nooit dacht ik eens niet aan jou maar nooit bleek nooit genoeg

je zei dat ware liefde van geen einde wist je vond dat jij veel meer om mij gaf

dan gezond was voor een vrouw begreep ik hoe het voelde als je iemand mist?

nooit dacht ik eens niet aan jou maar nooit bleek nooit genoeg

je zei dat ware liefde ook door muren ging je vond mijn hart veel minder geven

dan dat gulzig hart van jou en wist ik wat ik voelde, bij benadering?

tot we een keer de maten namen

van ons hart en ons geluk de optelsom bleek nee en amen

daar brak jij

we gingen stuk

je droom was eeuwig en drie dagen terwijl ik voor nu en morgen vocht

je kon niet om oneindig vragen — nu zeg ik het hardop —

aan een man die vrijheid zocht

nooit dacht ik eens niet aan jou maar nooit bleek niet genoeg en ook dit botste einde is het einde niet er is niks rekenkundigs aan hoeveel ik van een ander hou ik weet wat ik verlangde toen ik jou verliet wat goed dat we de maten namen van ons hart en ons geluk de optelsom bleek nee en amen. daar brak jij we gingen stuk voor mij geen eeuwig en drie dagen vandaag en morgen zijn genoeg ik heb je droom kapotgeslagen — en nu zeg ik het hardop — ik ben de man die vrijheid vroeg vandaag en morgen zijn genoeg waarom verlangde je dan nog ik ben de man die vrijheid vroeg

HET BOTSTE EINDE

tekst bart moeyaert - muziek tijs delbeke arrangementen tijs delbeke productie, opname en mix dave menkehorst mastering uwe teichert artwork joke leonare en jozefien gruyaert

zang, gitaar, basgitaar, viool, philicorda, harmonium, rhodes, microkorg, piano, blokfluit, trombone tijs delbeke drums dave menkehorst veel dank aan hendrik de rycker.

had ik maar. en was ik toen. wat als ik na die ene zoen gevraagd had of. verzocht had om. ach had ik maar. had ik maar. dan was ik dus. dan had ik na die ene kus gevraagd of jij. gezegd dat ik. ach had ik maar. wat ben je blij om mij te zien. dat zeg je zelf, en bovendien haal je je hand eens door mijn haar.

je wijst naar hem. hij knikt kordaat. zijn maatpak past niet bij te laat. daar sta ik dan. de twijfelaar. had ik maar op dat moment wat ik al wist aan jou bekend. gehoopt dat jij. het liefst met mij. ach had ik maar. had ik maar meteen oprecht mijn hart zo in jouw hand gelegd. het was nooit aan. het ging nooit uit. ach had ik maar. wat ben je blij om mij te zien. dat zeg je zelf, en bovendien haal je je hand eens door mijn haar.

je wijst naar hem. hij knikt kordaat. zijn maatpak past niet bij te laat. daar sta ik dan. de twijfelaar. had ik maar. had ik maar. de radste tong, de snelste mond. had ik maar. gepolst of er een kans bestond. had ik maar. de woorden die ik toen niet vond. had ik maar. de grote liefde uitgedaagd. had ik maar. de stap gezet, de sprong gewaagd had ik maar. gezegd dat ik, misschien dat wij. had ik maar. voor mij voor jou voorgoed voorbij. had ik maar. dat ogenblik gevraagd of jij. dan hadden wij. (dan hadden wij.)

HAD IKM A A R

Het combo speelt ten dans. De nacht wordt langzaam moe.

Hunkerend wie eenzaam is. Ik hunker naar je toe.

Het combo speelt ten dans.

De nacht laat ons alleen. Aarzelend wie meer verlangt.

Jij aarzelt om me heen.

Ik vraag je of je danst. Mijn hand is uitgestrekt.

Ik schaduw jou, jij schaduwt mij, we schaduwen perfect.

Ik vraag je of je danst.

Veel vrijer nog dan wij. Een lichaam dat twee lijven is

maar dan veel dichterbij.

Het licht valt blauw blauw op de vloer, daar op die blauw blauw lege plek,

waar wij gearmd blijven staan en dan bij wijze van gesprek

elkaar waarschijnlijk rood rood kussen nee: bloedrood vuurrood kussen.

Dan komt de laatste dans. De nacht met ons erin. We delen adem en elkaar. We delen ons begin. Dan stopt de laatste dans. Het daglicht vindt een kier. De klok staat stil, de wereld ook. Wij staan gearmd hier. Het licht valt blauw blauw om ons heen, daar op die blauw blauw mooie plek, waar wij vergeten waar we zijn nog steeds als was het een gesprek steeds dichterbij en rood rood kussen nee: donkerroder kussen. Het licht valt blauw blauw om ons heen, daar op die blauw blauw mooie plek, waar wij verstrengeld blijven staan en tot het licht wordt het gesprek voortdurend broodbroodnodig vinden, broodbroodnodig vinden, totdat we zeggen: ga je mee?

ROOD ROOD

Er is sinds ik je zag niet veel gebeurd.

Het heeft gesneeuwd in de woestijn,

en hier en daar is iets wat klein was

weer gegroeid. Het boeket dat ik je gaf

is uitgebloeid. De foto van ons twee

nog steeds verscheurd. Maar verder is er

niet zoveel gebeurd.

Er is sinds ik je zag niet veel gebeurd.

Soms sleept een dag eens met zijn voeten,

maar dat slijt vooral het leer

onder mijn schoen. En verder kon ik echt

erg weinig doen.

Je briefje op het prikbord is verkleurd. Maar verder is erniet zoveel gebeurd.

Er is sinds ik je zag niet veel gebeurd. De nachten zijn inwisselbaar, want als ik pieker, pieker ik voor honderd jaar. En meestal komt het ’s ochtends voor elkaar. Je had mijn hart, maar ik ben uitgetreurd. En verder is er niet zoveel gebeurd. Nee verder is er niet zoveel gebeurd. Verder is er eigenlijk niks gebeurd.

AMPER

dit lied is veel te licht voor woorden en ook te kort naar mijn gevoel

bestaat uit simpele akkoorden het heet: de waarheid krijgt een stoel

een wijsje met wat hoge noten

en een paar lage van verdriet in het refrein wordt er gefloten

maar voluit vrolijk wordt het niet

de waarheid krijgt van mij een stoel hier ligt de brief met mijn gevoel

de tijd is om is wat ik zeg als je thuiskomt ben ik weg

(de waarheid krijgt van mij een stoel)

dit liedje is voor haar geschreven als je haar kent, zing het haar voor

en als ze knikt, wacht dan heel even dan dringt het langzaam tot haar door

in het leven was ze gulzig

ze wilde meer dan wat ze vroeg haar hele lichaam ongeduldig

wij samen vond ze niet genoeg

de waarheid krijgt van mij een stoel hier ligt de brief met mijn gevoel de tijd is om is wat ik zeg als je thuiskomt ben ik weg (de waarheid krijgt van mij een stoel) je hoort de echo van mijn stem en daarna hoor je die van hem (de waarheid krijgt van mij een stoel) dit liedje gaat over de ware en over pijn en eeuwig spijt over verdriet dat je na jaren niet zomaar weggefloten krijgt kortom een lied te licht voor woorden en veel te kort naar mijn gevoel een handvol simpele akkoorden het heet: de waarheid krijgt een stoel

DE WAARHEID KRIJGT EEN STOEL

LR001