İKİYILOKULTATİLİ

JulesVerne

DijitalOrtamaAktaran:kütüphaneci

(kutupyıldızıkitaplığı-135)

Epub&Mobi:erdemli

JulesVerneÜzerine

Ünlü Fransız yazarı Jules Verne 1828'de Nantes'de doğdu. Paris'te hukuk okurken oyunyazmaya başladı. İlk kez 1848'de Michel Carre ile birlikte iki operet hazırladı, iki yıl sonraAlexandreDumas'nınyardımıilebirkomedisisahnelendi.

Jules Verne'in hikâyeciliği ve romancılığı, Hetzel'in "Eğitim ve Tatil" adlı dergisindekiyazılarıylabaşladı.Budergide"Balonla5Hafta"ve"KeşiflerYolculuğu"adlıhikâyeleriniyazdı,dahasonra1863'debueserlerikitaphalindeyayınladı.

Bunu izleyen yıllarda Jules Verne 'i bilim kurgu roman çığırını açan bir öncü olarakgörüyoruz. Bu yeni roman türünde olağanüstü buluşlarını açıklayarak, geleceğin teknolojikgelişmelerineışıktutmuştur.

Yazar,FransızAkademisi'nintakdirinikazanmışveLegiond'Honneurnişanınıalmıştır.

Başlıcaromanları:

DünyanınMerkezineSeyahat(1864),

AyaSeyahat(1865),

KaptanGrant'ınÇocukları(1867-1868),

DenizAltında20BinFersah(1870),

YüzenŞehir(1871),

80GündeDevriâlem(1873),

EsrarengizAda(1874),

DoktorOx(1878),

MichelStrogoff(1876),

OnbeşYaşındaBirKaptan(1878),

İkiYılOkulTatili(1880),

GüneyeKarşıKuzey(1887),

KarpatlardakiŞato(1892),

AntiferUsta'nınŞaşılacakSerüvenleri(1894),

PervaneliAda(1895),

ClovisDardanton(1896),

BuzdanSfenks(1897).

RomankahramanlarınınisimleriveTürkçeokunuşları:

Briant-Biriyan

Gordon-Gordon

Jacques-Jak

Moko-Moko

Doniphan-Donifan

Wilcox-Vilkoks

Webb-Veb

Cross-Kuros

Baxter-Bekster

Garnett-Garnet

Chairman-Şerman

Catherine-Katerin

Panfield-Panfil

Woltson-Vatson

Forbes-Forb

Kate-Ket

1

9Mart1860gecesidenizekarışmışbulutlar,görüşuzaklığınıancakbirkaçkulacaindirmişbulunuyordu.BuazgındenizdeSlugiadlıküçükbirtekne,vargücüyleilerlemeçabasındaydı.Buyüztonlukbiryattı.

Saat akşamın on biriydi. Bu enlemde, mart ayı başlarında geceler henüz kısadır. Günancaksabahınbeşinedoğruağarmayabaşlar.Amaküçüktekneninbatmatehlikesisankisabaholursaazalacakmıydı?Onuancakfırtınanındinmesi,dalgalarınyatışmasıkurtarabilirdi,yoksaokyanusunortasında,karaparçalarındanuzak,sularagömülüpgidecekti.

Slugi'ninarkagüvertesinde,biriondört,öbürikisionüçyaşlarındaüççocuklabirdeonikiyaşlarında zenci miço dümen dolabına sımsıkı yapışmışlar, dalgalara karşı koymak içinçabalarınıbirleştiriyorlardı.Yaptıklarıçokzorbir işti.Biraradalgaöylesineşiddetleçarptıki,çocuklarınhepsibirdenyereyuvarlandı,neysehementoparlanıpayağakalkabildiler.İçlerindenbiri,"Dümendayanıyorya,Briant?"diyesordu.

Yerini almış ve soğukkanlılığını hiç yitirmemiş olan Briant, "Evet, Gordon” diye yanıtladı.Sonra- üçüncü çocuğa, "Aman sıkı tutun. Doniphan sakın cesareti elden bırakmayalım ha!...Yoksapaçayıkurtaramayız!"dedi.

Bunları İngilizce söylemişti ama Fransız vurgusuyla. Sonra miçoya döndü. "Yaralı filandeğilsinya,Moko?"

"Hayır, Bay Briant. Biz var gücümüzle şu yatı ayakta tutmaya çalışalım. Yoksa doğrudenizindibiniboylarız!"

O anda aşağıya, yatın salonuna inen merdivenin kapağı birden açılıverdi. Güvertedeneşeylehavlayansevimliköpekçik,dokuzyaşlarındakadarbirçocukbelirdi.

Çocuk,"Briant...Briant...Neleroluyorkuzum?"diyeseslendi.

"Birşeyyok, Iverson,birşeyyok.Hadi,sizDole ile ininaşağı,çabuk!"Yaşçabirazdahaküçük görünen başka bir çocuk, "Çok korkuyoruz da biz..." Briant söze karıştı. "Yok, canım,hadi girin hepiniz içeri, iyice gizlenin battaniyelerinizin altına, gözlerinizi de kapayın.Meraklanmayın-korkacakbirşeyyok!"

"SizebiryardımımızdokunabilirmiBriant?"

"Hayır Baxter. Sen, Cross, Webb, Service ve Wilcox, siz küçüklerin yanında kalın. Bizdördümüzyeterliyizburada."

Büyük bir kasırgaya yakalanmış olan şu yelkenlide çocuklardan başka kimse yokmuydu

acaba?

-Hayır,yoktu,yalnızcaçocuklar.

-Peki,kaçkişiydiler?

-Gordon,Brant,Doniphanvemiçoyla,birlikte,onbeş

-Nasılbinmişlerdibutekneye?

-Onudabirazdanöğreneceğiz.

-Peki,amabaşlarındatekbirbüyükbileyokmuydu?Hiçolmazsagemiyekumandaedecekbirkaptan?Manevrayayardımcıolacakbirtayfa?Bufırtınadadümenitutacakbirdümenci?

-Hayır,odayoktu.BununiçindirkiSlugi'ninokyanustakikonumunutamolarakbelirleyecekkimse de yok demekti. Hem de okyanusların en büyüğü. Avustralya ile Yeni Zelanda’dan taGüneyAmerikakıyısınakadarikibinmilboyuncauzananBüyükOkyanus.

Neolmuştuacaba?Yelkenliningemicileri tümüylebirkazayamıkurbangitmişlerdi?Yoksakorsanlar onları kaçırıp teknede en büyükleri ancak on dördünde olan genç yolcuları kendiyazgılarıylabaşbaşamıbırakmışlardı?

Busorularahiç kuşkusuz çocuklar karşılık bulabilirlerdi amakimsoracaktı onlara?Ayrıcaonlarınyardımınakoşacakbirteknedegörünmüyorduortalıklarda.

Fırtınaşiddetinigittikçeartırmaktaydı.Kırksekizsaattenberiazgındalgalarlaboğuşanbuyelkenli içinhiçbirumut ışığıyokgibiydi.BirdenDoniphan"Eyvah,mizanadireğikırıldı..."diyebağırdı.

Miçoatıldı."Hayır,yelkenhalatlarındankurtuldu."

Briant, Avrupa'dan Okyanusya'ya gelirken hem Atlas Okyanusunu, hem Büyük Okyanusugeçtiği için gemicilikten çok az anlıyordu ve bu yüzden öteki çocuklar teknenin yönetiminiMoko'ylabirlikteonabırakmışlardı.Yelkeninhemen,koparılmasıgerektiğinden,Briant ilemiçobüyükbirustalıklavetehlikeyigözeolarak,güvertedesürünesürüneilerlediler,kopanbölümüniplerini kestiler ve ancak alttaki küçük parçaları bıraktılar. Bu sırada Briant'ın üç yaş küçükkardeşiJacquesgöründü."Gelin...Gelin!..."diyebağırdı."Aşağısubastı!"

Briant hemen atılıp alelacele aşağı indi. Salon şiddetle sallanan bir fenerin ışığıyla bellibelirsiz aydınlanmıştı. Yataklara uzanmış on kadar çocuk görülüyordu. En küçükleri - sekizdokuzyaşındaolanlarıvardı-dehşetlebirbirlerinesarılmışlardı.

Briant onları yatıştırmak amacıyla, "Korkmayın- bir şey yok, biz buradayız, hiçmeraklanmayın!"dedi.

Sonrayerdekisuyabirgözgezdirdi.Hemensuyungüvertekapaklarındansızdığınıanladı,

teknedeçatlakfilanyoktu.İçirahatladısalondakileriyatıştırarakyenidendümenbaşınadöndü.Çocuklar arkadan vuran dalgalara kapılıp denize yuvarlanmamak için kendilerini bağlamayahazırlanıyorlardı ki, koskocaman bir dalga güverteyi süpürdü. Briant, Doniphan ve Gordondümendolabınasımsıkıyapışıpkurtulabildileramamiçosürüklenipgitmişti,Briantvargücüylehaykırdı.

"Moko!.Moko!."

Doniphanatıldı,"Sakındenizedüşmüşolmasın?"

Gordonküpeştedeneğilipbaktı."Olamaz,görünmüyor,sesidegelmiyor!"

Briant, "Onu kurtarmalıyız, hiç olmazsa bir cankurtaran simidi, bir halat atmalıyız!" diyebağırdıveyenidenseslendi.

"Moko?...Moko?..."

Miçonunsesigeldi,"İmdat...İmdat!..."

Gordon,"Denizedüşmemiş,yelkenlininburnunda"diyeatıldı.

Briant da, "Şimdi gider onu kurtarırım” diyerek güvertede dikkatle sürünerek ilerlemeyekoyuldu. Bin bir güçlükle geminin baş tarafında, yelkeni tutan halatlardan birine takılıp kalmışolan miçoyu kurtararak geriye, dümen dolabına getirebildi. Dört çocuk, tekneyi baştanbaşasüpüren dalgalara karşı direnebilmek için kendilerini sımsıkı küpeşteye bağladılar. Yelkensizkalantekneninhızıiyiceazalmıştıvebudatehlikeyibüsbütünartırıyordu.

Güney yarımküresindemart ayı, kuzey yarımküresinin eylül ayının karşılığıdır ve gecelerpek uzun değildir. Saat sabahın dördü olduğundan, ufuk neredeyse ağarmaya başlayacaktı.Belkidegüneşindoğmasıylakasırganınşiddetihafiflerdi...Yadabelkibirkaraparçasıgözükür,şuçocuklariçinbirumutışığıbelirirdi...Saatdörtbuçuğadoğruortalıkaydınlanmayayüztuttu.Bulutlarınürkütücübirhızlageçtiğigörülebiliyordu.Kasırgaşiddetinihiçmihiçazaltmamıştıveaçıklardadenizköpüktengörülmezolmuşgibiydi.Yelkenlihabattı,habatacaktı.OandaMokohaykırdı."Kara!...Kara!..."

Acaba yanılıyormuydu? Ama hayır, sevinçle doğuda bir noktayı gösterip, "Bakın, bakın!Şurada, mizana direğinin biraz sağında! İyi bakın, gördünüz mü? İşte!.,. İşte!..." diyebağırıyordu.

Briantdabağırdı,"Evet,evet,kara!...Karagöründü!..."

Artık kuşkukalmamıştı.Beşaltımil uzaktaadayadaanakara,bir toprakparçası, ufkunbüyükbirbölümünükaplıyordu.BirsaatekalmazSlugibukaraparçasınavarırdı.Oandarüzgâröfkesinibüsbütünartırdı.Tekneyibir tüygibisürükleyerekgöğünbeyazımtırakzeminiüzerindemürekkepleçizilmişçesineaçıkseçikbelirenkıyıyadoğrukoşturmayabaşladı.

Doniphan-GordonveMokodümenbaşındakaldılar.Briantbaştarafadoğruilerledi.Tekneöylesine hızla sürükleniyordu ki, kara parçası gözle görülür biçimde yaklaşmaktaydı. Briantyatınelverişlikoşullarlayanaşabileceğibiryerarandıdurdu.Nebirdereağzıgörünüyordu.Nedebir atılımda tehlikesizce oturabilecekleri bir kumluk. Tersine kumsalın bir yanında, kapkarabaşlarını dalgalardan çıkarmış bir sıra kayalık göze çarpmaktaydı. İşte yat ilk vuruşta ordaparamparça oluverecekti. O zaman Briant çarpma sırasında bütün arkadaşlarının güvertedebulunmasının daha iyi olacağını düşünerek koştu, merdivenin kapağını açıp, "Hadi bakalım,herkesyukarıya”diyeseslendi.

İlk fırlayan köpek oldu, ardından on kadar çocuk, sürünerek arka tarafa yaklaştılar.Sığınaktaşiddetinibüsbütünartırandalgalarıgörünceenküçüklerkorkuylabağırıştılar...

SaataltıolmadanazönceSlugikayalıklaravarmıştıbile.Briantdurmadan,"Sıkıtutunun!...Tutunun!"diyebağırıyordu.

Giysilerinin fazlasını üzerinden atarak sarsıntının etkisiyle denize düşeceklere yardımakoşmayahazırbekledi,çünkühiçkuşkusuzyatkayalıklaraçarpıpbatacaktı.

Ansızınbir sarsıntı oldu.Slugiarka taraftankayalaraoturmuşvebaştanbaşasarsılmaklabirlikte su almamıştı. İkinci bir dalgayla yükselerek elli adım kadar, bu kez kayalaradokunmaksızın ilerledi, sonra iskele tarafına yattı kıyıya çarpıp geri gelen dalgalarınkaynaşmasına hiç aldırış etmeksizin kıpırtısız kalakaldı. Gerçi artık denizde değildi amakumsaladaenazından,üçdörtyüzmetreuzaklıktaydı.

2

Durum yine de pek umut verici sayılmazdı. Üstelik tekne artık kıpırdayamadığından,dalgalar daha da şiddetle dövüyordu onu. Çocuklar güverteye toplanmış, korku içindebirbirlerinesokulmuşlardı.

Briant durmadan, "Korkmayın” diyordu. "Yat pek sağlam.Kıyı da şuracıkta, yakınımızda!Birazbekleyelim,elbetteorayaulaşmanınçaresinibulacağız!"

Doniphanatıldı."Beklemeyenegerekvar,peki?"

Wilcoxadında,onikiyaşlarındabirçocukdaonudestekledi."Evetya,negerekvar?Niçinbekleyeceğiz?"

Briant karşılık verdi. "Çünkü deniz henüz pek sert ve bizi kayalara çarpabilir de ondan.Denizrüzgârınelverdiğinceçekilsin,ozamankurtulmanınbiryolunudüşünürüzelbet."

Briant haklıydı. Gerçi gelgit akımları Büyük Okyanusta pek belirgin sayılmazdı ama yinesuların yükselme ve alçalma dönemleri arasında oldukça bir düzey farkı oluşurdu. Bu yüzdenbirkaç saat beklemekte yarar vardı, üstelik belki rüzgâr da yumuşardı. O zaman yelkenlidenayrılıpkumsalakadarolançeyrekmiliaşmakdahakolaylaşabilirdi.

Peki, neresiydi şu kara parçası? Bir adamıydı, yoksa bir anakaranın ucumuydu? Bunaşimdilik yanıt vermenin olanağı yoktu, çünküSlugi kıyıya fazlasıyla yaklaşmış bulunduğundan,ancakbelirlibiryerinigözlemekmümkünolabiliyordu.Yapılacak tek iş,karayaayakbasmanınyolunuaramaktı.

Havaiyiceaçılmıştı,karanınbütünayrıntılarıgözlenebiliyor,kumsalda,arkasındakiyalıyarda,geridesıkağaçlıklardaşimdidahaiyiseçiliyordu.Hattasağtaraftabirdereağzıbilevardı.Buarkadakiyeşillikperdesi,toprağıelverişlibulupgeliştiğinihaberveriyorgibiydi.Ancakkıyınınbukesimindeinsanyaşamıyorolmalıydı,çünküdereağzındabilenebirev,nebirkulübegözeçarpıyordu.

Bu arada deniz ağır ağır çekiliyordu. Kayalıkların iyice açılıp da geçit vereceği an hazırolmak gerekirdi. Saat yediye yaklaşıyordu. Herkes şimdilik en çok gerek duyacakları şeylerigüverteye çıkarmaya koştu. Sonradan, öteki eşyayı da, dalgalarla karaya vurdukçatoplayabilirlerdi. Küçüğü büyüğü elbirliğiyle uğraşıyorlardı. Teknede bol miktarda konserve,bisküvi, tuzlanmış et vardı. Bunlar balyalanıp yaşça en büyük olanların taşıması için bir yanayığıldı. Ama bu taşıma işi için de denizin kayalardan tümüyle çekilmesi gerekirdi. Dalgalargittikçe yatışıyor, sular çekiliyordu ve bu, teknenin iskele tarafına giderek daha çokeğilmesinden de anlaşılıyordu. Hatta büsbütün yana devrilme tehlikesi bile vardı ve o zaman

sular güverteyi basarsa, durum gerçekten umutsuz olabilirdi. Fırtınanın teknedeki kurtarmasandallarınısürüklemişti.Buaradaşiddetlibirtartışmapatlakverdi.Doniphan,Wilcox,WebbveCross kayığı suya indirmeye hazırlanıyorlardı. Briant geldi ve "Ne yapıyorsunuz siz?" diyesordu. Wilcox karşılık verdi. "Canımızın istediğini." Doniphan da atıldı, "Bu kayığa binipgideceğiz,bizeengelolamazsın."

"İyi ama, bizi burada böyle bırakamazsınız ki?" "Bırakan kim? Kumsala vardıktan sonraiçimizdenbirikayığıgerigetirir."

"Pekiyagetiremezse,yakayalaraçarpıpparçalanırsa?"BununüzerineWebb,Briant'ıitip,"Hadiçabuk,çabukbinelim”dediveWilcoxveCross'unyardımıylakayığıdenizeindirmişti.

"Binemezsiniz."diyebağırdı."Kayıkgerektiğinde,önceenküçüklerinbinipkumsalavarmasıiçinkullanılacaktır."

Bu kez Doniphan, "Çek git başımızdan!" diyerek işe karıştı. "Bize engel olamazsın,istediğimiziyaparız."

Neredeyse kapışmak üzereydiler ki, Gordon araya girdi ve aklı başında, soğukkanlı birçocukolarak,Briant'tanyanaçıktı.

"Hadi,hadi, birazsabır,Doniphan.Bak, sendegörüyorsunki deniz yatışmışdeğil henüz.Kayıkbatargider,sonraneyaparız?"

"BuBriantbizebuyurmayapekalıştı,benbunagelemem."

"Hayır,benkimseyebuyurmam,kimseninbuyurmasındandahoşlanmam.Aslında,herkesinçıkarıiçinyapıyorumbunu."

Doniphan,"Herkesinçıkarınıbizdedüşünürüz.Şimdikarayavardığımızagöre,artık..."diyediklendiinatla.

Gordon yine ortalığı yatıştırdı. "Henüz karaya varmış sayılmayız ne yazık ki! İnat etmeDoniphan,kayığıkullanmakiçinelverişlizamanıkollayalımhele."

Gordon böylelikle Doniphan ile Briant'ın arasını bulmuş oluyordu. Bunu daha önceden debirkaçkezyapmakzorundakalmıştı.

Briant,Gordon'adöndü ve "Slugi kayalaraoturduğu zamansaat altıydı, değilmi?Denizinalçalmasıiçinkaçsaatgeçmesigerekiracaba?"diyesordu.

Moko,"Beş,altısaat”diyekarşılıkverdi.

"O halde saat on bire doğru belki de kıyıya varmayı deneyebiliriz? Bunun için, hazırlıklıolalımvebirşeyleryiyelimki,tokkarnınasuyagirmekzorundakalmayalım."

Bu çok yerinde bir öğüttü. Konserve ve bisküviyle sabah kahvaltısını yaptılar. Gordon

çaresizlikiçinde,"Neyapsakacaba?"diyordu.

Briantonakarşılıkverdi."Bendebilmiyorum.Bilmiyorum!Bilmemek,sadeceçocukolmak,neacı.Şimdibüyükolsaydıkneyapılacağınıkolaycakararlaştırabilirdik."

Gordon arkadaşlarını yatıştırdı. "Merak etmeyin, çaresiz kalınca, biz de ister istemez birkararvereceğiz.Umutsuzluğakapılmayalımdadüşünelim."

"Evet, düşünelim ve hemen harekete geçelim, Gordon. Dalgalar yeniden yükselmeyebaşlamadan tekneden ayrılamazsak, burada bir gece daha kalırsak işimiz bitiktir. Yat parçaparçaolacak,besbelli."

"Acaba bir sal, bir tür varagele mi yapsak?" "Bunu ben de düşündüm ama ne yazık ki,teknede sal için kullanabileceğimiz tahtaların hepsi de denize sürüklendi. Kayığı dakullanamayız, dalgalar devirir. Yapılabilecek tek şey var, kayaların üzerinden bir halat aşırıp,ucunukıyıdabiryerebağlamak."

"Bendesanayardımederim,Briant.""HayırGordon,benyalnızbaşarırımbuişi."Saatonuçeyrekgeçiyordu.Kırkbeşdakikayakadar,denizenalçakdüzeyine inmişolacaktı.Amayinedeyürüyecekkadarsığolmayacaktıkuşkusuz.Gerçialtmışmetrekadarileride,suyunkoyubirrenk almasından ve kumsal boyunca birçok noktanın su üstüne çıkmasından suların iyicealçaldığıanlaşılıyordu.Bu tehlikeli işi kimseyebırakmak istemeyenBriantgerekliönlemleridealmayıunutmadı.Teknedekiuzunvesağlamhalatlardanişinegelenkalınlıktabirtanesiniseçip,birucunusımsıkıkemerinebağladı.Doniphan,Wilcox,CrossveWebbdeöneminikavradıklarıbu işe yardımdan kaçınamazlardı.Hepsi birden, yavaş yavaş koyuvermek üzere halatın ötekiucunayapıştı.TamBriantdenizeatlayacakken,kardeşiağlayarakyanınakoştu."Ağabeyciğim,ağabeyciğim.""KorkmaJacques,banabirşeyolmaz,korkma."BirsaniyesonraBriantsudaydı.Önündebaşarılması pekgüçbir iş vardı, çünkü kıyıya vurupgeri gelendalgalardangüçlü biryüzücünün bile kurtulma olasılığı pek zayıftı. İster istemez, burgacın merkezine doğrusürüklenmeye başladı. Sulara karışıp yok olmadan, son bir çabayla, "İmdat! İmdat! Çekinhalatı!"diyebağıracakgücübulabildi.

Çocuklarbirdakikayakalmadanonubaygınbirhaldegüverteyealdılar;amakısazamandakardeşinin kolları arasında kendine geldi. Kayalara halat bağlama girişimi de böylece,başarısızlıklasonuçlanmışoldu.

Vakit öğleyi geçmişti. Deniz yeniden yükseliyordu. Yelkenli belki de oturduğu yerden,kayaların üzerinden kalkıp yeniden karanın daha yakınına oturacak, devrilecekti. Kimse dekurtulamayacaktı, yapacak hiçbir şey yoktu. Hepsi arkaya yığılmıştı, giderek kabaran denizi,kayaların birer birer gözden yitişini dehşetle seyrediyorlardı. Saat ikiye gelirken yelkenli iyicedoğrulmuştuamaarka kesimi hâlâ kayalara sıkışmışdurumdaydı.Çokgeçmeden tehlikeli birbiçimde yalpa vurmaya başladı. O anda, açık denizden koşup gelen köpüklü bir dağ, yatınhemen yanı başında dikildi, yüksekliği belki altı metreyi buluyordu. Dev dalga bir kasırga

şiddetiyle geldi, kayalıkları örttü, Slugi'yi kaldırdığı gibi kayaların üzerinden ve dibini hiçsürtmeden kolayca aşırıverdi. Bir dakika gibi kısa bir sürede, bu su yığının kaynaşmasısırasında,kumsalıntamortasınakadarsürüklenenSlugi,geldi,yalıyarındibineçarptıveorada,-bukeztümüylekarada-denizyavaşyavaşgeriçekilirken,kıpırtısızkalakaldı.

3

OdönemdeBüyükOkyanustakiönemlibirİngilizsömürgesiolanYeniZelanda’nınbaşkentiAuckland'ıneniyiokulu,Chairmanyatılıokuluyduvehepsideülkenineniyiailelerindengelme,yüzkadaröğrencisivardı.

YeniZelandatakımadasıbaşlıcaikiadadanoluşur:Kuzeydeİka-Na-MaviveyaBalıkAdası;güneydeTavai-PanamuyadaYeşil-YeşimArazisi.CookBoğazıylabirbirindenayrılanbuikiadaotuz dördüncü ve kırk beşinci güney enlemleri arasında uzanır ki, bu, kuzey yarımküresinde,Avrupa'da Fransa'nın bir kesimini ve Kuzey Afrika'yı kapsayan bölümün aşağı yukarıkarşılığıdır.Güneykıyılarıpekgirintiliçıkıntılıolanİka-Na-Maviadasıkuzeybatıya,Van-DiemenBurnu'ylasonbulanbireğriboyuncabirtürdüzensizyamukbiçimindeuzanır.

15Şubat1860günü,öğledensonraadıgeçenokuldanyanlarındaaileleribulunanyüzkadarçocuk neşeyle çıkmaktaydılar. Tıpkı açılan kafesten dışarı uğrayan kuşlar örneği.Çünkü tatilbaşlıyordu. İki ay sürecek bir bağımsızlık, bir özgürlük... Ve bu öğrencilerden bazıları uzunsüredirokuldakonuşulagelenbirdenizyolculuğunaçıkmayahazırlanıyordu.

Öğrencilerinailelerincekiralananbugüzel yelkenli, altı haftalıkbir sefer içinhazırlanmıştı.Slugi'ningezisinekatılacakolanbuöğrencilerinyaşlarısekizleondörtarasındadeğişiyordu.Buçocuklarınmiçoyla birlikte, uzun sürecek korkunç bir serüvene atılacakları kimin aklına gelirdiki?

Şimdideonlarıbirazdahayakındantanıyalım:FransızolanBriantvekardeşiyleAmerikalıGordon'undışında,tümüdeİngiliz’dir.DoniphanileGross,YeniZelanda’nınilerigelenzenginbirailesinin çocuklarıdır.Onüç yaşını biraz geçmiş olan bu çocuklar birbirlerinin amcaoğludur veher ikisi de son sınıf öğrencisidir. Bakımlı ve titiz bir çocuk olanDoniphan, okulun en seçkin,akıllıveçalışkanöğrencisidir.Yenilgiye,arkadaşlarındangerikalmayahiçdayanamaz.Neredebulunursabulunsun,hepbirinciolmakister,buyüzdenona'LordDoniphan'diyeadtakmışlardır.Ve yine bu yüzden yıllardır Briant ile çekişmektedirler, Gross'a gelince, orta düzeyde biröğrencidirancakamcaoğlununherdediğine,heryaptığınahayrandır.YineaynısınıftanBaxteronüçyaşında,ağırbaşlı,soğukkanlı,çalışkan,pekakıllı,özelliklepekbeceriklibiröğrenci,ortahallibirtacirinoğludur.

On iki yaşındaki Webb ile Wilcox dördüncü sınıftandır. Aileleri zengindir. Sık sık kavgaçıkarmayıseverler.

İkisi de on iki yaşındaolanGarnett ileService üçüncü sınıf öğrencileridir ve birbirine pekyakındostolanikiaileninbuçocukları,aralarındansusızmayanikiarkadaştırlar.İyiyüreklidirlerama çalışmayı pek sevmez, fırsat buldukça dersleri kaytarmanın yolunu ararlar. Özellikle

Garnettakordeonçalmayadüşkündür,okadarki,çalgısınıSlugi'yegetirmeyideunutmamıştır.Service'e gelince, hiç kuşkusuz içlerinde en neşelisi en uçarısı odur. Aklı fikri geziserüvenlerindedir,ensevdiğikitaplarıolanRobinsonCruzoe'ninve İsviçreliRobinson'unsüreklietkisindedir.

Son olarak, yelkenliye binen öteki üç çocuktan; Amerikalıyla iki Fransız’dan da biraz sözedelim.

Amerikalı,ondörtyaşındakiGordon'dur.Beşincisınıfınbuenağırbaşlıöğrencisi, tambirAmerikalıdır.GerçiarkadaşıDoniphankadarparlakbirzekâyasahipdeğildirama,çokzamankanıtınıortayakoyduğubirsağduyusu,birpratikzekâsıvardır.Soğukkanlıveciddidir,gözlemyapmayı sever. Onun kafasında her şey, tıpkı masasının içi gibi düzene konmuş,sınıflandırılmış, etiketlendirilmiştir. Kısacası arkadaşları Gordon'u sayarlar ve İngiliz kökenliolmasına karşın, ona aralarında her zaman yer verirler. Gordon Bostonludur, ama babasınıküçükyaştayitirmiştir;YeniZelanda’yayerleşmişolanvasisindenbaşkahiçbiryakınıyoktur.İkiFransız,Briant ileJacques, ikibuçukyılönce İka-Na-MaviAdası'nınmerkezindekibataklıklarıkurutma çalışmalarını yönetmek üzere Yeni Zelanda’ya gelen tanınmış bir mühendisinoğullarıdır.

Onüç yaşındakiBriant pekçalışkandeğildir amaçokakıllıdır zamanzamanbeşinci sınıföğrencilerininensonuncusuolur.Amacanıisterse,çokgüçlübelleğivekolaykavramayeteneğisayesinde hemen en ön sıraya yükselebilir ve işte Doniphan onu asıl bunun için kıskanır. Buyüzdenbuikiçocuk,okuldahiçdeiyigeçinemezlervebuanlaşmazlığınbirörneğinideSlugi"deyapılan tartışmayla biraz önce görmüş bulunmaktayız.AyrıcaBriant'ın gözü pektir, atılgandır,sporda çok başarılı, çeviktir, güler yüzlüdür; Doniphan'ın suratsız ağırbaşlılığıyla hiçbir ilgisiyoktur, hatta az buçuk, savruk, derbederdir, tek kelimeyle Fransız’dır ve bu özelliği İngilizarkadaşlarından apayrıdır. Sık sık başkaldırır, kavga eder ve gücü, yiğitliği sayesinde de bukavgalardan hemen hemen her zaman üstün çıkar. Her zaman zayıflardan, ezilenlerden yanaolduğuiçinküçüklertarafındanpeksevilir,hersözüdinlenir.KardeşiJacques'agelince,ogünedeküçüncüsınıfın-hattaServiceadlıöğrencidışındabütünChairmanokulunun-enafacan,enbaşarılıöğrencisisayılır,heranyeniyenimuziplikleruydurur,arkadaşlarınatürlüoyunlaroynar,sık sık ceza alırdı. Ama ileride görüleceği gibi, nedendir bilinmez, yatın yola çıkmasıyla buçocuğunhuylarıdatümüyledeğişiverdi.

İştefırtınanınBüyükOkyanustabirkıyıyaattığıçocuklarbunlardı.

Yeni Zelanda kıyıları boyunca birkaç hafta sürecek olan bu yolculuk sırasında Slugi'yesahibi, yani Garnett'in babası kumanda edecekti. Yola çıkma günü 15 Şubat olarakkararlaştırılmıştı.Bu tarihedekSlugi limanında iskelelerdenbirinin ucuna, yani oldukçauzağaarkadan bağlanmış bekliyordu. 14 Şubat günü akşamı genç yolcular tekneye bindiklerindemürettebattan kimse yoktu. Kaptan Garnette ancak yola çıkma saatinde gemiye gelecekti.

Gordonilearkadaşlarınısadecetayfabaşıylamiçokarşıladılar,tayfalarsonbirerbardakviskiyuvarlamayagitmişlerdi.Miçoyagelince,odabirköşedeuyuyakalmıştı.

Peki, o zaman ne oldu? Büyük bir olasılıkla, bunu kimse öğrenemeyecekti. Ortada birgerçekvarsa,yatın,palamarıyaihmaldenyadabirhainineliyleçözülüvermişti...

Miçonun bağırmasına Gordon, Briant Doniphan ve daha birkaç çocuk uyandılar,yataklarından fırlayıp onlar da güverteye koştular. Boşuna imdat istediler. Ne kentten, nelimandantekbir ışıkbilegörünmüyordu.Yelkenlikörfezinortasınıbulmuştubile,kıyıdanenazüçmiluzaktaydı.

Önce Briant ve miçonun öğütlerine uyan çocuklar, limana dönebilme umuduyla bir yelkenaçmayıdenediler.Amagereğincekullanamayacaklarıkadarağırolanbuyelken,batırüzgârınınetkisiyle, onları büsbütün açığa sürükledi. Slugi Coiville Burnunu aştı, boğazı geçip YeniZelanda’danmillerceuzaklaştı.Durumsonderececiddiydi.Briantilearkadaşlarıartıkkaradan,hiçbir yardım bekleyemezlerdi. Limandan herhangi bir gemi onları aramaya çıksa bile ancaksaatler sonra ulaşabilirdi. Geriye bir olasılık kalıyordu: Evet, Yeni Zelanda’nın limanlarındanbirinedoğruyolalanbirtekneylekarşılaşmak.Bununiçindirki,buolasılıknedenlizayıfolsada,Moko hemenmizana direğinin tepesine bir fener çekti. Artık güneşin doğmasını beklemektenbaşkaçareyoktu.Küçükleregelince,onlarpatırtıdanuyanmadıklarınagöre,eniyisiolanlarıhiçduyurmamaktı.Ürküpyattakargaşalığayolaçabilirlerdi.BuaradaSlugi'yigeridöndürmek içinbirkaçgirişimdebulunulduysadaboşuna, teknehemenyenidendoğuyadönüveriyordu.Birdeniki üç mil açıkta bir ışık göründü. Direğin tepesinde bu beyaz ışık, yol almakta olan buharlıgemileribelirleyenbir işaretti.Çokgeçmedenkırmızıyeşilbordo ışıklarıdabelirdiveher ikisibirdengöründüğüiçin,geminindosdoğruyatınüzerinedoğrugeldiğianlaşıldı.Buaradaçocuklarboşuna sevinç çığlıkları atmaya başladılar. Dalgaların gürültüsü- geminin koyuverdiği buharınhışırtısı açık denizde şiddetini artıran rüzgârın sesi, hepsi, çocukların çığlığını bastırmaktasankibirlikolmuştu.

Neyazıkki,şiddetlibiryalpada,ipkoptu,fenerdenizedüştüvebuharlıgemininsaatteonikimilhızladosdoğruüzerinegeldiğiSlugi'yiseçemediğiartıkiyiceanlaşıldı.Gemibirkaçsaniyedeyataulaştı veeğeryanlamasınavursaydı,hiçkuşkusuzosaniyedebatırırdı.Neyseki,ancakgeridençarptıvetekneyedeğmeksizinsadececankurtarankayığınınbağlıolduğumataforalarıkopardı.Kısacası bu çarpışmao kadar hafif olmuştu ki,Slugi'yi yaklaşan fırtınayla başbaşabırakangemi,hiçbirşeyinfarkınavarmaksızınyolunadevamedipgitti.

Yazgılarına boyun eğen yattaki bu çocuklar, her şeyin bittiğine inandılar. Gün doğusundauçsuzbucaksızokyanustümüyleıssızdı.BüyükOkyanus'unbukesiminde,AvustralyaveGüneyAsya'danAmerika'yagidengemilerdahakuzeydenyadadahagüneydengeçenyollanizlerler.Günboyutekbirgemibilegörünmedi.Gecebastırdığındarüzgârdinmedi,batıdanşiddetleestidurdu.

Buyolculuknekadarsürecekti,neBriant,nearkadaşlarıbunukestirebiliyorlardı.YatıYeniZelandadolaylarınadöndürmeyeboşunaçabaladılar.Neyelkenlerikullanabilecekbilgileri,nedebuna yeterli güçleri vardı, işte bu koşullar altında, Briant yaşının çok ötesinde bir yiğitlik vesoğukkanlılık göstererek arkadaşlarının yönetimini ele aldı ve Doniphan'ın kıskançlığına yolaçtı.GerçiMoko'nunyardımıylabileolsa, yatı batıya, limandolaylarınageri getiremediama,hiçolmazsayolculukiçinyeterlikoşullardatutmayıbaşarabildi.

*

Auckland'da,14Şubatı15Şubatabağlayangece,Slugi'ninkaybolduğuöğreniliröğrenilmezhemen kaptan Garnett'e ve zavallı çocukların ailelerine haber verilmişti. Böylesine bir olayınkentteyarattığıetkiyiveyolaçtığıderinüzüntüyüanlatmayagerekvarmı?

İyi ama, palamarı çözüldü yada koptuysabile, belki dedalgalar yelkenliyi körfezdenpekfazla açığa atmamış olabilirdi. Batı rüzgârı şiddetini arttırmış olsa da onlara yetişme olanağıbulunabilirdi?

Buyüzdenbirsaniyebileyitirmeksizin,limanmüdürüyatınimdadınakoşmaküzeregerekenönlemleri aldı. Ski küçük römorkör, Hauraki Körfezi dışında birkaç millik bir alanı taramayagönderildi.Denizingiderekkabarmasınaaldırışetmeksizinbütüngeceburalarıaraştırdılar.Vesabah olunca döndüklerinde bu müthiş felâketin sarstığı ailelerde ne yazık ki hiçbir umutkalmamıştıartık.

