wspólnicyBIULETYN DZIELNICY ŚRÓDMIEŚCIE M. ST. WARSZAWY Nr 17/2012

KWARTALNIK BEZPŁATNY

ZIMA

ISSN 2080-4261Fo

t. Krzy

sztof

Bolek

Jesteśmy dla Was str. 2Bazarki jednodniowe w Śródmieściu str. 2

Z Warszawą pod rękę! str. 3Stypendia artystyczne przyznane str. 4

WARSZTAT dla mieszkańców str. 5Na Stacji Muranów str. 6-7

Promocja albumu „Muranów” str. 8Wycięcie drzewa lub krzewu str. 9

Większa zaliczka od lokali użytkowych str. 10Zmiany w ustawie o ochronie zwierząt str. 10-11

Rewolucja w śmieciach str. 11Stypendyści – wywiady str. 12-13

Regulamin rozliczania kosztów zużycia energii cieplnej str. 14-15 Śródmieście zagrało dla życia str. 16

Pod koniec ubiegłego roku została przepro-wadzona modernizacja sal obsługi mieszkań-ców w  siedzibie Urzędu przy ulicy Mariańskiej 5, gdzie załatwiane są sprawy komunikacyjne. Specjalnie dla Państwa podwoiliśmy liczbę sta-nowisk przyjmujących sprawy rejestracji pojaz-dów osób prawnych.

W budynku przy ulicy Mariańskiej dostoso-wano drzwi do potrzeb osób niepełnospraw-nych. Obecnie mieszkańcy korzystający z  pod-jazdu dla wózków mają ułatwiony wjazd do Urzędu.

Z myślą o  niewidomych i  niedowidzących w  głównej siedzibie przy ulicy Nowogrodz-kiej 43 przy wejściu została zamieszczona tabli-ca w  języku Braille’a, z  informacją o godzinach pracy Urzędu oraz o  możliwościach uzyskania pomocy w trakcie załatwiania spraw.

Mamy nadzieję, że te zmiany w sposób zna-czący przełożą się na komfort naszych gości.

Anna Wiench

Projekt składa się z  dwóch części. Pierw-sza z  nich dotyczy pozytywnego postrzegania miasta przez uczestników – dzięki niej zosta-nie umocniony pozytywny stosunek do swo-jego miasta rodzinnego. Cotygodniowe spo-tkania dadzą uczestnikom możliwość odkrycia w  nietypowy sposób różnych oblicz Warszawy

– tych, które już wcześniej znali, oraz tych zupeł-nie nieznanych. Uczestnicy będą mogli między innymi zwiedzić Stare Miasto dzięki uczestnic-twu w Grze Staromiejskiej. Jednym z innych za-dań będzie stworzenie przez uczestników alter-natywnego przewodnika po Warszawie, dzięki któremu będą mogli wskazać miejsca szczegól-nie dla nich istotne. Będą mieli okazję wcielić się również w rolę przewodnika po Warszawie i po-kazać innym osobom to, co najbardziej się im podoba w Warszawie.

W drugiej części projektu uczestnicy będą przygotowywać wielki �nał, czyli Dzień Sąsia-da. To od uczestników projektu będzie zależa-ło, w jakiej formie pokażą innym mieszkańcom Warszawy swoje postrzeganie tego miasta: jaka jest Warszawa w ich oczach, za co ją uwielbiają, które miejsca, na co dzień niezauważane, mo-gą – ich zdaniem – zainteresować każdego War-szawiaka. W ten sposób młodzież będzie mogła wykreować swoją Warszawę i zaprezentować ją szerszej publiczności.

W każdą sobotę od godziny 11.15 Piwnica Largactil w Staromiejskim Domu Kultury staje się miejscem ciekawych spotkań młodzieży gimna-zjalnej i  licealnej, która będzie rozmawiać o War-szawie i podejmować różne zadania z nią związane.

na wesoło rys. Maciej Trzepałka

Dla mieszkańców Śródmieścia jest to świet-na okazja do zakupienia ciekawych produktów w  przystępnych cenach. Dla przedsiębiorców i kupców wielka szansa na pozyskanie wiernych klientów i  zaprezentowanie swoich wyrobów bez konieczności ponoszenia dużych kosztów.

Przypominamy, że na targowisku mogą być sprzedawane artykuły rolno-spożywcze, w tym warzywa, owoce, artykuły przemysłowe i  cho-inki. Bazarki działają od 7 stycznia do 29 grud-nia 2012 r. w godz. 7.30 – 14.30 z wyjątkiem dni świątecznych. Maksymalna wielkość stoiska to 2 m². Obowiązuje tylko opłata targowa – 8 zł.

Zapraszamy: przedsiębiorców prowadzą-cych działalność gospodarczą w  zakresie han-dlu, prowadzących gospodarstwa rolne, ogród-

Jesteśmy dla WasChcąc poprawiać warunki obsługi w śródmiejskim Urzędzie, dążymy do ułatwienia dostępu do budynku placówki. Pragniemy również mak-symalnie skrócić czas oczekiwania podczas załatwiania spraw.

Kalendarium zajęć:

4.02. Nieznani czy znani?11.02. Warszawo, daj się polubić!18.02. Ładniejsze Stare Miasto25.02. Gra Staromiejska3.03. Alternatywnie przez Warszawę,

czyli nasz alternatywny przewodnik po Warszawie, część 1

10.03. Alternatywnie przez Warszawę, czyli nasz alternatywny przewodnik po Warszawie, część 2

17.03. Potrzebna warszawska kooperacja24.03. I Ty możesz zostać przewodnikiem!31.03 Spacery warszawskie14.04. Spacery warszawskie Od 21.04. co tydzień: Zróbmy coś dla sąsiada!

Bazarki jednodniowe w ŚródmieściuZapraszamy na sobotnie bazarki w Dzielnicy Śródmieście w trzech, wybranych przez mieszkańców, lokalizacjach: na Mariensztacie – przy ul. Garbarskiej, przy pl. Bankowym – przy ul. Długiej i na Powiślu – przy al. 3 Maja.

ki działkowe lub działki przydomowe, osoby sprzedające produkty pochodzenia leśnego, ar-tystów, rzemieślników, antykwariuszy.

Szczegółowe informacje (dot. opłat, ewentu-alnych formalności oraz wykazy miejsc handlo-wych) dla osób zainteresowanych prowadze-niem działalności handlowej na targowiskach stałych i  jednodniowych oraz na specjalnie wy-znaczonych miejscach do handlu obwoźnego znajdują się na:

www.targowiska.um.warszawa.pla także na stronie Dzielnicy Śródmieście

www.srodmiescie.warszawa.pl

Urszula Majewska

Z Warszawą pod rękęZ Warszawą pod rękę to projekt prowadzony w Staromiejskim Domu Kultury i współorganizowany przez Dzielnicę Śródmieście, do uczestnictwa w którym szczególnie zaproszona jest młodzież gimnazjalna i licealna zamieszkująca Stare Miasto i jego najbliższe okolice. Przeznaczony jest on dla wszystkich, zarówno dla tych, którzy interesują się Warszawą od dawna, jak i tych, którzy jeszcze nic o niej nie wiedzą, dla każdego, kto chciałby poznać nowych ciekawych ludzi – swoich interesujących sąsiadów, a przy okazji dobrze się bawić, poznawać swoje miejsce zamieszkania oraz przede wszystkim kreować „swoją własną Warszawę”.

Fot. K

rzyszt

of Bo

lek (3

)

Fot. R

edak

cja

Spotkania będą odbywać się w każdą sobotę od godziny 11.15 w Staromiejskim Domu Kultury (ul. Rynek Starego Miasta 2) w Piwnicy Largactil.

Więcej informacji można uzyskać na stronie Staromiejskiego Domu Kultury:

www.sdk.ploraz kontaktując się z prowadzącą zajęcia:

aska_szymanska@wp.plSzczególnie zapraszamy młodzież gimna-

zjalną i licealną, na którą czeka wiele miłych nie-spodzianek w trakcie projektu!

Na wszystkie spotkania wstęp wolny!Joanna Szymańska

str. 2 str. 3kultura • wspólnicywspólnicy • aktualności

Merytorycznej oceny wniosków stypendial-nych dokonała komisja w  składzie: dr Krzysz-tof Czubaszek – Naczelnik Wydziału Kultury i  Promocji  dla  Dzielnicy Śródmieście m.st. War-szawy, Karol Guttmejer  – przedstawiciel Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków, Marcin Rolnik – przedstawiciel Rady Dzielnicy Śródmie-ście m.st. Warszawy, dr Małgorzata Waszak – ad-iunkt na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Cho-pina, prof. zw. Andrzej Węcławski – prowadzący Katedrę Gra�ki Warsztatowej na ASP w Warsza-wie. Spotkanie inaugurujące program stypen-dialny w Dzielnicy Śródmieście w 2012 r. odby-ło się 13 stycznia w Domu Kultury Śródmieście.

Agnieszka Czerwińska w  ramach przyzna-nego stypendium zrealizuje projekt artystycz-no-literacki, polegający na założeniu w 7 punk-tach Śródmieścia tymczasowych atelier, których celem będzie uwiecznianie twarzy mieszkań-

Mówiąc wprost jest to lokal do dyspozycji mieszkańców, który praktycznie każdy może wykorzystać na spotkanie, imprezę czy szkole-nie. Znajduje się on się w  samym sercu Śród-mieścia, przy placu Konstytucji 4 Ogromne wi-tryny zachęcają do zajrzenia do środka. Na razie trwają prace przystosowujące przestrzeń do potrzeb centrum. Niedługo obok powstanie ka-wiarenka, na którą Urząd Dzielnicy ogłosił spe-cjalny konkurs.

