exostis 920

εξώστης T. 500+420 15.03.12

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης προσφέρει 4 μονές προσκλήσεις για τη συναυλία του Maraveya στο Block33 το Σάββατο 17/3. Στείλτε mail με το όνομα σας στο diagonismos@

exostispress.gr

Ενημερωθείτε για τα νέα και τους διαγωνισμούς του ΦΝΘ μέσα από το fb page του Exostispress και το site www.exostispress.gr

COVERΤο εξώφυλλο επιμελήθηκε o Μάριος Τσιγγερλιώτης (origami media design studio) www.facebook.com/origami.media

3εξώστης. 15 - 21 Μαρτίου 2012

Μαζί με τις αλλεργίες που θα φέρει η άνοιξη, θα έρθουν και

οι επιδημίες. Εκείνες οι ανθρώπινες, οι ντεμέκ επαναστατικές.

Ναι, εκείνες που θεωρητικά σε μεταρρυθμίζουν — και πρακτικά σε

αφανίζουν. Εκείνες που σε παρακινούν ν’ ακολουθήσεις τη δική

τους πολτοποιημένη πορεία — και που δε γιατρεύονται με κανένα

γενόσημο.

Η άνοιξη θα σου πουλήσει λίγη ανάλαφρη θεωρία, και τα σκάν-

δαλα, τα πάμπερς, τα κλεμμένα λεφτά από το ΙΚΑ και η απελπι-

στική διαφυγή του κλέφτη από το παράθυρο θα γίνουν δική σου

ιστορία. Η άνοιξη θα σε κατεβάσει στο πιο κοντινό στη θάλασσα

καφέ, θα σε γεμίσει με αισιοδοξία και θα σε παραμυθιάσει πως

σου έχει απομείνει λίγος χρόνος ζωής ακόμα.

Δε με πείθεις!

Με πείθουν όμως αυτά τα χαμόγελα. Του Φράνκο, της Παλόμας

και των άλλων πιτσιρικιών από ένα μαχαλά κάπου στην Ελλάδα.

Αυτά τα χαμόγελα, ναι, με πείθουν πως υπάρχουν ακόμα γενναίοι

σ’ αυτή τη χώρα.

Μαρία Φαρδέλλα

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση

κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωρ-

γιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου,

Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Έφη Γκροσδάνη, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης

Γ. Παναγιωτίδης, Αλέξανδρος Σαλαμές, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος Κουλεμάνης, Rita Van dengayged, Miroslava Ivanova. • Φωτογράφοι: E79, Ιωάννα

Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Βίκτωρ Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη • Assistant art director: Ρία Μηνούδη, Λία Τσιμπιλή • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία:

Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς

προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΠεριεχόμεναΣτήλες 04 Φιξ Καρέ 05 Μεθυσμένο παραμύθι 06

Mind the art 10 ΑΗ|ΗΑ 11 Borderlife 17 Υπεραστι-

κό κορίτσι 17 Θεσσαλονίκη επιτόπου 18 Εξώστης

Θ 24 Fahrenheit 451 28 Χάνει μπαλ 28 Urbanities.

29 La tia Rita 30 E79

Θέματα: 12 Αφιέρωμα προορισμός Πόζαρ 21 14ο

ΦΝΘ Συνεντεύξεις: 21 Άγγελος Αμπάζογλου 25

Βαγγέλης Ραπτόπουλος 26 Μαρία Παπαδομανω-

λάκη aka Dalot 27 Maraveyas Ilegal.

φωτογραφία: Ιωάννα Χατζηανδρέου


Φιξ καρέΕπιμέλεια: Μαρία Φαρδέλλα

Να μου ‘λεγες ότι μπορείς να κάνεις surf στα κύματα της Χαλκιδικής

πριν λίγα χρόνια, δύσκολα θα σε πίστευα… σιγά τα κύματα, θ’ απα-

ντούσα, κάνοντας τον ξερόλα Ελληνάρα.

Φίλοι που μαζί κάναμε snowboard τους χειμώνες και οι ίδιοι είχαν φάει το έργο του σέρφινγκ, ταξίδεψαν με κύριο σκοπό αυτό, περνώντας πολύ

όμορφες στιγμές κάνοντας κάτι καινούργιο, για τους περισσότερους από εμάς και συναρπαστικό. Σιγά μη δεν δοκίμαζαν στη λατρεμένη Χαλκιδική!

Ε ναι, μου είπαν πώς στο δεύτερο πόδι έχει παραλίες που μπορείς να τσουλήσεις! Άρχισα να ρωτάω για εξοπλισμό και ήλπιζα να βγάλει κύμα και να

δοκιμάσω επιτέλους πως είναι!

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, οι καλές συνθήκες για surfing, είναι στους μήνες της χειμερινής περιόδου περισσότερο, παρά της θερινής. Δυστυχώς

δεν έχουμε ωκεανό εδώ γύρω, να έρχονται τα κύματα (swell) καλοσχηματισμένα, τις περισσότερες μέρες του χρόνου, κι εμείς με αντηλιακό και βερ-

μούδα. Εδώ θα χρειαστείς ειδική στολή (surf wet suit), ίσως και ειδικά παπούτσια, για βραχώδη εδάφη ή και αχινούς, και θα ψάξεις για κακοκαιρία σε

ιστοσελίδες πρόγνωσης καιρού και αέρα.

Συνήθως σε κάποιο σημείο του χάρτη έχει ισχυρούς ανέμους, δημιουργούνται κύματα που ταξιδεύουν προς κάποιες κατευθύνσεις, φτάνοντας σε

παραλίες με ιδιαίτερη μορφολογία εδάφους κι εκεί αρχίζουν να σπάνε προς τα αριστερά, ή δεξιά, όπου και μπορείς να σερφάρεις. Μαζεύεις τους surf

dudes, από 3-4 σε κάθε αμάξι, γατί τα ταξιδάκια πλέον κοστίζουν και φεύγεις για τη παραλία που θα έχει καλό κύμα για σερφινγκ. Κάποιες φορές

είσαι άτυχος και δεν συναντάς ακριβώς αυτό που ενημερώθηκες, αλλά είναι κι αυτά μέσα στο παιχνίδι.

Στην Ελλάδα πλέον είναι αρκετοί που ασχολούνται. Στην Αθήνα μάλιστα, στη Βουλιαγμένη, είναι μέρες που έχει πάνω από εκατό σέρφερς στο νερό….

πφφ μπάχαλο, δε με ψήνει καθόλου. Παραλίες για σέρφινγκ, υπάρχουν και αλλού όμως, για εμάς τους βόρειους έχει σημεία τόσο στη βόρεια Ελλάδα,

στη Χαλκιδική αλλά και ακόμα πιο δυτικά, σε παραλίες του Ιονίου.

Σημασία έχει να έρχεσαι σε επαφή με τη φύση, να επικοινωνείς με τα φιλαράκια σου και να κάνεις αυτό που σ’ ευχαριστεί, παίζοντας με τη σανίδα στα

κύματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν σταματάς να μαθαίνεις στο surf, κι αυτό είναι καλά να το κρατάς σαν γραμμή, μιας και η θάλασσα απαιτεί σεβασμό.

Το σίγουρο κοινό που θα δεις σε όσους βγαίνουν από τη θάλασσα, παρ’ όλη την κούραση πού μπορεί να έχουν, είναι ένα πλατύ χαμόγελο χαράς! •

Άρης ΚιορπέςMicroXtreme crew & Online editor www.xbalance.gr


Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Τι ώρα είναι; Τρέχει. Να προλάβει. Τον χρόνο. Πάλι βρέχει. Δεν κουράστηκε

να βρέχει; Ούτε η λιακάδα του αρέσει αλλά… πάλι βρέχει; Ίσως για αυτό

τρέχει. Να προλάβει. Τον χρόνο. Πριν μπει η άλλη για τα καλά. Εκείνη.

Μες τα πράσινα ντυμένη, με λουλούδια φορτωμένη, πάνω στους ώμους

της αηδόνια, πίσω της τρέχουν χελιδόνια. Εκείνη η τρελή η αναγελάστρα,

σαν τη φουντωμένη γλάστρα. Να τον κάνει να ξεχάσει τα προβλήματα,

να κάθεται να γράφει ποιήματα… όχι, όχι ακόμα. Δεν ήρθε ακόμη του

έαρος η ώρα.

Προς το παρόν τρέχει. Τρέχει από συνήθεια. Μια λαχανιασμένη δικαιο-

λογία είναι πάντα πιο πειστική. Βουτάει σε λίμνες, ποτάμια, χαράδρες με

λασπόνερα. Απορροφά την υγρασία ως τα κόκαλα. Μουσκεύει κάλτσες,

κορδόνια, μπατζάκια. Εσώρουχα και καταστάσεις. Μούσκεμα τα νεύρα κι

οι αντιστάσεις. Τρέχει κι επιδεικνύει τα γερά του πόδια, το σφρίγος των

αντοχών του, το «στέαρ των κολυμβητών στο σώμα»*. Κι ας πνίγεται σε

μια κουταλιά νερό. Λίγο από ‘δω λίγο από ‘κει, τελικά όλα θα τα καταφέρει.

Ακόμη και να πείσει τον εαυτό του ότι όχι δεν έχασε την μπάλα, ότι ναι

έχει νόημα όλη αυτή η τρεχάλα. Έχει;

Κι αν δεν είναι ένας απλός μοναχικός αγώνας ταχύτητας; Αν το ονόμαζε

σκυταλοδρομία; Κοιτάζει τα χέρια του. Δεν κρατάει κάτι για να χει να

δώσει και αλλού. Τίποτα απολύτως. Τίποτα, τίποτα, τίποτα; Ψάχνει ανά-

μεσα στα δάχτυλα, κάτω από τα νύχια, μέσα στις γραμμές της χούφτας…

μήπως κάτι του ’χει διαφύγει. Βρίσκει:

Μια σακούλα καλημέρες, 4-5 καραμέλες, ένα πιάτο με ρεβίθια, ένα ράφι

παραμύθια, «τι όμορφη που είσαι σήμερα», μια οδηγό ταξί να διαβάζει στην

πιάτσα ένα βιβλίο, ένα ζευγάρι παπούτσια στα σκουπίδια, μια κουβέρτα

στο παγκάκι, ένα τρίψιμο σε μια πιασμένη πλάτη, έναν φίλο ευτυχισμένο,

έναν άλλο να κλαίει από αγάπη, μια παρέα στριμωγμένη σε μια γωνία,

ένα μωβ χαμόγελο να τους σερβίρει, το τραγούδι που επιμένουν οι γεί-

τονες, την πόρτα που προσφέρθηκαν να του ανοίξουν, «θέλετε βοήθεια;»,

το καχύποπτο βλέμμα που μαλακώνει, ο στίχος που του αφιέρωσαν, η

ταινία που του πρότειναν να δει, το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ, ένα κουφό

μήνυμα, μια καλή ιδέα, μια όμορφη ιστορία, ένα αληθινό ενδιαφέρον, «είσαι

καλά;», «όχι», «αλλά ευχαριστώ που ρωτάς».

Ξανακοιτάζει τα χέρια του. Σφίγγει τη σκυτάλη και συνεχίζει να τρέχει.

Γραφικός σαν ήρωας ταινίας, σαν παράλογος μπαξές, έστω σαν μισο-

ανθισμένο μπαλκόνι. Μετά από τόση βροχή ας ανθίσει επιτέλους κάτι.

Κι ας το λένε αλληλεγγύη. •

*Στέαρ- Ανδρέας Εμπειρίκος

Πάρε (να ‘χεις…)Μια συνομιλία με τη ζωγραφική του Αλέξανδρου Χατζηλιάδη


Mind The Art


Mind The Art

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, Λιμάνι)Στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ΘεσσαλονίκηςΕικόνες του 21ου Αιώνα

Στη φωτογραφική έκθεση “Urban Survivors”, παρουσιάζονται συγκλο-

νιστικά στιγμιότυπα ανθρώπων που ζουν σε παραγκουπόλεις στο

Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Αϊτή, τη Νότιο Αφρική και την Κένυα,

τα οποία υπογράφουν φωτογράφοι του πρακτορείου NOOR.

“Urban Survivors” τιτλοφορείται το διεθνές multimedia project των Για-

τρών Χωρίς Σύνορα σε συνεργασία με το φωτογραφικό πρακτορείο

ΝΟΟR και την εταιρεία Darjeeling Productions, το οποίο φέρνει στο

φως τις κρίσιμες ανθρωπιστικές και ιατρικές ανάγκες των ανθρώπων

που ζουν σε παραγκουπόλεις ανά τον κόσμο.

Η έκθεση αποτελεί συνδιοργάνωση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ-

σαλονίκης και των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, με την υποστήριξη του

Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Κέντρου Σύγχρονης

Τέχνης Θεσσαλονίκης.

