ρισης Παιδια rρικών Ασθενών...το παιδί και η οικογένειά...

ΕΘΝΙΚΟ & ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ

ΜΑΘΗΜΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ

Οδηγός για την Κλινική Πράξη: Διαδικασίες Νοσηλευτικής Διαχείρισης Παιδιατρικών Ασθενών

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΑΤΖΙΟΥ, ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

Ακαδημαϊκό Έτος 2020-2021

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

2

Επιστημονική Επιμέλεια

Βασιλική Μάτζιου

Καθηγήτρια Παιδιατρικής Νοσηλευτικής

Τμήμα Νοσηλευτικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιo Αθηνών

Copyright© 2020 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή στο σύνολο ή κατά τμήμα του παρόντος έργου με οποιοσδήποτε

μέσο ή τρόπο σύμφωνα με το Ν. 2387/1920, το Ν.Δ. 3565/56, 4254/62, 4264/62, το Ν. 100/75 και τους λοιπούς κανόνες

διεθνούς δικαίου, χωρίς την άδεια του συγγραφέα και του εκδότη.

Συγγραφική Ομάδα Βλαχιώτη Ευφροσύνη Νοσηλεύτρια ΠΕ, Msc, PhD, Ακαδημαϊκή Υπότροφος

Τμήματος Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ, Αναπληρώτρια Διευθύντρια Νοσηλευτικής Υπηρεσίας Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία»

Μπουτοπούλου Βαρβάρα Νοσηλεύτρια ΠΕ, MSc, PhD, RN, Ακαδημαϊκή Υπότροφος Τμήματος Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ, Διευθύντρια Νοσηλευτικών Υπηρεσιών Ιασώ Παίδων

Στατήρη Αναστασία Νοσηλεύτρια ΠΕ, MSc


3

Περιεχόμενα 1. ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ....................................................................................... 5

1.1.Νοσηλευτική Αξιολόγηση ......................................................................................................................... 6

1.2.Μνημονικός Οδηγός SBAR για τη Νοσηλευτική Αξιολόγηση........................................................................... 7

1.3.Νοσηλευτική Διεργασία............................................................................................................................ 8

1.4.Σχέδιο Φροντίδας .................................................................................................................................... 9

1.5.Βασικές Αρχές Παρατήρησης του Άρρωστου Παιδιού ................................................................................. 10

1.6.Νοσηλευτική Αξιολόγηση Νεογνού .......................................................................................................... 11

1.7. Επείγουσα Κλινική Αξιολόγηση ............................................................................................................... 13

1.8.Παιδιατρικό Εργαλείο Αξιολόγησης Πρώιμης Παρέμβασης (Pediatric Early Warning Score, PEWS) .................... 14

1.9.Το Εμπύρετο Παιδί................................................................................................................................. 15

1.10. Οδηγίες Μέτρησης Θερμοκρασίας Σώματος........................................................................................... 16

2. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ........................................................................................................................... 18

2.1.Αρχές Χορήγησης Φαρμάκων .................................................................................................................. 19

2.2.Αρχές Υπολογισμού Φαρμάκων ............................................................................................................... 21

2.3. Οδηγίες Χορήγησης Ενδοφλέβιων Φαρμάκων .......................................................................................... 23

3. Χορήγηση Οξυγόνου ................................................................................................................................ 24

3.1.Μέτρηση Κορεσμού της Οξυγονωμένης Αιμοσφαιρίνης .............................................................................. 25

3.2.Αξιολόγηση του Παιδιού με Αναπνευστικό Πρόβλημα ................................................................................ 26

3.3. Άσθμα ................................................................................................................................................. 27

3.4. Αιτίες Αναπνευστικής Δυσχέρειας ........................................................................................................... 29

3.5. Αξιολόγηση Αποτελεσμάτων Αεριών Αρτηριακού Αίματος .......................................................................... 30

3.6. Οδηγίες Χορήγησης Οξυγόνου ................................................................................................................ 32

4. ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ: ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΚΑΘΕΤΗΡΕΣ..................................................................... 34

4.1. Κεντρικοί καθετήρες.............................................................................................................................. 35

4.2. Οδηγίες Περιφερικής Αγγειακής Προσπέλασης ......................................................................................... 36

5.ΧΟΡΗΓΗ ΥΓΡΩΝ............................................................................................................................................ 39

5.1. Υπονατριαιμία και η Πρόβλεψή της ......................................................................................................... 40

5.2.Αίτια Διαταραχής Ισοζύγιου Υγρών.......................................................................................................... 41

Στοιχεία αξιολόγησης ............................................................................................................................. 41

5.3. Ημερήσιες Ανάγκες σε Νερό και Ηλεκτρολύτες στα Παιδιά ......................................................................... 42

5.4. Αξιολόγηση Αφυδάτωσης ...................................................................................................................... 43

5.5. Οδηγίες Χορήγησης Ενδοφλέβιων Υγρών ................................................................................................ 44

6. ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ ................................................................................................................................. 45

6.1.Αξιολόγηση του Παιδιατρικού Πόνου ....................................................................................................... 46


4

6.2. Διαχείριση Παιδιατρικού Πόνου............................................................................................................. 47

6.3. Επιπτώσεις μη Διαχείρισης Παιδιατρικού Πόνου ....................................................................................... 49

6.4.Βασικά Σημεία Αξιολόγησης Παιδιού Με Ανησυχία .................................................................................... 50

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ................................................................................................................................................. 51

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ........................................................ 51

Π1.Τεκμηρίωση Νοσηλευτικών Παρεμβάσεων ................................................................................................ 52

Π2. Κατανοώντας τη Γενική Εξέταση Αίματος και το Γενικό Βιοχημικό Έλεγχο (Αρτηριακού Και Φλεβικού Αίματος). . 53

Π3. Φροντίδα Παιδιού με Τραχειόστομα ........................................................................................................ 54

Π4. Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση Βρέφους και Παιδιού ........................................................................ 55

Π5. Έντυπο Ενημέρωσης της Οικογένειας ....................................................................................................... 56

Π6. Οι Επιπτώσεις της Νοσηλείας στο Παιδί ................................................................................................... 57

Π7. Προετοιμασία Παιδιού και Οικογένειας για Μετάβαση στο Σπίτι ................................................................ 59

Π8. Κοινά Προβλήματα Συμπεριφοράς στην Παιδική Ηλικία ............................................................................. 60

Π9. Επιληπτική Κρίση.................................................................................................................................. 62

Π10. Σημεία Φυσιολογικής Νευροανάπτυξης ανά Ηλικιακή Ομάδα.................................................................... 64

Π11. Διεπιστημονική Συνεργασία .................................................................................................................. 65

Π12. Αρχές Οικογενειοκεντρικής Φροντίδας ................................................................................................... 66

Π13. Επικοινωνία με Παιδιατρικό Ασθενή ...................................................................................................... 67

Π14. Το παιχνίδι ως Μέθοδος Υποστήριξης και Εκπαίδευσης των Παιδιατρικών Ασθενών..................................... 68


5

1. ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ


6

1.1.Νοσηλευτική Αξιολόγηση

Η νοσηλευτική αξιολόγηση είναι η συλλογή πληροφοριών για τον σχεδιασμό της νοσηλευτικής φροντίδας

σε συνεργασία με το παιδί και την οικογένεια του. Είναι μια συνεχής και δυναμική διαδικασία που

περιλαμβάνει τη φυσική, σωματική, ψυχολογική, κοινωνική και πνευματική κατάσταση του παιδιού και

την επίδραση των προβλημάτων υγείας του στην ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και στην

οικογενειακή του ζωή. Η ακριβής και η συστηματική αξιολόγηση του βρέφους ή του παιδιού είναι

απαραίτητη για την οργάνωση και την παροχή ασφαλούς και αποτελεσματικής φροντίδας. Η νοσηλευτική

αξιολόγηση οδηγεί στην αναγνώριση προβλημάτων υγείας και στην ανάπτυξη σχεδίων φροντίδας.


7

1.2.Μνημονικός Οδηγός SBAR για τη Νοσηλευτική Αξιολόγηση

Ο SBAR είναι ένα ευέλικτος οδηγός ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως σε υπηρεσίες παροχής φροντίδας

καθώς επικεντρώνεται στο πρόβλημα υγείας του παιδιού και διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ των

επαγγελματιών υγείας. Το εργαλείο επιτρέπει αποτελεσματική κοινή χρήση πληροφοριών και

διευκολύνει μια ασφαλή προσέγγιση στη φροντίδα του ασθενούς. Ο οδηγός SBAR είναι μια προσαρμόσιμη

μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργεί μονοπάτια επικοινωνίας σε οποιοδήποτε

στάδιο της ασθένειας του παιδιού, ανεξαρτήτως κλινικού περιβάλλοντος.

S-Situation– Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο παιδί;

B-Background- Ποιες είναι οι συνθήκες που οδηγούν στην κατάσταση αυτή;

A-Assessment– Ποιο είναι το πρόβλημα;

R-Recommendation– Θεραπευτική προσέγγιση και ο προγραμματισμός της συνέχειας της φροντίδας


8

1.3.Νοσηλευτική Διεργασία

Υποκειμενική και αντικειμενική αξιολόγηση

Σχεδιασμός

Εφαρμογή

Εκτίμηση

Τι είναι η νοσηλευτική διεργασία; Η νοσηλευτική διεργασία είναι ένα πλαίσιο για την οργάνωση εξατομικευμένης νοσηλευτικής φροντίδας. • Περιλαμβάνει τέσσερα στάδια: εκτίμηση, σχεδιασμό, εφαρμογή και αξιολόγηση. • Βασικό στοιχείο της νοσηλευτικής διεργασίας είναι ότι οι στόχοι της είναι μετρήσιμοι για να

είναι δυνατή η αξιολόγηση. Περιλαμβάνει υποκειμενική και αντικειμενική αξιολόγηση, σχεδιασμό, εφαρμογή και βελτίωση.

Σημαντικό Η συμμετοχή των παιδιών και των οικογενειών στον προγραμματισμό και την εφαρμογή της φροντίδας έχει αναγνωριστεί από επαγγελματικούς οργανισμούς ως ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία αποτελεσματικής συνεργασίας με τις οικογένειες και τα παιδιά στην παροχή φροντίδας και τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.

Τι είναι η νοσηλευτική θεωρία;

Νοσηλευτική θεωρία είναι η γνώση που προέρχεται από τη βιωματική μάθηση και έρευνα και

χρησιμοποιείται από τον νοσηλευτή στην κλινική πράξη.

• Η νοσηλευτική θεωρία είναι η υποκείμενη γνώση προκειμένου οι νοσηλευτές να

προσφέρουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα βασισμένη σε ενδείξεις.

• Η νοσηλευτική θεωρία προέρχεται είτε από τις ανθρωπιστικές επιστήμες, είτε από τομείς

που μπορούν να αξιοποιηθούν στην πρακτική της νοσηλευτικής.

Τι είναι τα νοσηλευτικά πρότυπα;

• Τα νοσηλευτικά πρότυπα είναι ένας

συνδυασμός θεωριών και εμπειριών που

παρέχουν το πλαίσιο για την εκτίμηση,

τον σχεδιασμό, την εφαρμογή και την

αξιολόγηση της φροντίδας.

• Τα πιο συνηθισμένα είναι αυτά που

περιλαμβάνουν δραστηριότητες της

καθημερινής ζωής.

• Το μοντέλο συνεργασίας του Casey είναι

βασισμένο στην έννοια της συνεργασίας

με την οικογένεια όπου οι γονείς ή οι

φροντιστές παρέχουν φροντίδα μέχρι το

παιδί ή το νεαρό άτομο να είναι αρκετά

ώριμο για να το κάνει μόνο του.


9

Εντοπισμένο πρόβλημα/ανάγκη

• Η ανάγκη πρέπει να έχει ταυτοποιηθεί ξεκάθαρα κατά την αξιολόγηση.

• Το πρόβλημα/ανάγκη πρέπει να εξατομικευτεί.

• Το πρόβλημα/ανάγκη που καλύπτεται πρέπει να είναι συγκεκριμένο, ώστε αν εντοπιστούν κατά την αξιολόγηση ανάγκες ή προβλήματα, να αναπτυχθούν σχέδια φροντίδας.

• Το παιδί και οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν στην αναγνώριση των αναγκών τους – οι γονείς γνωρίζουν καλύτερα το παιδί τους και την επίδραση που έχει η

ασθένεια στο παιδί και στους ίδιους.

Βραχυπρόθεσμοι στόχοι

• Συχνά χρησιμοποιούνται όταν χρειάζεται μια περίοδος αξιολόγησης (π.χ. το παιδί ξαφνικά δεν νιώθει καλά).

• Πρέπει να είναι SMART(Specific=συγκεκριμένο, Measurable = μετρήσιμο, Achievable = επιτεύξιμο, Realistic = ρεαλιστικό και Time-specific = χρονικά προσδιορισμένο).

• Πρέπει να είναι αμοιβαία αποδεκτό από το παιδί και τους γονείς του.

• Πρέπει να είναι ακριβείς, σαφείς και ρεαλιστικοί.

Μακροπρόθεσμοι στόχοι

• Πρέπει να είναι SMART.

• Πρέπει να είναι αμοιβαία αποδεκτό από το παιδί και την οικογένειά του.

• Πρέπει να είναι ακριβείς και σαφείς.

Παρεμβάσεις

• Το παιδί και οι γονείς πρέπει να συνεργάζονται με τη νοσηλεύτρια για να εξασφαλίσουν ότι οι παρεμβάσεις είναι εξατομικευμένες, συγκεκριμένες και αντιμετωπίζουν τις

ανάγκες του παιδιού.

• Ο νοσηλευτής που αναλαμβάνει τη φροντίδα πρέπει είναι εξειδικευμένος και αρμόδιος για την πραγματοποίηση τους.

• Οι παρεμβάσεις θα πρέπει να έχουν ιεράρχηση στην κάλυψη των αναγκών του παιδιού και της οικογένειάς του.

• Οι προσδιορισθείσες παρεμβάσεις θα πρέπει να έχουν θεωρητική βάση.

• Ο νοσηλευτής θα πρέπει να αξιολογήσει την πολιτιστική κουλτούρα για τον σχεδιασμό όποιας παρέμβασης.

• Οι βασικές αρχές της φροντίδας, της συμπόνιας, της αξιοπρέπειας, της ιδιωτικότητας και της ποιότητας πρέπει να υποστηρίζουν τις κλινικές πρακτικές.

1.4.Σχέδιο Φροντίδας

Εκτίμηση Η αξιολόγηση είναι συνεχής διαδικασία στην οποία συμμετέχει το παιδί και η οικογένειά του. Αξιολογήστε την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων. Επανεκτιμήστε την κατάσταση του παιδιού ώστε να προβείτε

σε τροποποίηση της φροντίδας.

Ημερομηνία επαναξιολόγησης του σχεδίου φροντίδας Απαραίτητο για την έγκαιρη μέτρηση των αποτελεσμάτων. φροντίδας.

Αναγνωρισμένο πρόβλημα/ανάγκη

Ο Δημήτρης ζει με τη μαμά του και την αδελφή του στο σπίτι της οικογένειας. Είναι 4 ετών και πρόκειται να ξεκινήσει το σχολείο τον Σεπτέμβριο. Ο Δημήτρης δεν πάει για ύπνο μέχρι τις 11μ.μ. τις περισσότερες νύχτες, και όταν είναι στο κρεβάτι δεν βολεύεται μέχρι τις 11:30 - 12:00 μ. μ. Την ώρα του ύπνου ο Δημήτρης φωνάζει, κλωτσάει και ουρλιάζει ενοχλώντας συχνά τη μικρότερη αδελφή του. Ο Δημήτρης

δηλώνει ότι «μισεί» την ώρα του ύπνου και ότι δεν είναι κουρασμένος.

Στόχοι Να αξιολογηθούν πιθανά βιοψυχοκοινωνικά ζητήματα που μπορεί να εμποδίζουν τον Δημήτρη να θέλει να πάει για ύπνο. Ο Δημήτρης να έχει μια καθιερωμένη ρουτίνα ύπνου.


• Για να μπορέσει ο Δημήτρης να μιλήσει για την ώρα του ύπνου, πρέπει να αναγνωριστούν οποιοιδήποτε φόβοι ή ανησυχίες μπορεί να έχει για αυτήν την πτυχή της καθημερινής του ρουτίνας.

• Παροχή διαβεβαίωσης στον Δημήτρη σχετικά με οποιαδήποτε θέματα εντοπίζονται, αναφερόμενοι σε εξειδικευμένες υπηρεσίες όπως απαιτείται.

• Υποστήριξη Ιωάννας στην αγορά βοηθημάτων/εξοπλισμού που μπορούν να υποστηρίξουν μια καινούργια ρουτίνα ύπνου. (π.χ. καινούργια κουβέρτα με τον αγαπημένο ήρωα του Δημήτρη, φωτάκι νυκτός, βιβλία για ύπνο).

• Εξασφάλιση ήρεμου περιβάλλοντος στο υπνοδωμάτιο.

• Συζήτηση της καθημερινής ρουτίνας με την Ιωάννα και προσδιορισμός ενός τρόπου με τον οποίο ο Δημήτρης θα μπορούσε να αυξήσει τα επίπεδα δραστηριότητάς του.

• Ανάπτυξης μια ρουτίνας ύπνου με την Ιωάννα, η οποία να είναι σταθερή κάθε βράδυ και κατάλληλη για την ηλικία του Δημήτρη.

• Υποστήριξη Ιωάννας στην εφαρμογή της ρουτίνας, παρέχοντας καθοδήγηση και θετική ανατροφοδότηση.

• Συζήτηση των συνεπειών της ρουτίνας ύπνου στην αρχική αντίδραση του Δημήτρη (π.χ. η Ιωάννα να περιμένει ότι αρχικά στον

Δημήτρη δεν θα αρέσουν αυτές οι αλλαγές στη ρουτίνα ύπνου).