Idea tego miejsca zrodziła się z potrzeb. Czę-sto do naszego urzędu zgłaszały się osoby z cie-

ców Śródmieścia (w formie zdjęć) i  ich historii (w formie dźwięków). Z  powstałych w  trakcie realizacji materiałów przygotowana zostanie multimedialna  wystawa. Zo�a Klajs przezna-czy otrzymane stypendium na projekt „Warsza-wa centralna”, w  rezultacie którego powstanie cykl około 10 autorskich gra�k o dzielnicy Śród-mieście oraz forma wydawnicza, w której zosta-ną one zaprezentowane wraz ze słownym i/lub wizualnym komentarzem. Anna Ćwiek-Karpo-wicz dzięki środkom ze stypendium przygotu-je w Lokalu Użytkowym przy ul. Brzozowej cykl 10 koncertów, prezentujących polskich kom-pozytorów młodego pokolenia związanych z  tzw. młodą szkołą warszawską oraz 2 spotka-nia warsztatowe z kompozytorami dla młodzie-ży. Projekt realizowany będzie pod hasłem „Kla-syka tuż za rogiem”. Dla mieszkańców Dzielnicy Śródmieście wstęp na koncerty oraz  warszta-

Stypendia artystyczne

Już po raz czwarty Zarząd Dzielnicy Śródmieście przyznał stypendia na realizację najciekawszych projektów artystycznych. Stypendia roczne zostały przyznane Agnieszce Czerwińskiej, Zofii Klajs, Annie Ćwiek-Karpowicz, natomiast stypendia półroczne otrzymali Krzysztof Borkowski oraz Paulina Braun.

ty będzie bezpłatny. Krzysztof Borkowski w  ra-mach przyznanego stypendium zrealizuje mu-ral na wybranej ścianie w przestrzeni miejskiej Śródmieścia. Dzięki realizacji pracy, nawiązują-cej do kultury masowej, artysta będzie chciał zwrócić uwagę dzielnicy na problemy zagrożeń, jakie mogą stwarzać m.in. brak zaangażowania w  życie polityczne, pęd ku konsumpcji czy za-nik więzi społecznych. Paulina Braun przeznaczy otrzymane stypendium na „Spacer z sąsiadem” – projekt, dzięki któremu, wraz z 8 mieszkańcami dzielnicy, zostaną opracowane a  następnie za-rejestrowane w  formie plików audio trasy wy-cieczkowe wraz z  komentarzem przewodnika, będącego autorem danego szlaku. Na kolejnym etapie realizacji mieszkańcy dzielnicy będą mo-gli wypożyczyć zestaw słuchawkowy z  nagra-niem danego spaceru, aby tym samym odbyć wspomniany spacer z sąsiadem po Śródmieściu.

***W tym numerze „Wspólników” można prze-

czytać ostatnie dwa wywiady z  ubiegłoroczny-mi stypendystami, a  już niebawem będą Pań-stwo mogli przyjrzeć się z  bliska sylwetkom bohaterów programu stypendialnego Dzielnicy Śródmieście na 2012 rok.

Tekst Łukasz Pięta, zdjęcie Marta Jurzyńska

WARSZTATdla mieszkańców

Co kryje się pod tą nazwą? To ośrodek lokalnej aktywności prowadzony przez stołeczne Centrum Komunikacji Społecznej.

Jego działania wpisują się w Społeczną Strategię Rozwoju Warszawy pod hasłem „Wzmacnianie terytorialnej wspólnoty sąsiedzkiej”.

kawymi pomysłami, poszukujące miejsca na ich realizację. Obserwujemy również wzrastające zaangażowanie mieszkańców w  działania lo-kalne. I to właśnie im jest dedykowany ten lokal.

WARSZTAT jest otwartym miejscem spo-tkań i  dialogu, przestrzenią wypracowywania nowych rozwiązań w zakresie współpracy i ko-munikacji społecznej. WARSZTAT to platforma, która pomaga budować społeczeństwo obywa-telskie, to miejsce wymiany myśli, wspierające zarówno osoby działające indywidualnie, jak i społeczności lokalne. Powyższe cele realizowa-

ne będą poprzez debaty, szkolenia, konsultacje, warsztaty i inne twórcze spotkania, otwarte dla mieszkańców.

Jeśli więc masz pomysły i realizujesz projekty aktywizujące lokalne społeczności, a  potrzebu-jesz miejsca na debatę czy warsztaty – zgłoś się. Trzeba wypełnić prosty formularz i  wysłać lub zanieść do WARSZTATU. Nabór adresowany jest do każdego, kto ma ciekawy pomysł wpisujący się we wspieranie integracji i aktywizacji miesz-kańców na poziomie lokalnym. Zgłaszać mogą się zarówno instytucje, organizacje pozarządo-we, jak i osoby �zyczne.

Regulamin i  szczegółowe informacje do-stępne są na blogu WARSZTATU:

www.warsztatwarszawski.blogspot.com

W WARSZTACIE działa także punkt infor-macyjny Europe Direct Warszawa, prowadzo-ny przez Biuro Funduszy Europejskich Urzędu m.st. Warszawy, którego celem jest dostarcze-nie mieszkańcom wiedzy na temat Unii Euro-pejskiej, jej instytucji, prawa oraz programów �nansowania.

Kontakt:

warsztat@um.warszawa.pl

Zapraszamy do odwiedzin i współpracy!Urszula Majewska

Fot. A

dam

Mar

usza

k (4)

przyznane

str. 4 wspólnicy •kultura str. 5aktualności • wspólnicy

Z tej złości spotkaliśmy się – dzięki interneto-wi. Najpierw była strona

www.stacjamuranow.art.pl

którą założyłam przy pomocy gra�ka i  foto-grafa Piotra Perzyny wiosną 2009 r. Ci, którzy ją odwiedzali, słali maile. Po raz pierwszy uda-ło się nam zobaczyć „w realu” rok później, pod-czas pierwszej imprezy, jaką zorganizowaliśmy wspólnie z  British Council i  Urzędem Dzielnicy Śródmieście – Make Up Muranów/Budzimy Mu-ranów. Paweł Najgebauer, Joanna Klimas, Ma-ciek Mahler, Kaśka Twardowska, Łukasz Prokop, Paweł Brylski, Ewa Sokolik, Luiza Kajtaniak, Ku-ba Lasota... i  inni, w  sumie blisko trzydzieści osób związanych z  Muranowem z  różnych po-wodów, najczęściej z  własnego wyboru. Nie było wyjścia, musieliśmy założyć stowarzysze-

nie, choć na samą myśl o formalnościach z tym związanych robiło mi się słabo. Poza tym jako typ kota chodzącego własnymi drogami nigdy nie miałam powołania do bycia animatorem, ta-kim uśmiechniętym od ucha do ucha harcer-skim drużynowym, który radośnie woła: „Hej, zróbmy coś razem!”. Ale już stało się, poszło. Za-łożyliśmy Stowarzyszenie Inicjatyw Społeczno-

-Kulturalnych „Stacja Muranów”. Cel? Pokazać Muranów jako zjawisko wyjątkowe, nie tylko w lokalnej czy warszawskiej, ale i światowej ska-li. Miejsce, którym należy się chwalić i zapraszać tutaj turystów. A  jednocześnie – wpuścić na senny, martwy Muranów trochę życia, świeże-go powietrza i koloru. I stworzyć miejsce, gdzie mogłyby spotkać się różne, z  pozoru nieprzy-stające do siebie światy: ludzie w  naszym wie-ku, którzy po wyjściu z Kina Muranów nie mają

dziś już gdzie pójść dalej, starsi mieszkańcy, któ-rzy mogliby schodzić w kapciach na kawę po są-siedzku i pić ją w towarzystwie błąkających się dotąd bezradnie po okolicy turystów. Innymi słowy: kolejną muranowską utopię.

Zaczynaliśmy od zera, krok po kroku. Dzień Sąsiada na tyłach Arsenału, czyli dawnych Na-lewkach. Kiermasz „Książki z  Nowolipek” – zwy-cięski projekt Future City Game. Cykl spotkań-

-dyskusji o  Muranowie. Warsztaty dla dzieci. Czytanie muranowskich tekstów po polsku, he-brajsku, w  jidysz i  esperanto. Mural w  bramie na Nowolipkach, autorstwa Adama Walasa i Ani Koźbiel, który ochrzczono już nieformalną na-zwą „Muralu Esperanto”. A od ubiegłego roku, od poniedziałku do piątku przed południem w Sta-cji działa Muranowski Klub Mam dla matek, oj-ców i  babć z  dziećmi do drugiego roku życia.

Na Stacji MuranówStacja Muranów wzięła się ze złości. Z oburzenia, że w miejscu, które kiedyś było

tętniącą życiem dzielnicą zamieszkałą głównie przez warszawskich Żydów, dziś jest senno, pusto i cicho, i tylko plac z pomnikiem Bohaterów Getta, przy którym

buduje się Muzeum Historii Żydów Polskich, przypomina o przeszłości. Że dziś mało kto wie, kim jest autor koncepcji muranowskiego osiedla-pomnika Bohdan

Lachert, polski awangardzista, o którym z uznaniem wypowiadał się Le Corbusier. I że gdy mowa o powojennych osiedlach warszawskich, wszyscy wskazują na

Mariensztat i MDM, a Muranów, świetne, choć kontrowersyjne założenie urbani-styczne, miasto w mieście, enklawa zieleni i ciszy pośród śródmiejskiego zgiełku, z historią tkwiącą – dosłownie! – pod chodnikami, zostaje w ich cieniu. Że rano,

ba, nawet przed południem, kiedy chciałoby się tutaj zatrzymać w drodze do pracy i wypić w miłym otoczeniu i towarzystwie kawę, nie ma gdzie tego zrobić. I że gdyby znalazło się więcej takich wariatów, którzy też zakochali się w miejscu,

które kochać trudno, nie mieliby nawet jak się spotkać.

W  czwartki wieczorami są pokazy �lmów o  ar-chitekturze, organizowane wspólnie z  naszym partnerem, portalem Sztuka Architektury. Justy-na Durmaj prowadzi warsztaty dla kobiet, a Teatr Ekipa przyciąga tłumy na swoje czytania – nie-standardowe spektakle realizowane przez mło-dych aktorów. To wszystko we własnym lokalu na kulturę, pozyskanym w konkursie Dzielnicy Śród-mieście dla organizacji pozarządowych – pod ad-resem Andersa 13. Najpiękniejsze podwórko na Muranowie, w  dodatku z  super sąsiadami: Cen-trum Kultury Jidysz, stowarzyszeniem Mali Bracia Ubogich, kawiarnią Kavehoyz, Galerią Starter… Właśnie wydaliśmy wspólnie z  dzielnicą pierw-szy minialbumo-przewodnik o  Muranowie, któ-rego niewielki nakład rozszedł się w  mgnieniu oka. I planujemy kolejne akcje. Muranów chyba już trochę się obudził. Z naszą pomocą.

Beata Chomątowska

Fot. A

dam

Mar

usza

k (5)

str. 7kultura • wspólnicystr. 6 wspólnicy • kultura

Chociaż nie ma przepisów określających, w jakiej odległości od granicy (ogrodzenia) czy budynku można posadzić drzewo czy krzew, trzeba zawczasu zaplanować, co i gdzie sadzić, aby w przyszłości uniknąć różnych problemów. W kwestii określenia minimalnych odległości od granicy działki, w jakiej można posadzić drzewa i krzewy, zarówno ozdobne jak i owocowe, po-mocne mogą być regulaminy rodzinnych ogro-dów działkowych (polskie sądy czasami się nimi posiłkują).

