Wat de vorige keer gebeurde:

In de vorige update zagen we hoe Vanessa zwanger was van haar eerste kindje. Om zich als een echt gezinnetje te voelen, trouwden Vanessa en Arthur. De bevalling begon daarna snel, en Vanessa baarde een gezond zoontje, genaamd Lucas.

“Goedemorgen,” zegt Arthur, als ze wakker worden. “Ik heb vannacht gedroomd dat ik weer zwanger was, en dat we twee meisjes kregen,” zegt Vanessa. Arthur lacht. “Dat zou toch leuk zijn?” vraagt hij. “Ja,” zucht ze.

“Maar daar kan ik wel voor zorgen,” zegt Arthur, en hij trekt Vanessa mee onder de dekens. Een luid spelletje volgt, en voor ze het door hebben, horen ze de carpool aankomen.

Verschrikt stoppen ze, en vliegensvlug kleedt Arthur zich om. “Tot straks,” zegt hij, en hij zoent Vanessa. Daarna rent hij naar buiten, en kan nog net instappen voordat de chauffeur boos wegrijdt. “Zeg, kan het voortaan niet wat sneller?” vraagt hij geïrriteerd.

Glimlachend slaat Arthur de deur dicht. “Volgende keer zal ik sneller zijn,” zegt hij. Dan rijdt de auto weg, en komt Vanessa overeind uit bed.

Vanessa kleedt zich aan, en begint aan het ontbijt. Ze denkt terug aan net, en hoopt dat het raak is. Ze zou dolgraag nog een kindje willen hebben, meer zelfs. Haar grootste wens is dat ze een groot gezin krijgt, en dat al haar kinderen straks tevreden in het leven staan.

Ze houdt snel op met dagdromen als ze Lucas hoort, en haalt hem uit zijn wiegje. Ze geeft hem een flesje, en neuriet er een liedje bij. Als het flesje leeg is, gooit ze die meteen weg, en houdt dan Lucas tegen haar aan.

“Laat maar een boertje, Lucas,” moedigt ze Lucas aan. Ze hoort een boertje, maar dan ruikt ze ook iets onaangenaams. “Daar vroeg ik niet om,” giechelt Vanessa, en ze ruikt aan de luier.

Ze gaat naar zijn kamertje, en legt hem op de commode. Ze verschoont hem, en speelt met hem. Daarna ziet ze dat Lucas moe is, en legt hem dan in zijn wiegje. “Welterusten, mannetje,” zegt ze, en dan verlaat ze de kamer.

De rest van de middag vult ze met schoonmaken, en tv kijken. Ze wacht tot Arthur thuis komt, en hoort dan de carpool aankomen.

Trots loopt Arthur naar Vanessa en zoent haar. “Ik heb promotie,” zegt hij als hij Vanessa los laat. “Geweldig,” zegt Vanessa.

“Dat heb ik allemaal aan jou te danken. Als jij er toch niet was, dan zou ik nooit zover komen,” zegt Arthur, en hij streelt haar wang. “Dat geldt ook voor mij,” zegt Vanessa, en ze bloost. “En nu ga ik even kijken bij kleine Lucas,” zegt Arthur, na nog een zoen.

“Hallo, jochie.” Arthur haalt Lucas uit zijn wiegje, en Lucas brabbelt wat. “Ik heb jou ook gemist.” Arthur wiebelt wat op en neer, en Lucas kirt.

“Vind je dat leuk?” vraagt Arthur, en hij houdt Lucas overeind. “Zal ik je dan eens in de lucht gooien?” Lachend kietelt hij Lucas op zijn buikje, en Lucas kraait van pret.

Hij houdt hem een paar keer boven zijn hoofd, maar die laatste keer had hij dat niet moeten doen. Lucas gooit een paar stromen braaksel uit, boven op zijn vader, die zelf zijn hoofd wegdraait. “Bah, Lucas,” roept hij.

Maar als hij het lachende gezichtje van zijn zoontje ziet, is hij het allang weer vergeten. “Ga maar lekker slapen, kleine deugniet,” grinnikt Arthur, en hij legt Lucas neer. “Dan kan papa zich gaan wassen.”

Rond zes uur zitten ze aan het diner, en praten ze over hun zoontje, en de wens voor nog een kindje. “Laten we nou gewoon even afwachten. In ieder geval tot Lucas een peuter is,” stelt Vanessa voor.