• Συζήτηση των τρόπων με τους οποίους μπορεί να αντιμετωπίσει τις πιέσεις της παροχής στον Δημήτρη μιας οριοθετημένης προσέγγισης στον ύπνο.

• Ανεύρεση επιβράβευσης για τον Δημήτρη όταν υπάρξουν μικρά επιτεύγματα.

Σενάριο

Η Ιωάννα είναι 23 ετών και έχει δυο παιδιά: τον Δημήτρη που είναι 4 ετών και τη Μαριαλένα που είναι 18 μηνών. Η Ιωάννα ζει

μόνη της με τα παιδιά και έχει πολύ μικρή κοινωνική και οικογενειακή υποστήριξη. Η Ιωάννα σας καλεί και ζητά μια συνάντηση

επαγγελματιών υγείας. Κανονίζετε να την επισκεφτείτε στο σπίτι. Όταν φτάνετε η Ιωάννα εκφράζει την ανησυχία της για το

μοτίβο ύπνου του Δημήτρη. Δυσκολεύεται να τον βάλει για ύπνο πριν από τις 11μ.μ. Όταν είναι στο κρεβάτι ο Δημήτρης περνάει άλλα 30-60 λεπτά να βολευτεί, ενοχλώντας συχνά τη Μαριαλένα. Ο Δημήτρης θυμώνει την ώρα του ύπνου, φωνάζει, ουρλιάζει και

κλωτσάει, με αποτέλεσμα η Ιωάννα να μην ακολουθεί κάποια ρουτίνα. Ο Δημήτρης σας λέει ότι μισεί την ώρα του ύπνου και ότι

είναι αρκετά μεγάλος για να μείνει ως αργά και να δει τηλεόραση. Αρνείται ότι είναι κουρασμένος. ο Δημήτρης πρόκειται να αρχίσει

το σχολείο τον Σεπτέμβριο.

Εκτίμηση

1η Ιουλίου 2013: αναπτύσσοντας το πλάνο φροντίδας με τον Δημήτρη και τη μαμά του σήμερα, αναζητήθηκε η άποψη του Δημήτρη. Δεν σκέφτηκε ότι θα πρέπει να πηγαίνει νωρίτερα στο κρεβάτι αλλά πρόσθεσε ότι θα ήθελε να πηγαίνει στο πάρκο πιο συχνά. Η Ιωάννα ήταν σύμφωνη. Έχω αφήσει ένα αντίγραφο του πλάνου περίθαλψης με την

οικογένεια, ώστε να μπορεί η Ιωάννα να το διαβάζει και να προσθέτει οποιαδήποτε περαιτέρω σχόλια. Η Ιωάννα ζήτησε να συναντηθούμε ξανά σε μια εβδομάδα. Γι’ αυτό κλείσαμε ραντεβού για τις 8 Ιουλίου στις

2:30μ.μ.

Επαναξιολόγηση Το σχέδιο φροντίδας θα επαναξιολογείται μετά από κάθε εκτίμηση.


10

1.5.Βασικές Αρχές Παρατήρησης του Άρρωστου Παιδιού

Χρησιμοποιήστε όλες τις αισθήσεις σας για να παρατηρήσετε τη γενική κατάσταση του παιδιού ενώ

παράλληλα επικοινωνείτε αποτελεσματικά με το παιδί και την οικογένεια. Μην ξεχνάτε ότι τα ζωτικά

σημεία και το φυσιολογικό εύρος τους διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Είναι ανοιχτός ο αεραγωγός;

Μιλάει/κλαίει;

Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι

Παρατηρήστε το χρώμα

του δέρματος: είναι

κυανωτικό;

Έχει χλωμό δέρμα;

Έχει εξάνθημα;

Μετρήστε αναπνοές ανά

λεπτό και σημειώστε.

Παρατηρείστε, την

αναπνευστική προσπάθεια

ήχους, κίνηση.

Παρατηρήστε για σημεία

αναπνευστικής δυσχέρειας:

• Εργώδης αναπνοή

• Αναπέταση ρινικών πτερυγίων

• Συριγμός

• Γογγυσμός

• Σιγμός

• Δύσπνοια

• Άπνοια

• Χρήση επικουρικών

αναπνευστικών μυών

• Αλλαγή στην κινητικότητα του

θώρακα

• Οίδημα πρόσθιας πηγής

• Κυάνωση

• Ανάγκες σε οξυγόνο

Ακούστε για εισπνευστικό

συριγμό, είναι ήχος

προερχόμενος από στένωση

του ανώτερου αεραγωγού, ο

οποίος ακούγεται κατά την

εισπνοή ή και την εκπνοή.

Ακούστε για εκπνευστικό

συριγμό, που είναι ένας

ψιλός ήχος που ακούγεται

στην εκπνοή σε παιδιά π.χ. με

άσθμα και βρογχιολίτιδα.

Προκαλείται από στένωση

του αεραγωγού, συνήθως

λόγω υπερβολικών

εκκρίσεων.

Αξιολογήστε τον κορεσμό της αιμοσφαιρίνης σε συνδυασμό

με τα ευρήματα του αναπνευστικού. Έχουν επάρκεια σε

οξυγόνο;

Ελέγξτε την κυκλοφορία.

Μετρήστε σφυγμό ανά λεπτό.

Παρατηρήστε ρυθμό, συχνότητα

και ένταση.

Είναι σημαντική η λήψη

ακριβούς θερμοκρασίας.

Ακούστε τις ανησυχίες

των γονιών.

Παρατηρήστε τη

συμπεριφορά του παιδιού,

το κλάμα, τη θέση του, πως

αλληλεπιδρά με τους

άλλους και το επίπεδο

δραστηριότητας. Ελέγξτε

το επίπεδο συνείδησής

τους (Κλίμακα

Γλασκώβης).

Για τη μέτρηση της τριχοειδικής

επαναπλήρωσης, πιέστε το δέρμα και

κρατήστε υπό πίεση για 5 δευτερόλεπτα με

το δάχτυλό σας, απομακρύνετε και

μετρήστε ώσπου το δέρμα να επανέλθει στη

φυσιολογική χροιά.

Μπορεί να μετρηθεί κεντρικά, πιέζοντας το

στέρνο ή το μέτωπο, ή περιφερικά,

πιέζοντας τα ακροδάκτυλα

Σημαντικό

Μετρήστε τόσο κεντρικά όσο και

περιφερικά. Πρώτα επηρεάζεται ο

περιφερικός χρόνος τριχοειδικής

επαναπλήρωσης. Η θερμοκρασία του

περιβάλλοντος επηρεάζει τον περιφερικό

χρόνο επαναπλήρωσης .

Υγιή παιδιά έχουν χρόνο τριχοειδικής

επαναπλήρωσης μικρότερο των 2

δευτερολέπτων.


11

1.6.Νοσηλευτική Αξιολόγηση Νεογνού

Ελέγξτε θέση ωτός και άνοιγμα του ακουστικού πόρου.

• Ελέγξτε σχήμα χειλιών. • Ελέγξτε μαλακή και

σκληρή υπερώα. • Λαγώχειλο ή

υπερωιοσχιστία; • Ελέγξτε για

αντανακλαστικά μάσησης και κατάποσης.

Ελέγξτε τον τράχηλο για

οίδημα.

• Ελέγξτε την βουβωνική

χώρα για βουβωνοκήλη. • Ελέγξτε το όσχεο για όρχεις.

• Ελέγξτε την ουρήθρα.

• Ελέγξτε τα γεννητικά όργανα.

• Μετρήστε συχνότητα αναπνοών.

• Ελέγξτε για σημεία μαστίτιδας

• Ελέγξτε για σημεία δυσχέρειας.

• Ελέγξτε για κάταγμα κλείδας.

• Μετρήστε την περίμετρο κεφαλής

• Ελέγξτε τις ραφές και

κρανιακή πηγή.

• Ελέγξτε ατρησίας πρωκτού.

• Ελέγξτε για μηνιγγομυελοκήλη ή άλλες συγγενείς ανωμαλίες.

• Ελέγξτε σχήμα, χρώμα και απόσταση μεταξύ των οφθαλμών.

• Ελέγξτε αντανακλαστικό κερατοειδούς.

Βατότητα ρώθωνων

Ελέγξτε συμμετρία χεριών,

μυϊκό τόνο και ανάπτυξη.

Ψηλαφίστε την κοιλιά για

όγκους ή κήλες.

• Ελέγξτε ομφαλό για 3 αγγεία

• Ελέγξτε για αιμορραγία • Ελέγξτε για κήλες

• Ελέγξτε για πολυδακτυλία ή άλλες ανωμαλίες άνω και κάτω άκρων


12

Μέτρηση περιμέτρου κεφαλής

Μέτρηση βάρους σώματος

Μέτρηση ύψους

Γιατί; Η περίμετρος κεφαλής παρέχει πληροφορίες αναφορικά με ανωμαλίες όπως: ο υδροκέφαλος ή η κρανιοσυνοστέωση, οι οποίες απαιτούν θεραπεία. Πότε και που; Στα νεογνά, η πρώτη μέτρηση περιμέτρου της κεφαλής γίνεται 36 ώρες μετά τη γέννηση, επιτρέποντας την υποχώρηση του οιδήματος. Στα παιδιά μέχρι την ηλικία των 2 ετών πρέπει να γίνεται η μέτρηση της περιμέτρου της κεφαλής σε κάθε επίσκεψη στον παιδίατρο. Πώς; Ακολουθήστε διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες σε κάθε περίπτωση. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί είναι άνετο και τοποθετημένο σωστά για ακριβή μέτρηση. Η μεζούρα πρέπει να τεθεί πάνω από τα αυτιά και μεταξύ φρυδιών και ορίου μαλλιών, έως το ινιακό έπαρμα στο πίσω μέρος της κεφαλής. Αυτό μας διαβεβαιώνει ότι λάβαμε τη μέγιστη περίμετρο κεφαλής. Καταγραφή: Σημειώστε το αποτέλεσμα της μέτρησης στην καμπύλη ανάπτυξης σύμφωνα με το φύλο και την ηλικία του βρέφους.

Γιατί; Η μέτρηση του σωματικού βάρους είναι ένα χρήσιμο εργαλείο σε

συνδυασμό με τη μέτρηση του ύψους για τον υπολογισμό του Δείκτη Μάζας

Σώματος (BMI). Υποδηλώνει αν το παιδί είναι ελιποβαρές ή υπέρβαρο για

το φύλο και την ηλικία του. Επιπρόσθετα, είναι απαραίτητο για τον

υπολογισμό φαρμακευτικής αγωγής και αναγκών σε υγρά.

Πότε και που; Το βάρος θα πρέπει να μετράται το πρωί για μεγαλύτερη

ακρίβεια μέτρησης και θα πρέπει να υπολογίζεται σε κάθε επίσκεψη στον

παιδίατρο.

Πώς; Ακολουθήστε διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες σε κάθε περίπτωση. Σε

νεογνά και βρέφη αφαιρέστε όλα τα ρούχα και την πάνα. Τα παιδιά πρέπει

να αφαιρούν τα παπούτσια και να φορούν ελαφρά ρούχα. Χρησιμοποιείστε

βρεφοζυγό ή ανάλογη ζυγαριά. Βεβαιωθείτε ότι η ζυγαριά είναι μηδενισμένη

και το παιδί είναι σωστά τοποθετημένο πάνω σε αυτή.

Καταγραφή: Σημειώστε το αποτέλεσμα της μέτρησης στην καμπύλη

ανάπτυξης σύμφωνα με το φύλο και την ηλικία του βρέφους.

Γιατί; Είναι απαραίτητος δείκτης αξιολόγησης της σωστής ανάπτυξης του

παιδιού. Είναι επίσης ένα χρήσιμο εργαλείο σε συνδυασμό με το βάρος για

τον υπολογισμό του Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI).

Πότε και που; Το ύψος θα πρέπει να μετράται το πρωί για μεγαλύτερη

ακρίβεια μέτρησης και θα πρέπει να υπολογίζεται σε κάθε επίσκεψη στον

παιδίατρο.

Πώς; <2 ετών: το παιδί τοποθετείται σε ύπτια θέση πάνω σε ρολό μέτρησης,

>2 ετών: σε υψομετρητή, τα πόδια πρέπει να μένουν ενωμένα και κολλημένα

στο έδαφος. Το κεφάλι πρέπει να κοιτάει ευθεία σε γωνία 90°.

Καταγραφή: Σημειώστε το αποτέλεσμα της μέτρησης στην καμπύλη

ανάπτυξης σύμφωνα με το φύλο και την ηλικία του βρέφους.


13

1.7. Επείγουσα Κλινική Αξιολόγηση

Η επείγουσα κλινική αξιολόγηση του βαρέως πάσχοντος παιδιού συμβάλλει στην άμεση αναγνώριση

πιθανών αναπνευστικών, καρδιαγγειακών ή νευρολογικών παθήσεων. Για τη συστηματική αξιολόγηση

του παιδιού ο νοσηλευτής χρησιμοποιεί το ABCDE.

Α-Β: Αεραγωγός και Αναπνοή 1.Είναι το παιδί σε εγρήγορση; Μιλάει; 2.Ακούτε χωρίς τη χρήση στηθοσκοπίου αναπνευστικούς ήχους (συριγμός, σιγμός, γογγυσμός); 3.Χρησιμοποιεί το παιδί επικουρικούς αναπνευστικούς μύες; 4.Αναπνέει γρήγορα; 5.Είναι ωχρό ή κυανωτικό; 6.Αξιολογήστε τη θέση σώματος. 7.Πόσο είναι ο κορεσμός αιμοσφαιρίνης; Η τιμή του κορεσμού είναι συμβατή με την εικόνα του παιδιού;

C: Κυκλοφορία 1.Είναι φυσιολογική η συχνότητα του καρδιακού ρυθμού για την ηλικία του παιδιού; 2.Τα άκρα του παιδιού είναι θερμά ή ψυχρά; 3.Ελέγξτε τον χρόνο τριχοειδικής επαναπλήρωσης. 5.Ελέγξτε για σημεία αφυδάτωσης (χείλη, ούρα). 6.Ελέγξτε την πρόσθια πηγή στα βρέφη.

D: Κινητικότητα 1.Το παιδί είναι ζωηρό; 2. Έχει ικανοποιητική για την ηλικία βάδιση; 3. Οι ψυχοκινητικές του εκφράσεις ανταποκρίνονται στο αναπτυξιακό του για την ηλικία στάδιο; 4.Είναι το παιδί ανήσυχο; 5.Ελέγξτε τα επίπεδα γλυκόζης αίματος, αν το παιδί είναι ιδιαίτερα ανήσυχο ή νυσταγμένο ή σε κρίση σπασμών.

E: Έκθεση 1.Ελέγξτε τη θερμοκρασία του παιδιού. 2.Ελέγξτε για ύπαρξη εξανθημάτων, πετεχειών ή τραυματισμών στην κεφαλή, το σώμα και τα άκρα. Σε περίπτωση αμφιβολίας καλέστε τη βοήθεια συναδέλφου


14

1.8.Παιδιατρικό Εργαλείο Αξιολόγησης Πρώιμης Παρέμβασης (Pediatric Early Warning

Score, PEWS)

Πρόκειται για ένα συστηματικό εργαλείο, σχεδιασμένο για την ανίχνευση πρώιμης επιδείνωσης της

κλινικής κατάστασης του παιδιατρικού ασθενούς.

Πλεονεκτήματα εργαλείου

• Πλήρης καταγραφή των ζωτικών σημείων και επανάληψη λήψης ζωτικών σημείων κατά την επιδείνωση της κλινικής κατάστασης του παιδιού.

• Έγκαιρη αναγνώριση του άρρωστου παιδιού. • Συμβάλλει στην ανατροφοδότηση του θεραπευτικού πλάνου.

• Τεκμηριώνει τη βελτίωση ή την επιδείνωση της κλινικής κατάστασης του παιδιατρικού ασθενούς.

• Μειώνει τον κίνδυνο καρδιοαναπνευστικής ανακοπής. • Μειώνει τον αριθμό παιδιατρικών εισαγωγών σε Μονάδες Εντατικής

Θεραπείας.

Τα ζωτικά σημεία που καταγράφονται είναι ο καρδιακός ρυθμός, η αναπνευστική συχνότητα, η αρτηριακή

πίεση και ο κορεσμός αιμοσφαιρίνης. Επιπλέον, υπάρχουν παράμετροι έγκαιρης προειδοποίησης που μπορεί

να χρησιμοποιηθούν κατά περίπτωση.

Ηλικία (έτη) Αναπνευστική συχνότητα

Καρδιακή συχνότητα

Συστολική πίεση (mmHg)

<1 30-40 110-160 80-90

1-2 25-35 100-150 85-95 2-5 25-30 95-140 85-100

5-12 20-25 80-120 90-110 >12 15-20 60-100 100-120

Σύμφωνα με τον αλγόριθμο του εργαλείου, η καταγραφή των δεδομένων οδηγεί σε ένα αριθμητικό

αποτέλεσμα το οποίο αντιστοιχεί σε μία από τις κατηγορίες που φαίνονται στο παρακάτω Πίνακα. Με

αυτό τον τρόπο η ομάδα επικοινωνεί τα αποτελέσματα της αξιολόγησης και ανατροφοδοτεί το

θεραπευτικό πλάνο ανάλογα με την κλινική κατάσταση του παιδιατρικού ασθενούς.