Zgodnie z art. 83 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o  ochronie przyrody (Dz. U. nr 92, poz. 880 ze zm.) zezwolenie na usunięcie drzew lub krze-wów z terenu nieruchomości wydaje wójt, bur-mistrz albo prezydent miasta. Na wycięcie drzew lub krzewów z  nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków zgodę wydaje Stołecz-ny Konserwator Zabytków. Zezwolenie na wy-cięcie może być uzależnione od przesadzenia drzew lub krzewów we wskazane miejsce lub zastąpienie ich innymi drzewami lub krzewami (nie może ich być mniej niż usuwanych drzew lub krzewów).

Jeśli ktoś bez zezwolenia wyciął drzewo przy samej ziemi albo je ogłowił, czyli pozbawił ga-łęzi, pozostawiając sam pień, będzie mógł spać spokojnie dopiero po ponad pięciu latach, gdyż zgodnie z art. 87 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy nie można wydać decyzji o ustalenie wysokości opłaty, jeżeli od końca roku, w którym usunięto drzewa lub krzewy, upłynęło pięć lat.

Nie trzeba zgłaszać do wycinki drzew i krze-wów, których wiek nie przekracza dziesięciu lat oraz drzew owocowych (chociaż niektóre ga-tunki potocznie uznawane za owocowe są jed-nak gatunkami ozdobnymi i  trzeba je zgłaszać, np. rajską jabłoń). Jednakże i tu są wyjątki. Jeśli drzewo owocowe rośnie na nieruchomości wpi-sanej do rejestru zabytków, to na wycinkę trze-ba uzyskać zezwolenie.

Na ogół osoby �zyczne, które uzyskały ze-zwolenie, nie ponoszą opłat za wycięcie drzew na swojej posesji. Jeśli jednak osoba �zyczna usuwa zieleń z  powodu prowadzenia działal-ności gospodarczej, to wtedy musi zapłacić. Nie trzeba płacić także wówczas, gdy:

∙ drzewa są usuwane w związku z odnową i pielęgnacją drzewostanu na terenie nie-ruchomości wpisanej do rejestru zabytków,

∙ drzewa zagrażają bezpieczeństwu ludzi lub mienia w istniejących obiektach,

∙ drzewa obumarły lub nie rokują szansy na przeżycie (z przyczyn niezależnych od po-siadacza nieruchomości),

∙ wycięte mają zostać topole o obwodzie pnia powyżej 100 cm, które nie należą do gatunków rodzimych, jeżeli zostaną zastą-pione w najbliższym sezonie wegetacyj-nym innymi gatunkami,

∙ wiek drzew lub krzewów nie przekracza 10 lat.Wysokość opłaty za usunięcie drzew uza-

leżniona jest od obwodu pnia oraz rodzaju lub gatunku drzewa. Generalnie im grubsze drze-wa, tym wyższe współczynniki różnicujące opła-ty w zależności od obwodu pnia. W przypadku krzewów stawka uzależniona jest od wielkości zakrzewionej powierzchni. Stawki i  współczyn-niki różnicujące stawki w drodze rozporządzenia określa minister właściwy do spraw środowiska.

Wysokość opłaty określona zostaje w zezwo-leniu wydanym przez burmistrza czy prezyden-ta miasta, wójta.

Wniosek o wydanie zezwolenia na usunięcie drzew może złożyć właściciel, użytkownik wie-czysty lub posiadacz nieruchomości po uzyska-niu zgody właściciela. Wniosek ten musi zawierać:

∙ imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzi-bę posiadacza i właściciela,

∙ tytuł prawny do władania nieruchomością, ∙ nazwę gatunku drzewa lub krzewu,

Przewodnik powstał w  ramach stypendium przyznanego przez Dzielnicę Śródmieście. To ar-tystyczno-fotogra�czna podróż po zakątkach Muranowa. Szczególnym walorem przewodni-ka jest ukazanie go oczami mieszkańców. Jest to pierwsza taka publikacja dotycząca tego rejonu, który dzięki m.in. działalności Stacji Muranów odzyskuje swą tożsamość. Dostrzegając specy-�kę i unikatowość Muranowa, dzielnica stara się wspierać działania na jego terenie, czy to �nan-sując przewodnik i  niedawno powstały mural, czy przekazując lokale na działania kulturalne.

12 stycznia w lokalu Stacji Muranów przy ul. Andersa 13 odbył się wieczór promocyjny unikatowej publikacji – artystycznego przewodnika po Muranowie, pokazanego przez pryzmat jego mieszkańców.

na wesoło rys. Maciej Trzepałkarys. Maciej Trzepałka

Wycięcie drzewa lub krzewubez zezwolenia nie jest dobrym sposobem na pozbycie się problemuCzasami wycięcie drzewa staje się koniecznością, np. przy rozpoczęciu budowy lub rozbudowy budynku albo cho-ciażby przy wymianie urządzeń czy też ogrodzenia na nowe. Zdarza się, że zbyt blisko posadzona i zanadto wybujała roślina zagraża budynkowi lub zasłania światło. Dlatego warto wcześniej zastanowić się, gdzie i co sadzić, aby później uniknąć kłopotów związanych z wycinką i uzyskiwaniem stosownych pozwoleń. Może się bowiem zdarzyć, że urzęd-nicy uznają, że wycinka, na której nam bardzo zależy, nie jest konieczna. Pamiętać też należy, aby dużych roślin nie sadzić zbyt blisko granicy sąsiadów, gdyż spory o drzewa bywają aktualnie równie gorące jak dawniej o miedzę.

∙ obwód pnia drzewa mierzonego na wyso-kości 130 cm,

∙ przeznaczenie terenu, na którym rośnie drzewo lub krzew,

∙ przyczynę i termin zamierzonego usunię-cia drzewa lub krzewu,

∙ wielkość powierzchni, z której zostaną usunięte krzewy,

∙ rysunek lub mapę określającą usytuowa-nie drzewa lub krzewu.

Decyzje są przygotowywane przez pracow-ników urzędu dopiero po oględzinach w terenie. Od dnia złożenia wniosku urząd ma miesiąc (lub nawet dwa, jeżeli sprawa jest skomplikowana) na wydanie decyzji. Pamiętać należy, że są sytu-acje, w których urzędnicy mogą nie zgodzić się na wycinkę drzew.

Danuta Piórkowska

Promocja albumu

Muranów to obowiązkowy przystanek dla  każdego, kto interesuje się historią ar-chitektury. Jego południowa część, uklejona z  gruzów warszawskiego getta, tworzy jedy-ne na świecie osiedle-pomnik. Góruje na gru-zowym tarasie, jak chciał jego twórca Boh-dan Lachert, wybitny polski modernista. Pilny uczeń Le Corbusiera, wymyślił sobie, że po-wojenne bloki będą „Feniksem z  popiołów” przypominającym o  przeszłości tego miej-sca, ukrytej dziś pod chodnikami, trawnika-mi i  nawierzchnią ulic, które zmieniły bieg. Choć najstarszą część Muranowa budowano głównie w dobie socrealizmu, powstawał we-dług zachodnich wzorców jednostki sąsiedz-kiej, stąd jego kameralność i małomiasteczko-wy urok. A gdyby sięgnąć jeszcze głębiej, ma korzenie włoskie. Jego nazwa pochodzi prze-cież od weneckiej wyspy Murano. Na jego uli-cach rozbrzmiewał kiedyś nie  tylko język pol-ski. Mówiono tu przede wszystkim w jidysz, po hebrajsku, rosyjsku i w esperanto, które naro-dziło się właśnie na Muranowie. Przez powo-jenne lata pamięć o  dzielnicy zamieszkałej głównie przez  Żydów usiłowano zakryć sym-bolami polskiej martyrologii. Teraz w  jej cen-tralnym punkcie wyrosło Muzeum Historii Ży-dów Polskich. My zapraszamy ich już teraz na spacer po osiedlu z naszym nietypowym prze-wodnikiem-minialbumem „Muranów”, w  któ-rym zdjęcia i tekst pełnią równorzędną rolę.

Beata Chomątowska

„Muranów”

Fot. A

dam

Mar

usza

k

Przewodnik-minialbum „Muranów” to pro-jekt Stowarzyszenia Inicjatyw Społeczno-Kultu-ralnych Stacja Muranów.

Wydawca – Wydział Kultury i Promocji Urzędu Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy, zdjęcia i wy-wiady – Michał Radwański, opracowanie gra�czne

– Karolina Abdel Malek, teksty i  redakcja – Beata Chomątowska, fotoedycja – Jakub Laskowski.

Publikację „Muranów”  można pobrać w  po-staci pliku PDF ze strony Kulturalne Śródmieście

www.srodmiescie.art.pl

Tekst Łukasz Pięta, zdjęcia Ewa Kamińska

str. 8 str. 9prawo • wspólnicywspólnicy • kultura

Celem wprowadzenia zmian w  obowiązują-cych przepisach jest uszczelnienie systemu gospo-darowania odpadami komunalnymi, prowadzenie selektywnego zbierania odpadów komunalnych

„u źródła”, zmniejszenie ilości odpadów komunal-nych, zwiększenie liczby nowoczesnych instala-cji do odzysku, całkowite wyeliminowanie nie-legalnych składowisk odpadów, prowadzenie właściwego sposobu monitorowania postępo-wania z odpadami komunalnymi przez właścicie-li nieruchomości, jak i prowadzących działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, zmniejszenie dodat-kowych zagrożeń dla środowiska wynikających z transportu odpadów komunalnych.

Przepisy znowelizowanej ustawy obligatoryjnie nakazują przejęcie przez gminę, w ramach zadań własnych, obo-wiązków w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych, które dotąd spoczywały na właścicielach nierucho-mości, i stworzenie na zarządzanym ob-szarze spójnego systemu gospodarowa-nia takimi odpadami. A więc teraz każda gmina będzie odpowiadać za gospoda-rowanie odpadami na swoim terenie.

Rada gminy może w drodze uchwa-ły podjąć decyzję o  odbieraniu odpa-dów komunalnych od właścicieli nie-ruchomości. Rada gminy decyduje, czy odpady będą odbierane wyłącznie z gospodarstw domowych, czy również od wła-ścicieli nieruchomości, na terenie których pro-wadzona jest działalność generująca odpady komunalne. Właściciele nieruchomości zosta-ją tym samym zwolnieni z obowiązku podpisy-wania umów na odbieranie odpadów komunal-nych z  podmiotami prowadzącymi działalność w tym zakresie.

