Ομάδα ερωτήσεων (2.1.2.1.) Αρχές της κίνησης του ανθρωπίνου σώματος

1. Τι ονομάζουμε βάρος ενός σώματος;

Βάρος ενός σώματος ονομάζουμε την δύναμη με την οποία έλκει η γη ένα οποιοδήποτε υλικό σώμα το οποίο βρίσκεται πάνω στην επιφάνειά της. Το βάρος του ανθρωπίνου σώματος έχει σαν δύναμη τα χαρακτηριστικά της δύναμης δηλαδή σημείο εφαρμογής, ένταση, διεύθυνση και φορά.

2. Τι ονομάζουμε κέντρο βάρους ενός σώματος;

Κέντρο βάρους ονομάζουμε το σημείο στο οποίο εφαρμόζεται η συνισταμένη όλων των στοιχειωδών δυνάμεων (βαρών) που ενεργούν πάνω στο σώμα αυτό. Σε ένα σώμα η θέση του κέντρου βάρους είναι σταθερή και καθορίζεται ανάλογα με την πυκνότητα της μάζας.

3. Τι ονομάζουμε βάση στήριξης σώματος;

Όταν ένα σώμα βρίσκεται πάνω σε ένα οριζόντιο επίπεδο, καλούμε βάση στήριξης την επιφάνεια, η οποία περικλείεται από ευθείες που ενώνουν τα σημεία στήριξης του.

4. Αναφέρατε τους τρεις Νόμους του Νεύτωνα.

@ Ο πρώτος νόμος λέγεται και νόμος αδράνειας και λέει ότι ένα αντικείμενο θα τείνει να διατηρηθεί σε στάση ή σε ευθύγραμμη και ισοταχή κίνηση εκτός και αν κάποια εξωτερική δύναμη αλλάξει την κατάσταση αυτή.@ Ο δεύτερος νόμος της επιτάχυνσης είναι μια ειδική περίπτωση του πρώτου νόμου και λέει ότι η επιτάχυνση ενός αντικειμένου είναι ανάλογη προς την δύναμη που ασκείται πάνω του και αντιστρόφως ανάλογη προς την μάζα του αντικειμένου.@ Ο τρίτος νόμος της δράσης αντίδρασης λέει ότι για κάθε δράση υπάρχει μια ίσου μέτρου αλλά αντίθετης φοράς αντίδραση.

5. Ονομάστε και περιγράψτε τα τέσσερα είδη κίνησης.

Η κίνηση επηρεάζει πάντοτε την αλλαγή της θέσης ή του τόπου ενός σώματος. Η αλλαγή αυτή μπορεί να περιγραφεί με τέσσερα είδη κίνησης: -Μεταφορική - Γραμμική - Στροφική ή κυκλική - Καμπυλόγραμμη.- Μεταφορική κίνηση : μπορεί να ονομασθεί η κίνηση του σώματος από μια θέση σε μια άλλη. Στην κίνηση αυτή όλα τα σημεία του σώματος κινούνται σε παράλληλες γραμμές οι οποίες μπορεί να είναι ευθείες ή κυρτές και όλα τα σημεία κινούνται στην ίδια διεύθυνση και φορά, με την ίδια ταχύτητα και επιτάχυνση και διανύουν την ίδια απόσταση.- Γραμμική κίνηση : Παρουσιάζεται όταν όλα τα μέρη του σώματος κινούνται στην ίδια διεύθυνση και φορά και διανύουν για ίδιους χρόνους, ίδια διεύθυνση και φορά και διανύουν για ίδιους χρόνους, ίδια διαστήματα (απόσταση).- Στροφική ή κυκλική κίνηση : Περιλαμβάνει τις κινήσεις ενός σώματος γύρω από ένα σταθερό άξονα, έτσι που όλα τα τμήματα του σώματος να κινούνται σε αψίδες και να διανύουν τις ίδιες γωνιακές μετατοπίσεις.- Καμπυλόγραμμη κίνηση : Περιγράφει την κίνηση ενός σώματος δια μέσου ενός κυρτού μονοπατιού, σαν την τροχιά που διαγράφει ένα βλήμα (βαλλιστική).

6. Ορισμός και περιγραφή μοχλών.

Ορισμός: Ένας μοχλός είναι μια μηχανή που μεταδίδει ενέργεια. Είναι ικανός να παράγει έργο, όταν μεταδίδεται ενέργεια μέσω αυτού. Ο μοχλός κοινός έχει ορ'ισθεί σαν μια άκαμπτη

ράβδος η οποία κινείται γύρω από ένα σταθερό σημείο το οποίο ονομάζεται υπομόχλιο (στο σώμα το υπομόχλιο τοποθετείται στην άρθρωση στην οποία λαμβάνει χώρα η κίνηση).Περιγραφή: 1. Το υπομόχλιο είναι ένα σημείο του άξονα γύρω από το οποίο στρέφεται η μάζα. Στο σώμα, ο άξονας αυτός θα περάσει μέσα από την άρθρωση στην οποία γίνεται η κίνηση.2. Η δύναμη περιλαμβάνει όλα τα τμήματα της άκαμπτης ράβδου, τα οποία βρίσκονται μεταξύ του υπομοχλίου και του σημείου της άκαμπτης ράβδου στο οποίο εφαρμόζεται η δύναμη. Στο σώμα το σημείο αυτό είναι το σημείο εκείνο στο οποίο ο συσπώμενος μυς ασκεί την δύναμη στο κινούμενο οστό (κατάφυση του μυ).3. Η αντίσταση περιλαμβάνει όλα τα τμήματα της άκαμπτου ράβδου τα οποία βρίσκονται μεταξύ του υπομοχλίου και του σημείου της άκαμπτης ράβδου στο οποίο εφαρμόζεται η αντίσταση. Στο σώμα αυτό μπορεί να είναι το αντικείμενο που κρατάμε στο χέρι ή το βάρος του κινούμενου μέλους.

7. Με ποιόν τρόπο μεταφέρεται το μήνυμα από τους μυς στους τένοντες;

Όταν συσπάται ένας μυς, οι προσφύσεις του (έκφυση-κατάφυση) πλησιάζουν φυσιολογικά η μια την άλλη. Με την σύσπαση του μυ μεταφέρεται τάση στα οστά, τα οποία είναι συνδεδεμένα με τα άκρα του μυ ή μέσω τενόντων ή μέσω απονευρώσεων ή και απ'ευθείας. Η δύναμη αυτή τείνει να συμπλησιάζει τα οστά μεταξύ τους.Πρέπει να αναφερθεί ότι τόσο στην μεταφορά του μηνύματος όσο και στην λειτουργική ικανότητα του μυ συμβάλλουν οι τρείς βασικές ιδιότητες του μυ που είναι: - ο μυϊκός τόνος - η ελαστικότητα - η διεγερσιμότητα.

8. Ποια τα τρία μεγάλα τμήματα των άνω άκρων;

Τα άνω άκρα χωρίζονται στα εξής τρία μεγάλα τμήματα: στο βραχίονα , στον πύχη, στην άκρα χείρα.Ο βραχίονας αποτελείται από το βραχιόνιο οστό το οποίο παρουσιάζει 2 άκρα (επιφύσεις) και ένα σώμα (διάφυση). Με το άνω άκρο (κεφαλή) το ;όποίο αποτελεί τμήμα σφαίρας ενώνεται με την ωμοπλάτη στην άρθρωση του ώμου. Με το'κάτω άκρο, το οποίο σχηματίζει δυο αρθρικές επιφάνειες στις οποίες εφαρμόζουν τα άνω άκρα της κερκίδας και της ωλένης και συνθέτουν έτσι την άρθρωση του αγκώνα.Ο πύχης ή αντιβράχιο αποτελείται από δυο παράλληλα οστά μεταξύ τους, την κερκίδα και την ωλένη. Τα οστά αυτά συνδέονται μεταξύ τους με την άνω και κάτω κερκιδωλενική άρθρωση. Στην άνω κερκιδωλενική συμμετέχει η περιφέρεια της κεφαλής της κερκίδας η κερκιδική εντομή της ωλένης καθώς και ο δακτυλιοειδής σύνδεσμος. Ενώ στην κάτω κερκιδωλενική συμμετέχει η κεφαλή της ωλένης και ο τριγωνικός χόνδρος μαζί με την ωλένια εντομή του κάτω άκρου της κερκίδας. Επίσης μεταξύ τους τα οστά του αντιβραχίου συνδέονται με τον μεσόστεο σύνδεσμο.

9. Περιγράψτε τις τέσσερις αρθρώσεις της ωμικής ζώνης.

Οι τέσσερις αρθρώσεις της ωμικής ζώνης είναι: - η στερνοχλειδική - η ακρωμιοκλειδική - η ωμοπλατοθωρακική-η γλυνοβραχιόνιος.Στην στερνοκλειδική συμμετέχουν η κλειδική εντομή του στέρνου και η προς τα μέσα αρθρική επιφάνεια της κλείδας. Μεταξύ των αρθρούμενων οστών υπάρχει δίαρθρος χόνδρος ο οποίος διαιρεί την αρθρική κοιλότητα σε δυο ανεξάρτητα τμήματα. Ο αρθρικός θύλακας της άρθρωσης ενισχύεται από συνδέσμους όπως ο πρόσθιος και ο οπίσθιος στερνοκλειδικός, ο μεσοκλείδιος και ο πλευροκλειδικός. Κινήσεις που παρουσιάζονται στην άρθρωση:1. Σε προσθιοπίσθιο άξονα ανύψωση και κατάσπαση κλείδας.2. Σε κατακόρυφο άξονα προβολή της κλείδας εμπρός και πίσω.3. Μπορεί ακόμα να παρουσιάσει κίνηση στροφική ή λοξή, καθώς η κλείδα κινείται προς τα πίσω ή στρέφεται γύρω από τον άξονά της.Την ακρωμιοκλειδική άρθρωση σχηματίζουν η ωοειδής αρθρική επιφάνεια του έσω χείλους του ακρωμίου και η ευρισκόμενη στο έξω χείλος της κλείδας αρθρική επιφάνεια. Το σχήμα των αρθρικών επιφανειών είναι επίπεδο και περιβάλλεται από ένα χαλαρό αρθρικό θύλακα, ο οποίος ενισχύεται από τον άνω και κάτω ακρωμιοκλειδικό σύνδεσμο. Η κίνηση που παρουσιάζεται στην άρθρωση είναι η απαγωγή και η προσαγωγή της γωνίας που σχηματίζεται από την ωμοπλάτη και την κλείδα. Επίσης η άρθρωση έχει ένα ενδοαρθρικό ημιτελή δίσκο ο οποίος βοηθά στην ολίσθηση κατά την διάρκεια της κίνησης και είναι τοποθετημένος εκεί που παρουσιάζεται η μεγαλύτερη πίεση.Η ωμοπλατοθωρακική με την ανατομική έννοια δεν αποτελεί άρθρωση γιατί δεν έχει τα στοιχεία εκείνα που χρειάζονται για την δημιουργία της (αρθρικό υμένα, αρθρικό θύλακα κ.λ.π.).Κατασκευαστικά και κινησιολογικά την στερνοκλειδική, την ακρωμιοκλειδική και την ωμοπλατοθωρακική μπορούμε να τις λάβουμε σαν μια άρθρωση γιατί και οι τρείς ενεργούν για να παρουσιάσουν τις κινήσεις της ωμικής ζώνης. Οι κινήσεις που λαμβάνουν χώρα στην άρθρωση αυτή είναι: ανάσπαση, κατάσπαση, προσαγωγή, απαγωγή, στροφή προς τα πάνω και προς τα κάτω, καθώς και πρόσθια και οπίσθια κλίση της ωμοπλάτης.Η γληνοβραχιόνιος άρθρωση σχηματίζεται από την ωμογλήνη της ωμοπλάτης που έχει σχήμα ωοειδές μικρότερο από την κεφαλή του βραχιονίου και συμπληρώνεται από τον επιχείλιο χόνδρο. Ο επιχείλιος χόνδρος έχει σχήμα δακτυλίου και καταφύεται στην περιφέρεια της ωμογλήνης με σκοπό να αυξήσει την αρθρική επιφάνεια σε βάθος έτσι ώστε η κεφαλή του βραχίονα να τοποθετείται άριστα μέσα στην ωμογλήνη. Η άρθρωση περιβάλλεται από αρθρικό θύλακα ο οποίος είναι πολύ χαλαρός. Ο ινώδης θύλακας ενισχύεται από τον κορακοβραχιόνιο, τους γληνοβραχιόνιος και τον εγκάρσιο σύνδεσμο.

10. Περιγράψτε την ποδοκνημική άρθρωση.

Η ποδοκνημική είναι η σπουδαιότερη άρθρωση με την οποία επιτυγχάνεται η ένωση των οστών της κνήμης με τον σκελετό του άκρου πόδα. Δια μέσου αυτής μεταφέρεται το βάρος του κορμού από την κνήμη στον άκρο πόδα. Για τον σχηματισμό άρθρωσης συμμετέχουν οι εξής αρθρικές επιφάνειες: η κνημοπερονιαία γλήνη και η' τροχιλία του αστραγάλου. Ο αρθρικός θύλακας της άρθρωσης αυτής

ενισχύεται από τους ήαρακάτω συνδέσμους: 1. Έσω πλάγιος σύνδεσμος ή δελτοειδής 2. Έξω πλάγιος σύνδεσμος.Οι κινήσεις που επιτρέπονται στην άρθρωση είναι : πελματιαία κάμψη και ραχιαία έκταση. Επίσης ο τύπος της άρθρωσης: γωνιώδης.

11. Περιγράψτε την άρθρωση του αγκώνα.

Η άρθρωση του αγκώνα σχηματίζεται από το κάτω άκρο του βραχίονα και τα πάνω άκρα της κερκίδας και της ωλένης. Η άρθρωση είναι σύνθετη και περιλαμβάνει τρείς επί μέρους αρθρώσεις μέσα στον αρθρικό της θύλακα.1. Βραχιονωλενική: είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της τροχιλίας του βραχιονίου οστού και της μηνοειδούς εντομής της ωλένης.2. Βραχιονοκερκιδική: είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κεφαλής της κεφαλής της κερκίδας και του κονδύλου του βραχιονίου οστού.3. Άνω κερκιδωλενική: σχηματίζεται από την περιφέρεια της κεφαλής της κερκίδας και από την κερκιδική εντομή της ωλένης.Η άρθρωση του αγκώνα είναι γωνιώδης και επιτρέπει ης κινήσεις κάμψης και έκτασης. Είναι μοχλός 3ου είδους. Επίσης η άρθρωση περιβάλλεται από ένα στερεό αρθρικό θύλακα ο οποίος είναι παχύτερος στα πλάγια και σχηματίζει τον έσω και έξω πλάγιο σύνδεσμο. Άλλοι σύνδεσμοι που ενισχύουν τον αρθρικό θύλακα είναι ο δακτυλιοειδής και ο τετράγωνος, καθώς επίσης: Κερκιδικός (έξω πλάγιος) σύνδεσμος, ωλένιος (έσω πλάγιος), μεσόστεος, πρόσθιοι.12. Περιγράψτε την άρθρωση του γόνατος.

Τα οστά που σχηματίζουν την άρθρωση είναι: μηρός, κνήμη και η επιγονατίδα.Το μηριαίο οστό συμμετέχει με τους δυο κονδύλους (έσω & έξω) οι οποίοι βρίσκονται στο κάτω άκρο του και συντάσσονται με τα δυο ογκώματα της κνήμης: τον έσω και έξω κνημιαίο κόνδυλο αντίστοιχα.Η επιγονατίδα είναι ένα ενδοτενόντιο σησαμοειδές οστό, το μεγαλύτερο στον ανθρώπινο οργανισμό. Τοπογραφικά βρίσκεται μέσα στον καταφυτικό τένοντα του τετρακέφαλου μυ, στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος.Η άρθρωση του γόνατος περιβάλλεται από τον αρθρικό θύλακα. Επίσης γύρω από αυτή βρίσκονται αρκετοί ορογόνοι θύλακοι, εκ των οποίων οι σπουδαιότερη είναι: 1. Ο υπερεπιγονατιδικός 2. Ο υποδόριος θύλακας της επιγονατίδας 3. Ο εν τω βάθει επιγονατιδικός 4. Ο θύλακας του δικέφαλου μηριαίου μυ 5. Ο θύλακας του ιγνυακού μυ 6. Ο έσω θύλακας του γαστροκνημίου μυ 7. Ο έξω θύλακας του γαστροκνημίου μυ 8. Ο θύλακας του χηνείου πόδα 9. Ο θύλακας του ημιϋμενώδη μυ.Άρθρωση του γόνατος: σύνθετη. Αποτελείται από την κνημοπερονιαία και την επιγονατιδομηριαία άρθρωση. Σύνδεσμοι που βρίσκονται σε αυτήν και την ενισχύουν:Πρόσθιοι: ο επιγονατιδικός, οι καθεκτικοί σύνδεσμοι της επιγονατίδας.Πλάγιοι: Έσω πλάγιος σύνδεσμος, έξω πλάγιος.Οπίσθιοι: λοξός ιγνυακός.Χιαστοί: πρόσθιος-οπίσθιος χιαστόςΚινήσεις: κάμψη-έκταση, στροφές (το γόνατο βρίσκεται σε ελαφρά κάμψη).

13. Αναφέρατε τα είδη των μοχλών και αντιστοιχείστε τουλάχιστον μια άρθρωση για κάθε είδος.

Οι μοχλοί είναι τριών ειδών και περιλαμβάνουν μια άκαμπτη ράβδο (τον μοχλό), τα σημεία εφαρμογής της δύναμης (F) και της αντίστασης (R) και το σημείο πάνω στον άξονα στροφής, το υπομόχλιο (Α).Τα συστήματα των μοχλών αλλάζουν ανάλογα με την τοποθέτηση των σημείων κατά μήκος της άκαμπτης ράβδου. Ο μοχλός 1ου είδους παρουσιάζει το υπομόχλιο μεταξύ της δύναμης και της αντίστασης. Οι μοχλοί 2ου και 3ου είδους παρουσιάζουν την αντίσταση και τη δύναμη αντίστοιχα, μεταξύ των άλλων σημείων.Ένας μοχλός περιλαμβάνει δυο μοχλοβραχίονες. Ο μοχλοβραχίονας της δύναμης (FA) είναι η απόσταση του σημείου εφαρμογής της δύναμης από το υπομόχλιο και ο μοχλοβραχίονας αντίστασης (RA) είναι η απόσταση του σημείου εφαρμογής της αντίστασης από το υπομόχλιο.Μελετώντας μηχανικά τους μοχλούς παρατηρούμε ότι ο μοχλός 2ου είδους αποφέρει πάντοτε μεγαλύτερο μηχανικό πλεονέκτημα επειδή ο μοχλοβραχίονας δύναμης είναι πάντοτε μεγαλύτερος από τον μοχλοβραχίονα αντίστασης. Αντίθετα το μηχανικό πλεονέκτημα του μοχλού 3 ου είδους είναι πάντοτε μικρότερο της μονάδας, επειδή ο μοχλοβραχίονας δύναμης είναι πάντοτε μικρότερος του μοχλοβραχίονα αντίστασης. Ο ι μοχλοί 1ου είδους παρουσιάζουν μηχανικό πλεονέκτημα μικρότερο ή μεγαλύτερο ή ίσο με την μονάδα ανάλογα με την τοποθέτηση του υπομοχλίου.Οι μοχλοί 2ου είδους είναι γνωστοί σαν δυνατοί μοχλοί. Ενώ οι μοχλοί 3ου είδους θυσιάζουν την δύναμη για την ταχύτητα.

Παραδείγματα μοχλών στο ανθρώπινο σώμα: 1° είδος: τρικέφαλος, εκτείνοντες αυχένα. 2° είδος: κροταφογναθική3° είδος: ισχύο (λαγονοψοίτης), κάμψη αγκώνα δικέφαλος βραχιόνιος.

14. Τι είναι η γωνιομέτρηση και πως διεξάγεται;

Γωνιομέτρηση καλείται η μέθοδος με την οποία γίνεται μέτρηση του εύρους κίνησης μιας άρθρωσης. Το όργανο το οποίο χρησιμοποιούμαι ονομάζεται γωνιόμετρο. Το κέντρο του γωνιομέτρου (της βάσης αυτού) τοποθετείται πάνω στην άρθρωση. Έτσι μπορούμε να μετρήσουμε σε μοίρες το ποσό που θα κάμψουν ή θα εκταθούν τα οστά που αποτελούν την άρθρωση.

15. Ποιες ανατομικές δομές καθορίζουν το εύρος κίνησης της άρθρωσης;

Το εύρος κίνησης μιας άρθρωσης εξαρτάται αρχικά από το είδος της άρθρωσης δηλαδή αν πρόκειται: 1. Για διάρθρωση οπότε υπάρχει μεγάλο εύρος κινητικότητας. 2. Για συνάρθρωση όπου δεν παρατηρείται κίνηση. 3. Για ομφιάρθρωση όπου εδώ λόγω της κατασκευής της η άρθρωση παρουσιάζει μια μικρή κινητικότητα (όχι έντονη)Επιπλέον ο βαθμός κινητικότητας μιας άρθρωσης καθορίζεται από την ελαστικότητα των μυών και των συνδέσμων που την ενισχύουν. Επίσης βασικό παράγοντα παίζει η άρθρωση ως προς τους άξονες κίνησης που διαθέτει διότι μια μονοαξονική υστερεί μιας πολυαξονικής.

16. Ποιος ο ρόλος και οι λειτουργίες της σπονδυλικής στήλης;

Ο σκοπός της Σ.Σ. είναι αφενός μεν η προστασία όχι μόνο του νωτιαίου μυελού αλλά και των θωρακικών και κοιλιακών οργάνων, αφετέρου δε η αξονική υποστήριξη του κορμού και μια ελαστική κινητικότητα που κάνει δυνατή την κίνηση με ένα πλήθος καταπληκτικών τρόπων, ξεκινώντας από την ολίσθηση και καταλήγοντας στο πέταγμα.Η ιστορία της όρθιας στάσης είναι συνδεδεμένη με την ανάπτυξη των προσθοπίσθιων κυρτωμάτων της Σ.Σ. πράγμα που αποτελεί χαρακτηριστικό των ενηλίκων. Τα νεογέννητα έχουν δυο μόνο κυρτώματα και δυο κοιλώματα με φορά προς τα εμπρός. Γενικά στην Σ.Σ. στηρίζεται η κεφαλή, προσφύονται οι πλευρές, προστατεύεται στο εσωτερικό της ο νωτιαίος μυελός, η ένωσή της με την λεκάνη επιτρέπει την μεταβίβαση του βάρους του σώματος στα κάτω άκρα. Τα κυρτώματα αυξάνουν την ευλυγισία της καθώς και την αντοχή της σε μεγάλα βάρη. Τέλος τα κυρτώματα ευνοούν την διατήρηση του κορμού στην όρθια στάση καθώς επίσης επιτρέπουν την ισορροπία του.

17. Σε ποιες φάσεις αναλύεται η ανθρώπινη βάδιση; ;■'

Ο κύκλος της βάδισης αρχίζει από την στιγμή που η φτέρνα του παπουτσιού αγγίζει το έδαφος και τελειώνει όταν το ίδιο πόδι ξανάρχεται στην ίδια θέση. Σε αυτόν τον κύκλο ξεχωρίζουμε την φάση στήριξης και την φάση αιώρησης.Φάση στήριξη: Αρχίζει όταν η πτέρνα του ενός ποδιού αγγίζει το έδαφος και τελειώνει όταν τα δάκτυλα από το ίδιο πόδι εγκαταλείπουν το έδαφος. Διαιρείται στην φάση αναχαίτισης και στη φάση προώθησης.1. Φάση αναχαίτισης: όπου αρχίζει όταν η πτέρνα αγγίζει το έδαφος και τελειώνει όταν η πτέρνα βρεθεί ακριβώς κάτω από το κέντρο βάρους του σώματος μας.2. Φάση προώθησης: που αρχίζει την στιγμή που η πτέρνα είναι κάτω από το κέντρο βάρους του σώματος και τελειώνει όταν το μεγάλο δάκτυλο εγκαταλείψει το έδαφος. Όταν και τα δύο πόδια ακουμπούν στο έδαφος ολοκληρώνεται μια τέλεια φάση στήριξης γιατί η αρχή της φάσης αναχαίτισης στο ένα πόδι καλύπτει εν μέρει το τέλος της φάσης προώθησης του άλλου ποδιού. Έτσι διαφοροποιείται το βάδισμα από το τρέξιμο.Φάση αιώρησης: Αρχίζει μόλις τα δάκτυλα σηκωθούν από το έδαφος και τελειώνει όταν η πτέρνα του ίδιου ποδιού αγγίζει το έδαφος. Σε μια φυσιολογική βάδιση καλύπτει περίπου το 40% ενός κύκλου βάδισης. Η φάση αιώρησης χωρίζεται στην φάση επιτάχυνσης, μισοαιώρησης, αναχαίτισης. Ενώ η φάση στήριξης χωρίζεται στη φάση επαφής πτέρνα εδάφους, όταν όλο το πέλμα ακουμπά το έδαφος, φάση μισοστήριξης, φάση επαφής δακτύλων με το έδαφος, φάση εγκατάλειψης.

—.......................................................................................

18. Από ποιες παραμέτρους εξαρτάται η ποιότητα του μυϊκού έργου που δαπανάται στην εκτέλεση μιας κίνησης σε μια άρθρωση;

Η ποιότητα του μυϊκού έργου που δαπανάται στην εκτέλεση μιας κίνησης σε μια άρθρωση εξαρτάται από τα εξής:1. Από την μυϊκή δύναμη της μυϊκής ίνας δηλαδή από την φυσιολογική κατάσταση των μυϊκών ινών που αποτελούν το μυ.2. Από το είδος της συστολής που εκτελεί ο μυς: ισομετρική ή πλειομετρικη.Στην ισομετρική ή στατική συστολή δεν έχουμε παραγωγή έργου εφόσον δεν παρατηρείται αλλαγή στο μήκος του μυ (δεν υπάρχει κίνηση).Στην μειομετρική όπου παρατηρείται βράχυνση του μυ, παράγεται έργο το οποίο είναι θετικό διότι η ενάργεια που καταναλώνεται είναι μεγαλύτερη της απαιτούμενης δηλαδή το μέλος δεν ισορροπεί και μετατρέπει αυτήν του την ενέργεια σε έργο. Ενώ στην πλειομετρικη η αντίσταση που είναι υποχρεωμένος ο μύς να υπερνικήσει, είναι μεγαλύτερη από την τάση του οπότε ο μύς διατείνεται. Το έργο εδώ αναφέρεται ως αρνητικό.3. Από τον μοχλοβραχίονα αντίστασης (ΜΑ). Όσο πιο μεγάλος είναι ο ΜΑ τόσο η άρθρωση κερδίζει σε ταχύτητα και εύρος κίνησης ενώ υστερεί σε δύναμη και ο μύς χάνει ενέργεια.4. Από το μέγεθος της εξωτερικής δύναμης που θα πρέπει ο μύς να ξεπεράσει.

19. Ποια είδη αρθρώσεων γνωρίζετε σύμφωνα με την μορφολογία των αρθρικών επιφανειών που τις συνθέτουν;

Τα είδη των αρθρώσεων είναι:1. Γίγγλυμες: οι κινήσεις που εκτελούνται εδώ γίνεται γύρω από έναν απλό άξονα οριζόντιας ή κατακόρυφης διεύθυνσης. Οι γίγγλυμες λέγονται και αλλιώς μονοαξονικές. Η μια αρθρική επιφάνεια μοιάζει με καρούλι ενώ η άλλη έχει σχήμα κοίλο έτσι που να εφαρμόζουν π.χ. άρθρωση αγκώνα κινήσεις κάμψη-έκταση.2. Ανώμαλες: Παρουσιάζουν μια μικρή μόνο κίνηση ολίσθησης. Ονομάζονται και μη αξονικές επειδή οι επιμέρους κινήσεις δεν γίνονται γύρω απά'καθορισμένο άξονα. Το σχήμα των αρθρώσεων είναι ανώμαλο με επίπεδη ή κοίλη φορά π.χ. Όΐ αρθρώσεις του καρπού.3. Τροχοειδής: Οι εκτελούμενες κινήσεις είναι στροφικές οι οποίες γίνονται γύρω από έναν απλό άξονα (μονοαξονικές) π.χ. η ατλαντοαξονική και η κερκιδωλενική άρθρωση.4. Κονδυλοειδής: Οι εκτελούμενες κινήσεις γίνονται σε δυο επίπεδα με άξονες κίνησης οριζόντιους και προσθοπίσθιους δηλαδή οι αρθρώσεις αυτές είναι διαξονικές. Η μια αρθρική επιφάνεια των οστών που απαρτίζουν την άρθρωση έχει σχήμα αυγού ενώ η άλλη είναι κοίλη π.χ. η άρθρωση του καρπού κινήσεις που εκτελεί είναι: κάμψη-έκταση, απαγωγή- προσαγωγή.5. Εφιπποειδής: Είναι άρθρωση δυο επιπέδων (διαξονική) με μεγαλύτερο εύρος κίνησης π.χ. η καρπιομετακάρπιος άρθρωση του αντίχειρα που παρουσιάζει τις κινήσεις: κάμψης- έκτασης, απαγωγής-προσαγωγής. Η μια αρθρική επιφάνεια είναι ανεστραμμένη και σχηματίζει μια κοίλη επιφάνεια η οποία μοιάζει με σέλλα.6. Σφαιροειδής: Είναι μια άρθρωση με μεγάλο εύρος κίνησης που μπορεί να κινηθεί σε πολλούς άξονες (πολυαξονική ή τριαξονική). Π.χ. η άρθρωση του ώμου, του ισχίου όπου παρουσιάζονται οι κινήσεις: κάμψη-έκταση, απαγωγή-προσαγωγή, έσω-έξω στροφή, οριζόντια απαγωγή-προσαγωγή, διαγώνια προσαγωγή-απαγωγή, περιαγωγή.Κατασκευαστικά στην άρθρωση αυτή η κοίλη αρθρική'] επιφάνεια του ενός οστού δέχεται την σφαιρική κεφαλή του άλλου οστού.

20. Ποια είδη αρθρώσεων γνωρίζετε σύμφωνα με τον αριθμό των οστών που τις συνθέτουν;

ΠΡΟΣΟΧΗ: Εάν σας δοθεί αυτή η ερώτηση στην πιστοποίηση να ζητήσετε οπωσδήποτε να σας δοθεί διευκρίνιση για το τι ακριβώς πρέπει να απαντήσετε. Εμείς ως πιθανές απαντήσεις δίνουμε τις παρακάτω.1" ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.Οι αρθρώσεις μπορούν να διακριθούν:1. Με βάση τον τρόπο σύνδεσης των αρθρούμενων οστών μεταξύ τους. Οπότε διακρίνουμε την διάρθρωση, την συνάρθρωση και την αμφιάρθρωση. Στην διάρθρωση ο μαλακότερος ιστός περιβάλλει τα αρθρούμενα οστά και έτσι επιτρέπει στην άρθρωση μικρή ως μεγάλη κινητικότητα. Στην συνάρθρωση ο μαλακότερος ιστός βρίσκεται ανάμεσα στα δύο οστά και τα συνδέει τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε δεν υπάρχει σχεδόν καμία κινητικότητα. Υπάρχουν τρείς τύποι συνάρθρωσης ανάλογα με τον παρεμβαλλόμενο ιστό (συνδετικό, χονδρικό, οστίτη). Η αμφιάρθρωση παρουσιάζει στοιχεία μιας συνάρθρωσης και μιας διάρθρωσης μαζί. Η κινητικότητα που εμφανίζει είναι από μικρή έως ανύπαρκτη. 2η ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

Με βάση τις κινήσεις που εκτελεί. Οπότε έχουμε τις μονοαξονικές αρθρώσεις (όπου εκτελούν κινήσεις μόνο πάνω σε έναν άξονα), τις διαξονικές και τις πολυαξονικές. Οι διαξονικές εκτελούν κινήσεις σε δυο επίπεδα ενώ οι πολυαξονικές από τρία επίπεδα και άνω. 3'1 ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.Τις απλές (με δυο οστά) και τις σύνθετες (περισσότερα από δυο)

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.2.) Ρόλος και δράση των μυών και αρθρώσεων των άνω και κάτω άκρων.

1. Ποιοι είναι οι κύριοι μυς της έξω στροφής του ώμου; Υποακάνθιος, ελάσσων

στρογγυλός.

2. Ποιοι είναι οι κύριοι μυς της έσω στροφής του ώμου; Υποπλάτιος, μείζων

στρογγυλός.

3. Ποιοι είναι οι κύριοι μυς της απαγωγής του ώμου; Δελτοειδής (μέση μοίρα),

υπερακάνθιος.

4. Ποιοι είναι οι εκτείνοντες του καρπού;

Πρωταγωνιστές: Μακρός και βραχύς κερκιδικός εκτείνοντας. Βοηθητική: Κοινός εκτείνοντας τους δακτύλους. Μακρός εκτείνοντας του αντίχειρα. Εξουδετεροποιοί: Οι κερκιδικοί και ωλένιος εκτείνοντας εξουδετερώνουν ο ένας τον άλλο στην προσαγωγή και στην απαγωγή. Σταθεροποιοί: Τρικέφαλος.

5. Ποιες οι λειτουργίες του δικέφαλου βραχιονίου μυός;

Ο δικέφαλος βραχιόνιος είναι μυς τριών αρθρώσεων, του ώμου, του αγκώνα και της κερκιδωλενικής. Ενεργεί ως πρωταγωνιστής για την κάμψη του αγκώνα. Η ενέργεια του δικέφαλου είναι πολύ δυνατή όταν το αντιβράχιο βρίσκεται σε θέση υπτιασμού και εκτελεί κάμψη στον αγκώνα. Επίσης ο δικέφαλος είναι ένας γερός υπτιαστής στην θέση που η άρθρωση του αγκώνα είναι σε κάμψη 90° μοιρών περίπου.Μετά από παράλυση του δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει αδυναμία στην κάμψη του αγκώνα, γιατί η κίνηση μπορεί να παρουσιασθεί από άλλους μύς.Πρέπει επίσης να αναφερθεί η ενέργειά του στην άρθρωση του ώμου. Μακρά κεφαλή: παρουσιάζει απαγωγή, όταν ο βραχίονας είναι σε έξω στροφή. Βραχεία κεφαλή: Παρουσιάζει κάμψη, προσαγωγή, έσω στροφή, οριζόντια προσαγωγή.

6. Ποιες κινήσεις εκτελούνται στον καρπό; Κάμψη, έκταση, προσαγωγή, απαγωγή,

περιαγωγή.

7. Ποιες κινήσεις του αντίχειρα και ποιοι οι κύριοι μύες που εκτελούν την κάθε μία;

- Κάμψη: Μακρός και βραχύς καμπτήρας του αντίχειρα. -Έκταση: Μακρός και βραχύς εκτείνοντας του αντίχειρα.- Απαγωγή: Μακρός και βραχύς επαγωγός του αντίχειρα.- Προσαγωγή: Προσαγωγός αντίχειρα.- Αντίθεση: Αντιθετικός.

8. Ποιες οι κινήσεις των άνω άκρων που εκτελούνται στην άρθρωση του ώμου;

Ώμος: απαγωγή, προσαγωγή, κάμψη, έκταση, έσω-έξω στροφή, άνω διαγώνια απαγωγή - προσαγωγή, οριζόντια απαγωγή-προσαγωγή, περιαγωγή.

9. Ποιες οι κινήσεις του άκρου ποδός;

Κάμψη, έκταση, ανάσπαση έσω-έξω χείλους, περιαγωγή.

10. Ποιες κινήσεις εκτελούνται στο ισχίο;

Κάμψη, έκταση, υπερέκταση, απαγωγή, προσαγωγή, έσω-έξω στροφή, περιαγωγή, οριζόντια απαγωγή-προσαγωγή, κάτω διαγώνια απαγωγή-προσαγωγή.

11. Αναφέρατε τους έξω στροφείς του ισχίου;

1. Πυραμοειδήςή απιοειδής.2. Έσω θυρεοειδής μύς.3. Άνω και κάτω δίδυμος μύς.4. Έξω θυρεοειδής μύς.5. Τετράγωνος μηριαίος μύς.6. Ορθός μηριαίος μύς.

12. Ποιος ο λειτουργικός ρόλος της επιγονατίδας;

Η επιγονατίδα αυξάνει την δράση του τετρακέφαλου μυ γιατί φτιάχνει γι' αυτόν μια μεγαλύτερη γωνία έλξης. Ακόμα παίζει τον ρόλο της τροχαλίας και μεταθέτει κατά την διάρκεια των κινήσεων την γραμμή ενέργειας του μύ προς τα εμπρός. Επίσης από μηχανικής πλευράς η επιγονατίδα παρουσιάζει τα εξής:1. Βοηθά στην έκταση της άρθρωσης του γόνατος μεγαλώνοντας τον μοχλοβραχίονα δύναμης του τετρακέφαλου μύ δια μέσω όλου του εύρους κίνησης.2. Επιτρέπει την καλύτερη κατανομή της πίεσης που ασκείται πάνω στο μηριαίο οστό μεγαλώνοντας την επιφάνεια επαφής του επιγονατιδικού τένοντα με το μηριαίο οστό. Η συνεισφορά της επιγονατίδας στην μεταβολή του μήκους του μοχλοβραχίονα δύναμης του τετρακέφαλου μύ αλλάζει από την πλήρη κάμψη.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.3) Κινησιοθεραπεία - Θεραπευτική Γυμναστική.

1. Αναφέρατε τις βαθμίδες έντασης (δυσκολίας) ή είδη της ενεργητικής κίνησης.

Ενεργητικές είναι οι κινήσεις που εκτελούνται ή ελέγχονται από την ενέργεια των μυών του ατόμου που τις εκτελεί. Τις διακρίνουμε στις:• Ενεργητική σύσπαση.• Ελεύθερες ενεργητικές κινήσεις.• Υποβοηθούμενες ενεργητικές κινήσεις.• Κινήσεις εκτελούμενες με αντίσταση.

2. Πως χωρίζουμε τα είδη κινήσεων σύμφωνα με το αν απαιτείται μυϊκή δράση ή όχι;

Οι κινήσεις σύμφωνα με το αν απαιτείται μυϊκή δράση ή όχι χωρίζονται στις εξής:I. Παθητικές κινήσεις : είναι οι κινήσεις που εκτελούνται σε κάποια άρθρωση από κάποια εξωτερική δύναμη χωρίς τη συμμετοχή των μυών που είναι υπεύθυνοι για τη συγκεκριμένη κίνηση. Αυτές διαιρούνται στις:• Χαλαρές παθητικές κινήσεις: Κατά την εκτέλεση τους η άρθρωση κινείται στο υπάρχον ελεύθερο εύρος κίνησης και στο όριο αντοχής του ασθενή.• Βίαιες παθητικές κινήσεις: Εφαρμόζονται στις αρθρώσεις που υπάρχει περιορισμένη κινητικότητα και αποβλέπουν στην αύξηση του εύρους κίνησης τους σε φυσιολογικά επίπεδα. Εκτελούνται - με ξαφνική αλλά ωστόσο ελεγχόμενη βία πέρα από το όριο κίνησης της άρθρωσης και - με την εφαρμογή σταθερής και παρατεταμένης έλξης στις αρθρώσεις.II. Ενεργητικές κινήσεις: Είναι εκείνη που ενεργεί ή ελέγχεται από εκούσια ενέργεια μυών, οι οποίοι εργάζονται αντίθετα σε μια εξωτερική δύναμη, τη βαρύτητα. Αυτές διαιρούνται στις:• Ελεύθερες κινήσεις : Είναι εκείνες που εκτελούνται από την μυϊκή προσπάθεια του ίδιου ' του ασθενή, χωρίς την βοήθεια ή την αντίσταση οποιασδήποτε άλλης εξωτερικήςδύναμης, παρά μόνο της βαρύτητας.• Υποβοηθούμενες κινήσεις: Όταν η μυϊκή ισχύ ή η συνεργεία είναι ανεπαρκείς για να υπερνικήσουν την αντίσταση της βαρύτητας ή άλλης εξωτερικής δύναμης, τόσο η μυϊκή ισχύ όσο και η συνεργεία μπορούν να αυξηθούν με τη χρησιμοποίηση μιας εξωτερικής δύναμης, που εφαρμόζεται προς την κατεύθυνση της μυϊκής έλξης που ασκείται κατά την εκτέλεση.• Κινήσεις εκτελούμενες με αντίσταση: Κατά την εκτέλεση της οι δυνάμεις αντίστασης που ενεργούν ενάντια στην κίνηση που προκαλούν οι ενεργούντες μύες, αυξάνουν συνέχεια και συστηματικά προκειμένου να αναπτύξουν την ισχύ και τον όγκο των μυών.

3. Με ποια σειρά χρησιμοποιούμε τα είδη των κινήσεων στην πορεία της αποκατάστασης της κάκωσης ενός περιφερικού νεύρου;

Στην πορεία της αποκατάστασης της κάκωσης ενός περιφερικού νεύρου χρησιμοποιούμε τα είδη των κινήσεων με την εξής σειρά: I. Παθητική κινητοποίηση.Π. Με την εφαρμογή υποβοηθούμενης στην αρχή κίνησης μετά ελεύθερης ενεργητικής και τελικά άσκησης με προστιθέμενη αντίσταση.III. Με την αλλαγή της μυϊκής ενέργειας. Η στατική είναι ευκολότερη από την πλειομετρική και η πλειομετρική ευκολότερη από τη μειομετρική.4. Ποια μέσα επιστρατεύουμε για την εφαρμογή της κίνησης με αντίσταση;

Κατά την εκτέλεσή τους οι δυνάμεις αντίστασης που ενεργούν ενάντια στην κίνηση που προκαλούν οι ενεργούντες μύες, αυξάνουν συνέχεια και συστηματικά προκειμένου να αναπτύξουν την ισχύ και τον όγκο των μυών. Η αντίσταση, εκτός από τη μορφή της βαρύτητας και της τριβής μπορεί να δίνεται:1. Από τον φυσικοθεραπευτή.2. Από τον ασθενή.3. Με διάφορα βάρη.4. Με σούστες ή άλλα ελαστικά κατασκευάσματα5. Με το νερό.

