Wat vorige keer gebeurde:

De vorige keer zagen we hoe de buik van Gabrielle groeide. Het tweede kindje van Jason en Gabrielle van der Meer was in aantocht. Daarop besloten ze om te trouwen, zodat ze een echt gezin werden. Een dag later groeide een peutertje op tot kind, namelijk Jon. En die nacht begonnen de weeën bij Gabrielle. En daar gaan we nu verder…

“Jason! Laat het stoppen! NU!” gilt ze, en ze knijpt in haar handen. “Rustig, gewoon kalm adem halen. Je weet wel, door de wee heen ademen,” sust Jason, maar zelf is hij ook aardig in paniek. “HELP, LAAT HET STOPPEN,” schreeuwt Gabrielle. Maar na een laatste wee stopt de pijn, en kan ze adem halen…

Voor de tweede keer houdt ze haar kindje vast, en vol emotie legt ze het kindje in haar armen. Voorzichtig komt Jason naar haar toe lopen, als hij het kindje ziet.

“Hallo kleintje,” zegt Gabrielle, en ze lacht naar Jason. “We hebben een zoontje,” zegt ze. “Is dit ons kindje?” vraagt hij verbaasd, en hij kijkt naar het kleintje.

“Hier, neem jij hem maar,” zegt Gabrielle, en ze overhandigt het jongetje aan Jason. “Is dit onze kleine Chris?” vraagt hij, met zijn zoontje in zijn armen. “Ja,” glimlacht Gabrielle. “Wat is hij mooi. En hij lijkt ontzettend veel op jou,” zegt Jason, en hij kust Chris op zijn kruintje. “Leg hem maar in zijn wiegje, dan kunnen wij wat slapen,” zegt Gabrielle.

“Is goed.” Maar voor Jason zijn kleine Chris in de wieg legt, knuffelt hij hem even. “Je bent eindelijk bij ons, Chris. We zijn allemaal heel blij met jou, vooral Jon.” En na die woorden loopt Jason met Chris naar de slaapkamer van Chris.

“Hier ben je veilig,” zegt Jason tegen Chris, als hij hem in zijn wiegje legt. “Papa en mama zijn dicht bij, dus ga maar lekker slapen.” En daarna gaat Jason naar zijn eigen slaapkamer, waar Gabrielle al weer in diepe slaap is. Hij kruipt naast haar, en plant een kus op haar haar. “Je hebt het perfect gedaan.”

De volgende ochtend zitten ze allemaal vroeg aan het ontbijt. Jason en Gabrielle hebben een speciaal stoeltje voor Chris gekocht, zodat ze hem niet de hele dag in de wieg hoeven te laten liggen. Jon heeft al een paar keer verwonderd gekeken naar zijn broertje, maar helaas heeft hij weinig tijd om te spelen met hem. Hij moet eerst nog wat eten voor hij voor het eerst naar school gaat.

“En wat ga ik dan allemaal doen?” vraagt Jon aan zijn ouders. “Nou, je leert schrijven, en rekenen en je mag heel veel spelen,” zegt Gabrielle, en Jon kijkt stralend zijn moeder aan. “Rekenen lijkt me heel leuk, net als spelen,” zegt hij. En als hij de toeter hoort van de schoolbus, rent hij dan ook naar buiten. Vol enthousiasme stapt hij in.

Jason gaat ook naar het werk toe, en samen gaan ze op weg.

Gabrielle heeft besloten om gebruik te maken van haar vrije dagen, en blijft thuis met Chris. Ze kunnen een kindermeisje betalen, maar ze wil nog eerst even alleen zijn met haar mannetje.

Ze geeft hem een flesje, en kijkt in zijn groene oogjes. Het verbaast haar dat haar tweede zoontje zoveel op haar lijkt. Haar huidskleur, haar ogen en haar haarkleur. “Ach, wat maakt het uit, je bent prachtig,” zegt ze tegen Chris, en ze kietelt zijn buikje. Daarna zet ze hem weer terug in het stoeltje en begint dan met het huis schoon te maken.

