wij regelmatig op als gastheer voor wedstrijden met veel
deelnemers in o.a. Optimisten, Cadetten en J22. Tijdens het Nazomerfeest wordt de laatste
paar jaar een Gelijke Finish Race gevaren, dat het karakter van een familie-evenement draagt.
Onze
vereniging is
gastheer voor
diverse
wedstrijden
Er komt een gezamenlijke jeugdtraining voor de drie verenigingen en zelfs een eigen
clubblaadje voor deze jongeren onder de naam Alles Kits. Met ingang van 1997 wordt een
uittreksel hiervan opgenomen in Het Bestek. Inmiddels is dit vervangen door een aparte
jeugdrubriek Aquakidzzzzzzzzzzz. In 1998 wordt er een Beleidsplan Jeugd gepubliceerd.
Natuurlijk zijn er ook onze toervaarders. Zij zijn niet alleen op onze vaderlandse
binnenwateren te vinden, maar zwermen uit over vrijwel de gehele wereld. In juli 1988 nemen
diverse van onze leden deel aan de William & Mary-tocht naar Torbay. Er worden steeds
verdere tochten ondernomen. In 1995 keren maar liefst twee schepen uit onze Vereniging
terug van een reis om de wereld.
De mosselfeesten, veelal gecombineerd met activiteiten t.b.v. de jeugd, hebben vele jaren een
prominente plaats op onze activiteitenkalender. Een teleurstellende gebeurtenis in 1988 wordt
veroorzaakt door vandalen die in de nacht na het feest een enorme puinhoop in de feesttent
aanrichten.
In 1994, en nogmaals in 1998, worden door individuele leden pogingen gedaan om te komen
tot een 'bemanningspool' binnen de Vereniging. Helaas slaat het idee niet aan.
Na die Openingstochten in 1976 en 1990 is zo'n Openingstocht tegenwoordig een min of meer
vast onderdeel van ons programma. Ook een Nazomerfeest en het Bijpraten in de Bonte Os
komen ieder jaar terug.
Al decennia lang is de jaarlijkse Vlootschouw een traditie in Hellevoetsluis. Oorspronkelijk
werd hiermee de zomervakantie afgesloten. Door de marine (Hellevoetsluis was toen nog een
marinehaven) werden vlotten door de haven gesleept waarop alle plaatselijke verenigingen
een afbeelding of voorstelling hadden gemaakt. Uiteraard waren hier ook prijzen aan
verbonden. Nadat de marine in 1974 Hellevoetsluis heeft verlaten, wordt de organisatie van
de Vlootschouw overgenomen door de WV Hellevoetsluis. Deze is jaren lang, in samenhang
met het in Vestingdagen omgedoopte Hellevoetse Stoomweekeinde, een vast programmapunt
met een show van schepen, voorzien van feestverlichting, verlichte afbeeldingen, of
contourverlichting, al of niet met muziek, zanggroepen, enz. Maar helaas is hieraan met het
afgelasten van de Vestingdagen in 2008 een einde gekomen. In plaats van de Vestingdagen
organiseerde de Gemeente Hellevoetsluis in 2008 en 2009 een Zeeheldenweekend, inclusief
een vloot verlichte en van muziek voorziene “bruine” schuiten. In 2010 heet dit evenement
weer Vestingweekend. De Gemeente Hellevoetsluis gaat zich ook ons Milieu ter harte nemen
en organiseert Milieumarkten, die in 2010 rond het Gemeentehuis in de Vesting plaatsvond.
Een vereniging is een soort levend organisme, altijd aan veranderingen onderhevig: Er gaat
wat af en er komt wat bij. Rond de eeuwwisseling is binnen onze Vereniging de
belangstelling voor het wedstrijdzeilen ingezakt. Gelijktijdig is de belangstelling voor het
Jeugdzeilen sterk toegenomen. Het gevolg is dat we strikt genomen niet meer voldoen aan art.
11.6 van de Statuten. De daarin genoemde Wedstrijdcommissie heeft geleidelijk de gedaante
aangenomen van een Jeugdcommissie en draagt ook die naam. De jeugdactiviteiten omvatten
niet alleen CWO-opleiding en wedstrijden, maar soms wordt er zelfs een zeilkamp voor 'onze
toekomst' georganiseerd. Dit alles is zo succesvol, dat in 2007 is besloten om, samen met WV
Hellevoetsluis, drie jeugdzwaardboten van het type RS Feva XL aan te schaffen die tegen een
bescheiden vergoeding door de (jeugd)leden van de beide verenigingen kunnen worden
gebruikt. In 2010 schaft onze Vereniging een nieuwe rescueboot aan, waarmee de veiligheid
van onze Jeugdleden nog beter gewaarborgd wordt.
