nieuws
Aangesloten bij de
European Confederation
Of Police
vereniging van middelbare en hogere politieambtenaren
109e jaargang • nummer 4 • juni 2011
AlgemeneVergadering
De politie zit opde juiste plek
Kamer vanReflectie
pagina 2
nieuws
pagina 2
nieuws
C o l o f o nRedactie:
ONINK Communicatie,
Emmeloord (eindredactie),
Maarten van de Nieuwenhuijzen
(namens hoofdbestuur VMHP)
Redactieadres:
Postbus 91460, 2509 EB Den Haag
tel: (070) 419 19 41
fax: (070) 419 19 42
e-mail: [email protected]
Medewerker(s):
Sanna Eichhorn, Hans Bogers, Peter
Slort, Maarten van de Nieuwenhuijzen,
Paul Müller
Coverfoto:
Staande ovatie van het Dagelijks
Bestuur voor de organiserende
afdeling Noord-Nederland.
Fotografie:
ONINK Communicatie, Emmeloord
Vormgeving & Druk:
GBU grafici, Urk
Advertenties:
Secretariaat VMHP, (070) 419 19 41
Secretariaat,
ledenadministratie, abonnementen:
Bereikbaar op werkdagen, m.u.v.
donderdagmiddag, Lous de Bakker
tel: (070) 419 19 41,
fax: (070) 419 19 42,
e-mail: [email protected]
Dagelijks bestuur VMHP:
Mw. S.E. Eichhorn, voorzitter
Mr. R. van der Wal, secretaris
M. Punt, penningmeester,
gironummer VMHP 132981
Belangenbehartiging
Belangenbehartiging is in eerste
instantie een zaak voor het bestuur
van de betreffende afdeling. Zo nodig
kan vervolgens met het hoofdbestuur
contact worden gezocht.
Inleveren kopij
Deadline voor de volgende VMHP-Nieuws: 8 juli 2011
Jaren terug werd er een beroep op je
gedaan om een taak of functie op je te
nemen die niet overeenkwam met de
functie die in je aanstelling stond. Je wilde
altijd jouw thema al landelijk invoeren
binnen de 26 regio’s of je eigen regio, je
voelde je gevleid, je wilde toch al wat an-
ders, je kreeg betere arbeidsvoorwaarden
of werd toch vriendelijk doch dringend
verzocht die extra taak of functie uit te
voeren.
Jij bent leidinggevende of ondersteuner
of een beleidsmedewerker op een hoger
niveau, zit dicht tegen de korpsleiding aan
en werkt veel met hen samen.
Jouw extra taken of functie hoefde niet
op papier want dat is voor de gewone
medewerker en niet voor deze bijzondere
groep collega’s. Voor een aantal van jullie
werd netjes een detacheringovereen-
komst gemaakt, maar de vraag of jouw
regio een functie heeft op het niveau
waarop je nu werkt kan niet positief be-
antwoord worden.
Jouw regio zou in de toekomst zorgen
dat het goed kwam met jouw werkniveau
en extra taken. Als alle 26 regio’s zelf kun-
nen omgaan met het huidige fuwapol is
er niets aan de hand.
Je hebt de afgelopen tijd je uitgangspo-
sitie gekregen en daar gaat het alleen om
functies, taken en werkzaamheden die op
papier zijn vastgesteld. Voor de waarde-
ring wordt het huidige waarderingssy-
steem gebruikt en het nadeel daarvan is
dat een ondersteunende of beleidsfunctie
niet officieel boven een schaal 12 kan
uitstijgen. En je bent geen korpschef of
plaatsvervanger of lijnchef meer in een
regio.
Jouw afspraken over je uitgangspositie
zijn in een aantal gevallen moeilijk na te
komen binnen de huidige regels of jouw
afspraken met je regio zijn minder hard
dan in het verleden werd geschetst.
Jij bent die loyale medewerker waar wij
graag gebruik van maken als politie. Jij
bent ook het VMHP-lid dat dacht nooit
een VMHP-belangenbehartiger te hoeven
bellen. Bel ons gerust: je bent in goed
gezelschap en je bent zeker niet de enige.
Wij gaan voor je!
Sanna Eichhorn
voorzitter VMHP
Uitgangspositie LFnp
nieuws
pagina 3
nieuws
Welhaast perfecte omstandigheden
algemene Vergadering 2011Zo’n zestig VMHP-leden kwa-
men op 20 mei 2011, al dan niet
in gezelschap van hun partner,
bijeen op het mooie landgoed
Tjaarda in Oranjewoud, waar
de afdeling Noord-Nederland
de Algemene Vergadering 2011
van de VMHP had georgani-
seerd. De dag verliep onder
welhaast perfecte omstandig-
heden. De locatie in het mooie
Friese landschap was uitste-
kend en het weer bijzonder
mooi. Naast de formele verga-
dering stond de bijeenkomst
– zoals altijd - ook dit jaar weer
sterk in het teken van het
maken of hernieuwen van de
onderlinge contacten.
door Evert Onink
Tijdens de ontvangst met koffie
en gebak (met het logo van de
Martinitoren, de Friese Vlag en een
hunebed, worden contacten gelegd en
kennismakingen hernieuwd. Na de lunch
scheiden de organisatoren de VMHP-leden
van hun partners. De partners krijgen een
mooie wandeling in het Friese landschap
aangeboden onder leiding van een gids.
Deze gids is er niet om de groep van een
dwaaltocht in de prachtige omgeving te
weerhouden, maar om de deelnemers te
informeren over de bezienswaardigheden
in de omgeving waarin de Oranjes vele
jaren hebben vertoefd. Hierna kunnen de
partners ook nog een museum bezoeken.
Inmiddels krijgen de VMHP-leden een
inleiding van ‘volksfilosoof’ Bas Haring,
die zijn ervaringen in de commissie van
de Politietop deelt en ook de uit die
Politietop gedestilleerde aanbevelingen
uiteenzet. Een samenvatting van deze
inleiding kunt u elders in dit blad lezen.
Na de high-tea, die samen met de part-
ners genoten wordt op een zonovergo-
ten terras, volgt het serieuze deel: de
Algemene Vergadering zelf.
De Vergadering
Voorzitter Sanna Eichhorn opent de ver-
gadering met een dankwoord aan de
organiserende afdeling Noord-Nederland,
Gerry Smit presenteert zich aan de Algemene Vergadering.
Gebak met het logo van deze Algemene Vergadering.
nieuws
pagina 4
om vervolgens stil te staan bij de leden die
in het afgelopen jaar zijn overleden: Teun
Waardenburg (Bergen NH), Harry Vodeb
(Kerkrade), Jan Jorritsma (Eindhoven), René
Huegen (Nootdorp), Jelle Kuiper (Alkmaar-
Oudorp), Theo Stallmann (Bunschoten),
Frank Vink (Voorburg).
Na de jaarlijkse speech van Sanna (zie
pagina 6) volgen de gebruikelijke agenda-
punten.
Het verslag van de Algemene Vergadering
2010 wordt onder dankzegging aan Lous
de Bakker zonder opmerkingen aange-
nomen. Naar aanleiding van dit verslag
zegt Sanna toe dat het hoofdbestuur
binnenkort een besluit neemt over het
voorstel van Willy Valckx om het jaarlijkse
Eurocop-voorjaarscongres al dan niet naar
Nederland te halen.
Secretaris Ronald van der Wal geeft een
sterk verkorte samenvatting van en een
aanvulling op het Jaarverslag 2010. Het
aantal leden ligt inmiddels (weer) boven
de duizend, er is meer beroep gedaan
op de belangenbehartiging – welke trend
naar verwachting ook in 2011 doorge-
trokken zal worden – en in het Landelijk
Functiegebouw Nederlandse Politie (LFNP)
is vooral de positie van gedetacheerden
veelal onderwerp van discussie. Naar aan-
leiding van hierop volgende vragen legt
Sanna uit dat de VMHP geen belangenbe-
hartiging aanbiedt aan nieuwe leden die
bij hun aanmelding al een arbeidsconflict
hebben. Uiteraard zijn ook deze collega’s
van harte welkom, maar dan zal volstaan
worden met eenvoudige advisering zon-
der recht op juridische bijstand.
