las sonatas de domenico scarlatti - · pdf filecuarta temporada"#$% - "#$& ciclo...
TRANSCRIPT
CUARTA TEMPORADA -
Ciclo integral de las 555 sonatas para teclado
LAS SONATAS DE
Domenico Scarlatti
IRENE VENEZIANO IL PERGOLESE YAGO MAHÚGO
TEODORO ANZELLOTTI LUIGI ATTADEMO MASSIMO SPADANO
Y LUCA GUGLIELMI RAQUEL ANDUEZA Y LA GALANÍA URI CAINE
IREN
E V
EN
EZIA
NO
IL P
ER
GO
LESE
D
E V
ITO
, CO
UTU
RIE
R, LECH
NER
Y R
AB
BIA
YA
GO
MA
HÚ
GO
TEO
DO
RO
AN
ZELLO
TTI
LU
IGI
AT
TA
DEM
O
MA
SSIM
O S
PA
DA
NO
Y L
UC
A G
UG
LIE
LM
I
RA
QU
EL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
UR
I C
AIN
E
CU
AR
TA
TE
MP
OR
AD
A
-
Cic
lo i
nte
gra
l d
e la
s 555
son
ata
s p
ara
tec
lad
o
LA
S S
ON
ATA
S D
E
Dom
enic
o S
carl
atti
IREN
E V
EN
EZIA
NO
PIA
NO
9 d
e o
ctu
bre
de 2
014.
Institu
to I
taliano d
e C
ultura
, a las 2
0.0
0 h
ora
s
I
V
en E
uro
pa
(Ita
lia,
Su
ecia
, P
olon
ia,
Fra
nci
a, S
uiz
a, A
lban
ia,
Mon
tene
gro,
Esl
oven
ia,
Ale
man
ia,
Rep
úbli
ca C
heca
, G
ran
Bre
-ta
ña),
Asi
a (V
ietn
am,
Jord
ania
, Is
rael
, C
hina
, Si
ngap
ur,
Indi
a, C
o-re
a),
Áfr
ica
(Tún
ez),
Sud
amér
ica
(Per
ú) y
Am
éric
a (U
sa,
Can
adá)
. E
n Pe
kín
ha si
do n
ombr
ada
mie
mbr
o ho
nora
rio
del B
eijin
g B
ravo
ce M
usic
C
lub
y en
Per
ú ha
rec
ibid
o el
tít
ulo
hono
rífic
o de
“V
isita
nte
dist
ingu
ida”
.
En
2011
ha
debu
tado
en
el T
eatr
o A
lla
Scal
a de
Mil
án.
Ha
gana
do
una
trei
nten
a de
con
curs
os,
naci
onal
es e
int
erna
cion
ales
, de
pia
no.
Ha
sido
sem
ifina
lista
del
pre
stig
ioso
Con
curs
o F
. C
hopi
n de
Var
sovi
a 20
10,
ha s
ido
gana
dora
, en
tre
otro
s, d
el P
rix
Jean
Clo
stre
en
Gin
ebra
, el
seg
und
o pr
emio
en
el B
&B
de
Nue
va Y
ork,
el
prem
io A
. C
ase-
lla e
n el
Pre
mio
Ven
ezia
, 1°
Pre
mio
y G
rand
Pri
x en
el
Tim
de
Parí
s.
Ha
toca
do e
n nu
mer
osas
oca
sion
es p
ara
Rad
io3
en l
os C
onci
erto
s de
l Q
uiri
nal,
para
la R
adio
Sui
sse
Rom
ande
en
Gin
ebra
y p
ara
Rad
io C
lass
ica.
Se h
a tit
ulad
o co
n 10
, cu
m l
aude
y m
enci
ón e
n el
“G
. Pu
ccin
i” d
e G
a-lla
rate
. E
n 20
08 h
a ob
teni
do e
l T
ítul
o A
cadé
mic
o de
II
nive
l en
el
“G.
Ver
di”
de M
ilán
, el
Tít
ulo
de M
úsic
a de
Cám
ara
en l
a A
cade
mia
de
Ímol
a, e
l T
ítul
o de
Per
fecc
iona
mie
nto
en l
a A
ccad
emia
di
S. C
ecili
a de
R
oma
(con
“B
eca
de e
stud
ios
G.
Sino
poli”
ent
rega
da p
or e
l Pr
esid
ente
PR
OG
RA
MA
Bal
das
are
Gal
up
pi
(
-
)
Sona
ta n
° e
n D
o m
ayor
: .
And
ante
.
Alle
gro
.
Alle
gro
Ass
ai
Ott
ori
no
Res
pig
hi
(
-
)
Noc
turn
o
Tch
aik
ovs
ky
(
-
) /
Ple
tnev
(*
)
Suite
de
“El C
asca
nuec
es”
(M
arci
a, D
anza
del
la fa
ta c
onfe
tto,
Tar
ante
lla, I
nter
mez
zo,
Dan
za r
ussa
, Dan
za c
ines
e, A
ndan
te m
aest
oso)
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
-
)So
nata
K
en
la m
enor
Sona
ta K
en S
ol m
ayor
Sona
ta K
en S
ol m
ayor
Sona
ta K
en L
a m
ayor
Sona
ta K
e
n D
o m
ayor
Gia
com
o P
ucc
ini
(
-
)
Ari
e d’
oper
a
(Val
zer
di M
uset
ta, O
mio
bab
bino
car
o,
Che
gel
ida
man
ina,
Mi c
hiam
ano
Mim
ì,
E lu
ceva
n le
ste
lle, N
essu
n do
rma)
© GMR
IREN
E V
EN
EZIA
NO
PIA
NO
. 9 D
E O
CT
UB
RE D
E 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
A
NO D
ISIM
UL
A I
RE
NE V
EN
EZIA
NO (
AN
GE
RA,
19
85
) S
U V
ÍNC
ULO E
SP
EC
IAL C
ON
Chopin
, que h
a s
ido s
u c
om
posi
tor fe
tiche d
esde q
ue c
on n
ueve
años
com
enzara
a t
ocar
el
pia
no y
una f
uente
inagota
ble
de insp
iració
n
a lo larg
o d
e t
oda s
u c
arr
era
. A
sí lo d
em
ostr
ó e
n 2
010
dura
nte
la s
em
ifinal
del C
oncurs
o Inte
rnacio
nal de P
iano F
rédéric C
hopin
de V
ars
ovi
a. Cla
ro q
ue
ante
s d
e a
lzars
e c
on u
na t
rein
tena d
e p
rim
ero
s p
rem
ios e
n c
om
peticio
nes
inte
rnacio
nale
s y
de g
anars
e e
l re
speto
de los
jura
dos
del Prix
Jean C
lostr
e e
n
Gin
ebra
, el B
&B
de N
ueva Y
ork
, el P
rem
io V
enezi
a o
el no m
enos p
restigio
so
Tim
de P
arís,
estu
dió
en e
l C
onserv
ato
rio d
e M
úsi
ca G
iuseppe V
erd
i de M
ilán,
bajo
la tute
la d
e E
dda P
onti, y m
ás tard
e e
n la A
cadem
ia N
acio
nal de S
anta
Cecilia
de R
om
a c
on S
erg
io P
ert
icaro
li.
Desde e
nto
nces s
e h
a d
eja
do v
er
en las m
ejo
res s
ala
s y
teatr
os d
el m
undo (
com
o L
a S
cala
de M
ilán,
donde
debutó
en 2
011)
abord
ando u
n a
mplio r
epert
orio, bie
n c
om
o s
olista
, a d
úo
(a m
enudo c
on e
l flautista
Andre
a G
rim
inelli) o
acom
pañando a
difere
nte
s
músi
cos y
form
acio
nes d
e c
ám
ara
.
A M
adrid lle
ga p
ara
inaugura
r la
cuart
a tem
pora
da d
el Cic
lo d
e las
555 S
ona-
tas d
e S
carlatt
i que o
rganiz
a e
l In
stitu
to Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid. U
na
odis
ea y
una o
sadía
(no s
e recuerd
a u
na inte
gra
l pare
cid
a e
n E
spaña) que h
a
reabie
rto e
l debate
en t
orn
o a
l gra
do d
e c
om
patibilid
ad d
el pia
no m
odern
o
y e
l re
pert
orio b
arr
oco. N
o s
e tra
ta, en c
ualq
uie
r caso, de reiv
indic
ar estilo
s
o f
órm
ula
s s
ino d
e c
onfirm
ar
la v
igencia
del le
gado s
carlatt
iano e
n t
oda s
u
dim
ensi
ón. La c
lave
, a fi
n d
e c
uenta
s, está
en e
l in
térp
rete
, en c
ada u
no d
e
los p
ianis
tas y
cla
vecin
ista
s q
ue e
n los ú
ltim
os t
res a
ños h
an p
asado p
or
el
Saló
n d
e A
cto
s del Pala
cio
de A
bra
nte
s, desgra
nando e
l catá
logo K
irkpatr
ick
de S
onata
s ju
nto
a o
tras
part
itura
s de a
uto
res
que influye
ron e
n S
carlatt
i y
de
com
posi
tore
s e
n los q
ue tuvo
esp
ecia
l efe
cto
la m
úsi
ca d
el genio
napolita
no.
Irene V
enezi
ano d
esc
orc
hará
la p
rogra
mació
n c
on la S
onata
nº 5 d
e B
ald
assa
re
Galu
ppi (1
70
6-1
78
5), q
ue a
rranca c
on u
n A
dagio
a m
odo d
e c
ontr
aste
: la
ingenuid
ad m
eló
dic
a d
e e
sta
pre
cio
sa n
ana fre
nte
a la fascin
ació
n a
rmónic
a
que c
ara
cte
riza b
uena p
art
e d
e la m
úsi
ca d
e S
carlatt
i. E
l público a
dve
rtirá
que e
l prim
er m
ovi
mie
nto
de e
sta
part
itura
, popula
rizada e
n s
u d
ía p
or Art
uro
Benedett
i M
ichela
ngeli, com
part
e a
lgo m
ás q
ue la tonalidad (do m
ayo
r) c
on
la f
am
osa S
onata
Sem
plice d
e M
ozart
, com
puesta
casi
al
mis
mo t
iem
po.
El si
guie
nte
Allegro
concede m
ás m
arg
en a
l vi
rtuosi
sm
o, m
ientr
as q
ue e
n e
l
conclu
sivo
Allegro
Assai G
alu
ppi da c
art
a b
lanca a
l in
térp
rete
para
su luci-
mie
nto
. O
casi
ón, la
de e
ste
div
ert
imento
, que n
o d
esapro
vechará
Venezi
ano.
El re
cital continúa c
on e
l vaporo
so y
postd
ebussyano N
octu
rno d
e O
ttorino
Resp
ighi (1
879
-1936), c
om
posi
tor, d
irecto
r y m
usi
cólo
go o
bsesi
onado c
on
de la
Rep
úblic
a, G
. Nap
olita
no, e
n el
Qui
rina
l), to
dos
cum
laud
e y
men
-ci
ón.
En
20
09
ha
obte
nid
o el
tít
ulo
de
Did
ácti
ca d
e la
mú
sica
en
Mil
án.
Toc
a en
dúo
con
el r
enom
brad
o fl
auti
sta
An
dre
a G
rim
inel
li. H
a co
labor
ado
con
im
por
tan
tes
mú
sico
s, e
ntr
e lo
s cu
ales
los
flau
tist
as W
illi
am B
enn
ett,
Dav
ide
For
mis
ano,
An
dre
a O
liva
, Mic
hel
e M
aras
co, c
on e
l pri
mer
fago
t del
Tea
tro
All
a Sca
la V
alen
tin
o Z
ucc
hia
tti; c
on e
l cu
arte
to T
erp
syco
rdes
; con
los
viol
inis
tas
Fra
nce
sca
Deg
o, D
anie
le P
asco
lett
i (C
once
rtin
o d
el T
eatr
o
All
a S
cala
); l
os
ten
ores
Sai
mir
Pir
gu,
Pie
ro M
azzo
cch
etti
; el
gu
itar
rist
a
Em
anu
ele
Seg
re; e
l pia
nis
ta B
run
o C
anin
o. H
a tr
abaj
ado
con
los
dir
ecto
res
de
orqu
esta
: Y
uri
Bas
hm
et, O
vid
iu B
alan
, Ser
gio
Vec
erin
a, M
assi
mil
ian
o
Cal
di,
Gia
nca
rlo
De
Lor
enzo
, Ste
phan
ie P
rador
oux,
Ele
na
Cas
ella
, Rob
erto
Mis
to,
Rob
erto
Bac
chin
i, S
and
ro P
ign
atar
o, L
uig
i D
i F
ron
zo,
Mas
sim
o
Ale
ssio
Tad
dia
, Jad
er B
ign
amin
i, R
ober
to P
asqu
ini, K
eith
Goo
dm
an, P
ier
Car
lo O
rizi
o, V
lad
imir
Eln
er,
Stan
isla
w K
och
anov
ski.
Es
con
seje
ra a
rtís
tica
de
la t
emp
orad
a d
e co
nci
erto
s en
on
colo
gías
“D
ona-
tori
di
mu
sica
”.
Imp
arte
nu
mer
osos
cu
rsos
de
per
fecc
ion
amie
nto
an
ual
es y
est
ivos
.
Es
pro
feso
ra d
e pia
no
en e
l C
onse
rvat
orio
“A
. Sco
ntr
ino”
de
Trá
pan
i.
la m
úsic
a ital
iana
de
los
sigl
os X
VI a
l XVI
II. L
legó
incl
uso
a pu
blic
ar s
us p
ro-
pias
edi
cion
es d
e Cla
udio
Mon
teve
rdi,
Ant
onio
Viv
aldi
y B
ened
etto
Mar
cello
.
Res
ulta
esp
ecia
lmen
te e
vide
nte
la i
nflue
ncia
de
la m
úsic
a ba
rroc
a en
las
óper
as y
obr
as s
infó
nica
s de
Res
pigh
i, qu
e de
sem
peñó
dur
ante
alg
ún ti
empo
el c
argo
de
dire
ctor
de
la A
cade
mia
de
San
ta C
ecili
a de
Rom
a, d
onde
se
form
ó pr
ecis
amen
te Ir
ene
Vene
zian
o. “
Uno
de
las
aspec
tos
más
impor
tant
es
a la
hor
a de
enf
rent
arte
al in
stru
men
to e
s sa
ber
cal
ibra
r tu
s se
ntim
ient
os”,
reco
noce
la p
iani
sta
de 2
9 a
ños.
“Y
yo s
é qu
e ne
cesi
to e
moc
ione
s fu
erte
s”.
Com
o la
s qu
e si
n du
da d
epar
ará
el a
rreg
lo p
ara
pian
o de
Mik
hail
Ple
tnev
de
la s
uite
del
bal
let de
El c
asca
nuec
es d
e Tc
haik
ovsk
y, im
agin
ativ
o co
ntra
punt
o
pro
pues
to p
or la
pro
pia
artist
a ital
iana
en
su c
ita
con
el p
úblic
o m
adrile
ño.
La
prim
era
Son
ata
que
se e
scuc
hará
ser
á la
K61
en
la m
enor
, la
únic
a es
crita
en la
form
a va
riaci
ón y
una
de
las
men
os re
cono
cibl
es d
el c
ompo
sito
r, en
tant
o
que
recu
pera
alg
uno
de lo
s pr
oced
imie
ntos
del
baj
o co
ntin
uo c
arac
terís
ticos
de
la m
úsic
a pa
ra t
ecla
do d
e pr
inci
pios
del
sig
lo X
VIII, ép
oca
en la
que
el jov
en
Sca
rlatti,
ento
nces
adm
irado
r de
Cor
elli
y Pas
quin
i, se
pro
diga
ba c
omo
inté
rpre
te.
La K
391
en
sol m
ayor
es
una
de la
s so
nata
s m
ejor
div
ulga
das,
gra
cias
en
part
e a
Vlad
imir
Hor
owitz,
que
la in
terp
reta
ba c
on c
iert
a re
gula
ridad
y le
gó u
n ex
cele
nte
regi
stro
, pe
ro t
ambi
én a
la
popu
lar
tran
scrip
ción
par
a gu
itar
ra,
que
ha d
ado
luga
r a u
n ce
nten
ar d
e gr
abac
ione
s. E
lega
nte,
lige
ra y
con
un
mar
cado
car
ácte
r
espa
ñol (n
o ha
y qu
e ol
vida
r qu
e Sca
rlatt
i vi
vió
el ú
ltim
o te
rcio
de
su v
ida
en
Esp
aña)
, la
obra
com
ienz
a co
n va
rias
fras
es d
e ci
nco
nota
s co
mo
cinc
o si
gnos
de int
erro
gaci
ón.
Sól
o as
í se
ent
iend
e la
seg
unda
par
te c
omo
una
resp
uest
a
ocur
rent
emen
te lú
cida
a la
s va
riant
es d
e lo
s te
mas
pre
viam
ente
exp
uest
os.
Las
ver
tigi
nosa
s K
101 e
n la
may
or y
K425 e
n so
l m
ayor
, si
n se
r de
las
más
cono
cida
s, s
on u
n ej
empl
o de
dom
inio
en
la o
rnam
enta
ción
, so
bre
todo
en
lo
que
al e
mpl
eo d
e tr
inos
y m
orde
ntes
se
refie
re. L
a K
95 e
n do
may
or p
erte
nece
a un
a de
las
edic
ione
s B
oivi
n (P
ièce
s po
ur le
cla
veci
n), a
pare
cida
en
Par
ís e
ntre
1741
y 1
746, y
ha s
usci
tado
no
poca
s du
das
sobr
e su
aut
oría
. A p
esar
de
los
recu
rsos
típi
cam
ente
sca
rlatt
iano
s de
la p
artit
ura,
alg
unos
est
udio
sos
sugi
eren
que
pudo
hab
er s
ido
escr
ita
por a
lgún
com
posi
tor f
ranc
és d
e la
mis
ma
époc
a.
La
vela
da s
e ce
rrar
á co
n un
sur
tido
de
arre
glos
par
a pi
ano
de a
rias
de
óper
as
de P
ucci
ni (
Valz
er d
i M
uset
ta y
Che
gel
ida
man
ina
de L
a B
ohèm
e, O
mio
babb
ino
caro
de
Gia
nni S
chic
chi y
E luc
evan
le
stel
le d
e To
sca)
con
el qu
e
Iren
e Ve
nezi
ano
se e
xhib
irá
en s
u ot
ra f
acet
a: l
a de
mae
stra
rep
etid
ora
y
aman
te d
el r
eper
torio
líric
o.