4

Gordon, "İştesonundakarayaayakbastık,Tanrıyaşükür! İyiama,bu, ıssızgibigörünenkaraparçasıneresiacaba?"dedi.

Briant karşılık verdi, "önemli olan, yaşanılmaz nitelikte olması. Yoksa bir süre içingereksinmemiz olan yiyeceğimiz araç gereçlerimiz var. Küçükler için bir barınak bulmamızgerekli.Neredebulunduğumuzuöğrenmeyegelince,helebizşubarınakişiniyolunakoyalımda,orasıkolay!Eğerbiranakaradabulunuyorsak,yardımımızagelenlerolabilir!Yokeğerburasıbiradaysa!...Kimsesiz,ıssızbirada...Eh,neyapalım,ozamandaelbetbirkolayınıbulacağız...HadigelGordon,çevreyeşöylebirgözatalımherşeydenönce!"

Çabucakdereninsağkıyısıylayalıyararasındaki,dereağzındanüçdörtyüzadımötede,çaprazlamagelişenkorucuğavardılar.Bukoruluktanebir insan izi,nebalta izi,nedeenufakbirpatikavardı.İkiçocukondakikaiçerisinde,ortalamaellimetreyüksekliktedimdikbirduvargibi çıkan kayalığa doğru daha da sıklaşan koruluğu aştılar. Böylece iki çocuk, yarım saatkadar yalıyar boyunca güneye doğru yürürler ve doğu yönünde kıvrıla büküle uzanan dereninsağkıyısınaulaştılar.Bukıyıağaçlıvegölgelikti;ancakkarşısıpekdeğişikgörünümdeydi,neyeşillik neengebegörünüyordu.Umutları kırılmış, yalıyarın tepesine tırmanıp içerilerebir gözatmamış olan Briant ile Gordon çaresiz, Slugi'ye döndüler. Gördüklerini ötekilere anlattılar.Araştırmayı sürdürünceyedekyelkenlidenayrılmamayakarar verdiler.Gerçi teknenindibi yeryer delinmiş ve adamakıllı iskeleye yani sol yanına yatmıştı ama, yine de, bulunduğu yerdepekâlâ geçici bir konut görevi yapabilirdi. Arkada, salonla kamaralar, onları rüzgârdan vedalgalardan korurdu. Mutfağa gelince, hiç zarar görmemişti; özellikle yiyecek sorunuyla pekyakındanilgilenenküçüklerbunaçoksevindiler.

Şuhaldeeniyisi,şimdilikSlugi'dekalmaktı.Öyledeyapıldı.

İniş çıkışı sağlamak için bir ip merdiven asıldı. Az buçuk yemek pişirmeyi bilen Moko,Service'in de yardımıyla çocukların karnını doyurdu. Keyifleri yerine gelen küçükler, söyleyipgülüştüler;yalnızcaeskidenokulunenafacan,enneşeliyumurcağıolanJacques'ınağzınıbıçakaçmıyordu. Bu, doğrusu çok şaşılacak bir şeydi, hatta çocuk arkadaşlarının bu konudaki,sorularınadakarşılıkvermiyordu.

Sonunda bunca gün ve gece denizlerde çalkalanıp durmaktan fazlasıyla yorgun, düşmüşolançocuklar,uyuyakaldılar.

Ertesisabahilkiş,yattakiyiyeceklerin,sonradasilah,araç,gereç,giysi,v.b.'nindökümünüyapmakoldu.Kıyı ıssızgöründüğündenşimdilikenönemlisibeslenmesorunuydu.Ancakbalıktutulabilirveeğervarsaavhayvanlarındanyararlanılabilirdi.

Baxter, "Umarım konservelerin bir bölümü bozulmamıştır. Eğer ambara deniz suyugirmişse..."dedi.

Gordon da, "En çok zarar görmüş kutuları açalım da bir bakalım, belki de içindekileriyenidenpişirirsekkullanabiliriz."diyeönerdi."Moko,buişisenüstlenvehemenişekoyul,çünküilkgünlerSlugi'dekistoklarlayetinmekzorundakalacağız."

Wilcox söze karıştı. "Peki ama, hemen bugünden körfezin kuzeyinde yükselen kayalıklarıtırmanırsakbelkideyiyecekyumurtabulabiliriz,nedenolmasın?"

Webbde, "Yabalıkavınanedersiniz?"dedi. "Teknedeolta,denizdebalıkolduğunagöre,hadibakalım,kimgeliyorbalıktutmaya?"

Küçüklerhepbirağızdan,"Ben!Ben!"diyebağrıştılarsadaBriantişeelkoydu.

"Durun bakalım, burada oyun oynamıyoruz, oltalar ancak ciddi balıkçılara emanetedilecektir!"

Gordon. "Bence en doğrusu, her şeyden önce yattaki malzemenin sayımını yapalım,yiyecektenbaşkadadüşünülecekşeylervar..."dedi.

Service'deaklayakınbiröneridebulundu,"öğleyemeğiiçinmidyetoplamayanedersiniz?"

Gordon,"Eniyisibu”diyeonayladı."HadiMoko,senküçüklerialdagit.Amadikkatet,biryaramazlıkyapmasınlar."

"Başüstüne,BayGordon”

Miço güvenilir, pek becerikli, pek uysal, yiğit bir çocuktu; özellikle Briant'a çok bağlıydı,Briantdaonaolanyakınlığını,sevgisiniherfırsattagöstermektençekinmezdi.

Böyleceküçüklergüleoynayakıyıboyuncauzaklaştılar.Büyüklerse teknedearaştırmavesayım işini ele aldılar. Silahların, cephanenin, giyeceklerin, yatakların, araç gereçlerin,içeceklerindökümüyapılıpGordontarafındandikkatlebirdefterekaydedildi.Zatenbudefterdetekne donanımı ve yüküyle ilgili notlar bulunuyordu. İlk bakışta yattaki yelkenler, halatlar, hertürlü yedek takım taklavatın tekne yeniden yüzdürülebilse onu baştan aşağıya donatmayabolbolyeteceğianlaşılıyordu.Ayrıcabolcephane,gecelerihaberleşmekiçinbirkaçişaretfişeğiveyattakiikiküçüktoptakullanılmaküzereotuzgüllebulunuyordu.

Tuvalet ve mutfak eşyasıysa uzun süre yetecek kadar boldu. Gerçi tabak çanağın birbölümü kırılmıştı ama önemi yoktu, zaten bunlar, vazgeçilmez nitelik taşıyan şeyler değildi.Havaya göre değiştirilebilecek kalınlık ve incelikte giyim eşyasının bulunması daha önemliydi.Gerçekten, eğer bu kara parçası Yeni Zelanda ile aynı enlemde bulunuyorsa, - ki yatAuckland'dan beri hep doğu yönünde sürüklendiği için bu pek olasıydı - yazların çok sıcak,kışlarındapeksoğukolmasıbeklenirdi.Neyse teknedebirkaçhaftalıkbiryolculuk içingerekligiyimeşyasıbulunmaktaydı.

Gemidekiaraçgereçlerdeşunlardı:ikibarometre,birispirtolutermometre,ikigemicisaati,ta uzaklardan sesi duyurmak üzere siste öttürülen ve denizde gemiden gemiye haberleşmeyisağlayacakrenkrenkflamalar.Birde,çantagibikatlananvegerektiğindebirgölüyadadereyigeçmekte kullanılabilen şişme, lastik bot. Ayrıca bol bol marangoz alet, çivi, vida,, demirparçası.Düğme, iğne, iplik de eksik değildi, çünkü çocukların anneleri, ne olur ne olmazdiyeyolcuların çantalarına dikiş malzemesi koymayı unutmamışlardı. Ateş sıkıntısı daçekilmeyecekti:bolbolkibrit,çakmak,kav fitilibulunuyordu.GemidekocakocaharitalarvardıancakhepYeniZelandakıyılarınıgösterdiğinden,bubilinmedikyerlerdehiçişeyaramayacaktı.Neyse Gordon yola çıkarken yanına bir dünya atlası almayı unutmamıştı. Ayrıca yatınkitaplığında, İngilizce ve Fransızca kitaplar, özellikle gezi anıları ve birkaç bilim kitabı, iki deRobinson romans bulunmaktaydı.Mürekkep, kalem, kâğıt gibi yazı gereçleri de vardı, bir de1860yılınıntakvimi.Baxterhergeçengünübutakvimdeişaretlemeklegörevlendirildi.

"ZavallıSlugi'miz10Marttakarayavurdu!Bugünüçiziyorum”dedi.

Yatınkasasındabeşyüzaltın liradabulunduğunuunutmadan;belirtelim.Belkideçocuklarbirlimanaulaşabilirlersebuparaiçlerineyarardı,kimbilir,dönüşbiletlerinialmakiçin?

Yatınambarındadörtyüzlitrekadarkonyak,ikiyüzlitreviski,fıçıfıçıbira,çeşitliiçeceklerbulunuyordu.

Görüldüğü gibi Slugi'nin on beş yolcusu bir süre için malzeme yönünden sıkıntıçekmeyeceklerdi.

Öğleye doğru küçükler, başlarındaMoko, tekneye döndüler. Bol bolmidye toplamışlardı.Miço hemen kolları sıvayıp mutfağa girdi. Yumurta da bol olmalıydı herhalde, çünkü Mokoyalıyarın yukarısındaki gediklere yuvalanmış sayısız kaya güvercini görmüştü, bunların etiyenirdi..

"Çokiyi,birsabahdaavaçıkarız”dediBriant.

Moko, "Çok iyi olur, dört atımda düzinelerle güvercin vurabiliriz” diye yanıtladı. "Yuvalaragelince,belkidebirhalatlakayalardanaşağısarkacakolursak,yumurtalarıtoplarız."

Bir saat sonra yemek hazırdı. Özellikle midyeler çok beğenildi. Bisküvi, birer parçakonserveet,dereağzındangetirilmiştazesu,onlarabolbolyetti.

Oysa en büyüğü on dört yaşında olan bu on beş çocuk uzun yıllar bu koşullar altındayaşayabileceklermiydi?

5

Burasıadamı,anakaramı?SağlamkişilikliveakıllıoluşlarısayesindeşuküçüktopluluğungerçekönderleridurumunagelenBriant,GordonveDoniphan'ınzihinleriniaralıksızkurcalayan,işte bu soruydu. Küçükleri ancak yaşadıkları gün ilgilendiriyordu ama bu üç çocuk geleceğidüşünüp aralarında sık sık bu konuyu tartışıyorlardı Sonunda önce çevrede bir araştırmayapmayakararverdiler.Bu iş için ikiüçkişiyolaçıkarılacaktı.Neyazıkki,bulunduklarıbölgealçaktı,yalıyarınötesindenelerolduğunugörebilmeolanağındanyoksundular.Eniyisi,körfezinkuzeyinegitmekolacaktı.Oburuna tırmanılınca,belki deuzakları görebilmeolanağıdoğardı.Yetmiş,seksenmetreyüksekliğindekibuburundanyalı-yarınötesigörülebilirdi.Bununlabirliktebu gezi hemen yapılamazdı. Çünkü kararın alınmasını izleyen beş gün hava iyice pusluydu,hatta ara sıra yağmur bile yağıyordu. Yine de bu günler boş geçirilmedi. Tayfalarınsandıklarındaki giysiler daraltılarak küçüklere uyduruldu. Briant bu işe büyük özen gösteriyor,küçükleretıpkıbirbabagibidavranıyordu.BuiştambirterzilikişiydiveMokoburadadabüyükbaşarı gösterdi. En küçükler çok geçmeden sıcacık giysileri içinde birer küçük tayfa olupçıktılar.Zatenonlardaboşdurmuyorduki!Çoğuzaman,GarnettveyaBaxter'inyönetiminde,yadeniz kıyısında midye toplamaya ya da dere yatağında ağlarla, oltalarla balık tutmayagidiyorlardı. Gerçi anne babalarını özlemiyor değillerdi ama onları belki de bir daha; hiçgöremeyecekleriakıllarınınköşesindenbilegeçmiyorduişte.Servicesıksıkişihafifealıyordu.

"Hadi, hadi durumumuz hiç de kötü sayılmaz. İşte Robinson Crusoe'nun da, İsviçreliRobinson'undahayaliadalarındabulamadıklarılüksüniçindeyizbiz."

Ya Jacques, gerçi ağabeylerine yardımcı oluyordu ama yine de ağzını bıçaklar açmıyor,yüzüne bakıldıkça başını çeviriyor, soruları karşılıksız bırakıyordu. Briant kardeşinin budurumunaçoküzülüyordu,hastamıydıacaba?Büyükbirsuç işlemiştidebunuağabeyinebileaçıklayamıyormuyduyoksa?Hastaolursa,onanasılbakabilirlerdi?

11Martla15Martarasında,Doniphan,Wilcox,WebbveCrosskayalardakiyuvalardaavaçıktılar.Birbirlerindenhiçayrılmıyorvebesbelliötekilerdenhepuzakkalmakistiyorlardı.BudaGordon'u kaygılandırıyordu. Bunun için her fırsatta, onlara, birlikte olmanın yararlarından sözetmekteydi.AmaözellikleDoniphanonunbusözleriniöylesoğukkarşılıyordu.

Gerçi avcıların getirdiği kuşlar arasında hiç de işe yaramayacak martılar, karabataklarçıkmıyor değildi. Ama kaya güvercinleriyle yaban kazlarının ve ördeklerinin eti pek lezzetliydi.Silahlarpatladığındauçtukları yerebakılırsa, içerilerdebarınıyorolmalıydılar.Bununlabirlikte,avkuşlarınınhazırlanmasıgüçbirişti.Mokotümiyiniyetinekarşınbuişinherzamanüstesindengelemiyordu ama kimsenin beğenmezlik edecek durumu yoktu, olmamalıydı. Yattakikonserveleri çok dikkatli tüketmek gerekiyordu çünkü. Bu yüzden, herkes bir an önce buruna

tırmanılması için sabırsızlanıyordu. Belki de bulundukları yerin ada mı, anakara mı olduğusorunuböylelikleçözülebilecekti.Vebunagöredegelecekkonusunda,buraya temelli yerleşipyerleşilemeyeceğikonusundabirkararavarılacaktı.

15Marttahavaaçılırgibioldu.Kumsalgüneşışınlarıylaaydınlandı,ısındı.Öğledensonra,ışıklar yalıyara eğrilmesine düştüğünde, doğu ufkunu yeterince belirgin olarak aydınlatabilirdi.Ve gözlenmesi gereken de işte bu doğu yönüydü zaten. Eğer su çizgisi o yönden kesintisizuzanıyorsa,burasınınbiradaolduğusonucunavarılacakveozamanyardımancakyakınlardangeçecek bir gemiden beklenebilecekti. Briant bu araştırmaya tek başına çıkmaya kararlıydı.Gordon'uarkadaşlarınınbaşındabırakmayıuygungörüyordu.

16Martsabahışafaklabirlikteyolaçıktı.

Bir saat içinde yolun hemen hemen yarısını almıştı. Sekizden önce buruna varabilmeyiumuyordu. Ama ileride yürümek güçleşti, taşlar hızlı yürümesini engelliyor, sık sık ayağıkayıyordu.Buyüzdendeiyicegecikmekteydi,oysahesaplarınagöremutlakadenizyükselmeyebaşlamadanburunavarmasıgerekirdiki,geriyedönebilsin.Yoksatekneyedönmekiçinsularınalçalmasını beklemesi gerekecekti. Yorgunluğuna aldırış etmeksizin adımlarını sıklaştırmayaçabaladı. Birçok yerde, dizlerine kadar sulara batıyor, düşe kalka ilerliyordu. Körfezin bukesiminde av hayvanı pek boldu. Güvercinler, deniz kuşları, yaban ördekleri kum gibikaynıyordu. Yüzlerce penguen kısacık, uçmaktan çok yüzmeye yarayan kanatlarınıbeceriksizcesallayasallayabadibadiyürüyorlardı.Yağlı,kekremsietideyenmezdibunların.

Saatonageliyordu.Briant'ınsonkilometrelerinedenlizorluklaaştığıbelliydi.Yorgunluktanbitmiş, acıkmıştı. Buruna tırmanmadan önce, biraz dinlenmesi, toparlanması gerektiğinidüşündü.Denizdüzeyindendoksanmetrekadaryükseğeçıkmasıgerekecekti.

Birsaatkadardinlendiktensonra-kalkıptırmanmayabaşladı.

Tırmanış oldukça çetin geçti. Kayaların birinden ötekine uzanıp çıkmak gerekiyordu vebunlar bazen o denli yüksek kalıyordu ki, üst çıkıntısına güçlükle erişebiliyordu. Ancakküçüklüğündenberipekçevik,gözüpekbirçocukolduğundan,buişinüstesindengeldivebirkaçkez düşüp parçalanma tehlikesi atlattıktan sonra, tepeye varabildi. Hemen dürbününü kaldırıpdoğu yönünü gözden geçirdi. Burası göz alabildiğine dümdüz uzanıyordu. Başlıca yüksekliğiyalıyardı ve o da içeriye doğru hafifçe alçalmaktaydı. Yalıyarın ötesinde engebeler pekönemsizdi ve sonbaharın sararttığı sık ormanlar, kıyıya doğru genişleyenaşağı yukarı onmilboyuncadümdüzuzayıpgitmekteydi.

Briant kuzeyde de kıyının ucunu göremedi, yedi sekiz mil boyunca düz bir çizgi halindeuzanıyordu. Sonra, pek uzun bir burnun da ötesinde, geniş bir çöl izlenimi yaratan uçsuzbucaksızbirkumsaloluşturarakiçeriyedoğrugiriyordu.Ozamanyenidenbatıyadöndü.Deniz,ufka doğru ağır ağır inen güneşin eğri ışınları altında pırıl pırıl parlıyordu. Ansızın Briantdürbününüufukçizgisineyöneltti,elindeolmaksızınbağırdı.

"Gemiler...Gemilergeçiyor!"

Gerçektendeenazonbeşmiluzakta-parıldayansularınüzerindeüçkaranoktabelirmişti.Briant çok heyecanlandı! Yoksa bir göz aldanması mıydı bu? Gördükleri üç geminin direğimiydi? Dürbününü indirip camlarını dikkatle sildikten sonra yeniden baktı... Gerçekten bu üçnoktaüçgeminin teknesiolabilirdi,direklergörünmüyorduveduman filandaçıkmıyordu.Eğerbunlar gemiyse, kumsala, Slugi'ye dönüp büyük bir ateş yakmalıydı. O zaman... Güneşbattıktansonra...

Dürbünüyenidenkaldırıpbaktı veçokgeçmedenbunoktalarınkıyınınbatı kesiminde,üçküçükadacıkolduğunuanladı.Büyükbir düş kırıklığınauğramıştı.Dürbünüyle çokuzaklarda,son yeşillik perdenin de gerisinde, kuzeyden güneye, birkaç mil boyunca uzanan ve iki ucuağaçların ardında yitip giden mavimtırak bir çizgiyi iyice seçebildi. Dikkatle bakınca, elindeolmaksızınbağırdı:

"Deniz!...Evet!...Denizbu!..."

Dürbün neredeyse elinden düşüyordu.Deniz doğuda da uzandığına göre kuşku kalmamışdemekti:Slugi'nindüştüğüyerbir anakaradeğil, bir adaydı.BüyükOkyanusunsonsuzluğundayitipgitmişbirada,kurtulmasıolanaksızbirada!

Ve o zaman çocuğun yüreği delice çarpmaya başladı. Gelecekteki tüm tehlikeler bir birgözlerininönündengeçti.Amaçabuktoparlandı,neolursaolsun,kendinikoyuvermemeliydi!

6

Briant o akşam, yemekten sonra, gözlemlerinden çıkardığı sonucu arkadaşlarına anlattı.Şöyleözetlenebilirdi:Doğuyönünde,ormanbölgesininötesinde,kuzeydengüneyeuzananbirsuçizgisiniçokaçıkseçikgörmüştü.Ohaldebiranakaradadeğilbiradadabulunuyorlardı!AncakDoniphan-"İyi,ama,Briantyanılmışolamazmıacaba?"diyesordu.

Briantkarşılıkverdi."Hayır,yanılmışolamam,eminim.Doğudagördüğüm,gerçektenbirsuçizgisiydi.Aşağıyukarıburundanaltımilkadaruzaktaydıtahminimegöre.Veötesindedehiçbirşeygözeçarpmıyordu.Dağfilanyoktu."

Ne var ki Doniphan yine de diretti. "Bence, gözümüzle görmeden kesin bir şeysöylememeliyiz.Herzamanbiryanılmasözkonusuolabilir."

Gordon ekledi. "Evet, olabilir. Bir gün bile yitirmeksizin, havalar soğumadan gidip adanınötekikıyısınabirbakalım.Yarın,eğerhava iyiolursayolaçıkarız,çünkü içkesimlerdekiosıkormanlarıyağışlıhavadageçmeyekalkmakbirçılgınlıkolur."

Briantda,"İyiolur,Gordon”dedi."Veadanınötekikıyısınaulaştığımızdada..."

Doniphanonunsözünükesti."Tabiieğeradaysa..."

Ancak Briant kendinden emindi. "Biliyorum, ada, yanılmadığıma eminim! Doğu yönündedeniziaçıkseçikgördüm,diyorumsize.Gidinbakalım,yanılmadığımısizdeanlayacaksınız."

Gordonortalığıyatıştırmaküzeresorunaelkoydu.

"Durunbakalım,hemen tartışmaçıkarmayın.Biliyorumhepimizhenüzçocuksayılırızamaiçinde bulunduğumuz durum bizi büyükmüş gibi davranmaya zorluyor. Hep birden o ormanadalmamız hiç doğru olmaz. Bir kez, çocukları götüremeyiz, burada da yalnız bırakamayız. Ohalde, ormanın ötesinde deniz var mı, yok mu, anlamak üzere Doniphan ile Briant gitsinler,Wilcox ile Service de onlarla birlikte gitsin. Gecikecek olursanız, sizi karşılamaya birkaçımızyolaçıkarız,ötekilerseyattakalsınlar.

Briant,"Sonkezsöylüyorum,biradadayız”dedi.

Doniphandayanıtladı."Bakalım,göreceğiz."

NeysekiGordon'unpekyerindeöğütleribuikiinatçıyıbirazdaolsayolagetirmişti.Gelecektürlü tehlikelerle dolu olabilirdi, ona karşı koyabilmek için her ne pahasına olursa olsun,aralarındaayrılıkçıkmaması,alınacakherkarardaatılacakheradımdabirlikteolunması,birincikoşuldu. Bu konudaGordon elinden geleni yapmaya kararlıydı.Oysa ertesi gün başlayan biryağmur çocukların yola çıkmasını geciktirdi. Pek aceleleri de yoktu. Bu arada Gordon bir

yandandagemininokyanusunhangikesimindekarayavurmuşolabileceğiniaraştırmaktaydı.

Bundan sonraki on beş gün boyunca, doğuda deniz olup olmadığını anlamak için yolaçıkılmadı. Sabahtan akşama dek yağmur aralıksız yağıyor, fırtına dinmek bilmiyordu.Ormandan geçmek olanaksızdı. Bu uzun günlerde çocuklar yata takılıp kaldılar ama boşdurmadılar.Doniphanilearkadaşlarıkayagüverciniavlamayagidiyorlar,dahaküçüklersebalığaçıkıyorlardı.Bereket körfezdebalık pekboldu.Ağlar kimi zamanöylesinedoluyordu ki, çekipalmaya küçüklerin gücü yetmiyor, o zaman büyükler imdada koşuyorlar, ağlar, elbirliğiyleçekiliyordu.

27Mart günü herkesi güldüren bir av yakalandı. Öğleden sonra yağmur dinmiş, küçükleroltalarınıalıpdereyegitmişlerdi.Ansızınçığlıklarıduyuldu,gerçisevinçlebağırışıMokohemenellerindekiişibırakıpoyönekoştular.

Jenkins, "Çabuk, çabuk gelin!" diye bağırıyordu. "BakınCostar neye bindi! ÇabukBriant,yoksaelimizdenkaçacak!",

Costar ise ellerini kollarını sallayarak, "Aman yeter artık, yeter, korkuyorum, indirin beni!"diyeyalvarıyordu.

Dole hareket halindeki bir nesneye binmiş olan Costar'ın arkasında elindeki değneğisallayarak,"Deh!...Deh!..."diyordu.

Bukocamannesnesıksıkdenizyüzeyindeuyuyakalmışolarak rastlanankoskocamanbirkaplumbağadanbaşkasıdeğildi!

Gordon,"Sıkıtutun,sıkıtutun,Costar!"diyeseslendi.

Servicede,"Dikkatet,atıngemiazıyaalmasın”dedi.

Asılönemliolan,hayvanıyakalamaktı.Besbelli,hepsibirlikolsalarbile,güçlerionututmayayetmeyecekti. Kabuğuna da tabanca da, balta da işlemezdi ki! Tek çare hayvanı sırtüstüçevirmekti.

Briant, "Küreklerigetirin”dedi.VeMoko'ylaküreklerialmaküzerevargücüyleyatakoştu.Neyse,odenizeulaşmadanBriant ileMokoküreklerlegeldiler.Bunlarıkaldıraçgibikullanarakbüyük çaba harcamaksızın hayvanı sırtüstü çevirdiler. Kaplumbağa artık tutsaktı, bir dahadönemezdi. Zaten hayvan kafasını içeri çekiyorkenBriant tam yerini bulan bir balta vuruşuylaişinibitirivermişti.

Küçüğe sordu: "Eeee, söyle bakalım Costar, şu kocaman hayvandan hâlâ korkuyormusun?"

"Nediyekorkacakmışım?Briant,öldüya!"

Servicebağırdı."İyiamabahsegirerim,onuyemeyecesaretedemezsin!'

"Yenirmibu?"

"Hemdenasıl!"

Costarşimdidenyalanmayabaşlamıştı."Öyleysebendeyerim!"

Bukocamanhayvanıyatataşıyamadıklarıiçinoradaparçalamalarıgerekti.Oldukçaiğrençbir işti.AncakşugençkazazedelerartıkbuRobinsonyaşamınınkimizamanhoşagitmeyecekzorunluluklarına da alışmışlardı. İşin en güç yanı, kabuğu kırmak oldu. Sonra eti parçalanıpSlugi'ye taşındı. Ve o gün herkes kaplumbağa haşlamasının pek nefis bir yemek olduğukonusundagörüşbirliğinevardı;ızgarasıdahiçfenadeğildiancakService,harlıkömürateşindebirazçokçatutmuş,etleryanargibiolmuştu.Yinedeherkesseverekyedi.

Martayıböylegeçti.

*

1Nisandahavayumuşamayayüz tuttu.Yol hazırlıklarınagirişildi.Briant, "Gördüğümosuçizgisi, burundan ancak altı yedi mil uzaktaydı ama körfez derin bir girinti yaptığından,bulunduğumuzyerdenbelkidahabileyakındır”dedi.

Gordon,"Ohaldeyirmidörtsaattegiderdönersiniz,öylemi?"diyesordu.

"Dosdoğru doğuya yürüyebilirsek, evet. Ama yalıyarı dolandıktan sonra o sık ormanıniçindeyolbulabilecekmiyizbakalım?"

Doniphan."Yokcanım,bizihiçbirgüçlükdurduramaz”diyeatıldı.

"Öyle amaönümüzebaşka engeller de çıkabilir. Bir akarsu- bir bataklık, ne bileyimben?Bununiçin,bizyanımızabirkaçgünlükyolculuğayetecekkadarmalzemealsakiyiolacak."

Wilcoxekledi,"Cephanedeunutmayalım."

Briant,"TabiiveunutmaGordon,kırksekizsaattededönmezseksakınmeraketmesen."

Gordon karşılık verdi. "Yarımgünlüğünebile gitseniz yinemerakederimya, senaldırma.Buaraştırmayakararverildiğinegöregidipbakmakzorundasınız.Zatentekamacımızdoğudagördüğünodenizeulaşmakdeğilki!Yalıyarınötesindenelervarneleryok,onudaöğrenmemizgerekiyor. Mağara falan bulamadık, Slugi'den ayrılmak zorunda kaldığımızda nereyetaşınacağız?Kışıbukumsaldageçiremeyizya..."

Briant, "Haklısın, Gordon” dedi. "Yerleşebileceğimiz elverişli bir yer de arayıp buluruz...Elimizdengeleniyaparız.Helesabaholsun,yolaçıkalımda."

Hazırlıklar tamamlandı: Boyunlarına asacakları dağarcıklardaki dört günlük yiyecek, dörttüfek,dörttabanca,ikiküçükbaltabirdürbün,birceppusulası,battaniyeler;sonrada,çakmak,kibrit, herhalde kısa süreli, ancak tehlikeli olabilecek bir yolculuk için yeterli malzemeydi. Her

şeye karşın dört çocuk, büyük bir ihtiyatla ilerlemek ve özellikle birbirlerinden ayrılmamakzorundaydılar. Gerçi Gordon, her zamanki gibi Briant ile Doniphan'ın aralarına girip onları,gerektiğindeyatıştıramayacağı içinüzülmüyordeğildi.BuyüzdenBriant'ı bir köşeyeçekiphertürlüanlaşmazlıktanvekavgadankaçınacağıkonusundaondansözaldı.

7

Brian, Doniphan, Wilcox ve Service sabah saat yedide Slugi'den ayrıldılar. Bulutsuz birgökteyükselengüneş,kuzeyyarımküresindeekimayındaarasırarastlananogüzelgünlerdenbirini müjdeliyordu. Önceden tasarlanmış plan uyarınca, körfezin kuzeyindeki buruna kadaryalıyarın dibinden gidecekler, sonra Briant'ın tepeden görmüş olduğu su birikintisineyürüyeceklerdi.Buyolbelkideenkısasıdeğildiamadahaemindi.Birikimilfazlayürümeksebugüçlüvesporcuçocuklar içinhiçdeönemlisayılmazdı.Birsaatkadaryürüdüler.Briantburunavarmadan suların yükselmesinden ve kumsalı basmasından çekiniyordu. O zaman sularınalçalmasını bekleyecek, en az yarım günü boşuna yitirmiş olacaklardı. Bunu arkadaşlarınaanlattıktansonra,"Hadibirazaceleedelim”dedi.

Wilcox,"Amanneolacak?Olsaolsabileklerimizıslanır.Hepsibu."

Briant karşılık verdi. "Bileklerimiz de. Göğsümüz de, başımız da suya batar. Deniz enazındanbirbuçukikimetreyükseliyor.Amançabukolalım.Servicenerede?"

Seslendiler."Service?...Service?...'*

Service yanlarında yoktu. Phann ile uzaklaşmış, yüz metre kadar sağda yalıyarın birçıkıntısınınardındayitmişti.

Briant,Doniphan ileWilcox arkadaşlarının yanına koştular, onu yalıyarın bir çöküntüsününkıyıcığına dikilmiş buldular. Doniphan hemen atıldı, bir maymun gibi kısa zamanda tepeyetırmanıverdi.Arkadaşlarıyanınavardığındadürbününüçıkarmış,çevreyi taramayakoyulmuştubile. Buradan da Briant'ın görmüş olduğu yeşillik ve gökyüzü görünüyordu, ancak onuntırmandığıburunotuzmetrekadardahayüksekolduğundan,pekuzaklarseçilemiyordu.

Wilcoxsabırsızlıkla,"Birşeygörmüyormusun"diyesordu.

Doniphan,karşılık verdi. "Hiçbir şey."Sonrayüzündederinbirmutlulukbelirtisiyledürbünüarkadaşına uzattı: "Su çizgisi filân yok. Herhalde orası deniz değil. İstersen sen de bir bakBriant,yanıldığınıanlayacaksın."

Briant,"Hiçgereğiyok,yanılmadığımayüzdeyüzeminimben”diyekesinbirtavırlakonuştu.

"İyiamabizbirşeygöremiyoruzya?"

"Tabii göremezsiniz. Üstünde bulunduğumuz yalıyar geçen gün benim tırmandığım burunkadaryüksekdeğilki!

Aynı yüksekliğeçıkabilmişolsaydık,omavi çizgiyi altı yedimil uzağımızdagörebilirdik.Ozamanyanılmadığımıanlardınız."'

Doniphan,"İyiamaçokuzaklaşmışoluruzvebencebununhiçgereğiyok,boşunazahmet..."diyesöylendi.

Gordon'un öğütlerini çiğnememiş olmak için arkadaşının kötü niyetine karşın kendisinigüçlükletuttuBriant.

"ÖyleysesenkalDoniphan.BizServiceile,ikimizgideriz."

Wilcoxhemenatıldı."Bizdegeleceğiz.HadiDoniphan,marşmarş,yürübakalım."

Servicesözekarıştı."Helebiryemeğimiziyiyelimde."

Gerçekten de yola koyulmadan karınlarını doyursalar iyi olacaktı; bu işi de yarım saattetamamladıktansonrayürümeyebaşladılar.

Zeminotlarlakaplı yürümesikolaydı.Arasıraküçükküçükağaçgruplarına rastlanıyordu.Yer yerezilmişotlarsa,arasıra kaçarkengözeçarpan,amaneoldukları pekiyi anlaşılmayanorta boyda hayvanların izlerini taşımaktaydı. Bu hayvanlar da hemen kaçtıklarına görekorkulacaknitelikteolmasalargerekti.

Bu arada sabırsız Doniphan'ın eli kaşınmıyor değildi, tüfeğini kapıp şu dört ayaklılarınüzerineboşaltmakiçincanatıyordu.

Saatikide,derinliğiazbirdereningeçtiğidaracıkbiraçıklıktaikincibirmolaverildi.

Doniphan, "Garip şey” dedi. Gerçekten burası, bir kıyıdan ötekine döşenmiş bir yoluandırıyordu.

Serviceburadangeçmeyehazırlanırken,"Sankibarajyapmışlar”diyebağırdı.

Brianthemenatıldı."Dur,dur!Öncebakalımbutaşlarnasılyerleştirilmişböyle?"

Wilcox,"Kendiliklerindenyerleşmişolamazlar."dedi.

"Hayır, öyle anlaşılıyor ki derenin şu dar kesiminde biri bir geçit yapmak istemiş... Durunbirazdahayakındanbakalımhele."

Ozaman,suyunancakbirkaçsantimüzerineçıkabilenveyağmurmevsimindesularaltındakalacakolanbudaryoluntaşlarınıtekertekervedikkatleincelediler.Acababutaşlarıböylesinedizen, insanelimiydi?Hayır, en iyisi, taşkendönemindeyükselensularınbunları yavaşyavaşböylesineyığmışolduğunainanmaktı.Enbasitaçıklamayolubuydu.Çokyorgunolduklarından,karınlarını doyurduktan sonra uykuya daldılar. Saat yediye doğru uyandıklarında güneşineğrilemesine vuran ışınları geceyi geçirdikleri şu yeri belli belirsiz aydınlatıyordu. Bulunduklarısıkağaçlarınaltındanilkçıkan,Serviceolduveşaşkınlıklabağırdığıduyuldu.

"Briant!.Doniphan!Wilcox!Burayagelin!Çabuk,çabuk!"

"Neoluyorkuzum,ikidebirdeböylebağırıpbiziürkütmesenolmazmısanki?"

Servicehiçaldırmadan,"Bakınneredeyatmışızbiz”diyebağırdı.

Gerçektende,altınasığındıklarısıkağaçlık,yerlilerin 'ajupa'dediği,sıkdallardanörülmüşbirkulübedenbaşkabirşeydeğildi.

Doniphan."Demekburadayaşayanlarvarha?"Briantda,"Veyavardı.Herhaldebukulübekendikendisineyapılmamışya”dedi.

Wilcoxda,"Deredekigeçidinvarlığıdaböyleceaçıklanmışoluyor”diyeekledi."Neyse,buinsanlariyikişilerolmalıki,geceyigeçirelimdiyebizekulübebileyapmışlar."

Aslındaorasıhiçdebellideğil.Belliolanbirşeyvarsa,yerlilerinormanınbukesimineuzunbir süre önce gelmiş olmalarıydı. Eğer burası, Yeni Dünya'nın bir parçasıysa, bunlar ancakAmerika yerlileri olabilirdi. Yok eğer Okyanusya Adalarından biriyse, Polinezyalılar, hattayamyamlarolabilirlerdi.Buolasılıkdurumubüsbütüngüçleştiriyorvebulundukları yerinbiradamı,yoksaanakaramıolduğusorununbiranönceçözülmesinigerektiriyordu.

Hafifçe inen bir yoldan, elde pusulası, doğuya gidiyorlardı. Böylece tam iki saat, sıkağaçların ve dalların arasından bin bir güçlükle, bazen de baltayla yol açarak ilerlediler.Sonunda saat ona gelirken, o bitmez tükenmez ağaçlardan bambaşka bir görünüm çıktıkarşılarına.DoğuyadoğruyarımmilötedeyseBriant'ıntayukarıdangördüğüodenizufkadekgidiyor,dalgalarusulcakıyıdakikumşeridiniyalıyordu.

Doniphansuspusoldu.Arkadaşınınyanılmamışolmasınıbirtürlüsindiremiyor,bu,onaçokağırgeliyordu.BuaradaBrianthiçoralıdeğilmişgibigözündedürbünü,çevreyi taramaktaydı.Buaradaçocuklarbirkumyığınındibindemolavermiş,yemekyemeyehazırlanıyorlardı.Belkide acele ederlerse gece basmadan Slugi'ye dönebilirlerdi. Yemekte hiçbirinin ağzını bıçakaçmıyordu, hepsi üzgündü. Tam yemeklerini bitirmiş, kalkıyorlardı ki, Phann suya doğrukoşmayabaşladı.Servicearkasındanseslendi.