Financiën
De financiële paragraaf begint met een
verklaring van Philip Heijning namens
de kascontrolecommissie. De commissie
heeft de boeken prima in orde bevonden
en zijn advies om de penningmeester en
het gehele hoofdbestuur decharge te
verlenen, wordt onder luid applaus over-
genomen. Hierna geeft penningmees-
ter Maarten Punt waar nodig uitleg over
de balans, de exploitatierekening en de
begroting. Zijn conclusie is dat de VMHP
nog steeds financieel kerngezond is. Na
vragen over de frictiegelden, die besteed
moeten worden aan zaken die gerelateerd
zijn aan de komende reorganisatie, wordt
de begroting vastgesteld.
Aline van der Laan verlaat de kascontro-
lecommissie en wordt opgevolgd door
Saskia Jansen-van Aalst.
Bestuursverkiezing
Verleden jaar werd Maarten Punt voor
één extra jaar herkozen als penningmees-
ter. Omdat echter de beoogd opvolger
wegens zijn gezondheid heeft afgezien
van de functie en de nieuwe beoogd
opvolger zich eerst in de materie wil
inwerken, heeft Maarten Punt zich bereid
verklaard om voor nog één jaar bij te
tekenen. “Maar dat is dan ook echt mijn
laatste jaar als penningmeester”, bezweert
Maarten de aanwezigen. De vergadering
gaat akkoord met dit voorstel van het
hoofdbestuur.
Ook de functie van tweede voorzitter was
verleden jaar onderwerp van bespreking.
Gerry Smit, die verleden jaar als opvolger
van Kees Schoonen als vertegenwoordiger
vanuit de afdeling Amsterdam-Amstelland
De High Tea op het zonnige terras valt bij de aanwezigen goed in de smaak.
Contacten leggen en onderhouden is een belangrijk onderdeel van de VMHP-bijeen-
komsten.
nieuws
pagina 5
in het hoofdbestuur werd gekozen, heeft
inmiddels een half jaar als tweede voor-
zitter gefunctioneerd. Nadat Gerry zich
aan de vergadering heeft gepresenteerd
wordt hij onder luid applaus officieel
benoemd als tweede voorzitter.
Verder wordt Geert de Vries – die al
een jaar in het hoofdbestuur meedraait
als waarnemer – op voordracht van de
afdeling Haaglanden-Hollands Midden in
het hoofdbestuur gekozen. Met de her-
verkiezing van Ronald van der Wal als
verenigingssecretaris en Hans Bogers als
vertegenwoordiger van Noord-Nederland
is het hoofdbestuur weer compleet.
Rondvraag
Koen de Maat maakt van de rondvraag
gebruik om de problematiek van het
ABP voor het voetlicht te brengen. Het
pensioenfonds heeft gelden zitten in
Griekenland en in de grote banken, waar-
door nu behoorlijk risico gelopen wordt.
Verder licht hij de risico’s en gevolgen
van het pensioenakkoord toe, waarbij
de risico’s volledig gelegd worden bij de
werknemer en de hoogte van het pensi-
oen niet langer een vast gegeven is. Op
zijn vraag naar het VMHP-standpunt geeft
Sanna aan dat ook de VMHP het eenzijdig
leggen van de risico’s bij de werknemers
onacceptabel vindt, zich vanaf het begin
tegen het pensioenakkoord heeft verzet,
maar binnen de vakorganisaties een min-
derheidsstandpunt inneemt.
Afsluiting
Als afsluiting bedankt Koen de Maat, als
oudst aanwezig erelid, het hoofdbestuur.
“Het bestuur verzet veel werk met veel
wijsheid. Namens de gehele vereniging
bedank ik het bestuur en wens hen veel
sterkte toe.” Ook secretaresse Lous de
Bakker, die volgens Koen “inmiddels zo
met de verenging verweven is dat zij van
binnen helemaal blauw geverfd moet
zijn”, wordt in zijn dankwoord meegeno-
men, waar Sanna zich bij aansluit.
Volgend jaar
Op een vraag van Ted Peer wordt aange-
geven dat volgend jaar – de VMHP bestaat
dan 110 jaar – de organisatie van de
Algemene Vergadering in handen is van
de afdeling Nederland Noord-West. Deze
afdeling lijkt zeer voortvarend, want de
datum van deze AV is reeds bepaald op
11 mei 2012.
Erelid Koen de Maat bedankt het hoofdbestuur en Lous de Bakker (rechts) voor hun enorme inzet in het afgelopen jaar.
De partners van de VMHP-leden krijgen informatie over de geschiedenis van een villa
die teruggaat tot de begintijden van de dynastie van de Oranjes.
pagina 6
nieuws
Beste leden van de VNMP,
Het door het hoofdbe-
stuur gekozen thema is
Verandering. Want de
komende tijd gaat er veel
veranderen binnen de politie,
maar ook binnen de VMHP.
Hans van Mierlo heeft in het
verleden al eens gezegd:
“Veroudering kun je niet
tegenhouden, vernieuwing
wel.” Maar dat is iets was
we niet willen bewerkstel-
lingen binnen de VMHP, en
ook niet binnen de politie.
Ik denk: veroudering kun je
niet tegenhouden, en dan zie
ik een aantal dames voor-
bijschieten op de tv, en dan
denk ik: die doen toch hun
best met het botoxen en
alles, om toch maar jong te
blijven, maar dan zie je toch
op een gegeven ogenblik dat
er een ouder lichaam onder
zit, dus helaas. Toen Hans van
Mierlo dit zei, was de botox
nog niet ingevoerd bij lippen
en andere gezichtsdelen.
We hebben het er al over gehad:
het politiebestel wordt veran-
derd en veel leden zullen daar-
mee te maken krijgen. En juist onze leden,
medewerkers in leidinggevende functies
en ondersteunende afdelingen, zullen
hier veel van gaan merken. Ten eerste
omdat er in de ondersteuning veel banen
gaan verdwijnen – een aantal honderden
tot duizenden – en ten tweede omdat
het ook juist bij de politietop inmiddels
duidelijk is dat van de ruim honderd hui-
dige politietoppers in korpsleidingen er
slechts plaats komt voor zo’n dertig in de
toekomst. Dit betekent ook, als we kijken
naar de VMHP, dat we ook zorg hebben
dat zeventig van die collega’s straks op
een ander niveau en op een andere plek in
de organisatie gaan werken. En natuurlijk
hebben we ook zorg voor alle districts-
chefs en divisiechefs die worden samen-
gevoegd, het grote aantal mensen dat
werkt in de ondersteuning, in de proces-
sen HRM, Inkoop, Financiën en dergelijke.
Daar gaan getalsgewijs de grote klappen
vallen, maar juist de eerste groep is een
groep die heel erg in de schijnwerpers
staat, en we willen ook als VMHP duidelijk
VeranderingJaarrede van de voorzitter
Voorzitter Sanna Eichhorn te midden
van ‘haar’ dagelijks bestuur. V.l.n.r.:
Maarten Punt (penningmeester), Ronald
van der Wal (secretaris), Sanna Eichhorn
(voorzitter) en Gerry Smit (2e voorzitter).
nieuws
pagina 7
maken dat we niet alleen de zorg hebben
voor de belangenbehartiging die wij altijd
doen voor grote groepen in de korpsen,
maar dat we er ook zijn voor korpslei-
dingen. Dat zij ook, net als ieder ander,
gewoon ondersteuning van ons kunnen
krijgen.
Op de Studiebijeenkomst, die wij in
april hebben gehad over het politiebe-
stel, hebben wij via onze contacten bij
Eurocop onze Deense collega’s hier naar-
toe gehaald. Zij hebben in 2005 ook een
omvangrijke reorganisatie van het poli-
tiebestel meegemaakt. We hebben van
de Denen drie heel belangrijke punten
meegekregen. Het eerste is hoe wij als
VMHP – en ook als alle vakbonden – ervoor
zorgen dat wij belangenbehartiging heb-
ben, dat we op de website de regelgeving
hebben staan. Dat we een goed sociaal
statuut hebben, dat we juridische bijstand
hebben. Maar de Denen hadden apart nog
iets anders georganiseerd, en dat was
de geestelijke ondersteuning. Ze zeiden:
“Natuurlijk is het zo dat je juridisch advies
kunt krijgen, maar voor iedereen geldt dat
het kan zijn dat je twijfelt wat de regor-
ganisatie voor je betekent. Dat er vragen
zijn waarvoor je niet bij een website moet
zijn, maar dat het fijn is dat je een klank-
bord hebt, iemand waar je tegenaan kunt
praten.” In Denemarken was afgesproken,
dat iedere medewerker recht had op een
gesprek waarbij juist de psychologische
kant en de veranderingskant van de reor-
ganisatie, wat het voor jou als persoon
betekent, dat dat aan bod komt. En dat
is een hele wijze les, ook voor de VMHP
om in te brengen in de reorganisatie.
