cyan magenta yellow black 1

GAZETË E PAVARUR. NR. (9)29. SHTATOR 2008. ÇMIMI: 50 LEKË. 20 DENARË. 1.5 EURO

HISTORI

Kryengritja e shtatoritdhe masakrat serbe tëtetorit 1913 në DibërNGA: MOISI MURRA - FAQE 12

PROFIL

Toni Dovolani: Jamkrenar që po e tregojveten se jam shqiptar!

BOTIME

“Rrëfimet në hije”,si skulpturat eMikelanxhelosNGA: GJEKE MARINAJ - FAQE 8

“1 USD FOR DIBRA”

Nga: REXHEP TORTE - Faqe 3

Shpresë përzhvillim mëtë shpejtë

NGA: BEQIR SINA - FAQE 13

Nga AFRIM KAROSHI

Ideja për ngritjen e një universiteti në Dibër ishte e papritur dhe

intriguese. Në pak rrjeshta, është sh-tjelluar me detaje programi, pres-pektiva, domosdoshmëria dhe për-parësitë që ofron Dibra për një in-stitucion arsimor të këtyre për-masave.

Gjithashtu, parashtrimi i kësajideje është i guximshëm dhe kura-joz, në sfondin e realitetit të vësh-tirë dhe të nxituar shqiptar, në tëcilin universitetet lindin e vdesinbrenda ditës. Fatkeqësia nuk ështëmungesa e ideve, por madje edhepaaftësia për të kopjuar modele tësuksesshme perëndimore në fushëne edukimit.

Ngaqë kam pasur një përvojë nënjë institucion akademik perëndi-mor, po guxoj edhe unë të shtjellojca aspekte të rëndësishme për t’umarrë parasysh, me shpresën që kyUniversitet, jo vetëm të bëhet re-alitet, por të kthehet në model përinstitucionet tashmë egzistuese nëShqipëri dhe në rajon.

E para, universitetet nuk janë “përmatrapazë e qelepirxhinj”, madje askur këta të fundit janë të fushës aka-demike. Freskia që ofron ideja eparashtruar, nuk shkon me interesatë ngushta të njerëzve dritëshkurtër.Ideja, kërkon jo vetëm strategji prak-tike por edhe njerëz “strategjik”.Njerëz strategjik, janë ata që e duanarsimin, që e duan edukimin enjerëzve, që kanë një standard tëlartë për njeriun dhe për jetën. Përçfarë do të na shërbejë universiteti?Pavarësisht, nga nevoja reale dhepraktike për të siguruar tregun enevojshëm të punës, universitetet qënë origjinën e tyre, janë krijuar përtë sistemuar njohuritë tona për re-alitetin, për ti dhënë kuptim jetësdhe marrëdhënieve të gjithanshmenjerëzore. (Lexoni në faqe 2)

DEBAT

Mendime përUniversitetinDibran tëMendimit

“Risku” sh.p.k.Market “Ken”Laprakë, Tiranë

Tel: +355 4 22 50 480Cel. 068 20 36 394

Redaksia uron gjithë besimtarët:

GËZUAR FESTËN E BAJRAMIT!

EKSKLUZIVE / INTERVISTË ME PREFEKTIN E QARKUT DIBËR, Z. XHAFER SEITI: ME PUNË ARRIHET GJITHÇKA

Ja investimet në DibërFAQE 4,5

KRYEMINISTRI BERISHA NË MAT:

Së shpejti do të fillojë ndërtimi i Rrugëssë Arbrit në trajektoren e saj të plotë

Vazhdimi i punimeve në Rrugën e Arbrit dhe vënia e Parkut Kombëtar të Lurës nënmbrojtjen e UNESCO-s, dy nga prioritetet e punës si Prefekt i Dibrës

EMIGRACION

ABDURAHIM ASHIKU- Faqe 10

Amerikaështë përamerikanët

ARSIM

NGA: XHEMAL DOMI- Faqe 11

Shkollat epara shqipenë Dibër

PERVJETOR

NGA: XHAFER MARTINI- Faqe 11

Pedagogjikja

AKTUALITET

NGA: R. TORTE - Faqe 7

Nikolas Knaufshpallet “QytetarNderi” i Dibrës

Veçojmë nga Plani Strategjik i Ministrisësë Transporteve për vitet 2008-2013:1. Përfundimi Bulqizë - Bllatë -

U.Çerenecit 1.2 miliard lekënë vitin 2009.

2. U.Çerenecit - Peshkopi 2.7miliard lekë në vitin 2011.

3. Bulqizë-Tiranë rreth 13 mil-iardë lekë në vitin 2013.

Kryeministri Berisha në Mat:“Një seri rrugësh, janë në projektpër asfaltim, ndër të cilat rrugaqë ju shkurton lidhjen me Tiranën,Rruga e Arbrit që është edheprojekti më madhor. Ajo po ecën.Së shpejti do të fillojë ndërtimii Rrugës së Arbrit në trajektorene saj të plotë.

FAQE 5

Nga punimet në Rrugën e Arbërit. Foto. H. Uka

2 - Shtator 200829nr.

DREJTOR:Rakip Suli

Këshilli Botues:Musa RiçkuShaqir SkarraBujar Karoshi

Redaksia:Në Dibër:Rexhep TorteNë Athinë:Abdurrahim AshikuNë Itali:Selman MziuNë New York:Beqir SinaNë Tiranë:Prof. Dr. Bashkim Lleshi,Naim Plaku

Adresa e gazetës:Rr. “Zenel Baboçi”,Pall. “Ferar”, TiranëTel. (04) 2233 283E-mail: rrugaearberit@gmail.com

Opinionet dhe komentete botuara nuk shprehindomosdoshmërishtqëndrimin e redaksisë

debatPosta e

Redaksia e gazetës falënderonlexuesit dhe bashkëpunëtoret e sajpër mesazhet dhe shkrimet e sjellapër botim.

Redaksia u kujton bashkëpunë-torëve të saj, zotërinjve Agron Tufa,Ramiz Gjini, Selman Mziu, XhelalRoçi, Kujtim Boriçi, Beqir Sina,Moisi Murra etj., se shkrimet e tyre,për arsye vendi nuk janë botuar nëkëtë numër.Ato do të botohen në numrat eardhshëm të gazetës “Rruga eArbërit”.

Gjithashtu, ju kujtojmëbashkëpunëtorëve se shkrimetderi në dy faqe daktilografikekanë përparësi botimi.

Ju falënderojmë që jenipjesë e gazetës!

Ideja për ngritjen e një Universiteti në Dibër ishte e papritur dhe intriguese.Ky Universitet jo vetëm të bëhet realitet, por të kthehet në modelpër institucionet ekzistuese në Shqipëri dhe në rajon

Nga AFRIM KAROSHI

Ideja për ngritjen e një universitetinë Dibër ishte e papritur dhe in-triguese. Në pak rrjeshta, është sh-tjelluar me detaje programi, prespe-ktiva, domosdoshmëria dhe për-parësitë që ofron Dibra për një insti-tucion arsimor të këtyre përmasave.

Gjithashtu, parashtrimi i kësajideje është i guximshëm dhe kura-joz, në sfondin e realitetit të vësh-tirë dhe të nxituar shqiptar, në tëcilin universitetet lindin e vdesinbrenda ditës. Fatkeqësia nuk ështëmungesa e ideve, por madje edhepaaftësia për të kopjuar modele tësuksesshme perëndimore në fushëne edukimit.

Ngaqë kam pasur një përvojë nënjë institucion akademik perëndi-mor, po guxoj edhe unë të shtjellojca aspekte të rëndësishme për t’umarrë parasysh, me shpresën që kyUniversitet, jo vetëm të bëhet re-alitet, por të kthehet në model përinstitucionet tashmë egzistuese nëShqipëri dhe në rajon.

E para, universitetet nuk janë “përmatrapazë e qelepirxhinj”, madje askur këta të fundit janë të fushës aka-demike. Freskia që ofron ideja eparashtruar, nuk shkon me interesatë ngushta të njerëzve dritëshkurtër.Ideja, kërkon jo vetëm strategji prak-tike por edhe njerëz “strategjik”.Njerëz strategjik, janë ata që e duanarsimin, që e duan edukimin enjerëzve, që kanë një standard të lartëpër njeriun dhe për jetën. Për çfarëdo të na shërbejë universiteti? Pavar-ësisht, nga nevoja reale dhe praktikepër të siguruar tregun e nevojshëmtë punës, universitetet që në origjinëne tyre, janë krijuar për të sistemuarnjohuritë tona për realitetin, për tidhënë kuptim jetës dhe mar-rëdhënieve të gjithanshme njerëzore.Unë e shikoj këtë aspekt si mung-esën më të madhe serioze që e cënonngritjen e një institucion akademikserioz, ashtu siç pengon trans-formimin e universiteteve ekzistuese.Prej vitesh tashmë, kam pasur rastintë vëzhgoj nga afër drejtues univer-sitetesh shqiptare në nivele të ndry-shme. Qartazi dallohet për shumicëne tyre që konceptet bazë përedukimin mungojnë. A është eduki-mi shkëmbim informacioni? A bëhetedukimi nëse profesorët paguhen mëmirë? Po nëse ndryshohen emrat euniversiteteve, a do të prodhohen sirezultat profesionistë të aftë? Kon-teksti perëndimor i edukimit qëduam të përshtasim, i ka tejkaluardisa prej këtyre pyetjeve. Ne nukkemi nevojë të kalojmë kohë me njëeksperiment të dështuar. A i kemikëta lloj njerëzish? Dhëntë Zoti po,se ndryshe jo vetëm që Universitetii Mendimit në Dibër nuk ngrihet dot,por gjithë struktura e shoqërisë sonëështë e rrezikuar seriozisht në lakune interesaxhinjve dhe grykësisë përpërfitime cektësisht personale.

E dyta, ngritja e një institucioni

Ideja kërkon jo vetëmstrategji praktike, poredhe njerëz“strategjik”. Njerëzstrategjik janë ata që eduan arsimin, që eduan edukimin enjerëzve, që kanë njëstandard të lartë përnjeriun dhe për jetën.

Për çfarë do të nashërbejë universiteti?Pavarësisht nga nevojareale dhe praktike përtë siguruar tregun enevojshëm të punës,universitetet që nëorigjinën e tyre janëkrijuar për të sistemuarnjohuritë tona përrealitetin, për t’i dhënëkuptim jetës dhemarrëdhënieve tëgjithanshme njerëzore.

Ngritja e një institucio-ni të këtij lloji, kërkoninvestitorë, që janëdashamirës të edukimitmë shumë sesa tëpërfitimeve të tyrepersonale.

të këtij lloji, kërkon investitorë qëjanë dashamirës të edukimit mëshumë sesa të përfitimeve të tyrepersonale. Ngritja e një sistemi lig-jor, krijimi i lehtësirave për bizneseqë investojnë në arsim jo vetëm ësh-të domosdoshmëri, por tashmë ësh-të urgjente. Në mungesë të këtyrelehtësirave, gjithmonë ata që in-vestojnë, do të presin “të nxjerrinçfarë mund të nxjerrin” nga kjo punë,patjetër duke cënuar seriozitetin dhestandardin akademik të universitetit.

E treta, universiteti i Dibrës kërkonjo vetëm një program të detajuar, tëndërtuar me kujdes dhe të gjithan-shëm në bazë të fokusit që do të ketë,por gjithashtu kërkon një perspektivëkërkimore-shkencore që të mbështesëkëtë program. Me fjalë të tjera, tëndërtosh universitetin mund tëkërkojë kohë, por të bësh kërkime nëfusha të ndryshme si mendimologji,sisteme mendimi, shkencë, fe, his-tori nuk duhet të presësh ngritjen einstitucionit. Ndoshta kam informa-cionin e mangët, por është problemi madh për edukimin shqiptar, mu-ngesa e proceseve të zhvilluara aka-demiko-kërkimore, që prodhojnëdije të sistemuara, të cilat mund tëpërdoren në tekste shkollore. Gjatëviteve që isha vetë student në Uni-versitetin e Tiranës, shumica e tek-steve të kërkuara në kurse, ishin

thjesht përshtatje, përkthime ose ve-pra të copëzuara të fushës, që krye-sisht mbulojnë nevojat financiare tëdisa prej profesorëve, por nuk plotë-sojnë nevojat e studentit për dije tëplota në atë aspekt akademik. Do-mosdoshmëria e kërkimeve seriozedhe përshtatja e rezultateve të këtyrekërkimeve me nevojat e personit qëdo të formohet është urgjente.

Siç mund të dallohet, kam lënëmënjanë trajtime specifike përlëndët, fokusin e universitetit dhedomosdoshmërinë e ngritjes së tij.Specialistë të fushave përkatëse dotë flasin (dhe shpresoj të flasin!) kue ku më bukur se unë.

Vetëm mendova që zëri i special-istëve duhet paraprirë ose duhet sh-tjelluar në të njëjtën kohë me capyetje të rëndësishme në lidhje mestrukturën e nevojshme për edukim,njerëzit e përshtatshëm për ta çuarpërpara këtë proces dhe në fund tëfundit, me këndvështrimin e duhurpër gjithë edukimin në tërësi.

Dikush duhet ta fillojë këtëproces, jo vetëm në interes të ngritjessë një universiteti të ri, por edhe nëinteres të transformimit rrënjësor, aqtë nevojshëm për gjithë strukturënakademike dhe sociale të shoqërisësonë.

Dhe Dibrës i shkon shumë mirëkjo punë…

Argëtim Fida, kryetar i Komunëssë Dibës së Madhe dhe Ilir Kro-

si, kryetar i Bashkisë së Peshkopisë,u takuan më 5 shtator në Dibër tëMadhe për të përshëndetur aktin eliberalizimit të vizave mes Sh-qipërisë e Maqedonisë. Me këtë rastata para mediave dhanë prononci-met e tyre.

Argëtim Fida, theksoi se “Mekënaqësi të madhe prita Ilir Krosin,kryetarin e Bashkisë së Peshkopisë,që bashkarisht ta festojmë këtë suk-ses të arritur pas disa vitesh angazhi-mi të përbashkët të qeveritë tona re-spektive, për t’i bindur dy shtetettona që më fund të bëhet liberaliz-imi i vizave për banorët në dy anët

DIBËR E MADHE / Përshëndetet liberalizimi i vizave

Fida dhe Krosi: Mundësi përzhvillim të gjithanshëm

e kufirit. Angazhimet tona nuk do tëpërfundojnë këtu.Unë jam i shqetë-suar lidhur me sigurimet që apliko-hen pas këtij liberalizimi, do të veri-fikoj a është e obligueshme kjo edhepër shtetasit e Serbisë, Malit të Zi,Kosovës dhe shteteve tjera gjatë hyrjessë tyre në Maqedoni.

Në vendkalimin kufitar të Bllatësme një marrëveshje ndërshtetërorepara disa viteve është ndaluarqarkullimi i mallrave të akcizës. Sotkur tentojmë të rritet frekuenca e kësajpike kufitare do të angazhohemi tëdy qeveritë tona, që pika kufitare eBllatës të marrë rolin e një pike kudo të mund të kalojnë tërë mallrat.Kjo lidhet edhe me angazhimin e dy

Dibrave për përfundimin e Rrugs sëArbërit, ku pika kufitare mes dy Di-brave do të jetë arterie kryesore nëshkëmbimin e mallrave mes dy sh-teteve dhe në rajon. Përshëndesimfuqishëm këtë sukses të madh që mesdy Dibrave të rritet zhvillimi kultur-or dhe ekonomik.

Dibra e Madhe historikisht ka qenëe lidhur me shumë fshatra të Sh-qipërisë. Këto fshatra e kanë shumëmë afër Dibrën e Madhe se sa Pesh-kopinë, ndaj duhet hapur vendkal-imin kufitar te Mireshi, ku ekzistoninfrastruktura rrugore.

Me liberalizimin e vizave dhe për-fundimin e Rrugës së Arbërit, Dibrae Madhe do të jetë hallka që do ta

Mendime për UniversitetinDibran të MendimitMendime për UniversitetinDibran të Mendimit

Universiteti i Dallasit

3 - Shtator 200829nr.

aktualitet“One USD for Dibra - shoqata që do të përfaqësojë

zërin e qytetarëve dhe do të ndërmarrë nisma për zgjidhjene problemeve për një të ardhme më të mirë të qytetit”

Nga Rexhep TORTE

Në Dibër të Madhe u themeluaShoqata “1 Dollar për Dibrën”.

Anëtarët dhe aktivistët e kësaj sho-qate realizimin e aktiviteteve dhe tëprojekteve do ta kryejnë në mënyrëvullnetare dhe pa pagesë. Kjo sho-qatë do të jetë e hapur për të gjithëqë dëshirojnë të kontribuojnë dhetransparente në punën e saj.

Valbona Dovolani, duke e hapurkëtë takim, tha se: “Kjo shoqatë dota përfaqësojë zërin e qytetarëve dhedo të ndërmarrë nisma për zgjidhjene problemeve për një të ardhme mëtë mirë të qytetit. Nuk duhet të nadëshpërojë situata e vështirë në tëcilën ndodhemi, por duhet të an-gazhohemi për të dalë nga kjo situ-atë. Kemi shpresa të mëdha në kon-tributin që mund ta japë kjo shoqatënë zgjidhjen e problemeveekonomike, kulturore, fetare, arsi-more dhe ekologjike”.

Esat Ushtelenca, duke folur përprogramin e aktiviteteve të kësaj sho-qate për këtë vit, shtoi se: “Kjo sho-qatë do të organizojë aktivitete vull-netare për pyllëzim dhe mirëmbajtjetë hapësirave të gjelbërta, vendosjene policëve të shtrirë pranë shkollavedhe në vendet e tjera të rrezikshmepër kalimtarët, përmirësimin endriçimit publik, ngjyrosjen dhemirëmbajtjen e oborreve të shkol-lave, çerdheve, këndeve të lojrave dhepoligoneve sportive, krijimin e njëvendparkimi të automobilave pranëliqenit të Dibrës, vendosjen e ko-shave për plehra në qytet, ndërtimine kampeve turistike rreth lumitRadikë dhe liqenit, peticione përeliminimin e dukurive që e prishinimazhin e qytetit, krijimin e këndevetë lojërave për fëmijë, organizimine sondazheve me qytetarët për am-bient të pastër, nxitjen e institucion-eve kompetente për hapjen e disafakulteteve në Dibër të Madhe, bash-këpunimin me të gjitha OJQ-të përzhvillimin, edukimin dhe ngritjen evetëdijes qytetare për një shoqëri tëshëndoshë, aktivizimin e një kine-

U THEMELUA SHOQATA “1 DOLLAR PËR DIBRËN”

Shpresë për zhvillim më të shpejtë

maje verore dhe organizimin e ndi-hmës financiare për nxënës dhe stu-dentë të talentuar, por që janë nëgjendje të vështirë ekonomike”.

Roland Pahumi, shpjegoimënyrën dhe procedurat bankare përarritjen e këtyre parave nga mërgatadibrane në vendlindje, për mënyrënse si do të mbikëqyret shpenzimi ityre nëpërmjet këshillit mbikëqyrës

dhe web faqes së shoqatës.Argëtim Fida, kryetar i Komunës

së Dibrës së Madhe, duke përshën-detur të pranishmit, u shpreh se:“Pushteti vendor e mbështetën këtëide, guxim dhe vullnetarizëm të rin-jve dibranë nga mërgata, që për çdoanëtar të familjes të paguhet nga 1dollar ose 1 euro në muaj, si kon-tribut për qytetin e tyre. Në qytetekzistojnë edhe shumë OJQ tjera qënë programin e aktiviteteve kanëzgjidhjen e shumë problemeve që emundojnë qytetin. Puna më e mad-he duhet bërë në sensibilizimin emërgatës dhe në grumbullimin emejteve financiare, dhe më pastajnëpërmjet forumeve të bashkësivedo të bëjmë zgjedhjen e projetevemë me përparësi për qytetin”, thaFida.

Gjatë diskutimit u fol përmënyrën e funsionimit të këtij fon-di, ngritjen e vetëdijes qytetare,eliminimin e inateve, përbaltjeve eparagjykimeve, dhe angazhimin përta nxjerrë Dibrën e Madhe nga kolap-si ekonomik në të cilin ndodhet edhenëpërmjet tregut të lirë, zonës së lirëdoganore, ligjeve të favorshmefiskale dhe krijimin e mundësive dhelirive ekonomike zhvillimore.

Shqiptarët në Dibër përvec pengesave objektive për punësim, ende ha-sin në pengesa “arkaiste”, ato të kohës së njëmendësisë sllavokomu-niste, përkatësisë etnike. Kjo, këto ditë rindodhi në SH.A.Elektranat eMaqedonisë- filiali “ Shpilje” –Dibër.

Në punësimin e ditëve të fundit, në këtë organizatë punuese, në 13vende të shpallura të lira pune, nuk pranohet asnjë shqiptar. Të gjithëjanë Gligora me “–Ova” ose Evzija me “ski-ja”.

Edhe pse përgjigja e këtij veprimi të drejtuesve të H.E.” Spilje” pseveprojnë në këtë mënyrë duke mos përfillë shqiptarët në konkurim ështëe njohur se ata si për herë zbatojnë politikën diferencuese dhe dis-kriminuese ndaj dibranëve shqiptarë. Por kjo politikë kadrovike dis-kriminuese ndaj shqiptarëvë në Dibër shtron çështje tjera prej atyrekonkrete të drejtëpërdrejta nga veprimi eliminues i shqiptarëve në shpall-jen në fjalë e deri te ata politik. A thua në të 13 vendet konkuruese asnjëshqiptar nuk i ka plotësuar kushtet? A thua asnjë shqiptar i paraqitur nëShpilje nuk ka qenë i përshtatshëm për tu punësuar në Shpilje?

Sipas informacioneve që kemi për kuadro të diplomuara që nga sh-kalla VII gati në të gjitha drejtimet :inxhinjeri, ekonomi, drejtësi, etj.momentalisht ka me dhjetra të diplomuar shqiptarë që paraqiten nëAgjensinë për punë në Dibër. Drejtuesit maqedonë të Spiljes edhe psepër vendet e punës në pikat 6 respektivisht 7, kanë konkuruar kandidatëshqiptarë me kualifikim superior-fakultet, nuk janë marë parasysh porjanë pranuar të etnive tjera dhe me shkollim të mësëm dhe të ulët.

Paradoksi mëi madh i këtij institucioni është se në atë 13-shen e tëpunësuarve thuhet që ka një person me dosje kriminale dhe dy personaqë nuk jetojnë në komunen e Dibrës!!

H.E. “Spilje” vazhdon të mbetet bastjon për dibranët shqiptarë dheatë për të vetmin qëllim që të rinjtë shqiptarë dibranë të vazhdojnëpunësimin e tyre jashtë Dibrës, atje prej ku nuk kthehen më,atje prej kue pakësojnë elementin shqiptar në dibër, atje ku me largimin e tyrerealizojnë kërkesat e politikës çubrilloviqe që drejtuesit e H.E.”Spilje” erealizojnë në ditët tona.

Shoqata qytetare “ 1 $ for dibra” e nxitur nga rasti në fjalë i mospra-nimit të asnjë shqiptari në shpalljen për punësim i është drejtuar “ELEM” me seli në Shkup dhë përfaqësisë në Dibër “ H.E.” Spilje” dyherë me shkresa me të dhëna për konkursin, ata nuk na u përgjegjënedhe pse në baze te ligjit për të drejtën e informimit te lire -13/06(gazeta zyrtare e R.M-së) institucioni i lartpërmendur është i obliguar tijapë këta informacione.

Kërkesat qe ja beri shoqata ndermarjes H.E “Spilje”: numri i të punë-suarve, kualifikimet, kuadri drejtues, përkatësia /struktura nacionale e tëgjithe të punësuarve, mplemetimi i marrëveshjes së Ohrit

Sh.Q. “1 $ for Dibra”(Marrë nga www.dibra.org))

“1 $ FOR DIBRA”, PROTESTA E PARË

Asnjë dibran nuk pranohet në punënë Hidrocentralin e Spiljes

Shoqata do punojë në hartimin e detajeve përfunsionimin e fondeve të mbledhura, ngritjen evetëdijes qytetare, eliminimin e inateve, përbaltjevee paragjykimeve, dhe angazhimin për ta nxjerrëDibrën e Madhe nga kolapsi ekonomik në të cilinndodhet edhe nëpërmjet tregut të lirë, zonës së lirëdoganore, ligjeve të favorshme fiskale dhe krijimine mundësive dhe lirive ekonomike zhvillimore.

Kjo shoqatë do tapërfaqësojë zërin eqytetarëve dhe do tëndërmarrë nisma përzgjidhjen e proble-meve për një tëardhme më të mirë tëqytetit. Nuk duhet tëna dëshpërojë situata evështirë në të cilënndodhemi, por duhettë angazhohemi për tëdalë nga kjo situatë.