5. Πως δυνάμεθα να εφαρμόσουμε υποβοηθούμενες κινήσεις;

Όταν η μυϊκή ενέργεια δεν είναι επαρκής για να υπερνικήσει την αντίσταση της βαρύτητας, είναι δυνατό να προστεθεί μια εξωτερική δύναμη για να βοηθήσει. Η εξωτερική αυτή δύναμη πρέπει να εφαρμόζεται στην κατεύθυνση της μυϊκής ενέργειας και όχι απαραίτητα στο ίδιο πάντα σημείο.Κατά την εφαρμογή των υποβοηθούμενων κινήσεων πρέπει μα λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα:1. Η θέση εκκίνησης: Η άνεση και η σταθερότητα του σώματος επιφέρουν στον ασθενή αυτοσυγκέντρωση, γεγονός που τον βοηθάει να αντιληφθεί τον τρόπο της κίνησης και να καταβάλει την προσπάθεια που απαιτείται για την εκτέλεσή της.2. Ο τύπος της κίνησης: Πρέπει να είναι σαφής και κατανοητός από τον ασθενή.3. Στήριξη: Το τμήμα του σώματος που κινείται στηρίζεται σε όλη του την έκταση για να εξουδετερωθεί η επίδραση της βαρύτητας στους ασθενικούς μυς. Η στήριξη αυτή μπορεί να δοθεί με τα χέρια του φυσικοθεραπευτή, με μια λεία οριζόντια επιφάνεια, με την αιώρα και τέλος με το νερό, μέσα στο οποίο το μέλος πλέει.4. Οι ανταγωνιστές μύες: Πρέπει να ελαττώνεται η τάση που προσφέρουν οι ανταγωνιστές μύες στην κίνηση. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορε^ μεθόδους όπως π.χ. με την θερμότητα, τη μάλαξη ή την τεχνική για την ενίσχυση χαλάρωσης των μυών.5. Έλξη: Όταν δίνεται αρχικά τάση στους ασθενείς μυς, αποσπάται το αντανακλαστικό της τάσης του μυ και αυτό δίνει ένα ισχυρό ερέθισμα για την σύσπαση. Παράλληλα η έλξη που διατηρείται σε όλη την έκταση της άσκησης διευκολύνει την κίνηση της άρθρωσης.6. Η επικουρική δύναμη: Η δύναμη που χρησιμοποιείται για να αυξήσει την ενέργεια των μυών, εφαρμόζεται προς τη φορά της κίνησης. Συνήθως είναι προτιμότερο η δύναμη αυτή (βοήθεια) να δίνεται με τα χέρια του φυσικοθεραπευτή. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατό τα χέρια του φυσικοθεραπευτή να αντικατασταθούν από τα χέρια του ασθενή, με την προϋπόθεση ότι ο ασθενής έχει καλά καταλάβει τον σκοπό και την διαδικασία της κίνησης.7. Τα χαρακτηριστικά της κίνησης: Η κίνηση πρέπει να είναι ομαλή αφού είναι το χαρακτηριστικό μιας ικανής ενεργητικής κίνησης και πρέπει να εκτελείται με παράγγελμα, πράγμα που απαιτεί μεγάλη προσοχή από μέρους του ασθενή. Ο ρυθμός της κίνησης εξαρτάται από τους μύες που παίρνουν μέρος στην κίνηση, αφού κάθε μυς έχει τη δική του δυνατότητα σύσπασης που ποικίλει ανάλογα με την υφή και το φορτίο του.8. Επανάληψη: Ο αριθμός των επαναλήψεων της κίνησης εξαρτάται από το κατά πόσο συνίσταται ή πρέπει να αποφεύγεται η κόπωση των ασθενών μυών.9. Η συνεργασία με τον ασθενή: Είναι ουσιώδης για την εφαρμογή αυτού του είδους των ασκήσεων. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για την ενθάρρυνση των μυών, ώστε να ενεργήσουν όσο περισσότερο μπορούν και ο ασθενής ψηλαφώντας τους μύες του κατά την σύσπαση, αισθάνεται τη βελτίωση, ενθαρρύνεται και η προσπάθεια του γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη.6. Ποιες οι διαβαθμίσεις της μυϊκής ισχύος και ποιες οι μυϊκές δυνατότητες που αντιστοιχούν στην κάθε βαθμίδα;

Οι διάφορες διαβαθμίσεις της μυϊκής ισχύος μετρώνται με το «μυϊκό τέστ» που βασίζεται στην κλίμακα της Οξφόρδης. Σύμφωνα με αυτό ένας μυς βαθμολογείται με '5' όταν μπορεί να εκτελέσει 'κίνηση με μεγάλη αντίσταση'.Ένας μυς βαθμολογείται με '4' όταν μπορεί να εκτελέσει 'κίνηση με μικρή αντίσταση'. Βαθμολογούμε έναν μυ με '3' όταν μπορεί να εκτελέσει 'ελεύθερη ενεργητική κίνηση'. Δίνουμε σε ένα μυ βαθμό '2' από την στιγμή που μπορεί να εκτελέσει υποβοηθούμενη ενεργητική κίνηση'.Ένας μυς βαθμολογείται με Τ από την στιγμή που παρουσιάζει 'απλή μυϊκή σύσπαση' ούτε καν υποβοηθούμενη κίνηση.Βαθμολογούμε ένα μυ με Ό' στην περίπτωση που δεν παρουσιάζει 'ούτε υποτυπώδη σύσπαση'.

7. Ποια τα μηχανικά μέσα που χρησιμοποιούμε στην κινησιοθεραπεία- αναφερθείτε και σε σκεύη που χρησιμοποιούνται στη θεραπευτική άσκηση.

Τα μηχανικά μέσα και σκεύη που χρησιμοποιούνται στην θεραπευτική άσκηση αναφέρονται παρακάτω:Δινόλουτρο, παραφινόλουτρο, δακτυλιέρα, τροχαλίες, στατικό ποδήλατο, σούστες, συσκευή τετρακέφαλου, τροχός, συσκευές πρηνισμού-υπτιασμού κάμψης-έκτασης του καρπού, συσκευή θερμών επιθεμάτων, μηχανήματα ισοκινητικής άσκησης, διάδρομος βάδισης, πολύζυγο, μονάδα αιώρησης.

8. Αναφέρατε τις τεχνικές χαλάρωσης που γνωρίζετε.

Οι τεχνικές χαλάρωσης είναι δυο: Α. Γενική γάλαση: Για την απόκτηση γενικής χάλασης απαραίτητες προϋποθέσεις είναιτόσο η στήριξη και η άνεση του αρρώστου όσο και το κατάλληλο περιβάλλον. α) Στήριξη: Η θέση της κατάκλισης (ύπτια, πλάγια ή πρηνής ανάλογα με την περίπτωση ή την προτίμηση του αρρώστου) χρησιμοποιείται για την πλήρη στήριξη του σώματος. β) Άνεση και κατάλληλο περιβάλλον: Πρέπει να χαλαρώσουν τα ενδύματα που προκαλούν πίεση π.χ. ζώνες, στηθόδεσμοι κ.λ.π. Η θερμοκρασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι κατάλληλη και να περιορίζονται, όσο είναι δυνατό οπτικά και ακουστικά για τον ασθενή ερεθίσματα. Ο φυσικοθεραπευτής πρέπει να εμπνέει την εμπιστοσύνη στον ασθενή και να του δίνει σαφείς επεξηγήσεις σε χαμηλό τόνο, ώστε να του αποβάλει κάθε φόβο ή τυχόν αγωνία,Β. Τοπική γάλαση: Η γενική χάλαση εκτός από το γεγονός ότι απαιτεί χρόνο δεν είναι πάντοτε αναγκαία και επιθυμητή. Για την απόκτηση μυϊκής χάλασης οι μέθοδοι που μπορεί να χρησιμοποιηθούν εξαιρούνται κατά ένα μέρος από την αιτία παρόλο ότι οι γενικές αρχές τόσο για τη θέση και στήριξη, την άνεση και την εμπιστοσύνη έχουν μεγάλη σημασία. Η εφαρμογή κατευναστικών χειρισμών μαλαξοθεραπείας (μάλαξη- θωπείες-ζυμώματα) και χαλαρών παθητικών κινήσεων, ενισχύουν τη χάλαση στην περιοχή που εφαρμόζονται οι παραπάνω μέθοδοι. Για την καταστολή του μυϊκού σπασμού που προκλήθηκε από έντονα ερεθίσματα βοηθάει πολύ η εφαρμογή ρυθμικών υπο βοηθού μένων ασκήσεων.

9. Τι είναι ισοτονική σύσπαση;

Η μειομετρική και πλειομετρικη συστολή ονομάζονται ισοτονικές συστολές.10. Τι ονομάζουμε ισομετρική σύσπαση;

Στη ισομετρική σύσπαση δεν παρατηρείται αλλαγή στο μήκος του μυ. Για τη διατήρηση αυτής της θέσης καταναλώνεται κάποια ενέργεια, η οποία μετατρέπεται σε θερμότητα και όχι σε μηχανικό έργο αφού δεν υπάρχει κίνηση. Με την ισομετρική δεν είναι εμφανές το εξωτερικό έργο και δεν μπορεί κανείς να έχει προοδευτικό πρόγραμμα. Επίσης ο μυς σαν λειτουργικό όργανο πρέπει να έχει ανάλογη δύναμη σε όλα τα σημεία της τροχιάς κίνησης πράγμα που δεν μας προσφέρει η ισομετρική.Την ισομετρική την χρησιμοποιούμε για να προθερμάνουμε ή να χαλαρώσουμε ένα μυ για μια κίνηση που θα ακολουθήσει. Επίσης την χρησιμοποιήσουμε στην αρχή της αποκατάστασης ενός μυ ή μιας ομάδας μυών.

11. Τι ονομάζουμε πλειομετρική σύσπαση;

Στην πλειομετρική σύσπαση δεν εφαρμόζεται τέτοια τάση στον μυ, που να μπορεί να υπερνικήσει μια δύναμη ή να την σταματήσει, μπορεί όμως να αναχαιτίσει την ορμή της. Το κύριο χαρακτηριστικό της συστολής αυτής είναι ότι κατά την διάρκεια της , αυξάνεται το μήκος του μυ.Παραδείγματα πλειομετρικής συστολής: Η ενέργεια του δικέφαλου βραχιονίου να χαμηλώσει προοδευτικά το αντιβράχιο, όταν το βάρος είναι μεγαλύτερο από ότι μπορεί να σηκώσει.

12. Τι ονομάζουμε ισοκινητική άσκηση;

Για να υποχρεώσουμε ένα μυ να εργασθεί σε όλη την τροχιά της κίνησης, ενάντια σε μια αντίσταση, με την ίδια ταχύτητα χρησιμοποιούμε την ισοκινητική άσκηση π.χ. τροχαλίες, στατικό ποδήλατο κ.λ.π.Η ισοκινητική άσκηση ενεργοποιεί τις περισσότερες κινητικές μονάδες γιατί ο μυς ακόμη και με μηχανικό μειονέκτημα είναι υποχρεωμένος να διατηρήσει στην εκτέλεση της κίνησης την ίδια ταχύτητα.

'Όταν ένα άτομο γυμνάζεται με βάρη, σε κάποιο σημείο της τροχιάς κίνησης- το σημείο που το άτομο κολλά απαιτείται η ενεργοποίηση των περισσοτέρων μυϊκών ινών. Όταν ο μυς όμως έρθει στην πλεονεκτική θέση για να εργασθεί δεν παρατηρείται μέγιστη ενεργοποίηση του μυ σε όλα τα τμήματα της τροχιάς της κίνησης. Στην ισοκινητική άσκηση, ο μυς είναι υποχρεωμένος να διατηρήσει μια σταθερή ταχύτητα, άσχετα με το πλεονέκτημα ή όχι του μυ.

13. Δώστε τον ορισμό της ανοικτής και της κλειστής κινητικής αλυσίδας και αναφέρατε από ένα παράδειγμα.

Σε όλες τις κινήσεις παρατηρείται μια «αλυσίδα κίνησης» η μια άρθρωση βοηθά την άλλη, επηρεάζεται από τη διπλανή της, μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό που αναμένεται.

Η κινητικότητα μιας βιοκινητικής ενότητας προσδιορίζεται από την μορφή της (κλειστή ή ανοικτή) και από το είδος των αρθρώσεων που συμμετέχουν σε αυτί'] την κινητική αλυσίδα.Σε κάθε κινητική ομάδα μιας ανοικτής βιοκινητικής ενότητας (=ανοικτής κινητικής αλυσίδας) μπορεί να εκτελεστούν μεμονωμένες κινήσεις και ανεξάρτητες η μια από την άλλη, ενώ σε κάθε κλειστή βιοκινητική ενότητα (=κλειστή κινητική αλυσίδα) η μια επηρεάζει την άλλη.Όταν παρατηρείται κάμψη του ισχίου από την όρθια θέση το γόνατο μπορεί να λυγίσει πολύ ή λίγο, χωρίς να επηρεάσει την ποδοκνημική άρθρωση. Από την όρθια θέση όμως αν λυγίσουν τα ισχία, η αλλαγή στη γωνία του γόνατος επηρεάζει υποχρεωτικά τις ποδοκνημικές αρθρώσεις. Τις κλειστές βιοκινητικές τις χρησιμοποιούμε πολύ στην αποκατάσταση και δουλεύοντας μια φυσιολογική άρθρωση επηρεάζουμε την άλλη ή τις άλλες που έχουν το πρόβλημα.θερμαίνουν περισσότερο τα επιφανειακά στρώματα του δέρματος μέχρι τον υποδόριο ιστό, ενώ ένα μικρότερο μέρος της θερμότητας φθάνει μέσω της κυκλοφορίας στους βαθύτερους ιστούς.

6. Τι ονομάζουμε εν τω βάθει θερμοθεραπεία;

Εν τω βάθει θερμοθεραπεία ονομάζουμε την αύξηση της θερμοκρασίας σε εν τω βάθει ιστούς, που προκαλείται από συσκευές που μετατρέπουν διάφορες μορφές ενέργειας σε θερμική ενέργεια μέσα στους ιστούς.

7. Τι είναι οι υπέρηχοι;

Υπέρηχοι είναι η ονομασία που δόθηκε σε ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας (πάνω από 20 KHZ) που δεν μπορούν να ακουστούν από το ανθρώπινο αυτί. Τα υπερηχητικά κύματα είναι επιμήκη συμπυκνωμένα κύματα που χρησιμοποιούνται ευρύτατα για διαγνωστικούς και θεραπευτικούς σκοπούς.

8. Αναφέρατε τρείς μορφές κρυοθεραπείας.

Η εφαρμογή του κρύου για θεραπευτικούς σκοπούς μπορεί να γίνει με πολλές τεχνικές. Τρείς από αυτές είναι:Τεχνική μάλαξης με πάγο. Τεχνική κρύων επιθεμάτων. Τεχνική της κρύας πετσέτας.

9. Τι ονομάζουμε υδροθεραπείας

Υδροθεραπεία ονομάζουμε τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών με τη βοήθεια των μεταλλικών νερών.

10. Υπό ποιες μορφές χρησιμοποιείται η υδροθεραπεία;

Ανάλογα με τη χρήση των μεταλλικών νερών η υδροθεραπεία χωρίζεται στη λουτροθεραπεία και στην ποσιθεραπεία.Λουτροθεραπεία ονομάζεται η θεραπευτική χρήση των μεταλλικών νερών εξωτερικώς με τη μορφή λουτρού και ανήκει στην καλούμενη μη ειδική ερεθισμοθεραπεία όπως και οι ενέσεις λευκώματος ή οι ενέσεις θείου, από τις οποίες δεν επέρχονται άμεσες δράσεις στο νοσογόνο αίτιο αλλά γίνεται προσπάθεια μεταβολής της αντιδραστικής ικανότητας του οργανισμού.Ποσιθεραπεία ονομάζεται η χορήγηση μεταλλικού στο πεπτικό σύστημα. Χορηγούμε 1 ή 2 λίτρα στο 24ωρο ή λιγότερο.

11. Σε ποιες νόσους απευθύνεται η λουτροθεραπεία;

Τα ερεθίσματα που παράγονται κατά τη λουτροθεραπεία είναι: Μηχανικά (από τον όγκο του νερού). Θερμικά (από τη θερμοκρασία του). Χημικά (από τις διαλυμένες σε αυτό ουσίες).Οι νόσοι στις οποίες απευθύνεται η λουτροθεραπεία σχετίζονται με τα ερεθίσματα αυτά και είναι:1. Μυοτονίες και αρθραλγίες (δρα σε αυτές μηχανικά η άνωση).2. Παθήσεις του κυκλοφορικού όπως λεμφικές στάσεις, οιδήματα κ,λ.π. (δρα σε αυτές μηχανικά η υδροστατική πίεση)3. Παθήσεις αναπνευστικού (θερμικό ερέθισμα).4. Παθήσεις αίματος (διαβήτης, αλκαλικότερο ΡΗ. Θερμό λουτροθερμικό ερέθισμα).5. Παθήσεις πεπτικού (θερμικό ερέθισμα-θερμό λουτρό).6. Θεραπεία σύφιλης (χημικό ερέθισμα- αλοιφή υδραργύρου).7. Αναιμίες (χημικά ερεθίσματα- σίδηρος).

8. Αρθροπάθειες (χημικά ερεθίσματα- θείο).

12. Ποια μέσα ηλεκτροθεραπείας έχουν θερμαντικές επιδράσεις επί των ιστών και ποιαόχι;

13. Ποια φυσικά μέσα χρησιμοποιούμε για τη θέρμανση των ιστών;

Τους ιστούς του ανθρώπινου οργανισμού μπορούμε να θερμάνουμε, για θεραπευτικό πάντα σκοπό και με φυσικά μέσα, εκ των οποίων τα περισσότερα ανήκουν στη μέθοδο της υδροκινησιοθεραπείας. Αυτά είναι:1) Τα θερμά επιθέματα.2) Το παραφινόλουτρο.3) Το δινόλουτρο.4) Η θερμαινόμενη πισίνα.5) Η σάουνα.6) Η μέθοδος «σαμπρέλας» της λουτρόπολης RAGIAZ (Ελβετία).7) I. Τα θερμικά λουτρά μετά υγρού φορέα.II. Το ουδέτερο πλήρες λουτρό.III. Το θερμό πλήρες λουτρό.ΙΙΙν. Το υπερθερμικό πλήρες λουτρό.8) Τα μερικά λουτρά.i. Καυτό ημίλουτρο.ii. Κατιόν ημίλουτρο.9) Το θερμό έως καυτό ενδόλουτρο.10) Τα τοπικά λουτρά.ϊ. Θερμό έως καυτό ποδόλουτρο.ii. Ανιόν ποδόλουτρο.iii. Θερμό έως καυτό χειρόλουτρο.iv. Ανιόντα χειρόλουτρα.11) Τα ατμόλουτρα. .12) Την μάλαξη και την υδρομάλαξη.13) Τα ιαματικά λουτρά (θερμά).14) Τις περιτυλίξεις.

14. Ποια τα μέσα εφαρμογής κρυοθεραπείας και ποιες οι αντενδείξεις στην εφαρμογή τους;

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της κρυοθεραπείας είναι:1. Η τεχνική της μάλαξης με πάγο.2. Η τεχνική των κρύων επιθεμάτων.3. Η τεχνική της κρύας πετσέτας.4. Η τεχνική της εμβύθισης.5. Ο ψεκασμός αιθυλοχλωριδίου.Οι αντενδείξεις στην εφαρμογή τους είναι:1. Σε ασθενείς με καρδιακά και αναπνευστικά προβλήματα.2. Σε ανοιχτά τραύματα.3. Σε ασθενείς με νόσο του Raynand.4. Σε περιοχές με υπαισθησία.5. Σε ασθενείς που δεν τους αρέσει το κρύο.6. Σε ασθενείς με αγγειακά προβλήματα και κυκλοφορική ανεπάρκεια.7. Σε ψύξεις.8. Σε παρέσεις νεύρων.9. Σε μυϊκές αδυναμίες ή παραλύσεις.10. Σε δύσκαμπτες αρθρώσεις πριν την κινητοποίηση.

15. Ποιες οι εφαρμογές των υπερήχων;

Οι υπέρηχοι εφαρμόζονται για θεραπευτικό σκοπό στις ακόλουθες περιπτώσεις:

1. Σε αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα.2. Σε περιαρθρίτιδα ιδιαίτερα του ώμου.3. Σε ασβεστοποιητική θυλακίτιδα.4. Σε μετατραυματική αρθρίτιδα.5. Σε μυϊκή ινίτιδα εκτός από διάχυτη μυϊκή ίνωση.6. Σε μυϊκές θλάσεις.7. Σε κακώσεις συνδέσμων και τενόντων ιδιαίτερα μετά από χειρουργική επέμβαση συρραφής.8. Σε τενοντίτιδα.9. Σε οσφυαλγία και αυχενικό σύνδρομο.10. Σε επικονδυλίτιδα (χαμηλή ένταση).11. Σε ουλώδη ιστό που αναπτύσσεται μετά από τραύματα ή τομές εγχειρήσεων.12. Σε δευτερογενής μυϊκούς σπασμούς.13. Σε καυσαλγία με σύνδρομο Sudeck.14. Σε μετερπική νευραλγία.15. Σε κάλους.16. Σε νευρινώματα, ιδιαίτερα αυτά που παρουσιάζονται στην περιοχή ακρωτηριασμού τα οποία καλύπτονται από ουλώδη ιστό και προκαλούν τον ισχυρό πόνο «φάντασμα». Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται πολύ υψηλές εντάσεις.17. Σε νευραπραξία για αύξηση ηής ταχύτητας αγωγιμότητας των κινητικών νευρικών ινών. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται χαμηλές ή υψηλές εντάσεις (όχι μέτριες).

16. Αντενδείξεις στη χρήση βραχέων κυμάτων και μέτρα προστασίας του ασθενούς κατά την εφαρμογή τους.

Η χρήση των διαθερμιών βραχέων κυμάτων αντενδείκνυνται στις ακόλουθες περιπτώσεις:1. Σε ασθενείς με προδιάθεση αιμορραγίας2. Σε περιοχές με καρκίνο3. Σε ασθενείς με πυρετό4. Σε ασθενείς με μέτωπα στην θεραπευόμενη περιοχή ή κοντά σ' αυτή π.χ. απαγορεύεται η εφαρμογή διαθεσμίας στην οσφυϊκή μοίρα όταν έχουμε αρθροπλαστική ισχίου)5. Σε ασθενείς με υπαισθησία στην θεραπευόμενη περιοχή6. Σε ασθενείς με ισχαιμικές παθήσεις7. Σε ασθενείς με προβλήματα εγρήγορσης8. Σε ασθενείς με καρδιακές παθήσεις που χρησιμοποιούν βηματοδότες9. Σε εγκύους ασθενείς10. Σε περιοχές ασθενών με ανοιχτά τραύματα11. Σε μολυσμένες περιοχές ασθενών12. Στην επίφυση φλεγμονώδεις ή τραυματικές καταστάσεις (σε οξείες φλεγμονές αρθρώσεων μπορεί να προκληθεί καταστροφή του κολλαγόνου των αρθρώσεων)13. Σε υπερβολικά παχύσαρκα άτομα14. Στην περιοχή της οσφύος ιδιαίτερα κατά την έμμηνο ρύσηΓια την επιτυχή και ασφαλή εφαρμογή διαθερμιών βραχέων κυμάτων, οι ακόλουθες οδηγίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη με μεγάλη σχολαστικότητα:1. Οι συσκευές πρέπει να είναι γειωμένες2. Όλα τα καλώδια και τα ηλεκτρόδια πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση και να είναι συνδεδεμένα καλώς στις υποδοχές που αντιστοιχούν.3. Η διάρκεια θεραπείας σε χρόνιες καταστάσεις είναι συνήθως 20-30 λεπτά, ενώ σε υποξειες φλεγμονώδεις καταστάσεις ο χρόνος θεραπείας περιορίζεται σε ΙΟΙ 5 λεπτά.4. Ο ασθενής πρέπει να ελέγχεται συχνά κατά τη διάρκεια της θεραπείας κι όταν παρουσιάζεται πρόβλημα υπερθέρμανσης ελαττώνεται η ένταση.5. Η θεραπευόμενη περιοχή πρέπει να είναι ξηρή σ' όλη τη διάρκεια της θεραπείας. Αν υπάρχει εφίδρωση στην περιοχή σταματάμε τη θεραπεία και σκουπίζουμε σχολαστικά την περιοχή από τον ιδρώτα, αν πρόκειται να ανεχιστεί η θεραπεία.6. Όταν τελειώσει η θεραπεία κλείνουμε τη συσκευή τοποθετώντας όλους τους δείκτες στη θέση μηδέν.7. Η θεραπεία μπορεί να γίνεται μια ή δυο φορές την ημέρα, ανάλογα με την περίπτωση.

17. Αναφέρατε αντενδείξεις για την εφαρμογή υπερήχων.

Η εφαρμογή των υπερήχων αντενδείκνυται στις ακόλουθες περιπτώσεις:1. Πάνω σε ισχαιμικές περιοχές2. Σε ασθενείς με αιμορραγική προδιάθεση3. Σε περιοχές με κοιλότητες υγρών (πλησίον των ματιών)4. Σε αρθρώσεις με πολύ νερό (ύδραρθρος γόνατος)5. Στην περιοχή της λεκάνης και της οσφύος εγκύων6. Πάνω από σπονδύλους μετά από λαμινεντομή7. Σε περιοχές με υπαισθησία8. Σε περιοχές με κακοήθεις νεοπλασίες9. Σε μολυσμένες περιοχές ,·10. Στην επίφυση αναπτυσσόμενου οστού (μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές στην ανάπτυξη του οστού.11. Πάνω σε περιοχές καταγμάτων πριν την πώρωσή τους (μπορεί να προκαλέσουν διάλυση των στοιχείων συγκόλλησης των σπασμένων άκρων των οστών)12. Πάνω στην άρθρωση του ισχίου μετά από αρθροπλαστική εγχείρηση τοποθέτησης σο^θετικής πλαστικής κεφαλής και συνθετικών στοιχείων επικάλυψης της επιφάνειας της κοτύλης.

18. Βάση ποιου φυσικού φαινομένου λειτουργούν οι υπέρηχοι;

Οι φυσικοί παράγοντες οι οποίοι υπεισέρχονται στη μετάδοση των υπερηχητικών κυμάτων από την πηγή εκπομπής στους ιστούς είναι η απορροφητικότητα, η διεισδυτικότητα, η αντανάκλαση, η διάθλαση και η συχνότητα.

19. Ποια μέσα ηλεκτροθεραπείας έχουν αναλγητικές ιδιότητες; Αναφερθείτε και στις παραλλαγές τους.

20. Ποια μορφή ρεύματος και ποιες οι συνθήκες που πρέπει να πληρεί για να προκαλέσει μυϊκό ερεθισμό;

Α. Γαλβανικό ρεύμα: διακοπτόμενος γαλβανισμός (ν=0) Κατά τη μέθοδο του διακοπτόμενου γαλβανισμού, με την ίδια ένταση ρεύματος και θέση των ηλεκτροδίων διακόπτουμε ρυθμικά τη ροή του ρεύματος. Στόχος μας είναι η πρόκληση σύσπασης του μυός, άμεσα διαμέσου του σημείου ερεθισμού του ή έμμεσα δια του κινητικού νεύρου, με το οποίο νευρώνεται ο μυς ή όλη η μυϊκή'] ομάδα.Β. Θεραπεία με χαμηλόσυχνα ρεύματα (vclOOOHz, όπου τα ρεύματα ανάλογα με τις παραμέτρους τους (ένταση, χρόνοι και μορφή παλμού) προκαλούν στη νευρομυική ίνα δυναμικά δράσης ανάλογα με το στόχο που έχουμε, δηλαδή τη μυϊκή διέγερση ή την καταστολή των συμπτωμάτων, όπως είναι ο πόνος, ο μυϊκός σπασμός, τα οιδήματα κ.λ.π.)Οι συχνότητες που χρησιμοποιούνται στην πράξη για τον παραπάνω στόχο κυμαίνονται από 1 μέχρι 250 Ηζ. Ο τρόπος ροής μπορεί να είναι συνεχής (continual), διακοπτόμενος (intermitlierend) ή διαμορφωμένος (modulativ) ως προς το πλάτος των παλμών ή της παλμοσειράς. Οι συχνότητες των ρευμάτων που συνήθως χρησιμοποιούνται είναι:1-4Ηζ = μεμονωμένοι παλμοί για τη διέγερση των σκελετικών μυών και των αντανακλαστικών ή διεγερτικών σημείων5-10Ηζ = διέγερση του συμπαθητικού νεύρου (χαμηλή ένταση) 20-40Ηζ = διέγερση του παρασυμπαθητικού νεύρου (χαμηλή ένταση) 40-50Ηζ = τετανική σύσπαση των εννευρωμένων σκελετικών μυών (ηλεκτρογυμναστική) δονητική επίδραση στο ΚΝΣ (χαμηλή ένταση)Γ. Θεραπεία με ρεύματα μέσης συχνότητας (ν=1-100ΚΗζ) τα οποία σύμφωνα με την τεχνική της εφαρμογής τους (μονοκυκλική ή πολυκυκλική) τη συχνότητα και την ενδεδειγμένη έντασή τους, ασκούν την αντίστοιχη επίδραση στις νευρομυικές ίνες.Η ερεθιστική επίδραση των ρευμάτων μέσης συχνότητας (Μ.Σ.) στις νευρομυικές ίνες είναι οπωσδήποτε μικρότερη από αυτή των (Χ.Σ.) ρευμάτων και οι συχνότητες που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως 2-11 KHz.

21. Αναφερθείτε γενικά στο εύρος των επιδράσεων των διαφόρων μορφών ηλεκτροθεραπείας στους ιστούς.

Το εύρος των επιδράσεων των διαφόρων μορφών ηλεκτροθεραπείας στους ιστούς, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι μορφές ηλεκτροθεραπείας και οι υποδιαιρέσεις τους, προκαλούν η κάθε μια και κάτι ξεχωριστό στους ιστούς. Οι μορφές ηλεκτροθεραπείας είναι:I. Η θερμοθεραπείαΑ) επιφανειακή θέρμανση (ακτινοβολούμενη θερμότητα, θερμά επιθέματα, παραφινόλουτρο και δινόλουτρο)Β) εν τω βάθει θέρμανση (διαθερμίες βραχέων κυμάτων, διαθερμίες μικρών κυμάτων και υπέρηχοι)II. Η κρυοθεραπείαIII. Τα ρεύματα ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΥΣΙ. Της θερμοθεραπείας γενικάΜε την αύξηση της θερμοκρασίας1. αυξάνεται η ροή του αίματος και η οξυγόνωση2. αυξάνεται η ενζυματική δραστηριότητα και ο μεταβολισμός3. αυξάνεται η ταχύτητα νευρικής αγωγής των ερεθισμάτων4. μειώνεται ο μυϊκός σπασμός και ο πόνος5. μειώνεται η σκληρότητα των αρθρώσεων6. μειώνονται οι φλεγμονώδεις διηθήσεις και τα οιδήματα Ια. Ακτινοβολούμενη θερμότητα (φωτεινή μη φωτεινή γεννήτρια)1. τοπική αγγειοδιαστολή και υπεραιμία2. αυξημένος τοπικός μεταβολισμός3. μερική αγγειοδιαστολή στους υποκείμενους εν τω βάθει ιστούς4. κατευνασμός των αισθητικών νεύρων με ήπια θέρμανση5. μυϊκή χαλάρωση6. τοπική εφίδρωση7. επιτάχυνση αναπνοής και καρδιακών παλμών8. εμφάνιση ερυθήματοςΑκτινοβολούμενη θερμότητα (υπεριώδης ακτινοβολία)Τοπικά αποτελέσματα1. εμφάνιση ερυθήματος2. πάχυνση της επιδερμίδας3. καταστροφή των παθολογικών επιδερμικών κυττάρων4. εμφάνιση φακού επιδερμικού χρώματος5. καταστροφή των βακτηριδίων των μολυσμένων τραυμάτων Γενικά αποτελέσματα1. σχηματισμός βιταμίνης D (από την υδροχοληστερόλη της επιδερμίδας)2. ερεθισμός των δικτυο-ενδοθηλιακών κυττάρων της εν τω βάθει επιδερμίδας και παραγωγή αντισωμάτων, συντελώντας στην αύξηση της αντίστασης του οργανισμού στις μολύνσεις3. αύξηση του ύπνου και της όρεξης Χημικά θερμά επιθέματα1. τοπική αύξηση της κυκλοφορίας2. μυϊκή χαλάρωση3. αύξηση των καρδιακών παλμών και του ρυθμού αναπνοής4. ελάττωση της πίεσης του αίματοςΠαραφινόλουτρο: είναι μέσο μετάδοσης υγρής θερμότητας με τα ίδια αποτελέσματα. Δινόλουτρο: είναι επιπολής θερμοθεραπευτικό μέσο και προσφέρει περισσότερα από κάθε άλλη μορφή υγρής θερμότητας, διότι αφ' ενός αυξάνει τη θερμοκρασία των θεραπευομένων περιοχών και αφ' ετέρου με τη μαλακτική δράση των δινών αυξάνει τη λεμφική και αιματική κυκλοφορία, βοηθώντας έτσι και την απορρόφηση των οιδημάτων και των αιματωμάτων. Ιβ. Διαθερμίες βραχέων κυμάτων Αποτελέσματα1. αύξηση της κυκλοφορίας2. αύξηση του μεταβολισμού3. κατευνασμός των αισθητικών νεύρων4. ελάττωση του μυϊκού σπασμού5. ελάττωση της σκληρότητας των αρθρώσεων6. εφίδρωση ,·■ Διαθερμίες μικρών κυμάτων1. αύξηση αιματικής και λεμφικής κυκλοφορίας2. αύξηση του μεταβολισμού3. αύξηση της τοπικής έκκρισης των αδένων4. αύξηση καρδιακών παλμών και αναπνοής

5. αύξηση του ιδρώτα6. κατευνασμών των αισθητικών νεύρων7. ελάττωση του μυϊκού σπασμού8. μείωση της αρτηριακής πίεσης9. μείωση της σκληρότητας των αρθρώσεων ΥπέρηχοιΘερμικά αποτελέσματα1. θερμαίνουν εκλεκτικά σε ψηλό βαθμό καθορισμένες περιοχές και σε μεγάλο βάθος2. αυξάνουν εκλεκτικά τη θερμοκρασία σε κατασκευές με μεγάλη περιεκτικότητα σε κολλαγόνο, όπως στους αρθρικούς θύλακες, στους ελώδεις ιστούς, στους τένοντες και στις περιτονίες και στο περιόστεο3. ικανοποιητικά θερμικά αποτελέσματα στο νευρικό ιστό4. φτωχά μέχρι ικανοποιητικά θερμικά αποτελέσματα στο μυϊκό ιστό5. φτωχά αποτελέσματα στο λιπώδη ιστό6. ικανοποιητικά θερμικά αποτελέσματα στην άρθρωση του ισχίουΜη θερμικά αποτελέσματαΔιαχωρισμός των ινών του κολλαγόνου με αποτέλεσμα την αύξηση της διατατικότητας του συνδετικού ιστού, της συρρικνωμένης αρθρικής κάψας, των συρρικνωμένων τενόντων, των συμφύσεων και του ελώδους ιστού.Αύξηση της διαπερατότητας της κυτταρικής μεμβράνης σε ιόντα διαφόρων στοιχείων και αλλαγή της κατεύθυνσης κίνησης των μορίων των κυττάρωνΕπίδραση στην πρωτεϊνοσύνθεση και επιτάχυνση της επούλωσης των πληγών«Μικρομασάζ» που είναι αποτέλεσμα της συμπίεσης και της αραίωσης των κυμάτων και συντελεί στην μετακίνηση του μεσοκυτταρικού υγρού και στην ελάττωση του οιδήματοςΔημιουργία φυσαλίδων σε κοιλότητες του σώματος που περιέχουν υγρόΑνεπιθύμητες αντιδράσεις φωνονόρεσης Αλλεργικές αντιδράσεις σε ασθενείς, λόγω ορισμένων παρασκευασμάτων, προκαλούν;1. ερεθισμό και φαγούρα του δέρματος (περιέχουν ιοδύνη)2. σοβαρές δερματικές αλλεργικές αντιδράσεις (περιέχουν ψευδάργυρο)3. ερεθισμός του δέρματος (περιέχουν σαλικυλικά)4. αγγειοκινητικές διαταραχές (περιέχουν μεθαχολίνη)II. Φυσιολογικές αντιδράσεις στη μείωση της θερμοκρασίας 1. Πρωτογενής άμεση γενική και τοπική αγγειοσυστολή και καθυστερημένη γενική αγγειοσυστολή2. Τοπική μείωση της ενζυματικής δραστηριότητας του μεταβολισμού των ψυχωμένων περιοχών3. Τοπική ελάττωση της ταχύτητας νευρικής αγωγιμότητας και του πόνου4. Ελάττωση του μυϊκού σπασμού5. Ελάττωση της σπαστικότητας6. Αύξηση της σκληρότητας των αρθρώσεων7. Δευτερογενής τοπική αντίδραση αγγειοδιαστολήςIII. Ρεύματα (Αποτελέσματα)Γαλβανικό: ηλεκτρολυτική, ηλεκτροτονική, ιοντοφορητική, γενικά αναλγησία Κύρια ηλεκτροθεραπευτικά μέσα (Αποτελέσματα)Αναλγησία Γαλβανικό ρεύμα (ιοντοφορά) Διαδυναμικά (ρεύματα Bernard) Διαδερμική νευροδιέγερση (T.E.N.S.) Μέθοδος συνδυασμού υπερήχων — παλμικών ρευμάτωνΜυοχάλαση Ηλεκτρομάλαξη με ρεύματα Traebert Διαδερμική νευροδιέγερση (T.E.N.S.) Μέθοδος συνδυασμού υπερήχων-παλμικών ρευμάτωνΥπεραιμία Γαλβανικό ρεύμα (ιοντοφορά) Διαδυναμικά (ρεύματα Bernard)Απορρόφηση Ηλεκτρομάλαξη (ρεύματα Traebert) Διαδυναμικά (ρεύματα Bernard)

22. Τι είναι ηλεκτρικό πεδίο;

Ηλεκτρικό πεδίο δυνάμεων ορίζεται σαν «ο χώρος» σε οποιοδήποτε σημείο του οποίου, αν φέρουμε κατάλληλο υπόθεμα θα ασκηθεί επάνω του δύναμη. Η δύναμη που ασκείται μέσω του ηλεκτρικού πεδίου μεταξύ δυο οποιονδήποτε σημειακών φορτίων Q1 και Q2 είναι ελκτική ή αποστική και έχει φορέα την ευθεία που ενώνει τα δυο φορτία.

• ελκτική (αν τα φορτία είναι ετερώνυμα)• αποστική (αν τα φορτία είναι ομώνυμα)Fl = F2 = F3 = ηλεκτρικές δυνάμεις F1 F2Kc*Ql*Q2 -------►Μέτρο Fc = Γ ελκτική +Q1 - Q2r2

αποστική F1 +Q1 +Q2 F2 ]<— r --------------------------------------------------------------------------►

Όπου Kc = ηλεκτρική σταθερά και εξαρτάται από το υλικό στο οποίο βρίσκονται τα ηλεκτρικά φορτία και για το κενό ή τον αέρα είναι Kc = 9* ΙΟ9 (N*m2*C"2) r = απόσταση μεταξύ των σημειακών φορτίων Q1 και Q2μέσω F1πεδίου--------------------------^σχηματικά ισχύει: Q1 ^ — r-------------------------------------------Q2μέσω πεδίου

Το φορτίο Q1 μέσω του πεδίου ασκεί δύναμη F1 στο Q2 και το Q2 μέσω του πεδίου δύναμη F2 στο Q1.

23. Προετοιμασία ασθενούς και ηλεκτροδίων (rads) στην ηλεκτροθεραπεία.

Προετοιμασία ασθενούς και ηλεκτροδίων στη διαθερμία βραχέων κυμάτων γενικά.1. Τα ηλεκτρόδια πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση και να είναι συνδεδεμένα καλώς στις υποδοχές που αντιστοιχούν2. Τα καλώδια των ηλεκτροδίων δεν πρέπει να διασταυρώνονται, να μην ακουμπά το ένα στο άλλο ούτε ν' ακουμπούν τον ασθενή3. Η περιοχή που πρόκειται να θερμανθεί πρέπει να είναι καθαρή και ξηρή και να γίνεται έλεγχος αναισθησίας της περιοχής πριν την εφαρμογή4. Όλα τα μεταλλικά αντικείμενα που φέρει ο ασθενής (κοσμήματα, ρολόγια, γυαλιά, νομίσματα, ακουστικά ) πρέτρέι να αφαιρούνται και να απομακρύνονται από την περιοχή θέρμανσης5. Ο ασθενής τοποθετείται σε αναπαυτική θέση ώστε να μπορεί να μείνει ακίνητος κατά τη διάρκεια της θεραπείας6. Στη μέθοδο του πυκνωτή, μεταξύ των ηλεκτροδίων και του δέρματος πρέπει απαραιτήτως να παρεμβάλετε τσόχα με ελάχιστο πάχος ίσο με το πάχος των ηλεκτροδίων7. Οι περιοχές που πρόκειται να θερμανθούν μπορεί να τοποθετούνται παράλληλα ή εν σειρά προς τα πλακέ ηλεκτρόδια (μέθοδο πεδίου πυκνωτή)8. Τα ηλεκτρόδια πάντα δένονται στην περιοχή με μπάντες και σταθεροποιούνται καλά9. Τα πλακέ ηλεκτρόδια μπορεί να τοποθετηθούν και εν σειρά για θέρμανση οσφύος ή γλουτού10. Ο ασθενής πρέπει να ελέγχεται συχνά κατά τη διάρκεια της θεραπείας και όταν παρουσιάζεται πρόβλημα υπερθέρμανσης ελαττώνεται η ένταση11. Η θεραπευόμενη περιοχή πρέπει να είναι θερμή και ξηρή σ' όλη τη διάρκεια της θεραπείας. Αν υπάρχει εφίδρωση στην περιοχή σταματάμε τη θεραπεία και σκουπίζουμε σχολαστικά την περιοχή από τον ιδρώτα, αν πρόκειται να συνεχιστεί η θεραπείαΌσο αφορά τη διαθερμία με τη μέθοδο του πεδίου πηνίου πρέπει να λαμβάνονταιυπόψη τα εξής:1. Οι σπείρες του καλωδίου πρέπει να απέχουν τουλάχιστο 2,5 cm η μία από την άλλη. Τα άκρα του καλωδίου πρέπει να απέχουν την ίδια απόσταση από τη συσκευή και να είναι παράλληλα μεταξύ τους, χωρίς να ακουμπούν σε κανένα σημείο του δέρματος του ασθενή.2. Ο εφαρμοστής δικήν τηγανίτας φτιάχνεται τυλίγοντας το καλώδιο σε σχήμα επίπεδης έλικας μεγέθους ανάλογου με το μέγεθος της περιοχής που θεραπεύεται3. Οι στροφές της έλικας πρέπει να απέχουν 2,5cm η μία από την άλλη με τη βοήθεια διαχωριστών4. Μεταξύ του εφαρμοστή τηγανίτας και του δέρματος πρέπει να τοποθετείται πετσέτα ή ύφασμα πάχους ανάλογου με το πάχος του καλωδίου της έλικαςΓενικές Οδηγίες:

1. Εφόσον έχουμε επιλέξει την κατάλληλη μέθοδο και τεχνική εφαρμογής για την υπό θεραπεία περίπτωση ανάβουμε τη συσκευή και ρυθμίζουμε την έντασή της, έτσι ώστε ο ασθενής αισθάνεται μια ευχάριστη ζέστη.2. Η ένταση πρέπει να αυξάνεται σταδιακά, έτσι ώστε να δίνεται χρόνος για να αναπτυχθεί το πεδίο. Αν η ένταση αυξηθεί απότομα θα συμβούν γρήγορες αλλαγές στην κυκλοφορία. Τα αρτηριόλια θα πληρωθούν με αίμα το οποίο δεν απάγεται εύκολα, διότι δεν έχει επιταχυνθεί η φλεβική κυκλοφορία. Έτσι αυξάνεται η θερμοκρασία της περιοχής σε ψηλά επίπεδα και δημιουργείται δυσάρεστο συναίσθημα στον ασθενή.3. Τα καλώδια των τύμπανων, των ηλεκτροδίων ή όποιων άλλων εφαρμοστών δεν πρέπει να διασταυρώνονται, να μην ακουμπά το ένα στο άλλο, ούτε να ακουμπούν τον ασθενή.4. Το κρεβάτι στο οποίο τοποθετείται ο ασθενής καθώς και τα άλλα σκεύη του δωματίου εφαρμογής της διαθερμίας δεν πρέπει να είναι μεταλλικά, αλλά και να είναι κακοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Έτσι αποφεύγεται η απορρόφηση ενέργειας από αυτά.5. Άλλες ηλεκτρικές μαγνητικές συσκευές πρέπει να απομακρύνονται από το δωμάτιο εφαρμογής της διαθερμίας6. Η περιοχή που πρόκειται να θερμανθεί πρέπει να είναι καθαρή και ξηρή και να γίνεται «test» ευαισθησίας της περιοχής πριν την εφαρμογή.7. Όλα τα μεταλλικά αντικείμενα που φέρει ο ασθενής (κοσμήματα, ρολόγια, γυαλιά, νομίσματα, ακουστικά βαρηκοΐας κ.λ.π.) πρέπει να αφαιρούνται και ν' απομακρύνονται από την περιοχή της θέρμανσης.8. Ο ασθενής τοποθετείται σε αναπαυτική θέση ώστε να μπορεί να μείνει ακίνητος κατά τη διάρκεια της θεραπείας9. Όλοι οι δείκτες της συσκευής πρέπει να είναι στη θέση μηδέν.Όσο αφορά τη διαθερμία με τη μέθοδο του πεδίου πυκνωτή:1. Το μέγεθος των τύμπανων πρέπει να είναι ανάλογα του μεγέθους της άρθρωσης2. Τα τύμπανα τοποθετούνται^συνήθως σε απόσταση 2 cm, μεταξύ του γυαλιού του τύμπανου και του δέρματος και από τις δύο πλευρές της άρθρωσης χωρίς παρεμβολή λεπτού υφάσματος μεταξύ τύμπανων και δέρματος.3. Μεταξύ των ηλεκτροδίων και του δέρματος πρέπει απαραιτήτως να παρεμβάλλεται χοντρή τσόχα με ελάχιστο πάχος, ίσο με το πάχος των ηλεκτροδίων.4. Τα ηλεκτρόδια πρέπει να δένονται στη θεραπευόμενη περιοχή με μπάντες και να σταθεροποιούνται καλά.

