nr. 1 - Maart 2012

Hallo ik ben Gerralda Hop

Zij geniet van familie, zwemmen

en pittig eten

Lees meer over Gerralda

in dit blad

2 Hallo

Hallo Dit ben ik

Dit is Gerralda met haar twee zussen.

Links staat Herriët. Rechts staat Gerjanne, zij trouwde

tien jaar geleden.

Hallo, dit is onze dochter

Gerralda (28). Wij zijn haar ouders,

Machteld en Freek. Gerralda woont bij

Philadelphia in Heerde. Ze zit in een rolstoel en

ze kan niet praten. Daarom vertellen wij

haar verhaal. Kijk je mee?

Dit boekje vindt Gerralda leuk. Er staan plaatjes

van dieren in. En als je op een knopje drukt, maken

de dieren geluid.

Gerralda kan met wat hulp zelf drinken. Ze heeft

een speciale beker. Ze kan zich dan niet verslikken.

Gerralda heeft verschillende popjes.

Ze heten allemaal Lotje. Door Lotje weet

ze wat er gaat gebeuren. Krijgt Lotje

een jas aan? Dan weet Gerralda dat

ze naar de dagbesteding

gaat.

Hallo 3

Inhoud4

Dit is mijn dagGerralda woont in locatie Brugstraat in Heerde. Regelmaat is voor haar belangrijk. Daarom heeft elke dag een vast patroon.

7Dit eet ikGerralda eet het liefst iets pittigs. Haar ouders maken bami met kroepoek en satésaus klaar.

Wij maken Hallo. Hallo is een uitgave van de Stichting Philadelphia Zorg die zes keer per jaar verschijnt. Hallo is bedoeld voor cliënten, hun ouders/belangenbehartigers, medewerkers, vrijwilligers, donateurs Stichting Vrienden en externe relaties Concept en Realisatie: Hemels Customer Media; onderdeel van Sanoma Redactie: Eline Broekhuizen, Xander Cladder, Sicko van Dijk, Christel Donatz, Krista Haneveld, Bea Nijhof, Annemarie Veen Vormgeving: Aleida Boonstra, Evelien Dijksman, Bas Evers, Charlotte Kreukniet, José Verhelst Medewerkers: Henne van Amesvoord, Art Associates/Anki Posthumus, Marieke Duijsters, Frank van Geffen, Yasmin Hargreaves, Mariël Kolmschot, Daniëlle Kraft, NFP Photography, Marieke Priem, Photography & Images, Iris Stam, Mirjam Verheem Advertenties: Hemels BV, Kim Rikken, (035) 689 99 00. Contact: hallo@philadelphia.nl.

In het weekend is Gerralda altijd thuis. In de

woonkamer staat haar bedbox. Daarboven hangt

dit vrolijke clowntje.

Hier speelt Gerralda graag

mee. Het is lekker zacht en maakt

muziek als je het aanraakt.

Als Gerralda naar liedjes en verhalen

luistert, verschijnt er een glimlach om

haar mond.

8

10

Dit is mijn familieWel tien familieleden heeft Gerralda. Dat is soms een drukke boel. Ze vinden Gerralda allemaal erg lief.

Dit is mijn lievelingsboekHoud jij van lezen? Gerralda, Marco en Astrid laten hun lievelingsboek zien.

Dit maak ikFotolijstjes, borden, maskers. Linda Zwarthoed uit Monnickendam versiert allerlei voorwerpen met glas. 14

17Hallo allemaal17 Kort nieuws18 Werken met de methode Vlaskamp22 Familie Hop praat met regiodirecteur Geert Bos 23 Column van Greet Prins24 Jaarplan 2012: Voorbereiding op de toekomst. 28 Meepraten in de regio’s. Hoe de Regionale

Cliëntenraad IJsselmond werkt.30 Snoezelen met Stichting Vrienden van Philadelphia.

32BijbelverhaalErik de Boer leest graag het verhaal over de verloren zoon. Hij vindt het mooi dat je altijd bij God terug mag komen.

© 2012 Sanoma Media Netherlands B.V. Niets uit deze uitgave mag geheel of gedeeltelijk worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

4 Hallo

Een kijkje in het leven van Gerralda Hop

Hallo, wij zijn Freek en Machteld Hop.

Elke maandag halen we onze dochter

Gerralda op in Heerde. Dan gaan we

zwemmen. En in het weekend is ze

bij ons thuis. Gezellig!

Coördinerend

begeleider Monique:

"Klaar met aankleden. Nu nog de

haren borstelen. Zo Gerralda, je

ziet er weer prachtig uit!"

Vrijwilliger

Leo: "Gerralda heeft

gegeten. Nu gaat ze zwemmen

met haar ouders. Met de

bus rijden we naar

het zwembad."

Hallo Dit is mijn dag

Hallo 5Hallo Hallo Hallo 555

Bea,

van de dagbesteding:

"Ik vertel een verhaal. Met een

lampje schijn ik op een ballon. Dat

heet belevingstheater. Gerralda

vindt het geweldig."

Vader

Freek: "We gaan koffie

en thee drinken in de groep.

Links zit medebewoner

Anne-Marie. En rechts Arend."

Moeder

Machteld: "We heb-

ben altijd veel plezier in het

water. Heerlijk drijven, bewegen

en liedjes zingen. Leuk!"

Met

dan

k aa

n zo

rgho

tel e

n va

kant

iece

ntru

m

ECR

Gro

ot S

tokk

ert.

6 Hallo6 Hallo66 Hallo Hallo Hallo6 Hallo6 Hallo Hallo6 Hallo6 Hallo66 Hallo

OVER PHILADELPHIA

"Voorspelbaar heid is belangrijk"Monique Boensma (30): “Ik ben coördinerend begeleider van zes cliënten. Allemaal hebben ze een ernstig meer­voudige beperking. Gerralda is één van hen. Zij heeft het Rettsyndroom. Zij kan niet praten en lopen. Haar hoofd kan ze moeilijk bewegen. Ook is haar gezichts­vermogen minder goed ontwikkeld. Prikkels verwerkt ze wat langzamer. Voorspelbaarheid is daarom belangrijk. Duidelijk zijn. Inspelen op de signalen die ze geeft. Vooral met haar sprekende ogen kan ze veel duidelijk maken. Die spert ze ver open als ze zich niet prettig voelt. Ook is het goed om haar het overzicht te laten houden. We zorgen er daarom voor dat ze altijd de ruimte kan overzien. Als we iets gaan doen, noemen we eerst haar naam. We zorgen dan ook dat we op ooghoogte met haar communiceren. En dat we haar rustig benaderen. We werken met behulp van de Vlaskampmethode. Het beste uit de cliënt halen staat daarin centraal. Zo hebben we in de afgelopen jaren in kaart kunnen brengen waar Gerralda positief op reageert. Daar vaart ze wel bij. Gerralda is een gezellig meisje, dat vaak lacht. Het is fijn om met haar te werken!”

Vader

Freek:

"Het is zaterdag.

Gerralda is bij ons

thuis, in Elburg. We

hebben zin om een

wandeling te

maken. Even een

frisse neus

halen."

Moeder

Machteld: "Dit is

Gerralda’s kamer. We brengen

haar niet te laat naar bed. De dag

was leuk, maar ook

vermoeiend."

Hallo Dit is mijn dag

uit de winkel 1 prei 1 rode paprika 3 worteltjes 1 zakje kruidenmix voor bami 50 gram boter (om in te bakken) 300 gram nasi/bamivlees (in blokjes) 1 pak mie­nestjes (400 gram) 1 pakket gesneden groenten voor nasi/bami (van ongeveer 300 gram) 1 pot kant­en­klare satésaus 1 zak kroepoek

uit de winkel

Dit heb je nodig

(voor 4 personen)

uit de keuken

snijplank

mes

grote kookpan

maatbeker

kookwekker

vergiet

grote braadpan

houten lepel of rubberen spatel

magnetron of sauspannetje

schaal voor de kroepoek

Hallo Dit eet ik graag

Stap 1: De groenten Pak de snijplank en het mes. Snijd een klein stukje van de witte onderkant en daarna de donkergroene bovenkant van de prei. Gooi dit weg. Snijd de rest van de prei in ringetjes. Was de ringetjes in het vergiet. Snijd de paprika in vier stukken. Verwijder het steeltje en de randjes met pitjes. Spoel de laatste pitjes onder de kraan weg. Snijd daarna de paprika in kleine stukjes. Schraap de worteltjes met een mes onder de kraan. Zo worden ze goed schoon. Snijd de worteltjes in schijfjes.