Në foto: Argëtim Fida dhe Ilir Krosi

lidh Shkupin me Tiranën eDurrësin.Kjo do të ndikojë në zh-villimin dhe hapjen e vendeve të rejatë punës dhe do të ketë një impaktpozitiv në ekonominë dibrane”, thaFida.

Ilir Krosi, kryetar i Bashkisë së Pesh-kopisë, u shpreh se: “Për komunite-tin e Dibrës në Shqipëri dhe për tërëkomunitetin e rajonit kufitar, kjo ështënjë ditë e gëzuar, një ngjarje e mad-he pas përpjekjeve të mëdha që janë

bërë nga shumë faktorë, pse jo edhenga ne, që më në fund u përfunduame sukses me arritjen e liberalizimittë vizave. Shprehim mirënjohjen përQeverinë e Shqipërisë, Maqedonisëdhe të parlamenteve të dy vendeve,që më në fund arritën të marrin nëkonsideratë këtë shqetësim njerëzore qytetar të banorëve të dy vendeve,për ta bërë “de fakto” liberalizimin evizave mes dy vendeve dhe heqjen epengesave kufitare.

Kjo do të ndikojë ndjeshëm përlidhjet e shumta që janë mes dyrajoneve, sepse kemi lidhje gjaku,kulturore dhe ekonomike. Unëmbështes atë që deklaroi homologuim Fida, se kalimi i mallrave tëakcizës edhe në doganën e Bllatësdo të jetë me shumë rëndësi dhenga ana jonë do të bëjmë përpjekjepranë qeverisë së Shqipërisë që kjotë realizohet.Tani kur Shqipëria kabërë hapa të konsiderueshme të njo-hura ndërkombëtarisht për luftënkundër kontrabandës, evazionit ekorrupsionit, janë pjekur të gjithakushtet që mallrat e akcizës tëkalojnë në të gjitha pikat e kalimit,duke mos përjashtuar vendkalimine Bllatës. Kjo do tu ndihmojë bi-zneseve të dy vendeve tona për tështuar fitimet e tyre në këtë treg tëzhvilluar.Duhet hapur edhe vend-kalime tjera kufitare për të përfshirëedhe fshatrat e Malit të Thatë-Gol-lobërdos, tha Ilir Krosi.

Rexhep TORTE

LETRAT E LEXUESVEGazeta “Rruga e Arbërit” është e hapur për të pritur

letrat e lexuesve për problemet dhe shqetësimet e tyre.Redaksia mbetet e hapur për çdo lloj bashkëpunimi, me

synimin e vetëm: përhapjen e së vërtetës dhe mendimitprogresist.

Redaksia kujton bashkëpunëtorët se dorëshkrimet janë tëpakthyeshme dhe jo çdo shkrim mund të botohet.

Tel: (04) 2233 283Cel.068 31 19 232 / 069 20 68 603E-mail: rrugaearberit@gmail.com

4 - Shtator 200829nr.

Prefekti i Dibrës, z. Xhafer Seiti, flet ekskluzivisht për gazetën “Rruga e Arbërit” përproblemet e zhvillimit të qarkut dhe projektet e realizuara dhe ato në proces, përnjë integrim sa më të shpejtë të rajonit intervistë

Pyetje: U bënë tre vjet që jeni Prefekt nëqarkun e Dibrës. Cilat mendoni se janë disanga risitë që keni sjellë në qeverisjen rajonale,kur dihet se Prefekti është përfaqësues i Qever-isë në qark?

Përgjigje: Është e saktë që po bëhen gati trevjet në punën time si Prefekt, pasi jam emëruarme datë 3 tetor 2005.

Që ditën e emërimit kam përcjellë te bash-këpunëtorët angazhimin tim për të qenë në çdomoment shërbëtor i ligjit dhe për t’u bërë ga-rant i zbatimit të pacënuar të tij nga organet eqeverisjes vendore dhe institucionet qëndrorenë nivel vendor.

Njëkohësisht kam kërkuar nga administrataangazhim maksimal për të realizuar programinambicioz të Qeverisë, duke theksuar se matës ipunës së secilit do të jetë përkushtimi ndaj saj,profesionalizmi, aftësia për të zgjidhur në kohëe me cilësi detyrat, për t’i shërbyer komuni-tetit, për të qenë korrekt për zbatimin e detyravetë ngarkuara dhe zbatues po korrekt të të gjithaligjeve me të cilat punon ky institucion.

Pyetje: Po cilat kanë qenë pikërisht prior-itete të punës Suaj?

Përgjigje: Në detyrat që cakton ligji “PërPrefektin” primare për t’u vënë në zbatim kanëqenë:

- Kontrolli i ligjshmërisë së akteve që marrinperiodikisht organet e qeverisjes vendore.

- Kontrolli i zbatimit të buxhetit nga organete qeverisjes vendore.

- Po në zbatim të ligjit të sipërcituar janëbërë të gjitha përpjekjet dhe janë shfrytëzuar tëgjitha hapësirat për të nxitur një bashkëpunimefikas ndërmjet vetë organeve të qeverisjes ven-dore, administratës dhe këshillave vendorë bren-da njësisë dhe këtyre të fundit me administratëne institucioneve qëndrore në nivel vendor, natyr-isht duke nxitur dhe bashkërendimin institu-cional të vetë këtyre të fundit.

Për të punuar duhet të njohësh gjendjen,duhet të krijosh besim se me punë e përkush-tim mund të arrish gjithçka, ndaj që në ditët epara të emërimit nisa një inkursion njohës menjë tur takimesh në njësitë vendore, ku bisedo-va me kryetarët e tyre, të zgjedhurit vendorë nëkomuna, bashki e fshatra, me banorë të komu-niteteve, për të njohur shqetësimet, problema-tikën, nevojat më emergjente për të investuarnë rrugë, shkolla, kopshte, qendra shëndetësore,ambulanca, ujësjellësa, kanalizime, asfaltimeetj.

Mbi bazën e kësaj njohjeje, duke shfletuardhe vendimet e organeve të qeverisjes vendore,duke marrë mendime të intelektualëve të fush-ave të ndryshme, kërkova nga administrata për-gatitjen e një plani të mirëstudiuar prioriteteshpër investime, i cili pasi u diskutua dhe plotë-sua në Organin Këshillues të Prefektit, u nis nëdestinacionet e duhura, në Digasteret Qeveri-tare, për të qenë bazë për planifikimin e inves-timeve në vijimësi.

Pyetje: A mund të na thoni disa shifrakonkrete për investimet e realizuara në qarkune Dibrës gjatë periudhës që Ju jeni Prefekt dhendonjë krahasim nëse keni një analizë për këtëproblem?

Përgjigje: Po. Mund të flasim me shifra pasinjë ndër prioritet e adminitsratës që drejtoj kaqenë dhe puna studimore në të gjitha fushat.Vijmë tani te thelbi i pyetjes Suaj.

Në periudhën nga viti 1997 deri në vitin2005 në qarkun e Dibrës në total janë realizuar6.236.655.000 lekë investime. Ndërsa për vitet2006 dhe 2007 janë realizuar 1.852.409 000lekë investime dhe 274.731. 000 lekë ka sh-kuar realizimi i 7 mujorit janar – korrik 2008,

Ja investimet në DibërVazhdimi i punimeve në Rrugën e Arbërit dhe vënia e Parkut Kombëtar të Lurës

nën mbrojtjen e UNESCO, dy nga prioritetet e punës si Prefekt i Dibrës

INTERVISTËME PREFEKTIN E QARKUTDIBËR, Z. XHAFER SEITI:ME PUNË ARRIHETGJITHÇKA

Me shkresa të veçanta të argumen-tuara u jam drejtuar Instancavepërkatëse qeveritare për nevojën einvestimeve konkrete në këtë trevëdhe nevojën e nisjes së proce-durave për ta futur Parkun Ko-mbëtar të Lurës në planetmbrojtëse të UNESKOS, dukedhënë dhe arsyet shkencore se pseduhet bërë një gjë e tillë.Ajo që të bën përshtypje jo të mirësa më sipër ka të bëjë me faktin, qëndërsa vetë Kryeministri u drejto-het Ministrive të linjës për tëvlerësuar problemet që ngremë nëshkresat tona sa i takon zhvillimittë turizmit në përgjithësi dhe nëzonën e Lurës në veçanti, intelek-tualët dibranë që banojnë nëDibër, apo në Kryeqytet, mendojse shumë pak e ngrenë zërin përkëtë problem.

kur plani vjetor i deritanishëm është 944.827.000 lekë. Themi plani i deritanishëm, pasi plan-et e investimeve shtohen vazhdimisht.

Pyetje: Cilat janë disa nga problematikat qëhasen në këtë rajon dhe si i keni ndjekur Juato, si keni dhënë ndihmesë për zgjidhje?

Përgjigje: Në takimet mujore me drejtues tëinstitucioneve qëndrore në nivel vendor, dukemarrë pjesë vetë në analizat mujore, 6 mujoreapo vjetore të institucioneve, nga kontaktet edrejtpërdrejta apo nëpërmjet informacioneve meshkrim nga vetë qytetarët, nga vëzhgimi i përdit-shëm dalin dhe shumë probleme që nuk kanëlindur sot, as gjatë qeverisjes së pas 3 korrikut2005.

Problemet fillojnë që me infrastrukturën,kujdesin për rrugët në situatat emergjente, marrjae masave nga strukturat e KESH – it për të real-izuar furnizim normal me energji, probleme tëarsimit, shëndetësisë, rendit, kufirit, furnizim-it me ujë etj.

Pyetje: Po si ka ndikuar institucioni i Prefek-tit në amortizimin e problemeve të përditshme?

Përgjigje: Në çdo analizë dhe për secilinsektor Prefekti ka vlerësuar arritjet dhe kurdoherëka kërkuar çuarjen e tyre përpara, gjithmonë bal-lafaquar me atë se çfarë kërkon Qeveria në pro-gramin e saj, duke kërkuar plane konkrete puneme afate dhe detyra të përcaktuara qartë.

Për ta vënë institucionin në shkallën maksi-male të efekteshmërisë së punës, nga të gjithëpunonjësit e zyrave dhe sektorëve kam kërkuarnjohjen cilësore të ligjit , forcimin e vazh-dueshëm të disiplinës shkencore në punë, bash-këpunim efikas për hartimin e strategjive rajo-nale të zhvillimit social – ekonomik, ndjekjetë vazhdueshme të plotësimit të treguesve tëbuxhetit, kontroll për situatën e shpenzimevebuxhetore të organeve të qeverisjes vendore si-pas zërave të miratuar, dhënie asistence jurid-ike, zgjidhje në kohë të kërkesave dhe ankesavetë popullit, ndërhyrje ligjore për zgjidhje mos-marrëveshjesh mes institucionesh vetëm sipaskompetencave, kujdes maksimal në kontrolline zbatimit të ligjshmërisë nga organet e qever-isjes vendore nëpërmjet vendimeve që ata mar-rin.

Kontrolli ligjor i këtyre vendimeve, marrja etyre sipas ligjit, vënia në dukje e mangësive, nërastet kur ato janë marrë në kundërshtim meligjin, ka qenë dhe mbetet prioritet i punës sëPrefektit, pasi në këndvështrimin tim, të bërëpublik, nuk mund të pretendohet për shtet lig-jor nëse organet e zgjedhura apo kushdo tjetër

do të marrin e zbatojnë vendime në kundërsh-tim me ligjin.

Po kështu detyra konkrete janë shtruar përzyrat që mbulojnë shërbimet publike ndaj pop-ullsisë si elektrikun, telekomin, postën, bujqës-inë, punësimin, shërbimin social, infrastruk-turën, investimet, urbanistikën, ndërtimet,muzetë, turizmin, arsimin, kulturën, shënde-tësinë, rendin, mbrojtjen, problemet eemergjencës civile, gjendjes civile, PMNZSH– së etj. Kam konsideruar prioritet të punës dherritjen e efiçensës së punës së nënprefekturavenë Mat e Bulqizë, duke kërkuar nga nënprefek-tët dhe administrata e tyre të bëhen pjesë ezgjidhjes së problemeve, të jenë më afërnjerëzve e problemeve të tyre, të afrojnë shër-bime sipas ligjit pa i sorrollatur ata për të ardhurte Prefekti për një problem të thjeshtë duke bërëdhjetra kilometra rrugë.

Shqetësimet e banorëve në rajonin e Dibrësjanë bërë të njohura për Prefektin, jo vetëm nëtakimet javore të planifikuara për pritjen e tyreçdo ditë të martë, por në mënyrë periodike, pai penguar ata të bëjnë takim dhe në ditët qënuk janë caktuar si ditë pritjeje, edhe në zona,në komuna apo bashki, kur kërkesa për takim eçdo qytetari është mirëpritur dhe në çdo rast kapasur vëmendjen e duhur për tu dëgjuar.

Vlerësimin tim maksimal kanë pasur mbledh-jet e organeve të qeverisjes vendore, ndaj përprobleme të rëndësishme kam marrë pjesë vetënë mbledhje të këshillave të komunave apobashkive dhe bashkë me ta ka qenë vëmendjaime e përherëshme për punë cilësore dhe sistem-atike në gjendjet civile në tërë problematikën etyre, që kohët dhe vitet e fundit ka qenë e ngje-shur.

Më lejoni thjesht të përmend disa statistika:Komunikimi shkresor me institucionet dheqytetarët ka qenë në nivelet më të larta. Kështunga 7 tetori 2005 deri më 31 dhjetor 2005 nëInstitucionin e Prefektit kanë hyrë gjithsej 700shkresa të llojeve të ndryshme dhe kanë dalë830 të tilla. Për vitin 2006 shkresat e hyra kap-in shifrën 2765, ndërsa ato që kanë dalë janë5167, për vitin 2007 numërohen 3500 shkresatë hyra dhe 4600 të dala, për 6 mujorin e parë

2008 kanë hyrë në institucion 1500 shkresa dhekanë dalë prej tij 2600 të tilla. Për gjithë peri-udhën janë 8465 shkresa të hyra dhe 13197 tëdala nga institucioni i Prefektit të qarkut Dibër.Një komunikim masiv, që tregon ndër të tjeradhe besimin e krijuar te ky institucion.

Pyetje: Si po veproni ju për perfeksionimine punës së vetë administratës suaj?

Përgjigje: Në këndvështrimin tim një punëe mirë, mund të realizohet vetëm nga njerëz tëaftë profesionalisht, njerëz që e duan punën,por dhe që janë të arsimuar. Janë pikërisht kërkesadhe të Kryeministrit të Shqipërisë të bëra disaherë publike dhe që tregojnë imazhin e Tij përadministratën që i nevojitet këtij vendi në sta-din e tanishëm të zhvillimit me synime të qar-ta për aderim në NATO dhe Bashkimin Evropi-an.

Në vazhdim të idesë më lejoni të paraqespak fakte: në administatën vendore të 31 ko-munave e 4 bashkive nga 766 të punësuar, 97janë me arsim 8 vjeçar, 409 me të mesëm dhevetëm 260 me të lartë, apo nga 503 anëtarëkëshilli në komuna e bashki, 77 janë me arsimfillor e 8 vjeçar, 261 me të mesëm dhe 165 metë lartë. Kjo më ka detyruar të artikuloj shpeshpër drejtuesit e organeve të qeverisjes vendorekërkesën për përzgjedhje profesionale të të punë-suarve, ndërsa niveli i ulët arsimor i këshilltarëveka mbetur thjesht një konstatim që lë shije tëhidhur, i cili për t’u përmirësuar mbetet edhepër të ardhmen në dorën e subjekteve politike,në përzgjedhjen që bëjnë ata gjatë renditjes nëlistat e kandidaturave për anëtarë në këshilla tëpersonave të parapëlqyer.

E pra, në këto kushte, kur kërkoj nga të tjerët,me aq sa më lejon ligji, që të krijojnë një ad-ministatë profesionale, nuk ka se si të mos kërkojte vetja ime. Me moton: “ T’i gjejmë punësnjeri e jo njeriut punë” mendoj se kam arriturtë kem një administratë tërësisht profesionale,me specialistë të aftë e të përkushtuar përpunën, që e dinë punën e tyre, që nuk kanënevojë për shtytje e ngucje, apo t’u rrish mbikokë, por gjithësecili bën normalisht punën etij.

Pyetje: Ky qëndrim i juaji ndaj profesional-izmit mendoni se është mirëkuptuar nga tëtjerët?

Përgjigje: Varet se kë nënkuptoni me të tjerë.Nëse bëhet fjalë për të paformuarit, ata që u kambetur ora prapa, nuk ia vlen të flasësh. Çdonjeri me dy gram tru në kokë duhet ta kuptojëse vendi ndërtohet dhe shkon para me special-istë të aftë. Kush mbetet te koha e biografisë kaakoma nevojë të vetëpastrohet nga mentalite-tet.

Ajo, që është pjesë e punës dhe karakterittim, që më përket mua, ka të bëjë me faktin qëkam përcjellë kurdoherë mesazhe mirëkuptimie bashkëpunimi, larg urrejtjeve paradoksale tëshprehura në ndonjë rast në qëndrime meskinee dashakeqe, duke besuar plotësisht se e drejta,sinqeriteti dhe cilësitë e larta morale të karak-terit nuk mund të zhbëhen e tjetërsohen, atojanë të denja për t’u vlerësuar edhe nëse dikushnuk ka dëshirë t’i vlerësojë.

Pyetje: Cilat mendoni se janë nevojat mëimediate në qark?

Përgjigje: Vazhdimisht kam vënë theksin nënevojat më imediate që mund të zgjidhen meinvestime në qarkun e Dibrës me ndihmë dhetë donatorëve si:

- Në infrastrukturën e rrugëve Nacionale eRurale; në fuqizimin e nënstacioneve elektrike,përfundimin e vënies së matësave, gjetja e buri-meve te reja energjitike, vënia në punë e H/

5 - Shtator 200829nr.

PREFEKTI SEITI: Ka diçka për të përmirësuar ligjërisht sa u takonpërcaktimeve se kush duhet të merret konkretisht me veprimtaritë kulturore

dhe artistike si në komuna, ashtu dhe për koordinimin në rretheintervistëDuke qenë dakord me mendimin e njëzëshëm të të gjithë faktorëve nëqarkun e Dibrës, përcaktuam prioritet të prioriteteve për qarkunDibër, ndërtimin e rrugës Peshkopi – Tiranë në aksin e quajtur Rrugae Arbërit dhe për këtë me shkresa zyrtare, iu drejtuam Kryeministrit tëShqipërisë, Ministrit të Punëve Publike dhe Transporteve, Ministrit tëFinancave, Ministrit të Brendshëm dhe 14 Deputetëve, për t’i sensibili-zuar me faktin e pamohueshëm se ndërtimi i kësaj rruge e nxjerrDibrën nga izolimi i sotëm, e afron atë me Tiranën e gjithë Shqipërinë.

centraleve lokalë apo ndërtim H/centralesh mekushte lehtësuese; në strehimin e qytetarëve tëpastrehë, problem për të cilin në qarkun e Di-brës nuk është investuar pothuajse fare që ngaviti 1996 dhe vetëm kjo qeverisje ka planizuarkëtë vit 24 banesa për qytetin e Peshkopisë, tëcilat prapëseprapë mendoj se janë pak ; nësistemin ujitës dhe atë kullimit në bujqësi, përndërtim punishtes për përpunimin e produk-teve bujqësore e blegtorale, veçanërisht në zonaku baza kryesore e jetesës është blegtoria dheshëndoshjen e blegtorisë ; për rikonstruksioneshkollash, ndërtime të reja, pajisje me mjete,bazë materiale e laboratorike; për ndërtime am-bulancash në fshatra dhe rikonstruksion të disaqendrave shëndetësore ; për përfundimin e pal-latit të sportit në Peshkopi filluar që në vitin1986, por që përfundon këtë vit nën kujdesin edrejtpërdrejtë të vetë Kryeministrit; për sistem-in e Kanaleve të Ujrave të Zeza e të Bardha nëqytete e fshatra; fuqizimin e ujësjellësave nëqytete dhe ndërtime të reja në fshatra; përfun-dimin e Ujësjellësit të Sopanikës në Dibër,vënien në punë të asaj pjese që ka përfunduardhe kujdesi për të ndër të tjera dhe me ngritjene një SH.A. – je të posaçme; sistemim – asfal-tim në qytete dhe zonat rurale; ngritjen e njësistemi të qëndrueshëm të turizmit malor; nx-itjen e punësimit, ndër të tjera dhe kthimin endihmës ekonomike në programe punësimi nëkomunitet; vënien në funskion të plotë të pikëskufitare të Bllatës, e cila vazhdon të jetë jashtëkushteve më minimale përsa i përket infrastruk-turës; krijimin e kushteve për punë dhe pajisjenme bazë materiale në organet e qeverisjes ven-dore dhe në disa institucione qëndrore në nivelvendor, rritjen e efiçensës së menaxhimit të in-tegruar të kufijve në kudrin e përgjithshëm tëintegrimit të Shqipërisë në NATO, duke parash-truar për Qeverinë dhe kërkesa modeste përnevojat për uniformat e policisë kufitare, mak-inat për lëvizje, mjediset e bollshme e të kul-turuara etj.

Duke qenë dakord me mendimin enjëzëshëm të të gjithë faktorëve në qarkun eDibrës, të intelektualëve, specialistëve, drej-tuesve të organeve të qeverisjes vendore, bi-znesmenëve e njerëzve të thjeshtë, përcaktuamprioritet të prioriteteve për qarkun Dibër,ndërtimin e rrugës Peshkopi – Tiranë në aksin equajtur Rruga e Arbërit dhe për këtë me shkresazyrtare, ku jepeshin argumenta për nevojën dhepërparësitë që ka qarku i Dibrës me ndërtimine kësaj rruge, iu drejtuam Kryeministrit të Sh-qipërisë, Ministrit të Punëve Publike dhe Trans-porteve, Ministrit të Financave, Ministrit tëBrendshëm dhe 14 Deputetëve, që kanë njohu-ri për Dibrën dhe janë të lidhur me komunite-tin e kësaj treve, për t’i sensibilizuar me faktine pamohueshëm se ndërtimi i kësaj rruge e nxjerrDibrën nga izolimi i sotëm, e afron atë meTiranën e gjithë Shqipërinë. Premtimi i Qever-isë Shqiptare dhe Kryeministrit sot po bëhetrealitet.

Pyetje: Si ka qenë bashkëpunimi dhe bash-kërendimi i punës suaj me Instancat e lartaqeveritare, por dhe me organet e qeverisjesvendore?

Përgjigje: Duke u njohur në mënyrë të plotëme problemet, kam dalluar dhe ato problemeqë nuk varen e nuk mund të zgjidhen në orga-net e qeverisjes vendore dhe institucionet qën-drore në nivel vendor, por kërkojnë dhe ndih-mën e Shtetit nëpërmjet Ministrive sipas për-

katësisë. Ndaj detyrë e Prefektit ka qenë rritjadhe realizimi i bashkëpunimit në nivele tëkënaqshme me të gjitha Ministritë si Minis-trinë e Punëve Publike, Transporteve e Teleko-munikacionit, me të cilën bashkëpunimi ështëpërqëndruar në nevojat më imediate dhe prior-itare për investime në qarkun e Dibrës, Minis-trinë e Mbrojtjes, kryesisht për probleme të mo-bilizimit ushtarak, Ministrisë së Punës,ÇështjeveSociale e Shanseve të Barabarta, ku ndër të tjeraështë argumentuar nevoja e përdorimit të ndih-mës ekonomike për punësim në komunitet gjëdo të sillte shmangien e përfitimit të paligjshëmtë kësaj ndihme nga familje që nuk u takon,por arrijnë të plotësojnë dokumentacionin ekërkuar për t’u trajtuar me këtë ndihmë, Minis-trinë e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes sëKonsumatorit, ku ndër të tjera kemi bashkëren-duar për nevojën e vazhdimit të financimit tëskemave ujitëse dhe kullimit në qarkun e Di-brës, nisur nga fakti që shoqatat e ujit akomanuk janë konsoliduar, nxitjen e investimeveprivate me kredi lehtësuese, Ministrinë e Ekon-omisë, Tregtisë dhe Energjitikës për problemetë organizimit më të mirë të punës në struktu-rat e K.E.SH- it si për një furnizim normal meenergji elektrike të popullsisë, ashtu edhe përlikuidimin e saj nga konsumatorë të ndryshëm,Ministrinë e Arsimit dhe Shkencës, kryesishtpër probleme dhe nevoja të arsimit në qarkun eDibrës, për mbarëvajtjen e arsimit të mesëm,veçanërisht atij profesional, për nevojat e argu-mentuara për investime në objekte shkollore,Ministrinë e Shëndetësisë për probleme të ec-urisë së këtij sektori, vënien në efiçensë të struk-turave të shumta drejtuese nëpërmjet përcak-timit konkret të detyrave të secilës strukturë dherealizimin e bashkëpunimit mes tyre, Minis-trinë e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve,për nevojën e vënies në efiçensë të objektevekulturore e sportive të filluara para një dekade,por të papërfunduara dhe nisjen e investimevepër zhvillimin e turizmit gjë për të cilën qarkuttë Dibrës nuk i mungojnë resurset etj.