24. Αντενδείξεις και σημεία προσοχής κατά την εφαρμογή μέσων ηλεκτρικού ερεθισμού.

25. Ποιες οι βιολογικές αντιδράσεις από την επίδραση της κρυοθεραπείας;

26. Ποιες οι βιολογικές αντιδράσεις από την επίδραση της θερμοκρασίας στους ιστούς;

27. Μέθοδοι εφαρμογής υπερήχων.

Υπάρχουν τρεις τεχνικές εφαρμογής των υπερήχων;

1. τεχνική συνεχούς κίνησης της κεφαλής2. η στατική τεχνική3. η τεχνική με παρεμβολή νερούΟι δύο πρώτες τεχνικές εφαρμόζονται εξ' επαφής της κεφαλής του υπερήχου με το δέρμα μεπαρεμβολή λαδιού ή «ζελέ». Η τρίτη τεχνική εφαρμόζεται με σχετική απόσταση της κεφαλήςτου υπερήχου από το δέρμα.

28. Περιγράψτε μια συσκευή μαγνητοθεραπείας (με τις ρυθμιζόμενες συνθήκες).

29. Μέτρα προστασίας κατά την θεραπεία με Laser.30. Καταχωρήστε τα θερμαντικά μέσα (φυσικά και ηλεκτρικά) με σειρά διεισδυτικότητας από το επιφανειακότερο στο διεισδυτικότερο.

31. Πως διαμορφώνουμε τις συνθήκες του υπερήχου στην αντιμετώπιση χρόνιων καταστάσεων και πως επί περιπτώσεων τραυματισμών (οξεία και υποξεία φάση).

32. Αναφέρατε τα τεχνικά χαρακτηριστικά της συσκευής υπερήχων (ισχύς, συχνότητα, διαμόρφωση).

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.6) Αποκατάσταση Ορθοπεδικών Παθήσεων

1. Ποια κατά τη γνώμη σας είναι τα κυριότερα αίτια του άλγους της οσφύος;

Τα διακρίνουμε στα εξωτερικά αίτια και τα εσωτερικά. Τα εξωτερικά ή μηχανικά, είναι τέτοια τα οποία δρουν από το εξωτερικό περιβάλλον.2. έκθεση της ΟΜΣΣ σε ψυχρό ρεύμα αέρος3. τραυματισμός μαλακών μορίων (θλάσεις ιερονοτιαίων και συνδέσμων)4. παραμονή σε μεγάλο χρονικό διάστημα σε μη σωστή θέση5. # σπονδύλων6. αντισταθμική παραμόρφωση στην ΣΣ στην περιοχή της ΟΜΣΣΕσωτερικά αίτια κυρίως σε ισχιαλγία παραμόρφωση ΣΣ, κοίλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, στένωση Ν.Σ., οστεόφυτα και φλεγμονές στις επιμέρους αρθρώσεις σπονδύλων και για την ισχιαλγία από κάκωση του ισχιακού νεύρου ή σπονδυλονευροπάθιες.

2. Κάντε μια συνοπτική αναφορά στον τρόπο αντιμετώπισης μιας οσφυισχιαλγίας στην οξεία φάση.

Συνιστούμε ακινησία σε σκληρό στρώμα, λήψη σωστών θέσεων στην καθιστή και όρθια θέση.Στην οξεία φάση δεν βάζουμε ζεστά και κρύα επιθέματα. Κάνουμε μόνο μια μικρή μάλαξη και χρήση ορθοπεδικών ζωνών και όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα.

3. Ποια τα τοπικά και ποια τα Περιφερικά συμπτώματα της οσφυισχιαλγίας;» '

Τα τοπικά συμπτώματα είναι πόνος στην οσφυϊκή μοίρα, κυρίως στον σπόνδυλο που υπάρχει πρόβλημα. Δυσκολία κινήσεων στην κάμψη εμπρός - πλάγια - στροφή ή έκταση. Αδυναμία στην όρθια θέση για πολλή ώρα ή στην καθιστή, ο πόνος αυτός είναι δυνατόν να διαγνωστεί κατά την διάρκεια δακτυλικής πίεσης σε συγκεκριμένο σημείο.Τα περιφερικά είναι: ισχιαλγία ο πόνος επεκτείνεται κατά την πορεία του ισχιακού νεύρου τον οποίο αποκαλύπτουμε κατά μήκος του μέλους. Το σύμπτωμα που νιώθει ο ασθενής εκτός του πόνο είναι το μούδιασμα που αφορά όλο το πέλμα ή σε μερικά σημεία. Άλλο σημείο αναγνώρισης είναι η δημιουργία μυϊκού σπασμού στους γλουτιαίους μύες, αν η πίεση είναι πολλή μεγάλη είναι δυνατόν να έχουμε και περιφερικές αρθρώσεις του αντίστοιχου μέλους. Μια άλλη αιτία είναι το υπερβολικό βάρος και οι αδύνατοι κοιλιακοί μύες.

4. Αναγερθείτε στους βασικούς κανόνες χρήσης του ανθρώπινου σώματος και τι γνωρίζετε για την αποφυγή των προβλημάτων της οσφύος.

5. Τρόποι εφαρμογής κινησιοθεραπείας μετά την κλινική αντιμετώπιση του κατάγματος στην περίπτωση κατάγματος κνήμης - περόνης.

6. Ποια είναι τα στάδια αποκατάστασης σε μια συνδεσμική κάκωση ποδοκνημικής;

7. Σκοποί φυσιοθεραπείας στο στάδιο της ακινητοποίησης.

Διατήρηση της ελαστικότητας και τονικότητας των ακινητοποιημένων μυών. Αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή για σωστή λειτουργία του μέλους. Απορρόφηση του οιδήματος.

8. Ποια διαγνωστικά στοιχεία συνεκτιμούνται σε μια κάκωση του μυοσκελετικού;Τα διαγνωστικά στοιχεία είναι εκατέρωθεν αρθρώσεις καθώς και η κινητικότητά τους. Γενική κατάσταση σκελετού και μυών. Ασθένειες, συνθήκες εργασίας, τρόπος ζωής, ηλικία, ψυχολογική και διανοητική κατάσταση.

9. Αιτίες ακρωτηριασμού.

Οι πιο κύριες περιπτώσεις σοβαρού τραυματισμού είναι: κακώσεις μετά από σύνθλιψη που υπάγεται νέκρωση του άκρου. Γάγκρενα (διακοπή κυκλοφορίας αίματος). Εκτεταμένες χρόνιες φλεγμονές, κακοήθη νεοπλάσματα, παραμορφώσεις, παραλύσεις.

10. Τι εξετάζουμε στη μελέτη ενός κολοβώματος του μηρού;

Μια αρχή που ισχύει διατηρούμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κολόβωμα για την λειτουργική του αποκατάσταση. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε μεγαλύτερο μήκος, για να έχουμε σταθερότητα στην βάδιση. Ανάλογα με την αιτία που προκαλεί τον ακρωτηριασμό απαιτείται και η αντίστοιχη τεχνική. Έτσι το μήκος των μυών να είναι μεγαλύτερο από τα οστά και αυτό γιατί το κολόβωμα που θα δημιουργηθεί να έχει κωνική μορφή. Παχύ στρώμα μαλακών μορίων όπου θα είναι ενσωματωμένες οι απολήξεις των νεύρων, όπου οι εναπομείναντες μύες να μπορούν να συσπαστούν. Για την σωστή χρήση της πρόθεσης απαραίτητη είναι η επούλωση της πληγής, η ομοιομορφία της ουλής και η καλή αιμάτωση του κολοβώματος. Μετά την επούλωση πρέπει να γίνεται επίδεση με ελαστικό επίδεσμο η οποία θα πιέζει την κορυφή πολλή και λίγο την βάση. Χρησιμοποιούμε την οχτοειδή επίδεση για καλύτερο σχηματισμό, δεν πρέπει να περιορίζεται οι κυκλοφορία του αίματος ή να κάνει αναδίπλωση του δέρματος. (Οι στροφές πρέπει να είναι πλάγιες και όχι οριζόντιες για να έχουμε ένα σωστό κολόβωμα για γα εφαρμόζει σωστά η πρόθεση.)i11. Προβλήματα ισορροπίας και αντιμετώπιση τους στον ακρωτηριασμό.

12. Σχεδιάστε ένα πρόγραμμα ασκήσεων για κολόβωμα άνω του γόνατος.

Σωστή τοποθέτηση κολοβώματος. Ισομετρικές ασκήσεις των εναπομεινάντων μυών καθώς και την ισχυροποίηση αυτών. (Το πρόγραμμά μας θα βασίζεται και στις ασκήσεις πέρα των ισομετρικών και στις υποβοηθούμενες, στις ενεργητικές και αυτές των αντιστάσεων ενός βαθμού όμως.)

13. Αναφερθείτε σε μεθόδους αξιολόγησης των παραμορφώσεων της Σ.Σ.

14. Τι ορίζουμε ως «θλάση»;

15. Τι ορίζουμε ως «διάστρεμμα»;

16. Ποιες οι διαβαθμίσεις σύμφωνα με τη σοβαρότητα του διαστρέμματος και ποια τα γνωρίσματα της κάθε μιας;

17. Τι είναι κάταγμα και ποια είναι συνοπτικά η πορεία ίασης του;

18. Ποια τα γενικά συμπτώματα μιας οξείας κάκωσης του μυοσκελετικού και ποιες οι άμεσες ενέργειες για τον περιορισμό τους;

19. Ποια αίτια ή προδιαθεσικούς παράγοντες γνωρίζετε που ευθύνονται για την εμφάνιση των εκφυλιστικών αρθροπαθειών.

20. Τι μπορούμε να προσθέσουμε ή να αλλάξουμε στην καθημερινή διαβίωση ενός ατόμου με εκφυλιστική αρθροπάθεια, που έχει πλήξει κυρίως τις αρθρώσεις των κάτω άκρων, για να τις βελτιώσουμε;21. Ποιοι οι στόχοι της φυσικοθεραπείας για ένα άτομο με εκφυλιστική αρθροπάθεια;

22. Ποιες αρθρώσεις πλήττονται κυρίως από εκφυλιστικές αρθροπάθειες και γιατί;

23. Ποιος είναι περίπου ο τρόπος βάδισης ενός ατόμου με εκφυλιστική αρθροπάθεια του ισχίου;

24. Ποια τα γενικά συμπτώματα της αρθροπάθειας της Σ.Σ.;

25. Αναφερθείτε στην κινησιοθεραπεία στην άρθρωση του ισχίου, μετά από χειρουργική εμφύτευση τεχνητής κεφαλής.

26. Βασικές αρχές στη χρήση βακτηριών και στη προσαρμογή τους στο χρήστη.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.7.) Κινησιοθεραπεία σε Προβλήματα του Αναπνευστικού

1. Αναφέρετε τους κύριους εισπνευστικούς μυς.

Έξω μεσοπλεύριοιΔιάφραγμαΣκαληνοίΣτερνοκλειδομαστοειδής Μείζων και ελάσσων θοιιρακικός Πρόσθιος οδοντωτός Οπίσθιος οδοντωτός Τραπεζοειδής Ρομβοειδής

2. Αναφέρετε τους κύριους εκπνευστικούς μυς.

Έσω μεσοπλεύριοι Κοιλιακοί Πλατύς ραχιαίος Οπίσθιος κάτω οδοντωτός

3. Ποιος ο φυσιολογικός ρυθμός αναπνοής στους ενήλικους και στα παιδιά ;

Ο αναπνευόμένος όγκος αέρας παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από άτομο σε άτομο. Έτσι, στους ενήλικες μέσου αναστήματος κυμαίνεται από 250 έως 850 κ.ε. Η συχνότητα της αναπνοής παρουσιάζει επίσης διαφορές και κυμαίνεται από 7 έως 20 /min. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη συχνότητα από τους ενήλικες και τα νεογνά ακόμη μεγαλύτερη (60-70 /min.)Κατά τη διάρκεια μιας ήρεμης αναπνοής που γίνεται με ρυθμό 16 min και αναπνευόμενο όγκο 500κ.εκ.(0,5 lit) ο κατά λεπτό αερισμός είναι 0,5 * 16 = 8 lit/min. Ένα μέρος από τον αναπνευόμενο αέρα παραμένει στον νεκρό χώρο που έχει όγκο περίπου 150 κ.εκ.

4. Ποιες τεχνικές γνωρίζετε για την παροχέτευση των βρογχικών εκκρίσεων;

Βιβλίο Ιπποκράτειου Σχολής από σελίδα 50 έως 72.

5. Τι ονομάζουμε ζωτική χωρητικότητα;

Είναι ο όγκος αέρα που μπαίνει στους πνεύμονες όταν από τη θέση της πιο βαθιάς εκπνοής γίνεται βαθιά εισπνοή.Η ζωτική χωρητικότητα αποτελείται από τον αναπνευόμενο, τον εφεδρικό εισπνευστικό και τον εφεδρικό εκπνευστικό όγκο αέρα.Η ζωτική χωρητικότητα (V.C.) σε φυσιολογικά άτομα αποτελεί το 80% της ολικής πνευμονικής χωρητικότητας (T.L.C.)

6. Ποιος ο σκοπός εκμάθησης του «συγχρονισμού της αναπνοής» από τον ασθενή;

Συγχρονισμό των αναπνευστικών κινήσεων λέμε την κατά την εισπνοή - εκπνοή σύγχρονη και ομοιόμορφη κατά τις τρεις διαμέτρους (κατακόρυφη - προσθοπίσθια - εγκάρσια) αυξομείωση του όγκου του θώρακα. Έτσι επιτυγχάνεται καλλίτερη και αποδοτικότερη ανταλλαγή 0 2 και C02 κατά τη μετακίνηση των πνευμονικών όγκων αέρος.Για την άσκηση του συγχρονισμού ο άρρωστος τοποθετείται σε ύπτια θέση, τη Σ.Ε. σε ευθεία (σε σκληρό κρεβάτι), με τα γόνατα σε κάμψη και τις ωμοπλάτες σε προσαγωγή ώστε να μην εμποδίζονται οι κινήσεις των ανωτέρων πλευρών ή σε θέση ημικαθημένου (στο κρεβάτι) ή καθήμενου μπροστά σε καθρέπτη, διηρημένου σε τετράγωνα ώστε να ελέγχει την ομοιόμορφη θέση και να παρακολουθεί την κίνηση των δύο ημιθωρακίων κατά τις φάσεις εισπνοής - εκπνοής.Ο φυσικοθεραπευτής τοποθετεί τη μια παλάμη του στο στέρνο και την άλλη στην κοιλιά του αρρώστου και ζητεί απ' αυτόν να κάνει εκπνοή από το στόμα με σύσπαση των θωρακικών και κοιλιακών μυών, ενώ υποβοηθάει με τα χέρια του την κατά τη σύσπαση μείωση του όγκου του θώρακα και της κοιλιάς. Κατά την εισπνοή χαλαρώνει την πίεση και έτσι υποβοηθάει την έκπτυξη του θώρακα και της κοιλιάς. Κατ' αυτόν τον τρόπο ο άρρωστος αποκτά συνείδηση της σύσπασης και χάλασης των αναπνευστικών μυών.Ιδιαίτερη προσοχή δίνουμε στη συχνότητα και το ρυθμό των αναπνευστικών κινήσεων. Συχνότητα είναι ο αριθμός των αναπνευστικών κινήσεων στο ένα λεπτό και είναι 16-18 στον ενήλικα και 20-24

στα παιδιά, ενώ ρυθμός είναι ο τρόπος κατά τον οποίο γίνονται οι αναπνευστικές κινήσεις (σχέσεις χρόνου εισπνοής-εκπνοής).Σ' ένα άρρωστο με δύσπνοια έχουμε αύξηση της συχνότητας των αναπνευστικών κινήσεων. Τούτο κάνει τον πνευμονικό αερισμό ανεπαρκή διότι αερίζει περισσότερο το νεκρό χώρο και λιγότερο τις κυψελίδες. Γι' αυτό οι αναπνευστικές κινήσεις πρέπει να γίνονται κατά το δυνατόν αργά και ήρεμα. Ο χρόνος της εκπνοής πρέπει να είναι μεγαλύτερος από το χρόνο της εισπνοής, η άσκηση δεν αρχίζει πάντα από την εκπνοή.

7. Τι ονομάζουμε διαφραγματική αναπνοή; Αναφέρετε τρόπους εξάσκησής της.

Βιβλίο Ιπποκράτειου Σχολής σελίδα 44.

8. Περιγράψτε ένα πρόγραμμα άσκησης των κοιλιακών μυών για έναν αναπνευστικόασθενή.

»

Η άσκηση των εγκαρσίων κοιλιακών μυών μπορεί να γίνει τοποθετώντας τον άρρωστο α) στην πρηνή θέση, β) στην τετραποειδή και γ) στην καθιστή.Α) Στην πρηνή θέση ο φυσικοθεραπευτής τοποθετεί τις παλάμες του στην κοιλιά του αρρώστου και ζητά απ' αυτόν να κάνει εκπνοή συσπώντας τους κοιλιακούς μυς. Κατά τη φάση της εισπνοής συσπά το διάφραγμα.Β) Στην τετραποδοειδή θέση πρέπει η Σ.Σ. να είναι σε οριζόντια θέση και οι βραχίονες και μηροί κατακόρυφοι αλλά παράλληλοι. Στη θέση αυτή ο φυσικοθεραπευτής τοποθετεί καν πάλι τις παλάμες του στην κοιλιά του αρρώστου και του ζητά να κάνει μια έντονη εκπνοή συσπώντας τους κοιλιακούς μυς ενώ εκείνος πιέζει. Στη συνέχεια του ζητά να κάνει μια ήρεμη και παρατεταμένη εισπνοή συσπώντας το διάφραγμα, δηλ. φουσκώνοντας την κοιλιά. Αυτό έχει σαν σκοπό την τέλεια χάλαση των εγκαρσίων κοιλιακών έως ότου επαναλάβει μια νέα σύσπαση αυτών.Τέλος, τοποθετώντας τον άρρωστο καθήμενο μπροστά σε καθρέπτη ο φυσικοθεραπευτής επαναλαμβάνει την ίδια άσκηση (δηλ. τοποθετεί τις παλάμες του στην κοιλιά του αρρώστου και του ζητά να κάνει εκπνοή τους κοιλιακούς και εισπνοή φουσκώνοντας την κοιλιά ).

9. Ποια τοποθέτηση χρησιμοποιούμε για την παροχέτευση του οπίσθιου βασικούτμήματος του κάτω λοβού;

Για το οπίσθιο βασικό τμήμα ο ασθενής τοποθετείται σε ημιπρηνή θέση. Απαραίτητη προϋπόθεση το κάτω μέρος του κρεβατιού να είναι ανεβασμένο κατά 45cm.Η πίεση και η δόνηση εφαρμόζεται πάνω στο τμήμα που αντιστοιχεί στην 7η και 8η πλευρά (οπίσθια κατώτερα θωρακικά τοιχώματα)

10. Ποια τοποθέτηση χρησιμοποιούμε για την παροχέτευση της τραχείας;

Βιβλίο Ιπποκράτειου Σχολής, σελίδα 73.11. Ποια θέση παροχέτευσης χρησιμοποιούμε σε ασθενή με ατελκτασία του κάτω λοβού;

Η πλευρική αναπνοή μεταβάλλεται ανάλογα με τη θέση του αρρώστου. Έτσι ενώ το προς τα κάτω ευρισκόμενο ημιθωράκιο έχει σχετικά μειωμένη κινητικότητα, το προς τα πάνω αυξάνει την πλευρική του έκπτυξη. Έχοντας λοιπόν υπόψη τις μεταβολές αυτές, το προς άσκηση θωρακικό τμήμα τοποθετείται προς τα πάνω.Για την άσκηση λοιπόν του κατωτέρου τμήματος του θώρακα τοποθετείται ο άρρωστος σε πλάγια κατάκλιση με το προς άσκηση θωρακικό τμήμα προς τα πάνω και το αντίστοιχο πόδι σε κάμψη. Ο φυσικοθεραπευτής ακουμπάει τις παλάμες του πάνω στο σημείο αυτό και εφαρμόζει αντίσταση κατά το τέλος της εκπνοής η οποία διατηρείται και ελαττώνεται προοδευτικά μέχρι το τέλος της εισπνοής.

12. Σε ποια θέση βάζουμε τον ασθενή για κινητοποίηση του δεξιού ημιδιαφράγματος;

Ο άρρωστος τοποθετείται σε δεξιά πλάγια κατάκλιση, με το προς τα κάτω πόδι σε κάμψη. Ο φυσικοθεραπευτής τοποθετείται πίσω από τον άρρωστο. Με το ένα χέρι του συγκρατεί το αριστερό ημιθωράκιο και με το άλλο ασκεί πίεση κάτω από την πλευρά της δεξιάς βάσης κατά το τέλος της εκπνοής. Ζητεί από τον άρρωστο να κάνει εκπνοή με σύσπαση των κοιλιακών μυών και μετά να πάρει βαθιά εισπνοή από την μύτη προσπαθώντας να συσπάσει περισσότερο το ημιδιάφραγμα και να εκπτύξει κυρίως το πιεζόμενο επιγάστριο.

13. Ποιες συσκευές γνωρίζετε που βοηθούν στην αναπνευστική γυμναστική και ποιες στη βρογχική παροχέτευση;

Εκτός από την τεχνική ανάπνοή υπάρχουν και απλές χειροκίνητες αναπνευστικές συσκευές όπως:α) είναι η συσκευή Ambu Ranima κ.α. οι οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθούν με ή χωρίς οξυγόνοβ) Αεροζόλ (για ύγρανση των αεροφόρων οδών). Χωρίζονται σε 4 μεγάλες κατηγορίες: τους υγραντήρεςτους νεφελοποιητές με μηχανική ενέργεια τους νεφελοποιητές με υπερήχους συστήματα ανταλλαγής θερμότητας και υγρασίαςγ) Αναπνευστήρες:- ENGSTROMΒΕΝΝΕΤ PR2 είναι αναπνευστήρας σταθερής πίεσης δ) Βρογχοαναρροφητήρας με ειδικό καθετήρα από το στόμα και την μύτη

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.8) Κινησιοθεραπεία σε Προβλήματα του Καρδιοαγγειακού

Ποιοι είναι οι σκοποί και μέθοδοι για την αποκατάσταση σε αρρώστους με έμφραγμα του μυοκαρδίου;

Σκοπός της φυσικοθεραπείας είναι: Η αποφυγή των πνευμονικών επιπλοκών Η αποφυγή των επιπλοκών της θρομβεμβολήςΑποφυγή ατροφίας των μεγάλων μυϊκών μαζών (τετρακέφαλος - γλουτιαίοι) Αποφυγή περιαρθρίτιδας της αριστεράς κατ' ώμου αρθρώσεως Χαλάρωση του ασθενούςΗ φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει: ΧαλάρωσηΑναπνευστική φυσικοθεραπείαΚινησιοθεραπεία, μπορεί να αρχίσει από την στιγμή που δεν θα έχει: α) σήμα shock, β) συμπτώματα πνευμονικού οιδήματος, γ)αρρυθμίες, δ) στηθαγχικούς πόνους, ε) πυρετό πάνω από 39° C.

Περιγράψτε ένα πρόγραμμα σταδιακής κινητοποίησης ενός αρρώστου με έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Το έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι πάντοτε αποτέλεσμα διαταραχής μεταξύ αιματώσεως και των αναγκών του μυοκαρδίου. ■ Η διακοπή της στεφανιαίας κυκλοφορίας προκαλεί ισχαιμία του μυοκαρδίου. Επί παρατεταμένης διακοπής της στεφανιαίας κυκλοφορίας παρατηρούνται σοβαρότατες αλλοιώσεις του μυοκαρδίου, οι οποίες είναι δυνατόν να επανέλθουν στην πρώτη τους κατάσταση ή ν' ακολουθήσει νέκρωση.Συμπτώματα: Συνήθως ο ασθενής αισθάνεται πόνο στο στήθος δυνατό και παρατεταμένο, ο οποίος δεν επηρεάζεται από την τρινιτρίνη και την ανάπαυση. Η αρτηριακή πίεση δεν μεταβάλλεται, μπορεί όμως και ν' ανέβει. Μετά τον πόνο ο άρρωστος περιλούεται από ιδρώτα, το δέρμα του είναι ωχρό και ψυχρό. Επίσης παρατηρείται μικρή πτώση της Α.Π. Συγχρόνως παρατηρείται δύσπνοια, αδυναμία και συχνά έχει εμετούς και ναυτία.Πρόγνωση: Εξαρτάται από την ηλικία 9βαρύτερη .σε άτομα κάτω των 40 και άνω των 50). Το 10% των προσβαλλόμενων καταλήγουν αμέσως και το 15% μέσα στο πρώτο 24ωρο. Στις άλλες περιπτώσεις η πρόγνωση είναι καλή εάν δεν παρουσιάσει διαταραχές του ρυθμού, στηθαγχικές προσβολές και καρδιακή κάμψη. Το 75% των ατόμων που επιβιώνουν το πρώτο 24ωρο, επιζούν πάνω από ΙΟετία. Φυσικοθεραπεία επί εμφράγματος.Η φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει: 1) χαλάρωση, 2) αναπνευστική φυσικοθεραπεία και 3) κινησιοθεραπεία, μπορεί ν' αρχίσει από τη στιγμή που δεν θα έχει α) σημεία shock, β) συμπτώματα πνευμονικού οιδήματος, γ) αρρυθμίες, δ) στηθαγχικούς πόνους και ε) πυρετό πάνω από 39° C (πάντα σύμφωνα με τη συμβουλή του γιατρού).Σκοπός της φυσικοθεραπείας είναι: 1. Η αποφυγή των πνευμονικών επιπλοκών, 2. Η αποφυγή των επιπλοκών της θρομβεμβολής, 3. Η αποφυγή της ατροφίας των μεγάλων μυϊκών μαζών 9τετρακέφαλος0γλουτιαίοι κ.α.), 4. Η αποφυγή περιαρθρίτιδας της αριστεράς κατ' ώμον αρθρώσεως, 5. Η χαλάρωση του ασθενούς. Το πρόγραμμα είναι το εξής: 1. Πρώτη ημέρα:Α) Αναπνευστική φυσικοθεραπεία Β) Συσπάσεις του τετρακέφαλου Γ) Κινήσεις των άκροιν ποδών (4 φορές ημερησίως) Παίρνουμε σφίξεις προ και μετά την άσκηση. Η μέτρηση πρέπει να γίνεται μέσα σε 15" διότι μετά κατεβαίνουν. Αν παρουσιάσει αρρυθμία, πόνο, ζάλη, κυάνωση κ.α. δεν θα πρέπει να συνεχίζουμε το πρόγραμμα.2. Δεύτερη ημέρα:Α) Το πρόγραμμα της 1ης ημέρας και Β) Παθητικές κινήσεις της κατ' ώμον αρθρώσεως3. Τρίτη και Τέταρτη ημέρα:Α) Σε κατάκλιση (ο ασθενής σε ύπτια θέση) Α) ΑναπνευστικήΒ) Έλεγχος των προηγουμένων προγραμμάτων (ο ασθενής δουλεύει μόνος του.)Γ) Συσπάσεις των γλουτιαίων Β) Σε καθιστή θέση (ο κορμός στηρίζεται) Α)Περιαγωγή των άκρων (10 φορές)Β) Άρση των σκελών τεταμένων εναλλάξ (5 φορές το καθένα)Εάν η κατάσταση του αρρώστου το επιτρέπει μπορεί να φάει μόνος του, ναπλυθεί κ.λ.π.4. Μετά από μια εβδομάδα ακινησίας:Α) Σε κατάκλιση: το πρόγραμμα 3ης και 4ης ημέρας Β) Σε καθιστή θέση: το πρόγραμμα 3ηι' και 4ης ημέραςΓ) Στην άκρη του κρεβατιού: κινήσεις των δακτύλων (μπορεί να καθίσει στην πολυθρόνα 2Χ15').

5. α)Μπορεί να σταθεί όρθιος και να περπατήσει 10 μ. και πάλι στη θέση του β) Στην πολυθρόνα 2X30'6. α) Να περπατήσει 35μ, β) Να καθίσει 5X60'7. α) Να περπατήσει 35μ, β) Να κατέβει ένα σκαλί και ξανανέβει.Ο ασθενής μπορεί να ντύνεται και να κυκλοφορεί ελεύθερος στην κλινική.8. Αύξηση του προγράμματος προοδευτικά εάν ο ασθενής δεν παρουσιάζει ταχυκαρδία, αρρυθμία ή στηθάγχη.

3. Περιγράψτε ένα πρόγραμμα σταδιακής κινητοποίησης ενός αρρώστου με στεφανιαία ανεπάρκεια.

Αναπνευστική φυσικοθεραπεία. Είναι ανάλογος με την 'βαρύτητα και την κατάσταση του αρρώστου και περιλαμβάνει: α) χάλαση, β) συγχρονισμό, γ) παροχέτευση, δ) κινησιοθεραπεία (κυρίως των κάτω άκρων).Φυσική άσκηση μικρού βαθμού ώστε να μην προκαλεί πόνο και δύσπνοια.

4. Καθήκοντα ενός φυσιοθεραπευτή σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

1. Αναπνευστική Φυσικοθεραπεία. Την χαλάρωση των μυών Τον καθαρισμό των βρόγχων από τις εκκρίσειςΤον συγχρονισμό και έλεγχο του ρυθμού των αναπνευστικών κινήσεων Την άσκηση των αναπνευστικών μυών (εκπνευστικών - εισπνευστικών) Πρόληψη και διόρθωση κακών στάσεων του κορμού, οι οποίες εμποδίζουν την καλή λειτουργία της αναπνοής13. Παθητική κινησιοθεραπεία των άνω και κάτω άκρων14. Ήπιες ενεργητικές ασκί]σεις - υποβοηθούμενες άνω και κάτω άκρων

5. Ποιες μέθοδοι συμβάλλουν στη χαλάρωση των μυών;

Η χαλάρωση των μυών επιτυγχάνεται με μάλαξη, ασκήσεις χαλαρώσεως και θέσεις χαλαρώσεως. Η χάλαση βελτιώνει την αιμάτωση όλων των αναπνευστικών μυών και συμβάλλει στη βελτίωση του αερισμού.Α. Μάλαξη.

Η μάλαξη γίνεται σε καθιστή θέση, σε πρηνή και σε ύπτια και εφαρμόζεται σε συνεσπασμένους μυς. Ανάλογα με τη θέση και το τμήμα του μυός που μαλάσσει ο φυσικοθεραπευτής χρησιμοποιεί τις παλάμες ή τα άκρα των δακτύλων. Το χέρι δεν μετακινείται σχεδόν καθόλου πάνω στο δέρμα, αλλά η πίεση και οι αργές κυκλικές κινήσεις γίνονται σε βάθος και κατά την ώρα της εκπνοής.Η μάλαξη εφαρμόζεται: α) Στη ραχιαία επιφάνεια του θώρακα β) Στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακα γ) Στις κορυφές του θώρακα δ)Στα άκρα.

α) Ραχιαία επιφάνεια του θώρακα.Συνήθως μαλάσσονται με τις παλάμες οι μυϊκές μάζες οι οποίες βρίσκονται εκατέρωθεν των ακανθωδών αποφύσεων από την αυχενική μοίρα προς τα κάτωΟ άρρωστος βρίσκεται στην καθιστή ή πρηνή θέση. Εάν δεν μπορεί να πάρει την πρηνή θέση επειδή έχει δύσπνοια, τότε μπορεί το μασάζ να εφαρμοστεί στη δεξιά και στην αριστερή πλάγια κατάκλιση.β) Πρόσθια επιφάνεια του θώρακα.Ο άρρωστος βρίσκεται στην ύπτια ή καθιστή θέση, η μάλαξη γίνεται με τις άκρες των δακτύλων και μαλάσσονται οι στερνικές προσφύσεις του μείζονα θωρακικού, κάτω από το κάτω χείλος των κλείδων και σε ολόκληρο το μείζονα θωρακικό.γ) Κορυφές του θώρακαΟ άρρωστος βρίσκεται στην καθιστή θέση, μπορεί όμως η μάλαξη να γίνει και από την ύπτια θέση. Με τις άκρες των δακτύλων μαλάσσονται οι στερνοκλειδομαστοειδείς, οι σκαληνοί και οι τραπεζοειδείς.δ) ΆκραΟ άρρωστος τοποθετείται σε ύπτια θέση. Η μάλαξη γίνεται στα κάτω άκρα αλλά μπορεί να εφαρμοστεί και στα άνω άκρα.

Β. Ασκήσεις χαλάρωσης.ι

Οι ασκήσεις χαλαρώσεως γίνονται με κάμψη, έκταση, προσαγωγή, απαγωγή κ.λ.π., κατά το χρόνο της εκπνοής. Οι ασκήσεις αυτές δεν πρέπει να είναι έντονες για να μην προκαλούν αύξηση της συχνότητας των αναπνοών.

Γ. Θέσεις χαλάρωσης.

Τις θέσεις χαλάρωσης παίρνει ο άρρωστος τόσο στο κρεβάτι, όσο και στην καθιστή και όρθια στάση.Στις θέσεις αυτές, ύπτια, πλάγια (αριστερά ή δεξιά) με τα πόδια σε κάμψη ή ημιπρηνή, πρέπει όλα τα μέλη του σώματος να βρίσκονται σε χάλαση. Μια άλλη θέση χαλαρώσεως είναι η θέση του καθήμενου με κάμψη του κορμού προς τα εμπρός και στήριξη των αγκώνων στα γόνατα ή σε τραπέζι (η κάμψη γίνεται στην κατ' ισχίον άρθρωση). Και στην όρθια θέση μπορεί να χαλαρώσει ο άρρωστος, εάν κάμψει ελαφρά τον κορμό προς τα εμπρός και φέρει το ένα πόδι λυγισμένο προς τα εμπρός ή το στηρίξει σε υψηλότερο επίπεδο, με το κέντρο βάρους του σώματος στο πόδι. Σε όλες αυτές τις θέσεις επιτυγχάνεται χάλαση των κοιλιακών μυών και διευκόλυνση της διαφραγματικής αναπνοής. Συνήθως ο άρρωστος μαθαίνει όλους τους πιο πάνω τρόπους χαλαρώσεως και τους εφαρμόζει, πλέον, μόνος του.Υπάρχουν και άλλες τεχνικές χαλαρώσεως για τις οποίες η παρουσία φυσικοθεραπευτού είναι απαραίτητη. Μια από αυτές είναι η μέθοδος συσπάσεως. Με την αρχή ότι μια δυνατή μυϊκή σύσπαση την ακολουθεί ίση μυϊκή χαλάρωση του ίδιου μυός, εφαρμόζεται μια σειρά μυϊκών συσπάσεων με κατεύθυνση από την περιφέρεια προς το κέντρο για κάθε άκρο ή ζεύγος άκρων. Κάθε συστολή την ακολουθεί αδράνεια του αρρώστου για ένα ίσο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και γι' αυτή τη μέθοδο ο άρρωστος μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άνετη θέση στο κρεβάτι. Συνήθως όμως τοποθετείται στην ύπτια-πλάγια ή ημιπρηνή θέση.Η σειρά των παραγγελμάτων είναι η εξής: Για το άνω άκρο:Κάντε γροθιά και αφήστε Σηκώστε τον καρπό και αφήστε Σηκώστε το αντιβράχιο και αφήστε Σηκώστε τον αγκώνα και αφήστε κ.λ.π. Για το κάτω άκρο:Σφίξτε τα δάκτυλα και χαλαρώστεΣηκώστε τον άκρο πόδα και αφήστε, την κνήμη και αφήστε κ.λ.π. Για τον κορμό και το κεφάλι:Πιέστε τους ώμους στο στρώμα και αφήστε Σφίξτε τα μάτια και αφήστεΣηκώστε το κεφάλι και αφήστε το στο μαξιλάρι κ.λ.π.

Οι ασκήσεις αυτές κατά κανόνα γίνονται αργά και ήρεμα. Παρεμβάλλονται Δε μεταξύ τους ήρεμες διαφραγματικέ αναπνοές. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται χαλάρωση για ένα μικρό τμήμα του σώματος ή και ολόκληρο το σώμα. Φυσικά ο χώρος στον οποίο θα εφαρμοστεί η χαλάρωση πρέπει να είναι ήρεμος.

6. Τι περιλαμβάνει ο καθαρισμός των βρόγχων;

Ο καθαρισμός των βρόγχων από τις εκκρίσεις περιλαμβάνει: Α) την άσκηση της εκπνοής με σκοπό την άσκηση του βήχα Β) την υποβοηθούμενη απόχρεμψη και Γ) τη βρογχική παροχέτευση με ανάρροπο θέση

Α.) Άσκηση της εκπνοής.Για την άσκηση της εκπνοής τοποθετούμε τον άρρωστο μπροστά σε καθρέπτη ώστε να παρακολουθεί και συνειδητοποιεί τη θέση του κορμού και τις αναπνευστικές του κινήσεις. Εάν ο άρρωστος δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, εφαρμόζουμε ειδικό καθρέπτη στο κάτω μέρος του κρεβατιού.Ο ασθενής τοποθετείται στη θέση του ημικαθημένου με λυγισμένα γόνατα για τη χαλάρωση των κοιλιακών μυών και τη διευκόλυνση της διαφραγματικής αναπνοής. Στη θέση αυτή δοκιμάζουμε ναι διαφραγματική εισπνοή, ενώ με τα χέρια μας ασκούμε πίεση κάτω από το στέρνο. Ζητούμε αμέσως να κάνει ο ασθενής μια γρήγορη από το στόμα εκπνοή συσπώντας συγχρόνως τους κοιλιακούς μυς.Αυτό θα πρέπει να το επαναλάβει πολλές φορές. Εάν ο άρρωστος δεν εφαρμόζει σωστά την άσκηση του ζητούμε να κάνει εκπνοή σε μικρό καθρέπτη. Προσπαθούμε πάντα να συγχρονίζουμε την κοιλιακή με τη θωρακική αναπνοή.Στη συνέχεια συνιστούμε στον άρρωστο την παραγωγή των ήχων χα..., χου..., χον... Με τους τόνους αυτούς προκαλείται θωρακοκοιλιακή σύσπαση, την οποία ο άρρωστος με τον τόνο χα την αισθάνεται στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακα, με τον τόνο χου στα κατώτερα πλάγια τμήματα του θώρακα και με τον τόνο χον στο οπίσθιο κάτω τμήμα του θώρακα.Με τις αλλεπάλληλες αυτές συσπάσεις των εκπνευστικών μυών επιτυγχάνεται η μεταφορά των εκκρίσεων από την περιφέρεια των πνευμόνων προς τους μεγάλους βρόγχους και την τραχεία από όπου

θα παροχετευτούν με το βήχα. Πάντα πριν αρχίσει οποιαδήποτε άσκηση είναι ανάγκη να εξηγήσουμε στον άρρωστο το μηχανισμό της αναπνοής και το σκοπό κάθε άσκησης που του ζητούμε να εφαρμόσει.

Β.) Υποβοηθούμενη απόχρεμψη.Για να βοηθήσουμε τον ασθενή να καθαρίσει τους βρόγχους από τις εκκρίσεις χρησιμοποιούμε ανάλογα με την κατάστασή του διάφορα μέσα όπως: α) Εκπνευστικές ασκήσεις και βήχα, β) πίεση, δονήσεις και κτυπήματα κατά το χρόνο της εκπνοής.Για την πίεση και τις δονήσεις, τοποθετεί ο φυσικοθεραπευτής την παλάμη του πάνω στο θωρακικό τοίχωμα που αντιστοιχεί στο τμήμα που υπάρχουν εκκρίσεις και πιέζεικάνοντας συγχρόνως και δόνηση, κατά το χρόνο της εκπνοής, ενώ κατά το χρόνο της εισπνοής χαλαρώνει χωρίς όμως η επαφή της παλάμης με το θωρακικό τοίχωμα να σταματά. Η πίεση και οι δονήσεις εφαρμόζονται διαδοχικά σε όλο το θωρακικό τοίχωμα.Τα κτυπήματα είναι συνδυασμός κινήσεων οι οποίες εφαρμόζονται πάνω στο θώρακα με την παλάμη, το ωλένιο χείλος ή και με τα δάκτυλα κεκαμμένα (γροθιά) και γίνονται κυρίως στη ραχιαία επιφάνεια του θώρακα. Στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακα αποφεύγουμε όσο είναι δυνατό τα κτυπήματα, εάν όμως πρέπει να γίνουν τότε ακουμπάμε τη μια μας παλάμη πάνω στο σημείο που υπάρχουν οι εκκρίσεις και κτυπάμε πάνω σ' αυτή με τη γροθιά του άλλου μας χεριού. Εάν πρόκειται για χειρουργημένους αρρώστους η υποβοήθηση γίνεται έτσι ώστε να αποφεύγεται ή να λιγοστεύει ο πόνος. Αυτό επιτυγχάνεται με την πίεση του χειρουργημένου ημιθωρακίου προς το στρώμα (εάν ο άρρωστος βρίσκεται στην ύπτια θέση) ή συγκρατώντας και συμπλησιάζοντας τα χείλη του τραύματος ιδίως κατά την εκπνοή ή το βήχα (εάν ο άρρωστος βρίσκεται σε πλάγια θέση).Καλό είναι πριν εφαρμόσουμε τους χειρισμούς αυτούς, να προετοιμάσουμε τον άρρωστο, ώστε ο ίδιος να είναι σε θέση να βοηθήσει με γενική χάλαση των μυών. Γι' αυτό πριν από κάθε συνεδρία προηγούνται μάλαξη των αυχενικών και ραχιαίων μυών και γενικού τύπου κινήσεις οι οποίες υποβοηθούν τη χάλαση των μυών.Οι βρογχικές εκκρίσεις πρέπει να μην είναι πυκνόρρευστες. Για το λόγο αυτό χορηγούνται άφθονα υγρά (αν είναι δυνατό ζεστά) και ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα από το στόμα ή αεροζόλ τα οποία υποβοηθούν τη ρευστοποίηση των εκκρίσεων και τη βρογχοδιαστολή. Εάν ο άρρωστος είναι πολύ κουρασμένος ή παρουσιάζει υποξαιμία, η άσκηση εφαρμόζεται με σύγχρονη χορήγηση οξυγόνου. Σε περίπτωση που δεν έχε δύναμη να βήξει και να βγάλει τις εκκρίσεις γίνονται βρογχοαναρροφήσεις από το στόμα και τη μύτη.

Γ.) Βρογχική παροχέτευση με ανάρροπο θέσηΓια να εφαρμόσει σωστά τη βρογχική παροχέτευση ο ειδικός φυσικοθεραπευτής θα πρέπει να γνωρίζει καλά την ανατομική του πνεύμονα και τη φορά κάθε κλάδου του βρογχικού δέντρου.Είναι δυνατό να υπάρχουν εκκρίσεις και στους δύο πνεύμονες, σε ένα λοβό ή και σε μικρότερο πνευμονικό τμήμα. Ο άρρωστος τοποθετείται έτψϊ ώστε το πνευμονικό τμήμα που πρόκειται να παροχετευτεί να βρίσκεται υψηλότερα κάι η βαρύτητα να βοηθήσει τη μεταφορά των εκκρίσεων από τους μικρότερης σε μεγαλύτερης κατηγορίας βρόγχους και τέλος προς την τραχεία. Ο χρόνος που απαιτείται για κάθε ανάρροπο θέση δεν είναι δυνατό να καθοριστεί από την αρχή γιατί εξαρτάται από την παθολογική κατάσταση του αρρώστου και τη φυσική του αντοχή. Συνήθως 5-10' λεπτά είναι αρκετά για κάθε ανάρροπο θέση. Σε περίπτωση όμως που υπάρχουν πολλές εκκρίσεις, τότε ο χρόνος μπορεί να παραταθεί Καλύτερα όμως είναι, αντί να παρατείνεται ο χρόνος παροχέτευσης, να αυξάνεται ο αριθμός των συνεδριών.