Επαναξιολόγηση σχεδίου φροντίδας


15

1.9.Το Εμπύρετο Παιδί

Θερμορυθμιστικοί μηχανισμοί

Θερμορυθμιστική απόκριση του

οργανισμού σε κρύο περιβάλλον

(μηχανισμοί αύξησης της

θερμοκρασία σώματος)

Αγγειοσυστολή

Ρίγος

Αύξηση του βασικού μεταβολικού

ρυθμού (BMR) με τη μεσολάβηση των

επινεφριδίων και των θυρεοειδικών

ορμονών

Ντύσιμο με ζεστά ρούχα, παραμονή σε

ζεστό περιβάλλον με χρήση

θερμαντικών συσκευών

Θερμορυθμιστική απόκριση του οργανισμού

σε θερμό περιβάλλον (μηχανισμοί μείωσης

της θερμοκρασίας σώματος)

Αγγειοδιαστολή

Εφίδρωση

Μείωση της BMR

Ντύσιμο με ελαφρά ρούχα, παραμονή σε δροσερό

περιβάλλον με χρήση ψυκτικών συσκευών


16

1.10. Οδηγίες Μέτρησης Θερμοκρασίας Σώματος

Η θερμοκρασία σώματος μπορεί να μετρηθεί με δύο κλίμακες: Fahrenheit (οF) και Celsius (oC). Ακολουθήστε τις οδηγίες του κατασκευαστή για τη χρήση των ηλεκτρονικών θερμομέτρων. Οι τέσσερεις συνηθέστερες οδοί για τη μέτρηση της θερμοκρασίας σώματος είναι: η στοματική, η μασχαλιαία, η τυμπανική και από το ορθό.

Στοματική Οδός Η στοματική οδός χρησιμοποιείται για παιδιά ηλικίας άνω των 3 ετών που μπορούν να συνεργασθούν

κρατώντας το θερμόμετρο στο στόμα τους. Η αναμενόμενη θερμοκρασία είναι 37οC (98,6oF). ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Εκτιμήστε την ικανότητα συνεργασίας του παιδιού ώστε να κρατήσει το θερμόμετρο στο στόμα. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Προτιμάται ένα ηλεκτρονικό άθραυστο θερμόμετρο. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 1. Καλύψτε το στοματικό θερμόμετρο με προστατευτικό κάλυμμα. 2. Τοποθετείστε το θερμόμετρο κάτω από τη γλώσσα και συμβουλεύστε το παιδί να κλείνει το στόμα

του. 3. Ανοίξτε τον μετρητή και ακολουθείστε τις οδηγίες του κατασκευαστή. Θα ακουσθεί ένας τόνος ή ήχος όταν τελειώσει. Απομακρύνετε και πετάξτε το άκρο. 4. Διαβάστε και καταγράψτε τη θερμοκρασία.

Διορθική Οδός Η οδός αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο όταν δεν είναι προσβάσιμη άλλη οδός λόγω της πιθανότητας διάτρησης του ορθού και λόγω του ότι τα περισσότερα παιδιά την αντιμετωπίζουν σαν επεμβατική διαδικασία. Η θερμοκρασία του ορθού είναι ένα βαθμό υψηλότερη από τη στοματική θερμοκρασία.

(37,5οC ή 99,7oF). H θερμοκρασία του ορθού θεωρείται αξιόπιστη διότι εκτιμά τη θερμοκρασία του πυρήνα του σώματος. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Τοποθετήστε το βρέφος ή το παιδί σε εμβρυϊκή στάση σε ένα κρεβάτι ή στην αγκαλιά των γονιών. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Ηλεκτρονικό θερμόμετρο με κάλυμμα Υδατοδιαλυτό λιπαντικό

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Καθαρή τεχνική 1. Καλύψτε το άκρο του προστατευτικού καλύμματος του ηλεκτρονικού θερμομέτρου με ένα υδατοδιαλυτό λιπαντικό. 2. Εισάγετε το θερμόμετρο περίπου 2 cm στο ορθό και σταθεροποιείστε το. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Έτσι μειώνεται ο κίνδυνος διάτρησης του ορθού. 3. Ανοίξτε τον μετρητή και ακολουθείστε τις οδηγίες του κατασκευαστή. Θα ακουσθεί ένας τόνος ή ήχος όταν τελειώσει. Απομακρύνετε και πετάξτε το τελικό άκρο. 4. Διαβάστε και καταγράψτε τη θερμοκρασία.

Μασχαλιαία Οδός Η μασχαλιαία οδός χρησιμοποιείται συχνά στα νεογνά και τα παιδιά που είναι επιρρεπή σε σπασμούς σε ανοσοκατασταλμένα ή σε παιδιά με κάποια ανωμαλία η οποία αποκλείει τη χρήση κάθε άλλης

εναλλακτικής οδού. Η μασχαλιαία θερμοκρασία είναι γενικά 0,6οC (1oF) χαμηλότερη από τη θερμοκρασία


17

του στόματος. Πρόσφατη έρευνα καταδεικνύει ότι η διαφορά μεταξύ μασχαλιαίας, στοματικής και ορθικής θερμοκρασίας αυξάνεται όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία σώματος του παιδιού. Γι' αυτό η μασχαλιαία οδός δεν θεωρείται τόσο ακριβής όσο οι άλλες μέθοδοι στην αξιολόγηση του πυρετού. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 1. Το ηλεκτρονικό θερμόμετρο με το προστατευτικό κάλυμμα συγκρατείται στη σωστή θέση στη

μασχάλη με το χέρι του παιδιού. 2. Ανοίξτε τον μετρητή και ακολουθείστε τις οδηγίες του κατασκευαστή. Θα ακουσθεί ένας τόνος ή ήχος

όταν τελειώσει. Απομακρύνετε και πετάξτε το τελικό άκρο. 3. Διαβάστε και καταγράψτε τη θερμοκρασία.

Τυμπανική οδός Η μέτρηση της θερμοκρασίας τυμπάνου είναι μία κατάλληλη και γρήγορη μέθοδος για τη μέτρηση της θερμοκρασίας σε βρέφη και παιδιά. Η υπέρυθρη τεχνολογία παρέχει μία γρήγορη ανάγνωση της θερμοκρασίας. Η θερμοκρασία του αυτιού αντανακλά την θερμοκρασία του σώματος λόγω του ότι η τυμπανική μεμβράνη έχει κοινή παροχή αίματος με τον υποθάλαμο. Το τυμπανικό θερμόμετρο είναι εύκολο στη χρήση και δεν είναι επεμβατικής φύσης. Παρόλα αυτά λόγω των ανακριβών μετρήσεων που προκύπτουν με αυτή τη μέθοδο, η μέτρηση της θερμοκρασίας του τυμπάνου δεν πρέπει να υποκαθιστά τη μέτρηση της θερμοκρασίας του ορθού όταν η ακριβής θερμομέτρηση είναι απαραίτητη για τον καθορισμό της θεραπείας. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Τοποθετήστε το παιδί σε σταθερή ύπτια θέση στο κρεβάτι του. Σταθεροποιείστε το κεφάλι του και γυρίστε το στο πλάι για εύκολη πρόσβαση. 2. Τοποθετήστε τα μικρότερης ηλικίας παιδιά στην αγκαλιά του γονέα για καλύτερη σταθεροποίηση. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Τυμπανικό θερμόμετρο με καθαρό τελικό άκρο μιας χρήσης. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Παιδί μικρότερο του ενός έτους 1. Κρατήστε το θερμόμετρο στο αντίστοιχο χέρι σας ανάλογα με τη θέση του παιδιού. 2. Τραβήξτε τον λοβό του αυτιού σε ευθεία προς τα πίσω και κάτω. Πλησιάστε το αυτί από πίσω για να κατευθύνετε το άκρο προς τα εμπρός για να βεβαιωθείτε ότι η άκρη του θερμομέτρου κατευθύνεται προς την τυμπανική μεμβράνη. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η άκρη πρέπει να στοχεύει στην τυμπανική μεμβράνη για να διασφαλισθεί η ακρίβεια. 3. Τοποθετείστε το άκρο στο αυτί όσο πιο μακριά γίνεται για να καλύψετε τον ακουστικό πόρο. Ενεργοποιήστε τον μετρητή. 4. Αφήστε το άκρο στο αυτί σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. 5. Αφαιρέστε το άκρο, διαβάστε και καταγράψτε την θερμοκρασία. Παιδί μεγαλύτερο του ενός έτους 1. Τραβήξτε τον λοβό προς τα πάνω και πίσω σε παιδιά περίπου 3 ετών και άνω και προς τα κάτω σε μικρότερα από αυτή την ηλικία. 2. Τοποθετείστε το άκρο και συνεχίστε όπως περιγράφηκε προηγουμένως για παιδί μικρότερο του ενός έτους. 3. Διαβάστε και καταγράψτε την θερμοκρασία.


18

2. ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ


19

2.1.Αρχές Χορήγησης Φαρμάκων

1. Πριν τη χορήγηση • Εξοικειωθείτε με τις διαδικασίες και τα πρωτόκολλα της κλινικής σας. • Πρέπει να γνωρίζετε γιατί ο ασθενής σας λαμβάνει τη συνταγογραφούμενη αγωγή, ελέγξτε τα

σχέδια φροντίδας όπως και τη δόση, πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες, ειδικές προφυλάξεις και αντενδείξεις.

• Ελέγξτε τις ιατρικές οδηγίες καλά. Η παράλειψη είναι η δεύτερη πιο κοινή αιτία λάθους χορήγησης φαρμάκων.

• Αν χρειάζεται, ελέγξτε την οδηγία και με άλλον συνάδελφο. • Πλύνετε τα χέρια σας.

2. Ελέγξτε ιατρική οδηγία • Έχει το σωστό αναγνωριστικό της ταυτότητας του ασθενή;: πλήρες όνομα, φύλο, κωδικό

ασθενούς/εισαγωγής. • Έχει συμπληρωμένη και υπογεγραμμένη τη φόρμα καταγραφής των αλλεργιών του ασθενούς .

• Η ιατρική οδηγία είναι καθαρογραμμένη και ευανάγνωστη; Αν έχετε αμφιβολίες ζητείστε από τον θεράποντα να ξαναγράψει την οδηγία. Οι οδηγίες πρέπει να περιλαμβάνουν ημερομηνία, ώρα, τη δραστική ουσία του φαρμάκου, το ρυθμό και τη δόση χορήγησης, ημερομηνία και ώρα χορήγησης και να είναι υπογεγραμμένες από τον θεράποντα.

• Να θυμάστε πως όλοι οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται από δύο νοσηλευτές, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον!

3. Προετοιμασία φαρμάκου • Μαζί με έναν συνάδελφό σας, επιλέξτε το σωστό φάρμακο και ελέγξτε την ημερομηνία λήξης του.

Για τα παιδιά επιλέξτε κουτάλι, σύριγγα ή μπουκάλι. • Ελέγξτε αν η συνταγογραφημένη δόση είναι σωστή για την ηλικία και το βάρος του παιδιού

χρησιμοποιώντας έγκυρη πηγή εξακρίβωσης . • Υπολογίστε με ακρίβεια τον ρυθμό χορήγησης και τον αριθμό σκευασμάτων που απαιτούνται.

Συγκρίνετε τις απαντήσεις με αυτή του συναδέλφου σας και επαναϋπολογίστε αν διαφωνείτε. • Μετρήστε την απαιτούμενη δόση. Και οι δύο νοσηλευτές πρέπει να επιτηρούν όλα τα στάδια της

διαδικασίας και να επιβεβαιώνουν τη δόση που προετοιμάζεται. Και οι δύο νοσηλευτές πρέπει να κάνουν τον τελικό έλεγχο δίπλα από το κρεβάτι του ασθενούς.

4. Χορήγηση φαρμάκου • Ελέγξτε αν το όνομα, η ημερομηνία γέννησης και ο κωδικός ασθενούς στο βραχιόλι του, ταυτίζεται

με τις λεπτομέρειες της κάρτας φαρμάκων. • Αν είναι δυνατόν, ρωτήστε τον ασθενή ή τον γονέα να σας πουν το όνομα και την ημερομηνία

γέννησης του παιδιού. • Ελέγξτε για τυχόν αλλεργίες αντίθετες με το φάρμακο που έχετε ετοιμάσει για χορήγηση . • Εξηγήστε το λόγο χορήγησης του φαρμάκου στον ασθενή και την οικογένεια και πάρτε τη

συναίνεσή τους. • Ο ασθενής/η οικογένεια/ο play specialist μπορεί να επιθυμεί να συμμετέχει στη διαδικασία

χορήγησης. Αυτό θα πρέπει πάντα να λαμβάνει χώρα μπροστά στον υπεύθυνο για τη χορήγηση νοσηλευτή, ο οποίος είναι παρόν στη διαδικασία χορήγησης σε κάθε περίπτωση.


20

5. Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση

• Μετά τη χορήγηση του φαρμάκου και οι δύο νοσηλευτές υπογράφουν στην κάρτα φαρμάκων, αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι χορήγησαν το φάρμακο.

• Δώστε στον ασθενή σας νερό μετά τη λήψη φαρμάκου, ιδιαίτερα αν αυτό έχει δυσάρεστη γεύση .

• Καταγράψτε τυχόν αιτίες μη χορήγησης του φαρμάκου στην κάρτα φαρμάκων και στη νοσηλευτική λογοδοσία και ενημερώστε τον θεράποντα .

• Κάντε τον ασθενή σας, να αισθανθεί άνετα. Προσφέρετε αν χρειαστεί γενναιόδωρη επιβράβευση. Ρωτήστε αν απαιτούνται περαιτέρω παρεμβάσεις και ενημερώστε τον ασθενή και την οικογένεια πότε θα επιστρέψετε για επαναξιολόγηση.

• Απορρίψτε τον εξοπλισμό που χρησιμοποιήσατε όπου απαιτείται και πλύνετε τα χέρια σας.

• Παρατηρείστε τον ασθενή σας για ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου που χορηγήσατε .


21

2.2.Αρχές Υπολογισμού Φαρμάκων

Σύστημα μέτρησης Για να κάνετε υπεύθυνα υπολογισμούς δόσεων φαρμάκων είναι απαραίτητο να έχετε κατανοήσει τις μονάδες μέτρησης που χρησιμοποιούνται στην συνταγογράφηση και χορήγηση φαρμάκων. Οι μονάδες μέτρησης που χρησιμοποιούνται ακολουθούν το Διεθνές Σύστημα (S.I.).

Μονάδες μέτρησης Συντομογραφίες Συζήτηση

κιλογραμμάριο kg 1 kg = 1000 g

γραμμάριο g 1 g = 1000 mg

μιλιγραμμάριο mg 1 mg = 1000

μικρογραμμάρια λίτρο L 1 L = 1000 mL

μιλιλίτρο mL -

Κλάσματα Είναι χρήσιμο στη χορήγηση φαρμάκων να μάθουμε και κάποια ευρέως χρησιμοποιούμενα κλάσματα. Αυτό χρησιμεύει όταν υπολογίζουμε δόσεις από αμπούλες φαρμάκων.

½ = 0,5 ¼ = 0,25 1/5 = 0,2

2/4 = 0,5 2/5 = 0,4

¾ = 0,75 3/5 = 0,6

4/5 = 0,8

Παράδειγμα: αν χρειάζεστε το μισό μιας αμπούλας του 1 mL, τότε χρειάζεστε 0,5 mL

Αναλογίες Πολλοί υπολογισμοί που γίνονται σε μια παιδιατρική μονάδα βασίζονται στο βάρος και το ν ρυθμό χορήγησης. Αυτό γίνεται γιατί ο όγκος φαρμάκου μετατρέπεται σε όγκο υγρού χορήγησης. Για παράδειγμα, ένα φάρμακο που περιέχει 125mg δραστικής ουσίας σε κάθε 5mL υγρού, σημαίνει ότι 5mL φαρμάκου περιέχουν 125mg δραστικής ουσίας.

Περιεκτικότητα φαρμάκου 125mg σε 5mL

Αν υποδιπλασιάσετε τη δόση 62,

5mg σε 2,5mL

Αν διπλασιάσετε τη δόση 250mg σε 10mL

Διαιρώ και πολλαπλασιάζω με το 10,100 και το 1000 Πολλές δόσεις φαρμάκων και δραστικών ουσιών χορηγούνται σε πολλαπλάσια του 10. Μια χρήσιμη δεξιότητα είναι να μπορείτε να αναγνωρίζετε πότε μια δόση είναι πολλαπλάσια του 10 ή του 100 και να καταλαβαίνετε την σχέση τους.

10 mg = 10 x 1 mg

100 mg = 10 x 10 mg

20 mg = 10 x 2 mg

50 mg = 10 x 5 mg

1000 mg = 10 x 100 mg


22

Μέθοδος διάλυσης Αυτή η μέθοδος απαιτεί τη χρήση εξίσωσης, που το αποτέλεσμά της μας δίνει τον απαιτούμενο όγκο χορήγησης υγρών ή τον αριθμό χαπιών που πρέπει να χορηγηθούν.

τι θέλω να χορηγήσω (οδηγία) / τι έχω (δραστική ουσία) x τι έχει μέσα (όγκος) = όγκος που χορηγώ

τι θέλω να χορηγήσω (οδηγία) / τι έχω (δραστική ουσία) = ταμπλέτες που χορηγώ


23

2.3. Οδηγίες Χορήγησης Ενδοφλέβιων Φαρμάκων

Πολλά φάρμακα διαλύονται με ειδικό τρόπο. Έχουν δικό τους διαλύτη ή διαλύονται με φυσιολογικό ορό, ενώ άλλα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται αργά. Ο τρόπος χορήγησης, επίσης, διαφέρει από φάρμακο σε φάρμακο. Ο νοσηλευτής οφείλει να γνωρίζει τις αρχές χορήγησης ενδοφλέβιων φαρμάκων. Συνιστάται τα ενδοφλέβια φάρμακα για τα βρέφη και παιδιά να τοποθετούνται σε ειδικές συσκευές όπως το Soluset ή το Metriset με τον διαλύτη και να χορηγούνται με αντλία για ακριβή χορήγηση του συνιστώμενου όγκου υγρών. Με την αντλία, ρυθμίζεται με απόλυτη ακρίβεια η ποσότητα των χορηγούμενων υγρών. Ελέγχετε την αντλία τακτικά για τυχόν δυσλειτουργία. Ξεπλύνετε το σωλήνα μετά την έγχυση με φυσιολογικό ορό ώστε να διασφαλίζεται ότι έχει χορηγηθεί όλη η ποσότητα του φαρμάκου, καθώς μια μικρή ποσότητα παραμένει στο σωλήνα έγχυσης.

Ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Ελέγξτε το φάρμακο, τις οδηγίες χορήγησης και για τυχόν αλλεργίες του παιδιού στο φάρμακο. 2. Ελέγξτε τη βατότητα του συστήματος χορήγησης. 3. Αν χορηγείτε ναρκωτικά ή βενζοδιαζεπίνες, έχετε έτοιμα ανταγωνιστές και συσκευή οξυγόνου. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η δράση των ενδοφλεβίων φαρμάκων είναι σχεδόν άμεση. 4. Προετοιμάστε το φάρμακο σύμφωνα με τις οδηγίες του ιατρού και της φαρμακευτικής εταιρείας. Μπορεί να χρειασθεί διάλυση ή αναρρόφηση διαλύματος από φιαλίδιο ή αμπούλα. 5. Επιβεβαιώστε την ταυτότητα του παιδιού και εξηγήστε τη διαδικασία στο παιδί και την οικογένειά του. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ ✓ Φάρμακο ✓ Σύστημα χορήγησης ✓ Τολύπια βαμβακιού ή γάζας με οινόπνευμα ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Καθαρή τεχνική 1. Ελέγξτε τη βατότητα του σωλήνα και για τυχόν παρενέργειες. Αν το παιδί φέρει πεταλούδα, χρησιμοποιείστε 5 mL φυσιολογικού ορού για ξέπλυμα και έλεγχο της βατότητας. 2. Ελέγξτε την ενδοφλέβια γραμμή που θα χρησιμοποιηθεί για τη χορήγηση φαρμάκων. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η χορήγηση του φαρμάκου από την πλησιέστερη στη φλέβα παροχή εξασφαλίζει ότι το φάρμακο θα εγχυθεί κατά το χρόνο που χορηγείται. Όταν μια ενδοφλέβια γραμμή έχει βραδεία ροή μπορεί να απαιτηθεί αρκετός χρόνος ώστε το φάρμακο να φθάσει από μια απομακρυσμένη παροχή έως το σημείο έγχυσης. 3. Εκτιμήστε την πύλη εισόδου του φαρμάκου στο χώρο ελέγχου του όγκου για διαλείπουσα έγχυση. 4. Φορέστε γάντια. 5. Καθαρίστε την πύλη και τους γύρω σωλήνες με ένα τολύπιο βαμβακιού με οινόπνευμα και αφήστε να στεγνώσουν. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Ο καθαρισμός ελαχιστοποιεί την πιθανότητα εισόδου μικροοργανισμών στην ενδοφλέβια γραμμή. 6. Τοποθετήστε τη σύριγγα χωρίς βελόνα στο σύστημα και χορηγήστε αργά. Παρακολουθείτε το παιδί προσεκτικά κατά τη διάρκεια της χορήγησης. Διακόψτε την έγχυση αν το παιδί εμφανίσει αντιδράσεις όπως διέγερση, μεταβολές στην αναπνοή, στο χρώμα ή στη συμπεριφορά του. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Στα ενδοφλέβια φάρμακα λόγω της ταχείας απορρόφησης, οι παρενέργειες μπορεί να εμφ ανισθούν άμεσα. Στενή παρακολούθηση απαιτείται για την αποφυγή και την άμεση παρέμβαση σε ανεπιθύμητες παρενέργειες. 7. Όταν χρησιμοποιείται σύριγγα ή αντλία, ρυθμίστε το χρόνο έγχυσης σύμφωνα με την οδηγία. 8. Σε διαλείπουσα χορήγηση του φαρμάκου, ρυθμίστε την αντλία χορήγησης στον επιθυμητό χρόνο. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται στο συνιστώμενο χρονικό πλαίσιο για να διασφαλίζεται η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα. Τα περισσότερα αντιβιοτικά χορηγούνται μέσα σε 30 έως 60 λεπτά. 9. Ελέγξτε συχνά την κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της έγχυσης. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η παρακολούθηση διασφαλίζει την έγκαιρη αναγνώριση παρενεργειών. 10. Στο τέλος της χορήγησης, ξεπλύνετε το σωλήνα με φυσιολογικό ορό ή με τρέχον ενδοφλέβιο υγρό. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Το ξέπλυμα διασφαλίζει ότι χορηγήθηκε όλη η ποσότητα του φαρμάκου και ότι δεν έχει παραμείνει σημαντική ποσότητα στο σωλήνα έγχυσης. Επίσης, με το ξέπλυμα απομακρύνεται η παραμένουσα ποσότητα του φαρμάκου ώστε αυτό να μην αναμειχθεί με άλλο φάρμακο το οποίο θα χορηγηθεί στη συνέχεια. 11. Καταγράψτε τη χορήγηση, τα αποτελέσματα και πιθανές παρενέργειες.


24

3. Χορήγηση Οξυγόνου


25

3.1.Μέτρηση Κορεσμού της Οξυγονωμένης Αιμοσφαιρίνης


26

3.2.Αξιολόγηση του Παιδιού με Αναπνευστικό Πρόβλημα

Αξιολογήστε φυσική κατάσταση και καρδιαγγειακό σύστημα

• χροιά δέρματος, χειλιών, νυχιών, άκρων και θερμότητα αυτών

• χρόνο τριχοειδικής επαναπλήρωσης • συμμετρία θωρακικής κίνησης • επίπεδο συνείδησης

• αδύναμο κλάμα • καρδιακές σφύξεις και συχνότητα

• το παιδί δείχνει ήρεμο ή ανήσυχο;

Αξιολογήστε ήχους

• γογγυσμός, κατά την εκπνοή

• εισπνευστικός σιγμός (stridor)

• εκπνευστικός συριγμός (wheeze)

• ακρόαση, μειωμένη είσοδος αέρα και τρίζοντες ήχοι

Αξιολογήστε ενδείξεις αναπνευστικών προβλημάτων

• παλμική οξυμετρία • ανάλυση αερίων

αίματος • ακτινογραφία θώρακος • μέγιστη ροή (peak flow)

Αξιολογήστε αεραγωγό, αναπνευστική συχνότητα, βάθος και προσπάθεια

Ελέγξτε για σημεία αυξημένης αναπνευστικής προσπάθειας που περιλαμβάνουν: • αυξημένη αναπνευστική συχνότητα και βάθος • γογγυσμό

• αναπέταση ρινικών πτερυγίων • χρήση επικουρικών αναπνευστικών μυών • σπασμωδικές κινήσεις κεφαλής

Ιστορικό παρούσας ενόχλησης

Προηγούμενο ιστορικό αναπνευστικού προβλήματος

Οικογένεια και κοινωνικό ιστορικό

• ηλικία παιδιού • υπάρχει βήχας;

συριγμός; • πυρετός;

• λαμβάνει φάρμακα το παιδί;

• χορηγήσατε φαρμακευτική αγωγή;

• υπάρχει σχετιζόμενος εμετός;

• υπάρχουν άλλα συμπτώματα εκτός του αναπνευστικού;

• έχει δυσκολίες στη σίτιση;

• νεογνικό ιστορικό • έχει κάνει το παιδί όλα τα

εμβόλια που αντιστοιχούν στην ηλικία του;

• έχει το παιδί διάγνωση άσθματος ή άλλης πρόσφατης αναπνευστικής ασθένειας;

• είχε ποτέ ξανά το παιδί παρόμοια συμπτώματα;

• οικογενειακό ιστορικό σε άσθμα, ατοπία, έκζεμα, αλλεργική ρινίτιδα;

• υπάρχουν αδέλφια ή άλλα μέλη της οικογένειας με παρόμοιες ασθένειες;

• ποιες είναι οι οικογενειακές συνθήκες διαβίωσης;

• η οικογένεια έχει κατοικίδια;

• εκτίθεται το παιδί σε καπνό τσιγάρου;


27

3.3. Άσθμα

Διάγνωση

Το άσθμα προσβάλλει παιδιά όλων των ηλικιών και με διαφορετική βαρύτητα. Η διάγνωση σε παιδιά κάτω των 3 ετών είναι ιδιαίτερα δύσκολη, εξαιτίας της ανωριμότητας των μυών που περιβάλλουν τους πνεύμονες και κατά συνέχεια την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στη βρογχοδιασταλτική αγωγή. Η διάγνωση μπορεί να είναι δυσχερής σε οποιαδήποτε ηλικία, αφού δεν υπάρχει χρυσός κανόνας στη διάγνωση ή έγκυρο τεστ διάγνωσης ώστε να επιβεβαιώσουμε το άσθμα. Η διάγνωση πρέπει να βασίζεται σε: • πλήρες ιστορικό, συμπεριλαμβανομένης ατοπίας και

άλλων αλλεργιών • φυσική εξέταση, εξετάσεις για αλλεργιογόνα και IgE

• αποτελέσματα σπιρομετρίας • διαφοροδιάγνωση • απάντηση θεραπείας με βρογχοδιασταλτικά

Συμπτώματα

• συρίττουσα αναπνοή

• βήχας τόσο το πρωί όσο και το βράδυ (ο βραδινός βήχας είναι σημαντικός στη διάγνωση)

• δυσκολία στην αναπνοή

• συσφικτικό αίσθημα στο στήθος

Φυσιολογία Ως απάντηση στα αλλεργιογόνα και τους άλλους εκλυτικούς παράγοντες άσθματος, η επένδυση των βρογχιολίων γίνεται οιδηματώδης και φλεγμονώδης. Όσο η φλεγμονή εδράζεται γίνονται κάποιες αλλαγές στον αεραγωγό, συμπεριλαμβανομένων των επιθηλιακών κυττάρων που αποβάλλονται από το τοίχωμα του αεραγωγού και αναμειγνύονται με βλέννα, οδηγώντας στη δημιουργία σκληρής πλάκας. Η αύξηση της βλέννας και η στένωση του αεραγωγού οδηγούν σε συστολή βρόγχων, χαρακτηριστικό συριγμό, βήχα, δυσκολία και εργώδη αναπνοή. Οι αεραγωγοί μπορεί να μείνουν σε μόνιμη στένωση, επί πολλαπλά επαναλαμβανόμενων ασθματικών κρίσεων.

Εκλυτικοί παράγοντες άσθματος

• άσκηση • άγχος και στρες

• χημικά, αρώματα, χρώματα/βαφές • αλλαγές στην υγρασία και θερμοκρασία

περιβάλλοντος • ιώσεις, βήχας και κρυολόγημα

• κάπνισμα, παθητικό κάπνισμα • γύρη, γρασίδι

• ακάρεα • καυσαέριο, ρύποι • τρίχωμα κατοικίδιων και άλλων ζώων

Τι συμβαίνει στον αεραγωγό

κατά τη διάρκεια μιας κρίσης

άσθματος;

Στόχοι θεραπείας • Εξάλειψη συμπτωμάτων κατά τη διάρκεια της

ημέρας και της νύχτας.

• Μείωση ασθματικών κρίσεων και απουσιών από το σχολείο.

• Επαρκής έλεγχος με την ελάχιστη δυνατή φαρμακοθεραπεία, συχνή επαναξιολόγηση και τακτική αυξομείωση αυτής.

• Πρόληψη εισαγωγών στο νοσοκομείο, διαχείριση κατάστασης στο σπίτι μέσω

έγκυρων πρακτικών βασισμένων σε ενδείξεις, σχέδια αυτοφροντίδας, μέτρηση μέγιστης ροής αέρα, εκπαίδευση και υποστήριξη. Αυτό

μπορεί να επιτευχθεί με χρήση των διαθέσιμων πηγών, όπως οι σχολικοί νοσηλευτές και εξειδικευμένοι νοσηλευτές

στην πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή φροντίδα υγείας αντίστοιχα.


28

Θεραπεία Εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού και την κατάταξη της βαρύτητας του άσθματος. Η

θεραπεία συνήθως αποτελείται από τη χρήση βρογχοδιασταλτικών με αεροθάλαμο, όταν

απαιτείται. Όταν αυτό απαιτείται σε τακτική βάση, το εισπνεόμενο στεροειδές

συνταγογραφείται και χορηγείται με χρήση αεροθαλάμου βάση ιατρικών οδηγιών, συνήθως

πρωί και βράδυ. Η θεραπεία αυξομειώνεται βάσει συμπτωματολογίας και πάντα σύμφωνα με

τις ιατρικές οδηγίες. Η τακτική επαναξιολόγηση των συμπτωμάτων είναι απαραίτητη μέσω

της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και ενός πλήρως συμπληρωμένου πίνακα που περιγράφει

αναλυτικά έναρξη και διάρκεια συμπτωμάτων.


29

3.4. Αιτίες Αναπνευστικής Δυσχέρειας

Κατηγορία βλάβης Παραδείγματα

Ανεπαρκής αερισμός

Απόφραξη ανώτερου αεραγωγού

• λαρυγγόσπασμος • επιγλωττίτιδα

• κατάποση ξένου σώματος • όγκος ανώτερου αεραγωγού

Αδυναμία ή πάρεση αναπνευστικών μυών

• μυϊκή δυστροφία

• σύνδρομο Guillain-Barre • τραυματισμός σπονδυλικής στήλης

• υπερδοσολογία φαρμάκων • βλάβη εγκεφαλικού στελέχους

Τραύμα θωρακικού τοιχώματος • κάταγμα πλευρών

• εγκαυματική εσχάρα

Μειωμένη αντιστοιχία αερισμού και διάχυσης 02

• χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

• ατελεκτασία

• σοβαρή πνευμονία • περιοριστική πνευμονοπάθεια

Ανεπαρκής διάχυση

Πνευμονικό οίδημα • εισπνοή τοξικών ουσιών

• αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια

Σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας • σύνδρομο αναπνευστικής

δυσχέρειας σε νεογνά

Πνευμονία, σύνδρομο εισρόφησης

μηκωνίου, ανεπάρκεια

επιφανειοδραστικού παράγοντα,

παροδική ταχύπνοια σε νεογνά


30

3.5. Αξιολόγηση Αποτελεσμάτων Αεριών Αρτηριακού Αίματος

Κοινά αίτια οξέωσης και αλκάλωσης

Μεταβολική οξέωση (pH≤ 7.35)

• Σοβαρή γαστρεντερίτιδα • Διαβητική κετοξέωση

• Ασφυξία κατά τη γέννηση • Shock: υποογκαιμικό, καρδιογενές

Μεταβολική αλκάλωση (pH>7.45) • Πυλωρική στένωση

• Διουρητικά

Αναπνευστική οξέωση (pH≤ 7.35) • Διαταραχές αναπνευστικού συστήματος,

αναπνευστική ανεπάρκεια, άσθμα, ανεπαρκής μηχανική υποστήριξη αναπνοής

Αναπνευστική αλκάλωση (pH>7.45) • Υπεραερισμός • Εκτεταμένη μηχανική υποστήριξη αναπνοής

Αλλαγές στα αέρια αίματος και στις τιμές οξέων-βάσεων αναλόγως οξέωσης ή αλκάλωσης Σημείο

αντιστάθμισης Μεταβολική

οξέωση Μεταβολική

αλκάλωση Αναπνευστική

οξέωση Αναπνευστική

αλκάλωση pH χαμηλό υψηλό χαμηλό υψηλό

PO2 φυσιολογικό φυσιολογικό φυσιολογικό ή

χαμηλό φυσιολογικό ή υψηλό

PCO2 φυσιολογικό ή

χαμηλό φυσιολογικό ή

υψηλό υψηλό χαμηλό

Διττανθρακικά χαμηλά υψηλά φυσιολογικά ή

υψηλά φυσιολογικά ή χαμηλά

Ανάλυση αερίων αρτηριακού αίματος

Η αξιολόγηση των αέριων αρτηριακού αίματος ενός παιδιού, προϋποθέτει τη γνώση του ιστορικού του παιδιού, τη χορηγηθείσα θεραπεία, τα ευρήματα από τη φυσική εξέταση και τα προηγούμενα εργαστηριακά αποτελέσματα. Η συστηματική προσέγγιση βασίζεται στα παρακάτω βήματα:

• Πώς είναι το παιδί; • Ποιο είναι το pH; • Ποιο είναι το PaCO2;

• Ποιο είναι το έλλειμμα βάσης;

Φυσιολογικό εύρος μετρήσεων αερίων αρτηριακού αίματος Αρτηριακό pH 7.36-7.42

Αρτηριακό PaCO2

4.7-5.5 kPa

Αρτηριακό PaO2

1-14 kPa (8-10 kPa στα νεογνά)

Διττανθρακικά 17-27 mmol/L Έλλειμμα βάσης

>0-2 mmol/L

Η διαταραχή της οξεοβασικής ισορροπίας συμβαίνει σαν αποτέλεσμα είτε αναπνευστικών είτε

μεταβολικών διαταραχών. Είναι συχνό αποτέλεσμα πληθώρας υποκείμενων νοσημάτων στους

παιδιατρικούς ασθενείς και απαιτεί άμεση παρέμβαση. Η εκτίμηση των παραμέτρων της ανάλυσης

αερίων αίματος συμβάλλει στην αποτελεσματική αξιολόγηση και διαχείριση των παιδιατρικών

ασθενών.