Më lejoni këtu të ndalem pak te një ngakryeveprat natyrore jo vetëm për rajonin, porpër gjithë Shqipërinë e më tej, siç është Lura,në tërë hapësirën e saj, me Parkun Kombëtar,liqenjtë e mrekullueshëm, pyjet, lëndinat, ujine ftohtë, klimën e mrekullueshme. Me shkresatë veçanta të argumentuara u jam drejtuar In-stancave përkatëse qeveritare për nevojën e in-vestimeve konkrete në këtë trevë dhe nevojën enisjes së procedurave për ta futur Parkun Ko-mbëtar të Lurës në planet mbrojtëse të UNES-KOS, duke dhënë dhe arsyet shkencore se pseduhet bërë një gjë e tillë.

Ajo që të bën përshtypje jo të mirë sa mësipër ka të bëjë me faktin, që ndërsa vetë Kryem-inistri u drejtohet Ministrive të linjës për tëvlerësuar problemet që ngremë në shkresat tonasa i takon zhvillimit të turizmit në përgjithësidhe në zonën e Lurës në veçanti, intelektualëtdibranë që banojnë në Dibër, apo në Kryeqytet,mendoj se shumë pak e ngrenë zërin për këtëproblem.

Natyrisht kryefjalë e bashkëpunimit ka qenëpër ne Ministria e Brendshme, të cilën në mënyrëfigurative mund ta quajmë dhe Ministri e frymë-marrjes sonë, pasi aty, në atë Ministri ështëpika e lidhjes sonë me të gjitha Ministritë etjera.

Në qendër të punës sime si Prefekt ka qenë evazhdon të jetë dhe nxitja e bashkëpunimit mesorganeve të qeverisjes vendore dhe institucion-

eve qëndrore në nivel vendor, institucione këtome të cilat puna e Prefektit është e lidhur ngush-tësisht dhe në kuptim të ligjit.

Në çdo takim të përbashkët apo të veçantëPrefekti e ka kërkuar një gjë të tillë. Edhe nëUrdhërat e nxjerra pas çdo mbledhjeje të or-ganit këshillues, një nga pikat ka qenë rritja ekëtij bashkëpunimi.

Natyrisht që çdo punë ka dhe mangësitë esaj, ndaj dhe sa i takon bashkëpunimit, krye-sisht me Ministritë dhe Drejtoritë Qëndrore,mendoj se ka akoma për të bërë veçanërisht nëtë kuptuarit më të drejtë të faktit që ligji “ PërPrefektin” vërtet është një ligj që përcakton sesi duhet të funksionojë ky institucion, por njëko-hësisht në të gjejnë vend dhe detyra e detyrimedhe për vetë Ministritë për probleme të in-formimit që këto të fundit duhet të bëjnë përPrefektin sa u takon akteve që nxjerrin, investi-meve që planifikojnë, kontrolleve që ushtrojnënë linjat e tyre, por dhe për emërimet e drej-torëve në institucionet qëndrore në nivel ven-dor, të cilat janë paracaktuar në ligj që në çdorast duhen bërë me propozim të Prefektit e tëtjera.

Pyetje: A është kultura, zhvillimi i saj nëaxhendën e punës Suaj?

Përgjigje. Natyrisht që po. Vërtet nuk kastruktura specifike që të merren me kulturëndhe sportin, kryesisht në komuna, por ka zyraapo seksione që mbulojnë këto probleme sëbashku me ato të arsimit.

Vlerësim të veçantë jam munduar të bëj përhistorinë e qarkut, për mirëmbajtjen e monu-menteve të kulturës.

Me vlera mendoj se është hartimi i historikuttë Prefekturës në Dibër brenda një viti nga kohae emërimit tim si Prefekt. Këtu më lejoni tështoj se më dukej i papranueshëm fakti që dheintelektualë të mirëformuar nuk kishin asnjëdijeni ose dinin fare pak për historinë e Prefek-turës dhe nëprefektuarave në qarkun e Dibrës.Më dukej absurd fakti që pyetjes së mdonjë tëhuaji, ambasadori apo donatori për diçka mbihistorinë e Prefekturës së Dibrës t’i përgjigjesheme rrudhje supesh. Ndaj qe ndër të parat detyraqë inicova, realizimi i një historiku për Prefek-turën Dibër me të dhëna arkivore për krijimin,ecurinë në dekada deri në ditët e sotme. Ndër-sa historiku u realizua brenda gushtit të vitit2006, një pjesë e tij u afishua në hollin e Insti-tucionit, mendoj se puna nuk mbaron këtu. Nukmbaron këtu qoftë sa i takon thellimit dhe për-sosjes së studimit në këtë fushë, ashtu dhe mëkryesorja gjetja e burimeve financiare shtetërorepër botimin e këtij historiku pasi do t’u shërbe-jë brezave. E them këtë pasi kam menduar dhemendoj që njohja e vendlindjes duhet të jetëpërparësi duke filluar që nga shkollat, kur jepennjohuritë fillestare, njohja me vendlindjen, nëkëndvështrimin tim, duhet të fillojë te vendlind-ja më e afërt për të kaluar më pas te Atdheu.

Në vemendjen time ka qenë vazhdimishtpjesëmarrja në të gjitha veprimtaritë pëkujti-more, në takime të ndryshme për ngjarje his-torike apo figura të shquara, kujdesi për O.J.Q– të, klubet sportive të të gjitha moshave emediat, duke u munduar të nxis financimet përto; të rris interesimin për shoqatat e njerëzvenë nevojë, kryesisht të jetimëve, të të verbërve,të invalidëve, sindikatat, ku kam synuar të dëg-joj me vemendje shqetësimet e grupeve të in-teresit duke u përpjekur të ndihmoj në gjetjene zgjidhjeve sa më të drejta e ligjore.

Shpreh mendimin se ka diçka për të përmirë-suar ligjërisht sa u takon përcaktimeve se kushduhet të merret konkretisht me veprimtaritë kul-turore dhe artistike si në komuna ashtu dhe përkoordinimin në rrethe, pasi për bashkitë në njëfare mënyrë është e përcaktuar.

Natyrisht, edhe sipas përcaktimeve në ligj,roli i Prefektit është bashëpunues, nxitës dhenë asnjë rast urdhërues, gjë që bën domosdosh-mëri gjetjen e gjuhës së mirëkuptimit për çdoproblem që i shërben çështjes së përbashkët,rritjes së mirëqenies së komunitetit.

Bisedoi: Shaqir Skarra

KRYEMINISTRI SALI BERISHAVIZITON MATIN

Kryeministri Sali Berisha, në vijim të tu-rit “Shqipëria po ndryshon”, ishte javëne fun-dit të shtatorit në Mat.

Ai vizitoi bashkinë e Klosit, komunën eBazës dhe qytetin e Burrelit, ku përuroi disavepra të rëndësishme në infrastrukturë dhearsim.

Në të gjitha takimet e tij, kryeministri Ber-isha foli për Rrugë e Arëbrit. “Një serirrugësh, janë në projekt për asfaltim në zonëne Klosit, ndër të cilat rruga që ju shkurtonlidhjen me Tiranën, Rruga e Arbrit që ështëedhe projekti më madhor. Ajo po ecën. Nenuk e harrojmë këtë rrugë. Unë nuk i kamharruar dhe nuk do t’i harroj premtimet emia. Të gjitha do t’i shndërrojmë në realitet.”

“Së shpejti do të fillojë ndërtimi i Rrugëssë Arbrit në trajektoren e saj të plotë. Ngakjo rrugë, banorët e Klosit janë ata që përfi-tojnë më shumë. Kryetari i bashkisë më thotëse përmes kësaj rruge shkurtohet shumë dis-tanca dhe rruga deri në Tiranë bëhet për 40kilometra. Në këtë mënyrë, Klosi bëhet njëzonë shumë e rëndësishme për të gjithë pa-surinë që ka por edhe vlera të mëdha nëpërmirësimin e transportit . – theksoi ai.

Po ashtu, edhe në Burrël, kryeministri evuri theksin mbi Rrugën e Arbërit. “Unë ipremtova kryetarit të bashkisë investimin errugës që zbret në autostradë dhe të nisë pro-jekti dhe për rrugën tjetër që lidh Klosin meTiranën. Këtë vit fillon segmenti Klos - Bul-qizë dhe Bulqizë – Klos”.

Gjatë kësaj vizite, Kryeministri foli edhepër infrastrukturën rurale në këtë rreth. “Ësh-të e domosdoshme që të ndërtohen rrugëtaq të rëndësishme për këtë zonë, është e do-mosdoshme që të bëhet me përparësi pro-jekti i rrugës që ndjek trajektoren e heku-rudhës që është rruga që nxjerr Matin mëshpejt në autostradë, por ndërkohë rruga tjetërtë mbetet për të lidhur fshatrat”, theksoikryeministri.

Gjatë vizitës në rrethin e Matit, Kryemi-nistri Berisha ishte i pranishëm në inau-gurimin e fillimit të punimeve për kanalinujitës në Klos, investim me vlerë 130 mil-ion lekë. Kanali me gjatësi 28 km do të ujisënjë sipërfaqe prej 1200 ha në bashkinë Klosdhe disa komuna të saj.

Po ashtu, Kryeministri inauguroi edheujësjellësit e fshatit Bejnë dhe ujëmbledhësine fshatit Bazë. Ujësjellësi i Bejnës është in-vestim i buxhetit të shtetit me vlerë 30 mil-ionë lekë, dhe furnizon me ujë mbi 1200banorë të kësaj zone. Ndërsa ujëmbledhësiti Bazës, investim i buxhetit të shtetit mevlerë 65 milionë lekë, garanton vaditjen erreth 400 ha tokë në këtë zonë.

Gjithashtu, Kryeministri mori pjesë në cer-emoninë e nisjes së punimeve për rikonstruk-sionin e plotë të shkollës së mesme “PjetërBudi” si dhe në ceremoninë e inaugurimittë universitetit privat “Nëna Mbretëreshë Ger-aldinë” në Burrel.

Së shpejti do të fillojëndërtimi i Rrugës sëArbrit në trajektorene saj të plotë

6 - Shtator 200829nr.

ngjarjePengesat që i shkaktuan kufiri dhe pasaportat i mposhti dasma dibrane në Gjakovë, i mposh-ti dëshira për t’u gëzuar dhe jetuar bashkë, dëshira për të vazhduar traditën e krijimit tëmiqësive të reja mes Dibrës së Madhe dhe Kosovës.

Nga Rexhep TORTE

DASHURIA QË I SFIDOIPENGESAT

Edhe kjo verë në trojet shqiptare u karakter-izua me dasma dhe ahengje, si rast i vetëmpër t’u mbledhur tok familjet, farefisi, shokëtdhe miqtë nga të gjitha anët, ku më shumëspikati prania dhe çmallja me mërgimtarët.

Në Dibër të Madhe pati qindra dasma, porgjithsesi duhet veçuar dasma e mërgimtaritdibrano-amerikan Mensur Bekteshi, i cili tash-më dhjetë vite jeton me familjen e tij në NjuJork të SHBA-ve dhe dasmën e djalit të tij Blen-di e bëri në Gjakovë.

Të enjten mbrëma, përkatësisht më 28 gusht2008, në sallën e madhe të hotelit Pashtrikunë Gjakovë, të dekoruar dhe aranzhuar mepikanteri magjepëse, të mbushur përplot medasmorë dibranë, gjakovarë dhe të ftuar tjerë,mes tyre edhe miqtë nga Mitrovica, me zërine këngëtarit të mirënjohur Shkëlzen Jetishi -Xeni dhe muzikën e orkestrit të tij, u mbajtdasma dibrane në Gjakovë.

HISTORIKU I DASMËSDIBRANE NË GJAKOVË

Dibranin Mensur Bekteshi dhe familjen etij, agresioni serb ndaj Kosovës në vitin 1999e gjeti në Prishtinë, ku jetonte dhe punonte. Igjendur në një situatë të vështirë si edhe sh-qiptarët e tjerë nga Kosova, për t’a shpëtuarveten dhe familjen nga plumbat dhe bajone-tat serbe, familjarisht iu bashkangjit eksodittë kosovarëve dhe kaloi në Tiranë. Pas njëkohe nga Tirana arrin në vendlindje, në Dibërtë Madhe dhe nga Dibra e Madhe bashkë meshumë kosovarë mërgon për në SHBA, ku edhesot e kësaj dite jeton sëbashku me bashkëshort-

Dasma dibrane në GjakovëDasma dibrane në GjakovëEdhe kjo verë në trojetshqiptare u karakterizua medasma dhe ahengje, si rast ivetëm për t’u mbledhur tokfamiljet, farefisi, shokët dhemiqtë nga të gjitha anët, ku mëshumë spikati prania dheçmallja me mërgimtarët.

en, Dashen dhe me fëmijët, Brikendin, Blen-din dhe Brikenën.

BLENDI GJURMËVETË BABAIT

Mensur Bekteshi gjatë studimeve në Prish-tinë u njoh me gjakovaren Dashnore - DasheRogovën. Mes tyre lindi një dashuri e zjarrtëdhe e sinqertë, e cila në vitin 1976 u kurorë-zua me martesën dhe dasmën që u mbajt nëDibër të Madhe. Dhjetëra vetura me krushqdibranë asokohe vajtën dhe e morën nusen eMensurit në Gjakovë. Kështu familja e ShuipBekteshit, babait të Mensurit nga Dibra eMadhe dhe familja e Halil Rogovës nga Gja-kova lidhën miqësinë dhe krushqinë e tyre.

Traditën e babait e vazhdoi edhe BlendiBekteshi, i cili kohë më parë u njoftua dhera në dashuri me mitrovicasen Taulanta Jak-upi, e cila gjithashtu jeton në SHBA.

Dilemat nëse dasma e dibranit Blendi Bek-teshi me mitrovicasen Taulanta Jakupi, do tëmbahet në Dibër të Madhe ose në Gjakovë, isolli kufiri dhe mungesa e pasaportave që endenuk i ka marrë një pjesë e madhe e kosovarëve.

Familja Bekteshi, fillimisht e kishte ven-

dosur që dasmën e Blendit ta bëjnë në Dibërtë Madhe, por duke e ditur se nga mospasja epasaportave një pjesë e madhe e miqve dheshokëve nga Gjakova e Kosova nuk do të mundtë udhëtonin për në Dibër në Madhe, u ven-dos që dasma dibrane të mbahet në Gjak-ovë.

Me që dibranët e ftuar për në dasëm nukkishin probleme me pasaportat, familja Bek-teshi, për tua lehtësuar pjesëmarjen ua siguroihotelin dhe tranpsortin nga Dibra e Madhepër në Gjakovë.

DASMA QË I SFIDOIPENGESAT

Pengesat që i shkaktuan kufiri dhe pasa-

portat i mposhti dasma dibrane në Gjakovë,i mposhti dëshira për t’u gëzuar dhe jetuarbashkë, dëshira për të vazhduar traditën ekrijimit të miqësive të reja mes Dibrës sëMadhe dhe Kosovës. Në këtë dasëm u kën-duan këngë dibrane, mes tyre edhe e Hajre-din Pashës, u kënduan këngë kosovare, shko-drane dhe shumë këngë të tjera që enthuziaz-muan dasmorët deri në orët e mëngjesit.Tëpranishmit në këtë dasëm u bindën edhenjëherë për afërsinë e traditës dibrano-gjak-ovare dhe u kënaqën duke kënduar dhe vall-zuar, duke uruar jetë të lumtur për çiftin e ri,forcimin e miqësisë mes këtyre dy familjevedhe vazhdimin e kësaj tradite edhe në tëardhmen.

LAJME

Më me 6 shtator, në prani tëKryeministrit Sali Berisha, min-

istrave Olldashi dhe Bode, 1 km nëdalje të Librazhdit, në rrugën Li-brazhd-Dibër u bë përurimi i fillim-it të sistemimit dhe asfaltimit tëkësaj rruge me rëndësi të madhe ko-mbëtare.

"Ndodhemi në pikën më nevral-gjike të Shqipërisë lindore, tha zotiSali Berisha në fillim të fjalës së tijtë shkurtër, në këtë takim pune mebanorët e kësaj zone. Kjo rrugë bash-kon Librazhdin me Dibrën, Sh-qipërinë me Maqedoninë dhe tëgjithë zonën verilindore. Kjo rrugëe standarteve bashkëkohore, 6 me-tra e gjërë do të rrisë begatinë dhemirëqënien e këtyre njerëzve tëmrekullueshëm”.

Kryeministri porositi të ecet mëshpejt me tenderimet, pasi fondetjanë gati, projekti deri në Studen,23 km, gjithashtu është gati, të nda-hen drejt lotet dhe në mënyrë për-pjestimore dhe deri në fund të këtijviti të shkojë rruga deri në Fushë-Studen dhe vitin tjetër deri në Shu-penzë. Kjo rrugë bashkë me pro-jektin e Parkut Kombëtar që përfshinkatër komuna dhe 33927 hektarëpyje do të përmirësojë infrastruk-turën dhe mirëqënien e kësaj zone.

S. Cami

Këshilli i Ministrave, me vendimtë veçantë miratoi në mbledhjen e tijtë datës 21 maj 2008 shpalljen parkkombëtar të ekosistemit natyror She-benik - Jabllanicë. Në zonën e Ste-blevës ky park shtrihet në zonënLlangë, Fushë Studën, Borovë nëkuotën 887 m, ndjek përroin e Zallittë Klenjës, ndërpret rrugën automobil-istike Steblevë-Klenjë në kuotat 1328m, 1462 m, 1484 m, 1778 m.

Me datë 2 shtator 2008 në FushëStudën, komuna e Steblevës, u bëpërurimi i këtij parku kombëtar qëpërfshin 33927 hektarë pyje të shtriranë zonat administrative të katër komunave.

Për komunën e Steblevës ka patur një pro-jekt për përmirësimin dhe mirëadministrimine pyjeve që nga viti 1999 e deri në vitin2008 që përfshinte 1800 hektarë pyje dhe2500 hektarë kullota. Shpallja e këtij parkukombëtar nga Qeveria ishte frut i përpjekjeveedhe të komunitetit të Steblevës dhe të sho-qatës "Stebleva" të cilët kanë disa vjet rreshtqë përpiqen për mbrojtjen e pyjeve të tyre.

“Krahas me parkun kombëtar vazhdonasfaltimi i rrugës Librazhd-Steblevë që do tëvazhdojë deri në Dibër, vazhdon puna përndërtimin e hidrocentralit të Steblevës dheinvestime të tjera të qeverisë. Ta ruani këtëpasuri të madhe nga vjedhjet, dëmtimet,djegjet dhe nga shfrytëzimi pa kriter sevetëm kështu do të arrini që ta ktheni këtë

Kryeministri Berisha priti dje në një takim përfaqë-suesit e kompanisë KINGLOR SRL, të cilët prezan-tuan partnerin e ri të konsorciumit që do të marrëpjesë në projektin për ndërtimin e hidrocentralit tëSkavicës.

Kompania që hyn në këtë konsorcium është “RatiaEnergie” e kryesuar nga Fabio Bocciola. Përfaqësuesite dy kompanive shprehën angazhimin e tyre që sikonsorcium të arrijnë maksimumin në këtë projekt,për të cilin do të nisë procedura e tenderimit.

Kryeministri Berisha i përgëzoi investitorët përkëtë sipërmarrje dhe i siguroi se procesi i përzgjedhjessë projektit për ndërtimin e hidrocentralit të Skav-icës do të jetë transparent dhe profesional dukembrojtur njëkohësisht interesin publik dhe atë tëbisnesit.

Rruga Librazhd -Steblevë - Shupenzë,mbaron loti i parë

“Ratia Energie” pjesë e konsor-ciumit për ndërtimin e Skavicës

Banorët e komunës Frankth në rrethin e Matit kanëmundur të realizojnë vetë atë që shumëkush ua kapremtuar, por nuk u a ka realizuar. Një rruge që tëlidhë shtëpitë e tyre me akset nacionale.

Duke mos pritur që pushteti lokal dhe ai qen-dror të nisin tenderime për ndërtimin e kësaj rruge,banorët e kanë financuar vetë ndërtimin e saj dhe ekanë ndërtuar vetë. Siç tregojnë edhe vete ata, njëndihme e madhe kanë qenë të ardhurat që të afër-mit në emigracion kanë dërguar paratë për ndërtimine kësaj rruge të re. Banorët tregojnë, se kanë punuarvetë për hapjen e trasesë së rrugës dhe shtrimin esaj. Ata thonë, se nuk mund të prisnin realizimin epremtimeve që ju bëhen në çdo fushatë elektorake,por që nuk mbahen nga askush.

Mat, banorët shtrojnëvetë rrugën

Zona pyjore Shebenik - Jabllanicëshpallet Park Kombëtar

zonë të bukur e të virgjër natyrore me ajër tëpatër dhe ujëra të mrekullueshme në zonëturistike dhe do të rrisni të ardhurat tuaja”,tha Ministri i Mjedisit, Lufter Xhuveli nëtakim me përfaqësues të shoqatës “Stebleva”.

Kryetari i komunës Xhavit Boriçi pasi vlerë-soi vendimin e Qeverisë dhe projektin e Min-istrisë së Mjedisit, Pyjeve dhe administrimittë Ujërave, premtoi se komuniteti i Steblevësdhe i fshatrave të kësaj komune do të ruajnëdhe do ta zhvillojnë edhe më shumë parksepse është parku i tyre, është toka e tyre përmbrojtjen e së cilës të parët e tyre kanë der-dhur gjak . Në këtë ceremoni mori pjesë edhekryesia e Shoqatës Stebleva e përbërë ngazotërinjtë Mersin Hoxha, Dilaver Abazi, AliFejza, Arif Tamizi dhe Hajredin Kurti.

S. Cami

7 - Shtator 200829nr.

aktualitetKëshilli Bashkiak i Komunës së Dibrës së Madhe shpall qytetar nderi pronarin e

fabrikës së Gjipsit, Nikolas Knauf, por qytetarët nuk janë dakord. Shoqata “Onë USDfor Dibra” realizon një sondazh në internet, ku 75% janë kundra. Kush gabon?

Në Dibër të Madhe më datë 11shtator 2008 u mbajt ceremo-

nia solemne e shpalljes së NikolasKnauf, Qytetar Nderi i Dibrës sëMadhe. Në këtë solemnitet morënpjesë përfaqësues të pushtetit ven-dor, Nikolas Knauf më bashkëshort-en dhe bashkëpunëtorët Grunke,Dovolani dhe Dellovski, Ali Ahme-ti, lideri i BDI-së, gjenerali GëzimOstreni, sekretar i përgjithshëm iBDI-së, Fatmir Besimi, ministër iekonomisë, deputetja Julieta Marku,kryetari i komunës së Zajazit, Ruzh-di Lata, myftiu u Dibrës dhe Bllago-ja Spirovski, përfaqësues i Kishësorthodokse, këshilltarë, udhëheqës tëinstitucioneve, biznesmenë dhe për-faqësues nga diaspora.

Nizamedin Papraniku, kryesues iKëshillit të Komunës, në fjalën e tijtheksoi se Argëtim Fida, kryetar ikomunës ngriti nismën, ndërsaKëshilli i Komunës në seancën e 20-të më datë 2 nëntor, unanimishtmori vendimin që Nikola ËilhelmKnauf, të shpallet Qytetar Nderi iKomunës së Dibrës së Madhe.

Argëtim Fida, kryetar i komunës,duke përshëndetur të pranishmit,shtoi se: “Nikolas Knauf është theme-lues dhe bashkëpronar i grupacionittë madh ndërkombëtar Knauf, i cilinë 40 shtete të botës ka 150 fabrikaku janë punësuar 20 mijë punëtorëdhe ka një xhiro vjetore prej 7 mil-iardë dollarë.

Në argumetim të këtij akti sol-emn, ai u shpreh se, “Para 12 viteshkur ekonomia e Maqedonisë ndod-hej në kolaps, kur kishin falimentu-ar gati tërë kompanitë, kur Maqe-donia sapo kishte fituar pavarësinë,kur Ballkani vlonte si bure baroti kuedhe ndodhën disa luftëra, kur Di-bra e Madhe ishte harruar nga ish-sistemi, qytet me infrastrukturërrugore tejet të keqe, ku në dy krahëtkishte rrugë të gjera vetëm 5 metra,zoti Knauf dhe grupacioni i tij ven-dosën të rrezikojnë e të ndërtojnë nëDibër të Madhe fabrikë gjipsi nga mëmodernet, me të vetmen arsye sekëtu gjenden pasuri të pashtershme

Të mërkurën, më datë 27 gusht 2008, Dibrën e Madhe e vizituan AliAhmeti, kryetar i BDI-së me ministrat dhe bashkëpunëtorët e tij, Ba-jram Rexhepi, kryetar i bashkisë së Mitrovicës së Kosovës, të cilët ipriti Argëtim Fida, kryetar i komunës së Dibrës së madhe me bash-këpunëtorët e tij.

