-
MayaBanks
Sansrépit
KGI–5
Traduitdel’anglais(États-Unis)parJocelyneBourbonnière
MiladyRomance
-
Prologue
GordonFarnsworthétaitplusrichequeCrésusetsonréseauderelationsétaitplusétenduqueceluiduPrésidentdesÉtats-Unis.Ilavaittoujoursvécuenmargedelasociété,préférantl’ombreàlalumière,évoluantdansdeseauxsitroublesqu’ilneluirestaitmêmeplusneserait-cequ’unsemblantd’âme.Ilavaitbeauêtreriche,puissantetbieninformé,toutcelaneluiétaitd’aucuneutilitéfaceàla
maladieincurabledesafille.Elleallaitmouriretiln’ypouvaitrien.Lesplusbrillantsmédecinsdumondeavaientétudiésoncas,etelleavaitreçulestraitementsles
pluscoûteux.Maisleverdictdemeuraitmalheureusementinchangé.Iln’yavaitplusrienàfaire.Safilleétaitcondamnée.IlnerestaitplusàFarnsworthqu’àveillersur
sonconfortjusqu’àsafinprochaine.Bordeldemerde.Ilrefusaitderesterimpuissant.Ildétenaitlepouvoirdemettrefinàdesguerresoudeles
déclencher.Ilavaitl’oreillededizainesdechefsd’État.Ilpouvaitrelancerl’économied’unpaysouleruinerparsimplecaprice.Etilnepouvaitpassauversafille?Farnsworthfaisaitlescentpasdanslapénombredesabibliothèque,oùilressassaitsesidéesnoires
toutensirotantunverredeMacallanà100000dollarslabouteille.Lefeudansl’âtre,entièrementconsumé,nelaissaitplusquequelquesbraisesrougeoyantes.Lasonneriedutéléphonedumilliardairevintinterromprelefildesesrêveries.Ils’empara
rapidementducombinéqu’ilportaàsonoreille,commençantàaboyersarequêteavantmêmequesoninterlocuteuraitpudireunseulmot.—Alors,c’estvraicequ’onditàsonsujet?—Ilsemblerait,eneffet.LesépaulesdeFarnsworths’affaissèrentetilselaissachoirsurlebordducanapé,impatient,les
nerfsàvif.—Ellearéussiàguérirtoutessortesdeblessuresetdemaladies,maiselleenpaieleprix.Nous
l’avonsforcéeàrepousserseslimites.Cependant,elleestarrivéeàsoignertouslescasquiluiontétésoumis.—Jemefousdesconséquencespourelle,grognaFarnsworth.Amenez-la-moi.Letempspresse.Soninterlocuteursetutpendantquelquesinstants.L’hommed’affairesn’aimaitpascessilences,qui
n’auguraientriendebon.—J’avaisanticipévosordres,monsieur.Dèsquej’aiétéinformédesrésultatspositifsdenos
essais,j’aipenséquevousvoudriezqu’onvousl’emmènetoutdesuite.J’aidoncordonnéqu’ondétruisetouteslespreuvesdesonexistenceetj’aifaittairetousceuxquilaconnaissaient.Puisj’aidemandéqu’onconduiseGracePetersonjusqu’àvous.Farnsworthn’aimaitpastroplatournurequeprenaitcetéchange.Ilsentitlacolèreluinouerle
ventreetilserraleslèvres.
-
—Qu’est-cequ’ils’estpassé,merde?Oùest-elle?Quandest-cequ’elleseralà?IlnerestepresqueplusdetempsàElizabeth.—Elles’estévadée,monsieur,luiréponditsoninterlocuteuraprèsunlongsoupir.Fouderage,Farnsworthselevaprécipitamment.—Elles’estévadée?cria-t-ilenpostillonnant.Évadée?Vousm’aviezpourtantditqueles
guérisonsavaientdesconséquencesgravessurelle,qu’ellesl’avaientrenduefragileetvulnérable!Commentunefaiblefemmea-t-ellepuéchapperàdesgardiensprofessionnelssurentraînés?—Ilyaeuunproblèmedecommunication,monsieur.Nosrenseignementsétaienterronés.La
salleoùonlacroyaitenferméeétaitvide.Unedesexplosionsaabattulesmursdelapièceoùelleavaitétéinstallée,etelles’estévadéedanslaconfusionquiasuivi.—Desrenseignementserronés,desproblèmesdecommunication,laconfusion…Jevouspaie
pourquoiaujuste,putain?Vousn’êtesqu’unebanded’amateurs!—Onestdéjàsursapiste,monsieur.Onnevapasraternotrecoup.—Ilvaudraitmieuxquevousneratiezpasvotrecoup,éructal’hommed’affaires,furieux.Jevous
jurequesimafillemeurt,vousettouslesvôtres,vousneperdrezrienpourattendre.Jen’hésiteraipasàfairedisparaîtretoutevotrefamillesousvosyeux.C’estclair?—Euh,oui,monsieur.Farnsworthcoupalacommunicationmaisgardalecombinéàlamainunlongmoment.Ilavaittrès
enviedel’envoyervaldinguerparlafenêtre.Maisilseretintetcomposaunautrenumérodetéléphoneenpensantàsafille,dontletempsétaitdésormaiscompté.Leprocessusfutlong.Ildutfaireplusieursnumérosetutilisertouteunesériedecodesdesécurité
avantquelacommunicationpuisseêtreétablie.Puisilalladroitaubut,sansprendreletempsd’échangerlespolitessesd’usage.IlfallaitretrouverGracePeterson,ettoutdesuite.—IlmefautTitan,aboya-t-ildanslecombiné.Àn’importequelprix,jem’enfiche.Jelesveux.
-
Chapitrepremier
GracePetersonsepelotonnadumieuxqu’elleleputdanssacouverture,aufonddel’obscurité.Ellebalayaduregardlavoûteétoilée,sansvraimentlavoir.Ilfaisaitfroidsurlamontagne,lanuit.Àlatombéedujour,lachaleuragréabledel’après-midiavaitcédélaplaceàlafraîcheur.Àprésent,elleétaitfrigorifiée.Ellelaissaéchapperunfaiblegémissementquandsesmusclessecontractèrent.Soncorpsprotestait
nonseulementcontrelefroid,maisaussicontrelafaiblessequ’elleéprouvaitaprèsavoirétéconfrontéeàtantdemortetdesouffrance.Ladouleuravaitperdutoutsenspourelledepuislongtemps.Elleressentaitbienautrechose,unterriblesentimentd’affliction,d’accablementetdedésespoir.Ellefiniraitparmourirdeshorreursqu’onluiavaitfaitsubir,elleenétaitcertaine.Peut-êtreleméritait-elle.Aprèstout,ellen’avaitpaspuvenirenaideàtouslesmaladesqu’onl’avaitforcéeàsoigner.Unhasardextraordinaireluiavaitpermisdes’évader.Uneexplosionavaitdétruitlacelluleoùelle
étaitdétenue,etelleavaitréussiàfuiravantquesesgardiensaientletempsderéagir.Àmoinsqu’ilssoientmorts.Elleétaitincapabledeleregretter.Sesgeôliersneluiavaientjamaisaccordédeconsidération.Ilsl’avaienttraitéecommeunechose,commeunobjetinanimé,unebaguettemagiquequ’ilsuffisaitdebrandirau-dessusd’unmaladepourleguérirsurlecoup.Ellenepouvaitleurpardonnerleurattitude.Elleleshaïssait,euxquiavaientétéaussicruelsavec
elle.Quis’étaientservisdetoutlemondecommeilss’étaientservisd’elle.Ilsneconsidéraientlesautresquecommedespionssurunéchiquier,desimplessourcesd’information.Ilsnelesvoyaientpascommedesêtreshumains,maiscommedesnuméros.UnfrissonluifitclaquerdesdentsetGracesentitlefroidpénétrerjusquedanssesos.Elleavait
l’impressionqu’elleneparviendraitplusjamaisàseréchauffer.Elleremontasespiedscontresapoitrineetserralespansdesacouverturesoussonmenton.Lesmauvaistraitementsqu’elleavaitsubisettouteslesguérisonsqu’onl’avaitobligéeàeffectuer
l’avaientpousséeàboutdeforces.Elleavaitdumalàcomprendreoùelleavaitpupuiserl’énergieetlavolontédes’évader,quandlapossibilités’enétaitmiraculeusementprésentée.Maisellen’avaitplusdecourage,plusaucuneréserve,plusrien.Etsadéterminationdisparaissait
peuàpeu,elleaussi.Ellefermalesyeux,fouilladanssespenséesàlarecherchederéconfort,d’unpeud’apaisement.SasœurShealuimanquait.Graceauraiteubesoindesoncontact,tantphysiquequespirituel,etde
sonsourire.QuandSheaavaittenuàcequ’ellesseséparent,Gracen’avaitpascompriscettedécisionetnel’avaitjamaisvraimentpriseausérieux.Jusqu’aujouroùelleavaitétécapturée.Cefutàcemomentqu’elleserenditcompteque,siellesavaientétéensemble,ellesseseraientretrouvéestouteslesdeuxprisonnières.Sheatenaitbeaucoupàcequesasœursoitensécurité.Désormais,c’étaitGracequi,avecces
mercenairesàsestrousses,préféraitresteraussiloind’ellequepossible.Sespoursuivantsavaient
-
déjàdûretrouversatracedanscesmontagnes.Ilsétaientmêmesansdoutedéjàtoutprès.Graceavaitdoncbrutalementcoupétoutecommunicationavecsasœur,etcetéloignementla
torturaitautantquetouteslesmaladiesetlesblessuresqu’elleavaitabsorbéespourlesguérir.Cetteséparationlaplongeaitdanslapiredessolitudes.Elleavaitrompuleurlientélépathiqueet,plusquetout,ellecraignaitquecettesituationnedeviennepermanente,qu’ellenepuisseplusjamaislerétablir.D’unecertainefaçon,ceseraitpeut-êtrepourlemieux.Sielleperdaitsesdons,ellepourraitenfin
vivrenormalement.Maisellenepourraitplusmodifierlecoursdesévénementspourceuxquiavaientbesoindesesinterventions.Ellefermalesyeux,épuiséeparlepoidsdesresponsabilités,duchagrinetdesregrets.Elle
maudissaitsafaiblesse,satendanceàs’effondrersouslapression.Maisonl’avaitbrutalementconfrontéeàtoutessortesdemaux,lesunsaprèslesautres:desosbrisés,d’atrocesblessuressanguinolentes,destumeurs,desinfectionsetd’autreshorreurs.Pendantlapiredesexpériencesqu’elleaitjamaissubies,onl’avaitforcéeàs’introduiredansl’espritd’unefemmeatteintedemaladiementale,etàlasoigner.Pendanttroislonguesjournées,Graceavaitéprouvéelle-mêmetouslessymptômesdecette
pathologie.Alorsquelapatienteétaitpartie,guérie,Graceavaitconnulesaffresdesacondition.Elleavaittentédesesuicideràdeuxreprises,nonpasqu’ellelesouhaitevraiment,maisparcequelamaladiel’ypoussait.Sesgeôliersavaientfiniparlaligoterdepeurqu’ellemettefinàsesjours,desortequ’ellenepouvaitmêmepluss’occuperdesesbesoinslesplusintimes.Elleavaitfaim,maissonestomacsenouaitàlaseuleidéedemanger.Elleavaitbuàplusieurs
reprisesauxruisseauxdelamontagne,parcequ’ellesavaitqu’elledevaitessayerdepréserversesforces.Mêmesielleétaitpersuadéequ’ellen’avaitaucunechancedes’ensortirvivante,elleétaitincapabledebaisserlesbras.Pasencore.Elleseretournasilencieusementets’enveloppalepluspossibledanssacouverturedanslevain
espoirdetrouverunpeudechaleur.Biensûr,elleseraitobligée,àunmomentouàunautre,decontactersasœur,maisparpourlemoment.Sinon,Sheaverraitdansquelpiteuxétatelleétait.Etelleferaittoutpourlaretrouver,aurisquedesemettreelle-mêmeendanger.Graceneselepardonneraitjamaissisasœurvenaitàsouffriruniquementparcequ’elle,Grace,avaitessayéderéactiverleurlientélépathiquedansunmomentdefaiblesse.Ellelaissaéchapperquelqueslarmesquiroulèrentsursesjoues,lesréchauffantbrièvementavant
quel’airglaciallestransformeenperlesdegivre.Furieuse,ellesefrottalevisaged’unemainetserecroquevillaunpeuplus.Elles’envoulaitdes’êtrelaisséeenvahirparledésespoir.Elleétaitfortedenatureetretrouveraitunjourtoutesonénergie.Elleavaitjustebesoind’unpeu
detempspourrécupéreraprèscetteépreuve.Elleneseraitplusjamaiscommeavant,maisilétaithorsdequestionpourelled’arrêterdelutter.Sielledevaitmourir,ceseraitenpleineaction,debout,enluttantjusqu’àlafin.Ellerefusaitdefinirsaviedansunquelconquelaboratoireoùlesratsétaienttraitésavecplusdeconsidération.Elleentenditunbruitauloin,etsefigealittéralementsurplace.Elleseforçaàresterabsolument
silencieuse.Saproprerespirationluifaisaitl’effetd’unrugissementdanslanuit.Elleremontalacouverturesursabouchepouressayerd’étouffercetteclameur,ettentadésespérémentdepercevoirquelquechoseàtraversl’épaisseforêtsombre.Onvenaitverselle.Ilsprogressaientlentementàtraverslamontagne,souslecouvertdelanuit.Riosavaitqu’ils
n’étaientpasloindeleurbut.Ilss’étaientbienapprochésdeGracecesderniersjours,maiselleavait
-
toujoursréussiàleuréchapper,mêmequandilétaitpersuadéqu’ilslarejoindraientd’uninstantàl’autre.Ilrajustasonpaquetage,chaussaseslunettesdevisionnocturneetexaminalesecteuràlarecherche
detoutcequipouvaitémettreuneondedechaleur.Ilaperçutplusieurspetitesformesdanslanuit,desanimaux,ainsiqu’unesilhouettenettementplus
grande,celled’unélanoud’uncerf.Maisrienquiressemblaitàunhumain.Ilavaitordonnélesilenceradio.Rioetseshommesn’étaientpaslesseulsàchercherGrace,mais
