JEZUS – WIĘCEJ NIŻ CZŁOWIEK  NASZ  MARATON  TRWA…        

 Istnieje   pewna   prawdziwa   historia   o   rosyjskim  carze   Piotrze   Wielkim   (1672-­‐1725).   Jako   młody  człowiek   Piotr   był   niezwykle   żądny   wiedzy   i  dociekliwy.  Chciał  się  nauczyć  jak  najwięcej,  żeby  potem,  gdy  będzie  nosił   koronę,   zmodernizować  swój  kraj.    

„W  Rosji  też  możemy  budować  tak  samo  genialne  statki,  jak  robią  to  Holendrzy!"  -­‐  powiedział   sobie.   Rzeczywiście,   Holendrzy   byli   w   tym   czasie   najlepszymi  konstruktorami  statków  na  świecie.  A  więc  przyszły  car  pod  fałszywym  nazwiskiem  zatrudnił   się   w   holenderskiej   stoczni,   gdzie   nauczył   się   szkutnictwa.   Gdy   Piotr  został  carem,  w  krótkim  czasie  nauczył  Rosjan  budować  wspaniałe  żaglowce...    Genialny  pomysł  na  film    To,  że  Bóg  stał  się  człowiekiem,  jest  jeszcze  bardziej  niewiarygodną  historią  od  tej,  że  car  przez  parę  lat  udawał  szkutnika.  Bóg  staje  się  człowiekiem  –  brzmi  to  jak  bajka  albo  zabawny  pomysł  na  film    W  Hollywood  można  byłoby  napisać  scenariusz  filmu  fantasy:  „Bogu"  nudzi  się  w  niebie,  więc  wpada  na  szalony  pomysł,  żeby  przebrać  się  za  człowieka.  Przychodzi  na  ziemię,  ale  zachowuje  się  dość  głupio,  bo  „Bóg"  przecież  nie  ma  pojęcia,  jak  tu  się   żyje.   Ma   najdziwniejsze   przygody,   ale   na   szczęście   jako   Bóg   ma   pod   ręką  najróżniejsze   sztuczki   i   cuda,  dzięki   którym  może   się  wyratować   z   każdej  opresji.  Sytuacja  staje  się  krytyczna,  gdy  poznaje  cudowną  dziewczynę,  zakochuje  się  bez  pamięci  i  wcale  nie  chce  wracać  do  nieba...    Pośmialibyśmy  się,  wypili  colę,  opróżnili  kubełek  popcornu  i  po  trzech  dniach  zapomnieli  o  filmie.  Myśli  Boga    lepsze  niż  każdy  film…  

Bóg  niemowlęciem?      Czy  można  to  sobie  wyobrazić:  BÓG  -­‐  płacz  dziecka,  niemowlę,  które  ssie  pierś  matki  i  robi   w   pieluchy?   Dziecko,   które   szaleje   z  rówieśnikami,  rozbija  sobie  kolano  do  krwi  i   z   płaczem   biegnie   do   matki?   Młody  mężczyzna,   dumny   ze   swoich  przybywających   sił,   który   dzieli   z  przyjaciółmi   swoje   radości   i   smutki,   przeżywa   seksualne   pokusy   i...   który   wciąż  odkrywa,  że  mimo  wszystko  nie  jest  z  tego  świata,  ponieważ  w  głęboki  i  wyjątkowy  sposób  jest  związany  ze  swoim  Ojcem  w  niebie.      Czy  można  to  sobie  wyobrazić?    Jeśli   masz   z   tym   kłopot,   to   nie   jesteś   sam.   Niektórzy   chrześcijanie   pierwszych  wieków  widzieli  Jezusa  na  własne  oczy.  

! Widzieli  prawdziwego  człowieka,  z  którym  można  się  śmiać,  płakać,  jeść,  pić,  śpiewać,  przyjemnie  spędzać  czas.  

! Ale   widzieli   także   Jezusa,   który   czynił   cuda   i   potrafił   nawet   martwych  wskrzesić  do  życia.  Czuli,  że  w  Jego  słowach  była  ponadludzka  moc.  Widzieli,  że   śmierć   nie   ma   nad   nim   władzy.   Za   Poncjusza   Piłata   Jezus   został   zabity  przez  ukrzyżowanie.  Dramat  ten  rozegrał  się  na  oczach  wielu  ludzi,  więc  nie  było  wątpliwości  co  to  faktu,  że  Jezus  umarł.  Trzy  dni  później  jednak  „ukazał  się  ponad  pięciuset  braciom  równocześnie"  (1  Kor  15,  6).  Ukazał  się  żywy!  

