ELMAR

I S B N 978-90-389-2283-6

9 789038 922836

DR

OM

EN

Een fietstocht naar Rom

e

Vier mannen fietsen van Amsterdam naar Rome. Tijdens de rit slaat de ik figuur aan het mijmeren. De ongetrainde verteller vraagt zich af waarom hij hier, en het, zo ver gekomen is. Daarbij overziet hij zijn jeugd, zijn gebrek aan ambitie, de jaren zeventig, zijn mislukkingen, het lot en de meevallers. Ondertussen gebeuren er allemaal nieuwe dingen en wordt er nog gefietst.

Hans Vos is advocaat, was vele dingen en schreef eerder: columns voor op de achterpagina van de NRC, verhalen voor Playboy, een rubriek voor Esquire, etc. Boeken: Zo Hoort Het, Leuke Dingen, Onze Vliegers in Mei. In 2008 verscheen de documentaire ‘de Meivliegers’.

Hans Vos

Hans Vos

Een fietstocht naar Rome

dromen-def.indd 1 18-04-13 10:26

Inhoud

Voorwoord 7Proloog 9

DAG 1: Amsterdam–Heeswijk-Dinther 11DAG 2: Heeswijk-Dinther–Noorbeek 15DAG 3: Noorbeek–St.Vith 21DAG 4: St.Vith–Vianden 25DAG 5: Vianden–Thionville 31DAG 6: Thionville–Mittersheim 39DAG 7: Mittersheim–Vilé 45DAG 8: Vilé–Haltingen 53DAG 9: Haltingen–Eglisau 59

DAG 10: Eglisau–Rohrschach 65DAG 11: Rohrschach–Bonaduz 73DAG 12: Bonaduz–Chiavenna 83DAG 13: Chiavenna–Bergamo 91DAG 14: Bergamo–Brescia 99DAG 15: Brescia–Bagnolo san Vito 105DAG 16: Bagnolo san Vito–Guiglia 113DAG 17: Guiglia–Pistoia 119DAG 18: Pistoia–Florence 127DAG 19: Florence–Asciano 135DAG 20: Asciano–Fabro 143DAG 21: Fabro–Viterbo 151DAG 22: Viterbo–Rome 159

Epiloog 171Dank 173

5

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 5

Voorwoord

Vier ouwe lullen fietsen naar Rome, of erger nog, vier babyboo-mers fietsen naar Rome.

‘Maar wat is in godsnaam je doelgroep.’

‘Als het maar niet over de Rolling Stones gaat.’

Maakt u zich geen zorgen, alles zit er in.

Er zit alleen weinig seks in.

Net zo weinig als in mijn vorige boek dat ging over de Neder-landse Luchtmacht in de meidagen van 1940, waarvan ik nogslechts enkele exemplaren in voorraad heb.

En het is ook geen gids, mensen die een gids verwachten moetenhet nu meteen terugleggen.

Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die dit boek willenlezen.

Het is echt voor een paar mensen maar.

Hulde aan de dappere uitgever.

7

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 7

Proloog

Op 9 maart 2012 ga ik op aanraden van mijn huisarts de medischecheck-up toch maar doen. Koud zweet loopt van mijn lichaam alsik me, slechts gekleed in onderbroek, laat knijpen met een vet-tang. Een tang waarmee je het vetgehalte kunt meten.Tijdens hetwegen houd ik mijn buik in en bij het meten zegt de arts:

‘Een meter zevenentachtig.’‘Eh dokter, hoe kan dat? Ik bedoel eh, ik ben mijn hele leven

al een meter negenentachtig, en eh hoe kan ik dan nu, nu opeens,een meter zevenentachtig zijn?’

‘Ja, dat is heel normaal, u bent gekrompen meneer.’‘A zo, gekrompen.’Dan zegt de arts: ‘Een meter zevenentachtig en negenentach-

tig kilo, dat is drie kilo te zwaar. Die moet je wel mee de berg optillen zo direct.’

Omdat het bijna mei is en we bijna gaan vertrekken, ik inmeer oefenfietstochten geen zin heb, besluit ik om dan maar hetdieet te volgen van niets eten en dat je toch wel whisky, wodka enwijn mag blijven drinken. Mijn eigen dieet. Een meter negenen-tachtig zal ik nooit meer worden. Maar op 30 maart van het jaar2012 weeg ik vierentachtig kilo.