RS Feva XL
op 'ons' Haringvliet
Sinds 2009 neemt onze Vereniging deel aan de Nationale Club Kampioenschappen (NCK) in
Rotterdam. In 2010 werden de voorrondes hiervoor op het Haringvliet gezeild.
Clubhuis (?)
Natuurlijk ontmoeten we elkaar ook buiten het directe varen. Met ingang van 1969 is Het
Sextant, de toenmalige uitspanning op de kop van de pier van de binnenhaven, gedurende
enige tijd ons informele clubgebouw; compleet met douches. Daarna houden we onze
bijeenkomsten in allerlei zaaltjes, o.a. bij het zwembad De Eendracht, bij WSV Helius en bij
Van Marion in Oostvoorne.
Bijna hebben we in 1994 'zomaar ineens' een eigen clubhuis: een gezellige droom van velen;
een financieel en organisatorisch spookbeeld voor anderen. De symbolische aanschafprijs van
het lichtschip Noord Hinder (ƒ 5, -) zou aantrekkelijk zijn, maar de randvoorwaarden stuiten
op onoverkomelijke problemen.
Voorlopig dus geen eigen clubhuis, maar in 1997 wordt er een voormalig noodkantoortje van
een bank aangeschaft en met de naam Praethuis aan de Heliushaven geplaatst. Het is heel
sober (daar was de prijs ook naar), maar geleidelijk wordt het steeds bruikbaarder en fraaier.
De binnenkant wordt verbouwd, er komt een terras voor en een echt dak op. Ideaal als
pleisterplaats bij de zelfwerkzaamheid, voor Bestuurs- en Commissievergaderingen, voor de
Protestcommissie bij wedstrijden en als algemene ontmoetingsplaats.
Een voormalig noodkantoor is een aantal jaren ons oude
'Praethuis' aan de Heliushaven
Het Arendsnest in het Kanaal
Het oude drijvende Havenkantoor in het Kanaal is na jaren trouwe dienst wel erg doorluchtig
geworden, dus worden er plannen gesmeed voor een waardiger onderkomen. Onder leiding
van de architect, ons lid Arend van Buuren, wordt in augustus 1999 gestart met de bouw. In
april 2000 kan de Havenmeester nog wat improviserend bezit nemen van zijn nieuwe kantoor
en de officiële opening vindt plaats op 12 mei 2001, het jaar waarin de Vereniging veertig jaar
bestaat. Helaas heeft Arend deze opening niet mogen beleven: hij overleed zes weken ervoor.
Te zijner nagedachtenis is het Havenkantoor naar hem vernoemd: het Arendsnest.
Dit drijvende kantoor is dus in de eerste plaats opgezet als onderkomen voor Havenmeester en
Zelfwerkzaamheid, maar is meer geworden, want het is ook zeer geschikt voor kleinschalige
bijeenkomsten zoals vergaderingen van Bestuur en Commissies of om gewoon eens simpel bij
te kletsen.
Ons Arendsnest in het Kanaal door Voorne
wordt in 2001 geopend.
Van Praethuis naar Bonte Os
Al kort na de komst van het Praethuis wordt er gefilosofeerd om alle opstallen rond onze
Heliushaven te saneren en te vervangen door één 'multifunctioneel‟ gebouw. En het is in het
jaar dat onze Vereniging 45 jaar bestaat, op 23 september 2006, dat na negen maanden
bouwen de Bonte Os aan de Heliushaven feestelijk kan worden geopend. De naam is ontleend
aan de aanloopton die lang geleden het Rak van de Scheelhoek markeerde. Hoewel beduidend
groter dan het Arendsnest, is het geen clubhuis in die zin dat we er met de hele Vereniging
kunnen vergaderen. Maar, behalve als kantoor voor de Havenmeester, sanitair, was- en
droogruimte, opslag, enz. is het ook zeer geschikt voor instructies, lezingen, onderkomen bij
het Jeugdzeilen, en andere kleinschalige Evenementen.
De Bonte Os
aan de Heliushaven
De volgende slag is het verbouwen van het oude gebouwtje met sanitair tot milieugebouw met
opslagruimte voor het jeugdzeilen en er naast een knutselruimte. Zo konden, dankzij veel
zelfwerkzaamheid en andere ondersteuning van individuele leden, de beide Havens met
beperkte financiële middelen worden verrijkt met elk een smaakvol en functioneel
onderkomen. En voor 'grote' vergaderingen e.d. wijken we tegenwoordig meestal uit naar een
zaaltje van Citta Romana.
