jezus chrystus i wieczna ewangelia - lds.org · zrozumieć i bardziej docenić niezrównane,...

Jezus Chrystus i wieczna ewangeliaPodręcznik dla nauczycielaReligia 250

Wydane przezKościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach OstatnichSalt Lake City, Utah

Będziemy wdzięczni za komentarze i sugestie. Prosimy przesyłać je razem z opisem błędów naadres:

Seminaries and Institutes of Religion Curriculum Services50 E. North Temple St., Floor 8

Salt Lake City, Utah 84150-0008USA

E-mail: [email protected]

Prosimy o podanie pełnego imienia i nazwiska, adresu oraz nazwy okręgu i palika.

Prosimy podać tytuł tego podręcznika, a następnie zamieścić komentarze.

© 2015 Intellectual Reserve, Inc.Wszelkie prawa zastrzeżone

Printed in Germany

Zatwierdzenie wersji angielskiej: 8/14Zatwierdzenie do tłumaczenia: 8/14

Tłumaczenie z: Jesus Christ and the Everlasting Gospel Teacher ManualPolish

PD10052296 166

Spis treściWstęp do podręcznika dla nauczyciela: Jezus Chrystus i wieczna ewangelia . . . . . . v

1 Jezus jest Żyjącym Chrystusem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

2 Jezus Chrystus jest w centrum ludzkiej historii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5

3 Jehowa i Jego służba przed narodzeniem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

4 Jehowa stworzył ziemię . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

5 Jezus Chrystus był Jehową Starego Testamentu . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

6 Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Jezusa Chrystusa . . 20

7 Jezus Chrystus — Jednorodzony Syn Boga w ciele . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

8 Jezus Chrystus wypełnił wszelką sprawiedliwość . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

9 Głęboki wpływ Zbawiciela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

10 Przyjdź i naśladuj mnie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35

11 Jezus Chrystus chodził, czyniąc dobrze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

12 Cuda na drogach Palestyny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44

13 Jezus Chrystus powołał Dwunastu Apostołów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48

14 Jezus Chrystus jest Mesjaszem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53

15 Jezus Chrystus ustanowił sakrament . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

16 Zbawiciel zadośćuczynił za grzechy całej ludzkości . . . . . . . . . . . . . . . . 62

17 Zbawiciel cierpiał i umarł na krzyżu na Kalwarii . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67

18 Zbawiciel służył w świecie duchów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71

19 Pan zmartwychwstał . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75

20 Zbawiciel służył Swoim „innym owcom” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80

21 Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84

22 Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89

23 Zbawiciel przywrócił Swoje kapłaństwo, Kościół i ewangelię . . . . . . . . . . . 93

24 On żyje! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97

25 Jezus Chrystus powróci . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101

26 Jezus Chrystus będzie panował jako Król królów i Sędzia świata . . . . . . . 106

27 Jezus Chrystus jest światłem, życiem i nadzieją świata . . . . . . . . . . . . . 110

28 Osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114

Handouts . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 0

/Users/weltybs/Documents/theDocs/cornerstone-pdf-prodcution/html5/pol/manual/jesus-christ-and-the-everlasting-gospel-teacher-manual/../...html

/Users/weltybs/Documents/theDocs/cornerstone-pdf-prodcution/html5/pol/manual/jesus-christ-and-the-everlasting-gospel-teacher-manual/../...html

Wstęp do Podręcznika dla nauczyciela:Jezus Chrystus i wieczna ewangelia(Religia 250)Co jest wymagane od nauczyciela religii?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, ważne jest, abyś rozumiał zadaniaseminarium i instytutu religii:

„Naszym celem jest pomaganie młodzieży i młodym dorosłym, aby zrozumieli i polegali na naukach iZadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, zasłużyli na błogosławieństwa świątyni oraz przygotowali siebie,swoje rodziny i innych ludzi do życia wiecznego z Ojcem w Niebie” (Nauczanie i uczenie się ewangelii:Podręcznik dla nauczycieli i przywódców seminarium i instytutu religii [2012], str. X).

Możesz osiągnąć ten cel poprzez życie zgodne z ewangelią, efektywne nauczanieuczniów ewangelii oraz właściwe zarządzanie kursem lub programem. Kiedy będzieszw ten sposób przygotowywać się i nauczać, uzyskasz wpływ Ducha Świętego.

Masz możliwość pomóc uczniom zdobywać wiedzę poprzez Ducha, aby mogliwzmocnić swą wiarę i pogłębić nawrócenie. Możesz pomóc uczniom osiągnąć te cele,ucząc ich rozpoznawać, rozumieć i czuć prawdziwość oraz znaczenie doktryn i zasadewangelii Jezusa Chrystusa oraz stosować je we własnym życiu.

Podręcznik Nauczanie i uczenie się ewangelii stanowi podstawowe źródło wiedzydotyczące procesu nauczania i osiągania sukcesów w klasie. Korzystaj z tegopodręcznika często.

Jakie są cele tego kursu?Kurs Jezus Chrystus i wieczna ewangelia (Religia 250), umożliwia uczniom zdobyciewiedzy na temat wiecznej służby Jezusa Chrystusa. Omawia on przede wszystkimboskie role, które Jezus pełnił w życiu przed przyjściem na świat, w życiu doczesnym ipo śmierci. Natchnione materiały źródłowe, na których opiera się ten kurs, topodstawowe pisma święte, słowa współczesnych proroków i dokument zatytułowany„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.2–3). Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów podkreślił znaczeniezdobywania wiedzy o życiu i misji Jezusa Chrystusa:

„Z całą mocą zachęcam was, abyście ustalili plan osobistego studiowania, by lepiejzrozumieć i bardziej docenić niezrównane, wieczne, nieskończone skutki tego, jakdoskonale Jezus Chrystus wypełnił Swą boską misję bycia naszym Zbawicielem iOdkupicielem. Dogłębne, osobiste rozważanie pism świętych połączone z pytaniamizadawanymi podczas szczerej modlitwy, umocnią wasze zrozumienie i wdzięczność za

Jego bezcenne Zadośćuczynienie” („On żyje! Więc Mu chwałę dam!” Ensign lub Liahona, maj 2010,str. 77).

Uczniowie, którzy zrozumieją i docenią znaczenie boskiej misji Zbawiciela oraz Jegowpływ na ich życie, otrzymają siłę, by pokonywać wszelkie życiowe przeciwności i będączuli się lepiej przygotowani do rozmów o boskiej roli Zbawiciela w planie zbawienia,którego częścią jest ich własne życie.

v

Co jest wymagane od uczniów?Uczniowie powinni studiować fragmenty z pism świętych i przemówienia proroków,które wymienione są w każdej lekcji pod nagłówkiem: Materiały do studiowania dlauczniów. Uczniowie powinni również regularnie uczęszczać na zajęcia i wykazywać sięznajomością materiału kursu.

Jaka jest struktura lekcji zawartych w tym podręczniku?Kurs ma formę semestralną i składa się z 28 lekcji, które rozpisane są na godzinylekcyjne o długości 50 minut. Jeśli twoja grupa spotyka się dwa razy w tygodniu, tonauczaj jednej lekcji na każdym spotkaniu. Natomiast jeśli spotkania odbywają się razw tygodniu i trwają 90 do 100 minut, łącz lekcje i nauczaj dwie z nich na każdymspotkaniu. Każda lekcja składa się z czterech następujących części:

• Wprowadzenie

• Dodatkowe źródła

• Propozycje dotyczące nauczania

• Materiały do studiowania dla uczniów

WprowadzenieTa część zawiera krótkie wprowadzenie do tematów i celów lekcji.

Dodatkowe źródłaTa część podaje materiały źródłowe, na przykład przesłania współczesnych proroków,które umożliwiają głębsze zrozumienie doktryn, zasad i prawd ewangelii nauczanych wtrakcie lekcji.

Propozycje dotyczące nauczaniaPropozycje dotyczące nauczania to część zawierająca materiał, dzięki któremu dowieszsię czego nauczać i w jaki sposób (zob. także pozycje 4.3.3 i 4.3.4 w podręcznikuNauczanie i uczenie się ewangelii). Zaprezentowane sposoby nauczania mają na celupomóc uczniom rozpoznać, zrozumieć i zastosować święte prawdy. Możeszwykorzystać część lub wszystkie propozycje, dopasowując je do swojego własnegosposobu nauczania i starając się zaspokoić potrzeby i możliwości uczniów. Kiedybędziesz zastanawiać się, w jaki sposób dostosować materiał lekcyjny, pamiętaj oradzie Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Prezydent Packer często nauczał — jak ja to rozumiem — że najpierw musimyzastosować materiał, a potem go dostosować. Jeśli pieczołowicie opracujemywyznaczony materiał lekcyjny, będziemy w stanie dostosować go pod wpływem Ducha.Ale kiedy mówimy o byciu elastycznym w tej kwestii, istnieje pokusa, żeby zacząć oddostosowania, a nie od zastosowania. Musimy zachować odpowiednią równowagę. To

jest ciągłe wyzwanie. Podejście, zgodnie z którym najpierw skupiamy się na zastosowaniu, a potem nadostosowaniu, jest dobrym sposobem na to, żeby stać na pewnym gruncie” („A Panel Discussion withElder Dallin H. Oaks” [przekaz satelitarny ze szkolenia dla nauczycieli seminarium i instytutu religii, 7sierpnia 2012]; si.lds.org).

W części zatytułowanej „Propozycje dotyczące nauczania” znajduje się przynajmniejjedna doktryna lub zasada, która zapisana jest tłustym drukiem. Kiedy uczniowie będąodkrywać te doktryny i zasady i mówić o tym, czego się nauczyli, mogą użyć innych

WSTĘP DO PODRĘCZNIKA DLA NAUCZYCIELA: JEZUS CHRYSTUS I WIECZNA EWANGELIA

vi

słów niż te, których użyto w podręczniku. Kiedy będzie to miało miejsce, uważaj, żebynie dać im do zrozumienia, że udzielają błędnych odpowiedzi. Możesz natomiastdelikatnie pomóc im wyjaśnić, co mają na myśli, żeby ich wypowiedzi były bardziejprecyzyjne.

Aby pomóc uczniom stać się badaczami pism świętych do końca życia, nauczaj ich, jakkorzystać z pomocy do nauczania, które znajdują się w wydaniach pism świętych dlaświętych w dniach ostatnich. Podczas zajęć korzystaj z okazji, by pomagać uczniomćwiczyć umiejętności i metody studiowania pism (zob. Nauczanie i uczenie sięewangelii, str. 23–26). Kiedy będziesz tak postępować, uczniowie pogłębią swą miłośćdo pism świętych, poczują, że są w stanie znaleźć odpowiedzi na swoje pytania inauczą się działać zgodnie ze wskazówkami Ducha Świętego.

Materiały do studiowania dla uczniówTa część zawiera fragmenty z pism świętych i przemówienia przedstawicieli WładzNaczelnych Kościoła, które wzbogacą zrozumienie tematów omawianych podczaszajęć. Zachęcaj uczniów, aby czytali te materiały przed lekcją. Kiedy będą studiować tenatchnione teksty, będą nie tylko lepiej przygotowani do uczestnictwa w dyskusjach,ale również uzyskają szersze zrozumienie tematów omawianych podczas kursu.Upewnij się, że każdy uczeń przed rozpoczęciem semestru otrzyma listę wszystkich„Materiałów do studiowania dla uczniów”.

W jaki sposób mogę przygotować się do lekcji?Pan pomoże ci w trakcie przygotowań do lekcji. Kiedy będziesz się przygotowywać,możesz zadać sobie następujące pytania:

• Czy modliłem się, aby uzyskać przewodnictwo Ducha Świętego?

• Czy przestudiowałem zalecaną partię materiału z pism świętych oraz dodatkoweźródła?

• Czy przeczytałem program nauczania i ustaliłem, co ewentualnie mogę zastosowaćalbo dostosować do potrzeb moich uczniów?

• W jaki sposób mogę sprawdzić, czy uczniowie korzystają z materiałów dostudiowania w najlepszy dla siebie sposób?

• W jaki sposób mogę pomóc każdemu uczniowi brać aktywny udział w lekcji?

Poniższe propozycje mogą być również pomocne:

• Zachęć uczniów, aby przed każdą lekcją przeczytali zalecane fragmenty z pismświętych i przemówienia.

• Oczekuj od uczniów, że będą wypełniać swoje zadania jako uczący się.

• Często zapewniaj im okazje do wyjaśniania doktryn i zasad swoimi słowami,mówienia o ważnych doświadczeniach i składania świadectwa o tym, co wiedzą iczują.

• W trakcie lekcji korzystaj z różnych ćwiczeń i metod nauczania — urozmaicajzajęcia.

• Zapewnij odpowiednią atmosferę na lekcji, która będzie przyzywać Ducha i dziękiktórej uczniowie będą mogli nauczać jedni drugich i uczyć się od siebie nawzajem(zob. NiP 88:78, 122).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:


vii

„Upewnij się, że uczniowie biorą aktywny udział w lekcji, ponieważ korzystanie przezucznia z wolnej woli daje Duchowi Świętemu sposobność do nauczania […].Werbalizując prawdy, uczniowie otrzymują ich potwierdzenie w duszy i wzmacniają sweosobiste świadectwa” („To Understand and Live Truth” [wieczór ze Starszym RichardemG. Scottem, 4 lutego 2005], str. 3; si.lds.org).

W jaki sposób mogę dostosować lekcje do potrzeb uczniówniepełnosprawnych?Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, zwróć uwagę na uczniów, którzy mająszczególne potrzeby. Dostosuj zajęcia i wymagania do ich możliwości, aby pomóc im wodniesieniu sukcesu. Niektórzy uczniowie mogą na przykład lepiej przyswajać wiedzę,mając dostęp do pism świętych w wersji audio. Można je łatwo pobrać ze strony:LDS.org.

Więcej informacji i źródeł uzyskać możesz na stronie Disability Resources [Materiałydla osób niepełnosprawnych] pod adresem internetowym: disabilities.lds.org oraz wpodręczniku programowym dla seminarium i instytutu religii, w rozdzialezatytułowanym: „Dopasowanie zajęć i programy dla uczniów niepełnosprawnych”.

Jezus Chrystus i wieczna ewangelia (Religia 250)Materiały do studiowania dla uczniówUwaga: Jeśli któryś z zalecanych materiałów nie jest dostępny w twoim języku, nie musisz go czytać.

Lekcja Tytuł Zalecane materiały do studiowania:

1 Jezus jestŻyjącymChrystusem

• Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26.

• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2–3.

• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lubLiahona, listopad 2006, str. 37–39.

2 Jezus Chrystusjest w centrumludzkiej historii

• Alma 12:22–34; 34:9; 42:8, 11; Nauki i Przymierza 22:1; 45:9;66:2; Abraham 3:24–27; I List Piotra 1:19–20; Mojżesz 4:2.

• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”,Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 24–27.

3 Jehowa i Jegosłużba przednarodzeniem

• Objawienie 12:7–11; Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza138:55–56.

• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj1997, str. 53–54, 59.

4 Jehowa stworzyłziemię

• I Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków1:1–2; Mojżesz 2:1; Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Jakub 4:9; Nauki i Przymierza101:32–34; Mojżesz 1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36; Nauki iPrzymierza 49:16–17.

• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str.102–105.


viii


5 Jezus Chrystusbył JehowąStaregoTestamentu

• Ew. Jana 8:51–59; 18:5, 8; II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3;3 Nefi 15:5; Mojżesz 6:51–52, 64–66; I Ks. Mojżeszowa 17:1–9;Abraham 1:18–19; 2:8–11.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament”,Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel, 3. wyd.(Church Educational System manual, 2003), str. 45–48.

6 Przykłady,zapowiedzi isymboleodnoszące się doosoby JezusaChrystusa

• 2 Nefi 11:2–6; Mojżesz 6:63.

• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str.10–19.

7 Jezus Chrystus— JednorodzonySyn Boga w ciele

• Ew. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Ew. Jana10:17–18; 1 Nefi 11:13–21; Mosjasz 3:7–8.

• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad1995, str. 65–66.

8 Jezus Chrystuswypełnił wszelkąsprawiedliwość

• Ew. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–21.

• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być zKrólestwa”, Liahona, listopad 2000, str. 6–9.

9 Głęboki wpływZbawiciela

• II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków 2:17–18;4:15–16; Nauki i Przymierza 20:22; Ew. Mateusza 4:1–11; Ew.Łukasza 22:42, 44; Ew. Jana 6:38; 3 Nefi 11:11; Ew. Jana4:1–29.

10 Przyjdź i naśladujmnie

• Ew. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34; Ew. Mateusza4:18–22; Ew. Łukasza 5:11; 9:57–62; 14:25–33.

• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj2009, str. 75–78.

• Joseph B. Wirthlin, „‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002,str. 15–18.

11 Jezus Chrystuschodził, czyniącdobrze

• Dzieje Apostolskie 10:38; Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41,43–47; 6:14–15; 7:1–5.

• Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”,Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 25–28.

• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”,Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6–9.

12 Cuda na drogachPalestyny

• Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew.Łukasza 7:11–15; 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6; 3 Nefi 17:5–9.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str.12–14.


ix


13 Jezus ChrystuspowołałDwunastuApostołów

• Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Dzieje Apostolskie1:21–22; 2:22–24, 32; 3:12–16; 4:31–33; 5:29–32; Nauki iPrzymierza 107:23.

• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str.83–87.

14 Jezus Chrystusjest Mesjaszem

• Ew. Mateusza 21:1–11; Ew. Łukasza 4:16–24; Ew. Jana 6:5–15,31–32, 49–53, 66–69.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych]:„Messiah”; scriptures.lds.org.

• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and TheirMeaning”, Ensign, maj 1984, str. 14–16.

15 Jezus Chrystusustanowiłsakrament

• Ew. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:17–20; I List doKoryntian 11:27–30; 3 Nefi 18:1–11, 28–29; 20:8–9; Nauki iPrzymierza 20:75–79.

• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensignlub Liahona, listopad 2008, str. 17–20.

16 Zbawicielzadośćuczynił zagrzechy całejludzkości

• Ew. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–46; Ew. Jana 15:13; IList Piotra 3:18; 2 Nefi 9:21; Mosjasz 3:7; Alma 7:11–13; Nauki iPrzymierza 19:15–20.

• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”,Liahona, kwiecień 2012, str. 12–19.

17 Zbawiciel cierpiałi umarł na krzyżuna Kalwarii

• Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana10:11–18; 19:10–11, 19–37; 1 Nefi 19:9.

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona,maj 2009, str. 86–88.

18 Zbawiciel służyłw świecieduchów

• Ew. Łukasza 23:39–43; I List Piotra 3:18–20; 4:6; Nauki iPrzymierza 128:15, 22; 138:1–37.

• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”,Ensign, lipiec 2003, str. 32–36.

19 Panzmartwychwstał

• Ew. Łukasza 24:1–48; Ew. Jana 20; I List do Koryntian 15:1–29,54–58.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str.16–19.

20 Zbawiciel służyłSwoim „innymowcom”

• Ew. Jana 10:11–16; 3 Nefi 11:1–17; 15:16–21,; 16:1–3.

• Ronald A. Rasband, „One by One”, Ensign, listopad 2000, str.29–30.


x


21 Jezus Chrystusustanowił SwójKościół

• Ew. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; Dzieje Apostolskie2:1–6, 14–26; 4:1–13, 18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20,25–28, 34–35, 44–48; Dzieje Apostolskie 15:1–11, 13–19; Listdo Efezjan 2:19–20; 4:11–14.

• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lubLiahona, listopad 2004, str. 6–9.

22 Ojciec i Synukazali sięJózefowiSmithowi

• Józef Smith — Historia 1:5–26.

• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona,maj 2005, str. 36–38.

• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad2014, str. 28–31.

23 Zbawicielprzywrócił Swojekapłaństwo,Kościół iewangelię

• Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:33–35; Józef Smith — Historia1:17–20.

• Tad R. Callister, „Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?”(Uroczyste spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji dla młodychdorosłych, 12 stycznia 2014); LDS.org.

24 On żyje! • Mosjasz 5:1–15; Nauki i Przymierza 45:3–5; 76:19–24;110:1–4.

25 Jezus Chrystuspowróci

• Ew. Mateusza 25:1–13; Nauki i Przymierza 133:3–19.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych],„Second Coming of Jesus Christ” [Drugie Przyjście JezusaChrystusa]; scriptures.lds.org.

• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lubLiahona, maj 2004, str. 7–10.

26 Jezus Chrystusbędzie panowałjako Król królówi Sędzia świata

• Ew. Mateusza 25:31–46.

• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str.281–286.

• Rozdział 46, „Sąd ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str.287–293.

27 Jezus Chrystusjest światłem,życiem i nadziejąświata

• Psalm 146:5; Ew. Jana 8:12; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; I ListPiotra 1:3; Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41; Nauki i Przymierza88:6–13; 138:14.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lubLiahona, maj 2013, str. 70, 75–77.

28 Osobisteświadectwo oJezusieChrystuse

• Ew. Mateusza 5:14–16; 2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11; 3 Nefi18:24.

• D. Todd Christofferson, „Becoming a Witness of Christ”, Ensign,marzec 2008, str. 58–63.


xi

1 .Jezus jest Żyjącym Chrystusem

WprowadzenieWspółcześni świadkowie złożyli następujące oświadczenie:„Składamy świadectwo, jako Jego należycie wyświęceniApostołowie — że Jezus jest Żyjącym Chrystusem” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień2000, str. 3). Ponieważ świat wydaje się być nieświadomy

prawdziwej natury Jezusa Chrystusa i Jego relacji z Bogiem Ojcem,niezbędni są wierni świadkowie Umiłowanego Syna Bożego. Celemtej lekcji jest pomóc uczniom uzmysłowić sobie tę potrzebę inauczyć ich, jak lepiej składać świadectwo o Jezusie Chrystusierodzinie, przyjaciołom i bliźnim.

Dodatkowe źródła• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.

2–3.

• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2006,str. 37–39.

Propozycje dotyczące nauczaniaŻyjący ChrystusNapisz na tablicy następujące pytanie:

Kim jest Jezus Chrystus i dlaczego w Niego wierzycie?

Powiedz uczniom, że wiele osób w odpowiedzi na to pytanie składa swoje świadectwo.Jedno ze świadectw odnajdziemy w hymnie: „Ja wiem, że żyje Zbawiciel mój” (Hymnyoraz pieśni dla dzieci, str. 64). Przygotuj dla uczniów tekst hymnu i podziel ich na czterygrupy. Rozdziel zwrotki hymnu pomiędzy grupy i poproś, aby każda z nich przeczytałasłowa swojej zwrotki. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następującepytania:

• Jakich słów czy zdań użyto w tym hymnie, aby wyrazić to, kim jest Jezus Chrystus ico dla nas robi? (Odpowiedzi powinny zawierać: „żyje Pan, by wiecznie dodać sił”,„mądry przyjaciel mój”, „Król mój, Kapłan, Prorok, Pan”, „Zbawiciel mój”.Błogosławi nas swoją miłością, wstawia się za nami, prowadzi nas, pociesza i dajenam każdy dzień życia).

• Jakie słowa zawarte w tym hymnie opisują sposób, w jaki świadectwo o JezusieChrystusie może na nas wpłynąć? (Odpowiedzi powinny zawierać: „pociechyzdrój” oraz „radości zdrój”).

Powiedz uczniom, że Rada Prezydenta Kościoła wraz z Kworum Dwunastu Apostołówopublikowała swoje zbiorowe świadectwo o Jezusie Chrystusie w proklamacji: „ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów” (zob. Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2–3).Daj każdemu uczniowi kopię tego świadectwa i wyjaśnij, że ten kurs składa się międzyinnymi z lekcji, których tematyka związana jest z doktrynami i zasadami, o jakichmowa w tym natchnionym dokumencie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał nagłos pierwszy akapit:

1

„Kiedy obchodzimy rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa, które miały miejsce dwa tysiące lat temu,ofiarowujemy nasze świadectwo o prawdziwości Jego niezrównanego życia oraz nieskończonejczystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu nawszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi” (Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”,Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2).

• W jaki sposób chcielibyście, żeby zdobyta w trakcie studiowania wiedza o JezusieChrystusie i Jego wiecznej ewangelii wpłynęła na was w tym semestrze? (Kiedyuczniowie udzielą odpowiedzi, możesz podkreślić, że szczere studiowaniedziejów życia Jezusa Chrystusa pomoże nam docenić ogromny wpływ, jakiOn miał i może mieć na nasze życie).

• W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na życie wszystkich ludzi, którzy żyli i będą żyć naziemi? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, nie zapomnij podkreślić uniwersalnegoznaczenia Zadośćuczynienia Zbawiciela).

Wyjaśnij uczniom, że na tym kursie skupimy się na wiecznej służbie Zbawiciela wczasie Jego życia przed narodzeniem, życia w doczesności i życia po śmierci. Kiedyuczniowie będą zdobywać wiedzę o wielu boskich rolach Zbawiciela, pogłębi się ichmiłość do Niego i świadectwo o Nim.

Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26Pisma święte powstały, aby ludzie mogli uwierzyć w Jezusa ChrystusaZapytaj uczniów, ile, według nich, powstało książek o Jezusie Chrystusie. Wyjaśnij, żewłaściwe studiowanie dziejów życia Jezusa Chrystusa musi opierać się na pismachświętych. Poproś troje uczniów, aby po kolei przeczytali na głos po jednym znastępujących fragmentów z pism świętych: Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4 i 2 Nefi25:23, 26. Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukalipowody, dla których pisma święte stanowią cenne źródło wiedzy na temat wiecznejsłużby Zbawiciela.

• Jakiej zasady dotyczącej celu istnienia pism świętych uczymy się z tychfragmentów? (Uczniowie mogą odpowiedzieć na różne sposoby, ale powinnirozpoznać następującą zasadę: Kiedy studiujemy fragmenty z pism świętychdotyczące Zbawiciela, wzrasta nasze świadectwo o Nim i zbliżamy się doNiego).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych dusz wiarą wBoga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa […].

Wiara przychodzi poprzez świadectwo Ducha Świętego do naszych dusz, Duch do ducha,gdy słyszymy lub czytamy słowo Boga. I wiara dojrzewa, gdy nadal napawamy się tymsłowem” („Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str.

34–35).

• W jaki sposób pisma święte mogą pomóc nam wzmocnić wiarę i zbliżyć się doJezusa Chrystusa?

• W jaki sposób studiowanie pism świętych przyczyniło się do wzmocnienia waszejwiary i świadectwa o Jezusie Chrystusie?

LEKCJA 1: JEZUS JEST ŻYJĄCYM CHRYSTUSEM

2

Rozdaj wszystkim uczniom kopie listy materiałów źródłowych, które wypisane są wczęści tego kursu zatytułowanej Materiały do studiowania dla uczniów. (Może to byćwersja wydrukowana lub możesz wyjaśnić uczniom, gdzie znajdą wersjęelektroniczną). Zachęć uczniów, aby w tym semestrze podczas codziennegostudiowania pism świętych skupili się na materiałach do studiowania dla uczniów.Zapewnij ich, że jeśli podołają temu zadaniu, zdobędą wiedzę mocą Ducha Świętego izbliżą się do Zbawiciela.

Stawanie się świadkami Jezusa ChrystusaWyjaśnij uczniom, że samo studiowanie o Zbawicielu z pism świętych nie wystarczy.Musimy również zdobyć osobiste duchowe świadectwo, czyli świadectwo uzyskanemocą Ducha Świętego, że Jezus jest Chrystusem, Pomazańcem, naszym Zbawicielem iOdkupicielem. Przeczytaj klasie następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F.Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:

„Nie możemy polegać na świadectwach innych ludzi. Musimy wiedzieć dla nas samych.Prezydent Gordon B. Hinckley powiedział: ‘Każdy święty w dniach ostatnich maobowiązek wiedzieć dla siebie samego lub siebie samej z pewnością i bez wątpliwości,że Jezus jest zmartwychwstałym, żyjącym Synem żyjącego Boga’ („Fear Not to DoGood”, Ensign, maj 1983, str. 80).

Źródłem tej pewnej wiedzy i mocnego przekonania jest boskie objawienie, że ‘świadectwem Jezusajest duch proroctwa’ (Objawienie 19:10).

Otrzymujemy to świadectwo, gdy Duch Święty przemawia do ducha wewnątrz nas […].

Rdzeniem tego świadectwa zawsze będzie wiara w Jezusa Chrystusa i wiedza o Nim i Jego boskiejmisji” („Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 38).

• Jak myślicie, dlaczego Jezus Chrystus powinien być rdzeniem naszego świadectwa?

• Jak myślicie, co Jezus Chrystus chciałby, byście uczynili ze swoim świadectwem oNim?


„Ludzie powinni być w stanie dostrzec w nas coś z Jezusa Chrystusa.. To, jak się sięzachowujemy, mówimy, wyglądamy, a nawet myślimy, będzie odzwierciedleniem Jego itego, jak On by się zachowywał […]. Mimo że nie byliśmy z Nim podczas Jego służby,studiowanie pism świętych, daje nam możliwość ujrzenia Jezusa i dowiedzenia się otym, co mówił i czynił. Naśladując Jezusa, składamy o Nim świadectwo” („Becoming a

Witness of Christ”, Ensign, marzec 2008, str. 60).

Zadaj uczniom dodatkowe pytania:

• Jak — na podstawie waszych obserwacji — zachowują się osoby, które swoimiczynami świadczą o Jezusie Chrystusie?

• Co możemy zrobić, aby nasze świadectwo o Zbawicielu miało większy wpływ nainnych, mając na uwadze świat, w którym obecnie żyjemy?

Zaświadcz, że kiedy mocą Ducha Świętego uzyskujemy świadectwo o JezusieChrystusie, naszym obowiązkiem jest składanie świadectwa innym.


3

Zachęć uczniów, aby każdego dnia byli przygotowani, by świadczyć o JezusieChrystusie słowem i czynem. Zachęć ich również, aby przed każdymi zajęciamiprzeczytali partię materiałów do studiowania dla uczniów wyznaczoną na daną lekcję ibyli gotowi do dzielenia się swoimi spostrzeżeniami, do zadawania pytań iuczestniczenia w dyskusji.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26.

• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.2–3.

• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2006,str. 37–39.


4

2 .Jezus Chrystus jest w centrumludzkiej historii

WprowadzenieWspółcześni prorocy, świadcząc o zasadniczej roli Jezusa Chrystusaw planie Ojca Niebieskiego, głoszą: „Uroczyście świadczymy, żeJego życie, które jest w centrum ludzkiej historii, ani nie rozpoczęłosię w Betlejem, ani nie zakończyło się na Kalwarii” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień2000, str. 2). Ta lekcja pomoże uczniom lepiej zrozumieć to, że

Ojciec Niebieski ustanowił plan zbawienia w świecie przed życiemdoczesnym i wyznaczył Jehowę, czyli nienarodzonego jeszczeJezusa Chrystusa, by stał się centralną postacią tego planu.Uczniowie będą zachęcani, aby Jezus Chrystus zajął centralnemiejsce w ich życiu.

Dodatkowe źródła• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lub Liahona,

listopad 2010, str. 24–27.

• Dallin H. Oaks, „The Great Plan of Happiness”, Ensign, listopad 1993, str. 72–75.

Propozycje dotyczące nauczaniaAlma 12:22–34Zbawiciel odgrywa kluczową rolę w planie BogaPokaż następującą wypowiedź Starszego Alexandra B. Morrisona, Siedemdziesiątego, ipoproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos: Poproś uczniów, aby uważniesłuchali i zwrócili uwagę na to, co Ojciec Niebieski przedstawił Swoim dzieciom wświecie przed życiem doczesnym:

„Dawno temu, zanim powstała ziemia, na której teraz mieszkamy, Bóg, nasz Ojciec, […]stworzył plan […]. [Ten] plan zakładał doskonały sposób na to, aby wszystkie dzieciBoga mogły osiągnąć nieśmiertelność i uzyskać życie wieczne” („Life — the Gift Each IsGiven”, Ensign, grudzień 1998, str. 15–16).

• O jakich możliwych do zdobycia błogosławieństwach, będących częścią planuBożego, mówił Starszy Morrison? (Wyjaśnij, że nieśmiertelność nawiązuje dozmartwychwstania — bowiem nie będzie już fizycznej śmierci — natomiast życiewieczne to rodzaj życia, jakie wiedzie Bóg).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący werset: Alma 12:25 i wyszukali,jak Alma nazwał plan Boga i kiedy ten plan został przygotowany. Niech uczniowieopowiedzą, co znaleźli. (Alma nauczał, że Boży „plan odkupienia” był przygotowany„od założenia świata”. Gdy uczniowie odpowiedzą, możesz zwrócić uwagę na jeszczeinne określenia planu Bożego, takie jak: „[plan] miłosierdzia Wielkiego Stworzyciela”[2 Nefi 9:6], „plan zbawienia” [Alma 24:14], „[wielki plan] Wiecznego Boga” [Alma34:9], „wielki plan szczęścia” [Alma 42:8] oraz „wieczne przymierze” [NiP 22:1; 45:9;66:2]).

Poproś uczniów, aby w parach przestudiowali następujący fragment: Alma 12:22–32 iwyszukali powód, dla którego plan Boży jest nazwany planem odkupienia. Po upływiewyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli reszcie klasy o tym, co

5

znaleźli. Pomóż uczniom lepiej zrozumieć ten fragment, zadając im następującepytania:

• Jaki, według nauk Almy, byłby nasz wieczny los, gdyby nie plan odkupienia? (Bezplanu odkupienia nie byłoby ani zmartwychwstania umarłych, ani odkupienia zgrzechów, a ludzkość na wieczność pozostałaby zagubiona i upadła w staniefizycznej i duchowej śmierci [zob. także 2 Nefi 9:6–13]).

• Dlaczego konieczne było zapewnienie sposobu na pokonanie tych przeszkód?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Alma 12:33–34. Pozostaliuczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają zapis o tym, co Bógprzygotował, by odkupić Swoje dzieci. Pomóż uczniom sformułować doktrynę bądźzasadę, której uczymy się z tych wersetów, zadając im następujące pytania:

• Jak podsumowalibyście to, co Jezus umożliwił nam dzięki Bożemu planowi?(Odpowiedzi powinny zawierać następujące stwierdzenie: Jeśli nawrócimy się inie znieczulimy swoich serc, dzięki Jednorodzonemu Synowi Bożemudostąpimy miłosierdzia i otrzymamy odpuszczenie grzechów. Jedynie zapośrednictwem Jezusa Chrystusa możemy otrzymać odpuszczenie grzechów iprzebywać w obecności Ojca Niebieskiego).

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus jest centralną postacią planu Bożego i że dziękiJego Zadośćuczynieniu możemy uzyskać nieśmiertelność i otrzymać życie wieczne.

Abraham 3:24–27; I List Piotra 1:19–20Jezus Chrystus został wybrany przed narodzeniem na naszego ZbawicielaPoproś uczniów, aby przeszukali następujące fragmenty: Abraham 3:24–27 oraz I ListPiotra 1:19–20 i znaleźli, czego uczymy się z nich na temat roli Zbawiciela w planieBożym. Następnie zadaj poniższe pytania: (Uwaga: Zadając te pytania, możesz pomócuczniom nauczyć się, jak analizować fragmenty z pism świętych i rozpoznawać zawartew nich doktryny).

• Co oznaczają zwroty „pierwszy stan” oraz „stan drugi” w wersecie: Abraham 3:26?(„Pierwszy stan” odnosi się do życia przed narodzeniem, natomiast „stan drugi” —do życia doczesnego).

• Kim są trzy postacie, o których mowa w wersecie: Abraham 3:27 i co każda z nichzrobiła? (Ojciec Niebieski, Jezus Chrystus i Szatan. Zaznacz, że w świecie przedżyciem doczesnym Ojciec Niebieski wyznaczył Swojego JednorodzonegoSyna, Jezusa Chrystusa, aby odegrał kluczową rolę w Bożym planie).

Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Jezus Chrystus, w świecie przed życiemdoczesnym, zwany był Jehową. Następnie zapytaj:

• Do czego Jehowa zobowiązał się w życiu doczesnym, kiedy powiedział do Ojca:„Otom jest, wyślij mnie”? (Do nauczania Jego ewangelii, założenia Kościoła,cierpienia i śmierci za nasze grzechy oraz do zmartwychwstania).

• Jaki wpływ na naszą przyszłość miało to, że Ojciec Niebieski wybrał Jehowę nanaszego Odkupiciela?

Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali werset: Mojżesz 4:2 i wyszukali inneważne prawdy związane z tym, że Ojciec Niebieski wybrał Jehowę na naszegoZbawiciela i Odkupiciela. Kiedy uczniowie będą mówić o tym, co znaleźli, upewnij się,że rozpoznają następującą prawdę: Jehowa został wybrany na samym początku.Jednym z powodów, dla którego Jehowa został wybrany, było Jego pragnienie

LEKCJA 2: JEZUS CHRYSTUS JEST W CENTRUM LUDZKIEJ HISTORII

6

wypełniania woli Ojca i oddania Ojcu całej chwały. Aby jeszcze bardziej podkreślićznaczenie tych prawd, pokaż i przeczytaj na głos wypowiedź Starszego Jeffreya R.Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„[Jezus Chrystus] był widocznie jedyną osobą — pośród wszystkich, którzy uczestniczyliw naradzie w niebie — która była wystarczająco pokorna i chętna, by zostaćwyznaczona przed narodzeniem do [dokonania nieskończonego Zadośćuczynienia]”(„The Atonement of Jesus Christ”, Ensign, marzec 2008, str. 35).

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, jak by to było być obecnym w chwili, kiedyOjciec Niebieski powiedział wszystkim Swoim dzieciom, że Jego Pierworodny Syn,Jehowa, zostanie naszym Zbawicielem. Następnie pokaż poniższą wypowiedź ProrokaJózefa Smitha (1805–1844) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Wszyscy byliśmy obecni podczas pierwszej narady w niebie i widzieliśmy, jak Zbawicielzostał wybrany i wyznaczony oraz jak powstał plan zbawienia, który zaaprobowaliśmy”(Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 209).

• Jak myślicie, co musieliście wiedzieć o Jehowie, co pomogło wam poprzeć Go wJego powołaniu i wyznaczeniu na naszego Zbawiciela i Odkupiciela?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella (1926–2004) z KworumDwunastu Apostołów: Następnie daj uczniom kilka minut na zapisanie własnych myślii uczuć na temat Zbawiciela w oparciu o boską prawdę, której nauczał Starszy Maxwell:

„Nigdy nikt nie zaoferował tak wiele, tak wielu osobom i w tak niewielu słowach, jakJezus, kiedy powiedział: ‘Otom jest, wyślij mnie’ (Abraham 3:27)” („Jesus of Nazareth,Savior and King”, Ensign, maj 1976, str. 26).

Możesz poprosić kilku uczniów, aby powiedzieli klasie o tym, co napisali.

Oddanie Zbawicielowi najważniejszego miejsca w naszym życiuPonownie zwróć uwagę uczniów na werset: Abraham 3:25, z którego dowiadujemy się,że zamiarem Ojca Niebieskiego było wyznaczenie życia doczesnego jako czasu próby,kiedy to okaże się, czy będziemy posłuszni Jego przykazaniom. Pokaż poniższąwypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poprośjednego z uczniów o przeczytanie jej na głos, a resztę uczniów o to, żeby zwróciliuwagę na wybór, którego musimy dokonać, a który jest częścią naszej doczesnej próby:

„Pomyślcie o tym: w naszym przedziemskim stanie dokonaliśmy wyboru, by naśladowaćZbawiciela, Jezusa Chrystusa! A ponieważ tak się stało, dozwolone nam było przyjść naziemię. Świadczę, że dokonując takiego samego wyboru, by naśladować Zbawicielaobecnie, podczas gdy jesteśmy tutaj na ziemi — otrzymamy jeszcze większebłogosławieństwo w wieczności. Jednak niech to będzie wiadome: musimy nadal

opowiadać się za Zbawicielem. Ważą się losy wieczności, a mądre wykorzystywanie przez nas naszejwoli oraz nasze uczynki są niezbędne do tego, abyśmy otrzymali życie wieczne” („Wolna wola:niezbędna w planie życia”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 25).


7

Aby pomóc uczniom rozpoznać i zrozumieć zasadę bądź prawdę, której nauczałStarszy Hales, zadaj następujące pytania:

• Czego możecie nauczyć się z wypowiedzi Starszego Halesa na temat naszychwyborów w tym życiu? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, złóż świadectwo, iżdokonując wyboru, że Zbawiciel będzie w centrum naszego życia,otrzymamy większe błogosławieństwa w wieczności).

• Jak myślicie, co Starszy Hales miał na myśli, mówiąc, że „ważą się losywieczności”?

• Jakie są postawy i zachowania wskazujące na to, że ktoś dokonał wyboru, że będzienaśladować Jezusa Chrystusa? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).

Wyjaśnij, że większości z nas łatwo jest skupić się na Zbawicielu w niedzielę. Ale comożemy zrobić, aby był On ważną częścią naszego życia w ciągu tygodnia? Dajuczniom czas, by mogli się zastanowić nad tym, co zrobili dziś, by móc się skupić naZbawicielu. Poproś ich, aby zapisali swoje przemyślenia dotyczące tego, co mogą zrobićdziś, aby Zbawiciel pełniej zajmował centralne miejsce ich życia. Zachęć ich, abyzobowiązali się przed Ojcem Niebieskim, że to uczynią.

Zakończ lekcję, składając świadectwo o prawdzie, której dziś nauczałeś.

Materiały do studiowania dla uczniów• Alma 12:22–34; 34:9; 42:8, 11; Nauki i Przymierza 22:1; 45:9; 66:2; Abraham

3:24–27; I List Piotra 1:19–20; Mojżesz 4:2.

• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lub Liahona,listopad 2010, str. 24–27.


8

3 .Jehowa i Jego służba przednarodzeniem

WprowadzenieWedług współczesnych proroków Jezus Chrystus „nauczał prawdwieczności, realności naszej przedśmiertnej egzystencji, celunaszego życia na ziemi oraz tego, kim potencjalnie mogą byćsynowie i córki Boga w przyszłym życiu” („Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.2). Podczas tej lekcji uczniowie dowiedzą się, że w życiu przed

przyjściem na świat ich wiara w to, że Jehowa (Jezus Chrystus)dokona Zadośćuczynienia, umożliwiła im pokonanie Szatanapodczas Wojny w Niebie. Dostrzegą również to, że w świecie przedżyciem doczesnym Jehowa znacznie przewyższał pozostałe dzieciBoga pod względem wszystkich boskich cech.

Dodatkowe źródła• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj 1997, str. 53–54, 59.

• „The Father and the Son: A Doctrinal Exposition by the First Presidency and theQuorum of the Twelve Apostles”, Ensign, kwiecień 2002, str. 13–18.

Propozycje dotyczące nauczaniaObjawienie 12:7–11; Mojżesz 4:3Rola Jehowy podczas Wojny w NiebieZapisz na tablicy słowo wojna i zapytaj uczniów, jakie wyobrażenie wojny przychodziim do głowy. Poproś, aby przejrzeli wersety: Objawienie 12:7, 9 i zastanowili się, o jakiejwojnie w nich mowa (o Wojnie w Niebie). Poproś uczniów, aby powiedzieli, co, wedługnich, zaszło w czasie tej wojny.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) zKworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Jakim rodzajem wojny [była Wojna w Niebie]? Takim samym rodzajem, z jakim mamydo czynienia na ziemi; jedynym rodzajem, jaki mogą toczyć Szatan i istoty duchowe —była to wojna na słowa, zgiełk opinii, konflikt poglądów, wojna pomiędzy prawdą afałszem” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:518).

Zapytaj uczniów:

• Jakie jest podobieństwo między Wojną w Niebie, a wojną, którą toczy Szatan zdziećmi Boga w życiu doczesnym, zgodnie z tym, co powiedział Starszy McConkie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Objawienie 12:10, a innegoucznia — o przeczytanie wersetu: Mojżesz 4:3. Możesz również zaproponować, żebyuczniowie zapisali sobie odnośniki do tych fragmentów w pismach świętych. Niechzapiszą odsyłacz do wersetu: Mojżesz 4:3 na marginesie wersetu: Objawienie 12:10 ivice versa. Wyjaśnij, że „oskarżyciel braci naszych” (Objawienie 12:10) to Szatan.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób, zgodnie z wersetem: Mojżesz 4:3, Szatan został strącony ze świataistniejącego przed życiem doczesnym?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Objawienie 12:11. Zadając poniższepytania, pomóż im sformułować zasadę, której uczymy się na podstawie tego wersetu:

9

• Jak podsumowalibyście to, czego uczymy się z wersetu 11. na temat skutkówZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa? (Uczniowie powinni rozpoznać następującąprawdę: Ponieważ pewne było, że Jezus Chrystus dokona Zadośćuczynienia,jego skutki widoczne były już w świecie istniejącym przed życiemdoczesnym. Jest On zwany „[Barankiem, który został zabity] od założenia świata”[Objawienie 13:8; zob. też Mosjasz 4:7; Mojżesz 7:47]).

• W jaki sposób to, co jest zapisane w wersecie: Objawienie 12:11, może pomóc wamw waszej osobistej walce z Szatanem w tym życiu? (Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Możemy pokonać Szatana,kiedy będziemy polegać na Jezusie Chrystusie, który dokonałZadośćuczynienia i kiedy będziemy składać innym nasze świadectwo ipozostaniemy mu wierni).

Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza 138:55–56Jehowa przewyższa nas we wszystkimPowiedz uczniom, że w życiu przed narodzeniem przygotowywaliśmy się, by przyjść naziemię. Pokaż następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha (1805–1844) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Sam Bóg, spostrzegłszy, że znajduje się pośród duchów i chwały, jako że był bardziejinteligentny, uznał za właściwe ustanowienie praw, dzięki którym reszta istnień miałabyprzywilej postępu, tak jak On. Nasz związek z Bogiem umożliwia nam zdobywaniewiedzy. On ma moc ustanawiania praw, by pouczać słabsze inteligencje tak, aby mogłybyć wywyższone, jak On” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007],

str. 210).

Zadaj następujące pytania:

• Czego możecie się nauczyć z wypowiedzi Józefa Smitha o tym, czego pragnie dlanas Ojciec Niebieski? (Ojciec Niebieski chce, abyśmy wzrastali i rozwijali sięduchowo, żebyśmy stali się bardziej Jemu podobni).

Napisz na tablicy następujące pytania i poproś uczniów, aby przeczytali wersety:Abraham 3:24–25 i znaleźli odpowiedzi.

• Kim był „jeden podobny Bogu, pomiędzy nimi” (werset 24.)?

• Jaką odegrał rolę?

• O jakim celu życia doczesnego jest tutaj mowa?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podali swoje odpowiedzireszcie klasy. Następnie poproś uczniów, aby przejrzeli wersety: Nauki i Przymierza138:55–56 i zwrócili uwagę na to, co jeszcze się wydarzyło, by dzieciom Boga powiodłosię w życiu doczesnym. Aby pomóc uczniom odnieść ten fragment do samych siebie,zadaj następujące pytania:

• W jaki sposób, zgodnie z treścią tych wersetów, przygotowaliśmy się do przyjścia naziemię?

Poproś uczniów, aby zastanowili się przez chwilę nad tym, jakie cechy Zbawicielposiadał w świecie przed życiem doczesnym. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytałna głos następujące wersety: Abraham 3:19, 21. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst

LEKCJA 3: JEHOWA I JEGO SŁUŻBA PRZED NARODZENIEM

10

w swoich pismach świętych i odszukają, czego uczymy się z nich o Jezusie Chrystusie.Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wręcz każdemu z nich kopię poniższychwypowiedzi Starszego Neala A. Maxwella (1926–2004) i Starszego Bruce’a R.McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś, aby je przeczytali izaznaczyli słowa i zwroty, z których uczymy się o Zbawicielu:

„Pod względem inteligencji i osiągnięć, [Jezus Chrystus] znacznie przewyższaindywidualne i zbiorowe zdolności i sukcesy wszystkich ludzi, którzy żyli, żyją i żyć będą!(Zob. Abraham 3:19)” (Neal A. Maxwell, „O, Divine Redeemer”, Ensign, listopad1981, str. 8).

„Będąc podległe prawu i posiadając wolną wolę, wszystkie duchy ludzkie, jeszcze wWiecznej Obecności, w różnym stopniu rozwinęły predyspozycje, talenty, umiejętności izdolności wszelkiego typu i rodzaju. W długim okresie preegzystencji powstałanieskończona różnorodność talentów i zdolności […].

Pan obdarzył nas wszystkich wolną wolą, dał nam prawa, które miały nam umożliwićpostęp, rozwój i upodabnianie się do Niego. Pouczał nas też i usilnie napominał, byśmy obraliwłaściwy kurs wiodący ku chwale i wyniesieniu. On sam był uosobieniem i ucieleśnieniem wszelkiegodobra. Wszelkie pożądane cechy i walory były Mu właściwe w swej wiecznej pełni. Wszystkie Jegoposłuszne dzieci w taki czy inny sposób zaczęły stawać się do Niego podobne. Tą wspaniałąróżnorodnością talentów i zdolności, która panowała wtedy wśród nas, cieszymy się i tutaj. Niektórzycelują w jednych, a inni w innych dziedzinach. Jednorodzony przewyższa nas we wszystkim” (Bruce R.McConkie, The Mortal Messiah, 4 tomy [1979–1981], 1:23).

Zapytaj uczniów, co w tych wypowiedziach zwróciło ich uwagę. Jeśli zajdzie takapotrzeba, zadaj następujące pytanie:

• Czego dowiadujemy się z wypowiedzi tych dwóch Apostołów na tematwyjątkowych cech charakteru Jehowy w świecie przed życiem doczesnym?(Uczniowie powinni zrozumieć, że w świecie przed tym życiem Jehowaprzewyższał umiejętności i osiągnięcia wszystkich dzieci Ojca Niebieskiego).

Daj uczniom kilka minut na zastanowienie się nad służbą Zbawiciela w życiu przednarodzeniem i na zapisanie swoich przemyśleń i uczuć. Poproś kilkoro z nich, abypowiedzieli reszcie klasy o tym, co zapisali. Zakończ lekcję, zachęcając uczniów, abyzastanowili się, jak wiedza na temat służby Zbawiciela przed narodzeniem i Jegowyjątkowego charakteru może pomóc im pogłębić miłość do Niego i wiarę w Niego.

Materiały do studiowania dla uczniów• Objawienie 12:7–11; Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza 138:55–56.

• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj 1997, str. 53–54, 59.

LEKCJA 3: JEHOWA I JEGO SŁUŻBA PRZED NARODZENIEM

11

4 . Jehowa stworzył ziemię

WprowadzenieW dokumencie pt.: „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”czytamy: „Pod kierownictwem Swojego Ojca [Jezus Chrystus] byłStworzycielem ziemi. ‘Wszystko przez nie powstało, a bez niego nicnie powstało, co powstało’ [Ew. Jana 1:3]” (Ensign lub Liahona,

kwiecień 2000, str. 2). Kiedy uczniowie pojmą wieczne celestworzenia ziemi, będą żyć z większym pragnieniem wypełnieniamiary swego stworzenia.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102–105.

• Jeśli masz dostęp do wersji w swoim języku, możesz przeczytać następującąpozycję: Neal A. Maxwell, „Our Creator’s Cosmos”, w: By Study and by Faith:Selections from the Religious Educator, wyd. Richard Neitzel Holzapfel i Kent P.Jackson (2009), str. 37–50.

Propozycje dotyczące nauczaniaI Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków 1:1–2; Jakub 4:9;Nauki i Przymierza 38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Mojżesz 1:30–33; 2:1Jehowa stworzył ziemięZaprezentuj przedmiot, który ktoś dla ciebie zrobił (na przykład ręcznie wykonanyprezent). Podziel się z klasą swoimi uczuciami odnośnie do tego przedmiotu i osoby,od której go otrzymałeś. Następnie zapytaj:

• Czy kiedyś ktoś zrobił coś dla was? Jakimi uczuciami darzycie tę osobę?

Poproś uczniów, aby porównali i znaleźli różnice w następujących fragmentach: I Ks.Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Efezjan 3:9; List do Hebrajczyków 1:1–2 orazMojżesz 2:1. Poproś uczniów o wypisanie na tablicy podobieństw i różnic, któredostrzegli w tych fragmentach. (Uwaga: Kiedy uczniowie nauczą się porównywać iznajdować różnice pomiędzy fragmentami, doktryny i zasady staną się dla nichwyraźniejsze). Następnie zapytaj:

• Kto, zgodnie z treścią tych fragmentów, stworzył ziemię? (Podkreśl to, że Jehowastworzył ziemię pod kierownictwem Ojca lub to, że „całe Stworzenie światazostało zaplanowane przez [Ojca Niebieskiego]” — jak nauczał Starszy Russell M.Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów („Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str.102).

Daj uczniom czas, aby po cichu przeczytali i porównali następujące fragmenty: Nauki iPrzymierza 76:22–24; 104:14–17 i Mojżesz 1:30–33. Niech znajdą to, co jeszcze stworzyłJehowa. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz zaznaczyć, że stworzył On niezliczoneświaty oraz że „pełna jest ziemia, i jest wszystkiego dość i w nadmiarze” (NiP 104:17).Pomóż uczniom dokonać analizy tego fragmentu, zadając następujące pytanie:

• Co, zgodnie z tym, co sugeruje ten werset, Zbawiciel musiał wiedzieć, kiedy tworzyłziemię? (Musiał wiedzieć, jak wielu ludzi będzie żyło na ziemi i jakie będą ichpotrzeby na przestrzeni różnych epok).

12

Wyjaśnij uczniom, że należy wiedzieć zarówno, kto stworzył ziemię, jak i jaką mocązostała ona stworzona. Poproś uczniów, aby porównali następujące fragmenty idopisali do nich odnośniki: Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza 38:1–3; Jakub 4:9 izwrócili uwagę na to, w jaki sposób ziemia została stworzona. Niech uczniowie swoimisłowami wyjaśnią znaczenie tych fragmentów. Następnie przedstaw poniższąwypowiedź:

„Jezus Chrystus stworzył ten świat oraz wszystko, co się na nim znajduje. Stworzył także wiele innychświatów. Uczynił to mocą kapłaństwa, pod kierownictwem naszego Ojca Niebieskiego” (Zasadyewangelii [2009], str. 23).

Powiedz, że w pismach świętych znajdujemy tak naprawdę tylko kilka szczegółówdotyczących tego, w jaki sposób ziemia została stworzona, otrzymaliśmy jednakobietnicę, że pewnego dnia wszystko zostanie nam wyjawione (zob. NiP 101:32–34).W pismach świętych możemy natomiast znaleźć więcej szczegółów na temat celuStworzenia.

Przedyskutuj wraz z klasą następujące pytania:

• Czego możecie dowiedzieć się o Zbawicielu, Jego kapłaństwie oraz pozycji, jakąmiał w świecie przed życiem doczesnym, obserwując otaczający was świat —wszelkie Boże stworzenie?

• Jak zrozumienie tych prawd wpływa na wasze świadectwo o Jezusie Chrystusie iwasze uczucia względem Niego?

• Jak zrozumienie tych praw wpływa na sposób, w jaki myślicie o ziemi?

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, zaznacz, że Zbawiciel stworzył ziemię, aleOjciec Niebieski jest Ojcem naszych duchów i to On stworzył fizyczne ciała dla Adamai Ewy.

1 Nefi 17:36; 2 Nefi 2:23–25; Nauki i Przymierza 49:16–17; Mojżesz1:27–33, 39Cel stworzenia ziemiPodziel uczniów na pary i poproś, żeby zbadali następujące fragmenty: Mojżesz1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36 oraz Nauki i Przymierza 49:16–17. Możesz zaproponować, abyzaznaczyli sobie słowa i zdania, które pomogą im znaleźć odpowiedź na pytanie: „Wjaki sposób wyjaśnilibyście znajomemu, dlaczego ziemia została stworzona?”. Poprośkilka par, aby odpowiedziały przed resztą klasy. Uczniowie powinni zauważyć, żeJehowa stworzył ziemię, aby zapewnić dzieciom Boga miejsce, gdzie mogłybyżyć i wzrastać ku życiu wiecznemu. Zapytaj:

• Co oznacza określenie „miara człowieka” w wersecie: Nauki i Przymierza 49:17?(Jeśli zajdzie taka potrzeba, wykorzystaj komentarz do fragmentu: Nauki iPrzymierza 49:16–17, który znajdziesz w: Doctrine and Covenants Student Manual[(Church Educational System manual, 2001), str. 106]).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 2 Nefi 2:18–25, a następnie zadajponiższe pytania:

• W jaki sposób warunki panujące w Ogrodzie Eden nie pozwalały Adamowi i Ewiena rozwój przewidziany w planie zbawienia Ojca Niebieskiego?

LEKCJA 4: JEHOWA STWORZYŁ ZIEMIĘ

13

• W jaki sposób Upadek Adama przyczynił się do wypełnienia celu stworzenia ziemi?(Umożliwił Adamowi i Ewie posiadanie dzieci).

• W jaki sposób konsekwencje Upadku, opisane w wersecie 23., pomagają namrozwijać się zgodnie z planem naszego Ojca Niebieskiego?

Wręcz każdemu uczniowi kopię następujących wypowiedzi Starszego Bruce’a R.McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów i Siostry Julie B. Beck, byłejgeneralnej prezydent Stowarzyszenia Pomocy. Daj uczniom wystarczającą ilość czasuna przeczytanie tych wypowiedzi i zastanowienie się nad rolą Stworzenia w Boskimplanie zbawienia Jego dzieci.

„Zbawienie jest możliwe tak samo dzięki Zadośćuczynieniu, jak i dzięki Upadkowi […].

Należy również pamiętać, że Upadek stał się możliwy dzięki temu, że nieskończonyStwórca […] stworzył ziemię, człowieka i wszystkie inne formy życia w takim stanie, bymogły podlegać Upadkowi […]. Wszystko zostało tak stworzone, aby mogło podlegaćUpadkowi bądź przemianie i był to początek tego typu egzystencji, jaki był potrzebny do

wprowadzenia w życie wszystkich warunków Ojcowskiego wiecznego planu zbawienia.

Pierwsze doczesne stworzenie wszystkich rzeczy […] miało rajską naturę. W pierwotnych czasachEdenu wszystkie formy istnienia żyły w stanie wyższym, odmiennym od tego, w którym obecnieżyjemy. Nadchodzący Upadek miał przynieść niższy rodzaj egzystencji, ale i nadać im kierunek imożliwość wzrostu. Na świecie nie było jeszcze śmierci ani prokreacji” (Bruce R. McConkie, „Christand the Creation”, Ensign, czerwiec 1982, str. 9).

Busath.com

„W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wierzymy w teologięrodziny, która opiera się na Stworzeniu, Upadku i Zadośćuczynieniu. Stworzenie ziemizapewniło miejsce, w którym rodziny mogą żyć. Bóg stworzył mężczyznę i kobietę,którzy stanowią dwa niezbędne elementy rodziny. Częścią planu Ojca Niebieskiego było

to, aby Adam i Ewa zostali zapieczętowani i stali się wieczną rodziną.

Upadek zapewnił sposób powiększania się rodziny. Adam i Ewa, jako przywódcy w rodzinie,zdecydowali się zdobyć doczesne doświadczenie. Dzięki Upadkowi mogli mieć synów i córki.

Zadośćuczynienie umożliwia rodzinom zapieczętowanie na wieczność, dzięki czemu rodziny mogąosiągnąć wieczny przyrost i doskonałość. Plan szczęścia, zwany również planem zbawienia, zostałstworzony dla rodzin. Wschodzące pokolenie musi zrozumieć, że główne filary naszej teologii skupiająsię na rodzinie” (Julie B. Beck, „Teaching the Doctrine of the Family”, Ensign, marzec 2011, str.12).

• W jaki sposób te wypowiedzi pomagają wam zrozumieć kluczową rolę Stworzeniaw ogólnym planie zbawienia dzieci Boga?

• Dlaczego ważne jest, by zrozumieć to, że ziemia została stworzona, aby umożliwićwyniesienie pojedynczym jednostkom i rodzinom? (Kiedy uczniowie odpowiedzą,zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeżeli zrozumiemy cel stworzenia ziemi,będzie nam bardziej zależało na wypełnieniu celu naszego stworzenia).

Wyjaśnij uczniom, że dzięki pieczętującej mocy kapłaństwa żony i mężowie, rodzice idzieci, mogą być razem po śmierci. Bez mocy pieczętowania, która została przywróconaprzez Eliasza, Boże dzieci nie mogłyby otrzymać wszystkich błogosławieństwwyniesienia i cel stworzenia ziemi nie zostałby wypełniony, czyli zgodnie z tym, cozapisane jest w Naukach i Przymierzach, „ziemia byłaby całkowicie zniszczona” (NiP2:3; zob. też Ks. Malachiasza 3:24).


14

Zakończ lekcję, składając świadectwo o następujących ważnych prawdach: (1) Jehowastworzył ziemię pod kierownictwem Ojca; (2) stworzył On ziemię, aby przygotowaćmiejsce, gdzie dzieci Boże mogą żyć i postępować ku życiu wiecznemu oraz (3) jeżelizrozumiemy cel stworzenia ziemi, będzie nam bardziej zależało na wypełnieniu celunaszego stworzenia.

Zachęć uczniów do zastanowienia się nad tym, co mogą zrobić, aby wyrazić swojąwdzięczność za to, co stworzył Jezus Chrystus. Zachęć ich również, aby działali podwpływem wskazówek Ducha, którego wpływ odczuli podczas lekcji.

Materiały do studiowania dla uczniów• I Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków 1:1–2; Mojżesz 2:1;

Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza 38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Jakub 4:9; Naukii Przymierza 101:32–34; Mojżesz 1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36; Nauki i Przymierza49:16–17.

• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102–105.


15

5 Jezus Chrystus był JehowąStarego Testamentu

WprowadzenieSkładając świadectwo o Jezusie Chrystusie, współcześni prorocyoświadczyli: „Był On Wielkim Jehową Starego Testamentu”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2). Jako Jehowa, Jezus Chrystus w każdej

dyspensacji czasu ustanowił na ziemi wieczną ewangelię OjcaNiebieskiego, aby zgromadzić wszystkie zagubione dzieci Boże.Możemy wzmocnić naszą wiarę w Jezusa Chrystusa, jeżelirozumiemy Jego niezmienny charakter i wieczną ewangelię.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „Przymierza”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 86–89.

• „The Abrahamic Covenant”, The Pearl of Great Price Student Manual (ChurchEducational System manual, 2000), str. 93–98.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational System manual,2003), str. 45–48.

Propozycje dotyczące nauczaniaII Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3; Ew. Jana 8:52–53, 56–59; 18:5, 8; 3 Nefi15:5; Abraham 1:16; 2:8Jezus Chrystus był Jehową Starego TestamentuPoproś uczniów, aby wymienili kilka znanych im określeń i tytułów Zbawiciela. Wypiszich odpowiedzi na tablicy. Powiedz uczniom, że dzisiaj będziecie omawiać ważne imięalbo tytuł, jakie nosił Jezus Chrystus przed rozpoczęciem Swojej ziemskiej misji.Poproś, aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Jana 8:52–53, 56–59. Następnie zapytaj:

• O co pytali Zbawiciela Żydzi?

• Jak myślicie, co Jezus miał na myśli, odpowiadając tymi słowami: „Pierwej niżAbraham był, Jam jest”? (werset 58).

Aby pomóc uczniom zrozumieć zwrot „Jam jest”, podziel ich w pary, poproś oprzeczytanie fragmentów: II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3 i odnalezienie, w jakisposób Bóg Starego Testamentu określał samego siebie. Po upływie wyznaczonegoczasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jakimi słowami, zgodnie z treścią tych wersetów, określał samego siebie BógStarego Testamentu? (Zwróć uwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu Józefa Smithawerset: II Ks. Mojżeszowa 6:3 brzmi: „Jam jest Pan Bóg Wszechmogący; PanJAHWE. Czyż imienia mojego im nie objawiłem?”. Zob. też Abraham 1:16).

• W jaki sposób te wersety wyjaśniają znaczenie odpowiedzi Jezusa Chrystusa:„Pierwej niż Abraham był, Jam jest”? (Uczniowie powinni zrozumieć, że JezusChrystus był Jehową, Bogiem Starego Testamentu i wielkim JAM JEST).

Przedstaw następujące wypowiedzi:

16

„To jest najbardziej dosadne i jednoznaczne potwierdzenie boskości, jakie tylko możnausłyszeć. ‘Pierwej niż Abraham był, Jam jest’. To znaczy: ‘Jam jest Bóg Wszechmogący,Wielki JAM JEST. Jestem samoistny, Odwieczny. Jestem Bogiem waszych ojców. Mojeimię to: JESTEM, KTÓRY JESTEM’” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New TestamentCommentary, 3 tomy [1965–1973], 1:464).

Jehowa to „imię przymierza, właściwe imię Boga Izraela. Oznacza: ‘Niezmienny’” (Bible Dictionary,„Jehovah”).

• Dlaczego tak ważne jest to, aby wiedzieć, że Jezus Chrystus był Jehową StaregoTestamentu? (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Bóg zawszeudzielał Swojej ewangelii poprzez Swego Syna, Jezusa Chrystusa. Zob. też3 Nefi 15:5, gdzie Jezus naucza, że to On dał prawo).

Możesz również poprosić jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższejwypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Wszystko, co zostało objawione od czasu upadku, dane zostało poprzez JezusaChrystusa, który jest Jehową Starego Testamentu […]. Ojciec (Elohim) nigdy od czasuupadku nie miał do czynienia z człowiekiem w sposób bezpośredni ani osobisty. Nigdyteż się nie ukazywał za wyjątkiem przypadków, w których przedstawiał i składałświadectwo o Synu” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy

[1954–1956], 1:27).

• W jaki sposób wiedza o tym, że Jehowa, czyli Jezus Chrystus, jest niezmienny,pomaga wam wierzyć w Niego? (Odpowiedzi mogą zawierać następującestwierdzenie: wiedza, że Jezus Chrystus jest niezmienny, pomaga namwierzyć, że tak, jak dotrzymał obietnic danych ludziom w pismach świętych,tak i dotrzyma obietnic danych nam).

Zwróć uwagę uczniów na to, że we wczesnych czasach pobiblijnych hebrajskie imięJehowa (zazwyczaj występujące w literaturze jako Jahwe) uznawane było za zbyt święte,by je wymawiać. Z tego powodu, z wyjątkiem kilku fragmentów (zob. II Ks.Mojżeszowa 6:3; Psalm 83:19; Ks. Izajasza 12:2; 26:4), tłumacze Biblii Króla Jakubazastąpili słowo Jehowa słowem PAN (pisanym wielkimi literami). We współczesnymjudaizmie zostało ono zastąpione słowem Adonai, które tłumaczy się jako „Pan”.

I Ks. Mojżeszowa 13:14–16; 17:1–9; Mojżesz 6:51–52, 64–66; Abraham1:18–19; 2:8–11Jehowa ustanowił wieczną ewangelię w starożytnościUczniów pracujących w parach poproś o przeczytanie następujących fragmentów:Mojżesz 6:51–52, 64–66 i wyszukanie, czego Jehowa nauczał Adama. Powiedz im, że wwersetach 51–52 Jehowa mówił w imieniu Ojca. Następnie zapytaj:

• Co zauważyliście na temat ewangelii, której był nauczany Adam? (Jest to dokładnieta sama ewangelia, której nauczani jesteśmy obecnie. [Zob. 2 Nefi 31:10–16, żebypokazać, że tej samej ewangelii nauczano na kontynencie amerykańskim]. Możeszpodkreślić tę prawdę, zapisując na tablicy następujące zdanie: Ewangelia JezusaChrystusa jest wieczna i niezmienna w każdej dyspensacji).

LEKCJA 5: JEZUS CHRYSTUS BYŁ JEHOWĄ STAREGO TESTAMENTU

17

Zwróć uwagę uczniów na to, że w późniejszej dyspensacji Jehowa odnowił Swojąwieczną ewangelię poprzez przymierze zawarte z Abrahamem, zwane przymierzemAbrahama. Podziel klasę na dwie grupy. Niech połowa uczniów przestudiujefragmenty: I Ks. Mojżeszowa 13:14–16; 17:2–8; Abraham 1:18–19; 2:8–11 i zrobi listęobietnic, jakie Pan złożył Abrahamowi. Druga połowa przestudiuje fragmenty: I Ks.Mojżeszowa 17:1–5, 9; Abraham 1:19; 2:8–11 i zrobi listę tego, co Abraham miałuczynić, aby otrzymać obiecane błogosławieństwa. (Uwaga: Kiedy uczniowie nauczą sięrozpoznawać listy w pismach świętych, będą w stanie lepiej rozróżniać kluczowezagadnienia, na które autor chciał zwrócić uwagę).

Kiedy uczniowie będą studiować zadane fragmenty, przepisz poniższą tabelę natablicę, pozostawiając miejsce na odpowiedzi:

Przymierze Abrahama

Obietnice złożone Abrahamowi Obowiązki Abrahama

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilku uczniów z każdej grupy, aby napisaliswoje odpowiedzi pod właściwym nagłówkiem. Możesz podsumować przymierzeAbrahama, prosząc o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi:

„Abraham otrzymał ewangelię i został wyznaczony do wyższego kapłaństwa (NiP 84:14; Abraham2:11) i zawarł małżeństwo celestialne, które jest przymierzem wyniesienia (NiP 131:1–4; 132:19, 29).Otrzymał również obietnicę, że wszystkie błogosławieństwa przypisane tym przymierzom będąofiarowane jego doczesnym potomkom (NiP 132:29–31; Abraham 2:6–11). Wszystkie te przymierza iobietnice zwane są przymierzem Abrahama. Przywrócenie tego przymierza oznaczało przywrócenieewangelii w dniach ostatnich, ponieważ przez nią błogosławione są wszystkie narody ziemi (List doGalacjan 3:8–9, 29; NiP 110:12; 124:58; Abraham 2:10–11)” (Guide to the Scriptures, „AbrahamicCovenant”; scriptures.lds.org).

Zaznacz, że od samego początku Ojciec zawarł przymierze ze Swoimi dziećmi, abyzgromadzić je wszystkie dzięki prawdom, obrzędom i błogosławieństwom wiecznejewangelii. Na Przywrócenie ewangelii składa się również przywrócenie przymierzaAbrahama. Oznacza to, że przymierze Abrahama jest znaczącą częścią nowego iwiecznego przymierza, które jest pełnią ewangelii Jezusa Chrystusa. Zapytaj uczniów:

• W jaki sposób wiedza, że jesteśmy potomkami Abrahama i dziedzicamiwszystkiego, co Bóg mu obiecał, wpływa na wasze życie?

• W jaki sposób dostęp do błogosławieństw obiecanych Abrahamowi i jegopotomstwu wzmacnia rodziny i pomaga nam podejmować decyzje?

Poproś uczniów, aby powiedzieli, w jaki sposób mogą zapewnić sobie i swoimrodzinom w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości błogosławieństwa obiecane wzwiązku z tym przymierzem.


18

Ks. Jozuego 24:3–13; 1 Nefi 17:23–32Jehowa błogosławił i prowadził starożytny IzraelPowiedz uczniom, że w ramach przymierza Abrahama Jehowa obiecałbłogosławieństwa ewangelii potomstwu Abrahama i tym, którzy się z nim gromadzili.Poproś jedną połowę klasy o przeczytanie fragmentu: Ks. Jozuego 24:3–13, a drugąpołowę o przeczytanie fragmentu: 1 Nefi 17:23–32. Poproś uczniów, aby wyszukalisłowa i zwroty, które mówią o tym, czego dokonał Jehowa dla starożytnego Izraela.Możesz zaproponować, aby zaznaczyli to, co znajdą. Po upływie wyznaczonego czasupoproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego się dowiedzieli. Zapisz ich odpowiedzina tablicy. Dla lepszego zrozumienia tego, dlaczego Jehowa dokonał pewnych rzeczy,poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: II Ks. Mojżeszowa 6:2–6.Zapytaj uczniów:

• Dlaczego Jehowa dokonał tego, o czym można przeczytać w Księdze Jozuego i 1Księdze Nefiego, zgodnie z tym, o czym sam mówił?

• Czego dowiadujecie się z tego o obietnicach, które dał wam Pan? (Kiedy uczniowiebędą udzielać odpowiedzi, zapisz następującą zasadę na tablicy: Jeśli będziemywierni, Pan dotrzyma obietnic, które nam dał).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi PrezydentaDietera F. Uchtdorfa:

„Bóg był wierny i dotrzymywał Swoich obietnic w przeszłości, możemy więc z ufnościąpokładać nadzieję, że dotrzyma danych nam obietnic teraz i w przyszłości. W czasachcierpienia możemy mocno uchwycić się nadziei, że rzeczy będą ‘działać razem dla[naszego] dobra’ [NiP 90:24]” („Nieskończona moc nadziei”, Ensign lub Liahona,listopad 2008, str. 23).

• W jaki sposób wiedza o tym, co robił Jehowa w starożytności, pomaga wamprzetrwać okresy prób?

• Co Jehowa zrobił dla starożytnego Izraela, co może zrobić również dla was?

Złóż świadectwo o tym, że w każdej dyspensacji Jezus Chrystus błogosławi dzieci Bożewieczną ewangelią. Tak jak lud przymierza w starożytności otrzymał od Pana obiecanebłogosławieństwa, tak i my możemy na Nim polegać pod warunkiem, że będziemyposłuszni.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 8:51–59; 18:5, 8; II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3; 3 Nefi 15:5; Mojżesz

6:51–52, 64–66; I Ks. Mojżeszowa 17:1–9; Abrahama 1:18–19; 2:8–11.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament?” Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3 wyd. (Church Educational System manual,2003), str. 45–48.


19

6 Przykłady, zapowiedzi isymbole odnoszące się doosoby Jezusa Chrystusa

WprowadzenieWspółcześni prorocy świadczą, że Jezus Chrystus „ustanowiłsakrament jako przypomnienie Jego wielkiej, zadość czyniącejofiary” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lubLiahona, kwiecień 2000, str. 2). Poza obrzędem sakramentu pismaświęte nauczają nas o wielu wydarzeniach, okolicznościach,

przedmiotach i osobach, które przypominają nam i pouczają nas omisji i służbie Jezusa Chrystusa. Ta lekcja pomoże uczniomrozważyć niektóre przykłady, zapowiedzi i symbole z pism świętych,które przypominają nam o Zbawicielu.

Dodatkowe źródła• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str. 10–19.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament”, Old TestamentStudent Manual: Genesis – 2 Samuel, 3. wyd. (Church Educational System manual,2003) str. 111–15.

Propozycje dotyczące nauczania2 Nefi 11:4; Mojżesz 6:63Symbole Chrystusa w pismach świętychPokaż kilka obrazków przedstawiających dobrze znane znaki lub symbole, takie jak:

Kiedy uczniowie rozpoznają znaczenie tych znaków, poproś ich o podanie innychłatwo rozpoznawalnych znaków lub symboli.

Podziel uczniów na pary. Poproś każdą parę, aby przeczytała i porównała następującefragmenty: 2 Nefi 11:4 i Mojżesz 6:63. Poproś uczniów, aby omówili między sobą, cojest cechą wspólną tych fragmentów i czego uczą one o Jezusie Chrystusie i celuBoskich dzieł. Kiedy uczniowie omówią w parach to, co znaleźli, zadaj poniższepytania:

20

• Jaka kluczowa prawda kryje się w tych wersetach? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Wszystko zostało stworzone, by świadczyć o JezusieChrystusie).

• Podajcie przykłady rzeczy, które „Bóg objawił”, a które „[odnoszą się]” do JezusaChrystusa (2 Nefi 11:4) lub Go symbolizują.

Powiedz uczniom, że we wszystkich pismach świętych znajdujemy przykłady,zapowiedzi, symbole i podobieństwa odnoszące się do Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, żete przykłady, zapowiedzi, symbole i podobieństwa odzwierciedlają ważniejsze prawdy.Na przykład Liahona opisana w Księdze Mormona jest symbolem słów Chrystusa. Wtej części lekcji skupimy się na przykładach i odniesieniach do osoby Jezusa, któreznajdują się w Starym Testamencie. Większość tych odniesień to osoby, przedmioty,wydarzenia i okoliczności (możesz zapisać te kategorie na tablicy). Przepisz na tablicyponiższą listę odnośników do fragmentów z pism świętych lub rozdaj ją uczniom wformie ulotek:

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osobyJezusa Chrystusa

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się doChrystusa w Starym Testamencie

Wypełnienie misji życiaChrystusa

I Ks. Mojżeszowa 22:1–14 Ew. Jana 3:16; 19:16–18; Jakub4:4–5

II Ks. Mojżeszowa 3:7–8, 10–12 Ew. Mateusza 1:21; 2 Nefi 6:17

II Ks. Mojżeszowa 12:3, 5–7, 13–14, 46 Ew. Jana 1:29; 19:14, 31–36; I ListPiotra 1:18–19

II Ks. Mojżeszowa 16:14–15, 18 Ew. Jana 6:5–10, 48–51

III Ks. Mojżeszowa 8:15, 30; 17:11 List do Hebrajczyków 9:22; 13:12

III Ks. Mojżeszowa 16:2–6, 17 List do Hebrajczyków 9:6–12;10:11–12

III Ks. Mojżeszowa 27:19–23 List do Hebrajczyków 9:14; Nauki iPrzymierza 20:22

IV Ks. Mojżeszowa 21:4–9 Ew. Jana 3:14–15; Helaman8:13–15

Ks. Jonasza 2:1; 2:10 Ew. Mateusza 12:38–40

Wyznacz jednego lub kilku uczniów, aby przestudiowali po jednym zestawiefragmentów i przygotowali się do objaśnienia zawartych w nich symboli ze StaregoTestamentu oraz tego, w jaki sposób odnoszą się one do osoby Jezusa Chrystusa. Poupływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli.

Jeśli czas na to pozwoli, możesz również omówić niektóre z symboli, o których StarszyRussell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów wspomniał w swoim artykule: „InThis Holy Land” (Tambuli, luty 1991, str. 10–19).

LEKCJA 6: PRZYKŁADY, ZAPOWIEDZI I SYMBOLE ODNOSZĄCE SIĘ DO OSOBY JEZUSA CHRYSTUSA

21

Niech klasa przedyskutuje odpowiedzi na następujące pytania:

• Jak myślicie, dlaczego wszystkie rzeczy zostały stworzone, by świadczyć oZbawicielu lub Go symbolizować?

• Jakie znaczenie ma ciągłe zdobywanie wiedzy o tym, w jaki sposób te wszystkierzeczy świadczą o Jezusie Chrystusie? (Upewnij się, że uczniowie rozumiejąnastępującą zasadę: Możemy dowiedzieć się więcej o Jezusie Chrystusie, jeślizaczniemy rozpoznawać wyobrażenia, przykłady oraz symbole, które się doNiego odnoszą).

• W jaki sposób znaczenie któregoś symbolu Zbawiciela wzmocniło waszą wiarę wNiego?

• Co możecie zrobić, aby móc rozpoznać Chrystusa w symbolach, które zostały namdane?

2 Nefi 11:2–6Symbole Chrystusa i odniesienia do Jego osoby w przymierzach i obrzędach ewangeliiWyjaśnij uczniom, że w tej części lekcji skupimy się na innym aspekcie ewangeliiJezusa Chrystusa, który także zawiera symbole Chrystusa i odniesienia do Jego osoby.Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 2 Nefi 11:2–6 i wyszukali to, w czym„lubowała się” dusza Nefiego. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli to, coznajdą.

• W czym „lubowała się” dusza Nefiego?

Zwróć uwagę uczniów na zwrot „w obietnicach Pana” w wersecie 5. Wyjaśnij, żeprzymierza (czyli obietnice) i obrzędy stanowią ważną część wiecznej ewangelii JezusaChrystusa. Istnieje wiele aspektów przymierzy i obrzędów, które mają charaktersymboliczny, nauczają nas o Jezusie Chrystusie i do Niego prowadzą. Pokażnastępującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Każdy boski obrzęd lub czynność ustanowiona przez Boga, każda ofiara, symbolizm ipodobieństwo, wszystko to, co Bóg kiedykolwiek dał Swemu ludowi — wszystko tozostało wyznaczone i ustanowione w taki sposób, aby świadczyć o Jego Synu ikoncentrować wiarę wierzącego ludu na Nim i na odkupieniu, do dokonania któregozostał [On] wyznaczony przed narodzeniem” (The Promised Messiah: The First Coming

of Christ [1978], str. 28).

• Jakiej doktryny lub zasady uczymy się na podstawie tej wypowiedzi? (Jedna zmożliwych odpowiedzi to: Jeżeli będziemy dopatrywać się symboli Chrystusaw obrzędach ewangelii, dostrzeżemy je).

• W jaki sposób ta wiedza może nam pomóc, kiedy będziemy uczestniczyć wobrzędach ewangelii?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragmenty: List do Rzymian 6:3–6 oraz 3 Nefi18:7, 11 i wyszukali symbole, które odnoszą się do Zbawiciela. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób przymierza i obrzędy ewangelii uczą o Zbawicielu i pomagają wam oNim pamiętać?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć prawdę i sens rozpoznawania przykładów isymboli odnoszących się do osoby Chrystusa, zadaj im następujące pytania:


22

• Jaki symbol Zbawiciela ma dla was największe znaczenie?

• W jaki sposób możecie upewnić się, że rozpoznacie ten symbol?

• W jaki sposób postrzeganie go jako symbolu Chrystusa pobłogosławiło waszeżycie?

Zachęć uczniów, aby stosowali zasady, których nauczyli się podczas tej lekcji i poprośich, aby zapisali sobie, w jaki sposób mogą skuteczniej rozpoznawać przykłady,zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Zbawiciela w pismach świętych,obrzędach ewangelii i w swoim codziennym życiu. Zachęć ich, aby wybrali sobie jedendzień w niedalekiej przyszłości, w którym będą świadomie poszukiwać odniesień,przedmiotów lub wydarzeń, które przypominają im o Zbawicielu. Zachęć ich dosporządzenia listy tego, co odkryją, a następnie do powiedzenia o niej rodzinie,znajomemu lub innym na portalu społecznościowym.

Materiały do studiowania dla uczniów• 2 Nefi 11:2–6; Mojżesz 6:63.

• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str. 10–19.


23

7 . Jezus Chrystus —Jednorodzony Syn Boga w ciele

WprowadzenieW czasach starożytnych wieść o narodzinach Zbawiciela była dobrąnowiną, głoszoną przez wielu: Bóg posłał Swojego Syna, abyodkupił świat. Proklamacja „Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów” głosi, że Jezus jest „Pierworodnym Ojca,

Jednorodzonym Synem w ciele, Odkupicielem świata” (Ensign lubLiahona, kwiecień 2000, str. 2–3). Podczas tej lekcji uczniowiedowiedzą się, dlaczego niezmiernie ważne jest to, że Jezus narodziłsię ze śmiertelnej matki i nieśmiertelnego Ojca.

Dodatkowe źródła• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad 1995, str. 65–66.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Mosjasz 3:7–8„Jednorodzony Syn Ojca”Rozpocznij zajęcia od zaprezentowania filmu: „The Nativity” (2:59). (Przed lekcjąpobierz film i zapoznaj się z jego treścią).

Po prezentacji filmu zadaj następujące pytania:

• Jakie szczegóły z narodzin Zbawiciela są dla was ważne i dlaczego?

Powiedz uczniom, że podczas tej lekcji będą omawiać aspekt narodzin JezusaChrystusa, który jest kluczowy do naszego zrozumienia zdolności Zbawiciela, bywypełnić Jego rolę w planie Ojca.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Mateusza 1:18–19, anastępnie poproś uczniów, aby wyobrazili sobie wydarzenia, które opisuje. (Uwaga:Wizualizacja jest umiejętnością studiowania pism świętych, która pomaga postrzegać jebardziej obrazowo i realnie). Następnie zapytaj uczniów, jak poczuliby się, gdybyznaleźli się w sytuacji podobnej do tej, w której znalazł się Józef. Poproś ich, aby pocichu przeczytali fragment: Ew. Mateusza 1:20–24 i zwrócili uwagę na to, dlaczegoJózef nie zdecydował się „potajemnie […] opuścić [Marii]” (werset 19), co oznaczałoby,że bez rozgłosu unieważnia ich zaręczyny. (Uwaga: Definiowanie trudnych słów iwyrażeń pomaga uczniom lepiej rozumieć pisma święte. Możesz posłużyć sięponiższymi wyjaśnieniami tych wersetów: (1) imię Jezus [Jeszua z języka aramejskiego]znaczy: „Jehowa jest zbawieniem” albo „Jehowa zbawia”; (2) fragment z pismaświętego, o którym mowa w wersetach: Ew. Mateusza 1:22–23 to: Ks. Izajasza 7:14;natomiast (3) imię Immanuel znaczy: „Bóg z nami”).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Łukasza 1:26–30.Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czegodowiadujemy się z tych wersetów o Marii. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego siędowiedzieli. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew.Łukasza 1:31–35, podczas gdy reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach świętych.Zapytaj:

• W jaki sposób te wersety potwierdzają to, kto jest Ojcem Jezusa?

Narysuj na tablicy poniższy schemat:

24

Zadaj jednemu z uczniów poniższe pytania:

• Jaką fizyczną cechę odziedziczyłeś po swoim ojcu? Jaką fizyczną cechęodziedziczyłeś po swojej matce?

Wpisz odpowiedzi ucznia w schemat na tablicy (zobacz przykład):

Zmaż poprzedni schemat i narysuj nowy na tablicy:

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a (1862–1933) z KworumDwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Dziecię zrodzone z Marii zostało poczęte z Elohima, Wiecznego Ojca, co dokonało sięnie naruszając prawa naturalnego, lecz zgodnie z wyższą jego manifestacją […]. W Jegocharakterze moce Boskości przeplatać się miały ze zdolnościami i możliwościami tego,co doczesne: a wszystko to, dzięki zwykłemu zastosowaniu prawa dziedziczności —prawa ustanowionego przez Boga, udowodnionego w sposób naukowy i

potwierdzonego filozoficznie, zgodnie z którym istoty żywe rozmnażają się według swojego rodzaju.Dzieciątko Jezus miało odziedziczyć fizyczne, psychiczne i duchowe cechy, predyspozycje i moce, którecharakteryzują Jego rodziców: z jednej strony nieśmiertelnego i pełnego chwały Boga, a z drugiejstrony człowieka — kobietę” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 81).

• Jakie istotne cechy odziedziczył Zbawiciel po Swoich rodzicach?

Kiedy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicy pod imieniem „Maria” cechy,które Jezus Chrystus odziedziczył po Swojej matce (na przykład śmiertelność —zdolność odczuwania bólu i śmierć fizyczną). Pod hasłem „Ojciec Niebieski” wypisz

LEKCJA 7: JEZUS CHRYSTUS — JEDNORODZONY SYN BOGA W CIELE

25

cechy, które Jezus odziedziczył po Swoim Ojcu (na przykład moce Boskości —nieśmiertelność lub możliwość życia na zawsze; zob. Ew. Jana 10:17–18).

Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Mosjasz 3:7–8.Zapytaj:

• Dlaczego Zbawiciel potrzebował mocy wynikających zarówno z nieśmiertelności,jak i doczesności, aby móc dokonać Zadośćuczynienia? (Kiedy uczniowie będąodpowiadać, upewnij się, że zrozumieli następującą prawdę: Jako JednorodzonySyn Boga w ciele, Jezus Chrystus był w stanie dokonać zadość czyniącejofiary, której nie podołałby żaden inny śmiertelnik, a dzięki której mógł Onwypełnić Swoją rolę w planie Ojca. Ponadto, ponieważ Jezus miał władzę nadśmiercią, miał też moc powstania z martwych. Upewnij się, że uczniowierozumieją, że gdyby Jezus Chrystus został zrodzony z dwojga śmiertelnychrodziców, nie byłby w stanie przezwyciężyć śmierci ani wytrzymać nieskończonegobólu i cierpienia związanego z Zadośćuczynieniem. Gdyby natomiast narodził się zdwojga nieśmiertelnych rodziców, nie doświadczyłby wówczas fizycznegocierpienia i śmierci).

Aby jeszcze bardziej podkreślić znaczenie tej bardzo ważnej doktryny, rozdajwszystkim uczniom kopie poniższej wypowiedzi Starszego Roberta E. WellsaSiedemdziesiątego, a następnie daj im czas na przeczytanie i zastanowienie się nadnią:

„Boskie Synostwo Jezusa Chrystusa […] jest kluczem do zrozumienia całego planuzbawienia. On jest Pierwszym Zrodzonym Synem Ojca w preegzystencji i JednorodzonymSynem Ojca na ziemi. Bóg, Wieczny Ojciec, jest dosłownie rodzicem naszego Pana iZbawiciela, Jezusa Chrystusa, i Swych pozostałych duchowych dzieci […].

‘Boskie Synostwo’ odnosi się również do określenia: ‘Jednorodzony Syn w ciele’ […].Ten tytuł oznacza, że fizyczne ciało Jezusa było wynikiem połączenia cech śmiertelnej matki inieśmiertelnego Wiecznego Ojca. Prawda ta jest podstawą Zadośćuczynienia — najwyższego aktu,którego nie byłby w stanie dokonać zwykły człowiek. Chrystus miał moc, by złożyć Swoje życie i moc,by je ponownie odebrać, ponieważ odziedziczył nieśmiertelność po Swoim Ojcu Niebieskim. Po Swojejmatce, Marii, odziedziczył śmiertelność, czyli moc, by umrzeć.

To nieskończone zadośćuczynienie Chrystusa i Jego boskie Synostwo są ze sobą nierozerwalniepołączone i stanowią najważniejszą doktrynę całego chrześcijaństwa” („Our Message to the World”,Ensign, listopad 1995, str. 65).

Zakończ tę część lekcji, zadając następujące pytania:

• W jaki sposób rozpoznanie cech, które Jezus odziedziczył po Marii, pomaga wampokładać wiarę w Zbawicielu i ufać Mu?

• W jaki sposób rozpoznanie cech, które Jezus odziedziczył po Ojcu Niebieskim,pomaga wam pokładać wiarę w Zbawicielu i ufać Mu?

1 Nefi 11:13–21Nefi ujrzał łaskawość, czyli zstąpienie BogaPowiedz uczniom, że w Księdze Mormona czytamy o wizji, z której Nefi dowiedział się,kim byli rodzice Jezusa Chrystusa. Na podstawie tej wizji możemy poznać kilkadodatkowych prawd. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: 1 Nefi11:13–21, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Poproś resztę klasy, aby śledziłatekst w swoich pismach świętych i wyszukała ważne doktryny, o których mowa w tym


26

fragmencie. Wytłumacz, że w tym przypadku słowo łaskawość oznacza zstąpienie zwyższego stanu lub stopnia w stan niższy albo przyjęcie niższego statusu.

• Czego Nefi dowiedział się o tym, kim będą rodzice Jezusa Chrystusa? (Uczniowiepowinni rozpoznać następującą doktrynę: Bóg, Wieczny Ojciec, i Maria sąrodzicami śmiertelnego Jezusa Chrystusa).