Obowiązek wyboru �rm zajmujących się odbiorem, transportem i  zagospodarowaniem odpadów przeniesiony został z  właściciela nie-ruchomości na gminy. Gminy wybiorą �rmy w drodze przetargów (na zasadach określonych w  ustawie Prawo zamówień publicznych). Ob-szar gminy powyżej 10 tys. mieszkańców bę-dzie mógł być podzielony na sektory.

Miejsca, do których odpady będą przekazy-wane, zostaną wskazane przez gminę.

W zamian za odbiór odpadów mieszkańcy zobowiązani będą do ponoszenia stałej opła-ty na rzecz gminy (tym mieszkańcom, którzy dziś nie mają umów na wywóz śmieci, powinno przestać opłacać się wyrzucanie ich na dziko, np. do lasu, czy palenie nimi w piecach).

Przepisy pozwalają gminie wybrać jeden sposób naliczania opłat. Może wziąć pod uwagę liczbę mieszkańców konkretnej nieruchomości, liczbę osób w  gospodarstwie, ilość zużywanej wody albo powierzchnię domu czy lokalu.

Zgodnie z  ww. ustawą gminy mają czas do 1 lipca 2013 r. na przygotowanie systemu zbiór-ki i zagospodarowania odpadów.

Do połowy 2012 r. marszałkowie wojewódz-twa mają ustalić regionalne instalacje do odbio-ru odpadów, np. spalarnie odpadów.

Zanim mieszkańcy odczują śmieciową re-wolucję, gminy muszą podjąć odpowiednie uchwały i  rozpisać przetargi na wybór �rm zaj-mujących się gospodarką odpadami.

Mieszkańcy miasta stołecznego Warszawy zostaną objęci nowym systemem gospodaro-wania odpadami komunalnymi od 1 lipca 2013 r.

na wesoło rys. Maciej Trzepałka

W znowelizowanej ustawie sprecyzowano pojęcie schroniska dla zwierząt, aby zapobiec powstawaniu poza nadzorem miejsc, w których gromadzi się zwierzęta. Lakoniczne i błędnie in-terpretowane brzmienie przepisu zabraniające-go nieuzasadnionego i niehumanitarnego zabi-jania zwierząt zastąpiono wyraźnym zakazem zabijania zwierząt, z  wyjątkiem określonych w  ustawie przypadków. Znacznie rozszerzono katalog czynów kwali�kowanych jako znęcanie się nad zwierzętami. Znęcanie się to np.:

∙ trzymanie zwierząt w niewłaściwych wa-runkach, rażąco zaniedbanych, w po-mieszczeniach lub klatkach uniemożliwia-jących im zachowanie naturalnej pozycji,

∙ używanie uprzęży, więzów zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszko-dzenie ciała lub śmierć,

∙ transport zwierząt powodujący ich zbęd-ne cierpienie i stres,

∙ złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt, ∙ porzucanie zwierzęcia, szczególnie psa

lub kota, przez właściciela lub opiekuna, ∙ stosowanie okrutnych metod w chowie

lub hodowli, ∙ organizowanie walk zwierząt.Zakazane zostało przycinanie psom ogonów

i  uszu oraz wystawianie zwierząt domowych lub gospodarskich na działanie zagrażających ich życiu lub zdrowiu warunków atmosferycz-nych. W  myśl nowego prawa pies przywiąza-ny do budy musi mieć co najmniej trzymetro-wy łańcuch i nie może być trzymany na uwięzi w sposób powodujący cierpienie oraz dłużej niż 12 godzin.

Zakazano również obrotu i nabywania zwie-rząt domowych na targowiskach, targach, gieł-

Każdy członek wspólnoty ponosi w  całości wydatki związane z  korzystaniem z  lokalu sta-nowiącego jego własność. Uczestniczy również w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem i remontami nieruchomości, stosownie do wiel-kości udziału we współwłasności – udział ten odpowiada stosunkowi powierzchni lokalu do powierzchni nieruchomości.

Od zasady tej ustawa o  własności lokali przewiduje odstępstwo w  odniesieniu do wła-ścicieli lokali użytkowych. Mówi o  tym art. 12 ust. 3 ustawy o  własności lokali, który jest wy-jątkiem od zasady, że wszyscy właściciele po-noszą wydatki i  ciężary związane z  utrzyma-niem nieruchomości wspólnej proporcjonalnie do udziałów. Uchwała zebrania właścicieli mo-że ustalić zwiększone obciążenia właścicieli lo-kali użytkowych z  tytułu ponoszenia kosztów, jeżeli uzasadnia to sposób korzystania z  tych lokali. Większa liczba interesantów biura, kan-celarii prawniczych, gabinetów lekarskich mo-że powodować większe zanieczyszczanie klatek schodowych, większe zużycie zamków, domo-fonów, drzwi wejściowych, energii elektrycznej czy też większe zużycie ciepła w okresie zimy.

Jednakże bardzo często wspólnoty mieszka-niowe wykorzystują przepis art. 12 ust. 3 uwl do obciążenia właścicieli lokali użytkowych zwięk-szoną zaliczką bez szczególnego uzasadnienia. Wynika to z  samego faktu, że w  nieruchomo-ści usytuowane są lokale o  takim charakterze. Częstokroć tłumaczą to zwiększonymi wydat-kami na sprzątanie klatki schodowej, konserwa-cję domofonu czy windy, ale nie przedstawia-ją w formie pisemnej stosownej analizy czy też wyliczeń ponoszonych kosztów.

Sąd Apelacyjny podkreśla, że wspólnota nie może zwiększyć obciążeń właścicieli tylko dla-tego, że nieruchomości mają charakter użyt-kowy. Nie może także zdecydować, że wszy-scy właściciele lokali użytkowych mają płacić więcej, podczas gdy tylko niektóre lokale są używane w  sposób wpływający na zwiększe-nie kosztów utrzymania części wspólnej. To na wspólnocie mieszkaniowej ciąży obowią-zek udowodnienia okoliczności, o  których mo-wa w art. 12 ust. 3 uwl. Może to wynikać z oce-ny technicznego utrzymania budynku bądź też z  planu gospodarczego lub z  innego zesta-wienia kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej ponoszonych przez właścicieli miesz-kań i  winno potwierdzać, że klienci czy intere-sanci lokali użytkowych generują zwiększone koszty utrzymania nieruchomości. Rozsądnym jest też umieszczenie informacji o  zamiarze podjęcia uchwały o zwiększeniu zaliczek w po-rządku zebrania, na którym ma być przeprowa-dzone głosowanie.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w  Lublinie po-twierdza fakt, że ustawa o własności lokali wyłą-cza wszelką dowolność w obciążaniu właścicie-li lokali użytkowych i że zwiększenie obciążenia jest dopuszczalne o tyle, o ile uzasadnia to spo-sób korzystania z  lokali. Zwiększenie obciążeń właścicieli lokali użytkowych z  tytułu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej nie tylko musi mieć związek ze sposobem użytkowania lokali, musi być także proporcjonalne do tych wyższych kosztów.

Nie można zatem uchwalić, że wszyscy właściciele lokali użytkowych mają pokrywać zwiększone obciążenia, gdy tylko niektóre loka-le używane są w sposób wpływający na zwięk-szenie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej.

Nie można zwiększyć obciążeń właścicie-li lokali użytkowych nadmiernie, bez żadne-go związku z wpływem używania ich lokali na wzrost kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej.

Nie można też zwiększyć obciążeń właścicie-li lokali tylko dlatego, że w nieruchomości usy-tuowane są takie lokale, pomimo że w  porów-naniu z lokalami mieszkalnymi w żaden sposób nie wpływają one na wzrost kosztów utrzyma-nia nieruchomości wspólnej.

Można więc wysnuć wniosek, że korzystanie z lokalu użytkowego nie uzasadnia zwiększenia obciążenia ponad poziom ustalony na podsta-wie art. 12 ust. 2 uwl. To na wspólnocie miesz-kaniowej – zgodnie z art. 6 kc – ciąży obowiązek wykazania istnienia okoliczności, o których mo-wa w art. 12 ust. 3 uwl.

Małgorzata TomasikLidia Rybarczyk

Większa zaliczka od lokali użytkowychWłaściciele lokali pokrywają wszelkie koszty zarządu nieruchomością wspólną, napraw i modernizacji nieruchomości, remontów i konserwacji bieżących, utrzymania porządku i czystości – proporcjonalnie do posiadanych udziałów we współwłasności.

Zmiany w ustawie o ochronie zwierzątOd 1 stycznia 2012 r. zaczęły obo-wiązywać znowelizowane prze-pisy ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, wprowadzo-ne ustawą z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz utrzymaniu czysto-ści i porządku w gminach (Dz. U. Nr 230, poz. 1373). Celem nowe-lizacji jest zapewnienie pełniejszej ochrony zwierząt. Służyć ma temu przede wszystkim poszerzenie katalogu czynów uznawanych za znęcanie się oraz doprecyzowanie regulacji dotyczących postępowa-nia ze zwierzętami bezdomnymi.

Rewolucja w śmieciach1 stycznia 2012 r. weszły w życie znowelizowane przepisy ustawy z 13 wrze-śnia 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości w gminach, wprowadzone ustawą z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porząd-ku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 897). Odbieranie odpadów komunalnych i ich zagospodarowanie prowadzone będzie według całkowicie nowych, zmienionych zasad.

Samorząd ogłosi przetarg na odbiór śmieci w  poszczególnych sektorach, na które podzie-lona zostanie Warszawa, wskaże miejsca, do których �rmy będą je dostarczać. Jednocze-śnie miasto będzie pobierało od warszawiaków opłatę, tzw. „opłatę śmieciową”, za zorganizowa-nie systemu – odbiór, zbieranie, transport, od-zysk i  unieszkodliwianie odpadów. Rada War-szawy do końca br. wybierze jedną z  metod jej naliczania: od liczby mieszkańców konkret-nej nieruchomości, od ilości zużytej wody, po-wierzchni mieszkania albo od gospodarstwa domowego. Radni zdecydują o wysokości staw-ki oraz o tym, jak często i w jaki sposób będzie ona pobierana od warszawiaków.

Od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2013 r., tj. do czasu faktycznego przejęcia przez m.st. Warszawę władztwa nad odpadami, obowiązek pozbywania się odpadów komunalnych reali-zowany będzie na dotychczasowych zasadach, tzn. właściciele nieruchomości są zobowiązani do zbierania odpadów komunalnych, powstają-cych na terenie nieruchomości i przekazywania tych odpadów na podstawie umowy podmio-tom posiadającym stosowne zezwolenie lub wpisanym do rejestru działalności regulowanej w  zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości.