7. Τι είναι παροχέτευση;

Η καθαρισμός του πνεύμονα από τυχόν εκκρίσεις.8. Τι πρέπει να αποφύγουμε κατά την εκτέλεση ενός προγράμματος φυσιοθεραπείας σε έναν ασθενή στο μετεμφραγματικδ Στάδιο;

Η θεραπεία πρέπει να γίνεται σε ειδική καρδιολογική μονάδα και περιλαμβάνει: Καταστολή του πόνου και του άγχους, ανάπαυση, οξυγονοθεραπεία και αντιμετώπιση των επιπλοκών όπως αρρυθμίες, shock, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, πνευμονικό οίδημα.Οι σκοποί και οι μέθοδοι είναι ανάλογοι με την εφαρμογή φυσικοθεραπείας σε καρδιακή κάμψη. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί εδώ σε δύο σημεία: Πρώτο να αποφεύγεται η αύξηση των σφίξεων παραπάνω από 4-5 κατά λεπτό κατά τους χειρισμούς και δεύτερο η όλη διαδικασία να γίνεται με τέτοιο

τρόπο που να μην αυξάνει το άγχος του αρρώστου, απεναντίας να εφαρμόζεται χαλάρωση στον αγχώδη, σφιγμένο άρρωστο.9. Ποια μέλη του σώματος προτιμούμε να ασκήσουμε κατά τη φυσιοθεραπεία ενός εμφραγματία και με ποια ένταση και τύπο συσπάσεων;

Προσεχτική κινησιοθεραπεία κυρίως των κάτω άκρων για την αποφυγή φλεβοθρόμβωσης, της μυϊκής ατροφίας και της αγκύλωσης των αρθρώσεων και των κατακλίσεων. Ήπια παθητική'] φυσικοθεραπεία - υποβοηθούμενη - υποστηριζόμενη άσκηση με συσπάσεις ισομετρικές.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.9) Κινησιοθεραπεία στις Νευρολογικές Παθήσεις.

1. Ποιο το γενικό πρόβλημα το οποίο προκύπτει από την αύξηση της πίεσης του μέσου νεύρου στην περιοχή του καρπού και με ποια φαινόμενα εκδηλώνεται;

Η πίεση του μέσου νεύρου στη περιοχή του καρπού προκαλεί το γνωστό και αρκετά συχνό σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα το οποίο περιγράφεται σαν ιδιαίτερη πάθηση του μέσου νεύρου.Συμπτώματα:- Αιμωδία στα 3 πρώτα δάκτυλα.- Αίσθημα καύσου στα 3 πρώτα δάκτυλα.- Τις περισσότερες φορές τα συμπτώματα επέρχονται κατά τις νυχτερινές ώρες ξυπνώντας τον ασθενή.- Υπαισθησία στο 2° -3° δάκτυλο.- Ατροφία των μυών του θέναρος.- Εξασθένηση των κινήσεων του θέναρος (ιδιαίτερα τις αντίθεσης)

2. Ποια τα προβλήματα που προκύπτουν από βλάβες του ωλένιου νεύρου;

α) Βλάβη στο ανώτερο άκρο του αντιβραχίου ή πάνω από αυτό.- Αδυναμία ωλένιας κάμψης του καρπού.- Αδυναμία κάμψης των τελευταίων φαλαγγών 4ου και 5ου δακτύλου.- Ατροφία των μυών του έσω ήμισυ της πρόσθιας επιφάνειας του αντιβραχίου.- Ατροφία των μυών του οπισθέναρος.- Αδυναμία απαγωγής του μικρού δακτύλου.- Έκδηλη ατροφία στα μεσόστεα διαστήματα της ραχιαίας επιφάνειας της άκρας χείρας ιδιαίτερα του 1ου μεσόστεου διαστήματος μεταξύ δείκτη και αντίχειρα ραχιαίος (είναι το χαρακτηριστικό σημείο της βλάβης του ωλένιου νεύρου)- Αδυναμία κάμψεως πρώτων φαλαγγών και έκτασης τελευταίων (δηλαδή σαν πιθήκουΧέρι)·- Χαρακτηριστική είναι η αδυναμία προσαγωγής του αντίχειρα που την ελέγχουμε με την δοκιμασία σύλληψης χαρτιού (μεταξύ αντίχειρα και δείκτη).- Γαμψοδακτυλία (οφειλόμενη σε παράλυση των μεσοστέων και 3ου 40U ελμονθοειδή). . - Αδυναμία κάμψεως της 1'ις φάλαγγας του 5ου δακτύλου.- Αισθητικές διαταραχές στην περιοχή διανομής του ωλένιου νεύρου. β) Βλάβη πάνω από τον καρπό.Τότε δεν θα συμμετέχουν στην παράλυση: Ο ωλένιος καμπτήρας του καρπού.Η ωλένια μοίρα του εν τω βάθη καμπτήρα των δακτύλων.

3. Ποια προβλήματα προκύπτουν από βλάβη του βραχιονίου πλέγματος;

Επί βλάβης ολόκληρου του βραχιονίου πλέγματος θα είναι καταργημένη κάθε εκούσια κίνηση στο άνω άκρο. Εκτός από ασθενή που η έγερση του ώμου γίνεται με την λειτουργία του τραπεζοειδή. Θα υπάρχει πλήρης κατάργηση της αισθητικότητας στο άνω άκρο εκτός μικρής περιοχής του ανώτερου τμήματος της έσω επιφάνειας του βραχίονος που νευρώνεται από την Θ2 ρίζα. Όταν όμως η βλάβη δεν αφορά ολόκληρο το βραχιόνιο πλέγμα αλλά τμήμα αυτού τότε η συμπτωματολογία θα είναι ανάλογος των προσβεβλημένων περιοχών. ΤΥΠΟΙΈτσι διακρίνουμε: α) Ανωτέρου τύπου: ( Duschenne ) Όταν η βλάβη αφορά νευρικές ίνες των Α5-Α6 ριζών και η συμπτωματολογία μοιάζει με την παράλυση μασχαλιαίου νεύρου, μυοδερματικού νεύρου.β) Μέσου τύπου.Όταν η βλάβη αφορά νευρικές ίνες της Α7 ρίζας η συμπτωματολογία μοιάζει περίπου με την παράλυση κερκιδικού νεύρου (ατελούς) καθότι εδώ λείπει η παράλυση βραχιονοκερκιδικού μυός και διότι το κερκιδικό νεύρο λαμβάνει ίνες κυρίως από την Α7 ρίζα αλλά δέχεται νευρικά κλώνια και Α6-Α8 ρίζα. γ) Κατωτέρου τύπου.Όταν η βλάβη αφορά ίνες των ριζών Α8-Θ1. Η συμπτωματολογία είναι ανάλογη του μέσου νεύρου λιγότερο και του ωλένιου νεύρου κυρίως.

4. Ποια τα κύρια συμπτώματα σε βλάβη του μηριαίου νεύρου;

Μπορεί να επέλθει:- Αδυναμία εκτάσεως κνήμης.- Δυσχέρεια βάδισης- Αδυναμία αναβάσεως σκάλας ( για να ανέβει σκάλα επί πλήρους παραλύσεως, ο ασθενής εκτείνει την κνήμη με το χέρι του).- Δεν μπορεί να τρέξει τροχάδην.- Εξασθενεί η κάμψη του μηρού προς την λεκάνη.- Ατροφία τετρακέφαλου.- Μείοοση ή κατάργηση του αντανακλαστικού του τετρακέφαλου.- Αισθητικές διαταραχές στην περιοχή διανομής του νεύρου.

5. Ποια τα κύρια συμπτώματα σε βλάβη του ισχιακού νεύρου;

1) Παράλυση των μυών της οπίσθιας επιφάνειας του μηρού (δικέφαλος, ημιτενοντώδη, ημιυμενώδη) με αποτέλεσμα αδυναμία κάμψεως της κνήμης προς τον μηρό.2) . Παράλυση όλων των μυών της κνήμης (πρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειας του άκρου ποδός) με αποτέλεσμα την αδυναμία κινήσεων του άκρου ποδός και των δακτύλων.3) Ατροφία των μυών που νευρώνονται από το ισχιακό και τους κλάδους αυτών.4) Οίδημα τοϋ άκρου ποδός.5) Αγγειοκινητικές και στροφικές διαταραχές.6) Κατάργηση του αχίλλειου αντανακλαστικού.7) Αδιάφορο πελματικό αντανακλαστικό.8) Υπαισθησία-αναισθησία στην περιοχή διανομής (δηλαδή περιφερικώς του γόνατος) και στον άκρο πόδα, εκτός ( έσω ποδική καμάρα) ελέγχεται από το σαφηνές νεύρο που είναι κλάδος μηριαίου.Σε βλάβη του ισχιακού η πιο βαριά συμπτωματολογία εμφανίζεται από το κοινό περονιαίο το οποίο είναι ευπαθέστερο από το κνημιαίο.

6. Ποια τα κύρια συμπτώματα σε βλάβη του κνημιαίου νεύρου;

Αύτη προκαλεί παράλυση των μυών της οπίσθιας επιφάνειας της κνήμης και της πελματιαίας χώρας. Συ μπτω ματολογία:1) Αδυναμία πελματιαίας κάμψης άκρου ποδός (γαστροκνήμιος- υποκνημίδιος).2) Αδυναμία προσαγωγής του άκρου ποδός (οπίσθιος κνημιαίος).3) Αδυναμία κάμψεως - απαγωγής - προσαγωγής των δακτύλων (μακρός καμπτήρας πρώτου δακτύλου, μακρός καμπτήρας δακτύλων, πελματιαίοι καμπτήρες).4) Εξασθένηση της ποδικής καμάρας (οπίσθιος κνημιαίος).5) Κατά την βάδιση ακουμπά στο έδαφος πρώτα το έσω χείλος, το δε έξω χείλος δεν ακουμπά καθόλου των υγιών περωνιαίων (παραλυτική βλαισοποδία).6) Έκδηλος ατροφία της γαστροκνημιαίας.7) Κατάργηση του αχίλλειου αντανακλαστικού και του πελματιαίου.8) Αισθητικές διαταραχές - στο πέλμα -ονυχοφόρος φάλαγγες ραχιαία- ολόκληρη η πτέρνα.Επί βλάβης του κνημιαίου νεύρου και μάλιστα στην περιοχή του έσω σφυρού που το νεύρο διακλαδίζεται στους τελικούς κλάδους (φτερνική έξω και έσω πελματιαία) εμφανίζεται συχνά το ερεθιστικό σύνδρομο (που μοιάζει με το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα στην βλάβη του μέσου νεύρου) και ονομάζεται σύνδρομο ταρσιαίου σωλήνα. Το σύνδρομο αυτό είναι αρκετό βασανιστικό για τον ασθενή. Συχνά δεν αναγνωρίζεται και συγχέεται με άλλες παθήσεις του άκρου ποδός. Αδυναμία βάδισης επί των δακτύλων.

7. Σε ποιο κλινικό φαινόμενο οδηγεί βλάβη της πυραμιδικής οδού από το φλοιό μέχρι το προμήκη;

Όταν κάποια βλάβη της πυραμιδικής οδού γίνει σε κάποιο σημείο αυτής από τον φλοιό μέχρι τον προμήκη (δηλαδή πριν τον χιασμό) τότε θα προέλθει, παράλυση ή πάρεση στο αντίθετο ήμισυ του σώματος (ημιπληγία ή ημιπάρεση).

8. Πώς εκδηλώνεται βλάβη της πυραμιδικής οδού σε σημείο κάτωθεν της αυχενικής μοίρας;

α) Βλάβη του ΝΜ στην ΑΜΣΣ σε σημείο πριν την έκφυση των νεύρων για τα άνω άκρα και αφού η βλάβη θα αφορά και τις δυο πυραμιδικές οδούς τότε θα εκδηλωθεί τετραπληγία- τετραπάρεση (παράλυση ή πάρεση τόσο των άνω όσο και ταιν κάτω άκρων)β) Αν η βλάβη της πυραμιδικής οδού γίνει σε σημείο του ΝΜ κάτω από την ΑΜΣΣ τότε θα εκδηλωθεί παραπληγία-παραπάρεση (δηλαδή παράλυση ή πάρεση των κάτω άκρων).γ) Όταν η βλάβη αφορά τον ΝΜ και κάτω από την ΑΜΣΣ αλλά αφορά την μια πυραμιδική οδό τότε θα εκδηλωθεί παράλυση ή πάρεση του ενός άκρου δηλαδή μονοπληγία.

9. Τι σημαίνει εμφάνιση του σημείου Babinski;

Η εμφάνιση σε ενήλικα του σημείου Babinski είναι παθολογικό αντανακλαστικό και εμφανίζεται σε βλάβη της πυραμιδικής οδού (είναι διαγνωστικό σημείο). To Babinski σε μωρά δεν θεωρείται παθολογικό αλλά αντίθετα φυσιολογικό μέχρι το 2° έτος.

10. Τι παρατηρούμε σε βλάβη της παρεγκεφαλίδας;

1. Διαταραχή της ισορροπίας (ο ασθενής πέφτει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση )2. Διαταραχή της βάδισης (ο ασθενής βαδίζει με ζίκ-ζακ όπως ο μεθυσμένος γι' αυτό το βάδισμα το ονομάζουμε "βάδισμα μεθυσμένου"3. Διαταραχή της ομιλίας (η ομιλία γίνεται μονότονη - βραδεία - κολλώδης - σκοντάφτουσα ).4. Εμφανίζονται νυσταγμοειδής κινήσεις (κυρίως οριζόντιος νυσταγμός)5. Εμφανίζεται υπερμετρία δηλαδή η εκούσια κίνηση ή υπερβαίνει προ του τελικού σκοπού ή προσκρούει σε διπλανή περιοχή η οποία ελέγχεται με την δοκιμασία - δείκτη ρινός- φτέρνα γόνατος.6. Ασυνεργία των κινήσεων.7. Αδιαδοχοκινησία. (δηλαδή οι κινήσεις δεν γίνονται αρμονικά αλλά με βραδύτητα και άτακτα)8. Τρόμος στην εκούσια κίνηση και όχι τρόμος ηρεμίας όπως στην περίπτωση του εξωπυραμιδικού.9. Εύκολη κούραση - κόπωση - βραδύτητα κινήσεων.10. Μυϊκή υποτονία (που αναγνωρίζεται εύκολα με την ψηλάφιση)11. Απότομη ακανόνιστη γραφή ( Αν βάλουμε τον ασθενή να χαράξει οριζόντιες γραμμές α\ 'άμεσα σε δυο κάθετες χωρίς να σηκώσει το μολύβι οι οριζόντιες γραμμές δεν θα είναι ίσιες και ι^λλες θα φτάνουν στην τελική κάθετη γραμμή και άλλες όχι.11. Τι είναι το αντανακλαστικό μόρο, πότε εμφανίζεται, πότε καταργείται σε φυσιολογικά βρέφη;

Κρατάμε το μωρό ύπτια πάνω στο αντιβράχιο μας. Αφήνουμε να πέσει απότομα το κεφάλι του προς τα πίσω. Τότε το μωρό απότομα απάγει τα χέρια και τα πόδια μετά μαζεύει τα χέρια προς τον κορμό και τους μηρούς προς την κοιλιά. Επίσης η ίδια κίνηση του μωρού γίνεται και εάν με τα χέρια μας χτυπήσουμε δυνατά το τραπέζι πάνω στο οποίο είναι ξαπλωμένο το μωρό ύπτια. Το ίδιο και εάν χτυπήσουμε δυνατά παλαμάκια.Εξαφανίζετε τον 3° —4° μήνα. Αν παραμείνει μετά τον 5° μήνα τότε μπορεί να υπάρχει εγκεφαλική βλάβη.

12. Ποιο είναι το αντανακλαστικό του αυτόματου βαδίσματος;

Κρατάμε το μωρό από τις μασχάλες με ελαφρά κλίση του κορμού προς τα εμπρός και το κουνάμε προς τα εμπρός σε τέτοιο ύψος ώστε οι πατούσες του να ακουμπάνε πάνω στο τραπέζι. Τότε το μωρό θα αρχίσέι να κάνει κινήσεις βαδίσματος.

13. Πότε καταργείται τι αντανακλαστικό του αυτόματου βαδίσματος;

Αυτό το αντανακλαστικό εξαφανίζεται τον 3°— 4° μήνα. Όταν παρατείνεται τότε υποπτευόμαστε ύπαρξη εγκεφαλοπάθειας.

14. Ποιο είναι το αντανακλαστικό της ανόρθωσης;

Κρατάμε το μωρό από τις μασχάλες και φέρνουμε κάθετα το σώμα του προς το τραπέζι πατώλ'τας καλά οι πατούσες του. Έτσι βλέπουμε τον κορμό του μωρού να ισιώνει, να τεντώνουν τα πόδια του και να στέκεται όρθιο.

15. Πότε σταθεροποιείται, πότε καταργείται η ανόρθωση;.'

Το αντανακλαστικό αυτό το βρίσκουμε σταθερό μετά το 2° μήνα (όχι αρχικά μετά την γέννηση), εξαφανίζεται μετά τον 2° μήνα έως και τον 4°. Όταν δεν είναι συμμετρικό, τότε μπορεί να υπάρξει υποτονία.

16; Μέχρι ποια ηλικία θεωρείται φυσιολογικό το σημείο Babinski; To Babinski δεν θεωρείται

παθολογικό μέχρι την ηλικία των 2 ετών.17. Τι ονομάζουμε ημιπληγία και ποια τα κύρια αίτια της;

Ημιπληγία είναι η χαλαρή ή σπαστική παράλυση του άνω και κάτω άκρου και σε ορισμένες περιπτώσεις και του προσώπου που εμφανίζεται από εγκεφαλική βλάβη του αντίθετου ημιμόριου. Τα κυριότερα αίτια που έχουν σαν εκδήλωση την ημιπληγία είναι: α) Εγκεφαλική αιμορραγία β) θρόμβωση εγκεφαλικής αρτηρίας γ) εμβολή εγκεφαλικής αρτηρίας δ) κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ε) όγκος στον εγκέφαλο.

18. Ποιοι οι κύριοι προδιαθεσικοί παράγοντες για την δημιουργία Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου (AEE);

Οι κύριοι προδιαθεσικοί παράγοντες για την δημιουργία Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου είναι: 1. Υπέρταση (αύξηση αρτηριακής πίεσης) 2. Καρδιοπάθειες 3. Παχυσαρκία 4. Σακχαρώδης διαβήτης 5. Κατάχρηση καπνίσματος 6. Αγχώδης ζωή 7. Έλλειψη σωματικής άσκησης - καθιστική ζωή.19. Ποια τα συμπτώματα της ημιπληγίας στο οξύ στάδιο;

1. Απώλεια ή όχι αισθήσεων 2. Μυϊκή ατονία 3. Απώλεια εκούσιας κίνησης 4. Εξαφάνιση αντανακλαστικών 5. Διαταραχή (διαφόρου βαθμού) της αισθητικότητας 6. Αφασικές διαταραχές κυρίως επί δεξιάς ημιπληγίας 7. Ορθοκυστικές διαταραχές.

20. Ποια τα συμπτώματα της ημιπληγίας στο υπό και χρόνιο στάδιο;

1. Εμφάνιση ή όχι βαθμού κάποιας εκούσιας κίνησης 2. Αύξηση του μυϊκού τόνου (υπερτονία) 3. Περιορισμός κινητικότητας της άρθρωσης 4. Αύξηση των τενοντίων αντανακλαστικών 5. Εμφάνιση παθολογικών αντανακλαστικών και τέλος εμφάνιση λοιπών σημείων που αφορούν την βλάβη της πυραμιδικής οδού (κλόνος, συγκινησίες κ.λ.π.). Τα άκρα της παράλυτου πλευράς συνήθως λαμβάνουν χαρακτηριστική στάση, έτσι ο ώμος βρίσκεται σε προσαγωγή και έσω στροφή, ο αγκώνας σε κάμψη, το αντιβράχιο σε πρηνισμό, ο καρπός και τα δάκτυλα σε κάμψη και ελαφρά ωλένια απόκλιση.

21. Ποιοι οι στόχοι του προγράμματος αποκατάστασης στην ημιπληγία;

Η εφαρμογή του προγράμματος αποκατάστασης αποβλέπει στα εξής: 1. Την πρόληψη των παραμορφώσεων των αρθρώσεων 2. Την αποκατάσταση παραμορφώσεων εάν έχουν γίνει 3. Την επανεκπαίδευση των παραλύτων μυϊκών ομάδων 4. Την επανεκπαίδευση βάδισης 5. Την επανεκπαίδευση στην αυτοεξυπηρέτηση 6. Την θεραπεία του λόγου εάν υπάρχει ανάγκη.

22. Ποιους τρόπους γνωρίζετε για την πρόληψη παραμορφώσεων στην ημιπληγία;

1. Ο ασθενής τοποθετείται στο κρεβάτι σε διάφορες σωστές θέσεις που να μην ευνοούν την δημιουργία παραμορφώσεων( Για το άνω άκρο θέση ύπτια και χρησιμοποίηση μαξιλαριών. Για το κάτω άκρο ουδέτερη θέση ποδιού με τη βοήθεια μαξιλαριών)2. Παθητικές ασκήσεις σε όλο το εύρος της τροχιάς και ολων των παραλύτων μυών.3. Υποβοηθούμενες σε όλο το εύρος της τροχιάς και σε όλες της αρθρώσεις.4. Συχνή αλλαγή θέσης πάνω στο κρεβάτι για την αποφυγή κατακλίσεων.

23. Ποια η πορεία της επανεκπαίδευσης στη βάδιση του ημιπληγικού (επιγραμματικά)

Για την επανεκπαίδευση στη βάδιση του ημιπληγικού χρησιμοποιούνται: 1. Ηλεκτροθεραπεία 2. Μάλαξη από την περιφέρεια προς το κέντρο 3. Παθητικές ασκήσεις σε όλο το εύρος της τροχιάς και σε όλες τις αρθρώσεις 4. Υποβοηθούμενες ασκήσεις σε όλο το εύρος της τροχιάς και σε όλες τις αρθρώσεις 5. Ενεργητικές ασκήσεις σε όλο το εύρος τις τροχιάς και σε όλες τις αρθρώσεις 6. Ασκήσεις αντίστασης 7. Ισομετρικές ασκήσεις 8. Ασκήσεις με βάρη 9. Πατέντα 10. Τεχνικές διαφόρων ερευνητών όπως Bobath , Kabath, Fay κ.λ.π.

24. Τι ονομάζουμε εγκεφαλική παράλυση;

Πρόκειται για μια ανωμαλία τόσο κινητική όσο και διανοητική οφειλόμενη σε διάφορες βλάβες του εγκεφάλου που συμβαίνουν κατά την περίοδο ωρίμανσης του κεντρικού νευρικού συστήματος με αποτέλεσμα την κακή ωρίμανση του συστήματος αυτού. Η βλάβη του εγκεφάλου είναι δυνατόν να γίνει είτε κατά την ενδομήτριο ζωή είτε κατά τον τοκετό είτε και μετά την γέννηση δηλαδή στην βρεφική ή πρώτη παιδική ηλικία.

25. Ποια είναι τα αίτια που δρουν προ του τοκετού στην Ε.Π.;

1. Διάφορες μητρικές τοξινώσεις όπως αλκοολισμός, εκλαμψία.2. Διάφορες μητρικές λοιμώξεις όπως σύφιλη, τυφοειδής πυρετός, ιώσεις και ερυθρά κ,λ.π.3. Διάφορα τοξικά φάρμακα που μπορεί να χρησιμοποίησε η μητέρα.4. Επίδραση ακτινοβολίας όπως ακτινογραφίες που έκανε η μητέρα.5. Διάφορες καταστάσεις που πιέζουν το έμβρυο εντός της κοιλιάς της μητέρας και παρεμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος, τον εγκέφαλο του εμβρύου.

26. Ποια είναι τα αίτια που δρουν κατά τον τοκετό στην Ε.Π.;

Μπορεί να είναι τραυματικά, είτε ασφυκτικά, συνέπεια κυκλοφορικής στάσεως μετά από περίσφιξη του εμβρύου από τον ομφάλιο λώρο, είτε σε πρόωρο τοκετό. Σαν τραυματικά αίτια μπορεί να είναι κατάγματα του κρανίου ρήξεις της εγκεφαλικής ουσίας, εκτεταμένη υποσκληρίδιος ή υπαραχνοειδής αιμορραγία, κυκλοφορική στάση και ανάπτυξη νεκρώσεων του εγκεφάλου, συνέπεια της ανοξαιμίας. Σαν αποτέλεσμα των ανώτερων αιτιών είναι η εκφύλιση του εγκεφάλου και η αναστολή της παρετέρω ανάπτυξης του νευρικού συστήματος.

27. Ποια είναι τα αίτια που δρουν μετά τον τοκετό στην Ε.Π.;

Το σπουδαιότερο αίτιο αποτελεί ο βαρύς αιμολυτικός ίκτερος του νεογνού που οφείλεται στην ευαισθητοποίηση της μητέρας στον παράγοντα ρέζους. Επίσης διάφορες λοιμώξεις της πρώτης παιδικής ηλικίας όπως μηνιγγίτιδες, μεταλοιμώδεις εγκεφαλίτιδες κατόπιν νοσήσεως από ιλαρά, ανεμοβλογιά, οστρακιά κ,λ.π μετά το εμβόλιο του δαμαλισμού.

28. Σε πόσες μορφές διακρίνεται η Ε.Π. και ποιες είναι;

Η εγκεφαλική παράλυση ανάλογα με τα προεξέχοντα κλινικά συμπτώματα διακρίνεται στις εξής επτά κατηγορίες:1. Σπαστική μορφή 2. Αθετωσική μορφή 3. Αταξική μορφή 4. Ακαμψία 5. Τρομώδης μορφή 6. Δυστονία 7. Μικτή μορφή.

29. Τι ονομάζουμε σπαστική Ε.Π. ;

Η σπαστική μορφή είναι η συχνότερη και οφείλεται σε βλάβη της κινητικής περιοχής του εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Τα σπουδαιότερα κλινικά ευρήματα της μορφής αυτής είναι η υπερτονία, τα ζωηρά αντανακλαστικά όπως και τα παθολογικά αντανακλαστικά όπως το σημείο Babinski και Hoffmann.

30. Τι ονομάζουμε ατονική Ε.Π. ;

Οφείλεται σε διάχυτο βλάβη της εγκεφαλικής ουσίας και συνοδεύεται από μεγάλη διανοητική καθυστέρηση. Χαρακτηρίζεται από ταυτόχρονη αύξηση του μυϊκού τόνου (υπερτονία) αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών όπως και από έλλειψη εκδηλώσεων που αφορούν τη βλάβη της πυραμιδικής οδού π.χ. παθολογικά αντανακλαστικά.

31. Τι ονομάζουμε αταξική Ε.Π. ;

Η αταξική μορφή οφείλεται σε βλάβη της παρεγκεφαλίδας και είναι λιγότερο συχνή. Χαρακτηρίζεται από διαταραχές ισορροπίας και του συντονισμού των κινήσεων και από μυϊκή'] ατονία.

32. Τι ονομάζουμε αθετωσική Ε.Π. ;

Η αθετωσική μορφή είναι πιο συχνή μετά τη σπαστική και οφείλεται σε βλάβη των βασικών γαγγλίων. Τα κύρια χαρακτηριστικά της μορφής αυτής είναι: άσκοπες κινήσεις, βραδείες, ελικοειδής, ακούσιες και αφορούν όλα τα μέρη του σώματος. Οι κινήσεις αυτές εξαφανίζονται κατά την διάρκεια του ύπνου.

33. Τι ονομάζουμε μικτή Ε.Π. ;

Η μικτή μορφή είναι η λιγότερο συχνή, αντιπροσωπεύει το 1% περίπου και σε αυτήν βρίσκουμε συμπτώματα από πολλές μορφές.

34. Πότε και πώς γίνεται η διάγνωση της Ε.Π. ;

Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό, αν π.χ.: αναφέρονται λοιμώξεις στη μήτρα ή πρόωρος τοκετός ή βαρύς αιμολυτικός ίκτερος ή αιτιολογικοί παράγοντες. Όταν όμως δεν αναφέρονται σαφείς αιτιολογικοί παράγοντες και η εγκατάσταση των ανωμαλιών που περιγράφηκαν είναι βραδείες η διάγνωση μπορεί να είναι αμφίβολος, ιδιαίτερα στο πρώτο εξάμηνο της ζωής του βρέφους που ως γνωστόν και φυσιολογικώς συναντάμε σημεία πυραμιδικά και εξωπυραμιδικά με την πάροδο όμως των μηνών και εφόσον η ανάπτυξη του βρέφους δεν είναι φυσιολογική τότε αρχίζει κανείς να σκέπτεται την ύπαρξη εγκεφαλικής παράλυσης. Στις περιπτώσεις αυτές η διάγνωση επισφραγίζεται εκτός από την κλινική εικόνα και την κλινική εξέταση και από διάφορες παρακλινικές εξετάσεις όπως εξετάσεις εγκεφαλονωτιαίου υγρού, ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, ακτινογραφίες κρανίου.

35. Ποιες είναι οι γενικές αρχές της μεθόδου Bobatl;

Το ζεύγος Bobatl συνιστά την παρεμπόδιση της ενέργειας των διαφόρων αντανακλαστικών και γι' αυτό και συνιστούν την τοποθέτηση του ασθενούς σε ορισμένες στάσεις ώστε να εξουδετερωθεί η ενέργεια των αντανακλαστικών.

36. Ποιες είναι οι γενικές αρχές της μεθόδου Kabat;

Συνιστά την άσκηση των διαφόρων μυϊκών ομάδων με προβολή μέγιστης αντίστασης που να επιτρέπεται όμως η πλήρης τροχιά της άρθρωσης.

37. Ποιες είναι οι γενικές αρχές της μεθόδου Pleh;

Η μέθοδος του Plehs συνιστά τα εξής:- Παθητική κίνηση- Υποβοηθούμενη ενεργητική κίνηση- Ενεργητική κίνηση- Κίνηση αντιστάσεως- Μάλαξη

- Κίνηση συγχύσεως- Συγκινησίες- Χαλάρωση- Κίνηση της χαλαρω μένης στάσεως- Εξαρτημένη κίνηση- Αντίστροφος κίνηση- Σύνθετος κίνηση- Κινήσεις σύλληψης-χαλάρωσης- Ασκήσεις αυτοεξυπηρέτησης- Ανάπαυση38. Τι ονομάζουμε νόσο Parkinson και ποιες δομές του νευρικού συστήματος επηρεάζει;

Η νόσος έχει περιγραφτεί με εξαιρετική ακρίβεια από τον Parkinson. Είναι πλέον χαρακτηριστική νόσος του εξωπυραμιδικού συστήματος. Προτιμά τους άνδρες απ' ότι τις γυναίκες σε ποσοστό 2 προς 1 και εμφανίζεται στην ηλικία των 45-60. Η αιτιολογία δεν είναι ακριβώς γνωστή. Κατά καιρούς διάφοροι αιτιολογικοί παράγοντες είχαν ενοχοποιηθεί (όπως π.χ. τραύματα, σύφιλη, εγκεφαλοπάθεια, όγκος κ.λ.π.) αλλά φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη σημασία. Η κληρονομικότητα, φαίνεται να έχει κάποια σχέση γιατί οι ερευνητές επισημαίνουν τη νόσο σε ένα υψηλό ποσοστό ασθενών στην ίδια οικογένεια. Πρόκειται για εκφυλιστική πάθηση του Κ.Ν.Σ (εγκεφάλου) «ατροφικού τύπου».

39. Ποια τα γενικά συμπτώματα της νόσου Parkinson;

1. Αρχικά είναι ασαφής με εμφάνιση αιμωδιών σπασμών και λοιπών άτυπων ενοχλημάτων που χαρακτηρίζονται συνήθως ως «Ρευματισμοί» και στα οποία προηγούνται πολλούς μήνες από την εμφάνιση των κυρίων συμπτωμάτων που είναι: τρόμος που συνήθως αρχίζει από τα άνω άκρα και μάλιστα από τα δάκτυλα και την άκρα χείρα και αργότερα επεκτείνεται και στα κάτω άκρα και τα λοιπά μέρη του σώματος.2. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο τρόμος αυτός παρατηρείται κατά την ηρεμία και ονομάζεται «τρόμος ηρεμίας ή αναπαύσεως». Εξαφανίζεται δε όταν ο ασθενής κάνει κάποια εκούσια κίνηση ή παθητική ή ακόμα και αντανακλαστική κίνηση.3. Άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η μυϊκή δυστονία στην οποία και οφείλεται η χαρακτηριστική στάση του σώματος του ασθενούς με τον κορμό να σκύβει προς τα εμπρός όπως επίσης το κεφάλι για να κοιτάζει κάποιον που βρίσκεται μπροστά του, ο ασθενής σηκώνει μόνο τα μάτια του ενώ το κεφάλι εξακολουθεί να βρίσκεται σκυμμένο προς τα εμπρός. Οι ώμοι φέρονται προς εμπρός, τα δε άνω άκρα βρίσκονται σε προσαγωγή και κολλημένα στον κορμό με τον πήχυ σε μικρή κάμψη και τα χέρια τοποθετημένα μπροστά στην κοιλιά. Τα κάτω άκρα βρίσκονται σε ελαφρά προσαγωγή. Ο ασθενής μονοκόμματος, με μικρά συρόμενα βήματα με τον κορμό γέρνοντας προς τα εμπρός, τα δε άνω άκρα κολλημένα στον κορμό σαν να «κυνηγά» το κέντρο βάρους του. Αργότερα η υπερτονία αυτή επιτείνεται ώστε τα γόνατα να βρίσκονται και αυτά σε στενή προσαγωγή. Λόγω της υπερτονίας αυτής συναντάμε αξιόλογη αντίσταση όταν προσπαθήσουμε να κινήσουμε παθητικά τα δύσκαμπτα αυτά τμήματα, τελικώς κατορθώνουμε βαθμιαία να υπερνικήσουμε την αντίσταση αυτή και γι' αυτό και ονομάζεται η κίνηση αυτή «σημείο οδοντωτού τροχού».4. Η μυϊκή αυτή υπερτονία εκτός από τα παραπάνω προκαλεί και άλλες ανωμαλίες κατά τις εκούσιες κινήσεις ώστε αυτές να εκτελούνται αργά και φτάνουν μέχρι την πλήρη ακινησία. Το βάδισμα γίνεται ολοένα πιο δύσκολο και βραδύ, καμιά φορά σταματά απότομα ο ασθενής να βαδίζει και διστάζει να ξεκινήσει εκ νέου. Η μυϊκή αυτή υπερτονία χαλαρώνει στον ύπνο και με θερμό λουτρό.5. Το πρόσωπο του ασθενή είναι ανέκφραστο (μοιάζει με μάσκα)6. Η ομιλία γίνεται μονότονη, διακόπτεται πολλές φορές και επαναλαμβάνει την ίδια λέξη «παλλιλαλική» ομιλία. Σε πιο προχωρημένη] κατάσταση η ομιλία γίνεται ψίθυρος.7. Η γραφή είναι ανώμαλη και χαρακτηρίζεται σαν «μικρογραφία», δηλαδή προοδευτικά μικραίνουν τα γράμματα που γράφει ο ασθενής ώστε στο τέλος της γραφόμενης λέξης αυτά να είναι τόσο μικρά ώστε να μην διαβάζονται. Σε μερικές περιπτώσεις ο ασθενής αδυνατεί να γράψει σύροντας μια ελαφρά κυματοειδή γραμμή.8. Επίσης χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι η δυσκολία που έχει ο ασθενής να ξεκινήσει το βάδισμα. Έτσι προσπαθώντας να ξεκινήσει το βάδισμα ο ασθενής εκτελεί «βήματα σημειωτόν»

9. Άλλο χαρακτηριστικό είναι η «παραδόξως κινητικότητα» κατά την οποία ο ασθενής βαδίζει με βραδύτητα και δυσκολία. Αιφνίδια επιταχύνει το βήμα του σαν κάποιος να τον σπρώχνει προς τα εμπρός μέχρι που να μην μπορεί να σταματήσει την αιφνίδια επιτάχυνση του βήματος του. Η παραδόξως αυτί'] κινητικότητα εμφανίζεται με την ευκαιρία κάποιας συγκίνησης (χαρά, λύπη).10. Επίσης οι ασθενείς εμφανίζουν τη λεγόμενη ακαθησιά, δηλαδή αδυνατούν να μένουν καθιστοί και έτσι αναγκάζονται να μένουν όρθιοι και να μετακινούνται διαρκώς.11. Η μυϊκή ισχύς συνήθως παραμένει φυσιολογική, ενώ τα τενόντια αντανακλαστικά παρά την υπάρχουσα υπερτονία, συνήθως διατηρούνται φυσιολογικά.12. Έκδηλες είναι επίσης οι νευροφυτικές διαταραχές με χαρακτηριστική σιελόρροια συνέπεια υπερεκκρίσεως σιέλου, ερυθρότητα στο πρόσωπο συνέπεια αγγειοδιαστολής, υπερίδρωση όπως και υπερβολική'] έκκριση σμήγματος στο πρόσωπο το οποίο εμφανίζεται τόσο λιπαρό ώστε να δίνει την εντύπωση ότι έχει αλειφθεί με λάδι ή με κάποια λιπαρή ουσία.13. Τέλος υπάρχουν, και ψυχικές διαταραχές με διαταραχές του θυμικού και βραδυψυχισμός και σιγά-σιγά απομονώνεται από το περιβάλλον γύρω του (θέλει να μένει μόνος του)

40. Σε τι αποβλέπει ένα πρόγραμμα φυσιοθεραπείας για τη νόσο Parkinson;

Η νόσος Parkinson είναι μόνο συμπτωματική και αποβλέπει:- Στην χαλάρωση των μυών ·- Στην βελτίωση της λειτουργικότητας του πάσχοντα ατόμου- Στην διόρθωση της στάσεως του σώματος- Στην διατήρηση της φυσιολογικής βάδισης ή στην επανεκπαίδευση της βάδισης

41. Ποια φυσικά μέσα χρησιμοποιούνται σε θεραπευτικά προγράμματα και ποιες μορφές κινησιοθεραπευτικής επιστρατεύουμε;

Τα φυσικά μέσα τα οποία χρησιμοποιούμε στο θεραπευτικό σχήμα είναι σε γενικές γραμμές τα εξής:1. Θερμότητα είτε υπό τη μορφή θερμαινόμενης πισίνας (δεξαμενή ή ατομικού δινόλουτρου) είτε υπό την μορφή υπέρυθρων ακτινών ή φωτόλουτρο. Η θερμότητα προκαλεί μυοχάλαση και προηγείται ως συνήθως της μάλαξης και της κιν/πείας.2. Μάλαξη των ακαμπτικών μυϊκών ομάδων για να επιτευχθεί η χαλάρωση και η βελτίωση των τοπικών συνθηκών κυκλοφορίας. ;-'3. Παθητικές ασκήσεις, βραδείες, ρυθμικές για την' διάταση μυϊκών ομάδων που παρουσιάζουν υπερτονία όπως επίσης και για τη διατήρηση της καλής κινητικότητας των αρθρώσεων.4. Ενεργητικές ασκήσεις ή και ασκήσεις αντίστασης για ισχυροποίηση των διαφόρων μυϊκών ομάδων. Ιδιαίτερα αποσκοπούμε στην ενίσχυση των προσαγωγών της ωμοπλάτης, των τετρακέφαλων, των γλουτιαίων και του άνω κορμού.5. Αναπνευστικές ασκήσεις για την τόνωση της αναπνευστικής ικανότητας, καθ' ότι η κακή στάση και συρρίκνωση των μειζόνων θωρακικών μυών προκαλούν προβλήματα κατά την λειτουργία της αναπνοής.6. Ασκήσεις βάδισης είτε για την διατήρηση του φυσιολογικού τρόπου βάδισης είτε για την επανεκπαίδευση της βάδισης.7. Επίσης καλό είναι να υποβάλλεται ο ασθενής στην εργοθεραπεία για την εκπαίδευση αυτοεξυπηρέτησης.

42. Ποια δομή του νευρικού ιστού καταστρέφεται στη σκλήρυνση κατά πλάκας και ποιο το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου αυτής;

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια, προϊούσα νόσος του Κ.Ν.Σ που προσβάλει την λευκή ουσία του εγκεφάλου και της Σ.Σ και μερικές φορές απλώνεται και στην φαιά ουσία του φλοιού του εγκεφάλου, καθώς και στις κρανιακές και σπονδυλικές ρίζες. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της πάθησης αυτής είναι η μακροχρόνια και βραδεία πορεία της, οι περίοδοι υφέσεων και εξάρσεων της νόσου, όπως και η ποικιλομορφία των κλινικών εκδηλώσεων. Τελικά ο ασθενής καθίσταται ανάπηρος. Προτιμά την ηλικία των 20-40 ετών και προσβάλλει κυρίως τις γυναίκες.43. Τι γνωρίζετε για την κλινική εικόνα της νόσου, σκλήρυνση κατά πλάκας σε προχωρημένη φάση;

Η κλινική εικόνα της Σ.Κ.Π εμφανίζεται με αμβληχρά συμπτώματα και περνάνε απαρατήρητα από τον ασθενή (σαν ρευματικά ενοχλήματα). Σιγά-σιγά, όμως εξαφανίζονται τα ήπια συμπτώματα και για αρκετό χρονικό διάστημα ο ασθενής παραμένει χωρίς κανένα σύμπτωμα (ύφεση).Όμως, αργότερα την φάση ύφεσης ακολουθεί μια νέα φάση εμφάνισης συμπτωμάτων πολύ πιο σοβαρά και προστίθονται και κινητικές διαταραχές στο βάδισμα.

44. Τι προσπαθεί να βελτιώσει ένα πρόγραμμα φυσιοθεραπείας σε αταξικές εκδηλώσεις από βλάβη της παρεγκεφαλίδας;

Όταν υπάρχουν οι αταξικές εκδηλώσεις τότε στο πρόγραμμα των ασκήσεων (φυσ/κή αγωγή ), προστίθονται και ασκήσεις για την βελτίωση της ισορροπίας και για τον συντονισμό των κινήσεων, ιδιαίτερα από την καθιστή και την όρθια θέση του ασθενή.

45. Ποιοι οι γενικοί στόχοι του προγράμματος φυσιοθεραπείας στην σκλήρυνση κατά πλάκας;

Δυστυχώς αιτιολογική θεραπεία της νόσου δεν έχει ακόμα ανεβρεθεί. Χορηγούνται ακόμη κορτιζόνη και βιταμίνες. Η πορεία της νόσου είναι μακρά, επίσης εμφανίζονται περίοδοι έξαρσης και ύφεσης και τελικά προοδευτικά η κατάσταση επιδεινώνεται. Ο θάνατος επέρχεται μετά από 5-20 έτη με πλήρη παράλυση και μετά από κάποια επιπλοκή. Η φυσικοθεραπεία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όχι βέβαια για την αιτιολογική θεραπεία αλλά για:1. Την ανακούφιση των συμπτωμάτων.2. Την διατήρηση κατά το δυνατόν της λειτουργικής ικανότητας του ασθενούς.3. Την πρόληψη των επιπλοκών.Οι πάσχοντες από τη νόσο αυτή εμφανίζουν εύκολη κόπωση όταν εκτελούν διάφορες ασκήσεις και γι' αυτό ο φυς/της οφείλει κατά την εφαρμογή της φυσιοθεραπείας να αφήνει συχνά περιόδους ανάπαυσης του ασθενούς. Επίσης το θερμό περιβάλλον επιτείνει ακόμα περισσότερο την κόπωση. Οι μέθοδοι τις οποίες χρησιμοποιούμε εξαρτώνται από τα προεξάγοντα κλινικά συμπτώματα. Έτσι επί υπάρξεως σπαστικότητας (πυραμιδική βλάβη) εφαρμόζεται πρόγραμμα παθητικών ασκήσεων προς διάταση ή διατήρηση της κινητικότητας των αρθρώσεων. Υποβοηθούμενες ενεργητικές ή ενεργητικές ασκήσεις για τη διατήρηση της μυϊκής ισχύος όπως και μάλαξη για την υποβοήθηση της κυκλοφορίας. Επίσης είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν οι γνωστές μέθοδοι νευρολογικής εκπαίδευσης Bobath, Cabbath.Όταν υπάρχουν οι αταξικές εκδηλώσεις συνέπεια βλάβης της παρεγκεφαλίδας τότε στο πρόγραμμα των ασκήσεων προστίθονται κάι ασκήσεις βελτίωσης της ισορροπίας και για τον συντονισμό των κινήσεων. Τέλος, καλό θα ήταν να προστεθεί και σχετική εργοθεραπεία για την εκπαίδευση των ασθενών στην αυτοεξυπηρέτηση. Με το πρόγραμμα αποκατάστασης δεν αποσκοπούμε βέβαια στην ίαση της πάθησης, αλλά στη διατήρηση του ασθενούς στην καλύτερη δυνατή προσπάθεια δεδομένου της χρονιότητας της νόσου.