Wij als VMHP hebben ook het juridische
gedeelte goed georganiseerd en we wil-
len als VMHP ook vanuit de commissie
Belangenbehartiging en Rechtspositie bij
de werkgever aandacht vragen voor de
geestelijke verzorging binnen de reor-
ganisatie. Op welke manier we dat gaan
doen, hebben we nog niet uitgewerkt.
Het is in ieder geval een punt dat we als
VMHP willen inbrengen.
De tweede heel belangrijke aanwijzing
van de Denen was: reken de plannen die
gemaakt door de commissies, de stuur-
groepen en de nieuwe korpschef, zelf
door. Natuurlijk is het zo dat adviesbu-
reaus worden ingehuurd die de plannen
doorrekenen – en ik kijk ook even naar
de opmerking die Cor Gorrissen al in de
Algemene Vergadering van 2009 maakte.
Het ging toen over de businesscases en hij
zei: ”Zorg nu dat je ook als vakbond men-
sen inhuurt die de plannen doorrekenen,
zodat je weet waar je risico’s liggen.” Die
wijze les, die ook komt uit de ervaring van
de Denen, die nemen wij mee.
De derde is ook een mooie. En dat is:
communiceer de verandering van het
bestel zelf ook naar je leden toe en naar
de omgeving. Ga dus niet alleen uit van
de folder die natuurlijk wordt gemaakt,
misschien door het landelijke communi-
catiebureau, maar geef zelf als VMHP ook
een bulletin uit, zet het op de website,
geef aan wat jij vindt van de ontwikkeling
en informeer de leden en de omgeving
pagina 8
nieuws
over de stand van zaken. Niet alleen over
de juridische regelingen, maar de Denen
hadden bijvoorbeeld ook een soort mil-
lenniumklok met de aftelling naar de
start. Maar ook de informatie wanneer
wat gaat gebeuren, alle plannen, alle vak-
bondszaken waar je op kunt terugvallen.
Presenteer dat in een keer, zodat je op
de website of in de folder ook vanuit de
vakbond de informatie krijgt over de ver-
andering. Ga dus niet alleen maar uit dat
de werkgever het wel organiseert, maar
neem het ook in eigen hand.
Deze derde aanbeveling raakt ook de
interne organisatie van de VMHP. We heb-
ben de website, we hebben het Blauwtje,
we hebben afdelingen, commissies, een
hoofdbestuur en een dagelijks bestuur,
en we hebben de commissie Vereniging
gevraagd na te denken over de visie op
de VMHP als vakbond van de toekomst.
Maarten van de Nieuwenhuijzen heeft de
ontwikkeling geanalyseerd, samen met
Hans Delzenne en de overige leden van
de commissie Vereniging. Ook intern is
er gekeken naar het punt: blijven wij als
VMHP doordraaien met de afdelingen
en de commissies of gaan wij met hele
wilde plannen een virtuele VMHP maken,
waarin we elkaar niet meer zien. Dan zeg-
gen we volgend jaar: log allemaal in en
via een groot scherm zwaaien we allemaal
thuis naar elkaar, houd ik mijn jaarrede
en loggen we allemaal weer uit. Ik kan u
geruststellen. Natuurlijk zijn wij een ver-
eniging die voortgang wil, maar we zijn
ook gewoon een vereniging die prijs stelt
op de warme contacten, de gezelligheid
en het hoge reüniegehalte dat ook de AV
altijd heeft. We hebben gezegd: natuur-
lijk willen we als VMHP veranderen, we
willen klaar zijn voor de toekomst, maar
het zal niet alleen een virtuele vereniging
worden. Wat we graag willen is het goede
behouden - en juist het goede zijn de
warme contacten op de bijeenkomsten
waarin je de meningen van elkaar hoort –
en daarnaast willen we het uitbreiden met
virtuele nieuwe oplossingen. Dat betekent
dat we al een forum hebben op LinkedIn
- en voor de niet-web-2.0-generatie: dat
is een onderdeel van de sociale media op
het web, waarin je elkaar kunt ontmoe-
ten als je je opgeeft als lid van de VMHP
en waar je met elkaar kunt discussiëren
over onderwerpen die wij op dat ogenblik
belangrijk vinden. Het leuke is dat je niet
naar een vergaderplek hoeft, dat je elkaar
kunt uitnodigen, dat er mensen van bui-
ten op het openbare forum mee kunnen
doen. Je kunt dus zeggen: dít gedeelte
is alleen voor VMHP-leden en bij andere
onderwerpen willen we ook niet-VMHP-
ers uitnodigen om met elkaar in discussie
te gaan. Dat geeft een uitbreiding aan
de vereniging. Dus niet in plaats van de
warme contacten alleen virtuele contac-
ten. Dat betekent ook dat we stapje voor
stapje bezig gaan om de ideeën, die door
de commissie zijn gemaakt en zijn door-
gesproken in de kadervergadering, uit te
gaan werken en in te voeren. Dus u zult
een aanvulling gaan zien op onze virtu-
ele organisatie. We krijgen een nieuwe
website met meer forums en misschien
nog andere dingen zodat we ook op het
snelle internet met elkaar in contact kun-
nen blijven.
De andere kant is de vraag: het politie-
bestel verandert. Er komen tien nieuwe
regionale eenheden. Moeten de afde-
lingen ook mee veranderen? Dan kijk ik
altijd naar de eigen afdeling waaruit ik
kom, de afdeling Zuid-Nederland. In de
tijd van Rijks- en Gemeentepolitie hadden
wij een afdeling Zuid Nederland, waarin
de korpsen uit Zeeland, Noord-Brabant en
Limburg zaten. Na de reorganisatie hiel-
den wij een afdeling Zuid Nederland met
dezelfde provincies. Het voorstel is dat
straks de zes zuidelijke regiokorpsen wor-
den opgedeeld in drie territoriale eenhe-
den, en ik kan mij voorstellen dat de afde-
ling Zuid Nederland gewoon blijft bestaan
met dezelfde provincies. De vraag is wel,
en die ruimte gaan we met de afdelingen
doorspreken, of we met grotere afdelin-
gen gaan werken en welke dat dan zijn, en
als de afdelingen daar zelf geen behoefte
aan hebben, dan blijft het zoals het is. We
gaan niet de kaart van de politie over de
VMHP leggen en iedereen in het keurslijf
van de nieuwe politiedienst passen. Wel
gaan we met de afdelingen doorpraten of
er behoefte aan verandering is. Zo kijken
we binnen de vereniging wat past en wat
niet past en blijven we altijd uitgaan van
de kern waarin we bijzonder zijn als VMHP
en dat zijn de persoonlijke contacten, ook
in de discussies over het politievak en
alles war daarmee te maken heeft. En dan
maakt het niet uit of je tien, twaalf of drie
afdelingen hebt.
nieuws
pagina 9
Ook binnen de vereniging merkte ik dat
de nieuwe ideeën over de reorganisatie
bij sommigen onrust geven, bij anderen
energie en uitdagingen opwekken. Wat
het leuke was tijdens de kaderdagen is
dat er volop werd gediscussieerd op welke
manier we het kunnen doen, hoe ver we
moeten gaan met de virtuele organisatie
en wat we willen behouden omdat dat
gewoon de kracht van de vereniging is.
Dus het is geen saai verhaal, die veran-
dering binnen de VMHP, maar het is echt
een verhaal van: we willen klaar zijn voor
de toekomst, we willen up-to-date zijn als
we een nieuwe politieorganisatie hebben
en wat we vooral willen is: klaar zijn om
nieuwe dingen voor leden te doen. Want
we horen wel dat juist het richten op
meer politieactiviteiten, het visie hebben
op het politievak en naast het zijn van vak-
bond dat verder uitbreiden, dat dat erg
op prijs gesteld wordt. U zult de komende
tijd zien dat we daar meer activiteiten in
ondernemen en opzetten.