Stap 2: Water opzettenKijk op de verpakking in hoeveel water je de mie moet koken. Vul de kookpan met water. Zet de pan op het fornuis en zet

het vuur hoog. Kijk op de verpakking hoe je de kruidenmix moet maken. Heb je een maatbeker en water nodig? Maak het mengsel dan nu alvast.

Stap 3: Koken en roerbakkenKookt het water in de kookpan? Zet het vuur dan laag. Doe voorzichtig de mie in de pan. Kijk op de verpakking hoe lang de mie moet koken. Zet de kookwekker. Doe ondertussen een andere gaspit aan. Zet de braadpan erop. Laat de boter in de pan smelten. Doe het vlees in de pan. Bak en roer het vlees goed door. Voeg dan de prei, paprika en wortel toe. Roerbak deze groenten een paar minuten mee. Voeg als laatst de kruidenmix toe en roer het goed door.

Stap 4: Alles samenvoegenGiet voorzichtig de gare mie af in een vergiet. Spoel het af onder koud stromend water. Doe de mie bij het vlees en de groente in de pan. Voeg ook het pakket met gesneden groenten toe. Roerbak alles nog een paar minuten.

Stap 5: Satésaus en serverenBereid de satésaus volgens de aanwijzingen op de verpakking. Doe de kroepoek in een schaal. Schep de bami op de borden.

Eet smakelijk!

Bami met satésaus en kroepoekBami met satésaus en kroepoek

Machteld Hop: Gerralda is er graag bij als ik aan het koken ben. Het blad aan haar rolstoel komt dan goed van pas. Vandaag eten we bami. Want Gerralda houdt van

gekruid eten.

Hallo 7

8 Hallo

Dit is de familie van Gerralda Hop.

Gerralda zit in het midden. Zij is 28 jaar

en woont in Heerde. Haar vader, moeder

en zussen komen vaak op bezoek.

Hallo Dit is mijn familie

Ik heet Willem en ben

getrouwd met Gerjanne.

Ik heet Willem en ben

getrouwd met Gerjanne.

De tien van Gerralda

Ik ben Gerjanne. Mijn zus

Gerralda houdt van gezelligheid. Als we

elkaar zien, glimlacht ze meteen.

Ik kijk graag dvd’tjes met tante Gerralda. Dat is gezellig.

En ik heet Sabine.

Ik ben Machteld, de moeder

van Gerralda.

Ik knuffel en zing

graag met haar.

Dan gaan haar

ogen spreken en

komt er een

stralende lach.

Ik ben de vader van Gerralda

en ik heet Freek. Door mijn pensioen heb ik nu

meer tijd om met Gerralda leuke dingen te

doen. Daar genieten we allebei van.

Ik ben Esmée. We hadden veel

lol in de speeltuin

in Heerde. Tante

Gerralda moest

erg lachen als

ze ons zag.

•H_0809 Mijn familie.indd 8 17-02-12 10:20

Hallo 9

Ik ben Herriët, de oudste zus van Gerralda.

Ik was zeven jaar toen ze geboren werd. Onze tante

vertelde dat toen tijdens de lampionoptocht

op 5 mei. We vonden het prachtig.

VADER FREEK OVER GERRALDA

"Gerralda houdt van gezelligheid"Gerralda's familie komt vaak op bezoek. Daar is een speciaal rooster voor gemaakt. Elk weekend gaat ze naar haar ouders. Vader Freek: “Gerralda heeft het Rettsyndroom. Daardoor bleef ze achter in haar ontwikkeling. Haar rug is tijdens een operatie ‘vastgezet’. Ze kan bijna niet zelf bewegen. Bij Philadelphia blijven ze haar stimu-leren om te doen wat ze wel kan. Ze hebben een plan gemaakt voor haar lichame lijke activiteiten. Slikken is niet gemakkelijk voor haar. Er is nu een gebruiksaanwijzing voor hoe je haar het beste te drinken kunt geven.Gerralda beweegt vooral met haar handen. Aan haar ogen kunnen we zien wat ze bedoelt. Daarmee maakt ze contact met de mensen om zich heen. Gerralda kan niet goed tegen opwinding en onrust. We moeten altijd heel goed uitleggen wat er gaat ge beuren. Dat geeft haar rust. Voor Gerralda is regelmaat belangrijk. Daarom hebben al haar dagen een vast patroon. Maar ze heeft wel graag mensen om zich heen. Ze is echt een gezelligheidsmens. Elke maandag gaat Gerralda zwem-men met haar moeder. Nu ik met pensioen ben, kan ik ook mee. Eens per maand gaat ze paardrijden. Ze ligt dan op een mat tussen twee paarden in. Daar geniet ze erg van. Het geloof is voor ons belangrijk. In de moeilijke tijden met Gerralda heb-ben we daar veel aan gehad. En veel mensen uit onze kerk steunden ons.”

vertelde dat toen tijdens de lampionoptocht

op 5 mei. We vonden het prachtig.

Ik heet Sem en

Gerralda is mijn tante.

Ik vind het leuk om bij tante

Gerralda te zijn.

Ik heet Thomas en ik

knuffel graag

met tante

Gerralda.

Mijn naam is Gerard. Ik ben

getrouwd met

Herriët.

Ik ben Machteld, de moeder

van Gerralda.

Ik knuffel en zing

graag met haar.

Dan gaan haar

ogen spreken en

komt er een

stralende lach.

Ik ben Esmée. We hadden veel

lol in de speeltuin

in Heerde. Tante

Gerralda moest

erg lachen als

ze ons zag.

•H_0809 Mijn familie.indd 9 17-02-12 10:20

Geen dag zonder boek

Houd jij ook van lezen? Of leest iemand jou vaak voor? Gerralda, Marco en Astrid

genieten van hun lievelingsboek.

Hallo Dit is mijn lievelingsboek

10 Hallo

Gerralda Hop (28 jaar)Machteld Hop, moeder van Gerralda: “Mijn man Freek en ik brengen haar altijd met zijn tweeën naar bed. Daarna bereid ik Gerralda voor op de nacht. Echt een moment van ons samen. Eerst vou­wen we onze handen. Ik zing dan ‘Ik ga slapen, ik ben moe’. Gerralda maakt dan vrolijke geluiden. Daarna lees ik voor uit Bidden voor het slapen. Er staan leuke plaatjes in. En mooie teksten. Ons lieve­lings gebed gaat zo: ‘Ik ga slapen tot de morgen, tot de zon mij wakker maakt. Vader, wilt U voor mij zorgen? Ik weet ze­ker dat U waakt.’ Het geloof is belangrijk. We stellen ons vertrouwen op de Heer. Dat komt ook terug in een ander lied. Daarmee sluit ik het ritueel af. Gerralda geniet hier enorm van. Ze ligt dan met een glimlach ontspannen in mijn arm.”

Samen zingen, lezen

en bidden

12 Hallo

Fotoboeken vind ik heel mooi

Hallo Dit is mijn lievelingsboek

Marco Geense (36 jaar)Marco: “Ik woon in De Agaat in Middelburg. In mijn kamer staan veel kijkboeken. Vooral met foto’s van mijn familie. Maar ook van vakanties. En van mijn werk op de kinderboerderij en manege Paardoes. Ik blader graag in mijn boeken. Eigenlijk elke dag wel. Ik heb die boeken van mijn vader gekregen. Hij begon in 2005 met het maken ervan. Op de computer. Ieder jaar komen er een paar boeken bij. Er staan foto’s in van vroeger en nu. Je ziet iedereen steeds ouder worden. Dat vind ik erg leuk. Mijn lievelings­boek heeft een mooie voorkant. Daarop zie je mijn zus Sandra. En mijn kleine nichtje Lotte. Binnenin staat ook een ziekenhuisfoto. Toen Lotte net geboren was. Mijn nichtje is nu twee jaar. En ze kan al ‘oom Marco’ zeggen. Lief hè?”

Hallo 13

Dit boek is héél

spannend

Astrid Weehuizen (28 jaar)Astrid: “Ik woon sinds vier jaar in Maastricht, in een huis dat De Merici heet. In De Merici is het heel gezellig. Ik klets heel wat af! Van lezen komt dan niet zo veel. Dat doe ik vooral in het weekend. Als ik bij mijn ouders ben. Ik ben dol op de boeken van Paul van Loon. Vooral die over Dolfje. Dolfje is een jongetje dat elke maand verandert in een weerwolf. Als het volle maan is. Hij krijgt dan overal haren op zijn lijf. En lange nagels. Hij beleeft allemaal avonturen. Als ik begin met lezen, kan ik niet meer stop­pen. In een paar dagen heb ik het boek uit. Zó spannend is het! Ik lees ook in bed. Gelukkig kan ik daarna toch gewoon lekker slapen...”