31

Ενδείξεις για λήψη αερίων αίματος

• Αναπνευστική δυσχέρεια • Διαχείριση μηχανικού αερισμού

• Τραύμα • Κατάποση δηλητηρίου

• Μεταβολικές διαταραχές και Διαβητική Κετοξέωση • Μεταβολή επιπέδου συνείδησης • Συνεχιζόμενη αξιολόγηση θεραπευτικής αγωγής


32

3.6. Οδηγίες Χορήγησης Οξυγόνου

Κατά τη χορήγηση οξυγόνου απαραίτητη είναι η γνώση της ηλικίας του παιδιού και η απαιτούμενη συγκέντρωση του οξυγόνου. Το οξυγόνο χορηγείται εφυγραμένο για την πρόληψη της ξήρανσης των ρινικών αεροφόρων οδών. Επειδή το οξυγόνο είναι εύφλεκτο πρέπει να ληφθούν συγκεκριμένες προφυλάξεις κατά τη χρήση του. Συστήματα Παροχής Οξυγόνου

Μάσκες Για τη χορήγηση του οξυγόνου, το μέγεθος της μάσκας πρέπει να είναι ανάλογο με τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά και την ηλικία του παιδιού. Θα πρέπει να εφαρμόζει άνετα στο πρόσωπο, χωρίς να ασκεί πίεση στα μάτια έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν αντίδραση του παρασυμπαθητικού. Διατίθενται οι παρακάτω τύποι μασκών: ✓ Η απλή μάσκα προσώπου. Μπορεί να χορηγήσει οξυγόνο 30% έως 60% όταν εφαρμόζεται ρυθμός χορήγησης 6 έως 10 L/min και υπάρχει καλή εφαρμογή στο πρόσωπο. ✓ Η μάσκα μη επανεισπνοής . Πρόκειται για μια απλή μάσκα προσώπου με αναπνευστικό ασκό συνδεδεμένο για να χορηγεί υψηλότερες συγκεντρώσεις οξυγόνου, με FiO2 μεταξύ 60% έως 90% όταν η ροή είναι μεταξύ 12 έως 15 L/min και με καλή εφαρμογή στο πρόσωπο. Σε αυτή τη μάσκα, μεταξύ ασκού και προσωπίδας, υπάρχει βαλβίδα μονής κατεύθυνσης η οποία δεν επιτρέπει την ανάμιξη στον ασκό CO2 από τη φάση της εκπνοής του ασθενούς και το περιεχόμενο στον ασκό O2.

Ρινική κάνουλα Η ρινική κάνουλα χρησιμοποιείται για την παροχή οξυγόνου χαμηλής ροής και συγκέντρωσης. Ρυθμός ροής μεγαλύτερος από 6 L/min ενδέχεται να προκαλέσει ερεθισμό του ρινοφάρυγγα χωρίς να βελτιώσει αισθητά την οξυγόνωση του παιδιού. Με τη χρήση ρινικής κάνουλας επιτυγχάνεται συγκέντρωση οξυγόνου έως 44% με ρυθμό ροής από 1 έως 6 L/min. Τα ακροφύσια της ρινικής κάνουλας τοποθετούνται στις εισόδους των ρωθώνων και οι ελαστικοί σωλήνες τοποθετούνται γύρω από το κεφάλι του παιδιού. Τα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, συνήθως, ανέχονται τη ρινική κάνουλα.

Εφαρμογή Συστημάτων Παροχής Οξυγόνου ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Επιβεβαιώστε την οδηγία του ιατρού όπου αναγράφονται η συσκευή χορήγησης, η επιθυμητή συγκέντρωση οξυγόνου (FiO2) και η ροή του χορηγούμενου μίγματος σε lit/min. 2. Επαληθεύστε την ταυτότητα του παιδιού και εξηγήστε τη διαδικασία στο παιδί και τους γονείς. 3. Συνδέστε μία φιάλη με αποστειρωμένο νερό στο σύστημα παροχής οξυγόνου ή το ροόμετρο, μέσω ενός συνδετικού σωλήνα. 4. Ενημερώστε το παιδί και τους γονείς σχετικά με την ανάγκη χορήγησης οξυγόνου, το τρόπο χορήγησης και πώς οι ίδιοι θα βοηθήσουν στη διαδικασία. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ ✓ Κάνιστρο οξυγόνου, επιτείχειος παροχή, σωλήνας παροχής και ροόμετρο ✓ Σύστημα παροχής οξυγόνου ✓ Φιάλη γεμάτη με αποστειρωμένο νερό ✓ Οξύμετρο ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 1. Εκτιμήστε τα ζωτικά σημεία, τη χροιά, τον κορεσμό (SaO2), την αναπνευστική προσπάθεια του παιδιού και το επίπεδο συνείδησης.


33

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η εκτίμηση παρέχει ένα μέτρο σύγκρισης για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της οξυγονοθεραπείας. 2. Ανοίξτε την παροχή οξυγόνου στον απαιτούμενο ρυθμό ροής. 3. Τοποθετήστε τη συσκευή παροχής οξυγόνου στο πρόσωπο του παιδιού. Αν αντιδρά στη συσκευή, ελέγξτε την εφαρμογή της και προσπαθήστε ώστε να νιώσει περισσότερο άνετα το παιδί. Σκεφτείτε τη χρήση εναλλακτικών συσκευών που να είναι καλύτερα ανεκτές. 4. Παρακολουθήστε την ανταπόκριση του παιδιού στη θεραπεία μέσω διαδοχικών εκτιμήσεων συγκρινόμενων με την εκτίμηση αναφοράς. 5. Αναφέρατε και καταγράψτε την κατάσταση του παιδιού και τυχόν μεταβολές σχετιζόμενες με την οξυγονοθεραπεία.


34

4. ΑΓΓΕΙΑΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ: ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΚΑΘΕΤΗΡΕΣ


35

4.1. Κεντρικοί καθετήρες

Πλεονεκτήματα

• Εύκολα προσβάσιμοι.

• Πραγματοποίηση παρεμβάσεων χωρίς

πρόκληση πόνου.

• Ασφαλής οδός χορήγησης

ενδοφλέβιων φαρμάκων.

• Παρέχουν μακρόχρονη φλεβική

πρόσβαση.

Μειονεκτήματα

• Ένας μόνιμος καθετήρας επηρεάζει τις

δραστηριότητες του ατόμου και την

εικόνα σώματος.

• Μεγαλύτερος κίνδυνος επιμόλυνσης .

• Απαιτείται φροντίδα και περιποίηση

του αυλού ώστε να διατηρηθεί .

• Απαιτείται εμφυτευμένη θύρα.

Ενδείξεις χρήσης-θεραπείας

• Χορήγηση φαρμάκων, ειδικότερα ενδοφλέβιας

θεραπείας.

• Χορήγηση υγρών/ ηλεκτρολυτών/ ινοτρόπων

• Μακροχρόνια χορήγηση παρεντερικής σίτισης

(TPN).

• Λήψη δειγμάτων αίματος.

• Χορήγηση αίματος και παραγόντων.

• Παρακολούθηση αιμοδυναμικής σταθερότητας .

• Αιμοδιάλυση.

Ενδείξεις χρήσης-επιλογής

• Non-tunnelled: Όταν απαιτούνται περισσότεροι από 3 περιφερικοί καθετήρες, <7 μέρες χορήγησης

καυστικών ενδοφλέβιων διαλυμάτων, συχνές, αιμοληψίες, ανυπόμονος ασθενής.

• PICC: Για θεραπείες >3 εβδομάδων, χορήγηση καυστικών διαλυμάτων. Ο ασθενής μπορεί να πάει

σπίτι μεταξύ των θεραπειών ή να ακολουθήσει θεραπεία κατ’ οίκον.

• Tunnelled device: Θεραπεία διάρκειας >1 μήνα έως και χρόνια, συχνές αιμοληψίες, θεραπεία με

καυστικά διαλύματα, ανυπόμονος ασθενής, κατ’ οίκον νοσηλεία.

• Port:Θεραπεία >1 μήνα ή και μακροχρόνια, συχνές αιμοληψίες, θεραπεία με καυστικά διαλύματα,

ανυπόμονος ασθενής ή κατ’ οίκον νοσηλεία.


36

4.2. Οδηγίες Περιφερικής Αγγειακής Προσπέλασης

Τόσο στα βρέφη όσο και στα παιδιά, χρησιμοποιούνται οι φλέβες των άκρων για φλεβική προσπέλαση. Οι φλέβες του τριχωτού της κεφαλής μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιηθούν στα βρέφη. Στα βρέφη και τα παιδιά προτιμώνται φλεβοκαθετήρες 19 έως 27 gauge. Το μέγεθος του καθετήρα καθορίζεται από τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά του παιδιού. Για παράδειγμα, καθετήρας 24 gauge χρησιμοποιείται για νεογέννητο, καθετήρας 20-22 gauge χρησιμοποιείται για μεγαλύτερο βρέφος, νήπιο ή παιδί σχολικής ηλικίας. H βελόνα σε σχήμα πεταλούδας (23 gauge) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως κατά την προσπέλαση φλέβας του τριχωτού της κεφαλής σε ένα βρέφος ή κατά την επείγουσα περιφερική προσπέλαση σε ένα νήπιο. Η χρήση της πεταλούδας θεωρείται προσωρινό μέτρο, ενώ θα πρέπει να καταβάλλεται συνεχής προσπάθεια για την επίτευξη πιο μόνιμης και ασφαλούς φλεβικής προσπέλασης.

Επιλογή του Σημείου Φλεβοκέντησης Τριχωτό κεφαλής Οι φλέβες του τριχωτού της κεφαλής χρησιμοποιούνται όταν δεν είναι δυνατή η φλεβοκέντηση σε άλλα σημεία. Προστατέψτε το σημείο καλύπτοντάς το με ένα πλαστικό συνδετικό ασφαλείας στερεωμένο με ταινία. Άκρα Συνήθως, τα καλύτερα σημεία για φλεβοκέντηση είναι ο αγκωνιαίος βόθρος ή το αντιβράχιο. Ωστόσο, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν η ραχιαία επιφάνεια της άκρας χειρός και του άκρου ποδός . Ειδικά Θέματα

Χρησιμοποιήστε τις φλέβες της ραχιαίας επιφάνειας του άκρου ποδός ως την έσχατη λύση σε παιδιά τα οποία μπορούν και περπατούν.

Αποφύγετε τη φλεβοκέντηση στο χέρι που χρησιμοποιείται περισσότερο από το παιδί. Αν χρειάζεσθε δύο αγγεία, μη χρησιμοποιήσετε και τις δύο αγκωνιαίες φλέβες επειδή το παιδί τότε έχει δυσκολία αυτοεξυπηρέτησης και περιορίζει στις δραστηριότητές του.

Χρησιμοποιήστε νάρθηκες για να περιορίσετε την κινητικότητα του άκρου που έχει τον φλεβοκαθετήρα.

Χρησιμοποιήστε ειδικές υποαλλεργικές ταινίες για ακινητοποίηση του φλεβοκαθετήρα ή της πεταλούδας.

Προσπέλαση Περιφερικής Φλέβας ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Επιβεβαιώστε την οδηγία για ενδοφλέβια έγχυση, για το είδος του διαλύματος και συλλέξτε τα υλικά. 2. Τοποθετήστε και διατηρήστε το παιδί σε ύπτια θέση. Εξασφαλίστε βοήθεια, εάν χρειάζεται, για να το

ακινητοποιήσετε ή αν είναι μεγαλύτερο μπορεί μόνο του να καθίσει σε καρέκλα με το βραχίονα σε έκταση. Ελέγξετε το βάρος του και εκτείνετε το άκρο που θα χρησιμοποιηθεί. Εναλλακτικά, για την ακινητοποίηση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε νάρθηκα.

3. Επιβεβαιώστε την ταυτότητα του παιδιού και εξηγήστε τη διαδικασία στο παιδί και τους γονείς. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Λάστιχο περίδεσης Χλωρεξιδίνη, αλκοόλ ή ιωδιούχο ποβιδόνη Διάφορα μεγέθη νάρθηκες Φλεβοκαθετήρες ή πεταλούδα (επιλέξτε το κατάλληλο μέγεθος) Συνδετικό Τ που έχει εκπλυθεί και συνδεθεί με μια σύριγγα με φυσιολογικό ορό Σωλήνας για ενδοφλέβια έγχυση και ορός Ταινία, γάζα και διαφανές επίθεμα


37

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Καθαρή τεχνική 1.Τοποθετείστε το λάστιχο στο άκρο που πρόκειται να φλεβοκεντηθεί. Αν είναι απαραίτητο, κρατήστε το άκρο κάτω από το επίπεδο της καρδιάς, χτυπήστε ελαφρά τη φλέβα ή κάνετε ελαφρό μασάζ για να προάγετε τη διάταση της φλέβας. 2.Εντοπίστε τη φλέβα μέσω επισκόπησης ή ψηλάφησης. 3.Υπερεκτείνετε ελαφρά τον αγκώνα του παιδιού και τοποθετήστε τον βραχίονα σε πρηνή θέση. Αν χρησιμοποιείτε τον αγκωνιαίο βόθρο, στερεώστε το βραχίονα σε προέκταση και εφαρμόστε το λάστιχο περίδεσης. 4.Τοποθετήστε το χέρι του παιδιού στην προέκταση, με την παλάμη προς τα κάτω (Εικόνα 9-2). Αν χρησιμοποιείτε τη ραχιαία επιφάνεια της άκρας χειρός, εφαρμόστε το λάστιχο περίδεσης στον καρπό. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η σωστή τοποθέτηση του άκρου συμβάλλει στην αποφυγή τραυματισμού. 5.Τοποθετείστε το πόδι του παιδιού σε ραχιαία κάμψη πάνω στο νάρθηκα, αν χρησιμοποιείτε το πόδι. Εφαρμόστε ταινία κατά μήκος των δακτύλων, στο ραχιαίο τμήμα του άκρου ποδός και τον αστράγαλο. 6.Καθαρίστε το δέρμα με χλωρεξιδίνη, αλκοόλ ή ιωδιούχο ποβιδόνη με κυκλικές προς τα έξω κινήσεις. Αφήστε την επιφάνεια να στεγνώσει πριν συνεχίσετε. Εφαρμόστε το λάστιχο περίδεσης. Κρατήστε το δέρμα τεντωμένο, τραβώντας ελαφρά με τον αντίχειρά σας ακριβώς πάνω από το σημείο φλεβοκέντησης. 7.Τρυπήστε το δέρμα με τον καθετήρα, με το στόμιο προς τα πάνω, σε γωνία 15 μοιρών με τη φλέβα κατά την κατεύθυνση της ροής του αίματος. Όταν εμφανισθεί αίμα, εισάγεται ελαφρά τον καθετήρα στη φλέβα. Λύστε το λάστιχο και αφαιρέστε τον οδηγό. 8.Συνδέστε τη συσκευή με τον φυσιολογικό ορό με τη χρήση συνδετικού Τ και ελέγξετε τη ροή. Στερεώστε τον καθετήρα στη θέση του με ταινία, σε σχήμα V και καλύψτε με γάζα και ταινία ή χρησιμοποιήστε διάφανο αυτοκόλλητο επίθεμα, αμέσως, πάνω στον καθετήρα ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Οι τεχνικές κάλυψης προάγουν την ακεραιότητα της γραμμής και επιτρέπουν την επισκόπηση του σημείου για σημεία φλεγμονής. 9.Καταγράψτε την ημερομηνία, την ώρα, το μέγεθος του καθετήρα και τα αρχικά σας, σε ένα κομμάτι ταινίας και τοποθετήστε την πάνω στο επίθεμα. ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ: Η επιτροπή των λοιμώξεων καθορίζει την πολιτική σχετικά με τη χρονική διάρκεια διατήρησης μιας ενδοφλέβιας γραμμής. Η ακριβής καταγραφή διασφαλίζει την αλλαγή του καθετήρα για την αποφυγή λοίμωξης. 10.Το συνδετικό Τ αφού ηπαρινιστεί μπορεί να διατηρηθεί για μελλοντική χρήση ή να χρησιμοποιηθεί αμέσως για έγχυση υγρού ή φαρμάκου. 11.Καταγράψτε τη διαδικασία, την αντίδραση του παιδιού καθώς και την παρούσα εκτίμηση του σημείου ενδοφλέβιας προσπέλασης. Συνδετικό Ασφαλείας Το συνδετικό ασφαλείας είναι μια μικρή συσκευή που τοποθετείται στον ενδοφλέβιο καθετήρα και στερεώνεται με ταινία στη θέση του. Συμβάλλει στη διατήρηση της βατότητας της ενδοφλέβιας γραμμής. Η διατήρηση μπορεί να γίνει είτε με φυσιολογικό ορό είτε με διάλυμα ηπαρίνης.


38


39

5.ΧΟΡΗΓΗ ΥΓΡΩΝ


40

5.1. Υπονατριαιμία και η Πρόβλεψή της

Οι αιτίες υπονατριαιμίας περιλαμβάνουν:

• Απώλεια νατρίου • Υπερβολική πρόσληψη ή συγκράτηση νερού • Σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης

αντιδιουρητικής ορμόνης • Χορήγηση υγρών (λάθος υπολογισμός,

υπέρ-έγχυσηIV υγρών ή υπερφόρτωση υγρών )

• Λανθασμένη επιλογή IV υγρού • Λανθασμένη επανασύσταση ξένου

γάλακτος

Αξιολόγηση παιδιού: Ενδείξεις και συμπτώματα υπονατριαιμίας

Μπορεί να είναι ασυμπτωματική αλλά μπορεί και να περιλαμβάνει: • Ναυτία και έμετος • Πονοκέφαλος • Ευερεθιστότητα

• Διαταραχή συνείδησης και λήθαργο • Επιληπτικές κρίσεις

• Άπνοια • Αναπνευστική καταστολή

Κανονικό Υπερνατριαιμία Υπονατριαιμία

Το κύτταρο φουσκώνει

καθώς το Η2Ο μπαίνει

μέσα


41

5.2.Αίτια Διαταραχής Ισοζύγιου Υγρών

Στοιχεία αξιολόγησης

Ιστορικό

• Το παιδί δεν αισθάνεται καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα . • Ιστορικό εμέτου, διάρροιας, πρόσφατης γαστρεντερίτιδας στην οικογένεια;

• Το παιδί έχει πυρετό; • Σε βρέφος/παιδί: έχει γεμίσει πάνες;

• Σε μεγαλύτερο παιδί: έχει ουρήσει; • Ποσότητα που έχει καταναλώσει.