ilétaitdéterminéàlaretrouverlepremier.Soninstinctluidictaitqu’ilfallaitqu’ilslarattrapentavantl’aube.Sescheveuxsedressèrentsursanuqueetilsentitunfrissond’appréhensionluiparcourirl’échine.Ilnecraignaitpaslaconfrontation.Aucontraire,ilauraitbienaimébuterlessalaudsquiavaienttransformélaviedeSheaetdeGraceenvéritableenferaucoursdeladernièreannée.C’étaitjustementparcequ’ilslasavaientendangerqueseshommesetluivoulaientmettrefinàce
jeuduchatetdelasouris.Terrence,sonbrasdroit,disparaissaitdansl’obscuritéàquelquesmètresdeluiàpeine.Rio
continuaàgravirlesentierlelongdelamontagne.Ilyavaitlàplusieurscachespossiblespourunepetitefemme,etilcherchaittouteslestracesdechaleur.Oùes-tu,Grace?Jesaisquetueslà.Jesenstaprésence.C’étaitvrai.Ilressentaitunlégerpicotement,commelapremièrefoisoùill’avaitvuesurune
vidéodesurveillance,ladernièretracequ’ilsavaienttrouvéed’elleavantsadisparition.Ilavaittoutdesuitesu,sansl’ombred’undoute,queceseraitluiquipartiraitàsarechercheetla
ramèneraitàsasœur,saineetsauve.Depuiscetinstant,ilavaitréussiàretracertouslesdéplacementsdelajeunefemmesansjamaisse
tromper.Luietseshommesavaientremuécieletterre.Ilss’étaientrendusàsondernierdomicileconnuetavaientélargileursrecherchesàpartirdelà.Aprèsplusieurssemaines,ilsavaienttrouvéunepistequilesavaitmenésjusqu’auxmontagnesdu
Colorado,etRioétaitpersuadéqueGracen’étaitplusloin.C’étaitcequeluidictaitsonintuition,àlaquelleilsefiaitentièrement.Soninstinctluiavaitpermisd’éviterbeaucoupdedangers.Illuidevaitlavie.Ilstoppanetquandilentenditunbruitdistant.Ilfitdemi-touret,enexaminantlesalentours,il
aperçutdessilhouettesd’hommesquinefaisaientpaspartiedesonéquipe.Lesintrussedéplaçaientsubrepticementsouslecouvertdesarbres.Bordeldemerde.Rioserralepoing.OùétaitpasséeGrace,bonsang?Iln’avaitpasletempsdejoueràcache-cache
avecsespoursuivants.Ilfallaitqu’illaretrouveetlasortedecemerdierauplusvite.Ilpritsonarme,qu’ilportaitsuspendueàl’épaule,etsedéplaçasilencieusementdansladirection
deshommesqu’ilavaitvusavecseslunettesdevisionnocturne.Idéalement,ilpréféraitnepastirersurtoutcequibougeaitdanslamontagne,nisemerdescadavrespartoutderrièrelui.IlauraitsouhaitétrouverGraceetfilerendouce,mêmesisontempéramentdeguerrierlepoussaitàverserlesang.Uncrijaillitdanslanuit,etRios’immobilisa.Ilrelevalatêtepourdétecterlefaibleéchoqui
disparaissaitpeuàpeu.C’étaituncridefemme,quiluiavaitdonnédesfrissonsdansledostantiltrahissaitd’angoisse,desouffranceetdepeur.Grace.Ils’élançaendirectionducri.Ilarrachaseslunettesdevisionnocturnepourmieuxpercevoirson
environnement.Terrencelerejoignitcentmètresplusloin,etilsparcoururentrapidementledernier
-
boutdechemin,fusilàlamain,prêtsàl’attaque.Ilsralentirentquandilsarrivèrentaubordd’unefalaise,quidominaitunepetitevallée.Lesrayons
delalunefaisaientbrillerlesolrocheux.Riosentitsonventresenouer:GracePeterson,deboutauborddelafalaisedecentmètresdehauteurquiplongeaitdanslelitdelarivière.Ellesemblaitrésolueàneplusjamaisselaissercapturer.Ellepréféreraitsauterquederetourner
danssaprison,ilenétaitconvaincu.Lapeuretledésespoirdelajeunefemmeétaienttangibles,aupointqueRiosentitsesmusclessecontracteretsoncœurseserrerimplacablement.Ildevaitlarejoindreavantquecesconslapoussentàsauterdanslevide.Ils’allongeasurleventreetbraquasonarmesurl’hommeleplusprèsdeGrace.L’enfoiréavait
levéunemaindansungested’apaisement,tandisque,del’autre,iltenaitsonarmepointéesurelle.Toutsoncorpsrespiraitlamenace.Riotira,etl’hommetombacommeunepierre.Sescollèguessejetèrentimmédiatementausolet
regardèrentdansladirectiond’oùétaitpartilecoupdefeu.—Merde,marmonnaTerrenceensemettantenposition.Jecroyaisqu’onavaitdécidédenepas
engagerlecombat!—Couvre-moi,j’yvais!aboyaRio.AvantqueTerrenceaitpumanifestersondésaccord,Rioavaitdéjàamorcésadescente.Ilse
dirigearapidementversGracetandisque,au-dessusdelui,Terrencetiraitsansrelâche,lecrépitementdesescoupsdefeurésonnantdanslanuit.Ilsn’avaientpasbeaucoupdetempsdevanteuxavantquelafusilladeattirel’attention.Riochercha
Gracedesyeuxet,avechorreur,vitleborddelafalaisecédersouslepoidsdelajeunefemme.Ellefutentraînéeverslevide.Ilplongeadevantlui,lescoupsdefeuredoublantau-dessusdesatête.Terrencenecherchaitplus
seulementàfairepeurauxpoursuivantsdeGrace.Ilfaisaitmouchepresqueàchaquecoup.IlabattittousleursassaillantspendantqueRiocouraitjusqu’àlafalaise.Faisantconfianceàsoncollèguepourleprotéger,Rioseconcentrauniquementsurlajeune
femme.Avait-elleréussiàfreinersachute?Oulepireétait-ilarrivé,etétait-elletombéejusqu’aulitdelarivière,centmètresplusbas?Ilfouilladanssonpaquetageetensortitunelampedepoche.Ils’allongeaausoletbalaya
lentementlafalaise.Quandlefaisceaudelumièreatteignitlaparoi,ilaperçutunebasketenpiteuxétat.IlrelevalégèrementsalampeetvitGraceétenduesurunaffleurementderochesiétroitqu’elles’ytenaitàpeinemêmesielleétaittrèsfine.Sespiedssebalançaientau-dessusduvide.Ellen’avaitpasglissédeplusdesixouseptmètres.Rompantlesilenceradio,Riodemandadel’aide.Ilfallaitquesescollègueslefassentdescendre
avecunecordepourqu’ilpuisseremonterGracesursonépaule.Enespérantqu’ellesoittoujoursenvie.Maisilnepouvaitenvisageraucuneautreissue.Ellenepouvaitpasêtrealléeaussiloinpourmourirsanslutter.RioseredressasurlesgenouxetTerrencearrivaàsahauteur,braquantsaproprelampesurla
paroi.—DiegoetBrowningsurveillentnosarrières.DeckeretAltonsedépêchentdenousrejoindre,
expliqua-t-il.Jevaist’aideràdescendreenrappelpourallerchercherGrace.—Ilssonttousmorts?—Affirmatif,luiconfirmaTerrence.Rionepouvaitpasperdredetempsàpleurersurcemerdierdontilsétaientlacause.Graceétait
leurprioritéetilsdevaientabsolumentlasortirdelàavantquetoutparteenvrille.
-
Terrencesortitdesonsacunecordeavecungrappin.Ilempoignalacorde,reculadequelquespas,plantasolidementlestalonsdanslesol,puisenroulal’extrémitémunied’ungrappinautourdutroncd’untrembleetl’arrimafermement.Puisilenvoyal’autreboutàRio.Rioattachalalampedepocheàsajambe,lefaisceaudirigéverslebaspouréclairersadescente.
Puisilenroulalacordeautourdesatailleetfitunnœudsolide.Ilreculaensuitejusqu’àcequesestalonssurplombentlevide.DeckeretAltonlesrejoignirentjusteaumomentoùilallaitentamersadescente.Passant
rapidementdevantDiegoetBrowningquimontaientlagarde,ilsattrapèrentchacununedesmainsdeRiopourl’aider.Ilssepenchèrentpourleretenirjusqu’àcequ’ilssoientsûrsqu’ilaittrouvéunebonnepriseoù
appuyersespiedsetqueTerrence,quil’assurait,arriveàsupportersonpoids.Lefaisceaudesalampesebalançafollementdanslanuitpendantsadescente.Rioseretourna
légèrementetregardaGrace,toujoursallongéesursonétroiteplate-forme.Ilneluirestaitplusqu’àprierpourqu’ellesoitassezsolidepoursoutenirleurpoidsàtouslesdeux.Arrivéàsonniveau,ils’éloignaunpeudelaparoietselaissadescendre,demanièreàneposer
qu’unseulpiedsurl’affleurement.Ilsepencha,luitâtaimmédiatementlecouduboutdesdoigtsetfutrassurédesentirlebattementrégulierdesonpouls.—Grace,réveille-toi.Jesuisvenutechercher,maisj’aibesoinquetum’aides.Elleneluiréponditpas.Ilserraleslèvresdefrustration.Duhautdelafalaise,DeckeretAlton
éclairaientlamanœuvreavecleurslampes.Riocherchaunappuipoursespiedssurlaparoi,puisilrelâchalentementlacordepourpasserlesmainssouslecorpsdelajeunefemmeinconsciente.Ilcomptamentalementjusqu’àtroispuislahissasuruneépauleetlamaintintfermementcontrelui
enplaquantunbrasauxmusclesd’aciersursesjambes,pendantqu’ilgardaitl’autremainlibrepoursecramponneràlacorde.—Remontez-nous,ordonna-t-ilàseshommes.Ilescaladalaparoiduboutdespiedstandisqu’onleshissait.Sesmusclespeinaientsousl’effortde
remonterleurspoidsconjuguésetsesdoigts,brûlésparlacorde,commençaientàperdretoutesensibilité.Jevousenprie,laissez-moimourir.Illuisemblad’abordqu’elleavaitparléàhautevoix.Ilenfuttellementsurprisqu’ils’arrêtanet.Le
boutdesespiedsraclalaparoiunbrefinstant,puisquesescollèguescontinuaientàleshisserverslesommet.Ildutcommencerparreprendrelecontrôledeleurascension.Toutàcoup,Riosesentitassailliparunsentimentdedésespoirtellementprofondqu’ileneutle
soufflecoupé.Unmélangeaccablantdesouffrance,depeur,deregret,dedésespéranceetd’extrêmelassitudequiletouchajusqu’aufonddesonâme.Ilcompritqu’ilavaiteuaccèsauxpenséesintimesdeGrace.Ilressentaitlesémotionsdelajeune
femme,unchagrinsiintensequ’ilfaillitensuffoquer.MêmesileslarmesdeGracedemeuraientprisonnièresderrièresespaupièrescloses,Riolessentit
toutes.Ilvitclairementlessouvenirsdetoutcequ’elleavaitvécuetdutfermerlesyeuxpouressayerdereprendrelecontrôledesessensaffolés.Jen’yretourneraipas.IlentendaitdanssatêtelavoixdeGracequiluichuchotaitsesimpressions,etellerévélaitunetelle
détressequ’ilauraitvouluhurlerderage.Ilauraitvouluescaladercetteparoiàtoutevitessepourdégommercesbrutesquil’avaientpoursuiviesansrelâche.Ilauraitvoulupouvoirbuterunesecondefoislessalaudsquil’avaientdémolieaupointqu’ellepréféraitmourirqued’endurerleurssupplices.
-
IlsavaitqueNathanKellyétaitcapabledecommuniquerpartélépathieavecShea,lasœurdeGrace,maisilnes’étaitjamaisdemandésiluietGracepourraientlefaireaussi.Cefaitneluiavaitpassembléimportant,àl’origine.Rios’étaitsurtoutconcentrésurl’urgencedelaretrouverpourlamettreensécurité.Iln’avaitaccordéaucuneimportanceàquoiquecesoitd’autre.Iltentadelacontactermentalement,luiparlantdoucement,cherchantàlarassurer.Cessalaudsneremettrontpaslamainsurtoi,Grace.Tuesensécuritémaintenant.Jesuislà,je
vaist’aider.N’abandonnepas.Tuvassurvivre.Maisrien.Sespromessesnerencontrèrentquelesilence.Defrustration,ilcrispalamâchoire.
Commentest-cequ’onfaisaitpourcommuniquerparl’esprit,merde?Ellevenaitdes’adresseràluiparlapensée,maiscommentpouvait-ilsupposerqu’ilétaitcapabledeluiparlerdelamêmemanière?Ilnesavaitmêmepassielleétaitaucourantqu’ilavaitcaptésespensées.Ilapprochaitdusommet:ilpouvaitvoirlesvisagesdesescoéquipiers.Illutdelatensiondans
leursregardstandisqu’ilslesremontaient.DeckeretBrowningretenaientlacorde,etDiegos’avançapourattraperGrace.Libérédupoidsdelajeunefemme,Rioputsehisserjusqu’enhautetserelever.Terrencelaissa
échapperunlégersoupir,seulindicedelarudeépreuvequ’avaitreprésentéecesauvetage.Riodénouarapidementlacordeetordonnaàseshommesdesedébarrasserdescadavresetdeseprépareràdéguerpir.Ilsétaientaumilieudenullepart,sansassistance,sanshélicoetàtroiskilomètresaumoinsde
leursvéhicules.Rios’approchaàgrandspasdel’endroitoùDiegoavaitdélicatementinstalléGracesurlesol,et
s’agenouillaàcôtéd’elle.Ilécartadoucementsescheveuxdesonvisageetfronçalessourcilsquandilvitlescernessombres
soussesyeux,lapâleurdesonteintetlesridesdefatiguesursonfront.Sestraitsexprimaientuneprofondetristesse,mêmedansl’inconscience.Sanscomprendred’oùluivenaitcetteenvie,Riosepenchaetdéposaunbaisersursonfront.Surtout,n’abandonnepas,Grace.Tuesensécuritémaintenant.Jeneteferaipasdemal,etjene
laisseraipersonnet’enfaire.Jevaisterameneràlamaison.