Clubblad
Op 10 november 1961 besluit het Bestuur dat er een clubblad moet komen. Het wordt Ons
Clubblad en het eerste nummer verschijnt op 1 maart 1962. Ook dan wordt er op gewezen dat
men degelijke landvasten moet hebben: "... alleen touw (toen nog een natuurproduct) is niet
doelmatig; een combinatie van staaldraad met touw is de aangewezen weg ..."
Begin 1968 worden de eerdere gestencilde blaadjes vervangen door een echt clubblad, direct
al met een omslag met twee steunkleuren, een omvang van 25 pagina's, en maar liefst 25
advertenties. Er hebben zich 38 liefhebbers gemeld om de Redactie te voeren! Het blad heeft
echter geen naam (meer) en een nummering en datering ontbreken. Het formaat is wat
ongebruikelijk: in de lengte gevouwen A4. Later zal blijken dat dit als nr. 1 moet worden
beschouwd. In 1969 wordt de uitvoering weer veel eenvoudiger en 'gewoon A4'.
Zo rond 1972 staat er in elk nummer van ons (naamloze) clubblad een volledig overzicht van
de bezetting van de ligplaatsen en de wachtlijst, maar de advertenties zijn vrijwel verdwenen.
Begin 1974 verschijnen er heel voorzichtig weer advertenties. De Redactie smeekt om kopij
en het blad verschijnt nog slechts één tot twee maal per jaar.
Dan komt in april 1975 nummer 16 uit. Het is onder de redactie van H.J. van der Wallen
plotseling een 'echt' tijdschrift geworden: formaat A5 met een stevige omslag en voorop een
naam het bestek. Het mag van het Bestuur twee maal per jaar verschijnen en acht pagina‟s
bevatten. Dit laatste kan al direct, dankzij advertenties worden overschreden.
Deze plotselinge verbetering is dus mede mogelijk gemaakt door een flink aantal advertenties.
Enkele van de trouwe adverteerders kunnen we nu nog steeds in het bestek aantreffen.
Het zijn:
Jachtschilderbedrijf Boender
Vrolijk Watersport
Juwelier W. Hoogvliet
HULDE!
In 1978 wordt het bestek in een door 7Up georganiseerde competitie uit 1367 inzendingen tot
een der beste 25 verkozen.
In 1987 zijn er twee wisselbekers ingesteld voor bijdragen in ons clubblad: de
Zilvermeeuwbeker, ter beschikking gesteld door de heer Vermaat, en de GEBU-beker door
onze eerste voorzitter, de heer Geist.
Na elf jaar krijgt het Bestek in 1988 een nieuw jasje, nadat het oude letterlijk versleten was.
Een der drukplaten van de oude omslag vindt een zeer toepasselijke bestemming: deze wordt
ingelijst als wandversiering gegeven aan ir. J.H. Dekker als hij in 1991 ècht stopt met zijn
functies in onze Vereniging. In 2010 besluiten we tot opnieuw een nieuwe „Robe‟. Deze
wordt realiteit in het Jubileumjaar 2011 (50-jaar bestaan WSV Haringvliet). Opmerkelijk is
nu dat ieder nummer van een jaar een anders geïllustreerde kaft krijgt, weliswaar ter
herkenning in hetzelfde formaat en eenzelfde kleurstelling (Verenigingskleuren).
Nu (2010) verschijnt het Bestek vier maal per jaar met meestal een omvang van 76 pagina's.
Het Bestuur en de Commissies van WSV Haringvliet voert een transparant beleid naar hun
leden toe. Alles wordt in het clubblad Het Bestek gepubliceerd, zodat een ieder daarvan op de
hoogte kan zijn. Achter in elk nummer is een volledig overzicht opgenomen van alle
Bestuursleden, Havenmeesters en de meest relevante Commissieleden.
Sinds 2002 heeft onze Vereniging als aanvulling op het clubblad een eigen website
http://www.wsv-haringvliet.nl waar vrijwel alle relevante informatie over de Vereniging (incl.
Statuten, Reglementen, Bestuursvisie, Tarieven, Zelfwerkzaamheidlijst, Contactgegevens,
aankondigingen, Evenementen, Jeugdbeleid, archief Bestek, enz.) te vinden is. Zo nodig
verstuurt de Vereniging een Nieuwsbrief aan haar leden.