"Phann!Burayagel,Phann!"

Ama köpek hiç oralı olmadı, nemli kumu koklaya koklaya koştu ve suya girerek iştahlaiçmeyekoyuldu.

Bir anda ötekiler de koşup Phann'ın içtiği bu suyun tadına baktılar. Tatlıydı! Şu haldedoğuda,ufkadekuzanan,birgöldü.Denizdeğil!

8

Evet, bu suyun bir göl olduğuna hiç kuşku yoktu. Ama bu göl, bir adada mıydı, yoksaanakaradamı?Eğerburasıbiranakaraysa,ancakAmerikaolabilirdi.Bununlabirlikte,doğuyadoğruyolaçıkmak içinuygunmevsimibeklemekgerekecekti.Slogi'dengölegelinceyedeknezorluk çekmişlerdi. Tam takım millerce yol gitmenin güçlüğü ortadaydı. Üstelik güneyyarımküresindekış,kuzeyeoranladahaerkenbaşlardı.Amaöteyandan,batıdakiokörfezdede,sürekli rüzgâraltındadaha fazladayanamazlardı.Aysonundanönceyelkenliyi terketmekzorunda kalacaklardı kuşkusuz. Belki de göl kıyısında daha elverişli bir yerleşme olanağıbulunabilirdi. O halde bir iki gün gecikmeyi bile göze alarak buraları iyice taramaları,araştırmaları gerekiyordu. Evet, Gordon onları çok merak edecekti ama başka çare yoktu.Yiyecekleri daha kırk sekiz saat idare ederdi. Hava da bozacağa benzemiyordu. Gölünkıyısındangüneyedoğruilerlemeyekararverdiler.Üstelikaraştırmayısürdürmekiçinbirnedendahavardıortada.Hiçkuşkuyok,yerlilerburalardayayaşamış,yadasıksıkuğramışlardı.Kışiçinyerleşmedenönceyeniyeniizlerbulmakgerekiyordu.

Saat yediye doğru mola verdiler. Ertesi gün de Slugi Körfezine dönmeyi kararlaştırdılar.Yelkenlinin karaya vurduğu körfeze bu adı vermişlerdi. Zaten o akşam daha fazlailerleyemezlerdi. Karşılarına geniş bir dere çıkmış, karanlık da basmıştı. Bu kez kulübe filanbulamadıklarındanaçıktagecelemekzorundakaldılar.

Saatyedidehepsiayaktaydı.

Wilcox bağırdı, "Doğrusu dün akşam şu dereyi aşmaya kalkışmamakla çok iyi etmişiz,bakın,bataklığadüşecekmişizmeğer."

Briant,"Doğru,burasıgüneyedoğruuzananuçsuzbucaksızbirbataklıkmış”diyeonayladı.

Doniphan da söze karıştı. "Bakın bakın... Yüzeyinde uçuşan şu kaz sürülerine, şu yabanördeklerine,şuçulluklarabakın!Kışıburadageçirecekolursak,doğrusuhiçaçkalmayız..."

Briant, "Neden, olmasın?" diyerek derenin sağ kıyısına yöneldi.Geride dimdik bir yalıyaryükseliyordu.BuaradaWilcoxseslendi."Hey,burayagelin!"

Ormanda gördüklerine benzer bir taş yığıntısı gözüne çarpmıştı. Bu yığıntı, bir tür bentoluşturuyordu.

"Artık hiç kuşku kalmadı” dedi Briant. Bir yandan da bendin ucundaki kalıntılarıgöstermekteydi.Bu kalıntılar bir teknenin kalıntıları olmalıydı.Yarı yarıya çürümüş, yosundanyemyeşil kesilmiş bir tahta parçasının eğimi, bunun bir pruva bodoslaması olduğunugösteriyordu, üstelik pasın kemirdiği halka, hâlâ tahtaya takılı sallanmaktaydı. O sırada,

köpektebirgaripliksezdiler.HiçkuşkusuzPhannbirkokualmış,bir izyakalamıştı:Kulaklarınıdikmiş, kuyruğunu hızlı hızlı sallıyor, burnunu otların altına sokup yeri kokluyordu. Ansızın birayağıhavada,burnunuuzatıpdurdu.Sonrabirdenbireyalıyarıngölebakandibindekümelenmişağaçlara doğru koştu. Briant ile arkadaşları peşinden gittiler. Az sonra, yaşlı bir gürgeninönündekalakaldılar.Ağacınkabuğunaikiharf,birdetarihkazılmıştı.

FB

1807

Briant,Doniphan,WilcoxveServiceşaşkınlıktandilleritutulmuşbirhalde,ağacınkarşısındagözdenyitti.

Briant,"Phann.BurayagelPhann..."diyeseslendiysedeköpekhiçoralıolmayarak,telâşlahavladı.

Briant,"Amandikkatçocuklar,birbirimizdenayrılmayalım,tetikteolalım!"diyearkadaşlarınıuyardı.

Tüfekler dolduruldu, tabancalar ele alınarak, savunmaya hazırlanıldı. Sonra çocuklar,yavaşça ilerlediler,yirmiadımatmamışlardıki,Doniphaneğilipyerdenbirşeyaldı.Bu,demiriyarı çürümüş bir saptan koptu kopacak bir kazmaydı. Avrupa ya da Amerika'dan gelme birkazma hem de, Polinezyalı vahşilerin elinden çıkma o kaba saba gereçlerden değil. Kayığınhalkası gibi bu da adamakıllı paslanmıştı. Kuşkusuz buraya bırakılalı yıllar olmuştu. Ayrıcayalıyarındibinde, toprakta izlerdevardı,burasıbirzamanlarekilmişolmalıydı.Köpekacıacıhavlıyor telâşla sahiplerinin çevresinde dört dönüyordu. Arkasından gitmelerini istiyor gibi,yüzlerinebakıponlarısankiçağırıyordu.

Doniphan, "Gidelim bakalım ne istiyor bu hayvan” diyerek onun ardına düştü. On adımötedePhannbirçalıyığınınönündedurmuştu.Çalılarıaralayıncadarbirgirişgördüler.Briantbiradımgerileyerek,"Acababurasıbirmağaramı?"dedi.

Doniphan,"Olabilir,amamağaradanevar?Giripbirbakalım."

Mağaranıngirişini tıkayançalılarıbaltaylakesipaçtılar.Kulakkabarttıklarında içeridenhiçsesgelmedi.TamServicedelikteniçerikayıyorduki,Briantonudurdurdu.

"ÖncebirbakalımPhannneyapacak."

Köpekhepöyleacıacıhavlıyordu,amaeğerbumağaradagizlenencanlıolsaydı,şimdiyedekmutlakaçıkardızaten.

Bunun üzerine içeriye girmeye karar verdiler. Kapı çok ufaktı, içerisiyle birdenbiregenişleyiveriyor,zemini incecik,kurukumdan,birmağaraoluşturuyordu.Tadipte, lime limebiryünbattaniyeyleörtülmüşkerevetbenzeribir şeyvardı,başucunda,bir tahtasıranınüzerindedeikincibirmaşrapaylabirtahtaşamdan.Çocuklarbubattaniyeninaltındabircesetbulunduğu

düşüncesiylekorkuylagerilediler.SonundaBriantkorkusunuyenerekörtüyükaldırdı...

Kerevetboştu.

Az sonra, dördü de çok duygulanmış bir durumda, hâlâ inilder gibi havlayan Phann'ınyanına, dışarı çıktılar. Yirmi adım kadar dere boyunca yürüdüler ve ansızın taş kesilmiş gibidonakaldılar!

Oracıkta, bir gürgen ağacının kökleri arasında, yerde bir iskeletin kalıntıları yatıyordu.Demek ki, belki de yıllar boyumağarada yaşamış olan o zavallı kişi gelmiş burada ölmüş vebarınakyaptığıovahşikonut,onamezarbileolamamıştı!

9

Briant, Doniphan, Wilcox ve Service susuyorlardı. Şuracıkta ölmüş olan bu adam kimdiacaba?Sonnefesinedekboşuboşunayardımbeklemişbirkazazedemiydi?Hangiulustandı?Buraya geldiğinde genç miydi? Öldüğünde yaşlanmış mıydı? Gereksinmelerini nasılkarşılayabilmişti? Eğer onu buraya atan bir deniz kazasıysa, ondan başka bu kazadan sağ:kurtulan olmuş muydu? Ve sonradan arkadaşlarının ölümü üzerine yalnız mı kalmıştı?Mağarada bulunan o çeşitli eşyayı gemisinden mi almış, yoksa kendi elleriyle mi yapmıştı?Karşılığı belki he hiçbir zaman öğrenilemeyecek olan, böyle nice soru! Her ne olursa olsun,mağarayıbüyükbirtitizliklearaştırmakgerekliydi.

Çok geçmeden yeni bir ipucu bulundu: Doniphan kereveti biraz çekince, yerde sararmışsayfaları kurşunkalemleyazılmışyazılarlabir deftergözüneçarptı.Neyazık ki yazıların çoğusilinmişti.Bununlabirlikteadamınadınıgüçbelaseçebildiler:FrancoisBaudoin.

Evet,ağacabaşharfleri kazılmışolanadın takendisi!Vebudefterdebukıyıyadüştüğügündenbaşlayaraktuttuğugüncesiydi.VehenüztümüylesilinmemişcümleparçalarındanBrian,Duguay-Trouinsözcükleriniseçebildi;herhaldebatangemininadıolmalıydı.Sonraağacakazılıolanıneşibirtarihvardı,odaherhaldekazatarihiydi.

Demekoluyorki-FrancoisBaudoinbukıyıya tamelliüçyılönceayakbasmışveburadakaldığı sürece dışarıdan hiçbir yardım gelmemişti. Çok geçmeden, yeni bir belge, buradanayrılmak için kalkışılacak herhangi bir girişimin boşuna olduğunu onlara gösterecekti zaten.Defteri karıştırırken Doniphan bir harita bulmuştu. Harita oldukça doğru çizilmişti, belkiuzaklıklardaazçokyanılmaolabilirdiamabununda,SlugiKörfeziylegölarasındaki,yürüdükleriyollakarşılaştırıldığındapekbüyükyanılgıolmadığıanlaşılıyordu.

Akşamadoğrusağyakadabiryerdedereninkıyısıbirbataklığadönüştüğünden,deredenuzaklaşmakzorundakalıpağaçlarınarasındayollarınıyitirdiler.Ogeceyideburadageçirmekzorundakalırlarsaçokkötüolacaktı,çünküyiyecekleribitmişvehepsideçokacıkmıştı.Saatakşamın sekizi olduğunda hâlâ yollarını bulamamışlardı. Bir türlü ormandan çıkamıyorlardı ki!Ansızınağaçlarınarasındangöğedoğruyükselen;parlakbirışıkgörünüverdi.

Service,"Aa,kayanbiryıldız!"diyebağırdı.

Briant,"Hayır,hayır,bubirişaretfişeği,Slugi'denfırlattılar”dedi.

Doniphan,"Gordonişaretveriyor!"deyipkarşılıkolaraktüfeğiylebirkezateşetti.İkincibirfişek göğe yükselirken bir yıldızdan kerteriz alan çocuklar, üç çeyrek saat sonra Slugi'yevardılar.

Gordononlarınyollarınıyitirmişolabileceklerinidüşünüpdeyatınyerinibelirlemeküzerebufişekleri atmamış olsaydı dört gezgin hiç kuşkusuz o geceyi de ormanda geçirmek zorundakalacaklardı.

10

Gelenler büyük bir sevinçle karşılandılar. Gordon ile Slugi'de kalmış olan öteki çocuklar,onları çok merak etmişler, başlarına kötü bir şeyler gelmiş olmasından korkmuşlardı. Briantsadece,"Biradadaymışız!"demekleyetindivebuhaberGordon'uhiçşaşırtmadı.

"Zatenbendetahminediyordum,başkatürlüolamazdı”dedi.

Ertesi sabah, küçükler henüz uykudayken, - günlerden 5Nisandı - büyükler yaniGordon,Briant, Doniphan, Baxter, Cross, Wilcox, Service, Webb, Gamette, bir de Moko yatın buruntarafında toplandılar. Briant ile Doniphan sırayla sözü alarak arkadaşlarına başlarındangeçenleri bir bir anlattılar. En ufak bir ayrıntıyı atlamamaya özen gösterdiler. Ve şimdi hepbirden,mağaradan buldukları haritayı incelerken anlıyorlardı ki, kurtuluş umudu onlara, ancakdışarıdan gelebilecektir. Kendilerininse, buraya olabildiğince yerleşip beklemekten başkayapabilecekleri hiçbir şey yoktu. O halde geriye yapılacak bir iş kalıyordu. Kış iyicebastırmadankorunaklıbiryereyerleşmek.

Brian, "En iyisi, göl kıyısında bulduğumuz omağaraya yerleşmek olacak. Bize pekâlâ birbarınakgöreviyapabilir”dedi.

Baxtersordu."Hepimizialacakkadarbüyükmübari?"Doniphankarşılıkverdi."Hayır,değiltabii.Amaöylesanıyorumki,elimizdekiaraçlarlabirikincimağarakazabiliriz."

Gordon, "Canım,bizöncebiryerleşelimde,azıcıksıkışsakbilezararıyok,gerisinisonradüşünürüz..."dedi.

Briantdaekledi,"özellikleorayaenkısazamandataşınmayabakalım,kışgelmeden."

Gerçektendebuçokönemliydi.Sonyağmurlarıizleyenşiddetlisıcaklarınetkisiyle,Slugi"nintahtaları durmadan çatlıyor, içeriye hem soğuk, hem su giriyordu.Üstelik tekne kumlara iyicegömülmekte,eğimidegiderekartmaktaydı.Şiddetlibir fırtınadaparamparçaolması iştenbiledeğildi.Bununiçin,yattanbiranönceayrılmayabakarken,işeyarayabilecekherşeyikalasları,tahtaları, demirleri, bakırları da söküp götürmek gerekiyordu. Fransız kazazedenin anısına,FransızMağarasıadınıverdiklerimağarayayerleşirkenbunlarıkullanacaklardıçünkü.

Doniphansordu."Peki,mağarayayerleşinceyekadarneredekalacağız?"

Gordonkarşılıkverdi."Birçadırkurarız,kolay."

Gordonçadırın,dereninkıyısınakurulmasınıkararlaştırmıştır,çünkümalzemedereyoluylataşınacaktı,enkısaveenkolayyolbuydu.

Bundan sonra yatın büyük yedek yelkeninden bir çadır kurdular, yatakları, en gerekli

eşyayı, silahları, cephaneyi, yiyecekleri bu çadıra taşıdılar. Salın yapılması için gereklimalzemeyse ancak yatın tümüyle parçalanması sonucu elde edilecekti. Böylelikle büyük biruyum içinde, elbirliğiyle çalışmayı sürdürüyorlardı. Ama acele, etmeliydiler; nisan ayının ikinciyarısıhavalarbozargibioldu.Sabaherken,birkaçkez ısısıfırderecenindealtınadüştü.Kışgeliyordu işte,hemdeBüyükOkyanusunbukesimlerindepekşiddetliolansoğuğu,buzu,karı,fırtınasıyla.

Üşümemek için, küçüklü büyüklü, tümü de daha kalın giysiler giydiler. Küçüklerle en çokBriantilgileniyordu.Üşümemelerinedikkatediyor,enufakbirnezlebaşlangıcındarahatsızolanıgece gündüz hiç söndürülmeyen ateşin yanı başında yatmaya zorluyor, Moko'ya yateczanesindebulunanıhlamurdanhazırlattırıpiçiriyordu.

Yat tümüyle boşaltıldığına göre, yavaş yavaş sökme işi başlamıştı. Bu aradamakinelerekarşıbüyükmerakıolanBaxter'inçokyardımıdokundu.Sonundaelbirliğiyleişibaşardılarve28Nisanakşamı,Slugi'dengeriyenekaldıysa,hepsidederekıyısına taşınmışoldu. İşinbundansonrası,dereninsularınakalmışdemekti.

Gordon:"Yarındanteziyok,salınyapımınabaşlarız."dedi.

Baxter ortaya bir öneri attı. "Suya indirme zahmetinden kurtulmak için, onu doğrudandoğruya derenin üstünde yapsak ne dersiniz... Gerçi belki pek kolay olmayacak ama,denemeyedeğersanırım."

Ve böylece yelkenliden sökülmüş kalaslar, ikiye bölünmüş omurga, mizana direği, büyükdireğindibindenkesilmişbirmetrelikbirbölümü,ötekidireklerdenparçalarderenin,ancakdenizyükseldiği zaman sular altında bıraktığı bir yerine götürüldü. Sular yükseldiğinde, bu kalaslaryüzdürüldü ve en uzunları birbirine bağlanıp kısa olanları da enine üzerlerine yerleştirilerek,sıkıca birbirlerine tutturuldu, böylece bir sal oluşturulmuş oldu. Şimdi de salın yüklenmesi işikalmıştı.Briant,"6Mayıs'ıgeçirmemeliyiz”diyesöyleniyordu.

Gordonsordu."Nedenmişo?"

"Çünküöbürgünyeniayçıkacakvebirkaçgünsüreylegelgitlerdahaetkiliolacak.Nedenlietkiliolurlarsa,dereyiokadarkolaycaçıkabilirizkuşkusuz.DüşünseneGordon,şusalıkıyıdanhalatlarlaçekmekyadakancatakıpitmekzorundakalırsak,yukarıyadoğruçıkamayız."

Gordononayladı."Haklısın,engeçüçgüniçindeyolaçıkmamızgerekiyor."

Böylece durup dinlenmeksizin çalıştılar ve 3 Mayısta yükleme işine başladılar. Bu, çokdikkat isteyen bir işti, çünkü salın dengesinin bozulmaması gerekiyordu. Herkes gücüne göreyükleme işine katkıda bulundu. Sonunda, 5 Mayıs günü öğleden sonra, her şey yerli yerinibuldu.Artıkpalamarlarıçözmektenbaşkaişikalmamıştı.Bunudaertesigünsaatsekizedoğru,derenin ağzında sular yükselmeye başlayınca yapacaklardı. Çocuklar belki de akşama kadarbirazdinlenebilecekleriniumuyorlardıamayanıldılar.Gordononlarayenidenbirişçıkardı,şöyle

biröneridebulundu:

"Arkadaşlar, körfezdenuzaklaşacağımızagöre, artık denizi gözleyemeyeceğiz bunedenleadanınbukıyısınabirgemiyaklaşacakolsaonaişaretveremeyeceğizdemektir.Böyleliklebenderimki,yalıyarınüzerinebirdirekdikipbayrakçeksekiyiolur.Açıklardangeçecekbirgeminindikkatiniçekmeyeyeterherhalde."

Bu öneri hemen benimsendi, yelkenlinin sal yapımında kullanılmayan gabya yelkeni direğiyalıyarıntepesinebinbirgüçlükleçıkarılıptoprağasağlamcadikildi.SonraBaxterdireğeİngilizbayrağıçekerken,Doniphandabirtüfekatışıylabayrağıselâmladı.

Gordon şaka yollu, Briant'a, "Bak hele, görüyor musun, Doniphan İngiltere adına adayasahipçıkıyor”dedi.

"Zatensahipçıkmamışmıydı?"

Gordonyüzünüburuşturmaklayetindi, çünkükimizaman 'adasından'öylesözediyorduki,şimdidenburasınıAmerikasaydığınahiçkuşkuyoktu,

*

Ertesigünsaatyedidetümhazırlıklartamamlanmıştı.Salgerektiğinde,üzerindeikiüçgünkalınabilecek biçimde yerleştirilmişti.Moko kumanyayı da yolculuk sırasında ateş yakılmasınıgerektirmesin diye önceden hazırlamıştı. Sekiz buçukta herkes saldaki yerini aldı. Büyüklerellerinde kürekler ve kancalar salın kenarlarında duruyorlardı, çünkü akıntıda dümen etkisizkalacağından,salaancakbunlarlayönverebilirlerdi.

Saat dokuza doğru gelgit, başladı, salın tahtaları hafifçe çatırdadı. Briant ile Baxter salıöndenvearkadantutanpalamarlarınbaşındaydılar."Dikkat!"diyebağırdılar.

WilcoxileplatformunönkesimindeduranDoniphan,"Hazırız!"diyeyanıtladı.Salınkabaransuların etkisiyle harekete geçtiğini gören Briant, "Koyuverin!" diye seslendi. Bu emir derhalyerinegetirildiveserbestkalansal,peşinebağlıkayığıdasürükleyerek ikikıyıarasındaağırağır çıkmaya başladı. Bir sevinç çığlığıdır koptu. Çocuklar kocaman bir gemiyi suya indirmişolsalar, herhalde bu kadar sevinmezlerdi! Eh, bunca yorgunluğun ve didinmenin üzerine bukadarcıkbirkendinibeğenmişliğidehoşgörmekgerekirdi,değilmi?

Bilindiği gibi, derenin, ağaçlık olan sığ kıyısı, bitişik bataklık boyuncadar bir şerit halindeuzanan sol kıyıya oranla çok daha derindi. Bu yüzden, karaya oturmasını önlemek için, salıeldengeldiğince,bukıyıdanuzaktaveakıntısınındahaetkiliolduğusağkıyıyakınındatutmakgerekiyordu.Briant,Baxter,Doniphan,WilcoxileMoko,vargüçleriylesalıoyöndetutuyorlardı.İki saatte bir mil kadar yol almışlardı. Hiçbir sarsıntı geçirmediklerinden, bu koşullar altında

salın hiç zararauğramadanFransızMağarasına varabileceğini umuyorlardı.Briant'ın öncedenyürüttüğüvarsayımlaragöre,hemakarsugöldençıkışındanSlugiKörfezi'ndekiağzınadekaltımil kadar bir uzunlukta olduğundan, hem de suların yükselmesi sırasında ancak iki mil yolyapabildiğinden,gidecekleriyerevarıncayadekbirkaçgelgitbeklemelerigerekecekti.Yinedenedenliçabalarsaçabalasınlar,birbuçuksaattebirmildenhızlıgitmeleriolanaksızdı.Ogündeöğledensonramolavermekzorundakaldılar.Buaradabirkaçkuşvurdular.Gecesakinama,çok soğuktu, acı bir yel, insanın iliklerine işliyordu. Yelkenlerin altında ne kadar büzülseler,birbirlerinenekadarsokulsalarda,soğuktanhiçbiriningözüneuykugirmedi.Küçüklerinbirikisi,Jenkins ile Iverson, Slugi'den ayrıldıkları içinmızmızlanmaya başlamışlardı. Briant onları tatlısözlerleyatıştırmakzorundakaldı.Sonunda,ertesigünöğledensonra,sularınsaatüçbuçuğakadarsürenyükselmesisayesinde,salgöleulaşıpFransızMağarasınınkapısıönüneyanaştı.

Küçüklersevinççığlıklarıatarakkarayaayakbastılar.Briantonlarauzaklaşmamalarınısıkısıkıtembihlemişti.Kardeşine,"Sendearkadaşlarınınyanınagitsene”dedi."Hayır,benburadadahaiyiyim.""Birazkoşupoynasaniyiedersin,sendenhiçmemnundeğilim.Jacques.Birşeylergizliyorsun,besbelli.Yoksahastamısın?"

"Hayır,ağabey,birşeyimyok."

Ancak o geceyi mağarada geçirmek istiyorlarsa, yitirilecek bir saat bile yoktu. İlk işmağarayı bilmeyenlere göstermekti. Sal kıyıya iyice bağlandıktan sonraBriant arkadaşlarınınönünedüştü.Miçoeline,mercekler sayesindeçevresini iyiceaydınlatanbir gemici feneri aldı.Mağaranın ağzında Briant ile Doniphan'ın yerleştirdikleri çalı çırpı olduğu gibi duruyordu, hiçkimsedokunmamıştı.Onlarıaralayıptekerteker içerisüzüldüler.MağaranınderinliğinigözüyleölçenBaxter,"Burasıbizeepeycedargelecek,çoksıkışacağız”dedi.

Gamette söze karıştı. "Yok canım, kamaradaki gibi yatakları üst üste, ranza biçimindeyerleştiririz.""Yereyanyanadizsekdahaiyiolmazmı?""Hayır,ozamangezinecekyerkalmaz."Briant,"İyiya,ozamanbizdegezinmeyiz,olurbiter”dedi.

Cross sordu. "Peki, yemek nerede pişirilecek?"Moko, "Dışarıda pişiririm” diye yanıtladı.Briant atıldı. "Olmaz,havabozarsanasıl pişirirsin?Benceyarından tezi yok,Slugi'ninocağınıburayagetirmeliyiz."

Doniphanyüzünüburuşturdu. "Nasıl olur, yattığımız, yemekyediğimiz yerdebir de yemekocağıolacakşeymi?"Gordonortalığıyatıştırmak için, "Hadi,hadi!Hoşumuzagitsingitmesin,başlangıçtakatlanmayazorunluyuz”dedi.

Akşam yemeğinden önce yataklar mağaraya taşındı. Sonra masa getirildi ve Gametteküçüklerinyardımıylasofrayıkurdu.Moko ileServicedeboşdurmadılar,güzelbirateşyakıpçorbayıpişirdiler,kuşları temizlediler,şişegeçiripkızarttılar,Phanndabuhazırlıklarıbüyükbirilgiyleizlemektengeridurmuyordu.

Saatyedide,herkesFransızMağarası'nınhemyemekhane,hemyatakhanegörevi yapanteksalonundatoplandı.Slugi"ninarkalıksıziskemleleri,hasırkoltukları,şezlongları,tahtasıralarhepburayataşınmıştı.Güleoynayayemekyediler.Sıcakçorba,birerparçakonserveet,kuşkızartması, ekmek yerine bisküvi, içine azıcık konyak katılmış taze su, birer parça peynir vevişne şurubu tam bir şölen olmuş, son bir kaç günün sal üzerinde alelacele atıştırılankumanyalarının acısını unutturmuştu. Durum ne denli ciddi olursa olsun, küçüklerin neşesinibozamıyorveBriantdaonlarısusturmayıaklındanbilegeçirmiyordu.

Ogün çok yorulmuşlardı, karınlarını doyurunca uykudanbaşka bir şey düşünmezoldular.Saatdokuzdanöbetçilerdenbaşkaherkesyatmıştı.Mağaranın tamgirişindeyakılanbirateş,hemiçeriyiısıttı,hemdetehlikeliziyaretçileriuzaktutmayayaradı.

Ertesi gün, 9 Mayıs ve onu izleyen üç gün boyunca salın boşaltılması işiyle uğraşıldı.Batıda kara kara bulutlar yağmur, hatta kar mevsimini haber veriyordu. Isı sıfırın üzerineçıkmıyordu.Bubirkaçgünavcılarda işinçokluğundanavaçıkmadılar.Nevarki,gerekgölde,gerekse bataklığın üzerinde av kuşları pek bol olduğundan, Doniphan oralarda biraz avlandı.Ama Gordon avcılığın, bir yandan karın doyurmakla birlikte, öte yandan da kurşun ve barutstokunuazalttığınıdüşünerekkaygılanıyordu.BuyüzdenDoniphan'asıkıtembihetti..

"Amancephaneyidikkatlikullan,boşunaharcamasakın."

"Haklısın,amaöteyandankonservelerimizidedikkatlikullanmamızgerek,değilmi?Adadanayrılmanınçaresinibulursaksonraçoksıkıntıçekeriz..."

"Adadan ayrılmak mı? Kuzum biz hiç denize dayanabilecek bir gemi yapabilecek güçtemiyiz?"

"Neden olmasın? Eğer yakınlarda bir anakara varsa? Herhalde, Briant'ın yurttaşı gibiburadakalıpçürümeyehiçdeniyetimyokbenim."

"Öyle ama, gitmeyi düşünmeden önce, kendimizi burada belki de yıllar ve yıllar boyuyaşamakzorundakalacağımızdüşüncesinealıştırmalıyız."

"AnlaşıldıGordon,senburadabirsömürgekurmakistiyorum,desene."

"Başkaçareyoksaneyapalım?"

Öte yandan,Gordon, bu kendini beğenmiş çocuğun, Briant'ı hiç çekemediğini seziyor, birayrılık yaratmasındançekiniyordu.BuyüzdensıksıkDoniphan'abirhuzursuzlukçıkarmamasıiçinricadabulunuyordu.

13MayıstaBaxter,BriantveMokoocağıiçeriyetaşıdılar.Bacasıiyiceçeksindiyekapınınsağına,duvaradayadılar.Boruiçindelikaçmakepeycezorolduamakaya,yumuşakkireçtaşıolduğuiçinbuişdesonundabaşarıldı.

Ertesi haftaDoniphan,Wilcox,Cross,Garnett veService ava çıktılar, birçok yerde insan

emeğinin izlerine rastladılar. Yere çukurlar kazılıp üzerleri çalı çırpıyla örtülmüştü. Ama çokeskidenkaldığıbelliydi.Hattabuçukurlardanbirindehayvankemikleribilebuldular.

Wilcoxbir öneridebulundu. "Mağarayadönmedenbuçukuruyenidençalı çırpıylaörtsek?Belkibizdebirhayvanıtuzağadüşürürüz."

Doniphan, "Nasıl istersen öyle yap, Wilcox” dedi. "Bana kalırsa ben, hayvanı çukurundibindegebertmekten-seserbestçekoşarkenvurmayıherzamanyeğtutarım."

Gerçi bu, sporcuya yaraşır bir düşünceydi amaWilcox hiç kuşkusuz daha elverişli bir yolgöstermişoluyordu.Hemen;çukurüzeriniönceuzundallarla,sonradaçalıçırpıylaörttüler;evetbupekkabasababirtuzaktı,yinedePampaavcılarıncabaşarıylakullanılırdı.BuçukurunyerinisaptamaküzereWilcoxormanınçıkışınakadarağaçlarıişaretledivemağarayadöndüler.

Briant'labirlikte,17Mayısgünübirolayoldu.

Briant ile birkaç arkadaşı, geri kalan malzemeyi koyabilecekleri bir mağara var mı diyearaştırmaküzere yalıyarın yakınındaki ormanagirmişlerdi.Hendeğeyaklaşırkenboğukboğukbirsesduydular.Phannkulaklarınıdikti.

Doniphan,"KoşPhann,koşbak!"diyeseslendi.

Köpek hemen havlayarak atıldı ama sesinde korku yoktu. Briant ileDoniphan koşup içeribaktılar, bir de ne görsünler? Kocaman bir devekuşu değilmi? Buna pek sevindiler çünkü buhayvanlarıneti,özellikleyağlıgöğüsetiçoklezzetlidir.

Gerçi bu bir devekuşuydu ama, boyunun pek iri olmamasına, kaz kafasına benzeyenbaşına,tümgövdesinikaplayanbeyazımtırakkurşunirenktekısacıktüylerinebakılırsa,(nandu)türündendi.BunlarPampalarınortasındaveGüneyAmerika'dapekboldurveetihernekadarAfrikadevekuşununkigibilezzetlideğilsede,yinedepekfenasayılmaz.

Wilcox,"Onucanlıyakalamalıyız”dedi.

Service,"İyiamanasıl?"diyesordu.

"Hele bir deneyelim” diyerek Wilcox gaga darbelerini göze alarak hendeğe indi. Ceketiniçevik bir atışla hayvanın kafasına çeviriverdi. O zaman iki, üç mendili uç uca düğümleyipayaklarını bağlamak pek güç olmadı ve kimi aşağıdan, kimi yukarıdan, uğraşıp elbirliğiylehayvanıhendektençıkarmayıbaşardılar.

Cross,"Peki,şimdineyapacağızbunu?"diyesordu.

HerzamanherşeyebirkarşılıkbulabilenServicehemenatıldı.

"Çokbasit,alıpFransızMağarasınagötüreceğiz,evcilleştireceğiz,üzerinebineceğiz!Sizhiçmeraklanmayınbuişibenüzerimealıyorum,tıpkıİsviçreliRobinsondostumJackgibi!"

Gordonnanduyugörünce,ilkbakıştabelkidedoyuracakbirboğazdahaçıktıdiyekorkmuşolmalıydı. Ama sonradan bu hayvanın ot ve yaprak yediğini düşünüp iyi karşıladı. Çocuklarnandununkorkakorkayanınayaklaşıyorlardıamapekfazladeğil.Service'inhayvanıbinekiçinalıştıracağını öğrenince, onları da terkisine alması için yalvarmaya koyuldular. ŞimdidenService'ebirkahramangözüylebakıyorlardı.

"Pekipeki,usludurursanızsizidebindiririm”diyesözverdiService.

Costarbağırdı.."Dururuztabii."

"SendemiCostar?Buhayvanabinmeyecesaretinvarmı?"

"Seninarkanda,sanasıkısıkıtutunursambinerim..."

"Kaplumbağayabindiğinzamannasılkorkmuştun,unuttunmu?"

"Amaaynışeydeğilki.Hiçolmazsabuhayvansuyadalmaz."

Doleatıldı."Dalmazdabirbakarsınuçuverir."

Vebusözünüzerineikiküçükdüşünekaldılar.

Çocuklarmağarayageleliberioldukçadüzenlibiryaşamsürüyorlardı.Gordonherkesebirişbulmayaçokönemveriyordu.Helebirtamyerleşsinler,ozamanChairmanokulundabaşlanandersleridesürdürmeyeniyetliydi.

"Nasıl olsa elimizde yeterince kitap var” diyordu, "öğrendiklerimizi, öğreneceklerimiziküçükleredeöğretmeliyiz."

Gerçektenuzunkışgünlerindemağaradançıkamayacaklardı.Bugünlerinboşageçmemesiiyiolurdu.ŞimdilikFransızMağarasındayaşayanlarençokyerdarlığındansıkıntıçekiyorlardı.Gecikmeden,mağarayıyeterliboyutlaraulaştırmakgerekliydi.

11

Avcılar bir yandan da elverişli bir mağara daha aramaktan geri durmuyorlardı. Bulsalarambar olarak kullanacak, dışarda bırakmak zorunda kaldıkları malzemenin fazlasını orayataşıyacaklardı. Amabulamayınca, çocuklar, 27Mayıs günü kazma işine başladılar, önce sağduvarıelealdılar.

Briant, "Buradan eğrilemesine kazarsak belki de gölden yana çıkabilir ve FransızMağarası'na ikincibirkapıaçmışoluruz”diyordu."Ozamanhemgölüdaha iyigözetleyebiliriz,hemdefırtınabukapıdançıkmamızaelvermezseötekikapıdançıkarız."

Bu, hiç de olmayacak bir iş değildi. Kazılacak yer, ancak on iki on üç metre kadar biruzaklıktaydı.Amapusulaylayönbulmakveçöküntütehlikesinigözealmakgerekiyordu.Baxterönce dar bir gedik açılmasını, sonra da bunu genişletmeyi önerdi. Bu tasarının bir yararı,ansızınbirsızmagörülecekolursa,kazmaişinihemenbırakmakveçöküntütehlikesiniönlemekolacaktı. Mağaranın dışına yığılmış yedek malzemenin hava koşullarından etkilenmemesinedikkatetmekdeayrıbirişti.Kazmaişgüçlükledeolsa,yavaşyavaşilerliyorduvebirbuçukikimetre kadar bir yer kazılmıştı ki, 30 Mayıs günü öğleden sonra beklenmedik bir olaylakarşılaşıldı.

Maden kuyusu kazarmışçasına ta dipte çömelmiş olan Briant, kayanın içerilerinden biruğultu duyar gibi oldu. Kulak kabarttı, yeniden duydu. Birkaç saniyede gedikten çıkıp ağızdaçalışanGordonileBaxter'edurumuiletti.

"Yok canım, sana öyle gelmiştir. Dur ben gidip bakayım..." dedi!Gordon. Az sonra o dadöndü."Haklıymışsın,bendeuzaktanuğultularişittim."

Baxterdegidipdinledi.Döndüğündesordu."Neolabiliracaba?"

"Bilmemki,Doniphanileötekilerehabervermeliyiz."

Briantatıldı;"Amanküçüklereduyurmayalım,korkmasınlar."

Ne var ki, yemek saati olduğundan, herkesmağaraya dönmüştü, haber yayıldı, küçüklergerçektenkorktular.Doniphan,Wilcox,Webb,Garnettdegediğegiripkulakkabarttılaramabirşeyduymayıncaarkadaşlarınınyanılmışolduğusonucunavardılar.Saatdokuzadoğru,uğultularduvarlardanaçıkseçikişitilmeyebaşladı.OandagediğedoğruatılanPhann,kulaklarınıdikmiştüylerini kabartmış, hırıldayarak çıktı; kesik kesik havlıyor, sanki kayanın içinden gelenuğultulara karşılık vermeye çabalıyordu. İşte o zaman küçükler adamakıllı paniğe kapıldılar.Sonundayorgundüşüpuyuyakaldılar.

Gordon ile ötekilerse uyumuyor, alçak sesle tartışıyorlardı. Sonunda Briant ile Moko'yu

nöbetçi bırakıponlar da yattılar.Mağaraderinbir sessizliğegömüldü.Ertesi sabaherkendenherkesayaktaydı.

Briant, "Hadi bakalım, işbaşına” dedi. "Kuşku uyandırıcı bir şeyler duyacak olursak işibırakırız."