-
Chapitre2
Lalumièredusoleilavaitbeauluichaufferlevisage,elleétaitencorefrigorifiée.Ellesentaitlefroidlapénétrerjusqu’auxos.Elleétaitprisedefrissonsdouloureux,impossiblesàcontrôler.Elleavaitl’impressionquesespaupièresétaienttroplourdespourqu’ellepuisselesouvrir.Ou
alors,ellen’avaittoutsimplementpluslaforcedefaireunmouvement,mêmeleplusanodin.Unedouleurintense,nouvelle,s’étaitinsinuéedanstoutsoncorps.Elleserappelaêtretombéedela
falaise,persuadéequelamortvenaitenfinlaréclamer.Elleneputretenirunfaiblegémissement.Elles’envoulutaussitôt.Cettepertedecontrôle
momentanéepouvaitluicoûterlavie.Grace.Grace.Illuifallutunmomentpourcomprendrequeceluiquil’appelaitneparlaitpasàvoixhautemais
qu’ilcherchaitàlajoindrepartélépathie.Ellerésista,refusanttoutcontactaveccettevoixlointaine.Maisellesentituneforce,unechaleurpénétrerdanssesveinesetlaréconforterjusqu’aufonddesoncœur.—Grace.C’étaitditàvoixhaute,cettefois.Unevoixgrave,rude,avecunsoupçond’accent.Unaperçud’un
ailleursqu’ellen’auraitpassunommer.—Réveille-toi,Grace.Laisse-moivoirtesmagnifiquesyeuxbleus.Elleplissalefront,cherchantavecpeineàsavoiroùellesetrouvait.Ellecraignaitd’ouvrirles
paupières,depeurdeseretrouverentrelesmainsdecesmonstresquiferaienttoutpourlasoumettreàleurvolonté.Deslarmesluimontèrentauxyeuxàcetteseuleidée.Ellenesesentaitpaslaforcedesupporterdavantaged’épreuves.Unemainluicaressadélicatementlajoueetluidégagealevisageenglissantsescheveuxderrière
sonoreille.Avecdeladouceuretdelatendresse,qu’ellereçutcommeundésertarideabsorbeuneaversesoudaine.Elleeutbesoindetoutsoncouragepourvaincresapeuretouvrirlesyeux,etellefut
immédiatementaveugléeparlesrayonsdusoleil.—C’estbien,ditl’hommeàvoixbasse.Reviens-moi,Grace.Réveille-toi.Illefautsionveut
pouvoirévaluerlagravitédetesblessures.UnehorriblesouffranceseréveillaenGrace,àlaseuleallusionàsonétat.Elleouvritgrandsles
yeux,écartaleslèvresetsarespirations’accélérabrutalement,secouantviolemmentsapoitrine.Lapeurl’envahitquandelleaperçutleregardsombredel’hommequiladévisageaitintensément.
Ellepoussauncrietseredressa,cherchaàs’enfuirmaisneputrienfaire.L’hommelaretenaittoujoursfermement.Elleretombalourdementausoldansunbruitmat,lesoufflecoupé.Unenouvellefois,d’atroces
douleursluiparcoururentlecorps.L’hommepenchésurellelaissaéchapperunevoléedejuronsets’agenouillaprécipitammentàses
-
côtés,posantànouveausesgrandesmainssurlecorpsmeurtrideGrace.—Merde,Grace,jenevaispastefairedemal!—Jen’yretourneraipas.Elleeutbeaucoupdemalàformulerunedéclarationaussicombative.Parlerluifaisaitmal.
Respireraussi.Ellesesentaitcassée.Elleavaitplusieursosbrisés,elleenétaitsûre.Descôtes,unbras…Elleneparvenaitmêmepasàsavoirexactementoùelleavaitmal.Tropd’informationsàtraiterd’uncoup.Paniquée,ellefixal’hommeduregardtoutensachantqu’ellen’auraitpaslaforcedes’enfuir.Des
larmess’accumulèrentaucoindesespaupières.Ellenepourraitpasl’empêcherdelaramenerlà-bas.Ellefuttraverséed’ungrandfrisson,etsespleursquiaffleuraientsemirentàcoulersursesjoues.—Jetedemandedem’écouter,Grace.Lavoixdel’homme,calme,réconfortantemême,lafascina,toutcommecesgrandsyeuxnoirsqui
ladévisageaientsansjamaissedétournerd’elle.—Jem’appelleRio.Jesuisvenupourterameneràlamaison.TuvasretrouverShea.—Shea?osa-t-elledired’unevoixrauquequis’étranglaitdanssagorge,tandisquesoncœur
battaitlachamade.Ellevabien?Maissic’étaitunpiège?S’ilutilisaitlenomdesasœuruniquementpourluiprocurerunfaux
sentimentdesécurité?Illuicaressadélicatementlajoueduboutdesdoigts.Iln’avaitpourtantpasl’aird’unhomme
capablededouceur.Avecsoncorpstoutenmuscles,ilavaittoutd’undangereuxguerrier.Ilavaitleteintmatd’unhommequiapassétropdetempsausoleilsanssepréoccuperdes
conséquences.Sescheveuxpassablementlongsétaientramassésencatogansursanuqueetsesyeuxétaientnoirscommelanuit.—Jeluiaiparlémoi-même,luidit-ilpourlarassurer.Jeluiaipromisdeteretrouveretdete
protéger.Onestvenustesecourir,Grace.Tuassansdoutebeaucoupdemalàlecroire,etjetecomprends.Cen’estpasévidentpourtoidem’accordertaconfiance,maisonestlàpourt’aider.Sheaestensécuritéetelleatrèshâtedeterevoir.Ons’esttousfaitbeaucoupdesoucispourtoi.—Jeneveuxpasqu’ellemevoiedanscetétat,hoquetaGraceencontinuantdepleureràchaudes
larmes.UnelueurdecompréhensiontraversaleregarddeRio.Ilcaressaencoreunefoislevisagede
Gracepoursécherseslarmes.—Ilfautquetumedisesoùtuasmal.Onvadevoirtedéplacer.Onnepeutpasresterici.Ilfautque
jesachesionrisquedetefairesouffrirdavantageencontinuantdetetransportercommeonvientdelefaire.Gracescrutalesalentourspourlapremièrefois.Elleeutlesoufflecoupéquandellevitlesautres
hommes.C’étaientdevéritablesguerriers,gravesetmenaçants,pareilsàcethommequidisaits’appelerRio.Commentsavoirsiellepouvaitleuraccordersaconfiance?Maisavait-ellelechoix?Ilsn’étaientplusàl’endroitoùelleétaittombéelaveille.Commentl’avaient-ilsretrouvée?
Commentavait-elleréussiàsurvivreàsachute?Elleneconservaitqu’unsouvenirtrèsfloudecesévénements.Elleserappelaituniquementlemomentoùelleavaitcrumourir.D’ailleurs,elleyavaitsouventpensécesdernierstemps.Elleavaitsongéàlamortavecautantde
calmeques’ils’agissaitdechoisirunepairedechaussures.Pourtant,Graceétaittoujourslà,bienenvie.Brisée,maisnonpasvaincue.Leshommesleurtournaientledos.Ilsveillaient,seméfiaient.Ilsbraquaientleursarmes,aux
aguets,commes’ilssentaientlaprésencedudanger.
-
—Grace,parle-moi,repritRio.J’aibesoindeconnaîtrelagravitédetesblessures.EllefermabrièvementlesyeuxavantdelesouvrirdenouveaupourlesriversurlevisagedeRio.—J’aimal,luidit-elleens’humectantleslèvres.—Jesais,dit-ildoucement.—J’aidûmecasserquelquechoseentombant.Elleseconcentraalorssursessensations,cherchantàdéterminerlasourcedesesdouleurs,en
quoiellesdifféraientdesséquellesdesinterminablessupplicesqu’elleavaitsubis.Sarespirationdemeuraitsuperficielleetdouloureuse.Ellepeinaitàaspirerl’air.—J’aimalauxcôtes,ajouta-t-elleenhaletant.Jepensem’enêtrecasséquelques-unes.Aubras,
aussi.Mesdoigtscommencentmêmeàdevenirinsensibles.—Oui,jevois,fitRioenluiprenantdoucementlamain.Puisiltournalatêteetfitsigneàl’undeseshommes.Elleseraiditquandlegrandcostaudàcôté
deRiosepenchasurelle.Cethommeimmenseavaitdesbrasincroyablementmusclés.Soncoudisparaissaitpresqueentièrementdanslamassedesesépaules,etsesjambesétaientcommedestroncsd’arbre.—Ellen’aplusdesensationsdanslesdoigts,ditRiod’untontoutàfaitneutrecommes’ilparlait
delamétéo.Ilfautréduirelafracture.Gracesentitsoncœurbattreàtoutrompreetvouluts’asseoir,maisRiolaretintenposantlamain
sursonépaule.—Nebougepas,Grace.Savoixdégageaitunetelleautoritéqu’ellesefigeasurplace.—Es-tucapabledeteguérirtoi-même?GracesesentitdéconcertéeparlasimplecuriositédeRio.Ilétaittrèscalme,semblaittoutàfait
imperturbable.Ilparlaitdesestalentsdeguérisseusecommed’unechosetoutàfaitnormale.Nerveuse,elleposalesyeuxsurluiavantdesetournerverssoncollègue,essayantdesavoirs’illuitendaitunpiège.Maisdequellesorte,elleauraitétébienenpeinedesel’expliquer.Sesravisseursconnaissaientbiensestalents.Ilsn’auraientpaseubesoindeposercegenrede
question.Ceshommesfaisaient-ilsdoncpartied’unautregroupequivoudraitl’utiliser?Gracesesentitsubmergéeparunevaguedepanique,maisRiotenditlamainetluicaressaencore
unefoisdoucementlajoue.—Respirecalmement,d’accord?Onvat’aider.Jeteprésentemonadjoint,Terrence.Etderrière
luisetrouveDiego,notresecouristequandDonovanKellyn’estpaslàpournoussoigner.C’estTerrencequivaremettrel’osdetonbrasenplace.Complètementabasourdie,elleplissalefront.Ellen’avaitaucuneidéedequiétaientcesgens,mais
Riocontinuaitàparleretparler,sansfaireattentionàsaperplexité.—Çavatefaireunmaldechien.Jepréfèrenepastementir.Ilfautquetusoisforte.Situcries,nos
poursuivantspourraientt’entendreetc’estbienladernièrechosequ’onveut.Jevaisfaireunnœuddansundemestee-shirtsetjevaistedemanderdelemordredetoutestesforces.Ilnefautsurtoutpasquetucries.Tucomprends?S’ilsavaittoutcequ’elleavaitenduréensilence,ilneposeraitpascettequestion.Ellesecontenta
dehocherlatêteensigned’assentiment.Quoiqu’ilsfassent,ceneseraitjamaisaussigravequecequ’elleavaitdéjàvécu.Riosortitalorsuntee-shirtdesonpaquetage,lepliaetlecoupapourenfaireunesortedecorde.—Tun’aspasréponduàmaquestion:es-tucapabledeteguérirtoi-mêmecommetulefaispour
lesautres?
-
—Oui,murmuraGrace.Cen’estpastoutàfaitlamêmechosemaisjeguérisplusvitequelamoyennedesgens.Saufquelà,j’aieutellementde…,commença-t-elleavantdes’arrêteretdefermerlesyeuxpourretenirleslarmesquimenaçaientdes’échapper.Jenesaispassi…—Net’enfaispas,Grace,luiditRiod’unevoixdouceetapaisante.Jevaistesortirdelà.Ellefutimmédiatementrassuréeparcettepromesse,formuléecalmementetavecuneconviction
absolue.Sapeurs’estompa,etellesedétenditenpoussantunlongsoupir.—C’esttrèsbien,luimurmuraRio.Illuiplaçalenœudentrelesdents,avecunenouvellecaressesurlajoue,puisilluifitsignede
refermerlesmâchoires.—Courage.Gracehochalatêteetfermalesyeux,préférantnepasvoircequil’attendait.Desmainsfortesluiagrippèrentlebrasavecunedouceurétonnante.Ellesentittoutdesuitela
différenceetdevinaquecedevaitêtreTerrence.Illuitiraetluifitpivoterlebras.LapuissancedecegestepritGraceparsurprise.Elleouvritles
yeuxetmorditdetoutessesforcesdanslenœud.Soncorpss’arquasousl’assautdel’intensedouleur.Puiselleretombaàterre,lesnarinesdilatées,luttantpourretrouversonsouffle.Maiselleressentitunimmensesoulagement.Elleavaitencoremalaubrasaprèscetraitement,maiscelan’avaitrienàvoiravecl’horrible
sensationdebrûlurequilagênaitterriblementdepuissachute.Diegos’approchad’elleetluibandalebrasenutilisantdeuxpetitesbranchessolidesenguised’attelles.Cepansementmaintenaitsonbrasdansuneimmobilitéparfaite.—Çavamieux?luidemandaRioenluiretirantlenœuddelabouche.Graceluifitsigneque«oui»,nesesentantpasencorecapabledeprononcerlamoindreparole.—Trèsbien.Laisse-moit’expliquercequivasepassermaintenant.Ilfautcontinueràavancer,
maisonn’apasdebrancardetonn’estpasasseznombreuxpourtetransporterenpositionallongée,detoutemanière.Jevaisdoncteportersurmondosetmeshommesvontnouscouvrir.Çaserapasfacileavectonbrasettescôtescassés,sansparlerdetoutestesautresblessures.Onvaenchier.Graceeutenviedesourireenl’entendants’exprimerainsi,maisseslèvressemirentàtrembleret
elleabandonnal’idéedansunsoupir.—Jevaisavoirbesoindegarderunemainlibrepourtenirmonfusiletnousprotéger.Terrenceva
t’attachersurmondos.Çavalefaire.Onadéjàsortil’époused’undenoscollèguesdelajungleexactementdelamêmefaçon.Jeneveuxpasquetut’inquiètes.Ilyaunechoseenlaquelletudoiscroiremêmesitun’asplusconfianceenrien,etc’estqu’onvatesortirdecettemontagne.L’intimeconvictionqu’exprimaitsavoixinsufflaunpeud’espoirenGrace,pourlapremièrefois
depuisdessemaines.—Jenevaispastelaisserbaisserlesbras,poursuivitRio.Tuasmal,jesais.Jepeuxjuste
imaginercequecessalaudst’ontfait.Maistunedoispasabandonner,Grace.Tuesunebattante,commetasœur.Leslarmesaffleurèrentdenouveau,troublantsonchampdevision,etlevisagedeRiodevintflou.—Jen’arrivepasàcommuniqueravecelle.C’estcommesijen’arrivaisplusàcommuniqueravec
personne…Pascommeavant,jeveuxdire.RiosepenchaverselleetapprochasonvisagedeceluideGrace.—Çareviendra.Jet’aientenduehiersoir.C’estencorelà.Ilfautjustedonnerletempsàtoncorps
etàtonâmedeguérir.—Quies-tu?parvint-elleàchuchoter,malgrélaboulequ’elleavaitdanslagorge.