Bestuurscrisis
Het komt in elke vereniging wel eens voor en in 2000 - 2002 zijn wij helaas aan de beurt:
'Incompatibilité des humeurs' binnen het Bestuur doet de Vereniging bijna uiteenvallen. Er
wordt een speciale commissie ingeschakeld om de gemoederen te bedaren. De uitbarsting
komt tijdens de ledenvergadering op 30 november 2001. En nu kan ook de
Geschillencommissie eindelijk de handen eens stevig uit de mouwen steken. Gelukkig spat de
Vereniging niet uiteen en een deel van het Bestuur mag op de winkel passen. Tijdens een
extra ledenvergadering op 7 juni 2002 komt alles weer op z'n pootjes terecht: in grotendeels
nieuwe samenstelling krijgt het Bestuur de zaak weer snel op de rails.
Schade
Helaas hebben zich in de loop der jaren in onze Havens enkele opmerkelijke schadegevallen
voorgedaan.
Omstreeks 1983 ontploft er onder mysterieuze omstandigheden een tot motorjacht
omgebouwde houten viskotter, die al enige tijd als passant in de Heliushaven lag. De E-
steiger en diverse jachten lopen flinke schade op.
Omstreeks die tijd vliegt tijdens Zelfwerkzaamheid in de winter een opslagcontainer in brand.
Gelukkig geen gewonden, maar de container brandt volledig uit. Opgeslagen gas- en
zuurstofflessen maken de zaak nog even spannend.
In ons clubblad nr. 58 (december 1985) verschijnt een smeuïg verslag over een uit onze
Heliushaven gestolen jacht dat in Gibraltar wordt teruggevonden en over de weg weer
thuiskomt.
Een betreurenswaardige ontwikkeling is het toenemen van diefstallen uit en van schepen.
Voorjaar 1993 vormt een triest dieptepunt met, in de totale Heliushaven (drie verenigingen),
ca. 160 inbraken in twee weken. Hierbij is overigens weinig gestolen; het betreft deze keer in
hoofdzaak braakschade. Want, waar onze Haven in het Kanaal door Voorne al sinds jaar en
dag letterlijk op slot zat, was de Heliushaven nog steeds geheel vrij toegankelijk. Van een
paar vriendelijke wandelaars die vanaf de dijk genoten van het uitzicht over het Haringvliet
had natuurlijk niemand last, maar helaas kregen we de laatste jaren dus ook wel ander
'bezoek'. Dus moesten ook daar onze scheepjes achter slot en grendel. Dit leidt begin 2004 tot
de plaatsing van een gezamenlijk afsluitbaar hek voor het gehele terrein van de drie
verenigingen in de Heliushaven.
Op de wal kan de ondersteuning niet
degelijk genoeg
zijn!
Ten gevolge van de strenge winter zinken er in 1986 twee jachten in de Heliushaven en de
tewaterlating in het voorjaar moet worden uitgesteld omdat de zaak nog dichtgevroren is. Het
is toch een raar jaar: tijdens de Najaarsvergadering in november is het warmer dan tijdens de
Lustrumviering in juni!
Door een bedieningsfout gaat de mastenkraan tegen de grond. Gelukkig wordt hij in
verbeterde uitvoering weer overeind gezet.
Ondanks de Haringvlietdam is er nog steeds enig verschil in waterstand, waardoor ook in de
winter '73-'74 een aan te korte landvasten afgemeerd schip onder water verdwijnt.
Voorts raakt er die winter een schip ten gevolge van ondeugdelijke landvasten los, stoot lek,
en zinkt. Ook in de winter '90-'91 zinken er twee schepen. Zo nu en dan houdt een
winterstormpje flink huis in onze Havens. Slechte landvasten vormen een traditionele bron
van schade. Keuze van degelijke landvasten van de goede lengte is en blijft van eminent
belang! In verband met het risico van omwaaien tijdens zware storm liep er al vele jaren een
discussie aan welke eisen de opstelling van de schepen tijdens de winterberging op de wal zou
moeten voldoen. Dit leidde in 2009 tot de publicatie van onze „Richtlijn bokken WSV
Haringvliet‟.
Uit vervlogen tijden
Tenslotte nog enkele opmerkelijke zaken die we tegenkwamen bij het samenstellen van deze
geschiedschrijving:
In het clubblad staat een bloedstollend verslag van een (poging tot) tocht in 1965 naar
Engeland met een zelf gebouwd jachtje van 5,90 m, die voor het scheepje eindigde op de
bodem van de Noordzee. De beide opvarenden kwamen er berooid maar gezond vanaf.