De hele middag regent het, ook als Jon thuis komt van school. Hij heeft meteen zijn rapport meegekregen, en ook wat huiswerk. Vlug kijkt hij op zijn rapport, en ziet allemaal zevens. Vrolijk wandelt hij naar binnen. Daar ziet hij zijn moeder en zijn broertje.

“Hoi, Chris. Raad eens waar ik vandaag geweest ben, namelijk naar school,” begint hij enthousiast tegen zijn broertje te vertellen, “En daar heb ik een lieve juf, en ook hele leuke kinderen. Maar het is leuker om te leren, en we hebben vandaag gerekend en gespeeld. Heel leuk. Helaas mochten we niet buiten spelen, want het regent, maar binnen is het ook heel leuk. Ze hebben heel veel leuke spulletjes.

En we hebben huiswerk meegekregen. Een paar sommetjes, zei de juf. En we moeten ze allemaal maken, zo leren er meer van, zei ze. Ik hou wel van sommetjes, maar sommige zijn erg moeilijk,” besluit hij wijs. “Mama? Wil je me helpen met m`n sommetjes?” vraagt Jon aan Gabrielle, die glimlachend het tafereel aan het bekijken is. “Natuurlijk, Jon. Straks gaan we jouw sommetjes maken.”

Jon knikt, en loopt dan naar de speeltafel. Deze keer gaat hij een toren bouwen. “Mama, deze keer ga ik een toren bouwen, zo groot dat ik straks de top niet meer kan aanraken. Goed he?” zegt hij, en hij stapelt een paar blokjes op elkaar. “Maar een kasteel bouwen is toch ook mooi?” stelt Gabrielle voor, en Jon knikt. “Ja, ik ga een kasteel bouwen. Daar heb je meer aan, dan maar één toren,” roept Jon, en enthousiast begint hij. Maar dan laat hij zijn blokjes vallen.

Hij ziet hoe Jason uit zijn carpool stapt, en rent naar buiten. “Papa!” roept hij, en hij springt in de armen van zijn vader. “Hallo, Jon,” lacht Jason, en Jon laat hem los. “Ik ben een kasteel aan het bouwen. Mama zegt dat dat mooier is dan een enorme toren. Dat vind ik ook, en het kasteel wordt heel mooi, kom maar kijken,” ratelt Jon, en hij trekt Jason aan zijn mouw mee naar binnen.

Nadat ze gegeten hebben, en Jason zich omgekleed heeft, pakt Jason Chris op uit zijn stoeltje. Eerst geeft hij hem een flesje, en kietelt hem dan. Chris kraait het uit, en Jason lacht. “Wat ben je toch een schatje,” mompelt Jason, als Chris naar de neus van Jason grijpt. Daarna zet hij Chris weer in zijn stoeltje. “Papa gaat eerst even opruimen, en dan mag je weer een slaapje gaan doen.”

Gabrielle is Jon ondertussen aan het helpen met zijn huiswerk, en na een uurtje heeft Jon al zijn sommetjes af. “Sommetjes zijn eigenlijk heel makkelijk,” zegt Jon stralend, en hij omhelst zijn moeder. “En nu mag je gaan spelen,” zegt Gabrielle, en ze aait Jon over zijn haren. Juichend loopt Jon naar de computer. Jason, die net Chris in zijn wiegje heeft gelegd, kijkt lachend toe hoe Jon de studeerkamer inloopt.

Jon kruipt achter de computer, en start een spelletje op. De hele avond is het stil bij Jon, behalve de kreetjes wanneer iets niet lukt, of juist wel.

Rond tien uur roept Gabrielle dat Jon moet stoppen, en zonder te mokken sluit hij af. Daarna gaat hij naar bed, uitkijkend naar morgen.

Niet veel later volgen Jason en Gabrielle het voorbeeld van Jon, en gaan ook naar bed.

De volgende ochtend staat Gabrielle met dichtgeknepen neus in de slaapkamer van Chris. “Heeft mijn kleine jochie een vieze luier?” vraagt ze aan het kleintje, dat verbazend stil is. “Wat ben je stil. Jouw grote broer gilde altijd de longetjes uit zijn lijf.”