Jolanta Woźniak

dach czy wystawach zwierząt. Zwierzęta można nabyć tylko i wyłącznie w miejscach chowu i ho-dowli lub przygarnąć zwierzę ze schroniska. Psy i koty można rozmnażać, w celach handlowych, tylko w zarejestrowanych hodowlach, gdzie są zarejestrowane, tatuowane, szczepione i  odro-baczane.

W myśl przepisów znowelizowanej ustawy o  ochronie zwierząt zwiększono kary za znę-canie się nad zwierzętami, za zadawanie im bólu i  cierpienia. Za znęcanie się nad zwierzę-tami można otrzymać karę �nansową lub moż-na tra�ć nawet na dwa lata do więzienia, a  za działania ze szczególnym okrucieństwem prze-widziano trzy lata takiej kary. W takiej sytuacji sąd orzeknie też przepadek zwierzęcia. Sąd może także nałożyć karę nawet do 100 tys. zł. Będzie ona przekazana na cel związany z ochro-ną zwierząt wskazany przez sąd. Organiza-cje społeczne będą mogły występować przed sądem w sprawach dotyczących maltretowania zwierząt.

Można odebrać zwierzę, nad którym właści-ciel się znęca lub trzyma je w złych warunkach. Decyzje o  tym wydaje burmistrz, wójt lub pre-zydent miasta. W  przypadkach niecierpiących zwłoki, kiedy jest zagrożone życie zwierzęcia, może to zrobić od razu policjant, strażnik miej-ski, a  także upoważniony do tego przedstawi-ciel organizacji społecznej, która zajmuje się statutowo ochroną zwierząt, zawiadamiając o  tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezy-denta miasta), celem podjęcia decyzji o odebra-niu zwierzęcia.

Na rady gmin nałożono obowiązek przygo-towania corocznego (do 31 marca) programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz za-pobiegania bezdomności zwierząt.

Zmiany ustawy zadowalają wiele środowisk: będą surowe kary za znęcanie się nad zwierzę-tami. Za niegodziwe ich traktowanie można tra�ć do więzienia albo ponieść surowe kary �nansowe. Tak mówią przepisy. Jak będą egze-kwowane – pokaże czas.

Jolanta Woźniak

Traktowanie art. 12 ust. 3 uwl jako wyjątku, a nie zasady, potwierdza wyrok Sądu Apelacyj-nego w Lublinie sygn. akt I Aca/23/11 z 6 kwiet-nia 2011 r. Z  uzasadnienia wyroku wynika, iż zwiększenie zaliczki jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy koszty eksploatacji lokalu są fak-tycznie wyższe.

Fot. E

wa Ka

mińs

ka

Fot. j

upite

r imag

esFo

t. jup

iter im

ages

str. 11prawo • wspólnicystr. 10 wspólnicy • prawo

» Twój projekt stypendialny to fotogra�a, ale fotografem nie jesteś.W 2011 r. skończyłem Wydział Gra�ki na

Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i  zaczą-łem nowy etap w życiu. Moją specjalizacją była gra�ka wydawnicza, w której pierwsze skrzypce grał plakat, ale trochę się nim zmęczyłem. Po-za tym dowiedziałem się, że jeden ze śródmiej-skich stypendystów robi plakaty w ramach pro-jektu, więc chciałem uniknąć spotkania dwóch plakacistów.» Z obawy przed porównaniami?

To chyba wynikło z przemęczenia plakatem, który stał się dla mnie obowiązkiem, a nie przy-jemnością. Potrzebowałem od tej formy odpo-czynku. Fotogra�a jest dla mnie przyjemnością, której oddawanie się zawiesiłem około drugie-go roku studiów, dlatego mogę do niej wrócić i  zajmować się nią swobodnie bez odczuwa-nia pewnego chomąta profesorskiego korekt i  wskazówek, które towarzyszy studentom do piątego roku. Plakat jest moim konikiem, więc z pewnością się jeszcze za niego zabiorę. W pro-jekcie stypendialnym wybór padł na fotogra�ę, bo się z  nią po prostu dobrze czuję, nikt mnie nie musztrował na Akademii w  tej dziedzinie i mogę się tym zajmować bez spaczenia akade-mickiego. » Jaki to projekt?

Projekt nosi tytuł „Trzy pory Śródmieścia”, a starałem się sformułować go tak, żeby nie był do końca oczywisty. Temat wypełniają pewne miejsca skojarzone z porami dnia sfotografowa-ne w różnym oświetleniu, dzięki czemu można wyczuć bardzo malarski klimat. Żywię też prze-konanie, że to proces twórczy w  dużej mierze de�niuje końcową formę i wypełnia znaczenie tytułu czy dzieła. Dlatego nie lubię pracować według bardzo sprecyzowanego i  wytyczone-go planu. Są dni, kiedy pojawia się coś nowe-go, inspirującego, podążam za tym, ale nie za-mykam się na realizację wcześniejszych założeń. Przykład na to jest pod ręką: przed naszą rozmo-wą widziałem na ulicy smutnego karła i gdyby nie to, że byłem umówiony, postarałbym się go poznać i namówić do zrobienia zdjęć, które nie popadałyby w atmosferę nieskomplikowanego współczucia. Mam wrażenie, że w Polsce współ-czucie to negatywna emocja. U nas zdjęcia robi mi się ciężko, ludzie bardzo zwracają na to uwa-gę i jednocześnie są niechętni do tego, by ktoś ich fotografował. Wolę fotografować za granicą, gdzie ludzie podchodzą do tego pozytywnie. » Miejsce, czas, człowiek.

Właśnie o  to mi chodzi: o  miejsca i  portre-ty. Portret jest intrygujący, gdyż jest bardzo in-tymny. Lubię je robić, mam wtedy możliwość

kontaktu z  drugim człowiekiem, a  aparat po-tra� niesamowicie wyciągnąć charakter drugie-go człowieka. Oczywiście to od fotografa zależy, czy będzie potra�ł zapewnić fotografowanemu dogodne warunki do uzewnętrznienia się przed szkłem. » Pomysł na wystawę?

Wystawa nie zamyka się w  jednym narzu-conym formacie. Fotogra�e wielkoformatowe i  minimalne zestawione w  pewnym układzie w stosunku do siebie z wykorzystaniem różnych technik: druku cyfrowego, UV, na pleksi. Część z tych technik jest zapożyczeniem z gra�ki. » Eksperyment formalny czy poszukiwa-

nie tematów?To zależy od zdjęcia, czasami jest ono na ta-

kim poziomie, że nie warto już ingerować formą w materiał. Czasem natomiast jest to potrzebne, ale nie jako najważniejsza podpora, a  jedynie urozmaicenie. W  czasach liceum w  programie nauczania były zajęcia, na których eksperymen-towało się z  formą, mnie to jednak nie pochła-niało bez reszty. Wtedy byłem zafascynowany Henri Cartier-Bressonem, czyli rzetelną foto-gra�ą, oczekiwaniem na moment decydujący i  nic ponadto. Liczyło się dla mnie czyste pięk-no zdjęcia. Obecnie dzięki temu, że na Gra�ce poznałem wiele technik, zacząłem ich używać. Choć eksperymentalne przenikanie przez for-mę, jak na przykład robienie zdjęć ustami czy naświetlanie złożonego w  sześcian papieru fotogra�cznego uważam za kapitalne pomy-sły, to gdy oglądam fotogra�e Bressona, widzę, że wystarczy czasem poczekać na odpowiedni moment, by powstało piękne zdjęcie. Bresson jednak kształtował w  głowie swoje wyobraże-nie danego zdjęcia. Miał pewną wizję i  czekał, aż ona pojawi się w rzeczywistości, by móc zro-bić zdjęcie. Zdjęcia, takie jak to słynne z mężczy-zną ulatującym nad ta�ą wody, niczego więcej nie potrzebują. Przy każdej fotogra�i jego cier-pliwość zostaje wynagrodzona. Spotkałem się z  zarzutami, że w  przypadku serii moich zdjęć

„W poszukiwaniu cienia” manipuluję rzeczy-wistością. Owszem, bywa tak, że czasem pew-ne momenty były nie do uchwycenia, na przy-kład nie miałem ze sobą aparatu, albo ktoś zbyt szybko szedł. Potrzebowałem statysty, by wró-cić w dane miejsce i zaaranżować sytuację. Nie wiem, na ile jest to manipulacja, przecież nie jest to fotogra�a reporterska, a  raczej twórcza, która nie opisuje świata, tylko buduje moją rze-czywistość. Sądzę, że Bresson w  skoku nad ka-łużą zrobił to samo. Bardzo cenię fotogra�ę re-porterską Rafała Milacha (dostał nagrodę World Press Photo za zdjęcia umierających cyrków w  Polsce). Chcę łączyć reportażowy charakter

zdjęć z rzeczywistością, którą tworzę, układając te wszystkie klocki rzeczywistości dostępnej. Do mnie suche zdjęcia reportażowe nie docierają, chyba że są potraktowane w sposób, jaki robią je fotografowie ze Szkoły Opawskiej. » Myślisz o dodatkowej nauce?

Nie chcę zostawać na Akademii, system akademicki wymęczył mnie przez te pięć lat. Oczywiście nauczyłem się wielu rzeczy, ale taki system zabija wiele czułości wewnętrznej. Pro-fesorowie raczej starają się narzucić to, co sa-mi wypracowali swoim doświadczeniem, a stu-denci przyjmują to za dobrą monetę za sprawą autorytetu. Na Akademii jest obowiązek malo-wania, zatem prace powstają masowo i  wiele z nich ląduje w koszu. Przypomina to produkcję nieczułości, maluje się, bo trzeba. Ja teraz mam potrzebę odcięcia się od tego. W  najbliższych planach mam założenie z kolegą spółki i pracę w  obszarze wydawniczym. Chcę się zająć pla-katem teatralnym, może nie jest to dochodowe, ale dostarcza mi wiele przyjemności i  satysfak-cji. A fotogra�ą zajmę się prywatnie, dla siebie. Fotogra�ę i  plakat teatralny zostawiam sobie niejako na deser.