Net zoals de politie gaat veranderen om
de burgers te dienen, gaat de VMHP
veranderen om de leden te dienen. En
daarnaast zal het komende jaar natuurlijk
weer in het teken staan van het afslui-
ten van de arbeidsvoorwaarden, waar wij
als VMHP al op voorhand over hebben
gezegd geen genoegen te nemen met de
0-procent, waar waarschijnlijk de minister
van Veiligheid en Justitie mee zal komen.
Wij zullen in ieder geval niet akkoord gaan
met een tweede keer 0-procent als loon-
eis. De rest van de CAO-onderhandelingen
en de hoogte van de looneis die wij gaan
stellen, die zal later in het jaar bekend
worden gemaakt. Rest mij door te gaan
met de vergadering. Toch nog een vraag,
maar die is meer voor Bas Haring: is de
verandering zelf ook aan verandering
onderhevig?
Ik wens u verder een prettige vergadering
en een goed verenigingsjaar.
Beter één vogel in de handJe weet wat je hebt en niet wat
je krijgt. Een typisch Nederlands
gezegde dat aansluit bij een heel
menselijke behoefte: zekerheid.
Zekerheid is een van de meest hei-
kele punten in de onderhandelingen
over het nieuwe pensioencontract.
Houden de deelnemers in een nieuw
contract wel of niet (deels) recht op
een gegarandeerd bedrag?
De zekerheid van een vast geldbe-
drag voelt prettig, maar voor harde
toezeggingen eisen de overheid en
DNB heel hoge reserves bij pensioen-
uitvoerders. Daardoor kunnen de
uitvoerders slechts beperkt beleg-
gingsrisico's aangaan. Dat leidt tot
een kleine kans op indexatie en in
slechte tijden zelfs afstempeling. Een
keertje niet indexeren lijkt misschien
niet zo erg, maar tien jaren geen
inflatiecorrectie betekent al snel dat
de pensioenen in koopkracht tiental-
len procenten achterblijven.
Om een goed en betaalbaar pensi-
oen te houden, wil de CMHF in het
nieuwe pensioencontract een zekere
mate van risico accepteren. We willen
dat de pensioenuitvoerders met het
geld kunnen beleggen, zodat er een
reëel perspectief blijft op indexatie
en de premies betaalbaar blijven. Dat
betekent iets meer onzekerheid, niet
alleen voor de actieven maar ook
voor degenen die al gepensioneerd
zijn. Een aanzienlijk deel van je pensi-
oen komt immers uit rendement dat
wordt behaald na pensionering.
Wel moeten we de risico's samen dra-
gen. De CMHF wil heldere afspraken
over de verdeling van de lasten en de
lusten. Het kan niet zo zijn dat je net
even pech hebt als je toevallig tijdens
een economische crisis met pensioen
gaat.
Heldere communicatie is cruciaal bij
elk pensioencontract, maar zeker
bij één met minder zekerheden.
Deelnemers moeten een duidelijk
beeld van hun pensioen krijgen, maar
beseffen dat een toekomstig pensi-
oen niet exact is uit te rekenen. De
CMHF zet zich in voor helderheid.
Bron: Perspectief
pagina 10
nieuws
De politie zit op de juiste plekBas Haring, ‘volksfilosoof’ en lid van de commissie Politietop,
begint met de constatering dat de VMHP hem de kwaliteiten
van Fidel Castro toedicht. In het programma staat voor hem een
spreektijd van twee uren vóór en één uur ná de vergadering
ingepland. En die tijd volpraten is voor Bas iets te veel, zo vindt
hij. Daarna geeft Bas in een vloeiend betoog een weerslag van
zijn ervaringen in de commissie Politietop.
Deze commissie is ingesteld naar
aanleiding van de laatste cao-
onderhandelingen, waarbij niet
alleen de materiële aspecten zwaar tel-
den, maar de vakbonden, daartoe aan-
gezet door de VMHP als initiator, ook de
aspecten waardering en respect een pro-
minente rol speelden. In deze commissie
zaten onder meer minister Guusje ter
Horst van Binnenlandse Zaken en de voor-
zitter van het Korpsbeheerdersberaad en
burgemeester van Den Haag, Jozias van
Aartsen. Bas Haring noemt nieuwsgierig-
heid als persoonlijke motivatie van zijn
acceptatie om aan deze commissie zijn
energie te geven. Daarnaast vond hij het
wel spannend om in zo’n groep mensen
te acteren.
Uiteraard heeft ook Bas zijn persoonlijke
ervaringen met de politie, alhoewel die
volgens zijn zeggen geen rol spelen bij
zijn inzichten met betrekking tot waarde-
ring en respect. Als anekdote noemt Bas
een incident met een auto, die achteruit
een kleine parkeerplek in wilde draaien.
“Er stonden twee agenten te kijken hoe
de chauffeur de auto moeizaam aan het
inparkeren was. Zij keken alleen toe, tot-
dat de auto heel zachtjes een andere auto
raakte. Toen kwamen ze in actie en kreeg
de chauffeur een bon.” Ten eerste vindt
Bas het vreemd dat er altijd direct is aan
de hand is als twee auto’s elkaar raken. “Je
kunt gewoon tegen een tafel schoppen
zonder een reactie, maar een tikje tegen
een auto lokt meteen een bon of zo uit.
Bovendien”, zo meent Bas, ”hadden de
dienders de man ook even kunnen assis-
teren bij het inparkeren.”
Systeemdenken
De filosoof constateert dat er in veel
domeinen sprake is van systeemdenken.
“Steeds meer wordt er afgerekend op
basis van cijfertjes en de samenleving
wordt geformaliseerd tot een “intensieve
menshouderij” (lees het boek van Jaap
door Evert Onink
“De politie heeft een precaire positie in de
samenleving. Je doet je best, maar eigenlijk
doe je het zowel voor de bestuurder als de
burger nooit goed.”
nieuws
pagina 11
De politie zit op de juiste plek
Peters).” Mensen moeten meer op elkaar
kunnen vertrouwen op basis van intuïtie,
in plaats van op basis van regeltjes.
Bas noemt de positie van de politie in de
maatschappij precair. Om te bepalen in
welke positie de politie zich bevindt, trekt
hij de vergelijking met het onderwijs. “Als
je een lijn trekt, staat aan de ene kant een
strenge en consequente leraar. Eentje die
alles exact volgens de regels doet. Ook
eentje dus die heel voorspelbaar is. Dat is
een gemakkelijke voor de directie, die van
de man opaan kan. De leerlingen echter
zullen deze leraar absoluut niet prettig
vinden. Aan de andere kant van de lijn
staat de softe leraar, die zich van de regels
niets aantrekt, alles goed vindt en chaos
in zijn klas heeft. Deze leraar is een ramp
voor de directie, maar de leerlingen vin-
den het wel fijn. Dit zijn geen van beiden
de beste leraar. Die vind je in het midden.
Dat is een leraar die streng kan zijn, maar
ook ruimte laat. Die een zekere mate van
inconsequentie heeft. Deze leraar heeft
zowel met de directie als met de leerling
regelmatig problemen omdat hij ongrijp-
baar, onvoorspelbaar, is.”
Dat is volgens Bas ook de positie van de
politie. En meteen ook het probleem van
de politie. De politie staat in het mid-
den. Soms streng en volgens de regels;
soms tolerant en soft. “Dat de politie
op de juiste plek zit, in het midden, en
dus goed werk doet, is te zien. De politie
heeft zowel met de bestuurder als met
de burgers problemen.“ De vraag om
waardering is volgens Bas dus eigenlijk
onterecht. Waardering kan slechts van
één kant komen: de bestuurder of de
burger. “De overheid wil de politie meer in
het systeem krijgen. Dat is jammer, want
daarmee schuif je naar één zijde van de
balans.”
Aanbevelingen
De commissie heeft zes aanbevelingen
gedaan, die Bas één voor één voor het
voetlicht brengt.
1) Koester de rol en positie die de politie
nu heeft: op enige afstand van beide
partijen.
Onderzoek heeft uitgewezen dat “de
burger’ bestaat. Bas: “Een onderzoek
onder 2.000 burgers heeft grote over-
eenkomsten gegeven op het gebied
van waardering en respect. Slechts
één groep was een duidelijke uitzon-
dering: jongeren die met de politie in
aanraking waren geweest. Verder was
het onderzoek bemoedigend en is de
conclusie: Het valt wel mee.”