46. Γενικοί σκοποί θεραπείας σε τραυματισμούς περιφερικών νεύρων.

Γενικοί σκοποί θεραπείας είναι:1. Πρόληψη παραμορφώσεων.2. Διατήρηση της κινητικότητας.3. Διατήρηση της καλής κυκλοφορίας.4. Λειτουργικότητα του μέλους.5. Πρόληψη οιδήματος.6. Δέρμα.7. Επανεκπαίδευση των μυών.47. Μέθοδοι θεραπείας σε τραυματισμούς περιφερικών νεύρων.

1. Πρόληψη παραμορφώσεων: είναι ουσιαστική'] γιατί οι μυς ατροφούν και εκφυλίζονται. Για να αποφύγουμε τις παραμορφώσεις εφαρμόζουμε Χ.Π.Κ σε πλήρη τροχιά.2. Διατήρηση της κινητικότητας με την εφαρμογή ενός σωστού προγράμματος κινησιοθεραπείας (εξελικτικό πρόγραμμα).3. Λειτουργικότητα του μέλους: εργασιοθεραπεία4. Διατήρηση καλής κυκλοφορίας: π.χ μάλαξη.5. Πρόληψη οιδήματος: π.χ ανάρροπη θέση, μάλαξη, περίδεση, ενεργητική κίνηση δακτύλων.

6. Δέρμα: αυτό συνήθως είναι ξηρό οπότε κατά την μάλαξη χρησιμοποιούμε παραφίνη ή διάφορες κρέμες.7. Επανεκπαίδευση των μυών: ασθενείς με νευρότμηση και αξονότμηση έχουν ανάγκη από την επανεκπαίδευση. Έτσι εφαρμόζουμε ισομετρικές συστολές μετά ενεργητικές και τέλος αντίστασης. Η τεχνική της P.N.F χρησιμοποιείται για ενδυνάμωση των μυών και την διατήρηση του προτύπου της κίνησης στον εγκέφαλο.

48. Ποια κατά την γνώμη σας είναι ενδεικνυόμενα μέσα και μέθοδοι κινησιοθεραπείας στην αποκατάσταση του κερκιδικού νεύρου; (Βοήθεια: εκτείνει αντί βραχεία ή κάμπτει κερκιδική άκρα χείρα;).

Τα ενδεικνυόμενα μέσα και μέθοδοι κινησιοθεραπείας στην αποκατάσταση του κερκιδικού νεύρου είναι:1. Ηλεκτροθεραπεία 2. Διαθερμία 3. Υπέρηχο 4. Δινόλουτρο 5. Παραφινόλουτρο 6. Μάλαξη 7. Κινησιοθεραπεία.Παρατηρούμε πως υπάρχει αδυναμία εκτάσεως του αντιβραχίου, καρπού και τις πρώτες φάλαγγες των δακτύλων διότι η κίνηση αυτών ελέγχεται από το ωλένιο νεύρο (διαφορική διάγνωση). Η άκρα χείρα λαμβάνει χαρακτηριστική στάση.

49. Τι εννοούμε με τον όρο μυοπάθεια;

Στον όρο μυοπάθεια περιλαμβάνονται γενικότερα όλες οι παθήσεις που οφείλονται σε ανατομική - βιοχημική ή ηλεκτροφυσιολογική διαταραχή των μυϊκών ινών, των υποστηρικτικών ιστών στις οποίες τα συμπτώματα δεν μπορεί να αποδοθούν, η διαταραχή λειτουργίας του κεντρικού ή περιφερικού νευρικού συστήματος.

50. Σε ποιες μεγάλες κατηγορίες χωρίζονται οι μυοπάθειες;

Οι μυοπάθειες χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: α) Μυϊκές δυστροφίες, β) Συγγενής μυοπάθειες, γ) Μεταβολικές και ενδοκρινείς μυοπάθειες, δ) Φλεγμονώδεις μυοπάθειες, ε) Στερητικές και τοξικές μυοπάθειες, στ) Μυϊκές παθήσεις από διαταραχή νευρομυϊκού οργάνου.

51. Ποια παράμετρος έχει πρωταρχική σημασία στην εκτίμηση μιας μυϊκής πάθησης από κινησιοθεραπευτικής άποψης;

Πολύ χρήσιμη για τον φυσιοθεραπευτή είναι η κλινική αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος. Η εκτίμηση της ισχύος των μυών έχει πρωταρχική σημασία στην διάγνωση των παθήσεων αφού η μυϊκή αδυναμία αποτελεί το κυρίαρχο και στις περισσότερες φορές το μοναδικό σύμπτωμα στις μυϊκές παθήσεις. Η μέτρηση της ισχύος γίνεται μα διάφορα όργανα και σε ορισμένους μυς. Η κλινική εκτίμηση των άλλων γίνεται από τον εξεταστή με την βοήθεια του μυϊκού τεστ. Η αξιολόγηση αυτή προϋποθέτει ικανή εξάσκηση του εξεταστή και βασικό μειονέκτημα είναι το ότι στηρίζεται στην υποκειμενική'] εκτίμηση του εξεταστή.

52. Ποιες οι γενικές οδηγίες που πρέπει να δοθούν σε άρρωστο με μυοπάθεια;

Οι γενικές οδηγίες που θα δοθούν σε άρρωστο με μυοπάθεια είναι οι παρακάτω:α) Να έχει σωστή στάση κατά τον ύπνο την βάδιση και την καθιστή θέση για αποφυγή παραμορφώσεων.β) Να ξεκουράζεται αρκετά για να μην φορτίζονται οι μυς.γ) Να αρχίσει όσο το δυνατόν νωρίτερα την φυσικοθεραπεία , από το 1° κιόλας στάδιο μόλις εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα.δ) Να προσέχει την διατροφή του για να μην πάρει βάρος πράγμα που θα επιβαρύνει την κατάστασή του. Η διατροφή του πρέπει να είναι πλούσια σε λευκώματα και σε χορταρικά και να μειωθούν τα λίπη και οι υδατάνθρακες.

53. Ποια η βασική κινησιοθεραπευτική μέριμνα για ασθενής με μυοπάθεια;

Το πρόγραμμα της κινησιοθεραπείας πρέπει να περιλαμβάνει:

- Εκμάθηση του ασθενή σωστών θέσεων και στάσεων για την αποφυγή των παραμορφώσεων.- Αναπνευστική κινησιοθεραπεία για την αποφυγή θανάτων από πνευμονικά ή καρδιακά νοσήματα που προέρχονται από παραμορφώσεις του θώρακα και της Σ.Σ.- Μάλαξη η οποία πρέπει να είναι αργή και βαθιά και σαν κύριο σκοπό πρέπει να βοηθήσει την κυκλοφορία του αίματος. Πρέπει να αποφεύγονται τα βίαια ζυμώματα και οι πλήξεις.- Διατάσεις πρέπει να γίνονται αργά και με μεγάλη προσοχή γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μυς που έχουν χάσει μεγάλο μέρος της ελαστικότητας τους και υπάρχει κίνδυνος ρήξεως. Διατείνουμε κυρίως γαστροκνήμιο, ισχιοκνημιαιοσφυϊκούς και καμπτήρες ισχίου.- Παθητική κινητοποίηση κάνουμε όταν ο ασθενής έχει φθάσει στο στάδιο της ακινησίας και για να τον βοηθήσουμε να εκτελέσει μια κίνηση σε όλό το εύρος της και για αποφυγή δυσκαμψιών.- Ενεργητική κίνηση στην οποία δεν πρέπει να κουράζετε ο ασθενής. Απαγορεύονται μακρινοί περίπατοι και ασκήσεις αντιστάσεως. Οι ενεργητικές ασκήσεις πρέπει να αφορούν όλους τους μυς όλων των αρθρώσεων.- Υδροθεραπεία.

54. Ποια τα πρώιμα λειτουργικά προβλήματα της μυοδυστροφίας του Duchen;

Είναι η συχνότερη και η πιο βαριά μορφή. Προσβάλει μόνο αγόρια αν και έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις νόσου και σε κορίτσια. Μερικά κλινικά σημεία του μπορούμε να διαπιστώσουμε και εμείς οι φυσιοθεραπευτές. Το βάδισμα του ασθενούς είναι νήσσειο λικνιστικό και το ανέβασμα σκάλας δύσκολο. Η ανέγερση από το πάτωμα ή το βαθύ κάθισμα γίνεται με πολλή προσπάθεια και ο άρρωστος για να σηκωθεί από το έδαφος χρειάζεται να χρησιμοποιήσει και τα χέρια του για να τα στηρίξει στα γόνατά του, να ευρύνει τη βάση στηρίξεώς του για να καταφέρει τελικά να σηκωθεί. Ο τρόπος αυτός ανεγέρσεως λέγεται μυοπαθητική ανέγερση. Οφείλεται δε στην αδυναμία των κεντρομυελικών (πυελικών) μυών.Το τρέξιμο και το πήδημα είναι δραστηριότητες σχεδόν αδύνατες. Η αδυναμία στα κάτω άκρα αυξάνει και γίνεται έκδηλη και αδυναμία στα κεντρικά τμήματα των άνω άκρων. Ο δελτοειδής είναι ο μόνος που διατηρεί φυσιολογική περίπου τουλάχιστον στα αρχικά στάδια (χαρακτηριστικό σημείο της μυοδυστροφίας)· Στις άλλες επίσης μυοπάθειες (φλεγμονώδεις, μεταβολικές, ενδοκρινείς) οι κεντρομυελικοί μύες προσβάλλονται μαζικά και δεν υπάρχει εκλεκτικότητα. Αργότερα και οι περιφερικοί μύες των άκρων και οι μυς του προσώπου προσβάλλονται εκτός από τους οφθαλμούς μαζικά. Παρατηρείται έντονη λόρδωση και η βάδιση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.55. Σε βλάβη του νωτιαίου μυελού στο ύψος Θ9-Θ10 ποιος θεωρείται ο κατάλληλος κηδεμόνας για τα κάτω άκρα;

Σε περίπτωση βλάβης στον Ν.Μ στο ύψος Θ9-Θιο ο πιο κατάλληλος κηδεμόνας για τα κάτω άκρα θεωρείται ο οσφυομηροκνημοποδικός με ζώνη ή με κορσέ.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.10) Κινησιοθεραπεία σε Ρευματολογικές Παθήσεις

1. Ποια τα γενικά λειτουργικά προβλήματα που προκύπτουν με την εμφάνιση της Ρ.Α.;

Ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η χρόνια πάθηση όπου μια φλεγμονή των αρθρώσεων συνδυάζεται με ποικιλία εξαρθρικών συστημάτων εκδηλώσεων.Στα αρχικά στάδια της πάθησης υπάρχουν γενικά συμπτώματα και συνήθως η έναρξή τους είναι βαθμιαία με διάχυτα άλγη και δυσκαμψία το πρωί, μετά το ξύπνημα. Με συνέπεια το άτομο να συναντάει δυσκολία στις καθημερινές του δραστηριότητες με αποτέλεσμα να μην αυτοεξυπηρετείται πλήρως. Αργότερα προσβάλλονται μεγαλύτερες αρθρώσεις όπως γόνατο, ποδοκνημική, αγκώνας και σταδιακά επέρχεται η μείωση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων, αυξάνουν οι πόνοι και το άτομο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε βασικές του ανάγκες.

2. Ποια μέσα και μέθοδος φυσιοθεραπείας χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση της Ρ. Α.;

Το θεραπευτικό πρόγραμμα περιλαμβάνει:Α) Μάλαξη.Η μάλαξη ενδείκνηται για ασθενείς σε προχωρημένη ηλικία, για προετοιμασία πριν την κινησιοθεραπεία και για καλυτέρευση της γενικής κατάστασης του αρρώστου.Αντενδείκνεται στο οξύ στάδιο της Ρ .Α.Β) Κινησιοθεραπεία.Οι κινήσεις που εφαρμόζονται θα πρέπει να είναι εφαρμοζόμενες σε κάθε περίπτωση χωριστά και ανάλογα με το στάδιο της ΡΑ.Αν ο άρρωστος παρουσιάζει αδυναμία στην εκτέλεση ενεργητικών κινήσεων εφαρμόζονται υποβοηθούμενες ή παθητικές κινήσεις.Γ) Θερμότητα.Η θερμότητα προκαλεί αναλγησία, αγγειοδιαστολή, μυοχαλάρωση και γενικά δρα ψυχοκατασταλτικά.Τα μέσα επιφανειακής θερμότητας είναι τα θερμά επιθέματα, το παραφινόλουτρο και οι υπέρυθρες, υπεριώδεις ακτινοβολίες.Ακόμα μορφή θερμότητας είναι και οι διαθερμίες.Επίσης βοηθούν πολύ τα υδροθεραπευτικά μέσα όπως η υδρομάλαξη, η πισίνα, οι ιαματικές πηγές.Δ) Ηλεκτροθεραπεία.Ε) Ανάπαυση και νάρθηκες.

3. Ποια περιοχή του σώματος πλήττεται κυρίως από την ουρική αρθρίτιδα και ποιες οι κυριότερες ενοχλήσεις που προκαλούνται από την ασθένεια αυτή;

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια ρευματική νόσος, η οποία στο 60% των περιπτώσεων προσβάλει τη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού και αποτελεί την ποδάγρα. Άλλες πιθανές αρθρώσεις που προσβάλλονται είναι τα ισχία, τα γόνατα και η άκρα χείρα.Οι κυριότερες ενοχλήσεις που προκαλούνται από την ασθένεια αυτή είναι:Α) Ο πυρετός. Είναι υψηλός (38-39)° C κατά τις βραδινές ώρες.Β) Περίοδοι υφέσεων και υποτροπών. Στις περιόδους υποτροπών, ο παροξισμός εμφανίζεται τις πρώτες ώρες μετά το μεσονύχτιο και ο πόνος είναι τόσο ισχυρός που ξυπνά τον ασθενή.Ο πόνος στην αρχή είναι μέτριος, έπειτα αυξάνεται προοδευτικά και τελικά γίνεται πολύ ισχυρός έως ανυπόφορος. Υποχωρεί δε κατά το πρωί επανέρχεται όμως το βράδυ.Γ) Φλεγμονή της προσβεβλημένης άρθρωσης (ερυθρότητα- διόγκωση- θερμότητα και οίδημα).Δ) τέλος χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση τόφων, ουρικού οξέος, που ανευρίσκονται στην πάσχουσα άρθρωση ή και γύρω από αυτή.Τα συμπτώματα κατά την περίοδο υποτροπίας της νόσου επαναλαμβάνονται γι α5-6 νύχτες. Στο τέλος της κρίσης εμφανίζεται πολυουρία και αποβολή άφθονων αλάτων.

4. Ποιοι οι σκοποί της μακροχρόνιας θεραπευτικής αγωγής στη Ρ.Α.;

Για να δουλέψουμε έναν ασθενή με Ρ.Α. ξεκινάμε με την αξιολόγηση. Αξιολογούμε τρία σημεία.1) το βαθμό λειτουργικότητας των αρθρώσεων

2) τη βαρύτητα της προσβολής3) την ηλικία, το φύλλο, το επάγγελμα του ασθενή.Ακόμα και σε πολύ βαριές περιπτώσεις είναι δυνατή η εφαρμογή μιας κατάλληλης Φ/Θ αγωγής.Γενικά σκοπός της θεραπείας είναι:1) Η απομάκρυνση του άλγους και η εξάλειψη των συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της πάθησης2) Ο περιορισμός στο μέγιστο των μόνιμων βλαβών των αρθρώσεων, έτσι ώστε να προληφθεί οποιαδήποτε αναπηρία του αρρώστου.Αντικειμενικοί σκοποί της θεραπείας στη Ρ.Α. είναι:1) Επάνοδος της μυϊκής δύναμης και της ισορροπίας του μυϊκού τόνου.2) Χαλάρωση και επιμύκυνση του μυός που βρίσκεται σε συρρίκνωση3) Χαλάρωση του μυός που βρίσκεται σε σύσπαση4) Επάνοδος της κινητικότητας των αρθρώσεων5) Πρόληψη των παραμορφώσεων

5. Σε τι συνίσταται η νοσηρότητα στη χρόνια αρθρίτιδα των παίδων και ποιος ο σκοπός της κινησιοθεραπείας;

Η χρόνια αρθρίτιδα των παίδων είναι μια ιδιαίτερη μορφή της Ρ.Α. που προσβάλει ηλικίες 4-7 ετών.Η νόσος εισβάλλει με πυρετό, αρθραλγίες, αναιμία κ.λ.π. Εξελίσσεται με υποτροπές και υφέσεις και δεν λαμβάνει την τυπική της μορφή όταν δεν σημειωθούν μερικές κρίσεις. Όταν συμπληίρωθεί η κλινική εικόνα περιλαμβάνει τα ακόλουθα συμπτώματα. I. Από τις αρθρώσεις. Προσβάλλονται συνήθως οι αγκώνες, πηχεοκαρπικές, γόνατα και πιο σπάνια οι αρθρώσεις των δακτύλων, της Σ.Σ. και ιδιαίτερα της Α.Μ.Σ.Σ. Ακόμη είναι δυνατόν να προσβληθούν ανεξαιρέτως όλες οι αρθρώσεις. Επίσης χαρακτηριστικό είναι το οίδημα γύρω από τις αρθρώσεις και η πρώιμη ατροφία των μυών. Π. Μέτρια διόγκωση των λεμφογαγγλίων. ΠΙ. Σπληνομεγαλία.IV. Πυρετός.V. Από το αίμα (μέτρια αναιμία, Τ.Κ.Ε.: αυξημένη δοκιμασία ρευματοειδή παράγοντα: αρνητική.VI. Ερυθηματώδες, κηλιδώδες αξάνθημα..Σκοπός της κινησιοθεραπείας: Είναι ο περιορισμός στο ελάχιστο των μονίμων βλαβών των αρθρώσεων, έτσι ώστε να προληφθεί οποιαδήποτε αναπηρία του αρρώστου, να μειωθεί ο πόνος και να αποφευχθούν οι υποτροπές.

6. Ποια κλινικά σημεία φανερώνουν την ένταση της φλεγμονής στη Ρ.Α.;

Τα κλινικά σημεία που φανερώνουν την ένταση της φλεγμονής στη Ρ.Α. είναι η χαρακτηριστική συμμετρική διόγκωση των αρθρώσεων, οι οποίες παρουσιάζουν οίδημα, δυσκαμψία, ευαισθησία και πόνο. Με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην μπορεί να κινήσει την άρθρωση η οποία έχει προσβληθεί και να έχουμε περιορισμό της κίνησης.Η δυσκαμψία και ο πόνος είναι εντονότερα το πρωί και υποχωρούν κατά την διάρκεια της ημέρας.Οι αρθρώσεις που προσβάλουν συνηθέστερα είναι οι μετακαρπιοφαλλαγγικές και οι μεσοφαλλαγγικές. Επίσης οι αρθρώσεις του καρπού του γόνατος, οι ποδοκνημικές και οι αρθρώσεις των δακτύλων στον άκρο πόδα. Επίσης ένα ποσοστό ασθενών περίπου 20% εμφανίζει και υποδόρια δερματικά οζίδια που καλύπτουν οστικές προεξοχές.

7. Ποια διαγνωστικά στοιχεία συνεκτιμώνται στην πρωτοβάθμια εκτίμηση της σοβαρότητας μιας εκφυλιστικής αρθροπάθειας;

Η εκφυλιστική αρθροπάθεια είναι μια χρόνια εξελικτική νόσος που χαρακτηρίζεται από: - εκφύλιση του χόνδρου, - οστική υπερτροφία των αρθρικών επιφανειών και - ελάχιστη φλεγμονή. Χωρίζεται σε πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Σε πρωτοβάθμια εκφυλιστική αρθροπάθεια έχουμε: - προσβολή των τελικών μεσοφαλλαγγικών αρθρώσεων (όζοι του Heberden). Ακόμη είναι δυνατόν να προσβληθούν: μετακαρπιοφαλαγγικές και καρπομετακάρπιες του αντίχειρα, η άρθρωση του ισχείου, του γόνατος, η μεταταρσιοφαλαγγική του μεγάλου δακτύλου του άκρου ποδός, η Α.Μ.Σ.Σ. και η Ο.Μ.Σ.Σ.

8. Ποια τα πρώιμα συμπτώματα της οστεοπόρωσης και ποια διαγνωστικά μέσα χρησιμοποιούνται στην ανίχνευση της (από κλινική άποψη);

Τα πρώιμα συμπτώματα είναι πόνοι στη Σ.Σ., στη ράχη, στη μέση και πολλές φορές στα χέρια και στα πόδια. Ορισμένες φορές οι πόνοι στην Σ.Σ. είναι πολλή έντονοι με αποτέλεσμα να καθηλώνεται το άτομο στο κρεβάτι. Η διάγνωση γίνεται από: τα συμπτώματα και τα κατάγματα απώλεια..σώματοςακτινογραφίες των οστών ;·'ειδικές εξετάσεις που μετρούν την ποσότητα του Ca^ πόυ υπάρχει στα οστάεξετάσεις αίματος (ασβέστιο, φώσφορος. Λευκά και ερυθρά αιμοσφαίρια)

9. Αναφερθείτε στους τρόπους πρόληψης καθώς και στις μεθόδους περιορισμού των συμπτωμάτων της οστεοπόρωσης από κινησιοθεραπευτική άποψη.

Οι τρόποι πρόληψης της οστεοπόρωσης είναι: η διακοπή του καπνίσματοςη ικανοποιητική πρόσληψη ασβεστίου - βιταμίνης D και η σωστή διατροφή η σωματική άσκησηο περιορισμός της κατανάλωσης των οινοπνευματωδών ποτώνΟι μέθοδοι περιορισμού των συμπτωμάτων από κινησιοθεραπευτική άποψη είναι: η σταδιακή αύξηση της κινητοποίησης της Σ.Σ.η ενίσχυση των κοιλιακών, οσφυϊκών και των μυών των κάτω άκρων για α' αποφεύγονται οι τριβές στις αρθρώσειςη διάταση και χαλάρωση των συρρικνωμένων και υπερτονικών μυών η εκμάθηση των σωστών στάσεων καιη εξάσκηση στην άρση αντικειμένων και ασκήσεις συντονισμού των μυών ώστε να ελαττωθεί ο κίνδυνος ατυχήματος.

10. Αναφερθείτε στο μηχανισμό βλάβης στα ρευματικά νοσήματα και σε ποιες δομές επηρεάζονται (Ρ.Α.).

Σε όλα τα ρευματικά νοσήματα παρουσιάζεται κάποιος βαθμός αρθρικής δυσλειτουργίας. Ο βαθμός της αρθρικής δυσλειτουργίας εξαρτάται κατά πολύ από την βλάβη που επέρχεται στον χόνδρο. Αν η βλάβη είναι σοβαρή απογυμνώνονται από αρθρικό χόνδρο μεγάλες περιοχές του οστού και ακολουθούν συμφύσεις μεταξύ των αρθρικών επιφανειών, η μετατροπή των οποίων σε ινώδη ή οστική συνδετικό ιστό καταλήγει σε αγκύλωση. Στα πρώιμα στάδια των ρευματικών νοσημάτων συχνά υπάρχουν μόνο γενικά συμπτώματα και στις περισσότερες περιπτώσεις η έναρξη τους είναι βαθμιαία με διάχυτα άλγη και δυσκαμψία.

11. Ποιοι οι σκοποί της κινησιοθεραπευτικής αγωγής στην αλγοδυστροφία;

Πρόκειται για σοβαρή επιπλοκή, άγνωστης αιτιολογίας, η οποία μπορεί να καθυστερήσει την αποκατάσταση της γειτονικής άρθρωσης προς το κάταγμα, για έξι ή περισσότερους μήνες. Εντοπίζεται συνήθως στην περιφερική προς το κάταγμα άρθρωση, αλλά είναι δυνατόν να συμβεί και μετά από απλή κάκωση της άρθρωσης.Οι σκοποί της κινησιοθεραπευτικής αγωγής στην αλγοδυστροφία είναι οι εξής: περιορισμός της δυσκαμψίας της άρθρωσης περιορισμός του οιδήματος ανακούφιση από τον πόνο (στις κινήσεις)Κατά την κινησιοθεραπευτική αγωγή εκτελούνται τα εξής: Ο ασθενής υποβάλλεται σε συστηματικές ενεργητικές ασκήσεις, μέσα στα πλαίσια που επιτρέπει ο πόνος. Οι ασκήσεις αρχίζουν από τις μικρές αρθρώσεις και προχωρούν προς τις μεγάλες. Πολλές φορές συνίσταται σε περιπτώσεις που η οστεοπόρωση εντοπίζεται στην πηχειοκαρπική και στα δάκτυλα, ακινητοποίηση της πηχειοκαρπικής άρθρωσης με γύψο και ενεργητικές ασκήσεις των δακτύλων.

12. Ποια φυσικά μέσα χρησιμοποιούμε στην αποκατάσταση της αλγοδυστροφίας;

Η θεραπεία της αλγοδυστροφίας με φυσικά μέσα είναι δύσκολη. Πρέπει να σημειωθεί πως από τη στιγμή που το πρόβλημα έγκειται στο οστό και δεν έχει να κάνει με μύες, οποιαδήποτε αγωγή με όργανα ηλεκτροθεραπείας κ.α. (φυσικά μέσα) δεν είναι σίγουρο ή αποδεδειγμένο ότι θα έχει αποτέλεσμα. (Π.χ. τα ρεύματα «Tens» σ' αυτή την περίπτωση δεν συμβάλλουν σε τίποτα, γιατί η συστολή και σύσπαση του (οποιοδήποτε) μυός δεν χρειάζεται, αφού όπως προαναφέρθηκε το

πρόβλημα είναι οστικό. Τα μόνα που μπορούν να βοηθήσουν και μπορεί να έχουν κάποια αποτελέσματα με την χρήση τους είναι το «Laser» λόγω ακτινοβολίας και κάποια παραφυνόλουτρα λόγω των θετικών επιδράσεων της θερμότητας.)

13. Ποια είναι τα κινητικά προβλήματα σε ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα;

Η νόσος χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των ιερολαγώνιων αρθρώσεων (λεκάνη) και μεσοσπονδύλιων διαστημάτων της σπονδυλικής στήλης που καταλήγει σε αγκύλωση. Στα άτομα αυτά ο πόνος ξεκινά χαμηλά από την μέση στα ισχία και δυσκαμψία που είναι πιο έντονη το πρωί. Μπορεί να καταλήξει σε αγκύλωση και αναπηρία που κλινικά παρατηρείται ακαμψία της σπονδυλικής στήλης. Η έκπτυξη του θώρακα ελαττώνεται γιατί οι άρρωστοι ανακουφίζονται από τον πόνο' με την κλίση πτος τα εμπρός και έτσι αναπτύσσεται ο κυφωτικός θώρακας. Με τον κυφωτικό θώρακα ο άρρωστος παρουσιάζει αποκλειστικά διαφραγματική αναπνοή. Με την πάροδο του χρόνου εγκαθίσταται οι βλάβες κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης και συνοδεύονται με πόνο και ατροφία του κορμού. Ύστερα από επανηλημένες προσβολές τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα και σιγά σιγά καταλήγουμε στην αγκύλωση των αρθρώσεων και εκεί νομιμοποιείται η κύφωση της σπονδυλικής στήλης συνέπεια της αγκύλωσης, οι πόνοι σταματούν.

14. Ποια μέσα και μέθοδοι φυσιοθεραπείας χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας;

Τα μέσα είναι: θερμότηταθερμότητα σε συνδιασμό με νερόκάποια ορθοπεδικά βοηθήματα όπως ορθοπεδικά στρώματα κ.λ,π.Οι μέθοδοι της φυσικοθεραπείας είναι: Κινησιοθεραπεία:' χρησιμοποιείται κυρίως για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση αγγειλώσεων ή διαφόρων δυσκαμψιών. Στην αρχή πιο αποτελεσματικές είναι οι ασκήσεις ενεργητικού ή υποβοηθούμενου τύπου ενώ όσο η νόσος υποχωρεί προχωράμε σε ασκήσεις με αντίστασηΑναπνευστική φυσικοθεραπεία: λόγω της κυφωτικής στάσης που αποκτάει το άτομο η εφαρμογή της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο. Υδροθεραπεία: είναι ιδιαίτερα αξιόλογη αφού η άσκηση στο νερό είναι πιο εύκολη ενώ παράλληλα ενισχύεται η χαλάρωση.Μάλαξη: βοηθάει στη καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, αποσυμφορίζει τη ράχη από διάφορους μυϊκούς σπασμούς και φέρνει χαλάρωση.Θερμοθεραπεία: μαζί με τη μάλαξη βελτιώνει τη κυκλοφορία του αίματος και βοηθάει στη χαλάρωση (Διαθερμίες, υπέρηχο, παραφυνόλουτρο κ.α.)Ηλεκτροθεραπεία: τα διαδυναμικά και σε συνδιασμό CP και LP για 6 min με αλλαγή πόλου στα μέσα προκαλεί καλή αναλγησία και μυοχάλαση.Τέλος η πρόληψη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση της Α.Σ. Έτσι μαθαίνουμε στον ασθενή τις σωστές θέσεις χαλάρωσης και του συνιστάμε να αναπαύεται σε σκληρό στρώμα.

15. Ποια είναι τα συμπτώματα στον ρευματικό πυρετό;

Εισβάλλει απότομα με πόνο, οίδημα και δυσκαμψία των αρθρώσεων με υψηλό πυρετό και ταχυκαρδία.Τα πρωτεύοντα συμπτώματα του ρευματικού πυρετού είναι: καρδίτιδαπολυαρθρίτιδα (είναι το συχνότερο σύμπτωμα. Προσβάλλονται οι αρθρώσεις του γόνατος, αγκώνα και ποδοκνημικής. Χαρακτηριστικό της είναι ο πόνος και όχι τα άλλα στοιχεία της φλεγμονής) ί;- ρευματικά οζίδια πολύμορφο ερύθημα- χορείαΤα δευτερεύοντα συμπτώματα είναι: ο πυρετός αρθραλγίες κοιλιακά άλγη ταχυκαρδία κ.λ.π.

16. Ποια είναι η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση στον ρευματικό πυρετό;

Ο σκοπός είναι η ανακούφιση από τον πόνο, η επαναφορά ή διατήρηση της λειτουργικότητας του μέλους, η διατήρηση ή αύξηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων, η καταστολή των χορειακών

κινήσεων, η ενδυνάμωση των μυϊκών ομάδων, η απομάκρυνση του οιδήματος και η πρόληψη παραμόρφωσης των αρθρώσεων.Χρησιμοποιούμε: ηλεκτροθεραπεία, μάλαξη, υποβοηθούμενες ασκήσεις, ενεργητικές ασκήσεις, ασκήσεις αντίστασης και μηχανοθεραπεία.

17. Ποια σημαντική εφαρμογή ναρθήκων γνωρίζετε για άτομα που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα υποδηλώνει επώδυνες χρόνιες διαταραχές του κινητικού συστήματος με μεγάλη ή μικρή επίδραση στη λειτουργία του.Χαρακτηρίζεται από οξεία φλεγμονή των αρθρικών υμένων που περιβάλουν την άρθρωση και τους αρθρικού θύλακες.Η εφαρμογή ναρθήκων σε άτομα που πάσχουν από Ρ.Α. γίνεται για να αποφευχθούν οι παραμορφώσεις στις αρθρώσεις που έχουν προσβληθεί ή και αν δεν μπορούν να αποφευχθούν τουλάχιστον να διατηρηθεί όσο γίνεται η σωστή στάση του σώματος και των αρθρώσεων.Με την εφαρμογή ναρθήκων μπορεί να διατηρηθεί όσο είναι δυνατό το εύρος τροχιάς της κίνησης των αρθρώσεων και να γίνει αποφυγή συμφίσεων στις αρθρικές επιφάνειες.Κατά την οξεία φάση όπου παρουσιάζεται έντονο άλγος, οίδημα και θερμότητα στην άρθρωση η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η προσωρινή χρήση νάρθηκα για την ακινητοποίηση του μέλους. Μακροχρόνιος η χρήση των ναρθήκων είναι πολύ σημαντική λόγω του ότι μπορούν να προληφθούν καθώς και να απομονωθούν οι παραμορφώσεις και οι δυσκαμψίες στα μέλη του ασθενή.

18. Ποιες οδηγίες θα δίνατε για την καθημερινή χρήση μιας «ρευματικής άκρας χειρός»;

Οι ασθενείς αυτοί εκτός από το πρόγραμμα κινησιοθεραπείας που πρέπει να ακολουθούν σε τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει και σε καθημερινή βάση να τηρούν ένα σύνολο οδηγιών έτσι ώστε η κινησιοθεραπεία να έχει διάρκεια και ισχύ.Για το λόγο αυτό στις καθημερινές τους δραστηριότητες τους προτείνουμε: να κινητοποιούν τις αρθρώσεις της άκρας χειρός προσεχτικά στα όρια του πόνου και της αντοχής του αρρώστουνα αναπαύουν τις αρθρώσεις αυτές για αρκετό διάστημα κάθε μέρανα χρησιμοποιούν απλά βοηθητικά μέσα ώστε να ξεπερνούν τυχόν προβλήματα π.χ.χερούλια στα μπάνια, τροποποίηση αντικειμένων καθημερινής χρήσης.Πρέπει τέλος να προστεθεί ότι η δυνατότητα αυτοεξυπηρέτησης του αρρώστου θα τον ενισχύσει ψυχολογικά.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.11) Κινησιοθεραπεία στις αθλητικές κακώσεις.

1. Ποια τα κύρια οξέα συμπτώματα μιας μυϊκής κάκωσης;

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του αιματώματος είναι οίδημα, πόνος, αδυναμία σύσπασης του μυός και ευαισθησία της τραυματισμένης περιοχής.Το χαρακτηριστικό της κάκωσης στη θλάση 1ου βαθμού είναι ότι υπάρχει πόνος στην παθητική διάταση και στην μυϊκή συστολή με αντίσταση. Ο πόνος παράγεται εξ' αιτίας του οιδήματος που δημιουργείται και το οποίο ερεθίζει τις αισθητικές απολήξεις της περιοχής. Τα συμπτώματα στη θλάση 2ου βαθμού είναι πόνος τη στιγμή του τραυματισμού που αναπαράγεται τη στιγμή της συστολής ευαισθησία στην περιοχή της κάκωσης και οίδημα. Επίσης επηρεάζεται η δύναμη του μυός και ο σπασμός που αναπτύσσεται εμποδίζει τη μυϊκή συστολή.Στην θλάση 3ου βαθμού ο αθλητής αισθάνεται οξύ πόνο στην αρχή, αναπτύσσεται οίδημα στην περιοχή της θλάσης και το μέλος έχει πλήρη λειτουργική ανικανότητα.

2. Ποιος ο κίνδυνος από μια επαναλαμβανόμενη μυϊκή κάκωση;

Στις περιπτώσεις που οι αθλητές δεν μπαίνουν σε ένα πρόγραμμα επαναπόκτησης των ικανοτήτων τους, ευαισθητοποιούνται και τραυματίζονται πιο εύκολα. Έχει αποδειχτεί ότι η ανεπαρκής αποκατάσταση, υποβάλει τους αθλητές σε κινδύνους υποτροπών με αποτέλεσμα περιορισμό στη μελλοντική συμμετοχή στα σπορ. Όσα λοιπόν ασχολούνται με τον αθλητή, να κατανοήσουν τη σημασία της αποκατάστασης και να μη βιάζονται ή να τον πιέζουν να επιστρέψει στο σπορ που να συμμετέχει γρήγορα.

3. Σε ποιες φάσεις χωρίζουμε την πορεία αποκατάστασης μιας αθλητικής κάκωσης;

Πρώτα υπάρχει η επαναπόκτηση της ευκαμψίας μετά τον τραυματισμό. Αυτό οφείλεται στις αλλαγές που συμβαίνουν στο κολλαγόνο. Σκοπός στο στάδιο αυτό της αποκατάστασης είναι ενεργητικές, ενεργοπαθητικές και διατατικές ασκήσεις να αποκτηθεί το εύρος τροχιάς της κίνησης της άρθρωσης. Στη συνέχεια του προγράμματος αποκατάστασης έμφαση δίνεται στη μυϊκή ενδυνάμωση. Η μυϊκή ενδυνάμωση γίνεται με τρείς τύπους άσκησης: ισομετρικές, ισοτονικές και ισοκινητικές.Οι ισομετρικές ασκήσεις σε διαλείμματα 20" και διάρκειας 6" μπορούν να διατηρήσουν την δύναμη του μυός. Οι ισοτονικές ασκήσεις αρχίζουν όταν οι ισομετρικές γίνονται χωρίς πόνο και σε μικρή τροχιά. Οι ισοτονικές ασκήσεις μπορεί να διαιρεθούν σε ασκήσεις μεταβλητής αντίστασης ή συνεχούς αντίστασης. Οι ισοκινητικές ασκήσεις γίνονται με σταθερή ταχύτητα σε όλο το εύρος της κίνησης. Τέλος έχουμε τις λειτουργικές δραστηριότητες μετά τον τραυματισμό.

4. Ποια συμπτώματα προσπαθούμε να περιορίσουμε αμέσως μετά τον τραυματισμό και με ποιους τρόπους το πετυχαίνουμε;

Τα συμπτώματα τα οποία προσπαθούμε να περιορίσουμε είναι: 1) μικρής ή μεγάλης έντασης πόνος αναλόγως τον τραυματισμό που έχει υποστεί ο αθλητής 2) αιμάτωμα 3) οίδημα 4) τοπική αύξηση της θερμοκρασίας και 5) ελάττωση ή κατάργηση της λειτουργικότητας του μέλους ανάλογα με το βαθμό της κάκωσης. Τα συμπτώματα αυτά περιορίζονται με κρυοθεραπεία. Μερικές από τις μεθόδους της κρυοθεραπείας είναι: πάγος, παγοκύστες, ψυχρά επιθέματα, μασάζ με πάγο, κρύο νερό και ψεκασμός με σπρέι (χλοοριούχο αιθύλιο). Επίσης με πιεστική επίδεση του σημείου της κάκωσης και τέλος ανάπαυση για ένα 48ωρο.5. Ποιες μέθοδοι εφαρμόζονται κατά την υποξεία φάση μιας κάκωσης του μυοσκελετικού;

Το φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα στη φάση αυτή θα είναι ανάλογο με την κατάσταση του αθλητή. Συνήθως περιλαμβάνει: θερμοθεραπεία (μεγαλύτερης έντασης και διάρκειας), μάλαξη και ενεργητικές κινήσεις προοδευτικά αυξανόμενες σε αριθμό και ένταση.

6. Τι περιλαμβάνει η φάση της λειτουργικής αποκατάστασης μιας αθλητικής κάκωσης και σε τι αποβλέπει;

Όταν ο αθλητής ξεπεράσει τα προβλήματα του πόνου και της φλεγμονής και έχει επαναποκτήσει το εύρος τροχιάς της κίνησης, τη μυϊκή δύναμη και την αντοχή, τότε αρχίζει η προπόνηση που περιλαμβάνει περπάτημα, τρέξιμο, τζόκινγκ, ατομικές ασκήσεις επιδεξιότητας, ομαδικές ασκήσεις και τελικά προπόνηση με το σπορ και επιστροφή στην ενεργό αθλητική δραστηριότητα.Όταν ο αθλητής μπορεί να εκτελέσει αυτές τις δραστηριότητες με ένα σύνθετο τρόπο και ανεβάζει με ασφάλεια το φορτίο στην τραυματισμένη περιοχή, αρχίζει η επιστροφή στο σπορ προσεκτικά στην αρχή με βαθμιαία αύξηση της έντασης. Ο χρόνος επιστροφής κρίνεται μέσα από μια γενική εκτίμηση και τεστ. Πρέπει να υπάρχει πλήρες εύρος κίνησης των αρθρώσεων, να μην υπάρχει οίδημα, πόνος και απαραίτητα να έχει επαναποκτηθεί η δύναμη και η αντοχή. Αν τα παραπάνω είναι θετικά και αποφασιστεί η επιστροφή του αθλητή, πρέπει να γίνει με κάθε προφύλαξη, για να αποφευχθούν υποτροπές.

7. Αναφερθείτε συνοπτικά στην σύνταξη ενός προγράμματος λειτουργικής αποκατάστασης για έναν ποδοσφαιριστή με προοδευτική αύξηση της έντασης.

Το ελαφρό τρέξιμο είναι η πρώτη δραστηριότητα που θα εκτελέσει ο αθλητής προερχόμενος από τραυματισμό. Η απόσταση που θα κάνει την πρώτη μέρα να είναι μικρή. Τις επόμενες μέρες η απόσταση αυξάνεται προοδευτικά.Οι ταχύτητες αρχίζουν όταν το τρέξιμο γίνεται χωρίς προβλήματα. Τις πρώτες μέρες η απόσταση να είναι μικρή με το 50-60% της μέγιστης ταχύτητας. Η ένταση και η απόσταση να αυξάνονται προοδευτικά. Επίσης πρέπει να υπάρχει ανάμειξη τζόκινγκ και ταχύτητας. Οι αναπηδήσεις και τα άλματα βοηθούν στην ισορροπία. Γίνονται αναπηδήσεις στα δυο πόδια και αναπηδήσεις στο τραυματισμένο πόδι αργά και γρήγορα. Όταν οι αναπηδήσεις γίνονται χωρίς προβλήματα, αρχίζουν τα άλματα. Γίνονται άλματα με τα δυο πόδια, μια στο ένα πόδι και μια στο άλλο σε διαφορετικές κατευθύνσεις.Στις δράστη ριότητες επιδεξιότητας περιλαμβάνονται κοψίματα δεξιά - αριστερά σε γωνίες 45-60 και 90 μοιρών όπως επίσης τρέξιμο σε κύκλο, σε σχήμα οκτώ και σε σχήμα Ζ. Τέλος στο άθλημα του ποδοσφαίρου που είναι πρέπει να εκτελεστούν δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν επαφή με αντίπαλο π.χ. μόνο σουτ όχι μαρκαρίσματα. Στη συνέχεια παιχνίδι με αντιπάλους για εξοικείωση και αποβολή του φόβου από τον αθλητή, ότι μπορεί να δεχθεί μαρκάρισμα από τον αντίπαλο που δεν τον ελέγχει οπτικά και δεν τον περιμένει. Τέλος έχουμε έντονες αγωνιστικές δραστηριότητες που γίνονται με προοδευτική δυσκολία.

8. Τι γνωρίζετε για την πρωτοβάθμια εκτίμηση του επιπέδου συνείδησης μετά τον τραυματισμό της κεφαλής;

Σαν πρώτη εκτίμηση πρέπει να γίνει αντιληπτός καθαρά ο μηχανισμός και η σκηνή του τραυματισμού. Αν ο αθλητής έχει πέσει από ψηλά ή η σύγκρουση είναι βίαια (π.χ. στη διεκδίκηση ενός μέσου παιχνιδιού, χτύπημα των αντιπάλων στο κεφάλι), σίγουρα υπάρχει τραυματισμός στο κεφάλι ή στην σπονδυλική στήλη.Με βάση αυτά τα στοιχεία που πρέπει να εκτιμηθούν πολύ γρήγορα, ο υπεύθυνος διάσωσης πρέπει να αποφασίσει ποια τεχνική θα χρησιμοποιήσει για να ανοίξει τους αεραγωγούς, την έλξη του σαγονιού ή την έκταση της κεφαλής. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα αναπνευστικό τότε προχωρούμε γρήγορα στις επόμενες διαδικασίες.Για την παραπέρα χορήγηση βοήθειας συντελεί και η ανταπόκριση του αθλητή. Ο υπεύθυνος διάσωσης συγκεντρώνει κάποια γενικά στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να κάνει μια καινούργια εκτίμηση για την κατάσταση του αθλητή. Αυτή συνιστάται από ουσιαστικά συμπτώματα του αθλητή όπως ναυτία, ζάλη, ανησυχία, πόνο, ανικανότητα μετακίνησης και απώλεια αίσθησης ενός μέλους του σώματος. Όταν καταφέρει ο αθλητής να σηκωθεί- αν δεν συμβαίνουν κάτι από τα παραπάνω- του κάνουμε διάφορες ερωτήσεις όπως αν γνωρίζει τι μέρα είναι, που είμαστε, το αποτέλεσμα του αγώνα, υποδεικνύοντας τα άτομα να τα πει με το όνομά τους και τέλος να παρακολουθήσει το δάκτυλο μας να κινείται μπροστά από το πρόσωπο του.