• Biorąc pod uwagę wszystkie lekcje, które mieliśmy do tej pory na tym kursie, jakmyślicie, dlaczego narodziny Jezusa Chrystusa powinny być postrzegane, jako częśćJego łaskawości, czyli zstąpienia?

Pokaż poniższą wypowiedź Brata Tada R. Callistera, generalnego prezydenta SzkołyNiedzielnej i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Bóg Syn opuścił Swój niebiański dom z wszelkimi celestialnymi dobrodziejstwami, byzamieszkać w doczesności pełnej prymitywnych ozdób. On, ‘[Król] niebios’ (Alma 5:50),‘Pan Bóg Wszechmogący, który króluje’ (Mosjasz 3:5), opuścił tron, by odziedziczyćżłóbek. Zamienił panowanie boga na zależność niemowlęcia […]. Tej zamiany niesposób do niczego przyrównać […]. Wielki Jehowa, stwórca niezliczonej liczby światów,

nieskończony w cnotach i władzy, wkroczył na ten świat owinięty pieluszkami w żłóbku” (The InfiniteAtonement [2000], str. 64).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że doczesne narodziny Jezusa Chrystusa były równieżczęścią zstąpienia Boga Ojca, przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Bruce’aR. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zstąpienie Boga (w sensie Boga Ojca) polega na tym, że choć jest On wyniesioną,doskonałą i pełną chwały Istotą, stał się w sposób osobisty i dosłowny Ojcem Potomkazrodzonego ze śmiertelnej kobiety” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 155).

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami iodczuciami na temat osoby Zbawiciela w kontekście Jego zstąpienia i cudu Jegonarodzin. Podsumowując lekcję, zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby złożyćświadectwo o Zbawicielu.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Ew. Jana 10:17–18; 1 Nefi 11:13–21;

Mosjasz 3:7–8.

• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad 1995, str. 65–66.


27

8 . Jezus Chrystus wypełniłwszelką sprawiedliwość

WprowadzenieJezus Chrystus wiódł doskonałe życie, poddając się we wszystkimwoli Ojca Niebieskiego. Współcześni prorocy świadczą, że „choć byłbezgrzeszny [Jezus Chrystus], został ochrzczony, aby wypełniła sięwszelka sprawiedliwość” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Podobnie

jak Zbawiciel, my również wypełniamy sprawiedliwość, kiedypodlegamy obrzędom i przymierzom ewangelii. Ta lekcja omawia,jak Zbawiciel podporządkował się wiecznej ewangelii i w jakisposób my możemy podążać za Jego przykładem.

Dodatkowe źródła• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”, Liahona,

styczeń 2001, str. 6–9.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–9Chrzest Jezusa ChrystusaPoproś uczniów, aby wyobrazili sobie następującą sytuację:

Rozmowa o religii ze znajomym schodzi na temat chrztu. Po waszym wyjaśnieniu,dlaczego jesteśmy chrzczeni, wasz znajomy zadaje następujące pytanie: „Rozumiem,że jesteśmy chrzczeni, aby oczyścić się z grzechu, ale Jezus Chrystus był doskonały; niemiał żadnych grzechów. Dlaczego zatem potrzebował chrztu?”.

Pozwól uczniom, aby przez chwilę zastanowili się nad tym pytaniem, a następniepoproś, aby na nie odpowiedzieli.

Po krótkiej dyskusji poproś któregoś z uczniów o przeczytanie na głos następującegofragmentu: Ew. Mateusza 3:13–17 albo wyświetl film: „The Baptism of Jesus” [ChrzestJezusa] (2:55) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy o życiu Jezusa Chrystusana podstawie Biblii]. (Przed lekcją pobierz film i zapoznaj się z jego treścią). Jeśliwyświetlisz ten film, poproś uczniów, aby śledzili dialogi w swoich pismach świętych.

Po obejrzeniu filmu zadaj poniższe pytania:

• Dlaczego Jezus został ochrzczony? (Możesz zapisać na tablicy następującądoktrynę: Jezus Chrystus został ochrzczony, aby wypełnić wszelkąsprawiedliwość).

• Co według was oznacza to, że Jezus został ochrzczony, aby „wypełnić wszelkąsprawiedliwość”? (Ew. Mateusza 3:15).

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, daj im czas na zbadanie pismświętych. Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali następujący fragment: 2 Nefi31:4–9 na marginesie swoich pism świętych obok wersetu: Ew. Mateusza 3:15. Poprośuczniów, aby po cichu przeczytali wersety: 2 Nefi 31:5–6 i zwrócili szczególną uwagę napytanie, które zadał Nefi. Po upływie wyznaczonego czasu wyjaśnij, że Nefiodpowiedział na to pytanie w wersetach: 2 Nefi 31:7–9. Poproś jednego z uczniów oprzeczytanie na głos tych wersetów. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismachświętych i zastanowi się, w jaki sposób Zbawiciel wypełnił wszelką sprawiedliwośćpoprzez przyjęcie chrztu. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli to, co

28

znajdą. Kiedy uczniowie będą mówić o tym, co znaleźli, napisz na tablicy następującezdania:

Ukorzył się przed Ojcem.

Złożył świadectwo Ojcu, że będzie posłuszny Jego przykazaniom.

Pokazał dzieciom ludzkim bramę, przez którą będą mogły wejść do królestwacelestialnego.

Dał nam przykład.

(Uwaga: To zadanie umożliwi uczniom ćwiczenie umiejętności studiowania pismświętych poprzez sporządzanie listy. Ta umiejętność pomoże im rozpoznawać ważnezagadnienia, które autor chce podkreślić).

Przypomnij uczniom o pytaniu Nefiego (zob. werset 6). Następnie zapytaj:

• W oparciu o zdania zapisane na tablicy odpowiedzcie: W jaki sposób chrzest JezusaChrystusa stanowi przykład bycia sprawiedliwym?

Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozpoznają i omówiąnastępujące kwestie (możesz zastąpić nimi zdania na tablicy):

Sprawiedliwość to pokorne podporządkowanie się woli Ojca.

Sprawiedliwość to zawieranie przymierzy z Ojcem, by przestrzegać Jegoprzykazań.

Sprawiedliwość to przyjmowanie obrzędów przymierza.

Sprawiedliwość to branie przykładu z Jezusa Chrystusa.

Zapytaj uczniów:

• W jaki sposób możemy w życiu iść za przykładem sprawiedliwości Jezusa?

Złóż uczniom świadectwo, że, podobnie jak my, Jezus podlegał wszystkim warunkom izobowiązaniom związanym z planem Ojca Niebieskiego. Jego doskonałe życie jestprzykładem, który powinniśmy naśladować.

2 Nefi 31:10–21Naśladowanie przykładu ZbawicielaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: 2 Nefi 31:10–12. Zapytajuczniów:

• Z jaką prośbą zwrócił się do nas wszystkich Zbawiciel w wersecie 10.?

• Co musimy czynić, aby za Nim podążać, zgodnie z treścią tych wersetów i słowamiJezusa?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: 2 Nefi 31:16-17. Następnie zapytaj:

• Co jeszcze musimy czynić, aby naśladować przykład Zbawiciela?

• Co to znaczy wytrwać do końca i „iść za przykładem Syna Boga żywego”(werset 16.)? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na słowo uczynić w wersecie 17.Podkreśl także następującą zasadę: Jeśli idziemy za przykładem JezusaChrystusa, możemy wypełnić wszelką sprawiedliwość tak, jak On).

LEKCJA 8: JEZUS CHRYSTUS WYPEŁNIŁ WSZELKĄ SPRAWIEDLIWOŚĆ

29

Wyjaśnij uczniom, że fragmenty, które przeczytali w rozdziale: 2 Nefi 31, zawierająsedno wiecznej ewangelii, którą Ojciec Niebieski ustanowił, zanim powstał świat.

Poproś uczniów, aby przeanalizowali fragment: List do Rzymian 6:3–6 i wyszukalikluczowe słowa lub zwroty, które potwierdzają, że branie przykładu z Jezusa Chrystusawymaga od nas czegoś więcej niż samego przyjęcia chrztu. Możesz zaproponowaćuczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą.

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa zKworum Dwunastu Apostołów i poproś, aby ją po cichu przeczytali. Poproś uczniów,aby zastanowili się nad tym, jak ich własny chrzest wpłynął na ich życie.

„Kiedy zrozumiemy nasze przymierze chrztu i dar Ducha Świętego, zmieni to nasze życiei ustanowi nasze całkowite posłuszeństwo królestwu Bożemu. Kiedy nadejdą pokusy, tojeśli posłuchamy, Duch Święty przypomni nam, że obiecaliśmy pamiętać o Zbawicielu ibyć posłuszni przykazaniom Boga […].

Kiedy podążamy za przykładem Jezusa my także okazujemy, że odpokutujemy ibędziemy posłuszni, przestrzegając przykazania naszego Ojca w Niebie. Korzymy się ze skruszonymsercem i pokornym duchem, kiedy uznajemy nasze grzechy i szukamy wybaczenia naszych wykroczeń(zob. 3 Nefi 9:20). Zawieramy przymierze, że jesteśmy gotowi wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa izawsze o Nim pamiętać […].

Modlę się, żebyśmy wszyscy jako członkowie Jego królestwa zrozumieli, że nasz chrzest i konfirmacjasą bramą do Jego królestwa. Kiedy przez nią przechodzimy, zawieramy przymierze, że będziemy z Jegokrólestwa na zawsze!” („Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”, Liahona, styczeń2001, str. 7, 8, 9).

Zadaj uczniom następujące pytania:

• W jaki sposób chrzest pomógł wam iść za przykładem Jezusa Chrystusa, którywypełnił wszelką sprawiedliwość?

Daj uczniom chwilę, aby mogli się zastanowić nad tym, na ile przestrzegają zasadsprawiedliwego postępowania zademonstrowanych przez Zbawiciela podczas Jegochrztu. Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki inny sposób mogą okazaćposłuszeństwo Ojcu Niebieskiemu.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–21.

• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”, Liahona,styczeń 2001, str. 7,8, 9.

LEKCJA 8: JEZUS CHRYSTUS WYPEŁNIŁ WSZELKĄ SPRAWIEDLIWOŚĆ

30

9 .Głęboki wpływ Zbawiciela

WprowadzenieW dokumencie „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”przywódcy Kościoła oświadczają: „Ofiarowujemy nasze świadectwoo prawdziwości […] niezrównanego życia [Zbawiciela] oraznieskończonej czystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary.Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich,którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi” (Ensign lub Liahona,

kwiecień 2000, str. 2). Ta lekcja pokazuje, że Zbawiciel nie ma sobierównych między innymi dlatego, że jest bez grzechu i całkowiciepodporządkowuje się Ojcu Niebieskiemu. Studiując przebieg Jegorozmowy z Samarytanką przy studni, uczniowie dostrzegą takżegłęboki wpływ, jaki może On mieć na wszystkie osoby, któreotworzą przed Nim serce.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 4:1–11; II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków 2:17–18;4:15–16; Nauki i Przymierza 20:22Jezus Chrystus wiódł bezgrzeszne życieZacznij zajęcia od napisania na tablicy: moja wola i wola Boga. Poproś jednego zuczniów, aby przeczytał na głos werset: Ew. Jana 6:38, a resztę uczniów poproś, abyśledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała, ile razy Jezus podejmowałdecyzje w oparciu o „wolę swoją”. Zachęć uczniów, aby po cichu zastanowili się, ilepodjęli ostatnio decyzji w oparciu o „wolę swoją”, a ile — w oparciu o „wolę Boga”.

Powiedz uczniom, że od momentu chrztu Szatan kusił Jezusa, aby ten czynił to, comożna byłoby określić „wolą swoją”. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głosfragment: Ew. Mateusza 4:1–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Reszta klasyw tym czasie śledzi tekst w swoich pismach świętych i szuka informacji, w jaki sposóbJezus przezwyciężył pokusy. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że tłumaczeniefragmentu: Ew. Mateusza 4:1–11 dokonane przez Józefa Smitha wyjaśnia, że to Duch, anie Szatan, zabrał Jezusa na szczyt świątyni [zob. werset 5.], a następnie na wysokągórę [zob. werset 8.]. Kiedy Duch zabrał Jezusa w te miejsca, Szatan pojawił się, aby Gokusić).

• Co zwraca waszą uwagę w reakcji Zbawiciela na kuszenie Szatana?

• Czego uczymy się z przykładu Zbawiciela na podstawie tych wersetów?

• W jaki sposób pokusy, którym sprostał Zbawiciel, przypominają te, którymstawiamy czoła w naszym życiu?

Pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Davida O. McKaya (1873–1970),w której wspomniał on o pokusach, jakim Jezus stawił czoła na pustyni:

„Niemal wszystkie pokusy przychodzą do was i do mnie w jednej z tych kategorii.Pogrupujcie je, a zauważycie, że niemalże każda pokusa plami i mnie, i was, choćby wnajmniejszym stopniu, w jednej z tych trzech kategorii: (1) pokusa głodu lub pragnienia,(2) słabość wobec dumy, mody i próżności właściwych ludziom, którzy oddaleni są odtego, co boskie i (3) zaspokojenie żądz, pragnienia bogactw tego świata lub władzy

wśród ludzi” („Unspotted from the World”, Ensign, sierpień 2009, str. 27).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących fragmentów: List doHebrajczyków 2:17–18; 4:15–16. Innego ucznia poproś o przeczytanie na głos wersetu:

31

Nauki i Przymierza 20:22. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych izwróci uwagę na podobieństwa między tymi fragmentami. Następnie zadaj poniższepytania:

• Dlaczego konieczne było, aby Jezus doświadczył tych pokus?

• Dlaczego ważne jest, abyśmy zrozumieli, że Jezus Chrystus doświadczył tegosamego rodzaju pokus, którym my stawiamy dzisiaj czoła?

Powiedz uczniom, że jednym z celów dzisiejszej lekcji jest ukazanie niezrównanegożycia Zbawiciela. Zapytaj uczniów, w jaki sposób przeczytane do tej pory fragmenty zpism świętych pokazują jeden z jego aspektów. (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą zasadę: Jezus Chrystus wiódł niezrównane życie, ponieważ nigdy nieuległ pokusie i nie zgrzeszył).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Ważne jest, aby pamiętać, że Jezus był w stanie grzeszyć, że mógł ulec, że plan życia izbawienia mógł zostać udaremniony, ale On pozostał wierny. Gdyby nie miał możliwościpoddania się pokusom Szatana, nie można byłoby mówić o prawdziwej próbie, ani oautentycznym zwycięstwie w jej rezultacie […]. Był doskonały i bez grzechu nie dlatego,że musiał taki być, ale raczej dlatego, że wyraźnie i zdecydowanie tego pragnął” („The

Temptations of Christ”, Ensign, listopad 1976, str. 19).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące fragmenty: Ew. Łukasza 22:42, 44oraz 3 Nefi 11:11 i znaleźli cechę Jezusa Chrystusa, która jest kolejnym przykładem nato, że Jego życie nie miało sobie równych. (Uczniowie powinni wymienićpodporządkowanie się Zbawiciela woli Ojca).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„W ogrodzie Getsemane On zniósł ból wszystkich ludzi tak, aby nie musieli cierpieć, jeśliodpokutują.

Bez słowa skargi czy chęci rewanżu poddał się upokorzeniom i obelgom Swychprześladowców.

I wreszcie zniósł chłosty i brutalną hańbę krzyża. Dopiero wtedy dobrowolnie oddał się śmierci […].

Był całkowicie posłuszny naszemu Ojcu Niebieskiemu” („Jesus Christ: Our Savior and Redeemer”,Ensign, listopad 1983, str. 7, 8).

Zadaj następujące pytania:

• Dlaczego, zgodnie z planem zbawienia, konieczne było, aby Jezus pozostałcałkowicie bez grzechu i był całkowicie podporządkowany woli Ojca Niebieskiego?(Uczniowie mogą podać wiele odpowiedzi, ale powinni rozpoznać następującąprawdę: Plan zbawienia wymagał całkowitego posłuszeństwa Jezusa, by mógłOn dokonać Zadośćuczynienia).

• W jaki sposób wiedza o tym, że Jezus Chrystus był bez grzechu i całkowicieposłuszny woli Ojca Niebieskiego, wpływa na waszą wiarę w Niego? (Kiedyuczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl, że możemy zyskać siłę, byprzezwyciężać pokusy i być posłuszni, jeśli będziemy naśladować przykład

LEKCJA 9: GŁĘBOKI WPŁYW ZBAWICIELA

32

Jezusa Chrystusa w dążeniu do pełnienia woli Ojca, a nie naszej własnejwoli).

Ew. Jana 4:1–29Głęboki wpływ ZbawicielaPokaż albo zapisz na tablicy następujące zdanie z dokumentu: „Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2):

„Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd ibędą jeszcze żyli na ziemi”.

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym zdaniem, odpowiadając na następującepytanie:

• Która z cech Jezusa Chrystusa umożliwiła Mu posiadanie takiego wpływu nawszystkich, którzy dotąd żyli i będą jeszcze żyli?

Powiedz uczniom, że jedną z osób, na które Jezus miał ogromny wpływ podczas Swojejziemskiej służby, była pewna Samarytanka. Pomóż uczniom wykorzystać pomoce donauczania zawarte w pismach świętych, by mogli zebrać informacje na tematSamarytan (zob. Bible Dictionary, „Samaritans”; Guide to the Scriptures, „Samaritans”;scriptures.lds.org). Streść fragment: Ew. Jana 4:1–8, a następnie poproś uczniów, abyprzeczytali na głos werset: Ew. Jana 4:9. Zwróć uwagę uczniów na to, że sposób, w jakiniewiasta odpowiada Jezusowi, ukazuje wzajemną niechęć panującą w tamtychczasach pomiędzy Żydami i Samarytanami. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytalifragment: Ew. Jana 4:10–15. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniomnastępujące pytania:

• Jak opisalibyście spotkanie Jezusa z Samarytanką?

• Co proponował jej Jezus?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 4:16–19, apozostałych uczniów poproś o to, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych iwyobrazili sobie, że są Samarytanką, która rozmawia z Jezusem. (Uwaga: Wizualizacjajest umiejętnością studiowania historii z pism świętych, dzięki której postrzegamy jebardziej obrazowo i realnie). Zadaj następujące pytania:

• Co moglibyście sobie pomyśleć, gdybyście byli tą Samarytanką? Dlaczego?

• Jakie dostrzegacie dowody na to, że Jezus miał na nią wpływ? (Zwróć uwagęuczniów na to, jakich określeń niewiasta używa, zwracając się do Jezusa: „Żyd”[werset 9.], „Pan” [wersety 11., 15.], a potem „prorok” [werset 19.]).

Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Jana 4:20–29, czytając pojednym lub po kilka wersetów. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na tytułyZbawiciela w wersecie 25. i wersecie 29. Następnie poproś uczniów, aby przez chwilęzastanowili się, zanim odpowiedzą na poniższe pytanie:

• Co zrobił Jezus, by w trakcie tej krótkiej rozmowy niewiasta przestała postrzegaćGo jako „Żyda” (werset 9.) i uznała Go za „Chrystusa” (werset 29.)? (Poprośuczniów o wymianę swoich obserwacji w oparciu o te wersety. Odpowiedzi mogąbyć następujące: Okazał jej szacunek, nauczał ją doktryny, nauczał w taki sposób,aby Duch Święty złożył jej świadectwo, ujawnił szczegóły z jej prywatnego życia,skupił na niej Swoją uwagę).


33

• Jakie Zbawiciel ma względem was uczucia i jaki może mieć na was wpływ?Odpowiedzcie na podstawie historii spotkania Jezusa z Samarytanką.

• W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na wasze życie i życie waszych znajomych? Jakibył tego rezultat?

• Co zobowiążecie się zrobić, aby zwracać więcej uwagi na wpływ Zbawiciela wwaszym życiu i pozwolić Mu je zmieniać?

Zaświadcz, że jeśli zwrócimy nasze życie w stronę Zbawiciela, będzie On miał na nasogromny wpływ. Zbawiciel ma na nas największy wpływ wtedy, gdy pozwalamy, abymoc Jego zadość czyniącej ofiary oczyściła nas, podniosła i przemieniła. Zachęćuczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby okazać wdzięczność zawpływ Zbawiciela w ich życiu. Poproś, aby postępowali zgodnie z tym, co czują.

Materiały do studiowania dla uczniów• II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków 2:17–18; 4:15–16; Nauki i

Przymierza 20:22; Ew. Mateusza 4:1–11; Ew. Łukasza 22:42, 44; Ew. Jana 6:38; 3 Nefi11:11; Ew. Jana 4:1–29.


34

10 .Przyjdź i naśladuj mnie

WprowadzenieJezus Chrystus powiedział: „Ja jestem droga i prawda, i żywot”(Ew. Jana 14:6). „Droga [Jezusa] jest ścieżką, która prowadzi doszczęścia w tym życiu i w życiu wiecznym w świecie, któryprzyjdzie” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub

Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja dotyczy zachętykierowanej przez Jezusa Chrystusa do wszystkich ludzi, aby poszliza Nim i stali się Jego uczniami. Przybliża ona również znaczeniesłów „iść ścieżką ucznia”.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 75–78.

• Joseph B. Wirthlin, „‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 16.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34Jezus Chrystus zachęca wszystkich ludzi, aby stali się Jego uczniamiPoproś jednego z uczniów, aby krótko opowiedział o sytuacji, w której skręcił w złąstronę lub obrał złą drogę, jadąc do konkretnego miejsca. Następnie poproś uczniów,aby przeczytali następujący werset: Ew. Jana 14:6 i własnymi słowami opisali doktrynę,której Jezus w nim naucza. (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale powinnirozumieć, że jedynym sposobem powrotu do Ojca Niebieskiego jest podążanie zaJezusem Chrystusem).

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus po Swoim chrzcie i kuszeniu Go na pustyni,zachęcał ludzi, aby szli za Nim. Ludzi, którzy poszli za Zbawicielem wtedy oraz tych,którzy naśladują Go dzisiaj, nazywamy Jego uczniami. Poproś uczniów, aby wefragmencie: Ew. Jana 1:35–47 znaleźli imiona pierwszych uczniów Zbawiciela orazzastanowili się nad tym, co skłoniło ich do pójścia za Nim.

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920-2007) z RadyPrezydenta Kościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Angielskie słowo disciple i słowo dyscyplina pochodzą od tego samego łacińskiegosłowa — discipulus, które oznacza ‘uczeń’. To podkreśla znaczenie ćwiczenia i pracynad czymś. Samodyscyplina i samokontrola są niezmiennymi i trwałymi cechaminaśladowców Jezusa […].

Co to znaczy być uczniem? To przede wszystkim posłuszeństwo Zbawicielowi” („Bycieuczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 20).

• Jak mogło wyglądać życie pierwszych naśladowców Jezusa Chrystusa, jeślispojrzymy na nie przez pryzmat tej definicji?

Poproś uczniów o przeczytanie i porównanie następujących fragmentów: 2 Nefi 26:33 iAlma 5:33–34. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, kogo jeszcze Jezus zachęcał doprzyjścia do siebie. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi na poniższe pytania:

• Czego dowiadujemy się z tych fragmentów o prośbie Zbawiciela, by przyjść doNiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą

35

prawdę: Jezus Chrystus zachęca wszystkich ludzi, aby przyszli do Niego istali się Jego uczniami).

• Co, według wersetów z Księgi Almy, Zbawiciel obiecał tym, którzy odpowiedzą naJego wezwanie i przyjdą do Niego?

• Co te obietnice oznaczają dla was?

Ew. Mateusza 4:18–22; Ew. Łukasza 5:11; 9:57–62; 14:25–33Bycie uczniem Jezusa ChrystusaPodziel uczniów na pary. Poproś, aby przestudiowali fragmenty: Ew. Mateusza 4:18–22oraz Ew. Łukasza 5:11 i wyszukali to, co pierwsi uczniowie Jezusa Chrystusa musielipoświęcić, odpowiadając na wezwanie, by pójść za Nim. Przedyskutujcie odpowiedzina następujące pytania:

• W jaki sposób moglibyście opisać reakcje pierwszych uczniów Zbawiciela na Jegowezwanie, by poszli za Nim? (Omów znaczenie słów i zwrotów, takich jak:„natychmiast porzucili sieci”, „zaraz” i „opuścili”).

• Jakich ważnych prawd o byciu uczniem Jezusa Chrystusa dowiadujemy się z tychfragmentów? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującąprawdę: Bycie uczniem Jezusa Chrystusa wymaga posłuszeństwa ipoświęcenia).

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Josepha B. Wirthlina(1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów oprzeczytanie jej na głos:

„Sieci generalnie symbolizują sposoby na usidlenie kogoś. W […] ważniejszymznaczeniu, moglibyśmy nazwać siecią wszystko, co odciąga nas i powstrzymuje przedpójściem za wezwaniem Jezusa Chrystusa, Syna Boga Żywego.

Sieci w tym kontekście mogą być naszą pracą, naszymi hobby, naszymi przyjemnościamii ponad to wszystko, naszymi pokusami i grzechami. Mówiąc w skrócie, sieć może być

wszystkim, co odciąga nas od towarzystwa Ojca Niebieskiego lub Jego przywróconego Kościoła […].

Nie sposób wyliczyć wszystkich rodzajów sieci, które mogą usidlić nas i powstrzymać od pójścia zaZbawicielem. Jeśli jednak jesteśmy szczerzy w naszym pragnieniu pójścia za Nim, musimy po prostuzrobić to i porzucić światowe, usidlające sieci […].

Nasze życie tak łatwo wypełnia się umówionymi terminami, spotkaniami i zadaniami. Łatwo jest daćsię pochwycić w mnóstwo sieci, a wtedy bywa, że nawet sugestia uwolnienia się z nich możewydawać się niebezpieczna i nawet nas trwożyć.

Czasami wydaje nam się, że im bardziej jesteśmy zajęci, tym jesteśmy ważniejsi — że bycie zajętymokreśla naszą wartość. Bracia i siostry, możemy tak spędzić całe życie, kręcąc się gorączkowo tam i zpowrotem, sprawdzając jedną po drugiej listę spraw, które mamy dokończyć, a które w rzeczywistościnie mają znaczenia.

To, że robimy wiele, nie musi być ważne. To zaś, że skupiamy energię naszych umysłów, naszych serc inaszych dusz na rzeczach o wiecznym znaczeniu — to jest właśnie podstawową sprawą” („‘Pójdźcieza mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 15–18).

• Jeśli ryby, sieci i łodzie pozostawione przez rybaków symbolizują ich sprawydoczesne, to porzucenia jakich rzeczy może wymagać od was Zbawiciel, abyściemogli pójść za Nim?

• Jakie doczesne sprawy trudno jest czasami porzucić?

LEKCJA 10: PRZYJDŹ I NAŚLADUJ MNIE

36

• W jaki sposób dana osoba może rozpoznać, czy wpadła w sieci, o których mówiłStarszy Wirthlin?

Poproś uczniów, aby powiedzieli o doświadczeniu ze swojego życia, kiedyodpowiedzieli na wezwanie Zbawiciela i poszli za Nim (być może porzucając stareprzyzwyczajenia lub przyjmując powołanie w Kościele). Następnie zapytaj:

• W jaki sposób akceptacja tego wezwania pobłogosławiła wasze życie?

Pokaż poniższe pytania i odsyłacze do fragmentów z pism świętych albo zapisz je natablicy:

Ew. Łukasza 9:57–62 — Co może przeszkodzić nam w naśladowaniu Zbawiciela?

Ew. Łukasza 14:25–27, 33 — Czego Zbawiciel oczekuje od Swoich uczniów?

Ew. Łukasza 14:28–32 — W jaki sposób słowo dokończyć związane jest z tym, czegowymaga się od uczniów?

Podziel klasę na trzy grupy i poproś każdą z nich o przestudiowanie jednego fragmentui odpowiedź na towarzyszące mu pytanie. Po upływie wyznaczonego czasu poprośuczniów, aby powiedzieli, w jaki sposób przeczytane fragmenty pomogły im znaleźćodpowiedź na zadane pytanie. Po omówieniu wszystkich trzech fragmentów, zapytaj:

• O jakich wymaganiach wobec uczniów wspomniał Zbawiciel w przytoczonychprzez siebie historiach? (Kiedy uczniowie będą dyskutować nad tym pytaniem,pomóż im zrozumieć następującą prawdę: Bycie uczniem wymaga ciągłejgotowości, by porzucić wszystko i pójść za Jezusem Chrystusem).

Wyjaśnij, że choć bycie uczniem oznacza, że stale pogłębiamy nasze oddanie izobowiązanie, by iść za Zbawicielem, On nie wymaga od nas, abyśmy biegli szybciej,niż starcza nam sił (zob. Mosjasz 4:27).

Rozdaj uczniom kopie wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady PrezydentaKościoła i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Pierwszy krok na ścieżce bycia uczniem zaczyna się, przy odrobinie szczęścia, dokładniew tym miejscu, gdzie stoimy! Nie musimy posiadać wcześniejszych kwalifikacji, bywykonać ten pierwszy krok. Nie ma znaczenia, czy jesteśmy bogaci, czy biedni. Nie mawymogu, by być wykształconym, wymownym czy intelektualistą. Nie musimy byćdoskonali, dobrze się wysławiać, czy posiadać dobrych manier.

Wy i ja możemy dzisiaj kroczyć drogą ucznia. Bądźmy pokorni, módlmy się do Ojca w Niebie całymsercem; wyraźmy swe pragnienie, by się do Niego zbliżyć i uczyć się o Nim.

Miejcie wiarę. Szukajcie, a znajdziecie. Kołaczcie, a otworzą wam [zob. Ew. Mateusza 7:7]. SłużciePanu, służąc innym. Stańcie się aktywnymi uczestnikami w waszym okręgu czy gminie. Wzmacniajcieswą rodzinę poprzez zobowiązanie, by żyć według zasad ewangelii. Bądźcie jednego serca i jednegoumysłu w waszych małżeństwach i w rodzinie.

Teraz jest ten czas, by dostosować nasze życie, by mieć rekomendację świątynną i korzystać z niej.Teraz jest czas, by prowadzić domowe wieczory rodzinne, czytać słowo Boże i rozmawiać z naszymOjcem w Niebie w żarliwej modlitwie. Teraz jest czas, by wypełnić nasze serca wdzięcznością zaPrzywrócenie Jego Kościoła, żyjących proroków, Księgę Mormona i za moc kapłańską, która błogosławinasze życie. Teraz jest czas, by przyjąć ewangelię Jezusa Chrystusa, stać się Jego uczniem i iść Jegodrogą” („Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 77).

• Gdzie zaczyna się droga ucznia, zgodnie z tym co powiedział Prezydent Uchtdorf?


37

• Kiedy, według Prezydenta Uchtdorfa, jest czas, by zacząć iść drogą ucznia?

Napisz na tablicy poniższe zdanie:

Teraz jest czas, żebym…

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą dokończyć to zdanie,wprowadzając w życie jedną rzecz związaną z byciem uczniem Jezusa Chrystusa.Zachęć ich, aby natychmiast uczynili to, co przyjdzie im na myśl, gdyż myśl ta będzienajprawdopodobniej podszeptem Ducha Świętego. Złóż świadectwo, że kiedy uczyniąten pierwszy krok, Pan pomoże im stać się Swoimi uczniami.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34; Ew. Mateusza 4:18–22; Ew. Łukasza

5:11; 9:57–62; 14:25–33.

• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 75–78.

• Joseph B. Wirthlin, „‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 15–18.


38

11 .Jezus Chrystus chodził, czyniącdobrze

WprowadzenieProklamacja „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” nauczanas, że „[Jezus] ‘chodził, czyniąc dobrze’ (Dzieje Apostolskie10:38), a mimo to pogardzano Nim za to” (Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2). Jako uczniowie Jezusa Chrystusa jesteśmyzobowiązani do podążania za Jego dobrym przykładem mimomożliwych prześladowań. Na tej lekcji uczniowie będą rozmawiać o

tym, dlaczego powinniśmy traktować ludzi, którzy źle się do nasodnoszą, z taką samą miłością i szacunkiem, jakimi Jezus darzyłSwoich prześladowców. Kiedy będziemy szli za przykłademZbawiciela, będziemy błogosławieni odwagą, by żyć według naszejwiary i jej bronić. Będziemy też mogli pomóc innym zbliżyć się doPana.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona,


• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj2014, str. 6–9.

• Robert D. Hales, „Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lubLiahona, listopad 2008, str. 72–75.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 5:43–47; 9:9–13; 12:22–30; Ew. Marka 3:1–6; 11:15–19; Ew.Jana 11:43–53Jezus Chrystus był prześladowany za dobre czynyRozpocznij lekcję od zadania uczniom następującego pytania:

• Kiedy rozmyślacie o przykładnym życiu Zbawiciela, która spośród wszystkichdobrych rzeczy dokonanych przez Niego na ziemi, wywiera na was największewrażenie?

Kiedy uczniowie odpowiedzą, przeczytaj (albo streść własnymi słowami) następującąwypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów o dwóchmisjonarkach:

„Z podziwem i zachętą dla każdej osoby, która będzie musiała niezachwianie trwać wtych dniach ostatnich, zwracam się do wszystkich, a szczególnie do młodzieży Kościołatymi słowy: jeśli jeszcze nie mieliście takiej okazji, to pewnego dnia przyjdzie czas, kiedystaniecie w obronie swojej wiary, a być może nawet osobiście doświadczycieprześladowań tylko dlatego, że jesteście członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych

w Dniach Ostatnich. Takie chwile będą wymagały od was zarówno odwagi, jak i kurtuazji.

Na przykład pewna misjonarka niedawno napisała mi w liście: ‘Razem z koleżanką zauważyłyśmysiedzącego na ławce w parku mężczyznę, który jadł właśnie lunch. Kiedy do niego podeszłyśmy,spojrzał na nas i zobaczył nasze misjonarskie plakietki. Ze złowrogim spojrzeniem w oczachpodskoczył i podniósł w górę rękę, żeby mnie uderzyć. W ostatniej chwili uchyliłam się, ale wypluł namnie posiłek, który spożywał i zaczął wykrzykiwać na nas najobrzydliwsze przekleństwa. Odeszłyśmyod niego bez słowa. Wycierałam sobie właśnie twarz z resztek jedzenia, kiedy poczułam, jak rzuconomi w tył głowy garść puree z ziemniaków. Czasami trudno jest być misjonarką, a w takich chwilach ma

39

się ochotę odwrócić, chwycić takiego człowieka i powiedzieć: „CO PAN SOBIE MYŚLI?!”. Nie zrobiłamjednak tego’” („Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący fragment: Ew. Mateusza 5:43–47i wyszukali zasadę, której Jezus nauczał w Kazaniu na Górze, a którą zastosowały temisjonarki. (Kiedy uczniowie będą czytać te wersety, możesz im zaproponować, abypoćwiczyli umiejętność studiowania pism świętych poprzez zastępowaniewystępujących w nich imion własnymi, dzięki czemu to, co czytają, będzie miałobardziej osobisty charakter. W tym celu uczniowie powinni wstawić własne imię wmiejsce zaimków: wy i was).

• Jakiej zasady Jezus naucza w tych wersetach? (Uczniowie mogą odpowiedziećwłasnymi słowami, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeżeli chcemypostępować zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa, musimy się nauczyćkochać naszych nieprzyjaciół i być miłosierni wobec tych, którzy nasprześladują).

• Dlaczego ta zasada ewangelii może być trudna do stosowania?

Pokaż na tablicy następujące zdanie:

„[Jezus] ‘chodził, czyniąc dobrze’ (Dzieje Apostolskie 10:38), a mimo to pogardzano Nimza to” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień2000, str. 2).

Wyjaśnij, że choć wielu ludzi przyjęło Zbawiciela w Galilei i w Judei, a w oczach wieluJego dobre uczynki potwierdzały Jego boskość, inni Nim gardzili i prześladowali Go zadobro, które czynił.

Pod zdaniem: „Jezus chodził, czyniąc dobrze” wypisz na tablicy następujące fragmentyz pism świętych:

Ew. Mateusza 9:9–13


Ew. Marka 3:1–6

Ew. Marka 11:15–19

Ew. Jana 11:43–53

Podziel uczniów na małe grupy i przydziel każdej z nich po jednym fragmenciezapisanym na tablicy. Poproś uczniów, aby w każdym z tych wersetów odszukali dobryuczynek Jezusa oraz to, jak ludzie na niego zareagowali. Po upływie wyznaczonegoczasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli, czego się dowiedzieli. Zwróć ich uwagę nato, że te fragmenty ukazują pewien wzór w życiu Pana, z którego możemy czerpaćnaukę. Zadaj następujące pytanie:

• Co zaobserwowaliście w reakcji Zbawiciela na prześladowanie, któregodoświadczał?

Zachęć uczniów, aby wyobrazili sobie wydarzenia, o których przeczytali wprzydzielonych im wersetach. Następnie zapytaj:

LEKCJA 11: JEZUS CHRYSTUS CHODZIŁ, CZYNIĄC DOBRZE

40

• Jakie myśli lub uczucia mogłyby wam towarzyszyć, gdybyście byli świadkami tegozdarzenia?

• Jak myślicie, czego Jezus chciałby, abyście się nauczyli na podstawie Jego słów iczynów? (Jedna z zasad, jaką uczniowie mogą rozpoznać, brzmi: Kiedy staramysię naśladować przykład Zbawiciela, czyniąc dobro, czasami będziemymusieli znieść prześladowania).

Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41; 6:14–15; 7:1–5, 12Reagowanie na prześladowaniaPowiedz uczniom, że w Kazaniu na Górze Jezus Chrystus nauczał Swoich uczniów, jakpowinni się zachowywać, kiedy doświadczą prześladowań. Zapisz na tablicynastępujący zwrot oraz odnośniki do fragmentów z pism świętych i przydziel każdemuuczniowi przynajmniej jeden fragment do przeczytania. Poproś uczniów, aby w każdymfragmencie rozpoznali zasadę, której nauczał Jezus, a która może pomóc im wkontaktach z ludźmi.

Jak reagować na prześladowania


Ew. Mateusza 5:21–24 (zob. także 3 Nefi 12:22)

Ew. Mateusza 5:38–41; 7:12

Ew. Mateusza 6:14–15 (zob. także NiP 64:9–10)


Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wyjaśnili zasady, które znaleźli wtekście oraz powiedzieli, jakie mają one zastosowanie w naszych relacjach z innymiludźmi. Kiedy uczniowie będą opowiadali o zasadach, które znaleźli we fragmencie:Ew. Mateusza 5:21–24, możesz zwrócić ich uwagę na to, że w wersecie: 3 Nefi 12:22oraz w tłumaczeniu Józefa Smitha rozdziału: Ew. Mateusza 5 pominięte są słowa „bezpowodu”, które znajdują się w angielskim wydaniu Biblii Króla Jakuba (Ew. Mateusza5:22; zob. także Joseph Smith Translation, Ew. Mateusza 5:24 [w: Ew. Mateusza 5:22,odnośnik b]). (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, podkreśl następującą prawdę:Ojciec Niebieski oczekuje od nas, że będziemy brać przykład z JezusaChrystusa, kiedy będziemy prześladowani za wiarę).

Pokaż następujące wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Holanda oraz Starszego Dallina H.Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Brońcie tego, w co wierzycie, z kurtuazją i w duchu miłosierdzia mimo trudności”(Jeffrey R. Holland, „Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj2014, str. 9).

„Naśladowcy Chrystusa powinni dawać przykład szacunku. Powinniśmy kochaćwszystkich ludzi, być dobrymi słuchaczami i okazywać troskę o ich szczere przekonania.Choć może nie zgadzamy się we wszystkim, powinniśmy być uprzejmi. Stanowisko, jakiewyrażamy, oraz sposób wypowiedzi na kontrowersyjne tematy nie powinny prowadzić


41

do kłótni. Powinniśmy być mądrzy w wyjaśnianiu i bronieniu naszego przekonania oraz w wywieraniuwpływu na innych ludzi […].

Jeśli nasze stanowisko nie zwycięży, powinniśmy przyjąć skutki z grzecznością i uprzejmie traktowaćnaszych przeciwników” (Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lubLiahona, listopad 2014, str. 27).

Omów z uczniami wyzwania i błogosławieństwa płynące z korzystania z rad StarszegoHollanda i Starszego Oaksa. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał nagłos fragment: Ew. Mateusza 5:9–12.

• Jakie obietnice daje Jezus — zgodnie z treścią tych wersetów — by pomóc namreagować w sposób Chrystusowy na prześladowania na tle religijnym?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób w ich obecnych lub przeszłychrelacjach z ludźmi mogą lub mogli zastosować nauki Zbawiciela z Kazania na Górze.Zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby podzielić się z klasą swoimi przemyśleniami.

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Starszego Roberta D. Halesa zKworum Dwunastu Apostołów:

„Niektórzy ludzie błędnie myślą, że odpowiedzi w formie milczenia, łagodności,wybaczenia, czy złożenia pokornego świadectwa są bierne lub za słabe. Lecz‘[miłowanie] nieprzyjaciół i [modlenie się] za tych, którzy [nas] prześladują’ (Ew.Mateusza 5:44), wymaga wiary, siły, a przede wszystkim chrześcijańskiej odwagi […].

Kiedy nie mścimy się, kiedy nadstawiamy drugi policzek i opieramy się uczuciu złości, mytakże podążamy za przykładem Zbawiciela. Ukazujemy Jego miłość, która jest jedyną mocąujarzmiającą przeciwnika i odpowiadamy naszym oskarżycielom, nie obrzucając z kolei ichoskarżeniami. To nie słabość. To jest chrześcijańska odwaga […].

Kiedy będziemy udzielać odpowiedzi, okoliczności będą się zawsze różnić. Na szczęście Pan zna sercanaszych oskarżycieli i wie, jak możemy w najbardziej skuteczny sposób im odpowiadać. Gdyprawdziwi uczniowie poszukują przewodnictwa Ducha, otrzymują natchnienie dopasowane dokażdego spotkania. A na każdym spotkaniu prawdziwi uczniowie odpowiadają w sposób, któryzaprasza Ducha Pana […].

Naszą zasadniczą troską, jako prawdziwych uczniów, powinno być dobro innych, a nie osobisteusprawiedliwienie. Pytania i krytyka dają nam sposobność, by dotrzeć do ludzi i wykazać, że mająznaczenie dla Ojca w Niebie i dla nas. Naszym celem powinna być pomoc im w zrozumieniu prawdy, anie obrona naszego ego, by zdobyć punkty w dyskusji teologicznej. Nasze świadectwa, płynące zserca, są najmocniejszą odpowiedzią, jakiej możemy udzielić naszym oskarżycielom” („Chrześcijańskaodwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 72, 73–74).

Daj uczniom czas na przeczytanie i zaznaczenie zasad, o których uczy Starszy Hales.Poproś ich, aby powiedzieli o tym, czego się nauczyli. Jeśli zajdzie taka potrzeba, omówniektóre lub wszystkie z poniższych pytań:

• W jaki sposób to, jak się zachowujemy względem innych, wpływa na nasz związekz Bogiem? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Kiedy naśladujemyprzykład Chrystusa i reagujemy z miłością i życzliwością na zachowanialudzi, którzy się nam przeciwstawiają, możemy wzmocnić zarówno ich, jak inasz związek z Bogiem).


42

• W jaki sposób takie traktowanie ludzi jest częścią przymierza chrztu, którezawarliśmy z Ojcem Niebieskim? (Jest to jeden z istotnych sposobów świadczenia oBogu we wszystkim, co czynimy i gdziekolwiek się znajdujemy [zob. Mosjasz 18:9]).

Zapytaj uczniów, czy znaleźli się w sytuacji, w wyniku której ich podążanie zaprzykładem Zbawiciela i stosowanie Jego nauk pomogło komuś zbliżyć się do Pana.Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli o swoich doświadczeniach.

Zachęć ich, aby przyjrzeli się swoim relacjom z ludźmi i skupili się na konkretnymzwiązku, który mogą ulepszyć. Poproś, żeby napisali, w jaki sposób zastosują w tymzwiązku omówione dzisiaj zasady.

Materiały do studiowania dla uczniów• Dzieje Apostolskie 10:38; Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41, 43–47; 6:14–15;

7:1–5.

• Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona,listopad 2014, str. 25–28.

• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj2014, str. 6–9.


43

12 . Cuda na drogach Palestyny

Wprowadzenie„[Jezus Chrystus] chodził drogami Palestyny, uzdrawiając chorych,powodując, że niewidomi widzieli i wskrzeszając zmarłych”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 2). Cuda były nie tylko ważną częściąmiłosiernej ziemskiej służby Zbawiciela, ale także dowodem Jego

mocy i władzy oraz uwiarygodnieniem słów Zbawiciela, że jest OnMesjaszem. Mając wiarę w Jezusa Chrystusa, my również możemydoświadczyć i doznać miłości, współczucia oraz mocy Zbawiciela wpostaci cudów.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6–17.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15;3 Nefi 17:5–9Jezus czynił cuda podczas Swojej ziemskiej służbyZapisz na tablicy następujące zwroty: uciszył morze, wskrzeszał zmarłych i wypędzałdemony. Zapytaj uczniów, który z tych trzech cudów, dokonanych przez Zbawiciela, jestwedług nich największy. Kiedy uczniowie odpowiedzą, dodaj do listy na tablicy zwrot:stworzył ziemię i zapytaj, który z cudów teraz jest największy. Powtórz to samoćwiczenie, używając zwrotu: nawracał dusze i na zakończenie: cierpiał i umarł za naszegrzechy.

