Warm contact in een heel koud Nederland WelDoen

In dit nummer: Vier nieuwe kindcentra in Meatu | Warm contact in een heel koud Nederland | Alles met compassie voor de goede zaak

Nieuwsbrief van International Child Support | Jaargang 9 | nr. 224 | februari 2011

WelDoen is het informatieblad van ICS voor donateurs en andere geïnteresseerden en verschijnt ongeveer 4 x per jaar.

ICS is een ontwikkelingsorganisatie die zich richt op kinderen in de plattelandsgebieden van Afrika en Azië. ICS wil dat álle kinderen kind kunnen zijn in een veilige leefomgeving. Centraal staat dat zij zichzelf ontplooien tot sterke persoonlijkheden. U kunt meehelpen door donateur of hulpouder te worden. Kijk voor meer info op www.ics.nl

Extra exemplaren van WelDoen - Wilt u ons helpen het werk van ICS onder de aandacht te brengen? Bijvoorbeeld door Weldoen of onze brochure in kerk, school, wachtkamer of ontvangstruimte ter inzage te leggen? Informatiemateriaal is, zo lang voorradig, gratis op te vragen.

Vragen aan de redactie - Als u vragen heeft aan de redactie van WelDoen dan kunt u deze richten aan info@ics.nl of aan het postadres in Nunspeet.

Redactie - Helma Besaris

ICS - Postbus 252 | 8070 AG NunspeetTel. 0341 27 10 90 | Bank: 70.70.70.406info@ics.nl | www.ics.nl

Februari 2011 / nr. 224ISSN 0927-8913

ICS agenda

In december vorig jaar bezochten acht Keniaanse docenten, van het Sang’alo Instituut voor Wetenschap en Technologie en het Bukura Agricultural College, Nederland. De groep ging langs kassen, universiteiten en sap- en zuivelverwerkende bedrijven. Marion van Nimwegen van Hogeschool Lentiz en Rene Veldhoen van AOC Oost delen hun belevenissen.

In veel Afrikaanse landen is er behoefte aan verbetering van het beroepsonderwijs. Leerlingen worden opgeleid tot vakmensen maar hebben aan het eind van hun opleiding niet altijd voldoende praktijkervaring. Ook wordt er niet snel genoeg op vernieuwingen in het bedrijfsleven ingespeeld. Een goede baan krijgen blijft dan, ondanks een opleiding, erg moeilijk. ICS speelt hier op in door het organiseren van kennisuitwisseling tussen Agrarische Opleidingscentra (AOC’s) en Regionale Opleidingscentra (ROC’s) in Nederland en beroepsopleidingen in Afrika. Dit project “Samen voor Beroepsonderwijs” is succesvol.

BetrokkenheidMarion: “De opbouw in de Keniaanse onderwijsstructuur voor een meer didactische aanpak heeft tijd nodig. Met de hiërarchische en bureaucratische verschillen zijn er nog veel hobbels te nemen. Je moet dingen aan leerlingen kunnen laten zien, ze moeten het kunnen voelen en ruiken. Een mooi voorbeeld is dat de Keniaanse docenten echt zeer verrast waren over onze betrokkenheid bij praktijksituaties. Een baas van een geitenboerderij die zelf kaas maakt? Een docent die met leerlingen plantjes poot? Geen belerende sfeer maar sturen op zelfredzaamheid en samen als groep iets leren. Dat was een eyeopener”.

Voedselopbrengsten verhoogdRene: “Talk en chalk vind ik niet meer van deze tijd. Het ver-zorgen van praktische lessen gekoppeld aan theorielessen is een betere methode. En je moet bedenken dat alle elementen voor een praktijkles aanwezig zijn op de Afrikaanse scholen: koeien, varkens en kippen. Het is een kleine stap om die slag te maken.” Rene vertelt verder:”Er is nog een lange weg te gaan maar sinds de start van het project zijn de voedselopbrengsten verhoogd en dat is heel goed nieuws. Vooral omdat de Keniaanse overheid dit een belangrijk onderwerp vindt. De agrarische opleidingen Sang’alo Instituut en het Bukura Agricultural College worden als excellent gezien en kunnen rekenen op een goede subsidiestroom”.