Αξιολογώντας το παιδί: σημεία και συμπτώματα αφυδάτωσης

• Εσοχή κρανιακής πηγής • Εσοχή οφθαλμών

• Ωχρότητα • Ξηρότητα βλεννογόνων/δέρματος • Λήθαργος/ευερεθιστότητα

• Μειωμένη αποβολή ούρων

• Απώλεια βάρους

• Αυξημένος χρόνος τριχοειδικής επαναπλήρωσης (>2 δευτερόλεπτα)

• Ψυχρά άκρα • Μειωμένη ιστική αιμάτωση

• Αυξημένοι καρδιακοί σφυγμοί και μειωμένη αρτηριακή πίεση

• Ο βαθμός αφυδάτωσης μπορεί να είναι: ήπιος, μέτριος, σοβαρός

Μετρήσεις

• Θερμοκρασία, αναπνοές, αρτηριακή πίεση, καρδιακός ρυθμός

• Χρόνος τριχοειδικής επαναπλήρωσης • Βάρος σώματος • Ανάλυση ούρων

• Κλίμακα Γλασκώβης • Εξετάσεις αίματος για ουρία και ηλεκτρολύτες

• Εξέταση αερίων αίματος στο άρρωστο παιδί

Σακχαρώδης Διαβήτης

Πυρετός

Έμετος

Διαβητική Κετοξέωση

(ΔΚΟ)

Γαστρεντερίτιδα

Ουρολοίμωξη

Υπονατριαιμία μπορεί επίσης να προκληθεί από υπερβάλλουσα

χορήγηση από του στόματος υγρών

Καρδιακή ανεπάρκεια

Πνευμονία

Απόφραξη ουρητήρα

Πριν, κατά ή μετά από ένα χειρουργείο

Εγκαύματα Ακατάλληλη χορήγηση/

πρόσληψη υγρών

Αξιολογώντας το παιδί: σημεία και συμπτώματα υπερενυδάτωσης

• Αύξηση σωματικού βάρους

• Τροποποιημένη παραγωγή ούρων

• Περιφερικό ή κεντρικό οίδημα

• Eγκεφαλικό οίδημα: αλλοιωμένη συνείδηση, επιληπτική δραστηριότητα.


42

5.3. Ημερήσιες Ανάγκες σε Νερό και Ηλεκτρολύτες στα Παιδιά

Βα ρος σω ματος 0-10 kg 10-20 kg >20 kg

Ολικο νερο 100ml/kg 1000ml+50ml/kg για κα θε 1 kg >10 kg

1500ml+20ml/kg για κα θε 1kg >20kg

Να τριο 3 mEq/kg 30 mEq +1.5 mEq/kg για κα θε 1 kg >10 kg

45mEq +0,6mEq/kg για κα θε 1 kg >20 kg

Κα λιο 2 mEq/kg 20mEq+1 mEq/kg για κα θε 1 kg >10 kg

30mEq +0,4mEq/kg για κα θε 1 kg >20 kg

Γλυκο ζη 5 g/kg 50g+2,5g/kg για κα θε 1 kg>10kg

75g+1g/kg για κα θε 1 kg>20kg


43

5.4. Αξιολόγηση Αφυδάτωσης

Συμπτω ματα/Σημει α ΄Ηπια αφυδα τωση Με τρια

αφυδα τωση

Σοβαρη αφυδα τωση

Επι πεδο συνει δησης Εγρη γορση Ληθαργικο Θο λωση

Επαναπλη ρωση τριχοειδω ν 2 ΄΄ 2-4΄΄ >4΄΄, ψυχρα α κρα

Βλεννογο νοι Φυσιολογικοι Ξηροι Πολυ ξηροι

Δα κρυα Φυσιολογικα Ελαττωμε να Απουσι α

Συχνο τητα αναπνοω ν Φυσιολογικη Αυξημε νη Αυξημε νη και υπε ρπνοια

Αρτηριακη πι εση Φυσιολογικη Φυσιολογικη αλλα

ορθοστατικη

υπο ταση

Ελαττωμε νη

Σφυγμο ς Φυσιολογικο ς Eλαττωμε νος Αψηλα φητος

Σπαργη του δε ρματος Φυσιολογικη Ελαφρα

ελαττωμε νη

Πολυ ελαττωμε νη

Πηγη Φυσιολογικη Ελαφρα εισε χει Εισε χει

Οφθαλμοι Φυσιολογικοι Εμβυθισμε νοι Πολυ εμβυθισμε νοι

Αποβολη ου ρων Ελαττωμε νη Ολιγουρι α (<0,5-1

ml/kgr/h)

Ολιγουρι α/ανουρι α

Οροί

1+4 250 ml D/W 5% + 3,4 ml NaCl 15%

1+2 250 ml D/W 5% + 5,5 ml NaCl 15%

1+1 250 ml D/W 5% + 7,7 ml NaCl 15%

2+1

η

2+1

250 ml D/W 5% + 9,8 ml NaCl 15%

η

250 ml D/W 5% + 7,7 ml NaCl 15% + 6 ml NaHCO₃ 8,4%

D/W 5% : ε τοιμος ορο ς (5 gr α νυδρης δεξτρο ζης σε 100 ml νερου )

NaCl 15% : amp 10 ml = 25 mEq Na⁺ (1 ml = 2,5 mEq Na⁺)

NaHCO₃ 8,4% : amp 10 ml = 10 mEq NaHCO₃ (1 ml = 1 mEq NaHCO₃)


44

5.5. Οδηγίες Χορήγησης Ενδοφλέβιων Υγρών

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1. Ελέγξτε την οδηγία για το είδος και το ρυθμό έγχυσης των ενδοφλέβιων υγρών. Συγκρίνετέ τα με τις

ανάγκες του παιδιού σε υγρά. 2. Συλλέξτε τα υλικά 3. Επαληθεύστε την ταυτότητα του παιδιού και εξηγήστε τη διαδικασία στο παιδί και τους γονείς. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ

Ενδοφλέβια υγρά Σωλήνες Αντλία έγχυσης Ταινία και ετικέτες

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Καθαρή τεχνική 1. Ελέγξτε τον ασκό ή τη φιάλη για διαρροή, την ημερομηνία λήξης, τυχόν θολερότητα ή αλλαγή στο

χρώμα του περιεχομένου. 2. Ανοίξτε τη συσκευασία του σωλήνα. Βεβαιωθείτε ότι ο σωλήνας είναι ανοικτός. 3. Αφαιρέστε το προστατευτικό κάλυμμα από το τμήμα εισαγωγής. Τοποθετήστε το τμήμα εισαγωγής

εντός της πύλης εισόδου του ασκού ή της φιάλης. Αναποδογυρίστε και αναρτήστε την σε ένα στατώ. 4. Πιέστε το θάλαμο ενστάλαξης (δεν θα πρέπει να είναι γεμάτος περισσότερο από ένα δεύτερο έως τρία

τέταρτα). Ανοίξτε τη στρόφιγγα και αφήστε το υγρό να τρέξει καθόλο το μήκος του σωλήνα για να αφαιρέσετε όλο τον αέρα διατηρώντας τη στειρότητα του άκρου.

5. Κλείστε τη στρόφιγγα, καλύψτε ξανά το αποστειρωμένο άκρο και ελέγξτε το σωλήνα σε όλο το μήκος του για φυσαλίδες αέρα. Η προετοιμασία του σωλήνα έχει πλέον ολοκληρωθεί και είναι έτοιμος προς χρήση.

6. Αν χρησιμοποιείται Soluset, αρχικά συνδέστε το στον ασκό ή τη φιάλη. Κλείστε τη στρόφιγγα που βρίσκεται πλησιέστερα στο υγρό του Soluset καθώς και τη στρόφιγγα του σωλήνα. Ανοίξτε τη στρόφιγγα του Soluset.

7. Αφήστε περίπου 50 mL εντός του θαλάμου και ακολούθως κλείστε την στρόφιγγα. Πιέστε το θάλαμο ενστάλαξης όπως το βήμα 4. Ανοίξτε την περιφερική στρόφιγγα και συνεχίστε την εξαέρωση του σωλήνα (όπως περιγράφεται στο βήμα 5).

8. Αν χρησιμοποιείτε αντλία, ελέγξτε τις κατευθυντήριες οδηγίες του κατασκευαστή για την εξαέρωση του σωλήνα.

9. Τοποθετήστε ετικέτα στον ασκό ή τη φιάλη στην οποία αναγράφονται το όνομα του παιδιού, η ημερομηνία, το είδος, ο ρυθμός και η ώρα έναρξης της έγχυσης.

10. Φέρτε το προπαρασκευασμένο ΙV διάλυμα στο παιδί. 11. Φορέστε γάντια. 12. Ελέγξτε προσεκτικά το σημείο της ενδοφλέβιας έγχυσης για τυχόν διαρροή, ερυθρότητα,

ωχρότητα, οίδημα ή πόνο. 13. Σταματήστε τη ροή πρώτα του υγρού στο σωλήνα κλείνοντας τη στρόφιγγα και μετά

αντικαταστήστε τη φιάλη του ορού. 14. Αφαιρέστε το κάλυμμα από το τελικό άκρο του ενδοφλέβιου σωλήνα, διατηρώντας τη στειρότητα

του άκρου. 15. Τοποθετήστε το άκρο του νέου προετοιμασμένου σωλήνα μέσα στην υφιστάμενη ενδοφλέβια

γραμμή. 16. Ανοίξτε την ενδοφλέβια γραμμή και ξεκινήστε τη ροή του υγρού. 17. Καθώς αρχίζει η έγχυση, ελέγξτε το σημείο προσεκτικά για τυχόν διαρροή, ερυθρότητα, ωχρότητα,

οίδημα. Επαναλαμβάνετε τις εκτιμήσεις σύμφωνα με την πολιτική του τμήματος. 18. Καταγράψτε την αλλαγή ορού και ελέγξτε την ποσότητα του ορού που πρέπει να χορηγηθεί στο

παιδί.


45

6. ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ


46

6.1.Αξιολόγηση του Παιδιατρικού Πόνου

Σημεία Κλειδιά στην αξιολόγηση του πόνου

• Κρατήστε ιστορικό πόνου. • Αξιολογείστε τον πόνο με το κατάλληλο εργαλείο σύμφωνο με το επίπεδο

ανάπτυξης του παιδιού. • Επαναξιολόγηση του πόνου.

3 προσεγγίσεις αξιολόγησης του πόνου • Τι μας αναφέρει-περιγράφει το παιδί.

• Συμπεριφορκοί παράγοντες: πώς συμπεριφέρεται το παιδί. • Ψυχολογικοί παράγοντες: πώς νιώθει το παιδί.

Συχνά χρησιμοποιούμενα εργαλεία αξιολόγησης πόνου :

Λεκτική επικοινωνία • Κλίμακα πόνου Wong-Baker FACES

• Oucher • Αριθμητική κλίμακα πόνου

• Κλίμακα βαθμονόμησης με προσωπεία (FPS-R)

Εργαλεία αυτοαναφοράς • Παιδιά σχολικής ηλικίας >5 ετών

• Να είναι ήρεμα • Χωρίς νοητική υστέρηση

Μη λεκτική επικοινωνία • Κλίμακα FLACC • CHEOPS

• Κλίμακα COMFORT

Ηλικία

παιδιού

Επίπεδο γνωστικής

ανάπτυξης παιδιού Γενετικό

υπόβαθρο

Ιδιοσυγκρασία παιδιού

Μορφωτικό επίπεδο

οικογένειας Φύλο παιδιού

Πολιτισμικό υπόβαθρο

παιδιού

Φόβος

Προηγούμενες εμπειρίες πόνου


47

6.2. Διαχείριση Παιδιατρικού Πόνου

Τα τρία «P» της διαχείρισης πόνου

Φυσικές παρεμβάσεις

(physical)

Ψυχολογικές παρεμβάσεις

(psychological)

Φαρμακευτικές

παρεμβάσεις

(pharmacological)

Αξιολογήστε τον πόνο του παιδιού

Εκτιμήστε την αποτελεσματικότητα

των παρεμβάσεων

Εφαρμόστε παρεμβάσεις

ανακούφισης πόνου

Επιλέξτε κατάλληλες παρεμβάσεις

ανακούφισης πόνου


48

Φαρμακευτικές παρεμβάσεις

• H χορήγηση συνταγογραφημένων αναλγητικών φαρμάκων είναι η παρέμβαση εκλογής στον οξύ πόνο

• Πρέπει να ακολουθούν την προσέγγιση δύο σταδίων του Π.Ο.Υ. • Πρέπει να χρησιμοποιείται πολυτροπική αναλγησία

Φυσικές και ψυχολογικές παρεμβάσεις • Βελονισμός • Μουσικοθεραπεία

• Απόσπαση προσοχής • Χαλάρωση • Καθοδηγούμενη φαντασία

Η προσέγγιση δύο σταδίων του Π.Ο.Υ. στη διαχείριση πόνου

Βήμα 2

Μέτριος έως έντονος πόνος Μορφίνη (ή άλλο ισχυρό οπιοειδές)

+/- επικουρική θεραπεία

Βήμα 1

Ήπιος πόνος Παρακεταμόλη

+ Ιβουπροφαίνη (ή άλλο ΜΣΑΦ)


49

6.3. Επιπτώσεις μη Διαχείρισης Παιδιατρικού Πόνου

Επιπτώσεις μη ανακουφισμένου πόνου

Φυσικές επιπτώσεις • Γρήγορη, ρηχή, διακοπτόμενη αναπνοή που μπορεί να οδηγήσει σε υποξαιμία και αλκάλωση. • Ανεπαρκής έκπτυξη των πνευμόνων και ήπιος βήχας που μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη

απέκκριση και ατελεκτασία. • Αυξημένος καρδιακός ρυθμός, αρτηριακή πίεση και αυξημένες απαιτήσεις σε οξυγόνο, που

μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακή δυσλειτουργία και ισχαιμία. • Αύξηση ορμονών του στρες που με τη σειρά τους αυξάνουν τον μεταβολικό ρυθμό, εμποδίζοντας

την ίαση και μειώνοντας την ανοσοαπάντηση. • Μειωμένη εντερική κινητικότητα ή στάση κοπράνων και μειωμένη λειτουργικότητα

ουροποιητικού συστήματος που μπορεί να οδηγήσουν σε ναυτία, έμετο, ειλεό και κατακράτηση ούρων.

• Κόπωση, ένταση και σπασμοί που μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένα αντανακλαστικά και περαιτέρω καθυστέρηση ανάρρωσης .

Ψυχολογικές επιπτώσεις • Άγχος, φόβος, αίσθημα απόγνωσης και απελπισίας .

• Αποφυγή δραστηριότητας και μελλοντικών ιατρονοσηλευτικών παρεμβάσεων. • Ανορεξία.

• Προβλήματα ύπνου. Άλλες επιπτώσεις • Παράταση νοσηλείας. • Αυξημένες επανεισαγωγές. • Αυξημένες επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία .


50

6.4.Βασικά Σημεία Αξιολόγησης Παιδιού Με Ανησυχία

Πονάει; Χρησιμοποιήστε ένα αξιόπιστο εργαλείο εκτίμησης του πόνου και σημειώστε το σκορ

.

Ελέγξτε την πάνα του;

Χρειάζεται αγκαλιά από τον

γονέα/νοσηλευτή;

Πεινάει; Διψάει;

Φοβάται;

Χρειάζεται πιπίλα;

Είναι άνετα;

Ακούστε το παιδί

Ακούστε τους γονείς

Ο πληροφορίες που συλλέγονται απ’ την ευρύτερη εκτίμηση του βρέφους και του παιδιού πρέπει να

καταγράφονται π.χ. κλάμα, σύγχυση, γέλιο, παιχνίδι.

Οι παρατηρήσεις και τα σχόλια του παιδιού και της οικογένειας πρέπει να καταγράφονται με ακρίβεια.

Επικοινωνήστε αποτελεσματικά με το παιδί ή το παιδί και τα μέλη της οικογένειας για να

αξιολογήσετε την κατάσταση του παιδιού.


51

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ


52

Π1.Τεκμηρίωση Νοσηλευτικών Παρεμβάσεων

Ο κανόνας ‘ΤΟΞΟ’

1. Όχι διαγραφές

2. Όχι κενές σελίδες

3. Όχι κενά

4. Όχι πυκνογραμμένα κείμενα

5. Όχι εκτός ορίων

Υπάρχει σύνδεση μεταξύ φτωχής

τεκμηρίωσης και παροχής

φροντίδας.

Οι νοσηλευτές έχουν

επαγγελματική και νομική

υποχρέωση να τηρούν

αρχεία τα οποία πρέπει να

είναι:

• Σαφή

• Ακριβή

• Κατανοητά

Η πολιτική διατήρησης αρχείων

ορίζει ότι ένα αρχείο

αποτελείται από οποιεσδήποτε

πληροφορίες σχετικές με τον

φροντιστή για τη σωματική ή

ψυχική υγεία ενός ασθενούς ή

πελάτη που γίνεται για

λογαριασμό ή από έναν

επαγγελματία υγείας.

• Χειρόγραφες σημειώσεις,

(ιδίως πληροφορίες που

παρέχονται μέσω

τηλεφώνου).

• Emails

• Εκτυπώσεις ηλεκτρονικού

μόνιτορ

• Εγγεγραμμένες

τηλεφωνικές συνομιλίες

• Μηνύματα κειμένου

Όλα τα καταγεγραμμένα

στοιχεία πρέπει να

παρέχουν μια σαφή εικόνα

για την κατάσταση υγείας

του παιδιατρικού ασθενούς.

Ποτέ μην σημειώνετε στο δέρμα σας,

ή σε μικρά χαρτιά σημειώσεων.


53

Π2. Κατανοώντας τη Γενική Εξέταση Αίματος και το Γενικό Βιοχημικό Έλεγχο (Αρτηριακού

Και Φλεβικού Αίματος).

Προσφέρει πληροφόρηση για την

αιματική κατάσταση,(αιμοσφαίνη,

αιματοκρίτη). Μπορεί να

παρακολουθεί τα επίπεδα των

ηλεκτρολυτών και άλλων ενώσεων

που εμπλέκονται στη διατήρηση της

ομοιόστασης.