Zapytaj uczniów, jak by zdefiniowali słowo cud. Kiedy uczniowie odpowiedzą, pokażponiższą definicję i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„[Cud] to niezwykłe wydarzenie wywołane mocą Boga. Cuda są ważnym elementem służby JezusaChrystusa. Zalicza się do nich: uzdrawianie, wskrzeszanie zmarłych i zmartwychwstanie. Cuda sączęścią ewangelii Jezusa Chrystusa. Wiara jest niezbędnym elementem istnienia cudów” (Guide to theScriptures, „Miracle”; scriptures.lds.org).

• Jakie są inne przykłady cudów dokonywanych przez Jezusa podczas Jego ziemskiejsłużby? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy).

• Dlaczego ważne jest, by zdawać sobie sprawę z wielkiej mocy Zbawiciela?

Wypisz na tablicy następujące odnośniki do fragmentów z pism świętych i poprośuczniów, aby wybrali sobie po jednym z nich i go przestudiowali: Ew. Marka 1:40–42;Ew. Marka 5:1–8, 19; Ew. Marka 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15 i 3 Nefi 17:5–9. Poprośuczniów, aby znaleźli w tym fragmencie przykład cudu dokonanego przez Zbawiciela ito, w jaki sposób ten cud charakteryzuje moc Jezusa. Po upływie wyznaczonego czasuzadaj uczniom następujące pytania:

• O jakim cudzie przeczytaliście i co możecie z niego wywnioskować na temat mocyZbawiciela?

44

• W jaki sposób świadomość, że Zbawiciel posiada moc czynienia cudów, pomagawam pokładać w Nim wiarę? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możeszzwrócić ich uwagę na to, że wieki przed narodzeniem Zbawiciela prorocyprzewidzieli to, że będzie On dokonywał cudów w czasie Swojej ziemskiej służby[zob. 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6]. Ta wiedza pomagała ludziom, którzy żyli przedJego narodzeniem mieć więcej wiary w Niego).

Poproś uczniów, aby ponownie przyjrzeli się fragmentowi, który studiowali, izastanowili się nad powodem, dla którego Jezus dokonał tego cudu. Przedyskutujcienastępujące pytania:

• Z jakiego wymienionego w tekście powodu Zbawiciel dokonał cudu, o którymprzeczytaliście? (Pozwól kilku uczniom udzielić odpowiedzi. W każdym z tychprzykładów jest mowa o współczuciu Zbawiciela. Powiedz uczniom, że kiedy ucząsię rozpoznawać tego rodzaju wzory i motywy przewodnie w pismach świętych,pogłębia się ich wiedza na temat pism świętych).

• W jaki sposób te cuda są wyrazem współczucia Zbawiciela?

• Dlaczego ważne jest, by wiedzieć, że Zbawiciel dokonywał cudów, kierując sięogromnym współczuciem? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, podkreśl,że kiedy pokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemy otrzymać częśćJego wspaniałej mocy i poczuć Jego współczucie względem nas samych).

Podsumuj tę część lekcji, prosząc jednego z uczniów o przeczytanie następującegofragmentu: Dzieje Apostolskie 10:38. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismachświętych. Następnie zapytaj:

• Co to znaczy, że Jezus uzdrawiał „wszystkich opętanych przez diabła”? (To zdaniemoże odnosić się do cudów Jezusa, podczas których wypędzał demony, ale równiedobrze może tyczyć się najwspanialszego spośród wszystkich cudów — duchowegouzdrowienia tych, którzy byli spętani grzechem. Zwróć uwagę uczniów na to, żechociaż fizyczne uzdrawianie było ważnym elementem służby Zbawiciela, to jednakjego skutki były krótkotrwałe. Natomiast błogosławieństwo wynikające zduchowego uzdrowienia trwało — i trwa — wiecznie).

Ew. Marka 2:1–12; 5:22–43Wiara w Jezusa Chrystusa powoduje cuda w naszym życiuPowiedz uczniom, że choć ważne jest, by mieć świadomość cudów dokonywanychprzez Jezusa, gdy „chodził drogami Palestyny” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, str. 2), to zapewne ważniejszy jest fakt, że On nadal czyni cuda dzisiaj.Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Eter 12:12, 18, a następnie zapisalizasadę ewangelii, której się z nich nauczyli. Poproś kilku uczniów, aby powiedzielireszcie klasy, co napisali. (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: Kiedypokładamy wiarę w Jezusie Chrystusie, możemy doświadczyć Jego cudownejmocy w naszym życiu).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć tę prawdę, zapisz na tablicy następująceodnośniki do fragmentów z pism świętych: Ew. Marka 2:1–12; Ew. Marka 5:22–24,35–43 i Ew. Marka 5:25–34. (Uwaga: Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że tefragmenty zawierają kolejny przykład wzoru bądź motywu przewodniego w pismachświętych). Podziel uczniów na trzyosobowe grupy. Przydziel każdej grupie po jednymfragmencie do przeczytania i poproś uczniów, aby wyszukali w nim przykłady okazaniawiary w Jezusa Chrystusa. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

LEKCJA 12: CUDA NA DROGACH PALESTYNY

45

• Jakie przykłady okazania wiary w Jezusa Chrystusa udało wam się znaleźć?

Rozdaj uczniom kopie ulotki „Uzdrawiając chorych”.

UlotkaUzdrawiając chorychStarszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wiara jest niezbędnym elementemistnienia cudów:

„Wiara ma kluczowe znaczenie dla uzdrawiania przez moce niebiańskie. Księga Mormonanaucza nawet, że ‘jeśli ludzie nie mieliby wiary, Bóg nie mógłby dokonać pośród nichżadnego cudu’ (Eter 12:12) [zob. także 1 Nefi 7:12; NiP 35:9]. Prezydent Spencer W.Kimball w swoim znamienitym przemówieniu o służbie chorym powiedział: ‘Potrzeba wiaryjest często niedoceniana. Chory i jego rodzina często wydają się zależeć w pełni od mocy

kapłańskiej i daru uzdrawiania, który, jak mają nadzieję, jest w posiadaniu braci usługujących, podczasgdy największa odpowiedzialność spoczywa na tym, kto otrzymuje błogosławieństwo […].Najważniejszym elementem jest wiara osoby, jeśli ta osoba jest przytomna i świadoma. Zdanie: ‘Wiaratwoja uzdrowiła cię’ [Ew. Mateusza 9:22] było powtarzane tak często przez Mistrza, że ten głos brzmijak refren’ [„President Kimball Speaks Out on Administration to the Sick”, New Era, październik 1981,str. 47]” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 49).

Starszy Dallin H. Oaks przypomniał nam również, że ważnym elementem wiary jest gotowośćpodporządkowania się woli Boga:

„Kiedy rozwijamy nieulegającą żadnym wątpliwościom moc kapłaństwa Boga i kiedycenimy Jego obietnicę, że On usłyszy i odpowie na modlitwę wiary, musimy zawszepamiętać, że wiara i uzdrawiająca moc kapłaństwa nie mogą być niezgodne z wolą Tego,do którego należy kapłaństwo. Ta zasada jest nauczana w objawieniu mówiącym, że starsiKościoła powinni nakładać ręce na chorych. Pańska obietnica brzmi: ‘Ten, co ma wiarę we

mnie […], a nie przeznaczona mu jest śmierć, uzdrowionym będzie’ (NiP 42:48; kursywa dodana).Podobnie w innym współczesnym objawieniu Pan stwierdza, że kiedy ktoś ‘prosi w Duchu, prosi zgodniez wolą Boga […] uczynione jest tak, jako prosi’ (NiP 46:30) [zob. także I List Jana 5:14; Helaman 10:5].

Z tego wszystkiego uczymy się, że nawet słudzy Pana, korzystając z Jego boskiej mocy w warunkach,gdzie jest wystarczająca do uzdrowienia wiara, nie mogą udzielić błogosławieństwa kapłańskiego, któresprawi, że osoba zostanie uzdrowiona, jeśli nie jest to zgodne z wolą Pana.

Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jest najlepsze dlanaszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana JezusaChrystusa, a wiara oznacza zaufanie. Czułem to zaufanie, kiedy mój kuzyn przemawiał podczaspogrzebu nastoletniej dziewczyny, która umarła na bardzo poważną chorobę. Wypowiedział słowa, którenajpierw mnie zdumiały, a później wzmocniły: ‘Wiem, że taka była wola Pana, że ona umarła. Miaładobrą opiekę medyczną. Otrzymała błogosławieństwo kapłańskie. Jej imię było zapisane w księdzemodlitw w świątyni. W jej intencji ofiarowano setki modlitw, aby powróciła do zdrowia. I wiem, że byłowystarczająco dużo wiary w tej rodzinie, aby mogła zostać uzdrowiona, jednakże to była wola Pana, abyją zabrać do domu teraz’. Czułem to samo zaufanie w słowach ojca innej dziewczyny, która niedawnozostała zabrana w młodym wieku. Oświadczył: ‘Nasza wiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jejrezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnie prawdą. Robimy wszystko co w naszej mocy, aby uzdrowićtych, których kochamy. Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lubLiahona, maj 2010, str. 50).

Aby pomóc uczniom zrozumieć konieczność posiadania wiary w dokonywanie cudów,poproś któregoś z uczniów o przeczytanie na głos pierwszego zdania z przemówieniaStarszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Następnie zapytaj:

• Jakich ważnych prawd na temat wiary nauczał Starszy Oaks?


46

Aby zapoznać uczniów z dodatkowymi przemyśleniami Starszego Oaksa, możeszprzeczytać lub własnymi słowami powiedzieć drugie zdanie z przemówienia. Możeszzaznaczyć, że Starszy Oaks kierował swoje słowa do posiadaczy kapłaństwa.Przedyskutujcie następujące pytania:

• Czego wymaga się od nas według Starszego Oaksa, kiedy z wiarą modlimy się ocud?

• Dlaczego ważne jest, by pamiętać, że to, czego pragniemy, musi być zgodne z woląOjca Niebieskiego?

Złóż świadectwo, że cuda mają miejsce w obecnych czasach. Następnie pokaż poniższeprzesłanie Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Cuda zdarzają się codziennie w pracy naszego Kościoła i w życiu naszych członków.Wielu z was doświadczyło cudów, być może więcej razy, niż wam się wydaje”(„Miracles”, Ensign, czerwiec 2001, str. 6).

• Jak myślicie, dlaczego nie zawsze łatwo jest rozpoznać cuda, które zdarzają się wnaszym życiu? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz zwrócić ichuwagę na to, że jedynie w nielicznych przypadkach doświadczamy spektakularnychmanifestacji mocy Pana. Wiele cudów jest stosunkowo małych i ma osobistycharakter. [Zob. Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str.12–14]).

• Co te małe i osobiste cuda mówią nam o zaangażowaniu się w nasze życie OjcaNiebieskiego i Jezusa Chrystusa?

• Jakie przykłady „małych” lub „codziennych” cudów przychodzą wam na myśl? (Wprzypadku braku odpowiedzi, możesz powiedzieć uczniom o kilku przykładach, októrych wspomina w swoim przemówieniu „Bóg cudów” Siostra Sydney S.Reynolds z generalnego prezydium Organizacji Podstawowej [Liahona, lipiec 2001,str. 12–14]).

Poproś uczniów, aby odpowiedzieli pisemnie na następujące pytanie:

• Co możecie zrobić, aby łatwiej rozpoznawać cuda Pana w waszym życiu — te małe ite duże — i rozwijać wdzięczność za nie?

Zachęć uczniów, aby w duchu modlitwy zastanowili się, jak mogą zastosować w życiuto, co zapisali. Na zakończenie lekcji zapytaj, czy któryś z uczniów zechciałby złożyćświadectwo o Zbawicielu i miłości, jaką czuje od Niego i wobec Niego.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15; 1 Nefi

11:31; Mosjasz 3:5–6; 3 Nefi 17:5–9.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.


47

13 . Jezus Chrystus powołałDwunastu Apostołów

WprowadzeniePodczas Swojej ziemskiej służby Zbawiciel powołał i ustanowiłDwunastu Apostołów oraz dał im Swoje upoważnienie. Powierzyłim klucze kapłaństwa, a oni otrzymali świadectwo o Jego boskości.Pod kierownictwem Zbawiciela Apostołowie pomagali zarządzać

dziełem Kościoła i byli przygotowywani na czas, kiedy na ziemi niebędzie już Jezusa. Ta lekcja porusza temat upoważnieniakapłańskiego Zbawiciela oraz działań, które podjął, by przygotowaćApostołów do kierowania Kościołem.

Dodatkowe źródła• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.

• Edward J. Brandt, „And He Gave Some, Apostles”, Liahona, wrzesień 2001, str.32–39.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Ew. Jana 15:16Jezus Chrystus powierzył klucze kapłaństwa Swoim ApostołomRozpocznij lekcję od zadania następujących pytań:

• Po czym możemy rozpoznać osoby, które mają upoważnienie do przewodzenianaszej społeczności?

• W jaki sposób osoba żyjąca w czasach Jezusa Chrystusa mogła rozpoznać Jegoupoważnienie? (Możliwe odpowiedzi: przez Jego moc, cuda i nauki).

Poproś uczniów, aby rozważyli następujące pytanie: „W jaki sposób, kiedy i od kogoZbawiciel otrzymał Kapłaństwo Melchizedeka?”. Następnie przeczytaj uczniomponiższe wypowiedzi Starszego B. H. Robertsa (1857–1933), Siedemdziesiątego, iStarszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Ten fragment [NiP 107:2–4] wyraźnie pokazuje, że Kapłaństwo Melchizedeka istniałojeszcze przed wielkim wyższym kapłanem Melchizedekiem, ale nosiło inną nazwę, amianowicie — ‘Święte Kapłaństwo podług Systemu Syna Bożego’. To znaczy, że był toten sam rodzaj kapłaństwa, ten sam system kapłaństwa, który dzierżył Syn Boży. Jednakbyło to przed czasami Melchizedeka, przed Abrahamem, a więc setki lat przed

narodzeniem Chrystusa. Jezus dzierżył więc to, co określamy w dzisiejszych czasach mianemKapłaństwa Melchizedeka, zanim przyszedł na świat i bez wątpienia zanim ten świat zostałuformowany, […] ale ‘w jaki sposób, kiedy i od kogo’ otrzymał kapłaństwo, nikt tego nie wie, zwyjątkiem tego ostatniego, mianowicie, ‘od kogo’. Musiał On oczywiście otrzymać kapłaństwo odBoga” (B. H. Roberts, Improvement Era, maj 1908, str. 557).

„Biorąc pod uwagę Jego ziemską służbę, Chrystus […] otrzymał KapłaństwoMelchizedeka tutaj na ziemi i został w nim ustanowiony do urzędu wyższego kapłana,dając tym samym przykład innym i stając się we wszystkim Wzorem zbawienia”(Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1973], str. 157).

48

Przedstaw bądź zapisz na tablicy poniższe pytania, a następnie poproś uczniów oznalezienie na nie odpowiedzi w następujących fragmentach: Ew. Mateusza 10:1–8 iEw. Jana 15:16:

• Jakie upoważnienie Jezus Chrystus przekazał Swoim Apostołom?

• Co umożliwiało im to upoważnienie?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby dobrali się w pary i omówili to,czego się dowiedzieli. (Możesz poprosić kilku uczniów, aby odpowiedzieli przed resztąklasy. Pomóż uczniom zrozumieć, że Jezus dał Swoim Apostołom upoważnieniekapłańskie, które umożliwiało im dokonywanie tych samych dzieł, którychdokonywał On.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 16:15–19.Zapytaj:

• W jaki sposób Piotr rozpoznał upoważnienie Jezusa? (Poprzez objawienie, czyli wten sam sposób, w jaki współcześni uczniowie rozpoznają upoważnienie Jezusa).

• Co Jezus obiecał dać Piotrowi?

Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Mateusza 17:1–8, czytającpo jednym lub po kilka wersetów. Następnie zapytaj:

• Dlaczego Mojżesz i Eliasz ukazali się Piotrowi, Jakubowi i Janowi?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż następujące wypowiedziProroka Józefa Smitha (1805–1844) i Prezydenta Josepha F. Smitha (1838–1918):

„Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali klucze Piotrowi, Jakubowi i Janowi nagórze, kiedy zostali przed nimi przemienieni” (Teachings of Presidents of the Church:Joseph Smith [2007], str. 105).

„Kapłaństwo, mówiąc ogólnie, to upoważnienie dane człowiekowi, aby działał wimieniu Boga. Każdy mężczyzna ustanowiony na jakikolwiek stopień w kapłaństwie,posiada przekazane mu upoważnienie.

Lecz konieczne jest, aby każdy uczynek dokonany na mocy tego upoważnienia, zostałdokonany we właściwym czasie i miejscu, we właściwy sposób i we właściwym

porządku. Moc kierowania tą pracą stanowi klucze Kapłaństwa” (Teachings of Presidents of theChurch: Joseph F. Smith [1998], str. 141).

Zwróć uwagę uczniów na to, że z rozdziału: Nauki i Przymierza 110 dowiadujemy się,że Mojżesz i Eliasz ukazali się również Prorokowi Józefowi Smithowi i OlivierowiCowdery’emu w Świątyni Kirtland, aby przekazać im klucze kapłaństwa. Ten rozdziałNauk i Przymierzy pomaga nam zrozumieć, co miało miejsce na Górze Przemienienia.Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali odsyłacz do fragmentu: Nauki i Przymierza110:13–16 na marginesie fragmentu: Ew. Mateusza 17:1–8.

Następnie zadaj poniższe pytania:

• Dlaczego ważne jest, aby Apostołowie Jezusa posiadali klucze kapłaństwa?(Uczniowie mogą wyrazić to różnymi słowami, ale powinni uchwycić następującą

LEKCJA 13: JEZUS CHRYSTUS POWOŁAŁ DWUNASTU APOSTOŁÓW

49

prawdę: Jezus powierzył klucze kapłaństwa Swoim Apostołom, żeby mieliupoważnienie do kierowania Kościołem zarówno za życia Zbawiciela, jak ipo Jego śmierci. Możesz podkreślić, że z perspektywy wieczności klucze sąniezbędne do ustanawiania i zachowania porządku w Kościele Pana,przyczyniając się w ten sposób do uzyskania przez człowiekanieśmiertelności i życia wiecznego).

• W jaki sposób doświadczenie Piotra, Jakuba i Jana, które miało miejsce na GórzePrzemienienia, pomogło im przygotować się do przewodzenia Kościołowi pośmierci Zbawiciela?

Możesz wyjaśnić, że z wersetów: Ew. Mateusza 18:18–19 dowiadujemy się, iż kluczekapłaństwa były dane wszystkim Apostołom Jezusa.

Ew. Mateusza 18:21–22; 26:51–56; Ew. Marka 4:35–41; 5:25–43; 9:25–29;Ew. Łukasza 9:51–56; 24:44–48; Ew. Jana 13:4–17; 21:15–17Jezus Chrystus przygotował Swoich Apostołów, by przewodzili KościołowiZapisz na tablicy następujące zdanie:

Przed Swoją śmiercią Jezus Chrystus przygotował Apostołów, by przewodziliKościołowi.

Następnie zapytaj:

• Czego Apostołowie Jezusa musieli nauczyć się, aby przewodzić Kościołowi?

Zapisz na tablicy niektóre lub wszystkie z poniższych odsyłaczy do fragmentów z pismświętych:



Ew. Marka 4:35–41

Ew. Marka 5:25–34

Ew. Marka 5:35–43

Ew. Marka 9:25–29

Ew. Łukasza 9:51–56

Ew. Łukasza 24:44–48

Ew. Jana 13:4–17

Ew. Jana 21:15–17

Podziel uczniów na pary i przydziel każdej parze po jednym lub po dwa powyższefragmenty do przeczytania. Poproś ich, aby zastanowili się nad tym, jakich zasad moglinauczyć się Apostołowie dzięki doświadczeniu, jakie zdobyli w obecności Zbawiciela.Poproś kilku uczniów, aby powiedzieli klasie o tym, o czym dyskutowali. Możeszzapisać ich odpowiedzi na tablicy. Następnie zadaj im następujące pytaniauzupełniające:

• Dlaczego ważne było, aby Apostołowie nauczyli się tych zasad?


50

• Jak myślicie, w jaki sposób Zbawiciel przygotował do służby współczesnychApostołów?

• W jaki sposób świadomość tego, że Jezus Chrystus udziela wskazówek SwoimApostołom, pomaga wam ufać ich radom?

Dzieje Apostolskie 1:8, 21–22; Nauki i Przymierza 107:23Współcześni Apostołowie składają świadectwo prawdy o Jezusie ChrystusiePowiedz uczniom, że w rozdziale: Dzieje Apostolskie 1 znajduje się opis wyboru przezApostołów nowego członka kworum, który miał zastąpić Judasza Iskariotę pozmartwychwstaniu Zbawiciela. Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: DziejeApostolskie 1:21–22 i wyszukali wymagania, które musiał spełnić nowy Apostoł.

• Jakie wymagania musiał spełnić nowy Apostoł? (Musiał wcześniej „[chodzić] z[nimi]” i być „świadkiem […] zmartwychwstania [Zbawiciela]”).

• Do jakich zadań, zgodnie z treścią wersetu 22., miał być ustanowiony nowyApostoł? (Możesz poprosić uczniów, aby przeczytali werset: Dzieje Apostolskie 1:8,żeby pokazać im, iż Jezus upoważnił do tego wszystkich Swoich Apostołów).

Poproś uczniów, aby przejrzeli następujące fragmenty i zastanowili się nad tym, comają ze sobą wspólnego: Dzieje Apostolskie 2:22–24, 32; Dzieje Apostolskie 3:12–16;Dzieje Apostolskie 4:31–33 i Dzieje Apostolskie 5:29–32. Po upływie wyznaczonegoczasu poproś ich, aby omówili to, co znaleźli. (Upewnij się, że uczniowie zauważyli, żeApostołowie wypełniali swoją misję i świadczyli o Jezusie Chrystusie).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób misja współczesnych Apostołówodzwierciedla misję pierwszych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głoswersetu: Nauki i Przymierza 107:23. Następnie zapytaj uczniów:

• O jakiej doktrynie uczymy się z tego wersetu? (Uczniowie powinni zauważyć, żeApostołowie zostali powołani, aby być szczególnymi świadkami imienia Chrystusana całym świecie).

• W jaki sposób, waszym zdaniem, współcześni Apostołowie wypełniają tenobowiązek?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź PrezydentaBoyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Po tych wszystkich latach, które przeżyłem, podczas których nauczałem i służyłem, pomilionach kilometrów, które przebyłem w podróży po świecie, po tym wszystkim, czegodoświadczyłem, pozostaje jedna wielka prawda, którą pragnę się z wami podzielić. Jestnią moje świadectwo o Zbawicielu Jezusie Chrystusie […].

Składam moje świadectwo, że Zbawiciel żyje. Znam Pana. Jestem Jego świadkiem.Przekonałem się o Jego wielkiej ofierze i wiecznej miłości, którą darzy wszystkie dzieci OjcaNiebieskiego. Składam moje świadectwo i czynię to pokornie, ale z absolutną pewnością” („Świadek”,Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 97).

• W jakiej sytuacji poczuliście moc świadectwa Apostołów Jezusa Chrystusa i jakiwpływ wywarła ona na wasze świadectwo?

• Skąd możecie wiedzieć, że świadectwo współczesnych Apostołów o JezusieChrystusie jest prawdziwe? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę:Poprzez Ducha Świętego mogę poznać, że świadectwo żyjących Apostołów oJezusie Chrystusie jest prawdziwe).


51

Zachęć uczniów, aby wybrali świadectwo o Chrystusie złożone przez współczesnegoApostoła i w duchu modlitwy zastanowili się, komu mogliby je przedstawić. Zachęć ichrównież, aby osobiście złożyli świadectwo o prawdziwości przesłania wybranegoApostoła.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Dzieje Apostolskie 1:21–22; 2:22–24, 32;

3:12–16; 4:31–33; 5:29–32; Nauki i Przymierza 107:23.

• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.


52

14 .Jezus Chrystus jest Mesjaszem

WprowadzenieProrocy ze Starego Testamentu świadczyli o przyjściu Mesjasza —potomka króla Dawida, który oswobodzi Swój lud. Jezus Chrystusbył „Wielkim Jehową Starego Testamentu, Mesjaszem Nowego”(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,

kwiecień 2000, str. 2). Podczas tej lekcji uczniowie zbadają niektórestarotestamentowe proroctwa o Jezusie Chrystusie i odkryją, w jakisposób reagowały niektóre osoby, kiedy musiały wybrać pomiędzyprzyjęciem a odrzuceniem Jezusa Chrystusa jako Mesjasza.

Dodatkowe źródła• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and Their Meaning”, Ensign, maj

1984, str. 14–16.

• „The Divine Mission of Jesus Christ: Messiah”, Ensign lub Liahona, sierpień2014, str. 7.

Propozycje dotyczące nauczaniaKs. Izajasza 61:1–2; Ew. Łukasza 4:16–24Jezus oświadcza, że jest MesjaszemZapytaj uczniów, czy kiedykolwiek czekali na długo zapowiadaną wiadomość bądźdługo oczekiwanego przyjaciela lub członka rodziny. Powiedz uczniom, że dzisiejszalekcja ma na celu przybliżyć im podobną sytuację, w której znaleźli się starożytni Żydzi.Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Ks.Izajasza 61:1–2.Następnie zapytaj:

• O kim jest to proroctwo?

Wyświetl film: „Jesus Declares He Is the Messiah” [Jezus oświadcza, że jestMesjaszem] (3:24) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy o życiu JezusaChrystusa na podstawie Biblii]. (Przed lekcją pobierz film i zapoznaj się z jego treścią).Zachęć uczniów, aby w trakcie oglądania filmu śledzili w swoich pismach świętychfragment: Ew. Łukasza 4:16–21.

Po zakończeniu filmu zapytaj:

• W jaki sposób podsumowalibyście słowa Zbawiciela wypowiedziane tamtego dniaw Nazarecie? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozmowaskupia się na wersecie 18. i wersecie 21.).

• Jakie jest, waszym zdaniem, znaczenie zwrotów: „przeto namaścił mnie” oraz „dziśwypełniło się to Pismo w uszach waszych”? (Aby pomóc uczniom zrozumieć, żesłowo Mesjasz jak i Chrystus znaczy „Namaszczony”, poproś, aby przeczytalidefinicję hasła: „Messiah” [Mesjasz] w: Guide to the Scriptures [Przewodnik popismach świętych] (zob. scriptures.lds.org).

• W jaki sposób Jezus wypełnił proroctwo Izajasza, którego słowa zacytował (zob.wersety 18–19)?

53

Ew. Mateusza 21:1–11Jezus Chrystus przyszedł jako MesjaszPokaż lub wypisz na tablicy listę następujących zestawów fragmentów z pism świętychi poproś uczniów, aby wybrali jeden lub dwa zestawy do przestudiowania. Kiedyuczniowie będą porównywać wybrane fragmenty, poproś ich, aby zastanowili się,dlaczego są one pogrupowane w ten sposób i czego uczą o Jezusie Chrystusie.

Ks. Izajasza 7:14; Ew. Mateusza 1:21–23

Ks. Micheasza 5:1; Ew. Łukasza 2:4–7

Ks. Zachariasza 9:9; Ew. Mateusza 21:6–11; Ew. Jana 12:12–15

Psalm 22:17, 19; Ew. Mateusza 27:35

Ks. Izajasza 53:9; Ew. Mateusza 27:59–60; Ew. Jana 19:18, 38–42

Poproś uczniów o powiedzenie o tym, czego się dowiedzieli. (Chociaż uczniowie mogąto wyrazić różnymi słowami, powinni zrozumieć, że Jezus Chrystus przyszedł, żył iumarł, aby mogły wypełnić się proroctwa o Mesjaszu). Podkreśl, że tę właśnieprawdę Zbawiciel ogłosił w Nazarecie. Odczytaj na głos wersety: Ew. Jana 4:28–29.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób na słowa Jezusa zareagowali ludzie, którzy przebywali wtedy w owejnazaretańskiej synagodze?

Powiedz uczniom, że kilka lat później w Jerozolimie Jezus spotkał się z zupełnie innąreakcją niektórych ludzi. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew.Mateusza 21:1–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Zanim uczniowie zacznączytać, zachęć ich, aby wyobrażali sobie, że biorą udział w wydarzeniu opisanym w tymfragmencie. Powiedz uczniom, że kiedy nauczą się wizualizować wydarzenia, którerozgrywają się w pismach świętych, dadzą Duchowi Świętemu dodatkową sposobnośćdo nauczania ich.

• Dlaczego ludzie w Jerozolimie zareagowali w taki właśnie sposób? (Zdali sobiesprawę z tego, że Jezus jest długo wyczekiwanym Mesjaszem).

• Jak myślicie, w jaki sposób wy byście zareagowali?

Zwróć uwagę uczniów na słowo Hosanna w wersecie 9., a następnie przedstawponiższą definicję:

„[Hosanna to] słowo wywodzące się z języka hebrajskiego, które oznacza ‘zbaw nas, prosimy’ i jestużywane w kontekście uwielbienia i błagania […].

Kiedy Pan triumfalnie wjeżdżał do Jerozolimy, tłum krzyczał ‘Hosanna’ i słał przed nim obcięte gałązkipalm, okazując w ten sposób, że wie, iż Jezus jest tym samym Panem, który wyswobodził starożytnyIzrael (Psalm 118:25–26; Ew. Mateusza 21:9, 15; Ew. Marka 11:9–10; Ew. Jana 12:13). Ci ludziezdawali sobie sprawę z tego, że Jezus jest długo wyczekiwanym Mesjaszem. Słowo Hosanna stało sięsymbolem oddawania czci Mesjaszowi na przestrzeni dziejów (1 Nefi 11:6; 3 Nefi 11:14–17). Okrzykhosanna wydano podczas poświęcenia Świątyni Kirtland (NiP 109:79) i jest on częścią ceremoniipoświęcenia współcześnie budowanych świątyń” (Guide to the Scriptures, „Hosanna”;scriptures.lds.org).

Możesz przedstawić, jakie były cele proroctw o Mesjaszu (zaczerpnięte z: Bruce R.McConkie, The Promised Messiah: The First Coming of Christ [1978], str. 28–32):

LEKCJA 14: JEZUS CHRYSTUS JEST MESJASZEM

54

1. Proroctwa o Mesjaszu umożliwiły ludziom żyjącym przed narodzinami Jezusa Chrystusa wiarę wNiego, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia przez nich zbawienia (zob. 1 Nefi 10:4–6; 2 Nefi25:18–20, 26; Mosjasz 3:13).

2. Proroctwa o Mesjaszu umożliwiły ludziom żyjącym w czasach Chrystusa rozpoznanie, że to w Nimte proroctwa się wypełniły, przyczyniając się tym samym do osiągnięcia przez nich zbawienia (zob. Ew.Jana 4:25, 29).

3. Proroctwa o Mesjaszu pomagają ludziom żyjącym po zakończeniu doczesnej służby JezusaChrystusa przekonać się, że to w Nim się one wypełniły, przyczyniając się tym samym do osiągnięciaprzez nich zbawienia (zob. Dzieje Apostolskie 3:12–18; 26:22–23).

• Kiedy będziecie rozważać te trzy cele, zastanówcie się, jaką korzyść możecie mieć zumiejętności rozpoznawania proroctw o Mesjaszu w pismach świętych i zerozumienia, że wypełniły się one w Chrystusie?

Ew. Jana 6:5–69Podążanie za Jezusem Chrystusem jako za MesjaszemJeszcze raz podkreśl, że Żydzi w czasach Nowego Testamentu wierzyli, że Mesjaszpochodzący z domu Dawida pewnego dnia przyjdzie i zbawi Swój lud. Wielu wierzyło,że uwolni ich z rzymskiej niewoli, jak Jehowa uwolnił Izraelitów z niewoli egipskiej.

Poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Ew. Jana 6:5–15. Zapytaj:

• Jakiego cudu dokonał Jezus w tej historii?

• W jaki sposób opisalibyście reakcje ludzi, o których mowa w wersetach 14–15?

• Jak myślicie, dlaczego zareagowali w taki sposób?

Przedstaw uczniom następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego(1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Istniała pewna tradycja nauczana przez rabinów, mocno zakorzeniona w świadomościspołecznej, mówiąca, że po Swoim przyjściu Mesjasz nakarmi lud chlebem z nieba” (TheMortal Messiah, 4 tomy [1979–1981], 2:367).

Wyjaśnij, że kiedy Jezus nakarmił tłumy za pomocą pięciu bochenków chleba i dwóchryb, wielu postrzegało Jego cud jako znak, że jest Mesjaszem, podobnie jak gdy Jehowanakarmił dzieci Izraela manną z nieba (zob. II Ks. Mojżeszowa 16).

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragmenty: Ew. Jana 6:31–32,49–53, 60, 66. Poproś resztę klasy, aby śledziła w tym czasie tekst w swoich pismachświętych i szukała opisu reakcji ludzi na osobę Jezusa następnego dnia oraz tego, wjaki sposób On im odpowiedział.

• Jak myślicie, dlaczego wielu odrzuciło Jezusa tego dnia?

• Czego nie zrozumieli? (Jezus był źródłem życia duchowego. On był chlebemżywota).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Ew. Jana 6:67–69.Następnie zapytaj uczniów:

• Co potwierdził Piotr w swoim świadectwie w wersecie 69.?

• W jaki sposób świadectwo Piotra o Zbawicielu wpłynęło na życie tego Apostoła?


55

Zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie i zapytaj uczniów, w jaki sposóbmogliby je uzupełnić: Jeśli uznajemy, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem, to_________________________.

Po wysłuchaniu kilku odpowiedzi poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głosnastępującej wypowiedzi Prezydenta Davida O. McKaya (1873-1970):

„To, co szczerze myślicie w sercu o Chrystusie, zdeterminuje to, kim jesteście, i w dużymstopniu zdeterminuje wasze uczynki. Żadna osoba nie może studiować tej boskiejosobowości, ani przyjąć Jego nauk, nie będąc w swym wnętrzu świadomą Jegouskrzydlającego i oczyszczającego wpływu” (Teachings of Presidents of the Church:David O. McKay [2003], str. 7).

Daj uczniom czas, aby zapisali swoje uczucia związane z osobą Chrystusa. Poproś kilkuuczniów, aby powiedzieli o tym, co napisali.

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić w tym tygodniu, aby wykazać sięwiarą w Jezusa Chrystusa.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 21:1–11; Ew. Łukasza 4:16–24; Ew. Jana 6:5–15, 31–32, 49–53, 66–69.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], hasło: „Messiah”;scriptures.lds.org.

• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and Their Meaning”, Ensign, maj1984, str. 14–16.


56

15 .Jezus Chrystus ustanowiłsakrament

WprowadzenieW proklamacji „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” czytamy:„[Jezus Chrystus] ustanowił sakrament jako przypomnienie Jegowielkiej, zadość czyniącej ofiary” (Ensign lub Liahona, kwiecień2000, str. 2). Kiedy przyjmujemy sakrament, czynimy to na

pamiątkę śmierci Zbawiciela i przelanej za nas Jego krwi, którasączyła się z każdego poru. W ten sposób odnawiamy równieżprzymierza zawarte z Panem.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona,


• Jeffrey R. Holland, „This Do in Remembrance of Me”, Ensign, listopad 1995, str.67–69.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:15Jezus Chrystus ustanowił nowe przymierzePokaż przedstawiony w tej lekcji obraz lub inne wyobrażenie Ostatniej Wieczerzy ipoproś jednego z uczniów, aby opowiedział o tym wydarzeniu:

Zapytaj uczniów:

• Jak byście się czuli, gdyby Zbawiciel osobiście przygotował i pobłogosławiłsakrament, i wam go podał?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Ew. Łukasza 22:15. Zachęćuczniów, aby podczas tej lekcji zastanowili się nad tym, dlaczego Zbawiciel pragnąłspożyć wieczerzę paschalną ze Swoimi Apostołami.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Ew. Mateusza 26:26–28, areszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach. Zdefiniuj słowo testament,wyjaśniając, że pochodzi ono z języka greckiego i oznacza „przymierze” (możeszzaproponować, aby uczniowie zapisali tę definicję na marginesie swoich pismświętych). Przedyskutujcie następujące pytanie:

• W miejsce jakiego przymierza Jezus ustanowił nowy testament, czyli noweprzymierze?

Następujące informacje zapewnią tło historyczne i kontekst pomocne podczas dyskusji:w starożytności, kiedy Jehowa zawierał przymierze z dziećmi Izraela, Mojżesz nauczałje Jego słów, a ludzie zawarli przymierze, że będą tych słów przestrzegać. NastępnieMojżesz złożył ofiarę ze zwierzęcia, a krwią z ofiary pokropił lud, mówiąc: „Oto krewprzymierza, które Pan zawarł z wami”. (Zob. II Ks. Mojżeszowa 24:3–8). Jezusnawiązywał do słów Mojżesza, kiedy nauczał, że to On ma zawrzeć nowe przymierze zdziećmi Bożymi poprzez przelanie Swojej krwi (tak, jak pokropienie dzieci Izraelakrwią zwierzęcia symbolizowało zawarcie starego przymierza z Jehową). Kiedy Jezuspodał Swoim Apostołom kielich wina, dał im do zrozumienia, że wypełniło się stareprzymierze i ustanowione zostało nowe przymierze (zob. List do Hebrajczyków9:12–15). Prawo Mojżesza (stare przymierze) było na wiele sposobów wielkim

57

proroctwem o przyjściu Mesjasza. Jezus Chrystus wypełnił to proroctwo (zob. 2 Nefi11:4; Jakub 4:5; Alma 34:13–14) szczególnie przez wypełnienie ostatecznego celu tegoprawa poprzez Swoją zadość czyniącą ofiarę.

• Na czym powinniśmy skupiać naszą uwagę, kiedy omawiamy ofiary składane zkrwi zarówno w starym, jak i nowym przymierzu? (Na Zadośćuczynieniu JezusaChrystusa i na przelaniu Jego krwi dla odpuszczenia naszych grzechów).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Sakrament jest obrzędem, który zastępuje krwawe ofiary i całopalenia z prawaMojżeszowego i z nim związana jest obietnica Zbawiciela: ‘I kto przyjdzie do mnie zeskruszonym sercem i w pokorze ducha, ochrzczę go ogniem Ducha Świętego’ (3 Nefi9:20)” („Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str.19).

• W jaki sposób moglibyście podsumować prawdy dotyczące Ostatniej Wieczerzy,które omówiliśmy do tej pory? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zaznacz, żeJezus Chrystus wypełnił stare i ustanowił nowe przymierze poprzez obrzędsakramentu).

Ew. Łukasza 22:14–20; 3 Nefi 18:7, 11Sakrament pomaga nam pamiętać o ZbawicieluPodziel uczniów na pary. Poproś, aby każda para przeczytała następujące fragmenty:Ew. Łukasza 22:19–20 i 3 Nefi 18:7, 11. Poproś uczniów, aby odszukali jeszcze jedenpowód (poza zapoczątkowaniem nowego przymierza), dla którego Zbawiciel ustanowiłsakrament. Przedyskutujcie następujące pytania:

• Dlaczego Zbawiciel ustanowił sakrament? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą prawdę: Kiedy przyjmujemy sakrament, powinniśmy pamiętać oZbawicielu).

• Dlaczego ważne jest, abyśmy starali się pamiętać o Zbawicielu, kiedy przyjmujemysakrament?

• Jakie znaczenie będzie miał dla nas sakrament, jeśli nie będziemy pamiętać oZbawicielu i o tym, czego On dla nas dokonał?

Możesz rozdać wszystkim uczniom po egzemplarzu załączonej ulotki, która zawierafragmenty z przemówienia Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum DwunastuApostołów. Poproś uczniów, aby po cichu ją przeczytali. Jeśli czas na to pozwala, zadajuczniom następujące pytania:

• Jakiej rady moglibyście udzielić osobie, której podczas rozdawania sakramentutrudno skupić myśli na Zbawicielu i Jego ofierze? (Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, możesz zwrócić ich uwagę na to, że jeżeli w ciągu tygodnia będziemyszukać sposobności, by rozmyślać o życiu i służbie Zbawiciela, będzie nam łatwiejskoncentrować na Nim uwagę w niedzielę podczas rozdawania sakramentu).

• Jakich błogosławieństw doświadczacie, kiedy staracie się pamiętać o Zbawicielu iJego Zadośćuczynieniu podczas przyjmowania sakramentu?

LEKCJA 15: JEZUS CHRYSTUS USTANOWIŁ SAKRAMENT

58

I List do Koryntian 11:27–30; 3 Nefi 18:28–29; 20:8–9Godne przyjmowanie sakramentu odnawia nasze przymierzaPoproś uczniów, aby po cichu przeczytali i porównali następujące fragmenty: I List doKoryntian 11:27–30 i 3 Nefi 18:28–29; 20:8–9. Poproś ich, aby odszukali pewnąprzestrogę dotyczącą sakramentu. Następnie zapytaj:

• Dlaczego nierozsądne jest przyjmowanie sakramentu, kiedy nie jesteśmy tegogodni?

Możesz przeczytać uczniom poniższą wypowiedź Starszego Johna H. Groberga,Siedemdziesiątego, który wyjaśnił, co to znaczy godnie przyjmować sakrament:

„Jeżeli pragniemy się poprawić (czyli odpokutować), a nie obowiązują nas ograniczenianałożone przez przywódców kapłańskich, wówczas, moim zdaniem, jesteśmy godni.Jeśli jednak nie pragniemy się poprawić, ani nie mamy zamiaru podążać zawskazówkami Ducha, musimy zadać sobie pytanie: Czy jesteśmy godni, aby przyjąćsakrament, czy też drwimy sobie z istoty jego sensu, którą jest funkcja katalizatora

osobistej pokuty i udoskonalenia?” („The Beauty and Importance of the Sacrament”, Ensign, maj1989, str. 38).

• Jakie błogosławieństwa spływają na ludzi, którzy godnie przyjmują sakrament?(zob. 3 Nefi 20:8–9). (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że jeśli przyjmujemysakrament w duchu modlitwy i pokuty, możemy otrzymać odpuszczeniegrzechów tak, jak podczas chrztu).


„Bez możliwości dalszego oczyszczenia po chrzcie, każdy z nas pozostaje odsunięty odrzeczy duchowych. Nie możemy cieszyć się towarzystwem Ducha Świętego, a podczassądu ostatecznego zostaniemy ‘[odsunięci] na zawsze’ (1 Nefi 10:21). Jakże wdzięcznijesteśmy, że Pan zapewnił każdemu ochrzczonemu członkowi Swojego Kościoła proces,dzięki któremu możemy regularnie oczyszczać się z brudu grzechu. Sakrament jest

niezbędną częścią tego procesu” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad1998, str. 38).

• Dlaczego zgodnie z tym, co powiedział Starszy Oaks, sakrament jest tak istotnymobrzędem ewangelii?

Przeczytaj jeszcze jedną wypowiedź Starszego Oaksa:

„Przykazano nam, abyśmy odpokutowali za nasze grzechy, przychodzili do Pana zeskruszonym sercem i pokornym duchem, i przyjmowali sakrament, czyniąc to zgodnie zzawartymi przymierzami. Kiedy odnawiamy w ten sposób nasze przymierza zawartepodczas chrztu, Pan odnawia oczyszczającą moc naszego chrztu. W ten sposóbzostajemy oczyszczeni i możemy zawsze mieć z sobą Jego Ducha. Znaczenie tego

obrzędu jest wyraźnie podkreślone w przykazaniu Pana, abyśmy co tydzień przyjmowali sakrament(zob. NiP 59:8–9)” („The Aaronic Priesthood and the Sacrament”, Ensign, listopad 1998, str. 38).

Możesz wyjaśnić, że kiedy godnie przyjmujemy sakrament, wtedy „odnawiamywszystkie przymierza, jakie zawarliśmy z Panem” (Delbert L. Stapley, w: Conference


59

Report, październik 1965, str. 14; kursywa dodana; zob. także L. Tom Perry, „Teraz,kiedy przyjmujemy sakrament”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 41).

Poproś uczniów, aby przejrzeli następujący werset: Ew. Łukasza 22:15. Następniezapytaj:

• Jaka byłaby wasza odpowiedź, gdyby ktoś zadał wam następujące pytanie: jaksądzicie, dlaczego Jezus pragnął spożyć wieczerzę paschalną ze SwoimiApostołami? Jakie złożylibyście świadectwo?

Złóż świadectwo, że kiedy pamiętamy o Jezusie Chrystusie i Jego zadość czyniącejofierze, a także kiedy godnie przyjmujemy sakrament, odnawiamy nasze przymierzazawarte z Bogiem. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób każdy z nichmoże okazać „skruszone serce i pokornego ducha” podczas przyjmowaniasakramentu. Poproś ich, aby dbali o to, by obrzęd sakramentu był dla nich regularnymduchowym doświadczeniem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:17–20; I List do Koryntian 11:27–30; 3 Nefi

18:1–11, 28–29; 20:8–9; Nauki i Przymierza 20:75–79.

• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona,listopad 2008, str. 17–20.

UlotkaFragmenty z przemówienia Jeffreya R. Hollanda, „This Do in Remembrance ofMe”

„Skoro pamiętanie jest naszym głównym zadaniem, co może być przywoływane w naszejpamięci, kiedy ofiarowane są nam te proste i cenne symbole?

Możemy pamiętać o życiu Zbawiciela, zanim przyszedł na świat oraz o tym wszystkim,czego dokonał jako wielki Jehowa, stworzyciel nieba i ziemi i wszystkich rzeczy, które wnich są. Możemy pamiętać o tym, że już podczas Wielkiej Narady w Niebie kochał nas i

był tak wspaniale silny, że nawet tam triumfowaliśmy dzięki mocy Chrystusa i naszej wierze w krewBaranka (zob. Objawienie 12:10–11).