Onderlinge band is versterktMarion: “Het bezoek heeft onze onderlinge band versterkt. Het contact was intensief, de docenten zijn bij ons thuis geweest en dan praat je toch anders met elkaar. Die vertrouwelijke band

is noodzakelijk omdat je nu op een andere manier, soms meer expliciet, zaken aan elkaar uit kunt leggen. En daar leer je van. De weersituatie zorgde ook voor een ontspannen sfeer. De Keniaanse collega’s hadden nog nooit echte sneeuw gezien. En dat je daar ballen van kon maken en mee mocht gooien zorgden voor veel pret. Het heeft ons nader tot elkaar gebracht”.

Kijk voor meer informatie op onze website www.ics.nl

Nieuwe voorzitter Raad van Toezicht International Child Support

De Raad van Toezicht van International Child Support (ICS) heeft drs. J.M. (Monique) de Vries benoemd tot voorzitter. Met ingang van 1 februari 2011 volgt zij C.J. (Kees) Vroon op, die na twee termijnen (2002 – 2010) het voorzitterschap overdraagt.

Monique de Vries hield zich als staatssecretaris en als bestuurder van de Unie van Waterschappen bezig met ontwikkelings-samenwerking op het gebied van water en sanitatie. Daarnaast was zij lid van de Adviescommissie MFS I. Als voormalig lid van de VVD Tweede Kamerfractie was zij woordvoerder voor het hoger onderwijs, familierecht en positie kinderen. In haar maidenspeech sprak zij over het Verdrag Rechten van het Kind.

Ontwikkelingen op het gebied van Social Business en Child Protection in Afrika en Azië zullen de komende jaren van grote betekenis zijn voor de taken, de organisatie en de positionering van ICS en daarmee ook voor de Raad van Toezicht. Het gaat om de aanpak van armoede op een sociaal ondernemende manier waarbij een bepaald plattelandsgebied in zijn geheel wordt versterkt. Ook kinderbescherming en het verbeteren van systemen daarvoor krijgen veel aandacht.

Op dit moment vertegenwoordigt Monique de Vries de Unie van Waterschappen in het Egyptisch-Nederlandse Advisory Panel on Water Management (APP).

Woensdag 23 maart 2011 - Wandelen voor water

Zaterdag 28 mei 2011 - Toeren met een doel

Zondag 6 juni 2011 - Groot Dorpsdiner

Wandelen voor water is een project voor basisschoolleerlingen uit groep 7 en 8 om te ervaren wat leeftijdgenootjes in ontwikkelingslanden moeten doen om aan drinkwater te komen: gemiddeld zes kilometer wandelen met zes liter water. De zeven Rotaryclubs op de Noord-Veluwe hebben scholen in de omgeving benaderd om hun leerlingen mee te laten doen aan deze actie. ICS is erg blij met de inzet van de Rotary en de kinderen voor dit project. De opbrengst gaat naar het ICS schoonwaterproject in Tanzania. De opbrengst wordt beloond met een premie van Wilde Ganzen.

De Veluwse Motor Tourclub en de Rotary Club Ermelo-Putten organiseren dit jaar voor de twintigste keer de VMTC-Motary. Deelnemers uit het hele land komen samen op de feestelijke locatie bij de manege in Putten. De motorclub is nog op zoek naar sponsoren. Eten, drinken en materialen zijn van harte welkom. Vindt u motorrijden leuk of heeft u interesse in sponsoring? Neem voor meer informatie over deze toertocht contact op met de Rotary Club Ermelo-Putten: r.a.jaarsma@gmail.com of de VMTC info@vmtc.nl. De opbrengst van de toer gaat ook naar het ICS schoonwaterproject in Tanzania. Ook deze opbrengst wordt beloond met een premie van Wilde Ganzen

In juni 2011 organiseert de Rotaryclub Laren-Blaricum voor de zesde keer het Groot Dorpsdiner op de Larense Brink. De afgelopen jaren een zeer groot succes! Houdt u de website www.dorpsdiner.nl in de gaten. Vanaf april kan er worden ingeschreven. De opbrengst van het diner naar een project van ICS in Cambodja. De opbrengst wordt uiteindelijk beloond met een premie van Wilde Ganzen en een subsidie van de NCDO.

Vier nieuwe kindcentra in Meatu

De opzet van vier nieuwe kindcentra in Meatu is gestart. Deze Early Childhood Development Centres richten zich op kinderen in de leeftijd van nul tot acht jaar en helpt hen bij de vorming van hun persoonlijkheid. Een kind dat op zeer jonge leeftijd speelt en ontdekt ondervindt daarvan positieve effecten in zijn levensontwikkeling. Dit beproefde concept staat centraal in het kindcentrum. De Meatu-gemeenschap ziet kansen en spreekt haar onderwijsfonds aan voor de bouw van kindcentra.