9. Τι γνωρίζετε για τις μεθόδους ακινητοποίησης του άνω άκρου;

Συνήθως ακινητοποιούμε το άνω άκρο σε περιπτώσεις καταγμάτων, εξαρθρημάτων. Στα κατάγματα κλείδας χρησιμοποιούμε έναν επίδεσμο σχήματος 8 για να ακινητοποιήσουμε τους ώμους.Στα κατάγματα αμεσότητας του βραχίονα τοποθετούμε κάποια ελαφρά υλικά στη μασχάλη του αθλητή μετακινούμε το χέρι του πλάγια με τον πήχυ σε ορθή γωνία, κατά μήκος του στήθους του. Κατόπιν εφαρμόζεται νάρθηκας και τον δένουμε σε θέση πάνω και πίσω από το σπάσιμο. Επίσης υποστηρίζουμε το χέρι χαμηλά με ένα στενό ελαφρύ δέσιμο γύρω από το λαιμό. Στο τέλος δένουμε το άνω άκρο στο στόμα του αθλητή, τοποθετώντας ένα μεγάλο σεντόνι, πετσέτα ή ρούχο γύρω από το νάρθηκα και το στήθος του αθλητή, που έχει υποστεί το κάταγμα. Στα υπερκονδύλια κατάγματα αν ο αγκώνας που έχει υποστεί το κάταγμα είναι σε κάμψη δεν επιχειρούμε να τον ισιώσουμε, αλλά όπως είναι φροντίζουμε να δέσουμε το αντιβράχιο στον τράχηλο με έναν επίδεσμο. Σε περίπτωση που ο αγκώνας είναι σε έκταση, δεν κάμπτουμε τον αγκώνα για να τον βάλουμε σε νάρθηκα, αλλά τον τοποθετούμε σε άλλους δυο νάρθηκες και από τις δυο πλευρές του χεριού, ή σε ένα μαξιλάρι και δένουμε το χέρι στη θέση αυτή.Σε κατάγματα κερκίδας, ωλένης, Smith, Colle's και σκαφοειδούς τοποθετούμε τον πήχυ σε ορθή γωνία κατά μήκος του στήθους του αθλητή με την παλάμη στραμμένη μπροστά και τον αντίχειρα πάνω. Κατόπιν εφαρμόζουμε ένα νάρθηκα σε κάθε πλευρά του πήχυ ή χρησιμοποιούμε εφημερίδες και περιοδικά, περιτυλίγοντας ία κάτω και γύρω από τις πλευρές του χεριού. Οι νάρθηκες πρέπει να φτάνουν από τον αγκώνα μέχρι και πέρα από τον καρπό. Αφού κάνουμε αυτές τις ενέργειες, δένουμε τους νάρθηκες πάνω και κάτω από το κάταγμα. Στο τέλος υποστηρίζουμε το αντιβράχιο με μια φαρδιά λωρίδα, δεμένη γύρω από το λαιμό.

10. Τι γνωρίζετε για τις μεθόδους ακινητοποιήσεως του κάτω άκρου;

Συνήθως ακινητοποιούμε το κάτω άκρο σε περιπτώσεις καταγμάτων και εξαρθρημάτων. Όπως στην περίπτωση των καταγμάτων της επιγονατίδας έτσι και στα κατάγματα του μηρού προσέχουμε ιδιαίτερα τη σοβαρότητα του τραυματισμού ως προς το αν θα ισιώσουμε το γόνατο του αθλητή. Αν προβούμε σε χειρισμό να ισιώσουμε το γόνατο, τοποθετούμε τυλιγμένη κουβέρτα μεταξύ των ποδιών. Κατόπιν δένουμε το τραυματισμένο πόδι στο καλό και φροντίζουμε να δεθούν στα διάφορα μέρη.Επίσης στα κατάγματα της επιγονατίδας προσπαθούμε να ισιώσουμε το πόδι πολύ απαλά και κατόπιν τοποθετούμε μικρή σανίδα κάτω από το τραυματισμένο πόδι. Στα κατάγματα ποδοκνημικής τοποθετείται μαξιλάρι ή κουβέρτα γύρω από το κάτω άκρο αφού αφαιρεθούν τα παπούτσια αρχίζοντας από τη μέση της γαστροκνήμιος. Κατόπιν δένεται σε αυτή τη θέση. Επίσης πρέπει να δεθούν τα άκρα του μαξιλαριού που εκτείνονται πέρα από τη φτέρνα, ώστε το πόδι να καλυφθεί από το νάρθηκα.

11. Που και πότε ενδείκνυται η χρήση μερικής ακινητοποίησης και πως πετυχαίνεται;

Στα αιματώματα γίνεται περίδεση του μέλους με ελαστικό επίδεσμο 2-3 ώρες μετά τον τραυματισμό. Στα διαστρέμματα ποδοκνημικής γίνεται επίδεση με ελαστικό επίδεσμο μεταξύ πελματιαίας και ραχιαίας κάμψης. Στα διαστρέμματα πηχεοκαρπικής γίνεται ακινητοποίηση για 8-12 ημέρες με ελαστικό επίδεσμο. Στο εξάρθρημα του ώμου μετά την ανάταξη ακινητοποιείται με επίδεσμο στο θώρακα. Το ίδιο εφαρμόζεται και στο εξάρθρημα αγκώνος. Στις κακώσεις μηνίσκων γίνεται επίδεση με ελαστικό επίδεσμο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ενδείκνυται η χρήση μερικής ακινητοποίησης αμέσως μετά τους τραυματισμούς.

12. Αναφερθείτε στις μεθόδους πρόληψης για τις διάφορες μορφές αθλητικών κακώσεων για την αποφυγή υποτροπής τους.

Σε ορισμένους τραυματισμούς αρκετές φορές επιτρέπονται δραστηριότητες 'όπως κολύμβηση και η ποδηλασία από την αρχή, ως μέρος της διατήρησης της φυσικής κατάστασης. Όταν όμως συμβαίνουν σοβαροί τραυματισμοί, κυρίως στα κάτω άκρα, για να φτάσει ο αθλητής σε λειτουργικές δραστηριότητες, πρέπει να ακολουθηθεί όλη η διαδικασία στο πρόγραμμα αποκατάστασης.Όταν ο αθλητής ξεπεράσει τα προβλήματα του πόνου και της φλεγμονής και έχει επαναποκτήσει το εύρος τροχιάς της κίνησης, τη μυϊκή δύναμη και την αντοχή, τότε αρχίζει η προπόνηση που περιλαμβάνει περπάτημα, τρέξιμο τζόκινγκ, ατομικές ασκήσεις επιδεξιότητας, ομαδικές ασκήσεις και τελικά προπόνηση με το σπορ και επιστροφή στην ενεργό αθλητική'] δραστηριότητα.

Όταν ο αθλητής μπορεί να εκτελέσει αυτές τις δραστηριότητες με ένα σύνθετο τρόπο και ανεβάζει με ασφάλεια το φορτίο στην τραυματισμένη περιοχή, αρχίζει η επιστροφή στο σπορ με βαθμιαία αύξηση της έντασης.Ο χρόνος επιστροφής κρίνεται μέσα από μια γενική εκτίμηση και τεστ. Πρέπει να υπάρχει πλήρες εύρος κίνησης των αρθρώσεων, να μην υπάρχει οίδημα, πόνος και απαραίτητα να έχει επαναποκτηθεί η δύναμη και η αντοχή. Αν τα παραπάνω είναι θετικά να αποφασιστεί η επιστροφή του αθλητή, πρέπει να γίνει με κάθε προφύλαξη, για να αποφευχθούν υποτροπές. Αυτό πετυχαίνεται με περίδεση ή ανάλογους νάρθηκες, με σκοπό την προστασία των ευαίσθητων περιοχών.

13. Ποια η σημασία της περίδεσης κατά την συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες;ι

Οι ειδικοί σκοποί της περίδεσης είναι: ■1. Να κρατάει την προστατευτική βάτα στη θέση της (π.χ. στην περίδεση που γίνεται για να προληφθεί ο ερεθισμός στο κάτω μέρος της φτέρνας).2. Να πιέζει πρόσφατους τραυματισμούς με σκοπό να ελαττωθεί η αιμορραγία και το οίδημα.3. Να προστατεύει από καινούργιες υποτροπές τους μύς, συνδέσμους και τένοντες.4. Να περιορίζει τις κινήσεις της άρθρωσης που δεν γίνονται εκούσια και επιδεινώνουν την κατάσταση.5. Να επιταχύνει την διαδικασία επούλωσης, χωρίς να δίνεται η ευκαιρία μεταβίβασης έντασης της κατάστασης που διαμορφώθηκε, στις περιοχές που έχουν τραυματιστεί.6. Να προστατεύει και να διατηρεί το μέλος που έχει τραυματιστεί σε ανάλογη λειτουργική θέση κατά το προοδευτικό πρόγραμμα επιβάρυνσης για αύξηση δύναμης, αντοχής και συντονισμού.

14. Ποιοι οι συχνότεροι τραυματισμοί στο αγώνισμα της αντισφαίρισης (Tennis) και γιατί;

Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα είναι ένας τραυματισμός γνωστός και συνηθισμένος στους παίκτες τις αντισφαίρισης. Η βασική παθολογία της επικονδυλίτιδας του αγκώνα είναι η φλεγμονή της απονεύρωσης του βραχύ κερκιδικού εκτείνοντα, τον καρπό και του κοινού εκτείνοντα τα δάκτυλα. Όλοι οι εκτείνοντες μύες που συσπώμενοι κάνουν έκταση των δακτύλων και του καρπού, εκφύονται από μια πολύ μικρή περιοχή στον έξω κόνδυλο του βραχιονίου. Μια απότομη κίνηση με αντίσταση ή συχνές εκτάσεις του καρπού του αθλητή, όταν κρατάει τη ρακέτα, καθώς αυτή έρχεται σε επαφή με το μπαλάκι, προκαλεί μηχανική τάση και είναι δυνατόν να σπάσουν μερικές ίνες της έκφυσης του τένοντα στο περιόστεο. Αν οι μηχανικές τάσεις αυτές συνεχιστούν πριν την επούλωση, η κατάσταση εξελίσσεται σε χρόνια φλεγμονή. Στην εξέταση που γίνεται υπάρχει πλήρης τροχιά της κίνησης στην άρθρωση του αγκώνα. Πιθανόν όμως να υπάρχει περιορισμένη έκταση. Έκταση με αντίσταση στον καρπό, είναι επώδυνη και δίνει μια ευαισθησία στην περιοχή της έκφυσης των εκτεινόντων. Συστήνεται μείωση της δραστηριότητας που προκαλεί πόνο και φυσικοθεραπευτική αγωγή σε συνδυασμό με πρόγραμμα άσκησης. Εάν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει η φλεγμονή αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

15. Τι γνωρίζετε για το σύνδρομο Osgood- Laughter;

Το σύνδρομο είναι σύνδρομο υπέρχρησης που επηρεάζει τους μικρούς αθλητές 10-16 χρονών. Η φλεγμονή αναπτύσσεται στο κνημιαίο κύρτωμα όπου καταφύεται ο τετρακέφαλος. Το σύνδρομο εμφανίζεται όταν το παιδί αυξάνει την προπονητική απόσταση ή κάνει τζόκινγκ σε ανώμαλο έδαφος. Επίσης μια άλλη αιτία είναι η προπόνηση με βάρη από μικρή ηλικία. Οι τάσεις που εφαρμόζονται στην κατάφυση του τετρακέφαλου από την πλειομετρική συστολή, που απαιτείται σε πολλά σπορ, δημιουργούν φλεγμονή στην κατάφυση και αν αυτή δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να έχει συνέπειες που ταλαιπωρούν τον αθλητή μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν συνεχιστεί η φλεγμονή και δεν κλείσει η επίφυση (κνημιαίο κύρτωμα) που είναι ένα από τα σημεία ανάπτυξης του οστού τα οποία πρέπει να ενωθεί, μπορεί να αφήσει χαλαρά στόματα ή η κατάφυση του τετρακέφαλου να κομματιαστεί, με συνέπεια να υπάρχει πόνος στην κίνηση κατά την εκτέλεση της δραστηριότητας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στην κατάφυση του τετρακέφαλου κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας και μετά, πόνο που μεγαλώνει στην σύσπαση του τετρακέφαλου με αντίσταση και

οίδημα με ευαισθησία στο κνημιαίο κύρτωμα. Η διάγνωση γίνεται ακτινογραφικά για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάταγμα στο κνημιαίο κύρτωμα και συστήνεται απόλυτη ξεκούραση για 6-8 εβδομάδες.

16. Τι ονομάζουμε «σύνδρομα υπέρχρησης» και ποια τα μέτρα που λαμβάνουμε για τον περιορισμό τους;i

Τα σύνδρομα υπέρχρησης είναι οι χρόνιες φλεγμονές των μαλακών μορίων και των οστών. Οι ίδιες κινήσεις που γίνονται για πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα, αρκετές φορές ξεπερνούν τα όρια αντοχής των οργάνων αυτών του μυοσκελετικού συστήματος, με αποτέλεσμα να τους συμβαίνουν μικροτραυματισμοί. Όταν η επιφόρτιση συνεχιστεί και οι μύες, θύλακες, τένοντες, περιτονίες δεν προλάβουν να επιδιορθώσουν τις μικροβλάβες που του συμβαίνουν, αρχίζει μια χρόνια φλεγμονή. Έτσι οι χρόνιες φλεγμονές των μυών χαρακτηρίζονται σαν σύνδρομα τμημάτων. Οι φλεγμονές των τενόντων χαρακτηρίζονται ως τενοντίτιδες, τενοντοελυτρίτιδες, περιτενοντίτιδες ή τενοντοθυλακίτιδες. Τα οστά από τη συνεχή εφαρμογή φορτίων παθαίνουν ρήξεις οι οποίες δεν προλαβαίνουν να επιδιορθωθούν, υφίστανται φλεγμονές που χαρακτηρίζονται ως περιοστίτιδες, αποφυσίτιδες ή κατάγματα κόπωσης. Αλλά όργανα του μυοσκελετικού συστήματος που επηρεάζονται από την επαναλαμβανόμενη επιβάρυνση, είναι οι ορογόνοι θύλακες και η φλεγμονή τους χαρακτηρίζεται ορογονοθυλακίτιδα. Για να τα αποφύγουμε αυτά προσέχουμε από τους εσωτερικούς παράγοντες τις ανατομικές ανωμαλίες (ορθοπεδικά προβλήματα), τη μυϊκή ανισορροπία, την κακή σχέση τετρακέφαλου και ισχιοκνημιαίων και τη διαφορά στο μήκος των σκελών. Από τους εξωτερικούς παράγοντες τα προπονητικά λάθη (μεγάλες αποστάσεις τρεξίματος, μεγάλη ένταση, προπόνηση σε λοφώδες έδαφος, κούραση, τεχνική) τις περιβαλλοντολογικές καταστάσεις, τον εξοπλισμό και την ένδυση.

17. Σε ποια φάση της αθλητικής δραστηριότητας είναι χρήσιμη η μάλαξη και πως βοηθά;

Είναι γνωστό ότι η προθέρμανση είναι γενική και ειδική. Στη γενική προθέρμανση επιχειρείται να επιτευχθεί ανακατανομή του αίματος στις μεγάλες μυϊκές ομάδες, που θα συμμετάσχουν στο άθλημα που θα εκτελέσει ο αθλητής στη συνεδρία της προπόνησης ή του αγώνα. Στην ειδική προθέρμανση η προσοχή επικεντρώνεται σε εκείνες τις μυϊκές ομάδες που θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο σχετικό άθλημα. Πριν από το αγώνισμα υπάρχει ανάγκη για θεραπεία μικρής διάρκειας, η οποία θα είναι υποβοηθητική στο ζέσταμα του αθλητή, δημιουργώντας υπεραιμία. Σε ορισμένα αθλήματα η μάλαξη αντικαθιστά μόνο το γενικό μέρος της προθέρμανσης. Ένας άλλος σημαντικός λόγος για την ενσωμάτωση της μάλαξης στην περίοδο της προθέρμανσης, είναι η επίδραση που έχει στην ψυχολογία του αθλητή και στην προσαρμογή του πριν από τον αγώνα ή την προπόνηση, να δεχτεί μεγάλες επιβαρύνσεις.Η μάλαξη στην μοντέρνα αθλητική προπόνηση, αποτελεί μέρος της προπονητικής συνεδρίας και ενσωματώνεται στα συστατικά της. Έτσι λοιπόν γίνεται εφαρμογή της στην αποθεραπεία, όπου σε συνδυασμό με τις διατάσεις βοηθάει αποτελεσματικά την ανάνηψη του αθλητή, με την απομάκρυνση των παραγώγων καύσης, μείωση του μυϊκού κάμματου και επαναφορά των λειτουργιών του αθλητή στα πριν την μυϊκή καταπόνηση επίπεδα. Η μάλαξη στην περίοδο της αποθεραπείας έχει κυρίως γενικό χαρακτήρα και γίνεται σε περιοχές που είχαν μεγαλύτερη επιβάρυνση κατά τις φάσεις του αγώνα ή της προπόνησης.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.12) Γηριατρική

1. Τι ονομάζουμε γηριατρικό ασθενή;

Τα γηρατειά δεν αποτελούν μια ασθένεια, είναι όμως ένας παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την αντίδραση του ηλικιωμένου στην αρρώστια.

2. Ποιες είναι οι χρόνιες παθήσεις που συναντάμε στην τρίτη ηλικία;

Οι πλέον ενδιαφέρουσες και πλέον συχνές παθήσεις, οι οποίες σήμερα αναλογικά βρίσκονται επικεφαλής όλων των παθήσεων και παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη θνησιμότητα είναι οι καρδιαγγειακές εκφυλιστικές νόσοι όπως η αρτηριοσκλύρηνση, η υπέρταση, η σκληρυντική μυοκαρδίτιδα, η σκλήρυνση της αορτής και των στεφανιαίων αρτηριών, η θρόμβωση των θρόμβωση των στεφανιαίων, το έμφραγμα και οι εγκεφαλοπάθειες από αρτηριοσκλήρυνση. Τη δεύτερη θέση από άποψης συχνότητας κατέχει ο καρκίνος, ακολουθούν οι διάφορες εκφυλιστικές αρθροπάθειες (αρθρίτιδα, σπονδυλαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, παραμορφωτική αρθρίτιδα), οι νόσοι του αίματος (αναιμία, λευχαιμία), οι παθήσεις των πνευμόνων και των βρόγχων, οι οφθαλμικές νόσοι (καταρράκτης, γλαύκωμα), οι νεφρίτιδες, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι παθήσεις του προστάτη, η λιθίαση, οι παθήσεις των αυτιών.

3. Ποια είναι τα κινητικά προβλήματα που συναντάμε στην τρίτη ηλικία;

Στους ηλικιωμένους ασθενείς παρατηρούνται συχνά 4 είδη νοσημάτων από οστά: η οστεομαλακία, η οστεοπόρωση, η νόσος Paget και τα κακοήθη νεοπλάσματα των οστών βάση της κλινικής τους εικόνας που μπορεί να είναι σιωπηρή επί πολλά χρόνια, πρωτοεμφανίζεται με την παρουσία κατάγματος του μηριαίου ή κάποιου από τους σπονδύλους. Σε βαριές περιπτώσεις το ηλικιωμένο άτομο υποφέρει από χρόνιους πόνους. Οι πόνοι εντοπίζονται συχνότερα στη ράχη και επιδεινώνονται με τις κινήσεις και τη στροφή της σπονδυλικής στήλης. Σε βαριές καταστάσεις η σπονδυλική στήλη υφίσταται κύφωση και αν η κύφωση είναι μεγάλου βαθμού μπορεί να προκληθούν προβλήματα στο αναπνευστικό σύστημα.Στις παθήσεις των αρθρώσεων και των μυών συγκαταλέγονται η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα. Βάση της κλινικής τους εικόνας προσβάλλονται οι αρθρώσεις στις οποίες προκαλείται η αστάθεια της προσβαλλόμενης άρθρωσής και μερικές φορές εξάρθρωση. Οι νόσοι χαρακτηρίζονται από πρωινή δυσκαμψία. Σε βαριές καταστάσεις οι νόσοι καταλήγουν σε αγκύλοοση και σε δευτεροπαθείς αλλοιώσεις.

4. Τι ξέρετε για τα ειδικά προβλήματα περίθαλψης υπερηλίκων;

Για να θεραπευτεί η ασθένεια πρέπει να ληφθούν υπόψη και να θεραπευθούν συγχρόνως και τα προβλήματα που την επηρεάζουν. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητη η ανάπτυξη ειδικών υπηρεσιών σε επίπεδο κοινότητας και ημερησίας περίθαλψης, επειδή τα προβλήματα των ηλικιωμένων είναι πλατύτερα και ξεπερνούν τα στενά όρια της παραδοσιακής νοσοκομειακής περίθαλψης.Σε επίπεδο κοινότητας εννοούμε υπηρεσίες υποστηρίξεως, αυτές δηλαδή που απευθύνονται στα στάδια τα πριν και μετά την ασθένεια, δηλαδή φροντίζουν για την πρόληψη, την αποκατάσταση και αποκατάσταση του ασθενούς στο στάδιο της αποθεραπείας.Τέλος σε επίπεδο ημερησίας περίθαλψης εννοούμε την ανάπτυξη των Κ.Α.Π.Η (Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων) και των Νοσοκομείων Ημέρας.5. Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε έναν ασθενή τρίτης ηλικίας;

Κατ' αρχήν πρέπει να πλησιάσουμε τον ασθενή με συμπόνια και ανθρωπισμό. Αυτά είναι από τα πιο βασικά «εργαλεία» για το θεραπευτικό έργο. Προσεγγίζουμε τον ασθενή με σεβασμό και τρόπο τέτοιο

ώστε να διατηρείται η αξιοπρέπεια του ατόμου χωρίς υπεροψία και αλαζονεία, αλλά και χωρίς υπερβολική οικειότητα.Η προσέγγιση των θεραπευτών προς τον άρρωστο δεν πρέπει να διακρίνεται από υπερβολές. Ο θεραπευτής πρέπει να διαθέτει αρκετό χρόνο σε κάθε του συνεργασία με τον ασθενή. Πολύ περισσότερος χρόνος απαιτείται για την εκπαίδευση του ασθενούς σε μέτρα προλήψεως και αποκαταστάσεως. Όλοι οι ασθενείς αισθάνονται την ανάγκη να εκφρασθούν. Οι ηλικιωμένοι επαναλαμβάνουν τα ίδια, χάνονται σε λεπτομέρειες και τους διαφεύγουν άλλα σημαντικά. Ο θεραπευτής πρέπει να κατατοπίζεται με ακρίβεια. Επίσης πρέπει να είναι καλός ακροατής. Συχνά οι πιο καλοί τρόποι δεν είναι λεκτικοί. Μια φιλική χειρονομία, το άγγιγμα του ώμου του ασθενούς ή το κράτημα του χεριού δημιουργούν ένα κλίμα εμπιστοσύνης. Πρέπει να εξηγείται στον ασθενή κάθε θεραπευτική πράξη και να πείθεται για την αποτελεσματικότητα της.

6. Αναφέρατε ασκήσεις για υπερηλίκους.

Οι ασθενείς αυτοί πρέπει να διδάσκονται μια ασφαλή και απλή τεχνική για τη διάταση των ιγνυακών και των γαστροκνημίων. Η εδραία θέση είναι μάλλον ο ασφαλέστερος τρόπος από άποψης ισορροπίας. Επειδή είναι πιθανό ο ηλικιωμένος να δυσκολεύεται να καθίσει στο πάτωμα είναι προτιμότερο να καθίσει σε καρέκλα και να τοποθετήσει τα πόδια σ' ένα σκαμπό ή σε άλλη καρέκλα ενώ προσέχει να διατηρεί την πλάτη ίσια. Είναι δύσκολο ο ηλικιωμένος να κάνει διάταση των μυών αυτών μόνος του. Ένας πρακτικός τρόπος είναι να στέκεται όρθιος στηριζόμενος σε μια καρέκλα ενώ το ένα πόδι είναι πίσω και αρκετά μακριά από το άλλο για να κάποιο εύρος τροχιάς στην έκταση του ισχίου.Ο συνδυασμός των κινήσεων του κορμού και του ώμοη ή του κορμού και της λεκάνης μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικός από τη διάταση της κάθε περιοχής χωριστά. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις ασκήσεις:1. Διάταση των χεριών προς την οροφή του δωματίου και μετά ήπια κάμψη προς κάθε πλευρά.2. Στροφή προς κάθε πλευρά με τους βραχίονες προς τα έξω στο ύψος του ώμου είτε με διάταση προς τα έξω είτε με τα χέρια πάνω στους ώμους, επιτρέποντας στο κεφάλι να κατευθύνει ενώ ο κορμός ακολουθεί σταδιακά.3. Από ύπτια θέση φέρνουμε τα γόνατα σε κάμψη στη μία πλευρά του σώματος (π.χ αριστερά) και τους βραχίονες στο πλάι. Ακολουθούν οι ώμοι και το κεφάλι με το δεξιό βραχίονα πάνω από το κεφάλι ενώ το άλλο χέρι παραμένει σταθερό στο πάτωμα μέχρι το κεφάλι να κυλήσει ομαλά προς τα αριστερά ακολουθούμενο από τους ώμους. Κατόπιν η κίνηση επαναλαμβάνεται αντίστροφα.

7. Ποιες είναι οι θεραπευτικές προσεγγίσεις και οι μέθοδοι αποκατάστασης στη γηριατρική;

Μια από τις κυριότερες προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα είναι η ανανέωση του γηρασμένου οργανισμού. Για το σκοπό αυτό δοκιμάζονται και εφαρμόζονται πολλές μέθοδοι, οι οποίες αποσκοπούν στη βελτίωση πολλών γεροντικών νοσημάτων καθώς και η παράταση της ζωής των γερόντων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις μεθόδους Asian, Werbi, ΝϊεΙωηβ.Επίσης σημαντική θεραπευτική αξία παρέχουν και η χρησιμοποίηση άλλων θεραπευτικών μέσων και φαρμάκων ως ορμόνες, βιταμίνες, ιώδιο, ασβέστιο, σίδηρο, ένζυμα. Κατά την εφαρμογή αυτών των θεραπευτικών μεθόδων πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι τα περισσότερα από τα γεροντικά νοσήματα παρουσιάζουν ιδιομορφίες από άποψης συμπτωματολογίας, εξέλιξης και αντίδρασης προς τα διάφορα θεραπευτικά μέσα με συνέπεια οι ηλικιωμένοι να μην παρουσιάζουν πάντα τις ίδιες θεραπευτικές δυνατότητες.Επίσης υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν όχι μεμονωμένες παθήσεις, αλλά άθροισμα νοσηρών καταστάσεων (σύνδρομα) συνήθως της ίδιας αιτιολογίας.

Μια από τις μεθόδους αποκατάστασης είναι η οξυγονοθεραπεία που έχει σαν κύριο σκοπό της την κανονική ανταλλαγή των αερίων. Εφαρμόζεται σε βρογχοπνευμονικά νοσήματα, σε καρδιαγγειακά νοσήματα και ισχαιμικές καταστάσεις των γερόντων. Άλλη μέθοδος είναι η λουτροθεραπεία. Πρακτικά εφαρμόζονται τα θερμά λουτρά σε παθήσεις όπως η χρόνια πολυαρθρίτιδα, σύνδρομο του Bechterev , ισχιακές παθήσεις, ρευματικές και νευρικές παθήσεις. Επίσης έχουμε τα διάφορα φυσιοθεραπευτικά μέσα όπως υπέρηχοι, διαθερμία, ηλεκτροθεραπεία και μάλαξη. Τέλος εφαρμόζονται διάφορες γυμναστικές ασκήσεις, οι οποίες βέβαια είναι τέτοιες ώστε να μην προκαλούν κόπωση του οργανισμού και γενικώς ανεπιθύμητα φαινόμενα γύρω από την περιοχή της καρδιάς.

8. Αντενδείξεις ασκήσεων σε γηριατρικούς ασθενείς.

Ο γηριατρικός ασθενής θα πρέπει να αποφεύγει τις αμιγείς ισομετρικές ασκήσεις όπως το σκάψιμο, φτυάρισμα, η άρση και η μετακίνηση βαρέων αντικειμένων, η αναρρίχηση μα σκαμνί, η έντονη κωπηλασία, ο τσάμικος χορός. Επίσης η ποδηλασία πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.13) Αυτ ο εξυπη ρ έτη ση

1. Αναφέρατε τρόπους προσαρμογής σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής.

2. Τι γνωρίζετε για την εκπαίδευση στη μετακίνηση ενός ατόμου με Κ.Π.;

3. Τι γνωρίζετε για την εκπαίδευση στο ντύσιμο ενός ατόμου με Κ.Π.;

4. Τι γνωρίζετε για την εκπαίδευση στο φαγητό ενός ατόμου με Κ.Π.;

5. Αναφέρετε τέσσερα τεχνητά βοηθήματα για άτομα με Κ.Π.;

6. Αναφέρετε χρήση και εφαρμογή ναρθήκων.

7. Πως υποβοηθούμε τον ασθενή στην πορεία προς την αυτόνομη βάδιση;

8. Ποια τα σημεία προσοχής στην εφαρμογή μικρο-κνημο-ποδικού κηδεμόνα;

9. Αναφέρετε τρία παραδείγματα τροποποιημένου σκεύους σε άτομα με Κ.Π.

10. Πως γίνεται η μετάβαση του ασθενούς από το αμαξίδιο στην καρέκλα βοήθεια;

11. Ποια είδη αναπηρικών αμαξιδίων γνωρίζετε;

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.14) Νοσηλευτική

Φροντίδα για την αποφυγή κατακλίσεων.

Ποιες οι ενδεδειγμένες λύσεις για την υποβοήθηση της έγερσης από κρεβάτι (500-1);

Ποιες οι ενδεδειγμένες λύσεις για την υποβοήθηση της έγερσης από καρέκλα (500- 1);

Ενδεδειγμένος τρόπος στρωσίματος κρεβατιού για αποφυγή δημιουργίας κατακλίσεων.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.15) Ψυχολογικοί παράμετροι στην αποκατάσταση.

1. Ποιες οι ψυχολογικές δυσκολίες ενός ακρωτηριασμένου;

Ο ψυχολόγος θα εκτιμήσει την κατάσταση του ασθενή, θα αξιολογήσει τις ψυχολογικές του αντιδράσεις στην απώλεια, θα του παράσχει υποστηρικτική αντιμετώπιση και θα του προτείνει καινούργιους τρόπους ευχαρίστησης.Στις βλαπτικές επιδράσεις, αν η έντασή τους είναι μεγάλη και δεν μπορέσει ο ασθενής να τις ελέγξει με υγιείς τρόπους προσαρμογής, θα αντιδράσει με νευρωτικούς τρόπους. Η κατάθλιψη, η αγωνία, ο φόβος, η δυσφορία, η μόνωση, η άρνηση και η εξέγερση είναι οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις.Ο ρόλος του ψυχολόγου στην Ομάδα Αποκατάστασης είναι πολύπλευρος. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της εργασίας του είναι ότι αποτελεί μέλος μιας ομάδας ειδικών και στα πλαίσια του οριζοντίου συστήματος λειτουργίας που συνήθως εφαρμόζεται, οφείλει να βοηθήσει στο να κατανεμηθεί σωστά η υπευθυνότητα για το κοινό θεραπευτικό έργο.Ο άρρωστος από την άλλη μεριά, όταν εισέρχεται στο νοσοκομείο, χάνει ένα μέρος της προσωπικής του ελευθερίας.Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό απαιτούν πολλές φορές από τον ασθενή μας τυφλή υπακοή και συχνά δεν τον πληροφορούν με ακρίβεια για τη σκοπιμότητα διαφόρων διαγνωστικών ή θεραπευτικών συχνά επώδυνων επεμβάσεων. Ο άρρωστος προσπαθεί να βρει, αβοήθητος μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα, κατάλληλους προσαρμοστικούς μηχανισμούς που κάποτε αποτυγχάνουν με αποτέλεσμα αντίδραση καταστροφής, πυροδότηση νεύρωσης ή ψύχωσης, ανάπτυξη αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Εδώ χρειάζεται η βοήθεια ψυχολόγου.Ο πρωταρχικός ρόλος του ψυχολόγου είναι να διατυπώνει το πρόβλημα του αρρώστου σε δυναμική μορφή με το να παίρνει υπόψη του όλους τους παράγοντες - οργανικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς - που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή του και να προτείνει επιλογές για την αποκατάσταση του αρρώστου.Ο άρρωστος δημιουργεί μεγάλη εξάρτηση από την Ομάδα Αποκατάστασης ζητώντας τη σωτηρία του και επειδή αισθάνεται πολλές φορές αδύναμός απέναντι της, διακατέχεται από αμφιθυμικά συναισθήματα γι' αυτή. Το αρνητικό σκέλος αυτών είναι η επιθετικότητα εναντίον της για την οποία σχεδόν πάντα δεν βρίσκεται λογική εξήγηση. Μπορεί όμως να υπάρχει αμφιθυμία και από μέρους της ομάδας. Οι διαγνωστικές και θεραπευτικές της ικανότητες μπαίνουν σε δοκιμασία.Η επιδείνωση της κατάστασης του αρρώστου και αποτυχία των θεραπευτικών μέσων δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα στην ομάδα που επιδεινώνονται από την εχθρότητα του αρρώστου και των συγγενών του. Έτσι δημιουργείται ατμόσφαιρα κρίσης και αυτή είναι η αιτία για τις πιο πολλές διακομιδές αρρώστων σε άλλα τμήματα ή νοσοκομεία.Ο ψυχολόγος μπορεί να διευκολύνει την έκφραση των αληθινών συναισθημάτων της Ομάδας και στη σωστή αντιμετώπιση του αρρώστου.Για όλα αυτά ο ρόλος του ψυχολόγου είναι πολύτιμος όπως και ο ρόλος και οποιουδήποτε άλλου μέλους της Ομάδας και η επιτυχία της συνεισφοράς του εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό από τις σωστές διαπροσωπικές του σχέσεις με τον άρρωστο, με την Ομάδα και γενικά το περιβάλλον του νοσοκομείου.

2. Ποιος ο τρόπος προσέγγισης ενός ακρωτηριασμένου;

Κάθε ανάπηρος, θεωρητικά, πρέπει και μπορεί τις πιο πολλές φορές να είναι ένα άτομο ανεξάρτητο και αυτάρκεις. Σε αυτό το στόχο σκοπεύει η Ομάδα Αποκατάστασης που, με τα μέσα που διαθέτει, προσπαθεί να πετύχει τη μέγιστη δυνατή φυσική, ψυχική, πνευματική, κοινωνικοί και επαγγελματική'] απόδοση των αναπήρων.Εν τούτοις στην πράξη, όταν εξετάσουμε τον ανάπηρο μετά την έξοδό του από το Κέντρο Αποκατάστασης και μέσα στο καθημερινό περιβάλλον του, είναι ολοφάνερο ότι αντιμετωπίζει πολλαπλές δυσκολίες. Η αναπηρία τον εμποδίζει να ζει με κάποιου βαθμού άνεση και επάρκεια σε ένα περιβάλλον που είναι κατ' αρχήν οργανωμένο για ανθρώπους χωρίς αναπηρίες.Μερικές από τις δυσκολίες που επηρεάζουν ουσιαστικά τη δυνατότητα εκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης των αναπήρων είναι η αδυναμία μετακίνησης στους κοινούς χώρους,

χρησιμοποίησης των μαζικών μέσων μεταφοράς και προσπέλασης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των χώρων εργασίας.Οι δυσκολίες αυτές ανάγκασαν τα προηγμένα κράτη να ενδιαφερθούν για την εξεύρεση λύσεων στα τεχνικά προβλήματα, που στέκουν εμπόδιο στην επανένταξη των αναπήρων στην κοινωνία. Κατ' αρχήν διαπιστώθηκε μια έντονη έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των υπευθύνων που εκτιμούν και υπολογίζουν τον τύπο και τον βαθμό της αναπηρίας και εκείνων που παράγουν βοηθητικά μέσα ή σχεδιάζουν τροποποιήσεις χώρων ώστε να ελαφρύνουν τα κοινωνικά και περιβαλλοντογενή προβλήματα οι ανάπηροι.Η έλλειψη αυτή της συνεργασίας οδηγεί στην παραμέληση ζωτικών τομέων στους οποίους και μικρές μόνον αλλαγές θα προσέδιδαν μια εκπληκτική αύξηση στην ικανότητα του ανάπηρου να μετέχει στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και θα ελάφρυναν την οικονομική'] επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου από τις επιπτώσεις της αναπηρίας. Το κενό αυτό μπορεί πλέον να καλυφθεί με τη βοήθεια μιας σχετικά νέας επιστήμης, της Εργονομίας.

3. Πως η κακή ψυχολογική κατάσταση του ασθενή μπορεί να ευοδώσει την πρόκληση τραυματισμών;

Η όλη διαδικασία της Αποκατάστασης δεν είναι κάτι που κάνουμε σαν Ομάδα στους ανάπηρους ή για τους ανάπηρους αλλά μαζί τους. Χωρίς τη συγκατάθεση, τη συνεργασία και τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα, η αποκατάσταση θα αποτύχει.• Από την πλευρά του ο Ανάπηρος θα πρέπει να είναι κατατοπισμένος για τη βαρύτητα του τραυματισμού του ή της πάθησής του και ποια θα είναι η πρόγνωση αν εφαρμόσει πιστά τις υποδείξεις της Ομάδας. Θα πρέπει να είναι ελεύθερος να εκφράζει τις επιθυμίες που έχει, να προτείνει λύσεις στα διάφορα πρωτοφανέρωτα προβλήματα που προκύπτουν και να του δίνεται η ευκαιρία και ο χρόνος να τα συζητά με τά μέλη της Ομάδας.• Από την πλευρά της η Ομάδα θα πρέπει να έχει πληροφορηθεί από το περιβάλλον του, για προσωπικότητά του, για να σχηματίσει μια εικόνα της συμπεριφοράς του, των ενδιαφερόντων και των συνηθειών του πριν από την αναπηρία του. Οι πλευρές αυτέ τις προσωπικότητας του αρρώστου θα γίνουν ένας πολύτιμος οδηγός για να καταπολεμήσουμε τις αντιδράσεις του από την αναπηρία του και έτσι θα προγραμματίσουμε κατά καλύτερο τρόπο τη θεραπευτική μας αγωγή.Σε πολλές χώρες τα ίδια άτομα με ειδικές ανάγκες συμμετέχουν στην κατάστρωση της κοινωνικής πολιτικής που τους αφορά. Στη χώρα μας άρχισε να υλοποιείται η συμμετοχή των αναπήρων στα Κέντρα λήψης αποφάσεων.Η παρουσία ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες στην Οικογένεια, έχει σοβαρές ψυχολογικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις σε αυτήν. Στο συναισθηματικό τους κόσμιο, το ένστικτο της αγάπης για τον ανάπηρο τους και η αποστροφή προς την αναπηρία συγχέονται και δημιουργούν αμφιθυμία, με αποτέλεσμα να του δείχνουν άλλοτε υπερπροστασία και υπέρμετρη φροντίδα και άλλοτε τιμωρητική στάση και _ αυστηρής μορφής συμπεριφορά.Η Οικογένεια για να αντιμετωπίσει σωστά τις ιδιαίτερες δυσκολίες και τα προβλήματα που δημιουργεί η παρουσία του ανάπηρου απαιτεί ειδική καθοδήγηση. Είναι, λοιπόν, αναγκαία μια έγκαιρη και συστηματική ενημέρωση της Οικογένειας ώστε να κατανοήσουν, να αποδεχθούν και να προσαρμοσθούν στο νέο ρόλο που έχουν να διαδραματίσουν και στη συνέχεια να εφαρμόσουν ένα ρεαλιστικό και θετικό πρόγραμμα που θα τους υποδείξουμε.Η Ομάδα Αποκατάστασης δεν θα βρίσκεται συνέχεια κοντά στον ανάπηρο. Οι ειδικοί θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Ίδρυμα 'η στο Νοσοκομείο όσο χρονικό διάστημα θα παραμείνει σε αυτό. Η μεγάλη βοήθεια μετά την έξοδό του από τη Μονάδα Αποκατάστασης, η κατανόηση της προβληματικότητας και η συμπαράσταση στονκαθημερινό αγώνα του ανάπηρου θα πρέπει να έλθει από την Οικογένεια και την ευρύτερη Κοινωνική ομάδα. Από το σύνολο δηλαδή των συνανθρώπων που αποτελούν την κοινότητα είτε αυτή είναι η γειτονιά, είτε η συνοικία ή η πόλη που ζει. Έτσι άλλωστε συμβαίνει με όλα τα μέλη της κοινωνικής ομάδας, μέσα από τη φιλία, τη συνεργασία, τη γνωριμία και τις άλλες μορφές συμβίωσης. Όποιος δεν γίνεται αποδεκτός ή δεν αποδέχεται τους άλλους τοποθετείται στο περιθώριο.Ο ρόλος της οικογένειας του Ανάπηρου στην ευαισθητοποίηση της κοινωνικής ομάδας είναι πολύ σημαντικός. Όσο περισσότερο η οικογένεια αποδέχεται το πρόβλημά του, τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες αποκοπής από το κοινωνικό σύνολο.

Ο ρόλος αυτός ρις Οικογένειας είναι δύσκολος επειδή έχει να παλέψει με τα περίεργα βλέμματα της άγνοιας, της προκατάληψης και του οίκτου. Όταν όμως κανείς γνωρίζει τις δυσκολίες και τα εμπόδια, αγωνίζεται με μεγαλύτερη σιγουριά και πάθος.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.16) Εργοθεραπεία

1. Τι εξετάζουμε κατά την αξιολόγηση ασθενή με κινητικά προβλήματα;

Ο θεραπευτής χρειάζεται να κάνει τη δική του αρχική αξιολόγηση, όχι μόνο το τι μπορεί να κάνει ο ασθενής αλλά επίσης και το τι δεν μπορεί να κάνει. Αν η επιθυμητή λειτουργία είναι παθολογική ή πολύ δύσκολη να εκτελεσθεί, ο θεραπευτής θα πρέπει να ανακαλύψει τι παρεμβαίνει σε αυτήν και την κάνει δύσκολη ή αδύνατη. Συνήθως οφείλεται στην απελευθέρωση τονικής αντανακλαστικής δραστηριότητας σχετιζόμενης με σπαστικότητα.Η πρώτη αρχική αξιολόγηση προσφέρει μια χρήσιμη βάση η οποία σε μελλοντικές φάσεις θα μπορεί να συγκριθεί η κατάσταση του ασθενούς. Η αξιολόγηση είναι ένα απαραίτητο τμήμα σε κάθε συνεδρία θεραπείας. Η αξιολόγηση των κινητικών προτύπων δίνει πληροφορίες για τις λειτουργικές του ικανότητες. Είναι απαραίτητο να αξιολογούνται όχι μόνο τα κινητικά πρότυπα τα οποία χρειάζεται ο ασθενής για ειδικές λειτουργικές δεξιότητες αλλά επίσης τα παθολογικά τα οποία παρεμβαίνουν σ' αυτές.Αυτό δίνει στον θεραπευτή ένα μέσο να σχεδιάσει μια θεραπεία, η οποία έχει σκοπό να δώσει στον ασθενή την πλατιά τροχιά συνδυασμών προτύπων εκείνων τα οποία παρεμβαίνουν στη φυσιολογική ή περισσότερο φυσιολογική] λειτουργία.