Tekst i zdjęcie Michał Jędral» Czym jest twój projekt?Projekt polega na ukończeniu pisania książ-

ki przygodowej dla młodzieży, której akcja roz-grywa się współcześnie głównie w Śródmieściu i  dotyka problematyki kontaktów młodzieży niepełnosprawnej z  pełnosprawnymi rówie-śnikami. Nie jestem zwolenniczką podawania takich informacji w  formie ulotek, jakichś list złożonych ze wskazówek, nakazów i  zakazów. Pomysł na tę książkę jest taki, żeby dostarczyć młodym czytelnikom rozmaite informacje na temat osób niewidomych i słabowidzących, ale niejako przy okazji. Jeśli będą zainteresowani perypetiami bohaterów, to zapamiętają, że kon-kretne zachowania są właściwe bądź nie, że mo-gą mieć złe albo dobre konsekwencje. Między innymi impulsem do napisania tej książki było to, że szukałam dobrej książki o podobnej tema-tyce odnoszącej się do współczesności i nie mo-głam nic znaleźć. „Spotkanie nad morzem” Ja-dwigi Korczakowskiej z 1962 roku, która chyba do tej pory jest lekturą, to historia sieroty wo-jennej, Elzy, która tra�a na wieś kaszubską, ca-łymi dniami siedzi samotnie pod lasem i pasie kozy, nie potra� pisać i czytać, a jedną z niewie-lu umiejętności, jakie posiada, jest rozróżnianie ziół za pomocą dotyku. To nie chodzi o  to, że ta książka jest zła, ona zapewne dobrze odda-je rzeczywistość powojenną, ale oprócz takie-go obrazu dzieci i  młodzież powinny mieć do-stęp do książki o podobnej tematyce opisującej współczesność, która jest przecież zupełnie in-na. Chcę pokazać, że osoby niewidome i słabo-widzące w  większości doskonale sobie radzą, a jedną z ich największych bolączek jest często nie sama niepełnosprawność, ale to, jak są od-bierane przez społeczeństwo. Niewiedza prze-kłada się na wyizolowanie niewidomych i słabo-

widzących, pokutuje nawet przekonanie, że są niepełnosprawni intelektualnie. Przejawia się to często w  ten sposób, że w  obecności niewido-mego dziecka czy nastolatka ktoś mówi o nim w trzeciej osobie tak, jakby go tam nie było, jak-by nie był partnerem do rozmowy. Wielu niewi-domych jest świetnie wykształconych, ale ma kłopot ze znalezieniem pracy, bo większość pra-codawców nie chce przyjąć do wiadomości, że znają oni języki obce, że swobodnie poruszają się w internecie dzięki specjalnym programom. Niektórzy moi znajomi dziwili się, że kontaktu-ję się z niewidomą dziewczynką na Facebooku, nie mieli pojęcia, że istnieje serwis społeczno-ściowy, który operuje wyłącznie dźwiękiem. » Kto jest bohaterem książki?

Głównymi bohaterami są Łucja, piętnasto-letnia dziewczynka uczęszczająca do szkoły w Laskach, i  Jeremi, który chodzi do zwykłego gimnazjum w Warszawie i nie ma pojęcia o pro-blemach niepełnosprawnych rówieśników – aż do dnia, w którym przypadkowo spotyka Łucję na stacji metra Świętokrzyska. Ja Łucję rzecz ja-sna wymyśliłam, nie opisałam jednej konkretnej historii, ale zanim zabrałam się do konstruowa-nia tej postaci, kilkakrotnie odwiedziłam ośro-dek w Laskach i Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 8 dla Dzieci Słabowidzących przy ulicy Koź-mińskiej w Warszawie. Za każdym razem spoty-kałam się z  bardzo miłym przyjęciem, wszyscy, zarówno uczniowie, jak i  pedagodzy, pomaga-li, zapraszali na zajęcia, odpowiadali na pytania. Pierwsze, o co pytałam, to to, czy według nich taka książka jest w  ogóle potrzebna. Nikt się nie zastanawiał, wszyscy z  miejsca odpowiada-li, że tak. Pytałam o  ich historie, zainteresowa-nia, problemy, o których chcieliby opowiedzieć, przyglądałam się nie tylko lekcjom, ale również

próbom kółka teatralnego i  tanecznego. Jed-na z  dziewczynek, którą poznałam w  Laskach i która świetnie się uczyła, a oprócz tego zdała bardzo trudny egzamin z  orientacji przestrzen-nej, zdecydowała, że przeniesie się do swoje-go rodzinnego miasta do zwykłego liceum. Że-by przygotować na jej przyjęcie tamtejszych uczniów, dyrektor liceum poprosił ją o  opraco-wanie prezentacji multimedialnej, z której nowi koledzy i koleżanki mogliby dowiedzieć się, jak się zachowywać, czego nie robić i jak pomagać. I  ona taką prezentację przygotowała wspólnie z  koleżankami. Moja książka będzie, mam na-dzieję, podobną prezentacją, jednak dla szerszej grupy odbiorców – w formie książki. » Co lubisz czytać?

Lista jest długa, moi mistrzowie to m.in. Saul Bellow, John M. Coetzee, Doris Lessing, Herta Müller i Elfriede Jelinek. Ostatnio czytam kolej-ne książki mistrzyni krótkiej formy, Alice Munro. No i rzecz jasna Gombrowicz. Jestem też fanką reportażu.» Jak pracujesz?

Najczęściej zaczynam od tego, że spotykam się z ludźmi, przeprowadzam wywiady, zbieram dokumenty, zdjęcia, spisuję historie, co trwa cza-sami kilka miesięcy, ale bywa, że i kilka lat. Zbie-ram też wszelkie możliwe informacje na inte-resujący mnie temat, czytam książki, szukam w internecie. Ten etap pracy cieszy mnie najbar-dziej. Potem muszę uporządkować materiał, do-konać wyboru, nieraz bardzo trudnego, bo co z tego, że mam różne fantastyczne historie, skoro nie pasują do ostatecznego kształtu książki i trze-ba się ich pozbyć. Sam proces pisania to praca, która dostarcza zupełnie innego rodzaju satys-fakcji, głównie na poziomie zmagań z językiem.

Tekst i zdjęcie Michał Jędral

Fotografia jest dla mnie przyjemnością

Rozmowa z Kamilem Gorgoniem, laureatem półrocznego stypendium artystycznego Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy, w ramach którego powstaje cykl fotografii dokumentujących życie dzielnicy.

Osobyniewidome i słabowidzące doskonale sobie radząRozmowa z Katarzyną Sowulą, laureatką półrocznego stypendium artystycznego Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy, w ramach którego powstaje książka przygodowa dla młodzieży.

str. 13stypendia • wspólnicystr. 12 wspólnicy • stypendia

POSTANOWIENIA OGÓLNE§ 1

Regulamin określa zasady ustalenia, wnoszenia i rozliczania opłat za dostarczoną energię cieplną do budynków, postę-powanie w  przypadku instalowania liczników centralnego ogrzewania i centralnej cieplej wody, ich rodzaj, sposób ich le-galizacji oraz rozliczenia �nansowe z tego tytułu, a także spo-sób przeprowadzania odczytów i ich okresowej wery�kacji.

§ 21. Lokal – lokal mieszkalny lub użytkowy.2. Użytkownik lokalu – właściciel lokalu, najemca/użyt-

kownik lokalu mieszkalnego lub użytkowego.3. Dostawca – przedsiębiorstwo, z którym zawarta zosta-

ła umowa na dostawę energii cieplnej dla celów ogrze-wania budynku i podgrzania ciepłej wody.

4. Odbiorca – właściciel budynku.5. Odbiorca indywidualny – osoba �zyczna lub prawna,

która jest rozliczana za pośrednictwem odbiorcy.6. Okres rozliczeniowy – rok kalendarzowy w przedziale

od 1 stycznia do 31 grudnia.7. Firma specjalistyczna – podmiot gospodarczy, które-

mu odbiorca zlecił rozliczenie kosztów ciepła na pod-stawie odrębnej umowy.

8. Powierzchnia grzewcza – powierzchnia użytkowa lo-kalu wraz z  pomieszczeniami nieposiadającymi grzej-ników centralnego ogrzewania wchodzącymi w skład lokali mieszkalnych lub użytkowych (np. przedpokój, łazienka itp.) ogrzewanymi pośrednio ciepłem po-mieszczeń sąsiednich.

9. Koszt zakupu energii cieplnej – suma wszystkich kosz-tów poniesionych przez odbiorcę na zakup energii cieplnej w danym okresie rozliczeniowym.

10. Zaliczka – miesięczna opłata za energię cieplną dostar-czoną dla celów c.o. i c.cw. wyliczona w oparciu o koszty energii cieplnej z poprzedniego okresu rozliczeniowego

– w odniesieniu do c.o. w przeliczeniu na 1 m2, w odnie-sieniu do c.cw. – w przeliczeniu na 1 osobę miesięcznie.

11. Jednorazowy zwrot/dopłata – różnica pomiędzy kosz-tami rzeczywistymi a pobraną zaliczką.

12. Podzielnik kosztów – urządzenie umożliwiające indy-widualne rozliczenie kosztów ogrzewania montowane na grzejniku.

13. Pomiar poboru ciepła – pomiar pobranej energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej. Pomiar taki odbywa się w  węźle cieplnym za pomocą głównego ciepłomierza c.o. i c.c.w.

14. Wodomierz wody ciepłej – oplombowane urządzenie pomiarowe mierzące ilość zużytych m3 wody.

15. Licznik ciepła – oplombowane urządzenie umożliwia-jące dokładny pomiar poboru energii cieplnej na cele centralnego ogrzewania dla określonego lokalu, węzła lub budynku.

16. C.c.w – centralna ciepła woda.17. C.o. – centralne ogrzewanie.18. Zarząd – Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej.19. Administrator – �rma/osoba �zyczna, z  którą Wspól-

nota ma podpisaną umowę na wykonywanie usługi administrowania nieruchomością wspólną.

§ 3 ZASADY OGÓLNE

1. Podstawą ustalenia odpłatności za dostawę ciepła w  danym budynku jest faktura dostawcy, wystawio-

na na podstawie wskazań licznika ciepła lub w  przy-padku jego uszkodzenia, zgodnie z  zapisami umowy z dostawcą.

2. Odczytów licznika ciepła dokonuje pracownik SPEC, a wodomierzy w pomieszczeniu węzła przedstawiciel Administratora.

3. Przy rozliczeniu ciepła należy wykorzystać istniejące w budynku urządzenia pomiarowe.

4. W budynkach wyposażonych w  instalacje c.o. i  c.c.w. podstawą do rozdzielenia ilości ciepła zużytego do ogrzewania budynku i  podgrzania wody wodociągo-wej są wskazania urządzeń pomiarowych zainstalowa-nych w węźle cieplnym.

5. W przypadku, gdy w budynku zamontowany jest jeden licznik ciepła wskazujący łącznie zużycie energii cieplnej na potrzeby c.o. i c.c.w., koszty rozlicza się następująco:a. w trakcie sezonu grzewczego: stosunek mocy za-

mówionej na potrzeby c.o. i  c.c. w. do całkowitej mocy zamówionej,

b. po sezonie grzewczym: koszty zużycia energii cieplnej pomniejszone o  koszty stałe c.o., stano-wią w całości koszty c.c.w.