Ze legt Chris op de commode, en trekt zijn vieze luier uit. “Wat ben jij een stil jongetje, of wil je ons een misplaatst gevoel van rust geven?” vraagt ze aan Chris. Chris brabbelt wat, en grijpt met zijn handjes naar zijn moeder, die zijn billetjes schoonpoetst. Daarna trekt ze Chris een schone luier aan, en legt hem weer in de wieg. “Mama gaat douchen, en eten, en dan krijg jij je flesje, oké?”

Na het ontbijt gaan Jon en Jason weer op weg naar school en het werk. Wederom blijft Gabrielle thuis bij Chris, om van hem te genieten, en stiekem ook te kunnen werken aan haar vaardigheden. Sinds haar zwangerschap heeft ze niet meer gewerkt aan een promotie, en vandaag wil ze weer aan de slag gaan.

Eerst geeft ze Chris zijn flesje, en gulzig drinkt hij alles op. Dan brengt ze Chris weer naar boven, en legt hem terug in zijn wiegje. “Ga maar slapen.” En na een aai over zijn kruintje loopt Gabrielle naar de studeerkamer en pakt een boek uit de kast.

Ze begint eerst met haar Techniek bij te schaven, en daarna gaat ze voor de spiegel staan, en oefent ze haar Charisma. Als ze stopt, is ze zeer tevreden over wat ze gedaan heeft. Ze ruimt de boeken op, en hoort de schoolbus aankomen.

Jon stapt vrolijk uit de bus, en zwaait naar zijn vriendjes in de bus. “Tot morgen,” roept hij, en springt dan uit de bus. Met zijn huiswerk in de hand loopt hij naar binnen, en omhelst Gabrielle. “Hoi, mama,” zegt hij, en legt dan zijn huiswerk neer.

Een uurtje later komt Jason thuis, met een verrassing…

Vrolijk loopt Jason naar binnen, maar wordt dan getackeld door Jon. Lachend vangt hij Jon op, en zet hem dan neer. Daarna rent Jon weg, naar de computer, en Jason gaat naast Gabrielle zitten, en slaat zijn arm om haar heen. “Vandaag heb ik promotie gekregen. Een stapje dichterbij de top,” zegt Jason, en Gabrielle zoent hem. “Goed gedaan.”

Al vrijend brengen de heer en vrouw van der Meer een lange tijd door op de bank. Gelukkig hebben Jon en Chris niets door, al verpest Chris na een tijdje de sfeer. Hij begint te huilen, en Gabrielle trekt zich los uit de omhelzing. “Ik ga even bij Chris kijken.”

Op het eerste gezicht lijkt er niets met Chris, dus neemt Gabrielle hem mee naar beneden voor een flesje. Maar tijdens het voeren ruikt ze wat Chris mis zit. “Och, jongen toch,” zegt Gabrielle als ze het flesje weggooit. Ze wil net naar de kraan lopen, als Chris begint te huilen, en te spartelen.

Met moeite houdt ze Chris vast, en probeert hem te sussen, maar Chris begint te krijsen en spartelt nog erger. “Rustig maar, rustig. Ik verschoon je wel, lekker in bad,” zegt Gabrielle haastig. Gelukkig kan ze Chris kalmeren, en laat direct de wasbak vol lopen.

Ze trekt zijn luier uit, en gooit tijdelijk de luier op de grond. Dan legt ze hem in het lauwe water, en begint hem te wassen. Chris kijkt stralend zijn moeder aan, en kraait. Ook brabbelt hij een paar woordjes, maar Gabrielle is allang blij dat ze hem heeft kunnen kalmeren. “Wat leuk, he?” vraagt ze aan het jongetje die wat brabbelt.

Na zijn badje zet ze Chris in de stoel, en ruimt dan de vieze luier op. Ook maakt ze de wasbak schoon, die is niet meer schoon na een badje van een vieze baby.

Jason heeft onder tussen Jon weg gehaald van de computer, en probeert hem wat huiswerktechnieken toe te brengen.