Możesz  sobie  wyobrazić,  jakie  to  wywołało  dyskusje  w  młodym  Kościele,  zanim  na  soborze   w   Chalcedonie   w   roku   451   (dziś   jest   to   dzielnica   Stambułu)   przyjęto  formułę  „prawdziwy  Bóg  i  prawdziwy  człowiek  jednocześnie".                            

Taki  ludzki  i  taki  boski  -­‐  historia  Łazarza    Wielu  ludzi,  którzy  w  Jezusie  widzieli  przede  wszystkim  Boga,  gorszyło  się  tym,  że  Jezus  miał  prawdziwego  przyjaciela,  Łazarza,  co  było  powszechnie  wiadome.  Gdyby  był  Bogiem  -­‐  mówili  -­‐  to  nie  mógłby  przecież  mieć  przyjaciela!  Ale  On  go  miał.  Nie  dowiadujemy  się  z  Biblii,  jak  obydwaj  przeżywali  tę  przyjaźń.  Z  pewnością  spędzali  ze  sobą  dużo  czasu,  cieszyli  się,  gdy  się  spotkali,  być  może  wspólnie  wędrowali  albo  siadali  razem  na  brzegu  jeziora  Genezaret  i  rozmawiali.  Ewangelia  według  św.  Jana  przekazuje,  że  pewnego  razu  Jezus  przybył  ewidentnie  za  późno,  żeby  móc  spotkać  się  z  przyjacielem.  Zobacz  jeszcze  raz…    J11,  17-­‐19.34-­‐41.43-­‐44  Zadaj  sobie  pytanie:  Co  jest  boskiego,  a  co  ludzkiego  w  Jezusie?      

   

Panie   Jezu   Chryste,   będąc   człowiekiem,   doświadczyłeś  wszystkiego,  czego  i  my  doświadczamy  w  życiu.  Wiesz,  jak  to   jest  być  człowiekiem,   i  wiesz,   jak  to   jest  być  kuszonym,  smutnym,   opuszczonym  Wspieraj   nas   w   życiu   i   przyjdź   z  pomocą,  gdybyśmy  pobłądzili.  Amen.            

 

JEZUS  PRZYWRACA  ŁAZARZA  DO  ŻYCIA      J11,  17-­‐19.34-­‐41.43-­‐44    1.Co  cię  najbardziej  zaskoczyło  w  historii  o  wskrzeszeniu  Łazarza?  � To,  że  Jezus  potrafił  wskrzeszać  umarłych.  � To,  że  Jezus  płakał  z  powodu  śmierci  Łazarza.  � To,  że  Łazarz  był  pochowany  w  grocie.  � To,  że  Jezus  nie  zapobiegł  śmierci  Łazarza.  � To,  że  ktoś  naprawdę  wierzy  w  tę  historię.  � ……………………………………………………………………………………………………….  

 2.Co  ta  historia  mówi  ci  o  Jezusie?  � Jezus  nie  udaje  twardego,  bo  roztkliwia  się  przy  ludziach.  � Jezus  jest  potężnym  magiem,  który  potrafi  ożywić  umarłych.  � Jezus  jest  Bogiem.  � Jezus  jest  prawdziwym  człowiekiem  i  prawdziwym  Bogiem.  � ……………………………………………………………………………………………….  

 3.  Co  jest  szczególnie  ważne  w  historii  o  Łazarzu?  � Jezus  jest  człowiekiem,  który  ma  uczucia  i  może  być  smutny.    � Jezus  jest  Bogiem  i  potrafi  zmarłym  przywracać  życie.  � Jezus  jest  człowiekiem  i  ma  przyjaciół.  � Jezus  jest  Bogiem  i  można  się  z  nim  zaprzyjaźnić.  � Dla  mnie  ta  przypowieść  nie  ma  znaczenia.  � ………………………………………………………………………………………………  

 4.Kim  jest  dla  ciebie  Jezus?  � Postacią   zbyt   odległą   historycznie,   by   można   było   powiedzieć   coś  

konkretnego.  � Nauczycielem  mądrości,  który  miał  wpływ  na  epokę  sprzed  2000  lat.  � Prorokiem,  który  na  polecenie  Boga  pokazywał  nam,  jak  mamy  żyć.  � Synem  Bożym.  � ……………………………………………………………………………………………………  

 5.  Własne  refleksje.      

Ks. Paweł Hubczak phubczak@op.pl