6. Użytkownicy lokali mieszkalnych i  użytkowych zo-bowiązani są do wnoszenia comiesięcznych zaliczek w ramach opłat za użytkowanie lokalu na poczet kosz-tów energii cieplnej dostarczonej do budynku dla po-trzeb centralnego ogrzewania oraz do podgrzania wo-dy użytkowej.

7. Wysokość opłat zaliczkowych może ulegać zmianie w trakcie okresu rozliczeniowego z powodu:a. zmiany cen i  stawek wprowadzonych przez do-

stawce energii,b. zmiany mocy zamówionej,c. wzrostu lub spadku zużycia energii cieplnej na po-

trzeby c.o. i c.c.w.8. Nie dopuszcza się możliwości ustalenia wysokości zali-

czek we własnym zakresie przez użytkowników lokali w wysokości innej niż przez Zarząd.

9. Różnice (nadpłaty lub niedopłaty) wynikające z  rozli-czenia kosztów c.o. i  c.c.w. będą rozliczanie w  nastę-pujący sposób:a. w przypadku, gdy koszty c.o. i c.c.w. z lokalu prze-

kroczą sumę zaliczek w danym okresie rozliczenio-wym – użytkownik lokalu zobowiązany jest do uzupełnienia niedopłaty w  ciągu 30 dni od dnia doręczenia pisemnego rozliczenia, po tym termi-nie naliczane będą ustawowe odsetki za zwłokę,

b. nadpłaty powstałe w wyniku rozliczenia bę-dą zaliczane na poczet kolejnych okresów rozliczeniowych za lokal i  nie podlegają re-waloryzacji lub na pisemny wniosek użyt-kownika zostaną zwrócone na wskazany ra-chunek bankowy (warunek – brak zaległości z tytułu opłat).

10. Wszelkie reklamacje dotyczące rozliczenia kosztów c.o. i  c.c.w. należy składać do Administratora w  ciągu 14 dni od daty otrzymania rozliczenia. Reklamacje bę-dą rozpatrzone w ciągu 30 dni od daty złożenia, przy czym złożenie reklamacji nie wstrzymuje rozliczenia użytkownika lokalu.

11. Koszty podgrzania 1 m3 wody nie uwzględniają kosz-tów zimnej wody i odprowadzenia ścieków.

12. Ostatecznego rozliczenia za dany okres rozliczeniowy kosztów zużycia energii cieplnej na potrzeby c.o. i  c.c.w. dokonuje się 1 raz w roku nie później niż do 30 czerwca na-stępnego roku (także w budynkach nieopomiarowanych).

13. Jeżeli budynek jest cały opomiarowany, rozliczenia kosztów ogrzewania oraz kosztów zużycia ciepła dla przygotowania ciepłej wody, jak również rozliczenia podzielników kosztów łącznie z wodomierzami ciepłej wody w lokalach może dokonywać �rma specjalistycz-na na podstawie odrębnej umowy.

§ 4Postanowienia dotyczące rozliczenia kosztów c.o. w  budynkach nie wyposażonych w  indywidualne liczniki ciepła oraz podzielniki kosztów w lokalach.1. Podstawą do ustalenia kosztów za dostawę energii

cieplnej do ogrzewania poszczególnych lokali są fak-tury dostawcy uwzględniające:a. koszty stale – uwzględniające moc zamówioną

określoną w umowie z dostawcą ciepła,b. koszty zmienne – określone przez dostawcę ciepła

na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego zainstalowanego w węźle cieplnym.

2. Wysokość zaliczek za centralne ogrzewanie, przypa-dających na poszczególne lokale, określona zostanie w oparciu o analizę kosztów energii cieplnej poprzed-niego okresu rozliczeniowego w przeliczeniu na 1 m2.

3. W budynkach, w których występują wyłącznie lokale mieszkalne c.o. należy rozliczać proporcjonalnie do po-wierzchni użytkowej tych lokali.

4. W budynkach, w których oprócz lokali mieszkal-nych występują także lokale użytkowe, koszty c.o. należy rozliczać procentowym wskaźnikiem wyliczonym ze stosunku wysokości lokali użytko-wych do wysokości lokali mieszkalnych lub udzia-łem kubatury tych lokali w stosunku do kubatury wszystkich ogrzewanych lokali. Przy rozliczaniu kosztów c.o. można uwzględnić ewentualnie inne czynniki (udokumentowane) powodujące zwiększenie zużycia ciepła w tych lokalach.

§ 5Postanowienia dotyczące rozliczenia kosztów c.o. i c.c.w. w budynkach wyposażonych w liczniki ciepła lub podzielniki kosztów.1. Jeżeli budynek jest w  pełni opomiarowany, rozlicze-

nia kosztów ogrzewania oraz kosztów zużycia energii cieplnej do przygotowania cieplej wody, jak również rozliczenia podzielników kosztów łącznie z  wodomie-rzami ciepłej wody w  lokalach, może dokonać �rma specjalistyczna na podstawie odrębnej umowy.

2. W przypadku, gdy w budynku jest opomiarowane tyl-ko centralne ogrzewanie, należy rozliczanie także zle-cić �rmie specjalistycznej.

3. Rozliczenia dokonywane są na podstawie wskazań po-dzielników kosztów lub liczników ciepła oraz wodo-mierzy ciepłej wody w lokalach.

§ 6Postanowienia dotyczące rozliczenia kosztów c.c.w. w  budynkach w  pełni wyposażonych w  indywidual-ne wodomierze ciepłej wody.1. Podstawą ustalenia kosztów za dostawę energii ciepl-

nej do podgrzewania wody wodociągowej są faktury dostawcy uwzględniające:

a. koszty stałe – uwzględniające koszt mocy zamó-wionej określonej w umowie z dostawcą ciepła,

b. koszty zmienne – określone przez dostawcę ciepła na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego zainstalowanego w  węźle cieplnym lub w  przy-padkach braku takiego urządzenia, wyliczone zgodnie z  § 3 ust. 5 niniejszego regulaminu, na podstawie mocy zamówionej lub w  oparciu o  zu-życie ciepła w miesiącach letnich,

oraz:c. ilość wody – pobranej do podgrzania przez budy-

nek ustaloną na podstawie wskazań wodomierza zainstalowanego przy wymienniku c.c.w.

2. Suma wskazań indywidualnych wodomierzy wody cie-plej pomnożona przez cenę 1 m3 ciepłej wody określa wielkość opłaty jaką winni wnieść użytkownicy lokali z tytułu podgrzania ciepłej wody.

3. Jeżeli suma wskazań zużycia cieplej wody z wodomie-rzy indywidualnych jest mniejsza bądź większa niż koszty poniesione na podgrzanie ciepłej wody, to po-wstałą różnicę dzieli się na wszystkich użytkowników proporcjonalnie do indywidualnego zużycia ciepłej wody przez tych użytkowników w  całym okresie roz-liczeniowym.

4. Odczyty wskazań wodomierzy indywidualnych ciepłej wody będą wykonywane w  okresach 6 miesięcznych tj. na dzień 30 czerwca i 31 grudnia z dokładnością do 1 m3. Użytkownik lokalu potwierdza pisemnie ilość zu-żytej wody wynikającą z dokonanego odczytu.

5. W przypadku nie udostępnienia lokalu w celu odczytu stanu wodomierzy w  terminie wskazanym przez Ad-ministratora, użytkownicy lokali zobowiązani są do przekazania stanu wodomierzy w  ciągu 7 dni po ter-minie odczytów wykonanych przez Administratora.

6. Administrator wywiesi na tablicach ogłoszeń informa-cję o terminie odczytu stanu wodomierzy nie później niż 7 dni przed datą odczytu.

7. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowego dzia-łania indywidualnych wodomierzy cieplej wody za-montowanych w  całym budynku przez Wspólnotę, Administrator niezwłocznie przystępuje do usunięcia nieprawidłowości poprzez wymianę lub ewentualną reklamację w okresie gwarancji.

8. Jeżeli użytkownik lokalu zamontował wodomierze za zgodą Zarządu, we własnym zakresie ponosi koszty związane z  ich montażem, legalizacją wymianą lub naprawą do momentu wymiany instalacji w budynku przez Wspólnotę.

9. Zarząd wraz z  Administratorem może wykonać nieza-powiedziane odczyty kontrolne stanu technicznego wodomierzy oraz sprawdzenia, czy w budynku nie wy-stępuje nielegalny pobór wody.

10. Do nielegalnego poboru wody zalicza się między in-nymi:a. pobór wody przy całkowitym lub częściowym po-

minięciu wodomierza,b. używanie urządzeń zakłócających pracę wodo-

mierza,c. pobór wody w  wyniku dokonania uszkodzenia

wodomierza powodującego jego nieprawidłowe działanie,

d. mechaniczne uszkodzenie lub odkształcenie obu-dowy oraz samowolną manipulację przy wodo-mierzu,

e. zerwanie lub uszkodzenie plomb założonych przez Administratora.

11. Wszelkie naprawy związane z  nielegalnym poborem wody wykonywane będą na koszt użytkownika lokalu.

12. Użytkowników lokali uchylających się od dokonywa-nia odczytów stanów wodomierzy przez dwa kolejne okresy rozliczeniowe lub u  których stwierdzono nie-legalny pobór wody, uszkodzenie plomb przy wodo-

mierzach Zarząd obciąża kosztem zużycia i podgrzania wody użytkowej określonym na podstawie średniego kosztu za poprzedni okres rozliczeniowy, powiększo-nym o 1 m3 – 2 m3 i dodatkową kwotą (ustaloną przez Zarząd) nie podlegającą rozliczeniu.

13. Użytkownik lokalu zobowiązany jest do wnoszenia co-miesięcznych zaliczek na poczet kosztów centralnej ciepłej wody.

14. Wysokość zaliczek może ulec zmianie w czasie trwania okresu rozliczeniowego w przypadku zmiany ceny lub zwiększonego zużycia energii cieplnej – wg faktur wy-stawionych przez SPEC.

15. Nie dopuszcza się możliwości ustalenia wysokości zali-czek we własnym zakresie przez użytkowników lokali w wysokości innej niż ustalone przez Zarząd.