Alles met compassie voor de goede zaak

Op een zonnige maandagochtend drinken Els Hekstra, vertrekkend directeur en Kees Vroon, aftredend voorzitter van de Raad van Toezicht een kopje koffie in Hotel Dennenhoeve. En daar op dat mooie groene stukje Veluwe komt de wereld even tot leven. Een gesprek over cultuur- verschillen, een christelijke levensvisie en compassie voor het vak. Els en Kees hebben voor ICS hun portie gegeven, de beurt is nu aan anderen.

In Meatu, een plattelandsgebied in Tanzania, werd in 2009 de microfinanciering geïntroduceerd. Sindsdien zijn er veel spaar- en leenprojecten opgezet waaronder specifieke projecten voor onderwijs. De gemeenschap van Meatu gaat nu nog een stap verder door zelfstandig de vier nieuwe kindcentra te bekostigen met gelden uit hun onderwijsfonds. Met dat geld zijn de kosten voor zorgverleners, het voedingsprogramma en de bouw-materialen voor het centrum gedekt. De ondernemende houding van de gemeenschap maakt dit tot een bijzonder project, waarbij ICS hen graag ondersteunt.

SpelenderwijsHet voornaamste doel is het bevorderen van de cognitieve, psychische, sociale, emotionele en lichamelijke ontwikkeling van kinderen in de leeftijd nul tot acht jaar. ICS heeft de intentie

om duizend jonge kinderen en hun families te helpen met het bereiken van dit doel. Afhankelijk van de cultuur, fysieke en sociale omgeving en de omvang van de gemeenschap kijkt ICS welke soorten vaardigheden en kennis het kind moet aanleren om het beste te gedijen in zijn omgeving. Naast goede sociale vaardigheden zijn voeding, gezondheidszorg, genegenheid en aandacht belangrijke factoren om het kind te laten opgroeien. Als kinderen worden gestimuleerd om te spelen en zelf de wereld te ontdekken ontwikkelen zij zich beter. Dat geldt voor ieder kind, zeker ook voor de jongsten.

Zo vroeg mogelijk beginnen ICS ziet het belang van deze Early Childhood Development projecten in omdat de eerste levensjaren van een kind cruciaal zijn voor de ontwikkeling van zijn toekomst. Er zijn onderzoekers die zeggen dat de armoedecyclus het beste kan worden doorbroken met de verbetering van de menselijke ontwikkeling op het vroegste moment. Een mens leert op geen enkel andere moment het meest als in zijn eerste jaren. De zorg en aandacht die een kind krijgt in de eerste acht levensjaren, en dan vooral in de eerste drie, zijn bepalend voor de rest van zijn leven. Kinderen zijn in feite “geprogrammeerd” om te leren. De andere leden van de Meatu-gemeenschap worden betrokken bij dit project met de inzet van hun lokale kennis bij het creëren van kleurrijke leermaterialen zoals doppen, stokken, klei en doek. Maar ook het vertellen van volksverhalen uit de omringende gemeenschap is een manier om samen te werken. In een volgende fase kan het kindcentrum worden uitgebreid met de taken van een consultatiebureau, zoals bijvoorbeeld het uitvoeren van vaccinatieprogramma’s, het controleren van de groei bij kinderen en het geven van voorlichting om malaria en diarree te voorkomen.

Stap in de goede richtingIn het Meatu district in Tanzania leeft 48% van de bevolking onder de armoedegrens. De Meatu District Council geeft te kennen dat er voor teveel jonge kinderen geen of te weinig schoolfaciliteiten aanwezig zijn. Die situatie vraagt om een betere gemeenschappelijke benadering. Het Early Childhood Development Project is een stap in de goede richting.

Binnen een paar seconden zitten we al midden in de inhoud. Onderwerp: Social Business. Kees vraagt: “Hebben jullie het boek van Muhammad Yunus gelezen, het creëren van een wereld zonder armoede?” Op dit punt gelooft ICS in de aanpak van armoede op een sociaal ondernemende manier. Mensen moeten zelf genoeg middelen hebben om sturing aan hun eigen leven te geven. Uiteindelijk moeten ze zonder hulp van ICS verder met hun leven. Het doel is en blijft het verbeteren van het welzijn van kinderen en de mensen die voor hen zorgen. Els: ”Dat is geen verandering, dat is vooruitgang. Want Social Business is een mooi begrip maar in de praktijk was dat allang aan de orde in de vorm van zelfredzaamheid. Dat heeft altijd hoog in het vaandel van ICS gestaan. Het is de mate waarin je iets geeft of waarin je samen opwerkt, dat doet er toe. Eigendomsrecht en verantwoordelijkheid zijn net zo belangrijk. Toen ik een aantal jaren geleden een school binnenstapte, gebouwd door ICS, vroeg het hoofd aan mij wanneer de onderhoudreparaties werden uitgevoerd. Ik vertelde hem dat die verantwoordelijkheid bij de school zelf ligt.”