Hallo Dit maak ik

Hallo, ik ben Linda Zwarthoed

en maak fotolijstjes met glas

“Ik werk twee dagen in de week bij het glas atelier. Ik maak allerlei dingen van glas, zoals fotolijstjes, mas­kers, borden en schotels. Het is heel leuk werk. Eerst zoek ik allemaal stukjes glas. Ik gebruik verschillen­de kleuren. Die ga ik dan snijden. Daarna slijp ik de randjes met een slijp­machine. Als dat klaar is, maak ik met lijm de stukjes glas vast. Op bijvoorbeeld een foto lijstje. Dan is het nog niet klaar. Het moet ook nog een dag in de oven. En ik moet het glas weer poet­sen als het uit de oven komt. Ik heb ook al een paar keer iets verkocht. Daar ben ik best trots op!”

Linda Zwarthoed (31) werkt sinds vier jaar in locatie Het Weeshuis in Monnickendam. Daar maakt ze allemaal mooie dingen van glas. Maar wel met hand-schoenen, om haar handen te beschermen.

14 Hallo

Als zorgverlener werkt u dagelijks met medische en sanitaire hulpmiddelen die uw werk zouden moeten verlichten. Maar doen ze dat ook? Wij van Lopital stellen uw belang en dat van de patiënt altijd voorop. Om uw werk prettiger en gezonder te maken, maken wij moderne, degelijke en bovenal ergonomisch verantwoorde producten. Gebruiksvriendelijkheid staat hierbij centraal. Daarom bieden wij ook gebruikscursussen om u te leren hoe u onze producten optimaal kunt gebruiken.

Bent u op zoek naar hulpmiddelen die uw werk echt lichter, gezonder en prettiger maken? Kies dan voor Lopital!

Lopital Nederland B.V. Laarakkerweg 9, 5061 JR Oisterwijk, Postbus 56, 5060 AB Oisterwijk Tel 013 5239300, Fax 013 5239301, E-mail info@lopital.nl, www.lopital.nl

Lopital België Bvba, Antwerpsesteenweg 124, 2630 Aartselaar Tel (0032) 03/870.51.60, Fax (0032) 03/877.79.44, E-mail info@lopital.be, www.lopital.be

Als zorgverlener werkt u dagelijks met medische en sanitaire hulpmiddelen die uw werk zouden

Nét even meer aandacht.

LOP1870 Advertentie Philadelphia.indd 1 23-03-2011 11:47:37

Quality Office is een landelijk werkende kantoorinrichter en al jaren de vaste leverancier van kantoormeubilair voor

Philadelphia. We leveren op locaties door het hele land, van woonhuizen tot regiokantoren. We vinden het belangrijk dat

iedereen goed en snel aan het werk kan en daarom leveren wij binnen 10 werkdagen en zorgen we ervoor dat het

meubilair gemonteerd wordt en netjes op de plek wordt gezet. Naast een complete werkplekinrichting levert Quality

Office ook brandwerende archiefkasten voor het opbergen van belangrijke documenten. Om continuïteit, kwaliteit en

service te waarborgen hebben Philadelphia en Quality Office een raamovereenkomst op het gebied van kantoormeubilair.

Quality Office is gespecialiseerd in ergonomische bureaustoelen en zitoplossingen. De expertise van Quality Office op het

gebied van zitten, is ondergebracht onder de naam De Zitspecialist.

De Zitspecialist helpt werknemers bewust te worden van hun zit- en werkhouding en draagt zorg voor verbetering daarvan

met als doel het verminderen van ziekteverzuim.

Meer informatie over Quality Office kunt u vinden op www.qualityoffice.nl of neem

direct contact op via 0318-484840.

Wilt u het meubilair met eigen ogen zien, kom dan langs in Lunteren waar de

showroom van Quality Office elke werkdag geopend is.

Even voorstellen…

duurzame kantoorinrichters

Adv_QualityOffice_225x280 24-03-11 16:24 Pagina 1

Hallo 17

Hallo Allemaal!

In het volgende nummer In het tweede nummer van 2012 maken we kennis met Johan Schuitemaker. Johan woont in de Waterweg in Putten, een locatie voor mensen met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Na moeilijke jaren gaat het nu beter met Johan.

Centrum voor Rett-kinderenVorig jaar is in het Maastricht

Universitair Medisch Centrum het

Rett Centrum geopend, in samen-

spraak met ouders (www.rett.nl

en www.stichtingterre.nl).

Rett-kinderen kunnen hier

intensief geobserveerd worden

voor diagnose en behandeling.

Wetenschap en praktijk in één boekIn het boek 'Ondersteuning van mensen

met ernstige meervoudige beperkingen,

handvatten voor een kwaliteitsvol leven'

hebben wetenschappers en praktijk-

mensen alle kennis rond EMB-cliënten bij

elkaar gebracht. Met concrete situaties.

Mede-auteur is Carla Vlaskamp

(zie pagina 20). Uitgeverij Acco, 2011,

ISBN 9789033482055, 312p., € 30,-.

In januari vond een afsluitende bijeenkomst

plaats met de winnaars van de Philadelphia

kerstkaartenwedstrijd 2011. De kaart van

Margriet Maduro uit regio Amsterdam is tot

landelijke winnaar uitgeroepen. Alle winnende

ontwerpen waren ingelijst te zien in het hoofd-

kantoor in Nunspeet. Het was een gezellige

afsluiting. Greet Prins

nodigde iedereen alvast

uit om ook aankomend

jaar zijn of haar creativiteit

te laten zien. Gezien het

enthou siasme van de

aanwezige cliënten, zal

dat zeker gebeuren!

De regionale winnaars:

Margriet Maduro, De Witte Olifant in Almere;

Theresa Chen, Looiersbuurt in Bolsward;

Irene Buizer, Reijderhaven in Emmeloord; Joyce

Horstman en Marianne van Meurs, de Kokon

in Nunspeet; Betty Ulfman, Mensingboerderij

in Rijssen; Astrid Loos, De Nieuwe Brink in

Voorthuizen; Theo Joosten, DAC LeerenDoe in

Hoensbroek; Judith Borst, Beiaard in Middelburg;

Marijn Mombarg uit Haarlem; Ingrid Hofstede,

De Schout in Naarden; Wil Spies, Heermoes in

Veenendaal; Jacqueline Fransman, Phila del Art

in Leiden; Jan-Peter Ligtenberg, Vuistbijl in

Den Haag; Marjan Ligtlee, Mercuriuslaan

in Apeldoorn.

Raad van Bestuur on tour

Feestelijke afsluiting kerstkaartenwedstrijd 2011 Feestelijke afsluiting

afsluiting. Greet Prins

nodigde iedereen alvast

Van februari tot eind mei praat

de Raad van Bestuur met mede-

werkers over de toekomst van

Philadelphia. Hoe kunnen wij

met minder geld het beste

aan cliënten blijven bieden? Hoe

helpen we cliënten aan werk? In

alle regio’s zijn bijeen komsten

gepland.

Zo kan de Raad van Bestuur

vernemen wat medewerkers

belangrijk vinden voor de

toekomst. (Zie Agenda op

pagina 29 voor data en locaties).

Twee van de winnaars. Boven: Marijn Mombarg.

Rechts: Astrid Loos.

Hallo Allemaal!

“Ik leer zo de mens áchter de cliënt kennen”Iedere cliënt telt bij Philadelphia

mee. Uiteraard geldt dat ook

voor mensen met ernstige

meervoudige beperkingen

(EMB). Om het beste uit deze

doelgroep te halen, werkt een

aantal medewerkers met het

Vlaskamp-ondersteunings-

programma. "Zelfs de kleinste

verandering is een enorme

stap voorwaarts."

Het Vlaskamp-ondersteuningsprogramma

bestaat uit een aantal concrete stappen.

Aliët: “Startpunt is goed kijken naar de

cliënt. Wanneer voelt hij zich prettig, wan-

neer niet? Welke veranderingen in gedrag

signaleren we? Wat is de rol van begeleiders

daarbij? Om een goed beeld van de cliënt te

vormen, spreken we met ouders, begelei-

ders, gedragsdeskundigen, cliëntadviseurs

en therapeuten. Samen formuleren we een

perspectief voor twee jaar: waar willen we

naartoe met de cliënt, wat is de gewenste si-

tuatie? Uit zo’n perspectief vloeit een hoofd-

doel voort, dat we na één jaar evalueren. En

aan dat hoofddoel ‘hangen’ weer praktische

werkdoelen waarmee iedere discipline acht

tot twaalf weken aan de slag gaat. Dat bete-

kent dat we EMB-cliënten goed observeren.