Sebastiaan (Bas) Haring is een
Nederlands filosoof en informati-
cus, schrijver van kinderboeken en
populairwetenschappelijk werk,
televisiepresentator bij de RVU als-
ook hoogleraar aan de Universiteit
van Leiden, waar hij de leerstoel
'publiek begrip van wetenschap'
bekleedt.
“De politie zit op de goede
plaats. Soms streng, soms
tolerant. Dat levert van
geen der partijen waarde-
ring op, maar is uiteinde-
lijk wel de goede positie.”
pagina 12
nieuws
Ook ten opzichte van het buitenland
doet de Nederlandse politie het goed.
“Een Nederlandse agent, die op het
WK Voetbal in Duitsland dienst deed,
werd door een burger aangesproken
met een eenvoudige vraag. De Duitse
collega’s, die dit niet gewend zijn, von-
den dat heel vreemd. Het baart mij wel
zorgen, dat we meer naar de Duitse
manier zijn gegleden.”
Bedreigingen zijn ten eerste dat het
bevoegd gezag probeert om de politie
dichterbij te krijgen (systeemdenken),
en ten tweede dat de burger steeds
beter ontwikkeld is, terwijl de agent
relatief steeds minder opgeleid is.
2) Verhoog de leeftijd van de politiemen-
sen op straat.
Er is volgens Bas bij de politie voldoen-
de kennis en ervaring aanwezig, maar
die zit vaak op het bureau. Leeftijd
geeft meet waardering en respect.
Jongere collega’s zijn vaker onzeker en
grijpen dan snel terug op procedures
en systemen.
3) Vergroot de handelingsruimte van poli-
tiemensen.
Zelfstandige professionaliteit vindt Bas
heel belangrijk. Af en toe de regels en
protocollen naast je neer durven leg-
gen. “Achteraf moeten de acties wel
te verdedigen zijn,” vult Bas aan, “maar
mensen die de ruimte nemen en af
en toe buiten de lijntjes lopen, krijgen
toch geen problemen. En uiteraard
heeft de politie ook haar beroeps-
ethos.”
4) Ontwikkel indicatoren om veiligheid te
meten.
Het meten van politiewerk noemt Bas
een fundamenteel probleem. Hij heeft
geconstateerd dat de politie altijd meet
in onveiligheid. Hoeveel inbraken, hoe-
veel overvallen, hoeveel aanrijdingen,
et cetera. “Burgers denken te weten
dat de politie gestuurd wordt op basis
van platte targets. En dat geeft geen
veiligheidsgevoel. En dat terwijl de taak
van de politie is: zorgen voor veilig-
heid.“
5) Korpsbeheerders en korpschefs moe-
ten geen publiekelijke ruzie maken.
De KB’s en KC’s rollen met enige regel-
maat in de media over elkaar heen.
Politiemensen vinden dat irritant
en voelen daardoor minder waarde-
ring van hun leiding en bestuurders.
“Jammer genoeg wordt dit nu vertaald
met: start een landelijke communica-
tieafdeling.”
6) Heroverweeg de flitsbon.
Dit is een heel concrete aanbeveling.
Volgens Bas is voor zo’n 98 procent
van de burgers het primaire contact de
flitsbon. “Door deze vorm van verbali-
seren buiten de politie te brengen kan
het fenomeen losgekoppeld worden
van de politie. Hierdoor kan de waar-
dering en het respect toenemen.”
Goed gesprek
Bas eindigt zijn lezing met het delen van
zijn behoefte aan concrete aanbevelingen,
die door iedereen gedeeld worden. “Er is
echter weinig concreets uit gekomen en
bovendien was niet iedereen het ermee
eens. Zo vond Jozias van Aartsen het alle-
maal maar flauwekul. De nationale politie,
de bezuinigingen en de begroting waren
veel belangrijker onderwerpen.”
Maar ondanks dit gebrek aan belangstelling
heeft Bas toch het gevoel dat er voortgang
geboekt is. “Ik denk dat er gesprekken wel
effect gehad hebben. Alleen praten kan
al helpen om zaken aan te pakken. In de
cao willen de partijen graag iets concreets,
maar ook terloops kunnen zaken in wer-
king gesteld worden. Dat gebeurt door
met elkaar te praten. Een goed gesprek
kan dan al voldoende zijn.”
“Koester de rol en
de positie van de politie;
op enige afstand tot
beide partijen.”
“Verhoog de leeftijd van de diender op straat en
vergroot de handelingsruimte. Een agent moet weer
kunnen vertrouwen op de eigen intuïtie.”
nieuws
pagina 13
door Maarten van de Nieuwenhuijzen
Gedurende het afgelopen
halfjaar zijn we via de media
indringend geïnformeerd over
het bestaan van een Eerste
Kamer in ons staatsrechtelijk
bestel. Die aandacht vloeide
niet zozeer voort uit een ver-
anderde importantie van de
inhoud van werkzaamheden
of opvallende bijdragen van
de leden, maar had alles te
maken met de actualiteit van
de politieke krachtsverhoudin-
gen. Meer in het bijzonder de
meerderheidsverhouding tus-
sen regering en volksvertegen-
woordiging.
Kamer van ReflectieH
et bestaan van een tweeka-
merstelsel was en is in ons land
geen vanzelfsprekendheid. Ten
tijde van de Republiek der Verenigde
Nederlanden lag het politieke primaat bij
de staten van de min of meer zelfstan-
dige gewesten en kreeg de unilaterale
samenwerking gestalte door de vorming,
vanuit deze afzonderlijke staten, van de
toenmalige Staten-Generaal.
Na de Franse tijd, in 1814, was er bij
de invoering van een nieuwe Grondwet
aanvankelijk ook slechts sprake van
één Kamer. De samenvoeging van de
Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden tot
het Koninkrijk der Nederlanden leidde
vanuit België tot de wens om een eigen
vertegenwoordiging van de adel naast de
burgerij. Bij de invoering van de herziene
Grondwet van 1815 werd het tweekamer-
stelsel ingevoerd “teneinde alle overijling
in de raadpleging te voorkomen, in moei-
lijke tijden aan driften heilzame palen te
stellen, de troon te omringen door een
bolwerk waartegen alle partijen afstuiten
en aan de natie een volkomen zekerheid
te waarborgen tegen alle willekeurige uit-
breiding van gezag”. (1)
Na het uiteenvallen van Nederland en
België is bij de Grondwetsherziening van
1848 overwogen om het tweekamerstel-
sel weer te verlaten. Onder meer de
toenmalige liberale voorman Thorbecke
achtte de Eerste Kamer zonder grond en
zonder doel, maar de meerderheid van
de regering vreesde voor een te demo-
cratische stroming in de Tweede Kamer
als gevolg van haar rechtstreekse verkie-
zing en wenste door de handhaving van
de indirect verkozen Eerste Kamer een
tegenwicht scheppen. (2)
Ook bij latere Grondwetsherzieningen en
tot op de dag van vandaag is het waken
tegen overijlige besluiten steeds het argu-
ment voor handhaving van de Eerste
Kamer gebleven, hoewel het in 1922,
na verwerping met 46 tegen 38 stem-
men van een Amendement-Marchant
dat terugkeer naar het éénkamerstelsel
bepleitte, niet veel heeft gescheeld. (3)
Het bestaan van twee Kamers naast elkaar
vraagt om een goede ordening van taken
en bevoegdheden. Beide Kamers zijn
pagina 14
nieuws
nodig voor het goedkeuren van wet-
ten maar de Tweede Kamer heeft meer
mogelijkheden dan de Eerste Kamer
om dit proces actief te beïnvloeden. De
Eerste Kamer heeft, in tegenstelling tot
de Tweede Kamer, niet het recht om zelf
wetsvoorstellen in te dienen of bestaande
wetsvoorstellen te amenderen en kan
aan het einde van de rit een wetsvoorstel
slechts goedkeuren of verwerpen.