Het nemen van verantwoordelijkheid is onlosmakelijk verbonden met cultuurwaarden. Els: “Door het interculturele contact werd ik goed bewust van mijn eigen cultuurwaarden. Wij doen het op onze manier, maar dat is niet de enige manier”. Kees vult aan: “Dat klopt, een Afrikaan denkt heel anders dan wij. Ik ontmoette eens een dominee in Afrika die vertelde dat eerdere bijbelvertalingen niet aansloegen. Tot het moment dat de vertaler zich echt verdiepte in de cultuur en belevingswereld van de Nomaden en de Masaï. Hij vertelde het verhaal vanuit een ander perspectief: Abraham was een nomade en had ook vee. Toen sprak het verhaal hen wel aan. Mijn boodschap is dat we onze eigen ingenomen standpunten moeten verlaten en meer open moeten staan voor elkaars ideeën en opvattingen en pas dan leer van je van elkaar”.

ICS stond de eerste jaren voor Internationaal Christelijk Steunfonds en is in 2004 veranderd in International Child Support. Els: “ICS werkt vanuit een christelijke levensvisie, en dat betekent dat wij mensen met een andere levensvisie respecteren, tegemoet komen en niemand uitsluiten. Dat kan ook niet want in Azië werken we

met Boeddhistische en Hindoeïstische collega’s”.

ICS richt zich op plattelandsgebieden waarbij de integrale aanpak kenmerkend is. De inzet voor goed onderwijs, voldoende productie, capabel management en het zorgen voor een afzetmarkt hangt allemaal met elkaar samen. Met die samenhang van projecten beoogt ICS op sociaal en economisch vlak een goede toekomst voor het gebied te waarborgen”.

Kees: “Het is heel goed zoals ICS het nu doet maar ik wil wel opmerken dat we de menselijke kant niet uit het oog moeten verliezen. Van overheidswege zijn we tegenwoordig verplicht om te monitoren en evalueren. Dat zijn termen die ik net iets teveel hoor, alles moet verantwoord worden met dikke pakken papieren en dat baart mij zorgen. Mijn boodschap is: waak voor teveel bureaucratie. Ik stam nog uit een tijd dat ik naar de “bush” ging en thuiskwam met een dagboek vol verhalen”. Kees slikt even als hij het emotionele verhaal van Fatima vertelt: “Een weeskind als gevolg van de burgeroorlog in Oeganda, haar foto hangt nog steeds in mijn werkkamer in Soest, zij vertelde mij haar levensverhaal en

dat heeft mij nooit meer losgelaten. Tegelijkertijd geeft mij dat de energie en drive om door te gaan. En dat wil ik overbrengen aan alle mensen in Nederland die ICS ondersteunen. Blijf dat doen want het is zo belangrijk”.

ICS heeft samen met SOS Kinderdorpen, Wereldkinderen en Wilde Ganzen een subsidie van het ministerie van Buitenlandse Zaken ontvangen. Els: “Als het idee gaat leven dat we naast deze forse subsidie minder donaties nodig hebben dan is dat een groot misverstand. Het tegenovergestelde is waar, de overheid verstrekt alleen geld bij particuliere bijdragen. Bovendien ontwikkelt de wereld van de ontwikkelingssamenwerking zich snel en wil ICS niet achterblijven. We gaan voor degelijke en duurzame projecten en daar kunnen we nog steeds iedere cent bij gebruiken”.

Compassie is het sleutelwoord voor zowel Els als Kees. Zonder dat houd je dit werk niet vol. Maar is er leven na ICS? Kees: “Ja zeker wel, ik ben 68, ik ga mijn leesachterstand inhalen, het was goed zo.” Els: “Ik ga nu even tijd nemen om daarna een nieuwe uitdaging aan te gaan. Het werk van ICS blijf ik volgen!”

Kindcentra in Meatu

Els Heks tra was van 2003 tot 2011 algemeen directeur en voorzitter van de Raad van Bes tuur van ICS.

Kees Vroon was van 2003 tot 2011 voorzitter van de Raad van Toezicht van ICS