Door ‘klein’ te kijken, zie je dingen die je

eerst niet zag. Zo leer je planmatig werken

Haal het beste uit mensen met EMB

“Mensen met EMB leven veelal in hun eigen

wereld. De wereld om hen heen bestaat pas

wanneer ze die horen, zien, voelen, ruiken,

proeven of wanneer ze vaste patronen her-

kennen”, zegt Aliët Hoekstra, orthopeda-

goog/gedragsdeskundige bij Philadelphia.

“Bewust willen we EMB-cliënten actief bij

die buitenwereld betrekken. Dat vraagt om

een hechte relatie tussen cliënt en medewer-

ker. Maar hoe breng je zo’n relatie tot stand?

Meestal gaat het om mensen die niet kunnen

praten of moeilijk hun gevoelens kunnen

uiten. Dan is het de kunst om goed in te

schatten welke behoeftes een cliënt heeft.

Het Vlaskamp-ondersteuningsprogramma

helpt ons daarbij: een baanbrekende metho-

diek omdat hoogleraar Carla Vlaskamp als

eerste een visie op deze doelgroep heeft ge-

formuleerd. Zo stelt ze dat mensen met EMB

recht hebben op een situatie waarin ze zich

optimaal kunnen ontplooien. Bovendien

moeten cliënten in relaties met anderen een

sturende rol spelen.”

18 Hallo

“Ik leer zo de mens áchter de cliënt kennen”

“Om een goed beeld van de cliënt te vormen, spreken we met ouders, gedragsdeskundigen, cliënt adviseurs, bege-leiders en therapeuten”

met een doelgroep die het verdient om

gehoord en gezien te worden.”

OogcontactDe kracht van dit ondersteuningsprogram-

ma? Herma van Wijnen, coördinerend bege-

leider dagbesteding, locatie Brugstraat in

Heerde, twijfelt geen seconde: “Door vooraf

perspectief, hoofddoel en werkdoelen te for-

muleren, ben je veel bewuster met cliënten

bezig. Neem Gerralda: een vrolijke meid met

wie we sinds 2000 ‘Vlaskampen’. Ze heeft

het syndroom van Rett en de afgelopen tijd is

haar stijfheid erg toegenomen. Haar per-

spectief ? Ze moet zich prettig kunnen voe-

len. Het hoofddoel? We voldoen aan de

basisvoorwaarden in het handelen naar

Gerralda. Klinkt abstract, maar het komt

erop neer dat we bekijken wat Gerralda no-

dig heeft om optimaal te functioneren. Zo

willen we haar zoveel mogelijk zélf laten

bewegen. Dus laten we – werkdoel één –

Gerralda dagelijks balanceren op de rand

van haar bedbox. Dat lukt nu erg goed.

StapsgewijsAnder werkdoel: bij welke activiteiten laat

Gerralda actieve bewegingen zien? Iedere

cliënt heeft zijn voorkeurszintuigen, dus

zoeken we stapsgewijs uit welke benadering

het best bij iemand past. Inmiddels weten we

dat Gerralda bijvoorbeeld bij belevings-

theater of badderen veel met haar rechter-

hand pakt. Om dat ‘pakken’ te stimuleren,

leggen we spelmateriaal binnen handbereik

op haar blad. Bovendien blijkt uit video-

opnames dat je Gerralda rustig moet bena-

deren. Dus laat ik voelen dat ik er ben,

gebruik ik de intonatie van mijn stem. Als je

oogcontact met Gerralda maakt, verschijnt

er een prachtige glimlach op haar gezicht.”

Regelmatig overlegt Herma met de fysiothe-

rapeut over de werkdoelen. “Voor Gerralda

hebben we een lichamelijk activiteitenplan

geschreven. Daarin vermelden we precies

haar houding gedurende de dag. Gerralda

heeft een hoge spierspanning, dus krijgt ze

voor het douchen ochtendgymnastiek. Zodat

ze ontspannen aan de dag begint.”

Door goed observeren, rapporteren en evalu-

eren kom je tot verrassende conclusies, weet

Herma uit ervaring. “Aanvankelijk dachten

we dat Gerralda alles kon volgen wat wij

deden. Na video-observaties merkten we

echter dat ze snel was afgeleid en daardoor

spanning opbouwde. Dus gaan we dicht bij

haar zitten en bieden we activiteiten steeds

op dezelfde manier en in een vast ritme aan.

Dat voorkomt spanning.”

Cliënten met EMB gaan niet zelf op zoek

naar materialen. Het initiatief komt altijd

van de begeleider, benadrukt Herma. “Bij

alles wat ik doe, observeer ik doelgericht.

Wat laat iemand daadwerkelijk zien? Waar

voelt hij zich prettig bij? Zo’n aanpak kost

tijd, maar emotioneel zwaar? Helemaal niet,

het is juist prachtig dat ik tijdens het dag-

programma veel voor cliënten kan beteke-

nen. Ieder stapje, hoe klein ook, is een

overwinning. Als ik zie dat Gerralda plezier

heeft, dat ze echt contact met me maakt,

geeft me dat een goed gevoel.”

Signalen duidenAlie Pol, coördinerend begeleider bij de

Meerburg, is verantwoordelijk voor twaalf –

deels oudere – cliënten in twee woningen.

“Ik wil bewoners het gevoel geven dat ik er

In locatie Meerburg in IJsselmuiden wordt het Vlaskamp-ondersteunings-

programma toegepast om zo het beste uit

de cliënten te halen.

Hallo 19

De drijfveren van Carla VlaskampDe Vlaskampmethode is een metho­

diek voor het werken met mensen met

een ernstig meervoudige beperking

(EMB). De effecten zijn wetenschappe­

lijk aangetoond. Op basis van een hel­

dere visie worden scherp gedefinieerde

doelen opgesteld, uitgevoerd en geëva­

lueerd. Dit vereist ‘kijken op de milli­

meter’ en nauwkeurige rapportage.

Maar zo verkrijgt men steeds meer

informatie en kan men steeds beter

inspelen op de persoon.

Carla Vlaskamp ontwikkelde het onder­

steuningsprogramma: "De zorg voor

mensen met EMB is complex. Want

welke richting geef je aan de onder­

steuning? Hoe betrek je cliënten zo

veel mogelijk bij het 'gewone' leven?

Aan het ondersteuningsprogramma ligt

de visie ten grondslag dat mensen met

EMB in staat zijn tot het aangaan en

onderhouden van relaties. Belangrijk,

omdat mensen dan invloed kunnen uit­

oefenen op hun omgeving en een stem

hebben in wát er met hen gebeurt en

hóe. EMB­cliënten wonen vaak op de

ene plaats en krijgen elders dagbeste­

ding of therapie. Daarom moeten bege­

leiders, zorgverleners en therapeuten

op de hoogte zijn van elkaars compac­

te (werk)doelen en interdisciplinair wer­

ken. Zo delen ze kennis, weten ze van

elkaar wát ze doen en waarom. Dat is

prettig voor mensen met EMB, maar

ook voor begeleiders. Het maakt hun

werk boeiender en bovendien: het

ziekteverzuim is aantoonbaar lager.

Mijn drijfveren? In 1968 liep ik als

fysiotherapeute stage bij een verpleeg­

huis. Als 'jongste bediende' moest ik

'maar wat' oefeningen doen met jonge­

ren met EMB. Twee keer heb ik dat

braaf gedaan, toen ben ik iets anders

gaan bedenken. Samen zwemmen bij­

voorbeeld. Een prachtige ervaring en

het begin van een periode waarin ik

leerde dat mensen die ogenschijnlijk

niks kunnen heel veel eigenheid bezit­

ten. Deze doelgroep doet ertoe en

heeft ons iets te vertellen. Door de uit­

gangssituatie goed te beschrijven, goed

te observeren en waarom­vragen te

stellen, worden we ons bewust van ons

eigen handelen. Zo halen we uit

mensen met EMB wat in hen zit en

maken we het verschil."

voor hen ben. Oudere EMB-cliënten zijn

extra kwetsbaar, dus moeten we een goe-

de balans creëren tussen rust en activitei-

ten. De Vlaskampmethode dwingt ons

gestructureerd te kijken naar de wensen,

gevoelens en mogelijkheden van bewo-

ners. Zo krijgen we helder wat we voor

een cliënt willen bereiken. Mooi voor-

beeld vind ik onze cliënt die zowel

slechthorend als blind is. Bij de verzor-

gingsmomenten schrok hij zo erg dat hij

epileptische insulten kreeg. Dus hebben

we in kaart gebracht waarom en wanneer

hij zo’n schrikreactie had. Door doelge-

richt observeren en rapporteren, konden

we de signalen duiden. Wat bleek? Het

was cruciaal dat we continu contact

hielden met deze cliënt. Daarom laten we

hem, vanaf het moment dat we hem uit

bed halen, tijdens de verzorging niet meer

los. Het resultaat? Hij voelt zich veilig en

heeft veel minder insulten.”