Në takimin që patën me përfaqësuesit e mediave, Argëtim Fida,dukefolur për këtë takim, tha se:” Është nder e kënaqësi që sot në mesintonë si mysafirë të “Ditët e Kulturës-Dibra 2008” ndodhen lideri AliAhameti dhe Bajram Rexhepi, kryebashkiaku i Mitrovicës nga Republi-ka e Kosovës, dhe të ftuar tjerë. Mysafirët i informova për ndërtimetinfrastrukturore në qytet dhe për punët që na presin në të ardhmen”.

Ali Ahmeti, shtoi se: “zoti Fida më informoi lidhur me ritmin epunimeve në godinën e re të komunës. Dëshira ime është që ajo tëkryhet sa më shpejt dhe administrata komunale dhe njësitë rajonale tëfillojnë aktivitetet në kushte më të mira, sepse u bë kohë e gjatë që popunojnë në kushte të vështira. Punët duhet të përshpejtohen. Unë dotë përpiqem dhe do të angazhohem që organet ekzekutive të qeverisë tëndihmojnë në përfundimin e punimeve edhe me fonde shtesë.

Pyetjes për njohjen e Pavarësisë së Kosovës nga Maqedonia, AliAhmeti, iu përgjegj se: “komisionet për demarkacionin e kufirit kanëfilluar punën, pasaportat eRepublikës së Kosovëstashmë njihen nga Maqe-donia dhe jemi shumë afërkur Maqedonia do ta njo-hw Republikën e Kosovës.Bëhet fjalë për çështjeteknike, që nuk kanë di-mension politik”.

Lidhur me liberalizimine vizave mes Shqipërisëdhe Maqedonisë, ai ushpreh se: “Parlamenti iMaqedonisë e ratifikoimarrëveshjen për liberali-zimin e vizave me Shqipërinë, këtë gjë duhet ta bëjë edhe Parlamenti iShqipërisë, dhe kjo u takon komisioneve të punëve të jashtme të dyvendeve”.

Pyetjes se sa është e kënaqur BDI me koalicionin me VMRO dhe mepostet që i mori, ai deklaroi se: “është një fillim i mirë, shpresoj se derinë fund do të kemi përfaqësim edhe më të mirë. Të dyja palët jemiduke i kryer obligimet me përgjegjësi. Jam i kënaqur me dikasteret që ikemi marrë. Dibra do ta provojë angazhimin dhe sinqeritetin tonë dhendihma jona ndaj Dibrës do të vazhdojë”.

Bajram Rexhepi, i pyetur për sfidat dhe shpresat e qytetit të Mitrov-icës, tha se: “Mitrovica ka shumë sfida, por ka edhe shpresa reale.Kosova është unike në territorin e vet të njohur ndërkombëtarisht. Kaprobleme teknike në terren, por këto gradualisht do të tejkalohen dheKosova do të jetë e tërë”, tha Bajram Rexhepi.

R.TORTE

NË CEREMONI SOLEMNE NË DIBËR TË MADHE

Nikolas Knauf u shpallQytetar Nderi

Nikolas Knauf është themelues dhebashkëpronar i grupacionit të madhndërkombëtar Knauf, i cili në 40 shtetetë botës ka 150 fabrika ku janë punësuar20 mijë punëtorë dhe ka një xhiro vjetoreprej 7 miliardë dollarë.

mi në Maqedoni . Edhe kur në vitin2000 në Maqedoni bëhej luftë, UÇKdhe Ali Ahmeti dhanë garanci seasnjë vidhë nuk do t’i dëmtohetkësaj fabrike të Knaufit, gjë që qyteta-rët dibranë e respektuan maksimal-isht”.

“Ndërtimi i Rrugës së Arbërit dheKnauf si strumbullar i ekonomisë, dotë sjellin mundësi të mëdha zhvilli-mi në Dibër të Madhe, Maqedonidhe Ballkan. Knauf ndihmon finan-ciarisht pushtetin vendor nëndërtimin e infrastrukturës, rezervuar-it të ri të ujit, OJQ-të nëpërmjetprojekteve, nxënësit, aktivitetetsportive, kulturore dhe rastet so-ciale”, tha Fida.

Nikolas Knauf, duke u falenderu-ar për këtë eveniment, u shpreh se:“Ndjehem krenar dhe i gëzuar që jamshpallur Qytetar Nderi i Dibrës sëmadhe. Falenderoj përzemërsisht kry-etarin Argëtim Fida dhe tërë dibranëtpër këtë nder që më bënë. Kur er-dhëm fillimisht në Dibër të Madheishin ditë të vështira. Tani kemi ndër-tuar një fabrikë në zemër të EvropësJuglindore. Korridori veri-jug, dhendërtimi i Rrugës së Arbërit hapinperspektiva më të mëdha për plas-manin e prodhimeve tona në Sh-qipëri, vendet e Ballkanit duke përf-shirë Bullgarinë dhe Turqinë. Fal-enderoj punëtorët, udhëheqësit e fab-rikës dhe sektorin e shitjes së pro-dhimeve tona. Kemi marrëdhënieshumë të mira me pushtetin vendordhe atë qëndror, që janë garancë përsukseset tona, tha Nikolas Knauf.

Në takimin që Nikolas Knauf mebashkëpunëtorët e tij pati në kabi-netin e kryetarit të komunës, ku ish-in të pranishëm edhe Ali Ahmeti,Gëzim Ostreni dhe ministri i ekon-omisë Fatmir Besimi, Nikolas Knaufkërkoi që sa më shpejt kësaj ko-mpanie t’i jepen lejet e kërkuara përkoncesionet për shfrytëzimin dherritjen e prodhimit.

Ndërsa Argëtim Fida, Ali Ahmetidhe Fatmir Besimi shprehën gatish-mërinë dhe angazhimin e tyre për tëkrijuar kushte sa më të mira për ve-primtarinë e kësaj kompanie të suk-sesshme.

Në këtë solemnitet Jeta Mehmetinë flautë dhe Ermal Mehmeti në vi-olinë, interpretuan pjesë të zgjedhu-ra të muzikës së komponuar sh-qiptare.

Rexhep TORTE

Në foto:Nikolas Knauf duke

marrë titullin ngakryetari i Komunës së

Dibrës së Madhe,Argëtim Fida

NIKOLAS KNAUF:“Kur erdhëm fillimisht nëDibër të Madhe ishin ditëtë vështira. Tani kemindërtuar një fabrikë nëzemër të Evropës Juglin-dore. Korridori veri-jugdhe ndërtimi i Rrugës sëArbërit hapin perspektivamë të mëdha për pro-dhimet tona në Shqipëri enë Ballkan, duke përfshirëBullgarinë dhe Turqinë.

Fenomeni i misrit pa kokrra ka prekur edhe fshatrat e Dibrës. Dhjetrakomuna të rrethit të Dibrës kanë mbjellë me këtë farë misri pa e ditur

se si ishte. Fermeret shpresonin që këtë vit, meqë më në fund ështëzgjidhur problemi i ujit për vaditje në shumicën e komunave, do tekishin prodhim të bollshëm. Të gjithë parcelat e mbjella me misër pakokrra ka bërë që fermerët të vënë alarmin pasi dimri në këto zona ështëi egër dhe i gjatë, e keshtu qe blegtoria është në krizë për ushqimindimëror. Fermerët e Peshkopisë, Burrelit, Bulqizes dhe Klosit kanë bërëshpenzime me miliona lekë, pa llogaritur proceset e punës. Ata kërkojnedëmshperblim për dëmin e madh të shkaktuar. Përfaqësues të firmës“Agroblend”, e cila shpërndau nëpërmjet rrjetit të saj të shitjeve farën“shterpë” kanë shkuar para pak ditësh në terren dhe së bashku me për-faqësue lokal kanë evidentuar dëmët dhe kanë premtuar shpërblimin nëmisër kokër, por banorët e kanë kundërshtuar këtë. Disa prej tyre,megjithëse e përdorin misrin për blegtorinë, nuk kanë besim te misri qëmund t’u jepet si dëmshpërblim. “Ata na shitën farën e skaduar. Kushna garanton ne se edhe misri kokërr nuk është OMGJ, për të cilën ne popunojmë cdo ditë për të mos e futur në shtëpitë tonë. Ne kërkojmësuksesin tek produktet bio, ndaj edhe misrin e duam të tillë”. Gjithash-tu, përfaqësuesit e “Agroblend” kanë kërkuar edhe faturat e blerjes, porfermerët janë përgjigjur se nuk kanë marrë fatura blerje, duke shënuarkështu një skandal tjetër të firmës, shitjen e misrit farë pa faturai “Kop-jet e faturave i ka firma” - kanë vënë në dukje fshatarë, duke vënë nëdukje se janë të gatshëm të bëjnë denoncimet për këto raste në organettatimore. Burime zyrtare pohojnë se këtij problemi nuk i është dhënëakoma zgjidhje. Disa punonjës të Ministrisë së Bujqësisë në këtë rreth,në takim me përfaqësues të firmës, kanë mbrojtur anën e fermerëve, porpa gjetur zgjidhjen. (Korresp. “Rruga e Arberit”)

Me bashkëpunimdrejt sukseseveDibër e Madhe bashkon liderët politikë

DIBËR, MISTRI PA KOKRRA

Fermerët kërkojnëdëmshpërblim financiar

gjipsi. Ndërtimi i fabrikës solli edhekulturën ndaj punës që shërben sishembull edhe për bizneset tjera.Privatizimi i ish fabrikës Radika ngaana e Knauf llogaritet më i suksesh-

LAJMËRIMNë kujtim të 32 dibranëve të zhdukur në ujërat e Otrantos në natën e 9 marsit 1996, po përgatitet një një

libër. Ftojmë të gjithë familjarët, të afërmit dhe të tjerë që kanë dijeni për këtë ngjarje të përcjellin nëadresën e gazetës “Rruga e Arbrit”, fotografi, shënime për jetën e personave, dokumente, kujtime, etj. Le

të jetë ky libër një lapidar për ta.Adresa: “Botimet “m&b”, Rr. “Zenel Baboçi”, Pall. “Ferar”, Tiranë. (Për gazetën “Rruga e Arbërit”) .

E-mail: rrugaearberit@gmail.com

8 - Shtator 200829nr.

cyan magenta yellow black

botimeShkrimtari modern Ramiz Gjini dhe poeti Mhill Velaj midis miqve të librit dhedashamirësve të shumtë të krijimtarisë së tyre, paraqesin ne New York botimet etyre të fundit, përkatësisht në prozë dhe poezi

Nga KËZE (KOZETA) ZYLO

Kolegji amerikan Monroe i NewYorkut gumëzhiti nga gjuha sh-

qipe për orë të tëra në një ditë tështunë, në një ditë promovimi li-brash të rinj nga shkrimtarë shqiptarë.

Edhe pse jashtë vetëtinte ebubullonte dhe shiu binte si me sh-tëmba nga çatitet e bronxit, brendaauditorit ndjeje një puhizë pranver-ore, që ta flladiste shpirtin me poez-itë e Velajt dhe tregimet modernetë Gjinit.

Një nga auditorët e Kolegjit kish-te hapur zemrën duke mirëpriturmiqtë e shumte të librit shqip, e nëkëtë rast të shkrimtarit Ramiz Gjinitdhe poetit Mhill Velajt.

Mysafirët kishin zënë vendet dheprisnin duke shikuar në ekran foto tëndryshme kuptimplotë nga Velaj dheGjini, çka tregonte për një mirëor-ganizim të këtij promovimi dhedashuri të pakufishme për librin.

Moderatori i këtij promovimi ish-te z.Shkumbin Tetaj, i cili me profe-sionalizem dhe me një kujdes tëveçante solli me elegancë dhe kul-turë gjithë punën e vyer të dy sh-krimtarëve për dekada të tëra.

Librin shqiptari nuk e ka ndarëkurrë nga dora, por nuk e di se ç’kamnjë ndjesi: që këtu në emigracionmerr me shumë kuptim, më shumëdashuri, më shumë vlerë!

Ndoshta ndjej që është i vetmimik që na bashkon si një urë lidhëseme Mëmëdheun tonë të shumëvua-jtur, është i vetmi dashnor që nukna tradhëton kurrë, ndoshta!

Duke shkruajtur këto rreshta nëmendje më vijnë fjalët e Volterit,shkrimtarit, komedianit dhe encik-lopedistit të madh francez (1694-1778) i cili shkruan: “Në jetë kampasur vetëm një mik të sinqertë, LI-BRIN.

E ndërsa shikoja me endje në ek-ran, copëza nga jeta e të dy sh-

Nga GJEKË MARINAJ *

Gëzohem, në kuptimin më të sinqertë të fjalës, qëpatët mundësinë dhe fatin të gjendeni sot në këtë

promovim të librave të poetit Mëhill Velaj dhe shkrim-tarit Ramiz Gjini. Me vjen keq, që për arsye objektive,nuk pata mundësi të gjendem sot fizikisht mes jush.

Pjesëmarrja në këtë festë letrare, do të ishte një nderdhe privilegj për mua.

Kam pasë nderin të jem anëtar i shoqatës nën Ram-izin, si Kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë dhe nën Mëhillin, si nënkryetar i shoqatës,një detyrë shoqërore kjo që po e kryen me dedikimedhe sot. Por mbi të gjitha kam pasë dhe kam privi-legjin e madh ti kem miq të vërtet të dy.

Velaj është kthyer në një figurë që në jetë flet mefjalë edhe të pashkruara. Zemërbardhësia e tij ka vazh-duar edhe me sponsorimin e disa librave të kolegëve tëtij, përfshi këtu edhe antologjinë e sapo botuar “ZemraPrindërore”. Gjithashtu, ai eshte edhe njeri nga spon-sorizuesit e librit te Ramizit, qe promovohet sot. Mefjalë të tjera, ai u gëzohet sukseseve të te tjerëve. Ndaje keni sot duke promovuar së bashku me Gjinin veprate njeri-tjetrit. Kjo pastërti shpirtërore, kjo dashamirësinjerëzore dhe kjo bujari personale gjendet e shkrirë nëformë vargu në të gjitha poezitë e ndjeshme të librit tëVelajt që sot kemi në dorë. Velaj është një poet që unëe lexoj me shumë kënaqësi dhe gjithmonë pres të lexojgjëra të reja prej tij.

Velaj dhe Gjini nuk mund të krahasohen me njëri-

Në New York lexohet shqip!

krimtarëve, mendja ime gjezdiste,treste veshtrimin larg-larg diku, tu-tje ne horizont, atje ku gjithe mend-jet tona shqiptare piketakohen, pa-varësisht nga pikëpamjet, pavarësishtnga kundershtitë, ato bashkohen ngae ambla gjuha jone shqipe, që mësë shumti dhe cilësisht stampohet nëlibra. Lum, cila penë e bën këtë, lumkush lexon dhe i çmon librat!

Por më konkretisht në këtë ditëata që i çmonin dhe i dhuronin li-

Libri i fundit me tre-gime “Rrëfime në hije”është pjesa më e arrirëe këtij shkrimtari dhetregimi ”Frika” konku-ron dhe zë vend nderinë letërsinë europianedhe më tej. T regimi“Frika” është një perlë errallë e krijuar dhe enxjerrë nga thellësia enjë shpirti të madh!

Librin mund ta gjeni nëlibrari ose mund ta

porosisni në nr.tel. (04) 22 33 283.Çmimi: 500 lekë

“Rrefimet në hije” si skulpturat e Mikelanxhelostjetrin si autorë. Ja vetëm tri arsye për këtë:

E para është se krijuesit janë si yjet—secili ka bukur-inë e vet brenda diferencave ekzistuese në paraqitje dhenë përbërje. Krijuesit nuk duhet të krahasohen me njëritjetrin, por të shijohen dhe të vlerësohen për atë që najapin në letërsi.

Arsyeja e dytë është se klasifikimi kategorik i krijuesevenuk bëhet kurrë me qëllim të mirë dhe gjithmonë ështërezultat ose i ngutjes ose i papërgjegjësisë personale tëatij që i bën këto krahasime. Ajo është e pranueshmedhe e ndershme vetëm kur vjen qartë si një opinion per-sonal, pra duke thënë “ky apo ai libër, apo ky apo aishkrimtar më pëlqen me shumë, është më i përafërt meshijet e mia për letërsinë.

Arsyeja e tretë dhe e fundit është kjo: Edhe sikur tabëja atë gabim e të tentoja ta krahasoja Ramiz Gjininme ndonjë shkrimtar tjetër këtu në Amerikë, gabimi imdo të ishte i pafalshëm. Sepse në gjykimin tim për letërs-inë, asnjë prej nesh nuk mund të krahasohet me RamizGjinin. Tregimet e tij apo “Rrefimet në hije” të tij, parënga një këndvështrim i veçantë, janë si skulpturat e Mike-lanxhelos, në të cilat, të heqësh apo të shtosh qoftë edhegjënë më të vogël, do të prishësh diçka shumë të mad-he. Besoj se do të jeni dakord me opinion tim kur talexoni librin.

Me respektin më të lartë dhe me dashamirësinë më tëmadhe për ju si pjesëmarrës dhe për autorët që ju popromovoni sot,

* Poet. Anëtar i shoqatës së ShkrimtarëveShqiptaro-Amerikanë dhe themelues i saj

brat ishin shkrimtaret, që rreth Gjinitdhe Velaj, anetarë të Shoqatës së Sh-krimtarëve Shqiptaro-Amerikanë, ishim mbledhur ne, miqtë dhe lex-uesit e shumte të librave të tyre.

THANË NË PROMOVIM:

Dalan Luzaj, poet:Ramiz Gjini me krijimtarine e tij

letrare i ngre Karatin Shoqatës dheletersisë shqipe. Rruga e tij letrare

është pak a shumë si rruga që bën avioni. Ai rendi e rendi në tokë gjer-sa mori lartesitë. Libri i fundit metregime: “Rrëfime në hije” është pje-sa më e arrirë e këtij shkrimtari dhetregimi ”Frika” konkuron dhe zë vendnderi në letërsinë europiane dhe mëtej, tregimi “Frika” është një perlë errallë e krijuar dhe e nxjerrë ngathellësia e një shpirti të madh! Ajopati një lindje të vështirë për t’u bërëzbukurim mbi unazë zengjini.

Pëllumb Kulla, shkrimtar:Në letërsinë shqiptare kanë

ndodhur shumë ndryshime, mund taquaja një termet, me prurjen e sh-krimtarëve të rinj. Ende nuk ështëshoshitur trashëgimia e realizmitsocialist, ende nuk është shoshiture djeshmja, ka boshllëqe në kritikënletrare, nuk po kuptohet vlera dhepër rrjedhojë antivlera. Gjini ështënjë shkrimtar që meriton një vëmend-je të veçantë nga kritika profesion-iste. Ai është i edukuar në shkollatmë moderne dhe gjithashtu ka njëbagazh të pasur jetësor. Ai ka shëti-tur si bleta nëpër lulet e pahelmuaradhe ka prodhuar mjaltin e vet. Tregi-mi i shkurtër është shumë afër poez-isë. Tregimi “Frika”, “Macja ezeze”… etj., mbeten një pasuri emadhe për letërsinë.

Dalip Greca, kryeredaktor igazetës Illyria:

Nuk është e lehtë të zbërtheshtregimet e Gjinit, pasi ato kanë kodetë veçanta deshifruese. Gjini që herëtka paralajmeruar një stil tjetër kri-jues, larg letërsisë socialiste. Ai ësh-të një mjeshtër i veçantë i artit, dheshkon atje ku buron arti dhe jo atjëku derdhet.

Ndërsa intelektuali Ilir Spata dotë emociononte së tepermi sallënme interpretimin e tij me aq pasiondhe dashuri për librin, ai vazhdi-misht ka dalë para publikut në inter-pretime të ndryshme nga poete sh-qiptare.

Tashmë edhe komuniteti

i Laprakës në Tiranë

ka xhaminë e tij, falë

kontributit financiar

të z. MUSA RIÇKU.

Në foto: Një iftar në

xhaminë e Laprakës

SË SHPEJTI...

Kolana “Urtësi dibrane”do të hapet me një botim

të Shtëpisë Botuese “m&b”,me autor Naim Plakun

>>>d i b r a n ë b i b l i o t e k ë n t u a j . . .

9 - Shtator 200829nr.

cyan magenta yellow black

Binakëzimi i këtyre dy shoqërive tona është një fillim i mbarëi bashkëpunimit që në të ardhmen do të zhvillohet edhe më shumë në frymën e

miqësisë dhe vlerave kulturore “.kulture

Autostrada Tirane - Durres, Km.9Tel: +355 48 30 2046Tel: +355 48 30 2040

www.auroragroup.com.ale-mail: auroragroup@auroragroup.com.al

koha kalon, cilësia mbetetP R O J E K T I M - Z B A T I M

“Risku” sh.p.k.Market “Ken”

Laprakë, Tiranë

Tel: +355 4 22 50 480

Cel. 068 20 36 394

Ansambli i këngëve dhe valleve“Rexhep Mitrovica”- Mitrovicë ngaRepublika e Kosovës dhe SHKA“Haki Stërmilli” nga Dibra e Mad-he, më 27 gusht 2008, në kuadër tëmanifestimit Ditët e Kulturës “Di-bra 2008”, para publikut dibranshfaqën koncert të përbashkët mekëngë e valle popullore.

SHKA “Haki Stërmilli” para pub-likut u paraqit me grupin e valleve,grupin e rapsodëve me në krye Ibra-him dhe Elmaz Lala, ku spikatejtrimëria dhe miqësia kosovare dhedibrane ndër shekuj.Tablloja korre-ografike “Dibra Kosovë e vogël dheKosova plagë saj”.

Ansambli “Rexhep Mitrovica »shpalosi vallet kreshnike rugovase,vallen e Shotës, suitën e vallevekosovare, këngëtaren Vlora Brahimidhe grupin e rapsodëve kosovarë qëenthuziazmuan publikun me këngëte vallet e përkryera. Ky koncert i për-bashkët, me koreografinë e qëlluardhe interpretimin mjeshtëror tëkëngëve dhe valleve ishte mrekulliae skenës dhe e kënaqësisë për pub-likun.

Argëtim Fida, kryetar i Komunëssë Dibrës së Madhe,duke përshën-detur të pranishit, tha se,” ky kon-cert lindi në frymën e një bash-këpunimi dhe binakëzimi mes dyshoqërive tona kulturore që morënpjesë në festivalin Ynegjyl të Tur-qisë. Bajram Rexhepi e hapi festi-valin në Turqi, ndërsa unë e mbyl-la. Ky bashkëpunim është rezultat iangazhimit dhe lagpamësisë së kry-etarëve të këtyre shoqërive, SelimBeqiri nga Dibra e Madhe dhe HakiShkreli nga Mitrovica”.

Bajram Rexhepi, kryetar i Bash-

Ditët e Kulturës “Dibra 2008"

Koncert festiv dibrano - kosovar

kisë së Mitrovicës, i enthuziazmuarnga ky program, para të pran-ishëmve, u shpreh se: « Vij në Dibërtë Madhe pas shumë e shumë vitesh.Dibra e Madhe në ditët më të vësh-tira i hapi krahët për Kosovën. Nenuk e harrojmë kurrë atë bujari. Bi-nakëzimi i këtyre dy shoqërive tonaështë një fillim i mbarë i bash-këpunimit që në të ardhmen do tëzhvillohet edhe më shumë nëfrymën e miqësisë dhe vleravekulturore “.

Ali Ahmeti, lider i BDI-së, nëfjalën e tij tha se: « Këtu në skenëkënga e vallja treguan tërë atë his-tori. Korreografi i ndjerë PanajotKanaçi la pas gjenerata kultuvue-sish të valleve. Arti ishte ai që nae mbajti shpirtin gjallë, sepse po evrave shpirtin trupi vdes menjëherë.

Artistët, vallja, çiftelia, sharkia,polifonia, dasma, të gjitha nambajtën gjallë. Këto ishin burrimii vrullshëm që sot Kosova u bë sh-tet, që shqiptarët e Maqedonisëecin drejt barazisë së plotë. Kjoështë arritja e madhe që buroi ngaskena, që iu shpalos popullit ngaarti dhe artistët. Jemi një komb meuniversitet në Tiranë, Prishtinë dheTetovë dhe me një flamur, dhe s’kasi të mos jemi të rreshtuar pranëvendeve të Evropës Perëndimore.Do të vjen koha që mes nesh tëmos ketë kufij, sepse ky ka qenëideali i luftëtarëve tanë, këtë wndërrne do ta realizojmë me anëtarë-simin e Shqipërisë, Kosovës eMaqedonisë në NATO dhe Bash-kimin Evropian”.