En vanwege dit laatste aspect mag de
Eerste Kamer zich thans in een grote
belangstelling verheugen. Hoewel het niet
uniek is dat de politieke samenstelling van
de Eerste Kamer verschilt van die in de
Tweede Kamer en de leden van de Eerste
Kamer zich ook in een de regering welge-
vallige politieke samenstelling bij tijd en
wijle zeer ongebonden op kunnen stellen,
vormt de samenstelling van de Eerste
Kamer voor het huidige minderheidska-
binet een extra zorgfactor. Zo is het bij-
voorbeeld in theorie mogelijk dat de in de
Tweede Kamer gedragen invoering van de
Nationale Politie straks alsnog in de Eerste
Kamer sneuvelt. En dat geldt ook voor
diverse andere politiek omstreden wets-
voorstellen, waaronder belastingheffing
en begrotingen. Indien de Eerste Kamer
dit zou willen kan ze het goed functione-
ren van de regering systematisch frustre-
ren. Vandaar de overdreven aandacht van
de leiders van de huidige coalitierege-
ring voor de samenstelling van de Eerste
Kamer. (4) Een aandacht die te ver gaat
op het moment dat vanuit de regering
de samenstelling van de Eerste Kamer
doel op zich wordt. Evenmin is het juist
dat vanuit politieke partijen en door (toe-
komstige) Eerste Kamerleden bij voorbaat
wordt gedreigd met een partijpolitieke
opstelling tegenover de regering.
De Grondwet heeft de verantwoordelijk-
heden van beide Kamers duidelijk onder-
scheiden en het politieke primaat op
de hoofdlijnen van het te voeren beleid
toegekend aan de Tweede Kamer. Het is
de rol van de Eerste Kamer om binnen
het politieke proces de consistentie en
zorgvuldigheid te toetsen, te bewaken
en zonodig bij te sturen. Dat kan als con-
sequentie het verwerpen van een wets-
voorstel inhouden maar het moet niet
een vooropgezet doel zijn de politieke
legitimiteit van de regering als zodanig in
twijfel te trekken. Daarvoor hebben we de
Tweede Kamer.
Maakt dat het werk van de Eerste Kamer
minder belangrijk of minder politiek?
Integendeel, binnen de acceptatie van de
hoofdlijnen van beleid zoals voorgesteld
door de regering en goedgekeurd door
de Tweede Kamer is er alle ruimte voor
de Eerste Kamer om de wijze waarop dat
beleid in zijn uitwerking gestalte krijgt te
toetsen en te beoordelen. Om terug te
komen op het voorbeeld van de vorming
van de Nationale Politie: op het moment
dat regering en Tweede Kamer het over
de invoering van het stelsel als zodanig
eens zijn doet de Eerste Kamer er goed
aan dit als een politiek gegeven te aan-
vaarden. Maar vanuit dat gegeven dient
eenieder ook te accepteren dat de Eerste
Kamer eisen kan en mag stellen aan de
VMHP-bestuurslid Maarten van de Nieu-
wenhuijzen: “Verkiezingen van de Eerste
Kamer kunnen de vorming van een
nationale politie in de weg staan.”
De regeringsgebouwen aan de Haagse
Hofvijver.
nieuws
pagina 15pagina 15
wijze waarop een en ander feitelijk wordt
ingevoerd. Zo zou ik me kunnen voorstel-
len dat de Eerste Kamer meer dan de
Tweede Kamer oog heeft voor de nood-
zaak van lokale inbedding van de politie
naast landelijke aansturing.
Eerste en Tweede Kamer vormen samen
ons parlement en moeten elkaar aanvul-
len in plaats van elkaar bestrijden. Op het
moment dat dit erkend wordt is de over-
dreven en minder gewenste aandacht
voor de partijpolitieke samenstelling van
de Eerste Kamer niet meer nodig en kun-
nen de Eerste Kamerleden zich toeleggen
op de taak waarvoor ze gekozen zijn, het
vormen van een ware Kamer van Reflectie.
(1) Van Maanen, Aantekeningen van het verhan-
delde over de Grondwet van 1815.
(2) Van der Pot – Donner, Handboek van het
Nederlandse Staatrecht.
(3 Handelingen Tweede Kamer der Staten-
Generaal.
(4) Ten tijde van het schrijven van dit artikel was
de uitslag van de verkiezing nog onbekend.
nieuws
Boetevrij je werk doenHet was een jarenlange ergernis in Nijmegen: dan heb je als vroed-
vrouw net een nieuwe inwoner op de wereld gezet, bedankt de
gemeente je met een parkeerbon onder je ruitenwisser. Die verras-
sing behoort tot het verleden. B&W van Nijmegen hebben besloten
een hulpverleningsvergunning in te voeren, waarmee huisartsen,
vroedvrouwen en andere
hulpverleners voortaan
´bonloos` kunnen doen wat
ze moeten doen, namelijk
hulp verlenen.
Volgens B&W speelt het
probleem vooral bij verlos-
kundigen. Die gebruiken
vaak hun privè-auto en zijn
voor de bonnenschrijvers niet herkenbaar. De vergunning geeft ook
toegang tot gebieden die met roadbarriers zijn afgesloten en tot de
vrije busbaan.
VingerafdrukkenDe opslag van vingerafdrukken bij het aanvragen van
een paspoort mag dan inmiddels van de baan zijn, dat
betekent nog niet dat alle gemeenten de al opgeslagen
vingerafdrukken zomaar mogen vernietigen. Niet alleen
de landelijke opslag, maar ook de bestaande decentrale
databanken, vallen onder het ministerie van Binnenlandse
Zaken. Gemeenten zijn officieel nog steeds verplicht vin-
gerafdrukken van burgers die een nieuw paspoort aanvra-
gen op te slaan in decentrale databanken.
pagina 16
nieuws
LoyalisIn 2006 heeft de Nederlandse Politie Loyalis
uitgekozen als een aanbevolen partner om de
levensloopregeling uit te voeren. Menig col-
lega heeft voor Loyalis (een dochter van ABP)
gekozen. Loyalis, een verzekeringsmaatschappij,
heeft aan de deelnemende collega's een polis
afgegeven, waarvan de einddatum destijds is
gesteld op de eerste dag van de maand volgen-
de op de 60ste of 61ste verjaardag*.
door Paul Müller
Als de einddatum van deze polis in beeld komt en Loyalis
geen bericht heeft ontvangen dat het saldo op dat
moment wordt aangewend voor levensloopverlof, stuurt
Loyalis haar polishouder een brief. In die brief wordt de polis-
houder gevraagd of de einddatum van de deze polis gewijzigd
kan worden in een datum in toekomst of dat u de polis wenst
te beëindigen. De gevolgen van de individuele keuze staan op
een rijtje.
Levensloop Zeker
U hebt een levenslooppolis "Zeker" (dus met een vast, gegaran-
deerd rendement). Als u besluit de polis te laten aflopen dan
moet u rekening houden met het volgende:
• Het is vanaf de einddatum van de polis niet meer mogelijk
bedragen in te leggen.
• Ukuntnahetverstrijkenvandeeinddatumvanuwpolishet
levenslooptegoed gewoon gebruiken voor het financieren
van een verlofperiode, voorafgaande aan de ingang van het
ABP KeuzePensioen.
• Uontvangtvanafdeeinddatumvandepolisgeenrentebij-
schrijving meer over het tegoed.
• Startdezeverlofperiodealsnogbinnendriemaandennade
einddatum van de polis, dan ontvangt u alsnog de rentebij-
schrijving met terugwerkende kracht naar de einddatum.
Start de verlofperiode na drie maanden na de einddatum van
de polis, dan start de rentebijschrijving vanaf het moment
van de ingangsdatum van het verlof.
Neemt u geen levensloopverlof op dan wordt het totale saldo
op de dag voordat u met ABP Keuzepensioen gaat in één keer
uitbetaald. Eerder uitbetalen is niet mogelijk, tenzij er sprake is
van ontslag. Bij uitbetaling wordt hierop onder andere de loon-
heffing ingehouden. U kunt ook besluiten - als de fiscale voor-
waarden dit toestaan - (een deel van) het levensloopsaldo toe te
voegen aan uw reeds opgebouwde pensioen.
Besluit u de einddatum van de polis aan te passen, dan:
• magu(maardatisnietverplicht)normaalblijveninleggenop
de polis;
• ontvangt u zonder voorwaarden de reguliere rentebijschrij-
ving over het tegoed;
• dient u zich te realiseren dat, als aan u de InhaalToelage
Bezwarende Functies (iTBF) is toegekend, u deze iTBF vanaf
de 1e dag van de maand, volgende op de maand waarin u 60
bent geworden, niet meer zult ontvangen. Informeer bij uw
salarisadministratie of de doorstorting van deze toelage per
bedoelde datum ook stopt;
• kunt u voor het verstrijken van de nieuwe einddatum het
nieuws
pagina 17
levenslooptegoed blijven gebruiken voor het financieren van
een verlofperiode, voorafgaande aan de ingang van het ABP
KeuzePensioen.