In het begin was iedereen sceptisch over

het ondersteuningsprogramma, lacht

Alie. “Zo van: wat een gedoe, al dat

papierwerk. Maar nu we eraan gewend

zijn, loopt het als een trein. Door te

‘Vlaskampen’ leer ik de mens áchter de

cliënt kennen. Dat maakt m’n werk

nóg boeiender.”

“De Vlaskamp- methode dwingt ons goed te kijken naar de wensen, gevoelens en mogelijkheden van bewoners”

Carla Vlaskamp is hoogleraar opvoeding en ondersteuning van mensen met een ernstige verstandelijke beperking (Rijks­universiteit Groningen) en is bekend van het gelijknamige ondersteuningsprogramma.

20 Hallo

Voor meer informatie:

www.miele-professional.nl

Telefoon: (0347) 37 88 84

Een duurloop met zorg gelopenDecennialang de keuze van Stichting Philadelphia Zorg

Efficiënt. Snelle en perfecte hygiënische reiniging

Kwaliteit. Minder slijtage van was-en serviesgoed

Service. Snelle en perfecte servicedienst

Lage Total Cost of Ownership (TCO). Lage onderhoudskosten. Laag water- energie en zeepverbruik

Miele Professional. Een zorg minder.

22 Hallo

Hallo Allemaal!

“We proberen te behouden wat Gerralda kan”Lichtjes, zelfgemaakte bloemstukjes en andere sfeervolle woonaccessoires.

Het huis van de familie Hop in Elburg is een plaatje. Regio directeur

Gelderland-Noord Geert Bos, die sinds 2011 bij Philadelphia werkt, is er

vandaag op bezoek. Om kennis te maken met de ouders van Gerralda.

Gerralda heeft het Rettsyndroom,

een ernstige meervoudige beper­

king. Ze zit in een rolstoel en kan

moeilijk zelf bewegen. Elf jaar

geleden ging ze bij Philadelphia

in Heerde wonen. Freek en

Machteld Hop bezoeken haar

een aantal keren per week. En in

het weekend nemen ze haar mee

naar huis, dat helemaal is inge­

richt op haar behoeften. Zo staat

er in de huiskamer een bedbox.

Daarboven hangt een mobiel

die zacht licht verspreidt.

Het Rettsyndroom is een ont­

wikkelingsstoornis van het

zenuwstelsel/de hersenen. Rett

komt vooral bij meisjes voor

omdat het een afwijking is op het

X­chromosoom. Na de geboorte

lijken zij zich normaal te ontwik­

kelen. Maar vanaf de leeftijd van

6 tot 18 maanden nemen hun

motorische en communicatieve

vaardigheden af. In Nederland is

het syndroom bij ruim tweehon­

derd meisjes vastgesteld. Zoals

bij Gerralda. Geert Bos vraagt

naar de eerste jaren. “Had u met­

een door dat er wat met Gerralda

aan de hand was?” Machteld:

“Ja. Ze deed veel minder dan

onze andere dochters op die

leeftijd. Haar spieren waren

tering op. Door stimulatie – heel

veel therapie – kunnen kinderen

weer leren lopen.”

Vertrouwde omgevingGeert: “Hoe ervaart u de zorg

van Philadelphia?” Freek: “We

zijn tevreden. Na zeventien jaar

thuis was het moeilijk om

Gerralda los te laten. Maar je

merkt dat het goed is dat te doen.

Er is een goede wisselwerking.

We kunnen ons helemaal vinden

in de Vlaskampmethode, die

wordt toegepast. Centraal staat:

hoe halen we het beste uit de

gespannen. We dachten eerst

dat ze spastisch was.”

Freek: “Het was lastig om begrip

te krijgen. Op het consultatie­

bureau werd gezegd dat we

Gerralda niet met onze andere

kinderen moesten vergelijken.

Na een halfjaar namen we daar

geen genoegen meer mee.

Gerralda was toen bijna twee.

Na een jarenlange zoektocht

werd de diagnose Rett gesteld.

Helaas was toen haar rug al ver­

groeid.” Geert: “De medici weten

tegenwoordig veel meer over

Rett dan twintig jaar geleden.”

Machteld: “Ja, en dat is fijn. Er is

inmiddels bekend dat de ziekte

verschillende fasen kent. Na een

verslechtering, treedt juist verbe­

Regiodirecteur Geert Bos ziet de ouders van

Gerralda ook als 'professionals'.

Hallo 23

“We proberen te behouden wat Gerralda kan”Licht stuitert over het water. Stemmen klotsen tegen

de muren. Als je langzaam het handwarme water in

glijdt, voelt het soepel aan om je huid. Je houdt even

je adem in. Het water duwt je zachtjes terug. De stem

van je vader is dichtbij. Je moeder staat achter je.

Wanneer je je best doet, kun je je voorstellen hoe

Gerralda het zwembad beleeft. Ze kan het zelf niet

onder woorden brengen, want Gerralda kan alleen

met haar ogen praten. Haar ogen vertellen over het

plezier van kleine dingen, de strijd met een onwillig

lichaam en de vreugde van genegenheid.

Gerralda is een uniek mens. Ze is moeilijk te verge­

lijken met leeftijdsgenoten die een perfect werkend

lichaam cadeau kregen. En je doet Gerralda geen

recht door haar met een kind te vergelijken. Ze is

misschien afhankelijk van anderen, maar ze heeft

wel de tijd gehad om haar eigen vaardigheden te ont­

wikkelen. Ook met medebewoners kun je Gerralda

moeilijk vergelijken. Want ieder mens heeft eigen

mogelijkheden, tempo en grenzen.

De begeleiders van Gerralda werken daarom met

een individuele methode. Waarmee ze zorgvuldig

naar haar kijken en stapje voor stapje ontdekken

waar ruimte is voor persoonlijke groei. Met doe­

len die ze zelf kan halen, werken ze als een team

samen. Om Gerralda precies de ondersteuning te

geven die ze nodig heeft. Samen met de familie

bouwen ze zo binnen de driehoek aan een warme

en liefdevolle omgeving. Waarin Gerralda het

beste uit zichzelf haalt.

DE COLUMN VAN GREET PRINS

cliënt?” Machteld: “Alle functies

waarover Gerralda beschikt,

moet je zo lang mogelijk probe­

ren te behouden. Aanvankelijk

woonde Gerralda in een groep

met oudere bewoners. Na een

aantal jaar ging ze over naar een

groep met cliënten van haar ei­

gen leeftijd. In deze wat actievere

groep wordt bijvoorbeeld samen

de maaltijd genuttigd. Gerralda

ging daardoor veel beter eten.

Heel belangrijk voor haar slik­

motoriek.” Freek: “Ze heeft een

fijne coördinerend begeleider.

Die bespreekt perspectieven met

ons. Met drinken heeft Gerralda

moeite. Bij de ene medewerker

gaat het fantastisch, bij de ander

wat minder. Daar is een werkdoel

van gemaakt. Zo proberen we op

allerlei gebieden moeilijkheden

en mogelijkheden in kaart te

brengen.”

Geert: “Goed letten op signalen

is bij cliënten met een ernstige

meervoudige beperking belang­

rijk hè?” Machteld: “Inderdaad.

Met haar sprekende ogen kan

Gerralda veel duidelijk maken.”

Freek: “Ook door het maken van

onprettige geluiden of het span­

nen van haar lichaam, laat ze mer­

ken dat er iets aan de hand is.”

Waardevolle kennis Geert: “Hoe ziet u de rol van

ouders bij het beleid van

Philadelphia?” Freek: “Het is

belangrijk om actief te zijn. Als

lid van de lokale participatieraad

geef ik de signalen door die ik

opvang van ouders en medewer­

kers.” Geert: “Het is waardevol

om van die kennis gebruik te

maken. Ik zeg altijd: alleen gaat

sneller, maar samen komen we

verder. Ik kan me goed voor­

stellen dat ouders zich op een

aantal punten zorgen maken.

Bijvoorbeeld over de verschraling

van de zorgzwaartepakketten.”

Machteld: “Gerralda kreeg vier

dagen per week fysiotherapie.