Ωράριο: καθημερινά 12:00-20:00

Ελεύθερη είσοδος •

“Urban Survivors” 11-18 Μαρτίου 2012

AH HA

Ανάθεμα, ανάθεμα, ανάθεμα. [ 1 ] Οι συντεχνίτες δε φτάνουν: όχι

γι’ αυτά που μένουν να γίνουν. Οι συντεχνίτες είναι επαρκείς απλώς

για να αποσπούν κομμάτια από το σύνολο Κρέας προς ιδίαν χρήσιν

και βρώσιν, καθώς και για να κατοχυρώνουν —με μια μονάχα λοξή

ματιά εκεί που πρέπει: σε κάτι δειλές μαριονέτες, σε κάτι πολιτικούς

με ασπαίροντα πόδια— τη θεμελιακή αξίωση να τα αποσπούν και να

τα τρώνε για πάντα, ες αεί, απεριόριστα, Θεία βουλήσει και ιερώ δι-

καιώματι. — Θεία, ναι: δεν πρέπει να ξεχνάς πως γεννήθηκες και ζεις

σε ένα σκληρά θεοκρατικό δοβλέτι χωρίς στάλα δυτικό παρελθόν,

σε μιαν ιπτάμενη, à la maniθre de Μαγκρίτ, χώρα-βράχο με καρφω-

μένον επάνω της το σταυρό — ή το αντίθετο, σ’ ένα σταυρό με μια

ξερακιανή χώρα μπηγμένη στα ξύλα του: ένα από τα βασικά λάθη

σου, δηλαδή ένα από τα βασικά προβλήματά σου (και εντέλει, μιας

κι αυτό με κόφτει πολύ, ξέρεις: προβλήματά ΜΟΥ), είναι ότι μιλάς

πέρα για πέρα εκτός κόντεξτ —εσύ το παπαδάκι, εσύ η μαντιλοφο-

ρούσα—, με όρους δήθεν ευρωπαϊκής ψευδομετανεωτερικότητας.

Νιώθεται βέβαια όλο αυτό, καθώς εκκινεί από την αναγκαστική

κρατική «μας» συμμετοχή στη διεθνή Αγορά (φαιδρή-ξεφαιδρή),

αλλά δεν παύει να είναι λάθος: κανείς Κεμάλ δεν έδρασε εδώ, ναι;

Μήτε πρόκειται. Και όσοι πήγαν να τα βάλουν με μισή οργανωμένη

ομάδα συμφερόντων —δε μιλώ καν για τους μουλάδες, αυτοί δε

βάλλονται: σε εξουσιάζουν, δουλόφρονα αναγνώστη, και πέραν

τής θανής σου, άρχουν και θα άρχουν ακόμη και επί της σορού

σου— εξοστρακίστηκαν από την πολιτική σκηνή και σήμερα απλώς

συγκροτούν το ταπεινό μέτωπο των εξ επαγγέλματος loser. Καλό

θα ήταν να προσαρμόσεις αναλόγως το γυροσκόπιό σου, ή εντέλει

απλώς να το παραδεχτείς μπας και κάνεις κάτι για δαύτο. — Βέβαια,

δε θα κάνεις τίποτε, καθώς κι εσύ ανήκεις, ορισμένως, σε μιαν

ομάδα συμφερόντων από τις πολλές, ή (κυρίως αυτό) θα ’θελες να

ενταχθείς σε κάποια ισχυρή μειονότητα· οπότε θα εξακολουθείς

να κάθεσαι στα δυνάμει χρυσά αβγά σου, σύρριζα στην ανομία:

είσαι απατός σου ένα κλειστό επάγγελμα — μια χαμένη (και βαρετή)

υπόθεση: ένας ορών τυφλός που θέλει επίδομα ακόμα και σήμερα

— ένα σακάτικο εν ζωή απολίθωμα. [ 2 ] Οι συντεχνίτες (κάτι συμμο-

ρίτες-συνδικαλιστές, φέρ’ ειπείν, που ειδικεύονται στη διανομή, στη

μάσηση και στην κατάποση, μέσω μαφιόζικων εκβιασμών, διαρκών

απειλών και λοιπών άνομων πρακτικών, του μη παραχθέντος από

τους ίδιους —ανεπάγγελτοι κατ’ ουσίαν και βαθύτατα ανίκανοι

καθώς είναι: άχθος αρούρης και βλεννώδης φτυσιά στο πρόσωπο

του πολιτισμού— εισοδήματος και των, απελπιστικά πελώριας και

βάναυσης έκτασης και απανθρωπιάς, προνομίων που απολαμβάνουν

εις βάρος του συνόλου), οι συντεχνίτες, λέω, δε φτάνουν γι’ αυτά

που μένουν να γίνουν. Έφταναν, και με το παραπάνω, μέχρι τώρα,

όταν έπρεπε να διεισδύσουν στις εφορείες, επί παραδείγματι, ή στη

ΔΕΗ, κρεμασμένοι με τα σαγόνια από τους μαστούς του δούρειου

κράτους όπως ο Ρώμος και ο Ρωμύλος. Λεηλάτησαν —αυτοί οι από-

γονοι των Κλεφτών που μάστιζαν το ελλαδικό στεγνό κομματάκι

της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (δηλαδή: τους Ρωμιούς, απ’ όποιαν

άκρια του κόσμου κι αν βάσταγαν αυτοί οι Ρωμιοί, και ποτέ άλλον

κανένα — ποτέ, ΟΥΤΕ ΑΠΑΞ) και φυσικά βαφτίστηκαν ήρωες από

τις χούντες, αυτά τα παιδιά των φρικτών δωσιλόγων και των απε-

χθών γερμανοτσολιάδων—, λεηλάτησαν και κούρσεψαν το θεσμικό

κράτος από κάθε πρόσοδο και πολέμησαν με νωθρότητα και στό-

χευση ύαινας (με «στοχοπροσήλωση», που ’λεγε παλιά το Κόμμα,

με «στο-χο-προ-σή-λω-ση») κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα,

οδηγώντας στη σημερινή παραγωγική παραλυσία και στη δημόσια

υπερχρέωση: στη χρεοκοπία και στη φτώχεια (όχι μόνο μέσω της

τερατώδους φορολόγησης) μεγάλων (και φυσικά ανοργάνωτων) μα-

ζών του πληθυσμού: ανέργων, χαμηλόμισθων, καταναλωτών, ειλικρι-

νών φορολογουμένων, γονέων μαθητών, ελεύθερων επαγγελματιών,

υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα που κάνουν τη δουλειά τους καλά

και τίμια και ωραία, ίσως και κάποιων δημόσιων υπαλλήλων — αλλά

δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά για τους τελευταίους. (Εσύ βέβαια

μίλα για τις μίζες, και γράφε ανορθόγραφα ποστ για κρεμάλες —

τόσο μπορείς, τόσο κάνεις. Θλίψη). [ 3 ] Τώρα δε φτάνουν. Δεν αρκεί

η δράση τους. Όχι γι’ αυτά που μένουν να γίνουν. — Ποια είν’ αυτά; Σ’

τα ’χουμε πει πολλοί. Προσωπικά βαρέθηκα. Πολλά χρόνια, πολλή

κούραση. Νισάφι. [ 4 ] Οπότε: τώρα, που λες, είναι η ώρα (και για

να ξανάρθουμε στο θεοκρατικό δοβλέτι) της Παναγιάς. Αυτής

που διεκδικούν όλοι (πλην ενός, βία δύο) οι πολιτικοκομματικοί

σχηματισμοί που θα κατέβουν στις επερχόμενες εκλογές. Της

Παναγιάς, και φυσικά (άλλη μία) της Βλογημένης Ελληνικιάς,

μωρέ, Φυλής (που είναι το ίδιο πράγμα, αν το καλοσκεφτείς, στο

μυαλό τους — είναι η Wonder Sacred Woman): εκεί είναι που τσι-

μπάς, γιατί είσαι… είσαι… — Ας μη μιλήσω, δε θέλεις. Θα σ’ ευλο-

γούν, λοιπόν, διά των χειρών της Παρθένου από τα εθνικολαϊκο-

πατριωτικά κόμματα της στυγερής ΝΔ και του θλιβερού ΠΑΣΟΚ

μέχρι όλα τα απίθανα αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικά πράματα που

γέννησαν (κυρίως) οι Πλατείες και οι τάχα μου δήθεν μου ορκι-

σμένοι δίδυμοι εχθροί τους: η σκοτεινή πλευρά του «πολιτικού»

τους φεγγαριού — οι σταλινικοί. Και η Θεία Βία, οσαύτως, στην

οποία όλοι αυτοί ομνύουν. (Το ξέρεις πόσο λιγουρεύεσαι τη βία,

ε; — Μπράβο. Μεταξύ μας: φαίνεται. Είσαι το κοινό του Λαζόπου-

λου και του Πρέκα και του Αλέξη και του όποιου άλλου Φίρερ:

ο νοσφερατικός χειροκροτητής του αίματος, το αιμολαγνικό

«αυτόματον» — ρομπότ σαν εκείνα τα μαϊμουδάκια με τις ντραμς

στα παλιά μηχανήματα που παίζαν με ένα μισόφραγκο τα παιδιά).

Τώρα πια, που λες, είναι η ώρα της Παναγιάς. (Καταλαβαίνεις σε

τι συνομοταξία ανήκεις; σε τι είδος; Τι είσαι;) Και, επομένως, των

όπλων: άρχισαν να τα απαιτούν και οι μεταμφιεσμένοι σε φιλε-

λεύθερους (απαιτώντας, μάλιστα, και τη… βοήθεια, την οικονομική

συνδρομή και το know how τού Κράτους — βλέπε τον ανεκδιήγητο

Μίχα). Οπότε — συνοψίζουμε: Αειπάρθενος η Ένοπλος. Η era της

ξεκίνησε. Ήτανε να ξεκινήσει (οι πολλοί είμαστε αφάνες της

Ιστορίας: μη γελιέσαι) και ξεκίνησε. Πάμε γι’ άλλα. Για τη μεγάλη

Μουτζαχεντίνικη Επανάσταση. [ 5 ] Γι’ αυτό λέω: ανάθεμα. Στον

μαύρο φασισμό. Στον κόκκινο φασισμό. Στον βυζαντινό φασισμό.

Στον ανεξαρτήτως χρώματος φασισμό. Πώς το λέει ο φαλαγγίτης

Πειραιώς; «Ανάθεμα, ανάθεμα, ανάθεμα». Και λευτεριά στην Ελευ-

θερία. [ 6 ] Λευτεριά στην Ελευθερία. — Κυριάκος Αθανασιάδης.

BorderlifeΓράφει ο Μάνος Λαμπράκης

εξώστης. 15 - 21 Μαρτίου 201211


Λουτρά

ΠόζαρΓράφει η Έφη Γκροσδάνη.

φωτογραφίες: Καρολίνα Τσιρογιάννη

Τα Λουτρά Πόζαρ βρίσκονται στους πρόποδες του Καιμάκτσαλαν στα σύνορα Ελλάδας – Π.Γ.Δ.Μ. Απέ-

χουν 100 χλμ από την Θεσσαλονίκη και 13 χλμ από την κωμόπολη της Αριδαίας. Η πρόσβαση στην πε-

ριοχή είναι άνετη με αυτοκίνητο ενώ εξυπηρετείται με τακτικά δρομολόγια του ΚΤΕΛ. Θα μπορούσαμε

να χαρακτηρίσουμε τα Λουτρά Πόζαρ ως ένα υδάτινο λούνα παρκ καθώς μπορούν να ευχαριστήσουν

επισκέπτες κάθε ηλικίας. Διαθέτει χαβούζες, γούρνες, λιμνούλες, μπανιέρες και πισίνα που τροφοδοτού-

νται με άφθονο ζεστό μεταλλικό νερό από τις πηγές. Για όσους το προτιμούν κρύο υπάρχει το ποτάμι και

οι καταρράκτες, και για όσους δεν θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο υπάρχουν και ελεύθερες γούρνες.

14

Στους χώρους των λουτρών θα συναντήσετε πάρα πολλά μονοπάτια

που ενδείκνυνται για πεζοπορία τα οποία καταλήγουν στο μεγαλύτερο

από τους τρεις καταρράκτες καθώς και σε ένα σπήλαιο με απομεινάρια

νεολιθικού οικισμού. Είναι ιδανικό μέρος αν θέλετε να ηρεμήσετε από

τη ρουτίνα και τη φασαρία της πόλης. Το τοπίο σε μαγεύει και ανάλογα

με την εποχή που το επισκέπτεσαι ένα είναι σίγουρο, δεν χορταίνεις τα

χρώματα του! Καταπράσινα βουνά την άνοιξη και το καλοκαίρι, πορτοκαλί

μονοπάτια το φθινόπωρο, ατελείωτο λευκό τον χειμώνα κυκλώνουν την

περιοχή σε συνδυασμό με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και δεν

αφήνουν ασυγκίνητο κανένα.