BEN
JAM
ÍN G
. R
OS
AD
O
IREN
E V
EN
EZIA
NO
PIA
NO
. 9 D
E O
CT
UB
RE D
E 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
A
© GMR
PR
OG
RA
MA
Il P
ergo
lese
Ogn
e p
ena
cch
iù s
piet
ata
Am
en/
Fac
Ut
Por
tem
Sin
fon
ia f
or v
iolo
nce
llo
Ch
i d
isse
ca
la f
emm
ena
Tre
gio
rni
son
ch
e N
ina
Fre
men
te
In c
omp
agn
ia d
’am
ore
I
In c
omp
agn
ia d
’am
ore
II
Dol
ente
IL P
ER
GO
LESE
MARIA
PIA
DE V
ITO, FR
AN
ÇO
IS C
OU
TU
RIE
R,
AN
JA L
ECH
NER
Y M
ICH
ELE R
AB
BIA
CU
AR
TETO
11
de d
icie
mbre
de 2
014.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
E ECM “I P”,
pro
yect
o d
e M
aria
Pia
De
Vit
o, F
ran
çois
Cou
turi
er,
An
ja L
ech
-
ner
y M
ich
ele
Rab
bia.
Est
e tr
abaj
o, i
nic
ialm
ente
en
carg
ado
por
la
Fon
daz
ion
e P
ergo
lesi
- S
pon
tin
i p
ara
el F
esti
val I
nte
rnac
ion
al h
omón
imo
de
Jesi
, h
a si
do
pre
sen
tad
o, p
or p
rim
era
vez
en s
epti
embr
e d
e 2
011.
Le
han
seg
uid
o n
um
ero
sos
con
cier
tos
en I
tali
a y
en e
l ex
tran
jero
, y
Man
fred
Eic
her
, pat
rón
de
la E
CM
, dec
idió
gra
bar
lo p
ara
su s
ello
, com
o
fin
alm
ente
se
hiz
o e
n e
l A
ud
itor
io d
e la
Rad
io S
uiz
a d
e L
uga
no e
n d
i-
ciem
bre
de
201
2.
Las
rel
ectu
ras
arm
ónic
as y
for
mal
es y
las
tes
itu
ras
inst
rum
enta
les
de
Cou
turi
er, p
ian
ista
y c
omp
osi
tor
fran
cés
de
pol
iéd
rico
s in
tere
ses
(Tar
ko
-
vsk
y Q
uar
tet,
An
ouar
Bra
hem
Tri
o, M
ich
el P
orta
l),
esti
mu
lan
y c
ata-
liza
n e
l en
cuen
tro d
e cu
atro
per
son
alid
ades
fu
erte
s co
n e
xper
ien
cias
en
dif
eren
tes
terr
itor
ios:
el
fras
eo y
el
son
ido i
nco
nfu
nd
ible
s d
e la
vio
lon
-
chel
ista
ale
man
a, A
nja
Lec
hn
er,
soli
sta
de
valí
a ta
nto
en
ám
bit
o c
lási
co
com
o e
n e
l d
e la
mú
sica
im
pro
visa
da
(col
abor
a, e
ntr
e ot
ros,
con
Pat
rici
a
Kop
atch
insk
aja,
Tõn
u K
alju
ste,
Din
o S
alu
zzi
y, h
asta
la
dis
olu
ción
del
ense
mb
le,
con
el
Ro
sam
un
de
Qu
arte
tt).
Mic
hel
e R
abbia
, m
úsi
co e
cléc
-
tico
y e
n c
onst
ante
fer
men
to e
n s
u i
nve
stig
ació
n s
onor
a d
e la
s m
ás d
is-
tin
tas
fuen
tes
y en
su
s p
osi
ble
s el
abor
acio
nes
ele
ctró
nic
as y
de
sen
sibil
i-
dad
del
icad
a e
intr
osp
ecti
va q
ue
lo h
ace
virt
ual
men
te c
apaz
de
toca
r en
© PAULO SEABRA
cual
qu
ier
con
text
o m
usi
cal
(de
Lou
is S
clav
is a
Mar
ylin
Cri
spel
l).
Mar
ia
Pia
De
Vit
o, c
anta
nte
de
jazz
des
de
siem
pre
atr
aíd
a p
or l
as i
nfi
nit
as
po
sibil
idad
es s
onor
as d
e la
vo
z, c
uyo
s in
tere
ses
se h
an d
irig
ido t
anto
a la
exp
erim
enta
ción
com
o a
la
inve
stig
ació
n s
obre
mú
sica
étn
ica,
bar
roca
,
elec
trón
ica
y al
mu
nd
o d
e la
can
ción
en
cu
alqu
ier
dec
lin
ació
n (
Ral
ph
Tow
ner
, Jo
hn
Tay
lor,
Ste
ve S
wal
low
). E
l m
ater
ial
mu
sica
l d
e P
ergo
lesi
se c
onvi
erte
en
cal
do d
e cu
ltiv
o p
ara
div
erso
s p
roce
dim
ien
tos
e in
jert
os
vari
ado
s: e
l diá
logo
de
imp
rovi
saci
ón s
obre
tes
itu
ras
arm
ónic
as y
est
ruc-
tura
s fl
uid
as y
mu
tab
les,
la
voca
lid
ad b
arro
ca y
el
can
to i
mp
rovi
sad
o,
los
diá
logo
s en
tre
la v
oz
de
De
Vit
o y
la
inst
rum
enta
l d
e L
ech
ner
, en
tre
son
ido
s ac
úst
ico
s, r
itm
os
de
pie
les,
met
ales
, y
un
a el
ectr
ónic
a aé
rea
y
“con
cret
a” q
ue
elab
ora
son
ido
s n
atu
rale
s y
de
sín
tesi
s. A
bri
end
o e
l m
ar-
co d
e p
ágin
as l
íric
as d
el S
tab
at M
ater
, d
anza
s y
aria
s d
e óp
eras
, so
nat
as
par
a vi
olon
chel
o y
fra
gmen
tos
de
pie
zas
inst
rum
enta
les,
a l
a b
úsq
ued
a
de
un
a tr
adic
ión
aú
n p
or i
nve
nta
r.
Mar
ia P
ia D
e V
ito
ha
elab
orad
o ad
emás
la
par
te t
extu
al,
trad
uci
end
o
al n
apol
itan
o en
tre
otro
s “F
ac,
ut
por
tem
Ch
rist
i m
orte
m”
y “Q
uis
est
hom
o, q
ui n
o fl
eret
”, d
el S
taba
t Mat
er, s
elec
cion
and
o ad
emás
en
la v
ersi
ón
orig
inal
nap
olit
ana
“Ogn
i p
ena
più
spie
tata
” y,
de
Lo
Fra
te n
nam
orat
o,
“Ch
i d
isse
ca
la f
emm
ena”
y “
Nu
n s
i ch
ella
ca
io l
assa
je”.
CU
AR
TE
TO
. 11 D
E D
ICIE
MB
RE D
E 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AIL
PER
GO
LE
SE
FU
E A
LE
SSAN
DR
O S
CA
RLATTI
(1660
-1725),
PA
DR
E D
E D
OM
EN
ICO,
CO
MP
OSIT
OR
pro
lífico y
venera
ble
maest
ro e
n l
os
tiem
pos
de l
a g
loriosa
esc
uela
napolita
na q
ue s
urg
ió a
princi
pio
s del
siglo
XVIII
en I
talia.
Cuenta
n
sus
bió
gra
fos
que la c
asa
de l
os
Scarlatt
i era
en a
quellos
tiem
pos
un h
er-
videro
de m
úsi
cos,
com
posi
tore
s, c
anta
nte
s, lib
retist
as
y esc
enógra
fos
que
acudía
n a
l P
atr
iarc
a y
Cava
liere
arr
ast
rados
por
su v
orá
gin
e c
reativa
. U
nos
para
pedirle
conse
jo o
busc
ando insp
iraci
ón p
ara
su a
rte;
otr
os
para
part
i-
cipar
en a
lguna d
e s
us
últim
as
obra
s para
teatr
o o
en l
os
est
renos
de s
us
innum
era
ble
s se
renata
s, c
anta
tas
y pie
zas
religio
sas.
Haci
a 1
720
irr
um
pió
en e
l panora
ma m
usi
cal italiano u
na n
ueva
horn
ada d
e
com
posi
tore
s. M
uchos
de e
llos
había
n s
ido a
lum
nos
ave
nta
jados
en e
l aula
de A
less
andro
Scarlatt
i del
Conse
rvato
rio d
e S
an P
ietr
o a
Maie
lla.
Tal
es
el caso
de L
eonard
o L
eo,
Nic
ola
Porp
ora
, D
om
enic
o S
arr
o,
Johann A
dolp
h
Hass
e, Leonard
o V
inci
, Fra
ncesc
o F
eo, G
ero
lam
o A
bos,
el pro
pio
Dom
enic
o
Scarlatt
i y
muy
esp
eci
alm
ente
Gio
vanni
Batt
ista
Perg
ole
si (
1710
-1736),
figura
fundam
enta
l en e
l desa
rrollo d
e la ó
pera
ita
liana e
im
puls
or de v
aria-
dos
género
s vo
cale
s de e
stilo n
apolita
no.
Será
pre
cisa
mente
Perg
ole
si e
l pro
tagonis
ta d
el
segundo c
onci
ert
o d
el
Ci-
clo S
carlatt
i en e
sta c
uart
a t
em
pora
da.
El
pro
gra
ma d
e I
l Perg
ole
se r
evi
sa
en c
lave
conte
mporá
nea u
na s
ele
cci
ón d
e a
rias
de ó
pera
del
com
posi
tor
y
recupera
los
pasa
jes
más
conm
ove
dore
s de s
u S
tabat
Mate
r, a
dem
ás
de
alg
unas
danza
s, s
onata
s para
vio
lonchelo
y f
ragm
ento
s de p
ieza
s in
stru
-
menta
les
que p
udie
ron insp
irar, a
princi
pio
s del si
glo
XX, el pre
cioso
ballet
Pulc
inella d
e S
travi
nsk
y. C
ada p
ieza
ha s
ido c
uid
adosa
mente
rest
aura
da
por
la c
anta
nte
ita
liana M
aria P
ia D
e V
ito,
inst
igadora
del
pro
yecto
, y
el
pia
nis
ta f
rancés
Fra
nçois
Coutu
rier, a
uto
r de b
uena p
art
e d
e l
os
arr
eglo
s.
Les
acom
pañan e
n e
ste v
iaje
a lom
os
del barr
oco la v
iolo
nchelist
a a
lem
ana
Anja
Lechner
y el perc
usi
onis
ta ita
liano M
ichele
Rabbia
.
Ante
s de q
ue la g
rabació
n d
e I
l Perg
ole
se p
ara
el
sello a
lem
án E
CM
em
-
peza
ra a
recib
ir e
logio
s de l
a p
rensa
esp
ecia
liza
da,
tanto
en l
as
págin
as
de l
a p
rest
igio
sa r
evi
sta G
ram
ophone c
om
o e
n l
a s
ecció
n d
e c
ríti
cas
de
dis
co d
e T
he G
uard
ian,
el pro
gra
ma f
ue p
rese
nta
do e
n f
orm
a d
e c
oncie
r-
to e
n 2
011
com
o p
art
e d
e la p
rogra
mació
n d
el Fest
ival In
tern
acio
nal P
er-
gole
si S
pontini
de J
esi
, cuyo
esc
enari
o r
eunió
por
prim
era
vez
a c
uatr
o
art
ista
s de m
uy
dif
ere
nte
s pro
cedencia
s y
sensi
bilid
ades
musi
cale
s, p
ero
decid
idos
a exp
erim
enta
r con la
s posi
bilid
ades
sonora
s del
repert
ori
o
perg
ole
siano.
A a
quel
prim
er
y fr
uctífe
ro c
onci
ert
o e
n I
talia l
e h
an s
eguid
o n
um
ero
sas
aparici
ones
en s
ala
s y
teatr
os
de t
oda E
uro
pa d
ura
nte
una l
arg
a g
ira q
ue
no h
izo s
ino c
onfirm
ar
el
éxi
to d
el
cuart
eto
en e
sta a
ventu
ra.
No s
e h
izo
esp
era
r la
lla
mada d
el
conoci
do p
roducto
r y
jazz
ista
Manfr
ed E
icher, q
ue
term
inó c
onve
nci
éndole
s para
gra
bar
sus
nueve
canci
ones
en e
l Auditorio
de la R
adio
Suiz
a d
e L
ugano.
Allí tr
abaja
ron d
ía y
noche d
ura
nte
un g
élido
dic
iem
bre
de 2
012
que c
ontr
ast
a c
on la c
alidez
del re
sultado d
iscográ
fico y
el calu
roso
reci
bim
iento
del público a
llí donde h
an p
rese
nta
do e
l pro
yecto
.
La c
lave
est
á e
n e
l contr
apunto
de l
os
inst
rum
ento
s en c
onst
ante
diá
logo
con la v
oz,
la c
onfluenci
a d
e los
esp
aci
os
acúst
icos
y lo
s pais
aje
s ele
ctr
óni-
cos
y la
riq
ueza
de t
ext
ura
s de la p
erc
usi
ón.
Reconocen l
os
inte
gra
nte
s de I
l Perg
ole
se q
ue e
l ja
zz h
a s
ido e
l punto
de
part
ida.
Quiz
á p
orq
ue e
n l
os
últim
os
años,
y a
pesa
r de s
u f
orm
aci
ón c
lá-
sica c
om
o s
opra
no,
Maria P
ia D
e V
ito s
e h
a h
echo u
n n
om
bre
dentr
o d
el
género
y m
ás
allá:
en l
os
confines
de l
a f
usi
ón é
tnic
a y
por
los
derr
ote
ros
de l
a m
úsi
ca e
lectr
ónic
a q
ue t
an b
ien c
onoce s
u c
ole
ga M
ichele
Rabbia
,
inté
rpre
te e
cléctico d
onde los
haya
, cuyo
am
plísi
mo e
spectr
o d
e influenci
as
e i
nte
rese
s le
hace e
star
siem
pre
ale
rta y
en c
onst
ante
cre
cim
iento
, ta
l y
com
o d
em
uest
ra s
u d
om
inio
de los
tam
bore
s y
meta
les
en la g
rabaci
ón.
En c
ada u
na d
e las
insp
iradas
vers
iones,
las
rele
ctu
ras
arm
ónic
as
y el tr
a-
tam
iento
ele
ctr
ónic
o d
el in
quie
to C
outu
rier, e
n s
u d
oble
faceta
de p
ianis
ta
y com
posi
tor, c
onsi
guen c
onju
gar
la m
úsi
ca b
arr
oca e
n t
iem
po p
rese
nte
.
Sus
arr
eglo
s si
rven d
e s
oport
e a
la p
ers
onalísi
ma v
oz
de M
aria P
ia D
e V
ito
y dan e
spaci
o a
la i
mpro
visa
ción,
que e
s el
caballo d
e b
ata
lla d
e A
nja
Lechner, c
uyo
fra
seo inconfu
ndib
le p
are
ce e
nsa
nchar lo
s lím
ites
del tiem
po
y perm
ite e
scuchar
dos
mundos
a l
a v
ez.
Y e
s en e
sa c
onfu
sión d
onde e
l
violo
nchelo
se h
ace v
oz
y la
voz
se t
orn
a inst
rum
ento
en u
n p
roceso
en e
l
que las
arias
de ó
pera
se tra
nsf
orm
an e
n c
anci
ones
y lo
s te
xtos
antiguos
se
adapta
n a
la n
arr
ativa
modern
a.
Ha s
ido l
a p
ropia
canta
nte
ita
liana,
que h
a d
edic
ado s
u c
arr
era
tanto
a l
a
inte
rpre
taci
ón c
om
o a
la inve
stig
aci
ón m
usi
coló
gic
a, la
encarg
ada d
e tra
du-
cir lo
s te
xtos
origin
ale
s al napolita
no e
n h
onor al com
posi
tor y
a las
músi
cas
popula
res
de l
a é
poca.
Entr
e o
tros,
Fac,
ut
port
em
Christ
i m
ort
em
y Q
uis
est
hom
o,
qui
non fl
ere
t del
Sta
bat
Mate
r. A
dem
ás,
ha r
ecupera
do l
a v
er-
sión o
rigin
al napolita
na d
e O
gni pena p
iù s
pie
tata
y las
arias
Chi dis
se c
a la
fem
mena y
Nun s
i chella c
a io lass
aje
de la ó
pera
bufa
Lo fra
te ‘nnam
ora
to.
Il P
erg
ole
se e
s un e
xperim
ento
pero
tam
bié
n u
n h
om
enaje
a u
no d
e l
os
gra
ndes
com
posi
tore
s de la
his
toria de It
alia que,
en ple
no si
glo
XVIII,
fue c
apaz
de a
unar
la m
úsi
ca p
opula
r y
la c
ulta e
n u
n m
ism
o e
stilo,
lo
que t
erm
inaría s
iendo u
no d
e l
os
rasg
os
más
cara
cte
ríst
icos
de la e
scuela
napolita
na. Tre
s si
glo
s desp
ués,
Maria P
ia D
e V
ito, Fra
nçois
Coutu
rier, A
nja
Lechner y
Mic
hele
Rabbia
han s
alido a
la b
úsq
ueda d
e u
na n
ueva
tra
dic
ión.
Y la h
an e
ncontr
ado.
BE
NJA
MÍN
G. R
OS
AD
O
CU
AR
TE
TO
. 11 D
E D
ICIE
MB
RE D
E 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AIL
PER
GO
LE
SE
YAG
O M
AH
ÚG
O C
HA
RLES
FO
RTEPIA
NO
15
de e
nero
de 2
015.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
E
R
A
,
E
M
-
com
o “A
rtis
ta E
spañ
ol d
el a
ño
201
3”,
Yag
o M
ahú
go n
ace
en
Mad
rid
. D
iscí
pu
lo d
e R
ober
t H
ill,
es l
icen
ciad
o en
in
stru
men
tos
his
tóri
cos
de
tecl
ado
(cla
ve,
fort
epia
no
y ór
gan
o).
Ha
estu
dia
do
tam
bién
con
mae
stro
s co
mo
Ch
rist
oph
e R
ouss
et o
Ken
net
h
Gil
ber
t. E
ntr
e su
s ga
lard
ones
des
taca
n lo
s d
el 3
5º C
oncu
rso
Inte
rnac
ion
al
de
clav
e d
e B
ud
apes
t (H
un
gría
) y
del
13
º co
ncu
rso
de
clav
e d
e B
ruja
s
(Bél
gica
), c
onsi
der
ado
el c
oncu
rso
más
im
por
tan
te d
e m
úsi
ca a
nti
gua.
Ha
sid
o pro
feso
r d
e la
s as
ign
atu
ras
de
clav
e e
inte
rpre
taci
ón h
istó
rica
e
imp
arte
reg
ula
rmen
te c
urs
os y
con
fere
nci
as s
obre
est
a m
ater
ia.