“Okee, dan wachten we dus af,” zegt Arthur, en hij eet door. Terwijl hij rustig eet, ziet hij hoe Vanessa alles snel achter elkaar naar binnen propt. “Moet je weg of zoiets?” vraagt hij lachend. Vanessa schudt haar hoofd, en eet verder. “Ik heb honger,” brengt ze tussen twee happen door uit.

Dan gaat de telefoon, en Vanessa die alles net op heeft, staat meteen op. “Blijf maar zitten. Ik neem hem wel,” zegt ze voor Arthur iets kan zeggen. En als Vanessa opneemt, schiet de gedachte dat Vanessa nu al zwanger kan zijn door hem heen. “Dat zou die plotselinge honger verklaren,” lacht hij tegen zich zelf.

Na het eten haalt Arthur Lucas uit zijn wiegje. Hij moet zelf ook eten, en neemt Arthur hem mee naar de keuken, waar Vanessa nog steeds aan het bellen is.

Hij geeft Lucas zijn flesje, en gulzig drinkt hij alles op. Daarna laat hij tevreden een boertje, en grijpt met zijn handjes naar zijn vader. “Goed zo, jochie,” zegt Arthur alleen maar.

Net als hij Lucas in zijn wiegje wil leggen, ruikt Arthur dat zijn zoontje hem een cadeautje heeft gegeven. Lucas begint meteen te huilen, en troostend pakt Arthur hem op. “Kom maar,” fluistert hij.

“Wat kun jij toch stinken, ventje,” zegt Arthur lachend, terwijl hij de vieze luier weg gooit. Daarna poetst hij zijn billetjes schoon en doet er wat talkpoeder op. Daarna een schone luier en klaar is kees. Kraaiend van de pret grijpt Lucas naar het poeder, en Arthur lacht.

“En nu moet je gaan slapen, ventje,” zegt Arthur als hij Lucas weer in de wieg legt. “Welterusten, manneke.” En na een laatste aai draait Arthur zich om, en loopt weg.

De rest van de avond besteedt Arthur aan leren en oefenen voor zijn promotie. Vanessa is ondertussen vroeg naar bed gegaan, ze is doodmoe van de hele dag.

Rond elf uur houdt Arthur het ook voor gezien, en kruipt naast Vanessa in bed.

De volgende ochtend zijn Vanessa en Arthur alweer vroeg op. “Ik ga even kijken bij Lucas,” zegt Vanessa meteen als ze opstaat. Snel loopt ze de kamer uit, en gaat naar de wc. Ze voelt zich beroerd, maar ze zegt maar niets tegen Arthur.

Na vlug even geplast te hebben, en Lucas bekeken te hebben, loopt Vanessa naar onder, en begint aan het ontbijt. Een klein half uurtje later komt Arthur bij haar zitten, en ze bespreken de optie om vandaag een kindermeisje in te huren. “Ik zal zo meteen bellen,” belooft Arthur.

Maar net als Vanessa haar werkoutfit aan heeft, sprint ze naar de wc, langs een verbijsterde Arthur. Ze bukt neer over de wc en gooit haar hele ontbijt eruit. Arthur komt de wc in, en wrijft Vanessa over haar schouders. “Het lijkt me beter dat je thuis blijft,” zegt hij, en Vanessa knikt sip. “Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten.” “Of misschien ben je toch zwanger,” zegt Arthur, en na die zin loopt hij naar buiten, om zijn carpool te halen.

Terwijl Arthur op weg is naar zijn werk, stapt Vanessa onder de douche. Het is logisch dat ze zwanger is, de honger, veel sneller moe dan normaal en het overgeven. Het komt dan wel in lichtere mate dan bij Lucas voor, maar ze sluit die optie helemaal niet uit.

Als ze onder de douche uit komt, voelt ze meteen een fikse schop in haar buik, en ze kijkt verrast naar haar buik. “Je kan ook niet wachten,” zegt Vanessa zacht, en ze wrijft over haar buik. Hun tweede kindje komt eraan.

Ze pakt daarna Lucas op, en loopt naar beneden. Dat gaat iets langzamer dan normaal, aangezien haar buikje in de weg zit. “Drink maar lekker,” zegt ze, terwijl ze Lucas de fles geeft. Daarna gooit ze het flesje weg.

“Wordt jij binnenkort alweer een grote broer?” vraagt ze aan Lucas, die wat pruttelt. Ze knuffelt hem, en helpt hem met zijn boertje. “En nu gaan we allemaal slapen. Mama en baby`tje zijn moe,” lacht Vanessa.

Ze legt Lucas in zijn wiegje, en gaat daarna slapen.

De rest van de middag blijft ze in bed liggen, en komt er alleen uit om de luier van Lucas te verschonen.