Οξεοβασική ισορροπία

Υποδεικνύει την ικανότητα του

αναπνευστικού συστήματος να

αποβάλλει CO2 και να διατηρεί την

οξυγόνωση

Νεφρική Λειτουργία

Η μέτρηση της ουρίας και της

κρεατίνινης αποτελεί ακριβή δείκτη

λειτουργίας των νεφρών. Ο νεφρός

παίζει επίσης ρόλο στην οξεοβασική

ισορροπία.

Ηπατική Λειτουργία

Μέτρηση βασικών στοιχείων της

ηπατικής λειτουργίας:

• Εμπλεκόμενα ένζυμα στο

μεταβολισμό των πρωτεϊνών

• Αξιολόγηση της σύνθετης

λειτουργίας του ήπατος.

Μερικά πρόσθετα των φιαλιδίων

αίματος

• Gel

• EDTA

• Νάτριο

• Κιτρικό τρινάτριο

• Ηπαρίνη λιθίου

• Νατριούχος ηπαρίνη


54

Π3. Φροντίδα Παιδιού με Τραχειόστομα

Ενδείξεις

• Απόφραξη ανώτερου αεραγωγού, όπως:

- Pierre Robin σύνδρομο

- Υπογλωττιδική στένωση

- Πάρεση φωνητικών χορδών

- Όγκοι, κυστικό ύγρωμα

• Ανεπαρκής αερισμός, όπως:

- Παρατεταμένος αερισμός

- Τραχειομαλακία/ βρογχομαλακία

- Νευρολογική νόσος

- Πνευμονική νόσος

• Προστασία τραχειοβρογχικού δέντρου

- Κίνδυνος ασφυξίας

Εξοπλισμός επείγουσας ανάγκης

Πρέπει να ακολουθεί το παιδί σε κάθε περίπτωση.

Πρέπει να ελέγχεται ανά βάρδια:

• Διαθέσιμοι τραχειοσωλήνες: ένας στο ίδιο μέγεθος και ένας ένα μέγεθος μικρότερο.

• Συσκευή αναρρόφησης και κατάλληλου μεγέθους καθετήρες αναρρόφησης.

• Ψαλίδι διπλού στρογγυλού άκρου, υδατοδιαλυτικό λιπαντικό.

• Εφεδρικό σετ ταινιών τραχειοστομίας, επίδεσμοι.

• Αμπούλες φυσιολογικού ορού και γάζες.

• Βαλβίδα μονής κατεύθυνσης.

• ± σωλήνωση σύνδεσης οξυγόνου για τραχειοστομία

• Σύριγγα για να αφαιρεθεί ο αέρας από το cuff

• Μάσκα βαλβίδων (Ambu bag)

Ασφαλίζοντας τον σωλήνα

• Προσεχτικά δεμένες βαμβακερές φακαρόλες των 10χιλ. συστήνονται σε

παιδιά κάτω των 7 ετών.

• Οι φακαρόλες αλλάζονται καθημερινά σε παιδιά κάτω του 1 έτους.

• Οι φακαρόλες αλλάζονται κάθε δεύτερη μέρα σε μεγαλύτερα παιδιά.

• Ταινίες Velcro συστήνονται σε παιδιά άνω των 7 ετών αφού γίνει

εκτίμηση κινδύνου.

• Είναι σημαντικό οι φακαρόλες να διατηρούνται καθαρές και στεγνές αφού

οι βρεγμένες φακαρόλες αποτελούν εστία μόλυνσης και διάβρωσης των

υποκειμένων ιστών.

• Κανόνας του αντίχειρα! Η φακαρόλα πρέπει να μην είναι πολύ σφιχτά

δεμένη αλλά να χωράει να περάσει ο αντίχειρας μας μεταξύ φακαρόλας

και αυχένα του ασθενούς.


55

Π4. Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση Βρέφους και Παιδιού

Δεν ανταποκρίνεται;

Καλώ βοήθεια

Ανοίγω αεραγωγό

Δεν αναπνέει φυσιολογικά;

5 εμφυσήσεις διάσωσης

Καμία ένδειξη ζωής;

15 θωρακικές συμπιέσεις

2 εμφυσήσεις 15 θωρακικές συμπιέσεις

Καλώ ομάδα ανάνηψης


56

1 shock 4J/kg

Ο παιδιατρικός νοσηλευτής έχει σημαντικό

ρόλο στη διασφάλιση ότι τα παιδιά και οι

οικογένειές τους έχουν πρόσβαση σε επαρκείς

και ακριβείς πληροφορίες για την κατάσταση

υγείας του παιδιού τους.

Ενημέρωση μέσω διαδικτύου. Σήμερα αποτελεί

σημαντική πηγή για τη διάδοση των πληροφοριών,

ιδίως για τα παιδιά και τους νέους. Η σημαντική

αύξηση των γονέων με πρόσβαση στο διαδίκτυο

αναπόφευκτα άλλαξε τη συμπεριφορά αναζήτησης

πληροφοριών που αφορούν θέματα υγείας.

Γραπτά ενημερωτικά έντυπα

εξατομικευμένα. Η συγγραφή ενός

ενημερωτικού φυλλαδίου προϋποθέτει την

τεκμηριωμένη γνώση από διεθνείς βάσεις

δεδομένων.

Οι πληροφορίες πρέπει να βασίζονται σε

αξιόπιστα και πρόσφατα επιστημονικά

δεδομένα και, κυρίως, να προσφέρονται

στις οικογένειες με σύντομο και περιεκτικό

τρόπο.

Η γραπτή επικοινωνία έχει σημαντικά

πλεονεκτήματα συγκριτικά με την προφορική

ενημέρωση, επειδή οι προφορικές

πληροφορίες ξεχνιούνται γρήγορα.

Τέσσερα βασικά βήματα παροχής

πληροφόρησης της οικογένειας για το

νοσηλευόμενο παιδί τους: πριν από την

εισαγωγή, κατά την εισαγωγή, κατά τη

διάρκεια της νοσηλείας και μετά το εξιτήριο.

Η χρήση των πολυμέσων για την παροχή πληροφοριών

σε παιδιά και γονείς (SMS, Facebook, κλπ.) ειδικά μέσω

του διαδικτύου είναι επίσης σημαντικές . Πληροφορίες

για θεραπεία και φροντίδα πρέπει να προσφέρονται σε

επιλεγμένα αξιόπιστα μέσα ενημέρωσης. Η γραπτή

πληροφόρηση είναι σημαντική για την ενδυνάμωση της

οικογένειας αλλά μπορεί να μην απαντάει σε όλες τις

ερωτήσεις που μπορεί να έχει το παιδί ή τα μέλη της

οικογένειας για την κατάσταση της νοσηλείας,

ιδιαίτερα αν δεν έχει σχεδιαστεί σωστά.

Ο δείκτης «frequency of grammar» (Fog) είναι ένα από τα πιο γνωστά πρότυπα αναγνωσιμότητας.

Μετράει το επίπεδο αναγνωστικής δυσκολίας οποιουδήποτε εγγράφου. Το πρότυπο του δείκτη έχει ως

εξής: (βρείτε τον μέσο αριθμό λέξεων ανά πρόταση διαιρώντας το σύνολο των λέξεων με τον αριθμό

των προτάσεων) + (αριθμός λέξεων τριών συλλαβών με πάνω) επί 0,4= δείκτης Fog. Το επίπεδο δείκτη

Fog ‘μεταφράζει’ τον αριθμό των χρόνων εκπαίδευσης που χρειάζεται ο αναγνώστης για να καταλάβει

το υλικό. Το «ιδανικό» σκορ είναι 7 ή 8: οτιδήποτε πάνω από 12 είναι πολύ περίπλοκο για τους

περισσότερους ανθρώπους.

Π5. Έντυπο Ενημέρωσης της Οικογένειας


57

Νοσοκομειακό

περιβάλλον

• Δεν είναι φιλικό προς τα παιδιά.

• Πολλά νοσοκομεία έχουν σχεδιαστεί για ενήλικες.

• Ο θόρυβος και οι συναγερμοί μπορεί να είναι τρομακτικοί.

• Παρουσία μηχανημάτων.

• Το προσωπικό δεν γνωρίζει τις ανάγκες των παιδιών.

Π6. Οι Επιπτώσεις της Νοσηλείας στο Παιδί

Αποχωρισμός

• Διαμαρτυρία, απελπισία και άρνηση.

• Αποχωρισμός από το οικογενειακό και του κοινωνικό περιβάλλον.

• Οι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν και να εξηγήσουν την κατάσταση στο παιδί τους.


• Τα παιδιά και ιδιαίτερα αυτά με αναπηρίες δεν κατανοούν την αναγκαιότητα εισαγωγής στο νοσοκομείο.

• Τα παιδιά δεν ενημερώνονται για τη διαδικασία της παρέμβασης.

Πόνος και δυσφορία

• Οι ιατρονοσηλευτικές διαδικασίες προκαλούν φόβο καθώς συχνά είναι επώδυνες.

• Δεν ενημερώνονται οι γονείς και τα παιδιά για την παρέμβαση.

• Οι επώδυνες εμπειρίες μπορεί να οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμα προβλήματα.

• Τα παιδιά φοβούνται τις βελόνες και τον εξοπλισμό.

Ελαχιστοποίηση

αποχωρισμού

• Συμμετοχή των γονέων

στη φροντίδα.

• Σχεδιασμός φροντίδας

με τους γονείς.

• Παροχή διευκολύνσεων

διαμονής στους γονείς

στο νοσοκομείο.

• Επιτρέψτε στους

γονείς να φέρουν

προσωπικά

αντικείμενα του

παιδιού στο

νοσοκομείο

(φωτογραφίες,

παιχνίδια, μουσική)

που να είναι οικεία στο

παιδί.

• Υποστήριξη γονέων με

οικονομικές δυσκολίες.

Φιλικά προς τα

παιδιά

νοσοκομειακά

περιβάλλοντα

• Προσωπικό

εκπαιδευμένο

για τη φροντίδα

παιδιών.

• Διακόσμηση,

έπιπλα και


εστιασμένο στο

παιδί.

• Διαμόρφωση

χώρων

παιχνιδιού και

σχολικών

εγκαταστάσεων

• Ασφαλές

περιβάλλον.

Λαμβάνοντας

υπόψη το παιδί

κατά τη διάρκεια

των παρεμβάσεων

• Πρόγραμμα

παροχής προ-

νοσοκομειακής

προετοιμασίας.

• Κατάλληλη

εξήγηση για την

ηλικία και

συγκατάθεση.

• Συμμετοχή του

παιδιού στη

φροντίδα, ειδικά

για τους νέους.

• Σεβασμός στην

αυτονομία του

παιδιού.

• Συμπερίληψη

play therapists.

Αποφυγή πόνου και

δυσφορίας

• Αξιολογήστε τον πόνο

του παιδιού ή την

πιθανότητα

πρόκλησης πόνου

• Εξασφαλίστε

μεθόδους

φαρμακευτικής και μη

φαρμακευτικής

ανακούφισης από τον

πόνο.

• Παροχή σαφών και

κατάλληλων για την

ηλικία εξηγήσεων.

• Χρήση συγκεκριμένου

εργαλείου

αξιολόγησης για την

μέτρηση και τη

παρακολούθηση του

πόνου.

Νοσηλεία


58

Παράγοντες που συμβάλλουν θετικά στις εμπειρίες των παιδιών στην νοσηλεία

Συμμετοχή των παιδιών στη φροντίδα τους Ηλικιακή ανάπτυξη και κατανόηση

Υποστήριξη από γονείς και

ιατρονοσηλευτικό προσωπικό Συμμετοχή των γονέων στη φροντίδα

Χρήση παιχνιδιού και απόσπασης προσοχής Προηγούμενες εμπειρίες νοσηλείας

Σωστή αντιμετώπιση του πόνου και της

δυσφορίας Ανθεκτικότητα του παιδιού (και των γονέων)

Οργάνωση της συνέχειας της φροντίδας στο

σπίτι

Φιλικό προς τα παιδιά νοσοκομειακό


Φροντίδα από ειδικευμένους παιδιατρικούς

νοσηλευτές


59

Π7. Προετοιμασία Παιδιού και Οικογένειας για Μετάβαση στο Σπίτι

Παράγοντες που επηρεάζουν την οργάνωση του σχεδίου φροντίδας για τη μετάβαση του

παιδιού από το νοσοκομειακό περιβάλλον στο σπίτι.

Σύμβουλοι:

πνευμονολόγοι,

νευρολόγοι


60

Π8. Κοινά Προβλήματα Συμπεριφοράς στην Παιδική Ηλικία

Κλάμα

• Υγρή ή λερωμένη πάνα

• Πολύ ζέστη ή πολύ κρύο

• Πείνα

• Κολικός

• Οδοντοφυΐα

• Γαστροοισοφαγική

παλινδρόμηση

• Περιβαλλοντικό στρες

Σε ξαφνικό κλάμα,

σκεφτείτε για:

• Οποιαδήποτε οξεία

ασθένεια

• Μέση ωτίτιδα

• Εγκολεασμός εντέρου

• Περισφιγμένη

βουβωνοκήλη

Έκρηξη θυμού

• Φυσιολογική, με

κορύφωση μεταξύ 18-36

μηνών

• Ουρλιάζει

• Χτυπάει

• Δαγκώνει

• Κράτημα αναπνοής

Στρατηγικές που μπορεί

να βοηθήσουν:

• Αποφύγετε πείνα και

κούραση

• Αποφύγετε την έκρηξη

με απόσπαση προσοχής

• Μείνετε ψύχραιμοι και

εκπαιδεύστε το παιδί

στον αυτοέλεγχο

• Χρησιμοποιήστε το

διάλειμμα

• Αγνοήστε κακές

συμπεριφορές μέχρι να

ηρεμήσει το παιδί

• Επιβραβεύστε καλές

συμπεριφορές

Προβλήματα ύπνου

• Ύπνος στο κρεβάτι

των γονιών

• Εφιάλτες και

νυχτερινές φοβίες

• Δυσκολία στο να

κοιμηθεί

• Υπνοβασία

Διατροφικά προβλήματα σε

νήπια

• Άρνηση λήψης τροφής

• Υπερφαγία

• Υπερβολική λήψη χυμών

• Τσιμπολόγημα

• Ιδιότροπη σίτιση- τρώει

περιορισμένη ποικιλία

τροφών

• Μάχη την ώρα του φαγητού

Ανεπιθύμητες συνήθειες

• Μάσημα νυχιών

• Αυνανισμός

• Πιπίλισμα αντίχειρα

• Βραδινή ενούρηση

• Κοπανάει το κεφάλι του

• Εγκόπριση (αφήνει

κόπρανα σε ακατάλληλα

σημεία)

Επιθετική συμπεριφορά

• Εκρήξεις θυμού

• Καταστρέφει τα παιχνίδια

του

• Χτυπάει και δαγκώνει άλλα

παιδιά

• Καταστρέφει έπιπλα

• Συχνότερη σε αγόρια και σε

μεγαλύτερες οικογένειες

• Μπορεί να προκαλέσει

συγκρούσεις στην

οικογένεια

• Αποφύγετε την επιθετική

αντιπαράθεση

• Απαιτείται ηρεμία και

συνεπής προσέγγιση


61

Τι χρειάζεστε στην αξιολόγησή σας;

Ιστορικό 1. Ρωτήστε τι ανησυχεί περισσότερο τους γονείς- είναι το παιδί ή άλλες

ανησυχίες της καθημερινότητάς τους, όπως κούραση, προβλήματα στη δουλεία ή προβλήματα στον γάμο;

2. Τι πυροδοτεί την κακή συμπεριφορά του παιδιού; Συμβαίνει όταν το παιδί είναι πεινασμένο ή κουρασμένο, ή σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας;

3. Οι κολικοί συμβαίνουν συνήθως το απόγευμα, οι εκρήξεις θυμού μπορεί να είναι πιο συχνές αν το παιδί είναι κουρασμένο .

4. Η συμπεριφορά πυροδοτείται σε κάθε περίπτωση ή σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση; π.χ. το νήπιο συμπεριφέρεται καλά στο σχολείο αλλά όχι και στο σπίτι.

5. Η συμπεριφορά διαφέρει απέναντι στους δύο γονείς; 6. Πώς αντιδρούν οι γονείς στη συμπεριφορά αυτή; Είναι επιθετικοί;

υπομονετικοί; χρησιμοποιούν τη δωροδοκία ή ενδίδουν τελικά στη θέληση του παιδιού;

7. Ποιες στρατηγικές έχουν δοκιμάσει ήδη οι γονείς για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση;

8. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το παιδί να προκαλέσει βλάβη στο ίδιο ή στους γύρω του; Κάποιες συμπεριφορές, όπως η εγκόπριση ή ο συστηματικός αυτοτραυματισμός, μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή συναισθηματική αναταραχή. Τα περισσότερα νήπια που τρώνε επιλεκτικά μεγαλώνουν σωστά και δεν έχουν μακροχρόνια διατροφικά προβλήματα.

9. Τα βρέφη που βασανίζονται από κολικούς είναι συνήθως μικρότερα των 3 μηνών, κοκκινίζουν στο πρόσωπο και μαζεύουν τα πόδια στην κοιλιά. Τα επεισόδια ξεκινούν αιφνίδια και τελειώνουν με την προώθηση αερίων και κοπράνων.

Διαχείριση • Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς διαβεβαιώνονται ότι η συμπεριφορά του

παιδιού τους είναι κοινή, συχνά φυσιολογική και ότι με το χρόνο λογικά η συμπεριφορά θα ελεγχθεί.