Możemy pamiętać o prostym majestacie Jego przyjścia na świat w doczesności […].

Możemy pamiętać o cudach Chrystusa, Jego naukach, uzdrowieniach i pomocy, z którą spieszył.Możemy pamiętać o tym, że przywrócił wzrok niewidomym i słuch głuchym, a chromi, kalecy iwycieńczeni zaczęli chodzić. A następnie, w chwilach, kiedy czujemy, że nasz postęp się zatrzymał albonasza radość i perspektywa osłabły, możemy przeć naprzód, mając niezachwianą wiarę wChrystusa […].

Możemy pamiętać o tym, że Zbawiciel, pełniąc nawet tak poważną misję, jaka została Mu powierzona,odnajdował radość w życiu, cieszył się towarzystwem ludzi i pouczał Swoich uczniów, aby byli dobrejmyśli. Mówił, że powinniśmy tak radować się ewangelią, jak człowiek, który znalazł wielki skarb,najprawdziwszą drogocenną perłę, na własnym podwórku […].

Możemy pamiętać o tym, że Chrystus nazywał Swoich uczniów przyjaciółmi […].

Możemy i powinniśmy pamiętać o wspaniałych rzeczach, które otrzymujemy w życiu, gdyż ‘wszelkiedobro następuje przez Chrystusa’ (Moroni 7:24) […].

Czasami będziemy mieć powód, aby pamiętać o tym, jak źle był traktowany, o odrzuceniu, jakiegodoświadczył i niesprawiedliwości — o wielkiej niesprawiedliwości — którą musiał znieść. Kiedy myrównież stawiamy w życiu czoła tego rodzaju trudnościom, możemy pamiętać o tym, że Chrystus był


60

zewsząd atakowany, ale nigdy pognębiony; zakłopotany, ale nie zrozpaczony; prześladowany, ale nieopuszczony (zob. II List do Koryntian 4:8–9).

Kiedy nadchodzą dla nas trudne czasy, możemy pamiętać o tym, że Jezus musiał zstąpić poniżejwszystkich rzeczy, zanim mógł się ponownie wzbić ponad nie; że doświadczył boleści, cierpienia iwszelkich pokus, aby Jego serce przepełniło się miłosierdziem i aby wiedział, jak pomóc Swojemu ludowiw jego słabościach (zob. NiP 88:6; Alma 7:11–12).

Tym, którzy się chwieją lub potykają, mówię: pamiętajcie, że On nas podtrzyma i wzmocni. W końcu manas przecież zbawić i za to wszystko oddał Swoje życie […].

O tym wszystkim możemy pamiętać, gdy młody, klęczący kapłan zachęca nas, abyśmy zawsze pamiętalio Chrystusie” (Ensign, listopad 1995, str. 67–69).


61

16 . Zbawiciel zadośćuczynił zagrzechy całej ludzkości

Wprowadzenie„[Jezus Chrystus] oddał swoje życie, aby zadośćuczynić za grzechycałej ludzkości. To On ofiarował wielki zastępczy dar za wszystkich,którzy kiedykolwiek będą żyli na ziemi” („Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.2). Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołównauczał, że „Zadośćuczynienie jest niezbędnym elementem planuszczęścia naszego Ojca Niebieskiego, bez którego plan ten nie

mógłby w pełni zadziałać” („On żyje! Więc Mu chwałę dam!”,Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 76). Dzisiejsza lekcja skupia sięna wielkim cierpieniu Zbawiciela, które miało swój początek wGetsemane, a koniec na krzyżu. Lekcja opisuje, w jaki sposób JezusChrystus może pomóc nam przezwyciężyć nasze grzechy i dziękiSwemu Zadośćuczynieniu wzmocnić nas w codziennym życiu.

Dodatkowe źródła• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona, kwiecień

2012, str. 12–19.

• Jeffrey R. Holland, „Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa”, Liahona, marzec 2008, str.32–38.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–44; 2 Nefi 9:21Jezus Chrystus dobrowolnie cierpiał męki ZadośćuczynieniaNa rozpoczęcie lekcji możesz poprosić uczniów o zaśpiewanie hymnu: „Podziwiammiłości czyn” (Hymny oraz pieśni dla dzieci str. 38) lub innego hymnu o Zbawicielu.Następnie, kiedy lekcja się rozpocznie, zapytaj:

• W jaki sposób śpiewanie hymnu „Podziwiam miłości czyn” (bądź innego hymnu oZbawicielu) przygotowuje was do studiowania zagadnienia ZadośćuczynieniaJezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący fragment: Ew. Marka 14:33–36 iodszukali zwroty opisujące cierpienie Zbawiciela w Getsemane. Wypisz na tablicyokreślenia, które znaleźli uczniowie.

• Jakie znaczenie mają dla was te zwroty?

Poproś uczniów o przestudiowanie następujących fragmentów: Ew. Łukasza 22:39–44;2 Nefi 9:21; i Mosjasz 3:7 i odszukanie dodatkowych informacji o cierpieniu, jakiegodoświadczył Zbawiciel, składając za nas Swoją zadość czyniącą ofiarę. Możesz równieżzaproponować, aby uczniowie znaleźli odnośniki do tych wersetów w pismachświętych.

• Jakie ważne prawdy dotyczące cierpienia Jezusa za nas są przedstawione w tychwersetach? (Odpowiedzi powinny zawierać następującą prawdę: CierpienieJezusa Chrystusa sprawiło, że krew sączyła się ze wszystkich porów Jegoskóry).

Zwróć uwagę uczniów na to, że na Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa składają sięJego cierpienie za nasze grzechy w Getsemane i na krzyżu, przelanie Jego krwi, śmierćna krzyżu i Zmartwychwstanie z grobu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na

62

głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum DwunastuApostołów:

„Nie wiemy, nie jest to nam wiadome ani żaden śmiertelny umysł nie może w pełnipojąć znaczenia tego, czego Chrystus dokonał w Getsemane.

Wiemy, że spływały po Nim wielkie krople krwi wydobywające się ze wszystkich porów,kiedy spijał resztki tej czary goryczy, jaką Mu podał Jego Ojciec.

Wiemy, że przeszedł cierpienia, zarówno w duchu, jak i w ciele, przekraczające wytrzymałość ludzką,gdyż żaden człowiek nie byłby w stanie tego przeżyć […].

Wiemy, że leżał twarzą ku ziemi, kiedy ból i męczarnia nieskończonego brzemienia sprawiały, że drżał ipragnął, aby nie musiał wypić tej czary goryczy” („Oczyszczająca moc Getsemane”,Liahona, kwiecień2011, str. 16–17).

• Co czujecie, gdy myślicie o cierpieniach Jezusa Chrystusa, których doświadczył wGetsemane i na krzyżu?

Ew. Jana 15:13; I List Piotra 3:18; Nauki i Przymierza 19:15–19Jezus cierpiał, abyśmy my nie musieli cierpieć tak, jak OnZadaj następujące pytanie:

• Jak myślicie, dlaczego Jezus był gotów tak wiele dla nas wycierpieć?

Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali następujące fragmenty: Ew. Jana 15:13; IList Piotra 3:18 oraz Nauki i Przymierza 19:15–19 i odszukali powody, dla których JezusChrystus dobrowolnie cierpiał męki Zadośćuczynienia. Po upływie wyznaczonegoczasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy uczniowie udzieląodpowiedzi, możesz je podsumować na tablicy w następujący sposób:

— aby pokazać Swoją ogromną miłość do nas,

— aby zapobiec w pełni naszym cierpieniom za grzechy,

— aby umożliwić nam odpokutowanie za grzechy i dostąpienie ich odpuszczenia,

— aby oddać chwałę Ojcu,

— aby umożliwić nam powrót do Boga,

— aby przywieść nas do Boga.

Kiedy będziesz zadawać poniższe pytania, daj uczniom czas na zastanowienie się nadodpowiedziami. (Przypomnij uczniom, że kiedy będą się uczyć rozważać to, coodnajdują w pismach świętych, Duch często ujawni im dodatkowe prawdy).

• Czego możecie nauczyć się o Jezusie Chrystusie, rozważając powody, dla którychcierpiał?

• Jaki mają one wpływ na was osobiście?

Zaznacz, że poprzez Zadośćuczynienie Jezus Chrystus stał się naszym Zastępcą — zająłnasze miejsce, wziął na Siebie nasze ciężary, cierpiał za nasze grzechy. Apostoł Pawełujął to tymi słowami: „On [Bóg Ojciec] tego [Chrystusa Syna], który nie znał grzechu,za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą” (II List doKoryntian 5:21). To tak, jakby nasz Pan i Zbawiciel złożył każdemu z nas następującąpropozycję: „Przyjdź do mnie. Wezmę twój grzech i dam ci moją prawość”.

LEKCJA 16: ZBAWICIEL ZADOŚĆUCZYNIŁ ZA GRZECHY CAŁEJ LUDZKOŚCI

63

Złóż świadectwo, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa nasze grzechy mogąbyć nam odpuszczone, jeśli za nie odpokutujemy. Dzięki Jego ofierze, dokonanej wnaszym imieniu, została przygotowana droga powrotu do Ojca Niebieskiego, byśmymogli żyć z Nim w wiecznej rodzinie. Jezus Chrystus podporządkował sięZadośćuczynieniu z powodu ogromnej miłości zarówno do Ojca Niebieskiego, jak i donas. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, jak mogą skuteczniej zabiegać obłogosławieństwa Zadośćuczynienia i cieszyć się nimi w swoim życiu.

Alma 7:11–13Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa roztacza nad nami Jego łaskę i moc dającą namsiłęPokaż następującą wypowiedź Starszego Neala A. Maxwella z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Kiedy w całej pełni nadszedł czas męki, jej ciężar był o wiele, wiele większy, niż nawetJego niedościgniony umysł był sobie w stanie wyobrazić! […].

Łączny ciężar wszystkich doczesnych grzechów — z przeszłości, teraźniejszości iprzyszłości — przytłoczył tę doskonałą, bezgrzeszną i wrażliwą Duszę! Wszystkie naszesłabości i choroby w pewien sposób również stanowiły część straszliwej sumy

Zadośćuczynienia. (Zob. Alma 7:11–12; Ks. Izajasza 53:3–5; Ew. Mateusza 8:17) […].

Jego cierpienie — tak jakby ktoś pomnożył ogrom przez nieskończoność — spowodowało, iż będąc nakrzyżu, wołał donośnym, samotnym głosem (zob. Ew. Mateusza 27:46)” („Willing to Submit”, Ensign,maj 1985, str. 72–73).

• Jak myślicie, co miał na myśli Starszy Maxwell, mówiąc o „straszliwej sumieZadośćuczynienia”?

• Co jeszcze, oprócz naszych grzechów, przyczyniło się według Starszego Maxwellado cierpień Zbawiciela?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 7:11–13. Poprośpozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i rozpoznali innewarunki doczesnego życia, które przyczyniły się do cierpień Zbawiciela. Poprośuczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli i zapisz ich odpowiedzi na tablicy.(Odpowiedzi powinny zawierać następujące hasła: boleści, cierpienia, pokusy, choroby,słabości i śmierć). Omów, co one znaczą oraz to, w jaki sposób Jezus Chrystus możenas błogosławić poprzez wpływ Ducha Świętego, kiedy ich doświadczamy.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi StarszegoDavida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zbawiciel cierpiał nie tylko za naszą niegodziwość, ale także za nierówność,niesprawiedliwość, cierpienie, ból fizyczny i ból emocjonalny, które tak często nasnękają. Nie ma takiego fizycznego bólu, nie ma cierpienia duszy, nie ma boleści ducha,nie ma niemocy czy słabości, jakich kiedykolwiek wy czy ja doświadczyliśmy w czasienaszej podróży przez doczesność, których Zbawiciel nie doświadczyłby pierwszy. W

chwili słabości wy i ja możemy wołać: ’Nikt nie rozumie. Nikt nie wie’. Być może żadna istota ludzkanie wie. Jednakże Syn Boży doskonale wie i rozumie, ponieważ czuł i niósł nasze brzemiona na długoprzed nami. A ponieważ zapłacił najwyższą cenę i poniósł owo brzemię, odczuwa doskonałą empatię imoże wyciągnąć do nas Swą miłosierną rękę na bardzo wielu etapach naszego życia. Może wyciągnąćrękę, dotknąć nas, pospieszyć na ratunek, […] i nas wzmocnić, abyśmy byli kimś więcej, niżkiedykolwiek moglibyśmy być, oraz pomóc nam uczynić to, czego sami nie moglibyśmy uczynić,


64

polegając jedynie na własnych siłach” („Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona, kwiecień2012, str. 19).

Zapytaj uczniów, w jaki sposób mogliby podsumować nauki Starszego Bednara.Następnie zapytaj:

• W jaki sposób błogosławieństwa płynące z Zadośćuczynienia umożliwiają nampowrót do obecności Ojca Niebieskiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi,zaznacz, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy otrzymaćpocieszenie i siłę poprzez Ducha Świętego, abyśmy byli w stanie wytrzymać„boleści, cierpienia i [wszelkie pokusy]” [Alma 7:11]).

Aby pomóc uczniom zrozumieć łaskę Zbawiciela lub Jego moc dającą nam siłę, poproś,aby każdy z nich przestudiował jeden z poniższych fragmentów z pism świętych iprzygotował się do powiedzenia o tym, czego się nauczył. (Możesz zapisać teodnośniki na tablicy).

II List do Koryntian 12:7–10

Mosjasz 3:19

Mosjasz 24:10–15

Alma 31:24–25, 31–33, 38

Eter 12:27

Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Zastanówcie się, w jaki sposób osoby opisane w tych wersetach zostaływzmocnione przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. W jakich okolicznościachwy lub ktoś z waszych znajomych został wzmocniony w podobny sposób?

• Dlaczego tak ważne jest dla nas zrozumienie tego, że mamy dostęp do mocy JezusaChrystusa, która dodaje nam sił?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Każdy z nas ma palącą potrzebę, by wzmocnić zrozumienie doniosłościZadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, aby stało się ono niezachwianą podstawą, na którejoprzemy swoje życie […].

Z całą mocą zachęcam was, abyście ustalili plan osobistego studiowania, by lepiejzrozumieć i bardziej docenić niezrównane, wieczne, nieskończone skutki tego, jak

doskonale Jezus Chrystus wypełnił Swą boską misję bycia naszym Zbawicielem i Odkupicielem” („Onżyje! Więc Mu chwałę dam!”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 77).

Na zakończenie zachęć uczniów, aby stworzyli plan osobistego studiowania zagadnieńzwiązanych z Jezusem Chrystusem i Jego Zadośćuczynieniem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–46; Ew. Jana 15:13; I List Piotra 3:18; 2 Nefi

9:21; Mosjasz 3:7; Alma 7:11–13; Nauki i Przymierza 19:15–20.


65

• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona, kwiecień2012, str. 12–19.


66

17 .Zbawiciel cierpiał i umarł nakrzyżu na Kalwarii

WprowadzenieKiedy Zbawiciel zbliżał się do końca Swojej doczesnej służby,„został pojmany i potępiony na podstawie fałszywych oskarżeń,skazany, aby zadowolić tłum oraz wydany na śmierć na krzyżu naKalwarii” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub

Liahona, kwiecień 2000, str. 2). W trakcie tej lekcji podkreślimyważną prawdę, że Jezus Chrystus przyzwolił na Swoje cierpienie iwłasną śmierć z rąk innych ludzi; żaden człowiek nie byłby w stanieodebrać Mu życia.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 86–88.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 27:26–54; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11; 1 Nefi 19:9Jezus Chrystus miał moc, aby oddać Swoje życiePokaż ilustrację „Ukrzyżowanie” (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 57; zob.także: LDS.org).

Gdy będziesz czytać na głos fragment: Ew. Mateusza 27:26–54, poproś uczniów, abywyobrazili sobie, że znajdują się pośród wiernych przedstawionych na tej ilustracji.Zachęć ich, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i zastanowili się nad tym,jakie uczucia towarzyszyłyby im, gdyby byli świadkami Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa.Po zakończeniu czytania poproś uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami iuczuciami związanymi z tym doświadczeniem. Po uzyskaniu kilku odpowiedzi, zadajnastępujące pytanie:

• Jakie uczucia względem Zbawiciela wzbudził w was omawiany fragment?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Ew. Jana 10:11, 17–18. Po upływiewyznaczonego czasu zapytaj:

• Czego uczymy się z tych wersetów o Ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa Chrystusa?(Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Jezus Chrystus miał moc, daną Mu odOjca, aby oddać Swoje życie i je odzyskać).

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jamesa E. Talmage’a z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Naturalnym przejawem Jego nieśmiertelnego pochodzenia jako Syna zrodzonego naziemi z nieśmiertelnego Ojca był fakt, że [Jezus] był odporny na śmierć, z wyjątkiemsytuacji, w której dobrowolnie się jej poddał. Nikt nie byłby w stanie odebrać JezusowiChrystusowi życia wbrew Jego woli i bez Jego pozwolenia. Moc, by oddać własne życie,była częścią Jego dziedzictwa, tak jak moc, by je odzyskać w nieśmiertelnej formie”

(Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 418).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Mateusza 26:53–54, ainnego ucznia o przeczytanie: Ew. Jana 19:10–11. Poproś uczniów, aby śledzili tekst wswoich pismach świętych i porównali te dwa fragmenty.

67

• Na jaki rodzaj pomocy mógł liczyć Jezus Chrystus, zgodnie z zapisem w Ew.Mateusza?

• A czego dowiadujecie się z Ew. Jana? (Uczniowie mogą odpowiedzieć swoimisłowami, jednak powinni rozpoznać następującą prawdę: Żaden człowiek niebyłby w stanie odebrać życia Jezusowi Chrystusowi; On poniósł śmierćdobrowolnie).

• Jak myślicie, dlaczego Jezus pozwolił na to, aby Go ukrzyżowano, skoro mógłwezwać na pomoc legiony aniołów?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 1 Nefi 19:9. Poproś uczniów,aby zdefiniowali słowo pozwolić. (Użyte tutaj słowo pozwolić oznacza zezwolić lub daćprzyzwolenie. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali słowo „dać przyzwolenie” namarginesie w swych pismach świętych obok fragmentu: 1 Nefi 19:9).

• Dlaczego Zbawiciel pozwolił, aby Go ukrzyżowano?

Możesz pokazać następującą wypowiedź Starszego Alexandra B. Morrisona,Siedemdziesiątego, i poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„To miłość do wszystkich dzieci Bożych sprawiła, że Jezus — wyjątkowy w Swejbezgrzesznej doskonałości — oferował siebie jako okup za grzechy innych ludzi […]. Ztego samego doskonałego powodu Jezus przyszedł na ziemię, aby ‘cierpieć, krwawić iumrzeć za ludzkość’ [„Tis Sweet to Sing the Matchless Love”, Hymns, nr. 176]. Przyszedł[…], aby zadośćuczynić za nasze grzechy i został podniesiony na krzyżu, aby przywieść

do siebie wszystkich ludzi (zob. 3 Nefi 27:14)” („For This Cause Came I into the World”, Ensign,listopad 1999, str. 26).

Zwróć uwagę uczniów na to, że powodem, dla którego Jezus pozwolił się ukrzyżować,była Jego ogromna miłość zarówno do Swego Ojca, jak i do nas. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób świadomość tego, że Zbawiciel dobrowolnie poddał sięukrzyżowaniu z powodu ogromnej miłości do Swego Ojca i do nas, może pomócwam przetrwać trudne doświadczenia, którym stawiacie czoła?

Ew. Mateusza 27:46; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 19:26–30Jezus Chrystus wypełnił Swoją doczesną misjęAby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, jak wyglądała śmierć przez ukrzyżowanie,możesz przeczytać poniższą wypowiedź:

„Śmierć przez ukrzyżowanie wydaje się obejmować wszystko to, co ból i śmierć mogą mieć wspólnegoz tym, co potworne i koszmarne — zawroty głowy, skurcze, pragnienie, głód, bezsenność, gorączkęspowodowaną wstrząsem, tężec, publiczne upokorzenie, długie trwanie w męczarni, lęk oczekiwania,stan zapalny nieopatrzonych ran — wszystko to spotęgowane do najdalszych granic wytrzymałości,ale zatrzymane przed chwilą, w której utrata przytomności przyniosłaby cierpiącemu ulgę. Ułożenie wtak nienaturalnej pozycji sprawiało, iż każdy ruch sprawiał ból; poszarpane żyły i zmiażdżone ścięgnapulsowały w nieustających katuszach; otwarte rany, w które wdzierało się zapalenie i stopniowagangrena; tętnice — zwłaszcza głowy i brzucha — stawały się nabrzmiałe i ściśnięte przez nadmiarkrwi; i kiedy każdy rodzaj cierpienia stopniowo się nasilał, towarzyszył mu jeszcze niedający się znieśćból palącego, wściekłego pragnienia; a wszystkie te fizyczne powikłania powodowały wewnętrznepobudzenie i niepokój, w obliczu którego myśl o zbliżającej się śmierci — o tym okropnym, nieznanymwrogu, którego bliskość zwykle wywołuje u człowieka największy dreszcz — niesie pewien rodzajsłodkiego i wybornego wyzwolenia.

LEKCJA 17: ZBAWICIEL CIERPIAŁ I UMARŁ NA KRZYŻU NA KALWARII

68

Taka była śmierć, na którą Chrystus został skazany” (Frederic W. Farrar, The Life of Christ [1964], str.641).

Powiedz uczniom, że Jezus Chrystus wypowiedział na krzyżu siedem zdań. Zapisz natablicy poniższe odnośniki do fragmentów z pism świętych (z wyjątkiem cytatów wnawiasach) i poproś, aby każdy z uczniów przeczytał kilka z nich i odszukał słowaJezusa:

Ew. Łukasza 23:34 („Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”).

Ew. Łukasza 23:43 („Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju”).

Ew. Jana 19:26–27 („Niewiasto, oto syn twój! […] Oto matka twoja!”).

Ew. Mateusza 27:46 („Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”).

Ew. Jana 19:28 („Pragnę”).

Ew. Jana 19:30 („Wykonało się!”).

Ew. Łukasza 23:46 („Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego”).

Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, własnymi słowami zapisz te zdania natablicy obok odpowiadających im fragmentów pism świętych. Zapytaj uczniów:

• Czego można się nauczyć o Zbawicielu i o tym, czego doświadczył na krzyżu, napodstawie Jego wypowiedzi?

• Do czego Jezus nawiązywał, kiedy oświadczył: „Wykonało się!”? (Ukończył dziełonieskończonego cierpienia, którego wymagało Zadośćuczynienie. Możesz zwrócićuwagę uczniów na to, że w tłumaczeniu Józefa Smitha fragmentu Ew. Mateusza27:54 czytamy: „Ale Jezus znowu zawołał donośnym głosem, mówiąc: Ojcze,wykonało się, spełniła się wola twoja. I oddał ducha” [zob. Ew. Mateusza 27:50].Umarł dopiero wtedy, kiedy wiedział, że dokonał wszystkiego, czego pragnąłOjciec).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Jeffreya R.Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy spłacona została każda najmniejsza cząstka, kiedy determinacja Jezusa, bypozostać wiernym, stała się oczywista i niezłomna, w końcu, miłosiernie ‘wykonało się’[zob. Ew. Jana 19:30]. Wbrew wszystkim przeszkodom, bez niczyjej pomocy i wsparcia,Jezus z Nazaretu, żyjący Syn żyjącego Boga, przywrócił fizyczne życie tam, gdzie rządziłaśmierć i sprowadził radosne, duchowe odkupienie w miejsce piekielnej ciemności i

rozpaczy. Z wiarą w Boga, o którym wiedział, że jest blisko, mógł zwycięsko ogłosić: ‘Ojcze, w ręcetwoje polecam ducha mego’ [Ew. Łukasza 23:46]” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj2009, str. 88).

Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego RobertaD. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów.


69

„Jezus dokonał wyboru, aby nie zostać odwołanym z tego świata, dokąd nie wytrwa dokońca i nie zakończy misji, do wypełnienia której został zesłany dla całej ludzkości. Nakrzyżu Kalwarii Jezus polecił Swojego ducha Ojcu w prostym oświadczeniu: ‘Wykonałosię’ (Ew. Jana 19:30). Wytrwawszy do końca, został odwołany ze śmiertelności.

My także musimy wytrwać do końca” („Przymierze chrztu: być w Królestwie i być zKrólestwa”, Liahona, styczeń 2001, str. 6).

• Co rozumiemy dzięki tym dwóm Apostołom odnośnie do intencji Jezusa, gdypowiedział: „Wykonało się”? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisaćna tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus wiernie wypełnił wszystko to, coOjciec Niebieski nakazał Mu uczynić w doczesności).

• W jaki sposób pamięć o tym, czego Zbawiciel doświadczył i co wiernie przetrwał dlaSwojej doczesnej misji, pomoże wam w trudnych chwilach?

• W jaki sposób pamięć o przykładzie Jezusa może pomóc wam wypełnić to, po coprzyszliście na świat?

• W jaki sposób możemy okazać naszą wdzięczność za to wszystko, co wycierpiał dlanas Zbawiciel? (Uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami, ale powinniwyrazić następującą zasadę: Okazujemy naszą wdzięczność za to, że Zbawicielza nas cierpiał na krzyżu, kiedy wiernie trwamy do końca, tak jak On).

Zachęć uczniów, aby rozważyli podzielenie się na portalach społecznościowychuczuciami, jakimi darzą Zbawiciela oraz napisanie o tym, co zamierzają zrobić, abyzachować te uczucia.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11, 19–37;

1 Nefi 19:9.

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 86–88.


70

18 .

Pochówek Chrystusa — Carl Heinrich Bloch.Dzięki uprzejmości Narodowego MuzeumHistorii na Zamku Frederiksborg w Hillerød wDanii. Kopiowanie zabronione.

Zbawiciel służył w świecieduchów

WprowadzenieWspółcześni Apostołowie w następujący sposób świadczą oZbawicielu: „To On ofiarował wielki zastępczy dar za wszystkich,którzy kiedykolwiek będą żyli na ziemi” („Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.2). Dzięki zadość czyniącej ofierze Zbawiciela i Jego służbie w

świecie duchów, każde dziecko Boże, które kiedykolwiek żyło naziemi, będzie mogło przyjąć lub odrzucić ewangelię. Podczas tejlekcji uczniowie dowiedzą się, jaką rolę odegrał Zbawiciel wświecie duchów i o tym, jaka jest nasza rola w zbawieniu zmarłych.

Dodatkowe źródła• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003, str.

32–36.

• Richard G. Scott, „Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona,listopad 2012, str. 93–95.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Łukasza 23:39–43; Nauki i Przymierza 138:11–24Jezus Chrystus odwiedził świat duchówMożesz pokazać ilustracje: „Pochówek Jezusa” (Album: Ewangelia w malarstwie [2009],nr 58; zob. także LDS.org) oraz „Maria i zmartwychwstały Jezus Chrystus” (Album:Ewangelia w malarstwie, nr 59).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoSpencera J. Condiego, Siedemdziesiątego:

„Fakty związane ze śmiercią i Zmartwychwstaniem Jezusa przyjmowane są przezwszystkie chrześcijańskie religie jako fundamentalne założenia wiary. Jednakże to, codziało się z nieśmiertelnym duchem Jezusa po Jego śmierci, a przedZmartwychwstaniem, jest tajemnicą dla wszystkich poza świętymi w dniach ostatnich. Iznaczenie tego, co robił w tym czasie, stanowi doktrynalną podstawę budowania

świątyń na całym świecie. Ponadto świadectwo o tym, co Jezus uczynił, daje pocieszenie tym, którzyopłakują śmierć bliskich” („The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003, str. 32).

Wskaż na ilustracje i zapytaj uczniów:

• Co Jezus robił pomiędzy Swoim pogrzebem a Zmartwychwstaniem?

Aby ukazać tło historyczne, poproś uczniów o przeczytanie fragmentu: Ew. Łukasza23:39–43.

• Co Zbawiciel powiedział jednemu ze złoczyńców na krzyżu? (Zwróć uwagęuczniów na to, że Prorok Józef Smith nauczał, że poprawniejsze tłumaczenie słówZbawiciela brzmi: „Dziś będziesz ze mną w świecie duchów” [w: History of theChurch, 5:424–425]. Słowa Zbawiciela wypowiedziane do złoczyńcy są źlerozumiane przez wielu chrześcijan, którzy interpretują ich znaczenie tak, że osobamoże odpokutować za ciężkie grzechy na chwilę przed śmiercią. Pisma świętenauczają jednak, że nie powinniśmy zwlekać z pokutą).

71

Czemu płaczesz? © 2015 Simon Dewey.Wykorzystane za pozwoleniem Altus Fine Art,altusfineart.com

• W jaki sposób te słowa wskazują na to, co robił Zbawiciel, kiedy Jego ciałoznajdowało się w grobie? (Zob. także I List Piotra 4:6).

Powiedz uczniom, że Prezydent Joseph F. Smith otrzymał objawienie, które opisujewizytę Jezusa Chrystusa w świecie duchów. Aby pomóc uczniom zrozumieć konteksttego objawienia, streść wstęp i 10 pierwszych wersetów rozdziału: Nauki i Przymierza138. Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos następujące wersety: Naukii Przymierza 138:11–12, 15–16, 18–19, 23–24. Przedyskutujcie odpowiedzi nanastępujące pytania:

• Co robił Zbawiciel pomiędzy czasem Swojego pogrzebu a Zmartwychwstaniem,zgodnie z treścią tego objawienia? (Uczniowie powinni powiedzieć, że kiedy ciałoJezusa zostało pogrzebane, On odwiedził sprawiedliwe duchy w świecieduchów).

• Dlaczego te sprawiedliwe duchy były przepełnione szczęściem i radością? (Kiedyuczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl następującą prawdę: Według Bożegoplanu, umarli, którzy byli wierni w życiu doczesnym, mogą zostać wykupieniz pęt śmierci po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Możesz również zwrócićuwagę uczniów na to, że misjonarze nie zostali wysłani, aby nauczać w świecieduchów, aż do momentu śmierci i Zmartwychwstania Zbawiciela [zob. Ew. Łukasza16:19–31; Mojżesz 7:36–39]).

Nauki i Przymierza 138:20–37Wszystkie Boże dzieci będą mogły poznać ewangelięPoproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące fragmenty: Nauki i Przymierza138:20–21, 25–28 i odszukali pytanie, nad którym rozmyślał Prezydent Smith. (Uwaga:Aby pomóc uczniom dostrzec znaczenie zadawania dobrych pytań i szukaniaodpowiedzi podczas studiowania pism świętych, powiedz, że wiele objawień wpismach świętych było danych w odpowiedzi na szczere pytania). Kiedy uczniowieudzielą odpowiedzi, poproś ich o przeczytanie fragmentu: Nauki i Przymierza138:29–30 i odszukanie, w jaki sposób uwięzione duchy miały usłyszeć ewangelię.Zapytaj:

• Co Jezus robił pośród sprawiedliwych duchów podczas wizyty w świecie duchów?(Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą prawdę: Podczas pobytu wświecie duchów Jezus zorganizował dzieło zbawienia zmarłych).

Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza138:30–37 i omówili znaczenie słowa: wszyscy użytego w wersetach 30., 31. i 37. Poupływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Jaki był cel służby Zbawiciela w świecie duchów? (Uczniowie powinni być w stanierozpoznać następującą prawdę: Zbawiciel zapewnił wszystkim dzieciomBożym możliwość usłyszenia ewangelii i otrzymania pełni radości).

• Dlaczego wszystkie Boże dzieci muszą być nauczane ewangelii? (Zob. NiP138:33–34; I List Piotra 3:18–20).

• Czego możemy się z tego nauczyć o skutkach zadość czyniącej ofiary JezusaChrystusa? (Skutki Zadośćuczynienia sięgają świata duchów).

Możesz przeczytać klasie następującą wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha(1876–1972):

LEKCJA 18: ZBAWICIEL SŁUŻYŁ W ŚWIECIE DUCHÓW

72

„Co z niezliczonymi tysiącami tych, którzy umarli i nigdy nie słyszeli o Chrystusie, nigdynie mieli możliwości, aby odpokutować i zmyć swoje grzechy, nigdy nie spotkalistarszych Kościoła, którzy mają upoważnienie? Niektórzy dobrzy chrześcijanie powiedzą,że są oni straceni na zawsze […].

Ale czy to byłoby uczciwe? Czy to byłoby sprawiedliwe? Nie! Pan da każdemuczłowiekowi możliwość usłyszenia o życiu wiecznym i otrzymania go — miejsca w Jego królestwie”(Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, wyd. 3. [1954–1956], 2:132).

• Dlaczego te prawdy na temat świata duchów są ważne? Jakie to ma znaczenie dlaosoby, która zna te prawdy?

• W jaki sposób wiedza o służbie Zbawiciela w świecie duchów może być dla waspocieszająca?

Możemy pomóc z zbawieniu zmarłychRozdaj uczniom egzemplarze ulotki: „Praca w dniach ostatnich dla zbawieniazmarłych”. Podziel uczniów na małe grupy lub na pary. Poproś, aby zapoznali się ztreścią ulotki, odnajdując i omawiając błogosławieństwa obiecane tym, którzy biorąudział w dziele odkupienia zmarłych.

Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• W jaki sposób nasz udział w pracy świątynnej i badaniu historii rodziny pomagazmarłym skorzystać z błogosławieństw związanych z zadość czyniącą ofiarą JezusaChrystusa?

• W jaki sposób uczestnictwo w obrzędach dokonywanych za zmarłych upodabnianas do Zbawiciela? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl następującązasadę: Kiedy uczestniczymy w obrzędach świątynnych dokonywanych zanaszych zmarłych krewnych, umożliwiamy im zbawienie i wzmacniamysiebie samych przeciwko wpływom przeciwnika).

Możesz przeczytać następujące wyjaśnienie Prezydenta Gordona B. Hinckleya(1910–2008) dotyczące tego, w jaki sposób uczestnictwo w zastępczych obrzędach zazmarłych idzie w parze z dziełem odkupienia dokonanym przez Zbawiciela:

„To, co dzieje się w Domu Pana […], jest bliższe duchowi ofiary Pana niż jakakolwiekinna znana mi praca. Dlaczego? Ponieważ ta praca wykonywana jest przez osoby, któredobrowolnie poświęcają swój czas i środki — nie oczekując w zamian podziękowaniaani nagrody — aby uczynić dla innych coś, czego oni sami nie mogą dla siebie zrobić”(„A Century of Family History Service”, Ensign, marzec 1995, str. 62–63; zob. także Ks.

Abdiasza 1:21).

Ponownie nawiąż do treści ulotki i zapytaj:

• Czy dostrzegliście lub doznaliście kiedyś jednego z błogosławieństw obiecanychosobom, które uczestniczą w dziele odkupienia zmarłych?

Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad odpowiedzią na następujące pytania:

• Które z tych obietnic chcielibyście otrzymać teraz w swoim życiu? Co bylibyściegotowi zrobić, żeby je otrzymać?

Rzuć uczniom wyzwanie, żeby spotkali się w swoich okręgach z osobamiodpowiedzialnymi za koordynację badań nad historią rodziny i dowiedzieli się więcej o


73

tym, w jaki sposób mogą wykonywać pracę na rzecz swoich zmarłych przodków.Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 128:22 i złóż świadectwo o wiecznejsłużbie Jezusa Chrystusa i Jego świętej pracy dla zmarłych, która została zaplanowanaprzed powstaniem świata.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Łukasza 23:39–43; I List Piotra 3:18–20; 4:6; Nauki i Przymierza 128:15, 22;

138:1–37.

• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003, str.32–36.

UlotkaPraca w dniach ostatnich dla zbawienia zmarłychStarszy John A. Widtsoe (1872–1952) z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o naszej wyznaczonej wpreegzystencji misji, której celem jest pomoc w zbawieniu synów i córek Boga:

„W preegzystencji, w dniu, kiedy odbywała się Wielka Narada, zawarliśmy zWszechmogącym pewną umowę. Pan przedstawił nam przygotowany przez siebie plan.Zaakceptowaliśmy go. Ponieważ plan ten dotyczy wszystkich ludzi, stajemy sięuczestnikami zbawienia każdej osoby, której ten plan dotyczy. Zgodziliśmy się wówczas nato, że zbawimy nie tylko siebie samych, lecz również całą ludzką rodzinę. Staliśmy się

partnerami Pana. Wprowadzenie tego planu w życie stało się więc nie tylko dziełem Ojca i Zbawiciela,lecz również naszym dziełem. Najmniejszy, najbardziej pokorny z nas, jest partnerem Wszechmogącegow osiągnięciu celu wiecznego planu zbawienia („The Worth of Souls”, Utah Genealogical and HistoricalMagazine, październik 1934, str. 189)” (w: Doctrine and Covenants and Church History: GospelDoctrine Teacher’s Manual [1999], str. 173).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów zachęcał młodzież Kościoła do pracy świątynnejna rzecz swoich przodków.:

„Wszelka praca, jaką wykonujecie w świątyni, to dobrze spędzony czas, ale przyjmowanieobrzędów w imieniu własnych przodków uczyni czas spędzony w świątyni świętszym iumożliwi otrzymanie wspanialszych błogosławieństw […].

Czy wy, młodzi ludzie, pragniecie znaleźć pewny sposób na eliminację wpływu przeciwnikaz waszego życia? Zagłębcie się w poszukiwania własnych przodków, przygotujcie ich

imiona i nazwiska na otrzymanie świętych obrzędów zastępczych dostępnych w świątyni, a następnieudajcie się do świątyni, aby w ich zastępstwie przyjąć obrzędy chrztu oraz nadania daru Ducha Świętego[…]. Nie wyobrażam sobie lepszej obrony przed wpływem przeciwnika w waszym życiu” („Radośćpłynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 93–94).

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wystosował poniższe zaproszenie i obietnicę:

„Zachęcam młodych ludzi Kościoła, aby poznawali i doświadczali Ducha Eliasza.Zachęcam was, abyście wyszukiwali i poznawali swoich przodków oraz przygotowywali siędo wykonywania chrztów w zastępstwie waszych zmarłych krewnych w domu Pana (zob.NiP 124:28–36). Namawiam was, abyście pomagali innym ludziom poznawać historie ichrodzin.

Jeśli z wiarą odpowiecie na to zaproszenie, wasze serca zwrócą się ku ojcom. Obietnice złożoneAbrahamowi, Izaakowi i Jakubowi zakorzenią się w waszych sercach. Wasze błogosławieństwopatriarchalne określające wasz rodowód połączy was z tymi przodkami i będzie miało dla was większeznaczenie. Wzrośnie wasza miłość i wdzięczność do przodków. Wasze świadectwo i nawrócenie doZbawiciela staną się głębokie i trwałe. Obiecuję wam, że będziecie chronieni przed nasilającym sięwpływem przeciwnika. Uczestnicząc w tej świętej pracy, będziecie chronieni tak za młodu, jak i przezresztę swojego życia” („Serca dzieci się zwrócą”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 26–27).


74

19 .Pan zmartwychwstał

Wprowadzenie„[Jezus Chrystus] powstał z grobu, aby być ‘pierwiastkiem tych,którzy zasnęli’ (I List do Koryntian 15:20). Jako Powstały Pan,odwiedzał tych, których kochał w tym życiu” („Żyjący Chrystus:Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str.

3). Lekcja omówi doktrynę i wydarzenia związane zeZmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. Kiedy uczniowie pogłębiąswoje zrozumienie Zmartwychwstania i świadectwo o nim, zyskająnową perspektywę i nadzieję w obliczu wyzwań doczesności.

Dodatkowe źródła• D. Todd Christofferson, „Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”, Ensign lub Liahona,

maj 2014, str. 111–114.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 16–19.

Propozycje dotyczące nauczaniaI List do Koryntian 15:12–29Zmartwychwstanie Jezusa ChrystusaPokaż następującą wypowiedź Proroka Józefa Smitha (1805–1844) i poproś któregoś zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Podstawowe zasady naszej religii wywodzą się ze świadectwa Apostołów i Proroków oJezusie Chrystusie; o tym, że zmarł, został pochowany i powstał trzeciego dnia, i wstąpiłdo nieba. Wszystkie inne sprawy odnoszące się do naszej religii stanowią zaledwiedodatek do tego” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 49).

Omów z uczniami odpowiedź na następujące pytanie:

• Jak myślicie, dlaczego wszystkie inne zasady ewangelii stanowią zaledwie„dodatek” do kwestii śmierci, pochówku i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące wersety: Ks. Izajasza 25:8;Mosjasz 16:7–8 i Alma 33:22 i odszukali starożytne proroctwa zapowiadająceZmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Niech uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli.

Narysuj na tablicy poniższą tabelkę:

Ponieważ Jezus powstał z martwych, … Gdyby Jezus nie powstał z martwych, …

I List do Koryntian 15:20–28

Alma 11:43–45

I List do Koryntian 15:12–19, 29

2 Nefi 9:8–10

Poproś połowę klasy o przeczytanie wersetów znajdujących się w lewej kolumnietabelki i odszukanie błogosławieństw, które otrzymujemy dzięki ZmartwychwstaniuJezusa Chrystusa. Druga połowa klasy niech przeczyta wersety z prawej kolumny iodszuka, co by się stało, gdyby Jezus nie powstał z martwych. Po upływie

75

wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.Zadając poniższe pytania, pomóż uczniom sformułować doktrynę, której uczymy się ztych fragmentów:

• W wersecie: I List do Koryntian 15:20 Apostoł Paweł powiedział, że Jezus jest„pierwiastkiem tych, którzy zasnęli”. Co oznacza ten zwrot? (Jezus zmartwychwstałjako pierwszy).

Poproś uczniów o ponowne przeczytanie wersetu: I List do Koryntian 15:22. Następniezapytaj:

• W jaki sposób moglibyście podsumować uniwersalne błogosławieństwo, któreotrzymujemy w wyniku Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa? (Uczniowie powinnipowiedzieć następującą doktrynę: W wyniku Zadośćuczynienia iZmartwychwstania Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie, którzy narodzą się wświecie doczesnym, dostąpią zmartwychwstania).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących wypowiedziPrezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) i Prezydenta Mariona G. Romney’a(1897–1988) z Rady Prezydenta Kościoła:

„Bez Zmartwychwstania ewangelia Jezusa Chrystusa staje się litanią mądrych zdań icudów pozornie niemożliwych do wyjaśnienia — zdań i cudów bez ostatecznegotriumfu. Nie, finalny triumf zawiera się w finalnym cudzie: oto po raz pierwszy wdziejach ludzkości ktoś, kto umarł, podniósł się z martwych do nieśmiertelności. On byłSynem Boga, Synem naszego nieśmiertelnego Ojca w Niebie i Jego zwycięstwo nad

fizyczną i duchową śmiercią jest dobrą nowiną, którą powinny głosić usta każdego chrześcijanina”(Howard W. Hunter, „An Apostle’s Witness of the Resurrection”, Ensign, maj 1986, str. 16).

„‘Wstał z martwych, nie ma go tu’ (Ew. Marka 16:6). Te wymowne i proste słowaogłosiły najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości” (Marion G. Romney, „TheResurrection of Jesus”, Ensign, maj 1982, str. 6).

• Dlaczego, waszym zdaniem, Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa to„najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości”?

• Jakie myśli i uczucia ogarniają was, kiedy zdajecie sobie sprawę, że w wynikuZmartwychwstania Jezusa Chrystusa wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego, któreprzychodzą na ziemię, zmartwychwstaną?

Zaznacz, że Zmartwychwstanie nie tylko wykupuje nas ze śmierci fizycznej, ale takżeduchowej. Gdyby nie było zmartwychwstania, wszyscy ludzie staliby się ostateczniepodobni diabłu (zob. 2 Nefi 9:6–9).

Złóż świadectwo, że Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa wypełniło Zadośćuczynieniei umożliwiło wszystkim dzieciom Boga powrót do Niego.

Ew. Mateusza 28; Ew. Marka 16; Ew. Łukasza 24; Ew. Jana 20Świadkowie zmartwychwstałego Jezusa ChrystusaRozdaj uczniom poniższą tabelkę w formie ulotki:

LEKCJA 19: PAN ZMARTWYCHWSTAŁ

76

Wizyty zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa w NowymTestamencie

Odnośnik Odwiedzoneosoby

Datalubczas

Miejsce Co miałomiejsce

Ew. Jana 20:11–18; Ew. Marka 16:9


Ew. Łukasza 24:34; I List do Koryntian 15:5

Ew. Marka 16:12; Ew. Łukasza 24:13–32

Ew. Marka 16:14; Ew. Łukasza 24:33,36–49; Ew. Jana 20:19–23

Ew. Jana 20:26–29

Ew. Jana 21:4–23

Ew. Mateusza 28:16–20; Ew. Marka16:15–18

Ew. Marka 16:19–20; Ew. Łukasza24:50–53; Dzieje Apostolskie 1:9–11

I List do Koryntian 15:6


Dzieje Apostolskie 7:55–56

Dzieje Apostolskie 9:4–6; I List do Koryntian9:1;15:8

Objawienie 1:13–18

Wyznacz każdemu uczniowi po jednym lub po dwa rzędy z tabelki. Poproś uczniów oprzeczytanie przypisanych im wersetów i zwrócenie uwagi na to, kogo odwiedziłzmartwychwstały Zbawiciel. Po upływie wyznaczonego czasu niech uczniowieopowiedzą o tym, co znaleźli. Ze względu na ograniczony czas lekcji poproś uczniów okrótkie odpowiedzi. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

• Czego dowiedzieliście się o licznych wizytach zmartwychwstałego Zbawiciela?Czego doświadczyła każda z odwiedzonych osób?