9

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 9

Dag 1

Zaterdag 12 mei 2012 Amsterdam–Heeswijk-Dinther

Het is zo ver. Om negen uur verzamelen bij Nico en dan langs deAmstel en dan naar Rome.Twee fietstassen met een broek, tweepaar sokken, een trui, een regenjack, boxers, een paar T-shirts,schoenen, een klein toilettasje en de spullen die ik aan heb, meerheb ik niet bij me. Ik ben gespannen en neem me voor om vandag tot dag te gaan denken.Wat me niet goed lukt. De anderenzijn het ook, gespannen. Dat kan niet anders.Als we eerst Neder-land maar uit zijn, denk ik steeds.Als we Basel maar halen, daarna,denk ik nerveus. Niet doen. Niet aan gaan denken. Dag voor dag.Eigen tempo. Dan een kus en daar gaan we.

Naast Joep, Nico en Maarten worden we voor de gelegenheid opdeze eerste dag vergezeld door nog twee bevriende fietsers die’s avonds zullen worden opgehaald. Een van de twee heet Paul, hijleest wielrenboeken.Onderweg naar Utrecht leer ik van hem overde notariszoon uit Leiden.

Profrenner Gerben Karstens de clown van het peloton. Ger-ben nam dan een sprintje en verdween de bocht om waar hij zichsnel verstopte achter een boom om dan stiekem later weer achter-aan aan te sluiten terwijl ze voorin probeerden hem in te halen.

Belangrijke informatie en goed om te weten nu ook ik eenwielrenner ben. Ik ben nu onderweg en ik zal er aan moeten gelo-

11

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 11

ven. Die verhalen horen erbij. Net als mijn rooie glimmendeHeinz Tomatenketchup wielrenpak. Net als de ooit door mij o zoverfoeide ploegjes van felgekleurde mannen die uit de verte alheel hard gaan schreeuwen dat ze er aankomen.Al die erge dingenhoren erbij en zo ben ik nu ook… Ik ben blij dat niemand mehier herkent en dat de kans hierop steeds kleiner wordt naarmateik verder van huis kom. Ik weet bijna zeker dat Joep en Nico dezegêne niet kennen. Zij hebben dit eerder gedaan. Hun pakken zit-ten als gegoten en ze zijn er trots op.Voor Maarten durf ik mijnhand niet in het vuur te steken.Voor hem is het ook de eerste keer.Hij heeft een fiets met een hulpmotortje en drie keer zoveel kle-ren en spullen als wij, maar hij is een stuk zenuwachtiger. Op hetlaatst was hij ambivalent over het hele idee. Hij zou, zo maar, nadrie dagen de trein naar huis kunnen nemen.Volgens Joep had hijdat op eerdere vakanties ook gedaan.

Waarom fietsen wij hier?Joep fietst omdat hij dit altijd al wilde, omdat het nu pas kan,

omdat hij net met pensioen, oké met emeritaat, is gegaan.Nico fietst omdat het zijn idee is en omdat hij al een keer van

Rome naar Amsterdam is gefietst en toen halverwege moestopgeven.

Maarten fietst omdat hij graag met ons mee wilde, maar eerstniet durfde, maar toen hoorde dat je tegenwoordig ook fietsenkunt kopen met een elektrisch motortje, en toen zo’n fietsgekocht heeft.

Ik fiets mee omdat ik, toen ik van het idee hoorde, meteendacht, ik wil mee.

Uit Utrecht gaan we door een weiland en zie ik al een echterivier, welke weet ik niet, maar ik vind hem mooi.Alles is mooi,het is zonnig en dank ook aan de Heer voor windkracht 4 in derug, zo kan ik het net bijhouden, zo gaat het nog lukken ook. NaGerben krijg ik van Paul ook nog een privéles in het echte werk,het werk waar het allemaal om gaat.

‘Je trapt te zwaar,’ zegt hij opeens.‘Je moet lichter trappen.’