PR
OG
RA
MA
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
-
)
Son
ata
K
en
Do
may
orSon
ata
K
en
fa
men
orSon
ata
K
en
Mi
bem
ol m
ayor
Son
ata
K
en
sol
men
orSon
ata
K
en
La
may
orSon
ata
K
en
la
men
or
An
ton
io S
ole
r (
-
)
Son
ata
en m
i m
enor
nº
Son
ata
en D
o m
ayor
nº
M
anu
el B
lasc
o d
e N
ebra
(
-
)
Son
ata
VSon
ata
VI
Ha
grab
ado
par
a la
s te
levi
sion
es y
rad
ios
esta
tale
s d
e to
da
Eu
rop
a. S
u p
ri-
mer
dis
co d
e cl
ave,
con
las
obra
s co
mple
tas
del
com
posi
tor
fran
cés
del
si-
glo
XV
III
Pan
crac
e R
oye
r, h
a si
do g
alar
don
ado c
om
o “
Dis
co e
xcep
cion
al
del
mes
” p
or
div
ersa
s re
vist
as e
spec
iali
zad
as (
Sch
erzo
, R
itm
o,
Mel
óm
a-
no…
) y
eleg
ida
com
o u
na
de
las
mej
ore
s gra
bac
ion
es d
e m
úsi
ca c
lási
ca d
el
201
3 p
or
El
Paí
s. S
u ú
ltim
o d
isco
, co
n l
as p
ieza
s d
e cl
avec
ín e
n c
on
cier
to
de
Ram
eau
, es
tá t
enie
nd
o t
ambié
n u
na
exce
len
te a
cogid
a p
or
la c
ríti
ca.
Es
fun
dad
or
y d
irec
tor
del
con
jun
to h
isto
rici
sta
Ímp
etu
s. A
dem
ás d
e su
acti
vid
ad c
om
o c
on
cert
ista
, d
esar
roll
a su
lab
or
ped
agógic
a en
el
con
ser-
vato
rio,
en e
l C
entr
o S
up
erio
r d
e E
nse
ñan
za M
usi
cal
Kat
erin
a G
ursk
a y
com
o c
lave
cin
ista
de
la E
scu
ela
Su
per
ior
de
Mú
sica
Rei
na S
ofía
.
FO
RTEPIA
NO
. 15 D
E E
NE
RO
DE 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AYAG
O M
AH
ÚG
O
ALO L
AR
GO D
E S
US T
RE
S P
RIM
ER
AS T
EM
PO
RA
DA
S,
EL C
ICLO S
CA
RL
AT
TI
HA
convo
cado a
los
mejo
res
clave
cinis
tas
y pia
nis
tas
de c
ada e
spe-
cialidad,
de O
ttavi
o D
anto
ne a
Enri
co P
iera
nunzi
, pero
nunca
hast
a a
hora
se h
abía
n a
com
etido l
as
Sonata
s a
l fo
rtepia
no.
Que n
o e
s
el
inst
rum
ento
esp
ecífi
co d
e e
stas
part
itura
s, a
unque e
xist
en p
ruebas
de
que
Sca
rlat
ti l
o usa
ba
ocas
ional
men
te p
ara
com
pon
er.
Quiz
á a
su
pes
ar,
si t
enem
os e
n c
uen
ta q
ue
orden
ó co
nve
rtir
en c
lave
var
ios
for -
tepia
nos
de
la c
olec
ción
pri
vada
de
su m
ecen
as y
alu
mna
la i
nfa
nta
Bár
bar
a de
Bra
ganza
.
Yago
Mah
úgo
(M
adri
d,
1976)
es lic
enci
ado
en c
lave
, fo
rtep
iano
y ór
ga-
no,
adem
ás d
e una
refe
renci
a en
inte
rpre
taci
ón h
istó
rica
de
inst
rum
en-
tos
de
tecl
ado.
Alu
mno
del
gra
n c
lave
cinis
ta y
for
tepia
nis
ta R
ober
t H
ill,
se c
urt
ió c
omo
solis
ta a
l co
nta
cto
de
mae
stro
s de
la t
alla
de
Chri
stop
he
Rou
sset
y K
ennet
h G
ilber
t has
ta h
acer
se c
on e
l pre
mio
esp
ecia
l del
XX
XV C
oncu
rso
Inte
rnac
ional
de
Cla
ve d
e B
udap
est
y la
men
ción
de
hon
or d
el X
III
Con
curs
o de
Cla
ve d
e B
ruja
s, u
no
de
los
cert
ámen
es m
ás
impor
tante
s de
músi
ca a
nti
gua
del
mundo.
Exp
lica
el m
úsi
co m
adrile
ño,
tam
bié
n f
undad
or y
dir
ecto
r del
con
junto
his
tori
cist
a Ím
pet
us,
que
al p
resi
onar
una
tecl
a del
cla
vicé
mbal
o, e
n e
l
inte
rior
de
la c
aja
una
púa
de
plu
ma
de
cóndor
ele
va u
na
cuer
da
y la
punza
de
tal m
aner
a que
se p
roduce
el so
nid
o m
ás d
elic
ado
del
mundo.
Raz
ón p
or l
a cu
al,
aseg
ura
, la
lit
erat
ura
bar
roca
poc
as v
eces
se
pued
e
leer
en l
as s
iete
oct
avas
de
los
Ste
inw
ay m
oder
nos
. “E
stá
clar
o que
el
clav
e y
el f
orte
pia
no
pre
serv
an m
ejor
que
el p
iano
la e
senci
a filo
lógi
ca
de
esta
músi
ca. ¿S
e pued
e in
terp
reta
r una
canta
ta d
e B
ach e
n s
axof
ón?
Por
supuest
o,
y se
guro
que e
l re
sult
ado e
s in
tere
santísi
mo.
Convi
ene
record
ar
que l
as
Sonata
s f
uero
n c
oncebid
as
para
un d
ete
rmin
ado i
ns-
trum
ento
”, s
eñala
.
Mah
úgo
em
ple
ará
un f
orte
pia
no
const
ruid
o por
Kei
th H
ill e
n 2
011,
ré-
plic
a de
uno
de
los
inst
rum
ento
s que
utiliz
ó M
ozar
t en
su é
poc
a. “
Pos
ee
un a
mplio
ran
go d
inám
ico,
car
ácte
r ro
bust
o ad
emás
de
una
mec
ánic
a
vien
esa
que
per
mit
e ca
mbio
s de
colo
r en
los
reg
istr
os a
gudos
”, c
omen
-
ta e
l in
térp
rete
. S
u p
eculia
r so
nor
idad
res
ult
a es
pec
ialm
ente
idón
ea
par
a ob
ras
de
Hay
dn,
Moz
art
y B
eeth
oven
. A
unque
en e
ste
caso
ser
virá
de
puen
te e
ntr
e dif
eren
tes
sensi
bili
dad
es m
usi
cale
s del
sig
lo X
VII
I. “
Y
ésa
es la
verd
ader
a ra
zón d
el f
orte
pia
no
en e
ste
conci
erto
: co
nec
tar
las
sonat
as d
e S
carl
atti
con
las
de
Sol
er y
De
Neb
ra”,
afirm
a.
Anto
nio
Sole
r (1
72
9-1
78
3)
estu
dió
en E
l E
scori
al con S
carl
att
i, a
unque
no h
ace f
alt
a c
onocer
este
dato
para
apre
cia
r la
influencia
que e
jerc
ió
el
ento
nces c
om
posi
tor
de l
a c
ort
e e
spañola
en s
us S
onata
s. L
as d
os
inclu
idas e
n e
l pro
gra
ma (
la n
º 139
en m
i m
enor
y l
a n
º 134
en d
o
mayor)
no s
ólo
son t
ard
ías (
estr
uctu
radas e
n t
res m
ovi
mie
nto
s y
muy
pró
xim
as y
a a
la f
orm
a s
onata
) si
no a
dem
ás r
ecié
n d
escubie
rtas p
or
el
musi
cólo
go E
nri
que I
goa e
n u
na n
ueva e
dic
ión c
ríti
ca p
ublicada h
ace
sólo
unos m
eses. S
u e
str
eno e
n u
na s
ala
de c
oncie
rto m
adrile
ña s
erv
irá
sin d
uda p
ara
arr
oja
r m
ás luz s
obre
este
peri
odo c
lave e
n la h
isto
ria d
e
la m
úsi
ca.
Dis
cíp
ulo
tam
bié
n d
e S
carl
att
i, M
anuel
Bla
sco d
e N
ebra
(175
0-1
78
4)
com
bin
ó m
agis
tralm
ente
su h
ere
ncia
natu
ral
española
con l
as f
orm
as
import
adas d
el com
posi
tor
italiano.
Mahúgo a
bord
ará
dos d
e s
us S
ona-
tas d
e m
adure
z (
la n
º 5
en f
a s
oste
nid
o m
enor
y l
a n
º 6
en m
i m
enor)
,
en l
as q
ue,
siguie
ndo l
a lín
ea d
e A
nto
nio
Sole
r (c
on e
squem
as A
dagio
-
Pre
sto y
Adagio
-Allegro
, re
specti
vam
ente
, y u
na e
str
uctu
ra b
ási
ca d
el
tipo A
-B;
A-B
-A),
se a
nuncia
una p
rim
itiv
a f
orm
a s
onata
. A
pesar
de
su t
em
pra
na m
uert
e,
De N
ebra
abri
ó c
am
ino a
muchos c
om
posi
tore
s
poste
riore
s c
on u
n p
rolífico legado q
ue s
e c
alc
ula
en m
ás d
e 1
70
obra
s.
En c
uanto
a l
os c
rite
rios d
e s
ele
cció
n d
e l
as S
onata
s d
e S
carl
att
i del
pro
gra
ma,
Mahúgo re
conoce haber
pri
ori
zado la
s re
lacio
nes to
nale
s
y la
s si
milit
udes esté
ticas a tr
avés del
fort
epia
no,
pero
ta
mbié
n la
s
em
ocio
nes y
los r
ecuerd
os d
e s
u i
nfa
ncia
. N
o h
ay q
ue o
lvid
ar
que l
as
Sonata
s f
uero
n c
oncebid
as o
rigin
alm
ente
com
o e
jerc
icio
s p
ara
cla
ve.
“Volv
er
a e
llas a
hora
me h
a p
erm
itid
o r
evi
vir
alg
unas d
e m
is p
rim
era
s
experi
encia
s m
usi
cale
s”,
com
enta
Mahúgo,
que p
ara
lela
mente
a s
u a
c-
tivi
dad c
om
o c
oncert
ista
enseña c
lave e
n M
adri
d e
n e
l C
entr
o S
uperi
or
de E
nseñanza M
usi
cal
Kata
rina G
urs
ka y en la
E
scuela
S
uperi
or
de
Músi
ca R
ein
a S
ofía.
Las tr
es prim
era
s pie
zas del
pro
gra
ma pert
enecen al
volu
men de la
rein
a d
e 1
74
2 (
Venecia
XIV
), d
onde s
e r
ecogen a
lgunas d
e las lla
madas
“sonata
s fl
ori
das”
. Todo u
n r
eto
para
el in
térp
rete
, no t
anto
por
su c
om
-
ple
jidad técnic
a (lo
s p
asaje
s m
ás d
ifíc
iles p
ueden tocars
e s
in n
ecesi
dad
de c
ruzar
las m
anos)
com
o p
or
la e
moció
n y
el ri
esgo q
ue s
ugie
ra c
ada
orn
am
ento
. “E
s p
refe
rible
salt
ars
e a
lguna n
ota
de la p
art
itura
–asevera
el fo
rtepia
nis
ta– a
nte
s q
ue s
ucum
bir
al vi
rtuosi
sm
o m
ecanic
ista
y c
om
-
pla
cie
nte
”. L
a v
ert
igin
osa K
347
en s
ol m
enor
(del catá
logo V
enecia
VII
)
es u
n a
rrebato
meló
dic
o, m
ientr
as q
ue la K
45
3 e
n la m
ayor
(Münste
r II
)
se p
resta
a u
n e
stilo
canta
bile m
uy a
decuado a
las p
osi
bilid
ades e
xpre
-
sivas d
el fo
rtepia
no. La K
45
6 e
n la m
enor (V
enecia
XI)
, con s
u e
scri
tura
refinada y
tra
nspare
nte
, serv
irá d
e c
ulm
inació
n y
sín
tesi
s a
los e
serc
izi.
En s
u r
ecie
nte
debut
dis
cográ
fico c
om
o c
lavecin
ista
para
el
sello B
ri-
llia
nt
Cla
ssi
cs,
Yago M
ahúgo ha re
copilado el
prim
er
libro
de pie
zas
para
cla
vecín
de Joseph-N
icola
s-P
ancra
ce R
oye
r, com
posi
tor
francés
del
XVII
I. E
l dis
co e
n c
uesti
ón h
a r
ecib
ido e
xcele
nte
s c
ríti
cas e
n l
as
págin
as d
e r
evi
sta
s e
specia
lizadas (
Scherz
o,
Ritm
o,
Meló
mano…
) y f
ue
sele
ccio
nado p
or
El
País
com
o u
no d
e l
os m
ejo
res d
iscos d
e m
úsi
ca
clá
sica d
e 2
013.
Tam
bié
n s
u ú
ltim
a g
rabació
n,
un s
urt
ido d
e p
iezas d
e
cla
ve e
n c
oncie
rto d
e R
am
eau,
pre
cis
am
ente
cuando s
e c
um
ple
n 2
50
años d
e l
a m
uert
e d
el
auto
r de L
es I
ndes g
ala
nte
s, e
stá
tenie
ndo u
na
exc
ele
nte
acogid
a.
BE
NJA
MÍN
G. R
OS
AD
O
FO
RTEPIA
NO
. 15 D
E E
NE
RO
DE 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AYAG
O M
AH
ÚG
O
TEO
DO
RO
AN
ZELLO
TTI
ACO
RD
EÓ
N
12
de f
ebre
ro d
e 2
015.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
T A
C
, P,
ha
cria
do e
n l
os
alre
ded
ore
s d
e B
aden
-Bad
en y
ha
estu
dia
do e
n
las E
scue
las S
uper
iore
s de
mús
ica
de K
arls
ruhe
y T
ross
inge
n ba
jo
la d
irec
ción
de
Jürg
en H
aber
man
n y
de H
ugo
Not
h. H
a ga
nado
num
e-ro
sos
conc
urso
s in
tern
acio
nale
s de
aco
rdeó
n. C
omo
solis
ta h
a ac
tuad
o en
im
port
ante
s fe
stiv
ales
(A
mst
erda
m,
Ham
burg
o, B
erlín
, B
ruse
las,
Col
o-ni
a, D
onau
esch
inge
n, F
lore
ncia
, Milá
n, L
os A
ngel
es, L
ondr
es, L
ucer
na,
Nue
va Y
ork,
Par
ís,
Prag
a, R
oma,
Sal
zbur
go,
Seúl
, V
enec
ia,
Vie
na,
Tok
-yo
, Tor
onto
, Var
sovi
a, Z
uric
h) y
ha
cola
bora
do c
on p
rest
igio
sas o
rque
stas
(K
öln
er-R
un
dfu
nk-
Sin
fon
ieor
ches
ter,
Kon
zert
hau
sorc
hes
ter
Ber
lin
, SW
R
Sin
fon
ieor
ches
ter
Fre
ibu
rg,
SW
R S
info
nie
orch
este
r St
utt
gart
, N
DR
Or-
ches
ter
Ham
burg
, Dre
sdn
er P
hil
har
mon
ie, D
euts
che
Rad
ioph
ilh
arm
onie
Saa
rbrü
cken
, Sy
mph
onie
orch
este
r d
es B
ayer
isch
en R
un
dfu
nk,
OR
F O
r-
ches
ter
Wie
n, R
adio
-Sym
phon
ie-O
rches
ter
Lju
blija
na)
. Teo
dor
o A
nze
llott
i
es u
no
de
los
soli
stas
de
acor
deó
n m
ás c
ual
ifica
dos
a n
ivel
inte
rnac
ion
al. S
u
nom
bre
está
est
rech
amen
te l
igad
o al
ren
acim
ien
to d
el a
cord
eón
, a
par
tir
de
los
años
och
enta
.
Tra
s el
est
ren
o m
un
dia
l d
e la
Seq
uenz
a X
III
per
fisar
mon
ica
de
Lu
cian
o
Ber
io,
en 1
995,
en
el
De
Doel
en d
e R
otte
rdam
, T
eod
oro
An
zell
otti
ha
inte
rpre
tad
o es
ta c
omp
osic
ión
con
en
orm
e éx
ito
en l
os f
esti
vale
s m
ás c
o-
noc
idos
de
tod
o el
mu
nd
o.
PR
OG
RA
MA
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
-
)
Son
ata
K
Son
ata
K
Nad
ir V
asen
na
(*
)
„nol
i m
e T
ange
re“
(
)
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSon
ata
K
Son
ata
K
Son
ata
K
Sal
vato
re S
ciar
rin
o (*
)V
agab
ond
e bl
u (
)
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSon
ata
K
Son
ata
K
Lu
cian
o B
erio
(
-
)
Seq
uen
za X
III
(ch
anso
n)
(
/
)
Ha
inte
rpre
tad
o en
est
ren
o ab
solu
to m
ás d
e 3
00
pie
zas
com
pu
esta
s ex
-
pre
sam
ente
par
a él
por
los
com
pos
itor
es G
eorg
e A
per
ghis
, Lu
cian
o B
erio
,
Bri
ce P
ause
t, H
ein
z H
olli
ger,
Tos
hio
Hos
akaw
a, M
ich
ael J
arre
ll, M
auri
cio
Kag
el, G
erar
d P
esso
n, M
atth
ias
Pin
tsch
er, W
olfg
ang
Rih
m, S
alva
tore
Sci
a-
rrin
o, M
arco
Str
opp
a, J
örg
Wid
man
n,
Han
s Z
end
er y
otr
os.
Med
ian
te e
l
emple
o d
e té
cnic
as e
xtre
mas
, de
reci
ente
imple
men
taci
ón, h
a am
pli
ado
las
pos
ibil
idad
es s
onor
as d
el in
stru
men
to e
n u
na
med
ida
que
ante
rior
men
te s
e
ten
ía p
or i
mp
osib
le, c
onvi
rtié
nd
ose
en fi
gura
de
cult
o d
el n
uev
o ac
ord
eón
y pio
ner
o d
e u
n n
uev
o p
anor
ama
aud
itiv
o.
Teo
dor
o A
nze
llot
ti e
s pro
feso
r en
la
Esc
uel
a ar
tíst
ica
sup
erio
r d
e B
ern
a
y, d
esd
e 2
002
, ta
mbi
én e
n l
a E
scu
ela
sup
erio
r d
e m
úsi
ca d
e F
ribu
rgo.
Ha
grab
ado
CD
con
com
pos
icio
nes
de
J. S
. B
ach
, D
. Sca
rlat
ti,
L.
Jan
acek
, J.