15

Υπάρχουν πάρα πολλά σπα για όλα τα βαλάντια τα οποία προσφέρουν

στιγμές χαλάρωσης και αναζωογόνησης. Όμως τα λουτρά Πόζαρ μπο-

ρούν να επισκεφτούν ακόμα και όσοι απλά επιθυμούν μια βόλτα στην

φύση. Οι θησαυροί που ανακαλύπτει ο επισκέπτης είναι μοναδικοί. Μια

επίσκεψη στο σπήλαιο του Λουτρακίου, μια εξόρμηση στον οικισμό του

Ντόμπρο Πόλε, το σκαρφάλωμα στο φαράγγι των Λουτρών είναι μερικά

τέτοια σημεία. Το ίδιο και η ποδηλασία στο περίφημο Μαύρο Δάσος ή

το rafting και το kayak στον ποταμό Μογλενίτσα, μαγευτικό τοπίο που

εντυπωσιάζει με την ποικιλία της χλωρίδας του κάθε φυσιολάτρη. Κι

αν αναζητάτε απλά λίγη ηρεμία στο Πόζαρ μπορείτε να απολαύσετε

16εξώστης. 15 - 21 Μαρτίου 2012εξώστης. 15 - 21 Μαρτίου 2012

16

απλά το καταπράσινο τοπίο, να χαλαρώσετε με ηχητική υπόκρουση τους κα-

ταρράκτες και να απολαύσετε ένα ζεστό καφεδάκι ή κάποιο λαχταριστό πιάτο

στο εστιατόριο ή στην καφετέρια των λουτρών. Μπορείτε να επισκεφτείτε το

γειτονικό χωριό Λουτράκι για βόλτα, φαγητό ή ποτό. Νέοι επιχειρηματίες που

δραστηριοποιούνται με μεράκι στην περιοχή αναδεικνύουν την περιοχή ως μέ-

ρος φιλοξενίας, ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Με την αύξηση του αγροτουρισμού

και των εναλλακτικών μορφών τουρισμού οι κάτοικοι του Πόζαρ προσπαθούν να

προσελκύσουν επισκέπτες και να διαδώσουν την τοπική παράδοση, τα ήθη και

τα έθιμα του τόπου τους. Το Πόζαρ αποτελεί μια καλή και οικονομική πρόταση

για ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο! •

1.


Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Γυρνάμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, μέσα στη βρο-

χή, από το Ολύμπιον στο Λιμάνι και πίσω. Ανταλλάσ-

σουμε πληροφορίες κωδικοποιημένες «Έλα Κρίσις,

22.30 Φρίντα», «Πάω πρώτα μισή επανάσταση»,

«Μέσα στην εβδομάδα θα πάμε Τραμπ».Σε μία από τις προβολές, καθόμαστε ακριβώς πίσω από μια παρέα

γυναικών που μιλούν συνέχεια, οι μπροστινοί σιχτιρίζουν, σε κάποια

φάση κατά τη διάρκεια του Q & A, γυρνά κάποιος και λέει «Τι θα γίνει

ρε φιλενάδα», η γυναίκα φουντώνει, μαλώνουν, σταματούν, οι ερωτα-

παντήσεις στους σκηνοθέτες συνεχίζονται, επικρατεί μια αμηχανία,

βγαίνουμε έξω, η συζήτηση για την ταινία συνεχίζεται στο δρόμο, οι

γυναίκες κάνουν πηγαδάκι μαζί με άλλους, ανταλλάσσουν αναπτήρες,

τσιγάρα και κουβέντες, και μετά φεύγουμε. Αυτά. Και μετά ψηφίζουμε.

Και σκεφτόμουν, πόσο αγχωτικό μπορεί να ναι όταν άσχετα από το

αποτέλεσμα, έχεις αφήσει την τέχνη σου στα χέρια της κρίσης των

άλλων; Αναρωτιέμαι αυτά τα κουτιά με τη ψηφοφορία του κοινού

πόσο φοβιστικά μπορεί να είναι για τους δημιουργούς; Πόσο εύκολα

μπορούμε να κρίνουμε, και πόσο σωστά; Kαι τι λένε οι δημιουργοί όταν

οι ταινίες τους σημειώνουν χαμηλή βαθμολογία;

Είναι άραγε εύκολο να αφήσουμε αυτό που είμαστε και κάνουμε,

στην κρίση των άλλων; Kαι τι την κάνουμε τη χαμηλή βαθμολογία που

μπορεί να πάρουμε;

Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε πως οι άλλοι δεν κατάλαβαν το πνεύμα

μας, το όραμά μας, τον εαυτό μας; Φαντάζομαι πως, αν ναι, τότε εί-

μαστε έτοιμοι να γίνουμε καλύτεροι. Αν όχι, μάλλον θα χρειαστούμε

καιρό, πολλές κριτικές, πολλές σφαλιάρες, και αποτυχίες ακόμα. •

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης - ρεπορταζ: Γιάννης Γκροσδάνης

Κριτική ταινιών: Τάσος Μελεμενίδης

Ρομαντικό Δράμα, 2011, Μ. Βρετανία, 119 λεπτά

(2.5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Μαντόνα

Παίζουν: Άντρεα Ραϊσμπόροου, Άμπι Κόρνις,

Τζέημς Ντάρσι

W.E.

** 1/2

H δύο φορές διαζευγμένη αμερικανίδα Γουόλις

Σίμπσον γίνεται η αιτία να απαρνηθεί ο πρίγκι-

πας Έντουαρντ τον βασιλικό θρόνο της Αγγλίας

το 1936 και το ζευγάρι δημιουργεί τον μύθο ενός

από τους μεγαλύτερους έρωτες του εικοστού

αιώνα. Μια νεαρή αμερικανίδα που μεγάλωσε

με τις ιστορίες αυτού του έρωτα προσπαθεί να

τον ανακαλύψει με αφορμή μια δημοπρασία των

προσωπικών αντικειμένων του ζευγαριού.

Όπως έγινε και στο A Single Man (2009), όταν

κάποιο γερό κεφάλαιο της show business με-

ταπηδά στον κινηματογράφο, είναι εύκολο να

βρει ικανότατους συνεργάτες, τουλάχιστον

στο εικαστικό κομμάτι του φιλμ. Ο Τομ Φορντ

για άλλους έκανε σπουδαία ταινία, για άλλους

όχι, όμως λίγοι διαφώνησαν για την φροντίδα

στα κοστούμια, τη διακόσμηση, τη μουσική ή

την καλλιτεχνική διεύθυνση – εκεί η μαεστρία

σπουδαίων επαγγελματιών ήταν εμφανής. Κάτι

τέτοιο συμβαίνει και εδώ καθώς το όνομα της

Μαντόνα έφτανε για να εμπλακεί μια στρατιά

συνεργατών που για τους αντίστοιχους τομείς

θα παρουσίαζε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα,

ειδικά δε όταν το ζητούμενο είναι και η απει-

κόνιση της χλιδής. Το τί σημαντικό γίνεται στο

W.E. πέραν των εικαστικών είναι και πάλι συζη-

τήσιμο.

Η Μαντόνα θεωρώντας πως η ιστορία του

Έντουαρντ και της Γουόλις έγινε σημείο αναφο-

ράς εξαιτίας της παραίτησης του πρώτου από

τον αγγλικό θρόνο για χάρη της, ενδιαφέρεται

κυρίως να ξαναπεί την ιστορία με επίκεντρο

όμως τα όσα έχασε στην πορεία αυτής της σχέ-

σης η Αμερικανίδα, κάτι που ελάχιστες φορές

έγινε στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν η άρνηση της

βασιλικής οικογένειας να δώσει στην Γουόλις τι-

μητικό τίτλο φτάνει για να θεωρηθεί η ιστορία

της ως δράμα, όμως το φιλμ δεν κρατά μόνο

το συγκεκριμένο κομμάτι. Παρουσιάζεται με

flashbacks η ζωή της, οι 2 πρώτοι γάμοι της και

η γνωριμία με τον Έντουαρντ (ο οποίος παράλ-

ληλα φλέρταρε με αρκετές γυναίκες του κύκλου

του), με σκοπό το πλάσιμο ενός χαρακτήρα που

ξεπερνούσε τους ήδη ξεπερασμένους ηθικούς

κώδικες της εποχής και γι αυτό στιγματίστη-

κε. Άλλωστε η Γουόλις ακόμη και στον περσινό

Λόγο του Βασιλιά εμφανίζεται ως χαρακτήρας

χωρίς καμιά υπόληψη, που έχει τυλίξει τον πρί-

γκιπα και οραματίζεται τον βασιλικό θρόνο.

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει όμως η σύγχρο-

νη ιστορία της Γουόλι (μια έντονα γοητευτική

Άμπι Κόρνις) , μιας νεαρής Αμερικανίδας που

ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της αγάπης που είχε

η μητέρα της για το πριγκιπικό ζεύγος, ως ευχή

ώστε να ζήσει και αυτή έναν αντίστοιχο έρω-

τα. Η αποτυχία στην προσωπική της ζωή και

η δημοπρασία με τα αντικείμενα του ζεύγους

που ανακοινώνεται, δίνει την αφορμή να χαθεί

μέσα στο παρελθόν, διαβάζοντας ιστορίες για

τον έρωτα του ζευγαριού, μέχρι και την μεταξύ

τους αλληλογραφία. Η γνωριμία με τον φύλα-

κα ασφαλείας της έκθεσης των αντικειμένων,

είναι γι αυτήν μια ευκαιρία να ξαναδεί τη ζωή

της από την αρχή και να κοιτάξει κατάματα τον

αποτυχημένο γάμο της με έναν πλούσιο για-

τρό, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπε ως τότε

μια πιθανή ευτυχία. Η Γουόλι ερευνά την σχέση

των W.E. (τα αρχικά του ζευγαριού με τα οποία

έκλειναν τα γράμματά τους) όπως περίπου έκα-

νε και η Μαντόνα, που κατά κάποιο τρόπο βάζει

τον εαυτό της μέσα στο φιλμ μέσω της ηρωίδας

του επινόησε. Το ότι η έρευνα πάντως βασίζε-

ται σε αντικείμενα προδίδει και μια προσκόλλη-

ση πάνω σε αυτά εις βάρος των ατόμων, κάτι

που είναι παραπάνω από εμφανές στις κοσμι-

κές σκηνές του ζεύγους όπου υπερτονίζεται ο

πλούτος, που αν και τον αποποιείται τελικά από

την Γουόλι, η ισχυρή παρουσία του στα κάδρα

δεν μαρτυρά το ίδιο και για την Μαντόνα. •



Εξώστης Θήτα

Oι γυναίκες ενός απομονωμένου χωριού στο

βουνό Άτλαντας του Μαρόκο αναγκάζονται να

κουβαλούν καθημερινά νερό στο χωριό απ’ τις

πηγές του βουνού. Ένα τραγικό συμβάν οδηγεί

μια από τις νεότερες να μαζέψει όλες τις γυναί-

κες και να συμφωνήσουν σε απεργία από σεξ,

μέχρι να αλλάξει χέρια η μεταφορά του νερού.

Αντλώντας έμπνευση απευθείας από την Λυσι-

στράτη, το φιλμ του Μιχαελάνου θα έπρεπε κυ-

ρίως να ανησυχεί βλέποντας πως 2.500 χρόνια

μετά την κωμωδία του Αριστοφάνη, υπάρχουν

κοινωνίες που δεν άλλαξαν στο ελάχιστο σε

ότι αφορά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ο

ανδρικός πληθυσμός του χωριού, έχοντας ως

δικαιολογία το Κοράνι για να δικαιολογήσει την

αγραμματοσύνη του, έχει ερμηνεύσει τις σελί-

δες του ως δύναμη εξουσίας απέναντι στο γυ-

ναικείο φύλο, μεταξύ άλλων συντηρητισμών.