R.TORTE

SHENIM

Po vjen “Oda Dibrane”Organizatorët e "Odës Dibrane" kanë vendosur që edicioni i 13- i

saj të mbahet në fund të tetorit. Festivali organizohet nën kujdesine Bashkisë së Peshkopisë, Qendrës Kulturore, si dhe me mbështetjen eMinistrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve. Në këtë festival marrinpjesë grupe dhe shoqëri kulturore, interpretues të folklorit nga Kosova,Maqedonia, Mali i Zi dhe grupe nga rrethe të ndryshme të vendit.

Që nga edicioni i saj i parë, në vitin 1994, në ndryshim nga veprim-taritë e tjera kulturore që me kalimin e viteve përsosen dhe bëhen mëtë bukura, me "Odën Dibrane" ka ndodhur e kundërta. Eshtë zbehurdhe është venitur, duke sjellë vit pas viti vlera pak të njohura ose tëpanjohura fare. Sipas një prej organizatorëve të atyre viteve, puna mer-rej seriozisht, një staf i përgatitur dhe profesionist merreshin mepërzgjedhjen e materialeve dhe grupeve dhe "Oda" kishte madhështinëe vet, ashtu siç i ka hije Dibrës. Por tani nuk ka më përzgjedhje mate-rialesh, nuk kontrollohen materialet e grupeve pjesmarrësve dhe atogrupe folklorike që vijnë, shumë pak prej tyre e marrin seriozisht pro-gramin që paraqesin. Tani është kthyer në një rutinë për ta pjesmarrja:një xhiro me daulle dhe culë në bulevard, një koncert 15-20 minutashcaktuar për ta, një drekë e varfër kushedi në cilin hotel, për të mospërmendur fishkëllimat në koncert apo zhurmat e spektatorëve pa kul-turë. Dhe, natyrisht, fajin për këtë nuk e merr askush, por ... fondet emunguara.

Sipas mendimit tim, që "Oda Dibrane" të ekzistojë dhe të përsoset,asaj i duhen bërë disa ndryshime, si nga përzgjedhja e materialeve,ashtu edhe nga mënyra e organizimit.

E para, organizimi i "Odës Dibrane" duhet të dalë nga korniza insti-tucionale. Jo vetëm Qendra Kulturore dhe Bashkia, por edhe qytetarëtdhe organizatat joqeveritare duhet të bëhen pjesë e organizimit.

E dyta, duhet përzgjedhur një staf specialistësh të folklorit që tëgjurmojnë dhe të ndjekin vazhdimisht grupet pjesmarrëse në në këtëfestival. Në "Odën Dibrane" nuk duhet të vijë as edhe një material qënuk i shkon për shtat "kornizave" artistike të paracaktuara për Odën.Atyre "kornizave" që e kanë bërë të veçantë në krahasim me veprim-taritë kulturore që organizohen në vend. Alegoria dhe satira janë dyshtyllat kryesore të "Odës" dhe asnjë material që nuk vjen mes satirësdhe alegorisë nuk duhet të gjejë vend në festival.

E treta, duhet që sa më parë, donatorë, biznesmenë, organizata jo-qeveritare apo Ministria e Kulturës duhet të deklarojnë publikish mbësh-tetjen financiare, pa e kushtëzuar këtë "me produktet" që ato ofrojnëfalas. Çdo gjë falas është pa cilësi. Nuk mund të quhet sponsorizim"një pjatë me supë" për miqtë nga larg. Sponsorizimet duhet të jenëtransparente, të deklaruara para gjithë opinionit. Në faqen e internetittë Ministrisë së Kulturës nuk shkruhet asgjë për "Odën Dibrane",megjithëse nga vlerat që ajo ka sjellë në kulturën shqiptare meriton tëvihet në krye të vendit. Edhe shitja e biletave është një sponsorizim.Çmimi i tyre duhet të jetë i konsiderueshem për xhepat e spektatorëve.Nuk duhen lejuar në sallë spektatorë me "fishkëllima" dhe që në jetëne tyre e kanë parë këngën humoristike e vallen satirike vetëm si argëtimnë dasmën e "kushëririt".

E katërta, "Oda Dibrane", ashtu siç ka dhe emrin, duhet të bëhetpronë e qytetarëve. Organizatorët duhet ta bëjnë këtë festival objektdebati në këshillin bashkiak dhe në prani të qytetarëve të përkushtuar tëPeshkopisë. Në ditët e "Odës Dibrane" nuk duhet mjaftuar vetëm menjë "ekspozitë pikture" apo "fotografie". Duhen organizuar edhe panairetë prodhimeve artizanale, punimeve me dorë, madje deri edhe prodhi-meve bujqësore e blegtorale. P.sh., bashkëpunimi me Drejtorinë e Bujqë-sisë dhe Ushqimit, mund të çonte që në të njëjtën javë të organizohejPanairi i të Vjelave, një traditë e mirë që po krijohet në Peshkopi.

Dhe e fundit, për "Odën Dibrane" duhet menduar me dashuri epërkushtim. Ky është edicioni i 13-të dhe që gjërat të shkojnë mirë emë mirë edhe në vitet në vazhdim, nuk duhet më shumë se dashuriapër Dibrën. Dhe kjo nuk i mungon asnjeriu, sado pak dashuri të ketë!

BUJAR KAROSHI

10 - Shtator 200829nr.

emigracionNjë bisedë e një dibrani në emigracion: jeta e vështirë e emigrimitdhe përvoja jetësore jashtë Shqipërisë, nga Dibra në Greqi e Amerikë.Një histori e secilit prej nesh...

AUDITIMI - SEMANTIKA DHE ETIMOLOGJIANga QERAM CIBAKU

Vijon nga numri i kaluarNë prizmin teknologjik, sipas "Computer Desctop Encyclope-

dia", (viti 2005), auditimi merr kuptim tjetër, por ne do të mjaf-tohemi këtu vetëm me interpretimin mëvetësor të "ekzaminimittë sistemeve, programeve, procedurave të të dhënave dhe admin-istrimit të tyre, me qellim që të përcaktohet eficenca e operacion-eve kompjuterike".

Duke rrëmuar në "Fjalorin Enciklopedik Shqiptar" (viti 1985,faqe 525), del në plan të parë perkufizimi nominal i kontrollitshtetror si organ i shtetit të diktaturës së proletariatit dhe percep-sioni arkaik mbi auditimin, (pagëzuar me emrin me bazë sllave"revizion"):"Kontrolli i shtetit në kuptimin e gjërë është ai qëushtrohet në bazë të parimit të centralizmit demokratik nga orga-net e pushtetit shtetror mbi organet e sistemeve të tjera, nga orga-net e larta mbi ato te ulëta të të njëjtit sistem si dhe kontrolli ibrendshëm që ushtrohet brenda për brenda organeve me forcat etyre nga lartë-poshtë".

Qasje të nocionit audit në guida profesionale:Përkufizimi i auditimit mbërrin ne vitin 1973 përmes punimit

"Prezantimi i koncepteve bazë te auditimit" nga Komiteti i Kon-cepteve të Auditimit, pranë Shoqatës së Kontabilistëve Ameri-kanë (AAA). Ky koncept kulturologjik rrethon gjithë qëllimet dheproceset e auditimit:

"Auditimi është një proces sistematik i përdorimit dhe i vlerë-simit të paanshëm të të dhënave të evidencave për aktet dhengjarjet ekonomike, me qëllim:

- vlerësimin e shkallës së përputhjes (ngjashmerive) midis kë-tyre të dhënave dhe kritereve të vendosura, si dhe

- komunikimin e rezultateve tek përdoruesit e interesuar". (Burimi: V. M. O'Reilly, M. B. Hirsch, P. L. Defliese, H. R. Jaenicke:

"Montgomery's Auditing", USA 1990, botimi 11-të, faqe 4).Nëse mbështetemi në produktin gjuhësor që shtjell fjalori ter-

minologjik i udhezuesve mbi kontrollin dhe auditimin ebrendshem i INTOSAI-t, aty gjemë një semiotike të plotë shter-uese mbi kuptimësinë e nocionit të auditimit.

"Auditimi është: shqyrtimi i aktiviteteve dhe veprimeve të një institucioni përt'u siguruar që ato janë kryer ose janë duke funksionuar nëpërputhje me objektivat, buxhetin, rregullat, standartet. Qëlli-

mi i këtij shqyrtimi është të identifikojë në intervale të rregulltadevijimet, që mund të kërkojnë veprim korrigjues.

grumbullimi dhe vlerësimi i evidencave mbi informacionin,për të përcaktuar dhe raportuar mbi shkallën e përputhjes midisinformacionit dhe kritereve të përcaktuara.

objektivi i auditimit të deklarimeve financiare është t'i mundë-sojë audituesit të japë një opinion nëse deklarimet financiarejanë përgatitur në përputhje në të gjitha këndvështrimet materi-ale, në përputhje me një kuadër të raportimi financiar të iden-tifikuar. Frazat e përdorura për të shprehur opinionin e audituesitjanë "jep një vështrim të vërtetë dhe të drejtë" ose "paraqetvërtetësisht në të gjitha këndvështrimet materiale", të cilat janëterma ekujvalente". -(KLSH, Paketë përmbledhëse standarteshdhe udhëzimesh për kontrollin dhe auditimin e brendshëm nësektorin publik", Shtypur nga "Ilar", Tiranë 2004, faqe 144).I botuar në përmbledhjen "Auditing", (viti 1988, faqe 26) nga

Donald H. Taylor dhe G. William Glezen, vlerësimi etyd mbiauditimin bazohet fort mbi informacionin e zotëruar (në sensin etërësisë dhe pacënueshmërisë së tij) ashtu dhe në vlerësimin e tijgjer në dhënien e konkluzioneve me anën e një raporti të shkruar.Definicioni është ky:"Auditimi përcaktohet si proces sistematikmbi zotërimin dhe vlerësimin objektiv të informacionit në lidhjeme deklarimet me veprimet dhe faktet ekonomike, me qëllim qëtë sigurohet shkalla e vërtetësisë së këtyre deklarimeve në raportme kriteret e vendosura dhe me rezultatet që u janë komunikuarpërdoruesve të interesuar për këtë informacion"-(burim i cituar nga Dh.Nikolla etj "Kontroll-revizioni", Shtëpia botuese e librit shkollor, Tiranë 2003, faqe 15).

Koncepsionin se thelbi i punës së auditëve bazohet në shër-bimet e specializuara për interes të publikutdhe në standarte pro-fesionale e ka mbrojtur fuqishëm Organizates se Qeveritare eKontabilisteve Amerikanë GAO. "Ajo që e bën të dallueshëm etë shquar auditimin si profesion, -arësyetohet në "Librin e Ver-dhë" të standarteve, -"është të pranuarit e tij si përgjegjësi ndajpublikut. Kjo përgjegjësi bëhet më kritike, sidomos kur audito-hen mjedise qeveritare"-("Standartet e auditimit te GAO-s, Uash-ington, qershor 2003, faqe 13-14).

Gjenerimi i termave spjegues krahas standarteve profesionaleka kthjelluar esencialisht kuptimin e rolin e fjalëve kyçe. Kështu,nëse i përmbahemi fjalorit terminologjik të standarteve ndërko-mbëtare të auditimit, të aprovuar nga Federata Ndërkombëtare eKontabilistëve në Nju Jork, (IFAC), shënohet ky koment:"Objektivi

i auditimit të pasqyrave financiare është t'i japë mundësi au-dituesit të shprehë një opinion nëse pasqyrat financiare në tëgjitha aspektet e tyre materiale, janë përgatitur në përputhje menjë kuadër të paracaktuar të raportimit financiar"-( faqe 8 e ver-sionit shqipt te "SNA" sipas IFAC).

Të tërheq vëmendjen deduksioni i bërë publik në librin "Ahistory of auditing", (Londër 2006, faqe 1-2) nga Prof. DerekMatthews, ligjërues i lëndës se Historise së Ekonomisë në Uni-versitetin Cardiff te Mbretërisë së Bashkuar, se si në ditët tona kanjë difuzion të teknikave të auditimit dhe një provizionim tëkëtyre shërbimeve. Matthews shquan se:"auditimi sot është njëproces qartësisht shumë kontraversal ndaj punës së kontabilistëve.Kolapsi i Enronit, Worldcom-it, së bashku me audituesin e tyreArthur Andersen, na bëjnë që të ndriçojmë për këto firma mbivitet e shkuara të kompanive audituese".

I këtyre gjykimeve është dhe komenti tematik i Institutit Hol-landez i Auditwve, NIRVA. Në përcaktimet zyrtare të këtij insti-tucioni, auditimi rrok "gjithë procedurat që zbatohen me qëllimqë të ofrojmë një nivel sigurie (me një relativitet të lartë, por joabsolut), në lidhje me paanshmërinë e informacioneve financia-re, e shprehur në raportet auditive në terma pozitive si një sigurie arsyeshme"-(Richrlijnen voor de Accountants-controle", Am-sterdam, mars 2003, faqe 30).

I skalitur, e dendësisht i përdorur e referuar vijon të jetë përkufi-zimi mbi Auditimin e Brendshëm, formuluar nga (IIA), Instituti iAuditëve të Brendshëm Florida. Ndërkombëtarizimi i karakteris-tikave shprehëse të sensit botëkuptimor, arësyetohet më së miri nëreferimin tërësor të tij:"Auditimi i brendshëm është veprimtari epavarur, që jep siguri objektive dhe këshilla për drejtimin, i projek-tuar për të shtuar vlerën dhe përmirësuar veprimet e subjektit pub-lik. Ai ndihmon subjektin me anë të një mënyre sistematike dhe tëdisiplinuar për të vlerësuar dhe përmirësuar frytshmërinë e manax-himit të rriskut, proceset e kontrollit dhe të qeverisjes".

Ne përfundim për të krijuar një binom harmonik veçorish epërbashkësish midis auditimit dhe inspektimit (si teknikë frag-mentare e këtij të parit), po japim dhe cilësitë e inspektimit."Inspektimi është një proces me anë të të cilit individët monitor-ohen për të pasur qasje në të drejtat ose punët e tyre. Inspektimi,në një formë apo formë tjetër, praktikisht ndërmerret për të gjithapozitat në qeveri ose biznes".

FUND

Nga ABDURAHIM ASHIKU

E gjeta në një shoqëri të gjerë, sho-qëri që më vonë do të mësoja se për-bëhej nga djem, nipër e stërnipër,shoqëri që kish krahë të hapura qënga bregdeti i Thivës ku i takova, nëKifisia të Athinës e deri në Filadelfiatë Shteteve të Bashkuara të Amerikës.Një pemë e madhe e jetës njerëzoretë ditëve tona, pemë që për RemziSulën i kishte hedhur farat dhe shtr-irë rrënjët në Ostren të Vogël të Di-brës, në Patos të Fierit, në Greqi eAmerikë...E pyes në rutinën e zakonshme tëgazetarit që mban një diktofon nëdorë:

Si e ke emrin ?Remzi Sula.Nga je?Nga Ostreni o Vogël i Dibrës.Çfarë mban mend nga Ostreni i

Vogël ?Nga Ostreni i Vogël kam ikur i

vogël. Kam mbaruar vetëm shkollënfillore.

Vetëm kaq? Asgjë interesante?Klima e Ostrenit të Vogël është e

mrekullueshme. Burimet, uji imrekullueshëm. Vendlindja është edashur, e dhimbshme.

Kur keni qenë në Ostren të Vogël?Kam vite që nuk kam shkuar. Kam

rreth pesëmbëdhjetë vjet që më kalarguar emigracioni.

Dua të shkoj të mbush grushtin meujë në Gurrën e Ostrenit të Vogël...

Rremzi Sula me të birin, Afrimin

AMERIKA ËSHTË PËR AMERIKANËT - Sipas bisedës me Remzi Sulën nga Ostreni i VogëlSi ike në emigracion?Ika në vitin 1997. Deri në Përmet

kam udhëtuar me makina të rastit.Pastaj kalova lumin në këmbë. Nëanën tjetër na pritën disa makinagreke që na sollën deri në Lamia.Kemi paguar nga 160 mijë dhrahmipër person.

Sa vetë ishit?Unë? Dy veta, treqind e njëzet

mijë.Me kë ishit?Me gruan.Sa vjeç ishte gruaja kur kaloi lu-

min?Gruaja në atë kohë ishte pesëdh-

jetë vjeç.I rezistoi rrugës?Isha më i fortë unë dhe e mbaja

për krahu. (qesh)Më the që pastaj u vendose në

Kifisia. Si erdhe deri në Athinë?Erdha se kisha djalin. Ai punonte

në një lokal. Atje u vendosa.Sa vjet ndeje tek djali?Shtatë vjet.U more me ndonjë punë?Punova kohët e fundit. Nuk dija

gjuhën dhe nuk më merrnin në punë.Nuk punove në zanatin e të parëve,në

zanatin e gurgdhendësve dhe mura-torëve të famshëm të Ostrenit?

Kisha zanatin e të parëve të për-forcuar edhe me shkollë.

Çfarë shkolle?Kisha shkollën e ndërtimit. Kam

qenë gjeometër, asistent inxhinier.Ku keni punuar gjeometër dhe

asistent inxhinier?Kam punuar në Patos. Kam qenë

përgjegjës në ndërmarrjen komunale.Kam qenë në urbanistikë në Patos.Kam qenë gjeometër komiteti. Kamqenë me privatizimin e banesave dhenë fund me policinë ndërtimore nëprefekturën e Fierit.

Pas shtatë vjetësh në Kifisia kushkuat?

Mbas shtatë vjetësh ika në Sh-qipëri. Djali që kisha në Amerikë bëridokumentet e bashkimit familjar,Në vitin 2005 ika për në Amerikë.

Prej atëherë jeni në Amerikë. Siju duket Amerika?

Amerika është për amerikanët. Përmoshat tona nuk është sepse jemimoshë e madhe dhe jemi mësuar tërrimë me njerëzit dhe një gotë ujë,një kafe ta pimë bashkë. Atje nukgjen rehatinë e vendit tënd.

Tani keni ardhur nga Amerika...Nga Filadelfia për t’i parë fëmijët

në Athinë, në Kifisia. Kam ardhurme djalin, Afrimin dhe me plakën.

Si u mblodhët këtu në Saranti?Këtu kam nipin, djalin e vëllait,

Edin, i cili punon në këtë lokalin këtunë bregdet. Erdha ta shoh edhe atë efëmijët, nuk mund të mos vija përta takuar.

Sot erdhët?Po, sot.

Do të ktheheni sot?Kështu kam ndërmend. Do të iki

vonë sepse pasnesër do të nisem përnë Shqipëri.

Ku do të ndalosh në Shqipëri?Në Shqipëri sefte kam ndërmend

të ndaloj në Patos se e kam endeshtëpinë atje.

Pastaj?Pastaj do të iki në Tiranë sepse

kam shtëpinë tjetër atje që kam ndër-tuar dhe dua atje të jetoj, atje të ban-oj.

Pastaj?(Qesh). Dua të shkoj të mbush

grushtin me ujë në Gurrën e Ostren-it të Vogël...

* * *Ndërsa bisedonim erdhi Edi, dja-

li i vëllait të Rremziut, administra-tor i lokalit dhe na grishi të mblid-hemi të gjithë rreth tavolinës në njëkënd të restorantit ku sytë t’i merrtepamja e bukur e detit me gjirin dheplazhin në formë patkoi. Ishte njëdrekë e ngushtë familjare ku ndod-heshin të dy djemtë e Rremziut, njeri

që punon në Filadelfia të Amerikësdhe tjetri që punon në Kifisia tëAthinës. Ishte edhe e motra që punone jeton në Athinë. Ishte edhe e sho-qja e nipit, Edit, me të dy fëmijët.Një vatër e ngrohtë gjaku që vlontenga dashuria për njeri tjetrin....

Aty, ndërsa herë - herë trokisnimgotat me birrën e ftohtë, biseda ikularg. Iku në Ostrenin e Vogël për tëtrokitur në kullën e moçme të AliSulës, babait të Rremziut, i njohurpër atdhetarizmin dhe për jetën e tijnë zgjim të dashurisë për mëmëdhe-un në trevën e Gollobordës. Diçkamë kishte thënë për Ali Sulën e Os-trenit edhe Edi në një bisedë rrethfilxhanit të kafesë por ajo që më tre-goi Rremziu ishte një fletë e një lib-ri që meriton të shkruhet...

U ndava me Rremziun mepremtimin e tij dhe të djalit që njëditë në adresën time elektronike dotë më vijnë fletë të kësaj historie...

Treva e Dibrës është e mbushurme histori që flenë në kujtesën enjerëzve, histori që duhen zgjuar...

11 - Shtator 200829nr.

arsim Shkolla “Pedagogjike” ishte shumë e lidhur me qytetin.Shkolla ndikoi shumë në emancipimin e qytetit, por edhe qyteti e mbështeti

shumë shkollën në rrugën e saj të dijes dhe të kulturës.

Nga XHAFER MARTINI

Arsimi në Peshkopi, pas mbarimit të LuftësII Botërore, nisi në institucione arsimore jotë rregullta. Hapja e parë e shkollës sh-tatëvjeçare, ose unike, si i thonin, u bë më1945, në një shtëpi dykatëshe në lagjen Do-brovë. Një vit më vonë, në një shtëpi tjetërafër saj, u hap edhe konvikti. Kishte një larmimoshash, pasi, edhe pse shkolla unike ngri-hej mbi bazën e shkollës fillore, këtë të fun-dit mjaft nxënës e kishin kryer disa vjet mëparë. Konviktorët vinin nga të gjitha anët errethit, nxënësit jokonviktorë vinin nga fsha-trat e afërt. Vështirsitë ishin të shumta. Nukkishte as banka për të gjithë nxënësit, pran-daj disa prej tyre rrinin në këmbë. Kur lod-heshin, uleshin ata dhe ngriheshin të tjerë.Oborri ishte shumë i vogël, thotë në kuj-timet e tij mësuesi veteran M. Dema.Nxënësit vinin rrotull në kohë pushimi dukeluajtur me topa leckash, pasi në atë kohënuk njihej as topi i llastikut. Mbasi vintembrëmja, ndiznin fenerët dhe nën dritën etyre studionin në dhomën ku hanin bukë.Po kështu mungesa të theksuara kishte edhepër bazën mësimore dhe didaktike. Edhe nëkëto kushte mësimi zhvillohej normalisht ngaarsimtarët Edip Tërshana e Hysen Merko. Pasarrestimit të tyre në shkollën unike u dër-guan mësues Muharrem Tançi , Islam Vani,Hasan Rrapi, Reshit Kashari e disa të tjerë.Më vonë Edip Tërshanën e pushkatuan. Nëndërtesën që njihet si pedagogjikja e Pesh-kopisë dhe që është në qendër të qytetit,mësimi ka filluar në vitin 1948 si dhematurën e parë, ashtu edhe për nxënësit eshkollës së Dobrovës, që u mbartën e u sollënnë këtë ndërtesë, ku kishin edhe konviktin.Me konvikt, qysh në fillim, ishte edhe sh-kolla pedagogjike. Na ra një hije e re kur ubëmë nxënës të pedagogjikes dhe na u hoqtogfjalëshi, ata të Shupenzës. Shikonim kla-sat më të larta, sidomos maturantët, dhepërpiqeshim t’u ngjanim. Atë vit që ne fil-luam të parën klasë të pedagogjikes, ishinmaturantë Xhelil Gjoni, Sejfulla Shehu, EsatBraha, Abdurrahman Tota, G. Kurti dheshumë të tjerë. Unë me disa prej tyre flijanë një fjetore. Në Peshkopi janë ndërtuarmjaft shkolla të reja, madje edhe në vitet efundit, me projekte të zgjedhura, por asnjëshkollë, si ndërtesë, nuk mund të krahaso-het me pedagogjiken e asaj kohe. Ne peda-gogjikasve qytetarët na thoshin “studentë”

Nga XHEMAL DOMI

Pas shpalljes pavarsisë në vitin 1912 qeveria e kryesuar nga Ismail Qemali shpalli

dhe programin e saj për arsimin kombëtar. Sipasvendimit të qeverisë së atëhershme u hapënshkollat normale pregaditore në të gjitha prefek-turat. Shkolla normale e Elbasanit hapi dhekurse të shpejta për pregaditjen e mësuesve tëardhshëm. Nga këto kurse dolën dhe mësuesite parë dibranë si Haki Sharofi, Hafuz FetahAjdini dhe Ramiz Qatja që të tre nga Dibra eMadhe. Ishte kursi i parë që zhvillohej ku ukategorizuan që të tre të aftë për të dhënëmësim në shkollat që do të hapeshin në Dibër.