2. Ποιοι είναι οι στόχοι της εργοθεραπείας στην αποκατάσταση σε ασθενείς με κινητικά προβλήματα;

Οι επιδιώξεις του εργοθεραπευτή κατά την εφαρμογή του θεραπευτικού προγράμματος συνοψίζονται στα εξής:α) Να βελτιώσει την κινητικότητα των αρθρώσεων, το συντονισμό των κινήσεων και τη δεξιοτεχνία τους, να ενισχύσει τη μυϊκή ισχύ και την αντοχή τους και γενικά να τους δώσει την ικανότητα να λειτουργούν μέσα στα όρια της αναπηρίας τους.β) Να τονώσει το ηθικό και να ευρύνει το βαθμό αυτάρκειας και απεξάρτησης των ασθενών, ώστε να τους κάνει ικανούς να αυτοεξυπηρετούνται στις ασχολίες της καθημερινής ζωής.γ) Να τους βοηθήσει στα κοινωνικά και επαγγελματικά τους προβλήματα, προπαρασκευάζοντας τους για να επανέλθουν στην προηγούμενη εργασία τους ή άλλη ακατάλληλη για την αναπηρία τους, καθώς και στις δραστηριότητες και τον τρόπο ζωής που έκαναν.δ) Να τους εκπαιδεύσει στη χρήση προθετικών και ορθοπεδικών μηχανημάτων και γενικά στη χρήση των διαφόρων μηχανικών μέσων. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του σκοπού και των επιδιώξεων της εργοθεραπείας είναι η ενεργός συμμετοχή του αρρώστου στο πρόγραμμα εργοθεραπείας.

3. Τι αξιολογούμε σε ασθενείς με ρευματοειδή πολυαρθρίτιδτα;

- Γενική εντύπωση για τον ασθενή. Φαινομενικά νεότερος ή μεγαλύτερος από χρονολογική ηλικία. Συνεργασία, αδιάφορα, συναισθηματική απελευθέρωση, κατάθλιψη, αρνητισμός, επιθετικότητα, ευφορία, αστάθεια.- Κατάσταση υγείας.Υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, αναπνοή, ζάλη, αδυναμία κ.λ,π (ιατρική καθοδήγηση)- Τι μπορεί να κάνει ο ασθενής; Χρησιμοποιεί τον κορμό για ισορροπία; Χρησιμοποιεί την υγιή πλευρά για κάθε δραστηριότητα; Θα μπορούσε να λειτουργήσει με λιγότερη αντιστάθμιση;- Τι δεν μπορεί να κάνει. Χρειάζεται τρίποδο, καναδική πατερίτσα, μπαστούνι, μηχάνημα, νάρθηκα; Θα μπορούσε να μάθει να βαδίζει με ή χωρίς ένα κοινό μπαστούνι; Με ή χωρίς μηχάνημα; Υπάρχει δυναμικό στην προσβεβλημένη πλευρά; Άνω άκρο; Χέρι; Κάτω άκρο; Πόδι; / Βρίσκεται ακόμη στην περίοδο της αυτόματης ανάρρωσης; / Πώς είναι η ισορροπία στο κάθισμα; Ορθοστάτηση; Βάδιση; / Μπορεί να χρησιμοποιήσει το προσβεβλημένο άνω άκρο; Το προσβεβλημένο χέρι; /Έχει εξαρτημένες αντιδράσεις; / Ομιλεί; / Καταλαβαίνει την ομιλία; / Μπορεί να διαβάσει ή να γράψει;

4. Πως αξιολογούμε ασθενείς με ημιπληγία;

Ο ασθενής εξετάζεται χωριστά στην ύπτια καθιστή και όρθια θέση, επειδή το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό σ' αυτές τις θέσειςΕξετάσεις για άνω άκρο και ωμική ζώνη:1. Μπορεί να κρατήσει τον εκτεταμένο βραχίονα σε ανύψωση μετά την τοποθέτησή του εκεί; Με έσω και έξω στροφή;2. Μπορεί να χαμηλώσει τον ανυψωμένο βραχίονα στην οριζόντια θέση και να τον επαναφέρει στην ανύψωση; Προς τα πλάγια; Προς τα κάτω; Με έσω και έξω στροφή;3. Μπορεί να κινήσει τον εκτεταμένο σε απαγωγή βραχίονα από την οριζόντια θέση στο πλάι του σώματος και να τον επαναφέρει στην οριζόντια θέση; Με έσω και έξω στροφή;4. Μπορεί να σηκώσει το βραχίονα και να αγγίξει τον αντίθετο ώμο; Με την παλάμη; Με τη ραχιαία επιφάνεια του χεριού;5. Μπορεί να λυγίσει τον αγκώνα με τον βραχίονα ανυψωμένο;6. Μπορεί να διπλώσει τα χέρια του πίσω από την κεφαλή του με αμφότερους τους αγκώνες σε οριζόντια απαγωγή;7. Μπορεί να υπτιάσει αντιβράχιο και καρπό;8. Μπορεί να φέρει το αντιβράχιο σε πρηνισμό χωρίς προσαγωγή του βραχίονος στον ώμο;9. Μπορεί να κάνει έξω στροφή του εκτεταμένου βραχίονα;10. Μπορεί να κάμψει και να εκτείνει τον αγκώνα του με υπτιασμό για να αγγίξει τον ώμο της ίδιας πλευράς;Εξετάσεις για λεκάνη, σκέλος και πόδι.Στην πρηνή θέση:1. Μπορεί να κάμψει το γόνατο χωρίς κάμψη ισχίου;2. Μπορεί να ξαπλώσει με αμφότερα τα σκέλη σε έξω στροφή και έκταση, πόδια σε ραχιαία κάμψη και έξω ανάσπαση, φτέρνες ν' ακουμπούν; 1

3. Μπορεί να κρατήσει τις φτέρνες κοντά και να ακουμπούν ενώ κάνει κάμψη γονάτων σ' ορθή γωνία;Στην ύπτια θέση:1. Μπορεί να κάμψει το προσβεβλημένο σκέλος;2. Μπορεί να κάμψει το ισχίο και το γόνατο με το πόδι πάνω στο στήριγμα από την αρχή της έκτασης έως ότου το πόδι είναι κοντά στη λεκάνη;3. Μπορεί να σηκώσει τη λεκάνη χωρίς έκταση του προσβεβλημένου σκέλους, με αμφότερα τα πόδια πάνω στο στήριγμα;4. Μπορεί να κάνει ραχιαία κάμψη ποδοκνημικής;Στην καθιστή θέση:1. Μπορεί να κάνει προσαγωγή και απαγωγή του προσβεβλημένου σκέλους όταν το πόδι είναι σηκωμένο από το πάτωμα;2. Μπορεί να σηκώσει το προσβεβλημένο σκέλος και να τοποθετήσει το πόδι στο υγιές γόνατο;

5. Ποιοι είναι οι στόχοι αποκατάστασης σε ημιπληγικό ασθενή;

Είναι πολύ σημαντικό να σχεδιάζεται η θεραπεία με βάση μια καλή αξιολόγηση των αναγκών κάθε ασθενούς χωριστά. Αυτό θα περιλαμβάνει αξιολόγηση:1. Του στασικού τόνου και αλλαγές του τόνου κάτω από συνθήκες ερεθισμού σε διάφορες θέσεις και κινήσεις.2. Της ποιότητας των στασικών και κινητικών του προτύπων και3. Των λειτουργικών ικανοτήτων και ανικανοτήτων του.Γίνεται τότε ένα σχέδιο θεραπείας που αναφέρει τους σκοπούς της θεραπείας:1. Κατά πόσο να ελαττωθεί, αυξηθεί ή σταθεροποιηθεί ο στασικός τόνος.2. Ποια στασικά πρότυπα ή κινητικές αντιδράσεις πρέπει να ανασταλούν και ποιες να προκληθούν και διευκολυνθούν.3. Ποιες είναι οι λειτουργικές δεξιότητες για τις οποίες πρέπει να προετοιμασθεί ο ασθενής, με ποια σειρά και με ποιες μεθόδους.

6. Πως κατατάσσονται οι νάρθηκες;

Τα μηχανικά μέσα αποκατάστασης είναι τεχνητές κατασκευές οι οποίες θα συμπληρώσουν θα αναπληρώσουν ή θα ενισχύσουν τα μέλη εκείνα του σώματος του ασθενή τα οποία από κάποια πάθηση ή τραυματισμό ή κάποια άλλη αιτία κατέστησαν ανίκανα λειτουργικά ή ακρωτηριάσθηκαν και τα οποία η επιστήμη δεν είναι δυνατόν μόνη της να αναπληρώσει ή να τα επαναφέρει στη φυσιολογική τους κατάσταση. Τα μηχανικά μέσα διακρίνονται:α) Σε ορθοπεδικά μηχανή μιατα (Ορθοτικά) β) Σε προσθετικά μηχανή μιατα (Προσθετικά) γ) Σε ορθοπεδικές συσκευές και όργανα δ) Σε ορθοπεδικά υποδήμιατα

7. Τι κατηγορίες υπάρχουν στους νάρθηκες με θεραπευτική ενέργεια;

Είναι τεχνητές κατασκευές οι οποίες έχουν σκοπό να υποβαστάξουν, να προφυλάξουν και να βοηθήσουν ένα πάσχον μέλος του σώμιατος από μερική ή ολική ανικανότητα. Τα ορθοπεδικά μηχανήματα ανάλογα με τη βοήθεια ή την εξυπηρέτηση που παρέχουν στους ασθενείς τα διακρίνουμιε:α) Σε θεραπευτικά (παρέχουν τη δυνατότητα θεραπείας)β) Σε διορθωτικά (διορθώνουν μια παραμόρφωση)γ) Σε στηρικτικά (μπορούν να στηρίξουν το πάσχον μέλος)δ) Σε συγκρατητικά (συγκρατούν το μέλος στη φυσιολογική του θέση)ί

8. Τι κριτήρια ακολουθούμε για την κατασκευή ενός νάρθηκα;

Η ονοματολογία των ορθοπεδικών μηχανημάτων παίζει μεγάλο ρόλο στην αναγραφή της συνταγής όπως και οι αναφορές στα υλικά κατασκευής και το μηχανισμό λειτουργίας. Η ονομασία τους συνήθως λαμιβάνεται από τις μοίρες του σκελετού που τους αφορά.Τα υλικά κατασκευής μιπορεί να είναι το δέρμα (φυσικό ή τεχνητό), ο φελλός, το καουτσούκ, αλουμίνιο, ντουραλουμίνιο, χάλυβας, πλαστικά υλικά.Όσον αφορά το μηχανισμιό της απαιτούμενης λειτουργίας θα πρέπει να τον περιγράφουμιε στη συνταγή μας:Να είναι ελεύθερες οι κινήσεις στη συγκεκριμένη άρθρωση.Να τοποθετήσει κάποιο μηχανισμό που θα σταμιατάει την κίνηση προς μια κατεύθυνση.Να ασφαλίζει σε μια δεδομιένη θέση.Να περιορίζει όλες τις κινήσεις σε μιια δεδομένη θέση.

9. Ο ρόλος της εργοθεραπείας στην επαγγελματική αξιολόγηση.

Ο Εργοθεραπευτής πριν συντάξει το πρόγραμμα της εργοθεραπείας θα πρέπει να εκτιμήσει και να καταγράψει την κινητική κατάσταση του αρρώστου, τις ικανότητες που έχουν διατηρηθεί καθώς και τις ανάγκες που του δημιουργεί η πάθησή του. Παράλληλα θα ενημιερωθεί λεπτομερώς από τα άλλα μέλη της ομιάδας Αποκατάστασης για το ιατρικό ιστορικό, τη φαρμακευτική αγωγή, τη νοσηλεία και το πρόγραμμα της φυσιοθεραπείας στο οποίο υποβάλλεται ο άρρωστος.Με βάση όλα αυτά θα συντάξει ένα πρόγραμμα εργοθεραπείας απόλυτα προσαρμοσμένο στην πάθηση, την ηλικία, το φύλλο, τη διανοητική και το επάγγελμα, που να στηρίζεται σε απόλυτα ρεαλιστική βάση αναφορικά με την αποκατάσταση του.

10. Τι αξιολογεί ο Εργοθεραπευτής στην προεπαγγελματική αξιολόγηση;

Για να αποκατασταθεί επαγγελματικά το άτομο με ειδικές ανάγκες χρειάζεται:1. Να πεισθεί η κοινή γνώμη για τη δυνατότητα χρησιμοποίησής του και να τον παραδεχθεί σαν ίσο μέλος της.2. Να πεισθεί ο ίδιος ο ανάπηρος.3. Να τον βοηθήσει ο Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού να διαλέξει το κατάλληλο επάγγελμα που θα μπορεί να κάνει και που θα του ταιριάζει ψυχικά.4. Να τον βοηθήσει ο ειδικός εκπαιδευτής να αναπτύξει τις κλίσεις και τις διαθέσεις του. Να του δώσει τις απαραίτητες γνώσεις για το επάγγελμα και να του αναπτύξει τις γενικές και τις ειδικές ικανότητες και επιδεξιότητες που έχει.

11. Ποια είναι τα στάδια επαγγελματικής αποκατάστασης στην προεπαγγελματική αξιολόγηση;

1. Αυτοαπασχόληση. Καλύπτεται όλη η ποικιλία των επαγγελμάτων της χώρας μας.2. Απασχόληση στην ελεύθερη αγορά παρέχοντας κάποια εργασία.3. Σε συνεταιρισμούς. Υπάρχουν δυνατότητες απασχόλησής τους σε ειδικής φύσεως εργασίες.4. Σε εργαστήρια προστατευμένης εργασίας.

12. Ποιες είναι οι αρχές της προστατευμένης εργασίας;

Για ανάπηρα άτομα που από φύση της αναπηρίας δεν μπορούν να προσαρμοσθούν σε κανονικές συνθήκες εργασίας μια καλή λύση είναι τα εργαστήρια προστατευμένης εργασίας. Τα εργαστήρια είναι προσαρμοσμένα έτσι που να παρέχουν* εργασία για ανάπηρους που δεν μπορούν να απευθυνθούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας.Στα εργαστήρια προστατευμένης εργασίας οι ανάπηροι εργάζονται και κερδίζουν το βίος τους ταυτόχρονα τους παρέχεται: Ιατρική περίθαλψη, Ιατρική παρακολούθηση, Κοινωνικές υπηρεσίες, Επαγγελματικός Προσανατολισμός, Επαγγελματική κατάρτιση, Προοπτικές εξέλιξης στην εργασία που κάνουν.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.17) Ρευματολογία

1. Τα είδη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Η ρευματοειδής αρθρίτης είναι νόσημα χρόνιο φλεγμονώδες που προσβάλλει τόσο τις αρθρώσεις όσο και τους εξωαρθρικούς ιστούς. Προσβάλλει αδιακρίτως άτομα κάθε ηλικίας, φύλου, φυλής και εθνικότητας. Οι γυναίκες προσβάλλονται 2-3 φορές περισσότερο από τους άνδρες. Υπάρχουν δυο είδη: α) Η Νεανική Ρευματοειδής αρθρίτης που έχει αρθρικές και εξωαρθρικές εκδηλώσεις σε ιστούς και αφορά παιδιά ή εφήβους, β) Η Νεανική μορφή Ρευματοειδούς αρθρίτιδας ενηλίκων που είναι οροαρνητική ρευματοειδής αρθρίτιδα ίδια με την συστηματική μορφή της νεανικής Ρευματοειδής αρθρίτιδας.

2. Τι είναι η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα;

Είναι νόσος που ανήκει στην ομάδα των χρόνιων φλεγμονωδών αρθροπαθειών. Προσβάλλει τόσο τις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης όσο και περιφερικές αρθρώσεις. Πάντοτε προσβάλλονται οι ιερολαγόνιες. Αφορά κυρίως άνδρες νεαρής ή μέσης ηλικίας. Χαρακτηριστικό της είναι η δυσκαμψία της οσφύος, η διάρκεια των ενοχλημάτων του ασθενούς (3 μήνες περίπου) και η έναρξη της νόσου που γίνεται σε ηλικία μικρότερη των 40 ετών. Τέλος εμφανίζει και εξωαρθρικές εκδηλώσεις στην καρδιά, μάτια, αναπνευστικό σύστημα.

3. Σε ποια ηλικία κυρίως παρατηρείται η χρόνια νεανική αρθρίτης και ποιους τύπους της διακρίνουμε;

Η πάθηση αυτή προσβάλλει αρθρώσεις και εξωαρθρικούς ιστούς σε παιδιά ή εφήβους. Έχειτρείς μορφές:"Συστηματική μορφή που προσβάλλει το 20% των ατόμων με νεανική αρθρίτιδα.Εκδηλώνεται με πυρετό, απώλεια βάρους. Ο ασθενής έχει εύκολη κόπωση.Την πολυαρθρική μορφή. Αφορά, το 40%, συχνότερα τα κορίτσια και εκδηλώνεται με χαμηλού ύψους πυρετό αδυναμία, απώλεια βάρους.Ολιγοαρθρική μορφή: Αφορά το υπόλοιπο 40%. Συχνότερα προσβάλλονται οι καρποί, αγκώνες, και τα γόνατα.

Τι είναι η ουρική αρθρίτιδα;

Είναι αρθρίτιδα που συνδέεται με την αύξηση του επιπέδου του ουρικού οξέος στο αίμα των ασθενών. Η αύξηση αυτή οφείλεται είτε στην αύξηση της παραγωγής του (π.χ. διαταραχές ενζύμων που συμμετέχουν στην παραγωγή του) είτε στην ελάττωση της αποβολής του από τους νεφρούς στα ούρα. Εμφανίζει αρθρικές και εξωαρθρικές εκδηλώσεις. Διακρίνεται στην οξεία και χρόνια ουρική αρθρίτιδα.

Στη ρευματική πολυμυαλγία ποιοι μύες κυρίως πονούν και ποια είναι η θεραπεία της νόσου;

Η ρευματική πολυμυαλγία προσβάλλει άτομα μεγαλύτερα των 50 ετών και εκδηλώνεται με έντονη δυσκαμψία των μυών του αυχένα, της ωμικής και πυελικής ζώνης. Ο ασθενής δεν μπορεί να σηκώσει τα χέρια του πάνω από το επίπεδο των ώμων ή να σηκωθεί από το κάθισμά του. Θεραπευτικά θα χορηγηθούν κορτικοειδή σε μικρές σχετικά δόσεις.6. Τι είναι ψωρισιακή αρθρίτιδα και πως θεραπεύεται;

Πρόκειται για φλεγμονώδη αρθροπάθεια που συνδυάζεται με ψωρίαση από το δέρμα. Η εμφάνιση του εξανθήματος προηγείται, εμφανίζεται συγχρόνως ή έπεται της αρθρικής προσβολής. Χαρακτηρίζεται

από HLA-B27 στους ασθενείς. Εμφανίζει αρθρικές και εξωαρθρικές εκδηλώσεις. Θεραπευτικά προσφέρουν τα μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη, τα ανθελονοσιακά, ο χρυσός και η μεθοτρεξάτη.

στ) Το σφηνοειδές.

Ποια τα έμμορφα συστατικά του αίματος και τι είναι αιματοκρίτης;

Τα έμμορφα συστατικά του αίματος είναι:α) Τα ερυθρά αιμοσφαίρια β) Τα λευκά αιμοσφαίρια γ) Τα αιμοπετάλια. Ονομάζουμε αιματοκρίτη την εκατοστιαία αναλογία του όγκου των κυττάρων ( έμμορφα συστατικά ) σε σχέση με το συνολικό όγκο του αίματος.

Τι είδους αδένας είναι το πάγκρεας και ποιες ορμόνες εκκρίνει;

Το πάγκρεας είναι μεικτός αδένας δηλαδή λειτουργεί εξωκρινής αδένας παράγοντας το παγκρεατικό υγρό και σαν ενδοκρινής αδένας ( από την ενδοκρινή μοίρα του παγκρέατος νησίδια του Langherhans ) παράγει δυο πολύ σημαντικές ορμόνες την ινσουλίνη και την γλυκαγόνη.

Τι είναι ο φλεβόκομβος και ποιες είναι οι κοιλότητες της καρδιάς;

Η κάρδια διεγείρεται από ερεθίσματα που προέρχονται από μια περιοχή που βρίσκεται στο τοίχωμα του δεξιού κόλπου και ονομάζεται φλεβόκομβος και παράγει ερεθίσματα σε χρονικά διαστήματα ( 60 - 70 στο λεπτό ). Τα ερεθίσματα αυτά είναι φαινόμενα με χαρακτηριστικά ηλεκτρικού ρεύματος.Η καρδιά είναι κοίλο όργανο που αποτελείται από 4 κοιλότητες: το δεξιό και αριστερό κόλπο και τη δεξιά και αριστερή κοιλία . Οι δυο κόλποι χωρίζονται ο ένας από τον άλλο με το μεσοκολπικό διάφραγμα, ενώ οι κόλποι χωρίζονται από τις κοιλίες με το κολποκοιλιακό διάφραγμα.

Τι είναι η μεσογειακή αναιμία;ιΕίναι η ασθένεια η οποία ανήκει στις υπολειπόμενες αυτόσωμες ανωμαλίες που παρουσιάζονται στους ομοζυγότες που έχουν δυο παθολογικά γονίδια, ένα από τον πατέρα και ένα από την μητέρα που είναι και οι δυο ετεροζυγότες.Οι ετεροζυγότες με υπολειπόμενες ανωμαλίες ονομάζονται φορείς. Το γονίδιο της μεσογειακής αναιμίας προκαλεί διαταραχή στην σύνθεση της αιμοσφαιρίνης και αυξημένες ποσότητες εμβρυϊκής αιμοσφαιρίνης παράγονται αναπληρωματικά. Ο χρόνος ζωής των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι μειωμένος και η αυξημένη αιμόλυση δημιουργεί σοβαρή αναιμία. Εκτός από την αναιμία παρουσιάζεται ίκτερος , σπληνομεγαλία, οστικοί πόνοι, πόνοι στην άνω κοιλία και έλκη κνημών.

Τι προκαλεί το συμπαθητικό σύστημα στο κυκλοφορικό;

Το συμπαθητικό σύστημα προκαλεί:α) Αύξηση της συχνότητας λειτουργίας της καρδιάς δηλαδή προκαλεί αύξηση του αριθμού των συστολών που κάνει η καρδιά στη μονάδα του χρόνου, β) Αύξηση της εντάσεως της συστολής της καρδιάς γ) Αύξηση του ποσού του αίματος που εξακοντίζει η καρδιά στα αγγεία, δ) Συστολή των αγγείων του σώματος εκτός από τα αγγεία του εγκεφάλου και της καρδιάς. Η συστολή των αγγείων προκαλεί ελάττωση του ποσού του αίματος που περνά από τα αγγεία που έχουν συσταλεί.Ποιες ουσίες οργανικές και ανόργανες περιέχονται στα ούρα;

Το κύριο συστατικό των ούρων είναι το νερό, όπου έχουν διαλυθεί διάφορες οργανικές και ανόργανες ουσίες.Από τις οργανικές ουσίες οι κυριότερες είναι: η ουρία, το ουρικό οξύ, η κρεατίνη.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.18) Ανατομία - Φυσιολογία

1. Τι είναι το περιόστεο ;

Η διάφυση και οι επιφύσεις περιβάλλονται από μια μεμβράνη ινοελαστική η οποία ονομάζεται περιόστεο. Αυτό περιέχει πολλά αιμοφόρα αγγεία και χορηγεί στο οστό ένα μέρος τροφοφόρα αγγεία του. Είναι σε άμεση επαφή με το οστό.Το περιόστεο περιβάλλει εξωτερικά ολόκληρο το οστό εκτός από τις αρθρικές χόνδρινες επιφάνειές του από όπου και λείπει. Σταματάει ακριβώς στο όριο από το οποίο αρχίζουν οι αρθρικές επιφάνειες.

Στο μικροσκόπιο το περιόστεο μοιάζει να σχηματίζεται από δύο στρώματα : α) το ένα απ' αυτά είναι ινώδες και επιφανειακόβ) και το άλλο βρίσκεται βαθύτερα και τα κύτταρά του σχηματίζουν την οστική ουσία ( οστεογενετικό στρώμα του Oilier).

2. Ποια είναι τα οστά του καρπού ;

Ο καρπός σχηματίζεται από 8 βραχέα οστά σε 2 σειρές.Η πρώτη η επάνω σείρα αποτελείται από 4 οστά που είναι απ' έξω προς τα μέσα: Το σκαφοειδές , το μηνοείδες , το πυραμοειδές και το πισωειδές.Η δεύτερη η κάτω σειρά αποτελείται και αυτή από 4 οστά που είναι απ' έξω προς τα μέσα: Το μείζον πολύγωνο , το ελάσσον πολύγωνο , το κεφαλωτό και το αγκιστρωτό. Τα οστά του καρπού έχουν γύρω - γύρω αρθρικές επιφάνειες για την σύνδεση μεταξύ τους και με τα οστά του πήχη.

3. Ποια οστά συμμετέχουν στη διάρθρωση του ώμου και ποιες οι κινήσεις τους ;ι

Τα οστά που συμμετέχουν στην διάρθρωση του ώμου είναι η α) κλείδα και η β) ωμοπλάτη. Η κλείδα συνδέεται με την ωμοπλάτη με δύο αρθρώσεις : α) την ακρωμιοκλειδική άρθρωση β) την κορακοκλειδική συνδέσμωση Οι κινήσεις στις αρθρώσεις της κλείδας ακολουθούν τις αντίστοιχες κινήσεις του ώμου ( πάνω , κάτω , εμπρός , πίσω).Η διάρθρωση του ώμου είναι σφαιροειδής και επιτρέπει όλες τις κινήσεις : ( προσαγωγή , απαγωγή , κάμψη , έκταση , έσω-έξω στροφή ) .

4. Αναφέρατε, ονομαστικά, τους προσαγωγούς καθώς και την εκφυσή τους.

α) Ο κτενίτης μύς: εκφύεται από την κτενιαία και την θυροειδή ακρολοφία του ανώνυμουοστού και καταφύεται στην κτενιαία γραμμή του μηριαίου, β) Ο μακρός προσαγωγοί:: εκφύεται από το κάτω ηβικό φύμα και καταφύεται στην τραχείαγραμμή.γ) Ο ισχνός προσαγωγός: εκφύεται από το κάτω ηβικό και ισχιακό κλάδο του ανωνύμουοστού και καταφύεται στο κνημιαίο κύρτωμα, δ) Ο βραχύς προσαγωγός: εκφύεται από τον κάτω κλάδο του ηβικού οστού και καταφύεταιστην τραχεία γραμμή.

5. Ποια οστά αποτελούν το εγκεφαλικό κρανίο;

Το εγκεφαλικό κρανίο αποτελείται από 8 πλατιά οστά που περικλείουν και προστατεύουν τον εγκέφαλο και είναι:α) Το μετωπιαίο β) Τα 2 βρεγματικά γ) Τα 2 κροταφικά δ) Το ινιακό ε) Το ηθμοειδέςΑπό τις ανόργανες ουσίες οι κυριότερες είναι : τα ιόντα νατρίου, καλίου, χλωρίου και όξινες ανθρακικές ρίζες.

12. Περιγραφή με λίγα λόγια της αναπνευστικής οδού.

Η αναπνευστική οδός είναι ένα σύστημα σωλήνων πού ξεκινά από την κοιλότητα της μύτης και συνεχίζει με το φάρυγγα, το λάρυγγα, τη τραχεία, τους βρόγχους, τους μικρούς βρόγχους και τα βραγχιόλια πού καταλήγουν στις κυψελίδες.

13. Τι είναι το αναπνευστικό κέντρο και πού βρίσκεται;

Υπάρχει στον προμήκη μυελό του εγκεφάλου ένα ειδικό νευρικό κέντρο πού ονομάζεται αναπνευστικό κέντρο. Όταν το κέντρο αυτό ερεθιστεί στέλνει νευρικά ερεθίσματα στους μεσοπλεύριους μυς και το διάφραγμα μ£ αποτέλεσμα την αύξηση της συχνότητας και του βάθους των αναπνευστικών κινήσεων.

14. Ποιες ορμόνες παράγει ο θυρεοειδής και ποιός ο ρόλος τους;

Ο αδένας αυτός βρίσκεται επάνω στο εμπρός τοίχωμα του λάρυγγα και παράγει δύο ορμόνες : α) τη θυροξίνη (Τ4) και β) την τρι-ιωδοθυρονίνη (Ύ3).

Οι ορμόνες αυτές έχουν στο μόριό τους ιώδιο και παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού.Δρούν στα μιτοχόνδρια όλων των κυττάρων του οργανισμού και προκαλούν αύξηση των οξειδωτικών αντιδράσεων του κυττάρου. Όταν οι ορμόνες αυτές παράγονται σε φυσιολογικά ποσά τότε και η έκταση των οξειδωτικών αντιδράσεων είναι φυσιολογική. Όταν αυξηθεί η παραγωγή των ορμονών αυτών πάνω από το φυσιολογικό, αυξάνονται και οι οξειδωτικές αντιδράσεις και ο ασθενής αδυνατίζει, εμφανίζει μεγάλη νευρικότητα και προβολή των βολβών του οφθαλμού προς τα έξω (εξώφθαλμη βρογχοκήλη). Αντίθετα όταν έχουμε υπολειτουργία του θυρεοειδή ο ασθενής εμφανίζει αύξηση του βάρους του σώματος και ξερό σκληρό δέρμα.

15. Ποια ορμόνη παράγεται στους παραθυρεοειδής και ίιοια η δράση τους;

Οι παραθυρεοειδής αδένες είναι μικροί αδένες που βρίσκονται επάνω στο θυρεοειδή αδένα. Η ορμόνη που παράγουν ονομάζεται παραθυρορμόνη και ρυθμίζει το ποσό του ασβεστίου που υπάρχει στα κόκκαλα.

16. Που ευρίσκονται τα επινεφρίδια και ποιος ο ρόλος τους;

Τα επινεφρίδια είναι δυο και υπάγονται στους ενδοκρινείς αδένες. Κάθε επινεφρίδιο βρίσκεται επάνω στον άνω πόλο κάθε νεφρού και έχει περίπου τριγωνικό σχήμα. Κάθε επινεφρίδιο περιβάλλεται από ινώδη χιτώνα και αποτελείται από φλοιώδη ουσία εξωτερικά και μυελώδη ουσία κεντρικά. Κάθε μια απ' αυτές τις ουσίες παράγουν διαφορετικές ορμόνες:α)Φλοιός των επινεφριδίων: Παράγονται δυο κατηγορίες:ΐ) Γλυκοκορτικοειδή: στα οποία ανήκει η γνωστή κορτιζόνη. Έχουν μεγάλη ποικιλία δράσεων. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι: προκαλούν αύξηση της γλυκόζης του αίματος, αύξηση της διασπάσεως των πρωτεϊνών και ελλάτωση του αριθμού των λεμφοκυττάρων (λευκών αιμοσφαιρίων).ii) Αλατοκορτικοειδή: η πιο δραστική και η πιο γνωστή από τις ορμόνες αυτές είναι η αλδοστερόνη. Τα αλατοκορτικοειδή δρούν στους νεφρούς ελαττώνοντας την αποβολή του νατρίου με τα ούρα και αυξάνοντας την αποβολή του καλίου. Η λειτουργία αυτή των αλατοκορτικοειδών έχει σαν τελικό σκοπό την ρύθμιση του καλίου και του νατρίου στο αίμα και τα υπόλοιπα υγρά του σώματος μια και το νάτριο και το κάλιο που αποβάλλονται με τα ούρα, προέρχονται από το αίμα.β) Μυελός των επινεφριδίων: Παράγει δυο ορμόνες:ί) Αδρεναλίνη: η οποία μαζί με την γλυκογόνη και την ινσουλίνη είναι από τους κύριους ρυθμιστές των επιπέδων της γλυκόζης του αίματος. Η αδρεναλίνη έχει την ίδια δράση με τη γλυκογόνη: προκαλεί διάσπαση του γλυκογόνου σε γλυκόζη με αποτέλεσμα την αύξηση της γλυκόζης στο αίμα.ii) Νοραδρεναλίνη: η οποία προκαλεί αύξηση της συχνότητας λειτουργίας και της εντάσεως της συστολής της καρδιάς, όπως επίσης και συστολή των αρτηριδίων και τριχοειδών αγγείων του σώματος.

17. Τι είναι ο ακτινωτός μύς και ποια η δράση του;

Ο φακός του ματιού ανήκει στους συγκλίνοντες φακούς και είναι συνδεμένος με ένα μικρό μύ που ονομάζεται ακτινωτός μύς και που όταν συστέλλεται μεταβάλει την κυρτότητα του φακού, μεταβάλλοντας έτσι και τον δείκτη διαπλάσεως. Όταν ο ακτινωτός μύς βρίσκεται σε χάλαση τότε στον αμφιβληστροειδή σχηματίζεται μόνο το είδωλο των αντικειμένων που βρίσκονται σε πολύ μακρινή απόσταση από το μάτι.

18. Περιγραφή και μετάδοση ενός ακουστικού ερεθίσματος.

Το όργανο του Κόρτι έχει τους υποδοχείς της ακοής και από εκεί ξεκινά το ακουστικό νεύρο. Το ακουστικό νεύρο είναι το πρώτο μέρος της ακουστικής οδού η οποία μεταφέρει νευρικά ερεθίσματα στην αισθητική περιοχή του φλοιού του εγκεφάλου.Ο ακουστικός πόρος διοχετεύει τα ακουστικά κύματα στο τύμπανο. Με την επίδραση των ακουστικών κυμάτων μπαίνει σε παλμική κίνηση το τύμπανο. Η παλμική αυτή κίνηση του τυμπάνου μεταδίδεται στα τρία κοκαλάκια του μέσου αυτιού και τη λέμφο του εσωτερικού αυτιού. Οι παλμικές αυτές κινήσεις της λέμφου τελικά μεταδίδονται μέχρι το όργανο του κόρτι. Στο όργανο του Κόρτι υπάρχει μια κατηγορία κυττάρων που ονομάζονται τριχωτά κύτταρα γιατί έχουν μικρές προσεκβολές. Τα κύτταρα αυτά είναι οι υποδοχείς της ακοής.

Οι παλμικές κινήσεις της λέμφου τελικά προκαλούν μικρές μετακινήσεις των προσεκβολών των τριχωτών κυττάρων. Η μηχανική αυτή Κίνηση των προσεκβολών προκαλεί διέγερση του ακουστικού νεύρου. Η διέγερση του ακουστικού νεύρου μεταδίδεται με τη μορφή νευρικών ερεθισμάτων στο φλοιό του εγκεφάλου και προκαλούν την αίσθηση της ακοής.

19. Τι είναι σύναψη;

Οι δενδρίτες έχουν την ικανότητα να δέχονται και να παραλαμβάνουν ερεθίσματα με τις διακλαδώσεις τους και να τα μεταβιβάζουν κατόπιν στο σώμα του νευρικού κυττάρου. Ο νευρίτης στη συνέχεια μεταφέρει το ερέθισμα από το νευρικό κύτταρο (σώμα) προς τις τελικές καταλήξεις του νευρίτη που ονομάζονται τελικά κομβία. Τα τελικά κομβία έρχονται σε επαφή όχι όμως και σε ανατομική συνέχεια με τους δενδρίτες και τα σώματα άλλων κυττάρων.Γο σημείο επαφής ονομάζεται σύναψη και η μεταβίβαση του ερεθίσματος γίνεται με χημικές ουσίες οι οποίες εκκρίνονται από την περιοχή των τελικών κομβίων και κολλάνε στη μεμβράνη του επόμενου νευρικού ή μυϊκού κυττάρου και ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Οι πιο σημαντικές από αυτές είναι η ακετυλοχολίνη και νοραδρεναλίνη. Έτσι το νευρικό ερέθισμα μπορεί να διατρέχει μεγάλες αποστάσεις από νευρώνα σε νευρώνα.20. Για ποιες αισθήσεις υπάρχουν υποδοχείς στο δέρμα;

Στο δέρμα υπάρχουν οι υποδοχείς για τις εξής αισθήσεις:α) Αφή β) Πίεση γ) Ψυχρό δ) Ζεστό ε) ΠόνοςΟι υποδοχείς αυτοί είναι ή γυμνές τελικές απολήξεις νεύρων ή απολήξεις που περιβάλλονται από ένα περίβλημα κυττάρων. Ανάλογα με το είδος του περιβλήματος οι7. Ποια είναι η κλινική εικόνα στα διατροχαντήρια κατάγματα;

Η κλινική εικόνα στα διατροχαντήρια κατάγματα είναι η αδυναμία βάδισης και ορθοστάτισης, πόνος και οίδημα. Η εξωτερική στροφή και η βράχυνση του μέλους είναι μεγαλύτερες και πιο έκδηλες σε σχέση με τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου. Η κλινική εικόνα πολλές φορές επιβαρύνεται από συμπτώματα γενικής κατάστασης του ατόμου, καθώς αυτά τα κατάγματα είναι συχνά σε ηλικιωμένα άτομα που τις περισσότερες φορές η γενική τους κατάσταση δεν είναι καλή.

8. Ποια είναι η θεραπεία στο εξάρθρημα της επιγονατίδας;

Μπορεί να παρουσιαστεί συνήθως από άμεση πλήξη και σπανιότερα από απότομη σύσπαση του ισχυρού τετρακέφαλου μυός. Η επιγονατίδα χρησιμεύη σαν υπομόχλιο για την στήριξη του τετρακέφαλου πριν συνεχίσει σαν επιγονατιδικός μέχρι το κνημιαίο κύρτωμα που είναι το σημείο πρόσφυσης. Η επιγονατίδα έχει αρθρική επιφάνεια που πρέπει να αποκατασταθεί για να εξασφαλιστεί ομαλή κίνηση και λειτουργία και για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μετατραυματικής αρθρίτιδας. Η μετατόπιση της επιγονατίδας μπορεί να συνοδεύεται από κάταγμα τέλειο ή ατελές. Στο τέλειο δεν διατηρείται η συνέχεια του τετρακέφαλου και καταργείται ο εκτατικός μηχανισμός, ενώ το γόνατο γεμίζει με αίμα που απαιτεί εκκενωτική παρακέντηση και η χειρουργική επέμβαση ακολουθεί. Η επιγονατίδα συρράπτεται με διάφορες τεχνικές, ενώ σε συντριβή μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση της επιγονατίδας. Ακολουθεί προσεκτική συρραφή εκτατικού μηχανισμού. Σε ατελές κάταγμα αντιμετωπίζουμε συντηρητικά, με γύψο από το ριζομήριο μέχρι τα σφυρά που κρατάει το γόνατο σε έκταση για 4-6 εβδομάδες. Σε απλή παρεκτόπιση ανατάσσεται με ήπιους χειρισμούς, ελέγχεται η ακεραιότητα της έκτασης και αναλόγως τοποθετείται γύψος. Απαραίτητη η φυσικοθεραπεία.

9. Κλινική εικόνα κατάγματος διάφυσης άκρου.

Στα κατάγματα διάφυσης μακρών οστών όπως η κλείδα, το βραχιόνιο, η κερκίδα και η ωλένη, τα μετακάρπια και οι φάλαγγες όπως και το μηριαίο, η κνήμη, η περόνη, τα μετατάρσια και οι φάλαγγες παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία. Έτσι έχουμε πόνο στην περιοχή της κάκωσης, δυσχέρεια ή και αδυναμία χρησιμοποίησης του άκρου, παραμόρφωση στη θέση του κατάγματος, οίδημα, εκχυμώσεις, ευαισθησία στην περιοχή και πιθανόν παρά φύση κινήσεις και κριγμό. Ιδιαίτερα προσοχή πρέπει να δίνεται στις κινητικές και αισθητικές διαταραχές κάτωθεν της κάκωσης από πιθανή τρώση νεύρου καθώς και στις κυκλοφορικές διαταραχές λόγω πιθανής τρώσης αγγείου.

10. Ποια είναι η θεραπεία στο κάταγμα-εξάρθρημα της βάσης του 1ου μετακαρπίου;

Στην κάκωση αυτή που είναι γνωστή σαν κάταγμα Bennett η θεραπεία είναι βασικά συντηρητική και περιλαμβάνει την ανάταξη και την τοποθέτηση γύψινου επιδέσμου. Η ανάταξη επιτυγχάνεται με απαγωγή και έλξη του αντίχειρα ενώ συγχρόνως ασκείται πίεση στη βάση του 1 ου μετακαρπίου. Ο γύψινος επίδεσμος είναι πηχεοκαρπικός και περιλαμβάνει τον αντίχειρα. Παραμένει για 4 εβδομάδες ή και περισσότερο αν το κάταγμα είναι συντριπτικό. Η δυσκολία έγκειται στην διατήρηση της ανάταξης και για αυτό κατά την διάρκεια της ακινητοποίησης γίνονται συχνά για έλεγχο ακτινογραφίες. Πολλά τέτοια κατάγματα χειρουργούνται για να πετύχουμε συγκράτηση της ανάταξης με βίδα ή ειδικές βελόνες Kirschner.

Ομάδα Ερωτήσεων ( 2.1.2.20 ) Νευρολογία

1. Ποια είναι τα εγκεφαλικά νεύρα και πως ελέγχεται η λειτουργικότητα του προσωπικού νεύρου;

1η Εγκεφαλική συζυγία ή οσφρητικό νεύρο (Αισθητικό) 2η Εγκεφαλική συζυγία ή οπτικό νεύρο (Αισθητικό) 3η Εγκεφαλική συζυγία ή κοινό νεύρο (Κινητικό) 4η Εγκεφαλική συζυγία ή τροχιλιακό νεύρο (Κινητικό) 5η Εγκεφαλική'] συζυγία ή τρίδυμο νεύρο (Μεικτό) 6η Εγκεφαλική συζυγία ή απαγωγό νεύρο (Κινητικό) 7η Εγκεφαλική συζυγία ή προσωπικό νεύρο (Μεικτό) 8η Εγκεφαλική'] συζυγία ή ακουστικό νεύρο (Αισθητικό) 9η Εγκεφαλική συζυγία ή γλωσσοφαρυγγικό νεύρο (Μεικτό) ΙΟηΕγκεφαλική συζυγία ή πνευμονογαστρικό νεύρο (Μεικτό) 11η Εγκεφαλική συζυγία ή παραπληρωματικό νεύρο (Κινητικό) 12η Εγκεφαλική συζυγία ή υπογλώσσιο νεύρο (Κινητικό) Η λειτουργία του προσωπικού νεύρου ελέγχεται ως εξής:α) Επισκόπηση: Ρυτίδωση προσώπου, βλεφαρικές σχισμές, παρουσία ή μη ακούσιων κινήσεων κατά το πρόσωπο.β) Εξέταση κινητικής λειτουργίας: Ρυτίδωση μετώπου, κλείσιμο βλεφάρων, επίδειξη οδόντων, σφύριγμα, φούσκωμα παρειών.γ) Εξέταση γεύσεως: Γλυκό, πικρό, όξινο, αλμυρό στην άκρη της γλώσσας η οποία πρέπει να προβάλει εκτός του στόματος γιατί αλλιώς η ουσία διαχέεται και προς το οπίσθιο τμήμα της γλώσσας.

2. Ποιοι μύες παραλύουν σε βλάβη του παραπληρωματικού νεύρου;ι

α) Παράλυση του στερνοκλειδομαστοειδούς μυός (εξασθένηση της στροφής της κεφαλής προς το άλλο πλάγιο)β) Παράλυση του τραπεζοειδούς μυός (σύστοιχη πτώση και αδυναμία ανύψωσης του ώμου - πτερυγοειδής ωμοπλάτη - δυσκολία στην προσαγωγή και απαγωγή του βραχίονα)

3. Βλάβη του νωτιαίου μυελού άνω και κάτω αυχενικού ογκώματος τι συμπτωματολογία παρουσιάζει;

α) Εγκάρσια βλάβη στο Α5-Α8 μυελοτόμιο θα προκαλέσει περιφερικού τύπου πάρεση των άνω άκρων και κεντρικού τύπου πάρεση κάτω της βλάβης δηλαδή σπαστική παραπληγία.

β) Διατομή υπέρ το Α4 μυελοτόμιο θα προκαλέσει τετραπληγία, παράλυση των τραχηλικών μυών, των μυών του κορμού. Ο ασθενής συχνά αποθνήσκει λόγω παραλύσεως των αναπνευστικών μυών.γ) Διατομή Α5-Θ1: Η βλάβη Α5 συνεπάγεται πλήρη τετραπληγία. Βλάβη εκτενέστερη του ενός μυελοτομίου συνεπάγεται πλην της σπαστικής παραλύσεως (στα κάτω άκρα) και χαλαρή παράλυση (στα άνω άκρα). Οι μεσοπλεύριοι μύες παραλύουν.