Ο Μιχεαλένου εκμεταλλεύεται τη κουλτούρα

της περιοχής και τα τραγούδια που πηγάζουν

από αυτή (και αναφέρονται στο φύλο που τα

τραγουδά) για να δημιουργήσει χορικά μέσα

στην αφήγηση, στην προσπάθεια να κρατήσει

όσο μπορεί τη δομή του αρχαίου δράματος,

όμως μοιάζει να γοητεύεται και ο ίδιος από

αυτό κρατώντας μια ανεξήγητα μεγάλη πλοκή

με χρόνο που ξοδεύεται χωρίς να γίνεται ουσι-

αστικά κάτι. Αντιθέτως γεμίζει την ώρα ενσωμα-

τώνοντας λαϊκούς μύθους της Ανατολής, όπως

οι Χίλιες και Μία Νύχτες, για να αντιτεθεί στις

προκαταλήψεις της τοπικής κοινωνίας, πετυχαί-

νοντας πάντρεμα διαφορετικών ειδών ώστε να

δημιουργήσει ένα μοντέρνο παραμύθι που συ-

χνά πάντως παρεκκλίνει των σκοπών του. •

Κωμωδία, 2011, Βέλγιο/Γαλλία/Ιταλία, 137 λεπτά

(2.5/5)Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Ράντου Μιχαελάνου

Παίζουν: Ίαμ Αμπάς, Χαφσιά Χερζί, Λεϊλά Μπεχτί

Η Πηγή των Γυναικών(La Source de Femmes)

** 1/2

Περιπέτεια Φαντασίας, 2012, ΗΠΑ, 94 λεπτά

(1.5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Μπραντ Πέιτον

Παίζουν: Τζος Χάτσερσον, Ντουέιν Τζόνσον,

Μάικλ Κέιν, Βανέσα Χάτζενς

Ταξίδι 2: Το Μυστηριώδες Νησί 3D(Journey 2: The Mysterious Island 3D)

* 1/2

O νεαρός Σον (η σύνδεση της ταινίας με το Τα-

ξίδι στο Κέντρο της Γης του 2008) λαμβάνει ένα

κωδικοποιημένο σήμα που μαρτυρά την ύπαρξη

ενός μυστηριώδους νησιού, όπως ακριβώς το

περιέγραφε ο Ιούλιος Βερν στο ομώνυμο βιβλίο

του. Πείθει τον πατριό του να ταξιδέψουν ως το

νησί και κάπως έτσι η περιπέτεια ξεκινά.

Ο γράφων έχοντας παρακολουθήσει ως σή-

μερα δεκάδες αμφιβόλου ποιότητας φιλμ με

θησαυρούς και χαμένες χώρες (ήθελε να γίνει

μάλλον εξερευνητής), είναι συνήθως ιδιαίτερα

επιεικής σε αντίστοιχες δουλειές. Το εγχείρη-

μα των τελευταίων χρόνων με τα βιβλία του

Βερν να μην διασκευάζονται ακριβώς, αλλά να

αποτελούν τους οδηγούς των πρωταγωνιστών

(που είναι σύγχρονοι τυχοδιώκτες, μεγαλωμένοι

με την κλασικά λογοτεχνικά παραμύθια) μόνο

λόγω επιείκειας μπορεί να γίνει ανεκτό, κα-

θώς οι τρισδιάστατες μέλισσες και σαύρες που

υπάρχουν σε αφθονία καλύπτουν το βασικό και

μεγαλύτερο κενό του.

Το Ταξίδι 2 (όπως και το πρώτο) είναι μια ται-

νία φαντασίας, χωρίς φαντασία. Οι ήρωες του

ξεστομίζουν γελοίους διαλόγους σε μια προ-

σπάθεια παντρέματος μιας αυστηρά και συντη-

ρητικά οικογενειακής ταινίας με την περιπέτεια

και το μυστήριο που προφανώς δε μπορεί να

υπάρξει ποτέ. Λειτουργώντας μόνο ως παράθε-

ση εντυπωσιακών 3D εικόνων με οδηγό τον αει-

θαλή Μάικλ Κέιν, το Ταξίδι θα ψάξει για κόσμο

που θα εντυπωσιαστεί από αυτές, αλλά δε θα

μπορέσει να χαθεί μέσα τους – κάτι που πολύ

φθηνότερες και ταπεινές δουλειές το κατάφε-

ραν στο παρελθόν με μεγάλη ευκολία. •

ΠΡΟΣΕΧΩΣ• CAFE DE FLORE

• ΤΟ ΚΡΥΣΦΗΓΕΤΟ

• ΑΓΩΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣ

• ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ

Εξώστης Θήτα


Tο καθαυτό φιλμ είναι ένα αντιπροσωπευτικό

δείγμα της θριαμβευτικής επανάκαμψης του

animation department της Ντίσνεϋ στα 90’s. Με

δεδομένη όμως την περσινή του κυκλοφορία σε

blu-ray, ένα δισκάκι πλούσιο σε πρόσθετο υλι-

κό, με transfer που αναδεικνύει την καλαισθησία

του χειροποίητου σχεδίου (αλλά και τις ατέλει-

ες του ψηφιακού, που τότε βρισκόταν σε πρώ-

ιμο στάδιο), η χρησιμότητα μιας επανέκδοσης

του φιλμ στις αίθουσες προκαλεί ερωτηματικά,

ειδικά από τη στιγμή που παρουσιάζεται σε

τρισδιάστατη μορφή, απόρροια μιας αναποτε-

λεσματικής post επεξεργασίας. Αν πρόκειται να

συνεχιστεί τo trend της επανέκδοσης παλιών

επιτυχιών σε 3-D αμφιβόλου ποιότητας, τουλά-

χιστον ας εξισωθεί το αντίτιμο του εισιτηρίου

με εκείνο μιας κανονικής προβολής. •

Animation, 1991, ΗΠΑ, 91 λεπτά

(4/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Γκρεγκ Τρασντειλ και Κερκ Γουαϊζ

Η Ωραία & το Τέρας 3D(Beauty and the Beast 3D)

****

Ένας πρώην λαθρέμπορος που έχει εγκατα-

λείψει πλέον τη παρανομία, θα χρειαστεί να

επιστρέψει στο παρελθόν του για να γλυτώσει

τον αδερφό της γυναίκας του από πιθανά μπλε-

ξίματα.

Remake του ισλανδικού Ρέικιαβικ-Ρότερνταμ (στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Κορμακούρ) και

προσαρμοσμένο έτσι ώστε να αποτελεί μια αξι-

οπρεπή λύση κυρίως για home cinema, το Τελι-

κό Χτύπημα δεν κρατά το χιούμορ που υπήρχε

στο πρωτότυπο, αντιθέτως διατηρεί μια άγρια

ατμόσφαιρα και προσθέτει αμέτρητα twists για

να κρατά το ενδιαφέρον. Κεντρικό σημείο εί-

ναι η διαφθορά, καθώς αργά η γρήγορα όλοι οι

βασικοί πρωταγωνιστές κρύβουν έναν διαφορε-

τικό (και διεφθαρμένο) εαυτό σε σχέση με την

αρχή, που βγαίνει στην επιφάνεια όσο το αρχικό

σχέδιο του πρωταγωνιστή καταρρέει, όπως και

αρκετά εναλλακτικά που προκύπτουν στην πο-

ρεία. Ο γόρδιος δεσμός πάντως λύνεται, κάπως

άγαρμπα και άτσαλα, κάτι που δεν ίσχυε για τις

περισσότερες ευρωπαϊκές δουλειές του Κορμα-

κούρ – θυμηθείτε τα απολαυστικά 101 Ρέικιαβικ, Μολυσμένο Αίμα και Λευκή Νύχτα Γάμου από

το πρόσφατο παρελθόν του. •

Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ/Μ. Βρετανία/Γαλλία, 109 λεπτά

(2/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Μπαλτάζαρ Κορμακούρ

Παίζουν: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Κέιτ Μπεϊκινσέιλ,

Μπεν Φόστερ

Το Τελικό Χτύπημα(Contraband)

**

Aπό μια παρέα έξι φίλων, εκ των οποίων οι τέσ-

σερις έγιναν δύο διόλου γοητευτικά ζευγάρια,

οι δύο εναπομείναντες αποφασίζουν να μεγα-

λώσουν ένα παιδί χωρίς τις δεσμεύσεις που έχει

ένας ενδεχόμενος γάμος.

Όπως και στο Friends with Benefits, το κυνήγι

της καριέρας και η κουραστική καθημερινότητα

που επιφέρει , παραγκωνίζουν τις δεσμεύσεις

που μπορεί να έχει μια σχέση, οπότε μια συμ-

φωνία ενηλίκων έρχεται να καλύψει τις ανθρώ-

πινες ανάγκες – εκεί ήταν το σεξ, εδώ ένα παιδί.

Βέβαια η αντίθεση των ταινιών προκύπτει από

το θέμα τους, μια ταινία με συμφωνία γύρω από

το σεξ καταλήγει ως κωμωδία παρεξηγήσεων.

Αντιθετα έχοντας ως θέμα το παιδί βλέπουμε

μια ωριμότερη διάθεση που πηγάζει κυρίως από

διαλόγους και όχι από αστεία περιστατικά.

Η προσωπική δουλειά της Γουέστφελντ άλλω-

στε, που γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί,

έχει τον αέρα των ελιτίστικων προσεγγίσεων

στα ζευγάρια του Μανχάταν που έδωσε το

ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά από τα 90s και

έπειτα. Αυστηρά σε αυτό το μοτίβο, οι ηθοποιοί

ακόμη και αν μιλούν ανοιχτά περί σεξ, φροντί-

ζουν να μη γελοιοποιούν το θέμα τους και παρα-

μένουν σοβαροί σαν το χειμωνιάτικο τοπίο που

καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας,

τοπίο που μοιάζει πολυφορεμένο αλλά παραμέ-

νει γοητευτικό – όπως και το όλο φιλμ. •

Κωμωδία, 2011, ΗΠΑ, 107 λεπτά

(2.5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Τζένιφερ Γουέστφελντ

Παίζουν: Άνταμ Σκοτ, Τζένιφερ Γουέστφελντ,

Μέγκαν Φοξ, Έντουαρντ Μπέρνς

Κολλητοί με Παιδί(Friends with Kids)

** 1/2


Εξώστης Θήτα Του Γιάννη Γκροσδάνη

14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ: Στη μέση της διαδρομήςΦτάσαμε στη μέση του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με ανάμεικτα συναισθήμα-

τα σε σχέση με την εκτίμηση όσων έχουμε δει μέχρι τώρα στο πρόγραμ-

μα. Μέχρι στιγμής η αμηχανία και οι υποτονικοί ρυθμοί χαρακτηρίζουν

την διοργάνωση ενώ είναι ξεκάθαρο πως η κουβέντα σε κάθε περίπτωση

εντός και εκτός της αίθουσας περιστρέφεται γύρω από το θέμα της

κρίσης και την κοινωνική αντίδραση της Ευρώπης απέναντι σε αυτή την

κατάσταση. Οι Indignados, η ταινία που έκοψε το νήμα της έναρξης της

φετινής διοργάνωσης, αν και στον τίτλο της προδίδει αυτή τη διάθε-

ση, δεν το κάνει ποτέ αφήνοντας αρκετούς από τους παρευρισκόμενους

στην προβολή απογοητεύμενους για το τελικό αποτέλεσμα αλλά και την

επιλογή της ταινίας, που χαρακτηρίστηκε ως αχταρμάς εικόνων και σχο-

λίων για την σημερινή Ευρώπη.

Από τις μέχρι στιγμής προβολές χωρίς αμφιβολία ξεχωρίσαμε το Νο-σταλγόντας το Φως, μια τρυφερή ματιά του Πατρίτσιο Γκουσμάν γύρω

από την κοινωνία και την ιστορία της Χιλής με αφορμή ένα ταξίδι στην

άνυδρη έρημο Ατακάμα, ενώ στο ελληνικό πανόραμα τους Αφανείς Ήρω-ες του Παναγιώτη Κουντουρά, σπουδαστής του τμήματος Κινηματογρά-

φου του ΑΠΘ, ο οποίος επιχειρεί με στοργή και αγάπη την διάσωση και

τεκμηρίωση ενός κομματιού της σύγχρονης ιστορίας της Θεσαλονίκης

και των παραδοσιακών κινηματογράφων της πόλης.

Αν και η δίψα του κόσμου για εικόνες και ταξίδια με όχημα τον κόσμο των

ντοκιμαντέρ είναι έντονη και η συμμετοχή αρκετά θετική ο τεράστιος

όγκος ταινιών (190 στο σύνολο) απαγορεύει τόσο κάποια εκτίμηση γύρω

από τις ίδιες τις ταινίες, όπως επίσης δεν συνεισφέρει θεαματικά αποτε-

λέσματα στο ταμείο του Φεστιβάλ, αν και η διοργάνωση φιλοδοξεί φέτος

να καλύψει μέρος του κόστους από τα έσοδα των εισητηρίων. Περισσό-

τερα όμως για όλα αυτά στην επόμενη ανταπόκριση μας! •

Γίνε συμπαραγωγός σε ένα Ντοκιμαντέρ!Δύο νέοι σκηνοθέτες από την Θεσσαλονίκη ακολουθούν με τη βοήθεια

ενός ντοκιμαντέρ το δρόμο του μεταξιού για να ανακαλύψουν μια άγνω-

στη γωνιά του πλανήτη Γη, το Τατζικιστάν. Ο λόγος για τον Άγγελο Τσα-

ούση και τη Μυρτώ Παπαδοπούλου οι οποίοι παρουσιάζουν αυτές τις

μέρες στο EDN Pitching Forum του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης,

που αφορά επαγγελματίες από τον χώρο του ντοκιμαντερ, την ταινία

τους The New Plastic Road.