-
Rioesquissaunsourire,sesdentsblanchescontrastantadmirablementavecsonteintmat.—Jesuislemecquivatefairesortird’iciavantdetraquerlessalaudsquit’ontmaltraitéeetde
touslesbuterlesunsaprèslesautres.CesmenacesfirentfrissonnerGrace,maiscesermentférocelaréconfortamalgrétout.—Ondoityaller,Rio,ditalorsTerrence.Gracesursautaenl’entendant.Elleavaitpresqueoubliésaprésence,commecelledetousces
hommes.Riohochasilencieusementlatêteetsereleva.IldominaitcomplètementGrace,encoreallongée
parterre.Subitementellesesentitinfinimentpetite,insignifianteetextrêmementvulnérableaumilieudetouscesguerriersauregardhantéparlamort.Terrences’agenouillaprèsd’elleets’adressaàelleavecunegrandedouceur,enfaisanttrès
attention,pensa-t-elle,ànepasl’effrayer.Maisc’étaitunpeutard…—Voicicequ’onvafaire,mademoiselleGrace.Leshommesvontbricolerunesorted’écharpeet
jevaistesouleverleplusdélicatementpossiblepourt’installersurledosdeRio.Jevaisessayerdenepastefairetropsouffrir.Graceluifitsignequ’elleavaitcompris.Terrenceluisouritetelleremarquaqu’ilétaitvraimentbelhomme,endépitdesonapparence
martiale.Ellesutqu’ilferaiteffectivementtoutsonpossiblepouréviterdelafairesouffrir.—Prendsunebonneinspiration,luidit-ilenglissantlesbrassoussoncorps.Elleluiobéit,fermalesyeux,etilluisemblaqu’illasoulevaitsanslemoindreeffort.Graceenfut
littéralementsidérée.Elleentrouvritlespaupièrespourluijeteruncoupd’œil.Terrenceavaitsimplementl’airconcentrésursatâche,riend’autre.Diegoapparutdel’autrecôté.—Moncollèguevapasserlebrassoustesjambes,luiexpliquaTerrence,etjevaisfairedemême
demoncôté.Graceluiétaitreconnaissantedetoutluimontreretdetoutluiexpliquercalmementpourla
rassurer.Elleavaithâted’enfinir,aupointoùelleenétait.Plustôtilspourraientsortirdecettemontagneoùelleétaittraquée,mieuxellesesentirait.Peut-êtrepourrait-ellealorscommenceràguérir.Elleleurfitsignequ’elleétaitd’accord.Diegos’approchaetpassaunbrassoussesjambes.Ilmit
sonautrebrasdanssondos,etTerrenceetluil’amenèrentsurledosdeRio.Lesdeuxautreshommess’empressèrentd’entourersesreinsetsesjambesdesbandesqu’ils
avaientpréparées.IlslesfirentremontersurletorsedeRiojusqu’àsesépaules,demanièreàlamaintenirsolidementplaquéecontrelui.PuisDiegopassalebrascassédeGracesousl’aisselledeRioetlemaintintcontresoncorps.GracesedemandacommentRioallaitpouvoirbougeravectoutsonpoidsàporter,sansoublier
sonfusil.Cetteperspectivenesemblaitpourtantpaseffrayerleguerrier.—Commentvonttescôtes?luidemanda-t-il.—Çava.—Tuaurasmaldèsqu’ilcommenceraàavancer,laprévintDiego.Plaque-toilepluspossible
contresondosetévitetoutmouvement.Plustuserassecouée,plustusouffriras.Gracehochaànouveaulatêteetfitcommeonleluiconseillait.Elleétaitdéjàépuisée,etilsne
s’étaientmêmepasmisenmarche.Ellen’avaitaucuneidéedeladistanceàparcouriretpréféraitnepasleleurdemander,decraintedenepaspouvoirsupporterlaréponse.Elles’enremettraitàeux,ellen’avaitpasd’autrechoix.Ellenesavaitriendeceshommes,misà
-
partlefaitqu’ilsconnaissaientsasœuretqu’ilssouhaitaientl’aider,àcequ’ilsendisaient.Elleavaitétéprêteàaccepterlamort.Àprésent,elleavaithonted’avoirenvisagédebaisserles
bras.Ceshommesétaientapparusaumomentoùsasituationcommençaitàsemblervéritablementdésespérée.Ilsnel’avaientpaslaisséeabandonnerlapartie.Rioavaitpromisdelarameneràlamaison,maisquellemaison?Ellen’enavaitaucuneidée.Elleavaitpassétropdetempsàfuir,loindesonuniquefamille.L’idéed’êtreensécuritéetderetrouversasœuraprèsunesilongueséparationluisemblait
inconcevable.—Prête,Grace?luidemandaRioentournantlatête.Avecunelongueinspiration,Graces’apprêtaàpartirencoreunefoisversl’inconnu.Saufque,
cettefois,elleneseraitpasseule.Cequiluiredonnaitlemoralcommeriend’autren’auraitpulefaire.—Prête,luirépondit-elle.
-
Chapitre3
Pluslesheurespassaient,plusRioadmiraitGrace.Elledevaitsouffrirlemartyre,ils’endoutait,maisellesupportastoïquementladouleuretnepoussapaslemoindregémissementpendanttoutleurtrajetsurceterrainfortementaccidenté.Sonéquipeavançaitàunecadencevraimentexténuante,quiauraitmisàgenouxlecommundes
mortels.MaisGracesubittoutensilence.Riocontinuaitdesentirsaprésencedanssespensées,mêmesilelienquis’étaittisséentreeuxsemblaits’êtreatténué.Elledevaitsansdoutechercheràseprotégerdetoutessesforces.Destracesdeleurconnexionmentalesubsistaientcependant,assezpourqueRiopuissepercevoirlasouffrancedelajeunefemme.—Mauvaisenouvelle,fitTerrenced’unairgrave.Riosetournaverssoncollègue,àquiilavaitdemandédeprendrelesdevantspourinspecterle
secteuroùilsavaientlaisséleursvéhicules.Terrenceluifaisaitlecompte-rendudelasituation.Leslèvresserrées,iljetaitsanscessedesregardsàlatêtedeGraceposéesurl’épauledeRio,commes’iln’avaitpasvraimentenviededirecequ’ils’apprêtaitàrévéler.Diegos’approchadeTerrenceetdeRio.IlregardaégalementGrace,maisplutôtpourévaluerson
état.—Dis-moi,exigeaRio,impatient.TantpissiGracedevaitentendredemauvaisesnouvelles.Iln’allaitpasessayerdel’enempêcher.Il
nevoyaitpastropcequipourraitleurarriverdepire.N’était-ellepasrevenuedel’enfer?—Onn’estpasseuls.Jen’aipaspum’approchersuffisammentpourvoirquisontexactementces
mecs,maisilsontdécouvertnotrecachetteetilsnousontpréparéuneembuscade.RiolançaunevoléedejuronsetsentitaussitôtGracebougerdanssondos.Ilsefigea,nesouhaitant
pasluifaireplusmalencore.—Rio?appela-t-elle.Ilréagissaitétrangementchaquefoisqu’elleprononçaitsonnom.Riosesentaitprisauxtripes
quandillavoyaitchercheràcachersapeur.Ellenesedoutaitmanifestementpasqu’elleluiétaitentièrementtransparente.Saterreurétaittangible,concrète,palpable.Ellevibraitdansl’air,elleavaitmêmeuneodeur,unesaveur.—Qu’est-cequ’onvafaire?murmura-t-elle.TerrenceetDiegoluitendirenttousdeuxunemainaumêmemoment,pourlaréconforter.—Net’inquiètepas,mademoiselleGrace,ditTerrenced’untonbourru.Onavubienpire.Onne
vatoutdemêmepassefairedescendreparunebandedevoyousarmésdevulgaireslance-pierres.RiosentitGraceleverlatête.Ilgrimaçaenvoyantl’effortquecelaluidemandait.Elletremblait,et
ilenavaitleventrenoué.Ellen’allaitpasbiendutout.Decela,ilétaitabsolumentsûr.Ilfallaitàtoutprixlaconduirequelquepartoùellepourraitêtresoignée,sinonellerisquaitd’yrester.—Oùest-cequ’onvaaller?demanda-t-elle.Ellereposasatêtesurl’épauledeRiocommesiellen’avaitpluslaforcedelaredresser.Ilsentait
-
sarespirationhaletantedanssoncou.Ilperçutalorssondésespoir,ilcompritqu’elle…acceptaitsafinprochaine.Elles’étaitrésignéeà
mourir.S’enréjouissaitmême.Ilfutassailli,entraînéparlaviolencedesonchagrin.Ellesavaitquelamortapprochaitmaisellenevoulaitpaspartirici,surcettemontagne,danslefroid.Dansl’inconnu.Elleavaitpeuretnevoulaitpasmourirlà.UnegrandevaguedecolèresecouaRio,maisunecolèrevaine.Ilauraitvoulufrapperquelque
chose.Maisilnebougeapas.Ilvoulaitévitertoutesouffranceàlajeunefemmequ’ilportaitsursondos.SonregardcroisaceuxdeTerrenceetdeDiego.—Onn’apasbeaucoupdetemps,dit-ilàvoixbasse.Onabesoind’unplanBtoutdesuite,
poursuivit-ilendévisageantsescollègues,leslèvresretrousséesenunrictus.Jerefusequ’ellemeure,pastantqu’elleestsousmaresponsabilité.Vousallezvoussépareretnoustrouverunendroitoùellepourrasereposeretrécupérerunpeu.Onpourraélaborerunpland’actiondèsqu’onseseraoccupésd’elle.—Ondoitcommencerparvousmettreensécuritétouslesdeux,pendantqu’onpartenéclaireurs,
ditDiego.C’estnotrepriorité.Terrencehochalatêteensigned’assentiment.RiojetaunregardàGracepar-dessussonépaule,maisellesemblaitavoirperduconnaissance.Soit
ellen’avaitvraimentplusconsciencedesonenvironnement,soitelles’enfichaitéperdument.Ilfallaitagirrapidement.Rion’avaitplusbeaucoupdetemps.Elledépérissaitàvued’œil.—Tiensbon,Grace,dit-ild’untonféroce.T’aspasintérêtàabandonner.Gracenebougeapasd’unpoil.LeshommesdeRioseregroupèrentautourdelablesséeetse
remirentenmarcheverslesommet,s’éloignantdel’endroitoùilsavaientlaisséleursvéhicules.—JepeuxcontacterSamparradio,chuchotaTerrenceàRioenmarchantàsescôtés.Pourle
mettreaucourantetluidemanderuncoupdemain.Ilpourraitnousenvoyerunhélico.Ilfaudraitsansdoutepresquetouteunejournée,maisceseraitunbonmoyendesortird’ici.Ilvautmieux,pensaitRio,mettrelechefaucourantdelasituation.Maisavaient-ilsvraimentun
chef?RiotravaillaitpourleKGI,c’étaitunfait.Seshommesaussid’ailleurs.Maisilétaittrèsindépendantetseshommesétaientd’unegrandeloyautéenverslui.Ilslesuivaientpartoutetobéissaienttoujoursàsesordres.Enoutre,soninstinctluidictaitdeseméfierduKGI.Resnickétaitmêléàcetteaffaire.Leurcontact
aveclaCIAétaitimpliquédanscettehistoireavecGraceetShea,mêmesiRioignoraitdequellefaçon.C’étaitàcausedecetrèsmauvaispressentimentqu’iln’avaitpasinforméSamdel’évolutionde
leursituation.Laveille,ilneluiavaitmêmepasditqu’ilss’apprêtaientàrécupérerGrace.Neserait-cequepouréviterdedonnerdefauxespoirsàShea.Elletenaittellementàretrouversasœur!Etc’étaitàellequeRioavaitfaitlapromesse,pasàSam,pasauKGI,deramenerGracesaineetsauve.Riosoupira.S’ilcontactaitleKGI,lesKellyinterviendraient,aucundoutelà-dessus.Maisilne
parvenaitpasàsedéfairedel’impressionquecen’étaitpasdansl’intérêtdeGrace.Chaquefoisqu’ils’apprêtaitàdireàTerrencedecontacterSametdeluidemanderdel’aide,sonventresenouaitetunevoixintérieurelesuppliaitdenepaslefaire.—Jevaism’encharger,déclaraenfinRio.Ilpréféraitparlerlui-mêmeàSampourdécouvrirdequoiilretournaitetpourquoiilpressentait
qu’ilnedevaitconfierGraceàpersonned’autre.Pourl’heure,ilsouhaitaituniquementtrouverunendroitoùlajeunefemmeseraitensécuritéetoù
ellepourraitcommenceràrécupéreretguérir.Ellenedevaitpasbaisserlesbras.Aubesoin,illa
-
brusqueraitimpitoyablement,maisilétaitabsolumenthorsdequestionpourluidelaperdre,àprésentqu’ill’avaitarrachéedesgriffesdecespsychopathesquil’avaientbrutaliséedanssoncorpsetdanssonâme.Ilscontinuèrentàgravirlamontagnependantunebonneheureencore.Lesoleilcommençaità
descendrelentementversl’horizon.Plusilss’élevaient,plusilfaisaitfroid.—Là,fitDiegoenfaisantsigneàlapetitetroupedes’arrêter.Ilmontraunamasdegrossespierresaubordd’unefalaise.Ellesferaientunbonrefuge,lafalaise
empêchanttouteapprochedececôté.Iln’yavaitdoncqu’uneseulevoied’accès,etRion’auraitaucunmalàdescendrequiconques’approcheraitd’eux,mêmeàplusieurscentainesdemètres.—Aidez-moiàlalibérer,demandaRio,unepointed’urgencedanslavoix.BrowningetAltons’empressèrentdedéfairelesliensquiretenaientGracesursondos.Deckeret
Terrencelasoulevèrentetl’installèrentdélicatementparterre.Rioétirasesépaulesendoloriesets’installarapidementdansl’anfractuositéquiallaitleurservirderefuge.Diegoluiremitsatroussedepremierssoinsetdeuxgourdesd’eau.Terrencesortitletéléphone
satellitedesonpaquetageetleposasurlesol,àcôtédusacdecouchagequeBrowningluiavaitdonné.Rioledéroularapidement,etDeckeretTerrenceyinstallèrentGrace.—Onvareconnaîtreleslieuxettrouverunrefugeoùonpourraattendreletempsqu’ilfaudra,lui
ditTerrence.Onrevienttoutdesuite.Riohochalatêteetseshommesdisparurentderrièrelesarbres,lelaissantseulavecGrace.Ils’occupad’aborddelamettreensécurité.Ensuiteseulement,ilchercheraitàl’installer
confortablement.Lasituationlamoinsconfortable,pourRio,c’étaitencorelamort.Ilépaulasonfusiletbalayalesalentoursaveclalunette.Ilprittoutsontemps,relevadifférents
repèresetmémorisalepaysage.Ils’installademanièreàavoirunevueparfaitementdégagéedelapentedontilsoccupaientle
sommet,etpositionnasonarmedefaçonàyaccéderfacilement.Ilsortitensuiteplusieursgrenadesdesonpaquetageetlesalignaàlabased’unedespierres.Sesdeuxcouteauxdechassevinrentlesrejoindre,puissonarmedepoing,qu’ilplaçadel’autre
côté.Ils’assuraquetoutessesarmesétaientbienàportéedemain,qu’ilpourraitlesattraperàlavitessedel’éclair,puissetournaversGrace.Ellefrissonnait.Elleavaitlachairdepoule.Elletenaitleslèvresfermementserrées,même
inconsciente.Riosedemandasiellerêvait,siellerevivaitlesmauvaistraitementsinfligésparsesravisseurs.Ellepoussaunfaiblegémissementetsesmusclestressaillirent.Desspasmesluifirentreplierles
doigtsetelleremontalesgenouxverslapoitrinecommepoursepelotonner.Craignantqu’elleaggravesesblessuressiellenerestaitpasdroite,Riolaremitenposition
allongéeetrefermalesacdecouchagesurelle.Pourlemoment,ilestimaitpréférabledelagarderimmobileetbienauchaud.Illuicaressalajoue,essayantdeluiapporterunpeuderéconfort.L’effetfutimmédiat.Gracese
calmaetcessadebouger.Quandilfinitparretirersamain,quelquesinstantsplustard,cefutavecregret.Iljetauncoupd’œilsurletéléphonesatelliteetsoupira.LetempsétaitvenudecontacterSam.Maissonappeldemeurasansréponse.Riocomposaalorslesnumérosdetéléphonedetousles
chefsduKGI,lesunsaprèslesautres.Iln’étaitpasraredenepasréussiràjoindreundesKelly,oumêmeplusieursd’entreeux.Maisquetoussoientinjoignables?