Omstreeks 1967 steekt het idee van een pleziervaartuigenbelasting de kop weer eens op. Het
argument is deze keer: compensatie voor het niet doorgaan van een verhoging van de
motorrijtuigenbelasting(!). Later wordt dit de oeverbeschadiging door de pleziervaart, en
daarna de milieuverontreiniging. Wie een hond wil slaan….. Het idee was overigens niets
nieuws, want al in de dertiger jaren van de vorige eeuw was er een personele belasting op
pleziervaartuigen met een (hulp)motor en/of 16 m2 of meer zeiloppervlak. Vandaar dat veel
ontwerpen uit die tijd nèt onder die grens zaten. Die belasting is later opgeheven omdat de
kosten hoger waren dan de baten! In 2009 is het verhaal wederom actueel: nu onder het
koosnaampje „Blauwfonds‟, maar gelukkig lijkt ook dat plan intussen op sterk water te staan.
In 1969 wordt er op gewezen dat het voeren van typekenmerken van in serie gebouwde
jachten of de naam van het boottype op de romp, als zijnde reclame, in strijd is met het
wedstrijdreglement en uitsluiting tot gevolg kan hebben.
In 1972 hebben de Havenmeesters een verzoek: één naam op uw schip.
In het najaar van 1974 zijn we snel klaar met vergaderen. De agenda luidt slechts: opening -
notulen - ingekomen stukken - nieuw clubblad - rondvraag -lezing reddingmaatschappijen -
sluiting - tijd voor napraat. Nu, ruim dertig jaar later, vormen de Ledenvergaderingen zèlf een
avondvullend programma. En als we het toch over vergaderingen hebben: tijdens de
Voorjaarsledenvergadering in 2000 schrikt het Bestuur zich rot, want er kwamen honderd
leden opdraven; een unieke gebeurtenis! (Er werden wel gratis clubvaantjes uitgereikt!)
Omstreeks 1980 heeft de Gemeente Hellevoetsluis plannen voor invoering van
toeristenbelasting, maar de toen voorgestelde regeling was in de praktijk onuitvoerbaar en
ging de ijskast in. Na vijftien jaar stilte haalt de Gemeente de toeristenbelasting in 1995 weer
uit de kast. Niet-ingezetenen-ligplaatshouders gaan ƒ 20, - per jaar betalen. In 2010 is dit
opgelopen tot € 18,20 en wordt er door de Gemeente geprobeerd een enquête hierover onder
de leden van de Watersportverenigingen te houden. Weet u overigens dat je, als je ingezetene
bent van Hellevoetsluis of als ligplaatshouder in die stad al toeristenbelasting betaalt, je niet
nog een keer deze belasting hoeft te betalen als je eens elders in Hellevoetsluis overnacht?
Eind 1992 gebeurt er een wonder op het
Haringvliet: plotseling ligt er een ongekarteerd
stalen eiland waarop zelfs planten zouden
groeien. Het volgende jaar herhaalt het wonder
zich zeven maal. Ze zijn bedoeld als
aanlegplaats voor de watersport. Dit leidt tot
heel wat ingezonden brieven in de
watersportpers en in ons clubblad wordt er
zelfs een gedicht aan gewijd. In Bestek 94
(december 1994) staat: "De ijzeren dozen zijn
nu naar Middelharnis gesleept. Wat onze leden
betreft, mogen ze daar verder wegrotten".
Later komen er een aantal, veel goedkopere,
meerboeien voor in de plaats.
Ten slotte
De tijden veranderen en, zoals vele aspecten in onze huidige maatschappij, worden ook de
watersportverenigingen steeds meer ondergesneeuwd door overheidsregels, zoals m.b.t.
ARBO en Milieu (afspuiten, legionella, lozingsverbod boordtoiletten, vuilafvoer,
veiligheidsmaatregels, enz.).
We zijn thans een bloeiende Vereniging die duidelijk met de tijd meegaat. We hebben een
enthousiast Bestuur, hardwerkende Commissies en in de Heliushaven wappert de Blauwe
Vlag. Het Bestuurshandboek en de Bestuursvisie waarborgen een belangrijk stuk continuïteit.
1992
Stalen eilanden op het Haringvliet
Avondstemming op het Haringvliet
Gep Engler,
1994/1995, herzien in 2001, 2004, 2009 en 2010.