Als u op dit moment nog niet helemaal precies weet wanneer
u wilt stoppen met werken dan wordt u geadviseerd, als u de
levenslooppolis variant Zeker hebt afgesloten, altijd te kiezen
voor het aanpassen van de einddatum van de polis. Kies in dit
geval voor een einddatum die gelijk is aan het moment van het
bereiken van uw 65ste verjaardag. U blijft dan al uw keuzemo-
gelijkheden behouden. Mocht u al besloten hebben de polis te
laten aflopen of u heeft niet gereageerd op de brief van Loyalis
en u wil de einddatum van de polis toch verschuiven, dan wordt
u aangeraden zo snel mogelijk contact op te nemen met Loyalis.
Dit advies geldt uiteraard niet in de situatie dat u heeft gekozen
direct aansluitend aan de einddatum van de polis ook daadwer-
kelijk gebruik te gaan maken van de mogelijkheid het levensloop-
tegoed te gebruiken voor het financieren van een verlofperiode.
Levensloop Rendement
Beschikt u over de levenslooppolis variant Rendement, dan kunt
u in principe dezelfde keuze maken, maar met één duidelijk ver-
schil. De variant Rendement is een combinatie van sparen (Zeker)
en beleggen. Het is bij deze variant van groot belang een juiste
einddatum te kiezen. Deze nieuwe einddatum moet gelijk zijn
aan de door u gewenste ingangsdatum van het levensloopverlof.
Als u straks besluit eerder dan deze nieuwe einddatum met het
verlof te starten, dan verliest u uw inleggarantie. Hierdoor kan de
waarde van de levenslooppot (fors) afnemen.
Overlijden
Sommige collega’s hebben er in 2006 voor gekozen om bij over-
lijden vóór 65 jaar geen uitkering te krijgen van het ingelegde
saldo. Misschien vindt u dit achteraf een verkeerde keuze. Het
is nog mogelijk deze keuze ongedaan te maken. Neem hiervoor
contact op met Loyalis.
* Voor de executieve medewerker is de einddatum van de polis
veelal de eerste dag van de maand volgend op de 60ste ver-
jaardag. Voor de niet-executieve medewerker is dit de eerste
dag van de maand volgend op de 61ste verjaardag. Dit laatste
kan ook de einddatum zijn voor de executieve collega's in
schaal 12 of hoger.
Paul Müller: “Belangrijk om de einddatum van de levensloopre-
geling goed vast te leggen. Dat kan een hoop geld besparen.”
pagina 18
nieuws
Hoofdbestuur VMHp en taakverde l ing
S.E. (Sanna) Eichhorn (Zuid-Nederland) voorzitter, lid CGOP, beheerscommissie PZPmobiel: 06 - 20 60 19 83; e-mail: [email protected]
G.J. (Gerry) Smit (Amsterdam-Amstelland) 2e voorzittermobiel: 06-53 27 66 03e-mail: [email protected]
M. (Maarten) Punt, penningmeestermobiel: 06 - 52 47 47 44, e-mail: [email protected]
mr. R. (Ronald) van der Wal, secretaris(Midden-Nederland)e-mail: [email protected]
A.J.A. (Alex) Kordes (Overijssel/Flevoland), mobiel: 06 - 51 35 11 66, e-mail: [email protected]
H.G. Geert de Vries (Haaglanden)mobiel: 06 – 53 76 87 28e-mail: [email protected]
E.H. (Hassan) Messaoudi (Rotterdam/Zuid-Holland Z.)telefoon: 010-274 3417, e-mail: [email protected]
H. (Hans) Bogers (Noord-Nederland)mobiel: 06-54 35 12 07,e-mail: [email protected]
M.G.A.E. (Maarten) van de Nieuwenhuijzen (Gelderland)PR en Voorlichtingmobiel: 06-53 66 51 27e-mail: [email protected]
J. (Jan) Dogger (Nederland Noord-West)mobiel: 06-53 35 16 83e-mail: [email protected]
afde l ingsvoorz i t ters
afdeling Amsterdam-Amstelland: J. (Jan) de Wit
afdeling Gelderland: S.C. (Susanne) Katus
afdeling Haaglanden/Hollands Midden: H.G. (Geert) de Vries
afdeling Nederland Noord-West: C. (Kees) Hordijk
afdeling Noord-Nederland: H. (Hans) Bogers
afdeling Overijssel/Flevoland: J. (Jan) Warnar
afdeling Rotterdam-Rijnmond/Zuid-Holland Zuid: J. (John) van Paasschen
afdeling Midden-Nederland: M. (Maarten) Nacinovic
afdeling Zuid-Nederland: I.R.T. (Ine) van Praet
Peter Slort was tot 1 april 2007 districtschef in Amsterdam. Hij is voor vier jaar bij het KLPD gedetacheerd als liasonofficer in Washington. Over zijn ervaringen schrijft hij een column in het Tijdschrift voor de Politie.
Tijdens mijn laatste jaar als districtschef
in Amsterdam-West kreeg ik bezoek
van een politiedelegatie uit New York.
Eén rechercheur en twee misdaadanalisten
van de NYPD (New York Police Department)
voerden een internationaal vergelijkend
onderzoek uit naar tien terroristische aan-
slagen; vijf op Amerikaans grondgebied en
vijf daarbuiten. In Nederland bestudeerden
zij de achtergronden van de moord op Theo
van Gogh. Even later liepen we, onder aan-
voering van enkele buurtregisseurs, door
de straten van Amsterdam-Slotervaart, waar
verschillende leden van de Hofstadgroep
opgroeiden.
Het resultaat van deze studie werd begin
2007 gepubliceerd in hert rapport ‘radicali-
“
nieuws
pagina 19
‘Home grown’ terrorismeoverheidsrol onmogelijk.
De Verenigde Staten kennen geen nationaal
beleid op het gebied van radicalisering.
De aanpak is vooral repressief van aard. Er
wordt weliswaar gestreefd naar vroegtijdige
signalering, maar dan vooral om vroegtijdig
repressief op te treden, bijvoorbeeld door
het inschakelen van een infiltrant. Deze
aanpak leidt regelmatig tot successen, die
breed worden uitgedragen in de media: ´FBI
voorkomt terroristische aanslag´, is dan te
lezen. Steeds vaker wordt echter de vraag
gesteld of het zonder de ´hulp´ van de FBI
überhaupt wel tot een aanslag was geko-
men.
Uitlokking
Op 26 november 2010 probeerde de 19-jari-
ge Mohamed Mohamud een explosief te
ontsteken op een drukbezochte kerstmarkt
in Portland, Oregon. Twaalf dagen later deed
de 21-jarige Antonio Martinez – onder het
uitroepen van ´Allahu Akbar´ - hetzelfde
bij een militair rekruteringscentrum in
Baltimore, Maryland. Beide pogingen mis-
lukten. De (nep)explosieven waren namelijk
geleverd door een undercover-agent van
de FBI. In beide zaken stelde de verdedi-
ging dat sprake was van uitlokking. Volgens
hen hadden de verdachten weliswaar de
intentie geuit om een aanslag te plegen,
maar waren ze daartoe zelfstandig nooit
in staat geweest. De Amerikaanse minister
van Justitie Eric Holder weerlegt deze kri-
tiek: “Degenen die de activisten van de FBI
beschrijven als uitlokkers kennen de feiten
niet, of begrijpen de wetgeving niet. De
verdachten krijgen herhaaldelijk de kans om
zich terug te trekken.”
In december 2010 werd de FBI ernstig in
verlegenheid gebracht toen een voorma-
lige FBI-burgerinfiltrant zich uitsprak in
de media. Volgens eigen zeggen werd de
47-jarige voor fraude veroordeelde Craig
Monteilh in eerste instantie benaderd voor
infiltratiewerk in drugsbendes. In 2006
vroeg de FBI hem echter om te infiltreren
in een radicale moskee teneinde mogelijke
terroristische plannen vroegtijdig te signale-
ren. Monteilh, of ‘Faroek-al-Aziz’, zoals zijn
schuilnaam was, bleek echter overijverig.