Die middag komt Arthur thuis, zonder promotie weliswaar. Hij loopt naar binnen en ziet meteen dat Vanessa boven is. Hij gaat naar boven en ziet dat ze in bed ligt, Lucas is zelf ook in diepe slaap.

Hij besluit dan de uurtjes te doden met tv te kijken, en na een uurtje hoort hij boven gestommel.

Hij maakt dan voor zich zelf diner. En dan komt Vanessa naar beneden met Lucas op haar arm. “Vandaag groeit Lucas op, Arthur!” zegt ze, en ze waggelt een beetje.

“Doe jij het maar,” zegt Arthur, en hij staat op. “Je moet hem in de lucht gooien, en dan gebeurt het vanzelf,” legt Arthur uit. “Kom op,” zegt hij, en dan gooit Vanessa Lucas de lucht in.

Ze vangt een mooi peutertje op, die zijn twee tandjes bloot lacht en roept: “Ama” “Hallo, schatje,” zegt Vanessa, en ze knuffelt Lucas. “Wat lijkt hij veel op jou, Arthur,” zegt Vanessa tegen Arthur. “Maar eerst ga ik iets aan zijn haartjes doen.”

Ze neemt hem naar de wc, en doet zijn haartjes goed. “Zo, nu ben je de liefste peuter die de mensen ooit gezien hebben,” zegt Vanessa, en ze aait Lucas over zijn haren. “Wil je iets te eten?” vraagt Vanessa, en Lucas knikt.

Ze zet Lucas in een pas gekocht stoeltje, en pakt dan een flesje uit de koelkast. Arthur staat onder tussen boven in de douche. Het flesje is leeg, en Vanessa haalt het meteen weg.

Daarna neemt ze Lucas mee naar boven, en vervangt zijn poepluier die hij ondertussen vol gepoept heeft. Ze legt hem neer op de commode, en Lucas grijpt met zijn handjes naar Vanessa. “Ama stout,” zegt hij, en hij zwaait met zijn handjes. “Dan had je niet je broek vol moeten poepen,” lacht Vanessa, en ze tilt hem op van de commode.

Daarna zet ze Lucas neer op de grond. “Ga maar lekker spelen. Mama moet eventjes naar de wc,” zegt ze, en ze aait Lucas over zijn bolletje. “Braaf zijn,” waarschuwt ze hem nog voor ze weg gaat.

Ze gaat naar de wc, waar Arthur zich aan het douchen is. “Gaat het nog vandaag, Vanessa?” vraagt hij, als hij ziet dat Vanessa een beetje moe kijkt. “Ja, het gaat,” zegt ze, “Maar de kleine put me erg uit.” “Ga maar naar bed, dan zorg ik wel voor Lucas,” zegt Arthur, en hij droogt zich af. “Is goed,” zegt Vanessa, en ze wrijft over haar buik.

Arthur pakt Lucas nog al ruw van zijn spelletje op, en kietelt hem. “Zullen we even een plasje doen? Dan mag je daarna weer verder spelen,” zegt Arthur, en hij zet Lucas op het potje. En met de juiste stimulering plast Lucas het potje vol, en laat zich dan blij er vanaf glijden. “Goed zo, jongen,” juicht Arthur, en hij zet Lucas dan weer neer bij zijn spelletje.

En terwijl Arthur aan het oefenen is voor zijn promotie, probeert Lucas zijn blokjes door de gaatjes te duwen. Maar als het elf uur is, stopt Arthur, en gaat hij naar Lucas toe.

“Bed tijd,” zegt Arthur tegen Lucas, en hij trekt Lucas zijn pyjama aan. “Morgen neem ik een nieuwe mee,” zegt Arthur tegen Lucas, als hij ziet hoe Lucas in een roze pyjama ligt.

“Welterusten, deugnietje,” zegt Arthur, en hij geeft Lucas nog een zoentje. Dan doet hij het licht uit, en ziet nog net hoe Lucas zich omdraait in zijn slaap.

Daarna kruipt Arthur in bed bij Vanessa, en kust haar schouder. Dan legt hij zijn handen om haar buik, en valt dan in slaap.

“Goedemorgen, lekker geslapen?” vraagt Vanessa aan Arthur, die knikt. “Is de baby rustig geweest vannacht?” vraagt hij op zijn beurt. “Niet echt,” lacht Vanessa, en ze staat dan op.

Ze trekt haar kleren aan, en gaat dan naar Lucas toe. “Zo, jochie, heb je lekker geslapen?” vraagt ze. Lucas kirt en trekt zich op aan zijn wiegje.