16. Różnice (nadpłaty i  niedopłaty)wynikające z  rozlicze-nia kosztów ciepłej wody będą rozliczane w  następu-jący sposób:

a. w przypadku gdy koszty zużycia ciepłej wody w lo-kalu przekroczą sumę zaliczek w danym okresie roz-liczeniowym – użytkownik lokalu zobowiązany jest do uzupełnienia niedopłaty w ciągu 30 dni od dnia doręczenia pisemnego rozliczenia, po tym terminie naliczane będą ustawowe odsetki za zwłokę,

b. nadpłaty powstałe w  wyniku rozliczenia bę-dą zaliczane na poczet kolejnych okresów rozliczeniowych za lokal i  nie podlegają re-waloryzacji lub na pisemny wniosek użyt-kownika zostaną zwrócone na wskazany ra-chunek bankowy (warunek – brak zaległości z tytułu opłat).

§ 7Postanowienia dotyczące rozliczenia kosztów ciepłej wody w budynkach nie w pełni wyposażonych w in-dywidualne wodomierze ciepłej wody.1. Podstawą ustalenia kosztów za dostawę energii ciepl-

nej do podgrzania wody wodociągowej są faktury do-stawcy uwzględniające:

a. koszty stałe – uwzględniające moc zamówioną określoną w umowie z dostawą ciepła,

b. koszty zmienne – określane przez dostawcę ciepła na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego zainsta-lowanego w węźle cieplnym lub w przypadkach braku takiego urządzenia, wyliczone zgodnie z § 4 ust 5 ni-niejszego regulaminu, na podstawie mocy zamówio-nej lub w oparciu o zużycie ciepła w miesiącach letnich,

oraz:c. ilość wody – pobranej do podgrzania przez budy-

nek ustalona na podstawie wodomierza zamonto-wanego przed wymiennikiem ciepła.

2. W przypadku braku urządzeń pomiarowych, dających możliwość ustalenia ilości ciepłej wody zużytej w  po-mieszczeniach wspólnych Zarząd ustala zużycie cieplej wody w  formie ryczałtowej, uwzględniając indywidu-alne warunki techniczne budynku.

3. Suma wskazań indywidualnych wodomierzy wody cie-plej pomnożona przez cenę 1 m3 ciepłej wody określa wielkość opłaty, jaką winni wnieść użytkownicy lokali z tytułu podgrzania ciepłej wody.

4. Odczyty wskazań wodomierzy indywidualnych oraz rozliczanie będą wykonywane w okresach 6 miesięcz-nych tj. na dzień 30 czerwca i 31 grudnia z dokładno-ścią do 1 m3. Użytkownik lokalu potwierdza pisemnie ilość zużytej wody wynikającej z dokonanego odczytu.

5. W przypadku nie udostępnienia lokalu w celu odczytu stanu wodomierzy w  terminie wskazanym przez Ad-ministratora, użytkownicy lokali zobowiązani są do przekazania stanu wodomierzy w  ciągu 7 dni po ter-minie odczytów wykonanych przez Administratora.

6. Administrator wywiesi na tablicach ogłoszeń informa-cję o terminie odczytu stanu wodomierzy nie później niż 7 dni przed datą odczytu.

7. Użytkowników lokali uchylających się od dokonywa-nia odczytów stanów wodomierzy przez dwa kolejne okresy rozliczeniowe lub u  których stwierdzono nie-legalny pobór wody, uszkodzenie plomb przy wodo-mierzach Zarząd obciąża kosztem zużycia i podgrzania wody użytkowej określonym na podstawie średniego kosztu za poprzedni okres rozliczeniowy powiększo-nym o 1 m3 – 2 m3 i dodatkową kwotą (ustaloną przez Zarząd) nie podlegającą rozliczeniu.

8. Jeżeli użytkownik lokalu zamontował wodomierze za zgodą Zarządu, we własnym zakresie ponosi koszty związane z  ich montażem, legalizacją,wymianą lub naprawą do momentu wymiany instalacji w budynku przez Wspólnotę Mieszkaniową.

9. Administrator może wykonać niezapowiedziane od-czyty, kontrolę stanu technicznego wodomierzy oraz sprawdzić, czy w  budynku nie występuje nielegalny pobór wody.

10. Do nielegalnego poboru wody zalicza się między in-nymi:a. pobór wody przy całkowitym lub częściowym po-

minięciu wodomierza,b. używanie urządzeń zakłócających pracę wodo-

mierza,c. pobór wody w  wyniku dokonania uszkodzenia

wodomierza powodującego jego nieprawidłowe działanie,

d. mechaniczne uszkodzenie lub odkształcenie obu-dowy oraz samowolną manipulację przy wodo-mierzu,

e. zerwanie lub uszkodzenie plomb założonych przez Administratora.

11. Wszelkie naprawy związane z  nielegalnym poborem wody wykonywane będą na koszt użytkownika lokalu.

12. W przypadku zmiany cen energii cieplnej przez do-stawcę mogą być ustalone dodatkowe terminy odczy-tów.

13. Ilość wody ciepłej wynikającą z różnicy wskazań wodo-mierzy wody ciepłej przy wymiennikach ciepła a sumą wskazań wodomierzy indywidualnych należy rozliczyć w podziale na lokale mieszkalne oraz użytkowe.

14. Koszt zużycia ciepłej wody przypadający na lokale mieszkalne i użytkowe rozliczony będzie proporcjonal-nie do ustalonego przypisu (zaliczki).

§ 8Postanowienia dotyczące rozliczenia kosztów ciepłej wody w budynkach, w których nie są zamontowane indywidualne wodomierze wody ciepłej.1. Podstawą ustalenia kosztów za dostawę energii ciepl-

nej do podgrzania wody użytkowej są faktury dostaw-cy uwzględniające:

a. koszty stałe – uwzględniające moc zamówioną określoną w umowie z dostawą ciepła,

b. koszty zmienne – określane przez dostawcę ciepła na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego zainstalowanego w węźle cieplnym lub w przypad-kach braku takiego urządzenia, wyliczone zgodnie z  § 3 ust 5 niniejszego regulaminu, na podstawie mocy zamówionej lub w  oparciu o  zużycie ciepła w miesiącach letnich,

oraz:c. ilość wody – pobranej do podgrzania przez budy-

nek ustalona na podstawie wodomierza zamonto-wanego przed wymiennikiem ciepła.

2. Koszt ciepłej wody przypadający na dany lokal określo-ny będzie proporcjonalnie do ustalonych na poszcze-gólne lokale zaliczek (tzw. przypisu).

3. Koszt ciepłej wody: część przypadającą na lokale miesz-kalne należy podzielić na liczbę osób zamieszkujących w lokalu, część przypadającą na lokale użytkowe nale-ży podzielić przez powierzchnię użytkową tych lokali.

Dorota Adamaszek-Bieńkowska

Regulamin rozliczania kosztów zużycia energii cieplnej w budynku wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości przy ul. ... w Warszawie.Zgodnie z treścią przepisu art. 45 ust. 9, 10 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. 1997 Nr 54 poz. 348 ze zmianami) właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wybiera i wprowadza wybraną metodę rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe poprzez wprowadzenie wewnętrznego regulaminu rozliczania. Obo-wiązek posiadania regulaminu jest bezdyskusyjny, jednakże Prawo energetyczne oraz akty wykonawcze wydane do tej ustawy nie dają Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki żadnych narzędzi, które pomogłyby w wyegzekwowaniu tego obowiązku. Dlatego sami członkowie wspólnoty mieszkaniowej mają prawo domagać się od swoich zarządców lub administratorów wprowadzenia i stosowania takiego regulaminu. W tym celu można wykorzystać obowiązujące akty prawne takie jak ustawa z 24 czerwca 1994 r. – o własności lokali (Dz. U. Z 2000 r. Nr 80 poz 903 z póz. zm.).

str. 14 str. 15wspólnoty • wspólnicywspólnicy • wspólnoty

Wydawca: Urząd Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy © 2012, Wszystkie prawa zastrzeżoneul. Nowogrodzka 43, 00-691 Warszawa

Godziny przyjęć Interesantów:poniedziałek: 8.00-18.00, wtorek-piątek: 8.00-16.00Centrala: tel. 22 699 80 00

Producent:Taka Paka Project & Design Groupul. Odkryta 65/17, 03-140 Warszawatel./fax 22 252 78 37

wspólnicy Pr15123 Redaktor prowadząca: Ewa Kamińskaewa.kaminska@srodmiescie.warszawa.plinformacja: tel. 510 205 699

Zespół redakcyjny: Dorota Adamaszek-Bieńkowska, Beata Chomątowska, Krzysztof Czubaszek, Michał Jędral, Marta Jurzyńska, Urszula Majewska, Łukasz Pięta, Danuta Piórkowska, Lidia Rybarczyk, Joanna Szymańska, Małgorzata Tomasik, Anna Wiench, Jolanta Woźniak

200 lat niech żyją nam!W ubiegłych miesiącach wyjątkowy jubileusz urodzin obchodziło dziewięciu mieszkańców Dzielnicy Śródmieście. Do szacownego grona należą:

Stanisława Erastiw – 104 lata,Helena Janina Pazyra – 103 lata,Emilia Antonina Mycawka – 102 lata,Kordian Feliks Tarasiewicz –101 lat,Czesława Janina Wasiak – 101 lat,

Zo�a Janina Dzienniak – 100 lat,Józef Jerzy Karpiński – 100 lat,Henryk Adam Małkiewicz – 100 lat,Janina Pawlikiewicz – 100 lat.

Pragniemy złożyć naszym drogim Jubilatom najserdeczniejsze życzenia szczęścia, zdrowia i wszelkiej pomyślności.

Redakcja

Śródmieście zagrało dla życiaCzesław Mozil z przyjaciółmi zagrał 10 grudnia 2011 r. w klubie „Palladium” dla uczestników akcji „Śródmieście gra dla życia”, podczas której udało się zebrać ponad 450 litrów krwi.

Ambulanse do poboru krwi były obecne we wszystkich ważnych i  łatwo dostępnych punk-tach naszej dzielnicy w  wybrane dni od 5 paź-dziernika do 7 grudnia 2011 r. W tym czasie udało się zebrać ponad 450 litrów krwi. Dla uczestni-ków akcji Dzielnica Śródmieście zorganizowała koncert, będący podziękowaniem za dar życia. Koncert odbył się 10 grudnia 2011 r. w  klubie

„Palladium”. Wystąpił Czesław Mozil z  przyjaciół-mi. Widownia wypełniona była szczelnie fanami artysty, wśród których byli honorowi dawcy krwi wraz z osobami towarzyszącymi.

Była to już trzecia edycja tego niecodzienne-go przedsięwzięcia, które od początku organizu-je Dzielnica Śródmieście i  Regionalne Centrum Krwiodawstwa i  Krwiolecznictwa w  Warszawie. Łącznie do tej pory zebrano prawie 1400 litrów krwi.

Tekst i zdjęcia Krzysztof Czubaszek