Doniphan, "Ouğultubelkidebir yeraltı kaynağındangeliyordu, susesi,olamazmı?"diyesordu.

Wilcox,"Hayıröyleolsaydı,şimdideduymamızgerekirdi”dedi.

Gordon,"Doğru,bencebu,yalıyardakibirçatlaktaniçeridolanrüzgârınsesindenbaşkabirşeydeğildi”diyedüşüncesiniaçıkladı.

Öyledeyaptılar.Amakayanınüzerindekidüzlüktenebirçatlakvardı,nedebirsubirikintisi.Hiç bir şey öğrenemediler. Ama kazma işi gün boyu sürdürüldü. Gerçi Baxter' in söylediğinegöre, o zamanadekdonukdonuk ses verenmağaraduvarı, arkadabir boşluğubelirtircesineötmeye başlamıştı ama o gürültüyü bir daha işitmediler. Belki de bu yönde doğal birmağaravardı ve gedik oraya çıkacaktı? Keşke öyle olsaydı, ne kadar işlerine yarar, hem de onlarıboşunayorulmaktan,kazmasallamaktankurtarmışolurdu!

Saat dokuz olmuştu, ortalık kapkaranlıktı. Mağaraya döndüler, köpeğin gidişine hepsi deçok üzülüyordu. Kendilerini büsbütün yalnız, terkedilmiş, yurtlarından ve ailelerinden uzaktahissediyorlardısanki.Ansızınohomurtularyenidenduyuldu.Bukezulumayıandırıyor,ardındanacıacıçığlıklargeliyordu.Hepbirdensesleringeldiğiyana,yeniaçılmışgediğedoğruatıldılar.Doniphan Wilcox ve Weeb elde tüfekler ve tabancalar hazır bekliyorlardı. Saat ikiye doğruBriant bir bağırış kopardı. Kazması kireçtaşını geçivermiş, ortaya oldukça geniş bir açıklıkçıkmıştı.Dahaağzınıaçmayazamanbulamadan,buboşluktanbirhayvanhışımgibimağarayadalıverdi.Bu,Phann'dı...Hayvanhemensudolubirkovaya,koşupkanakana içmeyebaşladı.O anda Wilcox'un ayağı kıpırtısız ve soğuk bir şeye çarptı, eğilip yokladı. Briant feneriyaklaştırdı.

Baxter,"Birçakalleşibu!"diyebağırdı.

"Evet,bizimyiğitPhanntarafındanboğulmuşbirçakal!"

Pekiama,burayanasılgirebilmiştibuhayvanlar?Budeliğimutlakabulmalarıgerekiyordu.

Ozamandargediğiyeterlibirkoridoradönüştürmekiçincanlabaşlaçalışmayakoyuldular.Buikincimağaraya'hol'adıverdiler.

İlk iş, yataklarını taşıyıp yerleştirdiler. Sonra Slugi'nin eşyasını, divanları, koltukları,masaları,dolaplarıv.b.getirdiler;birde -enönemlisi -yatınsalonvekamarasındakisobalarıgetiripkurdular.BiryandangölyönündekigirişigenişlettilerveBaxterepeyceuğraşarakburayada yatın kapılarından bir tanesini taktı. Bu kapının iki yanında açılan iki yeni delikten içeriye,

ışıkgirmesisağlandı,akşamoluncadatavanabirfenerasıldı.Bütünbuişleronbeşgünkadarsürmüştü. Tam o zamanında bitirilmişti, çünkü bir süredir iyi giden hava değişmeye yüztutuyordu.

Durmadançalışıyor,uğraşıyorlardı.Koridorugenişlettilerveikiyanaikideringedikaçtılar.Bunlardan kapı taktıkları bir tanesine cephaneyi koydular.Ambarın bir köşesinde de nanduyabiryerayrılmıştı,dışarıdaözelahırıyapılıncayakadarburadabarınacaktı.

Bundan sonraGordon bir program hazırlamaya başladı. Herkesin onayı alındıktan sonrauygulanmasınageçilecekti.Buprogramhazırlanmadanöncebaşkabirişlemyapıldı:10Haziranakşamı, yemekten sonra herkes holde, gürül gürül yanan sobaların çevresinde toplanmışkensöz,adanınbellibaşlıcoğrafyaöğelerinebireradtakmaktanaçıldı.

Iverson,"Amanneolur,güzeladlarseçelim!"diyebağırdı.

Webb, "Zaten düşsel olsun, gerçek olsun bütün, Robinsonlar da hep böyle yapmış,bulunduklarıyerlereçeşitliadlartakmışlardı,değilmi?"diyesordu.

Gordon, "Öyle ya, arkadaşlar” dedi. "Bizler debirRobinsonlarOkuludeğilmiyiz?Üstelik,körfeze,derelere,ormanlara,göle, yalıyara,bataklıklara,burunlarabireradverirsek,hepimizdeyerimizidahakolaybuluruz."

Böylecebuöneribenimsenipuygulanmasınageçildi.

Doniphan, "Bir kez, yatımızın karayaoturduğukörfezezatenSlugiKörfezi diyorduk,orasıöylecekalsın”dedi.

Briantda,"BurasınınadınıdaöncedenFransızMağarasıkoymuştuk”diyeyanıtladıvebuikikonudahiçbirtartışmaolmadı,kimsekarşıçıkmadı.

Wilcoxsordu."Peki,SlugiKörfezi'nedökülendereyeneadvereceğiz?"

Baxter, "ZelandaDeresi olsun.Bize anayurdumuzuanımsatır” önerisindebulundu ve bunadaoybirliğiylekararverildi.

Garnett,"Yagöl?"diyesordu.

Doniphan, "Madem dereye Zelanda Deresi dedik, göle de ailelerimizi anımsatan bir adverelim,sözgelimiAileGölüdiyelim”dedi.

Buönerialkışlarlakarşılandı.Sonrada,yalıyaraverilenAucklandTepesiadıdaoybirliğiylebenimsendi. Bundan sonra yalıyarın bitimi olan buruna - Briant'ın üzerine tırmanıp da doğudadenizigördüğüburuna-'YalancıDenizBurnu'dendi.OrmanıntuzaklarınbulunduğukesimiTuzakOrmanı; Slugi Körfezi ile yalıyar arasında kalan öteki kesimi Bataklık Ormanı; adının tümgüneyini kaplayan bataklıklar Güney Bataklığı; küçük taş yolun döşeli olduğu dere Yoldereadının,yatınvurduğukıyıyaFırtınaKıyısıvedereylegölünkıyılarıarasındakalan,programda

yeralacaksporlarınyapılacağıçayırdaSporAlanıolarakadlandırıldı.Adanınötekiyerlerinegelince,buralaradagezipgördükçevegelişecekolaylaragöreadlarverilecekti.

Toplulukdakolonidiyeadlandırıldı.Evetartıkkesinlikleyerleşmişvegeçiciniteliğiortadankalkmışsayılırdı.Artıkbuçocuklar,Slugi'densağkurtulmuşkazazedelerdeğil,adadayerleşmişkolonicilerdi.Amahangiadada?Şimdisıraadayaadbulmayagelmişti.OnudaCostarbuldu.Evet,bizimküçükCostar,"MademChairmanokulununöğrencileriyiz,adayadaChairmanAdasıdiyelim”dedi.

Bundan uygun bir ad bulunamazdı doğrusu. Alkışlarla onaylandı ve Costar isimbabalığındanbüyükonurduydu.Toplantısonbulmuşken, "Arkadaşlar”dedi. "Bencesıraşimdidebirbaşkanseçmeyegeldi.HerülkedeyapılageleninChairmanAdası'ndadayapılmasıdoğruolmazmı?Hepimizbirkişininsözüneuyarsakişlerdahayolundagider."

Doniphan,"Evet,seçelimamabelirlibirsüreiçinseçelim,sözgelimibiryıliçinolsun...Amaistenirse yeniden seçilebilsin. Kimi seçeceğiz bakalım?" Arkadaşlarının Briant'ı başkanseçmelerindenkorktuğuanlaşılıyordu.OysaBriant,"Kimimi?Tabiikiiçimizdeensağduyusahibiolanı,yaniGordonarkadaşımızı..."

Gordon önce bu onur verici görevi kabule yanaşmadı, çünkü o, buyurmaktan çokörgütlenmeye önem veriyordu.Amagelecekte çıkabilecek anlaşmazlıkları bir dereceye kadarönleyebilmeumuduylasonradançaresizboyuneğdi.Ve işteböyleceGordon,küçükChairmanKolonisi'ninbaşkanıoldu.

12

Kış iyiden iyiye bastırmıştı. Fransız Mağarası'nın kitaplığında, gezi anılarından başka,ancak birkaç bilim kitabı bulunduğundan, büyükler öğrenimi gereğince sürdüremeyeceklerdi.Kısacasıprogram,Anglosaksoneğitimsistemininşu temelkurallargözönündebulundurularakhazırlanmıştı:

Birşeydenkorkacakolursanız,çekinmeyin,üzerinegidin.

Bedenselçabaharcamafırsatınıhiçbirzamankaçırmayın.

Hiçbirçabadançekinmeyinçünküyararsızçabayoktur.

Builkeleruygulandıkçabedende,kafadasağlamolur.

Küçükkolonininonayıylasaptananprogramşöyleydi:Sabahikisaat,akşamikisaatsüreyleholdeortakçalışmayapılacaktı.

Beşinci sınıftan Briant, Doniphan, Cross, Baxter, dördüncü sınıftan Wilcox ile Webb,üçüncü, ve ikinci ve birinci sınıftaki arkadaşlarına sırayla ders vereceklerdi. Onlara hemkitaplıktaki eserlerden, hem de kendi önceden edinilmiş bilgilerinden yararlanarakmatematik,coğrafya, tarih, öğreteceklerdi. Böylelikle kendi bildiklerini de tekrarlamış, unutmamışolacaklardı.Ayrıcahaftadaikikez,pazarveperşembegünleri,birkonferansverilecekyanibirbilim,tarihyadagüncelolaylarkonusugündemealınıptartışılacaktı.

Ertesigünpazardı.GençkolonicilerAileGölüçevresindebirgeziyeçıktılar.Amahavaçoksoğuk olduğundan, iki saat yürüdükten sonra küçükler arasında Spor Alanında bir koşudüzenlendivehepbirdensıcacıkyuvalarınadöndüler.FransızMağarasınınustaaşçıbaşısınınözenlehazırlamışolduğunefisakşamyemeğiniyediler.Günbirkonserletamamlandı.

Haziranayıçoksoğukgeçti.Isıbazensıfırınaltındaon,onikidereceyekadardüşüyordu.Aradakaryağıyor,çocuklarsevinçledışarıkoşupkartopuoynuyorlardı.Birsüresonrakalınlığıbir metreyi bulan karda yürümek olanaksızlaşmıştı. Genellikle Fransız Mağarasının sugereksinmesi dereden sağlanıyordu. Ama dere buz tutacak olursa ne yaparlardı? Gordon,'başmühendis' Baxter ile durumu görüştü. Baxter bir boru döşenmesini önerdi. Bu güç iş desonundabaşarıldı. Aydınlanmayagelince, henüz ellerinde yeterince gaz vardı.Ama kış sonu,Moko'nun ayırdığı içyağlarından mum yapmak gerekecekti. Yiyecek de bir sorun halinedönüşmekteydi,çünkühavaavavebalığaçıkılmasınaelvermiyordu.Gerçiarasıramağarayayaklaşan bazı hayvanlar vardı ama bunlar sadece çakaldı. Hatta bir gün sürü halinde - yirmikadar - geldiler.Mağaraların iki kapısı da sağlamca kapatıldı, sürgüler çekildi. Açlıktan gözüdönmüş bu hayvanlar büyük tehlikeydi. Moko ister istemez, yattan alınmış, el sürmek

istemediklerikonservelerdenyararlanmakzorundakalıyordu.Çünkübuküçükkoloniyidoyurmakhiçdekolaybir işdeğildi.Tamonbeşboğaz,üsteliksekizleondörtyaşarasındakiçocuklarınoburluğu!Yinede,kimizamantuzakkurarak,kimizamandereyeağgererekkuşyakalanıyorvetaze et ihtiyacı pek duyulmuyordu. Doyurulması en güç yaratıksa, nanduydu. Doğrusunusöylemek gerekirse, bu yabani hayvanı evcilleştirme tasarısı, Service'in tüm iyi niyet veçabalarına karşın, hiç de gerçekleşeceğe benzemiyordu. Service, "Yaman bir binek hayvanıolacak bu!" diyordu ama, nasıl bineceğine kimse akıl sır erdiremiyordu. Üstelik nandu etyemediğinden, dışarıya çıkıp bir metre karın altından ona günlük ot ve kök gereksinmesinisağlamakzorunluydu.AmaServicesevgilihayvanınıbeslemekiçinhiçbirgüçlüktenyılmıyor,hertürlüözveriyekatlanıyordu.Gerçihayvancıkbirazzayıflamıştıamabu,onunsuçudeğildi,helebirbahargelsin,yenidentoparlanırdı.

9Temmuzda rüzgâransızınyöndeğiştiripgüneydenesmeyebaşladı.Soğuklarındahadabastıracağı düşünülerek öğleden sonra odun toplamak üzere TuzakOrmanı'na gitmeye kararverildi.

Fransız Mağarasıyla orman arasındaki yarım millik yol, çabucak alındı ve biçim gençoduncularhemenişekoyuldular.Altıgünboyuncabuişiaralıksızsürdürdülervebirkaçhaftalıkodundepoettiler.

Ağustos'un 16'sında hava biraz açılır gibi oldu ve derece sıfırın altında on ikiye yükseldi.Rüzgâresmedikçe,dayanılabilirbirsoğuktubu.OzamanDoniphan,Briant,Service,WilcoxveBaxter, Slugi Körfezi'ne kadar gidip bakmak istediler. Erken yola çıkarlarsa, akşamadönebilirlerdi. Bu geziden amaç, güney kutup yörelerinde çok rastlanan hem karada hem desuda yaşayabilen iri hayvanlar gelmişmi diye bakmak, ayrıca kış fırtınalarından parça parçaolmuşbayrağıdeğiştirmekti.SonraBriant'ınönerisiylebayrakdireğinebirde levhaçakılacak,üzerineFransızMağarası'nınbulunduğuyer işaretlenecekti.Olura,bayrağıgörüpdekumsalaçıkangemicilerbulunursa,oturduklarıyerigösterebilsinlerdi.

Erkenden yola çıktılar, saat dokuzdan önce kumsala varmışlardı bile. Birden Wilcoxhaykırdı.

"Bakınbakın!Şukuşsürüsüne..."

Kıyının açığındaki kayalara sıra sıra dizilmiş, uzun gagalı, tiz çığlıklar atan binlerce kuşuişaretediyordu.

"Tıpkıteftişehazırlanmışküçükaskerlerebenziyor”dediService.

Baxterkarşılıkverdi."Bunlarpenguen,kurşunharcamayadeğmez."

Ne yararı vardı ki! Zaten ilgileri başka bir şeye yönelmişti. Bu yararsız kuşların yanında,yağıgelecekkışboyuncaFransızMağarası'nıaydınlatmayayetecekbaşkahayvanlargördüler.

Bunlarhortumlufokdenilentürdenyaratıklardı;kalınbirbuzkatmanıylaörtülmüşolandenizkıyısında debeleniyorlardı. Birkaçını yakalamak için kayalıklar tarafından yollarını kesmekyeterdi.AmaBriant ilearkadaşları yanaşırkenakıl almazhoplayış, zıplayışlarla koşupsularıniçinde gözden yittiler. Demek ki, bu hayvanlar ele geçirmek için daha sonra, özel bir seferhazırlamakgerekecekti.Sonragidipyanlarındagetirmişolduklarıyenibayrağıgöndereçektilerve derenin akış yönünün yukarısında, altı mil uzaklıkta bulunan Fransız Mağarası'nın yerinigösterenlevhayıçaktılar.

Döndüklerinde gördüklerini Gordon'a anlatınca, hava elverişli olur olmaz fok avına çıkmakararıoybirliğiylealındı.

Kış yavaş yavaş sona eriyordu. Ağustosun son ve eylülün ilk haftasında denizden esenrüzgârısıyıhızlayükseltti.Karlarerimeyebaşladı,gölünyüzeyibüyükbirçatırtıylaparçalandı.

10 Eylülde, Slugi'nin Chairman Adası kayalıklarına oturmasının üzerinden tam altı aygeçmişoluyordu.

13

Bahar geldiğinde çocuklar, uzun kış günlerinde tasarladıkları bazı işlerigerçekleştirebileceklerdi. Böylelikle, kasım ayı başında bir araştırma gezisine çıkılmasıkararlaştırıldı. Gerçi takvim açısından ilkbahar başlamıştı, ama Chairman Adası oldukçayüksek bir enlemde bulunduğundan, henüz baharın etkisini duyamıyordu. Eylül ayı ve ekiminyarısındahavalarçokbozukgitti.AucklandTepesigüneydengelenrüzgârınetkisialtındaâdetatir tir titredi. Mağaranın kapısı bile güçlükle kapatılabiliyordu. Belki de yirmi kez, ambarınkapısınıardınadekaçankasırga,koridordangeçiptaholesokuldu.Biryandandayağmurvedoluyla savaşmak gerekiyordu. Üstelik av hayvanları da sanki ortadan silinmiş, adanın,rüzgârlara daha az açık kesimlerine sığınmışlardı. Balık bile gölün kıyılarına şiddetle çarpandalgalardan korkup uzaklara kaçmış olmalıydı. Yine de bizimkiler boş durmadılar. Artık sertbuzlar eridiğinegöre,masa taşıt görevi göremeyeceğindenBaxter ağır eşyayı taşımaküzerebir araba yapımına girişti. Bu amaçla, yelkenlinin bocurgatından aldıkları, eşit büyüklükteki ikiçarkı kullanmak istedi. Ne var ki, tekerlekler dişliydi ve dişleri kıramazlardı. Bunun üzerinearadaki boşlukları tahta parçaları, sıkıştırarak kapattılar, üstüne de madeni bir çembergeçirdiler.Sonraikitekerleğibirdemirçubuklabirleştiripbudingilinüzerinesağlamkalastanbirtabanoturttular.Gerçipeküstünkörübirtaşıttıamayinedeçokişlerindeyaradı.Pektabii,at,katıryadaeşekbulunmadığından,çaresiz,kolonininengüçlüçocukları,buüstünkörüarabayıçekmekle görevlendiriliyorlardı. Ah, bu işte kullanabilecekleri dört ayaklıları ele geçirebilseler,işlerinekadardakolaylaşırdı.

NeyazıkkiChairmanAdası'ndabololan,kuşlardı,dörtayaklılardeğil.Öteyandan,bunlarbulunupelegeçirilsebile,Service'indevekuşunabakılırsa,evcilleştirilmeleripekgüçolmayacakmıydı?

Gerçektende,nanduyabaniliğindenhiçbirşeyyitirmemişti.

Yanına yanaştırmıyor, ayaklarıyla, gagasıyla kendini savunuyor, iplerini koparmayaçabalıyorduvekoparabilse,hiçkuşkusuzTuzakOrmanı'nınağaçlarıarasınadalıpbirdahadagörünmeyecekti! Ama Service yılmıyordu. Tabii nanduya, İsviçreli Robinson'daki Jack'ındevekuşunaverdiğiadı,Brausevindadınıvermişti.Hayvanıevcilleştirmekiçinneyaptıysaboşagitti,neiyi,nekötüdavranıştananlıyordunandu.

Nevarki,arkadaşlarınıntümtakılmalarınakarşınServicehavaizinverirvermeznandusunabinmeyekararlıydı,

26 Eylül sabahı, inatçı çocuk bin bir güçlükle koşum taktığı hayvanına binmeye kalkıştı.HerkesbuilginçdenemeyiizlemeküzereSporAlanındatoplanmıştı.Küçüklerbuağabeye,biraz

kaygıyla, biraz da imrenerek bakıyorlardı. Şimdi Service'e kendilerini de bindirmesi içinyalvarmaktançekinirolmuşlardı.Büyüklerseomuzsilkipgeçiyorlardı.HattaGordontehlikeligibigörünen bu girişimden vazgeçmesini bile söylemişti ama Service inatçı olduğundan sözdinletemedi.

GarnettileBaxtergözleriörtülüolanhayvanıtutarlarken,Servicedebirkaçkezdenediktensonra nandunun sırtına atlamayı başardı. Sonra pek de güvenli olmayan bir seslearkadaşlarına, "Koyuverin” dedi. Gözleri kapatılmış olan nandu, bacaklarıyla karnını sararaküzerinde sımsıkı tutmuş çocuğun altında önce kıpırtısız durdu. Ama aynı zamanda dizgin işigören ip çekilip gözündeki kapaklar kaldırılıncabir sıçrayışta ormanın yolunu tutuverdi.Sonranandu şiddetli bir silkinişle zaten pek sıkı tutunamayan binicisini üzerinden atıverdi.Ormanda,ağaçların arasında gözden yitip gitti. Arkadaşları yanına koştuğunda, devekuşu ortalıktagörünmüyordu.NeyseServiceotlarınüzerinedüşmüştüdebiryeriincinmemişti.Şaşkınşaşkın,"Aptalhayvan!Aptalhayvan!Ah,birelimegeçirirsem,yokmu!"diyebağırıyordu.

Doniphanbirkahkahakoyuverdi."Geçirebileceğinihiçsanmam!"

Webbde,"Anlaşılan,dostunJacksendendahaiyibiniciymiş”diyedurumuözetledi.

Service, "Ondan değil, benim nanduyu yeterince evcilleştirecek zamanım olmadı da onuniçin..."dedi.

Gordonarkadaşınıavuttu."Zatenevcilleşmezdide.ÜzülmeService,nasılolsaohayvandanbirşeyeldeedemeyecektinveunutmakiromandadaherzamanherolasılığıgözealmaksözkonusudur,kazanmayıda,yitirmeyide..."

İştebuserüvendeböylesonbulduveküçüklerdevekuşunabinemedikleriiçinhiçdepişmanolmadılar.

Kasımayının ilkgünlerindehava iyiceaçtığından,AileGölününbatıkıyısınabirkeşifkoluyollanmasınakararverildivehazırlıklaragirişildi.BukezGordondageziyekatılıyordu.BriantileGarnett mağarada kalacaklardı. Onlar döndükten sonra da, Briant gölün aşağı kesiminiincelemeye gidecekti. Böylece 5 Kasım sabahı Gordon, Doniphan, Baxter, Wilcox, Webb,Cross veService arkadaşlarına vedaedip yola düştüler.GerçiMokoonlarla gitmiyorduama,Service nasıl olsa onun yanında yetişmiş sayılırdı, arkadaşlarının karnını doyurmayı üzerinealmıştı,kimbilirbelkidevekuşunudabulabileceğiniumuyordu...Ayrıcakatlanabilirlastikbotudayanlarına almışlardı, çünkü haritada, göle dökülen iki akarsu görülüyordu, belki de bu botişlerine yarardı. Gordon yanına Baudoin'in haritasının bir kopyasını almayı unutmadı. Bunabakılırsa, gölün batı kıyısı on sekiz mil kadar uzunluktaydı. Şu halde üç gün içinde gidipdönebileceklerdi. İki mil sonra henüz hiç ayak basmadıkları yerlere varmışlardı. Burası sıkçalılarlakaplıolduğundanyürüyüşleribirazyavaşladı.Phannbuaradayerdeyarımdüzinekadardelik bulmuştu. Bunlar bir hayvanın iniydi1 ama neyin? Boş yere cephane harcamamak için

deliklerin önünde ateş yaktılar, içlerinden çıkan bir tür tavşanları baltayla vurdular, üçünü dePhannboğdu.Böyleceyemektebirtavşankızartmasınakavuşmuşbulunuyorlardı.

Adanın tümbukesimi,sıkbirormanlakaplıydıve içinden,Yolderegeçiyordu.BuradahertürdenavpekbolduveDoniphankendinitutamayıportaboybiryabandomuzuvurdu.Saatbeşekadar ormana dalmadan, hemen kıyıcığından yürüdüler. O zaman on iki metre kadargenişlikteki ikinci akarsu yollarını kesti. Buradamola vermeyi kararlaştırdılar, ne de olsa günboyuon ikimil yürümüşlerdi, hiçdeazsayılmazdı.Buarada,akarsuyadaMolaDeresi adınıvermeyiuygunbuldular.Büyükbirateşyakıpgeceyioradageçirdiler.

Ne var ki, dereye ad vermek yetmiyor, onu aşmak da gerekiyordu. Burası derinolduğundan,lastikbotuşişirdiler.Ancakherdefasındayalnızbirkişialabiliyordu,buyüzdentamyedi kez gidip gelmek zorunda kalmış, bu da bir saatten çok sürmüştü. Ama hiç olmazsayiyecek ve cephaneler ıslanmamıştı ya, gecikmenin önemi yoktu. Phann'a gelince, o, dereyiyüzerek geçivermişti. Zemin burada bataklık değildi, yeniden göl kıyısına doğru yürüyüp saatonda göle vardılar. Oracıkta karınlarını doyurduktan sonra kuzeye yöneldiler. Ancak öğleyedoğru,dürbünüylebakanDoniphan,"İşteadanınötekikıyısı”diyebağırdı.

Gordon da, "Aman, hiç durmayalım, gece basmadan denizi bulalım” diye arkadaşlarınaönayak oldu. Kuzeye kadar önlerinde göz alabildiğine, kurak, uzun kumullarla dalgalanan birdüzlükuzanıyor,yeryerbirkaçsazvekamışkümesigözeçarpıyordu.Artıkdahadailerigitmekhiç gerekmiyordu. Buralarda besbelli işe yarar herhangi bir kaynak bulunamayacaktı; zatenAmerika kıtasının da adanın doğu kesiminde olması gerekiyordu. Yine de, hiç olmazsa çölünucuna kadar gidildi. Ne bir ağaç ne de ot, ne yosun ya da kurumuş diken bulabildiklerinden,çaresiz ataş yakmadan, yanlarındaki yiyeceklerle yetinip battaniyelerine sarınarak kumlarauzandılar,geceyiöylegeçirdiler.

Ertesi: sabah Auckland Tepesi'nin hemen hemen kuzey ucuna vardıklarında saat dördübulmuştu. Burası Fransız Mağarası'nın dolaylarından biraz daha alçak gibi görünüyordu amayinedeyukarıya tırmanmakolanaksızdı, çokdiksayılırdı.Nevarki, çocuklarnasılsa tepenineteğindendolanıpZelandaDeresi'ne ulaşmakniye-tindeydiler.Az ileride,YolDere'nin bir koluolduğunu tahmin ettikleri bir sel suyuna rastladılar ve yürüyerek geçtiler. Geceyi buradageçirmeküzeresağyakasındakonakladılar.Serviceogünvurulmuşolanikikuştan,akşamiçinsakladığını kızarttı, gerçi yemekler tekdüze oluyor, hep kuş kızartması yeniyordu ama başkaçaresivarmıydı?

Bu arada yemek hazırlanırken Gordon eliyle Baxter'i yanına çağırıp otlamakta olan birhayvansürüsünüişaretetti.Baxteralçaksesle,"Keçimibunlar?"diyesordu.

"Evet,değilsebilebenziyor!Yakalamayaçalışalım..."

"Canlıolarakmıyakalayacağız?"

Sayıları yarım düzine kadar olan bu zarif hayvanlar hiç bir şeyden kuşkulanmamışlardı.Ansızın bir ıslık duyuldu. Baxter'in fırlattığı kement, keçilerden birine dolanıverdi, ötekilerseağaçların arasına dalıp gözden yittiler. Keçi yakalandı Baxter çok sevinmişti. 'Yaşasın!" diyebağırdı."Yaşasın,bunlarkeçimi,Gordon?"

"Sanmam,bunlargalibavikunyadenilenbirtürlama."

"Peki,buhayvanlarınsütüiçilirmi?"

"İçilmesigerek!"

"İyiöyleyse,yaşasınvikunyalar!"

Gordon yanılmıyordu. Gerçekten de vikunya keçiye benzer; ama bacakları daha uzun,tüylerikısaveipekgibiinceciktir,başıdaküçükveboynuzsuzdur.BuhayvanlarençokAmerikaPampalarında,hattaMacellanKörfezi'ndekitopraklardayaşarlar.

Onlaryemekyerkenbirağacabağladıklarıvikunyasakinsakinotluyor,yavrularıçevresindehoplayıpzıplıyordu.

Ama o gece, göldeki gece kadar olaysız geçmedi. Ormanın bu kesimi çakallardan dahayırtıcı hayvanların uğrağıydı. Hem ulumaya, hem havlamaya benzediği için pek kolaylıklaanlaşılançakalsesindenbaşkaseslerduyuyordu.Herhaldebuvahşihayvanlargeceleriburayasuiçmekiçingelmeyealışıktılar.Başkalarınıbulunca,korkunçkükremeleriylehoşnutsuzluklarınıifade ediyorlardı. Acaba bu kadarcıkla kalacaklar mıydı, yoksa saldırıya geçmeye mihazırlanıyorlardı?Ansızınyirmiadımöteden,karanlıktakıpırdayanaçık renklibeneklerbelirdiveoandabirsilahpatladı.Doniphan'inpatlattığıbusilahınsesine,büsbütünazgınkükreyişlerkarşılıkverdi.Herkessoluğunututmuş,parmaklartetikte,bekliyordu.

Baxteryananbirçalıparçasını,korgibiparlayanogözlerinbelirdiğiyöneşiddetlesavurdu.Hayvanlardanbirine,Doniphan'ın kurşunu isabet etmiş olmalı ki, az sonraoradanuzaklaşmış,TuzakOrmanı'nınderinliklerinedalmışlardı.

Cross,'Neyse,savuştular”dedi."Acababirdahadönerlermi?"

"Sanmamama,bizyinedesabaholuncayadektetiktebulunalım."

Ertesi sabahyola çıktıkları zaman,hayvanlardanbirinin yaralanmışolduğunu, yerdeki kanlekesinden anladılar. Böylelikle gece saldıranların jaguar mı, yoksa kugar mı olduğuanlaşılamadı. Ansızın ağaçların altından, oldukça iri bir hayvan fırladı. Kemendini hazırlamışolan Baxter bir savuruşta hayvanın başından geçirivermiş, onu yakalamıştı. Ama hayvan çokgüçlüydü. Gordon,Wilcox ile Service de yardımına koşup ipe yapışmamış olsalardı, Baxter'isürüklergötürürdü.Hemenardından,Doniphanilearkadaşlarıgözüktü.

Doniphan, "Pis hayvan, nasıl da kaçırdım onu!..." "Üzülme, Baxter yakaladı işte, hem decanlı olarak." "Ne önemi var, nasılsa öldürecek değil miydik?" Gordon karşı koydu, "Ne diye

öldürelim?Tamelverişli bir koşumhayvanı bulmuşuzmadem?Bubir ganako,GüneyAmerikaharalarındapekrağbetgörürmüş."

Gerçidoğabilimindeganakodevelersınıfındansayılıramaaslındadeveyehiçbenzemez.Uzunboylu,incebaşı,uzunvesıskabacakları-kibu,çevikolduğununbelirtisidir-,beyazbeneklipostuyla,Amerikanırkınınengüzelatlarındanhiçdeaşağıkalmaz.

Saat altıya doğru Fransız Mağarası'na vardılar. Spor Alanı'nda oynamakta olan küçükCostar, Gordon' un gelişini haber verdi. Hemen Briant ile ötekiler, koşup birkaç gündürgörmediklerigezginarkadaşlarınısevinçlekarşıladılar.

14

Gordon'un yokluğunda Fransız Mağarası'nda işler yolunda gitmişti. Briant çocukları çokseviyor,onlaraçok iyidavranmayıbiliyordu.ŞusongünlerdeJacques'iyinesıkıştırmıştıama,boşuna. Hiçbir yanıt alamamıştı. "Konuşmak istemiyorsun demek, Jacuqes. Oysayüreğindekileri bana anlatsaydın, ne kadar ferahlardın bir bilesin? Bakıyorum suratın gittikçeasılıyor, gülmeyi unuttun. Hadi bakayım, bak ben senin ağabeyinim. Bu derdinin nedeniniöğrenmeye hakkım var, değil mi? Gizlemeye uğraştığın bir kabahatin mi var yoksa? Anlatbana."

Sonunda Jacques içini kemiren vicdan azabına daha fazla karşı koyamıyormuş gibi,dayanamadı. "Ağabey” dedi. "İşlediğim suçu sana anlatsam belki beni bağışlarsın ama yaötekiler?"

"Ötekilermi?Nedemekistiyorsun?Nediyorsunsen,Jacuqes?"

Çocuğun gözlerinden yaşlar fışkırmaya, ama ağabeyinin ısrarına karşın, sadece şukadarcığınısöyledi.

"Dahasonraöğrenirsin...Dahasonra!..."

Buyanıt,Briant'ı büsbütünmeraklandırmıştı. Jacques'ıngeçmişindebuderececiddinasılbirolaybulunabilirdiki...İştebununepahasınaolursaolsunöğrenmekistiyordu.Gordondönerdönmez, küçüğün ağzından zorla alabildiği bu sözleri ona açtı ve araya girmesi ricasındabulundu. Ama Gordon sağduyu gösteren bir davranışla, "Yok canım, neye yarar? En iyisiJacques'ı kendi haline bırakmak bence. İşlediği kabahate gelince, kuşkusuz, pek önemsiz birşeyolmalı,abartıyor.Bekleyelimkendisiaçılsın,dahaiyi!."'dedi.

9 Kasım günü, yeniden iş başı yapıldı. Zaten görülecek çok iş vardı. Her şeyden önce,Mokokilerinboşalmayabaşladığındanyakınıyordu.Gerçisıksıkkuş,balıkavlanmıyordeğildiamaeksikliğiduyulan,asılbüyükavhayvanıydı.Buyüzdenkurşunyadabarutharcamaksızınvikunya, yaban domuzu gibi hayvanları avlamak üzere, sağlam tuzaklar hazırlanmasıgerekiyordu.İştekasımayı,yanikuzeyyarımküresindekimayısayı,hepbuçalışmalarlageçti.Ganako, vikunya ile iki yavrusu gelir gelmez, mağaraya en yakın ağaçların altına, rahatçagezinebilmeleri içinuzuniplerlebağlanmışlardı.Nevarki,kışgelmedenonlarıdahaelverişlibirbarınağayerleştirmekzorundaydılar.AucklandTepesi'nineteğinegöldenyana,holünkapısınınazötesine,yüksektahtaperdelerleçevrilibirahıryapmayakararverdiler.

Artık, Moko'nun mutfağı hem vikunyaların sütüyle, hem de kümesteki yumurtalarlazenginleşmişbulunmaktaydı.ArasırakendibuluşuolanyeniyeniyemekleryapmaktandagerikalmıyorduMiço.KısacasıChairmanAdası,halkınahiçolmazsageçimlerinisağlayacakkadar

yiyecek veriyordu. Eksikliği duyulan, taze sebzeydi. Gerçi yüz kutu kadar konserve sebzelerivardıamabunudaçokdikkatliharcamakzorundaydılar.BereketAileGünü'nünkıyılarındabolbol kereviz yetişiyordu da, taze sebze yerini tutabiliyordu. Ayrıca göl ve dere bol bol balıksağlıyordu.HelesombalıklarıZelandaDeresiboyuncaçıkmayabaşlasınlar,ozamanMokobubalıklardanbolboltuzlamayapıpkışadasaklayacaktı.

Öte yandan,Gordon'un isteği üzerine Baxter esnek dişbudak dallarıyla yay ve ucuna çivitaktığıkamışlarladaokyapmayabaşladı.Böyleceavcılararasıraokladaavlanıroldular.

Ancakcansıkıcıbirdurumvardı:Buyörenintilkileri,Avrupatilkilerindendedahakurnazdı.Kümes hayvanlarını hiç rahat bırakmıyorlardı. Bunlara tuzak kurarak baş edilemiyordu. BuyüzdenGordonçaresiz,avcılarakurşunvebarutvermekzorundakaldı.

15 Aralık günü, Slugi Körfezi'ne büyük bir gezi düzenlendi. Hava pek güzel olduğundan,Gordonbugeziyeherkesinkatılmasınakararverdi.Bugezininbaşlıcaamacısoğukmevsimdekıyıya gelen fokları avlamaktı. Gerçekten de uzun kış gecelerinde çok harcandığından,aydınlanmastoklarıazalmaya,yüz tutmuştu.Fransızkazazedesininyapmışolduğumumlardanancakikiüçdüzinekalmıştı.Slugi'ninfıçılarındabulunanveholdekifenerlerdekullanılanyağınsaçoğu gitmişti ve bu durum Gordon'un canını sıkıyordu. Gerçi Moko av hayvanlarının,kemirgenlerin, geviş getirenlerin ve kuşların sağladığı içyağının çoğunu depolamaktaydı, amahergüntüketildiğinden,bustokundaçabucakeriyeceğinehiçkuşkuyoktu.Peki,bunlarınyerinedoğanın hemen hemen hazır olarak sunduğu başka bir maddeyi koymanın yolu bulunamazmıydı? Evet, eğer avcılar sıcak mevsimde gelip Slugi Körfezi'ne vuran o foklardan, kürklüdenizayılarından yeterince vurabilirlerse, bu hayvanların yağı bütün kışın aydınlanmagereksinmesinirahatçakarşılardı.