J. F
rob
erge
r, E
. Sat
ie,
M.
Kag
el,
M.
Pin
tsch
er,
M.
Hid
algo
, F.
Yas
ud
a, J
.
J. F
rob
erge
r, S
. Sci
arri
no
y J.
Cag
e p
ara
el s
ello
Win
ter&
Win
ter,
L.
Ber
io
par
a D
GG
AC
OR
DEÓ
N.
12 D
E F
EB
RE
RO
DE 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
ATEO
DO
RO
AN
ZELLO
TTI
EL É
XIT
O D
E L
AS SONATAS D
E S
CA
RLATTI S
E D
EB
E E
N B
UEN
A M
ED
IDA A S
U V
ER
SATIL
IDA
D.
Y e
s que, adem
ás
de las
habituale
s in
terp
reta
cio
nes
en c
lave
y p
iano
modern
o d
e e
stas
part
itura
s, e
xist
e u
n n
utr
ido c
atá
logo d
e a
rreglo
s y
vers
iones
de las
Sonata
s para
guitarr
a,
arp
a y
acord
eón.
Inst
rum
ento
, est
e
últim
o,
que e
n l
as
últim
as
décadas
ha i
rrum
pid
o c
on f
uerz
a e
n l
as
sala
s
de c
oncie
rto e
insp
irado u
n c
recie
nte
núm
ero
de e
stre
nos
de c
om
posi
tore
s
conte
mporá
neos.
Uno d
e s
us
mayo
res
impuls
ore
s ha s
ido,
sin d
uda,
Teo-
doro
Anze
llott
i (A
pulia,
1959), p
rota
gonis
ta d
el
cuart
o c
oncie
rto d
el
Cic
lo
Scarlatt
i del In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid.
Para
Anze
llott
i, q
ue e
s de o
rigen i
taliano a
unque s
e c
rió e
n l
os
alrededo-
res
de B
aden-B
aden y
est
udió
en l
as
Esc
uela
s Superiore
s de K
arlsr
uhe y
Tro
ssi
ngen, la
s S
onata
s goza
n d
e u
na s
uert
e d
e inte
mpora
lidad. “C
ada u
na
de l
as
555
kas
es
una lla
ve m
aest
ra q
ue a
bre
mil p
uert
as:
del
cla
sicis
mo
del
siglo
XVIII
a l
as
vanguard
ias
de n
uest
ros
día
s”,
exp
lica.
El
crite
rio d
el
pro
gra
ma n
o o
bedece a
pauta
s est
éticas
o f
orm
ale
s, m
ás
allá d
el
cará
cte
r
em
inente
mente
ita
liano d
e l
os
com
posi
tore
s. “
Salv
ando t
odas
las
dis
tan-
cia
s, m
e a
treve
ría a
decir q
ue l
os
cuatr
o c
om
part
en u
n i
nsa
cia
ble
inte
rés
por
la m
úsi
ca d
e s
u t
iem
po,
llám
ese
popula
r, f
olc
lórica o
de v
anguard
ia,
y
una a
rrolladora
pro
yecció
n h
acia
el fu
turo
”.
Abrirá
n e
l concie
rto l
as
Sonata
K6
en f
a m
ayo
r, d
e e
xubera
ncia
s rítm
icas
y aires
dancís
ticos,
y l
a K
457
en l
a m
ayo
r, q
ue p
one d
e m
anifi
est
o u
na
mayo
r est
iliz
ació
n a
rmónic
a y
sentido d
e las
rela
cio
nes
tonale
s que e
n los
prim
ero
s ese
rciz
i. A
nze
llott
i em
ple
ará
un a
cord
eón d
e b
oto
nes
y la
part
itura
origin
al. “
No h
e r
ealiza
do n
ingún a
rreglo
”, a
seve
ra.
“La r
iqueza
cro
mática
del
acord
eón p
erm
ite t
ocar
cada n
ota
que a
pare
ce e
n e
l papel. L
o i
mpor-
tante
es
no t
rata
r de e
mula
r el so
nid
o d
el cla
vicém
balo
y lle
var
las
Sonata
s
a t
u t
err
eno”.
Desd
e a
llí pondrá
rum
bo a
las
altura
s de N
oli m
e tangere
, de
Nadir V
ase
nna (1970), d
esc
rita
com
o u
n v
iaje
por
los
sentidos
y la
s posi
bi-
lidades
exp
resi
vas
del acord
eón, que v
erá
por prim
era
vez
la luz
en M
adrid.
La s
iguie
nte
tern
a d
e S
onata
s la
inte
gra
n la K
474
en m
i bem
ol m
ayo
r (t
odo
un d
err
oche d
e i
ngenio
en c
uanto
al
em
ple
o d
e a
ppoggia
tura
s la
rgas
se
refiere
), l
a K
105
en s
ol
mayo
r (u
n c
laro
scuro
arm
ónic
o d
e r
em
inis
cencia
s
popula
res
que a
lude a
la p
olifo
nía
rítm
ica d
el baile e
spañol) y
la K
262
en s
i
mayo
r (c
uyo
únic
o m
ovi
mie
nto
en v
ivo c
ontiene a
lguno d
e los
mom
ento
s de
mayo
r cala
do p
oético d
el
com
posi
tor).
A c
ontinuació
n,
sonará
Vagabonde
blu
(20
00), d
e S
alv
ato
re S
cia
rrin
o (
19
47), c
om
posi
tor
muy
fam
ilia
riza
do
con e
l le
gado s
carlatt
iano q
ue e
n l
os
últim
os
años
ha c
onfiado v
arios
de
sus
est
renos
a A
nze
llott
i. “
Est
e n
uevo
pro
yecto
de c
ola
bora
ció
n s
urg
ió d
e
AC
OR
DEÓ
N.
12 D
E F
EB
RE
RO
DE 2
014. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
ATEO
DO
RO
AN
ZELLO
TTI
una s
erie d
e im
pro
visa
cio
nes
que h
ice e
n c
asa
de S
cia
rrin
o a
part
ir d
e t
res
acor
des
de
séptim
a bás
icos
”.
En e
l úl
tim
o tr
amo
de
conci
erto
, se
esc
uch
arán
las
Sonata
s K
28
4 e
n s
ol
may
or y
la
K101
en l
a m
ayor
. La
prim
era
recu
erda
a l
os r
ondós
par
a cl
a-
vicé
mbal
o fr
ance
ses
de
la é
poc
a (a
l es
tilo
de
Cou
per
in)
y es
una
de
las
esca
sas
Sonata
s del
cat
álog
o (jun
to a
las
K265
y K
351,
los
mov
imie
ntos
suel
tos
y va
riac
iones
tem
pra
nas,
las
cin
co f
uga
s y
los
dos
sol
os d
e ór
gano)
que
no
se a
just
an a
la
form
a bi
naria.
La
segu
nda
, de
la q
ue
exis
ten v
aria
s
vers
iones
par
a gu
itar
ra y
arp
a, e
s de
una
luci
dez
mel
ódic
a ap
abul
lant
e qu
e
va c
ambi
ando
de
colo
r en
los
difer
ente
s re
gist
ros
del
inst
rum
ento
.
Com
o tr
aca
final
, el
púb
lico
mad
rile
ño
disf
ruta
rá d
e Sequenza
XIII
(19
95),
que
lleva
la
firm
a de
una
figu
ra f
unda
men
tal
de
la v
angu
ardi
a m
usi
cal
de
la s
egun
da m
itad
del
sig
lo X
X.
Qui
so L
uci
ano
Ber
io (
1925
-20
03)
que
la
resp
onsa
bilid
ad d
el e
stre
no
de
esta
origi
nal par
titu
ra e
n R
otte
rdam
rec
aye-
ra e
n las
man
os d
e su
col
ega
Teod
oro
Anz
ello
tti, q
ue
ha insp
irad
o m
ás d
e
30
0 o
bra
s deb
idas
a c
ompos
itor
es d
e la
tal
la d
e H
einz
Hol
liger
, M
aurici
o
Kag
el,
Mic
hael
Jar
rell,
Isa
bel
Mun
dry
, M
atth
ias
Pin
tsch
er,
Wol
fgan
g R
ihm
,
Mar
co S
trop
pa,
Jör
g W
idm
ann y
Han
s Ze
nder
, en
tre
otro
s. “
Ant
es d
e Se-
quenza
XIII ya
hab
ía rec
urr
ido
al a
cord
eón e
n o
tras
par
titu
ras,
per
o si
empre
apar
ecía
cam
uflad
o en
tre
un g
rupo
de
inst
rum
ento
s”, re
conoc
ería
el pro
pio
Ber
io. “F
ue
tras
una
con
vers
ació
n c
on A
nzel
lott
i qu
e m
e dec
idí a
inve
stig
ar
en lo
s or
ígen
es p
opul
ares
de
este
inst
rum
ento
, qu
e ab
arca
des
de
los
tango
s
de
Arg
entina
has
ta las
can
cion
es d
e la
cla
se o
bre
ra ita
liana
”.
Teod
oro
Anz
ello
tti ha
dem
ostr
ado
ser
uno
de
los
solis
tas
de
acor
deó
n m
ás
cual
ifica
dos
del
pan
oram
a in
tern
acio
nal, a
dem
ás d
e un
pio
ner
o en
el
uso
de
nuev
as t
écni
cas
de
inte
rpre
taci
ón.
Su n
ombre
est
á es
trec
ham
ente
li-
gado
al r
enac
imie
nto
del
aco
rdeó
n e
n l
a déc
ada
de
los
ochen
ta y
a s
u
pau
latina
inco
rpor
ació
n e
n l
os p
rogr
amas
de
conci
erto
. El
reper
torio
que
man
eja
abar
ca m
ás d
e tr
es s
iglo
s: d
e la
s Variacio
nes
Gold
berg
de
Bac
h a
Cheap Im
itation d
e Jo
hn C
age,
pas
ando
por
los
uni
vers
os s
onor
os d
e Ja
ná-
cek
y Lig
eti, t
al y
com
o at
estigu
an s
us
num
eros
as g
rabac
iones
par
a el
sel
lo
Win
ter&
Win
ter.
Exi
gent
e y
per
fecc
ioni
sta
hast
a la
méd
ula,
Anz
ello
tti ha
gan
ado
num
eros
os
concu
rsos
int
erna
cion
ales
de
acor
deó
n, a
ctuad
o co
mo
solis
ta e
n f
estiva
les
de
todo
el m
undo
(de
Los
Ánge
les
a D
onau
esch
inge
n) y
col
abor
ado
asid
ua-
men
te c
on las
alg
unas
de
las
orqu
esta
s m
ás p
rest
igio
sas
de
Euro
pa
(com
o
las
Orq
ues
tas
Sin
fóni
ca d
e B
erlín
, de
la R
adio
de
Bav
iera
y S
tutt
gart
, de
la
SW
R d
e B
aden
-Bad
en y
Friburg
o, y
la
Fila
rmón
ica
de
Dre
sde)
. E
s ad
emás
pro
feso
r en
la
Esc
uel
a A
rtís
tica
Sup
erio
r de
Ber
na y
, des
de
20
02, ta
mbi
én
impar
te c
lase
s de
acor
deó
n e
n la
de
Frib
urg
o.
BE
NJA
MÍN
G. R
OS
AD
O
LUIG
I AT
TAD
EM
OG
UIT
AR
RA
16
de a
bril de 2
015.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
C
de
su g
ener
ació
n,
Lu
igi
Att
adem
o in
icia
su
tra
yect
oria
art
ísti
ca
lice
nci
ánd
ose
terc
ero
en e
l “C
onco
urs
In
tern
atio
nal
d’E
xécu
tion
Mu
sica
le”
de
Gin
ebra
de
1995
. Nac
ido
en la
esc
uel
a d
el g
uit
arri
sta-
com
po-
sito
r A
nge
lo G
ilar
din
o, e
ntr
e su
s m
aest
ros
se e
ncu
entr
an G
iova
nn
i Gu
anti
,
Juli
us
Kal
mar
, A
less
and
ro S
olbi
ati
y E
mil
ia F
adin
i.
Se
lice
nci
ó en
Fil
osof
ía c
on u
na
tesi
s so
bre
la i
nte
rpre
taci
ón m
usi
cal,
y h
a
pu
blic
ado
div
erso
s ar
tícu
los
de
cará
cter
mu
sico
lógi
co y
est
étic
o. C
olab
ora
con
rev
ista
s es
pec
iali
zad
as y
ha
pre
sen
tad
o su
tra
baj
o en
Rad
io3
y R
adio
Tos
can
a C
lass
ica.
Ha
grab
ado
die
z C
D, e
ntr
e el
los,
alg
un
os m
onog
ráfi
cos
ded
icad
os a
las
Son
atas
de
Dom
enic
o Sca
rlat
ti,
a J.
S.
Bac
h,
a la
s ob
ras
PR
OG
RA
MA
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
-
)
Son
ata
K
Mod
erat
o e
Can
tabi
le; M
inue
tto
Man
uel
de
Fal
la (
-
)H
omen
aje
a la
tu
mba
de
Cla
ud
e D
ebu
ssy
Joaq
uín
Tu
rin
a (
-
)F
and
angu
illo
Do
men
ico
Sca
rlat
ti
Son
ata
K
C
anta
bile
Son
ata
K
A
ndan
teSon
ata
K
A
ndan
te e
can
tabi
le -
Alle
gris
sim
o
Fed
eric
o M
ore
no
To
rro
ba
(
-
)
Noc
turn
o
Do
men
ico
Sca
rlat
ti
Son
ata
K
A
ndan
teSon
ata
K
A
llegr
o
Ro
ber
to G
erh
ard
(
-
)
Fan
tasí
a
To
mas
Mar
co (
)
Fan
tasí
a so
bre
Fan
tasí
a
Do
men
ico
Sca
rlat
ti
Son
ata
K
Min
uett
oSon
ata
K
A
llegr
o
© ILARIA COSTANZO
inéd
itas
en
con
trad
as e
n e
l A
rch
ivo d
e Seg
ovi
a y
a lo
s Q
uin
teto
s d
e L
uig
i
Bocc
her
ini.
La
revi
sta
Gu
itar
Rev
iew
de
Nu
eva
York
le
ded
icó,
a fi
nal
es
de
20
07,
un
a en
trev
ista
volv
ien
do a
pu
bli
car
algu
nas
de
sus
gra
bac
ion
es.
Com
o m
usi
cólo
go,
en o
ctu
bre
de
20
02
se
ha
hec
ho c
argo
de
la c
atal
oga-
ción
de
los
man
usc
rito
s se
govi
anos,
hal
lan
do o
bra
s d
esco
noci
das
de
auto
-
res
com
o T
ansm
an, P
ahis
sa, C
assa
dò
y pu
blic
and
o lu
ego
el c
atál
ogo
en la
revi
sta
esp
añol
a “L
a R
oset
a” (
20
08)
. D
edic
a gr
an p
arte
de
su a
ctiv
idad
a
la m
úsi
ca d
e cá
mar
a y
a pro
yect
os m
onog
ráfi
cos,
en
tre
ésto
s la
gra
bac
ión
inte
gral
de
las
Suit
es p
ara
laú
d d
e B
ach
(pu
blic
ada
en 2
011
por
Bri
llia
nt
Cla
ssic
s) y
un
pro
yect
o so
bre
Pag
anin
i y la
mú
sica
con
tem
por
ánea
(qu
e h
a
sid
o ya
pre
sen
tad
o en
Ber
lín
, V
ien
a y
Nu
eva
Yor
k, a
sí c
omo
en e
l F
esti
val
MiT
o en
su
ed
ició
n 2
012)
. En
los
últ
imos
añ
os h
a im
par
tid
o se
min
ario
s y
con
cier
tos
en l
a R
oyal
Aca
dem
y of
Mu
sic
de
Lon
dre
s (2
010,
201
1, 2
013,
201
4),
en
la
Mel
bou
rne
Un
iver
sity
sob
re e
l re
per
tori
o d
e A
nd
rés
Seg
ovia
(201
0),
mie
ntr
as q
ue
en 2
011
fu
e in
vita
do
en e
l pre
stig
ioso
Fes
tiva
l d
e la
Gu
itar
Fou
nd
atio
n o
f A
mer
ica,
don
de
pre
sen
tó u
n p
rogr
ama
ded
icad
o a
la m
úsi
ca b
arro
ca.
En
tre
sus
pro
yect
os m
ás r
ecie
nte
s, e
stá
la p
ubl
icac
ión
de
la a
nto
logí
a y
del
CD
con
las
obr
as c
onte
mp
orán
eas
par
a gu
itar
ra d
e-
dic
adas
a P
agan
ini
(Ed
. Si
nfo
nic
a) y
la
inte
gral
de
las
obra
s d
e N
icco
lò
Pag
anin
i p
ara
guit
arra
sol
a, i
nte
rpre
tad
as p
or p
rim
era
vez
ínte
gram
ente
con
un
a gu
itar
ra d
e la
ép
oca
(Bri
llia
nt,
201
3). E
ste
año
la r
evis
ta A
mad
eus
le h
a d
edic
ado
el n
úm
ero
de
may
o, c
on l
a pu
blic
ació
n d
e u
n C
D m
ono
-
gráfi
co s
obre
Fer
nan
do
Sor
.
Es
pro
feso
r en
el I
SSM
G. D
oniz
etti
de
Bér
gam
o y
cola
bor
a h
abit
ual
men
-
te c
on H
EM
de
Gin
ebra
y L
ausa
na.
LA O
BR
A D
E D
OM
ENIC
O S
CAR
LATT
I ESTÁ
IND
ISO
LU
BLEM
EN
TE L
IGAD
A A
LA E
SCRIT
UR
A P
AR
A te
cla-
do. É
l des
arro
lló u
na té
cnic
a y
un e
stilo
úni
cos
para
el c
lave
, no
obst
ante
, par
te
de e
sta
unic
idad
aho
nda
sus
raíc
es e
n la
con
tigüi
dad
de S
carla
tti c
on la
mús
ica
popu
lar e
spañ
ola.
Es
prec
isam
ente
Man
uel d
e Fa
lla q
uien
señ
ala,
en
su te
xto
dedi
cado
al o
rigen
del
can
te jo
ndo,
cóm
o Sc
arla
tti fu
e el
úni
co m
úsic
o qu
e in
tuyó
, ant
es d
el s
iglo
XX
(y a
ntes
que
Deb
ussy
) la
riq
ueza
de
la h
eren
cia
mus
ical
ibér
ica.
Y t
ambi
én,
más
reci
ente
men
te,
una
de la
s m
ás im
port
ante
s es
peci
alis
tas
en S
carla
tti.,
Emilia
Fad
ini,
confi
rma
la in
tuic
ión
de K
irkpa
trick
con
un
estu
dio
en e
l que
dem
uest
ra la
pro
xim
idad
de lo
s m
ater
iale
s m
usic
ales
del
flam
enco
con
ele
men
tos
de la
esc
ritur
a “s
carla
ttian
a”.