12

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 12

Om de grote kenner en coureur Paul niet voor zijn hoofd testoten en omdat hij morgen toch niet meer mee zou rijden,doe ikmijn verzet een stuk lichter, en zeg:

‘Ja, veel lekkerder.’Om me daarna snel te laten vallen en ’m stiekem weer op

zwaar te zetten. Ik had deze opmerking al eerder gekregen, maareen stuk lichter gaan fietsen had telkens een naar gevoel van ‘veelte vermoeiend in het niets hard doortrappelen’ opgeleverd. Ikdenk dat ik een renner ben die weerstand moet voelen, anderskrijgt hij een soort kriebel in zijn benen waar het alleen maarerger van wordt en waar hij uiteindelijk doodop van raakt.

Om één uur krijgen we honger en rijden we een lekkere vreettentvoorbij omdat er verderop ook nog wel een zal komen en zonemen we om drie uur uitgehongerd plaats in het cafetaria in Tielop de kade van de Waal. Uitgedroogde dooiers met vierkante hamop een taaie, witte fabrieksboterham nemen we op de koop toe.Het meisje dat ze maakt kan er niets aan doen. Ze is in loondienst– dat kan je zo zien – en ze heeft zelfs al tevergeefs eens geklaagdbij haar baas over de kwaliteit van waren waarmee ze een en andermoet bereiden. Dat kan je ook zo zien. Daarna gaan we, net als degeallieerden of andere helden, met een pont de rivier over.

Tussen Drummel en Lith, de vermoeidheid is nakend en de zonstaat al lager, moeten we over een stuk met mul zand. Indra, deandere gastrenner,die ook al in Utrecht een lekke band had, rijdt erals eerste doorheen,zakt weg,en valt om als een zak aardappelen. Ikheb er op veilige afstand naar gekeken en ik heb er van geleerd enik ben hem er dankbaar voor.Vandaag heb ik twee dingen geleerd:1. rijd nooit een lekkere vreettent voorbij als je honger hebt en 2.ga met je dunne racefietsbandjes nooit door mul zand.

Indra heeft geen ernstig letsel en daarom ben ik nog blijer dathet hem is overkomen en niet mijzelf. Hij kan morgen lekker inzijn eigen bed naar misschien een blauwe plek kijken, terwijl ik alsechte deelnemer dan allang weer op de fiets moet zitten. Ookmentaal zou voor mij als echte deelnemer de klap veel harder aan-

13

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 13

gekomen zijn. Nee het is goed zo, dit is de Tour,‘the War is on’, enhet is ‘dog eats dog out here’.

Als we de 4e pont van vandaag nemen, zijn we moe en weten weniet meer waar we zijn. Een van ons stelt aan de veerman onbe-doeld de grappige en gevaarlijke vraag:‘Weet u welke rivier dit is?’

De veerman is genadig en zegt: ‘Waar zijn jullie op schoolgeweest?’

Joep was professor op het AMC, Maarten is dermatoloog enNico heeft bedrijfskunde gedaan.Wat de anderen doen, weet ikniet, maar iedereen houdt zijn kop.

Om half 6 komen we aan bij het hotel. De Garmin van Nicozegt: 111 kilometer, 3743Kcal. Ik ga even liggen en doe een tukjevan 6 tot half 8. Dan gaan we eten en om 11 uur gaan we naarbed. Ik slaap bij Joep. Joep doet een ontdekking. Joep heeft dezelf-de tandpasta als ik en ook nog dezelfde tandenborstel!

Ik droom van de verjaardag bij Joep in het najaar van 2011.Waarik voor het eerst van het idee had gehoord.Waar ik meteen vanhad gedacht: dat wil ik ook. Ik droom van mijn Decathlon-race-fiets die ik in januari aanschaf en van de drie oefenfietstochten dieik daarna met Nico en Maarten onderneem. Nico die me steevasthelemaal wegfietst. Maarten die op zijn elektrobike achter Nicoaan fietst. Hoe ze me kwijtraken. Hoe ik alleen in Weesp aankom.Hoe ik later, alleen met Joep, een dagje oefen in de bergen vanZuid-Limburg. Hoe Joep, die vierenzestig is en bijna tien jaarouder, me in de bergen wegfietst. Ik droom dat je renners hebt diemeer van het vlakke parkoers houden en dat je klimmers hebt.Voor mijn groep is er geen naam. Maar ik droom ook dat ik nu zooud ben dat ik nergens meer bang voor ben, dat ik wil en dat ikgegaan ben, naar Nico’s huis en toen langs de Amstel, via Utrechtnaar Rome.

14

Opmaak-dROMEn 08-04-2013 09:43 Pagina 14