Bir süredir Service ile Garnett iki ganakoyu koşum hayvanı olarak yetiştirmeyibaşarmışlardı.Baxteronlarakalınyelkenbezinesarılmışsamandanbireyeryapmıştı.Ogünarabaya, cephane, yiyecek ve gereçler, bu arada yarım düzine kadar boş varil yüklendi,dönüşte fok yağıyla doldurmak üzere. Gerçekten de yakalayacakları fokları FransızMağarası'na dek taşımanın anlamı yoktu, çevreyi pis kokularıyla berbat ederlerdi. En iyisioracıktayağınıalıvermekolacaktı...

Gündoğarkenyolaçıktılar. İlk ikisaatolaysızgeçti.Asılgüçlükormanınağaçlarıarasınagirincebaşladı.DoleileCostaryorulmuşlardı,buyüzdenGordon,Briant'ınisteğiüzerine,birazdinlenmeleriiçinonlarıarabayabindirmeyerazıoldu.Saatsekizedoğru,ileridengidenCrossileWebb'in haykırışlarına koştular. Ormanın kıyıcığındaki bataklığın ortasında, yüz adım kadarötede, koskoca bir hayvan yere yayılmıştı. Doniphan onu hemen tanıdı. Semiz ve yağlı birsuaygırıydı bu, neyse ki avcı, tüfeğini ateşlemeye davrandığı an, bataklığın çevresindeki sıkçalılaradalıpgözdenyittidecanınıkurtarabildi.Zatenbuhayvancağızıvurmaktaneyararvardıki!

Dolebukoskocamanhayvandanürkmüştü.

"Nedirbukocamanhayvan?"diyesordu.

Gordonkarşılıkverdi."Suaygırı,yanibirtürsuatı."

Costar da, "Ama ata hiç benzemiyor ki, buna su domuzu dense daha iyi olurdu” diyedüşüncesini açıkladı ve bu pek yerinde sözler küçük topluluğu çok güldürdü. Slugi Körfezi'ninkumsalına çıktıklarında saat onu biraz geçiyordu. Derenin kıyısında, yatın parçalanmasındansonra çadır kurdukları yerde mola verdiler. Yüz kadar fok, oralarda, kayaların arasındaoynaşıyoryadagüneşleniyordu.Hattaaralarında,kumdayuvarlananlarbilevardı.

Çabucak yemek yedikten sonra, tam foklar öğle güneşinde ısınmak üzere kumsalayayılırken, büyükler bu hayvanları avlamaya hazırlandılar. Her şeyden önce, fokların denizyönünden kaçış yolunu tutmak önemliydi. Avı yönetmeyi üstlenen Doniphan, önce dereninağzına kadar tümseğin ardına gizlenerek inmelerini önerdi. Genç avcılar, birbirlerinden otuzarkırkar adım aralıklarla, çok geçmeden kumsalla deniz arasında bir yarım daire oluşturdular.SonraDoniphan'ınbirişaretiüzerinetüfekleraynıandapatladıveheratıştabirhayvanvuruldu.Vurulmayanlar, kuyruklarını ve yüzgeçlerini sallayarak dikildiler. Bu kıyım ancak birkaç dakikasürdü. Canını kurtarabilen foklar, son kayaların altında denize dalıp yittiler. Kumsalda yirmikadar ölü ve yaralı bırakmışlardı. Av çok başarılı geçmiş demekti. Ve avcılar kamp yerinedönüp bir buçuk gün geçirmek üzere ağaçların altına yerleştiler, öğleden sonra oldukçatiksindiricibirişonlarıbekliyordu.Amaoderecededegerekliolduğundan,isteristemezherkeskatıldı.Her şeydenönce kayalıklara düşmüş fokların kumasürüklenmeleri gerekiyordu.Gerçipekiyisayılmazlardıamayinedeçokağırdılar,buişhiçdekolayolmadı.BuaradaMokodaikibüyük taş arasına yakılan ateşin üzerine kazanı oturtmuştu. Fokların iki buçuk üç kilolukparçalaradoğranmışetleri,denizinalçaldığısıradaderedenalınantatlısuyladoldurulmuşolankazana atılıyordu. Kazan kaynayınca, suyun yüzeyine yayılan açık renkli yağ alınıp fıçılaradolduruldu.

Çevreye dayanılmaz bir koku saçılıyordu. Herkes burnunu tıkıyordu ama kulaklartıkanmadığından,bupis işkokusundayapılanşakalaragülmedenedemiyorlardı.Oçıtkırıldım'Lord Doniphan' bile, bu ağır ve tiksindirici işten kaçınmamıştı. Ertesi gün de çalışmalarınısürdürdüler.BöylelikleertesiakşamMokobirkaçyüzgalonyağtoplamışoluyordu.

Ertesi sabah şafak sökerken toplandılar, zaten bir akşamönceden fıçıları, araç gereçleriarabaya yüklemişlerdi. Dönüşte yük daha da ağırlaştığından, ganakolar geldikleri gibi hızlıçekemezlerdiarabayı,üstelikyoldahafifçeyokuştu.Onlarkıyıdanayrılırken,doğanveşahingibi yırtıcı kuş sürüleri, çığlık çığlığa fokların kalıntılarına iniyorlardı, çok geçmeden hepsiniyiyipbitireceklerdi.

Auckland Tepesi'nde dalgalanan İngiliz bayrağını son bir kez, selamladıktan ve BüyükOkyanusufkunubakışlarıylasonbirkeztaradıktansonraküçüktopluluk,ZelandaDeresi'ninsağ

kıyısıboyuncayürüyüşegeçti.Ertesigünlerherzamanki işlerleuğraşıldı.Artıkuzunkışaylarıboyuncakaranlıktakalmakorkusuyoktu.

Buarada,Anglosaksonlarınoncacoşkuylakutladıklarıdinselyortugünü,Noelyaklaşıyordu.25ve26Aralıkgünlerinitatililanetti,oikigünçalışamayacaktı.

Sonunda beklenen gün geldi çattı. Baxter ile Wilcox holün kapısını, Slugi'nin renk renkflamalarıyla,bayraklarıylasüslemiş,içeriyebirbayramhavasıvermişlerdi.Güzelbirbeyazörtüörtülmüş masanın üzerine tam orta yere, kocaman bir saksı içinde bir Noel ağacı dikilmiş,dallarıdaİngiliz,AmerikanveFransızbayraklarınınrenkleriylesüslenmişti.GerçektendeMoko,aşçıbaşı olarak tüm ustalığını ortaya dökmüş bulunuyordu ve gerek kendisine, gerekseyardımcı Service'e söylenilen övgü dolu sözlerden pek duygulandı. Av elleriyle, sebzekonserveleriyle tatlısıyla, çayı kahvesi, likörüyle, Chairman Adası'nda bu ilk Noel yemeğigerçektenpekgörkemliolmuştu.

Sekiz;günsonra1861yılıbaşlıyorduvegüneyyarımküresindeyılbaşıyazortasıkutlanmışolmaktaydı.Slugikazazedelerinin,YeniZelanda’danbinsekizyüzdenizmiliuzaktakibuadayaçıkışınınüzerindenonayayakınbirzamangeçmişoluyordu.

Demekoluyorki,beklemek,beklemekveFransızMağarasınıdaha rahatyaşanırbirhalegetirmeküzereçalışmaktanbaşkayapacakşeyyoktur.Sonrakış yaklaştığından,başka işlerolduğu için, bu yaz olmasa bile gelecek yaz, Chairman Adası'nın her yanını gezipkeşfedeceklerdi.Herkesvargücüyleçalışmayakoyuldu.TümkışdönemineyetecekdepolamaişiniiseDoniphanileavcıarkadaşlarıyüklendiler.BirgünBriant,Gordon'abukonuyubaşkabiraçıdanaçtı: "Gerçi Fransız’ın haritası şimdiye dek hepdoğru çıktı ama, bence yine de doğukesiminibir incelemekteyararvar.Bizimelimizdegüçlüdürbünlerbulunuyor.Baudoin'dabunlaryoktu.Belkideuzaklarıtararsak,birkaraparçasıfilangörebiliriz?Nedenolmasın?"

Gordon, "Hep aynı düşüncede direniyorsun, öyle mi Briant? Buradan ayrılma umudunuyitirmişdeğilsinbakıyorum?"dedi.

"Evet, Gordon. Aslında senin de benim gibi düşündüğünü pekâlâ biliyorum. Tümçabalarımızıenkısazamandaburadangitmeyeyöneltmemizdoğruolmazmısence?"

"Pekâlâ,madembuncadiretiyorsun,birgezidüzenleyelimbakalım."

"Hepimizkatılacakmıyız?"

"Hayır,bencealtıyediarkadaş..."

"Obile çok,Gordon.Ozamangölü kuzeyden yadagüneydendolanmak zorundakalırız.Boşunayorgunlukolur."

Peki,senneöneriyorsun?"

"FransızMağarası'nınönündenkayığabinerekkarşıkıyıyaulaşmayı.Bununiçindeancak

ikiüçkişigidebilir."

"Peki,kayığıkimkullanacak?"

"Moko tekne kullanmayı biliyor ya! Ben de biraz anlıyorum, rüzgâr elverdiğinde yelkenaçarak, yoksa kürekle, haritaya bakılırsa gölün ancak beş altı mil uzunluğundaki bu kesiminikolaycaaşar,yineharitayagöredoğuormanlarındangeçenakarsuyunağzınadekinebiliriz."

"Peki Briant, öyle olsun, başka kim gelecek sizinle? Üçüncü kim olacak? Doniphandiyemiyorum,pekiyianlaşamıyorsunuzikiniz."

"Yok canım, bana göre hava hoş, isterse gelsin. Aslında içinizde kötülük yok o çocuğun,hemgözüpek,hembecerikli.Eğerkıskançlığıolmasa,doğrusukusursuzbirarkadaştır.Zatenyavaş yavaş o da anlayacak, benim kimsenin önüne ya da üstüne geçmeye çabalamadığımıgörecek.Hiçkuşkumyok,onunlaikimizdünyanınencandanikidostuolacağız.Amabenaslındayolarkadaşıolarakbirbaşkasınıdüşünmüştüm."

"Kimi?"

"Kardeşim Jacques'ı. Durumu beni gittikçe daha çok kaygılandırıyor. Besbelli söylemekistemediğibirkabahativaronun.İçiiçiniyiyor.Belkibugezisırasında,benimleyalnızkalırsa..."

"Haklısın,Briant.Peki,Jacques'ıdagötürvebugündenteziyok,hazırlıklaragirişin..."

"Uzunsürmezzaten,ikiüçgündedönerizsanıyorum."

Miçobirsüreiçinaşçıbaşılığıunutupkayıkkaptanlığınagetirileceğiniöğrenincepeksevindi.Kayık iyice bir elden geçirildi. Küçük yelkeni direğe sarıldı. İçine iki tüfek, üç tabanca yeterlicephane,üçbattaniye,sıvıvekatıerzak,yağmurakarşımuşambalar,birçiftkürek,birçiftdeyedeği,kısasüreceğiumulanbugeziyeyetecekkadarmalzemekondu.

4Şubatta,sabahsekizedoğru,Briant,JacquesveMokoarkadaşlarınavedaedipkayığabindiler.Havaçokgüzeldi,güneybatıdanhafifbiryelesiyordu.YelkenaçıldıveMokodageriye,dümen başına geçti.Moko geride, Briant ortadaydı, yelken ipini tutuyordu. Jacques da başageçmiş,direğindibineoturmuştu.BirsaatdahaAucklandTepesi'ninyükseltilerigöründü,sonraufukta alçalıp silindiler. Bu arada gölün karşı yakası henüz seçilemiyordu ama pek uzaktaolmaması gerekirdi. Ne yazık ki, her zaman olduğu gibi, güneş yükselip ısıttıkça, rüzgâr dahafiflediveöğleyedoğrutümüylekesildi.

Moko artık hiç kıpırdamayan yelkeni indirdi, çünkü rüzgâr büsbütün kesilmişti. Küreklereasıldılar. Denizin ortasındaymış gibi, dört bir yanlarında kara görünmüyordu. Jacques tümdikkatiyle mağaranın karşı yakasına düşen doğuya dikmişti gözlerini, kıyıyı görebilmeyiumuyordu.Saat dördedoğru kıyı göründü, oldukçaalçaktı.Demekbunun içinBriant,YalancıDeniz Burnu'ndan baktığında burasını göl olduğunu anlayamamıştı. Ve demek ki ChairmanAdası'nda Auckland Tepesi'nden başka yükseklik yoktu. Briant ile Moko hem var güçleriyle

kürekçekiyor, hemde terdöküyorlardı, çünkühava iyice ısınmıştı, gölünyüzeyi aynagibiydi.Dibindeki yosunlar, balıklar görünüyordu. Akşam altıya doğru kıyıya vardılar. Burası haritadagösterilen dereydi. Bir ad vermeleri gerekecekti, adanın doğusunda bulunduğuna göre, onaDoğuDeresidediler.Şimdidereninakışınakapılıpağzınakadarinebilirlerdi.Amaeniyisigeceyiorada geçirip bu işi ertesi güne bırakmak olacaktı. Böylece derenin ilk kıyısını da gündüzgözüylegörebilirlerdi.

Sabahaltıdakalkıpyenidenyolakoyuldular.Birkaçdakikadakayığabinipdereninakışınakendilerini kaptırmışlardı. Akıntı oldukça güçlüydü. Küreklere gerek duyulmuyordu. Moko'nuntahminine göre saatte bir mili aşkın bir hızla gidiyorlardı ve dere, pusulaya bakılırsa, doğu-kuzeydoğuyönündebirdoğruçizmekteydi.YatağıdaZelandaDeresi'ninyatağındandahaderinve dardı, bu yüzden hızlı akıyordu. Briant'ın tüm korkusu, arada çaylanların, burgaçlarınolmasıydı. İki yanda sık ormanlar uzanıyordu. Burası, Chairman Adası'nın batı kesimindenbambaşkabirgörünümdeydi!Evet, tamSlugiKörfezi'ninhizasında,buradadaderinbir körfezaçılmıştıAmagenişkumsalyerine,kıyıdandimdikkayalaryükseliyorduveiçlerindeenazyirmimağaraolmalıydıherhalde.

Bu kıyının özelliği, granit kayaların bolluğuydu. Bu kayaların darmadağın yığılışı insanelindençıkmadeğildi.İçlerinederinderingirintiler,mağaralaroyulmuştu.Küçüktoplulukburadayaşasaydı,nehol,neambarsıkıntısıçekerdi.Yarımmillikbirmesafe içindeBriantbirdüzinekadar mağara saymıştı. Peki acaba? Herhalde önce mağaraya yerleşmiş, sonra bu kıyıyagelmiş olmalıydı. Ve orasının açık denizden esen rüzgârlara karşı daha iyi korunduğunudüşünerek terk etmeye yanaşmamış olmalıydı. Başka açıklaması yoktu bunun. Saat ikiyedoğru, güneş alçalmaya başladığından, kayaların tepesine tırmanıp çevreye göz gezdirdiler.AileGölü'ne dek, göz alabildiğine ormandı. Tam dönecekleri sırada,Mako, Briant'ı durdurdu,"Bakın,bakınoradanevaracaba?"dedi.

Gerçektentauzakta,ufkunbirazyukarısındabeyazımtırakbirlekeparıldıyordu.Neyeri,nebiçimi değişiyordu. Belki de bir dağdı ama dağa benzemiyordu. Birkaç saniye sonra güneşbatıya doğru alçaldıkça leke de gözden yitti. Ta uzaklarda bir kara parçası mı vardı, yoksasadecesuyunparıltısındandoğanbirgözaldanmasımıolmuştu?ÜçübirdenbuikincivarsayımıbenimsedileramaBriantyinedeiçiniçinumutlanmamışdeğildi.Akşamyemeğindensonra,yolaçıkmasaatinedekBriant ile Jacques kumsaldabir gezi yaptılar.Mokodaderenin sol yakasıboyuncaçıkıpbiraz fıstık kozalağı toplamak istedi.Kıyı yarı karanlığagömülmüştü.Briant ilekardeşi henüz dönmemişlerdi. Ansızın Moko'nun kulağına bir takım iniltiler geldi, gördüklerikarşısındaolduğuyerdemıhlanmışgibikalakaldı

Jacquesağabeyininönündedizçökmüşyalvarıyordu.Duyduğuiniltilerbuydudemek!Mokousulcageriçekilmek istediamageçkalmıştı.Herşeyi işitmişanlamışbulunuyordu.Jacques'ınişlediğisuçuöğrenmiştiartık.Briantbağırıyordu.

"Hain!Demeksendinha?...Bunuyapansendinha?Herşeyseninyüzündenoldudemek!"

"Bağışlabeni,ağabeyciğim,neolursun,bağışlabeni!"

"Aman kimse duymasın bu yaptığını. Onlar seni bağışlamaz. Demek bunun içinarkadaşlarınayanaşmıyor,onlardançekiniyordun!"

Moko tüm bunları duymamış, bilmemiş olmak için çok şey verirdi ama artık iş iştengeçmişti.Briant'akarşıdabilmezliktengelemez,böylebirsahteciliktenölesiyeutanırdı.Yalnızkaldıklarında,dayanamadı.

"BayBriant,benherşeyiduydum,onubağışlamalısınız..."dedi.

"İyiama,Moko,ötekilerbağışlarmıbakalım?"

"Bilmesinlerdahaiyi,meraketmeyinbenkimseyebirşeysöylemem."

Briant bundan sonra kardeşiyle hiç konuşmadı, zaten o da ağabeyinin ısrarlarınadayanamayıp suçunu açıkladığından beri büsbütün çökmüş gibiydi. Akşam altıya doğruarkadaşlarınınyanınadöndüler.BriantveJacquesçoküzgündüler.

15

Jacuqes ilearalarındageçensahnedenBriant,Gordon'abile teksözaçmadı;bunakarşıngezinin sonucunu arkadaşlarına ayrıntılarıyla anlattı. Görünürde bir kara yoktu ama, obeyazımtırak lekeyededeğinmedengeçmedi.Büyükbirolasılıkla,birsiskıvrımından ibaretti.Yeniden Düşkırıklığı Körfezi'ne gidildiğinde işin aslını öğrenmek herhalde yerinde; olacaktı.Kısacası, kesin olan bir şey varsa, o yönde Chairman Adası'na yakın hiçbir kara parçasıbulamayacaklarınagöre,dışarıdan imdatgelinceyedek,yaşamkavgasınıyiğitçesürdürmelerigerekiyordu.

Biryandankışhazırlıkları ilerliyordu.Bolboloduntoplamakgerekmekteydi.Buçalışmalarbir yandan da derslerin ilerlemesine engel olmuyordu. Doniphan yine hep kendini göstermeçabasındaolduğundanarkadaşlarıonupektutmuyorlardı.Tabiienyakınüçü,Cross,WebbveMilcoxdışındakiler...BaşkanlıkseçimiyaklaştığındanDoniphan,Gordon'unyerinegözdikmişti,başkanlığınkendihakkıolduğukanısındaydı.Amaçoğunluğusağlayacağıkuşkuluydu.

Şudünyadaherşeynekadardaönemsizayrıntılarabağlıdır!Gerçekteşuçocuktopluluğu,toplumun bir aynası değil miydi ve daha yaşamın başlangıcında çocuklar, "yarının büyükleri"olduklarınıkanıtlamıyorlarmıydı?

Briant'a gelince, onun bu gibi şeylerle ilgilendiği yoktu, durmadan çalışıyor, kardeşini deçalıştırıyordu.Sankiikisinindeyerinegetirilmesigerekenözelbirgörevivardı.

Buaradagünler sadecedersle, çalışmaklageçmiyordu.Programdaoyuna,eğlenceyedeyer ayrılmış, sağlam kafanın sağlam bedende bulunacağı unutulmamıştı. Küçüklü büyüklüherkes spor yapıyor, ağaçlara tırmanıyor, sırıkla uzun atlıyor, gölde yüzüyordu ve yüzmebilmeyenler, koşular düzenliyorlar, birinci gelene ödül veriyorlardı. Bu arada, yere dikilenkazıklara halka geçirenlerin sayı yaptığı bir takım oyununda, Doniphan, Webb, Milcox veCross'tan oluşan takım, Briant, Baxter, Gamette ve Service'in takımına Briant' in yaptığı sonatışla yenik düşünce, Doniphan mızıkçılık çıkardı. Briant'ın hile yaptığını, halkayı atarken,çizgidenönegeçtiğiniönesürdü.Briantçokkızmıştı.

"Doğrudeğilbuamadoğrubileolsa, isteyerekhileyapmışdeğilimben.Belkide farkındaolmayaraköneçıkmışımdır,herhaldeböylebirsuçlamayakatlanamam.Zaten iştesizekanıtı.Bakın, ayakkabılarımın izi nerede, çizgiyi aşmamışım, gördünüz mü? Ve Doniphan yalansöyledi,işteherşeyortada."

BununüzerineDoniphanağırağırarkadaşınayaklaştı.

"Nededin,nededin?Benyalancımıyım?"

Webb ve Cross onun arkasında, Service ile Baxter de Briant'ın arkasında yer almış,çıkacak kavgada arkadaşlarını desteklemeye hazırlanıyorlardı. Doniphan ceketini çıkarmıştı.Kollarını dadirseklerine kadar sıvamış,mendilini yumruğunasarmış, boks yapacakbir durumalmıştı.

Yeniden kendini toplayıp soğukkanlılığına kavuşan Briant ise bir arkadaşıyla dövüşüpküçüklerekötüörnekolmaktan,tiksiniyormuşgibikıpırdamadan,öyleceduruyordu.

"Beni aşağılamakla haksızlık ettin, Doniphan. Şimdi de bana meydan okumakla hiç iyidavranmıyorsun,baksöyleyeyim..."

"Doğruya,zatenalınıpdakarşılıkvermeyecekkişileremeydanokumak,gerçektendoğrubirdavranışdeğil!"

"Evet,karşılıkvermeyiuygunbulmuyorumdaondan."

"Senaslındakorkağınbirisin."

"Ben!...Benmikorkağınbiriyim?"

"Evetkorkaksınişte..."

BununüzerineBriantdakollarınısıvayıpDoniphan'ınüzerineyürüdü.Briant isebirFransızolarakbuyumruklaşmayıoldumolasısevmemişti.Buyüzdenherikisideeşitboyda,eşitgüçteolmalarınakarşın,ustabirboksörolanrakibineoranladahazayıfdurumdaydı.

Tamyumruklar işlemeyebaşlıyorduki,Dole'unkoşarakhaber verdiğiGordon, zamanındayetiştivearayagirdi.

"Briant!Doniphan!..."diyebağırdı.

Doniphan,"Amabanayalancıdedio!..."diyeatıldı.

"Doniphandabanahileyaptığımısöyledi.Üstelik'korkak'diyerekbirdehakaretetti."

Bu arada iki rakip biraz gerilemişti. Briant kollarını kavuşturmuş, Doniphan da boksörduruşuyladikilmişti.Gordon ileötekilerseçevrelerinisarmıştı.OzamanGordonsertbirsesle,"Doniphan,benBriant'ıiyitanırım!...Mutlakakavgayıçıkaranodeğildir!...İlkanlaşmazlıkseninaltındançıkmıştır,hiçkuşkumyok”dedi.

Doniphandakarşılıkverdi."Tabiiya,Gordon,bendeseniiyitanırım,herzamanBriant'danyanaçıkarsın...Hepbanakarşıcephealmayahazırsındır..."

Gordon,"Evet...Senhakettikçe..."karşılığınıverdi.

"Öyle olsun, ama kavgayı ister ben çıkarmış olayım, ister Briant, dövüşmeyeyanaşmadıkçabirkorkaksayılır."

Gordon,"Yasen,Doniphan”dedi."Sendearkadaşlarınakötüörnekolmaklapekmiyiğitlik

gösterdiğini sanıyorsun? Evet, içinde bulunduğumuz şu pek ciddi durumda, aramızdan biridurmadan kavga, durmadan ayrılık çıkarmaya bakıyor! Durmadan içimizden en iyisinetakılıyor!..."

Doniphanhiçoralıolmadı."Briant,Gordon'ateşekküretvehadibakalım,kendinikolla!"

Gordon yine araya girdi. "Hayır, olmaz. Ben, başkanınızım, aranızda herhangi bir şiddetgösterisineizinveremem!"

Ötekilerde,yaniWebb,MilcoxveCross'undışındakalanlar,hepbirağızdanbağrıştılar.

"Evet!...Evet!...YaşasınGordon!YaşasınBriant!"

Buhemenhemenoybirliğikarşısındaboyuneğmektenbaşkaçareyoktu.Briantholedöndüve akşam, yatma zamanı Doniphan da geldiğinde, bu olaya hiç değinmedi, oralı bile olmadı.Ama Doniphan'ın için için diş bilediği, Briant'a karşı duyduğu kıskançlığın büsbütün arttığı vesırası geldiğinde, Gordon'un verdiği bu dersi unutmayacağı anlaşılıyordu. Zaten Gordon'unbarıştırmagirişimlerinedekulakasmadı,barışmayayanaşmadı.Gerçektendebuanlaşmazlıkpekyersizvecansıkıcıydı.Küçüktopluluğunhuzurunubozmatehlikesiyaratıyordu.Doniphan'ınyanı başında ona her fırsatta hak veren, arka çıkan, onun etkisi altında kalmış üç arkadaşıvardı. Gelecekte bir ayrılık yaratmasından korkulurdu. Bununla birlikte bu konu bir daha hiçaçılmadankışhazırlıklarısürdürüldü.

Kuşlarsürülerhalindegöçehazırlanıyorlardı.Acabahangibölgeleredoğruuçuyorlardıki?Herhalde,BüyükOkyanusunyadaAmerikakıtasının,iklimiChairmanAdası'nıniklimindendahayumuşakolankuzeykesimlerinedoğrugidiyorolmalıydılar.

Mayısın 25'inde ilk kar yağmaya başladı, geçen yıla oranla birkaç gün erken gelmişti.Bundan, kışın daha şiddetli geçeceği sonucu çıkartılabilir miydi acaba? Neyse ki FransızMağarası'nda sıcağın da, aydınlığın da, yiyeceğin de yokluğu duyulmuyordu. Birkaç haftadırkalıngiysilerdağıtılmıştıveGordon,özelliklesağlıkkoşullarınasıkısıkıyauyulması içinbüyüktitizlik gösteriyordu. Üstelik, toplulukta için için bir kaynaşma göze çarpmaktaydı, çünküHaziranın10'unda,Gordon'unbiryıllıkbaşkanlıksüresidolacak,yerineyenisiseçilecekti.Gizligizli konuşmalar oluyor, hazırlıklar yapılıyordu. Bilindiği gibi Gordon bu işlere karşı ilgisizdurmaktaydı.Seçilsinseçilmesinonunumurundadeğildi.

10Haziran günü geldi çattı. Oylama öğleden sonra yapılacaktı. Herkes oy verdiği kişininadınıbirpusulayayazacak,kimençokoyalmışsaobaşkanolacaktı.Toplulukondörtüyedenoluştuğu için -Moko,zenciolduğu içinoykullanamaz,seçmenlikhakkı isteyemezdi -hangiadyedi oydan bir fazlasını alırsa o başkan demekti. Oylama saat ikide Gordon'un yönetimindebaşladıveAnglosaksonırkınınbutürolaylardagösterdiğiociddilikleyapıldı.

Briant.............................................sekizoy.

Doniphan........................................üçoy.

Gordon.............................................biroy.

Gordonda,Doniphandaoykullanmak istememişlerdi.Briant iseoyunuGordon'avermişti.BusonucualdığındaDoniphandüştüğüderindüşkırıklığınıveöfkeyibellietmedengeçemedi.Oy çokluğunu aldığına pek şaşıran Birant ise önce bu onuru geri çevirecek oldu ama sonraherhalde aklına bir şey geldi ki, kardeşi Jacques'e bir göz attı ve "Peki arkadaşlar, kabulediyorum!"dedi.

OgündenbaşlayarakBriantbiryıllığınaChairmanAdası'nınbaşkanıydıartık.

16

Mağaradao tekdüze kış yaşantısı yenidenbaşlamıştı.Soğuklar iyice bastırmadanBriantyerindebirönlemalmayıuygungördü.Göndereçekilenbayrak ikidebiryırtılıyor,paramparçaolup işe yaramıyordu. Baxter, Briant'ın öğütlerine uyarak sazlardan bir tür balon ördü, 17Hazirangünükörfezesonbirgezikolugönderilipyırtılmışbayrak indirilerekyerinebirkaçmillikbir uzaklıktan görülebilecek ve rüzgârlara karşı dirençli olan bu yeni işaret çekildi. Bu aradakayıkkıyıyaalınıpadamakıllıörtüldü.

Ağustosununilkonbeşgünüısısıfırınaltındaotuzdereceyedüşüverdi.Havadaenufakbiresinti bile yoktu, korkunç bir ayazdı. Bu dönemde küçüklerin mağaradan dışarı çıkmalarıkesinlikle yasaklandı. Büyüklerse ancak pek gerektiğinde, özellikle ahır ve kümes ocaklarınaodun atmak için çıkıyorlardı. Neyse ki soğuklar uzun sürmedi. 6 Ağustostan sonramüthiş birfırtınapatlakverdi.Amabununmağarayapekzararıdokunmadı.Buarada fırtınabir bakımaçocuklara yardım etmiş sayılırdı, çünkü fırtına sırasında birçok ağaç devrildi ve oduntoplayanlarınişiböyleliklekolaylaşmışoldu.Buaradavikunyadabeşyavrubirdendoğurmuştu.ServiceileGarnett'in işleriartmışoluyordu.İştebusıradaBriant'ınaklına,küçükarkadaşlarınıeğlendirmeküzereyenibiroyungeldiBaxterbir tahtatabanvebirdemirparçasıylabirkaççiftpatenyaptı.

25Ağustosta,saatonbiredoğru,Iverson,DoleveCoster'ıMokoilePhann'aemanetedenbüyükler, göl üzerinde paten kaymaya elverişli bir yer bulmak üzeremağaradan ayrıldılar.Nevar ki, Fransız Mağarası önünde buzlar yığılı olduğundan böyle bir yer bulmak için TuzakOrmanınadoğruüçmilkadaryürümelerigerekti.Oradatamistediklerigenişliktebiralanbulupkaymayabaşladılar.BriantileGordonkaymıyorlardı,orayadasadeceherhangibirihtiyatsızlığıönlemek,bir terslikçıkarsaelkoymaküzeregelmişler,hattaBriantuzaklaşanolursaçağırmaküzere yatın borazanlarından birini yanına almayı bile unutmamıştı. İçlerinde hiç kuşkusuz enustapatenciler,Doniphan ileCrossbirdehemçokhızlı kayan,hemdekayarken türlüeğrilerçizerekoyunyapanJacques'tı.

Onlar kaymaya başlamadan önce Briant, arkadaşlarını toplayıp, uzaklaşmamalarını sıkısıkı tembihlemişti. Doniphan,Cross'u da çağırarak, ellerinde tüfekleri, bu iki çocuk kaşla gözarasında Aile Gölü üzerinde uçuşan bir kuş sürüsünün peşine düşerek yarım mil kadaruzaklaşıverdiler.

OnlarıgörenBriant,Gordon'a,"Kuzum,nereyegidiyorbuikisi?"diyesordu.

"Herhaldeavpeşinedüşmüşolacaklar,nedeolsaavcılıkiçgüdüsü!"

"Senonabaşkaldırmaiçgüdüsüdesene.YineDoniphan'ınişidirbu...Oysauzaklaşmakçok

ihtiyatsızcabirdavranış.Bak,gözdenyittilerbile."

Gerçihenüzgüneşinbatmasınabirkaçsaatvardı,dönecekzamanıbulurlardıamayılınbumevsimindehavaherzamanansızındeğişebilirdi.Rüzgârındinmesiylebirdensisbasabiliryadatam tersine, şiddetlenirse fırtına çıkabilirdi. Ve öyle de oldu, saat ikiye doğru ufuk birdenbirekalın bir sis katmanı altında gözden yitiverdi. Cross ile Doniphan henüz ortalıktagörünmüyorlardı ve gölün üzerine yığılan buhar katmanı batı yönünü tümüyle gözlerdengizliyordu.Briantbağırdı.

"İştekorktuğumbaşımageldi.Nasılbulacaklaryollarınışimdi?"

Gordonhemenatıldı."Çabukboruyuçal,boruyuçalbirkez!"

Boru üç kez uzun uzun öttü, sesi ta uzaklarda yankılandı, gitti. Bu arada sis de oldukçakalınlaşmış,yayılmış,kıyıyaüç,dörtyüzmetrekadaryaklaşmıştı.Birkaçsaniyehepsikıyıdatoplandı.

Gordon,"Neyapmalışimdi?"diyesordu.

"CrossileDoniphan'ı,sistetümüyleyitmedenönce,bulmakiçinmümkünolabilecekherşeyidenemeliyiz”diyeyanıtladıBriant."İçimizdenbiri,onlarıngittikleriyönedoğrugidipboruçalarakçağırmayıdenesin..."

Baxterhemen,"Bengiderim”dedi.

Briant,"Hayır,buişbanadüşer”derken,kardeşiatıldı.

"Ağabeyciğim, ben gideyim, ayağımda patenlerim var nasıl olsa, onları çabucakbuluveririm..."

BununüzerineBriant,"Peki,Jacuqeshadi,sengitbirbak.Hemdeiyicekulakkabart,belkiyerlerinibelirtmekiçinsilahatarlar.Alşuboruyuda,sendeyerinibununlabildirirsin."

Bir saniye sonra Jacuqes da, giderek yoğunlaşan sise karışıp gözden yitmişti. Aradanyarımsaatgeçti,gidenlerdenhiçbirsessedayoktu.Peki,yagecebasarsa,buüçününhalineolacaktı?Servicebağırdı.

"Keşkeyanımızdasilahımızolsaydı,belkiozaman..."

"İyiakılettin.Mağaradavarya!Hadibakalım,vakitgeçirmeden,düşelimyola!"diyeBriantonahakverdi.

En iyi çare de buydu, çünkü her şeyden önce gerek Doniphan ile Cross'a, gerekseJaques'a,AileGölü'nün kıyısını bulmaları için seçecekleri yönügöstermekgerekliydi ki budaardarda silah atarak yapılabilirdi. Yarım saat olan üç millik yolu aşıvermişlerdi. Artık barutu,kurşunuharcamamakfilandiyebirşeysözkonusuedilemezdi.WilcoxileBaxterikitüfeğibirdenateşlediler. Yine ses yoktu, ne silah sesi, ne de boru sesi. Saat üç buçuğu buldu. Güneş

AucklandTepesi'ninardındaalçaldıkçasisbüsbütünkoyulaşıyordu.Artıkgölünyüzeyigörünmezolmuştu.

Bununüzerine,Slugi'ninküçük toplarındanbiriniSporAlanınınortasınaçekipkuzeydoğuyayönelttiler,kurusıkıdolduruptopupatlattılar.Ortalıkiniminiminledi.Böylesinesessizbirhavadapatlamanınbirkaçmiluzaktanduyulabildiğinehiçkuşkuyoktu.Yinekulakkabarttılar...Sesyok!

Birsaatsüreyle,küçüktopuherondakikadabirpatlattılar.Doniphan,CrossveJacques'ınbuardardapatlamalardanmağaranınyerinisaptamamalarıolanaksızdı.ÜsteliktopsesleritümAileGölüyüzeyindededuyuluyorolmalıydıçünküsis,sesdalgalarınınyayılmasınıkolaylaştırır,üsteliksisnedenliyoğunolursa,sesdeodenliuzaklaragidebilirdi.Sonuçtasaatbeşedoğru,tauzaklardankuzeydoğuyönündenikiüçsilahsesiduyuldu.Service,"Onlarişte!"diyebağırdı.

VeBaxterdehementopusonbirkezateşleyerekkarşılıkverdi.

Birkaçsaniyesonra,sislerarasındanikigölgebelirdi.BunlarDoniphanileCross'tu.Sevinççığlıklarıylakarşılandılar.

Briant durmadan, "Ah keşke onun yerine ben gitseydim, ben gitmeliydim. Ne diye onukoyuverdim sanki?" diye dövünüyor, Gordon ile Baxter ise onu yatıştırmaya, biraz umutvermeyeboşunauğraşıyorlardı.

Topbirkaçkezdahaateşlendi.Hiçkuşkusuz,Jacquesmağarayayaklaşmışolsaydı,butopseslerini duyar, boru çalarak karşılık verir, yerini belli ederdi. Ama top sesleri yine karşılıksızkalmıştı. Ve gece karanlığı basmaktaydı. Ve tam ateş yakma hazırlıklarına girişildiği sıradaGordon,"Durunbirdakika!"dedi.

Dürbünüçevirmiş,dikkatlekuzeydoğuyönünütarıyordu...

"Galibataorada,harekethalindebirnoktagörürgibioldum."

Briantdürbünüarkadaşınınelindenkaptı.

"Tanrıyaşükürlerolsun,işteo!Takendisi!İyicegörüyorum,Jacquesbu!..."