Y es
en
este
esp
acio
don
de s
e in
trodu
ce la
gui
tarr
a, n
o po
r ca
sual
idad
, ic
ono
de la
mús
ica
popu
lar e
spañ
ola.
En
1935
And
rés
Sego
via,
que
fue
uno
de lo
s gu
itarr
ista
s m
ás
inno
vado
res
del s
iglo
XX,
inau
gura
una
tend
enci
a qu
e co
ntin
úa a
ún h
oy, c
on la
prá
ctic
a
de la
tran
scrip
ción
. Alg
unas
Son
atas
, ele
gida
s de
ent
re la
s m
ás c
erca
nas
a lo
s co
lore
s
de la
gui
tarr
a, d
e he
cho
encu
entra
n oc
asió
n pa
ra re
nova
r su
rique
za y
exp
resi
vida
d en
las
seis
cue
rdas
, y y
a es
legí
timo
espe
rar,
en u
n pr
ogra
ma
de m
úsic
a pa
ra g
uita
rra,
la
pres
enci
a de
est
e au
tor,
divi
dido
ent
re o
rigen
nap
olita
no e
influ
enci
a ib
éric
a.
No
es c
asua
l, po
r lo
tan
to,
la id
ea d
e un
ir al
guna
s pá
gina
s si
gnifi
cativ
as d
e la
li-
tera
tura
par
a gu
itarr
a de
l sig
lo X
X a
esta
s tr
ansc
ripci
ones
, co
n la
idea
de
mos
trar
cóm
o la
sen
sibi
lidad
al s
onid
o y
al c
olor
, ina
ugur
ada
por D
ebus
sy a
inic
ios
del s
iglo
,
sea
para
lela
al r
edes
cubr
imie
nto
en la
gui
tarr
a de
est
e ge
nio
italia
no d
el s
iglo
XVI
II.
Har
án d
e co
ntra
punt
o a
las
joya
s m
usic
ales
de
Scar
latti
, sel
ecci
onad
as d
e en
tre
las
Sona
tas
más
pró
xim
as a
l leg
uaje
de
la g
uita
rra,
obv
iam
ente
el H
omen
aje
de M
a -
nuel
de
Falla
, prim
era
obra
sig
nific
ativ
a de
un
com
posi
tor
no g
uita
rris
ta e
n el
sig
lo
XX,
ver
dade
ro p
unto
de
part
ida
del r
enac
imie
nto
de la
lite
ratu
ra d
e la
gui
tarr
a. C
on
él, ot
ros
dos
auto
res
–Joa
quín
Tur
ina
y Fe
deric
o M
oren
o To
rrob
a- q
ue e
scrib
iero
n
en la
mis
ma
époc
a (a
ños
vein
te)
insp
irado
s po
r Se
govi
a y
por
el r
edes
cubr
imie
nto
de la
iden
tidad
mus
ical
esp
añol
a. E
n hi
poté
tica
cont
inui
dad
con
él, d
os a
utor
es q
ue
se in
spira
ron
en la
mis
ma
poét
ica
mus
ical
. Su
mús
ica,
ric
a en
fuer
tes
cont
rast
es y
en c
laro
scur
os t
ípic
amen
te “
scar
latti
anos
”, m
anifi
esta
una
sin
gula
r pr
oxim
idad
. El
cont
empo
ráne
o To
mas
Mar
co e
scrib
e de
hec
ho p
ensa
ndo
y re
-pen
sand
o (a
trav
és
de u
na o
pera
ción
de
herm
enéu
tica
com
posi
tiva)
la F
anta
sia
(195
4) d
el c
atal
án R
o -
bert
o G
erha
rd, h
acie
ndo
una
oper
ació
n qu
e re
cuer
da e
n to
do la
de
la tr
ansc
ripci
ón,
que
exam
ina
la p
osib
ilida
d de
ren
ovar
el m
ater
ial m
usic
al y
a es
crito
(y
por
lo tan
to
se c
onoc
e), d
ándo
le u
na n
ueva
vid
a a
trav
és d
el s
onid
o de
un
nuev
o in
stru
men
to.
LU
IGI A
TTA
DEM
O
GU
ITA
RR
A.
16 D
E A
BR
IL D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
ALU
IGI
ATTA
DEM
O
Sca
rlatt
i y E
spañ
aLa
inve
nció
n “
scar
latt
iana
” y
su infl
uenc
ia e
n la
mús
ica
del si
glo
XX p
ara
guitar
ra
MA
SSI
MO
SPA
DA
NO
LU
CA
GU
GLI
ELM
I
VIO
LÍN
Y C
LAVI
CÉM
BALO
7 d
e m
ayo
de 2
015.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
Mas
sim
o Spad
ano.
Vio
lín
N
L (I)
“C
L
”
en s
u p
ais.
Más
tar
de
obtu
vo e
l dip
lom
a d
e so
list
a en
la U
niv
er-
sid
ad d
e U
trec
ht
baj
o l
a gu
ia d
e V
ikto
r L
iber
mn
an y
Ph
ilip
pe
Hir
sch
hor
n.
Com
o co
nce
rtin
o y
soli
sta
ha
actu
ado
en d
isti
nta
s fo
rmac
ion
es e
n la
s m
ás
impo
rtan
tes s
alas
de
Eur
opa,
Est
ados
Uni
dos,
Am
éric
a de
l Sur
, Asi
a, Á
fric
a y
Ori
ente
Med
io.
Ha
actu
ado
en l
os f
esti
vale
s y
tem
pora
das
de B
erlín
, Sa
lzbu
rgo,
Milá
n,
Parí
s, M
adri
d, R
oma,
Mon
tpel
lier,
Wie
sbad
en,
Am
ster
dam
, Fl
oren
cia,
B
arce
lona
, Mun
ich,
Nap
flion
…co
n V
icto
ria
Mul
lova
, Max
im V
enge
rov,
co
n K
atia
y M
arie
lle L
abéq
ue, C
rist
ian
Zac
hari
as ,
Enr
ico
Din
do, A
lexa
n-de
r L
onqu
ich
así c
omo
con
Ger
ard
Dep
ardi
eu y
Ale
ssan
dro
Bar
icco
.
Ded
ica
gran
par
te d
e su
act
ivid
ad a
la m
úsic
a an
tigu
a co
n in
stru
men
tos
orig
inal
es y
a s
u in
vest
igac
ión,
par
tici
pand
o en
la
edic
ión
de n
umer
osos
vo
lúm
enes
de
mús
ica
barr
oca
con
la C
amer
ata
Anx
anum
, orq
uest
a ita
liana
de
la c
ual e
s m
iem
bro
fund
ador
.
PR
OG
RA
MA
Lu
igi
Bo
cch
erin
i (
-
)
Sona
ta o
p.
G
en
Si b
may
or
Alle
gro
con
mot
o-ad
agio
-pre
sto
assa
i
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
-
)So
nata
K
en
fa m
enor
3/4
Lu
igi
Bo
cch
erin
i So
nata
op.
G
en D
o m
ayor
A
llegr
o co
n sp
irit
o-la
rgo-
tem
po d
i m
inue
tto
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSo
nata
K
en
mi m
enor
Alle
gro
3/4
Lu
igi
Bo
cch
erin
i So
nata
op.
G
in S
i b m
ayor
Mod
erat
o- a
llegr
o
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSo
nata
K
en
Re
May
or 3/8
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSo
nata
K d
eest
en
re m
enor
“F
anda
ngo”
3/4
Lu
igi
Bo
cch
erin
i So
nata
op.
G
e
n so
l men
or
Alle
gro
mol
to-c
anta
bile
ma
con
un p
oco
di m
oto-
pres
to a
ssai
© MARCO BORGGREVE
VIO
LÍN
Y C
LAVIC
ÉM
BA
LO
. 7 D
E M
AYO
DE 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AM
AS
SIM
O S
PA
DA
NO
Y L
UC
A G
UG
LIELM
I
Des
de
199
4 e
s co
nce
rtin
o d
e la
Orq
ues
ta S
infó
nic
a d
e G
alic
ia y
sie
m-
pre
com
o co
nce
rtin
o h
a co
lab
orad
o co
n la
Orc
hes
tra
Moz
art
dir
igid
a p
or
Abb
ado,
l’O
rch
estr
e N
atio
nal
de
Lyo
n,
l’Acc
adem
ia d
i San
ta C
ecil
ia d
e
Rom
a, O
rch
estr
e d
e C
ham
bre
de
Lau
san
ne,
Orq
ues
ta C
iud
ad d
e G
ran
ada,
Sin
fón
ica
de
Ten
erif
e, T
eatr
e L
iceu
, T
eatr
o R
eal
y co
n g
rup
os
bar
roco
s
com
o, l
’En
sem
ble
Bar
oqu
e d
e L
imoge
s co
n C
hri
stof
Coi
n,
l’E
nse
mble
Zefi
ro, H
esp
erio
n X
X y
Les
Con
cert
de
Nat
ion
con
Jor
di S
aval
l, “C
ham
bre
Ph
ilar
mon
iqu
e” d
irig
ida
por
Em
man
uel
Kri
vin
e y
Orf
eo 5
5 c
on N
ath
alie
Stu
tzm
an.
En
Cam
bray
se
le c
once
dió
en
1996
el t
ítu
lo h
onor
ífico
“L
aure
ate
Juve
ntu
s”.
Ha
grab
ado
dis
cos
con
dis
tin
tos
sell
os
Deu
tsch
e G
ram
mop
hon
e, S
ony,
Opu
s 11
1, B
ongi
ovan
ni,
y A
uvi
dis
Ast
rèe
y co
n e
sta
últ
ima
ha
reci
bid
o u
no
de
los
mas
des
taca
dos
reco
noci
mie
nto
s d
isco
grafi
cos,
“C
hoc
Mu
siqu
e”,
por
su
gra
bac
ión
de
son
atas
de
Rei
ckar
d.
Con
la
Cam
erat
a B
occ
her
ini,
ense
mbl
e fu
nd
ado
por
él m
ism
o, h
a gr
abad
o d
e lo
s tr
es c
uar
teto
s d
e J.
C.d
e
Arr
iaga
par
a el
sel
lo N
axos.
Con
el
En
sem
ble
Zefi
ro h
an s
alid
o re
cien
-
tem
ente
dos
CD
de
Con
cier
tos
de
Moz
art
y d
e co
nci
erto
s d
e F
asch
con
inst
rum
ento
s or
igin
ales
par
a el
sel
lo H
arm
onia
Mu
nd
i.
Dip
lom
ado
en d
irec
ción
de
orqu
esta
en
Ita
lia
con
el M
º D
onat
o R
enze
tti,
des
de
el 1
995
es
dir
ecto
r m
usi
cal y
art
ísti
co d
e la
Orq
ues
ta d
e C
ámar
a d
e la
Sin
fón
ica
de
Gal
icia
con
la c
ual
ha
dir
igid
o d
esd
e el
cla
sici
smo
has
ta S
tra-
vin
sky
y co
nte
mp
orán
eos
esp
añol
es. E
n s
u a
ctiv
idad
de
dir
ecto
r ta
mbi
én a
dir
igid
o la
Aca
dem
y of
An
cien
t M
usi
c en
Ale
man
ia, O
rqu
esta
Sin
fón
ica
de
Gal
icia
, la
Orq
ues
ta C
iud
ad d
e G
ran
ada,
la
Orq
ues
ta S
infó
nic
a d
e V
alle
s
en e
l P
alau
de
Bar
celo
na,
la
Orq
ues
ta d
o N
orte
de
Por
tuga
l, P
forz
hei
m
Kam
mer
Orc
hes
ter,
Orq
ues
tra
Sin
fón
ica
de
San
rem
o, O
rqu
esta
Sin
fón
ica
de
Bil
bao
, G
eorg
ish
Kam
mer
orch
este
r ,
Orq
ues
ta d
e E
xtre
mad
ura
en
tre
otra
s y
en l
os F
esti
vale
s d
e L
eón
, d
e Sal
aman
ca,
Moz
art
Fes
tiva
l. E
n e
l
Fes
tiva
l R
ossi
ni
de
Bad
-Wil
bad
ha
dir
igid
o la
Op
era
“Ser
Mar
can
ton
io,
de
la c
ual
rec
ien
tem
ente
ha
sali
do
un
CD
con
Nax
os.
Toc
a co
n u
n J
opep
h C
ontr
eras
175
5 y
un
Jos
eph
Alb
ani
170
0 c
a.
Luca
Gug
lielm
i. Clavicémbalo
L G
, ,
inte
nsa
act
ivid
ad p
rofe
sion
al i
nte
rnac
ion
al q
ue
incl
uye
con
cier
tos
com
o in
térp
rete
de
clav
e, c
lavi
cord
io, ó
rgan
o y
fort
epia
no,
la c
ola-
bor
ació
n c
on im
por
tan
tes
figu
ras
del
pan
oram
a co
nce
rtís
tico
(Jo
rdi S
aval
l,
Cec
ilia
Bar
toli
, Il
Gia
rdin
o A
rmon
ico)
, la
act
ivid
ad d
e d
irec
tor
de
coro
y
dir
ecto
r d
e or
ques
ta, l
a co
mp
osic
ión
y la
ped
agog
ía (
ESM
uC
, Bar
celo
na)
.
Alu
mn
o d
e Se
rgio
Pas
teri
s y
de
Gar
y G
rad
en p
ara
la d
irec
ción
, fu
e as
iste
nte
de
An
ton
i R
os M
arb
á, V
icto
r P
ablo
Pér
ez,
Gio
van
ni
An
ton
ini, G
ottf
ried
von
der
Gol
tz y
Jor
di
Sav
all. D
espu
és d
e es
tud
iar
en e
l C
onse
rvat
orio
de
su c
iud
ad,
en 1
99
9 f
ué
sele
ccio
nad
o p
ara
el C
urs
o E
xtra
ord
inar
io d
e D
i-
recc
ión
con
Car
lo M
aria
Giu
lin
i.
Ha
cola
bor
ado
com
o cl
avec
inis
ta y
org
anis
ta c
on l
a O
rch
estr
a Si
nfo
nic
a
Naz
ion
ale
del
la R
AI
baj
o d
irec
tore
s co
mo
Jeff
rey
Tat
e, R
afae
l Frü
bec
k d
e
Bu
rgos
, R
ober
to A
bb
ado,
Rob
ert
Kin
g y
Ton
Koo
pm
an.
En
el
20
01 d
ebu
tó c
omo
dir
ecto
r en
Tu
rín
con
el
Cor
o d
ella
RA
I en
la
Pet
ite
Mes
se S
olen
nel
le d
e R
ossi
ni y
al a
ño
sigu
ien
te d
irig
ió e
l Req
uie
m d
e
Moz
art
en B
olon
ia. E
n e
l 201
0 d
ebutó
con
la O
rch
estr
a R
egio
nal
e T
osca
na
por
in
vita
ción
de
Ald
o B
enn
ici
con
la
Sin
fon
ía N
r. 3
9 d
e M
ozar
t.
Ha
sid
o pro
feso
r d
e cl
ave,
org
ano,
for
tepia
no
y or
ques
ta b
arro
ca/c
lási
ca e
n
los
Cu
rsos
de
Mú
sica
An
tigu
a d
e P
amp
arat
o (I
tali
a), S
an F
eliu
de
Gu
ixol
s
(Cat
alu
nya
), B
arb
aste
(F
ran
cia)
y e
n U
rbin
o (I
tali
a).
Par
alel
amen
te t
ambi
én d
esar
roll
a u
na
gran
act
ivid
ad i
nte
rnac
ion
al c
omo
soli
sta
de
clav
e/ór
gan
o y
com
o ac
omp
añan
te d
e ar
tist
as e
ntr
e lo
s qu
e d
es-
taca
n C
ecil
ia B
arto
li,
Sar
a M
inga
rdo,
Ch
rist
oph
Pré
gard
ien
, G
iuli
ano
Car
mig
nol
a, P
aolo
Pan
dol
fo y
Jor
di
Sav
all.
Ha
grab
ado
más
de
cin
cuen
ta C
Ds
par
a lo
s m
ás p
rest
igio
sos
sell
os d
isco
-
gráfi
cos
com
o D
ecca
, Tel
dec
, Deu
tsch
e H
arm
onia
Mu
nd
i, A
ccen
t, A
rcan
a,
etc.
Rec
ien
tem
ente
, su
s gr
abac
ion
es d
e la
“V
aria
cion
es G
old
ber
g” d
e B
ach
y d
e la
s “S
onat
e p
er g
rave
cem
bal
o” d
e P
asqu
ini h
an s
ido
gala
rdon
adas
con
el D
iap
ason
d’O
r.
Es
Pro
feso
r d
e C
lave
, Baj
o C
onti
nu
o e
Inst
rum
ento
s d
e te
cla
his
tóri
cos
en
la E
scol
a Su
per
ior
de
Mu
sica
de
Cat
alu
nya
(E
SMu
C),
Bar
celo
na.
VIO
LÍN
Y C
LAVIC
ÉM
BA
LO
. 7 D
E M
AYO
DE 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AM
AS
SIM
O S
PA
DA
NO
Y L
UC
A G
UG
LIELM
I
A P
RIN
CIP
IOS D
EL S
IGLO X
VII
I, L
A C
OR
TE D
E M
AD
RID
REU
NIÓ
A U
N B
UE
N N
ÚM
ER
O
de a
rtis
tas ita
lianos q
ue im
port
aro
n a
la c
apit
al
el
esp
lendor
na-
pol
itan
o de
la é
poc
a. P
or s
us
calle
s ad
oquin
adas
pas
earo
n d
u-
rante
alg
ún t
iem
po e
l gra
n c
astr
ato
Carlo B
rosc
hi
Far
inel
li, e
l cé
lebre
poe
ta y
lib
retist
a Pie
tro
Met
asta
sio
y co
mpos
itor
es t
an i
lust
res
com
o
Nic
ola
Con
fort
o y
Luig
i B
occherini. C
uando e
ste
últim
o l
legó a
Esp
aña
en p
leno a
dve
nim
iento
de l
a c
asa d
e B
orb
ón,
Scarlatt
i llevaba m
ás d
e
die
z a
ños m
uert
o.
Boccherini
era
ento
nces u
n j
ove
n c
om
posi
tor
de 2
5
años,
adm
irador
de S
carlatt
i, c
uya
músi
ca n
o d
eja
ría d
e s
onar
dura
nte
todo e
l re
inado d
e C
arlos I
II.
El
sexto
concie
rto d
el
Cic
lo S
carlatt
i corr
erá
por
cuenta
del
violinis
ta
Massi
mo S
padano y
del cla
vecin
ista
Luca G
uglielm
i, q
ue h
an p
repara
do
un p
rogra
ma p
uente
entr
e S
carlatt
i y B
occherini. “
Escuchando l
a m
ú-
sica d
e a
mbos c
om
posi
tore
s s
e p
ueden a
pre
cia
r si
militudes d
e e
stilo
y
punto
s d
e e
ncuentr
o e
n lo q
ue s
e h
a v
enid
o a
lla
mar
el ‘e
stilo
madrile
ño’
de l
a e
scuela
napolita
na”,
cuenta
el
violinis
ta.