-
Ilneluirestaitplusqu’àtéléphoneràSteele,cequiluifitesquisserunegrimace.Steeleétaitlechefdel’autreéquipeextérieurequitravaillaitpourleKGI.Iln’avaitpasdeproblèmepourcollaboreravecluisurunemission,maisRioauraitpréféréboufferdesclousplutôtqued’êtreobligédes’enremettreàSteele.C’étaitunhommefroid,quiressemblaitplusàunemachinequ’àunêtrehumain,etdotéd’unradaranti-emmerdes,cequisignifiaitquepersonneneréussissaitjamaisàprendreledessussurlui.Ouais,maisbon.Toutcelafiniraitbienparchangerunjour,Rioenétaitpersuadé.Onnepouvait
pastoujoursavoirlachanceavecsoi,ettôtoutardSteelefiniraitparledécouvriràsesdépens.Cejour-là,Rioessaieraitdenepastroprigoler.Mais,lànonplus,iln’yeutpasderéponse.L’intuitiondeRioluicriaitquequelquechosene
tournaitvraimentpasrond.IlavaitquittélapropriétédesKellypileaumomentoùShea,lasœurdeGrace,avaitétésauvéeetmiseensécurité.Rion’étaitrestésurplacequeletempsd’obtenirlesinformationsdontilavaitbesoinpourretrouverGrace.Ildevaityavoirungrospépin.Entoutcas,Rioetseshommessetrouvaientlivrésàeux-mêmes.
VeilleràcequeGraceobtiennelessoinsnécessairesrelevaitdoncdesaresponsabilité.Celaluiconvenaittoutàfait.Ilpréférait,etdeloin,sefieràsesproprescapacitésainsiqu’àcellesdeseshommes.LeKGIl’avaittoujourssoutenuetviceversa,mais,quandl’enjeurevêtaitunetelleimportancepourlui,ilpréféraitavoirpleinspouvoirssurlamission.Illaissadoncunmessageintentionnellementvagueàl’attentiondeDonovan,legeekdel’équipe.Il
commençaitàavoirunepetiteidéebienàluisurlasuitedesévénements.Onluiavaitdéjàreprochéd’êtreunmectêtu,oumêmerebelle.Ilavaittoujoursétédugenreà
transgresserlesinterdits.Personnen’avaitjamaisréussiàlefreiner,etjamaisiln’auraitacceptédeseretrouverenpositiondesubordonné,saufauKGI,oùilbénéficiaitd’unecertainelibertéetdurespectdeseschefs.Samavaitentièrementconfianceenluietn’avaitjamaishésitéàlelaissern’enfairequ’àsatête.Il
neluimettaitjamaislapression.S’ill’avaitfait,Rion’auraitpastardéàfairebandeàpart.IlacceptaitdetravaillerpourleKGIuniquementparcequelesconditionsluiconvenaient,pourlemoment.Ilavaitévoluédansdeszonesgrisespendantsilongtempsquecelaluiplaisaitbiendejouerlerôle
dusupersoldatauservicedesonpays.Ilavaitpassébeaucoupdetempsenmargedelasociété.Ilavaitétéexactementlegenredemecsqu’ilabhorraitmaintenant,cesbeauxsalaudsquikidnappaientdesfillescommeSheaetGracePetersonetsedébarrassaientd’ellesdèsqu’ellesneleurservaientplus.Toutcelaenprétendantservirl’intérêtgénéral.Commesiunetellenotionexistaitvraiment.Iln’yavaitpasvraimentdelutteencebasmondeentrelebienetlemal.Touttournaitplutôtautourdel’argentetdupouvoir.LacapturedeGracepouvaitrapportergros,enfricetenpouvoir,sisesravisseursarrivaientàla
soumettreàleurvolonté.Mais,àprésentqueRioétaitmêléàcetteaffaire,cessalaudsnemettraientplusjamaislamainsurelle.Cen’étaitpasparcequ’ilsesentaitcoupableouqu’ilressentaitlebesoindefairepénitencequ’il
étaitsidéterminéàprotégercettefemmetenace.Ilétaitsuffisammentpragmatiquepoursavoirqu’ilavaittoujoursagiparnécessité.Iln’avaitquetrèspeuderegrets,maiscelanesignifiaitpaspourautantqu’ilavaitenviedevivrecommeunputaindefantôme.Unevieoùiln’existeraitpaspleinement,réellement.Unevieoùiln’auraitjamaisétéqu’auservicedegrandesambitions.Ilétaitsonpropremaîtreàprésent,sansautredieuquelui-même.Iln’avaitdecomptesàrendreà
personne.Ilnedemandaitriend’autrequedepouvoirseleverlematinetseregarderdanslaglacesanssedégoûter.Commeunhommequiauraitpassétellementdetempstapidansl’ombrequ’iln’ose
-
plussortirausoleil.Ilregardalasilhouettedelabelleendormie,etneputrésisteràlatentationdeluieffleurerlecou.Il
sentitsonpoulsbattredoucementcontresesdoigtsetfutsoulagéd’ungrandpoids.Ilavaitdumalàexpliquer,às’expliqueràlui-même,saréactiondevantcettefemme.Quandilavait
vuSheaPetersonpourlapremièrefois,ilavaitsentiunedrôledebouleseformerdanssonventre.Enpercevantunelueurtourmentéedansleregarddecettefille,ilavaitcomprisqu’elleavaitvécudeschosesbienpiresquen’enavaientconnuesbiendesguerriers.Puis,dansunevidéo,ilavaitvuGrace,danslasalledeséjourdelamaisondesesparents.Elle
semblaiteffrayée,nerveuse,prêteàdétalercommeunebicheaffolée.Cespectacleavaitfaitresurgirenluidelointainssouvenirs.CeluideRosalina,sajeunesœur,qu’il
n’avaitjamaisoubliée.Sonventrelégèrementarrondi.Lapeuraufonddesesyeux.Laconsciencedesamortalitéetdufaitqu’ellen’avaitplusquequelquesinstantsàvivre.Graceavaitlemêmeregard.Rioétaitd’autantplusrésoluàlaprotégeretàl’empêcherdemourir
queRosalinaétaitdécédéedanssesbras,sansjamaisrienreprocherausalaudquiluiavaitfaittellementdemal.IlavaitfalluàRiotouteuneannéepourleretrouver.Ilavaittorturél’amantdesasœursansaucun
étatd’âme,pendantvingt-quatreheures.Celui-ciavaitpassélesdeuxdernièresheuresdesavieàsupplierRiodeluimontrerunpeudecompassion.Leguerrieravaitl’habitudededonnerlamort,maisiln’yavaitjamaisprisdeplaisir.Ilne
connaissaitpasnonpluslesregrets.Ilavaittrèstôtapprisàêtreinsensible.Cetteimpassibilitéfaisaitdeluiunmeilleursoldat,unmeilleurtueur.Pourtant,fairesouffrirlemeurtrierdesasœurluiavaitprocuréuneprofondesatisfaction.Àl’heuredesamort,Riol’avaitfixédanslesyeuxetavaitchuchotélenomdeRosalina,afinquecesalaudn’oubliejamais,dansl’enferoùill’expédiait,quesasœuravaitétévengée.Gracebougeaetgémitfaiblement,sonfrontseplissantcommesielleavaitmal.Rios’approchaet
mitsamainsursajouepourqu’ellesachequ’ilétaitàsescôtés.Lecrépusculeenveloppaitlamontagnedelueursrouges,etilfaisaitdeplusenplusfroid.Il
faudraitqueseshommessoientbientôtderetourpourtransporterGracedansunendroitmoinsexposé,oùelleseraitunpeuplusensécurité.Elleavaitbesoindetempspoursereposeretguériravantqu’ilpuissel’emmeneràdesmilliersdekilomètres,chezlui,l’uniqueendroitaumondeoùilrégnaitenmaîtreabsolu,etoùilpourraitveillersurelle.
-
Chapitre4
Desfantômesvinrentlahanter.Ellelesentendaitchuchoterentreeux.Ilspartageaientleurschagrins,leursouffrance,leurfolie,Lecontrecoupdelamortetdelamaladiequ’elleavaitabsorbéesseconjuguaitàsapropredouleurpourl’écraserdetoutleurpoids.Gracesedemandaitmêmesiellen’avaitpassacrifiésasantémentale,siellen’enavaitpastrop
fait,sitoutescesguérisonsnel’avaientpasirrémédiablementbrisée.Lafatigueetledésespoirluicausaientautantdesouffrancequeladouleurphysique,etelleneparvenaitpasàfaireletridanstoutescessensationsquil’envahissaient.Elleavaitl’impressiond’êtrecomplètementtransparente,dedévoilersesémotionsàl’univers
entier.Sesbarrières,sesprotectionss’étaientvolatilisées.Elleétaitplusvulnérablequ’ellel’avaitjamaisétédetoutesavie.Ilfaisaitdenouveaufroid.Ellefrissonna,etcemouvement,mêmeinfime,suffitàréveillerla
douleurdanssoncorps.Elleentendaitprèsd’elleunhommeparleràvoixbasse.LapremièreréactiondeGracefutde
prendrepeur,maiscettevoixapaisanteluiétaitfamilière.Ellefouilladanssonespritmalmenéàlarecherched’indicescapablesdeluiprouverqu’ilne
présentaitaucundangerpourelle.Puisellesesouvintdebribes,qu’elleputrassemblercommelespièceséparpilléesd’unpuzzle.Rio.Illuiavaitditqu’ils’appelaitRioetqu’ilconnaissaitShea.Ill’avaitportéetrèslongtempssursondos,etelleavaitpassélaplusgrandepartiedutrajetdansle
cirage.Elleenémergeaitdetempsentempsmaissombraittoutaussitôt.Leshommesquilesaccompagnaientavaientdisparu.Riol’avaitinstalléedansunsacdecouchagepourlaprotégerdufroidetl’empêcherdebougerautantquefairesepouvait.Iln’avaitpasbesoindes’inquiéteràcesujet.Ellen’avaitnilaforceniledésirdebouger.Graceclignadesyeuxdeuxoutroisfois,pours’habitueràl’obscurité.Elleremarqualeciel
obscurparseméd’étoiles,commedelapoussièredeféesurunfonddeveloursnoir,commedesosseletslancéspêle-mêledanslesairs.Combiendefoisavait-elleadmirélesétoilesensouhaitantardemmentêtrecommetoutlemonde,
vivrenormalementavecsasœur?Etretrouversesparents…Ellerefermalesyeux.Elleavaitdécouvertquelesgensqu’elleavaittoujoursconsidéréscomme
sesparentsnel’étaientpasréellement.Ellenesavaitpasgrand-chosed’eux.Ellen’avaitpaspulirelejournald’AndreaPetersonaucomplet.Toutcequ’elleavaiteuletempsdedécouvrir,c’étaitquesasœuretelleétaientlefruitd’expériencesscientifiques,qu’AndreaetBrandonPetersonétaientdeschercheurs,qu’ilsavaientenlevéGraceetSheaquandellesétaientpetitesetqu’ilslesavaientélevéescommeleurspropresfilles.—Tuesréveillée,Grace?Rioparlaitdoucement,savoixétaitunmurmureàpeineaudibledansl’obscurité.