Vehepbirağızdanciğerlerininvargücüylebağrışmayabaşladılar,sankiseslerinienazbirmilolanuzaklığaduyurabileceklermişgibi!Nevarkibuuzaklıkgözlegörülürcesineazalıyordu.Jacques, ayaklarında patenleri, gölün buz tutmuş kabuğu üzerinde ok hızıyla Fransızmağarasına doğru kaymaktaydı. Birkaç dakikaya kadar yanlarına varmış olacaktı. Baxterşaşkınlığını belli eden bir hareketle, "Aaa, şuna bakın, yalnız değil gibi. Sanki peşinde birilerivar!" diye bağırdı. Gerçekten de, dikkatle bakılınca, Jacques'in arkasında, yüz adım kadargerisindeikinoktanındahakıpırdadığıgörülüyordu.Gordon,"Oneacaba?"diyesordu.

Baxterkarşılıkverdi."İnsanmıdersiniz?"

Wilcoxda,"Hayır,hayvanabenziyor”dedi.Doniphantelaşlandı.

"Yırtıcıhayvanlarolmasınsakın!"

Evet,yanılmıyorduvehiçduraksamadan tüfeğinikaptığıgibi,Jacques'ıkarşılamaya,göleatıldı.Birkaçsaniyeiçinde,çocuğaulaşmıştıbilevetüfeğinihayvanlarınüstüneboşaltıncaoikikaraltıgerisingeriyedönüpgözdenyittiler.

Şaşılacak şey, bunlar iki ayıydı! Oysa Chairman Adası'nda o güne dek hiç ayıyarastlamamışlardı! Peki, nasıl olmuştu da avcılar şimdiye kadar onca dolandıkları, avlandıklarıhalde ayıyla karşılaşmamışlardı? Belki de ayılar adada yaşamıyorlardı da, kışın ya donmuşdenizinüzerindeyürüyerek,yadayüzenbuzparçalarınabinerekburalarakadargeliyorlardı.Veeğer böyleyse,ChairmanAdasının yakınlarında bir anakara bulunduğu sonucu ortaya çıkmazmıydı?Düşünülmeyedeğerbirkonuydubu.Herneyse,Jacqueskurtulmuştuya...Ağabeyionusevinçlekucaklayıpbağrınabastı.

Herkesyiğitçocuğunelinisıkıyor,gösterdiğicesarettendolayıonukutluyordu.

17

Çocukların FransızMağarası'nda geçirdikleri bu ikinci kışın son haftalarındaDoniphan ileBriant arasındaki ilişkiler giderek gerginleşmişti. Doniphan'ın, rakibinin seçilmesini; ne denlikıskançlıkla karşıladığını biliyoruz. Ve işte 9 Ekim akşamı Doniphan, üç arkadaşıyla birlikteFransız Mağarası'ndan ayrılmaya kararlı olduklarını bildirdi. Nedeni sorulduğunda da, "Açıksöyleyeyim,keyfimizceyaşamak istiyoruzbiz.Briant'danemiralmakhiç işimizegelmiyor”deyiverdi.

Briant'danegibikusurbulduğusorulduğuzamanda,"Hiçsadecekafamızauymuyor.Zatenbir Amerikalının buyruğunda bir yıl yaşadık, şimdi de sıra bir Fransız'da. Gelecek yıl Mokobaşkan seçilirse hiç şaşmam doğrusu... Şaka bir yana, belki de arkadaşlar buna sesçıkarmıyorlaramabirİngiliz'denbaşkasınınbuyruğunagirmekbizimhiçdehoşumuzagitmiyor!"diyekarşılıkverdi.

Bu konuda her türlü direnmenin boşuna olacağını anlayan Gordon ise, "Umarım bukararınızdandolayıpişmanlıkduymazsınız!"demekleyetindi.

Doniphan'ın tasarısı şuydu: Birkaç hafta önce, Chairman Adası'nın doğusuna yaptığıinceleme gezisinden dönen Briant, orasının da yerleşmeye elverişli olduğunu söylemişti. Tatlısuyu vardı, av hayvanı boldu, kıyıda çok sayıda mağara bulunuyordu. Üstelik FransızMağarası'na da kuş uçuşu on iki mil uzaklıkta olduğundan, pek sıkışırlarsa geridekiarkadaşlarıyla ilişki kurmak da mümkündü. Doniphan tüm bunlar üzerinde uzun uzundüşündüktensonraüçarkadaşınıdabirliktegelmeyerazıetmişti.Ancak,DüşkırıklığıKörfezi'nedere yoluyla değil deAileGölü'nün güneyinden dolaşıp bilinmedik yerleri de arayıp tarayarakormandan inmeyi tasarlıyorlardı. Bunun için yanlarına fazla eşya almadılar. Sadece iki tüfek,dört tabanca, ikiküçükbalta,yeterincecephane,olta,battaniye,birceppusulası,küçük lastikbotveyiyecekgereksinmelerinideavhayvanlarıvebalıklakarşılayacaklarınagüvendiklerindenancak bir kaç kutu konserve aldılar. Zaten altı yedi günde döneceklerini hesaplıyorlardı. Ozaman Slugi'den kurtulan eşyalardan kendi paylarına düşecek kadarını alıp arabayayükleyecek, yerleşmek istedikleri yereöylegideceklerdi.Gordonyadaarkadaşları canlarınınistediği zamanonlarıgörmeyegelebilirlerdi.Başlarınınüzerindeyerleriolacaktı.Amabugünkükoşullaraltındaortakyaşamıpaylaşmayahiçniyetleriyoktuartık.Ertesisabahgüneşdoğarkenarkadaşlarınavedaettiler.Gidenlerde,kalanlardapeküzgündüamabellietmekistemiyorlardı.Doniphan'da inadından dönecek göz yoktu. Moko onları kayıkla Zelanda Deresi'nden geçiripdöndü. Doniphan ile arkadaşları yola koyuldular. Cephaneyi hesaplı harcamak üzere yalnızyiyeceklerikadarkuşvuruyorlardı.Gölüngüneykesiminedoğruilerlemekteydiler.Ogünancakbeş altı mil yol alıp akşam, yukarıda onları bulduğumuz yerde mola verdiler. Böylece, ne

pahasına olursa olsun ayrılmaları gereken arkadaşlarından ayrı düşmüşlerdi işte, bir inatyüzünden! Belki de kendilerini şimdiden yapayalnız, bırakılmış hissediyorlardı. Ama yine dekararlarından dönmediler! Ertesi gün şafak sökerken yine yola koyuldular. Gölün güney ucusipsivri uzanıyor, sağda kalan kıyıysa kuzeye doğru dikine çıkıyordu.Bunundoğusunda kalankesim oldukça bataklıktı. Burası genellikle kumullardan oluşan bir bölge gibi göründüğünden,Doniphan buraya Kumul Yöresi adını verdi. Sonra, Doğu Deresi'ne ve deniz kıyısının Brianttarafından görülmüş olan kesimine ulaşmak üzere göl kıyısına değin gezip araştırırlardı dahaileri bir tarihte. Doniphan, haritadaki uzaklıklar doğru tahmin edilmişse, akşama kadar DoğuDeresi'ni bulabileceklerini hesaplıyordu. Gerçi doğrudan doğruya kuzeydoğuya sapıp dereninağzını belki bulabilirlerdi ve bu yol çok daha kısa olurdu ama bir sakıncası vardı, KumulYöresi'nin bilinmedik ve bataklık topraklarından geçmeleri gerekirdi. Belki de karşılarına birengel çıkar, geri dönmek zorunda kalırlar, onca yolu boşuna tepmiş olurlardı. Oysa gölkıyısından ilerlemekle hem bir engelle karşılaşma olasılığını azaltacaklar, hem de ormanınbilinmedikbukesiminigörmüşolacaklardı.Yolhafifçeyokuşolduğundanağıryürüyorlardı.Saatonbiredoğrubirormanavardılar.Ertesisabah,DoğuDeresi'nihemengeçmeyekararverdiler.Böylece akşamdan önce derenin ancak beş altı mil uzaktaki ağzına varabilirlerdi. ÜstelikMoko'nunsöylediği,dereninsolkıyısındakiçamfıstıklarındandatoplayabilirlerdi.

Lastik botu şişirip suya indirdiler.Doniphan bindi, geriye de bir ip koyuverdi. Karşı kıyıyavardığındaötekiarkadaşlarıhafifbotuipindentutupçektiler.Böylelikletekertekersuyuaştılar.Sonrabotuyinekatlayıpyolakoyuldular.Gerçi kayıkla,Briant,MokoveJacques'ınyaptıklarıgibi yokuş aşağı inebilselerdi, çok daha kolay olurdu ama, lastik bota ancak bir kişibinebiliyordu.Ogünpekgüçlükleyolalındı.Ormançoksıktı,otlaryüksekti.Son fırtınalardankırılıp devrilmiş ağaç dalları, bataklıklar, yürüyüşlerini geciktiriyordu. Doniphan yolda giderkenFransız kazazedesinin buralardaTuzakOrmanında yaptığı gibi iz bırakmadığını düşünüyordu.Oysa haritada Doğu Deresi aslına uygun olarak çizildiğine göre, buralardan da geçtiğine hiçkuşku yoktu. Bundan sonra, yol daha da zorlaştı, yer yer baltayla kendilerine geçit açmakzorundakaldıklarıbileoluyordu.Buyüzden,ormandanancakakşamyediyedoğruçıkabildiler.Gece bastırdığı için geceyi de orada, açıkta, geçirmeyi kararlaştırdılar. Ertesi akşam, hiçkuşkusuz, dere ağzının yakınlarında daha elverişli bir mağara bulacaklardı. O gün vurduklarıkuşları pişirip yedikten sonra yatmaya hazırlandılar. Ne olur ne olmaz diye ateşi sabaha deksöndürmemeyekararvermişlerdi.Sıraylabaşındanöbettutacaklardı. İlknöbetiDoniphanaldı,ötekiüçüuyudular.Doniphandabirsüreuykuyla iyicesavaştıamakendini tuttu,uyanıkkaldı,ne var ki nöbetini devretme zamanı geldiğinde çok derin uyuduklarından arkadaşlarınıuyandırmaya kıyamadı. Doniphan ateşe birkaç kucak çalı çırpı atarak uzandı, gözleri hemenkapanıverdi ve ancak güneş masmavi denizin üzerindeki uçsuz bucaksız ufuk çizgisindenyükselirkenuyanabildi.

18

Doniphan,Wilcox,WebbveCross'un ilk işisuboyundandereninağzınakadar inmekoldu.Oradanilkgördükleribudenizibakışlarıyla,dikkatletaradılar.Adanınöbürkıyısıgibiburadadahiçbirşeygörünmüyordu.Doniphan, "Yinede”dedi. "Eğerpekyerindeolarak,sandığımızgibiChairmanAdasıAmerikakıtasınayakınsa,MacellanBoğazı'ndançıkıpŞilivePerulimanlarınayönelengemilerin,doğudangeçmelerigerekir.Buda,DüşKırıklığıKörfezi'ndeyerleşmemiziçinçoksağlambirnedendirVeBriantburayabuadıvermişamadilerim,kısazamandaDüşkırıklığıdeyimininhaksızlığınıbizkanıtlayabilelim!"

Belki de bunları söylerkenDoniphan, FransızMağarası'ndaki arkadaşlarından ayrılmasınıhoş gördürmek ya da yeni bir bahane bulmak istiyordu. Gerçi bir bakıma haklıydı. GüneyAmerika limanlarına giden gemilerin, Chairman Adası'nın bu kesiminden, yani doğusundangeçmeleri akla yakındı. Ufku dürbünüyle taradıktan sonra Doniphan Doğu Deresinin ağzınıincelemekistedi.Briant'ıngördüğügibiburadadoğanınrüzgârdanvedalgadançokiyikorunmuşdoğal bir liman yarattığını gördüler. Slugi adanın bu yöresinde karaya vursaydı, burayasığınabilir ve tekne belki de yeniden yüzdürülebilirdi. Limanı oluşturan kayaların arkasında,ormanın ilk ağaçları yalnızca Aile Gölü'ne kadar değil, kuzeye doğru, göz alabildiğine uzanıpgitmekteydi. Kıyıdaki granit kayalarındaysa, Briant'ın söylediği gibi, bol bol girinti vardı, seçseçebildiğim...ÇokgeçmedenDoğuDeresi'ninağzınayakınoldukçagenişbirmağarabuldular.Bütünarkadaşlarıylabileburaya rahat rahat sıkabilirlerdi, çünkümağaranınbolbolekgirintisivardı, oda ödevi görebilirdi bunlar ve Fransız Mağarasında olduğu gibi, bir holle bir ambaratıkılıp kalmamış olurlardı. O günü kıyının bir iki mil kadarlık bir kesimini gezip araştırmaklageçirdiler.Buaradabirkaçkuşvurdular,dereağzınaağgeripyarımdüzinekadartatlısubalığıyakaladılar. Kuzeydoğu yönünde doğal limanı açık denizin dalgalarından koruyan kıyıkayalıklarındaysabolbolmidyebuldular.

Anımsayacağınızgibi,Briantburayageldiğindedevbirayıyabenzeyenyüksekbirkayayatırmanmıştı,daha iyigörebilmek için.KayanıngaripbiçimiDoniphan'ındadikkatiniçektiğindenbudoğallimanaAyıkayasıLimanıadınıkoyduveChairmanAdası'nınharitasınayazdıbunu.

ÖğledensonraWilcox ilekayayatırmanıpkörfezeyukarıdanbirgözattılaramaufuktanebirgemi,nebirkaraparçasıgörebildiler.Wilcox,"Amaburayayenidengelirken,bizdeBriant'ınyaptığıgibigölüaşıpDoğuDeresi'nden insekdaha iyiolur”dedi. "Hemzamankazanırız,hemdefazlayorulmayız.NedersinDoniphan?"

"Haklısın, Wilcox, Moko getirir bizi!" Wilcox kuşkuluydu. "Tabii, Moko getirmeye razıolursa..."

"Neden olmayacakmış? Briant'dan emir alıyor da benden mi almayacak? Benim onabuyurmaya hakkım yok mu sanki? Üstelik, temelli yanımızda kalacak değil ya... Sadecegetirecekbizi,sonradöner."

Cross söze karıştı. "Zaten başka çare yok. Bütün eşyayı karayolundan getirmeyekalkarsak, kim bilir ne kadar sürer. Üstelik arabanın o ormandan geçebileceğini de peksanmıyorum."

Webbortayabirsoruattı,"Peki,yakayığıvermekistemezlerse?"

Doniphanhemenparlayıverdi."Nedemek?Kimistemezmiş?Briantmı?Güleyimbari.Kayıkonunmu?Onunolduğukadarbizimde.Hadicanım,olmazöyleşey."

Zaten başka çare yoktu. Wilcox'a, göre bu konuda tartışmak bile yersizdi. Briant hiçkuşkusuzarkadaşlarınınorayayerleşmesiiçinelindengeleniyapacak,yardımedecekti.Hemenyola çıkmalıydılar. Ne var ki Doniphan, "Hayır,mağaraya dönmeden, körfezin ucundaki burnudönüpadanınkuzeykesiminedebirgözatalım,derim.KırksekizsaatteAyıkayası'nadöneriz.Belki de adanın kuzey kıyısı açıklarında, Fransız kazazedenin göremediği ve bu yüzdenharitasındaişaretleyemediğibirkaraparçasıvardır.Bunuöğrenmedenburacığayerleşivermekaptallıkolurbence”dedi.

Bu,çokyerindebirdüşünceydi.Gecesakingeçti.Ertesisabaherkendenkuzeyedoğrukıyıboyunca yürümeye koyuldular. Ansızın önden koşan Wilcox durdu. Eliyle, kumsalda dikinebelirenbirkarartıyıgösterdi.Bubirdenizhayvanı,kıyıyavurmuşbirbalinafilanmıydıacaba?Yoksa,sakınbatmışbirkayıkolmasındı.Evet,evet,birkayıktıbu.Sancakyanınadevrilmişbirkayık.Vebuyanında,denizinkabardığıyerdebitenyosunlarınhemenberisinde,kayıktanbirikiadım uzakta, Wilcox eliyle yerde yatan iki gövdeyi gösteriyordu. Doniphan, Webb ve Crossbirdendurmuşlardı.Sonra,hiçdüşünmedenkumsalakoşupkumauzanmış ikigövdeninbaşınageldiler, belki de cesetti bunlar... İşte o zaman çok büyük bir korkuya kapılıp, bu vücutlardabelki de bir yaşam kıvılcımı kalmıştır, belki de hemen yardım etmek gerekebilir diye biledüşünmeksizin,telaşlagerisingeriyekoşupağaçlarınaltınasığınarakgizlendiler.

Gece iyice bastırmıştı. Ortalık kapkaranlıktı. Bu karanlıkta fırtına alanı boş bulmuş,alabildiğinehomurdanıyor,gürlüyor,rüzgârınsesidalgalarınuğultusunakarışıyordu.

Amanemüthişkasırgaydı!Heryandaağaçlarçatırdıyorduveağaçlarınaltındadurmakbiletehlikeliydi ama kumsalda hiç barınamazlardı ki...Rüzgârın savurduğu kum tanecikleri, kurşunyağmurugibivuruyorduinsanınyüzüne.Bütüngecedörtarkadaşoracıkta,gözlerinikırpmadanöylebeklediler.Çoküşüdülerçünküateşyakamıyorlardı,rüzgârhemenalevleridağıtır,ormanıtutuşturabilirdi.Sonraçokdaheyecanlanmışlardı,gözlerineuykugiremezdi.Bukayıkneredengeliyordu acaba?... Bu kazazedeler kimdi, hangi ulustandı?... Madem adaya bir kayıkyanaşmıştı,ohaldeyakınlardabirkaravardemekti.Yadakasırganınbudolaylardabatırdığıbirgemidenkurtulmuşbirsandalolamazmıydı?Sonunda,soğukkanlılıklarınıtoplayıpyapılması

gerekeni kararlaştırabil-diler.Ertesi gün,güneşdoğardoğmaz, kumsalakoşupderinbir çukurkazacak,birduaokuduktansonraoikicesedigömeceklerdi.

Ogecebitmekbilmedisanki!Güneş,doğmayıunutmuşgibigeliyorduonlara.

Üstelik kibrit çakıp saate de bakamıyorlardı. Sonunda, doğu yönünden ufuk ağarmayabaşladı. Kasırga dinmemişti ve bulutlar denizin üzerinde giderek alçaldığından, Ayıkayası'nadönerkenönce, üzerlerine düşengörevi yerine getirmek, kazazedeleri gömmek zorundaydılar.Buyüzden, rüzgârakarşıgüçlükle ilerleyerek, kumsalüzerindesürünmeyebaşladılar.Sıksık,devrilmemekiçinbirbirlerinetutunmakzorundakalıyorlardı.Sandalhafifbirkumtümseğininyanıbaşına vurmuştu. Yükselen gelgit dalgaları üstünü örtmüş olmalıydı. O iki cesetse yerindeyoktu...Doniphan ileWilcoxyirmiadımkadar ilerlediler...Bir şeybulamadılar, zaten izkalmışbile olsaydı, dalgalar geri çekilirken bunları silmiş götürmüştü. Wilcox bağırdı. "Demek ozavallılarölmemişlerkikalkıpgitmişler!"

"Pekiamanereye?"

Doniphan azgın dalgaları işaret ederek, "Nereye mi? Yükselen gelgit dalgalarının onlarısürüklediğiyerlere,oraya..."diyeaçıklamayaçalıştı.

Sonrakayalıklarındibinekadarsürünüp,dürbünüyledenizi taradıysadabirşeygöremedi,demekkazazedelerincesetleriaçığasürüklenmişgitmişti.Arkadaşlarınınyanınadöndü,kayığıniçine baktılar, orada da bir şey bulamadılar. Bu, dokuz metre kadar uzunlukta, bir şilepfilikasıydı. Sancak bordası delinmişti. Dibinden kırılmış bir direk, birkaç yelken parçası, halatuçları, iştedonanımındangeriyekalanyalnızcabunlardı.Malzeme,silah,araçgereçolarakbirşeybulamadılar.Arkadafilikanınbağlıbulunduğugemininvelimanınıadıyazılıydı:

Severn-SanFrancisco

SanFrancisco!YaniCaliforniakıyısındakiliman!DemekgemiAmerikangemisiydi.Kıyıysa,bukesiminde,ufkadeğinbomboştu...

19

Doniphanilearkadaşlarınınmağaradannasılayrıldıklarınıbiliyoruz.Onlargideliberigeridekalanlarüzgündüler.

Briant başını sallıyordu. Gordon, "Kış basmadan!" demişti. Yoksa Chairman Adası'ndaüçüncübirkışgeçirmekzorundamıkalacaklardı?Aucklandtepesineçekilenişaretbalonunuhiçgörenolmayacakmıydı?Gerçibubalon,adagüzeyindenancakaltmışmetrekadaryüksektebulunuyorduveoldukçakısıtlıbirçevredengörülmeolasılığıvardı.BununiçinBaxterileboşuna,denize dayanacak bir tekne yapmanın çarelerini araştırdıktan sonra Briant bu kez dahayükseklereçıkacakbirişaretverebilmeninçareleriniaramayakoyulmuştu.Belkidebuişiçinbiruçurtma yapabilirlerdi. Baxter'e, "Bezimiz de var, halatımız da, uçurtmamızı yeterince büyükyapabilirsek,iyiceyükseklere,örneğinüçyüzmetreyekoyuveririz"diyeönerdi.

"Tabii rüzgâr olması koşuluyla.Ama rüzgârsız gün zaten pek az.Evet, bir kez denemeyedeğer."

Briant, "Üstelik, kuyruğuna ya da iskeletine bir de fener bağla-sak uçurtmamız gece bilegörülebilir!"dedi.

Kısacası, Briant'ın bu tasarısı uygulanabilir nitelikteydi. Gerçekleştirilmesine gelince, YeniZelanda çayırlarında çok uçurtma uçurmuş olan bu çocuklar için işten bile değildi. Bu yüzdentasarıaçıklandığında,büyükbirsevinçlekarşılandı.Özellikleküçüklerişioyunolarakalıyorveozamana dek görülmedik büyüklükte bir uçurtma yapılacağını düşündükçe sevinçten yerlerindeduramıyorlardı.Biri,"Upuzunbirkuyrukdatakarız!"diyordu.

"Üstünedebirsuratçizeriz,bizetayukarıdangülsün!"

Aslında, bu çocukların oyun gözüyle baktıkları tasarı çok ciddi nitelikteydi ve pek işeyarayabilir, olumlu sonuçlar getirebilirdi.BöyleceBaxter ileBriant,Doniphan ile arkadaşlarınınayrıldığıgününhemenertesindekollarısıvayıpişekoyuldular.Servicedeşakaediyordu.

"Uçurtmayı ilk Doniphan'lar görürlerse çok şaşarlar herhalde! Ah, benimRobinson'larımınböylebirşeyiakıledememişolmalarıneyazık!'

Garnettsordu,"Uçurtmaadanınheryanındangörülebilecekmi?"

Briantkarşılıkverdi."Yalnızbizimadadandeğil,tauzaklardanbilegörülebilecek."

Dolebağırdı,"Auckland'dandagöreceklermi?"

Briant,"Ah,neyazıkkihayır.AmabelkiDoniphanileötekileruçurtmayıgörüncedönmeyekararverirler”diyeyanıtladı."Görüldüğügibi,buiyiyürekliçocukyinedeayrılanarkadaşlarının

düşünüyorveonlarındönmesinidiliyordu.Ogünveertesigünlerhepuçurtmaylauğraşıldı.

11Ekimsabahıuçurtmanınsonhazırlıklarıyapıldı.Havaelverişliydi.SaatbirbuçuktaSporAlanı'na çıktılar. Tam uçurtmayı koyuvermek için Briant'ın işaretini bekliyorlardı ki, Phannormandan yana bakarak garip garip havlamaya başladı. Acaba ağaçların altında bir hayvankokusufilanmıalmıştı?Amaozamanböylehavlamazdı.Silahlarınıalıpormanadaldılar.Phannöndengidiyordu,gözdenyitmiş,sesideduyulmazolmuştu.Briant ileyanındabulunanService,Jacques veGordonancak elli adımatmışlardı ki, köpeği bir ağacın dibinde yatan bir insanınbaşucundadikilmişgördüler.

Üstübaşı,kalınetekliği,kalınbluzu,siyahyünatkısı iyidurumda,oldukçatemizgörünüşlübirkadınoracığaölügibiuzanmışyatıyordu.

ChairmanAdası'nageldiklerindenberi ilkkezdeğişik insanyüzügörençocuklarınnedenliheyecanlandığıkolaylıklaanlaşılabilir!Gordonbağırdı."Yaşıyor,yaşıyor,solukalıyor.Herhaldeaçlıktan,susuzluktan..."

JacqueshemenFransızMağarası'nakoşupbirazbisküvivekonyakgetirdi.Briantkadınınsımsıkıkapanmışdudaklarınızorlaaralayıpkendinitoparlamasıiçinbirkaçyudumkonyakiçirdi.Kadın kıpırdadı, gözlerini açtı, çevresinde toplanmış çocukları görünce bakışları canlanır gibioldu, sonra Jacques'ın uzattığı bisküviyi alıp telaşla ağzına götürdü. Besbelli, zavallıcıkyorgunluktançokaçlıktanbitkindüşmüştü.

Peki ama, kimdi bu kadın? Onunla konuşup anlaşabilecekler, dilini anlayacaklar mıydı?Neyseki,çocuklarıfazlameraktabırakmaksızındoğrulmuş,İngilizcekonuşmuştu.

"Sağolun...çocuklar...sağolun!"Yarımsaatsonra,kadınıholegetirmişlerdibile,ellerindengeldiğince rahat ettirmeye çalışıyorlardı.Odabiraz kendini toparlar gibi olur olmazbaşındangeçenlerianlattı.

Amerikalıymış adı Catherine Ready, daha doğrusu, kısaca Kate’miş. Yirmi yıldır NewYorklu Penfield ailesinin yanında çalışırmış. Bir ay önce Bay ve Bayan Penfield, Şili' dekiakrabalarını ziyaret etmek üzere, San Francisco'ya gelip oradan Severn şilebine binmişler.Ertesi gün şiddetli bir fırtına patlak vermiş ve tekne, bu adaya sürüklenmiş, kısmenparçalanmış. Walston ile arkadaşları, açlıktan, yorgunluktan bitkin, ölü gibiymişler. İçlerindenbeş tanesinidenizsürükleyipgötürmüş,sonra ikisiniyenidenkıyıya,kumsalavurmuş.Kate isefilikanın öteki yanına düşüp kalmışmış. Bu iki adam da Kate de bir süre öylece baygınyatmışlar.GerçiWalston,BrantveRock,sapasağlamçıkıpgelmesin,üstelikoradakıpırtısız,baygınyatanarkadaşlarıForbesilePike'idaayıltmasınlarmı?Evansreis iseyüzadımkadarötede,Cope ileRock'un gözetiminde onları beklemekteymiş. Kate onların konuştuklarını açıkseçikduyabiliyormuş.Rocksoruyormuş.

"Neredeyizacaba?"

Walstonda, "Bilmemamaneönemivar?Buradadurmayalımdoğuyadoğrugidelim,elbetgün doğunca bir çaresini buluruz” demekteymiş. Ve böyle diyerek şalupanın sağlamsandığındanbeştüfeklebirçokfişeklikçıkarmış.Sonrasözlerinisürdürmüş.

"Evansdaisteristemezbizimlegelecek.Yoksaişinibitiriveririz."

"PekiyaKate?Oneoldu?"

"Gözümle gördüm, denizin dibini boyladı. İyi de oldu. Çünkü bizim hakkımızda pek çokbiliyorduokadın."

"Yokcanım,neönemivardı,nasılolsaonundaişin"bitirecektik."

Kate bunları duyunca, kaçmaya karar vermiş. Biraz sonra, Walston ile arkadaşları,şalupadane var ne yoksa, yani iki üç kilo tuzlanmış et, biraz tütün ve biraz da içkiyi yüklenipçekmişgitmişler.Onlar iyiceuzaklaştığındaKatedekalkmış,oralarakadargelebilmiş.Kate'inanlattıklarını dinlerken, çocuklarbunudüşünüpkorkuyakapılıyorlardı.Briant'ın iseaklında tekbirşeyvardı:ButehlikelerdenDoniphanileüçarkadaşıtümüylehabersizdilerşimdi.

Briant,"Benhemenbuakşamyolaçıkıyorum”diyeatıldı.

"Senmi,Briant?"

"EvetGordon,ben.Mokoilekayığabineriz.BirkaçsaatiçindegölüaşıpDoğuDeresi'ndeniniveririz.Karanlıktayolaçıkarsakgörünmeyizde."

Jacqueshemenatıldı."Bendegeliyormuyum,ağabey?"

"Hayır, dönüşte hep birden kayığa binmemiz gerek çünkü, zaten altı kişiyi bile zor alır."Gerçektenyapılacakendoğruşeybuydu,yalnızcagidendörtkişinindeğil,tümkolonininçıkarıbunugerektiriyordu.Çünküherhangibirsaldırıanında,dörtgüçlüçocuğunkatkısıbüyükönemtaşıyacaktı. Saat sekizde yol hazırlıkları tamamlanmıştı, hiçbir tehlikeden yılmayanMoko buyolculuğaBriantileçıkacağıiçinsankiseviniyorgibiydi.İkisidebirerbıçakvebirertabancaalıpkayığabindiler.Geceçokkaranlıktı.Pusulayabakarakyönlerinibulacaklardı,tekkorktuklarıbirkampateşigörmekti,çünkübu,Walstonilearkadaşlarınınvarlığınaişaretolacaktı.Doniphan'ınşusıradadenizkıyısındabulunmasıgerekiyorduhesapça.İkisaatiçindealtımilyolalıverdiler.Rüzgâr elverişliydi, yarım mil kadar da göl kıyısında ilerleyince dere ağzını buldular. Rüzgârdindiğindenkürekleresarıldılar.Ormandaçıtyoktu,ateşfilandagörünmüyordu.Ancak,saatonbuçuğadoğru,Briant'ıngözünekaranlıkta,yarısönmüşbirkampateşiilişti.Kimyakmıştıbunu?Sağkıyıda,yüzadımkadarötedeydi.Dereyi inmedenöncebuateşikiminyaktığınıöğrenmekgerekiyordu.Briant,"Beniburadaindir,Moko?"dedi.

Kayık yanaştı, Briant karaya çıktı, Moko'ya orada beklemesini söyledi. Bıçağı elinde,gürültü çıkarmamak için ancak son çare olarak başvurmayı tasarladığı tabancası belindeydi.Ağaçlarınaltınadoğruilerlerken,ansızınolduğuyerdekalakaldı.

"İmdat!...İmdat!..."

Briant, Doniphan'ın sesini tanımıştı. Koskocaman hayvan, Doniphan'a saldırıp onu altınaalıverdi. Arkadaşları dere kıyısındaki kamp yerinde kalmışlardı. Doniphan jaguarın altındadebeleniyor, kendini kurtarmaya çabalıyordu. Wilcox çığlıkları duymuş, koşmuştu, tüfeğiniomuzladı,nişanaldı.Briant tamzamanındayetişti. "Yapma...Yapma..."diyebağırarakkoştu,birsıçrayıştajaguarınüzerineatladı,hayvanonadoğrudönüncedebıçağınıindiriverdi.OandaDoniphandayerden fırlamıştı,Webb ileCrossyardımakoştuklarında jaguarölmüştübile.Nevarki,Briantdabüyüktehlikeatlatmıştı.Omzubirpençedarbesiyleyırtılmış,kanıyordu.Wilcoxbağırdı.

"Nasılgeldinburaya?"

"Sonra,sonraanlatırım,şimdiçabukolun,hemengidelim."

Doniphan,"HayırBriant,öncesanateşekkürborçluyum,canımısenkurtardın..."

"Benim yerimde sen olsaydın aynı şeyi yapmazmıydın? Sözünü etmeye değmez, çabukolalım..."

Gerçi Briant'ın yarası ağır değildi ama yine de hemen sarmak gerekiyordu veWilcox birmendille yarayı sımsıkı bağlarken Birant arkadaşlarına durumu kısaca anlattı. Demek böyle,Doniphan'ın ceset sandığı gövdeler canlıymış, üstelik de haydutlara aitmiş ha! Adadageziniyorlarmış şimdi, bu kana susamış serseriler! Demek artık Chairman Adası'nda güvenlikdiye bir şey kalmamıştı. İşte bunun için Briant,Wilcox'un ateş etmesini önlemiş, silah sesininWaltson'uuyarmasındançekinmişti.Doniphantümkibrinibiryanabırakıpdayanamadı.

"Ah,Briant,senbendençoküstünsün!"deyiverdi.

"Hayır,Doniphan,hayır,arkadaşım,artıksenibırakmam,bizimlebirliktedönmelisiniz."

"EvetBriant,dönmeliyizvebundansonrabanagüvenebilirsin.Artıkseninsözünüilkdinleyenhepbenolacağım.Yarın,şafaksökerkenyolaçıkarız."

"Hayır,hemenşimdigidiyoruz,kalkın."

"Peki,amanasıl?"

"Mokoorada,kayıktabizibekliyor.DoğuDeresindesizibulmaya iniyorduk,kamp ışığınızıgörüncebakmayagelmiştim."

Doniphanatıldı."Benikurtarmakiçintamzamanındayetiştin!"

"Hemdesizlerialıpgötürmekiçin."

Sonraaltısıbirdenkayığadoluşarakkazasızbelâsızmağarayadöndüler.

Evet, hep birlikteydiler, üstelik, koloniye yeni bir üye katılmıştı: Kate. Ve şimdiden sonra

Fransız Mağarası'ndaki anlaşmayı, uyuşumu kimse bozamayacaktı. Evet, bu iki üç günlükayrılıkçokyararlıolmuş,gidenleryanılgılarınıaçığavurmasalardaiyiceanlamışlardı.Briant'ıngösterdiği özverimden sonra da Doniphan ona karşı en iyi duyguları beslemeye başlamıştı.Bundandahiçbirzamanvazgeçmeyecekti,arkadaşınınyaptığıiyiliğiaslaunutmayacaktı.

Öte yandan Fransız Mağarası büyük bir tehlikeyle karşı karşıyaydı. Güçlü, silahlı yedihaydudun her an saldırısına uğrayabilirdi. Mağaradan hiç uzaklaşmıyorlardı, ancak bir günBaxter ile Doniphan gidip Auckland tepesindeki bayrak direğini indirmişlerdi, o kadar. Ayrıca,tepeden dürbünle adayı taramışlar, Walston ile arkadaşlarının bu yanlarda kamp kurduğunubelirtecek bir duman izi görememişlerdi. Slugi Körfezi de her zamanki gibi ıssızdı. Şimdilikavcılaravaçıkamıyorlardıamaneyseki,FransızMağarası'nındolaylarındagerilmişolantuzakağlarına bol bol kuş yakalanıyordu. Zaten kümesteki hayvanlar da o denli çoğalmışlardı ki,Service ileGarnett çaresiz birçoğunu kesmeye razı oluyorlardı.Bol bol çay yaprağı ve şekerolarak kullandıkları o özsudan toplamışlardı. Kate, çocuklarla birlikte yakındaki ormandagezinirken lifli odunu pek ısı vermeyeceğinden, kesilmemiş, on beş yirmi metre yükseklikteağaçlargörünce,bağırdı:

"Aaa, inek ağaçları bunlar!" diye. O sırada yanında bulunan Dole ile Coster kahkahayıbastılar.

"Neo?Buağacıineklermiyeryoksa?"

"Hayır, kuzucuklarım, bu ağaç öyle güzel bir süt verir ki, sizin vikunyaların sütü bununyanındahiçkalırdaondan!"

Mağarayadöndükleri zamanbubuluşunuGordon'asöyledi.BukezGordonveService ilegittiler. Gordon ağacı iyice inceledi. Kuzey Amerika ormanlarında çok görülen bir türdü bu,adına, "galoktendom" deniyordu. Ağacın kabuğu çizildiğinde, tıpkı inek sütünün besleyiciniteliklerini taşıyan bir özsu akardı. Ayrıca bu süt pıhtılaşınca çok nefis bir peynire dönüşür,balmumunuandıranveçokiyicinsmumyapılabilenbirtürdesakızıolurdu.

Service, "Yok canım, bu bir inek ağacı değil, inek-ağaç, onu hemen sağmalıyız” diyerekkovayı uzattı. Kabuğu bıçakla çizdiler. İştah açıcı görünümde beyazımtırak bir sıvı olanözsuyunu topladılar. Hatta inek sütünden bile daha besleyici, daha lezzetliydi, kova FransızMağarası'ndahemenboşalıverdi.

Niçin,ahniçinşuhaydutlarbuadadakisakinyaşamıbozuvermişlerdisanki?Bununlabirlikte,kasımın ilk günlerine dek Walt-son ile arkadaşlarına Fransız Mağarası'nın dolaylarında hiçrastlanmadı. Belki de adadan ayrılmışlardı bile. Ama Doniphan filikanın pek kötü durumda,direğinin kırık, yelkenlerinin lime lime olduğunu gözleriyle görmemişmiydi?Üstelik bordası dadelikti. Gerçi ada, bir takımadanın ya da anakaranın yakınındaysa, iyi kötü onarılıp bu birbakımakısasayılabilecekyolculuğaçıkılabilirdi.BunuEvansreisdebiliyorolmalıydıvebelkideöyleyapmışlardı.Ama iyiceeminolmadançocuklareskiveolağanyaşamlarınadönemezlerdi

ki!BirkaçkezBriantdoğuyönünedoğrubirincelemegezisineçıkmayıdüşünmedideğil,amabupektehlikeliolabilir,Walston'unelinedüşebilirdi.Ozamandahaydutlar,karşılarındakorkulacakbirdüşmanolmadığınıanlar,mağarayayükleniverirlerdi.Yok,yok,eniyisionlaragörünmemek,adadaki varlıklarını hiç sezdirmemekti. O zaman Kate akla yakın bir öneride bulundu. Birakşam,"BayBriant”dedi."İzninizlebenyarınburadanayrılayım,sandalınvurduğuyeregidipbirbakayım, orada mı, değil mi? Değilse haydutlar adadan çekip gitmişler demektir, o zamankorkulacakbirşeykalmaz."