Vitet rrodhën e kjo qeveri nuk e pati fatinta kurorizonte me sukses programin e saj afatgjatë në fushën e arsimit. Qeveria e Vlorësdha dorëheqjen duke ia dorzuar pushtetin Ko-misionit Ndërkombëtar të Kontrollit ku pro-grami për arsimin e popullit shqiptar filloi tëndiqej me përparsi. Në vitin 1914 sapo mbaru-an kursin pregaditor të tre dibranët i caktuannë Dibër nga që ishin që të tre dibranë. HakiSharofi u caktua mësues në Peshkopi, në qen-drën e prefekturës së Dibrës. Fetah Ajdini ucaktua mësues në shkollën e Trojakut që ishtenën ndikimin e Elez Isufit, ndërsa Ramiz Qat-ja u caktua mësues në Trebisht të Gollobor-dës. Në prill të vitit 1914 Haki Sharofi hapi tëparën shkollë shtetërore në Peshkopi. Vetëmnjë ditë më vonë, më 15 prill Hafuz Ajdinihapi në Trojak shkollën për gjithë krahinën eUjë e mujës. Ramiz Qatja po më 15 prill hapishkollën shtetërore shqipe në Trebisht. Pra nëDibër pas një sërë luftrash të përgjakshme mepushtuesin serb u hapën shkollat e para sh-qipe ose siç u quajtën me të drejtë në popullsi dallëndyshet e para që sollën pranverën pasnjë dimri të gjatë dhe të vështirë.

Se në çfarë kushtesh u hapën këto shkollakëtë e tregon Haki Sharofi në kujtimet e tij.”Në varfërinë e madhe dhe privacionet e ska-jshme të kohës, nxënësit kishin sjellë nga njëcopë postiqe për t’u ulur dhe nga një arkë dër-rase për të vednosur fletoret e shkrimit me atopak libra e fletore, me një pllakë guri për tëshkruar e shlyer herë pas here shkronjat, num-rat dhe veprimet me to. Me ato mungesa tëshumta mjetesh e orendish, por me shumëdashuri për dijen, mësues e nxënës u futën nërrugën dritës, për mbrothësinë e kombit” Kjoishte gjendja në shkollën e Peshkopisë ku uulën 16 nxënës për të nxënë dije dhe dituri.Në Trojak dhe Trebisht gjendja ishte dhe më erëndë. Kudo vërehej skamja dhe varfëria e te-jskajshme, por gëzimi dhe dëshira për të më-suar germat dhe gjuhën e bukur shqipe i tejka-lonin vuajtjet dhe mjerimin i cili ishte ulurnë vatrat dibrane atëherë. Gëzimi dhe harejae të vegjëlve lexoheshin qartë në fytyrat e tyre.Si shkolla ngaqë mungonin godinat shtetëroreshërbyen shtëpitë e fshatarëve. Ai grusht i vogëlnxënësish që u rregjistruan në fillim i vazhdu-an mësimet gjatë pranverës dhe verës të vitit1914. Qeveria e princ Vidit nuk pati as kohë,as jetë të gjatë për zbatimin e planeve, të fryradhe të pa qarta në fushën e arsimit. Në Statu-tin Organik të Shqipërisë që u nënshkrua nëprill 1914 për arsimin parashikohej:

-Liri të mësuarit e ushtruar prej personaveme cilësi të kërkuara prej ligjit dhe nën kon-trollin e qeverisë.

-Arsimi fillor i detyruar dhe falas për fëm-ijët shqiptar ku ka shkolla shteti.

-Mësimi i gjuhës shqipe i detyrueshëm nëtë gjitha shkollat.

-Mirëmbajtja e shkollave shtetërore dheshkollave të komuniteteve të bëhej prej vetështetit.

-Liri e mësimit të fesë në gjuhë të huaj si-pas kultit.

Shkollat e para shqipe në DibërMë 2 tetor 1914 u formua e ashtuquajtura

“Qeveri e përkohshme e Esat Pashë Toptanit,me qendër në Durrës, që e shtrinte pushtetine vet në Shqipërinë e mesme. Meqëllim që tëzbuste zemërimin e popullit të egërsuar dhepër të kontrolluar veprimtarinë arsimtare nëzonën e tij. Esati krijoj drejtorinë e Punëve tëMbrendëshme të qeverisë në gjirin e të cilësishte krijuar edhe një këshill arsimtar, me tëcilin synonte të krijonte pështypjen se aipërkrahte arsimin kombëtar. Në këtë këshillbënin pjesë patriot e atdhetar që nuk lanë rastt’u shpëtonte në drejtimin e arsimit kombëtar.Ata pregaditën dhe botuan më 1915 “Programinanalitik të shkollës fillore e të mesme” që ështëi pari dokument shkollor i kësaj natyre në gju-hën shqipe. Në këtë program del një kompro-mis konjuktural ku spikasin dy drejtime an-tagoniste në përmbajtje. Së pari morali fetardogmatik nga njera anë dhe së dyti njohuritë

laike shkencore nga ana tjetër. Megjithëse ky program sado anemik që

ishte nuk mund të realizohej në kushtet e njëqeverie antikombëtare siç ishte ajo e Esat Pa-shës. Në vend vepronin një numër i madh sh-kollash dhe institucionesh të huaja si greke, ital-iane, austro-hungareze, sllave, vllahe e fetareme përmbajtje, drejtime e synime të ndryshmeaneksioniste, me qëllim të qartë shkombëtariz-imin e popullit shqiptar. Në mungesën e njëautoriteti shtetëror qendror shqiptar, ata nukpërgjigjeshin askund për veprimtarinë që zhvil-lonin, kurse për një organizim të rrjetit shkol-lor shqiptar të njësuar as që bëhej fjalë. Megjithëkëto shkollat e para që u hapën në Peshkopi,Trojak dhe Trebisht edhe gjatë viteve 1914-1915vazhduan të mbijetojnë falë pushtetit lokal dhevetë popullit arsimdashës dibranë. Këto ishintre shkollat e para shtetërore në Dibër apo siç iquante populli tre dallëndyshet dibrane.

Në prill të vitit 1914 Haki

Sharofi hapi të parën shkollë

shtetërore në Peshkopi. Vetëm

një ditë më vonë, më 15 prill

Hafuz Ajdini hapi në Trojak

shkollën për gjithë krahinën e

Ujë e mujës. Ramiz Qatja po

më 15 prill hapi shkollën

shtetërore shqipe në Trebisht.

PERVJETOR

PEDAGOGJIKJAdhe mësuesve tanë “profesorë”. E meritonintë dyja palët, nxënës e mësues, ngritjen nërang. Ishim qendra e diturisë dhe e kulturës.Në shkollën pedagogjike të Peshkopisë erdhënnxënës jo vetëm nga fshatrat e rrethit të Di-brës, por edhe nga rrethe të tjera të Shqipërisë,si Tropojë, Kukës, Mat etj. U mblodhën dheu gërshetuan kulturat, dialektet e nëndialek-tet, kostumet kombëtare të zonave nga vininnxënësit, psikologjitë, mënyrat e jetesës.

Shkolla pedagogjike e Peshkopisë u bë shpe-jt rrezatuese, unifikuese, një qendër e madhearsimore dhe kulturore, e cila energjitë embledhura i çlironte në mënyrë graduale, tëpërpunuara, të thyera në prizmin e saj kulturor,duke krijuar qysh në fillim një profil të vetin,ku karakteri kombëtar e fryma popullore gërsh-etoheshin dhe shfaqeshin në mënyrë të natyr-shme. Profesorët ishin të rinj entuziastë, tëdashuruar pas profesionit të tyre, të gatshëmpër të përmbushur me nder dhe krenari mision-in e ngarkuar, nxënësit ishin djem dhe vasha tëardhura nga shumë rrethe të vendit, që e zbuku-ronin edhe fizikisht qytetin e Peshkopisë. Nëvendin e hasmërive, të gjakmarrjes, të mbylljessë femrës brenda mureve të shtëpisë, vajzat eardhura nga çdo skaj i rrethit tonë, por edhenga rrethe të tjera, ishin një yllësi e re në koste-lacionin shpirtëror të popullit të kësaj treve.Dhe ishin vajza të zgjuara, me moral të lartë.Femra nuk mund të fitonte pushtet dhe autoritetme konferenca, me punën formale që bëntekryesia e gruas: ajo autoritetin mund ta fitontekur të bëhej mjeke, arsimtare, inxhiniere, sh-kurt kur të aftësohej që shoqëria t’ia kishtenëvojën. Asgjë nuk jepet për mëshirë, gjithçkafitohet me luftë, me dije dhe kulturë, me për-pjekje që jo gjithmonë kurorëzohen me suk-ses… Në atë kohë marrëdhëniet qytet-shkollënuk ishin si të tanishmet. Jeta kulturore, artis-tike, sportive e qytetit nuk mund të kuptohejpa jetën kulturore, artistike e sportive të shkollës.Shkolla pedagogjike dhe qyteti kishin të për-bashkët ekipet e futbollit, voljebollit, grupetartistike, terrenet sportive, gjithçka. Nuk mundtë kuptohej asgjë në atë kohë në qytetin e Pesh-kopisë pa pjesëmarrjen direkte ose jodirekte tëmësuesve dhe të nxënësve të pedagogjikës.Qytetarët vinin në shkollë dhe shkolla ishte nëqendër të qytetit. Kuadro drejtues të rrethit, sisekretari i parë i partisë, Jashar Menzelxhiu, kry-etari i komitetit ekzekutiv, Rexhep Doda vininshpesh në shkollë, madje merrnin pjesë edhenë mbrëmjet e dëfrimit. Me pak fjalë shkollaishte shume e lidhur me qytetin. Nuk ishte

vetëm fizikisht pjesë e tij, por kishte midis tyrenjë lidhje të brendshme, organike. Shkollandikoi shumë në emancipimin e qytetit, poredhe qyteti e mbështeti shumë shkollën nërrugën e saj të dijes dhe të kulturës. Qytetarët ePeshkopisë shikonin tek vashat e reja malësoretë ardhmen e vajzave të tyre…Qyteti i Peshko-pisë i asaj kohe ishte mbartësi i një kulture tëlashtë qytetare, të formuar në një truall të për-bashkët me Dibrën e Madhe, ku lidhjet egjakut, lidhjet historike, atdhetare, kulturorenuk u ndërprenë. Ishte ende gjallë frymëzimiatdhetar e kulturor i Iljaz Pashë Qokut, SaidNajdenit, Josif Bagerit, Haki Sharofit, Vehbi Di-brës etj. Kishte vuajtur Dibra historikisht përshkollë dhe kulturë në gjuhën shqipe, tani që ikishte të dyja, ajo i donte dhe respektonte. Ne,ndonëse jo të ndërgjegjshëm deri në fund, ekuptonim rolin tonë dhe përpiqeshim të justi-fikonim ndjenjën atdhetare dhe kulturore të njëqyteti me tradita të hershme në këtë fushë. Sh-kolla pedagogjike e Peshkopisë ishte simbol iqytetërimit. Ishte një çlirim energjish, një kohëidealiste, jo e largët nga Lufta e Dytë Botëroreqë u bë në emër të këtyre idealeve. Ende nukishte venitur shpresa, ajo lulëzonte dhe ne ishime ardhmja jo në kuptim thjeshtë si brez mendryshime të mëdha. Dhe ndryshime sollëm,madje shumë të mëdha; zhvilluam arsimin dhekulturën, përhapëm dritën dhe përparimin, ihapëm sytë popullit.

Kopertina e librit “Pedagogjikasit”, e cila sapo u botuanga Xhafer Martini në kuadër të 60-vjetorit të hapjes sëshkollës Pedagogjike

12 - Shtator 200829nr.

historiNë kuadrin e 95-vjetorit të masakrave serbe në Dibër, historiani Moisi Murra na sjellnjë histori të shkurtër e të dokumentuar, për të na rikujtuar se historia nuk mund tëharrohet pavarësisht politikave globalizuese, të mirëkuptimit dhe paqes

Nga MOISI MURRA

Pas luftës së Kolesjanit, 14-17 nëntor 1912, kryengritjes së Grykës

Vogël, 25 dhjetor 1912-11 janar1913, ushtritë serbe e saktësisht Di-vizioni I Shumandis dhe Divizioni IIi Moravës sulmuan dhe pushtuangjithë trevën e Dibrës duke krijuar njëgjendje tejet të rëndë ekonomike,politike e ushtarake.

Beogradi shovinist nuk u kënaq asnga vendimi i Konferencës së Ambas-adorëve të Londrës, të 22 marsit1913, që e linte Dibrën e Madhe dhe,më gjerë, gjithë trojet shqiptare nëMaqedoninë Perëndimore, Kosovëndhe viset shqiptare në Mal të Zi, jas-htë kufijve të Shqipërisë së pavarur.Gelinek, atashe ushtarak i Austrisë nëBeograd, i raportonte shefit të shtabittë përgjithshëm të tij, më 22 shtator1913 se: “Dr. Spalajkoviç (zv. min-istër i punëve të jashtme të Serbisënë atë kohë) ka deklaruar hapur se“kufijtë e caktuar nga Konferenca eLondrës nuk mund t’i pranojë kurrëSerbia” 1). “Në kundërshtim me ven-dimet e Ambasadorëve në Londër,vazhdon Gelineku, Serbia vazhdon tëmbajë akoma garnizone në territorine Shqipërisë autonome... që këto gar-nizone mbërrijnë deri në Drinin e Zi,kjo gjë provohet zyrtarisht” 2).

Gelinek nuk kishte informata tëgabuara. Garnizonet serbe ishin tëpërqëndruara pothuajse në të gjithëDibrën, në të dy anët e Drinit të Zi.Në lindje: Lugjaj, Shkeka e Shumbat-it, Ostush, Pasmar, Gjarajo, KodërKabe, Llasen, Qenok, Popinar, KodraPianecit, Dibër e Madhe; në perën-dim të Drinit ishin dislokuar: në Prattë Selishtës, Kepi i Gjuras, Kulla eShalës (Bulqizë), Zerqan, Çerenec,Shkëmbi i Vrabiçit (mbi urën e Spiles),Trebisht, Ostren i Madh, Studën, dukepretenduar për një “kufi strategjik” qërrokte gjithë Dibrën: Lan-Lurë, Qafë-Murrë, Qafë-Buall, Qafë-Studën.

Pushtimi i Dibrës shoqërohej memasakra me të vërtetë të përbind-shme: therje, mbyetje, djegie, vedhje.Kudo mbretëronte pasiguria dhe tmer-ri i masakrave. “Sjellja e serbëve nëkrahinën e Dibrës u bë e keqe” 3) sh-kruante ato ditë publicistja anglezeEdit Durham. Burrat i kalon në thikë,gratë i mbytnin në lumë, fëmijët idigjnin të gjallë në zjarr, bagëtitëdëmtoheshin, rrëmbëheshin e i nis-nin për në thellësi të Serbisë.

“Qeveria serbe i shtrëngoi kaq keqe i bëri aq të liga, - deklaronte IsmailQemali – sa nga dëshpërimi burra egra kërkonin vdekjen si të vetminshpëtim ndaj ç’nderimit, rrëmbimite vrasjeve” 4).

Kjo gjendje si dhe aneksimi i Di-brës Serbisë, nuk kishte si të mos prod-honte tension tek dibranët, që his-torikisht ishin vetëqeverisur sipas ka-nunit të maleve.

Stërmilli na thotë se: “nisi rishtazme u ba një marrëveshje e filluemema parë për një kryengritje kundraarmikut” 5). Bile ai shkon më tej, “nënjë marrëveshje ndërkrahinore” 6). Poredhe gazeta “Liria e Shqipërisë” nëvjeshtën e vitin 1913 njoftonte se “kanjë marrëveshje të plotë ndërmjet dyDibrave” 7). Nga ana tjetër veprimtar-ia e Elez Isufit për organizimin e kry-engritjes çlirimtare në Dibër ishte nëharmoni me veprimet që zhvilloninudhëheqësit e kryengritësve të Kos-

KRYENGRITJAe shtatorit 1913 në Dibër

ovës: Hasan Prishtina, Bajram Curri,Isa Boletini etj.

Që dibranët të udhëhequr nga ElezIsufi, Mersim Dema, Selman Alia,Sefedin Pustina, ishin vënë në lëvizjepër organizimin e një kryengritje tëpërgjithshme kundër serbe, pranohejedhe nga qarqet politike të Beogra-dit.

Gazeta “Përlindja e Shqipërisë”organ i qeverisë së përkohshme tëVlorës, një muaj para se të fillontekryengritja (14 gusht 1913), botontenjë lajm mbi takimin e parësisë tëkrahinave verilindore me Ismail Qe-malin në Vlorë “Pardje (12 gusht1913) erdhën zotërinjtë bajraktarë ElezIsufi nga Dibra, Ramadan Zackoci ngaLuma dhe Rexhep Bajraktari i Hasitme shumë veta. Lartësia e tyre kanëndenjur disa ditë në Tiranë, pastajvajtën në Durrës dhe s’andejmi këtu(në Vlorë – M. M.). Dje kanë paturnjë bashkëkuvendim me zotin kryetartë qeverisë (I. Qemalin – M. M.) mbigjendjen e Malësisë që përfaqësojnëdhe mbi masat që duhen marrë përt’i sunduar ato vise sipas mendimit(kuptohet – vendimit – M. M.) tëqeverisë” 8).

Me fjalë të tjera qeveria e Vlorësishte për çlirimin dhe sundimin ekëtyre krahinave, pra për kryengritje.Por në rrethanat që qeveriste kabinetii I. Qemalit, prononcimit publik nëpërkrahje të kryengritësve do t’ishmangej, jo vetëm se duhet të res-pektonte vendimet e Konferencës sëLondrës për asnjanësi, por, se një kon-frontim i ri ndër shtetëror rrezikonteseriozisht qenien e shtetit të ri sh-qiptar.

Sidoqoftë me kthimin e Elez Isufitnga Vlora, nis përgatitja për një kry-engritje të përgjithshme antiserbe nëDibër. Më 24 gusht 1913 inspektori ipolicisë në Shkup, i raportonte ko-mandës supreme, po këtu, se “ElezIsufi gjindet në Dardhë dhe i ftonshqiptarët për kryengritje”.

Por, dhe qeveria serbe iu vu inci-denteve për të provokuar konfliktendërshtetërore. Më 2 shtator 1913ushtria serbe bombardoi dhe dogjiqytetin e Dibrës së Madhe 9). Më 8shtator 1913 qarqet politike të Beo-gradit shpallën me bujë aktin e anek-simit të gjysmës së trevës së Dibrësdhënë nga Konferenca e Ambasa-dorëve të Serbisë. Ndërsa më 10 sh-tator mbreti i Serbisë, Pjetri i I, mira-toi propozimin e ministrit të luftës,Vili Bozhanoviqit për mobilizimin eDivizionit të Moravës të thirrjes I-rësë bashku me dy regjimente, I-rë dheII-të të zmadhuar të fanterisë që 12ditë më vonë, më 24 shtator 1913,shtypi jugosllav do të shpallte zyrtar-isht mobilizimin e këtij divizionikundër Shqipërisë 10).

Merrej vesh, dibranët përgatiteshinpër çlirim të viseve të pushtuara ngaSerbia dhe bashkimin e trojeve të cun-guara nga konferenca e Ambasadorëveme Shqipërinë autonome. NdërsaBeogradi zyrtar përgatitej për revanshshtetëror tej piramidave politike tëKonferencës së Londrës. Ushtria ser-be në Dibër numëronte 5300 ushtarë

të R. 14 të Divizionit II të Moravës.Vetëm në qytetin e Dibrës së Madhekishte 1500 ushtarë të regjimentit tëparë të brigadës së Moravës të për-forcuar me 4 bateri të artilerisë mal-ore 11).

Gjithashtu, kufirin me Shqipërinënga Peshkopia në Pogradec (rreth 150km) Serbia e siguronte me 12 çeta tëregjimentit XIX dhe një divizion ma-lore 12).

Forcat kryengritëse popullore di-brane nuk kishin më shumë se 200-300 vetë për çdo drejtim që më vonëarriti në 3000. Sipas dokumenteve –ditar të komandantit të aradheve ser-be në Dibër të Madhe, ushtria serbegoditet më 14 shtator 1913 në afërsitë Podgoricës, më 18 në Sinë dhe më20 në katundin Arras 13).

Sulmi i rrufeshëm, në një kohë,në disa drejtime, në mot e terren tëkeq, në orët e para të mëngjesit (4.30-5.30) përbëjnë konceptin bazë të ar-tit taktik të luftës popullore të zbatu-ar nga Elez Isufi në kryengritjen e sh-tatorit 1913.

Më 21 shtator 1913 ora 4.30 kish-te nisur kryengritja më e madhe dhemë e fuqishme kundër serbëve nëDibër me sulm të organizuar në tredrejtime: Ura e Lushës, Kastriot, Ko-dra e Kabe, Qenok, Dibër e Madhe,udhëhiqesh nga Elez Isufi, SelmanAlia, Halil, Llan e Haxhi Kaloshi. Nëdrejtimin Dibër e Poshtme, Kala eDodës, Prizren organizuan sulmindibran e lumjanë të udhëhequr ngaSuf Xhelili, Ramadan Zaskoci e Qa-zim Lika. Në drejtimin Selisht, Kepii Gjuras, Homesh, Çerenec, Mali iVrabiçit, Dibër e Madhe sulmuan kry-engritësit të udhëhequr nga MersimDema, Dan Daci, Bajram Buci e mëpas dhe Hasan Koçi e Ramadan Kanx-ha. Në orën 8.00 të 21 shtatoritgoditet dhe çlirohet Peshkopia. Ush-tria serbe nis tërheqjen në drejtim tëDibrës së Madhe, por e informuar sei ishin organizuar prita nga fshatarëtpërgjatë rrugës, ktheu drejtimin përnë Zhirovnicë. Në fshatin Bellovë sul-mohet nga banorët vendas duke iushkatërruar plotësisht dy toga artile-rie, kurse në Rabdisht sulmi nga fs-hatarët që kaq i rreptë saqë nuk mundtë quhej më ushtri, por grumbull ush-tarësh të shpartalluar. Në ndihmë tëforcave serbe vjen aradha e Dibrës sëMadhe, por duke hyrë në Melangoditet ashpër nga 400 fshatarë të cilëte detyruan dhe këtë të merrte udhëne Zhirovnicës.

Ndërkohë drejtimi kryesor, Pesh-kopi-Dibër e Madhe, që udhëhiqejnga Elez Isufi, duke vazhduar sulmime atë furi, po i afroheshin qytetit tëDibrës së Madhe. Për të thyer sulmine kryengritësve dibranë ose të paktënpër të penguar përparimin e mëte-jshëm të tyre, komanda serbe kishtevendosur gjatshtë bateri artilerie nëElsë me topa malorë në Kodrën e Pi-anecit. Në këtë të fundit ushtarët ser-bë i kishin lidhur me zinxhirë në këm-bë, me qëllim që ose të luftonin osetë vdisnin. Për pak çaste situata ndër-likohet, sepse kjo artileri mbante sinë dorë gjithë fushën e Dibrës. Por,

falë trimërisë, heroizmit, vetëmohim-it, zgjuarsisë së Salë Capës më 2-3dibranë të tjerë që pas njëkrahëmar-rje nga lindja e kodrës hidhen mbipozicionet e zjarrit dhe në luftime tëafërt fyt a fyt i asgjësojnë të gjithëtopçitë. Një akt heroik ky që do tëpërsëritet 7 vjet më pas nga OsmanPaci në Shkekë të Shumbatit, në Sal-batër të Sule.

Në orën 0.4 të 22 shtatorit 1913,kryengritësit dibranë të ndihmuar dhenga qytetarët e Dibrës me thirrjen luft-arake “a besa-besë-burra të zamëRadikën”, sulmuan në të gjithë anëte qytetit.

Komandanti i ardhave serbe nëDibër ka shkruar në ditarin e tij: “Sul-mi ishte i furishëm, nga të gjitha anëtu përcoll nga ezani i hoxhallarëve qëdëgjohej nga të gjitha xhamitë e qy-tetit të cilët bekonin popullin dhearmën shqiptare. Popullsia e Dibrësnga çdo dritare dhe derë shtinte nëushtrinë serbe... në orën 5.30 minutafilloi tërheqja e ushtrisë serbe ngaDibra me humbje të madhe. Në orën11.00 (22 shtator 1913) Dibra ra nëduar të shqiptarëve” 14).

Udhëheqësit e kryengritjes ElezIsufi, Mersim Dema, Selman Alia,Halil e Haxhi Kaloshi pasi takohendhe me parësinë e qytetit të Dibrëssë Madhe, Shaqir Jegenin, SefedinPustinën, Qamil Dacin etj., ngritënspitalin për të plagosurit dibranë, pordhe për të plagosurit serb; pastaj ng-ritën flamurin shqiptar në Dibrën eçlirueme dhe qeverinë e përkohshmeme kryetar Sefedin Pustinën 15).