• Για την έκρηξη θυμού είναι βοηθητική η προσέγγιση ABC: A. Τι προηγήθηκε της έκρηξης θυμού; Τι την πυροδότησε; B. Ποια ήταν η συμπεριφορά; Μπορείτε να την τροποποιήσετε ή να την σταματήσετε; C. Ποιες ήταν οι συνέπειες της συμπεριφοράς; Φωνάξατε στο παιδί; Το αγκαλιάσατε;

• Γενικά, καλό είναι να ανταμείβετε την καλή συμπεριφορά και να αγνοείτε την κακή συμπεριφορά. Μπορείτε να φτιάξετε έναν πίνακα με αστέρια, όπου το παιδί κερδίζει ένα αστέρι για κάθε καλή συμπεριφορά, όπως κοιμάται στο κρεβάτι του, και όταν συλλέξει αρκετά αστέρια κερδίζει μια επιβράβευση.

• Οι γονείς πρέπει να προσπαθήσουν σκληρά ώστε να μη θυμώνουν και να μη γίνονται επιθετικοί, αφού τέτοιες αντιδράσεις μπορεί να ενισχύσουν την κακή συμπεριφορά των παιδιών καθώς τραβούν την προσοχή των γονιών τους.

Εξέταση

• Το ιστορικό συνήθως συνεισφέρει περισσότερο από την κλινική εξέταση.

• Αν οι γονείς ανησυχούν για τα αιφνίδια και άνευ λόγου ξεσπάσματα σε κλάμα, είναι σημαντικό να αποκλείσουμε σοβαρές λοιμώξεις όπως μηνιγγίτιδα ή ουρολοίμωξη, εγκολεασμό εντέρου, μέση ωτίτιδα ή βουβωνοκήλη.


62

Π9. Επιληπτική Κρίση Χαρακτηριστικά της επιληψίας

Τονικοκλωνικοί σπασμοί Είναι ο πιο κοινός τύπος γενικευμένων σπασμών και η εικόνα που πολλοί άνθρωποι έχουν όταν σκέφτονται την επιληψία. Αποτελείται από δυο στάδια: Τονικό και κλωνικό

Στο τονικό στάδιο, το παιδί αρχικά κραυγάζει, συνήθως αισθάνεται ακαμψία των άκρων και δυσκολία στην αναπνοή. Το παιδί μπορεί, επίσης, να εμφανίσει ακράτεια. Εάν το παιδί στέκεται, μπορεί να πέσει στο έδαφος και, αν κάθεται, να βυθιστεί στην καρέκλα.

Στο κλωνικό στάδιο, το παιδί βιώνει γενικευμένο τρόμο σε όλο το σώμα. Αυτό ακολουθείται συχνά από περίοδο απώλειας αισθήσεων και, μετά την ανάκτηση, λήθαργο και σύγχυση.

Η διάρκεια ενός τονικοκλωνικού σπασμού ποικίλει σε μεγάλο βαθμό αλλά κυμαίνεται από μερικά λεπτά έως 20 λεπτά ή περισσότερο. Η διάρκεια του επεισοδίου ποικίλει βιβλιογραφικά. Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι είναι το σύνηθες για το παιδί. Κατά τη διάρκεια του κλωνικού σταδίου, η καρδιά βρίσκεται κάτω από έντονη πίεση και δε λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά όσο φυσιολογικά, οπότε η αιματική ροή προς τον εγκέφαλο μπορεί να διαταραχθεί.

Τονικοκλω-

κές κινήσεις

Απώλειες

Το παιδί χάνει την επίγνωση

του περιβάλλοντος του

γεγονός που μοιάζει σαν να

κοιμάται, κοιτάζοντας στο

κενό ή με τα μάτια

ανεστραμμένα προς τα πίσω.

Συνήθως διαρκεί μόνο μερικά

δευτερόλεπτα αλλά μπορεί να

το βιώσει πολλές την ημέρα.

Μυοκλωνικός

τρόμος

Χαρακτηρίζεται

από ξαφνικές

τρομώδεις

κινήσεις συχνά

στα χέρια αλλά

μπορεί να

εμφανιστεί και

στα πόδια.

Τονικές

κρίσεις

Το τονικό

στάδιο όπως

περιγράφηκε,

αλλά χωρίς

ακόλουθο

κλωνικό

στάδιο.

Ατονικές

κρίσεις

Χαρακτηρίζε

ται από

απώλεια του

μυϊκού τόνου

και ευκαμψία

Γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις

Επηρεάζεται ολόκληρος ο εγκέφαλος και το παιδί χάνει τη

συνείδηση του.

Εστιακές επιληπτικές κρίσεις

Ο όρος «εστιασμένες» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον τύπο της επιληψίας που αρχίζει τοπικά

στον εγκέφαλο

Σύνθετες

Σύνθετες διαταραχές συμπεριφοράς

Απλές

Μικρές απότομες κινήσεις, τρόμος χειλιών


63

Πρώτες βοήθειες για παιδί με επιληπτικούς σπασμούς

Τύποι Επιληπτικών Κρίσεων

Εστιακές Επιληπτικές Κρίσεις

Η παρουσίαση εξαρτάται από το λοβό της τοποθεσίας της ανώμαλης νευρωνικής δραστηριότητας:

Μετωπικός λοβός: παροξυσμικές κινήσεις

Κροταφικός λοβός: αλλοιωμένη συνείδηση, ακούσιες κινήσεις από του στόματος και από το χέρι, παράξενες μυρωδιές, επιγαστρική αύρα, περίεργη γεύση στο στόμα . Ινιακός λοβός: βλέπει φώτα που αναβοσβήνουν

Βρεγματικός λοβός: μυρμήγκιασμα στο χέρι και το πρόσωπο

• Προστατεύστε το παιδί, τοποθετήστε το στο πλάι, τοποθετήστε μαλακό μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι.

• Διατηρήστε την ιδιωτικότητά του.

• Χρονομετρήστε τη διάρκεια κρίσης, σε περίπτωση που η διάρκεια είναι >5 λεπτά, καλέστε ιατρική βοήθεια και εφαρμόστε τις APLS οδηγίες.

• Όταν η επιληπτική κρίση σταματήσει, καθησυχάστε και διατηρήστε το παιδί σε θέση ανάνηψης.

• Ορίστε την πιθανή αιτία και συμπεριφερθείτε ανάλογα.

Γενικευμένες Επιληπτικές Κρίσεις

Ταχεία έναρξη και εξάπλωση μη φυσιολογικής νευρωνικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο που

προκαλεί τονικοκλονική κρίση, το παιδί χάνει τις αισθήσεις του, μπορεί να ακουστεί ένας

φωνητικός θόρυβος, μπορεί να πέσει στο έδαφος καθώς τα άκρα γίνονται δύσκαμπτα και

παρουσιάζουν σπασμωδικές κινήσεις.


64

Π10. Σημεία Φυσιολογικής Νευροανάπτυξης ανά Ηλικιακή Ομάδα

0-2 ετών (αισθητηριακό - κινητικό στάδιο) Σωματική- ταχεία σωματική ανάπτυξη, σημαντικά ορόσημα και δεξιότητες, αδρή/λεπτή κινητικότητα. Νοητική- ανάπτυξη, αντανακλαστικά, νοημοσύνη, γλωσσική και λεκτική ανάπτυξη- προ-γλωσσικό/γλωσσικό στάδιο, αντίληψη και χρήση της γλώσσας. Προσωπικότητα- αρχή αυτοαντίληψης, εμπιστοσύνη και δυσπιστία, ιδιοσυγκρασία, διαφορές φύλου. Κοινωνική- εκφράσεις προσώπου (π.χ. γέλιο), φύση και διαπαιδαγώγηση, ανάπτυξη αυτονομίας, απομίμηση, προσκόλληση/δέσιμο.

2-7 έτη (προ-λειτουργικό στάδιο) Σωματική- εγκεφαλική και αισθητηριακή ανάπτυξη, θρέψη, αδρή/λεπτή κινητικότητα: αναπήδηση (αδρή κινητικότητα), χρήση μολυβιού (λεπτή κινητικότητα). Νοητική- εγωκεντρισμός, ρόλος της εκπαίδευσης, γλωσσική ανάπτυξη, πολιτισμικοί παράγοντες. Προσωπικότητα- αυτοαντίληψη, ταυτότητα φύλου. Κοινωνική- φιλίες, παιχνίδι, αντίληψη των άλλων, οικογενειακή ζωή, συμπεριφορές.

7-12 έτη (λειτουργικό στάδιο) Σωματική- αργή και σταθερή ανάπτυξη, κινητική ανάπτυξη, αδρός κινητικός συντονισμός, λεπτή κινητικότητα. Νοητική- εκτίμηση της γνώμης των άλλων, αδυναμία αφαιρετικής σκέψης, λογική σκέψη. Προσωπικότητα- ανάπτυξη προσωπικών χαρακτηριστικών. Κοινωνική- απόκτηση φίλων, κοινωνικές δεξιότητες συνεργασίας.

12 έτη-ενηλικίωση (πλήρως λειτουργικό στάδιο) Σωματική- κύρια και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου, εφηβεία, ταχεία ανάπτυξη. Νοητική- αφηρημένη και υποθετική σκέψη, συστηματική επίλυση προβλημάτων. Προσωπικότητα- ανεπτυγμένη, οργανωμένη και ακριβής αυτοαντίληψη, δημιουργία ταυτότητας. Κοινωνική- σχέσεις με συνομήλικους, προσαρμοστικότητα, σεξουαλικός προσανατολισμός προσωπική ταυτότητα, αυτονομία, οικογενειακές σχέσεις .


65

Π11. Διεπιστημονική Συνεργασία

Οι γονείς γνωρίζουν καλύτερα το παιδί τους και έχουν σημαντικό ρόλο στη φροντίδα του. Οι γονείς μπορούν να κατευνάσουν τους φόβους των παιδιών τους. Οι γονείς είναι οι υποστηρικτές των παιδιών τους.

Να είστε πρόσχαροι, προσιτοί,

χρησιμοποιείστε κατάλληλη γλώσσα για την

ηλικία του παιδιού. Ενθαρρύνετε ερωτήσεις

σχετικά με τις ανησυχίες παιδιού και γονέων.

Ανταλλαγή πληροφοριών, καθορισμός

στόχων και σχεδιασμός της φροντίδας.

Συνεχής παρουσία, υποστήριξη γονέων,

ανάπτυξη σχέσης εμπιστοσύνης.

Δεξιότητες επικοινωνίας

Σεβασμός Κατανόηση γονέων Παιδί και Οικογένεια

Θετική στάση

Φιλική, ενθαρρυντική, συνεργασία

στη συνεχιζόμενη φροντίδα στο

νοσοκομείο και στο σπίτι. Προαγωγή

υγείας για όλη την οικογένεια.


66

Π12. Αρχές Οικογενειοκεντρικής Φροντίδας

Γονική συμμετοχή: Οι γονείς συμμετέχουν στη φροντίδα

του παιδιού τους, στο βαθμό που εκείνοι επιθυμούν.

Εκπαίδευση: Ο νοσηλευτής εργάζεται στενά με το

παιδί και την οικογένεια για να διευκολύνει την

εκπαίδευση και ενδυνάμωση σε νέες δεξιότητες και

συγκεκριμένες παραμέτρους της φροντίδας.

ΟΜΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

αδέλφια

ευρύτερη


οποιοσδήποτε

σημαντικός

για το παιδί

ποικιλόμορφη


Παππούς /γιαγιά

γονείς

ΟΜΑΔΑ ΥΓΕΙΑΣ

Συνύπαρξη: Οι νοσηλευτές και η οικογένεια εργάζονται μαζί για το σχεδιασμό της φροντίδας του παιδιού.

Ενεργοποίηση: Παροχή

ευκαιριών στην οικογένεια για

εκπαίδευση και επίδειξη

δεξιοτήτων.

Συνεργασία: Το

ιατρονοσηλευτικό

προσωπικό

ενθαρρύνει το

παιδί και την

οικογένεια να

συμμετέχουν στη

φροντίδα υγείας

και στη λήψη

αποφάσεων.

Λήψη αποφάσεων: Το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και

η οικογένεια είναι πρόθυμοι να λάβουν από κοινού

αποφάσεις, έτσι ώστε το σχέδιο φροντίδας να είναι

ευέλικτο και εξατομικευμένο.

Επικοινωνία: Η παροχή

των πληροφοριών μεταξύ

παιδιού, οικογένειας και

ιατρονοσηλευτικού

προσωπικού είναι

ανοιχτή, ειλικρινής και

συνεχής.

Αξιοπρέπεια και σεβασμός:

Αμοιβαίος σεβασμός για τις

αξίες της οικογένειας, τις

δεξιότητές, την κουλτούρα και

τις πεποιθήσεις της.

Ενδυνάμωση: Η ικανότητα της ομάδας

υγείας να επιτρέπει στις οικογένειες να

αποκτούν αίσθημα ελέγχου και

ομαλοποίησης της οικογενειακής ζωής.

Συμμετοχή: Η οικογένεια συμμετέχει στη

λήψη αποφάσεων αναφορικά με το σχέδιο

φροντίδας του παιδιού.

Κοινοί στόχοι: Η οικογένεια και οι νοσηλευτές

συμφωνούν σε κοινούς στόχους και εργάζονται μαζί

για να καλύψουν τα ενδιαφέροντα του παιδιού και

των γονέων του.


67

Π13. Επικοινωνία με Παιδιατρικό Ασθενή

Σκοπός

• Υποστήριξη των παιδιών • Αλληλεπίδραση με τα παιδιά

• Ίδρυση θεραπευτικής σχέσης εμπιστοσύνης • Ανταλλαγή πληροφοριών

• Επεξήγηση των διαδικασιών • Αφιέρωση χρόνου • Λήψη πληροφορίων για το πώς νιώθουν

• Συμβολή στη διάγνωση

Πότε να γίνεται η επικοινωνία με τον παιδιατρικό ασθενή

• Η επικοινωνία με τον παιδιατρικό ασθενή είναι συνεχής προκειμένου να ανιχνευθούν οι εξατομικευμένες ανάγκες του.

• Λήψη πληροφοριών κατά την αξιολόγηση. • Η ενεργή ακρόαση, μέθοδος επικοινωνίας η οποία βασίζεται στο

ουσιαστικό ενδιαφέρον του ακροατή προς τον συνομιλητή του, είναι μια απαραίτητη προσέγγιση για αποτελεσματική επικοινωνία με εφήβους με ψυχοκοινωνικά προβλήματα

• Σε περιπτώσεις πιθανής κακοποίησης η ενεργή ακρόαση φαίνεται πως είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος επικοινωνίας.


68

Π14. Το παιχνίδι ως Μέθοδος Υποστήριξης και Εκπαίδευσης των Παιδιατρικών Ασθενών

,

0 ,0 +,

Σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες, το παιχνίδι

αποτελεί σημαντική παράμετρο στη χορηγούμενη παιδιατρική φροντίδα. Ο παιγνιοθεραπευτής (play therapist) έχει ως αντικείμενο την οργάνωση και

εφαρμογή προγραμμάτων παιχνιδιού κατά τη διάρκεια νοσηλείας του παιδιού με σημαντικά οφέλη για το παιδί και την

οικογένειά του αλλά και το προσωπικό.

Το παιχνίδι είναι το κέντρο

ενδιαφέροντος του υγιούς

παιδιού. Από μικρή ηλικία,

το παιχνίδι συμβάλλει στη

μάθηση, την

αλληλεπίδραση και την

ψυχαγωγία.

Ο ρόλος του

παιγνιοθεραπευτή είναι να

βοηθήσει το παιδί να

αντιμετωπίσει το άγχος και

τους φόβους του

χρησιμοποιώντας πληθώρα

τεχνικών, ενώ αξιοποιεί το

παιχνίδι για την

προετοιμασία επώδυνων

διαδικασιών. Το παιχνίδι βοηθά στη διατήρηση της

κανονικότητας και δίνει τη δυνατότητα

στο παιδί να διαχειρίζεται τις

ιατρονοσηλευτικές διαδικασίες με

διασκεδαστικό τρόπο, μειώνοντας το

άγχος του και ενισχύοντας την

επικοινωνία.

Οι παιγνιοθεραπευτές προάγουν τη

σωματική και ψυχική ευεξία των

παιδιών και των εφήβων που

νοσηλεύονται.

Επιλέγεται μια μέθοδος παιχνιδιού

βασισμένη στην ηλικία και τις

ικανότητες του παιδιού.

Τα νοσηλευόμενα παιδιά και έφηβοι

είναι εξαιρετικά ευάλωτα, καθώς κατά

τη διάρκεια της νοσηλείας τους

αναγκάζονται να αποχωριστούν τους

φίλους και το οικείο περιβάλλον τους.

Η προετοιμασία του παιχνιδιού πρέπει να οργανωθεί

ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο του ασθενούς. Τα παιδιά

προσχολικής ηλικίας δεν μπορούν να συγκρατήσουν την

πληροφορία αν δοθεί εκ των προτέρων, ενώ τα μεγαλύτερα

παιδιά ευνοούνται από την προετοιμασία λίγες μέρες πριν

τη διαδικασία γιατί τους δίνεται χρόνος διαχείρισης των

συναισθημάτων τους.

Είναι σημαντικό να

εκμαιεύσουμε πληροφορίες

από τους γονείς ήδη από την

εισαγωγή του παιδιού,

αναφορικά με κάποιο

ιδιαίτερο παιχνίδι του

παιδιού ή κάποιο ιδιαίτερο

λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί.

Επίσης, λαμβάνουμε υπόψη

προηγούμενες εμπειρίες

του παιδιού από νοσηλεία ή

επίσκεψη στο νοσοκομείο.

Όλοι οι παιδιατρικοί νοσηλευτές πρέπει να έχουν τη δεξιότητα να εκτιμούν το αναπτυξιακό στάδιο ενός

παιδιού και την αντιληπτική του ικανότητα, σύμφωνα με τα οποία πρέπει να δίνονται οι πληροφορίες

αναφορικά με μια παρέμβαση ή διαδικασία .

ρισης Παιδια rρικών Ασθενών...το παιδί και η οικογένειά...

Documents