“B
occherini
no s
ólo
ha
sido u
no d
e los g
randes m
úsi
cos d
e todos los tie
mpos, si
no q
ue s
u v
asto
legado i
nstr
um
enta
l nos p
erm
ite c
onecta
r el
violín c
on l
as S
onata
s de
Scarlatt
i”.
Para
Guglielm
i la
afluencia
de m
úsi
cos i
talianos e
n M
adrid
fue e
l cald
o d
e c
ultiv
o p
erf
ecto
para
el
flore
cim
iento
cultura
l de E
spa-
ña
al c
alor
de
las
nuev
as c
orrien
tes
esté
tica
s it
alia
nas
. “D
e S
carlat
ti a
Boc
cher
ini, p
asan
do
por
Jac
ome
Fac
co y
Fra
nci
sco
Cor
selli
, la
esc
uel
a
italiana s
e c
onvi
rtió
en u
na m
oda.
Todo e
l m
undo q
uería e
scuchar
mú-
sica n
apolita
na”.
De B
occherini
(174
3-1
80
5)
inte
rpre
tará
n varias de su
s S
onata
s para
tecla
do y
vio
lín O
p.
5 (G
25
en s
i bem
ol m
ayo
r, G
26
en d
o m
ayo
r, G
27
en s
i bem
ol
mayo
r y G
29
en s
ol
menor)
, in
terc
ala
das c
on l
as S
onata
s
K69
en f
a m
enor, K
19
8 e
n m
i m
enor, K
14
5 e
n r
e m
ayo
r y l
a K
. deest
en r
e m
enor
‘Fandango’
de S
carlatt
i. A
unque e
n l
as S
onata
s O
p.
5 r
e-
suen
an tem
as y
ritm
os e
spañ
oles
, cu
enta
n los
cro
nis
tas
de
la é
poc
a que
Boccherini
las e
scribió
en P
arís,
ciu
dad q
ue v
isit
aba r
egula
rmente
en
com
pañía
de s
u a
mig
o e
l vi
olinis
ta F
ilip
po M
anfr
edi, y
dedic
ó la p
art
itura
a la c
lave
cin
ista
fra
ncesa A
nne L
ouis
e B
oyvi
n. “En p
lena fascin
ació
n p
or
las p
osi
bilid
ades e
xpre
sivas d
el
cla
ve,
Boccherini
abre
cam
ino a
l vi
olín
con u
n n
uev
o tipo
de
escr
itura
pre
curs
ora
de
técn
icas
, co
lore
s y
text
ura
s
venid
eras
”, e
xplic
a S
pad
ano.
Com
o quie
ra q
ue
a lo
lar
go d
el s
iglo
XVII
I, e
l fo
rtep
iano
de
Bar
tolo
meo
Cristo
fori
(quie
n i
deó u
n m
ecanis
mo q
ue p
erm
itía
golp
ear
las c
uerd
as
con m
acillo
s p
uls
ados a
variada i
nte
nsi
dad p
or
tecla
s q
ue v
olv
ían a
su
posi
ció
n o
rigin
al) f
ue d
esp
lazando p
aula
tinam
ente
al
cla
ve d
e l
os s
alo
-
nes y
sala
s d
e c
oncie
rto,
las S
onata
s O
p.
5 n
o f
uero
n i
nm
unes a
esta
transi
ció
n y se adapta
ron al
nuevo
in
str
um
ento
. “La prim
era
edic
ión
apare
ce t
itula
da c
om
o S
onata
s p
ara
cla
vecín
y v
iolín –
exp
lica G
ugliel -
mi–
pero
será
el pro
pio
Boccherini quie
n e
n la e
dic
ión c
orr
egid
a d
e s
us
últim
os a
ños h
aga m
enció
n a
l fo
rtepia
no,
que e
mitía
mejo
r el sonid
o”.
BE
NJA
MÍN
G.
RO
SA
DO
RA
QU
EL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
SO
PR
AN
O +
EN
SEM
BLE
Encarg
o d
el In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid
4 d
e junio
de 2
015. In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
L G
imp
orta
nte
s d
el p
anor
ama
mu
sica
l esp
añol
act
ual
. Fu
nd
ada
en e
l añ
o
201
0 p
or R
aqu
el A
nd
uez
a y
Jesu
s F
ern
ánd
ez B
aen
a, s
u fi
nal
idad
es
inte
rpre
tar
mú
sica
bar
roca
, ta
nto
del
sig
lo X
VII
com
o d
el X
VII
I, e
n b
ase
a u
nos
cuid
ados
pri
nci
pio
s h
isto
rici
stas
y a
post
and
o p
or c
olab
orar
con
los
mej
ores
mú
sico
s ta
nto
esp
añol
es c
omo
de
otra
s n
acio
nal
idad
es,
tod
os
ello
s
esp
ecia
liza
dos
en e
ste
rep
erto
rio.
Su
s m
iem
bros
form
an p
arte
de
orqu
esta
s
y gr
up
os
pre
stig
ioso
s a
niv
el m
un
dia
l, co
mo
L’A
rpeg
giat
a, H
esp
èrio
n X
XI,
Al A
yre
Esp
añol
, O
rqu
esta
Bar
roca
de
Sev
illa
, P
riva
te M
usi
cke,
Orc
hes
tra
of
the
Age
of
the
En
ligh
tmen
t, e
tc.
Com
o ej
e ce
ntr
al d
el g
rup
o cu
enta
n c
on l
a
sopra
no
Raq
uel
An
du
eza,
la
cual
es
invi
tad
a re
gula
rmen
te a
los
aud
itor
ios
y
fest
ival
es m
ás i
mp
orta
nte
s d
el m
un
do.
La
Gal
anía
hiz
o s
u d
ebu
t co
n g
ran
éxi
to e
n l
a C
ated
ral
de
Pam
plo
na
con
el S
tab
at M
ater
de
Per
gole
si,
y rá
pid
amen
te c
om
enzó
a e
star
pre
sen
te e
n
los
más
pre
stig
ioso
s au
dit
ori
os
y fe
stiv
ales
de
Eu
rop
a: A
ud
itori
o N
acio
nal
de
Mad
rid
, D
euts
chla
nd
Rh
einV
ok
al,
Cu
ltu
r C
asin
o B
ern
a, K
onze
rth
aus
de
Ber
lín
, W
DR
Köln
, S
ain
t M
ich
el e
n �
iéra
che,
MA
Fes
tiva
l d
e B
ru-
jas,
Pal
acio
de
la A
lmu
dai
na
de
Pal
ma
de
Mal
lorc
a, F
esti
val
de
Ara
nju
ez,
Fes
tiva
l d
e M
úsi
ca A
nti
gua
de
Pan
amá,
Qu
ince
na
Mu
sica
l D
ono
stia
rra,
Fes
tiva
l d
e M
úsi
ca S
acra
de
Bo
gotá
, F
esti
val
Van
Mec
hel
en,
Fes
ival
de
Inn
sbru
ck,
etc.
PROGRAMA
José
de
To
rres
(.
–
)
Fla
vesc
ite,
ser
enat
e C
anta
da a
l San
tísi
mo
al e
stil
o it
alia
noA
ria
(des
paci
o): F
lave
scit
e, s
eren
ate
Rec
itad
o: E
xpu
gnat
e, d
ebel
ate
Ari
a (g
rave
): A
d f
onte
m g
rati
eR
ecit
ado:
O,
suav
is d
ulc
edo
Ari
a: E
u,
Iesu
mi
care
Ale
gre:
Allel
uia
Do
men
ico
Sca
rlat
ti (
–
)
Pu
r n
el s
onn
o In
trod
uzio
ne a
lla c
anta
taM
inue
tA
ria
(and
ante
– le
nto)
: Pu
r n
el s
onn
oR
ecit
ativ
o: P
ria
del
l’au
rora
a F
ille
Ari
a (a
llegr
o m
oder
ato)
: Par
ti c
on l
’om
bra
Do
men
ico
Sca
rlat
tiSon
ata
par
a cl
avic
émbal
o en
Do
May
or,
K
(
–
)
Pas
tora
le. M
oder
ato
Mol
to a
llegr
oP
rest
o
Sil
via
Co
lasa
nti
(*
)
Fra
mm
enti
di
Let
tere
am
oros
e[E
ncarg
o d
el In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid]
José
de
Neb
ra (
-
)
Sel
va fl
orid
a A
ria
de
“Vie
nto
es
la d
ich
a d
e am
or”
(
)
Rec
itad
o ac
ompa
ñado
: O,
tú,
selv
aA
ria
anda
nte:
Sel
va fl
orid
a
Cu
enta
n c
on c
uat
ro g
rab
acio
nes
en
el
mer
cad
o, t
od
os
edit
ados
por
la
dis
co-
gráfi
ca A
nim
a e
Cor
po: “
Yo s
oy la
locu
ra”
(201
1), “
Alm
a M
ia”
(201
3), “
Pega
-so
” (2
014)
y “
Yo s
oy la
locu
ra 2
” (2
015)
. Tod
os e
llos
han
reci
bido
las
mej
ores
cr
ític
as y
pre
mio
s d
e la
pre
nsa
esp
ecia
liza
da.
ww
w.l
agal
ania
.com
Raq
uel And
ueza
. Sop
rano
Nac
ida
en P
amplo
na,
in
icia
su
for
mac
ión
mu
sica
l a
los
seis
añ
os.
Pos
-
teri
orm
ente
, b
ecad
a p
or e
l G
obie
rno
de
Nav
arra
y e
l A
yun
tam
ien
to d
e
Lon
dre
s, a
mplí
a es
tud
ios
en l
a G
uil
dh
all
Shoo
l of
Mu
sic
and
Dra
ma
de
Lon
dre
s, d
ond
e ob
tien
e el
Bac
hel
or o
f M
usi
c co
n m
enci
ón h
onor
ífica
y
reci
be
el p
rem
io S
choo
l Si
ngi
ng
Pri
ze.
Poc
o m
ás t
ard
e co
noc
e al
mae
stro
Ric
har
d L
evit
t, q
uie
n h
a si
do
su r
efer
ente
has
ta e
l pre
sen
te.
Col
abor
a as
idu
amen
te c
on d
iver
sas
form
acio
nes
: L’
Arp
eggi
ata,
Orq
ues
-
ta B
arro
ca d
e Sev
illa
, G
li I
nco
gnit
i, L
a T
emp
esta
d,
Al
Ayr
e E
spañ
ol,
El
Con
cier
to E
spañ
ol,
Pri
vate
Mu
sick
e, L
a R
eal
Cám
ara,
Hip
poc
ampu
s,
B’R
ock,
Orp
hén
ica
Lyr
a, e
tc.
En
20
03 e
ntr
a a
form
ar p
arte
del
cu
arte
to
voca
l La
Col
ombi
na;
en
ese
mis
mo
año
fun
da
jun
to a
l tio
rbis
ta J
esú
s F
er-
nán
dez
Bae
na
un
dú
o es
pec
iali
zad
o en
mú
sica
ital
ian
a d
el s
iglo
XV
II y
en
201
0 e
l gr
up
o L
a G
alan
ía.
Act
úa
com
o so
list
a en
los
pri
nci
pal
es f
esti
vale
s y
aud
itor
ios
de
tod
o el
mu
nd
o (P
arís
, M
adri
d,
Bar
celo
na,
B
ogot
á,
Bru
sela
s,
Utr
echt,
P
raga
,
Mos
cú, F
ran
kfu
rt, P
anam
á, B
uca
rest
, Vie
na,
Méx
ico,
Náp
oles
, Gra
nad
a,
Min
nea
pol
is, B
ern
a, L
ond
on, H
ong
Kon
g), y
en
201
2 h
ace
su d
ebu
t en
el
neo
yorq
uin
o C
arn
egie
Hal
l y
en lo
s P
rom
s lo
nd
inen
ses.
Ha
sid
o d
irig
ida
por
dir
ecto
res
com
o W
illi
am C
hri
stie
, F
abio
Bio
nd
i,
Em
ilio
Mor
eno,
Jac
ques
Ogg
, M
onic
a H
ugg
ett,
Edu
ard
o L
ópez
-Ban
zo,
Ch
rist
ina
Plu
har
, R
ich
ard
Ega
rr,
Ott
avio
Dan
ton
e, C
hri
stia
n C
urn
yn,
Pab
lo H
eras
, Si
r C
olin
Dav
is,
José
Ram
ón E
nci
nar
, et
c.
Raq
uel
es
invi
tad
a p
ara
imp
arti
r cu
rsos
de
can
to e
n e
l T
eatr
o R
eal
de
Mad
rid
, as
í co
mo
en l
as u
niv
ersi
dad
es d
e B
urg
os y
Alc
alá
de
Hen
ares
.
Asi
mis
mo,
col
abor
a en
ban
das
son
oras
de
pel
ícu
las,
cor
tom
etra
jes
y se
-
ries
de
tele
visi
ón, co
mo “
Exo
du
s” (
Rid
ley
Sco
tt, 2
014
), “
Isab
el”
(TV
E1,
SO
PR
AN
O +
EN
SEM
BLE
. 4 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AR
AQ
UEL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
Javi
er O
liva
res,
201
2), “
Atr
aco”
(E
du
ard
Cor
tés,
201
2) “
Tou
s le
s so
leil
s”
(Ph
ilip
pe
Cla
ud
el, 2
011)
, “D
isec
ción
de
un
a to
rmen
ta”
(Ju
lio S
oto G
úr-
pid
e, 2
010)
.
Ha
real
izad
o gr
abac
ion
es p
ara
sell
os d
isco
gráfi
cos
com
o V
irgi
n C
lass
ics,
Glo
ssa,
K61
7, N
B M
usi
ka,
Acc
entu
s, O
BS
Pro
met
eo y
Zig
-Zag
Ter
rito
i-
res.
En
201
1 c
rea
su p
ropio
sel
lo d
isco
gráfi
co, A
nim
a e
Cor
po,
cu
yas
cua-
tro
grab
acio
nes
(“Y
o so
y la
loc
ura
”, “
In P
arad
iso”
, “A
lma
Mia
” y
“Peg
aso)
han
rec
ibid
o la
s m
ejor
es c
ríti
cas
y pre
mio
s d
e la
pre
nsa
esp
ecia
liza
da.
ww
w.r
aqu
elan
du
eza.
com
José
Man
uel N
avar
ro.
Vio
lín
Nat
ura
l d
e C
órd
oba,
Jos
é M
anu
el N
avar
ro c
omie
nza
su
s es
tud
ios
de
vio-
la c
on F
ern
and
o E
spañ
a y
con
tin
úa
pos
teri
orm
ente
con
Jer
ome
Irel
and
,
reci
bien
do
clas
es r
egu
larm
ente
de
Bre
tisl
av N
ovot
ny.
Fu
e m
iem
bro
de
la
Jove
n O
rqu
esta
Nac
ion
al d
e E
spañ
a. I
nte
resa
do
des
de
mu
y pro
nto
por
la
mú
sica
an
tigu
a, d
ura
nte
cu
atro
añ
os c
omp
agin
a su
s es
tud
ios
de
viol
a co
n
los
de
viol
a d
e ga
mb
a y
can
to a
la
vez
que
se i
nic
ia e
n e
l vi
olín
bar
roco
par
tici
pan
do
en n
um
eros
os c
urs
os.
En
19
97
se
tras
lad
a a
Par
ís e
in
gres
a
en la
Orq
ues
ta B
arro
ca d
e la
Com
un
idad
Eu
rop
ea. E
n 2
001
obt
ien
e el
Di-
plo
ma
Sup
erio
r d
e M
úsi
ca A
nti
gua
en v
iolí
n b
arro
co c
on D
anie
l C
uil
ler
en e
l C
onse
rvat
oire
Su
per
ieu
r d
e P
aris
.
Ha
actu
ado
con
Acc
adem
ia B
izan
tin
a, %
e A
mst
erd
am B
aroq
ue
Orc
hes
-
tra,
Les
Saq
ueb
outi
ers
de
Tou
lou
se,
En
sem
ble
La
Fen
ice,
Exp
lora
tion
s,
En
sem
ble
Wil
liam
Byr
d,
Ch
apel
le R
hén
ane,
Gru
po
Seg
reis
de
Lis
boa
,
Orq
ues
ta B
arro
ca C
atal
ana,
Orq
ues
ta B
arro
ca d
e la
Un
iver
sid
ad d
e Sal
a-
man
ca,
Cap
illa
Rea
l d
e M
adri
d,
Cap
ella
de
Min
istr
ers,
La
Fol
lía,
Aca
de-
mia
del
Pia
cere
, L
a R
evêu
se,
Hip
poc
ampu
s, L
a R
eal
Cám
ara,
Con
jun
to
Bar
roco
Zar
aban
da
y la
Orq
ues
ta B
arro
ca d
e G
ran
ada,
en
tre
otro
s.
Ha
real
izad
o gr
abac
ion
es p
ara
Rad
io F
ran
ce,
RT
VE
, R
AI,
RT
L,
Alp
ha,
Har
mon
ia
Mu
nd
i,
Am
bron
ay,
Zig
Z
ag
Ter
rito
ires
, A
stré
e,
Ric
erca
r,
Glo
ssa
Mu
sic,
Alm
aviv
a, E
rato
, V
erso
, O
pu
s 11
1, K
617
, O
BS
Pro
met
eo,
Por
tuga
ler,
E.G
. Tab
alet
y L
ind
oro.
Act
ual
men
te e
s in
vita
do
con
fre
cuen
-
cia
com
o pri
mer
vio
lín
, si
bie
n s
u a
ctiv
idad
mu
sica
l es
pri
nci
pal
men
te
com
o co
nce
rtis
ta,
toca
nd
o vi
olín
, vi
ola
y vi
ela
con
gru
pos
com
o A
l A
yre
Esp
añol
, L
e C
once
rts
des
Nat
ion
s, C
afé
Zim
mer
man
n,
%e
Rar
e F
ruit
s
Cou
nci
l, L
a G
alan
ía, T
erci
a R
eali
dad
, Art
aser
se, A
kad
emia
, El C
onci
erto
Esp
añol
, Os M
usic
os d
o T
ejo,
La
Tem
pest
ad o
Mal
a Pu
nica
, act
uand
o en
lo
s m
ás p
rest
igio
sos
fest
ival
es p
or to
do e
l mun
do.
Es
solis
ta d
e la
Orq
uest
a B
arro
ca d
e Se
villa
, ag
rupa
ción
de
la q
ue e
s m
iem
bro
fund
ador
, así
com
o de
l trí
o E
x-co
rde
y T
rito
nus.