“Στην ουσία αποτελεί ένα ταξίδι σε μια υποανάπτυκτη περιοχή, η οποία

χάρη στη θέση της τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει αφού απο-

τελεί πέρασμα για τους ενεργειακούς πόρους της Δύσης”, μας λέει ο

σκηνοθέτης της ταινίας Άγγελος Τσαούσης παρουσιάζοντας την ταινία

στον Εξώστη, “Η ταινία πραγματεύεται ένα διεθνές θέμα δοσμένο μέσα

από τα μάτια δύο χαρακτήρων. Η εξέλιξη της βιομηχανίας και η ανάπτυξη

του εμπορίου έχει επηρεάσει την παγκόσμια κοινότητα σε μεγάλο βαθμό.

Ο δρόμος αυτός συνδέει δύο διαφορετικές χώρες (Κίνα και Τατζικιστάν),

δημιουργεί νέες ιδέες, είναι η ζωή των ανθρώπων και κυριώς είναι ένα

σταυροδρόμι πολιτισμών”. Με αφορμή μάλιστα το υλικό των εικόνων που

συνέλλεξαν παρουσίασαν μια φωτογραφική έκθεση η οποία παρυσιάστη-

κε με επιτυχία στην Αθήνα και στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Λοτζ, κ.α.).

Η ταινία είναι ανεξάρτητη παραγωγή. Αξιοσημείωτο το γεγονός αν υπο-

λογίσουμε πως τον επόμενο μήνα θα συμμετέχει στο μεγαλύτερο forum

παραγωγής ταινιών, το MIPDoc International Pitching Forum στις Κάννες,

εκπροσωπώντας την Ελλάδα.Παράλληλα οι δύο δημιουργοί έχουν ξεκι-

νήσει μία προσπάθεια “ανεξάρτητης” χρηματοδότησης του ντοκιμαντέρ

μέσα απο την διαδικτυακή πλατφορμα του INDIEGOGO. Οι ενδιαφερό-

μενοι υποστηρικτές της ταινίας μπορούν να προσφέρουν την οικονομική

ενίσχυση τους στο δύσκολο εγχείρημα με μια επίσκεψη στην διεύθυνση

της πλατφόρμας http://beta.indiegogo.com/The-New-Plastic-Road και να

υποστηρίξουν το δημιουργικό όραμα των δύο νέων δημιουργών.

Η ταινία θα ολοκληρώσει τα γυρίσματα της το Νοέμβριο του 2012 ενώ

φιλοδοξία των δύο σκηνοθετών είναι να κάνει την πρεμιέρα της στο 15ο

Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2013. •


Εξώστης Θήτα Του Γιάννη Γκροσδάνη

Ο Άγγελος Αμπάζογλου, προσκεκλημένος και τιμώμενο

πρόσωπο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονί-

κης συνδυάζει την αποστασιοποιημένη ματιά ενός αν-

θρώπου που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα

από μακριά αλλά και τον γνώστη μιας πραγματικότη-

τας που αποτελέσε αφορμή για την κρισή που βιώνου-

με. Η κουβέντα που είχαμε στον Εξώστη του Ολύμπιον

παρά την συντομία της είναι ενδιαφέρουσα σε σχέση

με τις ταινίες του και την ελληνική πραγματικότητα.

Άγγελος Αμπάζογλου“Η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι αντιφατική”

Στα “Όνειρα του Μουσταφά” έχετε πει ότι ψάχνατε ένα κομμά-τι από τις ρίζες σας; Τελικά πως συνδέεται η αναζήτηση σας με τον Μουσταφά και τους μπακλαβάδες του;Στη σχέση δασκάλου – μαθητή που βρήκα σε αυτά τα εργαστή-

ρια στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Ομολογώ πως με συγκίνησε

γιατί αυτή η εικόνα με συνδέει με το παρελθόν μου και στη σχέ-

ση που είχα με τον πατέρα μου, τον οποίο θεωρώ ως έναν δά-

σκαλο μου. Ο βασικός πρωταγωνιστής μου είναι ένα παιδί που

ονειρεύεται να βρει το πεπρωμένο του. Η ταινία αν και αποτελεί

ένα υβριδικό είδος, που ισορροπεί μεταξύ του ντοκιμαντέρ και

ταινίας μυθοπλασίας, ουσιαστικά είναι ένα ημερολόγιο στη ζωή

αυτών των ανθρώπων χωρίς καμία προσπάθεια πρόβας ή προ-

σποίησης μπροστά στο φακό γιατί στόχος μου ήταν να βγεί

κάτι αυθεντικό και αληθινό σαν αφήγηση.

Μέρος της φιλμογραφίας σας σχετίζεται με την παρατήρη-ση και την μέλετη της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας. Με βάση αυτή την έρευνα πως πιστεύετε ότι φτάσαμε στην ση-μερινή κατάσταση; Είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση όσες φορές κι αν γίνει. Ένα

μέρος των ταινιών μου πράγματι αφορούν την Ελλάδα. Όταν

παρουσιάσα το 2004 το Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά οι αντι-

δράσεις απέναντι στο ντοκιμαντέρ και απέναντι σε μένα ήταν

τεράστιες αν και δεν έδειχνα κάτι δυσφημιστικό για την Ελλά-

δα, πέρα από την πραγματικότητα. Αν δεχτούμε πως φτάσαμε

σε αυτό το σημείο τότε η αφήγηση του συγγραφέα Π. Μάρ-

καρη στην ταινία δεν λέει κάτι περισσότερο απο το κιτς, το

νεοπλουτισμό και τον άκρατο καταναλωτισμό του Νεοέλληνα.

Αλλά ακόμα και στο Καλημέρα κε Μάρσαλ μπορείτε να δείτε

πως οι πολιτικοί εκείνης της εποχής, όπως συνέβη και τώρα,

χάσανε το μέτρο, μια έννοια που έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα

γεννήθηκε. Πέρα από αυτό οφείλουμε να τονίσουμε πως η κρί-

ση δεν είναι ελληνική αλλά ξεκίνησε το 2008 και παρέσυρε την

Ελλάδα φέρνοντας πλέον στο φως ολες αυτές τις κακοφωνίες

και τις ιδιαιτερότητες της.

Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει μια κουβέντα στην Ελ-λάδα για το πως θα μπορούσε η χώρα να προωθήσει εκ νέου ένα προφιλ θετικό και δημιουργικό. Αν ήταν στο χέρι σας να κάνετε μια τέτοια ταινία πως θα την φτιάχνατε;

Rebranding Greece δηλαδή; Χμμμ...Όταν ήμουν στο Φεστιβάλ

Βερολίνου πριν από ένα μήνα η εικόνα που αποκόμισα σε σχέ-

ση με το προφίλ της Ελλάδας ήταν πολύ αντιφατική. Από τη

μια έβλεπες ενδιαφέρον για συμπαράσταση αλλά από την άλλη

αισθάνεσαι και την ρετσινιά του απατεώνα. Δεν έχει καμία δια-

φορά από τους Εβραίους που τους κολλήσαν ένα αστέρι για να

τους μειώσουν αλλά μετά το Ολοκαύτωμα υπήρξε ένα τρομερό

κίνημα συμπαράστασης από τη διεθνή κοινότητα. Από την άλλη

όμως χρειάζεται να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε

καλύτερα τον εαυτό μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Με

εντυπωσιάζει πως η έννοια της συλλογικότητας δεν είναι τόσο

έντονη στην Ελλάδα. Νομίζω πως οι Έλληνες μπορούν να κα-

ταφέρουν πολλά και όσοι έχουν φύγει στο εξωτερικό και τα

καταφέρανε είναι η ζωντανή απόδειξη αλλά γιατί αυτό να μην

συμβεί και εντός Ελλάδας? Αυτό που σας περιγράφω είναι μια

ταινία που πραγματικά σκέφτομαι να κάνω και ίσως την κάνω

πολύ σύντομα. •


CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 15 Μαρτίου έως Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310-233665): Αιθουσα 1: O τελευταίος χορευτής του Μάο (18.45 )/Μεθυσμένο ημερολόγιο(Προβολές:20.45 – 22.45) Αιθουσα 2: Σιδηρά Κυρία (18.45) / Shame (20.45 – 22.30) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Koτό-πουλο με δαμάσκηνα (18.45)/ The artist (20.15)/ Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά (21.45) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27) Η πηγή των γυ-ναικών (18.30 – 20.45 – 23:00) ΟΛΥΜΠΙΟΝ – Π.ΖΑΝ-

ΝΑΣ (τηλ. 2310 37 84 04): 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (μέχρι Κυριακή 18/3), Πανόραμα ταινιών μικρού μήκους Φοιτητών Τμήματος Κινη-ματογράφου Α.Π.Θ. (μόνο Δευτέρα 19/3). Από 20/3: Cafe De Flore (18.15 – 20.30 – 22.45) ΦΑΡΓΚΑΝΗ

(τηλ. 2310 96 00 63): Albert Nobbs (18.30) / Απόγο-νοι (20.30 – 22.30)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφοριών και κρα-τήσεων: 801 11 600000, από σταθερό με αστική χρέ-ωση: 2310 290290 Aίθουσα 1: Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30, ΣΑΒ, KYΡ: 16.30, 18.30 / THE GREY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.40 / Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.10 Αίθουσα 2: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10 / JOHN CARTER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20, 22.00 Αίθουσα 3: ΒΑRBIE (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 18.00 / JOHN CARTER (3D) ΠΕΜ έως ΤET: 20.20, 23.00 Αίθουσα 4: MYΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 22.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 17.50 Αί-θουσα 5: ΤΑΞΙΔΙ 2 (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.40, 20.50, 23.00 Αίθουσα 6: W.E. ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 22.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.30, 20.00, 22.30 Αίθουσα 7: KOΛΛΗΤΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.30, 22.50 Αίθου-σα 8: ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.20, 22.40

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πω-λήσεις: 1 48 48 Αίθουσα 1: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20-14.20-16.30 μεταγλ. / ΚΟΛΛΗΤΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50-21.00-23.10 Αίθουσα 2: HUGO ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.10-14.50 / ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.45-20.10 / ΜΥΣΤΗ-ΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.40-00.50 Αίθουσα 3: JOHN CARTER ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 17.50, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30-15.10-17.50, ΤΕΤ: 16.40 / Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.40-22.30-00.20 Αίθουσα 4: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) ΤΕΤ: 18.00 / ΤΑΞΙΔΙ 2 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 17.30-19.30-21.30-23.30 (3D), ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20-13.20-15.30-17.30-19.30-21.30-23.30 (3D) / ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΕΤ: 20.00-22.15-00.30 Αίθουσα 5: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 17.00 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.00-13.40-15.20-17.00 μεταγλ. / HUGO 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 18.40-21.10-23.50 / ΤΑΞΙΔΙ 2 3D ΤΕΤ: 16.30-22.10-00.10 (3D) Αίθουσα 6: JOHN CARTER ΤΕΤ: 19.20-22.00-00.40 / JOHN CARTER3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ : 19.20-22.00-00.40 (3D) / Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30 μεταγλ. (3D), ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.50-13.50-15.40-17.30 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 7: W.E. ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10-21.40-00.10 ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.10 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00-13.00-15.00-17.10 μεταγλ. Αίθουσα 8: HAPPY FEET 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ: 16.00-18.00 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40-14.00-16.00-18.00 μεταγλ. ΤΕΤ: 16.00 μεταγλ. / HUGO ΤΕΤ: 18.40-21.15-23.50 / ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 20.00-22.15-00.30 Αίθουσα 9 - COMFORT: W.E. ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.10-21.40-00.10 Αίθουσα 10 - COMFORT: ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ : 20.00-22.15-00.30

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσε-ων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατή-σεων από κινητό: 210 8092690. ONLINE BUY www.stercinemas.gr Αίθουσα 1: Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (ΜΕΤΑΓ) 3D Σαβ - Κυρ: 12:20, 14:10, 16:00, 17:50, 19:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 17:50, 19:40 / JOHN CARTER 3D Παρ - Σαβ: 21:30, 00:30, Πεμ & Κυρ - Τετ: 21:30 Αίθουσα 2: JOHN CARTER Σαβ - Κυρ: 13:30, 16:30, 19:30, 22:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 19:30, 22:30 Αίθουσα 3: MEΘΥΣΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Σαβ - Κυρ: 13:40, 16:20, 18:40, 21:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 18:40, 21:00 / Ο ΔΙΑΒΟ-ΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ Πεμ - Τετ: 23:20 Αίθουσα 4: THE ARTIST Σαβ - Κυρ: 13:50, 15:50, 18:00, 20:00, 22:00, 00:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00, 20:00, 22:00, 00:00 Αίθουσα 5: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) Σαβ - Κυρ: 12:50, 14:40, 16:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30 / ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Πεμ - Τετ: 18:20, 20:30 / ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ Παρ - Σαβ: 22:40, 00:40, Πεμ & Κυρ - Τετ: 22:40 Αίθουσα 6: W.E Σαβ : 12:10, 14:30, 17:00, 19:20, 21:50, 00:10, Παρ: 17:00, 19:20, 21:50, 00:10, Κυρ: 12:10, 14:30, 17:00, 19:20, 21:50, Πεμ & Δευ - Τετ: 17:00, 19:20, 21:50 Αίθουσα 7: HUGO Σαβ - Κυρ: 12:40, 15:30, 18:00, 20:30, 23:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:00, 20:30, 23:00 Αίθουσα 8: THE GREY Σαβ - Κυρ: 14:00, 16:20, 18:50, 21:10, 23:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 18:50, 21:10, 23:30 Αίθουσα 9: ΚΟΛΛΗΤΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙ Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:10, 17:20, 19:30, 21:40, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:20, 19:30, 21:40, 23:50 Αίθουσα 10: ΤΟ ΤΕΛΙ-ΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:20, 16:40, 19:00, 21:20, 23:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40, 19:00, 21:20, 23:40 Αίθουσα 11: BARBIE (ΜΕΤΑΓΛ) Σαβ - Κυρ: 12:15, 14:15, 16:15, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:15 / TAΞΙΔΙ 2 3D Παρ - Σαβ: 18:15, 20:15, 22:15, 00:20, Πεμ & Κυρ - Τετ: 18:15, 20:15, 22:15 •

STARlightEXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

Γ.Βασιλείου

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld)

Ν.Σάκκας (Cinemanews)

Π.Τράγος(Movieworld)

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

W.E. **1/2 **

Ταξίδι 2 *1/2 *

Κολλητοί με παιδί **1/2 ** **1/2

Πηγη των Γυναικών **1/2

Πεντάμορφη και το Τέρας 3D *** **** **** ***1/2

Τελικό Χτύπημα ** **1/2

Cafe de Flore ** **1/2 **1/2

Άλμπερτ Νομπς *** ** ** *** *** ***

Ο εξώστης Θήτα έχει φωνή και παρουσιάζει τις νέες ταινίες

κάθε εβδομάδα από την συχνότητα του 105.5!