Nu wordt ze alleen nog

’s ochtends ‘doorbewogen’. We

merken dat ze daardoor steeds

stijver wordt.” Geert: “Dat is niet

wenselijk. Ook andere cliënten

zullen hiermee te maken heb­

ben. Al die voorbeelden moeten

we rapporteren. Ik heb niet de

illusie dat ik het regeringsbeleid

kan veranderen. Maar we kun­

nen wel aangeven waar keuzes

toe leiden. Dat is de kracht van

participatie.” Ter afsluiting geeft

hij een compliment. “Ik vind dat

hier niet alleen twee zeer betrok­

ken ouders zitten, maar ook twee

'professionals', voor Gerralda.”

Machteld Hop: “Gerralda kan met haar sprekende ogen veel duidelijk maken”

Gerralda is vooral Gerralda

Greet Prinsvoorzitter Raad

van Bestuur

2012Hallo Allemaal!

Philadelphia werkt aan een stevige basis

Philadelphia bereidt zich

in 2012 voor op 2013.

Dan voert de regering de

aangekondigde veranderingen

en bezuinigingen in.

Wat er ook verandert, ons doel verandert

niet. We zijn er om onze cliënten te onder-

steunen, zodat ze het beste uit zichzelf

kunnen halen. En we moeten financieel

gezond blijven om goede zorg te kunnen

blijven bieden. Daarom proberen we ons

werk beter én efficiënter te doen.

Bij al onze plannen kijken we steeds wat

de meerwaarde is voor de cliënt en ouder,

bij elkaar wonen, kunnen we de zorg beter op

hen afstemmen. Met begeleiders die de juiste

opleiding en ervaring in huis hebben. Het

kan nodig zijn om locaties samen te voegen

of te moderniseren. Dit bekijken we nu in

enkele regio’s als voorbereiding. Met deze

differentiatie kunnen we betere zorg bieden

voor hetzelfde budget. We differentiëren

in drie groepen:

Cliënten die niet bij ons wonen

(ambulant, leren werken).

Voor hen gaan we:

• Manieren ontwikkelen om

te leren werken onder

begeleiding.

• Proeven doen met digitale zorg.

• Ontmoetingsplekken

uitproberen.

• Afspraken met UWV en Albert

Heijn uitvoeren (zie kader).

• Afspraken maken met gemeenten over

dagbesteding, instroom van jongeren

en logeren.

Cliënten die bij ons wonen en die zorg

en begeleiding nodig hebben.

Voor hen gaan we:

• Per cliënt een vast aanspreekpunt aanstellen.

• Per locatie voor meer plezier zorgen, onder

andere door dagelijkse dingen bijzonder

te maken (bijvoorbeeld het middag- en

avondeten).

Cliënten die bij ons wonen en intensieve

zorg nodig hebben: cliënten met een ernstige

gedragsstoornis, ernstig meervoudig

beperkte (EMB) cliënten en ouderen met een

intensieve zorgvraag. Voor hen gaan we:

• Zorgbeleid en locatieplannen opstellen.

• Belevingsgerichte zorg inzetten (voor EMB

en ouderen).

DE CLIËNTENVerschillende cliënten = verschillende zorg = differentiatieEen belangrijke pijler van ons beleid voor de

komende jaren (meerjarenstrategie) is onze

visie op betere zorg voor cliënten en hoe wij

onze organisatie daarop kunnen inrichten.

Cliënten verschillen. Hun behoefte aan zorg

ook. Als cliënten met dezelfde problematiek

de zorg, de medewerker en de financiën.

We moeten met elkaar blijven overleggen,

juist nu er zoveel veranderingen op ons

afkomen. Daarom vinden wij medezeggen-

schap van cliënten, ouders of belangen-

behartigers en medewerkers erg belangrijk.

Dit jaar kijken we hoe we de contacten met

de achterban en tussen participatie- en

cliëntenraden onderling kunnen verbeteren.

24 Hallo

Als

het lente wordt, dan stuur ik jou. tulpen uit Amsterdam...

De dagbesteding en begeleiding voor

cliënten die niet bij ons wonen wordt

straks niet meer betaald uit de

Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten

(AWBZ), maar uit de Wet maatschap­

pelijke ondersteuning (Wmo) die wordt

uitgevoerd door gemeenten. Daarom

leggen we contact met gemeenten,

want er zijn ook andere aanbieders en

gemeenten mogen kiezen. We gaan

nieuwe, slimme oplossingen beden­

ken, waardoor ons werk beter en goed­

koper kan. Zo doen we proeven met

digitale dienstverlening (Digizorg).

Een cliënt kan dan hulp inroepen

wanneer het nodig is. Ook wordt

strenger gekeken of een cliënt betaald

werk kan doen. Iedereen die kan

werken moet werken, zegt de nieuwe

Wet werken naar vermogen. Bij pro­

blemen proberen we onze cliënten op

weg te helpen. We gaan ook in 2012

een aantal cliënten gecertificeerde

leer­werktrajecten aanbieden. Daar

proberen we werkgevers bij te betrek­

ken. We hebben al afspraken gemaakt

met UWV en Albert Heijn en veel

lokale werkgevers.

Ondersteunings plannenOndersteuningsplannen worden

begrijpelijker gemaakt (met picto’s)

voor cliënten.

Van AWBZ naar Wmo

Naar een beter én eenvoudiger zorgproces

In 2011 hebben we onderzocht of we ons werk

beter konden doen door het primaire proces

te vereenvoudigen. Het antwoord van cliën-

ten, ouders/belangenbehartigers en medewer-

kers was: ja. Dit werken we in 2012 uit voor de

doelgroepen ambulant/leren werken, zorg-

wonen en intensieve zorg. We bekijken op-

nieuw de rolverdeling tussen cliënt adviseur en

gedragsdeskundige. Het is al duidelijk dat de

locatiemanager de belangrijke taak behoudt

om zorg en geld in balans te houden.

Kwaliteit

We blijven op meer manieren werken aan

kwaliteit, zoals met interne metingen

(audits) om te zien wat beter kan.

Expertise in zorg

Op intranet gaan we een intern netwerk

opzetten waarmee medewerkers makkelijk

van elkaar kunnen leren. De vakgroepen voor

gedragsdeskundigen zijn een eerste stap.

Op termijn willen we een eigen kennis- en

expertisecentrum inrichten.

Opleiding

Tijdens de Herkenningsdagen in 2011 is

geïnventariseerd wat medewerkers willen le-

ren. Op basis hiervan richten we het Leerhuis

en het opleidingsaanbod in. Zo krijgen ruim

zesduizend begeleiders een training in com-

municatievaardigheden. De manier waarop

we (in de driehoek) met elkaar omgaan vormt

de pijler voor goede zorg. Dit programma

loopt door in 2013. Ook voert elke regio aan-

vullend zijn eigen opleidingsplan uit.

Nieuwe medewerkers

In 2012 houden we in april en in november

een landelijke introductiedag voor nieuwe

medewerkers.

Goed werkgeverschap

De arbeidsmarkt voor zorg wordt krap door

de vergrijzing. Philadelphia wil daarom een

werkgever zijn, waar je graag wilt werken.

En waar je minder vaak en minder lang ziek

bent. Ons verzuim moet in 2012 naar 6% en

uiteindelijk uitkomen op 4%. Daarvoor is het

plan ‘Werken is gezond’ opgesteld.

DE ZORG DE MEDEWERKERS

Hallo 25

Vóór je iets beter kunt doen, moet

je weten wat je wel en niet goed

doet. Daarom zijn we in 2011

begonnen met een vernieuwd

tevredenheidsonderzoek bij

cliënten.

Voorlopige resultaten:

• Bijna tweederde van de cliënten

die tot nu toe hebben gerea­

geerd, hebben zelf de lijst

ingevuld.

• Cliënten zijn behoorlijk tevreden

over hun leven en over de zorg

(voorlopige weging: circa een 8).

Afgelopen februari is een eenzelfde

onderzoek gestart onder ouders/

belangenbehartigers. We koppelen

de uitkomsten van beide onderzoe­

ken om betrouwbare uitspraken te

kunnen doen en om de methode te

verfijnen. Ook gaan we dit jaar we­

derom onder medewerkers onder­

zoek doen, want hun werkplezier en

motivatie bepalen de kwaliteit van

onze zorg.

We onderzoeken niet alleen, we

doen er ook iets mee. Veel cliënten

willen over dagelijkse dingen mee­

beslissen. Daarom betrekken we

hen in 2012 meer bij de huis ­

regels, hun ondersteuningsplan

en het menu.

Verbeteren begint met meten

We zetten voor 2012 in op een positief

resultaat van 3% van de omzet. We gaan

flink inzetten op ICT, want dat werkt

efficiënter. En we gaan ons vastgoed

doorlichten: op veiligheid en of het (nog)

aansluit bij de wensen van cliënten en

bij het nieuwe doelgroepenbeleid.