Es c
once
rtin
o-di
rect
or d
e la
Orq
uest
a B
arro
ca d
el C
onse
rvat
orio
Pro
fesi
onal
de
Cór
do-
ba, c
iuda
d do
nde
actu
alm
ente
res
ide.
Pab
lo P
riet
o. V
iolín
Tra
s ob
tene
r lo
s tí
tulo
s su
peri
ores
de
viol
ín y
mús
ica
de c
ámar
a en
los
C
onse
rvat
orio
s de
Mur
cia
y Z
arag
oza,
Pab
lo P
riet
o co
ntin
uó s
u fo
rma-
ción
con
pro
feso
res
com
o Ir
mga
rd S
chal
ler,
Em
ilio
Mor
eno,
Jaa
p Sc
hrö-
der,
Enr
ico
Gat
ti, F
ranç
ois
Fern
ande
z o
Mik
hail
Kop
elm
an.
Act
ualm
ente
es
mie
mbr
o de
los
grup
os L
a T
empe
stad
, La
Gal
anía
y L
os
Mús
icos
de
Su A
lteza
, y
cola
bora
hab
itual
men
te c
on n
umer
osas
for
ma-
cion
es d
edic
adas
pri
ncip
alm
ente
a l
a m
úsic
a ba
rroc
a co
mo
la O
rque
sta
Bar
roca
de
Sevi
lla, F
orm
a A
ntiq
va, L
a C
apill
a R
eal d
e M
adri
d, L
a Fo
lía,
$e
Scho
lars
Bar
oque
Ens
embl
e, H
ippo
cam
pus,
Con
duct
us E
nsem
ble,
E
stil
Con
cert
ant,
Ter
cia
Rea
lidad
, E
l T
rova
r de
los
Afe
ctos
, C
ompa
ñía
Tea
tro
del
Prín
cipe
de
Ara
njue
z, O
rque
sta
Bar
roca
de
Sala
man
ca,
etc.
, co
n lo
s qu
e ha
act
uado
en
num
eros
os e
scen
ario
s y
fest
ival
es e
spañ
oles
, eu
rope
os y
am
eric
anos
.
Jose
txu O
breg
ón.
Vio
lonch
elo
Dir
ecto
r ar
tíst
ico
de L
a R
itira
ta y
Pro
feso
r de
l R
eal
Con
serv
ator
io S
u-pe
rior
de
Mús
ica
de M
adri
d. C
on 1
3 pr
emio
s en
con
curs
os n
acio
nale
s e
inte
rnac
iona
les,
cur
sa e
stud
ios
supe
rior
es y
pos
tgra
do e
n vi
olon
cello
, cá
mar
a y
dire
cció
n en
Esp
aña,
Ale
man
ia y
Hol
anda
, es
tudi
ando
cel
lo
barr
oco
en K
onin
klijk
Con
serv
ator
ium
(L
a H
aya)
y c
on A
nner
Bijl
sma.
Ofr
ece
conc
iert
os e
n E
urop
a, A
sia,
Am
éric
a y
Ori
ente
Med
io.
Ha
sido
m
iem
bro
de o
rque
stas
com
o R
oyal
Con
cert
gebo
uw y
Rot
terd
am P
hilh
ar-
mon
ic, y
en
el m
undo
de
la in
terp
reta
ción
his
tóri
ca c
olab
ora
con
EU
BO
-
Orq
uest
a B
arro
ca U
nión
Eur
opea
, l’A
rpeg
giat
a, L
e C
once
rt d
es N
atio
ns,
Orc
hest
ra o
f the
Age
of E
nlig
htm
ent,
Al A
yre
Esp
añol
, etc
. com
part
iend
o es
cena
rio
con
Jord
i Sav
all,
Chr
isti
na P
luha
r, Ph
ilipp
e Ja
rous
sky,
Krz
yszt
of
Pend
erec
ki, P
láci
do D
omin
go, J
esús
Lóp
ez C
obos
, etc
.
Ha
ofre
cido
con
cier
tos
en s
alas
com
o T
okyo
Ope
ra C
ity
(Jap
ón),
Con
-ce
rtge
bouw
(A
mst
erda
m),
Opé
ra R
oyal
de
Ver
saill
es y
Sal
le G
avea
u (P
a-rí
s), R
oyal
Fes
tiva
l Hal
l y W
igm
ore
Hal
l (L
ondr
es),
etc.
Art
ista
del
sel
lo
Glo
ssa,
sus
gra
baci
ones
al
fren
te d
e L
a R
itira
ta h
an r
ecib
ido
gala
rdon
es
com
o el
Ojo
Crí
tico
de
Rad
io N
acio
nal d
e E
spañ
a o
el P
rem
io C
odal
ario
al
Mej
or P
rodu
cto
Mus
ical
. Tam
bién
ha
grab
ado
para
Vir
gin,
Alia
Vox
, así
co
mo
BB
C3,
NPS
3, M
ezzo
, etc
.
Jesú
s Fe
rnán
dez
Bae
na.
Tio
rba
Nac
e en
Est
epa
(Sev
illa)
. E
stud
ia fl
auta
de
pico
y c
uerd
a pu
lsad
a en
el
Con
serv
ator
io S
uper
ior
de M
úsic
a de
Sev
illa
con
Gui
llerm
o Pe
ñalv
er y
Ju
an C
arlo
s R
iver
a. M
ás t
arde
, bec
ado
por
la J
unta
de
And
aluc
ía, a
mpl
ía
estu
dios
en
el K
onin
klijk
Con
serv
ator
ium
de
La
Hay
a, d
onde
obt
iene
su
dipl
oma
en 2
002.
Ha
cola
bora
do c
on g
rupo
s co
mo
El C
onci
erto
Esp
añol
, Al A
yre
Esp
añol
, Pr
ivat
e M
usic
ke, L
a R
eal C
ámar
a, M
ore
His
pano
, Acc
adem
ia d
el P
iace
re,
Hip
poca
mpu
s, H
arm
ónic
a Sp
haer
a, C
ondu
ctus
Ens
embl
e, M
úsic
a Fi
cta
o L
a C
olom
bina
, act
uand
o en
los
prin
cipa
les
fest
ival
es d
e m
úsic
a an
tigu
a (A
mbr
onay
, Ú
beda
y B
aeza
, M
ichi
gan,
Am
ster
dam
, Q
uinc
ena
Mus
ical
D
onos
tiar
ra, S
evill
a, M
oscú
, Tou
lous
e, B
ruse
las,
Gan
te, A
ranj
uez,
Cam
i-no
de
Sant
iago
, Cue
nca,
Utr
echt
, Dar
oca,
Lug
o, T
orro
ella
de
Mon
tgrí
…)
Ha
sido
dir
igid
o po
r dir
ecto
res t
ales
com
o E
mili
o M
oren
o, F
rans
Brü
ggen
, G
abri
el G
arri
do, P
aul M
acC
rees
h, F
abio
Bon
izzo
ni, E
duar
do L
ópez
Ban
-zo
, etc
. Aco
mpa
ña a
sidu
amen
te a
can
tant
es c
omo
Mar
ía B
ayo,
Mag
dale
-na
Kož
ená,
Jor
di D
omèn
ech,
Núr
ia R
ial,
José
Her
nánd
ez P
asto
r, C
arlo
s M
ena
y R
aque
l And
ueza
, con
la q
ue d
esde
el a
ño 2
003
form
a dú
o es
tabl
e,
espe
cial
izán
dose
en
la m
úsic
a ita
liana
del
sig
lo X
VII
. Con
ella
fun
da e
n 20
10 e
l gru
po L
a G
alan
ía.
Ha
real
izad
o gr
abac
ione
s pa
ra l
a ra
dio
suiz
a, f
ranc
esa
y ho
land
esa,
y
para
los
sel
los
Har
mon
ia M
undi
Fra
nce,
Deu
tsch
e G
ram
mop
hon,
NB
SO
PR
AN
O +
EN
SEM
BLE
. 4 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AR
AQ
UEL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
SO
PR
AN
O +
EN
SEM
BLE
. 4 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AR
AQ
UEL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
Mu
sik
a y
Naï
ve.
En
201
0 f
un
da
su p
rop
io s
ello
dis
cogr
áfico
, A
nim
a e
Cor
po M
úsi
ca.
Alb
ert
o M
art
ínez M
olina.
Clavicémbalo
Com
ien
za s
us
estu
dio
s m
usi
cale
s en
el C
onse
rvat
orio
de
Mad
rid
y e
stu
dia
clav
e en
la “
Gu
ild
hal
l Sch
ool o
f M
usi
c an
d D
ram
a” d
e L
ond
res
con
Dav
id
Rob
lou
y e
n A
mst
erd
am c
on R
ich
ard
Ega
rr.
Es
dir
ecto
r y
mie
mbr
o fu
nd
ador
del
gru
poH
ipp
ocam
pu
s, c
on q
uie
n h
a
ven
ido
dif
un
die
nd
o su
com
pro
mis
o co
n e
l pú
blic
o en
div
ersa
s ci
ud
ades
de
Ingl
ater
ra,
Ale
man
ia y
Esp
aña,
par
tici
pan
do
en i
mp
orta
nte
s ci
clos
y
fest
ival
es y
ten
ien
do
siem
pre
com
o pre
mis
a el
hal
lazg
o d
e la
em
oció
n e
n
las
par
titu
ras.
Baj
o su
dir
ecci
ón,
Hip
poc
ampu
s fu
e re
sid
ente
en
el
cicl
o
mad
rile
ño
de
Las
Can
tata
s d
e J.
S. B
ach
, en
el q
ue
des
de
20
04
has
ta 2
012
se i
nte
rpre
taro
n t
odas
las
obr
as r
elig
iosa
s d
e es
te c
omp
osit
or,
de
quie
n l
a
form
ació
n t
ien
e en
rep
erto
rio
más
de
sete
nta
Can
tata
s ad
emás
de
Mis
as,
Pas
ion
es,
Con
cier
tos
de
Bra
nd
embu
rgo,
Su
ites
orq
ues
tale
s y
mú
sica
de
cám
ara.
Ha
edit
ado
con
el
sell
o d
isco
gráfi
co A
rsis
nu
mer
osas
gra
bac
ion
es d
e
Hip
poc
ampu
s: e
l op
.2 d
e Jo
han
n P
hil
ipp
Kri
eger
(4*
Gol
db
erg)
; “L
es
Goû
ts R
éun
is”,
jun
to a
l vio
lin
ista
Jaa
p S
chrö
der
, “L
asci
atem
i mor
ire”
, con
mú
sica
de
Cac
cin
i, F
resc
obal
di
y M
onte
verd
i;“Son
atas
de
un
ob
oíst
a”,
de
G. S
amm
arti
ni (
con
Xav
ier
Bla
nch
, Pre
mio
CD
Com
pac
t 2
010
a la
mej
or
grab
ació
n i
nst
rum
enta
l bar
roca
), y
var
ias
grab
acio
nes
en
dir
ecto
, ed
itad
as
en 2
00
9 e
n C
D (
Can
tata
s B
WV
82
, 170
y 1
99)
y d
esd
e 2
012
en
pen
dri
ves
GP
D d
e 8
GB
con
au
dio
y v
ídeo
en
alt
a d
efin
ició
n: “
Lie
bst
er J
esu”
(2
012
,
Exc
epci
onal
Sch
erzo
y n
omin
ado
a lo
s IC
MA
201
4,
cate
gorí
a “B
aroq
ue
Voc
al”)
, “B
ach
en
Val
lek
as”(
201
3, E
xcep
cion
al S
cher
zo y
Rit
mo
Par
ade)
y ot
ros
en f
ase
de
pos
tpro
du
cció
n. E
stas
inn
ovad
oras
gra
bac
ion
es in
clu
yen
nu
eve
can
tata
s y
dos
con
cier
tos
de
Bra
nd
embu
rgo
de
J. S
. B
ach
, ad
emás
de
mú
sica
de
cám
ara
de
Tel
eman
n,
Hae
nd
el y
Viv
ald
i.
Asi
mis
mo,
y p
ara
el m
ism
o se
llo
dis
cogr
áfico
, ha
grab
ado
a dú
o so
nat
as d
e
L. B
occh
erin
i y D
. Por
rett
i con
el v
iolo
nch
elis
ta I
agob
a F
anlo
y la
s so
nat
as
par
a vi
ola
da
gam
ba
y cl
ave
de
Joh
ann
Seb
asti
an B
ach
con
el
viol
agam
-
bist
a F
ahm
i A
lqh
ai.
Ha
ofre
cid
o co
nci
erto
s a
dú
o co
n s
olis
tas
com
o W
iela
nd
Ku
ijken
, Ch
rist
o-
ph
e C
oin
, Ja
ap S
chrö
der
o H
iro
Ku
rosa
ki.
Coo
rdin
a el
Dep
arta
men
to d
e M
úsi
ca A
nti
gua
de
la A
cad
emia
‘M
aese
Ped
ro’
y co
mp
agin
a su
act
ivid
ad c
once
rtís
tica
con
la
doc
enci
a en
el
Rea
l
Con
serv
ator
io S
up
erio
r d
e M
úsi
ca d
e M
adri
d, c
entr
o en
el q
ue
es d
irec
tor
de
la O
rqu
esta
Bar
roca
ad
emás
de
pro
feso
r d
e cl
ave,
baj
o co
nti
nu
o y
mú
-
sica
de
cám
ara
des
de
199
9.
SO
PR
AN
O +
EN
SEM
BLE
. 4 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AR
AQ
UEL A
ND
UE
ZA
Y L
A G
ALA
NÍA
EL P
EN
ÚLTIM
O C
ON
CIE
RTO D
EL C
ICLO S
CA
RLATTI
ES
TÁ P
LA
NTE
AD
O C
OM
O U
N V
IAJE
de id
a y
vuelt
a.
La sopra
no R
aquel
Andueza,
acostu
mbra
da a
tender
puen
tes
entr
e la
músi
ca e
spañ
ola
de
los
sigl
os X
VII
y X
VII
I
y lo
s co
mpos
itor
es
ital
ianos
, fr
ance
ses
e in
glese
s del
mis
mo
per
iodo,
abor
dar
á un p
rogr
ama
que
recu
per
a la
can
tada
al S
antísi
mo
al e
stilo
ita-
lian
o Fla
vesc
ite,
sere
nate
del
mad
rile
ño
José
de
Torr
es
(ca.
1670
-173
8),
uno
de
los
más
brillan
tes
mae
stro
s de
la C
apill
a R
eal
esp
añol
a, y
var
ios
frag
men
tos
de
la z
arzu
ela
en d
os a
ctos
Vie
nto
es
la d
icha d
e a
mor
y de
Selv
a fl
orida d
el a
rago
nés
José
de
Neb
ra (
170
2-1
76
8).
Entr
e m
edia
s, la
can
tante
nav
arra
, una
de
las
may
ore
s esp
eci
alis
tas
en
el b
arro
co ita
lian
o de
su g
ener
aci
ón, est
able
cerá
un v
íncu
lo s
entim
enta
l
con S
car
latt
i a
trav
és
de
la b
ellísi
ma
Intr
oduzi
one a
lla c
anta
ta c
onte
nid
a
en P
ur
nel
sonno a
lmen t
al’ora
. “S
iem
pre
me
ha
inte
resa
do
la m
úsi
ca
que
busc
a el
afe
cto
por
enci
ma
del
efe
cto”
, so
stie
ne
la s
opra
no.
“Q
uiz
á
porq
ue
par
a m
í can
tar
es
lo m
ism
o que
conta
r his
tori
as.
Nece
sito
que
se e
nti
enda
el t
exto
tan
to c
omo
la m
úsi
ca.
Es
la ú
nic
a fo
rma
de
que
el
público
pued
a sa
bore
ar c
ada
pal
abra
, en
tender
la y
sen
tirl
a”.
Le
aco
mpañ
an e
n e
ste
conci
erto
los
músi
cos
de
La
Gal
anía
, en
sem
ble
de
músi
ca
bar
roca
que
ella
mis
ma
fundó
en 2
010
con
el
tiorb
ista
y
laudis
ta s
evilla
no
Jesú
s Fer
nán
dez
Baen
a. C
on é
ste,
los
viol
inis
tas
José
Man
uel
Nav
arro
y P
ablo
Pri
eto,
el
viol
onch
elis
ta J
ose
txu O
bre
gón y
el
clav
eci
nis
ta A
lber
to M
artínez
Mol
ina,
est
renar
á Fra
mm
enti di
Lett
ere
am
oro
se,
obra
encar
go d
el I
nst
ituto
Ita
lian
o de
Cult
ura
de
Mad
rid a
la
com
posi
tora
Silvi
a C
olasa
nti,
una
de
las
voce
s m
ás
ori
ginal
es
e in
nov
a-
dora
s del
pan
ora
ma
musi
cal
act
ual
.
Adel
anta
la
artist
a it
alia
na
que
la o
bra
que
esc
uch
ará
el p
úblico
mad
ri-
leño
par
te d
e la
par
titu
ra h
omón
ima
de
Scar
latt
i, u
tiliza
ndo
fragm
ento
s
de
sus
tres
can
tata
s, q
ue
cuen
tan l
a his
tori
a de
dos
aman
tes
a tr
avés
de
sus
car
tas.
“H
e re
spet
ado
tanto
el
conte
nid
o de
las
car
tas
com
o la
línea
de
can
to p
ropuest
a por S
car
latt
i”, co
nce
de
Col
asa
nti. “H
e quer
ido
que
la fi
ligra
na
arm
ónic
a de
las
Sonata
s p
ued
a re
conoce
rse
en t
odo
mom
ento
a t
ravé
s de
una
inst
rum
enta
ción
de
pla
nte
amie
nto
moder
no.
Adem
ás,
entr
e una
car
ta y
la
otra
hab
rá b
reve
s in
terludio
s que
serv
irán
de
diá
logo
entr
e el
pre
sente
y la
trad
ició
n m
usi
cal
”.
Tras
gra
duar
se e
n p
iano
y co
mposi
ción
, Silvi
a C
olasa
nti
(R
oma,
1975)
est
udió
con
Fab
io V
acc
hi, W
olfg
ang
Rih
m, P
asc
al D
usa
pin
y A
zio
Corg
hi
en L
a C
hig
iana
de
Sie
na
y en
la
Acad
emia
Naci
onal
de
San
ta C
eci
lia
de
Rom
a. D
esd
e en
tonce
s, a
dem
ás
de
ganar
var
ios
pre
mio
s (c
omo
el
Gof
fred
o P
etra
ssi it
alia
no
o el
Musi
kfa
brik
NÖ
de
Vie
na)
y s
er n
ombra
da
Cav
alie
re d
ella
Rep
ublica
por
Gio
rgio
Nap
olit
ano,
su m
úsi
ca
ha
sido
inte
rpre
tada
por
vari
as
orq
uest
as
euro
peas,
com
o la
del
Teat
ro d
e lo
s
Cam
pos
Elíse
os
de
Par
ís,
la N
aci
onal
de
Bél
gica,
la
Sin
fónic
a de
Ber
lín
y la
Orq
uest
a Sin
fónic
a del
Maggi
o M
usi
cal
e Fio
rentino.