-
Ellehochalatêtepuissesentitridicule:danslapénombre,ilnepouvaitpasvoirunaussipetitmouvement.Elleaspiraparlenezunegrandeboufféed’air,pourpouvoirmurmurer:—Oui.Ilserapprocha,etellevitsonarmeautomatique.Mêmes’ils’étaitdéplacépours’approcherd’elle,
iln’arrêtaitpasderegarderauloin,d’inspecterlesenvirons,derestervigilant,sansjamaisluijeteruncoupd’œil.—Onaunproblème,chuchota-t-il.Onestséparésdemonéquipe.Jeneveuxpasengagerle
combat,c’esttropdangereux,tupourraisêtreblesséeoumêmetuée.J’aiditàmeshommesdenepasbouger.Toietmoi,onvadevoirtrouveruncheminpourlesrejoindre.—Commentest-cequ’onapuêtreséparés?—Lestypesquitecherchentsetrouventmaintenantentrenotrepositionetunautrerefuge,trouvé
parmeshommes.Jelesaienvoyéschercherunlieusûroùtupourraistereposeretguérirsuffisamment,avecunpeudechance,poursortirdecetendroit.Labrumequiavaitenvahil’espritdeGracecommençaàsedissiper,etelleluttapourretrouversa
lucidité.ElleseretournaetcherchaàdécouvrirleprofildeRiodanslenoir.Peut-êtresentit-ilsonregardappuyé,peut-êtren’était-cequ’unecoïncidence,maisils’étaitretournéaumêmemoment.—J’yarriverai,déclara-t-elle.—Tunevaspasbien,luirépondit-ilensecouantlatête.Jeneveuxpasprendrederisque.Graceseredressasuruncoude,sansprêterattentionàladouleurdéclenchéeparcemouvement.—Jepeuxm’ensortir.Tum’asditquetunefaisaispaspartiedugroupequimepoursuit,et
d’accord,jeveuxbientecroire.Ilnenousresteplusqu’àpartiraussiloinquepossible.Tunemeferasjamaissubirriendepirequecequej’aidéjàvécu.Jevaisyarriver.—Jenepeuxplusteporter,ditRiodoucement.Sionn’étaitpasseuls,jeteporteraiscommeavant.
Mais,là,j’auraibesoindemesdeuxmainspourteprotéger.Tuvasdoncdevoirmarcher.—J’yarriverai.Elleparlaitd’untonferme,reflétantuneforcequ’ellen’avaitpasvraiment.Maiscelanefaisait
rien.Elleavaitlavolontédes’entireretelleyarriverait.Sielledevaitchoisirentrerestersurplaceaurisqued’êtrecapturéeetdescendrelamontagneàquatrepattes,elleprendraitlasecondeoption.—Alorsilfautpartirmaintenantetmarchertoutelanuit.Çaserapasfacile.Elleposaunemainsursonbras.Ilseraiditàsoncontact.SesmusclestendusdonnèrentàGraceun
aperçudesapuissance.—Jerefusedemouririci.Etjerefusedeleslaissermereprendre.—Tunevaspasmourir,luiditRioenmettantsamainsurcelledeGraceetenrepliantlesdoigts
finsdelajeunefemmedanssamain,avantdelesserrer.Gracesentitunlégersoupçond’espoirluiréchaufferlecœur.Ilyavaitunetelleassurancedanssa
voixquec’étaitcommes’illuifaisaitunsermentplutôtqu’unesimpledéclaration.Elleeutenviedes’accrocheràcettepromesse.—Est-cequetucommencesàallerunpeumieux?demandaRio.Gracebaissalesyeuxverssonbrascoincédansl’attelle.Ellebougealesdoigts,attendantl’éclair
dedouleurquinemanqueraitpasd’irradierjusqu’àsoncoude.Maisellesouffraitbeaucoupmoins,bienqu’elleaitencorelesdoigtsunpeuraides.Elleneressentaitplusqu’unedouleursourde.Quantàsescôtes,ceneseraitqu’enselevantqu’ellepourraitévaluerleurétat.—Çavamieux,affirma-t-elle,n’hésitantpasàluimentirsurcepoint.Ilméritaitaprèstoutqu’elleluidonneunpeud’espoir,elleaussi.—D’accord.Voicicequ’onvafaire.Onvapartirtouslesdeuxettumegardesàmidiquoiqu’il
-
arrive.—Midi?—Tumegardesdevanttoi.Jeveuxqueturestestoutletempsdansmondos,quetugardesun
doigtdansunpassantdemontreillisetquetusuiveschacundemesmouvements.Jenemarcheraipasviteetjeseraitrèsprudent.Sijetedisdetebaisser,tudevraslefairetoutdesuite.Sijetedisdecourir,tutemagnes.Ilfaudraquetum’obéissesaudoigtetàl’œil,toutletemps.C’estcompris?—Oui.—Onvarejoindremeshommes,maisilnousfaudrabeaucoupdetempsparcequ’onvaavancer
lentement.Ilsnepourrontpasnouscouvrirtantqu’onnelesaurapasretrouvés.Graceauraitvoululeharcelerdequestions,maisellecomprenaitqueleplusimportantpoureux
étaitdequittercetendroitleplusvitepossible.Elledécidadoncdesetaireetcommençaàsepréparermentalementàcechemindecroix.Ellefitd’abordl’inventairedesesblessureslesplusrécentes.Ellerespiraitplusaisément,mêmesi
elleavaitencoreunpeumal.Sonbrasétaitcontusionné,sensibleetenflé,maiselleavaitretrouvéunpeudeforcecommesilafracturecommençaitdéjààseconsolider.Elleauraitbesoind’unpeuplusdetempspourseremettre,vusafaiblesse,maiselleétaitheureuse
deconstaterquecesquelquesheuresdereposavaientsuffiàenclencherleprocessusdeguérison.Siseulementsonespritpouvaitrécupéreraussifacilementquesoncorps!Luttantpourchasserl’épuisementdesonespritembrumé,ellecommençalentementàserelever.
Rioneluiproposapassonaide.Ilpréféraitsansdoutevoirsielleyarriveraittouteseule.Oualorsilvoulaitqu’ellecomprennebienladifficultédel’exercicequilesattendait.Elleréussitàsemettresursespieds,pendantqueRioeffaçaittouteslestracesdeleurcampement.
Unefoisdebout,ellepritquelquesgrandesboufféesd’airfrais.Elleavaitlesjambesflageolantes.Elleétaiténervéedesesentiraussifaible.Elleserrafermement
lepoingdesamainlibreetsecampabiensursesjambespourempêchersesgenouxdelâcher.Ellepouvaityarriver,elleallaityarriver.—Tuesprête?luichuchotaRioàl’oreille,d’unevoixbasseetgrave.Elleseretournaetvitqu’ilavaitremissonpaquetagesursondosetqu’ilsetenaitàunetrentaine
decentimètresd’elle,laregardantcommes’ilévaluaitseschancesderéussirl’épreuvequ’ilss’apprêtaientàaffronter.—Jesuisprête.Rioluiattrapalamain,etellesentitqu’ilyplaçaitlacrossed’unearme.—Cepistoletestchargé,dit-il.Voicilecrandesûreté.Aupire,tuvisesettutiressansarrêter.Ellesaisitl’armeetsamaintrembla.Ellebaissalesyeux,cherchantunendroitoùlaplanquer.Rio
luirepritdoucementlepistoletetleplaçadansunétuiqu’ilportaitsursonpantalon,àquelquescentimètresdupassantqu’illuiavaitdemandédetenir.PuisilseretournaetsemitjustedevantGrace.Elleattrapalepassantdesonpantalonetavançad’unpaspoursecollercontrelui,leplusprès
possiblesansl’empêcherd’avanceràsonrythme.Elleauraitdonnén’importequoipournepasavoiràentamercettemarche.Soncorpsvoulaitcapituler,lasuppliaitdeneplusbouger.Elleavaittellementbesoinderepos!
Elleavaitatteintseslimites,lesavaitmêmedépasséesdepuisunbonmoment.Maisellenepouvaitpasencores’arrêter.Siellen’avançaitpas,ellecrèveraitsurplace.Aprèsêtrepasséesiprèsdudésespoir,elleavaitdécidédevivre.—Jevaisyarriver,Rio,affirma-t-elleàvoixbasse.L’hommelasurpritenposantdoucementunemainsurlesdoigtsdelajeunefemme,dansungeste
-
desoutienetderéconfort.—Jesais,fit-il.
-
Chapitre5
Rioespéraitatteindreleplateau.C’étaitsonseulbut.Ilavaitconfianceenseshommes:ceux-ciauraientbienfaitleurboulotetlesyattendraientavecunvéhicule.Parconséquent,ilétaithorsdequestiond’engagerlecombats’ilvoulaitatteindrelepointderendez-vousavecGracesansattirerl’attentionenroute.Cefutunexercicedélicat.Seul,Rioauraitpuparcourirladistanceendixfoismoinsdetempsqu’il
neluienfallaitavecGracequilesuivaitpasàpas.Elleneseplaignaitjamaisetn’étaitpastombéeuneseulefois,etRionel’enadmiraquedavantage.Ils’arrêtanetquandGracetirasurlepassantdesonpantalon.Elleseplaquacontresondos,
pressantsoncorpscontreceluideRio.Surlapointedespieds,elleluichuchotadirectementdansl’oreilleàvoixtrèsbasse:—Ilyaquelqu’undevantnous.Tuvassansdoutecroirequejesuiscomplètementcinglée,maisje
captesespensées.Ilesttoutprès.Ilafroid,ilrâleetilseditqu’ilaimeraitbienbuterlapetitegarceetenfiniraveccettemission.Rioseraidit.Ilnelaprenaitpasdutoutpourunefolle.Ilnecomprenaitpasexactementlanaturede
sondon.D’aprèscequ’onluiavaitdit,Sheanecontrôlaitpassescommunicationstélépathiques,quidemeuraienttoutàfaitaléatoires.Ellenepouvaitpasciblersescorrespondantsniutilisersondonquandellelevoulait.MaisGracecontrôlait-ellemieuxsonpouvoir?Commentpouvait-elleintercepterlespenséesd’uneautrepersonneàdistance?—Commentest-cequetulesais?luidemanda-t-il.Cen’étaitpasqu’ildoutaitd’elle,maisilavaitbesoindesavoirdequoiilretournait.Épuisée,elleposasonfrontsurledosdeRio.—Jenepeuxpasliredanslespenséesdetoutlemonde,maiscegars-là,c’estunpeucommes’il
criaitsurlestoitsàquiveutl’entendre.Ilesttotalementtransparent,absolumentsansdéfenses.Iln’aaucunebarrièrenaturelle.Ilestfurieux,etplussacolères’intensifie,mieuxj’arriveàliredanssespensées.—Quoid’autre?J’aibesoindesavoirs’ilestseul,s’ilestarmé.Dis-moitoutcequetusais.Ellerestasilencieuse,sereposantcontreledosdeRio.Elleavaitposéunemainsursondosetavait
repliélesdoigts.Ellesemblaitseconcentrerdetoutessesforces.—Ilestàsonposte,dit-elleàvoixbasse.Ilenamarreparcequ’ilestavecunautremecqu’il
considèrecommeinférieur.Onleurajusteditderesterlà.Ilsontreçul’ordredesedéployerentrianglepournousempêcherdepasser.J’ignorecombienilssontmaisilssontasseznombreuxpourcouvrirunetrèsvastezone.—Trèsbien,approuvaRio.PuisilpassaunemainderrièreluietétreignitcellequeGraceavaitlaisséeglissersursataille.—Cetteinformationnousesttrèsutile,poursuivit-il.Jepeuxfacilementlesdescendretousles
deuxavantmêmequ’ilsaienteuletempsdecomprendrecequileurarrive.Onvaouvrirunebrèche
-
dansleurligneetpasseràtraverslesmaillesdufilet.RiosentitqueGraceéprouvaitunelégèreexcitation.Elleseredressadanssondosetluiserrala
main,commesiladescriptiontechniquequ’ilvenaitdeluidonnerluiavaitinsuffléunenouvelleconfiance,unnouvelespoir.—Jesuisprête,affirma-t-elle,suruntonnettementdifférentdelavoixdéfaitequ’elleavaitplus
tôt.Illasentaitextrêmementdéterminéeàprésent.—Est-cequetusaisàquelledistanceilssont?—Non,désolée,jenelesaispasaujuste.Ilsnesontpastrèsloin,c’esttoutcequejepeuxtedire.