De mogelijkheden van ICT:

• Digitaal rapporteren

• Meten van kwaliteit door cliënten en

DE FINANCIËNouders/belangenbehartigers

• Nieuwe digitale concepten als Digizorg

en Domotica

• Ontwikkeling van medewerkers

(Leerhuis, kennis delen)

• In- en externe communicatie: inter-

en intranet, social media

• Huisvestings-, financiële - en

zorg administratie

• Roosterplanning

Enkele resultaten uit 2011• De Herkenning met theaterdagen

voor begeleiders, ouders en

vrijwilligers over 'Samenwerken in

de driehoek'

• Leerbeleid in de steigers gezet

(o.a. het Leerhuis)

• HKZ- certificering is gecontinueerd

• Project ‘Een waardige laatste

levensfase’ opgezet

• Met Project IJspegel (gevolgen

kabinetsbeleid voor cliënten) ons

goed op de kaart gezet in Den Haag

en bij gemeenten

• En: 50-jarig jubileum gevierd!!!

In een volgend nummer wordt

het hele Jaarverslag over 2011

besproken.

Philadelphia

TOOLS ‘Werken is gezond.’

26 Hallo

Elke omgeving

zijn eigen beleving

Surrounds You

Lensen Projectinrichters levert landelijk al meer dan 30 jaar interieuroplossingen. Onze deskundige adviseurs komen graag bij u op locatie om te kijken naar een sfeervolle en functionele invulling

van de woon, slaap en/of werkomgeving. Indien u dit wenst, maken we graag voor u een prachtig indelings- en kleurvoorstel. Zo kunt u precies zien hoe een toekomstige inrichting er uit kan gaan zien.

Onze collectie meubelen, raam- en vloerstoffering (brandvertragend) is enorm. Wij hebben tevens een compleet aanbod als specifieke eisen, zoals afwasbare bekleding en

schoonmaakaspecten zwaar wegen. In Zaltbommel staat een sfeervolle showroom tot uw beschikking waar u meer dan welkom bent. Graag maken we hiervoor met u een afspraak zodat

we zeker weten dat u de juiste aandacht krijgt. ■ T. + 31(0)88 599 05 99 ■ WWW.LENSEN.NL ■Lensen heeft een raamovereenkomst met Stichting Philadelphia Zorg.

LENSEN - ADVERTENTIE PHILADELPHIA HALLO MAGAZINE.indd 1 22-03-2011 09:32:17

28 Hallo

Hallo Allemaal!

“Ik vind het belangrijk dat we ook iets durven te zeggen”

Voorzitter Regionale Cliëntenraad IJsselmond

Goed georganiseerde medezeggenschap bevordert de kwaliteit

van de zorg, vindt Philadelphia, en is dus belangrijk. In de praktijk

blijkt dat er tijd nodig is om cliëntenraden daadwerkelijk een

stem te geven. Ondersteuner Anquelien Visser en voorzitter

Pascal Edelenbos leggen uit waarom dat zo is.

begint dus heel basaal. Naar wie mag de post

voor de cliëntenraad worden gestuurd? Wie

van de begeleiding wil je als contactpersoon?

Dit soort vragen zijn ook bedoeld om het

gevoel van mogen meepraten en zelf mogen

kiezen te vergroten”, vertelt Anquelien.

Naast het begeleiden van de cliëntenraad

heeft ze zich bezig gehouden met de orga­

nisatie eromheen, zoals een eigen budget

voor de raad. Ook zijn de eerste voorzichtige

contacten met de regionale participatieraad

gelegd. Een volgende stap is de cliëntenraad

te leren hoe de belangen van andere cliënten

kunnen worden behartigd. “Onze achterban

dus, daar moeten we mee communiceren”,

zegt Pascal.

Anquelien Visser: “Je hebt als ondersteuner de neiging om zelf dingen te regelen, omdat dat sneller gaat”

Anquelien Visser is ondersteuner/ambtelijk

secretaris van de Regionale Cliëntenraad

IJsselmond. Zij ervaart de voorbereiding en

begeleiding van de cliëntenraad als “een

ontzettend boeiend en leerzaam proces voor

iedereen” en is trots op de zeven leden van de

cliëntenraad. “Ik zie hoe ze zich indivi dueel

ontwikkelen en ook als groep in hun rol

groeien. Dit jaar komt de raad hopelijk met

zijn eerste echte adviezen.” Anquelien begon

in 2010 als ondersteuner, op het moment dat

de bestaande cliëntenraden van de Kop van

Overijssel en Noordoostpolder moesten wor­

den samengevoegd. “Het doel was één goed

draaiende cliëntenraad voor de hele regio

IJsselmond op te zetten. Ik had de namen en

adressen van alle leden, veertien in totaal, en

heb ze bijna allemaal persoonlijk bezocht. In

het najaar van 2010 is de Regionale Cliënten­

raad IJsselmond van start gegaan.”

De nieuwe cliëntenraad telt zeven leden. Ze

vertegenwoordigen de cliëntenbelangen in

de woonvoorzieningen, de dagbesteding en

de ambulante ondersteuning in de hele regio.

Die spreiding was wel even moeilijk, vertelt

voorzitter Pascal Edelenbos. “We hadden

eerst bijvoorbeeld te veel leden uit

Emmeloord. We hebben er twee ingeleverd.”

Leren vergaderenMet de aanloop naar de nieuwe regionale

cliëntenraad begon voor Anquelien het

coachen van de leden. “Als je een groep

cliënten bij elkaar brengt, heb je de vol­

waardige inspraak natuurlijk niet meteen

geregeld. Dat moet groeien. Het begint

met vergaderen, een agenda begrijpen, met

pictogrammen, want niet iedereen kan lezen;

vaardigheden die cliënten moeten leren. Dat

Hallo 29

Stap voor stap, met veel creativiteit en

enthousiasme, is de Regionale Cliëntenraad

IJsselmond op de rails gezet. Anquelien:

“Je hebt als ondersteuner de neiging om zelf

dingen te regelen, omdat dat sneller gaat.

Ik heb echt moeten leren om de doelen klein

te houden en naast dingen uitleggen vooral

te vragen wat de leden zelf willen en vinden.”

Anquelien hoefde het wiel niet helemaal

opnieuw uit te vinden. “Ik kom uit de zorg,

dat scheelt. En er is al veel kennis en deskun­

dig heid in huis. Zo heb ik gesproken met col­

lega­ondersteuners en de beleids medewerker

medezeggenschap, en ben ik naar een aantal

studiebijeenkomsten geweest.”

Het warme etenVoorzitter Pascal Edelenbos van de Regionale

Cliëntenraad IJsselmond is blij met de prak­

tische ondersteuning van Anquelien. “Het

gaat soms om moeilijke vraagstukken en

Anquelien legt ons goed uit waarover het

gaat.” Een thema dat voor dit jaar op de

Anquelien Visser en Pascal Edelenbos (vooraan op de foto) zetten zich met veel

enthousiasme in voor de Regionale Cliëntenraad.

agenda staat, is leden van de raad te stimule­

ren tijdens vergaderingen te zeggen wat ze

vinden. “Sommigen zijn erg stil of knikken

alleen maar. Ik vind het belangrijk dat we ook

iets durven te zeggen”, aldus Pascal. Het over­

leg met de regiodirecteur vindt hij prima gaan

– “Een erg aardige vrouw” – maar aan advise­

ring is de cliëntenraad nog niet toe, zegt hij.

“We zijn eigenlijk nog maar net begonnen, we

hebben nog geen echte adviesonderwerpen

besproken.” Een thema dat binnenkort in de

cliëntenraad aan de orde zal komen, is het

warme eten. “Daar hebben we allemaal iets

mee. We gaan eerst bekijken hoe het overal

geregeld is: in de ene woongroep kookt de

begeleiding, in de andere maken cliënten

zelf het eten klaar. Daar hebben we straks als

cliëntenraad vast wel een mening over.”

Pascal beseft dat hij als voorzitter van de

Regionale Cliëntenraad een bijzondere rol

heeft. “Niemand anders wilde het worden,

ik wel. Ik vind het leuk om aanspreekpunt te

zijn, om de boel bij elkaar te houden.”