De FBI-infiltrant benaderde verschillende
moskeegangers met de vraag of zij bereid
waren een shoppingmall op te blazen. Het
moskeebestuur werd hierover geïnformeerd
en raakte ervan overtuigd dat Monteilh een
potentiele terrorist was. Het bestuur gaf
hem aan bij… de FBI!
Door dit incident kwam de toch al fragiele
relatie tussen de FBI en de Amerikaanse
moslimgemeenschap ernstig onder druk te
staan. Bovendien ontstond er veel discussie
over de wijze waarop de FBI radicalisering
aanpakt. Sommige criticasters stellen dat de
FBI zich schuldig maakt aan uitlokking: men
creëert de aanslagen zelf, om ze vervol-
gens te verijdelen. Anderen menen dat de
FBI diverse potentiële terroristen effectief
heeft uitgeschakeld. Want, zo stelt men,
wat was er gebeurd als de potentiele terro-
rist iemand anders dan de FBI-infiltrant had
benaderd voor het leveren van explosieven?
Het lijkt alsof het Witte Huis inmiddels
doordrongen is van het gemis van een nati-
onaal anti-radicaliseringsbeleid. Tijdens een
recent bezoek van Erik Akerboom, Nationaal
Coördinator Terrorismebestrijding, aan
Washington DC bood hij zijn assistentie aan
bij de ontwikkeling daarvan. Dit werd met
twee handen aangegrepen.”
sation in the West: the Home Grown Threat’.
De belangrijkste conclusie was dat ‘home
grown’ terrorisme óók in de Verenigde
Staten voorkwam. Dit deed binnen de
Amerikaanse overheidsdiensten veel stof
opwaaien, omdat de heersende mening was
dat de terroristische dreiging uitsluitend van
buiten de landsgrenzen kwam. Inmiddels,
na diverse mislukte én geslaagde aanslagen
(zoals de schietpartij in Fort Hood, waarbij
een geradicaliseerde legerimam dertien
militairen doodde) weet men wel beter.
Zowel de Administrator van het Department
of Homeland Security, Janet Napolitano,
als de Director van de Federal Bureau of
Investigation, Robert Mueller, laat bij spreek-
beurten geen gelegenheid onbenut om
aandacht te vragen voor dit fenomeen. Zij
richten zich daarbij vooral tot de lokale poli-
tiechefs, in de overtuiging dat zij het best
in staat zijn om radicalisering vroegtijdig te
signaleren. Mueller stelt: “Homeland Security
begins with Hometown Security.”
Brede aanpak
In de afgelopen jaren heb ik bij verschillende
gelegenheden het Nederlandse anti-radica-
liseringsbeleid gepresenteerd. Ik leg dan uit
dat Nederland voor een brede aanpak heeft
gekozen, waarin preventie en vroegtijdige
signalering voorop staat en repressie het
noodzakelijke sluitstuk vormt. Vooral als
ik beschrijf hoe de Nederlandse overheid
vroegtijdig intervenieert om een beginnend
proces van radicalisering te doorbreken en
om te buigen, krijg ik steevast de vraag of
dat wel een taak van de overheid kan zijn.
De vraag stellen is hem beantwoorden: in
de Amerikaanse doctrine maakt de strikte
scheiding van kerk en staat een vergelijkbare
nieuws
C O L U M N
In mijn jonge jaren als politieofficier,
alweer lang geleden toen dat officiers-
schap in de wereld van glitter en glamour
toch echt meer betekende dan vandaag
de dag; toen het zijn van politie-inspec-
teur veel minder de lading had van pro-
fessionaliteit dan nu; toen hetgeen je als
politietopper publiekelijk te berde bracht
nog enigszins op waarde werd geschat -
in ieder geval belangrijk leek - toen heb
ook ik aan een tweetal spraakmakende
radioprogramma’s een steentje bijgedra-
gen. Op persoonlijke titel dat wel, maar
het feit dat ik bij de politie werkte en een
niet onaanzienlijke functie vervulde werd
in de aankondiging van die programma’s
wel gememoreerd. Zo heb ik in het VPRO-
programma ‘Welingelichte Kringen’, dat
werd uitgezonden vanuit een Amsterdams
café (Amicitia heette het geloof ik) met op
de achtergrond bargepraat, klotsende bil-
jardballen, rinkelende glazen en nog veel
meer geluiden waarvan ik de oorsprong
niet thuis kon brengen, aan een eenvou-
dige stamtafel gepraat over het politie-
werk met Henk Hofland, Joop van Tijn en
Frank Kuitenbrower. De grote linkse jour-
nalisten. De mediale toppers van weleer.
Eenmaal bekend geworden in die kringen,
mijn nummer was genoteerd, werd ik wat
later geïnterviewd door Piet Brinkman van
het Humanistisch Verbond. Een interview
dat in eerste instantie ging over de toen
spelende problematiek van de homo-ont-
moetingsplaats Kalix Berna in Oosterhout
met de daarbij horende criminele rand-
verschijnselen, en dat zich ontwikkelde tot
een interessant gesprek over de manier
waarop de politie in die tijd omging en
eigenlijk zou moeten omgaan met anders-
geaarden, binnen en buiten de organisa-
tie. Een gesprek over diversiteit in 1982.
Mind you!
Dat is nu toch wel wat anders geworden.
Als er nog zoiets bestaat als het politie-
officiersschap, dan timmeren die politie-
officieren echt niet meer zo publiekelijk
aan de weg. Dan zijn het goed getrainde ,
goed opgeleide, weinig tot niets zeggen-
de professionals geworden, die het niet
moeten hebben van een vlotte babbel
maar van optimaal, politioneel vakman-
schap. Geen officieren, maar leidingge-
venden en managers. Politiemensen, die
niet glitteren maar twitterend hun stiel
uitoefenen. Vakbekwaam en resultaatge-
richt. Politiemensen, die door middel van
sociale media van zich laten horen en
waarvan sommigen, en dat is heel erg
in, verhaaltjes schrijven in glossy-achtige
boekjes die niemand leest.
Ik wil bepaald niet terug naar de good
old days, de dagen van weleer, maar als
ik weer zo’n gelikt en prachtig uitgevoerd
boekwerkje onder ogen krijg van een of
ander ministerie, van organisaties als de
Nationale ombudsman, van de een of
andere projectorganisatie, van een aan de
politie gelieerd opleidingsinstituut, of van
wie dan ook maar, en ik dit boekwerkje
niet af nauwelijks gelezen voor de vorm
en voor de tijd van een jaar opberg in
een daarvoor bestemde kast om het na
ommekomst van dat jaar te vervangen
door weer zo’n gelikt, of nog gelikter, nog
fraaier vormgegeven glitter en glamou-
reus exemplaar, dan denk ik: Give me that
old time religion. Its good enough for me.
Het wetenschappelijk adagium: “Publish
or Perish”, publiceer of ga ten onder,
heeft ook in onze kringen een hoge vlucht
genomen. Met als gevolg een onvoorstel-
bare hoeveelheid belangwekkende onzin,
die in de meeste gevallen hooguit door
welwillende familieleden worden gelezen.
Of die in een enkel geval worden voorzien
van dodelijke kritiek, die veel al begint
met de woorden:”Het ziet er goed en
verzorgd uit”.
Piet Brinkman heeft trouwens mijn
NPA scriptie over Ethiek in het Politie-
onderwijs nog in zijn bezit en omdat dat
het nog enige bestaande volledige exem-
plaar is, zou ik dat graag terug krijgen. Dus
Piet, als je dit leest!
Over het kostenaspect heb ik maar niet
geschreven, want een discussie over geld
dat moet rollen, en de werkloosheid die
weer het gevolg is van het niet meer druk-
ken en opmaken van boekwerkjes, glossy’s
en papers, daaraan brand ik mijn vingers
liever niet.
En over het hoe en wat van deze column.
Hoe hij zo uit mijn pen gegleden is, dat
zit zo.
Henk Hofland, de bekende aan de lopen-
de band columnist vertelde laatst in een
interview hoe hij zijn columns schreef. Als
de eerste zin op papier staat, dan komt de
rest vanzelf, waren zijn woorden. En zo is
het gegaan. Begonnen en geëindigd met
Henk Hofland, de PC Hooftprijs winnaar
van 2011. Ik had een minder startpunt
kunnen hebben.
Hans Bogers
De CoLUMn