Συντονιστείτε στον ροκ ρυθμό του πιο σινεφίλ σταθμού της

Θεσσαλονίκης!


Ένας άνθρωπος και μια δρασκελιάΣυνιστά άραγε εκδοτικό γεγονός η επανέκ-

δοση της Φανταστικής Περιπέτειας του Αλέ-

ξανδρου Κοτζιά; Καταρχήν γεγονός συνιστά η

ύπαρξή του καθαυτή, η συγγραφή και η πρώτη

έκδοσή του το 1985. Εκείνη ακριβώς την επο-

χή, ο Κοτζιάς ξεπροβάλλει γι’ άλλη μια φορά

από το αληθομανές χαλκείο του, το εργαστή-

ρι όπου πλάθει τους αυθεντικούς του μύθους,

κραδαίνοντας μία σαρκαστική και συνάμα θλι-

βερή ιστορία: οικογένειες που ξεκληρίστηκαν

εξαιτίας του πολέμου κι άλλες που στήθηκαν

ακριβώς χάρη σ’ αυτόν, άνθρωποι που υπήρξαν

πράγματι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης

κι άλλοι που έστησαν όλη τους τη ζωή και τη

σταδιοδρομία υποδυόμενοι πως δήθεν υπήρξαν,

υπουργοί, γενικοί γραμματείς και λοιποί αξιω-

ματούχοι της πάντα χωλαίνουσας δημόσιας δι-

οίκησης, μέλη της Μεγάλης Δημοκρατικής και

Προοδευτικής Παράταξης δίπλα σε στελέχη της

Επαράτου Δεξιάς, εξεγερμένοι του Πολυτεχνεί-

ου, διαγραμμένοι κνίτες που έχοντας περάσει

προ πολλού τα τριάντα παρασταίνουν τους

αιωνίως σπουδάζοντες με τα λεφτά της οικο-

γένειας κι άλλοι που τώρα πια θέλουν μονάχα

ν’ αβγατίσουν τα λεφτά της οικογένειας δίχως

να έχουν καμιά σχέση μαζί της, χαμηλόβαθμοι

δημόσιοι υπάλληλοι που υπομένουν οποιαδήπο-

τε προσβολή και αναλαμβάνουν οποιαδήποτε

διευκόλυνση ή εκδούλευση για λογαριασμό των

ανωτέρων τους με αντάλλαγμα ευνοϊκότερη

μεταχείριση ή ακόμη και μία πολυπόθητη από-

σπαση. Σε αφηγηματικό χρόνο που εκτείνεται

σχεδόν σε ένα μονάχα εικοσιτετράωρο, ο Κο-

τζιάς ξεδιπλώνει με αριστουργηματική χρήση

του εσωτερικού μονολόγου την προσωπικότη-

τα του Αλέξανδρου Καπάνταη, κεντρικού χα-

ρακτήρα του βιβλίου: καταξιωμένου λογοτέχνη

με διεθνή αναγνώριση, διευθυντή σε κεντρική

υπηρεσία υπουργείου, ευτυχή οικογενειάρχη,

πατέρα τριών παιδιών και αξιοσέβαστου μέλους

της νεοελληνικής κοινωνίας εν έτει 1985. Συνδυ-

άζοντας την εμβόλιμη παράθεση κειμένων (π.χ.

βιβλιοκριτικά σημειώματα, απομαγνητοφωνημέ-

νες συνεντεύξεις και ευχαριστήριες επιστολές)

από το υπερμεγέθες –αλλά ανούσιο– αρχείο του

Καπάνταη με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ο

Κοτζιάς δίνει στον αναγνώστη να αντιληφθεί

από πολύ νωρίς το μέγεθος του ψέματος που

περιβάλλει τον άνθρωπο, και μαζί και όσους

εκείνος έχει επινοήσει. Γιατί αυτό που θέλει να

καταδείξει, δίχως όμως στιγμή να ηθικολογεί ή

να κανοναρχεί, είναι το ψέμα, η αυταπάτη –ή,

ακόμη χειρότερα η αυτοεξαπάτηση, όπως ση-

μειώνεται κάπου αλλού– στα οποία κινδυνεύει

να περιπέσει κανείς. Όχι μονάχα τα συγκεκριμέ-

να ψέματα εκείνης της εποχής, αλλά κάθε ψέμα,

κάθε αυτοεξαπάτηση, οποιασδήποτε εποχής. Εί-

ναι χαρακτηριστικό πως ο Καπάνταης ουσιαστι-

κά χάνει το έρμα του και αρχίζει να παραληρεί

σαν χαμένος κάθε φορά που βρίσκεται σε εξω-

τερικό δημόσιο χώρο. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο·

είναι ένας άνθρωπος που ανακτά το κύρος του,

το κίβδηλο προσωπείο του, κάθε φορά που τον

συναντάμε στους κλειστούς χώρους που συμβο-

λίζουν την καταξίωσή του: στο διαμέρισμα που

έλαβε ως αντιπαροχή για το προικώο οικόπε-

δο της συζύγου, στο υπηρεσιακό γραφείο του,

στο διαμέρισμα της ερωμένης του, στα γραφεία

των εκδόσεων «Κέδρος», στο Λαϊκό Νοσοκομείο

όπου αργοπεθαίνει ο καλύτερός του φίλος, ακό-

μη και αρχικά στο Πνευματικό Κέντρο του Δή-

μου Αθηναίων. Ενώ όταν βρίσκεται σε ανοιχτό

χώρο, όταν αναγκάζεται να βαδίσει πεζός σε

κάποιον δρόμο της πρωτεύουσας ή να οδηγή-

σει αυτοκίνητο, χάνει το στίγμα του στο χώρο,

αποπροσανατολίζεται, αναδύεται όλη η άγνοια,

η αμορφωσιά και η δεισιδαιμονία του, ο λόγος

του γίνεται ακόμη και ασύντακτος, θυμίζοντας

στιγμές από Τζόις και Αλεξάνδρου.

Αντίστοιχα όμως, τα πραγματικά ζητούμενα της

σύγχρονης Αθήνας –όπως όμως την επινόησε

και μας την κληροδότησε εκείνη ακριβώς η γε-

νιά του Αλέξανδρου Καπάνταη– καταγράφει στο

πρόσφατο βιβλίο του ο Χρήστος Χρυσόπουλος,

«Φακός στο Στόμα». Πρόκειται για ένα βιβλίο που

αναφέρεται στους πλάνητες κατοίκους, ανθρώ-

πους ικανούς και πρόθυμους να βγουν έξω από

τις οριζόντιες ιδιοκτησίες της αντιπαροχής και

να περιπλανηθούν ενσυνείδητα στους δρόμους

της πόλης. Σε αντίθεση με τον Καπάνταη, ο

Χρυσόπουλος μιλάει με περισσή ψυχραιμία, σαν

να καταγράφει το ημερολόγιο ρεπεράζ κάποιου location manager στη σημερινή Αθήνα, καθώς

παρατηρεί σκηνές με αστέγους, ρακοσυλλέκτες

μέσα στη νύχτα, ανθρώπους που τρώνε από τα

σκουπίδια, ρακένδυτους κι άπλυτους που όλοι

μας αποφεύγουμε να τους πλησιάσουμε. Ένα

αφήγημα που μιλάει για τις πόλεις και αυτούς

που ακόμη περιδιαβαίνουν στους δρόμους τους

– γιατί εδώ όλα απέχουν μια δρασκελιά, όπως

επαναλαμβάνει ο συγγραφέας. Γι’ αυτό λοιπόν

θέλω να επιμένω πως δεν είναι τυχαίο που ο

Κοτζιάς δεν άφηνε τον ψεύτη και πλανεμένο

ήρωά του να κάνει τουτη τη δρασκελιά και να

δει κατάματα τι στ’ αλήθεια συνέβαινε τριγύρω

του, εκεί έξω. Ίσως να μην έβλεπε αστέγους και

χωμένους σε κάδους απορριμμάτων το 1985, μα

θα έβλεπε τι είχε διαπράξει. Κι αν είναι πράγμα-

τι προφητικό και επίκαιρο το βιβλίο του Κοτζιά,

είναι εξίσου σημαντικό το βιβλίο του Χρυσό-

πουλου. Ίσως γιατί, όπως έγραψε ένας παλιός

πλάνητας περασμένων εποχών, η ιστορία είναι σαν τον Ιανό· έχει δύο πρόσωπα: είτε κοιτάζει στο παρελθόν είτε στο παρόν, βλέπει τα ίδια πράγματα. •

Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

Αλέξανδρος ΚοτζιάςΦανταστική περιπέτειαΠρόλογος Ηλίας Μαγκλίνης

«Κέδρος», Αθήνα 1985, επανέκδοση 2012

Χρήστος ΧρυσόπουλοςΦακός στο στόμα – Ένα χρονικό για την Αθήνα«Πόλις», Αθήνα2012

1. Πώς είστε; Ως συνήθως. Άλλοτε καλά κι άλλοτε χάλια.

2. Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει; Ως βία και ως κάθαρση. Την υφίσταμαι και μακά-

ρι να με αλλάξει προς το καλύτερο.

3. Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης;Όσοι και όσα εξακολουθούν να κατέχουν την

εξουσία, απέναντί μας και μέσα μας.

4. Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την παραγωγή «σοβαρών» βιβλίων;Αναπόφευκτα. Έχουν σοβαρέψει ήδη τα πράγ-

ματα.

5. Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολο-γίες, το Web, τα Social Media;Είναι ο Παράδεισος και η Κόλασή μου. Σχέση

αγάπης-μίσους, σίγουρα.

6. Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέ-χει κανείς. Ή όσα θέλετε.Τα κάθε είδους τοπ-τεν, μαζί και οι λίστες των

μπεστ-σέλερ, μου φαίνεται ότι είναι η ίδια η Κρί-

ση αυτοπροσώπως!

7. Γενικώς: γιατί τα βιβλία;Στην κατάστασή μου, που θυμίζει διαστροφή, το

ερώτημα είναι: τι θα γινόμουν χωρίς βιβλία;

8. Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο;Αυτό δεν εξαρτάται από τη λογοτεχνία, αλλά

από τον κόσμο.

9. Τι είναι η ανάγνωση, και πιο ειδικά η ανά-γνωση των δικών σας βιβλίων;Για μένα, πάθος. Κάτι που φαντάζομαι ότι ισχύει

και για τους φανατικούς μου αναγνώστες.

Συγγραφείς, γραφή και Κρίση

Είκοσι Έλληνες λογοτέχνες απαντούν σε είκοσι (κοινά) ερωτήματα. Σήμερα, ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος.

Από τον Κυριάκο Αθανασιάδη

10. Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζε-ται να υπάρχει;Όσο και όλα τα ιδανικά.

11. Ένας μέντορας σας;Οι αποτυχίες μου, όχι μόνο στο γράψιμο, αλλά

προπαντός στη ζωή.

12. Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε;Τόσο πιο εύκολα, όσο πιο απελπισμένος είμαι.

13. Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας; Βασανίζοντάς τους.