Doordat Jason Jon helpt, kan die zijn huiswerk veel sneller maken, en na een half uurtje is het huiswerk af. “Bedankt papa. Nu is het veel makkelijker.” En hij omhelst zijn vader. “Zullen we gaan spelen?” vraagt Jon dan. “Tuurlijk,” lacht Jason.

Ze pakken de Wii erbij, en spelen ‘SSX 3’. Jon loopt al snel voor op zijn vader, die er maar geïrriteerd van wordt. “Waarom doe je dat nu?” roept hij naar zijn poppetje, maar Jon lacht alleen.

Maar bij het volgende potje worden ze alleen maar fanatieker, en op een gegeven moment zitten ze niet meer, maar springen op en neer voor de televisie. Uiteindelijk wint Jon voor de tweede keer, en sprint op en neer. “Ik heb gewonnen,” juicht hij, en Jason lacht. “Goed zo, jongen. Je bent een ware kampioen.” En lachend geeft hij zijn zoon een knuffel.

De rest van de avond kijken ze nog met z`n drietjes, het hele gezinnetje, behalve Chris, die in bed ligt, tv. Maar Jason zet resoluut de tv uit om tien uur. “Bedtijd, voor ons allemaal,” zegt hij, en na een nachtzoen kruipt Jon in bed, en gaan Gabrielle en Jason naar boven.

Nadat Gabrielle bij Chris heeft gekeken, kruipt ze in de armen van Jason op bed. “Zullen we gaan vieren dat ons leven perfect gaat?” vraagt Jason aan Gabrielle, die opgewonden knikt.

En na een korte vrijpartij verdwijnen ze onder de dekens, om pas uren later weer ‘boven water’ te komen. Tevreden en gelukkig kruipen ze tegen elkaar aan, en vallen dan in slaap.

De volgende ochtend staat Gabrielle al vroeg aan het wiegje van Chris. Na de hele nacht rustig te hebben geslapen, mag hij beneden in zijn stoeltje zitten. “Vandaag ben je alweer jarig. Dan groei je op naar een groot jongetje,” fluistert ze in het oortje van Chris, en knuffelt hem.

Ze zet Chris beneden in zijn stoeltje, en eventjes kijkt Gabrielle toe hoe Chris op en neer wipt, en op de knopjes met geluiden slaat. Kraaiend van pret slaat Chris op de knopjes, en vertederd kijkt Gabrielle toe. Dan komt Jon de woonkamer in, net op het moment dat Jason ook naar beneden komt.

Met de mededeling dat Jon buiten moet kijken, rent Jon naar buiten, en ziet een gaaf speeltoestel staan. “Wauw,” roept hij uit, en springt meteen het toestel op. Helaas voor Jon kan hij maar eventjes spelen, als de schoolbus eraan komt.

Mokkend stapt hij in, en Gabrielle rijdt weg in haar carpool naar het werk. Ze heeft samen met Jason besloten om vandaag te gaan werken.

Binnen belt Jason met zijn werk, en doet alsof hij ziek is. Overdreven kucht hij in de hoorn, en stiekem lacht hij. Gelukkig slikt zijn werkgever het verhaal als zoete koek, al moet hij wel morgen komen werken. Met de belofte dat te doen hangt Jason op, en wendt zich naar zijn jongste zoontje. “Zo, wat zullen wij vandaag gaan doen?”

Eerst geeft Jason Chris een flesje, en daarna laat Chris een boertje. “Grote jongen. Je bent echt een zoon van mij,” lacht Jason, en hij kietelt Chris.

“Vanavond word je een stukje groter. Wat gaat het toch snel,” zegt Jason tegen Chris, die wat brabbelt, en met een lach op zijn gezichtje naar zijn vader kijkt.

Daarna zet hij Chris terug in zijn stoeltje, en begint dan te leren voor een nieuwe promotie. Hij wil maar al te graag veel geld voor zijn familie. In armoede leven zou hij verschrikkelijk vinden. Het idee dat zijn zoontjes iets te kort zouden komen.

Na een paar uurtjes hoort hij Chris huilen, en hij merkt dat Chris moe is. Hij brengt hem naar boven en legt hem in zijn wiegje. “Ga maar slapen, dan kun je straks feest vieren,” zegt Jason, en na een zoentje loopt hij naar beneden, om zijn Charisma te oefenen.