• Jakie są, oprócz tych wersetów, jeszcze inne świadectwa w pismach świętych natemat zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą wspomnieć oświadectwach Nefitów i świadectwie Proroka Józefa Smitha).

• Dlaczego warto wiedzieć, że było tak wielu świadków zmartwychwstałegoZbawiciela? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą prawdę: Ponieważ


77

wiele osób było świadkami zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, możemymieć pewność, że On żyje i że my także będziemy żyć po śmierci).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć doktrynalne konsekwencje ZmartwychwstaniaZbawiciela i powód, dla którego Józef Smith nauczał, że wszystkie inne zasady sądodatkiem do kwestii śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, rozdaj uczniomkopie poniższej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum DwunastuApostołów. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie tego fragmentu na głos.

„Jeśli Jezus w dosłownym sensie zmartwychwstał, to wynika z tego, że naprawdę jestOn boską istotą. Zwykły śmiertelnik nie ma w sobie mocy, aby wrócić do życia po tym,jak zmarł. Ze względu na to, że zmartwychwstał, Jezus nie mógł być jedynie cieślą,nauczycielem, rabinem lub prorokiem. Ponieważ Jezus zmartwychwstał, musiał byćBogiem, samym Jednorodzonym Synem Ojca.

W związku z tym to, czego nauczał, jest prawdą, gdyż Bóg nie może kłamać [zob. Enos 1:6].

Dlatego tak, jak powiedział, jest Stwórcą ziemi [zob. na przykład 3 Nefi 9:15].

Dlatego tak, jak nauczał, niebo i piekło istnieją naprawdę [zob. na przykład NiP 76].

Zatem istnieje świat duchów, który odwiedził On po Swojej śmierci [zob. NiP 138].

A co za tym idzie, tak jak ogłosili aniołowie, Pan przyjdzie ponownie [zob. Dzieje Apostolskie 1:10–11]i ‘będzie osobiście królował na ziemi’ [Zasady Wiary 1:10; zob. także Topical Guide, „Jesus Christ,Millennial Reign”].

W związku z tym Sąd ostateczny i zmartwychwstanie są dane dla całej ludzkości [zob. na przykład2 Nefi 9:15].

Biorąc pod uwagę rzeczywistość Zmartwychwstania Chrystusa, wątpliwości co do wszechmocy,wszechwiedzy i dobroci Boga Ojca — który poświęcił Swego Jednorodzonego Syna dla zbawieniaświata — są bezpodstawne. Wątpliwości co do sensu i celu życia są bezpodstawne. Jezus Chrystusjest w rzeczywistości jedynym imieniem i drogą, dzięki której ludzkość może dostąpić zbawienia. ŁaskaChrystusa jest prawdziwa i dzięki niej skruszony grzesznik może otrzymać wybaczenie i zostaćoczyszczony. Wiara jest naprawdę czymś więcej niż tylko wyobrażeniem lub wymysłem. Istniejeostateczna i uniwersalna prawda oraz istnieją także posiadające cel i niezmienne normy moralne,których On nauczał.

Biorąc pod uwagę rzeczywistość Zmartwychwstania Chrystusa, odpokutowanie za jakiegokolwieknaruszenie Jego prawa i przykazań jest możliwe i jest pilną sprawą. Cuda Zbawiciela są prawdziwe,tak samo jak Jego obietnica, którą dał Swoim uczniom, że mogą czynić takie same, a nawet większecuda [zob. Ew. Jana 14:12] […]. Biorąc pod uwagę rzeczywistość Zmartwychwstania Chrystusa, śmierćnie jest dla nas końcem i chociaż nasza skóra będzie poszarpana, uwolnieni od swojego ciałabędziemy oglądać Boga [Ks. Joba 19:26]” („Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”, Ensign lubLiahona, maj 2014, str. 113, 114).

• W jaki sposób wypowiedź Starszego Christoffersona ilustruje centralne miejsceZmartwychwstania Zbawiciela wśród doktryn Jego przywróconej ewangelii?

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć sposób, w jaki sposób Zmartwychwstaniewpływa na nich osobiście, pokaż poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa zKworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„‘Nadzieja żywa’ dana nam przez zmartwychwstanie jest naszym przekonaniem, żeśmierć nie jest końcem naszej tożsamości, ale jedynie koniecznym krokiem w stronęprzeznaczonego przejścia ze śmiertelności do nieśmiertelności. Nadzieja ta zmienia całąperspektywę życia śmiertelnego […].


78

Pewność zmartwychwstania daje nam siłę i perspektywę, aby przetrwać wyzwania śmiertelności, zjakimi się spotyka każdy z nas i ci, których kochamy, takie jak niedostatki fizyczne, psychiczne czyemocjonalne, z jakimi się rodzimy lub jakie nabywamy w życiu śmiertelnym. Z powoduzmartwychwstania wiemy, że te niedostatki śmiertelności są jedynie czasowe!

Pewność zmartwychwstania daje nam również silny bodziec do przestrzegania przykazań Bożych wciągu naszego śmiertelnego życia” („Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 18).

• Dlaczego ważne jest, żeby każdy z nas budował świadectwo o realnościZmartwychwstania? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: DziękiZmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa możemy mieć nadzieję i wiecznąperspektywę w obliczu prób i wyzwań życia).

• W jaki sposób zrozumienie Zmartwychwstania przyniosło wam albo komuś zwaszych znajomych nadzieję lub radość?

Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Davida O. McKay’a (1873–1970):

„Przez dwa i pół roku [Apostołowie] byli podtrzymywani i inspirowani obecnościąChrystusa. Ale teraz Go nie było. Zostali sami i czuli się zakłopotani i bezradni. […].

Co takiego się stało, że nagle ci Apostołowie przemienili się w pewnych siebie,odważnych, heroicznych głosicieli Ewangelii Jezusa Chrystusa? Powodem tego byłoobjawienie, że Chrystus powstał z martwych” (Teachings of Presidents of the Church:

David O. McKay [2003], str. 62).

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, czy znają kogoś, kogo mogliby wesprzećprzesłaniem o Zmartwychwstaniu. Zachęć ich również do tego, aby w niedalekiejprzyszłości podzielili się z tą osobą swoimi odczuciami i świadectwem.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Łukasza 24:1–48; Ew. Jana 20; I List do Koryntian 15:1–29, 54–58.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 16–19.


79

20 . Zbawiciel służył Swoim „innymowcom”

WprowadzenieW proklamacji „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”Apostołowie świadczą, że Zbawiciel „służył także pośród Swoich‘innych owiec’ (Ew. Jana 10:16) w starożytnej Ameryce” (Ensign lubLiahona, kwiecień 2000, str. 3; zob. także 3 Nefi 11:1–17). Kiedy

czytamy w Księdze Mormona o służbie Zbawiciela, możemydowiedzieć się, w jaki sposób służył On Swoim uczniom w każdymnarodzie i szukał sposobności, aby o nich po kolei dbać i wspieraćich.

Dodatkowe źródła• Ronald A. Rasband, „Jeden po drugim”,Liahona, styczeń 2001, str. 36–37.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 10:14–16; 3 Nefi 15:16–21; 16:1–3Jezus Chrystus nauczał Żydów o Swoich „innych owcach”Pokaż globus lub mapę świata i poproś uczniów, aby odszukali miejsce, gdzie JezusChrystus pełnił Swoją posługę wśród Żydów (współczesne państwo Izrael na BliskimWschodzie). Poproś uczniów, aby zajrzeli do rozdziału: Ew. Jana 10, przejrzeli kilkawersetów i odszukali, czego Jezus nauczał o sobie i Jego relacji z ludźmi, którzy za Nimpodążają. Niech uczniowie opowiedzą, co znaleźli. (Uczniowie powinni powiedziećmiędzy innymi o tym, że On jest Dobrym Pasterzem, zna Swoje owce, one znają Jegogłos, On gromadzi je wszystkie w Swojej owczarni itd.). Następnie poproś jednego zuczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 10:14–16, a reszta klasy niechśledzi tekst w swoich pismach świętych. Zapytaj uczniów:

• Co powiedział Zbawiciel o Swoich „innych owcach”?

• Kim były te „inne owce”, o których mówił Jezus?

Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos następujący fragment: 3 Nefi15:16–21. Następnie zapytaj:

• Jakie ważne prawdy na temat Swoich „innych owiec” Jezus objawił Nefitom?(Jedna z nich: Kiedy Jezus powiedział Żydom o „innych owcach”, miał namyśli innych ludzi, którzy za Nim podążali, włączając w to potomkówLehiego, żyjących na kontynencie amerykańskim).

• Dlaczego Żydzi z Jerozolimy nie wiedzieli nic o „innych owcach” Jezusa?

Wskaż na mapie obie Ameryki i poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następującefragmenty: 3 Nefi 16:1–3 i Mosjasz 27:30. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj:

• Gdzie jeszcze Zbawiciel miał się ukazać Swojemu ludowi, zgodnie z tym, copowiedział?

• Dlaczego istotna jest wiedza o tym, że Zbawiciel odwiedził Swoje „owce” w innychnarodach? (Wyjaśnij, że chociaż Zbawiciel być może osobiście odwiedził równieżinne ludy i inne narody, to jednak najczęściej objawia On siebie poprzez wpływDucha Świętego. Zaznacz, że służąc Swoim owcom, Jezus pomagał wypełnićprzymierze Swego Ojca, dotyczące zebrania ich ponownie w Jego obecności).

80

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus kocha nas wszystkich i będzie objawiał sięwszystkim tym, którzy zaliczać się będą do Jego owczarni. On stara się zebraćwszystkie dzieci Ojca Niebieskiego — bez względu na to, gdzie przebywają — zpowrotem w Jego obecności.

3 Nefi 11:8–17Jezus Chrystus służy każdemu Swojemu naśladowcy indywidualniePrzeczytaj na głos fragment: 3 Nefi 11:8–17 i poproś uczniów, aby śledzili tekst wswoich pismach świętych i wyobrazili sobie, że znajdują się przy świątyni w krajuObfitość. Po przeczytaniu tego fragmentu zapytaj uczniów, co robi na nich największewrażenie, zarówno w słowach, jak i czynach Zbawiciela. Jeśli zajdzie taka potrzeba,zadaj niektóre lub wszystkie z poniższych pytań:

• Jak myślicie, czego na Swój temat Jezus Chrystus chciał nauczyć rzeszęzgromadzoną wokół świątyni? (Uczniowie powinni rozpoznać między innyminastępującą prawdę: Zbawiciel służy Swoim naśladowcom „jeden po drugim”[3 Nefi 11:15; zob. także 3 Nefi 17:21]).

Czego to uczy o troskliwości Zbawiciela względem każdego z nas, biorąc pod uwagę,że rzesza liczyła około 2500 osób (zob. 3 Nefi 17:25), a Zbawiciel zachęcił wszystkieznajdujące się tam osoby, aby dotknęły ran w Jego boku, dłoniach i stopach?

• W jaki sposób możemy dzisiaj skorzystać z zaproszenia Jezusa Chrystusa zawartegow wersecie: 3 Nefi 11:14?

• Jak myślicie, jaki wpływ miałoby na was obejrzenie i dotknięcie ran Zbawiciela?

Jako przykład na to, że Pan interesuje się każdym z nas z osobna, możesz przeczytaćponiższą relację Starszego Ronalda A. Rasbanda z Prezydium Siedemdziesiątych:

„W czasie ostatnich miesięcy naszej misji doświadczyliśmy czegoś, co jeszcze raznauczyło nas tej głębokiej zasady, że Bóg zna i kocha każdego z nas.

Starszy Neal A. Maxwell przyjechał do Nowego Jorku w jakichś sprawach kościelnych izostaliśmy poinformowani, że chciałby także, aby odbyła się konferencja misji. Byliśmybardzo zadowoleni z możliwości wysłuchania jednego z wybranych sług Pana. Zostałem

poproszony o wybranie jednego z naszych misjonarzy, aby powiedział modlitwę na rozpoczęciespotkania. Mogłem zdać się na przypadek w wyborze jednego z misjonarzy, ale poczułem, żepowinienem się zastanowić i z modlitwą wybrać tego, którego Pan chce, abym poprosił. Kiedyprzeglądałem listę nazwisk, jedno z nich wyraźnie rzuciło mi się w oczy: Starszy Joseph Appiah z Akryw Ghanie. Czułem, że Pan chciał, aby to on się pomodlił na tym spotkaniu.

Zanim odbyła się konferencja misji, miałem rutynowy wywiad ze Starszym Appiah i powiedziałem muo wrażeniu, jakie odniosłem, aby pomodlił się. Ze zdumieniem i pokorą w oczach głęboko zaszlochał.Nieco zdziwiony jego reakcją zacząłem mu mówić, że wszystko jest w porządku i że nie musi sięmodlić, kiedy to poinformował mnie, że z przyjemnością ofiaruje modlitwę i że jego wzruszeniespowodowane było miłością, jaką darzy Starszego Maxwella. Powiedział mi, że ten Apostoł jest kimśbardzo wyjątkowym dla świętych w Ghanie i dla jego własnej rodziny. Starszy Maxwell powołał jegoojca na prezydenta dystryktu w Akrze oraz zapieczętował jego matkę i ojca w Świątyni Salt Lake.

Do owej chwili nie wiedziałem nic z tego, co właśnie powiedziałem o tym misjonarzu czy jego rodzinie,ale Pan wiedział i natchnął prezydenta misji w sprawie jednego misjonarza, aby zapewnić długotrwałewspomnienie i doświadczenie budujące świadectwo” („Jeden po drugim”, Liahona, styczeń 2001, str.36–37).

Daj uczniom chwilę czasu na ponowne przejrzenie fragmentu: 3 Nefi 11:15–17.Następnie zapytaj:

LEKCJA 20: ZBAWICIEL SŁUŻYŁ SWOIM „INNYM OWCOM”

81

• Czy kiedykolwiek mieliście uczucie, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus znają wasosobiście?

• Co zrobiła rzesza zgromadzona wokół świątyni po otrzymaniu osobistegoświadectwa o boskości Zbawiciela?

Zapytaj uczniów, czy któryś z nich chciałby złożyć świadectwo o Zbawicielu i Jegomiłości, którą odczuł. Złóż świadectwo, że mimo iż nie dotknęliśmy dłoni ani stópZbawiciela, On w dalszym ciągu służy każdemu z nas indywidualnie. Zachęć uczniów,aby zastanowili się, w jaki sposób mogą podziękować Ojcu Niebieskiemu i JezusowiChrystusowi za Ich miłość.

3 Nefi 11–28Zbawiciel służył pośród NefitówAby pomóc uczniom poznać inne ważne aspekty służby Zbawiciela pośród Nefitów,daj im kilka minut na przejrzenie nagłówków rozdziałów: 3 Nefi 11–28. Poproś ich, abyodszukali i zanotowali ważne elementy służby Zbawiciela pośród Nefitów. Kiedyuczniowie będą szukać odpowiedzi, przejdź się po klasie i zobacz, co udało im sięznaleźć. Jeśli ktoś ma problem ze znalezieniem odpowiedzi, zachęć tę osobę, abyskorzystała z jednego z poniższych wersetów (tekst w nawiasach jest tylko dowiadomości nauczyciela):

3 Nefi 11:19–27 (dał upoważnienie kapłańskie Swoim uczniom)

3 Nefi 11:31–40 (przedstawił Swoją doktrynę)

3 Nefi 12–14 (nauczał podobnie jak w Kazaniu na Górze w Nowym Testamencie)

3 Nefi 17:5–25 (uzdrowił wielu ludzi i służył dzieciom)

3 Nefi 18:1–12 (udzielił sakramentu)

3 Nefi 19:19–29 (modlił się za dwunastu Swoich uczniów pośród Nefitów)

3 Nefi 20:24–29 (nauczał o przymierzu Ojca, zgodnie z którym Izrael zostaniezebrany)

3 Nefi 23 (nakazał, aby pewne proroctwa zostały dodane do kroniki Nefitów)

3 Nefi 27:1–10 (nakazał nazwać Kościół Swoim imieniem)

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.Kiedy uczniowie przedstawią fakty z czasu służby Zbawiciela, możesz zadać niektórelub wszystkie z następujących pytań, aby kontynuować dyskusję w klasie:

• Jaki wpływ na ludzi miał dany aspekt służby Zbawiciela?

• W jaki sposób może nam się przydać wiedza o tym, jakim przywódcą inauczycielem był Jezus Chrystus?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad odpowiedzią na następujące pytanie i zapisaliswoje myśli na ten temat:

• Mając na uwadze to, co dzisiaj studiowaliśmy, jak myślicie, czego oczekuje od wasOjciec Niebieski, kiedy podążając za przykładem Jezusa Chrystusa, służyciebliźnim, nieznajomym, członkom rodziny, przyjaciołom oraz — w swoimpowołaniu — członkom Kościoła?

Zakończ lekcję, składając świadectwo o prawdach omawianych podczas dzisiejszejlekcji.


82

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Jana 10:11–16; 3 Nefi 11:1–17; 15:16–21; 16:1–3.

• Ronald A. Rasband, „Jeden po drugim”, Liahona, styczeń 2001, str. 36–37.


83

21 . Jezus Chrystus ustanowił SwójKościół

WprowadzeniePodczas trzyletniej służby na ziemi Jezus Chrystus przekazał kluczekapłaństwa Swoim Dwunastu Apostołom. Dzięki tym kluczomKościół Jezusa Chrystusa został „[zbudowany] na fundamencieapostołów i proroków” (List do Efezjan 2:20). Ta lekcja opisuje

sposób, w jaki Zbawiciel po Zmartwychwstaniu nadal przewodziłSwoim Apostołom i Kościołowi poprzez wpływ Ducha Świętego.Dzięki temu mogło wypełniać się przymierze Abrahama dotyczącezgromadzenia rozproszonego Izraela.

Dodatkowe źródła• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad

2004, str. 6–9.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; List do Efezjan 2:19–20; 4:11–14Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół „na fundamencie apostołów i proroków”Pokaż uczniom klucz lub pęk kluczy i zapytaj, jakie znaczenie ma dla nas słowo kluczew kontekście ewangelii. Poproś kilku uczniów o przeczytanie po kolei na głosponiższych wersetów. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych iodszuka główne wydarzenie opisane lub wspomniane w każdym z tych wersetów.

Ew. Mateusza 10:1–4 (Powołanie Apostołów i przekazanie im upoważnienia)

Ew. Mateusza 16:19 (Klucze kapłaństwa obiecane Piotrowi [zob. Guide to theScriptures, „Keys of the Priesthood”; scriptures.lds.org]).

Ew. Mateusza 17:3–7 („Zbawiciel, Mojżesz i Eliasz [prorok Eliasz] dali kluczePiotrowi, Jakubowi i Janowi na górze, kiedy zostali przed nimi przemienieni”[Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 105]).

Ew. Mateusza 18:18 (Wzmianka o mocy związywania i rozwiązywania na ziemi i wniebie odnosi się do tego, że klucze kapłaństwa zostały obiecane równieżpozostałym Apostołom).

Możesz również wytłumaczyć, że „klucze” opisane lub wspomniane w tych wersetachsą równoznaczne z mocą pieczętowania (zob. Boyd K. Packer, The Holy Temple [1980],str. 81–87).

Zapytaj uczniów:

• Co oznacza termin „klucze kapłaństwa”?

• Dlaczego to ważne, że Apostołowie dzierżą klucze kapłaństwa?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H.Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„‘Klucze kapłaństwa to upoważnienie, które Bóg daje [posiadaczom kapłaństwa], abyprowadzili, kontrolowali i zarządzali korzystaniem z Jego kapłaństwa na ziemi’[Handbook 2: Administering the Church [2010], 2.1.1]. Każde działanie bądź obrzęddokonywany w Kościele odbywa się w oparciu o bezpośrednie lub pośrednieupoważnienie osoby dzierżącej klucze do tego działania. Starszy M. Russell Ballard

84

wyjaśnił: ‘Ci, którzy posiadają klucze kapłaństwa […], w dosłownym znaczeniu tego słowaumożliwiają wszystkim, którzy wiernie służą pod ich kierownictwem, działanie zgodne zupoważnieniem kapłańskim i dostęp do mocy kapłańskiej’ [M. Russell Ballard, „Mężczyźni i kobietywykonujący dzieło Pana”, New Era, kwiecień 2014, str. 4; Liahona, kwiecień 2014, str. 48]” („Klucze iupoważnienie kapłańskie”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 49).

• W jaki sposób klucze kapłaństwa są błogosławieństwem dla poszczególnychczłonków Kościoła?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: List do Efezjan 2:19–20.Następnie zapytaj uczniów:

• Czego dowiadujemy się na podstawie tego fragmentu o fundamencie KościołaZbawiciela? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Jezus Chrystus,który jest jak główny kamień węgielny Kościoła, ustanowił Swój Kościół nafundamencie apostołów i proroków).

• Jakie znaczenie dla budynku mają fundament i kamień węgielny? (Fundamentzapewnia siłę i wsparcie budynku. Kamień węgielny jest pierwszym kamieniem,który umieszcza się w podstawie fundamentu i jest punktem odniesienia doumieszczenia wszystkich pozostałych kamieni fundamentu oraz określa położeniecałego budynku. Wyznacza również położenie ścian).

Poproś uczniów, aby omówili z osobą siedzącą obok nich odpowiedzi na poniższepytania:

• W jakim sensie Jezus Chrystus jest głównym kamieniem węgielnym Kościoła?

• Czego pisma święte uczą o związku pomiędzy Zbawicielem (kamieniemwęgielnym) a apostołami i prorokami (fundamentem)?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: List do Efezjan 4:11–14.Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali, dlaczego,według Pawła, apostołowie, prorocy i inni przywódcy w Kościele powinni przewodzićświętym.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„W celu ustanowienia kościoła, który istniałby pod Jego kierownictwem nawet pozabraniu Go z ziemi, Jezus ‘wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc na modlitwiedo Boga:

A gdy nastał dzień, przywołał uczniów swoich i wybrał z nich dwunastu, których teżnazwał apostołami’ [Ew. Łukasza 6:12–13].

Później Paweł nauczał, że Zbawiciel, wiedząc o Swej nieuchronnej śmierci, uczynił to, by daćKościołowi ‘[fundament] apostołów i proroków’ [zob. List do Efezjan 2:19–20]. Ci Bracia orazpozostali urzędnicy Kościoła służą pod kierunkiem zmartwychwstałego Chrystusa.

Dlaczego? Między innymi dlatego, ‘abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatremnauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu’ [List do Efezjan 4:14]”(„Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 6–7).

• W jaki sposób współcześni apostołowie i prorocy zapewniają siłę i stabilnośćfundamentowi Kościoła?

LEKCJA 21: JEZUS CHRYSTUS USTANOWIŁ SWÓJ KOŚCIÓŁ

85

Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26; 4:1–13, 18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20,25–28, 34–35, 44–48; Dzieje Apostolskie 15:1–20Jezus Chrystus przewodził Apostołom poprzez wpływ Ducha ŚwiętegoPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Dzieje Apostolskie 1:1–2.Następnie zapytaj uczniów:

• W jaki sposób Łukasz wskazuje na to, że zmartwychwstały Jezus Chrystus poWniebowstąpieniu w dalszym ciągu przewodził Swoim Apostołom? (Dawałprzykazania i wskazówki poprzez Ducha Świętego).

Złóż świadectwo, że Jezus Chrystus po Swoim Zmartwychwstaniu iWniebowstąpieniu przewodził Apostołom poprzez objawienia Ducha Świętego.Aby pomóc uczniom dostrzec przykłady tego przewodnictwa, podziel ich na czterygrupy i każdej z nich przydziel następujące zadania:

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26 i odszukajcie, w jakisposób Duch Święty towarzyszył Piotrowi i pozostałym Apostołom w dniuZielonych Świąt.

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 4:1–13, 18–21 i odszukajcie, w jakisposób Duch Święty pomógł Piotrowi udzielić odpowiedzi żydowskimprzywódcom.

• Przestudiujcie fragmenty: Dzieje Apostolskie 10:9–20, 25–28, 34–35, 44–48 iodszukajcie, w jaki sposób objawiona została Piotrowi konieczność wprowadzeniaważnej zmiany w Kościele.

• Przestudiujcie fragment: Dzieje Apostolskie 15:1–20 i odszukajcie, w jaki sposóbobjawienie dane przez Jezusa Chrystusa mocą Ducha Świętego wpłynęło na decyzjęPiotra i wzmocniło decyzję innych przywódców kościelnych podczas zgromadzeniaw Jerozolimie.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów w każdej grupie, aby podsumowalito, co przeczytali i wyjaśnili, w jaki sposób Jezus Chrystus przewodził przywódcomKościoła poprzez objawienia Ducha Świętego. Wyjaśnij, że Duch Święty wypełniaSwoje obowiązki pod kierunkiem Zbawiciela (zob. Ew. Jana 16:13–14).

Możesz skorzystać z fragmentu: 3 Nefi 19:7–9, 19–20, aby pokazać, że przywódcyKościoła, o których czytamy w Księdze Mormona, także otrzymali pomoc DuchaŚwiętego w swojej służbie.

Omów z uczniami odpowiedź na następujące pytanie:

• W jaki sposób wyjaśnilibyście komuś, dlaczego warto wiedzieć, że po Swojejśmierci Jezus Chrystus nie przestał przewodzić Swoim Apostołom?

Jezus Chrystus przewodzi poprzez wpływ Ducha Świętego przywódcomKościoła w naszych czasachPokaż poniższe wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona i PrezydentaHenry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła (możesz je także rozdać uczniom) ipoproś jednego z uczniów o przeczytanie ich na głos:


86

„Świadczę […], że nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, stoi na czele tego Kościoła, który nosiJego imię. Wiem, że najsłodszym doświadczeniem, jakiego możemy zaznać w tym życiu,jest odczuwanie Jego wskazówek, kiedy prowadzi nas ku rozwojowi Swej pracy”(Thomas S. Monson „Patrzeć wstecz i iść naprzód”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str.88).

„Objawienia i natchnienie spływały na [Prezydenta Thomasa S. Monsona] w mojejobecności, co dla mnie jest potwierdzeniem, że Bóg uznaje [klucze kapłaństwa, któredzierży prorok]. Jestem naocznym świadkiem” (Henry B. Eyring, „Prawdziwy i żywyKościół”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 24).

• W jaki sposób te dwie wypowiedzi wskazują na związek między KościołemNowego Testamentu a Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich?(Pomóż uczniom zrozumieć następującą prawdę: Tak jak Jezus Chrystusprowadził Swoich Apostołów w czasach Nowego Testamentu, tak na różnesposoby i mocą Ducha Świętego prowadzi On przywódców Kościoła wdzisiejszych czasach).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi StarszegoJeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby wysłuchalitej wypowiedzi i zastanowili się, dlaczego przywódcy Kościoła muszą być prowadzeniprzez Zbawiciela.

„Ten fundament składający się z Apostołów i Proroków ma być błogosławieństwemprzez wszystkie czasy, ale szczególnie w czasach przeciwności lub niebezpieczeństwa,czasach, kiedy możemy czuć się jak dzieci — zagubione i zdezorientowane, a nawetzalęknione — czasach, w których przewrotność ludzka lub przebiegłość diabelskabędzie starała się niepokoić, oszukiwać lub wprowadzać w błąd. W przygotowaniu na

takie czasy, jakie obecnie nadeszły, członkowie Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastupowoływani są przez Boga i popierani przez was jako ‘prorocy, widzący i objawiciele’, a PrezydentKościoła popierany jest jako nadrzędny prorok, widzący i objawiciel, Apostoł senior i jako jedynyczłowiek upoważniony do korzystania ze wszystkich kluczy potrzebnych do uzyskania objawień izarządzania sprawami Kościoła. W czasach Nowego Testamentu, w czasach Księgi Mormona i wczasach współczesnych urzędnicy ci stanowili i stanowią kamienie podstawy prawdziwego Kościoła,ułożone wokół i czerpiące siłę z kamienia głównego, ‘[opoki] […], [którą] jest nasz Odkupiciel, którymjest [Jezus] Chrystus, Syn Boga’ [Helaman 5:12]” („Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lubLiahona, listopad 2004, str. 7).

Następnie zadaj uczniom niektóre lub wszystkie poniższe pytania:

• Jak myślicie, co to znaczy, że przewodniczący urzędnicy Kościoła stanowią„kamienie podstawy” i czerpią siłę z głównego kamienia, którym Jest JezusChrystus?

• Jakie widzieliście lub czuliście dowody na to, że Zbawiciel kieruje tymi, którzyprzewodniczą Kościołowi w dzisiejszych czasach?

• W jaki sposób uczestnictwo w konferencji generalnej pomogło wam przybliżyć siędo Chrystusa i budować na fundamencie apostołów i proroków?

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe pytania. Zachęć uczniów, aby zastanowili się nadtymi pytaniami i w swoich osobistych dziennikach lub dziennikach do studiowaniapism świętych zapisali, jak planują ulepszyć coś w wymienionych dziedzinach.


87

Co mogę zrobić, aby wzmocnić moje świadectwo o współczesnych Apostołach Zbawiciela?

W jaki sposób mogę bardziej polegać na współczesnych prorokach, aby moimfundamentem mógł być Jezus Chrystus?

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26; 4:1–13,

18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20, 25–28, 34–35, 44–48; Dzieje Apostolskie15:1–11, 13–19; List do Efezjan 2:19–20; 4:11–14.

• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad2004, str. 6–9.


88

22 .Ojciec i Syn ukazali sięJózefowi Smithowi

WprowadzenieProklamacja „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” głosi: „Wewspółczesnym świecie [Jezus Chrystus] i Jego Ojciec ukazali sięchłopcu Józefowi Smithowi, wprowadzając od dawna obiecywaną‘pełnię czasów’ (List do Efezjan 1:10)” (Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja ma na celu zwrócić uwagę na

zasadnicze znaczenie Pierwszej Wizji w doktrynie Kościoła JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i na rolę, jaką odegrał w tejwizji Zbawiciel. Ponadto ma również podkreślić, że studiowaniedoktryny Pierwszej Wizji wzmacnia naszą wiarę w Boga Ojca iJezusa Chrystusa.

Dodatkowe źródła• Gordon B. Hinckley, „Cudowna podstawa naszej wiary”, Ensign lub Liahona,


• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str.36–38.

• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 28–31.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:14–17Józef Smith ujrzał Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa ChrystusaPrzedstaw kontekst lekcji, krótko streszczając fragment: Józef Smith — Historia 1:5–12.Następnie poproś uczniów, aby spróbowali odnieść ten fragment do naszych czasów,wskazując na podobieństwa pomiędzy doświadczeniami Józefa Smitha wposzukiwaniu prawdy a doświadczeniami ludzi, którzy poszukują jej obecnie.(Odpowiedzi powinny zawierać stwierdzenie, że pomiędzy kościołami panowałaniezgoda. Józef Smith nie był w stanie ustalić przy pomocy intelektu czy logicznegomyślenia, który spośród tych kościołów był prawdziwy. Przywódcy religijniinterpretowali te same wersety z pism świętych na różne sposoby).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Józef Smith — Historia1:14–15. Następnie zapytaj uczniów:

• Jak myślicie, dlaczego Szatan starał się powstrzymać Józefa Smitha od modlitwy?(Odpowiedzi mogą zawierać stwierdzenie, że Szatan znał Józefa Smitha jeszcze zpreegzystencji i wiedział, że został on wyznaczony przed narodzeniem doprzywrócenia prawdy na ziemi. Szatan próbował temu zapobiec).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu następujący fragment: Józef Smith — Historia1:16–17 i zanotowali doktryny, które wynikają ze świadectwa Józefa Smitha. Po upływiewyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakie doktryny znaleźli.

Możesz pokazać następującą wypowiedź Starszego Christoffela Goldena,Siedemdziesiątego:

„Prorok napisał: ‘Ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania,stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie poimieniu i rzekła wskazując na drugą postać: Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’ [JózefSmith — Historia 1:17].

89

To doświadczenie chłopca Józefa oraz następujące po nim liczne inne wizje i objawienia dowodzą, żeBóg rzeczywiście istnieje; że Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, to dwie różne i odrębne istoty; żeczłowiek został stworzony na podobieństwo Boga; że nasz Ojciec Niebieski jest dosłownie OjcemJezusa Chrystusa; że Bóg nadal objawia się człowiekowi; że Bóg zawsze jest blisko nas, interesuje sięnami i odpowiada na nasze modlitwy” („Ojciec i Syn”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 100).

• Jakie znaczenie w teologii świętych w dniach ostatnich odgrywa Pierwsza WizjaJózefa Smitha? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl, że wizja JózefaSmitha — w której ujrzał on Ojca i Syna — przywróciła na ziemię wieleważnych prawd).

• Jakie znaczenie ma Pierwsza Wizja Józefa Smitha dla osób poszukujących prawdy wdzisiejszych czasach?

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) i poprośktóregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Istota bycia członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich opierasię na ważności tej wspaniałej Pierwszej Wizji […]. Nic, na czym opieramy nasządoktrynę, czego uczymy, co stosujemy w swoim życiu, nie jest ważniejsze od tegopierwszego oświadczenia. Uważam, że jeśli Józef Smith rozmawiał z Bogiem Ojcem iJego Umiłowanym Synem, to wszystko, o czym mówił później, jest prawdą. [Pierwsza

Wizja] jest przyrównana do zawiasu, na którym obraca się brama prowadząca do drogi ku zbawieniu iżyciu wiecznemu” („What Are People Asking about Us?”, Ensign, listopad 1998, str. 71).

• Dlaczego „istota bycia członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich” opiera się na prawdziwości tej wspaniałej Pierwszej Wizji? (Uczniowiepowinni zrozumieć, że jeśli świadectwo Józefa Smitha jest fałszywe, toPrzywrócenie Kościoła Jezusa Chrystusa nie miało tak naprawdę miejsca; ale teżjeśli jego świadectwo jest prawdziwe, wówczas doszło do PrzywróceniaKościoła i prawdziwej ewangelii).

• W jaki sposób zdobyliście świadectwo o prawdziwości Pierwszej Wizji?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby otrzymać ponownepotwierdzenie prawdziwości Pierwszej Wizji. Możesz przeczytać następującąwypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zwracam się do młodzieży, która słucha mnie dzisiaj lub będzie czytać moje słowa wnajbliższych dniach, mam dla was szczególne wyzwanie: Zdobądźcie osobisteświadectwo o Proroku Józefie Smithie […]. Przeczytajcie świadectwo Proroka JózefaSmitha, które znajduje się w Perle Wielkiej Wartości […]. To jest osobiste świadectwoJózefa o tym, co się wtedy wydarzyło. Często je czytajcie. Pomyślcie nad utrwaleniem

chwili, kiedy recytujecie świadectwo Józefa Smitha. Możecie potem tego często słuchać i podzielić sięnim ze swoimi znajomymi. Słuchanie świadectwa Proroka wyrecytowanego własnym głosem pomożew otrzymaniu potwierdzenia, którego poszukujecie” („Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad2014, str. 30).

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, wyjaśnij uczniom, że Pierwsza Wizja nie byłajedynym wydarzeniem, podczas którego Zbawiciel ukazał się Józefowi Smithowi iinnym ludziom w tej dyspensacji. Jezus Chrystus kilkakrotnie ukazał się JózefowiSmithowi i innym przywódcom Kościoła we wczesnym okresie Przywrócenia (naprzykład zob. NiP 76:22–24; 110:1–10).

LEKCJA 22: OJCIEC I SYN UKAZALI SIĘ JÓZEFOWI SMITHOWI

90

Józef Smith — Historia 1:17–20„Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!”Poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Józef Smith — Historia 1:17 i zapytaj ich, coOjciec Niebieski zrobił, kiedy ukazał się Józefowi Smithowi. (Przedstawił SwojegoSyna). Możesz również zapytać uczniów, czy kiedykolwiek zastanawiali się, dlaczego taczęść Pierwszej Wizji jest szczególnie ważna. Przeczytaj uczniom następującąwypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Wszystkie objawienia od czasu Upadku dane były przez Jezusa Chrystusa. […] Ojciecnigdy, od czasu upadku, nie miał do czynienia z człowiekiem w sposób bezpośredni czyosobisty. Nigdy też się nie ukazał, z wyjątkiem czasu, kiedy to przedstawił i zaświadczyło Synu” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).

„Kiedy Adam był w Ogrodzie Eden, przebywał w obecności Boga, naszego WiecznegoOjca. Kiedy nastąpił upadek, został wygnany z obecności Ojca […]. Następnie, zgodnie z tym, co jestzapisane w pismach świętych, Jezus Chrystus został Orędownikiem Adama i jego dzieci [zob. l ListJana 2:1; NiP 29:5; 110:4], a także ich Pośrednikiem [I List do Tymoteusza 2:5; List do Hebrajczyków9:15], stojąc pomiędzy rodzajem ludzkim a Ojcem Niebieskim i występując w naszej obronie. Towłaśnie Jezus Chrystus przewodził Swoim sługom na ziemi oraz dawał objawienia i wskazówkiprorokom. Gdyby Józef Smith był kłamcą […], nigdy nie świadczyłby, że Ojciec przedstawił muSwojego Syna i poprosił go, żeby Synowi zadał swoje pytanie i że to Syn udzielił mu odpowiedzi”(Answers to Gospel Questions, zebr. Joseph Fielding Smith jun., 5 tomów [1957–1966], 3:58).

• Kiedy Józef Smith w Pierwszej Wizji zapytał, który z kościołów jest prawdziwy,która Postać udzieliła mu odpowiedzi?

• Dlaczego, według Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha, ważne było, żeby JózefSmith zapisał, że Ojciec Niebieski przedstawił mu Jezusa Chrystusa i że to JezusChrystus odpowiedział na pytania Józefa? (Uczniowie powinni zrozumiećnastępującą prawdę: Od czasu Upadku Adama i Ewy wszystkie objawieniadawane są przez Jezusa Chrystusa).

• W jaki sposób zrozumienie tego wzoru objawienia wpływa na wasze świadectwo oprawdziwości opisu Pierwszej Wizji Proroka?

Pierwsza Wizja pomaga nam rozwinąć wiarę w Jezusa ChrystusaPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi PrezydentaDietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:

„W taki właśnie sposób Pierwsza Wizja Józefa Smitha błogosławi nasze życie osobiste,życie naszych rodzin, a w ostatecznym rozrachunku całą ludzką rodzinę — zaczynamywierzyć w Jezusa Chrystusa, dzięki świadectwu Proroka Józefa Smitha. W czasie całejhistorii ludzkości prorocy i apostołowie mieli boskie objawienia podobne do tego,którego doświadczył Józef […].

Wszystkie te objawienia, starożytne i współczesne, prowadzą tych, którzy wierzą, do boskiego źródławszelkiej prawości i nadziei — do Boga, naszego Ojca Niebieskiego i Jego Syna, JezusaChrystusa […].

Dzięki naszej wierze w osobiste świadectwo Proroka Józefa i w prawdziwość Pierwszej Wizji, dziękistudiowaniu i głębokiej, szczerej modlitwie, zostaniemy pobłogosławieni mocnym świadectwem oZbawicielu świata, który przemówił do Józefa ‘rankiem, pięknego pogodnego dnia, wczesną wiosnątysiąc osiemset dwudziestego roku’ (Józef Smith — Historia 1:14)” („Owoce Pierwszej Wizji”, Ensignlub Liahona, maj 2005, str. 38).


91

• Jakie błogosławieństwo zyskujemy, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, dzięki wiedzy oPierwszej Wizji? (Uczniowie mogą wyrazić to własnymi słowami, ale powinnirozpoznać następującą zasadę: Kiedy zdobywamy wiedzę na temat PierwszejWizji, rozwijamy większą wiarę w Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa).

• W jaki sposób zdobywanie wiedzy o tym, że Ojciec i Syn ukazali się JózefowiSmithowi, pogłębia naszą wiarę w Nich? (Odpowiedzi mogą zawierać następującestwierdzenia: Pierwsza Wizja jest kolejnym świadectwem, że Oni żyją; utwierdzanas w przekonaniu, że ludzie nie są Im obojętni; jest dowodem na to, że Onisłuchają naszych modlitw i odpowiadają na nie).

• Jaką rolę w waszym świadectwie o Przywróceniu pełni Pierwsza Wizja?

• Co możecie zrobić, aby w nadchodzącym tygodniu wzmocnić lub otrzymaćpotwierdzenie swojego świadectwa o Pierwszej Wizji?

Rzuć uczniom wyzwanie, aby w nadchodzących dniach spędzili trochę czasu narozważaniu Pierwszej Wizji i poświęcili jej czas w modlitwie. Zachęć ich również, abyzanotowali myśli i uczucia, jakie mają na temat świętego doświadczenia Józefa Smitha.

Materiały do studiowania dla uczniów• Józef Smith — Historia 1:5–26

• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str.36–38.

• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 28–31.


92

23 .Zbawiciel przywrócił Swojekapłaństwo, Kościół iewangelię

WprowadzenieWspółcześni Apostołowie świadczą: „Oznajmiamy uroczystymisłowy, że […] kapłaństwo [Jezusa Chrystusa] i Jego Kościół zostałyprzywrócone na ziemi” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Kiedybędziesz przeprowadzać tę lekcję, pomóż uczniom zrozumieć, że w

ramach Swej wiecznej służby Zbawiciel nadzorował Przywrócenieewangelii i Przywrócenie Jego Kościoła poprzez osobę ProrokaJózefa Smitha. Wnikliwe studiowanie Nauk i Przymierzy ukazuje, żeJezus Chrystus kieruje królestwem Boga na ziemi.

Dodatkowe źródła• James E. Faust, „Przywrócenie wszystkich rzeczy”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str.

61–62, 67–68.

• Tad R. Callister, „Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?” (Kościelny System Edukacji,uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014); LDS.org.

Propozycje dotyczące nauczaniaJózef Smith — Historia 1:18–20W tych dniach ostatnich Jezus Chrystus przywrócił Swój KościółRozpocznij zajęcia, prosząc uczniów, aby wymienili kilka ważnych pytań, jakie moglibyzadać Ojcu Niebieskiemu. Po otrzymaniu kilku odpowiedzi poproś jednego z uczniówo przeczytanie na głos fragmentu: Józef Smith — Historia 1:18–19. Następnie zapytaj:

• Jakie pytanie Józef Smith zadał Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi?

• Co Jezus Chrystus odpowiedział? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na werset 20., wktórym mowa o tym, że Zbawiciel powtórzył Swoją odpowiedź: „Ponownie zakazałmi przyłączenia się do którejkolwiek z sekt”).

• Jeśli zatem wszystkie kościoły były „w błędzie”, to co musiało się wydarzyć, abyKościół Pana powstał na ziemi? (Potrzebne było przywrócenie Kościoła Pana, któryto Kościół istniał w czasach Nowego Testamentu).

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920–2007) z RadyPrezydenta Kościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Wierzymy, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jestprzywróconym, pierwotnym Kościołem, założonym przez Jezusa Chrystusa, który zostałzbudowany ‘na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jestsam Chrystus Jezus’ [List do Efezjan 2:20]. Nie jest on odłamem żadnego innegokościoła” („Przywrócenie wszystkich rzeczy”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 68).

• Co mamy na myśli, mówiąc, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich stanowi przywrócenie Kościoła, który Zbawiciel założył w czasachNowego Testamentu?

93

Powiedz uczniom, że czasu przeznaczonego na lekcję nie wystarczy, aby porównaćkażdy element pierwotnego (oryginalnego) Kościoła Pana z Jego przywróconymKościołem. Możesz jednak poprosić uczniów, aby przejrzeli następujące wersety: Ew.Łukasza 6:13; 10:1; Dzieje Apostolskie 14:23; List do Efezjan 4:11; List do Filipian 1:1oraz List do Tytusa 1:5 i odszukali elementy struktury organizacyjnej pierwotnegoKościoła, które istnieją w Kościele w naszych czasach. (Dla uzyskania większej liczbyprzykładów, zachęć uczniów, aby przeczytali przemówienie „Jaki jest projekt KościołaChrystusa?” Brata Tada R. Callistera, Generalnego Prezydenta Szkoły Niedzielnej, któremożna znaleźć w części lekcji zatytułowanej: Materiały do studiowania dla uczniów).Pokaż poniższą wypowiedź Brata Callistera i poproś jednego z uczniów o przeczytaniejej na głos:

„Jeśli ktoś miałby porównać […] projekt pierwotnego Kościoła Chrystusa z każdymobecnie istniejącym na świecie kościołem, przekonałby się, że w każdym szczególe, worganizacji, naukach, dokonywanych obrzędach, owocach i objawieniach, projekt tenpasuje tylko do jednego kościoła — do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w DniachOstatnich” („Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?” (Kościelny System Edukacji,

uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014); LDS.org).

• Dlaczego ważne jest, aby mieć świadectwo o tym, że Kościół Jezusa ChrystusaŚwiętych w Dniach Ostatnich jest przywróconym pierwotnym KościołemZbawiciela? (Ten rodzaj świadectwa pomaga nam uzmysłowić sobie, że KościółJezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest prawdziwym Kościołem Panana ziemi w dzisiejszych czasach. Ponieważ Pan jest ten sam wczoraj, dzisiaj i nazawsze, Jego Kościół powinien zawierać w każdej dyspensacji te same elementy).

Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:34–35Jezus Chrystus kieruje pracą PrzywróceniaPoproś uczniów, aby zapoznali się z wersetem: Józef Smith — Historia 1:17 i odszukali,co Ojciec Niebieski nakazał Józefowi Smithowi (słuchać Jego Syna). Następnieprzeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha(1876–1972):

„Wszystkie objawienia od czasu upadku są dawane przez Jezusa Chrystusa” (Doctrinesof Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 1:27).