İyiama,Katebuişibizdeyapabilirizpekâlâ."

"Hayır, Bay Briant, aynı şey değil. Sizin için tehlikeli olan bir şey benim için tehlikeliolmayabilir. Ellerine düşsem bile nasıl olsa kurtulmanın bir yolunu bulurum; geçen defa nasılkurtuldum,değilmiya?ÜstelikşimdiFransızMağarası'nındayolunubiliyorum.HeleEvans'ıdabirliktegetirebilirsem,düşününhele,buyiğitlostromobizlerenedenliyararlıolabilir?"

"Ama Evans fırsatını bulsaydı çoktan kaçmış olurdu, değil mi? Nasıl olsa, Walston ilearkadaşlarının şolupayı yönetmek için ona ihtiyaçları kalmadığı an işini bitireceklerini biliyor.Kaçamadıysa, sürekli göz hapsinde demektir. Ya da kaçma girişimini canıyla ödemiştir. Buyüzden, aynı şeyin sizin de başınıza gelmesinden çekiniriz, Kate. Önerinize evetdiyemeyeceğiz."

Yine de bu koşullar altında, tutuklu gibi sürekli kuşku içinde yaşamak doğrusu pek güçoluyordu. Ne pahasına olursa olsun, Walston'un bulunduğu yeri - eğer hâlâ adadaysa -saptamak iyiolacaktı.Bunun içindebelirlibiryüksekliğeçıkıpçevreyikolaçanetmekbelkideyeterliydi. Ama nereye çıkmalıydı? Adanın tek yüksek yeri, ancak yetmiş metre kadar biryüksekliğiolanyalıyardıveoradandabirşeygörünmüyordu.TaDüşkırıklığıKörfezinigörmekiçindahadayukarılaraçıkmakgerekirdi.İşteozamanBriant'ınaklınabelkideçılgıncabirşeygeldi.Uçurtmaylayükselipbakamazlarmıydı?Nedenolmasındı?Briant,birİngilizgazetesinde,geçenyüzyılınsonlarınadoğrubirkadınınözelolarakbuişiçinyapılmışbiruçurtmayaasılarakhavalara yükselme yiğitliğini gösterdiğini okumuştu.Eh, bir kadının yaptığını, bir delikanlı niyeyapmasındı?Vetasarımıöylebirsaplantıhalinegelmiştiki,kendidebunayürekteninanıroldu.Geriye bir iş kalıyordu, bu tasarısını arkadaşlarına onaylatmak. Ve 4 Kasım akşamı,düşüncesinionlaraaçtı.Uçurtmadanyararlanıpyükselerekçevreyebirgözatmakistiyordu.Buiş gece yapılacak olursa, Waltson ile arkadaşlarına görünmeden onların yaktığı herhangi birateşi kolayca görmek mümkün olabilecekti. Arkadaşları onun bu tasarımını çok ciddikarşıladılar. Oysa Briant gülüp geçeceklerinden korkuyordu. Yalnızca Gordon çekingendavrandı. Ötekilerse, şimdiye dek nice tehlikeleri göze almışlardı, bu tehlike de onlara vızgelirdi."Briant,sencekaçmetreyekadaryükselmekyeterliolur?"diyesordu.

"Banakalırsa,yüzseksenikiyüzmetreyeçıkılırsa,adanınherhangibiryerindeyakılmışbirateşingörülebilmesigerekir."

Service,"Hemenişekoyulalımöyleyse”dedi.

20

25 Kasım günü sabahtan işe koyuldular. Uçurtmayı büyütmeden önce, ne kadar yükkaldırabileceğinianlamakgerekiyordu.Bunagöreelyordamıyla,enazaltmışkilokaldırabilecekkadar genişleteceklerdi uçurtmayı. Ve bu ilk denemeyi yapmak için geceyi beklemek şartdeğildi.Gölün doğu kıpısından görülmeyecek kadar yükselmekle de deneyebilirlerdi. Denemebaşarıyla sonuçlandı. Uçurtma ortalama rüzgâr altında on kiloluk bir torbayı kaldırabiliyordu.SonrauçurtmayıyereindiripSporAlanınayaydılar.İlkişolarakiskeletiniiplerlesıkıcabağlayıppekiştirdiler, sonra genişlettiler, Kate eklenen bez parçalarını becerikli elleriyle ustaca dikti,Briant ile Baxter makine bilgisinden yana daha "usta" olsalardı, aracı yaparken başlıca gözönünde tutulması gereken temel öğelerin ağırlık, yüzey, ağırlık merkezi, rüzgârın basınçmerkezi ve bir de ipin bağlandığı yer olduğunu göz önünde bulundurur, hesaplarını ona göreyapar ve buna göre, uçurtmanın yükselme gücünü ve kaç metreye kadar çıkabileceğinibulurlardı. Bunun gibi, ipin de, gözlemcinin güvendiği için en önemli koşul olan, gerilimedayanabilmesi içinnekadarkalınlıktaolmasıgerektiğinianlayabilirlerdi.Neysekiyattanalınanipler bu iş için bol bol yeterli olacaktı. Zaten dengesi iyi kurulmuşsa, uçurtma ipe pekyüklenmezdi.Şimdibirinsantaşıyacağınagöre,kuyruğadagerekkalmamıştıvebu,CostarileDole'ü oldukça üzdü. Uçurtmanın ipi de adamakıllı uzun tutulmuştu, iki yüz ellimetreye kadaryükselebilecekti. Son olarak herhangi bir ip kopması ya da iskeletin kırılması gibi bir terslikçıkar da uçurtma düşerse, tehlikeyi olabildiğince önlemek üzere gölün üzerinde yükseltilmesikararlaştırıldı. 5 Kasım sabahı başlayıp 7 Kasım günü öğleden sonra bitirildi. Denemesiniakşamayapacaklardı.

Şusongünlerdedurumdahiçbirdeğişmeolmamıştı.İçlerindebirkaçı,sıksıkgidipyalıyarıntepesinde saatlerce gözlem yapmış, kimse de bir şey görememişti. Auckland Tepesiyakınlarındahiçbirsilahsesifilandaduyulmamış,ufuktadumanabenzerbirşeygörülmemiştir.Şu haldeBriant ile arkadaşları haydutlarınChairmanAdası'ndan ayrıldıklarını umut edebilirlermiydi? Eski güvencelerine kavuşmuşlar mıydı acaba? Hiç kuşkusuz giriştikleri deneme bununkarşılığınıverecek,busorunuçözecekti.Şimdisonbirsorunkalıyordu,sepetebinipyükselecekolankişi,gerektiğindekendisiniyereindirmeleri içinaşağıyanasıl işaretverecekti?Briantbunudadüşünmüştü.

"Işıkla işaret veremeyiz, çünkü Waltston'un da görmesi tehlikesi var. Bence en iyisi şuolacak:Birkurşunudelipupuzunbirsicimegeçirereksepetinbirköşesinebağlarız.Siciminötekiucunudaaşağıda,yerdekilerdenbiritutar,yukarıdakiinmekistediğizamankurşunuipboyuncakaydırırveuçurtmayıindirmeleriniistediğiniböylecearkadaşlarınahabervermişolur."

Busorunadaçözümbulunduğunagöregeriyesadecebirdenemeyapmaişikalıyordu.Ay

gece yarısını iki saat geçe doğduğundan ve hafif bir yel estiğinden koşullar deneme için çokelverişliydi. Uçurtma yavaş yavaş kaldırıldı, rüzgârı oldukça bocurgattaki ipi salıverildi veböylece gitgide yükseldi. Ama karanlıkta hemen gözden yitivermişti. Küçükler buna çoküzüldüler, onlar uçurtmanın gölün üzerinde nazlı nazlı salınarak dolanmasını seyretmekistiyorlardı.

Gerçi uçurtma göze görünmez olmuştu, ama ipi düzenli olarak çekişinden, yukarıdaherhangi bir terslik olmadığı, güzel güzel dalgalandığı anlaşılıyordu.Briant ipi özellikle sonunadek koyuverdi, gerilme derecesinden işlerin yolunda gittiği daha iyi anlaşıldı. Üç yüz altmışmetre ipsalıverilmişti.Uçurtmanın ikiyüzellimetrekadaryükselmişolmasıgerekiyordu.Bu işondakikada tamamlanmıştı.Nevarki,bocurgatla ipi çekme işidahauzunsürecek,ancakbirsaattetamamlanabilecektiveçocuklaryoruldukçanöbetdeğiştirmeksuretiyleipisardılar.

Biruçurtmanınyereindirilişide,tıpkıbirhavagemisinininmesigibi,ençokdikkatisteyenbiriştir, yoksa şiddetle yere çakılabilir. Ama bu iş de olaysız geçti ve sekizgen biçimli uçurtmasevinçsesleriylekarşılandı.

Gordondayanamadı."HadiBriant,geçoldu,dönelimartık..."

"Birdakika,Gordon,Doniphan,durunbiraz...Birönerimvar."

"Söylebakalım."

"Uçurtmamızıdenedikvebaşarılıolduk,çünkükoşullarelverişli,rüzgârtamkıvamındaamayarınnasılolacağınıbilemeyiz.Benceeniyisi,yukarıçıkmaişinihiçertelememek."

Gerçibusondereceaklayakınbiröneriydiamayinedekimsekarşılıkveremedi.Kuşkusuzengözüpekçocuklarınbileböylesinetehlikelibir işeatılmadanazçokduraklamalarıolağandı.SonraBriant,"Kimçıkmakistiyor?"diyesorduğunda,Jacques,Doniphan,Baxter,Wilcox,CrossveServicehemenhemenhepbirağızdan,"Ben!"diyeatılmışlardı.Jacquesüsteliyordu.

"Ağabey,biliyorsunkibuişençokbanadüşer.Kendiniesirgememesigerekenbirivarsaodabenim.İzinverinbenbineyimsepete."

Busözlerherkesi şaşırtmıştı, soruyorlardı. "Niçinherhangibirimizdeğilde ille senkendinitehlikeyeatacakmışsınız?"diyeDoniphan,"SensöyleseneBriant,Jacquesbirsuçmu işledikiböyle davranıyor, herkesten önce kendini öne sürmek, kendini feda etmek hakkını neredenalıyorbuçocuk?"dedi.

Briantyinesusuyor,kardeşinindekonuşmasınıistemiyorduamaJacquesdayanamamıştı.

"Bırak,ağabey,bırakdasöyleyeyimyaptığımı.Artıkdayanamıyorumçünkü,gizlemekbanaçok ağır geliyor. Gordon, Doniphan, hepiniz, hepiniz burada, bu adada, ailelerinizden uzak,çaresizlik içindeyseniz, bunun tek sorumlusu benim, hep benim yüzümden oldu... Slugi'ninansızındenizeaçılıvermesininnedenibenim; lafolsundiye,şakaolsundiye iskeleyebağlayan

palamarlarını ben çözdüm. Evet, şaka olsun diye... Sonra yatın sürüklendiğini görüncekorkumdanbir şeysöyleyemedim,dahavakit vardıamayinedekimseyehaber veremedim...Amabirsaatsonra,gecekaranlığında,denizinortasında...Ah,benibağışlayınarkadaşlar,neolur,bağışlayınbeni!..."

Doniphan, "Şimdiye dek bağışlatmamış mıydı ki? Kaç kez kendini bizim için tehlikeyeatmadımı?Enzorişlerdehepönedüşmedimi?BenimleCross'uaramakiçinsisiniçinedalmadımı?Evet,Jacques,dostum,senihepimizbağışlıyoruz,unutbunlarıartık..."

Herkes Jacques'in çevresini sarmış, onu avutmaya çalışıyordu. Okulun bu en neşeli, enafacan çocuğunun neden böyle birdenbire durgunlaştığı, arkadaşların kaçar olduğu şimdianlaşılmıştı. Sonra, ağabeyinin buyruğu ve kendi isteğiyle her işte öne atılmış, en tehlikelidurumlarahepokoşmuştu,suçunubağışlatmakiçin.Yinedeazbuluyorduyaptıklarını...Buentehlikelidenemeyedeatılmakistiyordu!Nededilerseonubukararındanvazgeçiremediler.AmaBriant'ın bu işi kimseye bırakmaya niyeti yoktu. Zaten, daha başından sepete kendi binmeyitasarlayıp duruyordu, bir arkadaşını böyle bir tehlikeye atmaya gönlü razı olamazdı. Kardeşide,ötekilerdesonundaboyuneğdiler,elinisıkıpbaşarılardilediler.Briantsepetebinipyerleşti,uçurtmayıkoyuvermelerinisöyledi.

Önce yavaş yavaş çıkarken, "Gökler Devi" on saniyede karanlıkta gözden yitivermişti.Çocuklarçıtçıkarmadansessiz,bekleşiyorlar,Garnettişaretipininucunusımsıkıtutuyordu.

Aşağısıkapkaranlıktı.Göl,ormanlar,yalılar,hiçbirayrıntısınıseçemediğikarmakarışıkbiryığınoluşturuyordu.Adanınçevresinegelincebu,denizlebirleştiğiçizgidenbellioluyordu.Hattabulunduğu yerden Briant bütün adayı görebiliyordu. Ve belki de bu yüksekliğe gündüzçıkabilseydi,uzaklardayabaşkaadaları,yadaanakarayıbilegörebilirdi,çünkügörüşuzaklığıenazkırkellimilçapındakibirdaireyirahatçakapsardı.

Gerçibatı,kuzeyvegüneyyönündegökdekaranlıktıamadoğuyönündebulutlarbirazcıkaçılmış, tek tük yıldızlar belirmişti. Ve işte o yönde, giderek yükselen bulutların altındayansıyacakkadargüçlübirışıkBriant'ındikkatiniçekti.

"Birateşvarorada”diyekendi kendinesöylendi. "YoksaWalstonorayamı kampkurmuşAma olamaz... Bu ateş çok uzakta ve kesinlikle adanın ötesinde... Yoksa bir yanardağ mı?Doğuda,yakınlardakaramıvar?"

Ve o anda aklına adanın doğusuna, Düşkırıklığı Körfezi'ne ilk keşif gezisine çıktığında,dürbünde gördüğü o beyazımtırak leke geliverdi: Kendi kendine söylenerek, "Evet, tam da oyönde işte” dedi. "Belki de o leke, bir buzulun güneş ışınlarını yansıtmasıydı. Hiç kuşkusuzChairmanAdası'naçokyakınbirkaraparçasıvaroralarda."

Briantdürbünüoyanaçevirmiş,dikkatlegözlüyordu.Evetevet, oradaateşkusanbirdağvardı. O gördüğü buzulun yakınında ve ancak otuz mil kadar uzakta, yani adada ve Aile

Gölü'nün batısında, ağaçların arasında yanan bir şeyi gördüğü, ama bir görünüp bir gözdenyitmişti. Yüreği şiddetle çarpmaya başladı.Oh!Demek o adamlar hâlâ buradaydılar! Eli öyletitriyordukidürbünübiledoğrudürüsttutamazolmuştu.Amaorada,DoğuDeresi'ninağzında,oyanan ateşi bir an için bile olsa görmüştü işte. Demek Walston ile arkadaşları orada,Ayıkayasının dibindeki o küçük limanda konaklıyorlardı. İşaret siciminin iyice gerili olupolmadığınabaktı,sonrakurşunukoyuverdi.Hemenardındanbocurgatipiyavaşyavaşsarmaya,uçurtma ağır ağır yere inmeye başlamıştı. Ama Briant hâlâ gözlerini o gördüğü ışıklardanayıramıyordu. Şimdi yanardağı da, hem daha yakında kıyının orada kamp ateşini de iyiceseçebiliyordu.

GordonilearkadaşlarıysayerdeBriant'ınindirişaretinibüyükbirsabırsızlıklabeklemişlerdi.Briant'ınyukarıdageçirdiğiyirmidakikaonlaranedeuzungelmişti!BuaradaDoniphan,Baxter,Wilcox, Service ile Webb, bocurgatın manivelasını var güçleriyle çeviriyorlardı. Uçurtma iseyerden henüz otuz metre kadar yüksekte olmalıydı. Ansızın şiddetli bir sarsıntı oldu.Manivelanın başındakiler boş bulundular, neredeyse sırtüstü yuvarlanacaklardı.Uçurtmanın ipikopuvermişti.

"Briant! Briant!" diye korkuyla bağrışmaya başladılar. Birkaç dakika sonra Briant dakumsalaçıkmış,onlarasesleniyordu.Jacquessevinçlekoşupağabeyinikucakladı.

"Walstonhâlâburada!"

ArkadaşlarınınyanınagelirgelmezBriant'ınsözübuolmuştu.

İp koptuğu anda, Briant dimdik aşağıya doğru değil de, uçurtma üzerinde paraşüt göreviyaptığından,çaprazlamasınavebirbakımaağırağırsürüklenmeyebaşlamıştı.Tamgölevurupbatmadanöncesepettençıkabilmesigerekiyordu,öyledeyapmışveiyibiryüzücüolduğundan,onbeşmetrekadarötesindekalankıyıyakolaylıklaulaşabilmişti.Buaradaağırlıktankurtulanuçurtmadarüzgârakapılmış,kuzeydoğuyönündesürüklenipgitmişti.

21

Ertesi gün, mağaranın holünde toplanıp durumu görüşmeye başladılar. Walston ilearkadaşlarıadayageleliberionbeşgünolmuştu.

OsıradaBriant'ınaklına,havadaykengördüğüoışıkgeldi,arkadaşlarınaanlattı.

"Anımsıyor musunuz, Doğu Deresi'nin ağzına gittiğimizde, size ufukta gözüme ilişenbeyazımtırakbirlekedensözetmiştimhani?"

Doniphan, "Ama Wilcox ile ben çok baktık, senin sözünü ettiğine benzer bir şeygöremedik?"dedi.

Briant,"Mokodabenimgibigörmüştüogün..."diyeatıldı.

"Olabilir,Briant, biz görmemiş olabiliriz amabununbir ada yahut bir anakara olabileceğinineredençıkarıyorsunsen?"

"Şundan:düngece,ufkuoyöndentararken,kıyınınçokötesindebiraydınlıkgördümkibu,bir yanardağdan başka bir şey olamazdı. Bu gözlem sonunda yakınlarda bir kara parçasıolacağı sonucuna vardım! Tabii Severn gemisinin tayfaları da bunu bizden iyi bilirler ve orayavarmakiçinellerindengeleniyapacaklardırkuşkusuz..."

Baxtersözekarıştı."Orasıöyle.Buradakalmaklaellerinenegeçecekki?Amaşalupalarınıonaramadıklarındanbirtürlügidemiyorlarbesbelli."

Bu adamlar Doğu Deresi boyundan çıkıverirlerse, gölü bulmaları, güneyini dolanınca daFransızMağarası'ylakarşılaşıvermeleriiştenbiledeğildi.

Bu olasılık karşısında Briant en katı önlemlere başvurmak zorunda kaldı. Artık çokgerekmedikçe kimse derenin sol kıyısına, Bataklık Ormanı'na kadar bile gidemeyecekti, öteyandanBaxterdeahırıntahtaperdesinivehol ileambarkapılarınıotlarlaörtüpgizledi.Göl ileAuckland Tepesi arasındaki kesime bile çıkmak yasaklandı. Gerçekten böylesine kapalıyaşamak,zatensıkıcıolandurumubüsbütüngüçleştiriyordu.

Bu arada can sıkıcı bir olay daha oldu. Costar ateşlendi. Kate, yatın küçük eczadolabındaki ilaçlarla, çocuğa bir anne kadar dikkatle ve sevecenlikle baktı. Gece gündüzbaşındanayrılmadı.Onunbuözverisisayesindeateşyavaşyavaşdüştü,çocukiyileşmeyeyüztuttuveçokgeçmedenayağakalktı.

21KasımgünüDoniphangölkıyısındabalıkavlarkenbir takımyırtıcıkuşlarındereninsolkıyısında çığlık çığlığa, geniş daireler çizerek uçtuklarını, sonra telaşla, yere doğru dalışyaptıklarını gördü. Merak etti, nereye konduklarını araştırdıysa da yüksek otların arasında

kaldığıiçingöremedi.Herhaldeoradabirhayvanleşiolacaktı.İşinaslınıanlamakistediğinden,Moko'dan, kayıkla kendisini karşıya geçirivermesini rica etti. On dakika sonra derenin karşıkıyısına ayak basarken kuşlar da, karınlarını doyurdukları bir sırada rahatsız edildiklerinekızmış,bağırarakkaçıyorlardı.

Oracıktayerde,gençbirganakoyatıyordu.Henüztümüylesoğumamışolduğunabakılırsaancak birkaç saat önce ölmüş olmalıydı. Doniphan ileMoko tam döneceklerken akıllarına birşey geldi. Bu ganako nasıl olmuş da türdeşlerinin yaşadığı doğu ormanlarından buncauzaklaşmış, buralara kadar gelebilmişti?Doniphanhayvanı inceleyince işin gizemi çözülüverdi:Ganoko bir kurşunla vurulmuştu. Moko bıçağıyla kurşunu yaradan çıkardı. Bir av tüfeğindendeğil, bir savaş tüfeğinden atılmış olmalıydı bu çünkü iri boyda bir kurşundu. Demek kiganakoyuWalstonyadaarkadaşlarıvurmuşlardı.

Doniphan ile Moko ganakonun leşini yine yırtıcı kuşlara bırakıp mağaraya dönerek olanbiteniarkadaşlarınaanlattılar.Durumgittikçeciddileşiyordu.Gerçihenüzpekyakınlarda insanizinerastlanmamıştı,amaherhaldegörünmektegecikmeyeceklerdi.Eğerbirsaldırıolursa,belkide savuşturulabilirlerdi. Yine de hiçbirinin dışarıda, mağaranın dışında yakalanmamasıgerekiyordu, yoksa iş tamamdı, bu haydutlar insanın gözünün yaşına bakmazlardı. Üç günsonrayenibirolayduyulankaygılarıbüsbütünartırdı.24KasımdaBriant ileGordon,ZelandaDeresi'ninkarşıkıyısınageçmiş,gölilebataklıkarasındadarbirsiperkazılıpkazılamayacağınıinceliyorlardı.Böylebirsiperolursa,enufakbirtehlikebelirtisindeDoniphanileeniyinişancılariçeriatlayıppusukurabileceklerdi.Deredenancaküçyüzadımkadaruzaklaşmışlardıki,Briantbir şeye basıp ezdi. Suların denizden sürüklediği bir deniz kabuğu sanmış, aldırış etmedenyürüyorduamaGordononudurdurdu.

"Bak,Briant,şurayabakhele..."

"Aa,bubirpipoymuş!..."

Evet,Gordonelinde ortasından kırılmış bir pipo tutuyordu!Kimin olabilirdi bu?Aralarındahiç kimse tütün içmiyordu. Fransız kazazedesi Baudoion öleli yirmi yıl geçmişti, onun daolamazdı.Pipo,burayayenidüşmüştüçünküiçindehâlâtütünkırıntılarıvardı.DemekkibirkaçgünhattabelkidebirkaçsaatönceWalston,yadaarkadaşlarındanbirişuracıktangeçmişlerdi!Gordon ile Briant hemen mağaraya döndüler ve Kate'e pipoyu gösterdiklerinde kadın onuhementanıdı,Walston'unelindegörmüştübirkaçkez.

Böylece gözcüler artırıldı. Gündüzleri biri sürekli olarak Auckland Tepesi'nde nöbettutuyordu; bataklık yönünden olsun, orman yönünden olsun, göl yönünden olsun, yaklaşacakherhangi bir tehlikeyi hemen haber vermek üzere.Geceleri büyüklerden iki kişi, ambar ve holkapılarında, dışarıdan gelecek herhangi bir kuşku uyandırıcı sesi kolluyordu. İki kapınınarkasına, hemen yakına taşlar yığılmıştı. Gerektiğinde içeriden mağarayı kapatmak içinkapılarınyanında;bulunanikiküçüktoptanbiriZelandaDeresi'ne,ötekideAileGölü'nebakan

darpencerelereyerleştirildi.Tabancalar,tüfeklerdeheranateşehazırdurumdabekletiliyordu.Kate bütün bunları onaylar bakışlarla izliyor ama içinden de durumun umutsuzluğunu olancaaçıklığıylagörüyordu.Çünküo,Severn'intayfalarınıtanımıştıbirkez,nedenliacımasıznedenligözünü kan bürümüş kişiler olduklarını yakından biliyordu ve bu zavallı çocukların onlarla başedemeyeceğini anlıyor, yüreği burkuluyordu. Ah! Yiğit Evans da burada olsaydı! Belki de buçocuklarıyönetir,haydutlarakarşıonlarayardımcıolurdu!NeyazıkkiEvansgözhapsindeydi,tabiieğerberikileronutehlikelibirtanıkolarakgörüpişinibitirmediyseler...

Kate işte böyle düşünüyor ve kendi canı için değil, çocuklar hesabına çok korkuyordu.Kasımın 27'siydi ve günlerden beri hava boğucu sıcaktı. Uzaklardan gelen gök gürültüleri birfırtınanınyaklaşmaktaolduğunuhaberveriyordu.

TamyatmayahazırlanıyorlardıkiPhannanlaşılmazbirhuzursuzluklahavlamayabaşladı.Önayaklarını holün kapısına dayıyor, sürekli olarak hırlıyordu. Doniphan onu yatıştırmayaçalışırken bir yandan da, "Phann bir koku aldı galiba?" dedi. "Ne zaman böyle yaptıysa,ardındanhepbirşeyçıkmıştı.Buakıllıhayvanşimdiyedekhiçyanılmadı."

Briant, "Olabilir” dedi. "Aman kimse dışarı çıkmasın, kendimizi savunmaya hazırbekleyelim."

Herkestabancasını,tüfeğinialdı.Kulaklarınıkapıyayapıştırıpdinlediler.HiçsesyoktuamaPhannacıacıhavlamamayabaşladıveansızınşiddetlibirpatlamaoldu.FransızMağarasınınen çok iki yüz adım ötesinden bir silah atılmıştı. Herkes irkilmişti. Doniphan, Baxter, Wilcox,Cross iki kapının iki yanına dikilip zorla kırarak içeriye girmek isteyen olursa ateşe hazırbeklediler.Ötekilerdetaşlarıkapılarınarkasınayığmayahazırlanırkendışarıdanbirsesgeldi:

"İmdat!...İmdat!..."

Hiç kuşkusuz ölüm tehlikesiyle karşı karşıya, yardım isteyen biri vardı dışarıda. Katekapınınyanındakulakverdi...Sonra,bağırdı.

"Açın...Açın!...Takendisi,ogeldiişte..."Kapıaçıldıveüstündensularsızan,sırılsıklambiradamiçerigirdi.Bu,Evans'tı,Severn'inlostromosuydu.

22

Gordon,Briant,Doniphan,önceolduklarıyerdekalakaldılar,sonraiçgüdüselbirdavranışla,birkurtarıcıyadoğrukoşuyorlarmışgibiadamadoğruatıldılar.

Evans yirmi beş otuz yaşlarında, geniş omuzlu, güçlü yapılı, keskin bakışlı, geniş alınlı,akıllı ve sevimli görünüşlü bir adamdı. Belki deSevern'in batmasından beri kesilmemiş sakalıyüzünükısmenkaplamıştı.İçerigirergirmezardındankapıyıkapattı,dönüpkulağınıdayadı,birşey duymamış olacak ki, holde birkaç adım ilerledi. Orada, tavana asılı fenerin ışığında,gözleriniçevresindegezdirdivemırıldandı.

"Evet!...Çocuklar!...Sadeceçocuklar!..."

Birdengözleriparladı,yüzüsevinçleaydınlandı,kollarınıaçtı.Kate'igörmüştü.

"Kate!... Kate, demek siz sağsınız, ölmediniz!..." Ve sevinçle kadının ellerine sarıldı,inanamıyorgibiydi.Katede,"Evet,sizingibibendesağımişte,Evans.Tanrısizikurtardığıgibibenidekurtardıvesizişimdideşuçocuklarıkurtarmayagönderdi,şükürlerolsun!"

Reis,holdekimasanınçevresindetoplanmışçocuklarıgözleriylesaydıktansonra,"Onbeş”dedi."Ancakbeşialtısıkendinisavunabilecekyaşta.Neyapalım,çareyok!"

Briantsordu."Tehlikedemiyiz,reis?"

"Hayır,oğlum,hayır.Hiçolmazsaşimdiliktehlikedesayılmayız."

Hepsi de Evans'ın özellikle şalupanın kıyıya vurmasından beri başından geçenleriöğrenmeyecanatıyorduamaönceadamcağızüstünüdeğiştirmeli,birşeyleryemeliydi.

Islanmasının nedeni, ZelandaDeresi'ni yüzerek geçmiş olmasıydı. Bir çeyrek saat sonra,Evans masanın başına geçmiş, Severn tayfalarının adaya ayak basmasından beri başındangeçenlerianlatıyordu:

"Hiçbirimiz önemli yara filan almamıştık. Uzun uğraşlardan sonra,Walston, Brandt, Rock,Cook,Copebir de ben kıyıya çıkabildik. İki kişi eksildi, Forbes ilePike,Kate'in de dalgalarakapılıp sürüklendiğini sanıyordum ve onu sağ bulacağıma hiç inanmadım bunun için. Kumsalavardığımızda,birsüreşalupayıaradık.Sonundakumsalda..."

Doniphanonunsözünükesti. "Evet,SevernKumsalı'navurmuştu.Bizorayabuadıverdik,Evans reis...Kayığıdagecegördük,yanınauzanmış iki kişiyide,ertesigünonlarıgömmeyegittiğimizdekimseyibulamadık."

"Evet,işteonlarForbesilePike'miş,Walstonileberikiler,konyakfilaniçirerekarkadaşlarınıayılttılar, şalupanın sandığına; bir şey olmamıştı. İçinde ne varsa, beş tüfeği, yiyecekleri,

cephaneyi aldılar, oradan ayrıldık. O sırada haydutlardan biri Kate'in bulunmayışına dikkatiçekti, Walston da, "Aman, canı cehenneme, dalgalara kapılıp boğulmuş olmalı” deyince,anladımkibunlarbeni ilk fırsattabaşlarındanatıvererek,ortadankaldıracaklar.SahiKate,siznerelerdeydinizosırada?"

"Ben sandalın öte yanındaydım, deniz tarafında. Beni görmediler ama ben onlarınkonuştuklarını dinledim.Oradan ayrıldıktan sonra da, ellerine düşmemek için tam ters yöndekaçtım. Otuz altı saat sonra açlıktan yarı ölü haldeyken bu çocuklar beni bulup FransızMağarası'nagetirdiler."

"FransızMağarasıdaneresiymiş?"

"Burası, Evans reis. Bizden yıllar önce burada yaşamış bir kazazedenin anısına bu adıverdik."

"Fransız Mağarası?... Severn Kumsalı?... Görüyorum ki, çocuklar siz bu adanın çeşitliyerlerine adlar vermişsiniz. Ne güzel! Neyse, bunları sonra öğrenirim, şimdi sözlerime devamedeyim. Evet, ne diyorduk, sandaldan ayrıldıktan bir saat sonra, ağaçlığa varıpmola verdik.Ertesi ve daha ertesi günler kumsala dönüp sandalı onarmaya çalıştıysak da başaramadık;elimizdebirbaltadanbaşkaaraçolmadığından,kırılanbordatahtasınıdeğiştirip,kısadaolsa,birdenizyolculuğunaçıkacakhalegetiremedik.Zatenokumsal,onarım işi içinhiçdeelverişlibiryerdeğildi.Buyüzden,hembirazavlanabileceğimiz,hemdetatlısubulabileceğimizbaşkabirkonaklamaaramayakoyulduk.Çünküsuyumuz,yiyeceğimizheptentükenmişti.Kıyıboyuncaonikimilkadaryürüdüktensonrabirırmağavardık...

Serviceatıldı."DoğuDeresi..."

"Eh,DoğuDeresiolsunbakalım!Orada,genişbirkörfezintadibinde..."

BukezJenkinssözekarıştı."DüşkırıklığıKörfezi!"

Evansgülümseyerek, "Pekâlâ,DüşkırıklığıKörfezidiyelim, işteorada,kayalarınortasındabirliman..."

Costarbağırdı,"Ayıkayası!"

"Peki küçük, orası da Ayıkayası olsun. Evet oraya yerleşmek pek kolay olacaktı veşalupayı da getirebilirsek, belki de ileride onarma yolunu bulabilirdik. Böylece dönüp şalupayıaldık,iyikötüdeliklerinitıkayıpyüzdürdük,sonrayarıyarıyasudolmuşbirhalde,kıyıboyuncaçeke çeke şimdi güvenlik içinde bulunduğu limana dek getirebildik. Eğer gerekli araçlarbulunursa,oradapekâlâonarılıpyüzdürülebilecektir..."

Doniphanheyecanla,"İşteoaraçlarbizdevar.Evansreis..."dedi.

"Evet, Walston da bir rastlantı sonucu adada birilerinin yaşadığını hem de kimlerinyaşadığınıanlayınca,böyledüşündüişte..."

Gordonsordu."Neredenanlamışolabilirki?"

"Bakın şöyle: Sekiz gün önce, Walston, ötekiler ve ben - çünkü beni hiç yalnızbırakmıyorlardı - ormanda bir inceleme gezisine çıkmıştık. SizinDoğuDeresi dediğiniz suyunboyuncaüçdörtsaatyürüdüktensonra,dereninçıktığıbüyükbirgölevardık.Veorada,kıyıyavurmuş garip bir araç görünce ne denli şaşırdığımızı varın siz düşünün... Bu, bir tür kamışiskeletti,üstünedeyelkenbezigeriliydi..."

Briant,"Ah,obizim,göledüşenuçurtmamızdı.Demekrüzgâroyanasürüklemiş..."dedi.

"Ya,demekbiruçurtmaydıo?Doğrusuanlayamadık.

Ne olduğunu çok merak etmiştik. Herhalde kendi kendine yerden bitivermemişti, adadayapılmıştı! Buna hiç kuşku yoktu, demek adada birileri yaşıyordu! Ama kim? İşteWalston'unasıl öğrenmek istediği buydu. Bense, daha o gün kaçmayı kafama koymuştum. Bu adadayaşayanlarherkimolursaolsun-vahşiyerlilerbileolsa-Severn'incanilerindendahaacımasızolamazlardı.Zatenoandanitibarendegecegündüzgözhapsinealındım..."

Baxterdayanamayıpatıldı."Peki,bizimvarlığımızdannasılhaberinizoldu?"

"Orayadageleceğim,çocuklar.Amadahaönce,kuzumsöylermisinizbana,okoskocamanuçurtmaneişinizeyarıyordu?Birişaretmiydio?"

Gordon, Evans'a neler yaptıklarını, uçurtmayı hangi işte kullandıklarını, Briant'ın herkesinkurtuluşu için kendi canını nasıl tehlikeye attığını, Walston'un hâlâ orada bulunduğunu nasılöğrendiklerinikısacaanlattı.

Evans,Briant'ınelinitutupiçtenliklesıkarak,"Sizçokyiğitbirçocukmuşsunuz,dostum”dedivesözlerinisürdürdü.

"ArtıkWalstontekbirşeydüşünürolmuştu,buadadakimlerinyaşadığınıöğrenmek.Adanınsakinleri, yerlilerse belki onlarla anlaşabilirdi. Kazazedelerse, belki de gereksindiği araçlaronlarda bulunurdu. O takdirde, şalupayı denize indirmek için mutlaka kendisine yardımcıolurlardı.Böylecearamayabaşladılar.Amapekdikkatlidavranıyorlardı.Ormanıvegölünsağkıyısını inceleyerekyavaşyavaşilerliyorlardı.Amakimseyerastlanmadı.Adanınbukesimindehiçbirsilahsesideduyulmadı.

Briant, "Çünkü mağaradan uzaklaşmıyor, silah filan atmıyorduk biz, yerimiz bulunurkorkusuyla!"dedi.

"Amayinedebulunduişte,zatenbaşkatürlüolabilirmiydi23Kasım'ı24Kasım'abağlayangece Walston'un haydutlarından biri, gölün güney kıyısından mağarayı görecek kadaryaklaşmış, işin kötüsü o sırada bir an için aralanan kapıdan fenerin ışığı dışarı sızıvermiş.Ertesigün,Walstondabuyanagelipdereninbirkaçadımötesinde,otlarınarasınagizlenmiş,bumağarayıgözetlemiş..."

"Evet, biliyoruz, Gordon ile burada bir kırık pipo bulduk. Kate de pipoyu tanıdı,Walston'unmuş."