Rond die tijd komen Gabrielle en Jon thuis. Beide met een verrassing…

Gabrielle heeft promotie gekregen, en ziet haar oudste zoon juichend uit de bus stappen.

Jon pakt zijn rekentoets, en ziet een 10! Hij juicht, en ziet zijn moeder staan. Hij rent op haar af, zwaaiend met zijn toets. “Kijk mama,” roept hij.

“Ik heb een tien voor een rekentoets. Moet je zien! Het beste van de klas. De juf zei dat ik het geweldig gedaan heb. En kijk die mooie tien. Die houd ik voor altijd bij me,” roept Jon, en hij zwaait met zijn blaadje. Gabrielle juicht mee met Jon, en klapt in haar handen. “Geweldig, lieverd. Je wordt later nog een grote geleerde,” zegt ze gemeend, en ze omhelst Jon. Die rent daarna juichend naar binnen om zijn punt aan papa te laten zien.

Na even kort met Jon te hebben mee gejuicht, haalt Jason Chris uit zijn wiegje, en Gabrielle haalt een taart te voor schijn. Ze steekt de kaarsjes aan, en Jon klapt voor zijn broertje. “Kom op, broertje, dan kunnen we samen gaan spelen.”

Wiegend staat Jason met Chris voor de wieg. “Nog eventjes en je bent al weer een stuk groter.”

Gabrielle en Jon staan beide met een ‘ratelding’ Chris aan te moedigen, en na een paar seconden blaast Jason de kaarsjes uit. Dan gooit hij Chris in de lucht, die een rondje om zijn as draait. Dan vangt zijn vader hem op, en is hij geen baby`tje meer. Maar een lief peutertje.

*Wat erg, ik ben de naam kwijt van dat ding XD*

“Hallo jochie,” zegt Jason tegen Chris, die lachend in zijn armen ligt. “Apa,” zegt Chris, en hij grijpt de neus van Jason. Al lachend neemt Jason Chris mee naar boven, en trekt hem andere kleertjes aan.

Jason zet Chris meteen op het potje, om zo Chris een duwtje in de juiste richting te geven. Na een kort plasje kruipt Chris eraf, en zijn vader tilt hem op. “Heb je trek in een papje?” vraagt hij, en Chris knikt.

Hij zet Chris in een peuterstoeltje, het wipstoeltje is te klein voor de nu al grote Chris. Dan pakt hij een papje, en geeft het aan Chris, die het gulzig opeet, en dan met glazige oogjes naar zijn vader kijkt. “Goed zo. Wil je samen met je grote broer gaan spelen?” vraagt hij, en Chris knikt, al begrijpt hij niet echt wat zijn papa bedoelt.

Eventjes later zitten de twee broertjes spelend aan de tafel. Samen bouwen ze een toren, maar Chris vindt het leuker om op de blokjes te kauwen, en als hij dan een paar blokjes op stapelt, dan gooit hij het weer om. Jon moet er alleen maar om lachen.

“Ik heb een gek broertje. Hij vindt het leuker om alles om te gooien,” zegt hij tegen zijn ouders, die aan het toe kijken zijn. Ze lachen, en zien hoe Chris met een blokje in zijn mond opkijkt. Dan pakt Jason hem op. “Volgens mij is er iemand moe…”

Hij trekt Chris zijn pyjama aan, en stopt hem dan in. “Lekker slapen, boef. En hou je koest vannacht. Mama en papa verdienen ook een lekkere nachtrust,” zegt Jason waarschuwend tegen Chris, maar hij geeft hem nog een zoentje, en dan wacht hij tot Chris in slaap valt.

Ondertussen heeft Gabrielle Jon naar bed gestuurd, en ook hij ligt lekker te pitten.

“Welterusten,” zeggen Gabrielle en Jason nog tegen elkaar voor ze in slaap vallen. Beide zijn ze gelukkig met hun leven. Ze hebben twee prachtige zoontjes, een mooi huis, en geweldige banen…