Pas çlirimit të Dibrës, kryengritësite vazhduan mësymjen në tri drejtimenë thellësi të viseve shqiptare. Krahui djathtë i sulmit që udhëhiqej ngaMersim Dema, Dan Cami, BajramBuci etj., duke ndjekur ushtrinë ser-be u ndeshën me ta tek “Hani i Treb-ishtit”, ku pas një farë qëndreseshpërthejnë mbrojtjen dhe vazhdojnësulmin drejtë Strugës. Më 26 shtator1913 kryengritësit hynë në Strugë. Mekryengritësit u bashkuan dhe 60-70struganë të udhëhequr nga AbdullaGojdrini, Demir Lena, Riza Hajro etj.,të dy palët vazhdojnë sulmin nëdrejtim të Resnës. Pas luftimeve tëashpra në Bukovë, Straçkë, Petrinë,Stokë, ushtria serbe u tërhoq në anëtë Resnjës me humbje të mëdha.

Luftime të ashpra, në përdorim dhetë artilerisë nga ana e serbëve, u zh-villuan dhe në drejtimin Zhirovnicë,Kosovrast, Mavrovë, Vllajnicë, Gos-tivar. Në hapësirën hanet e Mavrovës– Vllajnicë gjatë gjithë ditës së 25shtatorit 1913 luftimet nuk pushuan.Në mbrojtje të Vllajnicës dhe nësulm për çlirimin e Gostivarit dhanëjetën 21 dibranë që edhe sot e kësajdite i kanë varret në Vllajnicë.

Më 26 shtator 1913 kryengritësitdibranë marrin Mavrovën dhe më 27hynë në Gostivar 16).

Një krah tjetër i kryengritësve iudhëhequr nga Kurt Hoxha, HalilKaloshi e Maliq Kërçishta zhvillonteluftime në drejtim të fshatraveKoçisht, Koxhaxhik, Mali Stugovë,fshati Garl-Kërçovë. Gjatë luftimeve,

me kryengritësit u bashkuan dhe fs-hatarët e Gorancës, Ballancës,Bareshit, Koçishtës, Koxhaxhikut dheBroshnicës. Sipas pohimeve serbe, nëkëto luftime ushtria serbe pati 9 tëvrarë e 12 të plagosur 17).

Luftime të suksesshme zhvilluandhe forcat e përbashkëta dibrane elumjane të udhëhequra nga Suf Xhe-lili, Islam Spahia, Ramada Zaskoci eQazim Lika në drejtimin Shishtavec,në lindje të Gjallicës, Novoselë, Za-pod, rrëzë malit të Koritnikut, Dra-gash, Brat e Zhur.

Më 27 shtator 1913 forcat kryeng-ritëse dibrane të ndihmuara dhe ngabanorët vendas zhvillonin luftime nëvijën: malet e Mavrovës, dhe paraqytetit të Prizrenit tek kroi i Mbretitnë Bistër.

Këtij heroizmi atdhetar populli ikëndoi:

“... Komandar, or, i biri i shkinësS’i ke njoftë ti djemtë e Dibrës,Djemtë e Dibrës e zogjtë e malitQë ta plasin kapakun e ballit” 18)

Por, dhe shtypi shqiptar dhe ai ihuaj jo vetëm ngritën lart heroikën eatyre ditëve, por i treguan diploma-cisë evropiane se shqiptarët jo vetëmjanë autoktonë në trojet e veta dhekombi më i vjetër në Ballkan, por janënë gjendje t’i mbrojnë këto troje dheme gjak.

Gazeta “Ozor” e Zagrebit pub-likonte 1000 të vrarë serbë, 300 robërdhe shumë materiale luftarake 19). Pordhe nga dibranët dhanë jetën 63 kry-engritës.

Kryengritësit dibranë që më 23shtator nëpërmjet Aqif Pashë Elbasan-it i kërkuan qeverisë së Vlorës armë emunicion. Dhe Aqif Pasha i shkru-ante kabinetit të I. Qemalit: “Në rastse bie Dibra përsëri në duar tëarmikut, kjo do rrjedhë vetëm ngamungesa e municionit dhe e armëve”20).

Më 1 tetor 1913 niskundërmësymja serbe në shkallë tëgjerë. Në radhët e kësaj ushtrie tëpompuar me cinizëm për ekspansion-izëm e hegjemonizëm shtetëror,numëroheshin rreth 40.000 ushtarë.

Forcat kryengritëse dibrane, rreth3000 vetë pa armatim, pa municion,pa ushqim e veshmbathje e pse jodhe pa mbështetje në plan tëbrendshëm dhe atë të jashtëm, poshkruanin aktin e fundit të heroikëssë madhe të vitit 1913.

Ata pasi interceptuan me heroizëmushtrinë serbe në malet e Petrinos,Jamës, Vllajnicës, Prizrenit, organi-zuan tërheqjen me luftim duke judhënë mundësi pleqve, grave e fëm-ijëve të largohen në thellësi të viseveshqiptare. Ndërsa në Kala të Dodëskryengritësit të udhëhequr nga SufXhelili e Qazim Lika e thyen ushtrinëserbe dhe e detyruan të tërhiqet nëBicaj.

Dibra u ripushtua. Fshatravepothuaj të gjithëve ju vu flaka. Emegjithatë, kryengritja e shtatorit1913, u konsiderua e shuar nga au-toritetet serbe në paraditen e 4 tetorit1913, kur kompania e 12 e këmbë-sorisë “Car Llazar” e komanduar ngakolonel Milivoje Stojanoviç, dogjikullën e Elez Isufit në Sllovë 21).

Si përfundim mund të themi se,kryengritja e shtatorit 1913 u përgatit,u organizua dhe u drejtua ngaudhëheqësit popullorë të Dibrës në

13 - Shtator 200829nr.

profilInterviste ekskluzive me yllin e vallëzimit, dibranin Toni Dovolani,

në edicioni e 7-të të spektaklit televiziv,“Dancing with the Stars” (Vallëzo me yjet)

Toni Dovolani: Jam krenar që po e tregojveten se jam shqiptar!

BROOKLYN NY : Vallëtari dibran Toni Dovolani, njihet nga teleshikuesishqiptar brenda SHBA-së, në Shqipëri, Kosovë e viset e tjera shqiptare,si pjesemarresi i rregullt i edicioneve të spektaklit garues “Vallëzim meYjet”. Dovolani ka garuar pa shume sukses gjer tani me partnere si Sta-cey Keibler, Sara Evans, Leeza Gibbons, Jane Seymour dhe në edicionine 6-të, me komedianen njujorkase Marissa Jaret Winokur. Ndërsa kurfilloi edhe edicioni i 7-të i spektaklit “Vallëzimi me Yjet”, ai doli nëgarë me partieren, aktoren e famshme me origjinë italiane, Susan Lucci(Suzan Luçi)

“Vallezimi me Yjet”, është një shfaqje spektakel televiziv, i llojit tëvetë në SHBA, e cila shfaqet, organizohet dhe transmetohet nga pro-grami shumë i njohur televiziv amerikan ABC, dhe në anglisht quhet“Dancing Ëith The Stars”. Në këtë shfaqje merr pjesë, për të shtatën njëshqiptar, që amerikanet e thërrasin nga Kosova, i cili quhet Driton “Tony”Dovolani. Pasi ai vetë ka lindur në Kosovë, me prindër babai nga Dibrae Madhe dhe nëna nga Kosova.

Mirëpo, ajo +farë është me rëndësi, në të gjitha revistat e ilustruara,tabloide, e japin këtë ngjarje dhe aty gjithkund në qendër të vëmendjesështë edhe Toni. Ato shkruajne se kombësia e tij është Shqiptar (Alba-nia). Gjithashtu, edhe një reviste më prestigjoze në Amerikë e artistëve,People, ka shkruar të njëjtat gjëra dhe ka dhënë një intervistë të tijën.Aty ai shkruante gjerësisht se është nga Kosova dhe se është Shqiptar,pastaj se është i martuar dhe se gruaja e tij quhet Trendafile, nga Dibra eMadhe, pastaj se ka edhe tre femije të cilëve u ka vënë emra shqiptarë.Prej disa vitesh, Toni dëshiron të ndihet i qetë pranë familjes së tij, nëvilën më të re në, Stratford.

Në këtë garë të mahnitshme vallëzimi, e cila, sesionin e kalur tërhoqivetëm në një mbremje deri në 18 milionë teleshikues, vallëzimet më tëpreferuara janë në disa mënyra, dhe 10- llojeve të kërcimeve si: “ChaCha - Foxtrot - Jive -Paso Doble - Quickstep - Rumba - Samba - Tango -Viennese Ëaltz - Ëaltz, Vallezim latin, Tango tradicionale sallonesh, Valle-zim rutine, Vallëzim popullor. “Vallëzim me yjet” është një serial origjinalnë llojin e vet. Çiftet përbëhen nga një person i famshëm dhe balerinprofesionist. Çiftet duhet të kërcejnë sipas një stili alla Fred &Ginger.

Nga BEQIR SINA, New York B.S.: Toni, si ndihesh në këtë edi-

cion , do të konkurosh me SusanLuçin dhe je bërë babai i tre fëm-ijëve (dy binjak)?

T.D.: Ju faliminderit për këtëintervistë. Jam shumë i emocionu-ar, pasi siç e thatë edhe ju kam dygëzime të mëdha; “Zoti më fali dybinjakë - dhe do të konkurojë meaktoren e famshme Susan Luçi”. Su-san megjithse i ka të 61 vitet, ështëkërcimtare profesionale, ku dallohetpër elegancën, shkathtësinë dhe di-namizimin. Mbi të gjith ajo di tëbëjë për vete spektatorët , pasi ështënjë aktore e famshme dhe e njohurnë këtë zhanër. Një aktore, e cila nëDay Time TV ajo thirret “Mbretëre-sha”. Pra, kjo artiste me një eksperi-encë shumë vjeçare, sjell për her tëparë në spektaklin më të dëgjuar“Vallëzimi me Yjet” - “Dancing ëiththe Stars”, edhe një anë tjetër të tal-entit të saj kërcimin . Me këto çkathashë jam shumë optimist , se dotë jemi çifti që do të zëmë një vendshumë të mirë.

B.S: Toni, jeni pjesmarrës i 6-të,edicioneve, cili prej tyre ka qënë mëi suksesshmi për ty?

T.D.: Për mua të gjitha janë tësuksesshme. Vetë pjesmarrja ime nëkëto edicione , pra zgjedhja ime metë gjitha partneret që unë pata ështëpadyshim një sukses i veçantë i këtijlloji. Por si më të veçantin duke iupërgjigjur pyetjes suaj , patjetër qëmund të veçoja atë me StaceyKeibler. Stacey, ishte balerinë e lin-dur, ajo e kish filluar baletin qyshfëmijë në moshën 12 vjeçare. Ajoerdhi në këtë spektakël me shumëasete të cilat i kishte natyrale. Gjërakëto për mendimin tim në vallëzimqë nuk i mësojnë kollaj vallëtarët.Një trup shumë atletik.

Ndërsa, edicioni i gjashtë me part-neren time Marissa Jaret Winokur,arrita të kem më shumë adhuruessesa kisha arritur gjithsej deri në atëedicion. Kjo për shkak se të gjithëadhuruesit e shumtë të Marissa JaretWinokur, u bënë “tifozët” e çmen-dur tanët. Edhe disponimi im me këtëkërcimtare ka qënë shumë më i lartsesa ky kësaj rradhe.

B.S: Toni, dy edicionet e fundit,

ju “hoqët dorë nga partenret e reja,dhe keni zgjedhur ato me moshë tëmadhe dhe me eksperiencë” , Pseky lloj ndryshimi?

T.D.: (qesh) Mosha në vallëzimnuk të pengon fare. Kemi parë shumëfilma të vjetër, kur në mbrëmjetmondane të vallëzimit ata që kërce-jnë bukur janë gjithmonë më tëvjetërit. Të vjetërit kërcejnë plotëfinesë dhe tregojnë më fisnikëri gjatëvallëzimit. Pra, zoti Sina, nga eks-perienca vijnë në “dyshme” mëshumë lëvizje tërheqëse, të cilat kanëtë bëjnë me kohën kur i ke fituar t’iato mënyra të të kërcyerit. Në vallë-zimin që quhet klasik, si për shem-bull nuk ka asnjë farë ndryshimi nëmoshë. Kjo ka të bëjë më shumë sesasi t’i vallëtar ose vallëtare e ke ruaj-tur atë çka ke mësuar ose ke demos-truar gjatë kërcimeve, qofshin atopublike apo në mjedise të voglafamiljare.

Sidomos, Susan Luçi, pres t’a pre-zantojë veten shumë bukur. Ajo kanjë shkathtësi dhe klasiçizëm të sh-këlqyer. Ajo ka 14-vjet që po përga-titet për të dalë në skenë edhe si kër-cimtare profesioniste. Mendojë se dotë jetë e “pandalshme” në këtë am-bicje së bashku me mua, pa dallimse çfarë moshe ka.

B.S: A keni pasur deri tani ndon-

jë “ mosmarrëveshje” me Jurinë?Ose siç i themi ne shqiptarët “t’uakenë ngrënë hakun”

T.D.: Jo! Ah më kujtohet diçka,para tre edicioneve kemi pasur një“përplasje” të vogël më Jurinë e spe-ktakilit “ Vallëzimi me Yjet”. Ishtediçka shumë interesante:” Pasi për-fundojë konkurimi, bëmë një debatjo të “hijshëm” lidhur me vlerësiminqë ata na bënë. Nuk ishim dakortfare me ato pikë që ata na dhanë.”Mirëpo, gjithçka është tjekaluar dhe

me asnjërin prej anëtarve të Jurisë,nuk kemi mërira. Bile, më pasë, metë gjithë Jurin jemi si shok të mirë.

B.S: Ku e keni “syrin” kësaj rrad-

he, deri në çfarë vendi do të shko-ni?

T.D.: Në këtë edicion me part-neren time Suasan Luçi, kam shumëbesim se do jemi në krye të garës.Siç ta përmenda edhe më parë, Sus-an për mua ka një eksperiencë tëmirë, dhe ka shumë adhururues tësaj të cilët do të votojnë vetëm përne. Përcjellësit e Susan dhe ata qëkam krijuar unë deri tani, patjetër qëdo të na japin votat vetëm ne.

B.S: Kush të “trembë” më shumë

shumë nga çiftet e tjera ?T.D.: Të them të vërtetën! Lance

Bass - Kim Kardashian, të cilët kanqënë dhe pjestarët të grupit tëfamëshëm amerikan in Sing. Ata janëme miliona adhurues në mbarëSHBA-së, çka i kanë fituar prej ko-hësh këtë përcjellës të cilët patjetërdo të votojnë për ta.

B.S: Në cilin stil mendon se je

më i përgatitur dhe më i suk-sesshëm?

T.D.: Jamë në stilin latin të kër-

Jam krenar që po e tregojë veten se jam shqiptar!Jam i Prishtinës, jam i Dibrës, Jam Shqiptar! Ne tëgjithë jemi shqiptar të një gjaku dhe të një gjuhë,pavarësisht se ku kemi lërë apo jemi ritur. Ne duhet tëruajmë e të kultivojmë edhe këtu në SHBA-së, kulturëndhe traditën tonë t’i tregojmë botës se jemi shqiptarë.Prej nga Kosova, Shqipëria, Maqedonia, Çamëria, Malii Zi, Presheva, Medvegja, Bujanovci dhe Diaspora.Kudo duhet të tregojmë se jemi shqiptar.Të jemi sa më të bashkuar. Dhe t’a rrisim shqiptarinëedhe këtu në Amerikë.

cimit, pasi ky llojë kërcimi ka shumëngjashmëri për nga dinamika dheeleganca nga vallëzimi içifteve shqiptare nëpër ballo. Dhekam qënë shumë i suksesshëm gjatëvallëzimeve kur në njërën prej sitlevetë mija gjatë spektaklit konkurues,vallëzova me veshjen e cila kishtengjyrat e flamurit shqiptar, kuq e zidhe në kurriz kisha vendosur një sh-qiponjë me dy krena,

B.S: Toni, meqenëse përmende

ngjyrat tona kombëtare, si ndjeheshpërpra shqiptarëve kur vallëzon meemrin Toni Dovolani - shqiptar iAmerikës?

T.D.: Jam krenar që po e tregojëveten se jam shqiptar! Jam i Prish-tinës, jam i Dibrës, Jam Shqiptar! Netë gjithë jemi shqiptar të një gjakudhe të një gjuhë, pavarësisht se kukemi lërë apo jemi ritur. Ne duhettë ruajmë e të kultivojmë edhe këtunë SHBA-së, kulturën dhe traditëntonë t’i tregojmë botës se jemi sh-qiptarë. Prej nga Kosova, Shqipëria,Maqedonia, Çamëria, Mali i Zi ,Presheva, Medvegja, Bujanovci dheDiaspora. Kudo duhet të tregojmë sejemi shqiptar.Të jemi sa më të bash-kuar. Dhe t’a rrisim shqiptarinë edhekëtu në Amerikë.

1, 2) Arkivi i Vjenës, viti 1913, letër e Gelinekut, dt. 22.9.1913, nr. 41783) Edit Durham, “Njëzet vjet ngatërresa ballkanike”, Tiranë, 1944, f. 207.4) Historia e Shqipërisë, Tiranë 1972, f. 173.5,6) H. Stërmilli “Dibra në prag të historisë” (dorëshkrim) Tiranë, 1940,

f. 817) Gazeta “Liria e Shqipërisë”, gusht 19138) Gazeta “Përlindja e Shqipërisë”, 14 gusht 19139) Arkivi i Vjenës, telegram nr. 4279, 2.9.1913, Von Litkovski Referatit I10) Gazeta zyrtare “Sepska Norne”, dt. 12/25 shtator 1914, nr. 19911) Halim Purellku, revista “Jehona”, 6/1993, Shkup, f. 4312) Raport i Vicekonsullit Grei; The publik Recordoffice, London, For-

eign Office, 424/287, 4496, dok. Nr. 22, Rev. “Jehona”, Shkup, 6/1993, f. 112

13,14) Limon Rushiti, “Jehona”, Shkup, 6/1993, f. 69.15) Zekaria Cana, Populli shqiptar në kapërcyell të shek. XIX, prishtinë,

1990, f. 175-176.16,17) H. Purrelku, vep. e cituar, f. 50.18) H. Stërmilli, vep. e cituar, f. 84.

Kryengritja e shtatorit dhe masakrat serbe të tetorit 1913 në Dibërballin e së cilës shkëlqeu fytyra e veteranit atdhetar Elez Isufit, dhehedh poshtë pohimet e historiografive serbë se ajo u iniciua dhe udrejtua nga oficerë austriakë e bullgarë.

Së dyti, në këtë kryengritje për herë të parë u organizuan forcatpopullore dibrane dhe u vunë nën komandën e shtabeve drejtuesetë një komandë të centralizuar.

Së treti, ajo i tregoi diplomacisë evropiane se vendimet e mar-runa në Konferencën e Ambasadorëve për aneksimin e viseve sh-qiptare Serbisë, jo vetëm janë një padrejtësi që duhet korrigjuar,por se shqiptarët nuk do të rrijnë duar lidhur sikur të ngelet qoftëedhe një i vetëm.

Së fundi, kryengritja e shtatorit e vitit 1913 edhe pse nuk arrititë ngrihet në nivelin e kërkesave kombëtare, ajo qe pjesë e luftëssë popullit shqiptar për çlirimin e viseve të okupuara dhe bash-kimin e trojeve të cunguara me Shqipërinë autonome.

14 - Shtator 200829nr.

tregimHajri Shehu vjen me nje tregim interesant me temë nga vitet ‘20,por me një mesazh aktual e shumë domethënës

Tregim nga Hajri SHEHU

HyzmeqariKishte dëgjuar të thoshin se “djali o bahet,

o nuk bahet deri në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç”. Rasimi e kishte kaluar paksa këtë

moshë. Prandaj, kur i tha atë ditë babai se e kish-te pajtuar hyzmeqar, e priti me qejf. Nuk mundtë rrinte poshtë shokëve, që do të thoshte se edheky ishte bërë, se edhe ky nuk ishte i pazoti. Tënesërmen do të nisej hyzmeqar.

Atë natë, darka qe paksa e ndryshme nga dark-at e tjera. Nëna kishte pasë ruajtur për mik njëdorë petas, dhe i zjeu.

Pasi hëngrën darkën e lanë duart, u ulën mbihasrat që ishin shtruar për së gjati në të dyja anëte oxhakut. Fëmijët më të vegjël u gëzuan edhemë sepse e ëma u solli nga një grusht lajthi pasdarke. Edhe këto i kishte ruajtur. Mblidhnin lajthinë pyll verës, por i shisnin për të blerë me atopara opinga e pëlhurë për këmisha e për çarçafë.Edhe fëmijët mblidhnin lajthi. Madje, edhekokrra dëllinje. Dikush i blinte edhe kokrrat edëllinjave. Thoshin se i çonin jashtë vendit, kursekëtu as dhitë nuk i hanin.

Pasi pushuan trokëllimat e gurëve që thyeninlajthitë, babai iu drejtua Rasimit:

- Rasim, ta thashë sot baba një fjalë.- Po, babë, - ia ktheu me përulësi e nderim

Rasimi.- Do të shkojsh hizmeqar në Valanë. Do të

rujsh dhentë e Farisë. (Këndej edhe emrat e bur-rave që mbarojnë me i të theksuar i shquajnë si tëishin të gjinisë femërore). Farinë e njohin krejt.Si të hish në katund, pyet ku e ka shpinë se tadëftojnë ene cullt e katundit. Vetëm, të lutembaba të më nderojsh: punën ta bajsh tamam, pa garravia, pramos të të ndigjohet zani i gojës dhe mbaje mend nji gja qëbaba e ka fort marak: mos ven dorë as edhe mbi nji gjethehudre! Pastaj, babai i tregoi rrugën: do të kalojsh Gurin e Sh-qipeve, do të hecish drejt, do të zdripish Gurit të Zi, teposhtëe te nji përrue që quhet Izvir, teposhtë prapë e te Përroi iMullinit, hec prapë drejt rrugës e duken shpitë. Si t’hish nëkatund, pyet ku e ka shpinë Faria. Babai tha nja gjashtë fjali,por fshati ishte larg jo më pak se katër orë.

Të nesërmen, Rasimi u ngrit herët. U vesh si përditë. Vetëmopingat e llastikut i kishte të reja. Nortat (gjalmat) ishin ato tëvjetrat, por të lara e të bardha si bora në mal. Tashmë, vërtet,u duk burrë se vuri edhe kësulë. Kësula nuk ishte e re, por epastër. Duket, ishte ruajtur në arkë.

E gjeti shtëpinë. I vunë një stol të vogël – rroke i thoshin -e u ul në kurt a si i thonë ndryshe, oborr. Erdhi i zoti i sh-tëpisë. Qe burrë i bëshëm e i këndshëm. E pyeti dhe e shiri. Epyeti sidomos për babanë e Rasimit iu bë qejfi. E kuptonte qëpyetjet ishin një lloj vlerësimi. I tregoi punët që do të bënte.Kryesorja ishte tufa e dhenve. Rasimi deshi ta pyeste kush iakishte kullotur deri atë ditë, por diku te pojata i ndeshën sytënë kërrabën e bariut. Kërraba kishte në fund kërlikun – një sigrep, me të cilin bariu mund të zinte e të tërhiqte për këmbeçdo dele. Ishte kërraba tip në të gjithë krahinën. E kishte parëedhe në fshatin e tij. Madje, edhe me gdhendje, që do tëthoshte se kur delet kullotnin, bariu gërryente a gdhendte meçakí kërrabën, shkopin, shoqëruesin e tij të përhershëm. Kup-tohet, gdhendjet ishin sipas intuitës artistike të individit, por,vërtet ishin artistike. Kishte kërraba edhe me iniciale shkro-njash! Por, teksa mendonte për këtë, kujtoi menjëherë se tufae dhenve që do të niste nesër për kullotë e kishte pasur bariun.Pse e kishte lënë tufën, nuk ishte punë e tij; do ta mësonte mëvonë ose do t’ia thoshin më vonë.

Fjeti disi mirë? Jo, nuk fjeti. Nuk fjeti se ishte te vatha.Vatha duhej ruajtur, sidoqë kishte dy qen të mëdhenj – njëkarabash e një karaman, të cilët, për çudi u miqësuan men-jëherë me çobanin e ri.

Të nesërmen ishte Shëngjergj, 6 maj – festa e dytë e pran-verës, por më e madhe se Ditëverja. Në Shëngjergj, vërtet kishteardhur vera: mugulli e kullosa i kishin mbuluar pyllin e mezh-dat e arave.

Dita e Shëngjergjit ishte shumë e bukur. Atë ditë shkallo-heshin në veshë qengjat. Atë ditë, ata ndaheshin nga mëmat etyre. Krijoheshin kështu dy tufa. Qengjat blegërinin fort. Fortblegërinin edhe mëmat e tyre. Ishte një ndarje, por dhe njësimfoni. Në anën tjetër, larg vathës, shtëpia e të zotit të delevekishte festë. Festë motmoti, - do ta quante një folklorist aetnograf. Kryemotmot e quanin katundarët. Me rite të bukura.Rasimit i dukej, sidomos i bukur riti i luleve përreth mëtinit,tundësit.