"Tamam,Walstonpiposunuyitirmiştideçokkızmıştı.Amaartıkburadakimlerinyaşadığınıbiliyordu,çünküorayagizlendiğisürece,çoğunuzundereboyundagidipgeldiğinigörmüştü.Yedikişibuçocuklardapekâlâbaşedebilir,diyedüşünmüştü.Böylelikle,sizinFransızMağarası içinnelerhazırladığınıöğrenmişoldum."

Katebağırdı."Canavarlar,buçocukcağızlarahiçacımazonlar."

Evanskarşılıkverdi."Haklısınız,Kate.Severn'inkaptanınaveyolcularınaacımadıklarıgibi,çocuklaradaacımayacaklardır."

Bunun üzerine sıra, çocukların yirmi aydan beri başlarından geçenleri anlatmalarınagelmişti. Slugi'nin Yeni Zelanda’dan nasıl ayrıldığı, okyanusu aşıp bu adaya nasıl vardığı,Fransızkazazedeninkemiklerininbulunuşu,FransızMağarası'nayerleşme,kışçalışmaları,yazgezmeleri,hepsibirerbireranlatıldı.SonraEvanssordu.

"Veyirmiaydıradanınaçıklarındantekgemibilegeçmedi,öylemi?"

"Geçtiysebilebizgöremedik."

"İşaretkoymuşmuydunuz?"

"Evet, yalıyarınenyüksek tepesinebayrakdikmiştikamagörenolmadı.Nevaraltı haftakadaröncedireğiindirdik.Walston'undikkatiniçekerdiye."

"İyideetmişsinizçocuklar,şimdibuhaydut,karşısındakimlerinolduğunubiliyorartık,gecegündüztetikteolmalıyız."

Briantsöylendi, "Ah,niçin,Tanrıkarşımızabuhaydutlarınyerine iyiyürekli,dürüst insanlarçıkarmadı?Onlaranasıldayardımederdik.Bizdedahagüçlenmişolurduk.Şimdiise,kendimizisavunmak,savaşmakzorundayız.Sonumuzunneolacağınıdahiçbilemiyoruz!"

Kate,"Meraketmeyinçocuklar”dedi."Tanrısizeşimdiyedeknasılyardımettiyse,bundansonradaedecek,sizlerikoruyacaktır.

Bakın,Evansreisigönderdisize,onunladahadagüçlendiniz..."

Bununüzerineçocuklarbirağızdan,"Yaşasın!Yaşasın,Evans..."diyebağrıştılar.BuaradaGordonbirkonuaçtı.

"Pekiama,şuWalstonadadanuzaklaşabilirse,ozamanhepimizrahatederiz.Bununiçindesandalınonarılmasıgerekir,değilmiEvansreis?"

"Tabii."

"İyiyaişte,onunlapazarlığagirişsek,araçversek,onarımıtamamlayıpgitmeyerazıolmaz

mıacaba?"

Evans, Gordon'u dikkatle dinlemişti. Evet, çocuğun sözleri pek de yabana atılır şeylerdeğildi.

"Bir bakımahaklısınızBayGordon, bu haydutları başımızdanatmak için her çare geçerlisayılabilir. Bu yüzden, sandalı onardıktan sonra gideceklerine inansam, elbette onlarlasavaşmamayı yeğ tutarım. AmaWalton’a güvenilirmi hiç?Onunla görüşmeye kalktığımız an,mağarayıelegeçiripsoymaya,nevarneyokherşeyialıpgötürmeyebakacaktıro."

Gordon,"Hayır,elbettevermeyiz”diyehaykırdı.

"İşte o zaman da zorla almaya kalkışacaklardır, en iyisi, her an hazır durumda,saldırmalarınıbeklemekolacaktırbence.Üstelik,beklememizinbirnedenidahavar."

"Neymişo?"

"Bakın,osandalbizimelimizegeçerse,pekâlâonarıpdenizeaçılabiliriz.Pekkötüdurumdasayılmaz.Mademaraçgerecimizdevar..."

Gordon şaşırmıştı. "Nasıl, Evans reis, siz o şalupayla buradan kurtulabileceğimizi misanıyorsunuz yoksa? O küçük tekne okyanusun azgın dalgalarıyla baş edebilir mi hiç? YeniZelanda’yadekgidebilirmi?"

"Okyanusaaçılmanınnegereğivar,çocuklar.Dahayakındakibir limanakadarpekâlâbizigötürebilir.OradaAuckland'adönecekbirgemiyibekleriz."

"Pekiama,yinedeşuşalupaylayüzlercemillikyolyapamayızki!"

"Yüzlercemilmi?Odanesi?Otuzmilkadargötürsebizeyeter!"

Doniphansordu."Bizimadamızınçevresitauzaklaravarıncayadekokyanusdeğilmi?"

"Evet, batısı öyle. Ama güneyi, doğusu, kuzeyi, altmış saatte kolaylıkla aşabileceğimizkanallardanibaret!"

Gordon söze karıştı. "Demek biz, yakınlarda kara vardır diye düşünürkenyanılmıyormuşuz?"

"Hayır,yanılmıyorsunuz.Üstelik,doğudakoskocamankaraparçalarıvar”

Briantbağırdı.

"Evet,doğuda.Obeyazımtırakleke,sonra,oyöndegördüğümışık..."

"Beyazımtıraklekemi,dediniz?Herhaldebirbuzulolacak,oışıkdaharitadayeribelliolanbir yanardağ olmalı. Kuzum çocuklar, siz nerede bulunduğunuzu sanıyorsunuz, söyler misinizbana?"

Gordonkarşılıkverdi."BüyükOkyanusunortasındaheryereuzakbiradada."

"Adadasınız, evet. Ama her yere uzak değilsiniz. Bu ada,GüneyAmerika kıyısı boyuncauzanan sayısız takımadalardan birinin bir parçasıdır. Aklıma gelmişken sorayım, mademadanızdaki burunlara, körfezlere, derelere ad koymuşsunuz, peki ya adanın kendisine ne adverdiniz?"

Doniphan,"Okuduğumuzokulunadını,ChairmanAdası”dedi.

"Yaa,ChairmanAdası demek.Hiç de fena değil, böylelikle adanızın iki adı oluyor, çünküburasıaslındaHonovreadasıdır"

Bunun üzerine, holde reise de bir yatak hazırladılar ve herkes yatağına çekildi. Çocuklarçelişik duygular içindeydiler. Bir türlü gözlerine uyku girmiyordu; bir yandan, yakında belki dekanlıbirsavaşvereceklerdi,öteyandan,anavatanadönmeumudubelirmişti...

Batıdan doğuya, Atlas Okyanusu'nda Virgün Burnu'ndan Büyük Okyanus'ta Los PilaresBurnu'nakadarüçyüzseksenmilkadaruzanan,kıyılarıpekengebeli,denizdüzeyindendokuzyüzmetre yükseklikte tepelerle kuşatılmış, doğal limanödevi görenderin körfez vegirintilerlebezenmiş, akarsuları yemyeşil, Horn Burnuna oranla denizi daha sakin ve fırtınasız bir kanal,işteünlüPortekizligemicinin1520yılındakeşfettiğiMacellanBoğazıböylebiryerdir.

YarımyüzyılsüreyleburalarayalnızİspanyollargelmişlerveBurswickYarımadasındaPort-Famine limanını kurmuşlardı.OnlarıDrake,Cavendish,Chidley,Hawkinsgibi İngiliz, deWert,de Cord, de Noort gibi Hollandalılar izledi. Lemaire ile Schoutein de 1610'da bu adı taşıyanboğazı keşfettiler. Son olarak 1696 ve 1712'de bu yörelerde Fransızları görüyoruz, ve yüzyılsonunun Anson, Cook, Boron, Bougainville gibi en ünlü gemicileri buralardan geçiyorlar. Butarihten sonraMacellanBoğazı bir okyanustanötekinegeçiş_ yoluoluyor, özellikle, tersesenrüzgârlara da, şiddetli akıntılara da aldırış etmeyen buharlı gemilerin icadıyla bu boğazbüsbütünönemkazanıyor.

İşte ertesi 23 Kasım günü Evans'ın atlasta çocuklara gösterdiği boğaz buydu. GüneyAmerika'nın en ucunda bulunan Patagonya eyaleti, Kıral Wilhelm Toprağı ve BurnswickYarımadası boğazın kuzey sınırını oluşturur. Güneyiyse Ateş Toprağı, Clarence Toprağı,DesolacionAdaları,Hoste,Gordon,Navarin,Wolsalston,StewarhAdalarıgibisayısızMacellanBoğazıtakımadalarındanmeydanagelir.EngüneydekiHarmiteAdaları'nınikiokyanusarasındauzanan burnu, And Kordillerinin Horn Burnu adını alan sonuncu tepesidir. Doğuda MacellanBoğazı biraz genişler, açılır. Ama batıda dardır. Bu yönden adacıklar, adalar, takımadalar,boğazlar, kanallar, deniz burnuyla büyük Kraliçe Adelaide Adası'nın güney ucu arasında birgeçitlePasifikOkyanusu'naaçılır.Yukarıda,Şilikıyısıboyuncasayısızadalaruzanır.

Evans sözlerini sürdürürdü. "Şimdi de, şunu görüyor musunuz, Macellan Boğazı'nınötesindeki,güneyCambridgeAdası'ndan,kuzeydedeMadredeDiosveChatamAdalarından

sadece birer kanalla ayrılmış şu adayı? İşte elli birinci enlemde bulunan bu ada, HanovreAdası'dır! Yani sizin Chairman adını verdiğiniz ve yirmi aydır üzerinde yaşadığınız adanın takendisi!"

Briant, Doniphan, Gordon atlasın üzerine eğilmişler, her yerden uzakta sandıkları, oysaAmerika kıyısına pek yakın olan bu adayımerakla inceliyorlardı. Gordon dayanamadı "Peki,şimdi,Severngemisininşalupasınınelegeçirildiğiniveonarıldığınıdüşünelim,ozamanneyönegiderlerdiacaba?"diyesordu.

"Çocuklar” diye karşılık verdi Evans, "Ne kuzeye çıkmaya, ne doğuya gitmeye çalışırız.Denizdennedenliçokyolalırsakokadariyiolacaktır.Herhalde,rüzgâryardımederse,şalupabizibirŞililimanınadekgötürebilir,oradaiyikarşılanırız.Amaoyörelerdedenizçokfırtınalıdır.Öteyandantakımadanınkanallarındandakolaylıklageçebiliriz."

Briant, "Orasıöyleamabirşeydahavar.Acabagideceğimizyerlerdebizianavatanagerigötürecekgemilererastlayabilecekmiyiz?"diyesordu.

"Hiç kuşkum yok. Bakın, harita burada. Kraliçe Adelaide Takımadası'nı geçtikten sonranereye varıyoruz? Macellan Boğazı'na değil mi? İşte boğazın hemen hemen girişinde,DesolacionToprakları'ndaTamarlimanıvar,oradanbirgemibuluruz."

"Pekiyagemiyefilanrastlamazsak,ozamanbirgemigeçsindiyemibekleyeceğiz?"

"Hayır, Bay Briant, bakın, Macellan Boğazı'nı geçtikten sonra şu kocaman BurnswickYarımadası'nıgörüyorsunuz,değilmi?Gemilersıksıkoraya,Port-Galant'auğrakyaparlar."

Lostromo haklıydı. Hele bir kez boğaza girebilsin, şalupa pek çok yere uğrak yapabilirdi.Üstelikdahagüneyde,bilimheyetleriningezdiğibaşkakolonilerdebulunuyorduveözellikleAteşToprağı'nınüzerinde,BeagleKanalı'ndakiCoshooiaKolonisi,İngilizmisyonerlerininyönetiminde,bu yörenin tanınmasında büyük bir rol oynuyordu.Demek oluyor ki çocuklar bir kezMacellanBoğazı'na varabilseler, yüzde yüz kurtulmuş sayılırlardı. Ne var ki, oraya varabilmek içinSevern'inşalupasınıonarmak,onarmakiçinseherşeydenönceonuelegeçirmekgerekirdikibuancakWalstonilesuçortaklarınınzararsızhalegetirilmeleriylegerçekleşebilecekti.

ÖteyandanEvans,çocuklaratamanlamıylagüvenverecekbirkimseydi.Katezatenondanöyle çok ve öyle olumlu söz etmişti ki! Hele sakalını ve saçını kestikten sonra reisin yiğit vedürüst yüzüortayaçıkıvermiş,büsbütünkendini sevdirmişti.Gerçektende,Kate'indediğigibi,Evans'ıonlaraTanrıgöndermişti, yardımetmesi için.Sonundabuçocuklarınbaşınabirbüyükgelmiştiişte!Artıkişlerikolaylaşacaksayılırdı.

Reisherşeydenönce,düşmanakarşısavunmayapabilmekiçinellerindenegibiolanaklar,bulunduğunuöğrenmekistedi.Ambarlaholsavunmayaelverişligöründü.

Evans, Briant'ın kapıları desteklemek üzere arkaya taş yığmasını onayladı, beğendi.

Unutmamalı ki silah kullanmaya alışık, gözünü budaktan sakınmayan, adam öldürmekten bileçekinmeyenyedi tanegüçlühaydudunkarşısınaonüç ile onbeş yaşlar arasında sadecealtıtaneçocukçıkacaktı.

Bu arada birkaç gün olaysız geçti. Akşama doğru yalıyara gözcü çıkmış olan Webb ileCross telaşla gelip Zelanda Deresi'nin karşı kıyısından, gölün güneyinden doğru iki kişininyaklaştığınıbildirdiler.

Az sonra Gordon, Briant, Doniphan ve Baxter Zelanda Deresine koşuyorlardı. OnlarıgörünceikiadamsözdeçokşaşırmışgibidavrandılarveGordondaonlardanaşağıkalmadı,odaçokşaşırmışgibiyaptı.

RockileForbesyorgunluktanbitkindüşmüşgibiydiler.KarşıkıyıdanGordonseslendi.

"Kimsinizsiz?"

"AdanıngüneyindebatanSeverngemisindencanınızorkurtarmışikitayfa."

"İngilizmisiniz?"

"Hayır.Amerikalıyız.Arkadaşlarımızın hepsi boğuldu yalnız biz kurtulabildik amagücümüztükenmeküzere.Burasıneresikuzum?

"Chairman!Adasıkolonisi."

"Ahneolurbizeacıyın,yiyecekverin,ölmeküzereyiz."

Gordonkarşılıkverdi,"Hayhay,sizeyardımetmekgörevimizdir,buyurun,hoşgeldiniz!"

BirişaretiüzerineMokokayıklagidipikihaydudugetirdi.

VetambıçağınıindiriyorkenKatearayagirdi.

23

Ogecehiçbiriningözüneuykugirmemişti.ArtıkkurnazlığıparaetmediğinegöreWaltson'unmağarayazorlagirmeyekalkışacağınahiçkuşkuyokdemekti.ŞafaksökerkenEvans,Briant,Gordon ve Doniphan holden çıktılar. Evans her şeyden önce yerdeki ayak izlerini inceledi.Bunlar pek çoktu ve gece boyunca Walston ile arkadaşlarının, ambarın kapısı açılacakumuduyla dereye kadar ilerlediklerini gösteriyordu. Bu soruyu aydınlatmak için Forbes'unsorguya çekilmesi gerekirdi. Ama Forbes konuşacak mıydı bakalım, konuşsa bile, gerçeğisöyleyecek miydi? Kate'in canını bağışlatmasına karşılık onun da yüreğine biraz olsun iyilikkıvılcımı girebilmiş miydi acaba? Evans onu kendi sorguya istediğinden yanına gitti, ipleriniçözüpholegetirdi.

"Forbes” dedi. "Rock ile oynadığınız oyun tutmadı, foyanız ortaya çıktı, görüyorsun;Walston'unneyapmayıtasarladığınımutlakabiliyorsunuzdur,banasöyleyecekmisinşimdi?"

Forbes kimsenin yüzüne, hele Kate'ten yana bakamıyordu. Sesini çıkarmadı. Kadıncağızsözekarıştı.

"Forbes, geçen defa biraz merhamet göstermiş, arkadaşlarınızın beni öldürmesine engelolmuştunuz. Şimdi de daha feci bir kıyımı önlemek, şu çocukcağızların canını kurtarmakistemezmiydinizacaba?"

Forbesderinderingöğüsgeçirdi,sonfısıldadı.

"Elimdennegelirki?Neyapabilirim?"

Evanssözekarıştı.

"Walston'un dün gece ne yapmayı tasarladığını, neler yapacağını bize anlatabilirsin,yardımınolur.SizkapıyıaçıncaWalstonileötekilerburayagireceklerdi,değilmi?"

"Evet."

"Veseniiyikarşılamış,yardımetmişolanbuçocuklarıöldürüvereceklerdi?"

Forbesbaşınıbüsbütüneğmiş,hiçsesiniçıkaramamıştı.Reissordu.

"Şimdide,söylebanabakalım.Walstonileötekilerburayadekhangiyöndengelmişlerdi?"

"Gölünkuzeyinden."

"Rock ile sen de güneyinden geldiniz, değil mi? Peki, adanın batısını görmüş, gezmişlermiydionlar?"

"Hayır,henüzdeğil."

"Peki,şimdineredeleracaba?"

"BilmiyorumEvans,bilmiyorum..."

"SenceWalstonyinegelecekmidir?"

"Evet!"

Besbelli,Walston ile suçortakları kurnazlığınsökmediğinianlamış,dahaelverişli bir fırsatkollamaküzereşimdilikçekilmişlerdi.

GerçiWalston ilearkadaşları,Forbes'unyakalanmasıüzerinesadecealtıkişikalmışlardı,küçükkoloniyseonbeşçocuktanoluşuyordu.

Saat ikide Baxter, Jacques, Moko, Kate ve küçükler içeriye girip kapıları kapadılar amaarkasına taş yığmadılar, gerektiğindeEvans ile ötekiler koşupçabucak içeri girebilsinler diye.Zatengüneyyadabatıdankorkulacakbirşeybeklenemezdi.Forbes'indesöylediğinebakılırsahaydutgölünbatıkıyısındaninmişti.Demekkiancakkuzeykesimindenbirsaldırıbeklenebilirdi.Evans önde, çocuklar arkada. Auckland Tepesi'nin etekleri boyunca dikkatle ilerliyorlardı. Azsonra ağaçlara varmışlardı.Oracıkta yarı yanmış dallar, henüz soğumamış küller,Walston'undüngeceyiburadageçirdiğinikanıtlıyordu.

Sonradanöğrenildiğinegöre, şöyleolmuştu:TuzakOrmanı'ndapusuyayatanRock,CopevePike,EvansileötekilerioyalarkenWalstonileBranhtveBookdaYoldere'ninkurumuşyatağıboyuncaAucklandTepesi'netırmanmışambarkapısınınyakınınainmişlerdi.Sonradaarkasınataşyığılmamışolankapıyıkırıpmağarayıbasmışlardı.Evanshemendurumukavradı,kararınıverdi.Doniphan'ıyalnızbırakamazlardı,Cross,WebbveGarnettonunyanındakaldı.EvansdaGordon,Briant,ServiceveWilcox ileenkısayoldanmağarayakoştular.Ancak,birkaçdakikasonra,SporAlanı'nıgörürgörmez tümumutlarınıyitiriverdiler.OandaWalston,dereyedoğrubir çocuğu sürükleyerek kapıdan çıkarıyordu. Bu çocuk Jacques'ti. Kate haydudun üzerineatılmış,onuelindenalmayauğraşıyorduamaboşuna.ArdındanBrandtçıktı,odaküçükCostar'ıyakalamış sürüklüyordu. Baxter de Brantd'ın üzerine atıldıysa da, adamın şiddetle itmesiüzerinesırtüstüdevriliverdi.ötekiçocuklar,Dole,Jenkins,Iverson,Mokoortalıktayoktu.Yoksaonların başına da mağaranın içinde bir şey mi gelmişti? Bu arada Walston ile Brandt hızladereye yaklaşmaktaydılar. Peki nasıl geçeceklerdi dereyi? Yüzerek mi? Yok, yok, Bookambardan çıkardığı kayıkla orada bekliyordu işte. Bir kez o kıyıya ulaşacak olursa, artıkyakalanamazlardı. Rehin aldıkları Jacques ve Costar ile, Ayıkayası'ndaki kamp yerineçekilirlerdi. Bu yüzden Evans, Briant, Gordon, Ross ve Wilcox bir an önce Spor Alanı'nayetişmek umuduyla var güçleriyle koşmaya başladılar. Bu uzaklıktan ateş de edemezler,Jacques ya da Costar'ı vurabilirlerdi. Neyse ki Phann oradaydı, Brant'ın gırtlağına yapıştı.HaydutkendiniköpeğekarşısavunmakiçinCostar'ıbıraktı.WalstonisebiranönceJacques'ıkayığasürüklemek telaşındaydı...Oandaholdendışarıbiradam fırladı.Forbes'tubu.Yoksatutuklandığı yerin kapısını kırıp arkadaşlarına yardıma mı koşmuştu? Walston bundan

kuşkulanmadığı için, "İmdat, Forbes, koş bana yardım et!" diye bağırdı. Evans tam durmuş,ateş edecekkenForbes'unWalston'un üzerine atıldığını gördü.Bu beklemediği saldırıyla gafilavlananWalstonçaresiz Jacques'ı bırakmakzorundakaldı vedöndüğügibi bıçağınıForbes'asapladı. Forbes ayaklarının dibine yığılıverdi. Bunlar o kadar çabuk olup bitmişti ki Evans ileötekilerSporAlanı'nahâlâyüzadımkadaruzaktaydılar.OzamanWalstonJacques'iyeniden,BookileköpektenkurtulmuşolanBranht'inkendisinibeklediklerikayığasürüklemekistediamaçocukondanatikdavranıptabancasınıhaydudungöğsüneboşaltıverdi.AğıryaralananWalstonbin bir güçlükle iki arkadaşına doğru sürüklendi. Onu kayığa çektiler ve tekneyi akış aşağısalıverdiler. O anda şiddetli bir patlama duyuldu. Miço, ambar penceresindeki küçük topuateşlemişti. Böylece, Tuzak Ormanı'ndaki ağaçların arasına dalıp yiten o iki haydut dışında,Chairman Adası'nda cani kalmamış, Severn'in kana susamış tayfaları, Zelanda Deresi'ninsularınakapılmış,denizesürükleniyorlardı!

24

ChairmanAdası'ndaki çocuklar için şimdi yeni bir dönembaşlıyordu.Bugünedek oldukçagüç koşullar altında hayatta kalmak için savaşmışlardı. Şimdiden sonra da ailelerine veanayurdakavuşmakiçinçalışıpdidineceklerdi.

Gerçi Doniphan'ın pek ağır bir yara aldığı belliydi ama oldukça düzenli soluk alışınabakılırsa,bıçakakciğeri delmemişolmalıydı,Kateonunyarasını,Amerika'daUzakbatıdapekkullanılanveZelandaDeresi'ninkıyısındadabulunanbazıyapraklarlapansumanyapıyordu.Bukızılağaç yaprakları kurutulup lapa gibi yaraya bastırıldığında, iltihaplanmayı önlemek içinbirebirdi, çünkü bütün tehlike yaranın iltihaplanması ve kangrene dönüşmesiydi. AmaWalstonForbes'ukarnındanvurmuştu.Onundurumuumutsuzdu,öleceğinibiliyorduvekendinegelipdebaşucunda Kate'i görünce gözlerinden yaşlar akarak, "Sağ ol Kate, çok iyisin, sağ ol, amaboşunauğraşma,yararıyok,benimişimbitik!"diyemırıldandı.

SaatsabahındördündeForbessonsoluğunuverdi.Pişmanlıkgetirereköldüğüiçininsanlartarafından bağışlandığı gibi1 Tanrı tarafından da bağışlanmış olmalı ki çok acı çekmedi, cançekişmesipekuzunsürmedi.

Ertesigünonu,Fransızkazazedesininmezarınınyakınınabirçukurkazıpgömdüler.Şimdioradayanyanaikimezarduruyor.

BuaradaRockileCope'unvarlığıdahâlâtehlikeyaratıyordu.Onlardazararveremeyecekbir duruma getirilmedikçe adada güvenlik tam anlamıyla sağlanmış sayılmazdı. Bu yüzdenEvans,AyıkayasıLimanı’nadönmedenonlarında"hesabınıgörmeyekararvermişti.Hemenogün,Gordon,Briant,BaxterveWilcoxile,eldetüfek,beldetabancaylayoladüştüler.Phann'ıdayanlarına almışlardı. Araştırma ne uzun, ne güç, ne tehlikeli oldu. Cope bir kurşunlayaralanmıştı, kan izlerini sürünceonunölüsünübuldular,Pike'indeölüsübulundu.Yeryarılmışdaiçinegirmişgibiolan

Rock'ungizideçokgeçmedençözüldü:ÖlümcülbiryaraaldıktansonraWilcox'unkazdığıtuzaklardan birine düşmüştü o da. Üç ceset de bu çukura gömüldü. Artık adada korkulacakkimsekalmamışdemekti.Ah,eğerDoniphandayaralıolmasaydınekadardasevineceklerdi!Nasıldaumutlanacaklardı!

Ertesi gün Evans, Gordon, Briant ve Baxter yapılacak işleri kararlaştırdılar. Her şeydenönceSevern'insandalınıelegeçirmekönemliydi!Evanssandalıadamakıllıgözdengeçirdiktensonra"Çocuklar"dedi."Gereçlerimizvaramabordatahtalarınıonaracaktahtamız,kerestemizyok. Bunları mağarada bulacağız. Slugi'den aldığınız o eğri tahtalar ve kalaslar çok işimizeyarayacak,buyüzdensandalıZelandaDeresi'nekadargötürebilirsek..."

Briantatıldı,"Bendeöyledüşünüyordum,Evansreis,nedenolmasın?"

"Evet, neden olmasın? Madem ki ta Severn Kumsalı'ndan buraya kadar geldi, buradandereye kadar neden gizlemesin? O zaman onarım işini daha kolay yürütür, FransızMağarası'ndanyolaçıkıpSlugiKörfezi'neulaşırvedenizeaçılırız!"

Eğer bu tasarı gerçekleşebilir nitelikteyse, daha iyisi düşünülemezdi. Bu yüzden sandalıkayığın yedeğinde çekip götürmek için ertesi günkü gelgitte denizin kabarmasındanyararlanmayı kararlaştırdılar. Ertesi günden tezi yok onarım işine başlandı. Önce şalupayıkarayaçektiler.Buonsekizmetreuzunlukta, ikimetregenişlikteki tekneonyedikişiyi rahatçaalabilirdi. İyi bir gemici olduğu kadar da iyi birmarangozdaolanEvans işleri yönetiyordu.Buarada Baxter' in becerisine de hayranlık duymuyor değildi. Malzeme de, gereç de boldu.Kırılmış eğri borda tahtaları yatın teknesinin kalıntılarıyla yeniden yapıldı; kırılmış direkleronarıldı;çamsa-kızınabatırılmışüstüpüyleteknekalafatlandı;sugeçirmezhalegetirildi.Sonraüzerinegüverteçekildi.Böylecehavabozacakolursaaltınagirebilecekti.Amabumevsiminşuikinci yarısında fırtınalardan pek korkulmazdı. Yolcular isterlerse bu güvertenin üzerindeoturabilecek,isterlersealtınagireceklerdi.Slugi'ninçanaklıkdireğişalupayabüyükdirekolarakkonduveKateyatınyedekrandayelkeninden,Evans'ıntalimatınauyarakbirmizenayelkeni,birküçük arka yelken, bir de fok yelkeni dikti. Bu arada Noel yortusu da çocukların ChairmanAdası'ndatamamlamamayıyürektenumduklarışu1862yılının1Ocakgünüdebüyüktörenlerlekutlanmıştı.Doniphan iyice iyileşmişsayılırdı.Gerçihenüzbirazyorgunvezayıftıamayinedeholdençıkabiliyordu.

Buaradamağaradagünlükyaşamherzamankigibisürüpgidiyordu.

Gordon ilk iş olarak yattan aldıkları parayı bir kenara koydu. Dönüş yolu için bu parayıgereksinebilirlerdi. Moka ise on yedi yolcuya yetecek kadar azık hazırladı, üç haftalık biryolculuğu göz önüne almakla yetinmeyip Puna-Arena, Port-Galant ya da Port-Tama'aulaşamadan bir deniz kazasıyla takımadanın herhangi bir adasına çıkmak zorundakalabileceklerini de düşünüp ona göre erzakı bol tuttu, 3 Şubatta her şey hazırdı, tekneyüklenmişti. Geriye sadece yola çıkış tarihini saptamak kalmıştı. Tabii Doniphan'ın yolculuğadayanacakhalegelmişolmasıkoşuluyla!Amaoyeterincegüçlenmişti.

"Aman gidelim, gidelim” diyordu. "Bir an önce yola çıkmak için sabırsızlanıyorum, denizbanaiyigelecek,hiçkuşkumyok!..."

5Şubat günü yola çıkmayı kararlaştırdılar.Veertesi güngenç yolcular şalupayabindiler,kayığı da yedeğe aldılar. Ama palamarları çözmeden önce, Briant ile arkadaşları, FrancoisBaudion ile Forbes'unmezarları başında son bir kez toplanmak istediler. Onlara son bir duaokudular. Doniphan teknenin gerisinde, dümen başındaki Evans'ın yanına yerleşti. Briant ileMoko önce yelken başındaydılar ama Zelanda Deresi'ni inerken rüzgârdan çok akıntıdanyararlanacaklardı. Phann ile ötekiler de güvertenin ön kesimine dilediklerince oturmuşlardı.

Palamar çözüldü, kürekler suya vurdu. O zaman, aylardan beri onları barındırmış olanmağarayı, "Yaşa!... Yaşa!... Yaşa!..." diye bağırarak son kez selamladılar. Gordon adadanayrıldığı için gerçekten üzgün gibiydi. Ötekilerse Auckland Tepesi ağaçların ardında göz-denyiterken heyecanlanmışlardı. Öğleye doğru, Bataklık Ormanı'nın orada demir atmak zorundakaldılar.Buradadereninyatağıpeksığlaşıyordu,aşırıyüklüolansandalkarayaoturabilirdi.Buyüzdendenizinyükselmesinibekleyipyenidenalçalırkengeriçekilendalgalarlainmekeniyisiolaçaktı.Molaaltı saat kadar sürdü.Yolcularbuaradagüzelce karınlarını doyurdular.Wilcox ileCrossgidipGüneyBataklığıkıyısındabirkaçsuçulluğuavladılar.HattaDoniphanbileşalupanınarkasından, sağ kıyının üzerinde uçan iki iri ördek vurdu ve o anda iyileşiverdi. Tekne dereağzına vardığında vakit epeyce geç olmuştu. Karanlıkta kıyı kayalıklarının arasındantehlikesizce geçemezlerdi. İhtiyatlı bir gemici olan Evans denize açılmak için ertesi günübeklemeyiuygunbuldu.GündoğarkenyelkenaçıpZelandaDeresi'ndençıktılar.

BakışlarıylaAucklandTepesi'ne,sonraAmerikanBurnu'nudönmedenöncesonbirkezSlugiKörfezi'nevedaettiler.Sekiz saat sonra, şalupakanalagiriyor;CambridgeAdası'nınönündengeçipGüneyBurnu'nadönüyorveAdelaideAdasıboyunca ilerliyordu.ChairmanAdası'nınsonburnudakuzeyufkundasilinmişyitmişti.

MutluSon

Macellan Boğazı'nın kanallarındaki bu yolculuğu ayrıntılarıyla anlatmanın hiç gereği yok.Önemlibirşeyolmadı.Havahiçbozmadı,zatenbozsaydıbilegenişliğialtıylayedimilarasındadeğişenbudargeçitlerdedenizöylekolaykabarmazdı.Bütünbukanallarbomboştuveüstelikburaların pek de konuksever olmayan halkına rastlamamak daha iyiydi. Geceleri bir iki kezadaların içerlerinde ateşler görüldüyse de kumsalda hiçbir yerliye rastlanmadı. 11 Şubattarüzgârın da yardımıyla rahat yol alan şalupa, Kraliçe Adelaide Adası'nın batı kıyısıyla KralWilhelmTopraklarıarasındaSmythKanalındanMacellanBoğazı'naçıkıyordu.Solda,BeaufortKörfezi'nin ta dibinde, Brant'ın Hanovre Adası'nın doğusunda en yükseklerinden birini hayalmeyalseçtiğiogörkemlibuzullardanbirkaçıkatkatyükselmekteydi.Teknedeherşeyyolundagidiyordu. Deniz havasının Doniphan'a özellikle iyi geldiği söylenebilirdi. Bol bol yiyor, çok iyiuyuyorduvegerekirsearkadaşlarıylabirliktekarayainipRobinsonyaşantısınısürdürmeyehazırgibi görünüyordu. 12 Şubat günü şalupa Kral Wilhelm Toprağı'nda, Tamar Adası'na ulaştı.Adanın limanı daha doğrusu koyu o sırada Desolacion Arazisi, Cheirman Adası'nı örten oyemyeşilbitkiörtüsündenyoksunçorakveyamyassıkıyılarıylauzanıyordu.ÖteyandaGrookerYarımadası'naulaşıpPuntaArena limanınadekBrunswickYarımadasıkıyısıboyuncaçıkmakiçinGüneygeçitleriniburadanaramakniyetindeydi.Amaokadaruzağagitmeyegerekkalmadı.13ŞubatsabahıburundaduranServicebağırdı.

"Sancaktabirduman!"

Gordonsordu."Balıkçıateşidumanımı?"

Evansbaktı."Hayır,birbuharlıgeminindumanıolmalı!!"

Gerçektenoyöndekaraveçokuzaktabalıkçılarınyaktığıbirateşindumanıgörülemezdi.Briantoandamizenadireğinetırmanıvermişti.Bağırdı."Gemi!...Gemi!..."

Tekneçokgeçmedengöründü,saatteon-onikimilhızlailerleyen,sekizdokuzyüztonlukbirvapurdubu.Şalupadanyaşadiyebağırıştılar,silahpatlattılar.

Ondakikasonrasandal,Avustralya'yadoğruyolalanGraftongemisineyanaşıyordu.Kısasürede kaptan Tom Lung, Slugi'nin serüvenlerini öğreniverdi. Zaten yatın başından geçenler,İngiltere'de de, Amerika'da da geniş yankılar yaratmıştı. Tom Lung, bu yeni yolcularına çoközen gösterdi, hatta onları Auckland'a götürmeyi önerdi. Gerçi Grafton, Avustralya'nıngüneyindeki Melbourne'a gidiyordu ama zararı yoktu, yolundan fazla sapmış sayılmazdı. Yoluzunsürmedi,25ŞubattaGrafton,Aucklandrıhtımınademirledi.

BirkaçgünsonraChairmanOkulu'nunonbeşöğrencisininYeniZelanda’danbinsekizyüzmiluzaklarasürüklendiğitarihinüzerindentamikiyılgeçmişolacaktı.

Büyük Okyanus'un sularına gömüldüğü sanılan çocuklarına yeniden kavuşan bu ailelerinsevincini anlatmak mümkün mü? Fırtınanın ta Güney Amerika kıyılarına dek sürüklediği buçocuklardan bir teki bile eksik değildi. Bir an içinde bütün kent, Grafton gemisinin çocuklarıgetirdiği haberini alıvermişti.Kent halkı limana koştu, aileleriyle kucaklaşan çocukları içtenliklealkışladı. Chairman Adası'nda olan bitenleri öğrenmek için herkes nasıl da sabırsızlanıyordu!Ama bu konudaki merak çok geçmeden giderildi. Önce Doniphan konferanslar verdi. Bukonferanslar çok beğenilince delikanlı apayrı birmutluluk duydu. SonraBaxter'in hemen saatisaatine tuttuğu günlük, Fransız Mağarası'nın günlüğü yayınlandı. Sadece Yeni Zelandaokurlarının isteklerinikarşılamak içinbilebinlervebinlercebasılmasıgerekti.SonundaEskiveYeniDünyagazeteleri debir günceyi herdilde yayınlamaktagecikmediler çünküSlugi felaketiherkesi ilgilendirmişti.Gordon'unsoğukkanlılığı,Briant'ınözverisi,Doniphan'ınataklığı,küçüklübüyüklühepsinindegösterdiğisağduyuveyiğitliktümdünyadahayranlıkuyandırmıştı.KateileEvans reisin nasıl karşılandığını da anlatmaya hiç gerek yok. Bu çocukların kurtulması içinellerindengeleniyapmamışlarmıydı?Bunun içinhalkpara toplayıpEvans'abirşilepaldı,yiğitlostromo,Chairmanadınıverdiğibuşilebinhemsahibi,hemkaptanıolacaktı,amabirkoşulla,bağlama limanı olarakAuckland'ı seçmesi koşuluyla. Ve yolculuklarındanYeni Zelanda’ya herdönüşünde, "çocuklarının"ailelerinceherzaman,büyükbir içtenlikvedostluklakarşılanıyordu.İyi yürekli Kate'e gelince, Briant'lar, Garnett'ler, Wilcox'lar ve ötekiler tarafından bir türlüpaylaşılamadı.SonundacandanvetitizbakımıylahayatınıkurtardığıDoniphan'larayerleşti.

Veşimdide İkiYılOkulTatili adınahakkazananbuöykümüzdençıkarabileceğimizdersegelince:Bütün çocuklar şunu iyi bilmelidir ki, çalışmakla, sağduyuyla, cesaretle, yenilmeyecekhiçbirtehlike,başedilemeyecekhiçbirengelyoktur.

SON