AGENDA

Tour Raad van Bestuur

7 maart, regio ZuidoostDe Merici, Maastricht(van 15.00 - 16.30 uur)

Altijd van 12.00 - 14.00 uur

8 maart, regio Gelderland-NoordDe Eetkamer, Apeldoorn

12 maart, regio ZuidwestGrand Café Willem, Middelburg

19 maart, regio NoordRestaurant De Walrus, Sneek

2 april, regio Zuidoost,Restaurant Vivaldi, Nijmegen

4 april, regio OostRestaurant De Uitkijk, Hellendoorn

5 april, regio ZuidwestDen Witten Haen, Dordrecht

13 april, regio WestSint Joris Doele, Schiedam

16 april, regio Gooi- en EemlandRestaurant De Jonge Haan, Hilversum

25 april, regio Gelderland-MiddenWielbergen/theeschenkerij, Angerlo

April20 april, hoofdkantoorPhiladelphia Werkconferentie Zorgvernieuwingsconcepten

Hallo Stichting Vrienden

Ontspannen in de snoezelwagen

Op 4 november namen cliënten van locatie

Halfweg in Vierhouten de spiksplinter­

nieuwe wagen in gebruik. Na een paar dagen

trok de mobiele snoezelwagen verder op zijn

tour door het land. Broekhuis Lease trekt

letterlijk de kar. Dit bedrijf uit Harderwijk

stelde een Ford Transit beschikbaar, die het

geweldige cadeau van Stichting Vrienden

naar elke gewenste locatie van Philadelphia

brengt. De gulle gift – met een liftsysteem

waarmee cliënten zo uit hun rolstoel in de

Hieperdepiep, hoera! Stichting Vrienden gaf vorig jaar

het jarige Philadelphia een mobiele snoezelwagen cadeau.

Zo kunnen cliënten van locaties zonder eigen ontspannings­

ruimte toch even lekker wegdromen.

snoezelwagen getild kunnen worden – roept

altijd enthousiaste reacties op. Zo ook in

Amsterdam, waar Philadelphia in een voor­

malig schoolgebouw in de wijk Zuideramstel

naschoolse opvang biedt aan zo’n dertig kin­

deren met een verstandelijke beperking en

gedrags­ of hechtingsproblemen. Uitgelaten

rent Sanae, een meisje van 8, door de gang.

“We gaan straks weer naar de Pipowagen!”

Gisteren mocht ze voor het eerst ‘snoezelen’

en daar is ze nog helemaal vol van. Sanae

moet nog even geduld hebben. Eerst mogen

de oudste kinderen, van groep geel, hun jas

aantrekken. Het is namelijk een stukje lopen

naar de wagen. De gemeente Amsterdam

wees niet meteen een standplaats voor de

snoezelwagen toe. Pas na het indienen van

een aantal verzoekschriften was de verlangde

vergunning daar. Philadelphia kreeg toestem­

ming om het fleurige vehikel een aantal

dagen te parkeren naast de buurtspeeltuin.

Een fantasiewereldVandaag zijn van groep geel Lucas (11) en

Stempi (12) aanwezig. Samen met hun bege­

leiders wandelen ze naar de snoezelwagen.

Lucas loopt voorop. Hij vindt het leuk om de

fotograaf en de journalist de weg te wijzen.

We stappen stevig door, en dat is lekker,

Lekker tot rust komen door zacht

licht, mooie muziek en lieve knuffels.

Sanae (8): “Het is hier fijn.”

Chris de Krieger en Lucas (11) worden helemaal vrolijk door de fleurige snoezelwagen.

30 Hallo

Ontspannen in de snoezelwagenDoe mee!Stichting Vrienden van Philadelphia

ondersteunt cliënten van Philadelphia.

Vrienden zorgen voor leuke dingen wan-

neer er binnen de normale financiering

geen geld is. Dat kan alleen als er vol-

doende mensen zijn die willen helpen

en met voldoende geld. Wilt u donateur

worden? Meldt u zich dan als Vriend.

Dan maakt u meer mogelijk voor de

cliënten. Meer informatie via:

www.philadelphia.nl/vrienden of

stichtingvrienden@philadelphia.nl

of (0341) 27 85 00.

want het is guur weer. Na een kleine tien mi­

nuten bereiken we de speeltuin. En daar staat

hij, om de hoek: de wit met paars en oranje

wagen die versierd is met sterren. Hij vrolijkt

deze grauwe dag helemaal op. Op de ‘veran­

da’, onder het afdakje, trekken de kinderen

hun schoenen uit. Via een deur met een bloe­

semboom erop gaan ze naar binnen. Daar is

het heerlijk warm. En mooi. Alsof je in een

rood en paars. Stempi vindt het vandaag leuk

om in de zitzak te zitten. En Lucas is gefasci­

neerd door de vloeistofdia’s die kleurige

vlekken op de wand toveren. Eerst beweegt

hij zijn handen erover. Daarna gaat hij tegen

de wand zitten. Lekker dommelen. Na een

halfuur in de snoezelcocon is het tijd om

weer naar buiten te gaan. Daar komt groep

paars, met Sanae, al aangelopen.

Lief voor elkaarChris Krieger is sinds maart 2010 coördine­

rend begeleider van Lucas. Terug in het pand

in de Uiterwaardenstraat vertelt ze meer over

de naschoolse opvang. “Er komen hier kinde­

ren en jongeren tussen de vier en 21 jaar. De

grootste groep cliënten gaat overdag naar het

speciaal onderwijs. Som migen komen hier

één dag in de week, anderen – zoals Lucas –

vijf. Ook in het weekend en de vakanties zijn

we open. Kinderen kunnen hier samen spe­

len. Wij begeleiden ze daarin. Ze leren hoe ze

met andere kinderen om kunnen gaan, wat

rekening met elkaar houden is en hoe ze zich

"Na het snoezelen zijn de kinderen een stuk liever voor elkaar"

in een ander kunnen verplaatsen.” In de

Uiterwaardenstraat is geen ruimte waar

kinderen zich terug kunnen trekken. Iets

wat na een drukke dag op school best fijn zou

zijn. Chris: “Helaas is ons gebouw vrij geho­

rig. Hopelijk kunnen we in de toekomst een

kamer isoleren en daar een snoezelruimte

maken. Daar zou ik wel energie in willen

steken, om dat met sponsors en subsidies

voor elkaar te krijgen. De snoezelwagen is

voor nu echt een uitkomst. De kinderen ko­

men ontspannen terug. Door het zachte licht

en de rustige muziek komen ze helemaal tot

zichzelf. Ze zijn daarna een stuk liever voor

elkaar. Een fantastisch cadeau!”

Sanae is het daarmee eens. “Het was weer fijn.

In de plantenbak zag ik muisjes en vlinders.

Dat was mooi.” In een ander lokaal zit Jozua

(8) uit groep oranje. Hij is net terug. “Ik heb

lang op het waterbed gelegen. Ik hoorde ‘blub,

blub, blub’, van de borreltjes. Daar werd ik

lekker slaperig van. Ook de friemeldraadjes

waren leuk. Ik ga de Pipowagen missen.

Hopelijk komt hij volgend jaar weer terug!”

fantasiewereld terecht komt. Er staat een dro­

merig muziekje op. Aan de muren hangen

spiegels en wolken met lampjes eromheen.

Boven het waterbed is een sterrenhemel be­

vestigd. Zacht licht hult de ruimte telkens in

een andere kleur. Van groen gaat het naar

lichtblauw en van donkerblauw naar roze,

Vloeistofdia's toveren kleurige vlekken op de wand. In de

hoek staat een waterbed, dat heerlijk schommelt.

Inaichel (7): “Zal ik daar op gaan liggen?”

Hallo 31

32 Hallo

Hallo Bijbelverhaal

De zoon gaat heel luxe leven en geeft veel geld uit. Aan grote feesten. En hij koopt hele dure dingen.

Maar al snel is al zijn geld op.

De zoon krijgt spijt dat hij van huis is gegaan en het geld heeft opgemaakt. Daarom gaat hij terug naar zijn vader.

Die staat al met open armen op hem te wachten.

Ik weet veel van de Bijbel. De verloren zoon vind ik het mooiste verhaal. Soms loop

je bij God weg. Maar je kunt altijd bij Hem terugkomen.

Het staat in Lucas 15 vers 11-32.

Hij wordt zo arm dat hij geen eten meer kan kopen. Hij gaat bij een boer werken en past op de varkens. Hij heeft

zo’n honger dat hij bijna het voer van de varkens opeet.

De zoon: “Vader, ik ben geen goede zoon geweest”. Zijn vader: “Ik ben blij dat je terug bent, jongen. Ik was bang

dat je dood was. Maar nu is het feest. Omdat je weer thuis bent.”

Dit verhaal gaat over een vader en een zoon. De zoon vraagt geld aan zijn vader en gaat op reis. Hij gaat

heel ver weg, naar verre landen.

Hallo, ik ben Erik

de Boer en ik woon

in de Ingelandhof

in Zwolle.