J’interceptetrèsclairementlespenséesd’undesdeux.RioseretournaetinstallaGraceconfortablement,ledoscontreungrosarbre.—Resteici,nebougepas,luidit-il,ensortantsonpistoletdesonétuietenleluitendant.N’hésite
pasàl’utiliseraubesoin.Jevaisréglerlecasdecesdeuxtypes.Jereviensdansdixminutesmax.Gracehochalatêteetpritlepistolet.Sesmainsnetremblaientplus,etellel’empoignacommesi
ellesavaitcommentl’utiliser.Riofitvolte-faceetneperditplusdetemps.Sefondantdansl’obscurité,ilpartitdansladirection
queluiavaitindiquéeGrace.Ilsedéplaçaitsubrepticementsouslecouvertdesarbres,libred’allerplusviteetplusfurtivement,puisquelajeunefemmenelesuivaitplus.Riopassalasangledesonfusilsursonépauleetgrimpaprestementdansuntremblesuffisamment
solidepoursupportersonpoids.Àpeuprèsàmi-hauteurdel’arbre,ilstoppasonascension,enserraletroncentresesdeuxjambes,saisitsonfusiletutilisalalunettepourexaminerlesalentours.Ilfutviterécompensédesesefforts:sapremièrecibleapparutdanssonviseur,puisilaperçut
presquetoutdesuitelesecondguetteur.Ils’assuraqu’iln’yavaitpersonned’autredanslesparages,ettiraunpremiercoupSacibleétaitsituéeàtroiscentsmètresaumoins,maisilétaitexcellenttireur.L’hommetombaet,
endeuxsecondes,Rioavaitleseconddanssalignedemireetledézinguaittoutaussiaisément.Ilselaissaglisserlelongdutroncdel’arbreetsehâtad’allerretrouverGrace.Ellelevalatêteen
l’entendantarriver,etilfutsoulagédeconstaterqu’ellebraquaitlepistoletsurlui.—C’estmoi,dit-ildoucement.—Ilssontmorts?s’enquit-elleenbaissantlecanonetenserelevantprestement.Iln’yavaitaucunetracederegretoud’angoissedanssavoix.Rienquel’espoirqu’ilavaitpu
meneràbiensonprojet.—Oui,luirépondit-il.Allons-y.Onatrèspeudetempspourtraverserlaligneavantqu’ilsse
rendentcomptedecequis’estpassé.Rioseretourna,Gracesaisitaussitôtlepassantdesonpantalonetlepoussapresque.Ilaccéléra
l’allure:ellepouvaittenirunrythmeplussoutenu,illuifaisaitconfianceàcesujet.Ilnefutpasdéçu.Ilssefaufilèrententrelesarbresàlahâteetreprirentleurdescente.Riopassaprèsdescadavresdesguetteursqu’ilavaitdescendus,nonpasdanslebutd’effrayer
Graceoudel’ébranler,maisbienparcequ’iln’osaitpasfaireundétourquiallongeraitsaroute.Ilnevoulaitsurtoutpasêtreobligéd’engagerlecombatavecGracedanssondos.Ellenebronchapas,neréagitpas,neralentitmêmepasl’allure.Riocommençaitàsedemanderce
qu’elleavaitpuendurer.Elleavaitconnud’atrocessouffrances,etilcommençaitàpenserqueleshorreursqu’elleavaitvécuesdépassaienttoutcequ’ilpourraitimaginer.Nonseulementilsneralentirentjamaislacadence,maisRioaccéléramêmeimplacablementle
rythmedèsqu’ilseurentdépassélescadavres.S’illefallait,ilpousseraitGracedansses
-
retranchements,quitteàlaporterlerestedutrajet.IlralentissaitpourvérifierleurpositionsursonGPSquandGracelepoussabrutalement.Untir
retentitjusteaumomentoùilssejetaienttouslesdeuxausoletilenvoyavaldinguersonappareil.Avantqu’ilaiteuletempsdecomprendrelasituation,unautrecoupdefeurésonnaàsonoreille,etRiocompritqueGraces’étaitemparéedesonpistoletdanssonétuietavaittiré.Rioroula,s’allongeasurGracepourlaprotégerdesoncorpsetsaisitsonfusilpourpareràtoute
menaceéventuelle.Ilneperçutquelesilence,puisunlégerrâleàquelquedistance.Bordeldemerde.Graceavaitabattuunhomme.Ilsereleva,continuantàbraquersonfusilpendantqu’ilavançaitprudemment.Ildonnal’ordreà
Gracederesterausolets’éloignad’elle.Unhommegisaitàcinquantemètres,sesdoigtsàquelquescentimètresàpeinedesonarme.Riose
penchaetévaluarapidementlasituationdansl’obscurité.L’hommenerespiraitplus.Gracel’avaittouchéaucou.Ilseretournapourregarderlajeunefemme.Elleluiavaitsauvélavieetilenétaitabasourdi.Il
n’avaitpasentendul’hommearriver,etsesréflexesétaientmoinsvifsavecGraceaccrochéeàsondos.Ilauraitpuêtretouchéavantd’avoireuletempsderéagir.MaisGracel’avaitsauvéenlejetantausoletenatteignantsacibledupremiercoup.Ilsedépêchaderetournerverslajeunefemmeets’agenouillapourl’aideràserelever.—Çava?luidemanda-t-ilàvoixbasse.—Oui,ettoi?Elleavaitlavoixunpeutendue.Elleavaitdûavoirmalquandils’étaitjetésurelle.—Jevaisbien,grâceàtoi.Maiscommenttuaspufaireça,merde?—Jenesaispas,luiavoua-t-elle.C’étaitparpurréflexe.—Ehbien,sanstoiilnousauraitfaitlapeauàtouslesdeux,luiditRiod’unairgrave.Allons-y,il
fautavancer.Ilsnousontsansdoutelocalisésàl’heurequ’ilest.Ilfaillitl’empoignerparsonbrasblessé.Iloubliaitpresquelagravitédesblessuresdelajeune
femme,tantelleparvenaitàsuivrelerythmeeffrénéqu’illeurimposait.Sansoublierqu’ellevenaitdeluisauverlavie.—C’estencoreloin?demanda-t-elle.Autondesavoix,ilcompritqu’elledétestaitavoiràposercettequestion,maisqu’ellen’enpouvait
presqueplus.RiorécupérasonGPSetregardaladistancequ’ilsavaientparcourue.Ilserraleslèvresetesquissa
unrictusenessayantdevoirdansl’obscurité.—Ondoitcontinueràavancer.Onprogresseplusvitequeprévu.C’esttrèsbien.Sionpeutgarder
cetteallure,onretrouveramonéquipeàl’aube.Sionralentitousitun’yarrivesplus,ondevraseplanquerquelquepart,attendrelejouretespérerqu’onserapasobligésd’engagerlecombat.UndésespoirtranquilleémanaalorsdeGrace,etRiolesentit.C’étaitcommedevoirunballonde
baudruchesedégonfler.Maiselleredressalesépaules,relevalementonetréarmalepistoletavantderemettrelecrandesûreté.—Allons-y,fit-ellealorsd’unevoixdoucemaisferme.
-
Chapitre6
Poserunpieddevantl’autre.Recommencer.Ignorerladouleur.Seconcentrer.Graceserépétaitinlassablementcesconsignes.Ellenecomptaitpluslenombredefoisoùelle
avaittrébuché,avantderetrouversonéquilibre,déterminéeànepasralentirRio.Elleenétaitaupointoùellemarchaitmécaniquement.C’étaituniquementgrâceàsoncouragequ’elleréussissaitencoreàtenirdeboutetàavancer.Ellesemitàjouertouteseuleàunjeuabsurde.Chaquefoisqu’ilsarrivaientenhautd’unemontée,
ellesedisaitqu’iln’yenavaitplusqu’uneàescalader.Puisellearrêtadefairesemblant,serralesdentsetfitlevidedanssatête.Elleseconcentrasuruneseulevolonté:faireencoreunpas.Elleseretiratoutaufondd’elle-même,làoùladouleurn’existaitpas,nil’épuisementoulapeur.Il
n’yrestaitplusquelacertitudedecreversiellearrêtaitd’avancer.Ilsyresteraientmêmetouslesdeux.Cethomme,Rio,risquaittoutàcaused’unepromessefaiteàsasœur.Ellen’avaitpasl’intentiondelevoirmourirparcequ’ellen’avaitpluslaforcedemarcher.Rios’arrêtaenfin.Ilconsultaunordinateurdepocheunmoment,avantdereleverlatêteetde
regarderauloin.Gracesentitsesgenouxseverrouiller.Descrampesluiétreignirentlesmollets.Riorepritlamarche,maisGracelaissaglisserlepassantdupantalonauquelelles’accrochaitdepuistantd’heures.Riorevintimmédiatementsursespas.Ilposalesmainssurlesépaulesdelajeunefemmepuislui
relevalementonpourlaregarderdroitdanslesyeux.—Grace?ElletentadeseretenirauxbrasdeRiojusteaumomentoùsesgenouxlalâchèrent.Elleserait
tombées’ilnel’avaitpasretenue.Ellesemorditlalèvrepours’empêcherdehurlerdedouleuràcausedesatrocescrampesquiremontaientdesespiedsetrendaientsesjambestotalementraides.—Jen’enpeuxplus,chuchota-t-elled’unevoixhaletante.Jesuisdésolée,jenepeuxplusavancer.
Vas-ysansmoi.S’ilteplaît.—Dis-moicequinevapas,s’enquitRio.—J’aidescrampes.Oh,bordel,j’aidescrampespartout!Ill’aidaàs’asseoirparterre.Puisilluipritlesjambes,lesfitplierauxgenouxetplaçalesdeux
piedsdeGracesursespropresjambes.Ilpoussasurlesmembresdelajeunefemme,luiétiralesmolletsetmassalesmusclesendolorisdesesmainschaudes.—Bois,luidit-ilenluitendantlagourdequ’ilportaitsurlecôté.Tuessansdouteunpeu
déshydratée.J’auraisdûtefaireboiretoutaulongdelaroute.J’aiétéidiot.J’auraisdûanticiperceproblème.Gracebutgoulûment.Maisplusilrestaitlà,deboutàdécouvert,exposéetvulnérable,àluimasser
lesjambespoursoulagersescrampes,plusellepaniquait.—Tunepeuxpasresterlàcommeça,s’exclama-t-elle,désespérée.Vas-y,Rio.Tunedoisplusêtre
loindeteshommes.Varetrouvertonéquipe.Laisse-moiicietreviensmechercheraprès.
-
—Dispasdeconneries,aboya-t-illaconiquement.J’irainullepartsanstoi.Jevaispastelaisser.Laferme.Cesparoles,malgréleurbrutalité,luiprocurèrentuncertainréconfort.Elledevinaitautimbrede
savoixqu’elleétaitensécuritéaveclui,etqu’ilaimeraitmieuxmourirplutôtquedel’abandonner.Mais,mêmesielleétaitpersuadéequ’ilenseraitcapable,ellepréféraitsavoirqu’iln’enavaitpasvraimentl’intention.Ilrepritsagourdeetsepenchapourattrapersamainlibre.—Debout,Grace.Remue-toilecul.Onbouge.Tuvasyarriver.Nepensepasàladouleur,comme
tuasfaitjusque-là.Ilnousresteuneheuremaximumd’icil’aube.Accroche-toi.Elleauraitdûs’énerverenl’entendantparlerainsi.Oufondreenlarmesetrefuserd’avancer.Se
roulerenbouleetbaisserlesbras.Maisellen’enfitrien.LavoixdéterminéeetrudedeRionelatrompaitpas.Ellelisaitdel’inquiétudemaisaussidurespectdanssonregard,etellesutque,sielleneselevaitpaspourseremettreenmarche,illaporteraitjusqu’aupointderencontre.Ellesaisitlamainqu’illuitendaitetlelaissal’aideràseredresser.Lesmusclesdesesjambes
étaientenproieàuneatrocedouleur.Lescrampesreprirentdesesmolletsàsespiedsetlaparalysèrent.Lesbandagesretenantsesattellessedéfaisaientpetitàpetit,etunedespetitesbranchestomba.Commesonbrasn’étaitplusretenu,unéclairdedouleurlatraversadupoignetjusqu’auboutdesdoigts,maisellen’entintaucuncompte,arrachacomplètementlerestedubandageetlejeta.Plustard,elleseraitincapabledeserappelercommentelleréussitàtenirtouteladernièreheure.
Ellerefouleraittotalementlesouvenirdelatraverséedelaforêtdetremblesetduruisseauglacialoùl’eauluimontaitjusqu’auxcuisses.Ellenesesouviendraitquedumomentoùellevitlecielcommenceràrougeoyeràl’estetcompritquelejourselevait.L’aubeétaitdevenuepourelleunesortedeGraal,lebutàatteindre.Leciels’étaitparédelueursmauvesetl’étoiledumatinbrillaitcommeunénormediamantsur
fonddevelours.Ellecommençaitàapercevoirlesarbresentrelesquelsilsavançaientetàdistinguerlereliefduterrain.Elleavaitsurvécuàlanuit.Elleavançaitentitubant,trébuchant,seredressantchaquefoisavechâteavantqueRiosoitobligé
del’aider.Ellenevoulaitpasledistraire,c’étaitdevenusapriorité.Ilralentitetelles’énervaàl’idéequ’illefaisaitpourelle.Ilvalaitmieuxnepasmodifierlacadence,pasquandilsétaientsiprèsdubut.Déjà,ellesavourait
presqueledélicieuxgoûtdelalibertéetdelasécurité.Rioluiavaitpromisdel’emmener,des’occuperd’elle.Ausouvenirdecettepromesse,ellesesentitpousserdesailes.Ellelepoussadansledos,l’incitaàhâterlepas.Maisils’arrêta,fitdemi-touretposasesmainssur
lesbrasdelajeunefemme.Ilyavaitdeladélicatessedanssonregard,danssamanièredelatoucher.—C’estbonmaintenant,Grace,luidit-ildoucement.Onaréussi.Meshommessontlà.Elleledévisagealonguementensilence,incapabled’assimilercequ’ilvenaitdeluidire.Puiselle
perçutunmouvementderrièreluietvitTerrenceémergerdederrièreunarbre,suividetouslesautresdontelleavaitoubliélesnoms,àpartDiego.Lorsqu’ellelesvits’approcherd’elle,sesdernièresdéfensess’écroulèrent.Unedouleurintensela
frappadepleinfouet,avecuneférocitécomplètementimprévue,siviolemmentqu’elleeneutlesoufflecoupé.Sesgenouxlalâchèrent,etelleentenditRiopousserunjuronenlavoyants’effondrer.Elletomba
lourdement,etsombradansuneobscuritéchaudeetaccueillantecommeunecouverturemoelleuse.