4. Τι είναι κώμα και ποια τα αίτιά του ονομαστικά;

Είναι μια κλινική νοσηρή εικόνα που χαρακτηρίζεται από ελάττωση ή απώλεια της συνείδησης καθώς και ελάττωση ή απώλεια της αντιδραστικότητας στα αισθητήρια ερεθίσματα.Τα αίτια του κώματος είναι:1. Φάρμακα ή δηλητήρια2. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις3. Κατάχρηση οινοπνεύματος

4. Υπεργλυκαιμία με ή χωρίς κέτωση5. Υπογλυκαιμία6. Ουραιμία7. Ηπατική ανεπάρκεια8. Λοίμωξη Κ.Ν.Σ9. Επινεφριδική κρίση10. Θυρεοτοξική κρίση11. Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο12. Υστερία

5. Τι είναι μύση, τι μυδρίαση και τι ανισορκία;

α) Μύση είναι η συστολή της κόρης του οφθαλμού που γίνεται δια του παρασυμπαθητικού μέσω του σφιγκτήρος της κόρης.β) Μυδρίαση είναι η διαστολή της κόρης που γίνεται μέσω του συμπαθητικού γ) Ανισορκία είναι η μεταβολή της διαμέτρου της κόρης δηλαδή η μια κόρη να βρίσκεται σε μύση και η άλλη σε μυδρίαση ή μια να βρίσκεται σε μύση ή μυδρίαση και η άλλη να είναι φυσιολογική.

6. Πως ελέγχεται η αίσθηση της γεύσης;

Το αισθητήριο όργανο της γεύσης είναι οι γευστικοί κάλυκες που βρίσκονται στο βλεννογόνο του φάρυγγα, της επιγλωτίδας, της υπερώας, και της γλώσσας. Μέσα στους γευστικούς κάλυκες καταλήγουν οι αισθητικές νευρικές ίνες που διεγείρονται από τα μόρια που προκαλούν το αίσθημα της γεύσεως. Η διέγερση των απολήξεων των νευρικών ινών μεταφέρεται κατόπιν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και καταλήγει σε περιοχή του φλοιού του εγκεφάλου όπου καταλήγουν και ερεθίσματα αφής και από άλλες περιοχές του προσώπου. Η περιοχή αυτή είναι μέρος της αισθητικής περιοχής του φλοιού του εγκεφάλου και η διέγερση των νευρικών κυττάρων της από τις νευρικές ίνες της γευστικής οδού έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία του αισθήματος της γεύσεως.

7. Περιγράψτε με λίγα λόγια την κλινική εικόνα της προσβολής μεγάλης επιληψίας (Grand mal)

Πριν την επιληπτική κρίση προηγείται η επιληπτική αύρα η οποία συνιστάται σε μυοκλονία ή παραισθησία ή αλλοίωση του ψυχισμού κ,λ.π.Η κρίση ξεσπά βίατα ενώ η απώλεια συνειδήσεως είναι ακαριαία και επέρχονται οι τονικοί σπασμοί οι οποίοι διαρκούν 10"-20". Οι μύες βρίσκονται σε υπερτονία, το σώμα ολόκληρο σε τετανική κατάσταση οι βολβοί των οφθαλμών είναι προς τα πάνω οι σιαγόνες είναι σφιγμένοι, το πρόσωπο κυανό. Μετά εμφανίζονται στα άκρα λεπτές τρομώδης κινήσεις.Στη συνέχεια η τονική φάση μεταπίπτει στη κλινική φάση η οποία διαρκεί 30". Αφρός σάλιου καλύπτει τα χείλη καμιά φορά αιματηρός λόγω δαγκώματος της γλώσσας. Οι κλονικοί σπασμοί αραιώνουν προοδευτικά μέχρι πλήρους καταπαύσεως. Την τονική και την κλονική φάση συνοδεύουν νευροφυτικές διαταραχές όπως ταχυκαρδία, αύξηση αρτηριακής πιέσεως κ,λ.π.

8. Ποια είναι τα αίτια της μυϊκής αδυναμίας;

Τα σημαντικότερα αίτια της μυϊκής αδυναμίας είναι: α) Μακρά κατάκλιση με ακινησία β) Ακινησία του μυός από τομή του τενοντός του γ) Οστεοαρθρικές παθήσεις δ) Υποσιτισμός

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.21) Νοσολογία

1. Αίτιο της ιλαράς και επιπλοκές αυτής.

2. τι είναι η λύσσα, το αίτιό της, η θεραπεία της.

3. Τι είναι ο τέτανος, το αίτιό του, η προφύλαξη.

4. Ποια είναι η θεραπεία της χρόνιας βρογχίτιδας και του πνευμονικού εμφυσήματος;

5. Ποια είναι η θεραπεία του καρκίνου πνευμόνων;

6. Τι είναι πνευμοθώρακας, κατάταξη και ποια η θεραπεία του;

7. Ποια είναι η θεραπεία του οξέος πνευμονικού οιδήματος;

8. Ποιοι είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες στη στεφανιαία νόσο;

9. Τι είναι έμφραγμα μυοκαρδίου και ποιοι οι χαρακτήρες του πόνου κατά την εκδήλωσή του;

10. Ποια τα αίτια της περιφερικής αρτηριοπάθειας, ποιοι οι προδιαθεσικοί παράγοντες και ποια η θεραπεία;

11. Ποια τα αίτια αιμορραγίας από το ανώτερο πεπτικό;

12. Ποια τα αίτια της βακτηριδιακής περιτονίτιδας, ποια η θεραπεία της;<

13. Σε ποια άτομα (HbsAg αρνητικά) συνίσταται η χρήση εμβολίου ηπατίτιδας Β;

14. Τι είναι η οξεία νεφρική ανεπάρκεια και ποια τα αίτιά της;

15. Ποιες οι κλινικές εκδηλώσεις της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας;

16. Ποια η θεραπεία στον καρκίνο του νεφρού;

17. Τι είναι λευχαιμίες, πως διακρίνονται, ποια η αιτιολογία τους (ονομαστικά);

18. Τι είναι ο σακχ. Διαβήτης πως ταξινομείται και ποιες οι επιπλοκές του; (ονομαστικά)

19. Ποιες οι αλλοιώσεις του δέρματος σε συστηματικό ερυθηματώδη λύκο;

20. Τι είναι υπογλυκαιμία, ποια τα αίτιά της;

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.22) Υγιεινή Α' Βοήθειες

1. Πως ελέγχεται η αιμορραγία σε ένα άκρο;

2. Πρώτες βοήθειες μετά από δάγκωμα φιδιού.

3. Τι είναι επιδημία και τι πανδημία;

4. Τι είναι Δημόσια Υγιεινή;

5. Τι είναι σύφιλη, το αίτιο της και ο τρόπος μετάδοσης της;

6. Ποια είναι τα προληπτικά μέτρα για τον καρκίνο;

7. Ποιες οι πηγές της ατμοσφαιρικής ρύπανσης;

8. Τι είναι η υγεία και τι η νόσος;

9. Μέτρα προστασίας από την ακτινοβολία.

10. Αναφέρατε μερικά νοσήματα που μεταδίδονται

κληρονομικά.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.23) Αθλητιατρική

1. Ποια είναι η αρτηριακή πίεση σε αθλούμενους ή μη ανθρώπους (σύγκριση), καθώς και το μέγεθος της καρδιάς.

Το μέγεθος της καρδιάς των αθλητών παρουσιάζεται αυξημένο. Η χρόνια υπερβολική άσκηση για αρκετές βδομάδες ή μήνες οδηγεί σε υπερτροφία του μυοκαρδίου και διόγκωση των κοιλιών. Το αποτέλεσμα είναι η μεγάλη αύξηση της συνολικής έντασης της καρδιακής συστολής καθώς και αύξηση της αποδοτικότητας σαν αντλίας. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά πως στους μέγιστους βαθμούς υπερλειτουργίας της καρδιάς, η ικανότητα της σαν αντλία μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 100%. Έχει διαπιστωθεί από πολύ παλιά με την ακτινογραφική μέθοδο πως με την μακροχρόνια προπόνηση η καρδιά των αθλητών παθαίνει υπερτροφία. Ωστόσο όμως σαφή γνώση αποκτήσαμε μόνο πολύ πρόσφατα με την χρήση της ηχοκαρδιογραφίας, που δίνει την δυνατότητα να μετρήσουμε με ακρίβεια την χωρητικότητα και το πάχος των τοιχωμάτων της καρδιάς.Σήμερα λοιπόν γνωρίζουμε πως η υπερτροφία του μαραθωνοδρόμου δεν είναι ίδια με την υπερτροφία του παλαιστή.Όσο αφορά την αρτηριακή πίεση των αθλούμενων κατά τη ηρεμία, αυτή σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν αθλούνται είναι χαμηλότερη και με τον τρόπο αυτό σε συνδυασμό με την βραδυκαρδία και την αυξημένη ελαστικότητα των αρτηριών ελαφρώνει το έργο της καρδιάς.

2. Πως παθαίνει ρήξη ο οπίσθιος χιαστός;

Ο οπίσθιος χιαστός παρουσιάζει ρήξη στις γραμμικές αστάθειες του γόνατος που η κνήμη απομακρύνεται από τον μηρό χωρίς καθόλου στροφή. Πιο συγκεκριμένα: α) Στην έσω γραμμική αστάθεια (Βίαιη απαγωγή της κνήμης) β) Στην έξω γραμμική αστάθεια (Βίαιη προσαγωγή της κνήμης)γ) Στην οπίσθια αστάθεια (Βίαιη παρεκτόπιση επάνω άκρου κνήμης προς τα πίσω, ενώ το γόνατο βρίσκεται σε θέση κάμψης)Επίσης ο οπίσθιος χιαστός είναι δυνατόν να παρουσιάσει ρήξη και στην οπίσθιο-έσω στροφική αστάθεια μαζί με συνοδή ρήξη του οπίσθιου λοξού συνδέσμου αν και η ύπαρξη αυτής της αστάθειας από διάφορους ερευνητές αμφισβητείται.

3. Ποια η θεραπεία στο καθ-έξη εξάρθρημα ώμου;

Η ακινητοποίηση μετά την ανάταξη, που συνήθως ο ασθενής εκτελεί μόνος του, δεν προσφέρει τίποτα. Δίνονται οδηγίες για αποφυγή των απότομων κινήσεων κυρίως απαγωγής και εξωτερικής στροφής που περιορίζουν την συχνότητα των εξαρθρημάτων.Όταν τα επανειλημμένα εξαρθρήματα δημιουργούν σοβαρό λειτουργικό πρόβλημα, χρειάζεται εγχείρηση με μια από τις μεθόδους που υπάρχουν και που έχουν βασικό σκοπό τον περιορισμό της εξωτερικής στροφής. Η ακινητοποίηση μετά την εγχείρηση διαρκεί 4-6 εβδομάδες και ακολουθεί φυσιοθεραπεία για την αποφυγή δυσκαμψίας.

4. Τι είναι θλάση μυός;

Είναι μια οξεία διακοπή μυϊκών ινών και χαρακτηρίζεται από απότομο τοκικό ή παρατεταμένο πόνο σε ένα μύ ο οποίος έχει τραβηχτεί βίαια. Όταν ένας μυς αρχίζει να τέμνεται, γρήγορα θα τραυματιστεί. 'Όταν πάθετε έναν οξύ ξαφνικό πόνο σε ένα μο σταματήστε την άσκηση γιατί θα προκαλέσετε μεγαλύτερη βλάβη στις μυϊκές ίνες ή θα παρατείνετε το χρόνο ανάρρωσης. Οι μυϊκές θλάσεις συμβαίνουν όταν εφαρμόζεται σε ένα μυ τάση μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να ανεχθεί. Συμβαίνουν συνήθως όταν προσπαθείτε να ασκηθείτε έντονα κάποια στιγμή όταν ένας ή περισσότεροι αχό τους ακολούθους παράγοντες προδιαθέτουν για τον τραυματισμό: 1. Ανεπαρκής προθέρμανση 2. Μειωμένη ευλυγισία 3. Υπερπροπόνηση 4. Μυϊκή ασυνεργεία 5. Έλλειψη μετάλλων στον οργανισμό 6. Μορφολογικές ανωμαλίες 7. Ακατάλληλη προπόνηση 8. Τραύμα 9. Ανεπαρκές πρόγραμμα αντοχής.Αν και υπάρχουν πάνω από 500 μύες, τραυματίζονται λιγότεροι από 5%. Οι δρομείς παθαίνουν θλάσεις στην ιγνυακή χώρα, οι κολυμβητές στους ώμους και οι αναβάτες στο εσωτερικό τμήμα των μηρών. Θεραπευτικώς ακολουθούμε σαν άμεση θεραπεία για την θλάση το Α.Π.Π.Α (ανάπαυση — πάγος - πίεση - ανύψωση). Δεν υπάρχει φάρμακο που να κάνει τους μύες να συνέρχονται γρηγορότερα. Η μακροχρόνια θεραπεία σε ένα τραύμα θλάσεως είναι να δυναμώσουμε το μύ, έτσι

ώστε να μπορεί να αντέξει σε περισσότερη φόρτιση. Οι περισσότεροι μύες που έχουν πάθει θλάση θεραπεύονται σε 2-14 ημέρες. Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία τόσο περισσότερος και ο χρόνος που απαιτείται για αποκαστάση.

5. Τι είναι το ύδραθρο και τι αίμαθρο;

Η συλλογή υγρού υδαρούς ή αίματος μέσα στην αρθρική κοιλότητα μιας άρθρωσης ονομάζεται ύδραθρο ή αίμαθρο. Η συλλογή αυτή μπορεί να είναι μόνιμη ή υποτροπιάζουσα και είναι τις περισσότερες φορές αποτέλεσμα κάκωσης. Από τις αρθρώσεις με την μεγαλύτερη συχνότητα τέτοιων συλλογών είναι η άρθρωση του γόνατος. Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό, την κλινική εικόνα, το αρθρογράφημα και την αρθροσκόπηση. Η απλή ακτινογραφία και οι κλινικές δοκιμασίες παρέχουν πολλές φορές σημαντική βοήθεια.

6. Τι είναι εξάρθρημα;

Είναι η ρήξη του θύλακου και ενός ή περισσοτέρων συνδέσμων της άρθρωσης και η πλήρης παρεκτόπιση των αρθρικών επιφανειών της άρθρωσης. Είναι συχνή και βαριά κάκωση που μπορεί να συμβεί σε όλες τις αρθρώσεις. Τα συμπτώματα είναι πόνος, οίδημα, εκχυμώσεις της περιοχής μεγάλη ευαισθησία, παραμόρφωση της άρθρωσης και κατάργηση της λειτουργικότητας του μέλους.Η διάγνωση γίνεται με την κλινική'] εικόνα, απαραίτητη όμως είναι πάντοτε και η λήψη ακτινογραφιών σε 2 τουλάχιστον επίπεδα μεταξύ τους όχι μόνο για την επιβεβαίωση του εξαρθρήματος αλλά και για να αποκλεισθεί τυχόν συνύπαρξη κατάγματος. Θεραπευτικά γίνεται ανάταξη του εξαρθρήματος, όσο πιο σύντομα και καλύτερα με γενική νάρκοίση για να μην υπάρχει πόνος και σπασμός. Συνήθως επιτυγχάνεται η ανάταξη συντηρητικά και σπανίως χειρουργικά. Ακολουθεί ακινητοποίηση (συνήθως με γύψο, σπανίως χρησιμοποιείται έλξη ή απλή επίδεση) με διάρκεια που ποικίλει (συνήθως 3-4 εβδομάδες). Ένα εξάρθρημα μπορεί να επιπλακεί και να δημιουργηθούν δυσκαμψία από συμφύσεις, αρθρίτιδα, αστάθεια άρθρωσης, έκτοπη οστεοποίηση, κάκωση αγγείων, καθ' έξιν εξάρθρημα κ,λ.π.

7. Ποια είναι η συμπτωματολογία των καταγμάτων των άκρων;

Τα κλασσικά συμπτώματα των καταγμάτων των άκρων είναι πόνος στην περιοχή του κατάγματος ή γενικότερα της κάκωσης, λειτουργική ανεπάρκεια του μέλους δηλαδή δυσχέρεια και αδυναμία για την χρησιμοποίηση του. Επίσης παρουσιάζεται παραμόρφωση στη θέση του κατάγματος από την μετατόπιση των σπασμένων οστικών τμημάτων, μεγάλη ευαισθησία της περιοχής, οίδημα και εκχυμώσεις, παρά φύση κινήσεις (δηλαδή κινήσεις που δεν μπορούν να γίνουν στο ακέραιο οστό, άλλά μόνο μεταξύ των σπασμένων τμημάτων του) καθώς και κριγμός.Μάλιστα οι παρά φύση κινήσεις και ο κριγμός είναι τα πιο σίγουρα διαγνωστικά συμπτώματα. Συμπτώματα μπορούν να θεωρηθούν και τα επακόλουθα κάκωσης νεύρων (π.χ κερκιδικού νεύρου σε κάταγμα διάφυσης βραχιονίου οστού) όπως υποκινησία ή υπαισθησία περιφερικότερα της κάκωσης καθώς και κυκλοφορικές διαταραχές περιφερικότερα της κάκωσης από πιθανή τρώση αγγείου.8. Τι είναι τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα;

Είναι φλεγμονή του τένοντα του δικέφαλου γαστροκνήμιου μυός λόγω οιδήματος των ινωδών τεμαχίων του τένοντα που προκαλείται σε σκληρούς μυς, δηλαδή, έλξη του μυός στον τένοντα ακόμα κι αν αυτός δεν ασκείται. Είναι συχνή σε αθλήματα που χρειάζεται πολύ τρέξιμο όπως μπάσκετ μπώλ, αμερικάνικο ποδόσφαιρο, κοινό ποδόσφαιρο καθώς επίσης και στα ατομικά αθλήματα δρόμων όλων των αποστάσεων.Χαρακτηρίζεται από πόνο που είναι πιο έντονος όταν πρωτοσηκώνεστε το πρωί και μειώνεται καθώς χρησιμοποιείται τον τένοντα, δηλαδή όταν αρχίζετε κάποια εργασία, όταν κάποια εργασία, ο τένοντας πονάει πολύ και καθώς συνεχίζετε την εργασία ο πόνος λιγοστεύει. Θεραπευτικά σε κάθε πόνο στον τένοντα σταματούμε οποιαδήποτε γρήγορη και σκληρή άσκηση μέχρι εξαφανίσεως του πόνου (π.χ αν είστε δρομέας, απλώς τρέξτε αργά). Λίγες μέρες αργότερα, όταν ο πόνος υποχωρήσει μπορούμε να δοκιμάσουμε την μόνη ικανοποιητική θεραπεία της τενοντίτιδας δηλαδή τις έλξεις. Μην ζητούμε από τον γιατρό ενέσεις κορτικοστεροειδών για τον πόνο, εκτός αν θέλουμε να διακόψουμε τις προπονήσεις.

9. Τι είναι η δοκιμασία άσκησης;

Πρόκειται για δοκιμασία σωματικής άσκησης ποικίλου βαθμού έντασης με τις οποίες κατανοούνται πλήρως όλες οι επιδράσεις της σωματικής άσκησης επί διαφόρων συστημάτων καθώς και οι επιβαρύνσεις που αυτή επιφέρει στον οργανισμό. Επίσης χρησιμοποιείται σαν μέθοδος για την εντόπιση ή ενδυνάμωση αφανών παθολογικών συμπτωμάτων και σημείων που χωρίς αυτήν δεν θα έρχονταν στην επιφάνεια (π.χ ισομετρική δοκιμασία άσκησης στην καρδιολογία). Στην αθλητική προπόνηση ομοίως αφορά την σωματική απόδοση και τις βιολογικές προσαρμογές. Έτσι μπορεί να μελετηθούν πολλοί παράγοντες που επιδρούν σε διάφορες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού κατά την σωματική άσκηση.Έτσι μπορεί να μελετηθούν στην ηρεμία ή στην υπομέγιστη και μέγιστη προσπάθεια η κατανάλωση 02, το γαλακτικό οξύ αίματος, η συχνότητα της αναπνοής, το μέγεθος της αναπνοής, η συχνότητα σφυγμού, ο όγκος παλμού, η συστολική αρτηριακή πίεση, η θερμοκρασία κ.λ.π. ·'i

10. Ποιες παθήσεις του κυκλοφορικού θεωρούνται αντένδειξη για αθλητική δραστηριότητα;

Πλείστες παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος, καρδιάς και αγγείων, αντενδείκνυται για αθλητική δραστηριότητα. Παθήσεις που μειώνουν την ικανότητα προσαρμογής της καρδιάς δηλαδή της καρδιακής εφεδρείας όπως ισχαιμική καρδιοπάθεια (διατατική μυοκαρδιοπάθεια, μυοκαρδίτιδα κ.λ.π.), στενώσεις βαλβίδων ( π.χ. ανεπάρκεια μιτροειδούς), συγγενείς καρδιοπάθειες (π.χ. μεσοκοιλιακή επικοινωνία), περικαρδίτιδα, αρρυθμίες, αγγειοπάθειες και πολλές άλλες παθήσεις αντενδείκνυται να συνοδεύονται με αθλητική δραστηριότητα.Φυσικά σημαντικό ρόλο παίζει ο βαθμός δυσλειτουργίας καθώς και το επίπεδο έντασης της επιθυμούμενης αθλητικής δραστηριότητες.

Ομάδα Ερωτήσεων (2.1.2.24) Διατροφή Αθλητών

1. Ποια στοιχεία λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό του διαιτολογίου των αθλητών;

Στον καθορισμό του διαιτολογίου των αθλητών πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το φύλο, η ηλικία, το μέγεθος του σώματος (ύψος και σωματική μάζα) και η σωματική δραστηριότητα (χαρακτήρα, ένταση και διάρκεια μυϊκής δραστηριότητας) καθώς επίσης και το μέγεθος των δυσκολιών της προπόνησης ή του αγώνα.Για να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα διατροφής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: οι ενεργειακές του ανάγκες, η προσωπικότητά του, οι τυχόν επιπλέον θρεπτικές του ανάγκες, το είδος της εργασίας και της πιθανής αθλητικής δραστηριότητας, το σωματικό βάρος, το φύλο, η ηλικία, οι γενικές συνθήκες διαβίωσης, οι προσωπικές διατροφικές προτιμήσεις και οι κλιματολογικές συνθήκες.Για τον υπολογισμό της θερμιδικής πρόσληψης του διαιτολογίου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: η βασική κατανάλωση, η θερμιδική ενέργεια που απαιτείται για την πέψη των τροφών, η ενέργεια που απαιτείται για την προσαρμογή του θερμορυθμιστικού συστήματος στις τοπικές (εποχικές και συνήθεις) κλιματολογικές συνθήκες, η θερμιδική κατανάλωση που αφορά την υπόλοιπη ζωή του ατόμου και οι θερμιδικές απαιτήσεις της προπόνησης.Οι διατροφικές ανάγκες εξαρτώνται από την ηλικία, το φύλο, την φυσιολογική κατάσταση του οργανισμού, τις σωματικές δραστηριότητες, το επίπεδο της φυσικής κατάστασης, το σωματικό βάρος, την άλυπη σωματική μάζα, το σωματικό ύψος, το ενδεχόμενο στρες / άγχους, τις κλιματολογικές συνθήκες, την περίοδο προπόνησης ή αγώνων και τις γεωγραφικές συνθήκες (θάλασσα, υψόμετρο κ.λ.π.) που γίνεται η προπόνηση.

2. Πως γίνεται ο έλεγχος του θερμιδικού ισοζυγίου;

Ο τακτικός έλεγχος και η παρακολούθηση της ατομικής σωματικής μάζας κάθε αθλητή είναι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου του θερμιδικού ισοζυγίου. Κάθε ασήμαντη παρέκκλιση της μέσης σωματικής μάζας (εκτός από τις συνηθισμένες;'/ παρεκκλίσεις ύστερα από την προπόνηση) που παρατηρείται κατά την διάρκεια κάμποσων ημερών πρέπει να αποτελεί ένδειξη αυξημένης ελλιπούς ενεργητικότητας της διατροφής ή αλλαγή υδατοαλατικού ισοζυγίου του οργανισμού. Για το σκοπό αυτό, απαραίτητο είναι να παρακολουθείται τακτικά η σωματική μάζα μιας περιόδου τουλάχιστον 10-15 ημερών.

Γενικά: Για τον ακριβή υπολογισμό της θερμιδικής πρόσληψης του διαιτολογίου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:1. Η βασική κατανάλωση (βασικό μεταβολισμός)2. Η θερμιδική ενέργεια που απαιτείται για την πέψη των τροφών3. Η ενέργεια που απαιτείται για την προσαρμογή του θερμορυθμιστικού συστήματος στις κλιματολογικές συνθήκες4. Η θερμιδική κατανάλωση που αφορά την υπόλοιπη ζωή του5. Οι θερμιδικές απαιτήσεις της προπόνησης ή και των αγώνωνΟ καλύτερος και πιο πρακτικός τρόπος υπολογισμού της ημερήσιας θερμιδικής ανάγκης είναι ο υπολογισμός της θερμιδικής πρόσληψης σε μια εβδομάδα: Ζυγίζουμε το ασκούμενο για να δούμε πόσα κιλά και του ζητούμε να> καταγράφει καθημερινά και για μια εβδομάδα τις ποσότητες των φαγητών που έφαγε. Αφού καταγραφούν είναι σχετικά εύκολο να υπολογίσουμε τη μέση θερμιδική πρόσληψη ανά ημέρα (προσθέτουμε τις θερμίδες όλων των ημερών και διαιρούμε δια 7). Ζυγίζουμε το άτομο (την ίδια περίπου ώρα - μια εβδομάδα μετά την αρχική ζύγιση) και ανάλογα με το αν διατηρεί, έχει αύξηση ή έχει μείωση το βάρος του, υπολογίζουμε την αναγκαία ημερήσια θερμιδική του πρόσληψη.3. Ποιοι παράγοντες λαμβάνονται υπόψη στη σύνθεση του διαιτολογίου των αθλητών;

Η σύνθεση του διαιτολογίου του αθλητού πρέπει να είναι αντίστοιχη στο χαρακτήρα και το σύστημα των επιβαρύνσεων της προπόνησης και των αγώνων, στα σωματικά προσόντα, στις γευστικές και θρεπτικές ιδιομορφίες του αθλητού καθώς και στις εποχιακές δυνατότητες της αγοράς.Κατά την κατάρτιση του μενού των αθλητών πρέπει να τηρούνται τα εξής:1. Διευκρινίζεται η απώλεια της ενέργειας των αθλητών καθώς και η ενεργειακή αξία της ημερήσιας ποσότητας τροφίμων2. Καθορίζονται τα ποσοστά της ημερήσιας ενεργειακής αξίας που πρέπει να εξασφαλίζουν οι πρωτείνες, τα λίπη και οι υδατάνθρακες3. Με την διαίρεση των τιμών στον αντίστοιχο συντελεστή (4 για τις πρωτείνες και τους υδατάνθρακες και 9 για τα λίπη) καθορίζονται οι ποσότητες των απαραίτητων βασικών θρεπτικών ουσιών σε γραμμάρια4. Με την βοήθεια των πινάκων της χημικής σύνθεσης των τροφίμων γίνεται η επιλογή των ποσοτήτων θρεπτικών ουσιών που να είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την πρόσληψη των επιθυμητών θρεπτικών συστατικών5. Ο ημερήσιος καταμερισμός των τροφίμων καθορίζει τον κατάλογο των απαραίτητων για την προετοιμασία της διατροφής προϊόντων και το βάρος τους σε γραμμάρια6. Ένας από τους σπουδαιότερους όρους της καλά ισοζυγισμένης τροφής των αθλητών, είναι η μέγιστη ποικιλία των θρεπτικών ουσιών συνδυασμένων σε διαφορετικά γεύματα7. Το μενού των αθλητών δεν πρέπει να καταρτίζεται για μια ημέρα αλλά για μια εβδομάδα ή για περισσότερες ημέρες8. Πρέπει να διευκρινιστεί κατά την κατάρτιση του μενού πόσα γεύματα θα υπάρχουν την ημέρα καθώς και ποια θα είναι η κατανομή τους ως προς την ενεργειακότητά τους9- Πρέπει να ελέγχεται και να περιορίζεται η κατανάλωση λιπών, ιδιαίτερα ζωικής προέλευσης10. Στην προετοιμασία των γευμάτων να συμπεριλαμβάνονται διάφορες τροφές. Δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται τα ίδια φαγητά μέσα σε μια μέρα ή σε μια εβδομάδα Γενικά: Ο ασκούμενος χρειάζεται πολλούς υδατάνθρακες, αρκετές πρωτείνες, λίγαλίπη, πολύ νερό, αρκετές φυτικές ίνες και μέτριες ποσότητες συμπληρωμάτων διατροφής.

4. Ποια είναι η σχέση γευμάτων και προπόνησης καθώς και η σύνθεση των γευμάτων;

Η ενεργειακή κατανομή της τροφής στη διάρκεια της ημέρας εξαρτάται πριν απ' όλα από το πρόγραμμα των προπονήσεων.Όταν έχουμε μια φορά την ημέρα προπόνηση η κατανομή της διατροφής γίνεται ανάλογα με το χρόνο της προπόνησης ή της κυριότερης αθλητικής επιβάρυνσης το πρωί ή το απόγευμα.Συνίσταται: Εάν η προπόνηση γίνει το πρωί, το πρωινό πρέπει να είναι αρκετά ενεργητικό αλλά όχι σε μεγάλη ποσότητα, να είναι φτωχό σε κυτταρίνη και λίπη και εύκολα απορροφήσιμο. Το γεύμα σ' αυτή την περίπτωση είναι το βασικότερο σ' όλη την ημέρα. Εάν η προπόνηση γίνει το απόγευμα το πρωινό είναι πλουσιότερο και σε μεγάλη ποσότητα ενώ το γεύμα ελαφρύ και εύκολα απορροφήσιμο. 'Στις διπλές ή τριπλές προπονήσεις συνίσταται ισόνομη κατανομή της τροφής.

Προπόνηση στο πρώτο ήμισυ της ημέρας: πρωινό 30%, γεύμα 35-40%, απογευματινό 5%, βραδινό 25-30%Προπόνηση στο δεύτερο ήμισυ της ημέρας: πρωινό 35-40%, γεύμα 30-35%, απογευματινό - , βραδινό 25-30%Σε ορισμένους αθλητές το βραδινό είναι το κυριότερο γεύμα που ασχολούνται δύο φορές την ημέρα σε προπονήσεις με μεγάλη επιβάρυνση.Το πρόγραμμα διατροφής των αθλητών στα αγωνίσματα δύναμης όπου η υπερτροφία των μυών είναι επιθυμητή πρέπει να εξασφαλίζεται αρκετό δομικό υλικό για την αποκατάσταση στη διάρκεια της ανάπαυσης ύστερα από δύσκολες σωματικές προσπάθειες. Το βραδινό πρέπει να είναι αρκετά ενεργειακό, πλούσιο σε πολύτιμες πρωτείνες, βιταμίνες, μεταλλικές ουσίες και άλλα. Στις αθλοπαιδιές και στα αθλήματα αντοχής πρέπει να αναπληρωθούν τα απολεσθέντα αποθέματα γλυκογόνου του οργανισμού. Το βραδινό μπορεί να είναι ελαφρύτερο και να κυριαρχούν τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες. Το μενού της ημέρας αποτελείται από τρία κύρια γεύματα: το πρωινό, το γεύμα και το βραδινό καθώς και ένα ή δύο συμπληρωματικά. Τα ενδιάμεσα ή δυναμωτικά (τονωτικά) γεύματα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται τότε όταν η ημερήσια ενεργειακή αξία της τροφής είναι μεγάλη. Πρέπει να είναι μικρής ποσότητας και να περιέχουν θρεπτικές ουσίες που δεν έχουν ανάγκη από μεγάλης διάρκειας στον οργανισμό.Η ποσοστιαία κατανομή και το είδος της διατροφής των αθλητών στη διάρκεια της ημέρας δηλ. το πρόγραμμα διατροφής καθορίζεται από το χαρακτήρα και τον αριθμό των προπονήσεων του.ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΕΥΜΑΤΩΝΈνα πλήρες πρωινό είναι απολύτως απαραίτητο. Ατομα που δεν τρώνε καθόλου πρωινό ή τρώνε για πρωινό τροφές με μηδενική θρεπτική αξία αλλά μεγάλη θερμιδική, παρουσιάζουν μειωμένη απόδοση για όλο το υπόλοιπο της ημέρας, κούραση και αδυναμία συγκέντρωσης και εργασίας.Το μεσημεριανό θα πρέπει να είναι πλήρες αλλά η θερμιδική του αξία θα πρέπει να συσχετιστεί / εξαρτηθεί άμεσα από τις υπόλοιπες δραστηριότητες της ημέρας.Το βραδινό θα πρέπει να είναι σχετικά λιτό, αναλογικά περισσότερο πρωτεϊνούχο και να τρώγεται 2,5-3 ώρες πριν τον ύπνο.Τα ενδιάμεσα γεύματα πρέπει να έχουν σαν στόχο τη σταθεροποίηση του σακχάρου του αίματος και τη συμπλήρωση των κυρίων γευμάτων και για αυτό απαιτείται να είναι λιτά και με μέτριες ποσότητες υδατανθράκων, αλλά πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα.

ε) Καχεξία και διαταραχές του μεταβολισμού

9. Τι είναι ο ίλιγγος;

Είναι το υποκειμενικό αίσθημα περιστροφής του ατόμου ή των αντικειμένων γύρω του. Συνήθως συνοδεύεται από ναυτία, εμετούς, ψυχρούς ιδρώτες, ωχρότητα του προσώπου.

10. Τι είναι το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και που ευρίσκεται;

Παράγεται από τα χοριοειδή πλέγματα των πλαγίων κοιλιών και κυκλοφορεί στις κοιλίες του εγκεφάλου και τον κεντρικό σωλήνα του νωτιαίου μυελού. Από τα τρήματα της 4ης κοιλίας φτάνει στο υπαραχνοειδή χώρο και από τα πακχιόνεια σωμάτια του χώρου αυτού παροχετεύεται προς τις φλέβες και τα λεμφαγγεία. Το εγκεφαλικό υγρό φυσιολογικά είναι άχρωμο και διαυγές. Έχει ειδικό βάρος 1,007-1,008 και η αντίδραση είναι αλκαλική. Περιέχει λεύκωμα 0,15gr%, σάκχαρο 0,50gr% άλατο. Κυρίως χλωριούχο νάτριο και 1-2 λευκοκύτταρα.

11. Τι είναι φλοιώματα; αναφέρατε ονομαστικά δυο-τρία από αυτά.

Είναι όγκοι του εγκεφαλικού φλοιού και των ημισφαιρίοον. Στον φλοιό υπάρχουν: α) Περιοχές όπου η καταστροφή τους προκαλεί ορισμένα συμπτώματα πάντα τα ίδια π.χ προβλητική περιοχή της οπτικής ζώνης, περιοχή της οπίσθιας κεντρικής έλικας.β) Περιοχές των οποίων η προσβολή επιφέρει ίδιες διαταραχές είτε είναι η βλάβη δεξιά είτε είναι αριστερά.γ) Περιοχές που έχουν σχέση με την λειτουργία του λόγου ως και γνωσικές και πραξικές λειτουργίες.δ) Περιοχές που η βλάβη επιφέρει ψυχική διαταραχή. Σαν παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε:i Βλάβη μετωπιαίου λοβού (σύνδρομο μετωπιαίου λο,βού) στο οποίο παρουσιάζονται διαταραχές ισορροπίας, διαταραχές μυϊκού τόνου, ψυχικές διαταραχές, ανοσμία, ατροφία οπτικής θηλής σύστοιχος προς τον όγκο, οίδημα οπτικής θηλής αντιπλεύρως.ii Βλάβη βρεγματικού λοβού (σύνδρομο βρεγματικού λοβού) στο οποίο παρουσιάζονται αισθητικές διαταραχές, διαταραχές λόγου, διαταραχές σωματογνωσίας, τροφικές διαταραχές, οπτικές διαταραχές, διαταραχές ισορροπίας.iii Βλάβη κροταφικού λοβού (σύνδρομο κροταφικού λοβού) στο οποίο παρουσιάζονται διαταραχές ακοής, διαταραχές ισορροπίας και λαβυρίνθου, οπτικές διαταραχές γευστικές και οσφρητικές διαταραχές, επιληπτικές κρίσεις κ.λ.π.

12. Τι είναι παραπληγία και πως αντιμετωπίζεται μια κατάκλιση επί παραπληγικού ασθενή;

Η παράλυση που αφορά και τα 2 κάτω άκρα ονομάζεται παραπληγία. Η κατάκλιση αντιμετωπίζεται ως εξής:α) Ο παραπληγικός ασθενής πρέπει να χρησιμοποιεί στρώμα αέρος, β) Αποφυγή ακινησίας με κινητοποίηση του ασθενή, γ) Καλό πλύσιμο του ασθενή μα ζεστό νερό και σαπούνι, δ) Φροντίζουμε για τη σωστή διατροφή του αρρώστου.

13. Ποια είναι τα κυριώτερα αίτια παθήσεων των περιφερικών νεύρων;

Τα κυριώτερα αίτια είναι:α) Τοξικά (εξωγενή τοξικά, αλκοόλη, μέταλλα, σουλφοναμίδες και ενδογενή τοξικά αίτια διαβήτης, αβιταμίνωση)β) Λοιμώδη (τύφος, διφθερίτιδα, λέπρα, φυματίωση κ.λ.π.)γ) Νεοπλασματικά αίτιαδ) Αμιγώς μηχανικά δρώντα π.χ τραύμα κ,λ.π.

14. Τι είναι μυϊκές δυστροφίες;

Είναι μια ομάδα γενετικά καθορισμένων διαταραχών στις οποίες υπάρχει προοδευτική εκφύλιση των σκελετικών μυών. Διακρίνουμε:

α) Μυϊκή δυστροφία Duchenne (ψευδοϋπερτροφική). β) Μυϊκή δυστροφία της πυελικής-ωμικής ζώνης, γ) Μυϊκή δυστροφία προσωπο-ωμοπλατο-βραχίονα. δ) Μυοτονική δυστροφία.

15. Τι είναι βαριά μυασθένεια και ποιο είναι το κυριότερο σύμπτωμά της;

Είναι μια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανώμαλη και προοδευτική αδυναμία και κούραση των μυών. Η ικανότητά τους να συστέλλονται εξαντλείται μετά από μια συνεχόμενη ενέργεια, μέχρι καταργήσεως κάθε κινητικής δυνατότητας.Το κυριότερο σύμπτωμα της νόσου είναι η παροδική αδυναμία από οποιαδήποτε μυϊκή περιοχή συνήθως όμως από τους οφθαλμικούς μύς. Έτσι έχουμε πτώση του άνω βλεφάρου ετερόπλευρος ή αμφοτερόπλευρος. Όταν συνυπάρχει και διπλωπία αυτή είναι έκδηλη περισσότερο το βράδυ παρά το πρωί.

16. Τι είναι σκλήρυνση κατά πλάκας;

Είναι η πλέον ενδιαφέρουσα και πλέον «νευρολογική» νόσος του νευρικού συστήματος. Η νόσος προσβάλλει διάφορα μέρη του Κ.Ν.Σ (εγκεφαλικό στέλεχος, παρεγκεφαλίδα, Ν.Μ, οπτικά νεύρα). Από πλευράς παθολογοανατομικής χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλών συνήθως πλακών κατά μήκος του εγκεφαλονωτιαίου άξονα, κύριο γνώρισμα των οποίων αποτελεί η απώλεια μυελικής και ολιγοδενδρογλοιακών κυττάρων. Την κλινική εικόνα της νόσου χαρακτηρίζει η ποικιλία στα πρώτα στάδια η κατά ώσεις εξέλιξη της.Κλασσική είναι από περιγραφικής πλευράς η τριάδα του Charcot (τρόμος κατά τις εκούσιες κινήσεις, δυσαρθρία και νυσταγμός). Βασικά όμως τα συμπτώματα της νόσου τα διακρίνουμε σε ομάδες:α) Κινητικές διαταραχές β) οφθαλμικές διαταραχές γ) αισθητικές διαταραχές δ) ψυχικές διαταραχές ε) επιληπτικές κρίσεις.

17. Τι είναι ενδοκρανιακή αιμορραγία και πως διακρίνεται;

Είναι η αιμορραγία που προκαλείται εντός του κρανίου από ρήξη αρτηρίας ή φλεβών, α) Υποσκληρίδιο αιμάτωμα είναι τραυματική φλεβική αιμορραγία στον υποσκληρίδιο χώρο. Ο ασθενής είτε πέφτει σε κώμα αμέσως μετά το τραύμα είτε βυθίζεται βαθμιαία, αφού συνέλθει από μια αρχική απώλεια συνείδησης. Συχνά έχουμε βαθμιαία εγκατάσταση ημιπάρεσης ενώ σε πίεση του κοινού κινητικού νεύρου παρουσιάζεται μυδρίαση σύστοιχη με το αιμάτωμα.β) Επισκληρίδιο αιμάτωμα: Οξεία αρτηριακή αιμορραγία με συλλογή αίματος στον επισκληρίδιο χώρο (από ρήξη της μέσης μηνιγγικής αρτηρίας). Ο ασθενής αφού συνέλθει από παροδική απώλεια συνείδησης πέφτει γρήγορα σε βαθύ κώμα με σημεία εγκολεασμού της αγκιστρωτής έλικας (μυδρίαση).γ) Υπαραγνοειδής αιμορραγία: Είναι αποτέλεσμα τραυματικής ρήξης αγγείων μέσα στον υπαραχνοειδή χώρο. Εκδηλώνεται με δυσκαμψία αυχένα, έκπτωση του επιπέδου συνείδησης και εστιακή σημειολογία.18. Τι είναι διάσειση και τι εγκεφαλική θλάση;

α) Εγκεφαλική διάσειση είναι αποτέλεσμα κάκωσης του εγκεφάλου χωρίς ανατομική βλάβη που εκδηλώνεται με μικρής απώλειας συνείδησης και περιτραυματική αμνησία.β) Θλάση εγκεφάλου είναι βαρύτερη κάκωση του εγκεφάλου που εκδηλώνεται με απώλεια συνείδησης για ώρες ή ημέρες και εστιακή ή πολυεστιακή σημειολογία.

19. Ποια η θεραπεία των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων;

α) Φαρμακευτική αγωγήϊ) Χρησιμοποίηση παρασυμπαθητικολυτικά φάρμακα όπως η ατροπίνη αφού πρώτα παρατηρήθηκε ότι στις κ.κ. οι τιμές της ακετυλχολίνης είναι αυξημένες. Τα αποτελέσματα όμως της αγωγής αυτής δεν είναι αξιόλογα.ii) Τα νευροπληγικά φάρμακα όπως η χλωροπρομαζίνη έχουν καλά αποτελέσματα γιατί αντιμετωπίζουν καλά τα διεγερτικά και νευροφυτικά φαινόμενα.iii) Το εγκεφαλικό οίδημα αντιμετωπίζεται με υπέρτονα διαλύματα γλυκόζης ή μαννιτόλης και κορτικοστεροειδών.

β) Επί κωματώδους καταστάσεως. Σε αυτήν την περίπτωση η θεραπεία βασίζεται: ϊ) Στη διατήρηση επαρκούς οξυγονώσεως του εγκεφάλου.ii) Στη διατήρηση επαρκούς αιματώσεως του εγκεφάλου.iii) Στη σίτιση του πάσχοντα με γαστρικό σωλήνα ή με την ενδοφλέβια οδό.iv) Στην αποφυγή των ελκών από την κατάκλιση.ν) στη χορήγηση αντιβιοτικών για την πρόληψη λοιμωδών επιπλοκών. γ) Χειρουργική θεραπείαΕφαρμόζεται κυρίως στις επιπλοκές, αιμορραγίες, αιματώματα, αποστήματα.

20. Ποιοι μύες προσβάλλονται στην θυρεοτοξική μυοπάθεια;«

«Ελαφρός βαθμός μυϊκής αδυναμίας της ωμικής και γης πυελικής ζώνης. Σε μερικές περιπτώσεις συμβαίνει μυϊκή αδυναμία των κεντρομελικών μυών. Μερικές φορές προσβάλλονται οι μύες που νευρώνονται από τους προμιμικούς πυρήνες.