Żeby zilustrować tę prawdę, poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragmenty:Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:34–35 i zastanowili się nad następującym pytaniem: Wjaki sposób te fragmenty pomagają nam lepiej zrozumieć prawdę, że Jezus Chrystusprzewodzi Swojemu Kościołowi i prowadzi go poprzez objawienie? Po upływiewyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego Gary’ego J. Colemana, Siedemdziesiątego, ipoproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

LEKCJA 23: ZBAWICIEL PRZYWRÓCIŁ SWOJE KAPŁAŃSTWO, KOŚCIÓŁ I EWANGELIĘ

94

„Nauki i Przymierza są w dniach ostatnich świadectwem posługi Jezusa Chrystusa wśróddzieci Bożych, dokonywanej poprzez proroków i sługi Boga. Ilustrują one boski wzórobjawienia, poprzez który Kościół i jego członkowie są prowadzeni w dzisiejszychczasach” („You Shall Have My Word: The Personal Ministry of Jesus Christ in theRestoration”, w: You Shall Have My Word: Exploring the Text of the Doctrine and

Covenants, wyd. Scott C. Esplin, Richard O. Cowan i Rachel Cope, 41. Doroczne SympozjumSidney’a B. Sperry’ego na Uniwersytecie Brighama Younga [2012], str. 3).

• Dlaczego Nauki i Przymierza są ważne dla Kościoła w dzisiejszych czasach,zdaniem Starszego Colemana? (Są świadectwem służby Jezusa w dniach ostatnich iukazują, w jaki sposób Kościół jest prowadzony poprzez objawienie).

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby dzieci Ojca Niebieskiego rozumiały prawdę,której nauczał Starszy Coleman?

Złóż świadectwo o tym, że ukazywanie się Zbawiciela, objawienia i przekazanie mocy ikluczy kapłaństwa w trakcie Przywrócenia stanowią istotną część Jego wiecznej służby.Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć, że Zbawiciel kierował pracą Przywróceniawiecznej ewangelii i Swojego Kościoła w dniach ostatnich, pokaż poniższą tabelkę alborozdaj ją wszystkim uczniom w postaci ulotki (informacje w nawiasach pozostają dowiadomości nauczyciela):

Zbawiciel kieruje dziełem Przywrócenia

Doktryny Kościoła Obrzędy Kościoła Przywództwo w Kościele

Nauki i Przymierza 76 wstęp do rozdziału istreszczenie (Królestwa chwały, życie pośmierci)

Nauki i Przymierza 84:33–39 (Przysięga iprzymierze kapłaństwa)

Nauki i Przymierza 128:1, 15, 18 (Chrzestw zastępstwie zmarłych)

Nauki i Przymierza 131:1–4 (Małżeństwocelestialne jest niezbędne do wyniesienia)

Nauki i Przymierza 137:6–10; 138:29–35(Wszyscy, którzy umrą bez wiedzy oprawdzie, będą mieli możliwośćskorzystania z odkupienia)

Nauki i Przymierza20:37, 72–74(Wymagania ipoprawny sposóbchrzczenia)

Nauki i Przymierza20:70 (Błogosławieniedzieci)

Nauki i Przymierza20:75–77, 79(Udzielaniesakramentu)

Nauki i Przymierza124:33–39 (Obrzędyświątynne)

Nauki i Przymierza132:7, 15–20(Małżeństwo nawieczność)

Nauki i Przymierza20:38–59 (Obowiązkiurzędów kapłańskich)

Nauki i Przymierza20:61–62 (Regularnekonferencje kościelne)

Nauki i Przymierza 26:2(Powszechna zgoda)

Nauki i Przymierza107:22–27, 33–35,64–67, 85–91 (Obowiązkiprzywódców w Kościele)

Podziel uczniów na trzy grupy i każdej z nich przydziel do przestudiowania jednąkolumnę. Poproś wszystkich uczniów, aby przeczytali trzy lub cztery odnośniki wprzydzielonych im kolumnach oraz przygotowali się do odpowiedzi na poniższepytania:


95

• Co Zbawiciel przywrócił na ziemię poprzez Proroka Józefa Smitha?

• Dlaczego zasady lub praktyki, o których przeczytaliście, są ważne?

Po kilku minutach poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy będą otym opowiadać, zaznacz, że Jezus Chrystus kieruje dziełem Przywrócenia. Jeślizajdzie taka potrzeba, zadaj pytania podobne do poniższych:

• Dlaczego ważne jest, aby rozumieć, że Jezus w dalszym ciągu przewodzi pracySwojego Kościoła i jego przywódców?

• Jakie doświadczenia pomogły wam przekonać się, że ten Kościół jest KościołemJezusa Chrystusa?

Jeśli czas na to pozwoli, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu:Nauki i Przymierza 1:30. Następnie zapytaj uczniów:

• Biorąc pod uwagę to, o czym dzisiaj rozmawialiśmy, dlaczego Kościół JezusaChrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest „jedynym prawdziwym i żywymkościołem na powierzchni całej Ziemi”? (Ponieważ jest to jedyny kościół na ziemiposiadający boskie upoważnianie do nauczania prawdziwej ewangelii JezusaChrystusa, udzielania niezbędnych obrzędów zbawienia, który w dalszym ciąguotrzymuje objawienia poprzez wybrane sługi Pana).

Aby podsumować tę lekcję, możesz poprosić jednego z uczniów o przeczytanie na głoswersetów: Nauki i Przymierza 76:40–42, a pozostałych uczniów o śledzenie tekstu wpismach świętych. Złóż świadectwo o tym, że te wersety są podsumowaniem wiecznejsłużby Zbawiciela. Rzuć uczniom wyzwanie, aby zastanowili się, co mogą zrobić, byokazać cześć Jezusowi Chrystusowi, który dokonał Zadośćuczynienia dla nas, abyśmymogli zostać uświęceni, oczyszczeni i zbawieni w królestwie Ojca.

Materiały do studiowania dla uczniów• Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:33–35; Józef Smith — Historia 1:17–20.

• Tad R. Callister, „Jaki jest projekt Kościoła Chrystusa?” (Kościelny System Edukacji,uroczyste spotkanie dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014); LDS.org.


96

24 .On żyje!

WprowadzenieMówiąc o Zbawicielu Jezusie Chrystusie, Prorok Józef Smithoznajmił: „A teraz, po licznych świadectwach, jakie o Nim dano,oto świadectwo najnowsze które o Nim składamy: że On żyje!”(NiP 76:22). Celem tej lekcji jest pomóc uczniom zrozumieć, że

Zbawiciel żyje, jest naszym Orędownikiem u Ojca i przez wiarę wNiego stajemy się „Bogu rodzonymi synami i córkami” (NiP 76:24;zob. także List do Galacjan 3:26).

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 25:1; 76:19–24; 110:1–4Jezus Chrystus żyjePrzeczytaj na głos poniższe doświadczenie Prezydenta Lorenza Snowa (1814–1901),opowiedziane przez jego wnuczkę Alice Pond:

„Byliśmy w dużym korytarzu prowadzącym do pokoju celestialnego, szłam kilka krokówprzed dziadkiem, gdy ten zatrzymał mnie i powiedział: ‘Allie, poczekaj chwilę, chcę ci cośpowiedzieć. To właśnie tutaj ukazał mi się Pan Jezus Chrystus, kiedy zmarł PrezydentWoodruff. Powiedział mi, abym natychmiast poszedł i zreorganizował Radę PrezydentaKościoła, nie czekając, jak czyniliśmy to po śmierci poprzednich prezydentów, i że to ja

mam zastąpić Prezydenta Woodruffa’.

Wówczas dziadek postąpił krok bliżej, wyciągnął lewą rękę i powiedział: ‘Stał tutaj, około trzech stóp[ok. 1 m. — przyp. tłum.] nad podłogą. Wyglądało to tak, jakby stał na płycie z litego złota’.

Dziadek powiedział mi, jaką cudowną osobą jest Zbawiciel i opisał mi Jego dłonie, stopy, oblicze ipiękne białe szaty — a wszystko to było tak wspaniale białe i jasne, że z trudem mógł na Niegopatrzeć.

Potem [dziadek] zrobił jeszcze jeden krok, położył prawą rękę na mojej głowie i powiedział: ‘A teraz,wnusiu, chcę, abyś zapamiętała, że to jest świadectwo twojego dziadka, że powiedział ci własnymiustami, iż naprawdę widział Zbawiciela, tutaj w świątyni i rozmawiał z Nim twarzą w twarz’ [AlicePond, w: LeRoi C. Snow, „An Experience of My Father’s”, Improvement Era, wrzesień 1933, str. 677]”(Nauki Prezydentów Kościoła: Lorenzo Snow [2012], str. 246).

• Jakie są wasze myśli po wysłuchaniu tej relacji?

Powiedz uczniom, że Nauki i Przymierza zawierają dwa opisy ukazania się Zbawicielaludziom w dniach ostatnich — Sidney’owi Rigdonowi w Hiram w Ohio (zob. NiP 76)oraz Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w Świątyni Kirtland (zob. NiP 110).Zapisz na tablicy następujące trzy pytania:

Co oni ujrzeli? Co usłyszeli? Czego się nauczyli?

Poproś uczniów, aby odnaleźli odpowiedzi w pismach świętych. Niech połowa uczniówprzeczyta fragment: Nauki i Przymierza 76:19–24, a druga połowa fragment: Nauki iPrzymierza 110:1–4. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzielio tym, co znaleźli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy pod odpowiednimi pytaniami.Następnie zapytaj:

97

• Czego te wersety uczą o Jezusie Chrystusie? (Uczniowie mogą wymienić wieledoktryn, w tym również te: Jezus Chrystus jest żywą i pełną chwały istotą; naszOjciec Niebieski i Jezus Chrystus są odrębnymi postaciami; przez wiarę wJezusa Chrystusa i przyjęcie Jego ewangelii stajemy się Bogu rodzonymisynami i córkami; Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca).

Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o tych doktrynach, zadając imnastępujące pytania:

• Które spośród tych prawd mają dla was szczególne znaczenie? Dlaczego?

Powiedz uczniom, że w pozostałej części lekcji skupicie się na dwóch doktrynach, któreznaleźli w przeczytanych fragmentach pism świętych: „Jezus Chrystus jest naszymOrędownikiem u Ojca” oraz „Przez wiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęcie Jego ewangeliistajemy się Bogu rodzonymi synami i córkami”.

Nauki i Przymierza 29:5; 38:4; 45:3–5;; Alma 33:3–11Jezus Chrystus jest naszym Orędownikiem u OjcaZapisz na tablicy słowo orędownik i zapytaj uczniów, czy wiedzą, co to znaczy. (Jeślizachodzi taka potrzeba, zdefiniuj słowo orędownik, wyjaśniając, że oznacza ono osobę,która wstawia się za kimś lub za czymś). Poproś uczniów, aby przeczytali po cichuwerset: Nauki i Przymierza 110:4. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób Zbawiciel jest orędownikiem? (Kiedy uczniowie będą dzielili sięswoimi przemyśleniami, skorzystaj z okazji, żeby złożyć świadectwo o tym, że JezusChrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca).

Pokaż poniższe pytania albo zapisz je na tablicy:

Co sprawia, że Jezus Chrystus może nazywać siebie naszym Orędownikiem?

Na co Jezus Chrystus zwraca uwagę Ojca, kiedy wstawia się za nami?

Poproś uczniów, aby w parach odszukali odpowiedzi na te pytania w następującychwersetach: List do Hebrajczyków 4:15; Nauki i Przymierza 29:5; 38:4 i 45:3–5. Kiedyuczniowie przeczytają i omówią między sobą te pytania, poproś kilku ochotników, abyopowiedzieli wszystkim o odpowiedziach, które odnaleźli.

Kiedy uczniowie powiedzą o tym, czego się dowiedzieli, upewnij się, że rozumieją, iżJezus Chrystus może występować w naszym imieniu przed Ojcem, ponieważjest całkowicie prawy i przez to może zaspokoić wymagania sprawiedliwościodnośnie do naszych grzechów. Jest uprawniony do wstawiania się za namidzięki Swoim zasługom, doskonałemu życiu i krwi, którą za nas przelał. My niemamy żadnych zasług, dzięki którym moglibyśmy wstawiać się za sobą (zob.Alma 22:14).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza45:3–5, a reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Wyjaśnij, żedziełem i chwałą Ojca Niebieskiego jest wyniesienie Jego dzieci. Tak więc JezusChrystus, wstawiając się za ludźmi, którzy w Niego wierzą, przyczynia się dowypełnienia dzieła Ojca, oddając Mu tym samym cześć (zob. także Ew. Mateusza10:32).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, na czym polega rola Jezusa Chrystusa jako naszegoOrędownika, poproś, aby przeczytali słowa Zenosa we fragmencie: Alma 33:3–10.

LEKCJA 24: ON ŻYJE!

98

Poproś, aby odszukali powtarzające się zwroty użyte przez Zenosa („byłeś mimiłosierny” i „słyszałeś mnie”). Następnie zapytaj:

• Czego Zenos dowiedział się o Bogu dzięki szczerej modlitwie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 33:11. Następniezapytaj uczniów:

• Komu zawdzięczał Zenos hojne miłosierdzie Ojca Niebieskiego?

• Dlaczego Bóg Ojciec odsuwa od nas Swoje wyroki?

• W jaki sposób nauki Zenosa pomagają wam lepiej zrozumieć i docenić rolęZbawiciela jako Orędownika w waszym życiu?

Pokaż poniższą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum DwunastuApostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Bardzo ważne jest dla mnie to, że w każdej chwili i bez względu na okoliczności mogępomodlić się i czerpać z Jego łaski, a Ojciec Niebieski wysłucha mojej prośby, a mójOrędownik, ten, który nie popełnił grzechu i przelał za mnie Swą krew, wstawi się wmojej sprawie. (Zob. NiP 45:3–5)” („I Know in Whom I Have Trusted”, Ensign, maj1993, str. 83.

Poproś jednego z uczniów, aby swoimi słowami opisał zasadę, której uczy StarszyChristofferson. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób osobiste świadectwo o tej nauce może pomóc wam w trudnychchwilach?

Mosjasz 5:5–15Przez wiarę w Jezusa Chrystusa i przyjęcie Jego ewangelii stajemy się Bogu rodzonymisynami i córkamiPoproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 76:24, apozostałych uczniów poproś o śledzenie tekstu w ich pismach świętych. Zwróć uwagęna następujące stwierdzenie: „Jego mocą, przez Niego, i z Niego […] [jesteśmy] Bogurodzonymi synami i córkami”.

Zapytaj uczniów:

• Co to znaczy, że jesteśmy „Bogu rodzonymi synami i córkami”? (NiP 76:24; zob.także NiP 25:1).

Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że choć wszyscy jesteśmy duchowymi dziećmiOjca Niebieskiego, termin „Bogu rodzeni synowie i córki” odnosi się szczególnie dotych, którzy są „narodzeni na nowo”. Powiedz uczniom, że Księga Mormona opisujeproces ponownego narodzenia.

Pokaż lub przerysuj na tablicy poniższą tabelkę (informacje w nawiasach pozostają dowiadomości nauczyciela):


99

Co był gotów uczynić lud króla Beniamina? Jaki był rezultat ich czynów?

(Przystąpić do przymierza posłuszeństwa wszystkimprzykazaniom Boga)

(Wziąć na siebie imię Chrystusa)

(Wykazać się wiarą w Chrystusa)

(Ich serca uległy przemianie)

(Narodzili się z Chrystusa)

(Chrystus stał się ich Ojcem wprzymierzu)

Pokrótce podsumuj przesłanie króla Beniamina, które znajduje się w rozdziałach:Mosjasz 2–4. Następnie wyjaśnij, że słowa króla Beniamina miały ogromny wpływ najego lud, gdyż Duch Pana uczynił w ich sercach „wielką przemianę” (zob. Mosjasz 5:2).Poproś uczniów, aby w parach przeczytali następujące fragmenty: Mosjasz 5:2–8, 15 iodszukali odpowiedzi na pytania umieszczone w tabelce. Po upływie wyznaczonegoczasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób możecie stać się synami i córkami zrodzonymi z Chrystusa?Odpowiedzcie na podstawie tego, czego dowiedzieliście się o ludzie królaBeniamina. (Uczniowie powinni powiedzieć następującą zasadę: Kiedyprzyjmujemy Jezusa Chrystusa i zawieramy przymierza posłuszeństwaprzykazaniom Boga oraz dochowujemy ich, stajemy się synami i córkamizrodzonymi z Chrystusa).

Kiedy uczniowie będą omawiali te fragmenty, być może będą potrzebować pomocy wzrozumieniu doktryny o stawaniu się dziećmi Chrystusa. Przeczytaj na głos poniższąwypowiedź z nauk Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha (1876–1972):

„Zbawiciel staje się naszym Ojcem […] ponieważ oferuje nam życie, życie wiecznedzięki zadośćuczynieniu, którego dla nas dokonał […].

Stajemy się dziećmi, synami i córkami Jezusa Chrystusa, poprzez nasze przymierzaposłuszeństwa wobec Niego” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy[1954–1956], 1:29).

• Jakie błogosławieństwa możemy otrzymać jako synowie i córki Jezusa Chrystusa,zgodnie z treścią wersetu: Mosjasz 5:15?

• Co myślicie i czujecie odnośnie do możliwości bycia synami i córkami JezusaChrystusa?

Na zakończenie lekcji zachęć uczniów, aby rozważyli, w jaki sposób wiedza o tym, żeZbawiciel żyje, że jest naszym Orędownikiem u Ojca i że my możemy zostać synami icórkami Chrystusa w przymierzu, błogosławi ich życie.

Materiały do studiowania dla uczniów• Mosjasz 5:1–15; Nauki i Przymierza 45:3–5; 76:19–24; 110:1–4.


100

25 .Jezus Chrystus powróci

WprowadzenieProrocy na przestrzeni dziejów zapowiadali ponowne przyjścieJezusa Chrystusa na ziemię. Izajasz prorokował: „I objawi sięchwała Pańska, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu” (Ks. Izajasza40:5). Proroctwa te pomagają uczniom Jezusa Chrystusa

przygotować siebie i innych na to jedyne w swoim rodzajuwydarzenie. Wiedząc, że Ojciec Niebieski zna przyszłość iprzygotowuje świat na chwalebny powrót Jego Syna, Jegouczniowie nie tracą nadziei.

Dodatkowe źródła• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj

2004, str. 7–10.

Propozycje dotyczące nauczaniaZbawiciel przyjdzie w mocy i chwaleZadaj uczniom następujące pytania, a ich odpowiedzi streść na tablicy:

• Jak myślicie, kiedy nastąpi Drugie Przyjście?

• Jak waszym zdaniem będzie wyglądało Drugie Przyjście?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 29:11.Następnie zapytaj uczniów:

• Czego uczymy się z tego fragmentu o Drugim Przyjściu? (Kiedy uczniowie będąudzielać odpowiedzi, zwróć uwagę na następującą prawdę: Kiedy Zbawicielpowróci na ziemię, ukaże się w mocy i chwale ze wszystkimi zastępaminiebios. Zapisz tę prawdę na tablicy).

Wyjaśnij uczniom, że istnieje wiele aspektów dotyczących Drugiego Przyjścia JezusaChrystusa, które możemy studiować w pismach świętych — na przykład znaki, którepoprzedzają Jego przyjście i zagłada niegodziwych, która będzie mu towarzyszyła. Talekcja będzie koncentrować się w szczególności na Zbawicielu, Jego przyjściu w mocy ichwale i na tym, w jaki sposób możemy się przygotować na to wspaniałe wydarzenie.Rozdaj wszystkim uczniom kopie tabelki pt.: „Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa”.Zachęć ich do pracy w parach i przydziel każdej parze po dwa lub trzy rzędy wersetówz pism świętych do przeczytania (upewnij się, że wszystkie rzędy zostanąprzydzielone). Poproś uczniów we wszystkich parach, aby zanotowali w tabelce, czegoprzydzielone wersety uczą na temat Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa. Po upływiewyznaczonego czasu poproś ich, aby omówili to, co odnaleźli.

101

Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa

Proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia Czego dowiadujemy się na tematDrugiego Przyjścia

Nauki i Przymierza 49:6–7; Józef Smith — Mateusz1:40

Ks. Izajasza 40:5; Ew. Mateusza 16:27

Ks. Izajasza 52:10; Nauki i Przymierza 133:3

Ks. Zachariasza 13:6; 14:4; Nauki i Przymierza45:48; 51:53

Ks. Izajasza 63:2; Objawienie 19:11–13; Nauki iPrzymierza 133:46–48

Dzieje Apostolskie 1:9–11; I List do Tesaloniczan4:16

I List do Tesaloniczan 4:17; Nauki i Przymierza88:96–98

Objawienie 16:20; Nauki i Przymierza 133:21–24

Nauki i Przymierza 5:19; 101:24–25; 133:41

II List Piotra 3:10; Józef Smith — Mateusz 1:46–48

Następnie zadaj następujące pytania:

• W jaki sposób, zgodnie z tym, co przeczytaliście, ukazana zostanie moc i chwałaJezusa Chrystusa podczas Jego przyjścia?

• Jakie proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia zwróciły waszą uwagę? Dlaczego?

(Uwaga: Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, możesz ponownie skorzystać ztabelki i zapytać uczniów, jaka jest zaleta takiego sposobu studiowania pism świętych— szukania powiązań, wzorów i motywów przewodnich).

Nauki i Przymierza 1:12; 34:5–6; 39:20; 88:81–86, 92; 133:4–5, 10Prorocy przygotowują nas na Drugie Przyjście Jezusa ChrystusaPokaż poniższą wypowiedź Starszego Sterlinga W. Silla (1903-1994),Siedemdziesiątego, i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Drugie przyjście Chrystusa jest wymienione ponad 1500 razy w Starym Testamencie i300 razy w Nowym Testamencie. Skoro Bóg uważa, że ten temat jest ważny, to musi Onchcieć, abyśmy coś z tym zrobili” (w: Conference Report, kwiecień 1966, str. 19).

• Jak myślicie, dlaczego ważny jest fakt, że pisma święte zawierają tak wiele proroctwdotyczących Drugiego Przyjścia?

LEKCJA 25: JEZUS CHRYSTUS POWRÓCI

102

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe fragmenty z pism świętych: Poproś uczniów, abypo cichu przeczytali i porównali te wersety i odnaleźli dwa różne sposoby, dziękiktórym możemy przygotować się na Drugie Przyjście.

NiP 1:12; 88:92; 133:4–5, 10

NiP 34:5–6; 39:20; 88:81–84

Po upływie wyznaczonego czasu omów odpowiedzi na niektóre lub wszystkie znastępujących pytań:

• W jaki sposób podsumowalibyście jednym zdaniem prawdy nauczane w tychwersetach? (Upewnij się, że uczniowie udzielą odpowiedzi podobnej do tej:Proroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa były dane izapisane w pismach świętych tak, abyśmy mogli przygotować siebie ibliźnich na ten dzień).

• Dlaczego musimy przygotować naszych bliźnich — oprócz samych siebie — naDrugie Przyjście Jezusa Chrystusa?

• W jaki sposób możemy pomóc bliźnim przygotować się na powrót Pana?

• Jak myślicie, dlaczego pomagając bliźnim przygotować się na Drugie Przyjście,pomagamy przygotować się również samym sobie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi StarszegoDallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Chociaż nie możemy zmienić faktu, że Drugie Przyjście nastąpi i nie wiemy, kiedydokładnie się to stanie, możemy przyspieszyć nasze własne przygotowania i starać sięwpływać na przygotowania tych, którzy nas otaczają […].

Co by się stało, gdyby Jego przyjście miało nastąpić jutro? Gdybyśmy wiedzieli, że jutrospotkamy się z Panem — poprzez naszą przedwczesną śmierć lub Jego niespodziewane

przyjście — co byśmy dzisiaj zrobili? Co musielibyśmy wyznać? Jakich praktyk zaniechać? Jakiesprawy zakończylibyśmy ugodą? Komu byśmy wybaczyli? Jakie złożylibyśmy świadectwa?

Jeżeli wówczas zrobilibyśmy te wszystkie rzeczy, to dlaczego nie zrobić ich teraz? Dlaczego nie szukaćpokoju teraz, kiedy możemy go osiągnąć? Jeżeli lampy naszych przygotowań zaczynają słabiej świecić,natychmiast zajmijmy się dolewaniem do nich oleju” („Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lubLiahona, maj 2004, str. 8, 9).

• Co każdy z nas może zrobić, aby przyspieszyć swoje przygotowanie na DrugiePrzyjście?

• Jakie niebezpieczeństwo tkwi w odkładaniu naszych przygotowań na później?

Ew. Mateusza 25:1–13Przygotowanie na Drugie Przyjście Jezusa ChrystusaWyjaśnij uczniom, że kilka dni przed śmiercią Jezusa Chrystusa Jego uczniowie zapytalio znaki, które poprzedzają Jego Drugie Przyjście (zob. Ew. Mateusza 24:3; Józef Smith— Mateusz 1:4). Odpowiedź Jezusa można znaleźć w rozdziałach: Ew. Mateusza24–25. Poproś kilku uczniów, aby na zmianę czytali na głos fragment: Ew. Mateusza25:1–13, podczas gdy pozostali uczniowie będą śledzili tekst w swoich pismachświętych. Następnie poprowadź dyskusję o przypowieści o dziesięciu pannach,


103

posługując się niektórymi lub wszystkimi pytaniami i cytatami znajdującymi sięponiżej.

• Co, według was, było niewłaściwe w zachowaniu pięciu głupich panien? (Głupiepanny nie poczyniły żadnych niezbędnych przygotowań na przyjście Zbawiciela.Skrupulatne dążenie do przygotowania się na przyjście Zbawiciela, polegające naczynieniu tego, co wiemy, że jest właściwe, przynosi wspaniałe błogosławieństwa.Jedną z takich rzeczy jest gotowość do przyłączenia się do Zbawiciela w chwili Jegoprzyjścia).

• Jakie znaczenie ma użyty w tym fragmencie zwrot „wyjdźcie na spotkanie”?(werset 6.). Dlaczego nie poczekać cierpliwie, aż On sam do was przyjdzie? (Zob.także NiP 133:5, 10, 14, 19).

• Dlaczego mądre panny nie mogły użyczyć oliwy głupim?

• Czego możecie nauczyć się z tej przypowieści o przygotowaniu się na spotkanie zeZbawicielem? (Choć uczniowie mogą odpowiedzieć własnymi słowami, powinniwyrazić zasadę podobną do następującej: Posłuszeństwo przykazaniom Bożymumożliwi nam przygotowanie na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa. Zob.także NiP 45:56–57).

Wzbogać dyskusję, wykorzystując poniższe wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa iStarszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„O tej przypowieści Pan powiedział: ‘I tego dnia, gdy przyjdę w mojej chwale, wypełnisię przypowieść o dziesięciu dziewicach, którą opowiedziałem’ (NiP 45:56).

Podana w 25 rozdziale Ew. Mateusza przypowieść ukazuje różnicę sytuacji, w jakiejznalazło się pięć głupich i pięć mądrych panien. Wszystkie dziesięć zaproszono na ucztęweselną, lecz, kiedy przybył oblubieniec, tylko pięć miało przygotowany olej w lampach.

Te pięć, które były przygotowane, poszło na ucztę, a drzwi zostały zamknięte. Pięć, które odkładałyswe przygotowanie na później, nie zdążyło na czas. Drzwi były zamknięte, a Pan odmówił im wejściamówiąc: ‘Nie znam was’ [Ew. Mateusza 25:12]. ‘Czuwajcie więc’, powiedział Zbawiciel, ‘bo nie znaciednia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie’ [Ew. Mateusza 25:13].

Matematyka w tej przypowieści mrozi krew w żyłach. Dziesięć panien reprezentuje oczywiścieczłonków Kościoła Chrystusa, ponieważ wszystkie zostały zaproszone na ucztę weselną i wszystkiewiedziały, co było potrzebne, by zostać wpuszczonym, kiedy przybędzie oblubieniec. Lecz kiedyprzybył, tylko połowa była przygotowana” (Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”,Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8).

„Czy tych pięć panien było samolubnych i nie chciało się dzielić czy też prawidłoworozumiało, że oliwy nawrócenia nie da się pożyczyć? Czy duchowa siła wynikająca zwytrwałego posłuszeństwa przykazaniom to coś, co można przekazać drugiej osobie?Czy wiedzę zdobytą poprzez pilne studiowanie i rozważanie pism świętych możnaprzekazać komuś, kto jej potrzebuje? Czy pokój, jaki ewangelia przynosi wiernym

świętym w dniach ostatnich, można przenieść na osobę, która przeżywa trudności lub zmaga się zwyzwaniami? Oczywista odpowiedź na wszystkie powyższe pytania brzmi: nie.

Jak właściwie wytłumaczyły to mądre panny, każdy z nas musi ‘kupić dla siebie’. Te natchnione kobietynie opisywały tu żadnej transakcji handlowej, podkreślały raczej naszą osobistą odpowiedzialność zato, by utrzymywać płomień w naszych lampach świadectwa i za to, by zdobyć wystarczającą ilośćoliwy nawrócenia. Tę cenną oliwę gromadzi się kropla po kropli — ‘słowo po słowie, przykazanie poprzykazaniu’ (2 Nefi 28:30), cierpliwie i wytrwale. Nie ma tu żadnych skrótów, nic nie da się


104

przygotować w ostatniej chwili” (David A. Bednar, „Nawróceni do Pana”, Ensign lub Liahona, listopad2012, str. 109).

• Dlaczego nie możemy zwlekać z naszym przygotowaniem na Drugie PrzyjścieChrystusa?

Możesz napisać na tablicy niepełne zdanie i poprosić uczniów, aby się nad nimzastanowili, a następnie napisali, w jaki sposób można je uzupełnić:

Aby przyśpieszyć moje przygotowanie na Drugie Przyjście Chrystusa, będę____________________.

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad konkretnymi sposobami, dzięki którym mogąpomóc rodzinie, przyjaciołom lub bliźnim zrozumieć znaczenie przygotowania się napowrót Jezusa Chrystusa. Zachęć ich również, aby zobowiązali się przed Panem, żebędą postępować zgodnie ze wskazówkami, które otrzymają.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 25:1–13; Nauki i Przymierza 133:3–19.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Second Coming ofJesus Christ”; scriptures.lds.org.

• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj2004, str. 7–10.


105

26 . Jezus Chrystus będzie panowałjako Król królów i Sędziaświata

WprowadzenieW okresie Milenium Jezus Chrystus „będzie panował jako Królkrólów i rządził jako Pan panów, każde kolano ugnie się i wszelkijęzyk będzie Go czcił. Każdy z nas stanie, aby być przez Niegoosądzonym według naszych uczynków i pragnień naszych serc”

(„Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3). Ta lekcja ma pomóc uczniom zrozumieć, żeaby mogli cieszyć się niektórymi błogosławieństwami Milenium,będą musieli poczekać na jego rozpoczęcie.

Dodatkowe źródła• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str. 281–286.

• Rozdział 46, „Sąd Ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str. 287–293.

• Jeśli ta publikacja jest dostępna: Rozdział 37, „The Millennium and the Glorificationof the Earth”, Doctrines of the Gospel Student Manual, wyd. 2. (Church EducationalSystem manual, 2010), str. 104–106.

Propozycje dotyczące nauczaniaNauki i Przymierza 65:1–6Jezus Chrystus będzie osobiście królował na ziemiPoproś uczniów, aby na kartce przygotowali listę rzeczy, o które regularnie się modlą.Możesz poprosić kilku uczniów, aby powiedzieli o tym, co napisali, jeśli nie czują siętym skrępowani.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału: Nauki iPrzymierza 65. (Jeśli uczniowie nie mają dostępu do wydania pism świętych z 2013 r.,wyjaśnij, że ten rozdział stanowi objawienie na temat modlitwy, które zostało daneProrokowi Józefowi Smithowi). Wyjaśnij, że w tym objawieniu Pan mówi nam, o copowinniśmy się modlić, będąc świadkami spełniania się przepowiedzianych wydarzeńw dniach ostatnich.

Poproś dwóch uczniów, aby przeczytali na głos po jednym wersecie z fragmentu: Naukii Przymierza 65:1–2. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismachświętych i wyszukali słowa Pana dotyczące głoszenia ewangelii. Następnie zapytaj:

• Jak daleko rozprzestrzeni się ewangelia Jezusa Chrystusa? (Uczniowie powinnirozpoznać następującą doktrynę: Ewangelia Jezusa Chrystusa rozprzestrzeni sięaż po krańce ziemi. Zapisz tę doktrynę na tablicy).

• Co, zgodnie z treścią wersetu 2., oznacza kamień wyrżnięty z góry bez pomocy rąk?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, przeczytaj na głos poniższą wypowiedźPrezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1985):

106

„Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich […] jest ustanowionym przezBoga niebios królestwem, którego nie da się ani zniszczyć, ani zastąpić […].Ustanowienie [tego] Kościoła […] przypadło na wczesne lata dziewiętnastego wieku.Porównywany do kamienia wyrżniętego z góry bez pomocy rąk, który rozbije innenarody i potoczy się naprzód, dopóki nie wypełni całej ziemi, Kościół na początku liczył

sobie zaledwie sześciu członków […]. Dzisiaj kamień ten ciągle się toczy, by wypełnić całą ziemię”(„The Stone Cut without Hands”, Ensign, maj 1976, str. 8, 9).

• Jakie znaczenie ma dla was fakt, że jesteście częścią królestwa Boga na ziemi?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza65:3–4. Poproś inną osobę o przeczytanie na głos wersetów 5–6. Niech pozostaliuczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają radę Pana dotyczącątego, o co powinniśmy się modlić. Następnie omów odpowiedzi na poniższe pytania:

• O co, zgodnie z treścią tych wersetów, powinniśmy się modlić, przygotowując sięna Drugie Przyjście? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz poprosićich, aby porównali werset 6. ze słowami Modlitwy Pańskiej znajdującymi się wwersecie: Ew. Mateusza 6:10).

• O jakich dwóch królestwach jest mowa w wersecie 6.? („Królestwo Boże” na ziemi[czyli Kościół] i „królestwo niebieskie”).

• Co ma się dziać z „królestwem Bożym” na ziemi, zgodnie z nakazem Pana? (Kiedyuczniowie będą udzielać odpowiedzi, podkreśl następującą doktrynę: KrólestwoBoże na ziemi, czyli Kościół Jezusa Chrystusa, rozprzestrzeni się po całymświecie i przygotuje mieszkańców ziemi na tysiącletnie panowanieChrystusa).

(Uwaga: Możesz podkreślić, że w okresie Milenium Jezus Chrystus będzie sprawowałwładzę zarówno polityczną, jak i kościelną na całej ziemi. [Jeśli ta publikacja jestdostępna, zob. Doctrine and Covenants Student Manual wyd. 2. (Church EducationalSystem manual, 2001), str. 139–140]).

Przerysuj na tablicy poniższą tabelkę lub rozdaj wszystkim uczniom kopie ulotki z tątabelką (informacje w nawiasach pozostają do wiadomości nauczyciela):

Jezus Chrystus i Milenium

Jakie role będzie pełniłChrystus podczasMilenium?

Ks. Izajasza 9:6–7;33:22; Objawienie11:15; 1 Nefi 22:24

(Będzie panował w królestwie Bożym naziemi. Będzie sędzią, prawodawcą i naswybawi).

Gdzie będzie przebywałChrystus podczasMilenium?

Ks. Sofoniasza3:15–17; Nauki iPrzymierza 29:11;45:59

(Będzie mieszkał na ziemi pośród Swegoludu).

W jaki sposób Chrystusbędzie panował wokresie Milenium?

Objawienie 19:15;Nauki i Przymierza38:21–22

(Chrystus będzie królem i prawodawcą).

LEKCJA 26: JEZUS CHRYSTUS BĘDZIE PANOWAŁ JAKO KRÓL KRÓLÓW I SĘDZIA ŚWIATA

107

Jezus Chrystus i Milenium

Jaki wpływ będziewywierało panowanieChrystusa?

Ks. Izajasza 2:2–4;1 Nefi 22:25–28;2 Nefi 30:10–18

(Na ziemi będą panowały pokój, jedność isprawiedliwość. Szatan nie będzie miałwładzy nad sercami ludzi).

(Uwaga: Możesz wyjaśnić, że to zadanie ilustruje zalety tematycznego studiowaniapism świętych. Kiedy studiujemy pisma święte tematycznie, możemy dostrzecwyraźniej znacznie więcej szczegółów takich, jak schematy i motywy przewodnie).

Podziel uczniów na cztery grupy. Poproś jednego ucznia z każdej grupy, abyprzestudiował te wersety i odpowiedział na pytanie z pierwszego rzędu tabelki. Poprośinnego ucznia w każdej grupie, aby zrobił to samo z wersetami i pytaniem z drugiegorzędu i tak dalej. Powiedz uczniom, aby zwrócili szczególną uwagę na słowa i zwroty,które pomogą im w odnalezieniu odpowiedzi na przydzielone pytania. Możeszzaproponować im zaznaczanie tego, co odnajdą. Po upływie wyznaczonego czasupoproś uczniów, aby omówili z pozostałymi członkami swojej grupy to, co znaleźli.

(Uwaga: Jeśli masz taką możliwość, przeczytaj wskazówki dotyczące fragmentu: 1 Nefi22:26, które znajdziesz w podręczniku: Book of Mormon Student Manual [ChurchEducational System manual, 2009], str. 48).

Następnie zadaj poniższe pytania:

• Czego najbardziej wyczekujecie w okresie Milenium spośród tych rzeczy, któreomówiliście? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującądoktrynę: Zbawiciel będzie osobiście królował na ziemi w okresie Milenium).

• W jaki sposób możemy pozwolić Zbawicielowi, aby osobiście królował dzisiaj wnaszym życiu?

• W jaki sposób zmieniłoby się nasze życie, gdybyśmy Chrystusowi na to pozwolili?

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa:

„Kiedy Szatan jest spętany w czyimś domu — kiedy Szatan jest spętany w czyimś życiu— w tym domu i życiu rozpoczęło się już Milenium” (The Teachings of Spencer W.Kimball, wyd. Edward L. Kimball [1982], str. 172).

Daj uczniom czas na przemyślenie tego, w jaki sposób mogą zaprosić Zbawiciela, abyosobiście królował w ich życiu i w ich rodzinach.

Ew. Jana 5:22; Ew. Mateusza 12:36–37; Objawienie 20:12–13; Mosjasz 4:30;Nauki i Przymierza 137:9Jezus Chrystus będzie naszym sędziąPokaż lub zapisz na tablicy poniższe fragmenty pism świętych:

Ew. Jana 5:22



108


Mosjasz 4:30

Nauki i Przymierza 137:9

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, w jaki sposób odpowiedzieliby, gdyby przyjacielzadał im następujące pytania: „Kto będzie naszym sędzią na Sądzie Ostatecznym?” i„Na jakiej podstawie będziemy sądzeni?”. Daj uczniom kilka minut naprzestudiowanie fragmentów zapisanych na tablicy i sformułowanie odpowiedzi na tepytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby omówili swojeodpowiedzi z osobą siedzącą obok. Następnie zapytaj wszystkich uczniów:

• Czego się dowiedzieliście o Sądzie Ostatecznym? (Uczniowie powinni rozpoznaćnastępującą doktrynę: Jezus Chrystus będzie naszym sędzią).

• Na jakiej podstawie Zbawiciel będzie nas sądził? (Odpowiedzi powinny zawieraćnastępującą doktrynę: Zbawiciel będzie nas sądził według naszych słów, myślii czynów oraz pragnień naszych serc).

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z KworumDwunastu Apostołów:

„Nasz Pan prowadził doskonałe i bezgrzeszne życie, dlatego był wolny od wymogówsprawiedliwości. Wszystkie cechy są w Nim doskonałe: miłość, współczucie, cierpliwość,posłuszeństwo, wybaczenie i pokora […].

Składam świadectwo, że Swoim niewyobrażalnym cierpieniem i bólem, Swą bezcennąofiarą Zbawiciel zasłużył na prawo, by być naszym Odkupicielem, naszym Orędownikiem

i naszym Ostatecznym Sędzią” („Zadośćuczynienie może zapewnić wam spokój i szczęście”, Ensignlub Liahona, listopad 2006, str. 42).

• W jaki sposób świadomość, że Jezus Chrystus będzie naszym „OstatecznymSędzią”, wpływa na wasze uczucia względem Sądu Ostatecznego?

Zachęć uczniów do napisania następującego pytania na brystolu lub kartce iumieszczenia go w widocznym miejscu: Jak mogę pozwolić Jezusowi Chrystusowi, abykrólował dzisiaj w moim życiu?

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 25:31–46.

• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str. 281–286.

• Rozdział 46, „Sąd Ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str. 287–293.


109

27 . Jezus Chrystus jest światłem,życiem i nadzieją świata

WprowadzenieJezus Chrystus „jest światłem, życiem i nadzieją świata” („ŻyjącyChrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień2000, str. 3). Ta lekcja pomoże uczniom zrozumieć, że zbliżając się

do Chrystusa, otrzymają większą nadzieję na życie wieczne i znajdąwięcej determinacji, aby przetrwać życiowe próby.

Dodatkowe źródła• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str.

70, 75–77.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nieskończona moc nadziei”, Ensign lub Liahona, listopad 2008,str. 21–24.

Propozycje dotyczące nauczaniaEw. Jana 1:1–9; Nauki i Przymierza 88:6–13Jezus Chrystus jest światłością świataPrzeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z RadyPrezydenta Kościoła. Poproś uczniów, aby słuchając tej wypowiedzi, zastanowili się nadróżnymi okolicznościami, które sprawiają, że czasami czujemy, jakby otaczała nasciemność:

„W moim biurze wisi obraz zatytułowany Drzwi do oświecenia. Bardzo go sobie cenię.Został namalowany przez mojego przyjaciela, duńskiego artystę — Johana Benthina,który był pierwszym prezydentem kopenhaskiego palika w Danii.

Obraz przedstawia ciemny pokój oraz otwarte drzwi, z których roztacza się promiennyblask. Zastanawia mnie jedno — dlaczego światło, które przenika przez otwarte drzwi,

nie rozjaśnia całego pokoju, a jedynie powierzchnię tuż przed nimi.

W moim odczuciu zarówno ciemność, jak i światło przedstawione na tym obrazie, stanowią metaforężycia. Czasami, ze względu na to, że jesteśmy śmiertelnikami, czujemy, że otacza nas ciemność. Byćmoże straciliśmy ukochaną osobę; nasze dziecko zeszło na manowce; być może usłyszeliśmyniepokojącą diagnozę medyczną lub mamy kłopoty z zatrudnieniem i przepełnia nas wątpliwość lubstrach. Być może czujemy się samotni czy niekochani.

Mimo że możemy się czuć zagubieni pośród bieżących okoliczności, Bóg obiecuje nam nadzieję naotrzymanie Jego światła — obiecuje rozświetlać roztaczającą się przed nami drogę i wskazywaćsposób na wyjście z ciemności” („Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 70).

• Jakie okoliczności mogą sprawić, że czujemy się otoczeni ciemnością?

• Co, według Prezydenta Uchtdorfa, Bóg może uczynić, kiedy ogarnia nas takieuczucie?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że celem tej lekcji jest ukazaniesposobu, w jaki, bez względu na okoliczności, możemy otrzymać światłość i nadziejęod Boga.

110

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 1:1–5. Niechpozostali uczniowie śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają słowa i zwroty,którymi posłużył się Jan, opisując Zbawiciela. Kiedy uczniowie będą opowiadać o tym,co znaleźli, zapisz na tablicy następującą doktrynę: Jezus Chrystus jest światłościąświata.

Aby pomóc uczniom zrozumieć tę doktrynę, poproś ich, aby po cichu przeczytalinastępujący fragment: Ew. Jana 1:6–9. Następnie zapytaj:

• Czego na temat roli Jezusa Chrystusa jako światłości świata możemy się dowiedziećz tych wersetów?

• W jaki sposób fragmenty: Ew. Jana 12:46, NiP 84:46 pomagają wam zrozumieć, jakJezus może stać się światłością świata dla każdego?

Powiedz uczniom, że w pismach świętych światłość, która „oświeca każdegoczłowieka” (Ew. Jana 1:9), czyli Światło Chrystusa, „[nazywana] jest czasami DuchemPana, Duchem Bożym, Duchem Chrystusa lub Światłem Życia” (Oddani wierze:Leksykon ewangelii [2004], str. 163). Światło Chrystusa opisane jest również w rozdziale:Nauki i Przymierza 88.

Podziel uczniów do pracy w parach. Poproś, aby przeczytali fragment: Nauki iPrzymierza 88:6–13 i odszukali, w jaki sposób Jezus Chrystus jest źródłem światła iżycia. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

• Jaki wpływ na wszelkie Boże stworzenie ma Światło Chrystusa?

• W jaki sposób prawdy opisane w tych wersetach wskazują na to, że ŚwiatłoChrystusa oddziałuje na każdego człowieka?

• Dlaczego ważne jest rozumienie tego, że światło, które zarządza wszechświatem,jest „tym samym światłem, co ożywia wasze zrozumienie”? (NiP 88:11).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa i poproś jednego zuczniów o przeczytanie jej na głos:

„Boskie światło jest rzeczywiste. Jest ono dostępne dla każdego! Daje życiewszystkiemu [zob. NiP 88:11–13]. Ma moc, aby złagodzić nawet najgłębszą ranę. Możebyć uzdrawiającym balsamem dla naszych samotnych i schorowanych dusz. Pośródwielkiej rozpaczy może zasadzić nasiona promiennej nadziei. Może oświecić największedoliny rozpaczy. Może oświetlić roztaczającą się przed nami ścieżkę i przeprowadzić nas

przez mroczną noc, dając obietnicę na nowy poranek.