Ze kleedt Lucas om, en zet hem dan op het potje. “Doe maar een plasje,” moedigt ze Lucas aan. Maar al snel heeft ze geen aandacht meer voor Lucas, als ze een trap voelt in haar buik.

Ze kijkt naar haar buik, en ze ziet dat die alweer gegroeid is. “We kunnen niet wachten op jou, kleintje,” zegt Vanessa. Daarna gaat ze naast Lucas zitten.

Ze probeert wat woordjes te oefenen, maar het gaat een beetje langzaam.

Arthur heeft zich onder tussen aangekleed, en ontbeten. Dan loopt hij naar de carpool, en hoopt vandaag op een promotie.

Lucas weigert om woordjes na te praten, dus gooit Vanessa het over een andere boeg. “Kiekeboee,” roept ze, en ze slaat haar handen voor haar gezicht. Lucas schatert het uit, en doet mee.

En het spelletje heeft nut, want Lucas speelt mee, en pikt ook nog eens woordjes op. “Iekeboe, mama,” zegt hij, en hij slaat zijn handjes voor zijn gezichtje.

Toch houdt Vanessa snel op. Vooral omdat Lucas moe is, en toe is aan slaap. Maar ook omdat ze honger heeft, en ze moet de baby op de been houden. “Welterusten, boef,” zegt ze, en ze kust Lucas. “Welrust, mama,” zegt Lucas, en hij legt zich neer.

Vanessa belt eerst met een schoonmaakbedrijf. De zwangerschap put haar erg uit, en puf om schoon te maken heeft ze niet. Door het geld van de promoties en haar vakantiedagen kunnen ze het goed betalen. De schoonmaakster komt meteen, en als Vanessa haar yoghurt eet, komt ze binnen en begint met schoonmaken.

De rest van de ochtend kijkt ze een beetje tv, en helpt dan toch een beetje met schoonmaken. Maar ze voelt al snel dat haar buik in de weg zit, en kruipt dan in bed.

Als ze hoort hoe Lucas wakker wordt, blijft ze liggen. Lucas kan wel wachten, denkt ze.

Toch komt ze maar uit bed, aangezien Lucas ook moet eten en plassen. “Kom maar jochie,” zegt ze en ze zet Lucas op het potje. Hij doet een plasje, en daarna trekt ze Lucas zijn kleertjes aan.

“En nu maar wachten op papa,” zegt ze, terwijl ze Lucas toch maar een schone luier geeft. Ze zet hem dan op de grond, en gaat dan douchen.

Even later komt Arthur thuis, en hij loopt met gloednieuwe kleertjes voor Lucas naar boven.

Arthur trekt zijn normale kleren aan, en pakt Lucas op. Hij trekt hem zijn nieuwe kleertjes aan, en neemt hem mee naar beneden. “Heb je honger?” vraagt hij. Lucas knikt, en Arthur kietelt hem. “Maar eerst de kieteldood,” lacht Arthur, en Lucas kraait het uit.

“Papa gaat mama helpen,” zegt Arthur tegen Lucas, en hij zet hem neer. “Eventjes wachten.” Vanessa lacht. “Geduld is, geloof ik, niet een van zijn sterkste kanten.” “Ach, hij leert het wel,” zegt Arthur, en hij gaat achter Vanessa staan. “Zet je Lucas in zijn stoeltje, het eten is klaar.”

Arthur pakt Lucas op, en zet hem in zijn stoeltje. Daarna gaat hij zelf ook zitten. “Kom maar op met dat eten,” lacht Arthur.

“Geduld,” zegt Vanessa, gespeeld geduldig. Toch geeft ze Lucas eerst te eten, en dan pas Arthur.

Een tijdje eten ze zwijgend door, Lucas af en toe een kreetje slaken en dan gespetter horen.

Na het eten pakt Arthur Lucas op, en neemt hem mee. “Lucas gaat slaapje doen,” zegt hij tegen Vanessa. “Welterusten mannetje,” zegt Vanessa tegen Lucas, die probeert met zijn handje naar Vanessa te grijpen.

Arthur zet Lucas nog eerst even op het potje, en trekt hem dan zijn nieuwe pyjama aan. “Speciaal voor jou,” fluistert hij tegen Lucas, die tevreden kijkt met zijn nieuwe pyjama. “Slaap lekker,” zegt hij dan tegen Lucas, die net in dromenland ligt.

De rest van de avond doen Arthur en Vanessa niet veel, en ze zoeken dan ook vroeg hun bed op.