14. Τι χάνετε γράφοντας;Μια ολόκληρη ζωή άμεσης δράσης.

15. Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο.Το τελευταίο, η «Η υψηλή τέχνη της Αποτυχί-

ας», από τις εκδόσεις «Ίκαρος» (βγήκε μόλις πριν

από πέντε μέρες!), είναι κάτι ανάμεσα σε αυτο-

βιογραφία και χρονικό της δεκαετίας του 2000,

κάτι ανάμεσα σε ημερολόγιο και ντοκιμαντέρ,

αυτοβιογραφία και χρονικό, εξομολογητικό δο-

κίμιο και οδοιπορικό. Μιλάει για την οικογένειά

μου, τους φίλους μου και τα διαβάσματά μου,

για τη γνωριμία μου με τον Ταχτσή, τον Σαμα-

ράκη, τον Κουμανταρέα ή τον Νίκο Νικολαΐδη,

αλλά και για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου,

για το Μπουρνάζι, το Μετρό, το Mall, το ΟΑΚΑ,

το Big Brother και την καπναπαγόρευση, για την

άνοδο των γυναικών και την πτώση των αντρών,

για το Ίντερνετ, την οικολογία, την παγκοσμιο-

ποίηση και τον πατριωτισμό, για τα Δεκεμβρια-

νά του 2008, την τρομοκρατία, τις ταραχές στην

Κερατέα, το κόμμα του Λαζόπουλου και τους

Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα: για μια δεκα-

ετία που ξεκίνησε ως ο ορισμός της επιτυχίας

—με την ακλόνητη πεποίθηση ότι γίναμε Ευρώπη,

μέσα από την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ και

τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004— για να κα-

ταλήξει, πριν καν εκπνεύσει το 2010, στο γκρέμι-

σμα της νεοπλουτίστικης βιτρίνας και αυταπά-

της, και στο βούλιαγμά μας σε μια οικονομική

κρίση τόσο βαθιά, ώστε να καλούμαστε τώρα

να μάθουμε την υψηλή τέχνη της αποτυχίας. Το

επόμενο είναι μυθιστόρημα, το πιο πολιτικοποι-

ημένο μου μέχρι σήμερα.

16. Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας;Το θέμα δεν είναι τι πιστεύω εγώ, αλλά… ο «ελ-

ληνικός κανόνας» της λογοτεχνίας.

[. . .]

18. Νιώθετε να αλλάζετε;Και ναι, και όχι.

19. Ο θάνατος;Το αντίθετο του σεξ.

20. Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απα-ντήσετε;Ούτως ή άλλως, στο βάθος, οι ερωτήσεις που

έχουν σημασία παραμένουν αναπάντητες. •


Rock ‘n’ Roll CircusΣυνέντευξη της Dalot στον Αρχιμήδη Γ. Παναγιωτίδη - E: [email protected]



Λόγια ΔρόμικαΓράφει ο Αλέξανδρος Σαλαμές - Ε: [email protected]

Maraveyas Ilegal«Ας πνίξουμε το ζώο που ξυπνάει μέσα μας»

Tον Κωστή Μαραβέγια τον γου-

στάρω πολύ. Καταρχήν διαθέτει

ευγένεια, πράγμα σπάνιο στην

φουσκωμένη από έπαρση έρμη ελ-

ληνόφωνη σκηνή. Κατά δεύτερον

πέραν του ταλέντου του, η σκηνι-

κή του παρουσία σε παραπέμπει

σε μια εποχή που τα πάντα ήταν

πρωτόλεια, μελωδικά και μαγευ-

τικά. Αλλά τα πολλά λόγια είναι

φτώχεια. Σε μία από τις πιο δημι-

ουργικές περιόδους της ζωής του ο

«Maraveyas Ilegal», εμφανίζεται

το Σάββατο 17 Μαρτίου στον Πο-

λυχώρο Πολιτισμού Block 33, για

μία παράσταση όλο δημιουργική

τρέλα.

Να μιλήσουμε για την συναυλία σου στο Block 33. Διαβάζω για 20 διαφορετικά όργανα σε μία εποχή που όλο και περισσότεροι καλλι-τέχνες επιλέγουν τα ακουστικά σετ. Προς τι η διαφοροποίηση; Είχα προσωπική ανάγκη ανανέω-

σης του ήχου και της μπάντας. Όλα

ξεκίνησαν από το στούντιο. Κου-

βάλησα όλη τη μουσική πραμάτειά

μου εκεί. Από αρμόνια που έχω

από παιδί έως κάθε λογής κρουστό

και ντίγκι ντογκ. Χρησιμοποίησα

επίσης πολλά όργανα ρετρό όπως

Farfisa, Vox και Hammond. Με τον

παραγωγό και νέο μουσικό της

μπάντας Οττόμο χτυπήσαμε πόδια

με 43 περίπου νούμερο παπούτσι

στο παρκέ του στούντιο και το

ηχογραφήσαμε αντί για βαθύ τύ-

μπανο. Τρομπόνι, τσέλο, γκρανκάσα

ταμπούρα και πιατίνια παρέλασης

είναι νέοι ήχοι που χρησιμοποί-

ησα στη “Λόλα”. Νέος ήχος, νέοι

εξαιρετικοί μουσικοί, καινούργιοι

φίλοι. Ένας κύκλος έκλεισε, μια

καινούργια πορεία αρχίσει. Εύχομαι

με τη νέα μου παρέα να ζήσουμε

όσο πιο πολλές μετακινήσεις και

συγκινήσεις αντέχουμε.

Λόλα όπως λέμε…; Όπως λέμε τρέ-

λα. Όπως λέμε έρωτας και ομορ-

φιά. Ευτυχία μαζί. Ωραίο όνομα

επίσης. Τραγουδιέται εύκολα. Το

αγαπημένο μου λα λα λα.

Η συγγραφή ενός βιβλίου τι ανά-γκες και ενδεχομένως απωθημένα εξυπηρετεί; Την ανάγκη να σας

αφηγηθώ μια ιστορία. Μια σχεδόν

αληθινή εμπειρία που δεν χωρά-

ει μόνο σε ένα ή δύο τραγούδια.

Όπως και το βιβλίο βέβαια δεν

χωράει σε σελίδες αλλά ακούγε-

ται σαν δίσκος. Ηχούν οι λέξεις και

διαβάζονται οι μουσικές. Ανακάτε-

ψα τις φαντασιώσεις μου και βγή-

κε η “Λόλα”. Η Λόλα που ταξίδεψε

σε καιρό κρίσης και την πήραν οι

φουρτούνες. Που δεν τα παράτησε

αλλά βούτηξε και κολύμπησε. Με

λύτρωσε και την ευγνωμονώ. Μετά

με άφησε και τώρα θέλω να φύγω

για να μην τη σκέφτομαι. Πάντα

έτσι δεν γίνεται;

Τελευταία φορά που μιλήσαμε ήσουν στην Ιταλία για τα γυρί-σματα του ντοκιμαντέρ σου. Ει-κόνες – αναμνήσεις και αισθήσεις που συνέλλεξες από αυτή την εμπειρία; Ερωτεύτηκα τη Μεσό-

γειο ακόμη περισσότερο. Ο Νότος

είναι η καρδιά της Ευρώπης. Νεύρο,

ζωή και ομορφιά παντού. Από το

Τελαβίβ έως το Γιβραλτάρ. Και οι

μουσικές τόσο διαφορετικές αλλά

τόσο οικίες. Ήταν ένα όνειρο αυτό

που έζησα και αισθάνομαι πολύ

τυχερός που το έζησα. Θέλω να

το ξανακάνω με ιστιοπλοικό κα-

ποια στιγμή. Ξεκινάω μαθήματα

το Μάιο.

Τελικά η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου ήταν είναι το φυσικό μας σύνορο σε ότι αφορά την μουσική αλλά και την κουλτού-ρα γενικότερα; Δεν είναι σύνορο.

Χωνευτήρι είναι. Ένα καλό χωνευ-

τήρι φυλών που γεννάει τέχνη και

μύθους. Από την αρχαιότητα έως

σήμερα.

Γνήσιο τέκνο της Γένοβα, πιστεύ-εις ακόμη στους αγώνες και στην «μάχη του δρόμου» ή περνάμε σε άλλη εποχή; Από το 2002 έως

σήμερα έχει περάσει μια δεκα-

ετία. Αυτά που φοβόμασταν και

διαδηλώναμε γίναν. Η φούσκα του

χρηματιστηρίου και των Ολυμπι-

ακών Αγώνων μας καταπλάκωσαν.

Αλλά δεν είναι καιρός για γκρίνια.

Το καταλάβαμε όλοι αυτό που πά-

θαμε. Και οι πολιτικοί και εμείς. Ας

ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο πλέον.

Ήθος και όρια στην κτητικότητα.

Τέρμα ο αχαλίνωτος καπιταλισμός.

Ας πνίξουμε το ζώο που ξυπνάει

μέσα μας και θέλει να κατασπα-

ράξει τα πάντα. Άδικο όμως να

υποφέρουν οι ασθενέστεροι. Κάτι

πρέπει να γίνει. Δεν μπορεί να την

πληρώνουν και τώρα αυτοί.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέ-δια; Να γυρίσω όλη την Ελλάδα

και να τραγουδήσω τα νέα μου

τραγούδια. Μαζί με σας που έρχε-

στε στις συναυλίες. Να χορέψουμε.

Να εκτονωθεί το σώμα μας και να

γλυκάνουμε την ψυχή μας. Άντε

και μετά να έρθει το καλοκαίρι να

λιαστούμε και να ερωτευτούμε.

Αν ο Κωστής Μαραβέγιας δεν ήταν μουσικός, τι καριέρα θα επέ-λεγε; Αστρονάυτης. Αρκετά κλισέ

βέβαια. Νομίζω κιόλας πως το έχω

ξαναπεί. Οπότε ας πω τώρα κάτι

διαφορετικό. Να λοιπόν. Θα ήθελα

να νοικιάζω ομπρέλες θαλάσσης

στο Ρίο Ντε Ζανέιρο. Σεζόν. Εποχι-

κά. Και μετά βλέπουμε.•

Info:Μάθετε νέα του Κωστή Μαραβέγια

στο www.maraveyas.net


Urbanities.Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Στη ζωή, η ποικιλία είναι αναγκαία. Δεν βα-

ριέσαι, δεν χασμουριέσαι στο πρόσωπο της

ανούσιας και βαρετής ρουτίνας. Επίσης, η αλ-

λαγή είναι μια κοντινή συγγενής που βοηθά να

ξεχαστείς από το πρόσφατο παρελθόν και να

γευτείς φρεσκοκομμένα φρούτα [του πάθους]

απευθείας από το δέντρο τους. Τις καθημερινές

δίνεις σημασία σε νέες εκπομπές στην τιβί, τα

σαββατοκύριακα μιλάς με φίλους στο εξωτερικό

και σχεδιάζεις ταξίδια στην Ευρώπη. Όπως και

να’χει, η άνοιξη είναι καθ’οδόν, όλοι την περι-

μένουμε με λαχτάρα και φοράμε τον Μάρτη

μας ως σιωπηλή ένδειξη διαμαρτυρίας στον

ατέρμονο [φαινομενικά] χειμώνα – λες και το

έχουν ορίσει και αυτό οι ηγέτες. Αν περπατάς

[ακόμα] ανέμελα στην πόλη μας θα προσέξεις

πως πολλοί από εμάς επιχειρούν να κάνουν

κάτι καλύτερο για τον εαυτό τους και για εμάς.

Καθημερινά θυμώνω με την κατάσταση που

έχει εξελιχθεί αλλά υπενθυμίζω στον εαυτό μου

πως όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το

αλλάξουμε, έτσι με βοηθάω επί καθημερινής

βάσης να αναπνέω καλύτερα και να εισπνέω

μόνο τα θετικά.

Στη Μητροπόλεως τις προάλλες μπήκα σε ένα

βασίλειο ποικιλίας, άνοιξα την πόρτα, πέρασα

το κατώφλι κάτω από τον ήχο του μεταλλικού

κουδουνιού και χαιρέτησα τα δύο κορίτσια που

περίμεναν σαν φύλακες άγγελοι στο πόστο

τους. Ήταν ένα μακρύ δωμάτιο με ασπρόμαυρα

πλακάκια σε σχηματισμό σκακιέρας, με πο-

λύχρωμα στολίδια παντού – ένα δωμάτιο για

όλους τους χρωματιστούς φίλους μου και χρή-

σιμο για απογεύματα υγρά και βαριά, σχεδόν

επίσημα πλέον είναι ο κήπος μιας Εδέμ που

έχει χάσει την ομορφιά της. Το Papillon Colore ή αλλιώς η χρωματιστή πεταλούδα στη Μητρο-

πόλεως 38 έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο μαγαζί

στην καλαίσθητη και νόστιμη γλύκα της ζωής.