-
Chapitre7
—Ellenevapasbiendutout,affirmaDiegod’unairgrave.J’airemislesosdesonbrasenplace,maissarespirationestfaibleetsonpoumondroitémetdesgargouillisanormaux.Elleestdéshydratéeetépuisée.Ellenepourrajamaisdescendrecettemontagneparsespropresmoyens.Onvadevoirlaporter.ElleestH.S.—C’estdéjàincroyablequ’elleaitréussiàarriverjusqu’ici,marmonnaTerrence.LesdeuxhommessepenchaientsurGrace,allongéeausol.Diegol’avaitexaminéeetson
expressionrévélaitparfaitementsaconclusion:Graceétaitdansunsaleétat.—Jenesaispascommentelleasurvécuàlamarche,déclaraDiegoenserelevant.Àcestade-là,
c’estquasimentuncadavreambulant.Riolançaunregardnoiràsonsecouristepuisàsonadjoint,letroisièmedanslachaînede
commandement.IlnevoulaitrienentendredenégatifsurGrace.Elleétaitplusforte,pluscourageuseetpluscombativequebiendeshommesaveclesquelsilavaitservidanslesopérationsspéciales.Ilétaitprêtàparierqu’elles’ensortirait.Sanshésitationaucune.—Vousavezquoicommemoyendetransport?voulut-ilsavoir.—J’airéquisitionnéunvieuxpick-upChevy,luiréponditTerrence.—T’asrientrouvédemieux?insistaRioensoupirant.—Onadéjàconnupirecommesituation,luirétorquaDiegodansunhaussementd’épaules.C’étaiteffectivementlecas.Saufqu’ilsn’avaientpaseularesponsabilitéd’unefemmeplusmorte
quevive.Unefemmequiavaitbesoindesoinsdélicatsetattentionnés,etpasd’untrajetsurdesroutesdemontagnedanslabenned’uncamiondeferme.—Jevaisluibricolerunlit,proposaBrowning.CeneserapasleRitz,maisçaferal’affaire.—CommenttupeuxsavoiràquoiressembleleRitz?grommelaAlton.Espècedesnob.—Là,tumeconfondsavecDiego,déclaraBrowningavecunegrimacedemépris.C’estlui,lemec
quiselaraconte.—Onaseméunpaquetdecadavressurcettemontagne,lesgars,fitRioenlevantlesmains.Allez,
ilfautqu’onsemagne.Onsecasse.JevaisessayerdecontacterSamencoreunefois.Surce,Terrencetapotasapoche,l’airdeserappelerquelquechose.—Aufait,j’aiicipourtoiunmessagedeSteele.Cedoitêtresuperimportant,ilestcodé.RiofronçalessourcilsetpritleminiPCqueTerrenceavaitextraitdesapoche.Ilentrasoncode
d’accèsetlutlemessage,écritenstyletélégraphique.Resnickdanslecoup.Surveilletesarrières.Pasaucourantdetouslesdétails.Ne
pasluifaireconfiance.PassûrdustatutdeResnickparrapportauKGI.AcapturéShea.LienentreResnicketlessœursPeterson.Bordeldemerde.Commesilasituationn’étaitpasdéjàassezcompliquée.Décidément,cesalaud
-
deSteeleluiavaitbalancéunmessagefranchementincompréhensible.CommentRioétait-ilcenséréagiràcetteinformation?Iln’étaitpasdugenreàaccordersaconfianceaupremiervenu.Ilavaiténormémentderespect
pourSametpourlesautresmembresdelafamilleKelly.Sinoniln’auraitjamaistravaillépoureux.Maisilnes’étaitencorejamaismisdansunepositiondefaiblesseetiln’avaitaucunementl’intentiondecommencer,mêmepourlesKelly.S’ilavaitbiensaisilesensdumessagedeSteele,soncollègue,lechefdel’autreéquipe,luifaisait
partdel’existenced’unproblèmeauseinduKGIetl’informaitqueResnickétaitpeut-êtreuntraître.CelanechangeaitrienaufaitqueRiodevaittenterdejoindreSam,maisildemeureraittrèsprudent
quantauxinformationsqu’illuidonneraitconcernantGrace,unefemmeabsolumentsansdéfense.Detoutefaçon,ilavaitdéjàdécidédelasuitequ’ildonneraitauxévénements.Ilnepensaitpas
ramenerGraceauTennessee.Surtoutpasaprèsl’avertissementqueSteelevenaitdeluitransmettre.Sonintuitionluidisaitquec’étaitunebonnedécision,etilvenaitd’enrecevoirlaconfirmation.—Allons-y,fitRiod’unevoixgrave.Tul’asplanquéeoù,lacaissequetuastrouvée,Terrence?—Àtroiscentsmètresd’ici,cachéesousdestrembles,déclaraTerrenceenesquissantunlarge
sourireetensetournantversl’ouest.Rios’agenouillaàcôtédeGraceetluicaressadoucementlajoue.Ill’examinaetremarquases
vêtementsenhaillonsmaculésdesang,seshématomesetsonbrasenflécouvertdebleus.—Unedernièrefois,Grace,luichuchota-t-il.Courage.Ilfautseremettreenmarche.Onvate
sortird’ici,jetelepromets.—Ilfaudraitqu’ellerestelepluspossibleallongéeetimmobile,ditDiego.Jecrainsqu’undeses
poumonssoitperforé.Sapâleurm’inquiète,pareilpoursonsouffle.Ondiraitqu’elleadeplusenplusdemalàrespirer.Sionnefaitpastrèsattention,onrisquedeluifaireplusdemalquedebien.—Sionresteici,ellemourra,déclaraRiosansmâchersesmots.Diegofit«oui»delatête.Ilsn’avaientpasletempsdelaremontersurledosdeRiocommeilsl’avaientfaitplustôt.Ilsne
purentdoncquel’aideràserelever,etcroiserlesdoigts.D’ungeste,Rioinvitaseshommesàsemettreenroute.Ilvoulaits’occuperlui-mêmedeGrace.Il
luiavaitpromisdelasortirvivantedeceguêpier.Ill’avaitpoussée,harceléeetobligéeàpuiserjusquedanssesultimesréserves.C’étaitluiquiallaitlaporter.Ilpassalesbrassoussoncorpsetlasoulevaaussidélicatementquepossible,puisilseredressade
toutesataille.IllaserracontresontorseetsetournaversTerrence.—Jecomptesurtoipournoussortird’ici,luidit-il.Terrencehochalatêteensigned’assentimentetfitsigneàseshommesdebienentourerRioet
Grace.Braquantsesarmes,lapetitetroupesemitàmarchercommeunseulhommeetsedirigeaàbelleallureverslepick-upquilesattendait.Lesoleilcommençaitàpointerau-dessusdel’horizonquandilsatteignirentlebosquetd’arbresoù
étaitcachéleurvéhicule.Riofitlagrimace.Terrencen’avaitpasmentiquandilavaitparléd’uncamiondeferme.Maisils
devraients’encontenter.Illeurpermettraitdedescendrecetteroute,c’étaitdéjàça.Ilss’enapprochaientquandRio,ducoindel’œil,perçutunmouvement.Ilselaissalourdement
tomberàterreet,instinctivement,fitàGraceunrempartdesoncorps.Seshommes,réagissantàtoutevitesse,formèrentunebarricadeentreeuxetcenouveaudanger.—Netirezpas!JeveuxparleràRio.Cesparolesatteignirentlesoreillesdel’intéressé,quisentitunfrissond’appréhensionfaire
-
dressersescheveuxsursanuque.IlinstallaGracesurlesoletfitsignedupouceàDiego,quis’approchapourveillersurlajeunefemme.Rioseredressa,pritsonfusiletlebraquasurl’hommequirestaitdeboutdevanteuxàquelquedistance.—Qu’est-cequetufaisici,putain,Hancock?Cen’étaitpasbon,pasbondutout.LaprésencedeHancocksurcettemontagnenepouvaitsignifier
qu’unechose:TitanpourchassaitGrace,ou,aumoins,avaitétérecrutépourlacapturer.Bordeldemerde.
-
Chapitre8
MêmesiHancocksetenaitparfaitementimmobile,sansbroncher,Riolegardaenjoue,letempsdesedéplacerpourmieuxlevoir.Hancocklefixaitfroidementduregard,gardantlesbraslelongducorpspourindiquerclairementàRioqu’ilneprésentaitaucunemenacepourlui.C’étaitassezcocasse,carquiconqueauraitosécroirequ’undessbiresdeTitanpouvaitêtre
inoffensifseseraitfourréledoigtdansl’œil.Rioenétaitparfaitementconscient.Ilavaitpassédixansauservicedecetteorganisation,aprèstout.Ilavaitvécudanscettezoned’ombre.IlsavaitcommentfonctionnaitTitan.Iln’ignoraitpasceque
cetteorganisationétaitcapabledefaireetquecen’étaitjamaisnoiroublanc.Elleévoluaitdansunespacetoutenteintesdegris,unmondeparallèleoùilétaitassezfaciledeseperdreetoùiln’yavaitniloinirègle.RioetHancockavaientjadistravailléensemble,etRioavaitmêmesauvélaviedesoncollègue
lorsdesadernièremissionpourTitan.MaisRioétaitpartisansseretourner.IlavaitsouhaitéreniercepasséquilerattrapaitmaintenantenlapersonnedeHancock.Ileutsoudainladésagréableimpressionquesonprésentetsonpassérisquaientd’entrerencollision.—Qu’est-cequetufousici,Hancock?Riolesavaitdéjà.IlsavaitcequevoulaitHancock,maisildésiraitleluientendredire.Etaprèsil
luiexpliqueraitquelespoulesauraientdesdentsavantqueHancockposelamainsurGrace.—Lâchetonarme,Rio.Jesuisarmémaistuauraisletempsdemebuteravantmêmequejesorte
monpistolet.Mesarmessontrangées.Regarde,luidit-ilenlevantlesbraspourqueRiopuisseapercevoirsonarmebienrangéedanssonétuisoussonaisselleainsiquesonfusildanssondos.—Jepréfèretegarderenjoue,situveuxbien.Répondsàmaquestion.—J’aiunedetteenverstoi,doncjetedonneunjoker.Tupeuxpassertranquille.Pourlemoment.
MamissionestderamenerGracePetersonpartouslesmoyens.Monéquipeestaumoinsàtroiskilomètresd’ici.Ilsnebougerontpastantquetun’auraspasquittéleslieux.(PuisillevalatêtepourregarderRiobienenface.)Laprochainefois,parcontre?Lescompteursserontremisàzéro.Jelaramèneraimêmesijedoistepassersurlecorps.Riosentitungrognementluiremonteràlagorge,etilluifallutseretenirdetoutessesforcespour
nepassautersurcethommequ’ilavaitautrefoisconsidérécommesonami.PuisilseretournaetlançaunregardenbiaisàGrace,allongéeparterre,àboutdeforce,tellement
fragile.IlrivadenouveausesyeuxsurHancock.—Regarde-labien,Hancock,regardecequetuluiasfait.C’estcegenredetrucsquevousfaites
maintenant?Traquerdesfemmesinnocentescommedesprédateurs?Hancockneréagitpasdutout.—Cen’estriend’autrequ’unemissionpourmoi.Commetouteslesautres.Tusaistrèsbien
commentçasepasse,Rio.Tun’espasnonplusunenfantdechœur.Tuaspeut-êtrerejointlecampdesgentils,maistunepeuxpasrefairelepassé,changerquituesnid’oùtuviens.Tuasautantde
-
sangsurlesmainsquemoiettunepourrasjamaislefairecomplètementdisparaître.OK,jetesuisredevable.Tum’assauvélavie.C’estseulementpourcetteraisonquejetelaissepartirdecettemontagne.Maisnefaispasl’erreurdemesous-estimer.Etnecroispasquejetedonneraiencoreunechancesinosroutesserecroisentunjour.Riofitunpasenavant,puisundeuxième.IlseretrouvanezànezavecHancocketsentitmêmeson
haleinesursonmenton.Alorsilpritlaparole,d’unevoixsifroide,siglacialequel’airambiantsemblaittropicalparcomparaison.—Faisgaffeànepasmesous-estimer,moi.Tiens-toiloindeGracePeterson.Sinon,jete
descendrai,Hancock,etsansaucunregret.—Onconnaîtmaintenantnospositionsrespectives,Rio.Jevaistetraquer,jetepréviens,ettune
recevraspasd’autreavertissement.AvantqueRioaitpuouvrirlaboucheouréagir,Hancockrecula,fitdemi-touretdisparutentreles
arbres.Titanavaitbeauêtreuneorganisationdouteuse,ellen’enappliquaitpasmoinsuncodequerespectaienttoussesmembres.Hancockauraittrèsbienpulanceruneattaqueettenterdes’emparerdeGrace.IlauraitpuretenirRioetsonéquipedanslesmontagnes.GraceétaitsimalenpointqueRioetseshommesauraienteubeaucoupdemalàsortirindemnesd’uneéventuellebagarre.IlsauraientrisquéleurvieetcelledeGrace.Mais,mêmesiHancockétaitunbeausalaudetquesonsensdelajusticeétaitunpeutordu,ilavait
uncoded’honneur.Rioluiavaitsauvélavieunefoisdanslepassé,etilvenaitdeluirendrelapareille.Hancocknes’étaitpascontentédelelaisserpasser,illuiavaitégalementrévéléquitraquaitGrace.Ilauraitaimésesentirmieuxaprèsavoirobtenucetteinformation.Ilfitvolte-faceet,crispantlamâchoire,ilsehâtaderetournerversGrace.—Ils’estpasséquoi,là,putain?s’exclamaTerrence.—Pasmaintenant,Terrence,luirétorquaRiosèchement.Ondoitabsolumentsortird’icileplus
vitepossible,avantqueHancockdécidequ’ilaétéassezmagnanimepouraujourd’hui.AltonetBrowningdéroulèrentàtoutevitesseunsacdecouchageaufonddelabenne.Ilsretirèrent
mêmeleurschemises,qu’ilsétendirentsurlematelasimprovisépourlerendreplusconfortable.TerrenceetDiegosoulevèrentGrace,Riomontadanslabenneducamionets’appuyaàlavitre
arrièretoutefissurée.Gracefutallongéedélicatementsurlacouchette,etRiol’installadumieuxqu’