Drekëhera qe, gjithashtu shumë e bukur. Delet mërzenin eRasimi pati rastin të ishte pjesëmarrës në lojërat e djemve. A

i bënë favor si për mik, apo ishte më i zoti Rasimi, nuk edimë, por në lojën brezahipas ai shkëlqeu. Edhe në lojënrrasash. E vunë re me cep të syrit edhe vajzat. Dhe, si më ezoti, Rasimi u ngjit në atë arrën e madhe, shumë lart, deri atyku kishte një koshtar sorrash, e vuri litarin për shnegull(shilarës), të luanin cucat. Po, cucat. E, cucat ishin si hergjele.I bënte haja? Besoj, i bënte klima, uji, ajri, e puna me shatë.Por, jo më pak “hergjele” ishin në punë të gjergjefit e të kërra-bëzave. Qëndismat e fanellat e çorapet me lule njiheshin gjith-andej. Se cucat bëheshin nuse e çonin edhe dhanëtitë e tyre.

Rasimit iu dukën vajzat shumë qytetare, sipas shprehjes sëtij, “shumë të holla” në atë lojën “Jena na shqiponja”. Vetëmpo ta shohësh vetë, qoftë edhe të filmuar, bindesh se aty ka,vërtet qytetari. Kështu thonë të gjithë. Janë dy grupe vajzash.Ballë për ballë. Në një largësi rreth njëzet metra. Veshur mepetka ngjyra-ngjyra. Si lulet e fushës. Si lulet e malit. Si në njëvallëzim modern, në një vijë, me duart në bel të njëra-tjetrës,ato drejtohen për te pritëset (pala tjetër) duke kënduar: Jena nashqiponja (dhe refreni). Kthehen gjithë delikatesë në vendin etyre duke lëvizur praptas – sipas ritmit të këngës. Vjen palatjetër, me po kaq delikatesë: Ç’doni ju shqiponja (dhe refre-ni)? Niset pala e shqiponjave: Duem nji ma të bukurën (dherefreni). - Cila asht ma e bukura (refreni)? - Ma e bukura ashtD. (refreni). Kënga vijon derisa te pala pritëse nuk mbetet as-një vajzë sepse të gjitha vajzat janë të bukura e të gjitha bash-kohen me shqiponjat. Refreni i bukur e shkuarja e kthimi medelikatesë ballas e bëjnë këngën dhe shfaqjen, vërtet shumëelegante.

Natyrisht, për çdo herë që zgjidhet e bukura, sytë e vajzaveshkëlqejnë. Cila do të jetë e bukura më e parë? Po më pas?Cila është preferenca? A ka këtu miqësi e anësi? Besojmë qëka. E, kjo e zbukuron garën, zgjedhjen, shfaqjen. Por, sidoqoftë,të gjitha vajzat janë të bukura e të mira sepse në rreshtin e tyrenuk mbetet asnjë, e kësisoj të gjitha kënaqen.

Po. Por Rasimi kishte ardhur për punë. Dhe për fitesë. Kurtë shkonte me leje, duhej të çonte ndonjë lek në shtëpi. Vëllaimë i vogël e dy motrat më të vogla do ta shikonin nga xhepat.Leja ishte një natë në muaj. Do të shkonte pasi ta sillte tufënnga kullota e pasi të milej tufa e të futej në vathë a në kotarpër fjetje. Do të ngrihej menatë të nesërmen për të ardhur epër ta lëshuar tufën prapë për kullotë.

Puna nuk dukej fort e lehtë. Ishte i madh meraku për punën.E, do ti që megjithatë, qysh ditën e parë i ndodhi një aksident.Vërtet, aksident. Një dele deshi të hynte në një arë të mbjellë.Rasimi i hodhi një plis dheu që ta trembte. Plisi, padashtas egoditi në kokë. Qe i tharë e i fortë si gur. Delja u shtrembërua,u tërmeg e ra përtokë. Ou!, - ia bëri Rasimi. Ou, ç’më gjeti!Ou, cofi delja e huej! Ou, i mjeri unë! Shkoi me vrap në njëvijë e mbushi kësulën me ujë e me ngarendas ia hodhi në kokëdeles. Qiti pagurin e dhallës nga anxhiku, i hapi gojën dhe inxori llapën e ia zbrazi tërë dhallën. Delja ... e ngriti kokën!Një mrekulli! U ngrit pak si e trullosur, por nisi t’i ndiqte

shoqet. Atë natë Rasimi nuk hëngri darkë. Nuk ihahej. Nga meraku për delen. Nuk e dinte Rasimi:ai kishte fishkëllimën, gjuhën për delet e s’kishtepse përdorte as plisin, as gurin. Sidomos te delet –një kafshë e bekuar nga Zoti. Deles fishkëlleji dheajo tërthon rrugë. Delja nuk bën zë edhe kur e sh-trin për ta therur. Dhia, po. Dhia tund mëhallën.Dhe, Rasimi e mësoi fishkëllimën fare shpejt: vetëmme buzë e edhe me dy gishta.

Pas disa ditësh dhentë i ngjitën në stan. Me kor-bulla, sheka, kazana, mjelëse (vedra), batanije,ngarkuar në kuaj. Qentë prinin kopenë. Në bjeshkëkishte ujë të ftohtë. Me pipëz prej kashte thekremund ta pije se ishte akull i ftohtë e të përcëllontebuzët. Tani me pipëz pihet Ivi, Spraiti, Kola ... Ujqërkishte e jo si miq të paftuar, por si armiq, mu nëmes të nëterrësisë, përpiqeshin t’i afroheshin stan-it. Por Rasimi dhe karabashi e karamani ishin sy-hapët. Asnjë dele a qengj s’u varrua. Bulmeti qebulmet.

Zdirgjja në shtator qe festë. “Ja kalesha që prin!Ja rogusha!” Çobani i mëparshëm e pati vënë pen-gojsë te këmbët, që të mos ecte fort se rogushaprinte gjithnjë e sa ecte ajo, ecte e tërë tufa. Ajolodhte tufën; lodhte edhe çobanin. Me “ja, ... ja”njerëzit shoqëronin hyrjen e deleve në avlli. Çobanilavdërohej. I takonte, sigurisht.

Rasimi ndenji plot tre vjet hyzmeqar te Faria.Çoi ca pará në shtëpi. Tre vjetët e burrëruan. Aihidhte shtat vit pas viti. Vetëm rritej. I dolën edheqimet e fytyrës. Edhe tufa vetëm rritej. U miqësuajo vetëm me familjen e pronarit, por dhe me gjithë

katundin. Zor se e dalloje si jabanxhi nga djemtë e katundit.Në shtëpi, bënte edhe punë të tjera. Në dimër, çante dru përzjarr. Shkonte edhe në mulli, sepse delet hanin në grazhd.Grazhdet e deleve i bënte aty nga nëntori. Gratë, kur kishinndonjë punë si të vështirë, si larje shekash a shkundje qili-mash, thërrisnin Rasimin, sepse hyzmeqar do të thoshte mëshumë se çoban. Me një fjalë, Rasimi mbante shtëpinë eFarisë.

Ishte fillimi i marsit. Ftohtë ishte ende. Faria, i zoti i sh-tëpisë, mori një gacë të ndizte çibukun. Si i zbehtë ishte prushinë sobë. Shkoni e thirrnie Rasimin te pojata, - foli Faria. Shkoinjëri nga djemtë dhe Rasimi erdhi. “Si në të fikun asht soba, -i tha Rasimit. - Shko e çaj pak dru të holla për sobën se këtojanë të trasha!” Rasimi nuk bëzajti, por doli si përtueshëm.Këtë e vuri re edhe Faria e, si për të shprehur pakënaqësinë përkëtë përtim, lëvizi postiqen ku ishte ulur. Rasimi mori së-patën dhe i çau drutë. I çoi te soba. Futi tri-katër në sobë dheajo u ndez buballan.

Rasimi doli përtueshëm e përtueshëm erdhi me krahun edruve, se kishte kohë që kujtonte punën e tij, por edhe sh-tëpinë e tij. Pse pak kishte qenë kur i ranë ujqit - një lukuni eai, de këtu e de atje, luftoi e luftoi të mos i prekej tufa? Dhe iuvarrua vetëm një dele në qafë. Po, kur u bë ajo furtuna nëLivadh të Gjatë? Binte breshër. Uturinte era si në majë të Ko-rabit. Shkreptinte e bubullinte si të çahej pylli e për çdobubullimë delet bufllonin sa nga njëra anë tek tjetra. Kështu ekanë delet. Kur tremben, hovin pas njëra-tjetrës si tufë sor-rash. Gjysma e deleve u fut thellë në pyll. Këtu mbeti gjysmatjetër. Frika nga ujku këtu; frika nga ujku atje. Vangjet e opin-gave iu këputën. Këmbët i rrëshqisnin si në akull. Por, tufën eshpëtoi. Po, kur shpëtoi qengjin e llashkës, duke e ngrohur eduke e mëkuar si të ishte fëmijë? Po, kur u dha qenve bukën evet nga anxhiku se ishin të pangrënë e po bënin rrugë të gjatëdimri? Po, kur...? Po, kur...? Të gjitha ndodhitë kishin njëemër: merakun e ndezullinë për punë. Kishte kohë Rasimi qëkujtonte e numëronte me vete. Kishte kohë që pati menduardhe ta thoshte një fjalë. A ishte ky çasti? Ndoshta. Dhe tha:“Unë nuk do të çaj ma dru këtu. Do të çaj për shpinë teme.Do të rropatem për shpinë teme. Do të ngarend për shpinëteme. Do të ruej dele për shpinë teme; ani, nji le të kem, do tashumoj e do ta baj tufë. Shpia juej asht e mirë e edhe unë dueta baj të mirë shpinë teme”. Deshte të thoshte se edhe katundii tij ishte i mirë. Deshte të thoshte, siç e kishte thënë paradjemnisë së katundit se vërtet, vallet i kishte të bukura Vala-na, por të katundit të tij ishin ma të bukura. Ata kishin vallene brezatarwve, kangët e dhandërisë e do lojna dhome ma tëbukura se ajo e shqiponjave. Deshte të thoshte se katundi i tijedhe cucat i kishte ma të bukura. Deshte t’i thoshte këto, porai ishte djalë i zgjuar. Përpara një burri, përpara një pronari,përpara një ikjeje, s’ishte vendi të thuheshin këto. Ai tha vetëm:“Do të shkoj të çaj dru për shpinë teme. Do të ngarend përshtëpinë teme ...”.

15 - Shtator 200829nr.

kronikë Klasën e katërt të shkollës pedagogjike në Katund të Ri në Tiranë sivjet nuk e hapi si gjith-monë mësuesi kujdestar Allaman Xharri. Ai nuk ishte këtë vit shkollor. Jeta e tij u këput në

mes në këtë fillim shtatori nga një sëmundje e gjatë dhe e pashërueshme...

Shtatori erdhi përsëri e viti i rishkollor sapo ka nisur. Takohen

bashkë mësues e nxënës e bisedanis lirshëm për periudhën e shkurtërtë pushimeve. Në shkollën e mes-me pedagogjike Katund i Rinxënësit kanë ardhur të gjithë.Askush nuk mungon, të gjithë janëtë pranishëm ditën e parë të sh-kollës. Por… mungon në fakt një.Klasën e katërt të shkollës peda-gogjike Katund i Ri në Tiranë siv-jet nuk e hapi si gjithmonë më-suesi kujdestar Allaman Xharri. Ainuk ishte këtë vit shkollor mesnxënësve dhe mësuesve. Jeta e tiju këput në mes në këtë fillim shta-tori nga një sëmundje e gjatë dhee pashërueshme. Mungesën e tij endjejnë nxënësit e vitit të katërt tëcilët e kishin mësues kujdestar qënga viti i parë.

Vdekja e parakohshme e më-suesit të talentuar Allaman Xharriishte një humbje jo vetëm përfamiljen, për nxënësit e tij, përkolektivin e mësuesve ku punoi përvite me radhë por dhe për të gjithëne shoqërinë. Një djalë i heshtur,një intelektual i kompletuar, njëmësues i shkëlqyer, një kuadër mepërvojë në fushën e mësimdhënjes.Ashtu siç ishte i heshtur, ashtu dhenë heshtje u largua përgjithmonënga gjiri ynë. Do ta kemi përherëpara syve imazhin e mirë të tij tekdilte çdo mëngjez nga shtëpia përnë punë dhe kthehej pas dite. Meçantën në dorë, me buzën në gaz,me përshëndetjen e tij karakteris-tike vetëm me një tundje koke.Shpesh herë ndodh që, duke udhë-tuar në vazhdimësinë e jetës,njerëzit të skicojnë e të ndërtojnë,të parashikojnë e të ndeshen mesfida e punë që kërkojnë domosdodhe sakrifica të mëdha e përkush-tim. Kështu ndodhi dhe me më-suesin e talentuar Allaman Xharri.Ai donte ta jetonte jetën, tentontetë kishte rezultate më të larta, porajo iu këput në mes, në moshënmë të bukur, i ngriu në mendjegjithçka që kishte projektuar. Ulargua nga jeta në një kohë që sapoe kishte filluar atë, që nuk ishtengopur ende mirë me të, pa u çmal-lur me babën, motrën, vëllezërit,miqtë e shokët, nxënës e koleg.

Allamani lindi në fshatin Brezh-dan më 20 tetor 1968 ku vetëmpak dit e ndanin nga përvjetori imadh i ditëlindjes që ndoshta dota festonte mes nxënësish dhekolegësh herën e parë dhe pastajedhe në familje që e deshën dhe ideshi gjithmonë deri minutat efundit të jetës së tij. Nga familjaku u lind dhe u rrit mori një kul-turë dhe edukatë që e karakterizoigjatë gjithë jetës së tij të shkurtër.U arsimua në Universitetin e Ti-ranës në degën biologji-kimi përmësues ku me dashuri e pasion iupërkushtua profesionit të mësues-

Në këtë libër publicistiko-letrarjepen shkrime studimore për

figura të ndritura të Myftinisë së Di-brës, pasqyrohet me korrektësi atd-hetarizmi, përkushtimi ndaj fesë sidhe fisnikëria e njerëzve të besimitpër të ndritur kombin, për të mbroj-tur atdheun e flamurin, për tëpërhapur dritën e diturisë, arsimim-in dhe kulturën.

“Myftinia e Dibrës dhe RruzhdiLata” është një libër piblicistiko- stu-dimor ku zbërthehen figura të ndrit-ura të historisë së myftinisë merëndësi jo vetëm për Dibrën, poredhe për kombin tonë.

Qysh në kapitullin e parë jepet“Drita e myftinisë”, shembulli i fis-nikërisë së figurave të ndritura, të cilatmbollën paqetim-vëllazërimin, uni-tetin fetar e vëllazëror, luftën për liri,pavarsi e dituri, përpjekjet dhe luftapër çështjen kombëtare. Autori kra-has dhënjes në mënyrë sintetike të

E shikoj çdo ditë në mëngjez kur del shpejt ngashtëpia e merr gazetën. Megjithëse mbi supe irëndojnë afro 85 vite ende është fortë. Asnjëherënuk përdor shkopin që të ndihmojë këmbët. I lin-dur dhe rritur në Lurën e bukur, me një klimëtepër shëndetsore, mësuesi pensionist Ali Koçekunuk e ndjen peshën e viteve që i rëndojnë mbisupe. Energjik si gjithmonë Aliun nuk e gjen asn-jëherë nëpër parqe ku mblidhen pensionistët dukelozur domino. Ai në mëngjez ka pasion gazetëndhe një kafe me e shokët që i ka të shumtë. AliKoçeku ka mbaruar Universitetin e Tiranës përgjuhë – letërsi. Ka punuar me devotshmëri e pa-sion për vite të tëra si mësues duke filluar qyshnë shkollën e Kastriotit, drejtor shkolle në Lurë .Nga 1959 deri 1966 ka punuar inspektor në sek-sionin e arsimit në Peshkopi. Në 1966 largohetnga qyteti i Peshkopisë dhe vendoset me shtëpinë Krujë ku dhe këtu filloj punë në arsim si drej-tor shkolle në Mamurras e Gjorm. Aliu krahaspunës si mësues ka qenë një ndër bashkëpuntorëtmë të shquar të gazetës “Ushtima e Maleve”. Esot pas viteve kur mbushi moshën e pensionitpasioni i tij ishte disi ndryshe. Është marrë krye-sisht me studime historike me vlerë jo vetëm përvendlindjen e tij Lurën por dhe më gjërë. Ka botuarmonografitë “Lura”, ”Arni”, Reçi” e “Çidhna”.Edhe në këtë moshë Ali Koçeku i tillë është en-ergjik si dikur, kërkues ndaj vetes dhe të tjerëve.

Nuredi Lushaj

Kafen e mëngjezit pi i qetëNën lejtmotivin e ekspresitNdez një duhan mbi një gazetëE kthej urimet e mëngjezit.

Një mërmërimë pastruesja thotëGazetën do ta shoh pakDhe i hedh sytë mbi horoskopE lumtur thërret: sot paskam fat!

Ylli i pastrueses pasuruesE bën të gjorën të kërcejNjë horoskop idiot, mashtruesJa solli fatin që ta gjej.

I solli ylli pasuriDhe fshesën vërvit atjeTani lokale më s’do fshijSi zonjë do vij të pi kafe.

E tek kafenë sapo mbarojPalos gazetën me inatTek shoh që njerëzit pasurojMe një gaforre a bricjap.

Dhe tek pastruesja ëndërronTë ketë para e shërbëtorZëri i pronarit e rizgjon:”Ç’më rri ashtu me shkop në dorë”

Trembet pastruesja, hidhet hopVëngër më shikon zemër thyerSikur të isha horoskopQë poshtërisht kisha gënjyer.

O jetë e thatë, pa gjethe, shkopQë horoskopin bëre vesPo t’ishte jeta horoskops‘do ekzistonte fjala stres.

HOMAZH

Humbëm një njeri të mirë

it. Më vonë bëri dhe një speciali-zim për shkollat e mesme. Ishte idashur dhe respektuar me nxënësdhe mësues. Allamani ka punuarnë vende të ndryshme si në Brezh-dan, Fushë-Alie, Kastriot, Peshko-pi e së fundi dhe në shkollën ped-agogjike Katund i Ri në Tiranë. NëPeshkopi ka punuar edhe si inspe-ktor arsimi në Drejtorinë e Arsim-it të Rrethit. Të gjithë e njohënmësuesin model e shembullor,komunikues me nxënësit e kolegët,komunitetin ku jetonte prej viteshqë e respektonin të gjithë. E këtërespekt Allamani ua kishte im-ponuar të gjithve me sjelljet shem-bullore, me sinqeritetin e tij, memoralin e lartë që e karakterizontekudo e në çdo gjë.

Fjalët më të mira thonë tëgjithë, nxënës dhe mësues që kanëpatur fat ta kenë mësues dhe ko-leg Allaman Xharrin. E kjo u paditën e varrimit ku nuk mbeti sy ipapërlotur tek të gjithë, nxënësdhe mësues.

-Na humbi një mik, shok dhekoleg me përvojë. Do ta ndjejmëgjatë këtë humbje që na ndodhisot. Kështu do të shprehej me lotnë sy, një mësuese që kishte punu-ar gjatë me Allamanin. Ai kishtefituar një përvojë të pasur në fush-ën e mësimdhënjes dhe lënda etij ishte një ndër ato lëndë që edhepse shkencë ekzakte për nxënësitishte bërë mjaft e dashur. E këtënxënësve ua bënte vetë Allamanime spjegimin që i bënte lëndës.

Sot viti i ri shkollor ka nisur.Allamani nuk jeton më. Ai iku nënjë moshë fare të re ku kishtemundësi me dhënë më shumë nëfushën e mësimdhënjes. Ky nder-im për mësuesin Allaman Xharriu vu re edhe ditën e fundit të tijkur trupi i pa jetë u përcoll për nëbanesën e fundme.

Me qindra e qindra qytetarë, ishnxënës e nxënës, koleg e prindërdolën në shenjë nderimi dhemirënjohje. Me lot në sy e zemërtë thyer, u ndanë këtë ditë shtatoriduke i dhënë lamtumirën e funditmësuesit që do të mbetet gjith-monë shembull për shumë mësuestë tjerë.

Sh. Skarra

“Myftinia e Dibrës dhe Rruzhdi Lata”Një libër me vlera të mëdha edukative

veprimtarisë e të portretizimit të fig-urave ka dhënë në mënyrë mjesh-tërore e realiste vargjet ku përjetohetatdhetarizmi i mjaft figurave të

shquara të myftinisë së Dibrës si SaidNajdeni(Hoxhë Voka), Haxhi VehbiDibra, Sherif Langu, Sali Ferhati, ShehSula, Haziz Lila, Fejzë Bulqiza, Hox-hë Buci, Hoxhë Kuta, Hoxhë Mugli-ca, Hoxhë Bodini, Hoxhallarët eBlliçes e të Rekës, kapitulli pëmagjistër Rruzhdi Latën, shkrim ebaladë për Hafiz Ali Korçën etj. Nëkëtë libër jepen plot mesazhe përmirësinë, për virtytet e larta të pop-ullit tonë, veçanërisht paqëtim-vël-lazërimin. Autori Mevlud Buci shk-ruan me realizëm, frymëzim e qartë-si. Ngjarjet e figurat i gdhendnëpërmjet shkrimeve e poezivemjeshtërore ku mbi të gjitha jepetatdhetarizmi i myftinisë e përkush-timi për pavarsi e dituri. Libri “Myf-tinia e Dibrës dhe Rruzhdi Lata” ësh-të një libër me vlera të mëdha eduka-tive, me vlera historike e letrare kushpërfaqet drita e fisnikërisë.

Çelik Petriti

PORTRET

Një emër i njohur nëfushën e mësimdhënjes

POEZI NGA MYNYR HOXHA

Horoskopii pastrueses

16 - Shtator 200829nr.

cyan magenta yellow black

Grafika: Studio “m&b”. Tel: (04) 2233 283.

reklamëDrejtoria Rajonale eBujqësisë, Ushqimit dheMbrojtjes së Konsuma-torit Dibër, në bash-këpunim me Qarkun,komunat, bashkitë dheSNV/Dibër organizonFestën e të Vjelave.Ajo fton të marrin pjesënë këtë aktivitet dona-torë, organizata zhvillimi,institucione, projekte,tregtarë dhe industrialist,specialist të fushës sëbujqësisë.

3-4 TETOR 2008BULEVARDI KRYESORNË PESHKOPI

Kontaktoni:Drejtoria Rajonale e Bujqë-sisë Dibër, lagja “Dobrovë”,Tel. +21822173, +21825602Email:dr.bujqesisediber@yahoo.com

Me rastin e botimit të edicionit të ri tëkalendarit “Dibra 2009”, ftojmë fotografëprofesionistë dhe amatorë, si dhe subjekteprivate e organizata, të bëhen pjesë e kalendarit,me foto apo me logon e aktivitetit të tyre.

Aplikimet pranohen deri me datë 30 tetor.

Për më shumë detaje telefononi:Tel. (04) 22 33 283Mob: 069 20 68 603.

E-mail: mbbotime@ gmail.com; djmenny@gmail.com

PAJTOHUNI NË GAZETËN “RRUGA E ARBËRIT”

Pajtimet në Tiranë mund t’i bëni pranë redaksisë së gazetës në numrat:Cel: 068 31 19 232 ose në numrin fiks (04) 22 33 283.

Pajtimet në Peshkopi mund t’i bëni pranë librarisë “Fleta XXI”, pranë Gjimnazit“Said Najdeni”, me nr. tel: 0218 4233.

Të interesuarit për abonime duhet të lënë patjetër emrin e saktë dhe adresën kupresin t’ju shkojë gazeta.

- KËRKOHEN KORRESPONDENTË NE RRETHETDIBËR, LEZHË, DURRËS.

- BENI NJOFTIMIN TUAJ TE BIZNESIT

Bëhuni pjesë e gazetës!Numri i radhës së gazetës do të dalë çdo të diel të fundit të muajit.

Tel. (04) 22 33 283. E-mail: rrugaearberit@gmail.com.www.dibra .org

KALENDARI

“DIBRA 2009”

b o t i m e & s t u d i o g r a f i k eju ofron botime cilësore dhe të standardeve bashkëkohore

libra - revista - gazeta - fletëpalosje - postera - broshura -

kartolina - ftesa - kartvizita - shërbim fotografik....

0 0 3 5 5 4 2 2 3 3 2 8 30 6 9 2 0 6 8 6 0 3

m b b o t i m e @ g m a i l . c o mmi r ë . . . . b uku r . . . . l i r ë . . . .