Στην είσοδο παίρνεις άρωμα σοκολάτας και ξε-

τυλίγεις χρωματιστά περιτυλίγματα χαράς που

κάθονται στοιβαγμένα πίσω από το τζάμι στα

ντουλάπια τους – το γαλλικό αποικιακό ύφος σε

βοηθάει να μεταφερθείς στην Προβηγκία όπου

η μοναδική σου σκέψη θα είναι το σούρουπο

που μελώνει στα χείλη του ποτηριού σου. Δί-

σκοι γεμάτοι σκουρόχρωμα κομμάτια χρυσού,

γεύσης απεριόριστης και χαρμόσυνης, κάποια

είναι μεγάλα κάποια είναι μικρότερα – στο με-

ταξύ σου έχει αφιερωθεί ένα από τα κορίτσια

εκεί και δεν ξέρεις πως να ξεφύγεις από τα

γλυκά τους λόγια που σε πείθουν να δοκιμάσεις

λιχουδιές. Η πρώτη εμπειρία λιτή και ντροπαλή,

νηστεία και άγιος ο Θεός. Το κορίτσι με κέρασε

ένα σοκολατάκι που το ονόμασε «ανώμαλο», το

βρήκα αστείο και αθώο συνάμα, ενώ νηστεύω

τρώω ένα ανώμαλο σοκολατάκι. Πιο κάτω έκα-

ναν την εμφάνιση τους οι ξηροί καρποί και τα

λεγόμενα energy mix που οφείλεις κάθε πρωί

Κυριακής να βάζεις στο μπολ με βρώμη. Να με

ακούς σ’αυτά!

Φεύγοντας σκέφτηκα για άλλη μία φορά πως η

ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις. Αργά ή γρή-

γορα θα έρθει το καλοκαίρι, θα αράξω σε μια

ξαπλώστρα κάπου στην Κρήτη και θα σκέφτομαι

όλες αυτές τις λέξεις που πλημμυρίζουν το μυα-

λό μου σήμερα – ο καινούριος μου καναπές είναι

σίγουρα ένα βήμα μπροστά. Και με τα δύο πόδια.

Άνοιξε ένα παράθυρο, απελευθέρωσε το ευάλω-

το Εγώ και παρατήρησε τις πεταλούδες. •

Till next weekΆσε το παράθυρο ανοιχτό.

Xάνει-μπαλΓράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - Ε: [email protected]

ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΟΛΕΪ: Η βαριά φανέλα είναι μια αθλητική έννοια που κύρια χαρα-

κτηριστικά της είναι η διάρκεια, η ποιότητα και ο χαρακτήρας. Η ομάδα βόλεϊ

του Ηρακλή αν μη τι άλλο δικαιούται αυτόν τον τίτλο μιας και για περισσότερα

από δέκα χρόνια χαρίζει τίτλους, συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις και

συγκινήσεις στους οπαδούς της, που τόσο την στήριξαν αλλά και τόσο δοκι-

μάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Πήρε το φετινό κύπελλο στο final-8 της Σύρου

χωρίς να χάσει κανένα σετ και επιβεβαίωσε πως είναι φαβορί και για το Πρω-

τάθλημα, ώστε να καταφέρει να αποχαιρετίσει όπως πρέπει τον μεγάλο Αντρέι

Κράβαρικ στην τελευταία σεζόν της καριέρας του, δηλαδή με ένα νταμπλ.

Είναι τουλάχιστον αστείο και μίζερο σε μια πόλη που τα τελευταία χρόνια οι

τίτλοι έρχονται τουλάχιστον με το σταγονόμετρο, να υπάρχουν κάποιοι που

προσπαθούν να μειώσουν αυτή την επιτυχία.

ΑΠΟΕΛ: Παίζεις επαναληπτικό με την Λυών στη ρεβάνς ενός παιχνιδιού που

σχεδόν έβαλες λεωφορείο μπροστά στην εστία σου, κι ενώ όλοι περιμένουν

να κάνεις το ίδιο, εσύ με παντελή άγνοια κινδύνου, αμέτρητα χιλιόμετρα και

τσαμπουκά παίζεις στα ίσια τους Γάλλους και παίρνεις την πρόκριση πανάξια.

Μπράβο ρε μάγκες!

ΧΟΝΔΡΟΚΟΥΚΗΣ: Η επιτυχία σε ατομικό άθλημα -όπως το άλμα σε ύψος- σε

παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς τη στήριξη κανενός είναι άθλος. Χαρήκαμε, κάνα-

με πολλούς συνειρμούς, γουστάραμε που κανείς ατσαλάκωτος δεν έχει τα

μούτρα να προσπαθήσει να οικειοποιηθεί ότι έκανε και μείναμε με ένα πλατύ

χαμόγελο από τον τρόπο που πανηγύρισε στην Πόλη. •

«Εβδομάδα των ΑΝΔΡΩΝ»


La Tia RitaΓράφει η Rita Van DenGayged

Μικρό μου σκεμπρόζικο πόνι, έχω νέα αντιπολιτευτικά από το «κυριακάτι-κο πλεμπίσκιτο 2012» του Πασόκ της άμεσης δημοκρατίας, ο Παπουτσής

έμμεσα οργάνωσε με την παρουσία της υπογραφής του και μόνο, δικό του

συνέδριο σε εμπορικό κέντρο με το κόμμα «Ανορεξικά Γιουροβυζιά», πή-

γαν όλες οι κουλές αδερφές για τα ηχητικά εφέ αλλά όχι οι φανταστικοί

του φίλοι από το τσάιλντχουντ που τον ήθελαν προεδράρα στο Πασόκ,

αυτοί παρέμειναν στο φανταστικό Πασόκ να το ψηφίσουν φανταστικά.

Φυσικά πήγαν και όλοι οι αναρχικοί, γιατί τώρα τον πολίτη προστατεύει

ο αδιάβαστος πρώην υποψήφιος για προεδράρα νυν υποψήφιο παράσιτο

προεδράρας για υπουργοποίηση προστασίας της μνημονιακής φώκιας

στο Λουδία. Στο αντιπολιτευτικό συνέδριο του συνεδρίου προσκλήθηκε ως

ομιλητής η Παναγία ως φίλη μέλος μέγα χορηγός, ο Άγιος Φανούριος ως

υπεύθυνος εφορευτικής, ο Καρβέλας με το μιούζικαλ «Μάλα-κα-ταραμένε μετανάστη, να η μουσική του θανάτου» και ο καψερός Πάνος Καμμένος

για να μιλήσει για την αναδάσωση της Πάρνηθας από χρυσαυγίτες και

την ελληνορθόδοξη εμπειρία αντιπολίτευσης στον Τόμσεν που είναι πλέον

προεδράρα της ΝΔ γιατί ο Σαμαράς έσπασε το σβέρκο του σε τριπλό

λουτς. Οι αφοί Ψωμιάδη δεν πρόλαβαν το συνέδριο γιατί τους καθυστέ-

ρησε πάλι ο εισαγγελέας που είχε χαθεί κάπου στον αγώνα της χούντας

συνεργασίας για την καταπολέμηση του κακουργηματικού εγκλήματος της

ρίψης Τοτάλ γεύση ντομάτα πλήρη λιπαρά σε παρέλαση.

Αντιθέτως, ο αυτοψηφισθείς αυτοϋποψήφιος αυτονομοθέτης αυτοπροε-

δράρας του μοναδικού πτωχού εαυτού του, Ευάγγελος Μπουλντογκζέλος,

τήρησε και φέτος το έθιμο της επίθεσης στο εξέχον βεληνεκές του από

σαλεμένο ψηφοφόρο Πασόκ, αυτή τη φορά με απλό γιαούρτι και όχι με

καφέ όπως στην υποψηφιότητα για «Μις Δεύτερη Πασοκτζού 2007» που

του βγήκε γκαντέμικος και είδε πρωθυπουργάρα το τσακνό βλάκα και του

έμειναν μόνο 3 μύρια στην τράπεζα. Απρόσμενη εμφάνιση τόσο στο σόου

για το νικητήριο εμβατήριο του κόμματος όσο και στο συνέδριο έκανε ο

μητροτέτοιος Πειραιώς που είχε πεταχτεί για ράσα και μονόπετρο στα

καρτιέ που τα μπέρδεψε με τα καρφούρ, και τελικά έβγαλε ένα συγκινητι-

κό λόγο για το δικαίωμα της καύσης νεκρών μετά από εκταφή οτιδήποτε

μη χριστιανοελληνορθόδοξου από την ιουρασική περίοδο και τη μετέπειτα

δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου με τη βοήθεια του ΕΣΠΑ και του Αγίου

Πνεύματος στον λοιπό πλανήτη που συνορεύει με τη Ελλάδα. Το ενθου-

σιώδες χειροκρότημα για τέτοια κατασκευαστικά έργα δεν επέτρεψε να

ακουστεί το όραμα που του έφερε το περιστέρι του Καρατζαφέρη για το

πρόγραμμα μείωσης της ανεργίας «κάθε σπίτι γιάφκα, κάθε υπόγα φούρ-νος 2012» με ειδικότητες ψήστη, πυροβολητή, συντηρητή καυστήρα, οπλο-

τεχνουργού, πυροτεχνουργού, καντηλανάφτη, ματατζή, εκτροφέα χοίρων,

χημικού, γενετιστή, συνθέτη-στιχουργού, αποκληρωμένου γόνου διάσημων

γονιών, αγίου, ιερέα παιδόφιλου προστάτη του γιού του μαύρου απέναντι,

γκόλντενμπόι ακροβάτη ακτιβιστή της δεξιάς, χειριστή βαριοπούλας. Νέξτ

γουίκ θα σε πω για το φιλεκπαιδευτικό σοσιαλιστικό συνέδριο με θέμα

«Εγώ και η κάλπη, αναμένοντας τα 2 Ευρώ» και τους ισολογισμούς της

γαλακτοβιομηχανίας ενόψει παρέλασης. Σε αγαπώ καλό μου πόνι!

Άντρας της εβδομάδας: ο Γιάννης Παπαμιχαήλ. Γιατί θα αναστηθεί η Αλί-

κη, ο Δημήτρης και ο Φιλοποίμην και θα αναβιώσει το νάζι –σκέρτσο- κέφι

στο ελληνικό σινεμά με σάουντρακς του Νίκου Καρβέλα. •

Μάλα,κονσέρτο για πολυβόλα

Επίλογος Φωτογράφοι εκ φύσεωςO Άνθιμος Γεωργιάδης και ο Κώστας Μητροπούλος συναντιούνται στην εθνική οδό Ε79, κάπου κοντά

στη Σόφια. Αρχίζουν να δουλεύουν μαζί και δημιουργούν την εταιρία E79 Photography. «E79 Ένας

δρόμος, ένας πολιτισμός, μια γειτονιά», αποτελεί το πρώτο τους κοινό έργο.

Η Φωτογραφία είναι ελληνική λέξη. Προέρχεται από τις λέξεις «γραφίς» και «φως». Η κυριολεκτική

μετάφραση είναι «ζωγραφική με φως» ή «γραφή με φως». Παλιότερα η λογοτεχνία είχε το δύσκολο κα-

θήκον να ανυψώνει την περιγραφή στον βαθμό της ζωγραφικής, ώστε να φανταστεί και να δει κανείς

με τα μάτια εκείνες τις διαστάσεις που αγγίζουν τους συγγραφείς. Σήμερα οι φωτογράφοι πήραν τα

λόγια για να περιγράψουν τον δρόμο. Οι ίδιοι είναι οι νέοι «συγγραφείς του δρόμου». Ο Άνθιμος και

ο Κώστας είναι Έλληνες δηλαδή φωτογράφοι εκ φύσεως. Κοιτάξτε βαθιά στις φωτογραφίες τους και

θα ξεχωρίσετε ότι ο δρόμος μπορεί να είναι και μουσείο, και βιβλιοθήκη, μάλιστα και συναυλιακή

αίθουσα. Οι φωτογραφίες τους είναι όχι μόνο λογοτεχνία, αλλά και γεωγραφία, και πολιτισμός, και

ιστοριογραφία. Οι φωτογραφίες των δύο αυτών Ελλήνων αντηχούν ως παροιμίες που γεννιούνται μόνο

όταν αντιλαμβάνεται κανείς τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Όταν ξεκινήσεις να μετράς τον δρόμο σου

με εικόνες ανά ώρα αυτό σημαίνει ότι έχεις φθάσει σε εκείνη την ωριμότητα που σου δίνει την ελευ-

θερία να εκφράσεις την εμπειρία σου στα εγκόσμια διαμέσου της τέχνης. Ελάχιστοι έχουν την τύχη να

βρεθούν μπροστά σε τέτοιο δρόμο. Όμως ο κάθε άνθρωπος διαβαίνει τον δικό του δρόμο. Ο καθένας

μας τον έχει από την ώρα που γεννιέται.

ROAD E79Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova

exostis 920

Documents