To ‘[Duch] Jezusa Chrystusa’ daje ‘światło każdemu człowiekowi, co przychodzi na świat’ [NiP84:45–46]” („Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 75).

Omów z klasą odpowiedzi na następujące pytania:

• Jakie błogosławieństwa, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, otrzymujemy dziękiświatłu, które Ojciec w Niebie daje nam poprzez Jezusa Chrystusa?

• Czy doświadczyliście błogosławieństw, o których mówi Prezydent Uchtdorf?

Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie:

Światło świata daje…

LEKCJA 27: JEZUS CHRYSTUS JEST ŚWIATŁEM, ŻYCIEM I NADZIEJĄ ŚWIATA

111

Poproś uczniów, aby ponownie przeczytali werset: Nauki i Przymierza 88:13 i wyszukalisłowa i zwroty, które mogą je uzupełnić. Zapytaj:

• W jaki sposób rola Zbawiciela jako światłości świata odnosi się do Jego roli życiaświata?

• Jaki jest związek pomiędzy światłem a życiem? (Możesz zwrócić uwagę uczniów nato, że Jezus jest „życiem świata, ponieważ Jego zmartwychwstanie izadośćuczynienie wybawiają nas zarówno od fizycznej, jak i od duchowej śmierci”[Dallin H. Oaks, „The Light and Life of the World”, Ensign, listopad 1987, str. 65]).

• Co by się stało, gdyby światło i moc Zbawiciela przestały oddziaływać nawszechświat? (Życie przestałoby istnieć).

Wyjaśnij, że pisma święte podają liczne przykłady na to, że Jezus jest dosłownieświatłem świata. W czasie śmierci Zbawiciela przez trzy dni panowała ciemność. Tosymbol tego, że światło świata zostało z niego zabrane (zob. 3 Nefi 8:20–23). Z drugiejstrony narodzinom Zbawiciela towarzyszyła gwiazda i wspaniały blask w niebiosachoraz trzy dni światłości (zob. Helaman 14:3–5; 3 Nefi 1:15, 21).

Psalm 146:5; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41Jezus Chrystus jest nadzieją świataWyjaśnij uczniom, że termin nadzieja może mieć wiele znaczeń. W kontekścieewangelii Jezusa Chrystusa nadzieja jest „pewnym przeświadczeniem i oczekiwaniemna obiecane błogosławieństwa sprawiedliwości” (Guide to the Scriptures [Przewodnikpo pismach świętych] „Hope”; scriptures.lds.org). Zbawiciel nazywany jest czasami„nadzieją świata”, ponieważ obiecane błogosławieństwa sprawiedliwości spływają nanas poprzez Niego („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,kwiecień 2000, str. 3).

Pokaż lub zapisz na tablicy poniższe pytania i fragmenty z pism świętych:

Z czego wywodzi się prawdziwa nadzieja? (Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41)

Jaką rolę pełni nadzieja w naszym życiu? (Psalm 146:5; List do Rzymian 5:3–5; 15:13)

Podziel klasę na małe grupy. Poproś, aby uczniowie przestudiowali w grupach każdyfragment i odnaleźli ważne słowa i zwroty na temat nadziei, a także aby omówiliodpowiedzi na powyższe pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś każdągrupę, aby sformułowała jedno lub dwa zdania o tym, czego dowiedziała się odoktrynie nadziei. Poproś, aby każda grupa powiedziała przygotowane zdaniapozostałej części klasy. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż nadzieja to pewność,że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa i posłuszeństwu przykazaniomotrzymamy obiecane przez Boga błogosławieństwa, a wśród nich życie wieczne.Jeśli czas na to pozwoli, możecie omówić odpowiedzi na następujące pytania:

• Co waszym zdaniem znaczy słowo pełna użyte w zwrocie „może mieć pełnąnadzieję lepszego świata” (Eter 12:4)? (Zapewnienie, pewność lub przekonanie.Możesz zaproponować, żeby uczniowie zapisali tę definicję na marginesie swoichpism świętych obok wersetu: Eter 12:4).

• W jaki sposób, zgodnie z treścią tych wersetów, nadzieja może być „kotwicą dladusz ludzi” i pomóc nam osiągnąć „pewność i wytrwałość, [abyśmy] zawsze czyniliwiele dobra”? (Eter 12:4).


112

Pokaż następującą wypowiedź i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Kiedy mamy nadzieję, ufamy obietnicom Boga. Mamy cichą pewność, że jeśli będziemy czynić ‘dziełaprawości’, otrzymamy ‘swoją nagrodę, nagrodę pokoju w tym świecie i życia wiecznego w świecieprzyszłym’ (NiP 59:23). Mormon nauczał, że taka nadzieja pojawia się jedynie dzięki ZadośćuczynieniuJezusa Chrystusa [zob. Moroni 7:41]” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 77).

• W jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie jest niezbędna,żeby rozwinąć w sobie pełną nadzieję? W jaki sposób pomaga wam to zrozumieć,dlaczego Jezus Chrystus jest nadzieją świata? (Kiedy pokładamy nadzieję w JezusieChrystusie, możemy spojrzeć poza doczesne problemy i zmartwienia, koncentrującsię na błogosławieństwach płynących z Zadośćuczynienia — takich, jakzmartwychwstanie i życie wieczne).

• Co możecie zrobić, aby mieć większą nadzieję?

Kierując się podszeptami Duch Świętego, możesz poprosić uczniów, aby opowiedzielio sytuacji, w której ich nadzieja na zmartwychwstanie i życie wieczne dzięki JezusowiChrystusowi pobłogosławiła ich samych lub bliźnich.

Materiały do studiowania dla uczniów• Psalm 146:5; Ew. Jana 8:12; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; I List Piotra 1:3; Eter 12:4,

32; Moroni 7:3, 40–41; Nauki i Przymierza 88:6–13; 138:14.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str.70, 75–77.


113

28 . Osobiste świadectwo o JezusieChrystusie

WprowadzenieRada Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołówoświadczyły: „Składamy świadectwo, jako Jego należyciewyświęceni Apostołowie — że Jezus jest Żyjącym Chrystusem,nieśmiertelnym Synem Bożym” („Żyjący Chrystus: ŚwiadectwoApostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Przez cały

czas trwania tego kursu studiowaliśmy zagadnienie wiecznej służbyJezusa Chrystusa i dotyczące Jego osoby świadectwa proroków.Kiedy przez Ducha Świętego zdobędziemy osobiste świadectwo, żeJezus jest Żyjącym Chrystusem, będziemy gotowi osobiścieświadczyć naszym bliźnim o Zbawicielu.

Dodatkowe źródła• D. Todd Christofferson, „Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona, marzec 2008,

str. 58–63.

Propozycje dotyczące nauczania2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11Być świadkiem ChrystusaZapytaj uczniów, czy któryś z nich kiedykolwiek znalazł się w sytuacji, w której byłjedynym członkiem Kościoła lub jedyną osobą reprezentującą zasady Kościoła. Poprośuczniów, aby odpowiedzieli na następujące pytania:

• Co odczuwaliście, wiedząc, że jesteście jedynymi naśladowcami Jezusa Chrystusa wtej sytuacji?

• Jakie aspekty tego doświadczenia były dla was najtrudniejsze lub miały dla wasnajwiększe znaczenie?

Przypomnij uczniom świadectwo Almy — z Księgi Mormona — który nawrócił się,słuchając nauk proroka Abinadiego. Po swoim nawróceniu Alma również rozpocząłnauczanie ewangelii. W rozdziale: Mosjasz 18 możemy znaleźć jego nauki dotycząceprzymierza chrztu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu:Mosjasz 18:8–11. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych iodszukają, jakie postawy i działania wskazują na to, że dana osoba jest gotowa, byzawrzeć przymierze chrztu i go dochować. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zwróćuwagę na następujący zwrot w wersecie 9.: „zawsze dawać świadectwo o Bogu wewszystkim, co czynicie i gdziekolwiek się znajdujecie”. Następnie zapytaj:

• Co to znaczy „dawać świadectwo o Bogu Ojcu i Jezusie Chrystusie ‘we wszystkimco czynicie i gdziekolwiek się znajdujecie’”? (Mosjasz 18:9).


„Apostołowie są powołani i wyznaczeni na specjalnych świadków imienia Chrystusa nacałym świecie (zob. NiP 107:23), ale każdy członek Kościoła, który zdobył świadectwoprzez Ducha Świętego, ma obowiązek świadczenia o Chrystusie we wszystkim, co robi igdziekolwiek się znajduje” („Witnesses of Christ”, Ensign, listopad 1990, str. 30).

114

• Kto, według Starszego Oaksa, ma obowiązek składania świadectwa o JezusieChrystusie? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą prawdę: Wszyscyczłonkowie Kościoła zawarli przymierze, że będą świadczyć o OjcuNiebieskim i Jezusie Chrystusie).

• W jaki inny sposób — poza werbalnym dzieleniem się naszymi przekonaniami iświadectwem — możemy świadczyć o Chrystusie? (Aby pomóc uczniomodpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić ich o przeczytanie następującychfragmentów: Ew. Mateusza 5:14–16 i 3 Nefi 18:24).


„W czasie Swej służby na półkuli zachodniej Zbawiciel dał takie przykazanie: ‘Trzymajciewięc wysoko wasze światło, aby świeciło światu. Oto jestem światłem, którewzniesiecie, czyńcie, co widzieliście, że czyniłem’ (3 Nefi 18:24). Ludzie powinni mócdostrzec w nas coś z Jezusa Chrystusa. Sposób w jaki działamy, mówimy, wyglądamy, anawet myślimy, będzie odzwierciedleniem Jego i Jego sposobu życia” („Stawanie się

świadkiem Chrystusa”, Ensign lub Liahona, marzec 2008, str. 60).

• Czy spotkaliście się kiedyś z sytuacją, w której ktoś działał, mówił lub wyglądał tak,że odzwierciedlało to jego wiarę w Jezusa Chrystusa?

• Co doradzilibyście osobie, która waha się lub boi się być świadkiem JezusaChrystusa?

Napisz na tablicy następujące zdania:

Mówimy o Chrystusie.

Znajdujemy radość w Chrystusie.

Nauczamy o Chrystusie.

Prorokujemy o Chrystusie.

Zapisujemy proroctwa o Chrystusie.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujący werset: 2 Nefi 25:26 i zapytaj, wjaki sposób można składać świadectwo o Jezusie Chrystusie w oparciu o te zdania. Abyułatwić uczniom dyskusję, możesz wykorzystać poniższą wypowiedź Starszego D.Todda Christoffersona, jeśli zajdzie taka potrzeba:

„Stwierdzenie Nefiego: ‘Mówimy o Chrystusie’ [2 Nefi 25:26] sugeruje, że nie mamyoporów, by mówić o naszych uczuciach dotyczących Zbawiciela w prywatnychrozmowach i w nieformalnym otoczeniu. Często właśnie w tych rozmowach w czteryoczy możemy otwarcie i w duchu przyjaźni dyskutować na temat tego, kim On jest orazczego dokonał i nauczał, zachęcając innych, by także Go kochali i podążali za Nim.

Słowa: ‘Znajdujemy radość w Chrystusie’ wskazują na to, że mamy ogólnie pozytywne nastawienie dożycia, które jest odbiciem naszej wiary w Chrystusa. Wiemy, że ‘Jego łaska wystarczy’, abyśmy zostalizbawieni od śmierci i grzechu oraz stali się w Nim doskonali (zob. Moroni 10:32–33). Choć spotykająnas zawody, a nawet tragedie, wiemy, że dzięki Niemu nasze wieczne szczęście jest pewne. Gdy naszawiara w Jezusa Chrystusa jaśnieje, pokazujemy innym, którzy są ‘spracowani i obciążeni’, jak odnaleźćw Nim odpoczynek (zob. Ew. Mateusza 11:28–30).

LEKCJA 28: OSOBISTE ŚWIADECTWO O JEZUSIE CHRYSTUSIE

115

Słowa: ‘Prorokujemy o Chrystusie’ z pewnością dotyczą pracy misjonarskiej na pełen etat i tejwykonywanej przez członków, lecz obejmują również to, co robimy podczas spotkań kościelnych,Szkoły Niedzielnej i przy innych podobnych okazjach, kiedy On jest obiektem studiów i nauki. Naszudział zarówno jako nauczycieli, jak i uczniów, jest częścią świadectwa, jakie o Nim składamy […].

Słowa: ‘Prorokujemy o Chrystusie’ oznaczają, że składamy świadectwo o Nim mocą Ducha Świętego(zob. I List do Koryntian 12:3). ‘Świadectwem Jezusa jest duch proroctwa’ (Objawienie 19:10). Jak ci,którzy w starożytności prorokowali o Jego pierwszym nadejściu, my również potwierdzamy, słowem iuczynkiem, proroctwa o Jego Drugim Przyjściu […].

Słowa: ‘Zapisujemy nasze proroctwa’ sugerują mądrość tworzenia trwałych zapisów naszegoświadectwa o Chrystusie. Rozumiemy, że świadectwa, które składamy, są ‘zapisane w niebie, aby nańpatrzyli aniołowie; i [radowali się nami]’ (NiP 62:3). Nasi potomkowie i inni mogą patrzeć na nie iradować się z naszego świadectwa o Chrystusie spisanego i zachowanego dla ich dobra, nawet zanimniektórzy z nich przyjdą na świat” („Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona, marzec 2008, str.62–63).

Kiedy zakończysz tę część lekcji, zachęć uczniów, aby wybrali jedno ze zdań z tablicy ipostawili sobie za cel, że będą go przestrzegać, by stać się silniejszymi świadkamiJezusa Chrystusa.

Składanie świadectwa o Jezusie ChrystusiePoproś uczniów, aby przypomnieli sobie materiał omówiony w tym semestrze izastanowili się nad kilkoma rolami Jezusa Chrystusa i zagadnieniami z Nimzwiązanymi, które omawialiście na zajęciach. Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy.(Odpowiedzi powinny obejmować następujące role: Orędownik, Zbawiciel,Odkupiciel, Pierworodny, Jednorodzony, Jehowa, Mesjasz, Stwórca. Zagadnieniapowinny nawiązywać do: centralnego miejsca Jezusa Chrystusa w planie Bożym; Jegosłużby przed narodzeniem; realności tego, że On żyje; Jego służby po śmierci; DrugiegoPrzyjścia; Jego panowania podczas Milenium; Przywrócenia Jego ewangelii; Jegoprzywództwa w Kościele i sposobów, na które jest światłem i życiem świata).

Pobierz i wyświetl film zawierający świadectwo Prezydenta Gordona B. Hinckleya(1910–2008) o Jezusie Chrystusie. Jeśli film nie jest dostępny w twoim języku, poprośjednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź.

„Jezus jest moim przyjacielem. Nikt inny nie dał mi tak dużo. ‘Większej miłości nikt niema nad tę, jak gdy kto życie swoje kładzie za przyjaciół swoich’ (Ew. Jana 15:13). Oddałza mnie Swe życie. Otworzył mi drogę do życia wiecznego. Tylko Bóg mógł tegodokonać. Mam nadzieję, że jestem godny bycia Jego przyjacielem.

Jest moim przykładem. Jego sposób życia, Jego absolutnie bezinteresowne zachowanie,Jego docieranie do tych, którzy są w potrzebie, Jego ostateczna ofiara — wszystko to jest dla mnieprzykładem […].

On jest moim nauczycielem. Żaden inny głos nie przemawia tak zdumiewającym językiem […].

Jest moim uzdrowicielem. Odczuwam respekt przed Jego zdumiewającymi cudami […].

On jest moim przywódcą. Jestem zaszczycony, że jestem jednym z wielu w długiej kolumnie tych,którzy kochają Go i którzy podążali za Nim w ciągu tych dwóch tysiącleci, które minęły od czasu Jegonarodzin […].

On jest moim Zbawicielem i Odkupicielem. Dzięki temu, że w bólu i niewypowiedzianym cierpieniuoddał Swoje życie, pochylił się On, aby podnieść mnie i każdego z nas, i wszystkich synów i córki Boga,


116

z otchłani wiecznej ciemności następującej po śmierci […]. Moja wdzięczność nie zna granic. Mojepodziękowania dla Pana nie mają końca.

On jest moim Bogiem i Królem. Od wieczności do wieczności będzie On panował i rządził jako Królkrólów i Pan panów. Jego panowaniu nie będzie końca. Nad Jego chwałą nie zapadnie noc” („Mojeświadectwo”, Liahona, lipiec 2000, str. 85).

Przedstaw uczniom następujący scenariusz: Jakie byłyby trzy najważniejsze rzeczy,które chcielibyście powiedzieć, gdyby ktoś zapytał o waszą wiarę w Jezusa Chrystusa?Daj uczniom czas, aby zanotowali swoje przemyślenia. Następnie poproś ich, aby wparach omówili odpowiedzi. Zachęć uczniów, aby omówili, dlaczego wybrali konkretneaspekty swojej wiary oraz doświadczenia, które wzmocniły ich zrozumienie Zbawicielai miłość do Niego. Po upływie wyznaczonego czasu zapytaj uczniów, czy któryś z nichchciałby złożyć świadectwo o Jezusie Chrystusie.

Zakończ lekcję, składając własne świadectwo o wiecznej służbie Żyjącego Chrystusa.Możesz wyrazić swoją wdzięczność za tak wiele istotnych ról, które wypełnił Pan JezusChrystus na przestrzeni dziejów. Rzuć uczniom następujące wyzwanie: Kiedyzakończycie ten kurs, zastanówcie się, czy przychodzi wam na myśl osoba, którąmogłoby wzmocnić wasze świadectwo o Zbawicielu. W nadchodzącym tygodniach ipóźniej zdecydujcie, komu i w jaki sposób chcecie złożyć wasze świadectwo.

Materiały do studiowania dla uczniów• Ew. Mateusza 5:14–16; 2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11; 3 Nefi 18:24.

• D. Todd Christofferson, „Stawanie się świadkiem Chrystusa”, Liahona, marzec 2008,str. 58–63.


117

Lekcja Tytuł Zalecane materiały do studiowania:1 Jezus jest Żyjącym

Chrystusem• Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4; 2 Nefi 25:23, 26.• „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona,

kwiecień 2000, str. 2–3.• Dieter F. Uchtdorf, „Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub

Liahona, listopad 2006, str. 37–39.2 Jezus Chrystus jest w

centrum ludzkiej historii• Alma 12:22–34; 34:9; 42:8, 11; Nauki i Przymierza 22:1; 45:9; 66:2;

Abraham 3:24–27; I List Piotra 1:19–20; Mojżesz 4:2.• Robert D. Hales, „Wolna wola: niezbędna w planie życia”, Ensign lub

Liahona, listopad 2010, str. 24–27.3 Jehowa i Jego służba

przed narodzeniem• Objawienie 12:7–11; Abraham 3:15–25; Nauki i Przymierza 138:55–56.• Richard G. Scott, „Jesus Christ, Our Redeemer”, Ensign, maj 1997,

str. 53–54, 59.4 Jehowa stworzył

ziemię• I Ks. Mojżeszowa 1:1; Ew. Jana 1:1–3; List do Hebrajczyków 1:1–2;

Mojżesz 2:1; Mormon 9:16–17; Nauki i Przymierza 38:1–3; 76:22–24; 104:14–17; Jakub 4:9; Nauki i Przymierza 101:32–34; Mojżesz 1:27–33, 39; 1 Nefi 17:36; Nauki i Przymierza 49:16–17.

• Russell M. Nelson, „Stworzenie”, Liahona, lipiec 2000, str. 102–105.5 Jezus Chrystus był

Jehową Starego Testamentu

• Ew. Jana 8:51–59; 18:5, 8; II Ks. Mojżeszowa 3:11–14; 6:2–3; 3 Nefi 15:5; Mojżesz 6:51–52, 64–66; I Ks. Mojżeszowa 17:1–9; Abraham 1:18–19; 2:8–11.

• „Enrichment Section A: Who Is the God of the Old Testament”, Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel, 3. wyd. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 45–48.

6 Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Jezusa Chrystusa

• 2 Nefi 11:2–6; Mojżesz 6:63.• Russell M. Nelson, „In This Holy Land”, Tambuli, luty 1991, str. 10–19.

7 Jezus Chrystus — Jednorodzony Syn Boga w ciele

• Ew. Mateusza 1:18–24; Ew. Łukasza 1:26–35; Ew. Jana 10:17–18; 1 Nefi 11:13–21; Mosjasz 3:7–8.

• Robert E. Wells, „Our Message to the World”, Ensign, listopad 1995, str. 65–66.

8 Jezus Chrystus wypełnił wszelką sprawiedliwość

• Ew. Mateusza 3:13–17; 2 Nefi 31:4–21.• Robert D. Hales, „Przymierze chrztu: być w Królestwie i być z Królestwa”,

Liahona, listopad 2000, str. 6–9.

Jezus Chrystus i wieczna ewangelia (Religia 250)Materiały do studiowania dla uczniówUwaga: Jeśli któryś z zalecanych materiałów nie jest dostępny w twoim języku, nie musisz go czytać.

Lekcja Tytuł Zalecane materiały do studiowania:9 Głęboki wpływ

Zbawiciela• II List do Koryntian 5:21; List do Hebrajczyków 2:17–18; 4:15–16; Nauki

i Przymierza 20:22; Ew. Mateusza 4:1–11; Ew. Łukasza 22:42, 44; Ew. Jana 6:38; 3 Nefi 11:11; Ew. Jana 4:1–29.

10 Przyjdź i naśladuj mnie

• Ew. Jana 1:35–47; 2 Nefi 26:33; Alma 5:33–34; Ew. Mateusza 4:18–22; Ew. Łukasza 5:11; 9:57–62; 14:25–33.

• Dieter F. Uchtdorf, „Droga ucznia”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 75–78.

• Joseph B. Wirthlin, „‘Pójdźcie za mną’”, Liahona, lipiec 2002, str. 15–18.

11 Jezus Chrystus chodził, czyniąc dobrze

• Dzieje Apostolskie 10:38; Ew. Mateusza 5:9–12, 21–24, 38–41, 43–47; 6:14–15; 7:1–5.

• Dallin H. Oaks, „Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 25–28.

• Jeffrey R. Holland, „Cel i błogosławieństwa bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 6–9.

12 Cuda na drogach Palestyny

• Ew. Marka 1:39–42; 2:1–12; 5:1–8, 19, 22–43; 8:1–9; Ew. Łukasza 7:11–15; 1 Nefi 11:31; Mosjasz 3:5–6; 3 Nefi 17:5–9.

• Sydney S. Reynolds, „Bóg cudów”, Liahona, lipiec 2001, str. 12–14.13 Jezus Chrystus powołał

Dwunastu Apostołów• Ew. Mateusza 10:1–8; 16:15–19; 17:1–8; Dzieje Apostolskie 1:21–22;

2:22–24, 32; 3:12–16; 4:31–33; 5:29–32; Nauki i Przymierza 107:23.• Boyd K. Packer, „Dwunastu”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 83–87.

14 Jezus Chrystus jest Mesjaszem

• Ew. Mateusza 21:1–11; Ew. Łukasza 4:16–24; Ew. Jana 6:5–15, 31–32, 49–53, 66–69.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych]: „Messiah”; scriptures.lds.org.

• G. Homer Durham, „Jesus the Christ: The Words and Their Meaning”, Ensign, maj 1984, str. 14–16.

15 Jezus Chrystus ustanowił sakrament

• Ew. Mateusza 26:26–28; Ew. Łukasza 22:17–20; I List do Koryntian 11:27–30; 3 Nefi 18:1–11, 28–29; 20:8–9; Nauki i Przymierza 20:75–79.

• Dallin H. Oaks, „Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 17–20.

16 Zbawiciel zadośćuczynił za grzechy całej ludzkości

• Ew. Marka 14:33–36; Ew. Łukasza 22:39–46; Ew. Jana 15:13; I List Piotra 3:18; 2 Nefi 9:21; Mosjasz 3:7; Alma 7:11–13; Nauki i Przymierza 19:15–20.

• David A. Bednar, „Zadośćuczynienie i podróż w doczesności”, Liahona, kwiecień 2012, str. 12–19.

17 Zbawiciel cierpiał i umarł na krzyżu na Kalwarii

• Ew. Mateusza 27:26–54; Ew. Łukasza 23:34–46; Ew. Jana 10:11–18; 19:10–11, 19–37; 1 Nefi 19:9.

• Jeffrey R. Holland, „Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 86–88.

18 Zbawiciel służył w świecie duchów

• Ew. Łukasza 23:39–43; I List Piotra 3:18–20; 4:6; Nauki i Przymierza 128:15, 22; 138:1–37.

• Spencer J. Condie, „The Savior’s Visit to the Spirit World”, Ensign, lipiec 2003, str. 32–36.

Lekcja Tytuł Zalecane materiały do studiowania:19 Pan zmartwychwstał • Ew. Łukasza 24:1–48; Ew. Jana 20; I List do Koryntian 15:1–29, 54–58.

• Dallin H. Oaks, „Zmartwychwstanie”, Liahona, lipiec 2000, str. 16–19.20 Zbawiciel służył Swoim

„innym owcom”• Ew. Jana 10:11–16; 3 Nefi 11:1–17; 15:16–21,; 16:1–3.• Ronald A. Rasband, „One by One”, Ensign, listopad 2000, str. 29–30.

21 Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół

• Ew. Mateusza 10:1–4; 16:19; 17:3–7; 18:18; Dzieje Apostolskie 2:1–6, 14–26; 4:1–13, 18–21; Dzieje Apostolskie 10:9–20, 25–28, 34–35, 44–48; Dzieje Apostolskie 15:1–11, 13–19; List do Efezjan 2:19–20; 4:11–14.

• Jeffrey R. Holland, „Prorocy, widzący i objawiciele”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 6„9.

22 Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi

• Józef Smith — Historia 1:5–26.• Dieter F. Uchtdorf, „Owoce Pierwszej Wizji”, Ensign lub Liahona, maj

2005, str. 36–38.• Neil L. Andersen, „Józef Smith”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str.

28–31.23 Zbawiciel przywrócił

Swoje kapłaństwo, Kościół i ewangelię

• Nauki i Przymierza 1:17, 38; 18:33–35; Józef Smith — Historia 1:17–20.• Tad R. Callister, “What Is the Blueprint of Christ’s Church?” (Uroczyste

spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji dla młodych dorosłych, 12 stycznia 2014); LDS.org.

24 On żyje! • Mosjasz 5:1–15; Nauki i Przymierza 45:3–5; 76:19–24; 110:1–4.25 Jezus Chrystus powróci • Ew. Mateusza 25:1–13; Nauki i Przymierza 133:3–19.

• Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], „Second Coming of Jesus Christ” [Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa]; scriptures.lds.org.

• Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 7–10.

26 Jezus Chrystus będzie panował jako Król królów i Sędzia świata

• Ew. Mateusza 25:31–46.• Rozdział 45, „Millennium”, Zasady ewangelii [2009], str. 281–286.• Rozdział 46, „Sąd ostateczny”, Zasady ewangelii [2009], str. 287–293.

27 Jezus Chrystus jest światłem, życiem i nadzieją świata

• Psalm 146:5; Ew. Jana 8:12; List do Rzymian 5:3–5; 15:13; I List Piotra 1:3; Eter 12:4, 32; Moroni 7:3, 40–41; Nauki i Przymierza 88:6–13; 138:14.

• Dieter F. Uchtdorf, „Nadzieja na boskie światło”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 70, 75–77.

28 Osobiste świadectwo o Jezusie Chrystuse

• Ew. Mateusza 5:14–16; 2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–11; 3 Nefi 18:24.• D. Todd Christofferson, „Becoming a Witness of Christ”, Ensign, marzec

2008, str. 58–63.

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Jezusa Chrystusa

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do Chrystusa w Starym Testamencie Wypełnienie misji życia Chrystusa

I Ks. Mojżeszowa 22:1–14 Ew. Jana 3:16; 19:16–18; Jakub 4:4–5


II Ks. Mojżeszowa 12:3, 5–7, 13–14, 46 Ew. Jana 1:29; 19:14, 31–36; I List Piotra 1:18–19



III Ks. Mojżeszowa 16:2–6, 17 List do Hebrajczyków 9:6–12; 10:11–12

III Ks. Mojżeszowa 27:19–23 List do Hebrajczyków 9:14; Nauki i Przymierza 20:22

IV Ks. Mojżeszowa 21:4–9 Ew. Jana 3:14–15; Helaman 8:13–15


Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do osoby Jezusa Chrystusa

Przykłady, zapowiedzi i symbole odnoszące się do Chrystusa w Starym Testamencie Wypełnienie misji życia Chrystusa

I Ks. Mojżeszowa 22:1–14 Ew. Jana 3:16; 19:16–18; Jakub 4:4–5


II Ks. Mojżeszowa 12:3, 5–7, 13–14, 46 Ew. Jana 1:29; 19:14, 31–36; I List Piotra 1:18–19



III Ks. Mojżeszowa 16:2–6, 17 List do Hebrajczyków 9:6–12; 10:11–12

III Ks. Mojżeszowa 27:19–23 List do Hebrajczyków 9:14; Nauki i Przymierza 20:22

IV Ks. Mojżeszowa 21:4–9 Ew. Jana 3:14–15; Helaman 8:13–15


ULOTKA

ULOTKA

Uzdrawiając chorychStarszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wiara jest niezbędnym elementem istnienia cudów:

„Wiara ma kluczowe znaczenie dla uzdrawiania przez moce niebiańskie. Księga Mormona naucza nawet, że ‘jeśli ludzie nie mieliby wiary, Bóg nie mógłby dokonać pośród nich żadnego cudu’ (Eter 12:12) [zob. także 1 Nefi 7:12; NiP 35:9]. Prezydent Spencer W. Kimball w swoim znamienitym przemó-wieniu o służbie chorym powiedział: ‘Potrzeba wiary jest często niedoceniana. Chory i jego rodzina często wydają się zależeć w pełni od mocy kapłańskiej i daru uzdrawiania, który, jak mają nadzieję, jest w posia-daniu braci usługujących, podczas gdy największa odpowiedzialność spoczywa na tym, kto otrzymuje błogosławieństwo […]. Najważniejszym elemen-tem jest wiara osoby, jeśli ta osoba jest przytomna i świadoma. Zdanie: ‘Wiara twoja uzdrowiła cię’ [Ew. Mateusza 9:22] było powtarzane tak często przez Mi-strza, że ten głos brzmi jak refren’ [„President Kimball Speaks Out on Administration to the Sick”, New Era, październik 1981, str. 47]” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 49).

Starszy Dallin H. Oaks przypomniał nam również, że ważnym elementem wiary jest gotowość podporządkowania się woli Boga:

„Kiedy rozwijamy nieulegającą żadnym wątpliwościom moc kapłaństwa Boga i kiedy cenimy Jego obietnicę, że On usłyszy i odpowie na modlitwę wiary, musimy zawsze pamiętać, że wiara i uzdrawia-jąca moc kapłaństwa nie mogą być niezgodne z wolą Tego, do którego należy kapłaństwo. Ta zasada jest nauczana w objawieniu mówiącym, że starsi Kościoła

powinni nakładać ręce na chorych. Pańska obietnica brzmi: ‘Ten, co ma wiarę we mnie […], a nie prze-znaczona mu jest śmierć, uzdrowionym będzie’ (NiP 42:48; kursywa dodana). Podobnie w innym współ-czesnym objawieniu Pan stwierdza, że kiedy ktoś ‘prosi w Duchu, prosi zgodnie z wolą Boga […] uczynione jest tak, jako prosi’ (NiP 46:30) [zob. także I List Jana 5:14; Helaman 10:5].

Z tego wszystkiego uczymy się, że nawet słudzy Pana, korzystając z Jego boskiej mocy w warunkach, gdzie jest wystarczająca do uzdrowienia wiara, nie mogą udzielić błogosławieństwa kapłańskiego, które sprawi, że osoba zostanie uzdrowiona, jeśli nie jest to zgodne z wolą Pana.

Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jest najlepsze dla naszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa, a wiara oznacza zaufanie. Czułem to zaufanie, kiedy mój kuzyn przemawiał podczas pogrzebu nastoletniej dziewczyny, która umarła na bardzo poważną cho-robę. Wypowiedział słowa, które najpierw mnie zdu-miały, a później wzmocniły: ‘Wiem, że taka była wola Pana, że ona umarła. Miała dobrą opiekę medyczną. Otrzymała błogosławieństwo kapłańskie. Jej imię było zapisane w księdze modlitw w świątyni. W jej intencji ofiarowano setki modlitw, aby powróciła do zdrowia. I wiem, że było wystarczająco dużo wiary w tej rodzinie, aby mogła zostać uzdrowiona, jednakże to była wola Pana, aby ją zabrać do domu teraz’. Czułem to samo zaufanie w słowach ojca innej dziewczyny, która nie-dawno została zabrana w młodym wieku. Oświadczył: ‘Nasza wiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jej rezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnie prawdą. Robimy wszystko co w naszej mocy, aby uzdrowić tych, których kochamy. Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 50).

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

Fragmenty z przemówienia Jeffreya R. Hollanda, „This Do in Remembrance of Me”

„Skoro pamiętanie jest naszym głównym zadaniem, co może być przywoływane w naszej pamięci, kiedy ofiarowane są nam te proste i cenne symbole?

Możemy pamiętać o życiu Zbawiciela, zanim przyszedł na świat oraz o tym wszystkim, czego dokonał jako wielki Jehowa, stworzyciel nieba i ziemi i wszystkich rzeczy, które w nich są. Możemy pamiętać o tym, że już podczas Wielkiej Narady w Niebie kochał nas i był tak wspaniale silny, że nawet tam triumfowaliśmy dzięki mocy Chrystusa i naszej wierze w krew Baranka (zob. Objawienie 12:10–11).

Możemy pamiętać o prostym majestacie Jego przyjścia na świat w doczesności […].

Możemy pamiętać o cudach Chrystusa, Jego naukach, uzdrowieniach i pomocy, z którą spieszył. Możemy pamiętać o tym, że przywrócił wzrok niewidomym i słuch głuchym, a chromi, kalecy i wycieńczeni zaczęli chodzić. A następnie, w chwilach, kiedy czujemy, że nasz postęp się zatrzymał albo nasza radość i perspektywa osłabły, możemy przeć naprzód, mając niezachwianą wiarę w Chrystusa […].

Możemy pamiętać o tym, że Zbawiciel, pełniąc na-wet tak poważną misję, jaka została Mu powierzona, odnajdował radość w życiu, cieszył się towarzystwem ludzi i pouczał Swoich uczniów, aby byli dobrej myśli. Mówił, że powinniśmy tak radować się ewangelią, jak człowiek, który znalazł wielki skarb, najprawdziwszą drogocenną perłę, na własnym podwórku […].

Możemy pamiętać o tym, że Chrystus nazywał Swoich uczniów przyjaciółmi […].

Możemy i powinniśmy pamiętać o wspaniałych rze-czach, które otrzymujemy w życiu, gdyż ‘wszelkie dobro następuje przez Chrystusa’ (Moroni 7:24) […].

Czasami będziemy mieć powód, aby pamiętać o tym, jak źle był traktowany, o odrzuceniu, jakiego doświad-czył i niesprawiedliwości — o wielkiej niesprawiedliwo-ści — którą musiał znieść. Kiedy my również stawiamy w życiu czoła tego rodzaju trudnościom, możemy pamiętać o tym, że Chrystus był zewsząd atakowany, ale nigdy pognębiony; zakłopotany, ale nie zrozpa-czony; prześladowany, ale nie opuszczony (zob. II List do Koryntian 4:8–9).

Kiedy nadchodzą dla nas trudne czasy, możemy pamię-tać o tym, że Jezus musiał zstąpić poniżej wszystkich rzeczy, zanim mógł się ponownie wzbić ponad nie; że doświadczył boleści, cierpienia i wszelkich pokus, aby Jego serce przepełniło się miłosierdziem i aby wiedział, jak pomóc Swojemu ludowi w jego słabościach (zob. NiP 88:6; Alma 7:11–12).

Tym, którzy się chwieją lub potykają, mówię: pamiętaj-cie, że On nas podtrzyma i wzmocni. W końcu ma nas przecież zbawić i za to wszystko oddał Swoje życie […].

O tym wszystkim możemy pamiętać, gdy młody, klę-czący kapłan zachęca nas, abyśmy zawsze pamiętali o Chrystusie” (Ensign, listopad 1995, str. 67–69).

ULOTKA©

201

5 IN

TELL

ECTU

AL R

ESER

VE, I

NC. W

SZEL

KIE

PRAW

A ZA

STRZ

EŻO

NE

ULOTKA

Praca w dniach ostatnich dla zbawienia zmarłych

Starszy John A. Widtsoe (1872–1952) z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o naszej wyznaczonej w preegzystencji misji, której celem jest pomoc w zbawie-niu synów i córek Boga:

„W preegzystencji, w dniu, kiedy odbywała się Wielka Narada, zawarliśmy z Wszechmogącym pewną umowę. Pan przedstawił nam przygotowany przez siebie plan. Zaakceptowaliśmy go. Ponieważ plan ten dotyczy wszystkich ludzi, stajemy się uczestnikami zba-wienia każdej osoby, której ten plan dotyczy. Zgodzili-śmy się wówczas na to, że zbawimy nie tylko siebie samych, lecz również całą ludzką rodzinę. Staliśmy się partnerami Pana. Wprowadzenie tego planu w życie stało się więc nie tylko dziełem Ojca i Zbawiciela, lecz również naszym dziełem. Najmniejszy, najbardziej pokorny z nas, jest partnerem Wszechmogącego w osiągnięciu celu wiecznego planu zbawienia („The Worth of Souls”, Utah Genealogical and Historical Magazine, październik 1934, str. 189)” (w: Doctrine and Covenants and Church History: Gospel Doctrine Teacher’ s Manual [1999], str. 173).

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów zachęcał młodzież Kościoła do pracy świątynnej na rzecz swoich przodków.:

„Wszelka praca, jaką wykonujecie w świątyni, to dobrze spędzony czas, ale przyjmowanie obrzędów w imieniu własnych przodków uczyni czas spędzony w świątyni świętszym i umożliwi otrzymanie wspanialszych błogosławieństw […].

Czy wy, młodzi ludzie, pragniecie znaleźć pewny sposób na eliminację wpływu przeciwnika z waszego

życia? Zagłębcie się w poszukiwania własnych przod-ków, przygotujcie ich imiona i nazwiska na otrzymanie świętych obrzędów zastępczych dostępnych w świą-tyni, a następnie udajcie się do świątyni, aby w ich zastępstwie przyjąć obrzędy chrztu oraz nadania daru Ducha Świętego [...]. Nie wyobrażam sobie lepszej obrony przed wpływem przeciwnika w waszym życiu” („Radość płynąca z odkupienia zmarłych”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 93–94).

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wystosował po-niższe zaproszenie i obietnicę:

„Zachęcam młodych ludzi Kościoła, aby poznawali i doświadczali Ducha Elia-

sza. Zachęcam was, abyście wyszukiwali i poznawali swoich przodków oraz przygotowywali się do wyko-nywania chrztów w zastępstwie waszych zmarłych krewnych w domu Pana (zob. NiP 124:28–36). Nama-wiam was, abyście pomagali innym ludziom poznawać historie ich rodzin.

Jeśli z wiarą odpowiecie na to zaproszenie, wasze serca zwrócą się ku ojcom. Obietnice złożone Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi zakorzenią się w waszych sercach. Wasze błogosławieństwo patriarchalne określające wasz rodowód połączy was z tymi przodkami i będzie miało dla was większe znaczenie. Wzrośnie wasza miłość i wdzięczność do przodków. Wasze świadectwo i nawrócenie do Zbawiciela staną się głębokie i trwałe. Obiecuję wam, że będziecie chronieni przed nasila-jącym się wpływem przeciwnika. Uczestnicząc w tej świętej pracy, będziecie chronieni tak za młodu, jak i przez resztę swojego życia” („Serca dzieci się zwrócą”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 26–27).

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

ULOTKA

Odnośnik Odwiedzone osoby Data lub czas Miejsce Co miało miejsce

Ew. Jana 20:11–18; Ew. Marka 16:9


Ew. Łukasza 24:34; I List do Koryntian 15:5

Ew. Marka 16:12; Ew. Łukasza 24:13–32Ew. Marka 16:14; Ew. Łukasza 24:33, 36–49; Ew. Jana 20:19–23

Ew. Jana 20:26–29

Ew. Jana 21:4–23

Ew. Mateusza 28:16–20; Ew. Marka 16:15–18Ew. Marka 16:19–20; Ew. Łukasza 24:50–53; Dzieje Apostolskie 1:9–11



Dzieje Apostolskie 7:55–56Dzieje Apostolskie 9:4–6; I List do Koryntian 9:1;15:8


© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

Wizyty zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie

ULOTKA

Zbawiciel kieruje dziełem PrzywróceniaDoktryny Kościoła Obrzędy Kościoła Przywództwo w Kościele

Nauki i Przymierza 76 wstęp do roz-działu i streszczenie (Królestwa chwały, życie po śmierci)

Nauki i Przymierza 84:33–39 (Przysięga i przymierze kapłaństwa)

Nauki i Przymierza 128:1, 15, 18 (Chrzest w zastępstwie zmarłych)

Nauki i Przymierza 131:1–4 (Małżeń-stwo celestialne jest niezbędne do wyniesienia)

Nauki i Przymierza 137:6–10; 138:29–35 (Wszyscy, którzy umrą bez wiedzy o praw-dzie, będą mieli możliwość skorzystania z odkupienia)

Nauki i Przymierza 20:37, 72–74 (Wymagania i poprawny sposób chrzczenia)

Nauki i Przymierza 20:70 (Błogosławienie dzieci)

Nauki i Przymierza 20:75–77, 79 (Udzielanie sakramentu)

Nauki i Przymierza 124:33–39 (Obrzędy świątynne)

Nauki i Przymierza 132:7, 15–20 (Małżeństwo na wieczność)

Nauki i Przymierza 20:38–59 (Obowiązki urzędów kapłańskich)

Nauki i Przymierza 20:61–62 (Regularne konferencje kościelne)

Nauki i Przymierza 26:2 (Powszechna zgoda)

Nauki i Przymierza 107:22–27, 33–35, 64–67, 85–91 (Obowiązki przywódców w Kościele)

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE

• Co Zbawiciel przywrócił na ziemię poprzez Proroka Józefa Smitha?

• Dlaczego zasady lub praktyki, o których przeczytaliście, są ważne?

ULOTKA©

201

5 IN

TELL

ECTU

AL R

ESER

VE, I

NC. W

SZEL

KIE

PRAW

A ZA

STRZ

EŻO

NE

Drugie Przyjście Jezusa ChrystusaProroctwa dotyczące Drugiego Przyjścia Czego dowiadujemy się

na temat Drugiego Przyjścia

Nauki i Przymierza 49:6–7; Józef Smith — Mateusz 1:40

Ks. Izajasza 40:5; Ew. Mateusza 16:27

Ks. Izajasza 52:10; Nauki i Przymierza 133:3

Ks. Zachariasza 13:6; 14:4; Nauki i Przymierza 45:48; 51:53

Ks. Izajasza 63:2; Objawienie 19:11–13; Nauki i Przymierza 133:46–48

Dzieje Apostolskie 1:9–11; I List do Tesaloniczan 4:16

I List do Tesaloniczan 4:17; Nauki i Przymierza 88:96–98

Objawienie 16:20; Nauki i Przymierza 133:21–24

Nauki i Przymierza 5:19; 101:24–25; 133:41

II List Piotra 3:10; Józef Smith — Mateusz 1:46–48

ULOTKA

Jezus Chrystus i MileniumJakie role będzie pełnił Chry-stus podczas Milenium?

Ks. Izajasza 9:6–7; 33:22; Objawienie 11:15; 1 Nefi 22:24

(Będzie panował w królestwie Bożym na ziemi. Będzie sędzią, prawodawcą i nas wybawi).

Gdzie będzie przebywał Chrystus podczas Milenium?

Ks. Sofoniasza 3:15–17; Nauki i Przymierza 29:11; 45:59 (Będzie mieszkał na ziemi pośród Swego ludu).

W jaki sposób Chrystus będzie panował w okresie Milenium?

Objawienie 19:15; Nauki i Przymierza 38:21–22 (Chrystus będzie królem i prawodawcą).

Jaki wpływ będzie wywierało panowanie Chrystusa?

Ks. Izajasza 2:2–4; 1 Nefi 22:25–28; 2 Nefi 30:10–18

(Na ziemi będą panowały pokój, jedność i sprawiedliwość. Szatan nie będzie miał władzy nad sercami ludzi).

Jezus Chrystus i MileniumJakie role będzie pełnił Chry-stus podczas Milenium?

Ks. Izajasza 9:6–7; 33:22; Objawienie 11:15; 1 Nefi 22:24

(Będzie panował w królestwie Bożym na ziemi. Będzie sędzią, prawodawcą i nas wybawi).

Gdzie będzie przebywał Chrystus podczas Milenium?

Ks. Sofoniasza 3:15–17; Nauki i Przymierza 29:11; 45:59 (Będzie mieszkał na ziemi pośród Swego ludu).

W jaki sposób Chrystus będzie panował w okresie Milenium?

Objawienie 19:15; Nauki i Przymierza 38:21–22 (Chrystus będzie królem i prawodawcą).

Jaki wpływ będzie wywierało panowanie Chrystusa?

Ks. Izajasza 2:2–4; 1 Nefi 22:25–28; 2 Nefi 30:10–18

(Na ziemi będą panowały pokój, jedność i sprawiedliwość. Szatan nie będzie miał władzy nad sercami ludzi).

© 2

015

INTE

LLEC

TUAL

RES

ERVE

, INC

. WSZ

ELKI

E PR

AWA

ZAST

RZEŻ

ONE