En e
l Te
atro
Am
ilcar
e P
onch
ielli
de
Cre
mon
a, b
ajo
la d
irecc
ión d
e Fra
nce
sco
Fro
n-
gia,
se
est
renó
en 2
00
9 s
u ó
per
a de
cám
ara
infa
ntil
Il s
ole
, di
chi
è?,
basa
da
en u
n t
exto
de
Rob
erto
Piu
min
i.
Sob
re e
l pro
ceso
cre
ativ
o, e
xplica
Col
asa
nti
que
el t
ruco
est
á en
con
ci-
liar
la
esp
onta
nei
dad
de
la idea
con e
l re
spet
o por
las
regl
as
y la
form
a.
“Y e
n e
legi
r te
mas
univ
ersa
les
en l
os
que
la g
ente
se
pued
a se
ntir
iden
tificad
a”.
Entr
e su
s co
mposi
cion
es
reci
ente
s par
a te
atro
musi
cal
dest
acan
Fle
bile q
ueritu
r ly
ra,
L’angelo
del
Lip
onard
(U
n d
elirio a
mo-
roso)
y Faust
o (
Tra
gedia
soggett
iva i
n m
usi
ca), b
asa
da
en u
n t
exto
de
Fer
nan
do
Pess
oa
y est
renad
a en
2011
dura
nte
la
68
ª ed
ició
n d
e la
Set
-
tim
ana
Musi
cal
e C
hig
iana.
Un a
ño
desp
ués,
se
pre
sentó
en e
l Fest
ival
del
Maggi
o M
usi
cal
e Fio
rentino
su ó
per
a La M
eta
morf
osi
en u
n m
onta
je
del
sie
mpre
im
agi
nat
ivo
Pie
rluig
i P
ier
Alli. A
ctual
men
te, Silvi
a C
olasa
nti
ense
ña
com
posi
ción
en e
l C
onse
rvat
ori
o de
Músi
ca
de
Per
ugi
a.
BE
NJA
MÍN
G.
RO
SA
DO
UR
I C
AIN
EPIA
NO
Encarg
o d
el In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid
18
de junio
de 2
015.
Inst
ituto
Ita
liano d
e C
ultura
, a las
20.0
0 h
ora
s
N F B
Pei
ffer
. E
stu
dio
com
pos
icio
n d
e m
usi
cal
con
Geo
rge
Roc
hb
erg
y G
eorg
e C
rum
b e
n l
a U
niv
ersi
dad
de
Pen
nsy
lvan
ia.
Tra
baj
a
con
gru
pos
lle
vad
os p
or P
hil
ly J
oe J
ones
, H
ank
Mob
ley,
Joh
nn
y C
oles
,
Mic
key
Rok
er,
Od
ean
Pop
e, J
ymm
ie M
erri
tt,
Boo
tsie
Bar
nes
y G
rove
r
Was
hin
gton
.
Des
de
que
se t
rasl
ada
a N
uev
a Y
ork
Cai
ne
ha
grab
ado
más
de
20
cd
s co
mo
dir
ecto
r d
e gr
up
o. H
a gr
abad
o cd
’s j
un
to c
on s
u t
río
de
Jazz
: B
edro
ck
PR
OG
RA
MA
Scar
latt
i P
roje
ct
[Encarg
o d
el In
stituto
Ita
liano d
e C
ultura
de M
adrid]
Tri
o (W
inte
r an
d W
inte
r 20
09)
así
com
o co
n su
gru
po c
on a
rreg
los
de
Mah
ler,
Wag
ner,
Bee
thov
en, B
ach
y Sc
hum
ann.
Uri
Cai
ne
ha
reci
bid
o en
carg
os d
e V
ien
na
Vol
kso
per
, �
e Sea
ttle
Ch
am-
ber
Pla
yers
, R
elac
he,
�e
Bea
ux
Art
s T
rio,
th
e B
asel
Ch
amb
er O
rch
es-
tra,
Con
cert
o K
oln
y d
e la
Am
eric
an C
omp
oser
s O
rch
estr
a. H
a si
do
el
dir
ecto
r m
usi
cal
de
la B
ien
al d
e V
enec
ia e
n e
l 2
003
. H
a pre
sen
tad
o su
vers
ión
de
las
Var
iaci
ones
Dia
bel
li a
com
pañ
ado
por
orq
ues
tas
tale
s co
mo
la C
leve
lan
d O
rch
estr
a, la
Orq
ues
ta d
e C
ámar
a d
e M
oscu
, la
Orq
ues
ta d
e
la B
BC
y l
a O
rqu
esta
de
Cám
ara
Suec
a.
En
tre
20
06
y 2
00
9 e
s co
mp
osit
or r
esid
ente
par
a la
Orq
ues
ta d
e C
ámar
a
de
Los
An
gele
s co
n la
qu
e es
tren
a su
con
cier
to p
ara
dos
pia
nos
y O
rqu
esta
de
Cám
ara
con
Jeff
rey
Kah
ane
en m
ayo
del
20
06
. En
20
09
fu
e n
omin
ado
par
a u
n “
Gra
mm
y A
war
d”
por
su
“�
e O
thel
lo S
índ
rom
e”.
Du
ran
te lo
s u
ltim
os a
ños
, Cai
ne
ha
trab
ajad
o en
gru
pos
llev
ados
por
Don
Byr
on, D
ave
Dou
glas
, Joh
n Z
orn
, Ter
ry G
ibb
s y
Bu
dd
y D
eFra
nco
, Cla
rk
Ter
ry, R
ash
id A
li, A
rto
Lin
dsa
y, S
am R
iver
s y
Bar
ry A
ltsc
hu
l, th
e W
ood
y
Her
man
Bad
, A
nn
ie R
oss,
th
e E
nja
Ban
d,
Glo
bal
�eo
ry y
th
e M
aste
r
Mu
sici
ans
of J
ajou
ka.
Ha
reci
bid
o ay
ud
as d
e P
enn
sylv
ania
Cou
nci
l on
the
Art
s, t
he
Nat
ion
al E
nd
owm
ent
for
the
Art
s y
de
la F
un
dac
ión
Pew
.
Ha
trab
ajad
o en
mu
chos
fes
tiva
les
de
jazz
in
clu
yen
do
el N
orth
Sea
Jaz
z
Fes
tiva
l, M
ontr
eal
Jazz
Fes
tiva
l, M
onte
rey
Jazz
Fes
tiva
l, JV
C F
esti
val,
Fes
tiva
l d
e Ja
zz d
e San
Seb
asti
an, N
ewp
ort
Jazz
Fes
tiva
l, as
í co
mo
de
fes-
tiva
les
clás
icos
tal
es c
omo
el F
esti
val
de
Sal
zbu
rgo,
la
Op
era
de
Mu
nic
h,
el F
esti
val d
e H
olan
da,
el F
esti
val d
e Is
rael
, y e
l cic
lo «
Gre
at P
erfo
rmer
s »
del
Lin
coln
Cen
ter.
PIA
NO
. 18 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AU
RI
CAIN
E
PONDRÁ EL BROCHE DE ORO A LA CUARTA TEMPORADA DEL C
ICLO S
CARLATTI el
pia
nis
ta y
com
posi
tor
Uri C
aine
(Fila
del
fia,
195
6), u
no
de
los
mú-
sicos
más
renova
dore
s del panora
ma jazz
ístico d
e las
últim
as
dé-
cadas.
Cain
e e
studió
com
posi
ció
n c
on G
eorg
e R
ochberg
y G
eorg
e C
rum
b
en la U
niv
ers
idad d
e P
ensi
lvania
al m
ism
o t
iem
po q
ue t
ocaba p
or
las
no-
ches
en v
arios
clu
bes
de jazz
. A
princip
ios
de los
años
ochenta
se tra
sladó
a N
ueva
York
, donde v
ive e
n l
a a
ctu
alidad.
Desd
e s
u d
ebut
dis
cográ
fico
en 1
98
5 c
on l
a R
ochest
er-
Gera
ld V
easl
ey
Band,
Cain
e h
a g
rabado 2
2
álb
um
es,
en m
uchos
de los
cuale
s ve
rsio
na,
fusi
ona o
deconst
ruye
obra
s
de B
ach,
Moza
rt,
Beeth
ove
n,
Schum
ann,
Wagner
y M
ahle
r. E
l In
stituto
Italiano d
e C
ultura
de M
adrid h
a e
ncarg
ado a
l m
úsi
co e
stadounid
ense
una
obra
para
pia
no,
Scarlatt
i Pro
ject, u
na r
ele
ctu
ra d
e l
as
Sonata
s en c
lave
de im
pro
visa
ció
n.
Las
Sonata
s fu
eron
origi
nal
men
te c
once
bid
as c
omo
ejer
cici
os m
usi
cale
s.
¿Rec
uer
da
su p
rim
era
“exp
erie
nci
a sc
arla
ttia
na”
?
La p
rim
era
vez
que i
nte
rpre
té u
no d
e l
os
ese
rciz
i fu
e d
e n
iño,
siguie
ndo
los
conse
jos
de m
is p
rofe
sore
s. C
om
o c
ualq
uie
r pia
nis
ta e
n c
iern
es,
tam
-
bié
n y
o m
e c
urt
í en m
is c
om
ienzo
s con las
Sonata
s, p
ero
volv
í a e
llas
más
tard
e,
en la m
adure
z, y
desc
ubrí u
na s
erie d
e t
extu
ras
y arm
onía
s en las
que n
o h
abía
repara
do a
nte
s. S
in e
sa s
egunda lectu
ra n
o h
abría lle
gado a
ente
nder
nunca q
ue e
l vi
rtuosi
smo t
écnic
o d
e S
carlatt
i, c
om
o p
recurs
or
y
pio
nero
de n
ueva
s fo
rmas
musi
cale
s, n
o e
s m
ás
que u
n v
ehíc
ulo
hacia
la
belleza
. Q
uiz
á p
or
eso
dura
nte
alg
ún t
iem
po las
Sonata
s han s
usc
itado e
l
inte
rés
de m
usi
cólo
gos
y est
udio
sos
y no t
anto
del público.
En e
l pre
faci
o de
los
ese
rciz
i, S
carlat
ti p
revi
ene
al l
ecto
r que
esper
e en
-
contr
ar
pro
fundas
ense
ñanzas
de q
ue s
ólo
hallará
un “
ingenio
so j
uego
art
ístico”
dest
inado a
“fa
milia
rizar
al pro
feso
r o d
ileta
nte
con la m
aje
stad
del cla
vicém
balo
”. ¿
Cre
e q
ue S
carlatt
i se
sorp
rendería h
oy
de la r
eperc
u-
sión d
e s
us
Sonata
s?
Desd
e luego q
ue l
e s
orp
rendería,
y m
ucho,
el
mundo e
n e
l que v
ivim
os.
¿Con q
ué o
jos
vería e
l M
adrid d
el si
glo
XXI?
¿Cuál se
ría s
u reacció
n a
l se
n-
tars
e f
rente
a u
n p
iano m
odern
o?
Es
alg
o q
ue m
e c
uest
a im
agin
ar. P
ero
,
resp
ondie
ndo a
su p
regunta
, no c
reo q
ue S
carlatt
i ponga e
n e
ntr
edic
ho la
calidad o
tra
scendencia
de s
us
Sonata
s, s
ino q
ue s
e lim
ita a
subra
yar
el
cará
cte
r pedagógic
o d
el encarg
o r
ecib
ido p
or
la c
ort
e e
spañola
. Su ú
nic
o
pro
pósi
to e
s anim
ar
a los
lecto
res
y tr
ata
r de c
onta
gia
rles
su e
ntu
siasm
o
por
la m
úsi
ca.
El
pre
facio
term
ina d
icie
ndo:
“En c
uanto
a la p
osi
ció
n d
e
las
manos,
la l
etr
a D
indic
a l
a m
ano d
ere
cha y
la M
la i
zquie
rda.
Viv
e
feliz”
. ¿N
o e
s m
ara
villoso
?
¿Qué e
s lo
que m
ás
adm
ira d
e S
carlatt
i com
o c
om
posi
tor?
En e
l m
undo d
el
jazz
suele
decirse
que l
a b
uena m
úsi
ca e
s si
em
pre
la
que m
ejo
r se
adapta
a l
os
difere
nte
s in
stru
mento
s y
género
s. Y
ése
es
pre
cisa
men
te e
l den
omin
ador
com
ún d
e lo
s gr
andes
est
ándar
es
del
jaz
z:
que
todo
el m
undo
pued
e in
terp
reta
rlos
y v
ersi
onar
los.
Alg
o par
ecid
o su
-
cede c
on S
carlatt
i. P
orq
ue l
o q
ue lla
ma l
a a
tenció
n d
e l
as
Sonata
s, m
ás
allá d
e l
a r
iqueza
de v
ocabula
rio a
rmónic
o,
es
la s
encille
z del
resu
ltado:
la c
laridad d
el
sonid
o,
el
toque p
recis
o,
la n
ítid
a a
rtic
ula
ció
n.
De e
sta
manera
, S
carlatt
i cum
ple
con e
l vi
ejo
sueño d
e t
odo c
om
posi
tor: h
acer
que lo d
ifíc
il p
are
zca f
ácil.
La p
rese
ncia
, en e
stas
cuatr
o t
em
pora
das
del Cic
lo S
carlatt
i, d
e c
lave
ci -
nis
tas
y pia
nis
tas
de c
ada e
specia
lidad h
a r
eabie
rto e
l debate
en t
orn
o a
l
gra
do d
e c
om
patibilid
ad d
e los
Ste
inw
ay
modern
os
y el re
pert
orio b
arr
oco.
¿Cuál es
su p
ost
ura
al re
specto
?
No m
e l
levo
al
engaño.
Sé q
ue l
as
Sonata
s f
uero
n c
oncebid
as
para
un
inst
rum
ento
en c
oncr
eto,
que
las
articu
laci
ones,
las
din
ámic
as e
in-
cluso
los
tem
pi
est
án p
ensa
dos
par
a el
tec
lado
y el
mec
anis
mo
de
un
cla
vicém
balo
. A
hora
bie
n,
no e
s nin
gún s
ecre
to q
ue b
uena p
art
e d
e m
i
carr
era
la h
e ded
icad
o a
llev
ar la
músi
ca c
lási
ca p
or o
tros
ter
rito
rios
. N
o
puedo,
por
lo t
anto
, su
str
aerm
e a
la t
enta
ció
n d
e i
nte
rpre
tar
las S
ona-
tas a
mi
manera
en u
n S
tein
way.
El
debate
vie
ne d
e l
ejo
s,
aunque l
as
aport
acio
nes d
iscográ
ficas d
e R
ichte
r y G
ould
, entr
e o
tros m
uchos,
han
dem
ost
rado q
ue los
tecla
dos
modern
os
tienen t
am
bié
n m
ucho q
ue d
ecir
sobre
est
e r
epert
orio.
¿Qué n
os
puede a
dela
nta
r de s
u S
carlatt
i Pro
ject?
Aún n
o est
á ac
abad
a la
par
titu
ra,
y pued
e que
lo q
ue
le d
iga
ahor
a no
se c
orre
spon
da
con e
l re
sultad
o final
. Per
o le
est
oy d
ando
vuel
tas
a una
obra
para
pia
no s
olo
, de u
na h
ora
de d
ura
ció
n a
pro
xim
adam
ente
, a t
ravé
s
de d
ifere
nte
s té
cnic
as
de i
mpro
visa
ció
n.
El
reto
consi
ste e
n d
em
ost
rar
que e
n la m
úsi
ca d
e S
carlatt
i la
dis
tancia
entr
e t
radic
ión y
innova
ció
n s
e
estr
echa m
ucho. Y é
sa e
s una d
e las
razo
nes
por la
que e
ste
tip
o d
e m
ate
-
riale
s re
sultan s
er
los
más
idóneos
para
la im
pro
visació
n.
Cualq
uie
ra q
ue
se a
cerq
ue p
or
prim
era
vez
a las
Sonata
s de S
carlatt
i exp
erim
enta
rá u
na
extr
aña s
ensació
n:
cre
erá
por
un m
om
ento
que las
ha e
scuchado a
nte
s y
encontr
ará
un s
onid
o f
am
ilia
r en e
llas.
PIA
NO
. 18 D
E J
UN
IO D
E 2
015
. IN
STIT
UTO
ITA
LIA
NO
DE C
ULT
UR
AU
RI
CAIN
E
Sca
rlat
ti v
ivió
el
últim
o te
rcio
de
su v
ida
en M
adrid,
don
de
com
puso
la
may
or p
arte
de
sus
Sonata
s. ¿
Ha
sido
Esp
aña
tam
bié
n u
na
fuen
te d
e
insp
irac
ión p
ara
su p
roye
cto?
La m
úsi
ca d
e S
carlatt
i es
muy
perm
eable
a las
influencia
s de la m
úsi
ca
folc
lórica y
en e
lla p
odem
os
encontr
ar un latir jo
ndo, una p
uls
ión e
nérg
ica
y lo
s ritm
os
pro
fundís
imos
del fa
ndango o
la s
eguiriy
a. Tam
bié
n y
o le d
ebo
mucho a
Esp
aña c
om
o p
ianis
ta y
com
posi
tor. Y
por
supuesto
que s
u c
ul -
tura
y s
u g
ente
han e
sta
do e
n m
is p
ensam
iento
s a l
a h
ora
de c
om
poner
esta
obra
.
BE
NJA
MÍN
G. R
OS
AD
O
Inst
ituto
Ita
lian
o de
Cult
ura
de
Mad
rid
LAS S
ON
ATA
S D
E D
OM
EN
ICO
SC
AR
LATT
I
Dir
ecto
r en
funci
ones
LILL
O T
EO
DO
RO
GU
AR
NER
I
Coo
rdin
ador
a de
Art
es E
scénic
as
y M
úsi
ca
BEAT
RIZ
CA
STELL
AR
Y
Publicació
n
Text
os
Ben
jam
ín G
. R
osad
o Lu
igi A
ttad
emo
Lillo
Teo
dor
o G
uar
ner
i
Tra
duccio
nes
Bea
triz
Cas
tella
ry
Dis
eño
Anto
nio
Pita
Impre
sión
Punto
Ver
de
Todos los conciertos tendrán lugar en el
Instituto Italiano de Cultura de Madrid,
a las 20h00.
La entrada será libre hasta completar el aforo.
Las entradas se distribuirán desde una hora antes
del concierto. Máximo dos entradas por persona.
ORGANIZA
BAJO LOS AUSPICIOS DE
PATROCINA
COLABORA